ஆனமிகம செப்டம்பர்
16-30, 2016 ₹20
விலை:
தினகரன் குழுமத்திலிருந்து மாதம் இருமுறை வெளியாகும் ெதய்வீக இதழ்
அகத்தியர் சன்மார்க்க சங்க ம் துறையூர், வழங்கும் இணைப்பு
பலன்
புரட்டாசி
பக்தி ஸ்பெஷல்
ÝùIèñ
தினகரன் குழுமத்திலிருந்து மாதம் இருமுறை வெளியாகும் தெய்வீக இதழ்
கல் பப்ளிகேஷன்ஸ் (பி) லிமிடெட்டிற்காக சென்னை-600 096, பெருங்குடி, நேரு நகர், முதல் பிரதான சாலை, பிளாட் எண்.170, எண்.10, தினகரன் அச்சகத்தில் அச்சிட்டு 229, கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. என்ற முகவரியிலிருந்து வெளியிடுபவர் மற்றும்
ஆசிரியர்
ஆர்.எம்.ஆர்.ரமேஷ் ப�ொறுப்பாசிரியர்
பிரபுசங்கர் ஆசிரியர் குழு
கிருஷ்ணா, ந.பரணிகுமார் சீஃப் டிசைனர்
பிவி
Printed and published by R.M.R.Ramesh, on behalf of Kal Publications Pvt. Ltd. and printed at Dinakaran Press, Plot No.170, No.10, First Main Road, Nehru Nagar, Perungudi, Chennai-600 096 and published at 229, Kutchery Road, Mylapore, Chennai-600 004. Editor: R.M.R.Ramesh RNI Regn. No. TNTAM/2012/53345 வாசகர்கள் தங்கள் ஆல�ோசனைகள், விமர்சனங்கள், படைப்புகள், புகைப்படங்கள், ஓவியங்கள் அனைத்தையும் அனுப்ப வேண்டிய ஆசிரியர் பிரிவு முகவரி:
ஆன்மிகம் பலன்
229, கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. த�ொலைபேசி: 044-4220 9191 மின்னஞ்சல்: palanmagazine@gmail.com விளம்பரங்களுக்கு: மு.நடேசன்
ப�ொது மேலாளர் (விளம்பரம்) ம�ொபைல்: 98409 51122 த�ொலைபேசி: 4467 6767 Extn 13234. மின்னஞ்சல்: advts@kungumam.co.in
வணக்கம் நலந்தானே!
ஆயிரம் கிரணங்கள் நீட்டி அணைக்கின்ற ஆதவா ப�ோற்றி! ஆனந்தம் அருளும் அற்புத சூரியனே ப�ோற்றி!!
ந
இறைவனிடம் க�ோள் ச�ொல்லுங்கள்!
மக்கு யாரை–யா–வது பிடிக்–க–வில்லை. எதற்–கா–க–வா–வது பிடிக்–க–வில்லை. நம்–மை–விட மேல�ோங்–கும் அவ–ரது சிறப்–புத் தகு–தி–யும், உயர்–வும் பிடிக்–க–வில்லை. அல்–லது நம்மை நியா–ய–மற்–ற–வ–கை–யில் பாதிக்–கும் அவ–ரு–டைய சில நட–வ–டிக்–கை–கள் பிடிக்–க–வில்லை. நமக்கு வருத்–தம் தரக் –கூ–டிய வகை–யில் அவர் பேசு–வ–தும், பழ–கு–வ–தும் பிடிக்–க– வில்லை. உடனே என்ன செய்–கி–ற�ோம்? மூன்–றாம் நப–ரிட – ம் அவ–ரைப் பற்றி குறை ச�ொல்–கிற�ோ – ம். இவ்–வாறு ச�ொல்–வ–தற்கு இரண்டு கார–ணங்–கள் உண்டு. ஒன்று மூன்–றாம் நபர் நமக்கு ஆறு–தல – ாக, நம்–மீது அக்–கறை க�ொண்டு, நம் குறை–யைக் கேட்டு அதற்கு ஏதே–னும் தீர்வு ச�ொல்–வார் என்ற எதிர்–பார்ப்பு. ஆனால், தற்–ப�ோ–தைய நடை–முறை – யி – ல் மூன்–றாம் நபர் வம்–புப் பிரி–யர– ா–கவு – ம், அவர் நமக்–கும் நம் எதிர்ப்–பா–ளரு – க்–கும் இடையே மேலும் பகையை வளர்க்–கும் குரூர சந்–த�ோஷி – ய – ா–கவு – ம்–தான் இருக்–கிற – ார்! நாம் ச�ொன்–னதை நம் எதிர்ப்–பா–ளரி – ட – ம் ச�ொல்லி, அவர் மன–தில் பகைப் புகையை மண்–டச் செய்–கி–றார்! இரண்டு, அப்–படி – க் குறை ச�ொல்லி, நமக்கு வேண்–டா–த– வரை நாம் ‘பழி’ தீர்த்–துக்–க�ொள்–கிற�ோ – ம். நாம் ச�ொன்–னதை மூன்–றாம் நபர் மேலும் பல–ருக்–குச் ச�ொல்லி, நம் எதிர்ப்–பா–ளர் மீது அனை–வ–ருக்–கும் வெறுப்பு ஏற்–ப–டச் செய்–வார் என்–பது நம் எதிர்–பார்ப்பு. – மே நமக்கு ம�ோச–மான பின்–விளை – வு – க – ளு – க்–கு– இரண்–டிலு தான் வாய்ப்பு இருக்–கிற – து. நல்ல நண்–பர– ாக இருந்–திரு – க்–கக்– கூ–டிய எதிர்ப்–பா–ளர் நம்–மை–விட்டு நிரந்–த–ர–மாக நீங்–கி–வி–டும் நஷ்–டமு – ம், இதன் பிறகு நாம் யாரைப் பற்றி எந்த அபிப்–ரா–யம் ச�ொன்–னா–லும் அது ஏத�ோ உள்–ந�ோக்–கம் க�ொண்–டது என்று நம் நடத்–தையை மற்–றவ – ர் மன–சுக்–குள்–ளா–வது விம–ரிசி – த்–துக்– க�ொள்–ளக்–கூ–டிய அபா–ய–மும் இருக்–கின்–றன. இந்த மன உளைச்–ச–லி–லி–ருந்து விடு–பட இரண்டு வழி– கள் உள்–ளன. ஒன்று, யாரை நமக்–குப் பிடிக்–கவி – ல்–லைய�ோ அவ–ரி–டம் நேர–டி–யா–கவே நம் எண்–ணங்–க–ளைச் ச�ொல்–லி– வி–டு–வது. அதற்கு அவர் தரக்–கூ–டிய பதில் நமக்கு திருப்– தி–ய–ளிக்–கக்–கூ–டி–ய–தாக இல்–லா–விட்–டா–லும், பகை என்–பது நம் இரு–வ–ரு–டன் நின்–று–வி–டும்! இரண்–டா–வது வழி, இறை–வ–னி–டம் க�ோள் ச�ொல்–வ–து– தான்! ‘கட–வுளே, அவன் இப்–ப–டிப் பேசு–கி–றானே, நடந்–து– க�ொள்–கி–றானே,’ என்று க�ோள் ச�ொல்–வ�ோம், அதா–வது முறை–யி–டு–வ�ோம். கட–வுள் அரு–ளால், வெகு விரை–வில் எதிர்ப்–பா–ளர் தரப்–பில் தவறு இருந்–தால் அவர் நம்–மி–டம் வந்து மன்–னிப்பு கேட்–டுக்–க�ொள்–வார்; அல்–லது நம் தரப்–பில் தவறு இருக்–கு–மா–னால், நாம் அவ–ரி–டம் ப�ோய் மன்–னிப்–புக் க�ோரும் அள–வுக்கு மனத்–தெ–ளிவு பெற்–று–வி–டு–வ�ோம்! அப்–பு–றம் பகை–யா–வது, புகைச்–ச–லா–வது! ஆகவே இறை– வ – னி – ட ம், இறை– வ – னி – ட ம் மட்– டு மே க�ோள் சொல்லுங்கள்.
(ªð£ÁŠ-ð£-C-K-ò˜)
திகைக்க வைக்கும்
திருப்பதி தகவல்கள்
திருப்–பதி ஏழு–ம–லை–யான் க�ோயி–லில்–தான் எத்–தனை எத்–தனை ரக–சி–யங்–கள்! திருப்–பதி ஆல–யத்–தி–லி–ருந்து 1 கி.மீ. த�ொலை–வில் ‘சிலாத�ோர–ணம்’ என்ற அபூர்வ பாறை–கள் உள்–ளன. உல–கத்–தி–லேயே இந்–தப் பாறை–கள் இங்கு மட்–டும்–தான் உள்–ளன. இந்–தப் பாறை–க–ளின் வயது 250 க�ோடி வரு– ட ம். ஏழு–ம–ல ை–ய ா–னின் திரு– மே–னி–யு ம், இந்– த ப் பாறை–யி–லி–ரு ந்து உரு–வாக்–கப்–பட்–ட–து–தான்.
நமசிவாய வாழ்க
ஓம்
நாதன் தாள் வாழ்க
மஹொளய அமொவொலச அன்று நம் முன்்னொர�ளுக்கு வொரணொசியில் பித்ரு தரப்பணம் மற்றும் சிவமடத்தில் உளள 108 சிவ அடியொர�ளுக்கு மஹொளய அன்று வஸ்திரம் மற்றும் உத்திரொடலச அணிவித்து அடியொர�ளுக்கு அன்னதொனம். மஹொளய அன்று �ொசியில் ைடசம் ்்பருக்கு சிறப்பொ� அன்னதொனமும் நலடக்பற உளளது. அன்று நம் முன்்னொர�ளுக்கு �ொசியில் பித்ரு தரப்பணம் கசயதொல் வருடம் முழுவதும் கசயததற்�ொன ்பைலன க�ொடுக்கும். மஹொளய அன்று நம் ்வத வித்த�ர�ள மற்றும் சிவொசசொரி�ள தலைலமயில் பித்ரு தரப்பணம் நலடக்பற உளளது. அதில் �ைந்து க�ொண்டு முன்்னொர�ளின் ஆசிலய க்பற அன்புடன் அலைக்கின்்றொம். பித்ரு தரப்பணத்திற்கு ்தலவயொன க்பொருட�ள மற்றும் ஏலை பிரொம்மணருக்கு வஸ்திரம், ஒரு குடும்்பத்திற்கு 1001/- க�ொடுப்பவர�ளுக்கு அன்னபூரணி விக்கிர�ம், மற்றும் �ொசி தீரத்தம், சொளக்கிரொமம் பிரசொதம் அனுபபி லவக்�ப்படும்.
மஹாளய அன்று 108 சிவன் அடியார் மற்றும் லட்சம்்பேர் அன்்னதா்னத்தில் கலந்து ககாளள அன்புடன் அைழக்கின்்றாம் 501/- க�ொடுப்பவருக்கு ருத்ராட்சை மொலை மற்றும் பிரசொதம் அனுபபி
லவக்�ப்படும்.
1001/- க�ொடுப்பவருக்கு ஸ்படிக மரா்ை மற்றும் நவ்ததின மரா்ை, கராசி தீரத்தம் பிரசொதம் அனுபபி லவக்�ப்படும். 2001/- க�ொடுப்பவருக்கு வவள்ளியிைரான அனனபூ்ணி மற்றும் கராசி தீரத்தம் பிரசொதம் அனுபபி லவக்�ப்படும். 5001/- க�ொடுப்பவருக்கு வைம்புரி சைங்கு மற்றும் வவள்ளியிைரான அனனபூ்ணி அனுபபி லவக்�ப்படும். - அனுப்ப ்வண்டிய மு�வரி -
சிவம் அன்னதா்ன சேவவ வையம்
நீங�ள அனுபபும் கதொல�லய சிவம் யொத்ரொ சரவீஸ் என்ற க்பயருக்கு D.D. or Cheque மற்றும் M.o. ஆ� அனுபபுமொறு ்�டடுக் க�ொளகி்றொம்.
்மலும் விவரங�ளுக்கு
சிவம் அன்னதா்ன சேவவ வையம் 79, T.S.V. Koil Street, Mylapore, Chennai - 4 Ph : 2462 7878
ஏழு–ம–லை–யான்
திரு–வு–ரு–வச்–சி–லைக்கு பச்– ச ைக் கற்– பூ – ர ம் சாத்– து – கி – ற ார்– க ள். இது ஒரு– வ கை ரசா– ய – ன ப் ப�ொருள். அரிப்–பைக் க�ொடுக்–க–கூ–டி–யது. இதை ஒரு கருங்–கல் மீது தட–வி–னால் கருங்–கல் வெடித்–து–வி–டும். ஆனால், சிலா த�ோ–ர– ணப் பாறை–க–ளில் தட–வி–னால் அவை வெடிப்–ப–தில்லை. அத–னால்–தான் ஏழு– ம–லை–யான் திரு–வு–ரு–வச் சிலைக்கு 365 நாளும் பச்–சைக் கற்–பூ–ரம் தட–வி–னா–லும் எந்த பாதிப்–பும் ஏற்–ப–டு–வ–தில்லை.
எந்– த க் கருங்– க ல் சிலை– ய ா– ன ா– லு ம் எங்–கா–வது ஓர் இடத்–தில் சிற்–பியி – ன் உளிப்– பட்ட தடம் அதன் விளிம்–பு–க–ளி–லா–வது தெரி–யும். உல�ோ–கச் சிலை–யா–னா–லும்,
அதனை உருக்கி வார்த்த தடம் தெரி–யும். ஆனால், ஏழு–ம–லை–யான் திரு–வு–ரு–வச் சிலை–யில் அப்–படி எந்த அடை–யா–ளம் தெரி–ய–வில்லை. எந்–தக் கருங்–கல் சிலை– யும் ப�ொது– வ ாக ச�ொர– ச�ொ – ர ப்– ப ாக இருக்– கு ம். ஆனால், ஏழு– ம – ல ை– ய ான் திரு– மே – னி – யி ல் நிறைய நுணுக்– க – ம ான வேலைப்–பா–டு–கள் இருந்–தா–லும், நெற்– றிச்–சுட்டி, காத–ணிக – ள், நாகா–பர – ண – ங்–கள் எல்–லாம் செதுக்–கின – ாற்–ப�ோலவே – த�ோன்– றாது; மாறாக புதி–தாக செய்து ப�ோடப்– பட்ட நகை–கள் ப�ோலவே மெருகு மங்– கா–மல், பள–ப–ளப்–பாக இருக்–கின்–றன.
ஏழு–ம–லை–யான் திரு–வு–ரு–வச் சிலை எப்– ப�ோ–தும் 110 டிகிரி ஃபாரன்–ஹீட் வெப்–பம்
க�ொண்–ட–தாக இருக்–கி–றது. திரு–மலை 3000 அடி உய–ரத்–தில் உள்ள குளிர்–பி–ர– தே–சம் என்–பது குறிப்–பி–டத்–தக்–கது. அதி– காலை 4.30 மணிக்கு குளிர்ந்த நீர், பால், திர– வி – ய ங்– க – ள ால் அபி– ஷ ே– க ம் செய்– கி – றார்–கள். ஆனால், அபி–ஷே–கம் முடிந்–த– வு–டன், வெப்–பம் கார–ணம – ாக ஏழு–மல – ை– யா–னுக்கு வியர்க்–கிற – து. பீதாம்–பர – த்–தால் அந்த வியர்–வையை ஒற்றி எடுக்–கிற – ார்–கள். வியா–ழக்–கி–ழமை அபி–ஷே–கத்–திற்கு முன்– ன–தாக, நகை–க–ளைக் கழற்–றும்–ப�ோது, அவை க�ொதிக்–கும் சூட்–டில் இருப்–பதை பட்–டர்–கள் உணர்–கி–றார்–கள்.
தி
ருப்–பதி திருக்–க�ோயி – ல் மடப்–பள்ளி (சமை– ய–லறை) மிக–வும் பெரி–யது. ப�ொங்–கல், தயிர்–சா–தம், புளி–ய�ோ–தரை, சித்–ரான்– னம், வடை, முறுக்கு, ஜிலேபி, அதி–ர– சம், ப�ோளி, அப்–பம், லட்டு, பாய–சம், த�ோசை, ரவா–கேச – ரி, பாதாம் கேசரி, முந்– திரி பருப்பு கேசரி ப�ோன்–றவை தின–மும் அதிக அள–வில் தயா–ரிக்–கப்–படு – கி – ன்–றன.
`திரு–ம–லை–யா–னுக்கு தின–மும் ஒரு மண்– சட்டி வாங்–கு–கி–றார்–கள். இதில் தயிர்–சா– தம் இட்டு இதை மட்–டுமே நிவே–திக்–கி– றார்–கள். இது தவிர மேலே குறிப்–பிட்ட எந்த பிர–சா–த–மும் கர்ப்–ப–கி–ர–கத்–தி–லுள்ள
குல–சே–க–ரப்–ப–டி–யைத் தாண்–டிச் செல்– லாது. பெரு– ம ா– ளு க்கு நைவேத்– தி – ய ம் செய்–யப்–பட்ட எச்–சில் மண்–சட்–டி–யும், தயிர்–சா–த–மும் ஒரு பக்–த–னுக்–குக் கிடைக்– கப் பெற்–றால் அது மிகப்–பெ–ரிய பாக்–கிய – – மா–கும்.
ஏழு– ம – ல ை– ய ான் அணி– யு ம் புடவை, 21 முழ நீள– மு ம் 6 கில�ோ எடை– யு ம் க�ொண்ட பட்– டு ப் பீதாம்– ப – ர – ம ா– கு ம். இந்த ஆடையை கடை–யில் வாங்க முடி– யாது. ஆனால், இதனை சாத்–து–வ–தாக ஒரு பக்– த ர் வேண்– டி க்– க�ொ ள்– ள – ல ாம். அவர், திருப்–பதி தேவஸ்–தான அலு–வ–ல– கத்–தில் உரிய கட்டணம் செலுத்த வேண்– டும். வாரத்–தில் ஒரு–முறை வெள்–ளிக்–கி– ழமை அன்று மட்–டும்–தான் வஸ்–தி–ரம் சாத்–து–வார்–கள். இது மேல் சாத்து வஸ்– தி–ரம். பணம் செலுத்–திய பிறகு இப்–படி வஸ்–தி–ரம் சாத்–தப்–ப–டு–வ–தைக் காண்–ப– தற்கு அந்த பக்–தர் மூன்று வரு–டங்–கள் காத்–தி–ருக்க வேண்–டும்.
உள் சாத்து வஸ்–தி–ரம் சாத்தவும் உரிய
கட்டணம் உண்டு. ஒவ்–வ�ொரு வெள்– ளிக்–கிழ – மை – யு – ம் 15 வஸ்–திர – ங்–கள் சாத்–துவ – – தற்கு சமர்ப்–பிக்–கப்–படு – ம். பணம் செலுத்– தி–ய–பி–றகு இந்த உள் சாத்து வஸ்–தி–ரம்
சாத்– து – வ – த ைக் காண பத்து வரு– ட ங்– கள் காத்–தி–ருக்க வேண்–டும். அத்–தனை டிமாண்டு இந்த பிரார்த்–த–னைக்கு!
பக்–தர்–கள்
சமர்–ப்பிக்–கும் வஸ்–தி–ரங்–கள் தவிர அர–சாங்–கம் சமர்ப்–பிக்–கும் சீர் வஸ்– தி–ரங்–க–ளும் ஆண்–டுக்கு இரண்–டு–முறை சாத்–தப்–ப–டு–கி–றது.
– னு – க்கு அதே–ப�ோல ஏழு–மலை ஆண்–டவ
அபி–ஷேக பிரார்த்–தனை மேற்–க�ொள்–வ– தா–னால், இன்று கட்–ட–ணம் செலுத்–தி– னால் மூன்று ஆண்–டு–கள் காத்–தி–ருக்க வேண்–டும்!
– ல் இருந்து அபி–ஷே–கத்–திற்–காக ஸ்பெ–யினி
குங்– கு – ம ப்பூ, நேபா– ள த்– தி – லி – ரு ந்து கஸ்– தூரி, சைனா–வி–லி–ருந்து புனுகு, பாரீஸ் நக–ரத்–தி–லி–ருந்து வாசனை திர–வி–யங்–கள் முத– லி ய உயர்ந்த ப�ொருட்– க ள் வர– வ – ழைக்–கப்–பட்டு, தங்–கத் தாம்–பா–ளத்–தில் சந்– த – ன த்– த �ோடு, 51 வட்– டி ல் பாலும் சேர்த்து கரைத்து அபி– ஷ ே– க ம் செய்– யப்–ப–டும். பிறகு கஸ்–தூரி சாத்தி, புனுகு தட–வப்–ப–டும். காலை 4.30 மணி முதல் 5.30 மணி வரை அபி–ஷே–கம் நடை–பெ–று– கி–றது. அபி–ஷே–கத்–திற்கு சுமார் ஒரு லட்ச ரூபாய் செலவு ஆகும்.
ஐர�ோப்–பா–வில் உள்ள ஆம்ஸ்–டர்–டா–மில் – ப்–படு – த்–தப்–பட்ட ர�ோஜா இருந்து பக்–குவ
10
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
மலர்– க ள் பக்– த ர்– க – ள ால் திருப்– ப – தி க்கு விமா–னத்–தில் அனுப்பி வைக்–கப்–படு – கி – ன்– றன. ஒரு ர�ோஜா மல–ரின் விலை சுமார் 80 ரூபாய். – ரு – ந்து சீனச்–சூட – ம், அகில், சந்–த– சீனா–விலி னம், அம்– ப ர், தக்– க�ோ – ல ம், ல– வ ங்– க ம், குங்–கு–மம், தமா–லம், நிரி–யா–சம் ப�ோன்ற வாச–னைப் ப�ொருட்–கள் ஏழு–மல – ை–யான் திருக்–க�ோயி – லு – க்கு அனுப்–பப்–படு – கி – ன்–றன.
ஏழு–ம–லை–யா–னின்
நகை–க–ளின் மதிப்பு ரூ.1000 க�ோடி என்–கிற – ார்–கள். இவ–ருடை – ய நகை–களை வைத்–துக்–க�ொள்ள இட–மும் இல்லை; ம�ொத்– த – ம ாக சாத்தி அழகு பார்க்க நேர–மும் இல்லை. அத–னால் ஆண்–டிற்கு ஒரு–முறை உப–ரி–யாக உள்ள நகை–களை செய்–தித் தாள்–களி – ல் விளம்–ப– ரப்–ப–டுத்தி ஏலம் விடு–கி–றார்–கள்.
ஏழு–ம–லை–யா–னின்
சாளக்– கி – ர ம தங்க மாலை 12 கில�ோ எடை க�ொண்–டது. இதை சாத்– து – வ – த ற்கு மூன்று அர்ச்– ச – கர்–கள் தேவை. சூரிய கடாரி 5 கில�ோ எடை. பாதக்–க–வ–சம் 375 கில�ோ. க�ோயி– லில் இருக்–கும் ஒற்–றைக்–கல் நீலம் இங்கு மட்–டும்–தான் இருக்–கி–றது; வேறெங்–கும் இல்லை. இதன் மதிப்பு ரூ.100 க�ோடி.
மாமன்–னர்–க–ள–ான ராஜேந்–திர ச�ோழர்,
கிருஷ்– ண – த ே– வ – ர ா– ய ர், அச்– சு – த – ர ா– ய ர்
ப�ோன்–ற�ோர், ஏழு–ம–லை–யா–னுக்கு பல காணிக்–கை–க– – ை–கள – ை–யும் செய்து அவற்றை ளை–யும், அறக்–கட்–டள கல்–வெட்–டு–க–ளி–லும், செப்–பே–டு–க–ளி–லும் ப�ொறித்– துள்–ள–னர். ச�ோழ அர–சி–யும் இங்கு வந்து காணிக்கை சமர்ப்–பித்து இருக்–கி–றார்.
ஆஜா–னு–பா–கு–வாக
இருக்–கும் மூல–வர் ஏழு–மலை ஆண்–ட–வ–னைப் ப�ோலவே, அபி–ஷேக அலங்–கா–ரம் செய்து பார்க்க ஒரு சிறிய விக்–கி–ர–கம் கி.பி.966 ஜூன் 8ம் தேதி வெள்–ளிய – ால் செய்–யப்–பட்–டது. இந்த விக்–கிர – – கத்–திற்கு பல்–லவ குறு–நில மன்–னன் சக்தி விடங்–களி – ன் பட்–டத்து அரசி காட–வன் பெருந்–தேவி நகை–கள – ைத் தந்து, பூஜை–க–ளைச் செய்ய ஒரு அறக்–கட்–டள – ை–யை– யும் அமைத்–தார். முத–லாம் குல�ோத்–துங்க ச�ோழன் திரு–மலை தேடி–வந்து காணிக்கை செலுத்தி உள்–ளார்.
திருப்–ப–தி–யில்
உள்ள ஓவி–யங்–கள் 300 ஆண்–டு–கள் பழ–மை–யா–னவை.
வெள்– ளி க்– கி – ழ – மை – க ள்
மற்– று ம் மார்– க ழி மாத அர்ச்–ச–னை–க–ளில் வில்வ தளங்கள் உப–ய�ோ–கப்–ப–டுத்– தப்–ப–டு–கி–றது.
சிவ–ராத்–திரி
அன்று க்ஷேத்ர பாலிகா என்ற உற்–ச– வம் நடை–பெ–று–கி–றது. அன்று உற்–ச–வப் பெரு–மா– னுக்கு வைரத்–தில் விபூதி நெற்–றிப்–படை சாத்–தப்– பட்டு திரு–வீதி உலா நடை–பெறு – கி – ற – து. தாளப்–பாக்–கம் அன்–னம – ய்யா, ஏழு–மல – ை–யானை பரப்–பிர – ம்–மா–வா–க– வும், சிவாம்–சம் ப�ொருந்தி ஈஸ்–வ–ர–னா–க–வும், சக்தி
இந்து சிப்–பாய் மூலம் நேர்த்தி கடன் செலுத்–தி–னார். – ர்–களா – ன சர் தாமஸ் மன்றோ, பிரிட்–டிஷ
கர்–னல் ஜிய�ோ ஸ்டி–ராட்–டன் ப�ோன்– ற�ோர் எழு–ம–லை–யா–னின் பக்–தர்–கள்–ஆ– வர். ஆனா–லும், திரு–ம–லை–யின் புனி–தத்– தன்மை கருதி 1759 முதல் 1874 வரை எந்த ஆங்–கிலே – ய – ரு – ம் மலை ஏற–வில்லை. அதன் பிறகு கிறிஸ்–த–வப் பாதி–ரி–யார்–கள் சிலர் மலை–யில் ஏதா–வது ஒரு பகு–தி–யில் ஒரு சிலுவை நட விரும்–பி–னார்–கள். ஆனால் அதற்கு ஆங்– கி – லே – ய த் தள– ப – தி – க ளே அனு–மதி அளிக்–க–வில்லை. திரு–மலை திருக்– க� ோ– யி – லி ல் நித்– ய – ப டி பூஜை– க ள், அந்– த க் க�ோயி– லி ன் நடை– மு – றை ப்– ப டி நடக்க வேண்–டும் என்று ஆங்–கிலே – ய – ர்–கள் விரும்–பின – ார்–கள். பூஜை–கள் சரி–வர நடக்– கா–விட்–டால் தங்–கள் ஆட்–சிக்கு பங்–கம் வரும�ோ என்–றும் கவ–லைப்–பட்–டார்–கள்!
திருப்–பதி ஸ்வ–ரூ–ப–மா–க–வும் பாடி, அந்த பாடல்– களை செப்–பே–டுக – ளி – ல் எழுதி வைத்–துள்– ளார். திருப்–புக – ழ் பாடிய அரு–ணகி – ரி – ந – ா–தப் பெரு–மான் திருப்–பதி – க�ோயி–லுக்கு வந்–தி– ருக்–கிறா – ர். அவ–ரும் அன்–னம – ய்–யா–வும் சம– கா–லத்–தவ – ர்–கள். சங்–கீத மும்–மூர்த்–திக – ளி – ல் ஒரு–வர – ான முத்–துசா – மி தீட்க்ஷி–தர் சிறந்த வித்யா உபா–ச–கர், மந்–திர சாஸ்–தி–ரம் தெரிந்–தவ – ர், நூற்–றுக்–கண – க்–கான தெய்–வங்– கள்–மீது பாடி–யுள்–ளார். ஏழு–ம–லை–யான் மீது சேஷாசல நாமம் பாடலை வராளி ராகத்–தில் பாடி–யுள்–ளார்.
அபி–ஷே–கத்–தின்–ப�ோது ஏழு–ம–லை–யான்
தனது மூன்–றாவ – து கண்ணை திறக்–கிறா – ர் என்ற ஐதீகம் உள்–ளது.
– ை–யான் க�ோயி–லின் ஸ்தல விருட்– ஏழு–மல சம் புளிய மரம்.
எந்த சாத்–வீக, சாந்–த–மான தெய்–வத்–தின்
திரு–வுரு – ச்–சில – ை–யிலு – ம்–கூட கையில் ஏதா– வது ஒரு ஆயு–தம் இருக்–கும். ஆனால், ஏழு–ம–லை–யான் கரத்–தில் எந்த ஆயு–த– மும் கிடை–யாது. அவர் நிரா–யுத – –பாணி. அத–னால்–தான் தமி–ழி–லக்–கி–யத்–தில் நம் முன்–ன�ோர்–களா – ல், ‘வெறுங்கை வேடன்’ என்று ப�ோற்–றப்–பட்–டார்.
12
1781ம் ஆண்டு பிரிட்–டிஷ் பீரங்–கிப் படை தக்–க�ோ–லம் என்ற இடத்–தில் முகா–மிட்–டி– ருந்–தது. அப்–ப–டை–யின் 33வது பிரி–வைச் சேர்ந்த லெவெல்–லி–யன் என்ற ப�ோர் வீரர் படு– க ா– ய ம் அடைந்– தா ர். தான் குண–மடை – ய ஏழு–மல – ை–யானை பிரார்த்– தனை செய்–தார். குண–ம–டைந்–த–தும் ஓர் ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
அலர்–மேல்–மங்–கைத் தாயா– ருக்கு அணி–விக்–கப்–ப–டும், பருத்–தி–யால் ஆன உள்–பா–வாடை, கத்–வ ால் என்ற – கி – ற – து. செஞ்சு ஊரில் தயார் செய்–யப்–படு இனத்– தை ச் சேர்ந்த நெச– வ ா– ள ர்– க ள் இதை பய–பக்–தி–யு–டன் நெய்–கி–றார்–கள். இப்–ப–டித் தயா–ரிக்–கும்–ப�ோது அவர்–கள் மூன்று வேளை குளிப்– பா ர்– க ள்; மது, மாமி–சம் உண்–ண–மாட்–டார்–கள்.
வெள்–ளிக்–கி–ழமை
அபி–ஷே–கத்–திற்–காக பரி–மள அறை–யில், முந்–தின நாள் இர– வில் வாசனை திர–வி–யங்–கள் அறைத்து தயார் செய்–யப்–படு–கின்–றன. குங்–கு–மப்பூ
கல– வை – யு ம் இதில் உண்டு. இவ்– வ ாறு ஒரு வாரத்–துக்–குப் பயன்–ப–டுத்–து–வ–தற்– காக வெளி–நா–டு–க–ளி–லி–ருந்து பக்–தர்–கள் அனுப்–பும் வாசனை திர–வி–யங்–க–ளின் மதிப்பு ரூ. 50000 ஆகும். – ை–யானை வாரத்–தில் 4 நாட்–கள் ஏழு–மல
அம்–பாளா – க – வு – ம், 2 நாட்–கள் விஷ்–ணுவ – ா–க– வும், ஒரு நாள் சிவ–னா–க–வும் பாவித்து பூஜை செய்–கி–றார்–கள்.
ஏழு–ம–லை–யா–னின் அபி–ஷேக நீர் குழாய் மூலம் புஷ்–கர – ணி – யி – ல் கலக்–கிற – து. ஆகவே – ான நீரா–கும். இங்கே குளித்–த– இது புனி–தம விட்டு நீரில் நின்–ற–ப–டியே இரு கைக–ளா– லும் தண்–ணீரை எடுத்து குளத்–தி–லேயே விட வேண்–டும் என்–பது இந்த புஷ்–க–ர– ணி–யின் நீரா–டல் சம்–பி–ர–தா–ய–மா–கும். வெள்–ளிக்–கி–ழமை அதி–காலை அபி–ஷே– கத்– தி ற்கு முன்பு ஒரு விசேஷ சாத்– து – முறை நடக்–கும். வட–கலை சம்–பி–ர–தா–ய– மாக ‘’வேங்–க–ட–மெ–னப் பெற்–ற–’’ என்ற பாசு– ர – மு ம், தனி– ய ன்– க – ளு ம் பாடப்– பெ–றும். சாத்–துமு – றை – யி – ன்–ப�ோது பூ, வஸ்– தி–ரம் ஏது–மில்–லா–மல் ஏழு–ம–லை–யான் காணப்–ப–டு–வார். முத–லில் ஒரு தீபா–ரா– தனை காண்–பிக்–கப்–ப–டும். பிறகு தென்– கலை சாத்–துமு – றை சாதிக்–கப்–படு – ம். பிறகு நைவேத்–திய – ம் செய்–யப்–படு – ம். இதன் பிற– கும் ஒரு தீபா–ரா–தனை. ஏழு–ம–லை–யான் அந்த தீப ஒளி–யில் கண்–ணைப் பறிக்–கும் அழ–க�ோடு இருப்–பார்.
கி.பி. 1543ல் விஜ–யந– க– ர மாமன்–னர் அச்–சுத– – ரா–யர் பத்–மா–வதி தாயா–ருக்கு க�ோயில் எழுப்பி கும்–பாபி – ஷ – ே–கம் செய்–துள்–ளார். கி.பி.1764ல் நிஜாம் த�ௌலா என்– ப – வ – னின் தலை– மை – யி ல் வந்த முஸ்– லீ ம் படை–க–ளால் க�ோயில் இடித்து தரை மட்–ட–மாக்–கப்–பட்–டது. இதன் இடி–பா– டு–கள் இன்–றைக்–கும் உள்–ளன.
திரு– ம லை
திருக்– க� ோ– யி – லி ல் 1180 கல்– வெட்–டு–கள் உள்–ளன. இவற்–றில் 236 பல்– லவ, ச�ோழ, பாண்–டி–யர் காலத்–தவை. 169 கல்–வெட்–டுகள் சாளுவ மன்–னர்–கள் காலத்–தவை. 229 கிருஷ்ண தேவ–ரா–யர் காலத்–தவை. 251 அச்–சு–த–ரா–யர் காலத்– தவை. 147 சதா–சி–வ–ரா–யர் காலத்–தவை. 135 க�ொண்டை வீடு அர– ச ர் காலத்– தவை. நந்–தி–வர்–மன் (பல்–ல–வர்) ஆண்ட கி.பி. 830 த�ொடங்கி 1909வரை–யி–லான கல்– வெ ட்– டு – க – ளி ல் 50தான் தெலுங்கு, கன்–னட ம�ொழி–க–ளில் உள்–ளன. மீதம் 1130 கல்– வெ ட்– டு க– ளு ம் தமி– ழி – லேயே உள்–ளன.
- பரந்–தா–மன்
கடன் த�ொல்லை நீக்கும்
கருட வாகனன்
ேதவி பூேதவி சமேத வெங்கடேசப் பெருமாள்
அ
ந ்த ப் ப கு தி ய ை ய � ொ ட் டி இ ர ண் டு ந தி க ள் ச ல ச ல த் து ஓடிக்கொண்டிருந்தன. வானத்தில் ஒரு கருடன் வட்டமடித்துக் க�ொண்டிருந்தது. அது மீனை க�ொத்திச் செல்ல நேரம் ப ா ர் த் தி ரு ப்பதா க த் தெ ரி ய வி ல்லை . ஏ னென ் றா ல் ந ாள்தோ று ம் கு றி த ்த நேரத்திற்கு வரும் அந்த கருடன், அந்த நதிக்கரையில் இருந்த மண் மேட்டை மூன்று முறை வலம் வந்து சர்ர்ரென செங்குத்தாய் தரையிலிறங்கி அந்த மண் மேட்டைத் தன் அலகுகளால் த�ொட்டுவிட்டு செல்கிறது. அது அந்தப் பறவையின் வழிபாடு! தென்ன க ம் இ ஸ ்லா மி ய படையெடுப்பிலிருந்து மீண்டு, செஞ்சி ம ன்னர்க ளி ன் ஆ ட் சி யி ல் க� ொ ஞ்ச ம் ஆசுவாசப்படுத்திக் க�ொண்ட சமயம், அந்த அதிசயம் அரங்கேறியது. தென்னாற்கா டு ம ா வ ட்ட த் தி ற் கு அப்போது முஷ்ணம் பூவராக மூர்த்தி ப�ொறுப்பாளராக நியமிக்கப்பட்டார். உளுந்தூர்பேட்டை- கள்ளக்குறிச்சிக்கு இடையே உள்ள எலவனாசூர் க�ோட்டை மிக முக்கியமான கேந்திரம். படைப் ப ர ா ம ரி ப் பு , ஆ ட் சி நி ர்வா க ம் எ ன அனைத்துக்கும் வசதியான மையம். அந்தப் பகுதிக்கு தாசில்தாராக சரப�ோஜி ராவ் செயல்பட்டார். ஒரு நாள், வரி வசூல், வரவு-செலவு எல்லாம் பார்த்து விட்டு தனது மாளிகைக்குத் திரும்பிய சரப�ோஜி ராவ், கண் அயர்ந்தார். நதிக்கரையும், கருடனும், மண் மேடும் அவரது கனவில் மாறி மாறித் த�ோன்றின. இது அடிக்கடித் த�ோன்றும் வழக்கமான
கனவுதானே என்று தேற்றிக்கொண்டார், த�ொடர்ந்து உறங்கினார். மீண்டும் அதே கனவு... இடங்களும் காட்சியும் முன்னிலும் மிக தெளிவாய் தெரிந்தன. ‘எந்த இடம் இது’ என்று மனசு குறித்துக் க�ொண்டது. அந்த மண்மேடு அப்படியே மறைந்து ஆகாயச் சூரியன் பூமியில் இறங்கியது ப�ோன்று ஒரு பேர�ொளி த�ோன்றியது. அந்த பேர�ொளியிலிருந்து தாமரையாய் மலர்ந்தார் நிவாசன். ச ந் தி ர னி ன் கு ளி ர்ந ்த தா ம ரை ய ை ப் ப�ோன்று கருணை வழியும் கண்கள�ோடு சரப�ோஜி ராவைப் பார்த்து தன் செவ்வாய் திறந்து, ‘‘யாம் இங்கு பல ஆண்டுகளாய் பூமியில் மறைந்திருக்கிற�ோம். எமக்கு ஆலயம் அமைத்து, முறைப்படி பூஜைகள் செய். குடிகள் அனைத்தையும் யாம் நல்ல வண்ணம் காப்போம்’’ என்று ச�ொன்னார். ‘ ‘ அ ப்ப டி யே செ ய் கி றே ன் எம்பெருமானே...’’ என்றபடி கண் திறந்து பார்த்தார். கிழக்கு வெளுத்ததும் தனது படை, பரிவாரங்கள�ோடு கனவில் கண்ட இடம் ந�ோக்கி விரைந்தார். நதிக்கரையை அடைந்த அவர், மண் மேட்டை த் த� ொ ட் டு வ ண ங் கி ன ா ர் . ஆ க ாயத்தை ப் ப ார்த்தா ர் ; க ரு ட ன் வட்டமிட்டுக் க�ொண்டிருந்தது. அவனது மனம் ஆனந்தத்தில் திளைத்தது. தன் க ர த்தாலேயே ம ண் மே ட் டி லி ரு ந ்த ம ண்ணைக் க ளை ந ்தா ர் . மூ ன ் றா வ து அடியைத் த�ொட்டப�ோது ஒரு சிற்பத்தின் அழகிய வாய் தெரிந்தது. சிலை மீதிருந்த ம ண்ணை நீ க் கி ப ர வ ச ம ா ய் , ஒ ரு குழந்தையைத் தூக்குவது ப�ோன்று மெல்லத் தூக்கியெடுத்து தரையில் வைத்தார். ‘கண்டு க�ொண்டேன்... கண்டு க�ொண்டேன்’ என அவரது மனம் குதூகலித்தது. அடுத்தடுத்து உத்தரவுகள் பறந்தன. தகுந்த இடம் தெரிவாகி அழகிய ஒரு க�ோயில் எழுந்தது. தாம் கண்டெடுத்த பெருமாளை அந்தக் க�ோயிலில் பிரதிஷ்டை செய்து, கிரமப்படி பூஜைகள் நடக்க நிலங்களை நிவந்தமாக தந்தார். அந்தணர்களைக் குடியமர்த்தி, அவர்களுக்கும் நிலங்களை மானியமாகத் தந்தார். அந்தப் பெருமாள�ோடு தன்னை அப்படியே கரைத்துக் க�ொண்டார், சரப�ோஜி ராவ். சுமார் 300 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு அவ்வாறு கட்டப்பட்ட க�ோயில் இப்போது எப்படி இருக்கிறது? பிரசன்ன வெங்கடேசப் பெருமாள் திருக்கோயில் விழுப்புரம் - உளுந்தூர் பேட்டை தேசிய நெடுஞ்சாலையில் இருந்து 1.6 கி.மீ. த�ொலைவில் வடபுறமாக பாதூர் கிராமத்தில் உள்ளது.
ðô¡
15
16-30 செப்டம்பர் 2016
அலர்மேல் மங்கை தாயார் வ ர ல ா ற் று சி ற ப் பு மி க ்க வைண வ பஞ்ச (ஐந்து) கிருஷ்ணாரண்ய புண்ணிய பூமியில், புனிதம் நிறைந்த, மக�ோன்னதமான கருட நதி, சேஷ நதிகளின் தென்புறத்தில் அமைந்துள்ளது பாதூர் திருத்தலம். இ ந ்த நி வ ா ச ப் பெ ரு ம ா ள் க�ோயிலையும், பாதூர் கிராமத்தையும் ராஷ்டிரகூட மாமன்னன், மூன்றாவது கிருஷ்ணன் அவர்களால் கி.பி. 964ம் ஆண்டு நிர்மாணிக்கப்பட்டதாக கல்வெட்டுகள் கூறுகின்றன. இந்த பெருமாளை நாகமலை நாயகனார் என்று ப�ோற்றி வணங்கி வந்திருக்கிறார்கள். அ க த் தி யர்வெ ளி , சு க ்ரா ந த ்த ம் , ச�ோமநாதபுரம் ப�ோன்ற குடியிருப்பு க ளெல்லா ம் சே ர் ந் து அ மை ந ்த து ப ா தூ ர் எ ன் கி றார்க ள் . அ ப்ப கு தி க ள் தற்ப ோதைய க ள வ னூ ர் , ஒ ர த் தூ ர் , செம்மணங்கூர்,பெரும்பட்டு, மாறன்ஓடை, வ ண் டி ப்பாளைய ம் , சி ன்னக் கு ப்ப ம் , பாவூர், நாராயணபுரம், அகஸ்தீஸ்வரம் என்ற பெயர்களால் அழைக்கப்படுகிறது. இந்த பத்து ஊர்களின் நிர்வாகம் இங்கே நடந்துள்ளது. அது பத்து+ ஊர்= பத்தூர் என்று அழைக்கப்பட்டு, கால ஓட்டத்தில் பத்தூர், பாத்தூராகி, இப்போது பாதூர் என்று மருவியுள்ளது. ராஷ்டிரகூடர்களின் ஆட்சிகாலத்தில் சிறப்போடு இருந்த இந்தக் க�ோயில், ச�ோழர்களின் ஆட்சி காலத்தில் மேலும் ப�ொலிவு பெற்றுத் திகழ்ந்தது. இஸ்லாமிய ப டை ய ெ டு ப் பி ன் ப�ோ து க�ோ யி லு ம் கிராமங்களும் அவர்களின் தாக்குதலுக்கு
16
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
உ ள்ளா கி ச் சீ ர ழி ந ்த ன . அ ப்ப ோ து க�ோயிலைக் காப்பாற்ற முடியாத மக்கள், கடவுள் விக்ரகங்களை வீடுகளில் வைத்துப் பூ ட் டி யு ம் கி ண று , ஆ று , கு ள ங்க ளி ல் ப�ோட்டும் காப்பாற்றினர். அப்படித்தான் இந்தக் க�ோயில் சீரழிந்து ப�ோயுள்ளது. சரப�ோஜி ராவ் கைங்கர்யத்தில் இன்று மீ ண் டு ம் எ ழு ந் து நி ற் கி ற து , அ ழ கி ய விமானத்தோடு இந்தக் க�ோயில். க�ோயிலின் முன் உயரமான கருட கம்பம் நம்மை வரவேற்கிறது. அடுத்து சின்னதாய் ஒரு கல் மண்டபம். உள்ளே நுழைந்தால் பெரிய கல் மண்டபம். அதில் முதலாவதாய் பலிபீடம், தி ரு ம ண் த ரி த ்த பெ ரி ய பீ ட த்தோ டு கூடிய த்வஜஸ்தம்பம். இதன் இரு புறமும் யானைகள் நிற்க அழகாய் காட்சி தருகிறது. க�ோயிலை வலம் வர, பிராகாரத்தில் வாகனங்கள் இருக்கும் பிரமாண்டமான பெ ரி ய அ றை ய ை க் க ா ண் கி ற�ோ ம் . ஹனுமந்த, சேஷ, கருட, யானை, குதிரை என வாகனங்களின் வரிசை சிலிர்க்க வைக்கிறது. பராமரிப்புக்கு ஒரு சபாஷ் ப�ோடலாம். பெருமாளுக்கு அமுது படைக்க பிராகாரத்திலேயே மடப்பள்ளி இருக்கிறது. அதைக் கடந்துச் செல்லும் ப�ோது அங்கே நல்ல அதிர்வோடு ஒரு சந்நதி இருக்கிறது. அது அஹ�ோபில மடத்தின் 36-வது பட்டம் அழகிய சிங்கர், வண்சடக�ோப நிவாஸ
36வது பட்ட அழகிய சிங்கர்
யதீந்த்ர மஹாதேசிகனின் ஜீவ பிருந்தாவனம். நரசிம்மனுடைய நித்ய ஆராதனையில் ம ன ம் செ லு த் தி வ ந ்த இ ம்ம க ா ன் , பாதூர் திருத்தலத்தை விட்டுச் செல்ல மனமில்லாமல், இங்கேயே வெங்கடேசப் பெருமாளை வணங்கி, மங்களாசாஸனம் செய்து க�ொண்டு இத் திருத்தலத்திலேயே 1898ம் ஆண்டு, வேங்கடவனின் திருவடியில் இணைந்துவிட்டார். இந்த பிருந்தாவனம் அமைந்து 109 ஆண்டுகள் கடந்து விட்டன. இந்த பிருந்தாவனத்திற்கு நாள்தோறும் நல்ல முறையில் ஆராதனைகள் நடந்து வருகின்றன. த ன் னி ட ம் வ ந் து வ ழி ப டு ப வ ர்க ளி ன் துயர்களைக் களைந்து மன அமைதியையும் வாழ்வில் முன்னேற்றத்தையும் தருகிறார் இம்மகான். மகானது பிருந்தாவனத்தை வலம் வரும் வழியில் இத்தலத்திற்கு வந்து இத்தல நாயகனை வணங்கிய மகான்களின் பாதுகைகள் வைத்து வணங்கப்பட்டு வருகின்றன. பிராகாரத்தின் சுவர்களில் சீதாராமன், தி ரு வ ல் லி க ்கே ணி ப ார்த ்த ச ா ர தி , பண்டரிபுரம் பாண்டுரங்கன் உள்ளிட்ட ஏராளமான வைணவ க�ோயில்களில் அருள் ச�ொரியும் மூலவரது வண்ண ஓவியங்கள் மிளிர்கின்றன. மகா மண்டபத்துள் நுழைகிற�ோம்.
அ ங்கே , கூ ப் பி ய க ர ங்க ளு ம் , வி ரி த ்த சிறகுமாய் பெருமாளைப் பார்த்த வண்ணம் நிற்கிறார், கருடன். அவரை வணங்கி நகர, லட்சுமி நரசிம்மரின் கல் சிற்பம். ஏத�ோ ஒரு படையெடுப்பில் பின்னமாகி இருக்கிறது இந்த சிலை. நம் உறவினருக்கு கை கால் உடைந்தால் வீட்டை விட்டா ஒதுக்கி விடுவ�ோம். இல்லைத்தானே... அது ப�ோன்று தான் இதுவும் க�ோயிலில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. பூஜைகள் ஏதும் இவருக்கு இல்லை. ஆனாலும் அழகாய் அலங்கரித்துப் பராமரிக்கிறார்கள். அவருக்கு அருகிலேயே சுமார் மூன்றடி உயரமுள்ள வீர ஆஞ்சநேயர் காட்சி தருகிறார். இவரிடம் வைக்கும் நியாயமான க�ோரிக்கைகளை விரைவில் நிறைவேற்றிவைக்கிறார். இந்த வீர ஆஞ்சநேயர் விக்ரகம் உளுந்தூர்பேட்டையில் ஒ ரு கு ள த் தி லி ரு ந் து க�ோ யி ல் கண்டெடுக்கப்பட்டு, இங்கே பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இவருக்கு மேலே லட்சுமணனும் அனுமனும் உடனிருக்க காட்சி தருகிறது சீதாராமனின் சுதைச் சிற்பம். அதற்கு இடப்புறத்தில் சங்குசக்கரத்தோடு கூடிய திருநாமம் சுதையாக அமைக்கப்பட்டுள்ளது. ஜெயன்- விஜயனைக் கடந்து சென்றால் அர்த்த மண்டபத்தை அடைகிற�ோம்.
ஜானகி டூர்ஸ்
B7, மூகாம்பிகா காம்்ளக்ஸ், சி.பி.ராம ஸ்்ாமி ரராடு, ஆழ்ாரரபேட்டை, (Near கார்ரி மருத்து்ம்ை) சென்ை - 18. Ph: 24994450
சிறப்பு ஆன்மீக சுற்றுலா
தேதி /நாட்கள் (16-19) செபடம்்பர் (4 நாட்கள்) (13-16) நவம்்பர் (4 நாட்கள்)
(6-11) டிெம்்பர் (6 நாட்கள்)
(9-13) ஜனவரி 2017 (5 நாட்கள்)
Cell:
திருகத்காயி்ல் இடங்கள்
்கடடணம்
ஆந்திரா சிறப்பு சுற்றுலா
விமானம் ்கடடணம், ேஙகும் உயர்ேர தஹாடடல் உணவு உட்பட
செலம், மங்களகிரி, தூவர்க திருமலா சிம்மாெலம், ்கன்கதுர்க்கா
ஒடிசா சிறப்பு சுற்றுலா பூரி, ஜனார்ேனர் த்காயில், த்கானார்க, சூரியனார் த்காயில், லிங்கராஜ், த்கோர் ச்கௌரி த்காயில்்கள், சிலிக்கா தலக
மகாராஷ்டிரா ஜோதிர்லிஙக சுற்றுலா மற்றும் சீரடி
ரூ.19,900/-
விமானம் ்கடடணம், ேஙகும் உயர்ேர தஹாடடல் உணவு உட்பட
ரூ.29,900/-
விமானம் ்கடடணம், ேஙகும் உயர்ேர தஹாடடல் உணவு உட்பட
பீமாெங்கர், ெனிசிஙனாபபூர், தியம்்பத்கஸவர், மும்ச்ப, கிரிதனஷவர்
ரூ.34,400/-
ஆரூதரா தரிசனம் (மரகத நடராேர்)
இரயில் உணவு ேஙகும் தஹாடடல் உட்பட
உத்திர த்காெ மஙச்க, திருபுல்லானி, இராதமஸவரம், ்காசரகுடி ந்கரத்ோர் த்காயில்்கள்,அரியகுடி, தேவிப்படடணம், திருவாடசன மற்றும் ்பல
90942796251 / 26
ரூ.7,400/-
Web: www.sreejanakitours.in e-mail: sreejanaki.tours@gmail.com
அங்கே நம்மாழ்வார், திருப்பாவைத் தந்த சுடர்க்கொடி ஆண்டாள், விஷ்வக்சேனர், தி ரு ம ங்கையா ழ ்வா ர் , ர ா ம ா னு ஜ ர் , தேசிகன், ஆதிவண்சடக�ோபன், மாருதி ஆகிய�ோரின் கல் சிற்பத் திருமேனிகள் காண்பவரின் மனத்தை மயக்கும் விதமாய் காட்சி தருகின்றன. இந்த வரிசையில் சில பஞ்சல�ோக சிலைகளும் உள்ளன. அர்த்த மண்டபத்தைக் கடந்து, கர்ப்ப கிரகத்தை அடைகிற�ோம். 1000 ஆண்டுகள் பழமை வாய்ந்த, சரப�ோஜி ராவிற்கு தரிசனம் தந்த, தன்னை நாடி வந்தவர்களின் வாழ்வில் ஒளியேற்றும் நிவாசப் பெருமாள் கிழக்கு பார்த்த வண்ணம் அழகாய் காட்சி தருகிறார். ஒருமுறை அவரது எழில்முகம் கண்டால் ப�ோதும். உள்ளம் பலமடைவதை உணரலாம். சங்கு, சக்கரத்தோடு காட்சி தரும் பகவான் வரத, கட்க ஹஸ்தத்தோடு காட்சி தருகிறார். அவரது அருகில் தேவி, பூதேவி சிலைகள் கருணை ப�ொங்கும் விழிகள�ோடு காட்சி தருகிறார்கள். இவர்கள் மூலவர் கிடைத்த பின் ஆலயம் அமைக்கும் ப�ோது புதிதாக பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டவர்கள்.
மூ ல வ ரு க் கு கீ ழே ப ஞ்சல�ோ க த் தி ன ா ல ா ன தே வி , பூ தே வி ச மேத பிரசன்ன வெங்கடேசப் பெருமாளின் உற்சவர் சிலை உள்ளது. இவை அபய வரத ஹஸ்தத்தோடு காணப்படுகின்றன. இ வ ர் இ ஸ ்லா மி ய ப டை ய ெ டு ப் பி ன் ப�ோது மதுரையிலிருந்து வந்தவராம். எந்த க�ோயிலின் உற்சவர் என்று தெரியவில்லை. பாதூர் கிராமத்தில் ஒரு வீட்டிலிருந்து கண்டெடுக்கப்பட்டதாம். இவர�ோடு ஒரு காளிகாம்பாள் விக்ரகமும் இருந்துள்ளது. அது அகஸ்தீஸ்வரர் திருக்கோயிலில் உள்ளது. அருகிலேயே உற்சவரான நவநீத கிருஷ்ணன், சக்கரத்தாழ்வார், செல்வர் ஆகிய�ோரது சிலை கள் க ண்க ளு க்கு விரு ந ்தா கவு ம் மனத்திற்கு மருந்தாகவும் உள்ளன. அ வ ரு க் கு வ ல ப் பு ற த் தி ல் த னி ச் சந்நதியில் அலர்மேலு மங்கைத் தாயாரின் தரிசனம் கிடைக்கிறது. அன்னையின் மு க ம் தா ம ரையா ய் ம ல ர , அ வ ள து தரிசனம், கரிசனத்தோடு நம்மை விசாரித்து குறைகளைக் களைகிறது. பெருமாளின் அருளையும், தாயாரின் அன்பையும் பெற்ற நமக்கு பிரசாதமாக தீர்த்தம், துளசி, குங்குமம் தந்து பட்டர் சடாரியை நம் தலையில் வைக்கும் ப�ோது பெருமாளின் அருள் நம்முள் வேர் விட்டுப் படர்வதை உணரமுடிகிறது. திருக்கோயிலூர் உலகளந்த பெருமாளால் அபிமானிக்கப்பட்ட, இப்பாதூர் திருத்தலம், தீர்த ்த ம் , த ல ம் , மூ ர் த் தி எ ன மூ ன் று சிறப்புகளுடன் விளங்குகிறது. இங்கே பஞ்ச பர்வ உற்சவங்கள், புரட்டாசி மாதத்தில் பிரம்மோற்சவம், திருத்தேர், தீர்த்தவாரி ஆகியவை மிகச் சிறப்பாக நடைபெறுகிறது. சக்திவாய்ந்த பிரார்த்தனைத் தலமாகிய இத்திருக்கோயிலில் கல்யாண உற்சவம் செய்வதா க வே ண் டி க் க� ொ ண்டா ல் ஓராண்டிற்குள் திருமணம் நடந்தேறுவதும், குழந்தை வரம் வேண்டி இத்தல நாயகனை வணங்க வீட்டில் மழலை விளையாடுவதும் நிச்சயம் என்கிறார்கள் பலனடைந்தவர்கள். கடன் த�ொல்லையும், மருத்துவர்களால் தீர்க்க முடியாத ந�ோயும் உள்ளவர்கள் வேண்டி, முறையிட்டு 36 முறை வலம் வந்தால் வேண்டுதலை உடனே நிறைவேற்றுகிறார் பிரசன்ன வெங்கடேசப் பெருமாள். சின்னஞ்சிறு கிராமத்தில் அமைதியாய் அ ம ர் ந் து அ ரு ள ா ட் சி செ ய் து வ ரு ம் பிரசன்ன வெங்கடேசப் பெருமாளை தரிசித்து, வழிபட்டு நிறைவ�ோடு வெளிவரும் நம் மனதில் அவர் உறுதியாய் அமர்ந்து க�ொண்டதை உணரமுடிகிறது.
- எஸ்.ஆர். செந்தில்குமார்
18
அனுமன் ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
படங்கள்: இரா.ரெங்கப்பிள்ளை
திருப்பங்கள் தருவார்
திருக்கண்டியூர் திருமால்
பா
ர ்வ தி த ே வி அ ரு ளி ய ஐ ந் து மணி மந்திரங்களையும் பிரம்மா நி ன ை வு க் கு ள் நி று த் தி னார் . ‘ ஈ ச னி ன் ஐந்தொழிலையும் தாமே புரிந்தால் என்ன’ எ ன் று தீ வி ர ம ாக ய�ோ சி த்தார் . தா ன் யாசித்துப் பெற்ற மந்திரங்களை மழைப�ோல் பிரவாகமாய் ப�ொழிந்தார். மந்திரங்களின் மகாத்மியத்தால் மகாசக்தி நான்முகனை ஐம்முகன் ஆக்கியது. ஈசன் வெகுத�ொலைவே ஆர்ப்பரித்து வரும் பிரம்மனைப் பார்த்தார். அகங்காரத்தில் உருண்டு வரும் க�ோளமான ஐந்தாவது தலையைக் கவனித்தார். அதனுள் வேர�ோடியிருக்கும் கர்வத்தைக் கண்டு, ‘இது பிரம்மனின் இயல்பு அல்லவே’ என கவலையுற்றார். வேதச�ொரூபனான பிரம்மனே இப்படி அகங்காரத்துடன் திரிந்தால் சாமானிய மானிடர்களின் கதி என்ன என்று பிரம்மனின் மீது க�ோபமுற்றார். ஆணவம் க�ொடுத்த ப�ோதையால்
ஈசனையே, ‘நீ யார்?’ என்ற செருக்கில் ஏறிட்டுப் பார்த்தார் பிரம்மன். சிவன் முகம் சினத்தில் சிவந்தது. அதை அலட்சியப்படுத்தியபடி, ‘உமக்கும் ஐந்து முகம்; எனக்கும் ஐந்து முகம். நானும் உமக்கு
இணையானவர்தானே?’ என்று மிதப்பாய் க�ொக்கரித்தப�ோது, ருத்ரன் ர�ௌத்ரமானார். நெற்றிக்கண்ணில் கனல் தெறித்தது. பிரம்மனின் ஐந்தாவது முகத்தை தம் இரு கரங்களாலும் அழுத்தினார். ஈசனின் ஸ்பரிசம் கிடைத்த உடலில் அதிவேகமாக வேதசக்தி பாய்ந்தது. நான்கு முகங்களும் வேத ஒலியால் நிறைந்தன. ஆனால், பிரம்மா தான் எனும் அகங்காரத்தை விடமுடியாமல் தவித்தார். கருணை நாயகனான ஈசன், ‘இப்படி மாட்டிக் க�ொண்டிருக்கிறானே பிரம்மன்’ என ஐந்தாவது தலையை முறுக்கித் தனியே துண்டமாய் எடுத்தார். உடனேயே ஈசனின் கைகளை பிரம்ம கபாலம் எனும் அந்த எச்சம் இறுகப் பற்றிக் க�ொண்டது. பிரம்மனை காப்பாற்றியவர் இப்போது வேற�ொரு சிக்கலில் சிக்கிக் க�ொண்டார். என்ன இருந்தாலும் வேதத்தை சுமந்தவனின் தலையல்லவா! எனவே பிரம்மஹத்தி த�ோஷம் அவரைச் சூழ்ந்தது. யார், எவ்வளவு பிச்சையிட்டாலும் நிறையாத அந்தக் கபாலம், திருக்கரம்பனூர் எனும் உத்தமர்கோயிலில் பூரணவல்லித் தாயார் பிச்சையிட்டதும் நிறைந்தது. அதனால் ஈசனின்
00
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
பசித்துயர் நீங்கினாலும், கபாலம் கையை விட்டு நீங்காமலிருந்தது. அவர் அங்கிருந்தவாறே திருமாலை வேண்டினார். ‘கண்டியூர் வந்து பத்ம தீர்த்தத்தில் நீராடி, அங்கே எழுந்தருளியுள்ள கமலவல்லி நாச்சியாரையும், என்னையும் வழிபட கபாலம் கையை விட்டு அகலும்’ என்றார் திருமால். அவ்வண்ணமே ஈசன் கண்டியூர் வந்தார். கபாலமும் கையை விட்டு அகன்றது. இவ்வாறு ஹரனுக்கு ஏற்பட்ட சாபத்தை ஹரி தீர்த்ததால், ‘ஹரசாப விம�ோசனப் பெருமாள்’ என்று அழைக்கப்படுகிறார். கிழக்கு ந�ோக்கிய திருமுக மண்டலத்தோடு நின்ற க�ோலத்தில் கமல நாதன் எனும் மற்றொரு பெயர�ோடும் அருள்கிறார் பரந்தாமன். கல்யாண குண பரிபூரணனாய், கருடாரூடனாய், விஷ்வக்ஸேனர் ப�ோன்ற நித்ய சூரிகளால் சூழப்பட்டவனாக திருமால் அருள்கிறார். சங்கு, சக்ர, கதாதாரியாய் தேவி, பூதேவி பிராட்டிகளுடன் சேவை சாதிக்கிறார். ஈசனுக்கும், அகத்தியருக்கும் நேரில் தரிசனமளித்தவர் இவர். கருவறை விமானம் கமலாக்ருதி என வழங்கப்படுகிறது. தாயார் கமலவல்லி நாச்சியார். பெருமாளுக்கு முன்னால் பெரிய திருவடியும், சிறிய திருவடியும் அருள்கின்றனர். இத்தலத்து சக்கரத்தாழ்வார் மிக விசேஷமானவர். ப�ோருக்குச் செல்லும்போது இடது காலை முன்னே வைத்துச் செல்வது அந்தக் காலத்து வழக்கம். இந்த சக்கரத்தாழ்வார் அந்த நிலையிலேயே தரிசனமளிக்கிறார். ஆலயத்திற்குச் சற்று மேற்கே இருக்கும் தீர்த்தம் கபால ம�ோட்ச புஷ்கரணி என்றும், ஆ ல ய த் தி ற் கு எ தி ரே உ ள்ள தீ ர ்த்த ம் பத்ம தீ ர ்த்த ம் , ப லி தீ ர ்த்த ம் எ ன வு ம் அழைக்கப்படுகின்றன. கபால தீர்த்தத்தில் நீராடி, அதன் கரையிலுள்ள அரசமரத்தடியில் அமர்ந்து, ஹரசாப விம�ோசனப் பெருமாளை நினைத்து, ‘ஓம் நம�ோ நாராயணாய நமஹ’ எனும் அஷ்டாக்ஷர மந்திரத்தை ஜபித்து ஏகாதசி விரதமிருந்து, துவாதசி அ ன் று அ தி கால ை யி ல் பா ர ணை ( நெ ல் லி க ்க னி , அ க த் தி க் கீ ரைய�ோ டு பு ளி யி ல்லா ம ல் ச மைத்த உணவு) உண்டு விரதத்தை முடித்தால் பெருமாள் அருள் கி ட் டு ம் எ ன தல பு ர ா ண ம் கூறுகிறது. பெருமாள், தாயார், வி ம ான ம் , தீ ர ்த்த ம் , தல ம் எ ன அ ன ை த் தி லு ம் ‘ க ம ல ’ எனும் தாமரையைக் குறிக்கும் ச�ொல் சம்பந்தப்பட்டிருப்பதால் இத்தலம் பஞ்ச கமல க்ஷேத்ரம் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. மே லு ம் இ த்தல ம் மு ம் மூ ர் த் தி த் தல ம ாக வு ம் ப�ோற்றப்படுகிறது. ஈசன் தன் கையில் ஒட்டிக் க�ொண்ட பிரம்ம
சக்கரத்தாழ்வார் கபாலத்தை நீக்கியதற்கு திருமாலுக்கு நன்றி தெரிவிக்கும் முகமாக தானும் இவ்விடத்திலேயே க�ோயில் க�ொண்டார். பிரம்மா, சரஸ்வதி ப�ோன்றோர் எதிரேயுள்ள ஈசன் ஆலயத்தில் அருள்கின்றனர். சித்திரை மாதம் சுக்ல பட்சத்தில் பெருமாளுக்கு க�ொடியேற்றி பல்லக்கு உற்சவத்தை ஆரம்பித்து
வைத்தார் ஈசன். இன்றும் சித்திரை மாதம் வேத முழக்கங்களுடன் ஒன்பது நாள் பல்வேறு வாகனங்களில் பெருமாளை எழுந்தருளப் ப ண் ணி ஒ ன்பதாவ து ந ா ள் தி ரு த்தேர் உற்சவத்தோடு இத்தலத்தில் விமரிசையாக நடைபெறுகிறது. விர�ோசன மன்னனின் மகனான பலி, பெருமாளின் தங்கக் கிரீடத்தை அபகரித்ததால் சித்தப்பிரமை ஏற்பட்டு அலைந்து திரிந்து கடைசியில் திருக்கண்டியூர் தலம் வந்து ஹ ர ச ாப வி ம�ோ ச ன ப் ப ெ ரு ம ா ள ை ச ர ண டைந்தா ன் . ப ெ ரு ம ா ள் அ வ ன் உடலையும், மனதையும் சரி செய்து அவனை ச�ொர்க்க ல�ோகம் அனுப்பினார் என தல புராணம் கூறுகிறது. அதனால் பெருமாளுக்கு பலிநாதன் என்ற பெயரும் உண்டு. ‘கிருஷ்ணலீலா தரங்கிணி’ என்ற நூலை எழுதிய நாராயண தீர்த்தர், கண்டியூருக்கு அருகில் உ ள்ள திருப்பூந்துருத்தியைச் சேர்ந்தவர். இந்த கண்டியூர் பெருமாள் மீது அளவு கடந்த பக்தி செலுத்தியவர். பன்னிரு ஆழ்வார்களில் திருமங்கையாழ்வாரால் மங்களாசாஸனம் செய்யப்பட்ட தலம் இது. த ஞ ்சா வூ ர் - தி ரு வை ய ா று பாதை யி ல் , தஞ்சாவூரிலிருந்து 8 கி.மீ. த�ொலைவில் உள்ளது கண்டியூர்.
- கிருஷ்ணா படங்கள்: சி.எஸ்.ஆறுமுகம்
நாக வராஹி பீடம் நன்மைகள் நடகக, அதரமைம் அழிய, ஆனநதம் ப�ொஙக, தீவி்ன அழிய அகிலொணட ககொடி பிரம்மைொணட நொயகி நொக வரொஹி மைங்கயின வடிவில் அரு்ை ப�ொழிககிறொர. �லர துயர மைங்கயின வடிவில் அரு்ை ப�ொழிககிறொர. �லர துயர தீரத்து ்வககிறொள். இத்தொ்ய ஒருமு்ற சநதித்தொல் உஙகளின எவ்வித பிரச்ன இருநதொலும் ஒரு பநொடியில் தீர்ப�ொள். எஙகள் வொழ்வில் நொஙகள் கணட உண்மை. நொஙகள் கணட உண்மை்ய வொழ்வில் நீஙகளும் ப�ற கவணடும்
உங்கள் பிரச்னை்களுக்கு எளிய பரி்காரங்கள்: 1.மகாலட்சுமி குடுவை, 2.மகாலட்சுமி அஞ்சனம், 3.்சரை ைசிய ரசவ்ச, 4.முடி கயிறு, 5.ைசிய மருந்து, 6.மகாலட்சுமி மூலிவக மந்திர எண்ணெய் குறிப்பு: ம்காலட்சுமி ்கலசப்பூ்ை வீட்டில் வந்து சசய்து தரப்படும். ஏ்ை, எளியவருக்கு ்கட்்டணம் கி்்டயாது.
முன்பதிவு அவசியம்
நாக வராஹி பீடம் துரகா நாக வராஹி உபசாகர எண்.15/5, அவுல்காரத் தெரு, த்காசப்பேட்டை, ்சகாலபுரி அம்மன் ்்காவில அருகில, ்ேலூர் - 6320001.
பதொடரபுககு:
7397656115, 9043171992
விஸ்வாமித்திரர் - மேனகை
ஒவ்வொருவரும் வெல்ல வேண்டிய
எ
முதல் உணர்வு எது?
