44 02.06 — 03.06.2018 / English – page 2
ELEMENT ZASKOCZENIA
58. edycja Krakowskiego Festiwalu Filmowego powoli dobiega końca. Jeszcze kilka dni temu odliczaliśmy godziny do rozpoczęcia, planując indywidualny harmonogram wydarzeń, wybierając najciekawsze projekcje i zbierając energię na festiwalowe szaleństwo. Teraz pozostaje nam trzymać kciuki za zwycięzców, a tych poznamy już w sobotę. Zanim to jednak nastąpi, postaramy się zatrzymać tę wspaniałą atmosferę jeszcze na chwilę! Kto najszczerzej oceni tegoroczny odsłonę? Oczywiście – widzowie. Zapytałyśmy ich więc, za co najbardziej lubią Krakowski Festiwal Filmowy. – Za element zaskoczenia. To, o czym mówił
Krzysztof Gierat w jednej z festiwalowych kronik: „Prawdziwe filmowe perły kryją się w małych salach kinowych”. Takim przykładem jest Universam Grochów, czyli dokument, który bawi dużo bardziej niż wszystkie współczesne polskie komedie razem wzięte. Innym moim odkryciem są Gruzy – historia jak u Hitchcocka – najpierw trzęsienie ziemi, potem rosnące napięcie i wszystko to opowiedziane w niecały kwadrans – opowiada Ania Bensel, wierna fanka KFF-u. – Krakowski Festiwal Filmowy lubię przede wszystkim za klimat. Poza tym jest to świetna okazja do oglądania różnorodnych, niekomercyjnych filmów w kinach studyjnych, a także
Tegoroczną edycję podsumowuje Barbara Orlicz-Szczypuła, dyrektorka biura programowego: – W tym roku zdecydowanie dopisała nam widownia, mieliśmy bardzo ciekawe propozycje dla widzów. Z rozmów w kuluarach wiem, że także twórcy i goście są bardzo zadowoleni. Wygląda na to, że spełniliśmy ich oczekiwania, zarówno jeśli chodzi o część branżową, jak i program filmowy. Każdą edycję wyróżnia zawartość programowa, ale tak naprawdę struktura festiwalu jest co roku podobna. Staramy się wprowadzać nowości, jednak nie robimy rewolucji. Ważne dla nas jest by program filmowy był zbudowany w taki sposób, aby każdy mógł znaleźć coś dla siebie. Do 59. edycji Krakowskiego Festiwalu Filmowego (26 maja – 2 czerwca 2019) jeszcze sporo czasu, jednak organizatorzy już teraz planują niektóre z wydarzeń. Pozostaje nam trzymać kciuki za pomyślną realizację tych pomysłów. I odliczać tygodnie do następnej edycji. Do zobaczenia za rok! A teraz do kina, jeszcze nie kończymy!
Gruzy
Universam Grochów
możliwość wzięcia udziału w debatach, zadania pytania bezpośrednio twórcom czy dowiedzenia się więcej na temat konkretnego dzieła – przekonuje studentka kulturoznawstwa Karolina. Inny widz, Michał Oparowski podkreśla merytoryczny aspekt festiwalu. – Cenię Krakowski Festiwal Filmowy za niespodzianki. Filmy, których – gdyby nie festiwal – raczej nie zobaczyłbym nigdy.
MAGDALENA KUSIBAB - wolontariuszka KFF po raz pierwszy, studentka II roku Kulturoznawstwa i wiedzy o mediach Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. ANGELIKA OGROCKA - absolwentka krakowskich uczelni. Pracuje jako redaktorka, a także specjalistka ds. PR-u i marketingu. Na Krakowskim Festiwalu Filmowym od 55. edycji.
