Vasantham by Kungumam publication

9-8-2015 தினகரன் நாளிதழுடன் இணைப்பு

புற்றுந�ோயை ஜெயித்த

ய�ோகா டீச்சர்

வசந்தம் 9.8.2015

GÎv REEL

Facebook Reporter’s

இ

ந்–தியா, –வங்–க–தே–சம் ஆகிய இரு நாடு– களுக்கு இடை– யே – ய ான எல்– ல ை– யி ல் சுமார் 160 ஊர்–கள் இரு–நா–டு–க–ளா–லும் புறக்– க–ணிக்–கப்–பட்டு இருக்–கின்–றன. நக–ரங்–களி– லி– ரு ந்து முற்– றி – லு – ம ாக துண்– டி க்– க ப்– ப ட்டி– ருக்–கும் இப்–ப–கு–தி–களில் வசிப்–ப–வர்–களுக்கு தாங்– க ள் எந்த நாட்டைச் சேர்ந்– த – வ ர்– க ள் என்–று–கூட தெளிவு இல்லை. உ ண் – மையை ச�ொல்ல வே ண் – டு – மா– ன ால், இங்கே இந்– தி ய எல்– ல ைக்– கு ள் வசிப்–பவ – ர்–களுக்கு கூட ரேஷன் கார்டு, ஆதார் அட்டை, பாஸ்– ப�ோ ர்ட் ப�ோன்ற இந்– தி ய அடை–யா–ளங்–கள் எது–வு–மில்லை. அதை–ப் ப�ோ–லவே வங்–கத – ேச எல்–லைக்–குள் வசிப்–பவ – ர்– களுக்கு அந்–நாட்டின் அங்–கீ–கா–ரங்–கள் எது–வு– மில்லை. இம்–மா–திரி அடை–யா–ளச் சிக்–க–லில் சிக்–கிக் க�ொண்டு ஐம்–ப–தா–யி–ரத்–துக்–கும் மேற்– பட்டோர் இப்–ப–கு–தி–களில் வசிக்–கி–றார்–கள். நாடு இருந்– து ம் அக– தி – க – ள ாக வசிக்– கு ம் இவர்– க ளுக்கு கைக�ொ– டு க்க கள– மி – ற ங்கி இருக்–கி–றது ‘ஃபேஸ்–புக் ரிப்–ப�ோர்ட்டர்ஸ்’ என்–கிற குழு. உல–கத்–த�ோடு எந்த த�ொடர்–பு–மில்–லா–மல் வாழும் இவர்–களுக்கு சுகா–தா–ரக் குறைவு, கிரி– மி – ன ல் நட– வ – டி க்– கை – க ள், மருத்– து வ வச–திக – ள் இல்–லாமை, கல்–விய – றி – வு ப�ோதாமை என்று வாழ்–வி–ய–லின் ஒவ்–வ�ொரு கட்ட–முமே அடிப்–படை வச–திக – ள் இல்–லாத பிரச்–னைத – ான். நாடு முழுக்க குழந்– தை – க ளுக்கு ப�ோடப் – ப – டு ம் ப�ோலிய�ோ ச�ொட்டு மருந்– து – கூ ட இவர்–களுக்கு எட்டாக்– க னி என்– ற ால் எத்– த– கை ய தீவி– ர – ம ான பிரச்– னை இது என்று புரிந்–து க�ொள்–ள–லாம். இவர்–க–ளது அவ–லங்– களை ஃபேஸ்–புக் கட்டு–ரை–கள் வாயி–லாக இரு நாடு–களின் அர–சுக்–கும், ஊட–கங்–களுக்– கும் க�ொண்டு செல்– வ – து – த ான் ஃபேஸ்– பு க் ரிப்–ப�ோர்ட்டர்ஸ் அமைப்–பின் ந�ோக்–கம். கடந்த இரண்டு ஆண்–டு–க–ளாக நடந்–து– வ– ரு ம் இவர்– க – ள து செயல்– ப ா– டு – க ளுக்கு

சமீ–பம – ாக கிடைத்–துவ – ரு – ம் கவ–னம், சில நல்ல நட–வ–டிக்–கை–களுக்கு அடி–க�ோ–லி–யி–ருக்–கி–றது. இவர்– க ள் ஃபேஸ்– பு க் வாயி– ல ாக பகிர்ந்– து க�ொள்–ளும் செய்–தி–களை கவ–னித்து ஊட–க– வி– ய – ல ா– ள ர்– க ள் இவர்– க – ள�ோ டு த�ொடர்பு க�ொள்–கி–றார்–கள். இவர்–க–ளது பிரச்––னை–கள் குறித்த கட்டு–ரைக – ள் சமீ–பம – ாக ஊட–கங்–களில் பெரி–ய–ள–வில் எழுப்–பப்படு–கின்–றன. இதை–ய–டுத்து, கடந்த ஜூலை 31 அன்று இந்–தியா, – வங்–கத – ே–சம் ஆகிய இரு நாடு–களும் அந்–தந்த எல்–லைக்–குள் வசிப்–ப–வர்–கள் தங்– கள் ச�ொந்த நாடு எது–வென்று பதிவு செய்–து –க�ொள்–ளக் கூடிய ஏற்–பாட்டினை அமைத்–தி– ருக்–கின்–றன. அறு– ப – த ாண்– டு – க ால பிரச்– – னை – க ளை முதன்–முத – ல – ாக வெளி–யுல – க – த்–துக்கு க�ொண்–டு– வந்–திரு – க்–கும் இந்த ஃபேஸ்–புக் ரிப்–ப�ோர்ட்டர்– கள் யார்?

தங்–களை தாங்–களே ரிப்–ப�ோர்ட்டர்–கள் என்று அழைத்– து க்– க�ொ ள்– ளு ம் இவர்– க ள், இரு–நா–டு–களில் எல்–லைப்–பு–றத்–தில் வசித்து வளர்ந்து கல்வி கற்று இன்று நல்ல நிலை–மை– யில் இருக்–கும் சில இளை–ஞர்–கள்–தான். இவர்– களில் சிலர் இந்–திய கல்–லூ–ரி–களில் பட்டம் பெற்–றி–ருக்–கும் வங்–க–தே–சத்–தைச் சார்ந்–த–வர்– க–ளா–க–வும் இருக்–கி–றார்–கள். சமூ– க – வ – ல ைத்– த – ள ங்– க ள் வந்– த – பி – ற கே அடை–யா–ள–மின்றி ஆயி–ரக்–க–ணக்–கா–ன�ோர் வாழ்ந்– து க�ொண்– டி – ரு க்– கி – ற�ோ ம் என்– கி ற செய்–தியை உல–குக்கு உரத்–துச் ச�ொல்ல முடிந்– தி–ருக்–கிற – து என்–கிற – ார்–கள். அரசு, ஊட–கங்–கள் தட்டிக் கழித்த ப�ொறுப்பை தாங்–க–ளா–கவே கையில் எடுத்–துக் க�ொண்டு வெற்–றியை எட்டி– யி–ருப்–ப–வர்–களை பாராட்டு–வ�ோம்.

- தமிழ்–நிலா

9.8.2015

வசந்தம்

தாய்மைக்கு ஏங்கும் நடிகை! ரேகா

பிந்து

– ம ான நடி– க ை– க ள் ‘செக்ஸ் சிம்– ப – ல ா– க ’ திரு–ஆகம–ண முடி–யாது என்–கிற மூட–நம்–பிக்–கையை முதன்–

மு–த–லாக உடைத்–தெ–றிந்–த–வர் பிந்து. ஹெல–னும், அருணா இரா–னி–யும் பாலி–வுட்டில் க�ோல�ோச்– சி க் க�ொண்– டி – ரு ந்த காலத்– தி ல் ‘மேரா நாம் ஷப்–னம்’ என்–கிற அட்ட–கா–ச–மான பாட–ல�ோடு (‘காடி படாங்’ – - 1970) இந்– தி ய இளை– ஞ ர்– கள ை கிறங்–க–டித்த நடிகை. கவர்ச்–சிக்–கன்னி என்–பதை தாண்டி தன் நடிப்– பாற்– ற – லை – யு ம் அவர் எழு– ப – து – க ளில் சிறப்– ப ாக வெளிப்– ப – டு த்– தி – ன ார். அச�ோக்– கு – ம ா– ரி ன் மனை– வி – யாக, குடும்–பத்–த–லைவி வேடத்–தில் அவர் அசத்–திய ‘அர்–ஜூன் பண்–டிட்’, மாற்–றுத் திற–னா–ளி–யாக நடித்த ‘சைதா–லி’ ப�ோன்ற வேடங்–கள் குறிப்–பி–டத்–தக்–கவை. கிட்டத்– த ட்ட அரை– நூ ற்– ற ாண்டு கால அவ– ர து திரை–யுல – க வாழ்–வில் 150க்கும் மேற்–பட்ட படங்–களில் நடித்–தி–ருக்–கி–றார். பிந்– து – வி ன் அப்பா நானு– ப ாய் தேசாய், அந்த காலத்–தில் பிர–ப–ல–மான தயா–ரிப்–பா–ளர். குஜ–ராத்–தில் இருக்–கும் குக்–கி–ரா–ம–மான ஹனு–மான் பாக்–தா–வில் பிறந்–தவ – ர் பிந்து. சிறு–மிய – ாக இருக்–கும்–ப�ோதே அப்பா

வசந்தம் 9.8.2015

கால– ம ா– ன ார். குடும்– ப த்தை காப்– பாற்ற வேண்–டிய ப�ொறுப்பு இவ–ரது தலை–யில் விழுந்–தது. நானு–பாய்–தே–சாய் -– ஜ�ோத்–ஸனா தம்–பதி – ய – ரு – க்கு ம�ொத்–தம் எட்டு குழந்– தை–கள். அதில் ஏழு பேர் பெண்–கள். பி ந் – து வை ட ா க் – ட ர் ஆ க் – க – வேண்– டு ம் என்– ப – து – த ான் அவ– ர து அப்–பா–வின் விருப்–ப–மாக இருந்–தது. குடும்–பத் தலை–வனி – ன் திடீர் மர–ணம் சூறா–வ–ளி–யாக சுழன்–ற–டித்து, அந்த குடும்–பத்தை கலங்–க–டித்–தது. அம்மா நாடக நடிகை. நாட–கங்–களில் நடித்து கிடைக்–கும் ச�ொற்ப வரு–மா–னத்தை வைத்தே குழந்–தை–களை காப்–பாற்ற வேண்–டிய நிர்ப்–பந்–தம். வைஜெயந்–தி–மா–லா–வின் ரசி–கை– யான பிந்து, அவரை மாதி– ரி யே நட–னம் ஆடு–வார். பள்–ளி–யில் நடை– பெ–றும் அத்–தனை விழாக்–களி–லும் இவ–ரது நட–னம் கட்டா–யம் இடம்– பெ– று ம். அப்– ப�ோ – து – த ான், “ஏய், நீ வைஜெயந்–தி– மாலா மாதி–ரியே இருக்– கேடி. சினி–மா–வுக்கு ப�ோனா பெரிய ஸ்டார் ஆயி–டுவே...” என்று உடன் படிக்–கும் மாண–வி–கள் உசுப்–பேற்–றி– னார்–கள். பிந்–துவு – க்–குள் சினிமா கனவு இப்–ப–டி–தான் விதைக்–கப்–பட்டது. மர– ண ப்– ப – டு க்– க ை– யி ல் அப்பா ச�ொன்ன வார்த்–தை–கள் பிந்–து–வுக்கு அப்–ப–டியே மனப்–பா–டம். “நீ எனக்கு மகள் அல்ல மகன். எனக்கு பிறகு நீதான் குடும்–பத்தை காப்–பாற்ற வேண்– டும். செய்–வாய் என நம்–பு–கி–றேன்...” பதி– ன�ோ ரு வய– தி ல் ‘அன்– ப ாத்’ (1962) திரைப்–ப–டம் மூல–மாக சினி– மா– வு க்– கு ள் வந்– த ார். அந்த வய– தி – லேயே கல்–லூரி மாண–விய – ாக நடிக்–கக் – கூ – டி ய அள– வு க்கு இவ– ர து உடல் வளர்ந்–தி–ருந்–தது. சிறு–வ–யது முதலே பக்–கத்து வீட்டு இளை–ஞ–ரான சம்–பக்–லால் ஜாவேரி

ï®¬èèO¡

9.8.2015

வசந்தம்

மீது இவ–ருக்கு ஈர்ப்பு. அவர் இவரை துரத்தி துரத்தி காத–லித்–தார். பிந்–துவ�ோ, அவர் மீது ‘ஐடி– ய ா’ இல்– ல ா– த து மாதி– ரி யே நடித்– து க் க�ொண்–டி–ருந்–தார். எத்–தனை நாட்–களுக்–கு– தான் ப�ொத்தி வைத்த காதலை மூடி மறைக்க முடி–யும்? காதல், திரு–ம–ணத்–தில் முடிந்–தது. மண– ம ா– ன – ப�ோ து பிந்– து – வு க்கு வயது பதி–னா–று–தான். அடுத்த ஆண்டே இயக்– கு – ந ர் க�ோஸ்– லாவை, லட்–சு–மி–காந்த் வீட்டில் சந்–தித்–தார் (லட்– சு – மி – க ாந்த் -– பியா– ரி – ல ால் இரட்டை– யர்– க ளில் ஒரு– வ ர். லட்– சு – மி – க ாந்த் இவ– ர து சக�ோ–தரி கண–வ–ரும் கூட). இவ–ரது த�ோற்– றத்–தைக் கண்ட க�ோஸ்லா, அவர் எடுக்க திட்ட–மிட்டுக் க�ொண்–டி–ருந்த படம் ஒன்–றில் நடிக்க அழைத்–தார். “ய�ோசிச்சி ச�ொல்லு. பதி–னைந்து நாள் டைம் எடுத்–துக்கோ...” பிந்–து–வின் கண– வ – ருக்கு இதில் விருப்– ப– மில்லை. “இப்போ என்–னத்–துக்கு சினி–மா–?” “நடிச்சா என்ன குறைஞ்–சிப் ப�ோச்–சி–?” மன– து க்– கு ள் நினைத்– த ார். நடி– க ை– க ள் தேர்– வு க்கு மும்பை சென்– ற ார். இயக்– கு – ந ர் ச�ொன்ன டய–லாக்கை இவர் பேசிக் காட்டி–ய– துமே, “நீதான் என் நீலாம்– ப ரி...” என்று சந்– த�ோ ஷ ஆர– வ ா– ர த்– த�ோ டு ச�ொன்– ன ார் க�ோஸ்லா. ஆம். ‘நீலாம்–ப–ரி’ என்–கிற நாவ–லை–தான் ‘டூ ராஸ்–தே’ என்–கிற பெய–ரில் பட–மாக்–கின – ார். இந்தப் படத்–தில் நடித்–துக் க�ொண்–டி–ருந்–த– ப�ோதே, அடுத்–த–டுத்து வாய்ப்–பு–கள் குவி–யத் த�ொடங்–கின. ஐந்– த டி ஆறு அங்– கு – ல ம். புஷ்– டி – ய ான உடல்–வாகு. பளீ–ரென்ற நிறம். கண்–ட–துமே கவ–ருகி – ற த�ோற்–றம். பிந்–துவு – க்கு திரை–வாய்ப்–பு– கள் குவிந்–ததி – ல் ஆச்–சரி – ய – மி – ல்லை. திரு–மண – ம் ஆகி– வி ட்டது என்– ப தை வெளிப்– ப – டை – ய ா– கவே அறி–வித்–துவி – ட்டு கவர்ச்சி வேடங்–களை தயங்– க ா– ம ல் ஏற்– ற ார். இந்த துணிச்– சலை வசந்தம் 9.8.2015 6

