3 4 1 - 2 CZERWCA 2017 #57KFF | ENGLISH - PAGE 2
Muzyczne filmy to ważna część programu Krakowskiego Festiwalu Filmowego. Filmy prezentowane są przede wszystkim w dwóch sekcjach: konkursowej DocFilmMusic oraz na plenerowych pokazach Kina Pod Wawelem. W międzynarodowym DocFilmMusic, najmłodszym konkursie festiwalu, o Złoty Hejnał walczy dziesięć filmów, prezentujących szerokie spektrum gatunków muzycznych od rocka, przez muzykę klezmerską i elektroniczną, country po japońsku, flamenco po zaangażowany politycznie pop. Rafa Moles i Pepe Andreu, goście 57. KFF, zrealizowali dokument Sara Baras. All Her Voices o słynnej tancerce flamenco. Sara jest postacią sławną nie tylko w rodzinnej Hiszpanii, ale na całym świecie. - Niesamowitość Sary polega na jej naturalnej zdolności do tworzenia dźwięków samym tańcem. Tworzy muzykę, której rytm kontroluje za pomocą ruchu stóp – mówi Rafa Moles.
- Chcieliśmy ukazać Sarę nie tylko jako słynną tancerkę, ale pokazać, co w jej charakterze sprawia, że odnosi tak spektakularne sukcesy. Wysiłek, jaki wkłada w taniec, miłość do pracy, zdolność do transgresji i łamania zasad sprawia, że postać Sary jest fascynująca. Podczas rocznej pracy nad filmem, Sara stopniowo odsłaniała prawdę o sobie. Zaskoczeniem dla niej samej było to, o jak ważnych tematach opowiedziała przed kamerą. Twórcy opowiadają o niesamowitej zdolności Sary do łączenia ludzi z różnych zakątków świata. Nieważne czy występuje przed publicznością w Nowym Jorku, Meksyku, Francji czy Japonii. Sale w każdym kraju wypełnione są po brzegi, a ludzie tak samo wzruszeni. - Jednym z najbardziej magicznych momentów, które udało się nam uchwycić, było spotkanie Sary z Timem Riesem, saksofonistą The Rolling Stones - mówią twórcy - Taniec Sary do muzyki granej przez Tima był najbardziej wzruszającą chwilą w filmie.
Nie wszyscy bohaterowie filmów muzycznych błyszczą w świetle jupiterów. Margarete Kreuzer, reżyserka Tangerine Dream. Rewolucja dźwięku zdecydowała się stworzyć film o niemieckim zespole, który nie jest tak powszechnie znany, mimo ważnej roli jaką odegrał dla nurtu muzyki elektronicznej. - Zespół Tangerine Dream często uważany jest za amerykański, tymczasem to niemiecki zespół. Mało osób wie, jak duży wpływ mieli na muzykę elektroniczną – mówi Margarete Kreuzer. Jednym z powodów, dla którego reżyserka zdecydowała się zrealizować film, był jej wywiad z Davidem Bowie w 2003 roku. David znał się dobrze z Edgarem Froesem, założycielem i muzykiem Tangerine Dream. Postać Edgara zafascynowała mnie tak, że postanowiłam stworzyć film o zespole - kończy Margarete. Głośno jest także w Kinie Pod Wawelem, gdzie odbywają się pokazy sekcji „Dźwięki muzyki”. Filmy do tej sekcji od kilku lat wybiera dziennikarz muzyczny, Piotr Metz, który współpracuje z KFF. Dwa lata temu motywem przewodnim cyklu były muzyczne hity, rok temu dominowali Beatlesi, a w tym roku pojawili się bardowie. Wybór tegorocznego lejtmotywu tłumaczy Piotr Metz: - Jednym z ważnym powodów była śmierć Leonarda Cohena, a także Literacka Nagroda Nobla dla Boba Dylana, barda bardów. W tegorocznym programie zobaczymy: 20 000 dni na Ziemi; Bard; Leonard Cohen: I’m Your Man; Wysoki oraz I’m Not There. Gdzie indziej jestem. Po raz pierwszy w zestawie, poza dokumentami, znalazły się filmy fabularne. - W przypadku filmów muzycznych bardziej oczywista wydaje się forma dokumentu, jednak jest wiele filmów fabularnych wartych pokazania. Nie są to tradycyjne filmy z tego gatunku, ale nowatorskie formy, gdzie dokument miesza się z opowieścią twórcy o artyście. Film I’m Not There. Gdzie
