Anmegapalan

ஆனமிகம விலை: ₹20

ஜூலை 1-15, 2015

பலன்

தினகரன் குழுமத்திலிருந்து மாதம் இருமுறை வெளியாகும் ெதய்வீக இதழ்

குரு மகான்கள் பக்தி ஸ்பெஷல்

 

       (AUM)

                             

                SANLAM    SANLAMSANTAM                       

 •  www.shriramchits.com

W O R D C R A F T

          

     (AUM)

 ராம ஜெயம்

வடமாநில புனித யாத்திரை

45 ஆண்டுகளுக்கு மமலான அனுபவம்

30.08.2015 இது 30 நாட்கள் க்காண்டது. சன�ாலி, ்காட்ாணடு, ்�்கா்�ா அம்ன் ன்காவில், ன�ாக்ா, முகதிநாத், அன�ாத்தி�ா, நநமிசா்ண�ம, பி்�ாந்க, சித்​்கூ்டம, ்க�ா, புத்​்த்க�ா, ்காசி, சா்நாத், ஹரித்துவார், ரிஷின்கஷம, ்கஙன்காத்ரி, �முன�ாத்ரி, ன்க்தார்நாத், �த்ரிநாத், ன்தவப்�ாந்க, ன�ாஷி்​்டம, நியூக்டல்லி, ஆக்ா, ்து்ாபிருந்தாவன், ன்காகுலம - நபர் கட்டணம் ரூ. 28,000/30.08.2015 இது 17 நாட்கள் க்காண்டது. சன�ாலி, ்காட்ாணடு, ்�்கா்�ா அம்ன் ன்காவில், ன�ாக்ா, முகதிநாத், அன�ாத்தி�ா, நநமிசா்ண�ம, பி்�ாந்க, சித்​்கூ்டம, ்க�ா, புத்​்த்க�ா, ்காசி, சா்நாத் - நபர் ஒருவருக்கு கட்டணம் ரூ. 16,000/30.08.2015 இது 10 நாட்கள் க்காண்டது. ன்கா்கபூர், சன�ாலி, ்காட்ாணடு, ன�ாக்ா, முகதிநாத், ்�்கா்�ா அம்ன் ன்காவில் - நபர் ஒருவருக்கு கட்டணம் ரூ. 11,000/11.09.2015 இது 19 நாட்கள் க்காண்டது. ்காசி, சா்நாத், ஹரித்துவார், ரிஷின்கஷம, ன்க்தார்நாத், �த்ரிநாத், ்கஙன்காத்ரி, �முன�ாத்ரி, ன்தவப்�ாந்க, ன�ாஷி்​்டம, நியூக்டல்லி, ஆக்ா, ்து்ாபிருந்தாவன், ன்காகுலம - நபர் கட்டணம் ரூ. 18,500/17.09.2015 இது 13 நாட்கள் க்காண்டது. பூரி க�்கன்�ாத், ன்கா�ா்க, புவன�ஸவர், க்கால்​்கத்​்தா, க்கௌஹாத்தி, ன்​்கால�ா, சில்லாங, சி்புஞ்சி, சிககிம, ்டார்ஜிலிங - கட்டணம் ரூ. 15,000/30.09.2015 இது 10 நாட்கள் க்காண்ட குதூ்கல்ா� ஆநதி்பி்ன்தஸ �ாத்திந். அனஹாபிலம, ்ஹாநநதி, ்நதி்ால�ம, நசலம, வா்டப�ல்லி, னவ்தாத்ரி, ்ட்டப�ல்லி, �த்​்ாசலம, கூர்​்ம, சிம்ாசலம, அன்�ாவ்ம, துவா்ந்கதிரு்நல, க�ான்னூர் க�ரு்ாள், வி�� வா்டா, ்ங்களகிரி, கநல்லூர், க�ான்�வா்டா, ்காளஹஸதி - கட்டணம் ரூ. 10, 500/08.10.2015 இது 15 நாட்கள் க்காண்டது. அஹ்​்தா�ாத், அக ஷர்​்தாம, ்டாககூர் துவா்ந்க, விற்பூர், நிஷ்கலஙகு ்ஹான்தவ் (்க்டல் உள்வாஙகும �ாண்டவர்​்கள் வழி�ட்ட சிவஸ்தலம) �ாலக, னசாமநாத், மூல துவா்ந்க, ஹரிசித்தி்ா்தா, ன்கா்திதுவா்ந்க, ன்காபீ்தளம, நான்கசம, ன�ட துவா்ந்க, ன�ார்�ந்தர், அம�ாஜி, ்ாத்ரூ்க�ா, ்வுண்ட அபு, உ்தய்பபூர், நாத் துவா்ந்க, ்காங்கன்ாலி துவா்ந்க, புஸ்க்தீர்த்​்தம, க�ய்பபூர் - கட்டணம் ரூ.15,000/23.10.2015 இது 14 நாட்கள் க்காண்டது. முமந�, நாசிக, �ஞ்சவடி, த்ரி�ம�ன்கஸவர், சீரிடி, சனி சிங்க�ாபபூர், கருஸன�ஸவர், எல்னலா்ா குந்க, நா்கநா்தம, �்லிநவத்தி�நா்தம, ந்கக்கடி ்​்கா்ா�ான்காயில், �ண்டரிபு்ம, பீ்ாசங்க்ம, அஷ்ட்கண�தி சன்னி்தா�ங்கள், உஜ�யினி ்​்கா ்கானளஸவ்ர், ஓங்கான்ஸவ்ர் - நபர் ஒருவருக்கு கட்டணம் ரூ.14,600/02.11.2015 இது 12 நாட்கள் க்காண்டது. தீபாவளி கஙகா ஸநான் யாத்திரை. பூரிக�்கன்�ாத், ன்கா�ா்க. புவன�ஸவர், ்க�ா, புத்​்த்க�ா, ்காசி, சா்நாத், பி்�ாந்க, அன�ாத்தி�ா, நநமிசா்ண�ம - நபர் கட்டணம் ரூ.11,750/18.11.2015

இது 10 நாட்கள் க்காண்ட குதூ்கல்ா� ஆநதி்பி்ன்தஸ �ாத்திந். அனஹாபிலம, ்ஹாநநதி, ்நதி்ால�ம, நசலம, வா்டப�ல்லி, னவ்தாத்ரி, ்ட்டப�ல்லி, �த்​்ாசலம, கூர்​்ம, சிம்ாசலம, அன்�ாவ்ம, துவா்ந்கதிரு்நல, க�ான்னூர் க�ரு்ாள், வி�� வா்டா, ்ங்களகிரி, கநல்லூர், க�ான்�வா்டா, ்காளஹஸதி - கட்டணம் ரூ.10,500/-

அனைத்து இடங்களிலும் வினை உயர்ந்த ்காரணத்திைாலும் அத்தியாவசியப் ப�ாருட்களின் வினை உயரவாலும் அ்தற்​்கற்றவாறு ்கடடணம் உயரத்தி உள்ளாம். யாத்திரீ்கர்கள அன்த சிரமமா்க நினைக்க ்வணடாம்.

ஒமர குரூப்பாக வருபவர்கள் 9444887134 என்ை அகலமபசி எண்ணில் ஜதா்டர்பு ஜகாள்ைவும். நீஙகள் விரும்பும் இ்டஙககை ஏற்பாடு ஜசய்து தருகின்மைாம். ஆஙகாஙகு தஙகும் வசதிகள், ஊர் சுற்றிப் பார்க்க பஸ் கட்டணம், தூஙகும் வசதி ஜகாண்​்ட இரண்​்டாம் வகுப்பு ரயில் கட்டணம், ககமதர்​்நத ஜதன்னி்நதிய பிராம்மணர்ககைக் ஜகாண்டு காகல - காபி, டிபன்; மதியம், இரவு உணவளிப்பது்டன் இஙகு குறிப்பிட்ட அகனத்துச் ஜசலவுகளும் எஙககைச் மசர்​்நதகவ. எ்நத யாத்திகரகளில் கல்நது ஜகாள்வதானாலும் குகை்நதபடசம் 125 நாடகளுக்கு முன் முன்பதிவு ஜசய்து ஜகாள்வது நலம்.

மமலும் விவரஙகளுக்கு:-

 விஜயலட்சுமி டிைாவல் சர்வீஸ் பரைய எண் 55/3, புதிய எண்.12, சிஙகைாச்ாரி தெரு, (நல்ல ெம்பி தெரு கார்​்னர்), திருவலலிக்​்கணி, த்ன்ர்ன - 5.  : 28440144. உரிரையாளர் : S. ஜஜயைாமன் E-mail: sreevijayalakshmitravels@gmail.com  www.sreevijayalakshmitravels.com

ÝùIèñ

வணக்கம் நலந்தானே!

பலன்

தினகரன் குழுமத்திலிருந்து மாதம் இருமுறை வெளியாகும் தெய்வீக இதழ்

கல் பப்ளிகேஷன்ஸ் (பி) லிமிடெட்டிற்காக சென்னை-600 096, பெருங்குடி, நேரு நகர், முதல் பிரதான சாலை, பிளாட் எண்.170, எண்.10, தினகரன் அச்சகத்தில் அச்சிட்டு 229, கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. என்ற முகவரியிலிருந்து வெளியிடுபவர் மற்றும்

ஆசிரியர்

ஆர்.எம்.ஆர்.ரமேஷ் ப�ொறுப்பாசிரியர்

பிரபுசங்கர்

ஆசிரியர் குழு

கிருஷ்ணா, ந.பரணிகுமார் சீஃப் டிசைனர்

பி.வி.

டிசைன் டீம்

ப.ல�ோகநாதன், ச.கார்த்திக், ர.சதீஷ் ராம், அ.துரைராஜ் Printed and published by R.M.R.Ramesh, on behalf of Kal Publications Pvt. Ltd. and printed at Dinakaran Press, Plot No.170, No.10, First Main Road, Nehru Nagar, Perungudi, Chennai-600 096 and published at 229, Kutchery Road, Mylapore, Chennai-600 004.

Editor: R.M.R.Ramesh RNI Regn. No. TNTAM/2012/53345 வாசகர்கள் தங்கள் ஆல�ோசனைகள், விமர்சனங்கள், படைப்புகள், புகைப்படங்கள், ஓவியங்கள் அனைத்தையும் அனுப்ப வேண்டிய ஆசிரியர் பிரிவு முகவரி:

ஆன்மிகம் பலன்

229, கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. த�ொலைபேசி: 044-4220 9191 மின்னஞ்சல்: palanmagazine@gmail.com விளம்பரங்களுக்கு: மு.நடேசன்

ப�ொது மேலாளர் (விளம்பரம்) ம�ொபைல்: 98409 51122 த�ொலைபேசி: 4467 6767 Extn 13234. மின்னஞ்சல்: advts@kungumam.co.in

கடந்து ப�ோகும் எல்லாம் மறந்தும் ப�ோகட்டும்!

‘இ

து– வு ம் கடந்து ப�ோகும்’ என்று ப�ொறுமை காப்–பது ஒரு–வ–ரு – டைய பெருந்–த ன்மை. குறிப்– பிட்ட சம்–ப–வத்–தில் தனக்–குச் சிறுமை ஏற்–ப–டுத்– தி–ய–வரை, தனக்கு ப�ொருள் நஷ்–டம் ஏற்–ப–டுத்–தி–ய–வரை, தன்– னை த் தாக்–கி –ய–வ ரை, நம்–மைப் பிறர் ஏள–ன– மா க நினைக்–கும்–ப–டிச் செய்–த–வரை எதிர்த்து எந்த நட–வ–டிக்– கை–யை–யும் மேற்–க�ொள்–ளா–மல், ‘சரி விடு. ப�ோகட்டும்,’ என்று அமை–தி–யா–கி–வி–டு–வது அந்–தப் பெருந்–தன்–மைக்– கான கிரீ–டம். ஆனால், அந்–தப் பெருந்–தன்–மை–யும் எங்கே மலி–வா– கி–றது, தெரி–யுமா – ? ‘இது–வும் கடந்து ப�ோகும்’ என்று ஒதுக்–கப்– பட்ட சம்–பவ – ங்–கள் அல்–லது பேச்சு அல்–லது நட–வடி – க்கை எது–வும் மறந்து ப�ோகா–தி–ருக்–கும்–ப�ோ–து–தான்! அதா–வது, ‘கடந்து ப�ோகும்’ என்று கரு–தப்–பட்ட–தெல்–லாம் ‘மறந்து ப�ோகா–த–’–ப�ோது பெருந்–தன்மை என்று அதை எப்–ப–டிச் ச�ொல்–லிக்–க�ொள்ள முடி–யும்? அப்–படி மறந்து ப�ோகா–தவை மன–தைக் குடைந்–துக�ொ – ண்டே இருக்–கா–தா? மேம்–ப�ோக்– காக ‘சரி, ப�ோகட்டும், விடு’ என்று ச�ொல்–லப்–பட்ட–வை– யெல்–லாம் மன–சுக்–குள்–ளேயே தங்கி சம–யம் பார்த்–துக் காத்–தி–ருக்–கா–தா? குறிப்–பிட்ட நேரத்–தில் வெளிப்–ப–டாத எதிர்ப்பு உணர்ச்சி, பின்– ன ால் வெளிப்– ப – டு – மா – ன ால் அதன் தாக்–கம், வீரி–யம் மிகுந்–த–தாக அல்–லவா இருக்–கும்! அதா–வது, நம்–மைக் காயப்–ப–டுத்–தி–ய–வரே மறந்–தி–ருக்–கக் கூ– டி ய அந்த சம்– ப – வ த்தை நாம் மீண்– டு ம் நினை– வூட்டி ப�ொருத்–தமே இல்–லாத காலத்–தில் எதிர்ப்–பைக் காட்டி–னால் அத–னால் உண்–டா–கும் பின்–வி–ளை–வு–கள் விப–ரீ–த–மா–ன–தாக அல்–லவ�ோ இருக்–கும்! பல பரம்–ப–ரைச் சண்–டை–களுக்கு இது–தானே அடிப்–ப–டைக் கார–ணம்! ‘கடந்து ப�ோகும்’ என்ற மன்–னிக்–கத் துணி–யும் பெருந்– தன்–மைக்கு ‘மறந்–தும் ப�ோகும்’ என்ற பக்–குவ – ம் கட்டா–யம் வேண்–டும். இந்–தப் பக்–கு–வத்தை இறை–வ–ழி–பாடு நமக்கு அளிக்– கும். அடிப்–ப–டை–யில் மன்–னிக்–கும் குண–ந–லமே மிகச் சிறப்–பா–னது; அத�ோடு மறக்–கும் குண–மும் சேர்ந்–தால் இன்–னும் சிறப்பு. த�ொடர்ந்து இறை–வழி – பாட் – டில் ஈடு–படு – – வ�ோம். நம் தேவை–களுக்–கான விண்–ணப்–பங்க – ளை இறை– வன் முன் வைப்–ப�ோம் - தப்–பில்லை. ஆனால், கூடவே மறக்க வேண்–டிய சம்–ப–வங்–களை – –யும் நம் மன–தி–லி–ருந்து களைந்–தெ–றிய இறை–வனை வேண்–டிக்–க�ொள்–வ�ோம். சில– ந ாள் பயிற்– சி க்– கு ள்– ள ா– க வே மறத்– த ல் நமக்– கு க் கைவந்–து–வி–டும். சம்–பந்–தப்–பட்ட–வர்–களே வந்து நினை– வூட்டி– ன ா– லு ம், ‘அப்– ப – டி – ய ா? எனக்கு நினை– வி ல்– லை – யே–!’ என்று ச�ொல்லி அவ–ரை–யும் அந்த சம்–ப–வத்தை மறக்–கச் ச�ொல்லி மறை–முக – மா – க வற்–புறு – த்–தும் ஆன்ம பலம் வந்–து–வி–டும். மனசு லேசா–கும், குப்பை நீங்கி சுத்–தமா – ன வீடு–ப�ோல.

(ªð£ÁŠ-ð£-C-K-ò˜)

ப�ோதேந்திரர் ஆ

ண்டுக்கு ஒருமுறை இடம் பெயரும் குரு பகவானின் அருள் நமக்கு அந்த ஓராண்டுக்குதான். ஆனால், குரு மகான்களின் அருள�ோ, வாழ்நாள் முழுவதும் த�ொடரும். அத்தகைய மகான்கள் சிலரின் தரிசனம் இங்கே-

கா

ஞ்சி காம– க �ோடி ஆசார்ய பரம்–ப–ரை–யில் ஐம்–பத்–த�ொன்– ப– த ா– வ து பீடா– தி – ப – தி – ய ாக விளங்–கி–ய–வர் பக–வன்– நாம ப�ோதேந்–திர சரஸ்–வதி ஸ்வா–மி–கள். ஒரு மடா–தி–ப–தி–யாக காஞ்– சி – பு ர மடத்– தி ல் அவர் தங்– கி – யி – ரு ந்த காலத்–தை–விட வெளியே பய–ணித்து, நாம ஜப மேன்– மை – யை ப் பரப்– பி ய காலமே அதி–கம் என்று ச�ொல்–ல–லாம். நாம பஜனை சம்– பி – ர – த ா– ய த்– தி ன் முதல் குரு என்று ப�ோற்–றப்–ப–டு–வர் அவர். புரா–ணம் ப�ோற்–றும் புண்–ணிய நக–ரம் காஞ்–சிபு – ர – த்–தில், மண்–டன – மி – ஸ்–ரர் அக்–ரஹ – ா– ரத்–தில் வசித்து வந்–த–வர் கேசவ பாண்–டு–ரங்– கன். ஆந்–திர தேசத்–தில் இருந்து காஞ்–சிக்கு வந்து குடி–யே–றி–ய–வர். அவ–ரு–டைய மனை– வி–யின் பெயர் சுகுணா. இந்–தத் தம்–ப–திக்கு 1638ல் ஆதி–சங்–கர பக–வத்–பா–தரி – ன் அம்–சம – ாக ப�ோதேந்–திர – ர் அவ–தரி – த்–தார். குழந்தை பிறந்த வேளையை வைத்து, அதன் எதிர்–கா–லத்–தை– யும் சிறப்பு அம்–சங்–க–ளையு – ம் கணித்த பாண்– டு–ரங்–கன், புரு–ஷ�ோத்–த–மன் என்று பெயர் சூட்டி–னார். அப்–ப�ோது காஞ்சி காம–க�ோடி மடத்–தில் 58வது பீடா–தி–ப–திய – ாக விளங்–கிய ஆத்–மப�ோ – –தேந்–தி–ரர் என்–கிற விஸ்–வா–தி–கேந்– திரா சரஸ்–வதி ஸ்வா–மி–களி–டம் உத–விய – ா–ள– ராக இருந்து வந்–தார் பாண்–டு–ரங்–கன். ஒரு நாள், தந்தை மடத்–துக்–குப் புறப்–படு – ம்–ப�ோது, நானும் வரு–வேன் என்று அடம் பிடித்–தான் ஐந்தே வய–தான புரு–ஷ�ோத்–தம – ன், சரி என்று அவ–னை–யும் கூட்டிக்–க�ொண்டு ம–டத்–துக்– குச் சென்–றார். பீடத்–தில் இருந்த ஸ்வா–மி–க– ளைக் கண்–ட–தும். பக்தி உணர்வு மேலிட, எவ–ரும் ச�ொல்–லா–மல் தானா–கவே நமஸ்–கா– ரம் செய்–தான் பால–கன் புரு–ஷ�ோத்–த–மன். விளை–யும் பயி–ரின் சாதூர்–யம், ஒரு வேத– வித்–துக்–குத் தெரி–யா–மல் இருக்–கு–மா? ஸ்வா– மி–கள், புரு–ஷ�ோத்–த–மன – ைப் பார்த்து புன்–ன– கைத்–தார். ஸ்வா–மிக – ள் முன் கைகூட்டி, வாய்

6

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

ப�ொத்தி நின்–றி–ருந்–தது குழந்தை. பாண்–டு– ரங்–க–னைப் பார்த்து ‘இந்–தக் குழந்தை யாரு– டை–ய–வன்–?’ என்று கேட்டார் ஸ்வா–மி–கள். ‘தங்–களு–டைய பரி–பூர – ண ஆசீர்–வா–தத்–த�ோடு பிறந்த இந்–தக் குழந்–தையு – ம் தங்–களு–டைய – தே – ’ என்று பவ்–ய–மாக பதி–ல–ளித்–தார் பாண்–டு– ரங்–கன். ‘நம்–மு–டை–யது என்று நீர் ச�ொல்–வ– தால், இந்–தக் குழந்–தையை நமக்கே விட்டுத்– தர முடி–யு–மா–?’ ஸ்வா–மி–கள் அழுத்–த–மாக் கேட்டார்–கள். யதேச்–சை–யாக, தான் ச�ொன்ன வார்த்– தை–களின் முழுப்–ப�ொ–ருள் அப்–ப�ோ–துத – ான் பாண்–டு–ரங்–க–னுக்–குப் புரிந்–தது. சற்–றுத் தடு– மா– றி – ன ார். வாய் தவறி வார்த்– தை – க ளை உ தி ர் த் – து – வி ட்ட ோம�ோ எ ன் று ஐ ய ப் – பட்டார். இருந்–தா–லும், அந்த வார்த்–தைக – ள்



 

                                      



                 

  

  





                       



ADVT



வெளிப்–பட்ட–தும் இறை–வனி – ன் சங்–கல்–பமே என்று தீர்– ம ா– னி த்– த ார். ஸ்வா– மி – க – ளை ப் பணிந்து ‘தங்– க ளு– டைய விருப்– ப மே என் விருப்–ப–மும்’ என்–றார். இ தை க் – க ே ட் டு ச ந் – த � ோ – ஷ ப் – ப ட்ட ஸ்வா– மி – க ள், ‘நல்– ல து. இன்– றைய தினத்– தில் இருந்து மடத்–தின் குழந்–தை–யா–கவே புரு–ஷ�ோத்–த–மன் பாவிக்–கப்–ப–டு–வான். தைரி– ய–மா–கச் செல்–லுங்–கள்,’ என்–றார். கண–வ– ரின் இந்– த ச் செய– லை க் கேள்– வி ப்– ப ட்ட மனைவி சுகுணா கலங்–க–வில்லை. பக–வா– னின் விருப்–பம் அது–வா–னால், அதற்கு நாம் என்ன செய்ய முடி–யும் என்று தன்–னை–யும்– தேற்–றிக்–க�ொண்டு கண–வர – ை–யும் தேற்–றின – ாள். மடத்– தி ல் வளர்ந்– த ா– லு ம் தின– மு ம் பெற்–ற�ோ–ரைச் சந்–தித்து நமஸ்–க–ரித்து ஆசி பெறும் உய–ரிய வழக்–கத்–தைக் க�ொண்–டி– ருந்–தான் புரு–ஷ�ோத்–த–மன். ஐந்து வய–தில் அட்–ச–ராப்–பி–யா–சம்; ஏழு வய–தில் உப–ந–ய– னம், பதி–னாறு வயது முடி–வ–தற்–குள் வேதம், வேதாந்–தம் ப�ோன்–றவ – ற்–றைத் திறம்–பட – க் கற்– றுத் தேர்ந்–தான். சக–லத்–திலு – ம் உயர்ந்–தது நாரா– ய–ணன் நாமமே என்று தெளிந்த புரு–ஷ�ோத்–த– மன், தின–மும் ஒரு லட்–சத்து எட்டா–யிர – ம் ராம நாமத்தை ஜபிப்–ப–தாக, ஆசார்–யார் சந்–ந–தி– யின் முன் சங்–கல்–பம் எடுத்–துக் – கொண்–டான். (அதன்–பின் கடை–சிவ – ரை இதைத் தவ–றா–மல் கடைப்–பிடி – த்–தும் வந்–தார்). அடுத்–தடு – த்து வந்த கால–கட்டத்–தில் புரு–ஷ�ோத்–த–ம–னின் பெற்– ற�ோர், ஒரு–வர் பின் ஒரு–வர – ாக இறை–வனி – ன் திருப்–பாதம் அடைந்–தனர் – . நாளாக நாளாக புரு– ஷ �ோத்– த – ம – னி ன் தேஜ–ஸும், பவ்– ய–மும் கூடிக் க�ொண்டே வந்– தன . ஆசார்ய பீடத்– தி ல் அம ர்– வ – தற்கு உண்– ட ான அத்– தன ை தகு– தி – க ளும் புரு–ஷ�ோத்–த–ம–னுக்கு இருப்–ப–தா–கப் பெரு– மைப்–பட்டுக் க�ொண்–டார் விஸ்–வா–தி–கேந்– தி– ர ர். உரிய காலம் வந்– த – து ம் அவ– ன ைப் பீடத்–தில் அமர்த்தி அழகு பார்க்க விரும்– பி–னார் ஸ்வா–மி–கள். அதற்–கு–ரிய வேளை– யும் வந்–தது. ஒரு தினம் விஸ்–வா–தி–கேந்–திர சரஸ்–வதி ஸ்வா–மி–கள் பக்தி மார்க்–கத்–தைப் பரப்–பும் ப�ொருட்டு காசி யாத்–திரை புறப்– பட்டார். அப்– ப�ோ து புரு– ஷ �ோத்– த – ம – னு ம் உடன் வரு–வத – ா–கச் ச�ொன்–னார். ‘‘காசி–யில் சில காலம் தங்க உத்–தே–சித்–துள்–ளேன். எனவே, நீ இப்–ப�ோது என்–னு–டன் வர வேண்–டாம். சிறிது காலத்–துக்–குப் பிறகு புறப்–பட்டு வா,’’ என்–றார் ஸ்வா–மி–கள். புரு–ஷ�ோத்–த–ம–னும் ஸ்வா–மி–க–ளைப் பிரிய மனம் இல்–லா–மல் ஒப்–புக்–க�ொண்–டான். ஸ்வா–மி–கள் காசியை அடைந்–தார். அப்–ப�ோது, ந்ரு–ஸிம்–மாச்–ரமி ஸ்வா–மிக – ள் என்–னும் மகான் காசி க்ஷேத்–திர – த்– தில் தங்கி, பக–வன் நாமங்–களை – ப் பிர–சா–ரம் செய்து க�ொண்–டிரு – ந்–தார். இரு–வரு – ம் சந்–தித்து உரை–யாடி, ஆன்–மிக விவா–தங்–களை மேற்–

8

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

க�ொண்–டனர் – . அப்–ப�ோது, சங்–கீர்த்–தன வைப– வங்–கள் அதிக அள–வில் காசி–யில் நடந்–ததை – ப் பார்த்து ஸ்வா–மி–கள் பெரு–மி–தம் க�ொண்– டார். இந்த அள–வுக்–குத் தென்–னாட்டில் நாம சங்–கீர்த்–த–னம் வளர வேண்–டு–மா–னால் அது புரு–ஷ�ோத்–த–ம–னால்–தான் முடி–யும். விரை– வி–லேயே அவ–னுக்கு மடா–தி–பதி பட்டம் சூட்ட–வேண்–டும் என்று முடி–வெ–டுத்–தார். குரு–நா–தரி – ன் பிரி–வைத் தாங்க முடி–யா–மல் ஒரு கட்டத்–தில் தன் நண்–ப–னு–டன் காசிக்கு யாத்– தி ரை சென்– ற ான் புரு– ஷ �ோத்– த – ம ன். அங்கே புரு–ஷ�ோத்–த–ம–னைப் பார்த்த மாத்– தி–ரத்–தில் பெரு–ம–கிழ்வு க�ொண்டு, அவனை அணைத்து சந்–த�ோ–ஷப்–பட்டார் ஸ்வா–மிக – ள். இரு–வ–ரும் காஞ்–சி–பு–ரம் திரும்–பிய பின், ஒரு சுப–தின – த்–தில் புரு–ஷ�ோத்–தம – னு – க்–குப் பட்டா– பி– ஷே – க ம் செய்– வி த்து, காஞ்சி மடத்– தி ன் பீடா–திப – தி – ய – ாக ஆக்–கின – ார் ஸ்வா–மிக – ள். அப்– ப�ோது புரு–ஷ�ோத்–த–ம–னுக்கு ஸ்வா–மி–க–ளால் சூட்டப்– ப ட்ட திரு– ந ா– ம மே ப�ோதேந்– தி ர சரஸ்–வதி ஸ்வா–மிக – ள். அதன்–பின் பல இடங்– களுக்கு யாத்–திரை சென்று நாம ஜபத்–தின் பெரு–மை–க–ளைப் பல–ருக்–கும் ப�ோதித்–தார் ப�ோதேந்–தி–ரர். ஏரா–ள–மான கிரந்–தங்–களை இயற்–றி–னார். விளக்–க–வு–ரை–கள் எழு–தி–னார். க �ோ வி ந் – த – பு – ர த் – தி ல் ப�ோதே ந் – தி ர சரஸ்–வதி ஸ்வா–மி–கள் இருந்த இடத்–துக்கு அரு–கில்–தான் காவிரி நதி! க�ோடை அல்–லாத காலங்–களில் க�ொப்–ப–ளித்–துக் க�ொண்–டும் சுழித்–துக் க�ொண்–டும் ஓடும் அந்த நதி–யின் அழகை ரசிப்–பத – ற்–கும் அங்கே கூடும் சிறு–வர்– களு–டன் விளை–யா–டுவ – த – ற்–கா–கவு – ம் காவி–ரிக் கரைக்கு அடிக்–கடி செல்–வார் ஸ்வா–மி–கள். மணற் பகு–தியி – ல் இருந்த குழி ஒன்–றுக்–குள் தான் இறங்–கிக்–க�ொண்டு மேலே மண–லைப் ப�ோட்டு மூடு– ம ாறு சிறு– வ ர்– க ளி– ட ம் கூறி– னார் ஸ்வா–மி–கள். சிறு–வர்–கள் ஆனந்–த–மாக மணலை அள்–ளிப் ப�ோடு–கிற நேரம் பார்த்து, ‘‘ஏ பசங்–கள – ா! என் மேல் மணலை அள்–ளிப் ப�ோட்டு மூடி–விட்டு, நீங்–கள் அனை–வ–ரும் வீட்டுக்–குப் ப�ோய்–விட வேண்–டும். வீட்டில் எவ–ரி–ட–மும் இந்த விஷ–யத்–தைச் ச�ொல்–லக்– கூ–டாது. நாளை ப�ொழுது விடிந்–தது – ம் இங்கே வந்து என்–னைப் பாருங்–கள்,’’ என்–றார். ஸ்வா–மிக – ள் விளை–யா–டுகி – ற – ார் என்று நம்– பிய அந்த அப்–பா–விச் சிறு–வர்–கள் ப�ோட்டி ப�ோட்டுக்–க�ொண்டு. குழிக்–குள் மணலை நிரப்– பி – ன ார்– க ள். ஸ்வா– மி – க – ள து உரு– வ ம் மறைந்–து–விட்டது. மறு–நாள் காலை தங்–க– ளது அன்–றாட அலு–வல்–களின் ப�ொருட்டு ஸ்வா–மி–க–ளைத் தேடி–னர் அவ–ரது சிஷ்–யர்– கள். ஆசி பெற வேண்டி ஊர் மக்–கள் ஸ்வா– மி–களை – த் தேடி வந்–த–னர். இப்–ப–டிப் பல–ரும் ஸ்வா– மி – க – ளை த் தேடிக் க�ொண்– டி – ரு க்க... அவ–ரைக் காண–வில்லை என்–கிற தக–வல் பர– வி–யதும் பல இடங்–களில் தேடிப் பார்–த்தனர் – .

ஸ்வா–மிக – ளு–டன் ஆற்–றங்–கர – ை–யில் அடிக்– கடி விளை–யா–டும் சிறு–வர்–களை – க் கூப்–பிட்டு விசா–ரித்–தார்–கள் பெரி–ய�ோர்கள். அப்–ப�ோது – – தான், முந்–தைய தினம் நடந்த சம்–ப–வத்–தின் வீரி–யம் அந்–தச் சிறு–வர்–களுக்–குப் புரிய ஆரம்– பித்–தது. கண்–களில் நீர் கசிய ஸ்வா–மி–களின் மேல் மண–லைப் ப�ோட்டு மூடிய விவ–ரத்– தைத் தேம்–பித் தேம்–பிச் ச�ொன்–னார்–கள். சீடர்– க ளும் ஊர்க்– க ா– ர ர்– க ளும் பத– றி ப்– ப�ோய் ஆற்–றங்–க–ரைக்கு ஓடி–னார்–கள். சிறு– வர்–கள் அடை–யா–ளம் காட்டிய இடத்–தில், மேடாக இருந்த மண– லை க் கைக– ள ால் விலக்க ஆரம்–பித்–தார்–கள். ஒரு கட்டத்–தில் அசரீரி வாக்கு ஒன்று எழுந்–தது. ‘‘பக்–தர்க – ளே – ! நாம் இந்த இடத்–தி–லேயே ஞான–ம–ய–மான சித்த சரீ–ரத்–தில் இருந்–து– க�ொண்டு ஜீவன் முக்–த–ராக விளங்–கு–வ�ோம். அத�ோடு, உலக நன்–மைக்–காக பக–வன் நாம சங்–கீர்த்–த–னம் செய்– து – க�ொண்டே இருப்– ப – த ால், நமக்கு எந்–தத் த�ொந்–த–ர–வும் செய்ய வேண்–டாம். த�ோண்–டுவ – தை நிறுத்–துங்–கள். இதற்கு மேலே பிருந்–தா–வன – ம் ஒன்றை அமைத்–துத் தின–மும் ஆரா–தித்து வாருங்–கள். ஒவ்–வ�ொரு நாளும் லட்–சத்–துக்கு எட்டா–யி–ரம் நாம ஜபம் செய்– கிற பக்–தர்க – ளுக்கு நாம் தரி–சன – ம் தரு–வ�ோம்,’’ என்று அந்–தக் குரல், ஸ்வா–மி–களின் ம�ொழி– யாக ஒலித்– த –து! இந்த அச– ரீரி வாக்– கை க் கேட்ட அவ–ருடைய – பக்–தர்க – ளும் சீடர்–களும்

அதற்கு மேல் த�ோண்–டா–மல் மண்–ணைப் ப�ோட்டு மூடி விட்டார்– க ள். அவர் மீது க�ொண்ட குரு–பக்தி கார–ண–மாக சில பக்– தர்–கள். ஆற்று மண–லி ல் விழுந்து தேம்பி தேம்பி அழு–த–னர். இன்–னும் சிலர�ோ, நாம சங்–கீர்த்–த–னம் செய்–யத் த�ொடங்–கி–னர். ஸ்வா–மிக – ள் நிரந்–தர – ம – ா–கக் குடி–க�ொண்ட இடத்– தி ல் அவ– ர து அச– ரீ ரி வாக்– கு ப்– ப – டியே ஒரு துளசி மாடம் அமைத்து, மகா அபி–ஷே–கம் நடத்தி, தின–மும் நாம சங்–கீர்த் –த–னம் செய்து வந்–த–னர் அவ–ரது பக்–தர்–கள். ஆற்– ற ங்– க ரை மண– லு க்– கு ள் ஸ்வா– மி – க ள் ஐக்– கி – ய – ம ான தினம் கி.பி.1692ம் வரு– ட ம் புரட்டாசி மாதம் பவுர்–ணமி. இப்–ப�ோ–தும் ஸ்வா–மி–களின் அதிஷ்–டா–னத்–தில் பவுர்–ண– மி–யில் ஆரம்–பித்து. மகா–ளய அமா–வாசை வரை பதி– ன ைந்து நாட்– க ள் ஆரா– தன ை உற்– ச – வ ம் பாக– வ – தர் – க – ள ால் சிறப்– ப ா– க க் க�ொண்–டா–டப்–படு – கி – ற – து. இதற்–காக நாட்டின் பல பகு–தி–களில் இருந்–தும் பக்–தர்–கள் இங்கு வந்து குவி–கிற – ார்–கள். ஜீவ–சம – ா–தியி – ல் இருந்–து– க�ொண்டு ப�ோதேந்–திர சரஸ்–வதி ஸ்வா–மிக – ள் இன்– றை க்– கு ம் நாமம் ஜபித்– து க்– க�ொ ண்டு த ன் – ன ை த் து தி க் – கு ம் ப க் – தர் – க ளு க் கு அருள்– கி – ற ார். அவ– ர து அதிஷ்– ட ா– ன த்– தில் இருந்து வரும் அவ– ர து ராம நாம குரலை இன்– றை க்– கு ம் கேட்– க – மு– டி – கி – ற து என்–கி–றார்–கள்.

சிதம்பர சுவாமிகள்

பா

ண்–டிய நாட்டில் மது–ரை–யம்–ப–தி–யில், சங்–கப்–பு–ல–வர் மர–பில் த�ோன்–றி–ய–வர் சிதம்–பர சுவா–மி–கள் என்–கிற சிதம்–ப– ரத் தேவர். இள–மை–யி–லேயே கல்வி, கேள்–வி–களில் சிறந்து விளங்–கிய இவ–ரது புல–மை–யைப் பாராட்டி கவி–ரா–யர் என்று பட்ட–ம–ளித்–துச் சிறப்–பித்–த–னர். இலக்–கிய – ப் புல–மைய�ோ – டு தெய்வ பக்–தியு – ம் இவ–ரிட – ம் மிகுந்–தி–ருந்–தது. மதுரை அர–சா–ளும் மீனாட்–சி–யம்– மை–யைத் தம் உபா–சனா மூர்த்–தி–யா–கக் க�ொண்டு, பூஜித்து வந்–தார். குமா–ரதே – வ – ர் என்–பவ – ரை குரு–வாக ஏற்று வேதாந்–தம், ய�ோக–சா–த–னம் ப�ோன்–ற–வற்–றைப் பயின்–றார். வீர–சைவ ஆகம முறைப்–படி குரு–வி–டம் இருந்து தீட்சை பெற்று உப–தே–ச–மும் கிடைக்–கப் பெற்–றார். ஒரு–நாள் சிதம்–ப–ர–தே–வர் தியா–னத்–தில் இருந்–த–ப�ோது ஒரு மயில் த�ோகை விரித்து ஆடக் கண்–டார். அதன் விளக்–கத்–தைத் தமது குரு–வி–டம் கேட்க, உமது உபா–சனா தேவி–யா–கிய மதுரை அங்–கய – ற்– கண்ணி இதனை விளக்–கு–வாள் என்–றார் அவர். உடனே, மதுரை மீனாட்–சி–யம்–மனை தரி–சிக்க ஓடி–னார் சிதம்–ப–ரத் தேவர். மீனாட்–சி–யம்மை கலி– வெண்பா என்–னும் பாமா–லையை அம்–பிகை – க்–குச் சூட்டி–னார். 45 நாள் முடி–வில் சிதம்–ப–ர–தே–வ–ருக்–குக்

10

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

காட்சி தந்–தாள் அன்னை. அத�ோடு, ‘வடக்கே யுத்–த–புரி (திருப்–ப�ோ–ரூர்) சென்று, அங்கே எம் புதல்– வ ன் கும–ர–னது ஆல–யத்–தைப் புதுப்–பித்– துப் ப�ொலி–வடை – ய – ச் செய்–வா–யா–க!– ’ எ ன் – று ம் அ ரு ள் – ப ா – லி த் – த ா ள் . மீனாட்– சி – யி ன் ஆணையை ஏற்ற சிதம்–ப–ர–தே–வர், அங்–கி–ருந்து புறப்– பட்டு விருத்–தா–ச–லம் சென்–றார். திருப்–ப�ோ–ரூ–ரில் அவர் முதன் முத– ல ாக தரி– சி த்– த து வேம்– ப டி

விநா–யக – ர – ை! த�ொட்ட காரி–யம் வெற்றி பெற விநா–யக – ரி – ன் துணை வேண்–டும – ே! அத–னால், விநா–யக – ரி – ன் அனு–கிர – க – த்தை முத–லில் பெற்ற பிறகு, அன்னை மீனாட்சி குறிப்–பிட்ட கந்–தன் ஆல– ய த்– தைத் தேடும் முயற்– சி யை மேற்– க�ொண்–டார். அப்–ப�ோ–தெல்–லாம், திருப்– ப�ோ–ரூ–ரில் காணும் திசை–யெங்–கும் பனங்– கா–டா–கவே இருந்–தது. அந்–தக் காட்டில் கந்– த – னைத் தேடி அலைந்– த – ப�ோ து, ஒரு பனை–ம–ரத்–தின் கீழே சுயம்பு மூர்த்–தி–யாக கந்–த–வேள் காட்சி அளிப்–ப–தைக் கண்டு பேரா– ன ந்– த ம் அடைந்– த ார். வேம்– ப டி விநா– ய – க ர் க�ோயி– லி ல் தங்கி, அங்– கு ள்ள வள்–ளை–யார் ஓடை என்–னும் குளத்–தில் தின– மு ம் நீராடி, கந்– தனை வழி– பட் டு வந்– த ார் சிதம்– ப – ர – தே – வ ர். இப்– ப டி இருக்– கை–யில்–தான், கந்–த–னுக்கு க�ோயில் எழுப்– பு–வ–தற்–கான சந்–தர்ப்–ப–மும் தேடி வந்–தது. வழிப்–பறி – க் க�ொள்–ளைய – ர் சிலர், சிதம்–பரத் – தேவ–ரி–ட–மும் தங்–க–ளது கைவ–ரி–சை–யைக் காட்ட முயன்–ற–னர். முரு–கப்–பெ–ரு–மான் சும்மா இருப்–பா–ரா? திருட வந்–தவ – ர்–களுக்கு பார்வை பறி–ப�ோ–னது. தவற்றை உணர்ந்து சிதம்–ப–ரத் தேவ–ரின் காலில் விழுந்து கதறி அழு–த–னர். ‘க�ொள்–ளை–ய–டிப்–பதை இன்– ற�ோடு விட்டு–வி–டுங்–கள். திரு–டிச் சேக–ரித்த ப�ொருளை, இங்கு அமை– ய ப்– ப�ோ – கு ம் கந்–தன் ஆல–யத் திருப்–ப–ணிக்–குக் காணிக்– கை–யாக அளி–யுங்–கள். முரு–கன் உங்–களுக்கு மீண்– டு ம் பார்– வையை வழங்– கு – வ ார்,’ என்–றார் சுவா–மி–கள். இந்– நி – லை – யி ல் ஒரு– ந ாள், சிதம்– ப – ரத் தேவ– ர ைக் காண நேரில் வந்– த ார் முரு– கப்– ப ெ– ரு – ம ான். அது– வு ம், தேவ– ரி ன் குரு– வான குமா–ர–தே–வர் உரு–வில்! குரு–தான்

வந்–தி–ருக்–கி–றார் என்–றெண்ணி மகிழ்ந்து, அவரை வர–வேற்–றார் சிதம்–பர – தே – வ – ர். தாம், திருப்–ப�ோ–ரூர் வந்த கதை–யை–யும் ச�ொன்– னார். குமா–ர–தே–வர் வடி–வில் வந்த குகப் பெரு–மான், தமது திருக்–க–ரத்–தால் சிதம்–ப– ரத் தேவ–ரது நெற்–றி–யில் திரு–நீ–றிட்டு நயன தீட்சை (பார்– வை – ய ால் அனு– கி – ர – க ம்) செய்– த ார். அப்– ப�ோ து, முன்பு அங்கே முரு– க – னி ன் ஆல– ய ம் இருந்த அமைப்பு, சிதம்–ப–ரத் தேவர் மனக்–கண் முன் காட்–சி – ய – ளி த்– த து. குரு– வி ன் வரு– கை – யை – யு ம், அத–னால் தனக்–குள் உண்–டான மாற்–றத்– தை–யும் கண்டு வியந்–தார் சிதம்–பரத் – தேவர். அது பற்– றி க் குரு– வி – ட ம் கேட்க முயன்– ற – ப�ோது, அவர் சட்டென்று அங்– கி – ரு ந்த சுயம்பு மூர்த்–தி–யி–னுள் புகுந்து மறைந்–தார். அதைக் கண்ட சிதம்– ப – ர – த ்தே– வ ர், கந்–தனே குரு வடி–வில் வந்–ததை அறிந்து பேரா– ன ந்– த ம் க�ொண்– ட ார். விரை– வி ல் க�ோயில் கட்டும் திருப்– ப – ணி – க – ளைத் த�ொடங்–கின – ார். கண்–ணுவ – ப்–பேட்டை–யில் தமக்–கென்று பூஜை மடம், ஒடுக்க அறை முத–லிய – ன – வ – ற்–றையு – ம் அமைத்–துக் க�ொண்– டார். மூல–வர் சந்–நதி அரு–கில் உள்ள மண்–ட– பத்–தில் தெற்கு ந�ோக்கி இவர் அமைத்த யந்– தி ர ஸ்தா– ப – ன ம் மிக– வு ம் பெருமை வாய்ந்–தது. வேறு எந்த முரு–கன் ஆல–யத்– தி–லும் காண இய–லாத இந்த அமைப்பை சுவா–மிக – ள் இங்கே அமைத்–துள்–ளது குறிப்– பி– டத் – த க்– க து. கூர்– ம ம், அஷ்ட கஜங்– க ள் (எட்டு யானை– க ள்) அஷ்ட நாகங்– க ள், தேவ கணங்–கள் ஆகி–யவை க�ொண்ட பீடத்– தில் இந்–தச் சக்–கர – த்தை அமைத்–துள்–ளார். இதற்– க ான விசேஷ பூஜை முறை– க ளை சுவா–மிக – ளே ஏற்–படு – த்–தியு – ள்–ளார்.

மருதாநல்லூர் சுவாமிகள்

நா

ம–ப–ஜ–னை–யில் பாக–வ–தர்–களின் கீர்த்– த – னை – க ளை வரி– ச ைப்– ப– டு த்தி, மிரு– த ங்– க ம் ப�ோன்ற வாத்– தி – ய ங்– க ளை இசைத்து மனதை ஒரு– மு–கப்–ப–டுத்தி புனி–த–மான இறை–வ–ழி–பாட்டு முறையை மேம்–ப–டுத்–தி–யவ – ர் சத்–குரு மரு–தா– நல்–லூர் சுவா–மிக – ள். சீதா கல்–யா–ணம், ராதா– கல்–யா–ணம், ருக்–மணி கல்–யா–ணம் ப�ோன்ற பஜனை சம்– பி – ர – த ா– ய ங்– க ளை உரு– வ ாக்கி, மரு–தா–நல்–லூர் பாணி என்று ப�ோற்–றப்–படு – ம் அள–விற்கு அதை மக்–களி–டையே பரப்–பி–ய– வர். 1777 முதல் 1817 வரை வாழ்ந்–த–வர். வேதத்–துட – ன் ராம–கா–விய – த்–தையு – ம் திரும்– பத் திரும்–பச் ச�ொல்லி மன–தில் பதிய வைத்– துக்– க�ொ ண்– ட ார். இத– ன ால், தன்– னையே ரா– ம – ன ாக பாவித்– து க் க�ொண்– ட ார். பாக–வத – ர்–களின் இருப்–பிட – ம – ா–கிய திரு–விச – ை–

12

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

நல்–லூரி – ல் வசித்த இவ–ருக்கு, சிறு–வய – தி – லேயே – இவ–ரது தாயார் பல மகான்–களின் கதை – க – ளை ச் ச�ொன்– ன ார். தன் தந்– தை க்கு சிராத்–தம் முத–லான வைதீக காரி–யங்–களில் அவ–ருக்கு உதவி வந்–தார். ஒரு–நாள் பக்–கத்து ஊருக்கு சிராத்–தம் செய்ய சென்–ற–ப�ோது, ராம– நாம ஜபம் செய்ய ஆரம்–பித்து விட்டார். காலை–யில் ஆரம்–பித்த ஜபம் மாலை–யில் தான் முடிந்–தது. சிராத்–தம் பற்–றிய நினைப்பு வந்–த–வு–டன், ஓடிச்–சென்று அந்த வீட்டுக்– கா–ரரை பார்த்து மன்–னிப்பு கேட்க முயற்சி செய்–த–ப�ோது, நீங்–கள் இன்று வெகு–நன்–றாக சிராத்–தம் செய்து வைத்–தீர்–கள் என்று ச�ொன்–ன– தைக் கேட்டு, பக–வத் அருளை நினைத்து திகைத்து நின்று விட்டார். இவர் ஜானகி என்ற பெண்–ம–ணியை திரு–ம–ணம் செய்து க�ொண்– ட ார். தந்– தை – ய ார் இறந்த பிறகு,

குடும்– ப த்தை நடத்த, பக்– க த்து ஊருக்– கு ச் சென்று குழந்– தை – களுக்கு வேதம் ச�ொல்–லித் தந்– தார். இவ–ரிட – ம் கற்–றுக் க�ொண்ட ம ா ண – வ ர் – க ளு க் கு ப டி ப் பு நன்– ற ாக வந்– த – த ால், இவ– ர து புகழ் எங்–கும் பர–விய – து. கூட்டம் பெரு–கி–யது. இது இவ– ர து ஜப வாழ்க்– கைக்கு இடை– யூ – ற ாக அமைந்– தது. எனவே, தம் ச�ொத்–து–களை உற– வி – ன ர்– க ளி– ட ம் க�ொடுத்– து – விட்டு ராம– ஜ– ப ம் செய்– யு ம் ஆசை–யில் அய�ோத்–திக்கு புறப்– பட்டு விட்டார். உஞ்–ச–வி–ருத்தி எ டு த் து ந ா ம – ச ங் – கீ ர் த் – த – ன ம் செய்து க�ொண்டே ஆந்– தி – ர ா– வுக்கு வந்து விட்டார். திருப்–பதி செல்–லும் பக்–தர்–கள் ஒரு குழு– வாக அமர்ந்து ரா–மன் பெய– ரைச் ச�ொல்லி ஆடிப்– ப ா– டி க் க�ொண்–டி–ருப்–பதைக் கண்–டார். அந்த பக்தி முனைப்–பைக் கண்–ட– தும், வடக்கே இருந்த சம்–பி–ர–தா– யங்–க–ளை–யும், தெற்கே இருந்த கீர்த்– த – னை – க – ளை – யு ம் ஒன்– ற ாக இணைத்து புதி– த ாக நாம சங்– கீர்த்–தன முறையை உரு–வாக்க எண்–ணி–னார். அன்று இர–வில் ப�ோதேந்–திர – ர் கன–வில் த�ோன்றி, ‘உன் பிறப்– பி ன் ந�ோக்– க த்தை அறிந்த பிற–கும் அய�ோத்–திக்கு ஏன் செல்–கி–றாய்? உன் ஊருக்– குச் சென்று நாம– ச ங்– கீ ர்த்– த – னத்தை பரப்ப ஏற்–பாடு செய்,’ என்–றார். உடனே, சுவா–மி–கள் மரு–தா–நல்–லூர் திரும்பி விட்டார். ஜெய– தே – வ – ரி ன் கீத– க�ோ – வி ந்– தம், ப�ோதேந்– தி ர சுவா– மி – க ள், ஐயர்– வ ாள், பத்– ர ா– ச – ல ம் ராம– தா– ச ர் ப�ோன்ற மகான்– க ளின் பாடல்–களை ஒன்–றிண – ைத்து ஒரு அழ– க ான நாம– ச ங்– கீ ர்த்– த ன முறையை உரு– வ ாக்– கி – ன ார். அதை அந்த ஊரில் உள்ள எல்லா பெரி–ய–வர்–களுக்–கும், குழந்–தை– களுக்–கும் கற்–றுத் தந்–தார். மரு–தா– நல்–லூ–ரில் ஒரு மடத்தை ஸ்தா– பித்– த ார். இதன்– பி – ற கு, சத்– கு ரு மரு–தா–நல்–லூர் சுவா–மிக – ள் என்று அழைக்–கப்–பட்டார். ப�ோதே ந் – தி ர சு வ ா – மி – களின் சமா– தி யை பார்க்க, இவர் க�ோவிந்– த – பு – ர ம் சென்– ற – ப�ோது, சமாதி எங்–கி–ருக்–கி–றது எனத் தெரி–ய–வில்லை. அவ–ரது

14

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

சமா–தி–யைக் கண்–டு–பி–டிக்–க– வேண்–டும் என்ற தீர்–மா–னத் –து–டன் 9 நாட்–கள் உண்–ணா–மல், உறங்–கா–மல், அசை–யா– மல் ராம–நாம ஜபம் செய்–தார். 10வது நாள் உத்–வே–கம் வந்–த–வ–ராய், காவி–ரி–யாற்று மண–லில் பல இடங்–களில் காது வைத்து கேட்க, ஓரி–டத்–தில் சிம்–ம –கர்–ஜ–னை–யாக ‘ராம் ராம்’ என்ற நாமம் காதில் கேட்டது. அந்த இடமே மகான் ஜீவ–ச–மாதி அடைந்த இடம் என்–பதை அறிந்த சுவா– மி – க ள் தஞ்சை மன்– ன ர் சர– ப�ோ – ஜி – யி ன் உத– வி – யு – ட ன் அங்கே ஒரு பிருந்– த ா– வ – ன ம் அமைக்க ஏற்–பாடு செய்–தார். சுவா–மி–கள் சர–ப�ோஜி மன்–ன–ரைத் தேடிச் செல்–வ–தற்கு முன்–ன–தாக ஒரு–நாள், மன்–ன–ரின் கன–வில் ஆஞ்–சநே – ய – ர் த�ோன்றி, ‘உன்–னைத் தேடி ராமச்–சந்– தி–ர–மூர்த்தி வந்–துள்–ளார்,’ என்று ச�ொன்–னார். இத–னால் சர–ப�ோஜி மன்–னர், சுவா–மி–களின் பாதங்–களில் விழுந்து ஆசி–பெற்–றார். மரு–தா–நல்–லூர் சுவா–மி–கள் பல அற்–புத – ங்–களை நிகழ்த்– தி– ன ார். ஒரு– மு றை அவர் உஞ்– ச – வி – ரு த்தி எடுத்– து – வ ந்– த – ப�ோது, பால–கல�ோ – ச – ன் என்–பவ – ர் அவரை அவ–மரி – ய – ாதை செய்–தார். இத–னால் அவ–ருக்கு வயிற்–றுவ – லி வந்து அவஸ்தை அதி–கம – ா–னது. அவ–ரது மனைவி சுவா–மிக – ளி–டம் மன்–னிப்பு கேட்டு தீர்த்–தம் பெற்–றார். அதை கண–வரு – க்கு அளித்–தாள். வயிற்–று–வலி நீங்–கிய பால–கல�ோ – –சன் அவ–ரது சீட–ரா–னார். அந்த சீடர் எழு–திய, ‘அதடே பர–பிரு – ம்–மம்...’ என்ற பாடல் குரு–வ–ணக்–க–மாக பாடப்–ப–டு–கி–றது.

1817ல், ராம–நவ – மி – க்கு முதல்–நாள், ஆடு–துறை பெரு–மாள் க�ோயி–லில் ஜெகத்–ரட்ச – க சுவாமி சந்–நதி–யில் இறை–வனு – ட – ன் ஐக்–கி–யம – ா–னார் மரு–தா–நல்–லூர் சுவா–மி–கள்.

பாடகச்சேரி ராமலிங்க சுவாமிகள்!

பா

ட– க ச்– சே ரி ராம– லி ங்க சுவா– மி – க ளின் தந்– தை – யார் பெயர் - கந்– த – ச ாமி ஐயா, தாயா– ரி ன் பெயர் - அர்த்–தந – ாரி அம்மை. ஆந்–திர மாநி–லம் அனந்–த–பூர் மாவட்டத்–தில் உள்ள உற–வு–க�ொண்டா (உரு–வி– க�ொண்டா) இவர்–கள – து ச�ொந்த ஊர். பிற்–பாடு இவர்–கள் அங்–கி–ருந்து க�ோவை மாவட்டத்–தில் உள்ள மஞ்–சம்–பா–ளை– யத்–துக்–குக் குடி–பெ–யர்ந்து அங்கே வசிக்–கத் த�ொடங்–கி–னர். பெல்–லா–ரியி – ல் செள்–ளகு – ரி – க்கி என்–கிற இடத்–தில் வசித்து வந்த எரி–தாதா சுவா–மி–களின் சீட–ராக சில காலம் இருந்து அவ–ரது உத்–த–ர–வுப்–படி தென்–னாடு (கும்–ப–க�ோ–ணம்) வந்–த– வர் பாட–கச்–சேரி சுவா–மி–கள். பாட–கச்–சே–ரி–யில் பல ஆண்– டு–கள் இருந்–த–மை–யால் இந்–தப் பெயர். நேபாள மன்–ன–ரும் பைரவ உபா–ச–க–ரு–மான ராஜா ராம் சுவா–மி–கள், இவ–ருக்கு உப–தேச – ம் செய்து வைத்–தார். பாட–கச்–சேரி – யி – ல் தான் இருந்த காலத்–தில் பைரவ வழி–பாட்டை தின–மும் நடத்தி மகிழ்– வா–ராம், சுவா–மிக – ள். பைரவ வழி–பாடு என்–பது ஏத�ோ பூஜை, புனஸ்–கா–ரம் என்று நினைத்–துக் க�ொள்–ளக் கூடாது. தின–மும் ஏரா–ள–மான நாய்–களை – க் கூப்–பிட்டு சாப்–பாடு ப�ோடு–வ–து! சுவா–மிக – ளின் கருத்–துப்–படி இவை எல்–லாம் நாய்–கள் அல்ல, நாய் உரு–வில் இருக்–கும் தேவர்–கள் என்–பா–ராம் சுவா–மி–கள். பைரவ வழி–பாட்டுக்கு முதல் நாள் மாலை பாட–கச்–சேரி – க்கு அரு–கில் இருக்–கும் ஆலங்–குடி, செம்–மங்–குடி, புளி–யங்–குடி, அம்–ரு–த–வல்லி ப�ோன்ற கிரா–மங்–களுக்–குச் சென்று அங்கு இருக்–கும் நாய்–களுக்–குத் தக–வல் ச�ொல்–லிவி – ட்டு வரு–வா–ராம் சுவா–மி–கள்! மறு–நாள் மதி–யம் சுமார் முந்–நூறு பேருக்கு சமை–யல் தயா–ரிக்–கச் ச�ொல்–வார். வடை, பாய–சம் என்று சமை–யல் திமி–ல�ோ–கப்–ப–டும். ‘இவ்–வ–ளவு பேருக்கு சாப்–பாடு ச�ொல்– கி–றாரே, யார் வந்து சாப்–பி–டப் ப�ோகி–றார்–கள்? இந்–தப் பகு–தியே ப�ொட்டல்–கா–டா–யிற்–றே!– ’ என்று சமை–யல் செய்–யும் அன்–பர்–கள் ஆரம்–பத்தி – ல் குழம்–பின – ார்–கள – ாம். பின்–னர்–தான், விவ–ரம் அறிந்து வியந்–தார்–கள். சமை–யல் முடிந்–த–தும். அந்த இடத்–தில் வாழை இலையை விரித்து. மனி–தர்–களுக்–குப் பரி–மா–று–வது ப�ோல் சமைக்–கப்–பட்ட அனைத்து பதார்த்– தங்–களும் வைக்–கப்–ப–டும். தன் கையில் வைத்–தி–ருக்–கும் ஒரு க�ோலால் தரை– யைத் திடீ– ரெ ன்று சுவா– மி–கள் தட்டிய மாத்–திரத் – தி – ல், எங்–கிரு – ந்–துத – ான் வரும�ோ தெரி–யாது, நூற்–றுக் –கண – க்–கில் நாய்–கள் வந்து இலை–யின் முன்–பாக சமர்த்–தாக அமர்ந்து க�ொள்–ளும். இதை வேடிக்கை பார்க்க வந்–திரு – க்–கும் கிரா–ம–வா–சி–களுக்கு இவை எல்–லாம் நாயா–கத் தெரி–யுமே தவிர, சுவா–மிக – ளுக்கு மட்டும் அனைத்–தும் மனி–தர்–கள – ா–கவே தெரி–வார்–க–ளாம். தங்–கள – து பிரச்–னைக – ளுக்–குத் தீர்வு வேண்–டியு – ம் ந�ோய்–கள் அகல வேண்–டி–யும் சுவா–மி–களி–டம் ஏரா–ள–மான பக்–தர்–கள் வரு–வார்–கள். ‘ஆபத்–ச–கா–யம்...’ என்று ச�ொல்லி அவர்–க– ளது நெற்–றி–யில் திரு–நீறு பூசு–வார். அவ்–வ–ள–வு–தான், அடுத்த ந�ொடியே அவர்–களை பீடித்–தி–ருந்த பிணி–கள் பஞ்–சா–கப் பறந்–து–வி–டும். தனது 12 வய– தி ல் சுவா– மி – க ள் பாட– க ச்– சே – ரி க்கு வந்–தார் என்று ச�ொல்–லப்–படு – கி – ற – து. எரி–தாதா சுவா–மிக – ளின் அறி– வு – ர ைப்– ப டி இங்கே வந்– த – து ம் பட்டம் என்– கி ற

16

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

கிரா–மத்தி – ல் மாடு மேய்க்–கும் பணியை மேற்–க�ொண்–டார். பாட– க ச்– சே – ரி – யி ல் இருந்து 3 கி.மீ. த�ொலை–வில் இருக்– கும் கிராம-பட்டம் என்ற கிரா– மத் – தி ல் இருந்– த – ப�ோ – து– த ான் சூட்– சு ம ரூப– ம ாக வட–லூர் வள்–ள–லார் சுவா– மி–கள் வந்து ஞான உப–தேச – ம் செய்து வைத்ததாக பாட–கச்– சேரி சுவா–மிக – ளின் பக்–தர்–கள் ச�ொல்–கி–றார்–கள். நவ–கண்ட ய�ோ க ம் சு வ ா – மி – க ளு க் கு அப்–ப�ோ–து–தான் சித்தி ஆகி இருந்–தது. அதா–வது, உடலை ஒன்– ப து பாகங்– க – ள ாக துண்டு துண்– ட ாக்– கு ம் ஒரு சித்து வேலை அது. சு வ ா – மி – க ள் , க டை சி காலத்–தில் தான் இருந்த கும்– ப–க�ோ–ணம் முத்–துப்–பிள்ளை மண்– ட – பத் – தி – லேயே சமாதி ஆக–வேண்–டும் என்று விரும்– பி– ன ா– ர ாம். ஆனால், அவ– ரின் சென்னை பக்– த ர்– க ள் சிலர் வற்–பு–றுத்–திக் கேட்டுக்– க�ொண்– ட – த ற்கு இணங்க, 1949ம் வரு–டம் அம்–பா–ளுக்கு உரிய ஆடிப் பூர தினத்–தில் திரு–வ�ொற்–றியூ – ரி – ல் ஜீவ சமாதி ஆனார். சுவா– மி – க ள் தன் பக்– த ர்– களுக்கு அரு–ளிய உப–தேச – ம் என்ன தெரி–யும – ா? ‘‘நான் மறைந்– த ா– லு ம், எ ன்னை ந ம் பி இ ரு ப் – ப – வர்– க ளுக்கு நான் என்– று ம் துணை– ய ாக இருப்– பே ன். எ ன்னை ந ம் – ப ா – த – வ ர் – களுக்–கும் நம்–பிக்கை வரும் ப�ொருட்டு உத–விக – ள் செய்து வரு–வேன்–!–’’

படே சாஹிப்

வி

ழுப்– பு – ர ம்– - புதுச்– சே ரி பிர– த ான சாலை–யில் (வில்–லிய – னூ – ர் வழி) உள்– ளது கண்–ட–மங்–க–லம். விழுப்–பு–ரம் மற்–றும் புதுச்–சேரியி–லி–ருந்து தலா 20 கி.மீ. கண்–ட–மங்–க–லம் ரயில்வே கேட் பேருந்து நிலை–யத்–தி–லி–ருந்து 2 கி.மீ. பய–ணித்–தால் சின்–னப – ாபு சமுத்–திர – ம் என்–கிற ஊர் உள்–ளது. இங்–கு–தான் மகான் படே சாஹிப் ஜீவ சமாதி அமைந்–துள்–ளது. இஸ்–லா–மிய சமூ–கத்– தைச் சேர்ந்–த–வர் என்–றா–லும், இறை நிலை– யின் அற்–பு–த–மான பேராற்–றலை உணர்ந்த பின் எல்லா அடை–யா–ளங்–க–ளை–யும் துறந்–த– வர் இவர். ஜாதி, மதம், இனம் - இவற்–றுக்கு அப்–பாற்–பட்டு விளங்–கின – ார். சாயபு என்–பது ப�ொது–வான பெயர். படே என்–றால் உயர்ந்த என்று ப�ொருள். உயர்ந்த உத்–தம – ம – ான மகான் என்– கி ற ப�ொரு– ளி ல் இவர் படே சாயபு என்று அழைக்–கப்–பட்டு வரு–கி–றார். மகான் படே சாஹிப் எவ–ரி–ட–மும் பேசி–ய–தில்லை. எப்– ப�ோ – து ம் ம�ௌனம்– த ான். தன் வாழ்

– ந ா– ளி ல் இவர் காத்து வந்த ம�ௌனம், இவ–ருடை – ய தியா–னத்–துக்–குப் பெரும் உத–வி– யாக இருந்–தி–ருக்–கி–றது. தன் வாழ்–வில் இவர் நிகழ்த்–திய அற்–புத – ங்–கள் ஏரா–ளம். மகா–னின் அருள் பெற்–றுத் திரும்–பிய பல–ரின் வாழ்–வும் ஜகஜ்–ஜ�ோ–தி–யா–கப் பிர–கா–சித்–தது. அவ–ரது ஆசீர்–வா–தத்–தால் ந�ோயா–ளி–கள் குண– ம – டை ந்– த – ன ர். தீரவே தீராது என்று ப ல ர் அ னு – ப – வி த் து வந்த ந�ோ ய் – க ள் , இவ–ரது ஸ்ப–ரிசத் – –துக்–குப் பின் முற்–றி–லு–மாக நீங்கி விட்டது. ஒரு–முறை இவரை கரு–நா–கம் தீண்–டி–யது. சிறிது நேரத்–தில் விஷம் உடல் முழு– வ – து ம் பரவி நீல நிறத்– தி ல் காணப்– பட்டார். பக்–தர்–கள் அனை–வ–ரும் என்ன நடக்–கும�ோ என்று பத–றிய – ப�ோ – து சாஹிப்பை தீண்– டி ய கரு– ந ா– க ம் அவர் உட– லி – லி – ரு ந்து விஷத்தை உறிஞ்–சிக்–க�ொண்டு அவர் பாதங்– களுக்– க – ரு – கி ல் விழுந்து உயிர் விட்டது. அந்த கரு–நா–கத்–திற்கு ம�ோட்–சம் அளித்–தார் மகான்.

லலிதா டிராவல்ஸ் OM SAI RAM

No: 19, சுபம் கனாம்​்ப்ளக்ஸ, வ்டக்கு பூஙகனா ததரு, அம்பததூர், தசன்​்​் - 600 053 044- 64551414 - 65510103. Mob: 9940414414, 9282194414 Website: www.lalithatravels.com E.mail: lalithatravels@gmail.com

SHIRDI FLIGHT PACKAGE (EVERY WEEK)

(Includes:-) Flight Ticket, Food, A/C Accomadation, SPL DARSHAN

Next available dates JULY 15, 26 & 29

(Advance booking 30 days before)

Rs.9,800/Per Person

ரயில் சுற்றுலா TOUR 1

சீரடி, சனி சிங்னாபூர், மஹனா கணபதி, ரரனுகனா ரதவி, தததனாத ரரயர்

EVERY WEDNESDAY (4 Days)

Rs.2,900/(நபர் ஒருவருக்கு)

TOUR 2

சீரடி, சனி சிங்னாபூர், தததனாத ரரயர், ரரனுகனா ரதவி, மஹனா கணபதி, மநதரனாலயம்.

EVERY WEDNESDAY (5 Days)

Rs.3,900/(நபர் ஒருவருக்கு)

TOUR 3

சீரடி, மநதரனாலயம், பண்டரிபுரம், அக்கனாலரகனாட், சீததிஸவரர், சனி சிங்னாபூர், தததனாத ரரயர், ரரனுகனா ரதவி, மஹனா கணபதி

EVERY WEDNESDAY (6 Days)

Rs.4,900/(நபர் ஒருவருக்கு)

TOUR 4

சீ ர டி , எ ல ரல னா ர னா , கி ரி ஷ ர் ஷ வ ர ர் ( ர ே னா தி ர் லி ங க ம் ) , சனி சிங்னாபூர், ரரனுகனா ரதவி, மஹனா கணபதி

EVERY WEDNESDAY (5 Days)

Rs.3,900/(நபர் ஒருவருக்கு)

TOUR 5

சீரடி, நனாசிக், பஞசவடி, திரயம்பரகஸவரர் (ரேனாதிர்லிஙகம்) சனி சிங்னாபூர்.

EVERY WEDNESDAY (4 Days)

Rs.3,700/(நபர் ஒருவருக்கு)

TOUR 6

மநதரனாலயம், நவ பிருநதனாவன், பஞசமுகி

EVERY WEDNESDAY (3 Days)

Rs.3,200/(நபர் ஒருவருக்கு)

குறிப்பு: ரயில கட்​்டணம், பஸ கட்​்டணம், தஙகும் வசதி, கட்​்டணததில அ்டஙகும்.

60 நனாட்களுக்கு முன்​்ரர முன் ததனா்க தசலுததி முன்பதிவு தசய்து தகனாளவது நலம்.

இவ–ரால் திரு–டு–வ–தையே குலத்–த�ொ–ழி– லாக வைத்–தி–ருந்த பல திரு–டர்–கள் திருந்–தி– னார்–கள். ம�ொத்–தத்–தில், படே சாஹிப்–பின் தரி–சன – ம் பெற்று சகல ஜீவ ராசி–களும் பல–ன– டைந்–துள்–ளன. மகான் அவர்–கள் தன்–வந்–திரி ல�ோக தும்–புரு வீணை–யுட – ன் மகிழ மரத்–தின் அடி–யில் அமர்ந்து தன்–னைத் தரி–சிக்க வரும் பக்–தர்–களுக்கு ஆசி வழங்–குவ – ார். தன்–னிட – ம் வரு–பவ – ர்–களுக்கு விபூதி பிர–சா–தம் க�ொடுத்து ஆசீர்–வ–தித்து அனுப்–பு–வார். இன்–னும் சில– ருக்–குத் தன்–னி–டம் உள்ள க�ொட்டாங்–குச்–சி– யில் இருந்து நீர் முகந்து தரு–வார். ந�ோயின் வீரி–யம் அதி–கம் இருப்–ப–வர்–களி–டம் அங்– குள்ள க�ொன்னை மரத்தை அடை–யா–ளம் காட்டி, அதைச் சுற்றி வா என்று ஜாடை–யால் ச�ொல்–வார். படே சாஹிப்–பி–டம் வந்–தாலே, ந�ோய்–கள் மறை–கின்–றன என்ற நம்–பிக்கை எங்–கெங்–கும் பரவி, அவர் வாழ்ந்த காலத்–தில் தின–மும் ஏரா–ளம – ா–ன�ோர் இவ–ரைத் தரி–சித்து அருள் பெற்–றுச் சென்–ற–னர். படே சாஹிப் எங்கே, எப்– ப�ோ து பிறந்– த ார், அவ– ரு – டை ய அவ– த ார தினம் எது ப�ோன்ற தக–வல்–கள் தெரி–ய–வில்லை என்– ற ா– லு ம், அவர் ஜீவ சமாதி ஆனது கி.பி.1868ம் வரு– ட ம் பிப்– ர – வ ரி மாதம்

18

1-15 ஜூலை 2015

12ம் தேதி என்று ஒரு குறிப்பு இருக்–கி–றது. அன்– றை ய தினம் செவ்– வ ாய்க்– கி – ழமை . ஆயில்ய நட்– சத் – தி – ர ம். எனவே, இவ– ர து ஜீவ சமா–தி–யில் செவ்–வாய்க்–கி–ழமை மற்–றும் ஆயில்ய நட்–சத்–திர தினங்–களில் வழி–பாடு விசே–ஷம – ாக இருக்–கும். மகா–னின் அரு–ளாசி வேண்டி திர–ளான பக்–தர்–கள் குவி–வார்–கள். வழி–பா–டு–களும் சிறப்–பாக இருக்–கும். தவிர குரு– வ ா– ர ம் என்– ப – த ால் வியா– ழ க்– கி – ழ – மை – களி– லு ம், விடு– மு றை நாள் என்– ப – த ால் ஞாயிற்–றுக்–கி–ழ–மை–களி–லும் பக்–தர்–கள் வந்து செல்–கி–றார்–கள். பிஸ்–கெட், சாக்–லெட் ஆகி–யவை மிக–வும் உகந்த பிர–சா–தம் என்–கி–றார் இந்த ஜீவ சமா– தி–யின் பூசாரி. ஜீவ சமா–திக்கு வரு–கிற பக்– தர்–கள் வாங்கி வரும் பிஸ்–கெட் மற்–றும் சாக்– லெட்டு–களை அதிஷ்–டா–னத்–தில் வைத்து விட்டு பக்–தர்–களி–டம் அவர் தரு–கிற – ார். அங்கு வந்– தி – ரு க்– கு ம் பக்– த ர்– க ள் அனை– வ – ரு க்– கு ம் அவை விநி–ய�ோகி – க்–கப்–படு – கி – ன்–றன. இன்–றைக்– கும் தன் ஜீவ சமாதி தேடி வரும் பக்–தர்–களின் பிணியை - அரூப மருத்–து–வ–ராக இருந்து தீர்த்து வரு–கி–றார் படே சாஹிப்.

அறமு–ரைத்த பட்டர்

அ

க– ர ம், க�ோவிந்– த – வ ாடி என்ற தலத்– தி ல் தட்– சி – ண ா– மூ ர்த்– தி க்– கு த் தனிக்– க �ோ– யி ல் உண்டு. கல்வி மேன்மை அரு–ளும் மயி–லா–டுது – றை வள்–ள–லார் க�ோயில் இது. இங்–குள்ள தட்–சி–ணா– மூர்த்தி, மேதா தட்–சிண – ா–மூர்த்தி எனப்–படு – வ – ார். இவர் ரிஷ–பத்–தில் அமர்ந்–தி–ருக்–கி–றார். ச�ோழர்– கால கல்–வெட்டு–களில் ‘அற–மு–ரைத்த பட்டர்’ என இவ–ரைச் சிறப்–பித்–துள்–ளன – ர். தரு–மைய – ா–தீன பத்–தா–வது குரு–மகா சந்–நி–தா–ன–மான வள்ளி சிவ– ஞ ான தேசிக பர– மா ச்– சா – ரி ய சுவா– மி – க ள் மேதா தட்–சி–ணா–மூர்த்தி மீது பத்து பாடல்–கள் அடங்–கிய தட்–சிண – ா–மூர்த்தி திரு–வரு – ட்பா என்ற த�ோத்–தி–ரத்தை இயற்–றி–யுள்–ளார்.

