ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΟΝ
Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου
Φοιτητικη Περιοδος
1950−1957
Πεντηκονταετια Αποϕοιτησεως 1957−2007
Γιωργος Τσιγκος Σπυρις Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 1
ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΟΝ Περιεχόµενα Α. – Εισαγωγή
Β. – Παρατηρήσεις Γ. – Κατάλογος µαθητών ∆. – Φωτο – Άλµπουµ Ε. – Μνηµονικόν των Απόντων Συµµαθητών Ζ.− Γενικα Επεισοδια
Επεισοδίο
Θέµα
1
Τα νειατα του Κουταλα
2
Νικόλαος Μουζάκας (Ντάλλας)
3
Ιπποκράτειον Φάρµακο
4
Γ. Πεστροβας- Φιλολογικός ∆αίµων
5
Βaγγελης Πηλιχος− (Τσέτσας) Mαθηµατικός ∆αίµων
6
Θανασης Τσίγκος ( Χήρας)
7
Φίλτατος Λουκάς Κιόκες (Τσοκάνης)
8
Σωτηρης Τσίγκος ( Μόρτης) στην Αγγλία
9
Το Μαγγάνι και τετραγωνισµός της τροχαλιας
10
Καρπουζοφερων Άτλας
11
Η Τσα–Τσα Λένα
12
Γ. Τσίγκος Σπύρις (Νοµίµως Πολύγαµος)
13
Γ. Τσίγκος (Σπύρις στην Αµερική)
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 2
Α. – Εισαγωγή Εις την αρχικη εκδωση δεν εφέρa καµίαν ευθύνη για τα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη των κειµένων που έχουν ενκρηθει από τον δικηγόρο Γ. Πέστροβα. Εξάλλου οµολογώ και είναι γνωστόν ότι δεν έµαθα ποτέ γραµµατική και αυτή τη λίγη που ήξερα ξεχάστηκε στα 50 χρόνια της ξενιτιάς. Είναι ντροπή µου το ξέρω και δεν δικαιολογούµε. “Ηµιµάθεια χειρότερα της
αµάθειας”! Με το P.C. µου δεν µπόρεσα να διορθώσω τα λάθη γιατί δεν αξιώθηκα να βάλω ένα σύστηµα me Ελληνικό πλυκτολογειο Η απουσία των τόνων οφείλετε σε τεχνικούς λόγους καθώς και για εκδικητικούς λόγους. Καλώς καταργηθήκαν οι δασείες, ψιλές και περισπωµένες κ.λπ. Στην εποχή µας ήταν βασανιστικές. Εξαιτίας των έµεινα επανεξεταστέος. Βέβαια είχα γράψει τη λέξη Έλλην µε ψιλή και περισπωµένη και µε ένα λάµδα. Εξ αλλου o Γιώργος Πέστροβας µε βεβαίωσε ότι τόσο η ορθογραφία όσο και η σύνταξης µου έχουν γραφεί µε γούστο και να µη την αγγιξω. Με βεβαίωσε επίσης ότι έτσι γράφει µε επιτυχία και ένας συνγραφεας ( πρωην Τσοπάνος) από τη Χαλκίδα.
B – Παρατηρήσεις 1. Τούτη η εορτή γίνεται επ’ ευκαιρία των 50 ετών της αποφοιτήσεως από το Γυµνάσιον Ασπροπύργου της φουρνιάς 1951 – 1957. Το ζενίθ της φουρνιάς ήταν το έτος 1956 στη Ζ! τάξη. 2. Ο σπουδαιότερος σκοπός αυτής της εορτής επίσης είναι να τιµήσουµε και µνηµονεύσουµε τους παλιούς συµµαθητές που δεν είναι πλέον µαζί µας και εκείνους που για διάφορους λόγους δεν έχουν παρουσιάσει σηµεία ζωής, ιδίως οι συµµαθήτριες. 3. Τούτο το αναµνηστικό αφιερώνετε επίσης σε όλους τους καθηγητάς και ιδιαίτερα στο Ι. Πολυµέρακη. 4. Ζητώ συγνώµη σε περίπτωση που έχω θίξει η λησµόνηση κανέναν συµµαθητή 5. Έχω κάνει χρήση των παρατσουκλιών γιατί µε αυτά µας γνώριζαν και χρησιµοποιούντο µεταξύ τους. 6. Τελικά οι παρόντες να θυµηθούν τα χρόνια αυτά του σχολείου. 7. Τ ο περιεχοµενο του παροντος αναµνηστικου, ειναι µερος βιβλιου µε το τιτλο ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΓΕΝΝΙΑΣ : Η ΓΕΝΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 1939, 1940
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 3
Γ. – Κατάλογος µαθητών της Φουρνιας µας α.. Ξεκηνισαντες το Γυµνασιο Ασπροπυργου 1. Αθανασιου Αργυριος 2. Βαλκανας Χρηστος 3. ∆εφιλιπου Αικατ. 4. ∆ιαµαντοπουλος Γεωργιος 5. Καλλιεργης Αναστασιος 6. Καραγιανης Αντωνιος 7. Καλλιερης Ελευθεριος 8. Καµατερος ∆ηµητριος 9. Καµατερος Κωνσταντινος 10. Καραµπουλας Χρηστος 11. Λιακος Ανδρεας 12. Λαζαριδης Σπυριδων 13. Λιακος Σπυριδων 14. Λιοσης∆ηµµητριος 15. Μαυρακης Νικολαος 16. Μηχαηλ ∆ηµητριος 17. Μοντσακη Μαρια 18. Μπουραντας Μελετιος. 19. Μουζακας Νικολαος Α. 20. Μουζακας Νικολαος Γ. 21. Μπρεµπου Αικτερινη 22. Μυλωνας Κωνσταντινου 23. Νακος Κωνσταντινος 24. Νοδαρας
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 4
25. Νταρας Αναστασιος 26. Πεπας Στεφανος 27. Ροδης Ιωαννης 28. Σαµπανης 29. Πεστροβας Γεωργιος 30. Πηλιχος Ευαγγελος 31. Πηλιχος Γεωργιος 32. Σωτηροπουλος ∆ηµητριος 33. Σωτηροπουλου ∆ηµητρα 34. Τσιγκος Γεωργιος 35. Τσιγκος Στελιανος 36. Τσιγκος Αθανασιος 37. Τσιγκου Ελενη 38. Τσοκανης Νικολαος 39. Χατζη Κυριακη
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 5
β.Αποδηµησαντες απο την Ζª ταξει εις αλλα Γυµνασια λογου της απειλης "ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ" 1.
Βαλκανας
2.
∆εφιλιπου Αικατ.
3.
Καλλιεργης Αναστασιος
4.
Καραγιαννης Αντωνιος
5.
Λιακος Σπυριδων
6.
Λιοσης∆ηµµητριος
7.
Μουζακας Νικολαος Α.
8.
Μπουραντας Μελετιος.
9.
Ροδης Ιωαννης
10. Σωτηροπουλος ∆ηµητριος 11. Τσιγκος Στελιανος
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 6
γ. Τερµατησαντες το Γυµνασιο Ασπροπυργου (ελαχιστοι)
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 7
∆ – Φώτο – Άλµπουµ
Η Μεγάλη Φουρνιά • • • • • • • • • •
Ο Στέφανος Ο Νικολαράς Ο Σαµπάνης Ο Νίκο Τσοκάνης Ο Καραγιάννης Ο Λιάτσες Ο Πιπίλας Ο Βαγγέλης Ο Θανάσης Ο Σπύρις
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 8
H Ορχηστρα • • • • • • • •
Ανδρεας Λιακος Γιωργης Τσιγκος Σπυρις Παρασκευας Μπουραντας Νικος Μουζακας Σπυρος Λιακος Κωστας Νακος Γιαννης Ροδης Ανδρεας Λιακος
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 9
Ετοιµη για εκδροµη • • • • • •
Γιωργος Τσιγκος−Σπυρις Σπυρος Λιακος− Ρακος Γιωργος Πηλιχος− Τσωνης Αντωνης Καραγγιανης Αργυρης Αθανασιου Βαγγελης Πηλιχος Τσετσας
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 10
Οι Προσκυνηταί : Στη Παναγία της Μονής Κλειστών • • • •
Γιωργος Τσιγκος−Σπυρις Σπυρος Λιακος− Πιπιλας Γιωργος Πηλιχος− Τσωνης Και το Γαιδουρι του Νιδε−Τενζου
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 11
Συναξις Προσποιηµενων Μελετηρων (Στη γωνια του Αγιου Γιαννη του Τσοκανη)
• • • • •
Αντωνης Καραγιαννης
Σπυρος Λιακος Ρακος Στελιος Τσιγκος Γιωργος Τσιγκος Σπυρις Βαγγελης Πηλιχος • Μητσος Λιοσις
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 12
Συναξις στη Ρουγκα του Αντωνη Καραγγιανη Απο αριστερα επανω. • • • • •
Γιωργος Πεστροβας Αντωνης Καραγιαννης Γιωργος Τσιγκος Σπυρις Παρασκευας Μπουταντας Εξαφελφος του Καραγγιαννη
Απο αριστερα κατω
• Γιωργος Βερουτης • Βαγγελης Πιληχος
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 13
Ο φίλος µου Ο Νικος Ηλιας (Νινικος) Ο πρωτος οικολογος ποιµην είπε : Ρε!! “Κριάρια” Τι θα κάνετε στο Γυµνάσιο, Εδω ειναι η ζωη !
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 14
Ο Κωστας Νακος
Ο Σπυρος Λιακος
Ο Γιανης Ροδης Τρουπακης
Ο Στεφανος Πεπας
Ο Νικος Μουζακας
Réquiem Οι Απωντες Συµµαθηται Que descasen en paz eterna
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 15
+ Ο Σπύρος Λιάκος Τι να πει κανείς για τον Σπύρο!! Ο Σπύρος ήταν η ψυχή της τάξεως. Όλα από αυτόν περνούσανε. Εκδροµές, φαγοπότια, καντάδες, χορούς, περιστατικά, επεισόδια. Ήταν ο οργανωτής. Τον θυµούµαι πάντα εύθυµο, µε ένα χαµόγελο πέρα ως πέρα που έλαµπε σαν αστέρι. Τον αγαπούσαν όλοι και όλες. Μαθηταί, µαθήτριες, καθηγηταί και καθηγήτριες, γείτονες και χωριανοί όλοι τον αγαπούσαν. Ένας ήταν ο Σπύρος Ράκος! Για να δείξω την µεγαλοσύνη της καρδιάς του, θα αναφέρω ένα περιστατικό. Μια χρονιά περνούσαµε από την Πάρµα της Ιταλίας, εγώ, η γυναίκα µου και τα τρία κουνιάδια µου. Σταµατήσαµε να τον χαιρετήσουµε. Αυτός αµέσως µας πήρε σπίτι του και µας φιλοξένησε µε το ζόρι. Μας πρόσφερε το υπνοδωµάτιο του. Η οικογένεια του ήταν από τις καλύτερες. Η γυναίκα του ίδια σαν αυτόν. ∆εν µας άφησε να πληρώσουµε ούτε µια δεκάρα. Τρεις µέρες ήταν πάντα µαζί µας εκτός ενός απογεύµατος που πήγε σε µια συγκέντρωση του κόµµατος των Μαοϊστών. Αυτός ήταν ο Πίπης. Στα πολιτικά πρώτος, στα τραγούδια πρώτος, σαν φίλος ο καλύτερος. Η οικογένεια του πρέπει να είναι υπερήφανη γι’ αυτόν όπως και εγώ σαν φίλος και συµµαθητής του. Αιωνία Σου Η Μνήµη Αγαπητέ Σπύρο Ράκο
+ Ο Κώστας Νάκος Ήταν παράδειγµα µαθητού. Πάντα µελετηρός και πρωτεύων ιδίως στα θετικά µαθήµατα. Ήταν από εκείνους που πίστευε ότι οι σπουδές στο εξωτερικό ήσαν δύσκολες και ακριβές και θα ήταν προτιµότερο να γίνονται στη πατρίδα του καθενός. Μετά από µια απόπειρα να σπουδάσει στη Γερµανία γύρισε στη Ελλάδα και πέρασε µε καλούς βαθµούς στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σαν Πολιτικός Μηχανικός ήταν, ειλικρινής, τίµιος και καλός στην εργασία του. Ουδέποτε επέτρεψε να κάνει κάτι το άνοµο. Τα σχέδια του, τα έργα του, είναι άκρως µελετηµένα εφαρµόζοντας τους κανόνες του καλού επαγγελµατία. Αιωνία Εκανε καλη οικογενεια και αφησε δυο παιδια και αυτα Πολιτικοι Μηχανικοι Σου Η Μνήµη Αγαπητέ Κώστα .
+ Ο Στέφανος Πέππας Τον Στέφανο στο γυµνάσιο τον αγαπούσαν όλοι. Είχε µια ευχάριστη προσωπικότητα, ένα εξαιρετικό χιούµορ και ήταν πάντοτε πρόθυµος να µετάσχει σε όλες τις σχολικές και εξωσχολικές διαδηλώσεις. ∆υστυχώς τον Στέφανο τον χάσαµε πολύ νωρίς. ∆εν είχε κλείσει ούτε τα είκοσι του χρόνια όταν σ’ ένα αυτοκινητικό ατύχηµα τον χάσαµε. Όχι µόνο συµµαθητές λυπήθηκαν γι’ αυτό το χαµό αλλά και όλο το χωριό. Ακόµη έχω στη µνήµη µου το δύστυχο πατέρα του το αγαπητό µας Παπά-Νικόλα να δείρετε και να υποφέρει γι’ αυτό το ακατανόητο χαµό. Αιωνία Σου Η Μνήµη Αγαπητέ Στέφανε
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 16
+ Ο Νικόλας O Μουζάκας Ήταν η καρδιά της τάξεως. Η ευφυΐα του, το χιούµορ του και χίλια άλλα προτερήµατα είναι αδύνατον να µιµηθούν εδώ. Τον Νίκο τον αναφέρω σε διάφορα περιστατικά κατωτέρω. Ο Νίκος δυστυχώς µας άφησε και αυτός νέος ύστερα από µια θυελλώδη ζωή γεµάτη από περιπέτειες και ανεβοκατεβάσµατα που τελικά τον νίκησαν. Ήµουν κολλητός του τόσο στη Ελλάδα όπως στη Αγγλία σαν σπουδαστές και τον γνώρισα πολύ καλά. Ήταν µια φυσιογνωµία su generis που δεν σταµατούσε σε κανένα όριο. Τα ήθελε όλα άλλα δεν γνώριζε τι ήθελε. Ιδιότητες όπως του Αλκιβιάδη του Λορδ Βάϋρον Όσκαρ Γυαηλδ του και άλλων ευφυών προσώπων. Αιωνία Σου Η Μνήµη Αγαπητέ Νικόλα Μουζάκα.
Ο Τασος Νταρας (Νταβαρις) ? Ο Τασος ηταν µεγαλυτερος στη ηλικια απο ολους µας διοτι ειχε καθηστερισει σε προηγου µενες ταξεις Ηταν καλος παντα προθυµος και ως επι το πλειστον ηγετης στα ανωµαλα επισοδεια. Εφυγε σαν µεταναστης στην Αυστραλια οπου και απεθανε. Αιωνία Σου Η Μνήµη Αγαπητέ Taso Ntara.