indziej jestem, jest świetnym przykładem obrazu fabularnego, dającego ogromne pole do popisu dla twórców. To znakomity przykład, w jaki sposób można fabularyzować mityczną, trudną do opowiedzenia postać, jaką jest Bob Dylan. Temat bardów jest tak szeroki, że kto wie, może i za rok również zobaczymy filmy inspirowane tym motywem - opowiada Piotr Metz. Sylwia Turczak Wysocki 01.06 / 21.30 / Kino Pod Wawelem Wszystkie głosy Sary Baras 02.06 / 19.30 / Małopolski Ogród Sztuki I’m Not There 02.06 / 21.30 / Kino Pod Wawelem
Tangerine Dream. Rewolucja dźwięku
Wszystkie głosy Sary Baras
FILMOWA PODRÓŻ MUZYCZNA
PODWÓJNA ADRENALINA W konkursie polskim rywalizują wyłącznie rodzime produkcje, do którego producenci zgłaszają filmy dokumentalne, animowane i krótkometrażowe fabuły. Spośród nich komisja selekcyjna wybiera tytuły, która wezmą udział w konkursach międzynarodowych. W tegorocznej odsłonie jest ich dziewięć. BEKSIŃSCY. Album wideofoniczny, reż. Marcin Borchardt; Desert Coffee, reż. Mikael Lypinski; Opera o Polsce, reż. Piotr Stasik w konkursie dokumentalnym; Festiwal, reż. Tomasz Wolski, Anna Gawlita w konkursie DocFimMusic oraz Dziwny przypadek, reż. Zbigniew Czapla; Ja i mój tata, reż. Aleksander Pietrzak; O Matko!, reż. Paulina Ziółkowska; Nazywam się Julita, reż. Filip Dzierżawski i Proch, reż. Jakub Radej w konkursie krótkometrażowym.
Nazywam się Julita
Złoty Lajkonik to marzenie każdego polskiego twórcy, którego dzieło zakwalifikowało się do konkursu polskiego Krakowskiego Festiwalu Filmowego. Jednak dziewiątka spośród trzydziestu ośmiu tytułów ma szanse także na wyróżnienie w kategorii międzynarodowej, walcząc o Hejnał, Smoki i Rogi. Choć rozgraniczenie na poszczególnie nagrody – Lajkoniki, Smoki, Rogi, Hejnały i Smoki Smoków – konstytuowało się na przestrzeni dekad, Polacy zostali docenieni już w pierwszej edycji. W międzynarodowej walce o Złotego Smoka Wawelskiego Grand Prix zgarnął Marian Marzyński za Powrót statku. Kolejną statuetkę przyznano animacji Fotel w reżyserii Daniela Szczechury. Laureata tegorocznego Smoka Smoków dostrzeżono wśród ikon takich jak: japoński artysta Yōji Kuri czy pochodzący z Wielkiej Brytanii Johan Krish.
czytaj dalej na str. 3
NIE PRZEGAP Ja i mój tata i Nazywam się Julita: rozmowa z Aleksandrem Pietrzakiem oraz Filipem Dzierżawskim
KRYTYCZNY PORANEK 02.06 / 11.00 / PAUZA IN GARDEN
Desert Coffee: rozmowa z reżyserem Mikaelem Lypinskim
MASTERCLASS WITOLDA GIERSZA 02.06 / 12.00/ KINO POD BARANAMI
NOC WIDEOKLIPÓW 02.06 / 22.00 / MAŁOPOLSKI OGRÓD SZTUKI
Nocny pokaz odjechanych teledysków
Mistrzowska lekcja animacji laureata Smoka Smoków
fot. Tomasz Korczyński
KRYTYCZNY PORANEK 01.06 / 11.00 / PAUZA IN GARDEN
Anna Gierman
GIVE ME SOME FEELINGS, PLEASE!