- சு.நவீ–னா–தாமு

அ

இறக்–கை–களு–டன் சிவ–லிங்–கம்

ன் – னூ ர் , ம ண் ணீ ஸ் – வ – ர ர் க � ோயி – லில் இறக்– கை – க ளு– டன் சிவ– லி ங்– க ம் காணப்– ப – டு – கி – ற து. அன்னி என்ற வேடு– வன் வள்–ளிக்–கி–ழங்கு எடுப்–ப–தற்–காக நிலத்– தைத் த�ோண்–டி–னான் என்–றும், அப்–ப�ோது

வள்– ளி க்– கி – ழ ங்– கி ல் பிர– க ா– ச – மா ன தீச்– சு – ட ர் த�ோன்றி இறக்–கைக – ளு–டன் லிங்க உரு–வத்–தில் சிவ–பெ–ரு–மான் அருள்–பா–லித்–தார் என்–றும் புரா–ணம் குறிப்–பி–டு–கி–றது.

- ெந.இராமன்

ஜெய்  ராம்:

 சஞ்ஜீவீ பிரஸன்ன ஜ�ோதிட மையம் �்கலவி்மோ்ன ச்ோஷங்கள் நிவர்ததி, வோழ்க்ன்கயில் ச�ல்வம், அனமதி சபைவும்

உங்கள் வோழ்வில் பிரச�ன்ன்களுக்கு முழு தீர்வு புகழ், அற்புதம் தரும் ஆலயம்

டாகடர் நல்​்ல்நரம்

ஜாமக்கால் பிரஸன்ன ்ஜாதிடர்

நாகராஜ் ஸ்ாமிகள் மூலம் தீர்வு

ச�ோழி பிரஸன்ன மூலம் உங்கள் வோழ்வில் எல்லோ பிரச�ன்ன்களுக்கும் உட்னடி தீர்வு. உங்களுனடய அதிர்​்ஷட �க்​்கரத்ோல் அபரிவி்மோ்ன வளர்சசிக்கு ஆசலோ�ன்ன வழங்கபபடும். குடும்ப பிரச�ன்ன, ச�ோதது ்​்கரோறு, ்கணவன-மன்னவி ஒற்றுனம குனைவு ஆகியவற்றிற்கு சித்ர் வழிபோடு மூலம் உட்னடி தீர்வு.

 சஞ்ஜீவீ பிரஸன்ன ஜ�ோதிட மையம் 45/6, முததுரங்கன �ோனல, தி.ந்கர், ச�னன்ன-17.

044-43800232 / 08681012516

திடீ–ரென வந்து நிற்–கும்

விருந்–தி–னர்–கள்!

இ

ல்–வாழ்–வின் மிகப் பெரும் பயனே விருந்– த�ோம்–பல்தான் என்–கி–றது வள்–ளு–வம். விருந்–த�ோம்–பல் என்ற தலைப்–பிலேயே – ஒன்– ப – த ாம் அதி– க ா– ர த்தை எழுதி பத்– து க் குறள்–க–ளால் விருந்–த�ோம்–ப–லின் சிறப்–பைப் பேசு–கி–றார் வள்–ளு–வர். விருந்–தின – ரைத் – தெய்–வத்–திற்கு இணை–யா– கக் கரு–துப – வ – ர்–கள் தமி–ழர்–கள். வட–ம�ொ–ழியு – ம் விருந்–தி–ன–ரைத் தெய்–வம் என்றே ப�ோற்–று– கி–றது. `மாத்ரு தேவ�ோ பவ, பித்ரு தேவ�ோ பவ, ஆசார்ய தேவ�ோ பவ, அதிதி தேவ�ோ பவ!` என மாதா, பிதா, குரு என்ற மூன்று உயர்–நிலை உற–வுக – ள�ோ – டு அதி–திய – ா–கிய விருந்– தி–ன–ரை–யும் இணைத்–துப் பேசு–கி–றது அது. இன்று, த�ொலைக்– க ாட்– சி – யி ல் ஒரு த�ொடர் ஒளி–ப–ரப்–பா–கும் நேரத்–தில் அதைப் பார்ப்–பத – ற்கு இடை–யூற – ாக ஒரு விருந்–தின – ர் வரு–வா–ரா–னால் அந்த இல்–லத்தி – ன – ர் விருந்–தினரை – உவ–கைய�ோ – டு வர–வேற்–பதி – ல்லை. நேரம் காலம் தெரி–யா–மல் வந்து த�ொலைத்–தி–ருக்–கி–றானே என்ற உணர்–வு–தான் அனை–வர் முகத்– தி–லும் பர–வு–கி–றது.

20

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

எல்லா நேரங்– க ளி– லு ம் விருந்– தி – னரை வர–வேற்று உப–ச–ரிக்–கும் சூழ–லும் இப்–ப�ோது இல்லை. அலு–வ–ல–கம் செல்–லும் பெண்கள் உள்ள இல்–லங்–களில் விடு–முறை அல்–லாத நாட்–களில் காலை நேரங்–களில் விருந்–தின – ர் வரு–வதை யாரும் விரும்–பு–வ–தில்லை. அந்த இல்–லத்த – ர – சி தன் குழந்–தைக – ள் உள்–ளிட்டோ– ருக்–கான கட–மைக – ளை நிறை–வேற்–றுவ – ாளா, தான் தயா–ராகி அலு–வல – –கம் செல்–வாளா, அல்–லது விருந்–தி–னரை வர–வேற்று உப–ச–ரித்– துக் க�ொண்–டி–ருப்–பா–ளா? பணிக்–குச் செல்– லும் பெண் உள்ள வீடு–களுக்கு விடு–முறை அல்–லாத நாட்–களில் காலை நேரங்–களில் செல்–லக் கூடாது என்–கிற சரா–சரி நாக–ரி–கம் கூடப் பல–ருக்–குத் தெரி–வ–தில்லை. விருந்– த ா– ளி – ய ாக வரு– ப – வ ர்– க ள் எப்–படி வர–வேண்–டும், எப்–ப�ோது வர– வேண்–டும் என்–பத – ற்–கும் இலக்–கண – ம் இருக்–கத்–தான் செய்–கிற – து. ச�ொல்–லா– மல் க�ொள்–ளா–மல் திடீ–ரென வந்து நிற்– கு ம் விருந்– தி – னரை இப்– ப�ோ து யாரும் விரும்–பு–வ–தில்லை. தண்– ணீ ர்ப் பிரச்னை உள்ள 15 சென்னை ப�ோன்ற பெரு–நக – ர – ங்–களில்

விருந்–தாளி ஓர் அடுக்–கும – ா–டிக் குடி–யிரு – ப்–பில் நீண்–ட–நாள் தங்–கி–னால், பிற குடி–யி–ருப்–பி– னர் ஆட்–சே–பிக்–கி–றார்–கள். இடப் பிரச்னை கடு–மைய – ாக உள்ள மும்பை ப�ோன்ற பெரு–நக – – ரங்–களில் விருந்–தி–னர்–கள் உண–வ–கங்–களில் தங்–கிக் க�ொண்டு, உற–வின – ர் இல்–லங்–களுக்–குப் ப�ோய் வரு–வதே பண்–பாடு என்–றா–கிவி – ட்டது. விருந்–தின – ர்–கள – ாக வரு–பவ – ர்–களை – ப் பற்றி வள்–ளு–வம் எது–வும் பேச–வில்லை. ஆனால், நம் வீடு–தேடி வரும் விருந்–தினரை – எந்த எதிர்– பார்ப்–பும் இல்–லா–மல் மன–மாற உப–ச–ரிக்க வேண்–டும் என வள்–ளுவ – ம் வலி–யுறு – த்–துகி – ற – து. இல்–வாழ்க்கை என்–பதே விருந்–தி–னர்–களை உப–ச–ரிப்–ப–தற்–குத்–தான் என்–பது வள்–ளு–வர் க�ோட்–பாடு. `இருந்–த�ோம்பி இல்–வாழ்வ தெல்–லாம் விருந்–த�ோம்பி வேளாண்மை செய்–தற் ப�ொருட்டு.’ விருந்– தி – ன – ரை க் கூடத்– தி ல் உட்– க ார வைத்– து – வி ட்டு, சமை– ய – ல – றை – யி ல் தாங்– கள் மட்டும் ரக–சி–ய–மா–கச் சாப்–பி–டு–ப–வர்– களும் உண்டு. மனி–தர்–களி–டையே நில–வும் அநா–க–ரி–கங்–களுக்கு ஓர் எல்லை உண்டா என்–ன? அமிர்–த–மே–யா–னா–லும் விருந்–தின – ர் காத்–தி–ருக்க, தான் மட்டும் உண்–பது பண்– பா–டல்ல என்–கி–றது வள்–ளு–வம். `விருந்து புறத்–த–தாத் தானுண்–டல் சாவா

திருப்பூர்

கிருஷ்ணன் மருந்–தெ–னி–னும் வேண்–டற்–பாற் றன்று.’ வந்த விருந்– தி – ன ர்க்கு வாரி வாரிக் க�ொடுத்து உப–ச–ரித்–துக் க�ொண்–டி–ருந்–தால் நம் செல்–வம் தேயாதா என்ற சந்–தேக – ம் வரும். கட்டா–யம் அப்–படி நேராது என அறை–கூ–வு– கி–றார் வள்–ளு–வர். `வரு–விரு – ந்து வைக–லும் ஓம்–புவ – ான் வாழ்க்கை பரு–வந்து பாழ்–ப–டு–தல் இன்று.’ அது–மட்டு–மல்ல. மலர்ந்த முகத்–து–டன் எவ–ன�ொ–ரு–வன் விருந்–தி–ன–ரைப் ப�ோற்–று கி – ற – ான�ோ, அவன் இல்–லத்தி – ல் அகம் மலர்ந்து லட்–சுமி வாசம் செய்–வாள் என்–கி–றார். `அக–னம – ர்ந்து செய்–யாள் உறை–யும் முக–ன–மர்ந்து நல்–வி–ருந் த�ோம்–பு–வான் இல்.’ விருந்–தி–னரை நன்கு உப–ச–ரிப்–ப�ோ–னின் வய–லில் விதை ப�ோடா–மலே பயிர் முளைக்–கு– மாம்! அவ்–வள – வு தூரம் ச�ொல்லி, செல–வைப் பற்–றிக் கவ–லைப்–ப–டா–மல் விருந்–து–ப–சா–ரம் செய் என்–கி–றார் வள்–ளு–வர்.

`வித்–தும் இடல்–வேண்–டுங் க�ொல்லோ விருந்–த�ோம்பி மிச்–சில் மிசை–வான் புலம்.’ ச�ொர்க்–கம் செல்–வ–தற்கு எளி–தான வழி ஒன்–றி–ருக்–கி–றது. வந்த விருந்–தி–னரை உப–ச–ரித்து, வரும் விருந்–தி–னரை எதிர்– பார்த்து நாம் காத்–திரு – ப்–ப�ோம – ா–னால், வான–கத்–துத் தேவர்–கள் நம்மை விருந்–தின – –ராக ஏற்–பார்–கள். `செல்–வி–ருந் த�ோம்பி வரு–வி–ருந்து பார்த்–தி–ருப்–பான் நல்–வி–ருந்து வானத் தவர்க்–கு–!’ செல்–வ–மி–ருந்–தும் வறு–மை–யில் வாடு–கி–ற–வர்–கள் உண்டு என்–றால் வியப்–பாக இருக்–கி–ற–தா? அப்–ப–டிப்–பட்ட–வர்–கள் யார் எனக் கூறி நகைக்–கி–றார் வள்–ளு–வர். செல்–வந்–தர்–களி– லேயே வந்த விருந்–தி–னரை உப–ச–ரிக்–காத அறி–வி–லி–கள் தான் அத்–த–கை–ய–வர்–கள். `உடை–மை–யுள் இன்மை விருந்–த�ோம்–பல் ஓம்பா மடமை மட–வார்–கண் உண்டு.’ விருந்– த �ோம்– ப ல் என்– பதே ஒரு வேள்– வி – த ான். அந்த வேள்–வி–யால் விளை–யும் பய–னைப் பற்றி என்ன ச�ொல்–ல? அது வந்த விருந்–தி–ன–ரின் தகு–தியை – ப் ப�ொறுத்–தது. `இனைத்–து–ணைத் தென்–ப–த�ொன்றில்லை விருந்–தின் துணைத்–துணை வேள்–விப் பயன்.’ விருந்– தி – னரை உப– ச – ரி த்– த ல் என்ற வேள்– வி – யி ல் ஈடு– ப–டா–மல் தன் ப�ொரு–ளைக் காத்–தவ – ர் பின்–னர் அந்–தப் ப�ொரு– ளை–யும் இழந்து, பற்–றுக் க�ோடு இல்–லா–மல் ப�ோன�ோமே என வருந்–து–வர். `பரிந்–த�ோம்–பிப் பற்–றேற்–றேம் என்–பர் விருந்–த�ோம்பி வேள்வி தலைப்–படா தார்.’ அனிச்ச மலர் முகர்ந்து பார்த்–தாலே வாடி–விடு – ம். விருந்–தின – ர்– கள் அனிச்–சம் ப�ோன்–றவ – ர்–கள். முகம் வேறு–பட்டுப் பார்த்–தாலே ப�ோதும், தன்–மா–னமு – ள்ள விருந்–தின – ர் வாடி விடு–வார்–கள்.

22

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

`ம�ோப்–பக் குழை–யும் அனிச்–சம், முகந்–தி–ரிந்து ந�ோக்–கக் குழை–யும் விருந்து.’ இந்– த க் குற– ளு க்– கு ப் பரி– மே–ல–ழ–கர் ச�ொல்–லும் உரை மிக அழ– க ா– ன து. த�ொலை– வில் வரும்– ப�ோதே விருந்– தி– னரை வர– வே ற்– கி – ற�ோ ம் எனும் ப�ொரு–ளில் இன்–முக – ம் காட்ட வேண்–டும். அரு–கில் வந்–த–ப�ோது அவர்–கள் மனங்– கு–ளிர இன்–ச�ொல் ச�ொல்லி வர– வேற்க வேண்– டு ம். பின் அவர்– க ளுக்கு அன்– ப�ோ டு வி ரு ந் – து – ப – ச ா – ர ம் செய்ய வேண்–டும் என்–கிற – ார் அவர். (சேய்–மைக் கண் கண்–டுழி இன்– மு–கமு – ம், அது–பற்றி நண்–ணி–ய– வழி இன்– ச�ொ ல்– லு ம், அது– பற்றி உடன்–பட்ட வழி நன்று ஆற்–றலு – ம்...- பரி–மேல – ழ – க – ர்.) நம் ஆன்– மி – க ம் விருந்– து ப–சரி – த்–தலை உயர்ந்த நெறி–யா– கப் ப�ோற்–று–கி–றது. இதி–காச காலங்–களில் பெண்–கள் விருந்–தி– னர்–களுக்கு உண–வளி – த்து உப–ச– ரிப்–பதை – ப் பெரிய கட–மைய – ாக மேற்–க�ொண்டி – ரு – ந்–தார்–கள். சீதா–தேவி அச�ோ–க–வனத் – – தில் சிறைப்–பட்டி–ருந்–தப�ோ – து பல்–வேறு வகை–களில் ராம– னைக் குறித்– து க் கவ– ல ைப்– பட்டாள். அவற்–றில் முக்–கி–ய– மான ஒரு கவலை, விருந்–தின – ர் வந்– த ால் அவர்– க ளை உப– ச – ரிக்–கத் தான் இல்–லா–த–தால் ராம–பி–ரான் என்ன பாடு–ப–டு– வார�ோ என்–பது. கம்–ப–னின் காவிய வரி– க ள் சீதை– யி ன் உணர்வை அழ–கா–கப் பதிவு செய்–கின்–றன. `அருந்து மெல்–ல–டகு யாரிட அ ரு ந் – து மெ ன் ற ழு ங் – கு ம் விருந்து கண்–ட–ப�ோது என்–னு–றும�ோ என்று விம்–மும் மருந்–தும் உண்–டுக�ொ – ல் யான் க�ொண்ட ந�ோய்க்–கென்று

மயங்–கும் இருந்த மாநி– ல ம் செல்– ல – ரித்–தி–ட–வும் ஆண்–டெ–ழா–தாள். கண்– ண ன் விருந்– தி – ன – ன ாக வந்–த–ப�ோது அவன் பக்–தை– யான ஒரு– ப ெண் அவனை எப்– ப டி உப– ச – ரி த்– த ாள் என விளக்–கு–கி–றது மகா–பா–ர–தம்... கண்–ணன் பாண்–டவ – ர்–களின்

ப�ொருட்டா–கத் தூது சென்–றா–னே? `திரண்–ட–ம–ரர் த�ொழு–தேத்–தும் திரு–மால்

நின் செங்–கம – ல இரண்–டடி – ய – ால் மூவு–லகு – ம் இருள்–தீர

நடந்–தனையே – நடந்த அடி பஞ்–ச–வர்க்–குத் தூதாக நடந்–த–அடி மடங்–கல – ாய் மாறட்டாய் மாயம�ோ மருட்–கைத்–தே–!’ எனச் சிலப்–ப–தி–கா–ர–மும் பஞ்–ச–வர்க்–குத் தூதாக நடந்த பரந்–தா–மனை – ப் ப�ோற்–றுகி – ற – து. தூது சென்ற கண்–ணன் துரி–ய�ோ–த–னன் கூப்– பிட்டும் அவன் அரண்–ம–னைக்–குச் செல்– ல– வி ல்லை. ஏழை விது– ர ர் குடி– யி – ரு க்– கு ம் எளிய குடி–லுக்–குச் சென்–றான். பகட்டை மதிக்– க ா– ம ல் பக்– தி யை மதிப்– ப – வ ன் அல்– லவா பர–மன்! கண்– ண ன் சென்ற நேரம் விது– ர – ரி ன் மனைவி சுலபா குளித்–துக் க�ொண்–டி–ருந்– தாள். விது–ரர் வீட்டில் இல்லை. `எனக்–குப் பசிக்–கி–ற–து–!’ என்று கத–வைத் தட்டி–னான் கண்–ணன். மாயக் கண்–ணனி – ன் வேய்ங்–குழ – ல் குர–லைக் கேட்ட சுலபா, பாதிக் குளி–ய–லில் பர–ப–ரப்–ப�ோடு அவ–சர அவ–ச–ர–மாய் உடை உடுத்–திக் க�ொண்டு ஓட�ோடி வந்–தாள். வெண்–ணெய் உண்ட வாயால் மண்ணை உண்ட கண்– ண – னு க்– கு ப் பசிக்– கி – ற – த ா– மே ? உல–கமே அவன் வயிற்–றில் உள்–ளது என்–கிற – – ப�ோது, எதைக் க�ொடுத்து அவன் பசி–யைத்

தீர்ப்–பது – ? சமைத்–துக் க�ொடுக்–கக் கூட நேர– மில்–லை–யே? அலை–பாய்ந்–தது சுல–பா–வின் உள்–ளம். ஓடிப்–ப�ோய் வாழைப்–ப–ழக் குலையை எடுத்– து–வந்–தாள். பக்–திப் பர–வ–சம் மேலிட பழத்– தின் த�ோலை உரித்–தாள். பழத்–தைக் கீழே– ப�ோட்டுத் த�ோலைக் கண்–ண–னுக்–குத் தரத் த�ொடங்–கின – ாள்! பழம், த�ோல் இரண்–டுமே கண்–ண–னின் படைப்பு. தான் படைத்த படைப்– பி ல் அவ–னுக்கு வித்–தி–யா–சம் ஏது? ஆனந்–த–மா– கத் த�ோலைத் தின்–னத் த�ொடங்–கி–னான் கண்–ண–பி–ரான். அப்– ப�ோ து வீட்டுக்– கு ள் வந்த விது– ர ர் பதை– ப – தைத் – த ார். மனை– வி யை அதட்டி– விட்டு, கண்–ணனி – ன் செங்–கம – ல – க் கனி–வா–யில் அன்–ப�ோடு கனியை ஊட்டி–னார். `நீங்–கள் தரும் பழத்தை விட உங்–கள் மனைவி சுலபா தந்த த�ோல்–தான் அதி–கம் இனித்–த–து–!’ என்– றான் கண்– ண ன். சுல– ப ா– வி ன் விழி– க ளில் கண்–ணீர் பெரு–கி–யது. விருந்–துப – ச – ா–ரத்–தின் பெருமை தரப்–படு – ம் ப�ொரு–ளைப் ப�ொறுத்–த–தல்ல. தரு–கி–ற–வர் மனத்–தைப் ப�ொறுத்–தது. குசே–லர் தந்த அவ– லை– யு ம் ஏற்– ற – வ ன் அல்– ல வா கண்– ண ன்? (கண்–ணன் தன் உற்ற நண்–பன் குசே–லரு – க்–குக் கடி–தம் எழு–தி–யி–ருந்–தால் `உங்–கள் வரவை

CÁcóè‹ ªêò™ Þö‰î ݇&ªð‡ Ü¡ð˜èÀ‚° æ˜ ïŸªêŒF

CÁcóèˆF™

èŸèœ, CÁc˜ õ¼‹ °ö£J™ ê¬î ܬ승, Hó£v«ì† èóŠHJ™ i‚è‹, cKN¾, óˆî‚ ªè£FŠ¹, ݃Aô ñ¼‰¶èO¡ ð‚è M¬÷¾... ޡ‹ Hø è£óíƒè÷£™ °¬ø‰î Ü÷M«ô£ Ü™ô¶ º¿ Ü÷M«ô£ CÁcóè‹ ªêò™ Þö‰¶ M´î™, Þî¡ è£óíñ£è óˆîˆF™ ÎKò£ ñŸÁ‹ AKò£†®Q¡ àò˜‰¶ q«ñ£°«÷£H¡ ‰¶ M´î™, Þîù£™ èN¾c˜èœ ªõO«òø º®ò£ñ™ ºè‹ & ¬è, 裙 âù àì™ º¿õ¶‹ iƒ°î™, Í„² Mì CóñŠð´î™, ꣊H†ì àí¬õ õ£‰F â´ˆî™, Þîù£™ ìò£LC¬ú«ò£ Ü™ô¶ CÁcóè ñ£ŸÁ ÜÁ¬õ CA„¬ê¬ò«ò£ âF˜ªè£œ÷ «ï˜î™.

«ñŸè‡ì ð£FŠ¹èÀ‚° ÜÁ¬õ CA„¬ê, ìò£LCv, CÁcóè ñ£ŸÁ ÜÁ¬õ CA„¬ê ⶾ‹ Þ™ô£ñ™ «ý£I«ò£ðFJ™ CA„¬ê ÜO‚èŠð´Aø¶. ìò£LCv ªêŒ¶ ªè£‡®¼Šðõ˜èÀ‚°‹ Gõ£óí‹ à‡´. CÁcóè‹ ñ£ŸP‚ªè£‡ìH¡¹ Cô ñ£îƒèO«ô«ò£ Ü™ô¶ Cô õ¼ìƒèO«ô«ò£ ñ£ŸPò CÁcóè‹ ðòùŸÁŠ «ð£Œ ñÁð®»‹ ìò£LC¬ú ªî£ì¼‹ G¬ôJ«ô£, Ü™ô¶ ñÁð®»‹ «ñ½‹ å¼ CÁcóè‹ ñ£Ÿø «õ‡®ò G¬ôJ«ô£ àœ÷õ˜èÀ‚°‹ Gõ£óí‹ à‡´. CÁcóè‹ º¿õ¶‹ ªêòLö‰î ðô «ï£ò£Oè¬÷ °íŠð´ˆF ªõŸP è‡ì 40 ݇´ è£ô ÜÂðõ‹ õ£Œ‰î «ý£I«ò£ðF ñ¼ˆ¶õó£™ CA„¬ê ÜO‚èŠð´Aø¶.

MõóƒèÀ‚°

â‡.10, ªð¼ñ£œ ï‰îõù‹ ꉶ, (ñ¶¬ó è™ÖK ðv GÁˆî‹ êeð‹)

ì£‚ì˜ âv.͘ˆF ®.H.«è. ªñJ¡ «ó£´, ñ¶¬ó & 625 011. «ð£¡ : AOQ‚ : 0452 & 267 3417, ªê™ : 94431 67341 «õ¬ô «ïó‹ : 裬ô 10.00 ºî™ 1.00 õ¬ó; ñ£¬ô 7.00 ºî™ 9.00 õ¬ó. (ë£JÁ M´º¬ø) «ý£I«ò£ðF AOQ‚

அலை–பாய்ந்–தது சுல–பா–வின் உள்–ளம். ஓடிப்–ப�ோய் வாழைப்–ப–ழக் குலையை எடுத்–து–வந்–தாள். பக்–திப் பர–வ–சம் மேலிட பழத்–தின் த�ோலை உரித்–தாள். பழத்–தைக் கீழே–ப�ோட்டுத் த�ோலைக் கண்–ண–னுக்–குத் தரத் த�ொடங்–கி–னாள்! அவ– லு – ட ன் எதிர்– ப ார்க்– கி – றே ன்– ! ’ என்று எழு–தி–யி–ருப்–பா–ன�ோ!) துரி– ய�ோ – த – ன ன் சூழ்ச்– சி – ய ாக துர்– வ ா– ச – ரைப் பாண்–ட–வர்–களி–டம் அனுப்–பு–கி–றான். வேளை கெட்ட வேளை–யில் அவர் விருந்– தா– ளி – ய ா– க ப் ப�ோனால் பாஞ்– ச ா– லி – ய ால் உப–ச–ரிக்க இய–லாது, பாண்–ட–வர்–களை துர்– வா–சர் சபிப்–பார் என்–பது துரி–ய�ோ–த–ன–னின் வஞ்–சக எண்–ணம். திரெ–ள–பதி பெற்–றுள்ள அட்–சய பாத்–தி–ரம�ோ சாப்–பிட்டுக் கழு–விக் கவிழ்த்து வைத்–துவி – ட்டால் பின்–னர் அடுத்த வேளை வரை உணவு தராது. துர்–வா–சர் சீடர்– கள�ோடு தாம–த–மாக வந்து உணவு தயார் செய்–யு–மாறு ச�ொல்–லி–விட்டு நீரா–டச் சென்– றார். பாஞ்–சா–லி–யின் கண்–களில் கண்–ணீர். . அட்–ச ய பாத்– தி – ரத்–தைக் கழுவி வைத்– து–விட்டா–ளே? இனி நாளை தானே அது உணவு தரும்? என்ன செய்–வது – ? அவள் வழக்– கம்–ப�ோல் கண்–ண–னைப் பிரார்த்–தித்–தாள். அவளை எப்–ப�ோது – ம் ரட்–சிக்–கும் கண்–ணன், அப்–ப�ோது – ம் வந்–தான். தன் அன்–புக்–குப் பாத்– தி–ரம – ான திரெ–ளப – தி – யி – ன் அட்–சய பாத்–திர – த்– தில் ஒட்டி–யுள்ள ஒரே ஒரு கீரைத் துணுக்கை உண்டு பசி–யா–றி–னான். அகில உல– கி ல் அனை– வ ர் வயி– று ம் நிரம்– பி – வி ட்டது. பிட்டுக்கு மண் – சு – மந்த பர–மசி – வ – ன் பிரம்–படி பட்ட–ப�ோது, எல்–லார் முது– கி – லு ம் அடி விழுந்– த – தே ? அது– ப�ோ ல் கண்–ணக் கட–வுள் கீரை உண்–ட–தும், அனை– வர் வயி–றும் இனிச் சாப்–பிட முடி–யா–மல் நிறைந்–து–விட்டது. துர்–வா–சர் தன் வயிறு முட்ட முட்ட நிறைந்–துள்–ளதை உணர்ந்து கார–ணம – றி – ய – ா–மல் திகைத்–தார். சபிக்க வந்த அவர், சாப்–பாடு வேண்–டாம் எனக் கூறிப் பாண்–டவ – ர்–களை மன–மார வாழ்த்–திவி – ட்டுச் சென்–றார் என்–கி–றது பார–தம். `பவதி பிட்–சாம் தேஹி’ என வாயி–லில் வந்து நிற்–கி–றது ஆதி–சங்–க–ரக் குழந்தை. அந்த ஏழைப் பெண்– ம ணி என்ன செய்– வ ாள் பாவம்? சங்–க–ரன் கையில் உள்ள பிட்–சா– பாத்–தி–ரத்–தில் இட ஒரு மணி அரிசி கூட இல்–லத்–தில் இல்–லை–யே? நேற்று ஏகா–தசி. இன்று துவா–தசி. ஏகா–தசி

24

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

விர–தத்தை முறித்து துவா–தசி அன்று சாப்– பி–டு–வ–தற்–காக ஒரே ஒரு வாடிய நெல்–லிக் கனியை மாடப் பிறை–யில் வைத்–து–விட்டுப் ப�ோயி–ருக்–கி–றார் அவள் கண–வர். நெல்–லிக்–கனி – யை – ப் பார்த்த அவள் விரக்– தி–யு–டன் நகைத்–துக் க�ொள்–கி–றாள். எல்லா நாளும் பட்டினி கிடக்–கும் அவர்–களுக்–குத் தனியே ஏது ஏகா–தசி – ? இந்த உலர்ந்த நெல்–லிக்– க–னியை – யா அந்த உத்–தம – ம – ான பிள்–ளைக்–குக் க�ொடுப்–ப–து? ஆனால், என்ன செய்–வேன்? என்–னி–டம் அந்த தெய்–வீ–கக் குழந்–தைக்–குத் தர வேறு எது–வுமே இல்–லை–யே? கூச்–சத்– து– ட ன் அந்த நெல்– லி க்– க – னி யை சங்– க – ர ன் பாத்–தி–ரத்–தில் ப�ோட்டு–விட்டுக் கண்–ணீர் மல்க உள்ளே ஓடு–கி–றாள் அவள். சங்–கர – ன் கனி–யையே கனி–வ�ோடு பார்க்– கி–றான். அவன் இன்–னும் துற–விய – ா–கவி – ல்லை. ஆனால், துறவு பூணு–வத – ற்–கும் முன்–பா–கவே அவ–னிட – ம் கரு–ணை–யூற்று ப�ொங்–குகி – ற – து. `தாயே மகா–லட்–சு–மி! எந்த முன்–வி–னை– யால் இவ–ளுக்கு இந்த வறுமை வந்–தத�ோ அறி–யேன். அத–னால் என்–ன? இப்–ப�ோது தன்–னி–டம் இருந்த ஒரே நெல்–லிக்–க–னியை எனக்–குப் ப�ோட்டு–விட்டா–ளே? அவ–ளின் அள– வ ற்ற பக்தி, அவ– ளி ன் முன்– வி னை அத்–தனை – யை – யு – ம் அடித்–துச் சென்–றுவி – ட – ா–தா? அவள் இல்–லத்தி – ல் செல்–வத்–தைக் க�ொண்டு க�ொட்டு–வதி – ல் உனக்கு ஏன் இன்–னும் தாயே தயக்–கம்–?’ `அங்–கம் ஹரே புள–க–பூ–ஷண மாச்–ர–யந்தி, பிருங்–காங்–கனே – வ முகு–லா–பர– ண – ம் தமா–லம்–!’ என்று சங்–க–ரன் பாடப்–பாட தேவி மகா– லட்–சு–மி–யின் உள்–ளம் பாகாய் உரு–கு–கி–றது. அந்த எழைப் பெண்–மணி – யி – ன் தூய்–மைய – ான அன்–பு–தான் உள்–ளங்கை நெல்–லிக்–க–னி–யாய் விளங்–கி–விட்ட–தே? அந்த ஏழை–யின் குடிசை வீட்டில் கூரை– யைப் பிய்த்–துக் க�ொண்டு க�ொட்டு–கி–றது ப�ொன்–மழை. ஒரு வாடிய நெல்–லிக்–கனி – க்–குப் பதி–லாக பல்–லா–யிர – ம் தங்க நெல்–லிக்–கனி – க – ள் இல்–லத்தி – ன் கூட–மெல்–லாம் நிறை–கின்–றன. இந்த அற்–புதத் – தை – ச் சாத்–திய – ம – ாக்–கிய – து ஆதி–சங்–கர – ர் ஆதி–யில் அரு–ளிய கன–கத – ாரா ஸ்தோத்– தி – ர ம் என்– கி ற பக்– தி ப் பனு– வ ல். கன–கம் என்–றால் ப�ொன். தாரை என்–றால் மழை. துற–வற – ம் பூணு–வத – ற்–கும் முன்–னால் ஆதி– சங்–கர – ர் த�ொடக்–கத்–தில் அரு–ளிய கவிதை இது. அவர் நிகழ்த்–திய முதல் அற்–புத – ம் இது–தான். `நல்–வி–ருந்து ஓம்–பு–வான் இல்–லத்–தில் முக–ன –மர்ந்து செய்–யாள் உறை–யும்,’ - விருந்–தினரை – உப–சரி – ப்–பவ – ர் வீட்டில் லட்– சுமி வாசம் செய்–வாள்–!’ என்று அறு–தியி – ட்டுச் ச�ொல்–கிற – தே வள்–ளுவ – ம்? வள்–ளுவ – ரி – ன் வாக்கு ப�ொய்க்–காது என்–பதைத் – த – ானே ஆதி–சங்–கர – ர் நிகழ்த்–திய அற்–புத – ம் உணர்த்–துகி – ற – து – ?

(குறள் உரைக்–கும்)

எந்–தெந்த க�ோயி–லில் என்–னென்ன

பிர–சா–தங்கள்?

சந்திரலேகா

இந்த இத–ழிலும் சில க�ோயில்–களில் வழங்–கப்–ப–டும் ராமமூர்த்தி பிர–சா–தங்க–ளைப் பார்க்–க–லாம். > கு ற ் றா ல ம் கு ற ் றா ல ந ா த ரு க் கு ம் , > எர்– ண ா– கு – ள ம் கூத்– த ாட்டுக்– கு – ள ம் அம்பிகை குழல்வாய்மொழி அம்மைக்கும் நெல்– லி க்– க ாட்டு பக– வ தி ஆல– ய த்– தி ல் நாள்தோறும் சுக்கு, மிளகு சேர்த்த மருந்து பிர–சா–த–மாக வழங்–கப்–ப–டு–கி–றது. கஷாயம் படைக்கப்படுகிறது. அருவியால், விசே–ஷம – ாக நவ–ராத்திரி நாட்–களில் தங்–கம் இரு–வரு – க்–கும் தலைவலியும் ஜலத�ோஷமும் கலந்–தும் வழங்–கப்–ப–டு–கி–ற–தாம்! வராமல் இருக்கவே இந்த ஏற்பாடு! > திருச்சி வெக்–கா–ளி–யம்–மன் க�ோயி–லுக்கு > முழு உளுந்தை ஊறவைத்து பச்சரிசி முந்–தைய பஸ் ஸ்டாப்–பில் உள்ள ஜெய மாவுடன் மிளகு, சீரகம் சேர்த்து நெய் காளி– க ாம்– ப ாள் க�ோயி– லி ல் வெள்– ளி – ஊற்றித் தயாரிக்கப்படும் த�ோசை, மதுரை த�ோ–றும் ராகு–கா–லத்–தில் துர்க்–கைக்கு அழகர் க�ோயிலின் பிரதான பிரசாதம். இஞ்–சிச் சாறும், தேனும் கலந்து அபி– ஷே–கம் செய்து, பிர–சா–த–மாக வழங்–கு– > திருநெல்வேலி பூமாதேவி அம்மன் கி–றார்–கள். இத–னைக் குழந்–தையி – ன் நாவில் ஆ ல ய த் தி ல் த மி ழ் ம ா த க் க ட ை சி தட–வி–னால், வாய் பேசாத குழந்–தை–யும் வெள் ளி ய ன் று கூ ட ்டா ஞ ்சோ று ம் சில நாட்–களில் பேசத் துவங்கிவிடும். சர்க்கரைப் ப�ொங்கலும் நிவேதனம் செய்வர். துவரம்பருப்பு, அரிசி, காய்கறிகள் > உறை– யூ ர் கம– ல – வ ல்லி சமேத அழ– கி ய எல்லாம் சேர்த்து தேங்காய் அரைத்து ம ண – வ ா – ள ர் ஆ ல – ய த் – தி ல் கு ங் – கு ம ப�ோட் டு த ய ா ரி க்கப்ப டு வ து த ா ன் பிர–சா–தத்–திற்–குப் பதில் சந்–த–ன– பி–ர–சா– கூட்டாஞ்சோறு. தமே தரப்–ப–டு–கி–றது. இதை உட்–க�ொள்–ள– லாம். மேலும் நிவே–தன – ங்–களில் காரத்–திற்– > சிதம்பரம் நடராஜப் பெருமானுக்கு காக மிள–காய்– வற்–றல் சேர்க்–கப்–பட – ா–மல் கிச்சடி சம்பா சாதமும் சிதம்பரம் மிள–கு –சேர்க்–கப்–ப–டு–கி–றது. க�ொத்சும் சிறப்பான நிவேதனங்கள்.

இனி இல்–லத்–தில் தயா–ரிக்–கக்–கூ–டிய பிர–சா–தங்–க–ளைப் பார்க்–க–லாம்:

அகத்–திக்–கீரை வடை

என்–னென்ன தேவை? அகத்–திக்–கீரை ப�ொடி–யாக நறுக்–கி–யது - 1 கட்டு (சிறு கட்டு), கட–லைப்–ப–ருப்பு - 200 கிராம், காய்ந்த மிள–காய் - 4-6, ச�ோம்பு - 1 டீஸ்–பூன், வெங்–கா–யம் ப�ொடித்–தது - 1, இஞ்–சித் துரு–வல் - ½ டீஸ்–பூன், மல்லி, கறி–வேப்–பிலை - சிறிது, துரு–விய தேங்–காய் - ¼ கப், சர்க்–கரை - 1 சிட்டிகை, உப்பு மற்–றும் எண்–ணெய் - தேவைக்–கேற்ப. எப்–ப–டிச் செய்–வ–து? கட–லைப்–ப–ருப்பை ஊற வைத்து காய்ந்த மிள– காய் சேர்த்து கர– க – ர ப்– பா க அரைக்– க – வு ம். பின் இத–னு–டன் ச�ோம்பு, வெங்–கா–யம், ப�ொடித்த அகத்– திக்–கீரை, உப்பு, தேங்–காய், இஞ்சி, மல்லி, கறி–வேப்– பிலை, சர்க்–கரை சேர்த்து கலந்து வடை–க–ளாக தட்டி காயும் எண்–ணெ–யில் ப�ொரித்–தெ–டுக்–க–வும். குறிப்பு: கர–க–ரப்–பாக ருசி–யாக இருக்–கும். அகத்–திக்– கீ–ரை–யில் சிறு கசப்பு இருப்–பதா – ல் சர்க்–கரை சேர்த்து தயா–ரிக்–கலா – ம்; மசா–லாக்–கள் சேர்த்–தும் செய்து பரி–மா–ற–லாம். அகத்–திக்–கீரை சரு–மத்தை பள–ப–ளப்–பாக்–கும். ðô¡

25

1-15 ஜூலை 2015

மணத்–தக்–காளி குழம்பு

என்–னென்ன தேவை? மணத்–தக்–காளி வற்–றல் பதப்–ப–டுத்–தி–யது - 1/2 கப், தனியா தூள் - 1 டீஸ்–பூன், மிள–காய் தூள் - 1 டீஸ்–பூன், சாம்–பார் தூள் - 1/2 டீஸ்–பூன், மஞ்–சள் தூள் - சிறிது, புளி (கெட்டி–யாக கரைத்–தது) - 1/2 கப், எண்–ணெய், உப்பு தேவைக்கு, கடுகு, கறி–வேப்–பிலை - தாளிப்–ப–தற்கு. எப்–ப–டிச் செய்–வ–து? எண்–ணெயை காய வைத்து, பதப்–ப–டுத்–திய மணத்– தக்–காளி வற்–றலை வறுத்து எடுத்து வைத்–துக் க�ொள்– ள– வும். அதே எண்–ணெ–யில் கடுகு, கறி–வே ப்–பிலை தாளித்து அதில் புளி தண்–ணீர், மற்ற தூள்–கள் யாவற்– றை–யும் சேர்த்து க�ொதிக்க விட–வும். உப்பு தேவைக்கு சேர்க்–கவு – ம். இது க�ொதித்து வரும் ப�ோது மணத்–தக்–காளி வற்–றலை சேர்த்து க�ொதிக்க விட்டு இறக்கி சூடான சாதத்–து–டன் சிறிது நெய் சேர்த்து பரி–மா–ற–வும். வடாம், அப்– ப – ள ம், பருப்பு துவை– ய ல் ப�ோன்– ற வை சுவை– ய ான சைட் டிஷ். மணத்–தக்–காளி வயிற்–றுக்கு நல்–லது.

குதி– ரை–வாலி (சிறு தானி–யம்) தயிர் சாதம்

பாரம்– ப – ரி ய உண– வு – க ளில் முக்– கி – ய – ம ாக சிறு– தா – னி – ய ங்– க ள் இடம் பிடித்– தி – ரு ந்– ததை இப்– ப�ோது உண–ருகி – ற�ோ – ம். வெயில் க – ா–லத்–தில் உட–லுக்–குக் குளிர்ச்–சியை – த் தரக்–கூடி – ய – வை இந்த சிறு தானி–யங்–கள். என்–னென்ன தேவை? குதி–ரை–வாலி அரிசி - ¼ கில�ோ, வெண்–ணெய் 25 கிராம், பால் - 50 மி.லி, புளிப்பு இல்–லாத தயிர் - 25 மி.லி. தாளிப்– ப – தற் கு: கடுகு, உளுந்து, கறி– வே ப்– பி லை, பச்–சை–மி–ள–காய், காய்ந்த மிள–காய், பெருங்–கா–யத்– தூள் - சிறிது, உப்பு - தேவைக்–கேற்ப. எப்–ப–டிச் செய்–வ–து? குதி–ரை–வாலி அரி–சியை நன்–றாக கழுவி 1க்கு 6பங்கு நீர் சேர்த்து வெண்–ணெய், பால், உப்பு சேர்த்து வேக– வி–டவு – ம். பின் இறக்கி சிறிது ஆறி–யது – ம் தயிர் சேர்த்து கலந்து தாளிக்க க�ொடுத்–ததை தாளித்து கலந்து பரி–மா–ற– வும். இந்த குதி–ரை–வாலி தயிர்–சாத – ம் மண–மாக இருக்–கும். குறிப்பு: இந்த குதி–ரை–வாலி தயிர் சாதத்–திற்கு சாம்–பார் வெங்–கா–யம், ம�ோர் மிள–காய் நல்ல சைட்டிஷ்.

க�ொள்ளு துவை–யல்

என்–னென்ன தேவை? க�ொள்ளு - 1/2 கப், பூண்டு பல் - 4, மிளகு - 1 டீஸ்–பூன், காய்ந்த மிள–காய் - 2 அல்–லது தேவைக்கு, புளி - எலு–மிச்சை அளவு, உப்பு - தேவைக்கு, தேங்–காய் துரு–வல் - 1/2 கப். எப்–ப–டிச் செய்–வ–து? க�ொள்ளு, மிளகு, மிள–காயை வெறும் கடா–யில் வறுத்– துக் க�ொள்–ள–வும். தேங்–காயை தனி–யாக சிவக்க வறுக்–க– வும். இப்–ப�ோது அனைத்–தை–யும் சேர்த்து கலந்து இத்–து– டன் புளி, உப்பு, பூண்டு சேர்த்து கர–க–ரப்–பாக அரைத்து துவை–ய–லாக பரி–மா–ற–வும். குறிப்பு : 1. க�ொள்ளு உடம்பை சூடு ஆக்–கும். 2. க�ொழுப்– புச்–சத்தை குறைக்–கும். 3. சளி, தும்–மல், குளு–மை–யைச் சரி செய்–யும். 4. க�ொள்ளு ரசம், க�ொள்ளு சூப் மழை–க்–கா–லத்– தில் செய்–ய–லாம். 5. க�ொள்ளு வறுத்து அரைத்து குழம்பு செய்–யலா – ம். 6. பருப்பு சாதம், தயிர் சாதத்–திற்கு இந்த துவை–யல் நன்–றாக இருக்–கும்.

26

த�ொகுப்பு: ஆர்.வைதேகி ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

ÜŸ¹î Ý¡Iè ªõOf´èœ

ðFŠðè‹

Ý¡«ø£˜ àF˜ˆî Ý¡Iè ºˆ¶èœ Hó¹êƒè˜

¹è›I‚è ªê£Ÿªð£N¾èO¡ ²¬õò£ù ê£ó‹! «è†è£ñ™ M†ì ÞõŸ¬ø ð®Šð«î å¼ õó‹!

-Ï.

125

IQ«ò„ê˜ ñè£ð£óî‹ ®.M.ó£î£A¼wí¡ è£Mò ñ£‰î˜èO¡ ñèˆî£ù ÞFè£ê‹ ºî™º¬øò£è ÞŠ«ð£¶... âOò ï¬ìJ™... ÞQò îIN™...

«ò£A 󣋲óˆ°ñ£˜

â‹.â¡.ÿGõ£ê¡

ð£.².óñí¡

150

胬è ïFˆ bóˆ-F™ Hø‰¶ ܼ-¬í-J™ åO˜‰î ÜŸ-¹î ë£Q-J¡ ¹Qî êK-î‹

ê£J

-Ï.

125

¬õíõ îôƒ-èO™ ݇´-«î£-Á‹ CøŠ-ð£è ï¬ì-ªð-Á‹ ð™-«õÁ Mö£‚-è-¬÷Š ðŸ-P-»‹ ÜõŸ-P¡ ñèˆ-¶-õˆ-¬î-»‹ -ð-K-òˆ-¬î-»‹ ²õ£-óv-ò-ñ£-è„ ªê£™-½‹ Ë™.

Hø‰î «è£J™èœ «è.H Mˆò£îó¡

M«ù£ˆ ªèŒ‚õ£† ðóõê ï¬ìJ™ oó® ð£ð£M¡ ÜŸ¹î õóô£Á

-Ï.

200

cƒèœ Hø‰î «îF â¡ù? àƒèœ õ£›M™ â™ô£‹ ªðø õíƒè «õ‡®ò¶ ò£¬ó-?

ð£.².óñí¡

100

F¼õ‡í£ñ¬ô AKõôˆF¡ Ý¡Iè M÷‚è‹... õNº¬øèœ... ñ舶õ‹... êèôº‹ ªê£™½‹ ðóõê Ë™!

-Ï.

160

܈Kñ¬ô ò£ˆF¬ó

AKõô‹ -Ï.

200

ªð¼ñ£œ «è£J™èO™ ªð¼¬ñ I° Mö£‚èœ

õ£›‚¬è»‹ àð«î꺋

-Ï.

-Ï.

ºˆî£ôƒ°P„C è£ñó£²

-Ï.

160

܈K ñèKS»‹ ÜèˆFò ñ£ºQõ¼‹ õ£ê‹¹K‰î ܈K ñ¬ô‚° ò£ˆF¬ó ªê™õ¶ õ£›¬õ«ò ñ£ŸPò¬ñ‚°‹. ܃° âŠð®„ ªê™õ¶?

¹ˆîè MŸð¬ùò£÷˜èœ / ºèõ˜èOìI¼‰¶ ݘì˜èœ õó«õŸèŠð´A¡øù. ªî£ì˜¹‚°: 7299027361 HóFèÀ‚°: ªê¡¬ù :7299027361 «è£¬õ: 9840981884 «êô‹: 9840961944 ñ¶¬ó: 9940102427 ÅKò¡ ðFŠðè‹, 229, è„«êK «ó£´, ñJô£ŠÌ˜, F¼„C: 9840931490 ªï™¬ô: 7598032797 «õÖ˜: 9840932768 ¹¶„«êK: 9841603335 ï£è˜«è£M™:9840961978 ªê¡¬ù&4. «ð£¡: 044 42209191 Extn: 21125 Email: kalbooks@dinakaran.com ªðƒèÙ¼:9844252106 º‹¬ð: 9987477745 ªì™L: 9818325902 Fùèó¡ ܽõôèƒèO½‹, àƒèœ ð°FJ™ àœ÷ Fùèó¡ ñŸÁ‹ °ƒ°ñ‹ ºèõ˜èO캋, GÎv ñ£˜†, ¹ˆîè‚ è¬ìèO½‹ A¬ì‚°‹ HóF «õ‡´«õ£˜ ªî£ì˜¹ªè£œ÷:

¹ˆîèƒè¬÷Š ðF¾ˆ îð£™/ÃKò˜ Íô‹ ªðø, ¹ˆîè M¬ô»ì¡ å¼ ¹ˆîè‹ â¡ø£™ Ï.20&‹, Ã´î™ ¹ˆîè‹ åšªõ£¡Á‚°‹ Ï.10&‹ «ê˜ˆ¶ KAL Publications â¡ø ªðò¼‚° ®ñ£‡† ®ó£çŠ† Ü™ô¶ ñEò£˜ì˜ õ£Jô£è «ñô£÷˜, ÅKò¡ ðFŠðè‹, Fùèó¡, 229, è„«êK «ó£´, ñJô£ŠÌ˜, ªê¡¬ù&600004 â¡ø ºèõK‚° ÜŠð¾‹.

ð‚-Fˆ îI› 51

திரு–மாலே, உன்னை நினைத்–தாலே

தடை–கள் வில–கும்!

மு

த–லா–ம–வர் பெயர், ப�ொய்–கை–யாழ்– வார். காஞ்–சி–யில் பிறந்–த–வர். இரண்–டா–ம–வர் பெயர், பூதத்–தாழ்–வார். மாமல்–ல–பு–ரத்–தில் பிறந்–த–வர்.

28

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

மூன்– ற ா– ம – வ ர் பெயர், பேயாழ்– வ ார். மயி–லை–யில் பிறந்–த–வர். மூவ– ரு க்– கு ம் ஒற்– று மை - திரு– ம ா– லி ன் புக– ழ ைப் பாடி– ய – வ ர்– க ள், வெவ்– வே று

ஊர்–களுக்–குச் சென்று இறை–வனி – ன் பெரு–மையை – ச் ச�ொல்லி மகிழ்ந்–த–வர்–கள். இவர்–கள் மூவ–ரும், ஒரு–நாள் திருக்–க�ோ–யி–லூர் சென்–றி– ருந்–தார்–கள். அங்கே அன்–றைக்கு நல்ல மழை. ப�ொய்–கை–யாழ்–வார் ஓர் ஆசி–ரம – த்–துக்–குச் சென்–றார். ஒரு சிறு அறை–யில் ஒதுங்–கின – ார். மழை த�ொடர்ந்து பெய்–தத – ால், அங்–கேயே படுத்–துக்–க�ொண்–டார். பின்–னர் அங்கே பூதத்–தாழ்–வார் வந்–தார். மழைக்கு ஒதுங்க இடம் கேட்டார். படுத்–திரு – ந்த ப�ொய்–கை–யாழ்–வார் அமர்ந்–துக�ொ – ண்–டார். அருகே பூதத்–தாழ்–வா–ரும் அமர்ந்–தார். பின்–னர் அங்கே பேயாழ்–வார் வந்–தார். மழைக்கு ஒதுங்க இடம் கேட்டார். அமர்ந்–திரு – ந்த ப�ொய்–கை–யாழ்–வா–ரும் பூதத்–தாழ்–வா–ரும் எழுந்–துக�ொ – ண்–டார்–கள். அருகே பேயாழ்–வா–ரும் நின்–றார். அந்–தச் சிறிய அறை–யில், இப்–ப�ோது அவர்–கள் மூவ– ரும் மழைக்கு ஒதுங்கி நின்–றி–ருந்–தார்–கள். அவர்–களு–டன் இன்–ன�ொ–ரு–வ–ரும் இருப்–ப–து–ப�ோல் உணர்ந்–தார்–கள். யார் அவர்? எப்–ப–டிக் கண்–ட–றி–வ–து? ‘விளக்–கேற்–றிப் பார்க்–க–லாம்’ என்–றார் ப�ொய்–கை–யாழ்– வார். அவரே முதல் விளக்–கைப் பாட–லா–கத் தந்–தார்: வையம் தகளியா, வார்–க–டலே நெய்–யாக, வெய்ய கதி–ர�ோன் விளக்–காக, செய்ய சுடர் ஆழி–யான் அடிக்கே சூட்டி–னேன் ச�ொல் மாலை இடர் ஆழி நீங்–கு–கவே என்–று! இந்த உல–கமே ஒரு பெரிய விளக்–காக, அதில் உள்ள கடலே நெய்–யாக, வெப்–பம் நிறைந்த சூரி–யனே விளக்–கா–கச் செய்து, இறை–வ–னின் திரு–வ–டிக்–குச் ச�ொற்–க–ளால் மாலை சூட்டி–னேன். அவன் என் துன்–பக் கடலை நீக்கி அருள் செய்–வான்! அடுத்து, பூதத்–தாழ்–வார் ஒரு விளக்–கைப் பாடி–னார்: அன்பே தகளியா, ஆர்–வமே நெய்யா, இன்பு உருகு சிந்தை இடு–தி–ரியா, என்பு உருகி ஞானச்–சு–டர் விளக்கு ஏற்–றின – ேன் நார–ணர்க்கு ஞானத் தமிழ்–பு–ரிந்த நான். என்–னுடை – ய அன்பே விளக்–காக, இறை–வன்–மீது உள்ள ஆர்–வமே நெய்–யாக, அவனை எண்ணி உரு–கும் சிந்–த–னை– களே திரி–யா–கச் செய்து, உடல் உருக ஒரு ஞான விளக்கு ஏற்–றி–வைத்–தேன், சிறந்த தமி–ழால் அந்த நார–ண–னைப் ப�ோற்–றி–னேன். இப்–ப�ோது, பேயாழ்–வார் பாடி–னார்: திருக்–கண்–டேன், ப�ொன்–மேனி கண்–டேன், திக–ழும் அருக்–கன் அணி–நி–ற–மும் கண்–டேன், செருக்–கி–ள–ரும் ப�ொன்–ஆழி கண்–டேன், புரி–சங்–கம் கைக்–கண்–டேன், என் ஆழி–வண்–ணன்–பால் இன்று கடல்–வண்–ண–னான எம்–பெ–ரு–மா–னைக் கண்–டேன், பிராட்டி–யான திரு–மக – ளை – க் கண்–டேன், அவ–னது அழ–கிய திரு–மே–னி–யைக் கண்–டேன், சூரி–யன்–ப�ோல் திக–ழும் சிறப்– பைக் கண்–டேன், அவ–னுடை – ய திருக்–கை–களை – க் கண்–டேன், ப�ோரில் வீரம் காட்டும் சக்–ரா–யு–தம், வலம்–பு–ரிச் சங்–கைக் கண்–டேன். இன்று நான் கண்ட திருக்–காட்–சி–கள் இவை! திருக்–க�ோயி – லூ – ரி – ல் ப�ொய்–கை–யாழ்–வா–ரும் பூதத்–தாழ்–வா–ரும் பேயாழ்–வா–ரும் இறை–வனை – க் கண்டு மகிழ்ந்து பாடிய பாடல்– கள் ‘திரு–வந்–தா–தி’ என அழைக்–கப்–படு – கி – ன்–றன. எளிய ம�ொழி–யில் இறை–வனை இனி–மைய – ா–கப் பாடிய இம்–மூவ – ரை ‘முத–லாழ்–வார்– கள்’ என்று வணங்–கிப் ப�ோற்–றுகி – ற – து வைணவ மரபு.

அன்னை வயிற்– றி ல் இருக்– கு ம்– ப �ோதே அரங்– கனை வணங்– க த் த�ொடங்– கி – வி – ட – வேண்–டும் என்–கி–றார் ப�ொய்–கை–யாழ்–வார்: ஒன்–றும் மறந்–தறி – யே – ன், ஓத–நீர் வண்–ணனை – ந – ான் இன்று மறப்–பன�ோ ஏழை–காள்? அன்று கரு–வ–ரங்–கத்–துள் கிடந்து கைத�ொ–ழு–தேன்,

கண்–டேன், திரு–வ–ரங்க மேயான் திசை இந்–தப் பூமி–யில் பிறக்க நேரும்–ப�ோது, க ரு ப் – பை – யி – னு ள் வ சி க் – கு ம் – ப �ொ – ழு தே திரு–வ–ரங்–கத்–தில் எழுந்–த–ரு–ளி–யி–ருக்–கும் எம்– பெ–ரு–மானை ந�ோக்–கிக் கை த�ொழு–தேன், அவனை இன்று நான் மறந்–து–வி–டுவே – –னா? மறக்–கம – ாட்டேன். என்–றைக்–கும் அவ–னையே எண்–ணி–யி–ருப்–பேன்! திரு–மா–லின் மூன்று அவ–தா–ரங்–களை ஒரே பாட்டில் வைத்–துச் ச�ொல்–கி–றார் பூதத்– தாழ்–வார்: க�ொண்–டது உல–கம் குற–ளு–ரு–வாய்,

க�ோள–ரி–யாய் ஒண்–தி–ற–ல�ோன் மார்–வத்து உகிர்–வைத்–தது,

உண்–ட–து–வும் தான்–கட – ந்த ஏழு–உலகே – , தாம–ரைக்–கண் மால்

ஒரு–நாள் வான்–க–டந்–தான் செய்த வழக்கு விண்–ணையு – ம் விஞ்–சும் அளவு பெருமை க�ொண்ட தாம–ரைக்–கண் திரு–மால் செய்த செயல்– க ள் என்– னென்ன தெரி– யு – ம ா? வாம– ன – ன ாக வந்து உலகை அளந்து பெற்– றான், நர–சிம்ம உரு–வெடு – த்து இர–ணிய – னி – ன் மார்–பில் நகம் வைத்–துக் கிழித்–தான், தான் பெற்–றுக்–க�ொண்ட ஏழு உல– கங்–க–ளை–யும் பிர–ள–யத்–தின்– ப�ோது உண்டு, தன் வயிற்–றில் வைத்–துக் காத்–தான்! பாற்– க – ட – லி ல் பள்– ளி – க�ொ ள் – ளு ம் இ றை – வ ன் பக்– த ர்– க ளின் உள்– ள த்– தி – லும் தங்கி அருள்– வ ான் என்–கி–றார் பேயாழ்–வார்: பணிந்– து – ய ர்ந்த ப�ௌவப் படு–திரை – –கள் ம�ோத, பணிந்த பணி–ம–ணி–க–ளாலே அணிந்து, அங்கு அனந்– த ன் அணைக்– கி – ட க்– கும் அம்–மான், அடி–யேன் மனம்– த ன் அணைக்– கி – ட க்– கும் வந்து அ லை – க ள் மே லு ம் கீழும் ம�ோத, மணி– க ள் நி றைந்த த லை – யை த் தாழ்த்தி இறை– வ – னு க்– கு ப் ப டு க்கை அ மை த் – து த் தரு– கி ற ஆதி– சே – ஷ ன்– மீ து

30

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

பள்– ளி – க�ொ ள்– கி – ற – வ ன் திரு– ம ால். என் மனத்–தி–லும் அவன் வந்து தங்–கு–கி–றான்! இறை–வ–னின் தன்மை எப்–ப–டிப்–பட்டது என்று விவ–ரிக்–கி–றார் ப�ொய்–கை–யாழ்–வார்: தமர் உகந்–தது எவ்–வு–ருவ – ம், அவ்–வு–ரு–வம்

தானே, தமர் உகந்–தது எப்–பேர், மற்று அப்–பேர்,

தமர் உகந்து எவ்–வண்–ணம் சிந்–தித்து இமை–யாது இருப்–பரே, அவ்–வண்–ணம் ஆழி–யா–னாம் எம்– ப ெ– ரு – ம ா– னை ப் பக்– த ர்– க ள் எந்த உரு–வில் காண விரும்–பு–கி–றார்–கள�ோ, அந்த உரு– வி ல் அவன் திகழ்– கி – ற ான். பக்– த ர்– க ள் எந்–தப் பெயர் ச�ொல்லி அவனை அழைக்க விரும்– பு – கி – ற ார்– கள�ோ , அந்– த ப் பெயரே அவ–னுக்கு விருப்–பம். பக்–தர்–கள் எந்–தவி – த – ம – ாக அவ–னைச் சிந்–தித்–துப் ப�ோற்–றுகி – ற – ார்–கள�ோ, அந்–தவி – த – ம – ா–கவே அவன் எழுந்–தரு – ளு – கி – ற – ான். திரு– ம ா– லி ன் பெய– ரை ச் ச�ொல்– வ து கடமை என்–கி–றார் பூதத்–தாழ்–வார்: திரு–மங்கை நின்–றரு – ளு – ம் தெய்–வம் நாவாழ்த்–தும் கரு–மம் கடைப்–பிடி – மி – ன் கண்–டீர், உரி–மைய – ால் ஏத்–தின�ோ – ம் பாதம் இருந்–தட – க்கை எந்–தைபே – ர் நாற்–றி–சை–யும், கேட்டீரே நாம்? திரு–ம–களை மார்–பில் தாங்–கிய தெய்–வ– மா– கி ய திரு– ம ாலை நாவி– ன ால் வாழ்த்– து – கின்ற பணி–யைத் த�ொடர்ந்து செய்–வ�ோம், உரி– மை – யு – ட ன் அவ– னு – டை ய பாதங்–க–ளைத் த�ொழு–வ�ோம், நீண்ட திருக்–கை–களை – யு – டை – ய இறை–வனி – ன் பெய–ரைப் பாடு– வ�ோம், நான்கு திசை–களி–லும் அவன் பெயர் ஒலிக்–கட்டும். இறை–வன் பல அவ–தா–ரங்– களில் செய்த லீலை– க – ளை க் குறிப்– பி ட்டு நெகிழ்– கி – ற ார் பேயாழ்–வார்: நீயன்றே நீரேற்று உல–கம்

அடி–ய–ளந்–தாய்! நீயன்றே நின்று நிரை–மேய்த்–

தாய்! நீயன்றே மாவாய் உரம் பிளந்து, மாம–ரு

தி – –னூ–டுப�ோ – ய் தேவா–சுர– ம் ப�ொரு–தாய் செற்–று! பெரு– ம ானே, மகா– ப – லி – யி– ட ம் உல– க த்– தை ப் பெற்று அ த னை அ ள ந் – த – வ ன் நீ ய ல் – ல – வ ா ! க ண் – ண – ன ா க வந்து பசுக்– களை மேய்த்– த – வன் நீயல்–ல–வா! குதிரை வடி– வில் வந்த கேசி என்ற அசு–ர– னின் வாயைப் பிளந்– த – வ ன் நீயல்– ல – வ ா! பெரிய மருத ம ர ங் – க ளி ன் இ டையே ப�ோய் அவற்றை முறித்–தவ – ன் நீ ய ல் – ல – வ ா ! தே வ ர் – க ள் ,

அசு–ரர்–கள் இடை–யில – ான யுத்–தத்– தில் தேவர்–கள் வெல்ல உத–விய ஈர–டி–யும் காண–லாம் என் நெஞ்சே, வீரன் நீயல்–லவ – ா!

ஓர–டி–யில் திரு–மா–லைச் சிந்–தித்–த–வர்–கள் தாய–வனை, கேச–வனை, தண்–துழ – ாய் பெறும் நன்– மை–க– ளைச் ச�ொல்–

மாலை–சேர் கி–றார் ப�ொய்–கை–யாழ்–வார்: மாய–வ–னையே மனத்து வை காப்பு உன்னை உன்–னக் கழி–யும், என் நெஞ்சே, ஒரே கால–டி–யில்

அரு–வி–னை–கள் என்.ச�ொக்கன் இந்த உல– கத்தை அளந்– த – வ னை, ஆப்பு உன்னை உன்ன அவிழ்ந்– கேச–வனை, குளிர்ச்–சி–யான துளசி த�ொ–ழி–யும், மூப்பு உன்–னைச் மாலை அணிந்த மாய–வனை மனத்–தில் வை! சிந்–திப்–பார்க்கு இல்லை அப்–ப–டிச் செய்–தால், உல–கத்தை அளந்த திரு–மாலே, நின்–ன–டியை அவ– னு – டை ய ஓர– டி – யை க் காண– ல ாம், வந்–திப்–பார் காண்–பர் வழி குழந்– தை க் கண்– ண – னை த் தாக்– கு – வ – த ற்– திரு– ம ாலே, உன்னை எண்– ணி – ன ால் கா–கச் சக்–க–ரத்–தின் வடி–வில் ஓர் அரக்–கன் தடை–கள் வில–கும், அரு–வினை – க – ளின் பந்–தம் வந்–த–ப�ோது, அந்–தச் சக்–க–ரம் உடை–யும்–படி அவிழ்ந்–த�ொ–ழி–யும், மூப்பு வராது, உன்னை உதைத்த அழ–கிய பூப்–ப�ோன்ற சிவந்த அடி– யைக் காண–லாம், இந்த இரண்டு திரு–வ–டி–க– வந்– த – ன ம் செய்து ப�ோற்– று – ப – வ ர்– க ளுக்கு ளை–யும் நாம் கண்டு வணங்–க–லாம்! நல்–வழி தானே தெரி–யும்! இறை–வன்–மீது தான் வைத்–துள்ள அன்பு இறை– வ – னை க் காண எப்– ப – டி ப்– ப ட்ட அள–வற்–றது என்–கி–றார் பூதத்–தாழ்–வார்: தவம் செய்–யவே – ண்–டும் என்று ச�ொல்–கிற – ார் மாலே! நெடி–ய�ோன – ே! கண்–ணன – ே! பூதத்–தாழ்–வார்?

விண்–ணவ – ர்க்கு நவின்று உரைத்த நாவ–லர்–கள் நாள்–ம–லர் மேலா! வியன்–துழ – ாய்க் கண்–ணிய – ன – ே! மேலால்

க�ொண்–டு–ஆங்கே விள–வின்–காய் கன்–றின – ால் வீழ்த்–தவன – ே, என்–றன் பயின்–ற–த–னால் பெற்–ற–ப–யன் என்–க�ொல்! அளவு அன்–றால் யானு–டைய அன்பு

பயின்–றார்–தம் திரு–மாலே, நெடி–ய–வனே, கண்–ணனே, மெய்த்–தவ – த்–தால் காண்–பு–அ–ரிய மேக விண்– ண – வ ர்க்– கெ ல்– ல ாம் மேலா– ன – வ னே,

மணி–வண்–ணனை, யான் அழ–கிய துளசி மாலையை அணிந்–த–வனே, எத்–த–வத்–தால் காண்–பன்–க�ொல் இன்–று! முன்பு ஒரு கன்றை வீசி விளாங்– க ாயை இறை–வன் பெய–ரைக் கவி–ஞர்–கள் ச�ொல்– உதிர்த்–த–வனே, உன்–மேல் நான் வைத்–தி–ருக்– லிச் ச�ொல்லி, அன்– றை க்– கு ப் பூத்த மலர்– கிற அன்–புக்கு அள–வில்–லை! க–ளைத் தூவி வணங்–கு–கி–றார்–கள். இத–னால் எம்–பெ–ரும – ா–னின் பிராட்டி–யான திரு–ம– அவர்–கள் பெற்ற பயன் என்–ன? உடலை களின் பெரு–மையை – ச் ச�ொல்லி மூன்–றாம் திரு– வருத்– தி த் தவம் செய்– த ால் அவ– னை க் வந்–தா–தியை நிறைவு செய்–கிற – ார் பேயாழ்–வார்: கண்–டு–விட இய–லு–மா? மேகம் ப�ோன்ற, நீல– சார்வு நமக்கு என்–றும் சக்–கர– த்–தான், மணி ப�ோன்ற வண்–ணம் க�ொண்ட அந்–தப்

தண்–துழ – ாய்த் பெரு–மானை நான் எந்–தத் தவத்–தால் காண்– தார்–வாழ் வரை–மார்–பன்–தான் முயங்–கும் பேன்? அவனே மனம் இரங்கி எனக்–குக்

கார்–ஆர்ந்த காட்சி தந்–தால்–தான் உண்–டு! வான் அம–ரும் மின் இமைக்–கும் வண்–தா–மரை இறை–வ–னைக் காண்–பது எளிய விஷ–யம்–

நெடும்–கண் தான். நினைத்–தாலே ப�ோதும், அவன் காட்சி தேன் அம–ரும் பூமேல் திரு தரு–வான் என்–கி–றார் பேயாழ்–வார்: சக்– ர ா– யு – த த்தை ஏந்– தி – ய – வ ன், குளிர்ச்– நெஞ்–சால் நினைப்–பரி – ய – ன – ே–லும் நிலை–பெற்று என் சி– ய ான துளசி மாலை விளங்– கு ம் மலை நெஞ்–சமே பேசாய், நினைக்–குங்–கால் ப�ோன்ற மார்பை உடை–ய–வ–னால் விரும்–

நெஞ்–சத்–துப் பப்–ப–டு–கி–ற–வள், மேகங்–கள் நிறைந்த வானத்– பேராது நிற்–கும் பெரு–மானை என்–க�ொல�ோ திலே மின்–னல் அடிப்–ப–து–ப�ோல் அழ–கிய

ஓராது நிற்–பது உணர்வு தாமரை ப�ோன்ற நீண்ட திருக்–கண்–களை என் நெஞ்–சமே, திரு–மாலை நெஞ்–சால் உடை–ய–வள், தேன் நிறைந்த தாமரை மலர்– நினைப்–பது அரிய விஷ–யம்–தான். ஆனா– மேல் வசிப்– ப – வ ள், அந்– த த் திரு– ம – க – ளை ச் லும், நீ அவன் புக–ழைத் த�ொடர்ந்து பேசிக்– சர–ணம் அடைந்து வணங்–கு–வ�ோம்! க�ொண்–டிரு. ஒரு–முறை நினைத்–தாலே அந்த முத–லாழ்–வார்–களின் பாடல்–கள் அனைத்– நெஞ்– ச த்– தி – லி – ரு ந்து வில– க ா– ம ல் நிற்– ப – வ ன் தும் தனிச்–சுவை க�ொண்–டவை. அவற்–றில் நம்–பெ–ரு–மான். நீ எப்–ப�ோ–தும் அவ–னையே வெளிப்–ப–டும் ஆழ–மான அன்–பும் பக்–தி–யும் எண்–ணி–யி–ருப்–பாய்! அற்–பு–த–மா–ன–வை! ப�ொய்–கை–ய ாழ்–வா– ரும் இதையே தன் மனத்–துக்–குச் ச�ொல்–கி–றார்: ஓவியங்கள்: வேதகணபதி ஓர–டி–யும் சாடு உதைத்த ஒண்–ம–லர்ச் (த�ொட–ரும்)

சேவ–டி–யும் ðô¡

31

1-15 ஜூலை 2015

பூரி ஜகன்னாதர்

பென்–சூயி ச�ொல்–லும் பரி–கா–ரக்

இ

குறிப்–பு–கள்

ந்த இத–ழில் பென்–சூயி வாஸ்து சாஸ்– தி–ரத்–தில் ச�ொல்–லப்–ப–டி–ருக்–கும் சில பரி–கா–ரக் குறிப்–புக – ள – ைப் பார்க்–கல – ாம்:

அட்–சதை

ஒரு சிறு மண் கல–யத்தை எடுத்–துக்–க�ொள்– ளுங்–கள். அகல் அள–வி–னத – ாக இருக்–க–லாம். அதில் மஞ்–சள் கலந்த சிறி–தள – வு அரி–சியை – ப் (அட்–சதை) ப�ோட்டு சமை–யல – ற – ை–யில் வலது பக்க ஓர–மாக வையுங்–கள். மறு–நாள் சமை–ய– லின்–ப�ோது இந்த அட்–ச–தையை எடுத்–துப் பயன்–ப–டுத்–திக்–க�ொள்–ளுங்–கள். இப்–ப–டிச் செய்–வ–தால் நம் முன்–ன�ோர் மற்–றும் தெய்– வங்–களின் ஆசி–யு–டன் சமை–ய–லறை பிரச்– னை– க ளை எளி– த ா– க க் கையா– ளு ம் திறன் கைவ–ரப் பெறும். பூச்–சி–கள் த�ொந்–த–ர–வும் குறை– யு ம். சமை– ய ல் ப�ொருள்– க ள் குறை– வின்றி கிடைக்–கும். சேதா–ர–மும் ஆகாது.

32

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

அதே மண்– க – ல – ய த்தை சுத்– த ம் செய்– து – விட்டு மறு–நாள், அதற்–க–டுத்த நாள் என்று த�ொடர்ந்து அதில் அட்–சதை – யை – ப் ப�ோட்டு வர– ல ாம். அத�ோடு வீட்டிற்கு யாரா– வ து உற–வி–னர், நண்–பர் என்று வந்–தால் எடுத்து வைத்–தி–ருக்–கும் அட்–ச–தை–யி–லி–ருந்து சிறி–த– ளவு அவர்–களுக்–குக் க�ொடுத்து, இந்த பென்– சூயி உத்–தியை – –யும் ச�ொல்–லிக்–க�ொ–டுத்–தால் உற–வும், நட்–பும் பலப்–ப–டும். ‘ இ ன் – ற ை க் – கு ம் தி ரு – ம லை தே வ ஸ் –தா–னத்–தில் மடப்–பள்–ளி–யில் இந்த முறை– யைப் பின்–பற்–றுகி – ற – ார்–கள். அங்கே தாயாரை ஆவா–ஹன – ம் செய்த அட்–சதையை – ஒரு மண் பாண்–டத்–தில் வைத்–துத் தாயா–ருக்கு முத–லில் படைக்–கிற – ார்–கள். அடுத்த நாள் மடப்–பள்ளி நிவே–தன – ப் ப�ொருட்–கள – ைத் தயா–ரிக்–குமு – ன் இந்த அட்–சதையை – மூலப் ப�ொருட்–களு–டன் சேர்த்–துப் பயன்–ப–டுத்–து–கி–றார்–கள்’ என்று கேள்–விப்–ப–டு–கிற�ோ – ம்.

