Krantje Boord Nr. 16 April 2013

Krantje Kritisch en Onafhankelijk

Boord

voor en door studenten van de UU, HU en HKU

Nr. 16 I april 2013 Gratis krant Neem mee

2

Queer Theory

A new blow for undocumented people in the Netherlands

De financialisering van het Maagdenhuis

A short introduction

“Illegal residence a criminal offence”

Van universiteit naar profit center

3

6

Queer Theory

2 Krantje Boord

Queer Theory: a short introduction An adaptation of Thoughts on Developing Anarchist Queer Theory by Dot

U

nlike most identitybased studies, and even in contrast to some queer studies, queer theory specifically seeks to question the idea of identity itself. While some of the concepts of queer theory have trickled into radical queer thought, it should be expanded to be accessible to those outside of the academia.

Queer theory In the past two decades, queer theory has developed as an academic pursuit and gained considerable acceptance within the realm of higher education. Queer theory is one of the latest currents of critical theory to gain widespread academic acceptance. It developed from the field of Gay and Lesbian Studies. However, queer theory takes a radically different approach to identity than other theories about identity.

One concept that is central to the project of queer theory is the essentialism vs. social construction debate. The essentialist perspective relies on the argument that identities are inherent and fixed. For example, an essentialist position would argue that the binary of man/woman is legitimate, that those identities are natural and that the differences between them are likewise natural. Social construction, on the other hand, argues that identity has no basis in nature and is constructed entirely by social forces and discourse.

Essentialism takes as its starting point a fixed identity and then analyzes how society as a whole impacts and is impacted by people with that identity.

Social construction on the other hand argues against the fixed identity, claiming instead that identity is continually constructed and reconstructed by

social forces.

Perhaps the best-known queer theorist is Judith Butler, a professor at Berkeley.

One of her major contributions is the idea of gender performativity. For Butler, gender is a collective fiction that consists of the aggregated performances of individuals. People act according to this fiction to perform their gender. Individuals are punished for acting contrary to this fiction, either by law or by social norms.

Butler also counters the traditional understanding of sex as biological and gender as social by arguing that outside of gender, sex has no meaning and is thus equally socially constructed.

Identity and Identity Politics Queer theory is critical of traditional

“There is no gender identity behind the expressions of gender... identity is performatively constituted by the very ‘expressions’ that are said to be its results.” Judith Butler

notions of identity and seeks to deconstruct the processes by which identity is constructed. The conflict of antiassimilationist queer thought against assimilationist LGBT politics is a shining example of the relevance of queer theory. The anti-assimilationist critique of the LGBT movement begins with the difference in terminology. The term LGBT is fundamentally about establishing a fixed identity for representational purposes. This is evident even in its historical progression from lesbian and gay, then adding bisexuality, and finally adding trans to the acronym. Each of these additions was met with resistance by the gay establishment, demonstrating the exclusionary nature of the term.

Queer theory consciously rejects the idea of fixed identities, with queer itself being a term that deliberately provides no stable identity. Thus, queer liberation has little to do with the LGBT movement’s goal of assimilation and their narrow identity politics.

Assimilationism, in a queer context, is represented by the campaigns of mainstream, reformist organizations. Issues such as gay marriage are at the top of the LGBT agenda. This, along with cultural assimilation in the form of for example corporate-sponsored Pride parades, demonstrates a commitment to embracing the statist logic of citizenship and rights, as well as the capitalist commodification of culture. Assimilationism, then, seeks integration into capitalism and state power in exchange for being loyal subjects. The LGBT movement is thus, on the whole, an assimilationist effort.

The Future Queer theory can be seen as a deconstruction of identity itself, specifically in the case of sex and gender but with broader implications. However, these broader implications are often lost because of the degree to which queer theory is an academic pursuit, with all the disadvantages that come with this status. Developments such as the upcoming Queeristan, an autonomous festival on radical queer politics, are actively helping queer theory break out of the academy and become a part of general discourse. Indeed, even in the limited ways that it has already reached antiauthoritarian thought, it has proven liberating and useful.

Migrant struggles

Krantje Boord 3

A new blow for undocumented people in the Netherlands door Jilles Mast.

