ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΙΩΝ ΑΝΑΒΑΣΙΣ ΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΑ [ΕΤΟΣ 2010]

ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΙΩΝ (Εκατων Πεντηκοντα) ΑΝΑΒΑΣΙΣ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΝΟΤΙΟ ΙΣΠΑΝΙΑ (Ανταλουσια)

Γιωργος Τσιγκος Σπυρις Μαδριτη 2010

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 1

Περιεχόµενα Θέµατα

Σελίδα

1. Εισαγωγη.............................................................................................................3 2. Προλογος……………………………………………………………….……….4 3. Συνοπτικο Προγραµα .......................................................................................4 4.Χρήσιµες οδηγίες………………………………………………………….…… 5 5. O καιρός…………………………………………………………………….….. 6 6.Τα φαγητά…………………………………………………………………….…7 7.Το νερό……………………………………………………… ……………..….- 7 8. Χρησιµο Λεξιλόγιο………………………………………………………….… 7 9. Πρωτες Εντυπωσεις........................................................................................... 8 10. Η Ισπανική Γλώσσα……………….. ……………………………….…… .14 11. Οι θρησκείες της Ισπανίας………………………………………………….. 14 12. Ο ∆ον Κιχώτης… .………………………………………………..…..…........18 13. Ταυροµαχίες…………………………………………………………….. .. . ..19 14. Οι Ισπανοί Τσιγγάνοι……………………………………………….…. ... .. .23 15. Tα Φλαµέγκο…………………………………………………………….. ...25 16. Σύντοµη Ιστορία της Ισπανίας…………………………….…………….......36 17. Σύντοµη Ιστορία της Ανδαλουσίας …………………………......................58 18. Η Αραβική τέχνη στηνΑνδαλουσία………….……………………………...64 19. Ανταλουσια Σηµερα.......................................................................................81 20. Η πολις της ΣεβΙλλης......................................................................................83 21. Η πολις της Κορδοβας....................................................................................86 22. Η πολις της Χερεθ δε λα Φροντερα...................................................... . .....92 23. Το Γιβραλταρ................................................................................................. 97 23 Εθνικο Παρκο της ∆ονιανα............................................................................98 24. Χαρτης της Ισπανιας......................................................................... . ...... .101 25. Χάρτης της Ανδαλουσίας. ………………………………………… ...102

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 2

Μηνηµα ∆ηµαρχου

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 3

2. ΠΡΟΛΟΓΟΣ Επ ευκαιρία της εκδροµής των (150) Ασπροπυργίων (συγχωριανών µου) στην Ισπανία και ειδικά στην Ανδαλουσία και µε µοναδικό σκοπό την ενηµέρωσή τους , σχετικά µε τους τόπους και τις πόλεις που θα διεξαχθεί η εκδροµή, προετοίµασα µερικές σελίδες µε ενηµερωτικό υλικό που περιλαµβάνει γεωγραφικές, οικονοµικές, πολιτιστικές, , και ιστορικές πληροφορίες, αναγκαίες για την πλήρη παρακολούθηση της διαδροµής καθώς και για την κατανόηση του Ισπανικού λαού και ιδιαίτερα του λαού

της Ανδαλουσίας. Ο τρόπος ζωής και η

ιδιοσυγκρασία τους είναι διαφορετική από τους άλλους λαούς της Ισπανίας. Είµαι σίγουρος ότι κατά τη διάρκεια της διαµονής του στην Ανδαλουσία θα βεβαιωθεί κανείς ότι οι Έλληνες και οι Ισπανοί έχουν πολλά κοινά. Προσωπικά έχω καταλάβει ότι µεταξύ των Μεσογειακών λαών, οι Ελληνες και οι Ισπανοι εχουν πολλές οµοιότητες στον χαρακτήρα, τα ήθη και τα έθιµα. Ανταποκρινόµενος στην πρόσκληση του διοργανωτή της εκδροµής

και φίλου µου

Γιώργου Τσόκα ευχαρίστως δέχτηκα να συµµετέχω στην εκδροµή συνοδεύοντας τους συγχωριανούς µου και ευχαρίστως, όσο είναι δυνατόν να τους ξεναγήσω και βοηθήσω. Ελπίζω λοιπόν οι επόµενες πληροφορίες να βοηθήσουν.

να τους

Ειδική µνεία κάνω στον

τοµέα της Αραβικής αρχιτεκτονικής τέχνης και πολιτισµού, αξιοθαύµαστα υπόλοιπα των Αράβων της Ανδαλουσίας που παρέµειναν στη χώρα επτά αιώνες. Το αντίθετο ακριβώς µε ότι συνέβη µε τους Οθωµανούς Τούρκους στην Ελλάδα.

3. ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΑ •

1η Ηµερα 7/3/10

•

2η Ηµερα 8/3/10 ∆ευ.

•

3η Ηµερα 9/3/10 Τρι. Φαρο (Πορτογγαλια)

•

4η Ηµερα 10/3/10 Τετ.

ΚαδιΘ−Χερεθ δε λα Φροντερα

•

5η Ηµερα 11/3/10 Πεµ.

Ουελβα−Παλος δε λα Φροντερα( µιση ηµερα)

•

6η Ηµερα 12/3/10 Παρ.

Γιλβραταρ

•

7η Ηµερα 13/3/10 Σαβ. Σεβιλλη

•

8η Ηµερα 14/3/10 Κυρ.

Κυρ. Αναχωρησις απο Αθηνα −Αφιξη Σεβ.07 00( 1/2 ηµερα) Πυεντε Υµβρια

Κορδοβα Θα εκδοθει αναλυτικο προγραµα µετα ωραριου

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 4

4. ΧΡΗΣΙΜΕΣ Ο∆ΗΓΊΕΣ 1.

Ως γνωστόν αυτή τη στιγµή υπάρχουν στην Ισπανία 2,5 εκατοµµύρια ανέργων

µεταναστών από τις χώρες της Νοτίου Αµερικής και Αφρικής ( Περού, Εκουαδόρ, Κολοµβία, Μαρόκο), όλοι επιτήδειοι στο κλέψιµο πορτοφολιών, τσαντών , διαβατηρίων κτλ.

Άκρα

προσοχή ! !

2.

Τα ταξί θα πληρώνονται ακριβώς ότι γράφει το ταξίµετρο. Η σηµαία στο ταξίµετρο

κατεβαίνει στο 1,5 ευρώ. Μετά τα µεσάνυχτα καθώς τα Σάββατα ,τις Κυριακές και τις αργίες η ταρίφα είναι διπλή.

3.

Το φιλοδώρηµα δεν είναι απαραίτητο. Εάν όµως συχνάζετε στο ίδιο εστιατόριο ή µπαρ

καλό θα είναι ένα µικρό φιλοδώρηµα για να σας προσέξει την επόµενη φορά.

4.

Στα εστιατόρια οι τιµές είναι σταθερές, γραµµένες στο µενού. Υπάρχουν µπαρ µε

εξαιρετικούς µεζέδες, ευρισκόµενα σχεδόν σε κάθε γωνιά της πόλης που θα επισκεφθούµε.

5.

Υπάρχει µικρή διαφορά του κόστους ζωής µεταξύ Ελλάδας- Ισπανίας.

6.

Tα καλύτερα µαγαζιά για ψώνια από πλευράς ποιότητας είναι τα KΟΡΤΕ ΙΝΓΛΕΣ και

τα καταστήµατα ΖΑΡΑ. Όλες οι πόλεις που θα επισκεφτούµε έχουν αυτά τα καταστήµατα. Σας πληροφορώ όµως ότι οι τιµές και οι ποιότητες µεταξύ Ελλάδας και Ισπανίας είναι ίδιες. Κατά τη γνώµη µου µόνο τα παιδικά ενδύµατα είναι ωραιότερα και µε καλή ποιότητα, αλλά είναι ακριβά ακόµη και για τους ντόπιους. Προσοχή µε τα δερµάτινα. Είναι ίδιες οι τιµές και η ποιότητα µε τα Ελληνικά.

7.

Η ασφάλεια κατά την διάρκεια της νύχτας είναι όπως και στην Αθήνα. ΠΡΟΣΟΧΗ

(µέρα- νύχτα) µε τις Τσιγγάνες που σε πλησιάζουν, προσφέροντάς σου ένα λουλουδάκι και ζητούν να σου πουν την µοίρα σου. Η παγίδα είναι ότι ενώ αυτή σου λέει την µοίρα οι άλλες σε κλέβουν.

8.

Πολύ λίγος κόσµος µιλάει Αγγλικά. Στις τουριστικές περιοχές µερικοί µιλούν λίγα

Αγγλικά αλλά περισσότερο Γαλλικά. ∆εν υπάρχει λόγος επικοινωνίας γιατί έχουν πείρα από τουρίστες.

9.

Για να τηλεφωνήσει κανείς µε Ελληνικό κινητό τηλέφωνο.

-Από Ισπανία προς Ελλάδα πρέπει να πάρει 00-30- ελληνικό τηλέφωνο -Από Ελλάδα προς Ισπανία πρέπει να πάρει 00-34- ελληνικό τηλέφωνο

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 5

-Μέσα στην Ισπανία από Ελληνικό κινητό σε Ελληνικό κινητό βάζει πάλι το 00-30 Το τηλέφωνό µου είναι 00-34-606299768 (Γ.Σπυρις) 10.

Ιατρική Περίθαλψη Όλα τα άτοµα που βρίσκονται µέσα στην Ισπανία έχουν ιατρική περίθαλψη. Υπάρχουν πολλά εξωτερικά ιατρικά κέντρα σε όλα τα νοσοκοµεία για περίθαλψη και φάρµακα. Τα φαρµακεία δίνουν φάρµακα µόνο µε ιατρική συνταγή. Εκτός αναγκαίων φαρµάκων π.χ. ινσουλίνη. Συνιστώ στους χρόνια ασθενείς να πάρουν µαζί τους τα φάρµακά τους.

11.

Τα κάτωθι τηλέφωνα είναι χρήσιµα σε περίπτωση Ανάγκης.

- Προξενείο της Ελλάδας στην Μαδρίτη

= 91564666

- Προξενείο της Ελλάδας στην Μάλαγα

= 952120043

12. Τηλ. Αµέσου ∆ράσεως σε οποιοδήποτε µέρος της χώρας είναι το 092. Στην Ισπανία οι τουρίστες είναι πάντα ευπρόσδεκτοι και θα πρέπει να τους µεταχειρίζονται καλά. Εάν υπάρχει το παραµικρό πρόβληµα οι αρχές είναι στην διάθεσή τους.

5. Ο ΚΑΙΡΟΣ Το κλίµα στην Ισπανία σε γενικές γραµµές είναι ηπειρωτικό αλλά διαφέρει από περιοχές σε περιοχές ανάλογα µε τη γεωγραφική τους θέση. Από το Πουέντε Όµβριο που είναι στα νοτιότερα µέχρι τα Γαλλικά σύνορα είναι 1500 χιλ. Η βόρειος και η δυτική Ισπανία είναι υγρή µε πολλές βροχές και χαµηλές θερµοκρασίες. Οι επαρχίες των Πυρηναίων, Αραγονίας, Γαλικίας , Καστίλης και Καταλονίας είναι κατά τους µήνες του χειµώνα µε πολλά χιόνια. Οι Μεσογειακές περιοχές όπως η Βαλένθια και ιδιαίτερα η Ανδαλουσία δέχονται λίγες βροχές και η θερµοκρασία είναι µέτρια εκτός του καλοκαιριού που φθάνει τους 40 βαθµούς . Ο καιρός στην Ανδαλουσία κατά τους µήνες Μάρτη, Απρίλη και Μάιο είναι όπως και ο καιρός στην Αττική. Κατά την διάρκεια της ηµέρας κυµαίνεται µεταξύ 24-20 βαθµούς ενώ τη νύχτα πέφτει µέχρι 10 βαθµούς. Κατά την διάρκεια της ηµέρας µπορεί να κυκλοφορεί κανείς µε σακάκι ενώ την νύχτα χρειάζεται µια ελαφριά καπαρντίνα. Θα συνιστούσα στους εκδροµείς το ίδιο ντύσιµο µε την Αττική.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 6

6. ΤΑ ΦΑΓΗΤΑ Υποθέτω ότι στα εστιατόρια των ξενοδοχείων τα φαγητά θα δίνονται σε «Μπουφέ». Οι σαλάτες και στα κρεατικά είναι όπως και στην Ελλάδα, εκτός τούτου θα υπάρχει µεγάλη ποικιλία ώστε να ικανοποιήσει όλα τα γούστα. ΄Εξω από τα ξενοδοχεία θα συνιστούσα τα ψάρια και τα θαλασσινά. Το Πουέντε ‘Όµβριο όπως και όλη η περιοχή της Ουέλβα φηµίζεται για τα ψάρια και ιδιαίτερα για τα θαλασσινά . Είναι σηµαντικό να δοκιµάσει κανείς το Χαµόν. Είναι χοιροµέρια. Παρασκευάζονται όπως τα αλλαντικά, αλλά χωρίς λίπη.

7. ΤΟ ΝΕΡΟ Το νερό είναι πόσιµο στην Ανδαλουσία . Είναι καλό πλην όµως (από προσωπική πείρα) ξέρω ότι οι αλλαγές φέρνουν στοµαχικά προβλήµατα. Το εµφιαλωµένο νερό – η κόκα κόλα και το κρασί συνιστούνται.

8 . ΧΡΗΣΙΜΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ 1. Άνδρας 2. Ασανσέρ 3. Αστυνοµία 4. ∆εσποινίς 5. ∆ιαβατήριο 6. ∆ωµάτιο 7. Έχω 8. Είµαι Έλλην 9. Είναι πολύ ακριβό 10. Ελλάς 11. Ενδύµατα 12. Ευχαριστώ 13. Φαρµακείο 14. Φάρµακο 15. Γιατρός 16. Γυναίκα 17. Καλλυντικά 18. Καλύτερη τιµή 19. Καληµέρα 20. Καληνύχτα 21. Καλησπέρα 22. Κάνει κρύο 23. Καπνοπωλείο

Όµβρε Ασανσέρ Πολιθία Σενιορίτα Πασαπόρτε Αβιταθιόν Τένκγο Σόη Γριέγο Ες µούη κάρο Γκρέθια Ρόπα Γκράθιας Φαρµασία Μεντίσινα Μέδικο Μούχερ Κοσµέτικα Μεχόρ πρέθιο Μπουένος δίας Μπουένας νότσες Μπουένας τάρδες Άθε φρίο Ταπακαλέρα

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 7

24. Κρυώνω 25. Κυρία 26. Κύριε 27. Λεωφορείο 28. Παρακαλώ 29. Πιστωτική κάρτα 30. Πληρώνω 31. Πόσο κάνει?

32. Θέλω 33. Θέλω νερό 34. Σε αγαπώ 35. Ταχυδροµείο 36. Τιµή 37. Τράπεζα 38. Χαρτόσηµα 39. Χρήµατα 40. Ξενοδοχείο

Τένγκο φρίο Σενιόρα Σενιόρ Αούτoβους Πορφαβόρ Ταρχέτα ντε κρετίτο Παγάρ Κουάντο βάλε? Κιέρο Κιέρο άγουα Τε κιέρο Κορέος Πρέθιο Μπάνκο Σέγιος ∆ινέρο Χοτel

9. ΠΡΩΤΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ Οι πρωτες εντυπωσεις που δηµιοργουντε στους επισκεπτες στη Ισπανια ειναι πολλες Εδω αναφαιρονται µερικες

1, Κοινές φράσεις Θα σας κάνει µεγάλη εντύπωση σε διάλογο µεταξύ Ισπανών στη Ανδαλουσία ότι µερικές φράσεις χρησιµοποιούνται κάθε δευτερόλεπτο της συζήτησης: •

Ηόµβρε

•

Κόνιο

•

Χιλιπόγιας

•

Χοδέρ

•

Κοχονές

•

Ηχο δε πουτα

•

Καβρον

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 8

•

Μαρικον

2. Ο Ταυρος του Οσβορνε

Κατά την διάρκεια της διαδροµής θα βλέπετε στους δρόµους συνήθως σε λοφίσκους αυτόν τον ταύρο.Ήταν µια διαφηµιστική αφίσα του Βραντί

Οσβόρνε, ( µια εταιρία

οινοπνευµατωδών ποτών ). Όλες τις λέξεις τις αφαίρεσαν διότι οι οδηγοί προσπαθούσαν να τις διαβάσουν και προκαλούσαν πολλά δυστυχήµατα. Ο ταύρος όµως έµεινε ύστερα από .διαµαρτυρίες του κόσµου. Σήµερα έχει γίνει το σύµβολο της σύγχρονης Ισπανίας. Υπάρχουν 3000 τέτοιες αφίσες ταύροι σε όλη την Ισπανία.

3. Χαµον Εάν επισκεφτείτε οποιοδήποτε ΒΑR, ρεστοράν, ακόµη και ιδιωτικά σπίτια θα δείτε κρεµασµένα τα χοιροµέρια τα λεγόµενα Χαµόν. Οι χοίροι απ’ όπου προέρχονται τα Χαµόν πρέπει να είναι πάντα ελεύθεροι στα χωράφια και η τροφή τους είναι ανάλογη µε την ράτσα

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 9

τους και την τιµή τους. Υπάρχουν τριών ειδών Χαµόν που προσδιορίζουν ποιότητες και τιµές.

Χαµον α.

Το Σερράνο (βουνίσιο). Είναι παρµένο από γουρούνια κοινά και η διαδικασία παρασκευής τους διαρκεί έξι µήνες στο αλάτι και έξι µήνες κρεµασµένα . Ενδεικτικό είναι ότι τα νύχια του γουρουνιού είναι άσπρα . Κοστίζει 60 ευρώ το κιλό.

β. Το Ιβερικό Πάτα Νέγρα. Είναι ειδικό είδος γουρουνιού που η διαδικασία παρασκευής τους διαρκεί έξι µήνες στο αλάτι και έναν χρόνο κρεµασµένα. Το ενδεικτικό είναι ότι τα νύχια του γουρουνιού είναι µαύρα . Κοστίζει 100 ευρώ το κιλό. γ. Το Ιβερικό Πάτα Νέγρα δε Βεγιότα. Είναι ειδικό είδος γουρουνιού που η διαδικασία παρασκευής τους διαρκεί οκτώ µήνες στο αλάτι και έναν χρόνο κρεµασµένα. Το ενδεικτικό είναι ότι τα νύχια του γουρουνιού είναι µαύρα και τρέφονται µόνο µε βελανίδια. Κοστίζει 150 ευρώ το κιλό.

4. Τα κρασιά της Ισπανίας και Ανδαλουσίας. Η Ισπανία καυχιέται ότι έχει τις καλύτερες ποικιλίες και τα καλύτερα κρασιά του κόσµου. Βέβαια η Γαλλία καυχιέται το ίδιο αλλά η γνώµη µου είναι ότι όντως οι Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 10

Ισπανοί έχουν δίκιο.

Οι γάλλοι είναι καλύτεροι στο µάρκετινγκ του κρασιού.

Η

πλειονότητα του γαλλικού µούστου εισάγεται από την Ισπανία και η κατεργασία γίνεται σε γαλλικά βαρέλια. Τα κρασιά στην Ανδαλουσία είναι Λευκα 12º (συνήθως συνοδεύεται µε θαλασσινά) σερβίρονται κρύα και κατανέµονται ως εξής: a.

Mανθανιγία είναι από την περιοχή του Χέρεθ που θα επισκεφτούµε

β. Το Ελ Φίνο κρασί άσπρο για µεζέδες γ. Το Ελ Μοντιλλάδο από την περιοχή της Κόρδοβας Τα κρασιά της Ριόχας ( Τίντο κοκκινέλι ) προέρχονται από τα βόρεια της χώρας. Κατά το δικό µου γούστο είναι από τα καλύτερα επιτραπέζια κρασιά που έχω ευφρανθεί. Υπάρχουν δεκάδες είδη κρασιού Ριόχα . Οποιαδήποτε ποικιλία είναι άριστο κρασί. Παρακαλώ να το δοκιµάσετε α. Βινια Αρδάνζα β. Βίνια Σεσίλια γ. Βίνια Ρέαλ δ. Μαρκες δε Καθαρες ε. Ριβιερα δε ∆ουερο ζ. Μαλαγα ∆ουλθε

5. Ελαιοκαλλιέργεια Μεγάλη εντύπωση θα σας κάνουν οι ελαιώνες που θα φαίνονται στην διαδροµή. Η Κόρδοβα είναι η πρώτη σε παραγωγή περιοχή της Ανδαλουσίας. Οι ελαιοστοιχίες είναι ένα θέαµα αξιόλογο. Το είδος της ελιάς είναι τόσο παραγωγικό ώστε τρία κιλά ελιές να δίνουν ένα κιλό λάδι. Η ποιότητα είναι καλή και κυµαίνεται

στους 0,5-0,8 βαθµούς

οξέων. Η Ανδαλουσία είναι σχεδόν η µόνη περιοχή της Ισπανίας που καλλιεργεί την ελιά. Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 11

Στην περιοχή της Καταλονίας υπάρχει ένα είδος ελιάς όπως η ελληνική. Μάλιστα λέγεται ότι είναι οι πρώτες ελιές στην Ισπανία προερχόµενες από τους αρχαίους Έλληνες.

Τυπικος ελαιωνας στην Ανταλουσια

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 12

Φωτογραφια απο το Τσιφλικι του ελαιοπαραγωγου ∆ον Ραφαελ Ονιεβα στην Βαενα Κορδοβα

(Χωριο της Μανουελας Τσιγκος Ορδονιεθ−− 2 Εκατοµυρια ριζες ελιες )

Μηχανικο συστηµα µαζεµατος ελιας ( ετος 2010 )

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 13

Μαζεµα ελιας εις την Βαενα Κορδοβα (Γιορτη της ελιας ετος 1932) 10. Η ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Στην Ισπανία εκτός από τα καστιλιάνικα ( Ισπανικά )υπάρχουν 4 αναγνωρισµένες γλώσσες οµιλούµενες στις ανάλογες περιοχές της χώρας όπως στην Καταλονία (Βαρκελώνη) στην Βαλένθια στην Γαλικία και στην περιοχή των Bάσκων. Όλες αυτές οι γλώσσες είναι λατινικής προέλευσης εκτός των Bάσκων που ναι µεν είναι Ινδοευρωπαϊκή αλλά αγνώστου προέλευσης. Τα Ισπανικά είναι λατινικής προέλευσης µε ένα ποσοστό ελληνικών και αραβικών λέξεων. Είναι µια γλώσσα µε απλή γραµµατική αλλά φωνητικά συµπαθητική. Τα πρώτα δείγµατα της Ισπανικής γλώσσας εµφανίστηκαν κατά τον 8ον αιώνα όπως φαίνεται από εκκλησιαστικά ντοκουµέντα καθώς και από διάφορα µεσαιωνικά χρονικά όπως του φηµισµένου Ισπανού ήρωα Ελ Σιδ. Πριν τον 8ον αιώνα η λατινική ήταν η κοινή γλώσσα. Σήµερα η Ισπανική γλώσσα έχει να επιδείξει πολλούς συγγραφείς τόσο Ισπανούς όσο και Ισπανό-αµερικανούς, και που την οµιλουν 500 εκατ. κοσµος

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 14

Είναι η γλώσσα του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, Φρειδερίκου Γκαρσία Λόρκα και άλλων σπουδαίων ποιητών και φιλόλογων , βραβευµένοι µε Νόµπελ, όπως ο Χουάν Ραµόν Χιµένεθ, Βιτσέντζε Αλεξάντερ, Γαβριέλ Γκαρσία Μάρκεθ κλπ.

11. ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝIA Η Καθολική και Ρωµαϊκή εκκλησία υποτίθεται ότι είναι τελείως ανεξάρτητη από το Ισπανικό Κράτος και έτσι ορίζει το Σύνταγµα της χώρας, πλην όµως η ηγεσία της καθολικής ιεραρχίας που είναι άκρως συντηρητική επηρεάζει την ζωή των Ισπανών. Είναι η δεύτερη δύναµη στην Ισπανία και υπακούει στα πρακτικά των συνόδων της Ρώµης. Από ιστορική πλευρά η καθολική εκκλησία στην Ισπανία είναι υπεύθυνη για χιλιάδες νεκρούς , έργα της Ιεράς Εξέτασης , ως επίσης και κατά τον βίαιο εκχριστιανισµό των πληθυσµών του νέου κόσµου.

Η εκδίωξη και ο εξοστρακισµός των Εβραίων και των

Μουσουλµάνων κατά την διάρκεια του 14ου και 15ου αιώνα είναι από τα πιο αισχρά έργα της Καθολικής Εκκλησίας . Καθολικοί.

Σήµερα µόνο ένα µικρό ποσοστό των Ισπανών είναι πιστοί

Υπάρχουν περίπου δύο εκατοµµύρια Μωαµεθανών ως επί το πλείστον

µεταναστών και υπολείµµατα της εποχής των Ισλαµικών κατακτήσεων της Ιβηρικής. Η εβραϊκή κοινότητα στην Ισπανία είναι µεγάλη και µάλιστα από τις πλέον ευνοηµένες. Οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι περιλαµβάνουν λίγους Έλληνες, Ρώσους, Βούλγαρους και Σέρβους, οι οποίοι από κοινού λειτουργούν στην ορθόδοξη εκκλησία της Μαδρίτης.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 15

Καθολικος Ναος Γοτθικου ρυθµου Καθεδρικος Ναος της Παναγιας Παρθενου εις την πολη του Βουργος (Burgos) Εκτισθη απο 1223 εως 1237 υπο την αιγιδα του βασιλεως Φερνανδου ΙΙΙ Σηµερα εχει καταλογισθη ως µνηµειο της ανθρωποτητος

1. Ιερά Εξέταση Eίναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται στην εκδίκαση από την Ρωµαιοκαθολική Εκκλησία υποθέσεων που αφορούσαν οµάδες ή µεµονωµένα άτοµα τα οποία βαρύνονταν µε την κατηγορία της αίρεσης. Ο όρος µπορεί να αναφέρεται σε Ρωµαιοκαθολικό εκκλησιαστικό δικαστήριο ή άλλο θεσµό µε σκοπό την καταπολέµηση και καταστολή των αιρέσεων, σε έναν αριθµό ιστορικών κινηµάτων κάθαρσης κατά των αιρέσεων ή στη δίκη συγκεκριµένων ατόµων µε την κατηγορία της αίρεσης. Ο θεσµός αυτός είναι πολύ γνωστός λόγω του τρόπου Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 16

διενέργειας των ανακρίσεων βάσει των οποίων συγκεντρώνονταν στοιχεία για τις δίκες ή οµολογίες, µε απάνθρωπα βασανιστήρια.

2. Eκφάνσεις της Ιεράς Εξέτασης Οι ιστορικοί αναγνωρίζουν τέσσερις διαφορετικές εκφάνσεις της Ιεράς Εξέτασης: τη µεσαιωνική, την ισπανική, την πορτογαλική και τη ρωµαϊκή. Λόγω του αντικειµενικού της στόχου, που ήταν η καταπολέµηση των αιρέσεων, η Ιερά Εξέταση είχε δικαιοδοσία τυπικά µόνο επί των βαπτισµένων µελών της Εκκλησίας (τα οποία συνήθως αποτελούσαν την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσµού). Οι µη χριστιανοί κατηγορούµενοι µπορούσαν εντούτοις να περάσουν από δίκη για βλασφηµία σε λαϊκά δικαστήρια. Επίσης οι περισσότερες δίκες µαγισσών γίνονταν από λαϊκά δικαστήρια.

3. Μεσαιωνική Ιεράς Εξέτασης Μεσαιωνική Ιερά Εξέταση είναι όρος που χρησιµοποιείται από τους ιστορικούς για να περιγράψει διάφορες δικαστικές «Εξετάσεις» ή ανακρίσεις που ξεκίνησαν γύρω στο 1184, περιλαµβανοµένης της Επισκοπικής Εξέτασης (1184-1230) και αργότερα της Παπικής Εξέτασης (1230). Ήταν η απάντηση της Εκκλησίας σε διάφορα σηµαντικά λαϊκά κινήµατα στην Ευρώπη, τα οποία θεωρήθηκαν αποστατικά ή αιρετικά για την Χριστιανοσύνη. Χαρακτηριστικά παραδείγµατα αποτελούν οι αιρέσεις των Καθαρών και των Βαλδένσιων στη νότια Γαλλία και τη βόρεια Ιταλία.

4. H Ισπανική Ιεράς Εξέτασης Η Ισπανική Ιερά Εξέταση συγκροτήθηκε από τον Βασιλιά Φερδινάνδο Β' της Αραγωνίας και τη Βασίλισσα Ισαβέλλα της Καστίλης το 1478, µε την έγκριση του Πάπα Σίξτου του Τέταρτου. Στόχευε κυρίως τους εκχριστιανισµένους Εβραίους και Μουσουλµάνους και αργότερα τους Προτεστάντες. Στην Σικελία και στη νότια Ιταλία, οι οποίες βρίσκονταν υπό ισπανική κατοχή, στόχευε Έλληνες Χριστιανούς Ορθόδοξους. Μετά την εκτόνωση των θρησκευτικών διαµαχών κατά τον 17ο αιώνα, η Ισπανική Ιερά Εξέταση µετεξελίχθηκε σταδιακά σε µυστική αστυνοµία ενάντια σε εσωτερικές απειλές κατά του κράτους. Η Ιερα Εξετασις εις την Ισπανια κατεργειθη το 1850 µε το καυσιµο 5 γυναικων ( µαγισες.)

