Vasantham

õê‰

22-11-2015 தினகரன் நாளிதழுடன் இணைப்பு

டா ஒ பய க்ட ரு ண ரின் ம்

ை த ்க க ை திரஎழுதும் ! கை டி ந

î‹

2

வசந்தம் 22.11.2015

60பறவைகளுககு அளிககும கில�ோ அரிசியை நாளத�ோறும

மனிதர

சேகர்

செ

ன்னை பைக்–கி–ராப்ட்ஸ் சாலைக்கு ம ா ல ை ந ா ன் கு ம ணி அ ள – வி ல் சென்–றால் குறிப்–பிட்ட வீட்டின் ம�ொட்டை மாடியை புறாக்–கள், கிளி–கள், காக்–கை–களின் கூட்டம் வட்ட–மி–டு–வ–தைப் பார்க்–க–லாம். இவற்–றுக்கு சற்–றும் குறை–யாத அள–வுக்கு அணில்–களும் சுவற்றை சுற்றி நிற்–கும். ஒரு மனி–த–ரின் வரு–கைக்–காக இவர்–கள் அனை–வ–ரும் காத்–தி–ருப்–பார்–கள். அந்த மனி–தரு – ம் அவர்–களை அதி–கம் காத்– தி–ருக்க வைக்–கா–மல் இரண்டு பக்–கெட் நிறைய ஊற வைத்த அரி–சிக – ளு–டன் வரு–வார். மட–மட – – வென்று தன் கைக–ளால் அரி–சியை எடுத்து மதில் சுவற்–றில் வைப்–பார். ப�ோதாத குறைக்கு

அரி–சியை வைப்–ப–தற்–கா–கவே மரப் பல–கை– க–ளை–யும் ம�ொட்டை மாடி–யில் வைத்–தி–ருக்– கி–றார். அவற்–றையு – ம் அரி–சிய – ால் நிரப்–புவ – ார். விண்–ணில் பறந்–து க�ொண்–டிரு – ந்த அனைத்– துப் பற–வை–களும் ஒவ்–வ�ொன்–றாக இறங்கி, அரி–சியை சாப்–பிட ஆரம்–பிக்–கின்–றன. அடுத்த அரை மணி நேரத்– தி ல் அந்த அரி– சி – க ள் அனைத்–தும் காலி–யா–கின்–றன. நாள் தவ– ற ா– ம ல் இப்– ப – டி த்– த ான் அந்த மனி–தர் செய்–கி–றார். அவரை நம்பி பற–வை– களும் தினந்–த�ோ–றும் வரு–கின்–றன. ஒன்– ற ல்ல இரண்– டல்ல ... கடந்த 25 வரு–டங்–க–ளாக பற–வை–களுக்கு உண–வ–ளித்து வரு–கி–றார் அந்த மனி–தர். அவர், சேகர். ‘‘ச�ொந்த ஊர் தரு–ம–புரி மாவட்டத்–துல இருக்–கிற மதி–க�ோண்–பா–ளை–யம் கிரா–மம். அப்பா அடிப்– ப – டைல விவ– ச ாயி. ஆனா, எண்–ணெய் - அரிசி மில், பேருந்–துன்னு நிறைய த�ொழில்–களும் செய்து வந்–தார். ஆறா– வ து வரை படிச்– சேன் . அப்– பு – ற ம் அப்பா கூட த�ொழில்ல பார்க்க ஆரம்– பிச்– சுட்டேன். 25 வரு–ஷங்–கள் வரைக்–கும் அப்– ப ா– வ�ோட த�ொழில் செய்– தேன் . வீடு– தான் உல–கமா இருந்–தது. அப்–ப–டிப்–பட்ட உல–கத்தை விட்டு நான் வெளி–யே–று–வேன்னு க�ொஞ்–சம் கூட எதிர்–பார்க்–கலை. ஆனா, அது நடந்–தது...’’ கண்–களை சிமிட்டி–ய–படி சிரித்த சேகர் த�ொடர்ந்–தார்.

22.11.2015 வசந்தம் 3

‘‘எனக்கு சாதி, மதம் மேல நம்–பிக்–கையி – ல்லை. எம்–மத – – மும் சம்–ம–தம்–தான். அத–னால வேற சாதி பெண்ணை திரு– ம – ண ம் செய்– து க்– க – ணு ம்னு முடிவு செய்– தேன் . வீட்டுல இதுக்கு சம்–ம–திக்–கலை. அவங்–களுக்–காக என் க�ொள்–கையை விட்டுக் க�ொடுக்க முடி–யலை. எங்க சாதி–யி–லயே மதம் மாறி–யி–ருந்த ச�ொந்–தக்–கார பெண்ணை மண–மு–டிக்க நினைச்–சேன். க�ோப–மான அப்பா, வீட்டை விட்டு துரத்–தி–னார். கட்டின துணி– ய�ோட மனை–வியை கூட்டிட்டு சென்–னைக்கு வந்–தேன். எல்–லாமே புதுசா இருந்–தது. கண்ணை கட்டி காட்டுல விட்டா மாதிரி ஒரு ஃபீலிங். இந்த நேரத்– து ல குடும்ப நண்– ப ர் மூலமா விசி– ஆர் - ரேடிய�ோ ரிப்–பேர் செய்–யற வேலை கிடைச்– சது. 35 வரு–ஷங்–களுக்கு முன்–னாடி ரேடிய�ோ, டி.வி, வீடிய�ோ ப்ளே–யர் எல்–லாம் இருந்–தது. அவை எல்–லாம் ரிப்–பே–ருக்கு வரும். பள்ளி படிப்–பைத்–தான் படிக்–கலை. மத்–த–படி புத்–த– கங்–கள் படிக்–க–ற–தும், எல்லா விஷ–யங்–க–ளை–யும் தெரிஞ்– சுக்–க–ணும்–கற ஆர்–வ–மும் என்–னை–விட்டு ப�ோகலை. ஸ�ோ, டெக்–னிக்–கல் விஷ–யங்–களை படிச்சு தெரிஞ்–சு– கிட்டேன். சென்–னைல வாழ அது கைக�ொ–டுத்–தது. கூடவே எலெக்ட்–ரா–னிக் துறைல டிப்–ளமா படிச்–சேன். இந்த சம– ய த்– து – ல – த ான் ப�ோட்டோ கேமரா புழக்–கத்–துக்கு வந்–தது. மேனு–வ–லா–தான் இதை பயன்–

4

வசந்தம் 22.11.2015

ப–டுத்த முடி–யும். எலெக்ட்–ரா–னிக் துறைல டிப்– ள மா படிச்– சி – ரு ந்– த – தால கேம–ராவை என்–னால பழுது பார்த்து தர முடி–யும். அப்ப இந்–தத் துறைல மூன்று ஜாம்– ப – வ ான்– க ள் இருந்– த ாங்க. அவங்–களை மீறி எனக்கு வாய்ப்பு கிடைக்–கலை. அப்–ப–டி–யும் தேடி வர்–றவ – ங்–களுக்கு சிரத்–தையா பழுது பார்த்து க�ொடுப்–பேன். காலம் மாறிச்சு. எலெக்ட்–ரா– னிக் கேம–ராக்–கள் புழ–க்கத்–துக்கு வந்–தது. இதன் மூலமா என் திற–மை– யை–யும் வெளிப்–ப–டுத்த முடிந்–தது. அடுத்த ஒரு வரு–ஷத்–துல ‘கேமரா சேகர்– ’ ன்னு ச�ொன்னா எல்– ல ா– ருக்–கும் தெரி–யறா மாதிரி பிர–ப–ல– மா– னேன் ...’’ என்று ச�ொல்– லு ம் சேகர், அரிய கேம– ர ாக்– க ளை சேக–ரித்து வைத்–தி–ருக்–கி–றார். ‘ ‘ கே ம – ர ா – த ா ன் உ ல – க ம் னு மாறிச்சு. அது குறித்து நிறைய படிச்–சேன். அதுக்–குள்ள இருக்–கிற பாகங்–கள், அத–ன�ோட அமைப்–பு– கள், வேலைப்–பா–டு–கள்... எல்–லா– வற்– றை – யு ம் தெரிஞ்– சு – கி ட்டேன். இது எல்–லாம்–தான் கேமரா மேல எனக்கு ம�ோகம் ஏற்–பட – க் கார–ணம். இதுக்கு பிற–குத – ான் அரிய வகை கேம– ர ாக்– க ளை தேடி பய– ண ப்– பட த�ொடங்–கி–னேன். அது–மட்டு– மில்–லாம அதை எல்–லாம் வாங்–க– வும் செய்– தேன் . இப்– ப – டி த்– த ான் எம்– ஜி – ஆ ர் கால– ம ா– ன – து ம் அவர் பயன்–படு – த்–திய கேம–ராவை தேடிப் ப�ோய் வாங்–கினேன் – . சம்–பாத்–திய – த்– துல பாதி இப்–படி சேக–ரிப்–புக்கே ப�ோனது. ஒ ரு க ட ்ட த் – து க் – கு ப் பி ற கு

ªê£Kò£Cv â¡ð¶ î¬ôJ™ ªð£´° «ð£ô Ýó‹Hˆ¶ H¡ù˜ e¡ ªêF™èœ «ð£ô à¼õ£A ï£÷¬ìM™ àì™ º¿õ¶‹ ðó¾‹ î¡¬ñ ªè£‡ì¶. ÜKŠ¹, º® ªè£†´î™, 裶‚°œ Ü™ô¶ 裶‚° H¡ù£™ 裶 ñì™èœ, ªïŸP, î¬ôJ™ «ï˜õA´ ÝAò ÞìƒèO™ àô˜‰î ¹‡èœ «ð£ô ñ£P ÜFL¼‰¶ ªð£´° àF˜î™, ÜKŠ¹, ªê£K‰î£™ óˆî‚èC¾, àœ÷ƒ¬è ñŸÁ‹ àœ÷ƒè£™èO™ H«÷죙 ªõ†®ò¶ «ð£¡ø ªõ®Š¹, Mó™ ïèƒè¬÷ ªê£ˆ¬îò£‚°‹ ÝAò¬õ ªê£Kò£Cv «î£™ «ï£J¡ ÜP°Pè÷£°‹. êKò£ù «ïóˆF™ CA„¬ê â´‚è£ñ™ «ð£ù£™ ï£÷¬ìM™ î¬ôº® ªè£†´î™, ïèƒèœ ªê£ˆ¬îò£A, Mó™èœ «è£íô£A, ¬è, 裙 ͆´èO™ i‚躋, õL»‹ ãŸð†´ ͆´èO¡ ܬ껋 ñ °¬ø‰¶ «ð£°‹. ⽋¹èœ ðôiù‹ ܬ쉶 ⽋¹ ºP¾ ãŸð´õ¶ Ü™ô¶ ⽋¹ «îŒñ£ù‹, àìL™ «ï£Œ âF˜Š¹ ê‚F º¿¬ñò£è °¬øõ âOF™ ªî£ŸÁ «ï£Œèœ àƒè¬÷ °‹ Üð£ò‹ ãŸð´‹.

Hø ñ¼ˆ¶õ º¬øJ™ ªê£Kò£Cv «î£™ «ï£¬ò °íñ£‚è º®ò£¶. 膴Šð´ˆî ñ†´‹î£¡ º®»‹. «ñ½‹ ñŸø ñ¼ˆ¶õˆF™ ªê£Kò£Cv «ï£¬ò 膴Šð´ˆî îóŠð´‹ ÝJ‡† ªñ¡†´èœ, ñ£ˆF¬óèœ ªî£ì˜‰¶ ꣊H†ì£™ ï£÷¬ìM™ ãó£÷ñ£ù ð‚è M¬÷¾èœ

õ£ó‹«î£Á‹

è¬ôë˜ T.V.J™

¹î¡Aö¬ñ 裬ô 9.30 ñE ºî™ 10.00 ñE õ¬ó

T îI› T.V.J™

¹î¡Aö¬ñ ñ£¬ô 3.30 ñE ºî™ 4.00 ñE õ¬ó îI›

Dr.RMR ªý˜Šv

CøŠ¹ ñ¼ˆ¶õ˜ ªê£Kò£Cv «ï£Œ ðŸPò º¿ M÷‚è‹ ÜO‚Aø£˜.

ãŸð†´ °íñ£‚è º®ò£î G¬ô ãŸð´‹. Ý ù £ ™ , Dr.RMR ª ý ˜ Š v ªê£Kò£Cv CøŠ¹ ñ¼ˆ¶õ ñ¬ùJ¡ CA„¬ê â´ˆ¶‚ ªè£‡ì£™ ªê£Kò£Cv â¡ø «î£™ «ï£Œ â‰îMî ð‚èM¬÷¾èÀ‹ Þ™ô£ñ™ º¿¬ñò£è, Gó‰îóñ£è °íñ¬ì»‹. ñ¼ˆ¶õ è™ÖKJ™ BSMS, BAMS, BNYS ñŸÁ‹ MD «ð£¡ø ñ¼ˆ¶õ ð†ì‹ ªðŸø I辋 ÜÂðõ‹ õ£Œ‰î ñ¼ˆ¶õ˜èœ ªè£‡´ CA„¬ê ÜO‚èŠð´‹

ªý˜Šv

GÁõùñ£°‹. «ñ½‹ ï£ƒèœ ªè£´‚°‹ ñ¼‰¶èœ ܬùˆ¶‹ 100 êîiî‹ ÞòŸ¬è ÍL¬èè÷£™ îò£˜ ªêŒòŠð´õ âƒè÷¶ CA„¬ê â´ˆ¶‚ ªè£‡´ ªê£Kò£Cv «ï£Œ °íñ£ùõ˜èÀ‚° H¡ù£™ õ£›ï£O™ F¼‹ð õó«õ õó£¶. âù«õ âƒèOì‹ CA„¬ê â´ˆ¶‚ ªè£‡ì õ˜èœ ªê£Kò£Cv «î£™ «ï£¬ò Gó‰îóñ£è °íŠð´ˆ¶õF™ Dr.RMR ªý˜Šv ªê£Kò£Cv CøŠ¹ ñ¼ˆ¶õñ¬ù ºî¡¬ñò£è Fè›Aø¶ â¡ð‹, ªê£Kò£Cv «î£™ «ï£Œ ê‹ð‰îŠ ð†ì â™ô£ Hó„C¬ù èÀ‚°‹ Gó‰îó b˜¾ A¬ìŠð Dr.RMR ªý˜Šv ªê£Kò£Cv CøŠ¹ ñ¼ˆ¶õ ñ¬ù¬ò «î˜‰ªî´‚Aø£˜èœ. îI›ï£´ ñŸÁ‹ ªõOñ£Gôƒ è÷£ù º‹¬ð, ªì™L, äîó£ð£ˆ, ªðƒèÙ˜, 𣇮„«êK ÝAò ÞìƒèO½‹ ºè£‹ ïì‚Aø¶. ªõOè÷£ù CƒèŠÌ˜, ñ«ôCò£, Þôƒ¬èJ½‹ Dr.RMR ªý˜Šv ªê£Kò£Cv CøŠ¹ ñ¼ˆ¶õñ¬ù 죂ì˜èœ ºè£‹ õ¼Aø£˜èœ. ºè£‹ ï¬ìªðÁ‹ Þì‹ ñŸÁ‹ «ïó‹ W›è‡ì ºèõK ñŸÁ‹ «ð£¡ ºô‹ ªîK‰¶ ªè£œ÷ô£‹.

ªê£Kò£Cv CA„¬ê‚° Þòƒ°‹ CøŠ¹ ñ¼ˆ¶õñ¬ù

26, bùîò£À ªî¼, î¬ô¬ñ î𣙠G¬ôò‹ ܼA™, 𣇮ðü£˜, F.ïè˜, ªê¡¬ù&17

PH: 044- 4350 4350, 4266 4593 22.11.2015

வசந்தம்

5

பழங்–கால கார் - ஜீப்–பு–களுக்கு கண்–காட்சி நடத்–தறா மாதிரி கேம–ரா–வுக்–கும் ஒண்ணு நடத்–தினா என்–னன்னு த�ோணிச்சு. வீட்டுல பணத்–தட்டுப்–பாடு இருந்–தா–லும் இதுக்–குன்னு ஒரு த�ொகையை சேமிச்–சேன். அதை வைச்சு கண்–காட்சி நடத்–தி–னேன். நல்ல வர–வேற்பு. ஆனா– லு ம் நான்கு வரு– ஷ ங்– க ளுக்கு மேல த�ொடர்ந்து செய்ய முடி–யலை. ஸ்பான்–சரு – ம் கிடைக்–கலை. பத்து வரு–ஷங்–களுக்கு முன்– னாடி கடை–சியா கண்–காட்சி நடத்–தி–னேன். இப்ப என்–கிட்ட நான்–கா–யி–ரத்து ஐநூறு கேமரா இருக்கு. இதுல 200 வரு–ஷங்–களுக்கு முந்–தின கேம–ரா–லேந்து இப்ப லேட்டஸ்ட்டா இருக்– கி ற கேமரா வரைக்– கு ம் அடக்– க ம். ப�ொக்– கி – ஷ மா இதை பாது– க ாக்– கி – றேன் ...’’ என்று ச�ொன்ன சேக–ரிட – ம், அவர் பறவை மனி– த–ராக மாறி–யது எப்–படி என்று கேட்டோம். ‘‘ஒரு– மு றை சாதா– ர – ண – ம ா– த ான் வீட்டு ம�ொட்டை மாடில அரிசி வைச்–சேன். புறாக்– களும், காக்–கை–களும் அணில்–களும் அதை

ஜப்பானிய பாடடினுமா

உறுப்பு வளர்ச்சி உபகரணம் இலவசம்

நான் உபய�ாகித்ததும் ப�ன் த்தாடங்கி�து, 7-8 அங்குலம், கனம், வலிமை, ்தாம்பததி� யநரம் 30 நிமிடங்கள் வமர நீட்டிப்பு. ஆணமையின்மை, கனவில் தவளிய�று்தல், முன்கூட்டிய� தவளிய�று்தல் ைற்றும் குழநம்தயின்மைக்கு தவற்றிகர சிகிசமசை. ைாததிமர, உணர்வூட்டும் ஸ்பியர இலவசை காைசூதரா வழிகாட்டியுடன் சைக்திவாயந்த 30 நாட்கள் கிளர்சசி.