அதே–ப�ோல பூரி ஜகன்னாதர் ஆல–யத்–தில் மூல–வர் பார்வை படும்–வ–கை–யாக சுமார் 3 அடி உய– ர – மு ள்ள மண் பானை– க ளில் சிவப்பு அன்–னத்தை நிரப்பி மூலை–களில் வைக்–கி–றார்–கள். பிறகு இந்த அன்–னத்தை பிர–சா–தங்–களு–டன் கலந்து பக்–தர்–களுக்கு நிவே–த–னப் ப�ொரு–ளாக வழங்–கு–கி–றார்–கள். தின–மும் இப்–படி பானை–களில் அன்–னத்தை வைப்–பது அங்கே வழக்–கம். வார–ணா–சியி – ல் அன்–னபூ – ர – ணி க�ோயி–லில் சிவப்பு வண்ண அட்–ச–தையை ஒரு மண் பாத்–தி–ரத்–தில் இட்டு தேவி–யின் பார்வை படும்– ப டி வைப்– ப ார்– க ள். மறு– ந ாள் இந்த அரி–சியை மூலப் ப�ொருட்–களு–டன் கலந்து லட்டு முத–லான பிர–சா–தங்–கள – ைத் தயா–ரித்து பக்–தர்–களுக்கு வழங்–கு–கி–றார்–கள்.

வீட்டு மரங்–களில் காசு

நம் வீட்டில் உள்ள மரம் அல்–லது செடி–யில் 3 சிறிய காசு–களை சிவப்பு கலர் நாடா– வி ல் கட்ட வேண்– டும். இது நம் கண்–களில் படும் –வ–கை–யில் மாட்டி வைக்–கப்–பட வேண்–டும். இ த – ன ா ல் க ா சு , 3 எ ன்ற எ ண் – ணி க்கை , சி வ ப் பு க யி று , மரம் ஆகிய அனைத்–தும் சேர்ந்து ந ம் செ ல் – வ ா க்கை உ ய ர் த் – து ம் . இதை திருஷ்– டி க்– க ான பரி– க ா– ர – ம ா– க – வு ம் அமைத்–துக் க�ொள்–ள–லாம்.

கணினி மேம்–பாடு

எட்டு என்ற எண் ப�ொரு–ளா–தார வெற்– றி– யு ம், நிலைத்த செல்– வ ம் ஆகி– ய – வ ற்றை குறிக்–கி–றது.

எட்டு ‘‘ச்சீ” சக்–தி–யு–டைய வட்ட வடிவ காசு–களை கட்ட வேண்–டும். இதை சிவப்பு நாடாவை க�ொண்டு கட்டி, கணினி உள்ள இடம், மேஜை அல்–லது பணி–பு–ரி–யும் இடங்– களில் கண்–ணுக்கு தெரி–யும் வகை–யில் இடம் பெற செய்ய வேண்–டும். இப்–படி செய்–வ–தால் ஆற்–றும் பணி சிறப்– பா–க–வும், நிலைத்த செல்–வத்தை அளிக்க கூடி– ய – த ா– க – வு ம் இருக்– கு ம். கணி– னி யை வெகு சிறப்–பா–கக் கையாண்டு ொ�ரு–ளா–தார வெற்–றி–க–ளைக் குவிக்க முடி–யும். அடிக்–கடி பழு–தா–கக்–கூடி – ய கணி–னிக – ளை மேம்–படு – த்–த– வும், பழு–து–கள் குறை–வாக ஏற்–ப–ட–வும் இது பரி–கா–ர–மாக அமை–கி–றது. மேலும் பணி–பு–ரி–ப–வர்–களின் ஒருங்–கி–ணைப்பு, கடின உழைப்– பிற்–கான மன�ோ–பா–வத்தை வளர்த்– தல் மற்–றும் நிறு–வன மேம்–பாட்டிற்கு இந்–தப் பரி–கா–ரம் பெரி–தும் உத–விய – ாக இருக்–கிற – து.

தங்–கப் பதக்–கம்

பள்ளி, கல்–லூரி – க – ளில் சிறப்பு மிக்க மதிப்– பெண் பெறும் மாணவ மாண–விக – ளுக்கு தங்– கப் பதக்–கம் அளித்து க�ௌர–விப்–பதை கண்– டி–ருக்–கி–ற�ோம். விளை–யாட்டில் முதன்மை பெறு–வ�ோ–ருக்–கும், இதர சிறப்பு பணி–யாற்– றல் க�ொண்–டவர்–களுக்–கும் தங்–கப் பதக்–கம் வழங்–கப்–ப–டு–கின்–றன. இது அந்–தந்த தகுதி உள்–ள–வர்–களை மேலும் உற்–சா–கப்–ப–டுத்தி திற–மையை வளர்க்–கி–றது. ஆனால், இப்–படி தங்–கப் பதக்–கம் எதை– யும் நாம் பெற–வில்லை என்–றா–லும், நம் அலு– வ–லக அறை–யில் பின்–பக்க சுவ–ரில் உய–ரத்–தில் தங்–கப் பதக்–கம் ப�ோன்ற பரி–சுப் ப�ொருளை மாட்டி அலங்–க–ரிக்–க–லாம். இத–னால் நாம் ஊக்–கம் பெறு–வ–த�ோடு, நம்–முட – ன் பணி–புரி – யு – ம் பணி–யா–ளர்–கள – ை–யும் ஊக்–கு–வித்து துடிப்பு மிக்–க–வர்–க–ளா–க–வும் ஆக்கி நிறு– வ – ன த்தை மேல�ோங்க செய்ய முடி–யும்.

வள–ரும் செடி

அன்னபூரணி

தாவ–ரம், வளர்ச்–சியை குறிக்–கும் சின்–ன– மாக கரு–தப்–ப–டு–கி–றது. புதிய, ஆர�ோக்–கி–ய– மான வாழ்க்–கை–யை–யும் இது காட்டு–கிற – து. பணி–பு–ரி–யும் இடம், காசா– ளர் இடம், வர–வேற்பு அறை, முக்–கி–யஸ்–தர்–கள் கூடும் அறை ஆகிய இடங்– க ளில் வள– ரு ம் சிறு ðô¡

33

1-15 ஜூலை 2015

சமை–ய–ல–றை–யில் த�ொடர்ந்து வெளிச்–சம்

திருப்பதி-திருமலை தாயார் செடி–கள், ப�ோன்–சாய், மூங்–கில் செடி ப�ோன்–றவ – ற்றை த�ொட்டிக–ளில் பரா–ம–ரிக்–கும்–ப�ோது அவ்–வி–டம் ‘ச்சீ’ சக்–தி–யால் நிரம்–பி–யி–ருக்–கும்; நிறு–வ–னத்–தின் வளர்ச்சி அப–ரி–மித – –மாக இருக்–கும். தங்–கம், வெள்ளி அல்–லது தாமிர நிறம் க�ொண்ட வட்ட–வ–டி–வ–மான இலை–களை உடைய தாவ–ர–மாக இருப்–பின் அது கூடு–தல் சிறப்–பாக அமை–யும். தற்–ப�ோது ஹ�ோட்டல்– க ள், விடு– தி – க ள் ப�ோன்ற இடங்– க ளில் மேஜை மீது தாவ–ரத் த�ொட்டி–கள – ைக் காண–முடி – கி – ற – து. நம் க�ோயில்–களில் புரா–தன – ம – ாக ‘‘ஸ்தல விருட்–சம்” என்ற பெய–ரில் தாவ–ரத்தை வளர்த்–துப் பரா–ம–ரித்து வரு–கின்–ற–னர். இது க�ோயி–லுக்கு வரும் பக்–தர்–களின் விருப்–பங்–களை ஈடேற்ற வல்–லது; அவர்–கள் மன–தில் நிம்–ம–தி–யை–யும், சந்–த�ோ–ஷத்–தை–யும் அளிக்–க–வல்–லது. துளசி செடி, வில்–வம், வன்னி மரம், அர–சம – ர – ம் ப�ோன்–ற– வற்றை நாம் வலம் வரு–வ–தும் அந்த தாவ–ரங்–களில் ஆசியை நாம் பெறத்–தான்.

பண விர–யத்தை தடுக்க வழி

பணம், நம் கைக்கு வந்த வேகத்–திலேயே – விர–யம – ாகி விடும் சூழ்–நிலை பல–ருக்கு வரு–வதை கண்–கூ–டாக காண்–கின்–ற�ோம். பட்–ஜெட் எப்–படி ப�ோட்டா–லும் துண்டு விழு–கிறதே – என ஆதங்–கப்–ப–டு–ப–வர்–கள் எளிய வழி ஒன்றை கடை–பி–டிக்–க–லாம். செரா–மிக் (அ) சீன களி–மண்–ணால் செய்–யப்–பட்ட த�ொட்டி–யில் சிவப்பு வண்ண பூக்–களை உடைய செடி– களை பரா–ம–ரித்து வந்–தால் பணம் நீராய் கரை–வது குறைந்து சேமிக்–கும் பக்–கு–வம் கிடைக்–கும். பணப் பி–ரச்–னைக்கு இது முற்–றுப்–புள்ளி வைக்–கும். மேலும் கண்– ண ாடி ஒன்றை வைத்து பூச்– செ – டி யை அதில் பிர–தி–ப–லிக்–க ச் செய்– யும்– ப�ோது ப�ோன– ச ாக பணம் சேரும் வழி–யாக அது அமை–யும். இத�ோடு, த�ொட்டி– யி ல் 3 காசு– க ளை ஒட்டி வைத்–த�ோம – ா–னால் மேலும் பல கூடு–தல் பலன்–கள – ைப் பெற முடி–யும்.

34

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

இருட்டு உள்ள இடம் தீய சக்–தி– களை வர–வ–ழைக்–கும். அதே நேரத்– தில் ஒளி மிகுந்த இடம் ‘‘ச்சீ” என்ற நல் சக்–தியை வர–வேற்–கும். இப்–படி த�ொடர்ந்து வெளிச்–சம் தரக்–கூடி – ய விளக்– கு – க ளை சமை– ய – ல – ற ை– யி ல் நிறுவ வேண்–டும். அதா– வ து, சமை– ய – ல – ற ை– யி ல் பணி–யாற்–றும் ப�ோது நல்ல வெளிச்– சத்–துட – ன் கூடிய விளக்–குக – ளை ஒளி– ரச் செய்ய வேண்–டும். சமை–ய–லறை வேலை முடிந்து வெளியே வரும்–ப�ோது, குறைந்த வெளிச்– ச ம் தரும் விளக்– கு – க ளை எரிய விட–லாம். இத–னால் ‘‘ச்சீ” சக்தி எந்–நேர – மு – ம் சமை–யல – ற – ை–யில் இருக்– கு ம்; அத– ன ால் நிறை– வ ாக சக்தி க�ொண்– ட – த ாக சமை– ய ல் அறை மாறும். மேலும் பூச்–சி–கள் த�ொந்–த–ர–வும் குறை–யும். எனவே சமை–யல – ற – ை–யில் மட்டு– மா–வது இவ்–வி–தம் விளக்–கு–களை பரா– ம – ரி ப்– ப து விருந்– த�ோ ம்– பலை வளர்ப்– ப – து – ட ன், சக்தி நிறைந்த உணவை சமைக்–க–வும் அத–னால் கு டு ம் – ப த் – த ா ர் ஆ ர�ோ க் – கி – ய ம் மே ம் – ப – ட – வு ம் வ ா ய் ப் – பு – க ள் உள்–ளன.

மாண–வர்–கள் கவ–னத்–திற்கு

மாண–வர்–கள் வடக்–கு–/–கி–ழக்கு ந�ோக்கி அம–ரும் வகை–யில், தெற்–கு/– – மேற்கு சுவரை ஒட்டி மேஜையை அமைக்க வேண்–டும். வடக்–கு–/–கி–ழக்கு சுவ–ரில் (பார்க்– கும் வகை–யில்) சிவப்பு நிற பூக்–கள் க�ொண்ட படங்–களை க�ொண்டு அலங்–க–ரிக்–க–லாம். மேஜை, நாற்– க ா– லி க்கு கீழே சிவப்பு வண்– ண த்– து – ட ன் கூடிய க லை வேலை ப் – ப ா டு மி கு ந ்த மேட் எனப்–ப–டும் தரை விரிப்பை உப–ய�ோ–கிக்–க–வும். வலது பக்– க த்– தி ல் பேனாவை வைக்– க – வு ம். எந்– நே – ர – மு ம் இலை, பூ க் – க ள் மி த க் – கு ம் வெள்ளை நிற ஜாடியை வட–கிழ – க்கு மூலை–யில் வைக்–க–வும். இப்–படி செய்–வ–தால் முதன்–மை– யான மதிப்–பெண்–கள் பெறு–வ–து– டன், பாராட்டு–களும் தாமா–கவே வந்து சேரும்.

(த�ொடரும்)

1-15 ஜூலை 2015

ðô¡

35

30

26

11

15

25

10

29

24

9

14

23

8

28

22

7

13

21

6

27

20

5

12

18

19

3

17

2

4

¹î¡

ÝQ&16

1

¹î¡

ªêšõ£Œ

Fƒèœ

ë£JÁ

êQ

ªõœO

Mò£ö¡

¹î¡

ªêšõ£Œ

Fƒèœ

ë£JÁ

êQ

ªõœO

Mò£ö¡

Aö¬ñ

݃Aô îI› «îF «îF Íô‹ ÜF裬ô 4.32 ñE õ¬ó

ï†êˆFó‹

궘ˆîC 裬ô 7.30 ñE õ¬ó

Fó«ò£îC 裬ô 7.52 ñE õ¬ó

¶õ£îC 裬ô 8.43 ñE õ¬ó

ãè£îC 裬ô 9.58 ñE õ¬ó

îêI ðè™ 11.40 ñE õ¬ó

ïõI ðè™ 1.37 ñE õ¬ó

ÜwìI ðè™ 3.45 ñE õ¬ó

êŠîI Þó¾ 6.06 ñE õ¬ó

êw® Þó¾ 8.34 ñE õ¬ó

ð…êI Þó¾ 10.58 ñE õ¬ó

F¼õ£F¬ó ðè™ 3.00 ñE õ¬ó

I¼èYKì‹ ðè™ 2.30 ñE õ¬ó

«ó£AE ðè™ 2.29 ñE õ¬ó

A¼ˆF¬è ðè™ 2.51 ñE õ¬ó

ðóE ðè™ 3.39 ñE õ¬ó

ܲMQ ñ£¬ô 4.46 ñE õ¬ó

«óõF Þó¾ 6.06 ñE õ¬ó

àˆFó†ì£F Þó¾ 7.40 ñE õ¬ó

Ìó†ì£F Þó¾ 9.18 ñE õ¬ó

êîò‹ Þó¾ 10.55 ñE õ¬ó

Cˆî 60.00 ï£N¬è

ÜI˜î 60.00 ï£N¬è

ÜI˜î 60.00 ï£N¬è

Cˆî 60.00 ï£N¬è

Cˆî 24.06 H¡¹ ÜI˜î

Cˆî 26.54 H¡¹ ÜI˜î

Cˆî 30.16 H¡¹ ÜI˜î

Cˆî 54.10 H¡¹ ñóí

ñóí 38.14 H¡¹ Cˆî

Cˆî 42.17 H¡¹ ñóí

ñóí 46.16 H¡¹ Cˆî

Cˆî 60.00 ï£N¬è

ÜM†ì‹ Þó¾ 12.30 ñE õ¬ó

Cˆî 52.46 H¡¹ ñóí

Cˆî 60.00 ï£N¬è

F¼F¬ò ÜF裬ô 3.24 ñE õ¬ó F¼«õ£í‹ Þó¾ 1.53 ñE õ¬ó

궘ˆF Þó¾ 1.20 ñE õ¬ó

ê‰Fó£wìñ‹

M¼„Cè‹

M¼„Cè‹

¶ô£‹

¶ô£‹

è¡Q

è¡Q

C‹ñ‹

C‹ñ‹

èìè‹&C‹ñ‹

èìè‹

I¶ù‹&èìè‹

I¶ù‹

I¶ù‹

Kûð‹

ñóí 56.19 H¡¹ ÜI˜î Kûð‹

«ò£è‹

¶MF¬ò ÜF裬ô 4.18 ñE õ¬ó àˆFó£ì‹ Þó¾ 3.06 ñE õ¬ó

ªð÷˜íI 裬ô 8.39 ñE õ¬ó Ìó£ì‹ ÜF裬ô 4.01 ñE õ¬ó Hóî¬ñ 裬ô 7.18 ñE õ¬ó

궘ˆîC 裬ô 9.36 ñE õ¬ó

FF

கணித்தவர்: ‘ஜ�ோதிட மணி’ வசந்தா சுரேஷ்குமார்

ê˜õ Üñ£õ£¬ê. H¶˜î˜Šðí . Ü¡ùî£ù‹ ªêŒò ܬùˆ¶ è£Kòº‹ ªüò‹.

ñ£îCõó£ˆFK. Ü¡ùî£ù‹ ªêŒò ï¡Á.

Hó«î£û‹. CõîKêù‹ CøŠðO‚°‹. «è£Ì¬ü ªêŒò ï¡Á. âÁ‹¹è†° àíMì â™ô£‹ ïôñ£°‹.

ê˜õ ãè£îC Móî‹. °¼õ£ÎóŠð¡ «ê¬õ °¬øèœ b¼‹.

A¼ˆF¬è Móî‹. û‡ºè¬ó îKCŠð¶ ê£ô„Cø‰î¶.

Mõ£è‹. êóvõF «îM¬ò ÌT‚è êèô è¬ôèO½‹ «î˜„C A†´‹.

Mõ£è‹. ¬ðóõ˜ õN𣴠ð¬èõ˜èœ ªî£™¬ôèœ °¬ø»‹.

²ð. êèô ²ðG蛾膰‹ ãŸø .

êw® Móî‹ («îŒH¬ø) °«ðó¡ õN𣴠ªêŒò ðí õó¾ A†´‹.

²ð. êèô ïŸè£KòƒèÀ‚°‹ ãŸø Fù‹.

êƒèìýó 궘ˆF Móî‹. èíðF¬ò ªî£ö êƒèìƒèœ cƒA ꉫî£û‹ ªð¼°‹.

F¼«õ£í Móî‹, ªõƒè«ìê¡ îKêù‹ ñèœ Ã´‹.

è£ñ£†C Ü‹ð£¬÷ «êM‚è ïôº‡´.

î†Cí£Í˜ˆF¬ò îKC‚è î¬ìèœ Ü轋.

ªð÷˜íI Móî‹. F¼õ‡í£ñ¬ô AKõô‹ ï¡Á.

M«êû °PŠ¹èœ

ஜூலை மாதம் 1-15 (ஆனி) பஞ்சாங்க குறிப்புகள்

கால–மெல்–லாம் காத்–த–ருள்–வாள் தே

வர்–களின் சேனா–திப – தி – ய – ாக விளங்–கும் முரு–கப்–பெ–ரு–மா–னின் வீரத்–திற்–குக் கார–ணமே க�ௌமா–ரி–தான். மன்–ம–த–னைப் பழிக்– கு ம் பேர– ழ – க�ோ – டு ம் ச�ௌந்– த ர்– ய த் –த�ோ–டும் த�ோற்–ற–ம–ளிப்–ப–தால் சுப்–ர–மண்–யர், குமா–ரர் என வணங்–கப்–ப–டு–கி–றார். அகங்–கா– ரத்–திற்கு தேவ–தைய – ாக இவர் கூறப்–படு – கி – ற – ார். ‘புருஷ�ோ விஷ்ணு– ரி த் யுக்த: சிவ�ோ வா நாம நாமத: அவ்–யக்–தம் து உமா–தேவி ர்வா பத்ம நிபே–ஷணா யத் ஸம–ய�ோ–காத் ஹம்–கார: ஸ்ச ஸேநா–ப–திர் குஹ:” எனும் வராஹ புராண ஸ்லோ– க ப்– ப டி சிவன்

36

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

புரு–ஷனெ – ன்–றும், உமா–தேவி ஞானம் என்–றும் அவ்–வி–ரு–வ–ரின் சேர்க்–கை–யால் உண்–டான அகங்–கா–ர–மா–னது சேனா–தி–ப–தி–யான குகன் என்று ச�ொல்– ல ப்– ப ட்டி– ரு க்– கி – ற து. அகங்– கா–ரத்–தி–னு–டைய கணங்–களை நாதர்–க–ளா– கக் க�ொண்–ட–வர்–களை அம்–பிகை அடக்– கிக் க�ொண்– டி – ரு ப்– ப – த ால்– த ான் அவளை ‘குமார கண நாதாம்– ப ா’ என்று வழி– ப – டு கி – ற�ோ – ம். வீரத்தை இவளே அருள வேண்–டும். இவள் வாக–ன–மான மயில் ஓங்–கார வடி–வத்– த�ோடு விளங்–கு–கி–றது. பரா–சக்–தி–யி–னின்று உதித்த க�ௌமாரி

அழகு, அறிவு, வீரம், ப�ோன்– ற – வ ற்– றி ன் உறை–வி–ட–மான கும–ரக்–க–ட–வு–ளின் அம்–சம். பக்–தர்–களின் விருப்–பங்–க–ளைத் தட்டா–மல் நிறை–வேற்–று–ப–வள். இந்த அம்–பிகை ஆறு–மு–கங்–கள் க�ொண்– ட– வ ள். பன்– னி ரு கண்– க ளும், கரங்– க ளும் க�ொண்–டவ – ள். மயில் வாக–னத்–தில் அமர்ந்து அருள்–ப–வள். வில், அம்பு, பாசம், அங்–கு– சம், பரசு, தண்–டம், தாமரை, வேல், கத்தி, கேட– ய ம், அப– ய ம், வர– த ம் தரித்– த – வ ள். அடி–யார்க்கு வரங்–களை வாரி வழங்–குவ – த – ால் சிவந்த கரங்–களை – க் க�ொண்–டவ – ள். விஷ்ணு தர்–ம�ோத்–திர – ம் என்ற நூலில் இந்த அன்–னை– யைப் பற்–றிக் குறிப்–பி–டப்–பட்டுள்–ளது. ரத்–தத்–திற்–குத் தலை–விய – ான இவள் க�ோப– ம–டைந்–தால் பசுக்–களுக்கு க�ோமாரி எனும் ந�ோய் த�ோன்–றும். பனை ஓலை விசி–றி–யால் விசிறி எலு– மி ச்– ச ம்– ப ழ சாதம் நிவே– த – ன ம் செய்ய, நலம் பெற–லாம். சிங்– க – மு – க ன், சூர– ப த்– ம ன், தார– க ன் ப�ோன்–ற�ோரை அடக்க நந்தி கணங்–க– ள�ோ–டும், வேத மந்–திர ஒலி–கள�ோ – டு – ம் வீற்–றி–ருக்–கும் பர–மன் தன் நெற்–றிக்– கண்–ணிலி – ரு – ந்து ஆறு ப�ொறி–களை – த் த�ோற்– று – வி த்– த ான். அதன் வீர்– ய த்– தைத் தாங்–காத தேவர்–க–ளால் அது சர–வண – ப் ப�ொய்–கையி – ல் இடப்–பட்ட ஆறு தாமரை மலர்–களில் அதி–யற்–பு–த– மாக ஆறு குழந்–தைக – ள – ாக, அன்னை பார்–வதி அனை–வரை – யு – ம் ஓரு–ருவ – ாய், ஆறு–முக – ம – ாக்–கி– னாள். அழ–கின் ம�ொத்த உரு–வாய் த�ோற்–றம் க�ொண்ட கும–ர–னின் அறி–வும், ப�ொலி–வும் ஆச்–ச–ரி–ய–மா–னது. ஞான குரு–வாய் ஓம் எனும் பிர–ணவ – த்தை உப–தே–சித்து ஒப்–பி–லாத் தெய்–வ–மா–னான். மாதா பார்– வ தி தேவி– யி ன் திருக்– க – ர த்– தி – லி – ரு ந்து சக்தி வேலை வாங்கி அதைக் க�ொண்டு சூரனை இரு கூறாக்–கி–ய–வன். இந்த தமிழ்க் கட– வு – ளி ன் சக்– தி யே க�ௌமாரி எனப்– ப – டு ம் சஷ்டி தேவி– ய ா– வாள். பரம்–ப�ொ–ருள், மாயா சம்–பந்–த–மாக தேவி–களை ஏற்–கும்–ப�ோது மாயை இரண்டு அம்–சங்–க–ளாக உதிக்–கி–றாள். இந்த இரு அம்– சங்–களே சிவ–னுக்கு பார்–வதி, கங்–கை–யா–க– வும்; திரு–மா–லுக்கு தேவி, பூதே–விய – ா–கவு – ம், நான்–முக – னு – க்கு சாவித்ரி, சரஸ்–வதி என–வும், விநா–ய–க–னுக்கு சித்தி, புத்–தி–யா–க–வும் அருள்– வது ப�ோல் கும–ரனு – க்கு தேவ–ஸேனா, வள்ளி எனத் துணை நிற்–கின்–றன என கந்–தபு – ர – ா–ணம் கூறுகி–றது. முன்– ப �ொரு சம– ய ம் நார– த ர் கூறிய திரு– மு – ரு – க – னி ன் லீலா விந�ோ– த ங்– க – ளை க் கேட்டு அக–ம–கிழ்ந்த நார–ணன் மகிழ்ச்–சிப் பெருக்– கி ல் ஆனந்– த க் கண்– ணீ ர் பெருக்க அவர் தம் கண்–ணீ–ரி–லி–ருந்து உதித்த இரு பெண்– க ளும் முரு– க – ன ைக் கண– வ – ர ாய்

அடைய அரி– யி – ட ம் வரம் கேட்ட– ன ர். அமு–தவ – ல்லி, சுந்–தர – வ – ல்லி எனும் அந்த இரு– வ–ரையு – ம் பூவு–லகி – ல் தவம் புரி–யப் பணித்–தார் பரந்–தா–மன். அவ்– வாறே தவம் புரிந்த அவர்– க ளின் முன் த�ோன்– றி ய முரு– க ன் அமு– த – வ ல்லி தேவேந்–தி–ரன் மக–ளாக இந்–திர ல�ோகத்–தில் தேவ–ஸேனா எனும் பெய–ரு–டன் வள–ர–வும், சுந்–த–ர–வல்லி பூமி–யில் வேடு–வர் குலத்–தில் வள்–ளி–யாக வளர்ந்–தி–ட–வும் தக்க காலத்–தில் தாம் அவர்– க ளை மணம் புரி– வ – த ா– க – வு ம் வாக்–கு–றுதி அளித்–தான். காலம் கனிந்–தது. சூரர்–களி–டம் இருந்து தேவ–ல�ோ–கத்–தைக் காத்து தேவ–ஸே–னாவை மணம் புரிந்து தேவ–ஸே–னா–தி–ப–தி–யா–னான் முரு–கப்–பெ–ரும – ான். எப்–ப�ோது – ம் காத–லுட – ன் தன்– ன ையே ந�ோக்– கு ம் புள்– ளி – ம ா– ன ா– கி ய வள்–ளி–மா–னை–யும் மணந்–தான். தேவ–ஸேனா தேவ–ல�ோக – த்து மந்–தா–ர– மாலை, முத்–தும – ாலை, ப�ோன்–றவ – ற்றை அணிந்த மார்–பி–னள். முரு–க–னின் இடப்–புற – ம் அமர்ந்து அருள்–பவ – ள். வ ள் ளி , த ா ம ரை ம ல ர் ஏந்தி அலங்–கார ரூபி–ணி–யாக மாணிக்க மகு–டங்–கள் துலங்க இடப்– பு – ற ம் வீற்– றி – ரு ப்– ப – வ ள். ஆக– ம ங்– க ள் இவர்– க ளை கஜா, கஜா– வ ல்லி என்– று ம் வித்யா, மேதா என்–றும் ப�ோற்–று–கின்–றன. ஸ்வ–யம்–பு–ம–னு–வின் புதல்–வன் நிஷி–தன் என்–பவ – னு – க்–குப் பிறந்த குழந்–தைக – ள் உடனே இறந்–தன. அவனை இந்த சஷ்–டி–தேவி என வழங்–கப்–ப–டும் க�ௌமாரி உபா–ஸனை காப்– பாற்–றிய – து. இவள் குழந்–தைக – ளை – ப் பிழைக்க வைத்து அவ–னி–டம் க�ொடுத்–த–ரு–ளி–னாள். அப்–ப�ோது குழந்தை இல்–லா–தவ – ர்–களுக்கு குழந்–தை–யை–யும், வறு–மை–யில் உழல்–ப–வர்– களுக்கு செல்–வத்–தையு – ம். தன் கர்–மாக்–களை சரி–யா–கச் செய்–வார்க்கு அதன் பலன்–க–ளை– யும் தான் அளிப்–ப–தா–க–வும் க�ௌமா–ரிதே – வி உறு–தி–ய–ளித்–த–தாக புரா–ணம் கூறு–கி–றது. சட்டி–யில் இருந்–தால் அகப்–பையி – ல் வரும் எனும் பழ–ம�ொழி கூட சஷ்–டி–வி–ர–தம் இருந்– தால் கருப்–பையி – ல் மழ–லைவ – ர – ம் வரும் என்–ப– தைக் குறிக்–கும் என்–பர். அவ்–வா–றான முரு–க– னுக்கு உறு– து – ணை – ய ாய் இருக்– கு ம் சஷ்டி தேவி–யான தேவ–ஸே–னாவை முரு–க–னு–டன் சேர்ந்து வழி–பட நீண்ட ஆயுள், ஆர�ோக்–ய– மு–டன் சத்–புத்ர ப்ராப்–தி–யும் கிடைக்–கும். நீலச்–சி–கண்–டி–யில் ஆர�ோ–க–ணித்து கும–ர– வே–லுட – ன் க�ோலக்–குற – த்–திய – ாய் பக்–தர்–களை – க் காக்க வரு–ப–வள் வள்–ளி–யம்மை. ஞான–மும்,

ðô¡

37

1-15 ஜூலை 2015

தவ– மு ம் அறி– ய ாத வேடு– வ ர் குல நங்– கை – யைத் தானே வலி–யச் சென்று மணம் செய்த முரு–கனி – ன் பரந்த ந�ோக்கை அரு–ணகி – ரி – ய – ார் பரக்–கப் பேசு–கி–றார். ‘முனி–னா–முத – ா’ எனும் சுப்–ரம – ண்ய புஜங்– கத்–தில் ஆதி–சங்–க–ரர் கூட ‘‘குண்–ட–லினி, நவ– வி–த–பக்தி செய்து தன்னை வழி–ப–டும் அடி–ய– வர்க்கு அருள்–பு–ரி–யும் அநேக தெய்–வங்–கள் உண்டு; ஆனால், எது–வுமே அறி–யாத எளி– ய�ோ–ருக்–கும் விரும்–பு–வ–தைத் தரும் தெய்–வ– மான முரு–கனி – ன் பேர–ருளை வியக்–கிறே – ன்,’’ என்று கூறி–யுள்–ளார். காலத்–தின் வடிவை ஸ்தூ–ல–மாய் உரு–வ– கப்–ப–டுத்–தி–னால் 60 வரு–டங்–க–ளை–யும் அறு– பது படி–க–ளா–கக் க�ொண்டு, அதன் மேல் க�ோல�ோச்–சும் சுவா–மி–நா–தன், 60 வரு–டங்–க– ளா–கிய காலத்–தின் ஸ்தூ–ல–ரூ–பம். காலத்தை ஒரு வரு–டத்–தின் உரு–வ–மாய்க் க�ொண்–டால் முரு–க–னின் இரு கால்–கள் தட்–சி–ணா–ய–னம், உத்–தி–ரா–ய–ணம் ஆகி–றது. ஆறு ருதுக்–களும் ஆறு– மு – க ங்– க ள், பன்– னி – ர ண்டு கரங்– க ளே பன்–னி–ரண்டு மாதங்–க–ளா–கும். அதே காலம் ஒரு நாளாய் உரு– வ – க ம் க�ொண்– ட ால் இரவு, பகல் என்– ற ா– கி – ற து. அதையே முரு–க–னின் வடி–வ–மாக எடுத்–துக்– க�ொண்– ட ால் இரவு வள்ளி, பகல் தேவ– ஸேனா. இந்த இரண்டு க�ௌமார சக்–திக – ளும் இணைந்த ஒரு– வரே முரு– க– னி ன் திரு– வ –டி – வம். முரு–கப்–பெ–ரும – ானை கால–ரூப – ம – ா–கவு – ம் காலத்தை தன் வசத்–தில் வைத்–திரு – ப்–பவ – ன – ா–க– வும் பேசு–கி–றது கந்–த–பு–ரா–ணம். முரு–கனை படைப்–புத் த�ொழில் புரி–யும் பிரம்–ம–சாத்–த–னா–க–வும், காத்–தல் த�ொழில்– பு–ரி–யும் முகுந்த முரு–க–னா–க–வும், தீய–வற்றை அழித்து நல்–ல�ோ–ரைக் காக்–கும் உருத்–திர

38

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

குமா–ர–னா–க–வும் ப�ோற்றி வழி–பட்ட–தைப் ப�ோலவே அவ–னது அம்–ச–மான க�ௌமா–ரி– யை–யும் மூன்று நிலை–களில் வழி–பட்ட–னர் என கரு–து–கின்–ற–னர். இவ்– வ – ள வு மகிமை வாய்ந்த புத்– தி – ர ப்– பேற்றை தட்டா–மல் தரும் சகல வல்–லமை ப�ொருந்–திய முரு–க–னின் சக்தி க�ௌமா–ரி– தேவி பக்–தர்–களுக்–காக எதைத்–தான் செய்–ய– மாட்டாள்? இந்த க�ௌமா–ரியை வழி–பட பகை–வர்–க–ளால் ஏற்–ப–டும் த�ொல்–லை–கள் நீங்– கு ம். மன– தி ல் புத்– து – ண ர்– வு ம் தெம்– பு ம் மகிழ்ச்– சி – யு ம் உண்– ட ா– கு ம். அறிவு பிர– க ா– சிக்–கும். த்யா–னம் அங்–கு–சம் தண்ட கட்–வாங்கௌ பாசாம்ச

தத–தீக – ரை: பந்–தூக புஷ்ப ஸங்–காசா க�ௌமாரீ காம–

தா–யி–னீ பந்–தூக வர்–ணாம் கிரி–ஜாம் சிவாயா மயூர வாஹ–னாம்து குஹஸ்ய சக்–தீம் ஸம்–பிப்–ர–தீம் அங்–குச சண்ட தண்டௌ கட்–வாங்–கரா ச�ௌ சர–ணம் ப்ர–பத்–யே! ஷட்–வக்த்–ராம் த்வி–நேத்–ராம் ச சதுர்–புஜ

ஸமன்–வி–தாம் ஜடா–ம–குட ஸம்–யுக்–தாம் நீல–வர்–ணாம்

ஸுய�ௌ–வ–னாம் வர–தா–பய ஹஸ்–தாம் தாம் வஜ்–ரம் சக்–தீம்

சதாரி–ணீம் ஸர்–வல – க்ஷண ஸம்–பன்–னாம் க�ௌமாரீ தாம்

விபா–வ–யேத். மந்த்–ரம் ஓம் க�ௌம் க�ௌமார்யை நம: ஓம் ஊம் ஹாம் க�ௌமாரீ கன்–யக – ாயை நம: க�ௌமாரி காயத்ரி ஓம் சிகி வாஹ–னாய வித்–மஹே சக்தி ஹஸ்

த – ாயதீமஹி தன்னோ க�ௌமாரி ப்ர–ச�ோ–த–யாத். ஓம் சிகித்–வஜ – ாய வித்–மஹே வஜ்ர ஹஸ்–தாய

தீமஹி தன்னோ க�ௌமாரீ ப்ர–ச�ோ–த–யாத். மயில் வடி– வ ம் ப�ொறித்த க�ொடியை உ டை – ய – வ – ளு ம் வ ஜ் – ர ம் , ச க் தி ஆ கி ய ஆயு–தங் களை ஏந்–தி–ய–வ–ளு–மான க�ௌமாரி தேவி–யைத் தியா–னிக்–கி–றேன். அவள் என் முன்னே வந்து வெற்–றி–யை–யும் பாது–காப்– பை–யும் அருள்–வா–ளாக. தேவி மாஹாத்–மி–யத்–தில் க�ௌமாரி மயூர குக்–குட வ்ருதே மஹா சக்தி தரே–னகே க�ௌமாரீ ரூப ஸம்ஸ்–தானே நாரா–யணீ

நம�ோஸ்–துதே. மயில் வாக–னம் மீது க�ோழிக்–க�ொடி சூழ, மகா–சக்தி ஆயு–தத்–தைத் தாங்கி பாப–மற்ற க�ௌமா–ரிய – ாக விளங்–குகி – ன்ற நாரா–யணி – யே – ! உனக்கு நமஸ்–கா–ரம். க�ௌமாரி ஓவி–யம்: ஸி.ஏ.ராமச்–சந்–தி–ரன்

ÝùIèñ Fùèó¡ °¿ñˆFL¼‰¶ ªõOò£°‹ ªîŒiè ñ£î‹ Þ¼º¬ø Þî›

ðô¡

ê‰î£ Mõó‹

ãªü¡† Íôñ£è õ¼ì ê‰î£ & 480/-& Ü…ê™ õNò£è õ¼ì ê‰î£ & 720/-& ê‰î£ ªî£¬è¬ò KAL PUBLICATIONS, CHENNAI -4 â¡ø ªðò¼‚° ®ñ£‡† ®ó£çŠ† â´ˆ«î£ Ü™ô¶ ñEò£˜ì˜ Íôñ£«õ£ W›‚裵‹ ºèõK‚° ÜŠH ¬õ‚辋: î¬ô¬ñ «ñô£÷˜&MŸð¬ù (CHIEF MANAGER, SALES),

Ý¡Iè‹ ðô¡,

ºóªê£L ñ£ø¡ ìõ˜v, 73, â‹.ݘ.R ïè˜ Hóî£ù ꣬ô, â‹.ݘ.R ïè˜, ªê¡¬ù & 600 028.

Ph: 044 & 4467 6767 Extn 13411

ÝùIèñ ðô¡ ªðò˜:________________________________________«îF:__________________ ºèõK:_______________________________________________________________ _____________________________________________________________________ ___________________________________________________________________ ªî£¬ô«ðC â‡:________________________ªñ£¬ð™:_____________________ Þ.ªñJ™:___________________________________________________________ __________________(Ïð£Œ____________________________________ñ†´‹) _____________________________________________õƒAJ™ â´‚èŠð†ì _______________________________⇵œ÷ ®.® Þ¬í‚èŠð†´œ÷¶. Ý¡Iè‹ ðô¡ ñ£î‹ Þ¼º¬ø Þî¬ö ãªü¡† Íôñ£è / Ü…ê™ õNò£è å¼ õ¼ìˆFŸ° ÜŠH ¬õ‚°ñ£Á «è†´‚ ªè£œA«ø¡.

¬èªò£Šð‹





®ñ£‡† ®ó£çŠ¬ì, W›‚裵‹ Êð¬ùŠ ̘ˆF ªêŒ¶ ެ툶 ÜŠð¾‹. ê‰î£ ªî£¬è A¬ìˆî¶‹ îèõ™ ªîKMˆîH¡ HóF¬ò ÜŠH ¬õ‚è ãŸð£´ ªêŒòŠð´‹.

கல்வெட்டு ச�ொல்லும் க�ோயில் கதைகள் -

துடையூர் சிவாலயம்

ந�ோயற்ற வாழ்– வ ரு – ளு – ம் நாய– க ன் தி ருச்– சி – யி – லி – ரு ந்து நாமக்– க ல் செல்– லு ம் காவி–ரியி – ன் வட–கர – ை–யில் அமைந்–துள்ள நெடுஞ்–சா–லை–யில் வாத்–த–லையை அடுத்து துடை–யூர் என்–னும் திரு–வூர் உள்–ளது. அந்த நெடுஞ்–சா–லை–யில் நாம் பய–ணம் செய்–யும்– ப�ோது துடை–யூ–ரில் காவிரி நதியை ஒட்டி அந்த நதிக்–க–ரை–யி–லேயே ஓடும் வாய்க்–கா– லில் ஒரு சிறு பால–மும், அத–ன–ருகே ‘வி–ஷ– மங்–க–ளேஸ்–வ–ரர் க�ோயி–லுக்–குச் செல்–லும் வழி’ என்ற ஓர் அறி– வி ப்– பு ப் பல– கை – யு ம் இருப்–ப–தைக் காண–லாம். அப்–பா–லத்–தைக் கடந்து காவி–ரிய – ாற்–றுக்–கும் வாய்க்–கா–லுக்–கும் இடையே பர–வியி – ரு – க்–கும் காவி–ரிக் கரை–யில் ஒரு சிறு சாலை கிழக்கு ந�ோக்–கிச் செல்–கிற – து. அதில் சிறிது தூரம் சென்–றால் அக்–க–ரை– யி–லேயே அருள்–மிகு விஷ–மங்–க–ளேஸ்–வ–ரர் திருக்–க�ோ–யில் இருப்–பதை நாம் காண–லாம். அக்– க�ோ – யி – லு க்– கு க் கிழக்கே ஒற்– றை – ய – டி ப் பாதை–யில் சிறிது தூரம் நாம் செல்–வ�ோ– மா–யின் அங்கு ஒரு சிறிய க�ொட்ட–கை–யில், வாத–மு–னீஸ்–வர – ர், சிறு கல் உரு–வில் காட்சி நல்–கு–கிற – ார். திரு–நா–வுக்–க–ரசு பெரு–மா–னார் பாடிய தேவா– ர ப் பதி– க – ம�ொ ன்– றி ல் குறிப்– பி – ட ப்– பெ–றும் திருத்–த–லங்–களில் ஒன்–றா–கத் துடை– யூர் குறிக்–கப் பெற்–றுள்–ளது. இத்–தல – த்–திற்–கென தனித் தேவா–ரம் கிடைக்–கப்–பெ–ற–வில்லை என்–றா–லும் சம–யக்–குர – வ – ர் குறிப்–பிடு – ம் வைப்– புத் தலங்–கள் வரி–சை–யில் துடை–யூர் திகழ்–

40

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

கின்–றது. எனவே, கி.பி.7ம் நூற்–றாண்–டுக்–கும் முந்–தைய சிவா–லய – ம் இது–வென்–பதி – ல் ஐய–மே– து–மில்லை. தற்–ப�ோது கருங்–கற் கட்டு–மா–ன– மா–கக் காணப்–பெ–றும் இவ்–வா–ல–யம் கி.பி.

10ம் நூற்–றாண்–டுக்கு உரிய ஒன்–றாம். க�ோயி–லுக்கு முன்–பா–கத் திக–ழும் ரிஷ–பக்– க�ொட்டில் எனப்–பெ–றும் முன் மண்–ட–பத்– தில் ரிஷ–பதே – –வர் காளை உரு–வில் அமர்ந்த க�ோலத்–தில் காணப் பெறு–கி–றார். அருகே மகி–டத் தலை மேல் நிற்–கும் பழ–மை–யான துர்க்கா தேவி– யி ன் திரு– வு – ரு – வ ம் ஒன்– று ம் காட்சி தரு–கி–றது. திருக்–க�ோ–யில் ஒரே திருச்– சுற்–று–டன் பரி–வா– ரா–ல–யங்–க–ள�ோடு திகழ் கி – ன்–றது. கரு–வறை – யி – ல் உய–ரம – ான பாணத்–து– டன் உள்ள சிவ–லிங்க வடி–வில் கடம்–பீஸ்–வர – ர் எனப்–பெ–றும் விஷ–மங்–க–ளேஸ்–வ–ரர் அருள்– பா–லிக்–கிற – ார். சிவ–பெரு – ம – ா–னின் திரு–முன்–னில் தெற்கு ந�ோக்–கிய திருக்–கா–ம–க�ோட்டத்–தில் வாதமுனி

உமா–தேவி காணப்–பெறு – கி – ன்–றார். இவ்–வா–ல– யத்து க�ோஷ்ட அமைப்பு முறை–களும், அவற்– றில் காணப்–பெ–றும் தெய்வ வடி–வங்–களும் மற்ற சிவா–லய – ங்–களி–லிரு – ந்து சற்று மாறு–பட்டு காணப்–பெ–றி–னும், அவை கலை–ந–யத்–தால் ச�ோழர் கலை–யின் உச்–சத்–தைத் த�ொட்ட சிற்– ப ங்– க ள் வரி– சை – யி ல் இடம் பெற்– று த் திகழ்–கின்–றன. மூலட்டா–னத்து தென்–பு–றச் சுவ– ரி ன் முதல் க�ோஷ்– ட த்– தி ல் காணப்– பெ–று–வது பத்–மா–சன க�ோலத்–தில் திக–ழும் சரஸ்–வதி தேவி–யின் திரு–வு–ரு–வமே – –யா–கும். தீச்–சு–வா–லை–களு–டன் திக–ழும் திரு–வாசி இத்–தே–வி–யின் தலைக்–குப் பின் திகழ, சடா– ம– கு – ட த்– து – ட ன் பத்– ம ா– ச – ன த்– தி ல் அமர்ந்த க�ோலத்–தில் வலக்–கர – ம் சின்–முத்–திரை காட்ட த�ொடை–மீது திக–ழும் இடக்–கர – த்–தில் ஏட்டுச் சுவடி திகழ பின்–னிரு கரங்–களில் நீர்ச் ச�ொம்– பும், மணி– ம ா– ல ை– யு ம் ஏந்– தி ய நிலை– யி ல் சரஸ்–வதி தேவி, காணப்–பெ–று–கின்–றாள். கரு–வ–றை–யின் தென்–புற க�ோஷ்–டத்–தில் கல்–லால மரத்–தின் கீழ், நின்ற தட்–சி–ணா– மூர்த்– தி – யி ன் திருக்– க�ோ – ல ம் காணப்– பெ – று – கின்–றது. சுருள்–முடி – க – ளு–டன் கூடிய ஜடா–பா– ரம் க�ொண்டு, ஒரு காதில் மகர குழை–யும், ஒரு காதில் பத்ர குண்–டல – மு – ம் அணி செய்ய புன்–னகை தவ–ழும் பேர–ழ–க�ோடு திரு–மு–கம் திகழ்–கின்–றது. பின் கரங்–களில் மானை–யும், மழு–வை–யும் ஏந்–திய இப்–பி–ரா–னார், மார்– பில் வீணையை அணைத்– த – வ ண்– ண ம் மு ன் – னி ரு க ர ங் – க – ள ா ல் அதனை மீட்டு– கி ன்– ற ார். ஒரு காலை முன்– னி – ரு த்தி சற்று சாய்ந்த க�ோலத்–தில் அண்–ணல் நிற்க, அவர்–தம் கால்– க – ள – ரு கே ஒரு– பு – ற ம் டம–ருக – ம் ஒன்–றினை ஏந்–திய – – வாறு குள்ள பூத–ம�ொன்று அதனை குச்சி க�ொண்டு இயக்–குகி – ன்–றது. மறு–புறம�ோ – உ ம ா – தே வி நி ன் – ற – வ ா று வீணாதர வீ ணை இ சை க் கு ஏ ற்ப தட்சிணாமூர்த்தி கஞ்–சத் தாளத்தை தம்–மிரு கைக– ள ால் தட்டி இசை கூட்டு– கி ன்– ற ார். உமா– தே – வி– ய�ோ டு பர– ம ன் வீணை இ சை க் – கு ம் இ க் – க ா ட் சி மிக அரிய ஒன்–றாம். ப�ொது– வ ா– க ச் சிவா– ல – யங்– க ளில் மேற்கு திசை ந�ோ க் கி அ மைந்த க ரு – வ– றை – யி ன் க�ோஷ்– ட த்– தி ல் அண்–ணா–மல – ை–யார் எனப்– பெ–றும் லிங்–க�ோத்–பவ – ர், அல்– லது உமை– ய�ொ – ரு – ப ங்– க ன் அல்–லது திரு–மா–லின் திரு–வுரு – – வங்–களே இடம்–பெற்–றிரு – க்–கும்.

துவார பாலகர்

விஷ–மங்–க–ளேஸ்–வ–ரர் ஆனால், துடை–யூர் சிவா–ல–யத்–தில் மேற்–கு– திசை க�ோஷ்–டத்–தில் உமா–தே–வியை தன் கையால் அணைத்–த–வண்–ணம், மான்-மழு ஏந்தி அருள்–பா–லிப்–பவ – ர – ா–கக் காணப்–பெறு – ம் உமா–ச–கித மூர்த்–தி–யின் திருக்–க�ோ–லம் இடம் பெற்–றுள்–ளது. இது மிக மிக அரிய காட்–சிய – ா– கும். வட–புற க�ோஷ்–டத்–தில் நான்–முக – ன – ா–ரா– கிய பிர–மன் நின்ற க�ோலத்–தில் விளங்–குகி – ற – து. வட–புற – ம் உள்ள முன்–மண்–டப க�ோஷ்–டத்–தில் நின்ற க�ோல திரு–ம–களின் திரு–வு–ரு–வத்–தை– யும் தரி–சிக்–க–லாம். ஒரு கையில் தாமரை மல–ரைப் பற்–றிய – வ – ாறு மறு கரத்–தைத் த�ொடை மீது இருத்–தி ய நிலை–யில் காணப்– பெ –று ம் இந்த இலக்–குமி தேவி மார்–பில் கச்–சை–யும், காது–களில் எடுப்–பான த�ோடு–களை – யு – ம் தரித்– துள்–ளாள். பேர–ழகு ததும்–பும் திரு–மு–கத்–தின் பின்–புற – ம் தீச்–சு–டர்–களு–டன் கூடிய திரு–வாசி காணப்–பெ–று–கின்–றது. இத்–தேவி தரித்–துள்ள இடுப்–பா–டையு – ம், நிற்–கும் பேர–ழகு – ம் ச�ோழர்– கால கலை–யின் உன்–னத முத்–தி–ரை–யா–கும். இத்–த–கை–ய–த�ோர் க�ோலக் காட்–சியை வேறு எந்த ஆல–யத்–தி–லும் காண்–பது அரிது. மு ன் ம ண் – ட – ப த் – தி ன் வ ா யி – லி ன் இரு மருங்–கும் இரு கரங்–களு–டன் திக–ழும் முற்– க ால ச�ோழர்– க–லைப் பாணி–யில் திக–ழும் இரு வாயிற்– க ா – வ – ல ர் – க ளி ன் (துவா–ரப – ா–லக – ர்–கள்) சிற்– ப ங்– க ள் அணி செய்–கின்–றன. அதிஷ்– டா–னத்து கண்–டப – ாத வரி–யில் ரா–மா–யண – ம் முனைவர் குடவாயில் மற்–றும் கண்–ணனி – ன் பாலசுப்ரமணியன் வர– ல ாறு காட்டும்

பாக–வத சிற்–பங்–கள் இடம் பெற்–றுள்– ளன. திருச்–சுற்–றில் கண–பதி, முரு–கப்– பெ–ரும – ான், பைர–வர் ஆகிய தெய்வ உரு–வங்–கள் இடம் பெற்–றுள்–ளன. சூரி–யன் இங்கு சூரிய நாரா–ய–ண– னாக சங்கு சக்–கர – ங்–க–ளைத் தரித்து இரு தேவி–யர் இரு–ம–ருங்–கும் திகழ அமர்ந்த க�ோலத்– தி ல் காணப்– பெ– று – கி ன்– ற ார். காம– க�ோட்ட த்து அம்–பி–கை–யும் பேர–ழக�ோ – டு அருள்– பா–லித்து நிற்–கின்–றார். இவ்–வா–லய – த்– துத் தெய்–வத் திரு–மேனி – க – ள் அனைத்– தும் தரி–சிப்–ப�ோர் உள்–ளத்தை விட்டு அக–லா–த–வை–யா–கும். துடை– யூ ர் சிவா– ல – ய த்– தி ற்– கு க் கிழக்கே திக–ழும் வாத–முனி – க்கு தைல அபி–ஷே–கம் நிகழ்த்–தப் பெற்று அம் –ம–ருத்–துவ குணம் வாய்ந்த தைலம் திருக்– க�ோ – யி – லி ல் விற்– க ப்– பெ – று – கின்–றது. முடக்கு வாதம் த�ொடங்கி அம்பிகை பல்–வே–று–பட்ட ந�ோய்–களை – த் தீர்க்– கும் அரு– ம – ரு ந்– த ாக அத்– தை – ல ம் விளங்–கு–கின்–றது. இந்–திய த�ொல்–லி–யல் துறை–யின் கல்–வெட்டுப் பிரிவு 1937-38ம் ஆண்–டு– களில் இவ்–வா–லய – த்–தில் உள்ள ஐந்து ச�ோழர்–கால கல்–வெட்டுக்–க–ளைப் படி எடுத்து பதி–வு–செய்–துள்–ள–னர். மாமன்–னன் ராஜ–ரா–ஜ–ச�ோ–ழ–னின் கல்–வெட்டே இங்–குள்ள கல்–வெட்டு– கள் வரி– சை – யி ல் முத– ல ா– வ – த ா– க த் திகழ்– கி ன்– ற து. கி.பி.996ல் நாரா– ய – ணன் ஆதித்– த ன் என்ற துடை– யூ ர் அந்– த – ண ன் ஒரு– வ ன் துடை– யூ ர் மூலஸ்–தா–னத்து பர–மேஸ்–வ–ர–ருக்கு உத்–த–ரா–ய–ணம் மற்–றும் தட்–சி–ணா– யன புண்–ணிய காலங்–களில் சிறப்பு வழி–பா–டுக – ள் நிகழ்த்த நிலக்–க�ொடை அளித்–ததை ராஜ–ரா–ஜ–ச�ோ–ழ–னின் சாச– ன ம் எடுத்– து க் கூறு– கி ன்– ற து. துடை– யூ ர் என்– னு ம் இவ்– வூ ர் மழ நாட்டில் அமைந்த பிர–மதேய – ஊரா– துவார பாலகர் கத் திகழ்ந்–தி–ருந்–தது என்–ப–தை–யும் அச்–சா–ச–னம் எடுத்–து–ரைக்–கின்–றது. கங்கை க�ொண்ட ராஜேந்–திர ச�ோழ– னின் எட்டாம் ஆட்– சி – ய ாண்– டி ல் (கி.பி.1020) உறை– யூ ர் கூற்– ற த்– தை ச் ச ா ர்ந்த ச ெ ன் – ன – லூ – ரி – ன – ன ா ன நாரா–யண நக்–க–பி–ரான் என்–பான் துடை–யூர் சிவா–லய – த்–தில் ஒவ்–வ�ொரு நாளும் அதி–கா–லை–யில் இறை–வன் முன்பு ருத்–ரம் ச�ொல்–ல–வும் இவ்– வா–லய – த்–திலேயே – மாண–வர்–களுக்கு வேதம் கற்–பிக்–க–வும், க�ோயி–லுக்–காக வரி–யில்–லாத நிலங்–களை வழங்–கி–ய– மையை எடுத்–து–ரைக்–கின்–றது.

42

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

சரஸ்வதி

பெரிய உடை–யார் என்–னும் ராஜ– கே–சரி வர்–ம–னின் (ராஜ–ரா–ஜ–ச�ோ–ழ– னின்) காலத்–தில் துடை–யூர் க�ோயில் நிலங்–களில் பெரு வெள்–ளத்–தால் மண் மேடு ஏற்–பட, அம்–மண்ணை அகற்ற வாத்–தலை கூடல் என்–னும் ஊரி–னைச் சார்ந்த வேளான்–க–ண–வதி என்–பான் க�ோயி– லு க்கு முத– லீ – ட ாக பெரும் த�ொகை– யி னை அளித்– த தை ஒரு கல்–வெட்டுச் சாச–னம் கூறு–கின்–றது. கங்கை க�ொண்ட ராஜேந்– தி ர ச�ோ ழ ன் க ா ல த் – தி ல் ப ட் டி – ன க் கூற்–றத்து கடம்–ப–னூ–ரி–னைச் சார்ந்த ம�ோசி அரை–யன் பெருந்–தி–ரு–மான் எ ன் – ப ா ன் தி ரு க் – க – ட ம் – ப ந் – து – றை – யு–டைய மகா–தே–வர் க�ோயி–லில் சில குறிப்–பிட்ட நாட்–களில் நூறு பேருக்கு உண– வி ட நிலக்– க�ொடை அளித்– ததை இவ்–வா–ல–யத்–துக் கல்–வெட்டுச் சாச– ன ம் ஒன்று விவ– ரி க்– கி ன்– ற து. காவி–ரி–யின் தென்–க–ரைத் திருத்–த–ல– மான குளித்– த லை, கடம்– ப ந்– து றை (கடம்– ப ர் க�ோயில்) என்று எவ்– வாறு அழைக்–கப் பெற்–றத�ோ, அது ப�ோன்றே காவி– ரி – யி ன் வட– க – ர ைத் தல–மான துடை–யூ–ரும் கடம்–பந்–துறை என்றே அழைக்–கப் பெற்–றது என்–பதை இ க் – க ல் – வெட்டா ல் அ றி – ய – ல ா ம் . அத–னால்–தான் தற்–ப�ோ–தும் இவ்–வா–ல– யத்து ஈசனை கடம்–பேஸ்–வர – ர் என்றே ஆவ–ணங்–கள் கூறு–கின்–றன. ராஜ–ரா–ஜ–ச�ோ–ழ–னின் பேர–னும், கங்கை க�ொண்ட ராஜேந்–திர ச�ோழ– னின் தலை–ம–க–னு–மான வீர ராஜேந்– தி–ரன் என்–னும் ராஜாதி ராஜ ச�ோழ– னின் கல்–வெட்டுச் சாச–னம் ஒன்–றும் இவ்–வா–லய – த்–தில் காணப் பெறு–கின்–றது. துடை– யூ ர் என்– று ம், கடம்– ப ந்– துறை என்–றும் பண்டு முதல் விளங்– கும் இத்–தி–ருத்–த–லம், திரு–வாசி எனப் – பெ – று ம் திருப்– ப ாச்– சி – ல ாச்– சி – ர ா– ம ம் என்ற தேவா–ரத் திருத்–த–லத்–திற்கு மிக அரு–கி–லேயே அமைந்–துள்–ளது. திரு– ஞா–ன–சம்–பந்–தர் க�ொல்–லி–ம–ழ–வ–னின் மகளுக்கு ஏற்–பட்ட முய–ல–கன் என்ற க�ொடிய ந�ோயை பதி–கம் பாடி ப�ோக்– கிய தல–மாக சேக்–கி–ழார் பெரு–மான் திரு–வா–சிய – ைக் குறிப்–பார். திருச்–சி-– சே–லம் நெடுஞ்–சா–லை–யில் பய–ணம் மேற்–க�ொள்ளு – ம் அன்–பர்–கள் அடுத்–த–டுத்து விளங்–கும் திரு–வா–சிக்– கும், துடை–யூரு – க்–கும் சென்று ஈச–னைத் தரி– ச – ன ம் செய்– வ ார்– க – ளே – ய ா– யி ன் ந�ோயற்ற பெரு–வாழ்வு பெறு–வார்–கள் என்–பது திண்–ணம்.

த

ன் பூர்–வீ–க–மான உ ட ை – ய ா ர் – பா–ளை–யம், காஞ்சி மஹாஸ்– வ ா– மி – க ளு– ட ன் க �ொ ண் – டி – ருந்த நெருக்–க–மான த�ொடர்பு குறித்து எழு–து–கி–றார், ஆன்– மி– க ம் வாச– க – ர ான தி ரு ர ா ம – து ரை அ ய் – ய ர் . அ வ ர் கை ப் – ப ட எ ழு தி அ னு ப் – பி – யி – ரு ந ்த கட்டு– ரை –யின் அச்– சு–வ–டி–வத்– தை–தான் நீ ங் – க ள் ப டி க் – க ப் – ப�ோ– கி – றீ ர்– க ள். ஒரு அ டி த் – த ல் , தி ரு த் – த ல் இ ல் – ல ா – ம ல் , தெளி–வாக, படிக்க அதி–கம் சிர–மப்–பட வேண்– ட ா– த – வ– கை – யி – லு ம் இ ரு ந் – த து அந்– த க் கட்டுரை. இ த் – தனை பீ டி – கைக்–கும் கார–ணம், தி ரு ர ா ம – து ரை , 19.6.2015 அன்று 100 வய– தை க் கடந்– த – வர். இன்– ற – ள – வு ம் தின–மும் தன் வீட்டு பூ ஜ ை – ய – றை – யி ல் அமர்ந்து நிமி–டக்–க– ண க் – க ா க பூ ஜ ை செய்து வரு– ப – வ ர்! இத�ோ அவ–ருட – ைய கட்டுரை: ஆ ர ம்ப ந ா ட் – களில், காஞ்–சிம – ட – ம், சில காலம் வரவு செ ல வு க ண க் – கு – கள் சரி–யில்–லா–மல் க ட ன் ஏ ற் – ப – டு ம் நிலை–மையி – ல் இருந்– த து . அ ப் – ப �ோ து உடை– ய ார்– ப ா– ள ை– ய ம் ( அ ரி – ய – லூ ர் மாவட்டத்– தி – லு ள்– ள து ) ஜ மீ ன் – த ா ர் கேட்டுக் க�ொண்–ட– ப டி சு ம ா ர் ஆ று மாத காலம் தன் அரண்– ம – னை – யி ல் தனி–யாக ஒரு கட்டி– டத்–தில் அப்–ப�ோது பீடா– தி – ப – தி – ய ா– க ப்

காஞ்சி மகானுக்கு நீராடல் அபிஷேகம்

காஞ்சி மகானுக்கும், ஜமீன்தாருக்கும் ப�ொறுப்–பேற்–றி–ருந்த  சந்–தி–ர–சே–க–ரேந்–திர சரஸ்–வதி ஸ்வா–மி–கள் தங்–கி–னார்–கள். அவர்–களு–டைய தின–சரி பூஜை முத–லிய ஏற்–பா–டு–க– ளை–யும் தங்–கள் செல–வி–லேயே செய்து வைத்–தார் ஜமீன்–தார். பிறகு மடத்–தில் நல்ல நிலைமை உரு–வான பிறகு, காஞ்–சி–ம–டத்–துக்கு சகல மரி– ய ா– தை – க ளு– ட – னு ம் ஸ்வா– மி – க ளை அனுப்பி வைத்– த ார்– க – ள ாம். இத–னா–லேயே மகா ஸ்வா–மி–களுக்கு உடை–யார்–பா–ளை–யத்–தின் மீது ஒரு தனிப்–பட்ட ஈர்ப்–பும் விசு–வா–சமு – ம் ஏற்–பட்டது. பிறகு மடத்–துக்–குச் ச�ொந்–தம – ான நில–புல – ன்–கள – ை–யும் விசா–ரித்து வேண்–டிய ஏற்–பா–டுக – ள – ை– யும் செய்து க�ொடுத்–தார்–கள். ஒரு காலத்–தில் உடை–யார்–பா–ளை–யத்–தைச் சுற்றி காடு–ம–ய–மாக இருந்–தது. ஊருக்–குள் யாரும் எளி–தாக வர–மு–டி–யாத நிலைமை. அந்த சம–யத்–தில் முஸ்–லிம் கல–வ–ரம் ஏற்–பட்ட–தால், க�ோயில் விக்–ர–ஹங்–க– ளைக் காப்–பாற்–றும் ப�ொருட்டு, தஞ்–சா–வூர் பங்–காரு காமாக்ஷி–யம்–ம– னை–யும், காஞ்சி வர–த–ராஜ ஸ்வா–மி–யை–யும், உடை–யார்–பா–ளை–யம் க�ொண்டு வந்து, ஜமீன்–தா–ரின் ஆத–ர–வில் சிவன், விஷ்ணு க�ோயில்– களில் பாது–காப்–பாக பத்–தி–ரப்–ப–டுத்தி வைத்–தார்–கள். அந்த தெய்–வங்– களுக்கு அவ–ர–வ–ருக்–கு–ரிய பூஜையை ஒரு குறை–வு–மில்–லா–மல் நடத்தி நிலைமை சுமு–க–மான பிறகு, அவ–ர–வர் இருப்–பி–டங்–களுக்கே சகல மரி–யா–தை–யு–டன் அனுப்பி வைத்–தார்–கள். உடை–யார்–பா–ளை–யம் சிவன் க�ோயில் பெரிய பிராகா–ரம் ஈசான மூலை–யில் உள்ள மண்–ட–பம் இன்–றும் காமாக்ஷி மண்–ட–பம் என்றே ச�ொல்–லப்–ப–டு–கி–றது. காஞ்சி மஹா பெரி–ய–வர் எப்–ப�ோது உடை–யார்– பா–ளை–யம் வந்–தா–லும் இந்த மண்–ட–பத்–தில்–தான் தங்கி பூஜை–கள் ðô¡

43

1-15 ஜூலை 2015

செய்–வது வழக்–கம். ஜெயேந்–தி–ரர் கூட 1989ல் உடை–யார்–பா–ளை–யம் விஜ–யம் செய்து, சிவன் க�ோயி–லுக்கு கும்–பா–பி–ஷே–கம் வெகு விம–ரிசை – –யாக தன் முன்–னி–லை–யில் நடத்தி வைத்–தார்–கள். பெரு– ம ாள் க�ோயி– லி ல் காஞ்சி வர– த – ராஜ ஸ்வா–மியை – த் தங்க வைத்து பூஜை–கள் நடத்தி வந்த இடம் இன்–றும் அடை–யா–ளம – ாய் காணப்–படு – கி – ற – து. ஜமீன்–தா–ரின் இந்த த�ொண்டு கார–ணம – ாக அவர்–களுக்கு இரண்டு க�ோயில்– களி–லும் கட்டளை உண்டு. ஆனால், ஜமீன் ஒழிப்–புக்–குப் பிறகு ஜமீன் வரவு செல–வுக – ள் மிக–வும் குறைந்து ப�ொரு–ளா–தார நிலைமை ம�ோச–மட – ைந்–தத – ால், அறக்கட்ட–ளை–களை செய்–யா–மல் விட்டு விட்டார்–கள். மகா ஸ்வா–மி–களின் முந்–திய மடா–தி–ப– தி– க ள் இரு– வ ர் அடுத்– த – டு த்து கால– ம ாகி விட்ட–தால் மகா ஸ்வா–மி–களுக்கு மடா–தி– பதி ப�ொறுப்–பைக் க�ொடுத்–தார்–களே தவிர, மடத்–தின் விவரங்–கள் யாரா–லும் ச�ொல்–லிக் க�ொடுக்–கப்–பட – வி – ல்லை. இந்த நிலை–மையி – ல் மடத்– தி ன் அதி– ப – தி – ய ாக 13 வய– தி ல் மகா ஸ்வா–மிக – ள் பட்டம் ஏற்–றுக் க�ொண்–டார்–கள். அடுத்து திருச்சி ஜில்லா திரு–வா–னைக் க – ா–வல் அம்–பா–ளுக்கு தாடங்–கப் பிர–திஷ்டை செய்ய வேண்–டிய கட்டம் ஏற்–பட்டது. எந்த மடா–திப – தி அந்–தப் ப�ொறுப்பை மேற்–க�ொள்– வது என்ற குழப்–பம் ஏற்–பட்டது. அப்–ப�ோது

44

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

திருச்சி ஜில்லா தாசில்–தா–ராக இருந்த என் சிறிய பாட்ட–னார் உடை–யார்–பா–ளை–யம் கிருஷ்ண அய்– ய – ரி ன் குமா– ர – ரு ம், பால– சுப்– ர – ம – ணி ய அய்– ய – ரி ன் சக�ோ– த – ர – ரு – ம ான திரு.ராஜ–ம் அய்–யர் முயற்சி செய்து முக்–கி–ய– மான ஆதா–ர–முள்ள ஆவ–ணங்–க–ளைப் பரி– சீ–லித்து காஞ்சி மடா–தி–ப–தி–களுக்–குத்–தான் தாடங்க பிர–திஷ்டை செய்ய உரிமை என்– பதை உறு–திப்–ப–டுத்–தி–னார்–கள். ந ம் ம க ா ஸ்வா – மி – க ளு க் கு வ ய து 13 என்– ப – த ா– லு ம், மடத்– தி ன் நிர்– வ ா– க ம் சரி–வர தெரி–யா–தத – ா–லும் பல–வித ய�ோச–னை –யு–ட–னும் கவ–லை–யுட – –னும் மிக–வும் தயக்–கப்– பட்டார்–கள். அந்த சம–யம் தான் ராஜம்– அய்–யர் சக–லவி – த – ம – ான பந்–த�ோப – ஸ்–துக – ளு–டன் ஏற்–பாடு செய்து, தானும் கூடவே இருந்து ஸ்வா–மிக – ளுக்கு தைரி–யம் ச�ொன்–னார். பால பிரா– ய த்– தி – ன ர் என்– ப – த ால் ஸ்வா– மி – க ளை தன் இடுப்–பில் தூக்–கிக் க�ொண்டு தாடங்– கப் பிர–திஷ்டை செய்–யச் ச�ொல்லி பூர்த்தி செய்–தார்–கள். வெகு ஸ்ரேஷ்–ட–மாக இந்த விசே–ஷம் நடந்–தேறி – ய – து. பிறகு ஸ்வா–மிக – ளை திரு–வா–னைக்–கா–வல் மடத்–துக்கு அழைத்–துப் ப�ோய் தங்க வைத்து கவ–னித்து வந்–தார்–கள். என் தகப்– ப – ன ார் உடை– ய ார்– ப ா– ள ை– யம் தர்–ம–ராஜ அய்–யர் அதா–வது, ராஜம் அய்–ய–ரு–டைய மரு–ம–க–னு–டன் கூடவே நான் இருந்து வந்–தத – ால் இந்த விஷ–யங்–கள் அனைத்– தை–யும் என்–னி–டம் ச�ொல்–லி–யி–ருக்–கி–றார். மகா ஸ்வா–மி–கள் 1926ம் ஆண்டு உடை–யார்– பா–ளை–யத்–துக்கு விஜ–யம் செய்து 15 நாள் தங்–கிய ப�ோது என் தகப்–ப–னா–ருட – ன் இதே விவ– ர ங்– க – ள ைப் பேசி– யி – ரு க்– கி – ற ார். மகா ஸ்வா–மி–களை திரு–வா–னைக்–கா–வ–லில் தங்க வைத்து மடத்–துக்கு ச�ொந்–தம – ான நில–புல – ன்– கள் இருக்–கு–மி–டங்–களை எல்–லாம் ராஜம்– அய்–யர் ரெகார்டு மூலம் பரி–சீ–லித்து அதன் மூலம் சகல வர–வு–கள – ை–யும் விசா–ரித்து வசூ– லித்து மடத்–துக்கு நல்ல நிலைமையை ஏற்–ப– டுத்தி க�ொடுத்து விட்டார்–கள். அவ–ருக்–குப் பிற்–கா–லமு – ம் அவ–ருட – ைய மகன் P.R. க�ோபால கிருஷ்ண அய்–யர், B.ராம–கி–ருஷ்–ண–அய்–யர் இரு–வ–ரும் அடிக்–கடி மடத்–துக்–குப் ப�ோய் ஸ்வா–மி–களி–டம் ஆசி பெற்று வந்–தார்–கள். உடை–யார்–பா–ளை–யம் ஜமீன்–தார் கச்–சி – சின்– ன ப்ப காளாக்– க த்– த�ோ ழ உடை– ய ார் அவர்– க ள் கேட்டுக் க�ொண்– ட – ப டி மகா ஸ்வா–மிக – ள் 1926ம் ஆண்டு ஏப்–ரல், மே மாதங்– களில் உடை–யார்–பா–ளை–யம் விஜ–யம் செய்து, சிவன் க�ோயில் பங்–காரு காமாக்ஷி–யம்–மன் மண்–டப – த்–தில் தங்கி விசே–ஷம – ாக பூஜை–கள், அரு–ளு–ரை–கள், பிரதி தின–மும் பட்ட–ணப் பிர–வே–சம் ஆகி–யவை செய்து ஜமீன்–தார் அவர்– க ளுக்கு ஆசி வழங்கி வந்– த ார்– க ள். சில தினங்–களில் அரண்–மனை சார்–பாக 108 வெள்ளி நாண–யங்–க–ளால் பாத பூஜை

நடத்– து – வ ார்– க ள். ஸ்வா– மி – க ளின் பூஜைக்கு வேண்– டி ய பால், தயிர், நெய், தேன், புஷ்–பம் முத–லி–ய–வற்றை ஜமீன்–தார் அவர்–கள்–தான் நேரில் சரி பார்த்து பல்–லக்–கில் வைத்து மேள– தா– ள ங்– க ளு– ட ன் யானை, குதிரை சகி– த – ம ாக ராஜ மரி– ய ா– தை – யு – ட ன் சிவன் க�ோயி– லு க்கு அனுப்– பு – வ ார்– கள். தின–சரி சமா–ரா–தனை, பிக்ஷா வந்–த–னம் ஆகி–ய–வற்–றுக்–குத் தேவை– யான சகல சாமான்–க–ளை–யும் தின– சரி க�ோயி–லுக்கு ஜமீன்–தார் அனுப்– பு–வார்–கள். ஸ்வா–மி–களும் இவற்றை சரி– ப ார்ப்– பார்–க ள். பூஜை முடித்து தீர்த்–தம் க�ொடுத்து பிக்ஷா வந்–த–னம் சமா–ரா–தனை யாவும் முடிய பகல் சுமார் 2 மணி ஆகி விடும். பிறகு ஸ்வா–மிக – ள் க�ொஞ்ச நேரம் ஓய்வு எடுத்–துக் க�ொள்–வார்– கள். மாலை 4 மணி சுமா–ருக்கு மண்–டப – த்–தின் முன் ப�ோட்டி–ருக்–கும் பந்–தலி – ல் வந்து அமர்ந்து ச�ொற்–ப�ொழி – வு ஆற்–றுவ – ார். சுமார் மாலை 6 மணி அள–வில் சந்–நதி – யி – லி – ரு – ந்து, க�ோயி–லைச் சேர்ந்த, நீராழி மண்–டப – ம் உள்ள குளத்–தில், க�ோயி–லில் உள்ள படகை விடச் ச�ொல்லி தானும், மடத்–தின் மானே–ஜரு – ம் ப�ோய் நீராழி மண்–ட–பத்–தில் அமர்ந்து பேசிக் க�ொண்–டி– ருந்து விட்டு சுமார் 7½ மணி–யள – வி – ல் பூஜைக்கு வரு–வார்–கள். பூஜை முடித்து 9 மணி–யள – வி – ல் பட்ட–ணப் பிர–வேச – த்–துக்கு ஏற்–பாடு ஆகி–யவு – – டன், புறப்–பட்டு விடு–வார்–கள். சில நாட்–களில் மாலை பெரு–மாள் க�ோயி–லுக்–கும் விஜ–யம் செய்–தார்–கள். அப்–ப�ோ–து–தான் அங்–குள்ள வைஷ்–ணவ – ர்–கள் சிவ-விஷ்ணு ஒற்–றுமையை – உணர்ந்து க�ொண்–டார்–கள். ஜமீன்–தார்–கள் அவர்–களும் சில நாள் மாலை–யில் ஸ்வா–மி– களை தரி–சித்து ஆசி பெற்–றுப் ப�ோவார்–கள். பட்ட– ண ம் பிர– வே – ச ம் ஏரா– ள – ம ான யானை, குதிரை படை– க ளு– ட ன் வாண– வே– டி க்கை அதிர பெரிய விழா– வ ா– க வே நடக்– கு ம். அப்– ப �ோது அனு– மார் க�ோயில் மேல் தளத்– தில் இருந்து ப�ோட்டோ பிடிப்–பார்–கள். கும்–பக�ோ – ண – த்– தில் இருந்து ப�ோட்டோக்– கா–ரரை வர–வழை – த்து அனேக புகைப்–ப–டங்–கள் எடுத்–தார்– கள். அந்–தப் புகைப்–பட – ங்–கள் எல்– ல ாம் இன்– று ம் அரண்– ம– னை – யி ல் இருக்– கி ன்– ற ன என்று நினைக்–கி–றேன். ஸ்வா–மிக – ள் பல்–லக்கு என் வீட்டுக்கு முன் வரும்–ப�ோது ஒரு நாள் என் தகப்–ப–னார் பூரண கும்–பம் க�ொடுத்–தார்– கள். ஸ்வா–மிக – ள் என்–னையு – ம் ஆசீர்–வ–தித்–தார்–கள். பரமாச்சார்யார்

ராமதுரை அய்யர் கைெயழுத்து பிரதி ஸ்வா– மி – க ள் பல்– ல க்கு அரண்– ம னை வாச– லு க்கு வரு– வ – த ற்கு முன் வர– வேற்க ஜமீன்–தார் தயா–ராக இருப்–பார்–கள். வந்–த– தும் மைசூ–ரி–லி–ருந்து வர–வ–ழைத்த மிக–வும் விலை உயர்ந்த சால்–வையை ஸ்வா–மிக – ளுக்கு ப�ோர்த்–துவ – ார்–கள். சிறிது நேரம் பேசி விட்டு பல்– ல க்கு நகர்ந்து க�ோயி– லு க்கு திருப்பி வர இரவு 2 மணி அல்–லது 3 மணி ஆகி விடும். ஸ்வா–மி–கள் 1926ம் ஆண்டு உடை–யார்– பா– ள ை– ய த்– து க்கு விஜ– ய ம் செய்த ப�ோது ஜமீன்–தார் அவர்–கள் ஸ்வா–மிக – ள் மடத்–துக்கு ஒரு யானைக்–குட்டி–யும், ஒரு குதி–ரையை – யு – ம், பசு–மாடு-கன்–றை–யும் க�ொடுத்–தார்–கள். உடை–யார்–பா–ளை–யம் ஜமீன்–தார் ராஜ–நீ– தி–யில் மிக–வும் உயர்ந்த, மக�ோன்–னத திசை– யில் இருந்– த – ப �ோது மகா ஸ்வா– மி – க ளை அடிக்–கடி சந்–தித்து ஆசி பெற்–றார்–கள். மிக முக்– கி – ய – ம ான மடத்து விசே– ஷ ங்– க ளுக்கு ஜமீன்–தா–ருக்கு முகம் வரும். ஜமீன்–தா–ரும் அந்த விசே–ஷங்–களுக்கு வேண்–டிய முக்–கிய சாத–னங்–களு–டன் அரண்–மனை சிப்–பந்–திக – ளை அனுப்பி ஆசிர்–வா–தம் பெற்–றார்–கள். ஜமீன் ஒழிப்–புக்–குப் பிறகு அவர்–களுக்கு வரு–மா–னம் குறைந்து செல–வுக – ள் அதி–கரி – க்– கவே, ஜமீனை நடத்த வாரி– சு– க ள் சிர– ம ப்– ப ட்டார்– க ள். ஆனா–லும், வாரிசு K.C.P.K.R. பெரிய குழந்தை அவர்–கள் ஒரு–வாறு விடா–மல் க�ோயில் கு ள ங் – க ள ை நி ர் – வ – கி த் து வந்– த ார்– க ள். அவ– ரு க்– கு ப் பிறகு மேலும் ப�ொரு– ள ா– தார வசதி குறைய அவ–ரது வ ா ரி – சு – க ள் இ ன் – று – வ ரை தம்–மால் முடிந்த அள–வுக்கு இந்த ஆன்–மிக கைங்–கர்–யத்– தில் ஈடு–பட்டு–வ–ரு–கி–றார்–கள்.

