Ο Κωστας Νακος
Ο Σπυρος Λιακος
Ο Γιανης Ροδης Τρουπακης
Ο Στεφανος Πεπας
Ο Νικος Μουζακας
Réquiem Οι Απόντες Συµµαθηταί Que descasen en paz eterna
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 1
+ Ο Σπύρος Λιάκος Τι να πει κανείς για τον Σπύρο!! Ο Σπύρος ήταν η ψυχή της τάξεως. Όλα από αυτόν περνούσανε. Εκδροµές, φαγοπότια, καντάδες, χορούς, περιστατικά, επεισόδια. Ήταν ο οργανωτής. Τον θυµούµαι πάντα εύθυµο, µε ένα χαµόγελο πέρα ως πέρα που έλαµπε σαν αστέρι. Τον αγαπούσαν όλοι και όλες. Μαθηταί, µαθήτριες, καθηγηταί και καθηγήτριες, γείτονες και χωριανοί όλοι τον αγαπούσαν. Ένας ήταν ο Σπύρος Ράκος! Για να δείξω την µεγαλοσύνη της καρδιάς του, θα αναφέρω ένα περιστατικό. Μια χρονιά περνούσαµε από την Πάρµα της Ιταλίας, εγώ, η γυναίκα µου και τα τρία κουνιάδια µου. Σταµατήσαµε να τον χαιρετήσουµε. Αυτός αµέσως µας πήρε σπίτι του και µας φιλοξένησε µε το ζόρι. Μας πρόσφερε το υπνοδωµάτιο του. Η οικογένεια του ήταν από τις καλύτερες. Η γυναίκα του ίδια σαν αυτόν. ∆εν µας άφησε να πληρώσουµε ούτε µια δεκάρα. Τρεις µέρες ήταν πάντα µαζί µας εκτός ενός απογεύµατος που πήγε σε µια συγκέντρωση του κόµµατος των Μαοϊστών. Αυτός ήταν ο Πίπης. Στα πολιτικά πρώτος, στα τραγούδια πρώτος, σαν φίλος ο καλύτερος. Η οικογένεια του πρέπει να είναι υπερήφανη γι’ αυτόν όπως και εγώ σαν φίλος και συµµαθητής του. Αιωνία Σου Η Μνήµη Αγαπητέ Σπύρο Ράκο
+ Ο Κώστας Νάκος Ήταν παράδειγµα µαθητού. Πάντα µελετηρός και πρωτεύων ιδίως στα θετικά µαθήµατα. Ήταν από εκείνους που πίστευε ότι οι σπουδές στο εξωτερικό ήσαν δύσκολες και ακριβές και θα ήταν προτιµότερο να γίνονται στη πατρίδα του καθενός. Μετά από µια απόπειρα να σπουδάσει στη Γερµανία γύρισε στη Ελλάδα και πέρασε µε καλούς βαθµούς στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σαν Πολιτικός Μηχανικός ήταν, ειλικρινής, τίµιος και καλός στην εργασία του. Ουδέποτε επέτρεψε να κάνει κάτι το άνοµο. Τα σχέδια του, τα έργα του, είναι άκρως µελετηµένα εφαρµόζοντας τους κανόνες του καλού επαγγελµατία. Εκανε καλη οικογενεια και αφησε δυο παιδια και αυτα Πολιτικοι Μηχανικοι . Αιωνία Σου Η Μνήµη Αγαπητέ Κώστα .