I

n all likelihood the Dutch government will soon put in effect a law declaring illegal residence a criminal offence. The new law will further deteriorate already harsh living conditions for undocumented people within Dutch borders as well as have adverse effects on those who try to help them.

The main strategy of undocumented residents in the Netherlands with regard to Dutch authorities has usually been one of avoidance. Staying away from the radar of the IND (Institute for migration and naturalization) and the police, because an arrest most likely results in detention and sometimes eviction. The resulting paranoia runs so deep that even when a general pardon was announced in 2006 there were many migrants who, even though eligible for legalization, at first were afraid to contact the authorities. Yet, in spite of this, groups of undocumented have been organizing themselves since last summer and made their presence, as well as their troubles, known to the general public.

The fact that these protests even sprung up in the first place is in itself telling of the harsh situation these people face everyday. It was a brave thing to do to say the least and it came right in time. Before long the Dutch government will declare ‘illegality’, not having papers, a criminal offence, resulting in a fine of 3900 Euros or a substitute prison sentence. Since in reality few will be able to pay the fine, getting caught will most likely result in a prison sentence.

The new law is the latest chapter of a long series of policies which, in the words

of the current minister of migration issues Fred Teeven, is aimed at “making illegal residence in the Netherlands as unattractive as possible.”

We have seen in the last twenty years and this goes not only for the Netherlands but concerns most European states - an increase in state repression concerning ‘illegals’. Related to this, it resulted in a harsher treatment of non-white migrants in general. At the same time borders opened up for business, but they became harder to cross for many people. In the Netherlands, policy changes appear to have had no other aim than mimicking the conditions most economic and political refugees fled in the first place. Through so called koppelings-wetten, laws linking having proper documents with access to work and social services, their lives here were made incredibly difficult. They could no longer work legally, which also led to increased exploitation and difficulties to access health care or social housing.

Yet instead of solving the problem of undocumented residence, repression has only resulted in making living conditions worse, without having a measurable effect on the number of undocumented. Estimates on the number of undocumented in the Netherlands has gone down, but according to research mentioned in de Groene Amsterdammer, this is almost completely due to the General pardon of 2007 and the growth of the European Union. In other words, increased repression has had no measurable effect and the only thing that helped was making illegals legal. The research-document also states: “due to factors such as population growth and youth unemployment in countries of birth and a permanent want for cheap workers in Netherlands, the flow of migrants will not diminish.”

As a side note, it might interest the reader that, according to its own evaluation com-

mittee, the General pardon did not cause more migrants to opt for the Netherlands.

It is not entirely unthinkable that the new law will have, for a short time at least, some effect in deterring migrants.

In his book Border Vigils, Jeremy Harding writes that asylum seekers and the human traffickers who smuggle them in will automatically seek for countries where the least restrictions are imposed.

The preventive effect aimed for will however be short lived, because other countries will be under pressure to implement more restrictions as well. Meanwhile, the fortress constructed by this ‘race to the bottom’ has led to a human tragedy that has been going on for at least twenty years: 15.000 deaths of migrants who in vain tried to circumvent EU border control. Much more than being ‘preventive’ or a ‘deterrent’, anti-immigration restriction is above all else deadly.

In his book Harding poses the question whether “pressure from migrants who overstay their visas or come in undetected, will lead to the kind of policies – on border control, detention, deportations – that will turn Europe into a federation of police states [...] with captives piling up in holding centers, round the clock removals and raids on workplaces.”

In view of the new law the answer seems to be that we are already there.

Declaring undocumented people criminals fits perfectly in a police state, since supporting undocumented will be considered a criminal offence as well. It cuts through the only lifeline left to the sans-papier: their networks of friends and family and the charitable or activist organizations concerned with their struggle. This then is what a police state means in practice: it is punishable to help a person in need who has done no harm to others and whose only ‘crime’ is being here.

De wondere wereld buiten je studie

4 Krantje Boord

Weg met de

In strijd met

democratie?

Met een kroning en een nieuwe koning in aantocht komt de monarchie weer op de agenda. Na het goede nieuws dat de koningin gaat aftreden kwam helaas de kater: we krijgen er een koning voor terug.

Monarchie Waarom ben ik eigenlijk zo tegen een monarchie? Er zijn verschillende redenen die ik hier zal opnoemen. Ten eerste is het ondemocratisch. In een land dat zichzelf democratisch noemt wordt het staatshoofd nog steeds bepaald door erfopvolging zonder enige inspraak van de inwoners.

