ஆனமிகம ரூ. 20 (தமிழ்நாடு, புதுச்சேரி) ரூ. 25 (மற்ற மாநிலங்களில்)
அக்டோபர் 16-31, 2017
தினகரன் குழுமத்திலிருந்து மாதம் இருமுறை வெளியாகும் ெதய்வீக இதழ்
பலன்
அகத்தியர் சன்மார்க்க சங்கம் துறையூர் வழங்கும் இணைப்பு
தீபாவளி பக்தி ஸ்பெஷல்
1
2
ÝùIèñ
தினகரன் குழுமத்திலிருந்து மாதம் இருமுறை வெளியாகும் தெய்வீக இதழ்
கல் பப்ளிகேஷன்ஸ் (பி) லிமிடெட்டிற்காக சென்னை-600 096, பெருங்குடி, நேரு நகர், முதல் பிரதான சாலை, பிளாட் எண்.170, எண்.10, தினகரன் அச்சகத்தில் அச்சிட்டு 229, கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. என்ற முகவரியிலிருந்து வெளியிடுபவர் மற்றும்
ஆசிரியர்
ஆர்.எம்.ஆர்.ரமேஷ் ப�ொறுப்பாசிரியர்
பிரபுசங்கர் ஆசிரியர் குழு
கிருஷ்ணா, ந.பரணிகுமார்
வணக்கம்
நலந்தானே!
சற்றே ப�ொறும்,
பிள்ளாய்!
ஞ்–சம் பெரிய மருத்–துவ – ம – னை அது. ந�ோயா–ளி– க�ொ கள் குழு–மியி – ரு – க்–கிற – ார்–கள். முத–லில் வந்–தவ – ர், அடுத்து வந்–தவ – ர் என்று வரி–சையை நடை–முறை – ப்–படு – த்த ஒவ்–வ�ொ–ரு–வ–ருக்–கும் ட�ோக்–கன் க�ொடுக்–கப்–ப–டு–கி–றது. மருத்–துவ – ர�ோ ஒரு–வர்–தான். அவர்–தான் எல்–ல�ோ–ருக்–கும் சிகிச்சை அளிக்–க–வேண்–டும். அப்–ப�ோது திடீ–ரென்று ஒரு குடும்–பம் வரு–கிற – து. ‘மிக அவ–சர– ம்’ என்று ச�ொல்லி ஒரு ந�ோயா–ளியை அழைத்து வந்–திரு – க்–கிற – து. ‘உடனே டாக்–டரை – ப் பார்க்–கவே – ண்–டும்,
சீஃப் டிசைனர்
பிவி
Printed and published by R.M.R.Ramesh, on behalf of Kal Publications Pvt. Ltd. and printed at Dinakaran Press, Plot No.170, No.10, First Main Road, Nehru Nagar, Perungudi, Chennai-600 096 and published at 229, Kutchery Road, Mylapore, Chennai-600 004. Editor: R.M.R.Ramesh RNI Regn. No. TNTAM/2012/53345 வாசகர்கள் தங்கள் ஆல�ோசனைகள், விமர்சனங்கள், படைப்புகள், புகைப்படங்கள், ஓவியங்கள் அனைத்தையும் அனுப்ப வேண்டிய ஆசிரியர் பிரிவு முகவரி:
ஆன்மிகம் பலன்
229, கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. த�ொலைபேசி: 044-4220 9191 மின்னஞ்சல்: palanmagazine@gmail.com விளம்பரங்களுக்கு: மு.நடேசன்
ப�ொது மேலாளர் (விளம்பரம்) ம�ொபைல்: 98409 51122 த�ொலைபேசி: 4467 6767 Extn 13234. மின்னஞ்சல்: advts@kungumam.co.in
4
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
காத்–திரு – க்–கவெ – ல்–லாம் முடி–யாது,’ என்று பரி–தவி – க்–கிற – து. இதைப் பார்த்து ஏற்–கெனவே – காத்–திரு – க்–கும் ந�ோயா– ளி–கள், குறிப்–பாக பிந்–தைய எண் ட�ோக்–கன் வைத்–தி– ருப்–பவ – ர்–கள் முகம் சுளிக்–கிற – ார்–கள். இத–னால் கூடு–தல் அரை–மணி நேரம் தாம் காத்–தி–ருக்–க–வேண்–டுமே என்ற எரிச்–சல். இப்–ப�ோதே தாம–தம், இந்த இடை–யூ–றால் இன்–னும் பல நிமி–டங்க – ள் தாம–தம – ா–கும் என்ற உண்மை இவர்–க–ளைப் ப�ொறு–மை–யி–ழக்க வைக்–கி–றது, ஒரு–சி–ல– ரைக் கடு–மை–யா–கப் பேச–வும் வைக்–கி–றது. ‘எல்–ல�ோ– ரும் ந�ோயா–ளி–கள்–தானே? அவ–ர–வர் வரி–சைப்–ப–டி–தான் ப�ோக–வேண்–டும்,’ என்று சட்–டம் பேச–வும் அவர்–கள் தயங்–க–வில்லை. இங்கே மனி–தா–பி–மா–னம் மறைந்து சுய அபி–மா– னம் தலை–தூக்–கு–கி–றது. காத்–தி–ருக்–கும் நேரம் நீட்–டிக்– கப்–ப–டு–வதை இவர்–கள் விரும்–ப–வில்லை. ஆனால் ஓர் உண்–மையை இவர்–கள் உண–ரத் தவ–றிவி – டு – கி – –றார்–கள். அதா–வது, இப்–படி அரை–மணி நேரத்தை சேமிப்–ப–தால் தான் அரை–மணி நேரம் முன்–கூட்–டியே உடல்–நல – ம் தேறி– வி–டு–வ�ோம் என்று நினைத்–து–க�ொண்–டி–ருக்–கி–றார்–கள்! Patient என்ற ச�ொல் ந�ோயாளி என்–பத – ற்–கான மிகப் ப�ொறுத்–த–மான ஆங்–கி–லச் ச�ொல். ப�ொறு–மை–யாக, உரிய சிகிச்சை காலம்–வரை காத்–தி–ருக்க முடி–யா–மல்
அவ–ச–ரப்–பட்–டால், ந�ோயும் நம் உடலை விட்டு நீங்க அவ–ச–ரப்–பட – ாது! நம் ப�ொறு–மை–யும், சகிப்– புத்–தன்–மை–யும்–தான் ந�ோயை சீக்–கி–ரம் விரட்–டும் மருந்–து–கள்! ஆக, குறிப்– பி ட்ட ந�ோய்க்– கு க் குறிப்– பி ட்ட சிகிச்சை காலம்–வரை காத்–திரு – ந்–தால்–தான் ந�ோய் தீரும், உடல் குண–மா–கும். மருத்–து–வ–ம–னை–யி– லேயே ப�ொறு–மைய – ாக இருக்க ஆரம்–பிப்–பது – த – ான் இதற்–கான முதல்–படி! – ரத் – தி – ல் முந்–தைய வாக–னங்– சாலைப் ப�ோக்–குவ களை இடிக்–காத குறை–யாக முந்தி செல்–லும் ஒரு வாகன ஓட்டி, பெரும்–பா–லும் அடுத்த சிவப்பு சிக்–ன– லில் காத்–திரு – க்–கவே – ண்–டிய – வ – ர– ா–கிற – ார். அவர் முந்தி வந்த வாக–னங்–கள் ஒவ்–வ�ொன்–றாக அவ–ர–ருகே வந்து நின்று அவரை ஏள–னப்–ப–டுத்–து–கின்–றன! – து இப்–படி முந்தி வந்–தத – ால், அவர் சாதிக்–கப்–ப�ோவ – ர் இன்–னும் எது–வு–மில்லை. இங்கு அவ–ச–ரப்–பட்–டவ சற்–றுத் த�ொலைவு தள்ளி காத்–தி–ருக்–க– வேண்–டி–ய –வ–ரா–கவே ஆகி–றார். நேரம் நம் கட்– டு ப்– ப ாட்– டு க்– கு ள் இல்– லை – தான். ஆனால், அதற்–காக அவ–சர– ப்–ப–டும் யாரா– லும் நேரத்தை சேமிக்க முடி– ய ாது என்– ப – து ம் உண்–மை–தான். சின்– னச் சின்ன விஷ– ய ங்– க – ளி – லு ம் எப்– ப டி
ப�ொறு–மை–யைக் கையாள்–வது? இறை–வ–ழி–பாட்– டின் மூலம்–தான். நமக்–குத் தெரிந்த பாடல்–களை, ஸ்லோ–கங்–களை நிறுத்தி நிதா–னம – ா–கச் ச�ொல்–லிப் பழ–கிப் பாருங்–கள், ஒரு–சில மாதங்–க–ளி–லேயே ப�ொறுமை உங்–க–ளி–டம் தஞ்–ச–ம–டைந்–து–வி–டும். இப்– ப டி நிதா– ன – ம ாக இறை– வ – னு – டன் ‘பேசு’– வ – தால், அந்த நேரத்–தி–லேயே அவர் நமக்–குப் பல உத்–திக – ளைச் – ச�ொல்–லிக்–க�ொடு – ப்–பார். அவை நாம் சந்–திக்–கப்–ப�ோகு – ம் பல சிக்–கல்–களி – ன் முடிச்–சுக – ளை எளி–தாக அவிழ்த்து நிம்–மதி அரு–ளக்–கூடி – ய – த – ா–கவே இருக்–கும். ‘ப�ொறுத்– த ார் பூமி– ய ாள்– வ ார்’ என்– ப – த ற்கு இது–தான் அர்த்–தம்!
அனைவருக்கும் தீபாவளி நல்வாழ்த்துகள்
(ªð£ÁŠ-ð£-C-K-ò˜)
தீபாவளி க�ொண்டாட்டம், திருமகள் தரிசனம்!
இ
ந்த தீபா–வ–ளித் திரு–நா–ளன்று சில திவ்ய தேசத் திருத்–த–லங்–க–ளில் அருள்–பா–லிக்–கும் தாயார்–களை தரி–சிப்–ப�ோம். அவ–ர–வர் வச–திக்–கேற்ப, அவ–ரவ– ரு – க்கு அரு–கிலேயே – இருக்–கக்–கூடி– ய திவ்ய தேசங்–கள் சில–வற்றை இங்கே த�ொகுத்து வழங்–கி–யி–ருக்–கி–ற�ோம்.
ரங்க நாச்–சி–யா–ர்
ரங்–கம்
தாயார் சந்–நி–திக்–குப் ப�ோகும் வழி–யில் ஐந்து குழி மூன்று வாசல் என்று ஒரு பகுதி இருக்–கிற – து. இந்–தப் பகு–தியை வெளி–யிலி – ரு – ந்து அடைய மூன்று வாசல்–கள் இருப்–ப–தால் மூன்று வாசல் சரி, அது என்ன ஐந்து குழி? இதற்கு ரச–னை–மிக்க ஒரு புராண சம்–ப–வம் ச�ொல்–லப்–படு – கி – ற – து. திரு–வர– ங்–கன், உறை–யூர் தலத்– துக்–குச் சென்று அங்கே கம–லவ – ல்லி நாச்–சிய – ா–ரைக் கடி–மண – ம் புரிந்து க�ொண்–டார். ரங்க நாச்–சிய – ார், இங்கே ரங்–கத்–தில் தன் இடக்கை விரல்–கள – ைத் தரை–யில் ஊன்றி, அவர் வரு–கைக்–கா–கக் காத்–தி– ருந்–தார். தரை–யில் விரல்–கள – ால் ஆன குழி–களே விழு–ம–ள–வுக்கு மிகுந்த க�ோபத்–து–டன் தாயார் காத்–தி–ருந்–தி–ருக்–கி–றார்! மூன்று நாட்–கள் கழித்து, அரங்–கன் திரும்ப வந்–தப – �ோது, ரங்க நாச்–சிய – ார் பிணக்கு க�ொண்டு, தன்–னைப் பார்க்க அவர் வர–லா–காது என்று திருக்–க–தவை சாத்–தி–னாள். பிறகு நம்–மாழ்–வார் வந்து இரு–வ–ருக்–கு–மிட – ை–யே– யான பிணக்–கைத் தீர்த்து வைத்து இரு–வ–ரை–யும் ஒன்–றி–ணைத்து வைத்–தார்.
6
பிர–பு–சங்–கர் ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
இந்த சம்–ப–வத்தை இன்–றும், பங்–குனி மாத திரு–வி–ழா–வில் நடத்–திக் காட்–டு–கி–றார்–கள். நம்– மாழ்–வா–ராக வேடம் தரித்–த–வர் வந்து இரு–வ–ரும் சம–ர–ச–மா–கி–விட்–ட–தா–கத் தெரி–விப்–பார். உடனே பெரு–மா–ளும், பிராட்–டி–யும் ஒன்–றாக தரி–ச–னம் தரு– வார்–கள்; அடுத்த நாள் இரு–வ–ரும் ஒரே ரதத்–தில் திரு–வீதி உலா வரு–வார்–கள். ரங்க நாச்–சி–யா–ரின் சந்–நதி மிகப் பெரி–யது. அன்னை பேர–ழக�ோ – –டும், பேர–ரு–ள�ோ–டும் திகழ்– கி–றார். நாச்–சி–யா–ருக்கு இரண்டு விக்–ர–கங்–கள் உள்–ளன. முக–ம–து–பின்–துக்–ளக் படை–யெ–டுப்–பால் விளைந்த பயன்–தான் இது! முக–லா–யர்–கள் ரங்–கக் க�ோயி–லைக் க�ொள்–ளை–ய–டிக்க முற்–பட்–ட–ப�ோது, மூல–வர் சந்–நதி – யை சுவர் எழுப்பி மறைத்–தார்–கள்; கூடவே உற்–ச–வர் விக்–ர–கத்தை அங்–கி–ருந்து எடுத்– துப் ப�ோய் திருப்–பதி பெரு–மா–ளின் பரா–ம–ரிப்–பில் ஒளித்–துப் பாது–காத்–தார்–கள். அப்–ப�ோது நாச்–சிய – ார் உற்–ச–வர் விக்–ர–கத்தை க�ோயி–லி–லி–ருந்த வில்வ மரத்–தடி – யி – ல் மறை–வா–கப் புதைத்து வைத்–தார்–கள். 1371ம் ஆண்டு, விஜ–யந – க – ர மன்–னர் இப்–பகு – தி – யை வென்ற பிறகே ரங்–கத்–துக்–குப் பரி–பூ–ரண விடு– தலை கிடைத்–தது. அப்–ப�ோது, தாம் மரத்–த–டி–யில் மறைத்து வைத்–திரு – ந்த தாயர் சிலை–யைத் தேடித் த�ோண்–டி–னார்–கள். ஆனால், சிலை கிடைக்–க– வில்லை. உடனே, மாற்–றாக இன்–ன�ொரு விக்–ரக – ம் தயா–ரித்து ஸ்தா–பி–தம் செய்–தார்–கள். பிறகு, 48 வரு–டங்–க–ளாக திருப்–பதி பெரு–மாள் பாது–காத்து வைத்–தி–ருந்த ரங்–க–நா–தரை மீண்–டும் அழைத்து வந்து பிர–திஷ்டை செய்–தார்–கள். அப்–ப�ோது யாரும் எதிர்–பா–ராத வகை–யில், அந்த வில்வ மரத்–தடி – யி – லி – – ருந்து தாயார் தானே வெளிப்–பட்–டார். இவ–ரையு – ம் மறு–படி பிர–திஷ்டை செய்–தார்–கள். இந்த வகை–யில் இங்கே இரு ரங்க நாச்–சி–யார்–கள்! சென்னை-திருச்சி ரயில்–பா–தை–யில் உள்ள ரங்–கம் நிலை–யத்–தில் இறங்–கிக்–க�ொண்–டால், ஒரு கி.மீ. சென்–றாலே க�ோயிலை அடை–யல – ாம். திருச்– சி–யி–லி–ருந்து பேருந்து, ஆட்டோ, ஷேர் ஆட்டோ வச–தி–கள் உண்டு.க�ோயில் த�ொடர்–புக்கு: 04312430904; 0431-2240733; 9443417477.
திருக்–க–ரம்–ப–னூர் என்ற உத்–த–மர் க�ோயில்
க�ோயி– லி – னு ள் நுழைந்– த ால் இடது பக்– க ம் பூர்–ண–வல்–லித் தாயார் முதல் தரி–ச–னம் தரு–கி– றார். சிவ–பெரு – ம – ா–னுக்–குக் கைக் கபா–லம் நிறைய
உண–விட்ட இந்த அன்னை இந்–தக் க�ோயி–லுக்–குள் வரும் எல்லா பக்–தர்–களு – க்–கும் வாழ்– வில் பசி, பட்–டினி, பஞ்–சம் இல்–லா–மல் ப�ோகச் செய்து – டு – ம் அருள்–கிற – ாள். அன்–னமி அந்த அன்–னை–யின் முகம் தாய்மை ப�ொங்க ஒளி–வி–டு– கி– ற து. வடக்கே காசி– யி ல் பூர்–ண–வல்–லித் தாயார் ஓர் அன்–ன–பூ–ரணி என்–றால், தெற்கே இந்த பூர்–ண–வல்–லித் தாயார். ரங்–கம் ரயில் நிலை–யத்–தி–லி–ருந்து 5 கி.மீ. த�ொலை–வில் இருக்–கிற – து திருக்–கர– ம்–பனூ – ர். திருச்– சி–யி–லி–ருந்து பேருந்து, ஆட்டோ, ஷேர் ஆட்டோ வச–தி–கள் உண்டு. க�ோயில் த�ொடர்–புக்கு: 0431-2762446.
திருப்–பேர் நகர் என்–னும் க�ோவி–லடி
பாற்–கட – –லில் தான் உட–னி–ருந்–த–ப�ோ–தும், பரந்– தா–ம–னுக்கு நில–ம–கள்–மேல்–தான் தீராக்–கா–தல் என்று ப�ொறாமை க�ொண்–டாள் மகா–லட்–சுமி. பூமா–தேவி மீது கால் பதித்து அவ–ளுக்கு நற்–க– தி–ய–ளித்–து–வ–ரும் நாரா–ய–ண–னின் அந்–தப் பாதங்–க– – –வேண்–டி–யி–ருக்–கும் தன் ளைத் தான் பிடித்–து–விட நிலையை எண்ணி அவ–ளுக்கு வருத்–தமே ஏற்–பட்– டது. சரி, எங்கு சென்–றா–லும், பக–வான் தன்னை உடன் அழைத்–துச் செல்–லவே – ண்–டும், அதற்–காக
அ வ – ரை – வி ட் – டு ப் பிரி–யாத வரம் பெற– வே ண் – டு ம் எ ன் று தீர்–மா–னித்–துக்–க�ொண்– டாள். உடனே திரு– மாலை விட்டு நீங்–கிய அவள் இந்–தத் தலத்– துக்கு வந்து கடுந்–த– வ ம் மே ற் – க�ொ ண் – டாள். மகா– ல ட்– சு மி ம ன ம் ச லி த் – த ா ள் என்–ப–தைத் தெரிந்–து– க�ொண்ட மாத–வன், இ த் – த – ல த் – து க் கு விரைந்–து–வந்து, தவ– கம–ல–வல்–லித் தாயார் மி–யற்–றிய தேவி–யைப் பாராட்டி, தன்–னுட – ன் நிரந்–தர– – மாக அணைத்–துக்–க�ொண்–டான். அதா–வது அவள் என்–றும் தன்னை விட்டு அகல இய–லா–தவ – ண்–ணம் தன் மார்–பி–லேயே அவ–ளுக்கு இட–ம–ளித்–தான். இப்–படி மகா–லட்–சுமி தவ–மிரு – ந்த இந்–தத் தலம் பெரும் பேறு பெற்–றது; ‘திருப்–பேர் நகர்’ என்று பெய–ரும் பெற்–றது. கம–லவ – ல்–லித் தாயார், தனி சந்–நதி – யி – ல் அருள் ப�ொங்க, எழில் மிளிர எழுந்–த–ரு–ளி–யி–ருக்–கி–றாள். மகா–லட்–சுமி – ய – ாக பெரு–மாள் திரு–மார்–பில் அன்னை உறைந்–தா–லும், தனி–யே–யும் க�ொலு–வி–ருந்து பக்– தர்–க–ளின் ஆதங்–கங்–க–ளைப் ப�ோக்கி, ஆறு–தல்
அளிக்–கி–றாள். திருச்–சி–யி–லி–ருந்து கல்–ல–ணை–யைக் கடந்து 8 கி.மீ பய–ணித்–தால் க�ோயி–லடி என்ற அப்–பக்–கு– டத்–தான் க�ோயிலை அடை–யல – ாம். திருச்–சியி – லி – ரு – ந்– தும், கல்–லணை – யி – லி – ரு – ந்–தும் பேருந்து, ஆட்டோ, ஷேர் ஆட்டோ வச–தி–கள் உண்டு. க�ோயில் த�ொடர்–புக்கு: 04362-281488
திருத்–தங்–கல்
திருப்–பாற்–க–ட–லில் ஒரு–நாள் ஒரு பிரச்னை. தேவி, பூதேவி, நீளா–தேவி ஆகிய, நாரா–யணி – ன் முப்–பெரு – ந் தேவி–யர்–களி – ல் யார் சிறந்–தவ – ர் என்று!
செங்கமலத் தாயார் பெருமாளுடன் தானே சிறந்–தவ – ள் என்–பதை நிரூ–பிக்க தேவி வைகுண்–டத்தை விட்–டுப் புறப்–பட்–டாள். நேராக பூல�ோ–கத்–தில் தங்–கல் மலை–யென்–றழை – க்–கப்–பட்ட – ம் இயற்–றின – ாள். திருத்–தங்–கலுக்கு வந்து கடுந்–தவ தேவி–யின் தவத்தை மெச்–சும் சாக்–கில், அவ–ளை– விட்–டுப் பிரிய இய–லாத வேத–னை–யைத் தீர்க்–கும் ப�ொருட்டு, பெரு–மாள் அவள்–முன் த�ோன்றி, ‘‘நீயே சிறந்–த–வள்–’’ என்று நற்–சான்–றி–தழ் க�ொடுத்–தார். இப்–படி திரு–ம–கள் தங்கி தவம் மேற்–க�ொண்ட தல–மா–த–லால், இப்–ப–கு–திக்கு திருத்–தங்–கல் என்ற பெயர் உண்–டா–ன–தா–கச் ச�ொல்–வார்–கள். இவ்–வாறு திரு–ம–க–ளின் ஏக்–கம் ப�ோக்–கிய பெரு– ம ாள் இங்கே நின்ற நாரா– ய – ண – ன ா– க க் காட்–சி–ய–ளிக்–கி–றார். நய–னங்–க–ளால் நன்–மை–கள் க�ொழிக்க வைக்–கும் தாயார், அருண கமல மஹா– லட்–சு–மி–யாக அதா–வது செங்–க–ம–லத் தாயா–ராக அற்–புத தரி–சன – ம் அருள்–கிற – ாள். பெரு–மா–ளுக்–கும் திருத்–தங்–கா–லப்–பன் என்று அழகு தமிழ்ப் பெயர். திரு–ம–ணம், பிள்–ளைப் பேறு என்று தம் நியா–ய– மான குறை–கள – ைத் தாயா–ரிட – ம் சமர்ப்–பித்து அவை நிறை–வேறி – ய – து – ம் அதன் நன்–றிக் காணிக்–கைய – ாக தாயா–ருக்கு ஒன்–பது கஜப் புட–வையை சாத்தி நெகிழ்–கி–றார்–கள் பக்–தர்–கள். தென்–காசி-விரு–துந – க – ர் ரயில் பாதை–யில் திருத்– தங்–கல் ரயில் நிலை–யத்–துக்கு அரு–கேயே இந்–தக்
8
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
க�ோயில் அமைந்–துள்–ளது. மதுரை, சிவ–கா–சி–யி–லி– ருந்து செல்–ல–லாம், பேருந்–து–கள் உண்டு. க�ோயில் த�ொடர்–புக்கு: 9442665443
வில்–லிப்–புத்–தூர்
இங்கே ஆண்–டாள் கிழக்கு ந�ோக்கி தனிச்–சந்– தி–யில் அரு–ளு–கி–றாள். ப�ொது–வாக கிழக்கு ந�ோக்– கி–யி–ருக்–கும் பெண் தெய்–வங்–களை வழி–பட்–டால் கீர்த்தி உண்–டா–கும் என்–பார்–கள். எனவே, இந்–தத் தாயா–ரி–டம் வேண்–டிக்–க�ொள்–பவை அனைத்–தும் நடக்–கும் திரு–ம–ண–மா–காத பெண்–கள் துளசி மாலை வாங்கி வந்து ஆண்–டா–ளுக்கு சாத்தி, பின் அதனை வாங்–கித் தம் கழுத்–தில் அணிந்–து–க�ொண்டு, அரு– கி–லி–ருக்–கும் கண்–ணாடி கிணற்றை சுற்றி வந்து, பிறகு கிணற்–றி–னுள்ளே பார்த்–து–விட்டு, மீண்–டும் ஆண்–டா–ளி–டம் வந்து வழி–ப–டு–கி–றார்–கள். இவ்– வாறு வழி–ப–டு–ப–வர்–க–ளுக்கு வளை–யல், மஞ்–சள் கயிறு பிர–சா–த–மாக க�ொடுக்–கப்–ப–டு–கின்–றன. இப்– படி பிரார்த்–தனை செய்–ப–வர்–க–ளுக்கு தடை–பட்ட திரு–ம–ணங்–கள் உடனே நடக்–கின்–றன. ஆண்–டாள் சந்–நதி அமைந்–தி–ருக்–கும் அர்த்–த– மண்–ட–பத்–தில் வெள்–ளிக்–கு–றடு எனும் ஒரு மண்–ட– பம் உள்–ளது. இம்–மண்–டப – த்–தில் ஒவ்–வ�ொரு வெள்– ளிக்–கிழ – மை – யி – லு – ம் மாலை 6 மணிக்கு ஆண்–டாள், ரங்–கம – ன்–னா–ருட – ன் ஊஞ்–சலி – ல் எழுந்–தரு – ள்–கிற – ாள். இந்–நே–ரத்–தில் ஆண்–டாளை தரி–ச–னம் செய்–தா– லும் திரு–மண பாக்–கி–யம் உண்–டா–கும் என்–பது நம்–பிக்கை. ஆண்–டாள் க�ோயி–லில், அதி–கா–லையி – ல் நடை திறக்–கும் அர்ச்–ச–கர்–கள் முத–லில், ஆண்–டாளை பார்ப்–ப–தில்லை. கதவை திறந்–த–தும் ஆண்–டா– ளுக்கு வலப்–புற – த்–தில் இருக்–கும் கண்–ணா–டிய – ைப் பார்க்–கின்–ற–னர். ஆண்–டாள் முத–லில் இந்த கண்– ணா–டி–யைத்–தான் பார்த்–துக்–க�ொண்–டாள் என்ற ஐதீ–கத்–தின் இப்–ப�ோ–தைய நடை–முறை இது. பிறகு ஆண்–டா–ளுக்கு தீபம் ஏற்–றப்–ப–டு–கி–றது. பக்–தர்–கள் தரி–ச–னம் செய்–வ–தற்–காக திரை விலக்–கப்–பட்ட பிற–கு–தான் அர்ச்–ச–கர்–கள் ஆண்– டாளை பார்க்– கின்–றன – ர். ஆண்–டா–ளுக்கு திருஷ்டி பட்–டுவி – ட – க்–கூ– டாது என்–ப–தற்–காக இவ்–வாறு செய்–யப்–ப–டு–வ–தாக ச�ொல்–கி–றார்–கள். ஒரு கிளி–யைத் தன் இடக்–கை–யில் ஏந்–தி–யி– ருக்–கி–றாள் ஆண்–டாள். ரங்–கம் ரங்–க–நா–த–ருக்கு சுக–பி–ரம்–ம–ரி–ஷியை கிளி ரூபத்–தில் அவள் தூது அனுப்–பிய – த – ா–கவு – ம் அவ்–வாறு அவர் தூது சென்று வந்–த–தற்கு என்ன பிரதி உப–கா–ரம் வேண்–டும் என்று ஆண்–டாள் கேட்க, சுகப்–பி–ரம்–மம், ‘இதே கிளி ரூபத்–தில் அவள் கையில் தின–மும் தான் இருக்க அரு–ளு–மா–று’ கேட்–டுக் க�ொண்–டா–ராம். அவர்–தான் இப்–படி தினம் தினம் புதுப் புதுக் கிளி–யாக உரு–வெ–டுத்து, ஆண்–டாளை மேலும் அலங்–க–ரிக்–கி–றார். ரங்–கம் ரங்–க–நா–தர், ஆண்–டா–ளின் மடி–யில் சய–னித்–தி–ருப்–பார். அது–ப�ோல, வில்–லி–புத்–தூர் க�ோயி–லின் ஆடித்–தி–ரு–வி–ழா–வின் 7ம் நாளன்று
ஆண்டாள் - ரங்கமன்னார் ரங்–க–மன்–னார் ஆண்–டா–ளின் மடி–யில் சய–னித்–தி– ருப்–பார். இவ்–வூர் கிருஷ்–ணன் க�ோயி–லில் இந்த நிகழ்ச்சி நடை–பெ–றும். இந்த தரி–ச–னம் மிக–வும் யை விசே–ஷம – ா–னது. தம்–பதி – –ய–ரி–டையே ஒற்–றுமை – வலுப்–ப–டுத்–தக் கூடி–யது. தென்–காசி-விரு–து–ந–கர் ரயில் மார்க்–கத்–தில் ஸ்ரீவில்– லி – பு த்– தூ ர் ரயில் நிலை– ய த்– தி – லி – ரு ந்து 3 கி.மீ. த�ொலை–வில் இக்–க�ோ–யில் அமைந்–துள்– ளது. மது–ரை–யி–லி–ருந்–தும், திரு–நெல்–வே–லி–யி–லி– ருந்–தும் செல்–ல–லாம், பேருந்து வசதி உண்டு. க�ோயில் த�ொடர்– பு க்கு: 04563-260254; 9443867345.
திரு–கா–வ–ளம்–பாடி
நர–கா–சுர– னி – ட – மி – ரு – ந்து இந்–திர– ல�ோ – க – த்தை மீட்ட கிருஷ்–ணர், அதை இந்–தி–ர–னி–டம் வழங்–கி–னார். தனக்கு மீண்–டும் தன் ராஜ்–யத்–தை–யும் தன் பத– வி–யை–யும் மீட்–டுத் தந்த கிருஷ்–ண–ருக்கு நன்றி விழா எடுத்–தான் இந்–திர– ன். அதற்கு அவன் தேர்ந்– தெ–டுத்த இடம், திருக்–கா–வ–ளம்–பாடி என்ற இந்த திவ்–யத் தலம்–தான்! அப்–ப�ோது அங்கே பாரி–ஜாத மலர் ச�ொரி–யும் மரத்–தைப் பார்த்து வியந்–தாள், நர–கா–சு–ரனை வதம் செய்த சத்–ய–பாமா. அதன் வெண்மை இதழ்–க–ளும் சிவந்த காம்–பும் மனதை மலர்–விக்–கும் நறு–ம–ண–மும் அவ–ளைப் பெரி–தும் கவர்ந்–தன. மண்–த–ரை–யில் வெண் நட்–சத்–தி–ரங்–க– ளாக உதிர்ந்து சித–றியி – ரு – ந்த அந்த மலர்–கள் தன் வாசத்–தால் அந்த பிராந்–தி–யத்–தையே மயக்–கிக் க�ொண்–டிரு – ந்–தது. தனக்கு அந்த மலர்–கள் வேண்– டும் என்று கிருஷ்–ணனி – ட – ம் கேட்–டாள் சத்–யப – ாமா. இன்–றைக்கு இந்த மலர்–கள் வேண்–டும் என்று சிறு குழந்தை விருப்–ப–மாக சத்–ய–பாமா கேட்–கி– றாளே, இன்று மட்–டும் இந்த மலர்–கள் கிடைத்– தால் இவ–ளுக்–குப் ப�ோதுமா; நாளை, நாளை மறு–நாள் என்று மறு–படி இந்த மலர்–க–ளுக்–காக அவள் ஏங்க மாட்–டாளா; அப்–ப–டி–யா–னால் தினம் தினம் இந்த மலர்–க–ளைப் பெறும் வகை–யில் இந்த மரத்–தையே துவா–ர–கைக்–குக் க�ொண்டு சென்று அங்கே நட்–டுவி – ட்–டால், அது அவ–ளுட – ைய விருப்–பத்தை நிரந்–த–ர–மா–கப் பூர்த்தி செய்–யாதா என்–றெல்–லாம் ய�ோசித்–தார் கிருஷ்–ணர். அத�ோடு
இந்–தி–ர–னுக்–காக அவ–னு–டைய உல–கத்–தையே மீட்–டுக் க�ொடுத்–தி–ருக்–கி–ற�ோம், நாம் கேட்–டால் இந்த மரத்–தைத் தர–மாட்–டானா என்ன என்–றும் சிந்–தித்–தார். – வி – ல்லை. ஆனால், இந்–திர– ன் அதற்கு உடன்–பட பக–வான் தனக்–குச் செய்த உத–விக்–குப் பிரதி உப–கா–ர–மாக அதை அவ–ருக்கு அளிக்க அவன் தயா–ராக இல்லை. ஆனால், அவன் மறுத்–தது கிருஷ்–ணரு – க்–குப் பெருத்த அவ–மா–னம – ா–கப் ப�ோய்– விட்–டது. இந்–தி–ர–னுக்கு மட்–டு–மல்–லாது, நர–கா–சு– ரனை வதம் செய்து, ம�ொத்த தேவ–ருல – க – த்–துக்கே நன்மை அரு–ளிய தனக்கு இந்த மரத்தை அளிக்க இவ–னுக்கு மனம் வர–வில்–லையே என்று க�ோபப்–பட்– டார். உடனே அவ–னையு – ம் மீறி, கிட்–டத்–தட்ட ப�ோர் சூழ்–நிலை – யி – ல் அவனை வென்று, அந்த மரத்தை – ட்–டார். எடுத்து வந்து துவா–ரகை பூமி–யில் பதித்–துவி அடுத்து துவா–ரகை – –யில் தன் வீட்–டில்–தான் பாரி–ஜாத மரம் இருக்–கி–றது என்று சத்–ய–பாமா கர்–வப்–பட்டு, ருக்–மி–ணி–யி–டம் பெரு–மை–பட்–டுக்– க�ொண்–ட–தும் அதைக் கண்ட கிருஷ்–ணர், மரம் சத்–யப – ாமா வீட்–டில் இருந்–தா–லும், அது தன் கிளை– களை சாய்த்து, மல–ரனை – த்–தையு – ம் ருக்–மிணி வீட்– டி–லேயே ச�ொரி–யும்–படி செய்–தது – ம் சத்–யப – ா–மா–வின் ‘கர்–வ–பங்–க’ கதை. ஆனால், திருக்–கா–வள – ம்–பா–டியி – ல் கிருஷ்–ணர் இந்–தக் கதை–களு – க்–கெல்–லாம் அப்–பாற்–பட்–டவ – ர– ாக, ருக்–மிணி-சத்–ய–பாமா சமே–த–ராக, ராஜ–க�ோ–பா–ல– னாக, புன்–மு–று–வல் பூத்–த–படி தரி–சன – ம் தரு–கி–றார். ருக்–மிணி-சத்–ய–பாமா ஒருங்–கிணைந்த – அம்–ச– மாக, மட–வ–ரல் மங்கை என்ற செங்–க–மல நாச்– சி–யா–ராக தாயார் தனியே தரி–ச–னம் தரு–கி–றார். கண்–ணபி – ர– ா–னின் அருட்–கட – ாட்–சம் அவர்–தம் பக்–தர் மீது குறை–வின்றி ப�ொழி–வி க்– கு –மாறு க�ோரும் பாவ– னை – யி ல், தாயார் மங்– க ள ஜ�ோதி– ய ா– க ப் புன்–ன–கைக்–கி–றார். சீர்– க ாழி-பூம்– பு – க ார் சாலை– யி ல் 10 கி.மீ. த�ொலை– வி ல் உள்– ள து திருக்– க ா– வ – ள ம்– ப ாடி. வைத்–தீஸ்–வ–ரன் க�ோயி–லி–லி–ருந்து 8 கி.மீ. திரு– வெண்–காட்–டி–லி–ருந்து 2 கி.மீ. பேருந்து, ஆட்டோ, வாட–கைக்–கார் வசதி உண்டு. க�ோயில் த�ொடர்–புக்கு: 04364-237690
திரு–வெள்–ளக்–கு–ளம்
இக்–க�ோயி – ல் நாய–கிய – ான அலர்–மேல் மங்–கைத் தாயார் சந்–நதி க�ொண்–டிரு – க்–கும் பிரா–கா–ரத்–தில் 108
அலர்மேல் மங்கைத்தாயார் திவ்ய தேசப் பெரு–மாள்–க–ளும் தனித்–தனி ஓவி–ய– மாக அழ–குற காட்–சி–ய–ளிக்–கி–றார்–கள். தாயா–ரின் புன்–மு–று–வ–லில்–தான் எத்–தனை கருணை! அந்த பார்–வையே நம் மனக் கவ–லை–கள – ை–யெல்–லாம் ஆற்றி விரட்டி, அர–வணை – த்து ஆறு–தல் ச�ொல்ல, அந்–தத் தாய்–மைக்கு நன்றி ச�ொல்–லும் விதத்– தில் நம் கண்–கள் நீர் பெருக்–கு–வ–தைத் தவிர்க்க முடி–யா–து–தான். நீலனை திரு–மங்–கை–யாழ்–வா–ராக மாற்றி வைண–வம் தழைக்–கச் செய்த குமு–த–வல்–லித் தாயா–ருக்–குத் தனி சந்–நதி உள்–ளது. மிகப் பெரிய சாதனை புரிந்–தும், மல–ராத குமுத ம�ொட்–டுப – �ோல அடக்–க–மா–கப் புன்–ன–கைக்–கும் இந்த தாயாரை சேவித்– த – து ம் உள்– ள ம் ‘நன்றி தாயே’ என்று இயல்–பா–கவே ப�ொங்–கிப் பரி–ம–ளிக்–கி–றது. பிள்–ளைப் பேற–ளிக்–கும் புனித தலம் இது. இங்கு வேண்–டிக்–க�ொண்–டால் தடை–கள் உடனே விலகி திரு–மண – ங்–கள் எளி–தாக நடந்–தேறு – கி – ன்–றன. ஆயுள் விருத்–தி–யை–யும் அரு–ளும் அற்–புத தலம். வெள்–ளக்–கு–ள–மும் திரு–ம–லை–யும் ஒரே பெரு–மா– ளைக் க�ொண்–டி–ருந்–தா–லும் திரு–மலை வேங்–க– ட–வ–னுக்கு மேற்–க�ொண்ட பிரார்த்–த–னை–களை வெள்–ளக்–கு–ளத்–தில் நிறை–வேற்–ற–லாம் என்–றும், ஆனால், இங்கே நேர்ந்–து–க�ொண்–ட–வற்றை இங்– கு–தான் நிறை–வேற்ற வேண்–டும்; திரு–ம–லை–யில் அல்ல என்–றும் கூறு–கி–றார்–கள். சீர்– க ா– ழி – யி – லி – ரு ந்து 6 கி.மீ. த�ொலை– வி ல் உள்–ளது திரு–வெள்–ளக்–கு–ளம் என்ற அண்–ணன் –க�ோ–வில். பேருந்து, ஆட்டோ வசதி உண்டு. க�ோயில் த�ொடர்–புக்கு: 04364-266534
நாச்–சி–யார் க�ோயில்
ருக்மிணி-சத்யபாமாவுடன் ராஜக�ோபாலன்
10
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
தே–விக்கு ரங்–கத்–தில் முக்–கி–யத்–து–வம்; பூமி–தேவி – க்கு வில்–லிப்–புத்–தூரி – ல் முக்–கிய – த்–துவ – ம்; நீளா–தே–விக்கு இந்த திரு–ந–றை–யூ–ரில் முக்–கி–யத்–து– வம்! நறை என்–றால் தேன் அல்–லது நறு–ம–ணம் என்று ப�ொருள். ஆகவே திரு–ந–றை–யூர். இதனை, திரு–வா–கிய தேனை பெரு–மாளே தேடி–வந்து இங்கு காணக்–கி–டைத்–த–தா–லும் திரு–ந–றை–யூர் என்–றும் ச�ொல்–ல–லாம். அது என்ன சம்–ப–வம்? தன் நாய–க–னுக்கு எப்–ப�ோ–தும் கால் பிடித்–து– விட வேண்–டிய பணி தவிர வேறெ–து–வும் செய்ய
தால்– த ான் வைகுண்– ட ம் மீண்– டு ம் சீர– டை – யு ம் இய– ல ாத ஏக்– க த்– த ால் வருந்– தி – ன ாள் தேவி. என்ற நிலை. உடனே பரந்–தா–மன் பூவு–ல–கிற்கு அதை–விட, என்–றென்–றும், எப்–ப�ோ–தும் ஆதி–சே– விரைந்–தார். மேதாவி முனி–வர் முன்னே தன் ஷன் என்ற மஞ்–சத்–தில் ஆனந்–தம – ாக அவன் துயில் திரு–வுரு – வை – க் காட்டி திவ்ய தரி–சன – ம் தந்–தார். பரந்– க�ொள்–வ–தும் அவ–ளுக்கு க�ோபத்தை அளித்–தது. தா–ம–னைக் கண்டு ஆனந்–தித்து அவ–ரடி த�ொழு– தன்–னை–விட ஆதி–சே–ஷ–னுக்கே பக–வான் முக்– தார் முனி–வர். எம்–பெ–ரு–மான் தனக்கு வஞ்–சு–ள– கி– ய த்– து – வ ம் தரு– கி – ற ான் என்– ப தை உணர்ந்து வல்–லியை – த் திரு–ம–ணம் செய்து க�ொடுக்–கு–மாறு கவ–லைப்–பட்ட அவள், அந்–தப் ப�ொறா–மை–யால் க�ோரி–னார். தான் அதற்–குப் பெரும் பாக்–கி–யம் வைகுண்– ட த்தை விட்டு பூவு– ல – க ம் வந்– த ாள். செய்–திரு – க்க வேண்–டும் என்று தென் தமிழ்– ந ாட்– டி ல், மணி– தண்–ட–னிட்–டுப் பணிந்த முனி– முத்தா நதி தீரத்–தில் இருந்த வர், பெரு–மான் அதே க�ோலத்– மேதாவி என்ற முனி– வ – ரி ன் தில் நிலை–யாக இத்–தல – த்–தில் குடிலை அடைந்–தாள். உடனே க�ோயில் க�ொள்ள வேண்–டும் சிறு குழந்–தை–யாக உரு–மாறி, என்று வேண்– டி க்– க�ொ ண்– அங்–கி–ருந்த வஞ்–சுள மரத்–த– டார். அத�ோடு, தன் குடி–லில் டி–யில் கிடந்–தாள். முனி–வ–ரின் வஞ்– சு – ள – வ ல்லி முதன்மை கவ–னம் தன்–பால் ஈர்க்–கப்–பட்டு, அங்– கீ – க ா– ர ம் பெற்– ற – வ ள், அவ–ருக்கு மக–ளா–னாள். வஞ்– அவ–ளுக்–குத் தனி உரி–மை–க– சுள மரத்–தடி – யி – ல் கிடைத்–தவ – ள் ளும், சலு–கை–க–ளும் உண்டு என்– ப – த ால் வஞ்– சு – ள – வ ல்லி என்– று ம், அதே ப�ோக்– கி ல் ஆனாள். அவ–ளுக்கு முதன்மை அந்– வைகுண்– ட த்– தி – லி – ரு ந்து தஸ்தை பெரு–மான் தர வேண்– பிராட்டி வெளி–யே–றி–விட்–ட–தால் டும் என்– று ம் யாசித்– த ார். அவ–ளுட – ன் எல்லா சக்–திக – ளு – ம் அவ்–வண்–ணமே அனந்–தன் உடன் சென்–று–விட்–டன. இத– அரு–ளி–ய–தால், திரு–ந–றை–யூர் னால் அங்கே தேவர்–க–ளுக்கு அசு–ரர்–கள் பெரும் அச்–சு–றுத்– பெரு–மாளுடன் வஞ்சுளவல்லித் தாயார் என்ற பெய–ர�ோடு நாச்–சி–யார்– க�ோ–யில் என்–றும் இத்–த–லம் வழங்–கப்–பட்–டது. தல்–க–ளாக மாறி–னார்–கள். தேவி திரும்ப வந்–
நாச்– சி – ய ார் க�ோயில் என்று வழங்– க ப் பட்– ட – த ா– லேயே இந்– த க் க�ோயி– லி ல், தின– மு ம் தாயா–ருக்–கு–தான் முதல் மரி–யாதை செய்–விக்– கப்–ப–டு–கி–றது. அது–மட்–டு–மல்ல, எம்–பெ–ரு–மான் உலா வரும்–ப�ோது, முத–லில் தாயார் செல்ல, பின்–னால் பெரு–மான் த�ொட–ரும் வழக்–கமு – ம் மேற்– க�ொள்–ளப்–பட்டு வரு–கிற – து. அத�ோடு பெரு–மா–ளின் கரு–வ–றை–யில் திரு–ம–ணக் க�ோலத்–தில் வஞ்–சு–ள– வல்–லித் தாயார் அருள்–பா–லிப்–ப–தை–யும் குறிப்–பிட்– டுச் ச�ொல்ல வேண்–டும். அதே கரு வறை–யில் பெரு–மா–னு–டன் வந்த பிற நான்கு அம்–சங்–க–ளும், திரு–மண – த்தை நடத்தி வைத்த பிரம்–மனு – ம் காட்சி தரு–வது பார்க்க சிலிர்ப்–பூட்–டு–கி–றது. கும்–ப–க�ோ–ணத்–தி–லி–ருந்து 10 கி.மீ. த�ொலை– வில் உள்–ளது நாச்–சி–யார் க�ோயில். பேருந்து, ஆட்டோ, வாட–கைக்–கார் வச–தி–கள் உண்டு. க�ோயில் த�ொடர்–புக்கு: 0435-2467167; 04352466851.
சாரநாயகி தாயார் எம்–பெ–ரு–மான். அவ–ரி–டம், தனக்–கும் கங்–கைக்கு சம–மான பெரு–மையை வழங்க வேண்–டும் என்று க�ோரி–னாள் காவிரி. பெரு–மா–னும் புன்–ன–கைத்–த– படி, அவ–ளு–டைய க�ோரிக்கை திரே–தா–யு–கத்–தில் நிறை–வே–றும் என்–றும், அப்–ப�ோது, தான் அவ–ளு– டைய அர–வ–ணைப்–பில் க�ோயில் க�ொள்–வ–தா–க– வும் தெரி–வித்–தார். அதன்–ப–டியே, பின்–னா–ளில் ரங்–கத்–தில் காவிரி சூழ, அரங்–க–னாக அவர் அவ–தா–ரம் க�ொண்–டார். அவர் இதே க�ோலத்–தில் இத்– த – ல த்– தி ல் காட்சி தர வேண்– டு ம் என்– று ம், சப்த நதி– க – ளி ல் தனக்கே முக்– கி – ய த்– து – வ ம் அவரை வந்து தரி–சிப்–ப�ோ–ரின் இன்–னல்–க–ளைக் இருத்–தல் வேண்–டும் என்று விரும்–பிய காவிரி களை–ய–வேண்–டும் என்–றும் காவிரி வேண்–டிக் பிரம்–மனை நாடிச் சென்–றாள். தீர்ப்பு வழங்–கும – ாறு க�ொண்–டாள். இவ்–வாறு காவி–ரிக்கு அவர் தரி–ச– கேட்–டாள். பிரம்–மன�ோ, ‘என்–னைப் ப�ொறுத்–தவ – ரை னம் நல்–கிய திரு–நாள் தைமாத பூச நட்–சத்–திர கங்–கை–தான் பெருமை மிக்–க–வள். ஏனென்–றால், தின–மா–கும். இந்த தினம், இந்த திருச்–சே–றைக் வாம–ன–னாக வந்து திரி–விக்–கி–ர–ம–னாக பேர–வ–தா– க�ோயி–லைப் ப�ொறுத்–த–வரை மிகப் புண்–ணிய ரம் எடுத்த திரு–மா–லின் பாதம், ஆகா–யத்தை – கி – ற – து. அதா–வது பன்–னிர– ண்டு நாளா–கக் கரு–தப்–படு அளக்க நீண்–ட–ப�ோது, அதற்–குத் திரு–மஞ்–ச–னம் ஆண்–டு–க–ளுக்கு ஒரு–முறை வியா–ழன் கிர–க–மா– செய்து வைத்–த–வன் நான். அப்–ப�ோது அவ–ரது னது, தை மாதத்–தில் பூச நட்–சத்–திர தினத்–தில் – ரு – ந்து வீழ்ந்த நீர்–தான் கங்கை. ஆகவே பாதத்–திலி நுழை–யும்–ப�ோது, இந்த சார புஷ்–க–ரணி, பெரும் – ட அவளே உயர்ந்–தவ – ள்–’எ – ன்று ச�ொல்– உன்–னைவி புண்–ணி–யம் பெற்–ற–தா–கத் திகழ்–கி–றது. அன்–றைய லி–விட்–டார். கூடவே, ‘‘நீ மஹா–விஷ்–ணுவை தவ– தினம் இந்த திருக்–கு–ளத்–தில் நீரா–டு–வது மகா–மக மி–ருந்து சர–ண–டைந்–தா–யா–னால், நீரா–டலு – க்–குச் சம–மா–னத – ா–கக் கரு–தப்–ப– அவர் கங்–கை–யை–விட என்–றில்லா டு–கி–றது! அத்–தனை புண்–ணி–ய–மும் விட்–டா–லும், கங்–கைக்–குச் சம–மான கிட்–டும். இந்த புஷ்–க–ர–ணிக் கரை–யில் பெரு– மையை நீ அடை– யு – ம ாறு காவி–ரித் தாய்க்கு ஒரு சிறு க�ோயில் செய்–வார்’ என்று ய�ோச–னை–யும் உள்–ளது. ஒரு குழந்–தை–யைத் தன் தெரி–வித்–தார். கைக–ளில் அவள் தாங்–கி–யி–ருப்– பது தான் கங்–கை–யி–னும் மேலா–ன– – ம், திரு–மாலை அவள் ப�ோன்ற விக்–ரக வள் என்ற பெருமை க�ொள்ள ஒரு குழந்–தை–யா–கக் கண்ட சம்–ப–வத்– விரும்– பி ய காவிரி, திருச்– ச ேறை தின் சாட்–சி–யாக மிளிர்–கி–றது. இதே திருத்–தல – த்–துக்கு வந்து, சார புஷ்–க– தீர்த்–தத்–தின் வட–மேற்–குப் பகு–தி–யில் ரணி கரை–யில் கடுந்–த–வம் மேற்– ஆஞ்– ச – நே – ய – ரு க்– கு ம் ஒரு க�ோயில் க�ொண்–டாள். அவ–ளுக்கு அருள் அமைந்–தி–ருக்–கி–றது. இந்–தத் திருக்– செய்ய விரும்–பிய பரந்–தா–மன் ஒரு கு– ள த்– தி ல் நீராட வரு– ப – வ ர்– க – ளி ன் சிறு குழந்தை வடி–வாக அவள்–முன் மாமதலையுடன் காவிரி க�ோரிக்–கை–களை இவர் சார–நா–தப் த�ோன்றி தவழ்ந்து வந்–தார். மிகுந்த தேஜ–ஸு–டன் பெரு–மா–ளுக்கு சமர்ப்–பித்து சிபா–ரிசு – ம் செய்–கிற – ார் ஒளிர்ந்த அந்–தக் குழந்–தை–யைப் பார்த்–தது – மே அது என்று ச�ொல்–கி–றார்–கள். அத–னால் இவர் சந்–ந–தி– அந்–தப் பரம்–ப�ொ–ருளே அல்–லாது வேறு யாரு–மல்ல யில் பக்–தர்–கள் குழு–மு–கி–றார்–கள். என்று காவி–ரி–யால் உணர முடிந்–தது. அந்–தக் கும்–ப–க�ோ–ணம்-திரு–வா–ரூர் சாலை–யில் 24 குழந்–தை–யைக் கையி–லெடு – க்–கவு – ம் த�ோன்–றா–மல் கி.மீ, த�ொலை–வி–லும், நாச்–சி–யார் க�ோயி–லி–லி– அப்–ப–டியே இரு கரம் கூப்பி வணங்கி நின்–றாள். ருந்து 10 கி.மீ. த�ொலை–வி–லும் அமைந்–துள்–ளது அதே கணத்–தில் எம்–பெரு – ம – ான் தன் சுய–ரூப – ம் காட்– திருச்–சேறை சார–நா–தன் க�ோயில். கும்–பக�ோ – ண – ம், டி–னார். இது காவி–ரிக்–குத் தனிச் சிறப்–பான தரி–சன – ம் திரு–வா–ரூர், நாச்–சிய – ார் க�ோயி–லிலி – ரு – ந்து பேருந்து, என்றே ச�ொல்–லல – ாம்; ஆமாம், திரு–மக – ள், பூதேவி, ஆட்டோ, வாட–கைக – ார் வச–திக – ள் உண்டு. க�ோயில் நீளா– த ேவி, சார– த ேவி, மஹா– ல க்ஷ்மி என்று த�ொடர்–புக்கு: 0435-2468001. ஐந்து தேவி–ய–ரு–டன் காவி–ரிக்–குக் காட்சி தந்–தார்
திருச்–சேறை
12
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
திரு–வல்–லிக்–கேணி வேத–வல்–லித் தாயார்
ரு–மா–லு–டன் ஊடல் க�ொண்டு வைகுண்– திடத்– தி–லி–ருந்து அவ–ரைப் பிரிந்து வந்த
திரு–ம–கள், திரு–வல்–லிக்–கேணி திருத்–த– லத்–துக்கு வந்து, பிருகு மக–ரி–ஷி–யின் குடி–லுக்கு அருகே ஒரு குழந்–தை–யா– கக் கிடந்–தாள். பூர–ணச் சந்–திர பிர–கா– சத்–து–டன், தண்–ணென்று குளிர்ந்த ஒளி–யு–டன் திகழ்ந்த அந்–தக் குழந்– தை–யைக் கண்ட மக–ரிஷி அப்–ப– டியே அள்–ளிக்–க�ொண்–டார். வேதம் முழக்– கு ம் அவ– ருக்கு, அந்–தக் குழந்தை வேதங்–க–ளில் கூறப்–பட்ட தேவ–ம–க–ளா–கவே தெரிந்– தாள். இறை–வன் அளித்த அந்த வரத்தை, வேத– வல்லி என்று பெய–ரிட்டு, ப�ொன்– ப �ோ– ல ப் ப�ோற்– றி ப் பாராட்டி, சீராட்டி வளர்த்து வந்– த ார். தக்க பரு– வ ம் வந்–த–தும் ஓர் இள–வ–ர–சன் அவளை மணக்க முன்–வந்–தான். பிரு–குமு – னி தயங்– கி–யப – �ோது, அந்த இள–வ–ர–சன் தன் நாய–க–னான ரங்–க–நா–தன்–தான் என்–பதை அறிந்து தெளிந்–தாள்
வேத–வல்லி. உடனே, ‘இவரே மந்–நா–தர்’ (என் கண–வர்) என்று உளம் ப�ொங்–கிய மகிழ்ச்– சி–யில் ச�ொல்லி, அவ–ருடை – ய கைத்–தல – ம் பற்–றி–னாள். அந்த வகை–யில் ரங்–க– நா–தர் இத்–த–லத்–தில் எழுந்–த–ரு–ளி– உள்–ளார். கிழக்கு ந�ோக்கி வீற்– றி – ரு க்– கும் வேத–வல்–லித் தாயார் அருள் பார்வை வீசு–கி–றாள். உள்ளே மின்–ன�ொளி தக–த–கக்–கி–றது. இதற்–குக் கார–ணம், தங்க முலாம் பூசிய மஞ்–சத்–தில் வேத–வல்–லித் தாயார் உற்– ச–வ–ராக க�ொலு–வி–ருப்–ப–து– தான். பின்–னால் மூல–வர– ாக கரு– மை – யி – லு ம் பெருமை பூரிக்க விளங்– கு – கி – ற ாள், அன்னை. சென்னை ந க – ரி ன் ந டு வே அ மை ந் – து ள் – ள து . பே ரு ந் து , ஆட்டோ, ஷேர் ஆட்டோ, பறக்–கும் ரயில் என்று ப�ோக்–குவ – ர– த்து வச–திக – ள் பல உள்–ளன. க�ோயில் த�ொடர்–புக்கு: 044-28442462; 044-28442449.
நான்குநேரி சீரிவரமங்கை
லி ல் ஆண்– ட ா– ளி ன் இந்–வித்–த க்தி – யக�ோயி– ாச த�ோற்– ற ம் மன– த ைக்
கவ– ரு ம். வழக்– க – ம ான க�ொண்டை இல்– லா–மல், தாயார்–ப�ோல நேர் க�ொண்–டை– யு–டன் கருணை ப�ொங்–கும் விழி–க–ளு–டன் அருட்–காட்சி நல்–குகி – ற – ாள், தமிழை ஆண்ட இந்த ஆண்– ட ாள். சீரி– வ – ர – மங்கை என்ற திரு–வ–ர–மங்–கைத் தாயார் தனி சந்–ந–தி–யில் அருள் ப�ொங்க நம் மனக்–கு–றை–க–ளைக் களை–கி–றாள். திரு–நெல்–வேலி-தூத்–துக் – குடி சாலையில் திருநெல்வே–லியி – லி – ரு – ந்து 25 கி.மீ. த�ொலை– வில் உள்ளது இத்–த–லம். க�ோயில் த�ொடர்–புக்கு: 04635-250119; 04635-250550.
ðô¡
13
16-31 அக்டோபர் 2017
திரு–வி–டந்தை அகி–ல–வல்–லித் தாயார்
கா
லவ முனி–வ–ரின் பெண்–கள் 360 பேரை– யும் திரு–மால் இனிதே திரு–ம–ண–மும் புரிந்–து–க�ொண்–டார். கண்–க–ளில் நீர் தளும்ப, தன் ப�ொறுப்பு நிறைவேற உத–விய பரந்–தா–மனை தண்– ட–னிட்–டுத் த�ொழு–தார் காலவர். தன் பெண்–களை ஒவ்–வ�ொரு – வ – ர– ாக தினம் தினம் திரு–மண – ம் செய்து – �ோடு, தனக்–கும் தினம் தினம் தரி–சன – ம் க�ொண்–டத தந்த அந்தப் பெருங்–கரு – ணை – க்கு என்ன கைமாறு செய்–வது என்று எண்ணி மாய்ந்து ப�ோனார் அவர். திரு–மால் தான் மணந்த அனைத்–துப் பெண்–க– ளை–யும் ஒன்–றாக இணைத்–தார். அகி–ல–வல்–லித் தாயா–ராக உரு–வம் க�ொடுத்–தார். தன் இடது பக்– கத்–தில் தாயாரை ஏந்–திக் க�ொண்–டார். திவ்ய – ம் தந்–தார். இரண்–யாட்–சன் என்ற அரக்–கன் தரி–சன கால–வரி – ன் கடை–சிப் பெண்–ணான பூமி–தே–வியை – க் கடத்–திச் சென்று ஆழ்–க–ட–லுக்–குள் சிறை–வைக்க, அவளை மீட்க பெரு–மாள் வராஹ அவ–தா–ரம் எடுத்–தார். இப்–படி, தான் மீட்–டு–வந்த அகி–ல–வல்– லிக்கு உரிய அந்–தஸ்–தை–யும் தர விரும்–பி–னார் எம்–பெரு – ம – ான். தன் க�ொம்–புக – ளை உடைத்து அழ– கி–யத – �ோர் தந்–தப் பல்–லக்–கைத் தயா–ரித்–தார். அதில் தன் நாய–கியை அமர வைத்து, ஊர்–வ–லம் வந்து பெருமை பாராட்–டி–னார். (வரா–ஹ–ரின் அந்–தப் பல்– லக்கு நாளா–வட்–டத்–தில் மறைந்–து–விட, ‘பல்–லக்கு ஊர்–வல – ’ சம்–பிர– த – ா–யத்தை விட்–டுவி – ட இய–லா–தத – ால் யானைத் தந்–தத்–தா–லான பல்–லக்கை பின்–னால் வந்–தவ – ர்–கள் உரு–வாக்–கின – ார்–கள். இது–ப�ோன்ற ஒரு – யி – லு – ம் பல்–லக்கு க�ொச்சி மகா–ராஜா அரண்–மனை
14
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
இருந்–தி–ருக்–கி–றது. ஊர்–வ–லத்–தின்–ப�ோது, பக்–தர்– கள் பல்–லக்–கைச் சுரண்டி பழுது படுத்–தி–விட்–ட–தா– லும், முறை–யா–கப் பரா–ம–ரிக்க இய–லா–த–தா–லும் இப்–ப�ோது பல்–லக்கு ஊர்–வ–லம் வரு–வ–தில்லை என்–கி–றார்–கள்). அகி–ல–வல்லி என்ற லட்–சுமி தாயாரை இடது பக்கம் க�ொண்டு எந்–தைப் பெரு–மாள் இலங்– கு–வ–தால், இத்–த–லம் திரு–வி–ட–வந்தை என்–றா–னது; இப்–ப�ோது, திரு–வி–டந்தை. க�ோயி–லி–னுள் தனிச் – யி – ல் காலவ முனி–வரி – ன் முதல் பெண்–ணான சந்–நதி – ல்–லித் தாயார் திவ்ய தரி–சன – ம் அருள்–கி– க�ோம–ளவ றாள். தழை–யத் த�ொங்–கும் தங்–கத் தாலி மிளிர, முகத்–தில் புது மணப்– பெண்–ணின் பூரிப்–பு–டன் திகழ்–கி – றாள். உற்–ச–வ ர் விக்–ர–கத்–தி–லும் அதே எழில். அதற்கு மேலும் அழகு சேர்ப்–ப–துப – �ோல வலது கன்–னத்–தில் இயற்–கை–யா–கவே அமைந்த திருஷ்–டிப் ப�ொட்டு! தடை–கள் நீங்கி வெகு எளி–தாக திரு–மண பாக்–கி–யம் பெறும் ப�ொருட்டு பெண்–கள் இந்–தத் தாயாரை வணங்–கிச் செல்–கி–றார்–கள். சென்னை க�ோயம்– பே டு, திரு– வ ான்– மி – யூ ர் பேருந்து நிறுத்–தங்–க–ளி–லி–ருந்து பேருந்–து–க–ளில் செல்–ல–லாம். ச�ொந்த, தனி வாக–னங்–க–ளில் செல்– பவர்–கள் கிழக்–குக் கடற்–கரை சாலை– வ–ழி–யாக எளிதா–கச் செல்–ல–லாம். க�ோயில் த�ொடர்– பு க்கு: 044-27472235; 9443273442.
திருக்–கு–றுங்–குடி வல்லி நாச்–சி–யார்
உ
ரு–வத்–தைக் குறுக்–கிக் க�ொண்–டத – ா–லும் இத்–த–லம் குறுங்–குடி என்–ற–ழைக்–கப்– பட, தாயா–ரும் குறுங்–குடி நாச்–சி–யா–ரா–னார். அன்னை, பெரு– ம ா– ளு க்– கு ச் சற்– று ம் குறை– வி–லா–த–படி அருள் வழங்கி பக்–தர்–க–ளுக்–குப் பவித்–தி–ரம் சேர்க்–கி–றார். வரா–க–ரின் மடி–யில் அமர்ந்–தப – டி, கைசிக புரா–ணத்தை அவர் ச�ொல்– – ப் பெரி–துவ லக்–கேட்டு – ந்து, தானும் பூல�ோ–கத்–தில் ஏதே–னும் ஒரு வகை–யில் பரந்–தா–ம–னின் புகழ் பரப்ப வேண்–டு–மென்று விரும்–பி–னார், தாயார். அதன் விளை–வா–கவே வில்–லிப்–புத்–தூ–ரில், பூமித்–தா–யின் குழந்–தை–யாக, ஆண்–டா–ளாக அவ–த–ரித்–தார். அதா–வது ஆண்–டா–ளின் அவ–தா– ரம் நிகழ இந்த திருக்–குறு – ங்–குடி மூல ஆதா–ரம – ாக இருந்–தி–ருக்–கி–றது. திரு–நெல்–வேலி-நான்–கு–நேரி-ஏர்–வாடி வழி– யாக வந்–தால் நான்–கு–நே–ரி–யி–லி–ருந்து 13 கி.மீ. நான்–குநே – ரி-களக்–காடு வழி–யா–கவு – ம், திரு–நெல்– வேலி-நாகர்–க�ோ–வில் பாதை–யில் வள்–ளி–யூ–ரில் இறங்–கி–யும் வர–லாம். க�ோயில் த�ொடர்–புக்கு: 04635-265291; 04635265011; 04635-265012; 9443205739; 9443408285.
மெய்தி்கபள உடனுக்குடன் மெரிந்து ம்கொள்ள... APP
உங்கள் ம�ொபைலில் தின்கரன் appஐ டவுன்்லொட் மெய்து விட்டீர்களொ? ðô¡
15
16-31 அக்டோபர் 2017
திரு–நின்–ற–வூர்
என்–னைப் பெற்–றத் தாயார்
புர வாயி–லைக் கடந்து உள்ளே செல்–லும்– க�ோ ப�ோது வலது பக்–கத்–தில் சிம்–மம் ஒன்று உறு–மு–வ–து–ப�ோ–லத் த�ோன்–று–கி–றது. திரும்–பிப்
பார்த்–தால், அங்கே மிகச்–சிறு சந்–ந–தி–யில் நர–சிம்– மர் பக்–தர்–களை வர–வேற்று உள்ளே அனுப்பி – ார். இடது பக்–கம் ஊஞ்–சல் மண்–டப – ம். வைக்–கிற அதன் எதிரே ‘என்–னைப் பெற்–றத் தாயார்’ சந்–நதி. துவார பால–கி–கள் இரு–பக்–க–மும் காவ–லி– ருக்க, உள்ளே அன்னை மந்–த–ஹா– ச–வ–த–னி–யாக அருட்–காட்சி நல்–கு–கிற – ாள். ‘என்–னப் பெத்த ராசா’ என்று சில தாய்–மார்–கள் தம் குழந்– தை–யைக் க�ொஞ்–சு–வது ப�ோல, இந்த அன்–னை– யை–யும் பக்–தர்–கள் வழி– பட்டு மகிழ்– கி – ற ார்– க ள். இந்– த த் ‘திரு’ நின்ற ஊர், நீர் செல்–வ–மும், பிற இயற்கை வளங்–க– ளும் நிறைந்– த – த ா– க க் காணப்– ப – டு – கி றது. தன் புன்–சிரி – ப்–பால் உல–கையே வசீ– க – ரி க்– கு ம் கருணை வெள்–ளம – ா–கத் திகழ்–கிற – ாள் அன்னை. ஜ ா த – க ப் ப � ொ ரு த் – த ம் சரியாக அமை–யா–மல் திரு– ம–ண–மாகி அல்–லது திரு–ம– ணத்–துக்–குப் பிறகு மனப் ப�ொருத்–தம் ஏற்–ப–டா–மல், கிரக த�ோஷங்– க – ளு ம், மனக்–கா–யங்–க–ளும் ஏற்–பட்–டி–ருக்– கக் கூடிய தம்–ப–தி–ய–ருக்கு இந்–தத் தாயார் பெரி–தும் ஆறு–தல் அளிக்–கி–றார். அன்– னைக்கு முன்–னேவ – ந்து, மன–முரு – கி வேண்டி, ஏற்– கெ–னவே திரு–மண பந்–தத்–தின் அடை–யா–ளம – ாக கட்– டப்–பட்டி – ரு – ந்த தாலியை அவிழ்த்து அங்–கிரு – க்–கும் உண்–டி–ய–லில் ப�ோட்டு–விட்டு, புதி–தாக தாலியை அணிந்து க�ொண்–டால், இல்–லற – ம் நல்–லற – ம – ா–வது – ம் க�ோள்–களை – யு – ம் தாயா–ரின் பேர–ருள்; முரண்–படு முடுக்–கி–விட்டு நல்–ல–தையே அரு–ளச் செய்–யும் அபூர்வ சக்தி. இந்த சந்–நதி முன்–னால் சகல செல்–வங்–க–ளும் அரு–ளும் பூஜை விவ–ரத்–தைக் குறித்து வைத்–தி–ருக்–கி–றார்–கள். அதன்–படி பூஜை செய்து செல்வ வளம் பெற்–றவ – ர்–கள் பலர் என்–றும் ச�ொல்–கி–றார்–கள். வியா–பா–ரம், த�ொழில், அலு–வ– லக பிரச்னை எல்–லா–வற்–றை–யும் தாயார் தன்
16
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
பார்–வை–யா–லேயே தீர்த்து வைக்–கி–றாள் என்–பது நிதர்–ச–ன–மான உண்மை. சென்னை-திரு–வள்–ளூர் புற–ந–கர் ரயில்–பா–தை– யில் திரு–நின்–ற–வூர் ரயில் நிலை–யத்–தில் இறங்–கிக்– க�ொண்டு தெற்கு ந�ோக்–கிச் சென்–றால் 2 கி.மீ. த�ொலை–வில் க�ோயிலை அடை–ய–லாம். ரயில் நிலை–யத்–திலி – ரு – ந்து ஆட்டோ, ஷேர் ஆட்டோ வச–தி– கள் உண்டு. சென்–னையி – லி – ரு – ந்து சாலை–வழி–யாக வரு–பவ – ர்–கள் ஆவ–டியை – க் கடந்து திரு–நின்–றவூ – ரை அடை–ய–லாம். க�ோயில் த�ொடர்– பு க்கு: 044-26390434; 9444497004.
ðô¡
17
16-31 அக்டோபர் 2017
மர–க–த–வல்லி. தன் நாய–க–னின் திரு–வி– தாயார், ளை–யா–டல்–களை ஒவ்–வ�ொன்–றா–கப் பார்த்–
துப் பார்த்–துப் பெரு–மி–தம் க�ொண்ட பிர–மிப்–புக் க�ோலத்–தைக் இக்–க�ோ–யி–லில் கண்டு மகி–ழ–லாம். மஹா–விஷ்ணு தன் அவ–தா–ரங்–க–ளால் ஈரே–ழு–ல– கத்து ஆத்–மாக்–களி – ன் துய–ரங்–களை – த் துடைத்–ததை சந்–த�ோ–ஷம – ா–கப் பார்த்து வந்–தவ – ள் அவள். அஷ்–ட– பு–யக்–க–ரத்–தான், தீப–க–ரத்–தான் என்று தேவைக்– கேற்ப உபரி அவ–தா–ரங்–கள – ா–லும் அவர் அனை–வ– ரை–யும் அர–வ–ணைத்–துச் செல்–வது அவ–ளுக்–குப் பெரு–மை–யாக இருந்–தது. ஆகவே இது–ப�ோன்ற அவ–தா–ரங்–களி – ன்–ப�ோது தானும் உட–னிரு – ந்து அந்– தப் பெரு–மை–யைப் பங்கு ப�ோட்டு க�ொண்–டாள். அந்த வகை–யில் இங்கே அஷ்டபுயகரத்தானுக்கு உறு–துணை – –யாக, பச்சை வண்ண மேனி–ய–ளாக,
18
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
மர–க–த–வல்–லி–யாக தானும் க�ோயில் க�ொண்–டி– ருக்–கி–றாள். தீபத்–தின் ஒளியை, அதன் சிறப்பை, இந்த மர–கத – ம், பள–பள – ப்–புப் பச்சை வண்–ணம – ாக பிர–தி–ப–லிக்–கி–றது. தன் நாய–க–னின் பார்–வை–யி–லி– ருந்து யாரும் வில–கிவி – ட – க் கூடாதே, அவ–னுடை – ய அருளை அந்–தக் க�ோயி–லுக்கு வரும் அனை–வ– ருமே பெற வேண்–டுமே என்ற ஆதங்–கத்–தில் அவள் பக்–தர்–க–ளின் வழி–மேல் விழி–வைத்–துக் காத்–தி–ருக்–கி–றாள். தாயா–ரின் அருட்–பார்வை நம் மன–தைக் கரைக்–கி–றது. காஞ்–சிபு – ர– ம் பேருந்து அல்–லது ரயில் நிலை–யத்– தி–லிரு – ந்து ஆட்டோ வசதி இருக்–கிற – து. முடிந்–தால் நடந்தே ப�ோய்–வி–ட–லாம். க�ோயில் த�ொடர்– பு க்கு: 044-27225242; 044-23641548; 9443641548.