+ Ο Στέφανος Πέππας Τον Στέφανο στο γυµνάσιο τον αγαπούσαν όλοι. Είχε µια ευχάριστη προσωπικότητα, ένα εξαιρετικό χιούµορ και ήταν πάντοτε πρόθυµος να µετάσχει σε όλες τις σχολικές και εξωσχολικές διαδηλώσεις. ∆υστυχώς τον Στέφανο τον χάσαµε πολύ νωρίς. ∆εν είχε κλείσει ούτε τα είκοσι του χρόνια όταν σ’ ένα αυτοκινητικό ατύχηµα τον χάσαµε. Όχι µόνο συµµαθητές λυπήθηκαν γι’ αυτό το χαµό αλλά και όλο το χωριό. Ακόµη έχω στη µνήµη µου το δύστυχο πατέρα του το αγαπητό µας Παπά-Νικόλα να δείρετε και να υποφέρει γι’ αυτό το ακατανόητο χαµό. Αιωνία Σου Η Μνήµη Αγαπητέ Στέφανε
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 2
+ Ο Νικόλας ο Μουζάκας Ήταν η καρδιά της τάξεως. Η ευφυΐα του, το χιούµορ του και χίλια άλλα προτερήµατα είναι αδύνατον να µιµηθούν εδώ. Τον Νίκο τον αναφέρω σε διάφορα περιστατικά κατωτέρω. Ο Νίκος δυστυχώς µας άφησε και αυτός νέος ύστερα από µια θυελλώδη ζωή γεµάτη από περιπέτειες και ανεβοκατεβάσµατα που τελικά τον νίκησαν. Ήµουν κολλητός του τόσο στη Ελλάδα όπως στη Αγγλία σαν σπουδαστές και τον γνώρισα πολύ καλά. Ήταν µια φυσιογνωµία sui generis που δεν σταµατούσε σε κανένα όριο. Τα ήθελε όλα άλλα δεν γνώριζε τι ήθελε. Ιδιότητες όπως του Αλκιβιάδη του Λόρδου Βάϋρον, Όσκαρ Γουάιλντ του και άλλων ευφυών προσώπων. Αιωνία Σου Η Μνήµη Αγαπητέ Νικόλα Μουζάκα.
Ο Τάσος Ντάρας (Ντάβαρις) Ο Τασος ηταν µεγαλυτερος στη ηλικια απο ολους µας διοτι ειχε καθυστερισει σε προηγουµενες ταξεις Ηταν καλος παντα προθυµος και ως επι το πλειστον ηγετης στα ανωµαλα επεισοδια . Εφυγε σαν µεταναστης στην Αυστραλια οπου και απεθανε. Αιωνία Σου Η Μνήµη Αγαπητέ Taso Ntara.
+ Γιάννης Ρόδης Τρουπάκης Ο Γιάννης ήταν Μοναδικός! Ήταν πάντοτε σε όλα παρών! Στα σχολικά θέατρα, στις εκδροµές, στις διαδηλώσεις και εκδηλώσεις ήταν πάντοτε πρωταγωνιστής. Ήταν ένας καλός αθλητής και είναι ο πρώτος που κατά την διάρκεια των σχολικών επιδείξεων εισήγαγε το άλµα επί κοντό. Πείρε και το στεφάνι του πρωταθλητού σε αυτό το άθληµα αφού βέβαια ήταν ο µοναδικός που έλαβε µέρος. Τον Γιάννη προσωπικά είχε την ευκαιρία να γνωρίσω όχι µόνο σαν συµµαθητή αλλά αργότερα όταν συναντηθήκαµε στο Τορόντο του Καναδά όπου είχε έλθει για µια περίοδο, καλεσµένος από την αδελφή του που ζούσε µονίµως στο Καναδά. Ο Γιάννης ήταν µια προσωπικότητα µε µεγάλη πρωτοβουλία και που θαρραλέα και αντιµετώπιζε όλα τα προβλήµατα. Εκ των υστέρων επέστρεψε στο χωριό όπου έκανε καλή οικογένεια και αναπτυχθεί επιτυχώς στο εµπόριο. Αιωνία Σου Η Μνήµη Αγαπητέ Γιάννη Τρουπάκη
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 3
Στο Αγιο ∆ηµητρη µετα απο την παρελαση Γιωργος Τσιγκος Σπυρις &
Γιαννης Ροδης Τρουπακης
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 4
Η Τροµερη Παλη Αγωνιζοµενοι Γιωργος Τσιγκος Σπυρις Γιαννης Ροδης Τρουπακης
∆ιατηται Καραγιαννης Αντωνης Λευτερης Καλλιερης (Καντεσης)