30 நாடகள் மருந்துடன் 8 ஜிபி மமமரி கார்டு மற்றும் ஜப்பானிய பாடடினுமா உபகரணம் இலவசம். பயன் இல்லமயனில பணம் வாபஸ்

அழகிய மார்பகஙகள்

உங்கள் ்தளர்ந்த, வளர்சசி�ற்​்ற, குட்மட�ான ைற்றும் வடிவைற்​்ற ்தட்மட ைார்பகங்களுக்கான எங்கள் ஆயுர்யவ்த சிகிசமசை ைார்பக அளமவ ைாற்றி அழகாக்குவ்தன் மூலம் ்தங்கள் நம்பிக்மகம� தபருக்கும்.

சிகிச்​்சக்கு வி்ரவில அணுகுவீர் 6

வசந்தம் 22.11.2015

சாப்–பிட வந்–தன. பார்க்–கவே சந்–த�ோ–ஷமா இருந்–தது. அதுக்கு பிறகு த�ொடர்ந்து அரிசி வைக்க த�ொடங்–கி–னேன். ஆரம்–பத்–துல ஒரு நாளைக்கு ஒரு கில�ோ அரி–சியை வைக்–கும்–ப–டியா இருந்–தது. இப்ப தின–மும் அறு–பது கில�ோ அரி–சியை பற–வை– களுக்கு வைக்–க–றேன். சுனாமி வந்–தப்ப எங்–கி–ருந்தோ இரண்டு கிளி–கள் பறந்து வந்து அரி–சியை சாப்–பிட்டன. வழி தவறி வந்–தி–ருக்–கும்னு நினைக்–க–றேன். ஆனா–லும் திருப்–தியா சாப்–பிட்டு பறந்–தது. அந்த இரண்டு கிளி–கள் அப்–புற – ம் நான்–காச்சு. அப்–பு–றம் நூறாச்சு. ஆயி–ர–மாச்சு. இப்ப நாள்– த�ோ–றும் நான்–கா–யி–ரம் கிளி–கள் வரைக்–கும் வருது. இவை சீச–னுக்கு தகுந்தா மாதிரி வரும். வெயில் காலத்– து ல இரண்– ட ா– யி – ர ம் கிளி– கள்–தான் வரும். அது கூட வெயில் தாழ்ந்த பிற– கு – த ான் வரும். ஆனா, மழை - பனிக்– கா– ல த்– து ல மதி– ய ம் இரண்டு மணிக்– கெ ல்– லாமே வட்ட–ம–டிக்க ஆரம்–பிச்–சு–டும். அத– னா–லயே மதி–யம் மூன்று மணிக்கு மேல என் கேமரா கடையை மூடி–டறேன் – ...’’ என்ற சேகர், கிளி–களின் குணா–தி–ச–யம் குறித்து கண்–கள் விரிய விவ–ரிக்–கி–றார். ‘ ‘ க ா க்கா , பு ற ா , அ ணி ல் எ ல் – ல ா ம் மனி–தர்–க–ள�ோட வாழ பழ–கி–டுச்–சுங்க. இவை கூட நல்லா பழ– கி ட்டா ப�ோதும்... நாம கைல உணவு க�ொடுத்–தாலே அதை விரும்பி சாப்–பிட ஆரம்–பிச்–சு–டும். ஆனா, கிளி–கள் அப்–படி – யி – ல்ல. சுல–பத்–துல பழ–காது. காட்டுல வாழ்ந்தே பழக்–கப்–பட்ட– தால எப்–ப–வும் தனக்கு ஏதா–வது தீங்கு வந்–து– டு–ம�ோன்னு பயத்–த�ோடயே – இருக்–கும். சின்ன சத்–தம் வந்தா கூட சிதறி பறந்–து–டும். அவை செட்டி–லாகி உணவை சாப்–பிட க�ொஞ்ச நேர–மா–கும். தயக்–கத்–துக்கு உதறி சாப்–பிட ஆரம்– பி ச்– சு – டு ச்– சு ன்னா ம�ொத்– த த்– த ை– யு ம் சாப்–பிட்டுத்–தான் பறக்–கும். இந்த கிளி– க ள் எல்– ல ாம் மென்– மை – ய ா– னது. அதிக வெயிலை இத–னால தாங்–கிக்க முடி– ய ாது. எங்க ம�ொட்டை மாடி– லயே பல கிளி– க ள் மயக்– க ம் ப�ோட்டு சுருண்டு விழுந்–தி–ருக்கு. அப்ப அதுங்–களுக்கு குளுக்– க�ோஸ் க�ொடுத்து தெம்–பாக்–கு–வேன். எங்– க – ய ா– வ து அடி– பட ்ட கிளி– க ளை யாரா–வது இங்க க�ொண்டு வந்து க�ொடுப்– பாங்க. அதுங்–களுக்கு என் செல–வுல மருத்– து–வம் பார்த்து அப்–பு–றம் பறக்க விடு–வேன். சில பேர் வீட்டுல வளர்க்–க–ற–துக்–காக கிளி– களை வாங்–குவ – ாங்க. ஆனா, ஒரு கட்டத்–துக்கு மேல வளர்க்க முடி–யாம என்–கிட்ட க�ொண்டு வந்து க�ொடுப்–பாங்க. வீடு–கள்ல வளர்க்–கப் – ப – டு ம் கிளி– க – ள�ோட இறக்– கை – க ள் பெரும்– பா–லும் கத்–திரி – க்–கப்–பட்டு இருக்–கும். அத–னால பறக்க முடி–யாது. கத்–தி–ரித்த இறக்–கை–களை

எல்–லாம் மறு–ப–டி–யும் பிடுங்கி எடுத்–தா–தான் அதுங்–களுக்கு புது இறக்–கைக – ள் முளைக்–கும். புது இறக்கை முளைச்சு அவை பறக்க கிட்டத்– தட்ட நான்கு மாதங்–கள – ா–கும். அது வரை என் பாது–காப்–புல அதுங்–களை வைச்–சுப்–பேன். இது மாதிரி 25 கிளி– க ள் வரைக்– கு ம் பறக்– க – வி ட்டி– ரு க்– கேன் . இப்ப ஐந்து கிளி– களை பரா– ம – ரி க்– க – றேன் . அதுல இரண்டு, பறக்– க த் தயாரா இருக்கு. மத்த மூன்– று ம் குஞ்–சு–கள். இன்–னும் இறக்–கையே முளைக்க ஆரம்–பிக்–கலை. அது முளைச்சு சரி–யா–ன–தும் அதுங்– க – ளை – யு ம் பறக்க விட்டு– டு – வேன் ...’’ என்ற சேகர், அரி– சி – க ளை விட அமெ– ரி க்– கன் ச�ோளம்–த ான் கிளி– க ளுக்கு பிடிக்– கு ம் என்–கி–றார். ‘‘தின– மு ம் அதை உணவா க�ொடுக்– க – ணும்னு ஆசையா இருக்கு. ஆனா, அமெ–ரிக்– கன் ச�ோளத்–த�ோட விலை அதி–கம். எனக்கு கட்டுப்–படி ஆகாது. கைல பணம் இருக்–கிற – ப்ப மட்டும் ஸ்பெ–ஷல் ட்ரீட்டா அமெ–ரிக்–கன் ச�ோளம் வாங்–கிக் க�ொடுக்–கறேன் – ...’’ என்–றவ – ர், உண–வுக்–காக பல மைல் தூரம் அவை பறந்து வரு–வ–தாக குறிப்–பி–டு–கி–றார். ‘‘ப�ொதுவா கிளி–களை நாம நக–ரத்–துல பார்க்க முடி–யாது. காடு–கள்ல, மரப் ப�ொந்– து–கள்–ல–தான் அவை இருக்–கும். நான் அரிசி வைக்–கி–றப்–பக் கூட கிளி–கள் வரலை. புறா, காகம், அணில்–தான் வந்–தது. முன்–னா–டியே ச�ொன்னா மாதிரி சுனா–மிக்கு பிற–கு–தான் கிளி–கள் வர ஆரம்–பிச்–சது. இப்ப கழுத்–தில் வளை–யம் உள்–ளது, இல்– லா–தது, குஞ்–சுக – ள், அலெக்ஸ்–சாண்–டரா வகை கிளி–கள்னு பல ரகங்–கள்ல வருது. வண்–டலூ – ர் மிரு–க–காட்சி சாலை–லயே ஒண்ணே ஒண்–ணு– தான் இருக்கு. மத்–தப – டி கிண்டி காடு–கள்–லயு – ம், கலா–ஷேத்–திரா பக்–க–மி–ருந்–தும் இவை வரு– கின்–றன. இப்–படி நம்பி வரும்–ப�ோது எப்–படி ஏமாற்ற முடி–யும்? அத–னா–ல–தான் சிர–மப்– பட்டா–லும் பர–வா–யில்–லைனு இதுங்–களுக்கு

உணவு அளிக்–க–றேன்...’’ என்று ச�ொல்–லும் சேகர், இப்–ப�ோது பெரிய சிக்–கலி – ல் இருக்–கிற – ார். ‘‘இந்த வீடு, வாடகை வீடு. கேமரா ம�ோகத்– து ல சம்– ப ா– தி க்– கி ற பணத்தை எல்– லாம் கேமரா வாங்–கவே செலவு செஞ்–சேன். இது– ப �ோக, கண்– க ாட்– சி க்– க ா– க – வு ம் பெரிய த�ொகை ப�ோச்சு. இப்ப விஷூ–வல் கம்–யூ–னி– கே–ஷன் மாண–வர்–கள் கேமரா பயிற்–சிக்–காக வ ர் – ற ா ங்க . அ வ ங் – க ளு க் கு இ ல – வ – ச ம ா ச�ொல்–லிக் க�ொடுக்–கறேன் – . தவிர, கேம–ராவை பழுது பார்த்–துக் க�ொடுக்–க–றேன். வர்ற வரு–மா–னத்–துல ஒரு பகு–தியை பற–வை– களுக்கு உணவு அளிக்க செல–விட – றேன் – . என் மகன் எம்–பிஏ முடிச்–சுட்டு நல்ல வேலைல இருக்–கான். இருந்–தா–லும் என்–ன�ோட சின்–னச் சின்ன செல–வுக – ளுக்–காக அவனை த�ொந்–தர – வு செய்ய விரும்–பலை. இப்ப இந்த வீட்டை நான் காலி செய்–தாக வேண்–டிய நிலை. வேற இடத்–துக்கு என்–னால குடி ப�ோக முடி–யும். ஆனா, என்னை நம்பி வர்ற ஆயி–ரக்–கண – க்–கான பற–வைக – ளுக்கு அந்த விலா–சத்தை எப்–படி தெரி–விக்க முடி–யும்? நான் காலி செஞ்–சுட்டு ப�ோயிட்டா இதுங்– களுக்கு எல்–லாம் யார் உண–வ–ளிப்–பாங்–க?

25 வரு– ஷ ங்– க ளா அதுங்– க ளுக்கு இந்த ம�ொட்டை மாடி தெரி–யும். இது மட்டுமே தெரி–யும். இப்ப என்ன செய்–ய? இந்த வீட்டை வாங்–கும் அள–வுக்கு ப�ொரு–ளா–தார வச–தி– யில்லை. என்–கிட்ட பழங்–கால கேம–ராக்–கள் நிறைய இருக்கு. இதை யாரா–வது விரும்பி வாங்க முன்–வந்–தாங்–கன்னா... இந்த பிரச்னை தீர்ந்– து – டு ம். நம்பி வர்ற பற– வை – க ளுக்– கு ம் உண–வ–ளிக்க முடி–யும். இது நடக்–கு–மான்னு தெரி–யலை. ஆனா, நடக்–க–ணும்னு விரும்–ப– றேன்...’’ குரல் தழு–தழு – க்க ச�ொல்–கிற – ார் சேகர். கீச் கீச் என வட்ட–மி–டு–கின்–றன ஆயி–ரக்– க–ணக்–கான பற–வை–கள்.

- ப்ரியா

படங்–கள்: ஏ.டி.தமிழ்–வா–ணன்

22.11.2015

வசந்தம்

7

பழையனூர் நீலி பேயா, பெண்ணா?

இ

ன்று வரை தெளி–வான விடை கிடைக்–க– வில்லை. இலக்– கி – ய த்– தி ல் நீலி– யி ன் பெயர் தனி– ய ாக எங்– கு மே குறிப்– பி–டப்–பட – வி – ல்லை. ஊரின் பெய–ர�ோடு இணைத்து ‘பழை– ய – னூ ர் நீலி’ என்–றுதான் குறிப்–பி–டப்–பட்டி–ருக்–கி– றது. பழை–ய–னூர் என்று தமி–ழ–கத்– தில் பல ஊர்– க ள் இருந்– த ா– லு ம், நீலி கதை– யு – ட ன் த�ொடர்– பு – ட ைய ஒரி–ஜி–னல் பழை–ய–னூர் திரு– வ ள்– ளு – வ ர் மாவட்டத்– தி ல் இருக்–கி–றது. சரி, நீலி–யின் வர–லா–று–தான் என்–ன? காஞ்–சிபு – ர– த்–தில் ஒரு வணி–கன் வசித்து வந்–தான். அவ–னது மனை–வி–யின் பெயர் நீலி. கண–வ–னுக்கு அவள் ஒரு குறை–யையு – ம் வைக்–கவி – ல்லை. என்–றா– லும் அந்த வணி–கன் அடிக்–கடி பாலி–யல் த�ொழில் புரி–பவ – ர்–களின் வீட்டுக்கு சென்று வந்–தான். நீலிக்கு இது பிடிக்– க – வி ல்லை. கண்– டி த்– த ாள். வணி– க ன் இதை ப�ொருட்–ப–டுத்–த–வில்லை. த�ொடர்ந்து தனது லீலை–களை நடத்தி வந்–தான். நீலி அதை தட்டிக் கேட்ட–ப–டியே இருந்–தாள். ஆத்–தி–ரம் தாங்–கா–மல் ஒரு–நாள் அவளை க�ொன்–று–வி–டு–கி–றான். பேயாக மாறிய நீலி அவனை பழி– வ ாங்க அலைந்து க�ொண்– டி – ரு ந்– த ாள். இந்த விஷ– ய ம் வணி– க – னு க்கு தெரிந்– த – து ம் சாமி– ய ாரை தேடி ஓடி–னான். அவ–ரி–ட–மி–ருந்து ஒரு மந்–தி–ர–வாளை பெற்–று க�ொண்–டான். ஒரு–நாள் பழை–ய–னூ–ருக்கு வியா–பார விஷ–ய– மாக அவன் சென்–றப�ோ – து, பேய் உரு–வில் இருந்த நீலி அவனை துரத்த ஆரம்–பித்–தாள். ஆனால், அவ–ளால் அவனை எது–வும் செய்–யமு – டி – ய – வி – ல்லை. அவ–னி–ட–மி–ருந்த மந்–தி–ர–வாள் அவளை தடுத்–தது. உடனே நீலி, கள்–ளிக்–க�ொம்பை ஒடித்து அதை குழந்–தை–யாக மாற்–றி–னாள். தானும் ஒரு அழ–கிய பெண்–ணாக மாறி–னாள். குழந்–தையை இடுப்–பில் சுமந்– த – ப டி அவனை பின்– த �ொ– ட ர்ந்– த ாள். வணி– கன் பயந்– து – வி ட்டான். நேராக பழை– ய – னூ – ரி ல் உள்ள 70 வேளா–ளர்–கள் அடங்–கிய சபை–யில் முறை–யிட்டான். அழ– கி ய பெண்– ண ாக உரு– ம ாறி இருந்த நீலி அழு–தாள். ‘இவர் என் கண–வர். தாசி வலை–யில் விழுந்து என்–னை–யும் எங்–கள் குழந்–தை–யை–யும் நிர்–க–தி–யாக விட்டு–விட்டார். எங்–களை சேர்த்து வையுங்–கள்...’ என்று கத–றி–னாள். இதை கேட்டு வணி– க ன் ‘ப�ொய். இவள்