திரை– யு – ல – க – மு ம், ரசி– க ர்– க ளும் ஏற்– று க் க�ொண்–டார்–கள். ஆனால் திரு–ம–ண–மான நடி–கையை ‘செக்ஸ் சிம்–ப–லா–க’ ஏற்–றுக் க�ொள்–ளத் தயா–ராக இருந்–த–வர்–கள் ஹீர�ோ–யி–னாக மட்டும் அங்–கீ–க–ரிக்க மறுத்–தார்–கள். கன்–னி–யாக இருப்–ப–வரே கதா–நா–ய–கி– யாக நடிக்–கத் தகுந்–த–வர் என இந்–திய மனம் நம்–பு–வதே இதற்கு கார–ணம். எ ன வே ஹீ ர�ோ – யி ன் வ ா ய் ப் பு பிந்–து–வுக்கு மறுக்–கப்–பட்டது. என்–றா–லும் கவர்ச்–சி–யா–க–வும் வில்– லி–யா–க–வும் நடிக்க வாய்ப்–பு–கள் தேடி வந்–தன. ஏற்–றார். ஹீர�ோ–யி–னுக்கு கிடைக்–கக்– கூ–டிய – தை விட பண–மும், புக–ழும் அதிகம் கிடைப்–ப–தில் மகிழ்ந்–தார். சினி–மா–வில் நடிக்க ஆரம்–பத்–தில் எதிர்ப்பு தெரி–வித்த கண–வ–ரும், இது–தான் மனை–வி– யின் விருப்–பம் என்று தெரிந்–த–பி–றகு அவரை ஊக்–கு–விக்க தவ–ற–வில்லை. திரை– யு – ல க வாழ்– வி ன் உச்– ச த்– தி – லி – ரு ந்– த – ப�ோது பிந்து கர்ப்–ப–முற்–றார். திரு–ம–ண–மாகி பத்– த ாண்– டு – க ளுக்கு பிறகு தாய்மை வரம் கிடைத்–தது. குழந்–தையை பெற்று நன்–றாக வளர்க்க வேண்–டும், அதுவே தன் கண–வ– னுக்கு செய்– ய க்– கூ – டி ய கைமாறு என்– கி ற எண்–ணத்–தில் சினிமா வாய்ப்–புகள – ை மறுத்–தார். ஆனால் ஏழா–வது மாத–மாக இருந்–தப�ோ – து ‘அபார்– ஷன்’ ஆனது. கண–வரு – ம், மனை–வியு – ம் ந�ொறுங்– கிப் ப�ோனார்–கள். அடுத்த சில ஆண்–டு–கள் வீட்டை–விட்டு வெளியே வரா–மல் முடங்–கிப் ப�ோனார். அவரை தேற்–றுவ – த – ற்–காக மீண்–டும் சினி– ம ா– வி ல் நடிக்– க ச் ச�ொல்லி வலி– யு – று த்– தி–னார் கண–வர் சம்–பக்–லால். இதற்–குள்–ளாக சினிமா மாறிப்–ப�ோ–யி–ருந்– தது. வேறு கவர்ச்சி நாய–கிக – ள் வந்–துவி – ட்டார்– கள். பிந்–துவு – க்கு கிடைத்–தது அண்ணி, அக்கா, அம்மா, மாமி–யார் வேடங்–கள்–தான். எது தனக்கு விதிக்–கப்–பட்டத�ோ அதை அப்–படி – யே ஏற்–றுக்–க�ொள்–ளும் மனப்–பான்மை க�ொண்–டவ – ர், இதை–யும் ஏற்–றுக்–க�ொண்–டார். கடந்த முப்–பத்–தைந்து ஆண்–டு–க–ளாக இம்– மா–திரி வேடங்–களில்–தான் நடித்து வரு–கிற – ார். “எங்– க ளுக்கு குழந்தை பிறந்– தி – ரு ந்– த ால், அதற்கு முப்– ப து வய– து க்கு மேல் ஆகி –யி–ருக்–கும். திரு–ம–ணம் செய்–வித்து பேரன், பேத்–தி–ய�ோடு விளை–யா–டிக் க�ொண்–டி–ருந்– தி– ரு ப்– ப�ோ ம். எனக்கு அவ– ரு ம், அவ– ரு க்கு நானு– ம ாக எங்– க ளுக்கு விதிக்– க ப்– ப ட்ட வாழ்க்– க ையை வாழ்ந்– து க் க�ொண்– டி – ரு க்– கி – ற�ோம். அவர் இல்–லையே – ல், நான் இல்லை...” என்–கி–றார் பிந்து.

- தமிழ்–ம�ொழி

√Ф√О¬≥¬ґ ¬єwp√Р ¬£ ¬±√Е√Н^¬В ¬£¬М ¬є %$` ¬ѓ+u1 ¬Ц- ¬≠+p Ao√Р √Ь

√Ц¬Ї¬љ √Ь¬Њh¬Ї ¬Ж√Б{k ¬™¬Г¬Є√М+w¬Ж ¬™¬С¬Г√А &$d¬Г¬ґ ¬В¬Ї¬Г√А-t¬Г¬њ √А¬Г¬Њ ¬™¬Г¬Є√М√Х √Ь√Цi¬Ї{√Чj √Ь¬Г√Г√Аy √Э¬Г¬Єh¬Ї ƒЩ√Ь¬Г¬і¬іv ¬Э¬њj &¬њ )√Дc¬і2t ¬і¬Г¬Њh¬К ¬Љ√Цh¬К√Аs¬і¬Г√В¬В¬љ +¬Њ,b¬і ¬Г√Аh¬К 0¬Иj ¬™√В√Шb¬Ж ¬™¬Їy ¬В√А¬Г¬њ ¬Б¬ґk¬Оj ¬™¬К ¬Љf¬И¬Љt¬њ{¬Љt ¬Б¬і{¬њYf¬Њ¬Ч√Е % 3 √Ы$¬љ¬Г√А¬Оj √А{u¬ї{v ¬Н¬П√А¬Кj ¬іf¬Иb¬Ж¬Б¬і{g¬И √А√Цj ¬В¬Љ√Чj √Ь¬Њh¬Ї ¬ђ¬Г√Г√Шb¬і{¬і √Э¬љy√Э¬Иh¬Ї√М√Э¬Иj Yf¬В¬Њ√М¬В¬Є{¬Г¬і¬В√ДY 675(372.,16( ¬Д¬Б√Дb¬Б¬Є+¬В√ВY 7(1(&7(3/$6( ¬В√Э{y√Г ¬Љ√Цi¬К¬і√В{√Е √Ь√Ц¬Ї¬љh)y √Ыw√Г√Чj √Ы¬О¬Рj ¬Ж¬Г√Г√М√Э¬Г¬Ї ¬Ї0sb¬і√Шj % 3 ¬Б¬і{¬њYf¬Њ{√Чb¬і{¬і )√Д¬Нj ¬Ѓ¬Иh¬Кb ¬Б¬і{v¬Рj ¬Љ√Цi¬К¬і√В{t ¬™¬Їy 0¬Г√В√А{¬і ¬ґsb¬і¬Г¬Њ ¬В¬ї{k &¬СF¬Њ¬і ¬В¬ї{k √А¬Њ{¬Љt ¬Ї¬Иh¬Кb ¬Б¬і{v√В√Шj √Ьy¬Г√Г¬љ ¬К.¬Ї ¬ђ¬є√Ш¬і√В{t ¬ѓw√Э¬Иj ¬і{s¬Д¬В¬љ{ ¬Б√З4b √Ж{b &$5',2*(1,& 6+2&. ¬Ѓ√Д√М√Э¬Иj ¬ђ¬Є√Д¬Д ¬Љ{¬Њ¬Г¬Є√М√Х ¬Љw¬Сj )¬Еs ¬Б¬їe√У +¬Д√М√Х¬Єy ¬ѓw√Э¬Иj ¬Љ¬В¬љ{¬і{s¬Д¬љt √Ьy¬≥√Э{¬Њb√Жy 0<2&$5',$/ ,1)$5& 7,21 ¬Ѓ√Д√М√Э¬Иj ¬Љ{¬Њ¬Г¬Є√М√Хj √Ыe¬Г¬ґ√Д{ ¬Б√Эb¬В¬Є{.Y $1*,1$ 3(&725,6 ¬Ѓ√Д√М√Э¬Иj ¬Б¬їe√У√А/¬О¬Єy √А√Цj ¬Љ{¬Њ¬Г¬Є√М+t √Ь√Цi¬Кj ¬і{√М√Э{w3b ¬Б¬і{v√В¬њ{j ¬Ѓi¬Ї √А¬Г¬і¬љ{√Д √Эb¬і ¬Љw¬Сj +y 0¬Г√В√Ш¬іv √Ьt¬њ{¬З √Ь¬љw¬Г¬і ¬Э/¬Г¬і ¬Љ√Цh¬К√Аj ¬Ю¬К¬К¬Ч√М ¬В¬Ч¬Ґ¬Г¬Ч¬Ш¬є√Њ v√° ¬Ю¬К ¬Ю¬К ¬Ѓ√К¬К¬З¬Ч√Е ¬ї{f¬Дy √Эt¬В√А¬С √Ь¬Єc¬і2/√Цi¬К √Аi¬К ¬і¬В¬Њ{√Д. √Ь¬Њh¬Ї ¬Ж√Б{k ¬™¬Г¬Є√М√Х ¬Б¬і{¬њYf¬Њ{t % 3 √Ы$¬љ¬Г√А *¬Њi¬Ї¬Њ¬Љ{¬і ¬Ж¬є¬Љ¬Г¬Єi¬К ¬Б¬ґt$√Г{s¬іv ¬Г√Э¬К{Y ¬™¬С¬Г√А &$d¬Г¬ґb¬Ж ¬Љ√Цh¬К√А.¬Єj ¬і{h)√Ц√М¬В√Э{s √Эf¬Д¬љt :$,7,1* /,67 √Е ¬А¬Ч¬њ√ЦƒЙ√А¬З¬Т¬Ч¬Ґ¬АƒН√В ƒЩ√Ь¬Ю¬А √Т√Р¬ї¬Ю¬В ¬Ь¬К√ЙƒО √Њ¬Ж¬Л¬Ю¬Е√АƒД ¬ТƒЙ√Р¬О¬Ч¬Ч¬Ґ¬А√И ¬К.¬Ї ¬ђ¬є√Ш¬іv ¬ђf¬Б¬і{v¬В√А{s ¬Љw¬Сj ¬ґsb¬і¬Г¬Њ ¬В¬ї{k ¬Љ√Д ¬™¬Пh¬Їj % 3 ¬Б¬і{¬њYf¬Њ{√Е ¬™)¬і ¬ђ¬Єt ¬Ѓ¬Г¬Є ¬ђv√В√Аs¬іv ¬Љw¬Сj √Ыe&¬В¬љ{ +√В{Yf √Э¬•y Y¬Б¬Єyf ¬Љw¬Сj ¬Г√Э√Э{Y ¬™¬С¬Г√А &$d¬Г¬ґb¬і{¬і ¬і{h)√Ц√М¬В√Э{s u¬Э¬П¬Ч¬В¬Ю¬Й ¬Ь¬К¬О