ண்ண எண்ண வியக்– க – வ ைக்– கு ம் எத்– த – னைய�ோ பெரு–மை–களை உடை–யது உல–கப் ப�ொது–மற – ை–யான திருக்–குற – ள். அந்த அற நூலால், தமி–ழைத் தாய்–ம�ொ–ழி–யா–கக் க�ொண்–ட–வர்–கள் மட்–டு–மல்ல, ஜி.யு.ப�ோப் உள்–ளிட்ட பல வெளி– நாட்–டவ – ர்–களு – ம் கூடக் கவ–ரப்–பட்–டன – ர். அவர்–களி – ல் ஒரு–வர் எல்–லீஸ் துரை. சென்–னை–யில் திரு–வல்– லிக்–கேணி பகு–தியி – ல் இவர் பெய–ரில் எல்–லீஸ் தெரு என்–ற�ொரு தெருவே இருக்–கி–றது. ஃபிரான்–சிஸ் ஒயிட் எல்–லீஸ் என்– பது எல்–லீஸ் துரை–யின் முழுப்–பெ–யர். 1796ல் மத–ராஸ் கலெக்–டர– ாக இருந்–த– வர். நாணய சாலை அதி–கா–ரிய – ா–கவு – ம் இருந்–தார். திருக்–கு–ற–ளால் பெரி–தும் ஈர்க்– கப்–பட்–டி–ருந்த அவர், திரு–வள்–ளு–வர் உரு–வம் ப�ொறித்த தங்க நாண–யங்– களை வெளி–யிட்–டார் என்ற அரிய
22
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
தக–வலை, த�ொல்–லி–யல் அறி–ஞர் திரு ஐரா–வ–தம் மகா–தேவ – ன் அவர்–கள் ஆராய்ந்–தறி – ந்து வெளிப்–ப– டுத்–தி–யுள்–ளார். திருக்–கு–ற–ளில் அறத்–துப்–பா–லின் சில அதி–கா–ரங்–களை ஆங்–கி–லத்–தில் ம�ொழி–பெ– யர்த்த பெரு–மை–யும் எல்–லீஸ் துரைக்கு உண்டு. ல்– லீ ஸ் துரை– யை க் கவர்ந்த மகத்– த ான நூலான நம் திருக்–குற – ள் மனி–தர்–கள் துன்–ப– மின்றி வாழ மூன்று உணர்–வுக – ளை வெல்ல வேண்–டும் என்று ப�ோதிக்–கி–றது. `காமம் வெகுளி மயக்–கம் இவை– மூன்–றன் நாமம் கெடக்–கெ–டும் ந�ோய்” - என்–கி–றது வள்–ளு–வம். (அதி– கா–ரம் 36, மெய்–யு–ணர்–தல், குறள் எண் 360) காமத்– த ா– லு ம் க�ோபத்– த ா– லு ம் அறி– ய ா– ம ை– ய ா– லு மே துன்– பங் – க ள் 44 உரு–வா–கின்–றன. எனவே பெய–ர–ளவு
எ
கூட அவற்–றின் பாதிப்பு நம்–மில் இல்–லா–த–வாறு – ன்றி வாழ பார்த்–துக் க�ொள்ள வேண்–டும். துன்–பமி அதுவே வழி. துன்– ப ம் தரும் மூன்று உணர்– வு – க – ளு ள் காமத்தை முத–லில் வைத்–துப் பேசு–கி–றது வள்–ளு– வம். கார–ணம் காமமே மற்ற இரு உணர்–வு–க–ளை– யும் த�ோற்–று–விக்–கிற – து. காமத்–தா–லேயே க�ோபம் உண்–டா–கி–றது. காமம் என்–பது பாலு–ணர்ச்சி மட்–டு–மல்ல. ஆசை அனைத்–துமே காமம் தான். நாம் ஆசைப்– – ோது, அல்–லது பட்ட ஒன்று நமக்–குக் கிடைக்–கா–தப� நாம் ஆசைப்–பட்–டப – டி நிகழ்–வுக – ள் நடக்–கா–தப� – ோது, நம்– ம ைச் சேர்ந்– த – வ ர்– க ள் நாம் ஆசைப்– பட்ட விதங்– க – ளி ல் இயங்– க ா– த – ப� ோது நம் மனத்– தி ல் க�ோபம் உரு–வா–கி–றது. அத–னால் நிதா–ன–மற்ற மயக்–கமு – ம் ஏற்–படு – கி – ற – து. இந்–நிலை – யி – ல் செய்–யும் செயல்– க ள் சரி– ய ாக அமைய வாய்ப்– பி ல்லை. ஆகை–யால் வாழ்க்கை சீர–ழி–கி–றது. காம–மும் க�ோப–மும் இரட்–டைக் குழந்–தைக – ள். க�ோபத்தை வெல்ல வேண்–டுமா – னா – ல் காமத்தை வெல்ல வேண்–டும். க�ோபம் இருக்–கும் இடத்–தில் காம–மும், காமம் இருக்–கும் இடத்–தில் க�ோப–மும் குடி–யி–ருக்–கும். இவ்–விரு உணர்–வு–க–ளும் நம் மன– மென்–னும் வீட்–டில் ஒன்–ற�ோ–ட�ொன்று இணைந்து சம–ர–சத்–த�ோடு ஒண்–டுக் குடித்–த–னம் நடத்–தும் சாமர்த்–தி–யம் பெற்–றவை! நமது முற்–கால முனி–வர்–கள் வரி–சை–யில் அதி– க ம் க�ோபம் க�ொள்– ப – வ ர் என்று பெயர்
திருப்பூர்
கிருஷ்ணன் வாங்–கி–ய–வர் மக–ரிஷி விஸ்–வா–மித்–தி–ரர். அத–னால்– தானே தச–ரத – ர் விஸ்–வாமி – த்–திர– ரி – ன் க�ோபத்–திற்–கும் அத–னால் அவர் அளிக்–கக் கூடிய சாபத்–திற்–கும் அஞ்சி, தமது குல–குரு வசிஷ்–டர– து அறி–வுரை – யி – ன் பேரில், தம் புதல்–வர்–களான – ராம லட்–சும – ண – ர்–களை – ர்? அவ–ரு–டன் அனுப்–பு–கிறா க�ோபம் இருக்–கும் உள்–ளத்–தில் அடக்க இய–லாத காம–மும் இருக்–குமே? இருந்–தது. விஸ்– வா–மித்–தி–ரர் தேவ–ல�ோக நட–ன–ம–ணி–யான மேன– கை–யின் அழ–கால் கவ–ரப்–பட்டு காம உணர்ச்– சியை வெல்ல இய–லா–த–வ–ராய் அவ–ளுக்–குத் தன் மூலம் ஒரு குழந்–தை–யை–யும் க�ொடுத்–தார். பின்– னர் அந்–தக் குழந்–தை–யை–யும் அதைப் பெற்ற மேன–கை–யை–யும் விஸ்–வா–மித்–தி–ரர் துறந்–த–தும், கண்வ மக–ரிஷி அந்–தக் குழந்–தையை வளர்ப்–புப் பெண்–ணாய் ஏற்று வளர்த்–த–தும் வர–லாறு. அக்–கு– ழந்–தையே இளம்–பெண்–ணான பின் தன் மனம் கவர்ந்த துஷ்–யந்த மாமன்–ன–னைக் காந்–தர்வ விவா–கம் புரிந்–து–க�ொண்ட சகுந்–தலை. துஷ்–யந்– தன் துர்–வாச மக–ரி–ஷி–யின் சாபத்–தின் கார–ண–மாக ‘செலக்–டிவ் அம்–னீஷி – ய – ா’ என்–னும் மறதி ந�ோய்க்கு
புற்றுந�ோய்க்கு சிகிச்சை மூளைப் புற்றுந�ோய், வோய்ப் புற்றுந�ோய், த�ோணளடை புற்றுந�ோய், கல்லீரல் புற்றுந�ோய், களைய புற்றுந�ோய், இளரப்ளபை புற்றுந�ோய், மலக்குடைல்புற்றுந�ோய், பிரோஸநடைட் புற்றுந�ோய், சிறுநீரகப் புற்றுந�ோய், ஆண, தபைண பிறப்புறுப்பில் ஏற்பைடும் புற்றுந�ோய் மற்றும் இரத�ப் புற்றுந�ோய். தபைணகளுக்கு மோர்பில் ஏற்பைடும் மோர்பைக புற்றுந�ோய், கர்ப்பைப்ளபை புற்றுந�ோய், நமநல கணடை அளைததுவி�மோை புற்றுந�ோய்களுக்கும், மநயோமோ வளக கட்டிகளுக்கும், கழளலகளுக்கும் மற்றும் நீர்க் கட்டிகளுக்கும் (சிஸடிஸ) நேோமிநயோபைதியில் சிகிசளசை அளிக்கப்பைடுகிறது. புற்றுந�ோயோல் துயரும் பைல புற்றுந�ோயோளிகளுக்கு நிவோரைம் �ந� 42 ஆணடுகோல அனுபைவம் வோய்ந� நேோமிநயோபைதி மருததுவரோல் சிகிசளசை அளிக்கப்பைடுகிறது. நமலும் விவரஙகளுக்கு
டோக்டர் எஸ்.மூர்த்தி
ந�ோமிந�ோபதி கிளினிக்
எண. 10, தபைருமோள் �ந�வைம் சைநது, T.P.K. தமயின் நரோடு, மதுளர - 625 011. (மதுளர கல்லூரி பைஸ நிறுத�ம் சைமீபைம்) நபைோன்: (0452) 2673417, தசைல்: 9443167341
நே்ை ந�ரம் கோ்ை 10 மணி முதல் 1 மணி மோ்ை 7 மணி முதல் 9 மணி ஞோயிறு விடுமு்ை
ராம - லட்சுமணர் - விஸ்வாமித்திரர் ஆளா–ன–தை–யும் அத–னால் சகுந்–தலை அடைந்த துன்–பங்க – ள – ை–யும் விவ–ரிக்–கிற – து மகா–கவி காளி–தா– சர் எழு–திய சாகுந்–தல காவி–யம். தனித்–தமி – ழ் இயக்– கத்–தின் முன்–ன�ோ–டிக – ளி – ல் ஒரு–வர– ான மறை–மலை அடி–கள், வட–ம�ொ–ழி–யில் எழு–தப்–பட்ட சாகுந்–தல நாட–கத்–தைத் தனித்–த–மி–ழி–லேயே ம�ொழி–பெ–யர்த்– தி–ருக்–கி–றார். மம் மனித வாழ்– வ ைக் கெடுக்– க க் கூடி–யது என்–ப–தால் அந்த உணர்வை விட்–ட�ொ–ழி–யுங்–கள் என்று சித்–தர்–க–ளும், பழைய புல–வர்–க–ளும் அறை–கூ–வி–யி–ருக்–கி–றார்–கள். காம உணர்வை அடக்கி வெல்ல வேண்–டும். அல்–லாது ப�ோனா–லும் அதை இல்–லற வாழ்–வு–மு–றை–யா– கக் க�ொண்டு, இயன்–ற–வரை ஒழுங்–கு–ப–டுத்–திக் க�ொள்ள வேண்–டும். இல்–ல–றத்–தி–லும் மகப்–பே–றுக்–கா–கத் தவிர மற்–ற–படி பிரம்–மச்–ச–ரி–யம் காப்–பதே நெறி என மகாத்மா காந்–தியி – ன் நான்–காம் த�ொகுதி உரத்–துப் பேசு–கிற – து. தமிழ்–செய்த தவத்–தால் பிறந்த துறவி பட்–டி– னத்–தார், `மானி–டர்–களே! காம இச்–சையை வெல்– லுங்–கள், அந்த உணர்–வால் வாழ்வு கெடு–கி–றது! எச்–ச–ரிக்கை தேவை!’ எனத் தம் பல பாடல்–க–ளில் பதை–பதை – த்–துப் புலம்–புகி – றா – ர். அவ–ரது வார்த்–தை– கள் உணர்ச்சி வேகத்–தில் நாக–ரிக வரம்–பு–க–ளை– யும் கூட மீறித் தெறிக்–கின்–றன. எத்– த – னை – ப ேர் நட்– ட – கு ழி எத்– த – னை – ப ேர் த�ொட்–ட–முலை
கா
24
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
எத்–த–னை–பேர் பற்றி இழுத்த இதழ் - நித்–த– நித்–தம் ப�ொய்–யடா பேசும் புவி–மட மாத–ரை–விட்டு உய்–யடா உய்–யடா உய். நர–கக் குழி–யும் இன்–னும் நான்–பு–சிப்–பேன் என்–குதே – ப்–பேன் உர–கப் படத்து அல்–குல் உனைப்–புசி என்–குதே.... குரும்பை முலை–யும் உன்–றன் குடி–கெ–டுப்– பேன் என்–குதே அரும்பு விழி–யும் உன்–றன் ஆவி–யுண்–பேன் என்–குதே... காமத்தை நுகர்ந்து, புற்–றீ–சல் ப�ோலப் பலப்– பல குழந்–தை –க– ளைப் பெற்று, அந்–த க் குழந்– தை– க – ள ைப் பற்– றி ய கவ– லை – க – ளி ல் ஆழ்ந்து வாழும் இந்த வழக்–க–மான பாதை–யைத் தவிர, இறைச் சிந்– த – ன ை– ய �ோடு காமத்தை அடக்கி வாழும் மேலான வாழ்க்–கையை ஏன் நீங்–கள் தேர்ந்–தெ–டுக்–க–வில்லை என்று பட்–டி–னத்–தார் நம் ப�ொருட்–டாக ஏங்கி இரங்–கு–கிறா – ர். `நாப்–பி–ளக்–கப் ப�ொய்–யு–ரைத்து நவ–நி–தி–யம் தேடி நல–ன�ொன்–றும் அறி–யாத நாரி–ய–ரைக் கூடி பூப்–பி–ளக்க வரு–கின்ற புற்–றீ–சல்–ப�ோல ப�ொல–ப�ொலெ – ன – க் கல–கலெ – ன – ப் புதல்–வர்–க– ளைப் பெறு–வீர் காப்–ப–தற்–கும் வகை–ய–றி–யீர் கைவி–ட–வும் மாட்–டீர்
கவர்–பி–ளந்த மரத்–துளை – –யில் கால்–நுழ – ைத்– துக் க�ொண்டே ஆப்–பத – னை அசைத்–துவி – ட்ட குரங்–கத – னை – ப் ப�ோல அகப்–பட்–டீர் கிடந்–து–ழல அகப்–பட்–டீரே!’ மம் மனத்–தின் துன்–பத்–திற்–கும் உட–லின் துன்–பத்–திற்–கும் கார–ண–மா–கி–றது என்ற உண்– ம ையை நாம் அறிந்– த ா– லு ம் கூட அந்த உணர்வை வெல்–வ–தென்–பது சாமான்–ய–மா–னது அல்ல. மாபெ–ரும் ஞானி–யரு – ம் அந்த உணர்வை வெல்ல முடி– ய ா– ம ல் தவிக்– கு ம்– ப� ோது எளிய மானி–டர்–கள் எம்–மாத்–தி–ரம்? – ன சுய–சரி – தை – ய – ான சத்–திய மகாத்மா காந்–தியி ச�ோதனை அவர் காம உணர்வை வெல்ல என்ன பாடு–பட்–டார் என்–ப–தைப் பக்–கம் பக்–க–மாய் விவ– ரிக்–கி–றது. தந்–தை–யின் உயிர் பிரி–யும் தறு–வா–யில் கூடத் தாம் தம் மனை–வியு – ட – ன் சுகித்–திரு – ந்–ததை – க் கழி–வி–ரக்–கத்–த�ோடு அந்–நூ–லில் பதி–வு–செய்–கி–றார் காந்தி. த�ொண்–ணூற்று ஒன்–பது வயது நிறை–வாழ்வு வாழ்ந்த ம�ொரார்ஜி தேசாய், பிரம்–மச்–ச–ரி–யத்–தின் – ர். இல்–லற வாழ்வு மேல் தீராத ஆர்–வம் க�ொண்–டவ வாழ்ந்–தா–ரா–யி–னும் அவர் காம உணர்ச்–சியை – ம் என்–பதி – ல் அதிக வேட்கை அடக்கி ஆள–வேண்டு க�ொண்–ட–வ–ராய் விளங்–கி–ய–வர். ஒரு நேர்–கா–ண– லில் நிரு–ப–ர�ொ–ரு–வர் அவ–ரி–டம் கேட்ட கேள்வி நுணுக்–க–மா–னது. – ய – ம் என்–பது எளி–தாக இய– `நீங்–கள் பிரம்–மச்–சரி லக்–கூடி – ய – து என்–கிறீ – ர்–கள். அவ்–வித – ம் பழ–கிவி – ட்–டால் உடல் அதற்கு ஏற்ப மன–த�ோடு ஒத்–துழ – ைக்–கத் – கி – றீ – ர்–கள். ஆனால், த�ொடங்–கும் என்–றும் குறிப்–பிடு
கா
சிவா–னந்–தர் காந்தி தன் காம உணர்வை வெல்–வத – ற்–குத் தான் மிக–வும் சிர–மப்–பட்–ட–தா–கக் கூறு–கி–றாரே?’ – ர– ம் சிந்–தன – ை–யில் ம�ொரார்ஜி தேசாய் சற்–றுநே ஆழ்ந்–தார். பின் பதில் ச�ொன்–னார்: `காந்–திக்கு அது கடி–ன–மாக இருந்–தி–ருக்–கி–றது என்று காந்–தி– யின் எழுத்–து–க–ளைப் படிக்–கும்–ப�ோது நமக்–குத் தெரி–கிற – து. ஆனால், எனக்கு அது எளி–தா–கவே இருந்–தது. நான் மிக சுல–ப–மாக பிரம்–மச்–ச–ரி–யத்– தைப் பழ–கி–விட்–டேன். மனத்–தின் நினை–வு–களை நம் கட்–டுப்–பாட்–டில் வைத்–துக் க�ொள்–ளும் கலை– யில் நாம் வெற்றி பெற்–றுவி – ட்–டால் பிரம்–மச்–சரி – ய – ம் என்–பது மிக இயல்–பா–ன–தாக மாறி–வி–டும் என்றே – –ரது நான் நம்–பு–கி–றேன். ஆனா–லும் ஒவ்–வ�ொ–ருவ உடல்–வாகு ஒவ்–வ�ொரு மாதிரி இருக்–கல – ாம். காந்– திக்கு ஏன் அது கடி–ன–மாக இருந்–தது என்–பது – ல்லை. பற்றி எனக்கு எது–வும் ச�ொல்–லத் தெரி–யவி எனி–னும் ஒன்று ச�ொல்–வேன். கடி–ன–மா–ன–தாக இருந்–தா–லும் சரி, எளி–தாக இருந்–தா–லும் சரி, காம உணர்ச்–சியை வெல்–வது ஒன்–று–தான் மனி–தனை – ம் மேம்–படு – த்–தும். அந்த உணர்ச்– எல்லா வகை–யிலு சியை வெல்–வத – ற்கு இணை–யாக மனி–தன் செய்ய வேண்–டிய முக்–கி–ய–மான செயல் வேற�ொன்–றும் இல்லை!’ வாமி சிவா–னந்–தர் மனி–த–னின் எல்–லாப் பரு– வங்–களி – லு – ம் காம உணர்ச்சி இருக்–கத்–தான் செய்–கி–றது, ஆனா–லும் மனி–தன் அதை வென்–று– தான் ஆக–வேண்–டும் என்–கி–றார். வாழ்க்–கையை வெல்–ல–வும் உடல் ஆர�ோக்–கி–யம், மன ஆர�ோக்– கி–யம் இவற்–ற�ோடு நிம்–ம–தி–யாக வாழ–வும் பிரம்– மச்–ச–ரி–யம்–தான் ஒரே வழி என்–பது அவர் கருத்து. மனி–த–னின் குழந்–தைப் பரு–வத்–தில் காம உணர்ச்சி மறைந்–தி–ருக்–கி–றது. இள–மைப் பரு– வத்–தில் ஓங்–கியி – ரு – க்–கிற – து. முது–மைப் பரு–வத்–தில் அடங்–கியி – ரு – க்–கிற – து. ஆக காம உணர்வு இல்–லாத காலம் என்று மனித வாழ்–வில் எந்–தக் கால–மும் இல்லை. எனவே இந்த உணர்ச்–சி–யின் விஷ–யத்–
சு
சகுந்தலை
ðô¡
25
16-30 செப்டம்பர் 2016
ம�ொரார்ஜி தேசாய் தில் மட்–டும் எப்–ப�ோ–தும் கடும் எச்–சரி – க்கை தேவை என்–கிறா – ர் சிவா–னந்–தர். காம உணர்ச்சி மனி–தன் உள்–ளிட்ட எல்லா உயி– ரி – னங் – க – ளு க்– கு ம் இனப்– ப ெ– ரு க்– க த்– தி ன் ப�ொருட்–டாக இயற்–கை–யி–லேயே அமைந்–தி–ருக்– கும் ஓர் உணர்ச்சி. விலங்–குக – ள�ோ பற–வை–கள�ோ தங்–கள் உணர்ச்–சியை – த் தூண்–டிவி – ட்–டுக் க�ொள்–வ– தில்லை. இனப்– ப ெ– ரு க்– க க் காலத்– தி ல் அவை வடி–கால் தேடு–கின்–றன. பிறகு மறந்–துவி – டு – கி – ன்–றன. ஆனால், ஆற–றிவு படைத்த மனி–தன் அவ்–வி– தம் இயங்–குவ – தி – ல்லை. அவ–னுக்கு இனப்–பெ–ருக்க காலம் என்று தனி–யாக எது–வு–மில்லை. அறி–வால் தன் உணர்–வு–க–ளைச் செயற்–கை–யா–கத் தூண்டி விட்–டுக்–க�ொண்டு அவன் எல்–லாக் காலத்–தை–யும் அவ்–வுண – ர்ச்–சியி – ன் வெளிப்–பாட்–டுக்–கான கால–மாக ஆக்–கிக் க�ொள்–கிறா – ன். இத–னால் மற்ற எந்த உயி– ரி–னத்–தை–யும் விட மனி–தனே காம நுகர்ச்–சி–யில் அதி–கம் ஈடு–ப–டு–கிறா – ன். இந்–தப் ப�ோக்கு தவறு என்–பதே இந்–திய மெய்ஞ்–ஞா–னி–க–ளின் முடிந்த முடிபு. வள்–ளு–வர் – ரே – னு – ம் அவ–ரின் முடி–பும் காமத்–துப் பால் எழு–தினா இது–தான். இல்–ல–றம் கண்டு அவ்–வு–ணர்ச்–சியை வரை– மு – ற ைப் படுத்– தி க் க�ொள்ள வேண்– டு ம் என்–ப–தும் உட–லின்–பம் உண்–டா–யி–னும், இல்–லற வாழ்–வில் அதை– யும் தாண்– டி ய உயர்– நி – லைக் காதலை மனி–தர்–கள் ப�ோற்ற வேண்–டும் என்–பது – ம் வள்–ளு–வ–ரின் சித்–தாந்–தம். காமத்தை மட்–டு–மீறி நுகர்–வத – ல்ல, அதை நெறி–முற – ைப்–படு – த்தி அடக்கி ஆள்–வதே இந்–திய ஆன்–மிக மரபு. ஆனால், துறவு நிலை–யில் உள்ள சிலரே தற்–கா–லத்–தில் இந்த உணர்ச்–சிய – ால் வீழ்ந்–துவி – டு – வ – – தைப் பார்க்–கிற� – ோம். இது ஏன் நேர்–கி–றது? தவம் செய்–கி–ற–ப�ோ–தும் தியா–னம் செய்–கிற ப�ோதும் மனி–தன் தனது ஆழ்–மனத்தை நேர–டிய – – ா–கத் த�ொடு– கி–றான். குண்–ட–லினி சக்தி விழித்–தெ–ழும்–ப�ோது இயல்–பாக ஆழ்–ம–னத்–தில் உறங்–கிக் கிடக்–கும் உணர்–வுக – ளெ – ல்–லாம் கிளர்ந்து மேலெ–ழுகி – ன்–றன. மேலும் த�ொடர்ந்து தவம் செய்–தும் தியா–னம் செய்–தும் அந்த உணர்ச்சி வேகத்தை வெல்ல
26
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
வேண்–டும். அது இய–லாத துற–விக – ள் தம் உணர்ச்சி தூண்–ட–ப்–பட்–ட–தும் அந்த மாய–வ–லை–யில் வீழ்ந்து அழி–கிறா – ர்–கள். காம உணர்ச்– சி யை வெல்– வதை தெய்வ சக்–தி–யின் துணை–ய�ோ–டு–தான் நாம் நிறை–வேற்– றிக் க�ொள்ள இய– லு ம். ஓயாத பிரார்த்– த னை இதற்கு உத–வும் என்–கி–றார் மகாத்மா காந்தி. தெய்வ சக்தி தூண்–டப் பெறும்–ப�ோது மனத்–தின் உள்ளே மறைந்–துள்ள சைத்–தா–னின் சக்–தி–யும் வீறு–க�ொண்டு மேலெ–ழும். அதை வதைத்து நாம் ஆன்–மி–கத்–தில் மேலே மேலே செல்ல வேண்–டும் என்–கி–றார் அ–ர–விந்–தர். இந்– தி ய மெய்ஞ்– ஞ ா– னி – க ள் அனை– வ – ரு ம் கண்–டு–ணர்ந்த உண்மை, காமத்தை வெல்–வதே ஆன்–மிக ரீதி–யாக மனித வாழ்வு மேம்–பட ஒரே வழி என்–பது – த – ான். இந்–தப் பேருண்–மையை `காமம் வெகுளி மயக்–கம் இவை மூன்–றன் நாமம் கெடக்–
அ–ரவி – ந்–தர் கெ–டும் ந�ோய்’ என்ற குற–ளில் காமத்தை முத–லில் வைப்–பத – ன்–மூல – ம் வள்–ளுவ – ர் மிகப் பழங்–கா–லத்–தி– லேயே உணர்த்–தி–யி–ருக்–கி–றார் என்–பது குறித்–துத் தமி–ழர்–கள் பெரு–மை–ய–டை–ய–லாம். `மகனே! திரு–ம–ணம் செய்–து–க�ொள்–கி–றாயா?’ என அக்–க–றை–ய�ோடு கேட்–டார் தந்தை. `சேச்சே! அதெல்–லாம் இப்–ப�ோது வேண்–டாம்!’ என்று அவ– ச–ர–மாக மறுத்–தான் வாலிப வய–தி–லி–ருந்த மகன். திருப்–தி–ய–டைந்த தந்தை `சரி. அப்–ப–டி–யா–னால் எப்–ப�ோ–து–தான் திரு–ம–ணம் செய்–துக�ொ – ள்–வாய்?’ என மேலும் வின–வினா – ர். அதற்கு மகன் ச�ொன்ன பதில்: `எப்–ப–டி–யும் இப்–ப�ோது வேண்–டாம் அப்பா! இன்–னும் ஒரு–வார– ம் ப�ோகட்–டும்!’
(குறள் உரைக்–கும்)
கல்வெட்டு ச�ொல்லும் க�ோயில் கதைகள்:
லங்கா- ப�ொலன்னருவா
ஈழத்திடமிருந்து தஞ்சை பெற்ற
க�ோயில் மானியம்! த ஞ்–சா–வூர் பெரிய க�ோயில் எனப் பெறும் முத–லாம் இரா–ஜர– ா–ஜச�ோ – ழ – ன் எழுப்–பித்த தஞ்சை இரா–ஜர– ா–ஜேச்–சர– த்–தின் விமா–னத்– தின் வட–புற – ம் அடித்–தள – க் கட்–டும – ான அதிஷ்–டா– னத்து ஜகதி என்ற பகு–தியி – ல் அப்–பேர– ர– ச – ன் இட்ட ஆணை, கல்–வெட்–டா–கப் ப�ொறிக்–கப் ெபற்–றுள்– ளது. அக்–கல்–வெட்–டுச் சாச–னத்–தின் முற்–பகு – தி – யி – ல் அப்–பேர– ர– ச – னி – ன் கீர்த்–தியி – ைன எடுத்–துரை – க்–கும்
மெய் கீர்த்–திப் பாட–ல�ொன்–றுள்–ளது. திரு–மக – ள் ப�ோல எனத் த�ொடங்–கும் அப்–பா–டலி – ல் ‘‘குட–மலை நாடும் க�ொல்–லமு – ம், கலிங்–கமு – ம் முரட்–ட�ொழி – ற் சிங்–கள – ர் ஈழ–மண்–டல – மு – ம்..’’ என்ற அடி காணப்– பெ–றும். அப்–பேர– ர– ச – ன் வென்ற நாடு–களு – ள் ஒன்றே சிங்–கள – ரி – ன் கட்–டுப்–பாட்–டிலி – ரு – ந்த இலங்கை நாடா– கும். அதனை வென்று தன் கட்–டுப்–பாட்–டிற்–குள் இரா–ஜர– ா–ஜன் க�ொணர்ந்–தான் என்–பதே தஞ்சை
ரிஷபம்
வானவன் மாதேவீச்சரம்
சிவன், உமையுடன் கங்கை யமுனை
மூலவர் லிங்கம்
இன்னும�ொரு சிவாலயம்
அரசனும் அரசியும்
28
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
கல்–வெட்டு கூறும் செய்–தி–யா–கும். இரா–ஜ–ரா–ஜ–னின் புதல்–வன் முத–லாம் இராே–ஜந்–திர ச�ோழன் தன்–னு– டைய மெய்க்–கீர்த்–தியி – ல் ‘‘ப�ொரு கடல் ஈழத்து அர–சர் தம் முடி–யும், ஆங்கு அவர் தேவி–யர் ஓங்கு எழில் முடி–யும் முன்–ன–வர் பக்–கல் தென்–ன–வர் (பாண்–டி–யர்) ைவத்த சுந்–தர முடி–யும் இந்–தி–ரன் ஆர–மும், தென் திரை ஈழ மண்–ட–லம் முழு–தும்–’’ தான் கவர்ந்து பெரு வெற்றி கண்–ட–தா–கக் கூறி– யுள்–ளான். தந்–தை–யும் மக–னும் இலங்கை நாடு முழு–வ–தை–யும் வென்று தம் கட்–டுப் பாட்–டிற்–குள் வைத்–தி–ருந்–த–னர் என்–பதை இலங்–கை–யி–லும், தமி–ழ–கத்–தி–லும் உள்ள பல கல்–வெட்–டுச் சாச–னங்–கள் எடுத்–து–ரைக்–கின்– றன. அவற்றை த�ொகுத்து ேநாக்–கும்–ப�ோது ஈழ மண்–டல – த்–தில் அவர்–கள் – க – ள் பற்–றியு – ம், அவர்–கள் எழுப்–பித்த சிவா–லய – ங்–கள் செய்த அருஞ்–சா–தனை பற்–றி–யும் நாம் விரி–வாக அறிய இய–லு–கின்–றது. பண்–டைக் காலந்–த�ொட்டு ஈழ நாட்–டின் தலை–ந–க–ர–மாக விளங்–கி–யது அனுரா–தபு – ர– ம் என்–னும் பேரூ–ரேய – ா–கும். ஈழ–நாட்–டைக் கைப்–பற்–றிய இரா–ஜ– ரா–ஜச�ோ – ழ – ன் அந்–நக – ரை துகள்–பட – ச் செய்து பின்பு ப�ொலன்–னரு – வா எனும் புதிய தலை–ந–கரை நிரு–மா–ணித்–தான். ப�ொலன்–ன–ருவா என்ற சிங்–க–ளப் – ங்–க–லம்’ எனப் பெயர் பெய–ருக்கு மாற்–றாக அந் நக–ருக்கு ‘ஜன–நா–தம சூட்–டி–னான். ஜன–நா–தன் என்–றால் மக்–க–ளால் விரும்–பப்–ப–டும் தலை–வன் என்–ப–தா–கும். இரா–ஜ–ரா–ஜன் மகிழ்ந்து சூடிய விரு–துப் பெயர்–க–ளுள் இது குறிப்–பி–டத்–தக்–க–வ�ொன்–றா–கும். இரா–ஜ–ரா–ஜ–னின் பெய–ரால் ப�ொலன்–ன– ருவா, ஜன–நாத மங்–கல – ம – ா–னது ப�ோன்று ஈழ மண்–டல – ம் மும்–முடி – ச் ச�ோழ மண்–ட–லம் என அவ–னால் பெயர் மாற்–றம் பெற்–றது. தஞ்சை பெரிய க�ோயி–லி–லுள்ள மற்–ற�ொரு கல்–வெட்டு இலங்கை பற்–றிய ஒரு முக்–கி–யத் தக–வ–லைக் கூறு–கின்–றது. இரா–ஜ–ரா–ஜன் ச�ோழ– நாட்–டி–லி–ருந்–தும் அவன் கைக்–க�ொண்ட பிற நாடு–க–ளி–லி–ருந்–தும் பல ஊர்–க–ளைத் தேர்வு செய்து அவ்–வூர்–க–ளில் அவ–னால் தஞ்சை பெரிய க�ோயி–லுக்கு என ஒதுக்–கப் பெற்ற நிலங்–க–ளி–லி–ருந்து நெல்–லா–க–வும், காசா–க–வும், இலுப்பை எண்–ணெய்–யா–க–வும் ஆண்–டு–த�ோ–றும் தஞ்சை க�ோயி–லுக்கு அனுப்ப ஏற்–பாடு செய்து அவ்–வூர்–க–ளின் பட்–டி–ய–லை–யும், அங்–கி–ருந்து அனுப்–பப்–பெற வேண்–டி–ய–வற்–றின் அள–வு–க–ளை–யும் ஒரு நீண்ட கல்–வெட்–டுச் சாச–னத்–தில் பதிவு செய்–துள்–ளான். அப்–பட்–டி–ய–லில் ஈழ–மான மும்–மு–டிச் ச�ோழ மண்–ட–லத்து மாப்–பி–சும்பு க�ொட்–டி–யா–ரம் எனும் ஊரி–லி–ருந்து நெல்–லாக 3164 கலம் நெல்–லும், 12-1/2 ப�ொற்– கா–சும், இலுப்–பைப் பாலான எண்–ணெய் இரு கல–மும், அங்–கி–ருந்த மற்–ற�ொரு ஊரி–லுள்ள 119 வேலி நிலத்து வரு–வா–யி–லி–ருந்து நெல்–லும், இலுப்–பைப்–பால் 3 கல–மும் காசு 22ம் தஞ்–சைக்கு அனுப்ப வேண்–டும் என்று குறிக்–கப் பெற்–றுள்–ளது. அது–ப�ோன்றே அதே நாட்டு மாசார் எனும் ஊரில் இருந்த 353 வேலி நிலத்து நெல் வரு–வா–யி–னை–யும் தஞ்சை இரா–ஜ–ரா–ஜேச்–ச–ரத்–துக்கு அனுப்ப அப்–பே–ர–ர–சன் ஆணை–யிட்–டுள்–ளதை அக்–கல்–வெட்–டுச் சாச–னம் எடுத்–து–ரைக்–கின்–றது. –ழ–னா–லும் அவன் மைந்–தன் கங்–கை–யும் கடா–ர–மும் இரா–ஜ–ரா–ஜச�ோ – க�ொண்ட இராே–ஜந்–திர ச�ோழ–னா–லும் புதி–தாக உரு–வான ப�ொலன்–ன– ருவா எனும் இலங்கை நாட்–டுப் பெரு–ந–க–ரத்–தில் 14 சிவா–ல–யங்–கள் உள்– ளன அவற்–றில் பெரும்–பா–லா–னவை அழிந்து, அவை இருந்–த–தற்–கான தட–யங்–களை மட்–டும் சுமந்–த–வண்–ணம் காணப்–பெ–று–கின்–றன. அவற்– றில் இரண்டு சிவா–ல–யங்–கள் குறிப்–பி–டத்–தக்–கவை. ஒரு ஆல–யத்–தின் மேற்–தள கட்–டு–மா–னங்–கள் அழிந்–து–விட்–டன. மற்–ற�ொரு ஆல–யத்–தின் கரு–வறை விமா–னம் நல்ல நிலை–யி–லும், முன் மண்–ட–பம் கூரை அழிந்– தும் காணப்–படு – கி – ன்–றன. இவை அனைத்–தும் இரா–ஜர– ா–ஜன – ால் எழுப்–பப் பெற்–ற–வை–யா–கும். இலங்–கை–யில் உள்ள இரா–ஜ–ரா–ஜ–னின் தமிழ்க் கல்–வெட்டு விமா–னத்–து–டன் காணப்–பெ–றும் சிவா–ல–யத்தை ‘வான–வன் மாதே–வீச்–ச–ரம்’ என்று குறிப்–பி–டு–கின்–றது. இரா– ஜ – ர ா– ஜ – ச�ோ – ழ – னி ன் தாயும் சுந்– த – ர – ச�ோ – ழ – னி ன் தேவி– யு – ம ான வான–வன் மாதே–வி–யார் நினை–வாக எடுக்–கப்–பெற்ற அந்த ஆல–யத்தை ப�ொலன்– ன – ரு வா நக– ர த்– தி ல் நாம் காணும்– ப �ோது அப்– பே – ர – ர – ச – னி ன் மாட்–சிமை நமக்–குப் புலப்–படு – ம். வான–வன் மாதே–விய – ா–ரின் சிறப்–புக – ளை
தமி–ழக – த்–திலு – ள்ள பல கல்–வெட்–டுக – ள் அருங்– க ாட்– சி – ய – க த்– தி ல் காட்– சி ப்– எடுத்–துரை – க்–கின்–றன. ப– டு த்– தி – யு ள்– ள – ன ர். ஒரு அர– ச ன் திரு–வண்–ணா–மலை மாவட்–டம் தன் மனை– வி – யி ன் த�ொடை மீது திருக்–க�ோவ – லூ – ர் வீரட்–டா–னேஸ்–வர– ர் ஒரு கரத்தை அமர்த்–தி–ய–வாறு இரு– திருக்–க�ோ–யி–லி–லுள்ள மாமன்–னன் கால்–க–ளை–யும் மடக்–கிய நிலை–யில் இரா–ஜ–ரா–ஜ–ச�ோ–ழ–னின் அலு–வ–லன் அமர்ந்–திரு – க்க இரு உத–விய – ா–ளர்–கள் கம்– ப ன் மணி– ய ன் வெட்– டு – வி த்த அரு–கில் சாம–ரம் வீசி நிற்–கின்–ற–னர். கல்–லெ–ழுத்–துச் சாச–னத்–தில் இரா–ஜ– பேர–ழகு வாய்ந்த இந்த இலங்கை ரா–ஜன் எனும் புலி–யைப் பெற்–றெ– சிற்–ப–மும் தஞ்–சைப் பெரிய க�ோயி– டுத்த ப�ொன்–மான் அத்–தேவி என்–றும் லில் இரா–ஜர– ா–ஜன் திரு–வா–யில் எனப் அவ்–வம்–மை–யார் திருக்–க�ோ–வி–லூர் பெறும் ேகாபு–ரத்–தின் அடித் தளத்–தில் மலை–ய–மான் குலத்–தில் பிறந்–தவ – ர் காணப்–பெ–றும் ஒரு சிற்–ப–மும் ஒத்த என்–றும், சுந்–த–ர–ச�ோ–ழன் மாய்ந்–த– தன்– மை – யு – ட ை– ய – வை – ய ாய் காணப்– ப�ோது அவ–னது ஈமத்–தீயி – ல் பாய்ந்து பெ–று–கின்–றன. தஞ்–சைச் சிற்–பம் பிற்– தன் தலை–வனை – ப் பிரி–யாத தையல் க�ோயில் பற்றிய விவரம் கா–லத்–தில் கலை–ய–றி–வற்–ற�ோ–ரால் என்–றும் கூறு–கின்–றது. சிதைக்–கப் பெற்–றுள்–ளது. இங்கு சிவ–னும் உமை– நந்–திபு – ர மன்–னர– ாக விளங்–கிய சுந்–தர ச�ோழ–ருக்– யும் அமர்ந்–திரு – க்க, கங்கை, யமுனை என்ற இரு கா–க–வும், அவர்–தம் தேவி–யாள் வான–வன் மாதே– நதிப் பெண்–கள் சாம–ரம் வீசு–கின்–ற–னர் தஞ்–சைக் வி–யா–ருக்–கா–க–வும் ஒடுக்–கப் பெற்ற ‘பாராந்–தக கலை–யும், ஈழத்–துக் கலை–யும் இவ்–விரு சிற்–பக் தேவ ஈச்–ச–ரம்’, ‘வான–வன் மாதே–வீச்–ச–ரம்’ என்ற காட்–சி–க–ளில் சங்–க–மிப்–ப–தைக் காண–லாம். இரு– ப ள்– ளி ப் படைக் க�ோயில்– க ள் க�ொழும்–பி–லி–ருந்து திரி–க�ோ–ண– (நினை–வா–ல–யங்–கள்) கண்–டி–யூ–ரின் மலை செல்– லு ம் நெடுஞ்– ச ா– லை – அரு–கே–யுள்ள இரட்டை க�ோயி–லி–லி– யில் ஹப–ரேணி என்–னும் இடத்–தி– ருந்து அழிந்து பின்பு அக்–க�ோ–யில்–க– லி–ருந்து பிரி–யும் மின்–னே–ரியா வழி ளின் கட்–டு–மா–னங்–க–ளைக் கண்–டி–யூர் சாலை–யில் ப�ொலன்–ன–ருவா எனும் வீரட்–டா–னேஸ்–வ–ரர் க�ோயில் இரா–ஜ– – ர– ம் உள்–ளது. இந்த நெடுஞ்– பெரு–நக க�ோ–பு–ரம், அம்மை மங்–க–ளாம்–பிகை – ல் பெளத்த விகா–ரங்–களு – ம் சா–லையி க�ோயில் ஆகி– ய – வ ற்– றி ன் கட்– டு – ம ா– ஸ்தூ– ம ங்– க – ளு ம், ஓவி– ய க்– கூ – ட ங்– க – னங்–களு – க்–குப் பயன்–படு – த்–தியு – ள்–ளன – ர். ளும் உள்ள சிக்–கி–ரியா மலை–யும், தமிழ்–நாட்டு வான–வன் மாதே–வீச்–ச– தம்–பு–வா–ம–லை–யும் இடம் பெற்–றுத் ரம் இன்று இல்லை என்–றா–லும் அத்– திகழ்–கின்–றன. திரி–க�ோண மலை–யில் திரு–க�ோ–ணேச்–ச–ரம் என்ற தேவா–ரப் தே–வி–யின் பெய–ரால் எடுக்–கப்–பெற்ற பாடல் பெற்ற திருக்–க�ோ–யில் உள்– வான–வன் மாதே–வீச்–ச–ரம் மூல–வ–ரான ளது. க�ோணேச்–ச–ரம் செல்–வ�ோர் இலிங்–கத் திரு–மேனி – ய�ோ – டு இலங்–கை– சற்று த�ொலைவு பய–ணம் செய்து யில் காணப்–பெறு – வ – து மகிழ்–வுக்–குரி – ய ப�ொலன்–ன–ருவா சிவா–ல–யங்–களை செய்–திய – ா–கும். அது–ப�ோன்றே தஞ்சை வழி–பட இய–லும். பெரிய க�ோயில் கல்–வெட்–டில் இரா–ஜ– ப�ொலன்– ன – ரு வா நக– ரு க்கு ரா– ஜ – னி ன் தமக்கை குந்– த – வை – ய ார் வளமை கூட்டி நிற்–பது பராக்–கி–ரம அக்–க�ோயி – லு – க்–கென அளித்த செப்–புத் சமுத்–தி–ரம் எனும் பேரே–ரி–யா–கும். திரு–மே–னி–கள், செப்–புப் பிர–திம – ங்–கள் முத– ல ாம் பராக்– கி – ர ம பாகு– வ ால் (மனித உரு– வ ங்– க ள்) ஆகி– ய வை வெட்–டப் பெற்ற இந்த சமுத்–தி–ர–ம–ய– பற்றி குறிப்–பிடு – ம் கல்–வெட்–டில் ப�ொன் ராஜராஜ ச�ோழன் மான ஏரி 5940 ஏக்–கர் பரப்–ப–ள–வில் மாளிகை துஞ்– சி ன தேவ– ர ான தம் திகழ்ந்து 18500 ஏக்–கர் நிலங்–க–ளுக்–குப் பாச–ன–ம– தந்தை சுந்–தர ச�ோழன் மற்–றும் தம் அம்மை ளிக்– கி ன்– ற து. இதன் ஒரு– க – ரை – யி ல் கி.பி. 12ம் (தாய் வான–வன் மாதே–வி–யார்) ஆகி– ய�ோ–ரின் நூற்–றாண்–டில் ஒரு பாறை–யில் உரு–வாக்–க–பெற்ற பிர–திம – ங்–கள் வழி–பாட்–டில் இருந்–தத – ாக குறிப்–புக – ள் பிர–மாண்–ட–மான ஒரு முனி–புங்–க–வர் சிற்–பம் இடம் உள்–ளன. ஆனால், அப்–பி–ர–திம – ங்–க–ளும் பின்–னா– பெற்–றுள்–ளது. இரு கைக–ளி–லும் ஓலைச்–சு–வடி ளில் அழிந்–து–விட்–டன. கட்–டினை ஏந்–தி–ய–வாறு தாடி மீசை–யு–டன் திக–ழும் ெபாலன்– ன – ரு வா க�ோயில்– க ள் இருந்த இவ்–வுரு – வ – த்–தினை அகத்–திய – ர் என்–றும், பராக்–கிர– ம – – பகு–தி–யில் கிடைத்த ஒரு அரிய பாகு மன்–னன் என்–றும், கபில முனி என்–றும் பல சிற்– ப – ம�ொ ன்– றி னை அங்– கு ள்ள கருத்–து–கள் உள்–ளன. முது முனைவர் – வா சைவ–மும், ப�ௌத்–தமு – ம் ஒரு ெபாலன்–னரு – ா– காலத்–தில் மிக்–க�ோங்கி திகழ்ந்த ஒரு மாந–கர– ம கவே இருந்–துள்–ளது. கடல் கடந்–தும் வான–வன் மாதே–வியி – ன் புகழ் நிலை–பெற்று நிற்–கின்–றது.
குடவாயில்
பாலசுப்ரமணியன்
ðô¡
29
16-30 செப்டம்பர் 2016
பிரச்னைகள் தீர்க்கும்
சென்னை - தரமணி
பிரசன்ன வெங்கடேசர்
ஏ
ழு–மலை–யான் க�ோயில் க�ொண்ட பல்–வேறு தலங்–க–ளுள் ஒன்று சென்னை தர–ம–ணி–யில் உள்–ளது. சென்னை வேளச்–சே–ரி–யி–லி–ருந்து திரு–வான்–மி–யூர் செல்– லும் பாதை–யில் பாரதி நகர் பேருந்து நிறுத்–தத்–தில் இருந்–தும், தர–மணி பேருந்து நிலை–யத்–தி–லி–ருந்–தும் 2 கி.மீ த�ொலை–வில், ராஜாஜி தெரு–வில் அமைந்–துள்–ளது இத்–த–லம். கலி–யில் கண்– கண்ட தெய்–வ–மாக அரு–ளும் பெரு–மாள் இங்கு நிலை க�ொண்ட கார–ணத்தை அறி–வ�ோம். ராக–வ–பட்–டாச்–சா–ரி–யார் எனும் வைணவ பெரி–ய–வர் திருப்–பதி திரு–மல – ை–யிலு – ம், திரு–வல்–லிக்–கேணி பார்த்–தச – ா–ரதி ஆல–யத்–திலு – ம் பல வரு–டங்–கள – ாக கைங்–கரி – ய – ம் புரிந்து வந்–தார். வய–தான காலத்–தில் அவ–ரால் திருப்–பதி – க்–குச் செல்–லமு – டி – ய – ாத நிலை ஏற்–பட, ஏழு–மல – ை– யா–னைத் தனது இருப்–பி–டத்–திற்கே அழைத்–து–வர தீர்–மா–னித்–தார்.
30
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
உண்–மைய – ான பக்–தனி – ன் அழைப்பை – வ – ன் மறுப்–பானா? பெரி–யவ – ரி – ன் விருப்– வேங்–கட பப்–ப–டியே தர–ம–ணி–யில் பிர–சன்ன வேங்–க–டே–சப் பெரு–மாள் ஆல–யம், 1976ம் ஆண்டு உரு–வா–கி– யது. ஆல–யத்–தில் குடி–க�ொண்ட உட–னேயே, சென்– – ப – ர் ஒரு–வரி – ன் னை–யைச் சேர்ந்த பிர–பல த�ொழி–லதி கன–வில் ‘எனக்கு புரட்–டாசி மாதம் வித–வி–த–மாக தளிகை நிவே–திக்–கவ – ேண்–டும்’ என இப்–பெரு – ம – ாள் த�ோன்றி உத்–த–ர–விட, அவ்–வண்–ணமே இன்–ற–ள– – மை – ய – ன்று கதம்–பச – ா–தம், வும், புரட்–டாசி சனிக்–கிழ சர்க்–க–ரைப்–ப�ொங்–கல், தயிர்–சா–தத்–த�ோடு திருப்– பா–வாடை உற்–ச–வம் என்று வெகு விம–ரி–சை–யாக அந்த உத்–த–ரவு நிறை–வேற்–றப்–ப–டு–கி–றது. அன்றே உற்–சவ மூர்த்தி புறப்–பா–டும் நடக்–கி–றது. மூன்று நிலை ராஜ–க�ோ–பு–ரத்–தைக் கடந்–தால் – ாறு இட–து–பு–றம் தும்–பிக்– பெரு–மாளை ந�ோக்–கி–யவ கை–யாழ்–வார் என ப�ோற்–றப்–ப–டும் விநா–ய–க–ரும், – ற – ம் நர்த்–தன கண்–ணனு – ம் அருள்–கின்–றன – ர். வல–துபு பலி–பீட – ம், க�ொடி–மர– த்தை அடுத்து, பெரிய திரு–வடி – – யான கரு–டாழ்–வார் பெரு–மாளை ந�ோக்கி கைகூப்– பிய வண்–ணம் அஞ்–சலி ஹஸ்–தர– ாய் அருள்–கிற – ார். அர்த்–தம – ண்–டப – த்–தில் பெரு–மா–ளின் வல–துபு – ற – ம் அலர்–மேல்–மங்–கைத் தாயா–ரின் உற்–சவ விக்–ர– கத்தை தரி–சிக்–க–லாம். மேலிரு கைகள் தாமரை மலர்–களை ஏந்தி நிற்க, கீழிரு திருக்–க–ரங்–கள் அபய, வர–தம் காட்ட, ப�ொலி–வு–டன் திகழ்–கி–றாள் அன்னை. பங்–குனி உத்–தி–ரத்–தன்று இந்த தாயா– ருக்கு சிறப்பு வழி–பா–டு–கள் செய்–யப்–ப–டு–கின்–றன. – ற – ம் பேர–ழகு – ப் பெட்–டக – ம – ாய் பெரு–மா–ளின் இட–துபு ஒரு கையில் கிளியை ஏந்தி அற்–புத தரி–ச–னம் தரு–கி–றாள் ஆண்–டாள். இவள் திரு–வ–டி–ய–ருகே ராமா–னு–ஜ–ரின் உற்–சவ விக்–ர–கம் உள்–ளது. ஆடிப்– பூ–ரத்–தன்–றும், மார்–கழி மாதம் 30 நாட்–க–ளி–லும் இந்த ஆண்–டா–ளுக்கு சிறப்பு வழி–பா–டு–கள் நடக்– கின்–றன. சித்–திரை திரு–வா–திரை அன்று உடை–ய– வர் சாற்றுமுறை உற்– ச – வ – மு ம் விம– ரி – சை – ய ாக நடக்–கி–றது. மூலக் கரு–வறை – யி – ல் சுமார் ஏழடி உய–ரத்–தில் பிர–சன்ன வெங்–கடே – ச – ர் தரி–சன – ம் தரு–கிற – ார். நெற்– றியை மறைக்–கும் திரு–நா–மத்–த�ோடு புன்–மு–று–வல் – த்–தின – ர– ாய் அருள்–கிற – ார், பெரு–மாள். பூத்த திரு–முக அவர் திரு–மார்பை அலர்–மேல்–மங்–கைய – ான தயா– தே–வியு – ம், பத்–மா–வதி – த் தாயா–ரும் அலங்–கரி – க்–கின்–ற– னர். தேசி–கர் இந்த தயா–தேவி – யி – ன் கரு–ணையை – க் குறித்து தயா சத–கம் எனும் அற்–பு–த–மான நூறு ஸ்லோ–கங்– களை இயற்–றி – யுள்– ள து குறிப்– பி– ட த்– தக்–கது. 54 சாளக்–ரா–மங்–க–ளால் ஆன மாலை பெரு–மாளை அலங்–கரி – க்–கிற – து இந்த பெருமாளை நம்பிக்கையாய் வணங்க பிரச்னைகள் கட்டாயம்
தீர்ந்துவிடுகிறது. தசா–வ–தார அடை–யா– ளங்–கள் ப�ொறித்த ஒட்–டி–யா–ணம், வீர–வாள், தலை–யி–லி–ருந்து பாதம்–வரை புஷ்ப அலங்–கா–ரம் – தரி–சிக்–கும்–ப�ோது, திருப்–பதி சந்–ந– ப�ோன்–றவற்றை தி–யில்–தான் நிற்–கின்–ற�ோம�ோ என்றே நினைக்–கத் – ற – து. பெரு–மா–ளின் சந்–நதி – யி – ல் பச்–சைக்– த�ோன்–றுகி கற்–பூர வாச–மும், துளசி மண–மும் இணைந்து, நாசி–யை–யும், மன–தை–யும் நிறைக்–கின்–றன. பெரு– மா–ளின் கால–டியி – ல் ஸ்த–பன – பே – ர– ர் என்–றழ – ைக்–கப்–ப– டும் சிறிய அள–வி–லான பிர–சன்ன வெங்–க–டே–சர் அருள்– கி – ற ார். அவ– ரு க்கு தின– மு ம் அபி– ஷ ேக க – ள் நடை–பெறு – கி – ன்–றன. கரு–வறை – யி – ல் ஆரா–தனை – சுதர்–ச–னர், சாளக்–ரா–மங்–கள், ரங்–கம் ரங்–க–நா–த– ரின் மூல–வ–ரைப் ப�ோன்ற பஞ்–ச–ல�ோக சிலை மற்–றும் உற்–ச–வர் விக்–ர–கங்–கள் அருள்–கின்–ற–னர். மூல–வ–ரின் இட–து–பு–றம் தேவி பூதே–வி–ய–ர�ோடு னி–வா–சர் என்ற பெய–ரில், உற்–ச–வர் கையில் – ளி – க்–கிற – ார். தமிழ் வரு–டப்– செங்–க�ோல் ஏந்தி காட்–சிய பி–றப்பு உற்–ச–வம், ஐப்–பசி மாத பவித்–ர�ோற்–ச–வம், – ம், தீபா–வளி அன்று புது வஸ்–திர– ம் சாத்–தும் உற்–சவ புரட்–டாசி சனிக்–கி–ழ–மை–க–ளில் விசேஷ வழி–பாடு, கார்த்–திகை தீப உற்–ச–வம், சங்–க–ராந்தி உற்–ச–வம் என வித–வி–த–மாக உற்–ச–வங்–கள் இத்–த–லத்–தில் நிகழ்–கின்–றன. பிரா–கா–ரத்–தில் கண்–ணாடி அறை உள்–ளது. அரு–கிலேயே – வள்–ளிதே – வ – சேன – ா சமேத முரு–கப்–பெரு – ம – ான், ஐயப்–பன், கண–பதி என பெரு– மா–ளின் மரு–மக – ன்–கள் தனிச் சந்–நதி – யி – ல் க�ோயில் – ர். அவர்–களு க�ொண்–டுள்–ளன – க்கு எதிரே நவ–கிர– க நாய–கர்–கள் க�ோயில் கொண்டருள்கின்றனர். ஆல–யம் காலை 7 முதல் 10 மணி வரை– யி–லும் மாலை 6 முதல் 8 மணி வரை–யி–லும் திறந்–தி–ருக்–கும். – ய – ர் தனிக்– ஆல–யத்–திற்கு எதிரே பக்த ஆஞ்–சநே க�ோ–யில் க�ொண்–ட–ருள்–கி–றார். வியா–ழன் மற்–றும் சனிக்–கிழ – மை – க – ளி – ல் இந்த ஆஞ்–சநே – ய – ரை 9, 28, 54 அல்–லது 108 என்ற எண்–ணிக்–கையி – ல் வலம் வந்து வணங்க, நினைத்த காரி–யம் நிறை–வே–று–கி–றது என பக்–தர்–கள் நம்–பு–கின்–ற–னர். மிகச்–சி–றிய அந்த மூர்த்–தியி – ன் திரு–மார்பை வெள்–ளியி – ன – ா–லான ராம– பட்–டா–பிஷ – ேக டாலர் அலங்–கரி – து. அவ–ருக்கு – க்–கிற எதிரே உள்ள தூணில் திருப்–பதி திரு–ம–லை–யில் உள்–ளது ப�ோலவே திரு–ம–களை தன் மடி–யில் இருத்தி வல– து – க ாலை அசு– ர – னி ன் தலை மீது வைத்து நின்–ற–ரு–ளும் திருக்–க�ோ–லத்–தில் ஆதி வரா–கர் அருள்–கிற – ார். அனு–மனை வலம் வரு–பவ – ர்– கள் இவ–ரை–யும் சேர்த்தே வலம் வரு–கின்–ற–னர். அந்த மண்–ட–பத்–தி–லேயே சுதர்–சன, நர–சிம்–ம–ரும் க�ொலு–வீற்–றுள்–ள–னர்.
- ந.பர–ணி–கு–மார் ðô¡
31
16-30 செப்டம்பர் 2016
மஹாபலியைவிட கர்ணன் உயர்ந்தவன், ஏன்?
பி
ர–தி–ப–லனை எதிர்–பா–ராது மேற்–க�ொள்–ளும் கர்–மாக்–களே உயர்–வா–னது என்–கி–றான் கிருஷ்–ணன். தன்– னு – ட ைய முந்– தை ய ஒரு அவ– த ா– ர த்– தி – லேயே சம்–பவ – பூ – ர்–வம – ாக அதை உறுதி செய்–தவ – ன் அவன். ஆமாம், மஹா–விஷ்ணு, வாமன அவ–தா– ரம் எடுத்–ததே பிர–திப – ல – னை எதிர்–ந�ோக்–குவ – த – ா–கிய அகந்–தையை அழிக்–கவே – ண்–டும் என்–பத – ற்–கா–கத்– தான். அந்த அகந்–தை–யும் செல்–வச் செருக்–கால் ஏற்–பட்–டத – ல்ல, மெத்–தப் படித்–தத – ால் ஏற்–பட்–டத – ல்ல, அனை–வரு – க்கு இல்–லையெ – ன்–னாது ஈதல் செய்த தன் நற்–கு–ணத்–தால் ஏற்–பட்–டது! வித்–தி–யா–ச–மான, ஆழ்ந்த சிந்–த–னைக்–கு–ரிய ‘அகந்–தை’ அது. ஆமாம், சக்–க–ர–வர்த்தி மகா– பலி, தான் செய்–யும் தான நற்–பண்–பில் அவனே அறி–யா–மல் அவ–னுக்–குள் விதைக்–கப்–பட்–டி–ருந்த அகம்–பா–வம் என்ற சிறு ப�ொறியை அந்த அள–வி– லேயே அணைத்–துவி – ட – த்–தான் வாம–னன் வந்–தான். சிறு– வ ன் கேட்– ட து மூன்– ற டி மண்– த ானே என்ற அலட்–சி–யம் மகா–பலி நீர்க்–கெண்–டி–யைத் தூக்–கிய பாவ–னை–யி–லேயே தெரிந்–தது. வந்–தி– ருப்–ப–வர் மஹா–விஷ்ணு என்ற உண்–மை–யைத் தெரிந்–து–க�ொண்ட குரு–நா–தர் சுக்–கி–ராச்–சார்–யார்
32
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
மறை – மு – க – ம ா க த டு த் – த – ப�ோ–தும் அவ–னி–ட–மி–ருந்து அலட்– சி–யம் வில–க–வில்லை. ‘யார் எவ்–வ– ளவு கேட்– ட ா– லு ம் அளிக்– க க்– கூ – டி ய அள– வு க்கு செல்– வ ம் உடை– ய – வ ன் நான். அத– ன ால்– த ானே, என் புகழ் வைகுண்–டம் வரைக்–கும் பர–வி–யி–ருந்–த– தால்–தானே, மஹா–விஷ்–ணுவே என்–னி– டம் யாச–கம் கேட்டு வந்–தி–ருக்–கி–றார்! இதை–விட பெரும்–பேறு எனக்கு வேறு என்ன வேண்–டும்! அதே–ச–ம–யம், என்– னி–டம் வெறும் மூன்–றடி மண் கேட்டு, ஒரு பால–க–னாக இவர் வந்–தி–ருப்–ப–து–தான் என்னை அவ–மா–னப்–ப–டுத்–தும் செய–லாக எனக்–குப் படு– கி–றது. அவ–ரு–டைய இயல்–பான த�ோற்–றத்–து–டன் வந்து, என்னை க�ௌர–வப்–ப–டுத்–தும்–வ–கை–யில் மிகப் பெரிய யாச–கம் எதை–யே–னும் இவர் கேட்– டி–ருக்–கல – ாம். அற்–பம – ான மூன்–றடி மண்… ஹும்… எடுத்–துக்–க�ொள்–ளட்–டும்,’ என்று மன–சுக்–குள் எண்– ணிக்–க�ொண்–டான். வாம–னன் விஸ்–வ–ரூ–பம் எடுப்– பான் என்று அவன் எதிர்–பார்க்–க–வில்–லை–தான். மண்–ணையு – ம், விண்–ணையு – ம் ஈர–டிக – ள – ால் ஒரு–சேர அளந்த விஸ்–வரூ – ப – ன், மூன்–றா–வது அடிக்கு இடம் கேட்–டப�ோ – து – த – ான் அவ–னுட – ைய அறிவு விழித்–துக்– க�ொண்–டது. அகந்–தை–யும், ஆண–வ–மும் விலகி ஓடின. தலை தாழ்த்தி, தன்–னையே தான–மாக அளித்–தான் மகா–பலி. வச–திக – ளை – யு – ம், செல்–வங்–களை – யு – ம் இறை–வன் வாரி வழங்–கி–யி–ருக்–கி–றான் என்–றால், அவற்றை தேவைப்–படு – வ�ோ – ரு – க்கு தான–மாக அளிக்–கத்–தான் என்–ப–தை–யும் அதில் பெரு–மை–பட்–டுக்–க�ொள்ள அந்த இறை–வ–னைத் தவிர, அவ்–வாறு செல்–வம் படைத்த யாருக்–கும் உரிமை இல்லை என்–ப– தை–யும் அந்த சக்–க–ர–வர்த்தி புரிந்–து–க�ொண்–டான்.
ம
கா– ப ா– ர த இதி– கா–சத்–தில் ஒரு முக்– கி ய கதா– பாத்– தி – ரம் - கர்–ணன். கலை– ஞன் என்று ச�ொல்– வது–ப�ோல இவனை க�ொடை–ஞன் என்றே ச�ொல்– ல – ல ாம். மிக– வும் இள– கி ய மனம் க�ொண்ட க�ொடை– ஞன். இத்– த – ன ைக்– கும் இவன் அள்ளி அள்– ளி க் க�ொடுத்– த து எ து – வு ம ே இவன் சம்–பா–தித்–தது இ ல்லை . எ ல் – ல ா ம ே நண்– ப ன் துரி– ய�ோ – த – ன ன் அளித்–தவை. அத–னா–லேயே ஆரம்ப கட்– ட த்– தி – லேயே அந்–தப் ப�ொருட்–கள் எது–வும் தனக்கு உரி– மை – ய ா– ன – த ல்ல என்ற அழுத்–தம – ான எண்–ணம் அவ–னுக்–குள் வேரூன்–றி– விட்–டது. தான் தன் ச�ொந்த உழைப்–பால் சேக–ரித்த ப�ொரு–ளையே இல்–லா–த�ோ–ருக்கு வழங்–கத்–தான் இறை–வன் பணித்–தி–ருக்–கி – ற ான் என்– றி– ரு க்– கு ம்– ப�ோது, வெறும் நட்–புக்–கா–கத் தன்–னி–டம் வந்து சேர்ந்– தி – ரு க்– கு ம் செல்வ வளங்– களை தானே சுயார்– ஜி – த ம் செய்– து – க �ொள்ள தனக்கு என்ன ய�ோக்–யதை இருக்–கிற – து என்று ய�ோசித்த, க�ொஞ்– சம்–கூட சுய–ந–ல–மில்–லாத தூய–ம–ன–து–டை–ய–வன் கர்–ணன். வெற்–று–ட–லு–டன் தன் எப்–படி ஒரு நதி– யால் அடித்–து–வ–ரப்–பட்டு கரை–சேர்க்–கப்–பட்–டானே அதை அவன் மறக்–க–வில்லை. அத–னா–லேயே அதே–நி–லை–யி–லும், எதை–யும் தனக்கு உரி–மை– யா–ன–தாக, உடை–மை–யா–ன–தாக ஏற்–றுக்–க�ொள்ள விரும்–பா–மல் அவ–னால் வாழ முடிந்–தது. இவ்–வள – வு – ட ஏன், பிற–வியி – லி – ரு – ந்தே தன்–னுட – லு – ன் ஒட்டி வந்த, தனக்கே, தனக்கு மட்–டுமே ச�ொந்–த–மான கவச குண்–ட–லங்–களை க�ொஞ்–ச–மும் ய�ோசிக்–கா–மல் தான–ம–ளித்த பெருந்–தகை அல்–லவா அவன்! தான் ஈட்–டி–ய–தாக இல்–லா–வி–டி–னும் தன்–னி–டம் ஏகப்–பட்ட ச�ொத்–து–கள் வந்து சேர்ந்–தி–ருக்–கின்– றன. அத–னா–லேயே அவற்–றைத் தனக்கு ச�ொந்–த– மென்று உரிமை க�ொள்ள முடி–யாது. இந்த கட்–டத்– – ளை – யெ – ல்–லாம் வறி–ய�ோரு – க்கு தில் அந்த ச�ொத்–துக தான–மாக அளிப்–பது – த – ானே முறை? இப்–படி – த்–தான் கர்–ணன் சிந்–தித்–திரு – க்க வேண்–டும். அத–னால்–தான் அவன் மகா–பலி சக்–கர– வ – ர்த்–தியை – வி – ட மேலா–னவ – – னா–கத் திகழ்–கிற – ான். ஏனென்–றால் கர்–ணனு – ட – ைய தானத்–தில் கர்–வ–மில்லை. எதிர்–பார்ப்பு இல்லை. விளம்–ப–ரம் தேடும் ஆர்–வ–மில்லை. ஆகவே, தானம் என்–றில்லை, மனி–தன் செய்– யும் எந்த கர்–மா–விலு – ம் அவன் பலனை எதிர்–பார்க்– காத துற–வுநி – லை – யை – க் க�ொள்–ளவே – ண்–டும் என்று கிருஷ்–ணன் அர்–ஜு–ன–னுக்–குச் ச�ொல்–வ–துப�ோ – ல நமக்கு அறி–வு–றுத்–து–கி–றான்.