அமாவாசை நாளில் மகாலட்சுமி பூஜை
செய்யலாமா?
ல – ய ங்– க – ளி ல் தரும் விபூ– தி யை வீட்– டி ற்கு ?சிவா– எடுத்–துக்–க�ொண்டு வர–லாமா? - இரா. வைர–முத்து, இரா–ய–பு–ரம்.
அவ–சி–யம் க�ொண்டு வர வேண்–டும். ‘சிவன் ச�ொத்து குல நாசம், எனவே சிவா–லய – த்–தில் இருந்து வரும்–ப�ோது கையில் எதை–யும் க�ொண்டு வரக்– கூ–டாது ’என்று ச�ொல்–லப்–ப–டும் விதி விபூ–திக்–குப் ப�ொருந்–தாது. விபூதி மாத்–தி–ர–மல்ல, பிர–சா–த–மாக வழங்–கப்–படு – கி – ன்ற ப�ொருட்–கள் எல்–லா–வற்–றையு – ம் வீட்–டிற்–குக் க�ொண்–டு– வ–ர–லாம். அதி–லும் சிவா–ல– யங்–க–ளில் தரும் விபூதி பிர–சா–தத்தை வீட்–டிற்–குக் க�ொண்டு வந்து குடும்–பத்–தி–னர் எல்–ல�ோ–ருக்–கும் அவ–சிய – ம் தர–வேண்–டும். மீத–மிரு – க்–கும் விபூ–தியை வீட்–டில் நாம் வைத்–திரு – க்–கும் விபூதி பாத்–திர– த்–தில் கலந்–து–விட வேண்–டும். இறை–வ–னின் அருட்–பி–ர– சா–தம – ான விபூ–தியை வீட்–டிற்கு எடுத்–துக்–க�ொண்டு வரு–வது சரியே.
மனை–விக்கு கண–வன் திதி க�ொடுக்–கா–த–ப�ோது ?மகன்– கள் க�ொடுக்–க–லாமா? - கே.விஸ்–வ–நாத், அல்–சூர். வயிற்– றி ல் பிறந்த வாரிசு இருக்– கு ம்– ப �ோது மனை–விக்கு கண–வன் திதி க�ொடுக்க வேண்–டிய அவ–சிய – ம் இல்லை. தாலி கட்–டிய கண–வனை விட பத்து மாதம் சுமந்து பெற்ற பிள்–ளைக்–குத்–தான்
கர்ம அதி–கா–ரம் உண்டு என்று சாஸ்–தி–ரம் அறு–தி– யிட்–டுச் ச�ொல்–கி–றது. ஒரு தாய்க்கு அவர் பெற்ற பிள்–ளை–தான் கர்–மா–வினை – ச் செய்ய வேண்–டுமே தவிர, தாலி கட்–டிய கண–வன் அல்ல. வாரிசு யாரும் இல்–லாத பட்–சத்–தில்–தான் மனை–விக்கு கண–வன் கர்–மா–வி–னைச் செய்ய முடி–யும். இறந்–த–வர்–க–ளின் வாரிசு உயி– ரு – ட ன் இருக்– கு ம்– ப �ோது, அவர்– க – ளுக்–குத்–தான் முழு கர்ம அதி–கா–ர–மும் சென்று சேரும். மகன்–க–ளுக்–குத்–தான் முழு உரி–மை–யும் என்–ப–தால் அவர்–கள்–தான் தம் தாய்க்–குச் செய்ய வேண்–டிய கட–மை–யி–னைச் செய்ய வேண்–டும். அப்–ப�ொ–ழு–து–தான் வம்–சம் தழைக்–கும்.
டி ல் எத்– த னை வரு– ட ங்– க – ளு க்கு ஒரு– மு றை ?வீட்– கண–பதி ஹ�ோமம் செய்–ய–லாம்? - ஜெய–சூர்யா, கண்–ண–மங்–க–லம்.
தின–சரி வீட்–டில் கண–பதி ஹ�ோமம் செய்–வ�ோ– ரும் உண்டு. இத்–தனை நாட்–க–ளுக்கு ஒரு–மு–றை– தான் வீட்–டில் கண–பதி ஹ�ோமம் செய்ய வேண்– டும் என்ற கணக்கு ஏதும் கிடை–யாது. அவ–ர–வர் வச–திக்–கேற்ப செய்து க�ொள்–ளல – ாம். வாரத்–திற்கு ஒரு முறை, மாதம் இரு முறை, சங்– க – ட – ஹ ர சதுர்த்தி நாள், மூன்று மாதத்–திற்கு ஒரு முறை, வரு–டம் இரு முறை, வரு–டந்–த�ோறு – ம் பிறந்–தந – ாள், திரு– ம ண நாள் என்று முக்– கி – ய – ம ான விசேஷ ðô¡
19
16-31 அக்டோபர் 2017
னர்–கள் ஒரு பக்ஷம் அதா–வது 15 நாட்–கள் கழித்து க�ோயி–லுக்–குச் செல்–லல – ாம். கர்மா செய்த பிள்ளை மாத்–தி–ரம் ஒரு வருட காலத்–திற்கு க�ோயி–லுக்–குள் க�ொடி–கம்–பத்–தினை – க் கடந்து உள்ளே செல்–லுத – ல் கூடாது. த்வ–ஜஸ்–தம்–பம் என்று அழைக்–கப்–ப–டும் க�ொடிக்–கம்–பம் இல்–லாத, அதா–வது பிரஹ்–ம�ோற்–ச– வம் நடை–பெ–றாத க�ோயி–லுக்–குள் அந்த மகன் 15 நாட்–கள் கழித்–துச் சென்று வர–லாம். அதில் தவ–றில்லை.
நாட்–க–ளில் செய்–தல் என்று அவ–ர–வர் தங்–கள் ச�ௌக–ரி–யப்–படி எப்–ப�ோது வேண்–டு–மா–னா–லும் கண–பதி ஹ�ோமம் செய்–ய–லாம். குறைந்த பட்–சம் வரு–டத்–துக்கு ஒரு–முறை – –யா–வது வீட்–டில் கண–பதி ஹ�ோமம் செய்–வது நல்–லது. இதற்கு என தனி–யாக கால இடை–வெளி ஏதும் கிடை–யாது.
இறந்–த–வர் வீட்–டில் எத்–தனை நாளைக்கு சுப–கா–ரி– ?நாள்யங்– கள் செய்–யக்–கூ–டாது? க�ோயி–லுக்கு எத்–தனை கழித்–துச் செல்ல வேண்–டும்?
- ப�ொன். நடே–சன், சின்–ன–அய்–யம்–பா–ளை–யம். ஒரு வரு–டம்–வரை வீட்–டில் பண்–டி–கை–க–ளைக் க�ொண்–டா–டு–வது கூடாது. இறந்–த–வர் உயி–ரு–டன் இருக்–கும்–ப�ோது செய்–யப்–பட்ட நிச்–ச–ய–தார்த்–தத்– திற்கு உரிய திரு–ம–ணங்–களை குறிப்–பிட்ட தேதி– யில் செய்–ய–லாம். அதி–லும் இறந்த ஒரு பக்ஷத்– திற்–குள், அதா–வது 15 நாட்–க–ளுக்–குள் வந்–தால், நிச்–சயி – க்–கப்–பட்ட திரு–மண – த்தை வேறு நாளுக்–குத்– தான் தள்ளி வைக்க வேண்–டும். வீட்–டில் வய–திற்கு வந்த பெண் திரு–ம–ணத்–திற்–காக காத்–தி–ருக்–கும் பட்–சத்–தில் இறந்–த–வர் வீட்–டில் பெண்–ணின் திரு–ம– ணத்தை ஒரு வரு–டத்–திற்–குள் நடத்–து–வதை சாஸ்– தி–ரம் அனு–மதி – க்–கிற – து. அதே–ப�ோல, இறந்–தவ – ரி – ன் மக–னுக்கு தலை–திவ – ச – ம் வரு–வத – ற்–குள் திரு–மண – ம் செய்–து–க�ொள்–ளும் அதி–கா–ர–மும் உண்டு. இது– ப�ோன்ற அவ–சி–யம் செய்–தாக வேண்–டும் என்ற நிகழ்–வு–க–ளைத் தவிர, இதர சுப நிகழ்ச்–சி–கள் அதா–வது குழந்–தைக்கு ம�ொட்டை அடித்–தல், காது குத்–து–தல், கிரஹப்–ர–வே–சம் செய்–தல் முத–லா–ன– வற்றை தலை–தி–வ–சம் ஆன பின்–புதா – ன் செய்ய வேண்–டும். இறந்–தவ – ரி – ன் வீட்–டில் உள்ள உறுப்–பி–
20
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
கி–ர–ஹங்–களை வழி–பட என்ன மந்–தி–ரத்–தைச் ?பாரா–நவ– ச�ொல்ல வேண்– டு ம்? நவ– கி – ர ஹ காயத்– ரி யை ய–ணம் செய்–தால் ப�ோதுமா?
- எஸ்.எஸ்,வாசன், தென்–எ–லப்–பாக்–கம். முறை–யாக உப–தேச – ம் பெறா–தவ – ர்–கள் காயத்ரி மந்– தி – ர த்– த ைச் ச�ொல்லி பாரா– ய – ண ம் செய்ய இய–லாது. ஆண்-பெண் பேத–மின்றி எல்–ல�ோரு – ம் எளி–தாக நவ–கி–ர–ஹங்–களை வழி–பட கீழ்–கா–ணும் – ாம். ஸ்லோ–கத்– ஸ்லோ–கத்–தைச் ச�ொல்லி வழி–பட – ல தைத் தவ–றின்றி உச்–சரி – க்–கக் கற்–றுக்–க�ொண்–டால் மட்–டும் ப�ோதும். ஸ்லோக பூர்–வ–மாக வழி–பட தனி–யாக உப–தே–சம் பெற வேண்–டிய அவ–சி–யம் இல்லை. சூரி–யன் “ஜபா–கு–ஸூம சங்–கா–ஸம் காச்–ய–பே–யம் மஹாத்யு–திம் தம�ோ–ரிம் ஸர்வ பாபக்–னம் ப்ர–ண–த�ோச்மி திவாகரம்” சந்–தி–ரன் “ததி–சங்க துஷா–ரா–பம் க்ஷீர�ோ–தார்–ணவ ஸம்பவம் நமாமி சசி–நம் ச�ோமம் சம்–ப�ோர் மகுட பூஷ–ணம்” செவ்–வாய் “தரணி கர்ப்ப சம்–பூத – ம் வித்–யுத் காந்தி ஸமப்–ரப – ம் குமா–ரம் சக்தி ஹஸ்–தம் ச மங்–க–ளம் ப்ர–ண– மாம்–ய–ஹம்” புதன் “ப்ரி–யங்கு காலி–காஸ்–யா–மம் ரூபேணா ப்ர–திம – ம் புதம் ச�ௌம்–யம் ச�ௌம்ய குணா–பே–தம் தம் புதம் ப்ர–ண–மாம்–ய–ஹம்” வியா–ழன் “தேவா–னாஞ்ச ரிஷீ–நாஞ்ச குரும் காஞ்–சன ஸந்–நி–பம் பக்–தி–பூத – ம் த்ரி–ல�ோ–கே–சம் தம் நமாமி ப்ரு–ஹஸ்– பதிம்” சுக்–கி–ரன் “ஹிம–குந்த ம்ரு–ணா–லா–பம் தைத்–யா–நாம் பரமம்குரும் சர்வ சாஸ்த்ர ப்ர–வக்–தா–ரம் பார்க்–க–வம் ப்ர–ண– மாம்–ய–ஹம்” சனி “நீலாஞ்–சன ஸமா–பா–ஸம் ரவி–புத்–ரம் யமாக்–ரஜ – ம் சாயா மார்த்–தாண்ட ஸம்–பூ–தம் தம் நமாமி ஸநைஷ்–ச–ரம்” ராகு “அர்த்–த–கா–யம் மஹா–வீர்–யம் சந்த்–ரா–தித்ய
விமர்த்–த–னம் சிம்–ஹிகா கர்ப்ப சம்–பூத – ம் தம் ராகும் ப்ர–ண– மாம்–ய–ஹம்” கேது “பலாஸ புஷ்ப ஸங்–கா–சம் தாரகா க்ரஹ மஸ்தகம் ர�ௌத்–ரம் ர�ௌத்–ராத்–மக – ம் க�ோரம் தம் கேதும் ப்ர–ண–மாம்–ய–ஹம்” மேற்–கண்ட ஸ்லோ–கங்–க–ளைப் பாரா–ய–ணம் செய்–வதா – ல் நவ–கிர– ஹ வழி–பாட்–டைக் குறை–யின்றி செய்ய முடி–யும்.
து ள்ள என் நண்– ப ர் இரு– மு டி கட்டி ?உள்ள65சப–ரிவய– –ம–லைக்–குச் செல்–வார். ஆனால் உள்–ளூ–ரில் ஐயப்–பன் ஆல–யத்–திற்–குச் செல்–ல–மாட்–டார். ‘என் மனம் இடம் க�ொடுக்–க–வில்–லை’ என்று கார–ணம் ச�ொல்–கிற – ார். இது சரியா? - ம�ோகன்–ராம், க�ோவி–லம்–பாக்–கம். இது அவ– ர – வ ர் மன– நி – லை – யை ப் ப�ொறுத்– தது. சப– ரி – ம – லை – யி ன் சாந்– நி த்– தி – ய த்– தி ன் பால் அதீத நம்–பிக்கை க�ொண்–டுள்ள உங்–கள் நண்– பர் ச�ொல்–லும் கார–ணம் அவ–ரைப் ப�ொறுத்த மட்– டி ல் சரியே. முறை– ய ாக விர– த ம் இருந்து இரு–முடி கட்–டிக்–க�ொண்டு பதி–னெட்டு படி ஏறி சாஸ்–தாவை தரி–சிப்–ப–தில் கிடைக்–கும் ஆனந்– தம் அவ–ருக்கு உள்–ளூ–ரில் உள்ள ஆல–யத்–தில் கிடைக்–காம – ல் ப�ோயி–ருக்–கல – ாம். ஆகவே அவ–ரது எண்–ணத்–தில் குறை காண இய–லாது.
பைப் புல்–லின் மகத்–து–வம் என்ன? ?தர்ப்– - மணி–கண்–டன், நெல்–லிக்–குப்–பம். தர்ப்–பைப்–புல் இயற்–கை–யில் அதிக வீரி–யம்,
உஷ்–ணம் க�ொண்–டது. உல�ோ–கத்–தில் தாமி–ரம் ப�ோல தர்ப்–பைப்–புல் தாவர வகை–க–ளில் அதிக சக்தி க�ொண்–டது. தாமி–ரம் மின்–சா–ரத்தை வேக– மாக கடத்– து – வ து ப�ோல, தர்ப்– பை ப்– பு ல் ஒலி அலை– கள ை உள்– வ ாங்– கு – வ து அல்– ல து கடத்– து– கி ன்ற திறனை உடை– ய து. டெக்– னி – க – ல ாக ச�ொல்–வ–தென்–றால் ஏரி–யல் டவர் ப�ோன்று தர்ப்– பைப் புல் செயல்–ப–டு–கி–றது. சில இடங்–க–ளில் டிரான்ஸ்–மீட்–டர் ஆக–வும், சில இடங்–க–ளில் ரிசீ–வர் ஆக–வும் இந்த தர்ப்–பைபு – ல்கள் செயல்–படு – கி – ன்–றன. அத–னால்–தான் தர்ப்–பை–புல்லை இந்து மத சடங்– கு–க–ளில் பயன்–ப–டுத்–து–கிறா – –ர்–கள். சுபம், அசு–பம் ஆகிய இரண்டு நிகழ்–வு–க–ளி–லும் தர்ப்–பையை பயன்–ப–டுத்த வேண்–டும். கல–சம் வைத்து பூஜை
செய்–யும்–ப�ோது தர்ப்–பைப் புல்–லின – ால் ஆன கூர்ச்– சத்தை கல–சத்–தில் செருகி வைத்–தி–ருப்–பார்–கள். வேதி–யர் ச�ொல்–லும் மந்–திர ஒலி அலை–களை உள்–வாங்கி கல–சத்–தில் வைக்–கப்–பட்–டி–ருக்–கும் நீருக்–குள் கடத்–து–கின்ற பணி–யைச் செய்–கி–றது தர்ப்–பைப்–புல். அதே–ப�ோன்று செய–லைச் செய்– கின்ற எஜ–மா–ன–னும் தர்ப்–பைப் புல்–லி–னால் செய்– யப்–பட்ட பவித்–ரம் அணிந்து செய்–வதே பல–னைத் தரும். இறப்பு முத–லான அசுப காரி–யத்–திற்கு ஒரு தர்ப்–பை–யா–லும், சுப–நி–கழ்–வு–க–ளில் 2 தர்ப்–பை–யா– லும், சிராத்–தம் முத–லான பித்ரு கர்–மாக்–க–ளுக்கு 3 தர்ப்–பை–யா–லும், இறை–வ–ழி–பாட்–டின் ப�ோது 5 தர்ப்–பை–யா–லும், சாந்தி கர்–மாக்–க–ளில் 6 தர்ப்– பை– க – ளா – லு ம் பவித்– ர ம் எனும் ம�ோதி– ர த்தை அணிந்து அந்–தந்த பணி–களை மேற்–க�ொள்ள வேண்–டும். வலது கை ம�ோதிர விர–லில் பவித்–திர– ம் அணிந்து க�ொள்ள வேண்– டு ம். தர்ப்பை மிக– வும் புனி–தத் தன்மை வாய்ந்–தது என்–ப–தால்–தான் கிர–ஹண காலங்–க–ளில் உணவு பண்–டங்–க–ளில் தர்ப்–பை–யைப் ப�ோட்டு வைப்–பது பழக்–கத்–தில் இருக்–கி–றது. நவ–கி–ர–ஹங்–க–ளில் ராகு–விற்கு உரிய சமித்து ஆக அறு–கம்–புல்–லை–யும், கேது–விற்கு உரிய சமித்து ஆக தர்ப்–பை–யை–யும் பயன்–ப–டுத்– து–கி–றார்–கள். இத்–த–கைய கார–ணங்–க–ளால்–தான் தர்ப்–பைப்–புல் இல்–லா–மல் இந்து மத சடங்–கு–கள் எது–வும் செய்–யப்–ப–டு–வ–தில்லை.
ந�ோக்–கு–நாள், கீழ்–ந�ோக்–கு–நாள், சம–ந�ோக்கு ?இதன்மேல்– நாள் என்று காலண்–டரி – ல் குறிப்–பிட– ப்–பட்–டுள்–ளதே.. ப�ொருள் என்ன?
- ராம்–ம�ோ–கன், சென்னை-54. ர�ோகிணி, திரு–வா–திரை, பூசம், உத்–தி–ரம், உத்–தி–ரா–டம், திரு–வ�ோ–ணம், அவிட்–டம், சத–யம், உத்–தி–ரட்–டாதி ஆகிய ஒன்–பது நட்–சத்–தி–ரங்–களை ஊர்த்–வ–முக நட்–சத்–தி–ரங்–கள் என்று ச�ொல்–வார்– கள். இந்த நட்–சத்–தி–ரங்–கள் வரும் நாட்–களை மேல்–ந�ோக்கு நாள் என்று குறிப்–பி–டு–வர். இந்த நாட்–க–ளில் மேல்–ந�ோக்கி வளர வேண்–டிய மதில்– சு–வர், பந்–தல், க�ொடி–மர– ம், மாடிப்–படி அமைத்–தல், தளம் ஒட்–டுத – ல் ப�ோன்ற பணி–கள – ைத் துவக்–குவ – ர். அதே ப�ோல் நெல், கேழ்–வ–ரகு, வாழை, கரும்பு முத–லா–னவ – ற்–றைப் பயி–ரிட – வு – ம், தேக்கு, மா, பலா ப�ோன்ற மரங்–களை நடு–வத – ற்–கும் உகந்த நாட்– கள் என்று ச�ொல்–வார்–கள். பரணி, கிருத்–திகை, ஆயில்–யம், மகம், பூரம், விசா–கம், மூலம், பூரா– டம், பூரட்–டாதி ஆகிய ஒன்–பது நட்–சத்–தி–ரங்–களை அத�ோ–முக நட்–சத்–திர– ங்–கள் என்று ச�ொல்–வார்–கள். இந்த நட்–சத்–திர– ங்–கள் வரும் நாட்–களை கீழ்–ந�ோக்– கு–நாள் என்று குறிப்–பி–டு–வர். இந்த நாட்–க–ளில் குளம், கிணறு, ஏரி ப�ோன்ற நீர்– நி – லை – கள ை வெட்–டு–தல், தூர்–வா–ரு–தல், களஞ்–சி–யம், வேலி ðô¡
21
16-31 அக்டோபர் 2017
ஆகி– ய – வ ற்றை அமைத்– த ல், மஞ்– ச ள், வேர்க்– க–டலை, கிழங்கு வகை–கள் ப�ோன்ற பூமிக்கு அடி–யில் விளை–யும் தாவ–ரங்–க–ளுக்–காக விதைத்– தல் ஆகிய செயல்–களை மேற்–க�ொள்–வார்–கள். அஸ்–வினி, மிரு–க–சீ–ரி–ஷம், புனர்–பூ–சம், ஹஸ்–தம், சித்–திரை, சுவாதி, அனு–ஷம், கேட்டை, ரேவதி ஆகிய ஒன்–பது நட்–சத்–தி–ரங்–களை த்ரி–யக்–முக நட்–சத்–தி–ரங்–கள் என்று ச�ொல்–வார்–கள். இந்த நட்– சத்–தி–ரங்–கள் வரும் நாட்–களை சம–ந�ோக்கு நாள் என்று குறிப்–பி–டு–வர். இந்த நாட்–க–ளில் யானை, குதிரை, ஒட்–ட–கம், எருமை, கழுதை, காளை ப�ோன்ற நாற்–கால் பிரா–ணி–களை வாங்–கு–தல், தேர் முத–லான வாக–னங்–களை உரு–வாக்–கு–தல், ஏற்–றம் இறைத்–தல், உழவு உழு–தல், வாசக்–கால் வைத்–தல், தூண்–கள் நடு–தல் முத–லா–ன–வற்றை மேற்–க�ொள்–ள–லாம் என்று ச�ொல்–வார்–கள். அதா– வ து, மேல்– ந�ோ க்கி வளர வேண்– டி ய செயல்–களை மேல்–ந�ோக்கு நாளி–லும், பூமிக்–குக் கீழே செய்–யப்–படு – கி – ன்ற செயல்–களை கீழ்–ந�ோக்கு நாளி–லும், சம–த–ளத்–தில் செய்ய வேண்–டிய பணி– களை சம–ந�ோக்கு நாளி–லும் செய்–வது நல்–லது என்று நம் முன்–ன�ோர்–கள் கணித்து வைத்–தி–ருக்– கி–றார்–கள்.
வீட்– டி ன் எந்த திசை– யி ல் கிணறு த�ோண்ட ?வேண்– டும்? - குமா–ர–சுப்–ர–ம–ணி–யன், திரு–வ–திகை.
ப�ொது–வாக ஒரு மனை–யின் வட–கிழ – க்கு திசை– யில் கிணறு த�ோண்ட வேண்–டும். அந்த திசை– யில் ச�ௌக–ரி–யப்–ப–டா–விட்–டால் வடக்கு திசை–யில் த�ோண்–ட–லாம். தற்–கா–லத்–தில் கிணறு த�ோண்–டு– வது வழக்–கத்–தில் இல்–லா–விட்–டா–லும், ப�ோர் ப�ோடு– தல் (ஆழ்–துளை கிணறு), கீழ்–நிலை நீர்–தேக்–கத் – ற்றை அமைப்–பத – ற்–கும் த�ொட்டி (சம்ப்) முத–லா–னவ இதே திசை–க–ளையே பயன்–ப–டுத்த வேண்–டும். எக்–கா–ர–ணம் க�ொண்–டும் தென்–கி–ழக்கு திசை,
,
22
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
மனை–யின் மையப்–பகு – தி ஆகி–யவ – ற்–றில் இவற்றை அமைக்–கக் கூடாது.
ஸ்நா–னம் என்–றால் என்ன? ?துலா - ரவிச்–சந்–தி–ரன், திருச்சி-8. ஐப்–பசி மாதத்–திற்கு துலா–மா–தம் என்று பெயர்.
ஐப்–பசி மாதத்–தில் சூரி–யன் துலாம் ராசி–யில் சஞ்–ச– ரிப்–ப–தால் இந்த மாதத்தை துலா மாதம் என்று அழைப்–பர். பஞ்–சாங்–கத்–தில் ஐப்–பசி மாத முதல் நாள் அன்று துலா ஸ்நான ஆரம்–பம் என்–றும் கடைசி நாளில் கடை–மு–கம் என்–றும் குறிப்–பிட்–டி– ருப்–பர். துலா மாதம் என்–ற–ழைக்–கப்–ப–டும் ஐப்–பசி மாதம் முழு–வது – ம் கங்–கைக்கு இணை–யான புண்– ணிய நதி–யான காவே–ரியி – ல் கங்கா தேவி–யா–னவ – ள் பிர–வா–கிப்–ப–தாக புரா–ணங்–கள் உரைக்–கின்–றன. தான் செய்த பாவங்–க–ளைக் கழிக்க எல்–ல�ோ–ரும் – ன்–றன – ர். உல–கத்–தாரி – ன் பாவ கங்–கை–யில் நீரா–டுகி மூட்–டை–க–ளைச் சுமக்–கும் கங்–கா–தே–வி–யா–ன–வள் அதி– லி – ரு ந்து விடு– ப ட்டு, தான் ப�ொலி– வ – டை ய காவே–ரிக்கு வந்து ஸ்நா–னம் செய்–யும் காலமே இந்த ஐப்–பசி மாதம். கங்கா தேவியே தனது பாவத்–தி–னைப் ப�ோக்–கிக்–க�ொள்ள காவே–ரியை ந�ோக்கி ஓடி–வ–ரு–கி–றாள் என்–றால் நமது காவே– ரி– யி ன் மகத்– து – வ த்– த ைச் ச�ொல்– ல – வு ம் வேண்– டுமா! ஆக இந்த ஐப்–பசி மாதத்–தில் என்–றா–வது ஒரு–நாள் நாமும் காவே–ரிக்–க–ரைக்–குச் சென்று துலாஸ்–நா–னம் செய்து கங்கை-காவேரி இரண்–டி– லும் ஒரு–சேர நீரா–டும் பாக்–கிய – த்தை அடை–வ�ோம்.
தீபா–வ–ளியை ஒட்டி வரும் அமா–வாசை நாளில் ?வைத்–வட இந்–தி–யர் பல–ரும் குறிப்–பாக வட்–டிக்–கடை தி–ருக்–கும் மார்–வா–டி–கள் மகா–லட்–சுமி பூஜை
செய்–கிற – ார்–கள். அமா–வாசை நாளில் மகா–லட்–சுமி பூஜை செய்–ய–லாமா? முரண்–பா–டாக உள்–ளதே..! - ரமேஷ்–கு–மார், ஆலந்–தூர். ஐப்–பசி மாத அமா–வாசை நாளன்று வட–இந்–தி– யர் பல–ரும் மகா–லட்–சுமி பூஜை செய்–வது வழக்–கம். நகைக்–கடை அதி–பர்–கள் அன்–றைய தினம் லட்–சுமி குபேர பூஜை செய்து வழி–ப–டு–வார்–கள். ஐப்–பசி மாதத்–தினை துலா மாதம் என்று குறிப்–பி–டு–வார்– கள். துலாம் லக்–னத்–திற்கு அதி–பதி சுக்–கி–ரன். சுக்–கி–ரன் தன–கா–ர–கன் என்று ப�ோற்–றப்–ப–டு–ப–வர். இவ–ருக்கு உரிய தேவதை மகா–லக்ஷ்மி. துலாம் லக்–னத்–திற்கு பத்–தாம் இட–மா–கிய த�ொழில் ஸ்தா– னத்–திற்கு அதி–பதி சந்–தி–ரன். பதி–ன�ொன்–றாம் இட–மா–கிய லாப ஸ்தா–னத்–திற்கு அதி–பதி சூரி–யன். த�ொழில் மற்–றும் லாப ஸ்தா–னா–தி–ப–தி–கள் இரு–வ– ரும் இணைந்து துலாம் ராசி–யிலே சஞ்–ச–ரிக்–கும் நேரம் என்–ப–தால் செய்–யும் த�ொழி–லில் லாபம் வேண்டி இந்த நாளில் லட்–சுமி குபேர பூஜையை செய்–கிறா – ர்–கள். அன்–றைய தினத்–திலி – ரு – ந்து புதிய கணக்–கும் த�ொடங்–கு–கி–றார்–கள். அன்று லட்–சுமி தேவியை பூஜிக்க சகல ஐஸ்–வ–ரி–யங்–க–ளும் நம்–மி– டம் வந்து சேரும் என்–கி–றது ஜ�ோதிட சாஸ்–தி–ரம். வட இந்–தி–யா–வில் அர– சர்–க ள் காலம் முதலே தீபா–வளி நாளன்று கஜா–னா–விற்கு பூஜை செய்–யும் பழக்–கம் இருந்–தி–ருக்–கி–றது.
வேண்டியன எல்லாம் அருளும் துலா ஸ்நானம் என்ற
திவ்ய நீராடல்! பு ண்–ணிய பூமி–யான பாரத தேசம் முழு–வ– தும் ஏரா–ள–ம ான புண்– ணிய க்ஷேத்– ர ங்– க – ளும், புண்–ணிய தீர்த்–தங்–க–ளும் நிறைந்து காணப்–ப–டு–கின்–றன. இவை புறத்–தூய்மை மட்–டு– மல்–லாது உள்–ளத்–தையு – ம் தூய்–மைய – ாக்–கும் தெய்– வாம்–சத்–த�ோடு திகழ்–கின்–றன. கங்கா, யமுனா, சரஸ்–வதி, க�ோதா–வரி, நர்–மதா, சிந்து, காவேரி ஆகி–யன ‘சப்த நதி–கள்’ எனப் ப�ோற்–றிப் புக–ழப்– ப–டும் புண்–ணிய நதி–க–ளா–கும். இவற்–றில் பக்தி சிரத்–தை–யு–டன் நீராடி, உட–லை–யும் உள்–ளத்–தை– யும் தூய்–மைப்–ப–டுத்–திக் க�ொண்டு கடை–ப்பி–டிக்க வேண்–டிய புண்–ணிய விர–தங்–கள் பல–வற்–றை–யும் முறைப்–படி கடை–ப்பி–டிப்–ப–தால் நாம் அடை–யும் நற்–ப–லன்–க–ளும் பல–வா–கும். ‘சப்–த’ நதி–களி – ல் காவிரி நதியே முதன்–மைய – ா– னது, மேன்–மைய – ா–னது என்று புரா–ணங்–கள் காவிரி நதி–யைச் சிறப்–பித்–துப் ப�ோற்–று–கின்–றன. குடகு ராஜ்–யத்–தில் ஸஹ்ய பர்–வ–தம் உள்–ளது. அங்கே உள்ள பிரம்–ம–கிரி என்ற சிக–ரத்–தின் அரு–கில் காவிரி த�ோன்–று–கி–றாள். ஒ வ் – வ�ொ ரு வ ரு – ட – மு ம் ர ா கு – ப – க – வ ா ன்
அமர்ந்–துள்ள ராசி–யில் சூரிய பக–வான் பிர–வே–சிக்– கும் மாதப் பிறப்–பன்று சூரி–யன் உதிக்–கும்–முன் சென்று பரி–சுத்–த–மான காவிரி நதி–யில் ஸ்நா–னம் செய்–தால், உல–கத்–தி–லுள்ள அறு–பத்–தாறு க�ோடி தீர்த்–தங்–க–ளி–லும் நிய–மத்–த�ோடு, பக்தி சிரத்–தை–யு– டன் ஸ்நா–னம் செய்–த–தி–னால் உண்–டா–கும் நன்– மை–கள் கிட்–டும். துலாக் காவி–ரியி – ல் நீரா–டுப – வ – ன் அழகு, ஆயுள், ஆர�ோக்–யம், தூய்மை, நல்ல மனைவி, நல்ல கண– வ ன், செல்– வ ம், கல்வி, சுகம், வலிமை, ஈகை, பிள்–ளைப்–பேறு, மாங்–கல்–யப் பேறு, தீர்க்க சுமங்–கலி – ப் பேறு, சுகா–னுப – வ – ம், எழுத்–துத் திறமை, பேச்–சுத் திறமை, பாட்டு, நாட்–டி–யம் ப�ோன்ற கலைத் திறமை, நல்–லெண்–ணம், நல்–வாக்கு முத–லி–யவை உண்–டாகி பேர�ோ–டும் புக–ழ�ோ–டும் வாழ்–வாங்கு வாழ்–வான் என்று புரா–ணங்–க–ளும் சாஸ்–தி–ரங்–க–ளும் உறு–தி–யா–கக் கூறு–கின்–றன. ஒரு சம–யம் சிவ–பெரு – ம – ான் பார்–வதி தேவி–யுட – ன் அழ–குமி – கு – ந்த வனம் ஒன்–றில் உலாவி வர–லா–னார். அப்–ப�ோது பார்–வதி அந்த வனத்–தின் செழிப்–பை– யும் அங்கு எவ்–வித பேத–மும் இல்–லா–மல் உலவி ðô¡
23
16-31 அக்டோபர் 2017
மயூரநாதர் வரும் மிரு–கங்–க–ளை–யும் கண்டு அதி–ச–யித்–த–படி சுற்–றிப் பார்த்–துக் க�ொண்டே வந்–தாள். மேலே – ம – ாக, வானத்தை ந�ோக்–கிய பார்–வதி அங்கு பல–வித பல– வ ண்– ண ங்– க – ளி ல் அழகு மிளி– ர ப் பறக்– கு ம் ஏரா–ள–மான பற–வை–க–ளைக் கண்டு ஆச்–சர்–யப்– பட்டு, ‘‘சுவாமி, இத�ோ மேலே பாருங்–கள். லட்– – ய ச�ோப லட்–சம் பற–வை–கள், மிகுந்த வனப்–புடை வண்ண வண்–ணப் பற–வை–கள், கண்–ணைக் கவ– ரும் வண்–ணம் பறந்து செல்–கின்–ற–னவே. இவை– யெல்–லாம் எங்கே ப�ோகின்–றன, அந்த விப–ரத்–தைச் ச�ொல்–லுங்–கள்–’’ என்–றாள். பர–மேஸ்–வர– னு – ம், ‘‘தேவி, வானத்–தில் பறக்–கும் பல வண்–ணப் பற–வை–கள் யாவும் எல்லா உல– கங்–களி – லு – மு – ள்ள தீர்த்–தங்–களே என்–பதை அறிந்து க�ொள். அந்–தத் தீர்த்–தங்–கள் யாவும் தம்–மை–விட உயர்ந்த தீர்த்–த–த்தில் குளித்து ஸ்நா–னம் செய்து தம் பாவங்–களை – ப் ப�ோக்–கிக் க�ொண்டு நம் எதி–ரில் வரு–கின்–றன. இவை அனைத்–தும் வரு–டா–வ–ரு–டம் ஐப்–பசி மாதத்–தில் காவி–ரியி – ல் சென்று நீராடி விட்டு, தம் பாவங்–களை ப�ோக்கி வரு–வதை வழக்–கம – ா–கக் க�ொண்–டுள்–ளன.’’ என்–றார். அ ப் – ப�ோ து அ ப் – ப – ற – வை – க ள் அ ங்கே சிவ–பெ–ரு–மா–னும் பார்–வ–தி–யும் எழுந்–த–ரு–ளி–யி–ருப்– பது கண்டு தங்–க–ளின் உண்மை உரு–வத்தை அடைந்து தேவ–தை–க–ளாக அவர்–கள் முன்னே வந்து வணங்கி நின்–றன. ‘‘சுவாமி, ஐப்–ப–சித் திங்–க–ளில் துலா காவிரி ஸ்நா–னம் செய்த பல–னால் தங்–க–ளைக் கண்டு தரி–சிக்–கும் பேறு பெற்–ற�ோம். தங்–க–ளது அருளை நாளும் வேண்டி நிற்–கி–ற�ோம்.’’ என்–ற–னர் தீர்த்த தேவ–தை–கள். அ வ ர் – க – ளி ன் க�ோ ரி க் – கையை ஏ ற்ற சிவ–பெ–ரு–மான் ‘‘அவ்–வாறே அருள் செய்–த�ோம்– ’’ என்று கூறி– வி ட்டு உமை– யு – ட ன் கைலா– ய ம் சென்–றார். அங்கு சென்–ற–வு–டன் பார்–வ–தி–யும், ‘‘சுவாமி, துலா காவி– ரி – யி ன் மகத்– து – வ த்தை அறிய மிக ஆவல் க�ொண்–டுள்–ளேன். அத–னைக் கூறுங்–கள்–’’ என்–றாள். ‘‘தேவி, இவ்–பூல – கி – ல் அறு–பத்–தாறு க�ோடித் தீர்த்– தங்–கள் உள்–ளன. அவை அனைத்–துமே என்–னிட – ம்
24
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
வரம் பெற்று சிறந்து விளங்கி வரு–கின்–றன. அவை அனைத்–தி–லும் மூழ்–கி–ய–வர்–க–ளுக்கு அவர்–க–ளது எண்–ணங்–களை எண்–ணிய வண்–ணம் நிறை–வேற்றி உட–னுக்–குட – ன் பலன் அளிப்–பதி – ல் காவிரி தீர்த்–தம – ா– னது மிக–வும் உயர்ந்–தது. அப்–படி – ப்–பட்ட காவி–ரியி – ன் பெரு–மை–களை எவ–ரா–லும் உரைக்க முடி–யாது. உத்–தர கங்–கைய – ா–னது எல்–லாத் தீர்த்–தங்–களி – லு – ம் மேலா–னது ப�ோல், தட்–சிண கங்கை என்று புகழ் – ம் மேலா–னதே. காவிரி பெற்று விளங்–கும் காவி–ரியு தீர்த்–த–மா–னது த�ொட்–ட–வ–ரை–யும், உண்–ட–வ–ரை– யும் தூய்மை செய்–ய–வல்–லது. தன்–னி–டம் வந்து நீராடி வேண்–டு–ப–வர்–கள், அவர்–கள் கேட்–ப–தைத் தாரா–ளம – ா–கக் க�ொடுக்–கக்–கூடி – ய காம–தே–னுவை – ப் ப�ோல–வும், உல–கில் உள்ள அனைத்து தீர்த்– தங்–களி – ன் பாவங்–களை – யு – ம் ஒழிக்–கத்–தக்–கத – ா–கவு – ம் காவி–ரி–யா–ன–வள் நதி ரூப–மாக வெளிப்–பட்–டாள். எல்–லாப் புரா–ணங்–க–ளும் காவிரி நதிக்கு ஓர் சிறப்–பைச் ச�ொல்–வது வழக்–கம். ‘‘எல்லா நதி–க–ளி– லும் மக்–கள் நீரா–டித் தங்–கள் பாவத்–தைப் ப�ோக்–கிக் க�ொள்–கி–றார்–கள். அப்–படி மக்–கள் விட்–டுச் செல்– லும் பாவங்–களை எல்லா நதி–க–ளும் காவி–ரியை அடைந்து ப�ோக்–கிக் க�ொண்டு தூய்மை பெறு– கின்–ற–ன–’’ என்று பிரம்ம வைவர்த்த புரா–ண–மும், துலா மகாத்–மி–ய–மும் எடுத்–துக் கூறு–கின்–றன. குடகு என்ற காவி–ரி–யின் உற்–பத்தி ஸ்தா–னத்– – ம் தில் உல–கிலு – ள்ள சகல புண்–ணிய தீர்த்–தங்–களு ஒன்று சேர்–வ–தால் ஐப்–பசி (துலா மாதம்) மாதப் பிறப்–பு க்கு ஸ்நா–னம் செய்ய மக்–கள் பெரும் திர–ளாக அங்கே கூடு–கி–றார்–கள். காத�ோலை, கரு– க – ம ணி முத– லி ய மங்– க – ல ப் ப�ொருட்– க ளை நீரி–லிட்டு காவி–ரி–யைப் பூஜிக்–கி–றார்–கள். ‘துலா மாஸ ஸ்நா–னம்’ இங்கே விழா–வா–கக் க�ொண்– டா–டப்–ப–டு–கி–றது. அதே ப�ோல் மாயூ–ரம் என்–னும் மயி–லா–டு–து–றை–யில் ஐப்–பசி மாதக் கடைசி நாள் ‘கடை–மு–கம்’ விசே–ஷம். சங்–க–மத்–தில் ஆடி அமா– வாசை விசே–ஷம். ஆல–யங்–களி – ல் ஆண்–டுத – �ோ–றும் பத்து நாள் பிரம்–ம�ோத்–ச–வம் விழா க�ொண்–டா–டு– கி–றார்–கள். ஆனால் காவி–ரி–யில் ஐப்–பசி மாதப் பிறப்பு முதல் கடை–மு–கம் வரை முப்–பது நாளும் உற்–சவ – ம்–தான். அப்–படி – த்–தான் காவி–ரிதீ – ர– வ – ா–சிக – ள் துலா ஸ்நா–னம் செய்து காவிரி அன்–னையை வழி– பட்டு உள்–ளும் புற–மும் தூய்மை பெறு–கிற – ார்–கள். தமிழ்–நாட்–டில் பவானி, க�ொடு–முடி, ம�ோக–னூர், மாய–னூர், குளித்–தலை, திருப்–பர– ாய்த்–துறை, திரு–வ– ரங்–கம், திரு–வை–யாறு, தஞ்–சா–வூர், சுவாமி மலை, கும்–ப– க�ோ–ண ம், மாயூ–ரம், பூம்–பு –கார் முத–லிய தீர்த்–தக்–க–ரை–க–ளில் துலா ஸ்நா–னம் சிறப்–பாக நடை–பெ–று–கி–றது. இத்–து–றை–க–ளில் மிக–வும் முக்– கி–ய–மான திருத்–த–ல–மா–கக் கூறப்–ப–டு–வது நாகை மாவட்–டத்–தில் உள்ள மாயூ–ரம் எனும் மயி–லா–டு– துறை துலாக்–கட்–டம் ஆகும். இந்த மயி–லா–டு–து–றை–யில் க�ோயில் க�ொண்– டுள்–ளவ – ர் அருள்–மிகு மயூ–ரந – ா–தர். அம்–பாள் பெயர் அப–யாம்–பிகை. அம்–பாள் மயில் வடி–வில் வழி–பட்ட தலம். மயில் வடி–வம் க�ொண்டு ஆடிய தாண்–டவ – ம் ‘கெளரி தாண்–டவ – ம்’ எனப்–படு – ம். இத–னால் இந்–தத்
தலம் ‘கெளரீ மாயூ–ரம்’ என்று அழைக்–கப்–பட்–டது. தல விருட்–சம – ாக மாம–ரமு – ம், வன்னி மர–மும் உள்– ளன. தல தீர்த்–தங்–க–ளாக பிரம்ம தீர்த்–தம், ரிஷப தீர்த்–தம், காவிரி தீர்த்–தம் ஆகி–யவை உள்–ளன. இவற்–றில் முக்–கி–ய–மா–னது காவிரி தீர்த்–தம் ஆகும். இங்கே துலா மாத–மா–கிய ஐப்–பசி மாதத்– தில் ‘துலா நீரா–டு–தல்’ மிக–வும் சிறப்–பான ஒன்–றா– கும். ஐப்–பசி மாத இறுதி நாளான ‘கடை முழுக்–கு’ நாளன்று இங்–குள்ள எல்–லாக் க�ோயில்–க–ளி–லும் உள்ள மூர்த்–தி–க–ளும் உலா–வாக எழுந்–த–ருளி வந்து மயூ– ர – ந ா– த – ர�ோ டு தீர்த்– த ம் க�ொடுக்– கு ம் திரு–விழா மிக–வும் சிறப்–பாக நடை–பெ–று–கி–றது. துலா மாத–மா–கிய ஐப்–பசி மாதத்–தில் அறு–பத்–தாறு க�ோடி நதி–க–ளும் காவி–ரி–யில் கலப்–ப–தால் இந்த மாதத்–தில் காவிரி தீர்த்–தத்–தில் நீரா–டுவ – து, மிகுந்த புண்–ணி–யம் சேர்க்–கும். அனைத்து பாவங்–க–ளும் அக–லும். ஐப்–பசி மாத காவிரி தீர்த்த நீரா–டல் ஏழு தலை–முறை பாவத்–தையு – ம் ப�ோக்–கும் என்று சாஸ்– மயிலாக வந்து சிவனை வணங்கும் அம்பாள் தி–ரங்–க–ளும், புரா–ணங்–க–ளும் விரி–வாக எடுத்–துக் கூறு–கின்–றன. வழங்– க ப்– பெ – று ம் மயி– ல ா– டு – து றை திருத்– த – ல ம் முட–வன் ஒரு–வன் ஐப்–பசி மாதத்–தில் காவி–ரியி – ல் ஆகும். மூழ்கி நீராட வர இய–லா–மல், கார்த்–திகை முதல் அன்னை பரா–சக்தி மயில் வடி–வத்–தில் பக–வா– தேதி நீராட, அவ–னுக்கு ம�ோட்–சம் கிடைத்–தது. னைப் பூஜித்த இந்–தத் தலத்தை ‘கெளரீ மாயூ–ரம்’ எனவே கார்த்– தி கை மாதம் முதல் நாளன்று என்று புகழ்ந்து கூறு–கிற – ார்–கள். மூழ்கி நீரா–டுப – வ – ர்–களு – க்–கும், அந்–தப் புண்–ணிய – ம் வி– ரி யி – ன் வட– க – ரை யி – ல் அமைந்–துள்ள உத்– உண்டு. கார்த்–திகை மாத முதல் தேதி நீரா–டலை தர மாயூர ஸ்த– ல த்–தில் ஆதி–யில் கண்வ ‘முட–வன் முழுக்–கு’ என்று அழைக்–கி–றார்–கள். மக– ரி ஷி ஆசி– ர ம – ம் அமைத்– துக் க�ொண்டு வாழ்ந்து இங்கே காவி–ரித் துறை–யில் காசி விஸ்வ–நா–தர், வந்– த ார். அநேக சீடர்– க – ளு –டன் தங்–கி–யி–ருந்து, விசா–லாட்சி ஆல–யம் உள்–ளது. ‘உத்–ர–மா–யூ–ரம்’ தவ வாழ்க்கை க�ொண்ட அவர் மேற்– என்ற வள்–ள–லார் க�ோயில் ஆற்–றின் தின– மு ம் காவி– ரி – யி ல் நீராடி ஞான வட– க – ரை – யி ல் உள்– ள து. இங்கே வேள்– வி யை இயற்றி வர– லா–னார். மேதா தட்–சி–ணா–மூர்த்தி ரிஷப தேவ– அவ்– வ ாறு அவர் வாழ்ந்து வரும் ருக்கு உப–தே–சிக்–கும் மூர்த்–தி–யாக நாளில் தம் சீடர்– க ளு – ட – ன் காசி– ய ாத்–தி– ய�ோகா–ச–னத்–தில் அமர்ந்து ஞான– ரையை மேற்– க�ொ ண்– ட ார். அதன்– படி முத்–தி–ரை–யு–டன் சிறப்–பா–கக் காட்சி சென்று நீண்ட தூரம் நடந்து வரும் தரு–கி–றார். நாளில், வழி– யி ல் ஐந்து கன்– னி ப் ‘ஆயி– ர ம் ஆனா– லு ம் மாயூ– ர ம் பெண்–கள் பரி–தா–பம – ான க�ோலத்–தில் ஆகா– து ’ என்ற பெரு– மை – யு – ட – னு ம் புலைச்– சி ய – ர் உரு– வ த்–தில் எதிர்ப்–பட்–ட– காசிக்–குச் சம–மா–னத – ா–கவு – ம் உள்–ளது னர். மயி–லா–டு–துறை திருத்–த–லம். ஹரி– அவர்–களை – க் கண்–டவு – ட – ன் கண்வ ஹர பிரம்–மா–திக – ள – ால் பூஜிக்–கப்–பட்ட மக– ரி ஷி, தம் சீடர்– க – ளு – ட ன் சிறிது தலம். எப்–ப�ொ–ழு–தும் வேத க�ோஷம் வில– கி ச் சென்– ற ார். அவ– ரு – டை ய நிறைந்த தலம் என்று அப்–ப–ரா–லும், செய்– கை யை – க் கண்ட புலைச்– சி–யர்– ஞான–சம்–பந்–தர– ா–லும் பாடப்–பெற்–றது கள் ‘கல கல’– வெ ன்று சிரிக்– க ல – ா–யி– ஆகும். தென்–தி–சை–யில் அப–யாம்– கண்டு மு னர். அதைக் க�ோப– ற்ற பிகை சமேத மயூ–ர–நா–தர் ஆல–யம் கண்வ மக– ரி ஷி அவர்– க ளை – ப் பார்த்து அமைந்–துள்–ளது. இத்–திரு – க்–க�ோயி – ல் சிரித்– த – த ற்– க ான கார– ண த்– தை – யு ம் பழம்–பெ–ருமை வாய்ந்த புரா–த–னக் அவர்–களை – ப் பற்–றிய வர–லாற்–றை–யும் குதம்பை சித்தர் க�ோயி–லா–கும். கூறு– ம ாறு கேட்– டார். பெரும் புண்–ணிய – ம் செய்த தம்–பதி – ய – ர– ான நாத அவர்– க ள் அவரை வணங்கி ‘நாங்–கள் கங்கை, சர்–மா–வும், அன–வித்யா தேவி–யும் பக–வா–னிட – த்–தில் யமுனை, நர்– ம தா, சிந்து, க�ோதா– வரி என்–னும் ஜ�ோதி ரூப–மாக ஐக்–கி–ய–மா–ன–தும் குதம்–பைச் புண்– ணி ய நதி– க ள் ஆவ�ோம்!’’ என்று கூறி–னார்–கள். சித்–தர் சித்–தி–ய–டைந்–த–தும், வித்யா உபா–ச–கர் கண்– வ ர் அவர்– க ளை ந�ோக்கி, ‘‘அப்– ப–டியா? ஏன் நல்–லத்–துக்–குடி கிருஷ்ண சுவாமி ஐயர் அபயாம்– இந்த அவல நிலைக்கு ஆளா– னீ ர்– க ள்?’’ என்று பி–கை–யின் திருச்–சந்–ந–தி–யில் கலந்–த–தும் ஆகிய மேலிட கேட்– வியப்பு ட ார். பல பெரு–மை–க–ளைப் பெற்–றது, ‘மாயூ–ரம்’ என்று
கா
ðô¡
25
16-31 அக்டோபர் 2017
அவர்–க–ளும் கண்வ மக–ரி–ஷியை ந�ோக்கி, ‘‘சுவாமி, காசி– யி ல் எங்– க – ளு க்கு எதிர்– ப ா– ர ாத வித– ம ாக அநேக பாவங்– க – ளு ம் பிரம்– ம – ஹ த்தி ப�ோன்ற த�ோஷங்– க – ளு ம் சம்– ப – வி த்– த – த ால் எங்–களு – க்கு இந்த நிலை ஏற்–பட்–டது. நாங்–களு – ம் காசி விஸ்–வந – ா–தரி – ட – ம் சென்று த�ோஷ நிவர்த்தி எவ்–வாறு ஏற்–படு – ம் என்று கேட்டு வேண்டி நின்–ற�ோம். அதற்கு அவர் எங்–களை கெளரீ மாயூ–ரம் சென்று ரிஷப தீர்த்–தக்–கட்–டத்–தில் காவி–ரி–யில் நீராடி தட்–சி–ணா– மூர்த்–தியை வழி–பட்டு வந்–தால் எங்–கள் த�ோஷம் பற்–றிச் ச�ொல்ல வார்த்–தை–களே இல்லை. நீங்கி பழைய நல்ல வடி–வத்–தைப் பெறு–வ�ோம். காவிரி க்ஷேத்– தி – ர த்– தி ல் உள்– ள – வ ர்– க ள் எங்–கள் பாவங்–கள் அனைத்–தும் வில–கும் என்று நரக சதுர்த்–த–சி–யான தீபா–வளி அன்று தலைக்கு அருள்–பு–ரிந்–தார். அதன்–படி நாங்–கள் யாவ–ரும் எண்–ணெ–யிட்டு வெந்–நீ–ரில் மங்–கள ஸ்நா–னம் அங்கு ப�ோய்க் க�ொண்–டி–ருக்–கி–ற�ோம்!’’ என்று செய்து விட்டு, காவி–ரி–யில் சென்று அன்–றைய தங்–கள் வர–லாற்–றைக் கூறி முடித்–தார்–கள். தினம் நீராடி வரு–ப–வர்–களை – க் கண்–டாலே ப�ோது– கண்வ மக–ரிஷி அவர்–களை கூறி–யதை – க் கேட்டு மாம். மேலும் காவி–ரி–யில் நீராட வாய்ப்–பில்–லா–த– வியப்பு மேலிட்–ட–வ–ராக, தாம் செல்ல வேண்–டிய வர்–கள், தாம் வசிக்–கும் இடத்–தில் இருந்–த–ப–டியே காசிப் பய–ணத்–தைக் கைவிட்டு அவர்–க–ளு–டன் ‘‘ஓம் காவி–ரியே நம:’’ என்று ச�ொல்–லிக் க�ொண்டே மாயூ–ரம் ந�ோக்–கித் திரும்–ப–லா–னார். ஸ்நா–னம் செய்–தா–லும் புண்–ணி–யம் உண்–டாம். ஐந்து கன்– னி – ய – ரு ம் மாயூ– ர ம் தலத்– தி ல் பத்–தா–யிர– ம் மைலுக்–குஅப்–பால் இருந்து க�ொண்டு ஐப்–பசி மாதம் அமா–வாசை தினம் முதல் ரிஷப – ரு – க்கே பெரும்– காவி–ரியி – ன் நாமத்–தைச் ச�ொல்–பவ தீர்த்–தத்–தில் புனித நீராடி தட்–சி–ணா–மூர்த்–தியை புண்–ணி–யம் கிடைக்–கும் என்–றால், காவி–ரி–யில் வணங்கி வழி–பட்டு நல்ல கதி அடைந்து தம் மூழ்கி நீரா–டு–ப–வ–ருக்கு எத்–த–கைய புண்–ணி–யம் இருப்–பி–டம் ந�ோக்–கிச் சென்–ற–னர். கங்–கா–தே–வி–யு– சேரும் என்–பதை எண்–ணும்–ப�ோது இறை–வ–னின் டன் வந்த கண்வ மக–ரி–ஷி–யும் தம் சீடர்–க–ளு–டன் கரு–ணையை வியக்–கா–மல் இருக்க முடி–யாது. பல வரு–டங்–கள் காவி–ரி–யில் புனித நீராடி தன் காவி–ரி–யின் இரு–க–ரை–க–ளி–லும் ஏரா–ள–மான ஆசி–ரம – த்–திலேயே – சிவ–லிங்க பிர–திஷ்டை செய்து, சிவ, விஷ்ணு ஆல–யங்–கள் இருக்–கின்–றன. காவிரி ஜீவன் முக்–த–ராக ஆன–தாக இந்த தல–வ–ர–லாறு நதி–யில் ஐப்–பசி எனும் துலா மாதத்–தில் ஒரு நாள் கூறு–கின்–றது. மட்–டும் மூழ்கி எழுந்–தால் பாவங்–கள் நீங்–கும். இப்–படி மாயூ–ரம் திருத்–த–லத்–தில் காவி–ரி–யில் புண்–ணிய – ம் சேரும், முக்தி கிடைக்–கும் என்–றென்– புனித நீராடி, மயூர நாத–ரையு – ம், அம்–மைய – ா–ரையு – ம் னும் ப�ோது, துலா மாதம் முப்–பது நாளும் விடி– தரி–சித்–த–வ–னுக்கு மறு–பி–றவி என்–பது கிடை–யாது. யற்–கா–லை–யில் சூரி–யன் உதிக்–கும் முன் சென்று மாயூ–ரக் காவி–ரி–யா–னது அதில் மூழ்– சங்–கல்–பம் செய்து க�ொண்டு பக்தி கி–ன–வ–ருக்கு முக்–தி–யும், ம�ோட்–ச–மும் – ட சிரத்–தையு – ன் காவி–ரியி – ல் நீரா–டுப – வ – ர் அளிக்–கவ – ல்–லது. ‘மூர்த்தி, தலம், தீர்த்– அடை–கின்ற நற்–ப–லனை எவ்–வாறு தம்’ என்–னும் முக்–கிய – ம – ான மூன்–றிலு – ம் அள–விட்–டுக் கூற முடி–யும்? சிறந்து விளங்–குவ – து மாயூ–ரம் என்–பது துலா மாதத்– தி ல் காவிரி ஸ்நா– ஆன்–ற�ோ–ரின் கருத்–தா–கும். னத்–தி–னால் பலன் அடைந்–த–வர்–கள் இப்–பி–றவி எடுத்–த–தில் மகிழ்ந்–தா– பல்–லா–யி–ரக்–க–ணக்–கா–ன–வர். மிரு–கங்– லும், இவற்றை நாம் அறிந்து க�ொள்– கள், பற–வையி – ன – ங்–கள், ஊர்–வன – கூ – ட ளும் திறன் இருந்–தா–லும், அறிந்த பய–னடை – ந்–துள்–ளன. அரக்–கர்–களை – க் பின் ஒரு முறை–யே–னும் மாயூ–ரத்–தில் க�ொன்ற தேவர்–க–ளின் பிரம்–ம–ஹத்தி துலாக் காவிரி ஸ்நா– ன ம் செய்து, ப�ோன்ற த�ோஷங்–க–ளும் நீங்கி, சுய மயூ–ரந – ா–தரை – யு – ம், அம்–மைய – ா–ரையு – ம் – ம், நற்–கதி அடைய உரு–வ�ோடு திக–ழவு தரி–சித்து தானம் பல செய்து, ‘இனி வழி–வ–குத்–த–தா–கும். ஒரு பிறவி வேண்–டாம்’ என்று மன– ‘‘துலா மாதத்–தில் முப்–பது நாளும் மாற வேண்டி கண்–மூடி தியா–னிப்–பதே துலாக் காவிரி ஸ்நா–னம் செய்–யா–த– மேதா தட்சிணாமூர்த்தி வன் முதல் நாளும், கடைசி நாளும் சிறந்த பாக்–கி–ய–மா–கும். துலா மாதத்–தில் காவி–ரி–யில் புனித நீராடி செய்–தாலே ப�ோது–மாம். பார்–வை–யற்–ற�ோர், கால் நிறைய தான தரு–மங்–கள் செய்ய வேண்–டும் என்று கையி–ழந்–த�ோர், ந�ோயா–ளி–கள், தரித்–தி–ரன், மகா– சாஸ்–தி–ரங்–கள் கூறு–கின்–றன. துலா மாதத்–தில் பாவி ஆகி–ய�ோர் நீரா–டா–விட்–டா–லும் காவி–ரி–யின் க�ொடுக்–கப்–ப–டும் ஒரு தாம்–பூ–லத்–தின் மதிப்பை உற்–பத்–தி–யை–யும், மகி–மை–க–ளை–யும் கேட்–டாலே விவ–ரிக்க இய–லாது. அப்–ப–டி–யி–ருக்க அது–ச–ம–யம் ப�ோதும். அவர்–க–ளுக்–கும் நற்–கதி கிடைக்–கும்–’’ செய்–யும் அன்–ன–தா–ன–மும், வஸ்–திர தான–மும், என்று புரா–ணங்–கள் கூறு–கின்–றன. பூமி தான–மும், தீர்த்த தான–மும், தீப தான–மும் - டி.எம்.இரத்–தி–ன–வேல்– செய்–தால் அத–னால் கிட்–டும் பெரும் பயன்–களை – ப்
26
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
பாசக்காரப் பிள்ளை
இந்த பாலமுருகன்! து–வாக ஓர் ஆல–யம் என்–றால் முகப்–பில் ப�ொ ஒரு க�ோபு–ரம�ோ அல்–லது மண்–ட–பம�ோ இருக்–கும். ஆனால் ஓட்–டுக் கூரை ப�ோன்ற அமைப்–
பு–டன் கூடிய ஒரு ஆல–யம் திருச்சி பெரு–மக – ளு – ரி – ல் உள்–ளது. பால சுப்–பிர– ம – ணி – ய சுவாமி அருள்–பா– லிக்–கும் ஆல–யம் இது. ஆல–யம் கிழக்கு திசை ந�ோக்கி அமைந்–துள்– ளது. முன்னே ஓடு–க–ளால் வேயப்–பட்ட மண்–ட– பத்தை கடந்–த–தும் மகா மண்–ட–பம் உள்–ளது. அடுத்து க�ொடி மரம், பீடம், மயில் ஆகி–ய–ன–வற்– றைக் கடந்து அடுத்–துள்ள அர்த்த மண்–ட–பம் நுழை–வா–யி–லின் இட–து–பு–றம் நாகர் பிள்–ளை–யார் திரு– மே – னி – க ளை தரி– சி க்– க – ல ாம். அடுத்– து ள்ள கரு– வ – றை – யி ல் முரு– க ன், பால சுப்– பி – ர – ம – ணி ய சுவாமி என்ற திரு–நா–மத்–து–டன் தனித்து நின்ற க�ோலத்–தில் கையில் வேலு–டன் கீழ்–திசை ந�ோக்கி அருள்–பா–லிக்–கின்–றார். மாதக் கார்த்திகை, பங்–குனி உத்–திர– ம், சஷ்டி, விசா– க ம் ப�ோன்ற நாட்– க – ளி ல் இறை– வ – னு க்கு விசேஷ அபி–ஷேக ஆரா–த–னை–கள் நடை–பெ–று– கின்–றன. கார்த்திகை மாத கார்த்திகை நட்–சத்–திர நாளன்று ஆல–யத்–திற்கு முன் ச�ொக்–கப்–பனை திரு–விழா, பெருந்–தி–ர–ளான பக்–தர்கள் குழு–மி–யி– ருக்க சிறப்–பு–டன் நடை–பெ–றும். பங்–குனி மாதத்– தில் இறை–வ–னுக்கு 13 நாட்–கள் உற்–ச–வம் மிகக் – ா–கக் க�ொண்–டா–டப்–ப–டு–கி–றது. க�ோலா–க–லம முதல் நாள் க�ொடி–யேற்–றத்–து–டன் த�ொடங்– கும் திரு–விழா மயில், ஆடு, யாளி, அன்–ன–பட்சி, யானை, ரிஷ– ப ம், குதிரை என அடுத்– த – டு த்து வாக–னங்–க–ளில் தின–சரி முரு–கப்–பெ–ரு–மாள் தன் துணை–வி–ய–ரு–டன் வீதி–யுலா வரு–வார். ஒன்–ப–தாம் நாள் தேர்த் திரு–விழா பிர–மாண்–ட–மா–கக் களை– கட்–டும். அக்–கம்–பக்–கத்து ஊர்–க–ளி–லி–ருந்–தும் பக்– தர்–கள் பெரு–ம–ள–வில் குழு–மி–யி–ருக்க, திரு–விழா வெகு சிறப்–பாக நடை–பெ–றும். பத்–தாம் நாள் தீர்த்த விழா–வும், பதி–ன�ோ–ராம் நாள் தெப்ப உற்–ச–வ–மும் வெகு விம–ரி–சை–யாக நடை–பெ–றும். நிறை–வாக பதின்–மூன்–றாம் நாள் விடை–யாற்றி உற்–சவ – த்–துட – ன் திரு–விழா பூர–ண–ம–டை–கி–றது. தின–மும் இரண்டு கால புஜை இவ்–வா–லய – த்–தில் நடக்–கிற – து. காலை 7 முதல் மதி–யம் 12 மணி வரை– யி–லும், மாலை 5 முதல் இரவு 7 மணி–வர – ை–யிலு – ம் ஆல–யம் திறந்–தி–ருக்–கும். இங்கு க�ோயில்– க�ொ ண்– டி – ரு க்– கு ம் பால– மு–ரு–கனை இறை–வ–னா–கத் துதிப்–ப–த�ோடு, தங்– கள் வீட்டு பிள்–ளை–யாக நேசிக்–கி–றார்–கள் பக்– தர்– க ள். ஏதே– னு ம் பிரச்– னை – யி ல் வீட்– டி – லு ள்ள
தஞ்சை-பெருமகளூர்
சிறு–வர்–க–ளி–ட–மும் சில–ச–ம–யம் ய�ோசனை கேட்–கி– ற�ோமே, அந்த பாச உணர்வை இந்–தக் க�ோயி–லில் பக்–தர்–கள் வெளிப்–ப–டுத்–து–வதை நெகிழ்ச்–சி–யு–டன் கவ–னிக்–கல – ாம். அவர்–களு – க்கு அரிய ய�ோச–னைக – – ளை–யும், உத்–தி–க–ளை–யும் உணர்த்தி அவர்–க– ளைப் பிரச்–னை–க–ளி–லி–ருந்து விடு–விப்–ப–தில் இந்த முரு–கன், பக்–தர் ஒவ்–வ�ொ–ரு–வர் குடும்–பத்–தி–லும் தலை–ம–க–னாக விளங்–கு–கி–றான் என்–றால் அது மிகை–யில்லை. தஞ்சை மாவட்– ட ம் பேரா– வூ – ர ணி பேருந்து நிலை–யத்–திலி – ரு – ந்து 5 கி.மீ. த�ொலை–வில் உள்–ளது பெரு–ம–க–ளுர்.
- திருச்சி சி.செல்வி
27
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
பிரசாதங்கள்
சந்–தி–ர–லேகா ராம–மூர்த்தி
தீபா–வளி ஸ்பெஷல்!
மினி வெண்–ணெய் முறுக்கு
என்–னென்ன தேவை? பச்–ச–ரிசி மாவு - 1/2 கப், கடலை மாவு - 1/2 கப், ப�ொட்–டுக்–க–டலை மாவு - 1/2 கப், வெண்–ணெய் - 2 டேபிள்ஸ்–பூன், காய்ச்–சிய சூடான எண்–ணெய் - 1/2 டேபிள்ஸ்–பூன், பெருங்–கா–யத்–தூள் - 1/4 டீஸ்–பூன், சீர–கம் - 1/4 டீஸ்–பூன், எள் - தேவைக்கு, ப�ொரிக்க எண்–ணெய், உப்பு - தேவைக்கு. எப்–ப–டிச் செய்–வது? அக–ல–மான பாத்–தி–ரத்–தில் பதப்–ப–டுத்–திய அரிசி மாவு, கடலை மாவு, ப�ொட்–டுக்–க–டலை மாவு, உப்பு, வெண்– ணெய், பெருங்–கா–யத்–தூள், எள், சீர–கம் ஆகி–ய–வற்–றைச் சேர்த்து நன்கு கலக்–க–வும். இத்–து–டன் காய்ச்–சிய சூடான எண்–ணெய், தேவை– யான தண்–ணீரை சிறிது சிறி–தாக தெளித்து, மிரு–து–வான முறுக்கு மாவாக பிசை–ய–வும். கடா–யில் எண்–ணெயை காய–வைத்து பிசைந்த மாவை முறுக்கு அச்–சில் ப�ோட்டு பிழிந்து, இரு–புற – மு – ம் நன்கு வெந்து ப�ொன்–னி–ற–மாக வந்–த–தும் எண்–ணெ–யில் இருந்து வடித்–தெ–டுத்து பரி–மா–ற–வும்.
அதி–ர–சம்
என்–னென்ன தேவை? பதப்–ப–டுத்–திய அரிசி மாவு - 2 கப், பாகு வெல்–லம் - 2 கப், ஏலக்–காய்த்– தூள் - 1/2 டீஸ்–பூன், தண்–ணீர் - 1 கப், நெய் - 1 டீஸ்–பூன். எப்–ப–டிச் செய்–வது? அடி–க–ன–மான பாத்–தி–ரத்–தில் வெல்–லம், சிறிது தண்–ணீரை ஊற்றி காய்ச்–ச– வும். வெல்–லம் கரைந்–த–தும் வடி–கட்டி, மீண்–டும் முற்–றின கம்பி பாகு பதம் வரும்–வரை காய்ச்சி இறக்–கவு – ம். பின்பு அதில் அரிசி மாவை க�ொஞ்–சம் க�ொஞ்–ச– மாக க�ொட்டி, ஏலக்–காய்த்–தூள், 1 டீஸ்–பூன் நெய் சேர்த்து நன்கு கிளறி மூடி வைக்–க–வும். மறு–நாள் மாவை சிறு சிறு உருண்–டை–க–ளாக உருட்டி க�ொள்–ள–வும். வாழை இலை–யில் எண்–ணெய் தடவி மாவு உருண்–டையை வைத்து சிறு சிறு வட்ட வடி–மா–கத் தட்டி சூடான எண்–ணெ–யில் ப�ோட்டு, இரண்டு பக்–க–மும் வேக–விட்டு ப�ொரித்–தெ–டுத்து, எண்–ணெயை வடித்து பரி–மா–ற–வும்.
சந்–தேஷ்
என்–னென்ன தேவை? பால் - 1 லிட்–டர், எலு–மிச்–சைச்–சாறு - 1 டேபிள்ஸ்–பூன், ப�ொடித்த சர்க்–கரை - 1/2 கப், குங்–கு–மப்பூ - 1 சிட்–டிகை, அலங்–க–ரிக்க பாதாம், பிஸ்தா அல்–லது விருப்–ப–மான நட்ஸ் - தேவைக்கு. எப்–ப–டிச் செய்–வது? பாலை ப�ொங்–கக் காய்ச்சி, எலு–மிச்–சைச்–சா–று–டன் 1/4 கப் தண்–ணீர் சேர்த்து கலந்து பாலில் ஊற்–ற–வும். பால் க�ொஞ்–சம் க�ொஞ்–ச–மாக திரிந்–த–தும், சுத்–த–மான மெல்–லிய துணி–யில் வடி–கட்–ட–வும். பின் பனீரை இரண்டு முறை தண்–ணீ–ரில் அல–ச–வும். புளிப்பு ப�ோன–தும் பனீரை கட்டி த�ொங்க விட–வும். தண்–ணீர் முழு–வ–து–மாக வடிந்–த–தும் தட்–டில் க�ொட்டி, ப�ொடித்த ஏலக்–காய்த்–தூள் அல்–லது குங்–கு–மப்பூ, சர்க்–க–ரைத்–தூள் சேர்த்து கையால் நன்கு அழுத்தி கைவி–டா–மல் 10-15 நிமி–டம் வரை தேய்த்து பிசை–ய–வும். பின்பு நான்ஸ்–டிக் தவா–வில் லேசாக வதக்கி ஆறி–ய–தும் உருட்டி தட்–ட–வும் அல்–லது விருப்–ப–மான வடி–வத்–தில் செய்து பரி–மா–ற–வும். முள் கரண்டி, அச்சு க�ொண்டு செய்–யல – ாம்.