OKIEM JURY MARCIN BORCHARDT, PRZEWODNICZĄCY JURY KONKURSU DOCFILMMUSIC Muszę przyznać, że poziom tegorocznego konkursu był wyrównany, jednakże jury było jednomyślne, co do wyboru najlepszego filmu. Wszyscy jurorzy obejrzeli wszystkie filmy z zainteresowaniem i są zdania, że wiele z nich trafi do obiegu festiwalowego, a nawet do szerokiej dystrybucji w kinach. PÉTER FORGÁCS, PRZEWODNICZĄCY JURY KONKURSU DOKUMENTALNEGO
fot. Agnieszka Fiejka
Dla jury to nie był łatwy tydzień, ponieważ musiało dokonać trudnego wyboru spośród wielu interesujących filmów, które przeszły przez selekcję. Uwagę jurorów zwróciły filmy debiutantów oraz produkcje stworzone przez kobiety, co wyróżniało ten konkurs. Filmy potwierdziły, że Krakowski Festiwal Filmowy jest jednym z najważniejszych festiwali w Europie Środkowej i chętnie powrócę tu w następnych latach.
MEHRDAD OSKOUEI, PRZEWODNICZĄCY JURY KONKURSU KRÓTKOMETRAŻOWEGO Jury było bardzo zadowolone z jakości filmów animowanych i fabularnych; zwłaszcza wybór animacji był znakomity. W przypadku filmów dokumentalnych, mimo że wszyscy byliśmy bardzo zadowoleni z wyboru zwycięzcy Srebrnego Smoka, to generalny poziom wyselekcjonowanych filmów odbiegał od poziomu dwóch pozostałych kategorii. Oceniając wszystkie konkursowe filmy krótkometrażowe było dla nas oczywiste, że długość nie jest najważniejszym kryterium jeśli chodzi o rozpoznawanie zalet filmu. Czas tylko wtedy jest kluczowy dla tożsamości filmu, kiedy wykorzystuje się go do ukazania i zaakcentowania pomysłowości jego twórcy. Prawdziwie udany film krótkometrażowy potrafi skompresować czas, aby pobudzić widza do refleksji.
TADEUSZ SOBOLEWSKI, PRZEWODNICZĄCY JURY KONKURSU POLSKIEGO Jest noc. Właśnie zakończyliśmy prace naszego jury. Po wielu przymiarkach przyznaliśmy Lajkoniki 2018. Jednym z kryteriów, jakimi się kierowaliśmy, było to, czy chcielibyśmy ten właśnie film pokazać komuś bliskiemu: popatrz, to niezwykłe! Prawie na każdym z pokazów taki film się znajdował. Po tym można było poznać, że to dobry festiwal, zwłaszcza, jeśli chodzi o dokumenty. To dzisiaj wiodący gatunek kina w ogóle, zagarniający inne gatunki. Film dokumentalny nie tylko odtwarza rzeczywistość, on ją kreuje. Wchodzi na tereny zarezerwowane dla fabuły, na różne sposoby przekracza granice. Albo osiągając doskonałość formy, albo też - jak kiedyś Marcin Koszałka - łamie formalne bariery, zwraca kamerę na siebie. Współczesny dokument ma więcej niż dwa bieguny, biegnie w różne strony. A my z nim.
NIE PRZEGAP 2.06 / 10:00 – 16:00 / MOS 4
3.06 / 12:00; 14:00; 16:00; 18:00; 20:00 / MOS
Pokazy filmów nagrodzonych
fot. Agnieszka Fiejka
Ostatni dzień KFF Market
fot. Kamila Szatan
Ceremonia zakończenia 58.KFF
fot. Agnieszka Fiejka
2.06 / 20:00 / KIJÓW.CENTRUM
KRZYSZTOF KWIATKOWSKI WPROST (PL)
AVERAGE / ŚREDNIA
Thank you for the music, the songs I’m singing Thanks for all the joy they’re bringing…
- EXCELLENT / ŚWIETNY | - VERY GOOD / BARDZO DOBRY | - GOOD / DOBRY | - AVERAGE / ŚREDNI | - POOR / SŁABY | 0 - BAD / ZŁY
PATRYCJA WANAT TOK FM (PL)
The film is a tribute to a man, born in 1936, who is full of energy, loves life, who is always active, who is generous in his teaching young, upcoming conductors – and pretty much depending on his wife, who takes care of him, to say the least. She is always there close to him, she is a guarantee for him looking ok with his wild white hair. As well as smelling good – she “deodorants” him! But for me the main quality with Concerto for Two is the inspiration Maksymiuk passes on in the film. He makes me want to listen more to music than I normally do. Always with the baton in hand, even when he is chilling out on a hotel bed somewhere on one of his many, he talks about music, composes, praises Piazzola, Prokofiev, Beethoven, Chopin. When writing this text on the two films I managed to watch yesterday, two films that are in the festival’s DocFilmMusic competitive section, I have been humming Sakamoto’s music from the David Bowie film Merry Christmas Mr. Lawrence and the ballet music for Romeo and Juliet by Prokofiev, that plays a strong part in the film with Maksymiuk.