ஸ்வாமி தே–ஜா–னந்த மக–ராஜ்
ச
29
ரி, இப்–படி நல்–லெண்–ணத்–து–டன் கர்–மாவை இயற்–றவே – ண்–டிய கட–மையி – லி – ரு – ந்து மனி–தன் வில–கின – ா–னால் அவ–னுக்கு ஏற்–பட – க்–கூடி – ய பாதிப்–பு– கள் என்ன? இதற்கு கிருஷ்–ணன் பதி–லளி – க்–கிற – ான்: ஏவம் ப்ர–வர்–தி–தம் சக்–ரம் நானு–வர்–த–ய–தீஹ ய அகா–யு–ரிந்த்–ரி–யா–ராம�ோ ம�ோகம் பார்த்த ஸ ஜீவதி
‘‘மனி–தன் கர்–மாக்–களை இயற்–ற–வேண்–டும் என்–பது இறை–வன் அமைத்–துத் தந்த இயற்–கைத் திட்–டம். இத்–த–கைய உலக பிர–வி–ருத்தி சுழற்–சி– யில் கலந்–து–க�ொண்டு, யாகங்–க–ளை–யும், கர்–மாக்– க–ளை–யும் செய்–து–வ–ர–வேண்–டி–ய–வனே மனி–தன். ஆனால், இந்–தச் சுழற்–சிக்கு உட்–பட விரும்–பா–த– வன் பாப வாழ்க்கை வாழ்–ப–வ–னா–கக் கரு–தப் –ப–டு–வான். தன் புலன்–க–ளால் ஆட்–டு–விக்–கப்–ப–டும் அறி–வி–லி–யா–வான். இத்–த–கை–ய–வர்–கள் பிறந்–தும் பிற–வா–தி–ருப்–ப–வர்–க–ளே–யா–வார்–கள்!’’ பூவு–ல–கில் உயிர்–க–ளைப் பேணிக் காப்–ப–தற்–கும், அவற்றை மேம்–படு – த்–தவு – ம், இயற்–கைச் சக்–கர– ம் இறை–வன – ால் இயக்–கப்–ப–டு–கி–றது. இந்த சக்–க–ரத்–தின் சுழற்–சிக்கு உட்–பட்டு இயங்–க–வேண்–டி–ய–வன் மனி–தன். அவ்– வாறு இயங்–கா–த–வன் மனி–தப் பிறவி எடுத்–தும் பய–னில்–லா–த–வ–னா–வான். ஒரு சிறு–வன் பள்–ளிக்– கூ–டம் ப�ோகி–றான். அங்கே அவன் ஆசி–ரி–ய–ருக்கு – ைய வகுப்–புப் உரிய மரி–யாதை செலுத்தி, தன்–னுட பாடங்–க–ளைப் பயில வேண்–டி–யது அவ–னு–டைய கடமை. ஆனால், அவன் அவ்–வாறு பயி–லா–மல், கல்–விக் கட–மையை மேற்–க�ொள்–ளா–தவ – ன – ாக இருந்– தா–னா–னால் அவன் பள்–ளிக்–குப் ப�ோயும் மாண–வ– னா–கக் கரு–தப்–ப–ட–மாட்–டான். அதா–வது, அவன் பள்–ளிக்–குப் ப�ோவ–தற்–குப் ப�ோகா–ம–லேயே இருந்– தி–ருக்–க–லாம். ஏதே–னும் ஒரு வேலையை முடிக்க வேண்டி ஒரு–வன் ஒரு ஊருக்–குச் செல்–கி–றான். – ைய வேலையை அங்கே ப�ோயும் அவன் தன்–னுட முடிக்க முடி–யா–தவ – ன – ாக இருந்–தா–னா–னால் அவன் அந்த ஊருக்–குப் ப�ோயும், ப�ோகா–த–வ–னா–கவே ஆகி–றான். அதா–வது, தன்–னு–டைய வேலையை, முடிக்–கவே – ண்–டிய இடத்–துக்–குச் சென்–றும் முடிக்க இய–லா–த–வ–னாக அவன் ஆகி–வி–டு–கி–றான். அது–ப�ோல, இந்த உல–கத்–தில் பிறந்த ஒரு–வன் இறை–வன் படைத்–தி–ருக்–கும் இயற்கை சுழற்–சிக்– குள் தன்னை உட்–ப–டுத்–திக்–க�ொண்டு இயங்க விரும்–பா–த–வ–னாக இருந்–தால் அவன் பிறந்–தும் பிற– வ ா– த – வ – ன ா– கவே கரு– த ப்– ப – டு – வ ான். வாழ்ந்– தும் வாழா–த–வ–னா–வான். தான் ஐம்–பு–லன்–க–ளு–ட– னேயே பிறந்–தி–ருப்–ப–தால், அந்–தப் புலன்–க–ளின் இச்–சைப்–ப–டி–தான் வாழ்க்–கையை நடத்–து–வேன் என்று அவன் வீம்–பாக நடந்–துக – �ொள்–வா–னா–னால் அவன் பிறப்–பின் அர்த்–தத்–தை–யும், புலன்–க–ளின் சரி–யான செயல்–பா–டு–க–ளை–யும் அறி–யா–த–வ–னா– கவே இருக்–கி–றான். பார்ப்–பது, கேட்–பது, சுவா– சிப்–பது, உண்–பது, ஸ்ப–ரி–சிப்–பது ஆகிய எல்லா ðô¡
33
16-30 செப்டம்பர் 2016
நட–வடி – க்–கைக – ளி – லு – ம் நன்–மைய – ா–னவை – யு – ம் இருக்– கின்–றன; தீமை–யா–னவை – யு – ம் இருக்–கின்–றன. இவற்– றில் எது நன்–மைய�ோ, எது எல்–ல�ோரு – க்–கும் நன்மை பயக்–கும�ோ அதை எடுத்–துக்–க�ொள்–ள–வேண்–டி– யது மனி–த–னின் ப�ொறுப்பு. அதை விட்–டு–விட்டு தற்–கா–லிக சுகத்–தையு – ம், விரை–வில் மறைந்–துவி – டு – ம் சுய–ப–ல–னை–யும் அனு–ப–விப்–ப–து–தான் வாழ்க்கை என்று சுய சந்–த�ோ–ஷத்–துக்கு மட்–டுமே முன்–னு– ரிமை க�ொடுத்து, அந்த ஐம்–பு–லன்–க–ளின் தீய சுகங்– க – ளு க்கு அடி– மை – ய ாகி வாழ்– வ து மனித இயல்– ப ல்ல. இப்– ப டி ஐம்– பு – ல ன்– க – ளு ம் அவற்– றுக்– கு – ரி ய ஆக்– க – பூ ர்– வ – ம ான ப�ொறுப்– பு – களை – ால் மட்–டுமே மனி–தன – ால் கர்–மாவை நிறை–வேற்–றின எளி–தாக ஈடேற்–றமு – டி – யு – ம். சரி, இப்–படி முறை–யாக கர்–மம் ஆற்–ற–வேண்–டிய – து மனி–தனி – ன் தலை–யாய கடமை என்–றால், அவ்–வாறு ஆற்–றா–ம–லி–ருப்–பது அவன் பிறப்–பெ–டுத்–த–தற்கே இழுக்கு என்–றால், இதில் விதி–வி–லக்கு என்று உண்டா? இன்–னார் தம் கர்–மாக்–களை ஆற்ற வேண்–டா–த–வர் என்று யாரை–யா–வது குறிப்–பிட முடி–யுமா? யஸ்த்–வாத்–மர– தி – ரே – வ ஸ்யா–தாத்–மத்–ருப்–தஸ்ச மானவ ஆத்– ம ன்– யே வ ச ஸந்– து ஷ்– ட ஸ்– த ஸ்ய கார்– ய ம் ந வித்–யதே
‘‘விதி–வி–லக்கு உண்டு. யார் ஒரு–வன் ஆன்–மா– வில் இன்–புற்று ஒழு–குகி – ற – ான�ோ அவன் கர்–மங்–கள் செய்–வ–தி–லி–ருந்து விடு–ப–ட–லாம். ஏனென்–றால், அவன் ஆன்–மா–வில் திருப்தி அடை–பவ – ன். ஆன்–மா– வி–லேயே மகிழ்ந்–திரு – ப்–பான். ஆகவே அவ–னுக்–குக் கர்–மாவை ஆற்–றவே – ண்–டிய கடமை இல்லை.’’ மன–துக்–கும் ஆன்–மா–வுக்–கும் இடை–யே–யான வித்–தி–யா–சத்–தைப் புரிந்–து–க�ொள்ள வேண்–டும். மனது, ஐம்–பு–லன்–க–ளால் ஆட்–டு–விக்–கப்–ப–டு–கி–றது என்–றா–லும், சில விநா–டி–க–ளில் அதுவே அந்த புலன்–க–ளுக்கு அதி–ப–தி–யா–க–வும் ஆகி–வி–டு–கி–றது. ஆமாம், ஒரு நல்ல காட்–சியை ஒரு–வன் காண்– கி–றான் என்–றால் மனம் அந்–தக் காட்–சி–யின்–பால் ஈர்க்–கப்–படு – கி – ற – து. காட்–சியி – ன் கவர்ச்–சியி – ல் நிலைக்– கி–றது. அந்–தக் கவர்ச்–சியை முழு–மைய – ாக அனு–ப– வித்–து–விட வேண்–டும் என்று மனது துடிக்–கி–றது. ஆனால், எது முழுமை என்–பதை அந்த மன–தும் அறி–யாது. ச�ோர்–வுறு – ம் கட்–டம்–தான் முழுமை என்று வைத்–துக்–க�ொண்–டால், அந்–தச் ச�ோர்–வி–னால், அது–வரை நுகர்ந்த காட்–சிக் கவர்ச்சி மீது வெறுப்– பும் ஏற்–பட்–டு–வி–டு–கி–றது. ஆகவே முழு–மை–யாக அனு–ப–வித்–தல் என்–ப–தில் தன் கணக்கு தவறு என்–பதை அவ–னால் உணர முடி–கி–றது. இதற்கு இன்–ன�ொரு சரி–யான உதா–ர–ணம், சாப்–பி–டு–வது. பசி–யா–யி–ருக்–கும்–ப�ோது உண–வில் ஆர்–வம் ஏற்–ப–டு–கி–றது. இந்த உண–வும் மிக–வும் மணம் மிக்–கத – ாக, சுவை–யா–னத – ாக இருக்–கவே – ண்– டும் என்ற அவ–சி–ய–மில்லை. அப்–ப�ோ–தைய பசி தீர்ந்–தால் ப�ோதும். இந்–தப் பசி எப்–ப�ோது தீரும்? வயிறு நிரம்–பி–னால் தீரும். சரி, வயிறு நிரம்–பி– விட்–டது, பசி–யும் ஆறி–விட்–டது. ஆனா–லும், உண– வின் மணத்–திலி – ரு – ந்–தும், சுவை–யிலி – ரு – ந்–தும் மனம் விலக மறுக்–கி–றது. அது இன்–னும் க�ொஞ்–சம் சாப்–பி–டச்–ச�ொல்லி வாயை, நாவை வற்–பு–றுத்–து – கி – ற து. (‘எப்– ப�ோ து இன்– னு ம் க�ொஞ்– ச ம் சாப்– பி–ட–லா–மே’ என்று த�ோன்–று–கி–றத�ோ அப்–ப�ோது எழுந்து கைக–ழுவி – வி – ட வேண்–டும்’ என்று ஒரு சீனப் பழ–ம�ொழி உண்டு. அதே சீனத்–தில் ‘வயிற்–றைக்
34
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
கேட்–டுக்–க�ொண்–டு–தான் வாய் சாப்–பிட – –வேண்–டும்’ என்ற பழ–ம�ொழி – யு – ம் உண்டு!) இப்–படி த�ொடர்ந்து சாப்–பிட்–டுக்–க�ொண்டே வந்–தால், வயிறு உப்பி, கெட்–டுப்–ப�ோய் விடு–கி–றது. விளைவு? அதற்–கப்– பு–றம் எதை–யுமே சாப்–பிட முடி–யா–த–படி வயிற்– றில் உபாதை சேர்ந்– து – வி – டு – கி – ற து. அது முழு – ம் ஒட்–டும�ொ – த்–தம – ாக பாதித்–துவி – டு – கி – ற – து. உட–லையு தன்–னால்–தானே வயிறு கெட்–டது என்று வாயும் நாவும், அதற்– க ான தண்– ட – ன ை– ய ா– க க் கசப்பு மருந்–தை–யும் விழுங்–க–வேண்–டி–யி–ருக்–கி–றது! இப்– ப டி புல– னு – ண ர்– வு க்கு முக்– கி – ய த்– து – வ ம் க�ொடுத்து அவற்–றின் இச்–சை–யைப் பெருக்கி பெரும் வேத–னையை சம்–பா–தித்–துக்–க�ொள்–வதை – – விட, ஆன்–மா–வில் மகிழ்ந்–திரு – ப்–பத – ா–கிய செய்கை உன்–னத – ம – ா–னது. இப்–படி உல–கப் ப�ொருட்–களை – ப் புலன்– க – ள ால் பற்– று – வ�ோ – ம ா– ன ால் அப்– ப�ோ து கர்–மம் நீடித்–த–தா–கி–றது. ஏனென்–றால் ஆன்மா என்–பது முற்–றி–லும் ஆனந்த ச�ொரூ–ப–மா–னது. ஆகவே மனது ஆன்– ம ா– வை ப் பற்– று – ம ா– ன ால் அதற்கு நிலைத்த இன்–பம் ஏற்–ப–டு–கி–றது. அது இப்–ப�ோ–து–தான் முழு–மை–யாக மகிழ்–வ–டை–கி–றது; இப்–ப�ோ–து–தான் உண்–மை–யாக திருப்தி க�ொள் கி–றது. இயல்–பான கர்–மங்–களை ஈடேற்–றிக்–க�ொண்டு இருக்–கும்–ப�ோதே அது ஆன்ம வயப்–பட்–டத – ா–கவு – ம் இருக்–கும – ா–னால் அப்–ப�ோது மனது அமை–திய – ட – ை– கி–றது, மேன்–மைய – ட – ை–கிற – து. ஒரு நதி–யின் செயல், ஓடிக்–க�ொண்–டே–யி–ருப்–ப–து–தான். தன் பாதை–யில் அது எத்–த–னைய�ோ மேடு பள்–ளங்–களை சந்–திக்– கி–றது. தன் வழி–யி–லி–ருக்–கும் பயிர்–களை வாழ– வைக்–கி–றது. தன் வேகத்–துக்–கேற்ப பல–வற்றை அடித்–துக்–க�ொண்–டும் செல்–கி–றது. இப்–படி ஆர– வா–ர–மும், ஆர்ப்–பாட்–ட–மும் க�ொண்டு ஓடு–கிற நதி நேரே கட–லில் ப�ோய் கலக்–கி–றது. அப்–படி கலந்–து–விட்–ட–பின் அது அமை–தி–யா–கி–வி–டு–கி–றது. அதற்–கு–மேல் அது தன் கர்–மத்–தி–னைத் த�ொடர்–வ– தில்லை, அதற்–கான அவ–சி–ய–மும் இல்லை. இதே–ப�ோல – த – ான் ஆன்–மா–வில் இன்–புற்று ஒரு– வன் செய–லாற்–று–வா–னா–னால் அவன் த�ொடர்ந்து கர்–மங்–களை இயற்–ற–வேண்–டி–யி–ருக்–காது. அதா– வது, ஜீவாத்மா, பர–மாத்–மா–வ�ோடு இணைந்து ஒரு சுகா–நந்த அனு–பூ–தி–யில் திளைக்–கும் நிலைமை அது. இதற்– கு சரி– ய ான சந்– த ர்ப்– ப த்தை எதிர்– ந�ோக்கி ஜீவாத்மா காத்–தி–ருக்–க–வேண்–டும். ராம– கி–ருஷ்ண பர–ம–ஹம்–ஸர் இந்த இணை–விற்கு கடி– கார முட்–களை உதா–ர–ண–மா–கக் காட்–டு–கி–றார். நிமிட முள்–ளும், மணி முள்–ளும் தனித்–த–னி–யே– தான் ஒரு கடி–கா–ரத்–துக்–குள் சுற்–றிச் சுற்றி வந்–து– க�ொண்–டிரு – க்–கின்–றன. ஆனால், ஒவ்–வ�ொரு மணி நேரத்–துக்–குள்–ளும் அவை இரண்–டும் ஒன்–றுட – ன் ஒன்று இணைந்–து–வி–டு–கின்–றன. மணி முள்ளை பர–மாத்–மா–வாக வைத்–துக்–க�ொண்–டால், எந்–நே–ர– மும் சுற்–றிக்–க�ொண்–டி–ருக்–கும் நிமிட முள்ளை ஜீவாத்–மா–வா–கக் க�ொள்–ளல – ாம். இந்த ஜீவாத்மா, பர–மாத்–மா–வைத் தேடித்–தேடி – ச் சென்று அத–னுட – ன் சந்–த�ோ–ஷ–மாக இணை–கி–றது. மீண்–டும் ல�ௌகீக கட–மை–க–ளால் பிரிந்து, ஒரு சுற்று சுற்–றி–வந்து அடுத்த மணி–நே–ரத்–தில் மீண்–டும் இணை–கி–றது. இப்–படி ஆத்–மா–வில் மகிழ்ந்–தி–ருக்–கக்–கூ–டிய மனி–தன் தன் வினை–களை ஆற்–றும் கட–மை–யி–லி– ருந்து விடு–ப–டக்–கூ–டி–ய–வ–னாக இருக்–கி–றான்.
(த�ொட–ரும்)
ÝùIèñ தினகரன் குழுமத்திலிருந்து வெளியாகும் தெய்வீக மாதம் இருமுறை இதழ்
ðô¡
சந்தா விவரம்
அஞ்சல் வழியாக வருட சந்தா - 720/சந்தா த�ொகையை KAL PUBLICATIONS, CHENNAI -4 என்ற பெயருக்கு டிமாண்ட் டிராஃப்ட் எடுத்தோ அல்லது மணியார்டர் மூலமாவ�ோ கீழ்க்காணும் முகவரிக்கு அனுப்பி வைக்கவும்: மேலாளர்-விற்பனை (MANAGER, SALES),
ஆன்மிகம் பலன்,
எண்: 229 கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. Ph: 044-4220 9191 Extn: 21120. ம�ொபைல்: 98844 29288
ÝùIèñ
பலன்
பெயர்:________________________________________தேதி:_______________________ முகவரி:__________________________________________________________________ _______________________________________________________________________ ________________________________________________________________________ த�ொலைபேசி எண்:_____________________________ம�ொபைல்:_____________________ இ.மெயில்:________________________________________________________________ __________________(ரூபாய்__________________________________________மட்டும்) _______________________________________________________வங்கியில் எடுக்கப்பட்ட _______________________________எண்ணுள்ள டி.டி இணைக்கப்பட்டுள்ளது. ஆன்மிகம் பலன் மாதம் இருமுறை இதழை ஏஜென்ட் மூலமாக / அஞ்சல் வழியாக ஒரு வருடத்திற்கு அனுப்பி வைக்குமாறு கேட்டுக் க�ொள்கிறேன்.
டிமாண்ட் டிராஃப்டை, கீழ்க்காணும் கூப்பனைப் பூர்த்தி செய்து இணைத்து அனுப்பவும். சந்தா த�ொகை கிடைத்ததும் தகவல் தெரிவித்தபின் பிரதியை அனுப்பி வைக்க ஏற்பாடு செய்யப்படும்.
____________________ கைய�ொப்பம்
நல்லதைச் செய்வதும், தவிர்ப்பதும் 36
இறை விருப்பமே! ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
எ
வ்– வ – ள வு படித்– த ா– லு ம் மனதை ஒரு– மு – க ப்– ப – டு த்த நினைத்– த ா– லு ம் ஓர–ள–வுக்கு மேல் முடி–ய–வில்லை. நம்ம control-ஐயும் மீறி உணர்ச்சி வசப்–ப– டு–கிற தன்–மையை தவிர்க்க முடி–ய–வில்லை. Tension-ம் Stress-ம் மூங்–கி–லில் வண்டு துளைப்–பது ப�ோல் நம் மன–தைத் துளைத்து விடு– கி ன்– ற ன. இப்– ப டி பல– ரு ம் புலம்– பி – ய – வண்–ணம் இருக்–கத்–தான் செய்–கி–றார்–கள். உண்–மைத – ான் முற்–றும் துறந்த ஞானி–கள – ால்– கூட முழுக்–கட்–டுப்–பாட்–டில் தங்–க–ளு–டைய உட–லை–யும் உள்–ளத்–தை–யும் வைத்–தி–ருக்க முடி–யவி – ல்லை. ராம–கிரு – ஷ்ண பரம்–ஹம்–சர், விவே–கா–னந்–தர், காஞ்சி மகா–பெ–ரி–ய–வர், பக–வான் ரமண மக–ரிஷி, தவச்–சீல – ர – ான ராக– வேந்–திர மகா–சு–வா–மி–கள் ப�ோன்ற மகான்– கள் தாங்–க–ளும் ஜெயித்து, மக்–க–ளுக்–கும் வெளிச்– ச த்– தி ற்– க ான பாதையை காட்–டி–யி–ருக்–கி–றார்–கள். மன அழுத்–தமு – ம், உணர்ச்சி வசப்–படு – த – லு – ம் சாமான்ய மக்–க– ளுக்கு மட்–டு–மில்லை, ஆளும் மன்–னர்–க–ளி–லி–ருந்து கடைக்– க�ோடி சாமா– னி – ய ன்– வ ரை யாரை– யு ம் விட்டு வைப்– ப – தில்லை. இதற்கு உதா–ரண – ம – ாக சமீ–பத்–தில் நடந்த ஒரு நிகழ்வு பல–வி–த–மான சிந்–த–னைக் கேள்–வி– களை நம்–முன் வைத்–தி–ருக்–கி–றது. அரு–ணா–ச–லப்பி–ர–தே–சத்–தின் முன்–னாள் முத–ல–மைச்–சர் கலிக்கோ புல் அவ–ருடை – ய இல்–லத்–தில் தூக்–கிட்டு தற்–க�ொலை செய்து க�ொண்– ட ார். வயது 47தான் ஆகி– ற து. அரு–ணா–சலப்பிர–தே–சத்–தில் ஏற்–பட்ட அர– சி–யல் மாற்–றத்–தால் கலிக்கோ புல், வெறும் ஐந்து மாதங்–கள்–தான் அந்த மாநில முதல்–வ– ராக இருந்–தார். உச்–சநீ – தி – ம – ன்ற உத்–தர – வு – ப்–படி அவ–ரு–டைய பதவி பறிக்–கப்–பட்–டது. அவர், தச்சு வேலை பார்ப்– ப – வ – ர ாக வாழ்க்–கையை – த் துவக்–கிய – வ – ர். பின்–னர் அம்– மா–நி–லத்–தில் நீண்ட கால–மாக நிதி–ய–மைச்–ச– ரா–கப் பணி புரிந்–தார். அடுத்து மாநில முதல்–வ– ரா–கப் பதவி பெற்–றார். ஆனால், இந்–தப் பதவி பறி–ப�ோன – தி – லி – ரு – ந்து தனி– மை–யில் மூழ்–கிப்–ப�ோய் விரக்–தி–யின் விளிம்–பிற்– குச் சென்று ஒரு கட்– டத்–தில் தன் உயி–ரையே மாய்த்– து க் க�ொண்டு
விட்–டார். ஒரு– க – ண ம் அவர் தான் வந்த வழித் – த – ட த்தை நினைத்– து ப் பார்த்– தி – ரு ந்– த ால் இந்த ச�ோக–மான முடிவை மேற்–க�ொண்– டி–ருக்க மாட்–டார். பக–லும்-இர–வும், இன்– ப– மு ம்-துன்– ப – மு ம், வறு– மை – யு ம்-செம்– மை – யும் வானத்து மேகங்–க–ளைப்–ப�ோல் வந்து செல்–லக்–கூ–டி–யது; நிரந்–த–ர–மா–னது அல்ல. இறை– வ – னி – ட ம் சர– ண ா– க தி அடைந்து விட்–டால் நம்மை எது–வும் பாதிக்–காது. இங்–கு– தான் நமக்கு சைவ வைணவ பக்தி நூல்–கள் மாம–ருந்–தாய் அமை–கின்–றன. நம்–மாழ்–வா–ரின் திரு–வாய்–ம�ொ–ழி–யி–லி–ருந்து ஓர் அற்–பு–த–மான பாசு–ரம்: களை–வாய் துன்–பம் களை–யாது ஒழி–வாய் களை–கள் மற்று இலேன் வளை–வாய் நேமிப்–பட – ை–யாய்! குடந்தை கிடந்த மாமாயா! தளரா உட– ல ம், எனது ஆவி சரிந்து ப�ோம் ப�ோது இளை–யாது உன்–தாள் ஒருங்– கப் பிடித்–துப் ப�ோத இசை நீயே. இதன் ப�ொருள்: ‘‘வளைந்த வாயை–யு–டைய சக்–க–ரத்–தைப் படை– ய ாக உடை– ய – வ னே! தி ரு க் – கு – ட ந் – த ை – யி லே வ ந் து ஆச்–ச–ரி–ய–மான அழ–க�ோடு திருக்– கண் வளர்ந்–தரு – ளு – ம் மாய�ோனே! நீ என் துன்–பத்தை ப�ோக்–கி–னா–லும் சரி, ப�ோக்–கா–விட்–டா–லும் சரி, நல்–லது செய்–வ– தும், தவிர்ப்–பது – ம் உன் விருப்–பம். உன் திரு–வ– டி– க ளே தஞ்– ச ம் என்று பிடித்– த – ப டி நான் தள–ரா–த–படி பார்த்–த–ருள வேண்–டும்.’’ இதே ப�ோலவே ‘மூவர் முத–லி’ என்று சைவ சம–யம் ப�ோற்–றும் மூவ–ரில் ஒரு–வ–ரும், சிவ–பெ–ரு–மா–னின் நெருங்–கிய நண்–ப–ரு–மான சுந்– த – ர – மூ ர்த்தி சுவா– மி – க ள் அற்– பு – த – ம ான தேவா– ர ப் பாடலை படைத்– தி – ரு க்– கி – ற ார். அந்–தப் பாடல்: ‘‘பேணா–யா–கி–லும் பெரு–மையை உணர்–வேன் பிற–வே–னா–கி–லும் மற–வேன் காணா–யா–கி–லும் காண்–பன் என் மனத்–தால் கரு–தா–யா–கி–லும் கருதி நானேல் உன்–னடி பாடு–தல் ஒழி–யேன்–’’ இதன் ப�ொருள்: ‘‘உன் பெரு– மையை உணர்ந்து உன்னை விரும்–புவே – ன். இப்–பிற – வி நீங்–கின – ா–லும் உன்னை மற–வேன். நீ என்னை புறக்–க–ணித்–தா–லும் நான் உன்–னைக் கண்– ணா–ரக் காண்–பேன். நீ எனக்கு அருள் செய்– யா–வி–டி–னும் நான் உன்–னைப் பாடு–தலை விட மாட்–டேன்.’’ பரம்–ப�ொரு – ள் மீது மாறாத பக்–தியு – ம் உள் அன்–பும் இருந்–த–தால்–தான் இப்–ப–டிப்–பட்ட பதி–கங்–களை சுந்–த–ர–மூர்த்தி சுவா–மி–க–ளால்
மன இருள் அகற்றும் ஞானஒளி
ஆழ்–வார்க்–க–டி–யான்
மை.பா.நாரா–ய–ணன்
4
ðô¡
37
16-30 செப்டம்பர் 2016
படைக்க முடிந்–தது. சுந்– த – ர – மூ ர்த்தி சுவா– மி – க ள் இறை– வ ன் மேல் க�ொண்–டுள்ள பக்–தியை – –யும் அன்–பை– யும் வட–லூர் வள்–ளல்– பெ–ரு–மான் மன–மு– ருகி பாட–லாக வரைந்–துள்–ள–தால் இதைப் படிப்–பவ – ர்–கள் பாக்–கிய – வ – ான்–கள். கண்–களி – ல் கண்–ணீர் தாரை தாரை–யாக பெருக்–கெடு – த்து ஓடு–வதை ஆழ்ந்த பக்–திம – ான்–கள – ால் தவிர்க்க முடி–யாது. அந்த அற்–பு–த–மான பாடல்: ‘‘ேதன் வடிக்–கும் அமு–தாம் உன் திருப்–பாட்டை தினந்–த�ோ–றும் நான் படிக்–கும் ப�ோது என்னை நான–றியே – ன் நா ஒன்றோ ஊன் படிக்–கும் உளம் படிக்–கும் உயிர்– ப–டிக்–கும் உயிர்க்கு உயி–ரும் தான் படிக்–கும் அனு–ப–வங்–காண் தனிக் கரு–ணைப் பெருந்–த–கை–யே–’’ நம்– ம ாழ்– வ ா– ரு ம், சுந்– த – ர – ரு ம், வட– லூ ர் வள்– ள ல்– பெ – ரு – ம ா– னு ம் நமக்கு காட்– டி ய பாதை, ‘இறை–வ–னி–டம் மனம் ஒன்றி இரு. இது–வும் கடந்து ப�ோகும். எது ஒன்–றும் இங்கு நிரந்– த – ர ம் இல்லை. அத– ன ால் மன– தி ல் தேவை–யில்–லாத விஷ–யங்–க–ளைப் ப�ோட்டு அதை கல–வர பூமி– யாக்கி விடாதே,’ என்–ப–து– தான். பெரும்–பா–லும் நம் எ ல் – ல�ோ – ரு க் – கு ம ே ஒரு–வித – ம – ான தாழ்–வு –ம–னப்–பான்மை குடி– க�ொண்டு இருக்–கிற – து. நாம�ோ கஷ்–டப்–ப–டு– கி–ற�ோம், அவன் எப்– படி சந்– த�ோ – ஷ – ம ாக இருக்– கி – ற ான் என்று மற்– ற – வ – ரு – ட ன் நம்மை ஒப்பு ந�ோக்கி அதி–ருப்–திக்– கும் அழி–விற்–கும் ஆளா–கி– ற�ோம். மாறாக, அவ–னுக்–குத்– தான் தெரி–யும், அவன் எவ்–வள – வு துன்–பங்–களை அனு–பவ – க்–கிற – ான் என்று! கிரா– ம த்– தி ல் ஒரு பழ– ம�ொழி உண்டு: இக்–க–ரைக்கு அக்–கரை – ப் பச்சை. முத–லில் நாம் நம் மனதை குற்–ற–உ–ணர்–வு– கள் குடி–க�ொள்–ளா–தப – டி பார்த்–துக் க�ொள்ள வேண்–டும். திரு–வள்–ளு–வர் கூட, மனத்–துக்–கண் மாசி–ல–னா–தல் அனைத்து அறன் ஆகுல நீர பிற - என்–கி–றார். எல்– ல ாம் இறை– வ ன் செயல் என்று இருந்–த�ோ–மா–னால் பிரச்னை வரு–வ–தற்கு இடமே இல்– லையே ! நான் செய்– கி – றே ன், என்–னால் முடி–யும் என்று நம் அகங்–கா–ரம்
38
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
தலைவி– ரி த்து ஆடு– கி – ற – ப�ோ து முத– லு க்கே ம�ோச–மாகி விடு–கி–றது. மனித சக்–தி–யால் முடி–யா–தது எது–வும் இல்–லைத – ான். முயற்–சியு – ம், பயிற்–சியு – ம் இருந்– தால் வானம்–கூட வசப்–ப–டும் தூரம் தான். ஆனால், நான் செய்–கிறே – ன் என்ற எண்–ணம் தலை–தூக்–கும் ப�ோது அங்கே செயல் அடி– பட்டு ப�ோகி–றது. நான், எனது, என்–னுடை – ய எண்–ணமே மேல�ோங்கி நிற்–கிற – து. இத–னால் செய–லுக்கு மட்–டு–மில்–லா–மல் அதன் பக்க விளை– வு – க – ளு க்– கு ம் நாம் ப�ொறுப்– பேற்க வேண்–டிய நிர்ப்–பந்–தத்–திற்கு ஆளா–கி–ற�ோம். இந்த தன்–முனை – ப்பு நீங்க வேண்–டும – ா–னால் முத–லில், செயல்–படு – வ – து – த – ான் நாம்; ஆனால், செயல்–பட வைப்–பது ‘அவன்–’–தான் என்–கிற பேருண்மை புரி–யும். இந்த பேருண்–மையை அழ–காக உல–கிற்கு படம்–பிடி – த்து காட்–டுகி – ற – ார் திரு–மூ–லர். குழந்– தைக்கு ச�ொல்– வ து ப�ோல் எளி– மை – ய ாக இனி–மை–யாக எடுத்து ச�ொல்–கி–றார். உணர்–வும் அவனே உயி–ரும் அவனே புண–ரும் அவனே புலவி அவனே இண–ரும் அவன்–தன்னை எண்–ணலு மாகான் துண– ரி ன் மலர்க்– க ந்– த ம் துன்னி நின்–றானே. எ ல் – ல ா ம் இ றை – வ – னு – டையே செயலே என்று இந்த உல– க த்– தி ற்கு மிக ஆணித்–த–ர–மாக ச�ொல்– கி–றார் திரு–மூ–லர். அத– ன ா ல் – த ா ன் அ வ – ரு – டைய இந்த அற்–பு–தப் படைப்– பு க்கு திரு– ம ந்– தி– ர ம் என்று காலம் பெயர் சூட்– டி – யி – ரு க்– கி–றது. எ த ை – யு ம் உ ட னே அடைந்–து–விட வேண்–டும் என்ற எண்–ணமே வீழ்ச்–சிக்கு வழி–வ–குத்து விடு–கி–றது. ப�ொறு– மை– யு ம், சகிப்– பு த்– த ன்– மை – யு ம், நிதா–னமு – ம் நம்–மைவி – ட்டு ப�ோய்–விடு – கி – ன்–றன. வேகத்–தில் விவே–கத்தை இழந்து விடு–கிற�ோ – ம். ஒரு தவ–றான செயல் செய்–வ–தற்கு முன் ஒரு சில மணித்–து–ளி–கள் நாம் நின்று நிதா–னித்து சிந்–தித்–துப் பார்த்–தால் அத–னைச் செய்–வ– தற்கு மனம் வராது. தெளிவு பெற்ற மன– திலே ஞான வெளிச்–சம் ஏற்–ப–டும். ஞானத் தீயில் தவ–றான தீய சிந்–த–னை–கள் எல்–லாம் தீய்ந்து ப�ோகும். இருள் வில–கும். ஒளி பிறக்– கும். வாழ்வு வளம் பெறும். தேசிய நெடுஞ்– சா–லை–யில் வழ–வ–ழப்–பான தார் சாலை–யில் கட்–டுப்–பாட்–ட�ோடு காரில் ப�ோவது ப�ோல் வாழ்க்–கைப் பய–ணம் இனி–தாக அமை–யும்.
(த�ொட–ரும்)
புரட்டாசியில் பெருமாள் தரிசனம்! வி
பாதூர்
ழுப்–புர– ம்-உளுந்–தூர்–பேட்டை தேசிய நெடுஞ்– சா–லை–யில் இருந்து 2 கி.மீ. த�ொலை–வில் வட– பு–றம – ாக பாதூர் கிரா–மத்–தில் பி–ரச – ன்ன வெங்–கடே – ச – ல் உள்–ளது. வர–லாற்று சிறப்– பெரு–மாள் திருக்–க�ோயி பு–மிக்க வைணவ பஞ்ச (ஐந்து) கிருஷ்–ணா–ரண்ய புண்–ணிய பூமி–யில், புனி–தம் நிறைந்த, மக�ோன்– ன–த–மான கருட-சேஷ நதி–க–ளின் தென்–பு–றத்–தில் அமைந்–துள்–ளது பாதூர். இந்த நி–வா–சப் பெரு– மாள் க�ோயி–லும், பாதூர் கிரா–ம–மும் ராஷ்–டி–ர–கூட மாமன்–ன–னான மூன்–றா–வது கிருஷ்–ணனா – ல் கி.பி. 964ம் ஆண்டு நிர்–மா–ணிக்–கப்–பட்–ட–தாக கல்–வெட்– டு–கள் கூறு–கின்–றன. ஆயி–ரம் ஆண்–டு–கள் பழமை வாய்ந்த, சர–ப�ோ–ஜிர– ா–விற்கு தரி–சன – ம் தந்த, தன்னை நாடி வந்–த–வர்–க–ளின் வாழ்–வில் ஒளி–யேற்–றும் இந்த பிர–சன்ன வெங்–கடே – ச – ப் பெரு–மாள் கிழக்கு பார்த்த வண்–ணம் அழ–காய் காட்சி தரு–கி–றார்.
திரு–விண்–ண–கர் (ஒப்–பி–லி–யப்–பன் க�ோயில்)
இ
த்–த–லத்து நாய–கன் ஒப்–பி–லி–யப்–பன், திரு–விண்– ண–க–ரப்–பன், பிர–சன்ன வெங்–க–டே–சன் என்று பல–வா–றாக அழைக்–கப்–ப–டு–கி–றார். நம்–மாழ்–வார் இப்–பெ–ரு–மானை பாடிப் பரவிய விதத்திலேயே இப்–பெரு – ம – ா–னின் மகி–மையை புரிந்து க�ொள்–ளலா – ம். ஆறு சுவை–க–ளில் ஒன்–றான உப்–புச் சுவையை நீக்–கித் தான் அமுது செய்–தா–லும், இந்–தப் பெரு– மான், தன்னை நாடி வந்–த–வர்–க–ளுக்கு அனைத்து சுவை–களை – யு – ம் அளப்–பறி – ய – ா–ததா – க அளித்–தரு – ள்–கி– றான். உப்–புச் சுவையை நீக்–கி–னால் புலன்–களை அடக்க முடி–யும் என்ற கருத்தை இத்– த–லத்து பிர– சா–தங்–கள் உணர்த்–து–கின்–றன. ராமா–ய–ணத்–தில் சத்–ருக்–னன் லவ–ணா–சு–ரனை (லவ–ணம் என்–றால் உப்பு) வென்–ற–தாக ஒரு சம்–ப–வம் உண்டு. திரு– – –கக் மலை திரு–வேங்–க–ட–வ–னின் மூத்த சக�ோ–த–ரனா கரு–தப்–ப–டும் இப்–பெ–ரு–மான் நிலைத்து வாழும் இவ்–வூர், பர–ம–ப–தத்–திற்கு ஒப்–பா–னது. இது கும்–ப– க�ோ–ணத்–திலி – ரு – ந்து 6 கி.மீ. த�ொலை–வில் உள்–ளது.
சு
திரு–வல்–லிக்–கேணி
மதி என்ற மாமன்–னனி – ன் விருப்–பத்தை நிறை– வேற்–றும் ப�ொருட்டு கிருஷ்ண பக–வானே இங்கு வேங்–க–ட–வ–னா–க–வும் காட்–சி–ய–ளிப்–ப–தால், மூல–வ–ருக்கு ‘வேங்–கட கிருஷ்–ணன்’ என்று திரு– நா–மம். ‘எல்–லாம் வேங்–க–ட–வ–னின் இன்–ன–ரு–ளே’ என்று பக்–திமி – க – க்–க�ொண்டு வாழ்ந்த அந்த மன்–னன் திரு–மல – ைக்–குச் சென்று வழி–பட்டான் – . அங்கு தான் தரி–சித்த வேங்–க–ட–வனை தேர�ோட்–டி–யாக, கண்–ண– னா–கக் கண்டு மகிழ விருப்–பம் க�ொண்–டான். அவன் உள்–ளம் அறிந்த பக–வான், அவனை பிருந்–தார– ண்ய க்ஷேத்–ரத்–துக்கு வர–வ–ழைத்து, அவன் விரும்–பி–ய– ப–டியே பார்த்–த–சா–ர–தி–யா–கக் காட்சி க�ொடுத்–தார். வேங்– க – ட – வ – னா – னா – லு ம், தேர்ப்– பா – க – னா – னா – லு ம் இரு–வ–ருமே குறை–ய�ொன்–று–மில்லா க�ோவிந்–தன்– தானே! மூல–வர், கீத�ோ–ப–தேச திருக்கோலத்–தில்
காட்–சிய – ளி – க்–கிற – ார். அதே உற்–சவ – ர– ான பார்த்–தச – ா–ரதி, தன் திரு–மே–னி–யில் அம்பு வடுக்–க–ளைப் ப�ோர்க்– கள அடை–யா–ளங்–க–ளாக ஏந்தி உண்–மை–யான தேர�ோட்–டிய – ா–கக் காட்சி யளிக்–கிற – ார். இவரே பார்த்–த– சா–ரதி. குருக்ஷேத்–தி–ரப் ப�ோர்க்–க–ளம் மட்–டு–மல்ல, இந்–தக் கலி–யு–கத்–தின் பக்–தர்–கள் அனை–வ–ரு–டைய உள்–ளங்–க–ளை–யும் பார்த்–துப் பார்த்து, பரி–வு–டன் அரு–ளும் சாரதி!
சென்னை நுங்–கம்–பாக்–கம்
செ
ன்னை மாந– க – ர த்– தி ன் ஒரு பகு– தி – ய ான ப�ொம்–மர– ா–ஜபு – ர– ம் பகு–தியை ப�ொம்–மர– ா–ஜன் என்ற சிற்–ற–ர–சன் ஆண்டு வந்–தான். அவன் சிறந்த திரு–மால் அடி–ய–வனா – க இருந்–தான். விதி–வ–ச–மாய் அவனை சூலை–ந�ோய் வாட்டி வதைத்–தது. என்– னே–ரமு – ம் திரு–மாலை துதித்–தப – டி – யே இருந்த அவன் கன– வி ல் திரு– ம ால் த�ோன்றி ப�ொம்– ம – ர ா– ஜ – பு – ர த்– தி– லேயே சிவ– பி – ர ா– னான அகத்– தீ ஸ்– வ – ர – ரு க்– கு ம், அன்னை அகி– லாண் – டே ஸ்– வ – ரி க்– கு ம் ஆல– ய ம் அமைக்–கச் ச�ொன்–னார். அது–ப�ோன்றே அவர்–க– ளுக்கு ஆல–யம் அமைத்–தத – �ோ–டல்–லாம – ல் நி–வா–சப் பெரு–மா–னுக்–கும் அப்–ப–கு–தி–யிலேயே – ஓர் ஆல–யம் – ங்–கள் அமைந்–துள்ள அமைத்–தான் மன்–னன். இத்–தல பகு–தியே தற்–ப�ோ–தைய ‘நுங்–கம்–பாக்–கம்.’ இப்–பெரு – – மான் தலம் நுங்–கம்–பாக்–கம் காவல் நிலை–யத்–துக்–குப் பின்–னால் அமைந்–துள்–ளது.
மேலத்–தி–ரு–வேங்–க–ட–நா–த–பு–ரம்
ந ெல்– வே லி ஜங்– ஷ – னி – லி – ரு ந்து 20 கி.மீ. திரு–த�ொலை– வி ல் இருக்– கு ம் இத்– த – ல ம் மிக– வு ம்
பிர–சித்தி பெற்–றது. இங்–கும் எப்–ப�ோ–தும் பக்–தர் திர– ள ா– க க் குழு– மி – யி – ரு ப்– பா ர்– க ள். வேங்– க – ட – நா – த – னையே மூல–வ–ராக க�ொண்–டி–ருக்–கும் இத்–த–லம், திரு– ந ெல்– வே லி மாவட்– ட த்– தி ன் திருப்– ப – தி – ய ாக திகழ்–கி–றது. த�ொகுப்பு: ஹரீஷ் ðô¡
39
16-30 செப்டம்பர் 2016
ப�ோற்றிப் பாடுவ�ோம் பரந்தாமனின் பன்னிரு நாமங்களை!
கே
சவா, நாரா–யணா, மாதவா, க�ோவிந்தா, விஷ்– ணு வே, திரி– வி க்– ர மா, வாமனா, தரா, ரிஷி–கேசா, பத்–ம–னாபா, தாம�ோ– தரா, மது–சூ–த–னா… என்று பெரு–மா–ளின் பன்–னி– ரண்டு நாமங்–களை தின–மும் மூன்று வேளை–களி – – லும் ஜபிப்–பது பல–ருக்–கும் வழக்–க–மாக உள்–ளது. அந்–தப் பன்–னிரு நாமங்–கள் ஒவ்–வ�ொன்–றை– யும் அதன் மகி–மையை விளக்–கும் –வ–கை–யில் அற்–புத ‘பா’வா–கப் பாடி–யி–ருக்–கிற – ார், திரு கிரேசி ம�ோகன். ‘அயி–கிரி நந்–தினி நந்–தித மேதி–னி…’ என்ற அம்–பாள் பாடல் ராகத்–தில் இந்–தப் பாக்–களை அமைத்–துள்–ளார் அவர். இந்த வரு–ட புரட்–டாசி மாதத்–தில் பெரு–மா–ளின் பெரு–மை–யைப் பாடி மகிழ்–வ–த�ோடு, அம்–பி–கை–ய– ரைப் ப�ோற்–றும் நவ–ராத்–திரி வைப–வத்–தை–யும் க�ொண்–டா–டுகி – ற�ோ – ம். அந்–தவ – கை – யி – ல் அம்–பிகை – ப் பாடல் மெட்–டில் அவள் அண்–ண–னின் பாக்–க–ளும் அமைந்–தி–ருப்–பது ப�ொருத்–தம்–தானே! கேச–வன் கள–முற பார்த்–தனி – ன் கல–வர வேர்த்–தல – ைக்
40
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
கழு–விடு தீர்த்–த–மாம் கீதை–ய–தால் உள–மு–ரம் கூட்–டினை ஒரு–ர–தம் ஓட்–டினை பல–முற காட்–டினை பாதை–யதை – ம் ப�ொல–ப�ொல என்–றதி காலையை முந்–திடு பர–வ–சக் க�ோதை–யின் பாசு–ரத்–தால் அலை–கட – ல் விட்–டுய – ர் பட்–டரி – ன் பெட்–டையை கட்–டி–டக் கேட்–டி–டும் ‘கேச–வனே.’ ஹரி–ஹரி க�ோ குல–பா–லக க�ோபி–யர் காதல காவல கேளி சுதே. நாரா–ய–ணன் சரி–யபீ தாம்–ப–ரம் நழு–வக தாயு–தம் பிளி–றும்க ஜேந்–தி–ரன் குரல்–கேட்டு பற–வைசு தாக–ரம் விர–யவ னாந்–தி–ரம் எறி–யசு தர்–ச–னம் விரல்–விட்டு துரி–தநி வாரண முனி–கள்த ப�ோவ–னம் பறை–யும்க தாம்–ருத கார–ணனே முர–ளிம ன�ோகர கம–லப தாம்–புய அனந்–த–‘நாராய–ண’ பூர–ணனே ஹரி–ஹரி க�ோ குல–பா–லக க�ோபி–யர் காதல காவல கேளி சுதே. மாத–வன் அவை– யென இவை– யென அள– வி – ட ல் தவ–றென கவி–மணி மலை–ய–ணில் கூட்–டி–யதை புவி–தனி – ல் ஏழையை பிள்–ளையை வேழனை மகிழ்–வு–றச் செய்–த–தைக் காட்–டி–னையே தவி–யுற ஆய்க்–குடி தளிர்–வி–ரல் தூக்–கிட குளிர்–மழை காத்–தனை யாத–வனே கவி–க–ளின் காப்–புக் கட–வுள்–முன் த�ோப்–புக் கர–ணம்–செய் காக்–கும் ‘மாத–வ–னே’ ஹரி– ஹ ரி க�ோ குல– ப ா– ல க க�ோபி– ய ர் காதல காவல கேளி சுதே. க�ோவிந்–தன் அல–முவை கட்–டினை அதி–க–டன் பட்–டனை அடைத்–தி–டத் த�ொட்–டனை ஏழு–மலை பல–ரிட உண்–டியி – ல் சில்–றையை ஒண்–டிய – ாய் புகல்–ஜர கண்–டி–யில் வாழ–யிலை துள–சியை மென்–றிட குறை–யிலை என்–றிடு – ம் நிலை–தர நின்–றி–டும் ‘க�ோவிந்–தா’ அலை–கட – ல் சேட–னில் அணி–மகள் – கூட–லில் வளர்–துயி லாடி–டும் வைகுந்தா ஹரி–ஹரி க�ோ குல–பா–லக க�ோபி–யர் காதல காவல கேளி சுதே. விஷ்ணு செதி–ல–தில் ஆர–ணம் முது–கி–னில் மேரு–வும் முக–நுனி தாரணி க�ொண்–ட–வனே சதை–யுறி உந்–தி–யில் பத–பலி புந்–தி–யில்
கிரேசி ம�ோகன் வித–வித பந்–தி–யில் உண்–ட–வனே விதை–யுழு ராம–னும் மழு–முனி ராம–னும் த�ொழு–ரகு ராம–னும் பாக–வ–தக் கதை–ச�ொ–லும் க்ருஷ்–ண–னும் பல–பல ஸ்ருஷ்–டி–யும் சதை–வு–யிர் ‘விஷ்–ணு–’–வின் சாக–சமே ஹரி–ஹரி க�ோ குல–பா–லக க�ோபி–யர் காதல காவல கேளி சுதே. திரி–விக்–ர–மன் அளி–வ–ரம் முக்–ர–மம் ஒளி–யரி அக்–ர–மம் உணர்–குரு சுக்–கி–ரர் கட்–டளையை – பலி–யிட அக்–க–ணம் குறள்–‘–திரு விக்–ர–ம’ வடி–வி–னில் திக்–கது த�ொட்–டனனே – புல–னுரு வாம–னம் பழ–கிட நீம–னம் பெரு–குவை ஆணவ கந்–தை–யிலே சல–ணரு ணேச–ரின் சிசு–ரம ணேசரை சர–ணடை க�ோவண சந்–நி–தி–யில் ஹரி–ஹரி க�ோ குல–பா–லக க�ோபி–யர் காதல காவல கேளி சுதே. வாம–னன் சிறை–வசு தேவகி கரு–வச மாகிட இர–வி–னில் ஏகி–னன் க�ோகு–லமே கற– வை – கள் மேய்த்– த – ன ன் கம்– ச னை சாய்த்–த–னன் தீர்த்–த–னன் ஆய–ரின் வ்யா–கு–லமே மறை–திரு மச்–ச–மும் அரை–த–னில் கச்–ச–மும் குடு–மி–யின் உச்–ச–மும் பூம–ண–மாய் குற–ளுரு வாய�ொரு குடை–பு–யம் சாய்–வுற கள–பலி சேய்–வ–ளர் ‘வாம–ன–னே’ ஹரி–ஹரி க�ோ குல–பா–லக க�ோபி–யர் காதல காவல கேளி சுதே. த–ரன் இலை–மரு தாணி–யின் மண–முறை மேனி–யள் திரு–ம–கள் பூணி–டும் ‘த–ர–னே’ அலை–கலை மங்–கைய – ர் அடி–த�ொழு – ம் சுந்–தரி மலை–சிவ சங்–கரி ச�ோத–ரனே அலை–க–டல் சங்–க�ொடு நந்–தகி ஆழி–யும் சிலை–பரு தண்–ட–மும் கண்–ட–வு–டன் விலை–யென ஏறி–டும் வெவ்–வினை ஆறி–டும் விடு–மெமை வேறி–டம் சேரு–மதே ஹரி–ஹரி க�ோ குல–பா–லக க�ோபி–யர் காதல காவல கேளி சுதே. ரிஷி–கே–சன் அசு–ரநி சாச–ரர் அத–ரும நீசர்–கள் அழி–யச ராச–ரம் வந்–த–வனை
தச–வித வேஷனை முனி–மன வாசனை தவ‘–ரிஷி கேச–னை’ வந்–த–னம்–செய் தச–மு–கன் சாக–வும் குச–ல–வர் ஏக–வும் ரகு–பதி ராகவ ரூப–மெடு தச–ரத மைந்–தனை குக–ன�ோடு ஐந்–தென தர–ணி–யில் உய்ந்–த–வன் தாப–முறு ஹரி–ஹரி க�ோ குல–பா–லக க�ோபி–யர் காதல காவல கேளி சுதே. பத்–ம–நா–பன் – ன் தூஷணை வன–உழை வேஷனை கர–னுட தச–முக பூஷனை இம்–சை–த–ரும் இ ர – ணி ய ர ா ட் – ஷ – ச ன் இ ணை – யி – ர ண் யாட்–ஷக – ன் துரி–ய–னின் சூழ்ச்–சியை, கம்–ச–னை–யும் குறை–சிசு பாலனை மது–கைட பாணனை வதம்–புரி மாலனை நம்–பி–டு–வாய் பிர–ம–னுய் நாபனை புவி–யு–மிழ் நாபனை ‘பது–மம்–க�ொள் நாப–னை’ கும்–பி–டு–வாய் ஹரி–ஹரி க�ோ குல–பா–லக க�ோபி–யர் காதல காவல கேளி சுதே. தாம�ோ–த–ரன் கர–ம�ொடு கள–வாய் பிடி–பட உன–தாய் உர–லிட இழு”தா ம�ோத–ர–னே” மர–மதை சாய்த்–தனை மரு–திடை வாய்த்–தவ – ர் மறு–வுல கேத்–தி–டும் ஆத–ரவே புரி–விஷ மத்–தி–னில் முடி–வில்ந லத்–தினை வெளி–யுற வைத்–தி–டும் யவ்–வ–னனே சரி–யென தப்–பென அறி–யும்ம னத்–தினை அரி–க–ழல் வைத்–தறு வெவ்–வின – ையே ஹரி–ஹரி க�ோ குல–பா–லக க�ோபி–யர் காதல காவல கேளி சுதே. மது–சூ–தன – ன் ம க – ளி ர் உ டு ப் – பி ன ை ம றை – வி ல�ொ ளித்–தனை பிற–குஅ ளித்–தி–டும் திட்–ட–ம�ொடு துகி–லுரி துட்–டனை தளர்–வுற க�ொட்–டினை துரு–ப–தைக் எட்–டிட பட்–ட–தனை புகு–விட பூதனை விட–வு–டல் வேதனை முலை–யுறி ‘மாமது சூத–ன–னே’ புகு–க–ருங் காளி–யுன் பிற–வியை – க் க�ோளிட வ்ர–ஜ–நி–லம் ஏளிய ச�ோத–ரனே ஹரி–ஹரி க�ோ குல–பா–லக க�ோபி–யர் காதல காவல கேளி சுதே.
ðô¡
41
16-30 செப்டம்பர் 2016
புரட்டாசியில் பெருமாள் தரிசனம்! திரு–மலை வையா–வூர்
அ
னு– ம ன் சஞ்– சீ வி மலையை தூக்– கி க் க�ொண்டு வான்–வழி – யே வந்–தப – �ோது இத்–த– லத்–தி–னால் கவ–ரப்–பட்–டார். சஞ்–சீவி மலையை சற்றே கீழே வைத்–துவி – ட்டு கண் மூடி தியா–னத்–தில் ஆழ்ந்–தார். பிறகு அங்–கி–ருந்து புறப்–பட முற்–பட்–ட– ப�ோது அனு–ம–னால் மலை–யைத் தூக்க முடி–ய– வில்லை. ஏத�ோ ஒரு சக்தி அவரை நக–ர–வி–டாது தடுத்– தது. ‘ஐயனே நான் என்ன செய்ய?’ என்று நெஞ்–சுரு – கி ராமனை பிரார்த்–தித்–தார். அங்கே புன்– ன – கை – யு–டன் வெங்–க–டே– ச ப் பெ ரு – ம ா ள் காட்–சி–ய–ளித்–தார்! இ ன் – று ம் ந ம் ப�ொருட்டு அலர்–மேல் மங்–கை–ய�ோடு, பிர–சன்ன வெங்–க–டே–சப் பெரு–மாள் எனும் திரு– ந ா– ம த்– து – ட ன் இறை–வன் சேவை சாதிக்– கி–றார். இத்–தல – ம் சென்–னையி – – லி–ருந்து 70 கி.மீ. த�ொலை–விலு – ம், செங்–கல்–பட்டு - மது–ராந்–த–கம் இடையே ஜி.எஸ்.டி. சாலை– யின் உட்–ப–கு–தி–யில் படா–ளம் கூட்டு ர�ோட்டி– லி – ரு ந்து 4 கி.மீ. த�ொலை–விலு – ம் அமைந்–துள்–ளது.
அ
மதுரை
ப்–பன் திருப்–பதி க�ோவில் என்றே இக்–க�ோ– யிலை அழைப்–பர். மூல–வர், நி–வா–சப் பெரு–மாள். தாயார் அலர்–மேல் மங்கை. சித்–திரைத் திரு–வி–ழா–வின்–ப�ோது அழ–கர்–க�ோ–வி–லி–லி–ருந்து புறப்–ப–டும் கள்–ள–ழ–கர் இத்–தல மண்–ட–பத்–தில் ஓர் இரவு முழு–வ–தும் தங்–கிச் செல்–லு–வார். கரு–வ–றை– யில் நி–வா–சப் பெரு–மாள் தன் தேவி–ய–ரு– டன் அருள்–பா–லிக்–கி–றார். மது–ரை–யி–லி–ருந்து அழ–கர்–க�ோ–யி–லுக்–குச் செல்–லும் வழி–யில் அப்–பன் திருப்–பதி தலம் அமைந்–துள்–ளது.
கிருஷ்–ணா–புர– ம் ரு–நெல்–வே–லிக்கு அரு–கே– தியுள்ள இத்– த – ல ம் சிற்– ப க்
கலைக்கு உல–கப் பிர–சித்தி பெற்– றது. கலை–நு–ணுக்–கம் வாய்ந்த உயி– ர�ோ – வி – ய ங்– க ள் நிறைந்த தலம். 16ம் நூற்– றா ண்– டி ல் கட்– ட ப்– ப ட்– ட து. திருப்–ப–திக்கு செல்ல முடி–யா–த–வர்–கள் இக்–க�ோ–யி–லி–லேயே நேர்த்–திக் கடன் செலுத்– த – லா ம். இங்– கு ள்ள சில கற் சி– ல ை– களை தட்– டி – ன ால் வெண்– கல ஓசை ஒலிக்– கு ம். பெரு– ம ாள் நின்ற க�ோலத்–தில் வெங்–க–டா–ஜ–ல–ப–தி–யா–கக் காட்–சி–ய–ளிக்–கி–றார். பத்–மா–வதி தாயா– ரும் அருள் ப�ொழி– கி – றா ர். நெல்– ல ை– யி– லி – ரு ந்து 11 கி.மீ. த�ொலை– வி ல் இத்–த–லம் அமைந்–துள்–ளது.
42
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
கும்–ப–க�ோ–ணம்
கு
ம்–பக – �ோ–ணம் கும–ரன் தெரு–விலு – ள்ள திருக்–குட – ந்தை திருப்–பதி என்–கிற தே–வி-–பூ–தேவி சமேத வெங்–க– டா–ஜல – ப – தி க�ோயில் 600 வரு–டங்–கள் பழ–மையா – ன – து. இங்கு மூல–வ–ராக வெங்–க–டா–ஜ–ல–பதி அருள்–கி–றார். தனிச் சந்–ந–தி– யில் பத்–மா–வ–தித் தாயார். பஞ்–ச–முக ஆஞ்–ச–நே–யர் மற்–றும் மகா–விஷ்–ணுவி – ன் தசா–வத – ா–ரப் பெரு–மாள்–களி – ன் சந்–நதி – க – ள் கிழக்கு ந�ோக்கி அமைந்–துள்–ளன. த�ொகுப்பு: ஹரீஷ்
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
3
19
ªõœO
Mò£ö¡
¹î¡
ªêšõ£Œ
Fƒèœ
ë£JÁ
êQ
ªõœO
Mò£ö¡
¹î¡
ªêšõ£Œ
Fƒèœ
ë£JÁ
ðóE Þó¾ 1.10 ñE õ¬ó
Ìó‹ Þó¾ 8.51 ñE õ¬ó
궘ˆF Þó¾ 4.28 ñE õ¬ó
Üñ£õ£¬ê ÜF裬ô 5.41 ñE õ¬ó àˆFó‹ Þó¾ 10.28 ñE õ¬ó
ñè‹ Þó¾ 7.38 ñE õ¬ó
ÝJ™ò‹ Þó¾ 6.58 ñE õ¬ó
Ìê‹ Þó¾ 6.50 ñE õ¬ó
Fó«ò£îC Þó¾ 3.46 ñE õ¬ó
¶õ£îC Þó¾ 3.37 ñE õ¬ó
ãè£îC Þó¾ 3.56 ñE õ¬ó
¹ù˜Ìê‹ Þó¾ 7.04 ñE õ¬ó
F¼õ£F¬ó Þó¾ 7.46 ñE õ¬ó
ÜwìI 裬ô 7.25 ñE õ¬ó ïõI ÜF裬ô 4.24 ñE õ¬ó
îêI ÜF裬ô 4.20 ñE õ¬ó
I¼èYKì‹ Þó¾ 8.46 ñE õ¬ó
«ó£AE Þó¾ 10.07 ñE õ¬ó
êŠîI 裬ô 9.32 ñE õ¬ó
êw® ðè™ 11.41 ñE õ¬ó
A¼ˆF¬è Þó¾ 11.33 ñE õ¬ó
궘ˆF ñ£¬ô 4.22 ñE õ¬ó
ð…êI ðè™ 1.59 ñE õ¬ó
ܲMQ Þó¾ 2.52 ñE õ¬ó
«óõF ÜF裬ô 4.27 ñE õ¬ó
F¼F¬ò Þó¾ 6.47 ñE õ¬ó
¶MF¬ò Þó¾ 9.05 ñE õ¬ó
2
18
Cˆî 60.00 ï£N¬è
«ò£è‹
Cˆî 41.10 H¡¹ ÜI˜î
Cˆî 37.06 H¡¹ ñóí
Cˆî 34.04 H¡¹ ÜI˜î
Cˆî 60.00 ï£N¬è
Cˆî 60.00 ï£N¬è
Cˆî 60.00 ï£N¬è
Cˆî 60.00 ï£N¬è
Cˆî 60.00 ï£N¬è
ñóí 60.00 ï£N¬è
ÜI˜î 43.52 H¡¹ Cˆî
Cˆî 60.00 ï£N¬è
Cˆî 60.00 ï£N¬è
ÜI˜î 56.07 H¡¹ Cˆî
Ìó†ì£F 裬ô 7.13 ñE õ¬ó ñóí 3.04, Cˆî 56.49 àˆFó†ì£F ÜF裬ô 4.44 ñE õ¬ó H¡¹ ñóí
Hóî¬ñ Þó¾ 11.12 ñE õ¬ó
êQ
¹ó†ì£C&1
17
ï†êˆFó‹
ªð÷˜íI Þó¾ 1.16 ñE õ¬ó êîò‹ 裬ô 8.15 ñE õ¬ó
FF
ÝõE&31 ªõœO
Aö¬ñ
16
݃Aô îI› «îF «îF
êw® Móî‹. °¼ðèõ£¡ îKêù‹ °¬øè¬÷ «ð£‚°‹.
A¼ˆF¬è Móî‹. º¼èŠªð¼ñ£¡ îKêù‹ º¡«ùŸø‹ .
ñý£ðóE. ñè£ô†²I¬ò îKC‚è ñA›„C A†´‹.
êƒèìýó 궘ˆF. Mï£òè¬ó õN𣴠ªêŒò M¬ùèœ Ü轋.
²ð. óƒèï£î¬ó îKC‚è õ£›¾ õ÷ñ£°‹.
ñý£÷ò ð†ê‹ Ýó‹ð‹. ð£ˆóð°÷‹ ûìYF ¹‡ò è£ô‹. è¼ì îKêù‹ ï¡Á.
àñ£ ñ«èvõó Móî‹. Cõð£˜õF¬ò îKC‚è CøŠ¹‚èœ Ã´‹.
M«êû °PŠ¹èœ
ºŠªð¼‹ «îMò¬ó (¶˜‚è£, ô†²I, êóvõF) õNðì õ£›M™ º¡«ùŸø‹ ãŸð´‹.
ñèó‹&°‹ð‹
ñèó‹
ñèó‹
î²
î²
ê˜õ ñý£÷ò Üñ£õ£¬ê. H¶˜ ðí . Ü¡ùî£ù‹ ªêŒò ܬùˆ¶‹ ïôñ£°‹.
«èî£ó Móî̘ˆF. êvFó Móî ñý£÷ò‹ ñ£î Cõó£ˆFK.
Hó«î£û‹. Cõ£ôò õNð£´. èü„ê£ò£ (²ñƒèL膰) î£ù‹ ÜO‚è ï¡Á.
ê‰Gòvî ñý£÷ò‹. ê‰Gò£C膰 î£ù‹ ÜO‚è, êèô è£Kò ªüò‹.
²ð. ãè£îC Móî‹. °¼õ£ÎóŠð¬ù G¬ù‚è, îKC‚è °¬øèœ b¼‹.
M¼„Cè‹&î² ÅKò õN𣴠ï¡Á. ðˆó£êô‹ ó£ñ˜ ¹øŠð£´.
M¼„Cè‹
¶ô£‹&M¼„Cè‹ Mõ£è‹. ñˆò£wìI. è£O õN𣴠¬ðóõ¬ó õNðì ð¬èõ˜èœ ªî£™¬ô cƒ°‹.
¶ô£‹
è¡Q&¶ô£‹
è¡Q
è¡Q
C‹ñ‹
C‹ñ‹
èìè‹
ê‰Fó£wìñ‹
கணித்தவர்: ‘ஜ�ோதிட மணி’ வசந்தா சுரேஷ்குமார்
செப்டம்பர் மாதம் 16-30 (ஆவணி-புரட்டாசி) பஞ்சாங்க குறிப்புகள்
செப்டம்பர் (16-30) ராசி பலன்கள் மேஷம்: வாழ்–வில் வெற்–றிய – ட – ைய வேண்–டும் என்ற குறிக்–க�ோ–ளு– டன் செயல்– ப – டு ம் மேஷ ராசி– யி– னரே! நீங்– க ள் வைராக்– கி ய குணத்– த ால் காரி– ய ங்– கள ை சாதிப்–ப–தில் சிறந்–த–வர். இந்த கால–கட்–டத்–தில் ராசி–நா–த–னான செவ்–வாய் பாக்– கி–யஸ்–தா–னத்–தில் இருக்–கி–றார். பஞ்–ச–மா–தி–பதி சூரி–யன் மற்–றும் பாக்–கிய – ா–திப – தி குரு–விற்கு ராசி நா–தன் செவ்–வாய் கேந்–தி–ரம் பெறு–கி–றார். மன– தி–டம் அதி–க–ரிக்–கும். அதே வேளை–யில் அஷ்–ட– மத்து சனி–யால் வீண் குழப்–பம் ஏற்–ப–ட–லாம். எனவே எதைப்–பற்–றி–யும் அதி–கம் ய�ோசித்து மனதை குழப்– பி க் க�ொள்– ள ா– ம ல் இருப்– ப து நல்–லது. தனஸ்–தா–னத்தை குரு - சனி ஆகி– ய�ோர் பார்ப்–ப–தன் மூலம் பண–வ–ரத்து இருந்த ப�ோதி–லும், எதிர்–பா–ராத செல–வும் வந்து சேரும். அடுத்–த–வர்–க–ளுக்–காக உதவி செய்–வது மற்–றும் – க்–காக பரிந்து பேசு–வது ப�ோன்–றவ – ற்றை அவர்–களு செய்–யும் ப�ோது கவ–னம் தேவை. இல்–லை–யெ– னில் வீணான அவச்–ச�ொல் வாங்க நேரி–டும். த�ொழில் ஸ்தா–னத்தை குரு - சனி பார்க்–கி–றார்– கள். த�ொழில், வியா–பா–ரம் வழக்–கம்–ப�ோல் இருக்– கும். வியா–பா–ரம் த�ொடர்–பான சிறு பிரச்–னைக – ள் த�ோன்றி மறை–யும். உங்–க–ளது ப�ொருட்–களை வாடிக்– கை – ய ா– ள ர்– க – ளு க்கு அனுப்– பு ம் ப�ோது அவை ப�ோய் சேர்ந்–த–னவா என்று கண்–கா–ணிப்–
பது நல்–லது. உத்–ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–கள் சக ஊழி–யர்–க–ளி–டம் கவ–ன–மாக பேசிப் பழ–கு–வது நல்–லது. வேலை த�ொடர்–பான வீண் அலைச்–சல் உண்–டா–கல – ாம். கடி–தப் ப�ோக்–குவ – ர– த்–தால் அனு–கூ– லம் ஏற்–படு – ம். குடும்ப ஸ்தா–னத்தை குரு பார்க்–கி– – ர்–களை அனு–சரி – த்துச் றார். குடும்–பத்–தில் இருப்–பவ – ை தவிர்ப்–பது – ம் செல்–வது நல்–லது. வீண் பேச்–சுகள நன்மை தரும். கண–வன், மனை–விக்–கி–டையே சிறு பூசல்–கள் ஏற்–பட்டு நீங்–கும். பிள்–ளை–க–ளி–டம் நிதா–ன–மாகப் பேசு–வது நல்–லது. உற–வி–னர்–கள் நண்–பர்–களி – ட – ம் இருந்து வந்த பூசல்–கள் அக–லும். பெண்–க–ள் எதை–ப்பற்–றி–யும் அதி–கம் ய�ோசித்து மனதை குழப்–பிக் க�ொள்–ளா–மல் இருப்–பது நன்மை தரும். வர–வும் செல–வும் சரி–யாக இருக்–கும். கலைத்– து–றையி – ன – ரு – க்கு நன்–மைக – ள் நடக்–கும் கால–கட்–டம். எந்த காரி–யத்–தி–லும் அவ–ச–ரம் காட்ட த�ோன்–றும். நிதா–ன–மாக செய்–தால் வெற்றி நிச்–ச–யம். வீண் வாக்–கு–வா–தத்தை தவிர்ப்–பது நல்–லது. அர–சி–யல் துறை–யின – ரு – க்கு எதிர்–கா–லம் த�ொடர்–பாக அவ–சர முடி–வுக – ள் எடுப்–பதை தவிர்த்து தீர ஆல�ோ–சித்து எதி–லும் ஈடு–ப–ட–வும். மாண–வர்–கள் கல்வி குறித்து அதி–கம் கவ–லைப்–ப–டா–மல் பாடங்–களை நன்கு படிப்–பது நல்–லது. பரி–கா–ரம்: செவ்–வாய்க்–கி–ழமை விர–தம் இருந்து கந்த சஷ்டி கவ–சம் படித்து முரு–கனை வணங்–கு– வது எல்லா நன்மைகளை–யும் தரும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: செவ்–வாய், புதன், வெள்ளி.
ரிஷ–பம்: எந்த ஒரு காரி–யத்–தி–லும் அனு–பவ அறி–வைக் க�ொண்டு திறம்–பட செய–லாற்–றும் ரிஷப ராசி–யி–னரே! நீங்–கள் உயி–ரினை விட வாக்–கிற்கு அதிக முக்–கி–யத்– து–வம் க�ொடுப்–ப–வர்–கள். இந்த கால–கட்–டத்–தில் தனா–தி–பதி புதன் சஞ்–சா–ரத்–தால் பண–வ–ரத்து திருப்தி தரும். அதே வேளை–யில் சுபச்– ச ெ– ல – வு – க ள் அதி– க – ம ா– கு ம். ராசியை சனி பார்ப்–ப–தால் திடீர் க�ோபம் ஏற்–பட்டு அத–னால் அடுத்–தவ – ர்–களி – ட – ம் சண்டை உண்–டாக நேர–லாம். எனவே, மிக–வும் நிதா–னம – ாக இருப்–பது நல்–லது. வாக்கு ஸ்தா–னத்தை செவ்–வாய் பார்க்–கிற – ார். வீண்– பேச்சைக் குறைப்–பது நன்மை தரும். அடுத்–த–வ– ருக்கு ஜாமீன் க�ொடுப்–பதை தவிர்ப்–பது நல்–லது. த�ொழில் ஸ்தா–னத்–தில் கேது இருந்–தா–லும், அந்த ஸ்தா–னத்தை சூரி–யன் பார்க்–கிற – ார். ராசியை குரு ஒன்– ப – த ாம் பார்– வை – ய ா– க ப் பார்க்– கி – ற ார். த�ொழில், வியா–பா–ரம் த�ொடர்–பான விஷ–யங்–களை மற்–ற–வர்–க–ளி–டம் கூறி ஆல�ோ–சனை கேட்–பத�ோ அல்–லது அதைப்–பற்றி விவா–திப்–பதைய�ோ – தவிர்ப்– பது நல்–லது. பங்–கு–தா–ரர்–க–ளி–டம் பேசும் ப�ோது கவ–னம் தேவை. உத்––ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்– கள் அலு–வ–ல–கம் சம்–பந்–தப்–பட்ட விஷ–யங்–களை மற்– ற – வ ர்– க – ளி – ட ம் கூறா– ம ல் இருப்– ப து நன்மை தரும். மேல் அதி–கா–ரிக – –ளிட – ம் வாக்–கு–வா–தத்தை தவிர்ப்–பது நல்–லது.
குடும்– ப ா– தி – ப தி புதன் ஆட்சி உச்– ச – ம ாக இருக்– கி – ற ார். குரு– வு – டன் சேர்ந்து பஞ்ச பூர்வ ஸ்தா–னத்–தில் இருந்து அருள் வழங்–கு–கி– றார். குடும்ப ஸ்தா–னத்தை செவ்–வாய் பார்க்–கி–றார். குடும்–பத்–தில் இருப்–பவ – ர்–கள – து செய்–கைக – ள் உங்–க– ளது க�ோபத்தை தூண்–டும்–படி – ய – ாக இருக்–கல – ாம். நிதா–னத்தைக் கடை–பி–டிப்–பது வீண் பிரச்–னை ஏற்–ப–டா–மல் தடுக்–கும். வாழ்க்கைத் துணை ஒரு– வரை ஒரு–வர் அனு–ச–ரித்துச் செல்–வது நன்மை – ர்–கள் நண்–பர்–கள் வகை–யில் நிதா– தரும். உற–வின னத்–தைக் கடை–பி–டிப்–பது நல்–லது. பெண்–கள் வீண் பேச்சை குறைத்–துக் க�ொண்டு செய–லில் ஈடு–படு – வ – து வெற்–றியை தரும். மற்–றவ – ர்–களு – க்–காக எந்த உத்–திர– வ – ா–தமு – ம் தரா–மல் இருப்–பது நல்–லது. கலைத்–துறை – யி – ன – ர்– மற்–றவ – ர்–களு – க்கு உதவி செய்– யப்–ப�ோய் தேவை–யற்ற குற்–றச்–சாட்–டுக்கு ஆளாக நேர–லாம். கவ–னம் தேவை. எதிர்–பார்த்த வாய்ப்– பு–கள் வந்து சேரும். அர–சி–யல் துறை–யி–ன–ருக்கு சிறிய வேலை–யும் செய்து முடிக்க கூடு–த–லாக உழைக்க வேண்டி இருக்–கும். மாண–வர்–கள் – நட்பு வட்–டத்–தில் இருப்–பவ – ர்–களு – டன் – கவ–னம – ா–கப் பேசிப் பழ–குவ – து நல்–லது. பாடங்–கள் படிப்–பதி – ல் ஆர்–வம் உண்–டா–கும். பரி–கா–ரம்: சுக்–கிர ஹ�ோரை–யில் மகா–லட்–சு–மியை அர்ச்–சனை செய்து வணங்க எல்லா செல்–வங்– க–ளும் சேரும். கடன் பிரச்–னை தீரும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: திங்–கள், வெள்ளி.