Er is dus geen mogelijkheid om een staatshoofd te kiezen of om er een terug te fluiten als hij iets doet waar de inwoners het niet mee eens zijn. Dit resulteert in ongelijkheid en bovendien een overtreding van artikel 1 van onze grondwet: voor het verkrijgen van de functie staatshoofd bestaan geen gelijke kansen. Slechts één familie heeft de kans om deze functie uit te oefenen.

Een democratie vereist burgers, terwijl een monarchie, zoals Jack Jan van het Nieuw Republikeins Genootschap vertelde op een Basta! avond over de monarchie, onderdanen nodig heeft. Burgers zijn in staat om deels mee te beslissen, maar onderdanen doen slechts wat hen van bovenaf wordt verteld. Dit verschil maken democratie en monarchie theoretisch onverenigbaar.

De koningin in Nederland lijkt slechts een ceremoniële functie te hebben en er wordt gezegd dat ze geen daadwerkelijke macht heeft, maar dat valt beiden sterk te betwijfelen. Ons staatshoofd heeft een wekelijks geheim overleg met de minister president en had tot voor kort invloed op de formatie. Dat betekende dat ze de eerste stap mocht zetten in het vormen van de regering.

Ook is het koningshuis niet goed voor de economie, iets dat nog wel eens

Fotoactie van Comité ‘Het is 2013’ waarvoor ze mensen oproepen om net zoals Joanna me daarop je boodschap “Weg met de Monarchie Het is wordt veronderstelt. Een artikel in De Republikein van september 2011 toont met cijfers van het CBS aan dat er in de jaren na een staatsbezoek geen groei is in economische activiteit tussen Nederland en het betreffende land. Mocht er overigens een economisch voordeel zijn, dan kunnen we ons afvragen hoe dit dan uit zou

pakken. Waarschijnlijk zou dit voordeel vooral in de handen van ondernemers en investeerders vallen, ondanks dat staatsbezoeken uit belastinggeld worden betaald. Dat zou dus een herverdeling betekenen van publiek geld naar private handen.

“Democratie en monarchie zijn theoretisch onverenigbaar.”

De wondere wereld buiten je studie

Krantje Boord 5

monarchie

door Sander.

We moeten niet de illusie hebben dat alles goed zal zijn zodra Nederland een republiek is. Ook met een president als staatshoofd zal de macht van lobbygroepen en de selectiviteit van politieke carrières ervoor zorgen dat de overheid niet opkomt voor de belangen van alle bevolkingsgroepen.

Maar heeft het dan zin om voor een republiek te strijden? Volgens sommigen is een democratisch staatshoofd vele malen beter dan een staatshoofd die geselecteerd is door middel van erfopvolging. Dit kan zelfs een einde van de strijd zijn. Volgens Peter Storm echter, zit er misschien een voordeel aan een president, maar is dit zeker niet het einddoel. Terugblikkend op de Arabische Lente zie je dat het verwerpen van dictaturen wel lukte in republieken, maar niet in monarchieën. Peter heeft hier ook een verklaring voor: in een monarchie heerst op de een of andere manier nog het idee van absolute macht.

Een koning of koningin hoeft zich niet te verantwoorden naar haar inwoners en kan daarom makkelijker repressiemiddelen inzetten. Een president, hoe dictatoriaal ook, heeft zijn macht theoretisch verkregen door een mandaat van de bevolking en daarom zal hij meer rekenschap af moeten leggen en zijn mogelijkheden minder repressief.

In een eerder stuk dat Peter Storm op zijn website schreef, zei hij dat het belangrijk is om te beseffen dat het veranderen van Nederland in een republiek niet het einddoel is. Daarom is het zaak om de strijd tegen het koningshuis een antiautoritair geluid mee te geven. Mocht deze strijd dan succesvol zijn en de monarchie komt ten val, is hiermee meteen een richting voor het vervolg gegeven. Het doel van het omvormen van Nederland naar een republiek is dan ook niet definitief, maar zorgt alleen voor een zwakkere tegenstander om te bevechten.