VLADAN PETKOVIC CINEUROPA (RS)
He was a musician, he says, Ryūichi Sakamoto, in the portrait film Coda about him. He talks about Andrey Tarkovsky and in the film a clip from Solaris is shown, a close-up on drops of water bringing nature’s sounds to the screen. It’s a wonderful film that again makes me think that music is the most interesting art form, where film is so much more concrete, concluding and interpreting. With music you can create your own images – and yet Sakamoto, the master of film music (Oshima’s Merry Christmas Mr. Lawrence (1983), The Last Emperor (1987) and The Sheltering Sky (1990), The Revenant (2015) by Alejandro G. Iñárritu) states that he tries to think “cinematically”, when he in his studio in New York and on his journeys to the North Pole and Africa collecting sounds to be used in his composing. The film by Stephen Nomura Schible gets very close to the composer, who reveals that he is fighting against a cancer illness; it is in itself a piece of film history with clips from the films mentioned above plus archive material that shows Sakamoto in his psychedelic period and as an activist against nuclear plants to be rebuilt after the Fukushima catastrophe. To be linked to his Opera from 1999, where he summarizes the state of our civilization with continuing quotes from the man who “invented” the atom bomb, Oppenheimer. After having seen all films in the documentary competition, I “took the day off” to let me be seduced by music documentaries. Apart from the Sakamoto film I was entertained and charmed by Concerto for Two by Polish Tomasz Drozdowicz with composer and conductor Jerzy Maksymiuk, and his wife Ewa.
TUE STEEN MÜLLER FILMKOMMENTAREN.DK (DK)
MUSIC!
KAISA YTTERHAUG MODERN TIMES (NO)
TUE STEEN MÜLLER:
DOCUMENTARY FILM COMPETITION RATED BY THE JOURNALISTS: FILMY KONKURSU DOKUMENTALNEGO OCENIANE PRZEZ DZIENNIKARZY:
3,2
FELL IN LOVE WITH A GIRL / ZAKOCHAĆ SIĘ
2,8
HAFIS & MARA
2,8
HIGHWAY CONFESSIONS / WYZNANIA PRZY AUTOSTRADZIE
5
OPEN TO THE PUBLIC / GODZINY OTWARCIA
2,6
OVER THE LIMIT
4
RABOT
3
REGGAE BOYZ
2,75
THE LAST LESSON / OSTATNIA LEKCJA THE RAPE OF RECY TAYLOR / GWAŁT NA RECY TAYLOR
TITTLE / TYTUŁ
DEBUT / DEBIUT
OF FATHERS AND SONS / O OJCACH I SYNACH
SON SON / SYN SYN TUE STEEN MÜLLER – worldwide freelance consultant and teacher in documentary matters, the first director of the European Documentary Network (1996-2005), and the co-author of the filmkommentaren.dk blog devoted to documentary films.
KRAKOW FILM FESTIVAL AWARDS EXPLAINED
ph. Agnieszka Fiejka
drinking from the Vistula river. The dragon is a symbol of Krakow and its statue, which breaths fire every ten minutes, can be found by the castle at the river bank.
THE GOLDEN HORN (DOCUMENTARY COMPETITION) The horn as a symbol comes from one of the most prominent Polish books, ‘Wedding’ by Stanisław Wyspiański. At the time Wyspiański was writing the play, Polish nation has suffered from the country’s annexation by three powers: Russia, Prussia and Austro-Hungary. As a result Poland has been erased from maps as an independent state for more than 100 years. The golden horn in the play was a symbol of action and call for national liberation of the annexed Poland. However, the horn is forfeited because of the vanity and putting personal matters over the good of the nation. This way, the allegoric play alludes to the national divisions and lack of cooperation which were needed for the liberation.