5. Πορτογαλική Ιεράς Εξέτασης Πορτογαλική Ιερά Εξέταση ιδρύθηκε στην Πορτογαλία το 1536 από τον Βασιλιά της . Πορτογαλίας, Ζοάο ΙΙΙ, ως πορτογαλικό ανάλογο της πιο γνωστής Ισπανικής Ιεράς Εξέτασης

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 17

Βασανιστηρια της Ιερας Εξετασεως εις το ονοµα της Αγιας Καθολικης Εκκλησιας

6. Ρωμαϊκή Ιεράς Εξέτασης Το 1542 ο Πάπας Παύλος Γ' ίδρυσε µια µόνιµη σύνοδο, στελεχωµένη µε καρδινάλιους και άλλους αξιωµατούχους, καθήκον της οποίας ήταν η διατήρηση και υποστήριξη της ακεραιότητας της πίστης, αλλά και η εξέταση ψευδών δογµάτων. Αυτό το σώµα, η Σύνοδος της Ιερής Έδρας ή Σύνοδος για το ∆όγµα της Πίστης, µέρος της Ρωµαϊκής Κούριας, έγινε το επιβλέπον σώµα για τις τοπικές Εξετάσεις. Πιθανότατα η πιο διάσηµη υπόθεση που δικάστηκε από τη Ρωµαϊκή Ιερά Εξέταση ήταν αυτή του Γαλιλαίου Γαλιλέι, το 1633

Ο Γαλιλαίος αντιµετωπίζει την Ιερά Εξέταση (πίνακας του Cristiano Banti, 1857)

12. ∆ON ΚΙΧΩΤΗΣ Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 18

Πρωτότυπη έκδοση Συγγραφέας

Μιγκέλ ντε Θερβάντες Πικαρέσκο, Ψυχολογική νουβέλλα, Σάτιρα, Παρωδία

Είδος

Εκδότης

Iuan de la Cuesta

Γλώσσα

Ισπανική

Πρώτη έκδοση

1605, 1615

Ο ∆ον Κιχώτης (Don Quixote de la Mancha - ∆ον Κιχότε ντε λα Μάντσα), µε πλήρη τίτλο El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha («Ο ευφάνταστος ευπατρίδης ∆ον Κιχώτης της Μάντσα») είναι κλασικό έργο λογοτεχνίας του Ισπανού συγγραφέα Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέντρα (Miguel de Cervantes Saavedra). Το έργο περιγράφει τις περιπέτειες του πρωταγωνιστή Αλόνσο Κιχάνο, ο οποίος έχοντας διαβάσει πολλά βιβλία για τον ιπποτισµό, πιστεύει ότι είναι ιππότης και παίρνει το όνοµα ∆ον Κιχώτης. Τον ακολουθεί ο υπηρέτης του, Σάντσο Πάντσα και είναι ερωτευµένος µε την ∆ουλτσινέα, στην οποία είναι αφοσιωµένος, αν και αυτή αγνοεί τον έρωτά του και δεν εµφανίζεται ποτέ στο βιβλίο.

Ο ∆ον Κιχωτης µε τον Σαντσο Πανζα ( Καρικατουρα του Πικασσο) Στον πρόλογο του πρώτου µέρους, ο Θερβάντες σηµειώνει πως συνέλαβε την ιδέα για το µυθιστόρηµα στη φυλακή, πιθανώς αναφερόµενος στις περιόδους που πέρασε στη φυλακή του Κάστρο ντελ Ρίο (1592) ή της Σεβίλλης (1597-8). Ένας τοπικός θρύλος υποστηρίζει πως Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 19

γράφτηκε σε φυλακή της πόλης Μάντσεγκαν (Manchegan), την περίοδο 1601-3, ωστόσο η µελέτη της βιογραφίας του Θερβάντες δεν επιβεβαιώνει φύλάκισή του εκεί. Σύµφωνα µε άλλη πιθανή εκδοχή, ο Θερβάντες εµπνεύστηκε κατά την περίοδο που ήταν αιχµάλωτος στο Αλγέρι (1575-80). Η υπόθεση αυτή στηρίζεται στο γεγονός πως ως φανταστικός συγγραφέας του έργου εµφανίζεται στο κείµενο ο µουσουλµάνος ιστορικός Cide Hamete Benengeli, το οποίο συνδέεται µε πιθανή επαφή του Θερβάντες, στο Αλγέρι, µε Άραβες και Τούρκους αφηγητές.

13. ΤΑΥΡΟΜΑΧΙΕΣ Ταυροµαχία είναι ένα παραδοσιακό αγώνισµα της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, µερικών πόλεων στη νότια Γαλλία, και διάφορων λατινοαµερικάνικων χωρών.

1. Ιστορία Ήδη στην αρχαία Ελλάδα η ταυροµαχία ήταν ιδιαιτερα δηµοφιλής και είχαν τον σκοπό να δείξει ο αγωνιζόµενος το θάρρος του, την ψυχραιµία του, την ταχύτητα κίνησής του και τη σωµατική του δύναµη. Η ταυροµαχία επισηµαίνει τις ρίζες της και στην προϊστορική λατρεία στους ταύρους. Η δολοφονία του ιερού ταύρου (ταυροµαχία) είναι η ουσιαστική κεντρική εικονική πράξη της Mithras, η οποία τιµήθηκε στο Mithraeum οπουδήποτε βρισκόντουσαν οι ρωµαϊκοί στρατιώτες. Πολλές από τις παλαιότερες αρένες ταυροµαχίας στην Ισπανία βρίσκονται δίπλα στις περιοχές των ναών της Mithras. Η ταυροµαχία συνδέεται συχνά µε τη Ρώµη, όπου πολλές ταυροµαχίες διοργανώθηκαν ως προθέρµανση για την µονοµάχια

Ταυροµαχιες στην Κρητη

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 20

Αρχικες ταυροµαχιες στην Ισπανια .

Ο Θεος Μιτρα.

2. Η ταυροµαχία σήµερα Οι ταυροµαχίες γίνονται µονάχα στην Ισπανία, το Μεξικό και την Πορτογαλία σε ειδικά διαµορφωµένα αµφιθέατρα. Στο κέντρο ενός αµφιθεάτρου βρίκεται η πλατεία των ταύρων (plaza de toros, πλάθα ντε τόρος = στα ισπανικά). Η αρένα έχει τρεις πόρτες. Από τη µια µπαίνουν οι ταυροµάχοι µε τη συνοδεία τους. Αυτοί διακρίνονται σε ερασιτέχνες και επαγγελµατίες. Επίσης οι επαγγελµατίες διακρίνονται σ' αυτούς που αγωνίζονται πεζοί και σ' εκείνους που αγωνίζονται έφιπποι. Από τη δεύτερη πόρτα µπαίνουν οι ταύροι και από την τρίτη βγάζουν τους σκοτωµένους ταύρους. Η ταυροµαχία διεξάγεται σε τρεις φάσεις. Στην πρώτη φάση οι βοηθοί ερεθίζουν τον ταύρο µε τους κόκκινους µανδύες τους. Στη δεύτερη φάση ο ταυροµάχος καρφώνει στη ράχη του ταύρου ακόντια δύο µέτρων περίπου. Αυτά τρυπούν το δέρµα του ταύρου δύο εκατοστά. Έτσι ο ταύρος τραυµατισµένος πια εξαγριώνεται περισσότερο, οπότε στην τρίτη αυτή φάση, τον Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 21

σκοτώνει ο ταυροµάχος. Στις ταυροµαχίες που διεξάγονται στην Ισπανία φονεύονται κάθε χρόνο µέχρι 1.300 ταύροι και 3.000 άλογα.

3. Αντιδράσεις από φιλοζωϊκές οργανώσεις Οι ταυροµαχίες δέχονται έντονη κριτική και αποδοκιµασίες από ακτιβιστές των δικαιωµάτων των ζώων, οι οποίοι τις χαρακτηρίζουν ως ένα βάρβαρο, αιµοδιψές αγώνισµα, καθώς πιστεύουν πως τα ζώα δεν θα έπρεπε να τυραννώνται, θανατώνονται ή κακοποιούνται για λόγους διασκέδασης. Ο ταύρος υφίσταται έναν αργό, αποτροπιαστικό θάνατο. Μια οµάδα οργανώσεων των δικαιωµάτων των ζώων έχει αναλάβει αντι-ταυροµαχική δράση στην Ισπανία και σε άλλες χώρες. Στα Ισπανικά, η αντίθεση στην ταυροµαχία αναφέρεται ως antitaurina. Τον Αύγουστο του 2007, η κρατική Ισπανική τηλεόραση ακύρωσε όλες τις ζωντανές µεταδόσεις ταυροµαχιών καθώς η µετάδοσή τους κρίθηκε ιδιαιτέρως βίαιη για τα παιδιά που µπορεί να τις παρακολουθούσαν. [1] Η ταυροµαχία έχει απαγορευθεί σε πολλές χώρες, και όσοι λάβουν µέρος σε αυτή προφυλακίζονται για βαρβαρότητα απέναντι στα ζώα. Το 2004 το δηµοτικό συµβούλιο της Βαρκελώνης έλαβε ένα συµβολικό ψήφισµα εναντίον των ταυροµαχιών, αν και οι ταυροµαχίες συνεχίζονται σήµερα στη Βαρκελώνη, ενάντια στην αντίδραση της κοινής γνώµης. Εκτιµάται πως το 70% όσως παρακολουθούν ταυροµαχίες στην αρένα της Βαρκελώνης είναι τουρίστες, καθώς οι κάτοικοι αντιδρούν στη συνέχιση της βαρβαρότητας. ∆ιάφορες άλλες πόλεις στην Ισπανία έχουν απαγορεύσει τις ταυροµαχίες , ενώ υπάρχουν καµπάνιες για το κλείσιµο των σχολών ταυροµαχιών όπου µικρά παιδιά προπονούνται θανατώνοντας νεαρά µοσχάρια.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 22

∆ιαφορες φασεις της Ταυροµαχιας

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 23

Ταυρος εις την Αρενα (Πινακας του Πικασσο)

14. ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ ( Λος Χιτανος)

Oι Ροµά (στον ενικό αριθµό Ροµ), γνωστοί επίσης και ως Ροµ, Τσιγγάνοι, Αθίγγανοι ή Σίντηδες και µε τον, κάποιες φορές υποτιµητικό, χαρακτηρισµό Γύφτοι, είναι ένας κατά βάση νοµαδικός λαός µε Ινδική καταγωγή. Η πρώτη ιστορική αναφορά για τους Ροµά γίνεται από τον Ηρόδοτο που αναφέρει τον λαό των "Σιγύνων"

•

Oνοµασία

Οι Ροµά είναι στις περισσότερες χώρες γνωστοί µε λέξεις συγγενικές µε τη λέξη "γύφτος". Η λέξη προέρχεται από τη λέξη "Αιγύπτιος" και η χρήση της οφείλεται στην πεποίθηση παλαιότερων εποχών ότι οι Ροµά προέρχονται από την Αίγυπτο. Η λέξη "Ροµ", που χρησιµοποιείται σε πολλές περιοχές από τους ίδιους, σηµαίνει στη γλώσσα τους "άντρας" ή "σύζυγος". Μεταξύ τους χρησιµοποιούν τα "Μελελέ" (Λαός µαύρος), "Μανούχ" (άνθρωπος) και "Σίντε". Επίσης, η λέξη "αθίγγανος" ή "ατσίγγανος" σηµαίνει τον "ανέγγιχτο" (από την ονοµασία της χαµηλότερης ινδουιστικής κάστας, από την οποία πιθανολογείται ότι προήλθαν) και ετυµολογείται από το στερητικό α- και το ρήµα θιγγάνω, δηλαδή "αγγίζω".

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 24

Τσιγγανες στη Ανδαλουσια

1. Ιστορία Οι Ροµά πιστεύεται ότι µετανάστευσαν από την Πενταποταµία της Ινδίας -σηµερινό Punjabγύρω στο 1000 µ.Χ. και, περνώντας από το Αφγανιστάν, την Περσία, την Αρµενία και την Τουρκία, έφτασαν στην Ευρώπη, όπου στη συνέχεια εξαπλώθηκαν στις περισσότερες περιοχές της ηπείρου. Αργότερα, κατά τις µαζικές µεταναστεύσεις προς την Αµερική µεγάλος αριθµός Ροµ µετακινήθηκε προς τον Νέο Κόσµο. Οι λόγοι που οδήγησαν τους Ροµά σε µία τέτοια µαζική και σε τόσο µεγάλη απόσταση µετακίνηση είναι ένα από τα µεγαλύτερα µυστήρια της ιστορίας. Υπάρχουν θεωρίες σύµφωνα µε τις οποίες οι Ροµά προήλθαν από κατώτερες κάστες του Ινδού ποταµού, τα µέλη των οποίων στρατολογήθηκαν ως µισθοφόροι σε πολέµους εναντίων των Άράβων. Μία άλλη θεωρία είναι οτι οι Ροµά προέρχονται από αιχµαλώτους των Αράβων, κατά την εισβολή των Μουσουλµάνων στη βόρεια Ινδία και το σηµερινό Πακιστάν.

2. Γλώσσα Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 25

Η γλώσσα των Ροµά, η Ροµανί ή "Ροµανές", είναι µία Ινδοευρωπαϊκή γλώσσα που συγγενεύει µε τις διάφορες γλωσσικές διαλέκτους της Ινδίας ιδιαίτερα µε την γλώσσα Πουντζάµπι της Βόρειας Ινδίας. Στις διάφορες περιοχές που κατοικούν Ροµ έχουν διαµορφωθεί πολλές τοπικές διάλεκτοι, επηρεασµένες από τις τοπικές γλώσσες.

3. Πληθυσµός Υπάρχουν εκτιµήσεις σύµφωνα µε τις οποίες υπάρχουν µεταξύ 8 και 10 εκατοµµύρια Ροµά παγκοσµίως Στην Ευρώπη, ο πληθυσµός τους υπολογίζεται περίπου στα 12 εκατοµµύρια άτοµα, ενώ στην Ελλάδα βρίσκεται ο τρίτος σε αριθµό πληθυσµός Τσιγγάνων στη ∆υτική Ευρώπη. Οι περισσότεροι ζουν στην Ευρώπη, σε χώρες όπως: Ισπανια 0.5 εκατοµυριο

4. Θρησκεία Οι Ροµά δεν έχουν κάποια δική τους χαρακτηριστική θρησκεία, αλλά υιοθετούν ενίοτε την επικρατούσα θρησκεία κάθε περιοχής κατοικίας τους. Χαρακτηρίζονται από µεγάλη προσαρµοστικότητα στο θέµα της θρησκείας και αρκετοί µελετητές εικάζουν πως παλιότερα η θρησκεία τους ήταν η ηλιολατρεία. Σήµερα οι διάφορες φυλές είναι πιστές στο θρήσκευµα της χώρας που κατοικούν. Έχουµε την πρώτη καταγραφή στην Κρήτη, όπου αναφέρονται ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι από το 1832, στη ∆υτική Ευρώπη αναφέρονται ως καθολικοί. Η Καθολική Εκκλησία αναφέρει ονόµατα ιερέων, µοναχών και κάποιου Καρδιναλίου µε τσιγγάνικη καταγωγή και στη Ρουµανία υπάρχουν ιερείς ορθόδοξοι τσιγγάνοι. Στην Τουρκία οι περισσότεροι είναι Μουσουλµάνοι, οι γνωστοί Τουρκόγυφτοι.

15. ΤΟ ΦΛΑΜΕΝΓΚΟ (Χορος και Τραγουδι)

1. Τι είναι το φλαμέγκο; Το Φλαµέγκο είναι µια τέχνη που παρουσιάζει δύο ποικιλίες: µουσική και χορό. Στη µουσική, το τραγούδι και η κιθάρα παίζουν βασικό ρόλο, αν και υπάρχουν και άλλα όργανα (όπως κρουστά) και συνοδευτικά (όπως τα παλαµάκια) που συνήθως συνηπάρχουν και παίζουν έναν πολύ σηµαντικό ρόλο.

Ο χορός είναι πολύ εκφραστικός και κάθε µέρος του σώµατος πρέπει να κινηθεί µε συντονισµένο τρόπο: Τα πόδια, οι µηροί, οι γοφοί, η µέση, τα χέρια, τα µπράτσα, τα δάχτυλα, οι ώµοι, το κεφάλι ... Για να µάθει κανείς το φλαµέγκο, όπως και σε άλλες εκφράσεις τέχνης, είναι απαραίτητα δύο συστατικά: ψυχή και τεχνική, και αυτό δεν αποτελεί ένα εύκολο στόχο αν αναλογιστεί κανείς ότι το φλαµέγκο είναι πολύ πλούσιο και πολύπλοκο. Υπάρχουν πάνω από 50 “Πάλος” (µορφές του φλαµέγκο). Κάθε "Πάλο" έχει το δικό του ρυθµό, αρµονία, και σε περίπτωση που είναι ένα χορευτικό πάλο, κάθε ένα από αυτά χορεύεται και διαφορετικά

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 26

Ισπανιδα χορευτρια του φλαµενγο, ∆ηλαδή µπορούµε να συγκαταλέξουµε τα πάλος σε δυο οµάδες ή στυλ: α. Το φλαµέγκο χόντο (το βαθύ φλαµέγκο), έχει ένα σοβαρό στυλ και εκφράζει βαθιά συναισθήµατα και συχνά τραγικά. Πρόκειται για θέµατα όπως η αγάπη, η απογοήτευση ή η λύπη, και χορεύονται µε µια βαθιά και προσωπική έκφραση. Γι 'αυτό είναι πιο δύσκολο γι’αυτούς που δεν γνωρίζουν το φλαµέγκο να το καταλάβουν, και παίζεται πιο συχνά σε µέρη που συχνάζουν αυτοί που γνωρίζουν ή σε θέατρα ή σε αίθουσες συναυλιών. Παραδείγµατος χάριν “Χόντο”είναι: τα Μπουλερίας, Φαρούκα, Μαρτινέτε, Μινέρα, Πετενέρα, Σολεά, Τιέντο. b. Το Φλαµέγκο Φεστέρο είναι µια τέχνη πιο χαρούµενη. Όπως το λέει η λέξη, παίζεται στις γιορτές και γλέντια στην Ανδαλουσία. Τα θέµατα είναι ευχάριστα, είτε αναφέρονται στον έρωτα και τα συναισθήµατα, είτε στις τοποθεσίες, τις γιορτές, τα σκηνικά του φλαµένγκο, ή µερικές φορές είναι κωµικά. Παραδείγµατος χάριν: Σεβιλιάνας, Ρούµπα, Ταγκίλιος και Αλεγκρίας. Φυσικά υπάρχουν πολλά πάλος και πολλές ερµηνείες που δεν είναι εύκολο να τις κατηγοριοποιήσουµε. Όµως αυτό που έιναι κοινό σε κάθε είδος φλαµέγκο είναι το συναίσθηµα. Και για να εκφραστεί αυτό το συναίσθηµα, το φλαµέγκο χρησιµοποιεί πολύ δυνατές µορφές, οι οποίες γενικά δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο. Το φλαµέγκο µπορεί να το αγαπήσει ή να το µισήσει κανείς.

2. Οι ρίζες του φλαµέγκο Γύρω από την προέλευση και τις επιρροές του, µπορούµε µόνο να κάνουµε υποθέσεις γιατί δεν έχουµε γραπτές παραποµπές όπου να αναφέρεται το φλαµέγκο µε το ίδιο του το όνοµα. Το µόνο γνωστό στοιχείο, η προφορική διάδοση, µας λέει ότι πρόκειται για µια πολύ παλιά τέχνη η οποία γεννήθηκε στην Ανταλουσία, στις όχθες του Γουαδαλκιβίρ.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 27

Επίσης στις όχθες του ίδιου ποταµού βρίσκεται ο αρχαίος πολιτισµός της ιβηρικής χερσονήσου, η Ταρτέσια. Σύµφωνα µε ιστορικές πηγές, είχαν έναν πολύ µεγάλο πολιτισµό, και ήταν λάτρευαν τηνµουσική και τον χορό, παρόλο που σήµερα δεν γνωρίζουµε πώς ήταν η µουσική ή ο χορός τους. Άλλα στοιχεία για τα οποία δεν υπάρχει αµφιβολία είναι ότι στο φλαµέγκο συναντάµε πολλές επιρροές από πολλούς διαφορετικούς πολιτισµούς. Αυτό δεν µας έκπλήττει όταν γνωρίζουµε ότι από αυτήν την γη πέρασαν πολαπλοί πολιτισµοί. Φοίνικες, Έλληνες, Καρχηδονίοι, Ρωµαίοι, Εβραίοι, Μουσουλµάνοι, Γότθοι και Τσιγγάνοι για αιώνες έχουν εγκατασταθεί σε αυτή τη γη, και σίγουρα αυτά τα στοιχεία απορροφήθηκαν από την µουσική και τον χορό αυτής της γης. Στα Ελληνικά γραπτά απαντάµε το στύλ, χαρακτηριστικό του τραγουδιού από τον νότο της Ισπανίας, το ίδιο δηλαδή στυλ που έχει σήµερα το φλαµέγκο. Από την ρωµαϊκή εποχή βλέπουµε τα βιογραφικά σχόλια του Μαρσιάλ και του Τσουβενάλ στο Puellas Gaditanae, νεαροί από το Γάδες, αποικία των Φοινίκων στο σηµείο όπου βρίσκεται το σηµερινό Κάντις, πόλη η οποία είχε εξοµοιωθεί µε τον Ελληνικό πολιτισµό. Αυτές οι χορεύτριες που ήταν µέλοι µιάς κοµπανίας µαζί µε άλλους µουσικούς που τις συνόδευαν έγιναν πολύ δηµοφιλείς από τους κύκλους της αριστοκρατίας και της υψηλής ρωµαϊκής κοινωνίας η οποίοι τους προσλάµβαναν στις ιδιωτικές τους γιορτές ή στα δηµόσια θεάµατα. Το θέαµα που πρόσφεραν αυτές οι νεαρές κοπέλλες, σύµφωνα µε τις αφηγήσεις της εποχής, µετατράπηκε στο κορυφαίο σηµείο των εορτών αυτών. Ετσι λοιπόν στα ανάγλυφα βλέπουµε τα Puellae Gaditanae µε καστανιέτες, και µε πόδια και χέρια σε ίδιες στάσεις και θέσεις µε εκείνες του σύγχρονου φλαµέγκο. Ίσως είναι απλώς µια σύµπτωση ή ότι αυτός ο τρόπος χορού ήταν κοινή τότε σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου. Εν πάση περιπτώσει, σήµερα αυτό το βλέπουµε µόνο στο φλαµέγκο. Άλλες θεωρίες υποστηρίζουν ότι η Σεγιρίγια, η Σαέτα και η Φαντάγκο έχουν κοινές ρίζες µε την Σηµιτική λειτουργία. Αυτά είναι όµως στοιχεία που σήµερα δεν µπορούµε να επαληθεύσουµε, ωστόσο, οι οµοιότητες είναι εµφανείς, όπως ακούµε και σε άλλα palos , όπου οι νότες θυµίζουν τους εύθυµους εβραϊκούς ρυθµούς. Μια άλλη πιθανότητα, η οποία δεν έχει δηµιουργήσει µεγάλη διαµάχη, είναι αυτή που µας φέρνει στον µεσαίωνα, στην εποχή της Ισπανίας των µουσουλµάνων: Η Ανδαλουσί µουσική, αποτέλεσµα της µουσουλµανικής, προερχόµενη από το βόρειο τµήµα της Αφρικής, της µουσικής των χριστιανών και των εβραίων, λαοί που προϋπήρχαν στην χερσόνησο. Εδώ είναι η επιρροή των Αράβων ήρθε ξανά για να εµπλουτίσει το στυλ. Ο Granaina, σίγουρα αραβικής προέλευσης, ή Zambra, µια λέξη η οποία αρχικά έδινε όνοµα στις παλιές συνεδριάσεις των Ανδαλουσιανών µουσικών, αποτελούν σαφή παραδείγµατα αυτής της επιρροής. Η επίδραση των τσιγγάνων στο φλαµέγκο την βλέπουµε τόσο στο χορό όσο και τη µουσική. Ορισµένες θέσεις του χορού είναι πανοµοιότυπες µε αυτές των ασιατικών περιοχών από τις οποίες προέρχονται ο τσιγγάνοι. Επίσης οι φλαµέγκο ρυθµοί που είναι διαφορετικοί από τους Ευρωπαϊκούς έχουν στοιχεία που σήµερα βρίσκουµε µόνο στην ινδική µουσική. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο µπορούµε να συνεχίσουµε τις εικασίες σχετικά µε τις ποικίλλες επιδράσεις η τις ρίζες του φλαµέγκο. Αλλά σε κάθε περίπτωση, αυτό που είναι εµφανές είναι ότι το φλαµέγκο στη µακρά ιστορία του είναι πιο επιρρεπές στις διάφορες εξελίξεις, και ότι αφ’ ενός µεν έχει καθαρό στυλ, αφ’ ετέρου έχει δεχτεί και άλλα στοιχεία. µε πόδια και χέρια σε ίδιες στάσεις και θέσεις µε εκείνες του σύγχρονου φλαµέγκο. Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 28

Ίσως είναι απλώς µια σύµπτωση ή ότι αυτός ο τρόπος χορού ήταν κοινή τότε σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου. Εν πάση περιπτώσει, σήµερα αυτό το βλέπουµε µόνο στο φλαµέγκο. Άλλες θεωρίες υποστηρίζουν ότι η Σεγιρίγια, η Σαέτα και η Φαντάγκο έχουν κοινές ρίζες µε την Σηµιτική λειτουργία. Αυτά είναι όµως στοιχεία που σήµερα δεν µπορούµε να επαληθεύσουµε, ωστόσο, οι οµοιότητες είναι εµφανείς, όπως ακούµε και σε άλλα palos , όπου οι νότες θυµίζουν τους εύθυµους εβραϊκούς ρυθµούς. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο µπορούµε να συνεχίσουµε τις εικασίες σχετικά µε τις ποικίλλες επιδράσεις η τις ρίζες του φλαµέγκο. Αλλά σε κάθε περίπτωση, αυτό που είναι εµφανές είναι ότι το φλαµέγκο στη µακρά ιστορία του είναι πιο επιρρεπές στις διάφορες εξελίξεις, και ότι αφ’ ενός µεν έχει καθαρό στυλ, αφ’ ετέρου έχει δεχτεί και άλλα στοιχεία.

3.Γενικά στοιχεία Το φλαµένκο αναδύθηκε από τα κατώτερα κοινωνικά επίπεδα της Ανδαλουσίας κι έτσι του εξέλιπε το καλλιτεχνικό κύρος των µορφών τέχνης που αναπτύσσονταν και ήταν δηµοφιλή εκείνη την περίοδο στη µεσαία και ανώτερη κοινωνική τάξη. Τα τραγούδια τους είναι κυρίως αυτοσχεδιασµοί που αποτυπώνουν τις διάφορες δυσκολίες που πέρασε ο λαός τους κατά τη διάρκεια των αιώνων. Βασικό στοιχείο της καλλιτεχνικής του µορφής αποτέλεσαν οι Τσιγγάνοι της Ισπανίας, των οποίων η παράδοση ήταν προφορική, συνεπώς τα παραδοσιακά τους τραγούδια περνούσαν από γενιά σε γενιά µέσω των µουσικών τους ερµηνειών στην τοπική κοινότητα. Γενικότερα, λοιπόν, παρατηρείται µια έλλειψη καταγεγραµµένων ιστορικών στοιχείων σχετικά µε το φλαµένκο, καθώς υπήρχε και έλλειψη ενδιαφέροντος από τους ιστορικούς και µουσικολόγους της εποχής: ένας περιορισµένος αριθµός πηγών, κυρίως από το 19ο αιώνα, καθώς και σηµειώσεις και ταξιδιωτικές εντυπώσεις από Ευρωπαίους ταξιδιώτες. Το ενδιαφέρον άρχισε να αυξάνεται κατά τον 20ό αιώνα και από τη δεκαετία του 1980 κι έπειτα ξεκίνησε συστηµατοποιηµένη και πιο λεπτοµερής έρευνα προς αναζήτηση νέων στοιχείων για το µουσικό αυτό είδος. Όπως και µε άλλες πλευρές της ισπανικής τέχνης, έτσι και στο φλαµένκο αναφέρεται ως άµεσα συσχετιζόµενος ο όρος "ντουέντε", ένας από τους πιο δύσκολα µεταφράσιµους, ο οποίος αναφέρθηκε σε µια διάλεξη[4] του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και συνοπτικά υπονοεί ένα είδος "µαγείας", µυστηριακής δύναµης και ιδιαίτερης ανύψωσης της ψυχής του καλλιτέχνη που ερµηνεύει το χορό ή το τραγούδι.

4. Προέλευση Προκειµένου να κατανοήσει κάποιος τις επιρροές και τις συνθήκες από τις οποίες δηµιουργήθηκε το Φλαµένκο, θα πρέπει να δώσει προσοχή στην κουλτούρα και τη µουσική παράδοση της Ιβηρικής Χερσονήσου Η ίδια η προέλευση του όρου φλαµένκο, συνεπώς και της ιστορίας του, έχει πολλαπλές ερµηνείες. Για παράδειγµα, στην ισπανική γλώσσα, ο όρος αυτός χρησιµοποιούνταν και για τους προερχόµενους από τη Φλάνδρα[, κάτι που µπορεί να υποδηλώνει ότι το φλαµένκο έφτασε στην Ισπανία από Φλαµανδούς µετανάστες επί βασιλείας Καρόλου Ε'. Επίσης, ορισµένες εκδοχές δέχονται ως προέλευσή του τη Βόρεια Αφρική, ενώ άλλοι παρατηρούν επιρροές ακόµα κι από τη Βυζαντινή και Ινδική θρησκευτική µουσική

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 29

Νεαρή Tσιγκανα της ℘〉〈⇐〈ς Πριν την εισβολή των Μουσουλµάνων το 711, η Ισπανία των Βησιγότθων είχε υιοθετήσει το δικό της ξεχωριστό εκκλησιαστικό λειτουργικό, γνωστό ως µοζαραβική λειτουργία, η οποία είχε επιρροές από τη Βυζαντινή µουσική και διατηρήθηκε µέχρι το 10ο ή 11ο αιώνα. Ορισµένες θεωρίες, όπως του Ισπανού κλασικού µουσικού Μανουέλ ντε Φάλλα, συνέδεαν µε το φλαµένκο τα µουσικά αυτά ακούσµατα και τον αρχαιοελληνικό ∆ωρικό τρόπο, ο οποίος αποκαλούνταν Φρυγικό. ∆υστυχώς, λόγω της µορφής της µουσικής γραφής των Μοζαραβιτικών ύµνων, η θεωρία αυτή δεν έχει αποδειχτεί. Κατά τη διάρκεια της κατοχής της Νότιας Ισπανίας από τους Μωαµεθανούς, Χριστιανοί, Εβραίοι και Μουσουλµάνοι ζούσαν σε σχετική αρµονία. Τότε έκαναν την εµφάνισή τους και οι πρώτες νοµαδικές τσιγγάνικες φυλές της Ισπανίας, οι οποίες πιθανότατα προήλθαν από την περιοχή Παντζάµπ της Ινδίας. Κατά τη διάρκεια της Επανάκτησης των ισπανικών εδαφών, η Κόρδοβα και η Σεβίλη έπεσαν στης αρχές του 13ου αιώνα, ενώ τελευταία η Γρανάδα το 1492. Έτσι, οι ανεπιθύµητοι πληθυσµοί καταδιώκονταν όλο και πιο νότια, ενώ σε αυτούς προστέθηκαν αργότερα και όσοι ήθελαν να ξεφύγουν από την Ιερά Εξέταση. Η συγχώνευση των Τσιγγάνων (Gitanos στα ισπανικά) µε τους Εβραίους, τους Μουσουλµάνους και τους Ανδαλουσιανούς της Νότιας Ισπανίας οδήγησε στη "γέννηση" του φλαµένκο, ενώ η µουσική της Βόρειας Ισπανίας είχε καθαρά κελτικές επιρροές από τους προρωµαϊκούς χρόνους.