28
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
பதி–ஷப்தா
என்–னென்ன தேவை? மேல் மாவிற்கு... பச்–ச–ரிசி மாவு - 2 கப், மைதா - 1/2 கப், லேசாக வறுத்த ரவை - 1/2 கப், உப்பு - 1 சிட்–டிகை, நெய் - 1/2 கப், ச�ோடா உப்பு - 1 சிட்–டிகை, திக்–கான தேங்–காய்ப்–பால் - 1/2 கப் தேன் (அ) சாக்லேட் சாஸ் சிறிதளவு. பூர–ணத்–திற்கு... தேங்–காய்த்–து–ருவ – ல் - 1½ கப், சர்க்–கரை இல்–லாத க�ோவா துரு–வி–யது - 1/2 கப், சர்க்–கரை - 1/2 கப், ஏலக்–காய்த்–தூள் - 1/2 டீஸ்–பூன், ப�ொடித்த பாதாம், முந்–திரி - தலா 10, காய்ந்–த– தி–ராட்சை - 15, குங்–கு–மப்பூ - சிறிது. எப்–ப–டிச் செய்–வது? – ல் நெய்யை தவிர மற்ற அனைத்–தையு – ம் கலந்து தேவை–யான மேல் மாவிற்கு க�ொடுத்த ப�ொருட்–களி தண்–ணீர் சேர்த்து ஆப்ப மாவு பதத்–திற்கு கலந்து 1/2 மணி நேரம் அப்–ப–டியே வைக்–க–வும். பூர–ணத்–திற்கு கடா–யில் 1 டீஸ்–பூன் நெய் விட்டு சூடா–ன–தும் முந்–திரி, பாதாம், காய்ந்த திராட்–சையை – வ – ல், க�ோவா, சர்க்–கரை, ஏலக்–காய்த்–தூள் சேர்த்து வதக்கி, குங்–கும – ப்பூ கலந்து வறுத்து, தேங்–காய்த்–துரு பூர–ண–மாக எடுத்து வைக்–க–வும். நான்ஸ்–டிக் தவா–வில் நெய் தடவி சூடா–ன–தும் மாவை கலந்து மெல்–லிய த�ோசை–யாக ஊற்–ற–வும். நடு–வில் 2 டேபிள்ஸ்–பூன் பூர–ணத்தை நீள–வாக்–கில் பரப்–ப–வும். மெது–வாக இந்த த�ோசையை ர�ோல் செய்து, சுற்–றி–லும் 2 டீஸ்–பூன் நெய் விட்டு மேலே தேன் அல்–லது மில்க்–மெய்டு, சாக்–லேட் சாஸ் ஊற்றி சூடாக பரி–மா–ற–வும்.
பாதுஷா
என்–னென்ன தேவை? பாதுஷா செய்ய... மைதா - 1½ கப், நெய், தயிர் - தலா 6 டேபிள்ஸ்–பூன், ஆப்ப ச�ோடா 1/4 டீஸ்–பூன். முந்–திரி, பாதாம் தூள் - தலா 1 டீஸ்–பூன், ப�ொரிக்க நெய் அல்–லது எண்–ணெய் - தேவைக்கு. பாகு செய்ய... சர்க்–கரை - 1½ கப், தண்–ணீர் - 3/4 கப், குங்–கு–மப்பூ - 1 சிட்–டிகை. எப்–ப–டிச் செய்–வது? மைதா, ச�ோடா உப்பை தனித்–தனி – ய – ாக சலிக்–கவு – ம். அக–லம – ான பாத்–திர– த்–தில் ெநய் ஊற்றி சமை–யல் ச�ோடாவை நுரைக்க தேய்த்து, தயிர் சேர்த்து மீண்டும் தேய்க்க–வும். இப்–ப�ோது சிறிது சிறி–தாக மாவை க�ொட்டி, பாதாம், முந்–திரி தூள் சேர்த்து மெது–வாக, மிரு–து–வாக பிசை–ய–வும். தேவைப்–பட்–டால் சிறிது தண்–ணீர் தெளித்து பிசைந்து, ஒரு ஈரத் துணி க�ொண்டு 10 நிமி–டம் மூடி வைக்–க–வும். பின்பு மாவி–லி–ருந்து எலு–மிச்–சை–ய–ளவு உருண்டை எடுத்து தட்–டை–யாக செய்து நடு–வில் கட்டை விரல் க�ொண்டு அழுத்தி, சூடான நெய் அல்–லது எண்–ணெ–யில் மித–மான தீயில் வைத்து பாது–ஷாவை ப�ோட்டு இரண்டு பக்–க–மும் வேக–விட்டு ப�ொரித்–தெ–டுக்–க–வும். பாகிற்கு பாத்–தி–ரத்–தில் சர்க்–கரை, தண்–ணீர், குங்–கு–மப்பூ சேர்த்து ஒரு நூல் கம்பி பாகு பதத்– திற்கு வந்–த–தும், ப�ொரித்த பாது–ஷாவை சூடான பாகில் முக்கி எடுத்து அடுக்கி வைக்–க–வும். பாதாம், முந்–தி–ரி–யால் அலங்–க–ரித்து பரி–மா–ற–வும். குறிப்பு: பாதுஷா இனிப்பு அதி–கம் வேண்–டுமெ – ன்–றால் பாகில் சிறிது நேரம் வைத்து எடுக்–க–வும்.
கேரட் க�ோவா லட்டு
என்–னென்ன தேவை? கேரட் அல்–லது டில்லி கேரட் துரு–வி–யது - 2 கப், தேங்–காய்த்–து–ரு–வல் - 1 கப், ப�ொடித்த க�ோவா - 1/2 கப், சர்க்–கரை - 1/2 கப் அல்–லது தேவைக்கு, மெல்–லி–ய–தாக சீவிய பாதாம், பிஸ்தா - தலா 2 டேபிள்ஸ்–பூன், உடைத்த முந்–திரி, காய்ந்–த– தி–ராட்சை - தலா 2 டேபிள்ஸ்–பூன், நெய் - 2 டேபிள்ஸ்–பூன், ஏலக்–காய்த்–தூள் - 1/4 டீஸ்–பூன், அலங்–க–ரிக்க விருப்–ப–மான நட்ஸ் - தேவைக்கு. எப்–ப–டிச் செய்–வது? நான்ஸ்–டிக் கடா–யில் நெய் 1 டேபிள்ஸ்–பூன் ஊற்றி சூடா–ன–தும் முந்–திரி, காய்ந்–த– தி–ராட்–சையை வறுத்து எடுத்து தனி–யாக வைக்–க–வும். அதே கடா–யில் மீதி–யுள்ள நெய்யை ஊற்றி கேரட்டை வதக்–கவு – ம். சிறிது வதங்–கிய – து – ம் தேங்–காய்த்–துரு – வ – ல் சேர்த்து வதக்கி, ப�ொடித்த க�ோவாவை சேர்த்து மித–மான தீயில் கைவி–டா–மல் 5 நிமி–டம் வதக்–க–வும். இதில் சர்க்–கரை சேர்த்து வதக்–க–வும். சர்க்–கரை கரைந்து அனைத்–தும் சுருண்டு வரும்–ப�ொ–ழுது வறுத்த முந்–திரி, காய்ந்–த– தி–ராட்சை கலந்து இறக்–க–வும். ஆறி–ய–தும் லட்–டு–க–ளாக பிடித்து பிஸ்தா, பாதாம் சீவ–லால் அலங்–க–ரித்து பரி–மா–ற–வும்.
படங்கள்: ஆர். சந்திரசேகர் ðô¡
29
16-31 அக்டோபர் 2017
யரு – ள் வாய்க்–கா–தவ – ர் யாரும் இல்லை. ஒரு சிலர் அதை உணர்ந்து இறை– செயல்–ப–டு–கி–றார்–கள். பலர�ோ, அதை அறி–யா–மல் ஏமாந்து ப�ோய்
அல்–லது மறந்து ப�ோய் அல்–லல்–ப–டு–கி–றார்–கள். இது நல்–லது, இது கெட்–டது எனத் தெரி–கி–றது. ஆனால், நல்–ல–தைக் கடைப்–பி–டிக்க முடி–யா–ம–லும், கெட்–டதை நீக்க முடி–யா–ம–லும் கஷ்–டப்–ப–டு– கி–ற�ோம். விளைவு? ச�ொல்–லவே வேண்–டாம். மீள–மு–டி–யா–மல் அல்–லல் சேற்–றில் ஆழ்ந்து ப�ோகி–ற�ோம். உதா–ர–ண–மாக, ஏதா–வது ஓர் ஊருக்–குப்– ப�ோக நினைக்–கி–ற�ோம். வழி–யும் தெரி–யும். வாக–னப் ப�ோக்–கு–வ–ரத்–து–க–ளும் தெரி–யும். இருந்–தா–லும் யாரா–வது ஒரு–வர் வந்து, ‘‘இந்த ரூட்ட விட, நாம் புதுசா ஒரு ரூட்டு கண்டு புடிச்–சி–ருக்–கேன். அதுல ப�ோனாக்க, தூர–மும் கம்மி. நேர–மும் காசும் மிச்–சம்–’’ என்–றவு – ட – ன், நமக்–குப் பழக்–கமே இல்–லாத, தெரி–யாத புது–வ–ழி–யில் ப�ோய் திண்–டா–டுவ�ோ – ம். அனு–பவ – மி – ல்–லா–தவ – ர்–கள் ச�ொல்–லும் வழி–முற – ை–கள – ைக் கேட்–பதை விட, நம்–மி–டம் அன்பு க�ொண்ட அனு–ப–வ–சா–லி–கள் ச�ொல்–லும் நல்–வ–ழி–யைப் பின்–பற்–ற–லாம் அல்–லவா? திரு–மூ–லர் ச�ொல்–கி–றார், காணாத கண்–ணு–டன் கேளாத கேள்–வி–யும் க�ோணாத ப�ோக–மும் கூடாத கூட்–ட–மும் நாணாத நாண–மும் நாத அந்–தப் ப�ோத–மும் காணாய் என வந்து காட்–டி–னன் நந்–தியே. கருத்து : கண்–க�ொண்டு காணாத காட்–சி–யும், காது–க–ளால் கேட்டு அறி–யாத ஞான உப–தே–ச–மும், பிரி–யாத சிவா–னந்த சித்–தி–யும், கூடிப் பிரி–யாத கூட்–ட–மும், ச�ொல்ல வெட்–கப்–ப–டாத சுக–மும், திரு–வ–டிப்–பே–றான சிவ–ஞா–ன–மும், ‘காண்க நீ’ எனக் காட்டி அரு–ளி–னான் சிவ–பெ–ரு–மான்.
30
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
ஆழ்ந்த கருத்– து ள்ள அபூர்–வ–மான பாடல் இது. இதன் விளக்– க த்– தை ப் பார்க்–கும் முன், கண்–ண– னைப் பற்–றிய ஒரு கதை– யை ப் ப ா ர் த் து வி ட் டு வர– ல ாம். இப்– ப ா– ட – லி ன் விளக்–கம் எளி–மை–யா–கப் புரி–யும். ஒரு–சம – ய – ம் அர்–ஜு–னன் கண்–ண–னி–டம், ‘அது எப்– படி? இது எப்– ப டி?’ என கேள்வி மேல் கேள்– வி – க–ளா–கக் கேட்–டுக் க�ொண்– டி– ரு ந்– த ான். அவ– னு க்கு ப�ொறு– மை – ய ா– க ப் பதில் கூ றி க் – க�ொ ண் டு வ ந்த கண்– ண ன், ‘‘இது ஏன்? அது ஏன்?’’ என்– றெல் – லாம் கேள்வி கேட்– டு ப் பதில் பெற்று, ‘‘நீ எதை அடை–யப் ப�ோகி–றாய்? வா என்–னுட – ன்! சில உண்–மை– களை உனக்கு உணர்த்– து–கி–றேன்–’’ என்–றார். ‘‘சரி!’’ என்று அர்–ஜு– னன் புறப்– ப ட, இரு– வ – ரு – மாக அந்–தண க�ோலத்–தில் சென்–றார்–கள். ப�ோகும் வழி– யில் பெரும் செல்–வந்தர் ஒரு–வரி – ன் மாளிகை இருந்– தது. இரு–வரு – ம – ாக உள்ளே நுழைந்து, மாளிகை உரி– மை–யா–ளர– ான செல்–வந்–தரி – – டம் யாச–கம் கேட்–டார்–கள். செல்–வந்–தர�ோ, ‘‘எது– வும் கிடை–யாது. முத–லில் வெ ளி யே ச ெ ல் – லு ங் – கள்!’’ எனக் கடிந்து கூறி விரட்–டி–னார். அர்– ஜ ு– ன – னு க்கு ஒரு மாதி–ரி–யாக இருந்–தா–லும் க ண் – ண ன் ப�ொ று மை இழக்–க–வில்லை. மாறாக, ‘‘ஐயா! யாச– க ம் கேட்டு வந்த எங்–களை இப்–ப–டிச் சீறிப் பாய்ந்து விரட்– டு ம் நீ ங் – க ள் மே ன் – மே – லு ம் வளம் பெறு–வீர– ாக!’’ என்று வாழ்த்தி விட்–டுப் ப�ோனார். அவர்–க–ளின் பய–ணம் அடுத்– த – த ாக, ஓர் ஏழை– யின் வீட்– டி ல் நின்– ற து. ஒரே ஒரு பசு மாடு மட்– டும் வைத்–துக் க�ொண்டு, அதன் மூலம் கிடைப்–பதை
ஞானமெனும் சிவானந்த சித்தி வைத்து வாழ்க்–கையை ஓட்–டிக் க�ொண்–டி–ருந்த அந்த ஏழை, அந்–த–ணர் இரு–வர் தன் குடி–சைத் தேடி வந்–தி–ருப்–பதை – ப் பார்த்து மன–ம–கிழ்ந்–தார். அது மட்–டு–மல்ல! தேடி வந்த இரு–வ–ருக்–கும் முடிந்த வரை உப– ச ா– ர ம் செய்து, தன்– னி – ட ம் இருந்த பசும்–பாலை அவர்–கள் இரு–வ–ருக்–கு–மாக அளித்–தார். அர்–ஜு–ன–னும் கண்–ண–னும், அந்–தப் பாலை வாங்கி அருந்–தின – ார்–கள். புறப்–படு – ம் ப�ோது கண்–ணன், ‘அந்த ஏழை–யிட – ம் இருக்–கும் ஒற்–றைப் பசு– வு ம் இறக்– க ட்– டு ம்’ என ஆசி கூறி விட்– டு ச் சென்–றார். அர்–ஜு–ன–னுக்–குப் பெரும் திகைப்பு. ‘‘கண்ணா! என்ன இது? இனி–மை–யாக ஒரு வார்த்தை கூடச் ச�ொல்–லா–மல் நம்மை விரட்–டி–ய–டித்த அந்–தப் பணக்–கா–ர–னுக்கு, வளம் பெருக ஆசீர்–வதி – த்–தாய். அன்–ப�ோடு வர–வேற்று பால் தந்த இந்த ஏழைக்கோ, இருக்–கும் ஒற்றை மாடும் ப�ோகட்–டும் என ஆசி கூறு– கி – ற ாய். உன்னை என்– ன ால் புரிந்து க�ொள்ள முடி–ய–வில்–லை–’’ என்–றான். மெள்ள சிரித்த கண்– ண ன்,
‘‘அர்–ஜுனா! தெய்–வச் செயலை, உலக இயக்– கத்–தைப் உன்–னால் புரிந்து க�ொள்ள முடி–யாது. அடுத்–த–வர்–க–ளுக்கு உதவ வேண்–டும் என்ற எண்– ணமே இல்–லா–மல் இருந்த, அந்த செல்–வந்–தனு – க்கு செல்–வம் மேன்–மே–லும் பெருக வாழ்த்–தி–னேன். கார–ணம் என்ன? ‘மேன் மேலும் பெரு–கும் செல்வ ப�ோகங்–க–ளி–லேயே திளைத்து, தன் வாழ்–வைத் தானே கெடுத்–துக் க�ொள்–வான் அவன். அடுத்து நன்– ற ாக வர– வே ற்று உப– ச ா– ர ம் செய்த இந்த ஏழைக்கு, ஏன் இவ்–வாறு கூறி–னேன்? இவ–னுக்கு இருந்த ஒரே ஒரு த�ொடுப்பு. இவ–னி–டம் இருக்–கும் மாடு–தான். அது ப�ோய்–விட்–டால், இவன் என்–னி–டம் வந்து விடு–வான். அதற்– கா–கவே, இவ–னுக்கு இவ்–வாறு கூறி–னேன். சரி. வா ப�ோக–லாம்–’’ என்று கண்–ணன் திரும்ப, கண்–க–ளில் வியப்–ப�ோடு பின் த�ொடர்ந்–தான், அர்–ஜு–னன். தெய்வ நிய– தி – யை த் தெய்– வ மே உணர்த்– தி – ன ா– ல�ொ – ழி ய, வேறு வழி– யில்லை. இதைத் தான் ‘அவன் அரு–ளாலே அவன்–தாள் வணங்–கி’ என மிக– மி – க ச் சுருக்– க – ம ா– க க் ðô¡
31
16-31 அக்டோபர் 2017
32
கூறி–னார், மாணிக்–க–வா–ச–கர். இதை மன– தில் பதிய வைத்–துக்–க�ொண்டு, திரு–மூ–லர் ச�ொல்–வ–தைப் பார்க்–க–லாம். பாட–லின் த�ொடக்–கம் ‘காணாத கண்’ - ஒவ்–வ�ொன்–றை–யும் பார்க்–கும்–ப�ோது, அத– னு–டைய வடி–வம், நிறம், பலன் என்–ப–தெல்– லாம் முன்–வந்து நிற்–கின்–ற–னவே தவிர, அவற்– றி ல் இருக்– கு ம் தெய்– வ த்– த ன்மை கண்–ணில்–ப–ட–வில்–லையே. இதை எனக்– – ம – ான்–’’ குக் காட்டி உணர்–வித்–தார் சிவ–பெரு என்–கி–றார் திரு–மூ–லர். அடுத்து ‘கேளாத கேள்–வி’ இன்று வரை பாடல்–கள், பேச்–சு–கள் என ஏரா–ள–மா–கக் கேட்–டி–ருக்–கி–ற�ோம். பலன் என்ன என்று பார்த்–தால்... பூஜ்–யம்–தான். கேட்–டவை எல்– லாம் காது–களி – ன் வழி–யாக மன–தில் புகுந்து, ஏற்– க – ன வே கலங்கி இருக்– கு ம் மனதை மேலும் கலக்–கு–கின்–ற–னவே! தெரிந்–த–து– தானே இது. பல–வற்–றை–யும் கேட்ட காது, இது–வரை கேட்–காத தெய்வ (குரு) உப–தே– சத்–தைக் கேட்க, மனது தெளிவு பெறு–கிற – து. இந்–நி–லை–யைச் சிவ–பெ–ரு–மான் எனக்கு அரு–ளி–னார்–’’ என்–கி–றார் திரு–மூ–லர். அடுத்து ‘க�ோணாத ப�ோக–மும்’ பிரி–தல் இல்–லாத சிவா–னந்த சித்–தி–யும் என்–பது ப�ொருள். பற்–ப–ல–வி–த–மான ப�ோகங்–களை அனு–ப–விக்–கி–ற�ோம். எத்–தனை அனு–ப–வித்– தும் திருப்தி இல்லை. மேலும்... மேலும்... வேட்– டை – ய ா– டி க் க�ொண்– டி – ரு க்– கி – ற�ோ ம். ஒன்று முடிந்–த–தும் அடுத்–த–தைத் தேடி ஓடு– கி–ற�ோம். அது முடிந்–தது – ம் அடுத்–தது. இப்–ப– டியே ப�ோய்க் க�ொண்–டி–ருக்–கின்–ற�ோமே தவிர, நிறைவு என்–பது இல்லை. ‘‘இந்–நி–லையை மாற்–றி–னார் சிவ–பெ–ரு– மான். அவர் தன்–னையே எனக்–குத் தந்– தார். அதன்–பின் ஆஹா! யான் அடைந்த ஆனந்–தத்தை என்–னவெ – ன்று ச�ொல்–வேன்–’’ என்–கி–றார், திரு–மூ–லர். ஆனந்–தம் எனும் ச�ொல் மிக–வும் ஆழ– மா–னது. இன்–பம் - துன்–பம்; சுகம் - துக்–கம்; பகல் - இரவு எனப் பல–வற்–றிற்–கும் எதிர்ச்– ச�ொற்–கள் உண்டு. ஆனால், ஆனந்–தம் என்ற ச�ொல்–லுக்கு எதிர்ச்–ச�ொல் கிடை– யாது. ஆனந்–தம், அதி–சய ஆனந்–தம், நிர– தி–சய ஆனந்–தம் என மேன்–மேலு – ம் ஆனந்– தம் உய–ருமே தவிர, ஆனந்–தம் என்–பது ஒரு–ப�ோது – ம் குறை–வுப – ட – ாது. அப்–படி – ப்–பட்ட தெய்–வீக அனு–ப–வத்–தையே ‘க�ோணாத ப�ோகம்’ எனக் குறிப்–பி–டு–கி–றார் திரு–மூ–லர். அடுத்து ‘கூடாத கூட்–ட–மும்’ - கூடிப் பிரி– ய ாத கூட்– ட ம். இந்த ஒன்று மட்– டு ம் வாய்த்– த ால் ப�ோதும். மிக– மிக எளி– மை – யாக உயர்ந்து விட– ல ாம். நம்– மை ச் சுற்–றிக் கூடி–யி–ருக்–கும் கூட்–டம், எந்த நேரத்– தி–லும் பிரிந்து விடக்–கூ–டிய கூட்–டம். அதை அறி– ய ா– ம ல் - உண– ர ா– ம ல், ‘நம்– மை ச் ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
சுற்–றி–யி–ருப்–ப–வர்–கள் நம்–மைப் பாது–காத்து விடு– வார்–கள்’ என எண்–ணு–கி–ற�ோம். பிரச்னை என ஒன்று வரும்–ப�ோது, கல்–லெறி – ந்–தவு – ட – ன் காக்–காய் கூட்–டம் கலை–வ–தைப்–ப�ோல, நம்–மைச் சுற்–றி–யி– ருக்–கும் கூட்–டம் அப்–ப–டியே ச�ொல்–லா–மல் க�ொள்– ளா–மல் வில–கிப்–ப�ோய் விடு–கி–றது. அதே–ச–ம–யம் நம்–மைச் சுற்–றியி – ரு – ப்–பவ – ர்–கள் நற்–குண – ச – ா–லிக – ள – ாக இருந்–தால், எந்த நிலை–யி–லும் நம்மை விட்–டுப் பிரிய மாட்–டார்–கள். நம் துன்–பத்தை முனைந்து தீர்ப்–பார்–கள். நல்–லா–ரைக் காண்–ப–து–வும் நன்றே நல–மிக்க நல்–லார் ச�ொல் கேட்–ப–து–வும் நன்றே நல்–லார் குணங்–கள் உரைப்–ப–து–வும் நன்றே அவ–ர�ோடு இணங்கி இருப்–ப–து–வும் நன்று. - எனும் ஔவை–யார் வாக்–கிற்–கேற்ப, நல்–ல– வர்–களி – ன் உறவு ஒரு–ப�ோது – ம் நம்மை விட்–டுப் பிரி– யாது. பிரிந்–தா–லல்ல – வா மறு–படி – யு – ம் வந்து கூடும்! ‘‘நல்–ல–டி–யார்–க–ளின் கூட்–டத்–தைச் சிவ–பெ–ரு–மான் எனக்கு அருள்–செய்–தார்–’’ என்–கி–றார் திரு–மூ–லர். அடுத்து ‘நாணாத நாணம்’ என்–கி–றார் திரு– மூ–லர். இது என்ன? நாண–மற்ற தன்–மை–யைச் ச�ொல்லி, நாண–முள்ள தன்–மை –யை– யும் கூறு– கி–றாரே என்–றால்... இறை–வனை – ப் பற்–றிப் பாட; ச�ொல்ல; துதிக்க; ஆல– ய ம் சென்று வழி– ப ட;
இறை– ய – ரு ள் தக– வ ல்– க – ள ைக் கேட்க நாணம் கூடாது. பிரச்–னையே இங்–கு–தான். தெய்–வத்–தைப் பற்– றிச் ச�ொல்–லவ�ோ, ஆல–யம் சென்று வழி–பாடு செய்–யவ�ோ இய–லா–மல், நம்மை நாணம் பிடுங்–கித் தின்–கிற – து. இது கூடாது என்–பதையே – ‘நாண–மற்–ற’ எனும் ச�ொல்–லால் திரு–மூ–லர் கூறு–கி–றார். அதே சம–யம், ‘‘நான் இந்–தக் க�ோயி–லுக்–குப் ப�ோனே–னாக்– கும். இப்–ப–டிப் பாடி–னே–னாக்–கும். க�ோயி–லுக்கு – ாம் செய்–தேன் நான்’’ என்று ச�ொல்ல இதை–யெல்ல வெட்–கப்–பட வேண்–டு–மாம். ‘‘இப்–ப–டிப்–பட்ட நிலை–யைச் சிவ–பெ–ரு–மான் எனக்கு அருள் செய்–தார்–’’ என்–கி–றார் திரு–மூ–லர். ‘‘இவ்–வ–ள–வும் எனக்கு அருள் செய்த சிவ–பெ–ரு– மான், தம் திரு–வ–டிப்–பே–றான சிவ–ஞா–னத்–தை–யும் அளித்–த–ரு–ளி–னார்–’’ எனப் பாடலை முடிக்–கி–றார் திரு–மூ–லர். அது–வும் கடைசி ஒரு சில ச�ொற்–க–ளில் ‘வந்து காட்–டி–னன்’ என்–னும் திரு–மூ–லர் ச�ொற்–கள், சிவ– பெ–ரு–மா–னின் எளி–வந்த தன்–மை–யைக் காட்–டும். சிவ–பெ–ரு–மான் தாமே வந்து காட்–டி–னார் எனும் திரு–மூ–லர் வாக்–குப்–படி, நல்–லதை உணர்–வ�ோம்! தெய்–வம் தானே–வந்து அருள் செய்–யும்!
(மந்–தி–ரம் ஒலிக்–கும்) ðô¡
33
16-31 அக்டோபர் 2017
வெற்றிக்கு அச்சாரமிட்ட வெயில் உகந்த
விநாயகர்
ப
யாக–சா–லைக்–குள் நுழைந்த பார்–வ–தி–தே–வியை ல வீடு–க–ளில் மாமி–யா–ருக்–கும், மரு–ம–க–ளுக்– மகள் என்– று ம் பாரா– ம ல் தட்– ச ன் அலட்– சி – ய ப்– கும் ஒத்–துப் ப�ோகாது. இரு–வ–ருக்–கு–மான உர–சலி – ல் அம்மா பக்–கமா, மனைவி பக்–கமா ப–டுத்–தி–னான். அவ–மா–னத்–த�ோடு, பிறந்த வீட்–டி–லி– என முடி– வ ெ– டு க்– க த் தெரி– ய ா– ம ல் ஆண் விழி ருந்து புகுந்த வீட்–டிற்–குத் திரும்–பிய மனை–விக்கு பிதுங்–கிப் ப�ோவான். வேறு சில வீடு–க–ளில் மாம– ஆத–ர–வாக சிவ–பெ–ரு–மான் வந்–தார். க�ோபத்–தின் னா–ருக்–கும், மரு–மக – னு – க்–கும் ஒத்–துப் ப�ோகாது. அப்– உச்– ச த்– தி ல் யாகத்தை கலைத்து எறிந்– த – வ ர் பாவா, கண–வனா என முடி–வெ–டுக்க முடி–யா–மல் கண்–ணில் பட்–ட–வர்–களை எல்–லாம் க�ோபத்–தால் பெண் பரி–தவி – த்–துப் ப�ோவாள். மனித குலத்–துக்கு துளைத்–தெ–டுத்–தார். சூரி–யன் தனக்–குக் கிடைத்த மட்–டுமே வாய்த்த இப்–ப–டி–யான பிரச்–னை–க–ளில் பாவத்–திற்கு பரி–கா–ரம் வேண்டி வன்னி, மந்–தார சில–சம – ய – ம் இறை–வனு – ம் சிக்–கிக் க�ொள்–வது – ண்டு. மரங்–கள் சூழ்ந்த வன–மாக இருந்த இடத்–தில் சிவ–பெ–ரு–மா–னுக்–கும், அவ–ரு–டைய மாம–னார் தவ–மி–ருந்–தான். அந்த இடம் உப்–பூர்! தட்–ச–னுக்–கும் எப்–ப�ொ–ழு–தும் ஒத்–துப் ப�ோகாது. வட– ம�ொ – ழி – யி ல் இவ்– வூ ர் “லவ– ண – பு – ர ம்” ஒரு கட்–டத்–தில் மரு–ம–கனை மட்–டம் தட்ட முடிவு என்–ற–ழைக்–கப்–ப–டு–கி–றது. ‘‘லவ–ணம்” என்ற வட– செய்த தட்–சன், மாபெ–ரும் யாகத்–திற்கு ஏற்–பாடு ம�ொழி ச�ொல்–லுக்கு ‘உப்–பு’ என்று ப�ொருள். செய்–தான். தேவர்–கள், முனி–வர்–கள், அர–சர்–கள், அத–னா–லும், உப்பு உற்–பத்தி அதி–க–மாக நடை– சித்–தர்–கள் என அனை–வரு – க்–கும் அழைப்பு விடுத்–த– பெ–றும் ஊர் என்–ப–தா–லும் ‘உப்–பூர்’ எனப் பெயர் வன் மரு–ம –கனை மட்– டு ம் அழைக்– க – வில்லை. பெற்–ற–தா–க–வும் ஊருக்–கான பெயர் கார–ணங்–கள் சிவ–பெ–ரு–மான் தட்–ச–னுக்கு மரு–ம–க–னாய் இருக்–க– கூறப்– ப – டு – கி ன்– ற ன. சூரி– ய ன் தவ– மி – ரு ந்து பாவ லாம். ஆனால் தங்–களு – க்–குத் தலை–வனி – ல்–லையா? விம�ோ–ச–னம் பெற்ற தலம் என்–ப–தால் ‘சூரி–ய–பு–ரி’, ஈச–னுக்கே அழைப்–பில்–லாத ப�ோது நாம் மட்–டும் ‘தவ–சித்–திபு – ரி – ’, ‘பாவ விம�ோ–சன – பு – ரி – ’ என்–றும், வன்னி, சென்–றால் நன்–றாக இருக்–காதே எனத் தயங்கி மந்–தார மரங்–கள் நிறைந்த காடாக ஆரம்–பத்–தில் நின்–ற–னர் பிற தேவர்–கள். ஆனால், தட்–ச–னின் இருந்–தத – ால் ‘வன்னி மந்–தார வனம்’ என்–றும் இத்–த– செல்– வ ாக்– கு ம், முன் க�ோப– மு ம் அவர்– க – ளி ன் லத்–திற்கு வேறு பெயர்–க–ளும் உண்டு. வாகன தயக்– க த்தை உடைத்– த ெ– றி ந்– த து. தட்– ச – னி ன் வச–தி–கள் இல்–லாத காலத்–தில் வழிப்–ப�ோக்–கர்– அழைப்பை ஏற்று யாகத்–திற்கு செல்ல முடிவு கள், பக்–தர்–கள் தங்–கிச் செல்ல ஆங்–காங்கே செய்–தன – ர். பிரம்மா, சூரி–யன் உள்–ளிட்ட சத்– தி – ர ங்– க ள் கட்– ட ப்– ப ட்– டி – ரு க்– கு ம். பெருந்–த–லை–கள் சூழ்ந்–தி–ருக்க தட்– அப்–படி இவ்–வூரி – ல் அமைந்–திரு – ந்த சன் யாகத்தை நடத்–தி–னான். சத்–திர– த்–தில் வந்து தங்–கிச் செல்–ப– தன் கண– வ – ன ைப் புறக்– க – வர்–க–ளின் மீது விழும் வெயிலை ணி த் து தந்தை ந ட த் – து ம் ராமேஸ்வரம் தானும் பிரி–யப்–பட்டு வாங்–கிக்– க�ொள்ள விநா–யக – ர் விரும்–பின – ார்.
34
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
அதற்–கா–கவே பக்–தர்–கள் தங்–கிச் செல்–லும் சத்–தி– ரத்–துக்கு அரு–கில – ேயே மரத்–த–டி–யில் எழுந்–த–ரு– ளி–னார். அத–னால் ‘வெயில் உகந்த விநா–ய–கர்’ எனப் பெயர் பெற்–றார். சூரி–ய–னின் தவத்–தால் மகிழ்ந்த விநா–ய–கர் அவன் பாவத்தை ப�ோக்கி அவ–னுக்கு அருள் புரிந்–தார். அப்–ப�ோது சூரி–யன் தன் முழு கதிர்–களு – ம் விழுந்து வணங்–கு–மாறு தனக்கு அருள் புரிய வேண்–டும் என கேட்–டுக்–க�ொள்ள விநா–ய–க–ரும் அதற்கு சம்–ம–தித்து ஆசி வழங்–கி–னார். அவன் விருப்–பப்–படி – யே தட்–சிண – ா–யன காலத்–தில் தெற்கு பக்–கத்–தில் இருந்–தும், உத்–த–ரா–யண காலத்–தில் வடக்கு பக்–கத்–தில் இருந்–தும் இத்–த–லத்–தில் எழுந்–தரு – ளி – யி – ரு – க்–கும் விநா–யக – ரி – ன் மேல் சூரிய ஒளி–படு – கி – ற – து. அத–னால் இவர் வெயில் உகந்த – க்–கப்–ப–டு–கி–றார் என்–கி–றது, விநா–ய–கர் என்–றழை தல–பு–ரா–ணம். ராம–நா–தபு – ர– த்–திலி – ரு – ந்து த�ொண்டி செல்–லும் வழி–யில் அமைந்–துள்ள இத்–த–லம் ராமா–யண காலத்–திற்கு முந்–தைய பழமை வாய்ந்–தது. 1905ம் ஆண்–டில் ராம–நா–தபு – ர– த்தை ஆண்ட சேது–மன்–னர் பாஸ்–கர சேது–ப–தி–யால் கட்–டப்–பட்–டது என்–றும், பாஸ்– க ர சேது– ப – தி – யி ன் அனு– ம – தி – யு – ட ன் தேவ– க�ோட்டை ஜமீன்–தார் ராம–சாமி செட்–டி–யா–ரால் 1885-1900 ஆண்–டுக – ளி – ல் ஒன்–றரை லட்–சம் ரூபாய் செல–வில் கட்–டப்–பட்–டது என்–றும் வெவ்–வேறு குறிப்– பு–கள் உள்–ளன. இந்த விநா–ய–கர் ஆல–யத்–தில் சூரிய ஒளி சந்–நதி–யில் விழு–மாறு உட்–பி–ரா–கா–ரத்– திற்–கும், கரு–வ–றைக்–கும் இடையே மேல்– த–ளம் இல்–லா–த–வாறு திறந்–த–வெ–ளி–யாக அமைந்–து ள்–ள து. ஆரம்–ப த்– தி ல் எல்லா க�ோயில்–களை – யு – ம் ப�ோல் கர்ப்–பகி – ர– க – த்–தின் மீது சூரி–ய–ஒளி படா–த–வாறு கட்–டப்–பட்–ட– தால் அது இடிந்து தரை–மட்–டம – ா–னத – ா–கவு – ம், மரத்–த–டி–யில் வீற்–றி–ருந்த விநா–ய–கர் ஒரு அர்ச்–ச–கர் வடி–வில் மன்–ன–ரின் கன–வில் த�ோன்றி அர்த்த மண்–ட–பத்–தின் மேல்–கூ– ரையை மூடா–மல் தனக்கு ஆல–யம் கட்–டு–மாறு கூறி–ய–தால் அவ்–வாறு கட்– ட ப்– ப ட்– ட – த ா– க – வு ம் செவி– வ – ழி க்
2
கதை–கள் கூறப்–ப–டு–கின்–றன. அதன் பின்–னர் விநா–ய–கர் அரு–ளி–ய–படி சூரி–யக் கதிர்–கள் படு–மாறு அமைக்–கப்–பட்–டத – ா–க– வும், வேத–வி–யா–ச–கர் பதி–னெண்–கீழ்–க–ணக்கு நூல்–களை வகைப்–ப–டுத்த முடி–யா–மல் திணறி நின்–றப�ோ – து அதை சிறப்–பாக செய்–து–மு–டிக்க உத–வி–ய–வ–ரும், திரி–பு–ரா–வ–தி–களை சிவ–பெ–ரு– மான் அழிக்க செல்–லும் முன் சிவ–பெரு – ம – ானே வணங்கி சென்ற வல்–லமை மிகுந்–த–வ–ரு–மான விநா– ய – க ரை ராம– ரு ம் வணங்– கி – ன ார் என்– ப து புரா–ண–வா–யி–லா–கத் தெரி–ய–வ–ரு–கின்–றன. ராவண யுத்–தத்–திற்–காக இலங்–கைக்கு செல்ல தான் எடுக்– கும் முயற்–சி–கள் வெற்–றி–ய–டைய வேண்–டும் என வேண்டி நின்–றார் ராமர். அதன் பின்–னர் முழு–முத – ற் கட–வு–ளை–யும், தன் சூரிய குல தெய்–வத்–தை–யும் ஒரு–சேர வணங்–கிய திருப்–திய�ோ – டு சேது பந்–தன – ம் ந�ோக்–கிப் புறப்–பட்–டார். ராம–ரின் பய–ணம் த�ொடங்– கிய இத்–த–லத்–தில் இருந்தே ராமேஸ்–வர யாத்–தி–ரை–யும் த�ொடங்–கு–கி–றது. சூரிய தீர்த்– த ம், சந்– தி ர தீர்த்– த ம், லட்– சு மி தீர்த்– த ம் என்ற மூன்று தீர்த்– தங்– க – ளு – ட ன் நான்– க டி உயர கம்– பீ ர உ ரு – வ த் – தி ல் ந ா லு – க ா ல் ம ண் – ட ப கரு–வறை – யி – ல் வீற்–றிரு – க்–கும் விநா–யக – ரை அங்–குள்ள தீர்த்–தத்–தில் நீராடி வணங்கி வழி–பட்ட பின், நாம் அடுத்–துச் செல்–ல– – ம். வேண்–டிய தலம், தேவி–பட்–டின
க�ோபி சர–ப�ோஜி
(யாத்திரை த�ொட–ரும்) ðô¡
35
16-31 அக்டோபர் 2017
காசியில் வாழும்
மகாகவியின் வாரிசு! தீ பா–வளி பண்–டி–கையை முன்–னிட்டு காசிக்கு செல்–ப–வர்–க–ளும், கங்–கை–யில் நீரா–டு–ப–வர்– களும், கங்கா ஆர்த்தி காண்– ப – வ ர்– க – ளு ம் நிறை–ய–பேர் உண்டு. அவர்–க–ளில் தமிழ்–நாட்–டி– லி–ருந்து செல்–ப–வர்–கள் இருப்–பார்–க–ளே–யா–னால், அவர்–க–ளி–லும் விவ–ரம் தெரிந்–த–வர்–கள் இருப்–பார்– களே–யா–னால், அவர்–கள் காசி–யில் மகா–கவி பார–தி– யார் சில ஆண்–டுக – ள் வசித்த வீட்டை தரி–சிக்–கா–மல் வர–மாட்–டார்–கள். அப்–படி தரி–சிப்–பத�ோ – டு நிற்–கா–மல், அங்கு இப்–ப�ோ–தும் வாழும் மகா–கவி – யி – ன் வாரிசை சந்–திக்–க–வும் தவ–ற–மாட்–டார்–கள். மகா–கவி பார–திய – ா–ரைப் பற்றி இன்று எண்ணற்ற பேர் பேசு–கிற – வ – ர்–கள். இவர்–களெல்லா – ம் பாரதியைப் பற்றி மற்–ற–வர்–கள் பேசி–ய–தைக் கேட்டு–தான் பேசு– கிறார்–கள். பார–தியைப் பற்றி எழு–தியதைப் படித்து, இவர்–க–ளும் எழு–து–கி–றார்–கள். பார–தி–யுட – ன் தனது பெற்–ற�ோர் மற்–றும் உற்–றார் பழகி அறிந்த, நேர– டி–யா–கச் ச�ொன்ன விவ–ரங்–க–ளைக் கேட்டு அவ– ரைப் பற்றி அறிந்–த–வர், பார–தி–யின் ரத்த சம்–பந்த உற–வி–னர் ஒரு–வர் இருக்கி–றார். பாரதி வாழ்ந்த காசி மாந–கர் வீட்–டிலேயே – இவ–ரும் பிறந்து, இன்று– வரை அங்கேயே வாழ்ந்து வரு–கி–றார். அவர் திரு கே.வி. கிருஷ்–ணன். வயது, த�ொண்–ணுறு! பார–திய – ார் 1922ம் ஆண்டு மறைந்–தார்; கே.வி. கிருஷ்–ணன் 1928ல் பிறந்–தார். இவர் பார–தி–யா– ரின் மரு–மான். பாரதி சிறு–வ–ய–தி–லேயே தாயை இழந்–தவ – ர். காசி–யில் இருந்த அத்தை - பார–தியி – ன் தந்தை சின்–னச்–சா–மியி – ன் உடன் பிறந்த சக�ோ–தரி - குப்–பம்–மா–ளி–டம் அடைக்–க–ல–மாகி, காசி–ந–கர் பள்–ளிக்–கூட – ம் ஒன்–றில் படித்து வந்–தார். பார– தி – ய ா– ரு க்கு ஒரு தம்பி, ஒரு தங்கை
36
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
உண்டு. தம்பி விஸ்–வ–நா–தன்; தங்கை லட்–சுமி. அந்த லட்–சு–மி–யின் மகன்–தான் திரு கே.வி.கிருஷ்– ணன். பார–திய – ாரை வளர்த்த அத்தை குப்–பம்–மாள், இவ–ருக்–குப் பாட்டி. பார–தி–யார் பிறந்து ஆறு வரு–டம் கழித்–துத்– தான் இவர் பிறந்–தி–ருக்–கி–றார். பார–தி–யைப் பற்றி குடும்–பத்–தி–னர் ச�ொல்–லக் கேட்–டுத் தெரிந்–து– க�ொண்டவர். அத–னால் பார–தி–யின் வாழ்க்–கைச் சம்ப–வங்–கள் பல இவ–ருக்–குத் தனிப்–பட்ட முறை–யில் – னு – ம், தெரியும். தற்–ப�ோது இவ்–வீட்–டில் தன் மக–னுட மக–ளுட – –னும் வாழ்–கி–றார். காசி–யில் ஒரு குறு–க–லான தெரு–வில் (அங்கே ப�ொது–வாக எல்லா தெருக்–களு – மே குறு–கல்–தான். ம�ொக–லா–யர்–கள் படை–யெடு – ப்–பிலி – ரு – ந்து தப்பித்துக்– க�ொள்ள, அவர்–கள் பின் த�ொடர்ந்து வர இயலாத–வ– கை– யி ல், பழக்– க – ம ான இந்– த க் குறுகலான தெருக்–க–ளில் புகுந்து தப்–பித்து வந்–தி–ருக்–கி–றார்– கள் காசி–வா–சி–கள்! ஆனால் இந்–தக் குறு–க–லான தெருக்–களி – ல் இப்–ப�ோது கார்–கள் எளி–தாக நுழை–வ– தைப் பார்க்க வியப்–பாக இருக்–கி–றது!) காஞ்சி காம–க�ோடி சங்–கர மடத்–திற்கு எதி–ரில் உள்ளது, பார– தி – ய ார் வாழ்ந்த வீடு. வீட்– டி ன் முகப்– பி ல் ‘சிவ–ம–டம்’ என்று எழு–தப்–பட்–டுள்–ளது. உள்ளே நுழைந்–தால் வீட்–டின் நடுவே பெரிய முற்–றம். பழங்–கா–லப் பிர–மாண்–டம் பிர–மிக்க வைக்– கி–றது. முற்–றத்–தின் மேல்–புற – ம் ஒரு சிறிய க�ோயில். அதற்கு கிழக்கு ந�ோக்–கிய வாயில். அதா–வது, வீட்–டுக்–குள் ஒரு சிவன் க�ோயில்! ஈசன் பெயர் சித்–தீஸ்–வ–ரர். க�ோயி–லின் நந்தி வடி–வம் விந�ோ–த– மாக உள்–ளது. நந்–தி–யின் முது–கில் பெரிய பாம்பு ஒன்று வடி–வமை – க்–கப்–பட்–டுள்–ளது. பாம்பு நந்–தியி – ன்
முது–கில் நீண்டு படுத்–துக்–க�ொண்டு, தலையை ரவி–யும், பணி–ஓய்வு பெற்று, தற்–ப�ோது தன் குடும்– நந்–தியி – ன் தலை–மீது வைத்–தப – டி, ஈசனை ந�ோக்–கு– பத்–து–டன் இதே வீட்–டில் தந்–தை–யா–ரு–டன் வசிக்– கி–றது. ஈச–னின் வாக–னமு – ம், அவர் கழுத்–தில் அணி கி–றார். ரவி–யின் முகம், பார–தி–யா–ரின் சாயலை செய்–யும் சர்ப்–ப–மும் ஒரு–சேர ஈசனை வணங்–கும் ஒத்–தி–ருக்–கி–றது. ‘பார–தி–யார்’ திரைப்–பட – ம் எடுக்க வடி–வம். இது, வேறு எங்–கும் காணக்–கி–டைக்–காத வந்–த–வர்–கள், “அடடா, இவரை முத–லி–லேயே ஒன்று! பார்க்–கா–மல் ப�ோய்–விட்–ட�ோமே. வங்–காள நடி– பார–தி–யார் இங்கு வந்–த–ப�ோது அவ–ருக்–குப் கர் சாயாஜி ஷிண்டே என்–ப–வரை பாரதி வேடத்– பதி–னாறு வய–துத – ான். அப்–ப�ோதே அவ–ருக்–குத் திரு– திற்கு அமர்த்தி விட்– ட�ோமே ! இல்– லை – யே ல் ம–ணம – ாகி இருந்–தது. பின்னர், இந்– இவ–ரையே நடிக்க வைத்–தி–ருந்–தி– திய விடு–த–லைத் தலை–வர்–களில் ருக்–க–லாமே!” என்று ஆதங்–க ப்– ஒரு–வ–ரான மதன்–ம�ோ–கன் மாள– பட்–டார்–கள – ாம். திரு ஞான–சேக – ர– ன் வியா அவர்–க–ளின் முயற்சியால் இயக்–கிய ‘பார–தி–யார்’ படத்தின் க ா சி இ ந் – து ப் ப ல்கலை க் சில காட்சி– க ள் இதே வீட்டில் கழகம் ஏற்––ப–டுத்–தப்–பட்– ட– ப�ோது, ப ட ம ா க்கப்ப ட் டி ரு க் கி ன்ற ன . பாரதி படித்த பள்– ளி க்– கூ – ட – மு ம் அ ந்த ப் ப ட த் தி ல் பெ ரி – ய வ ர் அந்தப் பல்கலைக்–க–ழ–கத்–து–டன் கிருஷ்–ணனு – ம் நடித்திருக்–கிற – ா–ராம். இணைக்கப்–பட்–டது. பார–தி–யைப் பற்றி தமி–ழி–லும், இந்த வீட்–டின் நடுவே உள்ள ஆங்–கி–லத்–தி–லு–மா–கப் பல நுல்–கள் முற்– ற த்– தி ல் அமர்ந்து, தூணில் உண்டு. இந்–தியி – லு – ம் ஒரு–சில உள்– ச ா ய் ந் – த – ப டி ப ா ர – தி – ய ா ர் ப ல ளன. இப்–ப�ோது கிருஷ்–ணன். பார– பாடல்–களை எழு–தி–யி–ருக்–கி–றார். தி–யார் பற்–றிய நூல�ொன்றை தமிழ், அவற்–றில் குறிப்–பிட – த்–தக்க ஒன்று, ஆங்–கி–லம், இந்தி ஆகிய மூன்று “வெள்–ளைத் தாமரை பூவில் இருப்– ம�ொழி–களி – லு – ம் தாமே எழுதி வெளி– பாள்...’’ என்று துவங்–கும் பாடல். திரு கே.வி. கிருஷ்ணன் யிட்–டிரு – க்–கிற – ார். பார–தியை நினைவு– அந்–தப் பாட–லில், இந்–துப் பல்–கலை – க்–கழ – க கட்–டிட கூர்ந்து இவர் ஆற்–றிய வான�ொலி உரை–களு – ம் இந்– நிதி–உ–தவி கேட்டு மாள–வியா எழுப்–பிய க�ோரிக்– நூ–லில் உள்–ளன. மும்–ம�ொழி – யிலும் புலமை மிக்க கை–யைக் குறிப்–பி–டும்–வி–த–மாக “நிதி மிகுந்–த–வர் பெரி–யவ – ர் கிருஷ்ணன், தன் பெயருக்கு முன்னால் ப�ொற்–குவை தாரீர்! நிதி குறைந்–த–வர் காசு–கள் ‘தமிழ்த்– தி – ரு ’ என்று ப�ோட்டுக்– க�ொள்வதை ப் தாரீர்!” என்று பாடி–னா–ராம். பெருமை–யா–கக் கருதுகிறார். இதை–யெல்–லாம் திரு கிருஷ்–ணன் விளக்–கும்– “பாரதி அன்–பர்–கள் பலர் இந்த வீட்–டுக்கு ப�ோது அவ–ரி–ட–மி–ருந்து வெளிப்–பட்ட பர–வ–சம், வரு–வார்–கள். காசிக்கு யாத்–திரை வரு–கிற – வ – ர்களில் பார–தி–யைக் கண்–டு–க�ொள்–ளா–மல் தவிக்–க–விட்ட படிப்– ப ா– ளி – க ள் பலர் இங்– கு – வ ந்து என்– னை ப் சமூ–கத்–தின் மீது காட்–டிய க�ோபா–வேச – ம், எல்–லாம் பார்த்துப் பேசி– வி ட்– டு ப் ப�ோவார்– க ள். தமி– ழ க எழுத்–துக்கு அடங்–காத உணர்ச்சி வெளிப்–பா–டு– அரசியல்– வ ா– தி – க – ளு ம் வந்– தி – ரு க்– கி – ற ார்– க ள்.’’ கள்! பேச்–சில் உறு–திய – ான உச்–சரி – ப்பு; தெளி–வான, என்கிறார் கிருஷ்–ணன். தீர்க்–க–மான பார்வை. கண்–ணாடி அணி–யா–மலே இவ–ரது ஆசை ஒன்று. அவர் மும்–ம�ொ–ழி–யில் படிக்–கி–றார்; எழு–து–கி–றார். ஒரே நூலாக எழுதி வெளி–யிட்–டுள்ள ‘பார–தி–யின் இவ–ருடைய – கடைசி மகள் ஜெயந்தி தந்தைக்கு வாழ்க்–கைக் குறிப்–பு–கள்’ என்ற நூலை சாகித்ய உ த வி ய ா க இ ரு க் கி – ற ா ர் . அ த ன ா லேயே அகா–டமி ஏற்று, அனைத்து இந்–திய ம�ொழி–களி – லு – ம் திரு கிருஷ்–ணன் தன் தள்–ளா–மையை உண–ரா–தவ – – வெளி–யிட வேண்–டும் என்–பதே அது. ராக, உறு–திய – ாக உள்–ளார். கல்–லூரி – ப் பேராசிரி–ய– - ஆர்.சி.சம்–பத் ரா–கப் பணி–யாற்–றியி – ரு – க்–கிற – ார், கிருஷ்–ணன். மகன் ðô¡
37
16-31 அக்டோபர் 2017
ம
ழைக்–கும் மேகத்–துக்–கும் அதி–பதி இந்–தி–ரன். அவனே தேவர்–க– ளுக்–கும் அதி–ப–தி–யா–ன–தால் தேவேந்–தி–ரன் என்ற திரு–நா–மத்தைப் பெற்றான். இந்–தி–ர–னின் பெருங்–க–ரு–ணை–யால் மாதம் மும்–மாரி பெய்து நிலங்–க–ளில் பயிர் செழு–மை–யாக விளைந்து, மக்–கள் பசிப்–பி–ணி– யின்றி வாழ்ந்து வந்–தன – ர். இந்த நன்–றியை இந்–திர– னு – க்–குத் தெரி–விப்–பதற் – – காக மக்–கள் ஒவ்–வ�ொரு ஆண்–டும் முதல் பயிரை அவ–னுக்கே படைத்–த– னர். இதனை ‘இந்–திர விழா’ என்று க�ோலா–க–லம – ா–கக் க�ொண்–டா–டி–னர். சூரி–யன் வட–திசை ந�ோக்–கிப் பய–ணம் மேற்–க�ொள்–ளும் உத்–ரா–யண காலம் ஆரம்–ப–மான தை மாதத்–தில்–தான் இந்–தப் பெரு–விழா நெடுங்– – கி – ற – து. இதை வால்–மீகி முனி–வரு – ம், மகா–கவி கா–லம – ாக க�ொண்–டா–டப்–படு காளி–தா–சனு – ம் அவர்–கள – து இலக்–கிய – ங்–களி – லே எடுத்–துக் கூறு–கின்–றார்–கள். ‘என்–னா–லேயே இவ்–வு–லக மக்–கள் உண்டு, களித்து மகிழ்ச்–சியுடன் வாழ்ந்து வரு–கின்–றன – ர். ஆகவே நான் மட்–டுமே அனைத்து உயிரினங்களின் வாழ்–வா–தா–ரம – ாக இருக்–கிறே – ன். என்–னைய – ன்றி மக்களுக்கு நன்–மைக – ள் செய்–பவ – ர்–கள் வேறு யாரும் இல்லை!’ என்ற அகம்–பா–வம் இந்–திர– னு – க்கு மிக அதி–கம – ாக இருந்–தது. இந்–தச் செருக்கை அடக்–கிட பரந்–தா–ம–னான கண்–ண–பி–ரான் திட்–ட–மிட்–டார். ஆயர்–பா–டி–யில் ஆடு–மாடு மேய்க்–கும் சிறு–வன – ாக வளர்ந்து, அனை–வ–ரது அன்–புக்–கும் பாசத்–துக்–கும் ஆளான கிருஷ்–ணனை இந்–தி–ரன் ப�ொறா–மை–யு–ட–னேயே பார்த்–தான். தனக்கு அளிக்–கப்–பட்ட முக்–கிய – த்–துவ – ம் கண்–ணனு – க்கு அளிக்–கப்–பட்–டதை – க் கண்டு பெரி–தும் எரிச்–ச–லுற்–றான். அவன் க�ோபம் படிப்–ப–டி–யாக அதி–க–ரித்–தது. ஒரு–நாள் க�ோகு–லத்–தில், ஆயர்–கள் எல்–ல�ோரு – ம் சேர்ந்து யாகம் மேற்– க�ொள்–வ–தற்–காக பலத்த ஏற்–பா–டு–க–ளைச் செய்–து–க�ொண்–டி–ருந்–தார்–கள். வேதச் சடங்–கு–க–ளில் அந்–த–ணர்–கள் மும்–மு–ர–மாக ஈடு–பட்–டி–ருந்–த–தைக் கிருஷ்–ணரு – ம் பல–ரா–மரு – ம் கவ–னித்–துக்–க�ொண்–டிரு – ந்–தார்–கள். இது, வழக்–க– மான, வரு–டந்–த�ோறு – ம் நடை–பெ–றும் யாகம் என்–றும் இந்த யாகம் குறிப்–பாக இந்–தி–ரனை – த் திருப்–திப்–ப–டுத்–து–வதற் – –காக ஆயர்–கள் நிகழ்த்து–கி–றார்–கள் என்–றும் தெரிந்–து–க�ொண்–டார்–கள். இந்–தி–ரனை – த் திருப்–திப்–படுத்–தி–னால்– தான், அவன் உத்–த–ர–வின்–பே–ரில் மழை ப�ொழிந்து வளம் க�ொழிக்–கும் என்ற ஆயர்–க–ளின் நம்–பிக்–கை–யை–யும் கவ–னித்–தார்–கள். தம்–முட – ைய சந்–தே–கத்–தைத் தீர்த்–துக்–க�ொள்–வதற் – க – ாக நந்–தக�ோ – ப – ரி – ட – ம், ‘‘தந்–தையே, ஏத�ோ பெரிய யாகத்–திற்–கான ஏற்–பா–டு–கள் நடப்–ப–து–ப�ோல் தெரி–கி–றதே, எதற்–காக? அந்த யாகத்–தால் என்ன நன்மை? யாரு–டைய திருப்–திக்–காக அது நடத்–தப்–ப–டு–கி–றது? தயவு செய்து ச�ொல்–கி–றீர்–களா?’’
38
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
என்று கேட்–டார் கிருஷ்–ணர். கி ரு ஷ் – ண ர் இ வ் – வ ா று கேட்டதும் மகா– ர ாஜா நந்– தர், ‘‘என் இனிய மகனே! இந்– த ச்– சட ங்கு பரம்– ப ரை பரம்– ப – ரை – ய ாகச் செய்– ய ப்– பட்டு வரு–கி–றது. இந்–தி–ர–னின் கரு–ணை–யால் மழை பெய்–வ– தா–லும் மேகங்–கள் அவ–ரது பிர– தி – நி – தி – க ள் என்– ப – த ா– லு ம், தண்– ணீ ர் நமது வாழ்– வு க்கு மிக முக்கி– ய – ம ானதாலும், ம ழ ை யி ன் ஆ ளு ந ர ா ன தேவேந்– தி – ர – ன ான இந்– தி – ர – னுக்கு நம் நன்–றியை நாம் தெரி– விக்க வேண்–டி–யது அவ–சி–யம். நமது விவ–சா–யத் தேவைக்–குப் ப�ோது–மான மழையை அவர் நமக்–க–ளித்–தி–ருப்–ப–தால் அவ– ரைத் திருப்–திப்–ப–டுத்–து–வ–தற்– காக நாம் அவரை வழிபடும் வ கை யி ல் சி ல ஏ ற ்பா டு – களைச் செய்கிற�ோம். மழை பெய்– ய ா– வி ட்– ட ால் நம் பயிர் செழிக்– க ாது, நாம் பஞ்சம், ப ட் டி னி யி ன் றி வ ா ழ வு ம் முடியாது. மதச்–சட – ங்–குக – ள – ைச் செவ்–வனே நிறை–வேற்–ற–வும், ப�ொரு–ளா–தார வளர்ச்–சிக்–கும், இறு–தி–யில் முக்–திக்–கும் மழை தேவை. எனவே பாரம்–ப–ரி–ய– மான மதச்–ச–டங்–கு–களை நாம் நிறுத்– த க்– கூ – ட ாது. அவற்றை நிறுத்–தி–விட்–டால் அது நமக்கு நல்–லதல்ல – ,’’ என்று மழை–யின் அதி– ப – தி – ய ான இந்– தி – ர – னை த் திருப்– தி ப்– ப – டு த்த வேண்– டு – மென்ற கருத்தை ஆத–ரித்–துப் பேசி–னார். அ தற் கு கி ரு ஷ்ண ர் , ‘‘தந்தையே, இந்– தி – ர னை வழி– ப – ட த் தேவை– யி ல்லை. ஒவ்–வ�ொ–ரு–வ–ரும் தன் ச�ொந்த உ ழ ை ப்பா ல் வி ரு ம் பு ம் பலனைப் பெற வேண்– டு ம். எல்லா உ யி– ரி – ன ங்– க – ளு ம் அவர்–கள் தேவர்–க–ளா–னா–லும் மனி–தர்–கள – ா–னா–லும் அவ–ரவ – ர் பணி–யின் இயல்–புக்–க�ொப்–பச் செயல்–பட்டு விளை–வு–க–ளைப் ப ெ று – கி ன் – ற – ன ர் . எ ல்லா உயிர்– க – ளு ம் அவ– ர – வ – ரி ன் வெவ்– வே – ற ான பணி– க – ளி ன் இயல்–பைப் ப�ொறுத்து உயர்– நி–லை–யி–லான உட–லைய�ோ, கீழ் நிலை–யில – ான உட–லைய�ோ
பெறு–கிற – ார்–கள். பகை–வர்–கள – ை–யும், நண்–பர்–கள – ை– யும் அடை–கி–றார்–கள். ஒவ்–வ�ொ–ரு–வ–ரும் அவர்–க– ளின் இயல்–பான தன்–மை–களை அனு–ச–ரித்–துக் கட– மை – க ளை ஆற்– ற – வே ண்– டு ம். பல்– வே – ற ான தெய்–வங்–களை வழி–ப–டு–வ–தில் கவ–னம் செலுத்– தக்–கூ–டாது. எல்–லாக் கட–மை–க–ளை–யும் சரி–வர நிறை–வேற்று – வ – த – ன் மூலம் தேவர்–கள – ைத் திருப்–திப்– ப–டுத்–தல – ாம். எனவே அவர்–களை வழி–பட – த் தேவை– யில்லை. நாம் நமது கட–மை–க–ளைச் சரி–வ–ரச் செய்வோமாக. ஒரு–வன் தனக்கு வகுக்–கப்–பட்–டுள்ள
இந்–திர– னி – ன் பங்கு என்ன இருக்–கிற – து? இந்–திரனை நீங்– க ள் திருப்– தி ப்– ப – டு த்– த ா– வி ட்– ட ா– லு ம் அவன் என்ன செய்–யக்–கூ–டும்? இந்–தி–ர–னி–ட–மி–ருந்து நாம் எவ்– வி – த – ம ான தனிப்– ப ட்ட நன்– மை – யு ம் பெற– வில்லை. நம் உறவு குறிப்–பாக க�ோவர்த்–தன கிரி–யு–ட–னும் விருந்–தா–வ–னத்–து–ட–னும் ஏற்–பட்–டது. வேறெ–து–வும் நமக்–குத் தேவை–யில்லை. எனவே தந்–தையே, ஊரில் உள்ள அந்–த–ணர்–க–ளை–யும் க�ோவர்த்– தன கிரி– யை – யு ம் திருப்– தி ப்– ப – டு த்– து – வதற்–கான யாகத்–திற்கு ஏற்–பாடு செய்–யுங்–கள்.