Αποτελεσµατα Ισοπαλια
Θεαται Νικος Μουζακας Γιωργος Πεστροβας Αργυρης Αθανασιου Γιωργος ∆ιαµαντοπουλος (Τσιπ) Γιωργος Πηλιχός (ο Τσωνης) Και πολυ τσουρµο
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 5
Ζ.− ΕΠΕΙΣΟ∆ΙΑ Επεισόδιον 1
Αληθινά Περιστατικα Τα Νειατα τουΚουταλα Κατα την διάρκεια της δεκαετίας του 50, η θεση Καλιµπακι του Ασπροπυργου δεν ηταν π αρα ενας γεωργικος χωρος. Ηταν ενα συνολο βουρλοτοπων και µερικα περιβολια µε τα γλυϕα νερα τους. Σηµερα ειναι µια απο τις πλεον βιοµηχανικες περιοχες της Αττικης. Περνωντας τωρα α πο αυτα τα µερη, δεν µπορει κανεις να υποπτευθει τιποτε το εξαιρετικο απο το παρελθων αυτου του χωρου, εκτος απο µια οµαδα ανδρων του Ασπροπυργου της ηλικιας µου και µαλιστα συµαθητες του Γυµνασιου, που ϕερνει στο νουν µας µια κοµωδιο− τραγικη αναµνηση!! Εξηγουµε αµεσως:! Μεσα σε αυτα τα περιβολια και βουρλα υπηρχε ενας ναος ερωτος καλουµενος ΤΑ ΝΕΙΑΤΑ , αϕιερωµενος προς τιµην της θεας Αϕροδιτης και του τοξοϕερωντος Ερωτα, που εξυπηρετουσε καλα τους ανδρες του δυτικου Θριασιου. Εκει ειχαν στεγη µερικες ιερειες ως επι το πλειστον προχωριµενης ηλικιας κατω απο την εποπτεια και διευθυνσι του αρχιερεα Γιαν−Μαρκου, επιτηδειο και επικινδυνο προξενετη και µαστροπο. Ενα συνολον 14 νεων, ολοι συµµαθηται, (ενας εκ των οποιων ο ιστοριζων), γεµατοι απο ρωτικο παθος και µπιπικια ακµης στο προσωπο, ολοι σεξουλικως παρθενιοι απεϕασησαν να µεταβουν στο ναο για να τιµησουν την θεα του ερωτος και να καταπραυ νουν τις ορµονες τους . Ολοι, ησαν αποφασισµενοι αλλα χωρις το αναγαιο αϕιερωµα που ηταν απαραιτητο για τις ιερειες και τον ναον. Εκει ηταν εξ αλλου και ο ΓιανΜαρκος που υπεβλεπε τους παντες λεγοντας. Ρε παρα εχετε η παρτε δροµο! Οι παιδες επεστρεϕαν χωρις να λαβουν µερος στη τελετη µη εχωντες το ακριβες οβολον. Εκ των υστερων ενας απο τους παιδες ηλθε σε επαϕη µε µια απο τις ιερειες, την πλεον ηλικιωµενη, ( Η Σουλα µε το ονοµα ), και την παρακαλεσε να εκτελεσει µια µαζικη ιεροτελεστια, εκτος του ναου σε ενα αγρο σπαρµενο µε δηµητριακα. Η συµϕωνεια ηταν να µη το µαθει ο Μαρκος και εναντι του χρηµατικου αϕιερωµατος των δεκα δραχµων πληρωτεον σε κερµατα και µαλιστα των δυο ταληρων. Η συµϕωνεια εκλεισε και την εποµενη κατα την διαρκεια της νυκτας, που ηταν χωρις σε ληνη, η οµαδα µε στρατιωτικη πειθαρχια παρουσιαστηκε στα περιχωρα του ναου. Το πλεον αξιολογο ηταν οτι ο διαπραγµατευων συµαθητης προσεϕερθει να πληρωσει αυτος και µας διενεµε δυο ταληρα στον καθεναν δηλαδη την τιµη του αφιερωµατος. !Πλεον γενναιοδωρο εκ µερους του! Οι προσκυνητες οµως αρχησαν να διαϕωνουν µεταξυ τους για την προτεραιοτητα του προσκυνηµατος. Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 6
