Εκδόσεις Κοντύλι – Νοέμβριος 2021 Α΄ έκδοση Copyright 2021 για όλο τον κόσμο ISBN 978-960-9661-47-8 Τίτλος: Στους ουρανούς καλάμιζα Συγγραφέας: Ιωάννης Ν. Γιαννίτσιος Εικαστικά: Νίκη Γιαννίτσιου Επιμέλεια Παραγωγής: ∆ημήτρης Παντελής Πινακάτες Πηλίου, Τ.Κ. 37010 Μηλιές Τ: +30 24230 86757, e-mail: info@kondyli.gr www.kondyli.gr Το λογότυπο Κοντύλι είναι εμπορικό σήμα κατατεθειμένο και ανήκει στην ατομική επιχείρηση Δημήτρης Νικ. Παντελής. Σύμφωνα με τον Νόμο 2121/1993 και τους σχετικούς διεθνείς κανονισμούς που ισχύουν στην Ελλάδα, απαγορεύεται η αναδημοσίευση και η αναπαραγωγή –ολική, μερική ή περιληπτική– ή η κατά παράφραση ή διασκευή και απόδοση του περιεχομένου του παρόντος βιβλίου με οποιονδήποτε τρόπο –μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης– χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη.
.
Ιωάννης Ν. Γιαννίτσιος
Στους ουρανούς καλάμιζα
.
.
Περιεχόμενα I. Παραγγελιά τ’ εφήμερου .......................................................... 9 II. Του Χάρου ............................................................................... 11 III. Αφεύγατη Νύχτα ................................................................. 13 IV ..................................................................................................... 15 V. Πυρετός ...................................................................................... 16 VI. Ξαρμάτωτος ........................................................................... 17 VII. Παγωνιά ................................................................................ 18 VIII ................................................................................................. 19 IX .................................................................................................... 20 Χ. Ηττημένοι ................................................................................ 26 ΧΙ. Κρυφτό .................................................................................... 27 ΧΙΙ. Μέλαν .................................................................................. 28 ΧΙΙΙ. Σιωπή ................................................................................. 29 XIV. 13:52 ................................................................................... 30 XV. Mors ignea ............................................................................. 31 XVI. Κρατήσου ........................................................................... 32 XVII. Μέρες αφτιασίδωτες ........................................................ 33 XVIII. Καταπώς θα ’πρεπε ....................................................... 34 XIX. Άμωμος .............................................................................. 35 XX. Κόσμος πικρός ...................................................................... 36 XXI. Κρίση άτεγκτη ..................................................................... 37
.
V.
Πυρετός
Τούτες τις νύχτες ερχότανε και του χτυπούσε άγρια την πόρτα ένας μανιασμένος πυρετός· ζαφείρια γέμιζαν τα μάτια του κι άναβαν των ονείρων του οι πύλες· χώριζε τα κουφέτα απ’ τα κινίνα και πάντα κράταγε στα δόντια του από ένα. Πονούσε το βλέμμα του σαν έπεφτε στον ραγισμένο της μέρας του καθρέφτη που μέσα του αχνοφέγγιζε βιβλίο γραμμένο με σινική μελάνη π’ άφηνε μια γωνίτσα για ν’ ανθίσει το πιο πικρό χαμόγελο. Τώρα γίνηκε φίλος με τ’ αστραπόβροντα και τις νύχτες σεργιανίζει στ’ άστρα ένα χνουδάκι κρατά από το γέλιο σας και μιαν ευχή απ’ τις μυρτιές και τ’ ακρογιάλια. Παραδομένος στον πυρετό του έκρυψε σε μια ρωγμή τ’ απείρου τα φυλαχτά που τού ’δωσαν οι δικοί κείνες τις άγιες της άνοιξης τις μέρες. Παραδομένος πια στον πυρετό του Αποχαιρέτησε. 16 /
.
VI .
Ξαρμάτωτος
Πού κίνησες ξαρμάτωτος να πας μόνο με τ’ ουρανού το χαμογέλιο κι ούτε σκιά μήτε σιωπή το βήμα σου σκοτείνιασε; Ήπιες των λουλουδιών το άλικο τ’ αγέρα τη σπιρτάδα και σαν Ολύμπιος έρωτας κινάς για τη γιορτή των μυημένων. Κι όταν στη σκάλα τη στενή σκόνταψες κι έσκισες το βλέμμα μ ’έναν πνιχτό αναστεναγμό στα δόντια κράτησες τη μέρα. Μα η νύχτα είναι δολερή πάντα θε’ να κερδίζει σε τούτο το τρομακτικό παιχνίδι των εικόνων. Κι εσύ εκεί, ξαρμάτωτος, έχεις το φυλαχτό της μνήμης και τ’ όνειρο μιας χαραυγής χιλιοτραγουδισμένης.
17
/
.
VII .
Παγωνιά
Δε θέλω να ’μαι πια πατέρας δε θέλω να ’μαι πλέον γιος ούτ’ αδερφός, σύντροφος, άντρας σκυμμένος ή αφεντικό. Θέλω ματιά να ’χω από πάγο τον νου για πάντα λαγαρό χωρίς συναίσθημα, πυξίδα βαθύ καθάριο λογισμό. Βοριάς να με φυσά μονάχα βαρύς χιονιάς να με κρατά μέσα στης γης τα κρύα βράδια και στης ψυχής την παγωνιά. Χαμένη να ’ναι κάθε ελπίδα για ζεστασιά και θαλπωρή πικρή και στέρφα κάθε μέρα ανήλιαγη κι αδιάφορη ζωή. Κι αν στον λαιμό θηλιά περάσω του χάρου χάρισμα το φως μην κανενός τα μάτια κλάψουν και πουν τι έζησε ο φτωχός.
18 /
.
VIII Γλίστρησε κι η ματιά της φτερούγισε μακριά κατακεί που δύει ο ήλιος και η νύχτα στρώνει δαφνόφυλλα. Μοναξιά απόλυτη σαν το φως των άστρων που ταξιδεύει αμίλητο στο παγερό παρόν πάντα σε χρόνο παρελθόντα. Χέρια κλεισμένα στη μοναδική αγκαλιά χωρίς ούτε έναν ψίθυρο από αεράκι. Χθες , μόνον χθες.
19
/
.