Ο ΛΙΑΡΗΣ Εγώ ειµί ο Λιάρης του Γιώργο Σπύρη ο σκύλος
Άλλως καλούµενος, µουλάτα , σκύλος και κύων του σπιτιού, ο ∆ωρικού ρυθµού κρατερός κίων της οικογενείας φύλακας, ηµέρα και νυχτιά βλάµης του Σπύρη στη πουτάνα ξενιτιά.
∆εν µε τροµάζει το κρύο ούτε η ζέστη άγρυπνος φρουρός και ας βρέχει δεν ανέχοµαι κλέφτες και λωποδύτες στο σπίτι δεν πλησιάσουν ούτε Ιαχωβίτες
∆εν γαυγίζω στο σπίτι, ούτε κάνω ζηµιά είµαι εµβολιασµένος, µου αρέσουν όλα καθαρά φρουρώ το σπιτικό, όπως τα εγγόνια και τα παιδιά όταν απουσιάζουν τα αφεντικά
Με ταΐζουν καλά, µε ρυζάκια και κοτοπουλάκια τρώω καλλίτερα από τα Αφρικανικά παιδάκια κοιµάµαι σε πάπλωµα που δίνει ζεστασιά είµαι ευτυχισµένος, ο σπιτονοικοκύρης ας είναι καλά.
Μόνο όταν ο Γ. Σπύρης θυµώνει και χάνει το κέφι µε απειλεί, µε σκυλοδεφτέρι και να µου βάλει νέφτι. Εγώ ειµί ο Λιάρης!
Γιώργης Τσίγκος-Σπύρης
Ο Τάντας Εγώ ειµί o Τάντας άλλως ο Τασ. Καµπόλης Γέννηµα και θρέµµα της εν Ασπροπύργω πόλης Εγώ ειµί ο Τάντας σύγχρονος της θαραλεας εποχής ητοι, Κωτσ−Τάνης, Λεφτερης του Παπά, Λολ-Χαριλος Κωτσ−Αλήτης ηρωες της ανοχης. ∆ιασκέδαζα πολύ και ήµουν πρώτος στο χορό δεν ήταν άλλος πιο µάγκας και σβέλτος στο χωριό σκαρφάλωνα σαν αίλουρος στα κυπαρίσσια και πηδούσα από κορυφή σε κορυφή σαν τα κοτσύφια Τα κυπαρίσσια που ήταν στη αυλή της Τσάτσα Τούλιας , µάνα του Τασ’ Ντούρη του ταξιτζή, που τροµαγµένη φώναζε !!βοήθεια !! θα πέσει και θα σκοτωθεί !!γειτόνοι!! καλέστε γρήγορα τη χωροφυλακή
Εγώ όµως γέλαγα και τα µπόσικα έδείκνει και εκ του ψηλού τους φώναζα !!Ρε εντύνη τσίλι γιάµ ούτ ! και µε ένα πήδηµα σε διαφορετική κορυφή ψηλότερου κυπαρισσιού, µε ψυχραιµία προσπαθούσε να πιαστεί Εγώ ήµουν και σοφεράκι, νταλικατσής και ταξίδευα Αθήνα-Θεσσαλονίκη Στο δρόµο τρακάραµε, και χάσαµε το Στέφανο, τον γιο του Πρίφτη συνταξιδιώτες ήµασταν και µε το Νίκο το Μουζάκη που στο δυστύχηµα ακέραιος βρέθηκε σε ένα χαντάκι. και γελώντας έλεγε δεν βαριέσαι!! ολοι θα πεθανουµε από κάτι!! Κρίµα όµως που δεν φτάσαµε στη Θεσσαλονίκη, και ανόητα γελαγε που στο χωριο θα βούιζε το ρεζιλικι. Εγώ ήµουν ο Τάντας τώρα αµίλητος κάθηµαι στο καφενείο που είναι επίσης του Her Alzheimer, tο κυλικείο. Ο φιλος µου ο Ταντας πεθανε Ο φιλος µου ο Ταντας πάει Στο κληρο τον ερειζανε να δουνε που θα παει η µε το Μορφεα το γλυκυτατο η µε το τροµερο Αδη
Γιώργης Τσίγκος-Σπύρης
H Εξοµολόγηση (ενός ∆ένδρου) Έγώ εἰµί το δέντρο!! Έγώ εἰµί !! Το ξύλο της κούνιας σου, η σανίδα του σοφρά σου η πόρτα του σπιτιού σου το µολύβι που γράφεις το κονδύλι που ζωγραφίζεις Εγώ εἰµί !! Το µπαστούνι, σύντροφος στα γεράµατά σου έργον µου η δροσερή σκιά που αναπαύεσαι, και γλυκά ονειρεύεσαι, τα µεσηµέρια που κοιµάσαι Έγώ εἰµί !! Το φρούριο κούρνιασµα των πουλιών, που µε το ορφικό κελάιδισµά τους, διασκεδάζουν τα παιδιά σου και αγγελιάζεται η καρδιά σου. Έγώ εἰµί !! Τα ξύλα που το χειµώνα σου δίνουν ζεστασιά και καλλωπίζουν µε φλογερή φωτιά το τζάκι τα κάρβουνα που ψήνουν το νόστιµο αρνάκι. Έγώ εἰµί !! Που µε τα φρούτα µου και τo οξυγονωµένο αέρα, συµβάλλω στη υγειά σου και µακρόχρονη χαρά σου. Έγώ εἰµί Η βέργα η σχολική που έχει όψη τροµερή που τον Γιώργο Σπύρη, ο δάσκαλος Τελειώνης Tιµωρούσε κάθε πρωινό Aλλά εκείνος δεν έβαζε µυαλό !! Έγώ εἰµί τελικά οι σανίδες του φέρετρού σου.
Για όλα αυτά και ένα σωρό άλλα Madrid 2016
Γιώργης Τσίγκος-Σπύρης
H Εξοµολόγηση (ενός ∆ένδρου) Εσύ που µε καµαρώνεις αυτή τη στιγµή εσύ που µε τα χέρια σου µε φυτεύεις εσύ που µε την αίγλη των λουλουδιών µου καταπραΰνεις την όραση και το µυαλό σου ελπίζω να µε θαρρείς ! τέκνον δικό σου!
Για το καλό σου και όλου του κόσµου µαζί. ∆ράσε να λείψουν οι εθελούσιες πυρκαγιές να σταµατήσει το ολοκαύτωµα στις δασικές περιοχές. Μη µε κακοποιείς και εξολοθρεύεις Αλλά να µε συµπαθάς και να µε προστατεύεις Εγώ εἰµί καί σύ εἶ : !! Τέκνα ιδίου θεού εἰσίν ήµείs !!
Madrid 2016
Γιώργης Τσίγκος-Σπύρης