5. Φλαµένκο: το τραγούδι Αυτό που σήµερα θεωρείται γνήσιο φλαµένκο, το τραγούδι των Τσιγγάνων της Ανδαλουσίας, καθιερώθηκε στα τέλη του 17ου αιώνα. Το παλαιότερο είδος φλαµένκο είναι γνωστό ως Κάντε Χόντο (Cante Jondo[12]): µια ανδρική φωνή, χωρίς συνοδεία οργάνων, διηγείται λυπητερές ιστορίες. Αργότερα προστέθηκε η κιθάρα και ο χορός. Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 30

6. Φλαµένκο: ο χορός Στα τέλη του 18ου αιώνα, το φλαµένκο άρχισε να παρουσιάζεται σε ταβέρνες µε τη συνοδεία κιθάρας, ενώ σύντοµα προστέθηκε και ο χορευτής ή η χορεύτρια (ballaor/ballaora). Υπήρχαν επίσης άτοµα που έδιναν το ρυθµό είτε µε παλαµάκια είτε µε χτύπηµα των δαχτύλων, ενώ βασικό συστατικό του χορού φλαµένκο αποτελεί ο ήχος από τα πόδια των χορευτών (soniquete) και ο κοφτός βηµατισµός τους (zapateado). Ο γυναικείος χορός αναδεικνύει τη χάρη του σώµατος και των χεριών.

7. Kοινωνική αποδοχή και εξάπλωση του Φλαµένκο Tο Φλαµένκο δεν ήταν πάντα αποδεκτό από την συντηρητική άρχουσα τάξη, ίσως εξαιτίας του περιεχοµένου των τραγουδιών του, τα οποία είχαν σαν θέµα τους τη βία, τον έρωτα δίχως κοινωνικές συµβάσεις, τη φυλακή κ.ά.

Από το 1850 µέχρι και το 1910 έχουµε τη λεγόµενη Χρυσή Εποχή του Φλαµένκο. Το φλαµένκο µπήκε σε πολλά cafes cantantes, όπου δίνονταν µουσικές παραστάσεις, έχοντας χάσει την κακή του φήµη, και κέρδιζε θαυµαστές από τις πλούσιες και πιο µορφωµένες κοινωνικές τάξεις. Οι συµµετέχοντες ήταν πλέον επαγγελµατίες, ενώ γίνονταν διάσηµοι και οι κιθαρίστες που συνόδευαν τους χορευτές φλαµένκο, οι οποίοι άρχισαν να επηρεάζονται από ακούσµατα κλασικών κοµµατιών, υιοθετώντας τεχνικές που ενσωµάτωσαν στην παραδοσιακή µουσική. Για κάποιους, η περίοδος αυτή σηµατοδοτούσε την εµπορευµατοποίηση του παραδοσιακού φλαµένκο, ενώ άλλοι υποστήριζαν ότι µε τους επαγγελµατίες πλέον χορευτές και µουσικούς δηµιουργούνταν υγιής ανταγωνισµός, ο οποίος µε τη σειρά του γεννούσε µεγαλύτερη δηµιουργικότητα και τεχνική αρτιότητα

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 31

Χορος Μπουλερία,

Θεωρείται πως οι χορευτές και οι τραγουδιστές του Φλαµένκο άσκησαν µεγάλη επίδραση σε καλλιτέχνες του 19ου αιώνα, αλλά και στους πρωτοπόρους των καλλιτεχνικών κινηµάτων στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα (κυβισµός, ντανταϊσµός, σουρεαλισµός), κάτι που αναδεικνύεται στις µέρες µας µέσω εκθέσεων έργων τέχνης. Κατά τη δικτατορία του Φράνκο (1936-1973), κυνηγήθηκαν οι πολιτικοί αντίπαλοι του καθεστώτος, καθώς και µειονότητες της χώρας. Οι Τσιγγάνοι, ωστόσο, της Ανδαλουσίας δεν είχαν τόσο την τύχη οµοεθνών τους στην κυρίως Ευρώπη, το 85% των οποίων βρήκαν το θάνατο στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Έτσι, µέσα από την προφορική τους παράδοση συνέχισε να αναπτύσσεται η µουσική κι ο χορός του φλαµένκο. Με την πάροδο των χρόνων, όταν αναπτύχθηκε και η µουσική τεχνολογία και βιοµηχανία, το Φλαµένκο βγήκε εκτός των συνόρων της Ισπανίας κι έγινε γνωστό σε ολόκληρο τον κόσµο. Έτσι, άρχισαν να αναπτύσσονται επιµέρους είδη φλαµένκο, µε επιρροές, για παράδειγµα, από τη Λατινική Αµερική και κυρίως την Κούβα, ενώ η επίδραση της τζαζ έφερε και την προσθήκη µη παραδοσιακών οργάνων, όπως το φλάουτο, κρουστά, µπάσο και σαξόφωνο.

8. Tουριστική εκµετάλλευση και "φολκλόρ" Κατά το 19ο αιώνα, το φλαµένκο και η συσχέτισή του µε τους Ανδαλουσιανούς Τσιγγάνους άρχισε να γίνεται δηµοφιλές σε όλη την Ευρώπη µέχρι και τη Ρωσία, µε αποτέλεσµα να φτάσουν να γίνουν "απαραίτητο" θέαµα για όποιον ταξίδευε στην Ισπανία. Συνθέτες έγραφαν µουσικά έργα και όπερες µε θέµατα τσιγγάνικα και φλαµένκο, σύµφωνα µε τη δική τους πεποίθηση. Η Ισπανία ταυτίστηκε µε τους Τσιγγάνους και το φλαµένκο, προς δυσαρέσκεια των µη-Ανδαλουσιανών Ισπανών. Η τάση αυτή οφείλεται στο γενικότερο ενθουσιασµό που παρατηρούνταν εκείνη την περίοδο στην Ευρώπη σχετικά µε φολκλορικές παραδόσεις χωρών. Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 32

Στη σύγχρονη Ισπανία, η κυβέρνηση υποστηρίζει το φλαµένκο ως βασικό στοιχείο της τουριστικής ανάπτυξης της χώρας. Το γεγονός αυτό έχει τόσο υποστηρικτές όσο και επικριτές, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι το παραδοσιακό φλαµένκο σαν καλλιτεχνική έκφραση πρέπει να αναπτύσσεται και να εντοπίζεται στους αρχικούς θύλακές του, την ισπανική επαρχία, και όχι να καταλήξει "µουσειακό είδος". Επίσης, υπερασπιστές του "γνήσιου φλαµένκο" θεωρούν ότι δεν έχουν όλοι επαρκή γνώση και τεχνική, µε αποτέλεσµα να έχουν οδηγήσει στη θεώρηση που πολλοί έχουν για το φλαµένκο ως "φολκλορικό θέαµα"

9. Μορφές έκφρασης στο φλαµένκο Βασικά στοιχεία του φλαµένκο είναι το παίξιµο της κιθάρας φλαµένκο (toque), το τραγούδι (cante) και ο χορός (baile).

10. Κιθάρα Η κιθάρα φλαµένκο και η όµοιά της σχεδόν κλασική κιθάρα αποτελούν απόγονους του λαούτου. Οι πρώτες κιθάρες πιστεύεται ότι δηµιουργήθηκαν στην Ισπανία το 15ο αιώνα. Η παραδοσιακή κιθάρα φλαµένκο είναι φτιαγµένη από ξύλο κυπαρισσιού και ερυθρελάτης, είναι πιο ελαφριά σε βάρος και πιο µικρή σε µέγεθος από την κλασική κιθάρα, κάτι που προκαλεί πιο οξύ ήχο. Επίσης, υπάρχουν διαφορετικές τεχνικές παιξίµατος και πρόσθετα µουσικά εξαρτήµατα. Αρχικό και κύριο στοιχείο του Φλαµένκο ήταν το τραγούδι και όχι ο χορός, σε αντίθεση µε την κοινή πεποίθηση. Τα τραγούδια αυτά ακολουθούν αυστηρούς µουσικούς και ποιητικούς κανόνες, ενώ οι στίχοι τους (coplas) µπορούν να αποτελέσουν και µόνοι τους ξεχωριστά ποιήµατα, το στυλ των οποίων µιµήθηκαν συχνά Ανδαλουσιανοί ποιητές, όπως ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.Το Κάντε Φλαµένκο µπορεί να χωριστεί σε κατηγορίες βάσει πολλών κριτηρίων, όπως για παράδειγµα το ύφος των τραγουδιών. Έτσι, µε αυτό το διαχωρισµό, έχουµε το Cante Jondo, το Cante Chico και το ενδιάµεσο Cante Intermedio, που είναι λιγότερο έντονο αλλά πιο "στολισµένο" µουσικά, ωστόσο συγκινητικό και δύσκολο ερµηνευτικά.

11. Κάντε Χόντο Είναι γνωστό και ως Canto Grande. Πρόκειται για έντονα µελαγχολικά τραγούδια µε θέµα το θάνατο, τα ανθρώπινα βάσανα, την απόγνωση, τη λύπη και το θρησκευτικό αίσθηµα. Περισσότερο από κάθε άλλο είδος, θεωρείται ότι σε αυτή τη µορφή τραγουδιού, ο καλλιτέχνης αυτοσχεδιάζοντας ουσιαστικά τραγουδάει από την ψυχή του.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 33

Κιθάρα φλαμένκο

12. Χορός φλαµένκο Σεβιγγιανας (Sevillanas) Ο χορός φλαµένκο είναι ιδιαίτερα εκφραστικός για τον χορευτή και είναι χαρακτηριστικός για τις κινήσεις των χεριών και το ρυθµικό χτύπο των ποδιών. ∆ε βασίζονται σε κάποια χορογραφία, αλλά στον αυτοσχεδιασµό βάσει του ρυθµού (palo). Συχνά χρησιµοποιούνται και καστανιέτες ή βεντάλιες.

13. Ρυθµοί («Πάλος») του Φλαµένκο Στο φλαµένκο υπάρχουν διαφορετικοί ρυθµοί και µουσικά είδη, οι αποκαλούµενοι στα ισπανικά palos, που αριθµούν πάνω από 50, κάποιοι συχνότεροι και κάποιοι πιο σπάνιοι. Τα τραγούδια του φλαµένκο κατηγοριοποιούνται στα «πάλος» µε βάση το ρυθµικό µέτρο τους, την αλληλουχία των συγχορδιών, το ύφος τους, τη µορφή των στροφών, τη γεωγραφική περιοχή από την οποία προέρχονται, καθώς και την απουσία ή όχι χορού/τραγουδιού. Πολλοί καλλιτέχνες του φλαµένκο συνήθως εξειδικεύονταν σε έναν µόνο τύπο φλαµένκο. Κάποια τραγούδια δεν έχουν συνοδεία χορού, ενώ άλλα χορεύονται είτε από άνδρες είτε από γυναίκες. Η πλειονότητα των «πάλος» χορεύεται σήµερα σε µορφή σόλο, µέχρι σηµείου ο,τιδήποτε χορεύεται µε περισσότερους από έναν χορευτές, όπως για παράδειγµα οι σεβιγιάνας ή οι ροντένιας,

14. ∆ιάσηµοι καλλιτέχνες Κιθαρίστες φλαµένκο •

Carlos Montoya (Κάρλος Μοντόγια)

•

Paco de Lucía (Πάκο ντε Λουθία)

•

Paco Peña (Πάκο Πένια)

•

Armik (Αρμίκ)

•

Carlos el Canario (Κάρλος Ελ Κανάριο)

•

Antonio Negro (Αντόνιο Νέγρο)

•

El cigala (Ελ Θιγαλα)

•

Segovia (Σεκοβια)

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 34

Φλαµενγο χορευτριες στη Σεβίλλη (Σεβιγιανας)

15. O Ποιητης του Φλαµενγο Φριδερικο Καρθια Λορκα

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 35

Ο Φρεδερικο Καρθια Λορκα ειναι απο τους ποιητας που αγαπησε το φλαµενγο περισσοτερο απο ολους. Τα θεατρικα του εργα και ποιηµατα εχουν το φλαµενγο παρων. Το Ροµανθερο Γιτανο (Romancéro Gitáno) Ο Γαµος του αιµατος ( Boda de Sangre) Λα Κασα δε Βερνανδα Αλβα (La casa de Bernanda Alba) Ο θανατος του Αντωνιου Καβριο ( La muerte de Antonio Cabrio) Εργα αριστουργηµα..

Ο Φριδερικος Καρχια Λορκα

16. ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ Η ιστορία της Ισπανίας είναι η ιστορία ενός ευρωπαϊκού έθνους που καλύπτει από την προϊστορική περίοδο έως την σύγχρονη εποχή περνώντας από τη δηµιουργία και το τέλος της πρώτης ισπανικής αποικιοκρατικής αυτοκρατορίας. Οι πρώτοι αποικιστές έφτασαν στην Ιβηρική Χερσόνησο, στο µέρος που καταλαµβάνει η σηµερινή Ισπανία, πριν από 35.000 χρόνια. Κατά τη διάρκεια των επόµενων χιλιετηρίδων, η έκταση της Ισπανίας καταλήφθηκε και κυριαρχήθηκε από Κέλτες, Φοίνικες, Καρχηδονίους, Έλληνες και κατά το 200 π.Χ. το µεγαλύτερο µέρος της Ιβηρικής χερσονήσου ανήκε στη Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 36

Ρωµαϊκή αυτοκρατορία. Μετά την πτωση της Ρώµης, δηµιουργήθηκε στο Βασίλειο των Βησιγότθων, το έµβρυο της σύγχρονης Ισπανίας. Το λεγόµενο Βασίλειο εγκαθιδρύθηκε τον 5ο αιώνα και παρέµεινε έως τον 18 αιώνα. Το 711 έγινε η πρώτη µουσουλµανική εισβολή από την Βόρειο Αφρική και µέσα σε λίγα χρόνια αυτοί κυριάρχησαν µεγάλο µέρος της Ιβηρικής χερσονήσου. Κατά τη διάρκεια των επόµενων 750 χρόνων εγκαθιδρύθηκαν ανεξάρτητα αραβικά βασίλεια παρόλο που το µέρος που είχαν οι µουσουλµάνοι τον έλεγχο το ονόµαζαν Αλ ανδάλους. Καθώς το υπόλοιπο της Ευρώπης άνηκε στη γεωµετρική εποχή, τα κοµµάτια της ισπανικής γης υποταγµένα στους Άραβες, Αλ ανδάλους, αναπτύσοντο πνευµατικά, επιστηµονικά και καλλιτεχνικά. Παρ΄όλες τις συνεχείς εντάσεις µεταξύ µουσουλµάνων και χριστιανών επανεκτήθησαν τα εδαφη από τους χριστιανούς χάριν της αντίστασης των τελευταίων στις αρχές του 18 αιώνα στο βόρειο τµήµα της Ισπανίας.

Σπηλαιοζωγραφιες της Αλταµιρας Επίσης χάριν της δηµιουργίας πολλών χριστιανικών Βασιλείων κατά τη διάρκεια των αιώνων στο νότιο τµήµα της χώρας είχαµε ως αποκορύφωµα την επανάκτηση της Granada. Αυτό είχε σαν αποτέλεσµα την απέλαση και των τελευταίων Αράβων το 1492. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα βασίλεια και τα χριστιανικά πριγκιπάτα αναπτύχθηκαν, µε σηµαντικότερα το Βασίλειο της Castilla και το βασιλειο της Aragón. Η συνένωση αυτών των δυο Βασιλείων µέσω του γάµου της βασίλισσας Isabel I de Castilla και του βασιλειά Fernando II de Aragón οδήγησε στη δηµιουργία του Βασιλείου της Ισπανίας.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 37

Το 1492 είναι επίσης ένα έτος ανάµνησης κατά το οποίο οι Καθολικοί Βασιλιάδες έστειλαν τον εξερευνητή Χριστόφορο Κολόµβο µέσω του ατλαντικού ωκεανού να ψάξει µια νέα εµπορική οδό µε την Ασία. Η άφιξη του Κολόµβου στον Νέο Κόσµο, και η µετέπειτα ανάπτυξη της ισπανικής αυτοκρατορίας έφτασαν την Ισπανία σε µια χρυσή εποχή. Κατά τη διάρκεια των επόµενων αιώνων η Ισπανία ως µια αποικιακή δύναµη γίνεται το πιο σηµαντικό ευρωπαϊκό έθνος στο παγκόσµιο σκηνικό. Ένας κεντρικός πρωταγωνιστής στα ευρωπαϊκά ζητήµατα.

H

λογοτεχνία και οι καλές τέχνες στην Ισπανία αναδείχθηκαν σε σηµαντικό βαθµό αυτήν την περίοδο. Παρ’όλα αυτά, αυτή η περίοδος είναι επίσης γνωστή εξ’αίτιας της εκδίωξης των εβραίων και των µουσουλµάνων και λόγω της δηµιουργίας της Ιεράς Εξέτασης. Κατά τη διάρκεια των επόµενων 300 ετών, η αποικιακή ισπανική αυτοκρατορία κάλυψε το µεγαλύτερο µέρος της Λατινικής Αµερικής, µεγάλες εκτάσεις της Βόρειας Αµερικής, τις Φιλιππίνες στην Ασία όπως επίσης εκτάσεις σε παράλια της Αφρικής µετασχηµατιζόµενη µε αυτόν τον τρόπο σε µια από τις µεγαλύτερες αυτοκρατορίες της ιστορίας. Ικανοποιώντας τα έξοδά της χάρη στα πλούτη που τις προσέφεραν οι αποικίες της, η Ισπανία έλαβε µέρος σε πόλεµους και ίντριγκες στην Κεντρική Ευρώπη, συµπεριλαµβάνοντας, για παράδειγµα την κατάκτηση και το χάσιµο εκτάσεων των σηµερινών Κάτων Χωρών και Ιταλία, και ακολουθώντας µια σειρά πολέµων µε την Αγγλία και τη Γαλλία. Με το θάνατο του Carlos ΙΙ η δυναστεία των Αµβψούργων εξαφανίστηκε δίνοντας τη θέση της στους Βουρβόνους µετά τον πόλεµο της ισπανικής διάδοχης. Έκβαση αυτού του πόλεµου ήταν ότι η Ισπανία έχασε την στρατιωτική της υπέροχη. Μετά από διαδοχικές πτωχεύσεις, η χώρα άρχισε να χάνει τη δύναµη της καθιστώντας την σε µια δεύτερη δύναµη στο τέλος του 18 αιώνα. Ο 19 αιώνας υπήρξε µάρτυρας µεγάλων αλλαγών στην Ευρώπη, και η Ισπανία δεν έµεινε πίσω. Στο πρώτο µισό του αιώνα, η Ισπανία αναγνώρισε την ανεξαρτησία του µεγαλύτερου µέρους των αποικιών της στο κράτος του Νέου Κόσµου. Ο συγκεκριµένος αιώνας υπήρξε επίσης σηµειωµένος ως ο αιώνας όπου έλαβαν χώρα ξένες παρεµβάσεις και εσωτερικές διαµάχες. Ο Ναπολέοντας έβαλε στον ισπανικό θρόνο τον αδελφό του José Bonaparte µετά την δίωξη των γάλλων. Η Ισπανία βρίσκεται σε µια περίοδο κρίσης και µη σταθερότητας και κατά το µεγαλύτερο µέρος του αιώνα έλαβαν µέρος αγώνες µεταξύ φιλελευθέρων, δηµοκρατικών και οπαδών της παλιάς τάξης. Η έναρξη της βιοµηχανικής επανάστασης στο τέλος του αιώνα συνέβαλε στον πλουτισµό της µεσαίας τάξης. Παρ’όλα αυτά, ο πόλεµος µεταξύ ΙσπανίαςΑµερικής το 1898 οδήγησε στο χάσιµο των εναποµείναντων αποικιών.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 38

Πέρα από ένα επίπεδο ζωής διαρκώς αναπτυσσόµενο και µιας συνεχούς ένταξης µε τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, συνεχίστηκε µια πολιτική ανισορροπία στο πρώτο µισό του 20ου αιώνα. Η Ισπανία κράτησε ουδέτερη στάση κατά τη διάρκεια του Α΄ παγκόσµιου πόλεµου. Το 1936 η Ισπανία απορροφήθηκε σε έναν καταστροφικό εµφύλιο πόλεµο.

Εκτελεσις κατοικων της Μαδριτης το 1812 απο τους Γαλλους κατακτητες −Ναπολεων− (πινακας του Γκογια−Μουσιο δε Πραδο) Ο πόλεµος τελείωσε µε την επικράτηση ενός φασιστικού δικτατορικού καθεστώτος, αρχηγός του οποίου ήταν ο Francisco Franco που ήλεγχε την χώρα µε µεγάλη πειθαρχεία µέχρι το 1975. Η Ισπανία υπήρξε επίσηµα ουδέτερη κατά τον Β΄ παγκόσµιο πόλεµο. Οι δεκαετίες του µεταπολέµου υπήρξαν σχετικά σταθερές αν εξαιρεθεί η µεγάλη φτώχεια και η καταστροφή πολλών βασιλείων. Κατά τις δεκαετίες 60 και 70 η χώρα παρουσίασε µια οικονοµική ανάπτυξη, παρέµεινε όµως πολιτικά και πολιτιστικά καταπιεσµένη. Μετά το θάνατο του Franco το 1975, τον οποίο διαδέχθηκε ο βασιλιάς Juan Carlos Ι και την επιδοκιµασία του συντάγµατος το 1978 (στην πορεία που ιστορικά είναι γνωστό ως πορεία Μετάβασης), άρχισε µια διαφοροποίηση της χώρας χωρίς προηγούµενο που την έφτασε να γίνει µια εδραιωµένη δηµοκρατία και µια από

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 39

τις µεγαλύτερες οικονοµικές δυνάµεις στον κόσµο (αν εξαιρέσουµε µεγάλα προβλήµατα όπως για παράδειγµα οι τροµοκρατικές οργανώσεις της ΕΤΑ). Επιπλέον, αυτή την εποχή, η Ισπανία µπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οργάνωσε το Mundial Ποδοσφαίρου το 1982, έγιναν το 1992 οι Ολυµπιακοί Αγώνες στη Βαρκελώνη, έγινε η παγκόσµια έκθεση της Ισπανίας και των ισπανόφωνων χωρών στη Σεβίλλη µαζί µε την γιορτή της 5ης αναµνηµόνευσης της ανακάλυψης της Αµερικής από τον Χριστόφορο Κολόµβο. Το 2002 υιοθετείται το Ευρώ ως επίσηµο νόµισµα και το 2005 η Ισπανία µετατράπηκε στην πρώτη χώρα του κόσµου που επέτρεπε τον γάµο και την υιοθεσία σε ζευγάρια του ίδιου φύλου.

• Αναλυτικα Ιστορικα Στοιχια 1. Προϊστορία Η ιστορία της ύπαρξης ανθρώπινης οντότητας στην Ιβηρική χερσόνησο υπολογίζεται γύρω στα 800.000 χρόνια, µετά από την ανακάλυψη µιας από τις πρώτες προϊστορικές υπάρξεις στις αρχαιολογικές ανασκαφές της Gran Dolina στην περιοχή Atapuerca που βρίσκεται στο Burgos και το οποίο ονοµάστηκε ο παλαιολιθικός άνθρωπος. Ακόµη πιο πρόσφατη, είναι η παρουσία του ανθρώπου του Νεάντερταλ δίνοντας στοιχεία ύπαρξης πριν από 60.000 χρόνια στο Gibraltar. Οι πρώτοι άνθρωποι εµφανίστηκαν πριν από 15.000 χρόνια. Οι δυο προηγούµενες µορφές ανθρώπινης οντότητας εξαφανίστηκαν, κάτι που µας κάνει να τις θεωρήσουµε ως το υπόβαθρο της προ-ινδοευρωπαϊκής απαρχής.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 40

Στεγη Κελτων στη Βοριο Ισπανια Κατά την Ανώτερη παλαιολιθική εποχή, πριν από 16.000 χρόνια η Μαγδαλενική κουλτούρα ήταν εµφανής στην περιοχή της Asturias, Cantabria

και σε ένα µέρος της χώρας των

Βάσκων, επιρροή της οποίας φέρουν οι ζωγραφιές των βράχων στα σπηλαία της Αλταµίρας. Στην µέση Παλαιολιθική εποχή ανήκουν οι τοιχογραφίες σε σπηλαία στη µεσογειακή ζώνη της χερσονήσου, κυρίως στο µέρος της σηµερινής επαρχίας της Castellón. Κατά το 5500 π.Χ εµφανίζεται στην χερσόνησο ο πολιτισµός του Λάγυνου ή ο πολιτισµός του Κωδωνόσχηµου Λάγυνου όπως αλλιώς ονοµάζεται. Γύρω στο 3700 π.Χ εµφανίζεται η τάση για κατασκευή µεγαλιθικών µνηµείων, και αναπτύσσεται ενδιαφέρον για την γεωργία και έτσι µειώνονται οι περιπλανήσεις των φυλετικών οµάδων. Χρειάζεται να περιµένουµε γύρω στα 3000 µε 2500 πΧ για να µιλήσουµε για εµφάνιση πολιτισµών που χρησιµοποιούσαν το µέταλλο. Θεωρείται ότι το ψάξιµο µέταλλων (ορυκτού πλούτου) συνέβαλε στην µετακίνηση σηµαντικών µεταναστευτικών ρευµάτων µε κύριο τους Millares στην περιοχή της Almeria και στην περιοχή του ποταµού Τάγου στο σηµερινό µέρος της Πορτογαλίας.

2. Άφιξη από διάφορες επαρχίες. Οι Κέλτες φτάνουν στην χερσόνησο την πρώτη χιλιετηρίδα πΧ, καταλαµβάνοντας το µέρος της σηµερινής Γαλικίας, Asturias, Cantabria, Χώρα των Βάσκων, το βόρειο µέρος της Castilla και ένα σηµαντικό µέρος της Πορτογαλίας. Η ακτή της ανατολικής χερσονήσου πρώτα καταλήφθηκε από τον πολιτισµό των Φοινίκων. Περίπου το 1104 πΧ δηµιουργήθηκε η περιοχή Cadiz και λίγο αργότερα το 700 πΧ η Málaga και η σηµερινή επαρχία της Almeria, γεµίζοντας τα παράλια της µεσόγειου µε εργοστάσια. Έλληνες εγκαταστάθηκαν στο βόρειο τµήµα της ακτής, στο τµήµα της Rosas και της Ampurias στη σηµερινή περιοχή της Καταλονίας ερχόµενοι σε επαφή µε τον Ιβηρικό πολιτισµό και δίνοντας το στίγµα τους σε αυτήν την επαρχία.Είναι η στιγµή που εµφανίζεται ο ∆υτικός κόσµος ως πολιτισµός της κοιλάδας του Guadalquivir. Τα ιστορικά στοιχεία προσκοµιζόµενα από τους έλληνες µας µιλούν για δυο διαφορετικούς πολιτισµούς: Κέλτες και Ίβηρες, οι µεν στον βόρειο και οι δε στο νότιο τµήµα της χώρας.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 41

Μαζί µε αυτούς συµβίωναν στη χερσόνησο οι Κελτίβεροι στην κεντρική ζώνη της περιοχής µε πόλεις όπως τη Numancia, Lusitanow, Galaicos, Astures, Cántabros και Vascones. Ο επονοµαζόµενος Ιβηρικός πολιτισµός είχε την αρχή του, σύµφωνα µε τους περισσότερους ιστοριολόγους, στο συνδυασµό ινδοευρωπαϊκών στοιχείων µεταφεροµένων από τους Κέλτες, από τα αυτόχθονα Ιβηρικά χωριά, από την καρχηδονική και ελληνική παρουσία και από τις απαρχές του ρωµαϊκού πολιτισµού.

3. Καρχηδονική επικράτεια

Ο Ανιβας Ο Καρχιδονιος Το τρίτο αιώνα πΧ οι Καρχηδόνιοι ξεκίνησαν την εφαρµογή ενός ιµπεριαλιστικού

σχεδίου στην χερσόνησο, για το οποίο δηµιούργησαν την πόλη Qart Hadasht, που γρήγορα έγινε µια σηµαντική ναυτική βάση. Καρχηδόνα και Ρώµη θα αναµειχθούν σε µια σειρά πολέµων για την ηγεµονία της δυτικής µεσογείου. Μετά την καταστροφική έκβαση του πρώτου Καρχηδονιακού πόλεµου, η Καρχηδόνα προσπαθεί να ανακτήσει τα χαµένα εδάφη της στη Σικελία, Σαρδηνία και Κορσική αυξάνοντας την κυριαρχία της στην Ιβηρική χερσόνησο. Σηµαντικοί Καρχηδόνιοι όπως ο Amilcar Barca και ο Anibal εγκαθίστανται στις παλιές φοινικικές επαρχίες της Ανταλουθίας (Andalucia) και η περιοχή του Λεβάντε στη Καταλονία βρίσκεται υπό την εξουσία τους επηρεάζοντας τους αυτόχθονες πληθυσµούς. Στο τέλος του τρίτου αιώνα πΧ το µεγαλύτερο µέρος των πόλεων και χωριών στο νότιο τµήµα των ποταµών Duero και Ebro, όπως επίσης και στις Βαλεαρίδες νήσους, αναγνωρίζεται στη Καρχηδονιακή κυριαρχία. Το 219 πΧ επιτέθηκε ο Anibal (Αννίβας) εναντίον της Ρώµης, χρησιµοποιώντας Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 42

την Ιβηρική χερσόνησο ως βάση των επιχειρήσεών του και εντάσσοντας ένα µεγάλο ποσοστό ισπανών στο στράτο του. Σε αυτό το σηµείο οι Καρχηδόνιοι θα προσπαθήσουν να υποτάξουν την ελληνική αποικία του Sagunto που βρίσκεται στα νότια σύνορα συµβάλλοντας µε αυτόν τον τρόπο στο ξέσπασµα του δεύτερου Καρχηδονιακού πολέµου που θα φθάσει στο αποκορύφωµά του µε την προσάρτηση του πολιτισµένου τµήµατος της χερσονήσου στη Ρωµαϊκή ∆ηµοκρατία.