¬Б¬ґt

¬В¬А ¬ґ ¬µ¬Љ^¬≠ ¬µw¬і) ¬Ц- ¬≠ ¬µ√Оd¬Е¬єf ¬Ж

¬Д ¬Љw¬Сj ¬В√Э{¬Г¬Їb¬Ж ¬™¬Д¬Г¬Љ¬љ{√Д√Аs¬і¬Рb¬Ж √Ыt¬і√Ю{t ¬Љw¬Сj ¬В√Э{¬Г¬Ї ¬їd√Уb¬іv √Ь¬Њh¬Їh)t ¬У¬Д ¬Н¬Ї/t ¬іtK¬Њt √Э{)√М√Х ¬ѓw√Эf¬И √Ь¬Њh¬Ї ¬™¬Пh¬Їj ¬™)¬і¬Љ{¬і √Ь¬Њh¬Ї ¬Б¬і{)√М√Х ¬В¬ї{k %3 -t √Э{)b¬і√М √Э¬И$√Г{s¬іv +y &3¬К ¬і{¬њh)t ¬™¬Їy 0¬Г√В√А{¬і ¬Ж¬є√М√Э¬Иh¬Ї ¬Н¬Д¬љ{¬Ї ¬ґsb¬і¬Г¬Њ ¬В¬ї{¬љ{t √Э{)b¬і√М√Эf¬И ¬ї¬Њj√Х ¬Љg¬Є¬њj &¬СF¬Њ¬і ¬Б¬ґ¬љt √Ь√Б√М√Хb¬Ж √Ы√В{$ ¬Їc¬і¬Р¬Г¬Є¬љ √А{ub¬Г¬і¬Г¬љ ¬Н¬Дh¬Кb ¬Б¬і{v$√Г{s¬іv √Ы¬Г¬і¬љ{t ¬Ж¬Иj√Эh)t ¬ђv√В√Аs¬іv 01√М√Х¬єs¬В√А{¬И ¬Б¬ґ¬љt√Эf¬Є{t √Ь¬К ¬В√Э{y√Г ¬ђ-s √Ь√Б√М√Х¬і¬Рb¬Ж ¬Н¬Д√Ш ¬іf¬Є¬њ{j &√Гi¬Ї ¬Љ√Цh¬К√А ¬В¬ґ¬Г√А¬Г¬љ √Э{¬Њ{f¬Д √Ы¬Р¬їs ¬Є{b¬Єs ¬В¬Њ{¬Г¬ґ¬љ{ ¬™√Аs¬і2¬Єj √Ь√Цi¬К √Ь¬К ¬Б¬Ї{¬Єs√Э{¬і $√ЦZ¬є$. ¬Љ{¬ї¬і.t ¬Б¬ґ¬љt√Эf¬И 'U . 6 √А{7h √Э{√Ж{ ¬™√Аs¬іv 0√Ц)¬Г√Д ¬Б√Э¬С$√Г{s √А√Цj ¬ђ¬њ¬і √Х¬іu ¬Б√Эw√Г *¬С√А√Д¬Љ{√Д ¬Љ{¬ї+ ¬Љ¬К ¬™¬Д¬Г¬Љ¬іv ¬Љ¬С√А{u√Ш ¬Г¬Љ¬љh)y √Ь¬љb¬Ж¬їs ¬Є{b¬Єs . 6 √А{7h √Э{√Ж{ ¬™√Аs¬іv ¬У3¬љ¬Ї{√А¬К √Э{)b¬і√М√Эf¬Є√Аs¬іv ¬Љ√Цh¬К√Аs¬іv ¬™t¬њ{¬Ї ¬Б¬Ї{¬Г¬њb¬і{f&¬і2t √А√Цj √Аg¬є 0√Вj√Э¬Њc¬і¬Г√В √Э{sh¬К &$d¬Г¬ґ ¬™2¬њ¬К ¬К¬П√К v√Е¬П¬Ч¬Л√Е ¬Ь¬ТƒО¬њƒД √ЭƒВ√Р¬О¬Ч¬Ч¬Ґ¬А√И vƒД ¬Э¬К¬Ч√К¬О ƒЗ¬Ю¬О¬М√Й¬О √Т√Р¬ї¬Ю¬В¬М¬Ч√Е z√А¬З ¬К¬ПƒП√В √Р¬Ю¬Е√Б¬К√Ц√Е¬Ю¬П ¬Ѓc¬і¬Р¬Г¬Є¬љ ¬Љ{¬ї+ ¬Љ¬К ¬™¬Д¬Г¬Љ¬іv ¬Љ¬С√А{u√Ш ¬Г¬Љ¬љj √У¬Љ{s √Ыg¬И¬і√В{¬і ¬Ж¬Д√М√Э√Бb¬іj ¬іe¬ґ{ ¬™+y +¬Њ√Шy√У¬іs ¬Б√Ю¬Њ{-y √Х¬Г¬і ¬И¬Аe¬≥wp ¬В¬Аd¬Е√Хwo ¬Љw¬Сj ¬В√Э{¬Г¬Ї ¬≠&b¬Ж ¬™¬Д¬Г¬Љ¬љ{√Д√А√Цb¬Ж ¬Ѓc¬іv ¬Љ√Цh¬К√А¬Г¬Љ¬љh)¬В¬њ¬В¬љ ¬Їc¬і ¬Г√Аh¬К ¬Н¬Г√Г¬љ{√Д &$d¬Г¬ґ ¬™2h¬К ¬Н¬П¬Г¬Љ¬љ{¬і ¬™√М√Э√Бb¬іh)/√Цi¬К 0¬И¬Ї¬Г¬њ ¬™¬Г¬Є¬љd ¬Б¬ґk$¬В√Г{j ¬В√Э{¬Г¬Їb¬Ж ¬™¬Д¬Г¬Љ¬љ{√Д√Аs ¬±√Ц¬Н¬Г√Г¬љ{√А¬К ¬Љ√Цh¬К√А¬Г¬Њ ¬В¬ї.t ¬ґi)h¬К ¬Н¬П ¬ђ¬Єt √Э.¬В¬ґ{¬Ї¬Г√Д ¬Б¬ґk¬К ¬™¬Їwb¬Ж ¬Ї¬Жi¬Ї &$d¬Г¬ґ ¬В¬Љw¬Б¬і{g¬Є{t ¬ђ¬Є/t ¬ђv√В ¬Ѓt¬њ{ 0¬Ї¬Љ{√Д +¬Њd¬ґ¬Г√Д¬і¬Рb¬Жj Es√Шj ¬ђ¬Єy ¬В√Э{¬Г¬Ї ¬™¬Д¬Г¬Љh ¬Ї√Дh)/√Цi¬К ¬Ж¬єj ¬™¬Г¬Є¬љ¬њ{j √Ь¬К ¬Ї{y ¬Н¬Г√Г¬љ{√Д &$d¬Г¬ґ ¬™√О√А{¬С ¬В¬ї.t √А¬Њ √Ь¬љ¬њ{¬Ї√Аs¬іv ¬Ѓc¬і¬Р¬Г¬Є¬љ ¬Љ{¬ї+ ¬Љ¬К ¬™¬Д¬Г¬Љ¬іv ¬Љ¬С√А{u√Ш ¬Г¬Љ¬љh)w¬Ж ¬Б¬Ї{¬Г¬њ√М¬В√Э& ¬Э¬њj ¬Б¬Ї{¬Єs√Х ¬Б¬і{g¬И ¬™¬Д¬Г¬Љ¬љ{√Д√А.y ¬Н¬П 0√А¬Њc¬і¬Г√В¬Оj ¬У3 ¬™√А√Цb¬Ж ¬Ї¬Жi¬Ї ¬Љ√Цi¬К¬іv ¬Ї√Э{t ¬Э¬њj ¬Б√Эw¬Сb ¬Б¬і{v√В¬њ{j ¬В¬Љ√Чj ¬Ж¬Д√М√Э√Аs¬і¬Рb¬В¬і ¬Б¬Ї.¬љ{¬Љt &$d¬Г¬ґ ¬™2√М√Э√Аs¬і¬Рb¬Ж ¬Ѓc¬іv ¬Љ√Цi¬К ¬≤s √А¬Њ√М+¬Њ¬ґ{¬Їj ¬Ж¬Д√М√Э√А.y ¬ђ¬є0t ¬і¬њi¬К ¬Б¬і{¬Иb¬Жj ¬Љ√ЦiƒД¬А√И ¬ї{f¬і¬Рb¬Ж√М+y ¬™√А¬Њ{t √А{u¬ї{v ¬Н¬П√А¬Кj ¬Ж¬Дb¬і¬В√А{ ¬В√Э{¬Г¬Ї ¬Б√Э{√Цv √Э¬љy√Э¬Иh¬Ї¬В√А{ ¬Н¬Д¬љ{¬Ї *¬Г¬њ ¬ѓw√Эf¬И0¬Иj √Ь¬Ї√Д{t ¬ЖƒВj√Эh)t ¬™¬Ю¬Л)¬Оj ¬ґg¬Г¬Є ¬ґd¬ґ¬Њ√Ш√В √Ьt¬њ{¬Љt Lf¬Дt *j¬Љ)¬љ{¬і √А{√Б¬њ{j √Эh)¬љj √Ьt¬њ{¬Ї √Эb¬і 0¬Г√В√Ш¬іv ¬™w√Г √Ьj¬Э/¬Г¬і ¬Љ√ЦiƒД z√К¬К¬З¬Ч√Е v√В¬ЛƒЙ√АƒД √Ь¬Њh¬Їh)t ¬і¬њi¬К √Ь√Цb¬Жj ¬В√Э{¬Г¬Ї ¬їd√Уb¬іv ¬Н¬П¬Г¬Љ¬љ{¬і ¬Б√А2¬В¬љ3 √Ь¬Њh¬Їj √Уh¬Їj ¬™¬Г¬ЄiƒД ¬В¬і{√Эj ¬Г¬і ¬і{t ¬ї¬Иb¬іj ¬Щb¬і,y¬Г¬Љ √Ь¬Ї¬љ √Э¬Є√Э¬Є√М√Х √Э¬Їw√Гj ¬В√Э{y√Г ¬ђ√Э{¬Г¬Ї¬іv ¬Н¬П¬Г¬Љ¬љ{¬і ¬Ж¬єj ¬™¬Г¬Є¬љ ¬Б¬Ї{¬Єs√Х ¬Б¬і{v√В ¬В√Аg¬Д¬љ ¬Н¬і√А.

¬іwb¬≠0p ¬і¬Ј¬≠ ~¬є¬≥ ¬љ+p √Ф√Оe¬Е .¬Г¬≥ ¬Є ¬•d'¬Ј¬єw¬≥f

¬єw5d √Хw¬њw

'U . 6

0 ' (+ 0 , 0 6 ¬Єb√М¬µ¬≤¬Јw√З ~¬Јw¬Г $√ОV¬≤$,

¬µw¬і) ¬µ¬Е ¬£¬А ¬µ¬≠r ¬µ¬М ¬єwq√Р ¬µ¬ґf

¬И ¬Љ .√О¬Е¬≠r }√Хs¬Љ ¬µ√Оd¬Е¬є ¬µ¬ґf

¬Б¬ґt 94432 06616, 99446 79748

¬В1√Е√Н ¬Иu√Х'√Р √Фu1 ¬µ√Оd¬Е¬є √У~¬Єw¬ѓ ¬љ^¬В ~¬і,p ¬£¬Н¬µ'^¬≠√Е√Х¬± ¬µwb¬±w¬Е 9.8.2015 аЃµаЃЪаЃ®аѓНаЃ§аЃЃаѓН 7

புற்றுந�ோயை ஜெயித்த

ய�ோகா டீச்சர்

க

ட ந் து வ ந ்த அ தி ர் – வு – க – ள ை ச் ச�ொல்– லு ம்– ப �ோ– து – கூ ட சிலம்– ப ல் இல்– ல ாத நீர்– நி – லை – யி ன் தெளிவு அனு–ஷி–யின் வார்த்–தை–களில். அஹ–ம–தா–பாத்–தில் பிறந்த சிந்–தி–ம�ொழி பேசும் இவர், தன் பிள்–ளைப் பரு–வம் ஆகா–யத்–

அனுஷி

வசந்தம் 9.8.2015

தி–லி–ருந்து தரைக்கு உதி–ரும் அத்–தனை சந்– த�ோ – ஷ ங்– க – ளா – லு ம் ஆசீர்– வ – தி க்– க – பட்டது என்–கி–றார். ‘‘ஆம், தேவ–தை–கள் உல–விய வீடு. பிறந்த நான்கு பெண் குழந்–தை–களுக்– கும் நிமிர்– வை – யு ம் உள் உரத்– தை – யு ம் ச�ொத்– தா க க�ொடுத்– த – வ ர் அப்பா. தன்–னல – த்–தையு – ம், சின்ன உடல் உபா–தை– க–ளை–யும் கூட ப�ொருட்–ப–டுத்–தா–மல் புன்–ன–கைக்கு பின்னே மறைத்து மகள்– களுக்–காக ஓடி ஓடிச் செய்–தவ – ர் அம்மா. ஆனால், அது சிறு உபா–தை–கள் அல்ல பெரும் வாதை–க–ளைத் தாங்–கி–யி–ருக்–கி– றார் என்–பது அப்–ப�ோது தெரி–யாது. ந�ோய் முற்றி இனி ஆகாது என்ற கடைசி கட்டத்–தில்–தான் அம்–மா–வின் மார்–ப–கப் புற்–று–ந�ோய் எங்–களுக்கு தெரி– யவே வந்–தது. புற்–றுந�ோ – ய் முற்–றிப் பரவி மூளை வரை படர்ந்த அம்–மா–வின் அந்த கடைசி நாட்–கள் விவ–ரிக்க முடி–யா– தது. அந்–நா–ளில் புற்–று–ந�ோய்க்–கான மருத்–து–வ–மும் இந்–த–ளவு வளர்ச்– சி – ய – டை ந் – தி – ரு க் – க – வி ல்லை . . . ’ ’ என்–கி–றார் விக்–கித்த குர–லில். ஒரு கண மெள–னத்–திற்–குப் பின் த�ொடர்ந்–தார். ‘‘திடு–மென அம்மா இல்–லா–மல் ப�ோன–து– தான் அந்–நாள் வரை கற்–பனை கூட செய்–தி–ருக்–காத துன்–பம். வளர்– ப–ருவ – த்–தில் பெண்– கு–ழந்– தை–கள் தாயற்–றுப் ப�ோவது பெருங்– க� ொ– டு மை. அதை கடந்து வரு–வது சாதா–ர–ண– மாக இருக்–க–வில்லை...’’ அப்–ப�ோது பள்–ளியி – ன் இறு–தி–யாண்டு மாண–வி– யான அனுஷி அடுத்து

மருத்–து–வப்– ப–டிப்–பைத் த�ொடர வேண்–டிய லட்– சி – ய த்– தை – யு ம் அம்– ம ா– வி ன் இழப்– பி ல் வீட்டின் சுடர் அமிழ்ந்து ப�ோகா–ம–லும் தன் சின்–னத் தங்–கைக – ளுக்கு தமக்–கைய – ாய் தாயாய் இருந்து வளர்த்– தி – ரு க்– கி – ற ார். ஆயுர்– வே – தி க் மருத்–து–வப் படிப்–பில் ஐந்–தரை ஆண்–டு–கள். பின் வட�ோ–த–ரா–வில், வைத்–தி–யம் பார்க்–க– வென தனி–யாய் செல–விட – மு – டி – –யாத வறு–மை– நிலை மக்–களுக்–கா–கவே வைத்–தி–யச் சேவை செய்–யத்– த�ொ–டங்–கி–னார். திரு–ம–ணத்–திற்கு பின் கண–வ–ரின் வேலை நிமித்–தம – ாக ஓரி–டம – ாக நிற்–பத – ற்கு இய–லா–மல் பர�ோ–டா–விலி – ரு – ந்து அஹம–தாபா – த், மும்பை, ஹாங்–காங், சென்னை என வெவ்–வேறு ஊர்– களில் வசிக்க நேர்ந்–த–தும், அவ்–வி–டங்–களில் மருத்–துவ சேவை–ய�ோடு த�ொடர்ந்த ய�ோகாப் பயிற்–சி–யை–யும் தந்–தி–ருக்–கி–றார் அனுஷி. சிறு –மி–யாக இருக்–கும் ப�ோதே தந்–தை–யி–டம் கற்–றி– ருந்த ய�ோகக்–கலை உடல் மன ஆர�ோக்–கி–யத்– திற்கு கூடு–தல் ஊக்கி என்–கி–றார். சில வரு–டங்–கள் இங்–கேதா – ன் வசிக்–கவே – ண்– டி–யி–ருக்–கும் என்ற நிலை–யில், கடை–நிலை மக்–களுக்கு வைத்–திய – சேவை – புரிந்–ததி – ல் அவர்– களுக்–கா–கவே முயன்று தமிழ் பயின்–றி–ருக்– கி–றார். சுகா–தார சேவை மருத்–துவ – ம – ன – ை–களில் பணி– ய ாற்– றி ய அனுஷி, பின் அதே மனப்– பான்–மை–யில் இருக்–கும் வேறு சில மருத்–து– வர்–கள�ோ – டு இணைந்து, தானே ச�ொந்–தம – ாக திரு– வ ல்– லி க்– கே – ணி – யி ல் ‘சிவம்’ சேவை மருத்–துவ மையம் நடத்–தி–யி–ருக்–கி–றார். இந்– நி – லை – யி ல் மீண்– டு ம் இட– ம ாற்– ற ம். சர்– வ – தேச சந்– தை ப்– ப – டு த்– து – த ல் துறை– யி ல் இருந்த தன் கண–வ–ரின் உத்–தி–ய�ோக பூர்வ இட–மாற்–ற–மாக துபாய்க்கு 2010ல் வந்–த–வர், வள– ரு ம் மகளின் கல்– வி க்கு த�ொடர் இட–

மாற்–றம் சரிப்–பட்டு வராது என்–ப–தால் இனி இங்–கி–ருந்து நகர்–வ–தில்லை என முடி–வெ–டுத்– தி–ருக்–கி–றார். அது–நாள் வரை செய்து வந்த மருத்–துவ சேவையை வளை–குடா நாடு–களின் சட்டத்–திட்டங்–களுக்கு ஒப்ப அமீ–ர–கத்–தில் ஆயுர்–வே–திக் மருத்–து–வ–ராக த�ொடர முடி–யா– தெ–னும் ப�ோது ஒரே முக–மாக ய�ோகக்–கலை பயிற்–று–விப்–பா–ள–ரா–னார். வேலை வேலை–யென உடல் மன ஓய்–வில்– லாத பணி அழுத்–தத்–தில் இருக்–கும் கார்ப்–ப– ரேட் நிறு–வன – ங்–களுக்கே சென்று அதற்–கென உரிம ஒப்–பு–தல் வாங்கி, ய�ோகா–வும் தியா–ன– மும் பயிற்–சி–ய–ளித்–தி–ருக்–கி–றார். ‘‘முழு நேர பயிற்–சிய – ா–ளரான – பின்பு ஒன்று உணர்ந்–தேன். மற்–றவ – ர்–களின் எந்–தப் பிரச்–னை– களுக்–கும் ஒரு தீர்–வாக, தாங்கு சக்–தி–யாக இருக்–கும் கலையை பயிற்–றுவி – க்க முற்–படு – வ – து எத்– தன ை அற்– பு – த ம். எனக்கு அது நிரம்ப கிடைக்–கிற – து...’’ என்–கிற – ார் புன்–னகை – ய�ோ – டு. பூரண ஆர�ோக்–கி–யத்–த�ோ–டும் முழு உற்–சா– கத்–த�ோடு – ம் வெவ்–வேறு இடங்–களில் எடுக்–கும் தன் வகுப்–பு–களுக்கு பறந்து க�ொண்–டி–ருந்த வேலை–யில் நிற்க நேர– மே – யி ல்– ல ா– ம ல் பயிற்– சி – ய – ளி ப்– பில் பம்– ப – ர – ம ாய் சுழன்று க�ொண்– டி – ரு ந்த அ னு – ஷி – யி ன் ம ரு த் – து வ மூ ள ை க் கு உள்–ளூர தன்–னுள் எதுவ�ோ சரி–யில்லை எனும் மணி–ய–டித்–தி–ருக்–கி–றது. அது தன் மாத–விட – ாய் வழ–மைக்கு மாறாக ஓரிரு மாதங்– க ள் தள்– ளி ப்– ப �ோ– க – வு ம் ரத்த அணுக்–களின் குறைவு கார–ணம – ாக இருக்–கல – ா– மென சந்–தே–கித்து ச�ோதித்–துப் பார்த்–த–தில் ‘‘ஆம், ஒரு சரா–சரி இந்–திய – ப் பெண்–ணுக்கு மிகக் குறைந்–த–ளவு எனக் க�ொண்–டா–லும் சிவப்– ப – ணு க்– க ளின் அளவு 11.5 இருத்– த ல்

9.8.2015

வசந்தம்

என் உயிர் என் உரிமை இதை ஒரு–ப�ோ–தும் ந�ோய் தின்–ற–ழிக்க அனு–ம–திக்க ப�ோவ–தில்லை. என்–ன–வா–னா–லும் சரி இதை எதிர்த்து ப�ோராடி இல்–லா–மல் செய்–வேன் என திரும்–பத் திரும்ப தன்–னுள் ச�ொல்–லிக்–க�ொண்–டார்.