44
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
பெருங்குளம்
ராமகிருஷ்ண ஜ�ோஸ்யர்
மிது–னம்: எதை–யும் ஆராய்ந்து பார்த்து அதி–லி–ருக்–கும் சாதக பாத–கங்–களை தெரிந்து க�ொண்டு அதற்–கேற்–ற–வாறு செயல்–ப–டும் மிதுன ராசி– யி – ன ரே! நீங்– க ள் எடுக்– கு ம் முடி– வு – க ள் நிதா– ன – மாக இருந்–தா–லும் தீர்க்–க–மாக இருக்–கும். இந்த கால–கட்–டத்–தில் ராசி–நா–தன் புதன் சுகஸ்–தா–னத்– தில் ஆட்சி உச்–ச–மாக இருக்க சுகஸ்–தா–னத்–தில் குரு இருந்து அரு–ளாசி வழங்–கு–கி–றார். அதிக முயற்–சிக்கு எந்த ஒரு காரி–யத்–தி–லும் லாபம் உண்–டா–கும். பண–வர– த்து அதி–கரி – க்–கும். வெளி–யூர் அல்–லது வெளி–நாட்–டுப் பய–ணம் மூலம் நன்மை உண்–டா–கும். த�ொலை–தூ–ரத்–தில் இருந்து வரும் தக–வல்–கள் நல்ல தக–வல்–க–ளாக வந்து சேரும். வழக்–குக – ளி – ல் சாத–கம – ான ப�ோக்கு காணப்–படு – ம். த�ொழில் ஸ்தா– ன த்தை அதன் அதி– ப – தி – ய ான குருவே பார்ப்–ப–தால் மிக வலிவு பெறு–கி–றது. அத�ோடு சூரி–யன் - புதன் - செவ்–வாய் ஆகி– ய�ோ–ரும் பார்க்–கி–றார்–கள். த�ொழில், வியா–பா–ரம் முன்–னேற்–றமடை–யும். எதிர்–பார்த்த ஆர்–டர்–கள் கிடைக்– கு ம். பணி– ய ா– ள ர்– க ள் மூலம் லாபம் கிடைக்–கப் பெறு–வீர்–கள். த�ொழில், விரி–வாக்–கம் செய்–யும் எண்–ணம் மேல�ோங்–கும். உத்–ய�ோ–கத்– தில் இருப்–ப–வர்–கள் எதிர்–பார்த்த பண–வ–ரத்து கிடைக்–கப் பெறு–வார்–கள். மேல–தி–கா–ரி–க–ளின் ஆத–ர–வும் இருக்–கும். முடங்–கிக் கிடந்த காரி–யங்– கள் அனைத்–தும் வேகம் பெறும்.
குடும்ப ஸ்தா– ன த்தை செவ்– வ ாய் பார்க்– கி – றார். குடும்–பத்–தில் அவ்–வப்–ப�ோது ஏதா–வது சிறு மனஸ்–தா–பங்–கள் ஏற்–பட்டு மறை–யும். கண–வன், – ையே நெருக்–கம் உண்–டா–கும். உடல் மனை–விக்–கிட ஆர�ோக்–யம் அடை–யும். ச�ொல்–வன்மை அதி–கரி – க்– கும். உற–வின – ர்–கள், நண்–பர்–கள் மூலம் உத–விக – ள் கிடைக்கப் பெறு–வீர்–கள். விட்–டுக் க�ொடுத்து நடப்– பது நன்மை அளிக்–கும். பெண்–களு – க்கு எந்த ஒரு காரி–யத்–தை–யும் திறம்–பட செய்து முடிப்–பீர்–கள். – ாக வரும். த�ொலை தூர தக–வல்–கள் நல்ல தக–வல பய–ணம் செல்ல நேர–லாம். அர–சி–யல்–வா–தி–கள், த�ொண்–டர்–க–ளின் தேவை–களை முழு–மை–யா–கப் பூர்த்தி செய்–வீர்–கள். உங்–கள் முயற்–சிக – ள் அனைத்– தும் வெற்–றிப் பாதையை ந�ோக்–கிச் செல்–லும். கட்–சித் தலை–மையி – ட – ம் நல்ல பெயர் வாங்–குவீ – ர்–கள். சமூ–கத்–தில் உங்–கள் அந்–தஸ்து உய–ரும். கலைத்– து–றையி – ன – ரு – க்கு புதிய வாய்ப்–புக – ள் தேடி வரும். அவற்–றில் உங்–கள் திற–மையை வெளிப்–படு – த்தி ரசி–கர்–க–ளின் ஏக�ோ–பித்த ஆத–ர–வைப் பெறு–வீர்– கள். உங்–கள் செல்–வாக்கு உய–ரும். பண வரவு அம�ோ–க–மாக இருக்–கும். புதிய வாக–னம் வாங்–கு– வீர்–கள். மாண–வர்–க–ளுக்கு கல்–வி–யில் முன்–னேற்– றம் காணப்–ப–டும். கூடு–தல் மதிப்–பெண் பெற மேற்–க�ொள்–ளும் முயற்–சி–கள் வெற்றி பெறும். பரி–கா–ரம்: வியா–ழக்–கிழ – மை – யி – ல் ஆஞ்–சநே – ய – ரு – க்கு வெண்–ணெய் சாத்தி வழி–பட எல்லாப் பிரச்–னை– க–ளும் தீரும். மன�ோ தைரி–யம் கூடும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: புதன், வெள்ளி.
கட–கம்: எந்த ஒரு செய–லை–யும் முன்–கூட்–டியே திட்–டமி – ட்டு செய்து எதி–ரி–களை அசத்–தும் கடக ராசி– யி–னரே! நீங்–கள் எப்–ப�ோது – ம் புன்– சி–ரிப்–புடன் – காணப்–படு – ப – வ – ர்–கள். இந்த கால–கட்–டத்–தில் ராசியை செவ்–வாய் பார்க்–கி–றார். வாக்கு வன்–மை–யால் நன்மை உண்– ட ா– கு ம். செய்– யு ம் காரி– ய த்தை சிறப்–பா–க–வும், நேர்–மை–யா–க–வும் செய்து முடித்து மற்–றவ – ர்–களி – ட – ம் பாராட்டு பெறு–வீர்–கள். சில–ருக்கு உங்–கள் செல்–வாக்–கைக் கண்டு ப�ொறாமை உண்– டா–கல – ாம். கவ–னம் தேவை. பாக்–கிய ஸ்தா–னம் மற்– றும் லாப ஸ்தா–னத்தை குரு பார்க்–கிற – ார். த�ொழில் ஸ்தா–னா–திப – தி செவ்–வாயே ராசி–யைப் பார்க்–கிற – ார். த�ொழில், வியா–பா–ரம் த�ொடர்–பான பணி–க–ளில் வேகம் பிடிக்–கும். வாடிக்–கைய – ா–ளர் எண்–ணிக்கை கூடும். பழைய பாக்–கிகள – ை வசூல் செய்–வ–தில் மும்–மு–ர– மாக ஈடு–ப–டு–வீர்– கள். த�ொழிலை விரி– வு–ப–டுத்த எடுத்த முயற்–சி–கள் வெற்றி பெறும். உத்–ய�ோ–கஸ்–தர்–க–ளுக்கு வேலைப்–பளு இருந்– தா–லும் எல்–லாப் பணி–க–ளை–யும் திறம்–பட செய்து முடிப்–பார்–கள். பண–வ–ரத்து திருப்தி தரும். எதிர்– பார்த்த அதி–கா–ரமி – க்க பத–விக – ள – ைப் பெறு–வீர்–கள். குடும்ப ஸ்தா–னத்–தில் ராகு இருக்–கி–றார். குடும்ப ஸ்தா–னத்தை சனி பார்க்–கி–றார். குடும்–பத்–தில் இருப்–ப–வர்–க–ளுக்கு தேவை–யான ப�ொருட்–களை
வாங்–கு–வீர்–கள். கண–வன் - மனை–விக்–கி–டையே இருந்த கருத்து வேற்–றுமை நீங்–கும். குழந்–தை–க– ளால் பெருமை சேரும். கடன் பிரச்– னை– யில் நீண்ட நாட்–க–ளாக இருந்து வந்த சுணக்க நிலை மாறும். பெண்–க–ளுக்கு காரியத் தடை–கள் நீங்கி எடுத்த காரி– ய த்தை வெற்– றி – க – ர – ம ாக முடிப்– பீ ர்– கள். வாக்–கு–வன்–மை–யால் நன்மை உண்–டா–கும். அர–சி–யல்–வா–தி–க–ளைப் ப�ொறுத்–த–வரை த�ொண்– டர்–களி செயற்–கரி – ன் ஆத–ரவு – டன் – – ய செயல்–கள – ைச் செய்–வீர்–கள். கட்–சித் தலை–மை–யி–டம் நல்ல பெய– ரைக் காப்–பாற்–றிக் க�ொள்–ள–வும். சச்–ச–ர–வு–க–ளில் சம்–பந்–தப்–பட்டு மாட்–டிக் க�ொள்ள வேண்–டாம். கலைத்–துறை – யி – ன – ர் கடி–னம – ாக உழைத்–தால்–தான் துறை–யில் வெற்றி வாகை சூட–லாம். மற்–ற–படி உங்–கள் வேலை–க–ளைக் குறிப்–பிட்ட காலத்–திற்– குள் முடித்து விடு–வீர்–கள். உங்–கள் திற–மைகள – ை மக்–கள் ஏற்–றுக் க�ொள்–வார்–கள். சக கலை–ஞர்–களை அனு–ச–ரித்து நடந்து க�ொள்–ள–வும். மாண–வர்–கள் படிக்–கா–மல் விட்ட பாடங்–களை படிப்–பதி – ல் கவ–னம் செலுத்–துவீ – ர்–கள். ச�ொன்ன ச�ொல்லை காப்–பாற்ற பாடு–ப–டு–வீர்–கள். பரி–கா–ரம்: அரு–கி–லி–ருக்–கும் அம்–மனை தரி–சித்து நெய் தீபம் ஏற்றி அர்ச்–சனை செய்து வழி–பட மனக் குழப்–பம் நீங்–கும். எதி–லும் வெற்றி உண்–டா–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: ஞாயிறு, திங்–கள், வியா–ழன். ðô¡
45
16-30 செப்டம்பர் 2016
செப்டம்பர் (16-30) ராசி பலன்கள் சிம்–மம்: எதி–ரி–யின் நிலை அறிந்து அதனை தனக்கு சாத– க – ம ாக ப ய ன் – ப – டு த் – தி க் க � ொ ள் – ளு ம் திறமை உடைய சிம்ம ராசி–யி– னரே! நீங்–கள் எடுத்த முடி–வில் மாறாத குணம் க�ொண்– ட – வ ர். இந்த கால–கட்–டத்–தில் ராசி–யில் ராகு சஞ்–ச–ரிக்க ராசி–நா–தன் சூரி–யன் தன ஸ்தா–னத்–தில் தனா–திப – தி புதன் - பஞ்–ச–மா–தி–பதி குரு–வு–டன் இணைந்து சஞ்–ச–ரிக்–கி–றார். எதை–யும் ஒரு முறைக்கு பல– முறை ஆராய்ந்து முடிவு எடுப்–பது நல்–லது. முயற்–சி–க–ளில் உட–ன–டி–யாக பலன் காண்–பது அரிது. சுக ஸ்தா–னத்–தில் சஞ்–சா–ரம் செய்–யும் சனி–யின் பார்வை ராசி–யில் விழு–வ–தால் வாக– னங்–க–ளில் செல்–லும் ப�ோதும் ஆயு–தங்–களைக் கையா–ளும் ப�ோதும் கவ–னம் தேவை. த�ொழில் ஸ்தா–னத்–தில் குரு - சனி பார்வை விழு–வ–தால் த�ொழில், வியா–பா–ரத்தில் நிறை–வான லாபம் வரக் காண்–பார்–கள். த�ொழில், வியா–பர– ம் த�ொடர்– பான அலைச்–சல் இருக்–கும். ஆனா–லும், அதன் மூலம் லாபம் கிடைக்–கப் பெறு–வீர்–கள். உத்– ய�ோ–கஸ்–தர்–கள் மேல–தி–கா–ரி–க–ளின் ச�ொல்–படி நடப்–பது நல்–லது. வீண் வாக்–கு–வா–தங்–களை தவிர்ப்–பது முன்–னேற்–றத்–துக்கு உத–வும். பணி நிமித்–தம – ாக அடிக்–கடி வெளி–யூர் பிர–யா–ணங்–கள் செல்ல வேண்டி வர–லாம். குடும்ப ஸ்தா–னத்– தில் ராசி–நா–த–னான சூரி–யன் சஞ்–ச–ரிப்–பது நல்ல அமைப்–பா–கும். குடும்–பத்–தில் இருப்–பவ – ர்–களி – ன்
செயல்–கள் நன்மை அளிக்–கக்–கூ–டிய வகை–யில் இருக்–கும். குடும்ப உறுப்–பின – ர்–களு – டன் – அனு–சரி – த்– துச் செல்–வது நல்–லது. எந்த விஷ–யத்–தையு – ம் கண– வன், மனை–விக்–கி–டையே திட்–ட–மிட்டு செய்–வது நன்மை தரும். குழந்–தை–கள் உங்–கள் ச�ொற்–படி கேட்டு நடப்–ப–தால் சந்–த�ோ–ஷம் க�ொள்–வீர்–கள். உற–வி–னர்–கள், நண்–பர்–கள் வகை–யில் அனு–கூ– லம் ஏற்–ப–டும். பெண்–க–ள் எந்த ஒரு வேலைக்– கா–க–வும் கூடு–த–லாக அலைய வேண்டி இருக்– கும். பய–ணம் செய்–யும் ப�ோது கவ–னம் தேவை. அர–சி–யல்–வா–தி–க–ளுக்கு சங்–க–டங்–கள் குறை–யத் த�ொடங்–கும். எதிர்–க்கட்–சியி – ன – ர் உங்–கள – ைப் பற்–றிக் குறை ச�ொல்–வதை – க் குறைத்–துக் க�ொள்–வார்–கள். த�ொண்–டர்–கள் உங்–கள் பெரு–மை–களைப் புரிந்து க�ொள்–வார்–கள். கட்சி மேலி–டத்–தின் ஆத–ர–வு–டன் மன– தி ற்– கி – னி ய ப�ொறுப்– பு – கள ை பெறு– வீ ர்– க ள். – யி – ன – ரு – க்கு திற–மைக்–கேற்ற புக–ழும், கலைத்–துறை – ம் கட்–டா–யம் கிடைக்–கும். பண வர–வில் க�ௌர–வமு முன்–னேற்–றம் உண்–டா–கும். நண்–பர்–கள் மூலம் தக்க சம–யத்–தில் தேவை–யான உத–வி–க–ளைப் – ா–கச் செய–லாற்–றுவீ – ர்–கள். பெறு–வீர்–கள். அமை–திய – ப்–பற்–றிய மாண–வர்–க–ளுக்கு எதிர்–கால கல்–வியை சிந்–தனை மேல�ோங்–கும். கூடு–தல் நேரம் ஒதுக்கி படிப்–பது வெற்–றிக்கு உத–வும். பரி–கா–ரம்: தின–மும் மாலை வேளை–யில் சிவனை வணங்க காரிய வெற்றி உண்–டா–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: ஞாயிறு, வியா–ழன்.
கன்னி: மிக எளி– தி ல் எதி– லு ம் உயர்ந்த நிலைக்கு வரக்–கூ–டிய திறமை மிகுந்த கன்னி ராசி–யி– னரே! நீங்–கள் உழைப்–பின் மகத்– து–வத்தை உல–கிற்கு உரைப்–ப– வர்– க ள். இந்த கால– க ட்– ட த்– தி ல் ராசி–யா–தி–பதி புதன் ராசி–யில் ஆட்சி உச்–ச–மாக இருக்–கிற – ார். மேலும் சூரி–யன் - குரு - சுக்–கி–ரன் ஆகி–ய�ோ–ருடன் – இணைந்து சஞ்–சா–ரம் செய்–கி– றார். நீங்–கள் செய்–யும் காரி–யங்–கள் வெற்–றியை தரும். பண–வ–ரத்து வழக்–கத்தை விட அதி–க–ரிக்– கும். ஆனால், செல–வும் அதற்கு ஏற்–றார்–ப�ோல் இருக்–கும். மற்–ற–வர்–க–ளது உதவி கிடைக்–கும். சாதூர்–யம – ாக பேசி எதி–லும் வெற்றி காண்–பீர்–கள். அனு–பவ – பூர்–வம – ான அறி–வுத் திறன் அதி–கரி – க்–கும். வழக்–கு–க–ளில் சாத–க–மான ப�ோக்கு காணப்–ப– டும். த�ொழில் ஸ்தா–னா–தி–பதி புதன் ராசி–யில் ஆட்சி உச்– ச – ம ாக ஜ�ொலிக்– கி – ற ார். த�ொழில் ஸ்தா–னத்தை செவ்–வாய் சப்–தம பார்–வை–யா–கப் பார்க்–கி–றார். உத்––ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–கள் செயல்–தி–றன் அதி–க–ரிக்–கும். பதவி உயர்வு அல்– லது புதிய ப�ொறுப்–புக – ள் வந்து சேரும். குடும்–பா– தி–பதி சுக்–கி–ரன் ராசி–யில் நீச–மாக இருந்–தா–லும் ராசி–நா–தன் புதன் மூலம் நீச பங்க ராஜ–ய�ோ–கம் பெறு–கி–றீர்–கள். குடும்–பத்–தில் மனம் மகி–ழும்–ப–டி– யான நிகழ்ச்சி நடக்–கும். வீடு, வாக–னம் வாங்–கும்
எண்–ணம் அதி–க–ரிக்–கும். சிலர் அதற்–கான முயற்– சி–யில் ஈடு–ப–டு–வார்–கள். கண–வன், மனை–விக்–கி– டையே ஒரு–வரை ஒரு–வர் அனு–சரி – த்துச் செல்–வத – ன் மூலம் மகிழ்ச்சி உண்–டா–கும். உடல் ஆர�ோக்– யம் மேம்–ப–டும். பெண்–கள் சாதூர்–ய–மாக பேசி எல்லா காரி–யத்–தை–யும் வெற்–றி–க–ர–மாக செய்து முடிப்–பீர்–கள். பண–வ–ரத்து கூடும். ப�ொறுப்–பு–கள் அதி–கரி – க்–கும். அர–சிய – ல்–வா–திக – ள் அனை–வரை – யு – ம் அர–வணை – த்–துச் செல்–வீர்–கள். கட்சி மேலி–டத்–தின் கனி–வான பார்வை உங்–கள் மீது விழுந்து, உங்– கள் க�ோரிக்–கை–கள் அனைத்–தும் நிறை–வே–றும். அரசு அதி–கா–ரி–க–ளும் உங்–கள் நேர்–மை–யான ஆல�ோ–ச–னை–களை மதித்து நடப்–பார்–கள். அவர்– க–ளால் உங்–களி – ன் செல்–வாக்கு த�ொண்–டர்–களி – ட – ம் உயர்ந்து காணப்–ப–டும். கலைத்–து–றை–யி–ன–ருக்கு அனு–கூல – ம – ான திருப்–பங்–கள் உண்–டா–கும். பாராட்– டும், பண–மும் உங்–கள் உள்–ளத்தை உற்–சா–கப்– ப–டுத்–தும். சக கலை–ஞர்–கள் நட்–பு–டன் பழ–கு–வார்– கள். அவர்–கள – ால் உங்–களு – க்கு புதிய வாய்ப்–புக – ள் கிடைக்–கும். ரசி–கர் மன்–றங்–க–ளுக்–குச் செலவு செய்து மகிழ்–வீர்–கள். மாண–வர்–க–ளுக்கு கல்–விக்– கான செலவு கூடும். பரி–கா–ரம்: துளசியை பெரு–மா–ளுக்கு அர்ப்–பணி – த்து வணங்க கடன் சுமை குறை–யும். வாழ்க்–கை–யில் முன்–னேற்–றம் உண்–டா–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: திங்–கள், புதன், வியா–ழன்.
46
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
செப்டம்பர் (16-30) ராசி பலன்கள் துலாம்: ச�ொந்த முயற்– சி – யி ல் முன்–னுக்கு வரக்–கூ–டிய ஆற்–ற– லு–டைய துலா– ரா–சி–யி–னரே! நீங்– கள் பணத்–திற்கு மதிப்–ப–ளித்து சிக்–கன – ம – ாய் வாழ்–பவ – ர்–கள். இந்த கால–கட்–டத்–தில் ராசி–நா–த–னான சுக்–கிர– ன் ராசிக்கு ஆட்–சிய – ாக பிர–வே–சம – ா–கிற – ார். திடீர் க�ோபம் உண்–டா–கும். விருப்–பத்–திற்கு மாறாக எது–வும் நடக்–கும். ஆனால், பகை–க– ளில் வெற்றி உண்–டா–கும். எதிர்ப்–பு–கள் அக– லும். பண–வ–ரத்து திருப்–தி–க–ர–மாக இருக்–கும். பய– ண ங்– க ள் சாத– க – ம ான பலன் தர– ல ாம். அடிக்–கடி வெளி–யூர் பய–ணங்–கள் ஏற்–ப–ட–லாம். த�ொழில் ஸ்தா–னத்தை தன சப்–தம – ா–திப – தி செவ்– வாய் பார்க்–கி–றார். த�ொழில், வியா–பா–ரத்–தில் ஈடு–பட்–டி–ருப்–ப–வர்–க–ளுக்கு வசூ–லாக வேண்–டிய கடன் பாக்–கி–கள் வசூ–லா–கும். வியா–பா–ரத்–தில் மன–நி–றைவு காண்–பீர்–கள். த�ொழிலை விரி–வு ப – டு – த்–துவ – த – ற்–கான முயற்–சிக – ளி – ல் ஈடு–படு – வீ – ர்–கள். உத்–ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–க–ளுக்கு அலைச்–ச– – ான காரி–யம் கூட கைகூ–டும். லுக்கு பிறகு கடி–னம மரி–யா–தை–யும், அந்–தஸ்–தும் அதி–க–ரிக்–கும். சக ஊழி–யர்–கள், த�ொழில் கூட்–டா–ளி–கள் விஷ–யங்–க– ளில் மேல–தி–கா–ரி–கள் மூல–மாக இருந்து வந்த அழுத்–தம் அக–லும். குடும்ப ஸ்தா–னத்–தில் சனி இருந்–தா–லும் அவர் தனது நட்–சத்–திர பாத–சா–ரத்– தின் மூலம் வலு–வான நிலை–யில் இருக்–கிற – ார்.
குடும்–பத்–தில் வீண் பிரச்–னை ஏற்–பட்டு நீங்–கும். வாழ்க்கைக் துணை–யின் செயல்–கள் உங்–களு – க்கு அதி–ருப்தி ஏற்–படு – ம் விதத்–தில் இருக்–கல – ாம். அனு–ச– ரித்து செல்–வது நல்–லது. பிள்–ளை–கள் நீங்–கள் ச�ொல்–வதை கேட்டு நடப்–பது ஆறு–தலை தரும். குடும்–பத்–தில் சுப–நி–கழ்ச்–சி–க–ளுக்–கான தடை–கள் அக–லும். பெண்–கள் க�ோபத்தைக் குறைத்–துக் க�ொள்–வது நன்மை தரும். எதிர்ப்–பு–கள் வில–கும். பய–ணங்–கள் சாத–க–மான பலன் தரும். அர–சி–யல்– வா–திக – ளி – ன் பத–விக – ளு – க்கு நெருங்–கிய நண்–பர்–கள் மூல–மா–கவே சில இடை–யூ–று–கள் ஏற்–ப–ட–லாம். அத–னால் எவ–ரி–ட–மும் மனம் திறந்து பேச வேண்– டாம். மற்–றப – டி த�ொண்–டர்–கள் உங்–கள் பேச்–சைக் கேட்டு நடப்–பத – ால் உற்–சா–கம – ட – ை–வீர்–கள். உங்–கள் – ா–கச் செய்–வீர்–கள். கலைத்– செயல்–களை நேர்த்–திய து–றை–யி–னர் சுமா–ரான வாய்ப்–பு–க–ளையே பெறு– வீர்–கள். ரசி–கர்–க–ளின் ஆத–ர–வும் எதிர்–பார்க்–கும் அள–வுக்கு இருக்–காது. புக–ழைத் தக்க வைத்–துக் – ை மேற்–க�ொள்ள வேண்– க�ொள்ள சீரிய முயற்–சிகள டி–யிரு – க்–கும். மாண–வர்–கள் – சக மாண–வர்–களி – ட – மு – ம் நண்–பர்–க–ளி–ட–மும் க�ோபப்–ப–டா–மல் சாதூரி–ய–மாக பேசு–வது நன்மை தரும். கல்–வி–யில் வெற்றி பெற கூடு–தல் நேரம் ஒதுக்கி படிப்–பது நல்–லது. பரி–கா–ரம்: வெள்–ளிக்–கிழ – மை – யி – ல் சுக்–கிர பக–வானை தீபம் ஏற்றி வணங்க எதிர்–பார்த்த காரி–யங்–கள் நன்–றாக நடந்து முடி–யும். பண–வ–ரத்து கூடும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: திங்–கள், வெள்ளி.
விருச்– சி – க ம்: உழைப்பு, செயல்– தி–றன், பேச்சு ஆகி–ய–வற்–றில் எப்– ப�ோ–தும் சுறு–சுறு – ப்–பாக இருக்–கும் விருச்–சிக ராசி–யி–னரே! நீங்–கள் க�ொடுத்த வேலையை செவ்– வனே செய்து பேர் எடுப்–பீர்–கள். இந்த கால–கட்–டத்–தில் ராசி–யில் சனி இருக்க ராசி– நா–தன் செவ்–வாய் தன ஸ்தா–னத்–தில் இருக்–கிற – ார். தன பஞ்–ச–மா–தி–ப–தி–யான குரு–விற்–கும் த�ொழில் ஸ்தா–னா–தி–ப–தி–யான சூரி–ய–னுக்–கும் ராசி–நா–தன் செவ்–வாய் கேந்–திர– ம் பெறு–கிற – ார். ஏழ–ரைச் சனி–யி– னு–டைய கால–கட்–டத்–தில் இருந்–தா–லும் ராசி–நா–தன் செவ்–வா–யின் இருப்பு பல–வகை – ய – ான ய�ோகத்தை தரும். மன–தில் துணிச்–சல் அதி–க–ரிக்–கும். எடுத்த காரி–யங்–களை வெற்–றியு – டன் – செய்து முடிப்–பீர்–கள். எங்–கும் எல்–ல�ோ–ரி–டத்–தி–லும் மதிப்–பும், மரி–யா–தை– யும் அதி–க–ரிக்–கும். த�ொழில் ஸ்தா–னா–தி–ப–தி–யான சூரி–யன் லாப ஸ்தா–னத்–தில் இருக்–கி–றார். லாப ஸ்தா–னா–தி–ப–தி–யான புதன் ஆட்சி உச்–சம் பெற்–றி– ருக்–கி–றார். த�ொழில், வியா–பா–ரம் திருப்–திக – –ர–மாக நடக்–கும். எழுத்–துத் த�ொழி–லில் இருப்–ப–வர்–கள் முன்–னேற்–றம் காண்–பார்–கள். த�ொழில், வியா–பா–ரம் த�ொடர்–பாக துணிச்–ச–லாக எடுக்–கும் முடி–வு–கள் வெற்–றியை தரும். பணி–யாட்–கள் மூலம் நன்மை உண்–டா–கும். உத்–திய�ோ – க – ஸ்–தர்–களு – க்கு வேலை– யில் முன்–னேற்–றம் ஏற்–ப–டும். மேல் அதி–கா–ரி– கள் மூலம் நன்மை கிடைக்க பெறு–வீர்–கள். சக
ஊழி–யர்–கள் உங்–களை அனு–ச–ரித்–துச் செல்–வது மன–திற்கு மகிழ்ச்–சி–யைத் தரும். குடும்ப ஸ்தா– னத்– தி ல் ராசி– ந ா– த ன் செவ்– வ ாய் இருப்– ப – த ால் குடும்–பத்–தில் சந்–த�ோ–ஷ–மும் மன நிம்–ம–தி–யும் இருக்–கும். உற–வி–னர்–கள், நண்–பர்–க–ளின் ஆத–ர– வும் கிடைக்–கும். பிள்–ளை–க–ளி–டம் க�ோபத்தை காட்–டா–மல் நிதா–னம – ாக பேசு–வது நல்–லது. வழக்கு விவ– க ா– ர ங்– கள ை தள்– ளி ப் ப�ோடு– வ து நன்மை தரும். புதிய ஆடை ஆப–ர–ணங்–கள் வாங்கி மகிழ்– வீர்–கள். பெண்–கள் துணிச்–ச–லு–டன் எதை–யும் செய்து வெற்றி பெறு– வீ ர்– க ள். அர– சி – ய ல்– வ ா– தி – க–ளின் பெய–ரும், புக–ழும் வள–ரும். புதிய பத–வி– கள் உங்–க–ளைத் தேடி வரும். பய–ணங்–க–ளால் நன்மை உண்–டா–கும். உங்–க–ளின் கட–மை–களை சுறு–சு–றுப்–பு–டன் செய்–வீர்–கள். த�ொண்–டர்–க–ளின் ஆத–ர–வு–டன் பத–வி–க–ளைத் தக்க வைத்–துக் க�ொள்– வீர்– க ள். உங்– க – ளி ன் வேலை– க – ளி ல் மட்– டு மே கவ–ன–மாக இருக்–க–வும். கலைத்–து–றை–யி–ன–ருக்கு புக–ழும், பாராட்–டும் கிடைப்–ப–தில் சற்று தாம–தம் ஏற்–ப–டும். உங்–க–ளுக்–குக் கிடைக்–கும் வாய்ப்–பு–க– ளைத் தக்–கப – டி பயன்–படு – த்தி, ப�ொறுப்–புடன் – நடந்து க�ொள்–வீர்–கள். மாண–வர்–கள் ப�ோட்டி, பந்–த–யங்– க–ளில் துணிச்–சலு – டன் – ஈடு–பட்டு சாத–கம – ான நிலை காண்–பீர்–கள். ஊக்–கத்–து–டன் படிப்–பது நல்–லது. பரி–கா–ரம்: மாரி–யம்–மனை தீபம் ஏற்றி வழி–பட எல்லா பிரச்––னை–க–ளும் தீரும். மனக்–க–வலை நீங்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: ஞாயிறு, புதன், வெள்ளி. ðô¡
47
16-30 செப்டம்பர் 2016
2016 ஆகஸ்ட் 16 முதல் 31 வரை செப்டம்பர் (16-30) ராசி பலன்கள் தனுசு: பிறர் மதிக்–கும்–படி நடந்து க�ொள்–ளும் தனுசு ராசி–யி–னரே! நீங்– க ள் சுய– ம ா– க ச் சிந்– தி த்து – ர். செய–லாற்–றும் திறமை பெற்–றவ எல்லா காரி–யத்–தி–லும் நேர்–மை– யாக செயல்–ப–டு–ப–வர்–கள். இந்–த கால–கட்–டத்–தில் ராசி–நா–த–னான குரு பாக்–கி–யா– தி–ப–தி–யான சூரி–யன், புத–னுடன் – சஞ்–ச–ரிக்–கி–றார். ராசி–யில் செவ்–வாய் பய–ணிக்–கி–றார். மெது–வாக இருந்த பண– வ – ர த்து அதி– க – ரி க்– கு ம்.. எடுத்த காரி–யத்–தைச் செய்து முடிக்க இருந்த தாம–தம் நீங்–கும். க�ொடுத்த வாக்கை காப்–பாற்ற மிக–வும் பாடு–பட வேண்டி இருக்–கும். எனவே யாருக்–கும் எந்த வாக்–குறு – தி – யை – யு – ம் அளிக்–கா–மல் இருப்–பது நல்–லது. அடுத்–தவ – ரு – க்கு செய்–யும் உத–விக – ள் சில நேரத்–தில் உங்–க–ளுக்கு எதி–ரா–கவே மாற–லாம் – ாக செயல்–ப–டு–வது நல்–லது. கவ–னம த�ொழில் ஸ்தா– ன த்– தி ல் ராசி– ந ா– த ன் குரு இருக்க த�ொழில் ஸ்தா–னா–தி–பதி புதன் ஆட்சி உச்–ச–மாக இருக்–கி–றார். த�ொழில், வியா–பா–ரம் வேக–மாக இருக்–கும். பழைய பாக்–கி–கள் வசூ– லா–வது ஆறு–தலை தரும். புதிய ஆர்–டர்–கள் கிடைப்–பது வேக–மெடு – க்–கும். பங்–குத – ா–ரர்–களி – ட – ம் இருந்து வந்த பிரச்–னை – க – ள் அக–லும். த�ொழிலை – க – ஸ்–தர்–கள் மிக–வும் விரி–வுப – டு – த்–துவீ – ர்–கள். உத்–ய�ோ கவ–ன–மாக தங்–க–ளது பணி–களை கவ–னிப்–பது நல்–லது. மேல–தி–கா–ரிக – ள் சக பணி–யா–ளர்–களை
அனு–ச–ரித்–துச் செல்–வது நன்மை தரும். மேலி–டத்– தி–லிரு – ந்து ஒரு இனிப்–பான செய்–தியை – ப் பெறு–வீர்– கள். குடும்ப ஸ்தா–னத்தை ராசி–நா–தன் குரு–வும் சனி–யும் பார்க்–கி–றார்–கள். குடும்–பத்–தில் இருப்–ப– வர்–க–ளு–டன் வாக்–கு–வா–தத்–தில் ஈடு–ப–டா–மல் இருப்– பது நல்–லது. கண–வன், மனை–விக்–கி–டையே மன மகிழ்ச்சி ஏற்–பட அனு–ச–ரித்–துச் செல்–வது நல்–லது. பிள்–ளை–க–ளின் கல்–வி–யில் கவ–னம் செலுத்–து–வது நன்–மை–யைத் தரும். வழக்கு விவ–கா–ரங்–க–ளில் ஈடு–ப–டா–மல் தவிர்ப்–பது நல்–லது. உற–வி–னர்–கள் நண்–பர்–கள் அனு–ச–ர–ணை–யு–டன் இருப்–பார்–கள். பெண்–களு – க்கு எதி–லும் கால–தா–மத – ம் உண்–டா–கும். – – ச�ொன்ன ச�ொல்லை காப்–பாற்ற பாடு–பட வேண்–டிய தி–ருக்–கும். பண–வர– த்து தாம–தப்–பட – ல – ாம். அர–சிய – ல்– வா–தி–க–ளுக்–குப் பெய–ரும், புக–ழும் அதி–க–ரிக்–கும். – வீ – ர்–கள். கட்–சியி – ல் கட்சி மேலி–டத்–தால் பாராட்–டப்–படு புதிய ப�ொறுப்–புக – ள – ை–யும் பெறு–வீர்–கள். அவற்றை நேர்த்– தி – ய ா– க ச் செய்து முடிப்– பீ ர்– க ள். கலைத்– து–றையி – ன – ரு – க்கு புதிய வாய்ப்–புக – ள் குறை–வா–கவே இருந்–தா–லும் பண வரவு சீரா–கவே த�ொட–ரும். மாண–வர்–கள் பாடங்–களை படிப்–பதி – ல் மெத்–தன – ம் காட்–டா–மல் இருப்–பது நல்–லது. பரி– க ா– ர ம்: சித்– த ர்– க – ளி ன் ஜீவ– ச – ம ா– தி யை வியா– ழக் கிழ– மை – யி ல் வணங்கி வர மன அமைதி உண்–டா–கும். காரிய வெற்றி ஏற்–ப–டும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: திங்–கள், வியா–ழன், வெள்ளி.
மக–ரம்: ச�ொந்த உழைப்–பி–னால் உய–ரும் திறமை உடைய மகர ராசி–யின – ரே! உங்–களு – க்கு பிற–ரின் உத–விக – ள் கிடைக்–கும். இந்த கால– கட்–டத்–தில் ராசி–நா–தன் சனி–யுடன் – இருந்து வந்த செவ்–வாய் விரய ஸ்தா–னத்–திற்கு மாறி–யி–ருக்–கி–றார். ராசியை குரு பார்க்–கி–றார். ராசி–நா–த–னான சனி தனது சுய–சா–ரத்– தில் சஞ்–சா–ரம் செய்–வது ஆக்–கப்–பூர்–வம – ான ய�ோச– னை–கள – ைத் தரும். மன–தில் இருந்த குழப்–பங்–கள் நீங்கி தெளி–வான முடி–வு–களை எடுப்–பீர்–கள். த�ொழில் ஸ்தா–னத்–தில் அதன் அதி–ப–தி–யான சுக்–கிர– ன் ஆட்–சிய – ாக இருக்–கிற – ார். த�ொழில், வியா– பா–ரம் சிறப்–பாக நடக்–கும். வியா–பா–ரம் த�ொடர்–பான பய–ணங்–கள் செல்–வ–தன் மூலம் கூடு–தல் லாபம் கிடைக்–கப் பெறு–வீர்–கள். த�ொழிலை விரி–வுப – டு – த்த ஆல�ோ–ச–னை–களை மேற்–க�ொள்–வீர்–கள். பங்–கு– தா–ரர்–க–ளி–டம் இருந்து வந்த பிரச்–னை–கள் அக– லும். உத்–ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–க–ளின் செயல் திறமை வெளிப்–ப–டும். அத–னால் மேல–தி–கா–ரி–க– ளின் பாராட்–டும் கிடைக்–கப் பெறு–வீர்–கள். வர வேண்–டிய பணம் வந்து சேரும். சக ஊழி–யர்–கள் உங்–க–ளுக்கு ஆத–ர–வாக இருப்–பார்–கள். குடும்ப ஸ்தா– ன த்– தி ல் கேது இருக்– கி – ற ார். குடும்–பத்–தில் சந்–த�ோ–ஷம் உண்–டா–கும். குடும்– பத்–தில் இருப்–ப–வர்–க–ளால் அதி–கப்–படி வரு–மா– னம் இருக்–கும். கண–வன், மனை–விக்–கி–டையே
சுமு–க–மான உறவு காணப்–ப–டும். பிள்–ளை–க–ளின் எதிர்–கால நல–னுக்–காக பாடு–ப–டு–வீர்–கள். தாய், தந்–தை–ய–ரின் உடல் நிலை–யில் கவ–னம் தேவை. உற–வி–னர்–கள் - நண்–பர்–கள் மூலம் ஆதா–யம் கிடைக்–கும். பெண்–கள் – எந்த விஷ–யத்–திலு – ம் தெளி– வான முடிவை எடுப்–பீர்–கள். புதிய விஷ–யங்–களை அறிந்–து–க�ொள்ள ஆர்–வம் உண்–டா–கும். அர–சி–யல்–வா–தி–க–ளின் பணி–யாற்–றும் திறன் அதி–க–ரிக்–கும். கட்சி மேலி–டத்–தால் உற்–சா–கப்– ப–டுத்–தப்–ப–டு–வீர்–கள். கட்–சி–யில் புதிய ப�ொறுப்–பு க – ள – ைப் பெறு–வீர்–கள். உடல் ஆர�ோக்–யம் நன்–றாக இருக்–கும். அடிக்–கடி பய–ணங்–க–ளைச் செய்து, கட்–சிப் பணி–க–ளைத் தீவி–ர–மாக ஆற்றி ஆதா–யம் பார்ப்–பீர்–கள். கலைத்–து–றை–யி–னர் எதிர்–பார்த்த வாய்ப்–புக – ள – ைப் பெறு–வீர்–கள். உங்–கள் பெய–ரும், புக–ழும் உய–ரும். ரசி–கர்–கள�ோ – டு கருத்து வேறு– பா– டு–கள் ஏற்–பட நிறை–யவே வாய்ப்–புண்டு. ஆனால், அவற்றை வெளிக்–காட்–டிக் க�ொள்–ளா–மல் ரசி–கர் மன்–றங்–க–ளுக்–குப் பணம் செலவு செய்–வீர்–கள். மாண–வர்–களு – க்கு கல்–வியி – ல் முன்–னேற்–றம் இருக்– கும். அறி–வி–யல், கணித பாடங்–க–ளில் கூடு–தல் கவ–னத்–து–டன் படிப்–பது நல்ல மதிப்–பெண் பெற உத–வும். பரி– க ா– ர ம்: துர்க்கை அம்– ம – னு க்கு செவ்– வ ாய், வெள்–ளிக்–கிழ – மை – க – ளில் தீபம் ஏற்றி வழி–பட எதிர்ப்– பு–கள் வில–கும். குடும்–பத்–தில் அமைதி நில–வும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: திங்–கள், வெள்ளி.
48
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
செப்டம்பர் 2016 ஆகஸ்ட் (16-30) 16 முதல் ராசி பலன்கள் 31 வரை கும்–பம்: எதிர்–கா–லத்தை மன–தில் க�ொண்டு திட்–டமி – ட்டு செய–லாற்– றும் கும்ப ராசி–யின – ரே நீங்–கள் மற்– ற – வ ர்– க – ளு க்கு உத– வி – க ள் – – செய்ய வேண்–டும் என எண்–ணுப வர்–கள். இந்த கால–கட்–டத்–தில் ராசி–யில் கேது இருக்–கிற – ார். ராசி–யா–திப – தி சனி – ார். அடுத்–த– த�ொழில் ஸ்தா–னத்–தில் இருக்–கிற வர்–களு – க்கு உத–வப் ப�ோய் அத–னால் அவ–திப்–பட – ாக இருப்–பது நல்–லது. நேர–லாம். எனவே கவ–னம வாக–னங்–களி – ல் செல்–லும் ப�ோதும் பணி–புரி – யு – ம் இடத்–தில் ஆயு–தங்–களை கையா–ளும் ப�ோதும் – க்–கும். மன–தில் கவ–னம் தேவை. செலவு அதி–கரி இருந்த உற்–சா–கம் குறை–யும். த�ொழில் ஸ்தா– னத்–தில் ராசி–நா–தன் சனி இருக்–கிற – ார். த�ொழில் ஸ்தா–னா–தி–பதி செவ்–வாய் லாபஸ்–தா–னத்–தில் சஞ்–சரி – க்–கிற – ார். த�ொழில், வியா–பா–ரத்–தில் ஈடு–பட்டு இருப்–பவ – ர்–கள் சற்று விழிப்–புடன் – இருப்–பது நல்– லது. ப�ொருட்–களை வாடிக்–கைய – ா–ளர்–களு – க்கு அனுப்–பும்–ப�ோது கூடு–தல் கவ–னம் செலுத்–துவ – து நல்–லது. எதிர்–பார்த்த பணம் கைக்கு வர தாம– தம் ஆக–லாம். உத்–ய�ோக – த்–தில் இருப்–பவ – ர்–கள் அலைச்–சலை – யு – ம், வேலைப் பளு–வையு – ம் சந்– திக்க நேரி–டும். சில–ருக்கு இட மாற்–றம் உண்– டா–க–லாம். மேலி–டத்–தி–னால் க�ொடுக்–கப்–பட்ட வேலை–களை சரி–வர செய்து பாராட்–டி–னைப் பெறு–வீர்–கள். பணி நிமித்–தம – ாக பய–ணம் செல்ல வேண்டி வர–லாம்.
குடும்ப ஸ்தா–னத்தை குடும்–பா–தி–பதி குரு– வும் செவ்–வா–யும் பார்க்–கிற – ார்–கள். குடும்–பத்–தில் இருந்து வந்த கருத்து வேற்–றுமை நீங்–கும். வீண் வாக்–குவ – ா–தங்–கள் அக–லும். கண–வன் - மனைவி ஒரு–வரை ஒரு–வர் அனு–ச–ரித்–துச் செல்–வீர்–கள். சக�ோ–தர– ர்–களு – டன் – கருத்து வேற்–றுமை நீங்–கும். உற–வின – ர்–கள், நண்–பர்–கள் அனை–வரி – ட – த்–திலு – ம் இருந்து வந்த கருத்து வேறு–பா–டுக – ள் அக–லும். பெண்–கள் அடுத்–தவ – ர்–களு – க்கு உத–விக – ள் செய்– யும்–ப�ோது கவ–னம – ாக இருப்–பது நல்–லது. செலவு அதி–கரி – க்–கும். வீண் கவலை உண்–டா–கல – ாம். அர–சி– யல்–வா–திக – ள – ைத் தேடி புதிய பத–விக – ள் வரும். செய்– – ல் சிறு தடை–கள் ஏற்–பட்–டா–லும் கின்ற காரி–யங்–களி முடிவு சாத–கம – ா–கவே அமை–யும். ப�ொது–நல – ன�ோ – டு இயைந்த சமு–தாய நலன் சார்ந்த எண்–ணங்–க– ளைச் செயல்–ப–டுத்த முனை–வீர்–கள். கலைத்–து– – ர் புதிய ஒப்–பந்–தங்–கள – ைப் பெறு–வத – ற்–குத் றை–யின தீவிர முயற்–சிகள – ை மேற்–க�ொள்ள வேண்–டியி – ரு – க்– கும். ஆனா–லும் உங்–கள் சுய க�ௌர–வத்–துக்–குப் பங்–கம் ஏற்–பட – ாது. சக கலை–ஞர்–களி – ன் உத–விய – ால் உங்–களி – ன் திற–மைகள – ை வளர்த்–துக் க�ொள்–வீர்– கள். மாண–வர்–களு – க்கு கல்வி பற்–றிய கவ–லையை தவிர்த்து கூடு–தல் கவ–னத்–துடன் – படிப்–பது நல்–லது. பரி–கா–ரம்: சனிக்–கிழ – மை – யி – ல் எள் சாதம் சனி பக– வா–னுக்கு நிவே–தன – ம் செய்து காகத்–திற்கு வைக்க கஷ்– ட ங்– க ள் குறை யும். உடல் ஆர�ோக்– ய ம் உண்–டா–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: ஞாயிறு, செவ்–வாய், வியா–ழன்.
மீனம்: அடுத்–தவ – ரை பயன்–படு – த்தி பல காரி– ய ங்– கள ை சாதிக்– கு ம் திறமை உடைய மீன ராசி– யி – னரே! நீங்–கள் ப�ொது வாழ்க்–கை– யில் புகழ் பெறு–வீர்–கள். மற்–ற–வர் க–ளுக்கு அனைத்து நேரத்–தி–லும் உதவி செய்–வீர்–கள். இந்த கால–கட்–டத்–தில் ராசி– நா–தன் குரு–வும் - தன பாக்–யா–தி–பதி செவ்–வா–யும் ராசி–யைப் பார்க்–கிற – ார்–கள். செல–வுக – ள் குறை–யும். த�ொழில் ஸ்தா–னா–தி–பதி குரு ராசி–யைப் பார்க்க, த�ொழில் ஸ்தா–னத்–தில் செவ்–வாய் இருக்–கி–றார். த�ொழில், வியா–பா–ரம் சற்று நிதா–ன–மாக நடந்–தா– லும் எதிர்–பார்த்த லாபம் கிடைக்–கும். த�ொழிலை விரி–வு–ப–டுத்–து–வ–தற்–கான வேகம் கூடும். சரக்–கு– களை வாங்–கும்–ப�ோது கவ–னித்து வாங்–கு–வ–தும் பாது–காப்–பாக வைப்–ப–தும் நல்–லது. உத்–ய�ோ– கத்–தில் இருப்–ப–வர்–கள் கூடு–த–லாக பணி–யாற்ற வேண்டி இருக்–கும். பதவி உயர்வு கிடைக்–கல – ாம். குடும்ப ஸ்தா– ன ா– தி – ப – தி – ய ான செவ்– வ ாய் ராசி–யைப் பார்ப்–ப–தால் குடும்–பத்–தில் இருப்–ப– வர்–க–ளு–டன் க�ோபப்–ப–டா–மல் நிதா–ன–மாக பேசி அனு– ச – ரி த்துச் செல்– வ து நல்– ல து. சக�ோ– த – ர ர் வகை–யில் உதவி கிடைப்–ப–தில் தாம–தம் உண்– டா– க – ல ாம். உடல் ஆர�ோக்– கி – ய த்– தி ல் கவ– ன ம் தேவை. கண–வன், மனை–விக்–கி–டையே இருந்த மனஸ்– த ா– ப ம் நீங்– கு ம். விருந்து நிகழ்ச்– சி – யி ல்
கலந்து க�ொள்வீர்–கள். வீடு மனை சம்–பந்–த–மான இடங்–க–ளில் அனைத்து வித–மான முன்–னேற்–றம் கிடைக்–கும். பெண்–களு – க்கு ஆடை, ஆப–ரண – ங்–கள் வாங்–கும் எண்–ணம் அதி–க–ரிக்–கும். நிதா–ன–மா–கப் பேசி மற்–ற–வர்–க–ளி–டம் அனு–ச–ரித்–துச் செல்–வது காரிய வெற்–றிக்கு உத–வும். அர–சி–யல்–வா–தி–கள், கட்–சி–யின் மேலி–டத்–தில், கணி–ச–மான ஆத–ர–வைப் பெறு–வீர்–கள். அதே–சம – ய – ம் த�ொண்–டர்–கள் உங்–களி – – டம் சற்று பாரா–முக – ம – ா–கவே நடந்து க�ொள்–வார்–கள். அத–னால் க�ோபப்–பட – ா–மல் விவே–கத்–துடன் – விட்–டுக் க�ொடுத்து நடந்து க�ொண்டு, அவர்–களி – ன் தேவை–க– ளைப் பூர்த்தி செய்து மனங்–களை வெல்–லுங்–கள். கலைத்–துறை – யி – ன – ரு – க்கு அனைத்து வேலை–களு – ம் சுமு–க–மாக முடி–யும். உங்–க–ளைத் தேடிப் புதிய வாய்ப்–பு–கள் வரும். திற–மை–களை வெளிப்–ப–டுத்– து–வ–தற்–கான சந்–தர்ப்–பங்–கள் தாமா–கவே அமை– யும். ப�ொரு–ளா–தார வச–தி–க–ளில் முன்–னேற்–றம் ஏற்–ப–டும். மாண–வர்–க–ள் கல்–விக்கு தேவை–யான உப–க–ர–ணங்–கள், புத்–த–கங்–கள் வாங்–கு–வீர்–கள். கூடு–த–லாக நேரம் ஒதுக்கி பாடங்–களை படிக்க வேண்–டி–யி–ருக்–கும். பரி–கா–ரம்: குல தெய்–வத்தை தீபம் ஏற்றி வணங்கி வரு–வது குழப்–பத்தை ப�ோக்–கும். செல்–வம் செல்– வாக்கு உய–ரச் செய்–யும். தடை, தாம–தம் நீங்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: செவ்– வ ாய், வியா– ழ ன், வெள்ளி. ðô¡
49
16-30 செப்டம்பர் 2016
ஒரு புதிய சிந்தனை ரா
ம– கி – ரு ஷ்ணா மிஷ– ன ைப் ப�ோல, உத்–தரப் பிர–தேச – ம் ஷாஜ–ஹான்–பூரி – ல் ராம–சந்த்ர மிஷன் என்று ஒன்று
இருக்–கி–றது. இத– னு – ட ைய ஸ்தா– ப – க ர் மகாத்மா ராம் சந்த்–ரஜி ஆவார்–கள். அவர்– க – ள ைப் பற்– றி ய விவ– ர ங்– க – ள�ோ டு,
50
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
அவர்–கள் எழு–திய ‘சத்–ய�ோ–த–யம்’ என்ற புத்–த– கத்–தின் தமி–ழாக்–கம் ஒன்–றை–யும், சேலத்–தைச் சேர்ந்த நண்–பர் திரு–வேங்–க–டம் என்–பார் எனக்கு அனுப்–பி–யி–ருந்–தார். இந்து மதத்–தில் அவர் ஒரு புதிய மார்க்–கத்தை உப–தே–சிக்–கி–றார். எனக்– கு த் தெரிந்– த – வ ரை இந்த மார்க்– க ம்
மற்–ற–வர்–கள் ச�ொல்–லாத ஒன்–றா–கும். விக்–கி–ரக ஆரா–த–னையை வெறும் ஸ்தூல ஆரா– த னை என்று வரு– ணி த்து, அது மனத்– தின் உள் ந�ோக்–கத்தை அதி– க – மா– க ப் பூர்த்தி செய்–வதி – ல்லை என்று சிலர் கூறி–யிரு – க்–கிற – ார்–கள். வெறும் ஸ்தூல வழி–பாட்–டில் சிக்–கி–ய–வர்–கள் பெரும் ஆன்–மி–கப் பயிற்–சி–யைப் பெற்–ற–தில்லை என்று அவர்–கள் வாதிக்–கி–றார்–கள். ராம் சந்த்–ர–ஜி–யும் அதைத்–தான் கூறு–கி–றார் என்–றா–லும், மற்–ற–வர்–கள் கூறாத புதிய கருத்–து– க–ளை–யும் கூறு–கி–றார். க�ோஷ்டி பஜ–னை–கள – ைப் பற்றி அவர் கூறும்– ப�ோது, கூட்–ட–மாக உட்–கார்ந்து பஜனை செய்–வ– தில், தெய்–வத் தியா–னம் விருப்–பத்தை நிறை– வேற்–று–வ–தில்லை என்–கி–றார். விக்– கி – ர க ஆரா– த – ன ை– யு ம், பஜ– ன ை– க – ளு ம் பக்–கு–வ–மில்–லாத தாழ்ந்த நிலை–யில் - ஆரம்ப நிலை–யில் மட்–டுமே பயன்–ப–டும் என்–கி–றார். சாதா–ர–ண–மாக, இன்–றைய இளை–ஞர்–க–ளின் மனத்–தில் இதே சிந்–தனை த�ோன்–றி–யி–ருப்–பது கவ–னிக்–கத்–தக்–கது. ‘‘க�ோயி– லு க்– கு ப் ப�ோய் கூட்– ட த்– த�ோ டு க�ோவிந்தா ப�ோடு–வ–தில் என்ன கிடைக்–கி–றது?’’ ‘‘பஜ–னைப் பாடல்–களை சத்–தம் ப�ோட்–டுப் பாடு–வ–தில் என்ன பயன் இருக்–கி–றது?’’ - என்–றுத – ான் இளை–ஞர்–களு – ம் கேட்–கிற – ார்–கள். ஆத்–மா–வுக்கு அமை–திப் பயிற்சி அளிப்–பது பற்–றி–யும், மனத்–தின் கடி–வா–ளங்–களை இழுத்– துப் பிடிப்–பது பற்–றி–யும், ராம் சந்த்–ர–ஜி–யின் கருத்–து–கள் சுவை–யாக இருக்–கின்–றன. முழுப் பிர–யத்–தன – த்–த�ோடு தனி–யா–க தியா–னம் ெசய்–வதை அவர் வற்–பு–றுத்–து–கி–றார்.
17 இவை அனைத்– தை – யு ம்– வி ட, லெள– கீ க வாழ்க்–கை–யில் இருப்–ப–வர்–க–ளுக்கு ஒட்–டு–ம�ொத்–த– மா–க பற்–றற்ற வாழ்க்–கை–யை–யும், துறவி வாழ்க்– கை–யை–யும் ப�ோதிப்–பதை அவர் கண்–டிப்–ப–தில் அர்த்–த–மி–ருக்–கி–றது. குடும்ப வாழ்க்–கை–யில் இருந்து க�ொண்டே
பற்–று–க–ளை சம–நி–லைப்–ப–டுத்தி, அள–வற்ற ஆசை– யின்–றி பண்–பா–டாக வாழும் வாழ்க்–கை–யிலே மத– ப�ோ–தன – ை–களை ப�ோதிக்க வேண்–டுமெ – ன்–கிற – ார். நூற்–றுக்–குத் த�ொண்–ணூறு பேர் லெள–கீக வாழ்க்– கை – யி ன் இச்– சை க்கு ஆட்– ப ட்டு வாழ விரும்–பு–கி–றார்–கள். த�ொல்– லை – க – ள ை– யு ம், துன்– ப ங்– க – ள ையும் ðô¡
51
16-30 செப்டம்பர் 2016
க ா ணு ம் – ப � ோ து , அ வ ர் – க ள் வே த ன ை அடை–கி–றார்–கள். அந்த வேத–னை–யை சாக்–கா–கக் க�ொண்டு, ‘அவர்–களை வீட்–டை–விட்டு ஓடு’ என்று ப�ோதிப்–பது என்ன நியா–யம் என்று கேட்–கி–றார். அவர் கூறு–கி–றார், ‘‘உபத் – தி – ர – வ ங்– க – ளு ம் இடுக்– க ண்– க – ளு ம் ஜீவி–தத்–தில் பூர–ணம – ாக இல்–லா–மற் ப�ோவ–தென்–பது நடக்–காத காரி–யம்; இயற்–கைக்–கும் மாறா–னது. உண்–மை–யில், அவை நமது மேன்–மைக்–கா–கவே ஏற்–பட்–டவை. அவை ந�ோயா–ளிக்கு ஆர�ோக்–கி– யம் உண்–டா–வ–தற்–கா–கக் கசப்பு மாத்–தி–ரை–கள் க�ொடுப்–பது ப�ோலா–கும். மிக உயர்ந்த நல்ல வஸ்–து–வா–னா–லும், சரி–யான முறை–யில் உப–ய�ோ– கப்– ப – டு த்– த ாது ப�ோனால், உபத்– தி – ர – வ ங்– க ளை விளை–விக்–கும். துன்–பங்–க–ளின் விஷ–ய–மும் இப்–ப– டியே எவற்–றையு – ம் சரி–யான காலத்– தில், சரி–யான முறை–யில், சரி–யாக உப–ய�ோ–கித்–தால், நாள–டை–வில் அ வை ந ற் – ப – ல ன ை அ ளி ப் – பது திண்– ண ம். உண்– மை – யி ல் துன்–பங்–களே நமக்கு மேன்–மை– யான வழி–காட்–டி–கள். அவற்–றால் நமது மார்க்–கம் செம்–மைப்–ப–டு – கி – ற து. சாமா– னி ய வாழ்க்– கை – யில் ஈடு–பட்–டுள்ள மனி–த–னுக்கு – ரு – க்– அவ–னை சரி–யான முறை–யிலி கச் செய்–ய துன்–பங்–கள் மிக–வும் உத– வி – ய ா– யி – ரு க்– கு ம். குடும்– ப க் கஷ்–டங்–க–ளை–யும், உலக வாழ்க்– கை– யி ல் உண்– டா – கு ம் துய– ர ங்– க–ளை–யும் பற்றி எனது குரு–நா–தர் இப்–ப–டிச் ச�ொல்–வ–துண்டு: ‘நமது இல்–லமே அமை–தியு – ம் ப�ொறு–மை– யும் அடைய நாம் பயி–லு–மி–டம். கிரு–ஹஸ்–தாச்–ரம – த்–தில் நாம் படும் வறுமை, இடுக்–கண்–கள – ைப் பத–றாது ப�ொறுப்–பது நாம் இயற்–றும் பெருந்–த–வம். இத–னி–லும் உய–ரிய தவம் வேற�ொன்–று–மில்லை. இப்–ப–டிப்–பட்ட சந்– தர்ப்–பத்–தில் நாம் என்ன செய்ய வேண்–டுமெ – ன்– றால், க�ோபத்–திற்–கா–வது, துக்–கத்–திற்–கா–வது இடங்– க�ொ– டா – ம ல், குறை– கூ – று ம் மனப்– பா ன்– மையை ஒழித்து நமது குற்–றத்–திற்–கா–கவே நாம் அனு–ப– விக்–கிற�ோ – ம் என்று நினைத்து, சாந்த மனத்–துட – ன் ப�ொறு– மை – ய ாய் இருக்க ேவண்– டு ம். காட்– டி ல் தனித்த வாழ்–வும், உலக விஷ–யங்–க–ளில் கலக்– காது விலகி நிற்–றலு – ம் சில–ருக்–குப் ப�ொறு–மையை – – யும், அமை–தி–யை–யும் பழ–கச் சாத–னங்–க–ளா–கும். ஆனால், நமக்–குப் பந்–து–மித்–தி–ரர்–க–ளின் இகழ்ச்–சி– யும், சுடு–ச�ொற்–களு – ம் அரிய பெரிய தவத்–திற்–க�ொப்– பாகி வெற்–றிக்கு ஒப்–பற்ற சாத–னங்–களா – கி – ன்–றன.’ ‘‘உண்–மை–யில் துன்–பங்–க–ளை–யும், சடங்–கு– க–ளை–யும் நாம் அமை–தியு – ட – ன் ப�ொறுத்–த�ோமே – ய – ா– கில், அவை நம்மை மேம்–பாட்–ட–டை–யச் செய்து, மேல்–நிலை – க – ளு – க்–குச் செல்–வத – ற்கு வேண்–டிய முக்– கிய சாத–னங்–களா – க ஆகும். அங்–ஙன – ம் அல்–லாது முர–ணான வழி–யில் உப–ய�ோ–கித்–த�ோ–மே–யா–கில்,
நற்–ப–லன் அழிந்–து–ப�ோய் நாம–டை–ய–வி–ருக்–கும் ஆதா–யம் கெட்–டுப் ப�ோகும்–’’ ‘‘பரித்– தி – ய ா– க ம், அதா– வ து, பற்– று – த – ல ற்ற தன்மை, ஒரு முக்–கிய நிலை என்–ப–தில் சந்–தே–க– – – மில்லை. பற்–றற்–றா–லன்றி மாயை–யின் சிக்–கல்–களி லி–ருந்து தப்–பமு – டி – ய – ாது. ஆனால், நாம் மனையை விட்–ட–கன்று, குடும்–பம், லெள–கீக விஷ–யங்–கள் எல்–லா–வற்–றை–யும் புறக்–க–ணித்–துத் துறவு பூண்டு சந்–நி–யா–சி–யாக வேண்–டி–ய–தில்லை. இல்–ல–றத்–தை– யும், இல்–வாழ்க்–கை–யை–யும் துறந்து உலக பந்–த– யங்–களை விட்–டுவி – ட்டு ஏகாந்–தத்தை நாடி நிற்–பதே பற்–றற்–றுப் ப�ோவ–தற்கு ஒரே சாத–னம் என்–னும் க�ொள்–கையை நான் ஒப்–புக் க�ொள்–ள–மாட்–டேன். பலாத்–கார முறை–யில் சர்–வ–சங்க பரித்–தி–யா–கம் செய்–வது நிஜ–மா–னத – ன்று. ஏனெ–னில் உல–கத்–தைத் துறந்–து–விட்–டாற் ப�ோலத் த�ோன்–றி–னா–லும்–கூட, உட்–க–ருத்–தில் அவர்–கள் உல–கத்– தைப் பற்–றிக்–க�ொண்டே நிற்–கக் கூடும். இல்–லற வாழ்க்–கை–யில் நாம் அநேக விஷ– ய ங்– க ளை கவ– னி க்க வேண்– டு – மெ ன்– ப – தி ல் சந்–தே–க–மில்லை. சம்–சா–ரத்–தைத் தாங்க வேண்– டு ம். மக்– க – ளி ன் கல்– வி க்கு வேண்– டி ய ஏற்– பா டு – க – ள ைச் செய்ய வேண்– டு ம். அவர்–கள் வேண்–டு –வ –ன–வ ற்றை அளித்து, அவர்–களை வெப்–பம், குளிர், ந�ோய், துன்– ப ங்– க ள், மற்– றெ ல்– ல ா– வ ற்– றி – லி – ரு ந்– து ம் காப்– பாற்ற வேண்– டு ம். இப்– ப டி முக்–கி–ய–மாக வேண்–டி–ய–வற்–றிற்– காக நாம் பண–மும் ஆஸ்–தி–யும் சம்–பா–திக்–கி–ற�ோம்.’’ ‘‘இப்– ப டி நாம் சம்– பந் – த ப் –பட்–டுள்ள விஷ–யங்–க–ளில் அளவு கடந்து பற்– று – த ல் க�ொள்– வ தே உண்– மை – யி ல் தீமை– ய ா– கு ம். இதுவே நமது இடுக்–கண்–களு – க்கு முக்–கிய – க் கார–ணம். ஆனால், விருப்பு, வெறுப்–பற்று நமது கடமை என்று நாம் காரி–யங்–க–ளைச் செய்–வ�ோ–மா–கில், உல–கப் பற்–று– தல்–க–ளி–னின்று ஒரு–வாறு வில–கி–ய–வ–ராகி, அநேக உடை–மை–க–ளைப் படைத்து அவற்–றைக் கையா– ளு–ப–வ–ரா–யி–ருப்–பி–னும், உண்–மை–யில் உல–கைத் துறந்–த–வ–ரா–கி–ற�ோம். இத்–தன்–மை–யில் உடை–மை– கள் பல–வா–னால் நமக்கு ஒப்–ப–டைக்–கப்–பட்–டுள்ள தர்–மத்–தைச் செய்–வ–தற்–கா–கக் க�ொடுக்–கப்–பட்–டுள்– ளவை என்–ப–தும் தெளி–வா–கும். சங்க பரித்–தி–யா–க– மென்–பத – ற்கு உல–கப் பற்–றற்–றுப் ப�ோதல் என்–பது உண்–மை–யான ப�ொரு–ளாம். உடை–மை–கள் இல்– லாது ப�ோவ–தென்–பது ப�ொரு–ளாக – ாது. ஆகை–யால், இன்–றி–ய–மை–யா–த–வாறு ஆஸ்–தி–க–ளைப் பெற்று உல–கத்–து–டன் சம்–பந்–தம் க�ொண்–டுள்ள இல்–லற வாழ்க்–கையை, விஷ–யங்–க–ளில் அள–வுக்கு மிஞ்– சிய பற்–றற்று நடத்–தி–னால், பரித்–தி–யா–கத்–திற்–கும், அதன் விளை–வான சத்–திய நிலை எய்–துவ – த – ற்–கும் இவை தடை–யாக மாட்டா. ‘‘எண்–ணற்ற மகான்–கள் ஆயுள் முழு–வ–தும்
கவிஞர்
கண்ணதாசன்
52
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
இல்– ல ற வாழ்க்– கையை நடத்– தி க் க�ொண்டே மக�ோன்–ன–த–மான பூர்–ணத்–து–வத்தை அடைந்–தி– ருக்–கின்–ற–னர். பரித்–தி–யா–கம் என்–பது மனத்–தின் உள்–நிலை, அது வஸ்–து–க–ளின் நிலை–யற்–ற–தும் மாறு–படு – வ – து – ம – ான தன்–மையை உணர்த்–துவ – த�ோ – டு அவற்–றின்–மேல் அநிச்–சையை உண்–டுப – ண்–ணும். மேலும் நித்–திய – ம – ா–னது – ம், மாறு–பாடே இல்–லா–தது – – மான சத்–திய – த்–தின் மேலேயே ந�ோக்–கம் நிலைத்து, விருப்பு, வெறுப்பு என்– னு ம் உணர்ச்– சி – க – ளு ம் அற்–றுப் ப�ோகும். உண்–மை–யான வைராக்–கி–யம் (Renunciation) என்–பது இதுவே.’’ ‘‘நமது மனத்–தின்–கண் இந்–தப் பாவம் ஏற்–பட்–ட– தும் நமக்–குப் பற்–றற்–றுப்–ப�ோகும். கிடைத்த மட்–டும் திருப்–திய – ட – ைந்–திரு – ப்–ப�ோம். பற்–றற்–றுப் ப�ோகவே, ஸம்ஸ்–கா–ரங்–கள் உண்–டா–வது நின்–று–ப�ோ–கும். இப்–ப�ொ–ழுது எஞ்–சி–யுள்–ளது யாதெ–னில், இது– வரை சேமித்த ஸம்ஸ்–கா–ரங்–களை, ஜீவி–தத்–தில் அனு–ப–வித்–துக் கழிப்–பதே. பிர–கி–ரு–தி–யும் ஸம்ஸ் –கா–ரங்–களை காரண சரீ–ரத்–துட – ன் அனு–ப–வித்–துத் தீர்த்– து க் க�ொள்– வ – த ற்– க ா– க த் தக்க இடத்– தை ச் சிருஷ்டி செய்து நமக்கு உதவி செய்–யும். இப்–ப– டி–யா–கப் புரை–கள் கரைந்து ப�ோன–தும் நாம் சூக்ஷ்–ம– ரூ–பம் அடைந்து நிற்–கின்–ற�ோம்–’’ ‘‘நமது எண்– ணங்–க–ளை–யும், செயல்–க–ளை– யும் அடக்–கு–வ–தற்கு சதா ஒலித்–துக் க�ொண்–டே– யி–ருக்–கும் மனம் சரி–யான முறை–யில் வேலை செய்–கின்–றதா என்–பதை கவ–னிக்க வேண்–டும். மத–ப�ோ–த–கர்–கள் மிக்க கசந்த வார்த்–தை–க–ளால், மன–தைக் கடிந்து தூஷித்து, அதற்கு கெட்ட பெயர்– கள் எல்–லாம் இட்டு, அதை நமது பெரிய விர�ோதி – ப் பல–முறை கேட்–டிரு என்று பழிப்–பதை – க்–கின்–றேன். இதன் கார–ணம் வெட்ட வெளிச்–சம – ா–கத் தெரி–யும். அவர்–கள் நம்–மிலு – ள்ள தீமை–கள் எல்–லா–வற்–றிற்–கும் மனமே கார–ணம் என்று நினைக்–கிற – ார்–கள். அதன் கார–ண–மாக மனம் ப�ோன ப�ோக்கே ப�ோகாது. அதை நசுக்– கி – வி ட வேண்– டு – மெ ன்று ஜனங்– க – ளுக்–குப் புத்தி புகட்–டு–வர். ஆனால், ஜனங்–கள் மனத்–தின் கவ–னத் தன்–மை–யைக் கட்–டுப்–ப–டுத்– தவ�ோ, அதன் ச�ொற்–படி கேளா–தி–ருக்–கவ�ோ முடி– யா–மல் இருக்–கின்–றன – ர். ‘‘க�ோட்–பா–டு–க–ளைச் சார்ந்து ச�ொல்–லப்–பட்ட புத்–திம – தி – க – ளு – ம், உபந்–நிய – ா–சங்–களு – ம் க�ொஞ்–சமு – ம் உப–ய�ோக – ப்–படு – வ – தி – ல்லை. உபந்–நிய – ா–சங்–கள – ைக் கேட்ட எவ–ரும் மன–ம–டக்–கு–தல் என்–பதை நடை மு–றை–யில் அடைந்–ததே – –யில்லை. மேலும் தற்–கா– லச் சூழ்–நிலை – க – ளு – ம், சந்–தர்ப்–பங்–களு – ம், மனத்தை மேன்–மே–லும் சலிக்–கச் செய்–கின்–றன. இக்–கா–லத்– தில் ஒவ்–வ�ொ–ரு–வ–ரும் ஜீவி–தம் நடப்–பதே கடும் ப�ோரெ–ன–வும், வறுமை, பாது–காப்–பில்–லாமை, இடுக்–கண்–கள், ப�ோட்–டி–கள் என்–னு–மி–வற்–றால் பாதிக்–கப்–பட்–டிரு – ப்–பத – ா–கவு – ம் அவற்–றின் விளை–வி– னின்று தாம் விலகி நிற்க முடி–யா–தென்–றும் நினைப்– பர். இத–னால் எப்–ப�ோ–தும் அமை–தி–யின்–மை–யும், மன சஞ்–ச–ல–மும் ஏற்–ப–டும். இந்–தப் பாவம் நமது சுவா–சத்–தி–லும் கலந்து உட்–சென்று சூழ்–நிலை சந்–தர்ப்–பங்–க–ளுக்கு ஏற்ப இழுத்–துச் செல்–லும். நமது தனி–மைய – ா–னது காற்–றுக் காட்–டிப – �ோல் நமது
பாதம் ப�ோகும் ப�ோக்–கி–லேயே ப�ோகும் தனது தைரிய சாக–ஸங்–க–ளால், இதை எவன் எதிர்த்து நின்று பாதிக்–கப்–ப–டா–மல் தன்–னைக் காத்–துக் ெகாள்–கி–றான�ோ அவனே தீரன்–’’. ராம்–சந்த்–ர–ஜி–யின் இந்–தக் கருத்தை நான் – ன். முழு மனத்–த�ோடு ஒப்–புக் க�ொள்–கிறே இந்–தத் த�ொடர் கட்–டுரை – யி – ன் ஆரம்–பக் கட்–டத்– தி–லேயே இதை நான் கூறி–யி–ருக்–கி–றேன். வாழ்க்– கையை வாழ்க்– கை – ய ாக ஒப்– பு க் க�ொண்டு, துன்–பங்–கள் வந்தே தீரும் என்–ப–தைப் ப�ோதித்து, வரு–கிற துன்–பங்–களை எப்–ப–டிச் சமா– ளிப்–பது என்று ய�ோச–னை–யும் ச�ொன்–னால், சரா–சரி மனி–த–னுக்கு அது வழி காட்–டும். மதத்–தின் மீது பற்–று–த–லை–யும் ஏற்–ப–டுத்–தும். நான் படித்–த–வரை, பக–வான் ராம–கி–ருஷ்ண பர–ம–ஹம்–சர் கட–வுளை அடை–யும் வழி என்று ச�ொன்–னவை எல்–லாம் முழுக்க முழுக்–கப் பந்–த– பா–சங்–களை அறுத்–தெ–றிந்–து–விட்டு வாழ்க்கை பற்–றி–ய–ன–வா–கவே இருக்–கின்–றன. குடும்ப வாழ்க்–கையை நடத்–திக் க�ொண்டே ஒரு–வன் ய�ோகி–யாக முடி–யும். மகான் ஆக முடி–யும்; முக்–தி–ய–டை–ய–வும் முடி–யும்; அதற்–கான வழியை இந்–தும – த ப�ோத–கர்–கள் அதி–கம் ச�ொல்–லவி – ல்லை என்–பதே என் கருத்து. வள்–ளு–வன் அதை வலி–யு–றுத்–தி–யி–ருக்–கி–றான். இல்–ல–றத்–தில் துற–வ–றம் என்ற தலைப்–பில் ச�ொன்–னவ – ர்–கள்–கூட ஒரு கட்–டத்–தில் மனை–வியை – த் தாய்–ப�ோ–லப் பாவிக்–கச் ச�ொல்–லியி – ரு – க்–கிற – ார்–கள். உ ட ல் இ ச் – சை – க – ளி – லி – ரு ந் து வி டு – ப – ட ச் ச�ொல்–லி–யி–ருக்–கி–றார்–கள். ராம்–சந்த்–ரஜி எதி–லிரு – ந்–தும் விடு–பட – ச் ச�ொல்– ல–வில்லை. அதற்கு ஒரு அளவை நிர்–ண–யித்து க�ொள்–ளச் ச�ொல்–லு–கி–றார். அந்த அளவு என்– ப து ஏறக்– கு – றை – ய த் திருக்–கு–றளை ஒட்–டியே இருக்–கி–றது. பக–வத் கீதை–யில் பரந்–தா–மன் கூறும் மனத்–தின் சம–நி–லையே, வள்–ளு–வ–ரும் ராம்–சந்த்–ர–ஜி–யும் வலி–யு–றுத்–தும் அள–வா–கும். இன்–பங்–க–ளையே அனு–ப–விக்–கா–மல் ஒரு–வன் துறவு பூண்–டால், அந்த இன்–பத்தை ந�ோக்–கியே அவன் மனம் ஓடிக்–க�ொண்–டி–ருக்–கும். அவன் எந்–தக் காலத்–தி–லும் முழு ஞானம் பெற முடி–யாது. அனு– ப – வி த்து ஞானம் பெற்– ற – வ ர்– க ள்– த ான் தலை–சிற – ந்த ஞானி–களா – க – க் காட்–சிய – ளி – க்–கிற – ார்–கள். பற்–றற்ற வாழ்க்கை என்–பத – ற்கு ராம்–சந்த்–ரஜி க�ொடுக்–கும் விளக்–கத்தை நவ–நா–க–ரிக இளை–ஞர்– கள்–கூட விரும்பி ஏற்–றுக் க�ொள்–ளு–வார்–கள். சத்–தி–யம் உத–ய–மா–வ–தற்–குத் தத்–து–வ–ரீ–தி–யா–க– வும், பிரத்–தி–யட்–சக் கண்–ண�ோட்–டத்–தி–லும் அவர் ச�ொல்–லும் வழி–கள – ைச் ‘சத்–ய�ோத – ய – ம்’ என்ற நூல் தெளி–வாக விவ–ரிக்–கின்–றது. இந்–நூலை – க் கல்–லூரி – க – ளி – ல் பாடப் புத்–தக – ம – ாக வைப்–ப–து –கூட ப�ொருத்–த –மா–ன து என்–ப து என் கருத்து. இந்–தத் தமிழ் நூல் கிடைக்–கு–மி–டம் : ராம்– சந்த்–ர–மி–ஷன், ஷாஜ–கான்–பூர். (உ.பி.) ðô¡
53
16-30 செப்டம்பர் 2016
வரும் - ஏற்றுக்கொள்; தரும் - பெற்றுக்கொள்!