4. Η Ρωµαϊκή Ισπανία Μετά τον δεύτερο Καρχηδονιακό πόλεµο, µεταξύ του 218πΧ και του 201πΧ η Ιβηρική χερσόνησος βρίσκεται υπό την δύναµη της Ρώµης. Η κατάληψη, µετά την απέλαση των Καρχηδόνιων, υπήρξε γρήγορη αν εξαιρέσουµε την περιοχή της Numancia και ένα χωριό της Cantabria που αντιστάθηκε µέχρι την άφιξη του αυτοκράτορα Αυγούστου στις αρχές της ρωµαϊκής αυτοκρατορίας. Το 197πΧ οι Ρωµαίοι χώρισαν το Ιβηρικό έδαφος σε δυο ζώνες: Ισπανία προγενέστερη και µεταγενέστερη. Η υπόταξη ολόκληρης της χερσονήσου έλαβε χώρα το έτος 19 πΧ µετά τον τερµατισµό των πoλέµων µε την Cantabria εξ’αιτίας των οποίων η χερσόνησος µοιράζεται σε τρία µέρη. Betica, Trraconense και Lusitania. Αυτή η οργάνωση των τριών µερών διατηρήθηκε από όταν ο ∆ιοκλειτιανός έλαβε την εξουσία µέχρι το τέλος της ρωµαϊκής αυτοκρατορίας της Ισπανίας.

Το Ρωµαικο θεατρο της Μεριδας Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 43

Η διαδικασία επιρροής του ρωµαϊκού στοιχείου ως αφοµοίωση στην γλώσσα, στα έθιµα και στην οικονοµία άρχισε περίπου γύρω στο 110 πΧ και είναι πιθανόν να διήρκησε µέχρι τα µισά του τρίτου αιώνα. Η συγκεκριµένη διαδικασία ήταν τόσο έντονη που τρεις προσωπικότητες ισπανικής καταγωγής, ο Τραϊανός, ο Αδριανός και ο Θεοδόσιος υπήρξαν αυτοκράτορες της Ρώµης. Επιπλέον διακεκριµένες προσωπικότητες όπως ο φιλόσοφος Σενέκας ο Νεότερος και ποιητές όπως ο Μάρκος Ανναίος Λουκανός προέρχονται από την Ισπανία.

Το Ρωµαικο Υδραγωγειο της Σεκοβιας

5. Η πτώση της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας. Στην Ιβηρική χερσόνησο όπως και σε άλλες επαρχίες, η πτώση της ρωµαϊκής αυτοκρατορίας στην Ισπανία έγινε προοδευτικά, µε διαδικασίες αποδυνάµωσης της κεντρικής δύναµης της αυτοκρατορίας τον ΙΙΙ, ΙV και V αιώνα και µε τη ταυτόχρονη ενδυνάµωση της ρωµαϊκής αυτοκρατορίας. Αυτό φαίνεται από την υιοθέτηση του Ρωµαϊκού Νόµου στο νοµικό πλαίσιο του Βισιγοτθικού δικαίου, από την µετάβαση στο χριστιανικό δόγµα και από το γεγονός ότι η λατινική γλώσσα λατρεύτηκε από µερικούς βασιλιάδες τόσο ώστε να δηµιουργείται ποίηση σε αυτή τη γλώσσα.

6. Οι εισβολές Το χειµώνα του έτους 406 εκµεταλλευόµενοι το πάγωµα του Ρήνου, Βάνδαλοι, Σουηβοί και Αλανοί εισέβαλλαν στην αυτοκρατορία µε µεγάλη δύναµη. Μετά από 3 χρόνια διέσχισαν τα Πυρηναία όρη και έφτασαν στην Ιβηρική χερσόνησο και µοίρασαν µεταξύ τους το ανατολικό τµήµα που αντιστοιχούσε στην σηµερινή Πορτογαλία και στην ανατολική Ισπανία µέχρι τη Μαδρίτη. Μέσα σε αυτό το διάστηµα, οι Βησιγότθοι που είχαν καταλάβει την Ρώµη πριν από

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 44

δυο χρόνια, έφτασαν στη συγκεκριµένη περιοχή το 412 δηµιουργώντας το Βασίλειο της Τουλούζης και επεκτείνοντας την κυριαρχία τους προοδευτικά στην χερσόνησο. Μετατόπισαν έτσι τους Βανδάλους και τους Αλανούς στο βόρειο τµήµα της Αφρικής αφήνοντας οι τελευταίοι πίσω τους τα σηµάδια τους στην κουλτούρα και στον πολιτισµό της Ισπανίας. Έπειτα, µετά την κατάκτηση της Τουλούζης από τους γάλλους και το χάσιµο µεγάλου µέρους εδαφών από τη σηµερινή περιοχή της Γαλλίας, µετέφεραν την πρωτεύουσα στο Toledo.

7. Θρησκεία στο Βασίλειο των Βησιγότθων. Αν και η αριστοκρατία ήταν υπέρµαχος του αρειανισµού, αυτή η θρησκεία είχε πολύ µικρή απήχηση στον ισπανικό πληθυσµό της χερσονήσου που ήταν πιστός στο καθολικό δόγµα. Το έτος 587, ο βασιλιάς Recadero προσηλυτιζόµενος στον καθολικισµό προσπάθησε να συµφιλιώσει τις δυο θρησκείες χωρίς επιτυχία. Τέλος, ο καθολικισµός επιβλήθηκε µε τη βία στερώντας από την αρειανική εκκλησία τα αγαθά της προς όφελος της καθολικής εκκλησίας.

8.

Ισλαµική κατάκτηση

Έτος 696 µουσουλµανική εισβολή στη Melilla (στρατιωτική παράλια πόλη στη βόρεια ακτή της Αφρικής, η οποία είναι έδαφος της Ισπανίας). Έτος 709 µουσουλµανική εισβολή στη Ceuta (πόλη στη βόρεια ακτή της Αφρικής, απέναντι ακριβώς από το Gibraltar). Έτος 711 µετά από το θάνατο του βασιλιά Witiza, ο ευγενής και οι επίσκοποι της χερσονήσου επιλέγουν ως βασιλιά τον Roderico (γνωστό στην ιστορία από Don Rodrigo), δούκας του Bética. Τα παιδιά του Witiza ήθελαν να τους βασιλεύει ο Aquila, δούκας της Tarraconense, λόγος για τον οποίο συνάπτουν συµµαχία µε τους Άραβες µέσω του Don Julian, κόµη της Ceuta. Ο Roderico, ο οποίος στο µεταξύ βρισκόταν σε διαµάχη ενάντια σε έναν ξεσηκωµό των Βάσκων, όταν συνειδητοποίησε την αραβική εισβολή πηγαίνει µε το στρατό του να τους αντιµετωπίσει. Χάνει στη µάχη Guadalete λόγω της µη νοµιµοφροσύνης και υπουλότητας των οπαδών του Witiza. Με το θάνατό του, και το κύριο σώµα του στρατού ηττηµένο, οι Άραβες ενθαρρύνονται να συνεχίσουν τον αγώνα.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 45

Ο Tarik, αρχηγός της µουσουλµανικής εισβολής, κατακτά το Toledo και φθάνει µέχρι Leon. Ο Muza, αρχηγός του µουσουλµανικού Στράτου, κατακτά τη Σεβίλλη και φθάνει µέχρι τη Mérida (712). Αργότερα θα ένωναν τις δυνάµεις του για να πάρουν την πόλη Zaragoza. Ο γιος του Muza θα ολοκληρώσει την κατάκτηση της χερσονήσου, µε εξαίρεση τις ορεινές ζώνες από την Cantabria και τα Πυρηναία όρη (716), φθάνοντας έως τη Γαλλία. Ο Carlos Martel καθυστερεί την αραβική επέκταση στο Poitiers το 732. Σε 773, ο Abderramán Ι, πρίγκιπας αραβικού καλιφάτου, ανακηρύσσει το εµιράτο Cordova, ελευθερώνοντας πολιτικά τους ισπανούς µουσουλµάνους, και το 929 ο Abderramán ΙΙΙ ανακηρύσσει την ύπαρξη καλιφάτου στην Cordoba, το οποίο σηµατοδοτεί τον οριστικό διαχωρισµό του από το καλιφάτο της Βαγδάτης.

9. Aνάκτηση Ένα στρατιωτικό απόσπασµα Μουσουλµάνων είναι χτυπηµένο από µια οµάδα της χριστιανών προσφύγων στα δάση της Covadonga (Asturias) στην επώνυµη µάχη. Ο Don Pelayo, πιθανώς ευγενής γοτθικής καταγωγής, γίνεται βασιλιάς.  Η πρώτη Βασιλική αυλή ιδρύεται στο Cangas de Onís. Ο Pelayo πέθανε το 737. ∆ύο χρόνια αργότερα (739), ο γιος του Alfonso Ι, εκµεταλλευόµενος τις µάχες µεταξύ Αράβων και Βερβέρων, δίνει νέα ώθηση για να ανακτήσει το δρόµο φτάνοντας µέχρι τη La Rioja και το Duero.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 46

Ο Ανακτητης ∆ΟΝ ΠΕΛΑΓΙΟ Αλλά µην έχοντας δυνατότητα

Ο Χαιµε ο Ελευθ

ερωτης

αποικισµού, η γη µένει χωρίς πληθυσµό. Ερηµη γή στο

οροπέδιο του βόρειο τµήµατος. Ta στάδια της διαδικασίας της ανάκτησης είναι τα ακόλουθα: •

Σταθεροποίηση των συνόρων του Βασιλείου της Asturias στην περιοχή Arlanzon και στο µισό και κάτω κοµµάτι της περιοχής και στο µισό και κάτω κοµµάτι της περιοχής Duero. Επιτυγχάνεται στις αρχές του 10ου αιώνα.

•

Η León και η Castilla ξεπερνούν τα όρια της κεντρικής οροσειράς και καταλαµβάνουν το λεκανοπέδιο του Τάγου. Το Toledo ανακαταλαµβάνεται το 1085. Η ανακατάληψη της Zaragoza γίνεται το 1118.

•

Κυριαρχία της διαλέκτου Καστεγιάνο στην κοιλάδα του Guadiana και στη Sierra Morena. Μάχη στην περιοχή Tolosa το 1212.

•

Κατάληψη της κοιλάδας του Guadalquivir από τον Fernando III el Santo και κατάληψη της Valencia και των Βαλεαρίδων νήσων από τον Jaime I της Aragón το 1276. Θα αποµείνει ένα µουσουλµανικό προπύργιο στη Granada µέχρι το 1492.

Μεταξύ 718 και 1230 δηµιουργούνται τα κύρια χριστιανικά κέντρα στη χερσόνησο στα βασιλεία της Castilla, της Πορτογαλίας, της Aragón και της Navarra. Το δέκατο τρίτο αιώνα, παρουσιάζεται µια σηµαντική χριστιανική ανακάλυψη, η καταλανική επέκταση στη Μεσόγειο και η ένωση της Catilla µε την León.

10. Το στέµµα της βασιλείας στην Castilla και León Κατά το έτος 1037 πεθαίνει ο βασιλιάς της León, Vermudo ΙΙΙ, στο πεδίο της µάχης κατά του κουνιάδου του Fernando I. Με το να µην υπάρχουν απόγονοι από το µέρος του Vermundo, ο κουνιάδος του θεώρησε ότι είναι ο διάδοχος και, εποµένως ενοποιεί για πρώτη φορά τα δυο βασίλεια. Το 1054 ο Fernando Ι αγωνίζεται κατά του αδελφού του, Sánchez García III της Nájera,  βασιλιά της Navarra, στη µάχη της Atapuerca, όπου σκοτώνοντας τον βασιλιά της Navarra προσαρτίζεται η περιοχή ανάµεσα των βουνών του Oca, κοντά στην πόλη του Burgos. Μετά τον θάνατο του Fernando I, το 1065, τα βασίλεια χωρίζονται µεταξύ των υιών του, στον Sancho II το Βασίλειο της Castilla και στον Alfonso IV το Βασίλειο της León. Ο Sancho II δολοφονήθηκε το 1072 και ο αδελφός του ανέβηκε στο θρόνο της Castilla και έφερε την ένωση των Βασιλείων που διατηρήθηκε για αρκετές γενεές.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 47

Μετά τον θάνατο του, τον διαδέχθηκε η Urraca, η κόρη του. Αυτή µε δεύτερο γάµο παντρεύτηκε τον Alfonso I της Aragón, αλλά µε το να µην πετυχαίνει η ενοποίηση των βασιλείων και λόγω των µεγάλων συγκρούσεων µεταξύ των δύο Βασιλείων, ο Alfonso I απαρνήθηκε την Urraca το 1114, διευρύνοντας µε αυτόν τον τρόπο τις συγκρούσεις µεταξύ των δυο Βασιλείων. Ακόµη και αν ο Πάπας Paschal II είχε ακυρώσει το προηγούµενο γάµο θα συνέχιζαν να είναι µέχρι τότε µαζί. Η Urraca έπρεπε επίσης να αντιµετωπίσει το γιο της, βασιλιά της Γαλικίας, καρπός του πρώτου γάµου της. ∆ιάδοχός της µετά τον θάνατό της ήταν ο Alfonso VII. Ο Alfonso VII κατάφερε να ενώσει εδάφη των Βασιλείων της Navarra και της Aragón (εκµεταλλευόµενος την αδυναµία των εν λόγω Βασιλείων από τότε που αποσχίστηκαν εξ’αίτιας του θανάτου του Alfonso Ι της Aragón). Αυτός παραιτείται από το δικαίωµά του να κατακτήσει τις ακτές της Μεσογείου για να επιτευχθεί η νέα ένωση της Aragón και της Κοµητείας της Βαρκελώνης (το οποίο παράγεται από το γάµο της Petronila και Ramon Berenguer IV). Στη διαθήκη του, κληροδοτεί τον διαχωρισµό των Βασιλείων ανάµεσα στους υιούς του. Ακόµη µια φορά, σπάει η ένωση µεταξύ Castilla και León, του Sancho III βασιλιά της Castilla και του Fernando II, βασιλιά της León. Το 1230 δηµιουργείται µια πραγµατική και οριστική νοµική ένωση µεταξύ Castilla και León, όταν ο Fernando el Santo III έλαβε από τη µητέρα του Berengaria (το 1217), το Βασίλειο της Castilla και από την πλευρά του πατέρα του, Alfonso IX, (το 1230) το Βασίλειο της León.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 48

Οι καθολικοι βασιλεις Φερνανδο και Ισαβελλα

Ο Χριστοφορος Κολοµπος Ανακαλυπτει Νεο Κοσµο

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 49

11. Ιστορικά στοιχεία από 1469-1496

Η Παραδωσις της Πολεως Βρεντα −Κατω χωρες− εις τους Ισπανους Πινακας του Βελασκεθ−Μουσιο δε Πραδο− Tο 1469, η Isabel και ο Fernando (πρίγκιπας της Aragón) παντρεύονται µυστικά. Αυτή η σύνδεση θα κατέληγε στην ένωση των Βασιλείων της Castilla και Aragón το 1479, αν και δεν είναι αποτελεσµατική µέχρι τη βασιλεία του εγγονού του, Carlos I. Πριν από αυτό, µεταξύ 1474, έτος του θανάτου του Enrique IV, και του 1479 προκύπτει ένας εµφύλιος πόλεµος από τη διαδοχή για το στέµµα της Castilla µεταξύ εκείνων υπέρ της Isabel και εκείνων υπέρ της Juana la Beltraneja, ετεροθαλής αδελφή και νόµιµη κόρη του Enrique IV, αντίστοιχα, παντρεµένη µε το βασιλιά της Πορτογαλίας, που έχοντας κερδίσει τους υπέρµαχους της Juana θα είχε συµβάλλει στην ένωση της Castilla µε την Πορτογαλία. Η ανακατάληψη οριστικοποιείται το 1492 µε τη λήψη της Granada εκ µέρους των καθολικών βασιλιάδων που την προσάρτησαν στην επαρχία της Castilla. Σε αυτό το ίδιο έτος πραγµατοποιείται η απέλαση των Εβραίων και η ανακάλυψη της Αµερικής, στο όνοµα του στέµµατος, από τον Χριστόφορο Κολόµβο. Οι Κανάριες νήσοι, των οποίων η προσάρτηση είχε αρχίσει κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Enrique ΙΙΙ, τελικά θα κατακτηθούν όταν οι καστιλιανικοί στρατοί µετά από σκληρές εκστρατείες ενάντια του ντόπιου πληθυσµού θέσουν υπό την κατοχή τους τα Gran Canaria(1478-1483), La Palma (1492-1493) και τέλoς την Tenerife (1494-1496). Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 50

12. Από τις Ισπανίες στην Ισπανία Η ακριβής ιστορική στιγµή κατά την οποία γίνεται αναφορά στην Ισπανία για πρώτη φορά δεν καθορίζεται µε σαφήνεια. Στη χερσόνησο µιλάγανε για τα βασίλεια της León, Navarra, Castilla, Aragón και της Πορτογαλίας σαν να ήταν ισπανικά βασίλεια αν και κανένα από αυτά δεν ανέλαβε πρωτοβουλία να χρησιµοποιήσει για όνοµά του, την λέξη Ισπανία. Αλλά όταν για δυναστικούς λόγους ή κατάκτησης ενός από αυτά τα βασίλεια κατάφερνε να έχει υπό τον έλεγχό του το µεγαλύτερο µέρος της χριστιανικής Ισπανίας, τότε αυτοονοµαζόταν Imperator totius Hispaniae, όπως συνέβη στην περίπτωση των βασιλιάδων Sancho el Mayor de Navarra, Alfonso VI και Alfonso VII της Leόn και της Castilla. Οι Καθολικοί βασιλιάδες ήταν γνωστοί ως οι βασιλιάδες της Ισπανίας. Ο ιστοριολόγος Hernando del Pulgar σχολιάζει πώς το 1479 το Συµβούλιο εξετάζει εάν θα ονοµάσει τους Καθολικούς βασιλιάδες ως τους βασιλιάδες της Ισπανίας, τελικά αποφασίστηκε να µην χρησιµοποιήθει αυτή την ονοµασία τίτλων. Το 1493 η λαϊκή κυβέρνηση της Βαρκελώνης ανέφερε τον Don Fernando ως το «βασιλιά της Ισπανίας» «rey de Spanya, nostre senyor». Ο Maquiavelo (ο πρίγκιπας, 1523) ονοµάζει επίσης εαυτόν βασιλιά της Ισπανίας και ο Lope de Vega αναφέρει τον Carlos I ως το βασιλιά της Ισπανίας. Από τον Carlos I όλοι οι µετέπειτα βασιλείς αυτοαποκαλούνται βασιλιάδες της Ισπανίας βάζοντας το όνοµά τους στα νοµίσµατα κατά τη διάρκεια της κυβερνήσεώς τους, αν και τις περισσότερες φορές χρησιµοποιούν τους τίτλους τους για παράδειγµα από βασιλιάς της Καστίλης µέχρι Αξιότιµος Κύριος της περιοχής Viscay και Molina ή απλά υιοθετούν τον τίτλο Εγώ ο Βασιλιάς. Ο Amadeo I είναι πρώτος που χρησιµοποιεί επίσηµα τη µετονοµασία του ως βασιλιά της Ισπανίας, δεδοµένου ότι οι προηγούµενοι χρησιµοποίησαν τον συνοπτικό τίτλο του βασιλιά των διαφόρων επαρχιών της Ισπανίας. Από το Amadeo και µετά, όλοι υιοθετούν τον τίτλο του βασιλιά της Ισπανίας. Σε κάθε περίπτωση, στις χώρες της Ευρώπης άρχισε να είναι γνωστό αρκετά νωρίς το όνοµα Ισπανία ως το σύνολο χριστιανικών Βασιλείων της χερσονήσου. Ο ισπανικός όρος εµφανίζεται τεκµηριωµένος για πρώτη φορά στο τέλος του ΧΙ αιώνα. Στην θρησκευτική συνοδό της Constanza τα τέσσερα βασίλεια της Πορτογαλίας, της Aragón, της Castilla και της Navarra εµφανίζονται να διαµορφώνουν µια ενιαία οργάνωση («ισπανικό έθνος») και να µοιράζονται την ίδια ψήφο.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 51

13.O οίκος της Αυστρίας Με τον Carlos V ξεκινάει η βασιλεία της δυναστείας των Αψβούργων µε την οποία η Ισπανία θα γνωρίσει την µεγαλύτερη εδαφική της επέκταση χάρη στην κατάκτηση µεγάλων εκτάσεων στέφθηκε αυτοκράτορας της ιερής αυτοκρατορίας, κάτι το οποίο πρόσθεσε εκτενείς ευρωπαϊκές επικράτειες στο Βασίλειο του. Αργότερα, ο Felipe ΙΙ, αυξάνει τα εδάφη του στην Αµερική και πολιορκεί το Βασίλειο

της Πορτογαλίας µε τις εξωτερικές του εκτάσεις,

αρχίζοντας µια περίοδο (1580-1640) κατά την οποία οι εξουσίες του καθολικού µονάρχη φτάνουν να γίνουν η µεγαλύτερη οικονοµική και στρατιωτική δύναµη του κόσµου. Μετά από τον πόλεµο της διαδοχής έχασε τη στρατιωτική ανωτερότητα στην Ευρώπη, αν και συνέχισε να αποτελεί τη µεγαλύτερη οικονοµική δύναµη του κόσµου και συντήρησε την κυριαρχία εδαφών στην Αµερική και σε άλλες αποικίες του εξωτερικού. Επιπλέον, ο βασιλιάς Carlos V στις θάλασσες µέχρι τα τέλη του XVIII.

Ο Αυτοκρατωρ Καρολος ο 5ος

14. Ο οίκος των Βουρβόνων στην Ισπανία ∆υναστεία των Βουρβόνων άρχισε να βασιλεύει στην Ισπανία το έτος 1700 µε βασιλιά τον Felipe V. Αµέσως µετά, το 1702 αρχίζει ο πόλεµος της ισπανικής διαδοχής κατά την οποία η Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 52

πόλη Aragón, ως µέρος της Castilla, παρέµεινε πίστη στο βασιλιά. (Αυτό δεν συνέβη µε τις βασκικές επαρχίες και τη Navarra). Επίσης η δυναστεία εφήρµωσε διοικητικές µεταρρυθµίσεις για να προσεγγίσει το νέο βασίλειό της µε συγκεντρωτικό τρόπο.Είναι γνωστή ως η περίοδος της «Πολιτικής Απεικόνισης της Ισπανία» που περιλαµβάνει την βασιλεία των Βουρβόνων από το Felipe V το 1700 µέχρι τον Carlos IV ο οποίος τερµατιζει απότοµα τη βασιλεία του το 1808.

15. Σηµαντικότερα γεγονότα από 1808-1868 Πόλεµος της ανεξαρτησίας (1808-1813) 1808 - Ξεσήκωµα τις 2 του Μαΐου στη Μαδρίτη.

1812 - Σύνταγµα του Cadiz

Οι Γαλλοι µατα των Μαµελουκων εναντιων των Ισπανων εις την Μαδριτη(1808) Βασιλεία του Fernando του VII (1814-1833) Φιλελευθερη τριετια (1820-1823) Η δυσοίωνη δεκαετία (1823-1833) Αντιβασιλεία της Maria Cristina de Borbón-Dos Siciliαs (1833-1840) ∆ιαµόρφωση Φιλελευθέρου κράτους στην Ισπανία (1833-1868) Πρώτος Καρλικός Πόλεµος ( Εµφύλιος πόλεµος 1833-1840) Αντιβασιλεία (1840-1843) Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 53

Βασιλεία της Isabel ΙΙ (1843-1868) •

Εξαετής ∆ηµοκρατία (1868-1874)

Είναι γνωστή ως η περίοδος της ιστορίας της Ισπανίας από τον θρίαµβο της επανάστασης του Σεπτεµβρίου του 1868 µέχρι την στρατιωτική εξέγερση του ∆εκεµβρίου του 1874 όπου τέθηκαν οι βάσεις για το στάδιο της αποκατάστασης και αναδιοργάνωσης της χώρας.

17. Πρώτη Ισπανική ∆ηµοκρατία Η πρώτη ισπανική ∆ηµοκρατία ψηφίστηκε στις 11 Φεβρουαρίου του 1873 από το Ισπανικό Κοινοβούλιο.Η πρώτη ισπανική ∆ηµοκρατία διήρκεσε ένδεκα µήνες µέσα στους οποίους αυτοκτόνησαν τέσσερις πρόεδροι. Η αδυναµία µε την οποία γεννήθηκε το καθεστώς οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, µεταξύ των οποίων υπογραµµίζεται η έλλειψη µιας ικανοποιητικής κοινωνικής βάσης εξ’αιτίας της δυσαρέσκειας του αγροτικού πληθυσµού και της εργατικής τάξης.

18. Aποκατάσταση των Βουρβόνων Είναι γνωστή ως η αποκατάσταση borbónica η περίοδος που αρχίζει από την κυβέρνηση του Martinez το 1874, που τελειώνει µε την πρώτη ∆ηµοκρατία, έως την προκήρυξη της δεύτερης ∆ηµοκρατίας στις 14 του Απριλίου του 1931. Η περίοδος χαρακτηρίζεται από µια ορισµένη θεσµική σταθερότητα, από διαµόρφωση ενός φιλελεύθερου πρότυπου κράτους και από την ενσωµάτωση των κοινωνικών και πολιτικών κινήσεων. Καρπός της, η βιοµηχανική επανάσταση, που καταρρέει µε τη δικτατορία του Miguel Primo de Rivera το 1923.

19. Η δικτατορία του Miguel Primo de Rivera Στις 13 του Σεπτεµβρίου του 1923 ο γενικός διοικητής της Καταλονίας, Miguel Primo de Rivera επαναστάτησε µε πραξικόπηµα ενάντια στην κυβέρνηση µε την υποστήριξη των περισσότερων στρατιωτικών µονάδων. Η προσδοκώµενη συνεδρίαση του κοινοβουλίου µε στόχο να αναλύσουν το πρόβληµα του Μαρόκου και τον ρόλο του στρατού στον αγώνα υπήρξαν οι αφορµές που πυροδότησαν την επανάσταση.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 54

Ο Βασιλευς Αλφονσος ο 12ος Σε αυτήν την κατάσταση έρχεται να συµπέσει και µια σοβαρή κρίση του µοναρχικού καθεστώτος, το οποίο συνεχίζει να µην ταιριάζει στον 20ο αιώνα που χαρακτηρίζεται από την επιταχυνόµενη βιοµηχανική επανάσταση, εντάσεις εθνικιστικές και παραδοσιακά πολιτικά κόµµατα ανίκανα να αντιµετωπίσουν ένα συνολικό δηµοκρατικό καθεστώς. Μετά την οικονοµική κρίση του 1927 που φτάνει στην κορύφωση της το 1929, η βίαιη καταστολή των εργαζοµένων και των διανοούµενων και η έλλειψη συντονισµού της αστικής τάξης µε το καθεστώς της δικτατορίας θα αποτελέσουν το αντικείµενο συζήτησης στην συγκέντρωση της αντιπολίτευσης τον Αύγουστο του 1930 στην λεγόµενη Συµφωνία στο San Sebastián Οι κυβερνήσεις Dámaso Berenguer και του Juan Baptist Aznar-Cabins, δεν θα κάνουν άλλο πράγµα από το να επιταχύνουν την πτώση. Μετά από τις δηµοτικές εκλογές του 1931, στις 14 του Απριλίου διακηρύσσεται η δεύτερη ∆ηµοκρατία, δίνοντας κατά συνέπεια τέλος στην βουρβονική Ισπανία.

20. ∆εύτερη Ισπανική Δημοκρατία Στις 14 Απριλίου του 1931 διακηρύσσεται η δεύτερη Ισπανική Δημοκρατία μετά από την έξοδο του βασιλιά Alfonso ΧΙΙΙ από τη χώρα. Αιτία αποτελούν τα δυσμενή αποτελέσματα που προκάλεσε το μοναρχικό καθεστώς στις κύριες πρωτεύουσες των επαρχιών, οι εκλογές που έγιναν στις 12 Απριλίου του 1931 και η έλλειψη υποστήριξης της τάξης των πολιτικών και των στρατιωτικών από την πλευρά του λαού. Το 1936 θριαμβεύει το Λαϊκό κόμμα στις εκλογές στις 16 του Φεβρουάριου. Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 55

21. Εμφύλιος πόλεμος της Ισπανίας Ο ισπανικός εµφύλιος πόλεµος (17 του Ιουλίου του 1936 - 1 του Απριλίου του 1939), έχει θεωρηθεί η εισαγωγή του ∆εύτερου Παγκόσµιου Πολέµου. Χρησίµευσε ως σειρά δοκιµής για τις δυνάµεις του Άξονα και για τις αντιπαραθέσεις µεταξύ των πολιτικών και ιδεολογικών ρευµάτων που συνυπήρξανε εκείνη την εποχή στην Ευρώπη και που θα εισέρχονταν σε σύγκρουση λίγο αργότερα: ο φασισµός, η δηµοκρατία της φιλελεύθερης παράδοσης και τα διάφορα επαναστατικά κινήµατα (σοσιαλισµός, κοµµουνισµός και αναρχισµός). Εκτός από το δράµα που έφερε η εµφύλιος σύγκρουση, ο θρίαµβος του εθνικιστικού κινήµατος που κατευθύνθηκε από τον στρατηγό Franco έθεσε τις βάσεις για την καθιέρωση µιας δικτατορίας που διήρκεσε τριάντα έξι έτη.