8

வசந்தம் 22.11.2015

என் மனை–வியே அல்ல. பேய்!’ என அல–றி–னான். ஆனால், குழந்தை ஓடிச்–சென்று அவனை ‘அப்பா...’ என்–ற–ழைத்து முத்–த–மிட்டது. இதனை பார்த்த வேளா– ள ர்– கள் வணி–கன் ப�ொய் ச�ொல்–வ–தாக நினைத்–தன – ர். அன்–றிர– வு வணி–கனை – – யும், குழந்–தை–யு–டன் இருந்த அந்– தப் பெண்–ணை–யும் ஒரே அறை–யில் தங்க வைத்– த – ன ர். ப�ோகும்– ப�ோ து மறக்–கா–மல் வணி–கனி – ட – மி – ரு – ந்த அந்த மந்–திர வாளை வாங்கி சென்–ற–னர். ‘உங்– க ள் பாது– க ாப்– பு க்கு நாங்– க ள் 70பேர் இருக்–கும்–ப�ோது இந்த வாள் எதற்–கு? உங்–களுக்கு ஏதா–வது ஆபத்–தென்–றால் நாங்– க ள் 70பேரும் தீக்– கு – ளி க்– கி – ற�ோ ம்’ என்று ச�ொல்–லி–விட்டு சென்–ற–னர். வணி–கனி – ன் கையை–விட்டு மந்–திர– வ – ாள் சென்–ற– தும் அழ–கிய பெண்–ணாக உரு–மா–றி–யி–ருந்த நீலி, தன் உரு–வத்–துக்கு வந்–தாள். வணி–கனை க�ொன்று பழி தீர்த்–தாள். மறு–நாள் வணி–கனை காப்–பாற்ற முடி–யா–மல் ப�ோன–தற்–காக 70 வேளா–ளர்–களும் தீக்–கு–ளித்து இறந்–தார்–கள்... என்–கி–றது புரா–ணம். கன்– ன – ட த்– தி ல் ‘கரி– ர ா– ஜ ன் கதை’ என்ற பெய–ரில் வழங்–கப்–படு – ம் கதை–யில் ‘த�ொண்–டனூ – ர்’, ‘மல்–லி–கை–யூர்’ என்ற இரு ஊர்–கள் வரு–கின்–றன. ‘இராட்–சசி – ’ என்று நீலி–யின் பெயரை குறிப்–பிடு – கி – ன்–ற– னர். ஆனால், நீலி என்ற உண்–மை–யான பெயர் ஒரு இடத்–தில் கூட வர–வில்லை. த�ொண்–ட–னூ–ரின் அர–சிய – ான இராட்–சசி(நீலி)யின் மகளை கரி–ரா–ஜன் கவர்–கி–றான். அவனை க�ொல்ல இராட்–சசி அலை– கி–றாள். மல்–லி–கை–யூ–ரில் அவனை பிடித்து விடு– கி–றாள். அந்த ஊரின் 12 கவு–டர்–களி–டம் கரி–ரா–ஜன் தன் கண–வன் என கூறி நடிக்–கி–றாள். அதன்–பின் வரும் சம்–ப–வங்–கள் எல்–லாம் அப்–ப–டியே நீலி–யின் கதை–யில் வரு–வ–து–தான். இது தவிர, சமண இலக்–கிய – ங்–களி–லும் நீலி–யின் கதை வரு–கிற – து. இதை எழு–தியி – ரு – ப்–பவ – ர், கி.பி. 2ம் நூற்–றாண்டை சேர்ந்த சமந்த பத்–திர– ர். உறை–யூரை ஆண்ட முற்–கால ச�ோழர்–களின் மர–பில் வந்–த–வர். தமிழ்–நாட்டு சமண மர–பில் வந்த முதல் சமஸ்–கிரு – த கவி–ஞர். இவர் எழு–திய நூல்: ‘இரத்–தின கரண்–டக சிரா–வக – ாச்–சா–ரம்’. சம–ணர்–களின் இல்–லற ஒழுக்–கம் பற்றி வட–ம�ொ–ழி–யில் எழு–தப்–பட்ட இந்த நூலின் உரை–யில் நீலி–யின் கதை வரு–கி–றது. ஜிதைத்–தன் என்–ப–வ–னின் மகள் நீலி. சமண மதத்தைச் சேர்ந்த இவளை, புத்த மதத்தை சார்ந்த

ஒரு–வன் அடைய நினைக்–கிற – ான். இதற்–காக, தான் சம–ணன் என ப�ொய் ச�ொல்–கிற – ான். நீலி–யும் அதை நம்பி அவனை திரு–ம–ணம் செய்து க�ொள்–கி–றாள். ஒரு–நாள் நீலி–யின் கண–வன், தன்–னு–டன் ஒரு புத்த துற–வியை வீட்டுக்கு அழைத்து வரு–கி–றான். அந்–தத் துற–விக்கு ஊன் உணவு தேவைப்–படு – கி – ற – து. மனை–வியை சமைத்து தரச் ச�ொல்லி வற்–பு–றுத்–து– கி–றான். கண–வ–னின் வார்த்–தை–களை தட்ட முடி– யாத நீலி, ஊன் உணவை சமைக்க ஒப்–புக்–க�ொள்– கி–றாள். இதற்–காக துற–வி–யின் கால் செருப்–பில் ஒன்றை பயன்–ப–டுத்–து–கி–றாள். சாப்–பிட்டு முடித்த துறவி, தன் செருப்பை தேடு–கிற – ார். ஒரு செருப்பை மட்டும் காண– வி ல்லை. பதற்– ற ம் வரு– கி – ற து. அப்– ப�ோ து நீலி உண்– மையை கூறு– கி – ற ாள். இத–னால் க�ோப–மான நீலி–யின் கண–வனு – ம், அவ–னது வீட்டை சேர்ந்–த–வர்–களும் நீலி–யின் நடத்–தையை குற்–றம் சாட்டு–கின்–றன – ர். அவள் கற்–பிழ – ந்–தவ – ள் என அவ–தூ–றாக பேசி ஒதுக்கி வைக்–கின்–ற–னர். நீலி தன் சமய வலி–மைய – ால் திறக்க முடி–யாத க�ோட்டைக் கத–வைத் திறந்து, தான் குற்–ற–மற்–ற–வள் என்–பதை நிரூ–பிக்–கி–றாள்... இ து – த ா ன் ச மந்த ப த் – தி – ர ர் ச�ொல் – லு ம் நீலி–யின் கதை. இப்–படி ஒவ்–வ�ொ–ரு–வ–ரும் ஒவ்–வ�ொரு வித–மாக நீலி– யி ன் கதையை ச�ொல்– லி – யி – ரு க்– கி – ற ார்– க ள். அனைத்– தி – லு மே நீலி உயர்– வ ா– க த்– த ான் குறிப்– பி–டப்–பட்டி–ருக்–கிற – ாள். என்–றா–லும் கால மாறு–தலி – ல்

ðFŠðè‹

u100

எப்–ப–டிய�ோ பேயாக மாறி–யி–ருக்–கி–றாள். என்–றா–லும் திரு–வா–லங்–கா–டுக்–கும் பழை–ய–னூ– ருக்–கும் இருக்–கும் த�ொடர்பு மட்டும் மாற–வில்லை. பழனை மேவிய திரு– வ ா– ல ங்– க ாடு, பழை– ய – னூர் ஆலங்–காடு என இரண்டு ஊர்–க–ளை–யும் இணைத்தே இலக்–கி–யங்–களில் திரு–வா–லங்–காடு குறிப்–பி–டப்–ப–டு–கி–றது. ‘பழ–னம்’ என்ற ச�ொல்லை அடிப்– ப – ட ை– ய ா– க வைத்– து – த ான் ‘பழை– ய – னூ ர்’ என்– னு ம் ஊர் உரு– வ ா– கி – யி – ரு க்க வேண்– டு ம். ஏனெ–னில், இந்த ஊர் இன்–றும் வயல் நிறைந்த ஊரா–கத்–தான் காணப்–ப–டு–கி–றது. அதே–ப�ோல் இடு–காட்டை குறிக்–கும் காள–வன – ம், காளங்–காடு என்ற ச�ொல்லே ‘ஆலங்–கா–டு’ என திரிந்–தி–ருக்–கி–றது. இன்று ஆலங்– க ாட்டு அடி– க ளின் க�ோயி– லி – லி– ரு ந்து அரை கில�ோ மீட்டர் த�ொலை– வி ல் திரு–வா–லங்–காட்டி–லுள்ள இடு–காடு இருக்–கி–றது. இங்கு ‘நீலி’–யின் சமாதி என அழைக்–கப்–ப–டும் நீலி பாறையை இப்–ப�ோ–தும் பார்க்–க–லாம். திரு–வா–லங்–காட்டி–லி–ருந்து முக்–கால் கில�ோ– மீட்டர் த�ொலை– வி ல் பழை– ய – னூ ர் உள்– ள து. இரு ஊருக்–கும் இடைப்–பட்ட இடத்–தில் நீலி குளம் இருக்–கி–றது. இந்–தக் குளத்–தின் கரை–யில்–தான் 70 வேளா–ளர்–களும் தீ குளித்–தார்–க–ளாம். ஒரு–வேளை திரு–வா–லங்–காடு செல்ல வாய்ப்பு கிடைத்–தால் அப்–ப–டியே ‘பேயாக மாறிய நீலி–யை– யும்’ பார்த்–து–விட்டு வாருங்–கள்.

- ஜான்சி

பரபரபபபான விறபனனயில் கிச்சன் to கிளினிக்

கதை ராஜாவின் கதை

அக்கு ஹீலர் அ.உமர் �ோரூக்

வ�ோமல அன�ரசேன கள்த–போல்–லிய – ாக, ேளப–கள – ைக் கவர்​்ந்த சபச்–ோ–ைர– ாக, எழு–திக் குவித்த எழுத–்தா–ைர– ாக, எல்–லா–வற்–றுக்கு சமலாக மனி–்தச– ே–ய– மிக்–கவ – ர– ா–கத திகழ்ந்த ப்தன்–கச்–சி– ளயச் சுற்–றிலு – ம் இருக்–கும் கள்த–கள் அத–்தளை சுவா–ரசி – ய – ம – ா–ைளவ. அத–்தள – கய ருசி–கர– ம – ாை கள்த–களின் வழி–யாக இ்ந்த நூல் பய–ணிக்–கிற – து.

u140

நம் முன்– ம னார்– க ள் ஒவ்– ச �ாரு உ ண – வு ப சப ா ரு – ் ள – யு ம் அ த ன் தன்​்ே அடிப– ப – ் ை– யி ல் பிரித்து, உைல்–நல – த்–திற்–குப பயன்–படு – த்–தின – ார்– கள். உதா– ர – ண – ே ாக, ஜல– ம தா– ஷ ம் உள்– ள – � ர்– க ளுக்கு இஞ்சி, துளசி மபான்​்ற சபாருட்–க–்ளக் சகாடுப– பது. எநத அடிப–ப் – ை–யில் உை–மலாடு உண்� இ்ணத்–துப பார்த்–தார்–கள் என்– ப து ஒரு ரக– சி ய ஃபார்– மு லா. நம் தாத்தா, பாட்டி– யி ன் உணவு ரக–சிய – த்​்த அறிநது சகாள்–ளல – ாம்.

பிரதி வேண்டுவேோர் த�ோடர்புத�ோள்ள: சூரியன் பதிபபகம், 229, �சவசேரி வரோடு, மயிலோப்பூர், தசேன்னை-4. வ�ோன: 044 42209191 Extn: 21125 | Email: kalbooks@dinakaran.com பிரதி�ளுக்கு : தசேன்னை: 7299027361 வ�ோ்ே: 9840981884 வசேலம்: 9840961944 மது்ர: 9940102427 திருசசி: 9364646404 தெல்ல: 7598032797 வேலூர்: 9840932768 புதுசவசேரி: 7299027316 ெோ�ர்வ�ோவில: 9840961978 த�ங�ளூரு: 9844252106 மும்​்�: 9769219611 தடலலி: 9818325902

புத�� விற�்னையோ்ளர்�ள / மு�ேர்�ளிடமிருந்து ஆர்டர்�ள ேரவேற�ப்�டுகின்றனை. புத்தகஙகளைப் பதிவுத ்தபால்/கூரியர் மூலம் பபற, புத்தக விளலயுடன் ஒரு புத்தகம் என்றால் ரூ.20-ம், கூடு்தல் புத்தகம் ஒவபவான்றுக்கும் ரூ.10-ம் சேர்தது KAL Publications என்ற பபயருக்கு டிமாண்ட் டிராஃப்ட் அல்லது மணியார்டர் வாயிலாக மேலாளர், சூரியன் பதிபபகம், தினகரன், 229, கசமசேரி மராடு, ேயிலாபபூர், சசேன்​்ன - 4. என்ற முகவரிக்கு அனுப்பவும்.

22.11.2015

வசந்தம்

9

l சின்ன மழை பெய்–தா–லும்

ச ெ ன்னை ந க – ர ம் இ ப் – ப டி மிதக்–கி–ற–தே?

- வேலு, ராமேஸ்–வ–ரம்.

பெய்த மழையை பய–னற்–றத – ாக்– கு–வதி – ல் தமி–ழக – த்–தின் தற்–ப�ோ–தைய ஆட்சி முதல் இடம் வகிக்–கி–றது. பருவ மழை த�ொடங்– கு – வ – த ற்கு முன்பே செய்ய வேண்–டிய பணி–கள் எதை–யும் செய்–யா–மல் முதல்–வரு – க்கு வாழ்த்து பேனர் வைப்–பதி – லு – ம் கும்– பிடு ப�ோட்டு நிற்–பதி – லு – ம் நேரத்தை செல–விட்டால், நக–ரம் இப்–ப–டித்– தான் நாறிக்–கி–டக்–கும்.

l வாரிசு வேலை பெறு– வ – த ற்– க ாக காள– ஹ ஸ்– தி –

l சென்னை ஐக�ோர்ட்டுக்கு மத்– தி ய படை பாது– க ாப்பு சீக்–கி–ரம் வந்–து–வி–டும் ப�ோலி– ருக்–கி–ற–தே?

யில், பெற்ற தந்– தைய ை க�ொடூ– ர – ம ாக க�ொலை செய்–தி–ருக்–கி–றானே மகன்?

- ப.முரளி, சேலம்.

ì£

l மும்–பை–யில் பண ம�ோசடி செய்–த–

தாக தமிழ் சினிமா இயக்–குந – ர் கைதாகி இருக்–கி–றா–ரே?

- மாத–வன், தரு–ம–புரி.

இந்த இயக்–கு–நர் இயக்கி நடித்த படத்–தின் பெயர் ‘உண்–மை’. இப்–ப–டித்–தான் பல சமூக பிரக்ஞை மிக்க படங்–களை இயக்–கிய வி.சேகர், சிலை கடத்–தல் வழக்–கில் கைதா–னார். என்–னம�ோ ப�ோப்பா மாதவா.

™è

ð ¬ñ F

- ராமு, செம்–பட்டி.

ந ட க் – கி ற வேலை – க ளி ன் வே க த்தை ப ா ர் த் – த ா ல் அ ப் – ப – டி த் – த ா ன் தெ ரி – கி–றது. வக்–கீல்–களை இந்தி கிளாஸ்– க ளுக்கு ப�ோக வைத்து விடு–வார்–கள�ோ.

œ

கருணை அடிப்– ப – ட ை– யி – ல ான நல்ல திட்டங்– க ள் எல்–லாம், இது ப�ோன்ற மிரு–கங்–க–ளால்–தான் காணா– ம ல் ப�ோய் விடு– கி ன்– ற ன. ப�ொரு– ளீட்டும் இந்த நவீன உல– கி ல், அன்பு, கருணை, உற–வு–கள் எல்–லாம் அரி–தான ப�ொரு–ளாகி வரு–வது ஆபத்–தின் அறி–குறி.

l இனி பிலி–மில் படம்

எடுக்க முடி–யா–தா?

- ரகு, திரு–நின்–ற–வூர்.

எடுக்–கல – ாம். ஆனால், கழுவு– வ– த ற்கு வெளி– ந ா– டு – க ளுக்குத்– தான் அனுப்ப வேண்–டும்.

l தீபா–வ–ளிக்கு வெளி–யான ‘தூங்கா வனம்’, ‘வேதா–ளம்’ படங்–களை பற்–றி?

- ராபர்ட், க�ோவை.

ஒரு படம் பிரெஞ்சு படத்–தின் தழு–வ–லாம். அதற்கு டைட்டில் கார்–டி–லேயே நன்றி ப�ோடு–கி–றார்–க–ளாம். மற்–ற�ொரு படம் அப்–ப–டி–யெல்–லாம் அந்–நிய தேச படங்–களை காப்பி அடித்து எடுக்–கவி – ல்லை. சில ஆண்–டுக – ளுக்கு முன் வந்த தமிழ் படத்–தையே உருவி உரு–மாற்றி விட்டார்–க–ளாம். அந்த வகை–யில் ஆர�ோக்–கி–ய–மான ப�ோக்கே தென்–ப–டு–கி–றது.