வேண்–டும். எனக்கு எட்டு புள்ளி அளவே இருந்–த–தால் பரிந்–து–ரைப்–பின் பேரில் அதற்– கு–ரிய மாத்–தி–ரை–கள் உட்–க�ொண்–டேன். இரு மாதங்–களுக்கு பிறகு மீண்–டும் மாத–வி–டாய் த�ொடங்–கிய – து. பல மாதங்–கள் மருந்–தெடு – ப்–புக்– குப் பின்–னும் ரத்த சிவப்–பணு – க்–களின் அளவு கூட– வி ல்லை. உடலை சுமப்– பதே கடி– ன ம் என்–கிற மாதிரி பாரம். படுக்–கையி – ல் விழுந்–தா– லும் என் உடலை நானே சுமப்–ப–தன் கணம், தன்–னு–ணர்வு இழந்து மயங்–கிச் சரி–தல்... மலத்–த�ோடு சேர்ந்து குருதி வெளி–யே–றி–ய– தெல்–லாம் மீண்–டும் மருத்–து–வப் பரி–ச�ோ–த– னைக்கு என்– ன ைத் தள்– ளி – ய து. இம்– மு றை ஏகத்–துக்கு டெஸ்–டுக – ள் எடுக்–கப்–பட்டது. ஒரு மருத்–து–வ–ராக இருந்து க�ொண்டு ந�ோயாளி நிலைக்கு ஆளப்– ப ட்டேன்...’’ என்– கி – ற ார் மென்–ன–கை–ய�ோடு. இத்–தனை உபா–தை–களுக்கு இடை–யே–யும் வகுப்–பு–கள் எடுப்–பதை அனுஷி நிறுத்–தவே இல்லை. அது ஒரு பக்–கம் த�ொடர்ந்–தி–ருக்க, ‘‘2013 பிப்–ரவ – ரி – யி – ல் மண–நாள் க�ொண்–டாட்ட– மாய் த�ொடங்–கி–யது. கண–வர் என்–ன–தான் பணி நிமித்– த – ம ாக சுற்– றி க் க�ொண்– டி – ரு ந்– தா–லும் எல்–லாத் திரு–மண நாட்–க–ளை–யும் சேர்ந்தே கழிப்–ப�ோம். அந்–நாள் எங்–கள் இரு– வ–ருக்–கு–மா–னது. பல பரி–ச�ோ–த–னை–களுக்கு உட்–பட்டு மனச்–ச�ோர்வு க�ொண்–டி–ருப்–பேன் என நினைத்–தார�ோ என்–னவ�ோ மிக இள–கு– வான கூடு–தல் சிறப்–பு–டன் மறக்க முடி–யாத மகிழ்ச்–சி –யை –யும் ஆச்– ச – ரிய பரி– சு– க – ளை– யும் தந்து அசத்–தி–விட்டார். கடற்– க – ர ை– யி ல் உலவி இரவு உணவை

வசந்தம் 9.8.2015

வெளியே உண்டு மிகுந்த மகிழ்ச்– சி – ய�ோ டு க ழி ந ்த அ த் – தி – ரு – ம ண ந ா ளி ன் நி சி – யி ல் பன்–னிர – ண்டு மணி தாண்–டிய பிறகு கண–வர் என் கைக–ளைப் பற்றி கண்–க–ளைக் கூர்ந்து கவ–னத்–த�ோ–டான வார்த்–தை–களில் என் பரி– ச�ோ– த – ன ை– யி ன் முடி– வு – க ள் புற்– று – ந�ோ – யி ன் இரண்–டா–வது கட்டத்–திலி – ரு – ப்–பதை – க் காட்டு– வதை மெல்–லச் ச�ொன்–னார். மு து – கு த் – த ண் – டி – லி – ரு ந் து ஒ ரு கு ளி ர் பர–வுமே... அந்த அதிர்ச்சி விவ–ரிக்க முடி–யா– தது. வாதை–யில் சுணங்–கிய தாயின் கடைசி முக– மு ம், அதே நிலை– யி ல் விட்டுப்– ப �ோக நேர்ந்– தா ல் என் சின்ன மகளின் கதி– யு ம் கண்–முன்னே குரூ–ர–மாய் நிழ–லா–டி–யது...’’ விழி–கள் கணத்த விடிவே இல்–லாத அந்த இரவு தாண்–டு–வ–தற்–குள் அனுஷி தீர்க்–க–மாய் ஒரு முடிவு எடுத்து விட்டார். என் உயிர் என் உரிமை இதை ஒரு–ப�ோ–தும் ந�ோய் தின்–றழி – க்க அனு–மதி – க்க ப�ோவ–தில்லை. என்–ன–வா–னா–லும் சரி இதை எதிர்த்து ப�ோராடி இல்–லா–மல் செய்–வேன் என திரும்– பத் திரும்ப தன்–னுள் ச�ொல்–லிக்–க�ொண்–டார். கண–வரு – ம் இரு–த�ோள்–களின் பலத்தை தரவே துரி–த–மாக பெருங்–கு–ட–லில் கண்–டி–ருந்த புற்–று– ந�ோய்க்கு சிகிச்சை த�ொடங்–கி–யது. மிகுந்த எடை இழப்– பி ல் இருந்த அனு– ஷிக்கு அறுவை சிகிச்சை செய்–யவே மருத்–து– வர்–கள் தயங்–கினா – ர்–கள். ஆனால், அனு–ஷிக்கு எவ்–வித தயக்–கமு – ம் பய–மும் அறவே இல்லை. மிகுந்த தன்– ன ம்– பி க்– கை – ய�ோ டு அறுவை சிகிச்–சைக்கு உட்–பட்டார். ‘‘அந்–நாட்–களில் மெடி– டே – ஷ ன் நல்ல தளர்வை க�ொடுத்து

இயல்பு நிலைக்கு என்னை வைத்–தி–ருந்–தது. புதி–தாக அப்–ப�ோ–து–தான் பிரா–னிக் ஹீலிங் படித்–துக் க�ொண்–டி–ருந்–தேன். ய�ோகா–வி–லும் வின்– ய ாஸா, பவர் ய�ோகா என பல– வி த சர்–டிஃ–பி–கேட் க�ோர்–ஸும் செய்–தேன். மன–தும் உட–லும் ச�ோர்–வுரு – ம் ப�ோது புதிது புதி–தாக எதை–யா–வது கற்க த�ொடங்–குங்–கள். நல்ல டானிக் அது...’’ என்–ற–வர் த�ொடர்ந்து, ‘‘வாழக் கிடைத்– தி – ரு ப்– ப து ஒரே முறை. அதில் என்ன செய்ய வேண்–டும�ோ அதை எல்–லாம் செய்து நிறை–யாக்க வேண்–டுமென்ற – நினைப்பே அறுவை சிகிச்–சைக்கு பின்–னான நாட்–களில் எனக்கு திடம்...’’ என்–றார். ‘‘கீம�ோ–தெ–ரபி த�ொடங்–கும் முன்–னரே எந்–த–வி–த–மான பக்–க–வி–ளை–வு–கள் வரக்–கூ–டும் என்–னும் தயார்–படு – த்–தல�ோ – டு நேர்–க�ொண்–ட– தால் அவ்–வ–ளவு கடி–னத்–தாக்–கு–தல்–க–ளை–யும் தாங்க முடிந்–தது. இச்–சி–கிச்சை புற்–று–ந�ோய் செல்–களை தாக்–கு–வது மட்டு–மின்றி உட–லில் உள்ள நல்ல செல்–க–ளை–யும் சேர்ந்து தாக்– கி– வி – டு ம் என்– ப – தா ல் ஒவ்– வ ா– மை – யு ம் பக்– க – வி–ளை–வு–களும் படுத்தி எடுத்–து–வி–டும். கீ ம�ோ சி கி ச்சை த� ொ ட ங் – கி – ய – து ம் உட–லெங்–கும் மரத்து இடது கையை தூக்–கவே இய–லாத நிலை. அந்– ந ாட்– க ளில் எவ்– வ – ள வு முடி– யு ம�ோ அவ்–வள – வு சந்–த�ோச – ம – ாக நானி–ருக்க என்னை சார்ந்– த – வ ர்– க ள் அத்– தன ை முனைந்– த – ன ர். இரண்–டாம் முறை கீம�ோ முடித்து வீட்டுக்குள் நுழை– யு ம் ப�ோது வண்ண அலங்– க ா– ர ங்– க – ள�ோடு கேக்–கு–மாக காத்–தி–ருந்து என் பயிற்சி வகுப்–பின் அத்–தனை மாண–வர்–களும் வீட்டில் ஒரு சர்ப்–ரைஸ் பார்ட்டி க�ொடுத்து அசத்–தி– னார்–கள். என்ன ச�ொல்ல... காய்ந்து ப�ோன செடி–யில் ஒரு துளிர்ப்பை பார்த்த சந்–த�ோச – ம். மூன்–றா–வது முறை கீம�ோ மென்–மே–லும் தாங்க முடி–யாத வலி–யை–யும் எவ–ருக்–குமே வந்–தி–ராத பக்–க–வி–ளை–வு–மாக எனக்கு எந்த சாதாரண உண– வை – யு ம் விழுங்க முடி– யா– ம ல் ஆக்– கி – ய து. நீரைப் பரு– கி – னா – லு ம் நெருப்– பா க எரிந்– த து. சற்றே சூடு– ப – டு த்– தி– னா – ல ன்றி எதை– யு ம் வாயில் வைக்க முடி–யாத நிலை. சில உண–வு–களை பார்த்–த– துமே குமட்டல் த�ொடங்–கி–யது. வயிற்–றில் காந்–து–தல் உணர்வு ஓயா–மல். இது மேலும் என்னை பல– கீ – ன – ம ாக்– கி – வி – ட ா– ம ல் இருக்க மு ய ன் று ப ழ ங் – க – ள ை க் – கூ ட சூ ட ா க் கி உண்– ப ேன்...’’ என்– கி – ற ார் அனுஷி. இந்த மனு–ஷிக்–குள்–தான் எத்–தனை திடம்? நான்– க ாம் முறை கீம�ோ– வி ன் ப�ோதே மருத்– து – வ – ம – ன ை– க ளில் தன்– ன ைப்– ப �ோல் புற்–று–ந�ோய்க்கு சிகிச்–சை–யி–லி–ருக்–கும் ந�ோயா– ளி–களுக்கு அதை கடக்க எதிர்–க�ொள்ள இல– வச கவுன்–சலிங்–கும் தியா–னப் பயிற்–சி–யை– யும் தரத்–த�ொ–டங்–கி–னார். ஐந்–தாம் ஆறாம் கீம�ோ– தெ – ர பி சிகிச்– சையை அனுஷி எதிர்–

க�ொண்ட விதத்தை பார்த்து மருத்–துவ – ர்–களே வியந்– த – ன ர். மன– தி ல் உறு– தி – யி – ரு ந்– தா ல் எத–னை–யும் ப�ோக்கி விட–லாம் என்–ப–தற்கு அனுஷி சிறந்த உதா–ர–ணம். 2013ல் அவரை த�ொற்–றிய புற்–று–ந�ோ–யி– லி–ருந்து இப்–ப�ோது முற்–றி–லும் குண–மா–கி– வி ட ்டா ர் . உ ல – கெ ங் – கி – லு ம் பா தி ப் – பு – க் குள்– ளா – கு ம் எல்– ல�ோ – ர ை– யு ம் இணைய வழி–யில் த�ொடர்பு க�ொண்டு இன்–ற–ள–வும் கவுன்–ச–லிங் தந்து ய�ோகா, மூச்–சுப்–ப–யிற்சி, தியா–னப் பயிற்–சி–ய–ளித்–த–லை–யும் த�ொடர்– கி – ற ா ர் . இ ந ்த சேவையை த ன் இ று தி மூச்–சிரு – க்–கும் வரை த�ொட–ரப்–ப�ோ–வதா – க – வு – ம் பிணி கண்ட யாரும் தன்னை எந்–நே–ரத்–தி– லும் த�ொடர்பு க�ொள்–ள–லாம்... பயிற்சி தர எப்–ப�ோ–தும் தயா–ராயி – ரு – க்–கிறே – ன் என்–கிற – ார்.

‘‘தமி–ழ–கத்–தில் நான் இருந்து பார்த்–த–வரை பெண்– க ள் தங்– க ள் உடல் ஆர�ோக்– கி – ய த்– தில் முழு கவ–னம் செலுத்–து–வதே இல்லை. குடும்–பம், குழந்–தை–கள் என பிற–ருக்–கா–கவே ய�ோசித்து தனக்கு ஒன்று நேரும்போது அதை தாங்கக் கூடிய சக்தி இன்றி துவண்டு ப�ோகி–றார்–கள். இரண்–டுமே தவறு. வாழக் கிடைத்–தி–ருக்–கும் வாய்ப்பு எல்–ல�ோ–ருக்–கும் ஒரே– மு – றை – தா ன். அதில் உடல் நலன் மன நலன் சார்ந்த விஷ–யங்–களில் நிச்–ச–யம் நாம் சுய– ந – ல – மி – க – ளா க இருக்க வேண்– டு ம். நாம் நல–மா–யி–ருந்–தால்–தான் சுற்–றி–யி–ருக்–கும் மற்–ற–வை–களை நலம்–பட வைக்–க– மு–டி–யும்...’’ என்–றார் அழுத்–தம் –தி–ருத்–த–மாக. எத்– தன ை வலி– மை – ய ான சத்– தி – ய – ம ான வார்த்–தை–கள். சல்–யூட் யூ அனுஷி.