பாலகுருவாக ðô¡

45

1-15 ஜூலை 2015

எல்லாவகையிலும்

நல்லதே நடக்கும்!

?

எனக்கு எப்– ப �ொ– ழு து நிலை– ய ான வரு– ம ா– ன ம் கிடைக்–கும்? என் மனை–வி–யின் மன–நிலை எப்– ப�ொ– ழு து சாதா– ர – ண – ம ாக இருக்– கு ம்? என் கடன் த�ொல்லை எப்–ப�ொ–ழுது தீரும்? எப்–ப�ொ–ழுது நிம்–மதி கிடைக்–கும்?

- பி.கார்த்–திகே–யன், மண்–ணடி. உங்–கள் ஜாத–கத்தை சர்–வார்த்த சிந்–தா– மணி எனும் நூலை அடிப்– ப – ட ை– ய ா– க க் க�ொண்டு ஆராய்ந்– த �ோம். மீன லக்– ன ம், மிதுன ராசி– யி ல் நீங்– க ள் பிறந்– தி – ரு க்– கி – றீ ர்– கள். உங்–கள் ஜாத–கத்–தில் லக்–னத்–தி–லேயே ராகு அமர்ந்–தி–ருக்–கி–றார். லக்–னத்–தில் நிழல் கிர–க–மும், சர்ப்ப கிர–க–மு–மான ராகு அமர்ந்– தி– ரு ப்– ப – த ால் அடுத்– த – டு த்து மன உளைச்– சல்–கள் இருந்–து–க�ொண்–டு–தான் இருக்–கும். சின்–னச் சின்ன காரி–யங்–கள் கூட தடைபட்டுத்– தான் முடி–வ–டை–யும். அது–மட்டு–மில்–லா–மல் எப்–ப�ொழு – து – ம் ஒரு நிம்–மதி – ய – ற்ற ப�ோக்–கையு – ம் இந்த ராகு உரு–வாக்–கக்–கூ–டி–ய–வர். ஆனால், மீனத்–திலே ராகு அமர்ந்–தி–ருப்–பது ப�ொது– வாக நல்–ல–து–தான் என்–றா–லும் லக்–னா–தி– ப–தி–யான குரு ஆறா–வது வீட்டிலே மறைந்து

46

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

காணப்–ப–டு–கி–றார். அதா–வது, ராசி–யா–கிய சந்–தி–ர–னுக்கு மூன்–றா–வது வீட்டிலே மறைந்– தி–ருக்–கி–றார். இப்–படி குரு–ப–க–வான் லக்–னத்– திற்–கும், ராசிக்–கும் மறைந்து காணப்–ப–டு–வ– தால்–தான் உங்–களுக்கு எப்–ப�ொ–ழு–துமே ஒரு தடு–மாற்–றம், தயக்–கம், எதிர்–கா–லம் பற்–றிய பயம் எல்–லாமே இருந்து க�ொண்–டிரு – க்–கிற – து. உங்–கள் ஜாத–கத்–தில் உத்–ய�ோக ஸ்தா–னத்– திற்–கும் குரு–தான் அதி–ப–தி–யாக வரு–கி–றார். அப்–படி – ப்–பட்ட குரு மறைந்து காணப்–படு – வ – – தால்–தான் நிலை–யான உத்–ய�ோக – ம் அமை–வ– தற்கு வாய்ப்–பில்லை. மூன்று வரு–டங்–களுக்கு ஒரு–முறை உத்–ய�ோ–கம் மாற வேண்–டி–யி–ருக்– கும் அல்–லது இருக்–கும் உத்–ய�ோ–கத்–தி–லேயே இந்த மாதம் நம் வேலை நீடிக்–கும�ோ, அடுத்த மாதம் நீடிக்– கு ம�ோ, நீடிக்– க ாத�ோ என்– ற – வ�ொரு அச்ச உணர்–வும் இருந்து க�ொண்– டே–யிரு – க்–கும். உங்–கள் ஜாத–கத்–தில் ராசிக்–கும் உத்–ய�ோக – ஸ்–தா–னத்–திற்–கும் அதி–பதி – ய – ாக குரு வரு–வ–தால்–தான் நிலை–யற்ற ஒரு மன–நி–லை– யும், நிலை–யற்ற உத்–ய�ோ–க–மும் காணப்–ப–டு– கின்–றன. குரு ஆறா–வது வீட்டில் மறைந்து காணப்–ப–டு–வ–த�ோடு, ஆறாம் வீட்டுக்–கு–ரிய கிர–க–மான சூரி–யன் ஐந்–தா–வது வீட்டிலே அமர்ந்–துள்–ளார். இந்த கிரக அமைப்–பும் கிடைக்–கக்–கூடி – ய சந்–த�ோ–ஷத்–தையு – ம் அனு–ப– விக்க தெரி–யாத ஒரு அமைப்–பா–கும். நீங்–கள் மிரு–கசீ – ரி – ஷ – ம் நட்–சத்–திர – ம், மிதுன ராசி–யிலே பிறந்–தி–ருக்–கி–றீர்–கள். செவ்–வாய் தசை, ராகு தசை, குரு தசை எல்–லாம் முடி–வ–டைந்து தற்– ச – ம – ய ம் சனி– ம – க ா– த சை நடை– பெற் று வரு–கி–றது. அதா–வது, 5.7.2022 வரை சனி– தசை. தற்–ச–ம–யம் சனி–த–சை–யில், சந்–தி–ர–புக்தி நடை–பெ–று–கி–றது. 8.1.2016 வரை உங்–களுக்கு சனி– ம – க ா– த – சை – யி ல், சந்– தி – ர – பு க்தி நடை– பெ–றும். சந்–திர – ன் உங்–களு–டைய ஜாத–கத்–திற்கு பூர்வ புண்–ணிய – ா–திப – தி – ய – ாக வரு–கிற – ார். சந்–தி– ரன் உங்–கள் ஜாத–கத்–தில் செவ்–வா–யு–ட–னும், புத–னுட – னு – ம் சேர்ந்து சனி–யின் பார்–வையை – ப் பெற்– றி – ரு க்– கி – ற ார் என்– ற ா– லு ம் செவ்– வ ாய் உங்–களுக்கு நல்–ல–தையே செய்–வார். க�ோச்– சார கிர–கங்–கள் தற்–சம – ய – ம் உங்–களுக்கு சாத–க– மாக இருக்– கி ன்– ற ன. அதி– லு ம் குறிப்– ப ாக செப்–டம்–பர் 2016லிருந்து உங்–களுக்கு ஓர–ளவு நல்ல நேரம் த�ொடங்–கு–கி–றது. எனவே, அது– மு–தல் உங்–களுக்கு மன–நிம்–ம–தி–யும் கிடைக்க வாய்ப்– பி – ரு க்– கி – ற து. செப்– ட ம்– ப ர் மாதத்– தி –

லி–ருந்து நல்ல வேலை அமை–யவு – ம் வாய்ப்–புள்– ளது. உங்–களு–டைய ஜாத–கத்தை அடிப்–பட – ை– யா–கக் க�ொண்டு பார்க்–கும்–ப�ோது மனைவி ஸ்தா–னம் சற்று பல–வீ–ன–மாக இருக்–கி–றது. தற்–ச–ம–யம் உங்–களுக்கு நீச–மாகி இருக்–கும் சனி– த சை நடை– பெற் று வரு– வ – த ால் அவ்– வப்–ப�ோது மனை–வி–யு–டன் சின்–னச் சின்ன கருத்து ம�ோத–லும், நிம்–ம–தி–யற்ற ப�ோக்–கும் இருக்–கும். உங்–கள் மனைவி மேஷ லக்–னம், விருச்–சிக ராசி–யில் பிறந்–திரு – க்–கிற – ார். லக்–னா– தி–பதி செவ்–வாய் சனி– வீட்டிலே அமர்ந்து பாதக ஸ்தா–னம் பெற்–றத – ா–லும் ராசி– ந ா– த – னு ம் செவ்– வ ா– ய ாக அமர்ந்து செவ்–வாய் பல–வீ–ன– மாக இருப்–ப–தா–லும் சந்–தி–ரன் மன�ோ– க ா– ர – க ன் ராகு– வு – ட ன் இருப்– ப – த ா– லு ம் மனை– வி க்கு மன–இறு – க்–கங்–கள், முன்–க�ோப – ம், வாக்– கு – வ ா– த ங்– க – ளெ ல்– ல ாம் இருக்–கத்–தான் செய்–யும். க�ோச்– சார கிர–கங்–களை அடிப்–பட – ை– யா– க க் க�ொண்டு பார்க்– கு ம்– ப�ோது உங்– க ள் மனை– வி க்கு தற்–ச–ம–யம் ஏழ–ரைச்–ச–னி–யில், ஜென்–மச் சனி நடை–பெற்–றுக் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றது. தசா–புக்– தி–களை அடிப்–பட – ை–யா–கக் க�ொண்டு பார்க்– கும்–ப�ோது புதன்–தசை, கேது–தசை, சுக்–கி–ர– தசை, சூரி–ய–தசை எல்–லாம் முடி–வ–டைந்து தற்–சம – ய – ம், அதா–வது, 21.5.2013 முதல் உங்–கள் மனை–விக்கு சந்–தி–ர–ம–கா–தசை நடை–பெற்று வரு–கி–றது. சந்–திர மகா–தசை – –யில் செவ்–வாய் புக்–தியு – ம், ராகு புக்–தியு – ம் முடி–வட – ைந்து தற்–சம – – யம் நடை–பெற்று வரும் குரு–புக்தி 20.8.2016 வரை நீடிக்–கும். குரு நல்– ல–வர்–தான் என்– றா–லும், உங்–கள் மனை–வி–யின் க�ோச்–சார கிர–கங்–களின்–படி ஜன–வரி மாதம் 2018 முதல் உங்–கள் மனை–வி–யின் மன–நிலை சீரா–கும். கண–வன்–-ம–னைவி – க்–குள்–ளும் அன்–ய�ோன்–யம் அதி–கரி – க்–கும். உங்–கள் ஜாத–கத்–தில் ஆறா–வது வீட்டில் பிர–கஸ்–பதி எனப்–படு – ம் குரு–பக – வ – ன் நின்–று–க�ொண்–டி–ருப்–ப–த ால்– த ான் சின்– ன ச் சின்ன கடன் த�ொந்–தர – வு – க – ள் இருந்து க�ொண்– டே–யி–ருக்–கின்–றன. தன–கா–ர–க–னான அவர் லக்–னத்–திற்–கும், ராசிக்–கும் மறைந்து காணப்– ப–டு–வ–தால்–தான் கடன் த�ொல்லை இருந்து க�ொண்–டே–யி–ருக்–கும். ஆனால், அத–னால் பெரிய க�ௌர–வக் குறைவு வந்–து–விட – ாது. குரு– வி ன் திரு– வ – ரு ளை நீங்– க ள் பெற வியா–ழக்–கி–ழமை த�ோறும் பசு–விற்கு அகத்– திக்–கீரை அல்–லது பழங்–கள் க�ொடுங்–கள். ஏழை மாண–வ–னின் கல்–விக்கு உத–வுங்–கள். பழைய ஆல–யங்–களை தூய்–மைப்–ப–டுத்–தும் உழ–வா–ரப் பணி–களில் ஈடு–ப–டுங்–கள். இந்–தப் பரி– க ா– ர ங்– க ள் மூலம் உங்– க ள் பிரச்– னை – க – ளெல்–லாம் தீரும். எல்லா வகை–யிலு – ம் நிம்–ம–

தி–யும் உண்–டா–கும். நீங்–கள் மற–வா–மல் தஞ்– சா–வூ–ரி–லுள்ள புன்–னை–நல்–லூரில் அமர்ந்து அருள்–பா–லித்–துக் க�ொண்–டி–ருக்–கும் மாரி– யம்–மனை ப�ௌர்–ணமி திதி நாளில் சென்று ஒரு– மு றை தரி– சி த்து வாருங்– க ள். எல்லா வகை–யி–லும் நல்–லது நடக்–கும். எனது மனைவி பதி–னெட்டு மாதங்– களுக்கு முன்பு மர– ண – ம – ட ைந்து விட்டாள். எங்– க ளுக்கு குழந்தை இல்லை. எனக்கு வய–தும் 46க்கு மேல் ஆகி–விட்டது. நான் மறு–ம–ணம் செய்து க�ொள்–ளலா – ம – ா? அல்–லது தனி–யா–கவே இருந்து காலத்தை ஓட்டி விட–லா–மா? எந்– த க் காரி– ய த்தை எடுத்– த ா– லு ம் தடை–மேல் தடை வரு–கி–றது. எந்–தத் த�ொழி–லை–யும் எடுத்–துச் செய்ய முடி–ய– வில்லை. காரி–யத்–தட – ைக்கு ஏதா–வது பரி–கா–ரம் செய்ய வேண்–டு–மா?

- சு.முரு–கே–சன், சேலம். உங்– க ள் ஜாத– க த்தை ஜாதக சார– தீ பா எனும் நூலை அடிப்–பட – ை–யா–கக் க�ொண்–டும், அஷ்– ட – வ ர்க்க பரல்– க – ள ைக் க�ொண்– டு ம் ஆராய்ந்–த�ோம். நீங்–கள் கும்ப லக்–னம், மேஷ ராசி–யில் பிறந்–தி–ருக்–கி–றீர்–கள். லக்–னா–தி–ப–தி– யா–கிய சனி, ராகு–வு–டன் சேர்ந்து காணப்– ப–டு–கி–றார். அதே–ப�ோல ஏழாம் இடத்–திற்– கு–ரிய கிர–கம – ான சூரி–யன் புத–னுட – ன் சேர்ந்து பத்– த ாம் வீட்டில் இருக்– கி – ற ார். ஆனால், எட்டா–வது வீட்டில் செவ்–வாய், கேது, குரு ஆகிய மூன்று கிர–கங்–கள் அமர்ந்–திரு – க்–கிற – ார்– கள். இது அவ்–வ–ளவு நல்ல அமைப்–பல்ல. மனை–விக்கு ஆயுள், ஆர�ோக்–யத்தை தரக்– கூ–டிய எட்டாம் வீட்டில் இந்த கிர–கங்–கள் அம–ரக்–கூட – ாது. நவாம்–சத்–தி–லும் கிர–கங்–கள் பல–வீ–ன–மாக உள்–ளன. உங்–கள் ஜாதகத்–தில் ஆறா–வது வீட்டிற்–குரி – ய கிர–கம் சந்–திர – ன் மூன்– றா–வது வீட்டில் அமர்ந்–திரு – ப்–பத – ன – ால்–தான் உங்–களுக்கு மன�ோ–தை–ரி–யம் இருக்–கி–றது. எத்–தனை பிரச்–னை–கள் வந்–தா–லும் அதை எதிர்– க �ொண்டு சமா– ளி க்– க க்– கூ – டி ய சக்தி உங்–களு–டைய ஜாகத்–தில் இருக்–கிற – து. ஏழாம் வீட்டிற்–கு–ரிய கிர–கம் சூரி–யன், பகை நட்–சத்– தி–ரத்–தில் அமர்ந்து அஷ்–ட–மா–தி–ப–தி–யு–டன் சேர்ந்–த–தா–லும், அஷ்–ட–மத்–திலே செவ்–வாய், குரு, கேது அமர்ந்–தத – ா–லும், சனி–யும், செவ்–வா– யும் நேருக்கு நேர் பார்த்–துக் க�ொண்–டி–ருப்–ப– தா–லும்–தான் உங்–களுக்கு மண வாழ்க்–கையி – ல் பல்–வேறு இழப்–பு–கள் ஏற்–பட்டு விட்டது. தசா– பு க்– தி யை அடிப்– ப – ட ை– ய ாக வைத்து பார்க்–கும் ப�ோதும் சூரி–யத – சை, சந்–திர – த – சை,

?

ðô¡

47

1-15 ஜூலை 2015

செவ்–வாய்–தசை, ராகு–தசை எல்–லாம் முடி–வட – ைந்து தற்–ச–ம–யம் குரு–ம–கா–தசை நடை–பெற்று வரு–கி–றது. அதா–வது, 19.10.2008 முதல் உங்–களுக்கு குரு–ம–கா– தசை த�ொடங்– கி – யு ள்– ள து. தற்– ச – ம – ய ம் குரு– ம – க ா த – சை – யி – லே புதன் புக்தி நடை–பெற்று அது 24.9.2015 வரை த�ொட–ரும். குரு எட்டா–வது வீட்டில் மறைந்– தி–ருப்–ப–தா–லும் அந்த வீட்டுக்–கு–ரிய புதன் பத்–தா– வது வீட்டில் சென்று அமர்ந்–த–தா–லும்–தான் அதா– வது, குரு–த–சை–யில் புதன்–புக்–தி–யில்–தான் உங்–கள் மனை–வியை நீங்–கள் இழக்க நேரிட்டது. க�ோச்– ச ார கிர– க ங்– க – ள ைப் பார்க்– கு ம்– ப�ோ து கடந்து இரண்–டரை ஆண்–டு–க–ளாக உங்–களுக்கு கண்–ட–கச் சனி நடை–பெற்–றது. தற்–ச–ம–யம் அஷ்–ட– மத்–துச் சனி–யும் நடை–பெற்று – க் க�ொண்–டிரு – க்–கிற – து. கண்–ட–கச் சனி–யும் மனை–விக்கு சில நேரங்–களில் மர– ண த்தை தந்து விடும். அதா– வ து, தசா– பு க்– தி – கள் பல– வீ – ன – ம ாக அமைந்து க�ோச்– ச ா– ர த்– தி லே கண்–டக – ச்–சனி வரும்–ப�ோது மனை–விக்கு மர–ணம�ோ, மர–ணத்–திற்கு நிக–ரான கண்–டத்–தைய�ோ க�ொடுக்– கும் என்று பழைய நூல்–கள் கூறு–கின்–றன. அதன்–படி உங்–கள் வாழ்க்–கை–யில் அத்–த–கைய இன்–னல்–கள் நிகழ்ந்து விட்டன. உங்–களுக்கு இரண்–டா–வது திரு–ம–ணத்–திற்–கான

48

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

வாய்ப்– பி – ரு க்– கி – ற து. ஆனால், தற்– ச – ம – யம் உங்– க ளுக்கு அஷ்– ட – ம த்– து ச்– ச னி நடை–பெற்று வரு–கி–றது. அது டிசம்–பர் 2017 வரை நடை–பெறு – ம். அஷ்–டம – த்–துச் சனி முடிந்த பின்–னர் நீங்–கள் இரண்– டா–வது திரு–ம–ணம் செய்து க�ொள்–ள– லாம். அல்–லது 2017 முதல் த�ொடங்–கும் சுக்– கி – ர – பு க்– தி – யி ல் அப்– ப டி செய்து க�ொள்–ள–லாம். ஆனால், விவா–க–ரத்து பெற்ற பெண் அல்–லது கணவனை இழந்த கைம்–பெண்ணை மண–முடி – ப்–பது – த – ான் நல்–லது. 1968ல் நீங்–கள் பிறந்–தி–ருக்–கி–றீர்– கள். உங்–கள் ஜாத–கப்–படி 1973, 1974, 1975 ஆகிய வரு– ட ங்– க ளிலே பிறந்த பெண் மனை–வி–யாக வர–லாம். எந்–தக் காரி–யத்தை எடுத்–தா–லும் உங்–களுக்கு தடை– மே ல் தடை இருக்– க த்– த ான் செய்–யும். ஏனென்–றால் லக்–னா–தி–பதி, ஜாத–கத்–தில் கெட்டு–ப�ோயி – ரு – ந்–தால�ோ, அல்–லது ராகு, கேது–வு–டன் சேர்ந்–தி– ருந்–தால�ோ தடை–கள் இருக்–கத்–தான் செய்–யும். உங்–கள் லக்–னா–தி–பதி ராகு– வு–டன் சேர்ந்து காணப்–ப–டு–கின்–றார். அத–னால் இத்–தகை – ய எதிர்–பா–டுக – ளை நீங்–கள் சந்–தித்–துக் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றீர்– கள். க�ோச்–சார கிர–கங்–களை பார்க்–கும்– ப�ோது ஜூலை 2015 முதல் உங்–களுக்கு த�ொழி–லில், வியா–பா–ரத்–தில் ஓர–ளவு லாபம் வரும். கஷ்–டங்–களும், காரி–ய–த் த–டை–களும் குறை–யும். அஷ்–ட–மத்–துச்– சனி த�ொடங்–கி–யி–ருக்–கி–றது. ஆனால், கடந்த இரண்– டரை ஆண்– டு – க – ள ாக நடை–பெற்ற கண்–ட–கச்–ச–னியை விட இந்த அஷ்–ட–மத்–துச்–சனி உங்–களுக்கு நல்– ல – தை க் க�ொடுக்– கு ம்; கவலை வேண்– ட ாம். ஆனால், பெரி– த ாக முத– லீ டு செய்து பெரிய த�ொழில் த�ொடங்– கு – வ – தை – யெ ல்– ல ாம் இந்த அஷ்–டம – த்–துச் சனி காலத்–தில் தவிர்க்க வேண்– டு ம். மற்– ற – ப டி அஷ்– ட – ம த்– து ச்– சனி சின்–னச் சின்ன விபத்–து–களை தர வாய்ப்–பி–ருக்–கி–றது. எனவே, வாக–னங்– களை கவ–னம – ா–கப் பயன்–படு – த்–துங்–கள். இரவு நேரப் பய–ணங்–க–ளைத் தவிர்ப்– பது நல்–லது. உங்–களுக்கு மேலும் நல்– லது நடை–பெ–ற–வும், வியா–பா–ரத்–திலே நீங்– க ள் லாப– ம – ட ை– ய – வு ம் தடை– க ளி–

லி–ருந்து விடு–ப–ட–வும், நல்ல வாழ்க்–கைத்து – ணை அமை–ய– வும், திரு–நள்–ளாறு சென்று ந ள – தீ ர் த் – த த் – தி ல் நீ ர ா டி சனீஸ்–வ–ர–ரை–யும், மூல–வர் சிவ– னை – யு ம் அம்– ப ா– ள ை– யும் வணங்கி வாருங்– க ள். தி ரு – ந ள் – ள ா – று க் கு அ ரு – கி – லு ள்ள அம்– ப – க – ர த்– தூ ர் எனும் ஊரில் அருள்–பா–லிக்– கும் அஷ்–டபு – ஜ – க – ா–ளியை – யு – ம் நெய் தீப–மேற்றி வணங்–குங்– கள். அதற்கு அரு–கி–லுள்ள திருக்–க–டை–யூர் சென்று சிவ– பெ–ரு–மா–னை–யும், அபி–ராமி அம்– ம – னை – யு ம் தரி– ச – ன ம் செய்–யுங்–கள். உங்–களுக்கு எல்– லாமே நல்ல விதத்–தில் நடக்–கும். த�ொட்ட காரி–யம் துலங்–கும். எனது பிறந்த ஊரில் என் பெய–ரிலேயே – ச�ொந்த வீடு உள்–ளது. எனது கண–வ–ரின் ஓய்–வூ–திய பணத்தை க�ொண்டு கிர–யம் வாங்–கப்–பட்டது. தற்–ப�ோது எனது மூத்த சக�ோ–தர– ன் வசித்து வரு–கிற – ார். நானும் எனது கண–வரு – ம் வேறு ஊரில் வசித்து வரு–கி–ற�ோம். எனது மக–னும், மரு–மக – ளும் சென்–னையி – ல் வசித்து வரு–கிற – ார்–கள். நான் ச�ொந்த வீடு வாங்கி ஐந்து வரு–டங்–கள் ஆகின்–றன. சில ஜ�ோதி–டர்–கள் மேற்–படி ச�ொந்த வீட்டில் வசித்–தால் ந�ோய், குடும்–பத்–தில் கல–கம், உயி–ருக்கு ஆபத்து வரும் என்று ச�ொல்–கி–றார்–கள். எனவே நானும், எனது கண–வ–ரும் மேற்–படி ச�ொந்த வீட்டில் நிரந்–த–ர–மாக வசிக்–க–லா–மா? அத–னால் பின்–வி–ளை–வு–கள் ஏற்–ப–டு–மா? அல்–லது அந்த வீட்டை விற்–றுவி – ட்டு வேறு வீடு வாங்–கலா – ம – ா? எனது மாம– னார் கால–மாகி 12 வரு–டங்–க–ளா–கின்–றன. அவ–ரு–டைய உயி–லின்–படி என் கண–வ–ருக்கு எழுதி வைக்–கப்–பட்ட ச�ொத்–துகள் கிடைக்–கு–மா?

- எச்.கலா, பட்டுக்–க�ோட்டை. உங்– க ள் இரு– வ – ரி ன் ஜாத– க த்– தை – யு ம் ஜாதக சந்– தி – ரி கை மற்– று ம் அஷ்– ட – வ ர்க்க பரல்– க ள் எனும் நூல்– க ளை அடிப்– ப – ட ை– யா–கக் க�ொண்டு ஆராய்ந்–த�ோம். உங்–கள் கண–வர் ஜாத–கத்–தில் கெட்டிக்–கா–ர–க–னான சுக்–கி–ரன் லக்ன கேந்–தி–ரம் பெற்று வலு–வாக இருப்–பத – ா–லும், தற்–சம – ய – ம் சுக்–கிர – த – சை நடை– பெற்று வரு–வத – ா–லும், சந்–திர – ம – ங்–கள ய�ோகம் இருப்–பத – ா–லும் ச�ொந்த வீட்டில் இருக்–கல – ாம். நான்– க ாம் வீட்டில் ராகு இருப்– ப – த ா– லு ம் மீன–ரா–குவ – ாக இருப்–பத – ால் ச�ொந்த வீட்டில் வாழ–லாம். தற்–ச–ம–யம் உங்–கள் கண–வ–ருக்கு 1.12.2015 வரை சுக்–கி–ர–தசை – –யில் சூரி–ய–புக்தி நடை–பெறு – ம். 2.12.2015 முதல் த�ொடங்–கவி – ரு – க்– கும் சந்–திர – பு – க்தி அதன் பின்–னர் வர–விரு – க்–கும் அனைத்து புக்–திக – ளும் சாத–கம – ா–கவே இருக்– கும். எனவே நீங்–கள் ச�ொந்த வீட்டிற்கு செல்– ல–லாம். உங்–கள் ஜாத–கத்–தில் லக்–னா–தி–பதி சுக்–கிர – னு – ட – ன் சந்–திர – னு – ம் சேர்ந்து ராகு–வுட – ன் இருப்–ப–தால் உற–வி–னர்–க–ளால் உங்–களுக்கு

?

எப்– ப�ொ – ழு – து மே அவப்– பெ ய – ரு – ம், மரி–யாதை குறை–வான ச ம் – ப – வ ங் – க ளு ம் நி க – ழு ம் . தற்–ச–ம–யம் உங்–களுக்கு கேது மகா– த – சை – யி ல் சுக்– கி – ர – பு க்தி 8.11.2015வரை நிக–ழும். கேது பன்–னி–ரண்–டா–வது வீட்டில் இருப்–ப–தால் உற–வி–னர் பகை– யும், அவ்–வப்–ப�ோது மனக்–க– ச ப் – ப ா ன ச ம் – ப – வ ங் – க ளு ம் நிக–ழும். ஆனால், கேது பரணி நட்– ச த்– தி – ர த்– தி ல் அமர்ந்து தன்–னு–டைய தசையை நடத்– து– வ – த ால் உங்– க ள் ஜாத– க ப் ப – டி – யு – ம், உங்–கள் கண–வர் ஜாத– கப்–படி – யு – ம் உயி–லில் உள்–ளப – டி ச�ொத்– து கள் கிடைக்– கு ம்; ஆனால், ப�ோராடி பெற வேண்– டி – யி – ரு க்– கும். ச�ொத்–துப் பிரச்னை தீர–வும், உற–வி–னர் மத்–தியி – ல் செல்–வாக்கு பெற–வும், குரு–வா–யூர – ப்– ப–னுக்கு வாழைப்–ப–ழம் துலா–பா–ரம் தந்து வணங்கி வர–வும். நினைத்–தது நடக்–கும். எ ன து பே ர – னு க் கு ந ா ன் கு வ ய – த ா – கி – ற து . அவன் பிறந்–ததி – லி – ரு – ந்து உடம்பு படுத்–திக் க�ொண்டே இருக்–கி–றது. கவ–லை–யாக உள்–ளது. ஆனால், சுறு– சு–றுப்–பு–டன் ஓடி, ஆடி விளை–யா–டு–கின்–றான். அவன் நன்–றாக இருக்–கவு – ம், நன்கு படிக்–கவு – ம். நாங்–கள் என்ன செய்ய வேண்–டும்.

- விஜ–ய–லட்–சுமி, சென்னை. உங்–கள் பேர–னின் ஜாத–கத்தை ஜாதக அலங்–கா–ரம் எனும் நூலை அடிப்–பட – ை–யா– கக் க�ொண்டு ஆராய்ந்–த–தில் அது ய�ோக ஜாத–க–மா–கவே தெரி–கி–றது. கடக லக்–னம், மகர ராசி–யில் பிறந்த பேர–னு–டைய ஜாத– கத்–தில் லக்–னா–தி–பதி சந்–தி–ரன் லக்–னத்தை பார்ப்– ப – த ா– லு ம், நவாம்– ச த்– தி ல் சந்– தி – ர ன் உச்–சம் பெற்–றி–ருப்–ப–தா–லும் 29.9.2018 முதல் சந்– தி – ர – த சை நடை– பெ ற இருப்– ப – த ா– லு ம் இவர் த�ொடர்ந்து சுறு–சு–றுப்–பா–கவே இருப்– பார். 19.4.2016 வரை சனி–புக்தி நடை–பெ– று– வ – த ால் அது– வ ரை ஆர�ோக்ய குறை– வு – டன் காணப்–பட்டா–லும் அதன் பின்–னர் ஆர�ோக்– ய ம் கூடும். லக்– ன ம் முதல் ஆறு வீடு வரை யாத�ொரு சுப கிர–க–மும் இல்–லா– விட்டால் குழந்–தை–யின் முதல் எட்டு வயது வரை ந�ோய் உபா–தை–கள் இருக்–கும் என்று கே ர ள ஜ�ோ தி ட நூ ல் – க ள் தெ ரி – வி க் கி – ன்–றன. அதன்–படி பார்க்–கும் ப�ோது முதல் ஆறு வீட்டிற்–குள் சனி, ராகு, மாந்தி என பாவ– கி – ர – க ங்– க ளின் ஆதிக்– க ம்– த ான் அதி– க – மாக காணப்–ப–டு–கி–றது. இவ–ருக்கு ஆர�ோக்– யம் கூட–வும், கல்–வி–யில் சிறந்து விளங்–க–வும். கர்– ந ா– ட க மாநி– லத் – தி – லு ள்ள க�ொல்– லூ ர் மூகாம்–பி–கையை ப�ௌர்–ணமி திதி நாளில் வணங்–கு–வது நல்–லது.

?

ðô¡

49

1-15 ஜூலை 2015

18

தாழ்ந்தது உயரும், உயர்ந்தது தாழும்!

ம

னம் துக்–கத்–தில் ஒருமை அடை– கி– ற து. ஒன்– ற ாக குவி– கி – ற து. எ ன்ன க ா ர – ண ம் எ ன் று ய�ோசிக்–கத் துவங்–கு–கி–றது. ஆரம்–பத்– தில் பதட்டம். இருப்–பி–னும் மெல்ல மெல்ல க�ோப– மு ம், பதட்ட– மு ம் அடங்கி உண்–மை–யான விஷ–யத்தை விசா– ரி க்– க த் துவங்– கு – கி – ற து. பீம– னு – டைய அழுகை மட்டுப்–பட்டு அதன் காரண காரி–யங்–களை ய�ோசிக்–கத் துவங்கி விட்டது. இது நல்–லது. துரத்–தின – ால்–தானே க�ோபம் வரும். விலக்–கி–னால்–தானே வேகம் வரும். க�ொன்று ப�ோட வேண்– டும் என்ற ஆத்–திர – ம் எதி–ரியி – ட – மி – ரு – ந்து வெளிப்– ப ட்டால்– த ானே நமக்– கு ம் வீரம் வரும். ஐய�ோ, பாவம் சக�ோ– த–ரன். அறி–யா–மை–யில் செய்–கி–றான் என்ற இரக்–கம் இனி வராது அல்– லவா. வரக்–கூ–டா–தல்–லவா. வந்–தால் துடைத்து எறிய வேண்–டு –மல்–லவா. நீய�ோ நான�ோ இரண்டு பேரில் ஒரு– வர்–தான் உயி–ர�ோடு இருக்க முடி–யும். ஒன்று நான் சாக வேண்–டும். அல்–லது நீ சாக வேண்–டும். இதில் இரண்டு பேரும் உயி–ர�ோடு இருப்–பின் இந்த தேசம் கஷ்– ட ப்– ப – டு ம். இந்த மக்– கள் கஷ்–டப்–ப–டு–வார்–கள். எனவே, மக்–களின் ச�ௌக–ரிய – த்–திற்–காக, தேசத்– தின் வலி–மைக்–காக நீய�ோ, நான�ோ உயி– ர�ோ டு இருத்– த ல் வேண்– டு ம். உன்–னு–டைய வாழ்க்கை உத்–த–மமா, என் வாழ்க்கை உத்–தமம – ா. நான் தர்– மமா, நீ தர்–மமா, தெரிந்–துக�ொள்ள – வேண்– டு ம். தர்– ம ம்– த ான் ஜெயிக்– கும் என்– ற ால் நம்– மி ல் யார�ோ

ஒரு– வ – ரு – ட ைய தர்– ம ம்– த ானே ஜெயிக்– கு ம்? எந்த தர்–மம் அது? வாழ்க்–கையி – னு – ட – ைய பெரும் ஓட்டத்–தில் இப்– ப டி தாழ்– வ து இயற்கை.துரி– ய �ோ– த – ன ன் தாழ்ந்– த ான் அல்–லவா, நடு சபை–யில் அர்–ஜு–னன் வித்தை காட்ட, முகம் சுருங்– கி – ன ா– ன ல்– ல வா. என் கதைக்கு பயந்– தா–னல்–லவா. அது அவ–னுட – ைய ம�ோச–மான காலம். எங்–களு–டைய சிறப்–பான காலம். கர்–ணன் வந்–தபி – ற – கு – ம் நாங்–கள் ஒன்று கவிழ்ந்து விட–வில்–லையே. இரண்டு பக்–க–மும் சரி–யான நிலை–யாக அன்–றைய ப�ொழுது ப�ோயிற்று. இன்–றைய ப�ொழு–தில் நாங்–கள் தாழ்ந்–தி– ருக்–கி–ற�ோம். தாழ்ந்–தது உய–ரும். உயர்ந்–தது தாழும். அப்–ப–டி–யா–னால் என்ன செய்–வது? உற்–சா–க–மாக இருக்க வேண்–டி–ய–து–தான். பீமன் த�ொடை தட்டிக்– க�ொண்டு எழுந்–தான். அவன் உடம்–பின் வாசனை அந்த காடு–க–ளூடே வெகு–தூ–ரம் பர–வி–யது. அது ஒரு அரைத் தூக்–கத்–தில் இருந்த ஒரு ராட்– ச– ஸ – னு – ட ைய நாசி– யை த் த�ொட்டது. வரு– டி – ய து. எழுப்–பி–யது. விழிக்க வைத்–தது. மனி–தர்–கள். ஹா.... சுவை–யுள்ள மனி–தர்–கள். அவன் த�ொடை–தட்டி எழுந்– தான். அவன் பெயர் இடும்–பன். அவன் ராட்–ச–ஸன். மாமி–சம் மட்டுமே உண்–பவ – ன். அது–வும் பச்–சைய – ா–கத் தின்– ப – வ ன். இடை– ய – ற ாது உண்– ப – வ ன். உண்– ப தே வாழ்க்கை என்று வாழ்–ப–வன்.

அந்த அரக்– க ன் பிணம் தின்– ப – வ ன். உ யி – ர�ோ டு இ ரு ப் – ப – வ ரை அ டி த் – து க் – க�ொன்று நிதா–ன–மாக சூடு–கு–றை–யாத அந்த மாமி– ச த்தை உண்– ப – வ ன். அவன் தன் சக�ோ– த – ரி யை அழைத்– த ான். அவ– ளு க்கு இடும்பி என்று பெயர். ‘‘இடும்பி மாமிச வாசனை வீசு–கி–ற–தா–’’ ‘‘ஆமாம்–’’ ‘‘நல்ல மாமி–சம் என்று தெரி–கி–ற–தா–’’ ‘‘ம்ம்’’ ‘‘சூடான ரத்– த ம் என்– ப தை உண– ரு – கி–றா–யா–’’ ‘‘ஆமாம்–’’ ‘‘சுவை– யு ள்ள தசை– க ள் இருக்– கி ன்– ற ன என்று தெரி–கி–ற–தா–’’ ‘‘ஆமாம்–’’ ‘‘கெட்டி–யான எலும்–பு–கள்–’’ ‘‘ஆமாம்–’’ ‘‘எனக்கு உண்ண வேண்–டும். எப்–ப–டி–யா– வது உண்ண வேண்–டும். உடனே உண்ண வேண்–டும். ஓடிப்போ. ஓடிப்–ப�ோய் எங்கே இருக்–கி–றது என்று தேடு. ஒரு குரல் க�ொடு. உடனே வந்து விடு– கி – றே ன்– ’ ’ எப்– ப�ோ – து ம் உண்–ப–வன் அல்–லவா. அவ–னுக்கு ஓடு–தல் எளி–தல்ல. ஆகவே, மற்–ற–வரை ஏவி–னான். இடும்பி பறந்– த ாள். நாலா– தி – சை – யு ம் அலைந்– த ாள். த�ொலை– தூ – ர த்– தி – லி – ரு ந்து பீமனை பார்த்–தாள். பீமன் அப்–ப�ொ–ழு–து– தான் எழுந்து நின்–றான். ‘‘அடே– யப்பா , இது என்ன ஆச்சா மரம் எழுந்து நிற்–ப–து–ப�ோல் இருக்–கி–ற–தே–!–’’ அவள் வியந்–தாள். பர–வ–சம – ா–னாள். பெண் எப்–ப�ொ–ழுது எவ–ரைக் கண்டு காமு–று–வாள் என்–பது மிக–மிக ரக–சி–ய–மான கணக்கு. இவன் மானு–டன். அத–னால் என்–ன? புரு–ஷன் என்–றால் இவ–னல்–லவ�ோ. என்ன அக–ல–மான த�ோள்– கள். எவ்–வ–ளவு குழிந்த வயிறு. எவ்–வ–ளவு உ று – தி – ய ா ன த�ொட ை – க ள் . எ த் – த னை திட–மான பிருஷ்–டம். எத்–தனை அள–வான கழுத்து. எத்– த னை அடர்த்– தி – ய ான முடி. எத்– த னை கூர்– ம ை– ய ான நாசி. எத்– த னை தடித்த உதடு. எத்– த னை செழு– ம ை– ய ான கன்–னங்–கள்.எத்–தனைவலி–மை–யான புஜம். இவ–னுடைய இறுக்–கத்–தில் தி ண – ற த் தி ண ற இ வ – னு க் கு சந்–த�ோ–ஷம் அளிப்–பது எவ்–வ–ளவு அற்–பு–தம். அ வ ள் ம ன ம் க ா ம த் – தி ல் திளைத்– த து. அந்– த ச் செய்– கை – யில் திமி– றி ற்று. அவன் வேண்– டுமே என்ற ஆவலை இது அதி– கப்– ப – டு த்– தி – ய து. அவள் விரல் ச�ொடுக்கி தன்னை அழ–காக்–கிக் க�ொண்–டாள். வள–மான வாலிப பெண்– ண ாக்– கி க் க�ொண்– ட ாள்.

52

மானுட உரு–வம் எடுத்–துக் க�ொண்–டாள். வாச–னை–யாக்–கிக் க�ொண்–டாள். வறுத்த மீன் பசு நெய் தடவி இருப்–பினு – ம் மீனின் நாற்–றம் உள்ளே இருக்–கும். மூச்சு இழுத்து சுவா– சி ப்– ப – வ – ரு க்கு அத– னு – ட ைய உண்மை வாசனை தெரி–யா–மல் ப�ோகாது. செத்த மாமி– ச ம் சத்– த ம் ப�ோடத்– த ான் செய்–யும். பிறந்த இடம் சில– ரு க்கு சட்டென்று விட்டுப்–ப�ோகு – ம். மனம் வேறு இடம் தேடிப் ப�ோகும். அந்த ராட்– ச ஸி இடும்– பை க்கு அப்–படி – த் த�ோன்–றிய – து. தமை–யனு – க்கு பயந்து வாழ்–வது – ம் நர மாமி–சம் தேடு–வது – ம், எந்–நேர – – மும் உண்–பது – ம், உணர்ச்–சிய – ற்று உறங்–குவ – து – ம் அபத்–த–மாக இருந்–தது. வாழ்–வின் பெரிய சுழற்சி லேசா–கத் தெரிந்–தது. இது–வல்–லவே வாழ்க்கை என்று தன்னை பற்– றி ய பலம் பீடிக்–கத் துவங்–கி–யது. உய–ர–மும், அழ–கும், அக–ல–மும், கம்–பீ–ர–மும – ாய் ஒரு ஆண் மகன் எழுந்து நிற்–கை–யில் அவள் மனம் காத–லா–க– வும், காம– ம ா– க – வு ம் வயப்– ப ட்டு அவளை வாட்டி– ய து. ஏங்க வைத்– த து. அருகே ப�ோய் ‘‘ஐயன்–மீர்–’’ என்று அழைத்–தாள். இந்த இருட்டில் அந்த வனத்–தில் இத்–தனை அழ–கிய ஒரு பெண்–மணி ஐயன்–மீர் என்று அழைத்–தால் யாருக்–கும் சந்–தேக – ம் வரத்–தான் செய்–யும். அதை–யும் அவள் அறிந்–திரு – ந்–தாள். எனவே, தன்–னிட – ம் விட்டு நக–ராது வில–கி–யி– ருந்–த–ப–டியே கைகூப்பி பேசி–னாள். ‘‘இந்த அடர்ந்த வனத்– தி ல் இருக்– கு ம் நீங்–கள் யார்? இது ம�ோச–மான வனம். துஷ்ட மிரு–கங்–களும், அரக்–கர்–களும் சுற்–றித் திரி–யும் வனம். இந்த இடத்–தில் மானு–டர்–க–ளா–கிய உங்–களுக்கு என்ன வேலை? நீங்–கள் எதன் ப�ொருட்டு இந்–தப் பக்–கம் வந்–தீர்–கள்? உங்–க– ளைப் பற்றி ச�ொல்–லுங்–கள்–’’ என்று வில–கி–ய– ப–டியே கேட்டாள். அவள் விலகி நின்–ற–தும், கை கூப்–பி–ய–தும் பீம–னுக்கு ஆச்–ச–ரி–யத்–தை– யும், சந்–தே–கத்–தை–யும், சந்–த�ோ–ஷத்–தை–யும் க�ொடுத்–தன. ‘‘நல்–லது. நீ தவ–றான பெண்–ம–ணி–தான். நீ மானுட உரு–வம் எடுத்–தா–லும் உன்–னுட – ைய சுய உரு–வம் வேறு என்று உள்–ம–னது ச�ொல்– கி– ற து. இருந்து விட்டுப் ப�ோ. என்–னைப் பற்றி உனக்–கென்ன விசா–ரணை – ?– ’– ’ அவன் அலட்–சிய – – மாக த�ொடர்ந்து பேசா– ம ல் இருந்–தான். அவள் மறு–ப–டி–யும் இனிய வார்த்–தைய – ால் அவனை விசா–ரித்–தாள். ‘‘என் பெயர் பீம– சே – ன ன். பாண்–டுவி – ன் மைந்–தன். என் தமை– ய–னார் யுதிஷ்–டிர – ர், அத�ோ படுத்– தி–ருக்–கி–றார். அங்கே கருத்த உட– லாய் படுத்–திரு – ப்–பவ – ன் என் தம்பி அர்–ஜு–னன். தனுர் வித்–தை–யில்

ð£ô-°-ñ£-ó¡

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

சிறந்–தவ – ன். நகுல சகா–தேவ – ர்–கள் என் சக�ோ–த–ரர்–கள். இது என் தாய் குந்தி. நாங்–கள் அஸ்–தின – ா–புர – த்–தைச் சேர்ந்–த– வர்–கள். ஒரு விப–ரீ–தம் கார–ண–மாக இந்– த ப் பக்– க ம் நாங்– க ள் தப்– பி த்து வந்– தி – ரு க்– கி – ற�ோ ம். நீ யார் ச�ொல்’’ அவன் அவளை விசா–ரித்–தான். ‘‘என் பெயர் இடும்பி. உங்–களுக்– காக இப்–ப�ொ–ழுது மானுட உரு–வம் தரித்– த ா– லு ம் உண்– ம ை– யி ல் நான் ர ா ட் – ச ஸி . ஆ ன ா – லு ம் , வெ கு – நாட்–க–ளாக இந்த ராட்–சஸ உரு–வம் பற்–றி–யும், வாழ்வு பற்–றி–யும் எனக்கு கேள்–விக – ள் இருந்–தன. உங்–களை சந்–தித்– த–தும் அந்த கேள்–விக – ள் பெரும் விஸ்–வ– ரூ–பம் எடுத்து என்னை வேறு–வித – ம – ாக சிந்– தி க்– க த் தூண்– டி ன. உங்– க – ள ைப் ப�ோன்–ற–வரை பர்த்–தா–வாக அடைந்– தால் வாழ்வு சிறப்–பாக இருக்–குமே என்று த�ோன்–றி–யது. நான் அரக்–கி– தான். ஆனால், உங்–களுக்–காக என்னை மாற்–றிக் க�ொள்–வேன். என்–னு–டைய பலம் அள– வி – ட ற்– க – ரி – ய து. அதைப்– பற்றி அறிந்–தால் வியந்து ப�ோவீர்–கள். என்–னு–டைய தமை–யன் இடும்–பன். இந்த வனப்–பகு – தி – யி – ன் தலை–வன். உங்– களு–டைய வாசனை அறிந்து உங்–களை உண்ண வேண்–டும் என்று என்னை அனுப்–பி–னான். தேடிக் கண்டு குரல் க�ொடுக்– க ச் ச�ொன்– ன ான். நான் உங்– க – ள ைத் தேடிக்– க ண்டு க�ொண்– டேன். நீங்–களே எனக்கு புரு–ஷ–னாக இருக்க வேண்–டும் என்று கைகூப்பி வணக்–கத்–துட – ன் தெரி–வித்–துக் க�ொள்– கி–றேன். மாற விரும்–பிய பெண்ணை அப–லைய – ாக நிற்–கும் பெண்ணை தமை– யன் துணையை உத–றி–விட்டு வரும் பெண்ணை நீங்–கள் அச்–சமி – ன்றி ஏற்–க– லாம். தானே முன்–வந்து என்னை ஸ்வீ– க–ரியு – ங்–கள் என்று ச�ொல்–லும்–ப�ோது ஸ்வீ–கரி – க்–கா–மல் இருப்–பது ஆணுக்கு அழ– க ல்ல. ஆகவே, தய– வு – செ ய்து என்னை திரு–மண – ம் செய்து க�ொள்– ளுங்–கள். நான் உங்–களை என் தமை–ய– னா–ரி–ட–மி–ருந்து காப்–பாற்–று–கி–றேன். நான் இன்–னும் த�ொலை–தூர – த்–திற்கு, இன்–னும் நல்ல இடத்–திற்கு அழைத்– துப் ப�ோகி–றேன் என்று ச�ொன்–னாள். பீமன் சிரித்–தான் ‘‘நன்–றாக இருக்– கி–றது, வரன் கேட்–கும் லட்–ச–ணம். நல்ல நேரம். நல்ல இடம். நல்ல காலக்– கட்டம். இதில் ஒரு பெண் வந்து எங்–களு–டைய நிலைமை அறி–யாது தன்னை மணம்–புரி – ய கேட்க, நானும் மணம் புரிந்து க�ொள்ள வேண்–டும – ா? என் தலை–யெ–ழுத்து. வாழ்க்–கை–யின்

உச்–சக – ட்ட அலுப்–பில் இருந்–தேன். ஏன் இந்த அவ–லம் என்று நினைத்–துக் க�ொண்–டிரு – ந்–தேன். தேன் ச�ொட்டு ப�ோல ஒரு துளி உன் செய்கை என் நாவில் பட்டு சிரிப்பை உண்டு பண்–ணு–கி–றது. நன்–றாக இருக்–கி–றது உன் பேச்சு. எனக்கு தமை– ய – ன ார் இருக்– கி – ற ார். அவ–ருக்கு திரு–ம–ணம் ஆக–வில்லை. அவரை முந்–திக் க�ொண்டு திரு–ம–ணம் செய்–கின்ற எண்–ணம் எனக்கு ஒரு– ப�ொ – ழு – து ம் ஏற்– ப ட்ட– தி ல்லை. எனவே, என் தமை–யன – ா–ரின் திரு–மண – ம் முடிந்து சில வரு–டங்–களுக்– குப் பிறகு உன்–னைப் பற்றி ய�ோசிப்–ப�ோம். ஆகவே, இப்–ப�ோ–தைக்கு இந்த இடம் விட்டுப் ப�ோய்–வி–டு–’’ என்று கை தட்டி–னான். ‘சென்ற தங்கை வரக்– க ா– ண�ோ – மே ’ என்று விழித்–துக் க�ொண்ட இடும்–பன் எழுந்து நின்று சுற்–றும் முற்–றும் பார்த்து தங்கை ப�ோன திக்கை ந�ோக்கி வேக–மாக வந்–தான். வர–வர நர மாமிச வாசனை மூக்கை கிள–றிற்று. எங்கே ப�ோனாள் இவள். தான் மட்டும் தின்–கி–றாளா என்று ஆவே–சப்–பட்டான். த�ொலை–வில் அவன் வரு–வ–தைப் பார்த்–து–விட்டு, ‘‘சிவந்த கண்–களும், கடும் பசி–யும – ாக என் தமை–யன் வந்து க�ொண்–டி–ருக்–கி–றான். அவ–னுக்–கெ–திரே எந்த மானுட பல–மும் செல்–லாது. எனவே, தய–வு–செய்து இடுப்–பில் ஏறிக் க�ொள்–ளுங்–கள். நான் உங்–களை ஆகாய மார்க்–க–மாக க�ொண்டு ப�ோகி–றேன்.’’ ‘‘என்–னு–டைய சக�ோ–த–ரர்–கள்–?–’’ அவன் கேட்க, ‘‘சரி. அவர்–க–ளை–யும் வேண்–டு–மா–னா–லும் தூக்–கிக் க�ொள்–கிறே – ன். உங்–கள் ப�ொருட்டு–’’ என்–றாள். ‘‘இந்–தக் கதை–யெல்–லாம் வேண்–டாம். எனக்கு அவர்–கள் முக்–கி–யம். அவர்–க–ளை–யும், என்–னை–யும் காப்–பாற்–றிக் க�ொள்ள எனக்–குத் தெரி–யும். உன்–னு– டைய தய–வால் நான் காப்–பாற்–றப்–பட வேண்–டிய அவ– சி–ய ம் இல்– லை–’’ என்று ச�ொல்ல, இடும்–பன் த�ொலை–வி–லி–ருந்து அவர்–க–ளைப் பார்த்–து–விட்டு உரக்–கக் குரல் க�ொடுத்–தான். சக�ோ–த–ரர்–களும், குந்–தி–யும் துள்ளி எழுந்–தார்– கள். தூக்–கம் முற்–றி–லும் கலைந்–த–வர்–கள – ாய் பயந்து எழுந்–தார்–கள். ‘‘பிரச்னை என்னை ந�ோக்–கித்–தான் வந்–தது. அந்த பிரச்–னையி – ன் த�ொடர்–பாக இன்–ன�ொரு பிரச்னை என்னை ந�ோக்–கி–தான் வந்து க�ொண்–டி–ருக்–கி–றது. எனவே, இந்– த ப் பிரச்– – னையை நான் சமா– ளி க் –கி–றேன். நீங்–கள் அமை–தி– யாக இருங்–கள்–’’ என்று விலக்–கி–னான். ðô¡

53

1-15 ஜூலை 2015

உ த் – த – ம – ம ா ன உ ற – வு க் கு உங்– க ள் மகனை திரு– ம – ண ம் குந்–தி–யின் வ ழி ய ா ச�ொ ல் – கி – ற ா ய் . செ ய் து க�ொள்ள அ னு – என்ன நினைத்– து க் க�ொண்– அனு–ம–தி–யில்–லாது, ம–தி–யுங்–கள். டி–ருக்–கி–றாய். இந்–தப் பசியை இந்த வனம் வாழ்–வ–தற்கு சக�ோ–த–ரர்–களின் என்–னால் தாங்க முடி–யாது. எளி–தா–னத – ல்ல. இன்–னும் நல்ல அனு–ம–தி–யில்–லாது இடத்–திற்கு அது– வு ம் எதிரே இருக்– கி ன்ற உங்–களை அழைத்– ஒரு–ப�ோ–தும் பீமன் துப் ப�ோகி– றே ன். இன்– னு ம் அந்த க�ொழுத்த மாமி– ச ம் எனக்கு வேண்– டு ம் என்று சிறப்– ப ான வாழ்க்கை வாழ தன்னை மணம் வேக–மாக நடந்–தான். இடும்பி நான் ஏற்– ப ாடு செய்– கி – றே ன். ப ல – வி – த – ம ா க அ வ – ன�ோ டு முடிக்க சம்–ம–திக்க நீங்– க ள் யாருக்கோ பயந்து மாட்டான் என்–பது வரு–கி–றீர்–கள் என்று எனக்கு சண்– ட ை– யி ட்டு தடுத்– த ாள். ஆனால்,பெண்–ணா–கியஅவளை புரிந்–தது. எனவே தெ ளி – வ ா – க த் தெ ரி – கி – ற து . வெகு எளி– தி ல் புறந்– த ள்– ளி – உங்– க ள் பயத்தை நீக்க என்– பீமனை யாசிப்– விட்டு பீம–னுக்கு எதிரே வந்து னால் ஆகும். பதி–லுக்கு நான் த�ொடை தட்டி–னான். பதை விட குந்–தி– யாசிப்–பது உங்–கள் மகனை. பீமன் எகிறி அவன் த�ொண்– மண – ம் செய்ய விரும்–புவ – து யின் கால்–களில் திரு– டை–யில் குத்–தின – ான். முகத்–தில் உங்–கள் மகனை. நான் மன்–மத – – விழு–வது அடித்–தான். நெஞ்சை உடைத்– னால் தாக்–கப்–பட்டேன். அந்த தான். இடுப்பு எலும்–பு–களை வேதனை உங்–களுக்–குத் தெரி–யும். மேல் என்று முறித்–தான். கைகளை இழுத்து நான் மன–தால் உங்–கள் மகனை தீர்–மா–னித்–தாள். தரை– யி ல் அடித்– த ான். கால்– புரு–ஷன – ாக வரித்–துவி – ட்டேன். க–ளைப் ப�ோட்டு மிதித்–தான். இனி ஒரு–வ–ரை–யும் நாடேன். முகத்தை அழுத்–தின – ான். முழங்– எனவே, தய–வு–செய்து... தய–வு– கா–லால் நெறித்–தான். வளைத்– செய்து உங்–கள் மகனை எனக்கு தான். வெகு சீக்–கிர – த்–தில், வெகு சீக்–கிர – த்–தில் கண–வ–னாக்–குங்–கள்–’’ என்று கெஞ்–சி–னாள். வலி–வும், திட–மும் மிக்க அந்த அரக்–கனை அவள் கண்–களில் நீர் சுரந்–தன. குந்தி மனம் ப�ொம்–மை–யைப் பிய்த்–துப் ப�ோடு–வது ப�ோல இரங்–கின – ாள். தூக்–கிப் ப�ோட்டு மிதித்–தான். இ ந்த வ ன த் – தி ல் இ ந்த நே ர த் – தி ல் ‘‘வீணாக மனி–த–ரு–டைய மாமி–சங்–களை எதி–ரி–கள் துரத்–தும்–ப�ோது நமக்–குச் சரி–யான தின்று வீணாக காலம் கழித்த உன்–னு–டைய துணை வேண்–டும – ல்–லவா. அவள் ய�ோசித்– மர–ண–மும் வீணா–கவே நடை–பெ–று–கி–றது. தாள். யுதிஷ்–டி–ர–ர�ோடு கலந்து பேசி–னாள். நிம்–மதி – ய – ாக நீ இருந்–திரு – க்–கல – ாம். எங்–கள் பார்– யுதிஷ்–டிர – ர் சம்–மதி – த்–தார். குந்தி இடும்–பியி – ன் வை–யில் பட்டுத் த�ொலைத்து இப்–ப�ொ–ழுது திரு–ம–ணத்–திற்கு சரி என்று ச�ொன்–னாள். மர–ணத்தை தழு–விக் க�ொண்டு இருக்–கிற – ாய்–’’ யுதிஷ்–டிர – ர் முன்னே வந்து இடும்–பியை தலை– என்று ச�ொல்லி அவன் கடைசி மூச்–சை–யும் த�ொட்டு ஆசீர்–வ–தித்–தார். அழுத்தி நிறுத்–தி–னான். ‘‘மரு–மக – ளே வா. என் தம்–பியி – ன் அன்–புக்கு இடும்பி நிம்–மதி பெரு–மூச்சு விட்டாள். கட்டுப்–பட்டு அவ–ன�ோடு நல–மாக வாழ்– பீம–னின் வலிமை கண்டு குந்தி பத–று–வ–தும், வா–யாக. உன் வரு–கை–யால் என் குடும்–பம் குந்–தி–யின் நல–னுக்–காக பீமன் பேசு–வ–தும் நல்–ல–கதி அடை–யட்டும். செளக்–கி–ய–மாக அவ–ளுக்–குத் தெளி–வா–கப் புரிந்–தது. குந்–தி– வாழட்டும். இடும்– பி யே பகல் ப�ொழுது யின் அனு–ம–தி–யில்–லாது, சக�ோ–த–ரர்–களின் முழு– வ – து ம் அவ– ன�ோ டு சுற்– றி க் க�ொண்– அனு– ம – தி – யி ல்– ல ாது ஒரு– ப�ோ – து ம் பீமன் டிரு. இரவு நேரம் காவ–லுக்–காக அவனை தன்னை மணம் முடிக்க சம்–மதி – க்க மாட்டான் எங்–களி–டம் விட்டு–விடு. சூரி–யன் அஸ்–த–ம– என்–பது புரிந்–தது. எனவே பீமனை யாசிப்– னத்– து க்கு முன்பு அவன் எங்– க ளி– ட த்– தி ல் பதை விட குந்–தி–யின் கால்–களில் விழு–வது வந்– து – வி ட வேண்– டு ம் என்– ப தை உனக்கு மேல் என்று தீர்– ம ா– னி த்– த ாள். குந்– தி யை என் கட்ட–ளை–யாக கூறு–கிறே – ன்.’’ மண்–டி–யிட்டு வணங்–கி–னாள். ‘‘எங்–கள் பகை–வர்–கள் எங்–கள – ைத் த�ொந்–த– ‘ ‘ ந ா ன் இ ந் – த க் க ண ம் அ ந ா தை . ரவு செய்–யாத வண்–ணம் எங்–களை காப்–பா– என்–னு–டைய ஒரே துணை–யான சக�ோ–த– யாக.’’ என்–றும் கேட்டுக் க�ொண்–டார். ரன் மடிந்–தான். உண்–மை–யில் நான் ராட்–சஸி வாழ்– வி – னு – ட ைய ஓட்டத்– தி ல் ஏத�ோ அ ல ்ல . ஒ ரு வ ன தே வ தை . ஈ ஸ் – வ ரி . ஒன்று எங்கோ புரட்டித் தள்–ளின – ா–லும் ஏத�ோ இவ்–வ–னத்–தில் ராட்–ச–ஸர்–கள் குடி–யே–றி–ய– ஒன்று தடுத்து காவல் காக்–கி–றது. வாழ்வு தால் நானும் அவர்–களுக்–குத் துணை–யாக முற்–றிலு – ம் அழி–வத – ற்–கா–கவ�ோ அல்–லது முற்–றி– இருக்க வேண்– டி – ய – த ா– யி ற்று. இப்– ப�ோ து லும் ஜ�ொலிப்–பத – ற்–கா–கவ�ோ இல்லை. அவை இடும்–பன் இல்லை என்–கிற – ப�ோ – து நான் என் நல்–லது – ம், கெட்ட–தும் கலந்து, உயர்–வும் தாழ்– சுய– ரூ – ப த்– தி ல் உலா– வ – ல ாம். தய– வு – செ ய்து வும் கலந்–திரு – க்–கின்ற ஒரு சிறப்–பான விஷ–யம். (த�ொடரும்)

54

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

ஆடி மாதத்தில் ஆண் குழந்தை பிறந்தால்



ஆட்டிப் படைக்குமா?

யக்– கூ–டா–தா? ?பெண்–க-ள்சிங்–ருத்–கரா–ாட்–ர–வசம்ல்லி,அணி–திருப்– ப–ராய்த்–துறை.

த ா ரா– ள – ம ாக அணி– ய – ல ாம். பஞ்– ச – முக ருத்–ராட்–சம் அணி–வது நல்–லது. மாத– வி–லக்கு நிற்–காத இளம் வயது பெண்– கள் ருத்–ராட்–சத்தை மாலை–யாக, அதா–வது, மார்–புவ – ரை நீள–மாக அணி–யக் கூடாது. ‘கண்டம்’, அதா– வது, கழுத்–துவ – ரை மட்டுமே, தனது மேலா–டைக்–குள் மறை–யா–தவ – ாறு, வெளி– யில் தெரி–யும்–ப–டி–யாக பஞ்–ச–முக ருத்–ராட்– சத்தை அணிந்து க�ொள்ள வேண்–டும். இதே விதி ஆண்–களுக்–கும் ப�ொருந்–தும். தாம்–பத்தி–ய வாழ்க்–கை–யில் இருக்–கும் ஆண்–கள் கழுத்து வரை மட்டுமே ருத்–ராட்–சத்தை அணிந்து க�ொள்ள வேண்–டும். மற்–ற–படி விரத காலத்– தி–லும், பூஜை செய்–யும் நேரத்–தி–லும் மட்டும்– தான் ருத்–ராட்–சத்தை மாலை–யாக அணிந்து க�ொள்ள வேண்–டும். மாத–வில – க்கு நின்ற பெண்– கள், தாம்–பத்திய வாழ்க்–கை–யில் ஈடு–ப–டாத பட்–சத்–தில் சிவ தீட்சை பெற்று ருத்–ராட்– சத்தை மாலை–யா–க–வும் அணிந்து க�ொள்–ள– லாம். இதில் எவ்–வி–தத் தவ–றும் இல்லை.

மாதத்–தில் ஆண் குழந்தை பிறந்–தால் ஆட்டிப் ?ஆடி படைக்–கு–மா?

- இரா.வைர–முத்து, ரா–ய–பு–ரம். எதுகை, ம�ோனை–யு– டன் நம்– ம–வ ர்– கள்

நிறைய ச�ொற்–ற�ொ–டர்–க–ளைப் புதிது, புதி –தா–கக் கண்–டு–பி–டித்–துக் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றார்– கள். ஆடி மாதத்–தில் ஆண் குழந்தை பிறந்–தால் ஆட்டிப் படைக்–கும், ஞாயிற்–றுக்–கிழ – மை – யி – ல் பிறந்தால் நாய் படாத பாடு பட வேண்–டும், சித்– தி – ரை – யி ல் ப�ொறந்தா பெத்– த – வ – னு க்கு ஆகாது, ஆனி–யில ப�ொறந்தா கூனிப் ப�ோகும், ஐப்–பசி – யி – ல ப�ொறந்தா பசி–யில வாடும், மாசி– யில வய–சுக்கு வந்தா வேசி–யாப் ப�ோவா, என முட்டாள்–தன – ம – ான, மூட நம்–பிக்–கையை வளர்க்–கின்ற பல ச�ொற்–ற�ொ–டர்–கள் இங்கு உலா வரு–கின்–றன. இந்த மாதி–ரிய – ான ச�ொல் வழக்–குக – ளுக்கு எந்த ஆதா–ரமு – ம் கிடை–யாது. இவை முற்–றி–லும் ப�ொய்–யா–னவை. ஒரு சில பித்–த–லாட்டக்–கா–ரர்–கள் பரி–கா–ரம் செய்து பணம் சம்– ப ா– தி ப்– ப – த ற்– க ாக உரு– வ ாக்– க ப்– பட்டவை. இது ப�ோன்ற ஏடா–கூ–ட–மான கருத்–து–களில் கவ–னத்–தைச் செலுத்–தா–தீர்– கள். எந்த மாதத்–தில் எந்–தக் குழந்தை பிறந்– தா–லும் அவர்–களின் ஜாத–கத்–தில் அமைந்– துள்ள கிரஹ நிலை–யின்–ப–டியே வாழ்க்கை அமை–யும் என்–ப–து–தான் உண்மை.

க�ோயி–லில் சாமி கும்–பிட வரும்– ?பக்சிலர் ப�ோது ஊர்க்–கதை – –கள் மற்–றும் குடும்– கதை–களை பேசு–கி–றார்–கள். இது

எவ்–வாறு சரி–யா–ன–தாக இருக்–கும்?

- எம்.கிரு–பா–னந்–தன், புதுவை-8.

அவர்–கள் பேசு–வதை நீங்–கள் ஏன் காது க�ொடுத்து கேட்–கி–றீர்–கள்? ஆல–யத்–திற்–குள் நுழைந்–த–வு–டன் ஆண்–ட–வ–னின் மீது–தானே மனம் லயிக்க வேண்–டும்? அதனை விடுத்து அடுத்–த–வர் மீது கவ–னம் செல்–வது ஏன்? எந்த ஒரு காரி–யத்–தை–யும் முழு ஈடு–பாட்டு– டன் மனம் ஒன்–றிச் செய்–துக�ொ – ண்–டிரு – க்–கும் தரு–ணத்–தில் சுற்றி நடக்–கும் நிகழ்–வு–களின் மீது நம் கவ–னம் செல்–வ–தில்லை. அவ்–வ–ளவு ஏன், த�ொலைக்–காட்–சி–யில் ஒளி–ப–ரப்–பப்–ப– டும் ப�ொழு–து–ப�ோக்கு நிகழ்ச்–சி–களில் மனம் லயிக்– கு ம்– ப�ோ து நம் வீட்டு மனி– த ர்– க ள் பேசு–வது கூட நம் காது–களில் விழு–வதி – ல்லை. வீண் மாயை–யில் மனம் லயிக்–கும்–ப�ோது, இறை– வ – னி ன் பால் மனம் செல்– ல ா– த து யார் குற்–றம்? ஆல–யத்–திற்–குள் ஊர்க்–கதை – –க– ளை–யும், குடும்–பக்–கதை – –களை – –யும் பேசு–வது எந்த அள–விற்கு சரி–யில்–லைய�ோ, அதை–விட அந்த வீண் கதை–களின் மீது நம் கவ–னத்தை ðô¡

55

1-15 ஜூலை 2015

செலுத்–துவ – து, மிக–மிக அற்–பம – ா–னது. நம் துன்– பங்–கள் அத்–தனை – யை – யு – ம் மறந்து இறை–வனி – ன் திருப்–பா–தங்–க–ளைச் சரண் அடை–வ–தற்–கா– கத்–தான் ஆல–யங்–கள் அமைக்–கப்–பட்டி–ருக்– கின்–றன. அந்த ஆல–யத்–திற்–குள் நுழை–யும்– ப�ோ–தா–வது இது–ப�ோன்ற வீண் மாயை–களில் உங்–கள் கவ–னத்–தைச் செலுத்–தா–மல் இறை–வ– னது திரு–நா–மத்தை மட்டுமே மன–திற்–குள் உச்–ச–ரித்–தீர்–க–ளே–யா–னால் மனம் அமைதி க�ொள்–வது நிச்–ச–யம். உங்–கள் மன–திற்–குள் ஒலிக்– கு ம் இறை– வ – ன து திரு– ந ா– ம த்– தை த் தவிர வேறு ஒன்–றும் உங்–கள் காது–களுக்–குக் கேட்–காது. முயன்–று–தான் பாருங்–க–ளேன்..!

?

முன்–பெல்–லாம் பெண்–கள் கண–வன் பெய–ரைச் ச�ொன்–னால், கண–வ–னின் ஆயுள் குறை–யும் என்று ச�ொல்–வார்–கள். தற்–ப�ொ–ழுது இளம் பெண்–கள் கண–வன் பெய–ரைச் ச�ொல்–லிக் கூப்–பி–டு–வ–தும், வாடா ப�ோடா என்று அழைப்–பது – ம், அவன் இவன் என்று மற்–றவ – ர்–களி– டம் ச�ொல்–வது – ம் அதிக அள–வில் சக–ஜம – ாக உள்–ளதே – ?