ADRIANA’S PACT / PAKT ADRIANY
ALMOST THERE / PRAWIE NA MIEJSCU
AVERAGE / ŚREDNIA
PATRYCJA WANAT TOK FM
KRZYSZTOF KWIATKOWSKI WPROST
95 AND 6 TO GO / 95 I JESZCZE 6
TITTLE / TYTUŁ
PAWEŁ T. FELIS GAZETA WYBORCZA
- EXCELLENT /ŚWIETNY | - VERY GOOD / BARDZO DOBRY | - GOOD / DOBRY | - AVERAGE / ŚREDNI | - POOR / SŁABY | 0 - BAD / ZŁY
WILL TIZARD VARIETY
pitchings. People from the outside see the project from a distance. They help us realise what is clear in the fi lm, and what needs some more work,” says Daria Maślona, the producer of the fi lm List do mojej mamy (A Letter to My Mum, dir. Jerzy Michalak), a participant of this year’s edition of DOC LAB. The fi lm-makers consult their projects with documentary fi lm experts. This year, the mentors include, among others, Paweł Łoziński, Maria Zmarz-Koczanowicz and Lidia Duda. “The fi lm-makers have an idea, sometimes even characters or cinematography. They confront the potential of their story with people who have a lot of experience, because they worked on documentary fi lms before, as directors, editors or cinematographers,” comments Aleksandra Różdżyńska, the spokesperson and promotion manager of DOC LAB. “It is not enough to have a project, you need to know how to sell it. Ultimately, what matters is to make the project and to show it to the audience. DOC LAB gives you a better chance to do it.”
TUE STEEN MÜLLER FILMKOMMENTAREN.DK
Krakow Film Festival is a place not only for experienced fi lm-makers, whose projects compete for the Golden Horn, Heynal, Dragon or Hobby-Horse, but also a space for those who make their débuts or want to improve their skills. One of the projects, the aim of which is to support fi lm-makers currently working on their productions, is the programme DOC LAB POLAND, dedicated to documentary fi lms. Film-makers, depending on the fact at which stage of fi lm-making they are, qualify for one of the two parts of the programme: DOC LAB START (productions at the early stages of fi lm-making) or DOC LAB GO! (fi lms which are already shot). Throughout the year, the fi lm-makers participate in the workshops in Warsaw, and during the festival in Krakow, they prepare for pitching, that is, presenting their fi lms to the representatives of financing institutions, festival selectors and other people from the fi lm industry. “The co-operation has several aspects. We learn how to talk about our fi lm, which features of the fi lm we should emphasise during
DOCUMENTARY FILM COMPETITION RATED BY THE JOURNALISTS: FILMY KONKURSU DOKUMENTALNEGO OCENIANE PRZEZ DZIENNIKARZY: TRULS LIE MODERN TIMES
DOCUMENTARY FILM LABORATORY
DESERT COFFEE DUM SPIRO SPERO
OFF THE TRACKS / PRZY TORACH
ONE TICKET PLEASE / TEATROMANKA
OPERA ABOUT POLAND / OPERA O POLSCE
PLASTICINE FAMILY / RODZINA Z PLASTELINY
RODNYE. CLOSE RELATIONS / BLISCY
SAINT LAZARUS’S MIRACLE / CUD ŚW. ŁAZARZA
SCHOOL LIFE / SZKOŁA ŻYCIA
THE BEKSINSKIS. A SOUND AND PICTURE ALBUM / BEKSIŃSCY. ALBUM WIDEOFONICZNY
THE FAMILY / RODZINA
Witness
THE GENERAL AND ME / GENERAŁ I JA
Magdalena Skórska: When the idea for the video appeared? While composing the song, you knew how the video for Witness is going to look like? Mikhael Paskalev: No, but I knew I wanted it to be about something as simple but still heavy/ liberating and all consuming as dancing. Like a moment that is free from overthinking. Then the challenge was to make the plot in which the dancing unfolds and feels like all those things. Like an important moment, and not just “I´m gonna dance now” moment. It´s bigger than dancing, and at the same time you´re just dancing! MS: How would you like people to interpret this video? What inspired you to make it that way?