THE GOLDEN HEYNAL (DOCFILMMUSIC COMPETITION) Heynal is a musical tune played on a trumpet from one of the towers of St Mary’s Church in Krakow every full hour. There is a legend explaining why the heynal ends abruptly: as the heynal was used to signal when to close and open the city gates and to alarm about an incoming danger, when Tatar forces approached Krakow, the trumpeter rang out for alert but was killed before finishing the tune. In memory of this event the heynal suddenly ends. Every day at noon Polish national radio channel transmits the heynal to the whole country.
THE GOLDEN DRAGON (SHORT FILM COMPETITION According to a well-known Krakow legend, a dragon used to live in the cave beneath the Wawel Castle. To appease him, citizens were offering their cattle daily but eventually they decided to kill the dragon by deceit. They have stuffed a carcass with burning sulphur and gave it to the dragon. The beast has eaten it blindly and died from the fire consuming its intestines. The tale also suggests that once the dragon had realised it had been tricked, it tried to quench the thirst by
2
THE GOLDEN HOBBY-HORSE (NATIONAL COMPETITION) Hobby-Horse comes from traditional procession that passes through Krakow on one Thursday in June, a week after the Corpus Christi holiday. The hobby-horse, which is a man dressed in pseudo-oriental costume inspired by the Tatar culture and strapped by his waist to a fake horse, leads the parade through the centre of the city. The first parade took place around the 13th century and has been possibly inspired by the Tatar invasion of Krakow. MARTA MARKES - volunteer, student of BA Journalism, Media and English Literature at Cardiff University in Wales.
2,8
3
3,75
3,5
3,8
3,25
THE SAINT OF THUGS / ŚWIĘTY OD BANDYTÓW
3,2
THE STARS OF STERN / PRZY ULICY STERNA
3,4
3,8
STANDBY PAINTER THE DEMINER / SAPER THE DREAD / LĘK
WHITE MAMA / BIAŁA MAMA
We, Polish people, are very “touchy feely” about our past. That is why most of our national awards are connected with our history, which was, frankly speaking, quite exciting…
3
THE SPIRIT OF THE FESTIVAL HAS REMAINED THE SAME We talk to Kaleo La Belle (Fell In Love With A Girl) and Till Schauder (The Reggae Boyz), previous winners of the Krakow Film Festival who came back this year to present their new films.
touched and deeply honored when I was called up to receive The Golden Horn.
Olga Urbanek: How do you remember your first stay at Krakow Film Festival?
Till Schauder: For the first few weeks our kids got to keep it in their room. Now it’s in our office on a shelf and shining. Kaleo La Belle: I move around a lot and I am a big collector. The Golden Horn sits on a shelf at my office. It’s noticeable, but not on display. Once in a while I’m asked about it and I’m happy to tell the story of my time in Krakow.
Till Schauder: I came to Krakow for the first time last year with When God Sleeps. I had many expectations - music, culture, people but also some fears, Auschwitz being on top of the „fear list”. I was also afraid of witnessing right-wing tendencies in Poland. I was then heartened by meeting so many Polish people actively opposing these tendencies. Everything about Krakow exceeded my expectations. I think one of the most special memories was actually outside of the festival. I went to the philharmonic one night - on a school night - and was stunned by the appreciation that classical music receives in Krakow. Kaleo La Belle: I was at the Festival for the first time in 2010 with my film Beyond This Place. It was the international premiere and I was excited to arrive at the festival still fresh and having no idea how far this film would go and what life that it would have. When I got the call from the festival to come back to the awards ceremony, I never thought it would be for the Golden Horn. I remember waiting as they announced each award and I began to suspect they had forgotten me. I was very
Olga Urbanek: Where do you keep the award you have previously received at the KFF?
Olga Urbanek: What do you like best about our festival? Till Schauder: I like the intimacy of the festival. Set against the backdrop of Krakow and you can’t go wrong. Kaleo La Belle: It’s really a filmmaker’s festival with strong and original programing. I was very happy to receive the invitation to come back to this year’s festival with my film Fell In Love With A Girl. Since I had been to Krakow in 2010 quite a bit has changed: the Festival center has moved, the film market has grown... I was happy to see that the spirit of the festival has remained the same. OLGA URBANEK - a student of V Liceum Ogólnokształcące in Krakow, among her passions are playing the piano and having long conversations about films and art.