- வி.வெங்–கட்–ரா–மன், செகந்–தி–ரா–பாத் - 9. தம்– ப – தி – ய – ரு க்– கு ள் வயது வித்– தி – ய ா– ச ம் குறைந்து வரு–வதே இதற்–கான கார–ணம். 25 வரு–டங்–களுக்கு முன்பு வரை வரன் பார்க்– கும்–ப�ோது 5 முதல் 10 வயது வித்–தி–யா–சம் வரை இருக்–கல – ாம் என்று எண்–ணின – ார்–கள்.

15 வரு–டங்–களுக்கு முன் 5 முதல் 7 வயது வரை வயது வித்–திய – ா–சம் இருக்–கல – ாம் என்று வரன் தேடி–னார்–கள். அது காலப்–ப�ோக்–கில் அப்–ப– டியே குறைந்–து–விட்டது. 2 வய–துக்கு மேல் வித்–தி–யா–சம் இருக்–கக் கூடாது என்று பிடி– வா–த–மாக இருக்–கும் மணப்–பெண்–க–ளையே தற்–ப�ோது காண–முடி – கி – ற – து. இன்–னும் ஒரு–படி மேலே ப�ோய் ஒரே வயது இருந்–தா–லும் பர– வா–யில்லை, அல்–லது மண–ம–கன் 1 வரு–டம் வரை இளை–ய–வ–னாக இருந்–தா–லும் பர–வா– யில்லை, நன்–றாக சம்–பா–திப்–ப–வ–னா–க–வும், வெளித்– த�ோ ற்– ற த்– தி ற்கு அழ– க ா– ன – வ – ன ா– க – வும் இருந்–தால் ப�ோதும் என்று கண்–டி–ஷன் ப�ோடும் பெண்–க–ளை–யும் தற்–ப�ோது வெகு– வா–கக் காண முடி–கி–றது. ஒத்த வய–துடை – ய ஆண்–ம–கனை நண்–ப–னாக எண்ணி நீங்–கள்

56

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

ச�ொல்–வது ப�ோல் பெய–ரிட்டு அழைக்–கிற – ார்– கள். இது நமது இந்–தி–யக் கலாசா–ரத்–திற்கு உகந்–தது அல்ல. இதனை பெண்–ணு–ரிமை என்று தவ–றாக எண்ணி பெருமை பேசு–ப– வர்–களும் உண்டு. மருத்–துவ உல–கம் கூட இந்–தக் கருத்–தினை ஏற்–றுக்–க�ொள்–வதி – ல்லை. உடற்–கூறியல் ரீதி–யாக மட்டு–மன்றி, உள–வி– யல் ரீதி–யா–க–வும் திரு–ம–ணம் செய்து க�ொள்– ளப்–ப�ோ–கும் மண–மக்–களில் ஆண்–ம–கனை விட பெண்–ணா–ன–வள் 2 முதல் 5 வயது வரை குறைந்–தவ – ள – ா–கவே இருக்க வேண்–டும். அப்–ப�ொ–ழுது – த – ான் தாம்–பத்–திய – மு – ம் சிறக்–கும், குழந்தை பிறப்–பி–லும் எவ்–வி–த–மான பிரச்– னை–யும் இருக்–காது. இந்த நிய–திக்கு மாறாக நடந்–து–க�ொள்–வ–தால்–தான் பெரும்–பா–லான குடும்–பங்–கள் நிம்–ம–தி–யி–ழந்து தவிக்–கின்–றன. கண– வ னை பெய– ரி ட்டு அழைப்– ப – தை பெண்–ணு–ரிமை என்று கரு–து–வது பேதமை. கண–வனை – பெய–ரிட்டு அழைப்–பது என்–பது சாஸ்–திர விர�ோ–தம். உங்–களு–டைய வருத்–தம் நியா–ய–மா–னதே.

பூர்–பு–வஸ்–ஸுவ:’ என்று துவங்–கும் காயத்ரி மந்–திர– ம், ‘த்ர–யம்–பக – ம் யஜா–மஹ – ே’ என்று துவங்–கும் ?ம்ருத்–‘ஓம் யுஞ்–சய மந்–தி–ரம் ஆகிய இந்த இரண்டு மந்–தி–ரங்– களுக்–கும் அர்த்–தத்–தைத் தெரி–விக்–க–வும்.

- சிவ.குப்–பு–சாமி, திருச்சி-102.

“ஓம் பூர்–புவ – ஸ்–ஸுவ: தத்–ஸவி – து – ர்–வரே – ண்– யம் பர்க்கோ தேவஸ்ய தீமஹி திய�ோ–யான: ப்ர–ச�ோ–த–யாத்” என்–பது காயத்ரி மந்–தி–ரம். ஓங்–கா–ரப் பரம்–ப�ொ–ரு ள் ஆன ‘எந்த பர– மாத்மா நம்–முடை – ய புத்–தியை – யு – ம், சக்–தியை – – யும் தூண்–டுகி – ற – ார�ோ, அந்த அனைத்–தையு – ம் படைக்–கின்ற பக–வா–னுடை – ய சிறந்த ஜ்யோதி ஸ்வ–ரூ–பத்தை விடா–மல் த�ொடர்ந்து தியா– னிக்– கி ன்– றே ன்’ என்– ப து இதன் ப�ொருள். ‘உல–கிற்கு ஒளி க�ொடுக்–கும் சூரிய தேவனே, உன்னை விடாது தியா–னிக்–கிறே – ன். எனக்கு அறிவு கூர்–மையை – யு – ம், மன�ோ தைரி–யத்–தை– யும் தந்–தரு – ள்–வா–யா–க’ என்று எளி–மைய – ா–கப் ப�ொருள் க�ொள்–ள–லாம். “த்ரயம்– ப – க ம் யஜா– ம ஹே ஸூகந்– தி ம் புஷ்–டி–வர்த்–த–நம் உர்–வா–ரு–க–மிவ பந்–த–நாந் ம்ருத்–ய�ோர்–முக்ஷீய மாம்–ரு–தாத்” என்–பது பர–மேஸ்–வர – னை பிரார்த்–திக்–கின்ற மிக உய– ரிய மந்–திர – ம். ‘நறு–மண – ம் மிக்–கவ – ரு – ம், குறை–கள் ஏது–மின்றி அத்–த–னை–யை–யும் நிறை–வாக்–கு– ப– வ – ரு ம் ஆன முக்– க ண்– ண னை ப�ோற்– று – கின்–றேன். பழுத்த வெள்–ள–ரிப்–ப–ழமானது எத்–தனை எளி–தாக அத–னுடை – ய காம்–பிலி – ரு – ந்து விடு–படு – ம�ோ, அது–ப�ோல மரண பயத்–திலி – ரு – ந்து, அதா–வது, மரண பயம் அளிக்–கின்ற சம்–சார பந்–தத்–திலி – ரு – ந்து என்னை விடு–விப்–பா–யாக ஆனால், ம�ோக்ஷ மார்க்–கத்–திலி – ரு – ந்து அக–லா–தி– ருக்க அருள்–வா–யா–க’ என்று சர்–வேஸ்–வர – னை பிரார்த்–தனை செய்–வதே இதன் ப�ொருள்.

மேற்–ச�ொன்ன இந்த இரண்டு மந்–தி–ரங்– களின் உண்–மைய – ான அர்த்–தத்–தைப் புரிந்–து– க�ொண்டு காலை, மாலை இரு வேளை–யும் தின– ச ரி ஜபித்து வரு– ப – வ ர்– க ளை வாழ்– வில் எந்த துன்–ப–மும் அண்–டாது என்–பது நிதர்–ச–ன–மான உண்மை.

பிர–மாண்–ட–மான விழா மேடை–களில் ஆளு–யு–ரக் ஒரே மகன் வேறு ஜாதி இந்துப் பெண்ணை ? குத்– து – வி – ள க்– கி னை மெழு– கு – வ ர்த்தி க�ொண்டு ?பிரா–எனது திரு– ம – ண ம் புரிந்– து – க�ொ ண்– டு ள்– ள ான். நாங்– க ள் ஏற்– று – கி – ற ார்– க ளே... இது சரி– ய ா? அதற்கு பதில் மண வகுப்–பைச் சார்ந்–த–வர்–கள். எங்–களுக்கு இறுதி காலத்–தில் கர்மா செய்ய அவ–னுக்–குத் தகுதி உண்டா? அல்–லது நாங்–களே எங்–களுக்கு கர்மா செய்து க�ொள்–ள–லா–மா?

- எஸ்.கண்–ணன், பம்–மல்.

சர்– வ – நி ச்– ச – ய – ம ாக அவ– னு க்– கு த் தகுதி உண்டு. கலப்–புத் திரு–ம–ணங்–கள் அதி–க–ரித்து– விட்ட இந்த காலத்– தி ல் எல்– ல�ோ – ரு க்– கு ம் மன– தி ல் எழு–கி ன்ற சந்– தே – க த்தை தைரி– ய– மாக எழுதி அனுப்பி உள்–ளீர்–கள். மிகுந்த சர்ச்–சை–களுக்கு இட–ம–ளிக்–கின்ற கேள்வி என்–றா–லும் இதற்–கான விடையை தெளி–வா– கப் புரிந்து க�ொள்ள வேண்–டிய – து அவ–சிய – ம். கர்மா என்–றால் கடமை என்று ப�ொருள். தனது பெற்–ற�ோர்–களுக்–குச் செய்ய வேண்– டிய அந்–தி–மக் கடன்–களை சரி–வர செய்ய வேண்–டிய கடமை ஒவ்–வ�ொரு மக–னுக்–கும் உண்டு. பிரா– ம ண வகுப்– பி ல் பிறந்த உங்– கள் மகன் வேறு ஜாதி இந்–துப் பெண்ணை திரு– ம – ண ம் செய்து க�ொண்– டி – ரு ப்– ப – த ா– கச் ச�ொல்– கி – றீ ர்– க ள். வேத�ோக்– த – ம ாக கர்– ம ா– வை ச் செய்ய இய– ல ா– வி ட்டா– லு ம், புரா– ண�ோ க்– த – ம ாக அவ– ன து பெற்– ற�ோ ர்– களுக்கு உரிய கர்–மாவை அவன் செய்–து–தான் ஆக வேண்– டு ம். இந்– து ப் பெண்– த ான் எ ன் – றி ல ்லை , வேறெந்த ம த த் – தை ச் சேர்ந்த பெண்– ண ாக இருந்– த ா– லு ம் சரி, அல்– ல து பிள்– ளை – ய ா– ன – வ ன் மதம் மாறி இருந்–தா–லும் சரி, அவன் பின்–பற்–று–கின்ற ஜாதி அல்–லது மதத்–தினு – டை – ய சம்–பிர – த – ா–யப்– படி அவன் தனது பெற்–ற�ோரு – க்–கான கட–மை– யைச் செய்–து–தான் ஆக வேண்–டும். அவன் எந்த முறை–யில் அந்த பிதுர் கர்–மா–வைச் செய்–தா–லும் அதைப்–பற்றி கவ–லை–யில்லை. அவன் செய்–கின்ற கர்மா பிதுர்–ல�ோ–கத்–தில் உள்ள அவ–னது பெற்– ற�ோ–ரை க் கண்– டி ப்– பா– க ச் சென்– ற – டை – யு ம். மகன் உயி– ர�ோ டு இருக்–கும் பட்–சத்–தில் நீங்–களே உங்–களுக்கு கர்மா செய்து க�ொள்ள வேண்–டிய அவ–சிய – ம் இல்லை. பிதுர்–ல�ோ–கத்–தில் நம் கதி என்–ன– வா–கும�ோ என்று கவ–லைப்–பட வேண்–டி–ய– தும் இல்லை. நீங்–கள் பெற்ற பிள்–ளைக்கு உங்–களுக்கு கர்மா செய்ய அத்–தனை தகு– தி– யு ம் உண்டு. அவன் செய்– கி ன்ற கர்மா உங்–களை ம�ோக்ஷப்–ராப்–திக்கு அழைத்–துச் செல்–லும் என்–ப–தில் எவ்–வித சந்–தே–க–மும் இல்லை.

தீபா–வளி சம–யத்–தில் உப–ய�ோக – ப்–படு – த்–துவது ப�ோலான நீண்ட தீக்–குச்–சி–க–ளைக் க�ொண்டு ஏற்–ற–லா–மே?

- க.விஜ–ய–லக்ஷ்மி, மேட–வாக்–கம்.

குத்–துவி – ள – க்கு ஏற்றி விழா–வினை – த் துவக்–கு– வது என்–பது நம் பாரம்–ப–ரி–யத்–தைக் கட்டிக்

காக்– கு ம் செயல். அர– சி – ய ல், இலக்– கி – ய ம், சம–யம் சார்ந்த விழாக்–கள் ஆகட்டும் அல்–லது வியா–பார ரீதி–யான விழாக்–கள் ஆகட்டும், எது–வா–கி–லும் குத்–து–வி–ளக்கு ஏற்றி வைத்து விழா–வி–னைத் துவக்–கு–வது என்–ப–தைத் தற்– ப�ோது பர–வ–லா–கக் காண–மு–டி–கி–றது. இந்த நவீன யுகத்–தி–லும், நமது கலா–சா–ரத்–தைக் கட்டிக் காக்–கின்ற இது ப�ோன்ற நிகழ்–வுக – ளை அவ–சி–யம் பாராட்டியே ஆக வேண்–டும். இதனை மெழு–கு–வர்த்தி க�ொண்டு ஏற்–று– கி– ற ார்– க ளே, சரியா என்று கேட்டி– ரு க்– கி–றீர்–கள். மெழு–கு–வர்த்தி என்–ற–தும் உங்–கள் மன–தில் கிறித்–துவ மதம் நினை–விற்கு வரு– கி–றது என்று எண்–ணு–கிறே – ன். குத்–து–வி–ளக்கு என்–பது இந்து மதத்–திற்கு மட்டுமே ச�ொந்– த–மா–னது என்–ப–தும், மெழு–கு–வர்த்தி என்– பது கிறித்–துவ மதத்–திற்கு மட்டுமே உரி–யது என்–ப–தும் முற்–றி–லும் தவ–றான கருத்து. இது உங்–கள் அறி–யா–மை–யையே காட்டு–கி–றது. நம் வீட்டி– லு ம் சரி, ஆல– ய த்– தி – லு ம் சரி விளக்கு ஏற்– று – வ – த ற்கு தீக்– கு ச்– சி – க – ளையே பெரும்– ப ா– லு ம் பயன்– ப – டு த்– து – கி – ற�ோ ம். தீக்–குச்–சி–யின் தலை–யில் வைக்–கப்–பட்டுள்ள ‘பாஸ்–பர – ஸ்’ எனும் வேதிப்–ப�ொ–ருள் உராய்வு ðô¡

57

1-15 ஜூலை 2015

க�ொ ள் – ளு ம் – ப�ோ து நெ ரு ப் பு எ ன் – ப து உண்–டா–கி–றது. மெழுகு என்–பது இயற்–கை– யாக பூமிக்கு அடி–யில் கிடைக்–கின்ற பெட்– ர�ோ–லிய ப�ொருட்–களை பல–முறை வடி–கட்டி, சுத்–தி–க–ரிப்–ப–தால் கிடைப்–பது. ஆக, மெழுகு– வர்த்தி என்– ப – து ம் சுத்– த – ம ான ப�ொருளே ஆகும். அந்– நி ய தேசத்– த – வ ர்க்கு மெழுகு அதிக அள–வில் எளி–தா–கக் கிடைத்–தது. நம் இந்– தி – ய த் திரு– ந ாட்டில் எள், ஆம– ண க்கு முத–லான தாவ–ரங்–களி–லி–ருந்து எண்–ணெய் எளி–தா–கக் கிடைத்–தது. நமக்கு்க் கிடைத்த ப�ொரு–ளைக் க�ொண்டு விளக்–கேற்றி நாம் இறை–வனை வழி–பட்டோம். அவர்–களுக்கு கிடைத்த ப�ொரு–ளில் விளக்–கேற்றி அவர்–கள் இறை–வனை வழி–பட்டார்–கள். ஆக, குத்–து– வி– ள க்கு என்– ப – து ம், மெழு– கு – வ ர்த்தி என்– ப– து ம் காலம் மற்– று ம் தேசத்– தி ன் அடிப்– ப–டையி – ல் உண்–டான மாறு–பா–டுத – ானே தவிர, மதத்–தின் அடிப்–ப–டை–யில் த�ோன்–றிய மாறு– பாடு கிடை–யாது. எரி–வது குத்–து–வி–ளக்கா, மெழு– கு – வர்த்–தியா என்–பது முக்–கி–ய–மல்ல, நம் மன–தில் அஞ்–ஞா–னம் என்ற இருட்டு மறைந்து, மெய்ஞா– ன ம் என்ற உண்– மை – யான அறி– வு ச்– சு – ட ர் ஒளி– வீ ச வேண்– டு ம் என்–பதே அதில் ப�ொதிந்–துள்ள உண்–மை– யான கருத்து. அதற்–காக குத்–து–வி–ளக்–கில் மின்–சார பல்–புக – ளை ஒளி–ரவி – டு – வ – து தவ–றான செயல். ஆகவே மெழு–குவ – ர்த்–தியை – க் க�ொண்டு குத்–துவி – ள – க்கு ஏற்றி வைத்து விழா–வினை – த் துவக்–குவ – தி – ல் எந்–தத் தவ–றும் இல்லை.

ஞா–னம் முடி–வ–டை–யும் இடத்–தில் மெய்–ஞா–னம் ?விஞ்– த�ொடங்–கு–கி–றது என்–பது சரி–யா?

- அ.குப்–புச – ாமி, க�ோபி–செட்டிப்–பா–ளை–யம். இந்–தக் கருத்–தினை நான் ஏற்–றுக் க�ொள்–ள–

58

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

வில்லை. விஞ்– ஞ ா– ன ம் என்– ப து மெய் ஞா–னத்–தின் ஒரு அங்–கம்–தான். உங்–களுக்– குப் புரி–யும்–ப–டி–யா–கச் ச�ொல்–ல–வேண்–டும் என்–றால் மெய்–ஞா–னம் என்–பது ‘திய– ரி ’, விஞ்–ஞா–னம் என்–பது ‘பிராக்–டிக – ல்’. அதா–வது, மெய்– ஞ ா– ன ம் என்ற தியரி பாடத்– தி னை நாம் அனு– ப வ பூர்– வ – ம ா– க க் கண்– ட – றி ந்– து – க�ொள்ள உத–வும் பிராக்–டி–கல் வகுப்–பு–தான் விஞ்– ஞ ா– ன ம் என்– ப து. தியரி வகுப்– பு – க ள் சாதா– ர ண அறி– வி னை உடைய மாண– வ– னு க்கு சற்றே சிர– ம – ம ாக இருக்– கு ம். பிராக்–டிக – ல் (செய்–முறை) வகுப்–புக – ள் மிக–வும் எளி–மை–யா–ன–தாக, புரி–யும்–ப–டி–யாக இருக்– கும். விஞ்–ஞா–னம் என்–பது மெய்–ஞா–னத்–தின் உண்– மை – க ளை நமக்– கு ப் புரிய வைக்– கு ம் கருவி. ஆக, விஞ்– ஞ ா– ன ம் என்– ப து மெய் ஞா– ன த்– தி ற்– கு ள் அடங்– கி – யி – ரு க்– கு ம் ஒரு அங்–கம் என்–பதே உண்மை.

ள் மீது பக்தி க�ொண்ட மனை–வி–யும், கட–வுள் ?வாழ்க்–கட–நம்–வுகையை பிக்–கை–யில்–லாத கண–வ–னும் எப்–ப–டிப்–பட்ட வாழ்–வார்–கள்?

- மீனா–வா–சன், சென்–னா–வ–ரம்.

நிச்–ச–ய–மாக நல்–ல–ப–டி–யா–கவே வாழ்–வார்– கள். அவர்–கள் வாழ்க்–கைக்–கும், அவர்–கள் க�ொண்–டி–ருக்–கும் நம்–பிக்–கைக்–கும் எவ்–வித சம்–பந்–த–மும் இல்லை. நாம் அன்–றாட வாழ்– வி–னில் சாதா–ரண – ம – ாக நம்–மைச் சுற்–றியு – ள்ள குடும்–பங்–களில் காண்–கின்ற ப�ொது–வான ஒன்–றி–னைத்–தான் நீங்–கள் குறிப்–பிட்டி–ருக்– கி–றீர்–கள். குடும்–பம் என்று வந்–து–விட்டால் ஒவ்–வ�ொரு – வ – ரி – ன் குணா–திச – ய – மு – ம் ஒவ்–வ�ொரு மாதி–ரித – ான் இருக்–கும். ஒரு–வரு – க்கு சிற்–றுண்– டி–யில் இட்லி, த�ோசை பிடிக்–கும், மற்–ற�ொரு – வ – – ருக்கு பூரி, சப்–பாத்தி பிடிக்–கும். இது அவ–ரவ – ர் ச�ொந்த விருப்–பத்–திற்கு உட்–பட்டது. ஒரு–வ– ரது விருப்–பத்தை மற்–ற�ொ–ரு–வர் மீது திணிக்– கும்– ப�ோ – து – த ான் பிரச்னை உரு– வ ா– கி – ற து. ஒரு–வர் விருப்–பத்தை மற்–ற�ொ–ரு–வர் மதித்து நடக்– கு ம் பட்– ச த்– தி ல் கருத்து வேறுபாடு காணா–மல் ப�ோகி–றது. கட–வுள் நம்–பிக்–கையு – ம் இதே ப�ோலத்–தான். மனை–வி–யின் நம்–பிக்– கை–யில் கண–வன் தலை–யி–டா–ம–லும், கண–வ– னின் உணர்வை மனைவி மதித்து அவரை வற்– பு – று த்– த ா– ம – லு ம் இருக்– கு ம் பட்– ச த்– தில் வாழ்க்கை சிறப்– ப ா– க வே செல்– லு ம். எத்–த–னைய�ோ நாத்–தி–க–வா–தி–களின் இல்–லத்– த–ர–சி–கள் கட–வுள் பக்தி மிகுந்–த–வர்–க–ளா–கத்– தான் இருக்–கி–றார்–கள். அவர்–கள் நம்–பிக்–கை– யில் இவர்–கள் தலை–யி–டு–வ–தில்லை. கண– வன்–மார்–களின் க�ொள்–கையி – ல் மனை–விக – ள் குறுக்– கி – டு – வ – தி ல்லை. மனைவி என்– ப – வ ள் கண–வ–னின் மறு–பாதி, கண–வன் என்–ப–வன் மனை– வி – யி ன் உயிர்– ந ாடி. இந்த உண்– மை – யைப் புரிந்–து–க�ொண்–டால் தாம்–பத்தி–யம் சிறப்–பா–கவே அமை–யும்.

தெளி–வ�ோடு முயன்–றால் முடி–யா–தது எது–வு–மில்–லை! நி

ர்– வ ாக மேலாண்மை, மன வளம், தாழ்வு நீக்– கு ம் தன்– ன ம்– பி க்கை என்–றெல்–லாம் இப்–ப�ோது பட–ப–டக் –கின்–றன. பர–ப–ரக்–க–வும் செய்–கின்–றன. இ தை ப் ப ற் – றி த் தி ரு – மூ – ல ர் எ ன்ன ச�ொல்–கிற – ார்? பெருக்–கப் பிதற்–றில் என்? பேய்த்–தேர் நினைந்து

என்? விரித்த ப�ொருட்கு எல்–லாம் வித்–தா–வது உள்–ளம் பெருக்–கில் பெரு–கும் சுருக்–கில் சுருங்–கும் அருத்–தமு – ம் அத்–தனை ஆய்ந்து க�ொள்–வார்க்கே.

(திரு–மந்–திர – ம்-2036) கருத்து: அள– வி ல்– ல ா– ம ல் பேசு– வ – தி ல் என்ன பயன்? கானல் நீரைப் ப�ோலத் த�ோன்றி மறை–யும் இன்–பங்–களை நினைத்து என்ன பயன்? பல– வ ா– ற ாக விரிந்– து ள்ள ப�ொருட்–களுக்கு எல்–லாம், விதை உள்–ளத்– தில் இருக்–கி–றது. உல–கப் ப�ொருட்–க–ளைப் பற்றி நினைக்க நினைக்க, அந்த எண்–ணம் பெரி–தா–கும். அவற்றை நினை–யா–மல் விட்டு– விட்டால், அந்த எண்–ணம் சுருங்கி விடும். இதை ஆராய்ந்து தெளி– வ தே உண்– மை ப் ப�ொரு–ளா–கும்.

மனமே அனைத்– தி ற்– கு ம் கார– ண ம்; மனமே அனைத்–திற்–கும் மூலப்–ப�ொ–ருள். விருப்பு-வெறுப்–புக்–குக் கூடவா, மனம் கார–ணம – ாக அமை–கி–ற–து? ஆமாம்! ஓர் உதா–ர–ணம் - பேருந்–தில் ப�ோய்க் க�ொண்– டி – ரு க்– கி – ற�ோ ம். கூட்டம் அதி–கமி – ல்–லையே தவிர, பலர் நின்று க�ொண்– டி– ரு க்– கி – ற�ோ ம். யார�ோ ஒரு– வ ர் நம்– மீ து சாய்ந்து க�ொண்டே இருக்–கிற – ார். ப�ொறுக்க முடி–யா–மல் அந்த மனி–தரை ஒரு காய்ச்சு காய்ச்–சல – ாம் என்று க�ோபத்–த�ோடு திரும்–பிப் பார்த்–தால், அவர் நமக்கு மிக–வும் வேண்–டிய – – வர்! அதன் பிறகு க�ோபம் இருக்–குமா என்–ன? க�ோபம் ப�ோய், பாசம் வந்து விடாதா? க�ோபம் க�ொள்–ளத் தூண்–டி–ய–தும் மனம்– தான்; பிறகு பாசம் காட்டச் செய்–த–தும் அதே மனம்–தான். ஆகை–யால் மனம்–தான் அனைத்–திற்–கும் மூல கார–ணம். அந்த மனம் நம்–மைப் பல–வா–றா–கப் பேசச் ச�ொல்–லித் தூண்–டு–கி–றது. பேச்சு, பேச்சு, பேச்–சு–தான்! அது–வும் பல–னில்–லாத பேச்சு. குறிப்–பாக, நமக்– கு க் க�ொஞ்– ச – ம ாக எது தெரி– யு ம�ோ, அதைப் பற்றி நிறை– ய ப் பேசு– வ�ோ ம். ðô¡

59

1-15 ஜூலை 2015

நமக்கு எல்–லாம் தெரி–யும் என்–பதை வெளிப் ப – டு – த்–திக் க�ொள்ள வேண்–டும் எனும் ஆர்–வம், அவ்–வாறு பேசச் செய்–கிற – து. அது மட்டு–மா? ஆகா–யத்–தில் க�ோட்டை கட்டு–கிற – து மனம். கானல் நீரைப் பிடித்–துக் குடிக்க விரும்பி ஓடும் மானைப் ப�ோல, கிடைக்–கா–ததை – யு – ம் முடி–யா–ததை – யு – ம் விரும்பி ஓடு–கிற – து மனம். ‘கானல் நீர்’ என்–பது நமக்–குத் தெரிந்த வார்த்–தை–தான் என்–றா–லும், அதைப் பழந்– த–மிழ் இலக்–கி–யங்–கள் ‘பேய்த்–தேர்’ என்று குறிப்–பி–டு–கின்–றன. பேய் பிடித்–த–வன் பல– வா–றாக அலை–வ–தைப் ப�ோல, மனம் பல– வா–றாக அலை–வதை – ச் ச�ொல்–லும் ச�ொல் அது. இப்–படி, எண்–ணாத எண்–ணம் எல்–லாம் எண்ணி எண்ணி ஏங்–குவ – தி – ல் என்ன பயன்? அடுத்–தது, ஒன்றை அடைய வேண்–டு– மென்– ற ால், அதைப் பற்– றி யே அழுத்– த ம் திருத்– த – ம ாக நினைத்து, பெரும் முயற்சி செய்–தால் அதை அடைய முடி–யும். அதே ப�ோல, துய– ர ங்– க ளில் இருந்து விடு– ப ட இறை– வ ன் அருளை அடைய வேண்– டு – மா–னால், இறை–வனை – ப் பற்–றியே அழுத்–தம் திருத்–த–மாக நினைத்து முயற்சி செய்–தால், இறை–வ–னின் அருளை அடைய முடி–யும். அதே சம–யம், நாம் எதை–யா–வது அடை–யப் பெரி–தாக முயற்சி செய்–யும்–ப�ோது, நடு–வில் வேறு ஏதா–வது குறுக்–கிட்டு–விடு – ம். அவ்–வள – வு – – தான்! எடுத்த காரி–யத்தை அப்–படி – யே விட்டு விடு–வ�ோம். நாளாக நாளாக, அந்த எண்–ணமே மறைந்து ப�ோய் விடும். அடைய வேண்–டிய – தை அழுத்–தம் திருத்–த– மாக நினைக்கா விட்டால், முயற்சி வீணா–வ– த�ோடு அந்த எண்–ணமே மறந்து, மறைந்து ப�ோகும் என்–கிற – ார் திரு–மூ–லர். ஆகை–யால், தெளிவு பெற்று செயல்–பட்டால் ஒழிய நலம் பெற முடி–யாது; இறை–யரு – ளை அடை–யவு – ம் முடி–யாது என்–கி–றார்​். ‘எதை–யா–வது ஒண்–ணச் செய்–யும் ப�ோது, அது வேற மாதிரி ஆகி–றது. ஏன் இப்–படி – ன்னு ஆராய்ச்சி செய்–யற – து – க்–குள்ள, கூட இருக்–கற – – வங்க ஓடிப் ப�ோய்–ட–றாங்க. நான் மட்டும் தனியா இருக்க, செய்ய ஆரம்–பிச்–சது வேற மாதிரி முடியு–தே! இதுக்கு என்ன செய்–ய–?’ என்று புலம்–பல் வர–லாம். வேற�ொரு வித– ம ாக அதற்– கு ம் திரு–மூ–லர் பதில் ச�ொல்–கிற – ார்: வழு–தலை வித்–தி–டப் பாகல்

முளைத்–தது புழு–திய – ைத் த�ோண்–டி–னேன் பூசணி

பூத்–தது த�ொழுது க�ொண்–ட�ோடி – ன – ர் த�ோட்டத்–துக்

குடி–கள் முழு–தும் பழுத்–தது வாழைக்–

க–னியே

(திரு–மந்–தி–ரம்-2869)

60

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

க ரு த் து : க த் – த ரி வி தை ஊ ன் – றி ப் பயி–ரிட்டேன். ஆனால், அது பாகல் செடி– யாக முளைத்– த து. வியப்– ப ாக இருந்– த து. புழு–தியை – த் த�ோண்–டிப் பார்த்–தேன். (மேலும் வியப்–பாக) பூசணி பூத்–தது. அதைப் பார்த்–த– தும் அது–வரை அத்–த�ோட்டத்–தில் இருந்த குடி–மக்–கள் ஓடி விட்டார்–கள். (நான் மட்டும் இருந்–தேன்) வாழைப்–ப–ழம் முழு–மை–யா–கப் பழுத்–தது. காயில் ஆரம்–பித்–துக் கனி–யில் முடி–யும் அபூர்–வ–மான பாடல் இது. அதே சம–யம், மிக–வும் ஆழ–மான தத்–துவ – த்–தைக் க�ொண்ட, கடி–னம – ான பாட–லும் இதுவே. முடிந்–தவ – ரை எளி–மை–ப–டுத்–திப் பார்க்–க–லாம். கத்–தரி - உள்–ளத்–தில் செய்–யும் தவம் பாகல் - வைராக்–கி–யம் புழுதி - தத்–துவ ஆராய்ச்சி பூசணி - சிவப் பரம்–ப�ொ–ருள் த�ோட்டத்–துக் குடி–கள் - ஐம்–ப�ொ–றி–கள் வாழைக்–கனி - திரு–வ–டிப் பேறு. இ த ன்– ப டி , அ கத்து அ வ– லங் – களை நினைக்– க ா– ம ல், அகத்– த – வ ம் செய்– தே ன். அதா–வது, உள்–ளத்–தில் தவம் செய்–தேன். வைராக்–கி–யம் பிறந்–தது. ஞான நூல்–களில் ச�ொன்– ன – ப டி, தத்– து வ ஆராய்ச்சி செய்– தேன். சிவப் பரம்–ப�ொ–ருள் வெளிப்–பட்டது. அப்–படி வெளிப்–பட்ட–வு–டன் ஐம்–ப�ொ–றி– களும் தங்–கள் க�ொட்டம் அடங்கி, இறை– வனை வழி– பட்ட ன. திரு– வ – டி ப் பேறான இன்–பம் வாய்த்–தது. இதற்கு மேல், இப்–பா–ட–லுக்கு விளக்க உரை தேவை– யி ல்லை. 2, 3 தட– வை – க ள் இதைப் படித்–தால், நம் உள்–ளத்–தில் தானே மேலும் புதுப்–புது விளக்–கங்–கள் த�ோன்–றும். நல்–லதையே – நினை. வைராக்–கிய – த்–துட – ன் இரு. தெய்–வத் தன்மை வெளிப்–படு – ம். ஆட்டிப் படைத்த ஐம்– பு – ல ன்– க ளும் நல்– வ – ழி – யி ல் திரும்–பும். திரு–வடி – ப் பேரின்–பம் கிடைக்–கும். இவ்–வாறு ச�ொன்ன திரு–மூ–லர், ஞானி ஒரு–வ–ரின் இலக்–க–ணத்–தைப் ப�ொதுப்–ப–டை– யான பாட–லில் ச�ொல்–கி–றார். மன–வாக்–குக் காயத்–தால் வல்–வினை மூளும் மன–வாக்கு நேர் நிற்–கில் வல்–வினை மன்னா மன–வாக்–குக் கெட்ட–வர் வாதனை தன்–னால் தனை மாற்றி ஆற்–றத் தகு–ஞானி தானே.

(திரு–மந்–திர – ம்-2612) கருத்து: மனம், வாக்கு, காயம் (உடம்பு) ஆகி– ய – வ ற்– ற ால், விரை– வாக வினை வந்து பற்–றிக் க�ொள்– ளும். மனம்,வாக்கு ஆகி–யவை நல்– வ– ழி – யி ல் செயல்– பட்டா ல், வினை வந்து பற்–றாது. மன–தை–யும் வாக்–கை– யும் தன்–வச – ப்–ப–டுத்–தி–ய–வர், தன்னை வினை வந்து பற்–றா–மல் மாற்றி அ மை த் – து க் க�ொள் – ளு ம் ஞானி–யா–வார்.

கஷ்–டப்–ப–டு–வ–தற்–கான கார–ணங்–க–ளைப் படிப்–ப–டி–யாக அடுக்–கு–கிற – து இப்–பா–டல். மனம், வாக்கு, காயம் (உடம்பு) எனும் மூன்–றி–னா–லும் (நாம் செய்–யும் செயல்– க–ளால்) கஷ்–டங்–கள் வந்து கவ்–விக் க�ொள்–கின்–றன. இ ம் – மூ ன் – றி – லு ம் ம ன ம் முத–லிட – ம் பெற்–றிரு – ப்–பதை – க் கவ– னி க்க வேண்– டு ம். நம் வி னை – க ளு க் – கும் துய– ர ங்– களுக்–கும் மனம்–தான் முதல் கார–ணம். க ண் – ண ா ல் ப ா ர் த் – த – வற்–றை–யும், காதால் கேட்ட– வற்–றையு – ம் அடைய வேண்–டும், அது–வும் உட–னடி – ய – ாக அடைய வேண்–டும் என ஆசைப்–பட்டு, அதற்–கா–கப் பல–வித – ங்–களி–லும் செய– ல ாற்– ற த் தூண்– டு – கி–றது மனம். மனம் விரும்–பிய – தை, வாய் வார்த்–தை–க–ளால் பேசி, எப்–பா–டுபட்டா – வ – து தன் வச–மாக்–கிக் க�ொள்ள முயல்–கிற – து. மனம் விரும்பி, வாய் பேசி முடித்த பின் அப்–பு–றம் என்–ன? உடம்பு பல–வித – ங்–களி–லும் பல–வற்–றையு – ம் அனு–ப–விக்–கி–றது. அவற்–றில் பெரும்–பா–லா– னவை. கெட்ட–வை–யா–கவே இருக்–கின்–றன. இ ப் – ப டி , மூ ன் று வி த ங் – க ளி – லு ம் , வினை– க ளும் துய– ர ங்– க ளும் வந்து பற்– றி க் க�ொள்–கின்–றன. சில சம– ய ங்– க ளில், நாம் செய்– யு ம் நல் – வி – னை – க ளின் மூலம் மகிழ்ச்– சி – யு ம் பெரு– மை–யும் கிடைக்–க–லாம். அது–வும், மன–தைக் கவிழ்த்–துக் குப்–பை–யில் தள்ளி விடும். நல்–ல–தாக ருசி–யாக, எங்கே எது கிடைத்– தா– லு ம் சரி, வாங்கி உள்ளே தள்ளி விடு– வ�ோ ம். அது– வு ம் அடுத்– த – வ ர் காசு என்–றால் கேட்–கவே வேண்–டாம். ஒரு கட்டு கட்டி விடு–வ�ோம்! இப்–ப–டிக் கண்ட நேரத்–தில், கண்–டதை உண்–பது தவறு; உணவு உணர்–வைக் கெடுக்– கும் என்–பதெ – ல்–லாம் நினை–விற்கு வந்–தா–லும், அந்த நினைப்பை ஒதுக்கி விட்டு உண்–ப�ோம். இது கூடப் பர– வ ா– யி ல்லை. வாயின் உள்ளே தள்–ளு–வ–தில் சற்–றா–வது ப�ொறுப்– பு– ட ன் இருக்– கு ம் நாம், வாயில் இருந்து வெளியே தள்–ளும் வார்த்–தை–களில் சற்று கூடப் ப�ொறுப்–பாக இருக்க மாட்டோம். ‘‘ஏய்! அப்–பு–றம் நான் ஏதா–வது எக்–குத் தப்– ப ாப் பேசி– டு – வே ன். வருத்– த ப்– ப ட்டுப் பிர– ய�ோ – ஜ – ன ம் இல்– ல ! நான் ப�ொறுப்– பில்–ல–!–’’ என்று பெரு–மை–யாக வேறு பேசு– வ�ோம். அதன் பின் அமை–தியா ப�ொங்கி வழி–யும்?

யாகா–வா–ரா–யி–னும் நாகாக்க காவாக்–கால் ச�ோகாப்–பர் ச�ொல்–லி–ழுக்–குப் பட்டு - என வள்–ளுவ – ர் ச�ொன்–னது, உண–விற்கு மட்டு–மல்ல; பேச்–சிற்–கும் சேர்த்–துத்–தான். வாய் எதை–யா–வது பேசி, சிக்–க–லில் சிக்க வைத்து விடு–கிற – து. ஆனால், இந்த வாயைக்–கூ–டக் கணக்–கில் எடுத்–துக் க�ொள்–ளல – ாம். வாய்க்கு அடுத்–த–தா–கச் ச�ொல்–லப்– பட்ட உடம்பு இருக்–கிறதே – , என்–ன– தான் மனது விரும்–பின – ா–லும், அதை நட–வ–டிக்–கை–யில் க�ொண்டு வந்து அனு–பவி – ப்–பது இந்த உடம்பு தான். மனது வெறும் சாட்–சிப் ப�ொருள் மட்டு–மே! ஆ ர ம்ப க ா ல த் – தி ல் மனம் ச�ொன்–ன–ப–டி–யெல்– ல ா ம் கேட்ட உ ட ம் பு , நாளாக நாளாக, ப�ோகப் ப�ோக, மன–தைத் தன் பக்– கம் இழுத்–துக் க�ொண்டு ஆ ட்ட ம் ப � ோ ட் டு அ ல்லல்க ளு க் கு அழைப்பு விடுக்–கும்.

–பா–ட–லின் முதல் வரி–யில் மனம் - வாக்கு - காயம் எனும் மூன்– றி ல், உடம்– பை – யு ம் சேர்த்–துச் ச�ொன்ன திரு–மூ–லர், பாட–லின் இரண்–டா–வது வரி–யில் மனம் - வாக்கு என இரண்–டைச் ச�ொன்–னாரே தவிர, காயம் எனும் உடம்– பை ப் பற்– றி ச் ச�ொல்– ல வே இல்லை. அதி–கம – ாக அழுக்கு ஏறிய ஒரு துணியை, ஒரே சல–வை–யில் தூய்–மை–யாக்க முடி–யா– தல்–ல–வா? அழுக்–குத் துணியை, ஏரா–ள–மாக ச�ோப்பு ப�ோட்டு, படார்-படார் என்று பல–மாக அடித்–துத் துவைத்–தா–லும், உடனே வெளுப்–பாக ஆகாது. அத்–துணி – யை – த் த�ோய்க்– கத் த�ோய்க்க, நாள– டை – வி ல்– த ான் அது தூய்–மைய – ா–கும். அது ப�ோல, கெட்ட குணங்– களில் படிந்–தி–ருக்–கும் மனது, உடனே நல்– வ – ழி – யி ல் தி ரு ம் பி வி ட ா து ; மெல்ல மெல்லஅதை வழி திருப்ப வேண்– டு ம். அப்–படி, மனது நல்–வழி – யி – ல் திரும்பி விட்டால், அப்–பு–றம் உடம்பு ஆட்டம் ப�ோடாது. இதை உணர்த்– து – வ – த ற்– க ா– க வே, முதல் வரி–யில் உடம்–பை–யும் சேர்த்–துச் ச�ொன்ன திரு–மூ–லர், அடுத்த வரி–யில் மனம் - வாக்கு என்ற இரண்டை மட்டுமே குறிப்–பிட்டார். இது நல்– ல து, இது கெட்டது என்– ப து கண்–டிப்–பாக மன–திற்–குத் தெரி–யும். அதை நல்ல வழி–யில் ப�ோகப் பழக்கி விட்டால், அதன் பிறகு வாயும் நல்–லதை – த்–தான் பேசும்; கெட்ட–தைப் பேசாது. இப்–படி – ப் பக்–குவ – ப்–பட்டவ – ர்–கள்–தான் ஞானி– கள் எனப் பாடலை முடிக்–கிற – ார் திரு–மூல – ர். (மந்–தி–ரம் ஒலிக்–கும்) ðô¡

61

1-15 ஜூலை 2015

மக�ோன்–னத வாழ்–வ–ரு–ளும்

ப்–ரு–ஹஸ்–பதி கவ–சம்

இ

ந்த ஸ்லோ– க ம், பர– ம – சி – வ – ன ால் ரிஷி– களுக்கு உப–தே–சிக்–கப்–பட்டது. இதைப் படிப்–ப–வ–ரின் எல்லா எண்–ணங்–களும் ஈடே– றும். எங்–கும் எதி–லும் வெற்–றி–யைக் காண– மு–டி–யும். வயிறு, இத–யப் பகு–தி–களில் த�ோன்– றக்–கூ–டிய ந�ோய்–கள் நீங்–கும். நீண்ட ஆயுள் கிட்டும். குரு கிரக த�ோஷம் வில–கும்.

ப்ர–ஹஸ்–பதி த்யா–னம்

தப்த காஞ்–சன வர்–ணா–பாம் சதுர்–பு–ஜ–ஸ–மன்–

வி–தாம் தண்–டாக்ஷ ஸூத்–ர–ஹஸ்–தம் ச கமண்–ட–லு–வ

ரா – ன்–வித – ாம் பீதாம்பர–த–ரம் தேவம் பீத–கந்–தா–னு–லே–ப–னம் புஷ்–ப–ரா–க–ம–யா–பூ–ஷம் விசித்–ர–ம–கு–ட�ோஜ்–வ–லம் ஸ்வர்–ணாஸ்–வர– த – ம – ா–ரூட – ம் பீதத்–வஜ ஸுஸ�ோ–பித – ாம்

62

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

மேர�ோ: ப்ர–தக்ஷி–ணம் ஸம்–யக – ா–சர– ந்–தம் ஸுஸ�ோ

ப – –னம் அபீஷ்–டவ – ர– த – ம் தேவம் ஸர்–வக்–ஞம் ஸுர–பூஜி – த – ம் ஸர்வ காமார்த்த ஸித்–யர்த்–தம் ப்ர–ண–மாமி

குரும் ஸதா ப�ொதுப் ப�ொருள்: உருக்– கி ய தங்– க ம் ப�ோன்ற நிறத்–தைக் க�ொண்–ட–வரே, நான்கு கரங்–கள் உடை–ய–வரே, அந்–தக் கரங்–களில் தண்– ட ம், ருத்– ர ாக்ஷ மாலை, கமண்– ட லு, வரத முத்–திரை ஆகி–ய–வற்–றைத் தரித்–த–வரே நமஸ்– க ா– ர ம். ப�ொன்– ன ாடை அணிந்– த – வரே, மஞ்–சள், சந்–த–னம் பூசி–ய–வரே, ஒளி வீ – சு – ம் விசித்–திர – ம – ான கிரீ–டம் அணிந்–தவ – ரே, மஞ்–சள் வண்–ணக் க�ொடி கட்டப்–பட்ட, தங்க நிறத்–தில் ஜ�ொலிக்–கும் குதி–ரை–கள் பூட்டப்–

பட்ட ரதத்–தில் அமர்ந்–தி–ருப்–ப–வரே, மேரு மலையை மிக அழ–காக வலம் வரு–ப–வரே, க�ோரிய வரங்–க–ளைத் தட்டா–மல் அளிப்–ப– வரே, தேவர்–க–ளால் பூஜிக்–கப்–பட்ட–வரே, ப்ர–ஹஸ்–பதி எனும் குரு பக–வானே, என் எல்லா விருப்– ப ங்– க – ள ை– யு ம் நிறை– வே ற்றி அருள்–வீ–ராக. ப்ர–ஹஸ்–பதி ஸஸிர�ோ பாது லலா–டம் பாது மே குரு: கர்ணௌ ஸுர–குரு: பாது நேத்ரே மேபீஷ்ட

தாயக: ப்ர–ஹஸ்–ப–தியே என் தலை–யைக் காப்–பீ– ராக. குரு–வா–னவ – ரே என் நெற்–றிய – ைக் காப்–பீ– ராக. தேவர்–களின் குருவே என் காது–கள – ைக் காப்–பீ–ராக. விரும்–பிய ப�ொருளை விரைந்து அளிப்–ப–வரே என் கண்–கள – ைக் காப்–பீ–ராக. நாஸாம் பாது ஸுரா–சார்ய: ஜிஹ்–வாம் மே

வேத–பா–ரக: முகம் மே பாது ஸர்–வக்ஞ புஜ�ௌ பாது ஸுபப்–ரத: ஸுரா–சார்–யரே என் மூக்–கைக் காத்–தரு – ள்– வீ–ராக. வேதங்–களில் கரை–யைக் கண்–டவ – ரே எனது நாக்–கைக் காத்–த–ருள்–வீ–ராக. ஸர்–வக்– ஞரே எனது முகத்–தைக் காத்–த–ருள்–வீ–ராக. சுப– ம ான நற்– ப – யனை அளிப்– ப – வ ரே என் புஜங்–க–ளை–யும் காத்–த–ருள்–வீ–ராக. கர�ௌ மே வரத: பாது வக்ஷோ மே பாது கீஷ்–பதி: ஸ்தன�ௌ மே பாது வாகீஸ: குஷிம் மே

ஸுப–லக்ஷண: வரங்–களை வாரி வழங்–குப – வ – ரே, என் உள்– ளங்–கை–க–ளைப் பாது–காப்–பீ–ராக. வாக்–குக்கு அதி–பதி – யா – ன – வ – ரே, என் மார்பை பாது–காப்– பீ–ராக. வாகீஸ்–வர – ரே எனது ஸ்த–னங்–கள – ைக் காப்–பீ–ராக. அழ–கிய லக்ஷ–ணம் ப�ொருந்–தி–ய– வரே எனது வயிற்–றைக் காப்–பீ–ராக. நாபிம் பாது ஸுநீ–திக்ஞ: கடிம் மே பாது ஸர்–வத: ஊரும் மே பாது புண்–யாத்மா ஜங்கே மே

க்ஞா–னத: ப்ரபு: மங்–க–ள–மான நீதியை அறிந்–த–வர் என் த�ொப்–பு–ளைக் காக்–கட்டும். எல்–லா–வற்–றை– யும் அளிப்–ப–வர் எனது இடுப்–பைக் காக்– கட்டும். புண்–ணி–ய–மான மன–மு–டை–ய–வர் என் த�ொடை–க–ளைக் காக்–கட்டும். அறிவை வளர்க்–கும் பிர–பு–வா–ன–வர் என் ஆடு–ச–தை– க–ளைக் காக்–கட்டும். பாத�ௌ மே பாது விஸ்–வாத்மா ஸர்–வாங்–கம்

ஸர்–வதா குரு: உல–கெங்–கும் வியா–பித்–த–வர் எனது கால்– க– ள ை– யு ம், குரு– வ ா– ன – வ ர் எப்– ப�ொ – ழு – து ம் எல்லா அங்–கங்–க–ளை–யும் ரட்–சிப்–பீ–ராக. ய: இதம் கவ–சம் திவ்–யம் த்ரி–ஸந்த்–யம் ய: ப்டேந்–நர: ஸர்–வான் காமா–ன–வாப்–ன�ோதி ஸர்–வத்ர

விஜயீ பவேத் ஸர்–வத்ர பூஜ்யோ பவதி வாக்–ப–தேஸ் ச

ப்ர–ஸா–தத: இந்த கவ–சத்தை காலை, மதி–யம், மாலை ஆகிய மூன்று வேளை–களி–லும் படிப்–ப�ோர், எல்லா நலன்–க–ளை–யும், வெற்–றி–க–ளை–யும் எளி–தாக அடை–வர். ப்ர–ஹஸ்–பதி – யி – ன் இந்–தப்

பேர–ரு– ளால் எல்– ல�ோ–ரா–லும் புக–ழப்–ப–டு– ப–வர – ா–கவு – ம், மதிக்–கப்–படு – ப – வ – ர – ா–கவு – ம் விளங்–குவ – ர். ப்ரு–ஹஸ்–ப–திஸ் ஸுரா–ஸார்ய: தயா–வான்

ஸுப–லக்ஷண: ல�ோகத்–ரய குரு மான் ஸர்–வக்–ஞஸ்

ஸர்–வ–க�ோ–வித: ப்ரு– ஹ ஸ்– ப – தி – யா – ன – வ ர் தேவர்– க ளுக்கு ஆசா–ரி–யர். தயை உள்–ள–வர். சுப–மான லக்ஷ– ணங்–கள் பெற்–றவ – ர். மூன்று உல–கங்–களுக்–கும் குரு–வா–ன–வர். ச�ோபை–யுள்–ள–வர். ஸர்–வத்– தை–யும் அறிந்–த–வர். எல்–லா–வற்–றி–லும் கரை தேர்ந்–த–வர். ஸர்–வே–ஸஸ் ஸர்–வதா பீஷ்–டஸ் ஸர்–வ–ஜித்

ஸர்–வ–பூ–ஜித: அக்–ர�ோ–தன�ோ முனிஸ்–ரேஷ்ட: நீதி கர்த்தா

குரு: பிதா அவர் சக–லத்–திற்–கும் ஈஸ்–வ–ரர். எப்–ப�ோ– ழு– து ம் எல்– ல� ோ– ரை – யு ம் மிக– வு ம் விரும்பி அருள்–பவ – ர். எல்–லா–வற்–றையு – ம் ஜெயித்–தவ – ர். எல்–ல�ோ–ரா–லும் பூஜிக்–கப்–பட்ட–வர். க�ோப– மற்–றவ – ர். சிறந்த முனி–வர். நீதியை செய்–தவ – ர். குரு, தந்–தை–யைப் ப�ோன்–ற–வர். விஸ்–வத்மா விஸ்–வக – ர்தா ச விஸ்–வய�ோ – நி – ர– ய�ோ – நி – ஜ: பூர்–புவ – ஸ்வ: ப்ர–புஸ்–சைவ பர்தா சைவ மஹா–பல: உல–கின் ஸ்வ–ரூப – ம – ாக இருப்–பவ – ர். உலகை உரு–வாக்–கிய – வ – ர். தெய்–வீக அவ–தார – ம் எடுத்–த– வர். பூ:, புவ:, ஸுவ: என்ற மூவு–ல–கங்–களுக்– கும் பிர–பு–வா–கத் திகழ்–ப–வர். உடன் பிறந்–த– வ–ராக இருப்–ப–வர். மிக்க பல–முள்–ள–வர். சதுர்–விம்–ஸதி நாமானி புண்–யானி நிய–தாத்–மனா நந்–த–க�ோப க்ரு–ஹா–ஸீன விஷ்–ணுனா கீர்த்–தி

–தானி வை இந்த புண்–ணி–ய–மான ப்ர–ஹஸ்–ப–தி–யின் நாமங்–கள் நந்–த–க�ோ–ப–னின் வீட்டில் வசித்த மகா–விஷ்–ணுவ – ான கிருஷ்–ணன – ால் ஒரு–மைப்– பட்ட மனத்–துட – ன் கூறப்–பட்டன. ய: படேத் ப்ரா–தரு – த்–தாய ப்ர–யத – ஸ்ஸு ஸமா–ஹித: விப–ரீத – �ோபி பக–வான் ப்ரீ–தஸ்–யாத்து ப்ரு–ஹஸ்–பதி: மிக்க முயற்–சியு – ற்–றவ – ன – ா–கவு – ம், அடங்–கிய மன–மு–ட–னும், எவன் காலை–யில் எழுந்து இதைப் படிக்–கி–றான�ோ, அவ–னுக்கு ஜாத– கத்–தில் பலன்–கள் விப–ரீ–த–மான முறை–யில் இருந்– தா – லு ம் பக– வ ா– ன ான ப்ரு– ஹ ஸ்– ப தி திரு–வ–ரு–ளால் அவை–யெல்–லாம் நல்–ல–ன–வா– கவே மாறும். யஸ்ஸ்–ருண�ோ – தி குருஸ்–த�ோத்–ரம் சிரம் ஜீவேன்ன

ஸம்–ஸய: ஸஹஸ்ர க�ோதா–னப – ல – ம் விஷ்–ண�ோர் வச–னத�ோ

பவேத் ப்ரு–ஹஸ்–பதி க்ரு–தா–பீடா நக–தா–சித்–ப–விஷ்–யதி. யார் இந்த குரு ஸ்தோத்– தி – ர த்– த ைக் கேட்– கி – ற ார�ோ, அவன் சிரஞ்– சீ – வி – யா க வெகு காலம் வாழ்– வ ார். திரு– ம ா– லி ன் வாக்–குப்–படி ஆயி–ரம் க�ோதா–னம் செய்த பய–னும் கிட்டும். குரு க்ரஹ பாதிப்–புக – ள் ஒரு ப�ொழு–தும் ஏற்–படா – து. ðô¡

63

1-15 ஜூலை 2015

க�ோரியன எல்லாம் அருளும் க�ோதண்டராமர்

நாடி–யப – �ொ–ருள் கைகூ–டும் ஞான–மும் புக–ழும் உண்–டாம் வீடி–யல் வழி–ய–தா–கும் வேரி–யங்–க–மலை ந�ோக்–கும் நீடிய அரக்–கர் சேனை நீறு–பட்ட–ழிய வாகை சூடிய சிலை–யி–ரா–மன் த�ோள்–வலி கூறு–வ�ோர்க்கே ந ம் – மி ல் ப ல ர் த ஞ் – ச ா – வூ – ரி ல் ப ல இடங்–களுக்–குப் ப�ோவ�ோம். நஞ்–சை–யும் புஞ்– சை–யும் க�ொஞ்சி விளை–யா–டும் தஞ்–சைக்– குக் கிழக்கே 4 கி.மீ. த�ொலை–வில் புன்–னை– நல்–லூர் மாரி–யம்–மன் க�ோயி–லுக்–குப் ப�ோகும் எத்–தனை பேர் அதற்கு மிக அரு–கில் இருக்–கும் அற்–பு–த–மான ‘அருள்–மிகு க�ோதண்–ட–ரா–மர் திருக்–க�ோ–யி–லுக்–கு–’ச் சென்–றி–ருக்–கி–ற�ோம்? தஞ்சை தர–ணி–யின்–கண் இந்–தக் க�ோயில் அமைந்–தி–ருப்–பது ஓர் அழ–கு–தான். ஆஹா! என்ன ஒரு பழ–மை! என்ன ஓர் ஏகாந்–தம்! அங்–கேயே குடி–யி–ருந்–து–வி–ட–மாட்டோமா என்–னும்–ப–டி–யான ஒரு ரம்–ய–மான சூழல்! இந்–தக் க�ோயில் தஞ்சை அரண்–மனை தேவஸ்–தா–னத்–தைச் சேர்ந்–தது. நக–ரத்–தின் சந்–த–டி–க–ளையே பார்த்து வளர்ந்த நமக்–குக் க�ோயி–லின் விஸ்–தா–ரம் பிர–மிப்–ப–ளிக்–கி–றது. திரு–மங்–கை –மன்–னன் திரு–மந்–திர உப–தே–சம் பெற்–றுப் பாடி மகிழ்ந்த திருத்–த–லம் இது என்–னும்–ப�ோது இன்–னும் அதிக பிர–மிப்பு. தஞ்–சையை ஆண்ட மன்–னன் பிர–தாப சிங் நிர்–மா–ணித்த அழ–கிய க�ோயில் இது.

350 ஆண்– டு – கா– ல த் த�ொன்– மையை கம்– பீ– ர – ம ாக வெளிப்– ப – டு த்– து – கி – ற து க�ோயில். மராட்டிய அரசி எழு– ன ாம்– ப ாள் பாஹி சாஹேப், இந்– த த் திருக்– க�ோ – யி ல் பூஜைப் பணிக்–காக ஒட்டக்–குடி, ரிஷி–யூர், க�ொட்டை– யூர், மகி–மாலை ஆகிய கிரா–மங்–களில் சுமார் 130 ஏக்–கர் நஞ்சை நிலங்–களை அர்ப்–ப–ணித்– துள்–ளார். க�ோயி–லுக்–குள் நுழை–யும்–ப�ோதே பிர–மாண்–

64

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

ட–மான ராஜ–க�ோபு – ர – ம் நம்மை வர–வேற்–கிற – து. கிழக்கு ந�ோக்–கிய அந்த க�ோபு–ரத்–தில்–தான் எத்–த–கைய நுணுக்–க–மான கட்டிடக்–கலை அமைப்–பு! அடுத்–துள்–ளது மகா–மண்–ட–பம். துவ–ஜஸ்– தம்–பம் எனப்–ப–டும் க�ொடி–ம–ரம் செப்–புத் – த – க டு ப�ோர்த்– தி க்– க �ொண்டு உயர்ந்து நிற்– கி–றது. இதன் அடிப்–ப–கு–தி–யில் என்–னம�ோ எழு–தப்–பட்டி–ருக்–கிற – தே – ! நெருங்–கிப் ப�ோய்ப் பார்த்–தால் வியப்–பேற்–படு – கி – ற – து. மராட்டிய மன்– னன் சிவா–ஜி –யின் பட்டத்–த–ர–சி–யான காமாட்– சி – ய ம்பா பாயி சாஹேப் செய்த அற்–புத – த் திருப்–பணி – க – ள் பல–வற்–றைப் பற்–றிய விவ–ரங்–கள் பிர–மிக்க வைக்–கின்–றன. க�ொடி–ம– ரம் அழ–கிய வட்டக்–கல்–லின்–மீது அமைந்– துள்–ளது இதன் அடிப்–ப–கு–தி–யில் கிழக்–குப் பக்–கம் சீதை, ராம–ரு–ட–னும் லட்–சு–ம–ண–ரு–ட– னும் காட்–சிய – ளி – க்க, தெற்–குப் பக்–கம் சங்–கும் மேற்–குப்–பக்–கம் நாம–மும், வடக்–குப் பக்–கம் சக்–கர – மு – ம் புடைப்–புச் சிற்–பங்–கள – ாக அமைந்– துள்– ளன . மண்– ட – ப த்– தி ன் உட்– பு – ற ச் சுவர்– களில்  கரு–டாழ்–வா–ரும்,  ஆஞ்–சநே – ய – ரு – ம்,  ராமர் பட்டா–பி–ஷே–க–மும் தஞ்சை ஓவி–ய– மாக ஜ�ொலிக்–கின்–றன. துவ–ஜஸ்–தம்–பத்தை ஒட்டி தனி சந்–நதி – யி – ல் கரு–டாழ்–வார் சேவை சாதிக்–கிற – ார். இந்த கரு–டனை வேண்–டின – ால் கேட்டது கிடைக்–கும்; நினைத்–தது நடக்–கும் என்–பது பக்–தர்–களின் அனு–பவ நம்–பிக்கை. அர்த்– த – ம ண்– ட – ப நுழைவு வாயி– லி ன் இரு–பு–ற–மும் துவா–ர–பா–ல–கர்–கள் உள்–ளனர். தென்– பு – ற த்– தி ல் விஷ்– வ க்– ஸ ே– ன ர். அடுத்து மூ ல ஸ் – த ா – ன ம் . அ ரு ள் வெ ள் – ள – ம ா க , நம்–பி–ய�ோ –ரை க் கைவி–டாத மூல மூர்த்–தி – யாக ராமர்! இவர் முழுக்க முழுக்க ‘சாளக்–

புன்–னை–நல்–லூர் கி– ர ா– ம த்– தி – ன ால் உரு– வ ா– ன – வ ர். நேபாள மன்–னர – ால் தஞ்சை மராட்டிய மன்–னரு – க்கு அன்–ப–ளிப்–பாக அளிக்–கப்–பட்டவை இந்த ராமர்-சீதை விக்–ர–கங்–கள். ப�ொது–வாக ஆல– யங்–களில் ராமர் லட்–சு–ம–ண–ரு–டன் அனு–ம– னைப் பார்த்–திரு – க்–கிற – �ோம். இங்கு சற்றே வித்– தி–யா–ச–மாக சுக்–ரீவ – ன் அருள்–பா–லிக்–கிற – ார்! உற்ச–வர் அழகு நெஞ்–சத்தை அள்–ளுகி – ற – து. ராமர், இளைய பெரு–மாள், ஜானகி ஆகிய மூவ–ரும்–தான் என்ன அழ–கு! ராமர் கரு–ணை– யாக, சத்–திய – ம – ாக சிரிக்–கிற – ார்! தியான ஸ்லோ– கப்–படி சிரித்த முக–மும், க�ோதண்–டத்–தின் லாக–வமு – ம், அழ–கிய திரு–மேனி – யி – ல் திரி–பங்க (மூன்று) வளை–வுக – ளும், கம்–பீர – த் த�ோற்–றமு – ம் நம்மை மெய்–சிலி – ர்க்க வைப்–பது நிஜம். ஜானகி, பேர– ழ – கு ப் பெட்ட– க – ம ாக ஒளிர்– கி – ற ாள். சாமுத்–ரிகா லட்–சண – த்–துக்கு இலக்–கண – ம – ா–கத் திக–ழும் அந்த அடக்–கமு – ம் அளப்–பறி – ய அழ–கு– தான். இளை–யவ – ரி – ன் சேவை–யும் இணை–யான அழ–குடை – ய – த – ாக விளங்–குகி – ற – து. வி ம ா – ன த் – தி ன் சி ற ப் – பு ம் ச�ொ ல் – லி மாளாது–. 96 வகை விமா–னங்–களில் சிறப்பு வாய்ந்–த–தான இந்த செளந்–தர்ய விமா–னம், அந்–தப் பெய–ருக்கு விளக்–கம – ா–கத் திகழ்–கிற – து. திருச்– சு ற்– றி ல் சங்கு-சக்– க – ர த்– து – ட ன், தும்–பிக்கை ஆழ்–வார் தனிச் சந்–நதி – யி – ல் அருள்– கி–றார். அரு–கில் இன்–ன�ொரு சந்–நதி – யி – ல் மகா சுதர்–சன மூர்த்தி. அறு–க�ோண சக்–க–ரத்–தில் பிரத்–யக்ஷ மூர்த்–தி–யாக எழுந்–த–ரு–ளி–யி–ருக்– கி–றார். பதி–னாறு திருக்–கர – ங்–களில் பதி–னாறு ஆயு–தங்–களு–டன் வீறு–க�ொண்–டெழு – ம் த�ோற்– றம். பின்–புற – ம் முக்–க�ோ–ணத்–தில்  ய�ோக நர–சிம்–மர்! இந்த  மகா சுதர்–ச–னரை வழி– பட்டால் நீண்ட ஆயு–ளும், நீங்–காத செல்– வ– மு ம் பெறு– வ – து – ட ன் வேண்– டு – வ �ோ– ரி ன் க�ோரிக்–கை–யும் நிறை–வே–று–வது உறுதி. வட புறத்–தில் நிக–மாந்த மகா–தே–சி–க–னும், நம்– ம ாழ்– வ ா– ரு ம், திரு– ம ங்– கை – ய ாழ்– வ ா– ரு ம் உடை–ய–வ–ரும் தனிச்–சந்–ந–தி–யில் எழுந்–த–ரு–ளி– யி–ருக்–கி–றார்–கள். இக்–க�ோ–யி–லின் தல விருட்– சம் புன்னை மரம். இதன் அடிப்–ப–கு–தி–யில்  ரா–ம–பி–ரா–னின் திரு–வ–டி–கள் பிர–திஷ்டை செய்–யப்–பட்டுள்–ளன. தெற்கு ந�ோக்–கிய தனி அலங்–கார மண்–ட– பத்–தில் அனு–மன் விசே–ஷம – ாக க�ொலு–விரு – க்– கி–றார். தூக்–கிய வலக்–கையு – ம் வெற்–றிச்சின்–ன– மா–கிய தாம–ரையை ஏந்–திய இடக்–கையு – ம – ாக நின்ற திருக்–க�ோ–லம். இங்கு குறிப்– பி – ட த்– த – கு ந்த ஓர் அம்– ச ம் - ராசி மண்– ட – ப ம்! மேற்– கூ – ரை – யி ல் பன்– னி– ர ண்டு ராசி– க ள் அழ– க ாக வரை– ய ப்– பட்டுள்–ளன. அதற்கு நேர் கீழே தரை–யில் ராசிக்–கட்ட ஓவி–யங்–கள், அந்–தந்த ராசிக்–கு– ரிய வண்–ணங்–களு–டன். அவ–ர–வர் ராசிக்– கு–ரிய கட்டத்–தின் மீது நின்று வேண்–டிக் க�ொண்– ட ால் ராசி ரீதி– ய ான குறை– க ள்

நீங்கி சகல காரி–யங்–களும் சித்–தி–யா–கும். க�ோயி–லின் வாயில்–புற – த்–தில் எழில்–மிகு ரத மண்–டப – த்–தில்  லக்ஷ்மி ஹயக்–ரீவ – ர் எழுந்–த– ரு–ளியி – ரு – க்–கிற – ார். இவரை வழி–படு – வ – �ோர்க்–குத் தடை–யற்ற கல்–வியு – ம் தெளி–வான ஞான–மும் எளி–தா–கக் கிட்டும். இக்–க�ோ–யி–லில் வைகா–னஸ ஆகம விதிப்– படி ஐந்து கால பூஜை–களும் பங்–குனி அமா– வாசை த�ொடங்கி  ரா– ம – ந – வ மி வரை பிரம்–ம�ோத்–ஸ–வ–மும் நடை–பெ–று–கின்–றன. க�ோயில் இன்– று ம் மராட்டிய மன்– ன ர்– களின் வழித்–த�ோன்–றல்–கள – ால் அரு–மைய – ாக நிர்–வ–கிக்–கப்–பட்டு வரு–கி–றது. அந்–த– வ–கை– யில் தற்–ப�ோது பாபாஜி ராஜா பான்ஸ்–லே யு – ட – ன் இந்து அற–நிலை – ய – த் துறை இணைந்து க�ோயி–லைப் பரா–ம–ரிக்–கி–றது. ப�ொது–வாக எந்–தக் க�ோயி–லிலு – ம் இல்–லாத மிகச் சிறப்–பான ஒரு விஷ–யம் இங்கே உண்டு. அது வெளிச்–சுற்–றுப் பிரா–கா–ரம். இது வெறும் பிரா–கா–ரம் அல்ல; மாபெ–ரும் ஓவி–யக் கண்– காட்சி என்றே ச�ொல்–லல – ாம். சுவ–ரின் இந்–தக் க�ோடி–யிலி – ரு – ந்து அந்–தக் க�ோடி–வரை பரந்து விரிந்–தி–ருக்–கும் எழி–லார்ந்த சித்–தி–ரங்–கள். சம்–பிர – த – ா–யம – ான, ப�ொது–வா–கத் தெரிந்–திரு – க்– கும் ராமா–யண – க் காட்–சிக – ள் இல்லை இவை; வித்–திய – ா–சம – ா–னவை.  மத் ராமா–யண – த்தை மிக ஊன்–றிப் படித்–தி–ருந்–தா–லன்றி இந்–தக் காட்–சிக – ள் த�ொடர்–பான சம்–பவ – ங்–கள் மனக்– கண்–ணில் விரி–வது கடி–னம்–தான். இந்த ஓவி– ய ங்– க ள் வட இந்– தி ய ஓவிய பக்–தர்–களின் கைவண்–ணம் என்று அறி–யும்– ப�ோது திகைப்பு மேலி–டு–கிற – து. அங்–கி–ருந்து வந்த அந்த ஓவி– ய ர்– க ள் இங்– கேயே தங்கி பல நாட்–கள் இரவு பகல் பாராது ஓய்வு ஒழிச்– ச – லி ன்றி வரைந்– தி – ரு க்– கி – ற ார்– க ள். இதை–விட வியப்பு அவர்–களில் மூவர் முக–ம– தி–யர்–கள்! தஞ்– ச ா– வூ ர்-நாகப்– ப ட்டி– ன ம் வழி– யி ல் மாரி–யம்–மன் க�ோயில் பேருந்து நிறுத்–தத்– துக்கு அரு– கி – லேயே அமைந்– தி – ரு க்– கி – ற து. க�ோதண்–ட–ரா–மர் க�ோயில் த�ொடர்–புக்கு 04362-267740.

- பாமா க�ோபா–லன் படங்–கள்: வருண்–கி–ருஷ்ணா ðô¡

65

1-15 ஜூலை 2015

ஊத்–துக்–க�ோ–யி–லில் ராமர் பாதம்

வி

ரு–து–ந–கர் மாவட்டம் திருச்–சுழி அருகே 10 கி.மீ. தூரத்–தில் இருக்–கி–றது சவ்–வா–சு–பு–ரம். இதற்கு மேற்–கில் இருக்–கும் முனி–யாண்டி சுவாமி க�ோயி–லில் இருந்து செவ்–வாய், வெள்ளி நாட்–களில் நள்–ளிர – வு பன்–னிர – ண்டு மணிக்கு தீபம் ஏந்தி இந்த ஊத்–துக்–க�ோ–யி–லுக்கு வந்து செல்–கி–றார்–கள். இதற்–கென இந்த இரண்டு நாட்–களி–லும் சிறப்பு பூஜை நடக்–கி–றது. இந்–தக் க�ோயில் மழை தரும் க�ோயி–லாக வணங்–கப்–ப–டு–கி–றது. வானம் ப�ொய்த்த நாட்–களில் கிரா–மத்–தி–னர் இங்கு திரண்டு வந்து ப�ொங்–க–லிட்டு வழி–பாடு நடத்–து–கின்–ற–னர். இந்–தப் பகு–தி–யில் ராமர் பாதம் அமைந்–தி–ருக்–கி–றது. சீதையை மீட்டு வந்து ராமே–ஸ்–வ–ரத்–தில் சிவ–லிங்க பூஜையை முடித்–த–பின் ராம–பி–ரான், இப்–ப–கு–தி–யில் தங்கி இருந்–த–தாக ச�ொல்–லப்–ப–டு–கி–றது.

தீர்த்த கிணற்–றில் காணிக்கை

கா

ணிப்–பாக்–கம் க�ோயில் பிரா–கா–ரத்–தின் ஒரு பகு–தி–யில் ஐம்–ப�ொன் சிலை–கள் சந்–நதி அரு–கில் ஒரு தீர்த்த கிணறு உள்–ளது. அந்த கிணறு சுயம்பு விநா–ய–க–ரு–டன் த�ொடர்–பு–டை–ய– தா–கக் கரு–தப்–ப–டு–கி–றது. இரும்பு கம்பி சட்டத்–தால் அந்த கிணறை மூடி வைத்–துள்–ள–னர். சுயம்பு விநா–ய–கரை தரி–ச–னம் செய்து விட்டு பிராகா–ரத்தை சுற்றி வரும் பக்–தர்–கள் அந்த தீர்த்த கிணற்–றுக்–குள் பணத்–தைப் ப�ோடு–கின்–ற–னர். இப்–படி காணிக்கை செலுத்–தி–னால், விநா–யக – ர் நமக்கு எல்லா வகை செல்–வங்–களை – யு – ம் அள்ளி தரு–வார் என்–பது பக்–தர்–களின் நம்–பிக்கை.

பெண்–களுக்–கான க�ோயில்

ஒ

ரிசா மாநி–லம் கேந்–தி–ர–பரா மாவட்டத்–தில் பஞ்–சு–ரா–பதி க�ோயில் அமைந்–துள்–ளது. இங்–குள்ள பஞ்–சுர – ா–பதி க�ோயி–லில் ஆண்–கள் யாருக்–கும் கரு–வறை – க்–குள் நுழைய அனு–மதி கிடை–யாது. இக்–க�ோ–யி–லில் முழுக்க முழுக்க பெண்–களே பூஜை செய்–கி–றார்–கள். தால�ோமி என்ற மீனவ பெண்–களே க�ோயில் வழி–பா–டு–கள் அனைத்–தை–யும் செய்து வரு–கின்–ற–னர்.