Τελικα, µετα διαρκους συσκεψεως, συµϕωνησαν να καταταχθουν κατανδραν µε αλϕαβιτικη σειρα του επωνυµου. Ουτως ελυθη δικαιως η προτεραιοτητα του προσκυνη µατος Αϕου εγκατεσταθει η ηρεµια εις τον προχειρο και υπαιθριο ναο του ερωτος αρχησε η ιεριτελεστια µε απολυτη ταξη, αναµονη, σιωπη, και σεβασµο, µεσα στο βαθυ σκοτος της νυχτας . Εκεινο που ακουγοταν καθε λιγα λεπτα της ωρας ηταν το οργαστικο µουγρισµα της εκσπε ρµατωσεως του ανεκαθεν προσκυνητου και η γερικη ϕωνη της ιερειας που ελεγε: −Αντε ρε τελειωνε !! . Φερε τα ταληρα!!! Ο εποµενος!! Οταν η ιεροτελεσια, των ( κατ ανδραν ουρα) νεων εϕτασε στο τελος, ολοι συνκετρωθησαν στη στερνα του Καραλαφτη για πλησιµο του υπεριφανου και προ σϕατως εγκαινιαζοµενου πεους . Αλλα για µια στηγµη, ενω ακοµη ηµασταν µε την επασχολησι της καθαριωτητος , η ιερεια, που µας ειχε ακολουθησει, εξαλη µε ενα ροπαλο (µαλλον κουνοπιδοριζα ) στο χερι, απειλωντας, µας ϕωναζε!!. −Μπινεδες, µε κοροδεψατε. Πληρωστεµε Ρε! Θα σας σϕαξει ο Μαρκος !. Οπου ϕειγει! ϕειγει! Οι οµαδα αρχησε να τρεχει µε τα πανταλονια στα χερια και εξαφανισθει µεσα στα περιβολια του Κουταλα. Τι ειχε συµβει ωστε η ιεροδουλη ηταν τοσο εξωφρενων; Ο κουβαρτας ο συµαθητης µας, ειχε βρει σενα µπαουλο της γιαγιας του µια σακουλα µε προπολεµικα ταληρα που ειχαν το ιδιο µεγεθος µε τα νοµιµα της εποχης Ουτε εµεις αλλα ουτε και η ιεροδουλη το αντελυϕθηκαµε στο σκοταδι της αµαρτωλης νυχτας..
!!Ειχαµε πραξει ιεροσυλια.!!
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 7
Ο Νίκος Μουζάκας Επεισόδιο 2 Αληθινά Περιστατικά Ο Νίκος Μουζάκας (Αλλως Νταλλας) Ο Νικόλας ο Μουζάκας του Γεωργιου (Θεός συνχωρεστον) ήταν ένας από τους πλέον αγαπητούς φίλους και συµµαθητές της φηµισµένης τάξης του ’59 στο Γυµνάσιο του Ασπροπύργου αν και ήταν ένα χρόνο µικρότερος από εµάς. Ο Νικολάκης ήταν µια µεγαλοφυΐα. Από µικρός ακόµη ήταν εξέχουσα φυσιογνωµία. Ενώ οι συµµαθητές του είχαν µείνει στα σχολικά βιβλία αυτός είχε διαβάσει το Παπαδιαµάντη και καθηµερινά άνοιγε την εγκυκλοπαίδεια του Πάπυρου και του Ελευθερουδάκη και πλούτιζε τις γνώσεις του σε ύψος φοιτητού του πανεπιστηµίου. Ήταν πλουτισµένος µε αγαθά προτερήµατα, όπως τη µουσική (οµιλούσε για τον Αττίκ και τα τραγούδια του, ενώ εγώ ούτε καν τον είχα ακούσει), τις ξένες γλώσσες, την παγκόσµιο γεωγραφία, το θέατρο, τα αρχαία ελληνικά και πολλά άλλα όχι ανάλογα για την ηλικία του. Εκείνο που τον χαρακτήριζε ιδιαίτερα ήταν η απλοϊκότητα και η αχαλίνωτη φαντασία του. Θα διηγηθώ χωρίς δηµαγωγία ένα αληθινό περιστατικό και περιπέτεια που καταπιάστηκα µε αυτόν ως συµπράττων καθώς και ο αδελφός µου ο Παναγιώτης που ήταν τότε 10 ετών. Ήταν καλοκαίρι. Μια ηµέρα στου Τσάφου τον Τεκέ άρχισε να µου λέει σοβαρότατα για την ύπαρξη ενός θησαυρού που ήταν κρυµµένος σε ένα λάκκο στην περιοχή του Κουταλά κοντά στο αεροδρόµιο. Ο Νίκος έλεγε ότι ο θησαυρός αυτός άνηκε στους Αρχαίους ∆ωριείς οι οποίοι το έκρυψαν πριν φτάσουν στη Ελευσίνα για τις εορτές των µυστηρίων. Εκεί δολοφονηθήκαν, έτσι έµεινε