Η Κερνικα του Πικασσο 22. Δικτατορία του στρατηγού Franco Ο Francisco Franco Bahamonde ήταν αρχηγός του κράτους στο καθεστώς της δικτατορίας, γνωστό και ως Franquismo, από το 1937 ως το 1975.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 56

Ο ∆ικτατωρ Φρανκο

23. Η μετά Franco εποχή και η μετάβαση στο δημοκρατικό πολίτευμα Η ισπανική μετάβαση γίνεται κατανοητή ως η διαδικασία μέσω της οποίας η Ισπανία κατόρθωσε να περάσει από το δικτατορικό καθεστώς του Francisco Franco, σε ένα κοινωνικό, και νόμιμο δημοκρατικό κράτος. Ο χρόνος που διήρκεσε η μετάβαση υπολογίζεται, από τις 20 του Νοεμβρίου του 1975 με τον θάνατο του δικτάτορα έως τις 28 του Οκτωβρίου του 1982 με την εκλογική νίκη του σοσιαλδημοκρατικού πολιτεύματος.

24. Χρονολογεικη Σύγχρονη Ιστορία της Ισπανίας 1986 - την 1 Ιανουαρίου, η Ισπανία προσχωρεί στην ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα επίσημα. Στις 22 Ιουνίου, γιορτάζονται οι γενικές εκλογές: νέα απόλυτη πλειοψηφία του PSOE (σοσιαλδημοκρατικού κόμματος). Ο Felipe González ορίζεται αρχηγός της κυβέρνησης.

1987 – Συγκλονίζουν δύο τρομοκρατικές επιθέσεις της ETA: Στις 19 Ιουνίου η επίθεση στη Βαρκελώνη, η μεγαλύτερη σφαγή στην οποία δολοφονούνται 21 πολίτες σε ένα εμπορικό κέντρο, και στις 11 του Δεκεμβρίου η επίθεση ενάντια σε σπίτια στρατιωτικών στη Zaragoza, στο οποίο έχασαν τη ζωή τους 5 παιδιά και 6 ενήλικοι.

1989 - γενικές εκλογές: απόλυτη πλειοψηφία του PSOE.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 57

1992 – Ολυμπιακοί Αγώνες στη Βαρκελώνη. Παγκόσμια Έκθεση στη Σεβίλλη για την ανάδειξη του Ισπανικού Πολιτισμού. Μαδρίτη, ευρωπαϊκοί πρωτεύουσα του πολιτισμού. Αρχή της γρήγορης γραμμής του τρένου AVE (γραμμή Μαδρίτη-Σεβίλλη).

1993 - γενικές εκλογές: σχετική πλειοψηφία του PSOE. Ο Felipe González ακολουθεί ως αρχηγός της κυβέρνησης.

1996 - γενικές εκλογές: σχετική πλειοψηφία του δεξιού κόμματος (PP) που οδηγείται από τον Jose Maria Aznar. ( Αθνάρ) 1998 - με ποσοστό ετήσιας μετανάστευσης +0.28%, το φαινόμενο της μετανάστευσης στην Ισπανία αρχίζει να παίρνει τη δύναμη. Τα επτά επόμενα έτη, έρχονται στην Ισπανία 3.730.610 μετανάστες, πενταπλασιάζονται οι κάτοικοι με ξένη υπηκοότητα.

2000 - γενικές εκλογές: απόλυτη πλειοψηφία της Δεξιάς Ο Jose Maria Aznar συνεχίζει αρχηγός της κυβέρνησης.

2002 - την 1 Ιανουαρίου, το ευρώ γίνεται το επίσημο νόμισμα της χώρας και εγκαταλείπεται η πεσέτα. Η πόλη Salamanca γίνεται ευρωπαϊκοί πρωτεύουσα του πολιτισμού.

2003 - η υποστήριξη της κυβέρνηση στον πόλεμο του Ιράκ προκαλεί πολλαπλές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σε όλη τη χώρα.

2004 - Πέμπτη, 11 του Μαρτίου πραγματοποιήθηκε η σοβαρότερη τρομοκρατική επίθεση στην ιστορίας της Ισπανίας. Οι εκρήξεις σε διάφορα τρένα στη Μαδρίτη προκάλεσαν 192 θανάτους και χιλιάδες τραυματισμούς. Το γεγονός συγκλόνισε στην ισπανική κοινωνία.

- Στις 14 του Μαρτίου κερδίζουν τις εκλογές το Σοσιαλιστικό Κόμμα στο οποίο ο Jose Luis Rodriguez Zapatero γίνεται Πρόεδρος της κυβέρνησης. Επιπλέον, μια γυναίκα, η Maria Teresa Fernandez de la Vega, γίνεται η πρώτη αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Ισπανίας. Η κυβέρνηση είναι σκόπιμα υπέρμαχη της ισότητας των φύλων όσον αφορά την διοίκηση των Υπουργείων. Κατά τη διάρκεια της νομοθετικής περιόδου ωθήθηκαν κοινωνικές πολιτικές, όπως η νομιμοποίηση του ομοφυλοφιλικού γάμου, ο νόμος της προώθησης της προσωπικής αυτονομίας και ο νόμος για την αποτελεσματική ισότητα μεταξύ των γυναικών και των ανδρών.

2008 – Στις 9 του Μαρτίου, το Σοσιαλιστικό Κόμμα κέρδισε πάλι τις γενικές εκλογές με 169 έδρες (5 περισσότερες απ' ό, τι στις εκλογές του 2004) σε αντιδιαστολή με τις 154 έδρες του Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 58

δημοφιλούς κόμματος της Δεξιάς (6 περισσότερο απ' ό, τι στις εκλογές του 2004). Τα δεξιά κόμματα υποβλήθηκαν σε μια σημαντική μείωση. Οι εκλογές του 2008 παγίωσαν και ενίσχυσαν το δικομματισμό.

2010 - ισπανική προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους

Σηµερινη ∆ιοικητικη ∆ιερεσεις τησ Ισπανιας

17. ΣΥΝΤΟΜΗ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΛΟΥΣΙΑΣ

Με το όνοµα Αλ-Ανταλούς (στα αραβικά “η χώρα των Βανδάλων”) είναι γνωστή η περιοχή που είχαν κατακτήσει οι µουσουλµάνοι στην ιβηρική χερσόνησο, της οποίας η χρονική περίοδος άρχισε τον 8ο αιώνα µέχρι τα τέλη του 15ου, και κατέλαβε µεγάλο µέρος του σηµερινού ισπανικού εδάφους. Η έκτασή της διακυµάνθηκε µε την αλλαγή των συνόρων εξαιτίας των συνεχών κατακτήσεων που γινόταν ή από ισπανοµουσουλµάνους ή από καστιλιανοαραγονέσες. Αυτές είναι οι πιο αποφασιστικές περιόδοι των οχτώ αιώνων ύπαρξής της.

1. Εισοδος των µουσουλµανων στην χερσονησο Sτις αρχές του 8ου αιώνα το βασίλειο των Βησιγότθων βρισκόταν βυθισµένο σε µια πολύ σοβαρή κρίση που κατέληξε σε σύρραξη µεταξύ διαφορετικών φατριών της αριστοκρατίας. Ο κόµης ∆ον Χουλιάν, πρώην κυβερνήτης της Ταγγέρης και Θέουτας, µπήκε στην υπηρεσία των µουσουλµάνων της βόρειας Αφρικής, δανείζοντας το στόλο του, για να διευκολύνει τον περίπλου στο στενό του Γιβραλτάρ, στον αραβικό στρατό. Όταν ο Ταρίκ, επικεφαλής στρατού εφτά χιλιάδων ανδρών (η πλειοψηφία αυτών εθνικότητας Βερεβέρ), εισέβαλε στην ιβηρική χερσόνησο στο τέλος Απριλίου 711, δεν βρήκε αντίσταση και την κατέλαβε. Η απόβαση έγινε κοντά στο γνωστό Πενιόν του Γιβραλτάρ, στο οποίο έδωσε το όνοµά του (“Γιάβαλ αλ Ταρίκ”, λόφος του Ταρίκ). Στις 19 Ιουλίου του ίδιου Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 59

χρόνου, στις ακτές του ποταµού Γουαδαλέτε, καταφέρνει µια αποφασιστική νίκη εναντίον του Βησιγότθου βασιλιά ∆ον Ροδρίγο. Ένα µήνα αργότερα πολιορκείται η Κόρδοβα. Σε λιγότερο από δυο χρόνια επέβαλαν την ειρήνη σε όλη τη χερσόνησο, χωρίς να καταστρέψουν τα ήδη υπάρχοντα, εκµεταλλευόµενοι λοιπόν αυτά που υπήρχαν και αναπαλαιώνοντας τα παλαιά κτίσµατα. Η Αλ-Ανταλούς σύντοµα µετατράπηκε σε µια επαρχία της ισλαµικής αυτοκρατορίας στις διαταγές µιας σειράς κυβερνητών οι οποίοι εξαρτόνταν από την ∆αµασκό, πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας Οµεϊαδών. Αλλά σ’αυτές τις καινούργιες κατακτήσεις δεν δόθηκε η αξία που έπρεπε.

2. Το εξαρτωµενοαπο την ∆αµασκο Εµιρατο Μεταξύ του 716-756 αναπτύσσεται το λεγόµενο εµιράτο της Κορδοβας, χρονική περίοδος που εναλάσσονται διάφοροι κυβερνήτες ή εµίρηδες, οι οποίοι διορίζονταν κατευθείαν από τον χαλίφη Οµεϊαδή της ∆αµασκού. Στα µέσα του 8ου αιώνα επέρχεται µια διχοτόµηση στην µουσουλµανική αυτοκρατορία. Η δυναστία των Αββασίδων εξεγέρθηκ εναντίον των Οµεϊαδών, νίκησε και µετέφερε το κέντρο της αυτοκρατορίας απο την ∆αµασκό στην Βαγδάτη. Ένα από τα πρώτα διατάγµατα που επέβαλε ήταν η σφαγή όλων των Οµεϊαδών πριγκιπών που υπήρχαν. Ο Αβδεραµάν I, εγγονός του χαλίφη Χισάµ Ιµπ Αβδελµαλίκ, ήταν ο µόνος Οµεϊαδής που κατάφερε να αποδράσει. Κατατρεγµένος, φεύγει από χωριό σε χωριό, διασχίζει κολυµπώντας τον ποταµό Ευφράτη, περνώντας στην Παλαιστίνη, και από εκεί στην ιβηρική χερσόνησο.

3. Το Ανεξαρτητο Εµιρατο των Οµειαδων(756−929) Το 756, ο Αβδεραµάν Ι, έφοσον έχει πάρει υπό έλεγχο την Αλ-Ανταλούς, προκηρύσσεται εµίρης της Κόρδοβας, και γίνεται ανεξάρτητος από την πολιτική της Βαγδάτης και ξεκινά µια από τις πιο λαµπερές περιόδους της ιστορίας του Ισλάµ. Κάτω από τα σκήπτρα του, που είχε ειρηνευτικό χαρακτήρα, ενώνεται η Αλ-Ανταλούς και καθιερώνονται διπλωµατικές σχέσεις µε τα βασίλεια του βορρά, τη βόρεια Αφρική και την βυζαντινή αυτοκρατορία. Στα τέλη του 8ου αιώνα οι πλειοψηφία των κατοίκων, απόγονοι των Ισπανορωµαίων και των Βησιγότθων, είχαν ασπαστεί το Ισλάµ και πήραν το όνοµα Μουλάδες. Μόνο στις πόλεις έµεινε ένα µέρος του πληθυσµού που ήταν χριστιανοί οι οποίοι, σε γενικές γραµµές, ήταν πολύ σεβαστοί από όλους. Οι διάδοχοι του Αβδεραµάν Ι ήταν ο Χισάµ I (788-796), ο Αλ Χακάµ I (796-822), ο Αβδεραµάν II (822-852), ο Μωάµεθ I (852-886), ο Αλ Μουνδίρ (886-888), ο Αµπνταλά (888912) και ο Αβδεραµάν III (912-961). Κατά την διάρκεια της βασιλείας του Αλ Χακάµ I και των διαδόχων του, πήραν µέρος οι εξεγέρσεις του Τολέδο και της Κόρδοβας (807 και 814, αντίστοιχα) και οι συγκρούσεις µε τους στρατιωτικούς διοικητές των συνόρων (Εξτρεµαδούρα, κοιλάδα του Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 60

Έβρου). Αλλά κανένα δεν είχε τόση δύναµη ούτε έβαλε σε κίνδυνο το εµιράτο όπως η εξέγερση του Μουλάδη Οµάρ Ιµπν Χαφθούν, κατά την διάρκεια της βασιλείας του εµίρη Αµπνταλά. Μεταξύ του 844 και του 861 σηµειώθηκαν διάφορες επιθέσεις από τους Βικίνγκους στις ακτές του νότου της Αλ-Ανταλούς. Μακριά από το χαλιφάτο Αββασσί, οι φιλόδοξες απαιτήσεις των Φατιµίων για ισχύ στο Μαγκρέβ και η ίδια πολιτική διάσπαση της Αλ-Ανταλούς, εµφανίζονται από το 912 στην Κόρδοβα µε έναν ισχυρό ηγέτη: τον Αβδεραµάν III.

4. Το καλιφατο της Κορδοβας (929-1010) Το 929 Αβδεραµάν III αποφασίζει να λάβει τον τίτλο του χαλίφη, που του απέδιδε, εκτός από την επίγεια εξουσία, πνευµατική εξουσία στο ποίµνιό του. Οι καλές του σχέσεις του µε τους δύο χριστιανούς αυτοκράτορες, του Βυζαντίου και της Ιεράς Αυτοκρατορίας, χρησίµευσαν για να αντιµετωπίσει τους εχθρούς του. Ήταν η πιο ακµάζουσα εποχή της Αλ-Ανταλούς, και µετατράπηκε το χαλιφάτο σε ένα από τα πιο σηµαντικά πολιτικοοικονοµικά και πολιτιστικά κέντρα του µεσαίωνα στη δύση. Τόσο ο Αβδεραµάν III όπως και ο γιός και διάδοχός του Αλ Χακάµ II ήδη ευνόησαν την εθνικοπολιτισµική ενσωµάτωση µεταξύ των Βερεβέρων, Αράβων, Ισπανών και Εβραίων. Και οι δυο έφεραν την ειρήνη µεταξύ αυτών, ήρθαν σε συµφωνία µε τους χριστιανούς βασιλείς, κατασκεύασαν πολλά κτήρια (µερικά από αυτά τόσο σηµαντικά όπως η Μεζκουίτα της Κόρδοβας ή τα ανάκτορα του Μαδινάτ Αλ Θάρα) και ήρθαν σε επαφή µε την λαµπρότητα του πνεύµατος της εποχής τους. ∆ιατήρησαν επίσης εµπορικές σχέσεις µε την Βαγδάτη, Γαλλία, Τυνησία, Μαρόκο, Βυζάντιο, Ιταλία και µε τη Γερµανία Μετά από αυτήν την λαµπρή εποχή, από τον Χιξέµ II όλα γίνονται συγκεχυµένα και αβέβαια. Ο φιλόδοξος και πονηρός Αλµανζόρ, εκµεταλλευόµενος τον ανήλικο χαλίφη κυβερνήτη και τον επιπόλαιο χαρακτήρα αυτού, συγκέντρωσε όλες τις εξουσίες που ανήκαν στον χαλίφη και µετατράπηκε σε έναν πραγµατικό δικτάτορα. Χωρίς να χάσει επίσηµα το ρόλο του πρώτου υπουργού, στην πραγµατικότητα ο Αλµανζόρ σύγκέντρωσε στα χέρια του σχεδόν όλη την εξουσία.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 61

.Εκµεταλεύτηκε τον αµυντικό πόλεµο στα µουσουλµανικά σύνορα για να καλύψει την παράνοµη εξουσία του και για να προσκοµίσει τεράστια λάφυρα, η Αλ-Ανταλούς από το 976 επιτίθεται ακατάπαυστα στα χριστιανικά εδάφη στα βόρεια της χερσονήσου. Για ένδεκα χρόνια, µέχρι το 987, κάνει 25 εκστρατείες, µε µέσο όρο δυο εκστρατείες το χρόνο, αν και το 981 το νούµερο αυξήθηκε σε 5 aceifas (θερινές εκστρατείες τιµωρίας εναντίον τον χριστιανικών βασιλείων). Από αυτές, οι πιο σηµαντικές είναι της Καταλονίας (985), όπου λεηλατεί την Βαρκελώνη και πάνω απ’όλες το Σαντιάγο της Κοµποστέλας (997). Αυτά τα σηµεία ποτέ δεν θα προσβληθούν µετέπειτα από κανένα µουσουλµανικό στρατό, ο Αλµανζόρ δεν τα είχε υπό την κατοχή του και δεν είχε προγραµµατίσει να φέρει τον ισλαµισµό σε χριστιανικά εδάφη. Ενόσω ο Αλµανζόρ και ο µεγαλύτερος γιός του Αµπδ Αλ Μαλίκ παρέµειναν στο προσκήνιο της πολιτικής, το χαλιφάτο φαινόταν ασφαλές. Εν τούτοις ο δεύτερος γιός του, ο Αβδεραµάν, γνωστός ως «Sanchuelo» από τους χριστιανούς, επιτάχυνε, µε την έλλειψη διορατικότητας που τον διέκρινε, την κατάρρευση του χαλιφάτου: το 1008 προκηρύσσεται διάδοχος από τον χαλίφη Χιξέµ II. Αυτό φέρνει την ανταρσία στον λαό της Κόρδοβας, ξεσπώντας ένας εµφύλιος πόλεµος από το 1010. Οι εξεγερµένοι αναγκάζουν τον χαλίφη να παραιτηθεί και αργότερα δολοφονείται από την προσωπική του φρουρά. Ακόµη και η Μαδινάτ Αλ Θάρα έχει καταστραφεί ολοσχερώς. Σε λιγότερο από δυο χρόνια, οι µουσουλµάνοι γίνονται οι διαιτητές στις διαφορές µεταξύ των χριστιανών, οι οποίοι ζήτησαν την υποστήριξή τους για να καταπραύνουν τις εσωτερικές προστριβές. Η Αλ-Ανταλούς µετατρέπεται σε σκηνικό µαχης µεταξύ των διαφορετικών µουσουλµανικών εθνικοτήτων, που υποστηρίζονταν µε υστερόβουλο τρόπο από τα χριστιανικά βασίλεια και για το δικό τους όφελος. Καµµία από τις εθνικότητες αυτές Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 62

δεν θα καταφέρει να επιβληθεί της άλλης. Έτσι λοιπόν ο εµφύλιος πόλεµος θα συνεχιστεί µέχρι το 1031, χρονιά που παύει να υπάρχει το Χαλιφάτο. Ἑκτοτε, µία σειρά από βασιλείς όχι πολύ µεγάλης σηµασίας εγκατασταθίστανται στο σὐνολο των κρατών το οποίο το Ισπανοµουσουλµανικό χαλιφάτο πλέον δεν ηγείτο.

5.

Ta Βασιλεια των Ταηφα (1031-1086)

Σαν αποτέλεσµα της αποσύνθεσης του χαλιφάτου της Κόρδοβας εµφανίζονται στην ΑλΑνταλούς διάφορα ανεξάρτητα βασίλεια τα οποία ηγούνται αυτόνοµοι κυβερνήτες οι οποίοι προσπαθούν να µιµηθούν την παλιά αίγλη και λαµπρή περίοδο που πέρασε η Κόρδοβα. Οι διαχωριστικές και επαναστατικές τάσεις άρχισαν πάλι να ζωντανεύουν, και µε πάρα πολύ µεγάλη δύναµη. Η διχοτόµηση και αποσύνθεση επικράτησαν στην Αλ-Ανταλούς. Όλες οι εξέχουσες Αραβικές οικογένειες, Βερεβέρες και Μουλαίδες, θέλησαν να πάρουν τα σκήπτρα του κράτους, ή τουλάχιστον, της πόλης τους, και έτσι ανακαλύπτονται σ’όλα τα µέρη αυτά, κάθε φορά και περισσότεροι βασιλείς των taifa, οι οποίοι θέλουν να λέγονται κυρίαρχοι και κύριοι των µεγάλων εδαφών. Οι εσωτερική πάλη µεταξύ αυτών των βασιλείων και το κακώς κυβερνώµενο κράτος σιγά σιγά τους αποδυναµώνουν. Εν τω µεταξύ, ο εχθρός τους, που ήταν ο χριστιανικός λαός, ενδυναµώθηκε και οργανώθηκε όπως ποτέ πριν, για να καταπολεµήσει τους µουσουλµάνους. Η πρώτη µεγάλη νίκη εναντίον του Ισλάµ στην χερσόνησο την έφερε ο Αλφόνσο VI όταν το 1085 κατέκτησε την τόσο σηµαντική πόλη του Τολέδου. Ο αριθµός των taifa, αυξοµειώθηκε στον αιώνα αυτό, και µπορούµε να απαριθµήσουµε τις πιο αξιόλογες: Αλχεθίρας, Αλµερία, Μπαδαχόθ, Καρµόνα, Κόρδοβα, Ουέλβα, Μάλαγα, Μορόν, Μούρθια, Ρόντα, Τολέδο, Τορτόσα, Βαλένθια, Θαραγόζα, Γρανάδα, Σεβίλλη. Οι δύο τελευταίες µπορούν να θεωρηθούν από τις πιο ισχυρές, ειδικά η Σεβίλλη, µε τον βασιλιά ποιητή Αλ Μουταµίντ (1039-1095). Συγκεκριµένα ήταν αυτός ο οποίος προ της χριστιανικής πίεσης, ζήτησε βοήθεια από τους αλµοράβιδους το 1085.

6.

Dυναστεια των Αλµοραβιδων (1086−1147)

Οι Αλµοράβιδες έχοντας επικεφαλής τον Ιµπν Τασφίµ, διείσδυσαν στην χερσόνησο το 1086, προκάλεσαν µία σοβαρή ήττα στα στρατεύµατα του Αλφόνσο VI, στο Σαγράχας. Το 1091 κατακτούν την Σεβίλλη και υποβαθµίζουν την απειλή της Καστίλλης. Σύντοµα κατορθώνουν να εξουδετερώσουν τους βασιλείς των taifa και να κυβερνήσουν τόσο στην Αλ-Ανταλούς όσο και στο Μαρόκο, σχηµατίζουν ένα πολιτικώς ενωµένο χώρο µε πολλές σχέσεις και επιρροές µεταξύ τους, µεταξύ δηλαδή των δύο θαλασσών, της Ισπανίας και του Μαρόκο. Αν και στην αρχή αντιστάθηκε ο πλυθησµός, ο οποίος επαναστάτησε εναντίον του σκληρού και πουριτανού κατακτητή, όµως σηµειώθηκε µια αύξηση της οικονοµικοκοινωνικής ευηµερίας.Κατόπιν, οι χριστιανοί κατάφεραν να προοδεύσουν πάρα πολύ, αφού ο Αλφόνσο Ι της Αραγόν, πήρε την Θαραγόθα το 1118. Η όλο και περισσότερη αποδυνάµωση του κράτους των Αλµοραβίδων, επέφερε µια δεύτερη περίοδο από βασίλεια των taifa. Επίσης έβλεπαν σαν απειλή την υπεροχή τους και ένα καινούργιο θρησκευτικό κίνηµα που ξεκίνησε στο Μαγρέβ, το Aλµοάδη.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 63

7.

Οι Αλµοαδες (1147-1232)

Το 1125 οι Αλµοάδες εξεγέρθησαν εναντίον των Αλµοραβίδων γιατί είχαν αποκλίνει από τις ισλαµικές αρχές και είχαν φερθεί επιπόλαια στον πόλεµο εναντίον των χριστιανών βασιλέων της Αλ-Ανταλούς, και έτσι επέφεραν την απώλεια των τόσο σηµαντικών πόλεων όπως της Θαραγόθα, Τουδέλα, Λέριδα, Τορτόσα, Κουένκα, Αλβαραθίν και πολλών άλλων. Ο πόλεµος διήρκησε 20 χρόνια µέχρι που το 1147 καταστράφηκαν και έπεσε νεκρός και ο τελευταίος σουλτάνος των Αλµοραβίδων. Κυβέρνησαν επίσης από το Μαρακές και πήραν στα χέρια τους την Αλ-Ανταλούς, δίνοντάς της σταθερότητα και οικονοµική και πολιτιστική ευηµερία. Υπήρξαν µεγάλοι κατασκευαστές κτιρίων (π.χ. η Γιράλντα της Σεβίλης) και συναναστράφησαν µε τους καλύτερους διανοούµενους και επιστήµονες της εποχής όπως ο φιλόσοφος ο Αβερρόης. Όµως µε τον ίδιο τρόπο όπως οι Αλµοραβίδες, και οι ίδιοι κατέληξαν σε µία χαλάρωση ηθών και εθίµων. Το τρωτό τους σηµείο ήταν όπως πάντα η πίεση που δέχτηκαν από τον βορρά από τα χριστιανικά στρατεύµατα. Σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο πρέπει να αναφερθούµε στο θρυλικό πρόσωπο του Ροδρίγο Ντίαζ δε Βιβάρ, ελ Ζιντ (στα αραβικά “Σίντι”, Κύριος), ο οποίος έζησε από το 1043 µέχρι το 1099, αν και η πραγµατικότητα απέχει από τον µύθο που γεννήθηκε αργότερα. Στις 16 Ιουλίου του 1212 οι Αλµοάδες ηττήθηκαν για πρώτη φορά στο Νάβας δε Τολόσα (κοντά στο Χαέν) και η Αλ-Ανταλούς έγινε κοµµάτια και προέκυψαν οι λεγόµενες “τρίτες taifas”, οι οποίες κατακτήθηκαν από τους χριστιανούς µια προς µια: Η Κόρδοβα το 1236, η Βαλένθια το 1238, η Σεβίλη το 1248. Αµέσως µετά αποσύρθηκαν από την ιβηρική χερσόνησο και έχασαν σιγά σιγά τα εδάφη τους στο βόρειο τµήµα της Αφρικής, µέχρι να τα χάσουν όλα το 1269.

8.

To σουλτανατο της Γραναδας (1232-1492)

Eνόσω τα χριστιανικά στρατεύµατα προχωρούσαν ακατάπαυστα, ο Φερδινάνδος III κατακτούσε τις περισσότερες πόλεις της Αλ-Ανταλούς τον 8ο αιώνα, αναδείχτηκε στο Χαέν µια καινούργια δυναστεία, η νασρί ή ναζαρί, την οποία ίδρυσε ο Αλ Αχµάρ ιµπ Νασρ, ο δηµοφιλής Αβεναµάρ όπως αναφέρεται στην ποιήση της τότε εποχής. Εγκαταστηµένος στην Γρανάδα, το βασιλείο του περιήκλειε τις σηµερινές: Γρανάδα, Αλµερία, Μάλαγα και τµήµα της Χαέν και Μούρθια. Η πρωτεύουσα της Γρανάδας µετατράπηκε από τότε στην µεγαλούπολη της τότε εποχής, συγκρεντρώνοντας κόσµο από όλα τα πλάτη και τα µήκη της γης και στην οποία κτίστηκαν επιβλητικά παλάτια, οπως η Αλάµπρα µαζί µε το Χενεραλίφε, τζαµιά και δηµόσια λουτρά. Από την αρχή αυτό το βασίλειο δέχτηκε πιέσεις από τον βορρά, από τους χριστανούς βασιλείς και από τον νότο από τους σουλτάνους Μερίνιους που βρίσκονταν στο Μαρρόκο. Αν σ’όλα αυτά προσθέσουµε και την εσωτερική πάλη, µπορούµε να πούµε ότι πρόκειτο για ένα ασταθές βασίλειο. Η εσωτερική κατάσταση του σουλτανάτου της Γρανάδας έξασθένισε πολύ από τις 9 Νοεµβρίου του 1417, ηµεροµηνία του θανάτου του Γιουσούφ ΙΙΙ. Μια αραβική οικογένεια, οι Μπανού Σαράη, η οποία θα γινόταν γνωστή µε το όνοµα Αµπενσεράχις, άρχισε να παίζει έναν πρωταρχικό ρόλο στην πολιτική ζωή του βασιλείου Νασρί. Ο εµφύλιος πόλεµος που άρχισε το 1419 θα γέµιζε µε αίµα το σουλτανάτο και θα το κατέστρεφε µε τις διάφορες Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 64

δολοπλοκίες, εγκλήµατα και δολοφονίες. Σ’όλα αυτά προστέθηκαν και οι aψιµαχίες µε τους κατοίκους της Καστίλλης και της Αραγόν οι οποίοι καραδοκούσαν στα σύνορά τους. Στις 2 Ιανουαρίου του 1492 ο βασιλιάς Μποαµπντίλ έδωσε τα κλειδιά της πόλης στους Καθολικούς βασιλείς και έτσι παραδόθηκε η Γρανάδα, το τελευταίο αραβικό οχυρό της χερσονήσου. Η συνέχεια είναι δραµατική: στην αρχή οι όροι της παράδωσης ήταν γενναιόδωροι από µέρους των νικητών. Σε λίγο όµως ξεχάστηκαν, άρχισε η καταδίωξη άνευ όρων των µορίσκων που βρέθηκαν κάτω από τον ζυγό του χριστιανού κατακτητή, µέχρι που άρχισαν οι τελευταίοι µαζικοί διωγµοί το 1610.

9.

Ιστορια Των Νεοτερων Χρονων

Μετά την κατάκτηση των Καστιλλιάνων χριστιανών, η επικράτεια της σημερινής Ανδαλουσίας περιελάμβανε τέσσερα βασίλεια: της Σεβίλλης, Κόρδοβας, Χαέν και Γρανάδας. Ο όρος Ανδαλουσία πάντως χρησιμοποιόταν μόνο για τα βασίλεια της Χαέν, Κόρδοβας και Σεβίλλης.Eνα σημαντικό γεγονός αυτής της εποχής αποτελεί ο Πόλεμος των Αλπουχάρας που έλαβε μέρος το 1570-1572. Η συντριπτική πλειοψηφία των Μορίσκων διώχθηκε από τη χώρα που ζούσε επί γενεών. Στην αρχή τους τοποθέτησαν στην ενδοχώρα, στην Καστίλλη, για να τους διώξουν τελείως από την Ιβηρική χερσόνησο το 1609.