Verzet Een monarchie deugt dus niet, maar een republiek is ook niet perfect. Het is alleen altijd nog beter dan een koninkrijk. Rond de troonwisseling zullen er meerdere initiatieven zijn om een tegengeluid tegen de monarchie te laten horen. Zo roept het Nieuw Republikeins Genootschap op aan iedereen die tegen de monarchie is om een wit laken uit het raam te hangen op 30 april, ook kunnen mensen kiezen voor een witte wimpel aan hun vlaggenstok. Daarnaast roepen ze ook op om witte kleding te dragen op die dag om te laten zien hoeveel mensen er voor een republiek zijn.

Het comité ‘Het is 2013’ voert ook op verschillende manieren actie. In navolging van het oranjeboek over Willem-Alexander, willen zij zelf een boek samenstellen met mensen die meer democratie in Nederland willen. Ook zijn ze een petitie aan het voorbereiden om te vragen om een referendum over het koningshuis in Nederland en hebben ze een fotoactie waarvoor ze mensen op roepen om net zoals Joanna met een kartonnen bordje op de foto te gaan met daarop je boodschap.

Ook wezen ze erop dat demonstraties op de dam misschien verboden zijn, maar dat je met meer dan drie man moet zijn om een demonstratie genoemd te worden.

Het is dus, officieel, mogelijk om met kleine groepjes je stem te laten horen op het Damplein tijdens de kroning, en vele kleine groepjes kunnen een grote maken.

Daarnaast kun je natuurlijk ook gewoon zelf kiezen hoe jij op die dag uiting geeft aan je antimonarchistische gevoelens. Dit kan in een groep of individueel, in Amsterdam of Utrecht, ludiek of confronterend.

Tot 30 april!

“We moeten niet de illusie hebben dat alles goed zal zijn zodra Nederland een republiek is.”

et een kartonnen bordje op de foto te gaan met 2013!”

Is een republiek de oplossing?

Hiervoor heb ik enkele argumenten tegen de monarchie genoemd, in dit deel zal ik kijken of een republiek dan de oplossing is. Ten eerste is het belangrijk om aan te geven dat er niet maar één versie van een republiek is. Op dezelfde Basta! avond werd de vergelijking gemaakt tussen het Amerikaanse systeem waarbij een president heel veel macht heeft, een Duits systeem van federalisme en de Zwitserse variant waar de president vooral een symbolische functie uitoefent en jaarlijks wisselt.

Recensie

6 Krantje Boord

De financialisering van het Maagdenhuis Van universiteit naar profit center.

I

n 2012 werd Nederland opgeschrikt door miljardenverliezen bij woningcorporatie Vestia en het uiteenvallen van onderwijsgigant Amarantis.

Twee semi-publieke hoogvliegers, gedreven door vastgoedambities, torenhoge schulden en schimmige derivaten.

Deze excessen zijn onderdeel van een breder, sluipend probleem. Een kleine tweehonderd publieke instellingen, actief in onderzoek, onderwijs, zorg, justitie en natuurbeheer werden twee decennia geleden afgestoten door de centrale overheid. Het doel was professionalisering en verzelfstandiging. Maar het resultaat is een diepgaande vervlechting van de voorheen overzichtelijke microkosmos van academici en artsen met de op hol geslagen wereld van banken en kredietbeoordelaars, van cash flows en rente-swaps.

Dat overkwam ook de Universiteit van Amsterdam (UvA), zo blijkt uit onderzoek dat wij uitvoerden. Daarvoor raadpleegden wij talrijke publiek toegankelijke bronnen zoals jaarverslagen, en interviewden we een tiental UvAmedewerkers – inclusief vastgoedmanagers en accounting experts.

Nog niet zo lang geleden was dit academische bolwerk een chaotische archipel van historisch gegroeide eigenaardigheden, potjes geld, belangen en petten. Twintig jaar later is de universiteit in een acceptabel jasje gegoten voor ABN Amro en later Deutsche Bank. Zie hier de ‘financialisering’ van de UvA: stapsgewijs zijn de doelstellingen en organisatiestructuur aangepast aan de wensen van de bankiers. Maar die aanpassing heeft een prijs. Een nieuwe kaste van managers nam de universiteit over, universitaire diensten zijn getransformeerd tot profit centers. De kerntaken van de universiteit, goed onderwijs en onderzoek, staan bloot aan de risico’s van een groots vastgoedavontuur.

