worden verreden. Cor Termaat had de algemene leiding en ondergetekende werd benaderd om de bezoekers te informeren over alle aspecten van het motorrijden en de motorwereld. Ter ondersteuning hadden we een prachtige collectie motorfietsen tot onze beschikking, een paar etalagepoppen met motorkleding, leer en textiel, alsmede een drietal monitoren waarop informatieve motorfilmpjes werden vertoond. Motorclubs
“We werkten met plaatselijke motorclubs die ik ‘s morgen vroeg instrueerde zodat ze de belangstellende bezoekers de eerste kneepjes van het motorrijden konden bijbrengen. Daarvoor hadden we een klein circuitje uitgezet waarop de eerste wankele schreden op het pad der motorrijders kon worden gezet. Natuurlijk wilden de motorclubleden dat zelf ook even uitproberen, maar dat was niet altijd een succes. Ik herinner me een knaap met tamelijk veel praatjes die al in de eerste bocht onderuit ging. Met een gekneusde enkel en een van pijn vertrokken gezicht heeft hij de hele dag in de vrachtwagen doorgebracht. Maar meestal ging het wel goed. Je begon met een groepje amateurs en eindigde met professionals. De grap die jij (Cor heeft het hier over mij-HK) uithaalde toen je je als “mistery guest’ voordeed om het eens te proberen viel niet bij iedereen in goede aarde. Nadat je op een lichte offroad motor met een licht steigerend voorwiel bijna in het kruis van de instructeur belandde werd je van de motor gehaald. ‘Begin maar op een scooter!’ adviseerde het clublid met de beste bedoelingen. Al zigzaggend begon je het rondje, terwijl de instructeur met een steeds roder wordend hoofd naast je holde. Niet geheel toevallig stuurde je scherp langs een plas water waarop onze goed bedoelende hulp uit de grond van zijn hart riep “Stoppen, lul!” Brullend van het lachen deed je je helm af, waarop je werd herkend. Onze instructeur deed net of hij het niet erg vond en toen we ‘s avonds afscheid namen en hem als verontschuldiging een cadeautje gaven was alles weer goed.” Pornofilm
De motoren waren een groot succes en stonden geen moment werkeloos aan de kant. Slechts éen keer bleven ze vrijwel allemaal onbemand stilstaan, toen hele drommen bezoekers zich verzamelden voor de monitoren, die normaal gesproken nauwelijks werden bekeken. Totdat een grappenmaker een keiharde pornofilm in een van de
videorecorders stopte en vrijwel iedereen met rode oortjes aan de buis zat gekluisterd... Cor heeft de motoropstapdagen 12 jaar achter elkaar georganiseerd, later met een vast team van de ANWB. Motorordonnans
Ondanks zijn goed gevulde agenda als directeur van het vormingsinstutuut, organisator, promotor, presentator en wat al dies meer trok Cor er zelf ook regelmatig op de motor op uit. “Ik ging als kind vaak achterop bij mijn oom die een 350cc Jawa twin had. We bezochten crosswedstrijden onder andere in Sint Anthonis en soms zat ik strak ingeklemd tussen mijn oom en tante. Prachtig vond ik dat. Als tegenprestatie poetste ik zijn motor tot hij glom als een spiegel. Toen ik in 1968 als dienstplichtige moest opkomen, had ik al de nodige ervaring met oude brommers en motoren waardoor ik goed terecht kwam bij de marechaussee op de Willem III kazerne in Apeldoorn waar ik werd opgeleid tot motorordonnans. Eerst op de 350 cc Matchless G3LS, daarna op de Triumph 3TA. Na de opleiding werd ik overgeplaatst naar Harderwijk, vlakbij huis dus, maar ik wilde graag naar Seedorf en daar ben ik uiteindelijk ook beland. Een schitterende tijd gehad, achttien manden lang.” Klapband
“Na de diensttijd heb ik diverse motoren gehad. Als eerste een Honda CB250 twin die ik zo’n vier jaar heb gehad. Ik kreeg toen verkering met Heleen (nog steeds zijn levensgezellin en de moeder van Cors kinderen Willem en Tjits-HK). Daarna een Suzuki GT500 waarop ik met Heleen naar de TT op Man ging. In de buurt van Faversham kreeg ik een klapband. Met kunst en vliegwerk kon ik de motor tot stilstand brengen, maar Heleen was zich wild geschrokken. Zo erg dat ze geen meter meer achterop wilde zitten en besloot met de trein naar Liverpool te reizen... “ Na de reparatie werd afgesproken dat Cor haar op het station zou oppikken. Wisten zij veel dat er drie stations in de Beatlesstad waren... Maar toen Cor in Liverpool bij het eerste het beste station zijn geluk beproefde zat zijn meisje daar al op hem te wachten. Een medereiziger zag Heleen gekleed in strak leer en gewapend met valhelm zitten en vroeg zich al in welke klasse ze tijdens de TT op Man van start zou gaan... Tijdens een volgend bezoek aan eiland Man, nu op een