- க�ோட்டாறு ஆ.க�ோலப்–பன்

க

நாகப்–பட்டின குமரி

ன்–னிய – ா–கும – ரி ப�ோன்று நாகப்–பட்டி–னத்–தில் க�ோயில் க�ொண்–டி– ருக்–கும் நீலா–யத – ாட்–சியு – ம் கன்னி என்–பத – ால் நந்–தியை அவ–ளுக்கு காவ–லாக்–கி–னார் ஈசன். நந்–தியே ஈசன்–-இ–றைவி இரு–வ–ரும் தெரி–யும்– படி வலக்–கண்–-இ–டக்–கண்–ணால் இரு–வ–ரை–யும் தரி–சிக்–கி–றது. இவர் இரட்டை ந�ோக்கு நந்தி. இவ–ருக்கு அறு–கம்புல் மாலை, அணி–வித்–தபி – ன், இறை–வன்-இ–றை–வி–-நந்–தி–யென வழி–பட்டு, அபி–ஷே–கம்–-ஆ–ரா–தனை செய்து, (தேன் அபி–ஷே–கம் சிறப்பு) 5 நெய் தீபங்–கள், 4 சந்–த–னாதி தைல தீப–மேற்றி வந்–தால் பிணி தீரும். திரு–ம–ணத்–தடை நீங்–கும். பிள்–ளை–வ–ரம் கிட்டும்.

ராம–ன�ோடு உடன் சென்–ற–வர்

ப

- சு.க�ௌரீ–த–ரன்

ங்–குனி மாதம் ஆயில்ய நட்–சத்–தி–ரத்–தன்று காக புஜண்ட மக–ரிஷி ஜெயந்–தி–யா–கும். வட–இந்–தி–யா–வில் பிர–ப–ல–மான இந்த மக–ரி–ஷி–தான் காக்கை உரு–வ–மெ–டுத்து ராமன் சென்ற இட–மெல்–லாம் உடன் சென்று ராம–ன�ோடு வாழ்ந்–த–வர். சிவ–பெ–ரு–மான் கேட்டு, பார்–வ–திக்கு ச�ொல்ல, அவர் மனம் மகிழ்ந்து மக்–களுக்–கும் ச�ொல்ல ச�ொன்–ன–து–தான் ராமா–ய–ணம். காக–புஜண – ்ட மக–ரிஷி பற்றி ‘ராம சரி–தமானஸ்’ என்ற காவி–யத்–தில் துள–சி– தா–ஸர் விரி–வாக கூறி–யி–ருக்–கி–றார். யுகம், யுகமாய் வாழ்ந்து வரும் காக–பு–ஜண்–டர் இன்–றும் வாழ்–வ–தாக நம்–பப்–ப–டு–கி–றது. காக–பு–ஜண்–ட–ருக்கு தமிழ்–நாட்டில் காரைக்–கால் அருகே திருப்–பட்டி–னத்–தில் க�ோயில் இருக்–கி–றது. இங்கு வழி–பட்டால், மனக்–கு–ழப்–பம், வறுமை, பில்லி, சூன்ய பாதிப்–பு–கள் வில–கும்.

66

-அ.யாழினி பர்–வ–தம்

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

அட, அப்படியா!

க

மருத்–து–வச்சி அம்–மன்

ம்–பம், முல்–லை–யாறு பாயும் சிறப்–பான ஊர். அங்கே ஒரு– ச–ம–யம் அம்மை, வயிற்–றுப்–ப�ோக்கு என்று ந�ோய்–கள் பல– ரை–யும் தாக்–கின. வைத்–தி–ய–ரா–லும் தீராத கடு–மை–யான ந�ோய்– கள். வேப்–ப–மர நிழ–லில் அமர்ந்த பெண்–ண�ொ–ருத்தி, மஞ்–சள்வேப்–பிலை விழுதை தந்து மக்–களின் ந�ோயைப் ப�ோக்–கி–னாள். அவளை மருத்–து–வச்சி என்றே மக்–கள் அழைத்–த–னர். அவள் யாரென கேட்ட–ப�ோது சிரித்–த–படி சிலை–யா–னாள் அவள். அவ–ளுக்–குக் க�ோயில் எழுப்பி மூல–விக்–கி–ரக சிலை–க–ள�ோடு சூலா– யு – த த்– தை – யு ம் வைத்– த – ன ர். அபி– ஷ ே– க ம் செய்– கை – யி ல் மட்டுமே சுயம்பு அம்–பிகையை – தரி–சிக்க முடி–யும். பிணி தீர்ந்–தால் மாவி–ளக்கு, சூலுற்–றால் வளை–காப்பு என பக்–தர்–கள் நேர்த்–திக்–க– டன் செய்–வர். கெள–மாரி சக்–தி–யின் அம்–ச–மான இவள் எதி–ரில் கல் கம்–பம் உள்–ளது. இக்–கம்–பமே சிவ–னாக வணங்–கப்–படு – கி – ற – து. சித்–திரை மாத திரு–வி–ழா–வின்–ப�ோது மூன்று கிளை–களு–டன் வளர்ந்த வேப்ப கிளையை வைத்து நட்டு அலங்–க–ரிப்–பார்–கள். மேள–தா–ளத்–து–டன் கட்டி–டத்தை க�ோயி–லின் வலப்–பு–ற–மாக வந்து பூஜை செய்–வர். இந்த வேப்–ப–ம–ரக் கம்–பத்–துக்கு பூச்–சாற்றி எலு–மிச்சை மாலை சாற்றி, சுமங்–க–லி–கள் மஞ்–சள் நீராட்டி வழி–ப–டு–வர். வெள்–ளிக்–கி–ழ–மை–களில் உற்–சவ அம்–பிகை வலம் வரு–வாள். அப்–பல்–லக்கை பெண்–கள் சுமந்து வரு–வது வழக்–கம். இவ்–வம்–பிகை தலை–மீது 4 தலை நாகம் குடை பிடிக்–கும்.

சென்–னை–யில் அங்–கா–ரக க்ஷேத்–தி–ரம்

செ

ன்னை , சைத ா ப் – ப ேட்டை ர யி – ல டி அ ரு கே உ ள் – ள து சிவ– சு ப்– ர – ம ண்ய சுவாமி க�ோயில். இங்கு அங்– க ா– ர – க – னு க்கு தனிச் –சந்–நதி உண்டு. அங்–கா–ர–க–னின் அதி–பதி முரு–கன். சிவ–சுப்–ர–மண்– யனை வணங்க சிவ–ன–ரு–ளும் சேர்ந்து கிட்டும். ‘சுப்–ர–மண்–யா’ என 18 முறை ச�ொல்ல பலன் கிட்டும். 9 செவ்–வாய்க்–கிழ – மை – க – ளில் அங்கா–ர– க–னுக்கு அர்ச்–சனை செய்து வழி–பட செவ்–வாய் த�ோஷம் நீங்–கி–டும்.

- சு.நவீ–னா–தாமு

ப�ொ

9 சூரிய உத–யத்–தில் தீமிதி

து–வாக க�ோயில்–களில் நடத்–தப்–ப–டும் பூக்–குழி இறங்–கு–தல் என்–கிற தீமிதி விழா சூரிய அஸ்–தம – ன வேளை–யில்–தான் நடை–பெறு – ம். ஆனால், திரு–வா–ரூர் மாவட்டம் நன்–னி–லம் வட்டம் வெறு–வா–ளூர் பக்–க–முள்ள மேலத்–தென்–குடி என்–னும் ஊரில் உள்ள மாரி–யம்–மன் க�ோயி–லில் விடி–யற்–காலை, சூரிய உத–யத்–தின்–ப�ோது நடை–பெ–று–கி–றது.

- இரா.பால–கி–ருஷ்–ணன்

லட்–சு–ம–ண–னின் அவ–தா–ரம்

வ ார்– தி – ரு – ந – க – ரி – யி ன் ஸ்த– ல – ம – ர ம் புளி– ய – ம – ர ம். ஆழ்–சுவாமி நம்– ம ாழ்– வ ார் 16 ஆண்– டு – க ள் தவம் செய்த ப�ொந்து இந்–தப் புளி–ய–ம–ரத்–தி–னுள் உள்–ளது. இதனை லட்–சு–ம–ண–னின் அவ–தா–ரம் என்–பர். வன– வா– ச த்– தி ல் லட்– சு – ம – ண ன் 14 ஆண்– டு – க ள் இமை மூடாது, ராமன்-சீதையை காவல் காத்–தார். அது– ப�ோ–லவே இம்–மர இலை–கள் இர–வில் மூடாது விரிந்தே இருக்–கும். உறங்கா மரத்–தில் 36 திவ்–யப்–பிர – தே – ச – ப் பெரு– மா–ளும் அந்த இலை–கள – ாக அமர்ந்து நம்–மாழ்–வா–ரின் பாசு–ரங்–களை ரசித்–த–தாக வர–லாறு.

- க�ௌரி–த–ரன் ðô¡

67

1-15 ஜூலை 2015

கர்வம் அழித்து கலை வளர்க்கும்

கயிலைநாதன்

‘குற்–றம் நீ; குணங்–கள் நீ; கூடல் ஆல வாயி–லாய்! சுற்–றம் நீ; பிரா–னும் நீ; த�ொடர்ந்தி லங்கு ச�ோதி நீ! கற்–ற–நூல் கருத்–தும் நீ; அருத்–தம் இன்–பம் என்–றிவை முற்–றும் நீ; புகழ்ந்–து–முன் உரைப்–ப–தென்

முகம்–மன – ே’.

- திரு–ஞான சம்–பந்த சுவா–மி–கள் அரு–ளிய திரு–க–டைக் காப்பு ‘அனை–வ–ரும் செய்–கின்ற குற்–றங்–க–ளாக இருப்–ப–தும் நீ. எல்–ல�ோ–ரும் க�ொண்–டா–டும் நல்ல குணங்–க–ளாக இருப்–ப–தும் நீ. எம் அன்பு கெழு–மிய தலை–வனு – ம் நீ. இடை–விட – ாது இலங்– கு–கின்ற ஜ�ோதி நீ. படிக்–கும் நூல்–களும் நீ. அதில் காணும் கருத்–துக – ள் நீ. ப�ொருள் இன்–பம் அனைத்–தும் நீ இப்–படி – ப் பல–வா–றா–கப் புகழ்ந்து முன்–னி–ருந்து உரைக்–கும் எங்–கள் முகம்–மனே, சர்–வ–மும் நீயே’.

- இவ்–வாறு சர்வ வியா–பியு – ம், அங்கு, இங்கு எனா–தப – டி எங்–கும் பிர–கா–சம – ாய், அரு–ள�ோடு நிறைந்த ப�ொரு–ளா–கிய சிவத்தை, அன்பு மிகு– தி–யில், கண்–களில் நீர் வழிய, நெஞ்சு நெக்–கு–ரு– கப் பாடு–கின்–றார் ஆளு–டை–யப் பிள்–ளைய – ார் ஆகிய திரு–ஞான சம்–பந்–தப் பெரு–மான். சீர்– க ா– ழி ப் பதி– யி லே சிவ– ப ாத இரு– த – ய – ருக்–கும், (சிவ–னு–டைய திரு–வ–டி–களை இரு–த– யத்–தில் வைத்–தி–ருப்–ப–வர் என்று ப�ொருள்) பக–வதி அம்–மைய – ா–ருக்–கும் மக–வா–கப் பிறந்து, திருத்–த�ோ–ணி–யப்–பர் திருக்–க�ோ–யில் பிரம்ம தீர்த்– த த்– தி – ன – ரு கே, அன்னை உமா– ம – கே ஸ் – வ – ரி – ய ால் ஞானப் பாலூட்டப் பட்ட– வ ர் நம் சம்–பந்–தப் பெரு–மான். ஒரு குறிப்–பிட்ட காலத்–திற்–குப் பிறகு, பல திருத்–தல – ங்–களுக்–குச் சென்று சிவ–பெரு – ம – ான், மகா தேவரை தரி–சன – ம் செய்து வரும் காலத்–தில் நாயன்–மார்–களில் சிறந்து விளங்–குகி – ன்ற திரு–நீல – – கண்ட யாழ்ப்–பா–ணரு – ம், மதங்க சூளா–மணி – ய – ா– ரும் அவ–ரைத் தரி–சிக்க சீர்–கா–ழிப் பதி வந்–தன – ர். கண்–டன – ர்; கருத்து ஒரு–மித்–தன – ர்; பேரா–னந்–தம் அடைந்–தன – ர். சம்–பந்–தர் பாட, பாணர் யாழ் மீட்டி–னார். புளங்–காங்–கித – ம் அடைந்–தார். பின்பு ஆளு– ட ைப் பிள்– ளை – ய ா– ர ா– கி ய சம்–பந்–தர் பெரு–மான், பல–தல – ங்–களை – ப் ப�ோற்– றிய பின் திருத்–த–ரு–ம–பு–ரத்தை அடைந்–தார். அவ்– வூ ர் திரு– நீ – ல – க ண்ட யாழ்ப்– ப ா– ண – ரி ன் தாயின் ஊர், ஞான– ச ம்– ப ந்– த ர் வரு– கை க்கு அவ்–வூர் பெரி–தும் மகிழ்ந்து வர–வேற்–றது. ஒன்று ச�ொல்– லி – ய ாக வேண்– டு ம் திரு– நீலகண்ட யாழ்– ப ா– ண – ரி – ட ம், அனைத்து நற்–கு–ணங்–களும், பக்–தி–யும் ப�ொங்–கிப்–பி–ர–வ– கித்– த – லு ம், அவ– ரு – ம – றி – ய ா– ம ல் அவ– ரு க்– கு ள் தனது யாழ் வாசிப்–பி–னைப் பற்–றிய கர்–வம் மிக–மி–கச் சிறிய அள–வில் ஒளிந்து கிடந்–தது. ஆனால், அவ–ருட – ைய உற்–றார், உற–வின – ர்–கள், ‘யாழில் வல்–ல�ோன் திரு–நீல – க – ண்–டன்! அவ–னது யாழ் ஓசை– யு ம் இசை– யு ம் எட்டுத் திக்– கு ம் வெற்றி முரசு க�ொட்டும்’ என்ற கர்–வத்–தில் திளைத்–தி–ருந்–த–னர். அந்த கர்–வம் ஒடுக்–கத் திரு–வுள – ம் க�ொண்ட இறை–வன், அது–வும் சம்–பந்–தப் பெரு–மான்

 கணேஷ்ஜி

மூல– ம ாக, விருந்– து ண்டு முடித்து, பக்– தி ப் பர–வ–சத்–தில் திளைக்க எண்–ணங்–க�ொண்ட பாணர், ஞான– ச ம்– ப ந்– த ர் பெரு– ம ா– னி – ட ம் திருப்–ப–தி–கம் பாடி–ய–ருள வேண்–டி–னார். சம்–பந்–தப் பெரு–மா–னும் ‘யாழ் முரி’ எனத் த�ொடங்– கு ம் பதி– க ம் ஒன்று பாடி– ன ார், அவ–ரின் பதி–கத்–திற்கு ஏற்ப பண்–ணில் யாழ் மீட்டத் த�ொடங்– கி – ன ார் பாணர். பதி– க ம் காற்று வெளி– க ளில் வளைந்து, நெளிந்து, சுழன்று, குழைந்து, இறைத் தன்–மையி – ல் எல்லா இடத்–தி–லும் நிறைந்–தது. ஆனால், திடீ– ரென் று யாழின் வேகம் குறைந்–தது, தடு–மா–யிற்று, அபஸ்–வர – ம் பிறந்–தது. பாண– ரு க்– கு ப் பெருங்– க�ோ – ப ம், யாழின் மீது. என்ன அரு–மைய – ாய் இசை–யெழு – ப்–பும் இது. இன்று ஏன் இப்– ப டி...உள்– ள ங்– கு – மு ற, பெருங்–க�ோப – ம், தீயாய் கனன்று எழ... ய ா ழை ப் ப ற் – றி ய கையை மே ல ே ஓங்–கின – ார், விசை–யுடன் – கீழி–றக்கி அந்த இசைக் கரு–வி–யினை ஒரே–ய–டி–யா–கச் சிதற அடித்து விட முயன்–றார். சுற்– றி – யு ள்– ள�ோ ர் தவித்– த – ன ர். அதிர்ச்சி அடைந்–தன – ர். நம்–முட – ைய திரு–நீல – க – ண்ட யாழ்– பா–ண–ரின் யாழ் தவ–றி–ழைத்–த–தா? நம்ப முடி– யா–மல் உறைந்து ப�ோயி–ருந்–தன – ர் அனை–வரு – ம். ஆளு–டைப் பிள்–ளை–யார் தடுத்–தார். ‘புரிந்து க�ொள்–ளுங்–கள் ஏழி–சையு – ம், அண்ட சரா–சர – ங்–களும், எட்டுத்–திக்–கும் பணி–யும் பர–ம– னின் புகழ் இந்த யாழின் மூலம் பெரு–கும�ோ – ? யாழிசை துணை செய்–யல – ாம். ஆனால், இசை– யால் பெற்–ற–தல்ல எம்–பெ–ரு–மான் துணை. உங்–கள் இசை–யும், என் பண்–ண�ோ–சை–யும் கூடத் த�ொட– மு – டி – ய ாத இடத்– தி ல் இருப்– பதே சிவ பரம்–ப�ொ–ருள் என்–ப–தைப் புரிந்து க�ொள்–ளுங்–கள்’ என்று மற்–றவ – ரு – க்கு எடுத்–துச் ச�ொல்ல, யாவ–ருக்–கும் கண்–களில் நீர் நிரம்–பிய – து. ‘அன்–பரே, அடி–யார்க்கு நல்–ல–வரே, சிவ– னின் புகழ் பாட முடி–யாத யாழின் மேல் க�ோபம் ஏன்? ஏழி–சைக்–கும் மூல ஆதா–ரம் அல்–லவா அவன்? ம�ௌன–குரு அல்–லவா அவன்? ஓசை–களுக்–கெல்–லாம் ஓசை–யா–யும், ஓசை அடங்–கு–மி–டத்–தில் விளங்–கு–வ–தா–யும் உள்–ள–து–தானே, அப்–பெ–ரு–மா–னின் தன்–மை’ என்று பாண–ருக்–கும் எடுத்–துர – ைத்–தார். ‘யாழ் நல்–லத – ாய் இசைப்–பதி – ல் மகிழ்ந்–தது எல்– ல ாம் இறை– வ – னி ன் கரு– ணை ’ எனச் ச�ொன்ன நீங்–கள் ‘வாசிக்க முடி–யாத யாழின் தன்–மையு – ம் கூட இறை–வனி – ன் கரு–ணையே என்– பதை எண்ண ஏன் மறந்–தீர்–கள்’ என மீண்–டும் உரைத்–தார் திரு–ஞா–னச – ம்–பந்–தப் பெரு–மான். திரு–நீ–ல–கண்ட யாழ்ப்–பா–ண–ரும், மதங்க சூளா– ம – ணி – ய ா– ரு ம் அவர்– த ம் உற– வி ன– ரு ம், ஞான– ச ம்– ப ந்தர் திரு– வ – டி – க ளில் வீழ்ந்து பணிந்–த–னர். கர்–வம் அழிக்–கும் இடம், ஆனந்–தம் பிறக்– கும் இடம் இறை–வ–னின் திரு–வ–டி–க–ளே–யன்றி வேறென்–ன? ðô¡

69

1-15 ஜூலை 2015

கிருஷ்ண தத்துவம்

கிருஷ்–ணன் நிறை–வா–ன–வன்,

முழு–மை–யா–ன–வன்!

ஒ

ரு மனி– த ன், தனக்– க ா– க ச் சிந்– தி த்து, புரிந்து க�ொண்டு ஏதா–வது ச�ொல்ல விரும்– பி – ன ால், அவ– னு க்கு கிருஷ்– ண னை விடச் சிறந்த அர்த்–த–முள்ள தலைப்பு வேறு இருக்க முடி–யாது. வர–லாற்–றி–லேயே தலை–சி–றந்த முக்–கி–யத்– து–வ–முள்ள மனி–தன் கிருஷ்–ணன். இத–னால், கடந்த காலத்–தில் முக்–கி–யத்–து–வம் வாய்ந்த மனி– த ர்– க ள் த�ோன்– ற – வி ல்லை என்றோ, எதிர்–வ–ரும் காலத்–தில் த�ோன்ற மாட்டார்– க–ளென்றோ அர்த்–த–மல்ல. மாறாக, எத்– த – ன ைய�ோ அற்– பு – த – ம ான மனி–தர்–கள் இந்–தப் பூமி–யின் மீது நடந்–தி–ருக்– கி–றார்–கள். ஆனால், கண்–ணன் முற்–றி–லும் வித்–திய – ா–சம – ா–னவ – ன். இறந்த காலத்தை விட அவன் எதிர்–கா–லத்–திற்கு மிக முக்–கிய – ம – ா–னவ – – னா–கத் திகழ்–கி–றான். உண்மை என்–ன–வென்–றால், கண்–ணன், தன்–னுடை – ய காலத்–திற்கு மிக முன்–கூட்டியே பிறந்–து–விட்டான். எல்லா பெரிய மனி–தர்– களும், தங்–கள் காலங்–களுக்கு முன் கூட்டி– யே–தான் த�ோன்–றிவி – டு – கி – ற – ார்–கள்! அற்–பம – ா–ன– வர்–கள், காலங்–க–டந்த பின் பிறக்–கி–றார்–கள். சாதா–ரண மனி–தர்–கள்–தாம், தங்–களுக்–கு–ரிய காலத்–தில் பிறக்–கி–றார்–கள்!

70

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

எல்லா முக்– கி ய மனி– த ர்– க ளும் முன்– கூட்டியே பிறந்–தா–லும், கண்–ணன் மிக மிக முன் கூட்டித் த�ோன்–றிவி – ட்டான். அத–னால், அவ–னைப் புரிந்து க�ொள்–வதெ – ன்–பது, வருங்– கா– ல த்– தி ல்– த ான் சாத்– தி – ய ம். அது இறந்த காலத்–தால் முடி–யாது. வாழும் காலத்–தில் யாரை நாம் சரி–யா–கப் புரிந்து க�ொள்ள முடி–யவி – ல்–லைய�ோ, அவர்– களை நாம் வழி–பட – த் த�ொடங்–கிவி – டு – கி – ற�ோ – ம் என்ற உண்–மையை மறந்து விடா–தீர்–கள். நம் புரிந்து க�ொள்–ளும் சக்–தி–யைத் திகைக்க வைத்து, நம்–மைத் த�ோற்–க–டித்து விடு–கி–ற–வர்– க–ளையே நாம் வணங்கி வரு–கி–ற�ோம். ஒன்று அவர்–களை – ப் புகழ்–வ�ோம்; இல்–லா–விட்டால், இகழ்–வ�ோம். இரண்–டுமே ஒரு வகை–யில் வழி–பா–டு–தான்! நாம் புகழ்ந்து, நம் நண்–பர்–களை வழி–ப–டு– கி–ற�ோம்; இகழ்ந்து பகை–வர்–களை வழி–ப–டு– கி–ற�ோம். எல்–லாம் ஒன்–று–தா–னே! நம் கணிப்– பு–களை யார் தடுத்து விடு–கிற – ார�ோ அவ–ரைக் கட–வுள் அவ–தா–ரம் என்–கி–ற�ோம். ஒரு–வ–ரு–டைய அறி–யா–மையை ஒப்–புக் க�ொள்– வ து கடி– ன ம். ஆனால், அவ– ரை க் கட– வு ள் என்றோ, அவ– த ா– ர – மென்றோ அழைப்– ப து சுல– ப ம். இவை இரண்– டு ம்,

ஒரே நாண–யத்–தின் இரு பக்–கங்–கள். ஒரு மனி– தன் கட–வுள் அம்–சம் பெற்–ற–வ–னென்–றால், அவனை நம்–மால் புரிந்து க�ொள்ள முடி–ய– வில்லை என்று ப�ொருள். நாம் கட–வுளை – யு – ம் புரிந்து க�ொள்–ளவி – ல்லை என்–பது ப�ொருள்! அந்த மனி– த ன் கட– வு – ளை ப் ப�ோல, அறிந்து க�ொள்ள முடி– ய ா– த – வ ன், மர்– ம – மா–ன–வன் ஆகி–வி–டு–கி–றான். நாம் எவ்–வ–ளவு முயன்–றா–லும், அறிந்து க�ொள்ள முடி–யா–மல் ப�ோய்–விட்டா–லும் கூட, அவன், கட–வுள் ப�ோல அறி–யப்–பட வேண்–டி–ய–வ–னாக நிற் கி – ற – ான். இப்–படி – ப்–பட்ட–வர்–கள் ஆரா–தன – ைக்– கு–ரி–ய–வர்–க–ளாகி விடு–கி–றார்–கள். முக்–கி–ய–மாக, இதன் கார–ண–மா–கத்–தான், நான், கண்–ண–னைப் பற்றி விவா–திக்க முன் வந்–தேன். எதிர்–கா–லத்–திற்கு அவன்–தான் மிக– வும் ப�ொருத்–தம – ா–னவ – ன், மிக முக்–கிய – த்–துவ – ம் உடை–ய–வன் என்–பது என் கருத்து. ஆகவே, இது சம்–பந்–தம – ாக சில–வற்றை நான் ச�ொல்ல விரும்–பு–கி–றேன். கண்–ண–னைத் தவிர, பூமிக்கு உப்–பாக இருந்த மற்ற மகான்– க – ள ான மகா– வீ – ர ர், புத்–தர், இயேசு ப�ோன்–ற–வர்–கள், வேறு ஒரு உலக வாழ்–விற்–காக நின்–றவ – ர்–கள். அவர்–கள், ஆன்ம விடு–தலை பற்–றி–யும், சுவர்க்–கம் பற்–றி– யும் பேசி–னார்–கள். இவை மனித லட்–சி–யங்– கள் என்–றும் பேசி–னார்–கள். அவர்– க ள் காலத்– தி ல், பூமி– யி ன் மேல், மானிட வாழ்வு வேத–னை–யும், துன்–பங்–களும் நிறைந்–த–தாக இருந்–தது. வாழவே முடி–யாத நிலை, மனி–த–னின் கடந்த கால வாழ்க்கை தேவை–கள் நிறைந்–த–தாய், கடி–ன–மா–ன–தாய், துய– ர ங்– க ள் நிறைந்– த – த ாய், மகிழ்ச்– சி யே இல்–லா–தத – ாய் இருந்–தது. அதன் கார–ணம – ாக, எல்– ல ாக் கடந்த கால மதங்– க ளும், உலக வாழ்வை வெறுத்–தன; மறுத்–தன. பிர–கா–ச–மான சம–யப் பேர�ொ–ளி–களில், கண்–ணன் ஒரு–வன் மட்டுமே, உலக வாழ்வை முழு–சாக ஏற்–றுக் க�ொள்–ப–வ–னா–கத் தனிச் சி ற ப் – பு – ட ன் நி ற் – கி – ற ா ன் . இ ன் – ன�ொ ரு வேற்–று–லக வாழ்–வுக்–காக இந்–தப் பூமி–யில் வாழ்–கிற�ோ – ம் என்–பதை அவன் நம்–பவி – ல்லை. அவன் நம்–புவ – து இந்த வாழ்வை; இங்கே, இந்த மண்– ணி ன் மீது வாழும் வாழ்வை. புத்–தர், மகா–வீ–ர–ரின் ம�ோட்–ச–மும், சுதந்–தி–ர– மும், இந்த பூமிக்கு அப்–பால் வேறு எங்–கேய�ோ இருக்–கி–றது. கண்–ணன் காட்டும் விடு–தலை, இப்–ப�ோதே இங்–கேயே இருக்–கி–றது. எந்த மகா– ன ா– லு ம் வாழ்க்கை இந்த அள–வுக்கு ஆழ்ந்து, நிபந்–த–னை–யற்று ஏற்–றுக் க�ொள்–ளப்–ப–ட–வில்லை. இனி– வ – ரு ம் காலத்– தி ல் மானிட வாழ்– வின் துன்– ப – மு ம், துய– ர – மு ம் கணி– ச – ம ான அள– வு க்– கு க் குறை– ய ப் ப�ோகி– ற து; அதே சம–யம், வாழ்க்கை வச–திக – ளும், மகிழ்ச்–சியு – ம் பெரு–கப் ப�ோகி–றது. இதன் கார–ண–மாக,

வர–லாற்–றிலேயே – முதன்–முத – ல – ாக, வாழ்வை வெறுப்– ப – வ ர்– க ளை, உல– க ம் வெறுத்து ஒதுக்–கப்–ப�ோ–கி–ற–து! வாழ்–வெ–திர்ப்பு மதக் க�ொள்–கைக்–குக் கைதட்டும் சமு–தா–யம் எப்–ப�ோ–தும் துக்–கத்– தில் வீழ்ந்து கிடக்– கு ம். ஆனந்– த – ம – ய – ம ான சமு–தா–யம் அப்–ப–டிச் செய்–யாது. வாழ்வு எதிர்ப்–பும், வாழ்–விலி – ரு – ந்து தப்–பித்–துக் க�ொள்– ளு–த–லும், வறு–மை–யி–லும், வேத–னை–யி–லும் வீழ்ந்து கிடக்–கும் சமு–தா–யத்–தில், அர்த்–த– முள்–ள–தா–கத் த�ோன்–றும். ஆனால், நவீன, மகிழ்ச்–சிய – ான சமு–தா–யத்–தில் அந்–தக் கருத்து எடு–ப–டாது. இங்கே துன்– ப – மு ம், துய– ர – மு ம் தவிர வேறு எது–வுமே இல்–லை–யென்–றால், இந்–தச் சமு–தாய மனி–தன், இந்த வாழ்வை விட்டுச் சென்று விட விரும்–பு–வ–தா–கவே கூறு–வான். ஆனால், செல்வ வளம் மிக்க சமு–தா–யத்–தில் அவன் இருந்–தால் அப்–படி – ச் ச�ொல்–வா–னா? அங்கே அதற்கு அர்த்–தமே இல்லை. வாழ்–வெதி – ர்ப்பு மதங்–கள் எதிர்–கா–லத்–தில் ப�ொருத்– த – ம ற்– று ப் ப�ோகும். அறி– வி – ய ல், வாழ்–வின் வேத–னை–களுக்–குக் கார–ண–மாக சகல இடை–யூ–று–க–ளை–யும் ப�ோக்–கி–வி–டும். வாழ்க்கை, பிறப்–பி–லி–ருந்து இறப்பு வரை முடி–வில்–லாத துன்–பம் என்று புத்–தர் ச�ொல்– கி–றார். இப்–ப�ோது வேத–னையை நீக்–கி–விட முடி–கிற – து. வருங்–கா–லத்–தில், குழந்தை பிறப்பு வலி–யில்–லா–த–தா–கி–வி–டும். வாழ்க்கை ஒரு வேதனை என்–பது மறைந்–து– வி–டும். ந�ோய்–கள் நீக்–கப்–பட்டு–வி–டும். முது– மைக்– கு ம் மருந்து கண்– டு – பி – டி க்– க ப்– பட் டு, வாழ்–நாள் நீட்டிக்–கப்–பட்டு–விடு – ம். அத–னால்,

ðô¡

71

1-15 ஜூலை 2015

மர–ணம் ஒரு பிரச்–னை–யாக இருக்–காது. வய–தா–ன–வர்–க–ளைப் பார்த்து. ‘‘ஏன் இவ்–வ–ளவு காலம் உயி–ர�ோடு இருக்–கீங்–க–?–’’ என்று கேட்–கும் காலம் வந்–து–வி–டும்! இவை எல்–லாம் அடுத்து வரும் எதிர்–கா–லத்–தில் நடக்–கப் ப�ோகின்–றன. ‘‘வாழ்வு என்–பது, முடி–வில்–லாத துன்–பச் சங்–கிலி – ’– ’ என்ற புத்–த–ரின் கருத்–தைப் புரிந்து க�ொள்ள முடி–யாத நிலை ஏற்–படு – ம். அப்–ப�ோது கண்–ணனி – ன் புல்–லாங்–குழல் – முக்–கிய – த்–து– வம் பெற்று, அவன் ஆட–லும் பாட–லும் உயிர் பெற்–று–வி–டும்! வாழ்க்கை ஆனந்–தத் திரு–விழ – ா–வாக மாறி–வி–டும். வாழ்க்கை அழ–கு–டன் பூத்–துக் குலுங்–கும். இந்த மலர்ச்–சியி – ன் நடுவே, நிர்–வாண மகா–வீர – ரி – ன் உரு–வம், ப�ொருத்–த–மற்–ற–தா–கி–வி–டும். இந்–தத் திரு–வி–ழா–வின் நடுவே, வாழ்– வெ – தி ர்ப்– பு த் தத்– து – வ ம் தன் ஒளியை இழந்து விடும். ஆடு–வ�ோ–ரும், பாடு–வ�ோ–ரும் அரங்–கில் இருப்–பார்–கள். வாழ்–வில் துய–ரங்–கள் குறைந்து, இன்–பங்–கள் கூடி–வி–டும். இப்–ப–டித்–தான், கிருஷ்–ண–னின் முக்–கி–யத்–து–வம், எப்–ப�ோ–தும் ஏறு–மு–க–மா–கவே இருக்–கும் என்று நான் நினைக்–கி–றேன். இன்–று–வரை ஒரு மத–வா–தி–யா–வது புல்–லாங்–கு–ழல் ஏந்தி வாசித்–தி–ருக்–கி–றா–னா? ஒரு மத–வாதி, மயி–லி–றகு சூடி, இளம் பெண்– க – ள�ோ டு நட– ன – ம ா– டி – ன ான் என்– பதை நம்– ம ால் நினைத்–துப் பார்க்–கவு – ம் முடி–யாது. ஒரு மத–வாதி யாரை–யா–வது காத– லி த்– த ான் என்றோ, பாட்டுப் பாடி– ன ான் என்றோ நினைத்–துப் பார்க்க முடி–யு–மா? நம் பழைய கருத்–துப்–படி, மத–வாதி என்–ப–வன் வாழ்வை வெறுத்து, உலகை விட்டு ஓடிப் ப�ோகி–ற–வன். இந்த துக்க பூமி–யில் அவன் எப்–படி ஆடு–வான், எப்–ப–டிப் பாடு–வான்? அவ– ன ால் அழுது புலம்– ப த்– த ான் முடி– யு ம். அவ– ன ால் புல்–லாங்–குழல் – வாசிக்–க– மு–டிய – ாது. நட–னம – ா–டுவ – தை – க் கற்–பனை கூட செய்து பார்க்க முடி–யாது. இத– ன ால்– த ான், கண்– ண – ன ைக் கடந்த காலம் புரிந்து க�ொள்–ள–வில்லை. புரிந்து க�ொள்–ள–வும் அவர்–க–ளால் முடி– யாது. அவன் ப�ொருத்–தம – ற்–றவ – ன – ாக, உறு–திய – ற்–றவ – ன – ாக, அர்த்– த–மற்–றவ – ன – ாக நம் இறந்த காலப் பின்–னணி – யி – ல் த�ோன்–றுகி – ற – ான். ஆனால், வரப்–ப�ோகு – ம் காலங்–களில், கண்–ணன் ப�ொருத்–த– மற்–றவ – ன – ா–கவு – ம், அர்த்–தமு – ள்–ளவ – ன – ா–கவு – ம் இருக்–கும் அம்–சம், வளர்ந்து க�ொண்டே ப�ோகும். அப்–ப–டிப்–பட்ட மதம் வரும். எங்–கும் ஆனந்–த–ம–ய–மான ஆட–லும் பாட–லும் நில–வும். கடந்த காலச் சம– ய ங்– க ள் எல்– ல ாம், வாழ்– வெ – தி ர்ப்பு, த�ோல்வி மன�ோ– ப ா– வ ம்; துய– ர த்– தி ல் இன்– ப ம் காண்– ப து; தப்–பி–ய�ோ–டு–வது, வருங்–கால மதம் வாழ்வை நம்–பு–வது; நிலை நிறுத்–துவ – து. அது வாழ்வு தரும் மகிழ்ச்–சியை ஏற்–றுக் க�ொள்–வது, கருணை க�ொண்டு ஆட–வும், சிரிக்–க–வும் கூடி–யது.

72

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

எ தி ர் – க ா – ல த் – தி ல் ஒ ரு நல்ல வாழ்–வுக்–கான ஏரா–ள– மான சாத்– தி – ய க்– கூ – று – க ள் இருப்– ப – த ால்– த ான், நான் கண்–ண–னைப் பற்–றிப் பேச முன்– வ ந்– தே ன். உங்– க – ள ால் அவ– ன ைப் புரிந்து க�ொள்– வது சிர– ம ம்– த ான். நீங்– க ள், இ ற ந்த க ா ல வ ா ழ் – வி ன் துய– ர ங்– க – ள ால் பதப்– ப – டு த்– தப்–பட்டு விட்ட–தால்–தான் இந்–தச் சிர–மம். இது –வரை இ ரு ந்த உ ங் – க ள் ம த ம் கண்– ணீ – ரு ம் கம்– ப – லை – யு – மா–னது; அதில் புல்–லாங்– கு–ழ–லுக்கு இட–மில்லை. யாரா– வ து, வாழ்க்– கை – யி ல் ச ந் – த�ோ – ஷ ப் – பட் டு சந்–நிய – ா–சம் வாங்–கியி – ரு – ப்–பதை நீங்– க ள் பார்த்– தி – ரு க்– கி – றீ ர்– க ள ா ? ஒ ரு – வ – ரு – டை ய ம ன ை வி இ ற ந் – து – வி ட , வாழ்க்கை துய–ர–மாக மாறி– வி– டு ம்– ப�ோ து, அவர் துன்– பத்– தி – லி – ரு ந்து தப்– பி த்– து க் க�ொள்ள துறவை ஏற்–கி–றார். செல்–வ–மெல்–லாம் இழந்து, ஓட்டாண்– டி – ய ாகி விட்ட– வர், வெறுத்– து ப் ப�ோய்த் துறவை ஏற்–கி–றார். மகிழ்ச்சி இல்–லாத மனி–தன், துக்–கமு – ம் வேத–னை–யும் க�ொண்–டவ – ன், ச ந் – நி – ய ா – ச த் – தி ற் – கு ள் ஓ டி ஒளி–கி–றான். துறவு, மகிழ்ச்–சி–யின்–மை– யில் இருந்து த�ோன்–று–வது; மகிழ்ச்– சி – யி ல் இருந்– த ல்ல. இத–யம் பாடிக்–க�ொண்–டிரு – க்– கை– யி ல் யாரும் துற– வ – ற ம் பூண வரு–வ–தில்லை. க ண் – ண ன் ஒ ரு வி தி – வி – ல க்கு. அவன் அபூர்– வ – மான துறவி. அவன் துறவு ஆ ன ந் – த த் – தி ல் பி ற ந் – த து . ஆனந்– த த்– தி – லி – ரு ந்து பிறந்த இந்–தத் துறவு, துன்ப துய–ரங்– களி–லி–ருந்து பிறந்த துற–வி–லி– ருந்து முற்–றிலு – ம் அடிப்–படை வேறு–பா–டுடை – –யது. வ ரு ங் – க ா – ல ச் ச ம – ய ம் இந்– த ப் பேரின்– ப த்– தி – லி – ரு ந்– து– த ான் பிறக்– க ப் ப�ோகி– ற – தென்று நான் ச�ொல்–கிறே – ன். வருங்–கா–லத் துற–வி–லி–ருந்து வாழ்–வின் சகல இன்–பங்–களும் பெரு–கிப் பாயும். மகிழ்ச்–சியி–

லி–ருந்து துற–வ–றம் ஏற்–ப–வர், வாழ்–வின் மீது வெறுப்–புக் க�ொண்டு துற–வ–றம் ஏற்–ப–வரை விட வித்–திய – ா–சம – ா–கத்–தானே இருப்–பார். தன் குடும்–பம் தன்–னைச் சித்–ர–வதை செய்–கி–றதே என்–பத – ற்–கா–கத் துற–வற – ம் ஏற்–பவ – ர – ல்ல அவர். தன் விசா–லப்–ப–டு–த–லுக்–குத் தன் குடும்–பம் சிறி– த ாக இருப்– ப – த ால், உல– கையே தன் குடும்–பம் ஆக்–கிக் க�ொள்–ளத் துறவு பூண்–டவ – ர் அவர். தன் காதல் கசந்து ப�ோன–தால் துற–வி–யா– கி–றவ – ர – ல்ல அவர். தனது அன்–புப் பிர–வா–கத்– திற்கு ஒரு–வர் ப�ோத–வில்லை. முழு உல–கமு – ம் வேண்–டும் என்–பத – ால் துற–விய – ா–கிற – வ – ர் அவர். இவர்–க–ளால்–தான் கிருஷ்–ண–னைப் புரிந்து க�ொள்ள முடி–யும். வ ரு ங் – க ா – ல த் – தி ல் ய ா ர ா – வ து , துக்–கத்–தால் துறவு பூண்–டால், ‘‘அது எப்–படி துக்–கத்–தில் துறவு பிறக்–கும்–?’– ’ என்–றுத – ான் நாம் அவ–ரி–டம் கேட்–ப�ோம். துக்–கத்–தில் பிறந்த துற– வி – லி – ரு ந்து பேரா– ன ந்– த ம் பிறக்– கு – ம ா? அது ஓர–ளவு உங்–கள் துய–ரங்–களை – க் குறைக்–க– லாமே தவிர, பேரா– ன ந்– த ம் க�ொண்டு வராது. பிரச்–னை–யிலி – ரு – ந்து வில–கிச் செல்–வத – ால் துன்–பங்–க–ளைக் குறைத்–துக் க�ொள்–ள–லாம். ஆனால், ஆனந்– த ம் கிடைக்– க ாது. பேரா– னந்– த த்– தி – லி – ரு ந்து பிறந்த, சந்– நி – ய ா– சத்தை மேற்– க �ொண்ட சந்– நி – ய ாசி, கங்– கை – யை ப் ப�ோன்–ற–வன். அவன் மட்டுமே பேரா–னந்– தப் பெருங்–க–ட–லில் சங்–க–ம–மாக முடி–யும். அவ–னு–டைய முயற்–சி–கள் எல்–லாம், ஆனந்– தங்–களை – ச் சேர்த்–துக் க�ொள்–வதையே – ந�ோக்–க– மா–கக் க�ொண்–டி–ருக்–கும். இறந்த கால ஆன்–மி–கத் தேடல், துன்–பத்– தைக் குறைக்–கும் மார்க்–கம்; அது பேரின்– பத்தை ந�ோக்–கம – ா–கக் க�ொண்–டிரு – க்–கவி – ல்லை. இந்–தப் பாதை–யில் பய–ணம் செய்–த–வர்–கள் வெற்– றி – யு ம் பெற்– ற ார்– க ள். ஆனால், அது ஒரு எதிர்–ம–றை–வெற்றி. அவர்–கள் சாதித்– தது வாழ்– வு க்கு எதி– ர ா– ன து, துன்– ப ம் கணி– ச – ம ா– க க் குறைக்– க ப்– ப ட்ட சாதனை மட்டுமே அது. இத–னால்–தான், நம் பழைய துற–வி–கள் ச�ோக–மா–க–வும், மந்–த–மா–க–வும், காணப்–ப–டு– கி–றார்–கள். வாழ்க்–கைப் ப�ோரில் த�ோற்–ற�ோ– டிப் ப�ோன–வர்–கள் ப�ோல, அவர்–க–ளது சந்– நி– ய ா– ச ம் உயிர்த்– து – டி ப்– பு ள்– ளத�ோ , ஆடல் பாடல் நிறைந்–தத�ோ அல்ல. கண்– ண ன், ஒரு பேரா– ன ந்– த த் துற– வி – யாக எனக்–குத் த�ோன்–று–கி–றான். அவ–னது பேரா–ன ந்–தத் துற–வின் பெரும் சக்தி, நம்– மீது ப�ொழி– யு ம் சாத்– தி – ய ம் இருப்– ப – த ால், அவ– ன ைப் பற்– றி ப் பேசத் துணிந்– தே ன். அ வ – ன ை ப் ப ற் றி ய ா ரு ம் மு ன் – ன ா ல் பேச – வில்லை என்– ப – த ல்ல. அவ– ன ைப் பற்–றிப் பேசி–ய–வர்–கள் துக்–கச் சந்–நி–யா–சி–கள்.

அத–னால், அவர்–கள், அவ–னுக்கு நியா–யம் செய்–யவி – ல்லை. அவர்–கள் அநி–யா–யம் செய்து விட்ட–வர்–கள். அது அப்–படி – த்–தானே இருக்க முடி–யும்? கிருஷ்–ண–னைக் கடந்த காலத்–த–வர்–கள் சரி– ய ாக விளக்க முடி– ய ா– ம ற்– ப�ோ – ன – த ற்– குக் கார–ணம், அந்த விளக்–க–வு–ரைக்–கா–ரர்– க–ளெல்ல – ாம், துயர உல–கத்–திலி – ரு – ந்து வந்–தவ – ர்– கள் என்–ப–து–தான். ‘இந்த உல–கம் ப�ொய்–யா– னது, தவ–றா–னது, ஒரு மாயை’ என்று அவர்– கள் ச�ொன்–னார்–கள். ஆனால், கண்–ணன், இந்த உல–கம் உண்–மைய – ா–னது, புனி–தம – ா–னது என்று ச�ொல்–கி–றான்.

அவன் எல்–லா–வற்–றையு – ம் ஏற்–றுக் க�ொள்– கி–றான்; எதை–யுமே ஒதுக்–கித் தள்–ளுவ – தி – ல்லை. அவ–னு–டைய முழு ஒப்–பு–தல், முழு–மையை ஒப்–புக் க�ொள்–வது, இதற்கு முன்பு, இந்–தப் பூமி–யில் இப்–ப–டி–ய�ொ–ரு–வன் கால் பதித்து நடந்–த–தில்லை. இங்கே, இன்– று – மு – த ல், நாள்– த�ோ – று ம், நாம் அவ–னைப் பற்–றிய பல செய்–தி–க–ளைப் பேசப் ப�ோகி–ற�ோம். அவ–னுடை – ய பல்–வேறு அம்–சங்–களை – ப் பேசப் ப�ோகி–ற�ோம். அவை இங்கே தாமாக விரி–யப் ப�ோகின்–றன. எ ங் – க – ளை ப் ப�ொ று த் – த – வ – ரை – யி ல் , ‘ ‘ கி ரு ஷ் – ண ா – ’ ’ எ ன்ற ச � ொ ல ்லே மி க முக்–கி–யத்–து–வம் உடை–ய–தா–கி–றது. இது, எதிர்– கா– ல த்– தி ன் நிலாவை சுட்டிக் காட்டும் சுட்டு–வி–ரல். (த�ொடரும்) நன்றி: கண்–ண–தா–சன் பதிப்–ப–கம், சென்னை - 600 017. ðô¡

73

1-15 ஜூலை 2015

அட, அப்படியா! த�ொன்–மை–யான வழி–பாடு

வே

த– கா–லம், இதி–காச காலம், புராண காலம், சரித்–திர காலம் என எல்–லா–வற்–றி–லும் இடம் பெற்று உள்–ளது சூரிய வழி–பாடு. நாம் ஞாயிறு வழி– பாட்டை ப�ொங்–கல் பண்–டி–கை–யா–கக் க�ொண்–டா–டு–கி– ற�ோம். மாண்–ட–சா–ரில் கி.பி.427ல் சூரி–ய–னார் க�ோயில் கட்டப்– ப ட்டது. குஜ– ர ாத்– தி – லு ம், மத�ோ– ர ா– வி – லு ம், ஒரி–சா–வில் க�ோனார்க்–கி–லும், சூரி–ய–னார் க�ோயில்–கள் உள்–ளன. சமீ–பத்–தில் ராஜ–பு–த–னா–வில் உள்ள சிர�ோ–ஹி– ரி–யில் புதை–ப�ொ–ருள் ஆராய்ச்–சி–யா–ளர் ஒரு பழைய சூரி– ய – ன ார் க�ோயிலை அகழ்ந்– தெ – டு த்– தி – ரு க்– கி – ற ார். மன்–னன் ஹர்–ஷவ – ர்த்–தன் சபை–யின் சமஸ்–தான கவி–ஞர் மயூ–ரன், 100 பாடல்–க–ளைக் க�ொண்ட ‘சூரிய சத–கம்’ எழு–தின – ார். நக்–கீர – னு – ம் சூரிய வணக்–கத்–துட – னேயே – திரு– மு–ரு–காற்–றுப் படை–யைத் துவக்–கி–னார். கும்–ப–க�ோ–ணம் ஆடு–து–றை–யில் சூரி–ய–னார் க�ோயி–லுள்–ளது. இவரை மார்த்–தாண்ட தேவன் என–வும் அழைப்–பர். தென்–னாற்– காடு திரு–மா–ணிக்–குழி தலத்–தில் சிலை வெகு அழகு. இது விஸ்–வேஸ்–வ–ரன்- விசா–லாட்சி க�ோயில். அழ– க ாத்– ரி – பு த்– தூ ர், எண்– ண ா– யி – ர ம் க�ோயில்– க ளில் சூரி– ய ன் சிறந்து விளங்– கு – கி–றார். திருப்–ப–ராய்த்–துறை, ஞாயிறு ப�ோன்ற தலங்–களில் சூரி–ய–னார் க�ோல�ோச்–சு–கி–றார். சந்–தி–ர–பாகா நதிக்–க–ரை–யில் கிருஷ்ண பக–வான் சூரி–ய–னுக்கு க�ோயில் கட்டி–னார்.

தி

சனீஸ்–வர வாசல்

ருக்–க�ொள்–ளிக்–காட்டி–லி–ருந்து திரு–நள்–ளாறு சென்று நள மக–ரா–ஜனை பிடிக்க எண்–ணி–னார் சனீஸ்–வ–ரர். சனியை சுமந்த காகம், இரவு வந்–துவி – ட கண் தெரி–யா–மல் திகைத்–தது. அத–னால் சங்–கர நாரா–யண – னி – ன் சிவா– ல – ய த்– து ள் தங்– கி – ன ார் சனீஸ்– வ – ர ர். மறு– ந ாள் விருத்த கங்கா நதி–யில் நீராடி, அனுஷ்–டா–னங்–களை செய்–தார். இத–னால் இத்–த–லம், சனீஸ்–வர வாசல் என்–றா–னது. திரு–வள்ளி முக்–கூட – ல், திரு–நள்–ளாறு, திரு–வா–ரூர் ஆகிய புகழ்– மி க்க ஆல– ய ங்– க ளுக்கு நடுவே சனீஸ்– வ – ர ர் வாசல் என்ற தலம் உள்–ளது.

- சு.நவீ–னா–தாமு

பள்–ளத்து சிவன்!

ப�ொ

து–வாக சி வ ன் க�ோயில்–கள் பெரும்– பா– லு ம் சம– த – ள த்– தில�ோ,மலை–களில�ோ க ா ண ப் – ப – டு ம் . ஆ ன ா ல் , க ே ர ள ம ா நி – ல ம் ப ா ல க் – க ா டு க ல் – ப ா த் தி விஸ்–வ–நாத சுவாமி க�ோயில், பள்– ள த்– தி ல் இ ரு க் – கி – ற து . இக்–க�ோ–யிலை மலை– யா–ளத்–தில் குண்–டுக்–குள் க�ோயில் என்று அழைக்–கின்–ற–னர். மலை–யா–ளத்–தில் குண்டு என்–றால் பள்–ளம் என்று ப�ொருள்.

74

- ஆர்.பி.சுந்–தரி

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

காச–ந�ோய் தீர்க்–கும் அம்–மன்

கா

ச – ந�ோ ய் உ ள் – ள – வர்–கள், வேண்–டிக்– க�ொ ண் டு கு ண – மா–கிய பின் தவிடு அபி– ஷே – க ம் செய்– யும் அம்– ம ன் ஆல– யம், கேர– ள த்– தி ல் க�ொ டு ங் – க – லூ – ரி ல் உள்–ளது. இங்–குள்ள பக–வதி க�ோயி–லில் ச ண் – டி – க ே ஸ் – வ ரி அ ம்ம னு க் கு தின–மும் தவிடு அபி–ஷே–கம் செய்–கின்–ற–னர்.

- ஆர்.கே.லிங்–கே–சன்

நாளிதழுடன்

சனிக்கிழமை த�ோறும்

இலவசமாக வழங்கப்படும்

ெதய்வீக மலர்

தினந்–தி–னம் தெய்–வீ–கக் க�ொண்–டாட்டம்–தான் என்–றென்–றும் ஆன்–மிக ஆனந்–தம்–தான் இறை–யற்–பு–தங்–கள் இல்–லத்–தில் இனிதே நிறைந்–தி–ருக்க வில–காது உட–னி–ருக்–கும் இனிய துணை–வன்

தின–க–ரன்

ஆன்–மிக மலர்

வா

ஜூலை (1-15) ராசி பலன்கள்

ழ்–வில் வெற்–றிய – ட – ைய வேண்–டும் என்ற குறிக்–க�ோ–ளு–டன் செயல் – ப – டு ம் மேஷ ராசி– யி – ன ரே, இந்த கால–கட்டத்–தில் வீண்–கு–ழப்–பம் ஏற்–ப– டும். எனவே எதைப் பற்–றி–யும் அதி– கம் ய�ோசித்து மனதை குழப்– பி க் க�ொள்– ள ா– ம ல் இருப்– ப து நல்– ல து. பண–வர – த்து இருந்த ப�ோதி–லும், எதிர்–பா–ராத செல–வும் வந்து சேரும். அடுத்–தவ – ர்–களுக்–காக உதவி செய்–யும்–ப�ோத�ோ, அவர்–களுக்–காக பரிந்து பேசும்–ப�ோத�ோ கவ–னம் தேவை. இல்– லை–யெனி – ல் வீணான அவச்–ச�ொல் ஏற்–படு – ம். த�ொழில், வியா–பா–ரம் சுமு–க–மாக இருக்– கும். வியா–பா–ரம் த�ொடர்–பான சிறு பிரச்– னை–கள் த�ோன்றி மறை–யும். உத்–திய� – ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–கள் சக ஊழி–யர்–களி–டம் கவ–ன– மாக பேசி பழ–குங்–கள். குடும்–பத்–தில் இருப்–ப–வர்–களை அனு–ச– ரித்துச் செல்–வது நல்–லது. வீண் பேச்–சுகளை – தவிர்ப்–பது நன்மை தரும். கண–வன், மனை– விக்–கிட – ையே சிறு பூசல்–கள் ஏற்–பட்டு நீங்–கும். பிள்–ளைக – ளி–டம் நிதா–னமாக – பேசுங்–கள். பெண்– க ள் எதைப்– ப ற்– றி – யு ம் அதி– க ம் ய�ோசித்து மனதை குழப்–பிக் க�ொள்–ளா–மல் இருத்–தல் நலம். வர–வும் செல–வும் சரி–யாக இருக்–கும்.

கலைத்– து – றை – யி – ன – ரு க்கு மன– தி ல் திடீர் குழப்–பம் ஏற்–பட்டு நீங்–கும். வாக– னங்–களில் செல்–லும் ப�ோதும் வெளி– யூர்–களுக்கு செல்–லும் ப�ோதும் கூடு–தல் கவ–னம் தேவை. சூரி–யனின் சஞ்–சார – ம் கார–ண–மாக முன் க�ோபம் ஏற்–பட்டு அத–னால் வீண்–த–க–ராறு ஏற்–ப–ட–லாம். நிதா–ன–மாக செயல்–ப–ட–வேண்–டும். அர–சி–யல்–வா–தி–கள் மிக–வும் கவ–ன–மாக இருந்–தால் வளர்ச்–சிக்கு வாய்ப்பு உண்டு. செலவைக் குறைத்து, பண தட்டுப்–பாட்டை– யும் குறைத்– து க்– க �ொள்– ளு ங்– க ள். பேச்– சி ல் கடு–மையை வெளிப்–படு – த்–தாதீ – ர்–கள். நண்–பர்– கள் உற–வி–னர்–களு–டன் எச்–ச–ரிக்–கை–யு–டன் பேசிப் பழ–குங்–கள். மாண– வ ர்– க ள் பிற எந்த கவ– லை – யை – யும் மன–தில் க�ொள்–ளா–மல், பாடங்–களை ஊன்–றிப் படிப்–பது நல்–லது. பரி– கா – ர ம்: செவ்– வா ய்க்– கி – ழ மை விர– தம் இருந்து கந்– த ர்– ச ஷ்டி கவ– ச ம் படித்து முரு–கனை வணங்–கு–வது எல்லா நன்–மை– க–ளையு – ம் தரும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மைக – ள்: வளர்–பிறை: திங்–கள், புதன், வெள்ளி; தேய்–பிறை: திங்–கள், வியா–ழன்; அதிர்ஷ்ட நிறங்கள்: சிவப்பு, அடர் நீலம். அதிர்ஷ்ட எண்கள்: 6, 9.

ந்த ஒரு காரி–யத்–தி–லும் அனு–ப வ அறி–வைக் க�ொண்டு திறம்–பட செய– லாற்–றும் ரிஷப ராசி–யின – ரே, இந்த கால– கட்டத்–தில் பண–வர – த்து திருப்தி தரும். ஆனால், உங்–களுக்கு நன்மை செய்– கி–றேன் என்று கூறிக் க�ொண்டு உங்– களை சுற்றி வரு–பவ – ர்–க–ளால் செலவு உண்–டா–கும், கவ–ன–மாக இருங்–கள். த�ொழில், வியா– ப ா– ர ம் த�ொடர்– ப ான விஷ–யங்–களை மற்–றவ – ர்–களி–டம் கூறி ஆல�ோ– சனை கேட்–கவ�ோ அல்–லது அதைப் பற்றி விவா–திக்–கவ�ோ வேண்–டாம். உத்–தி–ய�ோ– கத்–தில் இருப்–பவ – ர்–கள் அலு–வ–ல–கம் சம்–பந்– தப் –பட்ட விஷ–யங்–களை மற்–ற–வர்–களி–டம் கூறா–மல் ரக–சி–யம் காக்க வேண்–டும். கு டு ம் – ப த் – தா ர் ச ெ ய் – கை – க ள் உ ங் – க – ளது க�ோபத்தை தூண்–ட–லாம்; ஆனால், நிதா– ன த்தைக் கடை பிடித்– தா ல் வீண் பிரச்னை– க–ளைத் தவிர்க்–க–லாம். கணவன், மனைவிக்கிடையே ஒரு– வரை ஒரு– வ ர் அனு–ச–ரித்துச் செல்–வது நன்மை தரும். பெண்– க ள் வீண்– பேச்சை குறைத்– து க் க�ொண்டு செய–லில் ஈடு–ப–டு–வது வெற்–றியை தரும். மற்–றவ – ர்–களுக்கு எந்த உத்–திர – வா – த – மு – ம் தரா–மல் இருப்–பது நல்–லது. கலைத்–து–றை–யி–னர், எந்த விவ–கா–ரத்–தில்

சிக்–கின – ா–லும் சாமர்த்–திய – மாக – மற்–றவரை – முன் நிறுத்தி தான் தப்–பித்–துக் க�ொள்ள இய–லும். ராசி–நா–தன் சுக்–கி–ர–னின் சஞ்– சா–ரத்–தால் மாத த�ொடக்–கத்–தில் நல்ல பலன்–களே வந்–துசே – –ரும். எதிர்–பார்த்த பணம் கைக்கு வரும். சாதூர்–ய–மான பேச்–சால் காரிய வெற்றி கிடைக்–கும். அர– சி – ய ல் வாதிகளுக்கு வளர்ச்– சி – யில் இருந்த முட்டுக் கட்டை–கள் நீங்–கும். பய–ணங்–கள் செல்ல நேர–லாம். பண–வ–ரத்து திருப்தி தரும். கடி–னமாக – உழைக்க வேண்டி இருக்–கும். அதன் மூலம் நல்ல பலன்–கள் கிடைக்கப் பெறு– வீ ர்– க ள். மேலி– ட த்– தி ன் கனி–வான பார்வை உங்–கள் மீது விழும். மாண–வர்–கள் நண்–பர்–களி–டம் கவ–னமாக – பேசி பழ– கு – வ து நல்– ல து. பாடங்– க – ளை ப் படிப்–ப–தில் ஆர்–வம் உண்–டா–கும். பரி– கா – ர ம்: வெள்– ளி க்– கி – ழ – மை – க ளில் மகா– லட்–சு–மியை அர்ச்–சனை செய்து வணங்க எல்லா செல்– வ ங்– க ளும் சேரும்; கடன் பிரச்னை தீரும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மைக – ள்: வளர்–பிறை: திங்–கள், புதன், வெள்ளி; தேய்–பிறை: திங்–கள், புதன், வியா–ழன்; அதிர்ஷ்ட நிறங்கள்: வெள்ளை, நீலம், மஞ்–சள். அதிர்ஷ்ட எண்கள்: 3, 6.

எ

76

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

எ

பெருங்குளம் ராமகிருஷ்ண ஜ�ோஸ்யர்

தை–யும் ஆராய்ந்து பார்த்து, சாத–க– பா–த–கங்–களை தெரிந்து க�ொண்டு அதற்–கேற்–ற–வாறு செயல்–ப–டும் மிது–ன– ரா–சி–யி–னரே, இந்த கால–கட்டத்–தில் எந்த ஒரு காரி–யத்–தி–லும் லாபம் உண்– டா– கு ம். பண– வ – ர த்து அதி– க – ரி க்– கு ம். வெளி– யூ ர் அல்– ல து வெளி– ந ாட்டு பய–ணம் மூலம் நன்மை உண்–டா–கும். த�ொ ழி ல் , வி ய ா – ப ா – ர ம் மு ன் – னே ற் – றம் அடை–யும். எதிர்–பார்த்த ஆர்–டர்–கள் கிடைக்–கும். பணி–யா–ளர்–கள் மூலம் லாபம் கிடைக்கப் பெறு–வீர்–கள். த�ொழில் விரி–வாக்– கம் செய்–யும் எண்–ணம் மேல�ோங்–கும். உத்–தி– ய�ோ–கஸ்–தர்–கள் எதிர்ப்பார்த்த ஊதிய உயர்வு கிடைக்க பெறு–வார்–கள். மேலதி–கா–ரி–களின் ஆத–ர–வும் இருக்–கும். குடும்–பத்–தில் அவ்–வப்–ப�ோது ஏதா–வது சிறு மனஸ்–தா–பங்–கள் ஏற்–பட்டு மறை–யும். கண– வன் -மனை– வி க்– கி – ட ையே நெருக்– க ம் உண்–டாகு – ம். பெண்–கள் எந்த ஒரு காரி–யத்–தை– யும் திறம்–பட செய்து முடிப்–பீர்–கள். த�ொலை– தூ– ர த்– தி – லி – ரு ந்து நல்ல தக– வ ல்– க ள் வரும். பய–ணம் செல்ல நேரி–டல – ாம். கலைத்–துறை – யி – ன – ர், உடன் பணி–புரி – ப – வ – ர்– களு–டன் வீண் வாக்–குவா – –தங்–களில் ஈடு–ப–ட– லாம். எனவே கவ–னமாக – இருப்–பது நல்–லது.

சாதூர்–யமா – ன பேச்–சால் காரிய வெற்றி உண்–டா–கும். பிரிந்து சென்–ற–வர்–கள் மீண்–டும் தேடி வர–லாம். அர–சி–யல் துறை–யி–ன–ருக்கு முக்–கிய நபர்–களின் உதவி கிடைக்–கும். தன்–னம்– பிக்கை அதி–க–ரிக்–கும். விடா முயற்–சி– யு– டன் ஈடு– ப ட்டு காரி– ய ங்– க ளில் வெற்றி பெறு–வீர்–கள். விருப்–பங்–கள் கை கூ–டும். அடுத்–த–வரை அதி–கா–ரம் செய்–யும் ப�ோது கவ– ன ம் தேவை. வீண் பகை ஏற்– ப–ட–லாம். ராசி–யா–தி–பதி புதன் ராகு–வுக்கு கேந்–தி–ரம் பெறு–வ–தால் மற்–ற–வர்–களுக்–காக ப�ொறுப்–புகளை – ஏற்–காம – ல் இருப்–பது நல்–லது. வீண் அலைச்–சல் ஏற்–ப–ட–லாம். மாண–வர்–களுக்கு கல்–வி–யில் முன்–னேற்– றம் காணப்–ப–டும். தீவிர முயற்–சி–கள் கூடு–தல் மதிப்–பெண் பெற வழி–வ–குக்–கும். பரி–கா–ரம்: வியா–ழக்–கி–ழமை – –யில் ஆஞ்–ச–நே–ய– ருக்கு வெண்–ணெய் சாற்றி வழி–பட எல்லா பிரச்–னைக – ளும் தீரும். மன�ோ தைரி–யம் கூடும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மைக – ள்: வளர்–பிறை: திங்–கள், செவ்–வாய், வியா–ழன்; தேய்–பிறை: செவ்–வாய், வியா–ழன்; அதிர்ஷ்ட நிறங்கள்: மஞ்–சள், வெண் பச்சை. அதிர்ஷ்ட எண்கள்: 5, 7.

ந்த ஒரு செய–லையு – ம் முன்–கூட்டியே திட்ட–மிட்டுச் செய்து எதி–ரி–களை அசத்– து ம் கட– க – ர ா– சி – யி – ன ரே, இந்த கால–கட்டத்–தில் வாக்கு வன்–மை–யால் நன்மை உண்–டா–கும். செய்–யும் காரி– யத்தை சிறப்–பா–க–வும், நேர்–மை–யா–க– வும் செய்து முடித்து மற்–ற–வர்–களி–டம் பாராட்டு பெறு–வீர்–கள். சில–ருக்கு உங்– கள் செல்– வாக்கை க் கண்டு ப�ொறாமை உண்–டாக – ல – ாம் கவ–னம் தேவை. எதிர்ப்–புக – ள் வில–கும். காரியத் தடை–கள் நீங்–கும். த�ொழில், வியா– ப ா– ர ம் த�ொடர்– ப ான பணி–களில் வேகம் பிடிக்–கும். வாடிக்–கைய – ா– ளர் எண்–ணிக்கை கூடும். பழைய பாக்–கிகளை – வசூல் செய்–வதி – ல் மும்–முர – மாக – ஈடு–படு – வீ – ர்–கள். உத்–திய� – ோ–கஸ்–தர்–கள் வேலைப் பளு இருந்–தா– லும் எல்லா பணி–களை – யு – ம் திறம்–பட செய்து முடிப்–பார்–கள். பண–வர – த்து திருப்தி தரும். குடும்–பத்–தாரு – க்–குத் தேவை–யான ப�ொருட்– களை வாங்–கித் தரு–வீர்–கள். கண–வன்-மனை–விக்– கி–டையே இருந்த கருத்து வேற்–றுமை நீங்–கும். குழந்தைகளால் பெருமை சேரும். உற–வின – ர்–கள், நண்–பர்–கள் மத்–தியி – ல் மதிப்பு கூடும். பெண்–கள், காரிய தடை–கள் நீங்–கிவி – ட, எடுத்த காரி–யத்தை வெற்–றிக – ர – மாக – முடிப்–பீர்– கள். வாக்–கு–வன்–மைய – ால் நன்மை உண்–டாகு – ம்.

கலைத்– து – றை – யி – ன – ரு க்கு சீரான பாதை–யில் முன்–னேற்–றம் இருக்–கும். எடுத்த பணி–களில் சாத–கமா – ன ப�ோக்கு காணப்– ப – டு ம். எதிர்– ப ார்த்த லாபம் கிடைக்– கு ம். ப�ொறுப்– பு – க ள் கூடும். திறமை வெளிப்–ப–டும். வெளி–நாட்டு பய–ணங்–கள் ஏற்–ப–டும். அர– சி – ய ல் வாதிகளே, உங்– களை பிரிந்து சென்– ற – வ ர்– க ள் மீண்– டு ம் வந்து சேரு– வா ர்– க ள். மேலி– ட த்– தி ல் நெருக்– க ம் அதி–க–ரிக்–கும். மேலி–டத்–தின் விருப்–பத்தை நிறை–வேற்–று–வ–தில் ஆர்–வம் காட்டு–வீர்–கள். ஒப்–பந்–தங்–கள் நல்ல முறை–யில் கைகூ–டும். மதிப்–பும், மரி–யா–தை–யும் கூடும். மாண– வ ர்– க ள் படிக்– கா – ம ல் விட்ட பாடங்–களை படிப்–ப–தில் கவ–னம் செலுத்–து– வீர்–கள். ச�ொன்ன ச�ொல்லை காப்–பாற்–றப் பாடு–ப–டு–வீர்–கள். பரி–கா–ரம்: திங்–கட்–கி–ழ–மை–களில் அம்–மனை தரி– சி த்து அர்ச்– சனை செய்து வழி– ப ட, மனக்– கு – ழ ப்– ப ம் நீங்– கு ம். எதி– லு ம் வெற்றி உண்–டா–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மைக – ள்: வளர்–பிறை: திங்–கள், புதன், வெள்ளி; தேய்–பிறை: புதன், வெள்ளி; அதிர்ஷ்ட நிறம்ங்கள்: மஞ்–சள், சிவப்பு. அதிர்ஷ்ட எண்கள்: 2, 5.

எ

ðô¡

77

1-15 ஜூலை 2015

எ

ஜூலை (1-15) ராசி பலன்கள்

தி–ரி–யின் நிலை அறிந்து அதனை தனக்கு சாத–க–மாக பயன்–ப–டுத்–திக் க�ொள்– ளு ம் திறமை உடைய சிம்– ம – ரா–சி–யி–னரே, இந்த கால–கட்டத்–தில் எதை– யு ம் ஒரு முறைக்கு பல– மு றை ஆராய்ந்து முடிவு எடுப்–பது நல்–லது. காரி– ய த்– த டை, தாம– த ம் உண்– டா – க – லாம். முயற்–சி–களில் உட–னடி பலன் காண்– பது அரிது. எந்த ஒரு வேலைக்–கும் கூடு–தல – ாக அலைய வேண்–டியி – ருக்–கும். வாக–னங்–களில் செல்–லும்–ப�ோ–தும் ஆயு–தங்–களை கையா–ளும் ப�ோதும் கவ–னம் தேவை. சக�ோ–தர – ர் வழி–யில் ஏதே–னும் பிரச்னை வர–லாம். த�ொழில், வியா– ப ா– ர ம் குறிப்– ப ாக விவ–சாய – ம், ரியல் எஸ்–டேட் த�ொழில் செய்–ப– வர்–கள் குறை–வான லாபம் காண்–பார்–கள். த�ொழில், வியா–பாரம் த�ொடர்–பான அலைச்– சல் இருக்–கும். உத்–தி–ய�ோ–கஸ்–தர்–கள் மேல் அதி–கா–ரி–களின் ச�ொல்–படி நடப்–பது நல்– லது. வீண் வாக்–கு–வா–தங்–களை தவிர்ப்–பது முன்–னேற்–றத்–துக்கு உத–வும். குடும்–பத்–தா–ரின் செயல்–கள் எரிச்–சலை உண்–டாக்–கல – ாம். அவர்–களை அனு–சரி – த்துச் செல்– வ து நல்– ல து. கண– வன் -மனை– வி க்– கி– ட ையே விட்டுக்– க �ொ– டு த்– து ச் செல்– வ து நன்மை தரும்.