MP: It was sort of built around my own feelings of making my 2nd album. Expectations and worries of failure, and then leaving it all behind and deciding to go balls deep into something despite your worries. MS: In your opinion what is the main role of the music video for a song? MP: To me the role is very important. But, I think nothing is worse than someone just having a video for the sake of it. You get to make 5 minutes of fi lm to compliment your lyrics and sounds and play on almost all senses to get a message or a feeling across. Therefore I think it´s a waste when people just lipsync on a stage under some good lighting. Give me some feelings, please!
THE WOMAN AND THE GLACIER / KOBIETA I LODOWIEC ULTRA
Magdalena Skórska Music Video Night 02.06 / 22.00 / Małopolski Ogród Sztuki
TUE STEEN MÜLLER:
GENERAL HISTORY
I am sucker for fi lms that deal with history… it comes with age. Two of the fi lms in the main competition deal with history that I remember so well, the Vietnam war and the time of Pinochet’s dictatorship in Chile: The General and Me by Tiana Alexandra Silliphant and Adriana’s Pact by Lissette Orozco. They are both very interesting, although totally different in style and approach. What takes me into The General and Me which is the interviews that actress and director Tiana Alexandra has made with General Võ Nguyên Giáp. The camera is close to his face, when she fi lms him from back in the ’80s and further on. He is apparently charmed by her, he talks openly about his country and the wars against the French and the Americans, they establish a friendship. What a charismatic man! Tiana Alexandra is born in Vietnam, she fled the country in 1963 to come to the USA, where she was raised and has made a career as an actress and fi lmmaker. Her father was a South Vietnamese politician, the fi lm includes touching interviews with him, she wants him to go back to visit the country but he does not want to. The fi lm is pretty much American in tone, messy in struc-
2
THE REBEL SURGEON / CHIRURG REBELIANT
ture, archives from the wars are being used too randomly for my taste but her interviews with Giáp are a scoop and important historical documents. I went to the website of the fi lm and found this beautiful text, a letter written by the director to Giáp on his 100 year birthday: “For 15 years, you graciously let me fi lm you. You welcomed me as the first American to step foot in your home. You wore a Western suit, and shared with my husband that you had to go borrow it. We were shocked. I asked you, in rudimentary Vietnamese (you switched to French to help me out) what I could do for my country. I was so torn. My father, a staunch anti-communist, was upset. But he admired and respected you as his history teacher! You welcomed me as a daughter returning home, a golden phoenix that composer Luu Hu Phuoc wrote a song about me. It was a magical time. Everyone I met in the ’80s in Viet Nam asked if I was from Ben Kia (over there: America). I am here now, inside the heartland, on this great day, celebrating your 100th birthday. Wow!” … and there is an amazing scene with the war criminal Robert McNamara in Vietnam, where he is to be interviewed with Giáp. He asks Tiana Alexandra to stop fi lming but she insists, he gets hysterically angry, loses his temper…
Adriana´s Pact
We talk to Mikhael Pasklev who directed the music video for his song Witness. The video is a part of the Music Video Night programme.
Adriana’s Pact by Lissette Orozco must be a strong candidate to win an award at the festival. The young director has made a fi lm that keeps your attention from start till end. She wants to find out if her aunt was involved in torturing the opponents to the Pinochet regime, for which she was working in the secret police. The aunt was young and beautiful, the generals liked her, did she take part in the atrocities? It sounds like a journalistic story, an investigation, it is that in a way but the fi lm is built like a psychological study of the two, their relationship, the love and doubt and anger. It is one of those fi lms where you feel embarrassed to be taken in to the story. It transcends the private and becomes personal. Superb fi lm!