- துபா–யி–லி–ருந்து புவனா கணே–சன் 9.8.2015

வசந்தம்

ÞQ»‹ ãñ£ø «õ‡ì£‹. «

ªê£Kò£Cv â¡ð¶ î¬ôJ™ ªð£´° «ð£ô Ýó‹Hˆ¶ H¡ù˜ e¡ ªêF™èœ «ð£ô à¼õ£A ï£÷¬ìM™ àì™ º¿õ¶‹ ðó¾‹ î¡¬ñ ªè£‡ì¶. ÜKŠ¹, º® ªè£†´î™, è£¶‚°œ Ü™ô¶ è£¶‚° H¡ù£™ è£¶ ñì™èœ, ªïŸP, î¬ôJ™ «ï˜õA´ ÝAò ÞìƒèO™ àô˜‰î ¹‡èœ «ð£ô ñ£P ÜFL¼‰¶ ªð£´° àF˜î™, ÜKŠ¹, ªê£K‰î£™ óˆî‚èC¾, àœ÷ƒ¬è ñŸÁ‹ àœ÷ƒè£™èO™ H«÷ì£™ ªõ†®ò¶ «ð£¡ø ªõ®Š¹, Mó™ ïèƒè¬÷ ªê£ˆ¬îò£‚°‹, ÜÁõ¼‚èî‚è àì™ º¿õ¶‹ «î£™ àKî™, ¬è, è£™ Í†´è¬÷ ð£Fˆ¶ i‚èº‹, õL»‹ à‡ì£A Í†´èœ «è£íô£‚°‹ ÝAò¬õ ªê£Kò£Cv «î£™ «ï£J¡ ÜP°Pè÷£°‹. Þ‰î «ï£J¡ ð£FŠ¹ Ýó‹ðˆF™ î¬ôJ™ Þ¼‰¶ è£™ õ¬ó»œ÷ ð°FèO™ CÁ¹œO «ð£ô Ýó‹Hˆ¶ àœñ¼‰¶èœ â¶¾‹ ê£ŠHì£ñ™ ÝƒAô ñ¼‰¶ ñŸÁ‹ ÝJ‡ªñ¡†´è¬÷ ñ†´«ñ «îŒˆ¶ îìM õ‰îî£™ «ï£J¡ î£‚è‹ ÜFèKˆ¶ àì™ º¿õ¶‹ ðóM àì™ Üö¬è ªè´‚°‹. ï‹¬ñ ð£˜Šðõ˜èœ ÜÁõ¼Šð¬ìõ£˜èœ. ï‹¬ñ ªî£†´ ðö°õîŸ«è °´‹ðˆFù˜ Ãì ªõÁŠð£˜èœ. êKò£ù «ïóˆF™ CA„¬ê â´‚è£ñ™ «ð£ù£™ ï£÷¬ìM™ î¬ôº® ªè£†´î™, ïèƒèœ ªê£ˆ¬îò£A, Mó™èœ «è£í ô£A, ¬è, è£™ Í†´èO™ i‚èº‹, õL»‹ ãŸð†´ Í†´èO¡ Ü¬ê»‹ î¡¬ñ °¬ø‰¶ «ð£°‹. Hø ñ¼ˆ¶õ º¬øJ™ ªê£Kò£Cv «ï£¬ò °íñ£‚è º®ò£¶. è†´Šð´ˆî ñ†´‹î£¡ º®»‹. «ñ½‹ ñŸø ñ¼ˆ¶õˆF™ ªê£Kò£Cv «ï£¬ò è†´Šð´ˆî îóŠð´‹ ÝJ‡†ªñ¡†´èœ, ñ£ˆF¬óèœ ªî£ì˜‰¶ ê£ŠH†ì£™ ï£÷¬ìM™ ãó£÷ñ£ù ð‚èM¬÷¾èœ ãŸð´‹. Ýù£™, Dr.RMR ªý˜Šv ªê£Kò£Cv CøŠ¹ ñ¼ˆ¶õ ñ¬ùJ¡ ÞòŸ¬è ÍL¬è CøŠ¹ CA„¬ê â´ˆ¶‚ ªè£‡ì£™ ªê£Kò£Cv º¿¬ñò£è Gó‰îóñ£è °íñ¬ì»‹. «ñ½‹ 12

வசந்தம் 9.8.2015

ÍL¬è CA„¬êò£™ Þ¼‰¶ º¿¬ñò£è °

âƒè÷¶ ÞòŸ¬è ÍL¬è CA„¬êJ™ ªê£Kò£Cv «ï£Œ °íñ£ùõ˜èÀ‚° H¡ù£™ õ£›ï£œ º¿õ¶‹ F¼‹ð õó«õ õó£¶. âƒè÷¶ CA„¬êJ™ ªè£´‚èŠð´‹ ñ¼‰¶èœ Ü¬ùˆ¶‹ 100 êîiî‹ ÞòŸ¬è ÍL¬è è÷£™ îò£˜ ªêŒòŠð´õî£™ â‰îMî ð‚è M¬÷¾èÀ‹, H¡ M¬÷¾èÀ‹ â Ÿ ð ì £ ¶ . â ƒ è ÷ ¶ Dr.RMR ªý˜Šv ªê£Kò£Cv CøŠ¹

ªð£¶ïô¡ è¼F â„

å¼ Cô˜ 22 õ¼ì ÜÂðõ‹ â¡Á‹ ªê£Kò£Cv «ï£Œ‚° ï£¡î£¡ ºîL™ M÷‹ðó‹ ªè£´ˆ«î¡ â¡Á ªê£™L ªè£‡´‹ âŠ«ð£¿¶‹ «è£˜†, Å† ÜE‰î 10 ð£¶è£õô˜èœ â¡ø ªðòK™ °‡ì˜è¬÷ ¬õˆ¶‚ ªè£‡´‹, 2 ¬è ¶Šð£‚A ¬õˆî ð£¶è£õô˜èÀì¡ ñ¼ˆ¶õñ¬ù‚° õ¼Aø£˜. æ˜ ñ¼ˆ¶õ˜ «ê¬õ ñùŠð£¡¬ñJ™ ªêò™ð†ì£™ ã¡ Þˆî¬ù ð£¶è£õô˜èœ. ñ‚èœ «ò£C‚è «õ‡´‹. Þõ˜ 8&‹ õ°Š¹ Ãì ð®‚è£îõ˜. ì£‚ì˜ â¡Á‹ ªðò¼‚° H¡ù£™ MD, Ph.D ( ª ê £ K ò £ C v ) â ¡ Á ‹ « ð £ † ´ ‚ ªè£‡´ CA„¬ê ÜO‚A¡ø£˜. Þõ¼‚° ñ¼ˆ¶õˆ¬î ðŸP Ü®Šð¬ì ÜP«õ A¬ìò£¶. ñ‚èÀ‚° «ê¬õ ªêŒõî£è î¡¬ù è£†®‚ ªè£‡´ «ï£ò£Oè¬÷ ñ¼ˆ¶õñ¬ùJ™ Þ‰Fò Üóê£™ ÜƒWèK‚èŠð†ì ñ¼ˆ¶õ è™ÖKJ™ 5 ½ Ý‡´èœ ðJ¡Á BSMS, BAMS, BNYS ñ Ÿ Á ‹ MD « ð £ ¡ ø ñ ¼ ˆ ¶ õ ð†ìƒè¬÷ ªðŸø ÜÂðõ‹ õ£Œ‰î ñ¼ˆ¶õ˜è÷£™ ñ†´«ñ CA„¬ê ÜO‚èŠð´Aø¶. âù«õî£¡ âƒè÷¶ ÍL¬è CA„¬ê â´ˆ¶‚ ªè£‡ìõ˜èœ ªê£Kò£Cv «î£™ «ï£¬ò Gó‰îóñ£è °íŠð´ˆ¶õF™

ãñ£ŸP õ¼Aø£˜. «ï£ò£OèÀ‚° Þõ ð‚èM¬÷¾ ãŸð†ìõ˜è ì£‚ìKì‹ M÷‚è‹ «è ð£¶è£õô˜è¬÷ ¬õ M´Aø£˜. àœ«÷ ÜÂ Þ¶ñ†´I¡P Þõ ð£îóê‹, è‰îè‹, ð£û ñŸÁ‹ v¯ó£Œ´ Þ °íñ£õ¶ «ð£™ «î óˆîªè£FŠ¹, CÁcó ñŸÁ‹ â½‹¹èœ ðôi Ü™ô¶ à¬ì‰¶ «ð «è£÷£Á, è£¶«è†° î¬ô²ˆî™, õ£‰F, â Þ¼Šð¶ «ð£¡Á àí âF˜Š¹ ê‚F °¬ø‰¶ ªî£ŸÁ «ï£Œ ð‚èM

ªê£Kò£Cv CA„¬

26, bùîò£À ªî¼, î¬ô¬ñ

PH: 044- 43

«ð£LJì‹ ! æ˜ â„êK‚¬è.

ªê£Kò£Cv «ï£J™ °íñ¬ìò «õ‡´ñ£?

„êK‚¬è ÜPMŠ¹

õ˜ î¼‹ ñ¼‰¶è÷£™ èœ, °íñ£è£îõ˜èœ è†è «ïK™ ªê¡ø£™ õˆ¶ î´ˆ¶ GÁˆF ÂñFŠð¶ Þ™¬ô. õ˜ î¼‹ ñ¼‰¶èO™ û£í‹, ªñ†ì™èœ Þ¼Šðî£™ àì«ù î£¡Á‹ ï£÷¬ìM™ óè‹ ªêò™ Þöˆî™ iùñ¬ì‰¶ «îŒ‰¶ ð£¾î™, è‡ð£˜¬õ °‹ î¡¬ñ °¬øî™, âŠ«ð£¶‹ «ê£˜õ£è í˜î™ «ñ½‹ «ï£Œ ¶ Þîù£™ ãó£÷ñ£ù M¬÷¾èœ ãŸð´‹.

Þõ˜èœ î¼‹ àð«ò£è‹ Þ™ô£î v¯ó£Œ´, ªñ†ì™ ñ¼‰¶èœ å¼ ñ£î CA„¬ê‚° Ï.10,000, Ï.12,000, Ï.15,000, 20,000, 30,000 õ¬ó Ý°‹ âù «ï£ò£Oè¬÷ ãñ£ŸP ðíˆ¬î H´ƒA õ¼Aø£˜èœ. Þõ˜èœ «ï£‚è‹ ñ‚èÀ‚° «ê¬õ ªêŒò «õ‡´‹ â¡ðî™ô. Þõ˜èOì‹ CA„¬ê ªðŸÁ ô†ê‚ èí‚A™ ðíˆ¬î ªêô¾ ªêŒ¶ ªê£Kò£Cv «ï£Œ °íñ£è£ñ™ ð‚èM¬÷¾èÀì¡, âƒèOì‹ CA„¬ê‚° õ‰îõ˜èœ âƒèÀ¬ìò CøŠ¹ ÍL¬è CA„¬êJù£™ °íñ£A ïôñ£è õ£›‰¶ õ¼Aø£˜èœ. Üõ˜èœ ªîKMˆî îèõ™ð®«ò ªð£¶ïô¡ è¼F Dr.RMR ªý˜Šv CøŠ¹ ñ¼ˆ¶õñ¬ù ê£˜ð£è ªîKòŠð´ˆ¶A«ø£‹. âù«õ, «ð£LèOì‹ ãñ£ø£b˜èœ. ÞQ»‹ àû£ó£è Þ¼ƒèœ.

ªý˜Šv

¬ê‚° Þòƒ°‹ CøŠ¹ ñ¼ˆ¶õñ¬ù

ñ îð£™ G¬ôò‹ Ü¼A™, ð£‡®ðü£˜, F.ïè˜, ªê¡¬ù&17

350 4350, 4266 4593

Dr.RMR ªý˜Šv ªê£Kò£Cv CøŠ¹ ñ¼ˆ¶õñ¬ù ºî¡¬ñò£è Fè›Aø¶. âù«õ, ªê£Kò£Cv «ï£Œ º¿¬ñò£è °íñ¬ìò «ï£ò£Oèœ Dr.RMR ªý˜Šv ªê£Kò£Cv CøŠ¹ ñ¼ˆ¶õñ¬ù¬ò «î˜‰ ªî´‚Aø£˜èœ. âƒèÀ¬ìò CøŠ¹ CA„¬êJ™ ÞòŸ¬è ÍL¬èO¡ Þ¬ôèœ, ð†¬ìèœ, «õ˜èœ, Ì‚èœ, è£Œèœ, àô˜‰î ðöƒèœ, M¬îèœ «ð£¡øõŸ¬ø ªè£‡´ ñ¼‰¶èœ îò£K‚èŠð´õî£™, ªê£Kò£Cv «ï£Œ º¿¬ñò£è °íñ£A, Gó‰îóñ£è àƒè¬÷ M†´ ªê™½‹. õ£›ï£œ º¿õ¶‹ e‡´‹ õó«õ õó£¶. «ï£Jù£™ ãŸð†ì î¿‹¹èœ Ãì º¿¬ñò£è ñ¬ø‰¶ «ð£°‹. ï£ƒèœ ªè£´‚°‹ ñ¼‰¶èœ Ü¬ùˆ¶‹ 100 êîiî‹ ÞòŸ¬è ÍL¬è÷£™ îò£˜ ªêŒòŠð´õî£™ â‰îMî ð‚è M¬÷¾è«÷£, H¡M¬÷¾è«÷£ ãŸð´õF™¬ô. âƒèÀ¬ìò ÞòŸ¬è ÍL¬è CA„¬êJ™ «ï£Œ à¼õ£ù Íô‚è£óíˆ¬î ÜP‰¶ «ï£Œ «õ«ó£´ è¬÷òŠð´õî£™ °íñ£A e‡´‹ õó£ñ™ Ý«ó£‚Aòñ£è ðô ô†ê‚èí‚è£ùõ˜èœ õ£›‰¶ ð£ó£†´Aø£˜èœ. îI›ï£†®™ «õÖ˜, æÅ˜, A¼wíAK, «êô‹, ß«ó£´, F¼ŠÌ˜, «è£òºˆÉ˜, ªð£œ÷£„C, F‡´‚è™, ñ¶¬ó, «è£M™ð†®, F¼ªï™«õL, ñ£˜ˆî£‡ì‹, ï£è˜«è£M™, Éˆ¶‚°®, Þó£ñ ï£î¹ó‹, ¹¶‚«è£†¬ì, èÏ˜, F¼„C, ªðó‹ðÖ˜, M¿Š¹ó‹, î˜ñ¹K, ðöQ, î… ê£×˜, ñJô£´¶¬øJ½‹ ºè£‹ õ¼Aø£˜èœ. ªõOñ£Gôƒè÷£ù º‹¬ð, ªì™L, äîó£ð£ˆ, ªðƒèÙ˜, ð£‡®„«êK ÝAò ÞìƒèO½‹, ªõOï£´è÷£ù CƒèŠÌ˜, ñ«ôCò£, Þôƒ¬èJ½‹ Dr.RMR ªý˜Šv ªê£Kò£Cv CøŠ¹ ñ¼ˆ¶õñ¬ù ì£‚ì˜èœ ºè£‹ õ¼Aø£˜èœ. ºè£‹ ï¬ìªðÁ‹ Þì‹ ñŸÁ‹ «ïó‹ W›è‡ì ºèõK ñŸÁ‹ «ð£¡ ºô‹ ªîK‰¶ ªè£œ÷ô£‹.

9.8.2015

வசந்தம்

கே.என்.சிவராமன்

இ

தற்கு கை க�ொடுத்– த து அல்– ல து உறு –து–ணை–யாக நின்–றது வேறு யாரு–மல்ல. கங்–கா–ணி–களும் கிரா–ணி–களும்–தான். ஏ ற் – க – ன வ ே த மி – ழ ர் – கள ை ஏ ம ா ற் றி மலா–யா–வுக்கு க�ொண்டு வந்த அனு–ப–வம் இவர்–களுக்கு இருந்–தது. அதை சம–யம் பார்த்து ஜப்–பான் பயன் –ப–டுத்–திக் க�ொண்–டது. அறு–வடை செய்–தது. ப�ோது–மான கரு–வி–கள் இல்லை. மனித உழைப்பை க�ொண்–டுத – ான் ரயில் பாதையை அமைத்–தாக வேண்–டும் என்–பதை முடிவு செய்–த–துமே எ ப் – ப டி ஜ ப் – ப ா – னி – ய ர் – க ளி ன் நினை–வுக்கு த�ோட்டத் த�ொழி–லா–ளர்– கள் வந்–தார்–கள�ோ அ ப் – ப டி அ வ ர் – கள ை அ ணி – தி – ரட்ட கங்–கா–ணி–களும் கிரா–ணி–களும்– தான் சரி–யான நபர்–கள் என்–ப–தை–யும் தீர்–மா–னித்–தார்–கள். அதன் பிறகு தாம–திக்–கவ – ே–யில்லை. கங்–கா–ணி–களுக்–கும் கிரா–ணி–களுக்– கும் அழைப்பு அனுப்–பப்–பட்டன. குறிப்–பிட்ட நாளில் வந்து சேர்ந்–த– வ ர் – க ளி – ட ம் த ங் – க ள் தேவையை ஜப்– ப ா– னி – ய ர்– க ள் தெரி– ய ப்– ப – டு த்– தி–னார்–கள். கே ட ்ட – வ ர் – க ள் நி மி ர் ந் து உட்–கார்ந்–தார்–கள். ர யி ல் ப ாதை அ மை ப் – ப து சாத்–தி–யமா என்–றெல்–லாம் ய�ோசிக்–க– வே–யில்லை. கல்–வெட்டு ப�ோல மன–தில் பதிந்–தது ஒன்றே ஒன்–று–தான். எப்– ப டி ஆங்– கி – லே – ய ர் ஆட்– சி– யி ல் ல�ோக்– க ல் தாதா– வாக ஆட்டம் ப�ோட்டோம�ோ அப்– ப டி ஜப்– ப ா– னி – யர் ஆட்– சி – யி – லு ம் வஸ்– த ா– த ாக வலம் வர–லாம்... ப�ோதும். இது–ப�ோ–தும். ஜ ப்பா னி ய அ தி கா ரி க ள் வகுத்–துத் தந்த திட்டத்–து–டன் தங்–கள் அனு– ப – வ த்– தை–யும் புகுத்தி களத்–தில் இறங்–கின – ார்–கள். ‘வேலை நிச்–சய – ம்’ என்ற க�ோஷத்தை வாய்