Πολλοί από αυτούς τους πρόσφυγες πήγαν να ζήσουν σε πόλεις της Βόρειας Αφρικής, όπως η Φεζ και η Τετουάν, όπου συνεχίζουν να µένουν µέχρι σήµερα. Μετά τον Πόλεµο των Αλπουχάρας αρχίζουν να έρχονται έποικοι στην τότε άδεια Ανδαλουσία. Η πολιτική του εποικισµού της Ανδαλουσίας αρχίζει να κρίνεται από τους ιστορικούς των ηµερών µας. Μέχρι τον 18ο αιώνα η Ανδαλουσία είχε λιγότερο πληθυσµό από ότι είχε πριν τον πόλεµο και το διωγµό των Μορίσκων. Παρ' όλα αυτά οι έποικοι υπήρξαν αρκετές χιλιάδες. Προέρχονταν από την Καστίλλη, την Αραγονία, άλλες ευρωπαϊκές χώρες και έφεραν µαζί τους τα ήθη και έθιµά τους.

18. ΑΡΑΒΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝ∆ΑΛΟΥΣΙΑ Αν ψάξουµε την προέλευση των λαών που εγκαταστάθηκαν στην Ιβηρική Χερσόνησο, θα δούµε ότι οι γραπτές πηγές µιλούν πρώτα για τους Φοίνικες. Αυτοί εγκαταστάθηκαν στο Α Gadir (Καντίς) το 1100 π.Χ. και ασχολούνταν µε το εµπόριο των µετάλλων (του κασσίτερου και του χαλκού) και µε τη βιοµηχανία του παστού ψαριού. Οι εµπορικοί ανταγωνιστές τους ήταν οι Αρχαίοι Έλληνες, που εγκαταστάθηκαν στη χερσόνησο από τις αρχές του 8ου αιώνα π.Χ. Τον 6ο αιώνα π.Χ., ήρθαν οι Tαρτέσιοι, οι οποίοι είχαν εµπορικές σχέσεις µε τους αρχαίους Έλληνες. Από την άλλη πλευρά, βρίσκονται οι Ίβηρες, οι οποίοι δεν θεωρούνται καινούργιος λαός, αλλά πρόκειται για τους γηγενείς που κατελάµβαναν ένα τµήµα της χερσονήσου, και εκτελούσαν χρέη µισθοφόρων τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους Καρχηδόνιους. Ένας άλλος λαός ήταν οι Καρχηδόνιοι, που διατήρησαν στενές σχέσεις µε τους Φοίνικες από το 688 π.Χ. µέχρι να γίνει ρωµαϊκή η χερσόνησος κατά την διάρκεια των Καρχηδονιακών Πολέµων που τελείωσαν το 146 π.Χ. Από τους παραπάνω λαούς: Ίβηρες, αρχαίους Έλληνες, Tαρτέσιους, Φοίνικες και Καρχηδόνιους, διαθέτουµε στοιχειοθετηµένες πηγές. Εν τούτοις από τους Κέλτες µόνο έχουµε Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 65

αρχαιολογικά ευρήµατα. Εγκαταστάθηκαν τον 11ο αιώνα π.Χ. στην σηµερινή περιοχή της Καταλονίας και της Αραγωνίας, και προέρχονται από την κεντρική Ευρώπη . Η διαδικασία της κατάκτησης της χερσονήσου από τους Ρωµαίους άρχισε µε τον πρώτο Καρχηδονιακό Πόλεµο (264-241 π.Χ.), αλλά δεν έφτασε στην τελική της µορφή ώς το 218 π.Χ., κατά τον οποίο οι καταυλισµοί µετατράπηκαν σε ρωµαϊκές πόλεις. Μαζί µε την κατάκτηση ήρθε και ο εκχριστιανισµός. Το παγκόσµιο πνεύµα των Ρωµαίων που επικρατούσε τότε χρησίµευσε σαν µεταφορικό µέσο για την εξάπλωση της Καθολικής θρησκείας, η οποία υιοθετήθηκε από την ρωµαϊκή αυτοκρατορία από το έτος 391 µ.Χ. από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο. Σύµφωνα µε τις επιστολές του Αγίου Παύλου προς Κορινθίους, αυτός κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Ισπανία το 64 µ.Χ. Μια άλλη πολιτιστική επιρροή ήταν η εβραϊκή. Το 70 µ.Χ. ο αυτοκράτορας Τίτος κατέστειλε την εξέγερση των Εβραίων στην Παλαιστίνη καταστρέφοντας τα Ιεροσόλυµα. Αυτό το γεγονός σηµάδεψε την τελευταία διασπορά (διασπορά της εβραϊκής κοινότητας) και την άφιξή τους στη χερσόνησο. Από τους εισβολείς λαούς της ρωµαϊκής αυτοκρατορίας, οι Βησιγότθοι ήταν οι πιο πολιτισµένοι. Εγκαταστάθησαν στην Aκουιτάνια, έδαφος που τους είχε παραχωρηθεί στην χερσόνησο από το 490 µ.Χ., σαν µέρος της υπόσχεσης του αυτοκράτορα Ονώριου για την απελευθέρωση της Ισπάνιας από άλλους γερµανικούς εισβολείς. Η Τέχνη των Βησιγότθων στην Ισπανία περιλαµβάνει τον 5ο µέχρι τον 8ο αιώνα, µε έδρα το Τολέδο. Η Σύνοδος του Τολέδου (589 µ.Χ.) αποδίδει στους βασιλείς θεϊκή δύναµη και τους κατοχυρώνει µε αυτήν εξουσία η οποία τους προστάτευε από την απειλή των ευγενών. H ισπανοβησιγοτθική Τέχνη ήταν κυρίως ρωµανικής τεχνοτροπίας µε παλαιοχριστιανική και βυζαντινή επιρροή. Ήδη από τον έβδοµο αιώνα χρησιµοποιείται συστηµατικά η πεταλωτή αψίδα, όπως βλέπουµε και στα αραβουργήµατα. Το 395 µ.Χ. ο Μέγας Θεοδόσιος πεθαίνει και ορίζει στη διαθήκη του τη διαίρεση της ρωµαϊκής αυτοκρατορίας σε δύο τµήµατα, το ανατολικό και το δυτικό. Το Βυζάντιο κληρονόµησε τον ελληνορωµαϊκό πολιτισµό, και υπήρξε το κέντρο του Ελληνιστικού και Ανατολικού πολιτισµού κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα (395-1453). Ενώ οι Βησιγότθοι εγκαθίδρυαν τη µοναρχία τους στο Τολέδο από τον 5ο µέχρι τον 8ο αιώνα, γεννιέται στη Μέκκα ο Μωάµεθ (570-632), ιδρυτής του Ισλάµ (αραβική λέξη που σηµαίνει υποταγή στον Θεό), έτσι λοιπόν οι µουσουλµάνοι είναι “οι υποταγµένοι στον Θεό”. Στο σπήλαιο του Χίρα, ο Μωάµεθ, σε ηλικία 40 ετών (610 µ.Χ.), οραµατίσθηκε τον άγγελο Γαβριήλ, που του διαβεβαίωσε ότι θα ήταν "ο απεσταλµένος του Θεού". Στη συνέχεια, τον διέταξε να "απαγγείλει" κι έτσι άρχισε σταδιακά η αποκάλυψη του Κορανίου. Ο τρίτος χαλίφης, o Ουθµάν (644-656), προς αποφυγήν λάθους ανέθεσε σε µία επιτροπή να συλλέξει ό,τι γραπτό υπήρχε από τις προφητείες του Μωάµεθ, να επιλέξει µεταξύ των διαφόρων γραπτών και να ετοιµάσει ένα ενιαίο κείµενο. Μετά από τον θάνατο του προφήτη στις 8 Ιουνίου του 632, λαµβάνουν µέρος µια σειρά από διαµάχες για την κατάκτηση της εξουσίας. Ο γαµπρός του Μωάµεθ, ο Αλή, ηττήθηκε στην µάχη του Σιφίν από τον Μαουίγια I (661-680), ο οποίος ίδρυσε την δυναστεία των Οµεϊαδών, που κυριάρχησε στον ισλαµικό κόσµο από το 661 µέχρι το 750 µ.Χ. Οι Οµέγια ήρθαν στη χερσόνησο το 711 µετά τη µάχη του Guadalete, ο βασιλιάς των Βησιγότθων ∆ον Ροδρίγκο, οδηγώντας µία άµαξα, ήρθε σε σύγκρουση µε τον εµίρη Ταρίκ. Ηττηµένοι οι χριστιανοί από τους µουσουλµάνους αυτοί εγκαθιστώνται στην αρχαία πόλη Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 66

ρωµαϊκής προέλευσης, την Κόρδοβα. Το Κοράνι ορίζει να µήν χρησιµοποιείται η βία για την θρησκευτική πίστη: Χρησιµοποιήστε καλόβολες λέξεις και προσκαλέστε τους να εναγκαλίσουν το Ισλάµ γιατί λατρεύουµε τον ίδιο Θεό.(Κοράνι XLII-14). Οι Οµέγια έφτασαν στην Ισπανία το 711 µ.Χ. την στιγµή που η δυναστεία βρισκόταν σε καταδίωξη γιατί τους θεωρούσαν σφετεριστές των απογόνων του Μωχάµετ. Ιδρύουν στην Κόρδοβα ένα εµιράτο που λάµβανε οδηγίες από το χαλιφάτο–βάση της ∆αµασκού, πρωτεύουσα του Ισλάµ της δυναστείας των οµέγια (611-750).

Eνώ είχε αρχίσει η αραβική κυριαρχία το 711 µ.X., οι µοζάραβες (χριστιανοί υποταγµένοι στους µουσουλµάνους) συνέχισαν να λατρεύουν την θρησκεία τους σε εκείνα τα µέρη που είχαν καταλάβει οι άραβες. Οι νοµικοί, πολιτικοί και εκκλησιαστικοί θεσµοί παρέµειναν οι ίδιοι δηλαδή ήταν ρωµανοβησιγοτθικοί. Όπως έγραψαν οι ιστορικοί της τότε εποχής, πολλοί χριστιανοί ασπάστηκαν την θρησκεία του Μωχάµετ για τρείς λόγους: να ξεφύγουν από τον δικαστή, να µην πληρώνουν φόρους, και για να παντρεύονται πολλές γυναίκες. Ενόσω αυτό το αρµονικό πολιτιστικό αµάλγαµα υπήρχε στο νότιο µέρος της χερσονήσου, στον βορρά άρχισε η αντίθεση και εξέγερση εναντίον του Ισλάµ, έτσι λοιπόν ξεκινά µια καινούργια περίοδος στην ιστορία της Ισπανίας σε αντίθεση µε την υπόλοιπη Ευρώπη. Στην ίδια την Αλ άνταλους όµως (µουσουλµανικό βασίλειο στο νότο της Ισπανίας) υπήρχαν κοινότητες µοζαράβων δηλαδή χριστιανών που ήταν υποταγµένοι στους µουσουλµάνους. Στην Κόρδοβα, στα µέσα του 9ου αιώνα, µερικοί κορδοβέζοι ένιωσαν τον πόνο της απώλειας της εθνικής τους ταυτότητας, µιλούσαν δε καλλίτερα τα αραβικά από τα λατινικά. Ο Μεσαίωνας είναι η κατ’εξοχήν εποχή µε την βαθειά θρησκευτικότητα, γεµάτη δυσειδαιµονίες. Ἑτσι οµολογούν τα στοχεία και η λογοτεχνία, από τον Θιντ µέχρι τους ιερείς οι οποίοι πίστευαν στους ιωνούς. Στον Μεσαίωνα, στην Ισπανία του 8ου µέχρι τον 11ο αιώνα, κυρίαρχο στοιχείο ήταν το µουσουλµανικό, ενόσω από τον 13ο µέχρι τον 15ο αιώνα, αντιστοιχεί στην περίοδο του σχηµατισµού των ισπανικών βασιλείων και η άνοδος του χριστιανισµού. Ἐτσι λοιπόν, συνυπήρχαν στον ισπανικό µεσαίωνα οι τρείς θρησκείες: ο χριστιανισµός, ο ιουδαϊσµός και ο ισλαµισµός.

H κοινωνία του Πουέρτο Ρίκο του 16ου και 17ου αιώνα ήταν µια συνέχεια της ισπανικής κοινωνίας στα τέλη του Μεσαίωνα. Η κατάκτηση και ο αποικισµός της Αµερικής θα πρέπει να θεωρηθεί ως συνέχεια της ισπανικής κατάκτησης στη χερσόνησο. Από τον 11ο αιώνα η φεουδαρχική οικονοµία που βασίζονταν στην αγροκαλλιέργεια έδωσε θέση στο εµπόριο στο οποίο ο χρυσός και το ασήµι αποτέλεσε το µέσο συναλλαγής και διεθνής πίστωσης. Οι Χριστιανοί στα τέλη του Μεσαίωνα αφιερώθηκαν στον “ιερό πόλεµο”, στην επανανακατάκτηση. Η µεσαιωνική ζωτικότητα βασίστηκε στην συνύπαρξη τριών πολιτισµών (χριστιανικού, εβραϊκού και µουσουλµανικού). Οι Εβραίοι και οι Μουσουλµάνοι ασχολήθηκαν µε τον καπιταλισµό, το εµπόριο, τα χρηµατοοικονοµικά και τη βιοτεχνία, ενώ οι χριστιανοί ασχολήθηκαν µε τον “πόλεµο της επανανακατάκτησης”, γιατί θεωρούσαν τα χρηµατικά οφέλη των άλλων, χυδαία. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε µια ηρωική-πολεµική και θρησκευτική τάξη η οποία απεικονίζεται στα ιπποτικά µυθιστορήµατα της τότε εποχής. Ο ∆ον Κιχώτης γίνεται το σύµβολο της Ισπανίας της επικής εποχής των θρύλων: “είναι ικανός να µαλώνει µε τους ανεµόµυλους αλλά αδυνατεί να έρθει σε επαφή µε την πραγµατικότητα”. Με την εκδίωξη των Εβραίων και των Μουσουλµάνων το 1492, η Ισπανία βυθίζεται σε ένα οικονοµικό, εµπορικό και πνευµατικό κενό. Εκτός από την καλλιτεχνική κληρονοµιά που άφησαν οι Μουσουλµάνοι, δεν είναι λιγότερο σηµαντικό το ότι µέσα στην Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 67

διαδικασία του σχηµατισµού της ισπανικής γλώσσας, δηλαδή της ρωµανικής γλώσσας του βασιλείου της Καστίλλης, πλεονάζουν οι αραβικές των λατινικών λέξεων, π.χ. λέξεις όπως cifra (ψηφίο), arroz (ρύζι), almohada (µαξιλάρι), alcalde (δήµαρχος), quilate (καράτι), zaguán (χολ), alcantarilla (υπόνοµος), azúcar (ζάχαρη), café (καφές), έρχονται από τα αραβικά.

1. Γενικες αποψεις γυρω απο την Αραβικη τεχνη Η αραβοισπανική τέχνη είναι µια έκφραση της Αραβικής τέχνης, η οποία γεννήθηκε στη Συρία κάτω από βυζαντινή επιρροή. Τα αραβουργήµατα απαντούνται στην Ινδία και φτάνουν µέχρι τα Πυρηναία. Με την ισπανική κατάκτηση η τέχνη µουδέχαρ έφτασε µέχρι την Αµερική. Στην διάρκεια της δυναστείας των Οµέγια (661-750 µ.Χ.), µε πρωτεύουσα τη ∆αµασκό, η αραβική τέχνη ήρθε σε επαφή µε τον βυζαντινό και συριακό πολιτισµό. Κατά το δεύτερο µέρος της δυναστείας των Αβασίδων (790-945 µ.Χ.), η πρωτεύουσα µεταφέρθηκε στη Βαγδάτη και η τέχνη τους λαµβάνει µεσοποταµικές επιρροές. Τόσο οι πολιτικές αλλαγές όσο και γεωγραφική έκταση καθιστούν την αραβική τεχνοτροπία µια πλούσια τέχνη. Τα πρώτα τζαµιά είναι πολύ απλά (π.χ. το Α-Κούφα στο Ιράκ), αλλά οι επιρροές του ελληνιστικού, ρωµαϊκού και βυζαντινού πολιτισµού και η γρήγορη οικονοµική άνθιση κάνει την τέχνη να µην µπορεί να αντισταθεί στην οµορφιά του υλικού. Πρώτο

Κλίση προς την βαριά διακόσµηση αλλά µικρό ενδιαφέρον θέµατα της αρχιτεκτονικής.

για τα

∆εύτερο

∆ιακοσµητικά στοιχεία στις γυψοσανίδες που κατόπιν µπαίνουν πάνω στους τοίχους.

Τρίτο

Χρήση πολλών χρωµάτων στις γυψοσανίδες και στην επικρυσταλλωµένη κεραµική.

∆ιακοσµητικα επι γυψοσανιδων Τέταρτο

∆ίνεται µεγάλη σηµασία στην χρήση του ξύλου.

Πέµπτο

∆ιακοσµητικά στοιχεία παρµένα από την φύση χωρίς να υπάρχουν θέµατα από ζώα.

Έκτο

∆ιακοσµητικά στοιχεία µε γεωµετρικά θέµατα που προέρχονται από το φυτικό βασίλειο τα οποία επαναλαµβάνονται παντου

Έβδοµο

Συστηµατική χρήση της κολόνας, της αψίδας, του τρούλου και του θόλου.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 68

Όγδοο

Η αραβική τέχνη δεν έχει αγάλµατα, γιατί το Κοράνι απαγορεύει την απεικόνιση του ανθρώπου. Το νερό (πηγές, µπάνια, γούρνες) είναι το στοιχείο που φέρνει σε επαφή το πνεύµα και τον αισθητικό κόσµο.

Ένατο

Υπάρχει µεγάλη απλότητα στην εξωτερική διακόσµηση. Η οµορφιά βρίσκεται στο εσωτερικό. Γι’αυτό τα δώµατα είναι τετράγωνα και πάνω σε αυτά οι θόλοι έχουν καµπύλες.

∆έκατο Το κυριότερο αραβούργηµα είναι η µεζκουίτα. Είναι ναός µεγάλης απλότητας και κοιτάζει στη Μέκκα. Απαρτίζεται από µια εσωτερική αυλή ανοιχτή που συγκλίνει σε τόξα (Shan), ένα συντριβάνι (Sabil) για τους προσκυνητές και ένας πύργος (asoma) ή µιναρές. Στο εσωτερικό κυριαρχεί ένας τοίχος που κοιτάζει την Μέκκα (Kibla) και µέσα σε αυτόν µια υποδοχή για τη διαφύλαξη του Κορανιού (Mirhab). Το Κοράνι είναι ένα ιερό βιβλίο που έχει αντιγραφεί από τον Χαλίφη και υπογραφεί µε αίµα. Το µέρος που βρίσκεται δίπλα στην Kibla είναι αφιερωµένο στον Χαλίφη (Maxura).

Αψις πεταλο αλογου (Arco eradura de caballo)

2. Η Τεχνη του µεγαλου χαλιφατου της Κορδοβα Το 750 κατέρρευσε η δυναστεία των οµέγια και άρχισε µια καινούργια περίοδος µε την ∆υναστεία των Αβασίδων (750- 945 µ.Χ.). Η πρωτεύουσα µεταφέρεται στις όχθες του ποταµού Τίγρι της Βαγδάτης. Η Κόρδοβα γίνεται ένα Χαλιφάτο ανεξάρτητο ,το 756 µ.Χ., και ο πρώτος της χαλίφης γίνεται ο Αβδεραµάν ο πρώτος. Ετσι µετατρέπεται σε πρωτεύουσα του µουσουλµανικοισπανικού βασιλείου της Αλ Άνταλους. Γι’αυτό ακριβώς ξεκινάµε την µελέτη της ισπανικοµουσουλµανικης τέχνης εδώ. Από την περίοδο του εµιράτου (711-756) δεν απέµειναν καθόλου µνηµεία παρά µόνον αναφορές στα γραπτά γύρω από τις µεζκουίτες της Σεβίλλης, Θαραγόθα και Ελβίρα. Τα πρώτα χρόνια είναι πιθανόν οι µουσουλµάνες να έκαναν συµφωνία µε τους χριστιανούς για να µοιράζονται τον Καθεδρικό ναό του Αγίου Βικεντίου, όµως ο Κρέσγουελ γνώστης του Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 69

θέµατος δεν θεωρεί πιθανή αυτήν την υπόθεση. Στην Κόρδοβα, οι χαλίφες ήταν οι προστάτες των τεχνών και των επιστηµών. ∆ιέταξαν την µετάφραση στα αραβικά ενός µεγάλου µέρους κλασικών χειρογράφων καθιστώντας την Κόρδοβα µαζί µε την Βαγδάτη, τα δύο πρωταρχικά κέντρα γνώσης. Στην Αλ Ανταλούς υπήρχαν τουλάχιστον 70 βιβλιοθήκες. Η βιβλιοθήκη της Κόρδοβας περιείχε 400.000 τόµους. Από τον 8ο αιώνα βλέπουµε τους πεφωτισµένους κώδικες, οι οποίοι συγκέντρωναν την ισπανική εκκλησιαστική λειτουργία. Η τέχνη του βιβλίου, όπως όλη η µεσαιωνική τέχνη, είχε διδακτικό σκοπό:τόσο σαν πολιτικό όπλο αντίστασης κατά του Ισλάµ, όσο και θρησκευτικό. Σ’αυτή την τέχνη διέπρεψαν οι µοθάραβες.

3. Μεδινα Αζααρα (Πολις των Λουλουδιων )

Προπυλαια του Παλατιου

4. Η Μεζκιτα Είναι το κορυφαίο έργο της ισπανοαραβικής αρχιτεκτονικής. Η κατασκευή του έγινε µεταξύ του 8ου και του 11ου αιώνα. Ξεκινά µε τον Αβδεραµάν Ι (756-788), πρώτο χαλίφη, και εγκαινιάζεται µε τον Χιξέµ Ι (793µ.Χ.). Όπως πιστεύει ο Κρέσγουελ, ο Αβδεραµάν απαλλοτρίωσε τον καθεδρικό ναό και το παλάτι του επισκόπου για να τα κάνει τζαµί και κεντρικά ανάκτορα πληρώνοντας το αντίτιµο των 80.000 δηναρίων και δίνοντάς τους το δικαίωµα να χτίσουν µια καινούργια χριστιανική εκκλησία. Κατασκευάστηκε σε τέσσερις περιόδους: 1η του Αβδεραµάν πρώτου, 2η του Αβδεραµάν δεύτερου, η 3η του Αλ Χακέµ του και 4η του Αλµανζόρ ου. Σήµερα εκτίνεται σε 22,250 τετραγωνικά µέτρα, γεγονός που το καθιστά το µεγαλύτερο θρησκευτικό µνηµείο στον κόσµο, κατά πολύ µεγαλύτερο από τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Από το 785 έµειναν εκεί στήλες από δάση, τα οποία έµειναν από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Βικεντίου ρυθµού βησιγοτθικού. Η πρόσβαση στο ναό γίνεται διασχίζοντας µια εσωτερική αυλή, την αυλή των πορτοκαλιών, όπου βρίσκεται και η πηγή των ελαιοδέντρων. Η πρωτοτυπία αυτής της δοµής είναι η υπέρθεση του διπλού τόξου πάνω σε στήλες για Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 70

ανύψωσή της. Οι στήλες έχουν πάνω στο κιονόκρανο ένα υποστήριγµα µεταξύ του κιονόκρανου και της βάσης της αψίδας Η κάτω αψίδα είναι πεταλωτή και η άνω ηµικυκλική, πάνω στην οποία στηρίζεται η ξύλινη οροφή. Η διπλή υποστήριξη της δίνει δοµική δύναµη και µεγαλύτερο ύψος. Οι κίονες κορινθιακού ρυθµού είναι µόλις τριών µέτρων και προέρχονται από άλλα µνηµεία. Η διπλή αψίδα δεν την πρωτοβλέπουµε, την είχαµε δει στα ρωµαϊκά υδραγωγεία, και την συναντάµε πολύ συχνότερα στην Σύρια αρχιτεκτονική

Η Μεζκιτα της Κορδοβας (Το τσαµι) Σηµερα εχει καταλογισθη ως µνηµειο της ανθρωποτητος . Κάτω από την ηγεσία του Αβδεραµάν ΙΙ, κατασκευάστηκαν οι µεγάλες αψίδες στις αυλές ενώ οι πύργοι ανακατασκευάστηκαν στην Αναγέννηση το 1593. Η πιο αξιόλογη πρόσοψη ήταν αυτή του Αγίου Στεφάνου το 855 αλλά η είσοδος της µεζκουίτα βρίσκεται στον βορρά, γνωστή ώς θύρα της συγχώρεσης, είναι του 14ου αιώνα και στυλ µουδέχαρ. Τον δέκατο αιώνα (929 µ.Χ.), η Κόρδοβα έγινε η πιο πολιτισµένη και σηµαντική πόλη της Ευρώπης, ξεχωρίζοντας κυρίως στην κλωστοϋφαντουργία (µετάξι) στα µπροκάρ, στην καταγραφή των χειρογράφων, στην λαική τέχνη και στην χρυσοχοϊα. Το 1236 ο βασιλιάς Φερδινάνδος ΙΙΙ επανέκτησε την Κόρδοβα και κατόπιν στη διάρκεια της βασιλείας των καθολικών βασιλέων δηλ. του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας, την µετέτρεψαν σε χριστιανικούς ναούς µεταξύ του 1523 και του 1760.

5. Αραβικη τεχνη : Σεβιλλη Στην αρχαιότητα ήταν γνωστή ως κέντρο Hispalis κέντρο ενός προϊστορικού πολιτισµού (πολιτισµός του καµπανοειδούς αµφορέα). Οι Ρωµαίοι την κατέκτησαν το 205 π.Χ. και ίδρυσαν εκεί την αρχαία Italica. ∆έχτηκε τον Χριστιανισµό από τον Άγιο Παύλο και Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 71

στη συνέχεια κατακτήθηκε από τους Βησιγότθους πριν από την άφιξη των Αράβων το 712. Η παλιά Ισπάλις πήρε το σηµερινό της όνοµα από την αραβική λέξη Ισµπιλιάχ. Κατά τη διάρκεια του Χαλιφάτου δεν ήταν πολύ σηµαντική πόλη. Όταν διαιρέθηκε το Χαλιφάτο (1031 µ.Χ.) η Σεβίλλη έπεσε στα χέρια των αλµοραβιδών (1091 µ.Χ.) λαός φιλελεύθερου ισλαµικού δόγµατος οι οποίοι έκαναν µία δυναστεία µορφωµένων και ισχυρών εµίρηδων οι οποίοι κυβερνούσαν την πόλη για εβδοµήντα τρία χρόνια. Είναι της εποχής τους τα λεγόµενα αλκατράζ (ο Αλ Μοταµίδ, ο εµίρης- ποιητής τα εξιστορεί). Ο ίδιος ο Γιουσούφ ο 1ος πριν πεθάνει, ζήτησε από τον γιό του να κάνει την Σεβίλλη στην πρωτεύουσα του Aλ Ανταλούς, εφ’ όσον το Ισλάµ χρειαζόταν την βοήθεια του Μαρόκου πέραν του ότι βρισκόταν σε στρατηγικό σηµείο στις όχθες του Γουαδαλκιβίρ, του ποταµού µε την τόσο µεγάλη σηµασία. Επανακατακτήθηκε από τον βασιλιά Σαν Φερνάντο το 1248 µ.Χ. και έγινε η µεγαλύτερη πόλη στις όχθες του Γουαδαλκιβίρ, και απετέλεσε το τελευταίο προπύργιο των µουσουλµάνων µαζί µε το βασίλειο Nαζαρί της Γρανάδας. Η ανακάλυψη της Αµερικής επιβεβαίωσε εκ νέου τη σηµασία της µε τη δηµιουργία του Κέντρου των Συµβολαίων, το 1504, κεντρικό όργανο που διεκπεραίωνε από εκεί το εµπόριο µε το νέο κόσµο

Η Χιραλδα µε τον Καθεδρικο Ναο της Σεβιλλης Το Αλκαζάρ της Σεβίλλης παρουσιάζει ένα σοβαρό πρόβληµα όσον αναφορά την διαφύλαξη και διατήρηση των µνηµείων που θα δούµε εν συνεχεία. Το σηµερινό παλάτι βρίσκεται στην αρχική θέση του ανακτόρου της δυναστείας των Οµέγια. Στην ισλαµική παράδοση το παλατιού του Εµίρη έπρεπε να βρίσκεται πλάι στην µεθκίτα. Κατά τη διάρκεια των διαφόρων καθολικών βασιλέων Πέτρου του Ι της Καστίλλης, Ερρίκου II, Ιωάννη Β ', οι Καθολικών µονάρχων και του Κάρολου Ε, το παλάτι έχανε τα δωµάτιά του που αντί να τα επαναπαλαιώσουν έχοντας σαν βάση τα υπάρχοντα σχέδια, αποφάσισαν να κατεδαφίσουν τα παλιά και να χτίσουν επάνω σ’ αυτά, καινούργια. Αυτό, σύµφωνα µε τον κριτικό τέχνης γίνεται µια Λαµπέρεθ γιγαντιαία συσσώρευση ψευτο αραβοειδών "... Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 72

Η αψίδα πέταλο αποτελεί το ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό στοιχείο των σηµαντικότερων αιθουσών: η αίθουσα του βασιλιά ∆όν Πέτρο και η αίθουσα των Πρεσβευτών. Και τα δύο δωµάτια έχουν ανακατασκευαστεί τον δέκατο πέµπτο και δέκατο έκτο αιώνα προσπαθώντας να µιµηθούν το στυλ του Μαρόκου που έχει παραβολικές αψίδες και τα διακοσµητικά στοιχεία δεν συµβαδίζουν µε την αρχική τεχνοτροπία που αντιπροσώπευε τον κόσµο των αισθήσεων". Τα γύψινα που προυπήρχαν της τεχνοτροπίας της Σεβίλλης αντιστοιχούν σε µια πιο αφηρηµένη έννοια", χωρίς µορφές που να παραπέµπουν στην λογική πραγµατικότητα, είναι ο θρίαµβος της ιδέας πάνω στη µορφή". Έτσι λοιπόν τα λιοντάρια της Αλάµπρας δεν θα ήταν αποδεκτά, στην αυλή των δεσποινίδων του Αλκατράζ επειδή συσχετίζονται µε µια πολιτιστική ατµόσφαιρα, κυρίως της Αφρικής και του Μαρόκου.