10

வசந்தம் 22.11.2015

முப்– ப – து க்– கு ம் மேற்– பட்ட ப�ொதுக்– கூ ட்டங்– க ளில் ம�ோடி பேசி–யும் பீகார் தேர்–தல் புட்டுக்– க�ொண்–ட–தே?

l

- சுகு–மார், திருச்சி.

கவ–லையை விடுங்–கள். அவர் பேச்சை கேட்க வெளி–நாடு வாழ் இந்–தி–யர்–கள் ஆர்–வ–மாக இருக்–கி– றார்–கள். இத�ோ உல–கம் சுற்ற புறப்– பட்டு விட்டார் பாருங்–கள்.

வெட்– க ம், மானம், சூடு, ச�ொரணை என்–றெல்–லாம் ச�ொல்– கி– ற ார்– க ளே. அப்– ப டி என்–றால் என்–ன?

l l பிர–த–மர் நரேந்–திர ம�ோடிக்கு எதி–ராக பார–திய

ஜன–தா–வின் மூத்த தலை–வர்–க–ளான அத்–வானி, முரளி மன�ோ–கர் ஜ�ோஷி ப�ோன்–ற�ோர் ப�ோர்க்–க�ொடி தூக்கி இருக்–கி–றார்–க–ளே?

- கவி–ஞர் தாம–ரை– செல்–வன், திரு– வா–னைக்–கா–வல். சுத்–தம்.

- வேலன், பாளை–யம்–க�ோட்டை.

டெல்லி தேர்–த–லில் மண்ணை கவ்–வி–ய–ப�ோதே சுதா– ரித்து இருக்க வேண்–டும். அமித்–ஷா–வின் சாணக்–கி–யம் சாதனை படைக்–கும் என்று ம�ோடி நம்–பிக்–க�ொண்டே இருந்–தால் நிலைமை இப்–ப–டித்–தான் ப�ோகும். ‘பீகார் த�ோல்–விக்கு ஒட்டு–ம�ொத்த கட்–சி–யும் ப�ொறுப்பு ஏற்க முடி–யாது. தேர்–தல் பணி வியூ–கத்தை வகுத்த தலை–வர்–கள்– தான் ஏற்க வேண்–டும்’ என்று அத்–வானி கூறி–யிரு – க்–கிற – ார். ‘கட்சி, விரல் விட்டு எண்–ணத்–தக்க ஒரு சில–ரின் கையில்– தான் இருக்–கி–றது. கட்–சிக்–குள் ஜன–நா–ய–கம் இல்–லை’ என்– றும் அவர் கூறி–யி–ருப்–பது முக்–கி–ய–மா–னது. அவர் மேல் க�ோபம் க�ொள்–ளா–மல், பாஜக தன்னை சுய–பரி – ச�ோ – த – னை செய்–து–க�ொள்–ள–வேண்–டிய தரு–ணம் இது.

l ‘மனி–தர்–களுக்கு ஆற–றிவு கிடை–யாது. ஓர–றிவே’ என டான்–

காட்ஸ் என்ற நரம்–பி–யல் விஞ்–ஞானி தனது ஆய்–வ–றிக்–கை–யில் தெரி–வித்–துள்–ளா–ரே?

- ரவிச்–சந்–தி–ரன், ஆவு–ைட–யாள்–பு–ரம்.

படம் ப�ோட தாம–தம – ா–னால், ரிலீஸ் தேதி தள்–ளிப்–ப�ோ–னால் ஆவே–ச–மாகி தியேட்டர்– களை நாசப்–படு – த்–தும், பஸ்–களில் கல்–லெ–றியு – ம் ரசிக குஞ்சு மணி–களை காணும்–ப�ோது இந்த ஆய்வு கரெக்ட்டா–கத்–தான் இருக்–கும் என்று தெரி–கி–றது.

l ஒரு நாள் கிரிக்–கெட் ப�ோட்டி–யில் இருந்து பாகிஸ்–தான் அணி– யின் மூத்த வீரர் யூனிஸ்–கான் விடை–பெற்று இருக்–கி–றா–ரே?

- சகா–தே–வன், வேட–சந்–தூர்.

இங்–கி–லாந்–துக்கு எதி–ரான முழு த�ொட–ருக்கு தேர்வு செய்–யப்– பட்டு இருந்–தார் யூனிஸ். ஆனால், முத–லா–வது ப�ோட்டி முடிந்–த–தும் திடீ–ரென ஓய்வு பெறு–வ–தாக அறி–வித்–தி–ருப்–பது அனை–வ–ருக்–கும் ஆச்–ச–ரி–யத்தை ஏற்–ப–டுத்தி உள்–ளது. யார் க�ொடுத்த அழுத்–தத்–தால் யூனிஸ் இந்த முடிவை எடுத்–தார் என தெரி–ய–வில்லை.

22.11.2015

வசந்தம்

11

ஆ

ங்– கி – ல – மு ம் தமி– ழு ம் தெரிந்த ஓர் ஆங்–கில�ோ இந்–தி–யன்–தான் அந்த ஐந்து த�ொழி–லா–ளர்–களும் என்ன தவறு செய்–தார்–கள் என்–பதை மற்–றவ – ர்–களுக்கு ச�ொன்–னான். மழை–யிலு – ம் வெயி–லிலு – ம் மணிக்–கண – க்–கில் வேலை பார்க்க முடி–யா–மல் மலா–யா–வுக்கே தப்–பிச் செல்ல முயன்–றி–ருக்–கி–றார்–கள். அதிக தூரம் அவர்– க – ள ால் ஓட முடி– ய – வி ல்லை. பிடி– ப ட்டி– ரு க்– கி – ற ார்– க ள். பகுதி அதி– க ா– ரி – யான ஜப்–பா–னி–யன், இந்த தண்–ட–னையை அவர்–களுக்கு வழங்–கி–யி–ருக்–கி–றான்... அதா–வது, மரண தண்–டனை. ர�ோல் காலுக்–காக அமர்ந்–தி–ருந்த மற்ற த�ொழி–லா–ளர்–கள் அதிர்ந்து ப�ோனார்–கள். வழக்–கத்தை விட அதி–கம – ாக இத–யம் துடிக்–கத் த�ொடங்–கி–யது. இமைக்–கா–மல் தாங்–கள் வெட்டிய குழிக்– குள்–ளேயே தள்–ளப்–பட்ட த�ொழி–லா–ளர்–களை பார்த்–தார்–கள். மெல்ல மெல்ல ஜப்–பா–னிய – ர்–கள் மண்ணை மூடத் த�ொடங்–கி–னார்–கள். சிறிது சிறி– த ாக அந்த த�ொழி– ல ா– ள ர்– களின் உடல் மறை–வ–தை–யும், அவர்–கள் கண்– களில் வழிந்த மரண பயத்–தை–யும் பார்க்க ஒரு–வ–ருக்–கும் தெம்–பில்லை. இறுக இமை–களை மூடிக் க�ொண்– டார்–கள். அல–றல் என்ன... முணு–முணு – ப்–பைக் கூட அந்த ஐவ–ரும் எழுப்–ப–வில்லை. இது– த ான் மற்ற த�ொழி– ல ா– ள ர்– க ளை அதி– க – மு ம் பாதித்– த து. கையறு நிலை– யி ன் உச்–சத்து – க்கு சென்–றால் தவிர, இப்–படி – ய�ொ – ரு விரக்–திக்கு வந்–திரு – க்க மாட்டார்–கள். இது–தான் நமக்–கும். ஆமாம். நமக்–குத – ான். அதனால்–தான் மறை–வாக இந்த தண்–டனை வழங்–கப்–ப–ட– வில்லை. எல்–ல�ோ–ரை–யும் அசை–ய–வி–டா–மல் அமர வைத்து நிறை–வேற்–றி–யி–ருக்–கி–றார்–கள். அதன் மூலம் தப்–பிக்க முயன்–றால் இது–தான் கதி என்–பதை உணர்த்–தி–யி–ருக்–கி–றார்–கள்... ர�ோல் கால் த�ொடங்–கி–ய–ப�ோது அங்கு எந்த உயி–ரி–ன–மும் அமர்ந்–தி–ருக்–க– வில்லை. மரக் கட்டை– க ள்– த ான் கையை உயர்த்– தி ன. தங்– க ள் இருப்பை தெரி– ய ப்– ப–டுத்–தின. தப்–பித் தவறி கூட ஒரு–வரு – ம் ‘அந்–த’ மேட்டுப் பகுதி பக்–கம் திரும்–ப–வில்லை. வேலை– க ள் நடந்– த ன. முன்பை விட வேக–மாக. துரி–த–மாக. விளைவு பதட்டத்–துட – ன் மூங்–கிலை வெட்டிய ஒரு த�ொழி–லா–ளி–யின் காலில் முள் கீறி–விட்டது. உடனே பூத்–தாய்க்கு ப�ோய் பத்து ப�ோட முடி– யு மா அல்– ல து மருத்– து – வ – ம னை என்– னும் பெய–ரில் இருக்–கும் குடி–லுக்கு சென்று மாத்– தி ரை கேட்க முடி– யு – ம ா? ‘குர்ரா குர்–ரா’ என கையில் கழி–யும் துப்–பாக்–கியு – ம – ாக

அலை–யும் ஜப்–பா–னிய ராணுவ வீரர்–கள்–தான் அதற்கு அனு–ம–திப்–பார்–க–ளா? எனவே தன் மேலா–டை–யையே கிழித்து கட்டுப் ப�ோட்டுக் க�ொண்–டார். அதற்– கு ள் சில ந�ொடி– க ள் பணியை நிறுத்–திய குற்–றத்–துக்–காக இரு–முறை சவுக்–கால் விளா–சி–னான் ஜப்–பா–னி–யன் ஒரு–வன். ‘அம்மா...’ என்று அல–றிய – ப – டி வேலையை த�ொடர்ந்–தார். முள் கீறிய இடத்–திலி – ரு – ந்து கிளம்–பிய வலி உச்–சந்–தலை வரை ஆட்டிப்–ப–டைத்தது. க ண் – க ள் இ ரு ண் – ட ன . ம ய க் – க ம் ஆ ட் – க�ொண்டது. எப்–ப–டிய�ோ சமா–ளித்–தார். அன்– றை ய பணி நேரம் முடிந்– த – த ற்கு அறி–கு–றி–யாக விசில் ஊதப்–பட்டது. அப்–ப�ோ–து–தான் குனிந்து வலது காலின் முட்டிக்கு கீழே முள் கீறிய இடத்– த ைப் பார்த்–தார். வீங்–கி–யி–ருந்–தது. அது–வரை மறைந்–திரு – ந்த - மறைத்து வைக்– கப்–பட்டி–ருந்த - வலி விஸ்–வ–ரூ–பம் எடுத்–தது. ஓரடி கூட அவ– ர ால் எடுத்து வைக்க முடி–ய–வில்லை. அப்–ப–டியே தரை–யில் சாய்ந்–தார். விப– ரீ – த ம் புரிந்து மற்– ற – வ ர்– க ள் ஓடி வந்–தார்–கள். ‘என்ன... என்ன...’ என்று அவர்–கள் விசா– ரி த்– த – ப� ோது ஒன்– று – மி ல்லை என மழுப்–பினா – ர். ச�ொல்–லித்–தான் என்ன ஆகப் ப�ோகி–ற–து? கைத் – த ா ங் – க – ல ா க அ வ ரை பூ த் – த ா ய் க் கு அ ழ ை த் து வ ந் து ப டு க்க வைத்தார்கள். இரண்டே நாளில் அவ–ரது வலது கால், அது–வும் முட்டிக்கு கீழே யானைக் கால் ப�ோல் மாறி–விட்டது. தாங்–கித் தாங்கி நடந்–த–வரை பார்க்–கவே மற்–ற–வர்–களுக்கு கஷ்–ட–மாக இருந்–தது. அங்–கிரு – ந்–தவ – ர்–களில் மூத்–தவ – ர – ாக காணப்– பட்ட–வர் சம்–பந்–தப்–பட்ட த�ொழி–லா–ளியை அரு–கில் அழைத்து வீங்–கிய காலை பார்த்–தார். தரை– யி ல் அமர்ந்து அரை– கு – றை – ய ாக ப�ோடப்–பட்டி–ருந்த கட்டை பிரித்–தார். ந ர ம்பை சு ண் டி வி ட்ட – து – ப� ோ ல் துள்–ளி–னார். அ ரை – ய டி நீ ள த் – தி ல் , மூ ன் – ற ங் – கு ல அக–லத்–தில் நீண்ட புண். அதைச் சுற்– றி – லு ம் இருந்த தசை– க ள் அழு–கி–யி–ருந்–தன. பாப்–பையை முட்டிக் க�ொண்டு அழுகை வந்– த து. சமா– ளி த்த அந்த வய– த ா– ன – வ ர், ச ம் – ப ந் – த ப் – ப ட்ட த �ொ ழி – ல ா – ளி யை

23

12

வசந்தம் 22.11.2015

கே.என்.சிவராமன்

ஒரு லட்சத்துக்கும் மேற்பட்ட தமிழர்களைப் பலிக�ொண்ட சயாம்-பர்மா மரண ரயில் பாதையின் ரத்த சரித்திரம்

22.11.2015

வசந்தம்

13

கைத்தாங்கலாக அழைத்–துக் க�ொண்டு ஆற்–றங்–க–ரைக்கு வந்–தார். ‘‘க�ொஞ்ச நேரம் தண்– ணி க்– கு ள்ள நில்லு...’’ ‘‘ஐய�ோ வேண்– ட ாங்க... புண்– ணு க்– காலை மீனுங்க பிடுங்கி எடுத்–து–டும்...’’ ‘‘அதுக்–குத்–தான் ச�ொல்–றேன். க�ொஞ்ச நேரம்–தான். வலியை ப�ொறுத்–துக்க... இத�ோ வந்– து – டு – ட – றே ன். அதுக்– கு ள்ள வெளில வந்–து–டாத...’’ பெரி–ய–வர் நக–ர–வும் வெ டு க் வெ டு க் எ ன் று மீ ன் – க ள் புண்ணை பிடுங்–க–வும் சரி–யாக இருந்–தது. வேத– னை – யி ல் உயிர் பிரிந்– து – வி – டு ம் ப�ோலி–ருந்–தது. ப�ோகட்டு–மே? எப்–ப–டி–யும் சயா–மில்–தான் மர–ணம் என்று தெரிந்–து– விட்டது. அதற்–கா–கவே ஜப்–பா–னி–யர்–கள் காத்–தி–ருக்–கி–றார்–கள். அப்–ப–டி–யி–ருக்க ஆற்– றில் மர–ணம் நிகழ்ந்–தால் என்–ன? யார் கேட்–கப் ப�ோகி–றார்–கள்? அசை–யா–மல் நின்–றார். உட– லெ ங்– கு ம் பர– வ த் த�ொடங்– கி ய வலிக்–குள் ஊடு–ரு–வத் த�ொடங்–கி–னார். எங்கோ சென்ற முதி–ய–வர் எப்–ப�ோது திரும்பி வந்– த ார் என்று தெரி– ய ாது. ஆனால், அவர் த�ோளைத் த�ொட்ட–தும்–தான் கண் திறந்–தார். ‘‘வலிக்–கு–தா–?–’’ ‘‘இப்ப பர–வால...’’ ‘‘காலை அசைக்க முடி–யு–தா–?–’’ ‘‘ம்...’’ ‘‘க�ோவ–ணம் கட்டி–ருக்–கி–யா–?–’’ ‘‘அது இல்–லா–மலா...’’ ‘‘அப்ப குளிச்–சுட்டு மேல வா...’’ ச�ொ ல் – லி – வி ட் டு ஆ ற் – ற ங் – க – ரை க் கு வ ந ்த அ ந ்த மு தி – ய – வ ர் ச ப் – ப – ண – மி ட் டு அமர்ந்தார். சம்–பந்–தப்–பட்ட த�ொழி–லா–ளிக்கு எது–வும் புரி–ய–வில்லை. இருந்–தா–லும் வய–தில் பெரி–ய–வர் கார–ண– மில்–லா–மல் எது–வும் ச�ொல்ல மாட்டார் என்ற நம்–பிக்–கையி – ல் குளித்–துவி – ட்டு அவர் அரு–கில் வந்–தார். ‘‘காலை காட்டு...’’ த�ொழி–லா–ளியி – ன் பதி–லுக்கு காத்–திர – ா–மல் முதி–ய–வரே குனிந்து முள் கீறிய இடத்தை பரி–ச�ோ–தித்–தார். புண்–ணில் இருந்த அழுக்–கு–கள் எல்–லாம் காணா–மல் ப�ோயி–ருந்–தன. அந்த இடமே ரத்– தச் சிவப்–பாய் காணப்–பட்டது. குருதி கசிந்–து க�ொண்–டி–ருந்–தது. உடனே தன் இடுப்–பில் இருந்து கத்–தை–யாக வெற்–றி–லையை எடுத்–தார். அவை நன்–றாக வதக்–கப்–பட்டி–ருந்–தன. இப்–படி பறித்து வதக்–கத்–தான் தன்னை ஆற்–றில் இறக்–கி–விட்டு அவர் சென்–றி–ருக்க