க�ோகுல பாலன் நடத்திய
க�ோவர்த்தன பூஜை கடமைகளைச் சரிவர நிறை– வேற் – ற ா– ம ல், மகிழ்ச்சியாய் இருந்–து–விட முடி–யாது. ‘‘தன் கட–மை–க–ளைச் சரி–வ–ரச் செய்–யா–த–வன் நடத்–தைகெட்ட – பெண்–ணுக்கு ஒப்–பா–கக் கரு–தப்–படு – – கி–றான். அந்–தண – ர்–களி – ன் கடமை வேதம் ஓது–வது; சத்–திரி – ய – ர்–களி – ன் கடமை குடி–மக்–கள – ைக் காப்–பது; வைசி– ய – ரி ன் கடமை விவ– சா–ய ம், வியா–பா–ரம், பசு–பரி – ப – ா–லன – ம் செய்–வது; சூத்–திர– ர்–களி – ன் கடமை அவ–ர–வ–ருக்கு இடப்–பட்ட பணி–யைச் செய்–வது. நாம் வைசிய இனத்–தைச் சேர்ந்–த–வர்–கள். பயிர்த்– த�ொழில், பசு பரி–பா–லன – ம், வியா–பா–ரம், க�ொடுக்– கல், வாங்–கல் ஆகி–யவை நம் கட–மை–யா–கும். ‘‘தந்– தையே , இந்த பிர– ப ஞ்– ச ம் ப�ௌதிக இயற்– கை – யி ன் முக்– கு – ண ங்– க – ள ால் செயற்– ப – டு – கிறது. அவை: சாத்–வீக குணம், தீவிர குணம், அறி–யாமை குணம். இம்–மூன்று குணங்–க–ளும் படைப்பு, பரா–மரிப்பு, அழிப்பு ஆகி–ய–வற்–றிற்–குக் கார– ணம ா– கி ன்றன. தீவிர குணத்– தி ன் செயற்– பாட்–டால் மேகம் உரு–வா–கி–றது. எனவே தீவிர குணம் மழையை உண்– ட ாக்– கு – கி – ற து. மழை பெய்–த–பிறகு அத–னால் விளை–யும் பயன்–களை உயிர்–கள் அனுபவிக்கின்றன. எனவே இதில்
இந்– தி – ர – னு க்– கு ம் நமக்– கு ம் எந்– த த் த�ொடர்பும் வேண்டாம்!’’ என்–றார் கிருஷ்–ணர். கிருஷ்–ணர் பேசி–ய–தைக் கேட்ட நந்த மகா– ராஜா, தர்–மச – ங்–கட – த்–த�ோடு கூறி–னார்: ‘‘கிருஷ்ணா, நீ விரும்–பு–வ–தால் உன் விருப்–பப்–ப–டியே, நம் ஊர் அந்–தண – ர்–களு – க்–கும், க�ோவர்த்–தன கிரிக்–கும் நான் தனி–யாக யாகம் செய்ய ஏற்–பாடு செய்–கி–றேன். ஆனால், தற்–ப�ோது இந்–திர யக்–ஞம் எனப்–ப–டும் இந்த யாகத்தை நான் நடத்த விரும்–பு–கி–றேன்!’’ என்–றார் தயங்–கி–ய–ப–டியே! ஆனால், கிருஷ்–ணர் மீண்–டும் வலி–யு–றுத்திக் கூறி– ன ார். ‘‘தந்– தையே , இனி– யு ம் தாம– த ம் செய்யாதீர்கள். உள்–ளூர் அந்–த–ணர்–க–ளுக்–கும், க�ோவர்த்–தன கிரிக்–கும் யாகம் நடத்–து–வ–தற்கான ஏற்பா–டு–களைச் செய்ய நீண்ட நேரம் தேவைப்– படும். எனவே ஏற்–கனவே – நீங்–கள் இந்–திர யக்ஞத்துக்– காகச் செய்தி–ருக்–கும் ஏற்–பா–டு–களை க�ோவர்த்– த–ன–கிரி மற்–றும் உள்–ளுர் அந்–தணர்களுக்கான யாகத்–திற்–கு பயன்–ப–டுத்–துங்–கள்!’’ இறு–தி–யில் நந்த மகா–ராஜா கிருஷ்–ண–ரின் – ஏற்–றுக்–க�ொண்–டார். யாகத்தை ஆல�ோ–சனையை எப்– ப டி நடத்த வேண்– டு – மெ ன்று ஆயர்கள் ðô¡
39
16-31 அக்டோபர் 2017
கிருஷ்– ண – ரை க் கேட்– ட ார்– க ள். யாகத்– தி ற்– க ான செயல்–மு–றை–க–ளைக் கிருஷ்–ணர் விவ–ரித்–தார். ‘‘இந்– தி ர யக்– ஞ த்– தி ற்– க ாக வைத்– தி – ரு க்– கு ம் – ை–யும், நெய்–யை–யும் உப–க�ோ–கித்து தானி–யங்–கள நேர்த்–தி–யான பல உணவு வகை–க–ளை–யும், பால் பண்–டங்–க–ளை–யும் பல–வகை இனிப்–புப் பதார்த்– தங்–க–ளை–யும் தயார் செய்–யுங்–கள். வேத பாரா–ய– ணம் செய்து ஹ�ோமம் வளர்க்–கக்–கூடி – ய கற்–றறி – ந்த அந்–தண – ர்–களை வர–வழ – ை–யுங்–கள். அவர்–களு – க்கு – ை–யும் தான–மா–கக் எல்லா வகை–யான தானி–யங்–கள க�ொடுங்–கள். பிறகு, பசுக்–களை அலங்–க–ரித்து அவற்– றி ற்கு உண– வ – ளி – யு ங்– க ள். இதை– யெ ல்– லாம் செய்–த–பின் அந்–த–ணர்–க–ளுக்கு உரிய சன்– மானங்களை தான–மாக வழங்–குங்–கள். பின்–னர் பிற அனை–வ–ருக்–கும் பிர–சா–தம் வழங்–குங்–கள். நாய், பூனை ப�ோன்ற மிரு–கங்–க–ளை–யும் விட்டு– வி–டா–தீர்–கள்; அவற்–றுக்–கும் உண–வ–ளி–யுங்–கள். பசுக்–களு – க்கு நேர்த்–திய – ான புல் தரப்–பட்ட பின் ‘க�ோவர்த்–தன பூஜை’யை உடனே ஆரம்–பி–யுங்– கள். இந்த யாகம் எனக்கு மிகுந்த திருப்–தியை அளிக்–கும்!’’ க�ோவர்த்–தன பூஜை, இன்–றும் ‘இஸ்–கான்’ அமைப்–பில் அனுஷ்–டிக்–கப்–ப–டு–கிற – து. கிருஷ்–ணர் வணக்–கத்–திற்–கு–ரி–ய–வ–ராக இருப்–ப– தைப்–ப�ோல் – ம், க�ோவர்த்–தன – – அவ–ரது பூமி–யான விருந்–தா–வன – மு கி–ரியு – ம் வணக்–கத்–திற்–குரி – ய – வை – யெ – ன்று சைதன்ய மகா–பி–ரபு ப�ோன்ற மகான்–கள் கூறி–யி–ருக்–கி–றார்– கள். அந்–நாள் முதல் இன்–று–வரை ‘க�ோவர்த்–தன பூஜை’ நடத்–தப்–பட்டு வரு–கி–றது. அன்று விருந்– தா–வ–னத்–தி–லும் மற்ற இடங்–க–ளி–லும், ஆல–யங்– களில் உணவு பெரும் அள–வில் தயா–ரிக்–கப்–பட்–டு ப�ொது–மக்களுக்கு விநி–ய�ோ–கிக்–கப்–ப–டும். – க்–கும் பரம்–ப�ொ–ரு– எங்–கும் நீக்–கமற – நிறைந்–திரு ளா–கிய கிருஷ்–ணர் கர்–வம் க�ொண்–டிரு – ந்த இந்–திர– – னுக்–குப் பாடம் கற்–பிக்க விரும்–பி–ய–தால், இந்–திர யக்– ஞ த்தை நிறுத்தி க�ோவர்த்– தன கிரிக்– க ான பூஜையை மேற்–க�ொள்–ளும்–படி ஆயர்–க–ளுக்கு
40
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
ஆல�ோ–சனை வழங்–கி–னார். அந்த ஆல�ோ–ச–னை– களை ஏற்ற ஆயர்–க–ளும், நந்த மகா–ரா–ஜா–வும் அவற்றை ஒன்–று–வி–டா–மல் நிறை–வேற்–றி–னார்–கள். க�ோவர்த்–தன பூஜையை நிறை–வேற்றி மலையை வலம் வந்–தார்–கள். இந்த மர–பை–ய�ொட்டி இப்–ப�ோ–தும் விருந்தா– வனத்–தில் இந்த பூஜை தினத்–தன்று நன்–றாக உடை–யு–டுத்தி, தம் பசுக்–க–ளு–டன் க�ோவர்த்–தன மலைக்–குச் சென்று பூஜை செய்து மலையை வலம் வரு– கி – ற ார்– க ள். கிருஷ்– ண – ரி ன் ஆல�ோ– சனைப்–படி நந்த மகா–ரா–ஜா–வும் ஆயர்–களு – ம் கற்–ற– றிந்த அந்–த–ணர்–களை வர–வ–ழைத்து வேதம் ஓதச் செய்து, க�ோவர்த்–தன பூஜை நடத்–தி பிரசாதம் – ார்–கள். வழங்–கின விருந்–தா–வ–ன–வா–சி–கள் ஒன்–று–கூடி பசுக்–களை அலங்–க–ரித்து அவற்–றிற்–குப் புல் க�ொடுத்–தார்– கள். பசுக்–க–ளுட – ன் க�ோவர்த்–தன கிரியை வலம் வந்– த ார்– க ள். க�ோபி– ய ர்– க – ளு ம் விம– ரி – சை – ய ாக ஆடை–ய–ணிந்து மாட்டு வண்–டி–க–ளில் அமர்ந்து கிருஷ்–ணரி – ன் லீலை–கள – ைப் பாடி–யப – டி பவனி வந்– தார்–கள். க�ோவர்த்–தன பூஜையை நடத்தி வைத்த – ர்–கள் க�ோபா–லர்–கள – ை–யும் க�ோபி–யரை – யு – ம் அந்–தண ஆசீர்–வ–தித்–தார்–கள். எல்–லாம் சரி–வர நடந்–தே–றிய பின் கிருஷ்–ணர் மிகப்–பிர– ம – ாண்–டம – ான உரு–வத்தை மேற்–க�ொண்டு க�ோவர்த்–தன கிரிக்–கும் தமக்–கும் எவ்–வித வேறு–பா–டு–மில்லை, ‘இரண்–டும் ஒன்–றே’ என்–பதை அங்–கிரு – ந்த மக்–களு – க்கு உணர்த்–தின – ார். பின்–னர், அங்கு அர்ப்–ப–ணிக்–கப்–பட்ட உணவு முழு–வ–தை–யும் கிருஷ்–ணர் உண்–டார். க�ோவர்த்– தன கிரி–யும் கிருஷ்–ண–ரும் ஒன்றே என்ற கருத்து இன்–றும் மதிக்–கப்–படு – கி – ற – து. அம்–மலை – யி – லி – ரு – ந்து கற்–களை எடுத்–துச்–சென்று வீடு–க–ளில் வைத்து கிருஷ்–ணர– ாக அவற்றை பாவித்து பூஜிக்–கிற – ார்–கள். இது மூர்த்தி வழி–பாட்–டுக்கு ஒப்–பா–கக் கரு–தப்–ப–டு– கி–றது. உணவு முழு–வ–தை–யும் உண்ட கிருஷ்ண வடி–வ–மும், கிருஷ்–ணர் தாமும் வெவ்–வே–றாக விளங்கி நின்–றத – ால், விருந்–தா–வன வாசி–கள் அந்த மாபெ–ரும் மூர்த்–திக்–கும், க�ோவர்த்–தன மலைக்–கும் ஒருங்கே வழி–பாடு நடத்–தி–னார்–கள். விருந்–தா–வ–னத்–தின் ஆயர்–கள் இந்–தி–ர–னுக்– காக ஏற்–பாடு செய்–தி–ருந்த யாகத்–தை கிருஷ்–ணர் தடுத்து நிறுத்–திவி – ட்–டார் என்று அறிந்–தப�ோ – து இந்– தி–ரன் மிகுந்த க�ோபம் க�ொண்டு தன் க�ோபத்தை விருந்–தா–வன – வ – ா–சிக – ளி – ன் மீது க�ொட்–டின – ார். யாகம் நிறுத்– த ப்– ப ட்– ட – தற் – கு க் கார– ண ம் கிருஷ்– ணரே என்–பதை இந்–தி–ரன் அறிந்–தி–ருந்த ப�ோதி–லும், பழியை நந்த மகா–ரா–ஜா–வின் தலை–மை–யி–லான ஆயர்–க–ளின் மீது சாற்–றி–னான். ‘என்னை வழி–பட மறுத்–த–வர்–க–ளுக்–குத் தகுந்த பாடம் கற்–பிப்–பேன்! என்று க�ோபத்–த�ோடு கரு–வி–னான். பல–வ–கை–யான மேகங்–க–ளுக்கு அதி–ப–தி–யான இந்–திர– ன் ‘ஸாங்–வர்த்–தக – ’ என்ற க�ொடிய மேகத்தை அழைத்–தான். இந்த மேகம், பிர–பஞ்–சம் முழு–வ– தை–யும் ஒரே மூச்–சில் அழித்–து–வி–டும் ஆற்–றல் க�ொண்–டது. ஆகவே இந்–தி–ரன், விருந்–தா–வ–னத்– தின் மேல் படர்ந்து அப்–ப–குதி முழு–வ–தை–யும்
பெரும் வெள்–ளத்–தில் மூழ்–க–டிக்–கும்–படி ‘ஸாங்– வர்த்–த–க’ மேகத்–திற்–குக் கட்–ட–ளை–யிட்–டான். இந்–தி–ர–னின் கட்–ட–ளைப்–படி பல–வ–கை–யான அபா–ய–க–ர–மான மேகங்–கள் விருந்–தா–வ–னத்–தின்– மேல் த�ோன்றி, தம் பலம் முழு–வ–தையு – ம் பிர–ய�ோ– கித்து அழிவை ஏற்–ப–டுத்–தத் த�ொடங்–கின. ஆயர்– பாடி முழு–வது – ம் நாச–மா–கும்–படி – பெருங்–காற்–றுட – ன் – ை–யைப் பெய்–தன. அப்–படி மழை பெய்த பெரு–மழ ஒரு கணத்–தில் பூமி–யும் ஆகா–ய–மும் திசை–க–ளும் மழைத்–தா–ரை–கள் நிறைந்து ஒன்–றா–கக் காணப்– பட்–டன. மின்–னல்–களு – ம் இடி–களு – ம் கசை–யடி – க – ள – ா– கத் தாக்க, அந்த அடிக்–குப் பயந்–த–வை–ப�ோல், மேகங்–கள் திக்–கு–கள் அதி–ரும்–ப–டி கர்–ஜித்–தன. ஆரம்–பத்–தில் கூரிய அம்–பு–கள்–ப�ோல் நீர் தாரை தாரை–யா–கப் பெய்–தது. பிறகு தூண் பரு–ம–னில் மழை–யைப் ப�ொழிந்து, விருந்–தா–வன – த்–தில் நிலப்– பகு–திக – ளை மேடு பள்–ளம் தெரிய வ�ொண்–ணா–மல் நீரால் நிரப்–பின. உல–கமே இருள் மய–மா–னது. அப்–ப�ொ–ழுது பசுக்–கள் மகா வேக–மாக வீசிய காற்று மழை–யிலே அலைக்–க–ழிக்–கப்–பட்டு, இடுப்– பும், த�ொடை–களு – ம், கழுத்–தும் சுருங்கி மாண்–டன
ப�ோன்று மூர்ச்–சித்து விழுந்–தன. மாடு–க–ளில் பல தமது இளங்–கன்–று–களை வயிற்–றில் அணைத்– துக்–க�ொண்டு நடுங்–கிக்–க�ொண்–டி–ருந்–தன. பல மாடு–கள் கன்–று–கள் விழு–வ–தைக் கண்டு கத–றி– யழு–தன. சில கன்–று–கள் காற்–றி–னா–லும் குளி–ரி– னா–லும் உடம்–பெல்–லாம் ச�ோர்–வ–டைந்து நடுங்கி அற்–பத் த�ொனி–யு–டன், கிருஷ்–ணனை ந�ோக்கி, ‘‘கிருஷ்ணா, நீயே எங்–க–ளைக் காப்–பாற்ற வேண்– டும்–’’ என்று தீனக்–கு–ர–லில் வேண்–டின. நிலைமை மிக–வும் ம�ோச–மா–யிற்று. மிரு–கங்–கள் பெருத்த அவ–திக்–குள்–ளா–யின. இடி, மின்–னல், மழை–ய�ோடு பெருங்–காற்–றும் வீசி–ய–தால் ஒவ்–வ�ொரு ஜீவ–ரா–சி– யும் கடுங்–கு–ளி–ரால் நடுங்–கின. அத்–த�ொல்–லை– களிலிருந்து விடு– ப ட மக்– க ள் கிருஷ்– ண – னி ன் பாத கம–லங்–கள – ைச் சர–ண–டைந்–த–னர். ‘‘அன்–பிற்–கினி – ய கிருஷ்ணா! நீயே எங்–கள – ைக் காக்–கும் கட–வுள். பக்–தர்–க–ளி–டம் மிகுந்த அன்பு க�ொண்ட நீ, இக்– க�ொ – டி ய துன்– ப த்– தி – லி – ரு ந்து எங்களைக் காப்–பாற்று!’’ என்று கத–றி–ய–வாறே பிரார்த்–தித்–த–னர் க�ோகு–ல–வா–சி–கள். இந்–தப் பிரார்த்–த–னை–யைக் கேட்ட கிருஷ்ண
பர–மாத்மா, ‘‘இந்–திர– ன் தனக்–குப் பூஜை நடக்–கவி – ல்– லையே என்ற க�ோபத்–தால் இப்–படி – ச் செய்–கிற – ான். தானே மிகப்–பெ–ரிய – வ – ன் என்று எண்–ணிக்–க�ொண்டு தன் பலத்– தை க் காட்– டு – கி – ற ான்! ஆகவே என் தகுதியை நான் அவ–னுக்கு உணர்த்த வேண்–டும். பிர–பஞ்–சக் காரி–யங்–களை நடத்–து–வ–தில் அவன் தனி–யு–ரிமை பெற்–ற–வ–னல்ல என்–பதை அவன் அறி–யும்–படி செய்ய வேண்–டும். பத–வியி – ன – ால் அவ– னுக்கு ஏற்–பட்–டுள்ள அகந்–தையை நான் அகற்ற வேண்–டும். விருந்–தா–வ–னத்–தில் உள்ள என் தூய பக்–தர்–கள் அனை–வ–ரை–யும் நான் காப்–பாற்–றி–யாக வேண்–டும். தேவர்–கள் எனது பக்–தர்–கள். எனவே அவர்–கள் எனது மேலாண்–மையை மறக்–கல – ா–காது. ஆனால் இவன�ோ இந்–திர பதவி தரும் சக்–திய – ால் – ைந்து வெறி பிடித்–திரு – க்–கிற – ான். இவ–னது கர்–வம – ட கர்–வத்தை ஒடுக்க வேண்–டும். விருந்–தா–வன – த்–தில் உள்ள என் பக்–தர்–கள் அனை–வரை – யு – ம் காப்–பாற்ற வேண்–டும்! எனவே பெரிய கற்–பா–றைக – ளு – ம், மரம், செடி க�ொடி–க–ளும் நிறைந்த இந்–தக் க�ோவர்த்– தன பர்–வ–தத்தை அடி–ய�ோடு பெயர்த்து எடுத்து இந்த இடைச்–சே–ரிக்கே ஒரு பெருங்–குட – ை–யா–கப் பிடித்துக் காப்–பேன்!’’ என்று திரு–வுள்–ளம் க�ொண்ட கிருஷ்–ணர் தரை–யி–லி–ருந்து குடைக்–கா–ளா–னைப் பறிப்–ப–து–ப�ோல், பிர–மாண்–ட–மான க�ோவர்த்–தன கிரியைத் தூக்கி, அதைத் தாங்– கி ப்– பி – டி த்– து க்– க�ொண்டு க�ோபா–லரை – யெ – ல்–லாம் கூவி–யழ – ைத்தார். ‘‘பக்தர்களே! நீங்கள் யாவரும் இந்த மலையின் அடி–யில் வந்து சேருங்–கள். இந்–தக் காற்– று க்– கு ம் மழைக்– கு ம் அஞ்ச வேண்– ட ாம். அதை நான் இந்த மலை–யைத் தூக்–கிப் பிடித்–துத் – யி – ல் உள்ள இடங்–களி – ல் தடுத்துவிட்–டேன். இத–னடி அவ–ரவ – ர் விருப்–பம்–ப�ோல – ச் சுக–மாக இருக்–கல – ாம். மலை மேலே விழுந்–து–வி–டும�ோ என்று பயப்–பட வேண்–டாம்!’’ என்று கூறி–ய–ப–டியே மலை–யைத் தாங்–கிப்–பி–டித்–துக்–க�ொண்–டார். இவ்– வி – த ம் கிருஷ்– ண ர் கூறி– ய – ரு – ளி – ய – தை க் கேட்ட–தும் ஆயர்–கள் அனை–வ–ரும் தமது வண்– டி–களி – ல் தத்–தம – து ப�ொருட்–களை ஏற்–றிக்–க�ொண்டு, மாடு–கள – ை–யும், கன்–றுக – ள – ை–யும் ஓட்–டிக்–க�ொண்டு, அந்த மலை–யின் அடி–யில் வந்து சேர்ந்–த–னர். அவர்–கள் கிருஷ்ண பர–மாத்–மா–வின் மகி–மையை – த் துதித்–துப் பாடிக்–க�ொண்–டிரு – க்க, பக–வா–னும் அந்த மலையை ஆடா–மல் அசை–யா–மல் தமது இட–து– கை–யின் சுண்–டுவி – ர– லி – ன் நுனி–யில் நிறுத்–தியி – ரு – ந்–த– தைக் கண்–டும், பசி, தாகம், வேறு எந்–த–வி–த–மான கவ–லை–யு–மில்–லா–மல் அவர் முகம் ஒளி–விட்–டதை எண்–ணியு – ம் ஆச்–சர்–யம – ட – ைந்–தார்–கள். ஏழு தினங்– கள் ஓயா–மல் மழை பெய்ய, சுவா–மி–யும் அந்த க�ோவர்த்–த–ன–கிரி மலையை குடை–ப�ோல ஏந்தி அனை–வ–ரை–யும் காத்–த–ரு–ளி–னார். கிருஷ்– ண – ரி ன் அசா– த ா– ர – ண – ம ான ய�ோக சக்தி– யை க் கண்டு சுவர்க்– க த்– தி ன் அதி– ப – தி – யான இந்–தி–ரன் இடி–யால் தாக்–கப்–பட்–ட–வ–னைப்– ப�ோல் திகைப்–ப–டைந்து உறுதி குலைந்–தான். தன் முயற்சி–க–ளெல்–லாம் வீணா–யிற்றே என்று நினைத்து உடனே மேகங்– க – ள ை– யெ ல்– ல ாம் ðô¡
41
16-31 அக்டோபர் 2017
விலகிச்–செல்–லும்–படி கட்–டள – ை–யிட்–டான். ஆகா–யம் தெளிவு பெற்–றது – ம் பலத்த காற்று வீசு–வது நின்–றது. அப்–ப�ோது ‘க�ோவர்த்–தன கிரி–தா–ரி’ என்ற பெய– ரைப்–பெற்ற கிருஷ்ண பர–மாத்மா, ‘‘என்–ன–ருமை ஆயர்–குல மக்–களே, நீங்–கள் அனை–வ–ரும் உங்– கள் உடை–மை–களை எடுத்–துக்–க�ொண்டு வீட்–டுக்– குச்–செல்–ல–லாம். நிலைமை முற்–றி–லும் சரி–யாகி விட்–டது. இனி கவ–லைப்–பட வேண்–டாம்!’’ என்–றார். எல்லா மக்–க–ளும் அகன்ற பின்–னர் கிருஷ்ண பர–மாத்மா மெது–வாக க�ோவர்த்–தன கிரியை கீழே இறக்கி அதன் உரிய இடத்–தில் முன்–பிருந்–தப – டி – யே வைத்–தார். எல்–லாம் முடிந்–த–பி–றகு விருந்–தா–வன – – வாசி–கள் அனை–வரு – ம் கிருஷ்–ணரை அணுகி, கண்– க–ளில் நீர் கசிய, நன்–றிப்–பெ–ருக்–கு–டன், அவரை அன்–பு–டன் தழு–விப் பேரு–வகை அடைந்–தார்–கள். அவ–ரது பர–மான லீலை–க–ளின் மகி–மை–க–ளைப் புகழ்ந்து பாடி–னார்– க ள். எங்– கு ம் மகிழ்ச்– சி – யும் சந்–த�ோ–ஷ–மும் கரை–பு–ரண்–ட�ோ–டின. கிருஷ்ண பர–மாத்மா க�ோவர்த்–தன கிரியைத் துக்கி எடுத்–துக் க�ோகு–லத்–தைக் காத்–ததை – க்–கண்டு,
ஆயி–னும் எனக்–குச் செய்–யும் யாகத்–துக்கு பங்–கம் நேரிட்–டதே என்–பத – ால் தெரி–யாத்–தன – ம – ா–கக் க�ோபங்– க�ொண்டு மேகங்–களை ஏவி, க�ோகு–லத்தை நாசஞ்– செய்–யும்–படி – கட்–டள – ை–யிட்–டேன். மகா சக்–தியு – ட – ைய நீ, குன்–றெ–டுத்து க�ோகு–லத்–தைக் காத்த இந்த அற்–பு–த–மான திரு–வி–ளை–யா–ட–லைக் கண்டு நான் பெரி–தும் மகிழ்ந்–தேன். ‘‘பக–வானே! நான் உன் சந்–ந–திக்கு வந்த முக்–கிய காரி–யத்–தைக் கேட்–ட–ருள வேண்–டும். க�ோல�ோ–கத்–தில் இருக்–கும் காம–தேனு, நந்–தினி மற்–றும் எண்–ணற்ற பசுக்–களு – ம் தங்–கள் சந்–ததி – யை நீ நன்–றா–கக் காத்து ரட்–சித்–ததற் – க – ாக உனக்கு ஒரு சத்–கா–ரம் செய்ய வேண்–டும் என்று என்–னி–டம் கூறின! அவை விரும்–பிக் கேட்–டுக்–க�ொண்–ட–படி, க�ோகுல நந்–த–னான, க�ோபால கிருஷ்–ண–னான உன்னை, பசுக்–கூட்–டங்–க–ளுக்–குத் தலை–வ–னாக, அதா–வது ‘க�ோக்–க–ளின் இந்–தி–ர–னா–க–’ப் பட்–டம் சூட்டி, பட்–டா–பி–ஷே–கம் செய்–கி–றேன். அதைத் தங்– க ள் திரு– வு ள்– ள ம் பற்றி ஏற்– ற – ரு ள வேண்– டும். அத– ன ால், பக– வ ானே, நீ இன்று முதல்
தேவேந்–தி–ரன் வெட்–க–ம–டைந்–தான். அவன் தன் – ன்–னும் யானை–யின்–மீது ஏறிக்–க�ொண்டு ஐரா–வத – மெ க�ோவர்த்–த–ன–கி–ரி–யின் அருகே வந்தான். அங்கே சகல ல�ோகங்–க–ளை–யும் காக்–கும் எம்–பெ–ரு–மான் மந்– ந ா– ர ா– ய – ண ன் க�ோபால வேடம் பூண்டு யாத–வப் பிள்–ளை–க–ள�ோடு பசுக்–க–ளைக் காத்து நிற்–ப–தை–யும், அந்த சுவா–மி–யின் திரு–முடிக்கு நேர் மேலாக கரு–டன் என்–னும் பெரிய திரு–வடி, தன் சிற–கு–க–ளால் அவர்–மீது வெய்–யில் படா–வண்– ணம் நிழல் செய்–துக�ொ – ண்டு பிறர் கண்களுக்–குப் புல–னா–கா–மல் இருப்–ப–தை–யும் இந்–தி–ரன் கண்– டான். உடனே அவன் யானை மீதி–ருந்து கீழே இறங்கி, பக–வானை வணங்கி அந்த மகிழ்ச்–சியி – ல் விழி–கள் மலர புன்–ன–கை–யு–டன் விண்–ணப்–பம் செய்–துக�ொ – ண்–டான். ‘‘பக–வான் கிருஷ்ண பர–மாத்–மாவே! அடி–யே– னைப் ப�ொறுத்து அருள் செய்ய வேண்– டு ம். சுவாமி, இப்–ப�ோது உன் சந்–ந–திக்கு அடி–யேன் வந்–தது விர�ோத புத்–திய – ால் என்று எண்ண வேண்– டாம். கிருபா மய–மான உன் சங்–கல்–பத்–தி–னா– லேயே துஷ்ட நிக்–கிர– க சிஷ்ட பரி–பா–லன – ங்–கள – ைச் செய்து, இந்–தப் பூமி–யின் பாரத்தை நீக்–குவ – தற் – க – ாக இங்கு அவ–த–ரித்–தாய் என்–பதை நான் அறி–வேன்.
‘க�ோவிந்–தன்’ என்ற திரு–நா–மம் பெறு–வாய்!’’ பிறகு தனது வாக–னம – ான ஐரா–வத – த்–தின் மேலி– ருந்து தீர்த்த கல–சத்தை எடுத்–து–வந்து, தனக்கு மேலாய்ச் சத்–திய ல�ோகத்–துக்–கும் மேலே–யி–ருக்– கும் க�ோல�ோ–கத்–துக் க�ோக்–க–ளுக்கு உபேந்–தி– ரன் நீ!’’ என்று பட்–டா–பி–ஷே–கம் செய்–வித்–தான். ‘க�ோவிந்–த’ நாமம் க�ொண்ட க�ோபால கிருஷ்–ணன்– மீது விண்–ணவ – ர்–கள் மலர் மாரி ப�ொழிந்து வாழ்த்– தி–னார்–கள். எங்–கும் குதூ–க–லம் பரி–ண–மித்–தது. இவ்– வி தமாக கிருஷ்ண பர– ம ாத்– ம ா– வி ற்கு பட்டாபிஷேகம் நடை– ப ெற்– ற – ப�ோ து, பசுக்– க ள் எல்லாம் தங்–கள் மடி–களி – ல் அள–வின்–றிச் சுரந்துப் பெரு– கி ய பாலி– ன ால் பூமியை நனைத்– தன . ‘உபேந்தி–ரன்’ என்–றும் ‘க�ோவிந்–தன்’ என்–றும் திருப்–பெ–யர்–கள் வழங்கி கிருஷ்ண பக–வா–னுக்–கு பட்டா–பிஷே – க – ம் செய்த தேவேந்–திர– ன் கிருஷ்ணனை வணங்கி, ஆலிங்–க–னம் செய்து, பணிந்து விடை– பெற்றுக்–க�ொண்டு ஐராவதத்தின்மேல் ஏறி இந்–திர– – ல�ோகம் சென்–றான். பிறகு கிருஷ்ண பர–மாத்மா ஆயர்கள�ோ–டும் பசுக்–களு – ட – னு – ம் க�ோகு–லத்–துக்கு எழுந்–த–ரு–ளி–னார்!
42
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
-T.M. ரத்–தி–ன–வேல்
ÝùIèñ தினகரன் குழுமத்திலிருந்து வெளியாகும் தெய்வீக மாதம் இருமுறை இதழ்
ðô¡
சந்தா விவரம்
அஞ்சல் வழியாக வருட சந்தா - 720/சந்தா த�ொகையை KAL PUBLICATIONS, PVT. LTD என்ற பெயருக்கு டிமாண்ட் டிராஃப்ட் எடுத்தோ அல்லது மணியார்டர் மூலமாவ�ோ கீழ்க்காணும் முகவரிக்கு அனுப்பி வைக்கவும்: மேலாளர்-விற்பனை (MANAGER, SALES),
ஆன்மிகம் பலன்,
எண்: 229 கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. Ph: 044-4220 9191 Extn: 21120. ம�ொபைல்: 95000 45730
ÝùIèñ
பலன்
பெயர்:________________________________________தேதி:_______________________ முகவரி:__________________________________________________________________ _______________________________________________________________________ ________________________________________________________________________ த�ொலைபேசி எண்:_____________________________ம�ொபைல்:_____________________ இ.மெயில்:________________________________________________________________ __________________(ரூபாய்__________________________________________மட்டும்) _______________________________________________________வங்கியில் எடுக்கப்பட்ட _______________________________எண்ணுள்ள டி.டி இணைக்கப்பட்டுள்ளது. ஆன்மிகம் பலன் மாதம் இருமுறை இதழை ஏஜென்ட் மூலமாக / அஞ்சல் வழியாக ஒரு வருடத்திற்கு அனுப்பி வைக்குமாறு கேட்டுக் க�ொள்கிறேன்.
டிமாண்ட் டிராஃப்டை, கீழ்க்காணும் கூப்பனைப் பூர்த்தி செய்து இணைத்து அனுப்பவும். சந்தா த�ொகை கிடைத்ததும் தகவல் தெரிவித்தபின் பிரதியை அனுப்பி வைக்க ஏற்பாடு செய்யப்படும்.
____________________ கைய�ொப்பம்
43
40
திருமணத் தடை நீக்கியருளும்
கல்யாணசுந்தரேஸ்வரர்
ம
யி–லா–டு–துறை-திரு–வா–ரூர்ப் பாதை–யில், பூந்– த�ோட்–டம் என்–னுமி – ட – த்–திலி – ரு – ந்து தென்–மேற்கே 10 கி.மீ. த�ொலை–விலு – ள்ள தலம் திரு–வீழி – மி – ழ – லை. மிழ–லைக் குறும்–பன் என்ற வேடன் பூசித்–தத – ா–லும்,
44
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
தல–வி–ருட்–சம் வீழிச்–செடி என்–ப–தா–லும் இப்–பெ–யர் பெற்–றது என்–பர். மூவர் தேவா–ர–மும், சேந்–த–னார் திரு–வி–சைப்–பா–வும், அரு–ண–கி–ரி–நா–த–ரின் திருப்– பு–க–ழும் பெற்ற திருத்–த–லம் திரு–வீ–ழி–மி–ழலை.
இறைவி: சுந்–தர– கு – ஜ – ாம்–பிகை (அழ–குமு – லை – ய – ம்மை) இறை–வர்: நேத்–ரார்ப்–பணே – ஸ்–வ–ரர். முன்–ன�ொ–ரு–முறை இந்–தி–ரனை அழிக்க எழுந்த தன் சினத்தை சிவ–னார் கட–லில் வீசி–னார். அது குழந்–தை–யாக மாறி–யது. அக்–கு–ழந்–தைக்கு ஜலந்–த–ரன் எனப்–பெ–யர் சூட்டி வரு–ணன் வளர்த்து வந்–தான். கர்–வமி – கு – தி – ய – ால் தேவர்–களை – த் துன்–பு–றுத்தி வந்த ஜலந்–த–ர–னைத் தண்–டிக்க எண்–ணி–னார் சிவ–பெரு – ம – ான். முனி–வர– ாக மாறி அவன் முன்–த�ோன்றி, தரை– யில் ஒரு சக்–ரத்தை வரைந்து, அதைப் பெயர்த்து மேலே எடுக்க முடி–யுமா என்று கேட்–டார். சக்–ரத்–தைப் பெயர்த்–தெ– டுத்த ஜலந்–த–ரன், மிகுந்த செருக்–கு–டன் தன் தலை–மேல் தூக்கி வைத்–துக்–க�ொண்ட – ான். சக்–ரம் வலிமை பெற்று அவன் தலையை இரண்–டா–கப் பிளந்–தது. சிவ–பெரு – ம – ான் ஜலந்–தர– ா–சுர– னை அழித்த சக்–ரத்தை, தான் பெற வேண்டி திரு–மால் திரு–வீழி – மி – ழ – லை – யி – ல் தவம் புரிந்–தார். ஆயி–ரம் தாமரை மலர்–கள் க�ொண்டு சிவனை அர்ச்–சித்து வந்–தார். ஒரு–நாள் சிவ–பெரு – ம – ான் விளை–யாட்–டாக ஒரு மலரை ஒளித்து வைத்–தார். ஒரு மலர் குறை–யவே, திரு–மால் தனது கண்–ணையே இடந்து சிவ–னுக்–குச் சாத்த முற்–பட்–ட–ப�ோது சிவன் அவர் எதி–ரில் த�ோன்றி சக்–ரத்தை அவ–ருக்கு அளித்– தார். திருச்–செந்–தூரி – ல் அரு–ணகி – ரி – ய – ார் இதைப் பாடி–யுள்–ளார்: ‘‘அதி பெல கட�ோர மாஜ–லந்–த–ரன் ந�ொந்–து–வீழ ‘உடல் தடி–யும் ஆழி தா’ என அம்–புய மலர்–கள் தச–நூறு தாள் இடும்–ப–கல் ஒரு மலர் இலாது க�ோ அணிந்–திடு செங்–கண்–மா–லுக்கு உத–விய மகே–சர் பால!’’ (படர்–பு–வி–யின்...) ‘‘நீற்–றினை நிறைப் பூசி நித்–தல் ஆயி–ரம் பூக்–க�ொண்டு ஏற்–றுழி ஒரு–நாள் ஒன்று குறை–யக் கண் நிறைய இட்ட ஆற்–ற–லுக்கு ஆழி நல்கி அவன் க�ொணர்ந்து இழிச்–சும் க�ோயில் வீற்–றி–ருந்து அளிப்–பர் வீழி–மி–ழ–லை–யுள் விகிர்–த–னாரே! - அப்–பர். மூல–வர் உள்ள இடம் விண்–ணிழி விமா–னம் எனப்–ப–டு– கி–றது. இது திரு–மால் க�ொணர்ந்–தது என்–பதை மேற்–கூ–றிய பாட–லில் திரு–நா–வுக்–க–ர–ச–ரும், ‘சலந்–த–ரன் உட–லம் தடிந்த சக்–கி–ரம் எனக்–க–ரு–ளென்று அன்று அரி வழி–பட்–டி–ழிச்–சிய விமா–னத்–தி–றை–ய–வன் பிறை–யணி சடை–யன்’ என்று ஞான– சம்–பந்–த–ரும் பாடி–யுள்–ள–தி–லி–ருந்து உண–ர–லாம். இறை–வன், – லி – ரு – க்–கும் த�ோணி– சம்–பந்–தப் பெரு–மா–னுக்–குத் தாம் சீர்–கா–ழியி யப்–பர் திருக்–க�ோ–லத்தை இந்த விண்–ணிழி விமா–னத்–தில் காட்–டி–ய–ரு–ளி–னார். ஆதி–யில் செப்–புத் தக–டுகள் வேயப்–பட்ட – இவ்–விம – ா–னம் இன்று தங்–கக் கவ–சத்–த�ோடு, தனி அழ–கு–டன்
சித்ரா மூர்த்தி
விளங்–கு–கி–றது. பதி–னாறு சிங்–கங்–கள் இதைத் தாங்– கு – கி ன்– ற ன. திரு– ம ால் கண்ணை இடந்–த–ளிக்–கும் காட்சி விமா– னத்–தில் சிற்–பம – ாக வடிக்–கப்–பட்–டுள்–ளது. இங்–குள்ள உலாத் திரு–மே–னி–க–ளுள் ஒரு–வர– ா–கச் சிவ–பெரு – ம – ான் ‘சக்–ரத – ா–னர்’ என்ற திருக்–க�ோல – த்–தில் விளங்–குகி – ற – ார். காஞ்–சி–பு–ரா–ணத்–தின்–படி, திரு–வீ–ழி– மி–ழலை – க்–கு–ரிய வர–லாறு அரு–கி–லுள்ள திரு–மாற்–பேறு எனும் திருத்–த–லத்–திற்– கும் கூறப்–ப–டு–கிற – து. திரு–மா–லின் உற்– ச–வத் திரு–மேனி ஒன்று ஒரு கையில் தாமரை மல–ரும், மறு–கை–யில் கண்– ணும் க�ொண்டு, நின்ற க�ோலத்–தி–லி– ருப்–பதை இக்–க�ோ–யி–லில் காண–லாம். இங்கு இறை–வ–னுக்கு முன்னே நந்தி தேவ–ருக்–குப் பதி–லாக, திரு–மால் கூப்–பிய கரத்–த�ோடு நின்–றி–ருக்–கி–றார்!
திரு– ம ால் சிவனை ஆரா– த – ன ம் செய்து சக்–ரத்–தைப் பல–முறை பெற்– றுள்– ள ார். ஆதி– யி ல் சிவ– பெ – ரு – ம ான் அளித்–தது சுதர்–சன – ம் எனும் சக்–ரம – ா–கும். அதர்–வண வேதத்–தில், சர–ப�ோ–ப–நி–ட– தத்–தில் ‘எவ–ரு–டைய இட–து–பா–தத்–தில் விஷ்ணு தம் கண்ணை அர்ச்–சித்–துச் சுதர்–ச–னம் எனும் சக்–ரத்–தைப் பெற்–றுக் க�ொண்–டார�ோ அந்த ருத்ர மூர்த்–திக்கு வணக்– க ம்– ’ ’ என்று வரு– கி – ற து. கூர்ம புரா–ணத்–தில் ‘மாய�ோன் நேமி பெற்ற அத்–திய – ா–யம்’ என்ற ஒரு தனிப்–பகு – தி – யே விரி–வாக அளிக்–கப்–பட்–டுள்–ளது. மூல–வர் வீழி–நா–தர் சுயம்பு லிங்–கம – ா– கக் கிழக்கு ந�ோக்கி அமர்ந்–துள்–ளார். சுவா–மிக்–குப் பின்–பு–றம் உமை–யா–ளு– டன் இறை–வன் எழுந்–த–ரு–ளி–யி–ருக்–கும் கல்–யா–ணக் க�ோலத்–தைக் காண–லாம். ðô¡
45
16-31 அக்டோபர் 2017
மாசின் மிழ–லை–யீர், ஏச– உமை–யைத் திரு–மண – ம் செய்–து– லில்–லையே க�ொண்ட தல– ம ா– த – ல ால் கரு– இறை– வ – ர ா– யி – னீ ர், மறை வறை வாயி–லில் அர–சா–ணிக்–கால் க�ொண்ட மிழ–லை–யீர், எனும் தூணும் வெளி–யில் மகா– கறை க�ொள் காசினை மண்–டப – த்–தில் பந்–தக்–கால் எனும் முறைமை நல்–குமே.’’ தூணும் உள்–ளன. மகா–மண்–ட– - என்று பாடி நற்– க ாசு – த்–தில் பத்–தில், ஒரு தனி மண்–டப பெற்று அதனை அடி–யா–ருக்கு கல்–யா–ண–சுந்–த–ரர் எனும் மாப்– பிள்ளை சுவாமி காட்சி அளிக்– அளித்–தார். கி–றார். மாப்–பிள்ளை சுவா–மியி – ன் ‘‘விண்–நின்று இழிந்த விமா– பாதத்–தில் விஷ்ணு தம் கண்– னத்–தின் ணைப் பறித்து அர்ச்–சித்த அடை– கிழக்–கும் மேற்–கும் பீடத்– யா–ளம் உள்–ளது. உற்–சவ மூர்த்– தில் தி–யின் வலப்–பா–தத்–தில் மேலே அ ண் – ண ல் பு க லி ஆ ண் திரு–மா–லின் கண்–ணும், கீழே தகை–யார் சக்–ரமு – ம் உள்–ளன. மண–வழ – க – ர் தமக்–கும், ஆண்ட அர–சி– எனப்–படு – ம் மாப்–பிள்ளை சுவாமி னுக்–கும், – த்–தடை நீக்க வல்–லவ – ர் திரு–மண நண்–ணும் நாள்–கள் த�ொறும் என்ற நம்–பிக்கை நில–வு–கி–றது. காசு சுந்தரகுஜாம்பிகை இவர் சிவ–னா–ரின் அஷ்–டாஷ்ட சிவ–மூர்த்–தங்–களு – ள் படி வைத்–த–ருள நானி–லத்–தில் ஒரு–வர் ஆவார். முதல் தீபா–ரா–த–னை–யின்–ப�ோது எண் இல் அடி–யா–ரு–டன் அமுது காசி யாத்–திரை – க் க�ோலத்–தில் காட்சி அளிக்–கிற – ார். செய்து அங்கு இருந்–தார் இரு–வர்–க–ளும்! இவ–ரது திரு–மேனி ஒன்–ப–தாம் நூற்–றாண்–டைச் (புகலி ஆண் தகை = ஞான–சம்–பந்–தர் சேர்ந்–தது என்–பர். ஆண்ட அரசு = திரு–நா–வுக்–க–ர–சர்) வீழி– ந ா– த ர் க�ோயி– லு க்கு எதிரே உள்– ள து - பெரிய புரா–ணம். விஷ்ணு தீர்த்–தம். இரண்–டாம் க�ோபு–ரத்–தைக் படிக்–காசு விநா–ய–கர் க�ோயி–லில் சம்–பந்–தர், கடந்த உடன் வெளிச்–சுற்–றில் கிழக்கே ஞான–சம்– நாவுக்–க–ர–சர் திரு–உ–ரு–வச்–சி–லை–கள் உள்–ளன. பந்–த–ருக்கு இறை–வன் ப�ொற்–காசு அளித்த பீடத்– – க் க�ொண்டு இரு–வரு – ம் தாம் பெற்ற படிக்–கா–சுக – ளை தைக் காண–லாம். நாவுக்–க–ர–ச–ருக்–குப் ப�ொற்–காசு ப�ொருட்–களை வாங்–கிய கடைத்–தெரு, இப்–ப�ோது அளித்த பீட–மும், படிக்–காசு விநா–ய–கர் சந்–ந–தி–யும் ஐயன்–பேட்டை என்–ற–ழைக்–கப்–ப–டு–கி–றது. அங்கே மேற்–குப் பிரா–கா–ரத்–தில் உள்–ளன. சம்–பந்–த–ரும், உள்ள சுவாமி பெயர், செட்–டி–யப்–பர். அம்–பாள், அப்–ப–ரும் ஆல–யத்–தின் அரு–கில் தத்–தம் மடங்– படி–ய–ளந்த நாயகி. ஐயன் தராசு பிடித்த கைய�ோ– களை அமைத்து அங்கு தங்கி இறை–வ–னுக்–குப் டும், அம்–பிகை படி–யைப் பிடித்–த–ப–டி–யும், உற்–சவ பாமாலை சூட்டி வந்–த–னர். அச்–ச–ம–யம் பஞ்–சம் மூர்த்–தி–யா–கக் காட்சி அளிக்–கின்–ற–னர். வந்–தது. இரு–வரு – ம், அடி–யார்–களு – க்–குக் கஷ்–டங்–கள் வீழி– மி – ழ – லை க் க�ோயி– லி ன் கரு– வ – ற ை– யி ன் வருமே என்று எண்ணி மனம் வருந்தி இறை–வ– பக்–க–வாட்–டில் தட்–சி–ணா–மூர்த்தி வீற்–றி–ருக்–கி–றார். னைத் துதித்– த – ன ர். இவர்– கள் ஒரு– ப க்– க ம் சபா– மண் – ட – ப ம் பக்–தியை மெச்–சிய இறை–வன் உள்– ள து. கரு– வ – ற ை– யை ச் நாள்–த�ோ–றும் அங்–குள்ள பலி– சுற்றி வரும்– ப�ோ து முன்னை பீ–டங்–க–ளில் ப�ொற்–காசு வைத்–த– விநா–ய–கர் (ஸ்தல விநா–ய–கர்) ரு–ளி–னார். இரு–வ–ரும் அதைக்– காட்சி அளிக்–கி–றார். ஒரு ஓரத்– க�ொண்டு ப�ொருட்–கள் வாங்கி தில் ச�ோமாஸ்–கந்–த–ரின் செப்பு அடி–யார்–க–ளுக்கு அமு–த–ளித்து விக்–ர–ஹ–கத்–தைக் கண்டு மகி–ழ– மகிழ்ந்–த–னர். லாம். பலா–ம–ரத்–தைக் கடந்து நாவுக்–கர– ச – ரி – ன் அடி–யார்–கள், வரு–கை–யில் முரு–கப் பெரு–மா– காலத்–த�ோடு அன்–னம் உண்டு னைத் தரி–சித்து, திருப்–புக – ழை – ப் சென்–றன – ர். ஆனால் சம்–பந்–தர– து பாடு–கி–ற�ோம்: மடத்–தைச் சேர்ந்–த–வர்–கள் கால– ‘‘எரு–வாய், கரு–வாய்–த–னிலே தா–ம–த–மாக உண–வ–ருந்–தி–னர். உரு–வாய் மக்–களி – ட – ம் கேட்–டப�ோ – து, சம்–பந்– இதுவே பயி–ராய் விளை– த–ரது காசு மாற்–றுக் குறை–வாக வாகி இருந்–தத – ன – ால் கடைத்–தெ–ருவி – ல் இவர் ப�ோய் அவ–ராய் அவர்– நன்கு ச�ோதித்த பின்பே பண்–டம் ப�ோய் இவ–ராய் அளித்–த–னர் என்று தெரிய வந்– இதுவே த�ொடர்–பாய் வெறி– தது. உடனே சம்–பந்–தர், ப�ோல ‘‘வாசி தீரவே காசு நல்–கு–வீர் ஒரு தாய், இரு– த ாய், பல நேத்ரார்ப்பணேஸ்வரர்
46
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
க�ோடிய தாயு–டனே அவ–மாய் அழி–யாதே ஒரு–கால் முருகா, பரமா, குமரா, உயிர் கா! என ஓத அருள்–தா–ராய் முருகா என, ஓர் தரம் ஓது அடி–யார் முடி–மேல் இணை–தாள் அருள்–வ�ோனே முநி–வ�ோர், அம–ர�ோர், முறைய�ோ! எனவே முது–சூர் உர–மேல் விடு–வேலா திரு–மால், பிரமா அறி–யா–த–வர், சீர் சிறுவா திரு–மால் மரு–க�ோனே செழுமா மதில் சேர், அழ–கார் ப�ொழில்–சூழ், திரு–வீ–ழி–யில் வாழ் பெரு–மாளே. உற்–பத்–திக்கு வேண்–டிய எரு–வாய், கர்ப்–பக்–க– ரு–வாய், அதி–லி–ருந்து உரு–வம் ஏற்–பட்டு, அவ்–வு– ருவே பயிர் வளர்–வ–து–ப�ோல் விளை–ப�ொ–ரு–ளாகி, ‘இவர்’ எனப்–படு – ப – வ – ர் பின்–னர் இறந்–துப – ட்டு ‘அவர்’ என்–றும், ‘அவர்’ என்று பேசப்–பட்–ட–வர் ‘இவர்’ என்–றும் ச�ொல்–லும்–படி – ய – ாகி, இதுவே வெறி பிடித்–தது – – ப�ோ–லத் த�ொடர்ச்–சி–யாய் வரும்; இவ்–வாறு ஒரு தாயார், இரண்டு த ா ய ா ர் , ப ல க�ோடிக்–கண – க்–கான த ா ய் – ம ா ர் – க – ளி ன் கரு–வில் மீண்–டும் மீண்–டும் உரு–வாகி வீ ண ா க ந ா ன் அ ழி – வு – ற ா – ம ல் , ஒரு–மு–றை–யா–வது, முருகா! பரமா! குமரா! என் உயி– ரைக் காத்– த – ரு ள் என்று கூவி உன்– னை த் து தி க்க உ ன் தி ரு – வ – ரு – ளைத் தந்–தரு – ள்–வா– யாக! (ஏனெ–னில்) ‘முரு–கா’ என ஒரு– முறை ஓது– கி ன்ற மாப்பிள்ளை சுவாமி அடி–யார்–க–ளுக்கு திரு–வடி தீக்ஷை செய்–ப–வன் நீ! முனி–வர்–க–ளும் தேவர்–க–ளும் ‘முறை–ய�ோ’ என்று ஓல–மிட, முன்பு பழைய சூரன் மார்பு மீது வேலைச் செலுத்– தி – ய – வ – வ னே! திரு– ம ா– லு ம், பிரம்– ம – னு ம் அடி–முடி காண–மு–டி–யா–த–வ–ரா–கிய சிவ–பி–ரா–னது மேன்மை ப�ொருந்–திய புதல்–வனே! திரு–மா–லின் மரு–கனே! செழிப்–புள்ள அழ–கிய மதில் சூழ்ந்த அழகு நிறைந்த ச�ோலை சூழும் திரு–வீ–ழி–மி–ழ– லை–யில் வாழும் பெரு–மாளே! (முருகா, குமரா, உயிர்கா என ஓத அருள்–தா–ராய்!) சூர–னுக்கு அஞ்சி, முனி–வர்–களு – ம் தேவர்–களு – ம் ஓல–மிட்–டதை இங்கு அரு–ணகி – ரி – ய – ார் பாடி–யுள்–ளார். – ர– ா–ணத்–திலு – ம் இக்–கரு – த்தை உடைய பாடல் கந்–தபு வரு–கிற – து. ‘‘நண்–ணி–னார்க்–கி–னி–யாய் ஓலம், ஞான நாய– கனே ஓலம், பண்–ணவ – ர்க்–கிற – ையே ஓலம், பரஞ்–சுட – ர் முதலே ஓலம்,
படிக்காசு விநாயகர் எண்–ணுத – ற்–கரி – ய – ாய் ஓலம், யாவை–யும் படைத்– தாய் ஓலம் கண்–ணுத – ற் பெரு–மான் நல்–கும் கட–வுளே ஓலம் ஓலம் தேவர்–கள் தேவே ஓலம் சிறந்த சிற்–பர– னே ஓலம் மேவ–லர்க்–கி–டியே ஓலம் வேற்–படை விமலா ஓலம் பாவ–லர்க்–கெளி – ய – ாய் ஓலம் பன்–னிரு புயத்–தாய் ஓலம் மூவ–ரு–மாகி நின்ற மூர்த்–தியே ஓலம் ஓலம்.’’ கரு– வ – ற ைக்– கு ப் பின்– ன ால் உள்ள பால ’ கண–பதி, கல்–லில் வடிக்–கப்–பட்ட ச�ோமாஸ்–கந்–தர், சம்–பந்–தர், சுந்–த–ரர், கஜ–லட்–சுமி, ஜேஷ்–டா–தேவி, சண்– டி–கே –ச ர், நட–ரா–ஜர், பைர–வ ர், அரு–ண ா–ச – லேஸ்–வ–ரர், சனீஸ்–வ–ரர் ஆகி–ய�ோ–ரை தரி–சித்து நடு–க�ோ–புர வாயிலை அடை–கி–ற�ோம். க�ோயி–லின் வடக்–குச்–சு–வரை ஒட்டி சுந்–த–ர–கு–ஜாம்–பிகை திருக்– க�ோ–யில் உள்–ளது. நின்ற க�ோலத்–தில் அருட்– காட்சி அளிக்–கும் தேவி–யின் மீது பிள்–ளைத்–த–மிழ் ஒன்று பாடப்–பட்–டுள்–ளது. க�ோயி–லின் திருச்–சுற்–றில் வி ந ா – ய – க – ரு ம் மு ரு – க – ரு ம் க�ோ யி ல் – க�ொண்–டுள்–ள–னர். மெய்ஞ்– ஞ ான முனி– வ ர் திரு– வீ– ழி– மி– ழ– லை ப் புரா–ணம் பாடி–யுள்–ளார். மாடக்–க�ோயி – ல – ா–கைய – ால் அதன்–கீழ் சதுர வடி–வில் குகை ப�ோன்ற அமைப்பு உள்–ளது. அதில் பாதாள நந்தி, கிழக்கு ந�ோக்– கி–ய–படி அமர்ந்–துள்–ளார். க�ோயில் திரு–வா–வ–டு– துறை ஆதீ–னத்–திற்–குட்–பட்–டது. க�ோயி–லைச்–சுற்றி 25 தீர்த்–தங்–கள் உள்–ளன. தல–விரு – ட்–சம் ஒவ்–வ�ொரு யுகத்–திற்–கும் ஒன்–றாக மாறு–ப–டு–கி–றது என்–பர். இப்–ப�ோது பலா, தல–ம–ர–மாக விளங்–கு–கி–றது.
(உலா த�ொட–ரும்) ðô¡
47
16-31 அக்டோபர் 2017
காபூலில்
கணபதி விக்ரகங்கள்!
ஆ
ப்–கா–னிஸ்–தான், இந்–தி–யா–விற்கு அருகே அமைந்–துள்ள ஒரு நாடு. இதற்கு தெற்கே பாகிஸ்–தா–னும், மேற்–கில் துருக்–கி–யும், வடக்–கில் உஸ்–பெகிஸ்–தா–னும், தூர–கி–ழக்–கில் ஈராக்–கும் அமைந்–துள்–ளன. 33 பில்–லி–யன் மக்– கள்–த�ொகை க�ொண்ட நாடு ஆப்–கா–னிஸ்–தான். இதன் தலை–ந–க–ரான காபூ–லில், ‘தர்–கா–பீர் ரதன்–நாத்’, மற்–றும் ‘நர–சிங்–கத்–வ–ரா’ ஆகிய பகு– தி–களி – ல் அருள்–மிகு மகா–விந – ா–யக – ரு – க்கு இரண்டு திருக்–க�ோ–யில்–கள் அமைந்–துள்–ளன. கர்–டேஜ் என்–னும் நக–ரம் காபூ–லில் இருந்து 70 மைல் த�ொலை–வில் உள்–ளது. இங்கு இந்–தியா மற்–றும் ஆப்–கா–னிஸ்–தான் நாடு–க–ளின் பண்–டைய ஒற்– று – ம ைக்கு ஆதா– ர ம் கிடைத்– து ள்– ள து. சில ஆண்–டு–க–ளுக்கு முன்பு கர்–டேஜ் அரு–கி–லுள்ள மீர்–சாகா என்–னும் ஊரின் நதிக்–க–ரை–யில் சுமார் – க்–கப்–பட்–டன. அவை 12,000 நாண–யங்–கள் கண்–டெடு ஒஸ்–தும்–ப–ரல் சிற்–ற–ரசு, குஷான மற்–றும் ஷாஹி அரசு நாண–யங்–க–ளும், இந்–திய-கிரேக்க நாக–ரி– கத்தை விளக்–கும் நாண–யங்–களு – ம் காணப்–பட்–டன. இந்த நாண–யங்–கள் சில–வற்–றில், சூலம் தாங்–கிய ஆண், பெண் உரு–வங்–கள் இடம்–பெற்–றுள்–ளன. இந்த நாண–யங்–கள் ஷாஹி அர–சர்–க–ளால் வெளி–யி–டப்–பட்–டவை என்று தெரி–ய–வ–ரு–கி–றது. காஷ்–மீர் நாட்–டின் கல்–ஹ–ணர் என்–னும் அரச மர–பில் மிக மூத்–த–வ–ரான நரேந்–தி–ரா–தி–யன் என்– னும் மன்–ன–னுக்கு கிங்–கி–ளன் என்ற பெய–ரும் உண்டு. கி.பி. 6ம் நூற்–றாண்–டில் வெளி–யி–டப்– பட்ட நாண–யங்–க–ளில் கிங்கி என்ற அவர் பெயர் குறிப்–பி–டப்–பெற்–றுள்–ளது. கி.பி. 200-220ல் இரண்–டாம் கனிஷ்கா என்–னும் குஷன அர–சன் வெளி–யிட்–டுள்ள தங்க நாண–யத்– தில் ஒரு–பு–றம் இவ்–வ–ர–ச–னின் மிடுக்–கான முரட்– டுத்–த–ன–மா–னத் த�ோற்–றம் இடம் பெற்–றுள்–ளது. சுருண்ட கேசம் க�ொண்ட தலை–யில், விலை உயர்ந்த கற்– க ள் பதித்த மணி– ம – கு – ட ம் அணி– விக்–கப்–பெற்–றுள்–ளது. காலி–ரண்–டை–யும் அகட்டி நின்–ற–படி ஒரு பக்–கம் திரும்–பி–யுள்–ளான் அவன். வலது கை ஒரு மனி–த–னின் தலை மீது பதிந்–துள்– ளது. அந்த மனி–தன் மன்–னரை வணங்–கி–ய–படி காணப்–ப–டு–கின்–றான். அர–ச–னின் இடது கை ஒரு திரி–சூ–லத்–தைத் த�ொட்–டுக் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றது. வல–து–பு–றம் வெண்–க�ொற்–றக் குடை–யும், அதன் இரு–பு–ற–மும் நாகங்–க–ளும் இடம் பெற்–றுள்–ளன. நாண–யத்–தின் பின்–பு–றத்–தில், அன்பே சிவம்
48
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
– ான் நின்–ற– என்–னும் கருணை ஒளி–யிட சிவ–பெ–ரும படி காட்–சி–ய–ளிக்–கி–றார். விரிந்த சடா–மு–டி–யு–டன், நாட்–டி–யக் கலை–ஞன் என்ற வகை–யில் உடலை நளி–ன–மாக நெளித்–தி–ருக்–கி–றார். சற்றே வளைந்– துள்ள திரி–சூ–லத்தை இடக்–க–ரம் பற்றி இருக்க, வலது காலை முன் வைத்–தி–ருக்–கி–றார். இடது காலை ஒயி–லாக வளைத்–தப – டி ரிஷப வாக–னத்–தின் முன்னே நின்–றி–ருக்–கி–றார். ரிஷ–ப–மும், இறை–வ– னின் வல–துக – ர– ம் இத–மா–கத் தன்னை வரு–டுவ – தை மகிழ்–வ�ோடு ஏற்–றுக் க�ொள்–வது ப�ோல் பணிந்து நிற்–கி–றது. காளை–யின் வாய் அருகே பூத கணம் ஒன்–றின் முகம் உள்–ளது. காளை–யின் மேல்–பு–றம் சந்–திர– ன், சூரி–யன், மலை முக–டுக – ள், அதி–லிரு – ந்து கங்கை ஓடி–வ–ரும் காட்சி ஆகி–யன இடம் பெற்– றுள்–ளன. ஆப்–கா–னிஸ்–தா–னம் வேத கலா–சா–ரம் திகழ மிளிர்ந்–தி–ருக்–கி–றது என்–கின்–ற–னர் ஆராய்ச்– சி–யா–ளர்–கள். இந்து மக்–கள் உல–கில் பல்–வேறு
இடத்–தி–லும் பரந்து வாழ்ந்த நிலை– யை–யும், இந்து அர–ச னே உலக அர–ச–னாக இருந்–த–தை–யும், சைவ சம–யமே மேல�ோங்கி செல்–வாக்– குப் பெற்– றி – ரு ந்– த – தை – யு ம் அறிய முடி–கி–றது. கி.பி. 850ல் லக–ட�ொர்மா என்– னும் பெரு–மன்–னனி – ன் மந்–திரி – ய – ான கள்–ள–ரென்–னும் வேதி–யன், காபூல் ஷாஹி, பராஹ்–மண ஷாஹி, ஹிந்து ஷாஹி, காபூல் ராயன்–கள் என இந்த நான்கு வம்– ச ங்– க – ளை – யு ம் ஒரே வம்–ச–மாக்கி ஷாஹி வம்–சம் என அழைத்து கர்–டேஜை தலை–ந–க–ரா–கக் க�ொண்ட ஒரு பகு–தி–யில் ஆட்சி புரிந்–து–வந்–தான். கி.பி. 871ல் சாமந்–த–தேவ என்–னும் ஷாஹி மன்–னனை சப்–பரி – த் என்–னும் இஸ்–லா–மிய வம்–சத்– தி–னன – ான யாகுப்-பின்-லைத் என்–னும் வல்–லர– ச – ன் ப�ோரில் வென்று காபூலை விட்டு விரட்–டிய – டி – த்–தான். த�ோற்ற மன்–னன் காபூ–லுக்கு 70 மைல் தெற்– கே–யுள்ள கர்–டே–ஜில் புது அரண்–மனை கட்–டிக் க�ொண்டு ஆட்சி அமைத்–தான். கி.பி. 878ல், ஆம்– ர�ோ–பின்–லைத் என்–பவ – ன – ால் அங்–கிரு – ந்–தும் ஷாஹி மன்–னன் விரட்–டப்–பட்–டான். பிறகு இந்த மன்–னனு – ம் இவ–னது வம்–சா–வ–ழி–யி–ன–ரும் நதிக்–கரை – –யில் ஓர் ஊரினை உரு–வாக்கி ஆளத் த�ொடங்–கின – ர். அந்த நதியே, இந்து (சிந்து) நதி; தலை–ந–கர், உஹிந்து என்–னும் ஊரா–கும். சில ஆண்– டு – க – ளு க்கு முன்பு கர்– டே – ஜி ல் சல–வைக் கல்–லால் ஆன அழ–கிய விநா–ய–கர் சிலை ஒன்று கண்–டெ–டுக்–கப்–பட்–டது. பீடத்–து–டன் சேர்த்து 28 அங்–குல உய–ரம், 14 அங்–குல அக–லம் க�ொண்–டது. இத்–தி–ருமே – னி கிரேக்க-இந்து சிற்ப கலை–யின் கூட்டு அம்–சம – ா–கத் திகழ்–கி–றது. கி.மு. 2ம் நூற்–றாண்டு கிரேக்க சிற்பக் கலை–யின் ஒரு சாட்–சி–யாக அந்த சிலை கரு–தப்–ப–டு–கி–றது. கிரேக்க சிற்ப பாணி– யி ல் பரந்த மார்– பு ம், உடற் கட்–டு–க–ளு–டன், தூண்– ப�ோன்ற கை, கால்–க– ளு–மாக அமைந்–துள்–ளார் இந்த விநா–ய–கர். ஒரு யானை–யின் கம்–பீர– ம் மற்–றும் பலத்–த�ோடு, வல்–லப விநா–ய–க–ராக வனப்பு மிகுந்த வாலி–பன் ப�ோன்ற மிடுக்–க�ோ–டும் மிளிர்–கி–றார். தும்–பிக்கை இடம்–பு–ரி– யாக உள்–ளது. இடப்–புற தந்–தம் முறிந்–துள்–ளது. இரண்டு காது–களு – ம் இலை அல்–லது பற–வையி – ன் விரிந்த சிற–கினை – ப் ப�ோல விரிந்து த�ோள்–க–ளில் பரந்–துள்–ளன. திருக்–கர– ங்–கள் நான்கு ஒடிந்–திரு – க்–கின்–றன. சிர– சில் அழுத்–தம – ான சின்–னஞ்–சிறு மகு–டம், கழுத்–தில் வளை–யத்–திற்–குள் க�ோர்க்–கப்–பட்ட கண்–ட–ஹா–ரம், பூணூ–லாக பாம்பு ஆகி–யவ – ற்றை அணிந்–துள்–ளார். த�ொந்–திக்–குக் கீழே இடுப்–பில் அணிந்–துள்ள பட்– டு த்– து – ணி யை, கீர்த்தி முகம் எனப்– ப – டு ம் சிங்–கத்–தின் முக–மும், தாமரை ம�ொட்–டு–க–ளும், சிட்–டுக்–கு–ரு–வி–யின் சிற–கு–க–ளும் அலங்–க–ரிக்–கின்– றன. பீஹா–ரில் செழிப்–பு–டன் வளர்ந்த மக–தக்–க– லை–யின் உன்–ன–தத்–தை இச்–சிலை குறிக்–கி–றது.
இத்–தி–ருமே – னி, க�ௌசாம்பி நக–ரத்–தில் காணப்–ப– டும் ஹர-கெளரி சிற்–பங்–களை – ப் ப�ோல வல்–லப விநா–ய–க–ராக வடிக்–கப்–பெற்–றது. வரம் தரு–வ–தில் வல்–ல–வ–ரான இவர், வாக–ன–மின்றி காணப்–ப–டு– கின்–றார். இவ–ரின் திரு–நா–மம் ‘மஹா விநா–ய–கர்’ என்– பதை இவ–ரது பீடத்–தில் எழு–த ப்–பட்–டு ள்ள கல்–வெட்டு சாச–னம் தெரி–விக்–கின்–றது. கி.பி. 7ம் நூற்–றாண்–டில் த�ொன்–மை–யான நாகரி லிபி எழுத்–தில் நான்கு வரி–கள் எழு–தப்–பட்–டுள்– ளன. அதன் சாராம்–சம்: ‘‘ஓம்! இது ஒரு அரிய, பெரிய சிற்–பம். மஹா–வி–நா–ய–கக் கட–வு–ளு–டை–யது. இச்–சி–லையை பிர–திஷ்டை செய்–த–வன், மஹா ராஜா–தி–ரா–ஜன் என்–றும், பர–ம–பட்–டா–ர–கன் என்–றும் புக–ழப் பெற்ற அர–சன் ஷாஹி கிங்–க–ளன். இவ்–வ–ர– சன் தான் செங்–க�ோல் ஏற்ற 8வது ஆண்–டிலே, மஹாஜ்–யேஷ்ட மாசம், சுக்–ல–பட்–சம், த்ர–ய�ோ–தசி திதி, விசாக நட்–சத்–திர– ம், சூரி–யன் ஹம்ஹா மாதத்– தி–லுள்ள புண்–ணிய தினத்–தன்று பூஜைக்–காக பிர–திஷ்டை செய்து அத–னால் புகழ் எய்–தி–னான்.’’ இந்த திரு– மே – னி யே தற்– ப�ொ – ழு து காபூல் வாழ் இந்–துக்–க–ளால் தர்–கா–பீர் ரதன்–நாத் என்–னும் இடத்–தில் க�ோயி–லில் பிர–திஷ்டை செய்–யப்–பட்டு, வழி–ப–டப்–பட்டு வரு–கி–றது. இன்–னும் ஒரு விநா–ய–கர் திரு–மேனி காபூல் நக–ரிலி – ரு – ந்து 10 மைல் த�ொலை–வில் உள்ள ‘ஸகர்– தார்’ என்–னும் இடத்–தில் காணப்–ப–டு–கி–றது. சில ஆண்–டு–க–ளுக்கு முன்பு பூமி–யி–லி–ருந்து சூரி–யன், சிவன் திரு–மே–னி–க–ள�ோடு வெளிப்–பட்–ட–வர் இவர். இத்–திரு – மே – னி – யி – ன் காலம் குஷா–னர்–கள்-குப்–தர்–க– ளுக்கு இடைப்–பட்ட நான்–காம் நூற்–றாண்–டா–கும். இத்–தி–ரு–மே–னி–கள் யாவுமே சல–வைக்–கல்–லால் ஆனவை. இந்த விநா–ய–க–ரும் மேலே குறிப்–பி–டப்– பெற்ற விநா–ய–க–ரையே ஒத்–துள்–ளது. ‘ஏக தந்–தர்’ என அழைக்–கப்–படு – ம் இந்த மஹா விநா–யக – ரு – க்–கும் ஒரு கை பின்–னம – ா–கியு – ள்–ளது. கீழ் இரண்டு கரங்–க– ளும் கிரேக்க சிற்ப முறைப்–படி, ‘டால்–பின்’ என்ற இரண்டு கணங்–களி – ன் தலையை தடவி அவற்–றின் பக்–தியை ஏற்–றுக் க�ொண்–டதை – த் தெரி–விக்–கின்–றன. அகான்–தாஸ் எனப்–ப–டும் கிரேக்க இலை வடி–வம் இடுப்–பில் இடம் பெற்–றுள்–ளது. இந்த விநா–யக – ர், தற்–ப�ொழு – து நர–சிங்–கத்–வாரா என்–னும் இந்–துக்–கள் வாழும் பகு–தி–யில் உள்ள பஜா–ரில் க�ோயில் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றார்.
- இறைவி ðô¡
49
16-31 அக்டோபர் 2017
இசையால் நிம்மதி அடையும் மனசு!