6. Ο Χρυσος Πυργος

(Burd-Al-Ddabh)

∆ωδεκάγωνος πύργος µε ένα δεύτερο γεωµετρικό σώµα το οποίο φέρει ένα µικρό τρούλο του 18ου αιώνα. Σήµερα είναι ένα µεµονωµένο µνηµείο στην όχθη του Γoυαδαλκιβίρ, αλλά ήταν µέρος του τείχους της πόλης. Γι’ αυτό λοιπόν η είσοδος βρίσκεται τόσο ψηλά στο επίπεδο της παλαιάς οδού που οδηγούσε στη Ρόνδα, αποµεινάρι του τείχους που εξαφανίστηκε. Χτίστηκε από το βασιλιά Γιουσούφ ΙΙ (1220 µ.Χ.), και είναι το παλαιότερο ισλαµικό µνηµείο της Σεβίλλης . Σε αυτόν το πύργο δίπλα υπήρχε ένας δεύτερος πύργος στην άλλη όχθη του ποταµού, έτσι ώστε να αποτρέπει τις επιθέσεις από την άλλη όχθη. Το κάτω µέρος του τείχους ήταν καλυµµένο µε κεραµικά τζάµια που παρέµειναν ανέπαφα µέχρι το 1552. Η εκλαµπή που παρήγαγε η αντανάκλαση των κεραµικών έδωσε το όνοµα στον χρυσό πύργο, (Burd-AlDhabhar).

7. Η Χιραλδα Sύµβολο της πόλης της Σεβίλλης. Σχεδιασµένη ως µιναρές του παλιού τζαµιού της Σεβίλλης του 12ου αιώνα. Χτισµένο από τους Αλµοάδους κάτω από τις διαταγές του Εµίρη Γιουσούφ Γιουκούµπ Αµπέν (1163-1184 µ.Χ.). Την επιθεώρηση των έργων την είχαν αναθέσει στον ποιητή Aµπουµπεκέρ Μπένζα πράγµα που εξηγεί την πλουµιστή τεχνοτροπία, επειδή οι κατασκευαστές της είχαν τάσεις ιδεαλιστικές. Συνεχίζεται η ίδια τεχνοτροπία στη Συρία, στη βόρεια Αφρική, και στο νότιο τµήµα της χερσονήσου.Τον 16ο αιώνα, ο αρχιτέκτονας Ερνάν Ρουίζ ο µικρός (1568 µ.Χ.), ανέλαβε να την µετατρέψει σε Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 73

καµπαναριό για τον καθεδρικό ναό. Γι’ αυτό της προσθέτουν τέσσερα ανυψωµένα µέρη Αναγεννησιακού ρυθµού στεµένα µε το ξακουστό Γιραλντίγιο "πολύ µεγάλο χάλκινο γλυπτό που συµβολίζει τον θρίαµβο της πίστης. Συνεχίζεται η ίδια τεχνοτροπία στη Συρία, στη βόρεια Αφρική, και στο νότιο τµήµα της χερσονήσου.Τον 16ο αιώνα, ο αρχιτέκτονας Ερνάν Ρουίζ ο µικρός (1568 µ.Χ.), ανέλαβε να την µετατρέψει σε καµπαναριό για τον καθεδρικό ναό. Γι’ αυτό της προσθέτουν τέσσερα ανυψωµένα µέρη Αναγεννησιακού ρυθµού στεµένα µε το ξακουστό Γιραλντίγιο "πολύ µεγάλο χάλκινο γλυπτό που συµβολίζει τον θρίαµβο της πίστης.

Η Χιραλτα της Σεβιλλης

8. Αραβικη Τεχνη : Κορδοβα Γia τους άραβες κατοίκους της ήταν η ∆αµασκός της Ισπανίας. Σύριοι ήταν οι πρώτοι µουσουλµάνοι που έζησαν το 745 µ.Χ., αλλά ιδρύθηκε από τον αρχηγό Βερβέρ Zαουί-µπενZιρί (ιδρυτής της δυναστείας Zιρί), η οποία κυβερνούσε τη Γρανάδα µέχρι το 1090 µ.Χ., αλλά τελικά ηττήθηκε από τους αλµοράβιδες. Μετά την διαίρεση του χαλιφάτου της Κόρδοβας, αυτό µετατρέπεται σε ένα µικρό ανεξάρτητο βασίλειο. Το βασίλειο Ναζαρί της Γρανάδας ιδρύθηκε από τον Ιµπν Γιουσούφ Nαζάρ, επίσης γνωστός ως Aλ Χαµάρ και αυτόν τον διαδέχονται είκοσι σουλτάνοι της Γρανάδας εκ των οποίων ο τελευταίος ήταν ο Μποαδβιλ ( Mωχάµετ XI ). Γι’ αυτό λοιπόν η Γρανάδα δεν έχει να παρουσιάσει µνηµεία τέχνης στην εποχή των Χαλίφων, γιατί η τέχνη της Γρανάδας στην εποχή των αράβων είναι η Ναζαρί. Αυτή η δυναστεία βασίλεψε στη Γρανάδα από το 1231 µ.Χ. µέχρι την κατάκτηση των εδαφών από τους Καθολικούς βασιλείς το 1492 µ.Χ. Ο Γιουσούφ Μπεν Ναζάρ, µετά την κατάκτηση πολλών πόλεων, εγκαταστάθηκε στη Γρανάδα από το 1231-38, έτος που ξεκινά το χτίσιµο της Αλάµπρας και στη συνέχεια συνεχίζεται από τον διάδοχό του, Μωχάµετ ΙΙ (1272-1301). Ήταν ένας σύµµαχος του Φερδινάνδου ΙΙΙ στην Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 74

επανανάκτηση της Σεβίλλης. Τόσο ο Γιουσούφ όσο και οι διάδοχοί του, διατήρησαν καλές σχέσεις µε τα χριστιανικά βασίλεια, επίσης µιλούσαν τα τότε Ισπανικά µε ορθό τρόπο, αν και ο ίδιος τελικά πολέµησε µε τον Φερδινάνδο τον III και τον Αλφόνσο τον X. Η Τέχνης της Γρανάδας παρουσιάζει µια υπερβολική προτίµηση για τα διακοσµητικά στοιχεία. Οι περισσότερες από τις εσωτερικές καµάρες είναι ψεύτικες (ξύλα που µετατράπηκαν σε γύψινα), οι τοίχοι καλύπτονται επίσης µε γύψο και τα κάτω µέρη του είναι επενδεδυµένα µε κεραµικά πλακάκια. Το ταβάνι είναι διακοσµηµένο µε σκαλιστά µοτίβα. Βλέπουπε ένα είδος κολόνας µέσα στο σύνολο της ισπανοαραβικής τέχνης, µε πολύ λεπτό ξύλο ακουµπισµένο πάνω στην κοίλα βάση και µε δακτύλιους στο πάνω µέρος. Το κιονόκρανο έχει δύο µέρη, ένα κυλινδρικό και ένα κυβικό που καλύπτεται µε στολίδια παρµένα από τον φυτικό κόσµο και µε ιδιαίτερο στύλ. Τα τόξα δεν είναι ψεύτικα και χρησιµοποιούνται στο εξωτερικό τµήµα σε σχήµα πετάλου. ∆ιακόσµηση µε φιόνγκο: Γεωµετρικό σχέδιο που σχηµατίζει κορδέλες που δηµιουργούν πολύγωνα ή αστέρια. Χρησιµοποιείται τόσο στα παντζούρια όσο και στα κεραµικά και τελειοποιούνται τον δέκατο τέταρτο αιώνα. Τα θέµατα παρµένα από τον φυτικό κόσµο στην περίοδο των Ναζαρί αναπτύχθηκαν σε µεγάλο βαθµό και η ίδια η γραφή εξυπηρετεί ένα διπλό σκοπό: διακοσµητικό και διδακτικό. Βλέπουµε να επαναλαµβάνεται το όνοµα του Αλλάχ, και ποιήµατα να µιλούν για τα κατορθώµατα του βασιλιά. Ή κεραµική τέχνη έφτασε στο αποκορύφωµά της στην περίοδο των Ναζαρί και αργότερα οι σχολές Μουδέχαρ την υιοθετούν και την τελειοποιούν.

9. Αραβικη τεχνη Γραναδα Αλαµβρα Είναι το κατ’ εξοχήν µνηµείο της δυναστείας των Ναζαρί, όπως υποστηρίζει ο αραβιστής Εµίλιο Γκαρθία Γκόµεθ, είναι τα µεσαιωνικά αραβικά ανάκτορα τα οποία διατηρούνται καλύτερα στον κόσµο. Από εκεί απλώνονται πάνω από την πόλη της Γρανάδας (παλιά Ελβίρα), και υψώνονται επιβλητικά πάνω σε ένα λόφο στις όχθες του ποταµού ∆άρρο, απέναντι από τα στενά δροµάκια του Αλµπαιθίν και της Αλκαθάµπας.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 75

Πανοραµα της Αλαµπρας

Η Αυλη (patio al birk Gerenalife) της λιµνης Desde el Siglo IX se había levantado una fortaleza de nombre Calat-Alhamrá (sig. "castillo rojo"). Pero fue el propio Yusuf Ben Nazar que inicia en propiedad la construcción de todo el conjunto. Está formado por: la Alcazaba o ciudadela militar al oeste, el palacio real al centro de la colina y la Alhambra alta, recinto destinado a los funcionarios.

Encontraremos las palabras de Yusuf Ben Nazar, llamado Al Hamar, en los muros de palacio: "Solo Dios es el vencedor". Από τον ένατο αιώνα είχε χτιστεί ένα φρούριο το Αλάµπρα Καλάτ («κόκκινο κάστρο»). Αλλά ήταν ο Γιουσούφ Μπεν Ναζάρ αυτός που ξεκινά την κατασκευή όλων των ανακτόρων. Αποτελείται από: την Αλκαζάµπα ή πολη-φρούριο προς τα δυτικά, το βασιλικό ανάκτορο στο κέντρο του λόφου και την Αλάµπρα προορισµένη για τους υπαλλήλους των ανακτόρων. Βρίσκουµε τις λέξεις του Γιουσούφ Μπεν Ναζάρ, που ονοµάζεται Αλ χαµάρ, στους τοίχους του παλατιού µπορούµε να δούµε την εξής επιγραφή: “Μόνο ο Θεός είναι νικητής”. Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 76

Η Αυλη (patio)των Λεοντων Se subía a la Alhambra por la parte sur, Puesta de la justicia ( 1348 dc ), una inscripción lee así : "Mandó a construir esta puerta llamada Puerta de la Ley . Haga Dios prosperar la ley del Islam" (por Abu Hachach Yusuf I, año 749 ó 1348). Después de atravesar unos jardines pasamos al Alcazar, primer núcleo de la Alhambra. Consta de dos grupos de aposentos, unos situados alrededor del Ratio de los Leones y otros en la periferia del Patio de los Arrayanes.Η άνοδος προς την Αλάµπρα γινόταν από την νότια πλευρά, την Πύλη της ∆ικαιοσύνης (1348 µ.Χ.), και µια επιγραφή λέει το εξής: «διέταξε την κατασκευή της εν λόγω πύλης η οποία ονοµάζεται η Πύλη της ∆ικαιοσύνης. Μακάρι ο Θεός να κάνει το Ισλάµ να εξαπλωθεί" (από τον Αµπού Γιουσούφ Ι, 749 ή 1348). Αφού διασχίσουµε τους κήπους φτάνουµε στο Αλκαζάρ, το πρώτο τµήµα της Αλάµπρας. Αποτελείται από ένα σύνολο δωµάτων, το ένα βρίσκεται γύρω από τυν αυλή των Λεόντων και το άλλο έξω από την αυλή των Αραγιάνες. Η αυλή των Αραγιάνες ή Αυλή της Αλµπέρκας (Al-Birk) αντιστοιχεί στην κύρια αίθουσα, την αίθουσα των Κοµάρες, όνοµα που προέρχονται από τα πολύχρωµα γυαλιά Es la estancia más grandiosa de la Alhambra, se remonta a la época de Yusuf I, el centro del palacio rojo. El Patio de los Arrayanes lo domina un estanque central (Al-birka), bordeado por dos paseos a ambos lados entre mirtos y arrayanes en que hacía las veces de una deliciosa sala de espera al aire libre para los visitantes. Είναι η πιο µεγαλοπρεπής αίθουσα της Αλάµπρας, και χρονολογείται από την εποχή του Γιουσούφ Ι, ονοµάζεται το κέντρο του κόκκινου παλατιού. Η αυλή των Αραγιάνες έχει µια κεντρική λίµνη (Al-Birk), η οποία περιτριγυρίζεται από µυρτιές και που πολλές φορές ήταν ένα σαλόνι υποδοχής στην εξοχή, για τους επισκέπτες. La parte sur del patio da acceso a un salón de recepciones (la Baraka, que significa bendición), hacía las veces de sala de saludo o bienvenida. Η νότια πλευρά της αυλής παρέχει πρόσβαση σε µια αίθουσα υποδοχής (το Μπαράκα, που σηµαίνει ευλογία), ήταν λοιπόν η αίθουσα υποδοχής η του καλωσορίσµατος. Del Baraka pasamos al Salón de los Embajadores con su torre mayor llamada Torre de Comares (proviene de comaraxía , sig: técnica del vidrio para exteriores y techos).Από την Μπαράκα περνάµε στην αίθουσα των Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 77

Πρεσβευτών µε τον πύργο της, ονοµαζόµενη Πύργος των Κοµάρες (comaraxía σηµαίνει τεχνική του γυαλιού για τοίχους και οροφές). El Salón de los Embajadores posee un encanto de alucinante teatralidad: invade la penumbra que ciega al que proviene del exterior, una tenue luz indirecta proviene de las ocho alcobas que lo circundan. Contiguo a éste se encuentra el Salón de la Corte Suprema que a su vez comunica a una pequeña mezquita con su A Η Αίθουσα των Πρεσβευτών έχει µια καταπληκτική οµορφιά και θεατρικότητα: διαποτίζει το σκοτάδι που δεν αφήνει να δεί κανέναν που έρχεται απ’ έξω, ένα έµµεσο απαλό φως που προέρχεται από τις οκτώ κόγχες που την περιβάλλουν. ∆ίπλα σε αυτό είναι η αίθουσα της Ανώτατης Αρχής η οποία επικοινωνεί µε ένα µικρό τζαµί δηλ. µε τοmirahab .

Recordemos que el templo islámico sirve para todo tipo de transacción, en horario no canónico. Hacía las veces de oratorio para el sultán, luego servía para coloquios de gran importancia. Μιραχάµπ. Βλέπουµε ότι το ισλαµικό τέµενος εξυπηρετεί όλες τις ώρες και σε µη κανονικές ώρες. Χρησίµευε ως παρεκκλήσι για τον Σουλτάνο, και για συνέδρια µεγάλης σηµασίας. Η Αυλή των Λεόντων είναι πιο πρόσφατο έργο, και αντιστοιχεί στον Μωχάµετ τον 5ο, γιό του Γιουσούφ του 1ου. Είναι µικρότερο από εκείνο των αρραγιάνες γιατί προορίζονταν για αυλή για το χαρέµι του σουλτάνου. Η κατασκευή του είναι παρόµοια αυτής των ρωµανικών χριστιανικών αυλών. Ολα αυτά που βρίσκονται στην αυλή είναι νεανικά και χαριτωµένα, ας µην ξεχνάµε ότι ήταν το µέρος όπου βρισκόταν ο σουλτάνος µε τις συζύγους του. Περιβάλλεται από τη µία πλευρά από την αίθουσα των Αβενθεράχες και από την άλλη από την αίθουσα των δύο αδερφών, το ιδιωτικό χώρο του χαρεµιού, δίπλα στην αίθουσα του Σουλτάνου. Η πηγή των λεόντων, βρίσκεται στην αυλή µε το ίδιο όνοµα. Μια επιγραφή στην κεντρική γούρνα της πηγής που στηρίζεται στα αγάλµατα λέει το εξής: ευλογία του Αλλάχ για τον Μωχάµετ τον 5ο, ο οποίος έκανε αυτό το αρχοντικό του οποίου η οµορφιά δεν έχει ταίρι. “Κοιτάξτε αυτό τον κύκλο των υγρών µαργαριταριών που πέφτουν µέσα στο ποτήρι από λευκό µάρµαρο σαν δάκρυα από µιας ερωµένης... Εσύ που βλέπεις αTú que contemplas estos leones tranquilízate carecen de alma y no pueden emplear su furor.υτά τα λιοντάρια ησύχασε δεν έχουν ψυχή και δεν µπορούν να ξεθυµάνουν την οργή τους”.

To µπάνιο (Χαµάµ) βρισκόταν στο πιό χαµηλό σηµείο της αυλής των αραγιένες, και ήταν ένα συνηθισµένο τουρκικό µπάνιο. ∆ιατηρείτο σε πολύ καλή κατάσταση και ήταν κατάλληλο για να ζεστάνει το νερό και να δώσει αρωµατισµένους ατµούς, είχε λοιπόν αίθουσες για κρύα λουτρά και ξεκούραση. Το Γενεραλίφε (Tσερμάτ ελ αρίφ, υπερυψωμένος κήπος) μαζί με την Αλάμπρα και έξω από τα τείχη, ανήκε σ’ έναν αρχιτέκτονα που εκεί είχε το εξοχικό του θέρετρο. Το 1330 το πήρε ο Σουλτάνος Ισμαέλ και το 1359 ανήκε στον Μωχάμετ τον 5ο. Σήμερα έχουν μείνει δύο περίπτερα που οδηγούν σ’ έναν κήπο με νερά τα οποία πέφτουν από το συντριβάνι με συνεχείς σταγόνες και από τις δύο πλευρές. Είναι πολύ δύσκολο να συνθέσουμε στο μυαλό μας ό,τι απέμεινε από την πρωτότυπη αίθουσα.

10. Η Τεχνη των Μουδεχαρ Είναι η ισπανοαραβική τέχνη σε επαφή µε την χριστιανική τέχνη. Ήταν ο ιστορικός τέχνης, Αµαδόρ ντε λος Ρίος, αυτός που επινόησε το όνοµα που έδωσε στους αλαρίφες τεχνίτες (µουσουλµάνοι υποταγµένοι στους χριστιανούς). Είναι ένα εντελώς διακοσµητικό στυλ, δηµιουργεί έργα τέχνης πολύ επιβλητικά και πλούσια τα οποία λάµπουν πάνω στα φτηνά Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 78

υλικά όπως ο γύψος, το τούβλο και ο πηλός. Η πρώτη χριστιανική τεχνοτροπία η οποία επηρρεάστηκε από την αραβική ήταν η ρωµανική, προϊόν της συνήπαρξης ενός δυτικού στύλ, το ρωµανικό,µαζί µε στοιχεία µουσουλµανικά, π.χ. η αυλή των Ράβιδα. Αργότερα, η λέξη αυτή είχε χρησιµοποιηθεί για να δώσει όνοµα στην κλασσική ισπανική αρχιτεκτονική, αυτή δηλαδή που χρησιµοποιεί το τούβλο, τον γύψο, το ξύλο και τον εφυαλωµένο πηλό. Αυτό το κείµενο δεν έχει την απαίτηση να είναι βαθύ και να καλύπτει το θέµα Τέχνη Ισπανο-ισλαµική. Είναι πάνω απ’ όλα µία συλλογή δεδοµένων απλή και τακτική για να συζητηθεί σε µια συνδιάλεξη µέσα στο ιστορικό πλαίσιο στο οποίο αναπτύχθηκαν τα διάφορα ρεύµατα τεχνικής τα οποία κυριάρχησαν στην Ισπανική, εξελισσόµενη µέσα στην ιστορία, τέχνη τα οποία αναπτύχθηκαν στην Κόρδοβα, Γρανάδα και Σεβίλλη. ∆εν θέλω να τελειώσω πριν να κάνω µια σύνοψη µε τα πιο βασικά σηµεία αυτής της έκθεσης. Πρώτα έχουµε δεί πως οι άραβες της Ισπανίας απετέλεσαν τον τελευταίο κρίκο µιας αλλυσίδας διαφόρων περαστικών πολιτισµών. ∆εύτερο, ο µεσαίωνας στην χερσόνησο ήταν διαφορετικός από την υπόλοιπη Ευρώπη διότι σηµαδεύτηκε από την επικράτηση του Ισλάµ και την συνήπαρξη των εβραίων και των χριστιανών. Την µεσαιωνική εποχή την καθόρισε η επανακατάκτηση και οι πόλεµοι για την επανακατάληψη των χαµένων εδαφών. Τρίτο, η ισπανοισλαµική τέχνη έχει χαρακτήρα πάλης για την εξουσία µεταξύ διαφόρων αραβικών δυναστειών όπως των οµέγια, αββασίλς, ζίρι και ναζαρί που κυριάρχησαν για οχτώ αιώνες στο βασίλειο της Αλ ανταλούς. Σ’ αυτό το χρονικό διάστηµα η τέχνη δέχτηκε πολλά ρεύµατα. Και τελικά, µε την εκδίωξη των αράβων και εβραίων από την Ισπανία το 1492 η χώρα επιβάλλει την αποικιοκρατία της αλλά πέφτει σε ένα οικονοµικό και καλλιτεχνικό κενό. Αυτό εξηγεί το γεγονος ότι το Μπαρόκ αποτέλεσε την πιο λαµπερή περίοδο για τις καλλές τέχνες στην Ισπανία και όχι η Αναγέννηση. Η επίδραση της µουσουλµανικής τέχνης άφησε τα χνάρια της στην Αµερική όπου όχι µόνον µεταφέρθηκαν τα δηµόσια ιδρύµατα αλλά και οι αρχιτεκτονικοί ρυθµοί µε επιρροές µουδέχαρ στην κατασκευή των εκεί πρώτων αστικών κέντρων.

10. Γλωσαριο Αλάµπρα:

Καλάτ Αλάµπρα, Κόκκινο κάστρο, σύνολο παλατιών που τα είχε η δυναστεία της Γρανάδας, ναζαρί.

Αλµοάδες:

Είναι οι ορθόδοξοι ισλαµιστές πιστοί στο κοράνι µε απλό τρόπο. Πίστευαν ότι το δόγµα δεν µπορεί να αποδειχτεί µε την λογική. Είναι πιο δογµατικοί από τους αλµοράβιδες, κατασκευάζουν περισσότερα παλάτια απο ναούς. Χρησιµοποιούν πλούσια διακόσµηση και κεραµικά µε τζάµι. Η Γιράλντα και ο Χρυσός Πύργος είναι αυτής της τεχνοτροπίας.

Αλµοράβιδες

Είναι οι ορθόδοξοι ισλαµιστές πιστοί στο κοράνι µε απλό τρόπο. Πιστεύουν ότι τα δόγµατα µπορουν να συζητηθούν µε την λογική. Αν και η πίστη η ίδια είναι εµφανής, µπορεί να συζητηθεί. Ο λαός Βερεβέρ που κυριαρχεί στο Μαγκρέµπ, έφτασε στην ακµή του µεταξύ του 1075 και του 1146 µ.Χ.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 79

Κατασκεύασαν πολλά τζαµιά. Μοζαραβική Τέχνη:

Αδελφή της Μουδέχαρ Τέχνης. Συνδιάζει Αραβικά διακοσµητικά στοιχεία που έχουν έρθει από τα βόρεια και ενώνονται µε τα χριστιανικά.

Η τέχνη µουδέχαρ:

Παίρνει το όνοµά του από τους χτίστες που το φτιάχνουν. Αυτοί λέγονται αλαρίφες-άραβες υποταγµένοι στους χριστιανούς. Είναι ένα όνοµα που έχει δώσει ο ιστορικός Αµαδόρ ντε λος Ρίος, πρόκειται για έναν όρο που χρησιµοποιείται για να εξηγήσει την κλασσική ισπανική αρχιτεκτονική βασισµένη στα τούβλα, γύψο, ξύλο και µωσαϊκά.

Η τέχνη ναζαρί:

Αφορά την περίοδο του ναζαρί της Γρανάδας (1231-1492). Άρχισε µε τον Γιουσούφ µπεν Ναζάρ και τελείωσε µε τον Μωχαµέτ τον 11ο (Μποαδβίλ). Καλλιτεχνική τάση που έχει κλίση προς τα διακοσµητικά στοιχεία (ψεύτικα τόξα), τοίχοι επικαλυµµένοι µε γύψο και εφυαλωµένα κεραµικά στο κάτω µέρος του τοίχου. Στήλες µε βάση λεπτή και µε δακτύλιους, κιονόκρανα µε σχέδια παρµένα από το φυτικό βασίλειο επίσης και γεωµετρικά, αναπτύσσεται δε η διακόσµηση του φιόγκου και τελειοποιείται τον 14ο αιώνα. Η Αλάµπρα είναι το πιό σηµαντικό µνηµείο της δυναστείας Ναζαρί.

Η τέχνη των Βισηγότθων:

Το κέντρο του βασιλείου τους ήταν το Τολέδο. Περιλαµβάνει τον 5ο µέχρι 8ο αιώνα. Είναι ρωµανιστική τέχνη.

Μποαντµπίλ (Mωχάµετ 11ος): Ο τελευταίος χαλίφης µουσουλµάνος της δυναστείας των ναζαρί (1482-1492) Xαλίφης:

Αντικαταστάτης του προφήτη Μωχάµετ, βάσει του Ισλάµ κυβερνάει τον κόσµο. Αρχικά ο χαλίφης ονοµάζει τον διάδοχό του, ήταν ο Μαουίγια 1ος, ο ιδρυτής της δυναστείας οµέγια, ο οποίος ονόµασε τον γιο του διάδοχο και έτσι το αξίωµα έγινε κληρονοµικό.

Πεφωτισµένοι κώδικες:

Είναι η τέχνη του βιβλίου της εποχής µοζάραµπε (χριστιανοί υποταγµένοι στους άραβες). Περιλαµβάνει την χριστιανική λειτουργία και χρησιµεύει ως πολιτικό όπλο αντίστασης στον επιδροµέα µουσουλµάνο.(Αστούριας και Τολέδο).

Κοράνι (Aλ Κουράν):

Σηµαίνει µελέτη, αποκαλυµµένο βιβλίο του Ισλάµ. Ο αρχάγγελος Γαβριήλ ήταν ο µεσάζοντας µεταξύ του Αλάχ και του Προφήτη. Μεταγλωττίστηκε τελικά το 644 µ.Χ. Είναι χωρισµένο σε 114 κεφάλαια.

∆ιασπορά:

∆ιασκορπισµός της εβραϊκής κοινότητας µε την έξοδο από την Παλαιστίνη. Το 70 µ. Χ. ο αυτοκράτορας Τίτο κατέστηλε την εβραϊκή εξέγερση και κατέστρεψε τα Ιεροσόλυµα.

Το Χενεραλίφε η Ντγιεµάτ ελ Ανυψωµένος κήπος. Παλάτι και κήποι στους εξωτερικούς αρίφ: χώρους της Αλάµπρας. Γιουσούφ Μπεν Ναζάρ:

Ανέβηκε στον θρόνο της Γρανάδας µόλις κατέρρεε η εξουσία των Αλµοάδων. Άρχισε η δυναστεία των Ναζαρί.

Μωχάµετ:

Προφήτης η απεσταλµένος του Θεού (Aλάχ), o oποίος γεννήθηκε στην Μέκκα το 570 π. Χ. και πέθανε το 632 µ. Χ.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 80

Μοζάραβες:

Χριστιανοί κάτω από µουσουλµανική κυριαρχία.

Μουδέχαρες:

Μουσουλµάνες κάτω από την κυριαρχία των χριστιανών.

Μαουίγια 1ος:

Αρχισε την δυναστεία οµέγια το 680 νικώντας τον γαµπρό του Μωχάµετ Αλή στον πόλεµο του Σιφίν.

Οµέγια (Umaya):

∆υναστεία Χαλίφων που κυριαρχεί στον ισλαµικό κόσµο από το 680 µέχρι το 750 µ. Χ.

Βασίλειο ναζαρί:

Αντιπροσωπεύει την περίοδο ναζαρί στην Γρανάδα, αρχίζει µε τον Γιουσούφ Μπεν Ναζάρ το 1231µ. Χ. και τελειώνει µε τον Μποαντβιλ το 1492 µ. Χ.

19. ΑΝ∆ΑΛΟΥΣΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

Comunidad Autónoma de Andalucía Αυτόνομη Κοινότητα της Ανδαλουσίας

Σημαία της Ανδαλουσίας

Έμβλημα της Ανδαλουσίας

Ρητό: Andalucía por sí, para España y la humanidad (Ανδαλουσία για την ίδια, για την Ισπανία και την ανθρωπότητα) Ύμνος: La bandera blanca y verde

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 81

Πρωτεύουσα

Σεβίλλη

Επίσημες γλώσσες

ισπανικά (ανδαλουσιανά)

Έκταση – Συνολική – % της Ισπανίας

Κατάταξη 2η 87.268 km² 17,2%

Πληθυσμός – Σύνολο (2007) – % της Ισπανίας – Πυκνότητα

Κατάταξη 1η 8.059.431 17,84% 91,39/km²

Αυτονομία από

20 Μαρτίου 2007

Έδρες – στη Βουλή – στη Γερουσία

62 40

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 82

1. Γενικα. Η Ανδαλουσία, (ισπανικά: Andalucía) είναι μια από τις 17 αυτόνομες περιφέρειες της Ισπανίας. Πρόκειται για τη δεύτερη σε μέγεθος και πρώτη σε πληθυσμό. Πρωτεύουσά της είναι η Σεβίλλη. Κατοικείται σχεδόν από 8 εκατομμύρια κατοίκους, αντιπροσωπεύοντας το 18% του πληθυσμού της Ισπανίας και κατέχει έκταση 87.268 km² (17% του ισπανικού εδάφους). Η Ανδαλουσία προς βορρά συνορεύει με τις Περιφέρειες Εξτρεμαδούρας, Καστίλλης-Λα Μάντσα, και Μούρθια. Προς νότον βρέχεται από τη Μεσόγειο και τον Ατλαντικό. Επίσης προς δυσμάς συνορεύει με την Πορτογαλία και νοτίως με το Γιβραλτάρ.