Sinds begin jaren negentig is het concept ‘financialisering’ bezig aan een opmars binnen de sociale wetenschappen.

Het verwijst naar de groeiende rol van

door Rodrigo Fernandez en Reijer Hendrikse.

Een schaalmodel van het Maagdenhuis

marktwerking en financieel gegoochel spectaculair gefaald hebben, blijkt de crisis allerminst een keerpunt te zijn.

De huidige situatie behelst een bizarre paradox. De belastingbetaler geniet minder publieke voorzieningen en de semi-publieke sector moet meer doen met minder. Ondertussen is de financiële sector verworden tot een zwaar gesubsidieerde, en met de nationalisatie van ABN Amro en SNS Reaal deels ook publieke sector. Hoe cynisch: bestuurders van universiteiten en ziekenhuizen moeten hun instelling inrichten naar de wensen van hun financiële broodheer.

Die wordt op zijn beurt veelal in leven gehouden door de belastingbetaler.

Bij de UvA krijgen de banken garanties van het universiteitsbestuur, terwijl werknemers en studenten het nakijken

financiële markten, motieven, modellen en partijen, zowel in de wereldeconomie als op het individuele niveau. Een van de oorzaken van deze machtsverschuiving is de explosieve toename van publieke en private schulden. Ook het verwateren van klassiek en begrijpelijk bankieren, ten gunste van moderne, “Bestuurders van universiteiten en vaak ondoorzichtige financiële dienstverlenziekenhuizen moeten hun insteling speelt een rol. ling inrichten naar de wensen van De huidige periode van financialisering hun financiële ” loopt parallel aan de neoliberale heroriëntatie van de staat. Door middel van dereguler- hebben. Het aantal studenten per proing, liberalisering en privatisering heeft fessor is gestegen van 66 in 1998 tot de overheid gedurende de laatste decen- 112 in 2009. Als de vastgoedoperatie uit nia het speelveld voor banken en andere de bocht vliegt en uiteindelijk toch een financiële instellingen actief verruimd. groter deel van het budget opeet, zijn de Net als veel andere voorheen pub- werknemers en de studenten de pineut. lieke instellingen heeft de UvA een Achter de retoriek van ‘efficiency’ en de gedaantewisseling ondergaan. Van een ‘rationele’ rekenmodellen schuilt dan nieuwe laag managers en treasurers tot ook een simpele waarheid: uiteindelijk het optuigen van faculteiten en afdelin- is het een kwestie van macht. Zoals C. gen als profit centers; van het toepassen Wright Mills liet opschrijven: dominante van sale-and-lease-back-constructies tot instituties transformeren ondergeschikte off balance sheet vehicles om de belast- instituties ‘into means to their ends’. Of ingafdracht te optimaliseren. Anders dan de uitkomst zaligmakend zal zijn valt ten vaak wordt gesuggereerd is die finan- zeerste te betwijfelen. cialisering niet alleen het gevolg van de tijdgeest of een mentaliteits­omslag. Om Dit is een verkorte en aangepaste versie nieuwbouw te realiseren, moest de door van het artikel ‘het Maagdenhuis als profit de overheid op afstand gezette univer- centre’ dat verscheen in de Groene Amstersiteit wel torenhoge schulden aangaan. dammer van 20-03-2013. Ben je benieuZo is ook de UvA verworden tot een wd naar de precieze reconstructie van de regulier bedrijf. Compleet met dure verzelfstandiging van de Universiteit van dienstauto’s en riante jaarsalarissen van Amsterdam van academisch bolwerk naar ruim twee ton aan de top, zoals blijkt uit financieel wonderland? Op www.groene.nl het jaarverslag voor 2011. Ondanks het is het volledige artikel te vinden. feit dat de financiële crisis onomwonden heeft aangetoond dat ongeremde

broodheer.

Column

Krantje Boord 7

Agenda Elke dinsdag met KSU borrelen of vergaderen, zie voor data: kritischestudenten.nl Open KSU Borrel. 21.00 in Cafe de Bastaard, Jansveld 17

Unicef

door Marc.

“This paper [...] concludes that the ill-treatment of children who come in contact with the military detention system appears to be widespread, systematic and institutionalized throughout the process, from the moment of arrest until the child’s prosecution and eventual conviction and sentencing.”