‘‘பு
தி– த ாய்ப் பிறந்த கன்– று க்– கு ட்டி, தாய் ஊட்–டும் காலத்–தைத் தவிர மற்–றப்–ப�ோ– தெல்–லாம் வெகு குதூ–க–லத்–து–டன் துள்– ளிக் குதிக்–கின்–றது. பெரி–ய–தாகி, நுகத்–த–டியை வைப்–பத – ற்–கா–கக் கழுத்–தில் கயி–றைக் கட்–டிய – வு – ட – ன் அதன் குதூ–கல – ங்–கள – ெல்–லாம் ப�ோய்–விடு – கி – ன்–றன. அதன் முகத்– தி ல் துக்– க க்– கு றி த�ோன்– று – கி – ற து. உடம்பு எலும்–பள – வ – ாய் மெலி–கின்–றது. அது–ப�ோல, உலக விஷ–யங்–களி – ல் ஈடு–பட – ா–திரு – க்–கும் வரை–யில் ஒரு பையன் கவ–லை–யற்–று சந்–த�ோஷ சித்–த–னா– கவே இருப்–பான். கல்–யா–ண–மாகி உல–கக்–கட்டு ஒன்று ஏற்–பட்–டுக் குடும்–பப் ப�ொறுப்பை வகிக்க – ம், அவ–னுடை – ய சந்–த�ோஷ – ங்–கள் வேண்டி வந்–தது எல்–லாம் பறந்–த�ோ டி விடு–கின்–றன. முகத்–தில் துக்–கம், துன்–பம், கவலை இவற்–றைக் குறிக்–கும் அடை–யா–ளங்–கள் த�ோன்–று–கின்–றன; காலை–யில் வீசும் காற்–றைப்–ப�ோல சுயேச்–சைய – ா–கவு – ம், அன்–ற– லர்ந்த பூவைப்–ப�ோல புதி–ய–தா–க–வும், அழ–கிய பனித்–து–ளி–யைப் ப�ோல பரி–சுத்–த–மா–க–வும், ஆயுள் உள்–ளள – வு – ம் பால–கனா–கவே இருப்–பவ – ன் எவன�ோ அவன்–தான் பாக்–கி–ய–வான்.’’ - இது பக–வான் ராம–கி–ருஷ்–ண–ரின் அருள்– வாக்கு. வாழ்க்கை ஆறு வய–திலே த�ொடங்கி, அறு–பது வயது வரை ப�ோகின்–ற–தென்–றால் ஒவ்–வ�ொரு ஐந்து வரு–டத்–திலு – ம் ஒவ்–வ�ொரு மாற்–றமி – ரு – க்–கிற – து. ஐந்–தைந்து வரு–டங்–க–ளில் பாரா–ளு–மன்–றங்–க– ளும், சட்–டச – பை – க – ளு – ம், மந்–திரி சபை–களு – ம் மட்–டும் மாறு–வதி – ல்லை; மனி–தனு – டை – ய மன–தும் உடம்–பும் மாறு–கின்–றன. ஒவ்– வ�ொ ரு க�ோடை– க ா– ல – மு ம், பனிக்– க ா– ல – மும், மழைக் கால–மும் அந்த வித்–தி–யா–சத்தை உணர்த்–து–கின்–றன. ஐந்து ஆண்–டு–க–ளுக்கு முன்–பு–வரை, உதக மண்–ட–லத்–தின் குளிர்–காற்று என் உடம்–புக்கு மிக– வும் இத–மாக இருந்–தது. இப்–ப�ொ–ழுது சென்னை நக–ரத்து வாடை கூட ஒத்–துக்–க�ொள்–வ–தில்லை. எட்டு ஆண்–டுக – ளு – க்கு முன் நானும், முன்னாள்
50
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
து ணைவே ந ்தர் தெ.ப�ொ.மீனாட்–சிசுந்த– ர ம் அ வ ர ்க ளு ம் , த ம் பி எ ம் . எ ஸ் . விஸ்–வ–நா–த–னும், இந்– திய கம்– யூ – னி ஸ்ட் கட்சி எம்.எல்.ஏ. அம்– பி– க ா– ப – தி – யு ம் ச�ோவி– ய த் யூ னி – ய – னு க் – கு ச் சென்–றி–ருந்–த�ோம். மாஸ்கோ நக– ர த்– து ப் பனி–ம–ழை–யில் ‘ஓவர் க�ோட்’ இல்– ல ா– ம ல் அலைந்– த�ோ ம்; பூட்ஸ் இல்– ல ா– ம ல் செருப்– பு க் கால�ோடு நடந்–த�ோம். நகர மாந்– த ர் எங்– க – ளை ப் பார்த்– து த் திகைத்–தார்–கள். இப்– ப �ோது, பனிக்– க ாற்றை சுவா– சி த்– த ாலே எனக்கு முகம் வீங்–கிக்–க�ொள்–கி–றது. காலங்–க–ளாலே பரு–வங்–கள் மாறு–கின்–றன. பரு– வ ங்– க – ள ாலே உடல் மன�ோ– நி – லை – க ள் மாறு–கின்–றன. ப�ொறுப்–பு–கள் வரு–கின்–றன. நெஞ்சு நிறைய இருந்த நிம்– ம தி மெது – து மெ – வ – ா–கக் குறைந்து அந்த இடத்–தில், துக்–கமு – ம் துய–ர–மும் உட்–கா–ரத் த�ொடங்–கு–கின்–றன. குரங்–கு–கள் ப�ோல மரங்–க–ளில் தாவித் திரிந்த காலம் ப�ோய், யானை–யைப் ப�ோல ஒவ்–வ�ொரு படிக்–கட்–டி–லும் காலை பார்த்து வைத்து இறங்க வேண்–டிய நிலைமை வரு–கி–றது. இன்–பத்–துக்–காக ஏங்–கிய நெஞ்சு, இப்–ப�ோது நிம்–ம–திக்–காக ஏங்–கத் த�ொடங்–கு–கி–றது. ல�ௌகீ–கத்–தில் ஈடு–பட்ட குடும்–பஸ்–த–னுக்–குப் ப�ொறா–மை–யும் குறை–யத் த�ொடங்–கு–கி–றது. சல–னமு – ம் சப–லமு – ம் ஆட்–டிப் படைக்–கின்–றன. எங்கே நிம்–மதி என்று தேடச் செல்–கி–றது. சிலரை வீட்டை விட்டு ஓடச் ச�ொல்–கி–றது. சில–ரைத் தற்–க�ொ–லைக்–குத் தூண்–டு–கி–றது. பக– வ ான் பர– ம – ஹ ம்– ச ர் வேற�ொன்– று ம்
43
ðô¡
51
16-31 அக்டோபர் 2017
கூறுகிறார்: ‘‘சில வேளை–க–ளில் மதப்–பற்–றுள்ள பக்–தர்–க– ளு–டன் சில ல�ௌகீ– க ர்– க – ளு ம் என்– னி – டம் வரு– கின்–ற–னர். ல�ௌகீ–கர்–க–ளுக்கு மத விஷ–ய–மான சம்–பா–ஷைணை – க – ளி – ல் விருப்–பம் இருப்–பதி – ல்லை. ஈஸ்–வ–ர–னைப் பற்றி பக்–தர்–கள் விரி–வா–கப் பேசிக்– க�ொண்–டி–ருக்–கும்–ப�ோது, இந்த ல�ௌகீ–கர்–கள் ப�ொறுமை இல்– ல ா– ம ல் ‘எப்– ப �ோது திரும்– பி ப் ப�ோவது? இன்– னு ம் எவ்– வ – ள வு நேரம் இங்கு இருக்–கப் ப�ோகி–றீர்–கள்?’ என்று ரக–சி–ய–மா–கக் கேட்–கி–றார்–கள்; பக்–தர்–கள் ‘க�ொஞ்–சம் ப�ொறு; ப�ோய்–விட – ல – ாம்’ என்–கிற – ார்–கள். அவர்–கள�ோ, ‘அது– வரை நாங்–கள் பட–கிலே உட்–கார்ந்–திரு – க்–கிற�ோ – ம்’ என்று ப�ோய்–வி–டு–கி–றார்–கள். புறா–வின் கழுத்–தைத் த�ொட்–டுப் பார்த்–தால் அது ப�ொறுக்–கித்–தின்ற தானி–யம், அங்கே இருப்– பதை உண–ர–லாம். அது–ப�ோ–லவே உல–கப் பற்– றுள்–ள–வ–னுக்கு அவ–னது விவ–கா–ரமே கழுத்–தில் ஏறி நின்–றுக�ொ – ண்–டி–ருக்–கும்.’’ கைவி–லங்கு, கால்–வி–லங்–கு–களை மாட்–டிக்– க�ொண்ட பிறகு நிம்– ம – தி – ய ற்ற நிலை என்– ப து எல்–லா–ருக்–கும் வந்தே தீரு–கி–றது. ஆரம்–பத்–தில் இருந்தே துன்–பங்–களை விலக்– கிக்–க�ொண்டு வரு–வது எப்–படி என்–பதை, இதற்கு முன்–னர் நான் ச�ொல்–லி–யி–ருக்–கிறே – ன். இப்– ப �ோது லெள– கீ – க ர்– க ள் எந்– த ெந்த வழி– யில் நிம்–ம–தியை நாட–லாம் என்–பதை விவ–ரிக்க வரு–கிறே – ன். ங்–கீத – ம் மனத்தை இள–கச் செய்–கிற – து. கல்–லைக் கனி–யாக்–கு–கி–றது. தாலாட்–டுப் பாடி–னால் தூக்–கம் வரு–கி–றது; ச�ோக கீதம் பாடி–னால் அழுகை வரு–கி–றது; காம– ர–ஸப் பாட்–டில் உணர்ச்சி வெறி ஏறு–கிற – து; கட–வுள் பக்–திப் பாட–லில் நெஞ்–சம் நெகிழ்–கி–றது. நமது கட–வுள் வடி–வங்–கள் அனைத்–துக்–குமே, ‘இசை’ ஆதார வடி–வ–மாக நிற்–கி–றது. வீணை இல்–லாத கலை–ம–களா? மத்–த–ளம் இல்–லாத நந்–தியா? புல்–லாங்–கு–ழல் இல்–லாத கிருஷ்–ணனா? நாட்–டி–யம் ஆடாத நட–ரா–ஜனா? விஞ்–ஞா–னத்–தில் ஒரு உண்மை உண்டு. சில வகை– ய ான அலை– க ள் உடம்பை ஆட்–டிப் படைக்–கின்–றன. ந ா ன் கு வே த ங் – க – ளை – யு ம் ஓதும்– ப �ோது, நான்கு வகை– ய ாக ஓது–கி–றார்–கள். அந்த ஒலி அலை– க ள் வான– வெ– ளி – யை – யு ம், சுவா– சி க்– கி ன்ற காற்–றையு – ம் சுத்–தப்–படு – த்–துகி – ன்–றன. ‘ஓம்’ என்– கி ற பிர– ண வ மந்– தி – ரத்– த ைக் கூட்– ட ாக உச்– ச – ரி க்– கு ம்– ப�ோது, அந்த ஒலி இயற்–கை–யில் எதி–ர�ொ–லிக்–கி–றது. அவ–ரைக் க�ொடிக்கு சங்கு ஊதி– னால் அது நன்–றா–கக் காய்க்–கி–றது. இடை– வி – ட ாத க�ோயில் மணி– ய�ோ – சை – யி ல் க ா ற்றே ச ங் – கீ த
ச
மய–மாகி விடு–கி–றது. வீணை, வய–லின், சிதார் ப�ோன்ற நரம்–புக் கரு–விக – ளி – ல் பிறக்–கும் இசை, காது நரம்–புக – ளை – ச் சுகப்–ப–டுத்தி, இத–யத்தை மென்–மை–யாக்–கு–கி–றது. பூபா–ளம் பாடிக்–க�ொண்டே ப�ொழுது விடி–கிற – து. ஆனந்த பைரவி பாடிக்–க�ொண்டே உல–கம் இயங்–கு–கி–றது. நீ ல ா ம் – ப ரி ப ா டி க் – க�ொண்டே தூ ங் – க ப் ப�ோகி–றது. மல்–லாரி ராகம் வாசித்–தால் சுவா–மி–யின் ரதம் கிளம்–பு–கி–றது. அமிர்– த – வ – ரு – ஷி ணி பாடி– ன ால் மழை ப�ொழிகி–றது. புன்–னா–கவ – ர– ாளி பாடி–னால் பாம்பு கூடப் படம் எடுத்து ஆடு–கி–றது. அறி–வற்ற ஜந்–துக – ளை – யு – ம், அசை– யாப் ப�ொருட்க–ளை–யும்–கூட இசை தன் வசப்–ப–டுத்–திக் க�ொள்–கி–றது. அந்த இசை– யி ன் மூல– மு ம், நாட்–டி–யத்–தின் மூல–மும் இயற்–கை– யா–கவே ஒரு நிம்–ம–தியை மனி–தன் பெற முடி–யும். ஆனால் இசை, ஸ்ருதி சுத்–தம – ாக இருக்க வேண்–டும். ந ா ட் – டி – ய ம் ஆ டு ம் பெ ண் , ப ா ர் ப் – ப – த ற் கு ல ட் – ச – ண – ம ா க
கவிஞர்
52
கண்ணதாசன்
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
இருக்க வேண்டும். பதம் பாடு– கி – ற – வர் – க ள் புரி– யு ம்– ப டி பாட வேண்டும். பக்க வாத்–தி–யங்–கள் சுக–மான இசை எழுப்ப வேண்–டும். க�ோர–மான வர்ண விளக்–குக – ள – ால் கண்–ணைக் கெடுக்–கக் கூடாது. நாட்–டி–யம் ஆடு–ப–வர்–கள் பச்சை, மஞ்–சள், சிவப்பு, இளம் வெள்ளை முத–லிய ஆடை–களையே – அணிந்–தி–ருக்க வேண்–டும். இசை–யும் நாட்–டி–ய–மும் ஒன்றை விட்டு ஒன்– றைப் பிரிக்க முடி–யா–த–படி இருந்–தால், அதைப் பார்ப்–பவ – னை – யு – ம் கேட்–பவ – னை – யு – ம் அதை–விட்–டுப் பிரிக்க முடி–யாது. அந்த லயத்– தி ன் பெயரே சுகம்; அந்– த சுகத்–தில் கிடைப்–பதே நிம்–மதி. எனக்கு பிடித்த ராகங்–கள் ஆனந்–த– பை–ரவி, சுப–பந்து வராளி, ம�ோக–னம், சாரு–கேசி, சகானா, காம்–ப�ோதி, சங்–க–ரா–ப–ர–ணம் ஆகி–யன. மற்–றும் சில ராகங்–க–ளும் உண்டு. திரு–மண வீட்–டில் தாலி கட்–டும்–ப�ோது வாசிக்– கப்–ப–டு–வது, ஆனந்த பைரவி. அந்த நேரத்–திற்கு அது எவ்–வ–ளவு ப�ொருத்–த–மான ராகம்! அ ந ்த ர ா க ம் க ா தி ல் வி ழு ம் – ப � ோதே , கவ–லை–கள் மறந்–து–வி–டு–கின்–றன. மே ல் – ந ா ட் டு இ சை எ ன்ற பெ ய – ரி ல் ,
டபரா டம்–ளர்–க–ளைப் ப�ோட்டு அடித்து, உயிரை வாங்–கு–கி–றார்–கள் இப்–ப�ோது? வாத்–தி–யங்–க–ளி–லும் அமங்–கல வாத்–தி–யங்–கள் உண்டு. அவை தாரை, தம்– பட்டை , க�ொம்பு முத–லி–யன. அவை வெறியை எழுப்–பு–கின்–றன. ப�ோர் வீர–னை–யும், யானை–க–ளை–யும் கிளப்பி விடவே அந்–நா–ளில் அவை பயன்–படு – த்–தப்–பட்–டன. ஊது– வ த்தி வாச– னை – யி ல்– கூ ட மங்– க – ல ம், அமங்–க–லம் என்ற இரண்டு வகை உண்டு. ஒ ரு வகை – ய ா ன ஊ து – வ த் தி இ ற ந் து ப�ோன– வர் – க – ளி ன் சட– ல த்– தி ன் அருகே வைக்– கப்–ப–டு–வது. மற்–ற�ொன்று சுப–கா–ரி–யங்–க–ளுக்–குப் பயன்–ப–டுத்–தப்–ப–டு–வது. அது–ப�ோ–லவே வாத்–திய – ங்–களி – லு – ம் அமங்–கல – ம் உண்டு. கச்– சே – ரி – யி ல், அமங்– க ல ராகங்– க – ளை ப் பாக–வ–தர்–கள் பாடா–மல் இருப்–பது நல்–லது. முகாரி ராகம், கேட்– ப – வ – னு க்கு நாளைய ப�ொழு–தைப் பற்–றிய கவ–லையை எழுப்–பு–கி–றது. இ ன்ப ர ா க ங் – க ள் ந ம் – பி க் – கையை உண்–டாக்–கு–கின்–றன. வீட்–டிலே தக–ராறு, நிம்–மதி இல்லை என்–றால் கலை நிகழ்ச்–சி–யில் ப�ோய் உட்–கா–ருங்–கள். நமது இசை–யில், பக்தி ரஸத்–த�ோடு, காம ரஸ–மும் அதி–கம் கலந்–தி–ருப்–ப–தற்–குக் கார–ணம் இது–தான். ðô¡
53
16-31 அக்டோபர் 2017
ஞானத்–தைப் ப�ோலவே காம–மும் ஒரு–நிலை ய�ோகம். சிற்–றின்ப ரஸம் ஒரு வகை–யான நம்–பிக்–கையை ஊட்–டு–கி–றது. கண்–ணனை – ப் பற்–றிப் பாடிய ஆண்–டா–ளும், காதல் உணர்–வுக – ளையே – ஒரு–வகை ஞான–மாக வெளி–யிட்–டாள் அல்–லது ஞானத்தை காதல் வழியே காட்–டி–னாள். ‘கட்–டி–யணை – த்–தேன்; முத்–தம் க�ொடுத்–தேன்’ என்–றெல்–லாம் பாடப்–ப– டும் காதல் பாடல்– க ள், நிம்– ம – தி – ய ற்ற ல�ௌகீ– க – னு க்கு ஒரு நிம்– ம தி ஏற்–ப–டுத்–தவே ஏற்–பட்–டன. முழுக்க ஞான மார்க்–கத்தை உப–தே–சிக்–கும் ஞானி–கள், தாங்–கள் இருக்–கும் உயர்ந்–தநி – லையைக் கருதி இதை வெளிப்–படை – ய – ா–கச் ச�ொல்ல வெட்–கப்–ப–டுவ – து நியா–யமே! ஆனால், உலக வாழ்க்–கை–யில் உள்–ள–வ–னின் நிம்–ம–திக்கு வேறு வகை–யான வழி–க–ளை–யும் அவர்–கள் சுட்–டிக்–காட்டி இருக்–கி–றார்–கள். என்– னை ப் ப�ொறுத்– த – வரை இந்து மதம் ஒப்– பு க்– க�ொ ண்– டு ள்ள சில உண்– மை – க ளை, பச்– சை – ய ா– க – வு ம் பகி– ர ங்– க – ம ா– க – வு ம் ச�ொல்– லி குடும்–பஸ்–த–னுக்கு அமை–தி–யைத் தரு–வது நல்–லது என்று கரு–து–கிறே – ன். காமம் அல்– ல து காதல் என்– ப து மத விர�ோ– த – ம ா– ன து அல்ல என்– ப – த ால்– த ானே கம்– ப – னு க்– கு ப் பிறகு அரு– ண – கி ரி நாத– ர ா– யி – னு ம், ஆண்– ட ா– ள ா– யி – னு ம் மற்– று ம் ஆழ்– வ ார்– க ள் நாயன்– ம ார்– க – ள ா– யி – னு ம்,
54
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
அனை– வ – ரு மே அதை ப க் – தி – ய�ோ டு க ல ந் து க�ொடுத்–தி–ருக்–கி–றார்–கள். இன்ப உணர்– வி ன்– ப�ோது பல பிரச்–னை–கள் மறக்–கப்–ப–டு–கின்–றன. அதை இசை– ய ா– க க் கேட்–கும்–ப�ோது கேள்–விச் சுகமே கூடப் ப�ோது–மா–ன– தாக இருக்–கி–றது. க ண் டு , கே ட் டு , உண்டு, உயிர்த்து அனு– ப– வி ப்– ப – த ை– வி ட இசைக்– கா–மத்–தில் ஆன்–மா–வுக்கு ஒரு லயம் இருக்–கி–றது. சுக–மான சங்–கீத – ம், சுக– மான பாடல் - நெஞ்–சுக்கு நிம்–மதி. நம்– மு – டை ய இசை– யின் தாத்– ப – ரி – ய த்– த ைக் க ா ஞ் – சி ப் பெ ரி – ய – வர் – கள் கீழ்க்– க ண்– ட – வ ாறு ச�ொல்–லு–கி–றார்–கள்: இசை– யி ன் மூல– ம ா– கவே ஈஸ்–வர அனு–ப–வத்– தைப் பெற முடி–யும் என்– பது அவர்–க–ளது வாதம். அவர்– க – ள து ப�ொன்– ம�ொ– ழி – க ள் அப்– ப – டி யே இங்கே தரப்–ப–டு–கின்–றன: ‘‘கல்–வித் தெய்–வம – ான ச ர ஸ் – வ தி , கை யி லே வீணை வைத்– தி – ரு ப்– ப து எல்–லா–ருக்–கும் தெரி–யும். பர– மே – ஸ் – வ – ர – னி ன் பத்– தி – னி– ய ான சாக்ஷாத் பரா– சக்தி கையிலே வீணை வைத்–தி–ருப்–ப–தா–கக் காளி– தா–ஸர் ‘நவ–ரத்–ன–மா–லா’ ஸ்தோத்– தி – ர த்– தி ல் பாடு– கி– ற ார். அம்– ப ாள் விரல் நுனி– ய ால் வீணையை மீட்– டி க்– க�ொ ண்– டி – ரு ப்– ப – தா– க – வு ம், ஸரி– க – ம – ப – த நி என்ற ஸப்த சுரங்–க–ளின் மாது–ரி–யத்–தில் திளைத்து ஆ ன ந் – தி ப் – ப – த ா – க – வு ம் பாடு–கி–றார். ‘ஸரி–கம பதநி ரதாம் தாம் வீணா ஸங்– க – ர ாந்த காந்–த–ஹெஸ் தாந் தாம்!’ அப்–படி – ச் சங்–கீத – த்–தில் மூழ்– கி – யு ள்ள ‘சிவ– க ாந்– தா’ (சிவ–னின் பத்–தினி) சாந்– த – ம ா– க – வு ம் (அமை– தி–யா–க–வும்), ம்ரு–து–னஸ்–
வந்–தா–வா–க–வும் (ெமன்–மை–யான திரு–வுள்–ளம் படைத்–தவ – ா–கவு – ள – ம்) இருக்–கிற – ாள் என்–கிற – ார் காளி– தா–சர். அவளை நமஸ்–க–ரிக்–கின்–றேன் என்–கி–றார். ‘சாந்–தாம் ம்ரு–தன ஸ்வாந்–தம் குச–ப–ர–தாந்–தாம் நமாமி சிவ–காந்–தம்!’ அவர் ஸ்லோ– க த்– த ைச் செய்– து – க�ொ ண்டு ப�ோயி–ருக்–கிற ரீதி–யைக் கவ–னித்–தால், அம்–பிகை ஸங்–கீத – த்–தில் அமிழ்ந்–திரு – ப்–பத – ா–லேயே சாந்–தஸ்–வ– ரூ–பி–ணி–யாக ஆகி–யி–ருக்–கி–றாள் என்று த�ோன்–று–கி– றது. அதே–ப�ோல ஸங்–கீத அனு–பவ – த்–தின – ால்–தான் அவ– ளு – டை ய உள்– ள ம் மிரு– து – ள – ம ாக புஷ்– ப த்– தைப் ப�ோல மென்–மை–யாக, கரு–ணா–ம–ய–மாக ஆகி–யி–ருக்–கி–றது என்று த�ொனிக்–கி–றது. சாக்ஷாத் பரா–சக்–தியை இப்–படி – சங்–கீத மூர்த்–தி– யாக பாவிக்–கும்–ப�ோது அவ–ளுக்–கு சியா–மளா என்று பெயர். ஸங்–கீத – த்–தில் த�ோய்ந்து ஆனந்–தம – ா–கவு – ம், சாந்–த–ம–ய–மா–க–வும் குழந்தை உள்–ளத்–த�ோ–டும் உள்ள சியா–ம–ளா–வைத் தியா–னித்–தால் அவள் பக்–தர்–க–ளுக்–குக் கரு–ணை–யைப் ப�ொழி–வாள். அவ–ளது மிரு–துவ – ான இத–யத்–திலி – ரு – ந்து கருணை ப�ொங்–கிக்–க�ொண்–டே–யி–ருக்–கும். தெய்–வீ–க–மான – யி – ல், சாந்–தமு – ம் ஆனந்– ஸங்–கீத – ம் ததும்–பும் சந்–நதி தம், சாந்–தம், மிரு–துவ – ான உள்–ளம், கருணை, அன்பு ஆகிய எல்–லா–வற்–றையு – ம் அளிக்–கும் என்று தெரி–கி–றது. வேத அத்– தி – ய – ய – ன ம், ய�ோகம், தியா– ன ம், – சி – ப்–பத – ால் பூஜை இவற்–றைக் கஷ்–டப்–பட்டு அப்–பிய கிடைக்–கிற ஈஸ்–வர– ன–னுப – வ – த்–தைத் தெய்–வீக – ம – ான ஸங்–கீத – த்–தின் மூல–மும், நல்ல ராக, தாள, ஞானத்– தின் மூல–மும் சுல–பம – ா–கவு – ம், ச�ௌக்–கிய – ம – ா–கவு – ம் பெற்று விட–லாம். இப்–படி, தர்ம சாஸ்–திர– ம் எனப்–ப– டும், ஸ்மி–ரு–தி–யைத் தந்–தி–ருக்–கும் யக்–ஞ–வல்–கிய மஹ– ரி – ஷி யே ச�ொல்– லி – யி – ரு க்– கி – ற ார். வீணா– க ா– னத்தை அவர் குறிப்–பிட்–டுச் ச�ொல்–லியி – ரு – க்–கிற – ார். ‘அப்– ர – ய த்– னே ஷ்’... கடு– மை – ய ான முயற்சி இல்–லா–மலே- ஸங்–கீ–தத்–தில் ம�ோக்ஷ–மார்க்–கத்– தில் ப�ோய்–வி–ட–லாம் என்–கி–றார். நம் மனத்–தைத் தெய்– வீ – க – ம ான ஸங்– கீ – த த்– தி ல் ஊற வைத்து, அதி–லேயே கரைந்–து–ப�ோ–கச் செய்–தால் கஷ்–ட– மில்–லா–மல் ஈசு–ர–வனை அனு–ப–விக்–க–லாம். நாம் பாடி, அனு–பவி – க்–கும்–ப�ோதே இந்த ஸங்–கீத – த்–தைக் கேட்–கிற – வர் – க – ளு – க்–கும் இதே அனு–பவ – த்–தைத் தந்–து– வி–டல – ாம். வேறு எந்–தச் சாத–னையி – லு – ம் பிறத்–திய – ா– ருக்–கும் இப்–படி – ச் சம–மான அனு–பவ ஆனந்–தம் தர –மு–டி–யாது. ஸங்–கீ–தம் என்ற மார்க்–கத்–தின் மூலம், தங்–கள் இத–யங்–களை – ப் பர–மேஸ்வ – ர– னி – ட – ம் சமர்ப்– ப–ணம் செய்த தியா–க–ரா–ஜர் ப�ோன்ற பக்–தர்–கள், ஸங்–கீத – மே சாக்ஷத்–கா–ரத்–தைத் தரும் என்–பத – ற்–குச் சாட்–சி–கள – ாக இருக்–கி–றார்–கள். அம்–பாள்–தான் பிரம்–மத்–தின் சக்தி. நாதம், ஈசு–வ–ரன் அல்–லது பிரம்மா, அம்–பாள் ஸங்–கீ–தத்– தில் ச�ொக்கி ஆனந்–த–மா–யி–ருக்–கி–றாள் என்–றால், பிரம்–மா–வும் சக்–தி–யும் வேறு வேறாக இல்–லா–மல் ஒன்–றிய அத்–வைத ஆனந்–தத்–தையே குறிக்–கும். அம்–பாள் தன் இயற்–கை–யான கரு–ணை–யைப் ப�ொழிந்து, ஸங்– கீ – த த்– தி ன் மூலம் அவளை உபா–ஸிப்–பவர் – க – ள – து ஆன்மா பர–மாத்–மா–விலேயே –
கரைந்–தி–ருக்–கு–மாறு அரு–ளு–கி–றாள். நமது த�ொண்டை என்–கிற மாமிச வாத்–தி–யத்– தில் காற்–றைப் புரட்–டு–கி–ற�ோம். தவிர ஸங்–கீத வாத்–தி–யங்–கள் பல இருக்–கின்–றன. எல்–லா–வற்–றி– லும் இந்–தப் புரட்–டல் மாத்–தி–ரம் ப�ொது. தவில், மிரு–தங்–கம், கஞ்–சிரா ப�ோன்ற சர்ம வாத்–தி–யங்–க– ளில் த�ோலில் புரட்–டு–கி–றார்–கள். வீணை, பிடில், தம்–புரா ப�ோன்ற நரம்பு வாத்–திய – ங்–களி – ல் தந்–தியி – ல் புரட்–டு–கி–றார்–கள். இந்த வாத்–தி–யங்–க–ளில் புரட்– டு–க–ளுக்கு நடுவே இழைந்து வரும் ‘அனு–ர–ண– னம்’ என்ற இழைப்பு ஒலி நய– ம ான இன்– ப ம் தரு–கி–றது. ஒரு–த–ரம் மீட்–டி–னால் உண்–டா–கும் ஒலி இழுத்–துக்–க�ொண்டே நிற்–கி–றது. முதல் மீட்–டில் உண்–டான ஒலி நீடித்து, இரண்–டா–வது மீட்–டில் எழும்–பும் ஒலி–ய�ோடு தழுவி நிற்–கி–றது. இதுவே ‘அனு–ரண – ன – ம்.’ புல்–லாங்–குழ – ல், நாய–னம் ப�ோன்ற – ள்ள தந்–திர வாத்–திய – ங்–களி – ல், காற்–றைப் துவா–ரமு புரட்–டு–கி–றார்–கள். ஹார்–ம�ோ–னி–ய–மும் ஒரு விதத்– தில் வாத்–தி–யந்–தான். அதில் வாய்க்–குப் பதில் துருத்தி இருக்–கி–றது. புல்–லாங்–கு–ழ–லி–லும், நாய– னத்–திலு – ம் துவா–ரங்–களை விர–லால் மாற்றி மாற்றி அடைத்–துத் திறக்–கி–றார்–கள் என்–றால், ஹார்–ம�ோ– னி–யத்–தில் பில்–லை–களை மாற்றி மாற்றி அழுத்தி எடுக்–கி–றார்–கள். தத்–து–வம் ஒன்–று–தான். சப்–தத்–தைப் புரட்–டுவ – த�ோ – டு அங்–கங்–களை – யு – ம் புரட்டி விட்–டால் நாட்–டி–யக் கலை உண்–டா–கி–றது. சங்–கீத – த்தை காதால் கேட்டு, அர்த்த ஆனந்–தமு – ம், ஸ்வர ஆனந்–த–மும் பெறு–கி–ற�ோம். நாட்–டி–யத்– தில் இவற்–ற�ோடு ‘கண்–ணால் பார்த்து ‘அங்–கா– சர்–ய’ ஆனந்–த–மும் (அங்–கங்–களை முறைப்–படி அசைப்–பத – ால், புரட்–டுவ – த – ால் ஏற்–படு – ம் இன்–பமு – ம்) பெறு–கி–ற�ோம். நவ–ரஸ உணர்ச்–சி–களை விளக்–கு–கிற அங்க அசை–வான அபி–ந–யம் மட்–டு–மல்–லா–மல், நவ–ர–ஸ– மில்–லாத வெறும் அங்க சரிய (அங்–கப்–பு–ரட்டு) மட்–டுமே ஆனந்–தம் தரு–வது உண்டு என்–ப–தால்– தான், நிருத்–தம் என்ற கலை ஏற்–பட்–டி–ருக்–கி–றது. ஈசுஸ்வ–ரனு – க்–குச் செய்–கிற அறு–பத்து நாலு உப–சா– ரங்–களி – ல், சங்–கீத – த்–த�ோடு – கூ – ட நிருத்–தமு – ம் உப–சா–ர– மா–கச் ச�ொல்–லப்–படு – கி – ற – து. கீர்த்–தன – த்–தில் சப்–தம், அர்த்–தம், லயம் யாவும் சேர்ந்து இன்–பம் தரு– கின்–றன. சுரம் பாடும்–ப�ோது, சப்–த–மும், லய–மும் – த்–தில் மட்–டும் இன்–பம் தரு–கின்–றன. ராக ஆலா–பன வெறும் சப்–தம் மாத்–தி–ரம் ஆனந்–தம் தரு–கி–றது, அல்–லவா? நிருத்–தத்–தில் வெறும் அங்–க–ச–ரியை மட்–டும் லயத்–த�ோடு சேர்த்து ஆனந்–தம் தரு–கிற – து. இந்–தக் கலை–கள் யாவும் காந்–தர்வ வேதம் எனப்–ப–டும். காந்–தர்–வர்–கள் உற்–சா–கப் பிற–வி–கள்; அவர்–கள் எப்–ப�ொ–ழுது – ம் பாடிக்–க�ொண்–டும் ஆடிக்– க�ொண்–டும் இருப்–பார்–கள். மன–துக்கு உற்–சா–கம் தரும் கலை–க–ளுக்கு இத–னா–லேயே காந்–தர்வ வேதம் எனப்–பெ–யர் ஏற்–பட்–டி–ருக்–கி–றது.’’
(த�ொட–ரும்) நன்றி: கண்–ணதா – –சன் பதிப்–ப–கம், சென்னை - 600 011. ðô¡
55
16-31 அக்டோபர் 2017
கலை நுணுக்கம்
கவிதை பாடும் க�ோயில்! ஆ ந்–திர– பி – ர– த – ேச மாநி–லம், அனந்–தபூ – ர் ஜில்லா, ஹிந்–தா–பூ–ரி–லி–ருந்து 15 கி.மீ. த�ொலை–வில் லேபாட்சி உள்–ளது. பெங்–களூ – ரி – லி – ரு – ந்து 120 கி.மீ.; புட்–ட–பர்த்–தி–யி–லி–ருந்து ஒரு மணி–நே–ரப் பய–ணம். லேபட்சி என்–பதே சரி; பேச்–சுவ – ாக்–கில் லேபாட்– சி–யாகி விட்–டது. இதற்கு ஆதா–ரம் ராமா–ய–ணத்– தில் இருக்–கி–றது. சீதையை தந்–தி–ர–மாய் கடத்– திச் சென்–றான் ராவ–ணன். வழி–யில் இவர்–களை ஜடாயு பார்த்து, சீதையை மீட்க ராவ–ண–னு–டன் சண்–டை–யிட்–டது. ஒரு கட்–டத்–தில் ராவ–ணன், ஜடா–யுவி – ன் சிறகை வெட்–டிவி – ட, ஜடாயு ஒரு மலை–யின் மீது விழுந்–தது. இத–னைப் பார்த்து வருந்–திய சீதை, ‘‘என்னை தேடி, இந்த பக்–க–மாக என் ராமன் வரும்–ப�ோது நான் கடத்–தப்–படு – வ – தை – ப் பற்–றிக் கூற இந்த பறவை உயி–ர�ோடு இருக்க வேண்–டுமே, அது உயிர்–வாழ ஏது–வாய் ஒரு சுனை உரு–வாக வேண்–டும்!’’ என்று பிரார்த்–தித்–துக்–க�ொண்–டாள். உடனே பறவை விழுந்த இடத்–தில் ஒரு சுனை உரு–வாகி, அதி–லிரு – ந்து நீர் ஊற்–றெடு – த்–தது. இங்கு இன்–றும் இந்த சுனை–யைக் காண–லாம். ஜடாயு இந்த நீரை உட்–க�ொண்டு, உயிர் தேக்கி, ராம–னின் வரு–கைக்–கா–கக் காத்–தி–ருந்–தது. ஒரு நாள் ராம–னும் வந்–தான். ஜடாயு சீதையை
56
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
கண்–டதை கூறி–யது. மனம் உரு–கிய ராமன், பற– வையை தட–விக் க�ொடுத்து ‘லேபட்–சி’ என கூறி– னான். இதன் ப�ொருள் ‘எழுந்–திரு பற–வை–யே’ என்–பத – ா–கும். ‘லேபட்–சி’ என்–பது தெலுங்கு ச�ொல். ராம–னைக் கண்ட நிறை–வில், தன் கட–மையை முடித்–து–விட்ட நிறை–வில் ஜடாயு கண்–மூ–டி–யது. ராமன் அதற்–குரி – ய இறு–திச் சடங்கை நிறை–வேற்றி அதனை ம�ோட்–சத்–திற்கு அனுப்பி வைத்–த–தாக ராமா–ய–ணம் கூறு–கி–றது. இந்–தக் க�ோயில் உரு–வா–னது எப்–படி? இந்–தப் பகு–தியை விஜ–ய–ந–கர மன்–னர்–கள் ஆண்டு வந்– த – ன ர். 1580ம் ஆண்டு வாக்– கி ல், மன்–ன–னி–டம் கஜானா ப�ொறுப்–பா–ள–ராக இருந்–த– வர் வீரன்னா. இவ–ரும், அவ–ருடை – ய அண்–ணன் விரு–பன்–னா–வும் இணைந்து இந்த க�ோயிலை கட்ட ஆரம்–பித்–த–னர். இறு–திக்–கட்–டத்–தில் மன்–ன–ருக்கு வீரன்னா, கஜா–னா–விலி – ரு – ந்து பணம் திருடி க�ோயிலை கட்–டு– கி–றார�ோ என சந்–தே–கம் எழுந்–தது. இது வீரன்–னா– வுக்–கும் தெரி–ய–வந்–தது. சந்–தே–கப்–ப–டும் மன்–னர், தண்–டனை – ய – ா–கத் தன் இரு கண்–களை – யு – ம் பிடுங்கி விடு–வார் என பயந்த வீரன்னா, தானே தன் இரு கண்–களை – யு – ம் பிடுங்கி க�ோயில் சுவ–ரில் வீசி–னார். அந்த ரத்–தக் கறை–களை இன்–றும் காண–லாம்.
லேபாட்சி
ஆமை வடி–வம் க�ொண்ட இந்த மலையை ‘கூர்ம சைலம்’ என அழைப்–பர். இந்த மலை–யில் கட்–டப்–பட்–டுள்ள வீர–பத்–ரச – ாமி க�ோயில், விஜ–யந – க – ர கட்–டி–டக்–க–லைக்கு ஒரு எடுத்–துக்–காட்டு. கல் சங்– கிலி, வாஸ்து புரு–ஷர், த�ொங்–கும் தூண் முத–லான நுணுக்–கம் மிகுந்த பல அம்–சங்–களை இங்கே காண–லாம். வீர– ப த்– ர – ச ாமி க�ோயில் வடக்கு பார்த்து
அமைந்–துள்–ளது. க�ோயி–லிலி–ருந்து 200 மீட்–டர் த�ொலை–வில் அழ–கான, கம்–பீ–ர–மான நந்–தியை காண–லாம். 4.5 மீட்–டர் உய–ரம், 8.23 மீட்–டர் அக– லம். மணி–கள், மாலை–க–ளால் அழ–காக அலங்–க– ரிக்– க ப்– ப ட்– டு ள்– ள து. இது சிவ– னை ப் பார்த்– து – க் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றது. க�ோயி–லுக்கு வெளியே பின்–பு–றம் நாக–லிங்– கம் உள்–ளது. ஒரே கல்–லால் ஆன ஏழு தலை நாகம், மூன்று வால்–க–ளு–டன் சிவ–லிங்–கத்–திற்கு குடை–பிடி – த்–தபடி உள்–ளது. இந்த சிவ–லிங்–கத்–திற்கு அபி–ஷே–கம், ஆரா–தனை செய்–வ–தில்லை. இந்த ஏழு–தலை நாகம் உரு–வா–ன–தில் ஒரு சுவா–ரஸ்–ய–மான சம்–ப–வம் உண்டு. சிற்ப சக�ோ–த– ரர்–க–ளின் தாயார் சமைத்–துக் க�ொண்டு வரு–வ–தற்– குள், ஒரே கல்–லில் இந்த ஏழு தலை நாகத்தை முழு–மை–யாக செதுக்கி விட்–ட–தாக வர–லாறு கூறு– கி–றது. லிங்–கத்–திற்கு குடை பிடிக்–கிற – து ஏழு தலை நாகம். இது காணப்–பட வேண்–டி–ய–ஒன்றா–கும். க�ோயி–லின் வாசற்–க�ோ–பு–ரம் ஒரு நிலை–யு–டன் அரை–கு–றை–யாக உள்–ளது. அதற்கு முன் துவ– ஜஸ்–தம்–பம் உள்–ளது. ஆனால் கர்ப்ப கிர–கத்– தில் உள்ள வீர–பத்–ர–சு–வா–மிக்கு மேல் வெளியே விமா–னம் கட்–டப்–பட்–டுள்–ளது. சிவ– னி ன் சடா முடி– யி – லி – ரு ந்து பிறந்– த – வ ர் வீர–பத்–ரர். அவரே இங்கு முதன்மை தெய்–வம். கர்ப்–பக்–கி–ர–கத்–தில் நிறை–வான தரி–ச–னம். கர்ப்–ப–கி–ர–கத்–திற்கு முன் நாட்–டிய மண்–ட–பம் ðô¡
57
16-31 அக்டோபர் 2017
உள்–ளது. இதில் ரம்பை, ஊர்–வசி, மேனகை, தில�ோத்–தமை ப�ோன்ற தேவ–ல�ோக மங்–கை–க–ளின் நடன சிற்–பங்–களை காண–லாம். கல்–யாண மண்–ட–பம் அரை–கு–றை–யாக விடப்–பட்–டுள்–ளது. ஏன் முடிக்–கப்–ப–ட–வில்லை என்–பது புரி–யாத புதிர். இந்த க�ோயி–லில் ம�ொத்–தம் 70 தூண்–கள் உள்–ளன. இவற்–றில் ஒரு தூண் மட்–டும் பூமியை த�ொடா–மல் அந்–த–ரத்–தில் நிற்–கி–றது. இதன் சூட்–சம – த்தை அறிய, ப�ோன நூற்–றாண்–டில் ஒரு பிரிட்–டிஷ்–கா–ரர் இரும்–புக்–கம்–பியை விட்டு நெம்ப, அனைத்து தூண்–க–ளும் லேசாக நகர்ந்–தது கண்டு வியந்து ம�ொத்–த–மும் விழுந்து விடும�ோ என பயந்து, பரி–ச�ோ–த–னையை நிறுத்–திக் க�ொண்டு விட்–டா–ராம். கல்–யாண மண்–டப – த்–தில் உள்ள தூண்–கள் அனைத்–தும் நான்கு பக்–க– மும் சிறந்த சிற்ப வேலைப்–பா–டு–க–ளு–டன் காணப்–ப–டு–வது தனிச்–சி–றப்பு. நாட்–டிய மண்–டப ம�ொத்த தூண்–க–ளில் 12, மெயின் ஹாலில் உள்– ளன. இந்த மண்–டப – த்–தின் மேலே 100 இதழ்–களு – ட – ன் கூடிய தாம–ரையை (சத–பத்ர கமலா எனக் கூறு–கின்–ற–னர்) காண–லாம்.
58
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
க�ோயி–லின் உள் கூரை–யில் ராமா–ய–ணம், மகா–பா–ரத காட்– சி–களை சிறந்த ஓவி–யங்–க–ளாக காண–லாம். இந்த ஓவி–யங்–க– ளில் நீலம், பச்சை, வெள்ளை, க ரு ப் பு , ஆ ர ஞ் சு ம ற் – று ம் சிவப்பு என பல வண்– ண ங்– கள் பயன்–படு – த்–தப்–பட்–டிரு – ப்–பது தனிச்–சிற – ப்பு. இந்த க�ோயி–லில் வீர–பத்–ரரை தவிர, கண்–க–லா– மூர்த்தி, தட்–சண – ா–மூர்த்தி, திரு புந்– த – க ாரா, திரி– சூ – ர ம் காரா, அர்த்– த – ந ா– ரீ ஸ்– வ – ர ர் என பல சிவன்–களை தரி–சிக்–க–லாம். இது தவிர கணே– ச ன், விஷ்ணு, லட்–சுமி, பத்–ர–காளி ஆகி–ய�ோ–ரும் உள்–ள–னர். புராண தக–வல்–க–ளின்–படி இந்த க�ோயில் அகத்–தி–ய–ரால் கட்–டப்–பட்–டது. ஆனால் சக�ோ–த– ரர்–கள் 1583ல் கட்–டிய – த – ாக ஸ்தல வர–லாறு கூறு–கி–றது. லேபாட்சி சேலை–கள் மிக–வும் பிர–ப–லம். இந்த புட–வை–க–ளின் பார்–ட–ரில் காணப்–ப–டு–பவை இந்த க�ோயி– லில் வரைந்த ஓவி–யங்–களை வைத்து உரு–வாக்–கப்–பட்–டவை. க�ோயில் காலை 7 மணி முதல் இரவு 8.30 மணி வரை திறந்–துள்–ளது.
- ராஜி–ராதா
விழுப்புண் பட்டு வீழ்ந்தான�ோ
என் தலைவன்! ப
ழந்–த–மி–ழர்–கள் வீரத்–திற்–குப் பெயர்–பெற்–ற– வர்–கள். இலக்–கி–யத்தை அகம் புறம் எனக் காத–லா–க–வும் வீர–மா–க–வும் இரண்–டாய்ப் பகுத்–துக் க�ொண்டு பாடல்–கள் புனைந்–த–வர்–கள். அகம் சார்ந்த பாடல்– க – ள ெல்– ல ாம் பெரி– து ம் காத– லைப் பேசு–கின்–றன. புறம் சார்ந்த பாடல்– கள�ோ பழந்–த–மி–ழர்–க–ளின் இணை–யற்ற வீரத்தைக் க�ொண்–டா–டு–கின்–றன. பழந்–த–மிழ் மர–பைப் ப�ோற்–றுப – –வர் மட்–டு–மல்ல வள்–ளு–வர். பழந்–த–மிழ் மர–பைத் த�ோற்–றுவி – த்து வளர்த்–தவ – ரே கூட அவர்–தான். தமி–ழர் நாக–ரி–கம் எது என்–றால் அது வள்–ளு–வர் காட்– டும் நாக–ரி–கம் தானே? சங்–க–கா–லம் உணர்த்–தும் பண்–பாட்–டின் மர–பில் வந்–த–வர் தானே அவர்? ப�ொருட்–பா–லில் தமி–ழர்–க–ளின் வீரச் சிறப்பை வள்–ளு–வப் பெருந்–தகை பெரு–மி–தத்– த�ோடு பதிவு செய்–து ள்– ள ார். நீதி நூல் என்ற எல்–லை–யைத் தாண்டி வள்–ளு–வத்தை இலக்–கி–ய– மாய்க் க�ொண்–டா–டத்–தக்க உணர்ச்சி மிகுந்த வெண்–ப ாக்–கள் பல அவ– ர து வீர உணர்ச்– சி ச் செய்–யுள்–க–ளில் காணப்–ப–டு–கின்–றன. இலக்–கி–யத்தை வித்–தி–யா–ச–மா–கப் படைப்–பது என்–பது ஒரு தனித்த உத்தி. நூலா–சிரி – ய – ரே பேசா– மல் பாத்–தி–ரங்–கள் பேசு–வ–து–ப�ோல் அமைப்–பது வாச–கர்–களை அதி–கம் கவ–ரும். வீரத்–தைப் ப�ோற்– றும் குறட்–பாக்–கள் சில–வற்–றில் இந்த உத்–தியை – க் கையாண்டு வள்–ளு–வர் வெற்றி பெற்–றுள்–ளதை நாம் காண–லாம். `என்ஐ முன் நில்–லன்–மின் தெவ்–விர் பலர் என்ஐ முன்–நின்று கல்–நின்ற வர்!’ - என `படைச்–செ–ருக்–கு’ என்ற அதி–கா–ரத்–தில் வரும் முதல் வெண்–பாவே சிறப்–பான உத்–திய – ால் நம்–மைக் கவர்–கி–றது. `என் தலை–வன் முன் யாரும் ப�ோரி–டு–வ�ோம் என வந்து நிற்–கா–தீர். அப்–படி நின்ற பலர் இப்–ப�ோது நடு–கல்–லாக நின்–றுக�ொ – ண்–டிரு – க்–கின்–றன – ர்,’ என்–கி– றான் ஒரு படை–வீ–ரன்! என்ன எள்– ள ல்! தன் தலை– வ – னி ன்
திருப்பூர்
கிருஷ்ணன்
வீரத்–தைப் பற்றி அவ–னுக்–குத்–தான் எத்–தனை செருக்கு! `கைவேல் களி–ற�ொடு ப�ோக்கி வரு–ப–வன் மெய்–வேல் பறியா நகும்!’ தன் கைவேலை யானை– மே ல் எறி– கி – றான் ஒரு வீரன். அப்–ப�ோது வேற�ொரு யானை அவ–னைத் தாக்க வரு–கி–றது. அஞ்–ச–வில்லை அவன். தன் உடலில் பாய்ந்–துள்ள வேலை உருவி எடுத்து அந்த யானை–மேல் எறிந்து நகைத்து மகிழ்–கிற – ா–னாம். ஓர் அழ–கிய ப�ோர்க்–க– ளக் காட்–சியை எழுத்–த�ோ–வி–ய–மா–கத் தீட்–டுகி – ற – து வள்–ளுவ – ரி – ன் எழுத்–தாணி. அவர் ஓலைச் சுவ–டி–யில் தீட்டி–யது 70 இ ல க் – கி – ய ம ா , சி த் – தி – ர ம ா எ ன மயங்–கு–கி–றது நம் உள்–ளம். இப்– ப டி வீர உணர்வு குறித்து இலக்–கி–யம் படைத்த வள்–ளு–வர் வீரம் என்–பது எப்–படி இருக்க வேண்–டும் என இலக்–க–ண–மும் வகுக்–கி–றார். வெற்றி க�ொள்– வ – த ற்– க ான இலக்கு மிகச் சிறந்– த – த ாக வலி– மை – யு – டை – ய – த ாக இருக்– க – வேண்– டு ம். த�ோற்– ற ா– லு ம் வலி– மை – வ ாய்ந்த எதி–ரி–யி–டம் த�ோற்க வேண்–டும். இக்–க–ருத்தை வலி–யு–றுத்–து–கி–றது ஒரு குறள்: `கான முய–லெய்த அம்–பி–னில் யானை பிழைத்த வேல் ஏந்–தல் இனிது.’ காட்– டி ல் ஓடும் முயல்– மீ து அம்– ப ெய்து வெல்–வதை – வி – ட யானை மேல் வைத்த குறி–தவ – றி – ய வேலை ஏந்–து–வதே இனி–ய–தா–கும். அதே நேரம் பகை–வ–ருக்கு ஒரு துன்–பம் வந்– தால் அவர்–களை மனி–தா–பி–மா–னத்–த�ோடு நடத்த வேண்–டும் என்–றும் வள்–ளுவ – ர் அறம் வகுக்–கிற – ார். `பேராண்மை என்ப தறு–கண்–ண�ொன் றுற்–றக்– கால்ஊராண்மை மற்–ற–தன் எஃகு.’ பகை–வர�ோ – டு ப�ோரி–டும் அஞ்சா நெஞ்–சத்தை உயர்ந்த ஆண்மை என்று கூறு–வது – ண்டு. ஆனால் அந்– த ப் பகை– வ ர்க்கே ஒரு துன்– ப ம் வந்– த ால் இரக்– க ம் க�ொண்டு அவ– ரு க்– கு ம் உத– வு – வ தே பேராண்மை என்–கி–றது வள்–ளு–வம். `விழித்–தக – ண் வேல்–க�ொண் டெறிய அழித்–திமை – ப்– பின் ஒட்–டன்றோ வன்–க–ண–வர்க்கு.’ பகை–வ–ரை சினத்–த�ோடு விழித்து ந�ோக்கும் கண் அவர்–கள் வேலைத் தம்–மேல் எறி–கி–ற–ப�ோது சற்றே இமைத்– த ா– லு ம் அது அவ்– வீ – ர ர்க்குத் ðô¡
59
16-31 அக்டோபர் 2017
த�ோல்–வி–யல்–லவா? உயிர்–ப�ோ–கும் தரு–ண–மே–யா– னா–லும் அஞ்–சாமை வேண்–டும் என வலி–யு–றுத்–து– கி–றார் வள்–ளு–வர். `விழுப்– பு ண் படாத நாள் எல்– ல ாம் வழுக்– கி – னுள்வைக்–குந்–தம் நாளை எடுத்து.’ வீரன் தன் வாழ்–நா–ளைக் கணக்–கி–டும்–ப�ோது ப�ோர்–செய்து மார்–பில் புண்–ப–டாத நாளை–யெல்– லாம் வீணான நாளா–கவே கணக்–கி–டு–வா–னாம். அஞ்–சிப் புற–மு–து–கிட்டு ஓடு–வார்க்கு எதி–ரி–க–ளின் ஆயு–தத்–தால் முது–கில் புண் ஏற்–ப–டும். ஆனால் அஞ்–சாது எதிர்–நிற்–கும் மாவீ–ரர்–க–ளுக்கு மார்–பில் தான் எதி–ரி–க–ளின் வேலா–லும் அம்–பா–லும் புண் ஏற்–ப–டும். அபூர்வ ராமா–யண – க் கதை ஒன்–றில் ராவ–ணன்
60
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
முது–கில் புண்–பட்டு மயக்–கமு – ற்று மருத்–துவ – ச – ா–லை– யில் கிடக்–கிற – ான். மண்–ட�ோத – ரி அவன் புண்–பட்–டுக் கிடப்–பதை அறிந்து அவ–னைப் பார்க்க ஓட�ோடி வரு–கிற – ாள். அவன் முது–கில் ஏற்–பட்ட புண்–ணைக் கண்டு அவ–மா–னப் பட்டு அவன் கண்–வி–ழிக்க வேண்–டிக் காத்–தி–ருக்–கி–றாள். தன் கண–வன் கண் விழித்–த–தும் இப்–ப–டிப் புற–மு–து–கிட்–ட�ோடி முது–கில் புண் ஏற்–ப–டுத்–திக் க�ொள்–வது வீரர்க்கு அழகா எனச் சலிப்–பு–டன் வின–வு–கி–றாள் அவள். ராவ–ணன் தன் மனை–வியை ந�ோக்–கிச் சீறு–கி– றான். `விவ–ரம் தெரி–யா–மல் பேசாதே! அனு–மன் வலி–மை–ய�ோடு என் மார்–பில் ஒரு குத்–துக் குத்–தி– னான். அப்–ப�ோது, ஏற்–கெ–னவே முன்–னர் நடந்த ப�ோர் ஒன்–றில் மார்–பின் உள்ளே சிக்–கி–யி–ருந்த
இந்–தி–ர–னின் வஜ்–ரா–யு–தம் முதுகு வழியே வெளிப்– பட்–டது. அத–னால் விளைந்த புண் அல்–லவா அது! உன் கண–வன் ப�ோருக்கு அஞ்–சிப் புற–மு–து–கிட்டு ஓடு–பவ – ன் எனக் கற்–பனை செய்–வது உனக்கு அவ– மா–னம – ாக இல்–லையா?` எனச் சீறு–கிற – ான் அவன். அதன்–பிற – கு – த – ான் மண்–ட�ோத – ரி – க்–குக் கண–வனை – ப் பற்–றிய பெருமை மீண்–டும் ஏற்–ப–டு–கி–றது. ராம–னுக்கு இணை–யான மாவீ–ரன் அல்–லவா ராவ–ணன்! வால்–மீகி – யு – ம் கம்–பனு – ம் துள–சித – ா–சரு – ம் ராவ–ணனை அப்–ப–டித்–தானே படைக்–கி–றார்–கள்? பிறன்–மனை நயத்–தல் என்ற ஒரே ஒரு தவ–றுத – ானே அவன் இறக்–கக் கார–ண–மா–கி–றது! `சுழ–லும் இசை–வேண்டி வேண்டா உயி–ரார் சுழல்–யாப்–புக் காரிகை நீர்த்து.’
புகழை வேண்டி உயி– ரை – யு ம் வேண்– ட ாத வீரர்–கள் கால்–க–ளில் அணி–யும் வீரக் கழல்–கள் மட்–டுமே அழகு தரு–வ–ன–வா–கும். `உறி–னு–யிர் அஞ்சா மற–வர் இறை–வன் செறி–னும் சீர் குன்–றல் இலர்.’ ப�ோர் வந்–தால் உயி–ருக்கு அஞ்–சாது ப�ோர்– பு–ரி–வதை விரும்–பும் மற–வர், தங்–கள் தலை–வன் தங்–கள்–மேல் ஒருக்–கால் சினம் க�ொண்–டி–ருந்–தா– லும் அதைப் ப�ொருட்–ப–டுத்–த–மாட்–டார். அவர்–கள் ப�ோர் புரி–வ–தில் தளர்–வதே இல்லை. `இழைத்த திக–வா–மைச் சாகாரே யாரே பிழைத்த த�ொறுக்–கிற் பவர்.’ தாம் கூறிய சூளுரை தவ– ற ா– த – ப டி வீரத்– த�ோடு ப�ோர்–செய்து உயிர்–து–றக்க வல்ல வீரரை ðô¡
61
16-31 அக்டோபர் 2017
அவர் த�ோல்–வி–யைக் கூறி இகழ்ந்து பேசு–வ�ோர் உண்டோ? `புரந்–தார்–கண் நீர்–மல்–கச் சாகிற்–பின் சாக்–காடு இரந்–து–க�ோள் தக்க துடைத்து.’ தம்–மைக் காக்–கும் அர–சர் விழி–களி – ல் கண்–ணீர் வரு–மாறு ப�ோரில் இறப்பு வரு–மா–னால் அது கெஞ்– சிக் கேட்–டுப் பெற்–றுக்–க�ொள்–ளத் தக்–க–தா–கும். வள்–ளுவ – ர் வீரர்க்கு என்–னென்ன இலக்–கண – ங்– கள் வகுக்–கி–றார�ோ அந்த இலக்–க–ணங்–க–ளை– யெல்–லாம் தாங்–கிய வீரர்–கள் பலரை நாம் சங்க இலக்–கி–யங்–க–ளில் சந்–திக்–கி– ற�ோம். தன் மகன் எங்கே என்று கேட்–கப்–பட்ட கேள்–விக்கு ஒரு தாய் ச�ொன்ன பதில் நம்மை வியப்–பில் ஆழ்த்–துகி – ற – து. ப�ோரில் ஈடு–ப–டுத்–தவே பிள்–ளை–க–ளைப் பெறும் சங்–கத் தாய்க்–குல – ம் உண்–மையி – ல் தங்–கத் தாய்க்– கு–லம் அல்–லவா? `சிற்–றில் நற்–றூண் பற்றி நின்–ம–கன் யாண்–டு–ளன் ஆயி–னும் அறி–யேன் ஓரும் புலி–சேர்ந்து ப�ோகிய கல்–லளை ப�ோல ஈன்ற வயிற�ோ இதுவே – –தானே!’ த�ோன்–று–வன் மாத�ோ ப�ோர்க்–களத் (புற–நா–னூறு - 86 ம் பாடல். காவல் பெண்டு பாடி–யது.) `என் வீட்–டில் உள்ள தூணைப் பற்–றிக் க�ொண்டு நின் மகன் எங்–குள்–ளான் என வின–வு–கி–றாய் நீ. புலி–யி–ருந்த குகை ப�ோன்–றது என்– வ–யிறு. அவன் எங்–குள்–ளான் என்–பதை எப்–படி நான் அறி–வேன்! யாரும் அழைக்–கா–மலே அவன் ப�ோர்க்–க–ளத்–தில் தானே த�ோன்–றுவ – ான்.’ எனத் தன் மக–னைப் பற்–றிக் கர்–வம் ப�ொங்க அறி–விக்–கிற – ாள் ஓர் அன்னை! தன் மக–னின் இறப்–பைப் பற்றி அவள் கவ–லைப்–பட்–ட– தாய்த் தெரி–யவி – ல்லை. அவன் வெல்ல வேண்–டும் அல்–லது வீர–ம–ர–ணம் அடை–ய–வேண்–டும் என்றே அவள் விரும்–பு–கி–றாள். ப�ோர் என்–றால் வெற்றி மட்–டுமா? வீரத்–திற்– குப் பரி– ச ாக வெற்றி மட்– டு – ம ல்ல, மர– ண – மு ம் கிடைக்–கக் கூடிய வாய்ப்பு ப�ோரில் எப்–ப�ோ–தும் இருக்–கத்–தானே செய்–கி–றது? முல்–லைக்–குத் தேர் ஈந்த பாரி மூவேந்–த–ரு–டன் நிகழ்த்–திய ப�ோரில் க�ொல்–லப்–படு–கி–றான். அவ–னது பெண்–க–ளான அங்– க வை, சங்– க வை இரு– வ – ரு ம் ஆத– ர – வ ற்– ற – வர்–களா–கி–வி–டு–கி–றார்–கள். பின்–னர் அவ்–வை–யார் அவர்–க–ளுக்–குத் திரு–மண – ம் செய்து வைக்–கி–றார் என வர– ல ாறு பாரிக்– கு ப் பின்– னு ம் விரி– கி – ற து. ஆனால் பாரியைப் பறி–க�ொ–டுத்த பாரி மக–ளிர் அந்–த ச�ோகம் ததும்பும் வகை–யில் உருக்–க–மான ஒரு பாட–லைப் புனைந்துள்–ள–னர். `அற்–றைத் திங்–கள் அவ்–வெண்–ணி–ல–வில் எந்– தை – யு ம் உடை– யே ம் எம் குன்– று ம் பிறர் க�ொளார் இற்–றைத் திங்–கள் இவ்–வெண்–ணி–ல–வில் வென்–றெறி முர–சின் வேந்–தர்–எம் குன்–றும் க�ொண்–டார் யாம் எந்–தையு – ம் இலமே!’ (புற– ந ா– னூ று- 112ம் பாடல். பாரி மக– ளி ர் பாடியது.) ஒரு பெளர்–ணமி மாறி இன்–ன�ொரு பெளர்–ணமி
62
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
வந்–தது. காலத்–திற்–கென்ன, யார் த�ோற்–றா–லும் யார் இறந்–தா–லும் அது ஓடிக் க�ொண்டே தானே இருக்–கும்? இப்–ப�ோ–தைய நில–வைப் பார்த்–தார்–கள் பாரி மக–ளிர். `அந்த மாதம் அன்–றைய நில–வில் எங்–கள் தந்தை இருந்–தார். எங்–கள் குன்–றும் எங்– கள் வசம் இருந்–தது. இந்த மாதம் இன்–றைய நில–வில் எங்–கள் குன்றை பகை–வர் கைப்–பற்றி விட்–டார்–கள். எங்–க–ளுக்கு இப்–ப�ோது தந்–தை–யும் இல்லை!’ என்று தங்–க–ளின் ச�ோகத்–தைச் சங்–கத் தமி–ழில் உள்–ளம் உரு–கப் பதிவு செய்–தார்–கள். பெண்–பாற் புல–வர்–க–ளான பாரி மக–ளி–ரின் நாட்–டுப் பற்–றை–யும் மறை–மு–கமாக இச்–செய்–யுள் உணர்த்–து–கி–றது. மகிழ்ச்–சி–யாக வாழ்ந்த கடந்த காலத்–தைப் பற்–றிச் ச�ொல்–லும்–ப�ோது `எந்–தையு – ம் உடை–யேம்’ எனத் தந்–தைக்கு முத–லிட – ம் க�ொடுக்– கி–றது இப்–பா–டல். கஷ்ட காலத்–தில் `வென்–றெறி முர–சின் வேந்–தர்–எம் குன்–றும் க�ொண்–டார்’ என நாட்டை இழந்த துய–ரம் முத–லில் வந்–து–வி–டு–கி– றது. தந்தை இல்–லாத துய–ரம் பின்–னால் தள்–ளப்– பட்டு விடு–கி–றது. தந்–தை–மேல் க�ொண்ட பாசம், தாய்–நாட்–டின்–மேல் க�ொண்ட பற்று இவற்–றில் – ான் துயரக் காலத்தில் முன்–நிற்–பது நாட்–டுப் பற்–றுத என்பதை சங்–கப் பாடல் அறி–விக்–கி–றது. இந்த நெஞ்–சை–யள்–ளும் அழ–கிய பாட–லில் பெரி–தும் ஈடு–பட்–டார் கவி–யர– ச – ர் கண்–ணத – ா–சன். இப்– பா–டலி – ன் தாக்–கத்–தில் ’அன்–ற�ொரு – ந – ாள் இதே நில– வில் அவ–ரி–ருந்–தார் என்–ன–ருகே!’ என ஒரு காதல் – ார். `முன்–ன�ோர் ம�ொழி–ப�ொருளே பாடலை எழு–தின அன்றி அவர்–ம�ொழி – யு – ம் ப�ொன்–னேப – �ோல்’ ப�ோற்ற வேண்– டு ம் என விதி– வ – கு த்த நன்– னூ – லை ப் பின்–பற்–றிய கவி–ஞர் பெரு–ம–கன் அல்–லவா அவர்! `உச்–சி–மீது வானி–டிந்து வீழு–கின்ற ப�ோதினும் அச்– ச – மி ல்லை அச்– ச – மி ல்லை அச்– ச – மெ ன்– ப – தில்லையே!’ என அண்–மைக் காலத்–தில் மகா–கவி முழங்–கிய முழக்–கம் வள்–ளுவ – ரி – ன் மர–பில் ஒலித்த குரல்–தானே! ‘திங்–க–ள�ொ–டும் செழும்–ப–ரிதி தன்–ன�ோ–டும் விண்–ண�ோ–டும் உடுக்–க–ள�ோ–டும் ப�ொங்–கு–க–டல் இவற்– ற�ோ – டு ம் பிறந்த தமி– ழ�ோ டு பிறந்– த�ோ ம் நாங்–கள், எங்–கள் வீரத்–தின் முன் எதி–ரி–கள் நிற்க இய–லாது எனச் சங்கே முழங்–கு’ என்று கர்–ஜித்த பாவேந்–தர் பார–தி–தா–ச–னும் அச்–ச–மற்ற வீரத்–தைத் தான் தம் பாடல்–க–ளில் அள்ளி வழங்–கு–கி–றார். இன்று தமி–ழர் நிலை உலக அரங்–கில் தலை– நி–மிர வேண்–டு–மா–னால், அதற்கு ஒரே வழி–தான் இருக்–கி–றது. வள்–ளுவ மர–பில், சங்க மர–பில் வீர உணர்ச்–சியை இலக்–கி–யத்–தில் மட்–டு–மல்–லா–மல் தனித்த வாழ்–வி–லும் சமூக வாழ்–வி–லும் அவர்–கள் முன்–னெடு – த்–துச் செல்ல வேண்–டும். வீரம் நிறைந்த இனமே உலகை வெல்–லும். அச்–ச–மும் பேடி–மை– யும் அடி–மைச் சிறு–ம–தி–யும் உச்–சத்–தில் க�ொண்ட காலம் மறை–யட்–டும். தமிழ் வெல்–லட்–டும். குறள் ச�ொல்–லும் வீரம் தமி–ழர்–க–ளி–டம் தழைக்–கட்–டும்.
(குறள் உரைக்–கும்)
என்ன ச�ொல்கிறது, என் ஜாதகம்?
குலதெய்வ வழிபாட்டை குறையின்றி நிறைவேற்றுங்கள்!
?
எனது மகன் ஜாத–கம் இணைத்– து ள்– ள ேன். அவ–ருக்கு மிகுந்த இறை ந ம் – பி க்கை உ ண் டு . ஆனா–லும் தடு–மாற்–றங்– களும், உடல் உபா–தை–க– ளும், அச்ச உணர்–வும் நிறைய இருக்–கின்–றன. வியா–பாரத்–தி–லும் பெரிய அள–வில் முன்–னேற்–றம் இல்லை. பல ஹ�ோமங்– கள் செய்– த ா– கி – வி ட்– ட து. பித்ரு த�ோஷ நிவர்த்– தி – யும் செய்து விட்–ட�ோம். எப்–ப�ொ–ழுது இந்த நிலை ம ா று ம் ? ஏ தே னு ம் கண்டம் உண்டா?
- ஒரு வாச–கர், சென்னை-34. த ங் – க ள் ம க – னி ன் ஜாத–கப்–படி லக்–னா–தி–பதி செவ்–வாய் 8ல் சுக்–கி–ர–னு– டன் பகை வீட்– டி ல். 7ல் சூரி–யன் பகை. பாக்–யஸ்– தா– ன ா– தி – ப தி சந்– தி – ர ன் 11ல் ராகு– வு – ட ன். இந்த அமைப்– பு ப்– ப டி சரா– ச – ரி – யாக வாழ்க்கை செல்–லும். ஒவ்–வ�ொரு முயற்–சி–யி–லும் தடங்–கல்–களை தாண்–டியே வெற்றி பெறக்–கூடி – ய சூழல் உண்டு. ஏற்–கெ–னவே ஒரு கண்– ட ம் இருந்– த து. தற்– ப�ோது அதைக் கடந்து வந்– து–விட்–டார், கவலை வேண்– டாம். குல–தெய்வ வழி–பாடு தடை–பட்–டுள்–ளது. சுவாதி நட்–சத்–திர– த்–தன்று லஷ்மி நர– சி ம்– ம – ரு க்கு விர– த ம் இருந்து பான– க ம் நெய்– வேத்–யம் செய்து வர–வும். 2018 பிப்– ர – வ – ரி க்கு பிறகு மாற்– ற த்தை நம்– பி க்– க ை– யு–டன் எதிர்–பார்க்–க–லாம். லஷ்மி நர–சிம்ம மந்–திர ராஜ–பத ஸ்தோத்–தி–ரத்தை தின–மும் பாரா–யண – ம் செய்– து–வ–ரச் ச�ொல்–லுங்–கள்.
துர்க்கை
?
என் மக–னுக்–குத் திரு–ம–ண–மாகி 7 ஆண்–டு–கள் ஆகின்–றன. ஒரு ஆண் குழந்–தையு – ம் உள்–ளது. தம்–பதி – க்–குள் க�ோபம், சகிப்–புத்–தன்மை இல்லாமை ப�ோன்ற கார–ணங்–க–ளால் சில சம–யங்–க–ளில் கஷ்–ட–மாக உள்–ளது. அவர்–கள் ஒற்–று–மை–யு–டன் குடும்–பம் நடத்–த–வும், அவர்–கள் வாழ்க்கை மேலும் சிறப்–பாக இருப்–ப–தற்–கும் என்ன பரி–கா–ரம் செய்ய வேண்–டும்? - கிருஷ்–ண–மூர்த்தி, சென்னை-53.
தங்–கள் மகன் மற்–றும் மரு–ம–கள் ஜாத–கப்–படி அவர்–க–ளுக்–குள் சிறு சிறு சச்–சர– வு – க – ள் ஏற்–படு – வ – து சக–ஜமே. மற்–றப – டி பெரிய அள–வில் தம்–பதி – களுக்குள் மன வேற்–றுமை – க்–கான வாய்ப்பே இல்லை. தின–மும் காலை–யில் 6 மணிக்குள் குல–தெய்–வத்–திற்கு வீட்–டி–லேயே ஒரு அகல் தீபம் நல்ல நெய் சேர்த்து ஏற்றி வரச் ச�ொல்–லுங்–கள். நாளாய ப�ோகாமே நஞ்–ச–ணி–யுங் கண்–ட–னுக்கே ஆளாய அன்பு செய்–வ�ோம் மட–நெஞ்சே அரன் நாமம் கேளாய் நங்–கிளை கிளைக்–குங் கேடு–ப–டாத் திறம் அரு–ளிக் க�ோளாய நீக்–கு–ம–வன் க�ோளிலி எம்–பெ–ரு–மானே இந்–தப் பதி–கத்தை தின–மும் ஐந்து முறை இரு–வரை – யு – ம் ச�ொல்–லச் ச�ொல்லி சிவ–பெ–ரு–மா–னை–யும், அம்–பா–ளை–யும் வழி–ப–டு–மாறு அறி–வுறுத்துங்கள்.
?
எனது மக–னுக்–குப் பல வரு–டங்–க–ளாக வரன் பார்த்து வரு–கி–ற�ோம். இன்–னும் அமை–ய–வில்லை. திரு–ம–ணம் எப்–ப�ொ–ழுது நடக்–கும்? அவ– னுக்–குக் காலில் வலி உள்–ளது. எந்த வைத்–திய – த்–திலு – ம் குண–மா–கவி – ல்லை. தற்–ச–ம–யம் 41 வயது ஆகி–றது. 30 வய–திற்கு மேல் ஜாத–கப் ப�ொருத்–தம் ðô¡
63
16-31 அக்டோபர் 2017
பார்க்க வேண்–டாம் என்று ஒரு சில ஜ�ோதி–டர்–கள் கூறு–கிற – ார்–கள். தங்–கள் அபிப்பிராயம் என்ன?
வரு–கி–றேன். நல்ல விலை கிடைக்–குமா?
- சுதர்–சன், சென்னை-80.
தங்–கள் மகன் ஜாத–கப்–படி லக்–னா–திப – தி குரு சந்–திர– னு – ட – ன் சேர்ந்து 6ல் மறைந்–திரு – க்–கிற – ார். 7க்கு–டைய புதன் 9ல் வக்–ர–ம– – க்–கிற – ார். சூரி–யனு – ட – ன் டைந்–திரு குடும்ப ஸ்தா–னா–திப – தி சனி 8ல். களத்–திர– க – ா–ரக – ன் சுக்–கிர– ன் செவ்– வா–யுட – ன் 10ல். இவ்–வகை ஜாதக அமைப்பு திரு–மண – த்–தடை அல்– லது இள–வ–ய–தில் திரு–ம–ணம் நடந்து பிரிந்து விடு–தல் ப�ோன்ற நிலை–மை–யைக் க�ொடுக்–கும். ப�ொது– வ ா– க வே இவ– ரு க்கு திரும–ணத்–தின் மீது வெறுப்போ அல்–லது அச்–சம�ோ இருக்–கும். குல–தெய்வ வழி–பாடு உங்–கள் குடும்– ப த்– தி ல் தடைப்– ப ட்டு இருக்– கி – ற து. அதை உடனே நிறை–வேற்–றி–வி–டுங்–கள். ஸக்தே பஜே த்வாம் ஜகத�ோ ஜனித்–ரீம் ஸூகஸ்ய தாத்– ரீ ம் ப்ர– ண – தார்த்தி ஹந்த்–ரீம் நம�ோ நமஸ்தே குஹ ஹஸ்த பூஷே பூ ய�ோ ந ம ஸ ்தே ஹ் ரு தி ஸன்னி தத்ஸ்வ!! இந்த மந்–திர– த்தை தினமும் பக்– தி – யு – ட ன் ச�ொல்லி வரச்– ச�ொல்–லுங்–கள். அரு–கில் உள்ள ராமர் க�ோயி–லில் வியா–ழன்– த�ோ– று ம் 2 தீபம் ஏற்றி வரச்– ச�ொல்–லுங்–கள். தடை–கள் விலகி விரை–வில் நல்–லது நடக்–கும். 30 வய– தி ற்கு மேல் ஆனால் மனப்– ப�ொ – ரு த்– த ம் ப�ோதும் என்று சில பெரி– ய – வ ர்கள் கூறியுள்– ள னர். இருந்– த ா– லு ம் ஒரு சில அடிப்படை ப�ொருத்– தங்–கள் பார்க்–கப்–பட வேண்–டும் என்–பது எனது கருத்து.
லட்சுமி நரசிம்மர்
- பிர–காஷ், காஞ்–சி–பு–ரம். தங்– க – ளி ன் 70 வய– தி – லு ம் வேலைக்கு ப�ோக விரும்–பும் தங்–க–ளின் எண்–ணம் மிகுந்த ம கி ழ் ச் சி அ ளி க் கி ற து . இ து இ ன்றை ய இ ள ை ய தலை– மு றை– யி – ன – ரு க்கு ஒரு உ த ா ர ண ம ா க இ ரு க் கு ம் என்றால் மிகையில்லை. தங்–க–ளுக்கு லக்–னா–தி–பதி சூரி–யன் 7ல் புத–னு–டன். புத்ர ஸ்தா ன த் தி ல் ச ெ வ்வா ய் நட்புடன், புத்–திர– க – ா–ரக – ன் குரு நட்– பு–டன். குரு–வு–டன் செவ்–வா–யும் பரி–வர்த்–தனை. தங்–கள் மகனின் ஆத–ரவு கண்–டிப்–பாக உங்–க– ளுக்கு கிடைக்கும். மகனை விட்டு சற்று தள்ளி இருக்க வேண்–டிய சூழல் ஏற்–ப–ட–லாம். வரு–கின்ற டிசம்பருக்கு மேல் நிலம் விற்–பனை கண்–டிப்–பாக எதிர்– ப ார்க்– கு ம் லாபத்– து – ட ன் முடி–யும். வெளி–நாடு சுற்–றுப்–பய – – ணம் தாரா–ளம – ாக செல்–லல – ாம். தற்–ச–ம–யம் வேலைக்கு முயற்– சிக்க வேண்– ட ாம். அரு– கி ல் உள்ள க�ோயி–லுக்கு தின–மும் சென்று வாருங்–கள்.
ஓம் த்ர–யம்–ப–கம் யஜா–மஹே சுகந்–திம் புஷ்ட்–டி–வர்த்–த–னம் உரு– வ ா– ரு – க – மி வ பந்– த – ன ாத் ம்ருத்–ய�ோர் முக்ஷீய மாம்–ரு– தாத் ஓம். - என்ற மிருத்– யு ஞ்– ச ய மந்– தி – ர த்தை தின– மு ம் கூறி வாருங்–கள்.
?
எனது மக–ளின் ஜாத–கம் இ ண ை த் து ள்ளே ன் . அ மெ ரி க் – க ா – வி ல் உ ள்ள அவளது முதல் விவா– க ம் ரத்தாகி–விட்–டது. இரண்–டாவது தி ரு ம – ண ம் எ ப்ப ொ ழு து நடக்கும்? பரி–கா–ரம் என்ன?
- ஆர்.கணே–சன், திரு–வ–னந்–த–பு–ரம். தற்–சம – ய – ம் வேலை எது–வும் தங்–கள் மக–ளின் ஜாத–கப்– வாராஹி இல்–லா–மல் இருக்–கி–றேன். படி லக்–னா–தி–பதி சனி 9ல், லக்–னத்–தில் கேது, 7ல் ஓய்வு பெற்–ற–பின் தனி–யார் கல்–லூ–ரி–யில் 5 ராகு பகை. களத்–தி–ர–கா–ர–கன் சுக்–கி–ரன் 8ல் பகை. வரு–டம் வேலை பார்த்–துள்–ளேன். தற்–ச–ம–யம் இவ்–வகை ஜாதக அமைப்பு சரி–யான ஜாத–கப் தற்–கா–லிக ஆசி–ரி–யர் வேலைக்கு முயன்று வரு– ப�ொருத்–தம் பார்க்–கா–விட்–டால் பிரி–வில் க�ொண்டு கி–றேன். கிடைக்–குமா? வெளி–நா–டு–கள் சுற்–றுலா விட்டு விடும். தற்– ச – ம – ய ம் நேரம் சாதகமாக சென்–றுவ – ர வாய்ப்பு உள்–ளதா? மக–னின் ஆத–ரவு உள்ளது. வரு–கின்ற ஏப்–ரல் 2018ற்குள் திரு–மணம் எப்–படி இருக்–கும்? எனக்கு ச�ொந்–த–மான நிலம் நடை–பெறு – வ – த – ற்கு வாய்ப்பு உள்–ளது. குல–தெய்வ மற்–றும் வீட்–டும – னையை – விற்க முயற்சி செய்து வழி–பாடு முடித்து ரா–மேஸ்–வ–ரம் சென்று தீர்த்–த–
?
64
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
ராமர் மாடி வர–வேண்–டும். இதைக் கண்–டிப்–பா–கச் செய்–ய– வேலை அமை–யும்? என்ன பரி–கா–ரம் செய்ய வேண்–டும். ஞாயிற்–றுக்–கி–ழமை ராகு–கா–லத்–தில் வேண்–டும்? துர்க்– க ைக்கு நீங்– க ள் தீபம் ஏற்றி உள– மு – ரு க வேண்–டிக்–க�ொள்–ளுங்–கள். சென்–னி–யது உன் ப�ொன் திரு–வ–டித் தாமரை. சிந்–தை–யுள்ளே மன்னியது, உன் திரு மந்திரம் - சிந்–துர வண்–ணப் பெண்ணே. முன்– னி – ய – நி ன் அடி– ய ா– ரு – ட ன் கூடி, முறை முறையே பன்– னி – ய து, என்– று ம் உந்– த ன் பர– ம ா– கம பத்ததியே. - என்ற அபி–ராமி அந்–தா–தி–யின் பத்ததியை தி ன மு ம் ப டி த் து வ ரு ம ா று ம க ளு க் கு ச் ச�ொல்லுங்கள்.