+ Γιάννης Ρόδης Τρουπάκης Ο Γιάννης ήταν Μοναδικός! Ήταν πάντοτε σε όλα παρών! Στα σχολικά θέατρα, στις εκδροµές, στις διαδηλώσεις και εκδηλώσεις ήταν πάντοτε πρωταγωνιστής. Ήταν ένας καλός αθλητής και είναι ο πρώτος που κατά την διάρκεια των σχολικών επιδείξεων εισήγαγε το άλµα επί κοντό. Πείρε και το στεφάνι του πρωταθλητού σε αυτό το άθληµα αφού βέβαια ήταν ο µοναδικός που έλαβε µέρος. Τον Γιάννη προσωπικά είχε την ευκαιρία να γνωρίσω όχι µόνο σαν συµµαθητή αλλά αργότερα όταν συναντηθήκαµε στο Τορόντο του Καναδά όπου είχε έλθει για µια περίοδο, καλεσµένος από την αδελφή του που ζούσε µονίµως στο Καναδά. Ο Γιάννης ήταν µια προσωπικότητα µε µεγάλη πρωτοβουλία και που θαρραλέα και αντιµετώπιζε όλα τα προβλήµατα. Εκ των υστέρων επέστρεψε στο χωριό όπου έκανε καλή οικογένεια και αναπτυχθεί επιτυχώς στο εµπόριο. Αιωνία Σου Η Μνήµη Αγαπητέ Γιάννη Τρουπάκη
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 17
Στο Αγιο ∆ηµητρη µετα απο την παρελαση Γιωργος Τσιγκος Σπυρις &
Γιαννης Ροδης Τρουπακης
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 18
Η Τροµερη Παλη Αγωνιζοµενοι Γιωργος Τσιγκος Σπυρις Γιαννης Ροδης Τρουπακης
∆ιατηται Καραγιαννης Αντωνης Λευτερης Καλλιερης (Καντεσης)
Αποτερεσµατα Ισοπαλια
Θεαται Νικος Μουζακας Γιωργος Πεστροβας Αργυρης Αθανασιου Γιωργος ∆ιαµαντοπουλος (Τσιπ) Γιωργος Πιληχος ο Τσωνης Και πολυ τσουρµο
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 19
Ζ.− ΕΠΙΣΟ∆ΕΙΑ Επισοδειον 1
Αληθια Περιστατικα Τα Νειατα τουΚουταλα Κατα την διαρκεια της δεκαετιας του 50, η θεση Καλιµπακι του Ασπροπυργου δεν ηταν παρα ενας γεωργικος χωρος. Ηταν ενα συνολο βουρλοτοπων και µερικα περιβολια µε τα γλυϕα νερα τους. Σηµερα ειναι µια απο τις πλεον βιοµηχανικες περιοχες της Αττικης. Περνωντας τωρα α πο αυτα τα µερη, δεν µπορει κανεις να υποπτευθει τιποτε το εξαιρετικο απο το παρελθων αυτου του χωρου, εκτος απο µια οµαδα ανδρων του Ασπροπυργου της ηλικιας µου και µαλιστα συµαθητες του Γυµνασιου, που ϕερνει στο νουν µας µια κοµωδιο− τραγικη αναµνηση!! Εξηγουµε αµεσως:! Μεσα σε αυτα τα περιβολια και βουρλα υπηρχε ενας ναος ερωτος καλουµενος ΤΑ ΝΕΙΑΤΑ , αϕιερωµενος προς τιµην της θεας Αϕροδιτης και του τοξοϕερωντος Ερωτα, που εξυπηρετουσε καλα τους ανδρες του δυτικου Θριασιου. Εκει ειχαν στεγη µερικες ιερειες ως επι το πλειστον προχωριµενης ηλικιας κατω απο την εποπτεια και διευθυνσι του αρχιερεα Γιαν−Μαρκου, επιτηδειο και επικινδυνο προξενετη και µαστροπο. Ενα συνολον 14 νεων, ολοι συµµαθηται, (ενας εκ των οποιων ο ιστοριζων), γεµατοι απο ρωτικο παθος και µπιπικια ακµης στο προσωπο, ολοι σεξουλικως παρθενιοι απεϕασησαν να µεταβουν στο ναο για να τιµησουν την θεα του ερωτος και να καταπραυ νουν τις ορµονες τους . Ολοι, ησαν αποφασισµενοι αλλα χωρις το αναγαιο αϕιερωµα που ηταν απαραιτητο για τις ιερειες και τον ναον. Εκει ηταν εξ αλλου και ο ΓιανΜαρκος που υπεβλεπε τους παντες λεγοντας. Ρε παρα εχετε η παρτε δροµο! Οι παιδες επεστρεϕαν χωρις να λαβουν µερος στη τελετη µη εχωντες το ακριβες οβολον. Εκ των υστερων ενας απο τους παιδες ηλθε σε επαϕη µε µια απο τις ιερειες, την πλεον ηλικιωµενη, ( Η Σουλα µε το ονοµα ), και την παρακαλεσε να εκτελεσει µια µαζικη ιεροτελεστια, εκτος του ναου σε ενα αγρο σπαρµενο µε δηµητριακα. Η συµϕωνεια ηταν να µη το µαθει ο Μαρκος και εναντι του χρηµατικου αϕιερωµατος των δεκα δραχµων πληρωτεον σε κερµατα και µαλιστα των δυο ταληρων. Η συµϕωνεια εκλεισε και την εποµενη κατα την διαρκεια της νυκτας, που ηταν χωρις σε ληνη, η οµαδα µε στρατιωτικη πειθαρχια παρουσιαστηκε στα περιχωρα του ναου. Το πλεον αξιολογο ηταν οτι ο διαπραγµατευων συµαθητης προσεϕερθει να πληρωσει αυτος και µας διενεµε δυο ταληρα στον καθεναν δηλαδη την τιµη του αφιερωµατος. !Πλεον γενναιοδωρο εκ µερους του! Οι προσκυνητες οµως αρχησαν να διαϕωνουν µεταξυ τους για την προτεραιοτητα του προσκυνηµατος. Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 20
Τελικα, µετα διαρκους συσκεψεως, συµϕωνησαν να καταταχθουν κατανδραν µε αλϕαβιτικη σειρα του επωνυµου. Ουτως ελυθη δικαιως η προτεραιοτητα του προσκυνη µατος Αϕου εγκατεσταθει η ηρεµια εις τον προχειρο και υπαιθριο ναο του ερωτος αρχησε η ιεριτελεστια µε απολυτη ταξη, αναµονη, σιωπη, και σεβασµο, µεσα στο βαθυ σκοτος της νυχτας . Εκεινο που ακουγοταν καθε λιγα λεπτα της ωρας ηταν το οργαστικο µουγρισµα της εκσπε ρµατωσεως του ανεκαθεν προσκυνητου και η γερικη ϕωνη της ιερειας που ελεγε: −Αντε ρε τελειωνε !! . Φερε τα ταληρα!!! Ο εποµενος!! Οταν η ιεροτελεσια, των ( κατ ανδραν ουρα) νεων εϕτασε στο τελος, ολοι συνκετρωθησαν στη στερνα του Καραλαφτη για πλησιµο του υπεριφανου και προ σϕατως εγκαινιαζοµενου πεους . Αλλα για µια στηγµη, ενω ακοµη ηµασταν µε την επασχολησι της καθαριωτητος , η ιερεια, που µας ειχε ακολουθησει, εξαλη µε ενα ροπαλο (µαλλον κουνοπιδοριζα ) στο χερι, απειλωντας, µας ϕωναζε!!. −Μπινεδες, µε κοροδεψατε. Πληρωστε µε Ρε! Θα σας σϕαξει ο Μαρκος !. Οπου ϕειγει! ϕειγει! Οι οµαδα αρχησε να τρεχει µε τα πανταλονια στα χερια και εξαφανισθει µεσα στα περιβολια του Κουταλα. Τι ειχε συµβει ωστε η ιεροδουλη ηταν τοσο εξωφρενων; Ο κουβαρτας ο συµαθητης µας, ειχε βρει σενα µπαουλο της γιαγιας του µια σακουλα µε προπολεµικα ταληρα που ειχαν το ιδιο µεγεθος µε τα νοµιµα της εποχης Ουτε εµεις αλλα ουτε και η ιεροδουλη το αντελυϕθηκαµε στο σκοταδι της αµαρτωλης νυχτας..
!!Ειχαµε πραξει ιεροσυλια.!!
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 21
Ο Νίκος Μουζάκας Επεισόδιον 2 Αληθινά Περιστατικά Ο Νίκος Μουζάκας (Αλλως Νταλλας) Ο Νικόλας ο Μουζάκας του Γεωργιου (Θεός συνχωρεστον) ήταν ένας από τους πλέον αγαπητούς φίλους και συµµαθητές της φηµισµένης τάξης του ’59 στο Γυµνάσιο του Ασπροπύργου αν και ήταν ένα χρόνο µικρότερος από εµάς. Ο Νικολάκης ήταν µια µεγαλοφυΐα. Από µικρός ακόµη ήταν εξέχουσα φυσιογνωµία. Ενώ οι συµµαθητές του είχαν µείνει στα σχολικά βιβλία αυτός είχε διαβάσει το Παπαδιαµάντη και καθηµερινά άνοιγε την εγκυκλοπαίδεια του Πάπυρου και του Ελευθερουδάκη και πλούτιζε τις γνώσεις του σε ύψος φοιτητού του πανεπιστηµίου. Ήταν πλουτισµένος µε αγαθά προτερήµατα, όπως τη µουσική (οµιλούσε για τον Αττικ και τα τραγούδια του, ενώ εγώ ούτε καν τον είχα ακούσει), τις ξένες γλώσσες, την παγκόσµιο γεωγραφία, το θέατρο, τα αρχαία ελληνικά και πολλά άλλα όχι ανάλογα για την ηλικία του. Εκείνο που τον χαρακτήριζε ιδιαίτερα ήταν η απλοϊκότητα και η αχαλίνωτη φαντασία του. Θα διηγηθώ χωρίς δηµαγωγία ένα αληθινό περιστατικό και περιπέτεια που καταπιάστηκα µε αυτόν ως συνπράτων καθώς και ο αδελφός µου ο Παναγιώτης που ήταν τότε 10 ετών. Ήταν καλοκαίρι. Μια ηµέρα στου Τσάφου τον Ντεκέ άρχισε να µου λέει σοβαρότατα για την ύπαρξη ενός θησαυρού που ήταν κρυµµένος σε ένα λάκκο στην περιοχή του Κουταλά κοντά στο αεροδρόµιο. Ο Νίκος έλεγε ότι ο θησαυρός αυτός άνηκε στους Αρχαίους ∆ωριείς οι οποίοι το έκρυψαν πριν φτάσουν στη Ελευσίνα για τις εορτές των µυστηρίων. Εκεί δολοφονηθήκαν, έτσι έµεινε ο θησαυρός θαµµένος. Εγώ δεν τον πίστευα και µάλιστα σκεπτόµουν ότι είχε φαλτσάρει. Εκείνος όµως επέµενε ότι ήταν αλήθεια. Το είχε διαβάσει στο Ελευθερουδάκη. Τελικά τον πίστεψα. Πως αλλιώς! Ελευθερουδάκης ήταν αυτός! Αποφασίσαµε να βρούµε τον θησαυρό. Ένα πρωί πήρα µια αξίνα και ετοιµάστηκα για την εξόρµηση. Σκέφτηκα και πήρα µαζί µου τον αδελφό µου Παναγιώτη για να δικαιολογήσω την απουσία µου στους γονείς µου. Η µάνα µου µόλις µας βλέπει φορτισµένους µε τα αγροτικά εργαλεία είπε στο πατέρα µου. - Πόσο προκοµµένα παιδιά έχουµε! Ξεκινήσανε πρωί – πρωί για το περιβόλι. Που να γνώριζαν ότι εκστρατεύοµε να βρούµε το θησαυρό των ∆ωριέων. Τελικά πήραµε το Μουζάκη που µας Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 22
περίµενε έξω από το ζαχαροπλαστείο του Τσάφου. Κρατούσε στο χέρι ένα αυτοσχεδιασµένο χάρτη, ένα µέτρο και ένα φακό. Φτάσαµε σ’ ένα µέρος που κατά το Μουζάκη ήταν θαµµένος ο θησαυρός. Καταρχήν µας ανάγκασε να ορκισθούµε για το απόρρητο της µυστικής εκστρατείας. Το σηµείο αυτό το ονοµάσαµε!!! Η Γκρόπα ου Μουζάκη!! Έπρεπε να ήταν ο µάλλον πιθανώς τόπος του ενταφιασµένου θησαυρού σύµφωνα µε την ένδειξη του χάρτη. Ο αδελφός µου και εγώ αρχίσαµε να σκάβουµε πυρετωδώς. Ο Μουζάκης µε ένα ξύλο χάραζε τα σύνορα της Γκρόπας µετρώντας τα όρια της. Η εξόρµηση κράτησε µερικές ηµέρες. Ο αδερφός µου κουρασµένος και απελπισµένος, γιατί δεν ευρίσκαµε τίποτε αρνήθηκε να σκάβει άλλο, και όλο το έργο έπεσε επάνω µου. Ιδρωµένος εγώ ρωτούσα : - Ρε Νίκο, αυτοί οι ∆ωριείς πόσο βαθειά έχουν βάλει το θησαυρό; Ρε θα βρούµε νερό σε λίγο! Εκείνος πιστός στο χάρτη του και στον Ελευθερουδάκη έλεγε; - Πρέπει να είµαστε κοντά. ∆ώστου ακόµη λίγο άλλα, µε προσοχή τώρα. Πρόκειται περί ευγενών µετάλλων Μια από αυτές τις ηµέρες, τύχη βαριά, ήλθε ο πατέρας µου στο περιβόλι και δεν µας βρήκε εκεί. Η δουλειά βέβαια δεν είχε γίνει γι’ αυτό, το βράδυ, άρχισε τις ανακρίσεις µετά βασάνων όπως συνήθως λες και ήταν στο Γουαντανάµο. Ο αδελφός µου σαν µικρός δεν άντεξε και οµολόγησε την περιπέτεια του θησαυρού. Ο ιστορίζων εδέχθει σοβαρό αστραπιαίον πλήγµα επί της κεφαλής και δεν ξαναπάτησε στη Γκρόπα για την εύρεση του θησαυρού των ∆ωριέων ηµών προγόνων. Ο Μουζάκης εγκατέλειψε και αυτός την έρευνα λέγοντας πικραµένος : - Είµαστε τόσο κοντά να το βρούµε. Ρε, ο Σλιµάν έκανε τόσα χρόνια για να βρει το θησαυρό του Αγαµέµνονα. Ο αδελφός µου ακόµη σήµερα θυµάται το περιστατικό και ειρωνεύεται όταν περνούµε κοντά από το σηµείον της Γκρόπας. Πολλά άλλα περιστατικά πέρασα µε το Νικολάκη όπως π.χ. τον ένα χρόνο στο Βρίστολ της Αγγλίας σαν φοιτηταί. Και εκεί έγινε γνωστός και αγαπητός. Ήταν µια εξέχουσα φυσιογνωµία. Θα µνηµονεύσω ένα µικρό συµβάν που φανερώνει τις ικανότητες και χιούµορ του. Στο Βρίστολ έµενε σ’ ένα δωµάτιο πλάι µου. Στο κτίριο αυτό ήσαν άλλοι σπουδαστές όπως Γερµανοί, Γάλλοι, Κύπριοι, Άραβες κ.λπ. Ένα απόγευµα στη ταράτσα του κτιρίου όλοι µαζεµένοι πίναµε µπύρες και καλαµπουρίζαµε, όταν εν πρόταση των Γερµανών αποφασισθεί να γίνει ένα πρωτάθληµα πορδής, που ήταν πολύ συνηθισµένο σπορ µεταξύ των Άγγλων. Όλες οι άλλες εθνικότητες παρόντες προσκλήθησαν να λάβουν µέρος. Η ισχύς και η διάρκεια του πρωκτικού ήχου ήσαν το πλέον σπουδαίο για τη νίκη και το βραβείο. Η µάχη άρχισε και ήταν σκληρή. Οι Γερµανοί προηγούντο. Τα φοβερά αέρια τους ήταν καταπληκτικά. Ο Φώτης ο Κύπριος πήρε τη πρωτοπορία διότι η πορδή του ήταν συνεχείς και αρκετά ψιλής συχνότητας. Ο Νίκος νίκησε το πρωτάθληµα διότι ήταν ικανός ανά πάσαν στιγµή να εξωσφονήσει κρουστικούς ήχους, οιοσδήποτε στιγµή και ελεγχόµενης διάρκειας. Όχι µόνο πήρε το πρωτάθληµα, αλλά και το βραβείο, που είχαν προσφέρει οι Γερµανοί. Ο Νίκος δυνηθεί δια µέσου εντατικής και µελωδικής πορδής να παίξει το µουσικό ρυθµό της ταινίας. «Η Γέφυρα του Ποταµού Κβάι» τιου τιου, τι τι τι τι τι, τιου Ήταν απίθανος. Ο Κύπριος τον συνεχάρει και οι Γερµανοί αναγνώρισαν την ήττα τους ενώ οι Άραβες τον παρεκάλεσαν να επαναλάβει και που ο Νϊκος ευχαρίστως εδέχθει. Θα τον ζήλευαν µέχρι κα αρχαίο κάτοικοι της πόλεως των Κλαζοµενών.