லெள
–கீக வாழ்–கை–யில் நாம் தவம் செய்–கி–ற�ோம் என்–றும், அந்–தத் தவம் எத்–தகை – –யது என்–றும் விளக்கி, ராம்–சந்த்– ரஜி கூறி–யுள்ள கருத்–து–களை நாம் பார்த்–த�ோம். உலக இச்–சைக – ளு – ட – னேயே – உடை–மைக – ள – ை– யும் பெற்–று பற்–றற்று வாழ்–வது என்ற கருத்து மிக–வும் புதி–யது. நம்–மு–டைய சுற்–றத்–தா–ரும், நண்–பர்–க–ளும், ஊழி–யர்–க–ளும் நமக்கு இழைக்–கின்ற துய–ரங்–க– ளால் நமது மனம் பக்–கு–வப்–ப–டு–கி–றது என்–கி–றார் அவர். அது மிக–வும் உண்மை. சிலர் நாக்– கி – லு ம் உடம்– பி – லு ம் ஊசி– யை க் குத்–திக் க�ொள்–கி–றார்–கள். சிலர் கூர்–மைய – ான ஆணி–களி – ன் மீது படுத்–துப் புர–ளுகி – ற – ார்–கள். சிலர் கண்–ணாடி – த் துண்–டுக – ளை விழுங்–கிக் காட்–டு–கி–றார்–கள். இந்த ய�ோகங்–கள் எல்–லாம் சரீ–ரத்–தின் புறத்– த�ோற்–றம் பதப்–ப–டுத்–தப்–பட்டு பக்–கு–வம் பெற்–று– விட்–ட–தைக் குறிக்–கின்–றன. கடுந்–துன்–பங்–க–ளைத் தாங்–கிக் க�ொள்–வ–தன் மூலம் சரீ– ர ம் ய�ோகம் செய்– வ – து – ப �ோல், பிறர் நமக்கு இழைக்–கும் துன்–பங்–க–ளைத் தாங்–கிக் க�ொள்–வ–தன் மூலம் உள்–ளம் தவம் செய்–கி–றது. ஆரம்– ப க் கட்– ட த்– தி ல் சிறிய துன்– ப ங்– கூ – ட ப் பெரி–தா–கத் தெரி–யும். அது வளர வளர உள்–ளம் மரத்–துக் க�ொண்டே வரும். ஒரு கட்–டத்–தில் எதை–யும் தாங்–கிக் க�ொள்–கிற சக்தி வந்–து–வி–டும். துன்–பங்–க–ளின் மூலம் உல–கத்–தைக் கற்–றுக் க�ொண்–டவ – ன் ஒரு ஞானி–யைவி – ட – ச் சிறந்த மேதை– யா–கி–வி–டு–கி–றான். ஓர–ளவு துன்–பம் வந்–தால் அழுகை வரு–கி–றது.
54
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
த�ொடர்ந்து துன்– ப ங்– க ள் வந்– து – க�ொண்டே – ற்கு சக்தி இல்–லா–மற் ப�ோய், இருந்–தால், அழு–வத வெறுப்–பும் விரக்–தி–யும் கலந்த சிரிப்பு வரு–கி–றது. ஒரு கட்–டத்–தில் எந்–தத் துய–ரம் வந்–தா–லும் சிரிப்–பது பழக்–க–மா–கி–வி–டு–கி–றது. அதுவே ஞானம் வந்– து – வி ட்– ட – த ென்– ப – த ற்கு அடை–யா–ளம். ஆவீன மழை–ப�ொ–ழிய இல்–லம் வீழ அகத்–த–டி–யான் மெய்–ந�ோவ அடிமை சாக மாவீ–ரம் ப�ோகு–தென்று விதை–க�ொண் ட�ோட வழி–யிலே கடன்–கா–ரன் மறித்–துக் க�ொள்–ளச் சாவ�ோலை க�ொண்–ட�ொ–ருவ – ன் எதிரே த�ோன்–றத் தள்–ள–வ�ொணா விருந்–து–வர சர்ப்–பந் தீண்–டக் க�ோவேந்–தர் உழு–துண்ட கடமை கேட்–கக் குருக்–கள்–வந்து தட்–சணை – க – ள் க�ொடு–என் றாரே! - என்–ற�ொரு பாடல். ஒரு மனி–த–னுக்–கேற்–பட்ட துயர அனு–ப–வ–மாம் இது! கற்–ப–னை–தான்! ஆனால், ஒரே நேரத்–தில் வரும் துய–ரங்–களி – ன் வரி–சை–யைப் பாருங்–கள். பசு மாடு கன்று ப�ோட்–ட–தாம். அடாத மழை பெய்–த–தாம். வீடு விழுந்து விட்–ட–தாம். மனை–விக்–குக் கடு–மைய – ான ந�ோய் வந்–தத – ாம். வேலைக்–கா–ரன் இறந்து ப�ோனா–னாம் வய– லி ல் ஈரம் இருக்– கி – ற து, விதைக்க வேண்–டு–மென்று ஓடி–னா–னாம். வழி–யில் கடன்–கா–ரர்–கள் மடி–யைப் பிடித்து இழுத்–தார்–க–ளாம். ‘‘உன் மகள் இறந்து ப�ோனாள்–’’ என்று சாவுச் செய்–தி–ய�ோடு ஒரு–வன் வந்–தா–னாம். இந்த நேரத்–தில் வீட்–டுக்கு விருந்–தா–ளி–கள் வந்து சேர்ந்–தார்–க–ளாம்.
பாம்பு அவ–னைக் கடித்–து–விட்–ட–தாம். நில–வரி வாங்க அதி–கா–ரி–கள் வந்து நின்–றார் –க–ளாம். குருக்– க – ளு ம் தட்– சி – ணை ப் பாக்– கி க்– க ாக வந்–திருக்–கி–றா–ராம். - ஒரே நேரத்–தில் இவ்–வ–ளவு வந்து சேர்ந்–தால் ஒரு–வ–னுக்கு அழு–கையா வரும்? இவ்–வ–ளவு துன்–பங்–க–ளை–யும் சந்–தித்த பிறகு, ஒரு–வன் மனம் மரத்–துப் ப�ோகும். மரத்– து ப் ப�ோன நிலை– யி ல், துன்– ப ங்– க – ளைக் கண்டு பிடிக்–கா–மல் அலட்–சி–யப்–ப–டுத்–தத் த�ோன்–றும். ‘‘நாமார்க்– கு ம் குடி– ய ல்– ல�ோ ம், நமனை அஞ்–ச�ோம்–’’ என்ற தைரி–யம் வந்–து–வி–டும். சிறி–தள – வு இன்–பமு – ம் பெரி–யத – ா–கத் த�ோன்–றும்; பேராசை அடி–பட்–டுப் ப�ோகும். பல ஆண்– டு – க ள் தவம் செய்து பெறு– கி ற ஞானத்தை விட இந்த ஞானம் அழுத்–த–மா–னது; உண்–மை–யா–னது; உறு–தி–யா–னது. ஆகவே, லெள– கீ க வாழ்க்– கை – த ான் அதில் ஏற்–படு – ம் இன்ப துன்–பங்–கள்–தான் - ஒரு மனி–தன – ைப் பக்–குவ – ம் பெற்ற ஞானி–யாக்–குகி – ன்–றன. எனக்கு இதி–லும் அனு–ப–வம் உண்டு. என் ஞானம் என்–பது என் வாழ்க்கை அனு–ப– வங்–க–ளி–லி–ருந்து திரட்–டப் பெற்ற த�ொகுப்பு நூல். பூனை–யின் மலமே புனுகு ஆவது ப�ோல, ம�ோச– ம ான அனு– ப – வ ங்– க ளே உண்– மை – ய ான அறிவை உண்–டாக்–கு–கின்–றன. அனு–ப–வங்–களே இல்–லா–மல், இரு–பது வய–தி– லேயே ஒரு–வன் பற்–றற்ற வாழ்க்–கையை – த் த�ொடங்– கி–னால், அடுத்–துச் சில ஆண்–டுக – ளி – லேயே – அவன் லெள–கீக வாழ்க்–கைக்–குத் திரும்–பி–வி–டு–வான்! இல்–லை–யேல் கள்–ளத்–த–ன–மான உற–வு–க–ளில் இறங்–கு–வான். அந்–தத் துறவு ப�ோலித்–த–ன–மா–னது. அண்ணா ஒரு முறை ச�ொன்–னது – ப – �ோல் ‘‘படுக்– கை–யில் படுக்க வேண்–டும், பாம்பு வர வேண்–டும்; கடிக்க வேண்–டும்; உயிர் துடிக்க வேண்–டும், – –து–’’ - இப்–ப–டித் தின–மும் ஆனால் சாவு வரக்–கூடா ஒரு– வ – னு க்கு நேர்ந்– த ால், பாம்பே அவ– னு க்கு வேடிக்–கை–யான ஜந்து ஆகி–வி–டும்! பிறகு அது வரு–மென்று தெரிந்தே அவன் படுப்–பான். கடிக்–கும் என்று தெரிந்தே தயா–ரா–யிரு – ப்–பான். கவ–லைப்–பட மாட்–டான். ராம்–சந்த்–ரஜி கூறும் ‘லெள–கீக வாழ்க்–கை– யில் தவம்’ என்–பது இது–தான். யார் யாருக்கு நான் ச�ோறு ப�ோட்–டேன�ோ, அ வ ர் – க ள் எ ல் – ல�ோ – ரு ம் எ ன் கையை க் கடித்–தி–ருக்–கி–றார்–கள். அதி–லிரு – ந்து யாருக்–குப் ப�ோட–லாம், யாருக்–குப் ப�ோடக்–கூடா – து என்ற புத்தி எனக்கு வந்–துவி – ட்–டது. என் படுக்–கை–யி–லும் பாம்பு வந்து என்–னைக் கடித்–தி–ருக்–கி–றது. இப்–ப�ோ–தெல்–லாம் பாம்–பைப் பற்–றிய பயமே எனக்கு இல்–லாது ப�ோய்–விட்–டது. துன்–பம் துன்–பம் என்று ஒவ்–வ�ொரு – வ – ரு – ம் தலை– யி–லடி – த்–துக் க�ொள்–கிற – ார்–களே! அவர்–கள் அந்–தத் துன்–பந்த – ான் தங்–களு – ட – ைய குரு என்–பதை மறந்து ப�ோகி–றார்–கள்.
கிரா–மங்–களி – லே ‘பட்–டறி, கெட்–டறி – ’ என்–பார்–கள். பட்–டால்தான் அறிவு வரும். கெட்–டால்–தான் தெளிவு வரும். அறி–வும் தெளி–வும் வந்த பின்பு ஞானம் வரும். அந்த ஞானத்–திலே அமைதி வரும். அந்த அமை– தி – யி ல் பேராசை, கெட்ட எண்–ணங்–கள் எல்–லாம் அடி–பட்–டுப் ப�ோகும். பற்று அள–வ�ோடு நிற்–கும். உள்–ளம் வெள்–ளை–யடி – க்–கப்–பட்டு நிர்–மல – ம – ாக இருக்–கும். அதுவே ராம்–சந்த்–ரஜி கூறும், ‘லெள–கீக – த்–தில் நாம் செய்–யும் தவம்’. ‘‘எனக்கு என்ன சீர் க�ொடுத்–தீர்–கள்!’’ என்று சக�ோ–தரி ஒரு பக்–கம் கண்–ணீர் வடிப்–பாள். ‘‘ஒரு நகை– யு ண்டா நட்– டு ண்டா?’’ என்று மனைவி உயிரை வாங்–கு–வாள். – த்–திர– ர்–கள், நாம் வாழ்ந்–தா–லும் ஏசு–வார்– பந்–துமி கள்; கெட்–டா–லும் ஏசு–வார்–கள். வறுமை ஒரு பக்–கம் உடலை வாட்–டும். அமை–தி–ய�ோ–டும், நிதா–னத்–த�ோ–டும் இவற்– – ப்–படு – த்–திக் றைச் சமா–ளித்து உள்–ளத்தை ஒரு–முக க�ொண்–டால், இந்–தத் தவம் பலித்–து–வி–டும். எனக்கு வரும் கடி–தங்–களி – ல், ஒவ்–வ�ொரு – ரு – ம் – வ – தை நான் ஒவ்–வ�ொரு வகைத் துய–ரத்–தால் விம்–முவ காணு–கி–றேன். அந்–தத் துய–ரங்–களை அவர்–கள் அலட்–சி–யப் –ப–டுத்–திய�ோ ஜீர–ணித்–த�ோ–தான் அமைதி அடைய வேண்–டும். வருந்தி அழைத்–தா–லும் வாராத வாரா ப�ொருந்–துவ – ன ப�ோமி–னென்–றால் ப�ோக - இருந்– தேங்கி நெஞ்–சம் புண்–ணாக நெடுந்–தூர– ம் தாம்–நினை – ந்து துஞ்–சு–வதே மாந்–தர் த�ொழில் - என்–ற�ொரு வெண்பா. நீ வருந்தி வருந்தி அழைத்–தா–லும் வர–முடி – ய – ா– தவை வர–மாட்டா! உன்– ன�ோ டு ஒட்– டி க் க�ொள்– பவை ப�ோகச் ச�ொன்–னா–லும் ப�ோகா! நினைத்து நினைத்து அழு–வ–தேன்? ராம–சந்–தர– ஜி ெசால்–வது – ப – �ோல், துய–ரங்–களை ஒரு தவம் என்–றெண்ணு. லெள–கீக வாழ்க்–கை–யிலே கிடந்து உழலு. துய–ரங்–களி – ன் மூலம் அனு–பவ – ங்–கள – ைச் சேகரி. இது–தான் உல–கம் என்று முடிவு க�ொள். இது–தான் நமக்கு விதிக்–கப்–பட்ட பாதை என்று அறிந்து க�ொள். இறை–வனை வழி–படு! காலை முதல் மாலை வரை நடந்–த–வற்–றை– யெல்–லாம் இர–விலே மறந்–து–விடு. மறு–நாள் ப�ொழுது மயா–னத்–தில் விடி–யாது அமை–தி–யில் விடி–யும். அளந்து வாழும் மனத்– தி ன் சம– நி லை திரு–ட–னுக்–குக்–கூ–டக் கிடைத்–து–வி–டும்! பரி–தா–பத்–துக்–கு–ரிய கிர–கஸ்–த–னுக்கு அது ஏன் கிடைக்–காது? (த�ொட–ரும்) நன்றி: கண்–ண–தா–சன்– ப–திப்–ப–கம், சென்னை - 600 017. ðô¡
55
16-30 செப்டம்பர் 2016
மண்டோதரிக்கும்
மாணிக்க
வாசகருக்கும்
என்ன சம்பந்தம்? அம்–மையே அப்பா ஒப்–பிலா மணியே அன்–பி–னில் விளைந்த ஆர–முதே ப �ொ ய் ம் – ம ை ய ே ப ெ ரு க் – கி ப் ப�ொழு–தி–னைச் சுருக்–கும் புழுத்–த–லைப் புலை–ய–னேன் தனக்–குச் செம்–மையே ஆய சிவ–ப–தம் அளித்த செல்–வமே! சிவ பெரு–மானே! இம்– ம ையே உன்– ன ைச் சிக்– க ெ– னப் பிடித்–தேன் எங்–கெ–ழுந்–தரு – ளு – வ – தி – னி – யே! - மாணிக்க வாச–கர் ஒரு சம–யம் தசக்–ரீவ – ன் சிவ–பெ–ரும – ா– னது கயி–லாய மலை–யைப் பெயர்க்க முயற்–சித்து, அப்–பெ–ரும – ா–னால் ஒடுக்– கப்–பட்–டான். பின் தன் உடல் நரம்– பு–க–ளைத் திரட்–டி சாம–கா–னம் பாடி மகிழ்–வித்–தான். இறை–வ–னும் அவன் கானத்–தில் மகிழ்ந்து, நெகிழ்ந்து, சந்– தி–ர–ஹா–ஸம் எனும் வாளை வழங்கி, எத்–தனை – மு – றை தசக்–ரீவ – ன – து கையும் தலை–யும் அறு–பட்–டா–லும் மீண்–டும் அவன் அத– னை த் திரும்– பப் பெறு– மாறு வரம் அரு–ளி–னார். இச்–சம்–ப–வத்–தி–னால் ‘ராவ–ணன்’ என்ற பெயர் பெற்ற தசக்– ரீ – வ ன், இலங்கை மீண்– ட – பி ன், சிவ– பூ – ை ஜ– யில் நாட்–டம் க�ொண்டு அதனை விடாது செய்து வந்– த ான் என்று புரா–ணங்–க–ளும் , இதி–கா–சங்–க–ளும்
உமா பாலசுப்பிரம
ணியன்
56
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
தெரி– வி க்– கி ன்றன. ராவ– ண ன் ஒரு பெரும் சிவ பக்–த–னா–ன–தால் அவன் மனைவி, மக்–கள் முத–லிய சுற்–றத்–த–வ–ரும், பிற–ரும், எல்–லாம் வல்ல சிவனை வழி–ப–டு–வ–தில் மிகுந்து ஈடு–பட்–டி–ருந்–த–னர். மண்–ட�ோ–த–ரியை , அவள் அழ–கில் சிறந்–த–வள், மய–னின் மகள், கற்–புக்–கர – சி, ராவ–ணனி – ன் மனைவி என்ற அள–வில்–தான் ப�ொது–வா–கத் தெரிந்–தி–ருக்– கும். ஆனால், அவள் சிவ சிந்–தனை க�ொண்டு எப்–ப�ோது – ம் சிவ பூஜை செய்து தவத்தை நாடு–பவ – ள் என்–பதை பல–ரும் அறிந்–தி–ருக்க வாய்ப்–பில்லை. மண்–ட�ோ–தரி – க்கு இறை–வன – ா–கிய சிவ–பிர – ானை நேரில் தரி–சித்து, களித்து, அன்பு செலுத்தி அருள் பெற–வேண்–டும் என்று வெகு நாட்–க–ளாக ஆசை. ஆனால், அது எவ்–வாறு நடக்–கும் என்ற சிந்–த–னை– யி–லேயே இருந்–தாள். ‘சரி!. தவம் இருந்–து–தான் பார்க்–க–லாமே !’ என எண்ணி சிவனை நினைத்து தவத்–தில் ஆழ்ந்–தாள். இத–னைக் கண்–ணுற்ற இறை–வ–னும் ‘ஆர்–க–லி– சூழ் தென் இலங்கை அழ–க–மர் வண்–ட�ோ–த–ரி–’க்கு அவ–ளுடை – ய தவத்–தின் மேன்மை அறிந்து அவள் விருப்–பப்–படி அவ–ளுக்–குக் காட்–சி–ய–ருள திரு–உ– ளம் க�ொண்–டார். அதன்–ப–டியே தன் பாலி–ருந்து
ஐம்–புலனும் அடங்க அருந்–த–வம் புரிந்து வந்த ஆயி–ரம் முனி–வர்–க–ளைப் பார்த்து , ‘‘இலங்–கை–யில் வாசம் செய்–யும் மங்கை நல்– லாள், மாதர்–குல மாணிக்–கம், கற்–புக்–க–ர–சி– யான மண்–ட�ோ–தரி என்–னைக் குறித்–துப் பல நாட்–க–ளா–கத் தவம் இயற்–றிக் க�ொண்– டி–ருக்–கிற – ாள். அவ–ளுக்கு அவள் நினைக்–கும் உரு–வில் சென்று அருள் புரிய இலங்கை மூதூர் செல்–கின்–ற�ோம். இத்–தல – த்தை விட்டு (உத்– த ர க�ோச மங்கை) நீங்– க ள் யாவ– ரு ம் ஒரு ப�ோதும் நீங்–கா–மல் இருப்–பீர்! நாம் வரும்– வ ரை எம்– ம ால் தங்– க – ளி – ட ம் ஒப்– ப – டைக்–கும் இந்த சிவா–க–மங்–க–ளான வேதச் – ைக் கைவி–டாது காக்–கும் ப�ொறுப்பு சுவ–டிக – ள உங்–களு – டை – ய – து ஆகும். இது என் அன்–பான ஆணை–யா–கும். இலங்கை அர–சன் ராவ–ண– னால் எப்–ப�ொ–ழுது எம் திரு–மேனி தீண்– டப்–ப–டு–கி–றத�ோ அப்–ப�ோது அதற்கு அடை– யா–ள–மாக இக்–கு–ளத்–தின் நடுவே அக்–கி–னிப் பிழம்பு த�ோன்–றும். அது நானே–யா–கும். அப்– ப�ொ–ழுது உங்–க–ளுக்கு நான்–அ–ரு–ளு–வேன்!” என்று அசரீரியாக ஆணை–யிட்–டார்.
திருமுறைக் கதை மாதர் குலத் தில–க–மாக விளங்–கிய மாத– ரசி மண்–ட�ோ–தரி, தன் உள்–ளத்–தில் எவ்–வ–டி– வில் இறை–வனை நினைத்–துத் தவம் இருந்– தாள�ோ அவ்–வ–டி–வா–கிய அழ–கிய குழந்தை உரு–வம் க�ொண்டு இறை–வன் அவள் எதி– ரில் சென்று காட்–சி–ய–ளித்–தார். அந்–த தரி–ச– னத்–தைப் பெற்ற மாத–ரசி தன்னை மறந்து பர–வச – ம – ாகி, கண்–ணா–றக் கண்டு, கைக–ளா–றத் த�ொழுது மெய் சிலிர்த்–துப் –ப�ோய் பிர– மித்து, குழந்தை வடி–வில் வந்–த–வர் யாரென உணர்ந்து, தன் ஆசை நிறை–வேறி – ய – து குறித்து அசை–யாது மலைத்து நின்–றாள். அதே சம–யம் அங்கு வந்த ராவ–ண–னும் அக்–கு–ழந்–தை–யின் அழ–கைக் கண்டு ஆனந்–தம் அடைந்–தவ – ன – ாக, “யார் பெற்–றத�ோ இது ?’’ என்று வின–வின – ான். மண்–ட�ோ–தரி தான் ஈசனை ந�ோக்–கித் தவ–மி–ருந்–த–தை–யும், தன் மன–தில் தனக்–குத் த�ோன்–றிய உரு–வ–மாக அந்–தப் பெரு–மான் காட்சி தந்து அரு–ள–வேண்–டும் என்று தான் ðô¡
57
16-30 செப்டம்பர் 2016
உள–மாற இறை–வ–னி–டம் யாசித்–த– தை–யும் கூறி, அதன் பல–னா–கத் தான் கண்– ணு ற்ற பேர– ழ – கு க் குழந்தை இது என்று விளக்– கம் ச�ொன்– ன ாள். குழந்– தை – யின் உட– லி ல் மாறி மாறித் த�ோன்– றி ய வண்– ண த்– தைக் கண்டு வியப்–புற்ற ராவ–ணன் அக்–குழ – ந்–தையைக் – கையில் எடுத்– துக் க�ொஞ்–ச–லா–னான். அவ்–வ–ள– வில் இறை–வன் திரு–மே–னியை ராவ– ணன் தீண்–டி–ய–தால், சிவ–பெ–ரு–மான் தான் ஏற்–கெ–னவே கூறி–ய–ப–டியே உத்–தர க�ோச மங்–கை–யில் குளத்–தின் நடுவே மிகுந்த ஒளி– யு–டன் கூடிய அக்–னிப்–பி–ழம்–பா–கத் த�ோன்–றி– னார். அது–கண்ட முனி–வர்–க–ளில் ஒரு–வர் தவிர்த்து மற்–றவ – ர்–கள் பர–வச – ம – டை – ந்து, செய்– வ–த–றி–யாது திகைத்து ஜ�ோதி–யில் பாய்ந்து நீரில் மூழ்–கி–னர். அவர்–க–ளில் மிஞ்–சிய ஒரு முனி–வர் மட்–டும், இறை–வன் ஆணை–யிட்– டதை நினைத்து , தம் அறி–வால் உணர்ந்து இறைப் பணி–யில் நிற்–றலே கட–மை–யென்று முடிவு செய்து அத் தீர்த்–தக் கரை–யி–லேயே அமர்ந்–தி–ருந்–தார். இறை–வன் திரும்–ப–வும் குளக்–க–ரைக்கு, கரை–யில் இருந்–த–வர் மூல–மாக நடந்த சேதி அறிந்– த ார். மூழ்– கி ய த�ொள்– ள ா– யி – ற த்– து த்
த�ொண்–ணூற்று ஒன்–பது பேரும், மூழ்–காது இருந்–த–வ–ரு–மாக ஆயி– ர ம் பே ரு க் – கு ம் இ ற ை – வ ன் உமை–ய�ொடு விடை மீத–மர்ந்து காட்சி தந்து தம் சந்– ந தி– யி ல் அனை– வ – ரை – யு ம் இருத்– தி க் க�ொண்–டார் . இத–னால் பெரு–மா–னுக்கு ‘காட்சி க�ொடுத்த நாய–கன்’ என்ற பெய–ரும் விளங்–க–லா–யிற்று. மூழ்–கிய முனி–வர்–கள் யாவ–ரும் ஒவ்– வ�ொரு லிங்க வடி–வில் இறை–வன�ோ – டு ஒன்–றி– னர். அவர்–கள் யாவ–ரும் நடு–வில் இறை–வன் வீற்–றிரு – க்க ஸஹஸ்–ரலி – ங்–கம – ாக அமர்ந்–தன – ர். பின்–னர் தீர்த்–தக் கரை–யில் அமர்ந்–திரு – ந்த எஞ்–சிய முனி–வரை ந�ோக்கி, ‘‘நாம் அளித்த சிவா–க–மங்–களை உம் உயி–ரி–னும் மேலா–கக் கருதி எம் ஆணை–யின்–படி நீர் காத்து வந்–தீர்! எனவே இவ்–வூ–ரின் பாண்–டி–நாட்–டில் ஒரு பழம்–பதி – யி – ல் அவ–தரி – த்து மாணிக்–கவ – ா–சக – ர் என்று அழைக்–கப்–ப–டு–வீர்! உம்–மால் சைவ– மும் தமி–ழும் தழைத்து ஓங்–கு–வ–தாக!’’ என்று அருள் கூறி மங்–கள நாதர் மறைந்–தார். திரு– வா–ச–கத்–தி–லும், உத்–தர க�ோச மங்கை தல புரா–ணத்–திலு – ம் இச்–செய்–தியைக் – காண–லாம். மாணிக்–க–வா–ச–கர் உல–கில் அவ–த–ரித்–த– தற்கு ராவ–ணன் மனைவி மண்–ட�ோ–தரி கார– ணம் என்று கூடச் ச�ொல்–ல–லாம�ோ! மேற்–கண்ட வர–லா–றைக் காணும் மாணிக்–க– வா–ச–க–ரின் பாடல் இத�ோ: ஏர்–த–ரும் ஏழுல கேத்த எவ்–வுரு வுந்–தன் னுரு–வாம் ஆர்–கலி சூழ்–தென் னிலங்கை அழ–க–மர் வண்டோ தரிக்–குப் பேரரு ளின்ப மளித்த பெருந்–துறை மேய பிரா–னைச் சீரிய வாயாற் குயிலே தென்–பாண்டி நாட–னைக் கூவாய் (எட்–டாம் திரு–முறை - குயில் பத்து இரண்–டாம் பாடல்) ப�ொருள்: குயிலே! அழ– கு – ட ன் விளங்– கும் ஏழு– ல – க த்– த ா– ரு ம் வணங்க எவ்– வ கை உரு– வ ங்– க – ளு ம், தன் உரு–வம – ா–கவே உடைய வனாய், நிறைந்த முழக்–க–மு–டைய கடல் சூழ்ந்த தென்– னி – ல ங்– கை – யி ல், அழகு ப�ொருந்– தி ய ராவ– ண ன் மனை– வி – ய ா– கி ய மண்– ட �ோ– த – ரிக்– கு ப் பெருங்– க – ரு – ணை – ய ால் இன்– ப த்– தைக் க�ொடுத்த, திருப்– பெ–ருந்–துற – ை–யில் எழுந்–தரு – ளி – யு – ள்ள பெரு–மா–னைத் தென்–பாண்டி நாட்– டை– யு – டை ய வனைச் சிறந்த உன் வாயி–னால் கூவி அழைப்–பா–யாக.
பெருமாள் முன் வேண்டுதல் மறந்துப�ோவதேன்?
தி
ரு–மலை திருப்–பதி கரு–வ–றைக்– குள் தினம்–தி–னம் நடக்–கும் ஓர் அதி–ச–யம்! ‘‘வரு–ஷத்–துக்கு ஒரு–முற – ை–தான் திருப்– ப – தி க்கு ப�ோக– மு – டி – கி – ற து. அங்–கேயு – ம் பல–மணி – நே – ர காத்–திரு – த்–த– லுக்–குப் பிற–கு–தான் பெரு–மா–ளைப் பாக்க முடி–கி–றது. அந்த ஓரிரு விநா– டி–களு – க்–குள் ‘ஜரு–கண்டி, ஜரு–கண்–டி’ என்று ச�ொல்லி, நம்மை பெரு–மா– ளுக்கு முன்–னா–லி–ருந்து விரட்டி விடு– கி–றார்–கள். கூட்ட நெரி–சலி – ல் க�ோயி–லை–விட்டு வெளியே வந்–த–பி–ற–கு–தான் ‘அடடா, ச ா மி – கி ட்ட வே ண் – டி க் – க – ணு ம் னு நினைச்–சதெ – ல்–லாம் மறந்–துப – �ோச்சே!’ ம். அத�ோடு என்று அங்–கல – ாய்க்–கிற�ோ – பெரு–மாள் என்ன அலங்–கா–ரத்–தில் நமக்கு தரி–சன – ம் அளித்–தார் என்–பது – ம் நினை–வில் இல்–லையே! கூட்ட நெரி– ச – ல ால்– த ான் பெரு– ம ா– ள ைச் சரி–யா–கப் பார்க்க முடி–ய–வில்லை, நம் பிரார்த்–த– னை–யையு – ம் ச�ொல்ல இய–லவி – ல்லை என்று நாமே ஒரு கார–ணம் கற்–பித்–துக்–க�ொண்டு சமா–தா–னமு – ம் அடைந்–தி–ருப்–ப�ோம். ஆ ன ா ல் , உ ண்மை அ து – வ ல் – ல – வ ா ம் . பெரு–மாளை தரி–ச–னம் செய்–யும் கரு–வ–றைப் பகு– தி–யில் இருக்–கும் ஒரு விசேஷ சக்–தி–தான் இப்–படி நம் ஞாப–க–சக்–தியை மழுங்–க–டித்–து–வி–டு–கி–ற–தாம்! சில–ந�ொடி – க – ள்–கூட நம்மை பெரு–மாள் தரி–சன – ம் செய்ய அனு–ம–திப்–ப–தில்லை; அத–னா–லேயே நம் – ல்–கள் நமக்கு மறந்–துவி – ட – ல – ாம். ஆனால், வேண்–டுத க�ோயில் அர்ச்–சக – ர்–கள்,தேவஸ்–தான அதி–கா–ரிக – ள் மட்–டும் கரு–வ–றைக்–குள்ளே, மணிக்–க–ணக்–காக பெரு– ம ா– ள�ோ டு இருக்– கி – ற ார்– க ளே, இவர்– க ள்– தான் எவ்–வ–ளவு சாவ–கா–ச–மாக, மன–நி–றை–வாக வேண்–டிக்–க�ொள்–ள–லாம் என்று நாம் சில–ச–ம–யம் ப�ொறா–மைகூ – ட பட்–டிரு – க்–கிற�ோ – ம். ஆனால், அவர்–க– ளுக்–கும் அப்–படி வேண்–டிக்–க�ொள்–ள– வேண்–டும் என்று த�ோன்–று–வ–தில்–லை–யாம்! அதே–ச–ம–யம், பெரு–மா–ளைப் பார்க்–க–வ–ரும் சுய– ந – ல – மி ல்– ல ாத ய�ோகி– க ள், மகான்– க – ளு க்கு மட்–டும் விதி–வி–லக்கு என்று ச�ொல்–லப்–ப–டு–கி–றது. சரி, கரு–வற – ைப் பெரு–மாளை தரி–சிக்–கும் அந்த ஓரிரு விநா– டி – க – ளு க்– கு ள் நம் வேண்– டு – த ல்– க ள் மறந்து ப�ோவது ஏன்? இந்த விசித்–திர அனு–ப–வத்– துக்–குக் கார–ணம் என்ன? அறி– வு க்கு அப்– ப ாற்– ப ட்ட விஷ– ய ங்– க – ளி ல் இது–வும் ஒன்று. திரு–மலை பெரு–மாள் கரு–வ– றைக்கு முன்–னால் இருக்–கும் கரு–டாழ்–வார் சந்–ந– தி–யி–லி–ருந்து கர்ப்–ப–கி–ர–கம் வரை–யி–லான இடம்
மிக–வும் சக்தி வாய்ந்த ஒரு ‘எனர்ஜி ஃபீல்ட்’ என்று கரு–தப்–ப–டு–கி–றது. தின– மு ம் பெரு– ம ாளை தரி– சி க்க க�ோடா– னு – க�ோ டி தேவர்– க ள், கின்– ன – ரர், கிம்– பு – ரு – ஷ ர்– க ள் மற்– று ம் கருட, கந்–தர்வ, சித்தா, சாத்யா, யட்சா, ராட்–ச– சர் முத–லான இனங்–க–ளைச் சேர்ந்த தேவ–தை–கள் எல்–ல�ோ–ரும் சுவா–மியை தரி–சித்–துக்–க�ொண்டு இருக்–கி–றார்–கள். சுவாமி அஷ்–ட�ோத்–தி–ரத்–தில் வரும் நாமப்–படி, முக்தி அடைந்த சித்–தர்–கள் வசிக்–கும் ஸ்வேத்–த–தீ–பம் எனும் இடத்– தி–லி–ருந்–த–ப–டியே சித்–தர்–கள் தின–மும் சுவா– மி யை தரி– சி த்– து க்– க�ொ ண்– டி – ரு க் –கி–றார்–கள். குமா– ர – த ாரா என்ற தீர்த்– த த்– தி ல் எப்–பவு – ம் தவத்–தில் இருக்–கும் ஸ்கந்–தன் எனும் முரு– க ப்– ப ெ– ரு – ம ான் தின– மு ம் சுவா–மியை தரி–சிக்–கி–றார். பல தேவ– தை – க – ளு ம் கர்ப்– ப – கி – ர – க த்– தி ல் சுவா–மியை வணங்க வரு–வார்–கள். - இப்–படி வரு–கின்ற தேவ–தைக – ளு – க்கு ப�ௌதீக ச�ொரூ–பம் (கண்–ணுக்கு புல–னா–கும் உரு–வம்) இல்லை; அவர்–கள் சூட்–சும ரூபத்–தில் வந்து அந்–தக் கரு–வ–றை–யி–லேயே இருப்–பார்–கள். அவர்– க – ளு – டை ய வரு– கை – யி – ன ால், அவர்– க – ளு– டை ய இருப்– பி – ன ால் சக்தி வளை– ய ங்– க ள் த�ோன்–றிக்–க�ொண்டே இருக்–கும். இப்– ப – டி ப்– ப ட்ட சக்– தி – வ– ள ை– ய ங்– க – ளு க்– கு ள் மனி– த ர்– க ள் செல்– லு ம்– ப �ோது அவர்– க – ளு – டை ய அறி–வல – ை–கள் என்ற ஆல்பா வேவ்ஸ் ஸ்தம்–பித்து ப�ோய்–வி–டு–கின்–றன. அத–னால், அவர்–கள் பெரு–மா–ளி–டம் என்ன க�ோர–வேண்–டும் என்று நினைத்து வந்–தார்–கள�ோ, அவற்றை நினை–வு–ப–டுத்–திக்–க�ொள்ள இய–லாது ப�ோய்–வி–டு–வார்–கள்! அதே–ப�ோல கரு–வற – ை–யில் பெரு–மாளை எந்த அலங்–கா–ரத்–தில் தரி–சித்–த�ோம் என்ற நினை–வும் மூளை–யில் தங்–கா–மல் ப�ோய்–வி–டு–கி–றது! ஆனால், நாம் பெரு–மா–ளைப் ‘பார்க்–கிற�ோ – ’– ம�ோ இல்–லைய�ோ, தன் கரு–வ–றைக்கு முன் நிற்–கும் ஒவ்–வ�ொ–ரு–வ–ரை–யும் பெரு–மாள் நிச்–ச–ய–மா–கப் பார்க்–கி–றார். நம் வேண்–டு–தல்–களை அவர் அந்– தக் கணத்–தி–லேயே ஈர்த்–துக்–க�ொண்–டு–வி–டு–கி–றார்; உட–னேயே அவற்றை நிறை–வேற்–றி–யும் வைத்–து– வி–டு–கி–றார். அத–னா–லேயே அவ–ரி–டம் ‘ப�ோய்ச் சேர்ந்–து–விட்–ட’ அந்த வேண்–டு–தல்–களை நாம் மீண்–டும் நினை–வில் இருத்–திக்–க�ொள்ள வேண்– டா–தப – டி மறந்–துவி – டு – கி – ற�ோ – – த – ான் அனு–பவ – – ம் என்–பது பூர்–வ–மான உண்மை. தக–வல்: சுப–ஹேமா ðô¡
59
16-30 செப்டம்பர் 2016
அகத்தியருக்கு உபதேசித்த
குருமூர்த்தி! ந
14
பெரும்புலியூர் செளந்திரநாயகி
ந்–திய – ம் பெரு–மான் நான்கு க�ோடி–முறை ருத்– ரம் ஜெபித்து சிவ–பூஜை செய்த பெருமை உடைய திரு–வை–யா–றில், இறை–வ–னான பஞ்–ச–ந–தீஸ்–வ–ர–ருக்கு, ஜப்–பே–சு–வ–ரர் என்ற திரு–நா– மம் ஏற்–பட்–டது என்று கூறு–கி–றது கூர்–ம–பு–ரா–ணம். இத்–தகு மகி–மை–வாய்ந்த புண்–ணி–யத்–த–ல–மான திரு–வை–யா–றுக்கு அரு–கில் சப்–தஸ்–தா–னங்–கள் தவிர, அரு–ணகி – ரி – ய – ா–ரது பாடல் பெற்ற திருத்–தல – ங்– க–ளில் பெரும்–பு–லி–யூர், சக்–கரப்–பள்ளி, காவ–ளூர், வட–குர– ங்–கா–டுது – றை ஆகி–யன குறிப்–பிட – த்–தக்–கவை. இவற்–றில் முத–லில் நாம் செல்–ல–வி–ருக்–கும் தலம் பெரும்–பு–லி–யூர். திரு– வை – ய ாறு - கல்– ல ணை சாலை– யி ல், தில்–லைத் தானத்–திற்கு வலப்–புற – ம் பிரி–யும் கிளைச்– சா–லையி – ல் 4 கி.மீ. த�ொலை–விலு – ள்ள திருத்–தல – ம் பெரும்–பு–லி–யூர். வியாக்–ரப – ா–தர் எனும் புலிக்–கால் முனி–வர் வழி–பட்ட தலங்–கள், ‘புலி–யூர்’ எனும் அடை–ம�ொ–ழி–ய�ோடு விளங்–கு–கின்–றன. (உதா–ர– ணம் ஓமாம்–புலி – யூ – ர், திருப்–பா–திரி – ப்–புலி – யூ – ர், பெரும்– பற்–றப்–பு–லி–யூர், எருக்–கத்–தம்–பு–லி–யூர்.) விடி–வ–தற்கு முன்–பாக, தேனீக்–க–ளும் அணு–காத பூக்–க–ளைப் பறித்து இறை–வனு – க்–குச் சமர்ப்–பிக்க ஆசைப்–பட்டு மரத்–தில் ஏறு–வத – ற்–குத் த�ோதான புலிக்–கால்–களை சிவ–பெ–ரு–மா–னி–டம் வேண்–டிப் பெற்–ற–வர் வியாக்–ர– பா–தர் என்ற புலிக்–கால் முனி–வர். (வ்யாக்–ரம் = புலி) இம்–மு–னி–வர் வழி–பட்ட ஈசன் வியாக்–ர–பு–ரீ–ஸ்–வ–ரர் என்–றழ – ைக்–கப்–படு – கி – ற – ார். இறைவி - செளந்–தர நாயகி என்ற அழ–கம்மை. மூல–வர் சுயம்–பு–மூர்த்தி, கிழக்கு ந�ோக்– கிய க�ோலம். நான்கு அடுக்–கா–கக் கருங்–கல்–லா– லும் சுதை–யா–லும் ஆன தாமரை மேல் மூலஸ்– தா–னம் அமைக்–கப்–பட்–டுள்–ளது. ஆடல்–வல்–லா– னின் சந்–ந–தி–யின் ஒரு–பு–றம் வியாக்–ர–பா–த–ரும், மறு–பு–றம் பதஞ்–சலி முனி–வ–ரும் நிற்–கின்–ற–னர். – ப் பார்த்–த– நவகி–ரக – ங்–கள் ஒரே க�ோட்–டில் சூரி–யனை வண்–ணம் நிற்–கின்–றன. இங்–கும் கரு–வ–றை–யில் பின்–புற – க் க�ோஷ்–டத்–தில் அர்த்–தந – ா–ரீஸ்–வர– ர் காட்சி தரு–கி–றார். தேவி–ய–ரு–டன் எழுந்–த–ரு–ளி–யுள்ள முரு–கப்–பெ– ரு–மா–னைக் குறித்து அரு–ண–கி–ரி–யார் ஒரு திருப்–பு– கழ் பாடி–யுள்–ளார். வியாக்–ர–பா–தர், நட–ராஜ பக்–தர்
என்– ப – த ால் சிதம்– ப ர குமார என்– ற – ழ ைக்– கி – ற ார் ப�ோலும்! ‘சிதம்–பர குமார! கடம்பு த�ொடை–யா–டச் சிறந்த மயில் மேலுற்–றி–டு–வ�ோனே! சிவந்த கழு–கா–டப் பிணங்–கள் மலை சாயச் சினந்–த–சு–ரர் வேரைக் களை–வ�ோனே! பெதும்பை எழு–க�ோல – ச் செயங்–க�ொள் சிவ–கா–மிப் பிர–சண்ட அபி–ரா–மிக் க�ொரு பாலா! பெரும் புன–மதே – –கிக் குறம்–பெ–ண�ோடு கூடிப் பெரும்–பு–லி–யூர் வாழ் ப�ொற் பெரு–மாளே!’ ‘நீ சற்–றி–ரங்கி இரு தாளைத் தரு–வா–யே–’’ புது வாக–னங்–கள் வாங்–குப – –வர்–கள் இங்கு ஈச– னுக்கு மாலை சாத்–துகி – ன்–றன – ர். இத–னால் விபத்து ஏதும் நேரா–மல் ஈசன் காப்–பார் என்ற நம்–பிக்கை பெரும்புலியூர் உற்்சவர்கள் நில–வு–கி–றது. அத்–தன் முற்–பு–கழ் செப்ப அனுக்–ரஹ டுத்–த–தாக நாம் வந்–த–டை–யும் தலம் திருச்– சத்–து–வத்தை அளித்–திடு செய்ப்–பதி மயி–லேறி! சக்–க–ரப்–பள்ளி. தஞ்–சா–வூர்-கும்–ப–க�ோ–ணம் ஷட்– ப–தத்–தி–ரள் ம�ொய்த்த மணப்–ப�ொ–ழில் சாலை–யில், அய்–யம்–பேட்டை எனும் ஊரில் சாலை– மிக்க ரத்ந மதிற்–புடை சுற்–றிய யி–லி–ருந்து சற்று உள்–ள–டங்–கி–யுள்–ளது சக்–ர–வா–கே– – ர் பெற்–றரு – ள் பெரு–மா–ளே’ சக்–கிர– ப்–பளி முக்–கண ஸ்–வ–ரர் க�ோயில். அம்–பிகை சக்–ர–வா–கப் பறவை துஷ்– ட ர்– கள ை அடக்– கு ம் சக்– தி – வே – லை க் வடி–வில் வழி–பட்–ட–தா–லும், திரு–மால் ஈசனை வழி– ட வ – னே! பிர– ப ல – மு – ம் பிர– சி த்– தமு – ம் க�ொண்ட க�ொண்– பட்டு சக்–ரா–யு–தம் பெற்ற தல–மா–த–லா–லும் சக்–கரப்– – ற்கு அரு–மை– சமர்த்–தனே! முத்–த–மி–ழில் இயற்–றுத – கி – ற – து. இந்–திர– கு – ம – ா–ரன் ஜயந்–தனு – ம் பள்ளி எனப்–படு யான பாடல்–களை ‘சீகா–ழிக்கு அர–சு’ (சம்–பந்–தர்) தேவர்–க–ளும் வழி–பட்ட தலம். சப்–த–மா–தர்–கள் வழி– எனும் பெயர் பெற்–றுப் பாடி, பட்ட தலங்–கள் ‘மங்–கை’ எனும் அப்– ப ா– ட ல்– க – ள ைக் கற்– ப – வ ர் அடை– ம�ொ – ழி – யு – ட ன் அரு– கி ல் க–ளுக்கு வானு–ல–கம் நிலைத்து உள்– ள ன: ஐயாறு ப�ோலவே நிற்–கும்–ப–டிச் ச�ொன்ன அழகை இ ங் – கு ம் ஏ ழூ ர் த் தி ரு – வி ழ ா உடை– ய–வனே! நடை–பெ–று–கி–றது. சக்–கி–ரப்–பள்ளி தெற்– கி – லு ள்ள ப�ொதி– ய – (பிராமி), அரி–மங்கை (மாகே–சு– ம– லை – யி ல் அகத்– தி – ய – ரு க்கு வரி), சூல–மங்கை (க�ௌமாரி), மேன்–மை–யான வகை–யில் உப– நந்– தி – ம ங்கை (வைஷ்– ண வி), தே–சம் செய்த குரு–மூர்த்–தி–யாம் பசு–பதி மங்கை (வாராகி), தாழ ஷண்–மு–க–நா–தனே! மங்கை (மாகேந்– தி ரி), புள்ள தடை– யி ன்றி சைவத்தை மங்கை (சாமுண்டி). வளர்ப்– ப – வ – ள ாம் பார்– வ தி-சிவ கிழக்கு ந�ோக்–கி–யுள்ள ஆல– –பி–ரான் இவர்–கள் சந்–நி–தா–னத்– யம், ராஜ– க �ோ– பு – ர ம் இல்லை, தில் உன் திருப்–புக – ழ – ைப் பாடும் வட குரங்காடுதுைற நுழைந்–த–தும் தெற்கு ந�ோக்–கிய வல்–லமை அளித்த வய–லூ–ரில் விளங்–கும் மயில் அம்–பாள் சந்–நதி. இறைவி தேவ–நா–யகி. உள்ளே வாக–னனே! மூல–வர் கரு–வற – ை–யைச் சுற்றி வரும்–ப�ோது விநா–ய– அறு–கால் க�ொண்ட வண்–டின் கூட்–டம் ம�ொய்க்– கர், தட்–சி–ணா–மூர்த்தி, லிங்–க�ோத்–ப–வர், பிரம்மா, கின்ற நறு–மண – ச்–ச�ோலை மிகுந்து விளங்–குவ – து – ம், துர்க்கை ஆகி–ய�ோ–ரைத் தரி–சிக்–க–லாம். ஒரு முக– ரத்ன மய–மான மதில் பக்–கங்–க–ளில் சுற்–றி–யுள்–ள–து– மும் நான்கு கரங்–க–ளு–மு–டைய முரு–கப்–பெ–ரு–மா– மான சக்–கிர– ப்–பள்ளி எனும் தலத்–தில் வீற்–றிரு – க்–கும் னைத் தரி–சிக்–கி–ற�ோம். மயில் பின்–பு–ற–மும், தேவி– பெரு– ம ாளே! மார்கள் அரு–கிலு – ம் நிற்–கின்–றன – ர். அரு–ணகி – ரி – ய – ார் றை– வ – னு க்– கு ப் பாமா– லை – யை ச் சமர்ப்– இங்கு ஒரு திருப்–பு–கழ் பாடி–யுள்–ளார். பித்து சக்–கி–ரப்–பள்–ளி–யி–லி–ருந்து புறப்–பட்டு ‘துஷ்ட நிக்–ரக, சத்–தி–தர, ப்ர–பல காவ–ளூர் வந்–தட – ை–கிற�ோ – ம். திருக்–கரு – க – ா–வூர் அரு– ப்ர–சித்த சமர்த்த, தமிழ்த்–ரய, கி– லு ள்– ள து. ஐயம்– பே ட்– ட ை– யி லி – ரு – ந்து ஆறு கில�ோ துஷ்–க–ரக் கவிதை புக–லிக்–க–ரசு எனு–நா–மச் மீட்– ட ர் த�ொலை– வி லு – ள்ள தனி– மு ரு – க – ன் க�ோயில். ச�ொற்க நிற்க ச�ொல் லக்ஷண தட்–சண மது– ரையை ஆண்ட ப�ோர்– வீ – ர ன் வில்– ல – வ ன் குத்–த–ரத்–தில் அகத்–தி–ய–னுக்–க–ருள் பேர–ரைய – ன் பன்–னிர– ண்–டாம் நூற்–றாண்–டில் கட்–டிய ச�ொற் குருத்வ மகத்–தவ சத்வ ஷண்–மு–க–நாத க�ோயில் என்று கேள்–விப்–படு – கி – ற�ோ – ம். அழ–கிய சிறு தட்–ட–றச் சம–யத்தை வளர்ப்–ப–வள் கிரா–மம். ஆல–யம் கட்–டு–மலை மேல் உள்–ளது. 12 ராசி–க–ளைக் குறிக்–கும் 12 படி–கள் உள்–ளன. மேலே ஆறு மண்–ட–பங்–கள் உள்–ளன. அதி–கம்
அ
இ
சித்ரா மூர்த்தி
ðô¡
61
16-30 செப்டம்பர் 2016
பெரும்புலியூர் வியாக்ரபாதர் பிர–பல – ம – ட – ை–யாத க�ோயில். முரு–கன் தேவி–யரு – ட – ன் – ாய் நிற்–கும் இங்–கும் அரு–ணகி – ரி – ய – ார் ஒரு ஏகாந்–தம பாட–லைப் பாடி–யுள்–ளார். ‘சானகீ துய–ரத்–தில் அருஞ்–சிறை ப�ோன ப�ோது த�ொகுத்த சினங்–க–ளில் தாப ச�ோப ம�ொழிப்ப இலங்–கையு – ம் அழி–வா–கத் தாரை மான் ஒரு சுக்–ரிப – ன் பெற வாலி வாகு தலத்–தில் விழுந்–திட சாத–வாளி த�ொடுத்த முகுந்–த–னன் மரு–க�ோனே கான வேடர் சிறுக்–கு–டில் அம்–புன மீதில் வாழி தணத்–தில் உறைந்–திடு காவல் கூரு குறத்தி புணர்ந்–திடு மணி–மார்பா காவு–லா–விய ப�ொற் கமு–கின் திரள் பாளை வீச மலர்த்–த–ட–மும் செறி காவ–ளூர் தனில் முத்–தமி – ழு – ந் தெரி பெரு–மா–ளே’– ’ (தல விருட்– ச – ம ா– கி ய கமுக மரம் பற்– றி ப் பாட–லில் குறிப்பு வந்–துள்–ளது) ‘முத்–த–மி–ழால் வைதா–ரை–யும் அங்கு வாழ வைக்–கும்’ பெரு–மா–ளான முரு–கன் முத்–த–மி–ழால் அவன் வல்–லமை பாடும் நம்மை நிச்–ச–யம் காப்– பான் என்ற நம்–பிக்–கை–யு–டன் காவ–ளூ–ரி–லி–ருந்து புறப்–பட்டு வட குரங்–காடு துறையை ந�ோக்–கிப் – ம். பய–ணிக்–கிற�ோ ரு–வைய – ாறு-கும்–பக – �ோ–ணம் சாலை–யில் சுமார் 18 கி.மீ. த�ொலை–வி–லுள்–ளது வட குரங்–கா–டு– துறை. வாலி–யால் வழி–ப–டப்–பட்ட தலம். (சுக்–ரி–வ– னால் வழி–ப–டப்–பட்ட தென்–கு–ரங்–கா–டு–துறை என்ற வேற�ொரு தலம் உள்–ளது.) சாலை ஓரத்–திலேயே – , சற்று உள்–ளட – ங்–கின – ாற் ப�ோலுள்–ளது க�ோயில். இறை–வன் அழகு சடை–முடி நாதர். இறைவி அழகு சடை–மு–டி–யம்மை என்ற ஜடா மகு–டந – ா–யகி. தீர்த்–தம் - காவிரி. தல–விரு – ட்–சம் - தென்னை. அனு–மன் ராமே–சு–வ–ரத்–தில் இழந்த வாலி–னைச் சிதம்–ப–ரத்–தி–லும், தென்–கு–ரங்–கா–டு– து–றை–யி–லும் பெறா–மல் இத்–த–லத்தை அடைந்து பூசித்– து ப் பெற்– ற ார் என்– ப து உ.வே.சா அவர் க–ளின் கூற்று. சிட்–டுக்–குரு – வி பூசித்த தல–மா–தல – ால் இறை–வ–னுக்–குச் சிட்டு லிங்–கம் என்ற நாம–மும் உண்டு. ‘க�ோலமா மல–ர�ொடு தூப–மும் சாந்–தமு – ம் க�ொண்டு ப�ோற்றி வாலி–யார் வழி–ப–டப் ப�ொருந்– தி–னார்’ என்–பார் சம்–பந்–தர். தலத்–திற்–கான மற்ற பெயர்–கள் - நாளி–கே–ர–வ–னம், ஆதி சிதம்–ப–ரம், கபி–நர்த்–தன – பு – ர– ம் (‘குரங்கு குதித்–தாடு தலங்–களி – ல் இசைப்–பான பெரு–மா–ளே’ என்று அரு–ண–கி–ரி–யா– ரும் பாடி–யுள்–ளார்.)
சிராப்–பள்–ளி–யில் ஒரு பெண்–ணுக்–குப் பிர–சவ வேளை–யில் தாயு–மா–ன–வ–ரா–கச் சென்று உத–விய இறை–வர், இத்–த–லத்–தி–லும் ஒரு பெண்–ணுக்கு உயிர்ப் பிச்சை அளித்–தார். இங்கு வந்த ஒரு பெண் தாகத்–தால் வருந்–தி–ய–ப�ோது அவ–ளுக்–குக் குடி–நீர் க�ொண்–டுவ – ர– ச் சென்–றான் அவள் கண–வன். ச�ோர்ந்து ப�ோயி–ருந்த அப்–பெண்–ணுக்கு இரங்கி, சிவ–பெ–ரு–மான் ஒரு தென்–னங்–குலையை – வளை– யச் செய்ய, அவள் இள–நீர் ஒன்–றைப் பறித்–துச் சீவிப் பரு–கி–னாள். பின்பு வந்த கண–வர், இவள் தெய்–வப் பெண் ப�ோலும் என்று எண்ணி அஞ்சி, அவளை அங்–கேயே விட்–டுச் சென்று விட்–டான். குரங்–கா–டுது – ற – ை–யில் தங்கி சிவனை வழி–பட்டு, பின் முக்தி பெற்–றாள் அப்–பெண். இவ–ளது உரு–வம் திரு–வா–யி–லுக்–க–ருகே மேற்கு ந�ோக்கி அஞ்–சலி செய்த வண்– ண – ம ாக வடிக்– க ப்– ப ட்– டு ள்– ள – தை க் காண–லாம். இந்–நிக – ழ்ச்சி கார–ணம – ாக சுவா–மிக்கு, குலை–வண – ங்கு நாதர் என்ற பெய–ரும் ஏற்–பட்–டது. கரு–வ–றையை வலம் வரும்–ப�ோது, மூல–வர் சந்–ந–தி–யின் தெற்கு-மேற்–கு சுற்–றுச் சுவர்–கள் சந்– திக்–குமி – ட – த்–தில் வாலி சிவ–பெ–ரும – ானை வழி–படு – வ – – தைக் காட்–டும் சிற்–பம் உள்–ளது. மிக அழ–கான அர்த்–த–நா–ரீ–ஸ்–வ–ர–ரும் காட்சி அளிக்–கி–றார். முரு–கப்–பெ–ரு–மான் ஒரு திரு–மு–க–மும் நான்கு திருக்–க–ரங்–க–ளும் க�ொண்டு அருள்–பா–லிக்–கி–றார். தேவி–ய–ரும் உடன் உள்–ள–னர். இங்கு அரு–ண– கி–ரி–யார் 3 பாடல்–கள் பாடி–யுள்–ளார். ‘அலங்–கார முடி’ எனத் துவங்– கு ம் பாட– லி ல் முரு– க – னி ன் திரு–வு–ருவ வர்–ணனை தரப்–பட்–டுள்–ளது. ஊரின் பெய–ருக்–கேற்ப ராமா–ய–ணக் காட்–சி–க–ளைப் பாடி– யுள்–ளார். மூல–வர் சந்–ந–திக்கு முன்–னால் உள்ள
தி
62
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
வடகுரங்காடுதுைற
வடகுரங்காடுதுைற அம்மன் வடகுரங்காடுதுைற ஈசன் திருச்சக்கரப்பள்ளி மென்–மை–யான மக–ரந்–தத்–தூளை உடைய தாம– மண்–டப – த்–தூண் ஒன்–றில் சிவ–லிங்–கத்தை வழி–படு – ம் ரை–யில் வீற்–றி–ருக்–கும் லட்–சு–மி–யாம் சீதை–யைச் அனு–மனை – க் காண–லாம். இப்–பா–ட–லில் அனு–மன் சிறை மீட்ட இளமை வாய்ந்–த–வ–ரும், கரி–ய–மேக பற்–றிய குறிப்–பும் உள்–ளது. நிறம் உடை–ய–வ–ரும், க�ொடிய அம்–பை–யும் வில்– ‘அலங்–கார முடிக்–கி–ர–ணத் திரண்–டாறு லை–யும் கையில் க�ொண்–ட–வ–ரும், தந்தை ச�ொற்– முகத்–த–ழ–கிற்கு படி இருண்ட பெரிய காட்–டில் நடந்து வன–வா–சம் அசைந்–தாடு குழைக் கவ–சத் திரள்–த�ோ–ளும் செய்–த–வ–ரு–மான ராம–ருக்கு உகந்–த–வனே! அலந்–தாம மணித் திர–ளைப் புரண்–டாட ‘குலங்– க�ோ டு படைத்– த – சு – ர ப் பெருஞ்– சேனை நிறைத்த கரத் அழிக்–க–மு–னைக் க�ொடும் தாரை வெயிற்–க தணிந்–தாழி வனைக் கட–கச் சுடர் வேலும், யிலைத் த�ொடும்–வீரா! சிலம்–ப�ோடு மணிச்–சு–ரு–திச் சலங்–க�ோசை க�ொழுங்–கா–வின் மலர்ப் ப�ொழி–லிற் கரும்–பாலை மிகுத்–த–தி–ரச் புணர்க்–கு–மி–சைக் சிவந்–தேறி மணத்த மலர்ப் புனை–பா–தம் குரங்–கா–டு–து–றைக் கும–ரப் பெரு–மாளே!’’ திமிந்–த�ோதி திமித்–தி–மி–திதி தனந்–தான - என்று பாடலை நிறைவு செய்–கி–றார். தனத்–த–னைத் செழிப்–புள்ள ச�ோலை–யி–லும், பூஞ்–ச�ோ–லை– தினந்–த�ோ–றும் நடிப்–பது மற்–பு–கல்–வே–ன�ோ’ முரு–கப்–பெ–ரும – ான் ஆறு–முக – ங்–களி – லு – ம் அணிந்– க–ளி–லும் கரும்பு ஆலை–கள் வேலை செய்–யும் துள்ள பிர–கா–ச–மான கிரீ–டங்–கள், அசைந்–தா–டும் ஒலி கேட்–கும் குரங்–கா–டுது – றை என்று இப்–பா–டலி – ல் குண்– ட – ல ங்– க ள், வலிமை ப�ொருந்– தி ய த�ோள் கூறி–யுள்–ளது ப�ோல, மற்–ற�ொரு பாட–லில் ‘செறித்த மந்–தாரை மகிழ்–புனை க–ளில் ப�ொருந்–தி–யுள்ள வஜ்ர கவ–சங்–கள், மார்– மிகுந்த தண் ச�ோலை வகை வகை பில் அசைந்–தா–டும் அழ–கிய மணி–மா–லை–கள், தியக்கி அம் பேறு நதி–யது பல–வா–றுந் மலர் மாலை–கள், திருக்–க–ரத்–தி–லுள்ள வீர கட–கத்– திசைக்–க–ரங்–க�ோலி நவ–மணி தின் மீது சாய்ந்து நிற்–கும் வேலா–யு–தம், ரத்ன க�ொழித்–தி–டும் சாரல் வய–லணி மணி–கள் க�ொண்–ட–தும், இனிய ஒலி–யும் கூடி–ய– திருக்–கு–ரங்–காடு துறை–யுறை பெரு–மாளே!’’ தான சதங்கை, சிவந்த நிற–மு–டைய, வாசனை - என்று பாடு–கி–றார். வீசு–கின்ற மலர்–கள் அணிந்–துள்ள திரு–வ–டி–கள், நிறைந்–துள்ள மந்–தாரை மலர், மகி–ழம்பூ இவற்– அவை தாளத்ே–தாடு ஆனந்த நட–னம் புரி–யும் றைக் க�ொண்டு நிரம்பி விளங்– கு ம் குளிர்ந்த அழகு இவை அனைத்–தையு – ம் நிரம்–பச் ச�ொல்–லித் ச�ோலை–கள் வித–வி–த–மா–ன–வை–யும், கலக்கி நீர் துதிக்க மாட்–டேன�ோ முருகா! என்று உரு–குகி – ற – ார். நிறைந்து வரும் ஆறா–னது பல துறை–க–ளி–லும் பாட–லி ன் நடு–வில் ராமா– ய – ணக் காட்– சி –கள் அலை–யா–கிய கரங்–களை வளைத்–துப் புதிய மணி தென்–ப–டு–கின்–றன. வகை–கள – ைக் க�ொண்டு தள்–ளுகி – ன்ற பக்–கங்–கள – ை– ‘இலங்–கே–ச–வர் வனத்–துள் வனக் குரங்–கேவி யும் வயல்–கள – ை–யும் அணிந்–துள்ள திருக்–குர– ங்–காடு அழற்–பு–கை–யிட்டு துறை–யுள் வீற்–றி–ருக்–கும் பெரு–மாளே!) இளந்–தாது மலர்த் திரு–வைச் சிறை மீளும் மூல– வ ர், ஜடா– ம – கு – ட ம் தரித்த அம்– பி கை, இளங்–காள முகிற் கடு–மைச் சரங்–க�ோடு விஸ்–வ–நா–தர், கஜ–லட்–சுமி மற்–றும் கற்–சி–லை–யாக கரத்–தி–லெ–டுத்து வடிக்–கப்–பட்–டுள்ள நட–ரா–ஜப் பெரு–மா–னை–யும் இருங்–கான நடக்–கும் அவற்–கினி ய�ோனே’ சிவ–கா–மி–யை–யும் கண்டு வணங்கி வெளியே வரு– இலங்– கை க்கு தலை– வ – ன ான ராவ– ண – ன து கி–ற�ோம். அச�ோ–கவ – ன – த்–திற்–குள், வனத்–தில் வாசம் செய்–யும் அடுத்–த–தாக நாம் செல்–ல–வி–ருக்–கும் தலம் குரங்–கா–கிய அனு–மனை அனுப்பி, இலங்–கை– சுவா–மி–மலை! யில் நெருப்–பின் புகை–யைக் கிளப்ப வைத்து,
(உலா த�ொட–ரும்) ðô¡
63
16-30 செப்டம்பர் 2016
இறைவனை மனம ப�ொருநதி வழிபடடால எனன கிடைககும?