TUE STEEN MÜLLER – worldwide freelance consultant and teacher in documentary matters, the first director of the European Documentary Network (1996-2005), and the co-author of the fi lmkommentaren.dk blog devoted to documentary fi lms.
3/4 GAZETA FESTIWALOWA 57. KRAKOWSKI FESTIWAL FILMOWY
PAWEŁ T. FELIS:
MY, POLACY
Opera – jak to opera – wesoła być nie musi. Ale Opera o Polsce Piotra Stasika jest właściwie przeraźliwie smutna. Można powiedzieć nawet: irytująca, jak irytująca bywa w tym fi lmie muzyka Artura Zagajewskiego, od której chce się chwilami uciec. Tylko gdzie? Nie wiem, czy tacy jesteśmy. Nie wiem, czy w ogóle można mówić o tym, że „jacyś” – my, Polacy – jesteśmy. Nie jestem pewien, czy na pewno trzeba „myśleć o ojczyźnie”, nawet jeśli – jak słyszymy - „innej mieć nie będziesz”. Ale może o to właśnie Stasikowi chodzi: swoim kakofonicznym, fi lmowym kolażem o polskości chce podkręcić i tak tlący się coraz wyraźniej bunt. Chce przystawić widzowi krzywe zwierciadło, które może zniekształca, ale wywołać ma wstrząs. Mgła między rozsianymi po wioskach domami i sztuczna mgła pośród manifestantów z polską flagą. Wojna, która zostaje w archiwalnych zdjęciach ruin, w tkwiących w zbiorowej pamięci obraz-
kach żołnierzy i sanitariuszek, a nawet w przekazywanych bezwiednie, z pokolenia na pokolenie, snach. Religia, a może to, co z niej pozostało – często pojawiają się w Operze... święte obrazki, urywki z kościelnych mszy, fragmenty audycji z radia „Maryja”. Ktoś chce sprzedać trzy krzyże, „cena do uzgodnienia”. Ktoś mówi o mężu „ofiarowanemu szatanowi”. A wyrastające z pól pełnych zboża trzony świątyń wydają się kompletnie na to głuche. Nieefektownie wygląda pojawiający się na ekranie orzeł. Archaicznymi, spranymi symbolami stają się trzymane przez dzieci portrety Mickiewicza, Słowackiego i Wałęsy. Z jednej strony sztuczna statystyka GUS-u, zgodnie z którą tylko 1 proc. społeczeństwa ceni kontakt z kulturą, ale życie rodzinne – aż 84. Z drugiej: urywki indywidualnych historii, dramatów, transgresji podanych w formie matrymonialnych ogłoszeń lub szczątkowych zwierzeń. Choćby kobiety, która lubi być lizana przez psa i która trzykrotnie powtarza: „Nie wiem co robić”.
Choć w sensie fi lmowym Opera... jest właściwie dokumentalno-fabularyzowanym eksperymentem, mam wrażenie, że to kino zbyt dosłowne. Stasik punktuje hipokryzję, zabobonną niemal skłonność do rytuałów, mentalną ciasnotę. Ale czy nie podobnie mogłaby brzmieć opera o Niemcach, Czechach albo Amerykanach? Po znakomitym 21xNowy Jork aż chciało się z autorem iść na wódkę i melancholijnie pomilczeć. Po Operze... ma się raczej ochotę wykrzyczeć mu, że przecież cała prawda o Polsce to nie jest. Tyle że Stasik, zdaje się, to wie. Może nawet zrobił ten fi lm, żeby nam o tym przypomnieć. Opera o Polsce 02.06 / 22.00 / Małopolski Ogród Sztuki
PAWEŁ T. FELIS - krytyk fi lmowy Gazety Wyborczej. Publikował m.in. w Kinie, Przekroju, Filmie i Tygodniku Powszechnym. Członek Międzynarodowej Federacji Krytyków Filmowych.