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 23
Το ανώτερω πρωτάθληµα όπως επίσης και διάφορα άλλα περιστατικά τα έχω ηχογραφήσει και τα κρατώ σαν κειµήλια. Μπόρεσα να ηχογραφήσω ένα ποίηµα του και που ακολούθως παρουσιάζω. ∆εν ξέρω αν έχει µέτρο πάντως το γράφω όπως το ηχογράφησα. Τα πιθανά ορθογραφικά λάθη είναι δικά µου. Το ποίηµα το καλούσε H Λύπη.
Η Λύπη Ήλθες απρόσκλητη. Στο πέρασµα σου τα βλέφαρα γερνούν και η σκέψη ανήµπορη να σε διώξει σε ερωτεύεται. Σέρνεις µαζί σου ακαθόριστες σκιές που αληθινά πονάνε Πες µου ποια είσαι; Ρούφηξες το αίµα της έµπνευσης κι όµως δεν τρέφεσαι µ’ αυτό. Μαδάς ακατάπαυτα τα λιγοστά πέταλα της νιότης κρατώντας τα σαν τρόπαιο Πες µου τη θέλεις; Όλες οι αισθήσεις γονάτισαν στο σκήπτρο σου µπροστά µη θέλεις να γονατίσω κι εγώ. Οι σκελετοί δεν γονατίζουν σωριάζονται µόνο Πες µου γιατί ήλθες, Ύµνους δεν έγραψαν για σένα και αν είσαι θεά γιατί ούτε σε αγάπησαν ούτε σε φοβήθηκαν έτσι και εγώ Φύγε λοιπόν Μπορεί τούτη η άνοιξη που έρχεται να φέρει άσκηµο καιρό, εσύ είσαι η αιτία. Ανάθεµα τούτες οι γραµµές σαν µάνας ευχή στο γυρισµό µου Φύγε για πάντα γριά πόρνη Λύπη Κρίµα που ο Νίκος δεν είναι πλέον µαζί µας Ο Νίκος ο Μουζάκας όπως όλοι οι ευφυείς άνδρες πέθανε από αλκοολισµό. Έχει όµως µείνει στη µνήµη µας για πάντα. Είµαι σίγουρος ότι εκεί που είναι τώρα θα έχει πάρει τον πρωταγωνισµό και δηµιουργήσει τα αντίστοιχα περιστατικά!!!
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 24
Ο Νικος ο Μουζακας Στην Κατερινη την 14η Ιουλιου 1959
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 25
Ο Νικολαος Μουζακας Α. Αλλως Νικολαρας
Καµια σχεση µε τον Νικολακη Νταλλας Ειναι ηρεµος και καλος συζηγος ∆εν δυνατε να κανει αλλως διοτι η Κωνσταντινοπολιτισα θα τον δροµολογισει..
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 26
Ο Γιωργος Πιληχος
Ο Τσώνης Αληθινά Περιστατικά Επεισόδιον 3 Το Κρόµµυον : Σωτήριον Ιπποκράτειον Φάρµακο
Έτος του Κυρίου 1956. Γυµνάσιον Ασπροπύργου. Έβδοµη τάξη. Η έβδοµη τάξη αυτού του έτους, η τάξη µου, θεωρείται ότι είναι µια από εκείνες που πέρασαν διακεκριµένες και που επεδείχθησαν από τις πλέον εξέχουσες όχι µόνο για τις ακαδηµαϊκές επιτυχίες της αλλά και για τα εξωσχολικά περιστατικά. Αρχικός ήταν µια τάξη δύσκολη που είχε όλα τα προβλήµατα των νέων, κυρίως των νέων του χωριού µας. Την επιµέλεια καθώς και τα περισσότερα φιλολογικά µαθήµατα αυτής της τάξης τα είχε αναλάβει ο καθηγητής Ι. Πολυµεράκης. Νοµίζω ότι η καλύτερη µόρφωση που µας έδωσε αυτός ο καθηγητής είναι ότι εκτός των προγραµµατισµένων µαθηµάτων, ήταν η προσπάθεια του για την αλλαγή της νοοτροπίας µας, τη µάθηση των ανθρώπινων αρχών, το πνεύµα του αρχαίου ελληνισµού και τα παραδείγµατα του. Εφαρµόζοντας την Πλατωνική µέθοδο της διαλεκτικής ο «δάσκαλος» µε την µαεστρία και διπλωµατικότητα που τον χαρακτήριζε, µας διέπλασε, µας καθοδήγησε και εµόρφωσε σχετικά, µε τις κοινωνικές αρχές, καθώς το ορθός σκέπτεσθε, και πράτειν. Είχε αναπτυχθεί τόσο το πάθος της ελευθερίας και πρωτοβουλίας µας ώστε µια οµάδα από τους µαθητάς αυτής της τάξεως, αποφάσισαν αντί να ασχοληθούν µε τη µελέτη κατά την διάρκεια δυο ωρών που της ονόµαζαν!!! Κενές!!! (λόγω ελλείψεως αιθουσών και καθηγητών) να ασχοληθούν µε άλλες ανάγκες περισσότερο σηµαντικές, όπως το µπιζ, το καλαµπούρι, το περίπατο, το ποδόσφαιρο, τα συµπόσια κ.τ.λ. Ήταν Mαης και ο καιρός καλός. Ο λαµπρός και ζεστός ήλιος αυτής της ηµέρας που συντονισµένος µε τις !κενές! ώρες ήταν µια πρόσκληση για µερικούς µαθητάς της εβδόµης να τις περάσουν ευχάριστα.
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 27
Αυτό συνέβη µε τους κάτωθι µαθητές : • Σπύρο Ράκο Λιάκο • Γιώργο Σπύρι – Τσίγκο • Γιώργο Τσώνη Πηλιχό • Βαγγέλη Τσέτσα Πηλιχό • Αντώνη Καραγιάννη Αφορµές για να περάσουν ευχάριστα τις «Κενές» ώρες δεν άργησαν να βρεθούν : Η ιδέα του Αντώνη να πάµε στη θάλασσα δεν ήταν καλή διότι η µεταβίβασης µας έτρωγε µια ώρα. Η ιδέα του εβραβεύθει µε τρίφλες!! Τελικά ο Σπύρος πρότεινε µια ιδέα που ήταν καλή και που είχε δικαιολογηµένη αφορµή. Η αφορµή ήταν ότι ο Μήτσο – Ράκος ο πατέρας του Σπύρου είχε αγοράσει ένα ωραίο άλογο και έπρεπε να το δούµε και να ευχηθούµε τα καλορίζικα. Προσοχή! Η ιδιοκτησία ενός αλόγου εκείνη την εποχή στον Ασπρόπυργο είχε δυο σηµαντικά νοήµατα. Κατ’ αρχήν ήταν µέσον εργασίας, εποµένως έπρεπε να ήταν υγειές, γερό, ικανό και εντυπωσιακώς ωραίο. ∆εύτερον ένα άλογο ήταν ζήτηµα, µερακιού, υπερηφάνειας και επιδείξεως εις τους συγχωριανούς. Ένα άλογο για ένα Ασπροπύργιο (όπως και ο Μέγα Αλέξανδρος µε τον Βουκέφαλο του) ήταν ένα σπουδαίο γεγονός. Έφερνε µεγάλη τιµή και αξία στον ιδιοκτήτη. Τα χάµουρα του ήταν το καµάρι όλης της οικογένειας. Είµαστε διαθέσιµοι λοιπόν να τιµήσουµε το πατέρα του Σπύρου και το νέο άλογο του, πανηγυρίζοντας. Χαρούµενοι πήγαµε στο σπίτι του Σπύρου. Καθοδόν συναντήσαµε και τον φίλο µας Μήτσο – Κοροπούλη, τον κουρέα. Πήγαινε να ανοίξει το κουρείο άλλα µυρίστηκε νταραβέρι και αποφάσισε να έλθει µαζί µας. Καλώς έπραξε! Το συµπόσιον αγαθότερον της εργασίας εστί! Η κυρά Μάχη, η µητέρα του Σπύρου καθώς και η υπόλοιπη οικογένεια απουσίαζαν από το σπίτι. Το πεδίον ήταν ελεύθερο και τέλειο για το νταραβέρι. Με την πρωτοβουλία που µας εχαρακτήριζε αποφασίσαµε να σφάξουµε µια κότα για να µπορέσουµε να πιούµε το κρασί. Αφού δεν ήταν εκεί η κυρά Μάχη για να µας εµποδίσει, αντί της κότας σφάξαµε το µεγάλο κόκορα. Κρασί είχαµε αρκετό. Ο πατέρας του Σπύρου είχε βάλει τρία κάρα σ’ ένα τεράστιο βαρέλι στη µπατάνα. Το κρασί το βρήκαµε ολίγο τι γλυκό και παράξενο στην γεύση αλλά είχε όµως ένα υπέροχο χρώµα. Ο Κοροπούλης σαν µεγαλύτερος και πεπειραµένος επί των πραγµάτων του οίνου, µυρίστηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και ρώτησε πόσο καιρό είχε το κρασί στο βαρέλι. Ο Σπύρος του είπε ότι δεν ήταν παρά µερικές ηµέρες που το είχαν φέρει από τα Μεσόγεια. Ο Κοροπούλης σαν δεύτερος Αρχιµήδης είπε θριαµβευτικά «Εύρηκα – Εύρηκα» «Χάνα Μούνε» Τούτο δεν είναι κρασί. Τούτου είναι Μούστος! Κανείς όµως δεν τον άκουσε και συνεχίσαµε να πίνουµε το θείο ζούµο του Βάκχου. ∆εν πέρασε πολύς καιρός όταν όλοι αρχίσαµε να έχουµε τα πρώτα συµπτώµατα της µέθης καθώς στοµαχικούς πόνους και εµετούς. Ο µούστος συνέχιζε την χηµική του µεταµόρφωση. Έβραζε και γινόταν κρασί µέσα στο τοµάρι µας.
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 28
Χειρότερα από όλους µας αισθανόταν ο Τσώνης. Είχε πέσει µπρούµυτα κατά γης και µούγκριζε αγρίως. Είχε πάθει εθισµό και αλκοολική δηλητηρίαση. Έχασε τα αισθήµατα του και έβγαζε αφρούς από το στόµα. Είχε µείνει σέκος. Όλοι φοβηθήκαµε µια γρήγορη αποβίωση! «Αλλά κακό σκυλί κακό ψόφο δεν έχει». Ο Μήτσο Κοροπούλης τον ξεµάτιασε µήπως εξ αιτίας της ωραίας κόµης του (κοκοράκι) τον είχαν µατιάσει, αλλά τίποτε! Ο Τσώνης πήγαινε για το βασίλειο του Άδη συνοδευµένος από τον Βάκχο. Η κατάστασης ήταν σοβαρή και τροµερή. Ο πανικός µας κατέβαλε όλους. Κάτι έπρεπε να γίνει! Τότε ο Κοροπούλης ζήτησε κρεµµύδια. Πολλά κρεµµύδια. Κανείς δεν αντελήφθη τι τα ήθελε. Αυτός όµως σαν άλλος Ιπποκράτης τα χρησιµοποίησε για φάρµακο. Η συνταγή ήταν απλή! Τρίψιµο των ορχιδιών! Ο βοηθός Αντώνης καθάριζε και ο Μήτσο – Κοροπούλης έτριβε µε κρεµµύδια, τους ορχίδας του Τσώνη. Η ιατρική επέµβασης φαίνεται δεν βοήθησε και ο Τσώνης χειροτέρευσε πολύ. Το τρίψιµο όµως συνεχιζόταν. Όλοι οι υπόλοιποι (εκτός του Σπύρου, του ηµιθανώντος Τσώνη και του Ιπποκράτη Κοροπούλη) φύγαµε, άρον άρον, για να πάµε στο επόµενο µάθηµα που ήταν τα λατινικά µε την κυρ. Κουστογιαννάκη. Οι «Κενές ώρες» είχαν παραπεράσει. Αργά και τρικλίζοντας, Ο ∆ιαµαντόπουλος o περασαµε στη ταξη θριαβευτικως! Γιωργης καθισµενος στο πρωτο θρανειο γιατι ηταν κουφος και δεν άκουγε καθόλου, αλλά είχε την όσφρηση άκρως ανεπτυγµένη ελεγε στον διπλα του Μητσο το Σωτηροπουλο Ρουµπα , Μυρίζουν µούστο! Η καθηγητρια Κυρια Κουτσογιαννάκη άρχισε να νευριάζει και να κάνει ερωτήσεις. - Τι έγινε εδώ; Θα σας πάω στο Γραφείο! Θα αποβληθείτε!! Ο Αντώνης για να αποφύγει την προσοχή της, ζήτησε να καθαρίσει το πίνακα που ήταν ήδη καθαρός. Ο Βαγγέλης ο Τσέτσας ενδιαφερθεί, στα καλά καθούµενα, για τον δεύτερο αόριστο ενός λατινικού ρήµατος. Ο επαΐων Αργύρης Αθανασιου ,πάντοτε πρόθυµος, απάντησε ότι τα λατινικά δεν έχουν δεύτερους αόριστους. Ο δε Νικολάρας ο Μουζακας εδωσε την σωστή απάντηση λέγοντας : - Ρε αγράµµατοι! Τα λατινικά δεν έχουν ρήµατα! Ο Σπύρις µεθυσµένος κάθισε στα τελευταία θρανία πίσω από τα κορίτσια για να κρυφτεί λιγάκι. Αµέσως η Κική Χατζή διαµαρτυρήθηκε λέγοντας! - ∆εσποινίς, τούτος να πάει στη θέση του. «Βρωµάει κρασίλα». Εν τω µεταξύ ο Λευτέρης ο Καντέσης µε απειλούσε γιατί από το παράθυρο της αίθουσας µε είχε δει προηγουµένως, που ερχόµενοι στη τάξη, είχα ξεράσει τα άντερα µου στη γωνία του σπιτιού του. ∆εν πέρασαν ούτε δυο λεπτά από αυτή τη κατάσταση όταν ξαφνικά ο Σπύρος ανεβασµένος στο παράθυρο της αίθουσας από την έξω µεριά φώναζε έξαλλος. «Ρε τι κάθεσθε εδώ. Ο Τσώνης πεθαίνει» Η τάξη αναστατώθηκε. Η Κουτσογιαννάκη έµεινε αµίλητη και φοβισµένη. Ο Τασ-Ντάβαρης έλεγε : - Παίδες! Χαρείτε! Τρεις µέρες χωρίς µαθήµατα λόγου κηδείας και πένθους! Μόνο µια από τις µαθήτριες έδειξε αδικαιολόγητη ανησυχία!! Τώρα εξηγείται γιατί ο Τσώνης έπινε τόσο πολύ µούστο . . . Πόσο είχε πιει; Εξ άλλου ο µούστος είναι ένας αθώος ζωµός. Μάλλον θα ήταν αλλεργικός στο µούστο!