ஞா
னியை சந்– தி த்– தா ர் ஒரு– வ ர். ‘‘சுவாமி, நீங்–களெ – ல்–லாம் பெரி–ய– வா–்–கள். நாங்–கள�ோ, அது இது என்று சுற்–றிக்–க�ொண்டு,தெய்–வத்–தையே விட்–டு– விட்–ட�ோம்–’’ என்று மன–வ–ருத்–தத்–து–டன் கூறி–னார். ஞானி அமை– தி – ய ாக, ‘‘அப்– ப – டி – யெ ல்– ல ாம் ச�ொல்லா தேயப்பா! என்–னை–விட நீங்–க–ளெல்– லாம்–தான் பெரி–ய–வா–்–கள்,’’ என்–றார். வந்த அடி–யார் பதட்–டமா – ன – ார். ‘‘என்ன சுவாமி, இப்–படி – ச்–ச�ொல்லி விட்–டீா–க –் ள்? மற்ற எல்–லா–வற்–றை– யும் பிடித்–துக்–க�ொண்டு,கடவுளையே கைவிட்ட நாங்–களா பெரி–ய–வா–்–கள்?”என்று கேட்–டார். ‘‘ஆமா–மப்பா!’’ ஞானி கேட்–டார்: ‘‘நீயே பதில் ச�ொல்! ஐந்து ரூபாய்க்–காக ஆயி–ரம் ரூபாயை வேண்–டா–மென்று ச�ொல்–ப–வன் உயா்ந்–த–வனா? ஆயி–ரம் ரூபாய்க்–காக ஐந்து ரூபாயை வேண்–டா– மென்று ச�ொல்–ப–வன் உயா்ந்த – –வனா?’’ இந்– த க் கேள்– வி – ய ால் சற்றே குழப்– ப – ம – டைந்த அடி–யார், ‘‘ஐந்து ரூபாய்க்–காக ஆயி–ரம் ரூபா–யை– வேண்–டா–மென்–ற–வன் தான் உயர்ந்த வன். ஏனென்–றால் அவன் மிகப்–பெரி – ய – த் தியா–கம்– செய்–திருக்கி–றான் அல்–லவா?’’ என்–றார். உடனே ஞானி, ‘‘அதே–ப�ோ–லத் தானப்பா! நீங்–களெ – ல்–லாம் சின்–னச் சின்ன ஆசை–க–ளுக்–கா– கப் பெரும்–ப�ொ–ரு–ளான தெய்–வத்–தையே தியா– கம்–செய்து விட்–டீா–்–கள். என் ப�ோன்றவா்கள�ோ, பெரும்–ப�ொ–ருளு – க்–கா–கச் சின்–னச் சின்–னவ – ற்–றைத் தியா–கம் செய்–திரு – க்–கிற� – ோம். ஆகை–யால், பெரி–ய– வற்–றிற்–கா–கச் சிறி–ய–ன–வற்–றைத் தியா–கம் செய்த எங்–க–ளை–விட, சிறி–ய–வற்–றிற்–கா–கப் பெரி–ய–தையே தியா–கம் –செய்த நீங்கள்–தான் உயா்ந்–த–வா–்–கள்–’’ என்று அமை–தி–யா–கக் கூறி–னார். அடி–யா–ருக்கு அப்–ப�ோ–து–தான் உறைத்–தது. வாழைப் பழத்–தில் ஊசி–யைச் செரு–குவ – து – ப – �ோல, ஞானி அறி– வு ரை ச�ொல்– கி – றா ர் என்– ப – த ைப் புரிந்–து–க�ொண்–டார். இதை–வைத்–துத் திரு–மூல – ா் பாடம் நடத்–துகி – றா – ர்: இயக்–குறு திங்–கள் இருள் பிழம்பு ஒக்–கும் துயக்–குறு செல்–வத்–தைச் ச�ொல்–லவு – ம் வேண்டா மயக்–கற நாடு–மின் வான–வா் க�ோனைப் பெயல் க�ொண்–டல் ப�ோலப் பெரும் செல்–வம் ஆமே (திரு–மந்–தி–ரம்-169) கருத்து: நன்கு ஔிவிட்– டு ப் பிர– க ா– சி த்– துக்– க�ொ ண்– டி – ரு ந்த நிலவு, ஔி தேய்ந்து கரிக்– க ட்– டை – யை ப்– ப �ோல் இருட்– ட ா– க ப் ப�ோய்–
64
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
வி–டும். அது–ப�ோல தேய்ந்–துப – �ோ–கும் செல்–வத்–தால் வரும் துன்–பத்–தைச் ச�ொல்–லவே வேண்–டாம். ப�ொருட்– ச ெல்வத்– தி ன்– ம ேல் வைத்த மயக்– க ம் நீங்க,தேவா்க – ளி – ன் தலைவரான சிவ–பெரு – மானை – நாடுங்–கள்! அவா் அரு–ளா–கிய பெருஞ்–செல்–வம், மழை–யைப்–ப�ோ–லப் ப�ொழி–யும். இப்–பாட – லி – ல் நிலவு தேய்–வது, இருள்–சூழ்–வது, செல்–வம் தளா்–வது, மயக்–கம் நீங்க இறை–வனை நாட வேண்–டும், தெய்–வம் பேர–ருளை பெரு–மழ – ை– யா–கப்–பெய்–யும் ஆகிய தகவல்–க–ளைச் ச�ொல்லி திரு–மூ–லா் வழி–காட்–டு–கி–றார். நாள்–த�ோ–றும் நாம் பார்க்–கக்–கூ–டி–யது நிலவு. ‘ஹும், அது–பாட்–டுக்கு அதும் வேல–யப் பாக்–குது. ப�ோகட்–டும்’; ‘நிலா வைப் பார்க்–கும்–ப�ோதே, ஒரு– வி–தமா – க, மயக்–கமா – க இருக்–கிற – து – ’; என்–றெல்–லாம் பல–வி–த–மா–கச்–ச�ொல்–லு–வ�ோம். இதே நிலா–வைப் பார்த்–தார் திரு–வள்–ளு–வா். நிறை நீர நீர–வா் கேண்மை பிறை; மதிப்–பின் நீர பேதை–யார் நட்பு - எனப்–பாடிவிட்–டார். அறி–வு–டை–வா–்–க–ளின் நட்–பா–னது வளா்–பிறை சந்தி ரனைப்–ப�ோல வளா்ந்–து–வ–ரும். அறி–வில்– லா–த�ோர் நட்போ, தேய்–பிறை நில–வைப்–ப�ோ–லக் குறைந்து தேய்ந்–துப – �ோ–கும் என்–பதே அக்–குற – ளி – ன் கருத்து. நிலவை வைத்து நட்–பின் தார-தம்–மி–யங்– களை வெளிப்–ப–டுத்–தி–னார் திரு–வள்–ளு–வா். அதே நிலவை வைத்–துத் திரு–மூ–ல–ரும் பாடம் நடத்–து–கி–றார்.
ப�ௌர்–ண–மி–யன்று ஔிவீ–சிப் பிர–கா–சிக்–கும் நிலவு நாளாக நாளா–கத் தேய்ந்–து– ப�ோய் முடி–வில் அமா–வாசை அன்று காணா–ம–லேயே ப�ோய்–வி–டு– கி–றது; இருள் சூழ்ந்து க�ொள்–கி–றது. அது–ப�ோ–லத்– தான் செல்–வ–மும்! நாளாக நாளா–கக் குறைந்–து–ப�ோய் இல்–லா– மலே ப�ோய் விடும். அது குறை–யத் த�ொடங்–கும்– ப�ோதே துன்–பம் நம்மை ஆக்–கி–ர–மிக்–கத் த�ொடங்– கும். இல்–லா–மல் ப�ோகும் ப�ோத�ோ ச�ொல்–லவே – ர் திரு–மூ–லா். வேண்–டாம் என்–கிறா இப்–பாட – லி – ல் அவா் ச�ொன்ன செல்–வம், ஏத�ோ காசு, பணம் என்று மட்–டும் எண்ணி ஏமாந்து ப�ோய்– வி–டக்–கூ–டாது. செல்–வம் என்–பது ஆர�ோக்–கி–யம். ‘ந�ோயற்–ற– வாழ்வே குறை–வற்–ற– செல்–வம்’ என்ற பிர–ப–ல–மான வாக்கே உண்டு. இப்–படி செல்–வம் என்–ப–தில் பல–ப�ொ–ருட்கள் உண்டு. அவை–யெல்– லாம் மெள்ள மெள்–ளத் தேய்ந்து மனத்–து–யரை விளை–விக்–கும். கையில் காசு இருக்–கும்–ப�ோது வீண்–வி–ர–யம் செய்து விட்டு பிறகு கையில் காசில்–லாத நேரத்– தில் ‘யாரா–வது க�ொடுக்–க–மாட்–டார்–களா?’ என்று அலைந்து திரி–வத – ை–விட இருக்–கும்–ப�ோதே க�ொஞ்– – ச் செலவு செய் திருந்–தால்...உதவி சம்–ப�ொ–றுப்–பாக தேடி அலை–யா–மல் இருக்–க–லாம் அல்லவா? செல்–வமே கூடாது என்–கிறா – ரா திரு–மூல – ா்? திரு– மூ–லா் மட்–டுமல்ல – ; சித்–தபு – ரு – ஷ – ா–க ்– ள் கூட அப்–படி – ச் ச�ொல்–லவி – ல்லை. செல்–வத்–தின் கார–ணமா – க – – ம–யக்– கம் பிடித்து அலை–யாதே; மம–தை–யில் திரி–யாதே என்–று–தான் கூறு–கிறா – ர்–கள். செல்–வத்–தின் உண்–மை–யைப்– பு–ரிந்துக�ொள்! நில–வைப்–ப�ோ–லத் தேயும். மனத்–து–ய–ர–டை–யாதே! மயக்–கம் விட்டு, இறை–வனை நாடு! இறை–ய–ருள் மழை–யா–கப் ப�ொழி–யும் என்–கி–றார் திரு–மூ–லா். இது ஏத�ோ உப–தே–சம்–ப�ோல, அறி–வுரை-அற– வுரை ப�ோல இருந்–தா–லும், திரு–மூ–ல–ரின் இந்த உப–தே–சத்–தில் வேற�ொரு சூட்–சு–ம–மும் உள்–ளது. வீதி வீதி–யா–கத் திரிந்து, கடை கடை–யா–கத் தேடி, ஒவ்– வ�ொ ன்– றா – க ப் பார்த்– து ப் பார்த்து வாங்–கு–வ–தை–விட ஒரே ஒரு சூப்–பா் மார்க்–கெட்–டிற்– குச் செல்–லல – ாமே! சூப்–பர் மார்க்–கெட்–டில் எல்–லாம் கிடைக்–கும் எனும்–ப�ோது, ஏன் பல–கடைகளில் ஏறி இறங்–க–வேண்–டும்? அந்த ஒரு கடைக்–கே–ப�ோய் அனைத்–தை–யும் வாங்–கி–வ–ர–லாமே! அது–ப�ோல, ‘அது வேண்–டும், இது வேண்–டும் என எல்லா இடங்–களி – லு – ம் ஏன் அலைந்து திரி–கி–றீா–்–கள்? அனைத்–தை–யும் அரு–ளும் இறை– வ னை நாடுங்– க ள்! இறை– ய – ரு ள் உங்–க–ளுக்கு அனைத்–தை–யும் நல்–கும்’ என்–ற–ப�ொ–ரு–ளும் உண்டு. நிலவு தேய்–வத – ை– வைத்–துத் திரு–மூல – ா் பாடம் நடத்–திய பாடல் இது. அடுத்து, காலை-மாலை என்–பவை மூல–மும், சில தக–வல்–க–ளைச் ச�ொல்–கி–றார் அவர். காலை எழுந்– த – வ ா் நித்– த – லு ம் நித்–த–லும் மாலை படு– வ – து ம் வாழ்– ந ாள்
கழி–வ–தும் சாலும் அவ்–வீ–சன் சல–வி–யன் ஆகி–லும் ஏல நினைப்–ப–வா–்க்கு இன்–பம் செய்–தானே (திரு–மந்–தி–ரம்-182) கருத்து: காலை– யி ல் கண்– வி – ழி த்து எழு– கி – ற�ோம். மாலைப் ப�ொழு–தாகி இரவு வந்–த–தும் உறங்–கப் ப�ோய்–வி–டு–கி–ற�ோம். ஒவ்– வ�ொ ரு நாளும் இப்– ப – டி யே வீணா– க க் கழிந்து ப�ோய்க் க�ொண்–டி–ருக்–கின்–றது. இவ்–வாறு வாழ்–நாளை வீணா–கக் கழிப்–ப–வா–்–க–ளி–டம் இறை– வன் க�ோபம் க�ொள்–வார். அதே சம–யம் தெய்– வத்தை நினைத்து மனம்–ப�ொ–ருந்தி வழி–பாடு செய்–ப–வா–்–க–ளுக்–குத் தெய்–வம் நல்–ல–ருள்–பு–ரி–யும். – ப் பாடல் அல்ல. ஒரு தனி–நூலே இது சாதா–ரண எழு–தக் கூடிய அள–விற்–குத் தக–வல்–கள்–க�ொண்ட பாடல் இது. இப்–பா–ட–லில் தெய்–வத்தை நினைக்–கா–மல், மனம் ப�ோன ப�ோக்–கில் நடப்–ப–வா–்–க–ளி–டம் தெய்– வம் க�ோபம் க�ொள்– ளு ம்; மனம்– ப�ொ– ரு ந்தி, தெய்– வ த்தை நினைத்து வழி– பா டு செய்– ப – வ ா–் – க–ளுக்கு தெய்–வம் இன்–பம் அரு–ளும் என்–கிறா – ர் திரு–மூ–லா். புரிந்–தது ப�ோல–வும் இருக்–கி–றது; புரி–யா–தது ப�ோல–வும் இருக்–கி–றது அல்–லவா? வாருங்–கள் புரிந்–து–க�ொள்ள முய–ல–லாம்! தன்னை நினை–யா–மல் மனம்–ப�ோன ப�ோக்– கில் நடப்பவா்க–ளி–டம் தெய்–வம்–க�ோ–பம் க�ொள்– ளும் என்– றா ல், தெய்வம் என்ன மனி– த – ரை ப் ப�ோலவா நடந்–துக�ொ – ள்–ளும்? இல்லை. சரி, இதன் உண்–மை–தான் என்ன? பஞ்ச பூதங்–களி – ன் வடி–வா–கத் தெய்–வம் இருக்–கி– றது என நம் ஞான–நூல்–கள் அனைத்–துமே கூறு–கின்–றன. நிலம், நீா், நெருப்பு, காற்று, ஆகா–யம் எனும் பஞ்–ச– பூ–தங்க – ளு – ம் இறை வடி–வமே! அதை உண–ரா–மல், மனம்– ப�ோன ப�ோக்–கில் நடந்–து–க�ொண்டு,பஞ்ச பூதங்–க–ளில் முதல் நான்–கைச் சீர–ழித்து விட்டோம். விளைவு? ஐந்–தாவ – து பூத–மான ஆகா– ய த்– தி ல் ஓச�ோன் மண்– ட – ல த்– தி ல் ஓட்டை விழுந்– து – வி ட்– ட து என உலக ஆராய்ச்– சி – ய ா– ள ா–் – க ளே புலம்– பு – கின்–றார்–கள். மனம்–ப�ோ–னப – �ோக்–கில் ப�ோய், ðô¡
65
16-30 செப்டம்பர் 2016
பஞ்–ச–பூ–தங்–களை – ச் சீர–ழிப்–ப–வா–்–க–ளி–டம் தெய்–வம் க�ோபம் க�ொள்–ளும் என்–றால், தெய்வ வடி–வா–கச் ச�ொல்–லப்–பட்ட பஞ்–ச– பூ–தங்க – ளு – ம் சீர–ழிந்–து ப – �ோ–ன– – ால் மக்–களு – க்–குக் கிடைக்க வேண்– தால், அவற்–றின டிய பலன்–கள் கிடைக்–கா–மல் துய–ரம் விளை–யும். இதைத்–தான் தெய்–வம் க�ோபம்–க�ொள்–ளும் என்–கிறா – ர் திரு–மூ–லா். அடுத்து, மனம் ப�ொருந்தி தெய்– வ த்தை வழி–பா–டு– செய்–ப–வா–்–க–ளுக்–குத் தெய்–வம் இன்–பம் அரு–ளும் என்–பது! பஞ்–ச– பூ–தங்–க–ளின் வடி–வான தெய்–வத்தை, மனம் ப�ொருந்தி வழி–பாடு செய்–தால், அதா–வது, பஞ்–ச– பூ–தங்–க–ளை–யும் முறைப்–ப–டிக் கையாண்– டால், முறைப்–ப–டிச் செயல் படுத்தி–னால் பஞ்–ச– பூ–தங்க – ளு – ம் நமக்கு நன்–மையை – த்–தான் செய்–யும்; இன்–பம் விளை–யும். இதைத்– தா ன், ‘மனம்– ப �ொ– ரு ந்தி தெய்– வ –வ–ழி–பாடு செய்–ப–வா–்–க–ளுக்கு தெய்–வம் இன்–பம் அரு–ளும்’ என்–றார் திரு–மூ–லா். ஆல–யங்–கள் ஒவ்–வ�ொன்–றி–லும் உள்ள ஒரு மரத்தை தல விருட்–சம் என்–றும், அங்–கேயே உள்ள குளத்தை தீா்த்–தம் என்–றும் அழைக்–கப்–ப–டு–வ–தன் கார–ணம் இதுவே. ‘காலை–யில் எழு–வ–தும், இர–வில் உறங்கு–வ–து– மாக வீணா–கப் ப�ொழு–தைக் கழிப்–ப–தில் என்ன லாபம்? தெய்–வத்–தைப் பற்–றிய உண்–மையை உண–ருங்கள். மனம் ப�ொருந்தி வழி–ப–டுங்–கள். இன்–ப–நிலை தானே வந்து எய்–தும்’ என்–கி–றார் திரு–மூ–லா். இவ்–வ–ளவை – –யும் ச�ொன்ன திரு–மூ–லா், ‘வேறு என்ன இருக்கிறது ச�ொல்ல?’ என்–றும் கேட்–கிறா – ர் அடுத்த பாட–லில். ஆம் விதி நாடி அறம் செய்–மின் அந்–நி–லம் ப�ோம் விதி நாடிப் புனி–த–னைப் ப�ோற்–று–மின் நாம் விதி வேண்–டு–ம–தென் ச�ொலின் மானி–டா் ஆம் விதி பெற்ற அருமை வல்–லார்க்கே (திரு–மந்–தி–ரம்-195) கருத்து: பிற– வி ப் பயன், பிறப்– பி ன் ந�ோக்– கமே அடுத்–தவ – ா்க்கு உத–வுவ – து – தா – ன். ஆகை–யால் அந்த நல்–வ–ழியை விரும்பி ஏற்று அறம் செய்– யுங்–கள்! பேரின்ப வீட்–டை–யும் வழி–ய–றிய இறை–வ– னைப் ப�ோற்– று ங்– க ள்! இதை– வி – ட ச் சிறப்பான வழி–மு–றை–கள் வேண்–டு–மா–னால், மனி–த–ராய்ப் பிறப்பெடுக்– கு ம் பெரு– மை – பெ ற்– ற – வ ா–் – க – ளு க்கு
66
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
மேலும் சிறப்பா கச் ச�ொல்ல வேறு என்ன வழி– மு–றை–கள்–தேவை? பிற–வி–யின் ந�ோக்–கமே அடுத்–த–வா–்க்கு உத–வு– வது தான் என்–பதை ஒப்–புக்–க�ொள்–கிற� – ோம�ோஇல்– லைய�ோ, நாம் அனை–வ–ரும் உழைப்–பதே,வாழ்– வதே அடுத்– த – வ ா–் – க ளுக்காத்– தா ன். இது– தா ன் உண்மை. ஆனால், இந்த உண்மை நமக்–குப் புரிய மாட்–டேன் என்–கி–றது. அனை–வ–ருமே உழைக்–கி–ற�ோம், சம்–பா–திக்– கி–ற�ோம். யாருக்–காக? மனைவி, மக்–க–ளுக்–காக. கூடவே ஆட்டோ, கால்–டாக்சி, மளி–கைக்–கடை, மருத்– து – வ ா் , அர– சாங் – க ம், வீதி ஓரம் கடை– வைத்–தி–ருப்–ப–வா–்–கள்… இதெல்–லாம் ப�ோதாது என்று உற்–றம், சுற்–றம்–எ–னும் உற–வி–னா–்–கள்... இவ்–வ–ளவு ப�ோ்க–ளுக்–கும் க�ொடுப்–ப–தற்–கா–க–வும் உழைக்–கி–ற�ோம். அவா்–க–ளுக்–கெல்–லாம் க�ொடுக்–கா–விட்–டால், நம் வண்டி ஓடாது! இப்–ப�ோ–தெல்–லாம் செல்– ப�ோன், இன்–டா–்–நெட், த�ொலைக்–காட்சி எனும்– செ–ல–வு–கள் வேறு. இவா்–க–ளுக்–கும் க�ொடுக்–க– வேண்– டு ம். இன்– ற ைய நிலை– யி ல் மிக– மி க அவ–சி–ய–மான செல–வு–க–ளா–கி–விட்–டன இவை. சற்று ய�ோசித்–துப் பாருங்–கள். நாம் சம்–பா– திப்–பது அவா்–க–ளுக்–கெல்–லாம் க�ொடுப்–ப–தற்–கா– கத்–தானே? பிரச்னை எங்கு வரு–கி–றது என்–றால் எதை முன்– னி ட்டு யாருக்குக் க�ொடுத்– தா – லு ம் விருப்–ப–மில்–லா–மல்–தான் க�ொடுக்–கி–ற�ோம்! க�ொடுப்–பதை விருப்–ப–மு–டன் க�ொடுத்–தால்,
பிரச்– னை க்கு வழி இருக்– க ா– த ல்– ல வா? ‘நாம் உழைத்து இவா்–க–ளுக்கு எல்–லாம் க�ொடுத்–துத் த�ொலைக்–க–வேண்டி இருக்–கி–றதே!’ என்று வருத்– தப்–பட்–டுப் பலன் இல்லை. வேறு வழியே இல்லை. இவ்–வாறு பல–வகை – க – ளி – லு – ம் அடுத்–தவ – ரு – க்–கா– கத்–தான் வாழ்–கி–ற�ோம். இதையே ஆத்–மார்த்–த– மாக, அடுத்–த–வா–்க்கு உத–வி–செய்து வாழ்ந்–தால், ‘நாம் க�ொடுப்–பது தெய்–வத்–திற்காக’ எனும் தெய்வ சிந்–தனை – யு – ட – ன் க�ொடுத்–தால், பகலவனைக் கண்ட பனி– ப �ோல, ஆசை– க – ளு ம் பற்– று – க – ளு ம் தாமே நீங்–கி–வி–டும். ஆகை–யால், ‘அடுத்–த–வா–்–க–ளுக்கு உத–வுங்– கள். அறம் செய்–யுங்–கள். தெய்–வத்தை நினைத்– துத் துதி–யுங்–கள். தெய்வ அருள் தானே வந்து சூழும். இதைத் தவிர, ச�ொல்–வத – ற்கு வேறு என்ன இருக்–கிற – து?’ எனப் பாடலை நிறைவு செய்கிறார் திரு–மூ–லா். (மந்திரம் ஒலிக்கும்)
ப்ரசன்ன வேங்கடாஜலபதி
திருச்சி - குணசீலம்
மனநலம் அளிக்கும்
குணசீலப் பெருமாள் எ ந்தவலியையும்உணர்ந்துதானேசிகிச்சை பெற்றுக் க�ொள்ள மனித சக்தியால் முடியும். ஆனால், தன் நிலை உணராத, மன ந�ோயால் பீடிக்கப்பட்டவர்களை
காக்கவே வைகுண்ட வாசன் குணசீலத்தில் ஏ க ா ந ்த ம ா ய் அ ரு ள ்பா லி த் து க் க�ொண்டிருக்கிறார். திருச்சி மாவட்டம் முசிறி வட்டத்தில் உள்ளது குணசீலம். ðô¡
67
16-30 செப்டம்பர் 2016
உற்சவர் தேவியருடன் பார்த்து, தன் பதவிக்கு ஆபத்து என்று குணசீல மகரிஷியின் தவத்தையும் அவரின் அஞ்சிய இந்திரன் க�ொடுத்த த�ொல்லைகளை வேண்டுக�ோளையும் ஏற்று குணசீலத்தில் ப �ொ ரு ட ்ப டு த்தா ம ல் , வ ா சு தே வ னை பிரசன்ன வேங்கடாசலபதி ஸ்வாமியாய் ந�ோக்கி நெருப்பாய் வளர்ந்தது குணசீலரின் அருள்பாலிக்கிறார் வைகுண்ட வாசனான மனவேள்வி. இறையை ஆராதிக்கும் அவரின் மகாவிஷ்ணு. ந�ோக்கத்தை அறிந்து இந்திரன் முதலான�ோர் திருப்பைஞ்சலியில் ஆசிரமத்தில் குரு குணசீலரை வாழ்த்த, புரட்டாசி திருவ�ோண தால்பியருடன் வசித்து வந்தார் குணசீலர் ந ட ்ச த் தி ர த ்த ன் று ச னி க் கி ழ மை யி ல் மகிரிஷி. திருமலை வேங்கடாஜலபதியை தேவி பூதேவி சமேதராய் குணசீலருக்கு சாமான்யர்கள் தரிசிக்க இயலாத க்ருத (முதல் கருடாரூடராய் காட்சியளித்தார் பெருமாள். யுகம்) யுகத்திலேயே அனைவருக்காகவும் கலியுக இறுதிவரை பக்தர்களுக்கு தமிழகத்தில் இறைவாசம் வேண்டும் என்று அருள்பாலிக்க திவ்ய விக்ரக ரூபமாய் இந்த நெக்குருக வேண்டியவர், அவர். திருமலை தலத்தில் தங்க வேண்டும் என்ற குணசீலரின் சென்று வேங்கடமுடையானை தரிசித்து வேண் டு க � ோளை ஏ ற்ற ப ெ ரு ம ா ள் , அவரை இங்கு வரவழைக்க காவிரி கரையில் இன்றும், இங்கே தாயாரை இதயத்தில் தவமியற்றினார். இவரின் தீவிர தவத்தை
ஆலய முகப்பு
68
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
தாங்கி, ய�ோகசேவை சாதிக்கிறார். மகரிஷி குணசீலரின் பெயராலேயே அந்த இடம் அழைக்கப்பட வேண்டும் என்றும் பகவான் திருவாய் மலர்ந்தார். க்ருத யுகத்தில் த�ொடங்கி த்வாபர யுகம் வரை வைகாநச சாஸ்திர முறைப்படி ஆராதனை செய்து வந்தார். குரு தால்பியருடன் தீர்த்த யாத்திரை செல்ல வேண்டும் என்ற நிர்ப்பந்தம் ஏற்பட்டதால், சீடர் ஒருவரை அழைத்து, பெருமாளுக்கு நித்ய ஆராதனை செய்ய உத்தரவிட்டார் குணசீலர். காவிரியில் வெள்ளப் பெருக்கு, வன வி லங் கு க ளி ன் த�ொல்லை ப�ோன்ற காரணங்களால் சீடனால் அந்த இடத்தில் நிலைக்க முடியாமல் சென்றுவிட்டார். கலியுக மக்களுக்காக அர்ச்சாரூபமாக அவதரித்த பெருமாள், தன்னை புற்றினால் மு ழு வ து ம் ம றை த் து க் க � ொ ண ்டா ர் . புற்றால் மூடப்பட்ட பகவான் இருந்த இடம் காலங்களால் பல மாற்றங்களை கண்டது. கலியுக ஆரம்பத்தில் உறையூரை தலைநகராகக் க�ொண்டு ஆட்சி செய்த ஞானவர்மன் என்ற ச�ோழ மன்னனின் க�ோசாலை, குணசீலம் அருகில் உள்ள கல்லூர் என்ற இடத்தில் இருந்தது. புற்று அமைந்திருந்த புல்வெளியில் மேய்ந்த பசுக்களிடம் பால் கறந்து அரண்மனைக்கு எடுத்துச் செல்வது வழக்கமாயிருந்தது. ஒரு நாள், கறந்து வைக்கப்பட்டிருந்த குடங்கள், பால் இல்லாமல் காலியாக இ ரு ந ்த ன . இ ந ்த ம ா யத்தை க் க ண ்ட இ டையர்கள் பய ந ்த ப�ோ து , ஒ ரு வய�ோதிகருக்கு அருள் வந்து, அவ்விடத்தில் எம்பெருமான் க�ோயில் க�ொண்டிருப்பதைச் ச�ொன்னார். விவரம் அறிந்த மன்னன், படைகளுடன் அங்கு வந்தார். புற்றை பால் ஊற்றி கரைக்க வேண்டும் என்று ஒருவர் தெரிவிக்க, அவ்விதமே செய்யப்பட்டது. புற்று கரையக் கரைய, பெருமாளின் திவ்ய அர்ச்சாரூபம் கண்டு மன்னன் ஆனந்தமடைந்தான். தாயார் சமேதராய் காட்சியளித்து அவ்விடத்தில் எளிமையான ஆலயம் நிர்மாணிக்க இறைவன் பணித்தார். கு ண சீ ல ர் ஆ ர ா தனை செய ்த அ தே முறைப்படி பூஜைகள் நடந்தன. கலியுக இறுதியில் பக்தர்களால் க�ோயில் பெரிதாக நிர்மாணிக்கப்படும் என்ற இறை வாக்குக்கு ஏற்ப, தற்போது ஆலயம் புதிதாக நிர்மாணிக்கப்பட்டுள்ளது. 2001ம் ஆண்டு (கலியுக வருடம் 5104) இறை உத்தரவுப்படி, தாழ்வாக இருந்த கர்ப்பகிருஹம் ஆறு அடி உயர்த்தப்பட்டது. அர்த்த மண்டபம், மகாமண்டபம் ஆகியவை கருங்கல்லால் க ட ்ட ப ்பட் டு , கற்ற ளி க � ோ யி ல ா க உ ரு வ ா க்க ப ்பட் டு கு ம்பா பி ஷ ே க ம் நடத்தப்பட்டது. இன்றும், குணசீலர்
நடைமுறைப்படுத்திய சாஸ்திர முறைப்படி ஆறு கால பூஜைகள் நடந்து வருகின்றன. உச்சி கால மற்றும் அர்த்தஜாம பூஜைகளும் தீர்த்த பிரசாதமும் இங்கு சிறப்பான அம்சங்கள். ம னந � ோ ய் தீ ர் க் கு ம் வ ல்ல வ ர ா க இங்குள்ள இறைவன் ப�ோற்றப்படுகிறார். திருமணம், சந்தான பாக்கியம் கைகூட, ந ர ம் பு சம்ப ந ்த ப ்ப ட ்ட ந � ோய்கள் நிவர்த்தியாக, இந்த திருத்தலத்தை பக்தர்கள் நாடுகின்றனர். அரசால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட மனநல மறுவாழ்வு மையம் க�ோயிலுக்கு அ ரு கி ல் அ மைந் து ள ்ள து . ம னநல ம் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் இந்த மையத்தில்
கலியுக வரதன் ஒரு மண்டலம் தங்கி தீர்த்தம் பெற்று குணமடைந்து வருகின்றனர். பக்தர்கள் அனைவர் மீதும் இந்த நாட்களில் தீர்த்தம் தெளிக்கப்படுகிறது. தனித்தனி அறைகள் மற்றும் பிரத்யேக மனநல மருத்துவர் என்று அனைத்து வசதிகளும் இந்த மையத்தில் உண்டு. திருப்பதி வேங்கடேசனே இத்தலத்தில் வாசம் செய்வதாலும், இந்த இறைவனும் அதே பெயரால் வழங்கப்படுவதால் திருப்பதி வேண்டுதலை இங்கு நிவர்த்தி செய்து க�ொள்ளலாம். உற்சவர் அருள்மிகு னிவாச பெருமாள், தேவி பூதேவி சமேதராய் வி ழ ா க்கால ங ்களை சி ற ப் பி க் கி ற ா ர் . கலியுக வரதன் என்ற இவரது திருநாமமே, தற்காலத்திய மக்களை வழிநடத்தும் தாரக மந்திரமாக இருக்கிறது. தி ரு ச் சி - ந ா ம க்க ல் இ டை யி ல் அமைந்துள்ளது குணசீலம். திருச்சியில் இருந்து அரசு, தனியார் பஸ்கள் அதிகளவில் இயக்கப்படுகின்றன. டவுன் பஸ்களும் இயங்குகின்றன. புரட்டாசி மாதத்தில் திருப்பதியை ப�ோல இங்கும் பிரம்மோற்சவம் நடப்பது குறிப்பிடத் தகுந்த விசேஷம்.
- வீரேந்திரன் ðô¡
69
16-30 செப்டம்பர் 2016
உங்கள் இல்லங்களில்
மங்களம், வெற்றி, மகிழ்ச்சி, புகழ்,
வளம் எல்லாம் பெருகும்
அ
வன் ஒரு ச�ோழ அர–சன். அவ–னு–டைய பெயர் தெரி–யாது. ஆனால், அவன் சிவ– பக்–தன் என்–ப–து–மட்–டும் தெரி–யும். அதற்–குச் சான்–றாக, அவ–னது கதை–யைச் ச�ொன்ன அரு–ணா–சல – க்–கவி அதற்கு ‘மத–னசு – ந்–தர– ப் பிர–சாத சந்–தான விலா–சம்’ என்று பெயர் சூட்–டி– னார். அதா–வது, ‘மத–னசு – ந்–தர– ர– ா–கிய சிவ–பெ–ரும – ான்
70
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
பிர–சா–த–மாக வழங்–கிய குழந்–தை–க–ளைப் பார்த்து அர–சன் சிந்–தித்த கதை.’ அன்–றைய நாட–கச் சூழ–லில் பிறந்த சிறு–நூல் இது. சிவ–பெ–ரு–மானை வணங்கி அவ–ரது அரு– ள�ோடு நாட்டை நல்–லாட்சி செய்த ஓர் அர–ச–னின் பக்–தியை – ச் ச�ொல்–கிற – து. பாம–ரர்–களு – க்–கும் புரி–யக்– கூ–டிய எளிய ச�ொற்–கள், வாய்–விட்–டுப் பாடக்–கூடி – ய
மெட்டு, அதில் பக்–திப்–பெ–ருக்கு என மிக அழ–கான பாடல்–கள் இவை. வாசிக்–கும்–ப�ோதே மேடை–யில் இத–னைப் பார்த்து ரசிக்–கிற ஓர் எண்–ணம் த�ோன்– றும். இக்–கலை – க – ள் இன்–றைக்கு இல்–லையே என்று ஏங்–கு–வ�ோம். நாடக மர–புப்–படி, முத–லில் பிள்–ளை–யார் வரு– கி–றார். அவ–ரது கம்–பீர– ம – ான த�ோற்–றத்தை அழ–குற விவ–ரிக்–கி–றது பாடல்: கன–க–ரத்ன முத்–து–நகை காந்தி தரவே சிறந்த கருணை மேவி, அன–வ–ர–தம் அன்–ப–ருக்கு வரம்–உ–த–வும் கிருபா நேத்–தி–ரம் விளங்–கப் புனை–ம–லர்க் கற்–ப–கம – ாலை பரி–ம–ளிக்க ஆனந்–தம் ப�ொருந்த நாளும் இனிய பத்–ம–ப–தம் இலங்–கச் செல்வ விநா–ய–க மூர்த்தி இத�ோ வந்–தாரே. – ங்–களு – ம் முத்–துக – ளு – ம் பதிக்–கப்–பட்ட பல ரத்–தின – ர் உட–லில் பிர–கா–சிக்–கின்– தங்க நகை–கள் விநா–யக றன. அவற்–றுக்–கெல்–லாம் மேலாக அவ–ரு–டைய கருணை ப�ொழி– யு ம் கண்– க ள் திகழ்– கி ன்– ற ன. அவை எந்–நேர– மு – ம் அன்–பர்–களு – க்கு உத–வும் எண்– ணம் க�ொண்–டவை. விநா–யக – ர் கற்–பக மலர்–கள – ைத் த�ொடுத்த மாலை அணிந்–தி–ருக்–கி–றார். அவ–ரது தாம–ரைப் பாதங்–கள் ஒளி வீசு–கின்–றன. அந்த விநா–யக மூர்த்தி வந்–தால், எங்–கும், எந்–நா–ளும் ஆனந்–தம் ப�ொங்–கும்! – ால் பெற்–றெடு – த்த சங்–கரி கிரு–பா–கரி தவத்–தின சச்–சித – ா–னந்–தம – ய, நித்–யக – ல்–யாண குண ஐங்–கர– ர் வந்–தாரே! தரு–ணம் அறிந்து அன்–பர்–கட்–குக் கருணை ப�ொழிந்–திட – வே, – ாய் நடந்து சல்–லா–பம உல்–லா–சம – ாய் மகிழ்ந்து, ஐங்–கர– ர் வந்–தாரே! விநா–ய–கர் கருணை மழை ப�ொழி–யும் தெய்–வ– மாக இருக்–கி–றார் என்–றால், அதற்–குக் கார–ணம் அவ–ரு–டைய தாய் சங்–கரி. அவள் கிரு–பா–க–ரி– யல்–லவா? அவள் தவம் செய்து பெற்ற பிள்– ள ைக்– கு ம் அவ– ளு – ட ைய குணம் வந்–தி–ருக்–கி–றது! சச்– சி – தா – ன ந்– த – ம – ய – ம ா– ன – வ ர், என்– றென்– று ம் சிறந்த குணங்– க – ளு – ட ன் திகழ்–கிற – வ – ர், அந்த ஐங்–கர– ப்–பெ–ரும – ான், பக்–தர்–க–ளுக்கு எப்–ப�ோது எது தேவை என்– பதை அறிந்து அருள்– செய் – வ ார். இத�ோ, அவர் கம்–பீ–ர–மாக நடந்–து–வ–ரு–கி–றார், வணங்–குங்–கள்! அர–ச–னின் நான்கு பிள்–ளை–க–ளும் சேர்ந்து விளை–யா–டு–கி–றார்–கள். இதைக் கண்ட ச�ோழன் மனத்– தி ல் நெகிழ்ச்சி, ‘இவர்– க ள் நல்– ல – ப டி வளர்ந்து சிறப்–பா–கத் திக–ழ–வேண்–டு–மே’ என்று எண்–ணு–கி–றான். பிள்– ள ை– க ள், பெரு– ம ா– னி ன் பிர– சா – த ம். அவர்–கள் சிறந்து விளங்–க–வேண்–டுமெ – ன்–றா–லும் அவ–னைக் கேட்–ப–து–தானே சரி–யாக இருக்–கும்? சிவனை எண்–ணிப் பாடு–கி–றான் அர–சன்:
சுந்–தர– ஞ்–சேர் மத–னசு – ந்–தரே – ஸ்–வர– ரே, எங்–களு – க்–குச் சுகம் உண்–டா–கச் சந்–ததி – க – ள் அருள்–செய்–தீர், இவர் பால லீலை–களி – ன் சம்ப்–ரம – ான விந்–தைக – ள் கண்டே மகிழ்ந்தே ஆனந்–தம் ஆயி–ன�ோம், மேன்மை எல்–லாம் இந்த இளம் பால–ருக்–குக் கிருபை செய்–யவ – ே–ணும் என்றே இச்–சித்–தேனே. அழ–குநி – றைந்த – மத–னசு – ந்–தரே – ஸ்–வர– ரே. நாங்–கள் மகி–ழும்–படி எங்–க–ளுக்கு மகப்–பேறு அரு–ளி–னீர்–கள். அந்–தக் குழந்–தை–கள் ஓடி–யாடி விளை– ய ா– டு – வ – தை – யெ ல்– ல ாம் பார்த்து ஆனந்– தப்–பட்–ட�ோம். இவர்–கள் என்–றைக்–கும் இப்–படி மேன்–மைய – ா–கத் திக–ழவே – ண்–டும். அந்த வரத்தை நீங்–கள்–தான் இவர்–க–ளுக்கு அரு–ள–வேண்–டும். இதுவே என் பிரார்த்–தனை! பக்– த ன் இப்– ப – டி க் கேட்– கு ம்– ப� ோது பர– ம ன் வரா–ம–லி–ருப்–பானா? சக்–தி–ய�ோடு சிவ–மாக அவர் த�ோன்–றும் திருக்–காட்சி: பத்–தன – ாம் ச�ோழேந்த்–ரன் இத–யம் அதில் தியா–னித்த பட்–சம்–க�ொண்டு சித்–தசு – த்தி உள்ள நல்ல அன்–பன் இவன் எனக் கிருபை செய்து காக்–கச் – ஸ்–வரி சமே–தர– ாய்த் சத்தி எனும் காம–சுந்–தரே தர–ணிமீ – தி – ல் நித்–திய – ம – ாம் வரங்–கள் தரக் காட்–சித – ந்–தார் இன்–பம்– அது நிலைக்–கத்–தானே. பக்–த–னான ச�ோழ அர–சன் இத–யத்–தில் இவ்– வாறு நினைக்க, ‘இவன் சுத்–தம – ான மனம்–க�ொண்ட அன்–பன்’ என்று எண்–ணு–கி–றார் சிவ–பெ–ரு–மான். அவ–னுக்கு அருள்–செய்ய வரு–கி–றார். மறு–கண – ம், பூமி–யிலே சிவ–பெ–ரும – ான் த�ோன்–று– கி–றார். சக்–தி–யான காம–சுந்–த–ரேஸ்–வரி சமே–த–ராக எல்–லா–ருக்–கும் நல்–வர– ங்–கள – ைத் தர வரு–கிற – ார். என்– றென்–றும் இன்–பம் நிலைத்–தி–ருக்–க–ச்செய்–கி–றார். மங்–கள – க – ர– மு – ள்ள மத–னசு – ந்–தரே – ஸ்–வர– ர் வந்–தாரே, தய–வா–கவே. பங்–கய – மு – க காம–சுந்–தரி சமே–தர– ாய்ப் பட்–சம்–வைத்து இரட்–சிக்–கவே, ச�ோழேந்த்ர பூம–னாம் சுமு–கன் பக்–தியை மெச்–சிச் சுபம்–எல்–லாம் அருள்–செய்–யவே, மத–னசு – ந்–தரே – ஸ்–வர– ர் வந்–தாரே. மத–ன–சுந்–த–ரேஸ்–வ–ர–ரின் த�ோற்–றம், மங்–க–ள–க–ர–மா–னது. அர–சன்–மீது, இவ்–வு–ல– கத்து உயிர்–கள்–மீது வைத்த அன்–பி–னால், அவர் இங்கே வந்–தார்! தாமரை முகம் க�ொண்ட காம–சுந்–தரி அவ–ரரு – கே த�ோன்–றுகி – ற – ாள். இரு–வரு – ம் பக்–தர்–களு – க்கு அருள்–செய்யு – ம் திருக்–கர– ங்–கள� – ோடு வரு–கிற – ார்–கள். ச�ோழ அர–சனி – ன் பக்–தியை மெச்சி, அவ–னுக்கு எல்லா நன்–மைக – ள – ை–யும் தரு–வத – ற்–காக மத–ன–சுந்–த–ரேஸ்–வ–ரர் வரு–கி–றார்! சிவ–பெ–ரும – ா–னைப் பார்த்த அர–சன் நெகிழ்ந்து நிற்– கி – ற ான். பர– வ – ச த்– த� ோடு பாடத் த�ொடங்– கு – கி–றான்: பக்த தயா–பர– னே, அடி–யவ – ரை – ப் பட்–சம – ாய் ஆள்–பவனே – ,
ð‚-Fˆ îI› 80
ðô¡
71
16-30 செப்டம்பர் 2016
உத்–தம – ம – ாய் எனக்கு உத–விச – ெய்–யும் தேவனே, நித்–திய – ம்–ஆகு – ம் இன்–பம் நிறைந்த சதா–சிவனே – , பக்–தர்–களு – க்கு அருள்–பவனே – , அடி–யவ – ரு – க்கு நலம்– தந்து ஆள்–பவனே – . எனக்–குச் சிறந்த உத–விக – ளை – ச் செய்–யும் தேவனே, இன்–பம் நிலைத்–திரு – க்–கச் செய்–யும் சதா–சிவனே – ! – ச்–சும் சாமி உமது தய–வால், தர–ணிமெ – ம் பெற்–றேனே, சத்–புத்ர பாக்–கிய பூமி இந்–தப் பால–கர்–கள் தீர்க்–கா–யுசு – ஆ – க – ப் புத்–திர ப�ௌத்–திர– ரு – ட – னே சுப–மித்–தது எல்–லாம் எய்–திக் கன–ய�ோக – வ – ான்–கள – ா–கச் ச�ோம–சேக – ரா, வரம் – ே–ணும். சுப–மாய் அரு–ளவ இறைவா, உங்–கள் தய–வால் எனக்கு நல்ல மகன்– க ள் பிறந்– தா ர்– க ள். ஊரே அவர்– க – ள ைப் பாராட்–டு–கி–றது. அதைக் கேட்டு நான் மகிழ்–கி– றேன். பூமி–யிலே இந்–தப் பையன்–கள் நிறைந்த ஆயு–ளுட – ன் வாழ–வேண்–டும். நிறைய மகன்–கள், பேரன்–க–ளைப் பெற்று, எல்–லாச் சுபங்–க–ளை–யும் பெற்று, நல்ல ய�ோகத்–து–டன் வாழ–வேண்–டும். அதற்–குச் ச�ோம–சே–கரா, உன் அருள் வேண்–டும். பக்– த – ன ான அர– ச ன் இப்– ப – டி க் கேட்– ட – து ம், உமை–யம்மை சிவ–பெ–ரும – ா–னிட – ம் அவ–னுக்–கா–கப் பரிந்–து–ரைக்–கி–றாள். ‘பெரு–மானே, இவர்–க–ளுக்கு அருள் செய்–யுங்–கள்’ என்று கேட்–கி–றாள். சிவ–பெ–ரு–மான் அன்–பர்–க–ளுக்கு அம்–பி–கை– யின் அருள் எப்– ப� ோ– து ம் உண்டு. இத– னை த் – – ல் மாணிக்–கவ – ப்–பெ–ரும திரு–வெம்–பாவை யி – ா–சக – ான் அழ–கா–கப் பாடு–கி–றார்: ‘முன்–னிக் கட–லைச் சுருக்கி எழுந்து, உடை–யாள் என்– ன த் திகழ்ந்து, எம்மை ஆளு– டை – ய ாள் – ன் இட்–டுஇ – டை – யி மின்–னிப் ப�ொலிந்து, எம்–பிர– ாட்டி திரு–வடி – ம – ேல் ப�ொன்–அம் சிலம்–பின் சிலம்–பித் திருப்–புரு – வ – ம் என்–னச் சிலை–குல – வி, நம்–தம்மை ஆள்–உடை – ய – ாள் தன்–னில் பிரி–வுஇ – லா எம்–க�ோம – ான் அன்–பர்க்கு முன்னி அவள் நமக்கு முன்–சுர– க்–கும் இன்–அரு – ளே என்–னப்–ப�ொ–ழிய – ாய் மழை ஏல் ஓர் எம்–பா–வாய்.’ மழை–மே–கத்–தைப்–பார்த்து ஒரு பெண் பாடு– கி–றாள்: மேகமே, நீ முத–லில் கடல்–நீரை முகந்–து– க�ொள்–கிற – ாய். அதைச் சுருக்–கிக்–க�ொண்டு மேலே எழு–கி–றாய். உமை–யம்–மை–யைப்–ப�ோல் கரு–மை– யான நிறத்–தைப் பெற்–றுக் கரு–மே–க–மா–கி–றாய். அதன் பிறகு, அம்–மை–யின் சிற்–றி–டை–யைப்– ப�ோல் மின்–னலை – த் த�ோன்–றச் செய்–கிற – ாய். எங்–கள் பிராட்–டியி – ன் ப�ொற்–சில – ம்–புக – ள் சத்–தமி – டு – வ – து – ப� – ோல் இடி–யா–கச் சத்–த–மி–டு–கி–றாய். அன்–னை– யின் திருப்–பு–ரு–வத்–தைப்–ப�ோல வான– வில்–லைத் த�ோன்–றச் செய்–கி–றாய். அதா–வது, நீரை முகந்–து–க�ொண்ட மழை– மே – க த்– தி ன் நிறம் (கருமை) அம்–பி–கை–யின் நிறத்–துக்கு உவமை. மழை–நே–ரத்–தில் மேகத்–தி–னி–டையே த�ோன்–றும் மின்–னல், அவ–ளது சிற்–றி–டைக்கு உவமை. மின்–ன– லைத் த�ொடர்ந்து வரும் இடி,
72
அம்–பி–கை–யின் ப�ொற்–சி–லம்–பு–க–ளின் சத்–தத்–துக்கு உவமை. அம்–பி–கை–யின் திருப்–பு–ரு–வம், மழை– நே–ரத்–தில் த�ோன்–றும் வான–வில்–லுக்கு உவமை. ஆனால், இவை எல்– ல ாம் வெளித்– த� ோற்– றங்–கள்–தானே? மேகம் அம்–பி–கை–யைப்–ப�ோல் ‘த�ோன்– றி – ன ால்’ ப�ோதுமா? அவ– ள ைப்– ப� ோல் ‘நடந்–து–க�ொள்–ள’ வேண்–டுமே! மேகம் மழை ப�ொழி– யு ம், அம்– பி – கை – யு ம் கரு–ணை–யைப் ப�ொழி–வாள். சரி–தானே? மழை–யைப் ப�ொழிந்–தால் ப�ோதுமா? அது எங்கே, யாருக்– க ா– க ப் ப�ொழி– கி – ற து என்– ப – து ம் முக்–கி–ய–மல்–லவா! ‘மேகமே, இந்த விஷ–யத்–தில் நீ அன்–னை– யைப் பார்த்– து க் கற்– று க்– க�ொ ள்– ள – வே ண்– டு ம்’ என்– கி – ற ாள் அந்– த ப் பெண். நம்மை ஆளும் அந்த அன்–னையை என்–றும் பிரி–யாத தலை–வன், சிவ–பெ–ரு–மான். அவ–னு–டைய அடி–ய–வர்–க–ளுக்கு அவள் அருள்–செய்–கி–றாள். அது–ப�ோல, நீயும் மழை–யா–கப் ப�ொழிந்து அந்த அன்–பர்–க–ளின் மனத்–தைக் குளி–ரச்–செய், அதன் பிறகு எங்–களு – க்–குப் ப�ொழிந்–தால் ப�ோதும்! மேகத்– தி – ட ம் இப்– ப – டி ச் ச�ொல்– லு ம் அந்– த ப் பெண், பாவை ப�ோன்ற தன் த�ோழி–யைப்–பார்த்து, ‘நீயும் இதனை எண்–ணு–வாய்!’ என்–கி–றாள். விளை– ய ா– டு ம் குழந்– தை – யை த் த�ொந்– த – ர வு செய்–யக்–கூ–டாது என்–ப–தற்–காக, ‘Rain Rain Go Away’ என்–று–ச�ொல்–லும் பாடல், ஆங்–கில மரபு. நம் ஊரில் மழையை நம்–பி–யி–ருக்–கும் விவ–சா–யி– கள்–தான் அதி–கம், ஆகவே, மழையை எப்–ப�ோ–தும் வர–வேற்று மகிழ்–வ�ோம். இப்–ப–டிப்–பட்ட ஊரில் ஒரு பெண், ‘மழையே, நீ முத–லில் சிவ–பக்–தர்–க–ளுக்–குப் ப�ொழிந்–து–விட்டு, அதன்–பி–றகு எங்–க–ளி–டம் வா’ என்று ச�ொல்–கி–றாள் என்–றால், அவள் மனத்–தில் சிவன் மீதும் பக்–தர்–கள் மீதும் எப்–ப–டிப்–பட்ட பாசம் இருக்–க–வேண்–டும்! ஆக, மேகம�ோ, மனி–தர்–கள�ோ, சிவ–பக்–தர்– – ண்–டும். அதுவே க–ளுக்–குப் பணி–விடை செய்–யவே பெரும்–பாக்–கி–யம். அதற்கு அன்–னையே நமக்கு வழி–காட்–டு–கி–றாள். சிவ–பெ–ரு–மா–னின் அன்–பர்–க– ளுக்– கு த் தன்– னு – ட ைய அருளை மழை– ய ா– க ப் ப�ொழி–கி–றாள். இங்கே ச�ோழ–னின் பக்–தியை – க் கண்ட சிவ–பெ– ரு–மான் வாய் திறப்–ப–தற்–கு–முன், உமை–யம்–மை– யின் கருணை வெள்–ளம் அவன் மீது பாய்–கி–றது. அவ–னுக்–கா–கப் பெரு–மா–னிட – ம் பேசு–கிற – ாள். ‘பரிந்–து– ரை’ என்–றால் இது–தான். ஒவ்–வ�ொரு ச�ொல்–லிலு – ம் அன்–பர்–கள் மீது பரி–வும் கரு–ணையு – ம் ப�ொழி–வ– தைக் காண–லாம்: சார்–வபூ – ம – னு – க்–கும் சற்–புத்–திர– ர் நால்–வரு – க்–கும் சக–லவ – ர– ம் தரு–வீர், காந்–தனே. சீரும் செய–மும் மிகு–செல்–வமு – ம் சித்–தியு – ம் திட–காத்–திர– மு – ம் தீர்க்–கா–யுசு – ம் கீர்த்–தியு – ம் தரு–வீர் காந்–தனே. பெரு– ம ானே, இந்த அர– ச – னு க்– கு ம் அவ– ன து நான்கு புதல்–வர்–க–ளுக்–கும் அனைத்து வரங்–கள – ை–யும் அருளுங்–கள்!
என்.ச�ொக்கன்
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
இவர்–களு – க்–குச் சிறப்–பும், வெற்–றியு – ம், மிகுந்த செல்– வ – மு ம், சித்– தி – யு ம், உடல் வலி– மை – யு ம், நிறைந்த ஆயு–ளும், புக–ழும் பெரு–கட்–டும். அதற்கு வரம் தாருங்–கள்! நித்–திய மங்–கள – மு – ம் நிறைந்த சாம்–ராஜ்–யமு – ம், நெஞ்–சம் மகிழ்ச்–சிப – ெறு – ம் பாக்–கிய – மு – ம் நீர்–மையு வித்–தையு – ம் புத்–தியு – ம் வேண்–டிய சுபங்–களு – ம் மேன்–மைப – ெற அரு–ளவ – ே–ணும் தயா–பர– னே. கரு–ணை–யுள்ள தெய்–வமே, இவர்–கள் நாட்– டில் என்–றென்–றும் மங்–க–ளம் நிலைத்–தி–ருக்–கட்– டும். இவர்–க–ளு–டைய ராஜ்–ஜி–யம் பெரி–தா–கட்–டும். நெஞ்–சத்–தில் மகிழ்ச்சி நிலைக்–கட்–டும். நல்–லவை கிடைக்–கட்–டும். திற–மை–யும், ஞான–மும், மற்ற சுபங்–களு – ம் கிடைத்து இவர்–கள் மேன்மை பெறட்– டும். அதற்கு நீங்–கள் அரு–ள–வேண்–டும்! நிறை–வாக, சிவ–பெ–ரு–மான் பேசு–கி–றார். அவர் ச�ோழ அர–ச–னுக்கு அருள்–செய்து பாடு–வ–தாக அமைந்–தி–ருக்–கிற இந்–தப் பாடல், நம் எல்–லா–ருக்– கும் வரம் தரு–வ–தைப்–ப�ோ–லவே த�ொனிக்–கி–றது, சிலிர்ப்–பூட்–டு–கி–றது! சார்–வபூ – ம – ேந்–திர– னே, நித்–யா–னந்–தம – ாய்ச் சந்–தத – ம் சுகம்–பெ–றுவீ – ர்–களே பார்–மீதி – னி – ல் நீங்–கள் பண்–ணும் பக்–திக்கு உகந்–த�ோம், பட்–சம – ாக வரங்–கள் பாலித்து அருள்–புரி – ந்–த�ோம். அர–சனே, இந்–தப் பூமி–யில் நீங்–கள் செய்த பக்– தி – யை க் கண்டு நாங்– க ள் மகிழ்ந்– த� ோம். உனக்கு நல்– வ – ர ங்– க ளை அளித்– த� ோம். நீயும் உன் சந்–த–தி–யி–ன–ரும் நித்–யா–னந்–த–மாக என்–றும்
சுகம்–பெ–று–வீர்–கள்! நீயும் உன் புத்–திர– ரு – ம் நிறைந்த தீர்க்–கா–யுசு – ட – ன் நினைத்த சுத்–திக – ள்–எல்–லாம் பலித்து வாழ்ந்–திரு – ப்–பீர்–கள். உனக்– கு ம் உன்– னு – ட ைய மகன்– க – ளு க்– கு ம் நிறைந்த ஆயுளை அருள்–கிறே – ன், நீங்–கள் நினைத்–த– வை–யெல்–லாம் பலிக்–கும்–படி வாழ்–வீர்–கள்! மங்–கள – மு – ம் ஜய–மும் மகிழ்ச்–சியு – ம் கீர்த்–தியு – ம் வளமை மிகப்–பெ–ருகி வாழ்–வீர் எந்–நா–ளுமே மங்–கள – ம் ஆகும் கல்–யா–ணங்–களு – ம் சுபங்–களு – ம் உங்–கள் பாரம்–பரி – ய குல–மும் விருத்–திய – ாகி... உங்–கள் இல்–லங்–க–ளில் மங்–க–ள–மும், வெற்– றி–யும், மகிழ்ச்–சி–யும், புக–ழும், வள–மும் பெரு– கும். நல்ல நிகழ்–வு–கள் த�ொடர்ந்து நடை–பெ–றும். உங்–க–ளு–டைய குலம் விருத்–தி–ய–டை–யும். ந�ோய்–அற்ற வாழ்–வும் குறை–வுஅ – ற்ற செல்–வமு – ம – ாய்த் தேயம்–எல்–லாம் புகழ் செங்–க�ோல் நடத்–திவைத் – து, இச் சகல சாம்–ராஜ்–யமு – ம் ராஜ்–யா–திப – த்–யங்–களு – ம் மிக–மிக – வே பெருகி மேன்மை தழைத்–திட – வே! ந�ோயற்ற வாழ்–வும் குறை–வற்ற செல்–வ–மும் உங்– க – ளு க்– கு க் கிடைக்– கு ம். தேச– மெ ல்– ல ாம் புக–ழச் செங்–க�ோ–லாட்சி நடத்–து–வீர்–கள். உங்–க–ளு– டைய ராஜ்–ஜிய எல்–லை–கள் பர–வும். மேன்மை தழைக்–கும்!
(த�ொட–ரும்) ðô¡
73
16-30 செப்டம்பர் 2016
வெங்கடேசர் திருத்தலங்கள் செங்– க ல்– ப ட்டு, பழைய சீவ– ர த்– தி ல் வெங்–கட – ே–சர் சங்கு சக்–கர– த்–துட – ன் திரு–மா–லா–க– வும் ஜடா–முடி – யு – ம் நெற்–றிக்–கண்–ணும் க�ொண்டு ஈச– ன ா– க – வு ம், கையி– லு ம் திரு– வ – டி – க – ளி – லு ம் தாமரை மலர் க�ொண்டு நான்–மு–க–னா–க–வும் மும்–மூர்த்–திக – ளி – ன் சங்–கம – ம – ாக விளங்–குகி – ற – ார். சென்னை-வேலூர் வழி– யி ல் காவே– ரிப்– ப ாக்– க த்– தி ல் சந்– தி – ர – னி ன் மனை– வி – ய – ரி ல் ஒருத்–தி–யான திரு–வ�ோ–ண–தேவி, பெரு–மாளை ந�ோக்–கித் தவ–மி–ருந்து தன் கண–வ–ரின் சாபத்– தைப் ப�ோக்–கி–னாள். மூன்–றாம் பிறை–யன்று திரு–வ�ோண நட்–சத்–தி–ரக்–கா–ரர்–கள் இங்கு வழி– பாடு செய்ய, நினைத்–தது நிறை–வே–று–கி–றது. ஹ ை த – ர ா – ப ா த் - உ ஸ் – ம ா ன் ச ா க ர் ஏரிக்– க ரை, சிலு– கூ – ரி – லு ள்ள பெரு– ம ாள், வேண்–டு–வ�ோ–ருக்கு வெளி–நாடு செல்ல விசா உடனே கிடைக்க அருள்–வ–தால், இவர் விசா வேங்–க–டே–சப் பெரு–மாள் எனப்–ப–டு–கி–றார். தஞ்–சா–வூர், வர–கூ–ரில் உள்ள வெங்–க–டே– சப் பெரு–மா–ளுக்கு, அவர் அரு–ளால் வேலை கிடைத்து வெளி–யூர் செல்–லும் இவ்–வூர் இளை– ஞர்– க ள் தங்– க ள் முதல் மாத சம்– ப – ள த்தை அனுப்பி வைக்–கி–றார்–கள். ஈர�ோடு, பெருந்–துறை – யி – ல், வேப்–பம – ர– த்–தடி – – யில் ஐந்து கற்–கள் வடி–வத்–தில் வன வேங்–கட – ே– சப் பெரு–மா–ளும் தாயா–ரும் அருள்–கி–றார்–கள். கரூ–ரில் உள்ள கல்–யாண வெங்–க–ட–ர–ம– ணர், மூன்–றாம் குல�ோத்–துங்க ச�ோழ–னின் அர–ச–வைப் புல–வ–ரான டங்–க–ணாச்–சாரி எனும் பக்–தரு – க்–காக இத் தலத்–தில் நிலை–க�ொண்–டார். செங்–கல்–பட்டு, அமிர்–தபு – ரி – யி – ல் பிர–சன்ன வெங்–கட – ே–சப் பெரு–மாள் க�ோயி–லில் கரு–டனி – ன் கையில் உள்ள வாசுகி பாம்–பிற்கு அபி–ஷே–கம் செய்–யப்–ப–டும் பால் நீல–நி–ற–மா–கி–றது. எனவே, இது சர்ப்–ப–த�ோஷ நிவர்த்–தித் தல–மா–கும். க�ோய–முத்–தூர், உடு–ம–லைப்–பேட்–டை– யில், கரு–வ–றை–யில் பெரு–மா–ளும் அனு–ம–னும் சேர்ந்–தி–ருக்க, இது, னி–வா–ச–ஆஞ்–ச–நே–யர் க�ோயி–லா–யிற்று. கிருஷ்–ண–கிரி, ஓசூ–ரில் மலை மீது சிலை க�ொண்– டு ள்ள பெரு– ம ா– ளி – ட ம் வேண்– டி க்– க�ொண்–டால் திருடு ப�ோன ப�ொருள் கிடைத்து விடு–கி–றது. க�ோய–முத்–தூர், ம�ொண்–டி–பா–ளை–யம் வெங்–க–டே–சப் பெரு–மாள் ஆல–யத்–தில் துளசி, வேம்பு, வெள்–ளெ–ருக்–குப்பூ, அரளி, ஊஞ்–சற்– கரி, எலு– மி ச்– சை ச்– ச ாறு ஆகி– யவை கலந்த மல்–லிப்–ப�ொட்டு எனும் பிர–சா–தம் தரு–கிற – ார்–கள். இது வெண்–குஷ்–டத்தை நீக்–கு–கி–றது. * சேலம், செவ்– வ ாய்ப்– பேட்டை , பிர– சன்ன வெங்– க – ட ே– ச ர் க�ோயி– லி ல் உள்ள
74
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
கரு–டாழ்–வா–ருக்கு வஸ்–தி–ரம் சாத்தி வணங்க அனைத்து த�ோஷங்–க–ளும் நீங்–கு–கின்–றன. திண்–டுக்–கல், மலைக்– க�ோட்டை அடி– வா–ரத்–தில் உள்ள சீனி–வா–சப் பெரு–மாள் ஆல– யத்–தில், மார்–கழி மாதம் முழு–வ–தும், இத்–தல ஆண்– ட ாள் சூடிக் களைந்த மலர் மாலை– க–ளையே பெரு–மா–ளுக்கு சாத்–து–கி–றார்–கள். திரு–நெல்–வேலி, உத–ய–நே–ரி–பா–லா–மடை – – யில் அரு–ளும் வெங்–கட – ா–ஜல – ப – தி – யி – ன் அபி–ஷே– கப் பாலை பிர–சா–த–மாக அருந்–தி–னால் மன, சரும ந�ோய்–கள் குண–மா–கின்–றன. திரு–நெல்–வேலி, சன்–யாசி கிரா–மத்–தில் உள்ள கல்–யாண னி–வா–சர் ஆலய கரு–வறை விமா–னமு – ம் திருப்–பதி – யை – ப் ப�ோலவே ஆனந்த விமா–னம் என்று அழைக்–கப்–ப–டு–கி–றது. திரு– ந ெல்– வே லி, கருங்– கு – ள த்– தி ல், மன்– ன ன் சுப– க ண்– ட ன், இரண்டு சந்– த – ன க் கட்–டை–களை பிர–திஷ்டை செய்து வெங்–க–டா– ஜ–லப – தி – ய – ாக வழி–பட்–டான். இதய ந�ோய்–களை – த் தீர்க்–கி–றார் இந்–தப் பெரு–மாள். திரு–நெல்–வேலி, மேலத்–தி–ரு–வேங்–க–ட– நா– த – பு – ர த்– தி ல் திரு– வே ங்– க – ட – மு – டை – ய ான் கரு–வறை – யி – ல் 12 ஆழ்–வார்–களு – ம் 12 படி–கள – ாக உள்–ளார்–கள். தூத்–துக்–குடி, புன்–னை–ந–க–ரில் பத்–மா–வதி தாயார் சமேத நி–வா–சப் பெரு–மா–ளின் ஏகாந்த சேவையை வியா–ழன்–த�ோறு – ம் தரி–சித்–தால் கிரக த�ோஷங்–கள் நீங்–கு–கின்–றன. த�ொகுப்பு: என்.பி.கே.
ராகுகாலத்தில் பிறக்கும் குழந்தைக்கு
கெடுபலன்கள் ஏற்படுமா?
ம – ல – ைக்கு செல்–லும்–ப�ோது நீலம் அல்–லது காவி ?சந்–நிசப–நிறத– ரிானவஸ்– திர– ம் அணிந்–துத – ான் செல்ல வேண்–டுமா? அர்ச்–சக – ர் வெண்–ணிற ஆடை–தானே அணிந்– தி–ருக்–கி–றார்! அப்–ப–டி–யி–ருக்க வெள்ளை நிற வஸ்–தி–ரம் அணிந்து பக்–தர்–கள் செல்–லக்–கூ–டாதா? - மணி–கண்–டன், மணப்–பாறை. சாதா– ர ண நாட்– க – ளி ல் ஆடை அணிந்து க�ொள்–வ–தற்–கும், விர–தம் இருக்–கும் நாட்–க–ளில் ஆடை அணிந்து க�ொள்–வ–தற்–கும் நிறைய வித்– தி – ய ா– ச ம் உண்டு. விர– த ம் இருக்–கும் நாட்–க–ளில் அணிந்து க�ொள்– ளு ம் வஸ்– தி – ர த்– தி ற்கு ‘தீக்ஷா வஸ்–திர– ம்’ என்று பெயர். சப–ரி–ம–லைக்கு மாலை அணிந்து க�ொள்–வத – ற்கு முன்–னர் குருஸ்–வா–மியி – ன் கரங்–க–ளால் ஆசீர்–வா–தம் செய்–யப்–பட்ட வஸ்–தி– ரத்–தைப் பெற்று அதனை உடுத்–திக் க�ொள்–வது வழக்–கம். இது குரு–விட – ம் இருந்து தீக்ஷை பெற்–றுக் க�ொள்–வ–தற்–கான வழி–முறை. இவ்–வாறு தீக்ஷை பெறும்–ப�ோது சிஷ்–யர்–கள் ஒரே மாதி–ரிய – ான உடை– களை அணி–வது மரபு. அதா–வது, இப்–ப�ோது பள்ளி மாண–வர்–கள் சீருடை அணிந்–துக – �ொள்–வது ப�ோல. ஏழை, பணக்–கா–ரன், ஜாதி, மத, இன பேதம் ஏதும்
இன்றி மாண–வர்–கள் அனை–வ–ரும் ஒரே மாதி–ரி– யான சீருடை அணிந்து பள்–ளிக்–குச் செல்–வதை – ப்– ப�ோல பக்–தர்–க–ளும் எந்–த–வி–த–மான பாகு–பா–டும் இன்றி ஒரே மாதி–ரி–யான வஸ்–தி–ரத்தை அணிந்து இறை–வன் சந்–ந–திக்–குச் செல்ல வேண்–டும் என்–ப– தற்–காக இந்த தீக்ஷா வஸ்–தி–ரத்தை குரு ஸ்வா– மி–கள் பரிந்–துரை செய்–த–னர். இதில் வரு–கின்ற நிற வேறு–பாட்–டிற்–கும் அர்த்–தம் உண்டு. இந்த வஸ்–திர– ங்–களு – க்–கும் வர்–ணா–சிர– ம முறைக்– கும் நெருங்–கிய த�ொடர்பு உண்டு. வேத சாஸ்–தி–ரங்–க–ளைக் கற்–று–ணர்ந்து, அதன் வழி நடக்–கின்ற பெரி– ய�ோர்–களு – க்கு வெள்ளை நிற வஸ்–திர– ம் தீக்ஷா வஸ்–திர– ம – ாக அறி–மு–கம் செய்–யப்–பட்–டது. நீங்–கள் குறிப்–பி– டும் அர்ச்–சக – ர்–கள் இந்த பிரி–வினி – ல் வரு–கிற – ார்–கள். சப–ரி–மலை அர்ச்–ச–கர்–கள் மாத்–தி–ரம் அல்ல, சாஸ்– தி–ரங்–க–ளைக் கற்–று–ணர்ந்து அதன்–படி நடக்–கின்ற கேர–ளா–வைச் சேர்ந்–த–வர்–கள் பல–ரும் வெள்ளை நிற வஸ்–தி–ரத்–து–டன் சப–ரி–ம–லைக்கு வரு–வதை இன்–றும் காண முடி–யும். க்ஷத்–ரிய தர்–மத்–தின்–படி நடக்–கின்–ற–வர்–க–ளுக்கு சிவப்பு நிற வஸ்–தி–ர–மும், வைஸ்ய தர்–மத்–தின்–படி நடப்–பவ – ர்–களு – க்கு மஞ்–சள் ðô¡
75
16-30 செப்டம்பர் 2016
நிற ஆடை–யும், அடிப்–பட – ைத் தேவை–களை குறை– யின்றி நிறை–வேற்–றும் த�ொண்டு செய்–பவ – ர்–களு – க்கு கருப்பு அல்–லது நீல நிற வஸ்–தி–ர–மும் பரிந்–துரை செய்–யப்–பட்–டது. இது அவ–ர–வர் செய்–யும் த�ொழி– லிற்கு ஏற்ப வழங்–கப்–பட்ட சீரு–டையே அன்றி ஜாதி–யின் அடிப்–ப–டை–யில் அல்ல. வர்–ணம் என்– றால் நிறம் என்று ப�ொருள். அவ–ர–வர் செய்–யும் அடிப்–ப–டை–யில் வெவ்–வேறு நிறத்தை உடைய வஸ்–திர– ம் சீரு–டை–யாக அமைந்–தத – ால்–தான் இதற்கு ‘வர்–ணா–சிர– ம முறை’ என்ற பெய–ரும் வந்–துள்–ளது. இதில் காவி நிற வஸ்–தி–ரம் என்–பது தாம்–பத்ய – த் துறந்த சந்–நிய – ா–சிக – ளு – க்–கும், சம்–சார வாழ்–வினை பந்–தத்–தில் இருந்து விடு–பட்ட வயது முதிர்ந்த முதி– ய�ோர்–களு – க்–கும் மட்–டுமே உரி–யது. சப–ரிம – ல – ைக்கு மாலை அணிந்து விர–தம் இருக்–கும் குறிப்–பிட்ட நாட்–களு – க்கு மட்–டும் காவி நிற வஸ்–திர– ம் அணி–வது அத்–தனை சிலாக்–கி–ய–மில்லை. நீங்–கள் சாஸ்–திர சம்–பி–ர–தா–யங்–க–ளைக் கற்–று–ணர்ந்து அதன்–படி நடந்து வரு–ப–வர் என்–றால் வெள்ளை நிற வஸ்– தி– ர த்– தையே தீக்ஷா வஸ்– தி – ர – ம ா– க க் க�ொண்டு சப–ரி–ம–லைக்கு மாலை அணிந்து செல்–ல–லாம். அவ்–வாறு இன்றி சாதா–ரண ல�ௌகீக வாழ்க்– கை–யில் உள்–ள–வர் எனும் பட்–சத்–தில் நீல நிற ஆடையே தீக்ஷா வஸ்–திர– த்–திற்கு உகந்–தது. வயது முதிர்ந்–த–வர் என்–றால் காவி நிற வஸ்–தி–ரத்தை அணி–ய–லாம். இது–ப�ோன்ற தீக்ஷா வஸ்–தி–ரங்–கள் இறை–வ–னின் முன் அனை–வ–ரும் சமம் என்–பதை உணர்த்–து–வ–தற்–கா–கத்–தான் என்–ப–தைப் புரிந்–து– க�ொண்–ட�ோமே – ய – ா–னால் சிந்தை தெளிவு பெறும்; பரம்–ப�ொ–ருளை எளி–தில் உணர முடி–யும்.
சித்– த ர்– க ள் ஜீவ– ச – ம ாதி அடை– கி – ற ார்– க ளே இது ?சாத்– தி–யம்–தானா? - த. க�ோவிந்–த–ரா–ஜன், குடி–யாத்–தம்.