வசந்தம் 9.8.2015

ஒரு லட்சத்துக்கும் மேற்பட்ட தமிழர்களைப் பலிக�ொண்ட சயாம்-பர்மா மரண ரயில் பாதையின் ரத்த சரித்திரம்

வழி–யா–கவு – ம், முரசு அடித்–தும், நாளி–தழ்–களில் விளம்–பர – ம – ாக வெளி–யிட்டும், பிட் ந�ோட்டீஸ் அடித்–தும், சுவ–ர�ொட்டி ஒட்டி–யும் எட்டு திசை–யி–லும் பரப்–பி–னார்–கள். அனைத்– தி – லு மே ஐந்து வாக்– கு – று – தி – க ள் ஹைலைட் செய்–யப்–பட்டன. அவை: > சயாம், பர்– ம ா– வி ல் மூன்று மாதங்– க ள் மட்டுமே வேலை. > காலக்–கெடு முடிந்–த–தும் மலாயா திரும்பி விட–லாம். > சயாம், பர்– ம ா– வு க்கு செல்ல இல– வ ச த�ொடர் வண்டி ஏற்–பாடு செய்–யப்–ப–டும். > தங்–கும் இடம், மூன்று வேளை உணவு,

மருத்–து–வம் அனைத்–தும் இல–வ–சம். > நாள் ஒன்–றுக்கு ஒரு டாலர் சம்–ப–ள–மாக க�ொடுக்–கப்–ப–டும். இ த – னு – ட ன் சே ர் ந் து இ ன் – ன� ொ ரு விஷ–யத்–துக்–கும் முக்–கிய – த்–துவ – ம் க�ொடுத்–தார்– கள். அநே–க–மாக எந்த கங்–காணி அல்–லது கிரா–ணி–யின் சிந்–த–னை–யி–லா–வது உதித்–த–தா– கத்–தான் அது இருக்க வேண்–டும். வேற�ொன்– று – மி ல்லை. வேலை முடிந்– த – தும் அப்–ப–டியே இந்–தி–யா–வுக்கு செல்–ல–லாம். ஜப்– ப ா– னி – ய ர்– க ள் ப�ோது– ம ான பணத்தை க�ொடுத்து வழி–ய–னுப்பி வைப்–பார்–கள்... என்–ப–து–தான் அது.

9.8.2015

வசந்தம்

தமி– ழ�ோசை பதிப்– ப – க ம் வெளி– யி ட்ட தனது ‘சயாம் - பர்மா மரண ர–யில் பாதை; மறக்–கப்–பட்ட வர–லாற்–றின் உயிர்ப்–பு’ என்–னும் நூலில் சீ.அருண் இது குறித்து பதிவு செய்– தி–ருக்–கி–றார். ‘The War Diary of Weary Dunlop, 22 April 1943’ என்ற நூலில் இருந்து மேற்– க�ோ–ளும் காண்–பித்–தி–ருக்–கி–றார். ‘‘பர்–மா–வுக்கு செல்–லும் தமி–ழர்–களுக்கு இந்–தியா செல்–வ–தற்–கான வாய்ப்பு உள்–ளது. பர்– ம ா– வி ல் இருந்து இந்– தி யா வெகு– தூ – ர – மில்லை. அங்–கிரு – ந்தே இந்–திய – ா–வுக்கு சென்று விட–லாம்...’’ (பக்–கம் 213) இந்த பிர– ச ா– ர த்தை நரித்– த – ன த்– து – ட ன் செய்–தார்–கள் என்–ப–து–தான் முக்–கி–யம். அ தா – வ து , ரயி ல் பாதை அ மைக்க குடும்–பத்–து–டன் வரு–ப–வர்–களுக்கே இந்–தியா திரும்ப முன்–னிலை தரப்–ப–டும் என ப�ொடி வைத்–தார்–கள். இதன் மூலம் அதி– க – ள – வி ல் த�ொழி– ல ா– ளர்– கள ை திரட்ட முடி– யு ம் என கணக்கு ப�ோட்டார்–கள். அதற்கு நல்ல பல–னும் கிடைத்–தது. வேலை–யும் உண–வும் உடை–யும் இன்றி தவித்–துக் க�ொண்–டி–ருந்த தமி–ழர்–களுக்கு இந்த பிர–சா–ரம் கரும்–பாக இனித்–தது. ரயில் பாதை அமைக்க ப�ோனால் கை நிறைய சம்–பா–திக்–க–லாம். வயி–றார உண்–ண– லாம். உடலை மறைக்–கும் அள–வுக்கு உடை– களை உடுத்–த–லாம். த�ோட்ட வேலை ப�ோல் நிச்– ச – ய ம் பணி இருக்– கா து. ஓய்வு கிடைக்– கும். அந்த நேரத்–தில் படிக்–கல – ாம். ஆட–லாம். பாட–லாம். கற்–பனை செய்–யும்–ப�ோதே ச�ொர்க்–கத்–தில் மிதப்–பது ப�ோலி–ருந்–தது. சயா– மு க்– கு ம் பர்– ம ா– வு க்– கு ம் செல்ல ஒப்–புக் க�ொண்–டார்–கள். ஆனால் ஜப்–பா–னி–யர்–கள் எதிர்–பார்த்–தது ப�ோல் கூட்டம் சேர–வில்லை. பல த�ொழி–லா–ளர்–கள் வர மறுத்–தார்–கள். கங்– கா – ணி – க – ள ை– யு ம் கிரா– ணி – க – ள ை– யு ம் நம்ப முடி–யாது. நடு ஆற்–றில் நம்மை தவிக்க விடு–வார்–கள் என அவர்–கள – து உள்–ளுண – ர்வு ச�ொன்–னது. கடந்த காலங்–களில் இவர்–கள் பேச்சை நம்பி அவர்– க ள் அனு– ப – வி த்த வேத–னை–கள் கண் முன்–னால் படங்–க–ளாக விரிந்–தன. வாராண்டி வாராண்டி சப்–பாந் த�ொர வாக–ரி–சிக் கூழுக்கு பர–தே–சியா மாத்–த–னாண்–டி! ப�ோனாண்டி ப�ோனாண்டி பறங்–கித் த�ொர ப�ோக–வுட்டுப் பூந்–தாண்டி சப்–பாந் த�ொர!

வசந்தம் 9.8.2015

சீயா–முக்கு ஏத்–திப் ப�ோயி சீர–ழிய வெச்–சாண்டி வாழத்–தாறு ந�ோட்டெல்–லாம் வத–வ–ளிய வெச்–சாண்–டி! சுண்–ணாம்–புச் ச�ோத்–தப்–ப�ோட்டுப் புண்–ணாக்–கிப் ப�ோனாண்டி மூணே முக்–கால் வரு–சத்–திலே முக்–கா–டும் ப�ோட்டாண்–டி! (மலே–சி–யத் தமிழ்க் கவி–தைக் களஞ்–சி–யம், பக்–கம் 334) என பின்–னா–ளில் வயிறு எரிய தமி–ழர்–கள் பாடப் ப�ோகி– ற ார்– க ள் என்– ப தை அன்றே உணர்ந்த இவர்–கள் செல்ல முடி–வெடு – த்–தவ – ர்–கள – ை–யும் தடுக்க ஆரம்–பித்–தார்–கள். இந்த எதிர் பிரசாரத்டதை கங்–காணி – க – ளும் கிரா–ணிக – ளும் ஜப்–பா–னிய – ர்–களி–டம் ‘ப�ோட்டு’ க�ொடுத்தார்கள். க � ொ தி த் து எ ழு ந ்த ஜ ப் – ப ா – னி ய ரா–ணு–வத்–தி–னர் திபு– தி – பு – வெ ன கம்– ப த்– து க்– கு ள் நுழைந்– தார்–கள். லயத்–துக்–குள் இருந்–தவ – ர்–களை துப்–பாக்கி முனை–யில் மிரட்டி பூட்ஸ் காலால் உதைத்து, தர–தர என இழுத்து சென்–றார்–கள். இப்– ப டி ‘ஆள் பிடிக்– க ’ வரு– கி – ற ார்– க ள் என்– ப தை அறிந்து த�ோட்டங்களுக்குள் ஓடி மறைந்தவர்களை ம�ோப்ப நாய்– க ள் மூலம் பிடித்–தார்–கள். ரா–ணுவ வண்–டி–களில் ஏற்–றி–னார்–கள். வீட்டுக்கு ஒரு–வர் வந்–தால் ப�ோதும் என்று த�ொடக்–கத்–தில் அறிவிக்கப்பட்டிருந்தது. எனவே தங்–கள் பிள்–ளை–களை அனுப்ப மன–மில்–லா–மல் பல தந்–தை–மார்–கள் தாங்–க–ள் மட்டுமே செல்ல முடிவெடுத்தார்கள். . ஒரு சிலர் தங்– க ள் பிள்– ள ை– க ளுக்கு சேலை கட்டி அவர்களை பெண்–கள் என நம்ப வைத்தனர். இந்த நாட– கத்தை எல்லாம் அறிந்த ஜப்–பா–னி–யர்–கள் வீட்டுக்கு ஒரு– வ ர் அல்ல... அனை– வ– ரு மே பணிக்கு வர வேண்– டு ம் என கட்ட– ள ை– யி ட்டார்– க ள். கர்ப்– பி – ணி – க ள், சிறு–மி–கள், வய–தா–ன–வர்–கள்... என கருணை காட்ட–வே–யில்லை. ஒட்டு–ம�ொத்–தம – ாக கம்–பங்–கள் காலி–யா–கின. இந்–தி–யா–வுக்கு செல்–ல–லாம் என கனவு கண்–ட–வர்–களும் கங்–கா–ணி–களும் கிரா–ணி–களும் நம்மை ஏமாற்–றுகி – ற – ார்–கள் என்ற உண்–மையை அறிந்–த– வர்–களும் ஒரு சேர சயா– மு க்– கு ம் பர்– ம ா– வு க்– கு ம் புறப்–பட்டார்–கள். தவறு. இழுத்து செல்–லப்–பட்டார்–கள். (த�ொட–ரும்)

ஹைதராபாதி பகாரா பைங்கன்

இ

நீங்–களும் செய்–ய–லாம்!

குண்டு கத்–தரி – க்–காய் - 8, கடுகு - 1 டீஸ்–பூன், சீர–கம் - ½ டீஸ்–பூன், பெரிய வெங்–கா–யம் - 2, இஞ்சி - 1 துண்டு, பூண்டு - 7 பல், உப்பு - தேவை– யான அளவு, எண்–ணெய் - தேவை–யான அளவு, வெல்–லம் - 1 டேபிள் ஸ்பூன், புளி - எலுமிச்சை அளவு, க�ொத்–தம – ல்லி - க�ொத்து. மசா–லா–வுக்கு நிலக்–கடலை – - 3 டீஸ்–பூன், வெள்ளை எள் - 2 டீஸ்–பூன், லவங்–கப்–பட்டை - சிறி–தள – வு, கிராம்பு - 3, சீர–கம் - 1 டீஸ்–பூன், மல்லி - 2 டீஸ்–பூன், வெந்–தய – ம் - ¼ டீஸ்–பூன், காய்ந்த மிள–காய் - 7, தேங்–காய் - ¼ மூடி, வெங்–கா–யத்–தை–யும் இஞ்சி, பூண்டு ஆகி–ய– வற்–றை–யும் சிறு–சிறு துண்–டுக – ள – ாக்–கிக் க�ொள்–ளுங்– கள். புளியை சிறி–தள – வு தண்–ணீரி – ல் ஊற வைத்து கரைத்து வடி–கட்டி க�ொள்–ளுங்–கள். தேங்–கா–யைத் துரு–விக் க�ொள்–ளுங்–கள். கத்–தரி – க்–காயை நன்கு

இன்–னும�ொ – ரு சுவா–ரஸ்–யம – ான ஆராய்ச்–சியு – ம் நிலக்–கடலை – பற்றி நடந்–திரு – க்–கிற – து. உலக அள–வில் சீனா–வும், இந்–திய – ா–வும்–தான் நிலக்–கட – லையை – அதி–க– மாக பயன்–படு – த்–துகி – ன்–றன. இவ்–விரு நாடு–களும்–தான் மக்–கள்–த�ொகை எண்–ணிக்–கையி – ல் அதி–கமி – ரு – க்–கிற – து. அதற்–குக் கார–ணம், நிலக்–கட – லை – த – ான் என்–கின்–றன ஆய்–வுக – ள். நிலக்–கடலை – க�ொட்டை வைக்–கும் பரு–வம் வரை வய–லில் எலி–கள் அவ்–வள – வ – ாக இருக்–காது. காய்–பிடி – க்–கும் பரு–வத்–துக்கு பிறகு எலி–கள் ஏரா–ளம் பெரு–கியி – ரு – க்–கும். நிலக்–கட – லை – யி – ல் ஃப�ோலிக் ஆசிட் அதி–கம் இருப்–பத – ால் இனப்–பெரு – க்–கம் விரை–வாக நடக்–கிற – து. நிலக்கட–லையை த�ொடர்ந்து சாப்–பிடு – ம் பெண்–களின் கர்ப்–பப்பை சீராக செயல்–படு – வ – து – ட – ன் கர்–ப்பப்–பைக் கட்டி–கள், நீர்க்–கட்டி–கள் ஏற்–பட – ா–தவ – ாறு பாது–காத்து, குழந்–தைப் பேறு கிடைக்–கவு – ம் உத–வுகி – ற – து என்–கிற – ார்–கள் இயற்கை மருத்–துவ – ர்–கள். இவ்–வித – ம – ான மருத்–துவ – த் தன்–மை–கள் நிறைந்த நிலக்–கடலை – சேர்க்–கப்–பட்ட ருசி– மி–குந்த வித்–திய – ா–ச– மான சைடிஷ்–தான் ஹைத–ரா–பாதி பகாரா பைங்–கன்.

- வெ.நீல–கண்–டன்

கழுவி காம்பை முக்–கால் பாகம் வெட்டி–விட்டு பின்–பக்–கம – ாக நான்கு பாக–மாக வகுந்து க�ொள்– ளுங்–கள். கடாயில் எண்–ணெய் விட்டு கத்–தரி – க்–காய்– களை ப�ோட்டு முக்–கால் பாக பதத்–துக்கு வதக்கி தனி–யாக வைத்–துக் க�ொள்–ளுங்–கள். மசா–லா–வுக்– கான ப�ொருட்–களை மிக்–ஸியி – ல் லேசாக தண்–ணீர் விட்டு பேஸ்ட்டாக அரைத்–துக் க�ொள்–ளுங்–கள். மீண்– டு ம் கடாயை அடுப்– பி ல் வைத்து எண்–ணெய் விட்டு, கடுகு, சீர–கம் ப�ோட்டுத் தாளித்து வெங்–கா–யத்தை ப�ோட்டு நன்கு சிவக்–கும் வரை வதக்–குங்–கள். பின் இதில் வெட்டி வைத்–துள்ள இஞ்சி, பூண்டு ப�ோட்டு மேலும் ஒரு நிமி–டம் வதக்கி அரைத்து வைத்–துள்ள மசாலா பேஸ்ட்டை க�ொட்டி கிள–றுங்–கள். பிறகு இதில் அரை கப் தண்–ணீர் விட்டு கிளறி கத்–தரி – க்–காய்–களை ப�ோட்டு புளியை ஊற்– று ங்– க ள். தேவை– ய ான அளவு உப்பு, வெல்–லத்–தைப் ப�ோட்டு மூடி ஏழு நிமி–டம் நன்கு வேக– வி – டு ங்– க ள். வெந்– த – து ம், க�ொத்– த – ம ல்லி தழை–கள – ால் அலங்–கரி – த்து பரி–மா–றுங்–கள்.