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 29
Εγώ δεν στεναχωριόµουν τόσο πολύ για το θάνατο του Τσώνη. Μωρέ τι λες εκεί! Τι θα άφηνε τα χάµουρα; Εγώ σκεπτόµουν το άγριο ξύλο που θα έτρωγα από το πατέρα µου σαν συνεργός του φόνου και της πρωτοβουλίας του συνέρχεσθε. Σκεπτόµουν το τροµερό Κουβελάκη και το ξεκαθάρισµα µε το Λευτερ – Καντέση. Όταν αργότερα γυρίσαµε στο σπίτι του Σπύρου, ο Τσώνης ήταν καλύτερα. Ξαπλωµένος σ’ ένα κρεβάτι ξεβράκωτος και µε οκάδες κρεµµύδια µεταξύ των σκελών του έλεγε βραδέως : - Ρε που είµαι. Αµάν το κεφάλι µου! «Ρε βρωµάει κρεµυδίλα» Τελικά ο Τσώνης συνήλθε, αφού κοιµήθηκε πολλές ώρες. Ευτυχώς η Κουτσογιαννάκη, που µας αγαπούσε (κυρίως το Σπύρο) δεν ανέφερε τίποτε και αυτό το επεισόδιο έµεινε ατιµώρητο (H ευµενης επέµβασης µερικών καθηγητών υποψιάζεται). Αυτό το περιστατικό µόνο, επλούτησε τη γνώση µας περί της οινολογικής επιστήµης. «Να µη πίνετε µούστον κατά την περίοδο της χηµειο – µεταστάσεως του» Ύστερα από τόσα χρόνια, σχετικά µε αυτή τη περιπέτεια, έχω µείνει µε τις εξής απορίες. α. – Τι έγινε ο κόκορας; «Ποιος τον έφαγε»; β. – Εάν τα κροµµύα και οι όρχιδες έχουν σχέση µε την ιατρική και τη φαρµακοποιεία.
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 30
Προσκύνηµα δια την θαυµατουργό ανάρρωση του Τσώνη Εις µονήν Κλειστών Προσκυνηταί : • Μήτσο Κοροπούλης • Λολ Σπύρις • Τσώνης Ο Παθών • Σπύρος Ράκος (φωτογράφος)
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 31
Γ. Πέστροβας
Αληθινά Περιστατικά Επεισόδιο 4 Γεωργος Πεστροβας (Φιλολογικός ∆αίµων) Ήταν µικροκαµωµένος αλλά διαβολεµένος. Ποιος ξέρει από πού θα είναι η ράτσα του. Από το επίθετο του φαίνεται µάλλον βόρειος είναι και δεν απόκλειετε από Μακεδονικη προέλευση. Ευτυχώς που από την άλλη µεριά έχει ρίζες από τους Πανταζηδες και ετσι εκληρονοµησε ολα τα χουγια τα Καλυβιωτικα. Από µικρός ήταν δραστήριος, έξυπνος και τροµερά µελετηρός. Στο σχολείο ήταν πρωτεύων στα φιλολογικά µαθήµατα. Όλοι οι συµµαθητές το ανεγνώριζαν και οι καθηγητές περισσότερο. Θα αφηγηθώ ενα περιστατικό που έχει µείνει στην µνήµη µου και που ίσως ο ίδιος δεν θα θυµάται. Ο καθηγητης Ι. Πολυµεράκης όταν είµαστε στο µάθηµα των Νέων Ελληνικών µας έδωσε για εργασία σπιτιού να κάνουµε µια έκθεση βασιζόµενη σ’ ένα θέµα που είχε σχέση µε το «όπως στρώνεις θα κοιµηθείς ή το µήλο κάτω από τη µηλιά θα πέσει». Όλοι φέραµε τη εργασία στη τάξη. Την ωραιότερη η έκθεση την είχε γράψει ο Πεστροβας χωρίς καµιά αντίρρηση. Ο τίτλος της έκθεσης που είχε διαλέξει και που ο Πολυµεράκης δέχτηκε και ανεγνώρισε και έλαβε το εντυπωσιακό θαυµασµό του αγράµµατου τούτου ιστορίζοντα ήταν: «Κατά δια έδε κατσίκι» Εάν ο Πολυµεράκης αγαπούσε τους µαθητάς του αντιθέτως ένας άλλος καθηγητής που µας δίδασκε αρχαία στην Ογδόη ήταν ο περίφηµος Κουβελάκης. Ήταν ψηλός, αδύνατος και καχεκτικός. Ήταν τροµερά υπερήφανος και µας καλούσε όλους τελείως αγράµµατους. Στη δική µου περίπτωση βέβαια είχε δίκιο γι’ αυτό µε βαθµολόγησε στις τελικές εξετάσεις µε 5, πλην όµως ήταν άλλοι µαθηταί που ήσαν καλοί και που είχαν την ίδια τύχη µε τη δική µου. Παράλογο ήταν να λέει, µeτα πίστεως και µίσους, στο Πεστραβa ότι θα έβαζε ένα χαλκά στη µύτη του εάν θα πέρναγε στις εισαγωγικές της νοµικής. ∆εν του υπενθύµισε τοn χαλκά στη µύτη o Πεστραβας που περασε τις εξετασεις . Τουλαχιστον πρεπε να του έλεγε: «Μη προτρεχέτω η γλώσσα της διάνοιας» κύριε Κουβελάκη. Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 32
Ο Πεστροβας ήταν καλός µαθητής αλλά η επιτυχία του οφείλεται επίσης και στο πατέρα του ο οποίος τον ενθάρρυνε και που ουδέποτε του αρνήθηκε οικονοµική βοήθεια για βιβλία φροντιστήρια κ.τλ. Ο Πέστροβας πρόκοψε σαν δικηγόρος. Ήταν ο πρώτος από τη φουρνιά µας που όταν άρχισε να εργάζεται και που κερδιζε ηµερησίως 1.000 δραχµές της εποχής εκείνης. Είµαι βέβαιος ότι είναι καλός δικηγόρος και εξαιρετικός επαγγελµατίας. Ουδέποτε άκουσα επαγγελµατικά παράπονα από κανέναν.
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 33
Ο Βαγγελης Πιληχος Αληθινά Περιστατικά Επεισόδιο 5
Βαγγέλης Πηλιχός (Τσέτσας)
Μαθηµατικός δαίµων
Κατά αρχήν θα ήταν δίκαιο ναι ετοιµολογίσουµε το Παρατσούκλη του Βαγγέλη. Ήµασταν µάλλον στη εβδόµη. Στο µάθηµα της ιστορίας είχαµε καταπιαστεί µε τη Βυζαντινή Ιστορία και µάλιστα την εποχή του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου, ο οποίος είχε κατατροπώσει το στράτευµα του Συµεών της Βουλγαρίας. Ο Βασίλειος ήταν τόσο γενναιόδωρος και καλός αυτοκράτωρ ώστε τύφλωνε εχθρούς και φίλους. Όταν οι Βούλγαροι άκουγαν ότι έρχεται ο αυτοκράτωρ πανικόβλητοι φώναζαν στα λατινικά «Έρχεται ο Αυτοκράτωρ» “Venite Cesar”. Όταν ο Βαγγέλης ερωτήθει να επαναλάβει την άνω φράση η λέξη στα λατινικά το “Cesar” το πρόφερε καλώς σαν ΤΣΕΤΣΑΡ αλλά οι Ασπροπύργιοι, µικροί, µεγάλοι δεν χαρίζουν ούτε µια ετσιτου έµεινε σαν παρατσούκλι. Εποµένως ο Βαγγέλης δεν πρέπει να ενοχλείτε ούτε να θυµώνει όταν τον καλούν Τσέτσα δηλαδή Αυτοκράτορα! Ο Βαγγέλης στο Γυµνάσιο ήταν ένας πραγµατικός «Τσέτσας» στα µαθηµατικά. Ένας Αλγεβρικός ∆αίµων έλυνε όλα τα προβλήµατα. Παραµονές των εξετάσεων είχαµε µαζευτεί στο σπίτι του να για εξάσκηση αλγεβρικών προβληµάτων. Εκεί ήταν ο Λαζαρίδης, ο Σπύρος Λιάκος, ο Καραγιάννης, ο Αργύρης, ο Θανάσης, ο Σπύρις και άλλοι. Ο Σπύρις παρασταθεί µόνο µια φορά διότι τον ενδιέφεραν οι εξισώσεις δεύτερου βαθµού, ενώ αυτοί οι µαθητικοί δαίµονες ασχολούντο µε τις σειρές του Φούριερ και µε την ταυτότητα του Λανγκρανς που για να λυθεί έπρεπε να γεµίσεις δυο ολόκληρους πίνακες. Όταν όµως αυτοί οι δαίµονες προσπαθούσαν να λύσουν ένα Αλγεβρικό σύστηµα που είχε µόνο τρεις εξισώσεις αλλά δέκα άγνωστους ο Σπύρις εγκατέλειψε διότι δεν καταλάβαινε τίποτε και δεν µπορούσε να προσφέρει βοήθεια. Στους διαγωνισµούς της άλγεβρας ο καθηγητής κ. Καλογερόπουλος βαθµολόγησε το Βαγγελη µε 18 και το Σπύρι µε ένα 5. Στο δεύτερο εξάµηνο όµως, στη Γεωµετρία, ο Σπύρις που ηταν καλος βραβευθηκε µε ένα 19. Ο Καλογερόπουλος ευρέθη σε δίλληµα. Πρώτη φορά στη εκπαιδευτική του καριέρα του συνέβη ώστε ένας µαθητής να βγάζει στο πρώτο εξάµηνο ένα 5 και στο επόµενο 19. Αποτέλεσµα 5 + 19 = 24/2 = 12 = Περάσαµε. «Ας είναι καλά ο καθηγητης OΛάκης o Λιακος » Όχι µόνο ο Αυτοκράτωρ Τσέτσας ήταν δαιµόνιος. Υπήρχαν κι άλλοι δαίµονες. Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 34
Στην Αυλη του Θοδοση Πηλιχου−Κουνουση • Βαγγελης Πηλιχος Τσεζας • Γιωργης Τσιγκος Σπυρις • Το γαιδουρακι του Νιδε Ντεζο
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 35
Θανασης Τσιγκος
Αληθινά Περιστατικά Επεισοδειον 6 Θανασης Τσιγκος (Χηρας) Ο Θανάσης από µικρός είχε µια εντυπωσιακή πρόσοψη, ψηλός, οµορφονιός, έξυπνος, και µε µια φυσιογνωµία “su generis”. Πολλές φορές κλεισµένος στο εαυτό του ολιγοµίλητος νοµίζει κανείς ότι δεν γνώριζε κανέναν. Πάλι άλλες φορές ήταν τόσο ανοικτός και εύθυµος και µε ένα χιούµορ εξαίρετο που εδώ έχουµε τη περίπτωση του ∆όκτωρ Jekyll and Mr. Hyde. Κατά τη διάρκεια της περιόδου στο Γυµνάσιο. Ο Θανάσης ήταν καλός µαθητής, πολύ µελετηρός και άκρως υπάκουων εις τους γονείς του και στους δασκάλους. Από νωρίς και αυτός άρχισε τον αγώνα για να αποκτήσει τις γνώσεις και τους βαθµούς που ήταν απαραίτητοι για τις σπουδές στο εξωτερικό, και που τελικά τόσο καλά αποπεράτωσε στη πόλη του Κάρλου Μαγγνου. Για µια εποχή βλεπόµαστε σχεδόν κάθε εβδοµάδα στο περίφηµο Γερµανικό Ινστιτούτο Γκαίτε της Αθήνας που προσέφερε άριστες συναυλίες κλασικής µουσικής. Πέρασε µια περίοδο αρκετού χρόνου που για λόγους της µαύρης ξενιτιάς χαθήκαµε. Τελευταία, η φιλία µας ανεπτύχθει αρκετά και είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω καλύτερα ιδίως σε ένα ταξίδι που έκανε και µε επισκευει σε Μαδρίτη και Μαλάγα. Παρατήρησα την ευχάριστη προσωπικότητα, ευφυΐα και το χιούµορ του καθώς και τις περίεργες παραξενιές του. Μόνο θα αναφερω ενα αληθινό περιστατικό πουσυνεβει στη Ισπανια και που δικαίως αρνούµαι να µε επισκεφθεί εκ νεου. Κατά την διάρκεια της διαµονής του στη Μαλάγα ήταν τροµερά προσεχτικός στο φαγητό. Μιλώντας περί τροφίµων και διαίτων εισηγηθεί στη γυναίκα µου, µια δίαιτα που ήταν αποτελεσµατική για το διατηρήσει του βάρους και περαιτέρω υγεία. Εγώ βεβαίως έφερα αντίρρηση. ∆εν ήταν καιρός για δίαιτες. Αλλά ο Θανάσης επέµενε και έχασα το παιχνίδι «Σιώπησα και το έριξα στη κακή µου τύχη» Στα χρόνια µου να σου κόψουν τη µοναδική ευχαρίστηση που µας µένει δηλαδή ένα καλοµαγειρεµένο πιάτο, είναι µια δαιµόνια και καταστροφική ιδέα. Η δίαιτα που αναγκαστικά υπέστη ο έρηµος ο Σπύρις είναι η εξής : Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 36
∆ευτερα µεχρι Παρασκευη 1. – Πρωϊνό.