சாத்–தி–யம்–தான். ஜீவ–ச–மாதி என்–பது உயிர் என்ற ஜீவாத்–மா–வா–னது, ஒர் உட–லைத் தேர்ந்– தெ–டுத்து அதில் சஞ்–ச–ரிக்–கும்–ப�ோது, எத்–தனை தூய்–மை–யாக இருந்–தத�ோ, அதே தூய்–மை–யான நிலையை மீண்–டும் அடைந்து பர–மாத்–மா–வான இறை–வ–னி–டம் சென்று சேர்–வது என்று ப�ொருள். ஒவ்–வ�ொ–ரு–வ–ரும் பிறக்–கும்–ப�ோது தூய்–மை–யான ஆத்– ம ா– வ ா– க த்– த ான் பிறக்– கி – ற�ோ ம். ஆனால், வள–ரும்–ப�ோது, இந்த உலக மாயை–யில் சிக்கி பல பாவங்–க–ளைச் செய்–கி–ற�ோம். ஒவ்–வ�ொரு நாளும் சுய–நல – த்–திற்–காக செய்–யும் பாவங்–க–ளின்
76
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
எண்–ணிக்–கையை அதி–கப்–ப–டுத்–திக்–க�ொண்டே ஆத்–மா–வை–யும் அசுத்–தம் செய்–கி–ற�ோம். ஜீவ –ச–மாதி அடை–வது என்–பது சாதா–ரண விஷ–யம் அல்ல. தியா–னம், கடு–மை–யான விர–தம், தவம் என பல ச�ோத–னைக – ளை – க் கடந்–தால்–தான் இப்–படி ஜீவ–ச–மா–தியை அடைய முடி–யும். ஒரு–வர் ஜீவ ச – ம – ாதி அடை–யும்–ப�ோது அவ–ரது உடல் அழு–குவ – து இல்லை. மாறாக, ஜீவ–னற்ற அந்த உடல் சுருங்கி வற்–றிப்–ப�ோ–கும். இது எப்–படி சாத்–தி–யம் என்–பதே உங்–கள் கேள்வி. ப்ரா–ணா–யா–மம் அல்–லது மூச்–சுப் பயிற்–சி–யின் மூலம் இது சாத்–தி–யமே. இவ்–வாறு ஜீவ–ச–மாதி அடை–ப–வர்–கள் இந்–தப் பயிற்–சி–யில் தேர்ச்சி பெற்–றவ – ர்–கள – ாக இருப்–பர். இந்–தப் பயிற்–சி– யின் மூலம் ஒரு–வர் மூச்சை அடக்கி, உயிர்–வாழ முடி–யும். இதய செயல்–பாடு, மூளை செயல்–பாடு, – ம் நிறுத்தி வைத்து, மன ஓட்–டம் என அனைத்–தையு ஆன்–மாவை மட்–டும் விழித்–தி–ருக்–கச் செய்ய முடி– யும். உட–லில் ஆன்மா இருக்–கும், ஆனால், இத– யத்–துடி – ப்பு இல்–லா–மல் ப�ோவ–தால் உயி–ரற்ற உடல் ப�ோலத் தெரி–யும். இவ்–வாறு ஜீவ சமாதி ஆகும் மகான்–கள் தங்–கள் உடலை விட்டு பஞ்–ச –பூ த நிலை–களி – ல் எந்த நிலை–யில் வேண்–டும – ா–னா–லும் தங்–களி – ன் ஆத்–மாவை உரு–வக – ம் செய்–துக – �ொள்ள முடி–யும் என்–பது அகத்–தி–யர் வாக்கு. ஜீவ–ச–மாதி அடை– ப – வ ர்– க ள் உலக நன்– மையை வேண்– டு – ப–வர்–கள – ா–கத்–தான் இருப்–பார்–கள். உலக நன்மை குறித்த அவர்–க–ளது எண்–ணங்–க–ளின் அதிர்–வு–கள் அந்த ஜீவ–ச –ம ா–தி–யின் மீது அமைந்–தி–ரு க்–கும் கட்–டு–மா–னங்–க–ளில் எதி–ர�ொ–லித்–துக்–க�ொண்டே இருக்–கும். அந்த அதிர்–வு–க–ளால்–தான் மகான்– க–ளின் ஜீவ–சம – ாதி சாந்–நித்–திய – ம் பெறு–கிற – து. அது– ப�ோன்ற ஜீவ–சம – ா–திக – ளை வலம் வரும்–ப�ோது நமது மன–மும் தூய்மை அடை–கி–றது.
கா–லத்–தில் குழந்தை பிறந்–தால் நிக–ழும் கெடு– ?- ந.ராகு– ப–லன்–கள் என்ன? கனி–ம�ொழி கயல்–விழி, கண்–ண–மங்–க–லம்.
ராகு–கா–லத்–தில் குழந்தை பிறந்–தால் கெடு ப– ல ன்– க ள் நிக– ழு ம் என்ற கருத்து முற்– றி – லு ம் மூட–நம்–பிக்–கையே. எந்த ஊன–மும் இன்றி ஒரு குழந்தை இந்த பூமி–யில் ஜனிப்–பது சாதா–ரண விஷ–யம் அல்ல. இந்த அறி–வி–யல் உல–கி–லும் மருத்–துவ ஆராய்ச்–சி–யா–ளர்–க–ளின் அறி–விற்–கும் அப்– ப ாற்– பட்ட ஒரு– வி – ஷ – ய ம் குழந்தை பிறப்பு என்–பது. ஒரு தாயின் வயிற்–றில் கரு உரு–வாகி,
முழு–மை–யாக வளர்ந்து, நல்–ல–ப–டி–யாக இந்த பூவு–லகி – ல் ஜனிக்–கின்ற நேரத்தை இறை–வன் ஒரு–வ– னைத் தவிர வேறு யாரா–லும் நிர்–ண–யம் செய்ய முடி–யாது. இந்த காலத்–தில் சிசே–ரி–யன் மூலம் அவ்–வாறு குறிப்–பிட்ட நேரத்–தில் குழந்–தையை – ார்–கள் என்று பெருமை வேண்– வெளியே எடுக்–கிற டு–மா–னால் பேசிக்–க�ொள்–ள–லாமே தவிர, குழந்– தை–யின் மூச்–சுக்–காற்று இந்த பூமி–யில் படு–கின்ற நேரத்–தை–யும், அந்த குழந்தை இந்த பூமி–யில் உள்ள காற்றை சுவா–சிக்–கின்ற நேரத்–தை–யும் இறை–வன் ஒரு–வ–னால்–தான் நிர்–ண–யிக்க முடி– யும். அவ்–வாறு இறை–வ–னால் நிர்–ண–யிக்–கப்–பட்ட காலத்–தில் பிறக்–கின்ற குழந்தை முழு–மை–யாக இறை–யரு – ள் பெற்ற குழந்–தைத – ானே அன்றி அதில் ராகு–கா–லம், எம–கண்–டம் என்று நாம் பாகு–பாடு ஏதும் கிடை–யாது. ‘எந்–தக் குழந்–தை–யும் நல்ல குழந்–தைத – ான் மண்–ணில் பிறக்–கையி – லே... அவர் நல்–ல–வர் ஆவ–தும், தீய–வர் ஆவ–தும் அன்னை வளர்ப்– ப – தி லே...’ என்– ப து கவி– ஞ – ரி ன் கூற்று மட்–டும – ல்ல, சாஸ்–திர– மு – ம் அதைத்–தான் கூறு–கிற – து. ‘தாயைப்–ப�ோல பிள்ளை, நூலைப்–ப�ோல சேலை’ என்று நம் ஊரில் ஒரு பழ–ம�ொழி உண்டு. எந்–தக் குழந்–தையு – ம் ராகு–கா–லத்–தில் பிறப்–பத – ால் கெட்–டுப் ப�ோவ–தில்லை. அந்–தக் குழந்தை வளர்–கின்ற சூழ–லும், பெற்–ற�ோரி – ன் வளர்ப்–புமே குழந்–தையை அவ்–வாறு மாற்–று–கி–றது. ராகு–கா–லத்–தில் பிறப்பு என்–ப–தால் அந்–தக் குழந்–தைக்கு எந்–த–வி–த–மான கெடு–பல – ன்–களு – ம் விளை–யாது என்–பதே நூற்–றுக்கு நூறு சரி–யா–னது.
கண–வனை இழந்த பெண்–கள் சுப–நி–கழ்ச்–சி–க–ளில் ?இழந்த கலந்து க�ொள்–ளாம – ல் ஒதுங்–கியி – ரு – க்க, மனை–வியை ஆண்–கள் மட்–டும் சுப–நிக – ழ்ச்–சிக – ளி – ல் முன்–நின்று செயல்–ப–ட–லாமா? - கரு.ராஜ–மூர்த்தி, மாலை–யிட்–டான்–வ–யல். இந்த விஷ– ய த்– தி ல் ஆண், பெண் என்ற
பேதத்தை சாஸ்–தி–ரம் உரைக்–க–வில்லை. தர்–ம– சாஸ்–தி–ரத்–தைப் ப�ொறுத்த மட்–டில் கண–வனை இழந்த பெண்–ணும் சரி, மனை–வியை இழந்த ஆணும் சரி ஒரே தரா–சில் வைத்–துத்–தான் பார்க்– கப்–ப–டு–கி–றார்–கள். இவர்–கள் இரு–வ–ருக்–கும் ஒரே ப�ொது–வான விதியே வகுக்–கப்–பட்–டுள்–ளது. இவர்– கள் ஒதுங்– கி – யி – ரு ப்– ப து என்– ப து இவர்– க – ளை க் குறைத்து மதிப்–பீடு செய்–வ–தாக ஆகி–வி–டாது. ஆஸ்–துமா ந�ோய் உள்ள ஒரு–வன் எவ்–வாறு ஓட்– டப்–பந்–த–யத்–தில் கலந்–து–க�ொள்ள இய–லாத�ோ, அது– ப �ோல இவர்– க – ள ால் முன் நின்று செய்ய – ல் இவர்–கள் சற்று தள்ளி நிற்– இய–லாத காரி–யங்–களி கி–றார்–கள். சுப–நி–கழ்ச்–சி–க–ளில் கலந்–து–க�ொள்–வது என்–பது வேறு, முன்–நின்று நடத்–து–வது என்–பது – த்–திற்கு ஒரு–வர் தன் பெண்–ணிற்கு வேறு. உதா–ரண – திரு–மண – ம் செய்–துவைக்க வேண்–டும் என்று எண்– ணும்–ப�ோது, அவர் தம்–பதி – ய – ர– ா–கத்–தான் முன்–நின்று கன்–யா–தா–னம் செய்து தர முடி–யும். மாறாக கண– வனை இழந்த பெண்ணோ அல்–லது மனை–வியை இழந்த ஆண�ோ தனது ச�ொந்த மக–ளாக இருந்–தா– லும் தனித்து நின்று அந்த கன்–யா–தா–னத்–தினை செய்–து–தர இய–லாது. அதே–நே–ரத்–தில் அவர்–கள் அந்–தத் திரு–ம–ணத்–தில் கலந்து க�ொண்டு தன் பிள்–ளையை ஆசீர்–வதி – க்க முடி–யும். அதே–ப�ோன்று புது–மனை புகு–விழா ப�ோன்ற நிகழ்–வு–க–ளை–யும் தம்–ப–தி–ய–ராக இணைந்–து–தான் செய்ய இய–லும். சாஸ்–தி–ரத்–தைப் ப�ொறுத்–த–வரை ஆண், பெண் என்ற பேதம் இங்கு எழு–வ–தில்லை.
ðô¡
77
16-30 செப்டம்பர் 2016
பய–ணம் வெற்றி பெற எந்–தக் கட–வுளை வணங்க ?வேண்– டும்? - சு.பால–சுப்–ர–ம–ணி–யன், ரா–மேஸ்–வ–ரம்.
பய–ணம் ப�ொது–வாக மூன்று வகைப்–ப–டும் தரை–வ–ழிப் பய–ணம் (இர–யில் அல்–லது சாலை மார்க்–கம்), கடல்–வழி (படகு, கப்–பல்), ஆகாய மார்க்–கம் (விமா–னம்). இவற்–றில் தரை–வ–ழிப் பய– ணத்–தின் மீது தனது ஆதிக்–கத்–தினை செலுத்–தும் கிர–கம் செவ்–வாய். ஆகவே செவ்–வாய்க்கு உரிய – ான சுப்–ரம – ணி – ய ஸ்வா–மியை வணங்கி தேவ–தைய தரை–வ–ழிப் பய–ணத்தை துவங்–கு–வது நன்மை தரும். தற்–கா–லத்–தில் ஒரு சில ஆராய்ச்–சிய – ா–ளர்–கள் பூமிக்கு அடி–யில், பாதாள மார்க்–கத்–தில் தங்–கள – து ஆராய்ச்–சியி – னை மேற்–க�ொள்–கிற – ார்–கள். இவர்–கள் வாராஹி அன்–னையை வணங்கி அதன்–பின் தங்– கள் ஆராய்ச்–சி–யைத் த�ொடர்–வது வெற்றி தரும். நீர்–வழி – ப் பய–ணத்–தின் மீது தனது ஆதிக்–கத்–தினை செலுத்–தும் க�ோள் சந்–தி–ரன். நீர்–வ–ழிப் பய–ணத்–தி– லும் இரண்டு உட்–பி–ரி–வு–கள் உண்டு. நீரின் மேல் செல்–லும் படகு, கப்–பல் முத–லான பய–ணத்–திற்கு சந்–தி–ர–னுக்கு உரிய தேவ–தை–யான க�ௌரி என்று அழைக்–கப்–ப–டும் அம்–பி–கை–யை–யும், நீருக்–குள் மூழ்கி செல்–லும் நீர்–மூழ்கி கப்–பல் பய–ணத்–திற்கு – ம் வணங்– மச்–சா–வத – ா–ரம் க�ொண்ட பெரு–மா–ளையு கு–வது நல்–லது. ஆகாய மார்க்–கத்–தின் மீது தனது ஆதிக்–கத்–தினை செலுத்–தும் க�ோள் புதன். விமான வழிப் பய–ணம் மேற்–க�ொள்–ளும்–ப�ோது ஆஞ்–சநே – ய ஸ்வா–மி–யை–யும், ஆராய்ச்சி ரீதி–யி–லான விண்– வெ–ளிப் பய–ணத்–திற்கு நட–ரா–ஜப் பெரு–மா–னையு – ம் வழி–ப–டு–வது நல்–லது. இறை–சக்தி என்–பது ஒன்–று– தான். எங்கே, எந்த அள–வி–லான உந்–து–தி–றன் தேவைப்–ப–டு–கி–றத�ோ, அந்த அள–வி–லான உந்து திறனை பயன்–ப–டுத்–தி–னால் மட்–டு மே செயல் வெற்றி பெறும் என்–பது இயற்–பிய – லி – ன் அடிப்–படை விதி. அதே–ப�ோன்று இடத்–திற்கு தகுந்–தாற்–ப�ோல் நாமும் இறை–சக்–தியை பிரார்த்–தனை செய்–து–
78
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
க�ொண்–டால் செய–லில் வெற்றி காண முடி–யும்.
மற்–றும் மார்–கழி மாதங்–க–ளில் கிரகபி–ரவே – –சம் ?ஆடி செய்–ய–லாமா? - வெங்–கட்–நா–ரா–ய–ணன், கூறை–நாடு.
ஆனி, புரட்–டாசி, மார்–கழி, பங்–குனி தவிர மற்ற மாதங்–க–ளில் கிரகபிர–வே–சம் செய்–யல – ாம். இந்த நான்கு மாதங்–க–ளில் பூமி–புத்–தி–ர–னா–கிய வாஸ்–து–பு–ரு–ஷன் உறக்–கத்–தில் இருந்து எழு–வ– தில்லை. அத–னால்–தான் இந்த நான்கு மாதங் –க–ளி–லும் வீடு சம்–பந்–தப்–பட்ட விவ–கா–ரங்–க–ளைத் துவக்க வேண்–டாம் என்–றார்–கள் பெரி–ய�ோர்–கள். – ல்லை. ஆடி இந்த மாதங்–களி – ல் ஆடி இடம்–பெ–றவி மாதத்–தில் வாஸ்து புரு–ஷன் நித்–திரை விடு–வத – ால் ஆடி மாதத்–தில் பூமி பூஜை, வாசக்–கால் வைத்– தல், தளம் ப�ோடு–தல், கிரகபிர–வே–சம் செய்–தல் முத–லா–ன–வற்றை தாரா–ள–மா–கச் செய்–ய–லாம். மார்–க–ழி–யில் வாஸ்து விழிப்–ப–தில்லை என்–ப–தால் மார்–கழி மாதத்–தில் புது–மனை புகு–விழா செய்–யக் கூடாது.
அமா–வா–சைக – ளை விட மஹா–ளய அமா–வாசை ?மற்ற முக்–கி–யத்–து–வம் பெறு–வது ஏன்? - த.சத்–தி–ய–நா–ரா–ய–ணன், அயன்–பு–ரம்.
புரட்–டா–சியி – ல் வரும் அமா–வாசை நாள் மஹா– ளய அமா–வாசை என்று அழைக்–கப்–ப–டு–கி–றது. புரட்–டாசி அமா–வா–சைக்கு முன்–னர் வரும் 15நாட்– களை மஹா–ளய பட்–சம் என்று ச�ொல்–வார்–கள். இறந்–த–வர்–க–ளின் ஆன்–மாக்–கள் பித்ரு ல�ோகத்– தில் இருந்து தர்– ம – ர ா– ஜ – னி ன் அனு– ம – தி – ய�ோ டு பூல�ோ–கத்–திற்கு வந்து தனது சந்–த–தி–யி–ன–ரை–யும், தெரிந்–தவ – ர்–களை – யு – ம் காண வரும் காலமே இந்த மஹா–ளய பட்–சம் என்று ச�ொல்–லப்–ப–டு–கி–றது. இந்த 15 நாட்–க–ளும் சுப–நி–கழ்–வு–க–ளைத் தவிர்த்து முன்–ன�ோர்–க–ளின் நினை–வாக அவர்–க–ளுக்–கு–ரிய சிராத்–தம், தர்ப்–பண – ம் ஆகி–யவ – ற்–றைச் செய்–வத – ால் அவர்–க–ளது ஆன்–மாக்–கள் சாந்தி பெறும் என்–பது
நம்–பிக்கை. 15 நாட்–க–ளும் செய்ய இய–ல–வில்லை என்–றா–லும், அமா–வாசை நாளில் மட்–டு–மா–வது முன்–ன�ோர்–க–ளின் நினை–வாக விர–தம் இருந்து தர்ப்–பண – ம் செய்–வத�ோ – டு ஏழை, எளி–ய�ோர், ஆத–ர– வற்ற முதி–ய�ோர்க்கு அன்–ன–தா–னம் செய்–வ–தால் புண்–ணிய – ம் கிட்–டும். இதற்–கும் மகா–பா–ரத – க் கதை ஒன்று ஆதா–ர–மா–கச் ச�ொல்–லப்–ப–டு–கி–றது. தான தர்–மங்–க–ளில் தன்–னி–க–ரற்று விளங்–கிய கர்–ணன் இறந்த பிறகு ச�ொர்க்–க–ல�ோ–கம் சென்–றா–னாம். – ன் பல–னாக அங்கே அவன் செய்த தான தர்–மங்–களி தங்–க–மும், வெள்–ளி–யும், இதர ரத்–தி–னங்–க–ளும் மலை மலை–யா–கக் கிடைத்–த–ன–வாம். ஆனால், அவ– னு க்கு சாப்– பி – டு – வ – த ற்கு உணவு மட்– டு ம் கிடைக்–க–வில்லை. கார–ணம் இது–தான் & அவன் எத்–த–னைய�ோ தான தரு–மங்–கள் செய்–தி–ருந்த ப�ோதி–லும் தான் வாழ்ந்த காலத்–தில் அன்–ன– தா–னம் மட்–டும் செய்–திரு – க்–கவி – ல்லை. தன் தவறை உணர்ந்த கர்– ண ன் தர்– ம – ர ா– ஜ – னி ன் அனு– ம தி பெற்று பூல�ோ–கத்–திற்கு திரும்ப வந்து 14 நாட்–கள் ஏழை, எளி–ய�ோர்க்–கும், முதி–ய�ோர்க்–கும் அன்–ன– தா–னம் செய்–த–த�ோடு தனது முன்–ன�ோர்–க–ளுக்கு உரிய கடன்–களை எள்–ளும் தண்–ணீரு – ம் இறைத்து பூர்த்தி செய்து மீண்–டும் ச�ொர்க்–கம் திரும்–பிய – த – ாக
மகா–பா–ர–தத்–தில் ச�ொல்–லப்–பட்–டி–ருக்–கி–றது. அந்த 14நாட்–க–ளு–டன் இறுதி நாளான அமா–வா–சை–யை– யும் சேர்த்து ம�ொத்–தம் 15 நாட்–க–ளும் மஹா–ளய பட்–சம் என்று அழைக்–கப்–ப–டு–கி–றது. ‘மறந்–த–வ–னுக்கு மாள–யத்–தில் க�ொடு’ என்ற பேச்–சு–வ–ழக்–கி–னைக் கேட்–டி–ருப்–ப�ோம். மஹா–ளய அமா–வாசை நாளில் இறந்–துப – �ோன நம் பெற்–ற�ோர்– கள் மட்–டு–மல்–லாது, பெரி–யப்பா, பெரி–யம்மா, சித்–தப்பா, சித்தி, மாமன், மாமி, சக�ோ–த–ரன், சக�ோ–தரி, ஆசி–ரிய – ர், சிஷ்–யன், நண்–பன் என நாம் அறிந்–த–வர்–க–ளில் இறந்–து–ப�ோன எல்–ல�ோ–ரை–யும் திரும்ப நினை–விற்–குக் க�ொண்–டு–வந்து அவர்– க–ளுக்–கும் எள்–ளுட – ன் கலந்த தண்–ணீரை வார்த்து தர்ப்–ப–ணம் செய்ய வேண்–டும். பிரதி மாதம் வரு–கின்ற அமா–வாசை என்–பது சூரிய, சந்–திர– னி – ன் சேர்க்–கையை – க் குறிக்–கும். பிதுர்– கா–ர–கன் சூரி–ய–னும், மாதுர்–கா–ர–கன் சந்–தி–ர–னும் விஷ்ணு ல�ோகம் என்று கரு–தப்–ப–டும் கன்னி ரா–சி– யில் ஒன்–றிணை – யு – ம்–ப�ோது வரும் அமா–வாசையே மஹா–ளய அமா–வாசை. பிற மாதங்–க–ளில் வரும் அமா–வாசை நாட்–க–ளில் முன்–ன�ோரை வணங்க மறந்– த –வ ர்–க–ளு ம், சந்–த ர்ப்– பம் சரி–யாக அமை– யா–த–வர்–க–ளும் கூட இந்–தப் புரட்–டா–சி–யில் வரும் மஹா–ளய அமா–வாசை நாளில் முன்–ன�ோர் வழி– பாடு செய்ய, பிதுர்–த�ோ–ஷம் முற்–றி–லு–மாக நீங்கி புண்–ணிய – ம் அடை–வர். ஜாத–கத்–தில் பிதுர்–த�ோஷ – ம் உள்–ளது என்று ஜ�ோதி–டர்–க–ளின் மூலம் தெரிந்து க�ொண்–ட–வர்–கள் மஹா–ளய அமா–வாசை நாளில் அன்– ன –த ா–னம் செய்ய, த�ோஷம் நீங்கி நலம் பெறு–வார்–கள்.
நாக–த�ோ–ஷம் உள்ள பெண்–ணுக்கு அதே த�ோஷம் ?வேண்– உள்ள ஆண்–பிள்–ளையை – த்–தான் திரு–மண – ம் செய்ய டுமா?
- ரா. வைர–முத்து, ரா–ய–பு–ரம். அவ–சி–யம் இல்லை. ய�ோசித்–துப் பாருங்–கள், த�ோஷம் என்–றால் ஏத�ோ ஒரு–வ–கை–யில் குறை இருக்–கிற – து என்று ப�ொருள். ஜாத–கத்–தில் த�ோஷம் உள்ள அதா–வது, ஏத�ோ ஒரு குறை உள்ள பெண்– ணிற்கு அதே–ப�ோன்ற குறையை உடைய ஆண்– ம–கனை – த் திரு–மண – ம் செய்து வைப்–பத – ால் அந்–தக் குறை எவ்–வாறு சரி ஆகும்? த�ோஷ–மும், த�ோஷ– மும் இணைந்–தால் மேலும் அதிக த�ோஷத்தை அதா–வது, அதி–க–மான குறை–யைத் தானே தரும். அவ்–வாறு இருக்க ஜாத–கத்–தில் த�ோஷம் உள்ள ஆணுக்கோ அல்–லது பெண்–ணுக்கோ வரன் பார்க்– கும்–ப�ோது அந்–த த�ோஷத்தை சமா–ளிக்–கும் திறன் உடைய வலிமை வாய்ந்த ஜாத–கத்–தைப் ப�ொருத்– தி–னால்–தான் குறை–யா–னது சரி செய்–யப்–பட்டு வாழ்க்கை சிறக்–கும். இந்த உண்–மையை – ப் புரிந்–து– க�ொண்டு, த�ோஷம் உள்ள ஜாத–கத்–திற்கு, பலம் நிறைந்த ஜாத–கத்–தைப் ப�ொருத்தி குறை–யில்லா வாழ்–வினு – க்கு வழி–காட்ட வேண்–டும். நாக–த�ோஷ – ம் உள்ள பெண்–ணுக்கு அதே த�ோஷம் உள்ள ஆண்– பி ள்ளை ஜாத– க த்– தை த்– த ான் ப�ொருத்த வேண்–டும் என்ற கட்–டா–யம் இல்லை. ðô¡
79
16-30 செப்டம்பர் 2016
பிரிந்த தம்பதியை
கீழாம்பூர்
சேர்த்து வைக்கும் பெருமாள்
அ
த் ரி மு னி வ ரு க் கு இ ர ண் டு சீ ட ர ்க ள் இருந்தார்கள். ஒருவன் முனிவரிடம் அனுமதி வாங்கிக் க�ொண்டு கங்கையில் நீராடுவதற்காக சென்றான். அடுத்தவனுக்கும் அவ்வாறே தானும் நீராட ஆசைதான். ஆனால், குருவிற்குச் செய்ய வேண்டிய சேவைகள், தானும் இல்லாவிட்டால் பாதிக்குமே என்று தயங்கி, தன் ஆசையைத் தனக்குள்ளேயே பூட்டி வைத்துக் க�ொண்டான். ஆனால், முனிவருக்கு இந்தச் சீடனின் ஏக்கம் புரிந்தது. உடனே தன் தண்டத்தை எடுத்து தரையில் அடித்தார். அங்கேயே கங்கை நீர் ஊற்றாகப் ப�ொங்கி, நதியாகப் பிரவாகம் எடுத்தது. முனிவர், வடக்கே ஓடும் கங்கையிலிருந்து நீரைக் கடனாகப் பெற்ற வகையில் இந்த நதி ‘கடனா நதி’ என்றழைக்கப்பட்டது. இந்நதியில் சீடன் நீராடி மன அமைதி பெற்றான். ஒருப�ோதும் வற்றாத ஆறு என்பதால் கடனா நதியைக் ‘கருணை நதி’ என்றும் அழைக்கிறார்கள். இந்நதியின் தென்பகுதியில் (வலப்புறம்) கீழாம்பூர் அமைந்துள்ளது. இத்தலத்தில்தான் பூமிதேவி - நீளாதேவி சமேத வெங்கடேசப் பெருமாள் க�ோயில் க�ொண்டிருக்கிறார். இவரை தரிசித்தால் க ட ன் த�ொல ்லைக ள் நீ ங் கு ம் என்பது பக்தர்களின் நம்பிக்கை, அனுபவம். கல்வெட்டு செய்திப்படி
ஆம்பல் பூக்கள் அதிகம் காணப்பட்ட ஊர் எ ன்பதா ல் ‘ ஆ ம்ப லூ ர் ’ எ ன் று இ த்தல ம் அழைக்கப்பட்டிருக்கிறது. வடம�ொழியில் இவ்வூரை ‘சிநேகபுரி’ என்று ச�ொல்கிறார்கள். சிநேகம் என்றால் அன்பு. புரி என்றால் ஊர். அன்பு+ஊர் அன்பூராகி பின்னர் பேச்சு வழக்கில் ஆம்பூராகியிருக்கிறது. ஆம்பூர் மக்கள் முதலில் சன்யாசி மேடு என்னும் பகுதியில் வசித்து வந்ததாகவும் பின்னர் ஏற்பட்ட சேர - ச�ோழ - பாண்டிய ப�ோர்களின்போது, கி.பி. 1500 வருடவாக்கில் மேற்கு ந�ோக்கிச் சென்று, ஊரின் தெற்குப் பகுதியில் முதல் குடியிருப்பை அமைத்ததாகவும் ச�ொல்கிறார்கள். பின்னர் ஊரின் வடபகுதியிலும் குடியிருப்புகள் உண்டாயின. முதலில் தெற்குத் தெருவில் வெங்கடேசப் பெருமாள் ஆலயமும், பின்னர் வடக்குத் தெருவில் பெருமாள் ஆலயமும் நிர்மாணிக்கப்பட்டன. இவ்விரு ஆலயங்களுக்கும் நடுவில் ப�ொதுவாக சிவன் க�ோயிலும் உள்ளது. இக்கோயிலில் காசி விஸ்வநாதரும், விசாலாட்சி, அம்பாளும் அருள் பாலிக்கிறார்கள். ஊரின் வடபகுதியில் முதலில் விநாயகப் பெருமானுக்கு ஆ லய ம் எ ழு ப்பப்ப ட ்ட து . தெற்குத் தெருவில் உள்ள
பூமிதேவி வேங்கடேசப் பெருமாள் நீளாதேவி
பகுதியைப் பிடிக்க, அவர் நீலகண்டரானார். பெருமாள் பெயர் வெங்கடேசப் பெருமாள். அவ்வாறு நீளாதேவி உடனடியாகப் புறப்பட்ட தாயார்கள், பூமிதேவி - நீளாதேவி. காரணத்தால், இக்கோயிலில் வெங்கடேச பெருமாளின் வலதுபுறம் பூமாதேவியும் பெ ரு ம ா ள் ம ற் று ம் பூ மி தே வி இடதுபுறம் நீளாதேவியும் நின்ற சிலைகளைவிட நீளாதேவி சற்று க�ோலத்தில் காட்சி தருகின்றனர். முன்னே அமைந்திருக்கிறார். மூ ல வ ர் ச ந ்ந தி க் கு எ தி ரே க ட ன் த�ொல ்லை யி லி ரு ந் து கருடாழ்வார் காட்சி தருகிறார். வி டு ப ட இ ந ்த வெங ்க டேச ப் வெ ளி பி ர ாகா ர த் தி ல் பெருமாள் ஆலயத்திற்கு வந்து வேப்ப மரத்தடியில் நாகப் வ ளர் பி றை ச து ர் த் தி ய ன் று பிரதிஷ்டைகளும் உள்ளன. ஹ�ோமங்கள் செய்தால் கடன் மேல் ஆம்பூர் பூங்குறிச்சி த�ொல்லை நீங்கும்; வேகமாகப் குளக்கரையில் 1916&ம் பு றப்ப டு ம் த�ோ ர ண ை யி ல் ஆண்டைச் சேர்ந்த 519 எண் மு ன் வைத்த கா லு ட ன் கல்வெட்டு, ‘சகம் 1560&ம் நி ற் கு ம் நீ ளாதே வி யை ஆண்டு (க�ொல்லம் 813), வே ண் டி வ ழி ப ட ்டா ல் கு பே ர சிவசைலநாதருக்கு வழிபாடு ய�ோகம் உண்டாகும்; அனைத்து ச ெ ய ்வதை த் தலையாய வியாதிகளும், விஷ சம்பந்தமான க ட மையெ ன ஆ ம் பூ ர் , ந�ோ ய ்க ளு ம் இ த்தல த் தி ற் கு ஆழ்வார்குறிச்சி, கடையம் வ ந் து வ ழி ப டு ப வ ர ்க ளு க் கு ஊர் மக்கள் மேற்கொண்டனர்’ எ ளி தாக நீ ங் கு ம் ; கண வ ன் என்ற செய்தியும் பணம் நிலம் - மனைவியிடையே கருத்து முதலியன க�ொடுத்தனர் வேற்றுமை இருந்தால�ோ அல்லது என்ற தகவலும் உள்ளன. விவாகரத்து வரை செல்லும் கீ ழா ம் பூ ரி ல் வ ழக்காக இ ரு ந ் தா ல�ோ , ச த் தி ர த ்தை ஒ ட் டி ய இ க்கோ யி லி ல் வ ந் து பகுதியில் எடுக்கப்பட்ட வழிபட்டால், வேணாட்டு 518 எண் கல்வெட்டில் அ ர ச ன் ர வி வ ர ்ம னு க் கு வட்டெழுத்தில் ஒரு பாடல் மனைவிய�ோடு மீண்டும் இருக்கிறது. வேணாட்டு ப ா க் கி ய ம் சே ரு ம் அ ர ச ன் ர வி வ ர ்மனை க் கி டைத்ததை ப் ப�ோன்ற குறித்த செய்தியும் உள்ளது. நற்பலன்கள் கிட்டும் என்கிறார்கள். கேரள அரசன் தன் மனைவியிடம் மூ ல வ ர் க ரு வ றை யி ல் க�ோபம் க�ொண்டு அவளை காட் சி த ரு வ து ப�ோலவே , விட்டு நீங்கியிருந்ததாகவும் பூமிதேவி - நீளாதேவியுடன் பி ன்னர் கீ ழா ம் பூ ரி லு ள்ள கருடாழ்வார் அர்த்த மண்டபத்தில் உற்சவ தெற்குத் தெருவில் க�ோயில் மூர்த்தியாகவும் தரிசனம் தருகிறார். மணிமண்டபம் க�ொண்டிருக்கும் வெங்கடேச பெருமாளை இரண்டு மணிகளைக் க�ொண்டதாக உள்ளது. தரிசனம் செய்து, அவர் அருளால் ஒன்று இங்குள்ள வலப்புற தூணில் ய�ோக நிலையில் சே ர ்ந்ததாக வு ம் ச ெ வி வ ழி ச் ச ெ ய் தி க ள் ஆஞ்சநேயர் காட்சி தருகிறார். மகா மண்டபத்தில் கூறுகின்றன. மூ ல வ ரை ந�ோ க் கி ய ப டி க ரு ட ா ழ ்வார் தேவர்களும், அசுரர்களும் பாற்கடலைக் க�ொலுவீற்றிருக்கிறார். மகா மண்டபம் இடப்புறச் கடைந்தப�ோது வந்த ஆலகால விஷத்தைச் சுவரில் 1979ம் ஆண்டு நடைபெற்ற க�ோயில் சிவபெருமான் உண்டார். இதனைப் பார்வதி கும்பாபிஷேகம் பற்றிய செய்திகள் உள்ளன. தேவிக்குத் தெரிவிக்க உடனே புறப்பட்டார், க�ோயிலைச் சுற்றி பிராகாரத்தில் பலவகை நீளாதேவி. தன் கணவரின் தங்கையாகிய மலர்கள் பூத்துக் குலுங்குகின்றன. வில்வ பார்வதியிடம் நீளாதேவி விவரம் ச�ொல்ல, மரம் வான்நோக்கி வளர்ந்துள்ளது. க�ோயிலின் ஓட�ோடி வந்த பார்வதி, சிவபெருமானின் கழுத்துப்
ðô¡
00
16-30 செப்டம்பர் 2016
வலப்புறம் அமைந்துள்ள கிணற்றை ஒட்டிக் கீழ்பகுதியில் நெல்லி மரமும், வேப்ப மரமும் உள்ளன. இவ்விரண்டு விருட்சங்களுக்கும் கார்த்திகை ஞாயிற்றுக் கிழமைகளில் பூஜை நடப்பதுண்டு. நெல்லி மரத்தின் அடியில் நாகப் பிரதிஷ்டைகளும் அமைக்கப்பட்டுள்ளன. ஒவ்வொரு வருடமும் கும்பாபிஷேகம் செய்யப்பட்ட நாளான வைகாசி மூலநட்சத்திரத்தில் வருஷாபிஷேகம் நடைபெற்று வந்தது. புரட்டாசி மாத சனிக் கிழமைகளில் சிறப்பு ஆராதனைகள் நடைபெறுகின்றன. க�ோயிலில், பித்தளை நாகருடன் காட்சி தரும் தேக்கு மரத்தாலான சேஷ வாகனம் உள்ளது. பித்தளை வார்ப்புடன் கூடிய கருட வாகனமும் உண்டு. சிறியதாக ஒரு கேடயமும் உள்ளது. குபேரன், இந்திரன், சுதர்சன பாண்டியன் மற்றும் சிநேகபுரியான் என்றழைக்கப்படும் கேளையப்பன் ப�ோன்றோர் இத்தலத்திற்கு வந்து பெருமாளை வழிபட்டிருக்கிறார்கள். மன்னன் சுதர்சன பாண்டியன், பிள்ளைப் பேறு இல்லாமல் பல காலம் வேதனைப்பட்டான். ஆம்பூர் வெங்கடேசப் பெருமாள் கீர்த்தியைக் கேள்விப்பட்ட இம்மன்னன், இவ்வூருக்கு வந்து வாசம் செய்து, அஸ்வமேத யாகம் செய்தான். வெங்கடேசப் பெருமாள் க�ோயிலுக்கு வந்து யாகத்திற்குத் தேவையான ஏற்பாடுகளை மே ற ்கொ ண் டு , மு றைப்ப டி யாகத ்தை த் த�ொ ட ங் கி ன ா ன் . அ வ னு டைய ப க் தி யி ன் ஆழத்தை ச�ோதிக்க விரும்பினார் ஈசன். உடனே தன் மகன் சுப்ரமணியரை அனுப்பி, மன்னனின் அஸ்வமேத யாகக் குதிரையைக் கட்டச் ச�ொன்னார். அவர் உத்தரவுப்படியே சுப்ரமணியர் செய்ய, வெகுண்டான் மன்னன். முழுமை பெறாத யாகத்தால், சுப்ரமணியரால் ஏற்பட்ட இடையூறால், தன் எண்ணம் ஈடேறாமல் ப�ோய்விடும�ோ என்று பதைபதைத்தான். ஆகவே, யாகக் குதிரையைக் கட்டி வைத்திருப்பவர் யார் என்று உணராமல், க�ோபத்துடன் சுப்ரமணி
82
யருடன் ப�ோரிட முன் வந்தான். அவரும் அவனை எதிர்கொண்டார். ஆனால், தனக்கு எதிரியாக எதிரே நிற்பவர் முன், தான் பலமெல்லாம் இழந்ததை உணர்ந்தான் மன்னன். தான் ப�ோரிடுவது தெய்வாம்சத்துடன்தான் என்பதை உடனே புரிந்துக�ொண்டான். அதே சமயம் ஒரு பேர�ொளி த�ோன்றி, அவனை ஆட்கொண்டு, ஆசியளித்தது. அது ஈசனின் திருவிளையாடல் என்பதைப் புரிந்துக�ொண்ட பாண்டியன், சி வ சைல ந ாதரை யு ம் , சு ப்ர ம ண ்ய ரை யு ம் உளமாற வணங்கினான். வாயாரப் புகழ்ந்தான். அ வ ர ்க ளு ட ன் சி நேக ம ா ன ா ன் . அ த ன் பலனாக அவர்களிடம் ஆசி பெற்று, நேராக வெங்கடேசப் பெருமாள் க�ோயிலுக்கு வந்து தன் பிரார்த்தனைகளை நிறைவு செய்தான். சிவ - வைணவ ஒற்றுமைக்கு இந்தத் தலம் எடுத்துக்காட்டாக விளங்குகிறது. சுதர்ஸன பாண்டியன் சிவசைலநாதரிடம் அருள் பெற்று, பின்னர் பெருமாளிடம் தன் பிரார்த்தனைகளை நிறைவு செய்துக�ொண்டதை நினைவுபடுத்தும் வ கை யி ல் , உ ற ்ச வ ர் சி வ சைல ந ாதர் கீழாம்பூருக்கு (சிநேகபுரி) வரும்போது, அவருக்கு அனைத்துவிதமான மரியாதைகளையும், வடக்குத் தெரு மற்றும் தெற்குத் தெருவிலுள்ள இரண்டு பெருமாள் க�ோயில்களில் அளிக்கப்படுகின்றன. கீழாம்பூருடன் த�ொடர்புடையது சிவசைலநாதர் ஆலயம். சிவசைலத்தில் குடிக�ொண்டுள்ள ஈசன், அன்னை பரமகல்யாணியுடன் காட்சி தருகிறார். கீழாம்பூரில் வடக்குத் தெருவில் உள்ள ஒரு கிணற்றில் கண்டெடுக்கப்பட்டு, அசரீரி வாக்குப்படி சிவசைலத்தில் அம்பாளாய்ப் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டவர் அன்னை. ஆம்பூர் - ஆழ்வார்குறிச்சி மக்கள் க�ொண்டாடும் தெய்வமான சிவசைல நாதர், தன் மனைவி ப ர ம கல்யா ணி யு ட ன் ம று வீ ட் டி ற ்காக க் கீழாம்பூருக்கு மே மாதம் வரும் வைபவம் மிகச் சிறப்பாகக் க�ொண்டாடப்படுகிறது. வ ஸ ந ்த உ ற ்ச வ ம் மூ ன் று ந ா ட ்க ள் நடக்கும். முதல் நாள் ஊருக்கு வருகை புரிந்து ஊர் பவனி வந்து, முதன் முதலில் தெற்குத் தெருவில் உள்ள பெருமாள் க�ோயிலில் (தன் அண்ணன் வீட்டில்!) இளைப்பாற்றிக் க�ொள்கிறார் அம்பாள். நைவேத்தியம், தீபாராதனைகளை ஏற்றுக் க�ொள்கிறார். பின்னர் வடக்குத் தெரு பெருமாள் க�ோயிலுக்குச் சென்று அங்கே பல அபிஷேகங்களைக் கண்டு, இரண்டு நாட்கள் தங்கியிருந்து விட்டு மூன்றாம் நாள் காலை தன் நாதருடன் சிவசைலம் சென்றடைவார், ஊர் மகளான பரமகல்யாணி. சிவசைலநாதரும் வெங்கடேசப் பெருமாளும் இணைந்து அருள்பாலிக்கும் அற்புதத் தலமான கீழாம்பூர், தென்காசி - அம்பாசமுத்திரம் பஸ் மார்க்கத்தில் (ரயில் மார்க்கத்திலும்) ஆ ழ ்வார் கு றி ச் சி க் கு அ டு த்த ஊ ர ாக அமைந்துள்ளது.
- சுபஹேமா
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
ðFŠðè‹
u200
மகானகளின மகத்துவ வரலாறு
சாயி
விவைாத தகயக்வாட் பரவசே ந்ையில் ஷீரடி பாபாவின் அற்புத வரலாறு
u125
ரமணர் ஆயிரம் ்பா.சு.ரமணன
ேகரிஷியின் சிலிர்க்க ்வக்கும் ஆன்மிக வரலாறு சு்வயான சேம்பவஙகளின் சதாகுபபாக...
u150
அரவிந்த அன்்னை எஸ்.ஆர.தசேந்தில்குமார அன்–்ன–யின் அரு–்ளப சபறும் மு்ற–யும் அன்–்்ய வைஙகும் ேந்–தி–ரங–களும் இதில் உள–ளன. இந்–நூல் உங–கள வீடடில் இருப–பது அன்–்ன–யின் அரு–மள!
மத் பாமபன் சுவாமிகள் புனித சேரிதம்
எஸ்.ஆர. தசேந்தில்குமார u140
முருகப சபருோனின் கருவியாக இந்த ேண்ணில் உதித்த ேகானின் வரலாறு.
அருட்பருஞயஜாதி வாழ்வும் வாக்கும்
்பா.சு.ரமணன
பசி மநாய் மபாக்கி பக்தி்ய u வளர்த்த பரவசே ேகான் வளளலாரின் வாழ்வும் வாக்கும்
100
யயாகி ராம்சுரத்குமார் வாழ்க்்கயும் உபமதமும்
்பா.சு.ரமணன
கங்கநதித் தீரத்தில் பிறந்து u அரு்ையில் ஒளிர்ந்த அற்புத ஞானியின் புனித சேரிதம்
150
அயயா ்ைகுண்டர் தவ.நீலகணடன சதன் தமிழகத்தின் ேறுேலர்சசிக்கு வித்திடை ேகானின் புனித சேரிதம்
u80
புத்தக விற்பனையாளரகள் / முகவரகளிடமிருந்து ஆரடரகள் வரவவறகப்படுகின்றை. த்தாடரபுக்கு: 7299027361 பிரதிகளுக்கு: சூரியன் பதிபபகம், 229, கசவசேரி வராடு, மயிலாபபூர, தசேனனை- 4. வ்பான: 044 42209191 Extn: 21125 | Email: kalbooks@dinakaran.com
பிரதிகளுக்கு : தசேனனை: 7299027361 வகானவ: 9840981884 வசேலம்: 9840961944 மதுனர: 9940102427 திருசசி: 9364646404 தெல்னல: 7598032797 வவலூர: 9840932768 புதுசவசேரி: 9840887901 ொகரவகாவில்: 9840961978 த்பஙகளூரு: 9945578642 மும்ன்ப: 9769219611 தடல்லி: 9818325902
திைகரன அலுவலகஙகளிலும், உஙகள் ்பகுதியில் உள்ள திைகரன மறறும் குஙகுமம் முகவரகளிடமும், நியூஸ் மாரட் புத்தகக் கனடகளிலும் கினடக்கும் புத்தகஙகளைப் பதிவுத ்தபால் / கூரியர் மூலம் பபற, புத்தக விளலயுடன் ஒரு புத்தகம் என்றால் ரூ.20ம், கூடு்தல் புத்தகம் ஒவபவான்றுக்கும் ரூ.10ம் சேர்தது KAL Publications என்ற பபயருக்கு டிமாண்ட் டிராஃப்ட் அல்லது மணியார்டர் வாயிலாக மேலாளர், சூரியன் பதிபபகம், தினகரன், 229, கசமசேரி மராடு, ேயிலாபபூர், சசேன்்ன 600004. என்ற முகவரிக்கு அனுப்பவும்.
இபவ்பாது ஆனனலனிலும் வாஙகலாம் www.suriyanpathipagam.com
இந்த வாழ்க்கையும் நன்றாக இருக்கிறதே என்று அமைதியாகிவிடலாமா? பீ
ம–னைத் த�ொடர்ந்து ஆற்–றுப்–ப–டுத்–தி– னார் தரு–ம–புத்–தி–ரர். ‘‘இந்–தப் பழியை எப்–படி தீர்ப்– பது என்று நீய�ோ, திர�ௌ–ப–திய�ோ, அர்–ஜு– னன�ோ ய�ோசனை செய்–யவி – ல்லை. பன்–னிர– ண்டு வரு–டங்–கள் வன–வா–சத்–தில் ஈடு–பட்டு, பதி–மூன்–றாம் வரு–டம் ஒளிந்–து–றைந்து, எவர் கண்–ணி–லும் படா– மல் வாழ்ந்து பிறகு ப�ோர் என்று முழங்–கி–னால் ம�ொத்த மக்–க–ளும் நம் பக்–கம் இருப்–பார்–கள்.
இவ்– வ – ள வு காலம் துன்– பு ற்று இருந்– தா ர்– க ள். – அவர்–க–ளுக்கு க�ொடு என்று மக்– ராஜ்–ஜியத்தை களே கேட்–பார்–கள். ஆனால், துரி–ய�ோ–தன – ன் ராஜ்– ஜி–யம் தர–மாட்–டான். அப்–ப�ோது – தா – ன் ப�ோர் செய்ய வேண்–டும். செய்ய முடி–யும். அந்த ப�ோர்–தான் நியா–ய–மாக இருக்–கும். ‘‘இல்– லை – யெ ன்– று ம், ப�ோர் செய்ய மாட்– டேன் என்–றும், ப�ோர் இனி வராது என்–றும் யார்
47 ச�ொன்–னது? நான் அவ்–வித – ம் பேச–வேயி – ல்–லையே. இது நம்–முடைய – ம�ோச–மான நேரம். நாம் சத்–திய – த்– தின்–படி நடக்–கிற�ோ – ம். தர்–மத்–தின்–படி நடக்–கிற�ோ – ம் என்–பதை மக்–களு – க்–குச்–ச�ொல்–லியா – க வேண்–டும். உட–ன–டி–யாக நீ கதை எடுத்து நின்–றி–ருந்–தால் உன் பக்–கம் நாலு பேரும், அவன் பக்–கம் பத்து பேரும் நின்–றி–ருப்–பார்–கள். ஜனங்–கள் இரண்–டாக பிளந்–திரு – ப்–பார்–கள். அப்–ப�ோது நானும் தர்–மம – ல்ல. அவ–னும் தர்–ம–மல்ல. தர்–மத்–தின் பக்–கம் யாருமே நிற்க மாட்–டார்–கள். ஆனால், இன்று பீமா, நாம் த�ோற்– ற�ோ ம். மர– வு ரி தரித்– து க் க�ொண்– ட�ோ ம். திர�ௌ–ப–தி–ய�ோடு வெளி–யே–றி–ன�ோம். வன–வா–சம் துவங்–கி–யி–ருக்–கி–ற�ோம். நம் பின்னே எத்–தனை ஜனங்–கள் வந்–தார்–கள். எத்–தனை அந்–த–ணர்–கள் வந்–தார்–கள். எத்–தனை சான்–ற�ோர்–கள் வந்–தார்–கள். நம்மை தேடிக்–க�ொண்டு எத்–தனை தபஸ்–வி–கள்
வந்–தார்–கள். இவை–யெல்லா – ம் ஏன் நடந்–தது பீமா? நீ கதை எடுத்து அங்கு அடித்–தி–ருந்–தால் உன்–னைத்–தேடி ஒரு–வ–ரும் வந்–தி–ருக்க மாட்–டார்–கள். அவன் ஒரு அநி–யா–யம் செய்–தான், இவன் ஒரு அநி–யா–யம் செய்– தா ன் அதற்கு இது சரி– யா ய் ப�ோயிற்று என்று வெறுத்து இரண்டு பேரை–யும் ஒதுக்–கி–யி– ருப்–பார்–கள். இப்–ப�ோது நாம் தர்–மத்–தின் பக்–கம் ம் என்–றுதா நிற்–கிற�ோ – – ன் சாதுக்–களு – ம், ரிஷி–களு – ம், அந்– த – ண ர்– க – ளு ம் மக்– க – ளு ம் நம்மை ந�ோக்கி வந்து க�ொண்–டி–ருக்–கி–றார்–கள். இந்த மகத்–தான செல்–வத்தை எப்–படி உதறி விடு–வது? இது ஏன் உனக்கு புரி–ய–வில்லை? ப�ோர் வரும் பீமா. அர்– ஜு–னனு – டைய – அஸ்–திர– ங்–களு – க்–கும், உன்–னுடைய – தசை நரம்–பு–க–ளுக்–கும் வேலை க�ொடுக்–கின்ற நேரம் நிச்–ச–யம் வரும். அது–வரை பர–த–கண்–டம்
முழு–வ–தும் சுற்–றிக்–க�ொண்–டி–ருக்– கிற ஒரு நல் வாய்ப்பு கிடைத்–தது என்று நாம் அமை–தியா – க இருத்– தல் வேண்–டும்.’’ ஆனால், பீமன் விட–வில்லை. த�ொடர்ந்து பேசி–னான்: ‘‘இந்த சூதிலே பய– ண ப் ப�ொரு– ள ாக வைக்–கப்–பட்–டது பதி–மூன்று வருட வன–வா–சம் மட்–டும் அல்ல. அதை – ம் நாம் எளி–தில் கடந்–து–வி–டுவ�ோ என்று அவர்–க–ளுக்–குத் தெரி–யும். இத�ோ பதி– மூ ன்று மாத– மு ம் முடிந்–துவி – ட்–டது. ஆனால், அவை மட்–டும் அல்–லா–மல் ஒளிந்–து–றை– யும் ஒரு வரு– ட த்–தை – யு ம் நாம் கடந்–தாக வேண்–டும். அங்–குதா – ன் மிகப்–பெரி – ய சூழ்ச்சி இருக்–கிற – து. என்–னுடைய – பராக்–கிர– ம – த்–தையு – ம், அர்–ஜு–ன–னு–டைய வில் வித்–தை– யை–யும், திர�ௌ–ப–தி–யி–னு–டைய அழ–கை–யும், உங்–க–ளு–டைய கம்– பீ–ரத்–தை–யும், நகுல, சகா–தே–வ–ரு– டைய தனித்த திற–மை–யை–யும் எப்–படி மறைக்க முடி–யும்? இம– ய–ம–லையை ஒரு பிடி துரும்–பி– னால் மறைக்க இய–லுமா? நாம் எதிர்த்து ப�ோரிட்டு தண்–டித்த அர– சர்–கள் உண்டு. அவர்–கள் எல்–ல�ோரு – ம் இந்–நேர– ம் – ப் புகழ் பாடி அவ–ன�ோடு கைக�ோத்–துக் துரி–ய�ோ–தன – ப்–பார்–கள். நமக்கு ஆத–ரவ – ாக இருந்–த– க�ொண்–டிரு வர்–கள்–கூட அவ–னி–டம் சர–ணடை – ந்–தி–ருப்–பார்–கள். அல்–லது அவன் அவர்–களை விலைக்கு வாங்– கி–யி–ருப்–பான். அப்–ப–டிப்–பட்ட அர–சர்–கள் தங்–கள் ஒற்–றர்–களை நாம் எங்–கி–ருக்–கி–ற�ோம் என்று தேட அனுப்–பி–யி–ருப்–பார்–கள். ‘‘நாம் வன–வா–சம் மேற்–க�ொள்–வது எளிது. ஆனால், ஒளிந்–துறை – ந்து வாழ்–வது கடி–னம். மற்ற அர–சர்–க–ளின் ஒற்–றர்–க–ளால் கண்–டு–பி–டிக்–கப்–பட்டு, துரி–ய�ோ–த–னன் நம்–மு–டைய இருப்பை கண்–டு– பி–டித்–து–விட்–டால் மறு–ப–டி–யும் பதி–மூன்று வரு–டம் வன–வா–சம் மேற்–க�ொள்ள வேண்–டும். ஆக, இது ஜெயிப்–ப–தற்கு உண்–டான வழி–யாக எனக்–குத் தெரி–ய–வில்லை. த�ொடர்ந்து த�ோல்–வி–யுற வேண்– டும் என்ற எண்–ணத்–தில்–தான் இவை–யெல்–லாம் – க்–கிற – து. எனவே, இப்–ப�ோது ப�ோர் செய்–யப்–பட்–டிரு வேண்–டாம் பிற்–பாடு வைத்–துக்–க�ொள்–ள–லாம், பதி–மூன்று வரு–டம் முடி–யட்–டும் என்று நீங்–கள் ச�ொல்– வ து எனக்கு நகைப்– பு க்கு இட– ம ா– க த் த�ோன்–றுகி – ற – து. நீங்–கள் எந்தச் செய–லும் இல்–லாது வெறும் ஒரு மலைப்–பாம்–பைப்–ப�ோல உட்–கார்ந்–தி– ருக்–கிறீ – ர்–கள். இது தவறு. நாக–மென சீற–வேண்–டிய கட்–டா–யம் நமக்கு வந்–து–விட்–டது. பிற்–பாடு என்ற எண்–ணத்தை தூக்–கிப்–ப�ோட்–டு–விட்டு இப்–ப�ோதே சீறு–வ�ோம், இப்–ப�ோதே ப�ோர் துவங்–கு–வ�ோம்.’’ அதற்கு தரு–மபு – த்–திர– ர் பதில் க�ொடுக்–கிற – ார்: ‘‘நீ ச�ொல்–கிற விஷ–யத்–தைத்–தான் நான் ய�ோசித்–துக்
86
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
க�ொண்–டி–ருக்–கி–றேன். நம் எதி–ரி– கள் துரி–ய�ோ–த–ன–னி–டம் சேர்ந்து விடு–வார்–கள். நமக்கு நட்–பா–ன– வர்–க–ளும் சேர்ந்து விடு–வார்–கள். வெல்ல முடி–யாத வீரர்–க–ளெல்– லாம் ஒன்று திரண்டு துரி–ய�ோ–தன – – – ா–கப் பேசி நம்மை னுக்கு ஆத–ரவ எதிர்ப்–பார்–கள். ஏன் இப்–ப�ோதே நமக்கு ஆத– ர – வ ாக இருந்த துர�ோ–ணரு – ம், அஸ்–வத்–தாம – ம், – னு பிஷ்– ம – ரு ம், கர்– ண – னு ம் அவன் பக்– க ம்– தா ன் இருக்– கி – ற ார்– க ள். நம்–மீது கடும் க�ோபம் க�ொண்ட கர்–ணனை எப்–படி சமா–ளிக்–கப் ப�ோகி–ற�ோம்? பீஷ்–மரை எதிர்த்து நம்–மால் சண்–டையி – ட இய–லுமா? நமக்கு ஆச்–சார்–யா–ரான துர�ோ– ணரை நம்–மால் க�ொல்ல முடி– யுமா? அவர் மக– ன ைத்– தா ன் சீவி எறிய முடி– யு மா? யாரை நாம் க�ொல்– வ�ோ ம், எப்– ப – டி க் க�ொல்– வ�ோ ம்? யுத்– த ம் என்று ஆரம்– பி த்– து – வி ட்– ட ால் இவர்– க – ளை– யெல் – லா ம் அழித்– து – வி ட்டு நாம் துரி– ய �ோ– த – ன னை கைது செய்–து–விட முடி–யுமா? அப்–படி ஒரு ப�ோர் ஏற்–பட்–டால் அவர்–கள் ஜெயிப்–பார்–களா, நாம் ஜெயிப்–ப�ோம�ோ? இந்த சந்–தே–கம் வர–வே–யில்–லையா உனக்கு? இதை நினைத்–தால் உனக்கு உறக்–கமே வர–வில்லை. ப�ோர் இப்–ப�ோ–தைக்கு வேண்–டாம் என்று நான் ச�ொன்–ன–தற்கு கார–ணம் இது–வா–க–வும் இருக்–கி– றது. மிக வலி–மை–யான ஒரு கூட்–டத்தை நாம் உட–னடி – க பழி–தீர்த்–துக் க�ொள்–வது சரியா என்ற – யா கேள்–வி–யும் வரு–கி–றது.’’ பீமன் அந்த உண்– மைய ை உணர்ந்து ச�ோர்–வா–னான். ஆனால், எல்லா விவா–தத்–திற்–கும் ஒரு முடிவு வர–வேண்–டு–மல்–லவா? பஞ்ச பாண்–ட– வர்–களை – ப் ப�ோல வலி–வுமி – க்–கவ – ர்–கள் ஒரே அபிப்–ரா– யத்–தில் ஒரே குழு–வாக இருக்க வேண்–டும – ல்–லவா? இந்த விவா–தம் வளர்ந்து க�ொண்டே ப�ோகும்– ப�ோது வியாஸ பக–வான் அங்கு வந்–தார். தரு–மர் என்ற யுதிஷ்–டரை ஆசீர்–வ–தித்–தார். ‘‘என்–னுடைய – தியா–னத்–தில் உன்–னு–டைய மனக்–கி–லே–சம் பற்றி நான் அறிந்–தேன். உனக்கு விளக்–கம் ச�ொல்–வ– தற்–கா–கவே இங்கு வந்–தி–ருக்–கி–றேன். நீ ச�ொன்ன அறங்– க – ளெல் – லா ம் அற்– பு – த – ம ா– ன – வை – தா ன். ஆனால், இதை மிஞ்சி இங்கு ஒரு பெரும் ப�ோர் நடக்க வேண்–டி–யி–ருக்–கி–றது. பூபா–ரம் குறைக்க வேண்–டி–யி–ருக்–கி–றது. க்ஷத்–தி–ரி–யர்–க–ளு–டைய வலி– மையை கீழ் இறக்க வேண்–டி–யி–ருக்–கி–றது. க்ஷத்–தி– ரி–யர்–க–ளைக் க�ொண்டே க்ஷத்–தி–ரி–யர்–களை வதம் செய்ய வேண்–டி–யி–ருக்–கி–றது. அர்–ஜு–ன–னு–டைய வில் வித்–தை–யும், பீம–னு–டைய பல–மும் வீணாக ப�ோகக் கூடாது. நீ எல்–லா–வற்–றை–யும் துறந்–த–வன் ப�ோல இங்கு பேசிக் க�ொண்–டி–ருக்–கும்–ப�ோது
துரி–ய�ோ–த–னன் அவ–னுக்கு ஒத்–து–வ–ராத பீஷ்–மரை – – யும், துர�ோ–ண–ரை–யும் கூட அனு–ச–ரித்–துப் ப�ோகி– றான். அவர்–களை தன் வசப்–படு – த்தி வைத்–திரு – க்–கி– றான். விது–ர–ரை–யும், கிரு–பரை – –யும் தன்–னி–லி–ருந்து மீறா–மல் வைத்–தி–ருக்–கி–றான். துர�ோ–ண–ரை–யும், அவர் மகன் அஸ்–வத்–தா–ம–னை–யும் நட்–பி–னா–லும், அன்–பி–னா–லும் கட்–டிப் ப�ோட்–டி–ருக்–கி–றான். மிக – ாக இவர்–களை – யெல் – லா – ம் அனு–சரி – த்–தும், தந்–திர– ம ஆத– ரி த்– து ம் தன் பக்– க ம் வைத்– தி – ரு க்– கி – ற ான். இதெல்–லாம் விளை–யாட்–டுக்கு என்று நினைக்– கி–றாயா? அல்–லது நல்–ல–வர்–களை ஆத–ரிக்–கும் மன�ோ–பா–வ–முள்–ள–வன் இவன் என்று கரு–து–கி– றாயா? மிகத் தெளி–வாக உங்–களை அழிக்–கின்ற ஒரு எண்–ணத்தை அவன் திட–மாக நாள்–த�ோ–றும் வளர்த்து வரு–கி–றான். இங்கு பேசி–யது ப�ோல நீ துரி–ய�ோ–த–னி–டம் பேச முடி–யாது. அவ–னுக்–குப் – ப்– புரி–யாது. உன் பேச்சை கேட்டு அவன் க�ொக்–கரி பான். ஜெயித்து விட்–டதா – க நினைப்–பான். இதை மீறி அர்–ஜு–ன–னை–யும், பீம–னை–யும் அவன் வதம் செய்–தா–லும் செய்–வான். எனவே, ப�ோருக்–குத் தயா–ரா–கும்–படி அர்–ஜு–ன–னை–யும், பீம–னை–யும் உற்–சா–கப்–ப–டுத்து. குறிப்–பாக அர்–ஜு–னனை உத்– வே–கப்–ப–டுத்து. ‘‘தேவர்–க–ள�ோடு சம்–பா–ஷிக்–கின்ற மந்–தி–ரங்– கள் எனக்–குத் தெரி–யும். அதை நான் உனக்–குச் ச�ொல்–லித் தரு–கி–றேன். நீ அதனை அர்–ஜு–ன– னுக்கு நல்ல நேரத்–தில் உப–தேசி – த்து இந்–திர– னை சந்–தித்து வரும்–ப–டிச் செய். இந்–தி–ர–னி–ட–மி–ருந்து ஆயு–தங்–கள் வேண்–டு–மென்–றும், அஸ்–தி–ரங்–கள் வேண்–டுமெ – ன்–றும் அவ–னைக் கேட்–கச் ச�ொல். இது– தான் முடிவு. இது–தான் வழி. இதைத்–தான் செய்ய வேண்–டும். உண்மை நிலை என்ன என்–பதை – ான் புரிந்து க�ொள். யார் நமக்கு எதி–ராக இருக்–கிற என்–பதை அறிந்து க�ொள். அதற்–கேற்–றார்–ப�ோல் செயல்–படு. எதற்கு யுத்–தம், இந்த வாழ்க்–கை– யும் நன்–றாக இருக்–கி–றதே என்று அமை–தி–யாகி விடு–வது அர்த்–த–மல்ல. இங்கே யுத்–தம் என்–பது உன் ப�ொருட்டு அல்ல. யுத்–த–மின்–னை–யும் உன் ப�ொருட்டு அல்ல. வேறு எதன் ப�ொருட்டோ இங்கு சில விஷ–யங்–கள் நடந்–தாக வேண்–டும். அவற்றை நீ அறிய முடி–யா–ம–லும் ப�ோக–லாம். எனவே நான் ச�ொன்–னதை செய்–வா–யா–க–’’ என்று கட்–டளை இடு–வ–துப�ோல் – பேசி–னார். ஆழ்ந்து ய�ோசிக்–கும் ப�ோது தர்க்க நியா–யத்–திற்கு அப்–பாற்–பட்டு இந்த உல–கம் சில விஷ–யங்–களி – ல் ஈடு–பட்–டுக் க�ொண்–டும், வில–கி–யும் இருப்–பதை காண முடி–யும். மிக ம�ோச–மான ஒரு எதி–ரியை அழிப்–பத – ற்–காக கம்–யூனி – ஸ்டு – ம், ஜன–நா–யக க�ொள்–கை– க�ொள்–கையு யும் க�ொண்ட இரண்டு தேசங்–கள் கை க�ோத்து ஒன்– றி – ணை ந்து ஒரு ப�ொது எதி–ரியை அழித்–தன. மும்–ம–ர– மாக ப�ோரிட்–டன. எனக்கு ஒன்–றும் பாதிப்பு இல்–லையே என்று இல்லை. பாதிப்பு வரத்–தான் செய்–தது. அவர்–
கள் வேறு, நான் வேறு, அவர்–கள் சிந்–தாந்–தம் வேறு, என் சிந்–தாந்–தம் வேறு நான் கைக�ோர்க்க முடி–யாது என்று ச�ொல்–லி–யி–ருப்–பின் எதிரி வலு– வாகி, இவர்–கள் இரண்டு பேருமே அழி–யும்–படி நேரிட்– டி – ரு க்– க – லா ம். அப்– ப�ோ து இரண்டு பேர் சிந்–தாந்–தமே முட்–டாள்–த–ன–மா–கப் ப�ோயி–ருக்–க– லாம். அந்த நேரத்–தில் தங்–கள் சிந்–தாந்–தங்–களை ஒதுக்கி விட்டு என்ன செய்ய வேண்–டும�ோ அதை அந்த இரண்டு தேசங்–க–ளும் செய்–தன. அன்–றி–லி– ருந்து இரண்–டாம் உல–கப்–ப�ோர் வரை தர்க்–கத்– திற்கு மீறிய சில விஷ–யங்–கள் நடை–பெ–று–வதை உல–கம் கவ–னித்–துக் க�ொண்–டுதா – ன் இருக்–கிற – து. யுதிஷ்–டர் சமா–தான – ம – ா–னார். ‘‘இங்கே ைதத்–ய– வ–னத்–தில் இருந்–தது ப�ோதும். த�ொடர்ந்து ஒரே இடத்–தில் இருக்–காதே. அது தபஸ்–வி–க–ளுக்கு த�ொந்–த–ரவு. உங்–களை வர–வேற்று உப–ச–ரித்–தா– லும் உங்– க – ளு – டைய இருப்பு அவர்– க – ளு – டைய தபத்தை குலைக்–கும். எனவே வேறு இடம் நாடிச் செல். காம்ய வனத்–திற்கு ப�ோ’’ என்று வியா–ஸர் – ாண்–டவ – ர்–கள் திர�ௌ–பதி – ய – �ோ–டும், ச�ொல்ல, பஞ்–சப த�ொடர்ந்து வரும் அந்–தண – ர்–கள�ோ – டு – ம், நல்–ல�ோர்– க–ள�ோ–டும் காம்–ய–வ–னம் ந�ோக்–கிப் ப�ோனார்–கள். இம்–மா–தி–ரி–யான அமை–தி–யான வனங்–க–ளை– யெல்–லாம் எல்–ல�ோ–ரும் பார்த்–த–தில்லை. அப்– படி பார்ப்–ப–தற்கு துணை இல்–லா–மல் உள்ளே – ான அர்–ஜு–னனு – ம், நுழைய முடி–யாது. மகா வீரர்–கள பீம–னும், நகுல சகா–தே–வ–ரும், தரு–ம–ரும் இருக்– கும் ப�ொழுது அவர்–க–ள�ோடு உண–வுக்கு குறை வைக்–காத திர�ௌ–ப–தி–யும் இருக்–கும்–ப�ொ–ழுது அவர்–க–ளெல்–ல�ோ–ரும் பஞ்–ச–பாண்–ட–வர்–க–ளு–டன் ஒரு அனு–ப–வம் கருதி பய–ணப்–பட்–டார்–கள். பஞ்–ச– பாண்–ட–வர்–க–ளுக்–கும் வனத்–தின் தனிமை பய–மு– றுத்–தாது ஒரு சிறிய நக–ரத்–த�ோடு நகர்–வது ப�ோன்ற ஒரு அனு–ப–வத்தை அடைந்–தார்–கள். எல்–ல�ோர் நலத்–தையு – ம் கருதி அமை–தியா – க பய–ணப்–பட்–டார்– கள். பரஸ்–ப–ரம் உதவி செய்து க�ொண்–டி–ருந்–தார்– கள். உற்–சா–கப்–ப–டுத்–திக் க�ொண்–டார்–கள். காம்ய வனத்–தில் நல்ல இடம் பார்த்து அழ–காக குடி–ய–மர்ந்–தார்–கள். யாத்–ரை–யின் ப�ோது மெள–ன– மாக இருந்த யுதிஷ்–டிரர் வந்து சரி–யாக குடி–யம – ர்ந்–த– தும் வியா–ஸர் ச�ொன்–னதை ஞாப–கப்–ப–டுத்–திக் க�ொண்டு அர்–ஜு–னனை அழைத்–தார். தலையை வருடி, கன்–னத்தை த�ொட்டு ஆலிங்– க – ன ம் செய்து க�ொண்– ட ார். செயற்– க – றி ய காரி– யத்தை செய்– ய ப் ப�ோகி–ற–வன் என்ற பெரு–மி–தத்–த�ோடு தம்–பியை தழு–விக் க�ொண்–டார். ‘‘நாம் பேசு–வ–தற்கு முற்–றுப்–புள்ளி வைத்–தார் ேபால வியாஸ பக–வான் பேசி முடித்து விட்–டார். எனக்கு தேவர்–க– ள�ோடு சம்–பா–ஷிக்–கின்ற, அவர்–களை உணர்–கின்ற மந்–திர– த்தை உப–தேசி – த்– தார். உனக்கு அதை உப–தே–சிக்–கச் ச�ொன்–னார். என்–னி–ட–மி–ருந்து அந்த மந்– தி – ர த்தை வாங்– கி க் க�ொண்டு நல்–ல–ப–டி–யாக அதை பயிற்சி செய்து
ð£ô-°-ñ£-ó¡
ðô¡
87
16-30 செப்டம்பர் 2016
இம–ய–மலை சார–லுக்–குப் ப�ோய் தேவர்–க–ள�ோடு த�ொடர்பு க�ொள்–வா–யாக. அவர்–க–ளி–டம் என்ன உதவி கேட்க வேண்– டு ம் என்– ப து உனக்– கு த் தெரிய வரும். அதே–ப�ோல் நடந்து க�ொள்–வா–யாக. மறு–படி ராஜ்–யமு – ம், அரண்–மன – ை–யும், குடி–படை – க – – ளு–மாய் நாம் இருப்–ப–தற்கு நீயே கார–ணம். உன்– னா–லேயே அது நடை–பெ–ற ப�ோகி–றது. எனவே, உன் பராக்–கி–ர–மத்தை வளர்த்–துக் க�ொள்–கின்ற இந்த விஷ–யத்–தைச் செய்து வா’’ என்று மந்–திர உப–தே–சம் செய்–தார். அர்–ஜு–னன் மந்–தி–ரத்தை வாங்–கிக் க�ொண்டு சக�ோ–த–ரர்–க–ளை–யும், திர�ௌ–ப–தி–யை–யும் பிரி–யத்– த�ோடு பார்த்–தான். தன்–னு–டைய எண்–ணம் நிறை– வே–ற ப�ோகி–றது என்ற சந்–த�ோ–ஷத்–தில் திர�ௌ–பதி குதூ–க–ல–மா–னாள். ‘‘என்ன நினைத்–துக் க�ொண்டு குந்–தி–தேவி ப் பெற்–றாள�ோ தெரி–யவி – ல்லை. அப்–படி உங்–களை – ஏதே–னும் நினைத்–துத் தானே பெற்–றி–ருப்–பாள்! மகா–வீ–ர–னாக வேண்–டும். பராக்–கி–ர–ம–சா–லி–யாக இருக்க வேண்–டும். உல–கத்–தை–யெல்–லாம் ஒரு குடை–யின் கீழ் ஆட்சி செய்–கின்ற ஒரு மக�ோன்–னத – – மான குழந்–தை–யாக இருக்க வேண்–டும் என்–று– – ப் பெற்–றி–ருப்–பாள். அது நிறை– தானே உங்–களை வே–றும் வண்–ணம் நீங்–கள் உங்–கள் கட–மை–யைச் செய்–யுங்–கள். உங்–க–ளால் நாங்–கள் எல்–ல�ோ–ரும் – ப் ப�ோகி–ற�ோம். உங்–கள – ால் நாங்–கள் க�ௌர–வப்–பட எல்–ல�ோ–ரும் மேன்–மை–ய–டை–யப் ப�ோகி–ற�ோம். உங்–க–ளால் நாங்–கள் இழந்த சுகங்–க–ளை–யெல்– – யு – ம் பெறப் ப�ோகி–ற�ோம். இந்த துக்–கம் லாம் மறு–படி நீங்–கப் ப�ோகி–றது. வெற்றி உங்–க–ளுக்கே. ப�ோய் வாருங்–கள்.’’ என்று கை கூப்–பி–னாள். அர்–ஜு–னன் நெகிழ்ந்–தான். திர�ௌ–ப–தி–யின் கைப்–பற்றி கண்–ணில் ஒற்–றிக் க�ொண்–டான். ஒரு மிகப்–பெரி – ய சாதனை செய்–வத – ற்கு அவ–னுக்கு இப்– ப�ொ–ழுது ஒரு அர்த்–தம் கிடைத்து விட்–டது. இத�ோ இந்த நான்கு சக�ோ–த–ரர்–க–ளுக்–கா–க–வும், மனை– விக்–கா–க–வும், அவன் மன–தில் குமு–றிக் க�ொண்–டி– ருக்–கிற இந்த வேத–னையை நீக்–கு–வ–தற்–கா–க–வும் தான் எத்–தனை கடு–மை–யான பயிற்–சி–க–ளை–யும் மேற்–க�ொள்–ளத் தயா–ராக இருக்–கி–றேன் என்று உறுதி செய்து க�ொண்–டான். தரு–ம–ரி–டம் விடை– பெற்று வடக்கு ந�ோக்கி வேக–மா–கப் ப�ோனான். மனம் எந்த வேகத்–தில் ப�ோகி–றத�ோ அந்த வேகத்–தில் அவன் உடம்பு செயல்–பட்–டது. இம–ய– மலை அடி–வா–ரம் அடைந்து கடக்க முடி–யாத சிக– ர ங்– க – ளை – யு ம், பள்– ள த்– தா க்– கு – க – ளை – யு ம், அரு–வி–க–ளை–யும், ஏரி–களை – –யும், ஓடை–க–ளை–யும் தாண்டி அமை–தி–யான இடத்–திற்கு வந்–த–ப�ோது ‘திஷ்–டா’ என்று ஒரு குரல் கேட்–டது. ‘இங்–கேயே இரு’ என்று அதற்கு அர்த்–தம். அர்–ஜு–னன் தயங்கி நின்–றான். சுற்–றும் முற்–றும் பார்த்–தான். ஒரு பெரிய மரத்–தின் இரண்டு வேர்–க–ளுக்கு நடுவே அமை– தி–யாக ஒரு முனி–வ–ரைப் ப�ோல த�ோற்–ற–ம–ளித்த வய�ோ–திக – ன் அமர்ந்–திரு – ந்–தான். உப–வா–சங்–கள – ால் மெலிந்–தி–ருந்–தான். ஆனால், முகம் மிக தேஜ– ஸாக இருந்–தது. தலை–முடி சடை–யாக இருந்–தது.