Z

o luidt, in het kort, de conclusie van een in februari door UNICEF gepubliceerd rapport over Palestijnse kinderen die in militaire detentie gezet zijn door het Israëlische leger. Niet echt een prettige conclusie, om het maar even zacht uit te drukken. Wat gebeurt er dan allemaal in die militaire detentie? En op wat voor schaal vindt deze “ill-treatment” dan plaats?

Eerst de schaal. Elk jaar worden ongeveer 700 Palestijnse kinderen tussen de 12 en 17 jaar ondervraagd en gevangengezet door het Israëlische leger, de Israëlische politie en beveiligingsagenten. Dat is een gemiddelde van bijna twee per dag. Dit zijn, in mijn ogen in ieder geval, veel kinderen. Te veel.

Dan de “ill-treatment.” Om dit niet teveel van mijn interpretatie af te laten hangen nog een citaat uit het rapport: “[T]he common experience of many children is being aggressively awakened in the middle of the night by many armed soldiers and being forcibly brought to an interrogation centre tied and blindfolded, sleep deprived and in a state of extreme fear. Few children are informed of their right to legal counsel.”

De term “ill-treatment” lijkt mij hier nogal een understatement. Ik zou dit toch eerder in de categorie “abuse” laten vallen. Niet in de laatste plaats omdat het rapport verder concludeert dat de manier waarop Israël in deze zaken handelt in strijd is met onder andere de Conventie tegen Marteling.

Het is natuurlijk allemaal heel vervelend dat dit gebeurt en daarom is het ook zo fijn dat UNICEF nu een onderzoek heeft gedaan waardoor deze feiten aan het licht komen.Nu kunnen ze er tenminste iets aan gaan doen. Maar wat gaat UNICEF, een orgaan van de VN met als doel onder andere het beschermen van kinderen tegen geweld, hier aan doen?

Het korte antwoord op deze vraag is: niets. Het lange antwoord is dat UNICEF in haar rapport een aantal aanbevelingen doet die ze samen met Israël tot uitvoer willen brengen. Feitelijk komt het er dus op neer dat UNICEF en de VN ontdekt hebben dat Israël systematisch kinderen mishandelt. Ze hebben vervolgens besloten dat het niet nodig is om hier consequenties aan te verbinden.

Waarom nemen we deze mensen nog serieus?

Open KSU Vergadering. 19.30 in Boekhandel de Rooie Rat, Oudegracht 65 3 april / 17 april Reading Group: Education in the neoliberal age - history, resistance and alternatives 19.30, Rooie Rat, Oudegracht 65 10 april Basta! Debat: Volunteer work for a better world – challenges and critical perspectives.

19.30, Kargadoor, Oudegracht 36, Utrecht 16 april Real World Economics: Beyond neo-Keynesianism?

20.00, Crea, Nieuwe Achtergracht 170, Amsterdam 24 april Basta! Debat: Politierepressie 19.30, Kargadoor, Oudegracht 36 24 april Critical Collective: What’s the Real Story? Chavez and the Bolivarian Alliance (ALBA).

19.00, The Hague University of Applied Sciences, Johanna Westerdijkplein 75, The Hague

Krantje Boord 8

Living the life: wat doet een KSU’er? door Alexander Beunder.

W

e informeren je over het onderwijs, de wereld, ʻhet systeemʼ, de politiek en onderdrukking.

Maar wat doen we eigenlijk?

Wat doet een KSUʼer aan al deze problemen?

Demonstraties, bezettingen, debatten, leesgroepen; je weet wel half wat een KSU’er doet in het dagelijks leven. Maar misschien zijn we toch te onduidelijk over wat we precies doen, dus hier een korte indruk van onze activiteiten in 2013.