?
எனது மகன் திரு– ம – ண ம் எப்– ப �ொ– ழு து நடக்கும்? இப்–ப�ொ–ழுது ஒரு கடை–யில் வேலைபார்க்–கிறார். எப்– ப �ொ– ழு து நல்ல, நிரந்த வா–ராஹி உபா–சக – ர் ஜ�ோதி–டர்
தி.னி–வா–ச–ரா–மன்
- சண்–முக – ம், உத்–த–ம–பா–ளை–யம்.
தங்–கள் மகன் ஜாத–கப்–படி லக்–னா–தி–பதி செவ்– வாய் 5ல். புதன், சுக்–கி–ரன் கேது–வு–டன். சுக்–கி–ரன் பகை, கேது நீச்–சம். 7க்கு–டை–ய–வ–னும் களத்–தி–ர– கா–ர–க–னும் ஆகிய சுக்–கி–ரன் பகை–யா–ன–தா–லும் குரு 3ல் பகை– ய ா– ன – த ா– லு ம் திரு– ம – ண த்– தி – லு ம் வரு–மா–னத்–திலு – ம், தடங்–கல்–களு – ம் கால–தா–மத – மு – ம் ஏற்–படு – கி – ன்–றன. இவ–ரது ஜாத–கப்–படி எதி–லும் முடிவு எடுப்–பதி – ல் இவ–ருக்–குத் தயக்–கம் இருக்–கும். தாம–த– மாக எடுக்–கும் முடி–வும் இவ–ருக்கு பல–னளி – க்–கா–மல் இருந்–திரு – க்–கல – ாம். 5-11 என்ற அமைப்–பில் உள்ள ராகு-கேது களத்–திர த�ோஷத்தை க�ொடுக்–கி–றார்– கள். இளம் வய– தி ல் செய்– ய ப்– ப – டு ம் விவா– க ம் பிரிவை ஏற்–ப–டுத்–த–லாம். ஆகவே கால–தா–ம–தம் ஆவதே நல்–லது. 2018 ஜன–வ–ரிக்கு பிறகு நல்ல வேலை–யும் கிடைக்–கும். 2019 அக்–ட�ோ–ப–ருக்கு பிறகு முயற்சி செய்–யவு – ம் நல்ல வரன் அமை–யும். த ா ளு ம் மன – மு ம் த லை – யு ம் கு லை – ய த் தரியலர்கள் மாளும் படிக்கு வரம் தரு– வ ாய்: உன்னை வாழ்த்தும் அன்–பர் ðô¡
65
16-31 அக்டோபர் 2017
க�ோளும் பகை–யும் குறி–யார்– கள் வெற்றி குறித்த சங்–கும் வாளும் கட–க–மும் சூல–மும் ஏந்தி வரும் துணையே! - என்ற வாராஹி மாலை பதி–கத்தை தின–மும் படித்து வரச்– ச �ொல்– லு ங்– க ள். குல– தெய்வ வ ழி ப ா ட்டை த் த�ொடர்ந்து செய்–துவ – ா–ருங்–கள். செவ்–வாய்க்–கி–ழமை த�ோறும் அரு– கி ல் உள்ள முரு– க ன் க�ோயி–லில் தீபம் ஏற்றி வரச்– ச�ொல்–லுங்–கள். முடிந்–த–ப�ொ– ழுது ஒரு–முறை திருச்–செந்–தூர் சென்று தீர்த்–த–மாடி முரு–கப் பெரு–மானை தரி–சன – ம் செய்து வாருங்–கள். நல்ல வேலை–யும், நல்ல மனை–வி–யும் நிச்–ச–யம் அமை–யும்.
?
நான் 2014ல் டிப்–ளம�ோ படிப்பு முடித்–தும் தகுந்த வேலை கிடைக்– க ா– த – த ால் ஒரு முன்–னணி நிறு– வ– னத்– தில் தினக்–கூலி அடிப்–படை – யி – ல் வேலைக்கு சேர்ந்–துள்–ளேன். அர–சாங்க வேலைக்கு தேர்– வெ–ழுதி இருக்–கி–றேன். வேறு நிறு–வ–னத்–திற்–கும் மனு ப�ோட்– டுள்–ளேன். எனக்கு அர–சாங்க வேலை கிடைக்–குமா? அல்– லது இங்–கேயே பணி நிரந்–த– ரம் செய்– வ ார்– க ளா? வேறு – ாமா? வேலைக்கு முயற்–சிக்–கல
மஹாலக்ஷ்மி
தேவி ஹி அம்–ருத�ோ – த் பூதா கமாலா சந்த்–ர–சே–பாநா விஷ்ணு பத்னீ வைஷ்–ண–வீச வரா–ஹ�ோ–ஹச்ச ஸார்ங்–கிணீ ஹரிப்–ரியா தேவ–தேவி மஹா–லக்ஷ்மீ ச ஸுந்–தரீ - என்ற மகா–லஷ்–மி–யின் அற்– பு – த – ம ான இந்த மந்– தி – ரத்தை சிரத்–தையு – ட – ன் தின–மும் 21 முறை பாரா–ய–ணம் செய்து– வ ா ரு ங்க ள் . வேலை யி ல் எதிர்–பா–ராத முன்–னேற்–றங்–கள் நிச்சயம் உண்டு.
- ராதா–கி–ருஷ்–ணன், புதுவை.
தங்–கள் ஜாத–கப்–படி லக்–னா– தி– ப தி சனி லக்– ன த்– தி – லே யே இருக்– கி – ற ார். 9க்கு உடைய
ஆன்–மிக – ம், தபால் பை எண். 2908, மயி–லாப்–பூர், சென்னை - 600 004
66
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
?
எனது மகன், மரு–ம–கள் இரு– வ ர் ஜாத– க ங்– க ளை இணைத்–துள்–ளேன். குழந்தை பைரவர் பாக்–யம் மற்–றும் உடல்–நிலை பற்றி தெரி–விக்–கும்–படி கேட்–டுக் க�ொள்–கிறே – ன்.
இப்–ப–கு–திக்–குக் கேள்வி கேட்டு பதில் பெற விரும்–பும் வாச–கர்–கள் எந்த ஜாத–க– ருக்கு பிரச்–னைய�ோ அவ–ரு–டைய ஜாத– கம் மட்–டும் அனுப்–பி–வை–யுங்–கள். தங்–கள் பிரச்னை என்ன என்–பதை சுருக்–க–மாக, தெளி–வாக எழு–துங்–கள். தமது குல–தெய்– வம் தெரிந்–த–வர்–கள், அதை மறக்–கா–மல் குறிப்–பி–டுங்–கள்.
என்ன ச�ொல்–கி–றது, என் ஜாத–கம்?
புத–னும் சூரி–ய–னு–டன் சேர்ந்து 9ல் ச�ொந்த வீட்–டிலே – யே இருக்– கி–றார். 10ல் குரு, செவ்–வாய், சந்–தி–ரன். தங்–கள் ஜாத–கப்–படி வேலை–யில் அடிக்–கடி மாறு– தல் இருக்– க – ல ாம். தங்– க ள் மனம் அலை– ப ா– யு ம். ஒரு திருப்– தி – யி ல்– ல ாத நிலைமை இருக்–கும். ஆனா–லும் கவலை வேண்–டாம். இவை அனைத்– து ம் இ ந்த டி ச ம் – ப – ரு க் கு பின் சரி– ய ா– கி – வி – டு ம். பிப்– ர – வரி 2018ல் வேலை மாற்–றம் அல்– ல து வேலை நிரந்– த – ர ம் கண்–டிப்–பாக இருக்–கும். அரசு வேலையை ப�ொறுத்–த–வரை 2018 அக்–ட�ோ–பருக்கு பிறகு முயற்–சிக்–கல – ாம். தாங்–கள் துன்– பப்–பட்ட காலம் கடந்–துவி – ட்–டது. திங்–கள்–கி–ழமை த�ோறும் குல– தெய்–வத்–திற்கு விர–தம் இருந்து த�ோ – – ம் வர–வும். சனிக்–கிழ – மை – று பைர–வ–ருக்கு இரண்டு தீபம் ஏற்றி வழி–ப–ட–வும்.
- ஒரு வாசகி, சென்னை-34.
தங்–கள் மகன் மற்–றும் மரு–ம–கள் ஜாத–கப்– படி அவர்–க–ளுக்கு குழந்தை பாக்–யம் உண்டு. இந்த நேரத்–திற்–குள் பிறந்–தி–ருக்க வேண்–டும். அப்–படி இல்–லாத நிலை–யில் சிகிச்சை மூலம் பெற்–றுக்–க�ொள்–ளவ�ோ அல்–லது வேறு ஒரு–வ–ரின் குழந்–தையை தத்–தெடு – த்து வளர்க்–கும் வாய்ப்போ அமை– யு ம். வியா– ழ க்– கி – ழ – மை – க – ளி ல் அரு– கி ல் உள்ள ஜீவ–ச–மாதி ஒன்–றில் நெய் தீபம் ஏற்றி வரச் ச�ொல்லுங்–கள். உடல் உபா–தை–கள் நீங்கி மன நிம்–மதி கிட்–டும்.
பரபரப்பான விற்பனையில் இந்த மலருடன்
140
ரூ.
மதிப்பு
2017
தீபாவளி மலர் ள்ள
தீபாவளி மெகா கிஃப்ட் ேபக்
இலவசம் குழம்பு சில்லி மசாலா
மைசூர் ரசப்பொடி
அக்டோபர் 16 முதல் 31 வரை ராசி பலன்கள் மேஷம்: எந்–தச் சூழ்–நி–லை–யி–லும்
– ப – டி – ய ான நிலை உரு– வ ா– க – ல ாம். கண– வ ன், மனைவி ஒரு–வரை ஒரு–வர் மனம் விட்டு பேசி எடுக்–கும் முடி–வுக – ள் நன்மை தரும். பிள்–ளைக – ளி – ன் கல்–வி–யில் கவ–னம் தேவை. குடும்–பத்–தில் பேசும் ப�ோது வார்த்–தைக – ளி – ல் நிதா–னம் தேவை. பெண்–க– ளுக்கு தன்–னம்–பிக்கை அதி–கரி – க்–கும். பய–ணங்–கள் மூலம் காரிய அனு–கூ–லம் உண்–டா–கும். எச்–ச–ரிக்– கை–யாக பேசு–வது நல்–லது. கலைத்–துறை – யி – ன – ரு – க்கு வீண் அலைச்–சல், காரிய தாம–தம் ப�ோன்–றவை ஏற்–ப–ட–லாம். புதிய முயற்– சி–களை தள்ளிப் ப�ோடு–வ–தும் நல்–லது. காரிய அனு–கூ–லம் ஏற்–ப–டும். உணர்ச்–சி–க–ர–மாக பேசி மற்–ற–வர்–களை கவ–ரு–வீர்–கள். எல்–லா–வற்–றி–லும் எதிர்–பார்த்த நன்மை உண்–டா–கும். பணப் வரத்து கூடும். அர–சி–யல் துறை–யி–ன–ருக்கு க�ொடுக்–கல் வாங்– க – லி ல் இருந்த பிரச்னை தீரும். நீண்ட நாளாக இருந்த கஷ்–டம் நீங்–கும். எதை–யும் செய்து முடிக்–கும் சாமர்த்–தி–யம் உண்–டா–கும். அர–சாங்– கம் மூலம் லாபம் ஏற்–ப–டும். வெளி–யூர் அல்–லது வெளி–நாட்டு பய–ணம் சாத–கம – ாக இருக்–கும். மாண– வர்–க–ளுக்கு கல்–விக்–காக செலவு உண்–டா–கும். கல்–வி–யில் வெற்றி பெறு–வ�ோம் என்ற நம்–பிக்கை அதி–க–ரிக்–கும். பரி–கா–ரம்: செவ்–வாய்க்–கி–ழமை அன்று செவ்– வ– ர ளி மலரை முரு– க – னு க்கு சாத்தி வணங்க காரியத் தடை–கள் நீங்–கும். எதிர்–பார்த்த வெற்றி கிடைக்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: ஞாயிறு, திங்– க ள், வியா–ழன்.
ரிஷ– ப ம்: பால் மணம் மாறாத
இணை–கி–றார். குடும்–பத்–தில் மகிழ்ச்சி காணப்– ப–டும். உற–வி–னர், நண்–பர்–கள் மத்–தி–யில் மதிப்பு உய–ரும். வீட்–டிற்குத் தேவை–யான ப�ொருட்–கள் வாங்கி மகிழ்– வீ ர்– க ள். கண– வ ன், மனை– வி க் –கி–டையே நெருக்–கம் அதி–க–ரிக்–கும். பிள்–ளை–கள் மூலம் சந்–த�ோ–ஷம் உண்–டா–கும். உற–வி–னர்–கள் வருகை இருக்–கும். பெண்–க–ளுக்கு திற–மை–யான பேச்–சின் மூலம் சாத–க–மான பலன் கிடைக்–கும். காரியத் தடை–கள் நீங்–கும். கலைத்–து–றை–யி–ன– ருக்கு த�ொழில் லாப–க–ர–மாக நடக்–கும். வாக்கு வன்–மை–யால் புதிய ஒப்–பந்–தங்–கள் கிடைக்கப் பெறு–வீர்–கள். தடை–ப்பட்ட காரி–யங்–கள் நல்–ல–ப– டி–யாக நடக்–கும். பண–வ–ரத்து திருப்–தி–க–ர–மாக இருக்–கும். புதிய நண்–பர்–கள் கிடைப்–பார்–கள். அர–சி–யல் துறை–யி–ன–ருக்கு எதி–லும் கூடு–தல் கவ– னம் செலுத்–துவ – து நல்–லது. காரிய வெற்றி கிடைக்– கும். பணம் சம்–பா–திக்–கும் திறமை அதி–கப்–ப–டும். தடை–ப்பட்டு வந்த காரி–யங்–கள் சாத–கம – ாக நடந்து முடி–யும். எதிர்–பார்த்த உத–விக – ள் கிடைக்–கும். ஆன்– மி–கத்–தில் நாட்–டம் அதி–க–ரிக்–கும். மாண–வர்–க–ள் கல்–வியி – ல் முன்–னேற்–றம – ட – ைய முழு முயற்–சியு – ட – ன் படிப்–பீர்–கள். சக மாண–வர்–கள் மத்–தி–யில் மதிப்பு உய–ரும். தடை–பட்–டி–ருந்த கல்வி உய்வு பெறும். பரி–கா–ரம்: வெள்–ளிக் கிழ–மை–யில் நவ–கி–ர–கத்– தில் சுக்–கி–ர–னுக்கு தீபம் ஏற்றி அர்ச்–சனை செய்ய எதிர்–பார்த்த பண–வர– த்து இருக்–கும். மன–மகி – ழ்ச்சி ஏற்–ப–டும். அதிர்ஷ்ட கிழமை–கள்: வியா–ழன், வெள்ளி.
த ன் – னு – ட ை ய த ன் – ம ா – ன த ்தை விட்–டுக் க�ொடுக்–காத மேஷ ராசி அன்–பர்–களே, நீங்–கள் பேச்–சின – ால் அனை– வ – ரை – யு ம் கவர்– ப – வ ர்– க ள். இந்த கால–கட்–டத்–தில் சூரி–யன் ராசி–நா–தன் செவ்–வாய் - புதன் - குரு ஆகி–ய�ோர் ராசி– யை ப் பார்க்– கி – ற ார்– க ள். பல வகை– யி – லு ம் நற்–ப–லன்–கள் தேடி வரும். தெய்வ பக்தி அதி–க– ரிக்–கும். பய–ணங்–கள் மகிழ்ச்சி தரும். ராசி–நா–தன் செவ்–வாய் மறைந்–தி–ருந்–தா–லும் ராசிக்கு பார்வை இருப்–பத – ால் மன–தில் சுய நம்–பிக்கை அதி–கரி – க்–கும். வாக்கு ஸ்தா–னத்தை சனி பார்ப்–பத – ால் கவ–னம – ாக பேசு–வது நல்–லது. வீண் பழி உண்–டா–க–லாம். வாக்கு க�ொடுக்–கும் முன் பார்த்து க�ொடுக்–க–வும். த�ொழில் ஸ்தா– ன த்தை கேது அலங்– க – ரி க்க த�ொழில் ஸ்தா– ன த்தை அதன் அதி– ப தி சனி பார்க்–கி–றார். மேலும், பாக்–கி–யா–தி–பதி குரு ராசி– யைப் பார்க்–கிற – ார். த�ொழில் வியா–பா–ரத்–தில் எதிர்– பா–ராது ஏற்–பட்ட சிக்–கல்–கள் தீரும். ஆர்–டர்–கள் மற்–றும் ப�ொருட்–கள் சப்ளை செய்–வ–தில் கவ–னம் தேவை. பண–வ–ரத்து அதி–க–ரிக்–கும். உத்–ய�ோ–கத்– தில் இருப்–ப–வர்–கள் கூடு–தல் பணிச் சுமையை ஏற்க வேண்–டி–யி–ருக்–கும். வேலை–யில் மாற்–றம் உண்–டா–கல – ாம். பய–ணச் செலவு உண்–டா–கல – ாம். பணி நிமித்–தம் குடும்–பத்தை விட்–டுப் பிரிந்து வெளி–யூர் செல்ல நேர–லாம். குடும்ப ஸ்தா–னம் பலம் குன்றி காணப்–ப–டு–வ–தால் குடும்–பத்–தில் இருப்– ப – வ ர்– க – ள ால் ஏதா– வ து மனம் ந�ோகும் வெள்ளை மனம் க�ொண்ட ரிஷப ராசி அன்–பர்–களே, நீங்–கள் ப�ொரு– ளா–தார விஷ–யத்–தில் சிக்–க–ன–மாக இருப்–ப–வர்–கள். இந்த கால–கட்–டத்– தில் பஞ்–சம பூர்வ புண்–ணிய ஸ்தா– னத்–தில் ராசி–நா–தன் சுக்–கிர– ன் - சப்–தம விர–யா–திப – தி செவ்–வா–யுட – ன் இணைந்து சஞ்–சரி – க்–கிற – ார். ராசியை சனி பார்க்–கிற – ார். நீண்ட நாட்–கள – ாக இருந்து வந்த காரி–யத் தடை–கள் நீங்–கும். மன–தில் குழப்–பம் ஏற்–பட்டு நீங்–கும். ராசி–யா–தி–பதி சுக்–கி–ரன், புதன் வீட்–டில் சஞ்–சா–ரம் செய்–வ–தால் சாமர்த்–தி–ய–மான பேச்சு கை க�ொடுக்–கும். பண–வர– த்து திருப்–திய – ாக இருக்–கும். வீண் பிரச்–னைக – ள் நீங்–கும். மரி–யாதை அந்–தஸ்து உய–ரும். வெளி–நாட்–டுப் பய–ணங்–கள் கைகூ–டும். நின்று ப�ோன காரி–யங்–கள் அனைத்– தும் மீண்–டும் உயிர் பெறும். லாப ஸ்தா–னத்தை ராசி–நா–தன் சுக்–கி–ரனே பார்க்–கி–றார். த�ொழில் வியா–பார சிக்–கல்–கள் நீங்கி நன்கு நடை–பெ–றும். கூடு–தல் லாபம் கிடைக்கப் பெறு–வீர்–கள். த�ொழில் வியா–பா–ரம் விரி–வாக்–கம் செய்ய முயற்சி மேற்– க�ொள்–வீர்–கள். பங்–குத – ா–ரர்–களு – ட – ன் இருந்து வந்த சிக்–கல்–கள் நீங்–கும். தேங்கிக் கிடந்த சரக்–கு–கள் அனைத்–தும் விற்–ப–னை–யா–கும். உத்–ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–க–ளுக்கு பதவி உயர்வு கிடைக்–கும். சில–ருக்கு புதிய பதவி கூடு–தல் ப�ொறுப்–பு–கள் கிடைக்– க – ல ாம். ப�ொறுப்– பு – க ள் அதி– க – ரி க்– கு ம். குடும்– ப ா– தி – ப தி புதன் இந்த கால– க ட்– டத் – தி ன் பின்–ப–கு–தி–யில் ராசிக்கு ஏழா–மிடத் – –தில் சனி–யு–டன்
68
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
பெருங்குளம்
ராமகிருஷ்ண ஜ�ோஸ்யர்
மிது–னம்: எதை–யும் நிதா–ன–மா–க–
கூடு–த–லாக உழைக்க வேண்–டி–யது இருக்–கும். உத்–ய�ோகத் – தி – ல் இருப்–பவ – ர்–கள் மிக–வும் கவ–னம – ா– கப் பணி–களை மேற்–க�ொள்–வது நல்–லது. மேல–தி– கா–ரி–கள் மற்–றும் சக ஊழி–யர்–களை அனு–ச–ரித்–துச் செல்–வது நன்மை தரும். குடும்–பத்–தில் மகிழ்ச்சி அதி–க–ரிக்–கும். தாய் - தாய் வழி உற–வி–னர்–கள் மூலம் அடிக்–கடி மனக் கவலை ஏற்–ப–டும். காதல் விவ–கா–ரங்–க–ளில் தக–ராறு உண்–டா–கும். இருந்–தா–லும் குரு–வுட – ன் ராசி–நா–தன் இணைந்– தி–ருப்–ப–தால் அனைத்–தை–யும் திற–மை–யாக சமா– ளித்து விடு–வீர்–கள். பூர்–வீக – ச் ச�ொத்–துக்–கள் மூலம் கிடைக்க வேண்–டிய – வை இழு–பறி – ய – ாக இருக்–கும். வழக்–கு–க–ளில் சுமுக முடி–வு–கள் வந்து சேரும். பெண்–க–ளுக்கு மனக் குறை–கள் நீங்கி மன–தில் நம்–பிக்கை உண்–டா–கும். பண–வ–ரத்–தும் கூடும். – யி – ன – ரு – க்கு மனத் துணிவு அதி–க– கலைத்–துறை ரிக்–கும். பண–வ–ரத்து எதிர்–பார்த்–த–படி திருப்–திக – –ர– மாக இருக்–கும். காரிய வெற்–றிக்கு தேவை–யான உத–வி–கள் கிடைக்– கு ம். அர– சி – ய – லி ல் இருப்– ப – வ ர்– க – ளு க்கு இட– ம ாற்– ற ம், பதவி இறக்– க ம் ஆகி– ய – வ ற்றை சந்–திக்க வேண்டி இருக்–கும். இருப்–பி–னும் நற்– பெ–யர் கிடைக்–கும். மாண–வர்–கள் கூடு–தல் நேரம் ஒதுக்கி பாடங்–களை படிக்க வேண்டி இருக்–கும். பரி–கா–ரம்: லக்ஷ்மி நர–ஸிம்–மரை புதன்–கி–ழமை – – யில் தரி–சித்து அர்ச்–சனை செய்ய எல்லா நல–னும் உண்–டா–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: புதன், வியா–ழன்.
கட–கம்: பார்த்–த–வு–டன் அனை–வ– ரை–யும் கவர்ந்–தி–ழுக்–கும் வசீ–க–ர– மு–டைய கடக ராசி அன்–பர்–களே! நீங்–கள் மன–சாட்–சிக்கு முக்–கி–யத்– து– வ ம் அளிப்– ப – வ ர்– க ள். இந்த கால–கட்–டத்தி – ல் ராசி–யில் ராகு–வின் சஞ்–சா–ரம் இருப்–பத – ால் முடங்–கிக் கிடந்த காரி–யங்– கள் அனைத்–தும் வேகம் பெறும். எதிர்ப்–பு–கள் வில–கும். எல்லா நன்–மை–க–ளும் உண்–டா–கும். பய–ணம் மூலம் நன்மை கிடைக்–கும். செய்–யும் காரி–யங்–க–ளால் பெருமை ஏற்–ப–டும். தனா–தி–பதி சூரி–ய–னின் சஞ்–சா–ரம் சுக ஸ்தா–னத்–தில் இருப்–ப– தால் பண–வ–ரத்து அதி–க–ரிக்–கும். புத்தி சாதூர்– யம்–கூ–டும். ஆன்–மிகத் – –தில் நாட்–டம் அதி–க–ரிக்–கும். த�ொழில் ஸ்தா–னத்தை சூரி–யன் - செவ்–வாய் புதன் - குரு ஆகி–ய�ோர் பார்க்–கி–றார்–கள். த�ொழில் வியா–பா–ரத்–தில் மிகப் பெரிய முன்– னேற்–றம் ஏற்–ப–டும். வெளிநாட்டு ப�ொருட்களை இறக்குமதி செய்தால் வியாபாரம் இன்னும் விருத்தியாகும். வியா–பார நிமித்–த–மாக பய–ணங்– கள் செல்ல வேண்–டி–யது இருக்–கும். உத்–ய�ோ–கத்– – ான பேச்–சால் வெற்றி தில் இருப்–பவ – ர்–கள் திற–மைய பெறு–வார்–கள். வாகன ய�ோகம் உண்–டா–கும். சக பணி–யா–ளர்–கள் கை க�ொடுப்–பார்–கள். குடும்–பா– தி–பதி சூரி–யனி – ன் நிலை பல–மற்–றத – ாக இருந்–தா–லும் பாத–சார சஞ்–சா–ரத்–தால் குடும்–பத்–தில் சந்–த�ோ–ஷ– மான சூழ்–நிலை காணப்–ப–டும். பெண்–கள் எந்த
வாக்–கு–று–தி–யை–யும் க�ொடுப்–பதைத் தவிர்ப்–பது நல்–லது. க�ோபத்தைக் குறைப்–பது நன்மை தரும். – ையே மகிழ்ச்சி நீடிக்–கும் கண–வன், மனை–விக்–கிட உறவு பலப்–ப–டும். உங்கள் குடும்பத்திற்குள் மூன்றாம் நபர் தலையீட்டை தடுத்து நிறுத்தும் பிள்–ளை–கள் மூலம் பெருமை கிடைக்–கப் பெறு– வீர்–கள். அவர்–க–ளது கல்–வி–யில் முன்–னேற்–றம் காணப்–ப–டு ம். பண–வ –ரத்து தாம–த ப்–பட்–டா–லும் கையில் இருப்பு இருக்–கும். முக்–கி–ய–மான பணி– கள் தாம–த–மாக நடக்–கும். வாய்க்கு ருசி–யான உணவு கிடைக்–கும். பெண்–களு – க்கு புத்தி சாதூர்– யம் அதி– க – ரி க்– கு ம் எதிர்– ப ார்த்த பணம் வந்து சேர–லாம். பிரச்–னை–கள் குறை–யும். மாண–வர்–க– ளுக்கு கல்–வியி – ல் நாட்–டம் அதி–கரி – க்–கும். ஆர்–வமு – – டன் பாடங்–களை படிப்–பீர்–கள். கலைத்–து–றை–யி–ன– ருக்கு கடன் விவ–கா–ரங்–கள் கட்–டுக்–குள் இருக்–கும். படைப்புகளுக்கு உரிய அங்கீகாரம் கிட்டும். புதிய – ான பலன் ஆர்–டர்–களு – க்–கான முயற்–சிக – ள் சாத–கம தரும். வீண் அலைச்–சலை சந்–திக்க வேண்டி இருக்– கும். அர–சி–ய–லில் உள்–ள–வர்–க–ளுக்கு க�ோப–மாக பேசு–வதை தவிர்ப்–பது நல்–லது. மேல்–மட்–டத்–தில் உள்–ளவ – ர்–களு – ட – ன் வாக்–குவ – ா–தங்–கள் ஏற்–பட – ல – ாம். கவ–னம் தேவை. பரி–கா–ரம்: அபி–ராமி அந்–தா–தியை பாரா–யண – ம் செய்து அம்–மனை வணங்கி வர குடும்–பத்–தில் நிம்–மதி உண்–டா–கும். காரிய அனு–கூல – ம் ஏற்–படு – ம். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: திங்–கள், செவ்–வாய்.
வும் சிறப்–பா–கவு – ம் செய்–யும் மிது–ன ராசி–யி–னரே! நீங்–கள் கார–ண–மி–லா– மல் யாரி–ட–மும் சினம் க�ொள்ள மாட்–டீர்–கள். இந்த கால–கட்–டத்தி – ல் உங்–க–ளுக்கு துணிச்–ச–லான சில முடி–வு–களை எடுப்–ப–தன் மூலம் நன்–மை–களை தரும் கால– கட்–ட–மாக அமை–யும். ராசி–யா–தி–பதி புதன் பஞ்–சம பூர்வ புண்–ணிய ஸ்தா–னத்–தில் சூரி–யன் - குரு–வு–டன் இணைந்து சஞ்–சா–ரம் செய்–கிற – ார். புத–னும் சுக்–கிர– னு – ம் பரி–வர்த்– தனை பெற்–றி–ருக்–கி–றார்–கள். ராசியை குரு தனது ஒன்–ப–தாம் பார்–வை–யால் பார்க்–கி–றார். மன–தில் மகிழ்ச்–சி–யான எண்–ணங்–கள் த�ோன்–றும். திடீ– ரென்று அவ–சர முடிவை எடுக்க வேண்–டி–யி–ருக்– கும். க�ோபத்தை கட்–டுப்–படு – த்–துவ – த – ன் மூலம் நட்பு, உற–வி–னர்–க–ளி–டம் சுமு–க–மான நிலை நீடிக்–கும். உல்–லா–சப் பய–ணம் செல்–லும் வாய்ப்–பு–க–ளும் கிடைக்–கும். வாக–னங்–கள் வாங்–கு–வ–தில் இருந்த தடை நீங்–கும். மனை, வீடு வாங்க எடுக்–கும் முயற்–சி–கள் சுப–மாக இருக்–கும். எதி–லும் நிதா– னத்தைக் கடைப்–பிடி – ப்–பது நன்மை தரும். திரு–மண முயற்–சி–கள் கைகூ–டும். த�ொழில் - வியா–பா–ரத்–தில் இருந்த தடை நீங்கி பண–வ–ரத்து கைக்கு வந்து சேரும். த�ொழி–லில் இருந்த குழப்–பம் நீங்கி தைரி–யம் உண்–டா–கும். த�ொழில், வியா–பா–ரத்–தில் எதிர்– பார்த்–த–தை–விட கூடு–தல் லாபம் கிடைக்–கப் பெறு– வீர்–கள். வாடிக்–கை–யா–ளர்–களை திருப்–திப்–ப–டுத்த
ðô¡
69
16-31 அக்டோபர் 2017
அக்டோபர் 16 முதல் 31 வரை ராசி பலன்கள் சிம்–மம்: புறத்–த�ோற்–றத்–தில் வன்–
மேலி–டத்–தி–லி–ருந்து கனி–வான செய்–தி–கள் உங்–க– ளைத் தேடி வரும். குடும்–பத்–தில் கல–கல – ப்பு அதி–கரி – க்–கும். எதி–லும் சந்–த�ோஷ – ம் நிம்–மதி வரும். கண–வன், மனை–விக்–கி– டையே இருந்து வந்த கருத்து வேற்–றுமை நீங்–கும். பிள்–ளை–கள் ச�ொல்–வதை கேட்டு நிதா–ன–மாகப் பேசு–வ து நல்–லது. உடல் ஆர�ோக்–கி –ய த்–தில் நல்ல முன்–னேற்–றம் ஏற்–ப–டும். எந்த விஷ–யத்–தி– லும் வாக்கு க�ொடுக்–கும் முன் நிதா–னம் தேவை. பெண்–க–ளுக்கு எந்த முயற்–சி–யி–லும் சாத–க–மான பலன் கிடைப்–பதி – ல் இருந்து வந்த சுணக்க நிலை நீங்–கும். மன–க்க–வலை அக–லும். – யி – ரு – க்கு கடன் விவ–கா–ரங்–கள் கலைத்–துறை – ன கட்–டுக்–குள் இருக்–கும். புதிய ஆர்–டர்–க–ளுக்–கான முயற்– சி – க ள் சாத– க – ம ான பலன் தரும். வீண் அலைச்– ச லை சந்– தி க்க வேண்டி இருக்– கு ம். அர–சி–ய–லில் உள்–ள–வர்–க–ளுக்கு க�ோப–மாக பேசு– வதை தவிர்ப்–பது நல்–லது. மேல்–மட்–டத்தி – ல் உள்–ள– வர்–களு – ட – ன் வாக்–குவ – ா–தங்–கள் ஏற்–பட – ல – ாம். கவ–னம் தேவை. மாண–வர்–க–ளுக்கு கல்–வியை பற்–றிய கவலை நீங்–கும். தடையை தாண்டி முன்–னேற முயற்–சிப்–பீர்–கள். எல்லா வகை–யி–லும் ஆத–ரவு கிடைக்–கப் பெறு–வீர்–கள். பரி–கா–ரம்: சிவால–யத்–திற்கு சென்று வணங்கி அர்ச்–சனை செய்ய எதிர்–பார்த்த காரிய வெற்றி உண்–டா–கும். மன�ோ பலம் கூடும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: ஞாயிறு, செவ்–வாய், வியா–ழன்.
கன்னி: வேகத்– தி – லு ம் விவே– கத்தைக் கடை–ப்பி–டிக்–கும் கன்னி ராசி– யி – ன ரே! நீங்– க ள் உழைப்– பினை உல–கிற்கு உணர்த்–து–ப– வர்– க ள். இந்த கால– க ட்– டத் – தி ல் ராசி– யி ல் தனா– தி – ப தி சுக்– கி – ர ன் – ன் சஞ்–சரி செவ்–வா–யுட – க்க - தனஸ்– – ன் தா–னத்–தில் ராசி–நா–தன் புதன் சூரி–யன் - குரு–வுட இணைந்து சஞ்–சரி – க்–கிற – ார். வீண் வாக்–குவ – ா–தங்–கள் அக–லும். எந்த காரி–யத்–தை–யும் சிறிது முயற்சி செய்–தால் வெற்றி பெற–லாம். வாகன லாபம் ஏற்–ப– டும். எதிர்–பார்த்த பணம் வந்து சேரும். க�ொடுத்த வாக்–கி–னைக் காப்–பாற்–று–வீர்–கள். தைரி–யம் அதி–க– ரிக்–கும். உற–வி–னர்–கள் மத்–தி–யில் மதிப்பு கூடும். குடும்–பத்–தில் உங்–க–ளுக்–கான வாக்–கு–வன்மை அதி–க–ரிக்–கும். த�ொழில் ஸ்தா–னா–திப – தி – யு – ம் ராசி–நா–தனு – ம – ான புதன் குரு சார பலத்–தின் மூலம் நன்மை அளிக்–கும் வகை–யில் இருக்–கி–றார். த�ொழில் ஸ்தா–னத்தை குரு பார்க்–கிற – ார். த�ொழில் வியா–பா–ரத்–தில் இருந்த மந்த நிலை மாறி வேகம் பிடிக்–கும். தேங்கி இருந்த சரக்–குக – ள் விற்–பனை – ய – ா–கும். லாபம் அதி–கரி – க்–கும். உத்–ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–கள் சிறப்–பான பலன் கிடைக்கப் பெறு–வார்–கள். புதிய ப�ொறுப்– பு–கள் சேரும். வேலை தேடி–யவ – ர்–களு – க்கு வேலை கிடைக்– கு ம். பணி நீட்– டி ப்பு - பதவி உயர்வு கிடைப்–ப–தற்–கான சூழல் அதி–க–ரிக்–கும். கடன் பிரச்–னைக – ள் குறை–யும். எதிர்–பார்த்த பண உதவி கிடைக்– கு ம். கூட்– டு த் த�ொழில் செய்– ப – வ ர்– க ள்
கவ–ன–மாக இருப்–பது நல்–லது. குடும்–பா–தி–பதி சுக்–கி–ரன் ராசி–யில் செவ்–வா–யு– டன் சஞ்–சா–ரம் செய்–கிற – ார். குடும்ப ஸ்தா–னத்தை ராசி–நா–தன் அலங்–கரி – க்–கிற – ார். குடும்–பத்–தில் காணா– மல் ப�ோன சந்–த�ோஷ – ம் மீண்–டும் வரும். கண–வன், மனை–விக்–கி–டை–யில் நெருக்–கம் அதி–க–ரிக்–கும். – ல் முன்–னேற்–றம் உண்– பிள்–ளைக – ள் வாழ்க்–கையி டா–கும். வராது என்று நினைத்த ப�ொருள் வந்து சேர–லாம். பெண்–க–ள் வீண் வாக்–கு–வா–தங்–களை தவிர்ப்–பது நல்–லது. காரி–யங்–களை செய்து முடிப்–ப– தில் கடி–னம – ான நிலை காணப்–படு – ம். கலைத்–துறை – – யி–னரு – க்கு கடன் விவ–கா–ரங்–கள் கட்–டுக்–குள் இருக்– கும். அர–சிய – ல்–துறை – யி – ன – ரு – க்கு எதிர்–கா–லம் பற்–றிய சிந்–தனை அதி–க–ரிக்–கும். தலைமையைப்பற்றி யாருடனும் விவாதிக்காதீர்கள். நண்–பர்–க–ளால் தேவை–யான உதவி கிடைக்–கும். புதிய ஆர்–டர்–க– ளுக்–கான முயற்–சி–கள் சாத–க–மான பலன் தரும். வீண் அலைச்–சலை சந்–திக்க வேண்டி இருக்– கும். க�ோப–மாக பேசு–வதைத் தவிர்ப்–பது நல்–லது. மேல்–மட்–டத்தி – ல் உள்–ளவ – ர்–களு – ட – ன் வாக்–குவ – ா–தங்– கள் ஏற்–ப–ட–லாம். கவ–னம் தேவை. மாண–வர்–க–ள் கல்– வி – யி ல் வெற்– றி – பெ ற கடின முயற்– சி – களை மேற்–க�ொள்ள வேண்டி இருக்–கும். பரி– க ா– ர ம்: மிளகு சாதத்தை பைர– வ – ரு க்கு நிவே–த–னம் செய்து வணங்கி வர உடல் ஆர�ோக்– யம் பெறும். குடும்–பப் பிரச்னை தீரும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: புதன், வியா– ழ ன், வெள்ளி.
மை–யா–ளர– ாக இருந்–தா–லும் அகத்– த�ோற்–றத்–தில் மென்–மையா–ளர– ான சிம்ம ராசி–யி–னரே! நீங்–கள் உங்–க– ளு–டைய தந்–தை–யாரை பிர–தி–ப– லிப்–ப–வர். இந்த கால–கட்–டத்–தில் முதல் சில நாட்–களி – ல் ராசி–நா–தன் சூரி–யன் மறைந்– தி–ருக்–கி–றார். பின் சுக ஸ்தா–னத்–திற்கு மாறு–கிற – ார். சுகஸ்–தா– னத்–திற்கு மாறும் ராசி–நா–தன் சூரி–யன் ராசி–யின்– படி பல–மற்–ற–தா–கக் கரு–தப்–பட்–டா–லும் குரு–வின் சேர்க்கை மூலம் நன்–மை–க–ளை–யே க�ொடுப்–பார். திடீர் மனக்–கவ – லை ஏற்–பட்டு நீங்–கும். சுபச் செலவு ஏற்–ப–டும். ராசி–யைப் பார்க்–கும் சனி–யால் முயற்– சி–க–ளில் தடைகள் ஏற்–பட்–டா–லும் அனைத்–தை– யும் தகர்ப்–பீர்–கள். உஷ்ண சம்–பந்–த–மான ந�ோய் உண்–டா–கல – ாம். இருக்–கும் இடம் விட்டு வெளி–யில் தங்க நேரி–டும். பாக்–கிய ஸ்தா–னத்தை ராசி–நா–தன் சூரி–யன் - செவ்–வாய் - புதன் - குரு ஆகி–ய�ோர் பார்க்–கி–றார்–கள். த�ொழில் ஸ்தா–னா–தி–பதி சுக்– கி–ரன் தன ஸ்தான ராசி–யில் இருக்–கி–றார். இது மிக–வும் வலு–வான கால–கட்–ட–மா–கும். த�ொழில், வியா–பா–ரத்–தில் ஈடு–பட்டு இருப்–ப–வர்–கள் ப�ோட்– டியை சந்–திக்க வேண்டி இருக்–கும். வாடிக்–கை– யா–ளர்–களி – ட – ம் கடு–மைய – ான பேச்–சைத் தவிர்ப்–பது – க்–கும். நல்–லதுலாபம் எதிர்–பார்த்–ததை விட அதி–கரி உத்–ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–கள் சிரத்–தை–யாக ப ணி – களை ம ே ற் – க � ொ ள் – வ து ந ல் – ல து .
70
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
அக்டோபர் 16 முதல் 31 வரை ராசி பலன்கள்
துலாம்: அனை– வ – ரு க்– கு ம் மன– தில் சரி– ச – ம – ம ான இடத்– தை க் க�ொடுக்–கும் துலா ராசி–யி–னரே! உங்–க–ளுக்கு வியா–பார தந்–தி–ரம் தெரிந்–தி–ருக்–கும். இந்த கால–கட்– டத்–தில் ராசி–நா–தன் சுக்–கிர– ன் விரய ஸ்தா–னத்–தில் சஞ்–ச–ரிக்க - விர–யா– தி–பதி புதன் ராசி–யில் இருப்–ப–தன் மூலம் பரி–வர்த்– தனை பெறு–கி–றார். மன–தில் உறுதி பிறக்–கும். எடுத்த முயற்–சிக – –ளில் சாத–க–மான பலன் கிடைக்– கும். ராசி–யா–தி–பதி சுக்–கி–ரன் ஆறா–மி– டத்–தைப் பார்ப்–ப–தால் உடல் ஆர�ோக்–யம் உண்–டா–கும். எதிர்–பா–லின – த்–தா–ரால் நன்மை உண்–டா–கும். அதே– வே–ளை–யில் திட்–ட–மி–டாத செயல்–க–ளால் வீண் செலவு உண்–டா–கும். வீட்டை விட்டு வெளி–யில் தங்க நேரி–டும். ராசி–யில் இருக்–கும் சூரி–ய–னால் ராஜ்ய அனு–கூ–லம் ஏற்–ப–டும். பங்குதாரர்களிடம் வெளிப்படையாக இருப்பது நல்லது. நவீன யுக்திகளை பயன்படுத்தி வியாபாரத்தை விருத்தி செய்வது நல்லது. ஆக்கபூர்–வம – ான ய�ோச–னைக – ள் த�ோன்–றும். உத்–தி–ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–கள் திட்–ட–மிட்டு காரி–யங்–களை செய்து எதிர்–பார்த்த வெற்–றியை அடை–வார்–கள். த�ொழில் ஸ்தா–னத்–தில் இருக்–கும் ராகு–வால் முக்–கிய முடி–வு–கள் எடுப்–ப–தில் இருந்து வந்த தடு– மாற்–றம் நீங்–கும். லாபம் அதி–க–ரிக்–கும். உத்–ய�ோ– கத்–தில் இருப்–ப–வர்–கள் நீண்ட நேரம் பணி–யாற்ற
வேண்டி இருக்–கும். ப�ொறுப்–புட – ன் செய–லாற்–றுவ – து நல்–லது. மேலி–டம் ச�ொல்–வதை கண்ணை மூடிக் க�ொண்டு கேட்–பது சிறந்–தது. சக பணி–யா–ளர்–க– ளி–டம் மேலி–டம்–பற்றி குறை கூறா–மல் இருப்–பது நல்–லது. குடும்ப ஸ்தா– ன த்– தி ல் சனி இருக்– கி – ற ார். இந்த கால–கட்–டத்–தின் பின்–ப–கு–தி–யில் பாக்–கிய விர–யா–தி–பதி புதன் தன–வாக்கு ஸ்தா–னத்–திற்கு மாறு–கி–றார். குடும்–பத்–தில் இருந்து வந்த பிரச்– னை–கள் அக–லும். கண–வன், மனை–விக்–கி–டையே நிலவி வந்த பிணக்–கு–கள் நீங்–கும். வீடு மனை வாங்–கு–வ–தற்–கான சுபச் செல–வு–கள் அதி–க–ரிக்– கும். பிள்–ளை–க–ளுக்–காக கூடு–த–லாக உழைக்க வேண்டி இருக்–கும். பெண்–க–ளுக்கு எதிர்–பார்த்த காரி–யங்–கள் நடந்து முடி–யும். செலவு அதி–கா– ரிக்–கும். கலைத்–து–றை–யி–னர் வாக்கு வாதத்தை தவிர்ப்–பது நல்–லது. சக கலை–ஞர்–க–ளி–டம் அனு–ச– ரித்துப் ப�ோவது நன்மை தரும். அர–சி–ய–லில் உள்–ள–வர்–கள் வீண் பேச்–சைக் குறைப்–பது நல்– லது. எடுத்த காரி–யங்–களை செய்து முடிப்–ப–தில் தாம–தம் உண்–டா–க–லாம். மாண–வர்–கள் கவ–னத் தடு–மாற்–றம் ஏற்–ப–டா–மல் பாடங்–களை படிப்–பது நல்–லது. ப�ொறுப்–புக – ள் கூடும். பரி–கா–ரம்: வெள்–ளிக் கிழமை அன்று மாரி–யம்– மனை வணங்க எல்லா பிரச்–னை–க–ளும் தீரும். குடும்ப ஒற்–றுமை ஏற்–ப–டும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: திங்–கள், வியா–ழன், வெள்ளி.
விருச்–சி–கம்: எடுத்த வேலையை
கவ–னம் தேவை. குடும்–பா–தி–பதி குரு விரய ஸ்தா–னத்–தில் இருக்–கி– றார். குடும்–பத்–தில் ஏதா–வது சில்–லறை சண்–டை–கள் ஏற்–பட – ல – ாம். கண–வன், மனைவி ஒரு–வரு – க்–க�ொ–ரு– வர் விட்–டுக் க�ொடுத்து செல்–வது நல்–லது. பிள்–ளை– கள் பற்–றிய கவலை உண்–டா–கும். சக�ோ–த–ரர்–கள், தகப்–ப–னா–ரி–டம் வீண் வாக்–கு–வா–தங்–கள் ஏற்–ப–ட– லாம். சுபச் செல–வுக – ள் ஏற்–ப–டும். பெண்–க–ளுக்கு சமை–யல் செய்–யும்–ப�ோது கவ–னம் தேவை. எதி–லும் எச்–ச–ரிக்–கை–யு–டன் நடந்து க�ொள்–வது நல்–லது. கலைத்–து–றை–யி–ன–ருக்கு வாக–னங்–களை ஓட்–டிச் செல்–லும் ப�ோது கவ–னம் தேவை. தங்–கள் உடை– மை–களை கவ–ன–மாக பாது–காத்–துக் க�ொள்–வது அவ–சி–யம். தனி–மை–யாக இருக்க நினைப்–பீர்–கள். அர–சி–யல் மற்–றும் ப�ொது வாழ்–வில் இருப்–ப–வர்–க– ளுக்கு மேலி– ட த்தை அனு– ச – ரி த்– து ச் செல்– வ து நல்–லது. பழைய பாக்–கி–களை வசூல் செய்–வ–தில் வேகம் காட்–டுவீ – ர்–கள். எடுத்த வேலையை செய்து முடிப்–ப–தற்–குள் பல தடங்–கல்–கள் உண்–டா–கும். மாண–வர்–க–ள் இரு சக்–கர வாக–னங்–களை பயன் –ப–டுத்–தும்–ப�ோது கவ–னம் தேவை. பாடங்–களை கவ–ன–மாக படிப்–பது நல்–லது. பரி–கா–ரம்: கந்–த–சஷ்டி கவ–சம் படித்து முரு–கப் பெரு–மானை வணங்கி வர எதிர்ப்–பு–கள் வில–கும். குடும்ப பிரச்–னை–கள் தீரும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: ஞாயிறு, செவ்–வாய், வியா–ழன்.
க�ொடுத்த நேரத்– தி ல் சரி– ய ாகச் செய்–யும் விருச்–சிக ராசி–யி–னரே! நீங்–கள் பேசும் வார்த்–தை–க–ளில் நிதா–னம் அவ–சி–யம். இந்த கால– கட்–டத்–தில் ராசி–யில் சனி–ப–க–வான் சஞ்–ச–ரிக்க ராசி–நா–தன் செவ்–வாய் லாப ஸ்தா–னத்–தில் சுக்–கி–ர– னு–டன் இணைந்–தி–ருக்–கி–றார். ராசி–யில் இருக்–கும் சனி–யால் வீண் வாக்–குவ – ா–தங்–கள் உண்–டா–கல – ாம். அதே வேளை–யில் மாற்–றம் பெற்–றி–ருக்–கும் குரு பார்–வைய – ால் மன–தில் உற்–சா–கம் ஏற்–படு – ம். வீண் பகை உண்–டா–க–லாம். தீ, ஆயு–தங்–களை கையா– ளும் ப�ோது கவ–னம் தேவை. நண்–பர்–க–ளி–டம் இருந்து பிரிய வேண்டி இருக்–கும். கவு–ரவ பங்–கம் ஏற்–பட – ா–மல் கவ–ன–மாக செயல்–ப–டு–வது நல்–லது. எந்த சூழ்–நி–லை–யி–லும் நிதா–னத்தை இழக்–கா–மல் இருப்–பது நன்மை தரும். த�ொழில் ஸ்தா–னா–தி–பதி சூரி–யன் இந்த கால– கட்–டத்–தில் விரய ஸ்தா–னத்–தில் இடம் பெறு–கி– றார். ஆனா–லும், பலம் குன்றி காணப்–பட்–டா–லும் அவ– ரி ன் சார சஞ்– ச ா– ர த்– தி ன் மூலம் த�ொழில் வியா–பா–ரத்–தில் தேவை–யற்ற இடர்–பா–டு–கள் அக– லும். பார்ட்–னர்–களை அனு–ச–ரித்–துச் செல்–வது நல்–லது. கடன் க�ொடுக்–கும் ப�ோதும் வாங்–கும் ப�ோதும் கவ–னம் தேவை. உத்–ய�ோகத் – தி – ல் இருப்–ப– வர்–க–ளுக்கு குறிக்–க�ோ–ளற்ற வீண் அலைச்–சல், கூடு–தல் உழைப்–பும் இருக்–கும். ப�ொறுப்–பு–கள் அதி–க–ரிக்–கும். பணத்தைக் கையா–ளும் ப�ோது
ðô¡
71
16-31 அக்டோபர் 2017
அக்டோபர் 16 முதல் 31 வரை ராசி பலன்கள் தனுசு: எதி–லும் நீதி - நேர்மை - நியா–யம் என வாழும் தன்மை க�ொண்ட தனுசு ராசி–யின – ரே! இந்த கால–கட்–டத்–தில் ராசி–நா–தன் குரு – தி சூரி–யன் - சப்–தம லாப ஸ்தா–னத்–தில் பாக்–யா–திப த�ொழில் ஸ்தா–னா–தி–பதி புத–னு–டன் இணைந்து சஞ்–ச–ரிக்–கி–றார். குரு - செவ்–வாய் சாரம் பெற்– றி–ருப்–ப–தால் தன்–னம்–பிக்கை வள–ரும். பண–வ– ரவு திருப்தி தரும். வாய்க்கு ருசி–யான உணவு கிடைக்–கும். வாக்கு ஸ்தா–னத்தை அதன் அதி–பதி சனியே பார்ப்–ப–தால் வாக்கு வன்மை அதி–க–ரிக்– கும். ச�ொன்ன ச�ொல்லைக் காப்–பாற்–று–வீர்–கள். அறி–வுத்–தி–றன் அதி–க–ரிக்–கும். பெய–ரும், புக–ழும் – க்–கும். கூடும். தேங்–கிக் கிடந்த பண–வர– த்து அதி–கரி தைரிய ஸ்தா–னத்தை குரு பார்ப்–பத – ால் தைரி–யம் அதி–க–ரிக்–கும். த�ொழில் ஸ்தா–னத்தை செவ்–வாய் - சுக்–கி–ரன் அலங்–க–ரிக்க, த�ொழில் ஸ்தா–னா–தி–பதி புதன் லாபஸ்–தா–னத்–தில் ராசி–நா–தன் குரு சாரம் பெற்–றி– ருக்–கிற – ார். த�ொழில் வியா–பா–ரம் வளர்ச்சி பெறும். இது வரை இருந்த த�ொய்வு நீங்–கும். லாபம் அதி–க–ரிக்–கும். இனி–மை–யான பேச்–சின் மூலம் – ா–ளர்–களை தக்க வைத்–துக் க�ொள்–வீர்– வாடிக்–கைய கள். உத்–ய�ோ–கத்–தில் இருப்–ப–வர்–க–ளுக்கு புதிய பதவி தேடி–வ–ரும். வேலை தேடு–ப–வர்–க–ளுக்கு வேலை கிடைக்–கும். பணி நிமித்–தம – ாக வெளி–யூர் செல்ல வேண்டி இருக்–க–லாம். பணம் சார்ந்த
பிரச்–னை–கள் ஒரு முடி–விற்கு வரும். குடும்–பா–திப – தி சனி விரய ஸ்தா–னத்–தில் இருக்– கி–றார். குடும்ப ஸ்தா–னத்–தில் கேது இருக்–கி–றார். குடும்–பத்–தில் இருந்த பிரச்–னை–கள் தீரும். கண– வன், மனை–விக்–கி–டையே திருப்–தி–யான உறவு காணப்–ப–டும். பிள்–ளை–கள் கல்–வி–யி–லும் மற்ற வகை–யிலு – ம் சிறந்து விளங்–குவ – ார்–கள். பகை–வர்–க– – ாக வீடு ளால் ஏற்–பட்ட த�ொல்லை நீங்–கும். புதி–யத கட்–டு–வ–தற்–கான முயற்–சி–க–ளில் ஈடு–ப–டு–வீர்–கள். பெண்–கள் திட்–ட–மிட்–ட–படி எதை–யும் செய்து முடிப்– பீர்–கள். மன�ோ–திட – ம் கூடும். சேமிக்–கும் பழக்–கம் அதி–கரி – க்–கும். கலைத்–துறை – யி – ன – ரு – க்கு எதிர்–பா–ராத – ள் உண்–டா–கும். காரி–யத – ா–மத – ம் ஏற்–படு – ம். செல–வுக வீண் கவலை இருக்–கும். ஒப்–பந்–தங்–களி – ல் கையெ– ழுத்–திடு – ம் முன் நன்–றாக ஆல�ோ–சனை நடத்–தவு – ம். அர–சி–ய–லில் உள்–ள–வர்–க–ளுக்கு மற்–ற–வர்–க–ளால் மன–கஷ்–டம் ஏற்–படு – ம். அடுத்–தவ – ர்–கள் கட–மைக்கு ப�ொறுப்–பேற்–கா–மல் இருப்–பது நல்–லது. எந்த ஒரு காரி–யமு – ம் மந்–தம – ாக நடக்–கும். மாண–வர்–களு – க்கு கல்–வி–யில் வெற்றி பெற எடுக்–கும் முயற்–சி–கள் சாத–க–மான பலன் தரும். சக மாண–வர்–க–ளு–டன் நல்–லு–றவு காணப்–ப–டும். பரி–கா–ரம்: நவகி–ரக குருவை வியா–ழக்–கி–ழமை – – யில் நெய்–தீ–பம் ஏற்றி வணங்க எதிர்–பார்த்த பண– வ–ரத்து இருக்–கும். செயல் திறமை அதி–க–ரிக்–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: புதன், வியா– ழ ன், வெள்ளி.
மக– ர ம்: தனது தன்– ன ம்– பி க்– கை –
குடும்ப ஸ்தா–னத்தை குரு பார்க்–கிற – ார். குடும்– பத்–தில் இருந்து வந்த நிம்–மதி இல்–லாத சூழ்–நிலை மாறும். தம்–ப–தி–க–ளி–டையே நெருக்–கம் அதி–க–ரிக்– கும். பிள்–ளை–கள் நல–னில் அக்–கறை தேவை. நண்–பர்–கள் உற–வின – ர்–களி – ட – ம் கவ–னம – ாகப் பேசிப் பழ–குவ – து நல்–லது. எந்த சூழ்–நில – ை–யிலு – ம் நீங்–கள் விட்–டுக் க�ொடுத்து செல்–வது சிறந்–தது. தாய், தந்–தை–யின் உடல் ஆர�ோக்–கி–யத்–தில் கவ–னம் தேவை. பெண்–க–ள் எந்த ஒரு காரி–யத்–தை–யும் செய்–யும் முன் தீர ஆல�ோ–சனை செய்–வது நல்– லது. எதி–லும் கவ–னம் தேவை. வியாபாரத்தில் நவீன யுக்திகளை பயன்படுத்தி முன்னேற்றம் காண்பார்கள். செய்யும் இணையான மற்றொரு த�ொழிலிலும் ஈடுபடலாம். கலைத்–து–றை–யி–ன–ருக்கு வெளி–நாட்டு வாய்ப்– பு–கள் வந்து சேரும். எதிர்–பார்த்த தன–வ–ரவு கிட்– டும். உங்–களி – ன் திறமை பளிச்–சிடு – ம். அர–சிய – லி – ல் உள்–ளவ – ர்–களு – க்கு தன்–னம்–பிக்கை அதி–கரி – க்–கும். பய–ணங்–கள் மூலம் காரிய அனு–கூ–லம் உண்–டா– கும். ஆனா–லும் எதி–லும் எச்–ச–ரிக்–கை–யாகப் பேசு– வது நல்–லது. மாண–வர்–கள் – கல்–வியி – ல் முன்–னேற்–ற ம – ட – ைய கடின உழைப்பு தேவை. எல்–ல�ோரி – ட – மு – ம் அனு–ச–ரித்–துச் செல்–வது நல்–லது. பரி–கா–ரம்: சனிக் கிழ–மை–யில் சனி பக–வானை வணங்கி காகத்–திற்கு எள் சாதம் வைத்து வர உடல் ஆர�ோக்–கி–ய–மட – ை–யும். வீண் அலைச்–சல் குறை–யும். கடி–னம – ான பணி–கள் எளி–தாக முடி–யும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: திங்–கள், வியா–ழன்.
யால் வாழ்– வி ல் வெற்றி அடை– யும் மகர ராசி–யி–னரே! நீங்–கள் த�ோல்–விக – ளை – க் கண்டு துவ–ளா–த– வர். இந்த கால–கட்–டத்–தில் ராசி– யில் கேது சஞ்–ச–ரிக்க - ராசி–நா–தன் சனி த�ொழில் ஸ்தா–னத்தை அலங்–க–ரிக்–கி–றார். வீண் செலவு ஏற்–ப–டும். காரி–யங்–க–ளில் தாம–தம் உண்–டா–கும். உடற்–ச�ோர்வு மனச் ச�ோர்வு வர–லாம். எந்த சூழ்– நிலை வந்–தா–லும் உங்–களி – ன் தன்–னம்–பிக்–கைய – ால் அனைத்– தை – யு ம் தவிடு ப�ொடி– ய ாக்– கு – வீ ர்– க ள். மிக–வும் வேண்–டி–ய–வரைப் பிரிய நேரி–டும். கண்– மூ–டித்–த–ன–மாக எதை–யும் செய்–யா–மல் ய�ோசித்து செய்–வது நல்–லது. த�ொழில் ஸ்தா–னா–தி–பதி சுக்–கி–ரன் ராசிக்கு பாக்–கிய ஸ்தா–னத்–தில் இருப்–ப–தா–லும், த�ொழில் ஸ்தா–னத்தை சூரி–யன் - புதன் - குரு அலங்–க– ரிப்–பத – ா–லும் நன்–மையே அடை–வீர்–கள். இருக்–கும் இடத்தை விட்டு வெளி–யேற வேண்டி இருக்–கும். த�ொழில் வியா–பா–ரம் த�ொடர்–பான அலைச்–சல் அதி– க – ரி க்– கு ம். ஆனால் எதிர்– ப ார்த்த லாபம் அதி–க–மா–கும். புதிய ஆர்–டர்–கள் கிடைப்–ப–தில் இருந்த தடை–கள் உடை–யும். உத்–ய�ோ–கத்–தில் – க்கு வேலைப் பளு அதி–கரி – க்–கும். இருப்–பவ – ர்–களு எதிர்–ந�ோக்–கி–யி–ருந்த பதவி உயர்வு கிடைக்–கப் பெறு–வீர்–கள். பேச்–சாற்–றல் மூலம் த�ொழில் லாபம் கூடும். ப�ோட்–டி–களை தவிர்க்க துணிச்–ச–லான முடி–வுகளை – எடுக்க நினைப்–பீர்–கள்.
72
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
அக்டோபர் 16 முதல் 31 வரை ராசி பலன்கள் கும்– ப ம்: தனது இடை– ய – ற ாத
குடும்ப ஸ்தா–னத்தை குரு பக–வ ான் பார்க்–கி – றார். குடும்–பத்–தில் அமைதி நில–வும். கண–வன், மனை–விக்–கி–டையே பாசம் அதி–க–ரிக்–கும். நீண்ட நாட்–கள – ாக இருந்து வந்த மன பிணக்–குக – ள் மறை– யும். சந்–த�ோஷ சூழ்–நிலை நில–வும். பிள்–ளை–கள் கல்–விக்–கான செல–வுக – ள் அதி–கரி – க்–கும். அத்–துட – ன் தேவை–யா–ன–வற்–றை–யும் வாங்–கித் தரு–வீர்–கள். புதிய வீடு மனை வாங்–கு–வ–தற்–கான வாய்ப்பு தானாக அமை–யும். தந்–தை–யார் ஸ்தா–னத்–தில் காரக கிர–க–மான சூரி–யன் சஞ்–ச–ரிப்–ப–தால் பெற்– ற�ோர் உடல்–நில – ை–யில் கவ–னம் தேவை. பெண்–கள் – அடுத்–தவ – ர்–கள் ப�ொறுப்–புகளை – ஏற்–கா–மல் தவிர்ப்– பது நல்–லது. எதிர்–பா–ராத செல–வு–கள் வர–லாம். கலைத்–துறை – யி – ன – ரு – க்கு வீண்–பழி உண்–டா–கல – ாம். வேலை–க–ளில் எதிர்–பா–ராத சிக்–கலை சந்–திக்க வேண்டி இருக்–க–லாம். அர–சி–ய–லில் உள்–ள–வர்–க– ளுக்கு கூடு–தல் பணிச் சுமையை ஏற்க வேண்டி இருக்–கும். காரி–யங்–கள் தாம–த–மாக நடந்–தா–லும் வெற்–றிக – ர– ம – ாக நடக்–கும். எதிர்–பார்த்த கடன் வசதி கிடைக்–கும். புதிய பத–விக – ள் வரும். மாண–வர்–கள் – மிக–வும் கவ–ன–மாக பாடங்–களை படிப்–பது அவ– சி–யம். வீண் விவ–கா–ரங்–களை விட்டு வில–கு–வது நல்–லது. பரி–கா–ரம்: துர்க்–கை–யம்–மனை வணங்கி வர எல்லா பிரச்––னை–க–ளும் தீரும். மன மகிழ்ச்சி உண்–டா–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: வியா–ழன், வெள்ளி.
மீனம்: தனது வாழ்க்–கையை ப�ொது வாழ்க்–கைக்கு அர்ப்–ப– ணிக்– கு ம் மீன ராசி– யி – ன ரே! நீங்–கள் ஈர மனம் க�ொண்–ட– வர். இந்–தக் கால–கட்–டத்–தில் பஞ்–சம பூர்வ புண்– ணிய ஸ்தா–னத்–தில் ராகு, சப்–தம ஸ்தா–னத்–தில் செவ்–வாய் - சுக்–கி–ரன், அஷ்–டம ஸ்தா–னத்–தில் சூரி–யன் - புதன் - ராசி–நா–தன் குரு, பாக்–கிய ஸ்தா–னத்–தில் சனி - லாபஸ்–தா–னத்–தில் கேது என கிர–கங்–க–ளின் சஞ்–சா–ரம் இருக்–கி–றது. அதி முக்–கிய காரி–யங்–களை சுப–மாக நடத்–திக் க�ொள்– வீர்–கள். மன�ோ திடம் அதி–க–ரிக்–கும். பயன் தரும் காரி–யங்–க–ளில் ஈடு–ப–டு–வீர்–கள். செல்–வம் சேரும். வாக– ன ம் வாங்க எடுத்த முயற்சி கைகூ– டு ம். பய–ணங்–கள் மூலம் ஆதா–யம் கிடைக்–கும். வீடு மனை சார்ந்த வழக்–குக – –ளில் ஆதா–யம் கிடைக்– கும். சுப விரய செல–வு–கள் ஏற்–ப–டும். வீடு மனை வாக–னம் வாங்–கு–வ–தற்கு இருந்து வந்த தடை–கள் நீங்–கும். அடுத்–த–வர் ஆச்–ச–ரி–யப்–ப–டும் வகை–யில் சாமர்த்–தி–ய–மாக காரி–யங்–களை செய்து வெற்றி பெறு–வீர்–கள். த�ொழில் ஸ்தா–னத்தை செவ்–வாய் பார்ப்–ப– தால் வியா–பா–ரத்–தில் இருந்த சிக்–கல்–கள் நீங்கி முன்–னேற்–றம் உண்–டா–கும். எதிர்–பார்த்த பண உதவி கிடைக்–கும். லாபம் அதி–கா–ரிக்–கும். பழைய பாக்–கிக – ள் வசூ–லா–கும். த�ொழி–லில் இருந்த சுணக்– கம் நீங்கி வேகம் பிறக்–கும். உத்–ய�ோ–கத்–தில்
இருப்–பவ – ர்–களு – க்கு பதவி உயர்வு சம்–பள உயர்வு உண்–டா–கும். வேலைப் பளு குறை–யும். சக ஊழி– யர்–களி – ன் ஆத–ரவு – ட – ன் எடுத்த வேலையை சரி–யாக முடித்து பாராட்டு பெறு–வீர்–கள். குடும்ப ஸ்தா–னா–திபதி செவ்–வாய் சப்–தம ஸ்தா– னத்–தில் இருந்து ராசி–யை–யும் - குடும்ப ஸ்தா–னத்– – ார். குடும்–பத்–தில் மகிழ்ச்–சிய – ான தை–யும் பார்க்–கிற சூழ்–நிலை காணப்–படு – ம். உற–வின – ர்–கள் மத்–தியி – ல் மதிப்பு கூடும். கண–வன், மனை–விக்–கி–டையே நெருக்–கம் உண்–டா–கும். பிள்–ளை–க–ளின் செயல்– கள் சந்–த�ோ–ஷத்தை தரும். வீட்–டிற்குத் தேவை– யான ப�ொருட்–களை வாங்கி திருப்–திய – ட – ை–வீர்–கள். பெண்–க–ள் மன–தில் துணிச்–சல் அதி–க–ரிக்–கும். திட்–ட–மிட்–ட–படி செய–லாற்றி காரிய அனு–கூ–லம் பெறு–வீர்–கள். கலைத்–துறை – யி – ன – ரு – க்கு வாழ்க்–கை– யில் முன்–னேற்–றம் உண்–டா–கும். வராது என்று நினைத்த ப�ொருள் வந்து சேர–லாம். வீண் வாக்–கு –வா–தங்–களை தவிர்ப்–பது நல்–லது. அர–சி–ய–லில் உள்–ள–வர்–க–ளுக்கு மந்த நிலை மாறி வேகம் பிடிக்–கும். தன–லா–பம் அதி–க–ரிக்–கும். சிறப்–பான பலன் கிடைக்கப் பெறு–வீர்–கள். புதிய ப�ொறுப்–பு– கள் சேரும். மாண–வர்–கள் பாடங்–களை படிப்–பது வேகம் பெறும். கல்–வி–யில் வெற்றி பெறு–வீர்–கள். பரி–கா–ரம்: ஆஞ்–ச–நே–ய–ருக்கு வெண்–ணெய் சாத்தி, தீபம் ஏற்றி வணங்க எல்லா கஷ்–டங்–களு – ம் நீங்–கும். மன நிம்–மதி உண்–டா–கும். அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: புதன், வியா– ழ ன், வெள்ளி.
உழைப்–பின – ா–லும் - நேர்–மைய – ான நடத்–தையி – ன – ா–லும் வாழ்–வில் உய– ரும் கும்ப ராசி–யின – ரே! இந்த கால– – ல் கிர–கங்–கள் அனைத்–தும் கட்–டத்தி உங்–க–ளுக்கு சாத–கம் தரும் வகை– யில் சஞ்–ச–ரிப்–ப–தால் நல்ல பலன்–க–ளைப் பெற ப�ோகி–றீர்–கள். தன–லா–பா–தி–பதி குரு பார்–வை–யால் எல்லா வகை–யிலு – ம் நன்மை உண்–டாக்–கும். மற்–ற– வர்–களு – க்கு உத–விக – ள் செய்து மதிப்பு கிடைக்கப் பெறு–வீர்–கள். ராசி–யா–தி–பதி சனி–யின் சஞ்–சா–ரம் உடல் உழைப்பை அதி–க–ரிக்கச் செய்–யும். குறிக்– க�ோ–ளற்ற பய–ணங்–கள் உண்–டா–கும். விழிப்–பு–டன் இருப்–பது நல்–லது. சுபச் செலவு கள் உண்–டா–கும். கையி–ருப்பு கரை–யும். பாக்–கிய ஸ்தா–னத்–தில் சூரி–யன் சஞ்–சா–ரம் இருப்–ப–தால் அர–சாங்க ரீதி–யி– லான பிரச்–னை–கள் அக–லும். த�ொழில் ஸ்தா– ன த்– தி ல் ராசி– ந ா– த ன் சனி சஞ்–சா–ரம் செய்–கி–றார். த�ொழில் வியா–பா–ரத்–தில் சந்–திக்க வேண்டி இருப்–ப–வர்–கள் ப�ோட்–டிகளை – இருக்–கும். பார்ட்–னர்–க–ளு–டன் சுமு–க–மாக செல்– வது நல்–லது. பழைய பாக்–கி–கள் வசூ–லா–வ–தில் தாம–தம் ஏற்–படு – ம். உத்–ய�ோகத் – தி – ல் இருப்–பவ – ர்–கள் கடி–ன–மான பணி–களைச் செய்–ய–வேண்டி இருக்– கும். வேலையை விட்டு விட்டு வேறு வேலைக்கு செல்–ல–லாமா என்று கூட த�ோன்–ற–லாம். மனம் தள–ரா–மல் இருப்–பது நல்–லது.
ðô¡
73
16-31 அக்டோபர் 2017
31
äŠðC&1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
ªêšõ£Œ
Fƒèœ
ë£JÁ
êQ
ªõœO
Mò£ö¡
¹î¡
ªêšõ£Œ
Fƒèœ
ë£JÁ
êQ
ªõœO
Mò£ö¡
¹î¡
ªêšõ£Œ
¹ó†ì£C&30 Fƒèœ
Aö¬ñ
16
݃Aô îI› «îF «îF
CˆF¬ó ðè™ 9.24 ñE õ¬ó ²õ£F ðè™ 10.54 ñE õ¬ó
ãê£îC ðè™ 3.44 ñE õ¬ó
îêI ðè™ 3.32 ñE õ¬ó
ïõI ðè™ 2.59 ñE õ¬ó
ÜwìI ðè™ 1.49 ñE õ¬ó
êŠîI ðè™ 12.17 ñE õ¬ó
êw® ðè™ 10.29 ñE õ¬ó
ð…êI 裬ô 8.28 ñE õ¬ó
궘ˆF 裬ô 6.20 ñE õ¬ó
궘ˆF  º¿õ¶‹
ñóí 35.34 H¡¹ ÜI˜î
Íô‹ Þó¾ 8.14 ñE õ¬ó
âñ¶MF¬ò. ê‰Fó îKêù‹. °„êÛ˜ êmvõó ðèõ£¡ CøŠ¹ Ýó£î¬ù.