Ένα µήλο των 100 γραµ. Νερό όσο θέλεις
2. – Μεσηµεριανό
50 γραµ. κοτοπουλο µε δυο µικρά καρότα νερόβραστα και χωρίς αλάτι. Νερό όσο θέλεις
3. – Βραδινό
Ένα τσάι µε δυο µπισκότα χωρίς ζάχαρη. Νερό όσο θέλεις
4. – Νύχτα
Περπάτηµα 8 χλµ. χωρίς παύση Νερό µόνον 300 cc µετά την άσκηση
Σαβατο και Κυριακη Ως ανω συν ενα αυγο βραστο χωρις αλατι στο Μεσµεριανο. Τροµερα οικονοµικος µουσαφηρης ο Θανασης. Τετοιους µουσαφηρηδες θελουµε και οχι σαν τον Λουκα Κιοκε που µε τις τσιπουρες τις πελαγισιες σε εβγαζε εξω.
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 37
Επεισόδιον 7 Αληθινά Περιστατικά
Ο Φίλτατος Λουκάς Κιοκες Περιληπτικά, ο Λουκάς Κιόκες, είναι ένας από τους πλέον καλούς και τίµιους ανθρώπους του Ασπροπύργου. Είναι εποµένως άξιος, απέραντου σεβασµού και φιλίας. Οπωσδήποτε, ο ζυγός των προτερηµάτων έναντι των µειονεκτηµάτων του γέρνει φανερά προς τη µεριά των προτερηµάτων. Αρχίζω, χωρίς την άδειαν του, να αναλύσω µερικά από τα µειονεκτήµατα και ιδιορρυθµίες του που ιδιαιτέρως µε έχουν εντυπωσιάσει περισσότερο. Ο Λουκάς πάρα τα (70+) χρόνια του, ακόµη, µένει πιστός στις νοοτροπίες της χρυσής εποχής του χωρίου µας. Πιστεύει ότι είναι ∆ον Ζουάν Τενόριο, και ότι καµία γυναίκα στο Αττικό χώρο δεν αντιστέκεται στην γοητεία του. Πιστεύει ακράδαντα ότι τουλάχιστον sτο Θριάσιο πεδίο είναι ο δεύτερος καλύτερος χορευτής του ζεµπέκικου (Παραδέχεται ότι ο Τάντας είναι ο κορυφαίος). Ισχυρίζεται ότι θα ήταν ο πρώτος παίχτης, «της ξερής και της τριανταµίας» εάν δεν ήταν για τον Στέλιο Μβέλε, που τον θεωρεί, µαέστρο, καθηγητή και πρωτοπόρο του χαρτοπαιχτικού κλεψίµατος. Θυµώνει και το θεωρεί υποτιµητικό όταν τον επικαλούν Τσόκανi αν και είναι το µητρικό του επώνυµο. Από πολιτεικής θέσεως, ο Λουκάς, αν και έχει κάνει µετανάστης, αν και πάντα κακό πληρωµένος υπάλληλος παρά την εργατικότητα του, αν και νυν πενιχρός συνταξιούχος µένει ακράδαντα και δογµατικά, πιστός υποστηρικτής της ∆εξιάς, θαρρείς και είναι ο Μποδοσάκης. Καταλαβαίνω και ανέχοµαι όλα τα µειονεκτήµατα και ιδιοτροπίες του αλλά µα τον ∆ια! Μόνο µια ουδέποτε µπόρεσα να καταλάβω!! «Την άπληστη και µανιακή του τάση υπέρ της ιχθυοφαγίας». Όλων µας αρέσουν τα ψάρια αλλά η υπερµανία του Λουκά για τις τσιπούρες και δη τις πελαγίσιες έχει φτάσει σε ασθενή ψυχονευρολογικά όρια. Άξια ψυχολογικής µελέτης είναι η µανία του αυτή. Σίγουρα ο Φρόιντ θα την ονόµαζε «Άκρως Μανιακόν Ιχθυοφαγεικόν σύνδροµα» Όταν έρχεται στην Μαλάγα µε φέρνει σε σηµείο πτώχευσης, γιατί καθηµερινώς θέλει να τρώει τσιπούρες πελαγίσεις, που ως γνωστόν, είναι σπάνιες και πανάκριβες παντου. Για να αποφύγω αυτή τη κατάσταση έχω µηχανευθεί ένα κόλπο για να του κόψω ή τουλάχιστον µειώσω αυτή την απεριόριστη τσιπουρολαιµαργία του. Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 38
Παρακαλώ, ζητώ εχεµύθεια, για να µη µάθει ο Λούκας τον δόλον γιατί θα επανέλθουµε στα ίδια. Του είπα λοιπόν µια ηµέρα πριν φτάσουµε σε µιαν ψαροταβέρνα, µε ύφος σοβαρό και προσποιούµενος τον στεναχωρούµενον, ότι όντως διάβασα στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ κάτι φοβερά νέα τα οποία µας αφορούσαν. Του είπα ότι η Μεσόγειος ένεκεν των βιοµηχανικών ρυπασµάτων, είχε µολυνθεί από υδράργυρο και ότι τα θαλασσινά, έχουν αποθηκεύσει, (κυρίως στην κεφαλήν τους) µεγάλες ποσότητες υδράργυρου που σηµαίνει ότι η κατανάλωσης των από ανθρώπους δηµιουργεί µια ασθένεια, καλούσα. «Υδραργύρωσης Καρκινοφόρου Μορφnς» Τα πρώτα συµπτώµατα, αυτής της ασθένειας είναι η σεξουαλική εξουδετέρωση, το άσπρισµα και πέσιµο των µαλλιών καθώς η παρουσία ρυτίδων στο πρόσωπο. Τέλος προκαλεί τροµερό θάνατο. Ο Λουκάς κατ’ αρχήν, έµεινε σιωπηλός και σκεπτικός, αλλά µετά, µάλλον θυµωµένος απάντησε : «Ρε Σπυρ! Εγώ θα φάω τσιπούρες και ας µου ανέβει ο υδράργυρος σαν στήλη θερµοµέτρου». Φαίνεται όµως ότι εκ των υστέρων η υπόθεσης περί υδραργύρου, τον απασχόλησε. Νοµίζω ότι µάλλον τον στενοχωρούσε το πέσιµο των µαλλιών και οι ρυτίδες παρά ο θάνατος. Παράδοξα, ένα απόγευµα, έτοιµοι για την ψαροταβέρνα µου είπε : «Σήµερα θα φάµε µακαρόνια! Να τρώµε τσιπούρες µόνο τρεις φορές την εβδοµάδα». Το αποτέλεσµα του κόλπου έπιασε µόνο µερικώς. Επιτυχία µόνο κατά τρία έβδοµα. Ο Λουκάς, βέβαια συνεχίζει να τρώει τσιπούρες αλλά όχι µε τόση όρεξη και λαιµαργία. Το µόνο και κυριότερο επίτευγµα του κόλπου είναι ότι τώρα αποφεύγει να τρώει «το επιδόρπιον» του που δεν είναι άλλο από την κακοήθη, ρεζιλοπρέπουσα, βλοσυρά και θορυβώδη συνήθεια να ρουφάει «τα κεφάλια των ψαριών». Αλλά, εξ’ αιτίας των τύψεων µου για αυτή τιµωρία, του επρότεινα, βέβαια, για το καλό της υγείας, µας να τρώµε καθηµερινά, σαρδελίτσες µετά κεφάλων των, διότι αυτές ψαρεύονται στη Πορτογαλία που ευρίσκεται στο Ατλαντικό και που ακόµη δεν έχει µολυνθεί τελείως από υδράργυρο. Η απάντηση του Λουκά ήταν : «Ρε Κοτσ Σπύρ τις σαρδέλες να τις φας εσύ «Εγώ θα φάω τσιπούρες και ας πεθάνω» Από µέσα µουρµούριζα! «Ρε κερατά Τσοκάνι, πονηρέ, που θα µου πας! Σου τη φυλάω» Παρ’ όλα αυτά όλοι θα αναρωτήσθε που είναι τα προτερήµατα του. Θα αναφέρω, χωρίς την άδειαν του πάλι, µόνο ένα περιστατικό που καλύπτει όλα τα µειονεκτήµατα του και που δικαιολογεί την αιτία της µεγάλης φιλίας που τρέφουµεε, η γυναίκα µου και εγώ, για τον Λουκά. Αµέσως εξηγούµαι. Ήταν καλοκαίρι του ’66. Ο Λουκάς και εγώ ήµασταν φίλοι. Μαζί πηγαίναµε για τουριστοψαρέµατα. Εκείνη την εποχή αναγκαστικά βρισκόµουν στην Ελλάδα που έκανα την θητεία µου. Τρελά ερωτευµένος µε την Ισπανιόλα, που είχαµε καιρό να συναντηθούµε Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 39
και που το σαράκι του έρωτα ήταν τόσο µεγάλο, που µέχρι σκέφτηκα την λιποταξία για να πάω να την βρω. Εν όψει όµως των πειθαρχικών επιπτώσεων, αποφασίσαµε, να έλθει αυτή στην Ελλάδα. Στην οικογένεια της θα έλεγε (ψευδώς) ότι θα ξαναπήγαινε στη Αγγλία για ένα σεµινάριο. Όλα τα σχέδια για τον ερχοµό της Μανουέλας πήγαιναν καλά, εκτός του οικονοµικού προβλήµατος. Χρειαζόµουν χρήµατα. Εγώ ήµουν στρατευµένος και δεν είχα δραχµή. Ωραίο είναι να είσαι ερωτευµένος, αλλά να είσαι απένταρος, είναι τελείως απάνθρωπο. Πώς θα απεξερχόµουν στα έξοδα; Πάλι µε τα δικά της; Εν τω µεταξύ εκτός άλλων της είχα πουλήσει ένα σωρό ψέµατα, ότι ήµουν εύπορος γιος µεγάλου γεωπαραγωγού. Το κακό ήταν ότι το είχε πιστεύει. Έπρεπε να γίνει κάτι να µη φανεί η κακοµοιριά µου. Ήταν τελείως αδύνατον να ζητούσα χρήµατα από τους δικούς µου. Εκτός που δεν υπήρχε δραχµή γιατί η ντοµάτα δεν πουλιόταν, ήµουν σίγουρος ότι αντί χρηµάτων θα εισέπραττα µούντζες και καλλωπιστικά επίθετα και φράσεις όπως «Παλιο – γκοµενιάρη, Ρεζίλη, Τσάµπα τα γράµµατα που έµαθες, ποιος θα σου δώσει ρε, γυναίκα στο χωριό µε αυτά που κάνεις; Πάει κατά διαβόλου το προξενιό. Να µη πατήσει το πόδι της στο χωριό; Από τη διασταύρωση και κάτω κάνε ότι θες. Άλλη λύση ήταν να ζητήσω δανεικά από φίλους. Όλοι τους όµως ήσαν απένταροι (τι περιµένεις αφού εργάζονταν στο ΑΣΠΡΟ). Όταν τελικά κατέφυγα στον Λουκά, για δανεικά, µου είπε ότι δεν είχε, γιατί το µισθό του τον είχε πάρει, (όπως συνήθως), προκαταβολή και τα είχε φάει στα µπουζούκια σ’ ένα πανηγύρι. Όταν του εξήγησα τους λόγους της ανάγκης των χρηµάτων αµέσως είπε, ότι είχε µια λύση να εξοικονοµήσοµε µερικά. Καθώς µου είπε, ήταν η λύσης που κατάφευγε αυτός σε ώρα ανάγκης και µόνο όταν επρόκειτο για γκόµενες. Αµέσως σκέφτηκα ότι η λύσης θα ήταν η χρηµατοδότηση από τον αδελφό του τον Κίτσο Κιόκε όποιος είχε πρόσφατα έλθει µετά από τη εργολαβική επιχείρηση του στη χώρα του Καντάφι. Όταν ερώτησα το Λουκά σχετικά µε αυτό, µε µούντζωσε, µετά αµφοτέρων των χειρών λέγοντας µου αγρίως. - Χάνα µούνε ρε δραγατ. Που είναι τα λεφτά. Ούτε δραχµή δεν τον άφησαν να φέρει! - Ρε οι αραπάδες του τα πήρανε όλα, µέχρι τα µιστρα!! Την επόµενη ηµέρα έβαλε εµπρός τη µέθοδο για τη λύση της οικονοµικής µου απελευθερώσεως. Με πήγε στο «Κρατικό Νοσοκοµείο Νικαίας Πειραιώς Τµήµα Αιµοδοσίας» Πουλήσαµε 1 Λίτρο αίµα Ο ΚΑΘΕΝΑΣ και εξοικονοµήσαµε τα απαραίτητα. «Ο φίλος τον φίλον εις τους κινδύνους γνωρίζει»
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 40
Θα συµφωνείτε λοιπόν µαζί µου ότι αυτή η ευγενής χειρονοµία του Λουκά είναι ένας ισχυρός λόγος για µια διαρκή και αδελφική φιλία. Ο Λουκάς µέχρι αίµα έχει δώσει για τον φίλο του!! Τι αξία έχουν λοιπόν για τον φίλο του, µερικές Τσιπούρες και ας είναι και Πελαγίσιες!
Ο Λουκας Κιοκες µε το Γιωργο Τσιγκο Σπυρι εις την Μαδριτη Καλοκαιρι 2009
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 41
Αληθινά Περιστατικά Επεισόδιον 8
Ο Σωτήρ Μόρτης στη Αγγλία Ήταν Ιούνιος του ’64 στο Βρίστολ της Αγγλίας. Ήµουν στη εποχή των εξετάσεων κλεισµένος στο φτωχό δωµάτιο του 5ου ορόφου της οδού Μβέλβιου βουτηγµένος στη µοναξιά και το διάβασµα προσπαθώντας να βγάλω κανένα µάθηµα. Η ζωή κυλούσε χωρίς κανένα ενδιαφέρον γιατί όλοι οι άλλοι συµµαθητές στο κτίριο είχαν τις ίδιες φροντίδες: «Τις εξετάσεις». Ένα απόγευµα µέσα στη απόλυτη ηρεµία, το αυτί µου άκουσε ένα σφύριγµα που αµέσως µου έφερε ανατρίχιασµα. Το σφύριγµα αυτό ήταν µεν γνωστό αλλά ήταν αδύνατο να φανταστώ εάν ήταν πραγµατικό ή ο νους µου έκανε παιχνίδια. Το επαναληπτικό σφύριγµα, «φιου φικ» που ήταν το χαρακτηριστικό του Ασπροπύργου, έκανε τη καρδιά µου να ταχύπαλµα ανώµαλα. Βγαίνω έξω από το δωµάτιο και κοιτάζω κάτω τις σκάλες προς τη κεντρική είσοδο. Βλέπω ένα άνδρα µε ένα ψάθινο καπέλο και µια βαλίτσα στον ώµο. - Κατέβα ρε Κοτσ-Σπυρ να µε βοηθήσεις γιατί τούτη η βαλίτσα µε έχει κόψει. Ήταν ο Σωτήρης ο Μόρτης ο οποίος ερχόταν στην Αγγλία επ’ ευκαιρίας του παγκόσµιου ποδοσφαιρικού κυπέλου χωρίς βέβαια να µε προειδοποιήσει. Ήξερε τη διεύθυνση αλλά όχι τον όροφο εποµένως το σφύριγµα ήταν ο µόνος τρόπος κατατοπίσεως. Ο Σωτήρης έµεινε στο σπίτι µου 30 ηµέρες. Μου έδωσε µια ωραία έκπληξη και καλή εντύπωση. Ήταν καθαρότατος. Έκανε µια γενική καθαριότητα στο διαµέρισµα. Μαγείρευε καθηµερινώς ελληνικά φαγητά και δεν έπαυσε να καλαµπουρίζει. ∆εν είδε ούτε ένα µατς, που ήταν σε άλλες πόλεις, για λόγους οικονοµικούς. ∆εν υπήρχε ούτε δραχµή. Τα είδαµε όλα στη τηλεόραση. Όταν εγώ πήγαινα στα µαθήµατα αυτός πήγαινε σ’ ένα πάρκο εκεί κοντά για ψάρεµα πούστηδων. Μια ηµέρα γυρίζοντας στο σπίτι βλέπω το Σωτήρη συνοδευόµενο από ένα αστυφύλακα Μπόµπη. - Τι έκανες ρε Σωτήρη; - Έβραβα µε σκλεµπέ µουλάτενε! Μου απάντησε (Το χτύπησα µε κλωτσιές το µαγκούφη) Εγώ τρόµαξα µήπως είχε δείρει κανένα πούστη. Αλλά είχε γίνει κάτι πιο σοβαρό που στη Αγγλία είχε σοβαρές επιπτώσεις. Είχε ρίξει δυο γερές κλωτσιές σ’ ένα σκυλί µιας κυρίας στο πάρκο. Πληρώσαµε 16 στερλίνες πρόστιµο. Σε λίγες ηµέρες ο Σωτήρης µου ζήτησε, δια µέσου ένα χάρτη της Ευρώπης, να του εξηγήσω πώς να γυρίσει στην Ελλάδα µε τα πόδια γιατί είχε ξοδευθεί τελείως και δεν είχε χρήµατα για τα εισιτήριο της επιστροφής.