14

வசந்தம் 22.11.2015

வேண்–டும் என்–பது அந்த த�ொழி–லா–ளிக்–குப் புரிந்–தது. அதி–கம் அழுக்–கில்–லாத தன் வேட்டி–யின் பகு–தியை கிழித்த பெரி–ய–வர் வதக்–கப்–பட்ட வெற்–றி–லையை புண் மீது வைத்து கிழித்த துணி–யால் அதை கட்டி–னார். த�ொழி–லா–ளிக்கு என்ன பேசு–வது... எப்–படி தன் நன்–றியை தெரி–விப்–பது என்று தெரி–ய– வில்லை. இந்த முதி– ய – வ ர் யார்... மலா– ய ா– வி ல் அவரை பார்த்– தி – ரு க்– கி – ற� ோமா... சயா– மி ல் கூட அதி–க–பட்–சம் நான்–கைந்து முறை பார்த்– தி–ருப்–ப�ோம். புன்–னகைக்க – முயன்–றிரு – ப்–ப�ோம். மற்–றப – டி அவர் பெயர் தனக்கோ தன் பெயர் அவ–ருக்கோ தெரி–யாது. அப்–ப–டி–யி–ருந்–தும் தன் வேத–னையை ப�ோக்க முயல்–கி–றாரே... நெகிழ்ச்–சி–யில் உள்–ளம் விம்–மி–யது. ‘‘நானி–ருக்–கிற பூத்–தாய் தெரி–யும்–ல–?–’’ பதில் ச�ொல்ல முடி–யா–மல் கண்–க–லங்க த�ொழி–லாளி தலை–ய–சைத்–தார். ‘‘த�ொடர்ந்து பத்து நாள் வா. இப்–படி பத்து ப�ோட்டா சரி–யா–கி–டும்...’’ ச�ொல்–லி–விட்டு திரும்–பிப் பார்க்–கா–மல் நடந்–தார் அந்த பெரி–ய–வர். இப்–படி – த்–தான் முன்–பின் அறி–முக – மி – ல்–லாத, ரத்த சம்–பந்–தம் இல்–லாத த�ொழி–லா–ளர்–கள் பரஸ்–ப–ரம் உத–விக் க�ொண்–டார்–கள். அத–னால்–தான் அவர்–க–ளால் சயா–மில் வாழ முடிந்–தது. உயிர் பிரி–வதை தள்–ளிப் ப�ோட–வும்.

(த�ொட–ரும்)

ஜூடிபப்பு முறுகுலு

மு

றுக்கு என்–ற–வு–டன் நமக்கு மணப்–பா–றை–தான் நினை– வு க்கு வரும். க�ோவில்– ப ட்டி அரிசி முறுக்கு, கிருஷ்– ண – கி ரி பூண்டு முறுக்கு, பாளை–யங்–க�ோட்டை கைமு–றுக்கு, செட்டி–நாட்டு தேன்– கு–ழல் என ஊரின் அடை–யா–ளங்–கள�ோ – டு பல முறுக்கு வகை–கள் இருந்–தா–லும் இந்த மணப்–பாறை முறுக்–குக்கு ஒரு தனித்–துவ – ம் இருக்–கத்–தான் செய்–கிற – து. கார–ணம், அதன் செய்–நேர்த்தி. மணப்– ப ா– றை ப் பகு– தி – யி ல் விளை– யு ம் பச்– ச – ரி சி மிக–வும் தர–மா–னது. அந்த தரம்–தான் மணப்–பாறை முறுக்கை உல–கம் முழு–வ–தும் எடுத்–துச் சென்–றது. தண்–ணீரு – க்–குப் பதில் தேங்–காய்ப்–பால் கலந்து மாவை தயார் செய்– கி – ற ார்– க ள். தேங்– க ாய் எண்– ணெ – யி ல் ப�ொரித்–தெ–டுக்–கி–றார்–கள். இது–த–விர மணப்–பாறை தண்–ணீ–ரின் மகத்–து–வ–மும் இதன் சுவைக்–குக் கார–ணம். மணப்–பா–றைக்கு இப்–ப–டி–ய�ொரு பெரும் சிறப்பை பெற்– று த் தந்– த – வ ர் திரு– நெ ல்– வே–லி–யைச் சேர்ந்த கிருஷ்–ணய்–யர். இவர்– தான் மணப்– ப ாறை முறுக்– கி ன் கர்த்தா என்–கி–றார்–கள்.

1930களில் மணப்–பாறை ரயில் நிலை–யத்–தில் கேன்– டீன் நடத்–தி–யி–ருக்–கி–றார் கிருஷ்–ணய்–யர். அக்–கா–லக்– கட்டத்–தில் டீசல் என்–ஜின்–கள் அறி–மு–க–மா–கவில்லை. நீராவி என்–ஜின்–கள்–தான். அந்த மார்க்–கத்–தில் செல்–லும்

நீங்–களும் செய்–ய–லாம்! ப ச் – ச – ரி சி - 1 ½ க ப் , உ ளு ந் து - ½ க ப் , முந்–திரி - 200 கிராம், நெய் - 1 டேபிள் ஸ்பூன், உ ப் பு - த ே வ ை – ய ா ன அ ள வு , த ே ங் – க ா ய் எண்– ண ெய் - ப�ொரித்– தெ – டு க்– க த் தேவை– ய ான அளவு. முந்–தி–ரியை சுடு–தண்–ணீ–ரில் கால்–மணி நேரம் ஊற– வ ைத்து மிக்– ஸி – யி ல் ப�ோட்டு பேஸ்ட்டாக அரைத்–துக் க�ொள்–ளுங்–கள். அரிசி, உளுந்தை ஒன்– ற ாக ஊற– வ ைத்து கெட்டி– ய ாக அரைத்– து க் க�ொள்–ளுங்–கள். இந்த மாவில் அரைத்த முந்–திரி பேஸ்ட், நெய், உப்பு சேர்த்து சிறிது தண்–ணீர் விட்டு முறுக்கு மாவு பதத்–திற்கு மென்–மை–யாக பிசைந்து க�ொள்–ளுங்–கள். பின்–னர் சிறிது சிறி–தாக முறுக்கு உழக்– கி ல் வைத்– து ப் பிழிந்து ப�ொன்– னி–ற–மாக ப�ொரித்து எடுங்–கள். வித்–தி–யா–ச–மான, ஆந்–தி–ரத்து ஜூடி–பப்பு முறுகுலு ரெடி.

எல்லா ரயில்– க ளுக்– கு ம் மணப்– ப ாறை ரயில் நிலை– ய த்– தி ல்– த ான் தண்– ணீ ர் நிரப்– பு – வ ார்– க – ளாம். அத–னால் எல்லா ரயில்–களும் ஒரு மணி நேரம் அங்கு நிறுத்–தப்–ப–டும். எனவே ரயில்வே கேன்–டீன் களை–கட்டும். இந்த வணிக வாய்ப்–பைப் பயன்–ப–டுத்–திக் க�ொள்ள விரும்–பிய கிருஷ்–ணய்–யர், தான் கற்ற சமை–யல் வித்–தை–களை எல்–லாம் பயன்–ப–டுத்தி விதம் வித–மான பதார்த்–தங்–களை தயா–ரித்து விற்–றார். அப்–படி உரு–வா–னது – த – ான் மணப்–பாறை முறுக்கு. அதன் சுவை–யில் மக்–கள் மயங்–கிப் ப�ோனார்–கள். தேங்–காய்ப் பால் சேர்த்து, தமி–ழ– கம் கைவிட்ட தேங்–காய் எண்–ணெ–யில் ப�ொரித்– தெ– டு த்த மணப்– ப ாறை முறுக்கு மக்– க ளை கவர்ந்து விட்டது. பிற்–கா–லத்–தில் டீசல் என்–ஜின் வந்–த–பி–ற–கும், முறுக்–குக்–காக மணப்–பாறை ரயில் நிலை–யத்–தில் கூடு–தல் நேரம் ரயிலை நிறுத்–திச் செல்–லும் நிலை உரு–வா–னது. கிருஷ்–ணய்–யர் இன்று இல்லை. ஆனால், மணப்–பாறை ரயில் நிலைய கேன்– டீ ன் இன்– னு ம் இருக்– கி – ற து. அங்கு அதே தரத்–த�ோடு முறுக்கு சுடச்– சு ட தயா– ர ா– கி க் க�ொண்டே இருக்–கி–றது. இன்று மணப்–பாறை முறுக்கு என்– பது ‘பிராண்ட்’ ஆகி–விட்டது. மணப்–பா–றைக்–குள் நுழைந்–த–வு–டனே, ஏரா–ள–மா–ன�ோர் கூடை–யும் முறுக்–குப் பாக்–கெட்டு–மாக ‘முறுக்கே.., மணப்– பாறை முறுக்கே...’ என்று கூவிக்– க�ொ ண்டு ஆசை காட்டு–கி–றார்–கள். பெய–ரைக் கேட்–கும்– ப�ோதே மனது சப–லம – ா–கிற – து. ஆனால், ரயில்வே கேன்–டீன் முறுக்–கில் பாதி சுவை கூட இந்த ‘கூடை’ முறுக்–கில் இல்லை. தமி– ழ – க த்– து க்கு மணப்– ப ாறை முறுக்கு என்–றால் ஆந்–தி–ரத்–துக்கு ஜூடிபப்பு முறு–குலு. ஆந்–தி–ரா–வின் க�ோதா–வரி மாவட்டங்–கள், தெலுங்–கா–னா–வின் நல்–க�ொண்டா, நிசா–மா–பாத், ஆலம்–பூர் பகு–திக – ளின் பேருந்து நிலை–யங்–களில் இந்த முறு–கு–லுவை வாங்க முடி–யும். ஜூடி–பப்பு என்–றால் முந்–தி–ரிப் பருப்பு. பச்–ச–ரிசி, உளுந்து மாவ�ோடு முந்–தி–ரிப் பருப்பு சேர்த்து செய்–யப்– ப–டு–கி–றது. மணப்–பாறை முறுக்–கும் ஜூடி–பப்பு முறு–குலு – வு – க்–கும் உள்ள ஒற்–றுமை, இரண்–டுமே தேங்–காய் எண்–ணெ–யில் ப�ொரிக்–கப்–ப–டு–கி–றது என்–ப–து–தான். ஜ ூ டி ப ப் பு மு று – கு லு , ம ண ப் – ப ா றை முறுக்–கைப் ப�ோலவே மிக–வும் சுவை–யா–னது. சத்–தா–னது. குழந்–தை–களை பெரி–தும் ஈர்க்–கும்.

சுவையான சமையல் செய்திகளுக்கு: http://www.dinakaran.com/samayalnew

- வெ.நீல–கண்–டன் 22.11.2015

வசந்தம்

15

திரைக்கதை

நடிகை! எழுதும்

ஒரு டாக்–ட–ரின் பய–ணம்

த

லைப்பு புரு– வ த்தை உயர்த்– து – கி – ற து அல்–ல–வா? கட்டு–ரை–யும் அப்–ப–டித்–தான். டாக்– ட ர், இன்– ஜி – னி – ய ர், பன்– ன ாட்டு நிறு–வன மேலா–ளர், திரைப்–பட இயக்–கு–நர், நடிகை, மாடல், பாட–லா–சி–ரி–யர், தயா–ரிப்

16

வசந்தம் 22.11.2015

–பா–ளர்... என பல துறை–களில் இன்று பெண்– கள் ஜ�ொலித்–துக் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றார்–கள். அந்த வரி–சை–யில் நடி–கைய – ா–கவு – ம், திரைக்– கதை எழு–துப – வ – ர – ா–கவு – ம் டூயல் சிம் ப�ோல் தன்– னை–யும் ‘மசாலா படம்’ வழி–யாக இணைத்–துக் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றார் லட்–சுமி தேவி.

‘ ‘ ச�ொ ந ்த ஊ ர் கேர ள ா எ ன் – ற ா – லு ம் , ந ா ன் பி ற ந் – த து மும்– பை – யி ல். செட்டில் ஆனது நியு–யார்க்–கில். அம்மா டாக்–டர். அ ப்பா இ ன் – ஜி – னி – ய ர் . அ வ ர் எ ழு – த – வு ம் செ ய் – வ ா ர் . அ ந ்த தாக்–கம் க�ொஞ்–சம் எனக்–குள்–ளும் இருந்–தது என்று நினைக்–கி–றேன். அது–தான் என்னை திரைக்–கதை எ ழு த் – த ா – ள – ர ா – க – வு ம் , ந டி – கை – யா–க–வும் மாற்–றி–யி–ருக்–க–லாம். நான் பத்– த ா– வ து படிக்– கு ம்– ப�ோ து செ ன் – னை க் கு வ ந் து செட்டி– ல ா– ன�ோ ம். இங்– கு – த ான் டாக்– ட ர் பட்டம் பெற்– றே ன். ப டி க் – கு ம் – ப�ோதே ம ா ட – லி ங் வாய்ப்பு வந்–தது. தவிர சிறு–வ–ய–தி–லி–ருந்தே துறு– துறு என்று இருப்–பேன். அத–னால் நாட– க த்– து றை அம்மா எனக்கு அறி–மு–கப்–ப–டுத்–தி–னார். ப�ொழு–து– ப�ோக்– கு க்– க ாக பயிற்சி எடுத்– து க் க�ொண்–டேன். ஆனால், அதுவே நாட–கத்–தின் மீதான காதலை அதி–க– ரித்–தது. காலப்–ப�ோக்–கில் நிறைய மேடை நாட–கங்–களில் நடிக்–க–வும் ஆரம்–பித்–தேன்...’’ என்று ச�ொல்–லும் லட்–சுமி தேவி–யின் குடும்–பத்–தில் பெரும்–பா–லா–னவ – ர்–கள் டாக்–டர்–க– ளாம். ‘‘அத–னால்–தான் என் அம்–மா– வும் நான் டாக்–ட–ராக வேண்–டும் என்று ஆசைப்–பட்டார். குடும்–பத்– தின் ஆண் என்–றால் இன்–ஜி–னி–யர்– கள். பெண் என்–றால் டாக்–டர்–கள். இப்–படி – த்–தான் பட்டி–யல். அண்–ண– னும் தங்–கை –யும் கூட அப்– ப– டி த்– தான் படித்–தி–ருக்–கி–றார்–கள். எனவே ‘டாக்–டரு – க்கு படித்–தால் நாட–கத்–தில் நடிக்க அனு–ம–திக்–கி– றேன்’ என்று தூண்–டில் ப�ோட்டார் அம்மா. அத–னால் டாக்–டர – ா–னேன். என்ன அப்–படி – ப் பார்க்–கிறீ – ர்–கள்? நானும் டாக்–டர்–தான்! அதே நேரம் எங்–கள் குழு–வின – ரு – – டன் ஊர் ஊராக சென்று நாட–கம் நடத்–து–வ–தை–யும் நிறுத்–த–வில்லை. இது– த ான் மாட– லி ங் வாய்ப்பை ஏற்–ப–டுத்தி க�ொடுத்–தது. ப�ோதா– தா? நாட–கமு – ம் மாட–லிங்–கும் வந்து விட்டால் அடுத்து சினி–மா–தா–னே?– – ’’ கண்–கள் மின்ன சிரிக்–கும் லட்–சுமி தேவி, திரைக்–கதை எழுத ஆரம்–பித்– தது விபத்து என்–கி–றார். ‘‘எங்–கள் குடும்–பத்–தில் யாருமே க ல ை த் – து – றை – யி ல் இ ல்லை .

ச�ொல்–லப்–ப�ோன – ால் சினிமா பின்–னணி – யே கிடை–யாது. சினி–மாவை ஒரு துறை–யாக அவர்–கள் கரு–திய – து – மி – ல்லை. இப்–ப–டிப்–பட்ட பின்–ன–ணி–யில் இருந்து நான் நடி–கை– யாக வந்–திரு – க்–கிறே – ன். கார–ணம், சினிமா மீதி–ருந்த ஈர்ப்பு. சிறு வய– தி – லி – ரு ந்தே கதை– க ள் எழுத ஆரம்– பி த்– து – விட்டேன். ஆனால், அவை சரி–யாக வந்–த–தில்லை. ஒரு பக்க கதை என்று எழுத ஆரம்–பிப்–பேன். அது, அரைப்– பக்–கத்–தில் முடிந்–து–வி–டும். நினைத்–தது ப�ோல் எழுத முடி–ய–வில்–லையே என்று உள்–ளுக்–குள் அழு–வேன். ஆனா–லும் எழு–துவ – தை நிறுத்–த– வில்லை. சினி–மா–வில் நடிக்க வாய்ப்பு வந்–தப�ோ – து, ‘கதை– கள் எழு–தும் நீங்–கள் ஏன் திரைக்–கதை எழுத முயற்–சிக்–கக் கூடா–து–?’ என்று கேட்டார்–கள்.