4/4 GAZETA FESTIWALOWA 58. KRAKOWSKI FESTIWAL FILMOWY
KRZYSZTOF KWIATKOWSKI CZUŁE PORTRETY Widziałem już kiedyś takiego faceta. „Ja sam niewiele robię. Mam wspaniałych scenarzystów, którzy zapisują historie opowiadane przez górników, imigrantów, samotne matki z czynszowych kamienic” - powtarzał. A jednocześnie, choć kilkakrotnie zmieniał scenarzystów, pracował w różnych miastach, kręcił zarówno fabuły, jak i wybitne dokumenty, cała jego twórczość pachnie tą samą wrażliwością. Regularnie pokazuje swoje filmy w konkursie głównym w Cannes, gdzie dwa razy zdobył Złotą Palmę. Ale wracając z ceremonii do luksusowego hotelu gada ze sprzedawcą hot-dogów przy Croisette. Bo od lat do niego zaglądał i zdążyli się zakumplować. A w wywiadach mówi, że Wielka Brytania nie jest demokracją, bo w demokracji dba się o najsłabszych To Ken Loach, dziecko robotniczego Nuneaton. 81-letni artysta, który nigdy nie zapomniał, skąd pochodzi.
z innych filmów o współczesnej młodzieży. Odpowiada: - Każdy reżyser ma swoją wrażliwość. Można odnaleźć wokół nudę i apatię. Ale ja wolę szukać człowieczeństwa. Zdaję sobie sprawę, że o tym był ten festiwal. W niełatwych czasach twórcy zwracają się w stronę wykluczonych, aby zwrócić im godność. Gad Abbitan w Przy ulicy Sterna pisze list miłosny do własnych sąsiadów na imigranckim „gorszym” osiedlu, które właśnie ulega agresywnej gentryfikacji i traci swój koloryt. Christina Vandekerckhove obserwuje wyrzuconych na margines społeczny mieszkańców lokali socjalnych. Zosya Rodkevich i Evgeniya Ostanina w Białej mamie przyglądają się kobiecie, matce sześciorga dzieci, która adoptuje i za wszelką cenę pragnie pomóc upośledzonemu chłopcu. A tegoroczna jurorka, Anna Zamecka, wciąż zbiera nagrody za wspaniałą Komunię. I wciąż stara się wspierać jej bohaterów.
KFF MARKET NAJCZĘŚCIEJ OGLĄDANE FILMY: 1. OVER THE LIMIT, REŻ. MARTA PRUS 2. III, REŻ. MARTA PAJEK 3. OSTATNIA LEKCJA, REŻ. GRZEGORZ ZARICZNY 4. KRZYŻOKI, REŻ. ANNA GAWLITA 5. 1410, REŻ. DAMIAN KOCUR 6. COLAHOLIC, REŻ. MARCIN PODOLEC 7. SIOSTRY, REŻ. MICHAŁ HYTROŚ
Ostatnia lekcja
8. CHRYSTUS NARODU, REŻ. EWA DRZEWICKA
Grzegorz Zariczny ma 35 lat. Urodził się w Kokotowie, podkrakowskiej wsi, którą fala przemian lat 90. zostawiła w tyle. Od dzieciństwa obserwował okrucieństwo młodego kapitalizmu. Jego droga do reżyserii też wymagała ciągłego zaciskania zębów, cholernej pracy i wiary – zarówno w kino, jak i we własne marzenia. Ale kiedy już je spełnił, obiecał sobie, że nie odwróci się od rzeczywistości, która go ukształtowała. Mało kto z takim szacunkiem pokazuje ludzi, na których świat nie czeka z otwartymi ramionami. Dwa filmy poświęcił dziewczynom ze szkoły fryzjerskiej, których życiowy start pełen jest turbulencji. Teraz w prezentowanej na KFF Ostatniej lekcji portretuje grupę licealistów tuż przed maturą. Ze zwyczajnych, z nieuprzywilejowanych rodzin. Obserwuje ich próby zakorzenienia się w dorosłości. Moment, w którym muszą zrozumieć, kim naprawdę są, w co wierzą, jakie mają aspiracje. Gdy uczą się miłości, przyjaźni, odpowiedzialności, a w ich głowach wszystko buzuje. Gdy czują się jak astronauci lecący w kosmos bez skafandra. To czuły portret. Kiedy spotykam Grzegorza w Krakowie, dziwię się, że nie ma w Ostatniej lekcji nudy i apatii, którą znam
