Als organisator, promotor en presentator was Cor Termaat bijna veertig jaar lang de man die anderen in de schijnwerpers zette, daarbij zichzelf altijd wegcijferend. Aan het einde van zijn professionele carrière is het de hoogste tijd om enkele boeiende hoogtepunten in het leven van deze volbloed motorman wereldkundig te maken. Hans Koopman schetst een portret van
COR TERMAAT MOTORMAN ACHTER DE SCHERMEN.
De weinig flatteuze tekst over de kwaliteiten van Cor Termaat als circuitomroeper tijdens de races in Tubbergen in 1979 was bepaald geen basis voor de levenslange vriendschap die het uiteindelijk werd. Als gerenommeerd omroeper bij cross-, grasbaan en trialwedstrijd had Cor zijn vleugels uitgeslagen richting wegrace, maar op dat gebied kwam hij nog wat parate kennis te kort. De achtergrondinformatie die voor mij - als renner en redacteur van Motorsport - als vanzelfsprekend vast stond ontbrak eenvoudig en zo kon het gebeuren dat Cor zich lyrisch uitliet over Gerrie van Rooyen, de vrouw die op haar Bimota Honda toch maar mooi bijna alle kerels het nakijken gaf. Enthousiast over de “emancipatorische gedachte” achter dit fenomeen staan, (wij hoorden dat woord toen voor het eerst) maakte Cor na afloop een afspraak met dat rappe deerntje uit Deventer. Kolenschoppen
“Het was was je zegt een stevige tante. Toen ik op bezoek kwam had ze het blok van de Honda net op de keukentafel getild. Twee zwarte kolenschoppen van handen, waar je waarschijnlijk een wapenvergunning voor moest hebben, verraadden dat ze er zelf aan sleutelde.” herinnert Cor Termaat zich. Twee weken later stond het verhaal in Motor onder de kop “Gerrie van Rooyen: Een wijf dat meekomt!” Kort nadat hij zijn verhaal bij het weekblad had aangeleverd werd hij gebeld door de redactie met de hilarische reactie “Cor, is die titel wel goed? Moet dat niet zijn: Een wijf dat klaarkomt?”
Wat Cor niet wist - niet kon weten - was dat Gerry een jaar eerder nog als Gerrit door het leven ging... Af en toe zagen we haar, toen nog hem, op het redactiekantoor van Motorsport in Deventer. Met een dikke BMW stoof ze het erf op om een werkplaatshandboek te kopen. Tegenwoordig wordt er open en bloot over transgenders gesproken, maar in de jaren zeventig werkte zoiets gewoonlijk vooral op de lachspieren helemaal toen we Gerry in Zandvoort, na afloop van de trainingen, topless op het stand zagen liggen. Ik schaam me met terugwerkende kracht. Ook over het commentaar dat ik destijds in mijn rubriek “Renners Roddel” had op Cor Termaat. Boerenkar
Cor vatte het sportief op en ontwikkelde zich tot een van de meest ervaren en beste circuitomroepers van ons land. Hij begon bij de locale motorclub MC Volgas in Ermelo die onlangs nog haar 50-jarig jubileum vierde. “Ik organiseerde nogal wat activiteiten in de omgeving van Ermelo waarmee ik een beetje regionale bekendheid kreeg. Als onderwijzer (Cor verliet de kweekschool met een hoofdacte) bleek dat ik aanleg had in het toespreken van groepen, waardoor het bestuur van de club dacht dat ik ook wel een grasbaarrace van commentaar zou kunnen voorzien. Vanaf een boerenkar, vooral gevuld met publiek en aanhangers van de locale held Gert Pul, deed ik mijn eerste wedstrijdverslag. Zo is het begonnen.” Kennelijk niet onverdienstelijk want niet lang daarna werd Cor benaderd door de heer Kroeze, voorzitter van de GMB (Grasbaan Motorrijders Bond). Hij hield nog een slag om de