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 42
- Πως θα πας µε τα πόδια ρε είσαι στα καλά σου, του είπα. - Ναι ρε κουτό! Εδώ, ίσα κάτω, θα βγω στο Ντοβέρ, ίσα κάτω, στο Κουταλά, νταού!! πήγα στο χωριό. Τον δάνεισα και αγόρασε ένα εισιτήριο και γύρισε στην Ελλάδα. Λυπήθηκα που έφυγε γιατί τελείωσε η καθαριότητα, το ελληνικό µαγείρεµα και το καλαµπούρι. Όταν γύρισα στο χωριό, ο Σωτήρης µου επέστρεψε τα δανεικά αµέσως και µε κέρασε και µια µπύρα στο χασάπικο του Μήτσο-Πατσά. Ο Σωτήρης ήταν ένας ωραίος χαρακτήρας.
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 43
Aληθινά Περιστατικά Επεισόδιον 9
Μαγγανοπήγαδο και ο Τετραγωνισµός της Τροχαλίας Στην Κοριτσιά του Κατσουλιέρη, περιοχή Θριασίου, ο πατήρ ηµών Κότσι Σπύρις µε το όνοµα, µαζί µε τον Νικόλαον Πηλιχόν, αλλιώς Νίκο Εβγκίτην, άνοιξαν πηγάδι ογδόντα µέτρα βάθος για να κάνουν περιβόλι. Το ιστορικό µαγγανοπήγαδο, µε εκατόν εξήντα µέτρα αλυσίδα µε κουβάδες (300 τον αριθµό), ήταν ο µοναδικός τρόπος αντλήσεως του νερού για τον ποτισµό του περιβολιού και αφού δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύµα, η µόνη πηγή ενέργειας ήταν η πετρελαιοµηχανή. Ένας µηχανικός, φίλος του µπάρµπα Νίκο Εβγκίτη, ναυτικός, επρότεινε και µας πούλησε µια µηχανή πολυστροφική που ήταν για πολεµικά καΐκια και όχι για σκοπούς ειρηνικούς, όπως µαγγανοϋδρεύσεως. Επειδή η µηχανή λειτουργούσε µε πολλές στροφές, ύστερα από τρεις µέρες λειτουργίας, έκαιγε λόγω υπερθερµάνσεως, τις φλάντζες του περµανίτη, µε αποτέλεσµα να αλλάζουµε συχνά φλάντζες και να βάζουµε µπροστά την µηχανή µε τη µανιβέλα, πράγµα πολύ κοπιώδες. Με λίγα λόγια µε είχε κάψει η µανιβέλα. Ήταν δική µου η καταδίκη της µανιβέλας αφού ήµουν σωµατώδης και κουτούκι. Εξάλλου η άρνησης ίσον τρίφλες. Εδώ αρχίζει η θλιβερή ιστορία µου. Έπρεπε οπωσδήποτε να βρω µια λύση για να γλιτώσω. Επιστράτευσα λοιπόν εξ ανάγκης τις γνώσεις µου. Σύµφωνα µε όσα µας είχε πει ο Λάκης ο µαθηµατικός στο φροντιστήριο : Ω=ρ2πf, δηλαδή η περιστροφική ταχύτητα (Ω) ισούται µε τη ακτίνα της τροχαλίας στο τετράγωνο (ρ2) επί την ταχύτητα του ιµάντος ανά λεπτό. ∆ηλαδή µε απλά λόγια στην προκειµένη περίπτωση, προκειµένου να αποφευχθεί η υπερθέρµανση της µηχανής, έπρεπε σύµφωνα µε τον ανωτέρω τύπο να αυξηθεί στο τετράγωνο η ακτίνα της τροχαλίας της µηχανής, που µετέδιδε την κίνηση και να µειωθεί αναλόγως το τετράγωνο της τροχαλίας του µαγκανιού ώστε αφενός να διατηρηθεί σταθερή η ταχύτητα του ιµάντος και αφετέρου να µην υπερθερµαίνεται η (πολυστροφική) µηχανή. ∆εν πρόλαβα να εξηγήσω στον πατέρα µου τα θεώρηµα που µας είχε µάθει ο Λάκης ο µαθηµατικός στο φροντιστήριο, όταν µια αστραπιαία µπάτσα µου άφησε το δεξιό αυτί αργό για τρεις ηµέρες. Το αριστερό όµως αυτί άκουσε τον πατέρα ηµών να λέγει : «Ατ Λάκιν τσάµπα παρατ µερ. Σι ντο µπενιέ τροχαλίνε τετράγωνο, σι ντο ριγέ λουριδέα». Ερµηνεία : Αυτός ο Λάκης τσάµπα τα λεφτά παίρνει! Πως θα κάνουν την τρόχαλεία τετράγωνη; Πώς θα σταθεί ο ιµάντας. ∆υστυχώς εκατάλαβε το θεώρηµα κακώς. ρ2 = ακτίνα στο τετράγωνο, εννόησε ότι πρότεινα να κάνουµε την τροχαλία του µαγκανιού τετράγωνη. Τελικώς όταν επήγε στον Λάκη, αυτός του είπε ότι έτσι είναι. Αφού έριξε µερικές µπαναγίες και µου έκοψε το φροντιστήριο, πήγε να ρωτήσει τον αρχιµηχανικόν – σιδηρουργόν και µαγγανοποιόν, Τας Σούτα και τον βοηθό του υποµηχανικόν, Κότσι Τάνη που του είπαν :«Ρε! Τε κιάλες ντιάλινε ντε γιατρό. Σούµε γραµµάτ µαρουσιόνιενε!» (Βρε! Να το πας το παιδί στο Γιατρό!! Τα πολλά γράµµατα τρελαίνουν) Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 44
Ο Νίκο Εβγκίτης όµως ρώτησε τον Αποστόλη τον µαγγανοποιό που σαν ένας άλλος Πυθαγόρας του είπε να αλλάξει πετρελαιοµηχανή και να του πουλήσει µια Λίσστερ δεύτερο χέρι. Ο Μπάρµπα Νίκος Εβγκίτης όµως που είχε πάει στο σχολαρχείο είπε να δοκιµάσουµε την θεωρία των τροχαλιών. Αφού άλλαξαν τις τροχαλίες µε τον τρόπο που είπα, η µηχανή δούλεψε δέκα οκτώ χρόνια µέχρι που η ∆ΕΗ έφερε το ηλεκτρικό ρεύµα και έβαλαν αντλία. Έχω τον Πυθαγόρα και το δεξί µου αυτί µάρτυρες. Επ’ ευκαιρία τα σέβη µου στο αειµνιστον καθηγητή Μαθηµατικό Λάκη Λιάκο! Του ειµαστε υπόχρεοi πολύ. Και αυτός συνέβαλε στη ανθρωποποίηση µου.
Τυπικο Μαγγανοπηγαδο αλογοκινουµενο πρωτης γενειας
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 45
Τυπικο Μαγγανοπηγαδο ηλεχτροκινουµενο δευτερης γενειας
Συγχαρητήρια στον φίλο µου Σταµάτη Μυλωνά, άριστο σιδηρουργό που µε δική του πρωτοβουλία έφτιαξε ένα εν λειτουργία µαγγανοπήγαδο και που τον δώρισε στον ∆ήµο Ασπροπύργου. Ευρίσκεται δε στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής και αξίζει να το επισκεφτεί κανείς.
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 46
Αληθινά Περιστατικά (Επεισόδιον 10)
Ο Καρπουζοφέρων Άτλας Εκτός του Νίκο Μουζάκα έλαβε άλλες επισκέψεις Ασπροπυργίων στο Βριστόλ της Αγγλίας κατά την διάρκεια της διαµονής εκεί σαν σπουδαστής όπως του Πατέρα µου και του Σωτηρ – Μόρτη. Ήταν καλοκαίρι του ’65. ο πατέρας µου αποφάσισε να µε επισκεφθεί στη Αγγλία. Θα ερχόταν σιδηροδροµικώς. Σχεδόν ο περισσότερος κόσµος στην Ευρώπη ταξίδευε µε το τρένο γιατί αυτή την εποχή τα αεροπορικά εισιτήρια ήσαν πανάκριβα. Η διαδροµή ήταν δια µέσου Γιουγκοσλαβίας, Αυστρίας, Γερµανίας, Βελγίου και τελικά µέσου Ντόβερ το τρένο έφτανε στο σταθµό της Βικτωρίας του Λονδίνου. Το δυσκολότερο ήταν το ταξίδι κατά µακράς της τότε Γιουγκοσλαβίας γιατί τα τρένα ήσαν ακόµη ατµοκίνητα και πολύ αργά. (Αθήνα – Λονδίνο τρεις µέρες και δυο νύχτες). Έδωσα στο πατέρα µου τις απαραίτητες συµβουλές σχετικά µε το ταξίδι που το γνώριζα καλά. Όταν ήταν προγραµµατισµένα και πήγα στο σταθµό της Βικτωρίας να τον παραλάβω. Περίµενα λίγο να φύγει ο κόσµος και στη εξέδρα του τρένου έξω από τα τελευταία βαγόνια βλέπω ένα άνδρα µε την συνηθισµένη ασπροπυργιώτικη τραγιάσκα, που µε το ένα χέρι κρατούσε µια τεράστια και αρκετού βάρους βαλίτσα ενώ µε το άλλο κρατούσε στον ώµο ένα τεράστιο καρπούζι που θα ήταν το λιγότερο 30 κιλά και από µακριά όλο το πανοραµικό σύµπλεγµα φαινόταν σαν Άτλας µε την γη στο ώµο! - Τι το ήθελες αυτό του είπα! Έχουνε και εδώ καρπούζια. Τα φέρνουν από την Ελλάδα; Αφού έριξε µερικές παναγίες, µου είπε ότι το κουβαλούσε από το σταθµό των Σκοπίων που τούτο πούλησε ένας Γιουγκοσλάβος, νοµίζοντας ότι δεν θα είχε καρπούζια στη Ευρώπη. Ο πατέρας µου ήλθε στη Αγγλία την 1 του Ιουλίου. Άρχισε να βρέχει την ηµέρα που ήλθε και δεν σταµάτησε µέχρι την ηµέρα που έφυγε δηλαδή 30 ηµέρες συνέχεια. Πριν φύγει µου είπε : - Μάζεψε τα ρε να φύγουµε. Πώς µπορείς να ζεις εδώ. Θα µουχλιάσεις. Η βροχή τον ενοχλούσε πολύ, αλλά περισσότερο τον ενοχλούσε το φαγητό. Σ’ ένα πλούσιο γεύµα προς τιµή του που µας προσέφερε στο σπίτι του, ένας φιλέλλην καθηγητής µου, εκτός από το Ροζ Μπιφ που δεν το έβαλε στο στόµα, λέγοντας ότι ήταν κρέας σκύλου, στο τραπέζι είχε και ένα αλά Γαλλικά µαγειρευµένο κουνουπίδι µε κρέµα. ∆ηλαδή κουνουπίδι άσπρο βραστό µε µια άσπρη κρέµα επάνω του. Μόλις το βλέπει ο πατήρ ηµών του ήλθαν τα έντερα στο στόµα. Είχε όµως καιρό να µου πει εν Αρβανιστί γιατί η γυναίκα του καθηγητή ήξερε λίγα Ελληνικά. - Ρε Τσι ιστε κι Μούτι ? (Τι είναι αυτό το σκατό) Για να µη γίνουµε ρεζίλι του είπα : - Χάε πσε καθηγητιου νουκε ντο µι σκονιε µάθηµ. (Φάε γιατί ο καθηγητής δεν θα µε περάσει το µάθηµα). Τι θυσίες κάνουν οι γονείς για το καλό των παιδιών τους. Ευτυχώς, ο Εγγλέζος καθηγητής και ο Γέρος γίνανε φίλοι. Τον πήγε σε διαφορές αγελαδοτροφικές µονάδες (ένα στάβλο µε 500 αγελάδες) και είδε τη συστηµατική αγελαδοτροφεία.
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 47
Κατά την διάρκεια αυτού του ταξιδιού στη Αγγλία αγοράσαµε και ένα τρακτέρ Μασσέϋ Φέρκισον, από δεύτερο χέρι. Για να αποφύγουµε τα έξοδα της µεταφοράς από το Βρίστολ στο λιµάνι του Λονδίνου όπου επρόκειτο να µπαρκαριστεί για το Πειραιά, το µετέφερα εγώ οδοιπορικός. Η απόσταση είναι 260 χιλ. Οδηγούσα 36 ώρες. Μου έδωσαν µερικές κλήσεις και µε έβγαλαν και στις εφηµερίδες.