2. To Oνοµα Το όνοµά της το οφείλει στους Άραβες, οι οποίοι έτσι αποκαλούσαν αρχικά ολόκληρη την Ισπανία και όταν µε τη χριστιανική αντεπίθεση περιορίστηκαν στο νότιο τµήµα της, µε κέντρο το Βασίλειο της Γρανάδας, το όνοµα περιορίστηκε µόνο σ' αυτό το τµήµα. Κατά το Μεσαίωνα, τα δυο µεγάλα αστικά κέντρα των Αράβων, η Κόρδοβα και η Γρανάδα ήταν κέντρα πολιτισµού

Χάρτης με τη διοικητική διαίρεση της Ανδαλουσίας Η Ανδαλουσία περιλαµβάνει τις ακόλουθες οκτώ επαρχίες.

2.

Αλμερία, πρωτεύουσα: Αλμερία

3.

Γρανάδα, πρωτεύουσα: Γρανάδα

4.

Κάδιξ, πρωτεύουσα: Κάδιξ

5.

Κόρδοβα, πρωτεύουσα: Κόρδοβα

6.

Μάλαγα, πρωτεύουσα: Μάλαγα

7.

Ουέλβα, πρωτεύουσα: Ουέλβα

8.

Σεβίλλη, πρωτεύουσα: Σεβίλλη

9.

Χαέν, πρωτεύουσα: Χαέν

3. Νεοτερη Ιστορια της Ανταλουσιας Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 83

Μετά την κατάκτηση των Καστιλλιάνων χριστιανών, η επικράτεια της σηµερινής Ανδαλουσίας περιελάµβανε τέσσερα βασίλεια: της Σεβίλλης, Κόρδοβας, Χαέν και Γρανάδας. Ο όρος Ανδαλουσία πάντως χρησιµοποιόταν µόνο για τα βασίλεια της Χαέν, Κόρδοβας και Σεβίλλης. Ένα σηµαντικό γεγονός αυτής της εποχής αποτελεί ο Πόλεµος των Αλπουχάρας που έλαβε µέρος το 1570-1572. Η συντριπτική πλειοψηφία των Μορίσκων διώχθηκε από τη χώρα που ζούσε επί γενεών. Στην αρχή τους τοποθέτησαν στην ενδοχώρα, στην Καστίλλη, για να τους διώξουν τελείως από την Ιβηρική χερσόνησο το 1609. Πολλοί από αυτούς τους πρόσφυγες πήγαν να ζήσουν σε πόλεις της Βόρειας Αφρικής, όπως η Φεζ και η Τετουάν, όπου συνεχίζουν να µένουν µέχρι σήµερα. Μετά τον Πόλεµο των Αλπουχάρας αρχίζουν να έρχονται έποικοι στην τότε άδεια Ανδαλουσία. Η πολιτική του εποικισµού της Ανδαλουσίας αρχίζει να κρίνεται από τους ιστορικούς των ηµερών µας. Μέχρι τον 18ο αιώνα η Ανδαλουσία είχε λιγότερο πληθυσµό από ότι είχε πριν τον πόλεµο και το διωγµό των Μορίσκων. Παρ' όλα αυτά οι έποικοι υπήρξαν αρκετές χιλιάδες. Προέρχονταν από την Καστίλλη, την Αραγονία, άλλες ευρωπαϊκές χώρες και έφεραν µαζί τους τα ήθη και έθιµά τους.

20. Η ΠΟΛΙΣ ΤΗΣ ΣΕΒΙΛΛΗΣ Έμβλημα πόλεως

Γενικές πληροφορίες Αυτόνομη περιοχή:

Ανδαλουσία

Επαρχία:

Σεβίλλη

Ταχυδρομικός κώδικας: 41Τηλεφωνικός κώδικας:

34 (Spain) + 95 (Sevilla)

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 84

Πολιτικά

Πληθυσμός πληθυσμός:

704.154, (2005) '

- σειρά σε Ισπανία:

1

πυκνότητα:

~5.029 /km²

Γεωγραφία έκταση:

~140 km²

τοποθεσία:

37,37° n.

5,98° w.

Η Σεβίλλη (Sevilla) είναι η αρχαία ελληνική πόλη Ίσπαλις που σήµερα αποτελεί την καλλιτεχνική, πολιτιστική, και οικονοµική πρωτεύουσα της νότιας Ισπανίας. Είναι και η πρωτεύουσα της κοινότητας (comunidad) της Ανδαλουσίας. Ο πληθυσµός της πόλης της Σεβίλης ήταν 704.154 (εκτίµηση INE το 2005) ενώ ο πληθυσµός της αστικής περιοχής ήταν 1.317.098 αποτελώντας την τέταρτη µεγαλύτερη µητροπολιτική περιοχή της Ισπανίας.

1. Ιστορία Η αρχαία ελληνική πόλη Ίσπαλις κτίσθηκε στη Χώρα των Τουρδηνανών, σηµερινή Ανδαλουσία, επί της αριστερής όχθης του ποταµού Βαΐτιου, σηµερινού Γουανταλκιβίρ, 76 χλµ από τις εκβολές του. Κατά την ελληνική µυθολογία ιδρυτής της πόλης ήταν ο Ηρακλής και αργότερα φέρεται να επανιδρύθηκε από τους Φοίνικες. Ο Στράβων (ΙΙΙ, 131) την αποκαλεί Ίσπαλις επιφανής.. Επί ρωµαϊκής αυτοκρατορίας ήταν πολύ ακµαιότατη και εµπορική πόλη. Γύρω στον 6ο µε 7ο µ.Χ. αιώνα, οι µεγάλοι επίσκοποι έκαναν την Σεβίλλη κέντρο του ρωµαϊκού πολιτισµού ολόκληρης της ∆ύσης. Αργότερα επί Γότθων και Βανδάλων έγινε πρωτεύουσα της Νότιας Ισπανίας. Οι Άραβες κατέλαβαν την Σεβίλλη το 712 µ.Χ., αργότερα όµως έγινε ανεξάρτητη. Αυτοί οχύρωσαν την πόλη κι άφησαν πολλά µνηµεία που διασώθηκαν. Ο Φερδινάνδος Γ' της Καστίλης κατάκτησε τη Σεβίλλη το 1248 κι έγινε τότε η πιο σηµαντική εµπορική πόλη του βασιλείου του. Κατά το 15ο αιώνα, η Σεβίλλη είναι ένα από τα κυριότερα κέντρα του εµπορίου της Γένοβας και της Φλωρεντίας.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 85

Το γεφυρη της Τριανας στη Σεβιλλη

(Λα Μαεστρανθα)

Η Αρενα Ταυροµαχιας της ΣεΒιλλης

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 86

21. Η ΠΟΛΙΣ ΤΗΣ ΚΟΡ∆ΟΒΑΣ

Κόρδοβα (Córdoba)

Χώρα

Ισπανία

Περιφέρεια

Κόρδοβα

Νομός

Αυτόνομη κοινότητα Ανδαλουσία

Πληθυσμός

325.453[1] 2008

Έκταση

1252 km² km²

Υψόμετρο

120 μ. m

2. Ιστορία

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 87

Ρωµαικο Μνηµειον

Λα Μεζκιτα Το µεγαλυτερο θρησκευτικο µνηµειο στο κοσµο Η πόλη ιδρύθηκε από τους Ρωµαίους το 169 π.Χ. και ονοµαζόταν Corduba, πρωτεύουσα της επαρχίας Χισπάνια Μπαέτικα, η πρώτη αποικία που ίδρυσαν οι Ρωµαίοι σε εκείνη την περιοχή[4]. O Στράβων µας πληροφορεί ότι δυο ήταν οι µεγαλύτερες σε δόξα και ισχύ πόλεις της Χερσονήσου: η Κόρδοβα, που ιδρύθηκε από το Κλαύδιο Μάρκελλο, και τα Γάδειρα, η πρώτη λόγω του εδάφους και της έκτασής της και η δεύτερη λόγω του εµπορίου της και της συµµαχίας της µε τους Ρωµαίους]. Το όνοµα της πόλης µάλλον έχει καρχηδονιακή προέλευση. Λόγω του µεγάλου αριθµού ευγενών ανάµεσα στους αποικιστές, η πόλη κέρδισε τον τίτλο της Πατρικίας. Τον 1ο αιώνα Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 88

π.Χ., η πόλη βοήθησε τους γιους του Ποµπήιου εναντίον του Ιούλιου Καίσαρα, στον οποίο όµως κατέληξε µετά την µάχη στη Μούντα το 45 π.Χ., οπότε και εκδικήθηκε την αντίστασή της, οδηγώντας στη σφαγή 20.000 κατοίκους. Ο επίσκοπος Όσιος Ισιδωρος από την Κόρδοβα συµµετείχε στην οικουµενική σύνοδο της Νικαίας, το 325, καθώς και στη σύνοδο της Σαρδικής, το 343. Από τη ρωµαϊκή εποχή της πόλης σώζονται η ρωµαϊκή γέφυρα, ο ναός του Κλαύδιου Μαρκέλλου κ.ά. Μετά την πτώση της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας, από τον 5ο µέχρι και τις αρχές του 8ου αιώνα την πόλη κατείχαν Βησιγότθοι βασιλείς, αλλά µέχρι τον 8ο αιώνα άρχισε να κερδίζει έδαφος η ισλαµική εξάπλωση από τη Βόρεια Αφρική και το 711 καταλήφθηκε από τους µουσουλµάνους[. Υπό τους Μαυριτανούς Άραβες, η Κόρδοβα αποτελούσε πρώτα τµήµα του χαλιφάτου της ∆αµασκού, αλλά µετά το 756 ο Αµπντ αρ Ραµάν Α' την έκανε πρωτεύουσα της Μαυριτανικής Ισπανίας. Την µεγάλη της ακµή, η οποία αντικατοπτρίζεται και στα εντυπωσιακά οικοδοµήµατα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, τη γνώρισε η πόλη όταν ήταν πρωτεύουσα του Χαλιφάτου της Κόρδοβα των Ουµαγιάδων, υπό τον Αµπντ αρ Ραµάν Γ', και είχε πληθυσµό που έφτανε τους 500.000 κατοίκους Την εποχή εκείνη και για τον τότε γνωστό κόσµο, ήταν η δεύτερη µεγαλύτερη πόλη µετά την Κωνσταντινούπολη, γι' αυτό άλλωστε και την αποκαλούσαν Κόσµηµα και Κωνσταντινούπολη της ∆ύσης. Το 13ο αιώνα, η Κόρδοβα πέρασε και πάλι στα χέρια των Χριστιανών κατά την ισπανική Ρεκονκίστα (1236, Φερδινάνδος Γ' της Καστίλης), αλλά σαν πόλη είχε ήδη αρχίσει να χάνει το παλιό της µεγαλείο από τον 11ο αιώνα, όταν αποτέλεσε το µήλον της έριδος ανάµεσα σε αντιµαχόµενες δυναστείες που ήθελαν να διαδεχτούν τη γραµµή του αρ Ραµάν. Ο ερχοµός των Ισπανών στην εξουσία περισσότερα επιτάχυνε παρά ανέκοψε την παρακµή των τεχνών, της οικονοµίας και του πληθυσµού της πόλης. Κατά τον 19ο αιώνα, η Κόρδοβα προσπαθούσε να ανακάµψει από την καταστροφή του 1808, όταν οι Γάλλοι εισέβαλαν και ερείπωσαν την πόλη.

3. Πολιτική Η Κόρδοβα στην Ισπανία ανέπτυξε την κατάρτιση και θεσµοθέτηση του πρώτου Κανονισµού Συµµετοχής των Πολιτών. Το 1986, ο Κανονισµός διευρύνθηκε ενσωµατώνοντας τη λειτουργία των Τοπικών και Κλαδικών Συµβουλίων και την δηµιουργία του Συµβουλίου του Κινήµατος των Πολιτών. Το 1991, αναπτύχθηκε ένα ∆ίκτυο ∆ηµοτικών Κέντρων και το 2001 η Κόρδοβα ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή πόλη που υιοθέτησε τον συµµετοχικό προϋπολογισµό

4. Αξιοθέατα Η πόλη διατηρεί σαν κυρίαρχο το αραβικό στοιχείο στην αρχιτεκτονική της. Το πιο σηµαντικό µνηµείο της πόλης είναι ο καθεδρικός ναός της Μεσκίτα της Κόρδοβα (στα αραβικά τζαµί), αρχαίο µουσουλµανικό τέµενος που χτίστηκε το 785 και µέχρι τις µέρες µας αποτελεί δείγµα "ένωσης" του χριστιανικού µε το ισλαµικό στοιχείο. Είναι το µεγαλύτερο ισλαµικό τέµενος της Ευρώπης και παγκοσµίως: έχει 19 νάρθηκες και διπλή καµάρα µε 856 κολώνες, οι οποίες έχουν κατασκευαστεί βάσει διαφορετικών αρχιτεκτονικών ρυθµών. Μετά την κατάκτηση της πόλης από τους Χριστιανούς το 13ο αιώνα, το τέµενος µεταβλήθηκε στον Καθεδρικό ναό της πόλεως και αργότερα ξανακτίσθηκε µερικώς. Ήταν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φερδινάνδου Γ' της Ισπανίας, οπότε και χτίστηκαν και το ανάκτορο Αλκαζάρ και το φρούριο της Καλαχόρα[10]. Το τελευταίο χτίστηκε το 1369 από τον Ερρίκο Β΄ της Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 89

Καστίλης για να υπερασπίσει την πόλη από τον αδερφό του, Πέτρο Α΄ της Καστίλης. Τον 18ο αιώνα χρησιµοποιήθηκε ως φυλακή και τον 19ο αιώνα ως σχολείο θηλέων. Το Αλκαζάρ ήταν αρχικά φρούριο χριστιανών µοναχών το 1328, το οποίο αργότερα χρησιµοποιήθηκε ως παλάτι από τον Αλφόνσο ΙΑ΄.

Diατηρείται ακόµη επίσης µια ρωµαϊκή γέφυρα (Puente Romano), η οποία κατασκευάστηκε από τον αυτοκράτορα Αύγουστο, µια παλιά συναγωγή, µια από τις τρεις που υπάρχουν στην Ισπανία, τα Αναγεννησιακά Παλάτσιο ντε Βιάνα και το Παλάτι των ∆ουκών, η Μεντίνα Αζαχάρα (10ος αιώνας), το Κάστρο Αλµοδόβαρ, που χτίστηκε από τους Άραβες το 760 και αργότερα χρησιµοποιήθηκε ως βασιλική κατοικία, τα λουτρά του χαλιφάτου και η εβραϊκή συνοικία Τζουντερία.

Φρούριο Καλαχόρα

5.

Μουσεία

Στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης βρίσκονται ρωµαϊκά αγάλµατα και µωσαϊκά, καθώς και εκθέµατα από το µαυριτανικό πολιτισµό. Στην Galería de la tortura (Μουσείο Βασανιστηρίων), ο επισκέπτης βλέπει τον τρόπο µε τον οποίο βασανίζονταν οι συλληφθέντες από τον 13ο έως τον 19ο αιώνα, ενώ στο Μουσείο Καλών Τεχνών υπάρχουν πίνακες των Γκόγια, Mουρίγιο και Χουάν ντε Βαλντές Λεάλ. Το Museo Vivo de Al-Ándalus αναδεικνύει τον τρόπο µε τον οποίο οι Εβραίοι, οι Μουσουλµάνοι και οι Χριστιανοί συµβίωσαν ειρηνικά στην πόλη της Κόρδοβα.

6. ∆ιάσηµες προσωπικότητες από την Κόρδοβα • Σενέκας ο Πρεσβύτερος

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 90

• Σενέκας ο Νεότερος ,Λουκανός, ποιητής ,Αβερρόης, Άραβας φιλόσοφος, γιατρός και σχολιαστής του Αριστοτέλη • Μαϊµονίδης, Άραβας γιατρός Χουάν ντε Μένα, ποιητής • Λορέντζο ντε Σεπουλβέδα, ποιητής ,Χουάν ντε Βαλντές Λεάλ, ζωγράφος

Μαϊμονίδης

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 91

Σενεκας 22. Η ΠΟΛΙΣ ΤΗΣ ΧΕΡΕΖ ∆Ε ΛΑ ΦΡΟΝΤΕΡΑ

Μποδεγας ∆ε Χερεθ Χερεθ( Jerez de la Frontera) έγινε διάσηµη σε όλο τον κόσµο για τα γλυκά κρασιά της, το όνοµά του από την πόλη, την οποία η βρετανική προφέρεται "sherry". It is called Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 92

"de la Frontera" because it once stood on the frontier between the Moorish and the Christian realms. Λέγεται "de la Frontera", επειδή κάποτε ήταν στα σύνορα µεταξύ των Μαυριτανών και της χριστιανικής σφαίρες. Jerez is also famous, throughout the world, for its fine horses and brilliant singers and dancers of flamenco. Jerez είναι επίσης γνωστό, σε ολόκληρο τον κόσµο, για τα άλογα του και λαµπρes τραγουδιστές και χορευτές του φλαµένκο.

But Jerez is also world famous for its magnificent dancing horses, which you can see at the Real Escuela Andaluza de Arte Equestre the Royal Andalucian School of Equestrian Art. Αλλά Χερεθ είναι επίσης παγκοσµίως γνωστή για τo καταπληκτικo χορό των άλογων, τα οποία µπορoume να δouτε στο (Real Andaluza Escuela de Arte) Σχολή Ιππασίας The town has a markedly aristocratic flavour with wide streets and squares. Η πόλη έχει έντονα αριστοκρατική γεύση µε φαρδείς δρόµους και πλατείες. The 11th century Moorish fortress, or Alcazaba, has been partially restored. Το 11ο αιώνα το φρουριο των αραβων, ή Alcazaba, έχει αποκατασταθεί µερικώς. Of special interest is its church, originally built by the Arabs as a mosque. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν η εκκλησία του, που αρχικά χτίστηκε από τους Άραβες ως τζαµί. The Sacristy of the Cathedral del Salvador is home to a lovely painting by Zurbarán, The Sleeping Girl. To Σκευοφυλάκιο της Μητρόπολης el Σαλβαδόρ eυρισκεται eνας θαυµασιος πινακας του Ζουρβαραν.

1. Σχολη Ιππασιας της Χερεθ δε λα Φροντερα.

Founded in Jerez in 1973 on Álvaro Domecq´s initiative .The main aims of this institution range from : The conservation and promotion of the classical and horse breaking, the preservation of the prestige of the local horsemanship to the development of new horsemen. Ιδρύθηκε τ το 1973 µε πρωτοβουλία του Álvaro Domecq. Η διατήρηση και η προώθηση των κλασικών και παραβιάζουν το άλογο, η διατήρηση του κύρους της τοπικής ιππασίας για την ανάπτυξη των νέων ιππέων. Its headquarters is in El recreo de las Cadenas- elegant and nice palace. Η έδρα της είναι στο Ελ recreo de las Cadenas-κοµψό και όµορφο παλάτι. This building is surrounded by gardens designed by Garnier in the second half of the XIX century. Αυτό το κτίριο είναι περιτριγυρισµένο από κήπους κτισµενο δεύτερο µισό του ΧΙΧ αιώνα. At 12:00am the you will see the show "THOSE AMAZING DANCING ANDALUSIAN HORSES" (Duration about 1 hr & 30 mins.) The show is a fully fledged equestrian ballet, Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 93

featuring choreography adapted from the training exercises of classical dressage and doma vaquera, with traditional Spanish music and costumes which date back to the 18th century. ) Η παράσταση που διδετε είναι ena µπαλέτο

ιππασίας, που χαρακτηρίζει χορογραφία

και εκπαιδευτικές ασκήσεις της κλασικής εκγύµνασiς. Η παραδοσιακή ισπανική µουσική και τα κοστούµια χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα. You really have to see it to believe it: horses and riders in a celebration of artistic creativity, in an explosion of harmony and colour - all to the evocative beat of music

Saltos frontasles ( Πηδηµα Σουζα)

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 94

Saltos De Cuatro Patas (Πηδηµα µε τα τεσερα)

El pasillo ( Παρελασις των Καβαλαριδων )

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 95

Fin del paseo de los Jinetes (Τελος της παρελασεως)

Ιππος Ισπανοαραβικης ρατσας στο Χερεζ δε λα Φροντερα 2. Κεντρον Παραγωγης Οινου

(Las podegas)

SHERRY BODEGAS IN JEREZ DE LA FRONTERA:It is a legacy that dates back some 250 years when a Scottish family, the Gordons, decided to set themselves up in the wine trade in Cadiz.

Είναι µια κληρονοµιά που χρονολογείται

περίπου 250 χρόνια όταν η οικογένεια, Gordons, απο την Σκωτία αποφάσισαν να ιδρύσουν το εµπόριο του οίνου στην Andalusia Shortly thereafter, several Frenchmen established wine businesses in the area, including the families Pemartin, Lustau and Delage. Λίγο αργότερα, πολλes Γάλλikes

επιχειρήσεις κρασιού στην περιοχή, συµπεριλαµβανοµένων των

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 96

Γαλλικων οικογνειων Πεµαρτιν, Λυσταυ, ∆ελαγε, εγκατασταθησαν στο Χερεθ.Σηµερα ολες αυτες οι οικογενειες παραγωγης οινουΑλτηουγη νο ονε χαν χοντεστ τηε φορειγν οριγινσ οφ α λαργε νυµβερ οφ τηε σηερρψ φαµιλιεσ, οϖερ τηε ψεαρσ τηεψ ηαϖε δεϖελοπεδ ιντο α τρυλψ Σπανιση αριστ οχραχψ. δηµιουργισαν µια αριστοκρατια µε βασει τα αλλογα.και την ιππασια.

Οινοπωλειον

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 97

2 3. ΤΟ ΓΙΒΡΑΛΤΑΡ

Ο βραχο ς του Χιµπραλτάρ To Gibraltar, στα Ισπανικά προφέρεται Χιµπραλτάρ) είναι µια µικρή βραχώδης χερσόνησος έκτασης περίπου 6,5 τετραγωνικών χιλιοµέτρων στο νότιο µέρος της Ιβηρικής Χερσονήσου και συγκεκριµένα της Ανδαλουσίας, 14 ναυτικά µίλια βορειοανατολικά της άκρας Ταρίφης (νότια εσχατιά της Ευρώπης), που αποτελεί όµως υπερπόντιο έδαφος του Ηνωµένου Βασιλείου. Στο σηµείο εκείνο, γνωστό και ως στενό του Γιβραλτάρ, ενώνονται η Μεσόγειος Θάλασσα µε τον Ατλαντικό Ωκεανό, αποτελώντας έτσι τη δυτική κλείδα - στόµιο της λεκάνης της Μεσογείου. Το Γιβραλτάρ εκτείνεται σε µήκος 2,5 µιλίων από Βορρά προς Νότο και πλάτους 3/4 του µιλίου, είναι δε η Τζιµπιλτέρα ή Τζιµπεράλτα στη κοινή γλώσσα των Ελλήνων ναυτικών. Έχει πληθυσµό 28.034 κατοίκους (κατατάσσεται 210ο στον κόσµο) µε βάση εκτιµήσεις για τον Ιούλιο του 2009. Λόγω της προνοµιακής του γεωγραφικής θέσης και της στρατηγικής του σηµασίας για τον έλεγχο της ναυσιπλοΐας, το Γιβραλτάρ αποτέλεσε επί πολλούς αιώνες σηµείο έντονων αντιπαραθέσεων. Το αρχικό όνοµα ήταν «βράχος του Ταρίκ» (Gibr al-Ţāriq), ή «όρος του Ταρίκ» (Αραβικά: ‫ ط رق‬#$%, Jabal Ţāriq) από τον Jebel Tarik που το κατέλαβε το 711. Αργότερα κατελήφθη από τους Ισπανούς της Γρανάδας το 1462 και τελικά κατελήφθη από τον Βρετανό ναύαρχο Sir George Rooke στις 24 Ιουλίου 1704 και που τελικά προσαρτήθηκε στην Αγγλία κατά τη διάρκεια του Πολέµου για την Ισπανική ∆ιαδοχή. Η βρετανική κυριαρχία αναγνωρίσθηκε από την Συνθήκη της Ουτρέχτης το 1713 την οποία και ακολούθησαν οι Συνθήκες των Παρισίων 1763 και των Βερσαλιών 1783. Σήµερα είναι ένα από τα τελευταία αποµεινάρια της αλυσίδας των βρετανικών κτήσεων που διασφάλιζαν τη θαλάσσια πρόσβαση προς τις Ινδίες. Το 1969 η Ισπανία έκλεισε τα σύνορα µε το Γιβραλτάρ ζητώντας την επιστροφή του από το Ηνωµένο Βασίλειο µετά από δηµοψήφισµα που ζήτησε ο ΟΗΕ για την ανεξαρτησία ή υπαγωγή του στην Ισπανία. Σύµφωνα µε το αποτέλεσµα εκείνου του δηµοψηφίσµατος (10 Σεπτεµβρίου 1967), από τους 12.762 που ψήφισαν, οι 12.138 τάχθηκαν υπέρ της συνέχισης της σύνδεσης µε τη Βρετανία, ενώ µόλις 44 υπέρ της υπαγωγής του Γιβραλτάρ στην Ισπανία. Ωστόσο, στις 15 ∆εκεµβρίου 1982 µε απόφαση του Βασιλιά της Ισπανίας Χουάν Κάρλος τα σύνορα ξανάνοιξαν µετά από 13 χρόνια.

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 98

Με νεότερη ακόµη συµφωνία, η οποία υπογράφτηκε τον Νοέµβριο του 1984 στις Βρυξέλλες, τα σύνορα από τις 5 Φεβρουαρίου 1985 παραµένουν συνέχεια ανοικτά (fully opened).

24. ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ∆ΟΝΙΑΝΑ Εθνικό Πάρκο Doñana Category II ( ) IUCN Κατηγορία ΙΙ (Εθνικό Πάρκο) Wetlands in Doñana Location Τοποθεσία

Area Περιοχή Established Ιδρύθηκε Visitors Επισκέπτες Governing body Διοικητικού οργάνου

Huelva & Seville Huelva & Σεβίλλη

543 km² 543 χλμ ² 1969 1969 (in 2007) 392,958 392.958 (το 2007) Ministry of the Environment Υπουργείο Περιβάλλοντος

Doñana National Park βρίσκεται στην Ανδαλουσία, στις επαρχίες της Ουέλβα και της Σεβίλλης, και καλύπτει 543 τετραγωνικά χιλιόµετρα, εκ των οποίων 135 χλµ ² είναι προστατευόµενη περιοχή. The park is an area of marsh, shallow streams, and sand dunes in , the Delta region where it flows into the . Το πάρκο είναι µια περιοχή της λίµνης, ρηχά ρέµατα, και αµµόλοφους στο Las Marismas, τοu ποταµό Γουαδαλκιβίρ περιοχή του ∆έλτα, όπου χύνεται στον Ατλαντικό Ωκεανό. The original area was established in 1963 when the joined with the Spanish government and purchased a section of marshes to protect it. Η αρχική έκταση ιδρύθηκε το 1963, όταν το Παγκόσµιο Ταµείο για τη Φύση προσχώρησαν µε την ισπανική κυβέρνηση και αγόρασε ένα τµήµα των βάλτων για να το προστατεύσουν. There has been a constant threat to the eco-system, that of drainage of the marshes, the use of river water to boost agricultural production by irrigating land along the coast, and the expansion of tourist facilities. Υπήρξε µια συνεχής απειλή για το οικοσύστηµα, η αποστράγγιση των ελών του, η χρήση των υδάτων των ποταµών για την τόνωση της γεωργικής παραγωγής από την άρδευση της γης κατά µήκος της ακτής, και η επέκταση των τουριστικών εγκαταστάσεων. [1]

∆ιατήρηση In 1989 the surroundings of the national park were given more protection when a buffer zone was declared a under the management of the regional government. Το 1989 το περιβάλλον του Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 99

εθνικού πάρκου είχαν περισσότερη προστασία όταν µια ζώνη αποµόνωσης ανακηρύχθηκε φυσικό πάρκο υπό τη διαχείριση της περιφερειακής κυβέρνησης. The two parks, national and natural, have since been classified as a single . Οι δύο πάρκα, εθνικό και φυσικά, από τότε έχουν ταξινοµηθεί ως ενιαίο φυσικό τοπίο.

In 1994 designated the park a . Το 1994 η UNESCO έχει οριστεί από το πάρκο µία παγκόσµια κληρονοµιά. UNESCO has also recognised the park as a . UNESCO αναγνώρισε επίσης το πάρκο ως βιόσφαιρας. It is a wetland of international importance on the list of the . Είναι ένας υγρότοπος διεθνούς σηµασίας στον κατάλογο της Σύµβασης Ramsar.

The park has a that is unique in , although there are some similarities to the , with which Doñana is twinned. Doñana contains a great variety of and shelters wildlife including thousands of European and African migratory , , Spanish , , , Egyptian , and endangered species such as the and . Το πάρκο έχει τη βιοποικιλότητα που είναι µοναδική στην Ευρώπη, αν και υπάρχουν κάποιες οµοιότητες µε το Camargue, µε την οποία έχει αδελφοποιηθεί Doñana. [2] Doñana περιλαµβάνει µια µεγάλη ποικιλία των οικοσυστηµάτων και των καταφυγίων άγριας ζωής, συµπεριλαµβανοµένων χιλιάδων ευρωπαϊκών και αφρικανικών αποδηµητικά πουλιά, τα ελάφια , ισπανική κόκκινο ελάφι, αγριόχοιρο, Ευρωπαϊκό ασβός, Αιγύπτιος mongoose, και απειλούµενων µε εξαφάνιση ειδών, όπως η ισπανική Βασιλαετό και Ιβηρικής Lynx.

Υδροτοποι

τση ∆ονιανα

• ΖΩΑ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ∆ΟΝΙΑΝΑ Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 100

Αγριογατος (⊃⌠〈⇐ Λυνθε, ).

Καστανοχηνα

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 101

24 ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ

25. ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝ∆ΑΛΟΥΣΙΑΣ

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 102

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 103

ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΚΑΛΗ ∆ΙΑΣΚΕ∆ΑΣΗ

ΧΟΡΓΕ ΤΣΙΓΚΟΣ ΣΠΥΡΙΣ

Μαδριτη Μαρτης 2010

Ασπροπυργιων Αναβασις εις την Ισπανια ( Ανδαλουσια ) − Μαρτης 2010 − Σελις 104