Ken Loach ma rację. Miarą współczesnych demokracji jest stosunek do najsłabszych. Dzisiaj do nich zwraca się władza, także w Polsce. Cynicznie szafuje hasłami o „wstawaniu z kolan”, zamiast prawdziwego szacunku oferuje placebo dumy. Dostępne dla każdego, pod warunkiem, że nie jeździ na wózku inwalidzkim, nie jest gejem, nie myśli inaczej i nie wierzy w inną wizję historii, niż ta z oficjalnej propagandy rządowych agend. A wszystko to z przekonaniem, że ci, których wcześniej nikt nie dostrzegał, mogą przesądzić o wyniku wyborów. I to jest ta różnica. Grzegorz Zariczny, Anna Zamecka, Christina Vandekerckhove czy Gad Abbitan nie mają nic do ugrania. Nie stawiają wykluczonym ludziom warunków. Zwyczajnie są im wierni.
9. MASTERCLASS, REŻ. EWA DRZEWICKA, DOMINIKA FEDKO, WERONIKA KUC, MAŁGORZATA JACHNA,MAŁGORZATA JĘDRZEJEC, ALEKSANDRA RYLEWICZ, GRAŻYNA TRELA 10. TUNGRUS, REŻ. RISHI CHANDNA
KRZYSZTOF KWIATKOWSKI – dziennikarz i krytyk filmowy. Na stałe współpracuje m.in. z „Wysokimi Obcasami”, „Wprost” i „Kinem”. Od ponad 10 lat relacjonuje festiwale m.in. w Cannes, Berlinie, Wenecji, Karlowych Warach. Członek FIPRESCI i Europejskiej Akademii Filmowej.
Olga Urbanek: Jak zapamiętałeś/-aś swój pierwszy pobyt na KFF? Zosya Rodkevich: Pierwszy raz brałam udział KFF w 2016 roku. Miał wtedy premierę mój debiut My Friend Boris Nemtsov. Byłam zdenerwowana i zarazem podekscytowana tym, że podczas Q&A mogłam wymienić z widzami myśli na temat filmu. Wtedy po raz pierwszy przyjechałam do Krakowa i wspominam te dni jako bardzo romantyczne dla mnie i mojego chłopaka. Otrzymanie Złotego Smoka było dla mnie ogromnym zaskoczeniem i jestem bardzo wdzięczna za to jak bardzo nagroda pomogła mi rozwinąć moją karierę. Talal Derki: Cztery lata temu, gdy otrzymałem nagrodę [za Powrót do Homs – przyp.red.] byłem w Hiszpanii i bardzo żałowałem, że nie mogłem wtedy przyjechać. Zawsze chciałem odwiedzić Kraków, ale postanowiłem, że przyjadę tutaj z filmem. Wczoraj (29.05) w czasie premiery mojego filmu miałem pierwszy raz kontakt z widownią i były to naprawdę piękne chwile. Czułem, że ludzie mają tutaj dużo energii i są niezwykle radośni. Olga Urbanek: Gdzie trzymasz swoją nagrodę z poprzedniej edycji KFF?
Zosya Rodkevich: Obecnie mój Złoty Róg stoi na biurku w moim apartamencie w Moskwie, dzięki czemu zawsze jest przy mnie, gdy pracuję do późna. Sprawdza się świetnie jako miejsce na długopisy i inne przybory. Talal Derki: Na początku ustawiłem Srebrny Róg na półce z książkami, ale jest on tak ciężki, że bałem się czy półka wytrzyma ciężar. Teraz stoi w salonie obok nagrody z Sundance Festival. Olga Urbanek: Co najbardziej podoba ci się na festiwalu? Zosya Rodkevich: Jestem szczęśliwa, ponieważ w tym roku prezentuję tutaj film, który współtworzyła ze mną przyjaciółka Evgeniya Ostanina, Biała mama. Planujemy wziąć udział w Master Class Sergeia Loznitsy, a potem w kilku festiwalowych przyjęciach. Talel Derki: Zdecydowanie najlepszą rzeczą w festiwalu jest to, że łączy on przeróżnych ludzi, by razem cieszyli się znakomitymi filmami. Nie łatwą sztuką jest zainteresowanie szerszej publiczności, przyzwyczajonej do dynamicznego kina fabularnego, dokumentami i animacją. Wydaje mi się, że to właśnie czyni festiwal wyjątkowym.