Συνφοιτηται στο Πολυτεχνειο του Βριστολ της Αγγλιας
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 48
Αληθινά Περιστατικά Επεισόδιον 11
Η Τσα – Τσα Λένα Ήταν τέλη του πενήντα, εποχή δύσκολη στον Ασπρόπυργο, λόγω της αδιαλλάκτου οπισθοδροµικής νοοτροπίας των κατοίκων της. Ακόµη στο χωριό έµεναν στοιχεία βάρβαρα µακριά από την πρόοδο και την αλλαγή όχι µόνον γιατί δεν είχαν θέληση, αλλά απλώς τα ήθη και τα έθιµα είναι δύσκολα στην εξέλαση. Στην πραγµατικότητα η τροπή από µια κοινωνική συνήθεια και νοοτροπίας σε άλλη, είναι πάντοτε κοπιώδης και χρειάζονται πολλά χρόνια, ακόµη, γενιές να αφοµοιωθούν και να προσαρµοσθούν. Τέτοια ήταν η περίπτωση των χωριανών µας και ιδίως της Τσα-Τσα Λένας (θεός Σχωρέστην) µε το παρατσούκλι Λενν – ΑΙ∆ΕΙΟΝ από το γένος των Τσακολίδων, γυναίκα του µπάρµπα Τασ – Βακελ – Κώστα, χρυσού ανθρώπου, που αντιθέτως από αυτήν είχε µυαλό αρκετά προχωρηµένο για την εποχή του. Η Τσα – Τσα Λένα λοιπόν είναι η πρωταγωνίστρια του κάτωθι λυπηρού επεισοδίου. Ένας ξένος, πλανόδιος πωλητής, καλός και ευγενικός άνθρωπος, προσπαθούσε να βγάλει το µεροκάµατο πουλώντας τα εµπορεύµατα του, τα οποία µετέφερε σε µια βαλίτσα, επί ώµου, επισκέπτοντας τα σπίτια του χωριού ένα προς ένα. Πουλούσε διάφορα πράγµατα όπως, σαπούνια, οδοντόκρεµες, δερµατόκρεµες, κολόνιες, χτένια, φουρκέτες και άλλα ευγενή είδη για λεπτές και ευγενής κυρίες. Εµπορικό λάθος, διότι να πουλήσεις αυτά τα είδη στο χωριό µας ήταν σαν να πουλούσες παπούτσια στη κεντρική Αφρική. Αφού πέρασε από το σπίτι µας και αφού δεν πούλησε τίποτε διότι δυστυχώς δεν είχε σαπούνι πράσινο που χρειαζόµασταν, ενώ το άλλο το επικαλούµενο, LUX, δεν έκανε, διότι κατά την µάνα µου ήταν για πούστηδες. Ο µικροπωλητής απελπισµένος προχώρησε στο επόµενο σπίτι. Στο σπίτι της Τσα – Τσα Λένας!! Ο µικροπωλητής ανοίγοντας την βαλίτσα µε τα εµπορεύµατα του ρώτησε την Τσα – Τσα Λένα!! - Θέλετε τίποτα µαντάµ; ∆εν πέρασε ούτε ένα λεπτό, όταν ακούστηκαν από την αυλήν της, φωνές βοήθειας και σπαραγµοί πόνου. Βγαίνοντας στο δρόµο, ξαφνιασµένοι, βλέπουµε τον πραγµατευτή να φεύγει ολοταχώς, χωρίς την βαλίτσα του, µε κατεύθυνση την πλατεία, να πάρει το πρώτο λεωφορείο, κρατώντας το µατωµένο κεφάλι του µε τα δυο χέρια λες και είχε δεχθεί, κατακέφαλα, κεραυνό ή τουλάχιστον ένα τροµερό πλήγµα ραπαδόξυλου. (Πλήγµα ραπαδόξυλου χειρότερον κεραυνού εστί). Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 49
Εν τω µεταξύ βλέπουµε την Τσα – Τσα Λένα να βγαίνει στην αυλόπορτα, έξαλλη και χωρίς κεφαλοµάντηλον πράγµα που εσήµαινε ότι η κατάστασης έπρεπε να ήταν σοβαρή και κάτι τροµερό είχε συµβεί. Καλούσε δυνατά την µάνα µου, ενώ ο Μπάρµπα Τάσος, απελπισµένος κουνούσε το κεφάλι του. Φούλε!! Μοη Φούλε!! Πώπωωωω!! Τουρπ!! Αι – παλιο, κιαραταη ι χουαη «µα θα ΜΑΝΤΑΜ» Τσι γεσε πουττεννε!! Μπισταρδενε, εµι ε βράβα ντιέ κρίετε µε παστουνίνε ι Τασιστ!!! Νούκε θουε τσι νουκου ιστε κετου Νιδά πσ ε ντο ιπρέρε χέρδετε, µε ντραπίρινν ! (Σοφία!! Μωρή Σοφία!! Μεγάλη ντροπή!! Αυτός ο κερατάς ο ξένος µε είπε Μαντάµ τι ήµουν πουτάνα; Τον µπάσταρδο, γι’ αυτό τον έδειρα στο κεφάλι µε το µπαστούνι του Τάσου µου. ∆εν λες που δεν είναι εδώ ο γιος µου ο Λεωνίδας γιατί θα του έκοβε τα µπόσικα µε το δρεπάνι) Ο πλανόδιος πωλητής σαν λεπτός και ευγενικός κύριος, απευθύνθει στην Τσα – Τσα Λένα µε τον τίτλο «ΜΑΝΤΑΜ» µη γνωρίζοντας ότι µε την λέξη ΜΑΝΤΑΜ στον Ασπρόπυργο ταύτιζαν τις κοινές εταίρες της Αγίας Βαρβάρας και της Τρούµπας. Η Τσα – Τσα Λένα ήταν µια γειτόνισσα, τίµια, εργατική και καλή νοικοκυρά. Ήταν όµως µια εξαιρετικά οπισθοδροµική γυναίκα. Βέβαια δεν έφταιγε αυτή! Τέτοια ήταν οι ηθικές της αρχές. Εν αγνοία όµως την Τσα – Τσα Λένα την είχαν καλέσει «Μαντάµ = Πουτάνα» Ήταν πλέον ζήτηµα τιµής. Είχε ή δεν είχε δίκαιο η έρηµη που τον αγριοξυλοφόρτωσε; Πρέπει να είχε δίκιο! ∆ιότι η µάνα µου αµέσως την βεβαίωσε λέγοντας : Μίρε εµπίρε τσε εβράβε παλιό νιέρινε τσι ντούαν τε να σέσσε σαπουν πουσταννιβέτ. (Καλά του έκανες του παλιανθρώπου που ήθελε να µας πουλήσει σαπούνι για πούστηδες) Είµαι απόλυτα σίγουρος ότι ο µικροπωλητής αυτός, δεν πάτησε ποτέ πια το πόδι του στον Ασπρόπυργο και το χειρότερο από όλα, ακόµη, θα αναρωτιέται ποια ήταν η αιτία του άγριου ξυλοδαρµού του.
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 50
Ο Γιωργης Τσιγκος−Σπυρις στην Αµερικη
Αληθινά Περιστατικά Επεισόδιον 12 Ταξειδι στην Αµερικη Μετά κόπων και βασάνων και ολίγον τι χαριστικά τετέλεσθαι το περίφηµο Γυµνάσιο. Και τώρα τι γίνεται; Η οικογενειακή κατάσταση η ίδια. ∆ουλειά χωρίς τορώ. Έπρεπε πάση θυσία να έφευγα από το βασανιστικό περιβάλλον του χωριού. Για το πανεπιστήµιο στην Ελλάδα ήταν σχεδόν αδύνατο λόγω των ελάχιστων βάσεων που είχα, εξάλλου τα φροντιστήρια ήσαν πανάκριβα. Με πληροφόρησαν δια µέσου του ΑΣΠΡΟ ότι υπήρχε ένας αµερικάνικός οργανισµός τύπου συνδικάτου των Αµερικανών καλλιεργητών και κτηνοτρόφων που παραχωρούσε κάτι υποτροφίες στην Αµερική για παιδιά επίσης Ελλήνων κτηνοτρόφων. Για λόγους του αποµακρύνεσθαι από το χωριό έκανα αίτηση και ας ήταν να πήγαινα στη κόλαση, φτάνει να έφευγα από το χωριό και τον ξυλοδαρµο του πατρος ηµων. Oπωσδήποτε θα ήταν καλύτερα. ∆ΕΝ ΥΠΕΙΡΧΕ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ. Τελικά απεδύχθει ότι ήταν ένα πρόγραµµα ανταλλαγής κτηνοτροφοπαίδων ενώ µε βεβαίωναν ότι ήταν µια σχολή για εκπαίδευση βιοµηχανικής προπαρασκευής γάλακτος. Το Φεβρουάριο του ’58 µε έβαλαν στο καράβι Φρειδερίκη, χωρίς γλώσσα, χωρίς χρήµατα µε µόνο µια διεύθυνση προορισµού. Μετά από 15 ηµέρες βρέθηκα στη Νέα Υόρκη που δεν µε περίµενε κανείς. Από εκεί πήρα ένα Λεωφορείο που λέγονταν Γρεύχουντ για να πάω στο προορισµό µου που ήταν το Μιλγούοκι της πολιτείας του Γουασκάνσιν και που δεν είχα ιδέα που έπεφτε. Όταν έφτασα εκεί ύστερα από 36 ώρες µου είπαν ότι είχα πάρει λάθος το λεωφορείο και αυτό το µέρος ήταν το ∆ενβερ του Κολόραδου. Έπρεπε εκ νέου να πάρω άλλο λεωφορείο. ∆ηλαδή είχα κάνει λάθος µια διαδροµή 3.000 χιλιοµέτρων. Τελικά, σαν άλλος Οδυσσέας, έφτασα στο προορισµό µου ύστερα από άλλες 40 ώρες. Αυτό ήταν ένα κέντρο αγελαδοτροφείας που µου θύµιζε, εργοστάσιο, µε εργάτες που έκαναν βάρδιες και που τα γάλατα απευθείας από άρµεγµα περνούσαν σε συσκευασία. Εκεί ήσαν και άλλοι νέοι όπως εγώ από διάφορες άλλες χώρες. Ο κύριος σκοπός αυτού ήταν να εκπαιδευτούν και να εφαρµόσουν αυτά τα µοντέλα αγελαδοτροφείας στις χώρες των.
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 51
Το κέντρο είχε 1.000 στρέµµατα βοσκότοπους και 2.000 χιλιάδες αγελάδες εκ των οποίων οι 1.000 ήσαν αρµέγµατος. Ένα πραγµατικό παραγωγικό εργοστάσιο. Ρωτήθεις για το δικό µας κέντρο στην Ελλάδα τους έλεγα ότι το σύστηµα µας ήταν καλύτερο και σοβιετικής προελεύσεως που ήταν σχεδόν αλήθεια σκεπτόµενος το ΑΣΠΡΟ. Που να ήξεραν ότι εµείς στην Ελλάδα είχαµε 12 ζωριάρες αγελάδες και αρµέγαµε µε τα χέρια. Η αρχική εργασία των νεοφερµένων όπως εγώ, ήταν να βοηθήσουν στο άρµεγµα των αγελάδων. Μη νοµίζετε όµως ότι εγώ άρµεξα καµιά αγελάδα. «Όχι, όχι, ούτε µια» αυτή ήταν εργασία έµπειρων ανδρών. Εµένα µαζί µε ένα Τούρκο, µας ανέθεσαν την καθαριότητα των αγελάδων πριν του αρµέγµατος. Εξηγούµε αµέσως : Μας έδωσαν ένα κουβά, ζεστό νερό και µ’ ένα ειδικό σαµπουάν, πλέναµε µε πολύ προσοχή και επιτηδειότητα, ο µεν Τούρκος τους µαστούς, εγώ δε τις ουρές των αγελάδων. Ίσως να σας φαίνεται µια εργασία εύκολη αλλά να πλένεις ουρές χιλιάδων αγελάδων καθηµερινώς σας βεβαιώ ότι είναι άκρως κουραστικό εκτός του κινδύνου να φας κλωτσιά ή να σου έλθει κατάµουτρα µια βρεγµένη ουρά. Σκεπτόµουν ότι ήταν η µεγαλύτερη βλακεία να έλθει κανείς από τόσο µακριά για να σπουδάσει «πλύσιµο αγελαδο-ουρών» Παρόλα αυτά ήµουν τυχερός να ευρισκόµουν εκεί! Βέβαια από αγελάδες δεν έµαθα τίποτε γιατί δεν είχα ενδιαφέρον, αλλά µέσα σ’ ένα χρόνο έµαθα αρκετά εγγλέζικα, έµαθα περί ζωής αρκετά πράγµατα που αργότερα µου φάνηκαν χρήσιµα. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους διαφόρων εθνικοτήτων µε διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες και τρόπο σκέψεως. Κατανόησα ότι οι Έλληνες δεν ήσαν οι µόνοι έξυπνοι και άξιοι στο κόσµο. Επίσης κατανόησα πόσο ανήµερος ήµουν και πόσες λίγες γνώσεις είχα και ότι ήταν απόλυτη ανάγκη να αλλάξω την προσωπικότητα µου και να κάνω αίσθηση ότι ήµουν τελείως ατοίµαστος για τον αγώνα της ζωής. Επίσης κατάλαβα πόσο πίσω ήταν το χωριό µας από όλες τις πλευρές. Ήταν µια εξαιρετική και χρήσιµος ευκαιρία αυτή η περιπέτεια της Αµερικής. Εκεί έζησα και την πρώτη γκάφα και απροσεξία λόγω της απειρίας και άγνοιας που µου κόστισε 48 ώρες στη φυλακή. Εξηγούµε : Κατά την διάρκεια της παραµονής µου , σενα χωριό που ήταν εκεί κοντά, έκανα πολλούς φίλους που ήσαν µαθητές του αντίστοιχου Ελληνικού Γυµνασίου. Τα απογεύµατα τους επισκεπτόµουν, µε σκοπό την πρακτική της γλώσσας. Τα παιδιά αυτά ήταν µεταξύ 17 – 18 ετών και που όπως είναι γνωστόν στην Αµερική δεν µπορούν να αγοράσουν οινοπνευµατώδη ποτά που ήταν απαραίτητα για τα πάρτυ. Εγώ όµως σαν µεγαλύτερος τους κατά δυο χρόνια µπορούσα. Με έστελναν λοιπόν να αγοράζω και που εν αγνοία µου ήταν παράνοµο να τα δίνω σε ανήλικους. Αυτοί όµως το ήξεραν και µε χρησιµοποιούσαν. Τα πάρτυ ήσαν πολλά και συχνά πολύ από αυτούς µεθούσαν. Σ’ ένα από αυτά τα πάρτυ µπουκάρισε η αστυνοµία και αφού κατηγορήθην ως προµηθευτής, βρέθηκα στο µπουντρούµι. Μου θύµιζε αυτή η ιστορία ένα έργο µε τον James Dean. Χρήµατα δεν είχα να πληρώσω το πρόστιµο των 100 δολαρίων. Η άλλη λύσης ήταν η φυλακή. Η φυλακή δεν µε ένοιαζε, µόνο που µε απειλούσαν να µε επιστρέψουν πίσω στην Ελλάδα. Καλύτερη η φυλακή παρά η κόλαση του χωριού! Την άλλη ηµέρα µε άφησαν ελεύθερο διότι οι φίλοι µου από κοινού εράνου πλήρωσαν το πρόστιµο. Εκ των υστέρων κατάλαβα πόσο ωφέλιµος ήταν αυτός ο χρόνος στην Αµερική. Ήταν ένα πραγµατικό πανεπιστήµιο.