லட்–சுமி தேவி

22.11.2015

வசந்தம்

17

சாதா–ரண கதையே எழுத முடி–யவி – ல்லை... இதில் எங்–கி–ருந்து திரைக்–கதை எழு–து–வது என்று குழம்– பி – னே ன். அதே நேரம் முயற்– சிப்–ப–தில் தவ–றில்லை என்–றும் த�ோன்–றி–யது. சரி, அதை–யும் ஒரு கை பார்ப்–ப�ோம் என்று எழுத ஆரம்–பித்–தேன். நிச்–சய – ம – ாக ஆச்–சர்–யம்–தான். என்–னையு – ம் அறி–யா–மல் த�ொடர்ந்து எழு–திக் க�ொண்டே சென்– றே ன். ஒவ்– வ�ொ ரு சீனை– யு ம் கண் முன்–னால் க�ொண்டு வந்து எழு–தி–னேன். அந்த ந�ொடி–யில்–தான் என்–னையே நான் உணர்ந்–தேன். யெ ஸ் . க தை , க வி தை , க ட் டு ர ை . . . ஆகி–யவை எல்–லாம் எனக்–கா–னது அல்ல. திரைப்–பட ஸ்கி–ரிப்ட்–தான் என் ஏரியா. இது பிடித்–திரு – ந்–தது. உள்–ளுக்–குள் கரை–யத் த�ொடங்– கி–னேன். ஒவ்–வ�ொரு கதா–பாத்–தி–ரத்–துக்–கும் அழகு க�ொடுப்– ப – து ம் காட்– சி – க ளில் அவர்– களை நட–மாட விடு–வ–தும், ல�ொகே–ஷனை தேர்வு செய்–வது – ம்... மை காட். எப்–பேர்–பட்ட அனு–ப–வம் அது..?’’ பர–வ–சத்–து–டன் தன்னை உணர்ந்த ந�ொடியை விளக்–கிய லட்–சுமி தேவி, இப்–ப�ோது முழு நேர நடிகை. ‘‘மருத்– து வ படிப்பை முடித்– து – வி ட்டு சில காலம் பிராக்–டிஸ் செய்–தேன். முன்பே ச�ொன்–ன–படி மாட–லிங், நடிகை வாய்ப்–பு– கள் வந்–தன. தண்–ட–வா–ளம் ப�ோல் டாக்–டர், ஆக்– ட ர் என இரண்– டை – யு ம் செய்– ய – ல ாம் என்–று–தான் த�ொடக்–கத்–தில் நினைத்–தேன். ஆனால், நடை–முறை அதற்கு அனு–மதி – க்–க– வில்லை. இரு துறை–களி–லும் நேரம் காலம் பார்க்– க ா– ம ல் உழைக்க வேண்– டு ம். எந்த நேரத்–தில் என்ன வேலை வரும் என்று திட்ட– மி–டவே முடி–யாது. படப்–பி–டிப்–பில் இருக்– கும்–ப�ோது எமர்–ஜென்சி கால் வந்–தால் எந்த இடத்–திலு – ம் முழு ஈடு–பாட்டு–டன் பணி–யாற்ற முடி–யாது. படித்த துறைக்–கும் காத–லிக்–கும் இண்–டஸ்–டிரி – க்–கும் இடை–யில் திண்–டா–டுவ – து மன அழுத்–தத்தை அதி–க–ரிக்–கும். ஸ�ோ, சினி–மா–தான் என் துறை என்று முடிவு செய்து வந்– து – வி ட்டேன். வீட்டில் எனக்கு முழு சுதந்–தி–ரம் க�ொடுத்–தி–ருக்–கி–றார்– கள். எனவே யாரும் தடை செய்–ய–வில்லை. சினிமா சார்ந்து படிக்–கும் விருப்–பம் இருக்– கி–றது. இத்–துறை – யி – ல் நான் கத்–துக்–குட்டி. ஒரே– ய�ொரு படத்–துக்கு திரைக்–கதை எழு–தியி – ரு – ப்–ப– தா–லேயே எல்–லாம் தெரிந்த மேதாவி ஆகி–விட மாட்டேன். நிறைய ஜாம்– ப – வ ான்– க ள் இங்கு இருக்– கின்–ற–னர். அவர்–களு–டன் பணி–பு–ரிய வேண்– டும். அனு–ப–வம்–தான் நுணுக்–கங்–களை கற்– றுத் தரும். மருத்–துவ படிப்பை இப்–ப�ோது என் குடும்– ப த்– து க்– க ா– க – வு ம் நண்– ப ர்– க ளுக்– கா–க–வும் மட்டுமே பயன்–ப–டுத்–து–கி–றேன்...’’ என்– ற – வ – ரி – ட ம், ‘மசாலா படம்’ வாய்ப்பு எப்–படி வந்–தது என்று கேட்டோம்.

18

வசந்தம் 22.11.2015

‘‘உண்– மை – யி – லேயே அது சர்ப்– ர ைஸ் பரிசு–தான். ‘மசாலா படம்’ தயா–ரிப்–பா–ளர், இயக்–குந – ர், இசை அமைப்–பா–ளர்... என சக–ல– ரும் எனக்கு முன்பே அறி–மு–க–மா–ன–வர்–கள். தயா–ரிப்–பா–ளர் விஜய், என்–னு–டைய மேடை நாட– க ங்– க ளை தயா–ரித்–தி–ருக்–கி–றார். இசை அமைப்–பா–ளர் கார்த்–திக், என் நாட–கங்–களுக்கு மியூ–சிக் ப�ோட்டி–ருக்–கிற – ார். கேம–ரா–மேன் லஷ்– மனை மாட–லிங் காலத்–திலி – ரு – ந்தே தெரி–யும். இந்–தக் குழு–தான் என்னை சினி–மா–வுக்–குள் இழுத்–தது. கேம–ரா–மே–னும் இயக்–குந – ரு – ம – ான லஷ்–மனு – க்கு ஒரு கான்–செப்ட் த�ோன்–றிய – து. ‘நீங்–கள்–தான் கதை எழு–துகி – றீ – ர்–களே... இதற்கு திரைக்–கதை எழு–துங்–கள்’ என்–றார். எழுதி முடித்–தது – ம் என்–னையே நடிக்–கச் ச�ொன்–னார். ச�ொல்–லப்–ப�ோ–னால் ஸ்கி–ரிப்ட் எழு–தும்– ப�ோதே, இதில் நாம் நடித்–தால் நன்–றாக இருக்– குமே என்று ய�ோசித்–தேன். அதையே இயக்–கு– நர் வெளிப்–படு – த்–திய – து – ம் ய�ோசிக்–கவே – யி – ல்லை. உடனே ஓ.கே ச�ொன்–னேன். ஆனால், நிரம்–பவு – ம் சிர–மப்–பட்டேன். ஒரு பக்–கம் மேக்–கப் ப�ோட்டுக் க�ொண்–டிரு – ப்–பேன். மறு–பக்–கம் திரைக்–கதை, வச–னத்தை பார்ப்– பேன். உடன் நடிப்–பவ – ர்–கள் சரி–யாக வச–னங்– களை உச்–சரி – ப்–பார்–களா என்று கவ–னிப்–பேன். காம்– பி – னே – ஷ ன் ஷாட்ஸ் இருக்– கு ம்– ப�ோ து நடித்து முடித்– த – து ம் எனக்– க ாக அதுவரை ஷூட் செய்–ததை இயக்–குந – ர் மானிட்ட–ரில் காண்–பிப்–பார். எ ழு – து ம் – ப�ோ து ம ன – தி ல் இ ரு ந ்த ல�ொகே–ஷன் வேறு. ஆனால், படப்–பிடி – ப்பு சம–யத்–தில் சில கார–ணங்–கள – ால் அது மாறி–யது. உடனே புதிய இடத்–துக்கு ஏற்ப திரும்–பவு – ம் ஸீன்ஸ் எழு–தினே – ன். என்–றா–லும் இப்–படி இரண்டு பக்–கங்–களும் ஓடிக் க�ொண்–டி–ருந்–தது எனக்–குப் பிடித்–தி– ருந்– த து. செட்டில் ஆர்– வ த்– து – ட ன் வேலை ப ா ர் த் – தே ன் . எ ன க் கு சம – ம ா க எ ன து

உத–விய – ா–ளரு – ம் ஓடி ஓடி வேலை பார்த்–தார். ப�ொது–வாக நடி–கைக – ளின் அசிஸ்–டென்ட், கையில் கண்–ணா–டிய�ோ – டு – த – ான் இருப்–பார். ஆனால், எனது உத–வி–யா–ளர் கண்–ணா–டி–யு– டன் பேப்–பர், பென்–சில், பேட் ஆகி–யவ – ற்–றை– யும் சுமந்–தார். ‘ஷாட் ரெடி’ என்று இயக்– கு–நர் ச�ொல்–லும்–ப�ோ–து–தான் நான் நடிகை. மற்ற நேரங்–களில் நான் ஸ்கி–ரிப்ட் ரைட்டர் என்–பதி – ல் தெளி–வாக இருந்–தத – ால் சமா–ளிக்க முடிந்–தது. சில இடங்–களில் காஸ்ட்–யூம் கூட வடி–வமைத் – தி – ரு – க்–கிறே – ன். இப்–படி சகல துறை– களி–லும் ஆர்–வத்–து–டன் என்னை ஈடு–ப–டச் செய்–தது நாட–கப் பின்–ன–ணி–தான்...’’ என்ற லட்–சுமி தேவி, திரைக்–கதை எழுத ஆரம்–பித்த விதத்–தையு – ம் விளக்–கின – ார். ‘‘குழந்–தைத்த – ன – ம – ா–கக் கூட இருக்–கல – ாம். நீங்– க ள் சிரிக்– க – வு ம் செய்– ய – ல ாம். ஆனா– லும் ச�ொல்லி விடு–கி–றேன். இயக்–கு–நர் ஒரு காட்– சி யை விவ– ரி க்– கு ம்– ப�ோதே என்– ன ால் அதை விஷூ–வல – ைஸ் செய்ய முடிந்–தது. ஒவ்– வ�ொரு ஸீனி–லும் யார் என்ன பேச வேண்–டும்... அந்த காட்சி எப்–படி இருக்க வேண்–டும்... எங்கு பட–மாக்–கின – ால் நன்–றாக இருக்–கும்... கேமரா க�ோணம் எப்–படி இருந்–தால் காட்–சிக்கு வலு சேர்க்–கும்... என்–றெல்–லாம் என்–னால் ய�ோசிக்க முடிந்–தது. வடி–வமை – த்த காட்–சியை இயக்–குந – ர் ஷூட் செய்–த–தும் அதை பார்ப்–பேன். அப்–ப�ோது என்–னா–லேயே நம்ப முடி–யவி – ல்லை. பிர–மிப்– பாக இருந்–தது. திரைக்–க–தையை ப�ொறுத்–த– வரை என்–னத – ான் அது த�ொடர்–பான நூல்– களை படித்–திரு – ந்–தா–லும் அனு–பவ – ப்–பூர்–வம – ாக ய�ோசித்து எழு–திப் பார்க்–கும்–ப�ோது – த – ான் எந்த நிலை–யில் நாம் இருக்–கிற�ோ – ம் என்–பதே புரி–யும். வெறும் தியரி உத–வாது...’’ என்ற லட்–சுமி தேவி இப்–ப�ோது சீரி–ய–லுக்கு திரைக்–கதை எழுதி வரு–கிற – ார். ‘‘தேசிய அள– வி ல் புகழ்– ப ெற்ற திரைக்– கதை எழுத்–தா–ள–ரான மன�ோஜ் தியா–கி–யு– டன் இணைந்து ஒரு சிரி–யலு – க்கு திரைக்–கதை எழு–தப் ப�ோகி–றேன். வாரம் ஒரு கதை என்– ப–து–தான் ஐடியா. இது தவிர திரைப்–ப–டங்– களில் நடிக்–க–வும் வாய்ப்பு வரு–கி–றது. அது த�ொடர்–பான பேச்சு வார்த்–தைக – ள் நடக்–கின்– றன. மன–துக்–குள் ஒரு ஒன் லைன் ஃப்ளா–ஷாகி இருக்–கிற – து. அதற்கு திரைக்–கதை எழுத வேண்– டும்...’’ என்–ற–வர் தன்–னு–டைய ஓர் அனு–ப– வத்தை பகிர்ந்–து க�ொண்–டார். ‘‘ஒரு நாள் கமலா தியேட்ட–ரில் ஷூட்டிங். நடி–கர்–கள் பேசு–வதை மானிட்ட–ரில் பார்த்– துக் க�ொண்–டிரு – ந்–தேன். என்–னுடை – ய ப�ோர்– ஷன் வரும்–ப�ோது உடனே ஃபீல்–டுக்கு செல்ல வேண்–டும். ஆனால், மானிட்டரை பார்த்துக் க�ொண்– டி – ரு ந்த ஆர்– வ த்– தி ல் ஃபீல்– டு க்கு செல்–லத் தவ–றினே – ன். ‘ஒன் ம�ோர்’ என்று குரல் க�ொடுத்–தார் இயக்–குந – ர். இந்த முறை சரி–யாக

ஃபீல்–டுக்கு சென்–றுவி – ட்டேன். ஆனால், பேச வேண்–டிய வச–னத்தை பதட்டத்–தில் மறந்–து– விட்டேன். மீண்–டும் ஒன் ம�ோர். இப்–படி நான்– கைந்து முறை ச�ொதப்–பிய பிற–குத – ான் அந்த ஷாட் ஓகே ஆனது...’’ என்–றவ – ர் சினி–மா–தான் தனக்கு எல்–லாம் என்–கிற – ார். ‘‘சினிமா வாய்ப்பு வந்த ப�ோது, முத–லில் குழம்–பினே – ன். மற்ற துறை ப�ோல் இது கிடை– யாது. நாட்டுக்கு நாடு, ம�ொழிக்கு ம�ொழி, இனத்–துக்கு இனம் மாறு–ப–டும். ஹாலி–வுட் படங்–கள் உலக மக்–களை கருத்–தில் க�ொண்டு எடுக்–கப்–படு – கி – ன்–றன என்–றால், ரீஜி–னல் படங்– கள் அந்–தந்த ம�ொழி சார்ந்த நிலப்–பர – ப்–புக்கு ஏற்–பவே உரு–வா–கின்–றன. தமிழ் சினி– ம ா– வி ல் பாட்டு, டான்ஸ், ஆக்‌ –ஷன், சென்–டி–மென்ட், காமெடி... என எல்–லாம் இருக்–கும். ஹாலி–வுட் சண்–டைக் காட்–சிக – ள் வேறு. தமிழ் சினி–மா–வின் சண்–டைக் காட்–சிக – ள் வேறு. ஆனால், எல்லா வகை–யான படங்–களை – – யும் ரசித்–துப் பார்ப்–பேன். ஒரு–ப�ோது – ம் ஹாலி– வுட் படங்–களை தமிழ் சினி–மா–வ�ோடு ஒப்–பிட மாட்டேன். இந்த தெளி–வுக்கு வந்த பிறகே சினி–மா–தான் வாழ்க்கை என்று முடிவு செய்– தேன். என்–னுடை – ய 80வது வய–திலு – ம் நான் நடிக்க வேண்–டும்... திரைக்–கதை எழுத வேண்– டும். இது–தான் என் ஆசை, விருப்–பம், லட்–சி– யம் எல்–லாம்...’’ என்று அழுத்–தம்–திரு – த்–தம – ாக ச�ொன்ன லட்–சுமி தேவி, பெண்–கள் திரைப்– ப–டத்–து–றைக்கு வர வேண்–டும் என்–கி–றார். ‘‘சினி– ம ா– வு ம் மற்ற துறை– க ள் ப�ோன்– று – தான். என்ன... க�ொஞ்– ச ம் ஆணா– தி க்– க ம் இங்கு அதி–கம். என–வேத – ான் பெண்–கள் வரத் தயங்–கு–கி–றார்–கள். இந்த நிலை இப்–ப�ோது க�ொஞ்– ச ம் க�ொஞ்– ச – ம ாக மாறி வரு– கி – ற து என்–பது ஆர�ோக்–கி–ய–மான விஷ–யம். பெண்– களின் திற–மை–களை மதித்து அங்–கீ–க–ரிக்–கக் கூடி–யவ – ர்–கள் இப்–ப�ோது தமிழ் சினி–மா–விலு – ம் இருக்–கி–றார்–கள். முத–லில் நான் திரைக்–கதை எழு–து–கி–றேன் என்று தெரிந்–தது – ம் பல–ரும் ஆச்–சர்–யப்–பட்டார்– கள். ‘என்ன... ஒரு நடிகை ஸ்கி–ரிப்ட் எழு–து– கி– ற ாரா...’ என்று வியந்–தார்–கள். ஆனால், பாதி படத்–தின் ஷூட்டிங் முடிந்–த–துமே மிக இயல்–பாக என்னை ஏற்–றுக் க�ொண்–டார்–கள். எனக்கு ஏற்–பட்ட இந்த அனு–ப–வம் நிச்–சய – ம் மற்ற பெண்–களுக்–கும் ஏற்–படு – ம். அவர்–கள் திற– மை–யையு – ம் ஆண்–கள் அங்–கீக – ரி – ப்–பார்–கள். பல ஆண்– டு – க ளுக்கு முன் பெண்– க ள் மருத்– து – வ ம் படிக்– க வே தடை இருந்– த து. இன்று அதே துறை–யில் பெண்–கள் ஜ�ொலிக்– கி–றார்–கள். அப்–படி சினி–மா–வி–லும் கேம–ரா– வுக்கு பின்–னால் நிச்–சய – ம் ஒரு–நாள் பெண்–கள் வெற்– றி – க – ர – ம ாக க�ோல�ோச்– சு – வ ார்– க ள்...’’ என்–கி–றார் லட்–சுமி தேவி.