மி

கஎளி–தில்எதி–லும் உயர்ந்த நிலைக்கு வரக்–கூ–டிய திறமை மிகுந்த கன்னி ராசி– யி – ன ரே, இந்த கால–கட்டத்–தில் காரிய வெற்றி உண்– டா – கு ம். பண– வ–ரவு வழக்–கத்தை விட அதி–க–ரிக்–கும். ஆனால், செல–வும் அதற்கு ஏற்–றாற் ப�ோல் இருக்–கும். மற்–றவ – ர்–கள – து உத–வி– யும் கிடைக்–கும். சாதூர்–யமாக – பேசி எதி–லும் வெற்றி காண்–பீர்–கள். அனு–ப–வ–பூர்–வ–மான அறி–வுத்–திறன் – அதி–க–ரிக்–கும். த�ொ ழி ல் , வி ய ா – ப ா – ர ம் சி ற ப் – ப ாக இருக்–கும். பேச்–சாற்–ற–லால் வாடிக்–கை–யா– ளர்–களை – க் கவர்–வீர்–கள். பங்கு மார்க்–கெட் லாபம் ஓர–ளவு கூடும். உத்–திய� – ோ–கஸ்–தர்–களின் செயல்–தி–றன் அதி–க–ரிக்–கும். பதவி உயர்வு அல்–லது புதிய ப�ொறுப்–புக – ள் வந்து சேரும். கு டு ம் – ப த் – தி ல் ம ன ம் ம கி – ழு ம் – ப – டி – யான நிகழ்ச்சி நடக்– கும். வீடு, வாக– ன ம் வாங்– கு ம் எண்– ண ம் அதி– க – ரி க்– கு ம். சிலர் அதற்–கான முயற்–சி–யில் ஈடு–ப–டு–வார்–கள். கண–வன்- மனை–விக்–கிட – ையே ஒரு–வரை ஒரு– வர் அனு–சரி – த்துச் செல்–வதன் – மூலம் மகிழ்ச்சி உண்–டாகு – ம். உடல் ஆர�ோக்–யம் மேம்–படு – ம். பெண்–கள் சாதூர்–ய–மாக பேசி எல்லா செயல்– க ளி– லு ம் வெற்றி பெறு– வீ ர்– க ள். ப�ொறுப்–புக – ள் அதி–கரி – க்–கும். கலைத்– து – றை – யி – ன – ரு க்கு ராசி– ந ா– தன்

78

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

பெண்–கள் எந்த ஒரு வேலைக்–கா–க– வும் கூடு– த – ல ாக அலைய வேண்டி இருக்–கும். பய–ணம் செய்–யும் ப�ோது கவ–னம் தேவை. கலைத்–துறை – யி – ன – ர், விடா முயற்–சி– யு–டன் காரி–யங்–களை செய்து சாத–கமா – ன பல– னை ப் பெறு–வீர்–கள். பண–வ–ரத்து திருப்–தி– த–ரும். இது–வரை இருந்த தடை–கள் நீங்–கும். காரி–யங்–கள் அனு–கூல – மாக – நடக்–கும். அர–சி–யல்–துறை – –யி–ன–ருக்கு புத்தி தெளிவு ஏற்–படு – ம். மன–தில் தன்–னம்–பிக்–கையு – ம், தைரி– ய–மும் அதி–கரி – க்–கும். மன–க் கு–ழப்–பம் நீங்–கும். ராசி–நா–தன் சூரி–யன் சஞ்–சா–ரத்–தால் பண– வ– ர வு அதி– க – ரி க்– கு ம். நீண்ட நாட்– க – ள ாக இருந்து வந்த பிரச்னை தீரும். அரசு மூலம் நடக்க வேண்– டி ய பணி– க ளில் ஏற்– ப ட்ட த�ொய்வு நீங்–கும். மாண–வர்–களுக்கு எதிர்–கால கல்–வியை பற்றி சிந்–தனை மேல�ோங்–கும். கூடு–தல் நேரம் ஒதுக்கி படிப்–பது வெற்–றிக்கு உத–வும். பரி–கா–ரம்: பிர–த�ோஷ காலத்–தில் சிவனை வணங்க காரிய வெற்றி உண்–டா–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மைக – ள்: வளர்–பிறை: ஞாயிறு, திங்–கள், புதன், வெள்ளி; தேய்–பிறை: திங்–கள், புதன், வியா–ழன்; அதிர்ஷ்ட நிறங்கள்: ஆரஞ்சு, நீலம். அதிர்ஷ்ட எண்கள்: 1, 5. புத–னின் சஞ்–சா–ரத்–தால் எதிர்–பா–ராத நல்ல திருப்–பங்–கள் உண்–டாகு – ம். மன–தில் சந்–த�ோ–ஷம் உண்–டாகு – ம். எந்த பிரச்னை வந்–தாலு – ம் சமா–ளித்து முன்–னேறு – வீ – ர்–கள். தெளி–வான முடி–வுக – ள் எடுத்து, இழு–பறி – – யான காரி–யங்–கள் சாத–கமா – க்–கிக் க�ொள்– வீர்–கள். மற்–றவ – ர்–கள் பாராட்டு–மள – வு – க்கு மிகப்–பெரி – ய சாதனை புரி–வீர்–கள். அர–சிய – ல்–துறை – யி – ன – ரு – க்கு புதிய பத–விக – ள் கிடைக்–கும். மரி–யாதை, அந்–தஸ்து உய–ரும். எதை–யும் செய்து முடிக்–கும் சாமர்த்–தி–யம் உண்–டா–கும். பெரி–ய�ோர்–கள் மூலம் காரிய அனு–கூல – ம் ஏற்–படு – ம். திறமை வெளிப்–படு – ம். காரி–யங்–கள் அனு–கூல – மாக – நடக்–கும். மன–தில் தைரி–யம் உண்–டா–கும். மாண–வர்–களுக்கு கல்–விக்–கான செலவு கூடும். சக–மா–ண–வர்–களி–டம் அனு–ச–ரித்துச் செல்– வ – தா ல் சாத– க – மா ன பலன்– களை அடை–ய–லாம். பரி–கா–ரம்: திருப்–பதி பெரு–மாளை வணங்க கடன் சுமை குறை– யு ம். வாழ்க்கையில் முன்–னேற்–றம் உண்–டா–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: வளர்–பிறை: புதன், வெள்ளி; தேய்– பி றை: புதன், வியா– ழ ன், வெள்ளி. அதிர்ஷ்ட நிறங்கள்: மஞ்–சள், வெள்ளை. அதிர்ஷ்ட எண்கள்: 2, 3.

ச�ொ

ஜூலை (1-15) ராசி பலன்கள்

ந்த முயற்– சி – யி ல் முன்– னு க்கு வரக் கூடிய ஆற்–றல் க�ொண்ட துலா ராசி–யி–னரே, இந்த கால–கட்டத்– தில் திடீர் க�ோபம் உண்–டாகு – ம். விருப்– பத்–திற்கு மாறாக எது–வும் நடக்–கும். ஆனால் பகை–களில் வெற்றி உண்–டா– கும். எதிர்ப்– பு – க ள் அக– லு ம். பண– வ – ரத்து திருப்–திக – ர – மாக – இருக்–கும். பய–ணங்–கள் சாத–க–மான பலன் தரும். த�ொழில், வியா–பா–ரத்–தில் இருப்–ப–வர்– களுக்கு கடன் பாக்– கி – க ள் வசூ– ல ா– கு ம். வியா– ப ா– ர த்– தி ல் மன நிறைவு காண்– பீ ர்– கள். உத்–தி–ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–களுக்கு அலைச்– ச – லு க்கு பிறகு கடி– ன – மா ன காரி– யம் கைகூ–டும். பிற–ரால் மதிக்–கப்–படு – வீ – ர்–கள் சக ஊழி–யர்–கள், த�ொழில் கூட்டா–ளி–கள் விஷ–யங்–களில் கவ–ன–மாக செயல்–ப–டு–வது நல்–லது. குடும்–பத்–தில் வீண் பிரச்னை ஏற்–பட்டு நீங்–கும். வாழ்க்கைத் துணை–யின் செயல்–கள் உங்–களுக்கு அதி–ருப்தி தர–லாம்; அனு–சரி – த்–துச் செல்–வது நல்–லது. பிள்–ளைக – ள் நீங்–கள் ச�ொல்– வதை கேட்டு நடப்–பது ஆறு–தலை தரும். பெண்–கள் க�ோபத்தை குறைத்–துக் க�ொள்– வது நல்லது. எதிர்ப்–புக – ள் வில–கும். பய–ணங்–க– ளால் ஆதா–யம் உண்டு. கலைத்–துறை – யி – ன – ரு – க்கு சிறப்–பான கால–

கட்டம் இது. புதிய ஒப்– ப ந்– த ங்– க ள் கிடைக்–கும். முக்–கிய நபர்–களின் ஆத–ரவு – ம் கிட்டும். பணம் சம்–பா–திக்–கும் திறமை அதி–க–ரிக்–கும். க�ொடுத்த வேலையை திற–மையு – டன் – செய்து முடித்து பாராட்டு பெறு–வீர்–கள். அர– சி – ய ல்– து – றை – யி – ன – ரு க்கு எதிர்– கா–லம் பற்–றிய சிந்–தனை அதி–க–ரிக்–கும். நண்– பர்களிட– மி – ரு ந்து தேவை– ய ான உதவிகள் கிடைக்–கும். எந்த தடை–யை–யும் தாண்டி எடுத்த காரி–யத்–தில் வெற்றி பெறு–வீர்–கள். மன–தில் மகிழ்ச்சி உண்–டா–கும். பதவி முன்– னேற்–றம் உண்டு. எதிர்ப்–புகளை – சாமர்த்–திய – – மாக சமா–ளிப்–பீர்–கள். மாண–வர்–கள் சக மாண–வர்–களி–டமு – ம் நண்– பர்–களி–டமு – ம் க�ோபப்–படா – ம – ல் சாதூரி–யமாக – பேசு–வது நன்மை தரும். கல்–வியி – ல் வெற்–றி– பெற கூடு–தல் நேரம் ஒதுக்கி படிப்–பது நல்–லது. பரி– கா – ர ம்: வெள்– ளி க்– கி – ழ – மை – யி ல் சுக்– கி ர பக– வா – னு க்கு தீபம் ஏற்றி வணங்க எதிர் பார்த்த காரி–யங்–கள் நன்–றாக நடந்து முடி–யும். பண–வ–ரவு அதி–க–ரிக்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மைக – ள்: வளர்–பிறை: ஞாயிறு, புதன், வெள்ளி; தேய்– பி றை: ஞாயிறு, வியா–ழன், வெள்ளி; அதிர்ஷ்ட நிறங்கள்: சிவப்பு, அடர் நீலம். அதிர்ஷ்ட எண்கள்: 2, 6.

ழைப்பு, செயல்– தி – றன் , பேச்சு ஆகி–ய–வற்–றில் எப்–ப�ோ–தும் சுறு–சு– றுப்–பாக இருக்–கும் விருச்–சி–க– ரா–சி–யி– னரே, இந்த கால–கட்டம் பல–வ–கை– யான ய�ோகத்தைத் தரும். த�ொழில், வியா–பா–ரம் திருப்–திக – –ர–மாக நடக்–கும். எழுத்து த�ொழி– லி ல் இருப்– ப – வ ர்– க ள் முன்–னேற்–றம் காண்–பார்–கள். த�ொழில், வியா– ப ா– ர த்– தி ல் துணிச்– ச – ல ாக எடுக்– கு ம் முடி–வுக – ள் வெற்–றியைத் தரும். பணி–யாட்–கள் மூலம் நன்மை உண்–டா–கும். உத்– தி – ய� ோ– க ஸ்– த ர்– க ளுக்கு வேலை– யி ல் முன்– னே ற்– ற ம் ஏற்– ப – டு ம். மேலதி– கா – ரி – க ள் மூலம் நன்மை கிடைக்கப் பெறு–வீர்–கள். குடும்–பத்–தில் சந்–த�ோ–ஷ–மும் மன நிம்–ம–தி– யும் இருக்–கும். உற–வி–னர்–கள், நண்–பர்–களின் ஆத– ர – வு ம் கிடைக்– கு ம். பிள்– ளை – க ளி– ட ம் க�ோபத்தைக் காட்டா– ம ல் நிதா– ன – மாக பேசுங்– க ள். வழக்கு விவ– கா – ர ங்– களை த் தள்– ளி ப்– ப� ோ– டு – வ து நன்மை தரும். புதிய ஆடை ஆப–ர–ணங்–கள் வாங்கி மகிழ்–வீர்–கள். பெ ண் – க ள் து ணி ச் – ச – லு – டன் எ தை – யும் செய்து வெற்றி பெறு–வீர்–கள். உங்–கள் உத– வி யை நாடி பல– ரு ம் வரு– வா ர்– க ள். சந்–த�ோ–ஷமா – ன மன–நிலை உரு–வாகு – ம். கலைத்– து – றை – யி – ன – ரு க்கு தனா– தி – ப தி குரு–வின் சஞ்–சார – த்–தால் பண–வர – வு அதி–கரி – க்–

கும். பேச்–சில் இனிமை, சாதூ–ரிய – த்–தால் எடுத்த காரி–யம் கைகூ–டும். புண்–ணிய காரி–யங்–களில் நாட்டம் அதி–க–ரிக்–கும். சூரி–ய–னு–டன் ராசி–யா–தி–பதி செவ்–வா– யும் இணைந்–திரு – ப்–பதா – ல் அனை–வரு – ட – – னு–ம் அனு–ச–ரித்துச் செல்–வது நல்–லது. அர–சி–யல்–து–றை–யி–ன–ருக்கு பூர்–வீக ச�ொத்– து – க ள் மூலம் வர– வ ேண்– டி ய லாபம் தாம–தப்–ப–டும். எதிர்–பார்த்த காரி– யங்–கள் நல்–ல–ப–டி–யாக முடிய கடி–ன–மாக பணி–யாற்ற வேண்–டியி – ரு – க்–கும். புதிய ஒப்–பந்– தங்–கள் கிடைப்–ப–தில் தாம–தம் உண்–டா–கும். வீண் அலைச்– ச ல் உண்– டா – க – ல ாம். மேல்– மட்டத்–தில் இருப்–பவ – ர்–கள் உங்–களை கலந்–தா– ல�ோ–சிக்–காமல் தானாக எதை–யும் செய்–வது, மன வருத்–தம் தர–லாம். மாண–வர்–கள் ப�ோட்டி, பந்–த–யங்–களில் துணிச்–ச–லுடன் – ஈடு–பட்டு சாதனை படைப்– பீர்–கள். ஊக்–கத்–து–டன் படிப்–பது நல்–லது. பரி–கா–ரம்: செவ்–வாய்–க்கி–ழ–மை–களில் மாரி– யம்– மனை தீபம் ஏற்றி வழி– ப ட எல்லா பிரச்–னைக – ளும் தீரும். மனக்–கவலை – நீங்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மைக – ள்: வளர்–பிறை: திங்–கள், புதன், வெள்ளி; தேய்–பிறை: திங்–கள், வியா– ழன், வெள்ளி; அதிர்ஷ்ட நிறங்கள்: சிவப்பு, வெளிர் நீலம். அதிர்ஷ்ட எண்கள்: 3, 9.

உ

ðô¡

79

1-15 ஜூலை 2015

பி

ஜூலை (1-15) ராசி பலன்கள்

றர் மதிக்–கும்–படி நடந்–துக – �ொள்–ளும் தனுசு ராசி– யி – ன ரே, நீங்– க ள் சுய– மாக சிந்–தித்து செய–லாற்–றும் திறமை பெற்– ற – வ ர். இந்த கால– க ட்டத்– தி ல் பண–வ–ரத்து குறை–யும். எடுத்த காரி– யத்தை செய்து முடிக்க கால–தாம – த – ம் ஆகும். க�ொடுத்த வாக்கை காப்–பாற்ற மிக–வும் பாடு–பட வேண்–டியி – ரு – க்–கும். எனவே யாருக்–கும் எந்த வாக்–குறு – தி – யை – யு – ம் அளிக்–காம – ல் இருப்–பது நல்–லது. த�ொழில், வியா–பா–ரம் மந்–த–மாக இருந்– தா– லு ம் பழைய பாக்– கி – க ள் வசூ– ல ா– வ து ஆறு–தலைத் தரும். புதிய ஆர்–டர்–கள் கிடைப்– பது தாம–தமா – க – ல – ாம். உத்–திய� – ோ–கஸ்–தர்–கள் மிக–வும் கவ–ன–மாக தங்–க–ளது பணி–களை கவ–னியு – ங்–கள். மேல–திகா – ரி – க – ளை – யு – ம், சக பணி– யா–ளர்–களை – யு – ம் அனு–சரி – த்துச் செல்–லுங்–கள். குடும்–பத்–தாரு – டன் – வாக்–குவா – த – ம் வேண்– டாம். கண–வன்-மனை–விக்–கிட – ையே கருத்து வேறு–பாடு இல்–லா–மல் பார்த்–துக்–க�ொள்–ளுங்– கள். பிள்–ளை–களின் கல்–வி–யில் தனி கவ–னம் செலுத்–துங்–கள். வழக்கு விவ–கா–ரங்–களில் ஈடு படா–மல் தவிர்ப்–பது நல்–லது. பெண்–களுக்கு எதி–லும் கால–தாம – த – ம் உண்– டா–கும். ச�ொன்ன ச�ொல்லை காப்–பாற்ற பாடு–பட வேண்டி இருக்–கும். கலைத்–து–றை–

ச�ொ

ந்த உழைப்– பி – ன ால் உய– ரு ம் திறமை உடைய மகர ராசி– யி–னரே, உங்–களுக்கு பிற–ரால் நன்மை உண்டு. ஆக்–க–பூர்–வ–மான ய�ோச–னை– கள் த�ோன்–றும். மன–தில் குழப்–பங்–கள் நீங்கி தெளி–வான முடி–வு–களை எடுப்– பீர்–கள். சாமர்த்–திய – மாக – செயல்–பட்டு காரிய வெற்றி காண்–பீர்–கள். புதிய விஷ–யங்– களை அறிந்து க�ொள்–வ–தில் ஆர்–வம் உண்– டா–கும். பண–வ–ரத்து அதி–க–ரிக்–கும். த�ொழில், வியா–பா–ரம் சிறப்–பாக நடக்–கும். வியா–பா–ரம் த�ொடர்–பான பய–ணங்–க–ளால் கூடு– த ல் லாபம் கிடைக்– கு ம். த�ொழிலை விரிவுபடுத்த ஆல�ோ–சனை – களை – மேற்–க�ொள்– வீர்– க ள். உத்– தி – ய� ோ– க ஸ்– த ர்– க ளின் செயல்– தி– றமை வெளிப்– ப – டு ம். அத– ன ால் மேல் அதி–கா–ரி–களின் பாராட்டும் கிடைக்–கும். வர வேண்–டிய பணம் வந்து சேரும். குடும்–பத்–தில் சந்–த�ோ–ஷம் உண்–டா–கும். குடும்–பத்–தா–ரால் அதிக வரு–மா–னம் இருக்– கும். கண–வன்-மனை–விக்–கி–டையே சுமு–க– மான உறவு காணப்–ப–டும். பிள்–ளை–களின் எதிர்– கா ல நல– னு க்– காக பாடு– ப – டு – வீ ர்– க ள். பெற்–ற�ோர் உடல்–ந–லத்–தில் கவ–னம் தேவை. பெண்– க ள் எந்த விஷ– யத்–தி–லும் தெளி– வான முடிவை எடுப்–பீர்–கள். புதிய விஷ–யங்– க–ளைத் தேடிப்–பிடி – த்து அறிந்–துக – �ொள்–வீர்–கள். கலைத்–து–றை–யி–ன–ருக்கு ய�ோக–கா–ர–கன்

80

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

யி–னரு – க்கு உடன் பணி–புரி – ப – வ – ர்–களு–டன் வீண் வாக்–கு–வா–தங்–கள் ஏற்–ப–ட–லாம். கவ–னம் தேவை. எதி–லும் முழு கவ–னத்– து–டன் ஈடு–பட்டு நன்மை அடை–யுங்– கள். வீண் அலைச்–சல் ஏற்–ப–ட–லாம். ஆனா–லும், சுக்–கிர – னின் சஞ்–சார – த்–தால் மன–தில் இருந்த குழப்–பம் நீங்கி நிம்–மதி உண்–டா–கும். கடன் பிரச்னை தீரும். அர–சிய – ல்–துறை – யி – ன – ர், அவ–சர – ப்–படா – ம – ல் நிதா–ன–மாக எதை–யும் செய்–தால் வெற்றி நிச்–ச–யம். எதிர்ப்–புக – ள் வில–கும். ராசி–நா–தன் சனி சஞ்–சா–ரத்–தால் எல்லா வகை–யி–லும் நன்மை உண்–டா–கும். நண்–பர்–க–ளால் உத–வி– கள் கிடைக்–கும். சூரி–யனின் சஞ்–சார – த்–தால் ஏற்–க–னவே செய்த ஒரு செயலை நினைத்து வருந்த நேரி–டும். மாண–வர்–கள் பாடங்–களை படிப்–ப–தில் மெத்–த–னம் காட்டா–மல் இருப்–பது நல்–லது. பரி– கா – ர ம்: நவ– கி – ர க குருவை வியா– ழ க்– கி– ழ – மை – யி ல் வணங்கி வர மன அமைதி உண்–டா–கும். காரிய வெற்றி ஏற்–ப–டும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மைக – ள்: வளர்–பிறை: ஞாயிறு, வியா–ழன், வெள்ளி; தேய்–பிறை: திங்–கள், வியா– ழன், வெள்ளி; அதிர்ஷ்ட நிறங்கள்: வெள்ளை, வெளிர் நீலம். அதிர்ஷ்ட எண்கள்: 3, 4, 6. சுக்–கி–ரன் ராசி–நா–தன், சனிக்கு கேந்–தி– ரம் பெறு–வ–தால் எதை–யும் சாதிக்–கும் திறமை அதி– க – மா – கு ம். நினைத்– ததை நினைத்–தப – டி நடத்தி முடிக்க முயற்–சிகளை – மேற்–க�ொள்–வீர்–கள். புதிய நபர்–களின் அறி–முக – மு – ம், அவர்–கள – ால் நன்–மையு – ம் உண்–டாகு – ம். அர–சி–யல்–து–றை–யி–ன–ருக்கு மனம் வருந்– தும்–படி – ய – ான சூழ்–நிலை ஏற்–படு – ம். மேலி–டம் நீங்–கள் ச�ொல்–வதை அலட்–சி–யப்–ப–டுத்–தக்– கூ–டும். எனவே எல்–ல�ோ–ரையு – ம் அனு–சரி – த்துச் செல்– ல – வ ேண்– டி – ய து அவ– சி – ய ம். பழைய பாக்–கிகளை – வசூல் செய்–வதி – ல் வேகம் இருக்– கும். எடுக்–கும் முயற்–சிக – ள் சாத–கமா – ன பலன் தரும். மாண–வர்–களுக்கு கல்–வி–யில் முன்–னேற்– றம் இருக்–கும். அறி–வி–யல், கணித பாடங்– களை கூடு– த ல் கவ– ன த்– து – டன் படிப்– ப து நல்லது. பரி–கார – ம்: துர்க்கை அம்–மனு – க்கு செவ்–வாய், வெள்–ளிக்–கி–ழ–மை–யில் தீபம் ஏற்றி வழி–பட எதிர்ப்–புக – ள் வில–கும். குடும்–பத்–தில் அமைதி நில–வும். அ தி ர்ஷ்ட கி ழ – மை – க ள் : வ ள ர் – பி றை : ஞாயிறு, செவ்–வாய், வியா–ழன்; தேய்–பிறை: செவ்–வாய், வியா–ழன்; அதிர்ஷ்ட நிறங்கள்: ஆரஞ்சு, பச்சை. அதிர்ஷ்ட எண்கள்: 2, 9.

எ

ஜூலை (1-15) ராசி பலன்கள்

திர்– கா – ல த்தை மன– தி ல் க�ொண்டு திட்ட–மிட்டு செய–லாற்–றும் கும்ப ராசி–யின – ரே, அடுத்–தவ – ர்–களுக்கு உத–வப்– ப�ோய் அத–னால் அவ–திப்–பட நேர–லாம். எனவே கவ–னமாக – இருப்–பது நல்–லது. த�ொழில், வியா– ப ா– ர த்– தி ல் சற்று விழிப்–புடன் – இருப்–பது நல்–லது. ப�ொருட்– களை வாடிக்–கைய – ா–ளர்–களுக்கு அனுப்– பும்–ப�ோது மிகுந்த எச்–சரி – க்–கையு – டன் – செயல்– ப–டுங்–கள். எதிர்–பார்த்த பணம் கைக்–கு–வர தாம–தம் ஆக–லாம். உத்– தி – ய� ோ– க ஸ்– த ர்– க ள் அலைச்–ச–லை–யும், வேலைப் பளு–வை–யும் சந்–திக்க நேரி–டும். சில–ருக்கு இட மாற்–றம் உண்–டா–க–லாம். குடும்–பத்–தில் திடீர் கருத்து வேற்–றுமை ஏற்– ப – ட – ல ாம். வீண் வாக்– கு – வா – த ங்– களை தவிர்ப்–ப–தும், கண–வன்-மனைவி ஒரு–வரை ஒரு–வர் அனு–ச–ரித்துச் செல்–வ–தும் நல்–லது. சக�ோ–தர – ர்–களு–டன் கருத்து வேற்–றுமை உண்– டா–கல – ாம். எச்–சரி – க்கை தேவை. பெண்–கள் அடுத்–தவ – ர்–களுக்கு உத–விக – ள் செய்–யும்–ப�ோது கவ–னமாக – இருப்–பது நல்–லது. கலைத்–துறை – யி – ன – ரு – க்கு கிர–க– சூழ்–நிலை சாத– க – மாக இல்– ல ா– த – தா ல் ச�ோம்– பே – றி த்– த–னத்தை விட்டு–விட்டு நன்கு உழைப்–பது வெற்–றிக்கு வழி–வகு – க்–கும். அறி–வுத் – தி–றன் அதி–க– ரிக்–கும். உங்–கள – து பேச்சு மற்–றவரை – மயக்–கு–

அ

டுத்– த – வரை பயன்– ப – டு த்தி பல காரி–யங்–களை சாதிக்–கும் திறமை உடைய மீன– ரா–சியி – ன – ரே, நீங்–கள் ப�ொது வாழ்க்–கையி – ல் புகழ்–பெறு – வீ – ர்–கள். இந்த கால– க ட்டத்– தி ல் செல– வு – க ள் கூடும். எதை–யும் எதிர்ப்–பதை – த் தவிர்த்து, அனு– ச–ரித்துச் செல்–வது முன்–னேற்–றத்–திற்கு உத–வும். அடுத்–தவ – ர்–களின் நல–னுக்–காக உழைக்க வேண்டி இருக்–கும். த�ொழில், வியா–பா–ரம் சற்று நிதா–ன–மாக நடக்–கும். எதிர்–பார்த்த லாபம் இருந்–தாலு – ம் த�ொழில் த�ொடர்– ப ான செலவு கூடும். சரக்–குகளை – வாங்–கும்–ப�ோது கவ–னித்து வாங்– கு–வது – ம் பாது–காப்–பாக வைப்–பது – ம் நல்–லது. உத்–தி– ய�ோ–கஸ்–தர்–கள் கூடு–தல – ாக பணி–யாற்ற வேண்டி இருக்–கும். பதவி உயர்வு கிடைக்–கல – ாம். குடும்–பத்–தா–ரு–டன் நிதா–ன–மாக பேசிப் பழ– கு ங்– க ள். சக�ோ– த – ர ர் வகை– யி ல் உதவி கிடைப்–பதி – ல் தாம–தம் உண்–டாக – ல – ாம். உடல்–ந– லத்–தில் கவ–னம் தேவை. கண–வன்-மனை–விக்–கி– டையே இருந்த மனஸ்–தாப – ம் நீங்–கும். விருந்து நிகழ்ச்–சியி – ல் கலந்து க�ொள்–வீர்–கள். பெண்– க ளுக்கு ஆடை, ஆப– ர – ண ங்– க ள் வாங்–கும் எண்–ணம் அதி–க–ரிக்–கும். நிதா–ன– மாக பேசி மற்–ற –வ ர்–களி– டம் அனு– ச – ரித்து செல்–வது காரிய வெற்–றிக்கு உத–வும். கலைத்– து – றை – யி – ன ர் எதிர்– கா – ல த்தை

வ–துப� – ோல் இருக்–கும். சுக்–கிர – னின் சஞ்–சா– ரம் ராசிக்கு ஏழில் அமைந்–துள்–ளதா – ல் எங்கு இருந்–தாலு – ம் ருசி–யான உணவை உண்டு மகிழ்–வீர்–கள். பஞ்–ச–மா–தி–பதி புதன் ராசிக்கு 5ல் ஆட்–சி–யாக சஞ்–ச– ரிப்–பதா – ல் மன–நிம்–மதி – யை தரு–வார். அர–சி–யல்–து–றை–யி–னர் சில வளர்ச்– சித் திட்டங்–களை செயல்–ப–டுத்த முடி– வெ–டுப்–பீர்–கள். பண–வ–ரத்து திருப்தி தரும். செயல்–தி–றமை கூடும். பய–ணங்–கள் செல்ல நேரி– ட – ல ாம். மன– தி ல் நிம்– ம தி ஏற்– ப – டு ம். சுற்–றத்–தி–னர் வருகை இருக்–கும். நண்–பர்–க– ளால் மன–மகி – ழ்ச்சி ஏற்–படு – ம். இனி–மைய – ான வார்த்–தைக – ள – ால் சிக்–கல – ான காரி–யத்–தைகூ – ட எளி–தாக செய்து முடிப்–பீர்–கள். மாண–வர்–கள் வேறெந்த சிந்–தனை – யு – மி – ன்றி கூடு–தல் கவ–னத்–து–டன் படிப்–பது நல்–லது. வீண் அலைச்–சல் இருக்–கும். பரி–கா–ரம்: சனிக்–கி–ழமை – –யில் எள் சாதத்தை சனி பக–வா–னுக்கு நைவேத்–தி–யம் செய்து காகத்–திற்கு வைக்க கஷ்–டங்–கள் குறை–யும். உடல்–ந–லம் மேம்–ப–டும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மைக – ள்: வளர்–பிறை: ஞாயிறு, செவ்–வாய், வியா–ழன்; தேய்–பிறை: செவ்–வாய், வியா–ழன், வெள்ளி; அதிர்ஷ்ட நிறங்கள்: ஆரஞ்சு. அதிர்ஷ்ட எண்கள்: 9, 3. கருத்–தில் க�ொண்டு சில திட்டங்–களை ஆல�ோ–சிப்–பீர்–கள். எந்த சூழ்–நி–லை–யி– லும் மனம் தள– ர ாது விடா– மு – ய ற்– சி – யு– டன் காரி– ய ங்– களை செய்– யு ங்– க ள். வாக–னங்–கள் வாங்–கும் ய�ோகம் உண்– டா–கும். சில–ருக்கு மருத்–துவச் செலவு ஏற்–ப–டும். வீட்டை விட்டு வெளி–யில் தங்க நேரி–டும். அர– சி – ய ல்– து – றை – யி – ன ர் மேலி– ட த்– தி ற்கு பயந்து வேலை செய்ய வேண்–டி–யி–ருக்–கும். உழைப்பு அதி– க – ரி க்– கு ம். நண்– ப ர்– க ளு– டன் கருத்து வேறு–பாடு உண்–டா–க–லாம். உங்–கள் வசம் உள்ள ஆவ– ண ங்– களை கவ– ன – மாக பார்த்–துக் க�ொள்–ளுங்–கள். மாண–வர்–கள் கல்–விக்குத் தேவை–யான உப–கர – ண – ங்–கள், புத்–தக – ங்–கள் வாங்–குவீ – ர்–கள். கூடு– த – ல ாக நேரம் ஒதுக்கி பாடங்– களை படிக்க வேண்டி இருக்–கும். பரி– கா – ர ம்: குல தெய்– வத்தை தீபம் ஏற்றி வணங்கி வரு–வது குழப்–பத்தைப் ப�ோக்கும். செல்– வ ம், செல்– வா க்கு உய– ர ச் செய்– யு ம். தடை, தாம–தம் நீங்–கும். அ தி ர்ஷ்ட கி ழ – மை – க ள் : வ ள ர் – பி றை : வியா–ழன், புதன், வெள்ளி; தேய்–பிறை: செவ்– வாய், புதன், வெள்ளி; அதிர்ஷ்ட நிறங்கள்: நீலம், பச்சை. அதிர்ஷ்ட எண்கள்: 4, 6. ðô¡

81

1-15 ஜூலை 2015

, ட யா!

அப ்ப டி

ந

வ–தி–ருப்–ப–தி–களில் ஒன்–றான வைகுண்–டம் தலத்–தில் திரு–வேங்–க–ட–மு–டை–யான் மண்–ட–பத்–தின் இரு–பு–றங்– களி–லும் ஒன்–பது தூண்– க ள் ய ா ளி – க ளு – ட ன் காணப்– ப – டு – கி ன்– ற ன. இவற்–றில் ஒரு தூணி– லுள்ள யாளி– யி ன் வாயி–னுள் அனு–மன் காட்–சி–ய–ளிக்–கி–றார்.

அ

த

யாளி வாயில் அனு–மன்

ஒரே க�ோணத்–தில் சூரி–யன் - சந்–திர– ன்

ஞ்சை கலி–யுக வர–த–ரா–ஜப் பெரு–மாள் ஆல– ய த்– தி – லு ள்ள நவ– கி – ர – க ங்– க ளின் அமைப்பு வித்– தி – ய ா– ச – ம ா– ன து. இங்கு சூரி–ய–னும் சந்–தி–ர–னும் மேற்கு ந�ோக்கி பக்–கத்–துக்–குப் பக்–கத்–தி–லேயே அமைந்– தி–ருக்–கி–றார்–கள். சூரி–ய–னை–யும் சந்–தி–ர– னை–யும் ஒரு சேர, ஒரே க�ோணத்–தில் தரி–சிப்–பது என்–பது தனிச் சிறப்–புத – ா–னே!

காவி–ரி–யில் தட்–சி–ணா–மூர்த்–தி!

த

ரு–ம–பு–ரம் யாழ்–மு–ரி–நா–தர் க�ோயி–லில் சிவ– னி ன் யாழி– சை – யி ல் மயங்– கி ய தட்–சி–ணா–மூர்த்தி தன்–னை–யும் அறி–யா– மல் பின்–பு–றம் சாய்ந்–தா–ராம். இதனை விளக்–கும் வகை–யில் தட்–சி–ணா–மூர்த்தி பின்–புற – ம் சற்று சாய்ந்–தவ – ாறு காட்சி தரு– கி–றார். ப�ொது–வாக தட்–சிண – ா–மூர்த்–திக்கு மஞ்–சள் வண்ண ஆடையே அணி–விப்– பது வழக்–கம். ஆனால், இங்கு காவி–யுடை அணி–விக்–கின்–ற–னர்.

சுந்–த–ரத் தாண்–ட–வம்

ந நா

பஞ்–ச–வி–யூ–கத் தலம்

ச்–சி–யார் க�ோயில் கரு–வ–றை–யில் அரு– ளும் நம்பி என்–னும் பெரு–மா–ளுக்கு வலப்–புற – ம் பிரம்–மன், சங்–கர்–ஷண – ன் இட–து– பு–றம் அநி–ருத்–தன், பிரத்–யும்–னன், சாம்–பன் ஆகி–ய�ோர் திருக்–காட்சி அளிக்–கின்–ற–னர். எனவே இத்–திரு – த்–தல – ம் ‘பஞ்–சவி – யூ – க – த் தலம்’ என அழைக்–கப்–ப–டு–கி–றது.

82

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

ட–ரா–ஜப் பெரு–மா–னின் தி ரு – வு – ரு – வ ம் வ ய – லூ – ரில் சற்று மாறு– ப ட்ட– த ா– கக் காட்– சி – ய – ளி க்– கி – ற து. அத்–திரு – வு – ரு – வ – த்–தில் ஓங்–கும் திரு–வா–சி–யில்லை. காலின் கீழ் முய– ல – க ன் இல்லை. சடா–மு–டி–யில்லை. கிரீ–டத்– து– ட ன் கால் தூக்– க ா– ம ல் ஆடல் வல்–லான் நட–ன–மா– டும் இந்த நட–னத்தை ‘சுந்–தரத் தாண்–ட–வம்’ என்–கின்–ற–னர்.

- நெ.இராமன்

குரு மகானகள

அருணகிரிநாதர் இ

ளமை வேகத்– தி ல் தவ– று – க ள் பல ச ெ ய் து உ ட ல் ஆ ர � ோ க் – கி – ய ம் இ ழ ந் து ந � ோ ய் – வா ய் ப் – ப ட ்ட – வ ர் அரு–ண–கி–ரிநா – –தர். த�ொழு–ந�ோய் பற்–றிய நிலை–யி–லும் பரத்– தை– யி – ன – ரை த் தழு– வி – டு ம் வேட்– கையை மட்டும் விட்டா– ரி ல்லை. தமக்– கை – யி ன் ஆத–ர–வில் வாழ்ந்து வந்த அவர், வறு–மை– யால் வாடிய ப�ோதும், வக்–கிர உணர்–வில் என்–றுமே வாடி–ய–தில்லை. தீய�ொ–ழுக்–கம் உடலை உருக்–கிய நிலை–யி–லும் மெய் சுகத்–தி– லி–ருந்து மீளாத அரு–ண–கி–ரிநா – –தர், தமக்–கை– யி–டம் அந்–தச் செல–வுக்–குப் பணம் கேட்க, அரி– சி – ய ா– ல ன்றி, ஒலி– ய ா– லேயே நிரம்– பி ய கல–யங்–க–ளைப் பார்த்து மனம் வெதும்பி, தம்– பி க்கு க�ொடுக்– க ப் பண– மி ல்– லையே என்ற ஏக்– க த்– தி ல் பரி– த – வி த்– த ாள். ‘தம்பி, உனக்கு எதற்– க ா– க ப் பணம் வேண்– டு ம்? பெண் சுகத்–துக்–கா–கத் தானே! என்–னி–டம் பண– மி ல்லை. ஆனால், பர– வா – யி ல்லை; என் உட– லை த் தரு– கி – றே ன், எடுத்– து க் க�ொள்’ என்று இரு கரம் நீட்டி அவரை அழைத்–தாள். அ ந்த ந � ொ டி – யி ல் ஞ ான� ோ – த – ய ம் பெற்–றார் அரு–ணகி – ரி – நா – த – ர். பெண் என்–றால் தாய், தமக்கை எல்–ல�ோ–ருமே பெண்–தா–னே! அதா–வது, உல–கத்–துப் பெண்–களை – யெ – ல்–லாம் தாயாக, தமக்–கை–யாக பாவிக்க வேண்–டும் என்–ப–து–தானே வாழ்க்கை நெறி? அரு– ண – கி – ரி – ய ார் அகம் தெளிந்– த ார். முரு–கனை நாடி–னார். உரு–கி–னார். செய்த பாவங்– க – ளெ ல்– ல ாம் கரைந்– த� ோ– டு – மா று அழுது கண்–ணீர் பெருக்–கி–னார். முரு–கன் மயில் மீது அமர்ந்– த – ப டி காட்– சி – ய – ளி த்து அவ–ருக்கு உவகை ஊட்டி–ய–து–டன் உடல் ந�ோயெல்–லாம் நீங்–கச் செய்–தார். அ ந் – நா – ளி ல் தி ரு – வ ண் – ண ா – மலை பிர– தே – ச த்– தி ன் ஆஸ்– த ான பண்– டி – த – ன ான சம்– ப ந்– த ாண்– ட ா– னு க்கு அரு– ண – கி – ரி – ய ார் மீது ஆறாத ப�ொறாமை ஏற்– ப ட்டது. அவ–ருடை – ய ஞானம், முருக தரி–சன – த்–துக்–குப் பிறகு அவ–ருக்கு ஏற்–பட்ட தெய்–வீக – ப்–புல – மை இவற்–றால் அழுக்–காறு க�ொண்ட அவன், அவரை த�ொலைத்– து – வி டத் தீர்– மா – னி த்– தான். திருப்–புக – ழ் பாடி முருக தத்–துவ – த்–தைப் பரப்– பி ய பாவ– ல ர், வில்– லி – பு த்– தூ – ரா – ரி ன் கல்– வி ச் செருக்கை அடக்– கி – ய – வ ர் என்று

அவர் பெரி–தும் புகழ்ப்–பட – வே அதை தனக்கு பிறர் செய்– யு ம் அவ– ம – ரி – ய ா– தை – ய ா– க வே நினைத்–தான் சம்–பந்–தாண்–டான். அர–ச–னைத் தன் கைக்–குள் ப�ோட்டுக் க�ொண்டு அந்த செல்– வா க்– கி ல், ‘அர– ச – ருக்–குப் பெரி–தும் விருப்–ப–மான பாரி–ஜாத மல– ரை க் க�ொண்டு வாருங்– க ள்’ என்று அவ–ருக்கு ஆணை–யிட்டான். அவ–னுடை – ய ஆணைக்–குப் பின்–னால் ஏத�ோ சதி–யி–ருப்– பதை உணர்ந்த அரு–ண–கி–ரி–யார், துணி–வு– டன் ஒரு முயற்– சி யை மேற்– க�ொ ண்– ட ார். அதன்– ப டி, இறந்து கிடந்த ஒரு கிளி– யி ன் உட–லுக்–குள் கூடு பாய்ந்–தார். பறந்து சென்– றார். பாரி–ஜாத மலர்–க–ளைக் க�ொண்டு வந்– தார். மன்–ன–னி–டம் சமர்ப்–பித்–தார். இடைப்– பட்ட கால–கட்டத்–தில் சம்–பந்–தாண்–டான் தந்–திர – மா – க ஒரு வேலை செய்–தான். அரு–ணகி – – ரி–யா–ரின் உட–லைச் சுட்டிக் காட்டி, ‘பாரி–ஜாத மலர் க�ொண்டு வரும் முயற்–சி–யில் த�ோற்– று–விட்ட–தால் தற்–க�ொலை செய்து க�ொண்– டார்’ என்று புனைக்–கதை கூறி–னான். அது மட்டு– ம ன்றி, ‘தம் பிரே– த த்தை எரிப்– ப – தில்– தான் அரு–ண–கி –ரி –ய ா–ரு க்கு விருப்–பம்’ என்–றும் கூறி, அவர் உட–லுக்கு எரி–யூட்டி விட்டான். கிளி ரூப– மா க வந்த அரு– ண – கி – ரி – ய ார், தன் உட– லி ன் சாம்– ப ல் மட்டுமே எஞ்– சி –யி–ருப்–பதை – க் கண்டு கிளி உரு–வத்–துட – னேயே – முரு–கனை அடைந்–தார் என்–கிற – து புரா–ணம். ðô¡

83

1-15 ஜூலை 2015

பட்டினத்தார் க

ப்–பல் கப்–ப–லாய் திர–வி–யம் க�ொண்டு வரு–வான் திரை–கட – ல் ஓடிய மகன் மரு–த– வா–ணன் என்று ர�ொம்–பவு – ம்–தான் எதிர்– பார்த்–துக் காத்–தி–ருந்–தார் திரு–வெண்–கா–டர். ஆனால், மரு–த–வா–ணன் கப்–பல் நிறைய எரு மூட்டை–க–ளை–யும் தவிட்டு மூட்டை– க–ளையு – மா – க – க் க�ொண்டு வந்–ததை – ப் பார்த்து துக்– கி த்– து ப் ப�ோனார். ஆத்– தி – ர த்– து – ட ன் மக–னைப் பிடித்–தார். ‘‘என்ன இது?’’ என்று க�ோபம் க�ொப்–பு–ளிக்–கக் கேட்டார். ‘‘பிரித்–துப் பாரும்–’’ என்று அலட்–சிய – மா – க – ச் ச�ொன்ன மகன் அங்–கிரு – ந்து புறப்–பட்டான். இத்–தனை – க்–கும் மரு–தவா – ண – ன், திரு–வெண்– கா–டரி – ன் ச�ொந்த மக–னல்ல. வளர்ப்பு மகன். அவன்–தான் இப்–ப–டிக் கப்–பல் முழுக்க வரட்டி–யையு – ம், தவிட்டு மூட்டை–களை – யு – ம் க�ொண்டு வந்–தி–ருக்–கி–றான்! ஆ த் – தி – ர – மு ற ்ற தி ரு – வெ ண் – க ா – ட ர் , ஒரு வரட்டியை எடுத்–துத் தரை–யில் ஓங்கி அடித்–தார். உள்–ளி–ருந்து ரத்–தி–னக் கற்–கள் தெறித்து

வந்து விழுந்– த ன. இப்– ப – டி யே ஒவ்– வ�ொ ரு வரட் டி – யி – லு ம் ! த வி ட் டு மூ ட ்டை முழு–வ–தி–லும் ப�ொன் துகள்–கள்! தம் வணி– க ப் பரம்– ப – ரை – யி ன் பெயர் விளங்க வந்த பிள்ளை என்ற உற்–சா–கத்–தில் மக– னை த் தேடிக் க�ொண்டு வீட்டிற்– கு ப் ப�ோனார். அங்கே, மனைவி ஒரு துண்–டுச் சீட்டைக் க�ொடுத்– த ாள். அதில் ‘காதற்ற ஊசி– யு ம் வாராது காண் கடை– வ – ழி க்– கே ’ என்று எழு–தப்–பட்டி–ருந்–தது. அப்–படி எழு–திக் க�ொடுத்–து–விட்டு மரு–த–வா–ணன் எங்கோ மாய–மாய் மறைந்–த–வா–ண–னாகி விட்டான். சுரீ– ரெ ன்– ற து திரு– வெ ண்– க ா– ட – ரு க்கு. உண்– ம ை– த ா– னே ! ப�ோகும்– ப� ோது எதை எடுத்– து ச் செல்– ல ப் ப�ோகி– ற� ோம்? உயிர் உடலை, நீங்– கு ம் ப�ோது அது– வரை குடி– யி– ரு ந்த உட– லை – யு ம் அப்– ப – டி யே விட்டு– விட்டுத்– த ானே ப�ோக– வ ேண்– டு ம்? வேறு எதைத்–தான் அது க�ொண்டு செல்ல முடி–யும்? மன–சி–லி–ருந்த ஆசா–பா–சங்–கள் கழன்று ஓட, உட–லி–லி–ருந்து ஆடை–களும் கழன்று வீழ்ந்– த ன. நாக– ரி – க ம் கருதி க�ோவ– ண ம் மட்டுமே அணிந்த அவர், அன்றே மனைவி, உற்– றா ர், உற– வி – ன ர், ச�ொத்து, திர– வி – ய ம் அனைத்– தை – யு ம் துறந்து வீட்டை விட்டு வெளி–யே–றி–னார். துற– வி – ய ாய்ப் ப�ோன– வ ன் மீண்– டு ம் ச�ொத்து நாடி வர–லாம�ோ என்ற ஐயத்–து– டன் அவ–ரு–டைய ஒரே தமக்கை அவ–ருக்கு விஷம் ப�ொதிந்த பணி–யா–ரம் ஒன்–றைத் தந்து அனுப்–பின – ாள். சூட்–சும – ம் புரிந்து க�ொண்ட, இ ப் – ப� ோ து ப ட் டி – ன த் – த ா – ரா – கி – வி ட ்ட திரு– வெ ண்– க ா– ட ர், அந்த பணி– ய ா– ரத்தை தமக்– கை – யி ன் வீட்டு ஓலைக் கூரை மீது எறிய, கூரை ‘குப்’–பென்று தீப்–பற்றி எரிந்–தது. அத�ோடு, தனக்–கும் தன்–னு–டைய ச�ொத்–து– களுக்–கும் எந்–த–வித சம்–பந்–த–மும் இல்லை என்–பதை உறு–தி–ப–டுத்–தி–விட்டுப் புறப்–பட்டு விட்டார். துற–விக்கு ச�ொந்–த–மில்லை, பந்–த–மில்லை என்ற நிய–தி–யைத் தன் தாயைப் ப�ொறுத்–த– வரை உடைத்–தெ–றிந்–தார் பட்டி–னத்–தார். பந்–தம் எல்–லா–வற்–றையு – ம் அறுத்–தெறி – ந்–தா–லும் பூவு–லக பந்–தம் விட்டுச் செல்–லும் தாய்க்கு மகன் இறு–திக்–க–டன் செய்ய வேண்–டி–யது கடமை என்–று–ணர்ந்–தார். அத–னால்–தான் யார் உத–வி–யும் இல்–லா–மல் பச்சை வாழை மரங்–களை எரிய வைத்து தாயின் சிதைக்கு தீ மூட்ட அவ–ரால் முடிந்–தது. பட்டி–னத்–தார் சென்னை திரு–வ�ொற்–றி– யூ– ரி ல் கடற்– க ரை மண– லி ல் உயி– ர �ோடு புதைந்து அப்–படி – யே சமா–திய – ாகி விட்ட–தா–க– வும், பிறகு சுயம்பு லிங்–கமா – க அவர் வெளியே வந்–தத – ா–கவு – ம் கூறு–கிறா – ர்–கள். பட்டி–னத்–தார் ஜ�ோதி– ம – ய – மா க இறை– வ – னு – ட ன் ஐக்– கி – ய – மா–னார் என்–றும் ச�ொல்–வார்–கள்.

ச

ராமலிங்க அடிகளார்

ம– ரச சன்– மா ர்க்– க ம் - மனித இனத்– தி– லேயே உள்ள பாகு– ப ா– டு – க – ளை – யு ம் வேறு–பா–டு–க–ளை–யும் கண்டு வருந்–திய ராம–லிங்க சுவா–மிக – ள் துவங்–கிய சங்–கம் இது. ஆனால், அவ–ருக்–குப் பிறகு அவ–ரு–டைய உள்ளுணர்– வு – க ளின் அழுத்– த ம் பிற– ரி – ட ம் பிர–தி–ப–லிக்–கா–த–தால் அந்த இயக்–கம் உல–கம் முழு–மை–யும் பரவ இய–ல–வில்லை. ஆனா–லும் வள்–ளல – ார் ராம–லிங்க சுவா–மி– களின் புக–ழும், அவ–ருடை – ய க�ொள்–கைக – ளும் என்–றும் நிலைத்–தி–ருக்–கும் என்–பது நிதர்–ச–ன– மான உண்மை. அடி–களை அறி–வ�ோ–மா? நூற்று எழு–பத்–தேழு ஆண்–டுக – ளுக்கு முன் ஒளிர்ந்த ஜ�ோதி அவர். சிதம்–பர – ம் அருகே மரு–தூ–ரில் ராமய்–யப் பிள்ளை - சின்–னம்– மாள் தம்– ப – தி – ய – ரி ன் ஐந்– த ா– வ து குழந்தை ராம–லிங்–கர். முலைப்–பால் உண்–ணும் பரு–வத்–திலேயே – முக்தி ஞானம் பெற்ற தவப்–பு–தல்–வர் அவர். சிதம்–ப –ரத்–தில் தில்லை நட– ரா– சன் சந்–ந தி எதிரே கூப்–பிய கரங்–களும், ஒன்–றிய மன–து– மாய் ராமய்–யப் பிள்ளை தம்–பதி. தந்–தையி – ன் கை மடிப்–பில் ராம–லிங்–கர் ஆர�ோ–க–ணித்து நெஞ்–சிலே சாய்ந்–திரு – ந்–தார். கற்–பூர தீபம் நட– ரா–ஜ–ரின் தேஜஸை விக–சித்–துக் காட்டி–யது. அனை–வ–ரும் உள்–ளம் உருக, மெய் நெகிழ பக்–திப் பர–வச – த்–தில் ஆழ்ந்–திரு – ந்–தப� – ோது அந்த மழ–லைச் சிரிப்பு, தெய்–வீக மணி–ய�ோ–சையி – ன் பிர–திப – லி – ப்–பாக அனை–வரை – யு – ம் கவர்ந்–தது. நட–ரா–சன் நகைப்–பூட்டி–னா–ரா? கற்–பூர ஒளி கிச்சு கிச்சு மூட்டி– ய – த ா? இறை– வ ன் திரு– வி–ளை–யா–டல் ப�ோல நடந்த அந்–தச் சம்–ப– வமே ரா– ம – லி ங்– க – ன ா– ரி ன் தெய்– வீ – க த் தன்– மையை வெளிக்–காட்டி–யது. தந்– தை – யி ன் மறை– வு க்– கு ப் பிறகு மூத்த அண்–ணன் சபா–ப–தி–யின் ஆத–ர–வில் வாழத் துவங்–கி–னார் ராம–லிங்–க–னார். பள்–ளிக்–குச் செல்– வதை வெறுத்– த ார். அத– ன ா– லேயே தமை–ய–னா–ரின் க�ோபத்–திற்–கும் ஆளா–னார். ஆனால், ஏட்டுச் சுரைக்–கா–யைச் சுவைக்–காத அவர், கேட்டுப் பெறும் அறி–வையெ – ல்–லாம், கேளா–மலேயே – , படிக்–கா–மலேயே – பெற்–றார். படிப்– ப – த ற்– கென்றே தனி– ய றை ஒதுக்– க ப்– பட்டி–ருந்–தா–லும் அங்–கும் இறை உணர்–வு–ட– னேயே வாழ்ந்து வந்–தவ – ர் அவர். அறை–யிலே பாடப்–புத்–த–கங்–களுக்கு பதி–லாக விளக்கு, சாம்–பிரா – ணி, கற்–பூர – ம் என்று பூஜை சாமான்– களும், பழம், இனிப்பு என்று நைவேத்–யப் ப�ொருட்–களும் நிறைந்–திரு – ந்–தன. சுவ–ரிலே ஒரு கண்– ண ாடி. அந்– த க் கண்– ண ா– டி – யை ப்

பார்த்– து ப் பார்த்– து ப் பர– வ – ச ப்– ப ட்டார் ரா–ம–லிங்–கர். எதிரே இருக்–கும் உரு–வத்தை பிர– தி – ப – லி ப்– ப து கண்– ண ா– டி – யி ன் இயல்பு. ஆனால், இவ–ரிட – மி – ரு – ந்த கண்–ணாடி காட்டி– யது அழகு முரு–க–னின் ஆனந்–தக் க�ோலம்! கண்– ண ா– டி யே முரு– க ன் படம்! அதற்கே பூஜை வழி– ப ாடு. ஆரா– த னை...! ஒன்– ப து வய–தில் யாருக்–கும் கிடைத்–தற்–க–ரிய பேறு! ஆறு– மு – க ங்– க ள், கடம்ப மாலை– ய – ணி ந்த பன்–னிரு – – த�ோள்–கள், கையில் கூர்–வேல். பெரு– மா–ளைத் தாங்–கும் பெரு–மை–யு–டன் மயில், நெடி–து–யர்ந்த சேவல்–க�ொடி என்று தான் கண்ட தரி–சன – த்தை விவ–ரிக்–கிறா – ர் அடி–கள – ார். ராம– லி ங்– க – ரி ன் முதல் சீடர் என்று த�ொழு– வூ ர் வேலா– யு த முத– லி – ய ா– ரை ச் ச�ொல்–ல–லாம். பள்–ளிக்–கூ–டத்தை எட்டிக் ðô¡

85

1-15 ஜூலை 2015

கூடப் பார்க்–காத ரா–ம–லிங்–கரை ச�ோதிப்–ப– தற்– க ாக வந்– த – வ ர், சிலே– டை – ய ாக நூறு பாடல்– க – ளை த் தாமே இயற்றி, அவை எல்– ல ாம் சங்– க – க ா– ல ப் பாடல்– க ள் என்று கூ றி வள் – ள – ல ா– ரி– ட ம் சம ர்ப்– பி த்– த ார் . அவற்–றில் ஒன்–றி–ரண்டை மட்டும் படித்த ராம–லிங்–கர் உட–னேயே ச�ொல்–லி–விட்டார்: ‘‘இது யார�ோ ஒன்–றும் தெரி–யாத அறி–விலி எழு– தி – ய து. இவ்– வ – ள வு ப�ொருட்– பி ழை, இலக்–க–ணப் பிழை–கள் சங்–கப்–பா–டல்–களில் காணக் கிடைக்–கா–து–!–’’ பிட–ரி–யில் அடித்த வேத– னையை உணர்ந்– த ார் முத– லி – ய ார். உடனே வள்–ள–லா–ருக்கு சீட–ரா–னார். சென்–னை–வா–சி–யான ராம–லிங்–க–னார் இங்கு தழைத்த ஆன்– மி க நெறி– க – ளை ப் புகழ்ந்து, ‘தரு–ம–மிகு சென்–னை’ என்று பாடி– னார். ஆனால், ‘அவர்’ காலத்– தி – லேயே ஆத்–தி–கம் பல–வீ–னப்–பட்டு, நகர மக்–களின் ப�ொய் நிறைந்த வாழ்க்– கை – யை க் காண நேர்ந்– த து. இந்– நி – லை – யை ச் ‘சிறி– து ம் நான் ஊன்–றிப் பார்த்–ததே இல்–லை’ என்று ச�ொல்லி வேத–னைப்–பட்டி–ருக்–கி–றார் அடி–க–ளார். நக–ரின் மீது ஏற்–பட்ட வெறுப்–பால் ஒதுங்– கிப் ப�ோய் ஏதே–னும் கிரா–மத்–தில் வாழ்க்– கையை நடத்–து–வது என்ற முடி–வுக்கு வந்த அவர் தேர்ந்–தெடு – த்–தது வட–லூர் கிரா–மத்தை. தன் தேவைக்– கேற ்ற உத– வி யை ஓரிரு நண்– ப ர்– க ளி– ட – மி – ரு ந்து மட்டுமே க�ோரிப் பெ ற் – றா ர் ராம – லி ங் – க – ன ா ர் . ஆ ன ா ல் , அ வ – ரு க்க ோ க�ொட் டி க் க�ொ டு க் – க த் தயா–ராக எல்–ல�ோ–ருமே இருந்–தார்–கள். தன் எச்–ச–ரிக்–கை–யை–யும் மீறி தன் தேவைக்–கும் மிகு–தி–யாக க�ொடுக்–கப்–பட்டது என்–றால், தேவை–யில்லை என்று த�ோன்–றிய பணத்– தை– யு ம், ப�ொரு– ளை – யு ம், கிணற்– றி ல�ோ, குளத்–திலேய� – ோ எறிந்து விடு–வார் ராம–லிங்–க– னார். ‘‘இரண்டு காது–க–ளை–யும், மூக்–கை–யும் படைத்த இறை–வன், மனி–தர் நகை–யணி – வ – து தனக்கு உடன்– ப ா– டு – த ான் என்– றி – ரு ந்– த ால்

ஆண்– க ளின் காது– க ளி– லு ம், பெண்– க ளின் மூக்–கு–களி–லும் ஓட்டை–ப�ோட்டே படைத்– தி– ரு க்– க – மா ட்டா– ரா – ? – ’ ’ என்று கேலி– ய ா– க க் கேட்–பார். தான் இயற்– று ம் பாடல்– க ள், தான் ச�ொல்–லும் கருத்–து–கள் எது–வும் புத்–தக வடி– வில் வெளி– ய ா– வதை வள்– ள – ல ார் விரும்– பி–ய–தில்லை. அப்–ப–டிப்–பட்ட தற்–பு–கழ்ச்சி தனக்கு வேண்– ட ாம் என்– ப ார் அவர். ஏழு– கி – ண று பகு– தி – யி – லி – ரு ந்து திரு– வ�ொ ற்– றி – யூர் க�ோயி–லுக்கு எப்–படி தின–மும் நடந்–து– ப�ோய் வந்து க�ொண்–டி–ரு ந்–த ார�ோ அதே ப�ோல ஜார்ஜ் டவுன் பகு– தி – யி ல் உள்ள கந்–தக் க�ோட்டத்–திற்–கும் ப�ோய் வந்–தார். கந்–தக் க�ோட்டத்–தி ல் முரு–கன் சந்–ந–தி க்கு எதிரே அமர்ந்து அவர் பாடிய பாடல்–களை அதே க�ோயி– லி ல் பணி– ய ாற்– றி ய ஒரு– வ ர் குறித்து வைத்–துக் க�ொண்டு பின்–னா–ளில் ஒரு புத்– த – க – மா க வெளி– யி ட்டார். நூலின் பெயர் ‘சென்னை கந்– த ர் தெய்வ மணி– மா–லை’. அதே ப�ோல த�ொழு–வூர் வேலா–யுத முத–லி–யார், இறுக்–கம் ரத்–தின முத–லி–யார் இரு–வரு – ம் வள்–ளல – ா–ரின் பிற பாடல்–களை – ப் புத்–த–க–மாக க�ொண்டு வர அனு–மதி கேட்ட– ப�ோது, அவர் மறுத்– து – வி ட்டார். ரத்– தி ன முத–லிய – ார் உண்ணா ந�ோன்பு மேற்–க�ொண்டு வள்–ளல – ா–ரின் கரு–ணையை – யு – ம் அனு–மதி – யை – – யும் பெற்–றார். எதிர்–ம–றைப் ப�ொரு–ளை–யும் நேர்–ம–றை– யாக்– கி ய வள்– ள ல் அவர். இந்– த ப் பாட– லைப் பாருங்–கள்: ‘வேண்–டாம்’ என்–ப–தை– யெல்–லாம் ‘வேண்–டும்’ என்று எவ்–வ–ளவு அழ–கா–கச் ச�ொல்–கி–றார். ‘உள்–ள�ொன்று வைத்–துப் புற–ம�ொன்று பேசு

–வார் உறவு கல–வாமை வேண்–டும் ப�ொய்மை பேசா–தி–ருக்க வேண்–டும் மத–மான பேய் பிடி–யா–தி–ருக்க வேண்–டும் மருவு பெண் ஆசையை மறக்க

வேண்–டும்.’

ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர்

ஏ

ழு வய– தி – லேயே ஞானத் தேட– லி ல் ஈடு–பட்ட மகான் ராம–கி–ருஷ்ண பர–ம– ஹம்–சர். உலகே வியந்து ப�ோற்–றும் விவே– கா–னந்–தர் ப�ோன்ற ஆன்–மி–கச் சீடர்–க–ளைப் பெற்–ற–வர். க�ொல்–கத்–தா–வி–லி–ருந்து சுமார் 150 கி.மீ. த�ொலை– வி – லு ள்ள கமார்– பு – கூ ர் என்ற கிரா–மம், இவர் பிறப்–பால் மேன்மை பெற்–றது. க�ொல்–கத்தா நக–ரம�ோ இவ–ரைத் தன்– னி – ட ம் குடி– ய – ம ர்த்தி வளர்த்– த – த ால் சிறப்பு பெற்– ற து. சுதி– ரா ம்-சந்– தி – ர – ம ணி தம்– ப – தி – ய – ரு க்கு அருந்– த – வ ப்– பு – த ல்– வ – ரா – க ப்

86

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

பிறந்–த–வர். இயற்–பெ–யர்: சுதா–கர – ன். சிறு வயது முதலே இறை–ய–ருள், துறவு, ஆன்–மிக ப�ோதனை என்று பக்–கு–வப்–பட்ட மன– து – ட ன் உலகை உய்– வி க்க வந்– த – வ ர் ராம–கி–ருஷ்–ணர். வாழ்க்– கை த் தத்– து – வ ங்– க ளை எளிய ச�ொற்–களில், பளிச்–சென்று புரி–யும் கதை–கள் மூல–மா–கவே ச�ொல்லி மக்–களை நல்–வ–ழிப்– ப–டுத்த முனைந்–த–வர். உல–கெங்–கும் இவ–ரு– டைய ப�ோத–னை–கள் பெரி–தும் ப�ோற்–றப்– பட்டு பின்–பற்–றப்–பட்டு வரு–கின்–றன.

மனை–வி–யை–யும் இறை ஸ்வ–ரூ–ப–மா– கவே கண்டு அவ–ருக்கு காளி பூஜை செய்த மகான் ராம–கிரு – ஷ்–ணர். மனைவி சார–தா–தே–வி–யும் இல்–ல–றப் பற்–றின்றி கண–வ–ரு–டைய நெறி–யி–லேயே ஆன்–மிக சித்–தாந்–தங்–களில் தன்னை முற்–றிலு – மா – க ஈடு–ப–டுத்–திக் க�ொண்–ட–வர். மக்– க ள் ஆன்– மி க உணர்வு மேற்– க�ொள்ள ராம–கி–ருஷ்–ணர் கூறிய கதை– கள் நிறைய உண்டு. அவற்–றில் ஒன்றை இங்கே காண–லாம்: தினம் தினம் மீன் பிடித்து, ச�ொற்ப வரு– மா – ன த்– தி ல் திருப்– தி – யி ல்– ல ா– ம ல் உழன்று க�ொண்–டி–ருந்–தான் ஒரு மீன– வன். நிறைய செல்–வம் வேண்–டும்; உலக சுகம் அனைத்– தை – யு ம் அனு– ப – வி க்க வேண்–டும் என்ற பேரா–சை–யில் மீன்– பி–டித் த�ொழிலை விட்டு விட்டு, பிறர் வீடு– க ளில் புகுந்து ப�ொருட்– க – ளை த் திருட ஆரம்–பித்–தான். துவக்க பயம் அகன்று, பிறகு யாரி–ட–மும் பிடி–ப–டாத வாய்ப்– பு – க – ள ால் துணிச்– ச ல் பெற்று, திருட்டுத் த�ொழிலை அமர்க்–க–ள–மாக நடத்–திக் க�ொண்–டி–ருந்–தான். அந்த முறை–யில் ஒரு ஜமீன்–தா–ரின் த�ோட்டத்–திற்கு புகுந்–தான் திரு–டன். அவ– ன ால் ஏற்– ப ட்ட கல– க – ல ப்– பி ல் த�ோட்டக் காவ–லர்–கள் விழிப்–படை – ந்து அவ–னைப் பிடிக்க ஓட�ோடி வந்–தார்– கள். அதைப் பார்த்–துப் பயந்த அவன், ‘கட–வுளே, இந்த ஒரு முறை என்–னைக் காப்–பாற்றி விடு, இனி திருட்டுத் த�ொழி– லுக்கே முழுக்–குப் ப�ோட்டு விடு–கிறே – ன்’ என்று வேண்–டிக் க�ொண்–டான் அவன். உடனே ஓர் எண்–ணம் த�ோன்–றி–யது. அங்கே பக்–கத்–தில் காய்ந்த மரங்–க–ளை– யும் கிளை–க–ளை–யும் எரித்–துப் ப�ோட்டி– ருந்–தார்–கள். அவன் தன் உடை–களை – க் களைந்– த ான். வெறும் க�ோவ– ண த்– து–டன், எரிந்து பர–வியி – ரு – ந்த சாம்–பலை எடுத்– து த் தன் உட– லெ ங்– கு ம் பூசிக் க�ொண்– ட ான். பிறகு ஒரு சந்– நி – ய ாசி ஆழ்ந்த நிஷ்–டை–யில் இருப்–பது ப�ோல் அமர்ந்து க�ொண்–டான். திரு–ட–னைத் தேடி வந்த காவ–லர்– கள், சல–னமி – ல்–லா–மல் அமர்ந்–திரு – க்–கும் சந்நி–யா–சியை – க் கண்–டார்–கள். அவனை ஒரு பெரிய ய�ோகி என்று கரு–தி–னார்– கள். அவன் கால்–களில் வீழ்ந்து வணங்– கி–னார்–கள். விவ–ரம் தெரிந்–துக�ொண்ட – ஆன்–மிக – வா – தி – ய – ான ஜமீன்–தார் ஓட�ோடி வந்–தார். திரு–டன் கால்–களில் வீழ்ந்து வணங்– கி – ன ார். பூக்– க – ளை – யு ம் பழங்– க – ளை– யு ம் காணிக்– கை – ய ா– க த் தந்– த ார். அது மட்டு–மல்ல; அந்–தப் பகுதி மக்– களுக்– கெ ல்– ல ாம் ஒரு ய�ோகி, தம்

த�ோட்டத்–தில் தரி–சன – ம் க�ொடுப்–பதை தெரி–வித்து, அவர்–க–ள–னை–வ–ரையும் அவ–ரு–டைய ஆசி பெற அழைத்–தார். திரு–டனை சாமி–யா–ரா–கப் பாவித்து வழி–பட கூட்டம் நெருங்–கி–ய–டித்–தது. நெகிழ்ந்து ப�ோனான் திரு–டன். பெரிய தண்–டனை கிடைக்–கும் என்று எதிர்–பார்த்த தனக்கு இப்–படி ஒரு மரி–யா–தை–யும், மதிப்–பும் இருக்–கிறதே – என்று பிர–மித்–தான். வெறும் வேடத்–திற்கே இவ்–வள – வு மதிப்பு என்–றால் உண்–மை– யா–கவே துற–விய – ா–னால், இறை–யின்–பத்தை எளி–தாக அடைந்து விட முடி–யும�ோ என்று கரு–தி–னான் அவன். ‘என்–னிட – ம் கட–வுளை எதிர்–பார்த்துதானே மக்–கள் எனக்–குக் காணிக்கை செலுத்–து–கிறா – ர்–கள்! வெளியே நான் ய�ோகி; உள்–ளுக்–குள்–ளேய�ோ ப�ோகி! என் வெறும் புறத்–த�ோற்–றமே இத்–தனை மதிப்–பு– களை அளிக்–கக் கூடும் என்–றால், உள்–ளேயு – ம் நான் ய�ோகி– ய ா– ன ால், உயர்ந்– த – த�ொ ரு பேரின்– ப – மா க அந்த இறை–வ–னையே கண்டு மகி–ழ–லா–மே–!’ என்று கரு–தின – ான். அந்த சிந்–தனை அவனை எல்லா உலக இன்–பங்–க–ளை–யும் துறக்க வைத்–தது. மறு–நாள் சாமி–யாரை நாடி வந்–த–வர்–களுக்கு ஏமாற்–றம்! அவ–னைக் காண�ோம். ஆமாம், அவன் உண்மை துற–வி–யாகி மக்–க–ளால் எட்ட–மு–டி–யாத த�ொலைவில் கான–கத்–திற்–குச் சென்று தவம் செய்ய ப�ோய்–விட்டான்(ர்). ðô¡

87

1-15 ஜூலை 2015

அன்னை

சாரதாதேவி

இ

ல்–ல–றத் துற–வி–களில் ஆண்–களுக்கு ஓர் உதா–ர–ணம் ச�ொல்ல வேண்–டும் என்– றால் ராம–கிரு – ஷ்ண பர–மஹ – ம்–சர். அதே– ப�ோல பெண்–களில் அன்னை சார–தா–தேவி. ஒன்–றுமே அறி–யாத பால பரு–வத்–திலேயே – தன்– னு – டை ய கண– வ – ரா க ராம– கி – ரு ஷ்ண பர–மஹ – ம்–சரை அடை–யா–ளம் காட்டிய சார– தா–தேவி, அவரை மண–மு–டித்த பின்–னர், அவர் அடி– ய�ொ ற்றி கண– வ – ரி ன் ஆன்– மி க வாழ்–வுக்கு மட்டும் தன்னை அர்ப்–பணி – த்–துக் க�ொண்–டாரே தவிர சிறி–து–கூட ல�ௌகீக வாழ்– வி ல் நாட்டம் க�ொண்– ட – வ – ரி ல்லை. இந்த உறவு முறை, திரு–மண பந்–தம் தெய்–வீ–க– மா–னது. அத–னால்–தான் ஊர–றிய திரு–ம–ண– மா–னா–லும் கண–வன் - மனைவி இரு–வ–ரும் ஆன்–மிக – த் த�ொண்–டிலேயே – தம் வாழ்–நாளை செல–விட்ட–னர். சார– த ா– தே – வி – யி ன் பிறந்த ஊரான ஜெய– ரா ம்– ப ா– டி – யி – லி – ரு ந்து சுமார் நான்கு மைல் த�ொலை–வில் காமார்–பு–கூர் கிரா–மம் உள்– ள து. இந்– த க் கிரா– ம த்– தி ல்– த ான் ராம கி–ருஷ்–ணர் அவ–தரி – த்–தார். அன்னை பரா–சக்தி உபா–ச–கரா – ன அவ–ரு–டைய அப–ரி–மி–த–மான

88

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

பக்தி. ‘கிறுக்–குத்–த–னம்’ என்று விமர்–சிக்–கப்– பட்டது. ஆனா–லும் அவர் யாரைப் பற்–றி– யும் எதைப் பற்–றி–யும் கவ–லைப்–ப–ட–வில்லை. காளி– ய ன்னை மீதான பக்தி அவ– ரு க்கு மேலும் மேலும் பெரு–கிக் க�ொண்–டு–தான் ப�ோயிற்று. இந்த இரு கிரா–மங்–களுக்–கும் இடையே சிக�ோர் என்று ஒரு கிரா–மம். அங்கே ஒரு தெருக்–கூத்து நடை–பெற்–றது. தன் மடி–யில் அமர்ந்–திரு – ந்த சார–தையை வய–தான பெண்– மணி ஒருத்தி க�ொஞ்–ச–லாக சீண்–டி–னாள். ‘‘நீ கல்–யா–ணம் செய்–துக்–க–ற–தாக இருந்தா யாரை செய்–துப்–பே–?–’’ பளிச்–சென்று சார–தை–யின் பிஞ்–சுக்–க–ரம் நீண்–டது. அதன் ஆள்–காட்டி விரல் சுட்டிய இடத்–தில் ராம–கிரு – ஷ்–ணர் அமர்ந்–திரு – ந்–தார்! மற்–றவ – ர்–களின் கேலிக்–கும், சிரிப்–புக்–கும் ஆளா– னாள் இரண்டே வயது நிரம்–பிய சாரதை. இல்–லையா பின்–னே! தன்–னை–விட சுமார் இரு–பது வயது மூத்த ஒரு–வ–ரைத் தன் கண–வ– ராக வரிப்–பது என்–றால் ஏற்–றுக்–க�ொள்–ளக்– கூ–டி–ய–தா–கவா இருக்–கி–ற–து? ஆனால், ராம–கி–ருஷ்–ண–ரும், தனக்–கான திரு– ம ண பேச்– சு ம் அது த�ொடர்– ப ான அலைச்–ச–லும் தன் வீட்டில் பெரு–கி–யதை – க் கண்டு, ‘‘எங்–கெங்கோ ஏன் அலைந்–துக�ொ – ண்– டி–ருக்–கி–றீர்–கள்? ராமச்–சந்–திர முகர்–ஜி–யின் மகள் எனக்–கா–கக் காத்–தி–ருக்–கி–றாள் ப�ோய் மணம் பேசி– வி ட்டு வாருங்– க ள்– ? – ’ ’ என்று சார–தை–யைக் குறிப்–பிட்டுச் ச�ொன்–னார். திரு–மண – ம் ஆயிற்று. தன் மனை–விய – ா–கிய சார–தையை காளி அன்–னையி – ன் ச�ொரூ–பமா – – கவே கண்–டார் ராம–கி–ருஷ்–ணர். ஒரு அமா– வாசை இர–வில் சார–தையை அன்–னை–யா– கவே வழி–பட விரும்–பின – ார் ராம–கிரு – ஷ்–ணர். ஒரு மனை–யில் சார–தையை அம–ரச்–செய்து மலர் மாலை–யிட்டு, உதி–ரிப்–பூக்–கள – ால் காளி– தே–விக்கு அர்ச்–சனை செய்–வ–து–ப�ோ–லவே செய்–தார் ராம–கி–ருஷ்–ணர். ‘அன்–னை’ முன் வணங்–கித்–த�ொ–ழுது பூஜையை முடித்–தார். இந்த அனு– ப – வ த்– தி ல் தன்– னு ள் ஒரு தெய்– வா ம்– ச ம் புகுந்– த தை சார– தை – ய ால் உணர முடிந்– த து. உடல்– மீ – த ான பற்றை விலக்கி ஆன்–மிக – த் த�ொண்–டிற்–குத் தன்னை அர்ப்–பணி – த்–துக் க�ொண்–டார் சாரதை. இந்–தச் சம்–ப–வத்–திற்–குப் பிறகு ஒரு சிறிய அறை–யில் அன்னை சார–தா–தேவி வசிக்–கத் துவங்–கி–னார். தின–மும் கங்–கை–யில் நீராடி, தன் அறை–யிலேயே – நீண்ட நேர தியா–னத்தை மேற்–க�ொள்–வார். ராம–கிரு – ஷ்–ணரு – க்கு உணவு தயா–ரித்து அளித்த பிறகு தானும் உண–வ– ருந்–து–வார். மாலை–யில் எண்–ணெ–யிட்டு விளக்–கு–களை ஏற்றி வைத்து தியா–னத்–தில் ஈடு–ப–டு–வார். அதன்–பி–றகு ராம–கி–ருஷ்–ண–ருக்– கான இரவு உண–வைத் தயார் செய்–வார். இது–தான் அன்னை சார–தையி – ன் ‘குடும்–ப’

வாழ்க்கை, ‘அவ–ருடை – ய ஆன்–மிக – ’ வாழ்க்கை எப்–ப–டி–யி–ருந்–த–து? ராம– கி – ரு ஷ்– ண ர் தம் சீடர்– க – ள� ோடு, ஆடிப்–பாடி இறை–யுண – ர்–வில் ஆழ்ந்–திரு – க்–கும் சம–யங்–களில் - ஏன் தின–முமே அப்–படி – த்–தான் - அன்–னைய – ால் அவரை நெருங்க முடி–யாது. அந்த நாட்–களில் தன் அறை–யி–லி–ருந்த தடுப்– புத் தட்டி–யில் ஓர் ஓட்டை ப�ோட்டு அதன் வழி–யாக ராம–கி–ருஷ்–ணரை தரி–சிப்–பார். ராம–கிரு – ஷ்ண பர–மஹ – ம்–சர் ந�ோய்–வாய்ப்– பட்டார். அவர் முக்–திய – டை – யு – ம் முன், தான் ஆற்–றிவந்த – ப�ொறுப்–புக – ளை – யெ – ல்–லாம் இனி

க�ொ

அன்–னையே மேற்–க�ொள்ள வேண்–டும் என்று உத்–த–ர–விட்டார். தன்–னு–டைய ஐம்–பத்–தே–ழா–வது வய–தில் 21.7.1920 அன்று அன்னை தம் சீடர்–களை – த் தவிக்க விட்டு– வி ட்டு இம்– ம ண்– ணு – ல கை நீத்–தார். கயா–வி–லுள்ள பேலூர் மடத்–திற்கு அவர் உடல் எடுத்–துச் செல்–லப்–பட்டது. கங்– கை க்– க – ரை – யி ல் அக்னி அவ்– வு – ட லை ஆ ட் – க�ொ ண் – ட து . அ தே இ ட த் – தி ல் உரு–வா–கியிருக்கும் ஒரு க�ோயில் இன்–றும் அன்–னையி – ன் பெரு–மை–யைப் பறை–சாற்–றிக் க�ொண்–டி–ருக்–கிற – து.