裘ˆF¬è ²ˆî‹. êw® àŸêõ£ó‹ð‹. C‚è™ Cƒè£ó«õô˜ àŸêõ Ýó‹ð‹.
ê˜õ Üñ£õ£¬ê. «èî£ó ªè÷K Móî‹.
¶ô£ ñ£îŠHøŠ¹. ñ£î Cõó£ˆFK. ÜF裬ô ï£è 궘ˆîC vï£ù‹. bð£õO ²ñƒèL膰 Ìô‹.
Ìó†ì£F ÜF裬ô 5.44 ñE õ¬ó ñóí 59.19 H¡¹ ÜI˜î
êîò‹ ÜF裬ô 5.16 ñE õ¬ó Cˆî 58.10 H¡¹ ñóí
êƒèó¡«è£M™ «è£ñFò‹ñ¡ ¹wðŠ ð£õ£¬ì îKêù‹. ²ðºÃ˜ˆî . èìè‹&C‹ñ‹ ê˜õ ãè£îC Móî‹. ñè£Mwµ¬õ õíƒè õ£›M™ ñƒè÷‹ ªð¼°‹.
èìè‹
I¶ù‹&èìè‹ Þ¼î »è£F. ܆êò ïõI. F¼‚«è£w®Î˜ ªê÷Iò ï£ó£òí˜ á…ê™ «ê¬õ.
F¼«õ£í Móî‹. õ£v¶ . ñ¬ù, ñì‹ Ýôòƒèœ õ£v¶ ªêŒò ï¡Á.
²ðºÃ˜ˆî . C‚è™ Cƒè£ó«õô˜ Þ‰Fó Mñ£ùˆF™ ðõQ õ¼‹ 裆C.
°ñ£óõòÖ˜ º¼è˜ F¼‚è™ò£í ¬õðõ‹.
è‰î êw®. º¼è˜ «è£J™èO™ Åóê‹ý£ó Mö£.
º¼èŠªð¼ñ£¡ F¼‚«è£J™èO™ Åóê‹ý£ó Mö£MŸ° ê‚F«õ™ õ£ƒ°î™ Mö£.
궘ˆF Móî‹. ï£è궘ˆF, ¹ŸÁ‚° ð£™Mì, ï£è˜Ì¬ü ï¡Á. ɘõ£èíðF Móî‹.
ÜM†ì‹ ÜF裬ô 5.18 ñE õ¬ó ñóí 55.45 H¡¹ Cˆî
I¶ù‹
Kûð‹
Kûð‹
«ñû‹
«ñû‹
eù‹&«ñû‹ êw® Móî‹ 3‹  àŸêõ‹. Cƒè£ó«õô˜ îƒèñJ™ õ£èù F¼iFàô£.
eù‹
eù‹
°‹ð‹
°‹ð‹
I¶ù‹
Cˆî 47.29 H¡¹ ñóí
«è£Ì¬ü ªêŒò, ð²‚èÀ‚° àíMì ï¡Á.
M«êû °PŠ¹èœ
ñèó‹&°‹ð‹ Hó«î£û‹. ܬùˆ¶ Cõ£ôòƒèO½‹ ñ£¬ô Hó«î£û Mö£.
ñèó‹
ê‰Fó£wìñ‹
F¼«õ£í‹ Þó¾ 2.54 ñE õ¬ó Cˆî 60.00 ï£N¬è
àˆFó£ì‹ Þó¾ 1.00 ñE õ¬ó
Cˆî 60.00 ï£N¬è
Cˆî 29.18 H¡¹ ÜI˜î
«è†¬ì ñ£¬ô 5.43 ñE õ¬ó
Ìó£ì‹ Þó¾ 10.46 ñE õ¬ó
Cˆî 60.00 ï£N¬è
ñóí 60.00 ï£N¬è
ÜI˜î 12.21 H¡¹ Cˆî
Cˆî 60.00 ï£N¬è
Cˆî 60.00 ï£N¬è
ÜI˜î 4.28 H¡¹ ñóí
Cˆî 4.18 H¡¹ ÜI˜î
ñóí 5.19 H¡¹ Cˆî
«ò£è‹
ÜÂû‹ ðè™ 3.10 ñE õ¬ó
F¼F¬ò ÜF裬ô 4.27 ñE õ¬ó Mê£è‹ ðè™ 12.55 ñE õ¬ó
¶MF¬ò Þó¾ 2.44 ñE õ¬ó
Hóî¬ñ Þó¾ 1.27 ñE õ¬ó
Üñ£õ£¬ê Þó¾ 12.31 ñE õ¬ó Üvî‹ è£¬ô 8.22 ñE õ¬ó
àˆFó‹ 裬ô 7.47 ñE õ¬ó
Ìó‹ 裬ô 7.44 ñE õ¬ó
Fó«ò£îC Þó¾ 12.42 ñE õ¬ó
궘ˆîC Þó¾ 12.26 ñE õ¬ó
ñè‹ è£¬ô 8.08 ñE õ¬ó
ï†êˆFó‹
¶õ£îC Þó¾ 1.20 ñE õ¬ó
FF
கணித்தவர்: ‘ஜ�ோதிட மணி’ வசந்தா சுரேஷ்குமார்
அக்டோபர் மாதம் 16-31 (புரட்டாசி-ஐப்பசி) பஞ்சாங்க குறிப்புகள்
பக்தரிடையே ஒன்றனைய பாசம்
க�ொண்டவளே அபிராமி! ம் நன்கு அறிந்த ஒன்–றையே பிற–ருக்கு நாஅறி– வி க்க முயல்– வ �ோம். அறி– யா – ததை
அறி–விக்–க–வும் இய–லாது. சமய உண்–மைகள – ை அறி–விக்–கப்–புகி – ன் இதை இவ்–வாறு இப்–படி அறிய வேண்–டும் என்–கி–றது வேதம் - ‘‘ய யேவம் வேத...’’ இதை இப்–படி அறி– கி–றேன் என்–ப–தாக கூறு–கிற – து ஆக–மம். ‘‘தத் புரு–ஷாய வித்–ம–ஹே–’’ - ‘இதை அறிந்–த– வன் அறி–யப்–ப–டு–கிற ப�ொரு–ளா–கவே ஆகி–ற’ என்–கிற – து. வேதாந்–தம் (ப்ரம்–மவி) ‘‘அஹரம் ப்ரம்–ஹாஸ்–மி–’’ - தட்–சி–ணா–மூர்த்தி ம�ௌன– ம ாக கையி– ன ால் முத்– தி ரை காட்டி சன–கா–திக்கு அறி–வித்–தார். நட–ராஜ – ப் பெரு–மான் உடுக்–கையை அசைத்து பாணிக்கு அறி–வித்–தான். முரு–கப்–பெ–ரு–மான் ‘சும்மா இரு ச�ொல்–லற...’ என்று ச�ொல்லி உப–தே–சித்–தார் அரு–ண–கி–ரிக்கு. தரு– ம – பு – ர ம் குரு– ம ஹா சந்– நி – தா – ன த்– தி ற்கு கன–வில் த�ோன்றி, நன–வில் உப–தே–சம் பெற குரு–வைக் காட்டி உப–தே–சித்–தான். இது–ப�ோல் அபி–ராமி பட்–ட–ருக்கு அபி–ராமி எவ்–வாறு அறி–வுறு – த்–தின – ாள் என்–பதை – யு – ம், அறி–தலை – ப் பற்–றிய உண்–மை– கள் பல இருப்–பி–னும், அபி– ராமி பட்–டர் ‘அறிந்–தேன்’ (3) என்று இப்–பா–டலை துவங்– கி– யி – ரு ப்– ப – தை – யு ம் இனி காண்–ப�ோம். ‘அறிந்–தேன்’ என்ற ச�ொல்–லா–னது கடந்த காலத்தை அறிந்– தே ன் என்– ப – தை – யு ம், தன்– நி லை ஒரு–மை–யை–யும் குறிக்–கும். மூன்–றா–வது பாடலை ப�ொறுத்–த–வரை இச்– ச�ொல்லை ஞான சூத்–தி–ர–மாக கருதி ப�ொருள் க�ொள்–ளப்–ப–டவே – ண்–டும். அறி - பகுதி ந் - இறந்–த–கால இடை–நிலை த் - சந்தி ஏன் - விகுதி அறிந்–தேன் - த�ொழிற்–பெ–யர். அறி–தல் என்–பது சம–யத்–தைப் ப�ொறுத்–தவ – ரை ஒரு தத்–து–வம் ஆகும். ஒரு மனி–தன்–தான் அறிந்–துக�ொள்ள – வேண்–டும் என்–றால், அவ–னுக்கு ஆறு ப�ொருள் இன்–றி–யமை – – யாத தேவை–யா–கும்: 1. உயிர் - உயிர் அற்ற ப�ொரு–ளுக்கு அறி–வில்லை. 2. உடல் - உடல் இன்றி ஆன்மா தன்னை அறிய முடி–யாது.
3. புலன் - மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி இவற்–றில் எந்–தப் புலன் இல்லை என்–றா–லும் அது த�ொடர்–பான அறி–வைப் பெற முடி–யாது. 4. மனம் - புலன்–களை இ ணை க் – கு ம் க ரு வி . கண் பார்க்–குமே அன்றி பேசாது. வாய் பேசுமே அன்றி பார்க்–காது. நான் பார்த்–தேன் என்று ஒரு–வர் பேசி– ன ால் பார்த்– த – ல ா– கி ய செயலை செய்–வது கண் பார்த்– தேன் என்று பேசு–கிற செய–லைச் செய்–வது வாய். இவை இரண்– டை – யு ம் ஒன்– றாக இணைக்– கு ம் கரு–வியே மனம். 5. புவ–னம் - ஒரு மனி–தனை ப�ொறுத்–த–வரை அவ–னைத் தவிர அவ–னுக்கு வெளி–யில் உள்ள அனைத்–துப் ப�ொரு–ளும் புவ–னம் எனப்–படு – கி – ற – து. 6. சம்–பந்–தம் - உடல், உயிர் புலன், மனம், புவ–னம் இவற்–றின் ஒருங்–கி–ணைந்த த�ொடர்பே சம்–பந்–தம். வழி– ப ாட்டை ப�ொருத்– த – வரை அறிந்– தே ன் என்ற ச�ொல்–லா–னது நுட்–ப–மான 9 ப�ொருட்–களை உள்–ள–டக்–கி–யது: அறிவு அறி–வித்–தல் அறி–யும் புலன் அறி–விக்–கும் ப�ொருள் ச�ொல்–வ�ோன் அறிவு
6
ðô¡
75
16-31 அக்டோபர் 2017
கேட்–ப�ோன் அறிவு அறி–விக்–கும் சாத–னம் இலக்–கண ப�ொருள் விவா–தப் ப�ொருள். அறிவு என்– ப து உயிர், உடல், புலன், மனம், புவ–னம்(ப�ொருள்), சம்–பந்–தம் இவை ஆறும் இணை–வதா – ல் ஏற்–படு – ம் விளைவு. ஒரு–வர் முக–வரி அட்–டை–யைக் காட்டி ‘இந்த முக–வரி தெரி– யுமா?’ என்று கேட்–ப–தாக வைத்–துக்–க�ொள்–வ�ோம். அதற்–குப் பதில் ச�ொல்–வ–தற்கு ச�ொல்–ப–வ–ரி–டம் முத– லி ல் உயிர் இருக்க வேண்– டு ம்; அதைக் கேட்–பவ – –ரின் சமீ–பத்–தில் அவர் பேசு–வதை உட–லு– டன் காதால் கேட்–கும் திறன் இருக்க வேண்–டும்;
76
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
அரு–காமை – யி – ல் த�ொடர்–புடை – ய – வ – ராக – இருக்க வேண்– டும்; கண் எனும் புலன் வழி–யாக அது பார்க்–கப்–பட வேண்–டும்; முக–வரி அட்–டையி – ல் உள்ள ம�ொழியை முன்– ன ரே அறிந்– தி – ரு க்க வேண்– டு ம்; அதைப் படித்து புரிந்–து–க�ொண்டு, தான் உறுதி செய்–து– க�ொள்ள வேண்–டும்; பிறகு தான் புரிந்–துக�ொ – ண்–ட– தைத் தன் வாயால், பேச்–சாக அவர் செவிக்கு முக– வ – ரி யை புலப்– ப – டு த்த வேண்– டு ம். இப்– ப டி ஒருங்–கி–ணைந்த அனைத்து செயல்–பா–டு–க–ளும் அறி–தல் எனப்–ப–டும். அறி– வி த்– த ல் - தன் மன– தா ல் எண்– ணி – யதை பிற–ருக்கு அவர்–க–ளின் புலன்–க–ளுக்–குத் தன்–னு–டைய மெய் (தீண்–டல்), வாய் (ச�ொல்),
கண் (வடி–வம் - ஒளி), மூக்கு (வாசனை), செவி (ஒலி) இவற்–றைக் க�ொண்டு புலப்–ப–டுத்–து–வது அறி–வித்–தல் ஆகும். அறி–யும் புலன் - புலன்–கள் இரண்டு வகை– யான செயல்–பா–டுக – –ளைக் க�ொண்–டவை. அவை அறி–யும்–ப�ோது புலன் என்–றும், செயல்–படு – ம்–ப�ோது ப�ொறி என்–றும் வகைப்–ப–டுத்–தப்–ப–டு–பவை. இதன்– படி மெய் தீண்–டும், வாய் பேசும், கண் பார்க்–கும், மூக்கு நுக–ரும், செவி கேட்–கும். அறி– வி க்– கு ம் ப�ொருள் - அறி– ப – வனை தவிர இவ்– வு – ல – க த்– தி ல் உள்ள அனைத்– து மே அறி–விக்–கப்–ப–டும் ப�ொருள்–தான். ச�ொல்–வ�ோன் அறிவு - ச�ொல்–ப–வன் அறிவு என்–பது, தான் தன் புலன்–களா – ல் பற்றி அறி–யப்–பட்ட தக–வல்–களி – ன் அளவே ஆகும். ‘அ’ என்ற எழுத்தை மூன்று வயது சிறு–வன் தான் உணர்–கி–ற–ப�ோது அந்த எழுத்–தின் ஒலி–யை–யும், வடி–வத்–தை–யும் மட்–டுமே அறி–வான். அதே எழுத்தை முனை–வர் பட்ட ஆய்–வா–ளர் தான் அறிந்த அள–வும், பிற– ருக்கு உணர்த்–தும் அள–வும் மாறு–ப–டும். இதுவே ச�ொல்–வ�ோன் அறி–வா–கும். கேட்–ப�ோன் அறிவு - கேட்–பவ – னு – டைய – அறிவு என்–பது அவ–ரின் வயது, அனு–பவ – ம், கேட்–கப்–படு – ம் ப�ொரு– ள ைப் பற்– றி ய த�ொடர்பு, இது சார்ந்து புரிந்–து–க�ொள்–ளும் திற–னா–கும். இது குறை–வா– கவ�ோ, அதி–கம – ா–கவ�ோ அமை–யல – ாம். ஒரு முனை– வர் பட்ட ஆய்–வா–ளர் மூன்று வயது சிறு–வ–னி–டம் இலக்–கிய திற–னாய்வு பற்றி பேசி–னால், சிறு–வன – ால் முழு–வ–து–மாய் புரிந்–துக�ொள்ள – இய–லாது. அதே சிறு–வன் ஆய்–வா–ள–ரி–டத்–தில்–தான் கற்ற ஒன்றை கூறு–மி–டத்து ச�ொல்–லும் சிறு–வ–னை–விட அதைப் புரிந்–துக�ொ – ள்–ளும் திறன் கேட்–பவ – ரு – க்கு அதி–கம – ாக இருக்–கும். இதுவே கேட்–பவ – ன் அறி–வா–கும். அறி–விக்–கும் சாத–னம் - கேட்–ப–வ–ரை–யும், ச�ொல்– ப – வ – ரை – யு ம், இணைக்– கு ம் சாத– ன மே அறி–விப்பு சாத–ன–மா–கும். இந்த சாத–னம் எந்த அள–விற்கு தெளி–வாக இருக்–கிறத� – ோ, கேட்–பவ – ரு – க்– கும், ச�ொல்–பவ – ரு – க்–கும் அந்த அள–விற்கே தெளிவு ஏற்–ப–டும். தமிழ் மட்–டுமே படித்த ஒரு–வ–ரி–டம் பிற ம�ொழி– க – ளி ல் பேசி– ன ால் அவ– ரு க்கு ஒன்– று ம் புரி–யாது. அதே தமி–ழில் பேசி–னால் தெளி–வா–கப் புரி–யும். ஆனால் விளக்–கும் முறை–யான ஊட– கம், எழுத்து, காட்சி, இயக்–கம் இது–ப�ோன்று ஐம்–பு–லன்–க–ளுக்கு எந்த அளவு தெளி–வாக புரி– கி–றத�ோ அந்த அள–விற்கு ச�ொல்–லா–கக்–கூ–டிய கருத்து தெளி–வாக புரி–யும். அந்த அளவே அறி– விக்–கும் திறன் அமை–யும். இலக்–கண ப�ொருள் - எந்த ஒரு ம�ொழி படைப்–பை–யும், சரி–யாக புரிந்–து–க�ொள்–வ–தற்கு, அந்த ம�ொழி–யின் இலக்–க–ணம் மிக பெரி–தும் உத–வும். அபி–ராமி அந்–தா–தியை ப�ொருத்–த–வரை வட–ம�ொழி, தென்–ம�ொழி, சாத்–திர கலைச் ச�ொற்– கள் இவற்றை அறிந்–தால் மட்–டுமே அப்–பா–டல்–கள் அறி–விக்–கும் முழு–மை–யான ப�ொருளை நன்கு
முனை–வர்
பா.இரா–ஜ–சே–கர சிவாச்–சா–ரி–யார் புரிந்–துக�ொள்ள – முடி–யும். உதா–ரண – ாக, ‘கருப்பு சிலை–யும்’ (பாடல்-2). – ம இலக்–க–ணத்–தில் கரும்பு என்ற ச�ொல்–லி–லுள்ள ‘ம்’ என்ற எழுத்து செய்–யுள் இலக்–கண வழியே ‘ப்’ என்று மாறி–யது (ஒற்று மிகல்), அத–னால் கருப்பு என்ற நிறத்தை உண–ரக்––கூ–டாது; கரும்பு என புரிந்–து–க�ொள்ள வேண்–டும். – யி – ல், சிலா என்ற ச�ொல்லே தமி–ழில் வட–ம�ொழி சிலை என்று கூறப்–ப–டு–கி–றது. இதற்கு வில் என்று – ப்–படி ‘தத்–சம – ச் ப�ொருள். இது, நன்–னூல் இலக்–கண ச�ொல்’. இதைத் தமி–ழில் சிலை என்ற இறை–திரு உரு–வ–மாக புரிந்–து–க�ொள்–ளக் கூடாது. ‘கருப்பு சிலை’ என்–றால் கரும்பு ‘வில்’ என்–பது ப�ொருள். இது–ப�ோல் ஒரு ப�ொரு–ளில் வட–ச�ொல்– லும், தென்–ச�ொல்–லும் அதி–கம் கலந்து அபி–ராமி அந்–தா–தி–யில் பயன்–ப–டுத்–தப்–ப–டு–கி–றது. அதை ம�ொழி இலக்–கி–யத்–தைக் க�ொண்டு மட்–டும் அல்– லா–மல் வழி–பாட்டு மரபு சார்ந்–தும் ப�ொருள்–களை விளக்க வேண்–டி–யுள்–ளது. விவா–தப் ப�ொருள் - ஒரு செய்–யு–ளுக்கு ப�ொருள் க�ொள்–ளும் முறை–மையை பற்றி யாப்பு இலக்–க–ணம் தெளி–வாக கூறி–னா–லும், அவற்–றை– யும் தாண்டி சாத்–தி–ரப் ப�ொரு–ளைக் கூறி–னா–லும், அபி–ராமி பட்–டர் கரு–திய ப�ொருளே சிறந்–ததா – கு – ம். அது அபி–ராமி அம்–மை–யின் அரு–ளால் அபி–ராமி பட்–ட–ருக்கு த�ோன்–றி–ய–தா–கும். அவ்–வ–கை–யில், புல் அறிவு - பசு - அறிவு - பசு–ஞா–னம்; ச�ொல்–ல–றிவு - பாச - அறிவு - பாச ஞானம்; அனு–பவ அறிவு - பதி - அறிவு - சிவ–ஞா–னம்; அறி–அ–றிவு - என்று இலக்–க–ணங்–க–ளுக்கு அப்–பாற்–பட்டு செய்–யுள் உணர்த்–தும் ப�ொருளை நாம் உணர முற்–ப–ட–வேண்–டும். அதுவே விவாத அறிவு. இந்த விவாத அறிவை பின்–பற்றி அந்–தா–தி–யின் வழி இனி காண்–ப�ோம். அபி–ராமி பட்–டர் தான் அறிந்–தேன் என்று கூறு– – ய – து. ஏனென்–றால் அபி–ராமி – யை வது வியப்–பிற்–குரி உள்–ள–படி அறிந்–த–வர்–கள் இரண்டே பேர்–தான். ஒரு–வர் அவள் கண–வன், மற்–ற�ொ–ரு–வர் அவள் உடன்–பிறந் – –த�ோன். இதை அவரே, ‘இப்–ப�ொ–ருள் அறி–வார் அன்று ஆலி–லை–யில் துயின்ற பெம்–மா– னும் என் ஐய–னு–மே’ (56) என்–கி–றார். ஐய–னு–‘–மே’ என்–ப–தில் வரு–கிற ‘ஏ’கா–ரம் தனி–நிலை, மற்–றும் சிறப்–பை–யும் குறித்–தது. அத–னால் அபி–ரா–மியை பிறர் யாரும் அறிய முடி–யாது என்–பது – தா – ன் கருத்து. யாரும் அறிய முடி– யா – தி – ரு க்– கு ம் அபி– ரா – மியை தான் ‘அறிந்–த–ன–மே’ (2) என்று தனக்–குத்– தானே வியந்–தும் கூறு–கி–றார். இந்த ச�ொல்–லில் ðô¡
77
16-31 அக்டோபர் 2017
அறிந்–த–ன–‘–மே’ என்–பது வியப்பை குறித்து நின்– றது. ஒரு–கால் தனக்கு அந்த அறி– வு த்– தி – ற ன் இருக்– கி – றத� ோ என்று ஆய்ந்து பார்த்து, அது இல்லை என்று தெளி– வாக கூறு–கி–றார் - ‘அறி– வ�ொன்–றி–லேன்’ (81). பிறகு தான் எப்–படி அ றி ந் – தே ன் எ ன் று கூற– ல ாம் என்– றா ல், ‘ பே ய ே ன் அ றி – யு ம் அறிவு தந்– தா ய்’ (6) எ ன் – ப – தா ல் , உ மை – யம்–மையே தனக்கு அவ–ளைப்–பற்–றிய அறிவை க�ொடுத்–தாள் என்று தெரி–விக்–கி–றார், அது–வும் சந்–தே–கத்–திற்–கு–றி–யதே, ஏனென்–றால் ‘ம�ொழிக்– கும் நினை–வுக்–கும் எட்–டாத நின்–தி–ரு–மூர்த்–தி’ (87) என்–றும் குறிப்–பி–டு–கிறா – ர். இப்–படி ம�ொழிக்–கும், நினை–விற்–கும் எட்–டாத வடி–வத்தை எப்–படி அறிந்–தி–ருக்க முடி–யும்? புறத்– தில் அபி–ரா–மியை பற்றி அறிய முடி–யா–து–தான். ஆனால் அதே அபி–ராமி – யா – ன – வ – ள், அபி–ராமி பட்–ட– ருக்கு அருள் செய்ய வேண்–டும் என்று எண்– ணி–னாள். ஆகை–யால்–தான் ‘கருத்–தின் உள்ளே தெளி–கின்ற ஞானம் என்ன திரு–வுளம� – ோ?’ (19) என்று கேட்–பதா – ல் தனக்கு இறைவி அருள வேண்–டும் என நினைத்–தி– ருக்–கி–றாள் என்–றா–லும், தனக்கு ஞான அனு– ப – வத்தை பெரும் தகுதி இல்லை என்றே கரு–து–கி– றார். ‘அறி–யேன் அறிவு அள–விற்கு அள–வான – து அதி–சய – மே – ’ (16) என்–ப– தால் தெளி–வாக புரி–கி–றது. பிறகு எப்–படி ‘அறி–தல்’ ஞானம் திகழ்–கி– றது? அவளே தன் புத்–தி–யி–னுள் புகுந்து அள–வு–ப–டுத்தி தன்னை அறி–விக்–க–வும் செய்–கி–றாள் என்– பதை, ‘புத்–தியி – ன் உள்ளே புரக்–கும் புரத்–தை’ (29) என்று கூறு–வ–தால் அறி–ய–லாம், பிறகு தனக்கு ஏன் இறைவி தன்–னைப் பற்–றிய அறிவை அறி–வு– றுத்த வேண்–டும்? அறி–வு–றுத்–தா–ம– லேயே அருள் செய்–ய–லாமே? அப்–ப–டி–யி–ருக்க அறி–வித்த கார–ணம் என்ன? அது தன்னை வணங்–கும் பிற பக்–தர்–க–ளுக்கு அதுவே பயன்–பட வேண்–டும் என்று இறைவி கரு–தி–ய–தா–லேயே! அப்– ப – டி – யா – ன ால் ஒத்த கருணை உடைய உமை–யம்மை அபி–ராமி பட்–ட–ருக்கு மட்–டும் அறி– வித்து அதை பிற–ருக்கு அறி–விக்–கா–தது ஏன்? ஒரு தாய்க்கு 5 மகள்–கள் இருப்–பதாக வைத்–துக்– – க�ொள்–வ�ோம். அவர்–க–ளில் யார் மூத்–த–வ–ளா–க–வும் அறிவு, அனு–ப–வம், பக்–குவ – ம் உள்–ள–வ–ளா–க–வும்
78
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
இருக்–கிறாள� – ோ அவ–ளி– டத்–தில் பிற குழந்–தை– களை ஒப்–படை – த்து சில செயல்– க – ள ைச் செய்– கி– றா ள் தாய். அப்– ப டி செய்–வ–த–னால், மூத்த மக–ளி–டம் அவ–ளுக்–குப் பாசம் அதி– க – ரி க்– கு ம் என்றோ, பிற மகள்–களி – – டத்து பாசம் குறை–யும் என்றோ கிடை– யா து. ஐந்து மகள்–க–ளி–ட–மும் அ வ ள் ஒ த ்த அ ன் – பையே பாராட்–டு–வாள். எல்– ல� ோ– ரை – யு ம் பாது– காக்–கச் ச�ொல்–வ–தால் மூத்–த–வ–ளி–டம் கூடு–தல் கவ– – ை னம் செலுத்–துவாளே – அன்றி, பிற குழந்–தைகள அலட்–சிய – ப்–ப–டுத்–தி–வி–ட–மாட்–டாள். இதைப்– ப� ோல மிக– வு ம் பக்– கு – வ ப்– ப ட்ட ஆ ன் – ம ா க் – க – ளு க் கு இ ற ை வி ஒ ரு தா ய் – ப�ோல உணர்த்– து – வ து, பல– ரு ம் மிக்க பயன் பெறு–வ–தற்–கா–கத்–தான். அந்த வகை–யில் தன்–மீது அன்பு க�ொண்டு மிகுந்த பக்–கு–வத்–த�ோடு திகழ்–கிற அபி–ராமி பட்–ட– ருக்கு, தன்னை அவர் உணர்ந்–த–படி, பிற–ருக்கு உணர்த்த வேண்–டும் என்–ப–தற்–கா–கவே இதை அபி–ரா–மியே அறி–வித்–தாள். (இது அபி–ராமி பட்–டர் கருத்–தல்ல.) ‘ப�ொய்–யும் மெய்–யும் இயம்ப வைத்– தா ய்’ (57), ‘த�ோத்– தி – ர ம் செய்– து ’ (67), ‘கட்– டு – ரை – ய ே’ (1), ‘கல்வி தரும்’ (69) ஆகிய பி ர – ய � ோ – க ங் – க – ளி – லி – ரு ந் து உண–ர–லாம். யாருக்கு உணர்த்– த க்– க� ோரி உமை–யம்மை அபி–ராமி பட்–டரு – க்கு அறி–வித்–தாள்? ‘கல்–லாமை கற்–ற’ (54), ‘பலி–கள் தெய்–வங்–கள் பாற்–சென்று அன்பு பூணு– வ �ோர்க்– கு ம்’ (64), சமய உண்மை அறி–விக்–கவே என்–பதை, ‘சம–யம் ஆறும் தலைவி இவ–ளாய் இருப்–பது அறிந்–தி–ருந்–தும்’ (63) என்–ப–த–னால் நன்கு அறி–ய–லாம். அபி– ரா – மி – யி ன் அருள் சக்தி அபி–ராமி பட்–டர் உள்–ளத்–தில் சென்று தன்னை அறி–வித்து பிற–ருக்கு அறி–விக்–கச் செய்த உண்– மை–யைத்–தான் முத–லில் ‘அறிந்–தேன்’ என்று கூறி பாடலை துவக்–கு–கி–றார்.
(த�ொட–ரும்)
சென்ற இத– ழி ல் ‘‘அறிந்– தே ன் எவ– ரு ம் அறியா மறை–யை’ என்ற மூன்–றாவ – து பாட–லுக்கு பதி–லாக ‘துணை–யும் த�ொழும் தெய்–வ–மும்’ என்ற இரண்–டா–வது பாடல் இடம் பெற்–றி–ருந்– தி–ருக்–க–வேண்–டும். தவ–றுக்கு வருந்–து–கி–றேன்.
பு
ண்–ணிய பூமி–யான செய்–துங்க நல்–லூர் க்ஷேத்– தி–ரம், ப�ொருநை நதிக்–க–ரை–யில் திரு–நெல்– வே–லி–யி–ருந்து திருச்–செந்–தூர் செல்–லும் முக்–கிய சாலை–யின் நடுவே அமைந்–துள்–ளது. இவ்–வூ–ரின் முக்–கிய தெய்–வ–மா–ன–வ–ரின் திரு–நா–மம் சுந்–த–ர– – – பாண்–டிய சாஸ்தா என்–பத – ா–கும். வேளா–ளர் மர–பின ரும், யாதவ குலத்–த�ோரு – ம் க�ொண்–டாடி பூஜிக்–கும் இந்த சாஸ்–தா–வா–னவ – ர் அனைத்து சமூ–கத்–தின – ரு – க்– கும் ச�ொந்–தம – ா–னவ – ர். தர்ம சாஸ்– தா–வான அய்–ய–னா–ரப்–பன்–தான் தவக்–க�ோ–லத்–தில் ஏகாந்–த–மாக அமர்ந்–துள்–ளார். பந்–தள தேச மகா–ரா–ஜா–வின் திரு–ம–க–னாக அவ–த–ரித்து பாண்– டிய தேசத்து இள– வ – ர – சி – ய ான பூர்– ண – க – ல ாவை மண– மு – டி த்த அய்– ய ன் செய்– து ங்– க – ந ல்– லூ ர் வரக் கார–ணம் என்ன? தென்– ப ாண்– டி ச்– சீ – ம ை– யி ல் வ ே ட் – டை க் கு வ ந் – த – ப � ோ து அய்–ய–னின் தேஜ–ஸைக் கண்டு காத–லுற்–றாள் புஷ்–கலா என்–னும் கன்–னிகை. விரும்–பும் கன்–னி– கையை ஏற்க மறுப்–பது தர்–ம– மல்ல என்ற சாஸ்–தி–ர த்–தி ற்கு ஏற்ப புஷ்–க–லாவை காந்–தர்வ மணம் செய்து க�ொண்– ட ார் அய்–ய–னா–ரப்–பன். இதை அறிந்த ராணி பூர்–ண– கலா திடுக்–கிட்–டாள். ஊடல் க�ொண்டு அய்–யனை சபிப்–பது ப�ோலச் ச�ொன்–னார், ‘என் சம்–மத – மி – ன்றி இளை–யா–ளைக் க�ொண்டு வந்த நீவிர் சில காலம் பெண் வாடை–யின்றி இருப்–பீர– ா–க’ என்று. அதை–யும் அய்–யன் வர–மாக பாவித்து செய்–துங்க நல்–லூர் க்ஷேத்–தி–ரத்–தில் ஏகாந்–த–மாய் வந்–த–மர்ந்–தார். வந்த இடத்–தி–லும் மக்–க–ளை–யும் செந்–தூர் யாத்–திரை செல்–லும் பக்–தர்–க–ளை–யும் காக்–கும் பணி–யில் ஈடு–பட்–டார் ஐயன். மகிஷி என்ற அரக்– கி–யை–யும் வதைத்–த–தாக ச�ொல்–லப்–ப–டு–கி–றது. இப்–படி – ய – ாக தவக்–க�ோல – த்–தில் அமர்ந்த அய்–யனை சுந்–த–ர–பாண்–டி–யன் என்று நாம–மிட்டு அவ்–வட்–டார மக்–கள் வணங்–கத் த�ொடங்–கி–னர். இது தவிர சுந்–த–ர–பாண்–டி–யன் என்ற வீரன் திருச்–செந்–தூர் செல்–லும் யாத்–ரீக – ர்–களை க�ொடிய காட்டு மிரு–கங்–க–ளி–ட–மி–ருந்–தும் க�ொள்–ளை–யர்– க– ளி – ட – மி – ரு ந்– து ம் பாது– க ாக்– கு ம் பணி– யி ல் ஈடு– பட்– டி – ரு ந்– த – ப �ோது வீர மர– ண ம் எய்– தி – ன ான் என்–றும், அந்த வீரனே பிற்–கா–லத்–தில் சுந்–த–ர– பாண்– டி ய சாஸ்– த ா– வ ாக, வழி– ப ாட்– டு க்– கு – ரி ய
செய்துங்க நல்லூர்
த ெ ய் – வ – ம ா – ன ா ன் எ ன் – று ம் ச �ொ ல் – ல ப் – ப–டுகி – ற – து. இரு–வரு – மே ஒரு–வர– ாக இருக்–கக்–கூடு – ம். இந்– தி – ய ா– வி ன் பல்– வ ேறு நக– ர ங்– க – ளி – லு ம் அமெ–ரிக்கா, சிங்–கப்–பூர் ப�ோன்ற வெளி–நா–டு–க–ளி– லும் சுந்–த–ர–பாண்–டிய சாஸ்–தாவை குல–தெய்–வ–மா– கக் கும்–பிட்டு, வரு–டம்–த�ோறு – ம் பங்–குனி உத்–திர– த்– தன்று ப�ொங்–கலி – ட்டு பூஜிக்–கும் குடும்–பங்க – ள் பல உள்–ளன. குறிப்–பாக மும்பை நகர பக்–தர்–கள் சாஸ்– தா–வின் பெய–ரில் அன்–ன–தான அறக்–கட்–டளை அமைத்து திருப்– பணி செய்து வரு– கி ன்– ற – ன ர். குல–தெய்–வ–மா–கக் கருதி வழி – ப – ட ப்– ப – டு – கி ன்ற பல சாஸ்தா க�ோயில்–கள் ஆண்–டுக்–க�ொ–ரு– முறை பக்–தர்–கள் வந்து ப�ோகும் ஸ ்த – லங் – க – ள ா க ம ட் – டு மே , ப�ோதிய பரா–ம–ரிப்–பின்றி இருக்– கும்–ப�ோது செய்–துங்–க–நல்–லூர் சாஸ்தா திருக்–க�ோயி – லி – ன் முகப்– பில் பெரிய மண்–ட–பத்–து–ட–னும், க�ோயி– லி ன் உட்– பி – ர ா– க ா– ர ம், சாஸ்தா சந்–நதி, பரி–வார தெய்– வங்–கள் வீற்–றி–ருக்–கும் பீடங்–கள் எல்–லாம் விசா–லம – ா–கவு – ம், பக்–தர்– கள் தங்கி வழி–பட வச–திய – ா–கவு – ம் அமைந்– து ள்– ள து குறிப்– பி – ட த்– தக்–கது. இங்கே நித்– தி – ய ப்– ப டி நிவே– த – ன த்– த�ோ டு 3 வேளை பூஜை–யும் நடை–பெ–று–கி–றது. மூலஸ்– தா–னத்–தில் சுற்றி அமர்ந்–துள்ள கன்னி மூலை கண–பதி, துவார பால–கர்–கள், சப்த கன்–னிகை – க – ள், வசிஷ்–ட–சி–வ–மு–னி–வர், வெளிப்–பு–றம் வீற்–றி–ருக்–கும் பேச்–சி–யம்–மன், இசக்கி அம்–மன், கருப்–ப–சாமி, வில்–லி–மா–டன், நுழை–வா–யி–லில் இருக்–கும் பல– வே–சச – ாமி, வன்–னிர– ா–ஜன், வனச்சி, இடப்–புற – த்–தில் சுடலை, பிரம்ம சக்தி, மாடத்தி, எதிரே யானை வாக–னம், வலப்–பு–றத்–தில் ஆழி, பாதா–ள–கண்டி (பாதாள பைரவி) ஆகிய அனைத்து காவல் தெய்–வங்–க–ளுக்–கும் நைவேத்–ய–மும், ஆரா–த–னை– யும் முறைப்–படி நடை–பெ–று–கின்–றன. சாஸ்–தா–வின் எதிரே நின்று பய–பக்–தி–யு–டன் கரம் கூப்பி வணங்–கி–னால் சக–ல–பே–றும் வாய்க்க பெறும் என்–பது எண்–ணற்ற பக்–தர்–களி – ன் அனு–பவ நம்–பிக்கை. க�ோயில் த�ொடர்– பு க்கு: செல்-9869053953 மற்–றும் 9750330069.
- குற்–றா–லம் வள்ளி நாய–கம் ðô¡
79
16-31 அக்டோபர் 2017
ஏ மனமே, சும்மா இரு!
நா
ம் எவ்–வ–ள–வு–தான் முயன்–றா–லும் நம் மனம் மட்–டும் நம் கட்–டுப்–பாட்–டில் பெரும்–பா–லும் இருப்–பது இல்லை. கார–ணம் நம் மன–தில் எண்ண அலை–கள் ஓயா– மல் வந்–துக�ொ – ண்டே இருப்–பத – ன – ால்–தான். நமது மனது நம்– மைக் கேட்– கா– ம ல் அது– ப ாட்– டிற்கு எதை– ய ா– வ து சிந்– தி த்– து க்– க�ொ ண்டே இருக்– கும்! ஆசை, பாசம் என்ற உணர்–வு–கள் வேறு நம்மை அலைக்–கழி – த்–துக்–க�ொண்டே இருக்–கும். அகப்–பற்று ப�ோய், புறத்–தில் சதா சிற்–றி ன்ப வேட்–கை–யி–லும் அழி–யக்–கூ–டிய ப�ொருட்–க–ளின்
80
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
பிடி–யிலு – ம் மனம் லயித்–திரு – க்–கும். சரி, இதி–லிரு – ந்து தப்–பு–வ–தற்கு என்ன வழி? நம்– ம�ோ டு எது– வு ம் கூட வரப்– ப�ோ – வ து இல்லை. நம்–மைப் பெற்ற தாய், தந்–தை–யர் உட்–பட உற்–ற–மும் சுற்–ற–மும்–தான் எத்–தனை நாளைக்கு நம்–முட – ன் இருக்க முடி–யும்? வாழ்க்–கை –யின் யதார்த்–த த்தை உள்–ளது உள்–ள–ப–டியே நம் மனக்–கண் முன் க�ொண்டு வரு– கி – ற ார் ஞான– ச ம்– ப ந்– த ப் பெரு– ம ான். பதி– னாறு வய–து–வ–ரை–தான் வாழ்ந்–தார் பெரு–மான். ஆனால் மக்– க – ளி ன் நெஞ்– சி ல் அவர் காலம்
கால–மாக நின்று நிலைப்–பத – ற்கு என்ன கார–ணம் தெரி–யுமா? சத்–தி–யம் தவ–றாத அவ–ரு–டைய தேவ வார்த்– தை–கள்–தான். திரு–ஞா–னச – ம்–பந்–தப் பெரு–மா–னின் அதி–அற்–பு–த–மான ஒரு தேவா–ரப் பதி–கத்–தைப் பார்க்–கல – ாம்: தந்–தை–யார் ப�ோயி–னார் தாயா–ரும் ப�ோயி–னார் தாமும் ப�ோவார் க�ொந்–த–வேல் க�ொண்டு ஒரு கூற்–றத்–தார் பார்க்–கின்–றார் க�ொண்டு ப�ோவார் எந்த நாள் வாழ்–வ–தற்கே மனம் வைத்–தி–யால்? ஏழை நெஞ்சே! அந்–த–ணர் ஆரூர் த�ொழுது உய்–ய–லாம்; மையல் க�ொண்டு அஞ்–சல் நெஞ்சே! இந்த தேவா–ரப் பதி–கத்–தின் அர்த்– தத்–தைச் ச�ொல்–லித்–தான் புரிய வைக்க வேண்–டும�ோ என்ன? எது நிலை– ய ா– ன து, எது நிலை இல்–லா–தது என்–ப–தற்–கான விளக்–கம்– தான் இந்த தேவா–ரப் பதி–கம். உற்–ற–மும், சுற்–ற–மும் நம்–மு–டன் வரப்–ப�ோ–வது இல்லை. நாம் இந்த மண்–ணுக்கு வரும்–ப�ோது நம்–ம�ோடு வந்–த–வர்–கள் இப்–ப�ோது இல்லை. அப்–ப–டி–யா– னால் நிலை–யா–னது என்–பது என்ன? திரு–வா–ரூர் தியா–க–ரா–சனை எப்–ப�ோ–தும் நினைப்–ப–து–தான். எப்–ப–டிப்–பட்ட திரு–வா–ரூர்? மற்–ற�ொரு தேவா–ரப் பாட–லில் திரு–வா–ரூ–ரின் அதி–அற்–பு–தங்–க–ளைச் ச�ொல்லி மகிழ்–கி–றார். திரு–வி–னால் ஒரு பாகம் சேர்–வ–தற்கு முன்போ? பின்போ? தில்லை அம்–ப–லத்–தா–டு–வான் புகு–வ–தற்கு முன்போ? பின்போ? திசை எட்–டும் தெறிப்–ப–தற்கு முன்போ? பின்போ? திரு–வா–ரூர்க் க�ோயி–லாக க�ொண்ட நாளே! இதை–விட திரு–வா–ரூ–ரின் பழ–மையை வேறு யாரால் எடுத்து இயம்ப இய–லும்? சைவப் பெரு–மக்–களு – க்கு தில்லை அதா–வது, சிதம்–ப–ரம்–தான் பூல�ோக கைலா–சம். அப்–ப–டிப்– பட்ட சிறப்பு வாய்ந்த சிதம்–ப–ரத்–தை–விட மிக–வும் பழ–மைய – ா–னது திரு–வா–ரூர். பார்–வதி, பர–மேஸ்–வ– ரு–டன் சேர்–வ–தற்கு முன்–பாக இந்த நக–ர–மும் திருக்–க�ோ–யி–லும் ஏற்–பட்–டு–விட்–டன. இந்த உல– கம் த�ோன்றி திசை எட்–டும் ஏற்–ப–டு–வ–தற்கு முன் இந்த திருக்– க�ோ–யி–லில் தியா–க– ரா–ச–னாக எம்–பெ–ரு–மான் ஈ ச ன் அ ரு ள் – ப ா – லி க்க ஆ ர ம் – பி த் – து – வி ட் – ட ா ன் என்–கி–றார்–கள். சுந்– த ர மூர்த்தி சுவா– மி– க ள், ‘ஆரூர் அமர்ந்த
அரசே ப�ோற்றி!’ என்று எம்– ப ெ– ரு – ம ா– னி ன் க ரு – ணையை உ ள் – ள ன் – ப�ோ டு வி ய ந் து மகிழ்–கி–றார். ண்ட வரு–டங்–க–ளுக்–குப் பிறகு வருண பக– வான் கண் திறந்து பார்த்–திரு – க்–கிற – ான். மழை விவ–சா–யத்–திற்கு வேண்–டிய அளவு பெய்–யத் – ரு – க்–கிற – து. பாளம் பாள–மாக வெடித்– த�ொடங்–கியி துக் கிடந்த பூமி, மழை நீரால் தன்–னு–டைய தாகத்–தைக் க�ொஞ்–சம் க�ொஞ்–ச–மாக தீர்த்–துக்– க�ொண்டு வரு–கி–றது. வறட்–சி–யும் வெம்–மை–யும் நம்மை விட்டு நீங்கி, உழ–வுத்–த�ொழி – ல் நன்–றாக – ய செழித்து வளர்ந்–தால்–தான் நம்–முடை விவ–சா–யப் பெருங்–குடி மக்–கள் நிம்–மதி பெரு–மூச்சு விட–மு–டி–யும். பழைய காலம் ப�ோல் யானை கட்டி நாம் விவ–சா–யம் செய்ய வேண்– டாம். குறைந்– த – ப ட்– ச ம் யானைக்கு 29 நல்ல தீனி க�ொடுக்– கு ம் அள– வி ற்கு உழ–வுத் த�ொழில் செழிப்–பாக இருக்க வேண்–டாமா? இன்–பம் துன்–பம் என்–பது பகல் இரவு மாதிரி மாறி மாறி வந்–து–க�ொண்–டு–தா–னி–ருக்–கும். தமி–ழ– கத்–தில் எத்–த–னைய�ோ குக்–கி–ரா–மங்–கள் சுத்–தம், சுகா–தா–ரம் என்று எல்–லா–வி–தத்–தி–லும் முன்–மா– தி–ரி–யாக இருந்து வரு–கின்–றன! இந்த கிரா–மங்–க– ளில் வசிப்–ப–வர்–க–ளின் சிந்–த–னைத்–தி–றன், ஊர் முன்–னேற்–றம் என்று வரும்–ப�ோது கூட்–டுச்–சிந்– த–னை–யாக உரு–மாறி, ஊர் கூடி தேர் இழுப்–ப–து– ப�ோல் எல்–ல�ோ–ரும் நல்ல விஷ–யங்–க–ளுக்–காக கைக�ோக்–கி–றார்–கள். பல நல்ல சக்–தி–கள் ஒன்– றாக இணை–யும்–ப�ோது, பல–ருடை – ய எண்–ணங்–க– ளும் ஒன்று சேரும்–ப�ோது அதற்கு மேலும் ஒரு புதிய எழுச்–சி–யும் சக்–தி–யும் கிடைக்–கி–றது. கூட்டு வழி–பாடு, கூட்டு முயற்சி என்–ப–து – தான் இன்– றை ய உட– ன டி தேவை. ஆனால் பெரும்–பா–லும் நடப்–பது என்ன? தன் பெண்டு, தன் பிள்ளை, தன்–னு–டைய குடும்–பம் என்ற அள–வில் மனித மனம் சுருங்கி விட்–டது. அது அப்–படி இல்–லா–மல் விரி–வ–டைய வேண்–டும். அப்–படி இருந்–தால்–தான் நல்–லது கெட்–டது – க – ளி – ல் நம்–ம�ோடு பல–ரும் கைக�ோக்க முன்–வரு – வ – ார்–கள். கிளிப்–பிள்–ளை–க–ளுக்கு ச�ொல்–லித் தரு–வ–து– ப�ோல் நமக்–குச் ச�ொல்–லித் தரு–கிற – ார் ஆண்–டாள் நாச்–சி–யார். இந்த உல–கத்–தில் பெரிய இன்–ப– மாக கரு–தப்–ப–டு–கிற கட–வு–ளின் கரு–ணையை, அன்–பைப் பெறு–வ–தற்கு அவள் தனக்–காக மட்– டும் வேண்–டிக்–க�ொள்–ள–வில்லை. எல்–ல�ோ–ரும் அந்த கண்–ண–னின் காருண்–யத்தை அவ–னது அருட்–க–டாட்–சத்தை பெற வேண்–டும் என்–ப–த– னால்–தான், அவள் தன்–னு–டைய திருப்–பா–வை– யில் ‘கூடி–யிரு – ந்து குளிர்ந்–தேல�ோ ர�ொம்–பவ – ாய்’ என்று ப�ொதுப்–பண்பை ஊருக்–குத் தெரி–யப்– ப–டுத்–தி–னாள். நாமும் கூடி– யி – ரு ந்து குளிர்ந்து இருக்க, எல்– ல ாம்–வ ல்ல அந்த இறை–வ னை வேண்டி பிரார்த்–திப்–ப�ோம்.
நீ
மன இருள் அகற்றும் ஞானஒளி
ஆழ்–வார்க்–க–டி–யான்
மை.பா.நாரா–ய–ணன்
ðô¡
81
16-31 அக்டோபர் 2017
ர் ா வ ரு ஏற்றம் த வீடு ை ட ப ம் ா ஏழ
! ன் க ரு மு
க�ோ
ய – மு த் – தூ ர் ந க – ரி ல் , ம ே ற் – கு த் த�ொடர்ச்சி மலை– யி ன் சரி– வி ல் மரு– த – ம லை அருள்– மி கு சுப்– பி – ர – –ணிய சுவாமி திருக்–க�ோ–யில் அமைந்–துள்–ளது. ம மரு–த–ம–ரங்–கள் மிகு–தி–யாக காணப்–ப–டு–வ–தன் கார– ண–மாக இந்த பகுதி மரு–த–மலை என்று அழைக்– கப்–ப–டு–கி–றது. 1200 ஆண்–டு–கள் பழ–மை–வாய்ந்த இத்–தி–ருக்–க�ோ–யில் முரு–கப்–பெ–ரு–மா–னின் ஏழாம் படை வீடா–கக் கரு–தப்–படு – கி – ற – து. பேரூர் புரா–ணம், திருப்– பு – க ழ் மற்– று ம் காஞ்– சி ப் புரா– ண ங்– க – ளி ல் மரு–த–மலை சிறப்–பித்து கூறப்–பட்–டுள்–ளது. மரு–த–மலை சுப்–பி–ரம – –ணிய சுவாமி மரு–தா–ச–ல– பதி, மரு–தப்–பன், மரு–த–ம–லை–யான், மரு–த–மலை முரு– க ன், மரு– தா – ச – ல – மூ ர்த்தி என பல பெயர்– க–ளால் ப�ோற்–றித் துதிக்–கப்–படு – கி – ற – ார். முன்–ன�ொரு காலத்–தில் முருக பக்–த–ரான சித்–தர் ஒரு–வர் இப்– ப–குதி – க்கு வருகை தந்–தார். அவர் களைப்–பா–லும், தாகத்–தா–லும் ச�ோர்–வ–டைந்து அங்–கி–ருந்த மரு–த– ம–ரம் ஒன்–றின் கீழ் அமர்ந்து இளைப்–பா–றி–னார். அச்–ச–ம–யத்–தில் மரு–த–ம–ரத்–தின் கீழ்ப்–ப–கு–தி–யில் ஊற்று நீர் பீறிட்–டது. இதைக்–கண்ட சித்–தர் இது
82
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
முரு–கப்–பெ–ரு–மா–னின் அருளே என்று வியந்து முரு–கப்–பெ–ரு–மானை ‘மரு–தம் சலம் ஆகி–ய–வற்– றின் தலை–வா’ என்று வாழ்த்–திப் பாடி–ய–தா–க–வும், அதுவே பின்–னர் மரு–தா–ச–ல–பதி என்று மருவி அழைக்–கப்–ப–டு–வ–தா–க–வும் செவி–வ–ழிச் செய்தி நில–வு–கி–றது. மலை– ய – டி – வ ா– ர த்– தி ன் படிக்– க ட்– டு ப் பாதை த�ொடக்–கத்–தில் தான்–த�ோன்றி விநா–ய–கர் சந்–நதி அமைந்–துள்–ளது. இந்த விநா–ய–க–ரின் அமைப்பு மிக–வும் வித்–தி–யா–சமா – –னது மற்–றும் அழ–கா–னது. இது–ப�ோன்ற விநா–ய–கப்–பெ–ரு–மானை வேறு எந்த தலத்–திலு – ம் தரி–சிக்க இய–லாது. தான்–த�ோன்றி விநா– ய–கரை வழி–பட்டு மலை–யேறி – ன – ால் 18 படி–களை – க் க�ொண்ட ‘பதி–னெட்டு படி’ உள்–ளது. சப–ரிம – ல – ைக்– குச் சென்று அய்–யப்–பனை வழி–பட இய–லாத – வ – ர்–கள் இந்த பதி–னெட்–டாம் படிக்கு வந்து வணங்–குகி – ற – ார்– கள். மரு–தம – லை முரு–கன் க�ோயி–லுக்–குப் படிக்–கட்– டு–க–ளின் வழி–யா–கச் செல்–லும்–ப�ோது இடும்–ப–னுக்– கென அமைந்–துள்ள தனி சந்–நதி – யை – க் காண–லாம். இந்த இடும்–பனை வணங்–கின – ால் குழந்–தைப் பேறு இல்– லா – த – வ ர்– க – ளு க்கு குழந்தை பாக்– கி – ய ம்
மருதமலை கிடைக்–கும் என்–பது ஐதீ–கம். ஒரே பிரா–கா– ரத்–து –ட ன் அமைந்– து ள்ள இத்– தி–ருக்–க�ோயி – லி – ல் மகா–மண்–டப – ம், அர்த்–தம – ண்–டப – ம், கரு– வ றை என முறைப்– ப டி அமைந்– து ள்– ள ன. கரு–வற – ை–யில் அழகே வடி–வாக முரு–கப்–பெ–ரும – ான் பக்–தர்–களு – க்கு அருள்–புரி – கி – ற – ார். கரு–வற – ைக்கு முன்– னால் முரு–கப்–பெ–ரு–மானை ந�ோக்–கிய–வண்–ணம் அவ–ரு–டைய வாக–னம் மயில் நின்–றி–ருக்–கி–றது. அதற்–குப் பின்–னால் பலி–பீ–ட–மும் க�ொடி–ம–ர–மும் – யி அமைந்–துள்–ளன. இதன் அருகே தனி சந்–நதி – ல் வலம்–புரி விநா–ய–கர் அருட்பா–லிக்–கி–றார். மரு–த–மலை க�ோயி–லில் ஆதி–மூ–லஸ்–தா–னம் அமைந்–துள்–ளது. இங்கு வள்ளி-தெய்–வா–னை– ய�ோடு அருள்–பு–ரி–யும் முரு–கப்–பெ–ரும – ானை முத– லில் வழி–பட்டு பின்–னர் பஞ்–ச–முக விநா–ய–கரை தரி–சித்து அதன் பிறகு மூல–வரை வணங்க வேண்– டும்; பின்–னர் பட்–டீஸ்–வ–ரர், மர–க–தாம்–பிகை, வர–த– ரா–ஜப் பெரு–மாள், நவ–கி–ரக சந்–நதி என வழி–பட வேண்–டும்; இதைத் த�ொடர்ந்து பாம்–பாட்டி சித்–தர் சந்–நதி – க்–குச் சென்று அவரை வணங்–கிவி – ட்டு பின்பு சப்–தக – ன்–னிய – ரை வழி–பட வேண்–டும் என்–பது மரபு. மரு–தம – லை – க் க�ோயி–லின் தென்–புற – த்–தில் அமைந்– துள்ள படிக்– க ட்– டு – க ள் வழி– யாக கீழே இறங்கி கிழக்கு திசை ந�ோக்–கிச் சென்–றால் அப்– ப – கு – தி – யி ல் பாம்– ப ாட்டி சித்–தர் சந்–ந–தி–யைக் காண– லாம். இத்–தி–ருக்–க�ோ–யி–லில் அமைந்–துள்ள சப்–தக – ன்–னிய – ர் சந்–நதிக்–குப் பின்–பு–றம் வற்– றாத ஊற்று ஒன்று அமைந்– துள்– ள து. எப்– ப�ோ – து ம் நீர் சுரந்து க�ொண்–டே–யி–ருக்–கும் இந்த ஊற்–றுத் தண்–ணீ–ரைக் க�ொண்டு தான் முரு– க ப் –பெ–ரு–மா–னுக்கு அபி–ஷே–கம் செய்–யப்–ப–டு–கிற – து. மரு– த – மலை முரு– க ன் க�ோயிலில் உள்ள விநா–யக – ர் சந்–நதி–யின் பின்–புற – த்–தில் ஒன்– றாக பின்–னிப் பிணைந்–த–படி பழ–மை–யான ஐந்து மரங்–க– ளைக் காண–லாம். இதனை ‘பஞ்ச விருட்–சம்’ என்–ற–ழைக்–கி–றார்–கள். அதி–ச–ய– மான இந்த மரத்–தில் குழந்தை வரத்–துக்–காக வேண்–டிக்–க�ொள்–ளும் பெண்–கள் த�ொட்–டில் கட்– டு–கின்–ற–னர். இத்–தி–ருக்–க�ோ–யி–லில் பதி–னா–றரை அடி உய–ரம் க�ொண்ட தங்–கத்–தேர் உள்–ளது. தின–மும் மாலை ஆறு மணிக்கு க�ோயிலில் இந்–தத் தங்–கத்–தேர் புறப்–பாடு நடை–பெ–று–கிற – து. இத்–த–லத்–தின் தீர்த்–தம் மரு–தத்–தீர்த்–தம், தல– வி–ருட்–சம் மருத மரம். நீண்–ட–கா–ல–மாக திரு–ம– ணம் கைகூ– ட ா– ம ல் இருப்– ப – வ ர்– க ள் இத்– தி – ரு க்– க�ோ–யி–லுக்கு வந்து சுவா–மிக்கு ப�ொட்–டுத்–தாலி, வஸ்– தி – ர ம் ப�ோன்– ற – வ ற்றை சமர்ப்– பி த்து கல்– யாண உற்– ச – வ த்தை நடத்– தி – ன ால் விரை– வி ல்
முரு– க ப்– ப ெ– ரு – ம ான் அரு– ள ால் திரு– ம – ண ம் கைகூ–டும். மேலும் குழந்–தைப் பேறு இல்–லா–தவ – ர்– கள் தம்–பதி சமே–தர– ாய் இக்–க�ோயி – லு – க்கு த�ொடர்ந்து ஐந்து வெள்– ளி க்– கி – ழ – ம ை– க ள் வந்து வழி– ப ாடு செய்–தால் குழந்–தைப் பேறு வாய்க்–கும் என்–ப–தும் பக்–தர்–க–ளின் அனு–பவ உண்மை. இத்–தி–ருத்–த–லத்–தில் தின–சரி காலை ஐந்து மணிக்கு க�ோ பூஜை, பிறகு 5.30 மணிக்கு நடைத்– தி–றப்பு. காலை 6.00 மணிக்கு இரண்–டாம் கால பூஜை, 8.30 முதல் 9.00 மணி வரை கால–சந்தி பூஜை, 11.30 முதல் 12.00 மணி வரை உச்–சிக்–கால பூஜை, மாலை 4.30 முதல் 5.00 மணி வரை சாய– ரட்சை பூஜை, இரவு 8.00 மணி முதல் 8.30 மணி வரை இராக்–கால பூஜை என நடை–பெ–றுகி – ன்–றன. – ா–னுக்–குரி – ய ஆண்டு முழு–வது – ம் முரு–கப்–பெ–ரும விழாக்–கள் இத்–திரு – க்–க�ோயி – லி – ல் வெகு–சிற – ப்–பா–கக் க�ொண்–டா–டப்–ப–டு–கின்–றன. சித்–திரை மாதத்–தில் தமிழ் வரு–டப் பிறப்பு, வைகாசி மாதத்–தில் வைகாசி விசா–கம், ஆடி மாதத்–தில் ஆடிக்–கி–ருத்–திகை மற்– றும் ஆடி பதி– னெட் டு, ஆவ–ணி –யில் விநா–யக சதுர்த்தி, புரட்–டா–சி–யில் நவ–ராத்–திரி, ஐப்–ப–சி–யில் கந்–த–சஷ்டி, சூர–சம்–ஹா–ரம் மற்–றும் திருக்–கல்–யா– ணம் என விழாக்–கள் வெகு– சி–றப்–பாக நடை–பெ–றுகி – ன்–றன. கார்த்–திகை தீபம், ஆங்–கில – ப் புத்–தாண்டு, தைப்–பூச விழா, வள்ளி-தெய்–வானை திருக்– கல்–யா–ணம் மற்–றும் பங்–குனி உத்– தி – ர ம் ப�ோன்ற நிகழ்ச்– சி–க–ளும் வெகு சிறப்–பா–கக் க�ொண்–டா–டப்–ப–டு–கின்–றன. இத்–திரு – க்–க�ோயி – ல் காலை ஐந்–தரை மணி–மு–தல் இரவு ஒன்–பது மணி வரை திறந்–தி– ருக்–கும். மதி–யம் ஒரு மணி முதல் இரண்டு மணி வரை நடை சாத்–தப்–படு – கி – ற – து. கிருத்– திகை மற்–றும் முக்–கி–ய–மான விழா நாட்– க – ளி ல் க�ோயில் காலை முதல் இர– வு – வ ரை த�ொடர்ந்து திறந்–தி–ருக்–கும். க�ோவை– யி – லி – ரு ந்து 15 கில�ோ–மீட்–டர் த�ொலை–வில் மரு–த–மலை அமைந்–துள்–ளது. க�ோவை காந்–தி–பு– ரம் பேருந்து நிலை–யம். உக்–க–டம், டவுன்–ஹால், சிங்–கா–நல்–லூர், ஈச்–ச–னாரி ப�ோன்ற பல பகு–தி–யி– லி–ருந்–தும் மரு–தம – லை – க்கு நக–ரப் பேருந்–துக – ளு – ம், மலை அடி–வா–ரத்–தி–லி–ருந்து மேலே க�ோயிலை அடைய க�ோயில் நிர்–வா–கம் சார்–பில் பேருந்–துக – ள் இயக்–கப்–ப–டு–கின்–றன. படிக்– க ட்– டு – க ள் ஏறி– யு ம் மலைக்– க�ோ – யி லை அடை–ய–லாம். மலைப்–பா–தை–யில் ஏறிச் செல்–லு– வ�ோர் இளைப்–பா–றுவ – த – ற்–காக வழி–யில் மண்–டப – ங்– கள் அமைக்–கப்–பட்–டுள்–ளன.
- ஆர்.வி.பதி ðô¡
83
16-31 அக்டோபர் 2017
கா
லங்–கள் நகர்ந்–தன. பரு–வங்–கள் மாறின. இன்–னும் சில நாட்–களே சத்–தி–ய–வான் உயி–ர�ோடு இருப்– பான் என்–று தெரிந்து அவள் இடை–ய–றாது இறை வணக்–கத்–தில் ஈடு–பட்–டாள். அவள் கவ– லையை த்ருத்– யு ம்– ன ன் உணர்ந்து க�ொண்–டான். விவ–ரம் கேட்–டான். அவள் இம்– ம ா– தி ரி என்று ச�ொன்– ன – து ம் அவன் வருத்–தப்–பட்–டான்.
“இதற்– க ா– க த்– த ான் இவனை திரு– ம – ணம் செய்து க�ொள்ள வேண்–டாம் என்று ச�ொன்–னேன். நீயாக வந்து இந்த வனத்–தில் வாழ்ந்து கடை–சி–யில் இந்த வாழ்க்–கை–யும் நிலை–பெ–றாது தவிக்–கப் ப�ோகி–றாய். எந்– தக் கட–வுள் உன்னை காப்–பாற்–றும் என்று தெரி–ய–வில்–லை–’’ என்று அழு–தான். “இன்று முதல் நான் உணவு உண்ண மாட்–டேன். இன்று முதல் நான் உட்–கார
72
84
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
மாட்–டேன். படுக்க மாட்–டேன். நான் எப்– ப�ோ–து ம் விழிப்–பாக இருக்க வேண்–டு ம். நான் தூங்–கும் நேரத்–தில் என் கண–வன் இறந்து விடக்–கூ–டாது என்–ப–தால் உண்–ணா– மல், உறங்–கா–மல் இருக்–கப் ப�ோகி–றேன். எப்– ப�ொ – ழு – து ம் நின்று க�ொண்டே இருக்– கப் ப�ோகி–றேன்” என்று ச�ொல்ல, அவ–ளு– டைய மாம–னா–ரான த்ருத்–யும்–னன் மிகுந்த வேதனை அடைந்–தான். சாவித்–திரி ஒரு ஸ்தம்–பம் ப�ோல குடிசை வாச– லி ல் நின்– றி – ரு ந்– த ாள். எல்லா தெய்– வங்–க–ளை–யும் வேண்–டி–ய–படி இருந்–தாள். புரு–ஷனை எப்–படி காப்–பாற்–று–வது என்ற சிந்– த – னை – யி ல் இருந்– த ாள். புரு– ஷ – னு க்கு இதைச் ச�ொல்–லக் கூடாது என்ற திடத்–திலு – ம் இருந்–தாள். அந்த குறிப்–பிட்ட நாள் வந்–தது. சத்–தி–ய–வான் மிக உற்–சா–க–மாக கிளம்–பி– னான். “பழங்–கள் தீர்ந்து விட்–டன. விற–கும்
‘‘இன்னும் ஒரு வரம் தருகிறேன்,
கேள்!”
ðô¡
85
16-31 அக்டோபர் 2017
தேவைப்–ப–டு–கி–றது. எனவே காய்–க–ளும், பழங்–க– ளும் பறித்து வர நான் வனத்–தின் பக்–கம் ப�ோகி– றேன். நீ தாய், தந்–தை–யரை பார்த்–துக் க�ொள்’’ என்று அவன் ச�ொல்ல, “இல்லை நானும் வரு–கி– – – றேன். இங்கு வந்து நான் வனங்–களை பார்த்–ததே யில்லை. சுற்–றிய – தே – யி – ல்லை. உங்–கள – �ோடு செல்ல விரும்–புகி – ன்–றேன். என் மாம–னார் அதற்கு அனு–மதி தர வேண்–டும்” என்று சால்வ தேசத்து அர–சனி – ட – ம் கை கூப்–பி–னாள் சாவித்–திரி. “இந்த வீட்–டிற்கு வந்து நீ என்–னி– டம் எது–வுமே கேட்–ட–தில்லை மரு–ம– களே. இப்–ப�ொ–ழு–து–தான் முதன் முத–லாக கேட்–கி–றாய். தாரா–ள–மாக ப�ோய் வா. உன் புரு–ஷன் கூடவே இரு” என்று ஆசிர்– வ – தி த்– த ார் மாம–னார். சாவித்–தி–ரி–யும், சத்–தி–ய–வா–னும் கைக�ோத்–துக் க�ொண்டு மலர்–கள் நிறைந்த அந்த வனப்–ப–கு–தி–யில் நடந்–தார்–கள். பழங்–க–ளும், காய்–க– ளும் சேக–ரித்–தார்–கள். கூடை–களி – ல் நிரப்–பிக் க�ொண்–டார்–கள். அவன் காய்ந்த மரத்தை வெட்டி சாய்த்து விற–குக – ள – ாக க�ோடா–லிய – ால் துண்டு செய்–தான். வெட்–டு–கி–ற–ப�ோது அவ– னுக்கு அதி–கம் வியர்த்–தது. சட்–டென்று நின்று தரையை பார்த்–தான். தலை வலிக்–கிற – து என்–றான். ஏத�ோ சிர–ம–மாக இருக்–கி–றதே என்று தள்– ளா– டி–னான். சாவித்–திரி அவனை அருகே படுக்க வைத்து அவன் தலையை தன் மடி–யில் வைத்–துக் க�ொண்–டாள். மெல்ல பிடித்து விட்–டாள். எதிரே ஒரு உரு–வம் த�ோன்–றி–யது. மிகுந்த தேஜ–ஸு–டன் அந்த கருத்த நிற உரு–வம் அர–ச– ரைப் ப�ோல அலங்–க–ரித்து அவள் எதிரே எரு– மைக–டா–வில் வந்–தது. எம–தர்–ம–ராஜா என்–பதை புரிந்து க�ொண்–டாள். கை கூப்–பி–னாள். “நீங்–கள் யார்? எதற்கு இங்கு வந்–தி–ருக்–கி–றீர்–கள். மிகுந்த தேஜஸ்–வி–ய�ோடு ஒரு தேவ–னைப் ப�ோல இருக்–கி– றீர்–களே. உங்–கள் வரு–கைக்கு என்ன கார–ணம்?” என்று கேட்–டாள். “அடடே, உன் கண்– ணு க்கு நான் தெரி– கி – றேனா? அப்–ப–டி–யா–னால் நீ பெண்–க–ளில் சிறந்–த– வள். உயர்ந்த பத்–தினி. பூஜா விதி–க–ளில் தேர்ந்–த– வள். நல்–லது. படுத்–துக் க�ொண்–டி–ருப்–பது உன் புரு–ஷன்–தானே. சத்–தி–ய–வான் தானே. அவன் உயிரை எடுத்–துப் ப�ோவ–தற்கு எம–தர்–மன் நான் வந்–தி–ருக்–கிறே – ன்.” “மனித உயிர்–களை எடுத்–துப் ப�ோக நீங்–கள் தூது–வர்–களை அனுப்–பு–வீர்–கள் என்று கேள்–விப்– பட்–டி–ருக்–கி–றேன். நீங்–களே வந்–தி–ருக்–கி–றீர்–களே. ஆச்–ச–ரி–ய–மாக இருக்–கி–ற–து” சாவித்–திரி கூப்–பிய கைகளை பிரிக்–கா–மல் பணி–வ�ோடு பேசி–னாள். “பெண்ணே, த�ொடர்ந்து நீ பேசு–வது ஆச்–சர்–ய– மாக இருக்–கி–றது. அது உன்–னு–டைய பலத்தை காட்–டுகி – ற – து. சத்–திய – வ – ான் தரு–மவ – ான். குண–வான். ஒழுக்க சீல–முட – ை–யவ – ன். உயர்ந்த ஆத்–மாக்–களை
நானே நேரே கவர்ந்து வரு–வது வழக்–கம். இத�ோ, அவ–னு–டைய ஆயுள் முடிந்–த–து” என்று தன் கை பாசத்தை வீச, அது அவன் உயிரை உட–லிலி – ரு – ந்து பிரித்–தது. வெளியே இழுத்–தது. கட்டை விரல் உய–ரமே உள்ள அவன் ஆவி பிரிந்–தது. அந்த பாசத்–தில் சிக்கி எம–தர்–மனு – க்கு அருகே ப�ோயிற்று. சாவித்–திரி புரு–ஷன் தலையை கீழே வைத்– தாள். அவன் முக–காந்தி குறை–வது – ம், மூச்சு நிற்–ப– தும், இரு–தய துடிப்பு அமை–திய – ா–வ– தும் அவள் உணர்ந்து க�ொண்–டாள். எம–தர்ம ராஜன் முன்னே செல்ல, பாச–க–யிற்–றால் கட்–டப்–பட்ட சத்–தி–ய– வா–னின் ஜீவன் பின்னே ப�ோயிற்று. சாவித்–திரி பின் த�ொடர்ந்–தாள். விரத நிய–மங்–க–ளால், பூஜா விதி–க–ளால் தன்னை உயர்–நிலை – க்கு க�ொண்டு ப�ோ யி – ரு ந்த ச ா வி த் – தி – ரி – ய ா ல் அவ்–வி–தம் செய்ய முடிந்–தது. “சாவித்–திரி, இதென்ன ஆச்–ச– ரி–யம். என்னை எப்–படி உன்–னால் பின் த�ொடர முடிந்– த து. ஆனா– லும் இவ்–வி–தம் செய்–ய–லா–காது. நீ உன் கண–வ–ருக்–குண்–டான கடைசி கடன்–களை செய்து பூமி–யில் கடன் இல்–லா–தவ – ள – ாக மாறு. எங்–களு – க்கு பின்னே வரு–வதை நிறுத்து. நீ பூமி–யில் இன்–னும் இருக்க வேண்–டிய – வ – ள். எனவே, பின் த�ொட–ரா–தே” என்று ச�ொன்–னார். “தரு–ம–ரா–ஜனே, என் கண–வர் எங்கு அழைத்– துச் செல்–லப்–ப–டு–கி–றார�ோ அல்–லது அவர் எங்கு – ார�ோ அங்கே நானும் செல்ல வேண்–டும். செல்–கிற இது–தான் தர்–மம். தவம், குரு–பக்தி, பதி–பி–ரேமை ப�ோன்–ற–வை–கள் என்–னுள் நிரம்–பி–யி–ருக்–கின்–றன. மேலும் என் மீது நீங்–கள் பிரி–ய–மாக பேசு–வதை உணர்– கி – றே ன். எனவே, என் பின் த�ொட– ர ல் தடை–ப–டாது. உங்–க–ளி–டம் சில கேள்–வி–கள் கேட்க விரும்–பு–கின்–றேன். புலன்–களை வசப்–ப–டுத்–தி–ய–வர்–கள்–தான் காட்– டில் வாழ முடி–யும். தர்–மத்–த�ோடு இருக்க முடி–யும். தர்–மத்–த�ோடு இருக்க முடிந்–தவ – ர்–கள்–தான் உயர்ந்த உண்–மை–யான வாழ்க்கை வாழ முடி–யும். புலன்– கள் என் வசம் இருக்–கின்–றன. அதற்–குக் கார–ணம் நான் வளர்க்–கப்–பட்–டது. இயல்–பிலேயே – என்–னுள் நிரம்–பி–யது. எனவே, உங்–களை பின்–த�ொ–டர்–வது என்–பதை நிறுத்த இய–லாது. என் புரு–ஷன�ோ – டு இருப்–ப–து–தான் என்–னு–டைய தர்–மம். அதை எவ்– வாறு நான் விட்–டுக் க�ொடுக்க முடி–யும். பிறகு என் விர–தங்–க–ளுக்–கும், புல–ன–டக்–கத்–திற்–கும், தர்–மத்– திற்–கும் என்ன அர்த்–தம்” என்று கவித்–து–வ–மாக பேசி–னாள். “மிகச் சீர�ோ–டும், சிறப்–ப�ோடு – ம், அரு–மைய – ான இலக்– க – ண த்– த�ோ – டு ம் நல்ல வாக்– கி – ய ங்– க ளை ச�ொல்–கி–றாய். இம்–மா–தி–ரி–யான வாக்–கி–யங்–களை கேட்டு நாளா–யிற்று. அழு–கை–யும், கூக்–கு–ர–லும், சபித்–த–லும்–தான் ஒரு உயிர் பிரி–யும்–ப�ோது என் காது–க–ளில் வந்து விழும். ஆனால் சாவித்–திரி,
ð£ô-°-ñ£-ó¡
86
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
இவை எது–வும் செய்–யாது மிக திட–மாக த�ொடர்ந்து வரு–வது மட்–டும – ல்–லா–மல், எத–னால் த�ொடர்ந்து வர முடி–கிற – து என்–பதை – யு – ம் கவி–தையை – ப் ப�ோல பேசு– கி–றாய். உனக்கு என்ன வேண்–டும் கேள். ஆனால் சத்–தி–ய–வான் உயிரை மட்–டும் கேட்–காதே.” “என் மாம–னார் ராஜ்–ஜிய – த்–திலி – ரு – ந்து விரட்–டப்– பட்டு இருக்–கி–றார். அவர் கண்–கள் ஒளி–யி–ழந்து இருக்–கின்–றன. முது–மை–யால் வேத–னைப்–ப–டு–கி– றார். என் மாம–னா–ரும், மாமி–யா–ரும் மறு–ப–டி–யும் பலம் பெற வேண்–டும். கண் பார்வை தெரிய வேண்–டும்.’’ “சாவித்–திரி, உனக்கு அந்த வரத்தை தந்–தேன். உன்–னு–டைய மாம–னார் நல–மா–வார். த�ொடர்ந்து என்–ன�ோடு வரு–வதை நிறுத்து. உனக்கு அதி–கம் சிர–மம் வேண்–டாம்.” “என் புரு–ஷன் எனக்கு அரு–கில் இருக்–கி–ற– ப�ோது எனக்கு என்ன சிர–மம். புரு–ஷன் அரு–கில் இல்–லா–தது – த – ான் சிர–மம – ாக இருக்–கும். இன்–ன�ொரு விஷ–யம் ச�ொல்–கிறே – ன் கேளுங்–கள். சத்புரு–ஷர்–க– ளின் ஒரு–முறை சேர்க்கை கூட மிக–வும் நல்–லது. அவர்–க–ள�ோடு நட்பு உண்–டா–வது மிகச் சிறந்–தது. சாது–வான புரு–ஷர்–க–ளின் சங்–க–மம் ஒரு–ப�ோதும் பய– னி ன்றி ப�ோவ– தி ல்லை. ஒரு மனி– த ன் எப்– ப�ோ–தும் சத்–பு–ரு–ஷ–னுக்கு அரு–கி–லேயே நிற்க வேண்–டும். என் புரு–ஷன் உத்–தம – ம – ா–னவ – ன். நல்–ல– வன். அவ–னுக்கு அருகே இருப்–பது ஒரு மனை– விக்கு ச�ொல்ல முடி–யாத இன்–பத்தை நிச்–ச–யம் க�ொடுக்–கி–றது.”