- ப்ரியா

22.11.2015

வசந்தம்

19

ப

தூக்–கிலி – ட – ப்–பட்ட– ஐவ–ர் த் – த � ொ ன் – ப – தா ம் நூ ற் – ற ா ண் – டி ன் த�ொடக்க காலத்–தில் மேற்கு ஐர�ோப்– பிய நாடு– க ள் த�ொழில்– து – ற ை– யி ல் வேக–மாக முன்–னேற ஆரம்–பித்–த–ப�ோது ரஷ்யா மிக–வும் பின்–தங்–கிப் ப�ோனது. ரஷ்–யாவை ப�ோல் பன்–னிரெ – ண்டு மடங்கு இரும்பை இங்–கி–லாந்து 1860ல் உற்–பத்தி செய்– தது. ப�ோலவே ரயில் ப�ோக்–குவ – ர – த்–திலு – ம் இங்– கி–லாந்து பல–மட – ங்கு முன்–ன�ோக்கி சென்–றது. கூட்டிக் கழித்–துப் பார்க்–கும்–ப�ோது ஜார் மன்– ன ர்– க ள் மக்– க – ள ை– யு ம் நாட்டை– யு ம் கவ–னிக்–க–வில்லை என்–பது புரி–யும். ரஷ்ய ராணு–வத்–தி–லும் இது எதி–ர�ொ– லிக்–கத் த�ொடங்–கி–யது. கட்டுப்–பா–டு–கள் குறைய ஆரம்–பித்–தன. இந்த குழப்–ப–மான சூழ–லில்–தான் மு ற் – ப�ோக் கு மன ம் க� ொ ண்ட அதி–கா–ரி–களும், மேல்–தட்டுப் பகு–தி–யி–ன–ரும் முதல் முறை–யாக புரட்–சி–கர நட–வ–டிக்–கை– களில் இறங்–கி–னர். டிசம்–பர் மாதத்–தில் இவர்–கள் நட–வ–டிக்– கை–களில் இறங்–கி–ய–தால் வர–லாறு இவர்–களை ‘டிசம்–பர்–வா–தி–கள்’ (Decemberists) என்று அழைக்–கி–றது. இ தனை த � ொ ட ர் ந் து ப ல் – வ ே று ரக–சிய – க் கழ–கங்–கள் த�ோன்–றின. உறுப்–பின – ர்–கள் எழுச்–சிக்கு திட்ட–மிட்ட–னர். இ தி ல் மு க் – கி – ய ப் ப ங் கு வ கி த் – த து உக்–ரை–னில் இருந்த ‘தெற்–கத்–தி–ய கழ–கம்’ செயின்ட் பீட்டர்ஸ்– ப ர்க்– கி ல் இருந்த ‘வடக்–கத்–திய கழ–கம்’ ஆகிய இரண்– டு ம். இவர்– க ளின் ந�ோக்– கம் பண்–ணை–ய–டிமை முறையை ஒழிப்–பது; கட்டுப்–பாடு தளர்ந்து காணப்–படு – ம் ராணு–வத்– தின் அதி–கா–ரத்தை கைப்–பற்றி ஓர் அர–சி–யல்

20

வசந்தம் 22.11.2015

பிர–க–ட–னம் செய்–வது. இந்த சம–யத்–தில் ஜார் மன்–ன–ராக இருந்த முத–லாம் அலெக்–சாண்–டர் இறந்–து ப�ோனார். முத–லாம் நிக்–க�ோ–லஸ் மன்–ன–ரா–னார். இதனை ஒட்டி வடக்– க த்– தி ய கழ– க ம் அதி–ரடி திட்டம் ஒன்றை வகுத்–தது. அதா–வது, ஜார் மன்–னர் வசித்து வந்த குளிர்–கால மாளி–கை–யை–யும், பீட்டர் பால் க�ோட்டை– யை – யு ம் புரட்– சி ப் படை– க ள் கைப்–பற்ற வேண்–டும். பிறகு செனட் கட்டி–டத்தை சுற்றி வளைப்– பது; எதேச்–ச–தி–கா–ர–மும் பண்–ணை–ய–டிமை முறை– யு ம் ஒழிக்– க ப்– ப – டு – வ – தாக நாட்டுக்கு ஒரு பிர–க–ட–னம் விடுக்–கும்–படி செனட்டை நிர்–ப்பந்–திப்–பது. இதன் படி 1825, டிசம்–பர் 14 அன்று காலை– யில் மூவா–யிர – ம் புரட்–சிப் படை–யின – ர் செனட் சதுக்–கத்–தில் கூடி–னர். ஆனால் தலை–வர்–கள் ஒரே முடி–வில் செயல்–ப–டத் தயங்–கிய – தா – ல் ப�ோராட்டத்தை முன் எடுத்–துச் செல்ல முடி–ய–வில்லை. இதற்–குள் சுதா–ரித்–துக் க�ொண்ட புதிய ஜார் மன்–ன–ரான முத–லாம் நிக்–க�ோ–லஸ் தனது துருப்– பு – கள ை அனுப்– பி – னா ர். அவர்– க ள் செனட் சதுக்– கத்தை சுற்றி வளைத்து அங்–கிரு – ந்த புரட்–சிப் படை–யின – ர் அனை–வரை – யு – ம் ஈவு இரக்–கம் இல்–லா–மல் காக்– கையை சுடு– வ – து – ப�ோ ல் சுட்டுக் க�ொன்–ற–னர். ‘டிசம்–பர் இயக்–க–’த் தலை–வர்–களில் ஐந்து பேர் உட–ன–டி–யாக கைது செய்–யப்–பட்ட–னர். எந்த க�ோட்டையை கைப்–பற்ற வேண்–டும் என்று ‘டிசம்–பர்–வா–தி–கள்’ திட்ட–மிட்டார்– கள�ோ அந்த பீட்டர் - பால் க�ோட்டை–யில் இந்த ஐவ–ரும் தூக்–கி–லி–டப்–பட்ட–னர். நூற்– று க்– கு ம் மேற்– ப ட்ட– வ ர்– க ள் கைது ச ெ ய் – ய ப் – ப ட் டு சை பீ – ரி – ய ா – வு க் கு ந ா டு கடத்–தப்–பட்ட–னர். இப்–படி ஜார் மன்–னரு – க்கு எதி–ரான முதல் எழுச்சி க�ொடூ–ரமாக – ஒடுக்–கப்–பட்டது. அதே சம–யம் இந்த வன்–முற – ையே ரஷ்யா முழுக்க இருந்த அறி– வு – ஜீ – வி – கள ை தட்டி எழுப்–பி–யது.

4

கே.என்.சிவராமன்

இயக்–க–வி–யல் ப�ொருள்–மு–தல்–வா–தம் - II

எ

ல்லா உண்–மை–யி–லும் ப�ொய் இருக்–கும், எல்– லா ப் ப�ொய்– யி – லு ம் உண்மை இருக்– கும் என்று அர்த்–தப்–ப–டுத்–திக் க�ொள்–ளக்–கூ–டாது. மாறாக, நடை– மு – றை – யி ல் ப�ொருட்– க ளின் ஓர் அம்–சத்தை மட்டும் பரி–சீ–லிக்–கக்–கூ–டாது என்றே ப�ொருள்–க�ொள்–ள–வேண்–டும். எப்– ப�ோ – து ம் இரண்டு அம்– ச ங்– க – ளை – யு ம் பரி–சீ–லிக்–க–வேண்–டும் என்று இயக்–க–வி–யல் கட்டா– யப்–ப–டுத்–து–கி–றது. தவறை விலக்கி உண்–மை– யை–யும், அறி–யா–மையை விலக்கி அறி–வை–யும் என்–றென்–றும் பரி–சீ–லிக்–கக்–கூ–டாது. இயக்– க – வி – ய ல் ப�ொருள்– மு – த ல்– வ ா– த த்தை இன்–ன–மும்–கூட சுருக்–கிப் பார்க்–க–லாம். ப�ொருட்–கள் மாறு–வ–தற்–குக் கார–ணம் அவற்– றில் ஓர் உள் முரண்–பாடு (தாமும் தமது எதிர்– ம– றை – க ளும்) இருந்து வரு– வ – து – த ான். எதிர்– ம–றைக – ள் ப�ோரி–டுகி – ன்–றன. இந்–தப் ப�ோரி–லிரு – ந்து மா று – த ல் – க ள் உ ண் – ட ா – கி ன் – ற ன . ஆ கவே ப�ோராட்டத்–தின் தீர்–வு–தான் மாறு–தல். ஆனால், இப்– ப – டி – யெல் – லா ம் வெறு– மனே வார்த்– தை – களை அடுக்கி பிர– மி க்க வைப்– ப து மட்டுமே மார்க்–சி–யம் அல்ல. அது நடை–மு–றை– யைப் புரிந்து–க�ொள்ள உத–வும் ஒரு தத்–து–வம் என்–ப–தால் மார்க்–ஸும் எங்–கெல்–ஸும் இயக்–க– வி–யல் ப�ொருள்–முத – ல்–வா–தத்தை வர–லாற்–றுக்–குப் ப�ொருத்–திப் பார்த்–தன – ர். அவ்–வாறு செய்–தப�ோ – து, வர–லாற்–றுப் ப�ொருள்–மு–தல்–வா–தம் பிறந்–தது. எந்–த–வ�ொரு ப�ொரு–ளை–யும் ப�ோல் வர–லா– றும் த�ொடர்ந்து மாறிக்–க�ொண்டே இருக்–கி–றது. ஒவ்– வ�ொ ரு சமு– த ா– ய த்– து க்– கு ம் ஒரு வர– லா று இருக்–கி–றது. அது த�ொடர்ந்து மாறிக்–க�ொண்டே இருக்– கி – ற து. மனி– த ர்– க ளின் செயல்– க ள்– த ாம் சரித்–தி–ரத்தை உரு–வாக்–கு–கின்–றன. ஒரு நாட்டில் நடை–பெ–றும் நிகழ்–வு–க–ளைக் கால–வ–ரி–சை–யில் விவ–ரிப்–பது வர–லாறு. வர–லாற்–றுப் ப�ொருள்–மு–தல்–வா–தம�ோ ப�ொது– வான க�ோட்– ப ா– டு – க – ளை – யு ம் முறை– க – ளை – யு ம் கூறு–கி–றது. வர–லாறு ஒரு குறிப்–பிட்ட நாட்டை தனது ஆய்–வுக்கு எடுத்–துக்–க�ொள்–ளும். வர– லா ற்– று ப் ப�ொருள்– மு – த ல்– வ ா– த ம் ஒட்டு– ம�ொத்த சமூ–கத்–தை–யும் அதன் வளர்ச்–சிக்–கான உந்து சக்–தி–யை–யும் கண்–ட–றி–கி–றது. இதையே இப்–ப–டி–யும் ச�ொல்–ல–லாம். மனித சமு–தாய வர–லாற்–றில் இயக்–க–வி–யல் ப�ொருள்– மு–தல்–வா–தத்–தைக் கையாள்–வது – த – ான் வர–லாற்–றுப் ப�ொருள்–மு–தல்–வா–தம். ஒரு சமூக அமைப்பு ஒரு கட்டத்–தில் இருந்து இன்–ன�ொரு கட்டத்–துக்கு மாறு–வ–தற்கு அடிப்– ப–டைக் கார–ண–மாக அமை–வது அச்–ச–மூ–கத்–தில் நிக–ழும் ப�ொருள் உற்–பத்தி முறை–தான் என்று வலி– யு–றுத்–துகி – ற – து வர–லாற்–றுப் ப�ொருள்–முத – ல்–வா–தம். இயக்–கவி – ய – ல் ப�ொருள்–முத – ல்–வா–தம், வர–லாற்– றுப் ப�ொருள்–மு–தல்–வா–தம் இரண்–டை–யும் மனித

வாழ்–வ�ோடு இணைக்–கி–றது மார்க்–சி–யம். இந்த இடத்–தில் தத்–து–வ–மும் நடை–மு–றை–யும் ஒன்–றி–ணை–கின்–றன. ஒன்– றை ப் புரிந்– து – க �ொள்ள இன்– ன�ொ ன்று துணை நிற்–கி–றது. ‘மனி– த ர்– க ளின் வாழ்– நி – லையை அவர்– க ளு– டைய உணர்வு நிர்–ண–யிப்–ப–தில்லை. மாறாக, மனி–தர்–களின் வாழ்–நி–லை–தான் அவர்–களு–டைய உணர்வை நிர்–ண–யிக்–கி–ற–து’ என்–கி–றார் கார்ல் மார்க்ஸ். இதில் வாழ்– நி லை என்– ப து யதார்த்– த ம். உணர்வு என்–பது நாம் எப்–படி இருக்–க–வேண்– டும் என்– னு ம் சிந்– த – னையை , விருப்– ப த்– தை க் குறிக்–கி–றது. த�ொழி–லா–ள–ரின் வாழ்–நி–லை–யில் இருக்–கும் ஒரு– வ ன் ஒரு த�ொழி– லா – ளி – யை ப் ப�ோலவே சிந்–திக்–கி–றான். அதற்– காக ஒரு த�ொழி– லா – ளி – யை ப் ப�ோல் சிந்–திக்–கும் அனை–வ–ருமே த�ொழி–லாளி ஆகி– வி–டு–வ–தில்லை. அரண்–ம–னை–யில் இருக்–கும் ஒரு–வ–னு–டைய சிந்–த–னை–யும் குடி–சை–யில் இருக்–கும் ஒரு–வ–னு– டைய சிந்–தனை – யு – ம் வேறு–பட்டி–ருப்–பத – ற்கு இதுவே கார–ணம். ஜார்ஜ் ப�ொலிட்–ஸர் எழு–து–கி–றார். ‘மனி–தர்– களின் வாழ்க்கை நிலை–மை–களை விளக்க வேண்– டு–மென்–றால் ஏழை–கள் ஏன் இருக்–கி–றார்–கள், பணக்–கா–ரர்–கள் ஏன் இருக்–கி–றார்–கள் என்–பதை நாம் பரி– சீ – லி த்து நிச்– ச – ய ப்– ப – டு த்– தி க் க�ொள்ள வேண்–டி–யது அவ–சி–யம்...’ ஒரே வித–மான வாழ்க்கை நிலை–மை–களில் வாழும் ஒரு கூட்டம் வர்க்–கம் என்று அழைக்–கப்– ப–டுகி – ற – து. மேல் வகுப்–பைச் சேர்ந்த ஒரு–வனை – வி – ட ஒரு த�ொழி–லாளி அதி–கம் சம்–பா–திக்–கக்–கூ–டும். இருந்–தும் அவன் த�ொழி–லா–ளி–தான். கார–ணம், அவன் ஒரு முத–லா–ளி–யைத்–தான் என்–றென்–றும் நம்– பி – யி – ரு க்– க – வே ண்– டு ம். அவ– னு க்கு நீடித்த வரு– மா – ன ம் கிடைக்– கு ம் என்று ச�ொல்– வ – த ற்– கில்லை. ப�ொரு–ள ா–தா–ர–ரீ–தி–யில் அவன் சுதந்– திர–மாக இல்லை. அவன் கூலிக்–காக கட்டுண்டு

22.11.2015

வசந்தம்

21

அலெக்–சாண்–டர் புஷ்–கின், நிக்–க�ொ–லாய் க�ோக�ோ–லின், மிகை–யில் லெர்–மந்தோ ப�ோன்– ற�ோ ர் தங்– க ள் கதை, கவிதை, கட்டு–ரை–களில் புரட்–சிக்–கான விதை–களை தூவத் த�ொடங்–கி–னர். இதே நேரத்–தில் அ லெக் – சா ண் – ட ர் இ வா – ன�ோ – வி ச் ஹெர்–ஸன் என்ற புரட்–சி–கர எழுத்–தா–ளர் 1853ல் சுதந்–திர அச்–ச–கம் ஒன்றை லண்–ட– னில் நிறு–வி–னார். ‘துருவ நட்–சத்–தி–ரம்’, ‘மணி’ ப�ோன்ற பத்–திரி – கை – கள – ை சட்ட விர�ோ–தமாக – வெளி–யி–டத் த�ொடங்–கி–னார். மற்– ற� ொரு புரட்சி எழுத்– தா – ள – ரான நிக்–க�ொ–லாய் செனி–ஷெவ்ஸ்கி ‘ சம – கா – ல ம் ’ எ ன்ற ப த் – தி – ரி – கை – யி ல் த�ொடர்ந்து கட்டு–ரை–களை எழுதி நாட்டு நடப்பை அம்–ப–லப்–ப–டுத்–தி–னார்.