9.8.2015

வசந்தம்

சுவையான சமையல் செய்திகளுக்கு: http://www.dinakaran.com/samayalnew

ந்–திய – ா–வின் பல்–வேறு உண–வுப் பண்–பா– டு–களின் ஒற்–றைச் சுவை ஹைத–ரா–பாதி உண–வுக – ள். இஸ்–லா–மிய உண–வுக – ள் மற்–றும் செய்–முற – ை–களின் தாக்–கம் இதில் ஏரா–ளம் உண்டு. பகாரா பைங்–கன் அப்–படி – ய – ான ஒரு சைடிஷ். ஹைதரா–பாத்–தின் அடை–யா–ளங்–களுள் ஒன்–றான பிரி–யா–ணிக்கு இது பிர–தான துணை உணவு. தவிர, புர�ோட்டா, சப்–பாத்தி வகை–யற – ாக்–களுக்–கும் இதை சைடி–ஷாக தரு–கிற – ார்–கள். பகாரா பைங்–கனி – ன் தனித்–துவ – த்–துக்–குக் கார– ணம் நிலக்–கட – லை – யு – ம், வெள்ளை எள்–ளும். பெரும்– பா–லும் இவற்றை நாம் மசா–லா–வில் சேர்ப்–பதி – ல்லை. ஆனால், ஆந்–திர மக்–கள் இவற்–றை–யும் மசாலா ப�ொருட்–கள் வரி–சையி – ல் வைத்–திரு – க்–கிற – ார்–கள். நிலக்–க–ட–லை–யின் தாய–கம் பிரே– சில். ப�ோர்ச்–சுகீ – சி – ய – ர்–கள் எங்–கெல்–லாம் சென்–றார்–கள�ோ அங்–கெல்–லாம் இதை அறி–முக – ம் செய்–தார்–கள். இறைச்சி, முட்டை, காய்–கறி – க – ள், பாதாம், முந்–திரி – யை விட– வும் நிலக்–கட – லை – யி – ல் அதிக புர–தச்–சத்து உண்டு. இதை த�ொடர்ந்து உண–வில் சேர்த்–துக் க�ொண்–டால் மார–டைப்பு ஏற்–படு – வ – த – ற்–கான வாய்ப்–புக – ள் 38% குறைவு என்று கண்–டுபி – டி – த்–திரு – க்–கிற – ார்–கள். நிலக்–கட – லை – யி – ல் க�ொழுப்பு அதி–கமி – ரு – ப்–பத – ாக ஒரு மூட–நம்–பிக்கை இங்கே உல–வுகி – ற – து. உண்–மை–தான். ஆனால், அது நல்ல க�ொழுப்பு. உட–லுக்கு உற்–சா–கம் தந்து எடையை சம–நிலை – ப்–படு – த்–தும்.

மனை– வி – யி ன் ப�ோலீஸ் உடையை அணிந்து, புகைப் ப – ட– ம் எடுத்து, அதை ஃபேஸ்–புக்– கி–லும் வெளி–யிட்ட எர்–ணா–குள – ம் கலெக்–டர் பற்–றி? - ச.ஜான்–ரவி, க�ோவில்–பட்டி.

க � ொ ய ந ்த ம ன சு ள ்ள கலெக்–டர் ப�ோல.

மன வலி–மையி – ல் உறு–தியா – ன – வ – ர்–கள் ஆண்–களா, பெண்–க–ளா? - பி.கவிதா நர–சிம்–மன், க�ோவை.

பெண்–களின் வலி–மைக்கு முன்– ன ால் ஆண்– க – ளெ ல்– லாம் தூசு.

ï£†ì£

™è

ð ¬ñ F

டாஸ்–மாக் இல்–லாத தமி–ழ–கம் எப்–பிடி இருக்–கும்? - த.சத்–தி–ய–நா–ரா–ய–ணன், அயன்–பு–ரம்.

ஸ்டெ–டி–யாக இருக்–கும்.

அர– சி ன் இல– வ – ச ப் ப�ொருட்– க ள் தேவை–தா–னா?

‘லிவிங் டு கெதர்’ தப்–பில்லை

என்–கி–றாரே த்ரி–ஷா?

- சுரேஷ், வேதா–ரண்–யம்.

எ ப்ப வு மே ப்ரா க் டி கலா ய�ோசிக்–கி–ற–வர் அவர்.

உ ப் – பை த் தின்–றவ – ன் தண்–ணீர் கு டி ப் – பா ன் ச ரி . மிள–காய் கடிப்–ப–வன்? - எம்.மிக்–கேல்–ராஜ், சாத்–தூர்.

சரக்கை அடிப்–பான்.

வசந்தம் 9.8.2015

- ச�ோ.ராமு, செம்–பட்டி.

தமி–ழக அர–சின் வரு–வா–யில் 40 சத–விகி– தம் இல–வ–சங்–களுக்–கும் மானி–யத்–துக்–கும் இன்– ன� ொரு 40 சத– வி கிதம் அரசு ஊழி– யர் ஊதி– ய த்– து க்– கு ம் ஓய்– வூ – தி – ய த்– து க்– கு ம் மீதி–யுள்ள 20 சத–விகி–தம் வாங்–கிய கடன் மீதான வட்டிக்கும் ப�ோய்–விடு – கி – ற – து. இதில் கல்வி, மருத்– து வ துறை– க ளுக்– க ெல்– லா ம் எப்–படி ஒதுக்கி, மாநி–லத்தை முன்–னேற்–றப் பாதை–யில் எடுத்–துச் செல்–வது.

பு து வ ர – வு – க ளி ல்

நாட்டா–மைக்கு பிடித்–தது – ?

- பார்த்–தி–பன், வத்–த–லக்–குண்டு.

கீ ர் த் தி சு ரே ஷ் . அம்–மாவை விட அழ–காய் இருப்–பது எல்லா நடிகை– க ளு க் – கு ம் வ ாய்ப்ப தில்லை.

‘பாகு–பலி – ’ த�ொழில்–நுட்–பத்–தில் ‘வீர–பாண்–டிய

கட்ட–ப�ொம்–மன்’ எடுக்–கப்–பட்டி–ருந்–தால்?

- இந்–திரா, திருப்–பூர்.

சிவா–ஜிக்கு ஆஸ்–கர் விருது கிடைத்–தி–ருக்–கும்.

தமி–ழ–கத்–தில் இரண்–டா–யி–ரம் தனி–யார் பள்–ளி–

கள் அங்–கீகா – ர– ம் இன்றி செயல்–பட்டு வரு–கிற – தா – மே – ? - ப.முரளி, சேலம்.

தமி–ழக – த்–தில் கல்வி என்–பது பிசி–னஸ் ஆகி–விட்டது. ஒரு பள்–ளியை அமைக்க காற்–ற�ோட்டம – ான அறை–கள், விளை–யாட்டு மைதா–னம் என பல அம்–சங்–கள் இருக்க வேண்–டும். ஆனால், குறைந்த செல–வில் க�ொள்ளை லாபம் அடிக்– க த் துடிக்– கு ம் பிசி– ன ஸ்– கா – ர ர்– கள் இதை–யெல்–லாம் ஒரு பிரச்–னை–யா–கவே எடுத்–துக்– க�ொள்–வ–தில்லை. இத்–த–னூண்டு இடத்தை பிடித்து, அதில் பள்ளி என ப�ோர்டு மாட்டி, பிள்–ளை–களை பிடித்து வந்து சேர்த்து, பணம் கறக்க ஆரம்–பித்து விடு– கி–றார்–கள். அவர்–கள் பள்–ளிக்கு அவர்–களே அங்–கீ– கா–ரம் க�ொடுத்–துக் க�ொள்–வார்–கள் ப�ோலி–ருக்–கி–றது. இதற்–கெல்–லாம் உட–ன–டி–யாக கடி–வா–ளம் ப�ோடா– விட்டால் தமி–ழக கல்–வித் துறை சீர–ழிந்து ப�ோகும்.

டெ ல் லி யி ல் ஆ ம் ஆ த் மி கி ளி னி க்

த�ொடங்–கப்–பட்டி–ருக்–கி–ற–தே?

- ஜி.மஞ்–சரி, கிருஷ்–ண–கிரி.

எப்ப பார்த்– தா – லு ம் சாலை– யி ல் இறங்கி ப�ோராட்டம் நடத்–து–வ–து–தான் அவர்–களுக்கு வேலை. ப�ோலீஸ் தாக்–கு–த–லில் காய–ம–டைந்த த�ொண்–டர்–களுக்கு சிகிச்சை அளிக்–கவே அந்த கிளி–னிக்–குக்கு நேரம் சரி–யாக இருக்–கும்.

 ச ா ந் த் ந�ோயற்ற வாழ்–வு–தான் வரு–வார– ா?

சம்– பா – தி த்த அனைத்து செல்–வங்–களை விட அவசி–ய– மா– ன து என்ற உணர்வு மக்–களி–டையே அதிக முக்– கி–யத்–து–வம் பெற்–றி–ருப்–பது பற்–றி? - மேட்டுப்–பா–ளை–யம் மன�ோ–கர், சென்னை-18.

மருத்–துவ – ம் பார்க்க ஆகும் செல–வு–கள்–தான் இந்த விழிப்– பு– ண ர்வை தூண்– டி – யி – ரு க்– கி – றது. சின்– ன – தாக ஏதா– வ து ந�ோய் வந்– தாலே , சேர்த்து வைத்த ச�ொத்தை எல்–லாம் விற்–றுத் தீர்த்–துதா – ன் மருத்–துவ செல–வுகளை – ஈடு–கட்ட வேண்– டி–யிரு – க்–கிற – து. அத–னால்–தான் எல்– ல�ோ – ரு ம் ஆர�ோக்– கி – ய த்– தின் பக்– க ம் திரும்– பி – யி – ரு க்– கி–றார்–கள்.

மீ ண் டு ம்

- எம்.ராகுல், சம–ய–நல்–லூர்.

நீதி–மன்–றம்விடு–வித்–தாலு – ம்கிரிக்–கெட் வாரி–யம் பிடி–வா–தம – ாக இருக்–கிற – து. எனி–னும் அவ–ருக்கு ஆயுள் தடை நீங்–கு–வ–தற்–கான சாத்– தி–யம் அதி–கம் இருப்–ப–தா–கவே தெரி–கி–றது.

பிளாஸ்–டிக் தேசி–யக் க�ொடி–களை பயன்–ப–டுத்த விரை–வில் தடை வரப்– ப�ோ–கி–ற–தா–மே? - டி.பச்–ச–முத்து, கிருஷ்–ண–கிரி.

செயற்–கை–யாக சிரிப்–பதை பிளாஸ்– டிக் ஸ்மைல் என்–பார்–கள். அதற்கு ஓர் உறைந்த தன்–மை–தான் உண்டு. தேசிய சின்–னம் செயற்–கைத்–த–ன–மாக இருக்–கக் கூடா–தல்–லவா. சுதந்திர தினம், குடியரசு தினம் வரும்போது ஏகப்பட்ட பிளாஸ்டிக் தே சி ய க்க ொ டி கள் வி ற்பனை க் கு வருகின்றன. ஆனால், விழா முடிந்ததும் அவை ர�ோட்டிலும், சாக்கடைகளிலும் வீசி எறியப்படுகின்றன. இதை தடுக்கவே தடை வருகிறது.

9.8.2015

வசந்தம்

ச�ொ

ன்ன நேரத்–துக்கு அஸ்–ரப் வந்–த–ப�ோது கதவு மூடி–யி–ருந்–தது. தட்டி–னாள். ‘‘என்ன வேணும்–?–’’ லேசாக திறந்–த–படி மஜீத் கேட்டான். உசை–னின் உத–வி–யா–ளன். ‘‘உசைன் சாப்பை பார்க்–க–ணும்...’’ ‘‘தூங்–கிட்டி–ருக்–காரு. அப்–பு–றம் வா...’’ கதவை அடைக்க முயன்–றான். கால்– க ளை நுழைத்து அதை தடுத்– த ாள். ‘‘எழுப்பு...’’ ‘‘என்–ன–து–?–’’ ‘‘அஸ்–ரப் வந்–தி–ருக்–கான்னு ச�ொல்லி அவரை எழுப்பு...’’ மஜீத்– த ால் தன் செவி– க – ளையே நம்ப மு டி – ய – வி ல்லை . அ றி ந் – த – வ ரை இ ப் – ப டி யாரும் கட்ட–ளை–யிட்ட–தில்லை. மட்டு–மல்ல, உசை–னாக எழுந்–தி–ருக்–கும் வரை அவனை யாரும் எழுப்–பி–ய–தாக சரித்–தி–ர–மில்லை. ‘‘அதெல்–லாம் முடி–யாது...’’ ‘‘அப்– ப – டீ ன்னா என்– னா – ல – யு ம் இங்– கி – ரு ந்து நகர முடி–யாது...’’

மஜீத்தை தள்–ளி–விட்டு நுழைந்–தாள். முந்–தைய இரவு எங்கு அமர்ந்–தாள�ோ அங்கு அதே நாற்–கா–லி– யில் உட்–கார்ந்–தாள். ‘‘ப�ொண்– ணு ங்– க ளுக்கு இடம் க�ொடுத்தா இப்–ப–டித்–தான் தலை–மேல உட்–கா–ரு–வாங்க...’’ முணு–மு–ணுத்–த–படி உள்–ள–றைக்கு சென்–றான். எ வ் – வ – ள வு ம ட்ட – ம ா க த ன ்னை நி னை க் – கி–றான் என்–பது அஸ்–ரப்–புக்கு புரிந்–தது. பேசா–மல் வெளி–யே–றி–வி–ட–லாமா என்று கூட த�ோன்–றி–யது. ஆ னா – லு ம் அ ச ை – ய ா – ம ல் க ல் லு ப � ோ ல அமர்ந்–தி–ருந்–தாள். தாவூத்தை பழி–வாங்க உசை–னால் விட்டால் வேறு ஆளில்லை. ப�ொறுத்–துத்–தான் ப�ோக வேண்–டும். அமைதி காத்–தாள். உள்– ள – றை – யி ல் - அநே– க – ம ாக அது உசை– னி ன் படுக்கை அறை– ய ாக இருக்க வேண்–டும் - பேச்–சுக் குரல் கேட்டது. ‘‘என்னை எழுப்ப என்ன தைரி– ய ம் உனக்கு...’’ என முத–லில் பாய்ந்த உசைன், பிறகு