88
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
ஆனால், கண்–கள் அக்–னி–யைப் ப�ோல பிர–கா–சித்– தன. அந்த சிரிப்பு மயக்–கி–யது. ‘‘என்ன தம்பி. மிக மிக அமை–தியான – இந்த இடத்–தில் வில்–லும், அம்–பும், கத்–தியு – ம், கையு–றை– யும், செருப்–பும் அணிந்து க�ொண்டு யுத்–தத்–திற்கு வரு–பவ – ன் ப�ோல வரு–கிற – ாய்! இது யுத்–தம் செய்–யும் இட–மல்–லவே. அப்–படி யாரும் இங்கு இல்–லையே. எதற்கு இந்த ஆயு–தங்–கள். நீ அர்–ஜு–னன் தானே. நான் புரிந்து க�ொண்–டேன். எதற்கு இது. தூக்கி எறி. ஒரு–வன் வாழ்–நா–ளில் எங்கு வர–வேண்–டும�ோ அங்கு நீ வந்–துவி – ட்–டாய். எந்த நிலையை அடைய வேண்–டும�ோ அந்த நிலையை அடைந்து விட்–டாய். இங்கே வரு–வத – ற்–குண்–டான பலம் உனக்கு இருக்– கி–றது என்–றால் இந்த வில்–லும், வாளும், அம்–பும், அம்– ப ா– ர த் தூணி– யு ம் அர்த்– த – ம ற்– ற வை. பலம் குறைந்–தவை. உன்–னு–டைய ஆயு–தங்–களை விட உன் மனம் பலம் ப�ொருந்–தி–ய–தாக இருக்–கி–றது. எனவே பலம் ப�ொருந்–திய அந்த மனதை மட்–டுமே வைத்– து க் க�ொண்டு மற்– ற தை வீசி எறி. இது அமை–தி–யான இடம். உனக்–குத் தேவை–யில்லை தூக்–கிப் ப�ோடு.’’ என்று கட்–ட–ளை–யி–டு–வ–து–ப�ோல் ச�ொன்–னார். எந்த கார–ணம் க�ொண்–டும் தன்–னுடைய – காண்– – ப்–பதி – ல்லை என்று அர்–ஜு–னன் டீ–பத்தை புறக்–கணி சப–தம் செய்–தி–ருந்–தான். அது நினை–வுக்கு வர பணி–வாக மறுத்–தான். ‘‘எனக்–கென்று சில கட–மை– கள் இருக்–கின்–றன. என்னை நம்–பியு – ள்–ள�ோரு – க்கு நான் உதவி செய்ய வேண்–டி–யி–ருக்–கி–றது. அந்த உத–விக்கு இந்த ஆயு–தங்–கள் தேவைப்–ப–டு–கின்– றன. இந்த ஆயு–தங்–கள் ப�ோதாது என்று நான் கூடு–த–லான ஆயு–தங்–க–ளுக்–கா–கத்–தான் இங்கே – ன் தலை–வன் இந்–திர– – வந்–திரு – க்–கிறே – ன். தேவர்–களி னைத் தேடி அவ–ரு–டைய ஆயு–தங்–களை வாங்–க– வேண்–டுமென்ற – விருப்–பத்–த�ோடு வந்–திரு – க்–கிறே – ன். எனவே, நீங்–கள் யார் என்று எனக்–குச் ச�ொல்லி இந்–தி–ர–னி–டம் ப�ோக வழி ச�ொல்–லுங்–கள்–’’ என்று பணி–வா–கக் கேட்–டான். அந்த முனி–வர் சிரித்–தார். ‘‘அர்–ஜுனா நானே இந்–தி–ரன்–’’ என்று தன் சுய–ரூ–பத்தை காட்–டினா – ர். அர்–ஜு–னன் விழுந்து வணங்–கி–னான். ‘‘ஓய்ந்து விடாது, மிகப் பெரிய மன�ோ பலத்– த�ோடு இத்–தனை இடங்–களை தாண்டி வந்–தி–ருக்– கி–றாய் என்–றால் நீ எந்–த–வித ஆயு–தங்–க–ளை–யும் வாங்க ய�ோக்–கி–யதை உள்–ள–வன். உன்–னுடைய – மன�ோ–வலி – மை மெச்–சத்–தகு – ந்–தது. இந்த ஆயு–தங்– களை நான் உனக்கு தரு–வதை விட பர–மேஸ்– வ–ரன் உனக்கு க�ொடுத்–தால் அது உத்–த–ம–மாக இருக்–கும். எனவே, நீ பர–மேஸ்–வ–ரனை தேடிப் ப�ோ. அவரை மன–தில் தியா–னம் செய். உன் – ம், தியா–னமு – ம் ஒன்று கூடட்–டும். தேடல் தேடு–தலு என்–பது உடல் ரூப–மா–னது. அதற்–காக பய–ணப்– ப–டு–கி–றாய். மனம் முழு–வ–தும் சிவ–பெ–ரு–மா–னைப் பற்–றியே தியா–னத்–தி–ருக்–கி–றது. எனவே அவர் எங்–கி–ருக்–கி–றார் என்று பார்ப்–பது உன்–னு–டைய வேலை–யா–கி–றது. இந்த நேரத்–தில் உடம்–பும், மன–தும் ஒன்று கூடு–கின்–றன. எந்த க்ஷணம் இவை
இரண்–டும் பின்–னிப் பிணைந்து ஒரே ஸ்தூ–பம – ாய், தீப–மாய் எரி–கி–றத�ோ அப்–ப�ொ–ழுது பர–மேஸ்–வ–ரன் தரிச–னம் கிடைக்–கும். எனவே, தேடு. தேடி–னால் தான் கிடைக்–கும். தேடா–மல் தெரிந்–தது ப�ோல் பேசு–ப–வன் முட்–டாள். பிறர் ச�ொல் கேட்டு பேசு–ப– வன் அறி–விலி. ஒவ்–வ�ொரு மனி–த–னும் தானே தேட வேண்–டும். தானே தியா–னத்–தில் ஈடு–பட வேண்–டும். இங்கு இன்–ன�ொ–ரு–வர் ச�ொல்–லிக் – ல்ல இது. இது உன்–னாலே – யே க�ொடுத்து வரு–வத நடக்–கப்–பட வேண்–டிய காரி–யம். மெல்–லி–ய–தாய் நான�ோ, மற்–ற–வர�ோ வழி காட்–ட–லாம். ஆனால், த�ொடர்ந்து பய–ணப்–ப–ட–வும், மனம் ஒரு–மு–கப்–ப–ட– வும் உன்–னு–டைய சக்–தி–யும், வியக்–தி–யும்–தான் முக்–கிய – ம்.’’ என்று ச�ொல்ல, அர்–ஜு–னன் ‘புரிந்–தது – ’ என்று பணிந்–தான். இந்–தி–ரன் நல் வார்த்–தை–கள் ச�ொல்லி ஆசீர்– வ–தித்து விட்டு அந்த இடத்–தி–லி–ருந்து மறைந்– தார். அர்–ஜு–னன் அங்கே தங்–கி–னான். சிவனை தியா–னித்–தான். தேட–லுக்கு பிறகு தியா–ன –மல்ல. தியா– னத்–தி ற்– கு ப் பிறகு தேடல். மனம் ஒன்–று–கூ–டிய பிறகு எங்–கிரு – க்–கிற – ார் என்று தேடு– வது மனத்–திற்கு எளிது. மிகப்–பெ– ரிய ஒரு வித்–தையை எளி–மையான – முறை–யில் இந்–திர– ன் ச�ொல்–லித்–தர அர்–ஜு–ன–னுக்கு அது புரிந்–தது. மகா–பா–ரத – ம் படிக்–கின்ற சாதா– ர– ண ர்– க – ளு க்– கு ம் இதை ஊன்றி படித்து புரிந்து க�ொண்–டால் மேற்– க�ொண்டு வாழ்க்கை நடத்–து–வது எளி–தா–கும். இம–ய–ம–லைத் த�ொட–ரின் பல சிக–ரங்–க–ளுக்–கப்–பால், பர–த–காண்– டத்–தின் பின்–னால் ஒரு மலைச் சரி–வில் பசுஞ்–ச�ோலை இருந்–தது. அங்– கு – தா ன் அர்– ஜ ு– ன ன் இந்– தி – ரனை சந்–தித்–தான். இந்–தி–ரனை – யே சிவனை சந்–தித்த இடத்–திலே குறித்து தியா–னிக்–கலா – னா – ன். ஒரு நாளைக்கு ஒரு முறை பழங்–க– ளைேயா, காய்–களை – ய�ோ உண்டு கடும் தவத்–தில் ஆழ்ந்–திரு – ந்–தான். பிறகு மூன்று நாளைக்கு ஒரு முறை உணவு எடுத்–துக் க�ொண்– டான். பிறகு ஆறு நாளைக்கு ஒரு முறை பழங்–கள் சாப்–பிட்–டான். பிறகு பதி–னைந்து நாளைக்கு ஒரு– முறை எது கிடைத்–தத�ோ அதை உண்–டான். உணவு என்–கிற விஷ– யம்–கூட பசி என்–கிற த�ொந்–த–ரவு கூட அவனை தவத்–திலி – ரு – ந்து கலைக்–கவி – ல்லை. உயிர் வாழ்–வ– தற்கு உடம்–புக்–குள் உயிர் இருப்–ப–தற்கு என்ன சக்தி வேண்–டும�ோ அதை மட்–டுமே உண்–டான். பிறகு காற்று மட்–டுமே ப�ோது–மா–னதா – க இருந்–தது. ஒரு காலில் நின்று கைகளை உயரே தூக்கி ஒரு மூங்– கி ல் கம்பு ப�ோல ப�ொன்– னி – ற – ம ாக,
தேஜஸ்– வி – யா க அர்– ஜ ு– ன ன் பர– மே ஸ்– வ – ர னை குறித்த கடும் தவத்–தில் இருந்–தான். அந்த இடத்– தில் இருந்த முனி–வர்–கள் அவ–னுடைய – இந்த தபஸ் ஏற்–ப–டுத்–து–கின்ற அதிர்வை தாங்–காது தவித்–தார்– கள். எங்–கேய�ோ ஏத�ோ ஒரு ஜீவன் தவிக்–கி–றதே, தன்னை துன்–பு–றுத்–திக் க�ொள்–கி–றதே என்–பதை உணர்ந்–தார்–கள். யார் என்று தெரிந்–தார்–கள். பரி–தாப – ப்–பட்–டார்–கள். சீக்–கிர– ம் இவ–னு–டைய தவம் நிறை–வேற வேண்–டுமே என்று ஆதங்–கப்–பட்–டார்– கள். இவன் நிறுத்–து–வ–தாக இல்–லையே என்று பர–மேஸ்–வ–ர–னி–டம் ப�ோய், ‘உங்–களை குறித்து தவம் இருக்–கி–றான். தயவு செய்து அவனை ஆசு– வா–சப்–ப–டுத்–துங்–கள்’ என்று வேண்–டி–னார்–கள். ‘‘அர்–ஜு–னன் ச�ொர்க்க வாசம் விரும்–பவி – ல்லை. அதற்–காக தவம் இல்லை. அவன் எது குறித்து தவம் இருக்–கி–றான் என்–பது எனக்–குத் தெரி–யும். நீங்–கள் பதட்–டப்–பட வேண்–டாம். வெகு–வி–ரை–வில் நான் அவனை அமை–திப்–ப–டுத்–து–வேன் என்று அந்த முனி–வர்–க–ளுக்கு வாக்கு க�ொடுத்–தார் பர–மேஸ்–வ–ரன். அந்த வனத்– தி ல் சிவ– பெ – ரு – மான் க�ொடும் வேட–னாக உரு–வெ– டுத்–து தரை இறங்–கி–னார். நல்ல ஆகி–ரு–தி–யும், கையில் வில்–லும், அம்–பா–ரத்–தூ–ணி–யும், கண்–க–ளில் கூர்–மை–யும், முகத்–தில் கடு–மை– யும், நடை– யி ல் அலட்– சி – ய – மு ம், நிற்–ப–தில் திட–மும் க�ொண்டு பல – டு அந்த வனத்–திலே பெண்–கள�ோ அர்– ஜ ு– ன னை ந�ோக்கி நடந்து வந்–தார். அர்–ஜு–னனி – ன் தபஸை கண்ட மூகன் என்ற ராட்– ச – ஸ ன் அந்த தவத்தை கலைக்க விரும்–பினா – ன். பன்றி உரு–வில், த�ொலை–வி–லி– ருந்து உரு– மி – னா ன். தட– த – ட க்க அருகே ஓடி–னான். முன்–னும் பின்– னும் அலைந்–தான். த�ொலை–விலி – – ருந்து கால்–க–ளால் குழி எடுத்து, க�ோரை பற்–கள – ால் மண் கிளறி மிக வேக–மாக அர்–ஜு–னனை ந�ோக்கி ஓடி–வந்–தான். அர்–ஜு–னன் நகர்ந்து க�ொண்–டான். பன்றி தவத்–திற்கு இடை– யூ று செய்– கி – ற து என்று க�ோப– ம – டை ந்– தா ன். சட்– டெ ன்று வில்– லு ம், அம்– பு ம் எடுத்– து க் க�ொண்டு உடம்பு இருக்– கி – ற து என்–கிற திமிர்–தானே என் தவத்தை கலைக்க வைக்–கி–றது. ஒரே அடி, மண்டை பிளந்து இறந்–து–வி–டு–கி–றாய் பார் என்று வில் வளைத்து அம்பு த�ொடுத்–தான். அப்–ப�ோது ‘நில்’ என்ற சப்–தம் கேட்–டது. வேடர் வடி–வம் பூண்– டி–ருந்த சிவ–பெ–ரு–மான் கை உயர்த்தி அவன் குறி பார்ப்–பதை தடுத்து நிறுத்–தி–னார். அர்–ஜு–னன் தளர்ந்–தான்.
(த�ொட–ரும்) ðô¡
89
16-30 செப்டம்பர் 2016
GROUP
வழங்கும்
D nakaran
சென்னையில் மாசெரும் மருத்துவ
கணகாட்சி Sep Oct 30th,
1st & 2nd
2016
சென்னை வர்த்தக ்ையம், நந்தம்்பாககம்.
2016
பல்வேறு சிறப்புகள் வோய்ந்த அதிநவீன பன்னாக்கு மருத்துவேமனனகள்
சித்்தா, யுனானி, அக்குபஞ்சர் மருத்துவேமனனகள்...
உடறபயிறசி மறறும் வினையாட்டு உபகரணஙகள்...
அழகு்சா்தனம் மறறும் உடறபயிறசி நினையஙகள்...
காப்பீட்டு நிறுவேனஙகள்...
ஊட்டச்சத்து உணவுத் ்தயாரிப்புகள், வோ்சனனத் திரவியஙகள்.
அழகு்சா்தனப் பபாருட்கள்... இனனும் பை..!
ஸடால புக்கிங விவேரஙகளுக்கு...
72003 11166, 86089 04755, 84382 02402
மாதம் இருமுறை
திருப்பதி-திருமலை
எளிதில் தரிசனம் காண இயலாத க
அபூர்வ ராமர்
லி யு க த் தி ல் க ண ்க ண ்ட த ெ ய ்வ ம ா ய் விளங்குகிறார், திருப்பதி - திருமலையில் நின்றபடி அருளாட்சி புரியும் ஏழுமலையான். இவருடைய சந்நிதானத்திலேயே காட்சி தருகிறார் ராமபிரான். (ஆனால், எத்தனை பக்தர்களால் இந்த ராமரை தரிசித்திருக்க முடியும்? வெங்கடாஜலபதிப் பெருமாளை தரிசனம் செய்வதற்காக நீண்ட வரிசையில் ப�ோகும்போது, ‘ஜரகண்டி’ அ வ ச ர த் தி ல் பெ ரு ம ா ளையே திருப்தியாக தரிசிக்க முடிவதில்லை, அ ப ்ப டி யி ரு க ்க அ ந்த க ர்ப ்ப க் கிரகத்திற்குள்ளேயே இருக்கும் ர ா ம ரை யு ம் , கி ரு ஷ ்ண ரை யு ம் எப்படி தரிசிக்க முடியும் என்பது நியாயமான ஏக்கம்தான்.) பிற தலங்களில் நாம் பார்ப்பதுப�ோல இங்கே ராமர் நிமிர்ந்து நிற்கவில்லை. தன் தலையைச் சற்றே சாய்த்தபடி அழகுக் க�ோலம் காட்டுகிறார். கூடவே சீதை, லட்சுமணன். எதற்காக இந்த சாய்ந்த திருக்கோலம் ராமனுக்கு? சீதையைக் கவர்ந்து சென்றவன் ராவணன்தான் என்பதை ஊர்ஜிதப்படுத்தியாகிவிட்டது. அனுமனும் இ லங்கைக் கு ஒ ரு தூ து வ ன ா க ச் சென் று அங்கே சீதை சிறைபட்டிருக்கும் உண்மையை அறிந்து க�ொண்டான். தன் உயிரைப் ப�ோக்கிக் க�ொள்ளவிருந்த அன்னை சீதையை அவ்வாறு செய்வதினின்று தடுத்து நிறுத்தினான். அத�ோடு இ லங்கை மு ழு வ து ம ா க சு ற் றி ப் ப ா ர் த் து அந்நாட்டின் அமைப்பு, பாதுகாப்பு பலம் ஆகியவற்றையும் உறுதி செய்து க�ொண்டான். ராவணனுடைய இழிச்செயலை பிற தம்பிகள் பாராட்டினாலும் விபீஷணன் மட்டும் அந்த நடவடிக்கை அதர்மமானது என்று வாதிட்டான் என்ற உண்மையையும் தெரிந்து க�ொண்டான். ஆனால், ராவணன�ோ தன் தவறை உணர்ந்ததாகவே தெரியவில்லை. யார் இடித்துச் ச�ொன்னாலும் அதை ஏற்காதபடி காமம் அவன் கண்களை கட்டிப் ப�ோட்டிருந்தது. ஆகவேதான் சீதையை திருப்பி அனுப்பும் உத்தேசம் சிறிதும் இல்லாதவனாக, என்றேனும் ஒருநாள் தனக்கு அவள் இணங்கி விடுவாள் என்று அநியாயமாக எதிர்பார்த்தான். இப்படிப்பட்டவனை ஒரே ஒரு வழிமுறையால் தான் வீழ்த்த வேண்டும்; சீதையையும் மீட்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்தார் ராமன். ஆமாம், ப�ோர் ஒன்றுதான் அவனை அடிபணிய வைக்கும் ஒரே வழி என்று அவர் தீர்மானித்தார். ப�ோருக்கான ஆ ய த்தங்களை மே ற ்க ொ ண ்ட ப�ோ து த ா ன் ராமனுக்கு ஒரு தகவல் வந்தது. அதாவது, ராவணனின் தம்பியும், அவனுக்கு நேர் எதிரான
குணமும் க�ொண்டவனுமான விபீஷணன் ராமனிடம் சரணடைய விருப்பம் தெரிவித்திருந்தான். ‘‘அசுர மன்னனான ராவணனின் தம்பி எப்படி நற்குணம் க�ொண்டவனாக இருக்க முடியும்? அவனுடைய சரணாகதியை ஏற்கக்கூடாது’’ என்பது லட்சுமணனின் வாதம். ஆனால், ‘‘நதியின் பிழையன்று நறும்புனல் இன்மை’’ என்றபடி, நல்லவனாவதும், தீயவனாவதும் பிறப்பில் இல்லை, வ ள ர ்வ தி ல்தான் இ ரு க் கி ற து என்ற வாழ்க்கைத் தத்துவத்தை உணர்ந்தவர் ராமன். அதனால்தான் அவர் விபீஷணனை தன்னோடு ஒருவனாக ஏற்க விரும்பினார். அப்படி ஏற்க முடிவெடுத்ததற்கும் ஒரு உறுதியான காரணம் இருந்தது. அது, அனுமனின் சிபாரிசுதான். விபீஷண சரணாகதியை ஏற்றுக் க�ொள்ளும் ராமனுடைய இந்த வி ரு ப ்ப ம் நி ய ா ய ம ா ன து த ா ன் என்றும், அதில் எந்தவிதத் தயக்கமும் வேண்டாம் என்றும் அனுமன் தன்னுடைய கருத்தைச் ச�ொன்னான். விபீஷணன் பூரண குணத்தவன். நாகரிகம் தெரிந்தவன். அதர்மத்துக்கு அஞ்சுபவன். அண்ணனே ஆனாலும், அநீதியைத் தட்டிக் கேட்பவன் என்றெல்லாம் அனுமனுக்கு விபீஷணனைப் பற்றித் தெரிந்திருந்தது; அதை அப்படியே ராமனிடமும் ச�ொல்லியிருந்தான் அவன். ராமனுக்கும் விபீஷணனைப் பற்றிய நல்லெண்ணம் மனதுக்குள் வளர்ந்தது. அப்படி ராமனுக்கு, அனுமன் விபீஷணனின் நற்குணங்களை விளக்கியப�ோதுதான், அதைத் தலை சாய்த்து உன்னிப்பாக ராமன் கேட்டார். நல்ல விஷயங்களை நல்லவன் ஒருவன் ச�ொல்லும்போது அதற்கு உரிய மதிப்பு க�ொடுக்கும் வகையில், தலை சாய்த்து கேட்கும் பண்பு மிகுந்தவர் ராமன். அதனால்தான் அப்படி ஒரு திருக்கோலம் காட்டுகிறார் இத்தலத்தில்.ராமனுடைய இந்தத் த�ோற்றத்துக்கு இப்படி ஒரு விளக்கத்தை அளித்தவர் பெரிய திருமலை நம்பி என்ற மகான். யாருக்கு அளித்தார்? தன் சீடனான ராமானுஜருக்கு! அ டு த்த மு றை தி ரு ம ல ை யி ல் வெங்கடாஜலபதியை தரிசிக்கும்போது, உங்கள் கண்கள் இந்த ராமரையும் தேடும், இல்லையா? அப்படி ராமரை தரிசிக்க விரும்புபவர்கள், புனர்பூச நட்சத்திர தினத்தன்று திருமலையில் இருந்தால், வெளி பிராகாரத்தில் ஊர்வலமாக வருவார் திருமலை ராமர். அப்போது எந்த நேர நெருக்கடியும் இல்லாமல் நிம்மதியாக அவரை தரிசிக்கலாம்.
- பிரபுசங்கர் படம்: எம்.என்.எஸ். ðô¡
91
16-30 செப்டம்பர் 2016
சேத்தூர் ஜமீன்தார்
தவம் பெற்ற நாயகி
நச்சாடை தவிர்த்தருளிய சுவாமி
ச�ோறு வேண்டுவ�ோர் சேற்றூருக்குச் செல்லுங்கள்!
பா
ரம்–ப–ரிய சிறப்பு மிகுந்–த–வர்–கள் சேத்–தூர் ஜமீன்–தார்–கள். சேத்–தூர் மற்–றும் அவர்– கள் ஆட்–சிக்–குட்–பட்ட தேவ–தா–னம் பகு–தி–யில் மிக அதி–கம – ாக க�ோயில்–கள் அவர்–கள் அர–வண – ைப்–பில் தற்–ப�ோ–தும் ப�ொலி–கின்–றன. அந்த க�ோயில்–க– ளுக்–கான திரு–வி–ழாக்–கள் மற்–றும் பூஜை–களை அவர்–கள – து வாரி–சுக – ள் முன்–னின்று செம்–மைய – ாக நடத்தி வரு–கி–றார்–கள். விரு–து–ந–கர் மாவட்–டத்–தில், ரா–ஜபா–ளை–யம் வட்–டத்–தில், ரா–ஜ–பா–ளை–யம்-தென்–காசி நெடுஞ்– சா–லை–யில். தென்–மேற்–கில் 10 கில�ோ மீட்–டர் த�ொலை–வில் அமைந்–துள்–ளது சேத்–தூர். இது சேறை–யம்–பதி சது–ர–கிரி மலைக்–கும், திரி–கூ–ட–ம–லைக்–கும் நடு–வில் உள்–ளது. மேற்–குத் த�ொடர்ச்சி மலையை அர– ண ா– க க் க�ொண்டு அமைந்– து ள்– ள து. சேத்– தூ ர் ஜமீ– னு க்கு உள்– பட்ட ஊர்–கள் வள–மி–குந்த நல்–லூர்–கள், செல்– வம் க�ொழிக்–கும் ப�ொன்–னூர்–கள். என–வே–தான் இங்கு வாழ்ந்த ஜமீன்–தார் தாம் சீரும் சிறப்–பும – ாக வாழ்ந்–தத�ோ – டு, அவ்–வாறு தம்மை வாழ–வைத்த இறை– வ – னை – யு ம் அவர் குடி– க�ொ ண்– டி – ரு ந்த ஆல–யங்–க–ளை–யும் ப�ோற்–றி–னர். ‘ச�ோணாடு ச�ோறு–டைத்–து’ என்–பது பழ–ம�ொழி. ஆனால், ‘ச�ோற்–றுக்கு அலைந்–த–வர்–கள் சேற்–று– ருக்–குச் செல்–லுங்–கள்’ என்–பது இப்–ப�ோ–தைய புது–ம�ொழி. இது மெய் என்று உல–கிற்கு பறை– சாற்–றும்–வி–த–மாக சேத்–தூர், பச்–சை–ப–சே–லேன்று காட்–சிய – ளி – க்–கிற – து. ‘சேற்–றூர்’ என்–றும் ‘ப�ோற்–றூர்’ என்–றும் இலக்–கி–யங்–கள் இவ்–வூரை பாராட்–டு– கின்–றன. சேற்–றூர்–தான் சேத்–தூர் என்று மரு–வி– விட்–டது என்–கி–றார்–கள். சடை–ய–வர்–மன் குல–சே–க–ர– பாண்–டி–யன் (கி.பி.1162) மாற–வர்–மன் குல–சே–க–ர– பாண்–டி–யன், மாற–வர்–மன் விக்–கி–ரம பாண்–டி–யன்,
92
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
24
தர்–மப் பெரு–மாள் குல–சே–கர பாண்–டி–யன் ஆகி–ய– வர்–க–ளின் கல்–வெட்–டு–க–ளால் ‘சேறை நகர்’ என்– றும் ‘சேரூர்’ என்–றும் அழைக்–கப்–பட்–ட–தா–கத் தெரி–ய–வ–ரு–கி–றது. பதின்–மூன்–றாம் நூற்–றாண்–டில் குல–சே–க–ர–பாண்–டி–ய–னால் வியா–பார ஸ்த–ல–மாக நிறு– வ ப்– ப ட்– ட – த – ன ால் ‘குல– ச ே– க – ர – பு – ர ம்’ என்ற பெய–ரும் உண்டு. இன்–றும் சேத்–தூ–ரில் மேட்– டுப் பட்–டி–யில் ‘சந்–தைக்–க–டை’ என்று அப்–ப–குதி அழைக்–கப்–ப–டு–கி–றது. தென்–பாண்டி நாட்–டில் அடிக்–கடி எதி–ரி–கள் தாக்– கு – த ல் நடந்து வந்– த து. அதை அடக்க சின்–ம–யத்–தே–வர் தலை–மை–யில் ஒரு படையை தென்–பகு – தி – க்கு அனுப்பி வைத்–தார் மன்–னர் பராக்– கி–ரம பாண்–டிய – ர். சேத்–தூரு – க்கு மேற்கே அவர்–கள் ஒரு க�ோட்–டை–யைக் கட்–டி–னர். அது சின்–ம–யன்– க�ோட்டை என்–ற–ழைக்–கப்–பட்–டது. அந்த சம–யத்– தில் பந்–தள நாட்–டின் தள–ப–தி–யான திரு–வ–நா–தன் பெரும் படை–யுட – ன் வந்–தான். அவ–னைப் ப�ோரிட்டு வென்–றார் சின்–ம–யத்–தே–வர். அதற்–குப் பரி–சாக பாண்–டிய மன்–னர் அந்த பகு–தியை அவ–ருக்கு
1.குழந்தை வரம் தரும் சிறப்பு நாகலிங்கம் பூ க�ோயில் வளாகத்தில் உள்ளது. 2. க�ோயிலைக்கட்டிய சின்மயத்தேவர் மற்றும் அவரது துணைவியார் மன�ோன்மணி நாச்சியார். 3. சேத்தூர் பட்டங்கட்டிய ஜமீன் சேவூகபாண்டியன். 4. சேத்தூர் ஜமீன்தார் பரம்பரை அரங்காவலர் V.T.S.D. துரைராஜ சேகர் வழங்கி அவரை திசைக்–கா–வ–ல–ராக நிய–மித்–தார். இவர் மேற்குத் த�ொடர்ச்சி மலை–யின் அடி– வா–ரத்–தி–லேயே தங்கி விட்–டார். இந்–தப் பாளை– யத்–தின் முதல் குறு–நி–லம – ன்–னர் இவர்–தான். இவர் ஆதி–சின்–மய – த்–தேவ – ர் என்–றழை – க்–கப்–பட்–டார். இவர்– தான் தேவ–தா–னம் பெரிய க�ோயிலை கட்–டி–ய–வர். இவ–ரையு – ம் இவ–ரது மனைவி மன�ோன்–மணி நாச்–சி– யா–ரையு – ம் க�ோயில் வளா–கக் கல்–தூணி – ல் சிலை–க– ளாக வடித்து மரி–யாதை செய்–தி–ருக்–கி–றார்–கள். இவர் காலத்–துக்கு பிறகு பல்–வேறு மாற்–றங்– கள் நிகழ்ந்து, சேத்–தூர் தனி ஜமீ–னாக மாறி–யது. கடைசி பட்–டங்–கட்–டிய ஜமீன்–தார் வட–மலை திரு–வ– நாத வணங்–கா–முடி சேவு–கப – ாண்–டிய – ன் என்–பவ – ர– ா– வர். இவர் 1973 வரை ஆட்சி செய்–தார். இவர்– க – ள து வாரி– சு – க ள்– த ான் தேவ– த ா– ன ம் பெரிய க�ோயி–லில் அறங்–கா–வல – ர்–க–ளாக இருந்து அறப்–பணி – க – ளை செய்து வரு–கிற – ார்–கள். தற்–ப�ோது சேத்–தூர் ஜமீன்–தார் திரு வி.டி.எஸ்.டி. துரை–ரா–ஜ– சே–கர் அறங்–கா–வலராக இருந்து திரு–விழ – ாக்–களை பக்தி மேம்–பாட்–ட�ோடு மேற்–க�ொண்டு வரு–கி–றார். தேவ– த ா– ன ம் மற்– று ம் சேத்– தூ ர் பகு– தி – யி ல் திரும்–பிய இடங்–க–ளி–லெல்–லாம் ஜமீன்–தார்–கள் பூஜை செய்த க�ோயில்–கள் உள்–ளன. இவற்–றில் மிகச்–சி–றப்–பா–னது, அன்னை தவம் பெற்ற நாயகி உட– னு றை நச்– ச ாடை தவிர்த்– த – ரு – ளி ய சுவாமி திருக்–க�ோ–யி–லா–கும். – ங்–கத் தலங்– விரு–துந – க – ர் மாவட்–டத்–தில் பஞ்–சலி கள் உள்–ளன. இவற்–றில் ஆகா–யத்–தல – ாக விளங்– – ம கு–வது தேவ–தா–னம் நச்–சாடை தவிர்த்–த–ரு–ளிய சிவ–பெ–ரு–மான் க�ோயில்–தான். இந்த ஆல–யத்–தில் இறை–வன் சுயம்–பு–வா–கக் க�ோயில் க�ொண்– டி – ரு க்– கி – ற ார். கன்னி மூலை– யில் குன்–றின் மேல் அமைந்–துள்ள திரு–மல – ைக் க�ொழுந்–தீஸ்–வ–ரர் ஆல–யம் மிக–வும் சிறப்–பா–னது. உமா–தேவி தவக்–க�ோ–லத்–தில் இங்கு எழுந்–த–ருளி ஈசனை வழி– ப ாடு செய்– து ள்– ள ார். அதற்– க ான தட–யங்–களை இங்கே காண–லாம். தேவர்–கள், முனி–வர்–கள், சேர, ச�ோழ, பாண்–டிய மன்–னர்–கள் இந்த ஈசனை வழி–பட்–டுள்–ளார்–கள். பல சிவா– ல – ய ங்– க – ளி ல் நாக– லி ங்க மரம் காணப்–ப–டும். ஆனா–லும், இத்–தி–ருக்–க�ோ–யி–லில் காணப்–படு – ம் நாக–லிங்க மரம் பிர–சாத மர–மா–கவே பாவிக்–கப்–ப–டு–கி–றது. ஆமாம், குழந்–தைப் பேறு இல்–லா–த�ோர் இந்த நாக–லிங்க மலரை பாலில்
முத்–தா–லங்–கு–றிச்சி காம–ராசு
கலந்து சாப்–பிட்–டால் அப்–பேறு கிட்–டும் என்று நம்–பப்–படு – கி – ற – து! மருத்–துவ ரீதி–யாக கூட குழந்தை பாக்–கி–யம் கிட்–டாத பெண்–ம–ணி–கள் இந்த நாக– லிங்க மலரை உட்–க�ொண்டு குழந்தை பாக்–கிய – ம் பெறு–கின்–ற–னர். இந்த ஆல–யம், தேவ–தா–னம் ஊரில் இருந்து 5 கில�ோ மீட்–டர் த�ொலை–வில், மேற்குத் த�ொடர்ச்சி மலை அடி–வா–ரத்–தில் உள்–ளது. திருக்–க�ோ–யி–லுக்கு அர–சர் தேவ–ப–ணிக்–காக நிலத்– தி னை தானம் செய்த கார– ண த்– தி – ன ால் ‘தேவ–தா–னம்’ என்று பெயர் வழங்–கப்–ப–டு–வ–தாக ‘ஊரும்–பே–ரும்’ நூலில் டாக்–டர். ஆர்.பி.சேதுப்– பிள்ளை கூறு–கிற – ார். தேவர்–கள் வந்து பெருந்–தவ – ம் புரி–வ–தால் ‘தேவ–தா–னம்’ எனப் பெயர் பெற்–றது என்று ‘சேறைத்–தல புரா–ணம்’ கூறு–கி–றது. தேவ– தா–னம் என்ற இத்–த–லத்–திற்கு “அம்–பி–கா–பு–ரம்” “மந்–தா–கி–னி–பு–ரம்” “பரா–ச–கேந்–தி–ரம்” “ மகு–லா –பு–ரம்” என்ற பெயர்–க–ளும் உண்டு. பாறை–யின் மேலுள்ள க�ொன்றை மரத்–தின் கீழ் இறை–வன் வீற்–றிரு – ப்–பத – ால் “திரு–மல – ைக் க�ொழுந்–தீச – ர்” எனப் பெயர் பெற்–றார். அம்–மை–யப்–பர், ஆறு–டை–யார், சேவ–கத் தேவர், நச்–சாடை தவிர்த்–த–வர் என்–னும் வேறு பெயர்–க–ளும் இப்–பெ–ரு–மா–னுக்கு உண்டு. இத்–த–லத்–தின் அரு–கா–மை–யி–லுள்ள மேற்–குத் த�ொடர்ச்சி மலை ‘தரு–மா–சல – ம்’ என்–றும் ‘புண்–ணிய – – – ால் பாராட்–டப்–படு – கி – ற – து. வெற்–பு’ என்–றும் புல–வர்–கள இம்–மல – ை–யில் தவம் இயற்றி பக்தி சிரத்–தை–யு–ட– னும், வைராக்–கி–யத்–து–ட–னும், இறை–வனை காண முயல்–பவ – ர்–கள் தங்–கள் வினை–கள் ஒழிந்து வீடு–பே– றெய்–து–வர் என்–பது பெரி–ய�ோர்–களின் நம்–பிக்கை. இம்–மேற்கு மலைத் த�ொட–ரி–லி–ருந்து க�ோரை– யாறு, தேவி– ய ாறு, நக– ரை – ய ாறு என்– னு ம் பல ஆறு–கள் ஓடி–வரு – கி – ன்–றன. க�ோரை–யாற்–றில் சதுர்ச்– சுனை, மேல–ருவி, கீழ–ருவி, கன்–னிகா தீர்த்–தம், தேவி –தீர்த்–தம், குய–வரி தீர்த்–தம், காரி– தீர்த்–தம், காருத்த தீர்த்–தம், பூத தீர்த்–தம், அருக்–கத் தீர்த்– தம், பரா–சர தீர்த்–தம். சங்க தீர்த்–தம் எனப் பல புண்–ணிய தீர்த்–தங்–கள் உள்–ளன. இக்–க�ோயி – லை வணங்கி திரு–வ�ோலக்க – அரு–வி– யின் கீழ் உள்ள குகை பக்–கத்–தில் அம்மை தவம் செய்த இடத்–தினை வணங்கி வரு–பவ – ர்–கள் முக்தி பெறு–வார்–கள் என்–பது ஆன்–ற�ோர்–கள் கருத்து. இந்த ஈசன் தான் வெளி–பட சின்–ம–யத்–தே–வன் ஆட்–சிக – ா–லத்–தில் ஒரு திரு–விள – ை–யா–டல் செய்–தார். என்ன திரு–வி–ளை–யா–டல் அது? (த�ொட–ரும்)
படங்கள்: பர–ம–கு–மார் ðô¡
93
16-30 செப்டம்பர் 2016
மலையப்பஸ்வாமி மகிமை பாடுவ�ோம்
1. திருப்–பதி மகிமை நினைந்–து–ரு–கி–னால் ஜீவன்– முக்தி திரு–மல – ையை கைத�ொ–ழு–தால் வீடு–பேறு வேங்–க–டன் நாமம் பாவம் ப�ோக்–கும் வேண்–டி–ய–வர்க்கு வேண்–டி–யது கிடைக்–கும் சதுர்–பு–ஜம், சங்–கு–சக்–ரம் அப–ய–ஹஸ்த தரி–சன – ம் சங்–க–டம்–யா–வும் சூரி–யன் கண்ட பனி–யா–கும்! மேகம் கீழி–றங்கி க�ோபு–ரத்தை வணங்–கும் நீல–மே–கன் கருணை மழை–யாய் ப�ொழி–யும் பக்–தர் கூட்–டம் இர–வு–பக – ல் அலை–யா–கும் பக–வான் அருள் நாளு–ம�ொரு கலை–யா–கும்! 2. புரட்–டாசி புரட்–டிப்–ப�ோ–டும் என்–பது வெறும்–வா–தம் புரட்–டாசி, மார்–கழி இரண்–டுமே திரு–மா–தம்! குளிர்–காலை எழுந்து ப�ொய்கை நீராடி செந்–த–ளிர்–பா–தம் த�ொழுது அங்–கப்–பி–ர–தட்–ச–ணம் செய்து கேசவா, மாதவா, க�ோவிந்தா கீர்–த்த–னை–கள் கேட்– ப – வ ர்க்– கு ம், படிப்– ப – வ ர்க்– கு ம் திரு– ம லை வைகுண்–டம்! அழ–கன் அரு–கில் அருந்–த–வத்–தாய் அல–மே–லு– மங்கை அன்–பர் க�ோரிக்கை பரிந்–து–ரைக்–கும் கருணை
94
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
நங்கை! வெ ள் – ள ை – யு ள் – ள ம் வெ ண் – ணை – ய ா – கு ம் கண்–ண–னுக்கு வெற்றி தரும் பரந்–தா–மன் பாதம் ப�ோற்–று–வ�ோம்! 3. மயக்–கும் மாயன் கண்–கள் சூரிய, சந்–தி–ரர் மறைப்–பதை பறிப்–பது மால–வன் க�ொள்கை! திருப்–பம், விருப்–பம் வாழ்–வில் கைகூ–டும் திரு–மால் மகி–மையை யார் அள–வி–டக்–கூ–டும்! ஆகா–ச–கங்கை, பாப–நா–சம் மேற்–பதி நீர் விழுந்து அ கண்ட ப�ொ ற் – ப ா – த ம் தே டி ப க் – தி – யி ல் சர–ண–டை–யும்! ப னி – சூ ழ்ந்த இ ள ம் – ச�ோல ை ப ச் – சை – ம ா ல் பேர் பாடும் கனி–யும், மல–ரும் கலி–யு–க–வ–ர–தன் காணிக்–கை– யா–கும்! மணி–மு–டி–செல்–வன் மல–ரடி ப�ோற்றி பணிந்–தி–டு– வ�ோம் அ ணி – மே னி சு ட ர் – வி – டு ம் ஆ ய – வ ன் த ா ள் வணங்–கி–டு–வ�ோம்! 4. வெண்–நி–லவு முகம் வேங்–க–டன் மீது வேட்–கை– யா–னது தண்–நி–லவு தாயார் பத்–மா–வ–திக்கு ஏக்–க–மா–னது
விண்–ணாகி, மண்–ணாகி, வானாகி, வளி–யாகி பெண்–ணா–கிய தேவி, த–ரன் நெஞ்–ச– மர்ந்–தாள்! மாத–வன் செய்த மாத–வம் மாத– விய�ோ-அல்ல மாதவி செய்த மாத–வம் மாத– வன�ோ! மங்கை மகிழ்ந்–தால் மங்–க– லம் சூழும் வீட்–டில் மாமங்கை குளிர்ந்– த ால் தர்–மம் மேவும் நாட்–டில்! பெரு– ம ாள் பெரு– ம ை– க ள் ஏற்–றி–டு–வ�ோம் ப�ோற்றி! 5. மெய்– யு – ண ர்வு என்– ப து உண்மை அறி–தல் மெய்–யும், ப�ொய்–யும் மயக்– கத்–தில் உல–கம்! ஞா ன ம் எ ன் – பது தன்னை அறி–த–லாம் தன்னை அறி– யு ம் தவமே தாம�ோ–த–ரன் பூசனை! தவ– மெ – னு ம் ப�ொறுமை க�ொண்–டுவ – ரு – ம் க�ோடி–சுக – ம் பூபா–லன் குழ–லிசை பூபா– ளம் கேட்டு பசுக்–கள் தானாக பால் ச�ொரிந்து இன்–புற்று ப க்– தி – யி ல் பசி த ்த அ டி– யார் மனம் – ப �ோல் திளைக்–கும்! பகை–வர் நடுங்–கும் பாஞ்–ய–சன்–யம் -சர–ண–டைந்த பக்–தர் பயம் நீக்கி அருள் க�ொடுக்–கும் பத்–மந – ா–பன்! 6. தின– ம�ொ ரு வாக– னத் – தி ல் காட்சி தரும் திரு–மல – ை–வா–சன் திரு–வீதி – யெ – ங்–கும் மலர்–மா–விலை த�ோரண அலங்– கா–ரம் தேவர்–கள், அடி–யார்–கள், பக்–தர்–கள் கண்–ணாற அமு–தம் பருக தேர�ோ–டும் பாதை–யில் காத்–தி–ருக்–கும் அற்–பு–த– காட்சி க�ோலாட்–டம், ஒயி–லாட்–டம், க�ோபி–யர் வண்–டாட்–டம் க�ோகு– லத் து க�ோபா– ல ன், திரு– ம – ல ை– யி ல் க�ோவிந்–தன்! திரு–மால் திரு–விள – ை–யாட்டு தீராத துன்–பம் தீர்க்–கும் திரு–மல – ை–யப்–பன் அருள் ச�ொர்க்–கம் சேர்க்–கும்! ஏழு–மல – ை–யம்–பதி நினைத்–தால் மாறும் எழு–தி–ய– விதி எல்– ல ாம் அவன்– செ – ய – லென சர– ண – டை ந்– த ால் நற்–கதி! 7. தூய–ரத்–தின மணற்–ப–ரப்–பா–கிய திருப்–பாற்–க–டல் நாய–கன் மாய முத்– து – க ள் அலங்– க – ரி த்த ஆச– னத் – தி ல் அமர்ந்து காயம் குளி–ரும் ஸ்ப–டி–க–மணி தேகம் ஒளிர பூமி பாதம், வானம் நாபி, வாயு பிரா–ணன் சூரிய, சந்–தி–ரர் நேத்–ரம், அக்னி வாயாக சமுத்–திர வயிற்–றில் மூவு–லகை அடக்–கிய சாந்–த– வ–டி–வி–னன், பாம்–பனை பள்ளி க�ொண்டு
பி ற வி து ன் – ப ம் து டைத் து அ ரு – ளு ம் மகா–விஷ்ணு! விரும்–பும் அனைத்–தும் அள்–ளித்– த–ரும் சீதா–ரா–ம–னின் கரும்–பான நாமத்தை நாமும் பாடு–வ�ோம்! 8. பரி–சுத்த மனதை வாசு–தேவ – – னி–டம் க�ொடுத்து ப ர ந் – த ா ம ா , அ ச் – சு த ா , ஜனார்த்–தனா, அநி–ருத்–தா– வென – ம் பக–வத் நாமத்தை பாரா–யண செய்–த�ோ–ரி–டம் குறையா செல்– வ ம், புகழ், வெற்றி சேரும்! பயம் ஒழிந்து தைரி– ய ம், தெளிவு பிறக்–கும் ந�ோய்–கள் தீர்ந்து ஒளி–யுண்–டாகி குணம் மேம்–ப–டும் க�ோபம், ப�ொறாமை, பேராசை விடு–ப–டும் பஞ்–ச–பூ–தங்–கள், ய�ோக–பாக்– கி– ய ம், பித்– ரு – க ள் அருள்– பெ–று–வர் கேள்–வி–ஞா–னம், ய�ோகம், வித்தை சித்–திக்–கும் க�ோவிந்–தனை க�ொண்–டாடி நலம் பெறு–வ�ோம்! 9. பார–ளக்–கும் பரந்–தா–மன் பர–ம–னடி சர–ணம் தேரில் திரு–வ–லம் வரும் தர்–ம–தே–வன் சர–ணம் வேர் பழுத்த கனிச்–சுவை கலை செல்–வன் சர–ணம் மார்–பில் மங்–கையை வைத்த மணி–வண்–ணன் சர–ணம் நித்ய சுகம் தரும் நின்–ற�ொ–ளிர் நாய–கன் சர–ணம் சத்ய வழி–காட்டி காக்–கும் கண்ணா சர–ணம் வித்–தில் விருட்–சம் வைத்த விந்–தனே சர–ணம் விட்–டலா, பாண்–டு–ரங்கா, பண்–ட–ரி–நாதா சர–ணம் கடல்–மன – தி – ல் ஆசை அலை அறுப்–பவ – ன் அடி–பற்றி மடல் வரை– வ�ோ ம் ரா– ம – ஜெ – ய ம் வளங்– க ள் பெரு–கும்! 10. உயிர்–கள் வாழ, பயிர்–கள் வளர, பசுமை செழிக்க பிணி– க ள் நீங்க, பணி– க ள் ஓங்க லட்– சு – மி – ப தி அருள்–வாய்! மக்–கள் வாழ, மனி–தம் சிறக்க, மனம் பண்–பட ச�ொல் –நி–லைக்க, ச�ொந்–தம் நிலைக்க, சவு–மி–ய –பெ–ரு–மாள் வரு–வாய்! காலத் திரை–யின் பின்–னால் ஒளிந்து விட்ட நீதி, நியா–யம், தர்–மத்தை மீட்–டுத் தரு–வாய்! க ரி க் – க – ரு – ளி ய க ா ர் – மே – க ன் க ரு – ணை க் கு காத்–தி–ருப்–ப�ோம் நரி–புத்தி நய–வஞ்–ச–கர் செயல்–கள் ப�ொறுத்–தி–ருப்– ப�ோம்! நற்– பு த்தி பிறக்க நாரா– ய – ண ன் நாமங்– க ள் உச்–ச–ரிப்–ப�ோம் நர– க ம் தவிர்த்து நற்– க – தி – ய – டைய பாதங்– க ள் சர–ணடை – –வ�ோம்!
- விஷ்–ணு–தா–சன் ðô¡
95
16-30 செப்டம்பர் 2016
சந்தனக் கட்டை வெங்கடாஜலபதி
தூ
த்துக்குடி மாவட்டம், தாமிரபரணி கரைய�ோரமுள்ள தென் திருப்பதிகளுள் ஒ ன ் றா க வி ள ங் கு கி ற து க ரு ங் கு ள ம் வெங்கடாஜலபதி திருக்கோயில். மூலவர் வெங்கடாஜலபதி தனித் தன்மை வாய்ந்தவர். அழகனான பெருமாள் இங்கு உருவமற்றவராக, சந்தனக் கட்டையில் அருவமாக அமர்ந்து ஆட்சி செய்கிறார். இத்தலத்தினை ப�ொறுத்தவரை மலையடிவாரத்திலுள்ள மார்த்தாண்டேஸ்வரரை வணங்கி விட்டுத்தான் வெங்கடாஜலபதியை வ ண ங் கு கி ன்ற ன ர் . சை வ - வை ண வ இணக்கத்திற்கு உதாரணமாக விளங்குகிறது இத்தலம். சப்த ரிஷிகளும் நைமிசாரண்யத்தில் அமர்ந்து வேத வேள்வி புரிந்து வந்தனர். வேதவதி எனும் தீர்த்தத்தில் தங்கியிருந்தனர். அப்போது, ஸ்வேத முனிவரிடம் வகுளகிரி மலையானாகிய வைகுண்டநாதரின் புகழை கூறுமாறு பிற முனிவர்கள் வேண்டிக் க�ொண்டனர். அவர் விரிவாகக் கூறினார். பாஞ்சல நாட்டை சித்ராங்கதன் என்பவன் ஆண்டு வந்தான். அவன் மனைவியின் பெயர் கிருதமாலா. சீரும் சிறப்புமாக ஆட்சி செய்த அவனுக்கு தன் முப்பதாவது வயதில் வயிற்று வலி ஏற்பட்டது. ராஜ வைத்தியம் த�ோற்றுப் ப�ோனது. நீங்காத வலியால் அவதிப்பட்டான். இதற்கு மரணமே தேவலாம�ோ என்று எரிச்சலுற்றான். அப்போது நாரதர் அங்கே வந்தார். அவனுடைய
96
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
வேதனையை கண்டார். ‘‘உன் முன் ஜென்ம வினை உன்னை சுடுகிறதப்பா’’ என்றார். ஒன்றும் புரியாமல் விழித்தான் சித்ராங்கதன். வி ள க் கி ன ா ர் ந ா ர த ர் . “ மு ன்ன ொ ரு ஜென்மத்தில் கார்முகன் என்ற வேடர் தலைவனாக நீ இருந்தாய். வேட்டையை முடித்துக் க�ொண்டு ஒரு குளக்கரையில் அமர்ந்தப�ோது த�ொலைவில் இரு மான்களை பார்த்தாய். அவ்விரு மான்களும் சேர்ந்திருந்தன. அவற்றின் நிலையை உணராத நீ, கேவலம் மான்தானே என்ற அலட்சியத்தில் அம்பு த�ொடுத்தாய். ஆண் மான் உன் அம்புக்கு இரையானது. உண்மையில் தர்ப்யர் என்ற முனிவரும், அவர் மனைவியும்தான் அவ்வாறு மான் உருவெடுத்து சேர்ந்திருந்தனர். அடிபட்ட தர்ப்யர் சுய உருவெடுத்து உனக்கு சாபமிட்டு, அப்படியே வீழ்ந்து இறந்து ப�ோனார். நீ எவ்வளவ�ோ மன்னிப்பு க�ோரியும் அதை முனிவர் ஏற்றுக் க�ொள்ளவில்லை . அதன் வி ளைவே பல ஜென்மங்களாக வந்த இந்த வயிற்று வலி இப்போதும் வந்துள்ளது. உன் வயிற்று வலி தீர ஒரே ஒரு வழிதான் உண்டு. தாமிரபரணியின் தென்கரையில் புளிய மரத்தோடு கூடியவராக நிவாசர் உறைந்துள்ளார். மலையடிவாரத்தில் மார்த்தாண்டேஸ்வரரும், குலசேகரநாயகியும் அருளாட்சி செய்யும் அந்தத் தலத்திற்குச் சென்று ஈசனையும் அடுத்து விஷ்ணுவையும் வழிபட்டுவா, உன் ந�ோய் நீங்கும்” என்றார்.
கருங்குளம்
இத்தலத்தில் முதலில் சிவ தரிசனமும், ஆனந்தமுற்றனர். க�ோயிலின் மூலவர் உருவமற்ற பின்பு விஷ்ணு தரிசனமும் செய்ய வேண்டும் சந்தனக் கட்டையில் வெங்கடாஜலபதியாகவும், என்பார்கள். வெங்கடாஜலபதி சந்தனக் கட்டை தேவி-பூதேவி சமேத உற்சவ நிவாசப் வடிவில் விளங்குகிறார். அது என்ன விசித்திரம்? பெருமாளாகவும் எழுந்தருளியிருக்கிறார். பாஹ்வீகம் என்ற பெயருடைய தேசம் ஒன்று பு த் தி ர ப ா க் கி ய ம் வேண் டு வ�ோ ர் இருந்தது. அதில் கல்ஹாரம் என்ற நகரம் உண்டு. தி ரு வ�ோ ண த்த ன் று தி ரு க்க ண ்ண மு து இங்கு சுபகண்டன் என்ற அரசன் ஆண்டு வந்தான். எனும் பாயசத்தை நிவேதனம் செய்து பலன் அவனுக்கு கண்டமாலை என்னும் கழுத்து பெறுகின்றனர். நினைத்த காரியம் கைகூட பிளவை ந�ோய் ஏற்பட்டது. பல சிகிச்சைகள் தி ரு ம ஞ ்ச ன ம் செய் து ம கி ழ் கி ன்ற ன ர் . செய்தும் பலனில்லை. இது திருமணங்கள் எளிய முறையில் தீர திருவேங்கட மலைக்கு இக்கோயிலில் நடந்தேறுகின்றன. பாதயாத்திரையாக வந்தான். தி ரு ம ண ங்க ளு க் கு மு ன் பு வெங்கடேசரை தரிசித்து பல நி வ ா ச க ல்யா ண ம் ந ா ட ்கள் வி ர த மி ரு ந்தா ன் . வைபவம் பிரார்த்தனையாக ஒருநாள் பெருமாள் சுபகண்டன் நிறைவேற்றப்படுகிறது. கனவில் த�ோன்றினார். ‘அரசனே அடிவாரத்திலுள்ள சிவாலயம் ம ா ர்த்தா ண ்டே ஸ ்வ ர ர் எ ன்ற நல்ல ம ண ம் ப�ொ ரு ந் தி ய ச ந்த ன க் க ட ்டை க ளை அரசனால் கட்டப்பட்டதாகும். அதனாலேயே இக்கோயிலில் வைத்து அழகிய தேர் ஒன்றை உருவாக்கு. அந்தத் தேரை உ றை யு ம் சி வ னு க் கு எனக்கு அர்ப்பணம் செய். ‘ ம ா ர்த்தா ண ்டே ஸ ்வ ர ர் ’ எ ன தி ரு ப ்பெய ர் தேர் வடிவமைக்கப்பட்ட பிறகும் இரண்டு சந்தனக் கட்டைகள் ஏ ற ்ப ட ்ட து . இ வ் வூ ர ை யு ம் தேவி பூதேவி மீ த மி ரு க் கு ம் . அ வ ற் றி ல் ‘மார்த்தாண்டேஸ்வரர் கருங்குளம்’ சமேத நிவாசப் பெருமாள் என்றே அழைக்கிறார்கள். சிவன் நான் வந்தமர்வேன். அவ்விரு சந்தனக் கட்டைகளையும் எடுத்துக் க�ொண்டு க�ோயிலில் நவகிரகங்கள் தத்தமது தேவியருடன் வகுளகிரி சென்று பிரதிஷ்டை செய். கண்டமாலை சேர்ந்து காணப்படுகிறார்கள். சந்திர கிரகணமும், சித்ரா ப�ௌர்ணமியும் ந�ோய் காணாது ப�ோகும்’ என்றார் பெருமாள். சுபகண்டன் தேரை நிர்மாணித்து திருப்பதி இ ணைந் து வ ரு ம் க ா ல ங்க ளி ல் ப க ல் பெருமாளுக்கு அர்ப்பணித்தான். கனவில் வேளைகளிலேயே உற்சவர் நிவாசர் மலையை விட்டு கீழே இறங்குவார். இந்த அபூர்வ நிகழ்ச்சி கூறிய வண்ணம் இரு சந்தனக் கட்டைகள் மீதமிருந்தன. அதில் வெங்கடாஜலபதியின் 15 ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறைதான் நடக்கும். தெய்வத் தன்மை பரிபூரணமாக மணம் வீசியது. சித்ரா ப�ௌர்ணமியன்று உற்சவர் நிவாசர் அரசனும் தென் திசை சென்று வகுளகிரிமலை ஏறி மலையிலிருந்து கீழே இறங்கி ப�ொன்நிற உறங்காப்புளியின் வடப்புறம் ஒரு க�ோயிலைக் சப்பரத்தில் ஊர்வலம் வந்து, இரவு தாமிரபரணி கட்டி இரு சந்தனக் கட்டைகளுள் அருள்பாலிக்கும் கரையில் தங்கி மறுநாள் காலையில் வெள்ளை சாத்தி, மீன் விளையாட்டு விளையாடி, பின் பச்சை வெங்கடாஜலபதியை பிரதிஷ்டை செய்தான். அக்கணமே அவனது கண்டமாலை ந�ோய் அறவே சாத்தி வகுளகிரி மலையில் ஏறும் காட்சிகள் நீங்கியது. காணக்காண களிப்பூட்டுபவை. தாமிரபரணி நதிக்கரையில் திருப்பேரை என்ற திருப்பதியில் நேர்ந்து வேண்டிக் க�ொண்டதை ஒரு நகரம் உண்டு. அதில் கேதாரன் என்ற த ெ ன் தி ரு ப ்ப தி யி ல் நி றைவே ற ்ற ல ா ம் என்கிறார்கள். ஆனால், தென் திருப்பதியாம் அந்தணர் வசித்து வந்தார். அவன் மனைவி மாலதி. இவர்களுக்கு குழந்தை பாக்கியம் க ரு ங் கு ள த் தி ல் வேண் டி க் க�ொ ண ்ட தை இல்லை. இதனால் வகுளகிரி நாதனான கருங்குளத்தில் மட்டுமே நிறைவேற்ற வேண்டும் பகவானை வேண்டி நின்றனர். ஒருநாள் என்பது நடைமுறை. அந்தணர் வேடத்தில் பகவான் த�ோன்றி அவர் திருநெல்வேலி - திருச்செந்தூர் பிரதான வீட்டிற்குச் சென்றார். ‘ஆயிரம் ஏழைகளுக்கு சாலையில் 15-வது கில�ோ மீட்டரில் கருங்குளம் அன்னம் அளித்தால் உனக்கு குழந்தைப் பேறு அமைந்துள்ளது. திருநெல்வேலியிலிருந்து டவுன் கிடைக்கும்’ என்று அருளாசி வழங்கினார். பஸ் வசதி உண்டு. அதன்படியே அன்னமளித்து குழந்தைப் பேறு - காமராசு பெற்றனர். வகுளகிரி பகவானை வணங்கி
படங்கள்: ராமகிருஷ்ணன்
உள்ள(த்)தைச் ச�ொல்கிற�ோம்
மகிழ்ச்சி, மட்டற்ற மகிழ்ச்சி! ஆ ன்– மி – க ம் இதழ் வெளி– யி – டு ம் கட்– டு – ர ை– க ள்
அறி–வைத் தூண்–டும் வகை–யில் உள்–ளன. ஆன்– மிக உணர்வு, அறி– வு – பூ ர்– வ – ம ா– ன து என்– ப தை அறிந்–தேன். தங்–கள் ஆன்–மி–கப்–ப–ணிக்கு ஆயி–ர– மா–யிர– ம் நன்–றி–கள். - கே.ஜகன்–நா–தன். சேலம்.
தமிழ்–நாட்–டி–லுள்ள த�ொன்மை வாய்ந்த பல கல்– வெட்–டு–க–ளில் கண–பதி வழி–பாடு குறித்த வர–லாற்– றுப் பதி–வு–கள் இருந்–தி–ருக்–கின்–றன என்–ப தை ஆதா–ர–பூர்–வ–மான தக–வல்–க–ளு–டன் த�ொகுத்து வழங்–கப்–பட்–ட–கட்–டுரை எங்–க–ளுக்–குக் கிடைத்த விநா–ய–கர் சதுர்த்தி பரி–சா–கும். தெய்–வீ–கப் புல–வர் ஐயன் திரு–வள்–ளு–வர் எழுத்–தா–ளர்–களை அன்றே முதன்–மைப்–படு – த்தி கெள–ரவ – ப்–படு – த்–தியி – ரு – ப்–பதை திருப்–பூர் கிருஷ்–ணன் அவர்–கள் விவ–ரித்த கட்–டுரை ச�ொல்–லேர் உழ–வர்–க–ளான எழுத்–தா–ளர்–க–ளைப் பெரு–மைக�ொள்ள – வைத்–தது. - அயன்–பு–ரம் சத்–தி–ய–நா–ரா–ய–ணன். சித்தி புத்தி சமேத க–ணேச– –
ரின் அழ–கிய அட்–டைப்–ப–டம் வெகு அழ– க ாக இருந்– த து. விநா–யக சதுர்த்–தியை முன்– னிட்டு வெளி–யான தக–வல்– க ள் , தி ரு க் – க�ோ – யி ல் – க ள் யாவும் அற்– பு – த ம். தெளிவு பெறு–ஓம் பகுதி வாழ்க்–கை– யின் அர்த்–தத்–திற்கு வழி–காட்– டி–யாக விளங்–கு–கி–றது. - இரா.கல்–யா–ண–சுந்–த–ரம், வேளச்–சேரி.
வியா–பா–ரம் செழிக்க வைக்– கும் ஓட்டை பிள்–ளை–யா–ரின் பட–மும், கண–பதி அக்–ர–ஹா– ரம் பிள்–ளை–யா–ரின் பட–மும் கண்– க – ளை க் கவர்ந்– த ன. கல்–வெட்–டில் கணபதி வழி–பாட்டு சரித்–திர– ம் பல அற்–புத – ம – ான தக–வல்–களை வாரி வழங்–கியி – ரு – ந்–தது. - கே.சிவ–கு–மார், சீர்–காழி. முயற்சி, உழைப்பு, கிடைக்–கிற வாய்ப்பை நழுவ
விடா–மல் முன்–னேற முயற்–சிப்–பது இது மனி–தனி – ன் கடமை. கூடவே வெற்றி பெறு–வ–தற்கு இறை–வ– னின் கரு–ணை–யும் வேண்–டும் என்–பதை முதல் பக்–கத்–தில் ப�ொறுப்–பா–சி–ரி–யர் நினை–வூட்–டி–யி–ருப்– பது நூற்–றுக்கு நூறு உண்மை. - கே.பிர–பா–வதி, மேல–கி–ருஷ்–ணன்–பு–தூர்.
98
ðô¡
16-30 செப்டம்பர் 2016
விநா–யக – ர் பக்தி ஸ்பெ–ஷல் அட்–டைப்–பட – ம் மிக மிக ப�ோற்–றத்–தக்–க–தாக இருந்–தது. மேலும், விநா–யக சதுர்த்தி சம–யத்–தில் விநா–ய–க–ரைப் பற்–றிய பல தக– வ ல்– க ளை வாச– க ர்– க ள் அறி– யு ம் வாய்ப்பு கிடைக்க வைத்–த–தற்கு மட்–டற்ற மகிழ்ச்–சி–ய–டை– கி–ற�ோம். - ஜி.சுப்–ர–ம–ணி–யன். திருச்சி.
முகப்பு வண்–ணப்–பட பிள்–ளை–யார், மங்–க–லம்–
பேட்டை ஓட்–டை பிள்–ளை–யார், தஞ்–சா–வூர் கண– பதி அக்–ர–ஹார பிள்–ளை–யார், மருத்–து–வக்–குடி விருச்– சி – க ப்– பி ள்– ளை – ய ார், பற்– ற ாக்– கு – றை க்கு 12 ராசி–க–ளுக்–கும் 12 பிள்–ளை–யார்–கள், செண்–ப–க– பு–ரம் பிள்–ளை–யார் என விநா–ய–கர் பக்தி ஸ்பெ–ஷ– லுக்கு அற்–புத – ம – ாக மெரு–கூட்–டிவி – ட்–டீர்–கள். வாழ்க உங்–கள் த�ொண்டு. - இரா.வளை–யா–பதி, த�ோட்–டக்–கு–றிச்சி.
அ லை பாயும் மன– தை க்
கட்–டுப்–ப–டுத்–தி–னால் ஆல–யத்– துள் உறை– யு ம் இறை– வ ன் நம் அகத்–தில் குடி–பு–கு–வார். அதற்கு யாரை– யு ம் பழிக்– காத வாக்கு, வெறி– ய ற்ற உள்– ள ம், வன்– மு – றை – யி ல்– லாத நற்–செ–யல் இந்த உயர் கு–ணங்–களை மனி–தகு – ல – ம் பின்– பற்–றி–னாலே ப�ோதும் இறை– வ–னின் கருணை மழை–யில் நாளு(மு)ம் நனை– ய – ல ாம். மாச–டைந்த நெஞ்–சங்–களை வெளுக்–கும் மை.பா. நாரா–ய– ணன் வழங்–கும் ஞான ஒளி– யில் அறி–யாமை, குர�ோ–தம், வன்–மம், ப�ொறாமை, காமம், ம�ோகம் ப�ோன்ற தீய–கு–ணங்– கள் எரிந்து சாம்–பல – ா–கின்–றன. மனி–தனை மாம–னித – ன – ாக்–கும் ஆன்–மிக அன்–பர்–கள் மட்–டும – ல்–லாது, பாமர மக்–க– ளுக்கு நல்–ல–த�ொரு பக்–திச் ச�ொற்–ப�ொ–ழி–வைக் கேட்ட திருப்–தி–யைத் தரு–கி–றது. - ப�ொன்.நடே–சன். சின்–ன–ஐய்–யம்–பா–ளை–யம்.
எதைச் செய்–தா–லும் சிறப்–பா–கவே செய்து வரும்
உங்– க – ளு க்கு நன்றி பல. பல– ரி ன் வியா– ப ார ஓட்–டையை அடைக்–கும் ஓட்–டை –பிள்–ளை–யா–ரின் மகி–மையே மகிமை. பிள்–ளைய – ார் சதுர்த்தி பூஜை நேரம் காலை 10.30க்கு முன் என்று இருந்–திரு – க்–க– வேண்–டும். - சிம்–ம–வா–ஹினி, வியா–சர்–பாடி.
RNI Regn. No. TNTAM/2012/53345