ம�ொத்– த த்– தி ல் ஒரு க�ொந்– த – ளி ப்– ப ான சூழ்–நிலை உரு–வாக ஆரம்–பித்–தது.

1854ல் கிரி–மிய யுத்–த–மும் வெடித்–தது. (த�ொட–ரும்)

கிடக்–கி–றான். ஆக, அவன் எவ்–வ–ளவு சம்–பா–திக்– கி–றான் என்–பதை – வி – ட அவன் சமு–தா–யத்–தில் என்ன வேலை செய்–கி–றான் என்–பது முக்–கி–ய–மா–கி–றது. அவ–னுடை – ய வாழ்–நிலை எப்–படி – ப்–பட்டது என்–பது முக்–கி–ய–மா–கி–றது. இப்– ப�ோ து நாம் பார்த்த விஷ– ய ங்– க – ளை த் த�ொகுத்–துக்–க�ொள்– ளும்– ப�ோ து ஒரு சங்– கி– லி த் த�ொடர் நமக்–குக் கிடைக்–கி–றது. ப�ொலிட்–ஸர் விவ–ரிக்–கிற – ார். ‘மனி–தர்–கள் தமது சரித்–திர– த்–தைத் தாமே சிருஷ்– டி த்– து க் க�ொள்– கி – ற ார்– க ள். அது அவர்–களு–டைய செய்–கை–யி–லி–ருந்து பிறக்–கி–றது. இந்–தச் செய்கை அவர்–களு–டைய சித்–தத்–தி–லி– ருந்து விளைந்–தது. இந்–தச் சித்–தம் அவர்–களு– டைய கருத்–து–களின் பிர–தி–ப–லிப்பு, வெளி–யீடு. அவர்–களு–டைய கருத்–துக – ள் ப�ௌதீக வாழ்க்கை நிலை–மை–களி–லி–ருந்து, அதா–வது, அவ–ர–வர்–கள் எந்– த ந்த வர்க்– க த்– தை ச் சேர்ந்– த – வ ர்– க ள் என்ற நிலை–யி–ருந்து பிறக்–கின்–றன...’ கருத்–து–களுக்கு அடி–யில் வர்க்–கங்–கள் இருக்– கின்– ற ன. சமு– த ா– ய ம் வர்க்– க ங்– க – ள ா– க ப் பிரிந்– துள்–ளது. இந்த வர்க்–கங்–கள் ஒன்–ற�ோ–ட�ொன்று ப�ோரா–டிக் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றது. மனி–தர்–களுக்கு இடை–யிலா – ன ப�ோராட்டம் என்–பது ஒரு வகை–யில் கருத்–து–களுக்கு இடை–யி–லான ப�ோராட்ட–மும்– தான். மனித குலம் விடு–தலை பெற–வேண்–டுமா – ன – ால் அவர்–க–ளைப் பிணைத்–தி–ருக்–கும் சங்–கி–லி–கள் உடை–பட வேண்–டும் என்–றார் கார்ல் மார்க்ஸ். சுதந்–திரம், அடி–மை–முறை இரண்–டுமே புற–நிலை யதார்த்– த ங்– க ள். அவை வெறு– மனே கருத்– து – கள் அல்ல. அவை எண்– ண ங்– க ளில் மட்டும் குடி– யி – ரு க்– க – வி ல்லை. அவை நம் வாழ்– வை த் தீர்–மா–னிக்–கும் திறன் க�ொண்–டவை. ஏழை– க ள் ஏழை– க – ள ா– க த்– த ான் இருப்– ப ார்– கள், அடி–மை–கள் அடி–மை–க–ளா–கத்–தான் இருக்–க– வேண்–டும் என்–னும் கருத்–தாக்–கத்தை உடைத்– தெ– றி ந்– து – வி ட்டு, உங்– க ள் வாழ்– நி – லையை

மாற்–று–வ–தற்–கான ப�ோராட்டத்–தைத் த�ொடங்–குங்– கள் என்–கி–றார் மார்க்ஸ். எங்–கெல்ஸ் எழு–து–கி–றார். ‘எல்லா அர–சி–யல் ப�ோராட்டங்–களும் வர்க்–கப் ப�ோராட்டங்–களே. ஒவ்–வ�ொரு வர்க்–கப் ப�ோராட்ட–மும் ஓர் அர–சி–யல் ப�ோராட்டம்–தான். விடு–த–லைக்–காக நடை–பெ–றும் வர்க்–கப் ப�ோராட்டங்–கள் எல்–லாம் நிலை–மை– யின் தேவை–யி–னால்–தான் ஓர் அர–சி–யல் வடி–வம் பெற்–றி–ருக்–கின்–றன...’ எங்–கெல்ஸ் இங்கு முதன்–மை–யா–கக் குறிப்– பி–டப்–ப–டு–வது ப�ொரு–ளா–தார விடு–த–லையை. ப�ொலிட்–ஸர் த�ொடர்–கிற – ார். ‘நாம் பார்த்த சங்–கி– லித் த�ொட–ரில் இன்–ன�ொரு கண்–ணியை – ச் சேர்க்–க– வேண்–டும்… மனி–தர்–களின் செயல் -– சித்–தம் –- கருத்–து–கள் -– கருத்–து–களின் பின் வர்க்–கங்–கள். இப்–ப�ோது வர்க்–கங்–களின் பின்னே ப�ொரு–ளா–தார நிலை–மை–கள் இருப்–பதை – யு – ம் பார்க்–கவே – ண்–டும்… சரித்–தி–ரத்தை விளக்–கு–வது வர்க்–கப் ப�ோராட்டம்– தான் என்–றா–லும் அந்த வர்க்–கங்–களை நிர்–ணயி – ப்– பது ப�ொரு–ளா–தார நிலை–மைகளே...’ இரு கருத்–து–கள் ப�ோரா–டும்–ப�ோது அந்–தக் கருத்–து–களின் பின் நிற்–கும் வர்க்–கங்–கள் என்– னென்ன என்று பார்க்–க–வேண்–டும். பிறகு அந்த வர்க்–கங்–களின் ப�ொரு–ளா–தார வாழ்க்கை முறை என்–னென்ன என்று பார்க்–க–வேண்–டும். பிறகு இந்த வர்க்–கங்–களும் ப�ொரு–ளா–தார வாழ்க்கை முறை– க ளும் எங்– கி – ரு ந்து வந்– த ன என்று பரி–சீ–லிக்–க– வேண்–டும். இயக்– க – வி – ய ல் பார்– வை – யி ன்– ப டி வர்க்– க ங்– களும்–கூட மாற்–றத்–துக்கு உள்–ளா–யி–ருக்–கின்–றன என்–பது புரி–ய–வ–ரும். பண்–டைக்–கா–லத்–தில் அடி– மை–களும் எஜ–மா–னர்–களும் இருந்–த–னர். மத்–திய காலத்–தில் பண்–ணை–ய–டி–மை–களும் நிலப்–பி–ர–புக்– களும் இருந்–த–னர். இப்–ப�ோது முத–லாளி வர்க்–க– மும் த�ொழி–லாளி வர்க்–க–மும் இருக்–கின்–றன. இந்த மாற்–றங்–கள் நிகழ்ந்–த–தற்–கு க் கார–ணம் ப�ொரு–ளா–தார நிலை–மை–கள் மாறி–ய–து–தான். 

22

வசந்தம் 22.11.2015

1825, டிசம்–பர் 14

ÞòŸ¬è ¬õˆFò º¬øJ™

Ýv¶ñ£-- & ¬êùv‚° ñ¼ˆ¶õñ¬ùJ™

ÍL¬è CA„¬êJ™ Gó‰îó °í‹

Þ ‰Fò£M™

ªð¼‹ð£ô£ùõ˜èœ Ýv¶ñ£ & ¬êùv ñŸÁ‹ Üô˜T Hó„C¬ùò£™ ð£F‚èŠð†´œ÷ù˜. Ýv¶ñ£& Üô˜T, ¬êù¬ê†¯v꣙ ð£F‚èŠð†ì ô†ê‚èí‚è£ùõ˜è¬÷ º¿¬ñò£è, Gó‰îóñ£è °íñ£‚A Üõ˜è¬÷ Ý«ó£‚Aòñ£è õ£ö ¬õˆ¶ ê£î¬ù ð¬ìˆ¶‚ ªè£‡®¼‚°‹ ªê¡¬ù F.ïè˜, ÜH¹™ô£ ꣬ô, 150-&- ™ ÞòƒA õ¼Aø¶ RJR ñ¼ˆ¶õñ¬ù (Cˆî£& Ý»˜«õî£& »ù£Q& ÞòŸ¬è ñ¼ˆ¶õ‹). Þƒ° êO, ¬êùv, Üô˜T, Ýv¶ñ£¾‚° 죂ì˜èœ ÜKò ÍL¬è ñ¼‰¬î 致 H®ˆ¶œ÷ù˜. Þ‰î ÍL¬è ñ¼‰F¡ CA„¬êJ™ Íô‹ ¸¬ófóL™ àœ÷ 裟ø¬óèœ ñŸÁ‹ ¬êùR™ àœ÷ 裟ø¬óèO™ àœ÷ «è£¬ö (êO) º¿õ¶‹ ªõO«òŸøŠð†´, ÜF™ àœ÷ Þ¡ªð‚ê¡ ªî£ŸÁ êKªêŒòŠð†´, àìL™ «ï£Œ âF˜Š¹ ê‚F ÜFèK‚èŠ ªêŒòŠð´Aø¶. Þîù£™ «õÁ â‰î «ï£»‹ ܇죶. ¬êù¬ê†¯v, Üô˜Tò£™ ãŸð´A¡ø 裬ô ⿉î¾ì«ù °O˜è£ŸÁ ð†ì£«ô£, î‡aK™ ¬è ¬õˆî£«ô£, ÉC ð†ì£«ô£ ãŸð´‹ ªî£ì˜ ¶‹ñ™, Í‚AL¼‰¶ c˜õ®î™, êO ªî£‰îó¾, î¬ôð£ó‹, HìK õL, Í‚A¡ î¬ê õ÷˜„C «ð£¡ø¬õ ñŸÁ‹ Ýv¶ñ£õ£™ ãŸð´A¡ø

Þ¼ñ™, ¸¬óJó™ ÜFè êO, ªï…² Þ¼‚è‹, ðìð승, Í„²Mì CóñŠð´î™, «ð£¡ø Hó„C¬ùèœ, âƒè÷¶ RJR ñ¼ˆ¶õñ¬ùèO™ ÍL¬è CA„¬ê â´ˆ¶‚ ªè£‡ì£™ æK¼ õ£óˆF™

嚪õ£¼ õ£óº‹

è¬ôë˜ T.V.J™ êQ 裬ô 10.00&10.30 ªêšõ£Œ 裬ô 9.30&10.00 T îI› T.V.J™ êQ 裬ô 11.30 & 12.00 ð£Lñ˜ T.V.J™ êQ ñ£¬ô 4.20 & 4.55 «èŠì¡ T.V.J™ ªêšõ£Œ 裬ô 9.25&9.50

îIö¡ T.V.J™ êQ ðè™ 1.00&1.30

RJR ñ¼ˆ¶õñ¬ù 죂ì˜èœ ͆´õL, Ýv¶ñ£, ªê£Kò£Cv «ï£ŒèÀ‚è£ù M÷‚è‹ ñŸÁ‹ Ý«ô£ê¬ù ÜO‚Aø£˜èœ.

HOSPITALS SIDDHA - AYURVEDA - UNANI - HERBAL - NATURE CURE

ð®Šð®ò£è °¬ø‰¶ æK¼ ñ£î CA„¬êJ™ º¿¬ñò£è, Gó‰îóñ£è °íñ£Aø¶. e‡´‹ õ£›ï£O™ õó£¶. âƒè÷¶ RJR ñ¼ˆ¶õñ¬ùèO™ Þ‰Fò Üó꣙ ܃WèK‚èŠð†ì ñ¼ˆ¶õ è™ÖKJ™ 5 ½ ݇´èœ ðJ¡Á BSMS, BAMS, BNYS ñŸÁ‹ MD «ð£¡ø ñ¼ˆ¶õ ð†ìƒè¬÷ ªðŸø ÜÂðõ‹ õ£Œ‰î ñ¼ˆ¶õ˜è÷£™ ñ†´«ñ CA„¬ê ÜO‚èŠð´Aø¶. âƒèÀ¬ìò CA„¬êJ™ «ï£Œ à¼õ£ù Íô‚è£ó투î ÜP‰¶ «ï£Œ «õ«ó£´ è¬÷òŠð´õ º¿¬ñò£è, Gó‰îóñ£è °íñ£A e‡´‹ õ£›ï£œ º¿õ¶‹ e‡´‹ õó£ñ™ Ý«ó£‚Aòñ£è ðô ô†ê‚èí‚è£ùõ˜èœ õ£›‰¶ ð£ó£†´Aø£˜èœ. °íñ£ù H¡¹ °O˜‰î cK™ °O‚èô£‹. üvAg‹ àœðì â‰î °O˜‰î ªð£¼†è¬÷»‹ ꣊Hìô£‹. âƒè÷¶ RJR ñ¼ˆ¶õñ¬ùèO™ ÜO‚èŠð´‹ CA„¬êJ¡ ñ¼‰¶èœ 100% ÍL¬èè÷£™ îò£K‚èŠð´õ â‰î ð‚è M¬÷¾èÀ‹ H¡ M¬÷¾èÀ‹ ãŸð´õF™¬ô. ¬êùv ÞQ ¬ñùv ÝAM´‹. Ýv¶ñ£& Üô˜T ÞQ àƒè¬÷ ܇죶. âƒè÷¶ R.J.R. ñ¼ˆ¶õñ¬ùèO¡ M÷‹ðóˆ¬î «ð£ô«õ ¹Fî£è M÷‹ðó‹ ªõOJ´Aø£˜èœ Ü‹ âƒèÀ‚°‹ ê‹ð‰îI™¬ô. «ñ½‹ MðóƒèÀ‚°:-&

î¬ô¬ñ ñ¼ˆ¶õñ¬ù: 150, ÜH¹™ô£ ꣬ô, õì‚° àvñ£¡ ꣬ô, î𣙠G¬ôò‹ ܼA™, F.ïè˜, ªê¡¬ù&17

044 - 40064006 (20 Lines), 42124454, 8056855858

A¬÷ ñ¼ˆ¶õñ¬ùèO™ FùêK 죂ì¬ó ê‰F‚èô£‹ «è£¬õ

«ð£¡: 0422 -& 4214511

𣇮„«êK

«ð£¡: 0413 -& 4201111

ñ¶¬ó

F¼„C

F¼ŠÌ˜

F‡´‚è™

«ð£¡: 0452 -& 4350044 «ð£¡: 0431 -& 4060004 «ð£¡: 0421 & 4546006 «ð£¡: 0451 & 2434006

«êô‹

æŘ

«ð£¡: 0427 -& 4556111

«ð£¡: 04344- & 244006

ªï™¬ô

ñ£˜ˆî£‡ì‹

«ð£¡: 0462 -& 2324006 «ð£¡: 04651 -& 205004

HóF ñ£î‹ ºè£‹ ï¬ìªðÁ‹ ᘠñŸÁ‹ «îF:

ñ¶¬ó&1,19 èϘ&4,18. ï£è˜«è£M™&7,20 ï£èŠð†®ù‹&10 «õÖ˜&15,24

F‡´‚è™&1 F¼„C&4,18. ñ£˜ˆî£‡ì‹&7,20 î…ê£×˜&11,22 æŘ&15, 25

F¼ŠÌ˜&2 «è£M™ð†®&5 Ɉ¶‚°®&8,21 ñJô£´¶¬ø&11,22 ªðƒèÙ˜&16, 25

«è£¬õ&2,17 ªï™¬ô&5,19. ó£ñï£î¹ó‹&8,21. 𣇮„«êK&12,23 î˜ñ¹K&16

ß«ó£´&3,17 êƒèó¡«è£M™&6 裬󂰮&9 M¿Š¹ó‹&12,23 A¼wíAK&24

«êô‹&3, ªî¡è£C&6 ¹¶‚«è£†¬ì&9 装C¹ó‹&14 ñ¡ù£˜°®&10

ºè£‹ ï¬ìªðÁ‹ Þì‹ ñŸÁ‹ «ïó‹ «ð£¡ ºô‹ ªîK‰¶ ªè£œ÷ô£‹.

22.11.2015 வசந்தம்

23

Supplement to Dinakaran issue 22-11-2015 Registrar of news papers for India. Regn No.30424/77 Postal Regn No.TN/CH/(C)/277/15-17 Licenced to post without prepayment of posting under licenceTN / PMG (CCR) / WPP- 277/15-17

24

வசந்தம் 22.11.2015