Proch
WYJĄTKOWE POZA KONKURSEM
PODWÓJNA ADRENALINA W historii Krakowskiego Festiwalu Filmowego jest wiele przypadków, kiedy polscy twórcy triumfowali w konkursach międzynarodowych. Tegoroczny przewodniczący jury, Paweł Łoziński, w 1999 roku otrzymał Złotego Smoka za Taką historię. Cztery lata później Marek Lechki zgarnął Srebrnego Smoka za fi lm Moje miasto, rok później udało się to Leszkowi Dawidowi za fi lm Bar na Victorii. Dwa lata temu polskie reżyserki Karolina Bielawska, Agnieszka Zwiefka i Aleksandra Maciuszek zdobyły pełną pulę nagród w konkursie dokumentalnym. Z kolei w zeszłym roku Srebrny Smok powędrował do Zofii Kowalewskiej za fi lm Więzi. Dla Piotra Stasika, reżysera prezentowanej równocześnie w konkursie polskim i dokumentalnym Opery o Polsce, to nie pierwsze podwójne wyróżnienie. – Sam byłem jurorem w kilku konkursach i wiem, jak bardzo dużo elementów decyduje o zwycięstwie. Tak trudno porównać czasami te fi lmy. W związku z tym mam dość duży dystans. To znaczy bardzo się cieszę, gdy dostaję nagrodę, ale jak nie dostaję – to sobie to jakoś tłumaczę, dzięki czemu mój humor nie spada.
Podwójnie nominowani twórcy rywalizują o Lajkoniki, ale także o Złote i Srebrne Rogi i Smoki oraz Złoty Hejnał. – Kiedyś zgłaszałem mój dokument Getto Gospel na KFF, ale nie został przyjęty, dlatego też, gdy dowiedziałem się o tym, że Proch przyjęto do konkursu polskiego, byłem szczęśliwy. Starałem się zrobić fi lm, najlepiej jak potrafię. Jakiś czas później przyszedł mail o przyjęciu fi lmu również do konkursu międzynarodowego, co tylko powiększyło radość moją i reszty ekipy – przyznaje Kuba Radej, reżyser nominowanego Prochu. Czy więc im wyższa stawka, tym większa adrenalina? – Dla mnie stres jest mniejszy, dlatego że z czasem bardziej się akceptuje swoje błędy. Gdy się jest młodym, to się bardziej denerwuje. Zazwyczaj udawało mi się zrobić fi lmy, które na całym świecie były odczytywane. Mam nadzieję, że to nie jest tylko fi lm robiony przez Polaka o Polsce – podsumowuje Piotr Stasik. Zwycięzców poznamy już w sobotni wieczór. Ceremonia zakończenia 57. edycji KFF odbędzie się w kinie Kijów.Centrum.