ο θησαυρός θαµµένος. Εγώ δεν τον πίστευα και µάλιστα σκεπτόµουν ότι είχε φαλτσάρει. Εκείνος όµως επέµενε ότι ήταν αλήθεια. Το είχε διαβάσει στο Ελευθερουδάκη. Τελικά τον πίστεψα. Πως αλλιώς! Ελευθερουδάκης ήταν αυτός! Αποφασίσαµε να βρούµε τον θησαυρό. Ένα πρωί πήρα µια αξίνα και ετοιµάστηκα για την εξόρµηση. Σκέφτηκα και πήρα µαζί µου τον αδελφό µου Παναγιώτη για να δικαιολογήσω την απουσία µου στους γονείς µου. Η µάνα µου µόλις µας βλέπει φορτισµένους µε τα αγροτικά εργαλεία είπε στο πατέρα µου. - Πόσο προκοµµένα παιδιά έχουµε! Ξεκινήσανε πρωί – πρωί για το περιβόλι. Που να γνώριζαν ότι εκστρατεύοµε να βρούµε το θησαυρό των ∆ωριέων. Τελικά πήραµε το Μουζάκη που µας Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 8
περίµενε έξω από το ζαχαροπλαστείο του Τσάφου. Κρατούσε στο χέρι ένα αυτοσχεδιασµένο χάρτη, ένα µέτρο και ένα φακό. Φτάσαµε σ’ ένα µέρος που κατά το Μουζάκη ήταν θαµµένος ο θησαυρός. Καταρχήν µας ανάγκασε να ορκισθούµε για το απόρρητο της µυστικής εκστρατείας. Το σηµείο αυτό το ονοµάσαµε!!! Η Γκρόπα ου Μουζάκη!! Έπρεπε να ήταν ο µάλλον πιθανώς τόπος του ενταφιασµένου θησαυρού σύµφωνα µε την ένδειξη του χάρτη. Ο αδελφός µου και εγώ αρχίσαµε να σκάβουµε πυρετωδώς. Ο Μουζάκης µε ένα ξύλο χάραζε τα σύνορα της Γκρόπας µετρώντας τα όρια της. Η εξόρµηση κράτησε µερικές ηµέρες. Ο αδερφός µου κουρασµένος και απελπισµένος, γιατί δεν ευρίσκαµε τίποτε αρνήθηκε να σκάβει άλλο, και όλο το έργο έπεσε επάνω µου. Ιδρωµένος εγώ ρωτούσα : - Ρε Νίκο, αυτοί οι ∆ωριείς πόσο βαθειά έχουν βάλει το θησαυρό; Ρε θα βρούµε νερό σε λίγο! Εκείνος πιστός στο χάρτη του και στον Ελευθερουδάκη έλεγε; - Πρέπει να είµαστε κοντά. ∆ώστου ακόµη λίγο άλλα, µε προσοχή τώρα. Πρόκειται περί ευγενών µετάλλων Μια από αυτές τις ηµέρες, τύχη βαριά, ήλθε ο πατέρας µου στο περιβόλι και δεν µας βρήκε εκεί. Η δουλειά βέβαια δεν είχε γίνει γι’ αυτό, το βράδυ, άρχισε τις ανακρίσεις µετά βασάνων όπως συνήθως λες και ήταν στο Γουαντανάµο. Ο αδελφός µου σαν µικρός δεν άντεξε και οµολόγησε την περιπέτεια του θησαυρού. Ο ιστορίζων εδέχθη σοβαρό αστραπιαίο πλήγµα επί της κεφαλής και δεν ξαναπάτησε στη Γκρόπα για την εύρεση του θησαυρού των ∆ωριέων ηµών προγόνων. Ο Μουζάκης εγκατέλειψε και αυτός την έρευνα λέγοντας πικραµένος : - Είµαστε τόσο κοντά να το βρούµε. Ρε, ο Σλήµαν έκανε τόσα χρόνια για να βρει το θησαυρό του Αγαµέµνονα. Ο αδελφός µου ακόµη σήµερα θυµάται το περιστατικό και ειρωνεύεται όταν περνούµε κοντά από το σηµείο της Γκρόπας. Πολλά άλλα περιστατικά πέρασα µε το Νικολάκη όπως π.χ. τον ένα χρόνο στο Βρίστολ της Αγγλίας σαν φοιτηταί. Και εκεί έγινε γνωστός και αγαπητός. Ήταν µια εξέχουσα φυσιογνωµία. Θα µνηµονεύσω ένα µικρό συµβάν που φανερώνει τις ικανότητες και χιούµορ του. Στο Βρίστολ έµενε σ’ ένα δωµάτιο πλάι µου. Στο κτίριο αυτό ήσαν άλλοι σπουδαστές όπως Γερµανοί, Γάλλοι, Κύπριοι, Άραβες κ.