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 52
Οι Κυκλωνες
Η Επιστροφη
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 53
Aληθινά Περιστατικά Επεισόδιον 13
Νοµίµως Πολύγαµος Οι γάµοι µεταξύ ζευγαριών διαφόρων εθνικοτήτων αντιµετωπίζουν πολλά προβλήµατα. Κατ’ αρχήν είναι φυσικά προβλήµατα όπως η γλώσσα τα ήθη και τα έθιµα η εκπαίδευση των παιδιών η εκλογή της χώρας για τη µόνιµη κατοικία και πολλά άλλα. Τα πλέον δύσκολα κωλύµατα τα προβάλλουν οι κρατικές και οι εκκλησιαστικές αρχές. Θα διηγηθώ χωρίς υπερβολή ότι εγώ ο Γιώργιος Τσίγκος, καλούµενος Σπύρις έχω τελέσει για λόγους πολιτικοθρησκευτικός πέντε γάµους. Το κακό είναι ότι δυστυχώς παντρευόµουν πάντα την ίδια γυναίκα, εποµένως, Κουτός, αλλά παρακαλώ!! «Νοµίµως Πολύγαµος» Εξηγούµε τα αίτια των πολλαπλών γάµων. Η γυναίκα µου είναι Ισπανικής εθνικότητος και καθολική. Εγώ Έλληνας και Χριστιανός Ορθόδοξος, περίσταση που δεν έχουµε καµιά ευθύνη διότι έτσι τα βρήκαµε πλην όµως µας δυσκόλεψαν στη από την κοινού ζωή µας, που τελικά ξεπεράσαµε και κατακτήσαµε. «Έρως Ανίκατε Μάχαν» Α. – Πρώτος γάµος : Πολιτικός Καναδέζικος Στο Καναδά όπου είχαµε µεταναστεύσει η Μανουέλα και εγώ τον πρώτο χρόνο συζούσαµε. Ήταν όµως απαραίτητο, για να µπορέσουµε να γράψουµε την κόρη µας στις Καναδέζικες αρχές, να ήµασταν νοµίµως παντρεµένοι. Μια ∆ευτέρα λοιπόν παρουσιαστήκαµε στο δηµαρχείο του Τορόντο εγώ µε το µοναδικό παλιό κουστούµι που είχα αγοράσει από στην Αγγλία. Η γυναίκα µου όµως ήθελε να παντρευτεί µε νυφικό φόρεµα που νοικιάσαµε από ένα φωτογραφείο. Μάρτυρες δυο υπάλληλοι του δηµαρχείου έναντι 30 δολαρίων εις. Έτσι πήραµε το πρώτο πιστοποιητικό γάµου. Β. – ∆εύτερος γάµος : Καναδέζικος Καθολικός Γάµος Επειδή η µητέρα της γυναίκας µου ήταν πολύ καθολικιά, συνιστούσε µε πολλές επιστολές και τηλεφωνήµατα να κάνει καθολικό γάµο ώστε το Άγιο Πνεύµα βοηθήσει να γυρίσει γρήγορα πίσω στην Ισπανία. Μια ∆ευτέρα απόγευµα µετά από την εργασία ο Γιώργης Σπύρις βάζει το ίδιο εγγλέζικο κουστούµι και δρόµο για την εκκλησία. Η γυναίκα µου όµως που ήθελε να βγάλει φωτογραφίες να τις στείλει στη µάνα της, για απόδειξη ζήτησε πάλι νυφικό φόρεµα. Ήταν αδύνατον να την πείσω ότι το νοίκιασµα του νυφικού από το φωτογραφείο κόστιζε πολλά. Με τίποτε δεν µπορούσα να την πείσω. Ήθελε νυφικό να την πάρει ο διάολος. Στην εκκλησία περιµέναµε 2 ώρες γιατί ο καθολικός παπάς έπαιζε τερµατοφύλακας σε µια οµάδα του Ice hokey. Το µατς είχε παράτα και ο παπάς άργησε. Έβαλε από πάνω από τα αθλητικά του ρούχα ένα είδος πετραχήλι και ετέλεσε γάµο. Μάρτυρες ο Γιώργος ο Πηλιχός του Νίκου Εβκίτη και ένας άλλος φίλος που τελικά αναγκάστηκε να φύγει γιατί θα αργούσε στην εργασία του. Τελικά τον αντικατάστησε η κυρία που έπαιζε το αρµόνιο. Αυτή σαν µάρτυς, µας κόστισε 30 δολάρια και άλλα 20 για το γαµήλιο εµβατήριο του Σούµπερτ. Το σύνολο των παρόντων στην εκκλησία ήταν 5 άτοµα. Οι νιόπαντροι, ο παπάς, η οργανίστρια και ο Γιώργης ο ξάδερφος. Τούτος είναι ο προτιµητέος γάµος. Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 54
Έτσι πήραµε το δεύτερο πιστοποιητικό γάµου. Γ. – Τρίτος γάµος : Ισπανικός Πολιτικός Γάµος Όταν γυρίσαµε στην Ισπανία οι αρχές κάτω από την πυγµή του Φράνκο δεν ανεγνώριζαν τον πολιτικό γάµο του Καναδά διότι δεν είχαν διπλωµατικές σχέσεις. Τι να κάνουµε; Έπρεπε να γράψουµε τα παιδιά στο σχολείο. Τα παιδιά κηρύχθηκαν νόθα. Έπρεπε να παντρευτούµε πάλι από τις Ισπανικές αρχές και µάλιστα γρήγορα γιατί υπήρχε φόβος εκδιώξεως. Καθολικό γάµο δεν µπορούσα να κάνω διότι ήταν απαραίτητο να περάσω πρώτα από µια καθολική κατήχηση 3 µηνών, αφού σαν Ορθόδοξος έφερα επάνω κατά το Παπικό ανάθεµα, µια διαβολική αντιχριστιανική αµαρτία. Μια ∆ευτέρα λοιπόν βάζω το ίδιο πάντα κουστούµι και έτοιµος για γάµο. H γυναίκα µου πάλι ήθελε να φορέσει νυφικό. - Έλα ρε γυναίκα της έλεγα πάλι µε νυφικό. Εκείνη επέµενε. Για µάρτυρες πήραµε τον σπιτονοικοκύρη και την γυναίκα του. Τελικά στο δηµαρχείο της Μαδρίτης πήραµε άλλο ένα πιστοποιητικό γάµοu. Έτσι γράψαµε τα παιδιά στο σχολείο. ∆. – Τέταρτος γάµος : Καθολικός Ισπανικός Γάµος Οι καθολικοί σε οποιοδήποτε µέρος του κόσµου και αν βρίσκονται όλα τα εκκλησιαστικά µυστήρια είναι εξ ίσου έγκυρα. Εποµένως ο καθολικός µας γάµος στο Καναδά ήταν νόµιµος αλλά έπρεπε να µεταγραφεί στο τόπο της διαµονής πράγµα που δεν είχε γίνει και δεν είχαµε καιρό. Εκτός τούτου η µητέρα της γυναίκας µου που ήταν πιο καθολική και από τον Πάπα άρχισε να λέει ότι ο καθολικός γάµος στο Τορόντο δεν ήταν νόµιµος διότι στην εκκλησία δεν είχε κόσµο. Εξ’ άλλου δεν πίστευε ότι όντως είχαµε κάνει γάµο και οι φωτογραφίες ήταν πλαστές. Ούτε οι φωτογραφίες, ούτε τα πιστοποιητικά άλλαξαν τη µανία της. Εκείνη η ψωριάρα ήθελε να δει την µοναχοκόρη της στην εκκλησία νύφη. Νοµίζω ότι ήταν ζήτηµα επιδείξεως στους χωριανούς της. Μια Κυριακή απόγευµα βάζω ένα κουστούµι καινούριο δώρο του πεθερού γιατί δεν ήθελαν να µε βλέπουν οι συγγενείς τόσο φτωχό, πήρα δρόµο για την εκκλησία. Η γυναίκα µου πάλι ήθελε να φορέσει νυφικό. Εγώ δεν αρνήθηκα γιατί το πλήρωναν οι γονείς της. Με τα χρήµατα που κόστισε το νυφικό όχι µόνο µπορούσαµε να το ενοικιάσουµε αλλά να αγοράσουµε και το φωτογραφείο. Μάρτυρες τα κουνιάδια. Παράνυφες οι κόρες µου. Όταν µε ρωτούσε ο παπάς εγώ δεν καταλάβαινα τίποτα. Μόνο κουνούσα το κεφάλι καταφατικά. Με άλλα λόγια µια κωµωδία που τύφλα να ‘χει ο Αριστοφάνης. Η µητέρα της γυναίκας µου απολύτως βέβαιη ότι η κόρη της ήταν Χριστιανικά παντρεµένη πρόσφερε ένα γεύµα σε όλους τους συγγενείς. Εγώ έλεγα από µέσα µου. Με τόσα χρήµατα θα ταξίδευα στην Ελλάδα αεροπορικώς και µάλιστα σε Μπίσνες Κλας. Πήραµε και από εκεί το ανάλογο πιστοποιητικό γάµου. Ε. – Πέµπτος γάµος : Ορθόδοξος Ελληνικός Γάµος Όταν το ’72 πήγα στην Ελλάδα οδοιπορικός µε την γυναίκα µου και τα παιδιά µείναµε για δύο ηµέρες σ’ ένα ξενοδοχείο στην Ηγουµενίτσα. ∆ώσαµε τα στοιχεία µας στο ξενοδοχείο. Εγώ είχα το ελληνικό διαβατήριο, η γυναίκα µου το δικό της το Ισπανικό, η κόρη µου η Σοφία το Καναδέζικο και η Νατάσσα που ήταν µωρό δεν είχε τίποτε. Κατάστασης λίγο ανώµαλη αλλά νόµιµη. ∆εν πέρασαν µερικές ώρες όταν δυο αστυνοµικοί µε πολιτικά µας είπαν ότι ήµαστε συλληφθέντες και έπρεπε να µας µεταφέρουν στο Αυτόφωρο που ήταν εκεί κοντά. Ο λόγος ήταν, κατά τον δικαστή, ότι η κυρία δεν ήταν γυναίκα µου αφού δεν είχε το ίδιο επίθετο µε το δικό µου εποµένως, ανύπαντροι και συζούµενοι εν αµαρτία και εκτός νόµου. Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 55
Κατά το Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών που τότε ήταν της µόδας τα παιδιά ήσαν εποµένως, άνοµα, δηλαδή νόθα, δηλαδή µπάσταρδα. Του κακού προσπαθούσα να εξηγήσω ότι στην Ισπανία όπως και σε όλες τις χώρες της Λατινικής Αµερικής οι γυναίκες δεν παίρνουν το επίθετο του συζύγου αλλά διατηρούν το πατρικό και επιπλέον βάζουν και το µητρικό τους. Τους είπα ακόµη ότι ήµουν παντρεµένος τέσσερις φορές µε την ίδια γυναίκα. Ο δικαστής µε κοίταξε καλά καλά και µου είπε να µη λέω ψέµατα γιατί θα µε έστελνε στο µπουντρούµι. Τελικά δίκασαν τη γυναίκα µου µε ένα πρόστιµο ως ανήθικη και της έδωσαν προθεσµία 15 ηµέρες να βγει έξω από την Ελλάδα. Την γυναίκα µου την πείραξε πολύ όχι για το ανήθικη αλλά για τα παιδιά που τα έβγαζαν µπάσταρδα. Επιστρέφοντας στη Μαδρίτη απεφάσισα να γράψω τις κόρες µου και τη γυναίκα µου στα αρχεία του Ελληνικού προξενείου µε σκοπό να πάρουν την Ελληνική υπηκοότητα και τα αντίστοιχα διαβατήρια. Ο πρόξενος που ήταν γνωστός µου είπε ότι ευτυχώς που η γυναίκα µου ήταν Ισπανίδα επειδή ο Φράνκο µε τους Χουντικούς είχαν καλές σχέσεις τη γλύτωσε φτηνά στην Ελλάδα. Αν ήταν άλλη υπηκοότητα θα την είχαν στείλει στο τµήµα ηθών. Μου εξήγησε ότι για να µπορέσω να τακτοποιήσω τα χαρτιά ήταν αναγκαίο να κάνω Ελληνικό Ορθόδοξο Γάµο για να πάρω πιστοποιητικό γάµου και µέσα σε τρεις µήνες θα είχε τα απαραίτητα χαρτιά έτοιµα. Μια ∆ευτέρα απόγευµα λοιπόν βάζω το γαµπριάτικο παλιό κουστούµι, παίρνω άδεια από την δουλειά για να τελέσω γάµο. Όχι µόνο µου έδωσαν άδεια για αυτή την ηµέρα αλλά και άλλες τρεις µέρες που δικαιούµουν σε περίπτωση γάµου. Ήταν νοµοθεσία του Φράνκο. Οι συνάδελφοι το πήραν χαµπάρι και για καλαµπούρι παρουσιάστηκαν στην Ορθόδοξο Εκκλησία της Μαδρίτης ντυµένοι µεγαλοπρεπώς µε φράκο για την τελετή «Οι αλητες, κοροϊδεύανε» Η διαβολεµένη γυναίκα µου για να µε εκδικηθεί αρνήθηκε πάλι να γίνει ο γάµος εάν δεν πήγαινε µε νυφικό πέπλο. Ήταν µανία της. Τελικά νοικιάσαµε νυφικό σ’ ένα φωτογραφείο. Ο παπά ∆ηµήτρης που ήταν φίλος µου και αρβανίτης, µε ρώτησε για τα στέφανα. - Τι στέφανα και λειτουργίες µου ζητάς του απάντησα. ∆ωσ’ µου το πιστοποιητικό γάµου και τελείωσε. Αυτός όµως σοβαρά είπε!! - Εδώ θα γίνει κανονικός Ορθόδοξος γάµος «Αντίχριστε, προδότη, καθολικé, παπίστα» Τελικά για στέφανα που δεν είχαµε ο παπά ∆ηµήτρης χρησιµοποίησε τις βασιλικές κορώνες του πρώην βασιλιά της Βουλγαρίας Συµεών (που έµενε στην Ισπανία εξόριστος) και τις είχε τοποθετήσει στην εκκλησία για να τον βοηθήσει ο Θεός να πάρει το βασίλειο πίσω. Έχω και φωτογραφίες. Είµαι σαν τον Ερρίκο τον 8ον της Αγγλίας. Μάρτυρες γαµου οι συνάδερφοι του γραφείου= O Ζωρζ Φεινβεργ, εβραιοαµερικάνος και ο Ινδουιστής Κιρίτ Λαθία από τη Βοµβάη. Ευτιχως που ηταν καi ο Γιωργης ο Λεονταριδης,που ηταν τελειως αθεος. Ο πάπα – ∆ηµήτρης µου είπε ότι ο γάµος θα είναι άκυρος διότι οι µάρτυρες δεν ήσαν Χριστιανοί. Τον είπα ρατσιστή και από ντροπή τελικά δέχτηκε. Έτσι πάλι, πήρα και άλλο ένα πιστοποιητικό γάµου. Μένει να εκτελέσω ακόµα ένα γάµο. Θα τον κάνω στην Ελλάδα και είσθε όλοι καλεσµένοι. Θα εορτάσω την επέτειο των πενήντα χρόνων συζυγικού βίου µε την γυναίκα µου την Μανουέλα που όταν µε θυµωνη την απειλώ ότι θα την χωρίσω µου λέει : - Ρε κάτσε στ’ αυγά σου για να µε χωρίσεις πρέπει να πάρεις 5 διαζύγια. Σκέφτηκα ότι έχει δίκιο. Είµαι ένας καταδικασµένος. Με βεβαίωσε από τώρα ότι δίχως νυφικό δεν ξαναπαντρεύεται.
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 56
Γαµος Εις την Μαδριτη
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 57
Ο Πέµπτος Ορθόδοξος Γάµος εις την Μαδριτη
Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 58
Μερικα απο τα Πιστοποιητικα των γαµων µου Πολητικος Καναδεζικος
Καθολικος Καναδεζικος Γαµος Αναµνηστικον Μαθητων Γυµνασιου Ασπροπυργου Περιοδου 1950 , 1957
Σελις 59