OLGA URBANEK - uczy się w V Liceum Ogólnokształcącym w Krakowie, jej pasje to gra na pianinie i długie debaty na temat filmów i sztuki.
4/4 GAZETA FESTIWALOWA 58. KRAKOWSKI FESTIWAL FILMOWY
REKLAMA
Rozmawiamy z Zosyą Rodkevich (Biała mama) i Talalem Derkim (O ojcach i synach), laureatami poprzednich edycji Krakowskiego Festiwalu Filmowego, którzy prezentują swoje nowe filmy w konkursie dokumentalnym 58.KFF.
Over the limit
FESTIWAL ŁĄCZY RÓŻNYCH LUDZI
3
4
fot. Agnieszka Fiejka
fot. Agnieszka Fiejka
fot. Agnieszka Fiejka
fot. Agnieszka Fiejka
fot. Kamila Szatan
fot. Kamila Szatan
fot. Kamila Szatan
fot. Agnieszka Fiejka
fot. Kamila Szatan
fot. Agnieszka Fiejka
fot. Agnieszka Fiejka
fot. Magda Walasek
fot. Julia Jaracz
fot. Julia Jaracz
fot. Ewa Stapińska
fot. Kamila Szatan
fot. Agnieszka Fiejka
fot. Kamila Szatan
58. KFF W OBIEKTYWIE AGNIESZKI FIEJKI I KAMILI SZATAN
4/4 GAZETA FESTIWALOWA 58. KRAKOWSKI FESTIWAL FILMOWY
fot. Agnieszka Fiejka fot. Agnieszka Fiejka
fot. Kamila Szatan
fot. Kamila Szatan fot. Agnieszka Fiejka
fot. Kamila Szatan
fot. Agnieszka Fiejka
fot. Agnieszka Fiejka
fot. Agnieszka Fiejka
fot. Agnieszka Fiejka
fot. Kamila Szatan
58. KFF W OBIEKTYWIE AGNIESZKI FIEJKI I KAMILI SZATAN
GAZETA 58. KRAKOWSKIEGO FESTIWALU FILMOWEGO KRAKÓW, 27 MAJA - 3 CZERWCA 2018 REDAKCJA: Magdalena Kusibab, Marta Markes, Angelika Ogrocka, Paulina Richert, Olga Urbanek TŁUMACZENIE I KOREKTA W JĘZYKU ANGIELSKIM: Kasia Ćwiklińska
Producent:
Współorganizator:
REDAKTOR NACZELNA: Anna E. Dziedzic anna.dziedzic@kff.com.pl
KREACJA I SKŁAD: Klaudyna Schubert kontakt@klaudynaschubert.eu
Projekt zrealizowany przy wsparciu finansowym:
WIĘCEJ NA: krakowfilmfestival.pl facebook.com/krakowfilmfest twitter.com/krakowfilmfest instagram.com/krakowfilmfestival youtube.com/krakowfilmfoundation issuu.com/krakowfilmfoundation
Krakowski Festiwal Filmowy posiada akredytację FIAPF (Międzynarodowa Federacja Producentów Filmowych) i znajduje się na oficjalnej liście festiwali kwalifikujących AMPAS® (Amerykańska Akademia Sztuki i Wiedzy Filmowej) oraz rekomenduje film do Europejskiej Akademii Filmowej.
Partnerzy:
Patroni medialni:
Ambasada Izraela w WARSZAWIE
FUNDACJA dla
AGH
4/4 GAZETA FESTIWALOWA 58. KRAKOWSKI FESTIWAL FILMOWY
www.studiokropka.pl
5