λπ. Ένα απόγευµα στη ταράτσα του κτιρίου όλοι µαζεµένοι πίναµε µπύρες και καλαµπουρίζαµε, όταν εν πρόταση των Γερµανών αποφασισθεί να γίνει ένα πρωτάθληµα πορδής, που ήταν πολύ συνηθισµένο σπορ µεταξύ των Άγγλων. Όλες οι άλλες εθνικότητες παρόντες προσεκλήθησαν να λάβουν µέρος. Η ισχύς και η διάρκεια του πρωκτικού ήχου ήσαν το πλέον σπουδαίο για τη νίκη και το βραβείο. Η µάχη άρχισε και ήταν σκληρή. Οι Γερµανοί προηγούντο. Τα φοβερά αέρια τους ήταν καταπληκτικά. Ο Φώτης ο Κύπριος πήρε τη πρωτοπορία διότι η πορδή του ήταν συνεχείς και αρκετά ψιλής συχνότητας. Ο Νίκος νίκησε το πρωτάθληµα διότι ήταν ικανός ανά πάσαν στιγµή να εκσφενδονίσει κρουστικούς ήχους, οιοσδήποτε στιγµή και ελεγχόµενης διάρκειας. Όχι µόνο πήρε το πρωτάθληµα, αλλά και το βραβείο, που είχαν προσφέρει οι Γερµανοί. Ο Νίκος δυνηθεί δια µέσου εντατικής και µελωδικής πορδής να παίξει το µουσικό ρυθµό της ταινίας. «Η Γέφυρα του Ποταµού Κβάι» τιου τιου, τι τι τι τι τι, τιου Ήταν απίθανος. Ο Κύπριος τον συνεχάρη και οι Γερµανοί αναγνώρισαν την ήττα τους ενώ οι Άραβες τον παρεκάλεσαν να επαναλάβει και που ο Νίκος ευχαρίστως εδέχθη. Θα τον ζήλευαν µέχρι κα αρχαίο κάτοικοι της πόλεως των Κλαζοµενών.
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 9
Το ανωτέρω πρωτάθληµα όπως επίσης και διάφορα άλλα περιστατικά τα έχω ηχογραφήσει και τα κρατώ σαν κειµήλια. Μπόρεσα να ηχογραφήσω ένα ποίηµα του και που ακολούθως παρουσιάζω. ∆εν ξέρω αν έχει µέτρο πάντως το γράφω όπως το ηχογράφησα. Τα πιθανά ορθογραφικά λάθη είναι δικά µου. Το ποίηµα το καλούσε H Λύπη.
Η Λύπη Ήλθες απρόσκλητη. Στο πέρασµα σου τα βλέφαρα γερνούν και η σκέψη ανήµπορη να σε διώξει σε ερωτεύεται. Σέρνεις µαζί σου ακαθόριστες σκιές που αληθινά πονάνε Πες µου ποια είσαι; Ρούφηξες το αίµα της έµπνευσης κι όµως δεν τρέφεσαι µ’ αυτό. Μαδάς ακατάπαυτα τα λιγοστά πέταλα της νιότης κρατώντας τα σαν τρόπαιο Πες µου τη θέλεις; Όλες οι αισθήσεις γονάτισαν στο σκήπτρο σου µπροστά µη θέλεις να γονατίσω κι εγώ. Οι σκελετοί δεν γονατίζουν σωριάζονται µόνο Πες µου γιατί ήλθες, Ύµνους δεν έγραψαν για σένα και αν είσαι θεά γιατί ούτε σε αγάπησαν ούτε σε φοβήθηκαν έτσι και εγώ Φύγε λοιπόν Μπορεί τούτη η άνοιξη που έρχεται να φέρει άσκηµο καιρό, εσύ είσαι η αιτία. Ανάθεµα τούτες οι γραµµές σαν µάνας ευχή στο γυρισµό µου Φύγε για πάντα γριά πόρνη Λύπη Κρίµα που ο Νίκος δεν είναι πλέον µαζί µας Ο Νίκος ο Μουζάκας όπως όλοι οι ευφυείς άνδρες πέθανε από αλκοολισµό. Έχει όµως µείνει στη µνήµη µας για πάντα. Είµαι σίγουρος ότι εκεί που είναι τώρα θα έχει πάρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο και θα δηµιουργεί τα αντίστοιχα περιστατικά!!!
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 10
Ο Νικος ο Μουζακας Στην Κατερινη την 14η Ιουλιου 1959
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 11