ALENKA JOVANOVSKI
Rozerwać ramy Dla Sary P. M., uczennicy Rozerwać ramy to jak poŜegnanie z bagaŜem, który zawadza, z rzeczami, z którymi jesteśmy złączeni, z ciałami obcymi, co wrosły się w mięso i organizm obrósł je, objął na skutek wzmoŜonej samotności – Naczynia okalające anteny złamane we wczesnym dzieciństwie (nie baw się z dziewczynką, która nie ma piątek, mówią rodzice) prowizorycznie naprawione i przewiązane drutem, aby wypracowały jeszcze jeden, jeszcze jeden sezon jakŜe drŜą, jak obłędnie drŜą, kaŜda część wskazuje swój złamany kierunek straszliwe przemęczenie dziecka, które musi być idealne, by zasłuŜyć na miłość – Rozerwać ramy to dostrzec swoje własne serce, tę miękką narośl w niewłaściwym miejscu, to medyczne dziwo, wygnane serce wciskające pięść poprzez Ŝebra bez obywatelstwa, papierów, miejsca zamieszkania ledwo jeszcze zdolne do tarć i ognia nawet jeden jedyny upadek jest śmiertelnie niebezpieczny dostrzec swoje własne serce i przywrócić je na miejsce – Rozerwać ramy to wpatrywać się w nakrętki butelek w kolorową radość dzieci brzdękających piątkami ich resztki świętują między resztkami ciał młodych gołębi na wyspach Midway – jakŜe cierpliwie przełykały – dopóki nie zaspokoiły głodu wypchanych Ŝołądków – © Alenka Jovanovski © for translation Monika Gawlak
1