Ten eerste zijn we onze eigen ‘universiteit’: we ontplooien verschillende zelfeducatie projecten omdat we naast onze studie ook andere, vaak interessantere bronnen van kennis willen behandelen. Ons tweewekelijkse Basta!-debat in de Kargadoor, onze tweewekelijkse leesgroep sessies (de nieuwe serie ‘Education in the Age of Neoliberalism’ is in februari begonnen), onze informele borrels en ook onze open vergaderingen gebruiken we voor een groot deel om kennis en gedachten uit te wisselen en zo ons (politieke) begrip van de wereld

te vergroten. Onze vaste vergaderplek: boekwinkel de Rooie Rat, waar inmiddels aardig wat KSU’ers als vrijwilliger voor werken, waar we altijd een grote pot verse koffie zetten en onze maaltijdsalades wat gehaast consumeren voordat de vergadering of leesgroep sessie begint. Binnen de KSU leven verschillende politieke stromingen die regelmatig op tafel worden gelegd en besproken. Vragen als “hoe spreken we onze medestudenten aan?” blijven terugkomen.

Niet alle zelfeducatie projecten kondigen we publiekelijk aan. Zo zijn we ‘intern’ (de actieve leden die naar onze open vergaderingen komen) een twee-

that the oppressed engage in reflection on their concrete situation is not a call to armchair revolution. On the contrary, reflection - true reflection - leads to action [...] Otherwise, action is pure activism.”

We proberen minstens elke twee weken in Utrecht te flyeren voor onze onderwijscampagne en we brainstormen elke twee weken op dinsdagavondborrels over deze campagne. Sommige KSU’ers deden in februari actief mee aan de bezetting van het Sarphati verzorgingstehuis in Amsterdam, waar het personeel eiste: “geld voor de zorg, moet naar de zorg”, in plaats van naar overbetaalde managers.

En voor de vluchtelingendemonstratie van 23 maart hebben we druk gemobiliseerd.

Als je nu denkt: “Gelukkig, KSU zit er bovenop”. We hebben ongeveer 12 actieve leden. 635 likes op facebook.

Maar er zijn zo’n 66.000 studenten in Utrecht. Zolang onverschilligheid mainstream blijft en kritiek marginaal, zal er weinig veranderen. Als 1 op de 100 Utrechtse studenten actief en georganiseerd in opstand komt tegen, bijvoorbeeld, de afschaffing van de basisbeurs, zijn we bij elkaar al met 660. Als 10% opstaat zijn we met 6.600. Onderschat jezelf niet.

“Reflection - true reflection - leads to action.” wekelijkse debattraining begonnen met een bevriende professionele debattrainer, om onze overtuigings skills te verbeteren.

“Als je de wereld wil veranderen is dit een belangrijke skill”, aldus onze trainer.

Zoveel zelfeducatie projecten, leesgroepen, debatten... zijn we dan ‘armchair revolutionaries’ geworden? Natuurlijk niet. Zoals Freire zei: “The insistence

Kritische Studenten Utrecht (KSU) Kritische Studenten Utrecht is een open collectief van studenten dat zich met woord en daad inzet voor een maatschappij gebaseerd op vrijheid, solidariteit en samenwerking. In tegenstelling tot de huidige klassenmaatschappij streven we naar een samenleving waar sociale en economische gelijkheid heerst, zonder uitbuiting, en waar behoefte in plaats van winst centraal staat. Binnen dit kader doelen we op democratisch georganiseerd onderwijs dat voor iedereen toegankelijk is. Vanuit die visie verdiepen we ons in politieke en maatschappelijke kwesties, organiseren verzet en dragen alternatieven aan. Hiermee stimuleren we de sociale en politieke betrokkenheid van medestudenten om vanuit hun eigen omgeving veranderingen teweeg te brengen.

Wil je meer weten, met ons in contact komen of een open vergadering bijwonen?

Kijk dan op: www.kritischestudenten.nl of stuur een mailtje naar: kritischestudentenutrecht@gmail.com

Krantje Boord wil je geld Krantje Boord is gratis voor de lezer, maar helaas niet voor ons! Steun Krantje Boord en doneer aan Stichting Vrienden van KSU 25.46.48.614 onder vermelding van ‘Krantje Boord’

Krantje Boord?

NL: Krantje Boord is een tweemaandelijkse krant gemaakt voor en door studenten die zich zorgen maken over de huidige maatschappij. In deze krant wordt er met een kritische blik gekeken naar onze samenleving met als doel mensen te informeren, maar vooral ook dialoog en actie te stimuleren.

EN: Krantje Boord is a bi-monthly newspaper made by and for students that are concerned about the state of society. In this newspaper we take a critical perspective on this state of affairs with the goal of informing people, and especially to stimulate dialog and action.