W dzisiejszym świecie szczególnie istotnym problemem jest problem mniejszości narodowych, nomadów, którzy przemierzają Europę w poszukiwaniu szczęścia. Społeczność romska zamieszkująca tereny Rumunii na co dzień doświadcza nietolerancji i dyskryminacji. Jej zdecydowana większość żyje poniżej standardu. Jednak, jak zresztą i wszędzie, spotyka się tu jednostki wybitne. Liviu Tipurita w fi lmie The New Gypsy King przygląda się nowemu trendowi w muzyce cygańskiej. Cygański pop, zwany manele pozwolił bohaterom dokumentu dorobić się pokaźnego majątku i zyskać sławę, o czym bez skrępowania przypominają w swoich teledyskach. Najlepiej zobaczyć wszystkie pięć fi lmów, by przypomnieć sobie, że najważniejszym elementem Europy są zamieszkujący ją ludzie i ich osobiste historie. Jeżeli jednak Wasz festiwalowy grafi k pęka w szwach, znajdźcie chwilę na chociaż jedną projekcję i udajcie się z nami w podróż po Europie. Matylda Badera #uploading_holocaust 01.06 / 17:30 / MOS 2 Eldorado 01.06 / Agrafk a / 18:00 / Agrafk a Nowe życie Gogity 01.06 / 13:00 / Agrafk a Zwyczajny fi lm autystyczny 02.06 / 17:30 / MOS 2 The New Gypsy King 03.06 / 15:30 / Agrafk a
Angelika Ogrocka Eldorado
dokończenie ze str. 1
Z czym kojarzy nam się współczesna Europa? Z kryzysem, unią narodów czy ze starym kontynentem, nieważne. Ważne, by pamiętać, że pod wielkimi nazwami kryją się ludzkie historie. Historie duże, które zmieniły bieg znanej nam rzeczywistości i te małe, które potrafi ły wywrócić do góry nogami życie jednostki. Takie właśnie historie odkrywa przed nami sekcja pozakonkursowa „Gdzieś w Europie”. Pięć wyselekcjonowanych fi lmów realizowanych na terenach Polski, Izraela, Czech, Luksemburga, Chorwacji, Gruzji, Rosji będzie można oglądać w najbliższych dniach w dwóch festiwalowych kinach (Agrafka, MOS2). Zdarzenia fi lmowe traktują zarówno o najgłośniejszych problemach naszej codzienności, o emigracji w poszukiwaniu szczęścia (Eldorado), jak i o tych, które funkcjonują w naszej świadomości od pewnego czasu, i choć warto o nich mówić, mało kto te tematy porusza. W fi lmie #uploading_ holocaust mierzymy się z traumą przeszłości i poczuciem przynależności do własnego narodu, oczami izraelskich nastolatków rejestrujących swoje odczucia z Journey to Poland (wycieczki organizowanej śladami zbrodni nazistowskich na terenach Polski). W fi lmie Nowe życie Gogity podążamy za byłym więźniem śladami najstarszego problemu nie tylko Europy, ale i świata- poszukiwania miłości. Z kolei przejmujący obraz fi lmowy Miroslawa Janeka przedstawia świat widziany oczyma ludzi z zespołem Aspergera (Zwyczajny film autystyczny).
SONDA GAZETY FESTIWALOWEJ: CZAS Festiwalowy czas to nie tylko obowiązki, ale i własne przyjemności. Na które szczególnie zwracasz uwagę? Praca wolontariusza jest tak interesująca, że trudno nazwać to obowiązkiem, niemniej jednak grafi k ułożony jest na tyle dogodnie, aby nie tylko pracować, ale i uczestniczyć w różnych festiwalowych wydarzeniach. Szczególnie cenię sobie Krytyczne poranki. Izabela Klich, wolontariuszka, na festiwalu od roku
Ile trwają przygotowania do festiwalu? Ten proces trwa cały rok. W zeszłym roku utworzyliśmy na Facebooku wydarzenie dotyczące 57. edycji dzień po zakończeniu 56.KFF. Moje działania jako rzeczniczki intensyfi kują się w marcu. Olga Lany, rzeczniczka Krakowskiego Festiwalu Filmowego Ile czasu spędzasz na sali kinowej podczas festiwalu? To moje pierwsze doświadczenie z Krakowskim Festiwalem Filmowym, więc staram się