விவேகானந்தர்

ல் – க த்தா ந க – ரின் பெருமை, இ வ ர் பி ற ப் – ப ா ல் மே லு ம் சி ற ப் பு கண்– ட து. 1863ம் ஆண்டு இ ந் – த த் த வ ப் – பு – த ல் – வ ன் அவ–த–ரித்–தார். இந்– தி – ய ா– வி ன் கிழக்கு ஓரத்–தில் பிறவி எடுத்த இவர், உல–கம் முழு–வதை – யு – மே தன் கருத்து ஆற்–ற–லி–னால் வசீ–க– ரித்–தார். எல்–லாத் துறை–களி– லுமே முன்–னேறி உல–குக்கே முன்–ன�ோ–டி–யா–கத் திகழ்ந்த அமெ–ரிக்–கா–கூட, ஆன்–மிக – த் துறை–யில் அதன் பார்வை இந்–தி–யா–வில் லயித்–து–வி–டக் கார– ண – மா க இருந்– த – வ ர் இவர். அ ந்த நரே ந் – தி – ர – நா த் தத்–தர்–தான் விவே–கா–னந்–தர். படிப்பு, விளை–யாட்டு, இசை என்று பல துறை– க ளி – லு ம் வி த் – த – க – ரா – க த் தம் பால்ய பரு–வத்–திலேயே – விளங்–கி–ய–வர். நினை–வாற்– றல் இவ– ரு க்– கு க் கிடைத்த வரப்–பி–ர–சா–தம். என்–ஸைக்– ள�ோ–பீடி – யா பிரிட்டா–னிகா கலைக்–கள – ஞ்–சிய – த்தை முற்–றி– லும் அப்–ப–டியே நினை–வில் இருத்தி, பலர் புரு–வங்–களை உயர்த்–தி–ய–வர். ஆன்–மிக நெறி–யில் ராம– கி– ரு ஷ்ண பர– ம – ஹ ம்– சரை ஆசா–னா–கக் க�ொண்–ட–வர். தன்–னுடை – ய முப்–பத்–த�ொன்–

ப–தா–வது வய–தில் 1902ம் ஆண்டு உல–கெங்–கும் லட்–சக்–கண – க்–கான சீடர்–களை – ப் பரி–தவி – க்க விட்டு விட்டு இம்–மண்–ணுல – கை நீத்–தார். இளை–ஞர்–களுக்கு விவே–கா–னந்–தர் ஓர் உதா–ரண புரு–ஷர். தன் வாழ்–நாளி – ல் தீரத்–துட – ன் அவர் சந்–தித்த நிகழ்ச்–சிக – ள் ஏரா–ளம். மன–உறு – தி, எதற்–கும் அஞ்–சாத திட–சிந்–தனை, நியா–யத்–துக்–கா– கப் ப�ோரா–டும் குணம், அதே–ச–ம–யம் தகு–தி–யா–ன–வர் மீதான ðô¡

89

1-15 ஜூலை 2015

கருணை, பெரி–ய�ோர்–களுக்கு மரி–யாதை, தேசப்– ப ற்று, ஆழ்ந்த ஆன்– மி க ஞானம் இவற்–றின் ம�ொத்த உரு–வம்–தான் அவர். அவர் வாழ்–வில் நிகழ்ந்த சில சம்–பவ – ங்– க–ளைப் பார்க்–க–லா–மா? விவே–கா–னந்–தர் பல சமஸ்–தான மன்–னர்– களுக்கு உற்ற நண்–பரா – க இருந்–தார். அதை– விட, அந்த மன்–னர்–கள் அவ–ரு–டன் தாம் நட்பு வைத்–தி–ருப்–ப–தில் பரி–பூ–ரண சந்–த�ோ– ஷம் அடைந்–தார்–கள். அவ–ருக்–குத் தேவை– யான உத–விக – ளை – ச் செய்–துக�ொ – டு – த்–தார்–கள். ஆனால், இப்–படி உதவி பெற்ற விவே–கா–னந்– தரை பிறர் விமர்–சித்–தார்–கள். ‘அவர்–களை – ச் சார்ந்து நீங்–கள் இருக்க வேண்–டிய அவ–சிய – ம் என்–ன–?’ என்று கேட்டார்–கள். அவர்– க ளுக்கு விவே– க ா– ன ந்– த ர் நேர– டி – யாக, தெளி–வாக பதில் ச�ொன்–னார்: ‘‘நான் மன்– ன – ரை ச் சார்ந்– தி – ரு க்– கி – றே ன் என்று விம–ரிசி – ப்–பதை – வி – ட, என் கருத்–துக்கு அவரை உடன்–ப–டச் செய்–கி–றேன் என்று ஏன் ச�ொல்– லக்–கூ–டா–து? ஆயி–ரக்–க–ணக்–கான மக்–களை ஆளும் ப�ொறுப்– பி ல் அவர் இருக்– கி – றா ர். அவ–ரிட – மு – ள்ள ஏரா–ளமா – ன செல்–வம், அந்த மக்–களுக்–கெல்–லாம் ப�ோய்ச்–சேர வேண்–டும் என்–பது என் ந�ோக்–கம். மன்–னரை என் பக்–கம் திருப்–புகி – றே – ன் என்–றால், ஆயி–ரக்–கண – க்–கான மக்–களுக்கு நான் மறை–முக – மா – க உத–வுகி – றே – ன் என்–று–தான் அர்த்–தம்–!–’’ அவ–ருட – ன் நண்–பர்–கள – ாக இருந்த மன்–னர் – – களில் கேத்ரி என்ற மன்–னர் குறிப்–பிட – த்–தக்–க– வர். இவ–ருட – ன் விவே–கா–னந்–தர் தங்–கியி – ரு – ந்–த– ப�ோது அரசு நிகழ்ச்–சி–யாக ஒரு நாட்டி–யம் நடை–பெற்–றது. தனது பிரம்–ம–சார்–யத்–துக்கு அது– ப� ோன்ற நாட்டிய நிகழ்ச்– சி – யை க் காண்– ப து இழுக்கு என்று கரு– தி – ன ார் விவே–கா–னந்–தர். நட–னப் பெண்–ம–ணி–யை– யும் அவ–ளு–டைய அசை–வு–க–ளை–யும் கண்– டால் தன் மனம் பேத–லிக்–கும் என்று அவர்

ம

ஷீர்டி

சாயி–பாபா

ழை– நீ ர் வெள்– ள – மா – க ப் பெருக்– கெ – டுத்– த� ோ– டி – ய து. ஷீர்டி கிரா– ம – மு ம் வெள்–ளத்–தில் சிக்–கித் தவித்–தது. வீடு கட்டி வாழ்ந்–தவ – ர்–கள் எல்–லாம், மழைக்–கும், வெள்–ளத்–திற்–கும் புக–லிட – ம் க�ொண்–டவ – ர்–கள் எல்–லாம் ஒரே ஒரு–வ–ரைப் பற்றி மிக–வும் கவ–லைப்–ப–டத் துவங்–கி–னார்–கள். அவர் - பாபா. எந்– த க் குடி– லு ம் அமைத்– து க் க�ொள்– ளா– ம ல், யார் வீட்டி– லு ம், அடைக்– க – ல ம் க�ோரா–மல் தனியே ஒரு வேப்ப மரத்–தடி – யி – ல்

90

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

நினைத்–தார். ஆகவே நட–னம் துவங்–கி–ய–தும் அவர் அந்த மண்–டப – த்தை விட்டுப் புறப்–பட யத்–த–னித்–தார். ஆனால், மன்–னர் அவ–ரைத் தடுத்து சிறிது நேர–மா–வது இருந்து நாட்டி– யத்– தை ப் பார்த்– து – வி ட்டுச் செல்– லு – மா று வேண்–டிக்–க�ொண்–டார். அன்– றை ய தினம், விவே– க ா– ன ந்– த – ரி ன் வாழ்–வில் ஒரு திருப்–பு–முனையை – ஏற்–ப–டுத்– திய தினம் என்றே ச�ொல்–ல–லாம். அந்–தப் பெண் நாட்டி– ய – மா – டி – ய – தை – வி ட அவள் எந்– த ப் பாட்டிற்– க ாக ஆடி– ன ாள�ோ அந்– தப் பாட–லின் கருத்–து–தான் அவ–ரு–டைய மன–தில் புதுத் தத்–து–வத்தை உயிர்ப்–பித்–தது. ‘என்–னி–டம் நிறைய தீய குணங்–கள் இருக்–க– லாம், ஆனால், இறை– வனே அவற்– றை ப் பெரி–தாக நினைக்–காதே உனக்கு முன்–னால் அனை–வரு – ம் சமம். இரும்பு, க�ோயி–லில் உன் விக்–கி–ர–க–மாக இருக்–கி–றது. அதே இரும்பு, கசாப்–புக்–கடை – க்–கா–ரனி – ன் கரத்–தில் இயங்கி பல பிரா–ணி–களின் உயிரை வாங்–கு–கி–றது. என்–னைப் படைத்–த–வன் நீ. என் தீய குணங்– களுக்கு முக்–கி–யத்–துவ – ம் தராதே, என்னை ஆட்–க�ொள், இறை–வா’ என்ற ப�ொருள் தரும் சூர்–தா–ஸின் பாடல் அவ–ருக்–குத் தெளி–வைத் தந்–தது. எல்–லாமே பிரம்–மம்–தா–னே! இதில் நட–னப் பெண் யார், நான் யார்? நானும் பிரம்–ம–மாகி, அவ–ளும் பிரம்–ம–மாகி இருக்– கும்–ப�ோது யார், யாரை பாதிக்க முடி–யும்? எனக்கு எப்– ப – டி ச் சல– ன ம் உண்– ட ாக்க முடி–யும்–?’ என்று தீவி–ர–மாக சிந்–தித்–தார். முத–லில் தான் அந்த நட–னத்–தைப் பார்க்க முடி–யாது; பார்த்–தால் சல–னப்–பட்டு விடு–வ�ோம் என்று கரு–திய – த – ற்–காக வெட்–கம – டை – ந்–தார். விவே–கா–னந்–த–ரின் இந்த மன–மாற்–றத்–திற்– குக் கார–ண–மாக இருந்த கேத்ரி மன்–னர்– தான் அது–வரை நரேந்–திர தத்–த–ராக இருந்–த– வரை விவே– க ா– ன ந்– த ர் என்று அழைக்க ஆரம்–பித்–தார்.

வாழ்ந்த பற்– றற ்ற மகான் அவர். தனக்கு எது–வும் தேவை–யில்–லா–தவ – ரா – க இருந்–தா–லும், ஊரார் பிணி–களை – த் தீர்த்து வைக்க அவர் தவ–றி–ய–தில்லை. இயல்–ப ா–கவே அனை–வ– ருக்–கும் உத–வும் அவ–ரு–டைய குணத்–திற்கு ஆன்–மிக வலு–வும் சேர்ந்து க�ொண்–ட–தால் மக்–கள் உடல் உபா–தை–கள், மன உளைச்– சல்–கள் எது–வு–மின்றி வாழ்ந்து வந்–தார்–கள். அவர்–கள் எல்–லாம் அந்–தக் காலத்து மனி– தர்–கள். அத–னா–லேயே நன்–றிக்–கட – ன் நிறைய பட்ட–வர்–கள்.

தம்மை உய்– வி த்து வரும் ஒரு மகான், தாம் எவ்–வள – வ�ோ வற்–புறு – த்–தியு – ம் தனக்–கென தனிக்–குடி – ல் எது–வும் அமைத்–துக்–க�ொள்–ளாத மகான், இந்த மழை–யி–லும் வெள்–ளத்–தி–லும் எப்–படி – ப் பரி–தவி – க்–கிற – ார�ோ என்று அவர்–கள் அஞ்–சி–னார்–கள். அவர்– மீ து அன்பு க�ொண்ட சிலர் க �ொ ட் டு ம் மழ ை – ய ை – யு ம் ப�ொ ரு ட் – ப–டுத்–தா–மல் வேப்ப மரத்–துக்கு ஓட�ோ–டிச் சென்–றார்–கள். அங்கே மரத்–தில் சாய்ந்–த–படி தவ நிலை– யில் அசை–யாது அமர்ந்–தி–ருந்–தார் பாபா. வெள்ள நீர் அவ–ரைச் சூழ்ந்து ஓடிக் க�ொண்– டி–ருந்–தது. வெள்–ளத்–தில் அடித்து வரப்–பட்ட குப்–பைக் கூளங்–கள் எல்–லாம் அவர் மேனி மீது அப்–பி–யி–ருந்–தன. அவ–ருடைய – சமாதி நிலை–யைப் பார்த்து பிர–மித்த மக்–கள், அவரை எழுப்ப மன–மில்– லா–மல் திரும்–பிச் சென்–றார்–கள். சில–மணி நேரங்–களுக்–குப் பிறகு மழை நின்– ற து. வெள்– ள ம் வடிந்– த து. மக்– க ள் ஓட�ோடி வந்து பாபா–வைப் பார்த்–தார்–கள். பாபா கீழே சாய்ந்–திரு – ந்–தார். அவர் மீது மண– லும், வெள்–ளக் கச–டு–களும் மூடி–யி–ருந்–தன. ஆமாம், அப்–ப�ோ–தும் அவர் தியா–னத்–தில்– தான் இருந்–தார். மக்– க – ளெ ல்– ல ாம் அவரை எழுப்பி, சுய–நினை – –வுக்–குக் க�ொண்டு வந்து அழைத்– துச் சென்– ற ார்– க ள். அந்த ஊரில் இருந்த பாழ– டை ந்த மசூ– தி – யி ல் அவரை அம– ர ச்– செய்து, அங்–கேயே தங்கி வரும்–படி கேட்டுக்– க�ொண்–டார்–கள். ‘‘இந்த ஒண்–டிக்–கட்டைக்–குத் தங்–குவ – த – ற்கு இட–மெல்–லாம் எதற்–கு? நான் மரத்–த–டி–யி– லேயே தங்–கிக் க�ொள்–கிறே – ன். அது–ப�ோது – ம்,’’ என்று பெரி–தும் மறுத்–தார் பாபா. ஆனால், மக்–கள்–தான் வற்–பு–றுத்தி அவரை அங்கே தங்–கச் செய்–தார்–கள். தன் சக்–தியை உண–ரா–த–வ–ராக உணர விரும்–பா–த–வர – ாக இருந்–தார் பாபா. அவர் சென்ற இடங்– க ளில் எல்– ல ாம் அவர் நிழல்–பட்டு, பட்டு–ப�ோன செடி–கள்– கூட துளிர்த்– த ன. அவ– ரு – டைய பார்– வை – யா–லேயே பல ந�ோயாளி–கள் குணம் பெற்– றார்– க ள். நியா– ய – ம ான, தேவைக்கு ஏற்ற வச–தி–க–ளைப் பெற்–றார்–கள்.

1820-1850 ஆண்–டு–களில் ஓர் அந்–த–ணக் குடும்–பத்–தில் பிறந்–த–வர் பாபா. யாருமே இந்த ரிஷி–மூ–லத்தை வரை–ய–றுத்–துச் ச�ொல்– ல– வி ல்லை என்– ற ா– லு ம் பாபாவே ஓரிரு சம–யங்–களில் இலை மறைவு காய்–ம–றை–வா– கச் ச�ொன்ன தக–வல்–கள் பதிவு செய்–யப்– பட்டி–ருக்–கின்–றன. அதன்–மூல – ம் கிடைக்–கும் தக–வல்–கள்–தான் இவை. வ று மை க ா ர – ண – ம ா – க த் த ம் கு ழந் – தையை வளர்க்க இய–லாத பெற்–ற�ோர்–கள்

அவரை ஒரு முக–ம–தி–ய–ரி–டம் ஒப்–ப–டைத்– தார்–கள். நிஜாம் மன்–ன–ரின் பாதிரி என்ற கிரா–மத்–தில் இவ்–வாறு தம் பால்ய வாழ்க்–கை– யைத் துவங்–கிய பாபா, தன்–னுடைய – ஐந்து வய– து – வ – ரை – த ான் அந்த முக– ம – தி – ய – ரி ன் பரா–ம–ரிப்–பில் வாழ முடிந்–தது. பெரி–ய–வர் இறந்–துவி – ட – வே, அந்த ஊர் பாண–யக்–கா–ரர் க�ோபால்– ர ாவ் தேஷ்– மு க் என்– ப – வ – ரி ன் ப�ொறுப்–பில் வாழ்க்–கைய – ைத் துவங்–கின – ார். க�ோபால்– ர ாவ் திருப்– ப தி வெங்– க – ட ா– ச– ல – ப – தி – யி ன் பக்– த ர். பள்– ளி க்– கு ச் சென்று படிக்– க ா– வி ட்டா– லு ம் சிறு வய– தி – லி – ரு ந்தே தன் வளர்ப்–புத் தந்–தையி – ன் அடிச்–சுவ – ட்டில் ஆன்– மி க ஞானம் வரப்– பெ ற்– ற ார் பாபா. க�ோபால்–ரா–வையே தன் குரு–வாக வரித்–துக் க�ொண்ட பாபா, பத்து வரு–டங்–கள் அவ–ரு– டைய பரா–மரி – ப்–பில் வாழ்ந்து பிறகு, குரு–வின் கட்ட–ளைப்–படி மேற்கு ந�ோக்கி சென்–றார். சென்– ற – வ ர், மகா– ர ாஷ்– டி ர மாநி– ல ம், ðô¡

91

1-15 ஜூலை 2015

அக–மத் நக–ரி–லுள்ள ஷீர்டி என்ற கிரா–மத்– துக்கு வந்து சேர்ந்–தார். அவ–ரு–டைய இயற்– பெ –யர், யாருக்– கும் தெரி– ய – வி ல்லை. ஆனால் - ஷீர்– டி – யி ல் ‘சாயி மக–ராஜ்’ என்றே மக்–கள் அழைத்து அவ–ரைத் த�ொழு–தார்–கள். கூடு– வி ட்டுக் கூடு– ப ா– யு ம் இறை– நி – லை – யைக் கண்–ட–வர் பாபா. 1886ம் ஆண்–டில், த ா ம் த ங் – கி – யி – ரு ந ்த ம சூ – தி – யி ல் த ன் உத– வி – ய ா– ள – ரி – டம் ‘‘என் உயிர் இன்– னு ம் மூன்று நாட்– க ளுக்கு மேல் என் உட– லி ல் இருக்– க ாது. பிறகு உயிர் மீண்– டு ம் இதே உட–லுக்–குள் புகுந்–து–வி–டும். அது–வரை பத்– தி–ர–மாக என் உட–லைப் பாது–காத்–திரு. அப்– படி நான் வர–வில்லை என்–றால் நான்–காம்

நாள் என் உடலை இந்த மசூதி அரு–கிலேயே – அடக்–கம் செய்–து–விட – –லாம்,’’ என்–றார்.

1918ம் ஆண்டு மகா–ச–மா–தி–ய–டைந்–தார் இந்த மகான். அதற்கு முப்– ப த்– தி – ரண் டு வரு– டங் – க ளுக் கு மு ன் – ன ா ல் எ ப் – ப – டி த் தம் உட– லை – வி ட்டு நீங்– கி – யி – ரு ந்– த ார�ோ அ தே – ப�ோ – ல – த ா ன் இ ப் – ப�ோ – து ம் த ன் உட– லை – வி ட்டு நீங்– கி – யி – ரு க்– கி – ற ார் என்று பக்–தர்–கள் நம்–பு–கி–றார்–கள். அவர் அரூ– ப – ம ாக நம் எல்– ல�ோ – ரு – ட – னும் இருக்– கி – ற ார். மன– மு – ரு க அவ– ரி – டம் நம் நியா–ய–மான குறை–க–ளைச் ச�ொன்–னால் பரி– வு – ட ன் கேட்டு உடனே குறை களை– கி– ற ார். இது அவர்– மீ து ஆழ்ந்த பக்– தி – யு ள்– ள�ோ–ரின் அனு–ப–வம்.

பாம்–பன் சுவா–மி–கள்

சு

மார் 150 ஆண்–டுக – ளுக்கு முன் 1850ம் ஆண்டு வாக்– கி ல், ராமேஸ்– வ – ர த்– தி – லுள்ள பாம்–பன் பகு–தி–யில் அவ–த–ரித்– த–வர் கும–ர–கு–ரு–நா–தர். இயல்–பா–கவே தமிழ் ஆர்–வம் க�ொண்–டி– ருந்த கும–ர–கு–ரு–நா–தர், கல்–லூரி நாட்–களில் தம் தமிழ்ப் புல–மையை வெளிப்–படு – த்–தியி – ரு – க்– கி–றார். அதி–லும் குறிப்–பாக, அந்–தப் புலமை ஆன்–மி–கம் சார்ந்–த–தாக சைவ சமய நெறி ப�ொதிந்–த–தாக அமைந்–தி–ருந்–தது. மு ரு – க – ன – ரு ள் நி ரம் – ப ப் பெ ற் – ற – வ ர் இவர். மனைவி அவ–ரி–டம் வந்து, ‘‘ஏன�ோ தெ ரி – ய – வி ல ்லை , கு ழ ந ்தை ஓ ய ா – ம ல் அழுது க�ொண்–டிரு – க்–கிற – ாள், திரு–நீறு க�ொடுங்– கள்– ’ ’ என்று கேட்டார். அதை மறுத்து

92

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

கும– ர – கு – ரு – ந ா– த ர், ‘நம்– பி க்– கை – யு – ட ன் நீயே திரு–நீறு இடு.’ என்று ச�ொன்–னார். அதே– ப�ோல மனை–வி–யார் திரு–நீறு இட, குழந்தை அழு–கையை உடனே நிறுத்–திய – து. ‘நம்–பிக்–கை– தான் முக்–கி–யம்; திரு–நீறு அந்த நம்–பிக்–கைக்– கான ஒரு கரு–வி’ என்–றார் அவர். தன் நண்– ப – ரு – ட ன் பேசிக் க�ொண்– டி – ருந்–தார் கும–ர–கு–ரு–நா–தர். ‘‘நான் பழ–நிக்–குப் ப�ோவ–தாக இருக்–கிறே – ன். ஆனால், எப்–ப�ோது திரும்ப வரு– வ ேன் என்– ப – தை ச் ச�ொல்ல முடி–யா–து’– ’ என்று நண்–பரி – டம் – குறிப்–பிட்டார். ‘திரும்ப வரு– வ து நிச்– ச – ய – மி ல்லை என்று கரு–தும் பட்–சத்–தில் ப�ோவா–னேன்–?–’’ என்று கேட்டார் நண்– ப ர். ‘‘இல்லை, இது கந்– த – வே– ளி ன் கட்டளை. நான் ப�ோகத்– த ான் வ ேண் – டு ம் – ’ ’ எ ன் று ப தி – லு – ரை த் – த ா ர் கும–ர–கு–ருந – ா–தர். அன்–றி–ரவு கன–வில் ஓர் உரு–வம் த�ோன்–றி– யது. க�ோப–மாக இருந்–தது. வலது கை சுட்டு விரலை நிமிர்த்தி மிரட்டி–ய–படி பற்–களை நற– ந – ற – வெ ன்று கடித்– த து. பழ– நி க்கு நான் வரச் ச�ொன்–ன–தா–கப் ப�ொய் ச�ொல்–லி–ருக்– கி–றாயே, இது சரி–யா? நான் எங்கே உனக்–குக் கட்ட–ளை–யிட்டேன்? அவ்–வாறு வரு–வது உன்–னு–டைய ஆவல் என்று ச�ொல்–லி–யி–ருந்– தா–யா–னால் ப�ொருத்–த–மாக இருந்–தி–ருக்–கும் இனி நீ பழ–நிக்கே வர முடி–யா–மல் ப�ோகட்டும்’ என்று சபித்து விட்டும் ப�ோய்– வி ட்டது அந்த உரு–வம். திடுக்– கி ட்டு விழித்த கும– ர – கு – ரு – ந ா– த ர், முரு– க ன் படத்– தி ற்கு முன்னே சென்று வணங்கி அழு– த ார். ‘என் அகம்– ப ா– வ த்– துக்கு உரிய தண்–டனை அளித்–தீர். நன்–றி’ என்று மன–மு–ரு–கத் த�ொழு–தார். ஆனால்,

தன்–னுடைய – இறுதி நாள்–வரை, அவர் எவ்– வ–ளவு முயன்–றும் பழநி முரு–கன் தரி–ச–னம் கிடைக்– க ா– ம – லேயே ப�ோய்– வி ட்ட– து – த ான் அவ–ரு–டைய துர–தி–ருஷ்–டம். வேற�ொரு சம–யம் காலில் முள் குத்–தி– யது. அத–னைப் பற்றி இழுத்து வெளியே ப�ோட்டார். ரத்–தம் கசிந்–தது. சிறு முள்ளே இத்–த–கைய துன்–பம் தரு–மென்–றால், உயிர் பிரி–யும் வேதனை எத்–தனை க�ொடி–ய–தாக இருக்–கும்! என்று சிந்–தித்–தார் கும–ரகு – ரு – ந – ா–தர்.

தி

ஓரிரு நாளில் ஒரு தச்–சர் அவ–ரி–டம் வந்து, ‘‘கன–வில் ஒரு அழ–கன் த�ோன்றி, தங்–களுக்கு ஒரு பாதக் குறடு செய்து தரச் ச�ொல்லி உத்–தர – வி – ட்டார்; இந்–தா–ருங்–கள்–’’ என்று கூறி, மரச்–செ–ருப்–பி–னைக் க�ொடுத்–தார். இ றை – வ ன் க ரு – ணைய ை எ ண் ணி நெகிழ்ந்–தார், கும–ர–கு–ருந – ா–தர்.

1929ம் ஆண்டு மே மாதம் 30ம் நாள் கும– ர – கு – ரு – ந ாத சுவா– மி – க ள் முரு– க – னை ச் சென்–றடைந் – –தார்.

ரமண மகரிஷி

ருச்–சுழி-மதுரை நக–ருக்கு அருகே சுமார் ஐம்–பது கில�ோ மீட்டர் த�ொலை – வி ல் – உ ள்ள ஊ ர் . அதுவே ரமண மக–ரிஷி அவ–த–ரித்த ஊர். சுந்–த–ரம்-அழ–கம்மை தம்–ப–தி – ய – ரி ன் இரண்– ட ா– வ – து – ம– க – ன ா– க ப் பிறந்–தவ – ர். பிறந்–தந – ாள் 30.12.1879. இயற் –பெ–யர் வெங்–க–ட–ரா–மன். பால பரு– வத்–திலேயே – அவர் உள்–ளத்–தில் ஆழப் பதிந்–திரு – ந்–தது அரு–ணா–சல – மே – ! அந்–த– உள்–ளு–ணர்வே அவ–ரு–டைய மெய்– யு–ணர்–வாக இருந்–தது. தன்–னு–டைய பன்–னிெ–ரண்–டா–வது வய–தி–லேயே ஆன்ம ஞானம் பெற்– ற – வ ர் இவர் என்–றால் மிகை–யா–காது. அது–வும் ஒரு சம்–பவ – த்–தின் விளைவே. அந்–தச் சம்–பவ – ம் அவ–ருடைய – தந்–தைய – ா–ரின் மறைவு. அப்–ப�ோது திண்–டுக்–கல்–லில் படித்–துக்–க�ொண்–டிரு – ந்–தார் ரம–ணர். தந்–தை–யார் இறந்–து–விட்டார்– என்ற செய்தி கேள்–விப்–பட்டு திருச்–சுழி – க்கு வந்– த ார். அப்பா படுத்– தி – ரு ந்– த ார். அப்பா ப�ோய்–விட்டார். வெங்–க–ட– ராமா...!’ என்று அழுது அரற்–றிய உற–வி–னர்–களை வியப்–ப�ோடு பார்த்– தார்.‘‘இத�ோ அப்பா இங்–கே–தானே இருக்–கி–றார்? ப�ோய்–விட்டார் என்– கி–றீர்–க–ளே–!–’’ என்–று –கு–ழப்–ப–மா–கக் கேட்டார். ‘‘அப்பா இருந்– த ால் உன்னை வாய் நிறைய அழைத்து வர–வேற்க மாட்டா–ரா? உன்–னை– ஆ–ரத்–தழு – வ மாட்டா–ரா? இயக்–கமே நின்– று – ப�ோ ய் சட– ல – ம ா– க க் கிடக்– கி– ற ாரே. இத– ன ால்– த ான் ச�ொல்– கி– றே ன்,அப்பா ப�ோய்– வி ட்டார்– ’ ’ என்று அந்– த ப்– பி ள்– ளை க்கு விளக்– கி – ன ா ர் – க ள் உ ற – வி – ன ர் – க ள் . அ ப் –ப–டி–யென்–றால் அப்பா என்–ப–வர் யார்? உயி–ரிரு – ந்–தால் அப்பா, இல்–லா– வி ட்டா ல் . . . ? அ ப் – ப – டி – ய ா – ன ா ல்

இந்த உட–லுக்கு இப்–ப�ோது பெயர், உறவு எது–வும் இல்–லை–யா? ப�ோனது எது? உயிர்–மட்டுமா, அப்பா என்ற உற–வும – ா? ரம–ணரு – க்–குப் புரி–யவி – ல்லை. ஆனால், அப்பா என்ற உறவு. இந்–த– உ–டம்–புக்கு மட்டும் உரி–யது அல்ல என்று மட்டும் தெரிந்–தது. ஞான எழுச்–சி–யின் முதல் கட்டம்– அ–வரை ஆட்–க�ொண்–டது. தந்–தை–யின் மறைவு அவர் மன–தி ல் பெரி–ய –த�ொ ரு தாக்–கத்தை ஏற்–ப–டுத்–தி–விட்டது உண்மை. உடலை விட்டு உயிர் நீங்–கும். அனு–பவ – ம் எப்–படி – ப்–பட்ட–தாக இருக்–கும்? தன் தந்–தை–யார் அந்–த– உ–ணர்வை எப்–படி எதிர்–க�ொண்–டி– ருந்–தி–ருப்–பார்? தந்–தை–யின் மறை–வுக்கு ஐந்து ஆண்–டு– களுக்–குப்–பிற – கு ஒரு அறை–யில் தனித்–திரு – ந்–தார் ரம–ணர். திடீ–ரென்று மரண பயம் அவ–ருக்–குள் த�ோன்–றி–யது. அது நிஜமா என்று அவ–ருக்–குப் புரி–ய–வில்லை. சரி, இறப்பை ஆராய்–வ�ோம் என்று தீர்–மா–னித்–தார்.கை கால்–களை நீட்டிப் படுத்–துக் க�ொண்–டார். கண்–களை – – யும் வாயை–யும் இறுக மூடிக்–க�ொண்–டார். மன–சுக்–குள் எண்– ண ங்– க ள் மட்டும் ஓடின. நான் இறக்– கி – றே ன். அதா–வது, இந்த உடம்பு செத்–து–விட்டது. இதை எடுத்– துச்– சென்று எரித்–து–வி–டு–வார்–கள். அப்–பு–றம் ‘நான்’ மட்டும் இருக்–கிறேனே – எப்–படி – ?– – என் அப்–பா–வும் இதே– ப�ோன்ற அனு–பவ – த்–தைத்–தான் கண்–டிரு – ப்–பா–ர�ோ? தான் அரு–வ–மாக இருந்–து–க�ொண்டு,தன் உரு தீக்–கி–ரை–யா ðô¡

93

1-15 ஜூலை 2015

–வ–தைப் பார்த்–துக்– க�ொண்–டி–ருந்–தி–ருப்–பா– ர�ோ? செத்–தது தன் உடல்–தான் என்–றால், தான் யார்? என்று ய�ோசித்–தி–ருப்–பா–ர�ோ? அதா– வ து, உட– லு க்– கு க் கட்டுப்– ப – ட ாத அதை–விட்டு எப்–ப�ோது – வ – ேண்–டும – ா–னா–லும் பிரிந்–து–ப�ோ–கத் தயா–ராக இருக்–கிற நான் என்– ப – து – த ான் ஆன்மா. இதற்கு அழி– வ ே– கி–டை–யா–து–!– ரம–ண–ரது தாய்–ம�ொழி தமிழ். அதா–வது, வீட்டில் அக்–கம்–பக்–கத்–தில் பேசிப் பழ–கி–ய– த– மி ழ், பள்– ளி க்– கூ – டத ்தை, பாடத்தை, படிப்பை வெறுத்–தவ – ர் அவர். அத–னா–லேயே தமிழ் ெமாழி–யை–ய�ோவ – ேறு பாடங்–களைய�ோ – அவர் ஆர்– வ த்– து – ட ன் பயின்– ற – து – மி ல்லை; பயின்று தேறி–ய–து–மில்லை. ஆனால், அவர்– பேச்–சுக்–கள், பதில்–கள் எல்–லாமே இலக்–கண சுத்–தம – ாக அமைந்–திரு – ந்–தது வியப்–புக்–குரி – ய – து. அது இ – றை – வ – னி – ன் கருணை தமி–ழில் உப–நிட – – தம் யாத்த ஆற்–ற–லும் அவ–ருக்கு இருந்–தது. தமிழ் மட்டு–மல்ல, ஆரிய ம�ொழி, மலை– யா– ள ம், தெலுங்– கி ல்– கூ ட. அவர் புலமை பெற்– ற – வ – ர ாக விளங்– கி – ன ார். அது– வ ரை யாரும்– செய்– ய ாத வகை– யி ல், ஒரு முன் உதா– ர – ண – ம ாக, தமிழ் வெண்பா இலக்– க – ண த் – தை க் கைய ா ண் டு தெ லு ங் – கு க் – க–வி–தை–கள் இயற்–றி–ய–வர் அவர்! யாரே–னும் ஏதே–னும் கேட்டால்–அத – ற்கு பதிலும் சந்தேக விளக்கங்களும்​் கவி–தை–யா–கப் ப�ொழி–யும். இப்படி்அவர் வெளிப்–ப–டுத்–தும் உணர்–வு– களை அடி–ய–வர்–கள்–தான் த�ொகுத்தார்கள். ‘ரமண நூல்–தி–ரட்டு’, ‘அரு–ணா–சல ஸ்துதி பஞ்–சக – ம்,’ ‘உப–தேச உந்–திய – ார்,’ ‘உள்–ளது நாற்– பது,’ ‘குரு வாச–கக்–க�ோ–வை’ என்ற தலைப்–பு களில்​் அவ–ரு–டைய கருத்–து–கள் நூல்–க–ளாக வெளி– வ ந்– து ள்– ள ன. இதற்– கு ப் பெரி– து ம்– மு–யற்சி எடுத்–துக்–க�ொண்–ட–வர், ரம–ண–ரின் சீட–ரான முரு–கன் என்–ப–வர். ரம–ணா–சி–ர–மம் திரு–வண்–ணா–ம–லை–யில் உரு–வா–யிற்று. க�ோவ–ணமே உடை. குறைந்த அளவே சாப்– ப ா– டு – என்று தன் வாழ்க்– கையை அந்த ஆசி–ர–மத்–தில் த�ொடர்ந்–தார் அவர். அவர் தங்–கி–யி–ருந்த அறை என்–று–மே– தா–ழிட – ப்–பட்ட–தில்லை. நடு–நிசி – யி – ல்–கூட, சீடர்– கள் அவ–ரைச் சந்–தித்து தம் வினாக்–களுக்கு விடை–அ–றி–ய–லாம், ஆன்–மிக சந்–தே–கங்–களுக்– குத் தெளிவு பெற–லாம். ஒரு–நாள் அவ–ரது அறைக்–குள் புகுந்–த–வர்–கள் விளக்–கம் தேடி வந்–த–வர்–க–ளா–கத் தெரி–ய–வில்லை. ப�ொருள் தேடி வந்– த – வ ர்– க ள் அவர்– க ள். ஆமாம் திரு–டர்–கள். அந்த ஆசி–ரம – த்–தில் நிறைய பணம், ப�ொருட்–கள்– இ–ருக்–கும் என்று நினைத்து வந்த அவர்–கள் பிறரை பய–முறு – த்–துவ – த – ற்–காக தடா– பு–டா’ என்று கண்–ணில்– பட்ட–தையெ – ல்–லாம் அடித்து ந�ொறுக்–கின – ார்–கள். அதைப்–பார்த்த ரம–ணர் உட–னிரு – ந்த சீட–ரிடம் – ஒரு அ – ரி – க்–கேன் விளக்கை ஏற்–றிக்–க�ொ–டுத்து, திரு–டர்–கள் தேடு–

94

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

வ–தற்கு வசதி செய்–துக – �ொ–டுக்–கச் ச�ொன்–னார். திரு–டர்–கள் திடுக்–கிட்டார்–கள். ‘பணத்தை எங்கே வைத்–தி–ருக்–கி–றீர்–கள்’ என்று கேட்டு மிரட்டி–னார்–கள். இது ஒரு சேவை ஸ்தா– ப–னம். இங்கே பணம�ோ ப�ொருள�ோ சேர்க்– கும் வழக்–க–மில்லை, என்று பதில் ச�ொன்– னார் ர – ம – ண – ர். உடனே, எது–வும் கிடைக்–காத வெறுப்–பில் அங்–கிரு – ந்–தவ – ர்–களை – அ – டி – த்–தார்– கள். ரம– ண ர் காலி– லு ம் ஒரு அடி விழுந்– தது. ‘உனக்கு திருப்தி இல்– ல ா– வி ட்டால் இன்–ன�ொ–ரு–கா–லி–லும் அடிச்–சுட்டுப் ப�ோப்– பா’ என்று கேட்டுக்–க�ொண்–டார் ரம–ணர்! குரு அடி–ப–டு–வதை – க் காணப்– ப�ொ–றுக்–கா–த– ஒரு சீடர் அந்–தத் திரு–டர்–களை – த் தாக்–குவ – த – ற்– கா–கப் பாய்ந்–தார். உடனே ரம–ணர் அவ–ரைத் தடுத்–துவி – ட்டார். ‘வேண்–டாம், அவர்–களை – த் தாக்–காதே, அவர்–கள் தர்–மம், திரு–டு–வது; அதைச்– செய்–யட்டுமே ஏன் தடுக்–கி–றாய்–?– நாம�ோ சேவை எண்–ணம் க�ொண்ட சாதுக்– கள். இந்–தத் திரு–டர்–களுக்–குச் சம–மாக நாமும் சண்டை ப�ோட்டோ–மா–னால்,ப�ொது–மக்– கள் நம்– மை த்– த ான் பரி– க ா– சி ப்– ப ார்– க ள். வேண்–டாம்’ என்று கூறி சீட–ரைத் தடுத்து நிறுத்–தி–னார். அது–மட்டு–மல்ல, திரு–டர்–கள் காவ–லர்–க–ளால் பிடி–பட்ட–ப�ோது அடை– யா–ளம் காட்டப்–ப–டு–வ–தற்–கா–க –ர–ம–ண–ரிடம் – அவர்–களை அழைத்து வந்–தார்–கள். ‘இவர்– களில் உங்–களை – த் தாக்–கி–ய–வன் யார் என்று ச�ொல்–லுங்–கள்,’என்று கேட்டுக்–க�ொண்–டார்– கள். ‘ப�ோன ஜென்–மத்–தில் நான் யாரை அடித்– தேன�ோ அவன்–தான் இப்–ப�ோ–து–என்னை அடித்–தான். அவனை நான் அடை–யா–ளம் காட்ட மாட்டேன், நீங்–களே கண்–டுபி – டி – த்–துக்– க�ொள்–ளுங்–கள்–?’– ’ என்று ச�ொல்–லிவி – ட்டார். ஐம்–பத்து நான்கு ஆண்–டுக – ள் திரு–வண்–ணா –ம–லை–யி–லேயே வாழ்ந்–தி–ருந்த ரம–ணர் புற்–று– ந�ோ–யால்–பா–திக்–கப்–பட்டார். இடது த�ோளுக்– குக்–கீழே ஒரு கட்டி–யாக இடம் பெற்ற அந்த ந�ோய் நாளுக்–கு–நாள் அவரை உருக்–கு–லைத்– தது. பல சிகிச்–சைக – ள் மேற்–க�ொள்–ளப்–பட்டும் எந்த பய–னும் இல்லை. இறு–தி– மு–யற்–சிய – ாக ஒரு கடு–மை–யான அறுவை சிகிச்சை நடை– பெற்–றது. அப்–ப�ோது தனக்கு மயக்க மருந்–து– க�ொ–டுக்க வேண்–டா–மென்–றும், அப்–ப–டியே நேர–டி–யாக அறுவை சிகிச்சை செய்–ய–லாம் என்– று ம் கேட்டுக்– க �ொண்– ட ார். ‘மிக– வு ம் வலிக்– கு – மே ’ என்று சுற்றி இருந்– த – வ ர்– க ள் விச–னப்–பட்டார்–கள். ‘இந்த உடம்பே நமக்– கு –ஒரு ந�ோய் அந்த ந�ோய்க்கே ஒரு ந�ோய் வந்– த ால் வரட்டுமே எதற்– க ாக, வீணாக வருத்–தப்–பட வேண்–டும்?–’–என்று கேட்டார் அவர்.அவர் முக்– தி – ய – டை – ய ப் ப�ோகி– ற ார் என்–பதை உணர்ந்த சீடர்–களும், ப�ொது–மக்– களும்– தம் உணர்ச்–சி–க–ளைக் கட்டுப்–ப–டுத்த முடி–யா–மல் அழத் த�ொடங்–கின – ார்–கள். ‘இந்த உடம்பு இனி– மே ல் – இ ல்– ல ா– ம ல் ப�ோகப்

ப�ோவதை நினைத்து ஏன் வருந்–து–கி–றீர்–கள்! பசு–வின் க�ொம்–பில் சுற்றி வைக்–கப்–பட்ட– மாலை கழன்று வீழ்ந்–தால் அதற்–கா–கப் பசு வருந்–து–கி–ற–தா? அதே–ப�ோல ஞானி, தனக்கு சரீ–ரம் என்ற ஒன்று இருப்–பத – ா–கவே நினைப்–ப– தில்லை. அத–னால் நீங்–களும் வருந்–தா–தீர்–கள். ‘நான்’ உங்–க–ளை–விட்டு எங்கே ப�ோகி–றேன்? இந்த உடம்–புத – ான்– ப�ோ–கிற – து; ப�ோகட்டு–மே!’

பா

என்று தீர்–மா–ன–மான குர–லில் ச�ொன்–னார். பத்– ம ா– ச – ன ம் இட்டு அமர்ந்த நிலை– யி ல், இறுதி மூச்–சும் ஒடுங்க, சரீ–ரத்தை விட்டு,தான் வில–கி–னார். 1950 ஏப்–ரல் 14ம் தேதி ரம–ண–ரு– டைய சரீ–ரம் இவ்–வு–லகை விட்டு நீங்–கிய – து. ஆனால், ரம–ணர் இன்–றும் திரு–வண்–ணா– ம– லை – யி ல் நமக்– க ெல்– ல ாம் அரு– ள ாசி வழங்–கிக்–க�ொண்–டு–தான் இருக்–கி–றார்.

அரவிந்தர்

ண்–டிச்–சேரி என்–றது – ம் பளிச்–சென்று நினை–வுக்கு வரு–கிற – து, அ–ரவி – ந்–தர் ஆசி–ர–மம். இந்த அமை–திப் பூங்–கா– வில் ஆன்–மிக நெஞ்–சங்–கள் தியா–னத்–தில் ஈடு–பட்டு, அர–விந்–த–ரின் அரு–ளா–சிக்கு பாத்– தி–ர–மா–கின்–றன.

1926ம் ஆண்டு நவம்–பர் மாதம் 24ம் தேதி துவங்–கப்–பட்ட இந்த ஆசி–ரமம் – , இன்–றள – வு – ம் அ–ரவி – ந்–தரி – ன் க�ோட்–பா–டுக – ளை ஒட்டியே, அவற்றை இன்–னும் மேம்–ப–டுத்–தும் உத்–வே– கத்–த�ோடு செயல்–பட்டு வரு–கி–றது. இந்–திய விடு–தலை – க்கு 45 ஆண்–டு–களுக்கு முன் ஆகஸ்ட் 15ம் தேதி க�ொல்–கத்–தா–வில் அவ–தரி – த்–தார் அர–விந்–தர். டாக்–டர் கிருஷ்ண தன–க�ோஷ் - ஸ்வர்–ண–லதா தம்–ப–தி–ய–ரின் மூன்–றா–வது பிள்ளை. அவ–ரு–டைய இயற்– பெ–யர் அர–விந்த அக்–ராய்ட் க�ோஷ். அர–விந்–த–ரின் ஆரம்–பப் பள்–ளிப் படிப்பு அவ–ரு–டைய இல்–லத்–தில்–தான் துவங்–கிய – து. ஆங்–கி–லேய ம�ோகம் க�ொண்டு ஆத்–தி–கத்– தை–யும், இந்–து–மத சம்–பி–ர–தா–யங்–க–ளை–யும் வெறுத்த தந்– தை – ய ார், தன் மக– னு க்– கு ம் ஆங்–கில ம�ொழி மூல–மா–கவே அனைத்–துப் பாடங்–க–ளை–யும் கற்–பிக்–கச் செய்–தார். தாய்– ம�ொ– ழி – ய ான வங்– க ா– ள த்தை அர– வி ந்– த ர் அறிந்–தார் இல்லை. அது மட்டு– மி ன்றி அவ– ரு – டைய ஏழா– வது வய– தி – லேயே கல்வி கற்க தன் மூத்த இரண்டு மகன்–களு–டன், இங்–கி–லாந்–துக்கு அனுப்பி வைத்–தார் கிருஷ்–ண–த–ன–க�ோஷ். இங்–கி–லாந்து படிப்பு அர–விந்–த–ருக்கு இந்–திய ஆன்–மி–கக் கருத்–து–களை எடுத்–துச் ச�ொல்–ல– வில்லை. ராமா–யண – ம், மகா–பா–ரத – ம் ப�ோன்ற புரா–ணங்–க–ளைக் கூட அவர் அறிந்–தி–ருக்–க– வில்லை. இங்– கி – ல ாந்– தி ல் படித்த காலத்– தி ல், இந்– தி யா அடி– மை ப்– ப ட்டுக் கிடந்– த தை அறிந்து க�ொதித்–த–வர் அர–விந்–தர். இந்–திய – ர்– களுக்கு ஆத–ர–வாக ‘தாம–ரை–யும் குத்–து–வா– ளும்’ என்ற பெய–ரில் ஒரு ரக–சிய புரட்சி இயக்–கம் செயல்–பட்டுக் க�ொண்–டி–ருந்–தது. அந்த இயக்–கத்–த�ோடு த�ொடர்பு க�ொண்–டி–

ருந்– த ார் அர–விந்–தர். இந்–தி யா அடி– மை ப்– பட்டு அல்–ல–லு–று–வதை அவ–ரால் சகித்–துக் க�ொள்ள முடி– ய – வி ல்லை. அத– ன ா– லேயே மிக–வும் க�ௌர–வம – ான ஐஸி–எஸ், கல்–வியி – ல் வெற்றி பெற்–றா–லும் இறு–தி–யான குதிரை சவாரி தேர்–வில் வேண்–டு–மென்றே பங்–கேற்– கா–மல், தேர்ச்சி பெறா–மல் இருந்–துவி – ட்டார். தேர்ச்சி பெற்று பத–வியு – ம் பெற்–றுவி – ட்டால் தாமும் ஆங்–கி–லே–ய–ருக்கு அடி–மைப்–பட்ட பணி–யா–ளாக தாய்–நாட்டு சக�ோ–தர, சக�ோ– த–ரி–களுக்கு எதி–ரா–கச் செயல்–ப–டு–ப–வ–ராக மாற வேண்–டியி – ரு – க்–குமே என்ற உணர்–வால் ஐஸி–எஸ் தேர்வு பெறா–ம–லி–ருந்–தார். சு த ந் தி ர ப் ப�ோர ா ட ்ட க ா ல த் தி ல் அரசியல் ரீதியாக அர–விந்–தர் கைது செய்– யப்–பட்டார். இதற்–கிடை – –யில் தன்–னுடைய – கட்டு–ரை–கள், ச�ொற்–ப�ொ–ழி–வு–கள் மூல–மாக இந்–தி–யா–வி–லும் வெளி–நாட்டி–லும் ஆயி–ரக் –க–ணக்–கான அபி–மா–னி–க–ளைப் பெற்–றி–ருந்– தார் அர–விந்–தர். அவர்–கள் அனை–வ–ருமே ðô¡

95

1-15 ஜூலை 2015

அவ–ரு–டைய விடு–த–லைக்–கா–கப் பிரார்த்–தித்– தார்–கள். அந்த உள்– ள ார்ந்த உணர்– வு – க ளுக்கு பல–னில்–லா–மல் ப�ோக–வில்லை. அர–விந்–தர் நிர–ப– ராதி என்று தீரப்பு கூறப்–பட்டு அறி–விக்–கப் ப – ட்டார். ஆனால், வழக்கு நடந்த ஓராண்டு காலத்–தில் அலிப்–பூர் சிறை–யில், தான் ஆசி–ரம வாசம் செய்–தத – ா–கவே அவர் குறிப்–பிட்டார். ‘என்–னுள் குடி க�ொண்டு விட்ட, நா–ரா–ய– ணனை தேரில் தரி–சிக்க, அவ–னைச் சென்–ற– டைய நான் வெகு–நாட்–கள் இடை–வி–டாது முயற்–சித்–தேன். ஆனால், நடப்–புல – க பற்–றுக – ள் என்னை நாரா–யண – னி – டம் – அண்ட விடாது இடை–யூறு செய்–தன. இதற்கு என்–னுள் மண்– டி–யி–ருந்த அஞ்–ஞான இரு–ளும் கார–ண–மாக இருந்–தி–ருக்–கும். ஆனால், பிரிட்டி–ஷா–ருக்கு நான் நன்றி ச�ொல்ல வேண்– டு ம். அவர்– களு–டைய நெருக்–கு–தல் கார–ண–மாக நான் கட–வு–ளி–டம் நெருங்–கி–னேனே, அது என் பாக்– கி – யம் தான் என்று குறிப்– பி – டு – கி – ற ார் அர–விந்–தர். அந்த ஆன்–மிக அனு–ப–வத்–தில் ஆவி–ரூ–ப–மாக விவே–கா–னந்–த–ரை–யும் அவர் தரி–சித்–தி–ருக்–கி–றார். சிறை–யி–லி–ருந்து விடு–த–லை–யான பிறகு இந்–தும – த நன்–னூல்–கள் பல–வற்–றையு – ம் அவர் படித்து ஆனந்–தித்–தார். தன்னை இந்–து–ம–தக் க�ோட்–பா–டுக – ள் நெகிழ வைத்–ததை – யு – ம் தனக்– குள்–ளிரு – ந்து இறை–வன் அடிக்–கடி பேசு–வதை – – யும் அவ–ரால் பரி–பூர்–ணம – ாக உண–ரமு – டி – ந்–தது. ஆங்– கி – லேய அரசிடமிருந்து தப்பிய, அவர், தன் நண்– ப ர்– க ளின் உத– வி – யு – ட ன் பிரெஞ்சு ஆதிக்–கத்–திற்–குட்–பட்ட பாண்–டிச்– சே– ரி க்கு வந்– த ார்.இங்குதான் பிரெஞ்– சு க்– கா–ர–ரான பால்–ரிச்–சர்டு மற்–றும் அவ–ரது மனை–வி– மிரா, இரு–வ–ரும் அ–ர–விந்–தரை சந்–தித்து ஆன்–மிக வழி–தேட – லி – ல் ஈடு–பட்டார்– கள். மிரா, அ–ர–விந்–தரை தன் ஞான குரு– வாக ஏற்–றுக்–க�ொண்டு, அவர் வழி–யி–லேயே

ஆன்–மிக சிந்–தனை – க – ளும் நட–வடி – க்–கைக – ளும் மேற்– க �ொண்– ட ார். இவரே, பின்– ன ால் அன்னை என்று வணங்–கப்–பெறு – ம், ல�ோக மாதா–வா–கத் திகழ்ந்–த–வர். இரு– ப த்– தெ ட்டு வயது நிரம்– பி – யி – ரு ந்த பிரா– ய த்– தி ல் பதி– ன ான்கு வய– த ான மிரு– ணா–ளி–னியை அர–விந்–தர் மணந்து க�ொண்– டார். ஆனால், அவ–ரது அர–சி–யல் ஈடு–பாடு, த�ொடர்ந்த சிறை–வா–சம், ஆங்–கிலே – ய – ப் பார்– வை–யி–லி–ருந்து தப்ப பாண்–டிச்–சேரி வாசம் என்று அவ– ரு – டைய பிரி– வ ால் தனித்து விடப்–பட்டார், மிரு–ணா–ளினி. ஆனால், பல கடி– த ங்– க ள் எழுதி மனை– வி – ய ை– யு ம் ஆன்– மிக நெறிக்கு உட்–ப–டுத்–தி–னார் அர–விந்–தர். தன் முப்–பத்–தி–ரெண்–டா–வது வய–தில் இவ்– வு–லகை நீத்த மிரு–ணா–ளி–னி–யின் பெய–ரில், க�ொல்–கத்தா, வேலூர் மடத்தை நிர்–வகி – க்–கும் ரா– ம – கி – ரு ஷ்ண மடம், ஒரு அறக்– க ட்ட– ளையை நிறுவி இன்– று ம் செயல்– ப ட்டு வரு–கி–றது. மனை–வி–யின் இறு–திச் சடங்–கில்– கூட கலந்து க�ொள்–ளாத வகை–யில் அர–விந்– த–ரின் மனம் பக்–கு–வப்–பட்டி–ருந்–தது.

1926ம் ஆண்டு, நவம்– ப ர் 24ம் தேதி அர–விந்–தர் ஆசி–ர–மம் சுமார் இரு–பத்–தைந்து சீடர்–களு–டன் துவங்–கப்–பட்டது. இந்த ஆசி–ர– மத்தை நிர்–வகி – க்–கும் ப�ொறுப்பை அன்னை என்–றழ – ைக்–கப்–படு – ம் மிரா மேற்–க�ொண்–டார். ஆசி–ரமம் – துவங்–கப்–பட்டு 24 ஆண்–டுக – ளுக்– குப் பிறகு அ–ர–விந்–தர், 1950 நவம்–பர் 26ம் தேதி மகா–சம – ாதி அடைந்–தார். அவ–ருடைய – சமாதி, ஆசி– ரம வளா– க த்– தி ற்– கு ள்– ளேயே ஆன்–மிக அன்–பர்–களின் தரி–சன – த்–திற்–கா–கவு – ம் தியா–னத்–திற்–கா–கவு – ம் அழ–குற அலங்–கரி – க்–கப்– பட்டு அமைக்–கப்–பட்டுள்–ளது. அ–ர–விந்–த–ரின் சமா–தி–யில் வணங்–கித் துதிப்–ப–வர்–கள் அவ–ரது அரு–ள�ோடு கூட அன்–னை–யின் அரு–ளுக்–கும் பாத்–தி–ர–மா– கி–றார்–கள்.

 அன்னை

பி

ரான்ஸ் தேசத்–தைச் சேர்ந்தவர் மிரா. ஆன்–மி–கப் பற்று இவரை இள–வ–ய–தி– லேயே பற்– றி க்– க �ொண்– ட து. இறைத்– தன்மை க�ொண்ட ஆன்மா வெளிப்–ப–டுத்– தும் இறை–யம்–சங்–களை எல்–லாம் உட–லும் வெளிப்– ப – டு த்த வேண்– டு ம் - விளக்கை இரு– க – ரங் – க – ள ால் மூடி– ன ா– லு ம் விர– லி டுக்– கு– க ள் வழி– ய ாக ஒளி வெளியே சிந்– து – கி–றதே, அது–ப�ோல ஆனால், ஆன்–மிக – த்–தில் உயரிய– பக்–கு–வம் பெற அவர் தன்–னு–டைய முப்–பத்–தா–றா–வது வய–து–வரை காத்–தி–ருக்க வேண்–டி–ய–தா–யி–ருந்–தது.

96

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

ஆமாம். அந்த வய– தி ல்– த ான் 1914ம் ஆண்டு, அவர் பாண்–டிச்–சே–ரிக்கு வந்–தார்; அ–ர–விந்–தரை தரி–சித்–தார். அ– ர – வி ந்– த – ரி ன் பார்வை தன்– மீ து பட்ட உட–னேயே, அவரே தன் குரு என்–ப– தைப் புரிந்து க�ொண்–டார். மிரா தன் குரு– நா– த ர் உறை– யு ம் பாண்– டி ச்– சே – ரி யே தன் ஆன்–மிக வாழ்–விற்கு ஏற்ற இடம் என்–ப–தை– யும் உணர்ந்து க�ொண்–டார். 1919ம் ஆண்டு முதல், தன்– னு – டைய நாற்– ப த்– த�ோ – ற ா– வ து வய–தில் பாண்–டிச்–சேரி வந்து குடி–யேறி – ன – ார். அ– ர – வி ந்– த – ரி ன் க�ோட்– ப ா– டு – க ளை

சிர–மேற்–க�ொண்ட அன்னை, அவர் பெயரா– லேயே உரு– வ ான ஆசி– ர – ம த்– தி ல் தங்கி ஆன்–மி–கப் பணியை மேற்–க�ொண்–டார். ஆசி–ரம – த்–தில் சுத்–தமு – ம் தூய்–மையு – ம் முக்–கி– யத்–துவ – ம் பெற்–றுத் திக–ழவ – ேண்–டும் என்–பதி – ல் அன்னை சற்–றுத் தீவி–ர–மா–கவே இருந்–தார். எங்கே சுத்–தம் இருக்–கி–றத�ோ, அங்கே தெய்– வீ–கம் ப�ொலி–கி–றது என்–பார் அன்னை. இவ்–வாறு சுத்–தம – ாக வைத்–துக்–க�ொள்ள வேண்–டிய அவ–சி–யத்–துக்கு அன்னை கூறும் விளக்–கம் சிந்–திக்–கத் தகுந்–தது. ‘‘உங்–களு–டைய கை, கால் என்று உறுப்–பு– கள் எப்– ப டி உங்– க ளு– ட – னேயே ஐக்– கி – ய – மா–கிவி – டு – கி – ற – த�ோ, அதே–ப�ோல – த – ான் நீங்–கள் பயன்–ப–டுத்–தும், உங்–களுக்கு உரி–மை–யான ப�ொருட்–களும், புத்–த–கம், நாற்–காலி, வாக– னம் என்று அந்–தப் ப�ொருட்–க–ளை–யெல்– லாம் வெறும் ஜடப் ப�ொருட்–க–ளாக கரு–தா– தீர்–கள். அசை–யாது கிடந்–தா–லும் அவற்–றுக்– கும் ஆன்மா உண்டு. மூலை–கள் மடிக்–கப்– பட்டும் சுருட்டப்–பட்டும் வீசி எறி–யப்–பட்ட புத்–த–கங்–க–ளைச் சற்–றுத் த�ொலை–வி–லி–ருந்து உற்–றுப் பாருங்–கள். அவை வருத்–தப்–படு – வ – தை உணர்– வீ ர்– க ள். ‘இத்– த னை நாள் அறிவை பு க ட் டி ய எ ன ்னை அ ல ட் – சி – ய – ம ா – க த் தூக்கி எறிந்–தி–ருக்–கி–றாயே, இது முறை–யா–?’ என்று உங்–க–ளைப் பார்த்–துச் ச�ொல்–வ–தைக் கேட்–பீர்–கள்! புத்–த–கம் என்று இல்லை. நீங்–கள் பயன்– ப–டுத்–தும் மேசை அல்– ல து நாற்– க ா– லி– யி ல் ஏதே–னும் ஒரு விளிம்பு உடைந்–தி–ருந்–தா–லும் உடனே அதைச் சரி செய்ய முயற்சி செய்–யுங்– கள். ஏதே–னும் குறை–யுட – ன் அவை உங்–களுக்– குத் த�ொடர்ந்து சேவை செய்ய வேண்–டும் என்று நீங்–கள் விரும்–பின – ால் அந்த விருப்–பத்– தில் என்ன நியா–யம் இருக்–கிற – து – ? ஒரு–வர் மீது மனக்–குறை வைத்–துக்–க�ொண்டே உங்–கள – ால் அவ–ருக்–குப் பரி–பூர – –ணம – ாக சேவை செய்ய முடி–யு–மா–?–’’ அன்பு செலுத்–துத – ல் என்–பது அஃறி–ணைப் ப�ொருட்–களுக்–கும் ப�ொருந்–தும் என்ற பரந்த ந�ோக்–கில் அன்–னைய – ைத் தவிர யாரே–னும் சிந்–தித்–தி–ருப்–பார்–களா என்–பது சந்–தே–கமே. கடற்– க – ரைய ை ஒட்டி ஒரு கிடங்கு இருந்–தது. கடல் அலை–கள – ால் அதன் சுற்–றுச் சுவர்–கள் இடி–பட்டு விழுந்து க�ொண்–டி–ருந்– தன. எத்–தனைய�ோ – ப�ொறி–யா–ளர்–கள் வந்து புதுப்– பு து த�ொழில் நுணுக்க முறை– க ளில் சுவர் எழுப்–பி–னா–லும் அலை–களின் வேகத்– துக்கு முன்– ன ால் சமா– ளி க்க முடி– ய ா– ம ல் சுவர் இடிந்து விழுந்–தது. உரி–மை–யா–ளர் அந்–தக் கிடங்கை யாரி–ட– மும் விற்க முடி–யா–மல் தவித்து, இறு–தி–யில் அன்னை, தன் ஆசி–ரம பயன்–பாட்டிற்–காக அதனை வாங்–கிக் க�ொள்–ளச் சம்–ம–தித்–த– ப�ோது பெரி–தும் மகிழ்ந்–தார்.

ஆனால், அன்–னை–யின் சீடர்–கள், கடல் அலைகளால் அந்– த க் கட்டிடத்– தி ற்கு உண்–டா–கும் ஆபத்–தைப் பற்–றிச் ச�ொல்லி எச்–சரி – த்–தார்–கள். ஆனால், அன்னை அதற்கு உடன்–ப–டா–த–தால் அரண்–சு–வர் எழுப்பப்– பட்டது. கட–லலைகள் பார–பட்–சம் பார்க்–க– வில்லை. இடித்– து த் தள்– ளி – ய து. மீண்– டு ம் சுவர், மீண்–டும் இடிந்–தது. எச்– ச – ரி த்– த – வ ர்– க ள் தாம் ச�ொன்– ன து சரி–யா–கிப்–ப�ோன வருத்–தத்–துட – ன் அன்–னையை அணுகி கரைக்கு வந்–தார். ஒரு நாற்–கா–லிய – ைப் ப�ோட்டு அமர்ந்–தார். கட–லுட – ன் பேசி–னார். ‘’இது என் பரப்பு. எனக்–குச் ச�ொந்–தம – ான நிலம்–’’ என்–றது கடல். ‘’இருக்– க – ல ாம். ஆனால், இப்– ப�ோ து எனக்கு இந்– த க் கட்டி– டம் வேண்– டு ம்– ’ ’ என்–றார் அன்னை. அன்–னை–யின் ப�ொது ஜ ன சேவைய ை உ ண ர் ந் – து – க �ொ ண ்ட கட–ல–லை–கள் பின்–வாங்–கித் தணிந்–தன. ‘இப்–ப�ோது சுவர் எழுப்–புங்–கள்’ என்–றார் அன்னை. அந்– த ச் சுவரை இன்– று – வ ரை கட–லலை பாச–மா–கத் தீண்–டு–கி–றதே தவிர, ஆக்–ர�ோ–ஷம – ாக இடிக்க நினைப்–பதே – யி – ல்லை. உயி–ரற்–றவை எனக் கரு–தப்–படு – ம் ப�ொருள்– களு–ட–னும் அன்–னை–யால் பேச முடிந்–தது என்–ப–தற்கு இது ஓர் எடுத்–துக்–காட்டு. அன்–னையி – ன் அருள், அவரை ஒரு முறை நினைத்–தவ – ரு – க்–கும் எளி–தா–கக் கைகூ–டும் என்– பது அன்–பர்–களின் அனு–ப–வம். அன்னை மகா–சம – ாதி அடைந்–துவி – ட்டா–லும் இன்–றும் அ–ர–விந்–தர் ஆசி–ர–மத்–தில் அவர் அரூ–ப– மாக ஆசி வழங்–கு–வதை உணர முடி–கி–றது. அவ–ரு–டைய மகா–ச–மா–தி–யில் கைவைத்து வணங்– கு ம்– ப�ோ து உட– லெங் – கு ம் அதிர்வு ஏற்–ப–டு–வதை ஒவ்–வ�ொ–ரு–வ–ரும் உண–ர–லாம். த�ொகுப்பு: பரணி,

பி.எஸ். ðô¡

97

1-15 ஜூலை 2015

உள்ள(த்)தை ச�ொல்கிற�ோம் அ

ற்–புத நட–ரா–ஜ–ரின் அட்ட–கா–ச–மான அட்டைப்–ப–டம் அசத்தி விட்டது. ஆனித்– தி– ரு – ம ஞ்ச அட்– வ ான்ஸ் தக– வ ல்– க ளில் வித வித–மான நட–ரா–ஜ–ரைப் பற்றி அறிந்து வியந்–த�ோம். தீராத ந�ோய்–கள – ை–யும் தீர்க்–கும் ஆயி–ரத்–தம – னி – ன் கட்டு–ரையு – ம், சக்தி வழி–பாடு கட்டு–ரை–யும் ஆஹா பிர–மா–தம்.

- என்.இந்–தி–ராணி, சிதம்–ப–ரம்.

ஆ

படிக்கப் படிக்க

வியப்பு! ஆ

ட–ல–ர–ச–னின் அழகு ரூபம் கண்டு ச�ொக்–கிப் ப�ோனேன். ஏழ்–வ–கைத் தாண்–ட– வங்–களை கண்–முன்னே நிறுத்–திய எழுத்து வடி–வம் அற்–புத – ம். ஆனந்–தத்–தில் மிதந்–தேன். நலம் அரு–ளும் நட–ரா–ஜப் பத்து ஆன்–மிக உள்–ளங்–களுக்கு என்–றும் அழியா ச�ொத்து.

- எஸ்.சுந்–தர், திரு–நெல்–வேலி.

அ

ட்டை–யில் ஆட–லர – ச – ன் முதல் உள்ளே தீர்த்–தன – –கிரி சிவன் வரை எல்–லா–முமே சிவ – ம – ய ம்– த ான். தனி ரயில் க�ோச் மாதிரி ஒவ்–வ�ொன்–றும் பர–வ–சம். ஒன்–பது பக்–கங்– களில் திரு– வ டி சர– ண த்– தி ன் மகி– மை – யு ம் அம்–ப–லம் பற்–றிய விரி–வான விளக்–க–மும் படிக்–கப் படிக்க வியப்போ வியப்பு.

- சிம்–ம–வா–ஹினி, வியா–சர்–பாடி.

ஆ

டல் அரசே திரு–வடி சர–ணம் கட்டுரை ஆண்–டவ – னி – ன் பல வகை தாண்–டவ – ங்–களை அதன் தாத்–ப–ரி–யங்–களை விவ–ரித்து படித்த அன்–பர்–கள – ை–யும் ஆனந்–தத் தாண்–டவ – ம் ஆட வைத்–துவி – ட்டது. ஆன்–மிக – ம் தந்த ஆனி–மாத தெய்–வீ–கப் பரிசு இந்த அற்–பு–தக் கட்டுரை.

- த.சத்–ய–நா–ரா–ய–ணன், அயன்–பு–ரம்.

கு

ரு–பெ–யர்ச்சி பலன்–கள் மிகத்–துல்–லி–ய– மா–க–வும் எனது குடும்–பத்–தி–னர் அனை–வ– ருக்–கும் மன–நிம்–மதி – யை – யு – ம் அளித்–திரு – ந்–தன. பாராட்டு–கள்.

- வி.ம�ோனிஷா ப்ரி–யங்கா, திருச்சி.

98

ðô¡

1-15 ஜூலை 2015

டல் அரசே திரு–வடி சர–ணம் என்ற கட்டுரை ஆடல் வல்–லா–னின் ஆன்–மி–கச் சிறப்–பு–க–ளை–யும், ஐம்–பெ–ரும் சபை–க–ளைப் பற்– றி – யு ம், எழு வகைத் தாண்– ட – வ ங்– க ள் பற்– றி – யு ம் ப�ொருள்– ப ட விவ– ரி த்– தி – ரு ந்– த து. நன்றி. பாராட்டு–கள்.

- இரா.வளை–யா–பதி, த�ோட்டக்–கு–றிச்சி.

ஆ

னித்–திரு – மஞ் – ச – ன – ம் பக்தி சிறப்–பித – ழி – ன் பல்–வேறு சிறப்–புப் பகு–தி–களின் தனிச்–சிற – ப்– புக்கு சிக–ரமா – க ஆடல் அரசே திரு–வடி சர–ணம் இருந்–தது. (நீண்ட கட்டு–ரைய – ா–கவே இருந்த ப�ோதி–லும் ) பாராட்டு–கள். வாழ்த்–துக – ள்.

- ப.மூர்த்தி, பெங்–க–ளூரு.

அ

ட்டை–யில் நட–ரா–ஜப்–பெரு – மா – னி – ன் ஆனந்த தாண்–டவ – த்–தைப் பார்த்–தது – ம் இந்த அடி–யேனி – ன் மன–மும் ஆனந்–தத் தாண்–டவ – ம் ஆடி–யது.

- இரா.வைர–முத்து, ராய–பு–ரம்.

‘‘சு

தந்–திர – ம் வேறு, சமத்–துவ – ம் வேறு’’ என்ற ஓஷ�ோ–வின் கிருஷ்ண தத்–துவ – ம், மார்க்–ஸின் ப�ொது–வு–டமை சித்–தாந்–தத்தை மகா–பா–ரத சம்–பவ – த்–தின் அடிப்–படை – யி – ல் விளக்–கிய – து. ஆன்– மி – க த்தை ப�ொது வாழ்க்கை முறை– ய�ோடு ஒப்–பிட்டு புதிய க�ோணத்–தில் சிந்–திக்க வைத்–தது கட்டுரை.

- டி.பாபு கிருஷ்–ணர– ாஜ், க�ோவை.

‘பி

ரச்னை எப்– ப டி நிரந்– த – ர – மா – கு ம்– ? ’ நல்ல அல–சல். இறை–வனி – ன் மீது நம்–பிக்கை க�ொன்டு பிரச்–னை–களை அவ–னி–டம் ஒப் ப – டை – த்–தால் ஒவ்–வ�ொன்–றாக அவனே உத–வு– வான் என்ற ஆல�ோ–சனை அனை–வர – ா–லும் பின்–பற்–றப்–பட – வே – ண்–டிய ஒன்று.

- ராஜி–ராதா, பெங்–களூ – ரு.

ப

க்தி தமிழ் த�ொட–ருக்கு வேத–கண – ப – தி – யி – ன் ஓவி–யங்–கள் பிர–மிக்க வைக்–கின்–றன. ஆனி மாதத்–தின் தக–வல்–கள் ஒவ்–வ�ொன்–றும் தனிச் சிறப்–ப�ோடு விளங்–கின. கே.பி.ஹரி–பிர – ச – ாத் சர்–மாவி – ன் பதில்–கள் சந்–தேக – ங்–கள – ைத் தெளி–வு ப – டு – த்தி ஐயங்–கள – ைப் ப�ோக்–கு–கின்–றன.

- எல்.ஜே.கிருஷ்–ண–வேணி, க�ோதா–வரி.

மதுரை

பட்டுக்கோட்டை

84-C, கரிக்காடு ஸ்டேட் 130-A, பாலாஜி தெரு, பேங்க் காலனி, காந்தி நகர், அழகப்பன் நகர், பட்டுக்கோட்டை - 614 601. மதுரை - 625 003. தஞ்சாவூர் மாவட்டம் ப�ோன் : 0452 - 2692647 ப�ோன் : 04373 - 236623

சென்னை 16/25 சந்தான கிருஷ்ணன் தெரு, நேரு நகர் ஹஸ்தினாபுரம் ர�ோடு, MIT கேட் அருகில், குர�ோம்பேட்டை, சென்னை - 44. ப�ோன் : 044 - 2223 0889 37, முதல் தெரு, சந்திரா நகர், ஸ்டேட் பேங்க் ஏ.டி.எம். எதிரில், CLC Works சாலை, குர�ோம்பேட்டை, சென்னை - 14 ப�ோன் : 044-42876838, 87604 44404

RNI Regn. No. TNTAM/2012/53345