வசந்தம் 9.8.2015

‘‘புர்கா அணிஞ்–சிரு – க்–கிற ப�ொண்ணா... அப்–புற – ம் வர ச�ொல்லு... என்ன வந்து ஹால்ல உட்–கார்ந்–தி–ருக்– காளா... சரி வரேன்...’’ என எரிந்து விழுந்–ததெ – ல்–லாம் துல்–லி–யாக காதில் விழுந்–தது. அஃறி–ணை–யாக மாறி–னாள். கால் மணி நேரத்–துக்கு பின் காலடி சத்–தம் கேட்டது. ‘‘ப�ோக–லா–மா–?–’’ என்–ற–படி எழுந்–தாள். ‘‘எங்–க–?–’’ உசை– னி ன் குர– லி ல் வழிந்த க�ோபத்தை அலட்–சி–யப்–ப–டுத்–தி–னாள். ‘‘துப்–பாக்–கில சுட பயிற்சி அளிக்–கி–றதா வாக்–கு–றுதி தந்–தி–ருக்–கீங்க...’’ ‘‘சாப்–பிட்டி–யா–?–’’ ‘‘அப்–பவே...’’ ‘‘நான் இன்– னு ம் சாப்– பி – டலை ...’’ என்– ற – ப டி அங்–கிரு – ந்த இன்–ன�ொரு நாற்–கா–லியி – ல் அமர்ந்–தான். மஜீத் க�ொண்டு வந்த சம�ோ–சா–வையு – ம் ஆம்–லெட்டை– யும் சாப்–பிட ஆரம்–பித்–தான். ஜன்–னல் பக்–கம – ாக சென்ற அஸ்–ரப் தன் முதுகை அவ–னுக்கு காட்டி–ய–படி நின்–றாள். ‘இதுல ஒண்– ணு ம் குறைச்– ச – லி ல்ல... நல்லா தூங்–கிட்டு இருந்–த–வனை எழுப்–பிட்டு த�ொந்–த–ரவு இல்–லாம நான் சாப்–பிட உத–வ–றா–ளாம்...’ மன–தில் ஓடிய வரி–களை படித்–த–படி – யே அவளை ஆராய்ந்–தான். அஸ்–ரப்–பின் உடல் வெளிப்–படு – த்–திய உறுதி அவனை புரட்டிப் ப�ோட்டது. விரை–வாக சாப்–பிட்டு முடித்–தான். ‘‘வா...’’ அவ– னு – டன் வெளி– யி ல் வந்– த ாள். மாடியை விட்டு இறங்–கி–ய–வன் கீழ் தளத்–துக்கு சென்–றான். பழைய இரும்– பு ப் ப�ொருட்– க ள் அங்கு சித– றி – யி – ருந்–தன. கிடைத்த இடங்–களில் கால் வைத்–த–படி உட்–புற – ம – ாக நகர்ந்–தான். இம்மி பிச–கா–மல் அவனை பின்–த�ொ–டர்ந்–தாள். நூறடி தூரம் சென்–ற–தும் கதவு தட்டுப்–பட்டது. அழுத்தி அதை திறந்–தான். செவ்–வக வடி–வில் நீள–மான அறை அவர்–களை வர–வேற்–றது. இரு– வ – ரு ம் அதற்– கு ள் நுழைந்– த – து ம் கதவை தாழிட்டான். க ண் – க – ள ா ல் அ ந்த இ டத்தை அ ஸ் – ர ப் அள–விட்டாள். இப்– ப – டி – ய�ொ ரு பயிற்சி மையம் உட்– பு – ற ம் இருக்–கும் என்று அவள் சத்–திய – ம – ாக எண்–ணவி – ல்லை. அந்–த–ள–வுக்கு ரக–சி–ய–மா–க–வும், பாது–காப்–பா–க–வும் அது வடி–வ–மைக்–கப்–பட்டி–ருந்–தது. அறை– யி ன் மூலை– யி ல் வட்ட வடி– வி ல் ஒரு மரப் ப�ொரு–ளும், ஆட்–களை அச்சு எடுத்–தது ப�ோல் ஒரு மரச் சட்ட–க–மும் த�ொங்–க–வி–டப்–பட்டி–ருந்–தன. மறு மூலை–யில் நீள–மான ஒரு டேபிள். அதன் மீது நாட்டு துப்–பாக்–கி–யும், ஸ்டார் துப்–பாக்–கி–யும் வைக்–கப்–பட்டி–ருந்–தன. கூடவே முந்–தைய நாள் இரவு உசைன் ஏந்–திய ஜெர்–மன் துப்–பாக்கி. அந்த டேபி–ளுக்கு அரு–கில் அவளை அழைத்–துச் சென்–றான். ‘‘இந்த மூணுல எதை எடுத்–துக்–க–ற–?–’’ ‘‘எது விரைவா உயிரை பறிக்–கும�ோ... அது...’’

இப்–ப–டி–ய�ொரு பதிலை உசைன் எதிர்–பார்க்–க– வில்லை என்– பதை அவன் முகமே காட்டி– ய து. சமா–ளித்–துக் க�ொண்–டான். ‘‘பயிற்–சியை ஆரம்–பிக்–க–ற–துக்கு முன்–னாடி சில அடிப்–ப–டை–யான கேள்–வி–கள்...’’ ‘‘என்–ன–?–’’ அவன் மீது பார்–வையை பதித்–த–படி கேட்டாள். ‘‘த�ோட்டா சத்– த த்தை கேட்டா பயப்– பட மாட்டி–யே–?–’’ ‘‘மாட்டேன்...’’ ‘‘ரத்–தத்தை பார்த்தா..?’’ ‘‘மாட்டேன்...’’ ‘‘ச�ொல்–றது ஈசி. ஆனா...’’ ‘‘இங்க பாரு. உனக்கு வேண்–டப்–பட்டவ – ங்க உன் கண் முன்–னாடி குண்டு பாய்ந்து ரத்த வெள்–ளத்–துல மிதந்தை நீ பார்த்–திரு – க்–கிய – ா? நான் பார்த்–திரு – க்–கேன். அது–வும் இந்த இரண்டு கண்–ணால. சும்மா பேசிப் பேசி டைமை வேஸ்ட் பண்–ணாம பயிற்சி அளிக்க ஆரம்பி...’’ அழுத்–தத்–து–டன் அஸ்–ரப் பேசப் பேச உசை– னுக்கு ஆச்–சர்–யம் அதி–க–ரித்–தது. இப்–படி யாரும் அவனை எதிர்த்து பேசி–ய–தில்லை என்–பது மட்டும் அதற்கு கார–ணம – ல்ல. அவள் கண்–களில் தென்–பட்ட உறு–தி–யும்–தான். ‘‘சரி...’’ தனக்கு பிடித்த ஜெர்–மன் துப்–பாக்–கியை எடுத்–தான். ‘‘இது அடிப்–பக்–கம். உள்–ளங்–கை–யால இதைத்–தான் அழுத்–தமா பிடிக்–கணு – ம். அரை வட்டமா இருக்கு பார்த்–தியா... இதுக்–குள்ள ஆட்–காட்டி விரலை நுழைக்–கணு – ம். அதுக்–குள்ள கம்பி மாதிரி இருக்கே... அது–தான் டிரி–கர். சுட–றப்ப மட்டும்–தான் இந்த டிரி–கர் மேல உன் ஆட்–காட்டி விரல் பதி–ய–ணும். மத்த நேரங்–கள்ல தப்–பித் தவறி கூட இது மேல விரலை வைச்–சு–டாத. புரிஞ்–சு–தா–?–’’ ‘‘ம்...’’ அதன் பிறகு உசைன் எது–வும் பேச–வில்லை. ஜெர்– ம ன் துப்– பா க்– கி யை ஏந்– தி – ய – ப டி பத்– த டி த�ொலை–வுக்கு நகர்ந்–தான். ‘‘நல்லா கவனி. இப்– ப டி கால்– க ளை கட்டி நிக்–கணு – ம். அதா–வது, உட–ல�ோட ம�ொத்த வெயிட்டை– யும் இரு கால்–களுக்–கும் சமமா க�ொடுக்–க–ணும்...’’ ‘‘ம்...’’ ‘‘உனக்கு வலது கை பழக்–கமா இல்ல இட–தா–?–’’ ‘‘வலது...’’ ‘‘எனக்–கும் அதே–தான். துப்–பாக்–கியை வலது கைல ஏந்து. த�ோள் பட்டைக்கு நேரா துப்–பாக்–கிய� – ோட கையை உயர்த்து...’’ ‘‘ம்...’’ ‘‘ஆரம்ப நிலைல முதுகை க�ொஞ்–சம் வளைச்– சுக்க. அதா–வது, வில்லு மாதிரி. இத�ோ இப்–படி...’’ வளைந்து காட்டி–னான். பு ரி ந் து க�ொ ண் – ட – த ற் கு அ றி – கு – றி – ய ா க தலை–ய–சைத்–தாள். ‘‘அப்– பு – ற ம் டார்– கெட்டை பாரு. குறி வை. ஆட்–காட்டி விரலை அரை வட்டத்–துக்–குள்ள நுழை. டிக்–கரை அழுத்து...’’

9.8.2015

வசந்தம்

‘‘புரிஞ்– ச து...’’ என்– ற – ப டி அங்– கி – ரு ந்த இரு துப்–பாக்–கி–களில் ஒன்றை எடுக்க முற்–பட்டாள். ‘‘இரு...’’ என்–ற–படி அவள் அரு–கில் வந்–தான். ‘‘சுட–ற–துக்கு முன்–னாடி இன்–ன�ொரு விஷ–யத்தை செய்–ய–ணும்...’’ தன் ஜெர்– ம ன் துப்– பா க்– கி யை அவள் முன்பு உயர்த்–தி–னான். ‘‘துப்–பாக்–கிக்கு மேல நீளமா ஒரு பகுதி இருக்கு இல்–லையா..?’’ ‘‘இது–வா–?–’’ த�ொட்டு கேட்டாள். ‘‘ஆமா. இதே–தான்...’’ ஐந்–தடி த�ொலை–வுக்கு பின்– ன� ோக்கி நகர்ந்– த ான். ‘‘இந்– த ப் பகு– தி யை உன் பக்–கமா முடிஞ்ச வரைக்–கும் இழு...’’ செய்து காட்டி–னான். ‘‘அப்–பு–றம் ரிலீஸ் பண்ணு...’’ சர்–ரென அந்–தப் பகுதி முன்பு ப�ோல் துப்–பாக்– கி–யு–டன் ஒட்டிக் க�ொண்–ட–தும் ‘க்ளிக்’ என சத்–தம் எழுந்–தது. ‘‘இந்த சத்–தம் வர–ணும். அப்–பத்–தான் துப்–பாக்கி தயாரா இருக்–குன்னு அர்த்–தம். அதுக்கு பிற–கு–தான் இலக்கை பார்த்து டிக்–கரை அழுத்–த–ணும்...’’ அழுத்–தி–னான். மூன்று குண்–டு–கள். மூன்–றும் வட்ட–மான மரப் ப�ொரு–ளின் மத்–தி–யில் பாய்ந்–தன. உசை–னுக்கு நிம்–மதி – ய – ாக இருந்–தது. ஒரு–வேளை தாறு– ம ா– ற ாக குண்டு பாய்ந்– தி – ரு ந்– த ால் அஸ்– ர ப் முன்–னால் மானம் ப�ோயி–ருக்–கும். நல்–ல–வேளை அப்–படி எது–வும் நடக்–க–வில்லை. தன் மரி–யாதை காப்–பாற்–றப்–பட்டி–ருக்–கி–றது. க ம் – பீ – ர – ம ா க அ வ ள் அ ரு – கி ல் வ ந் – த ான் . தன் கையில் இருந்த துப்–பா க்–கி யை அவ–ளி–டம் க�ொடுத்–தான். இதற்கு முன்பு அவள் துப்–பாக்–கியை த�ொட்டுக் கூட பார்த்–த–தில்லை ப�ோல. ஏந்–தி–ய–துமே கணம் தாங்– க ா– ம ல் தன் கைகளை தாழ்த்– தி – னா ள். சில ந�ொடி–கள்–தான். சமா–ளித்–துக் க�ொண்–டாள். ‘‘ஆட்–களை அச்சு எடுத்–தது ப�ோல இருக்–கிற மரச் சட்ட–கம்–தான் உன்–ன�ோட இலக்கு...’’ ‘‘அதா–வது, தாவூத் இப்–ரா–ஹிம்...’’ மைக்ரோ விநாடி அதிர்ந்–தான். அவ–னது பதிலை எதிர்–பார்க்–கா–மல் அஸ்–ரப் செயல்–பட்டாள். எப்–படி நிற்க வேண்–டும்... குனிய வேண்–டும்... குறி பார்க்க வேண்–டும்... டிக்–கரை அழுத்த வேண்– டும்... என்–றெல்–லாம் அவன் கற்–றுத் தந்–தான�ோ அதை இம்மி பிச– க ா– ம ல் அப்– ப – டி யே கடை– பி–டித்–தாள். ஆரம்– ப த்– தி ல் தாறு– ம ா– ற ாக த�ோட்டாக்– க ள் பாய்ந்–தன. ச�ோர்– வ – டை – ய ா– ம ல் த�ொடர்ந்து பயிற்– சி – யி ல் ஈடு–பட்டாள். அவள் அரு–கில் நின்–றப – டி அவ–ளையே பார்த்–துக் க�ொண்–டி–ருந்–தான். க�ொஞ்–சம் க�ொஞ்–ச–மாக அவள் மீது மரி–யாதை அதி–க–ரித்–தது. இத்–த–னைக்–கும் அவள் புர்–காவை விலக்–க–வே–

வசந்தம் 9.8.2015

யில்லை என்–பதை அவன் உணர்ந்–த–ப�ோது பசி வயிற்றை கிள்–ளி–யது. கடி–கா–ரத்தை பார்த்–தான். மணி நான்கு. ‘‘இன்– னி க்கி இது ப�ோதும்...’’ கட்டளை த�ொனி–யில் அவளை தடுத்–தான். ‘‘வா சாப்–பிட – லா – ம்...’’ ‘‘பர–வால. வீட்டுக்கு ப�ோய் சாப்–டுக்–க–றேன்...’’ துப்– பா க்– கி யை மேஜை மீது வைத்– த ாள். ‘‘நாளைக்–கும் இதே நேரம்–தா–னே–?–’’ ‘‘ஆமா...’’ ‘‘சரி வரேன்...’’ கிளம்–பி–ய–வள் நின்–றாள். ‘‘நன்றி பாய்...’’ ‘‘என்னை பாய்னு கூப்–பி–டா–தேன்னு நேத்தே ச�ொன்–னேன்...’’ தலை குனிந்–தப – டி உதட்டை கடித்–தவ – ள் சட்டென நிமிர்ந்–தாள். ‘‘நன்றி சாப்...’’ புன்–ன–கை–யு–டன் தலை–ய–சைத்–தான். வெளி–யே–றி–னாள். மறு–நாள் குறிப்–பிட்ட நேரத்–துக்கு வந்து நின்–றாள். இம்–முறை உசைன் தயா–ராக இருந்–தான். பயிற்சி த�ொடர்ந்–தது. மூன்று நாட்–களுக்கு பின் ‘‘சபாஷ்...’’ என்–றான் உசைன். ‘‘என்–ன–?–’’ ‘‘ஓர–ளவு தேறிட்ட...’’ ‘‘அப்–ப–டி–யா–?–’’ ‘‘ஆமா...’’ ‘‘அப்ப வாங்க...’’ ‘‘எங்–க–?–’’ ‘‘துபாய்க்கு...’’ ‘‘எதுக்–கு–?–’’ ‘‘தாவூத் இப்–ரா–ஹிமை சுட வேண்–டா–மா–?–’’ பக்–கென்று உசைன் சிரித்து விட்டான். கண்–க–ளால் அவனை எரித்–தாள். ‘‘என்ன சிரிப்–பு–?–’’ ‘‘சுட கத்– து – கி ட்ட சரி. ஆட்– க ளை அடிக்க தெரி–யு–மா–?–’’ ‘‘புரி–ய–லை–?–’’ ‘‘சண்டை ப�ோட தெரி–யு–மா–?–’’ ‘‘அதை–யும் கத்–துக்–க–ணு–மா–?–’’ ‘‘ஆமா...’’ ‘‘அப்ப கத்–துக் க�ொடுங்க...’’ முதல் முறை–யாக உசை–னுக்கு க�ோபம் வந்–தது. ‘‘எனக்–கென்ன வேற வேலையே இல்–லைனு நினைச்–சி–யா–?–’’ சீறி–னான். இரண்–டடி பின்–னால் நகர்ந்–தாள். ‘‘சாரி...’’ பார்க்க பாவ–மாக இருந்–தது. தணிந்–தான். ‘‘ஓ.கே. நாளைக்கு ஆரம்–பிக்–க–லாம். ஆனா, இம்–முறை நான் கத்து தர மாட்டேன்...’’ புரு–வத்தை உயர்த்–தி–னாள். ‘‘அப்–பு–றம்–?–’’ ‘‘மார்–ஷி–யல் ஆர்ட்ஸ் தெரிஞ்–ச–வங்க உன்னை டிரைன் பண்–ணு–வாங்க...’’ கண்–கள் மின்ன ‘‘சரி...’’ என்–றாள்.

(த�ொட–ரும்)

9.8.2015

வசந்தம்

Supplement to Dinakaran issue 9-8-2015 Registrar of news papers for India. Regn No.30424/77 Postal Regn No.TN/CH/(C)/277/15-17 Licenced to post without prepayment of posting under licenceTN / PMG (CCR) / WPP- 277/15-17

வசந்தம் 9.8.2015