3/4 GAZETA FESTIWALOWA 57. KRAKOWSKI FESTIWAL FILMOWY
wykorzystać je do maksimum. Myślę, że dziennie jest to około 6 lub 7 godzin. Magdalena Baran, 23 lata, studentka Jak długo waha się Pan zanim podejmie decyzję co do realizacji jakiegoś fi lmu? Szybko podejmuję decyzje jedynie co do tych fi lmów, których nie chcę robić. Marek Rozenbaum, producent filmowy, członek jury konkursu dokumentalnego
Jak długo realizowałaś swój fi lm? Czy możesz się podzielić najlepszym i najgorszym doświadczeniem z okresu jego realizacji? 30 lat zajęło mi zrobienie fi lmu Generał i ja. Najlepsza część tego procesu to ludzie w Wietnamie, ich historie, ich dobroć. A także publiczność, która docenia fi lm. Najtrudniej było zebrać pieniądze na produkcję, aby zapłacić za materiały archiwalne, prawa, pracę ludzi. Musiałam wiele rzeczy robić sama, mało spałam, ciągle byłam online. Tiana Alexandra Silliphant, reżyserka filmu Generał i ja
3
fot. Agnieszka Fiejka
fot. Agnieszka Fiejka
fot. Ignacy Mancewicz
fot. Jeremy Sulpis
4 fot. Agnieszka Fiejka
fot. Agnieszka Fiejka
fot. Agnieszka Fiejka
57. KFF W OBIEKTYWIE TOMASZA KORCZYŃSKIEGO I AGNIESZKI FIEJKI
3/4 GAZETA FESTIWALOWA 57. KRAKOWSKI FESTIWAL FILMOWY
KONKURS: #catchkff W każdym numerze Gazety Festiwalowej drukujemy zagadki. Odgadnij o jakie miejsce lub wydarzenie z programu KFF chodzi, udaj się tam, zrób zdjęcie i opublikuj na Instagramie oznaczając #catchkff. Wygrywa osoba, która pierwsza wykona wszystkie 5 zadań lub wykona ich najwięcej. Pamiętaj, że aby wziąć udział w konkursie, zdjęcie na Instagramie musi być widoczne publicznie. NAGRODY: • pakiet gadżetów festiwalowych 57.KFF • 10x bilet na dowolny seans w KINIE POD BARANAMI (ważny 6 miesięcy) • karnet 10+1 do kin AGRAFKA i KIKA (wstęp na 11 seansów, ważny 12 miesięcy)
ZAGADKA 3 NA CZWARTEK, 01.06: ODWIEDŹ NAUKOWCÓW. ZAGADKA 4 NA PIĄTEK, 02.06: ZOBACZ MUZYKĘ NOCĄ W OGRODZIE.
W PRZERWACH MIĘDZY PROJEKCJAMI POLECAMY KIERMASH.
fot. Agnieszka Fiejka
fot. Agnieszka Fiejka
57. KFF W OBIEKTYWIE TOMASZA KORCZYŃSKIEGO I AGNIESZKI FIEJKI
GAZETA 57. KRAKOWSKIEGO FESTIWALU FILMOWEGO KRAKÓW, 28 MAJA - 4 CZERWCA 2017 REDAKCJA: Matylda Badera, Anna Gierman, Paulina Małota, Angelika Ogrocka, Magdalena Skórska, Sylwia Turczak, Monika Zaliwska KOREKTA W JĘZYKU ANGIELSKIM: Katarzyna Wiktoria Klag
Producent:
Współorganizator:
Projekt zrealizowany przy wsparciu finansowym:
REDAKTOR NACZELNA: Anna E. Dziedzic anna.dziedzic@kff.com.pl
KREACJA I SKŁAD: Klaudyna Schubert kontakt@klaudynaschubert.eu
WIĘCEJ NA: krakowfilmfestival.pl facebook.com/krakowfilmfest twitter.com/krakowfilmfest instagram.com/krakowfilmfestival youtube.com/krakowfilmfoundation issuu.com/krakowfi lmfoundation
Partnerzy:
Patroni medialni: nowe logo – dla papieru
www.studiokropka.pl
nowe logo – dla internetu
Krakowski Festiwal Filmowy posiada akredytację FIAPF (Międzynarodowa Federacja Producentów Filmowych) i znajduje się na oficjalnej liście festiwali kwalifikujących AMPAS® (Amerykańska Akademia Sztuki i Wiedzy Filmowej) oraz rekomenduje film do Europejskiej Akademii Filmowej.
5
3/4 GAZETA FESTIWALOWA 57. KRAKOWSKI FESTIWAL FILMOWY