“புரு–ஷ–னுக்கு அருகே இருப்–பதே சத்–சங்–கம் என்–பதை மிக அழ–காக ச�ொல்–லி–யி–ருக்–கி–றாய். இன்–னும் ஏதே–னும் வரம் கேள்.’’ “என் மாம–னா–ருட – ைய ராஜ்–யம் மறு–படி – யு – ம் அவ– ருக்கு கிடைக்க வேண்–டும். என்னை மரு–மக – ள – ாக நடத்–தாது, மாம–னா–ராக அதி–கா–ரம் பண்–ணாது ஒரு குரு–வாக நடந்து க�ொண்–டார். அவர் தன் தர்–மத்தை கைவி–ட–லா–காது என்–கிற வரத்தை தர வேண்–டும்.” “தந்–தேன். அவர் ராஜ்–ஜிய – ம் அவ–ருக்கு கிடைக்– கும். அவர் இன்–னும் தர்–ம–வா–னாக விளங்–கு–வார். இது சீட–னால் குரு–விற்கு க�ொடுக்–கப்–பட்ட வரம்.’’ “இன்–னும் ஒரு விஷ–யம் ச�ொல்–கி–றேன் எம– தர்– ம ரே, மனம் வாக்கு, செயல்– க – ள ால் எந்த பிரா–ணிக்–கும் துர�ோ–கம் செய்–யாது இருத்–தல். அனை–வ–ரி–ட–மும் படு–தல். தானம் செய்–தல் என்– பவை சாதுக்–க–ளின் தர்–மம். இவ்–வு–லக வாழ்க்– கை–யி–னு–டைய பக்–கம் அற்ப ஆயு–ளு–டை–யது. ஆனால் அற–வழி நிற்–கின்ற மனி–தர்–களை தங்–க– ளைப் ப�ோன்ற மகாத்–மாக்–கள், தேவர்–கள் மிகுந்த – ர்–கள் இல்–லையா. அப்–படி இரக்– இரக்–கம் காட்–டுவீ கம் மற்–ற–வ–ருக்கு காட்–டு–கின்ற நீங்–கள் எனக்கு காட்ட மாட்–டீர்–களா?” – ா–னவ – ளே, தந்–திர– ம – ா–கவு – ம், சாதுர்–ய– “தூய்–மைய மா–க–வும், அதே சம–யத்–தில் உண்–மை–யும் மிக அழ–காக எடுத்–துச் ச�ொல்–கி–றாய். நீ பேசு–வது காதுக்கு குளு–மை–யாக இருக்–கி–றது. இன்–னும் ஒரு வரம் தரு–கி–றேன் கேள்.”
ðô¡
87
16-31 அக்டோபர் 2017
“தரு–மதே – வ – னே, என் தந்தை அஸ்–வப – தி ஆண் சந்–ததி இல்–லா–த–வர். ஒரு குலத்–தின் சந்–தான நடத்த நூறு புதல்–வர்–கள் அவ–ருக்கு வேண்–டும். இது நான் உங்–களி – ட – ம் கேட்–கும் மூன்–றா–வது வரம். தரு–மதே – வ – ரே, மேலும் ஒரு விஷ–யம் உங்–கள – �ோடு பேச விரும்–பு–கின்–றேன். மனி–தர்–க–ளுக்கு தங்–கள் மீது நம்–பிக்கை இல்லை. அத–னால் சாதுக்–கள் மீது நம்–பிக்கை வைக்–கிற – ார்–கள். சாதுக்–களி – ன் நட்பை நாடு–கிற – ார்–கள். சாதுக்–களி – ன் நல்ல எண்–ணம் அவ– ரி–டம் சேர்ந்த மனி–தர்–களு – க்கு இதம் அளிக்–கிற – து. சுகம் அளிக்–கி–றது. கஷ்–டத்–தி–லி–ருந்து விடு–தலை அளிக்–கிற – து. இந்த உல–கமே சாதுக்–களி – ன் சங்–கத்– திற்–கா–கத்–தான் ஏங்கி இருக்–கிற – து. சாதா–ரண மனி–த– ருக்கு மிகப் பெரிய உதவி சாதுக்–க–ளின் நட்பே. அவர்–கட்கு இது–தான் உல–கம். நல்–ல–வர்–க–ளின் நட்பை பெறும்–ப�ோது நல்ல குணம் உண்–டா–கிற – து அல்–லது நல்ல குணம் உண்–டா–ன–வர்–க–ளுக்–குத்– தான் நல்– ல – வ ர்– க – ளி ன் நட்பு வேண்– டு ம் என்ற எண்–ணம் வரு–கி–றது. இது அதி–க–ரிக்க அதி–க–ரிக்க உல–கத்–தில் க்ஷேமம் இருக்–கும். எது குறித்–தும் கவ–லையி – ல்–லா–மல் இருக்–கும். சாதுக்–கள – ால்–தான் இந்த உல– க த்– தி ன் தவிப்பை, வெம்– மையை , அலை–யலை கட்–டுப்–ப–டுத்த முடி–யும்.” “மிக அழ–காக பேசு–கி–றாய். உன்–ன�ோடு பேசு– வது எனக்கு மிக சந்–த�ோ–ஷ–மாக இருக்–கி–றது. உத்–த–மியே, இன்–ன�ொரு வரம் கேள். இதற்கு மேல் என்னை த�ொடர வேண்–டாம்.” “தரு–மர– ா–ஜரே, எனக்கு பல–மும், பராக்–கிர– மு – ம் மிக்க நூறு புதல்–வர்–கள் வேண்–டும். என்–னு–டைய கற்–பின் உத–விய – ால் அவர்–களை நான் பெற வேண்– டும். இந்த வரத்தை உங்–க–ளிட – ம் கேட்–கி–றேன்.” “நிச்–சய – ம் தரு–கிறே – ன். உனக்கு நூறு புதல்–வர்– கள் கிடைப்–பார்–கள். உன் கற்–பின் வலி–மை–யால் அவர்–கள் ஜ�ொலிப்–பார்–கள்.’’ ‘‘நல்–லவ – ர்–களி – ன் பிர–சா–தத்தை ஏற்–றுக் க�ொண்டு விட்–டால் அங்கு பர�ோ–ப–கா–ரம் வந்து விடும். சுய– ந – ல த்– தி ன் சாயல் கூட இருக்–காது. பிர– சா– த ம் ஏற்– ற – வ ர்– க – ளு – ட ைய க�ௌர– வ ம் ஒரு ப�ொழு– து ம் அழி– வ – தி ல்லை. நல்– ல – வ ர்– க – ளின் சேர்க்–கை–தான் மிகுந்த பலத்தை தரக்–கூ–டி–யது.” “அழ–கியே, அற்–பு–த–மான வார்த்–தையை ச�ொல்–லு–கின்– றாய். பிர–சா–தம் தான் பலம். அது பர�ோ–ப–கா–ரத்தை தரும். பர�ோ–பக – ா–ரம்–தான் க�ௌர–வம். உன்–னு–டைய பேச்சு கவி–தை– யைப் ப�ோல இருக்– கி – ற து. இலக்–கண சுத்–த–மாக இருக்– கி–றது. உன்–ன�ோடு பேசு–வது ஆனந்– த – ம ாக இருக்– கி – ற து. இன்–ன�ொரு வரம் கேள்.” “நீங்–கள் எனக்கு க�ொடுத்த நான்–கா–வது வரத்–தில் எனக்கு
88
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
நூறு புதல்–வர்–கள் பிறப்–பார்–கள் என்ற வரத்தை க�ொடுத்–தீர்–கள். சத்–தி–ய–வான் அல்–லாது வேறு எவ–ரை–யும் நான் மன–தா–லும் நினை–யேன். அவ– ரு–டைய உயிரை மறு–ப–டி–யும் நீங்–கள் தர–வேண்– டும். அவரை உட–ல�ோடு கண்டு அவ–ர�ோடு கூடி நான் நல்ல குழந்– தை – க ளை பெற– வே ண்– டு ம். இதற்கு உங்–கள் ஆசிர்–வா–தம் வேண்–டும். ச�ொல் தவ–றாத தர்–ம–தே–வரே உங்–களை பணி–கி–றேன். இவை அனைத்–தும் இந்த உல–கத்–தின் நன்–மை– யின் ப�ொருட்டே நடக்–கட்–டும். எனக்–கா–கவ�ோ, சத்–தி–ய–வா–னுக்–கா–கவ�ோ, வேறு எவ–ருக்–கா–கவ�ோ இல்–லாது தர்–மத்–தின் விளை–வாக, தர்–மத்–தின் எதி–ர�ொ–லி–யாக என்–னு–டைய கூட–லும், பிள்ளை பிறப்–பும் நடக்–கட்–டும்” என்று கை கூப்–பி–னாள். எம–தர்–மன் நெகிழ்ந்து ப�ோனான். “இப்–படி கேட்க எவ–ருக்–கா–வது தெரி–யுமா. தான் சந்–த�ோஷ – ப்– ப–டுவ – து – ம், தனக்கு குழந்–தைக – ள் பிறக்–கின்ற கர்–வ– மும் உல–கத்–தின் நன்–மைக்–காக என்று ச�ொல்–பவ – ர் உண்டா. கூட–லின் ப�ோதும், பிள்ளை பெறு–தலி – ன் ப�ோதும் இந்த நினைப்–ப�ோடே ஒரு பெண்–மணி இருந்–தால் இந்த உல–கத்–தினு – ட – ைய மேன்–மையை எவர் தடுக்க முடி–யும். நீ கூட–லுக்கு முன்பே உன் கண–வன் உன்–னிட – ம் இல்–லாது ஆவி–யாக ப�ோய்க் க�ொண்–டிரு – க்–கும் ப�ோதே இப்–படி இதற்–கா–கத்–தான் கேட்–கிறே – ன் என்–கிற – ாயே உன்–னைவிட சிறந்–தவ – ள் உண்டா. தந்–தேன். நான் சத்–தி–ய–வானை விடு– வித்–தேன். ப�ோய் வா மகளே. ப�ோய் அவ–ன�ோடு சந்–த�ோ–ஷ–மாக இரு. திருப்–தி–யு–றும் வண்–ணம் வாழ்க்கை நடத்து. நீ ச�ொல்–வது ப�ோல இந்த உல– கத்–தின் க்ஷேமத்–திற்–காக இடை–ய–றாது இருந்து, பிறகு வேறு உல–கம் வந்து சேரு. நிச்–சய – ம் நீ நூறு – ள் பெற்–றெடு – ப்–பாய். உன் தந்–தைக்–கும் குழந்–தைக நூறு குழந்– தை – க ள் பிறப்– பார்– க ள். உன் தாய் மாள–விய – ால் அவர்–கள் த�ோன்–றுவ – த – ால் மாய–வான் என்ற பெய–ரில் அவர்–கள் பிர–பல – ம – ா–வார்–கள். உன் சத்–தி–ரிய குலம் புத்–திர ப�ௌத்– ரர்–க–ளால் நிரம்பி மிகப் பெரிய கீர்த்தி பெறும். ‘‘சாவித்–திரி, இதற்கு நீ கார– ணம். விரத மகி–மை–ய�ோ–டும், பூஜா விதி–கள – �ோ–டும், தர்–மத்–த�ோ– டும், புல–ன–டக்–கத்–த�ோ–டும் ஒரே ஒரு பெண்–மணி இருந்–தா–லும் ப�ோதும். அந்–தக் குலம் உயர்–வ– டை–யும். உன்–னால் உன் தந்தை குல–மும், உன் குல–மும் உயர்–வ– டைந்– த து. வாழ்க நீ. இத�ோ, சத்–தி–ய–வான் எழுந்–தி–ருப்–பான்’’ என்று ச�ொல்ல, சத்–தி–ய–வான் கண் விழித்–தான். அமை–தி–யாக படுத்– தி – ரு ந்– த ான். மன– த ால் எமனை பின் த�ொடர்ந்த சாவித்– திரி திடுக்– கி ட்டு எழுந்– த ாள். தன் கண–வனை இழுத்து வாரி அணைத்–துக் க�ொண்–டாள். “சாவித்– தி ரி, நான் என்ன
தூங்கி விட்–டேனா. என்னை ஏன் எழுப்–பவி – ல்லை. என்–ன�ோடு நடந்த அந்த சியா–மளா வர்ண தேவன் எங்கே?” என்று வியப்–ப�ோடு கேட்–டான். “அந்த சியா–மள வர்ண தேவன் சாட்–சாத் எம–தர்–மன். இப்–ப�ோது அவர் சென்று விட்–டார். இப்–ப�ோது இர–வாகி விட்–டது. “என்ன நடந்–தது என்று ச�ொல். உன்–ன�ோடு வந்–த– தும், கை க�ோர்த்து திரிந்–த– தும், கனி–கள் எடுத்–த–தும், தலை வலித்– த – து ம், உன் மடி– யி ல் படுத்– த – து ம் ஞாப– கம் வரு–கி–றது. பிறகு அந்த தேஜஸ்– வி – ய ான மனி– த ன் த�ோன்–றின – ான். இப்–ப�ொழு – து இருட்–டாகி விட்–டது. என்ன நடந்–தது?” “எல்–லாம் நாளை காலை ச�ொல்–கிறே – ன். நீங்–கள் ஓய்வு எடுத்– து க் க�ொள்– ளு ங்– க ள். நெருப்பு உண்–டாக்கி விற– கு – க ளை எ ரி த் து இ ங் கு வெளிச்–சம் உண்–டாக்–கு–கி– றேன். நீங்–கள் அமை–திய – ாக மறு–ப–டி–யும் ஓய்வு எடுத்–துக் க�ொள்–ளுங்–கள்.” “ஆமாம். எனக்கு தலை– வலி க�ொஞ்–சம் இருக்–கிற – து. ஆனால் பெற்–ற�ோரை காண விரும்–பு–கின்–றேன். இருட்–டில் ப�ோக முடி–யாத�ோ’’ என்று க�ொஞ்–சம் பதட்–ட–மா–னான். “நீங்– க ள் அனு– ம – தி த்– த ால் நாளை காலை ப�ோக–லாம். சேக–ரித்த ப�ொருட்களை க�ொண்டு ப�ோக வேண்–டும – ல்–லவா. அந்த சுமையை தூக்–கிக் க�ொண்டு இரு–ளில் நடப்–பது கடி–னம்.” “இல்லை சாவித்–திரி. என்–னு–டைய தாயும், தந்–தையு – ம் கவ–லைப்–படு – வ – ார்–கள். நான் தாம–தம – ாக வந்–த–தற்கு க�ோபிப்–பார்–கள். இவ்–வ–ளவு தாம–த– மா–ன–தற்கு பதட்–ட–மாக இருப்–பார்–கள். அவர்–கள் – ாக இருப்–பார்–கள் என்–பதே எனக்கு வேத– பதட்–டம னை–யாக இருக்–கி–றது. அவர்–க–ளுக்கு உத–வி–யாக இல்–லா–மல் உபத்–தி–ர–மாக இருக்–கி–றேனே என்று அவஸ்தை வரு–கி–றது. என்–னு–டைய தூக்–கத்தை நான் குறை ச�ோம்–ப–லாகி விட்–டேன். என்–னால் இங்கு இருக்க முடி–யவி – ல்–லை” என்று தவித்–தான். “சரி. பழக்–கூ–டை–களை மரத்–தில் மாட்டி விட– லாம். உங்–கள் உடல் பல–வீ–ன–மாக இருக்–கி–றது. உங்–கள் க�ோடா–ளியை நான் எடுத்–துக் க�ொள்– கி–றேன். என் மீது சாய்ந்து க�ொண்டு நீங்–கள் வாருங்–கள். இருட்–டில் இடம் தேடி கண்–டு–பி–டித்து நாம் ப�ோவ�ோம்” என்று ச�ொல்ல, அவர்– க ள் நில ஒளி–யில் தாங்–கள் வந்த ஒவ்–வ�ொரு இட–மா– கப் பார்த்து நடந்–தார்–கள். கண–வனை அருகே அழைத்து இடுப்பு சுற்றி கை ப�ோட்டு அவள் க�ோடாளி சுமந்து மிகுந்த கவ–னத்–த�ோடு அவனை ஆசி–ர–மத்–திற்கு அழைத்–துப் ப�ோனாள்.
அந்த ஆசி–ர–மத்–திற்கு அருகே உள்ள அந்–த– ணர்–கள் இவர்–கள் வரா–தது கண்டு வேத–னைப்–பட்– டி–ருந்–தார்–கள். இவர்–கள் வரு–கையை கண்–ட–தும் முன்–னேறி வர–வேற்–றார்–கள். அந்த நேரம் த்ரு–யுத்–ம– னுக்கு பார்வை தெரிந்–தது. அவன் மனைவி பலம் பெற்–றாள். அவ–ளுக்கு உடம்–பில் சக்தி கூடி–யிரு – ந்– தது. அவள் தனக்கு ஏற்–பட்ட மாற்–றத்தை அந்–த–ணர்–க–ளி– டம் ச�ொன்–னாள். அந்–தண – ர்– கள் வியப்–ப–டைந்–தார்–கள். எ ன்ன ந ட ந் – த து எ ன் று அங்கு தீமூட்டி பெரி–தாக்கி சுற்றி அமர்ந்து க�ொண்டு சத்–தி–ய–வான், சாவித்–தி–ரி–யி– டம் விசா–ரித்–தார்–கள். நடந்– ததை சாவித்–திரி ச�ொல்ல, அ வ ளை ந�ோ க் கி கை கூப்–பி–னார்–கள். த்ரு–யுத்–மனை காட்–டிற்கு விரட்–டி–ய–வன் அகா–ல–மாய் இ ற ந் து ப�ோ க , அ ந்த தேசத்து மந்–தி–ரி–கள் மறு–ப– டி– யு ம் ஒன்று கூடி த்ருத்– யும்–னனை ந�ோக்கி வந்து அவனை குதி–ரை–யில் ஏற்றி சத்–திய–வா–ன�ோடு ஊருக்கு அழைத்–துப் ப�ோனார்–கள். பட்–டா–பி–ஷே–கம் நடத்–தி–னார்– கள். அந்த சத்–தி–ரிய குலத்–தின் அஸ்–வ–பதி மூல– மா–க–வும், இங்கே சாவித்–திரி மூல–மா–க–வும் பலம் மிகுந்த கம்–பீர– ம – ான நூறு குழந்–தைக – ள் பிறந்–தார்– கள். வாழ்க்கை மிக ரம்–மி–ய–மா–க–வும் இருந்–தது. மனை–வி–யின் தய–வு–தான் தன் பிறப்பு என்–பதை சத்–தி–ய–வான் உணர்ந்–தி–ருந்–தான். மரு–ம–க–ளின் அன்–பின – ால்–தான் தனக்கு ராஜ்–ஜிய – ம் கிடைத்–தது என்–பதை மாம–னார் தெரிந்–தி–ருந்–தார். மாமி–யார் க�ொண்–டா–டி–னாள். என்–னு–டைய மகள் எனக்கு – த்த வரம் வாங்கி க�ொடுத்– புத்–திர சந்–தா–னம் ஏற்–படு தி–ருக்–கி–றாள் என்ற நெகிழ்ச்–சி–யில் அவளை குல– தெய்–வம் ப�ோல அஸ்–வ–பதி நடத்–தி–னான். அந்த ஒரு பெண்–ம–ணி–யின் தவம் பல லட்–சக்– க– ண க்– க ான பேரை சந்– த�ோ – ஷ ப்– ப – டு த்– தி – ய து. இரண்டு ஊர்– க – ளை – யு ம் பெரும் சிறப்– பி ல் ஆழ்த்–தி–யது. தரு–ம–புத்–தி–ரரே, இது ஒரு கண–வன் மனைவி விஷ–யம் அல்ல. கண–வன் மட்–டும் வேண்– டும் என்–ப–தாக இல்–லாது தனக்கு நூறு புத்–தி–ரர்–க– ளும், தன் தந்–தைக்கு நூறு புத்–தி–ரர்–கள் வேண்– டும் என்று கேட்–ட–தும் மிக கெட்–டிக்–கா–ரத்–த–னம். தபஸ்–வி–க–ளுக்கே இப்–படி ய�ோசிக்க முடி–யும். தபஸ் என்–பது ச�ோம்–பிக் கிடப்–ப–தல்ல. முழு தெளி–வ�ோடு துடிப்–பாய் இருப்–பது. சாவித்–திரி அழ–வே–யில்லை. மாறாய் செய–லில் ஈடு–பட்–டாள். யுதிஷ்ட்ரா, தைரி–யம் க�ொள். மற்–ற–வர்–க–ளை–யும் தைரி–யப்–ப–டுத்து’’ என்–றார். காலம் த�ொடர்ந்து சுழன்–றது.
(த�ொட–ரும்) ðô¡
89
16-31 அக்டோபர் 2017
சுவாசிப்பதைப்போல இயற்றப்பட வேண்டியதுதான் கர்மா!
எ
ல்– ல ாமே பரந்– த ா– மன்– த ான், எது– வு மே அவ–ருக்–கா–கத்–தான் என்ற எண்–ணம் த�ோன்–றும்– ப�ோது சுயம் எங்–கி–ருந்து வரும்? புலன் உணர்வு எப்–ப–டித் தெரி–யும்? நாமாக நாமில்–லா–தப�ோ – து எல்–ல�ோரு – மே நாரா– யண ஸ்வ–ரூப – ம்–தானே! துர–திரு – ஷ்–டவ – ச – ம – ாக நம்–மு– டைய சுயம் பிற–ரைச் சார்ந்–தி–ருக்–கி–றது. ஆமாம், நாம் பெரும்–பா–லும் பிற–ருக்–கா–கவே வாழ்–கிற�ோ – ம். நம் உடலை மறைக்–கத்–தான் உடை–யென்–றா–லும், அதை–யும் அலங்–கா–ர–மா–கத்–தான் செய்–து–க�ொள்– கி–ற�ோம். ஆழ்ந்து ய�ோசித்–த�ோ–மா–னால் அந்த அலங்–கா–ரம் நமக்–குத் தேவை–யில்–லா–தது, அனா–வ– சி–யம் என்–பது புரி–யும். ஆனா–லும் அலங்–கா–ரம் செய்–து–க�ொள்–கி–ற�ோம். எதிர்ப்–படு – ப – வ – ர் நம் அலங்–கா–ரத் த�ோற்–றத்–தைக் கண்டு வியந்து புரு–வம் உயர்த்–தவே – ண்–டும், நம்–மி– டம் அந்த ஆடை எங்கே வாங்–கிய – து என்று கேட்–க– வேண்–டும், ‘உனக்கு மிக–வும் ப�ொருத்–த–மாக, அழ–காக இருக்–கி–ற–து’ என்று ச�ொல்–லவே – ண்–டும் என்–றெல்–லாம் எதிர்–பார்க்–கி–ற�ோம். அதே–சம – –யம் அவர்–கள் அப்–படி நம்மை கவ–னிக்–கா–விட்–டால், நம்– மை ப் புறக்– க – ணி த்– த ால், நாம் துவண்– டு ம் ப�ோகி–ற�ோம். ஏன், அவர்–கள் பாராட்–டா–விட்–டால் நம்–மி–ட– மி–ருந்து என்ன குறைந்–துவி – ட – ப் ப�ோகி–றது, பாராட்–டி –விட்–டால் என்ன அதி–க–ரித்–து–வி–டப் ப�ோகி–றது? குறை– வ – து ம் அதி– க – ரி ப்– ப – து ம் நம் மன சந்– த�ோ– ஷ ம்– / – து க்– க ம்– த ானே தவிர வேறு எது– வு ம் இல்லை என்–ப–து–தானே யதார்த்–தம்? அப்–படி ஒரு மன – நி – லையை ஏ ன் வ ள ர் த் – து க் – க�ொள்ள வேண்–டும்? பாராட்டோ, இகழ்ச்–சிய�ோ எது–வும்
90
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
நம் மன–சுக்–குள் இறங்–கா–த–வரை நாம் லேசா–கத்– தான் இருக்–கி–ற�ோம். இந்த லேசான நிலை–தான் நாம் பரந்–தா–ம–னு–டன் ஒன்–றி–வி–டு–வது. வேடிக்–கை– யா–கச் ச�ொல்–வார்–கள், மன–சும், மனி–பர்–ஸும் ஒன்– று–தான். சில்–லரை – க – ளை இறக்–கிவை – த்–துவி – ட்–டால், இரண்–டுமே லேசா–கி–வி–டும்! உண்–மை–தானே! ஆகவே இப்–ப–டிப்–பட்ட நிலை–யில் எந்த எதிர்– பார்ப்–பும் இல்லை, எந்த விரக்–தி–யும் இல்லை. எல்–லாம் அவ–னுட – ை–யதே, அவ–னுக்–குரி – ய – தே என்று பக–வா–னிட – ம் அர்ப்–பணி – த்–துவி – ட்–டால், இப்–படி மனம் லேசா–வது எளி–தில் சாத்–தி–ய–மா–கும். ஒரு கட்–டத்–தி–லி–ருந்து அடுத்த உயர்–வுக்–குச் செல்–ல–வேண்–டி–ய–து–தான் வாழ்க்–கை–யின் இலக்– க– ண ம். அந்த உயர்வு எது, எப்– ப டி என்று ய�ோசிக்–கும்–ப�ோ–து–தான் சுயம் குறுக்–கி–டு–கி–றது. இறை–வ–னு–டன் ஒன்–றி–வி–டு–வ–தான உயர்வு, வய– தைப் ப�ொறுத்–தது என்று நாம் கற்–பனை செய்–து– க�ொள்–வ–தால்–தான், அந்த ‘வய–து–’–வரை நாம் பல்– வேறு எதிர்–மறை குணங்–களை, உயர்–வு–க–ள�ோடு சேர்த்து வளர்த்–துக்–க�ொள்–ளும் கட்–டா–யத்–துக்கு ஆட்–ப–டு–கி–ற�ோம். அத–னா–லேயே கட–மைக – ளை நிறை–வேற்–றுவ – து என்–பதை, நாம் அந்–தக் கட–மை–யில் ஆதா–யத்– தைத் தேட முயற்–சிக்–கும் நட–வ–டிக்–கை–க–ளா–கவே மேற்–க�ொண்–டு–விட்–ட�ோம். படிப்–பது என்ற கர்மா, அறிவை வளர்த்–துக்– க�ொள்–ள–தான் என்–ப–தை–விட, எதிர்–கா–லத்–தில் நல்ல வேலை– யி ல் அமர்ந்து நிறைய சம்– ப ா– திக்– க – வே ண்– டு ம் என்ற எதிர்– ப ார்ப்– பு – ட ன்– த ான் மேற்–க�ொள்–ளப்–ப–டு–கி–றது. அ டு த் – த – டு த்த வ ள ர் ச் சி நி லை – க – ளு ம்
அப்–ப–டியே. ஏத�ோ ஒரு எதிர்–பார்ப்பு அல்–லது ஏக்–கம். எல்–லா–வற்–றை–யும்–விட ‘எதிர்–கா–லம் என்–ன– வா–கும – �ோ’ என்ற பயம்! எல்–லாமே நிச்–சய – ம – ற்–றதா – க இருக்–கும்–ப�ோது இந்த கற்–பனை பயம் மட்–டும் நிச்–ச–ய–மா–ன–தா–கப் படிந்–து–வி–டு–கி–றது! இந்த பயத்–துக்–குக் கார–ணம், முக்–கி–ய–மாக நம்– பி க்– கை – யி ன்மை. அதா– வ து, ச�ொந்– த த் தகு– தி – யி ன்– மீ து நம்– பி க்– கை – யி ன்மை. கிடைத்த வாய்ப்–பைப் பயன்–ப–டுத்–திக்–க�ொண்டு முன்–னேற முடி–யாத�ோ என்ற நம்–பிக்–கையி – ன்மை. எல்–லா–வற்– றிற்–கும் மேலாக, நம்மை இறை–வன் கைவிட்–டு– வி–டு–வான�ோ என்ற நம்–பிக்–கை–யின்மை! ‘உன் கர்–மாக்–கள – ைச் செய்–துக�ொண்டே – இரு, பிற அனைத்–தையு – ம் நான் பார்த்–துக்–க�ொள்–கிறே – ன்’ என்று பரந்–தா–மன் பல–வா–றாக அறி–வு–றுத்–தி–யும், பயம்! இத– ன ால்– தா ன் ஞானி– க ள் கர்– மா க்– க ளை இயற்–று–வது மட்–டுமே தம் பணி என்று எந்த சல– னத்–துக்–கும் ஆட்–ப–டா–மல் இயங்–கிக்–க�ொண்–டி–ருக்– கி–றார்–கள். நிரா–சீர்–யத – சி – த்–தாத்மா த்யக்–தஸ – ர்–வப – ரி – க்–ரஹ சாரீ–ரம் கேவ–லம் கர்ம குர்–வன்–னாப்–ன�ோ–தி– கில்–பி–ஷம் (4:21) ‘‘சரீ–ரத்–தால் வினை–யாற்–று–ப–வன் பாவத்தை அடை–வ–தில்லை. அது எப்–படி? அவன் ஆசை–யற்– ற–வ–னாக இருப்–பான், மனதை அலை–ய–வி–டா–த–வ– னாக இருப்–பான், உட–லைத் தன் விருப்–பம்–ப�ோல செயல்–பட விடா–திரு – ப்–பான், தன் உடை–மைக – ளி – ல் எந்த அக்–க–றை–யும் க�ொள்–ளா–த–வ–னாக இருப்– பான் - இத்–த–கை–ய–வன் தன் உட–லால் வினை– களை மேற்–க�ொள்–ப–வன், க�ொஞ்–ச–மும் பாவம் அடை–யா–த–வ–னா–கவே இருப்–பான்!’’ எந்த ஒரு செயலை நம் உடல் மேற்–க�ொள்– கி– றத �ோ அந்– த ச் செய– லி ல் முழு– மை – யா க ஈடு–ப–டு–ப–வன் தெளி–வு–டன் இருப்–பான், அத–னா– லேயே அவனை எந்–தப் பாவ–மும் அண்–டாது. வாக– னம் ஓட்–டிச் செல்–கி–றான் ஒரு–வன். அவ–னு–டைய பரி–பூர– ண – மா – ன கவ–னம் வாக–னம் ஓட்–டுவ – தி – லே – யே நிலைத்–தி–ருக்–க–வேண்–டும். சாலை விதி–க ளை அனு–ச–ரிப்–ப–தும், நிதான வேகத்–தில் வாக–னத்தை செலுத்–துவ – து – ம், பிற வாக–னங்–களு – க்கு எந்–தவ – கை – – யி–லும், எந்த பாதிப்–பையு – ம் ஏற்–படு – த்–தாதி – ரு – ப்–பது – ம் வாக–னம் ஓட்–டுவ – தா – கி – ய செய–லின் பரி–பூர– ண நிலை. மனதை வாக–னம் ஓட்–டு–வ–தில் செலுத்–தா–மல் குறிப்– பி ட்ட இடத்– தி ற்கு வாக– ன த்– தி ல் ப�ோய்ச் சென்– று – வி ட்ட பிறகு, அடுத்து மேற்– க�ொ ள்– ள – வேண்–டிய செய–லைப் பற்றி இப்–ப�ோதே நினைத்– துக்–க�ொண்டு செல்–வது வாக–னம் ஓட்–டு–வ–தா–கிய கர்–மாவை முழு–மை–யா–கச் செய்–வ–தா–காது. எதி– லு ம் அவ– ச – ர ம், எதிர்– ப ார்ப்பு, ஏக்– க ம், ப�ொறாமை, சுய அனு–தா–பம், ச�ொந்–தத் தகுதி பற்–றிய தவ–றான உயர் மதிப்–பீடு, பிறர் ய�ோச– னை–களை ஏற்–றுக்–க�ொள்ள விரும்–பாத ஈக�ோ,
பிரபுசங்கர்
55 விம–ரி–ச–னங்–களை சகித்–துக்–க�ொள்ள முடி–யாத ஆத்–தி–ரம்… எல்–லாமே கர்–மாவை இயல்–பா–கச் செய்–ய–வி–டா–மல் தடுப்–பவை. இதற்கு முக்–கிய கார–ணம், செய்–யும் கர்–மாவி – ல் நாம் முழு–மையா – க ஈடு–பட – ா–தது – தா – ன். அ–ரவி – ந்த அன்னை ச�ொல்–வார்–கள்: ‘ஆத்–மார்த்–த–மான ஈடு– பாட்–டைக் காட்–டும் எந்–தச் செய–லும் பூர–ணத்–துவ – ம் – மா – க, குளிப்–பதா – கி – ய செய–லில் பெறும். உதா–ரண குளிப்–ப–தைத் தவிர வேறு எந்த சிந்–த–னை–யி–லும் மனம் நாட்–டம் க�ொள்–ளக்–கூ–டாது. குளித்–து–விட்டு – ண்–டுமே, அதற்–குப் பிறகு காலை பூஜை செய்–யவே உணவை எடுத்–துக்–க�ொள்ள வேண்–டுமே, பின்–னர் அலு–வ–ல–கம் புறப்–ப–டவே – ண்–டுமே என்–றெல்–லாம் ய�ோசித்–துக்–க�ொண்–டிரு – ந்–தால், குளி–யல் முழுமை பெறாது. குளி–ய–லுக்கு சம்–பந்–தமே இல்–லாத பிற எண்–ணங்–க–ளின் தாக்–கத்–தால், இந்–தச் செயல் சரி–வர மேற்–க�ொள்ள முடி–யா–த–தா–கி–றது! ‘அரை– கு–றைக் குளி–யல்’ என்ற நிறை–வற்ற கர்–மா–வா–கி– வி–டு–கிற – து!’ முழு ஈடு–பாட்–டுட – ன் செய்–யப்–படு – ம் ஒவ்–வ�ொரு செய–லுமே ஒரு தியா–னத்–துக்கு ஒப்–பா–ன–தா–கி– றது என்–கி – றார் அன்னை. ‘செய்–வ ன திருந்– தச் செய்’ என்ற நம் மூது–ரை–யும் இதைத்–தான் வலி– யு – று த்– து – கி – ற து. திருந்– த ச் செய்– ய – வே ண்– டு – மென்– றால் அதற்கு எந்த இடை–யூ –றும் இருக்– கக்–கூ–டாதே! ஒரே செயலை மறு–ப–டி–யும் செய்ய நேரு–மான – ால் அதற்கு ஏதே–னும் இடை–யூறு – தானே – கார–ண–மா–கி–றது? நாம் திட்–ட–மி–டு–வ–தில் வல்–ல–வர்–கள். இன்ன நேரத்–துக்கு சாப்–பாடு, இன்ன நேரத்–துக்–குத் தூக்– கம், இன்ன நேரத்–துக்கு அலு–வல – க – ப் பணி என்று திட்–டமி – ட்–டுக்–க�ொள்–கிற� – ோம். இந்–தத் திட்–டமி – டு – தலே – பழக்–க–மு–மா–கி–வி–டு–கி–றது. அத–னா–லேயே கண்– கள் கடி–கா–ரத்–தைப் பார்ப்–ப–தில் அதிக ஆர்–வம் காட்–டு–கின்–றன. சாப்– ப ாட்– டை யே எடுத்– து க்– க�ொ ள்– வ� ோம். காலை, மதி–யம், மாலை, இரவு என்று வேளை– களை வகுத்–துக்–க�ொண்டு சாப்–பிட்–டுப் பழ–கி–விட்– ட�ோ–மா–னால் அந்–தந்த வேளை–யில் தானா–கப் பசி–யெடு – க்–கிற – து! அதா–வது பசி என்ற உணர்வை அந்த நேரம் மிகச் சரி–யாக உணர்த்–து–கி–றது. முந்–தைய உணவு செரித்–ததா இல்–லையா என்–ப– தில் அக்–கறை இல்லை, இந்த வேளைக்கு உணவு தேவை, அவ்–வ–ள–வு–தான்! இந்–தப் பசி உணர்வை ஒத்–திப்–ப�ோட முடி–யாத – – படி பழக்–கம் நம்–மைக் கட்–டிப்–ப�ோட்–டு–வி–டு–கி–றது. ‘அடடே நேர–மா–யிட்–டுதே, சாப்–பாட்டு நேரம்–…’ ðô¡
91
16-31 அக்டோபர் 2017
என்–றெல்–லாம் ய�ோசிக்–கத் த�ோன்–றி–வி–டு–கி–றது; தப்–பிய அந்த நேரத்–தில் செய்–து–க�ொண்–டி–ருக்– கும் வேலை–யும் அரை–கு–றை–யா–கிப் ப�ோய்–வி– டு–கி–றது. (சாப்–பிட்–டுக்–க�ொண்–டி–ருக்–கும்–ப�ோதே வாச–னையை நுக–ரா–மல், ருசியை உண–ரா–மல் ஆன்ட்–ராய்ட் ஃப�ோனில் ‘வாட்ஸ் ஆப்’ பார்த்–துக்– க�ொண்டே சாப்–பி–டு–வ–தா–கிய அந்த கர்–மாவை நிறை– வே ற்– று – ப – வ ர்– க ள் இப்– ப� ோது அதி– க – மா – கி விட்–டார்–கள்!) வயது கார–ண–மாக உடல் தளர்–வ–டைந்–தா– லும், பழக்–கம் கார–ணமா – க உணவை ருசிப்–பதி – ல் ம�ோகம் குறை– வ – தி ல்லை. அதா– வ து, அப்– ப டி உணவு அருந்– து – வ து அந்த வய– தா ன உடல் –நி–லைக்கு ஒவ்–வா–தது என்று தெரிந்–தி–ருந்–தும்; அத–னால் பாதிப்பு ஏற்–பட்ட பிற–கும்! ‘எங்– கே ய�ோ பராக்கு பார்த்– து ண்டு சாப்– பி – டாதே, சாப்–பாடு உடம்–பிலே ஒட்–டா–து’ என்று நம் முதி–ய–வர்–கள் நம்–மைக் கண்–டித்–த–துண்டு. நாம் உண்–ணும் உண–வி–லேயே நாம் முழு கவ–னம் செலுத்–தவே – ண்–டும் என்ற பாசம் மிகுந்த கண்–டிப்பு அது. அத–னால் நாம் சிறப்–பான உடல்–ந–லத்– தைப் பெற வேண்–டுமே என்ற அக்–கறை மிகுந்த கண்–டிப்பு அது. ஐம்–பு–லன்–க–ளை–யும் ஒருங்கே ஒரே பணி–யில் குவிக்–கவே – ண்–டும் என்ற தியா–னப் பயிற்சி அது. ‘ந�ொறுங்–கத் தின்–றால் நூறு வய–சு’ என்ற நம் முன்–ன�ோர்–க–ளின் இன்–ன�ொரு அறி–வு–ரை– யும் இந்த ‘தியா–ன–’த்தை உள்–ள–டக்–கி–ய–து–தான். நிதா–ன–மாக நன்கு மென்று தின்–னும்–ப�ோது நம் பற்–கள், நாக்கை சேதப்–ப–டுத்–தி–வி–டா–மல் பார்த்– துக்–க�ொள்ள முடி–கி–றது. அவ்–வாறு ந�ொறுங்–கத் தின்–னப்–ப–டு–பவை எளி–தில் ஜீர–ண–மா–கின்–றன. அவ்–வாறு ஜீர–ண–மா–கும் உணவு சத்–தாகி, நம் ரத்–தத்–த�ோடு கலந்து நமக்கு திட–மான உடல்– சக்–தி–யைக் க�ொடுக்–கி–றது. இவை–யெல்–லா–வற்– றை–யும்–விட, ந�ொறுங்–கத் தின்–னும் அந்த நேரத்– தில் வேறு சிந்–தனை எது–வும் எழா–மல் இருக்–கி– றது. அத–னா–லேயே இந்த கர்–மாவை நம்–மால் பூர–ணமா – –கச் செய்ய முடி–கி–றது! ஆக, எந்–தச் செய–லைச் செய்–தா–லும் அதி– லேயே முழு–மை–யாக ஈடு–ப–டு–ப–வன் எந்–தப் பாவத்– துக்–கும் ஆட்–ப–டமா – ட்–டான். அவன்–தான் அதைத் தவிர பிற எதை–யுமே சிந்–திப்–ப–தில்–லையே, வேறு எதி–லுமே அக்–கறை க�ொள்–வ–தில்–லையே! க�ொஞ்– ச ம் யதார்த்– த – மா க சிந்– தி ப்– ப� ோம். எங்– கு ம் பர– வி – யி – ரு க்– கு ம் காற்றை நாம் எந்த அள–வுக்கு சுவா–சிக்–கப் பயன்–ப–டுத்–து–கி–ற�ோம்? அது–தான் நிறைய கிடக்–கி–றதே என்று நுரை–யீ– ரல் வீங்க வீங்க சுவா–சிக்–கி–ற�ோமா, இல்–லையே! அல்–லது நாளைக்–குக் கிடைக்–கா–மல் ப�ோய்–விட – க்– கூ–டும், அத–னால் க�ொஞ்–சமா – –கக் காற்றை உள்– ளுக்–கி–ழுத்–துக்–க�ொண்டு, மிச்–சத்தை நாளைக்கு சேமித்து வைத்–துக்–க�ொள்–வ�ோம் என்று ய�ோசிக்– கி–ற�ோமா, இல்–லையே! அது தேவைக்கு மிகைப்– ப–ட–வும் கூடாது; குறை–ய–வும் கூடாது. இவ்–வாறு நம் சுவாச உறுப்– பு – க ள் தாமாக, தேவைக்கு
92
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
வேண்–டிய காற்றை மட்–டும் ஏற்–றுக்–க�ொண்டு, வெளியே விடு–கிறதே – , இந்த நிலை–தான் கர்–மாவை எந்த எதிர்–பார்ப்–பும் இல்–லா–மல் செய்–வது! பார்–வையி – ல் பல காட்–சிக – ள் பட–லாம், ஏதே–னும் ஒன்–றி–ரண்–டில் மனம் லயிக்–க–லாம். காது–க–ளில் பல ஒலி–கள் வந்து விழ–லாம், ஏதே–னும் ஒன்–றி– ரண்–டில் மனம் லயிக்–க–லாம். ஆனால் சுவா–சம்? அது எதற்–குமே கட்–டுப்–ப–டா–தது. துர்–நாற்–றம் வீசி– னால் கர்–சீப்–பால் மூக்கை மூடிக்–க�ொள்–ள–லாமே தவிர, அந்த கைக்–குட்–டை–யால் துர்–நாற்–றத்தை ‘வடி– க ட்– டி ’ காற்றை கட்– ட ா– ய – மா க உள்– ளு க்கு இழுத்–துக்–க�ொள்–ளத்–தானே வேண்–டும்! சுகந்த நறு–ம–ண–மாக இருந்–தால், க�ொஞ்–சம் விரும்பி சுவா–சத்தை அதிக அள–வுக்கு உள்–ளி–ழுத்–துக்– க�ொள்–ளல – ாமே தவிர, அந்–தக் காற்றை வெளியே விட–மு–டி–யா–மல் இருக்க முடி–கி–றதா? இயல்–பான சுவா–சம் முரண்–ப–டும்–ப�ோது அது உயி–ரையே நிலை–கு–லைய வைக்–கி–றதே! தான் இயற்–றும் ஒவ்–வ�ொரு கர்–மா–வை–யும் இப்–படி சுவா–சிப்–ப–து–ப�ோல பாவிப்–ப–து–தான் ஒரு ஞானி–யின் குணம். அவன் உட– ல ால் கர்மா இயற்– று – கி – றா ன்; உள்–ளத்–தால், இந்–தி–ரி–யங்–க–ளால் பாதிக்–கப்–ப–டா– த–வன – ாக இருக்–கிறா – ன். இதற்கு முக்–கிய கார–ணம், அந்–தக் கர்–மா–வைத் தன் உடல் மேற்–க�ொண்– டா–லும், தான் கர்த்தா அல்ல என்–பதை அவன் நிறை–வாக உணர்ந்–தி–ருப்–ப–து–தான். சாதனை என்–றால் பிறரை பிர–மிக்–கச்–செய்– யும் சாக–ச–மல்ல; எந்–தக் குறை–யு–மின்றி நல–மாக வாழ்–வதே சாத–னை–தான். உறக்–கம் வந்–தால் உறங்–கு–வ–தும், பசித்–தால் சாப்–பி–டு–வ–தும், உண– ரும்–ப�ோது உடல் கழிவை நீக்–கு–வ–தும் சாத–னை– தான். ஒவ்–வ�ொரு நாளும் இப்–படி இயற்–கை–யாக வாழ முடி–வதே சாத–னை–தான், நிம்–ம–தி–தான். இப்–படி ‘சாதிக்–க’ முடிந்–தால் எந்–தப் பிரச்னை வந்–தா–லும் அந்த பிரச்–னையை எதிர்–க�ொள்ள மன–ப–ல–மும், உடல் பல–மும் உறு–து–ணை–யாக இருக்–கும். ஆக, இது சாத–னைதானே – ! உறங்–கும் நேரத்–தில் உறங்க இய–லா–மல், பசிக்–கும் நேரத்– தில் சாப்–பிட முடி–யா–மல், கழிவு வெளி–யேற்ற இய–லா–மல் ப�ோவது எல்–லாம் வேதனை அல்–லவா? இதெல்–லாம் சரீ–ரத்–துக்–குத் தேவை–யான, அவ– – ன கர்–மங்–கள். இவற்றை முழு நினை–வ�ோடு சி–யமா நிறை–வேற்–றுப – வ – ன் பந்–தங்–களி – ல் சிக்–குவ – தி – ல்லை. அவ–சிய – த்–துக்கு என்ன தேவைய�ோ அதில் மட்–டுமே ஈடு–ப–டு–வ–தால் ஏற்–ப–டும் நிறைவு இது. தேவைக்கு அதி–க–மா–கிற எல்–லாம் அனா–வ–சிய பந்–தத்–துக்கு வழி–வ–குக்–கின்–றன - அஜீர்–ணம் மாதிரி! ஒரு செயலை செவ்–வனே முடிக்–க–வேண்–டும் என்ற தீர்–மா–னம் மட்–டும் இருந்–தால் ப�ோதும், அதன் பலன் என்ன, விளை–வு–கள் என்ன என்ற கற்–ப–னை–யில் இறங்–கி–விட்–டால் அந்–தச் செயல் செவ்–வனே முடி–வு–றாது ப�ோகும். இத–னால்–தான் சிந்– த – னை – யை த் தன் மீது நிறுத்தி செயலை மேற்–க�ொள் என்று பரந்–தாம – ன் அறி–வுறு – த்–துகி – றா – ர்.
(த�ொட–ரும்)
அ
உள்ளத்தில் ஒளி ஏற்றுவ�ோம்!
கல் தீபங்–கள் ஒளி–ரட்–டும் -மனி–தர் அகத்–தில் தூய்மை, வாய்மை பர–வட்–டும் அர–சி–யல் தத்–து–வம் நிலைக்–கட்–டும் -அதன் அடிப்–ப–டை–யில் அகி–லம் இயங்–கட்–டும்! அறு–சுவை உணவு பரி–மாறி -அதில் அர–சி–யல் நெய் ஊற்றி -க�ொள்–கை–யில் அன்பு பெரி–தென ஏற்றி -மண்–ணில் மக்–க–ளாட்சி மகிமை புரி–யட்–டும்! நீதி தவ–றாத செங்–க�ோல் – ஏழை–கள் அநீ–திக்கு எதி–ராக வாளா–கட்–டும் -ம�ோசடி நய–வஞ்–ச–கரை தண்–டிக்–கும் வேலா–கட்–டும்! நன்–மை–யுற உழைப்–ப–வர்க்கு மந்–திர க�ோலா–கட்–டும்! முடி–யாண்–ட–வர் காலத்–தில் நாட்–டில் மன்–ன–ருக்கு மேல் பெரி–ய–வ–ரில்லை! மக்–க–ளாட்சி தத்–து–வத்–தில் சட்–டத்–துக்கு மேல் பெரி–ய–வ–ரில்லை! சாட்–சி–கள் வேண்–டு–மா–னால் சட்–டத்தை ஏமாற்–றட்–டும் மன–சாட்சி உள்–ள–வர்–கள் சத்–தி–யத்தை காக்–கட்–டும்! வாதத்–தில் கூட தீவி–ரம் காட்–டாத இந்–தி–யா–வில் தலை–தூக்–கும்
தீவி–ர–வா–தத்தை தடுக்க மீண்–டும் கண்–ணன் பிறந்து சங்–க–நா–தம் முழங்–கட்–டும்! மனதை அரைத்–தால் எண்–ணம் மணக்–கும்! எண்–ணம் மணந்–தால் செயல்–கள் சிறக்–கும்! செயல்–கள் சிறந்–தால் பெருமை வள–ரும்! பெருமை வளர்ந்–தால் உறவு சேரும்! உறவு சேர்ந்–தால் காதல் கனி–யும்! காதல் கனிந்–தால் வாழ்க்கை இனிக்–கும்! எத்–தனை உடலை எரிக்க துணை–யா–னேன் என்று விறகு கர்–வம் க�ொண்–ட–துண்டா! எத்–தனை உடலை சாம்–பல் செய்–தேன் என்று தீ பெருமை பேசி–ய–துண்டா! விற–காய், தீயாய் இரு நீ நீயாய் இரு! கண்–ணன் திரு–வடி நிழ–லில் இரு! சத்–திய தேனீ–யாய் இரு! மனதை வான–மாக்கு கீதையை வேத–மாக்கு! பேதை மனம் மேதை–யா–கும் கனி–கள் குலுங்–கும் ச�ோலை–யா–கும்!
- விஷ்–ணு–தா–சன் ðô¡
93
16-31 அக்டோபர் 2017
தீபாவளி க�ொண்டாட்டம், திருமகள் தரிசனம்! திருத்–தே–வ–னார்–த�ொகை திவ்–ய–தே–சத்–தில் எம்–பெ–ரு–மான் தெய்–வ– இந்த நா–ய–க–னாக அருள்–பா–லிக்–கி–றார். மா தவம்
இயற்–றி–னா–லும் காணற்–க–ரிய இந்–தப் பெரு–மான், எளிய பக்–தர்–க–ளின் உள்–ளக் கிடக்–கையை நிறை– வேற்–றும் ப�ொருட்டு, மாத–வப் பெரு–மாள் என்ற திரு–நா–மத்–து–டன் உற்–ச–வ–ராக திருக்–காட்சி நல்–கு– கி–றார். பாற்–க–ட–லி–லி–ருந்து த�ோன்–றி–ய–வள் என்–ப– தால், தாயார் மூல–வர், கடல் மகள் நாச்–சி–யார் என்–ற–ழைக்–கப்–ப–டு–கி–றார். தாயார் உற்–ச–வ–ருக்கு மாதவ நாயகி என்–ற திருப்–பெ–யர். தான் துர்–வா–ச– ருக்–குப் பிர–சா–தம – ாக அளித்த பாரி–ஜாத மாலையை அவ–ம–தித்–த–வ–னா–னா–லும், இந்–தி–ர–னுக்கு எல்லா வளங்–க–ளை–யும் வழங்–கிய பேரன்பு மிக்க இந்–தத் தாயார், தம் முன் வந்து நிற்–கும் பக்–தர் அனை–வ– ரது எல்லா நியா–ய–மான க�ோரிக்–கை–க–ளை–யும் நிறை–வேற்றி மகிழ்–விக்–கி–றார். சீர்–காழி-திரு–வெண்–காடு சாலை–யில் திரு–வாலி தலத்–துக்கு மிக அருகே உள்–ளது திருத்–தே–வ– னார்த்– த�ொ கை என்ற கீழச்– ச ாலை. ஆட்டோ, வாட–கைக்–கார் வசதி உண்டு. க�ோயில் த�ொடர்–புக்கு: 04364-237690.
கடல்மகள் நாச்சியார்
ஆடு–துறை
ன் காத–லித்து மணந்த, நந்–தக முனி–வ–ரின் தாமக– ளான உஷை மீது சில அரச குலத்–த–
இந்–தத் தேர் சுமார் 70 வரு–டங்–களு – க்கு முன்–புவ – ரை வீதி–களி – ல் திரு–வுலா வந்–திரு – க்–கிற – து. இப்–படி பிரிந்த வர்–கள் உண்–டாக்–கிய அவ–தூறை நம்பி, அவளை தம்–பதி – யை – ச் சேர்த்து வைத்த இந்–தப் பெரு–மாள், விரட்–டி–விட்–டான் சந்–தி–ர–குல மன்–ன–னான விஸ்–வ– இன்–ற–ள–வும் அந்–தப் பேர–ருளை பக்–தர்–க–ளுக்கு ஜித். அந்– த ப் பாவத்– த ால் செல்– வ ம் அழிந்து, நல்கி வரு–கிற – ார். மன வேற்–றுமை – ய – ால் பிரிந்த தம்– த�ொழு– ந�ோ – யு ம் பீடிக்க, மனை– வி க்கு செய்த பதி இந்–தப் பெரு–மா–ளுக்கு வெண்–ணெ–யை–யும், துர�ோ–கத்–துக்–குப் பிரா–ய–சித்–தம் தேட அவளை கல்–கண்–டையு – ம் நிவே–தன – ம – ாக சமர்ப்–பித்து, பிறகு அவற்றை க�ோயி–லுக்கு வரும் குழந்–தை–க– நாடிப் ப�ோனான். அவன் துய–ரைக் கண்ட துறவி ஒரு–வர், ‘நீ திருக்–கூ–ட–லூர் எம்–பெ– ளுக்கு விநி–ய�ோ–கித்–தால், மன ஒற்–றுமை ரு– ம ானை வணங்கு; உன் மனைவி ஏற்– ப ட்டு அவர்– க ள் மீண்– டு ம் இணை– உன்– னை ச் சேரு– வ ாள்’ என்று ஆறு– வது, இப்–ப�ோ–தும் நடந்–து– வ–ரு–கி–றது. தல் அளித்–தார். அதன்–ப–டியே அவன் இந்–தப் பரி–கா–ரத்தை இவர்–கள் வாரம் பெரு–மா–ளின் பாதம் பற்ற, விரை–வில் ஒரு–நாள் வீதம் பதி–னாறு வாரங்–க–ளுக்கு – த – �ோடு, மனை–வியை – – தன் ந�ோய் நீங்–கிய மேற்–க�ொள்–கி–றார்–கள். யும் அடைந்து மகிழ்ந்–தான். இந்–தப் கும்–ப–க�ோ–ணம்-பாப–நா–சம் பாதை– பெரு– ம ா– ளு க்கு க�ோயில் எழுப்பி யில் திரு–வை–யாறு செல்–லும் வழி–யில் தேர் வடி–வமை – த்–துக் க�ொடுத்–த–தன் உள்–ளது ஆடு–துறை பெரு–மாள் க�ோயில். மூலம் தன் நன்–றியை வெளிப்–ப–டுத்– கும்–பக�ோ – ண – த்–திலி – ரு – ந்–தும், பாப–நா–சத்–தி– தி–னான் அவன். அந்–தத் தேர் ‘அம்–ப– லி–ருந்–தும் பேருந்து, ஆட்டோ, வாட–கைக்– ரீ–ஷன் ரதம்’ என்றே வழங்–கப்–பட்டு, புஷ்பவல்லித் தாயார் கார் வச–தி–கள் உண்டு. ராணி மங்– க ம்– ம ா– ள ால் புன– ர – மை க்– க ப்– ப ட்– ட து. க�ோயில் த�ொடர்–புக்கு: 9344303809; 9843665315.
94
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
வ
ன–வா–சம் மேற்–க�ொண்ட ராமன், சித்–திர கூடத்–தில் ஏகாந்–தம – ாக மனைவி சீதை மடி–மீது தலை கிடத்தி சய– னி த்– தி – ரு ந்– த ார். அதே சம– ய ம் அவ–ளு–டைய எழி–லை–யும் அநா–க– ரீ–க–மாக ரசித்–துக்–க�ொண்–டி–ருந்–தான் இந்–தி–ர–னின் மக–னான ஜயந்–தன். தான் ஜயந்–த–னாக வந்–தால் எங்கே அகப்– ப ட்– டு – வி – டு – வ�ோம�ோ என்று அஞ்சி ஒரு காக–மாக உரு–வெடு – த்து, சீதை–யின் அழ–கால் உன்–மத்– தம் க�ொண்டு, அவள் மேனி– யையே தன் அல–கால் தீண்–டும் அள–வுக்கு அவன் காமு– க – ன ாக இருந்– த ான். இந்–தி–ர–னின் பிள்–ளை–யல்–லவா! தன் மடி– யி ல் படுத்– தி – ரு க்– கு ம் கண–வ–ரின் உறக்–கத்–துக்கு இடை– யூறு ஏற்–பட்–டு–வி–டக்–கூ–டாதே என்ற அச்–சத்–தில் சீதை–யும் எவ்–வ–ளவ�ோ ப�ொறுமை காத்– த ாள். ஆனால், காகத்–தின் சேட்–டைய – ால் அவள் உட– லி–லி–ருந்து உதி–ரம் பீறிட்டு ராமன் மீது தெளித்–தது. அந்த அசா–தா–ரண சூழ்–நி–லை–யால் திடுக்–கிட்டு கண் வி– ழி த்– த ான் ராமன். அவ– னெ – தி – ரி – லேயே ஜயந்த காகம் சீதை–யைத் துன்– பு – று த்– தி க்– க�ொ ண்– டி – ரு ந்– த து. உடனே அங்– கி – ரு ந்து வில– கி ச் சென்று தன் வில்–லை–யும் அம்–பை– யும் எடுத்–துவ – ர– ப் ப�ோதிய அவ–கா–சம்
மரகதவல்லித் தாயார்
திரு–வெள்–ளி–யங்–குடி
இல்லை. அந்–தக் க�ொடி–ய–வனை – உட–னேயே, அந்–தக் கணத்–திலேயே தண்–டிக்–க–வேண்–டும் என்று தீர்–மா– னித்த ராமன், உடனே பக்–கத்–தில் விளைந்– தி – ரு ந்த ஒரு தர்ப்– பை ப் புல்–லைப் பிடுங்–கி–னான். தன் கை விரல்–களை வில்–லாக வளைத்–தான். புல்லை அம்–பாக்–கின – ான். காகத்தை ந�ோக்கி ஏவி–னான். கூர் அம்–பாக அந்த புல் காகத்–தின் உயிர்–க�ொள்– ளப் பாய, பயந்து பறந்–த�ோ–டி–யது காகம். அதனை விடா– ம ல் துரத்– திச் சென்று விரட்–டி–ய–டித்–தது புல் அம்பு. இப்–படி கைவி–ரல்–க–ளையே வில்–லாக்கி வளைத்து க�ோலம் காட்– டி–யத – ால் க�ோல–வில்லி ராம–னா–னார்.
மூல–வர் இரு திருக்–க–ரங்–க–ளு–டன் சய–னக் க�ோலத்–தில் கருணை ததும்ப காட்சி தரு–கி–றார். சுதைச் சிற்–பம�ோ என்று வியக்–கும் வண்–ணம் பச்சை வண்ண மேனி–ய–னா–கத் திகழ்– கி–றார். இத–னா–லேயே இவரை மர–க–தப் பெரு–மாள் என்–றும் அழைக்– கி – ற ார்– க ள். பக்– த ர் வாழ்க்கை வண்– ண – ம – ய – ம ா– க ப் ப�ொலிய வைக்–கும் பிரான் இவர். தாயார் மர–க–த–வல்லி, பிரா– கா–ரத்–தில் தனிச் சந்–ந–தி–யில், தன் உற்–சவ மூர்த்–தத்–து–டன் பேர–ருள் புரி–கி–றாள். நல்ல திரு–மண வாழ்க்–கைக்–கும், அந்த வாழ்க்கை மணம் பரப்பி நீடித்து நிலைத்–தி–ருக்–க–வும் தாயார் ஆசி வழங்–கு–கி–றாள். கும்–ப–க�ோ–ணம்-அணைக்–கரை வழி–யில் ச�ோழ–பு–ரம் மற்–றும் திருப்–ப–னந்–தா–ளி–லி–ருந்து 5 கி.மீ. த�ொலை– வில் உள்–ளது செங்–க–னூர். இங்–கி–ருந்து ஒரு கி.மீ. சென்–றால் திரு–வெள்–ளிய – ங்–குடி க�ோயிலை அடை–யல – ாம். கும்–பக�ோ – ண – த்–தி– லி–ருந்து பேருந்து, ஆட்டோ, வாட–கைக்–கார் வச–திக – ள் உண்டு. க�ோயில் த�ொடர்– பு க்கு: 0435-2943152; 9443396212; 9345794354. ðô¡
95
16-31 அக்டோபர் 2017
திருக்–கண்–ண–மங்கை அபிஷேகவல்லித் தாயார் - பக்தவத்சலப் பெருமாள்
பா
ற்–க–டலை – க் கடைந்–த–ப�ோது கற்–பக மரம், காம–தேனு, உச்–சைஸ்–ரவ – ஸ் என்ற வெண்– கு–திரை என்று அடுத்–த–டுத்து அரிய ப�ொருட்–கள் பல வெளிப்–பட்–டன. அவற்றை மேற்–பார்–வையி – ட்ட எம்–பெ–ரு–மா–னின் கம்–பீ–ர–மான அழ–குத் த�ோற்–றம் கண்டு வியந்து நின்–றாள் திரு–ம–கள். ஒவ்–வ�ொரு கட்–டத்–தி–லும், ஒவ்–வ�ொரு தரு–ணத்–தி–லும், ஒவ்– வ�ொரு சூழ்–நி–லை–யி–லும் இப்–படி வித–வி–த–மான அழ–க�ோடு ப�ொலிந்து நிற்–கும் பரந்–தா–ம–னைக் கண்டு பர–வ–சப்–பட்–டாள் திரு–ம–கள். இந்–தத் த�ோற்– றத்–தில் திக–ழும் இவரை மணம் புரிய வேண்–டும் என்று விரும்–பின – ாள். ஆனால், பக–வான் அவளை கவ–னிக்–கா–தது – ப�ோ – ல சற்று அலட்–சிய – ம – ா–கத் திரும்– பிக் க�ொண்–டதி – ல் லேசாக வருத்–தம் க�ொண்–டாள். ‘இவரை எப்–படி வழிக்–குக் க�ொண்டு வரு–வது என்–பது எனக்–குத் தெரி–யும்’ என்று மன–சுக்–குள் ச�ொல்–லிக்–க�ொண்ட திரு–மக – ள் நேரா–கப் பூவு–லகி – ல் திருக்– க ண்– ண – ம ங்கை திருத்– த – ல த்– து க்கு வந்த அவள், திரு– ம ாலை ந�ோக்– கி க் கடு– மை – ய ான தவத்–தில் ஆழ்ந்–தாள். தேவி–யின் உள்–ளக்–கி–டக்– கை–யைப் புரிந்து க�ொண்ட வைகுண்–ட–வா–சன், உடனே புறப்– ப ட்டு வந்து தர்– ச ன புஷ்– க – ர ணி தீர்த்–தத்–தால் அவ–ளுக்கு அபி–ஷே–கம் செய்து தனது பட்– ட த்து ராணி– ய ாக்– கி க்– க�ொ ண்– ட ார். இந்– த த் திரு– ம – ண த்– தை க் காண முப்– ப த்து
96
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
முக்–க�ோடி தேவர்–களு – ம் இத்–தல – த்–தில் வந்து குவிந்– தார்–கள். அத்–தனை பேருக்–கும் இடம் வேண்–டுமே என்ற கவலை லேசா–கத் தலை காட்–டி–ய–ப�ோது, அவர்–கள் அனை–வ–ரும் தேனீக்–க–ளாக உருக்– க�ொண்–டார்–கள். சங்–கீ–த–மாக ரீங்–க–ரித்து மண– மக்–க–ளைச் சுற்–றிச் சுற்றி வந்து அந்–தத் திரு–மண வைப–வத்–தைக் கண்டு மகிழ்ந்–தார்–கள். ஆனால், அதற்–குப் பிற–கும் அவர்–க–ளுக்கு அந்–தத் திருத்–த– லத்தை விட்–டக – ல மன–மில்லை. தங்–களு – க்–காக ஒரு கூடு கட்–டிக்–க�ொண்டு தேனீக்–க–ளாக அங்–கேயே வாசம் செய்–யத் த�ொடங்–கி–விட்–டார்–கள். இந்–தக் கூட்–டில் இவர்–கள் அபி–ஷே–க–வல்–லித் தாயா–ரின் அன்–பை–யும், கரு–ணை–யை–யும் தேனாக சேக– ரித்–தார்–கள், சேக–ரித்–துக்–க�ொண்–டி–ருக்–கி–றார்–கள். அத–னால்–தான�ோ என்–னவ�ோ இத்–தனை நூற்– றாண்–டு–க–ளா–கி–யும் அந்த சந்–ந–திக்கு முன்–னால் அந்–தத் தேனடை அப்–படி – யே நிலைத்–திரு – க்–கிற – து! கும்–ப–க�ோ–ணத்–தி–லி–ருந்து 25 கி.மீ. த�ொலை– வில் உள்–ளது திருக்–கண்–ண–மங்–கைக் க�ோயில். அதா–வது கும்–ப–க�ோ–ணம்-குட–வா–சல்-திரு–வா–ரூர் பாதை–யில் திரு–வா–ரூரி – லி – ரு – ந்து 9 கி.மீ. த�ொலைவு. கும்– ப – க�ோ – ண ம் மற்– று ம் திரு– வ ா– ரூ – ரி – லி – ரு ந்து பேருந்து, ஆட்டோ, வாட–கைக்–கார் வச–தி–கள் உண்டு. க�ோயில் த�ொடர்–புக்கு: 9865834676.
திருக்–கண்–ணங்–குடி
கண்–ண–மங்கை, கபிஸ்–த–லம், திருக்– திருக்–க�ோ–வி–லூர், திருக்–கண்–ண–பு–
ரம் ஆகி–ய–வற்–று–டன் இந்த திருக்–கண்– ணங்–கு–டி–யும் சேர்ந்து பஞ்ச கிருஷ்ண தலங்–கள – ா–கத் திகழ்–கின்–றன. கிருஷ்–ண– னின் பரம பக்–த–ரான வசிஷ்–டர், இந்–தத் – க் கைக–ளால் தலத்–தில் வெண்–ணெயை பிடித்து கிருஷ்–ணர் உரு–வம் செய்து அதையே நாள்–த�ோ–றும் பூஜித்து வந்– தார். தன் உறு–திய – ான பக்–திய – ால் அந்த வெண்– ணெ ய்ச் சிலை உரு– க ா– த – ப டி காத்–தார். பல–கா–லங்–கள் இவ–ரது இந்த பூஜை த�ொடர்–வதை – க் கண்டு மகிழ்ந்த கிருஷ்– ணன், நேர–டி–யாக இத்–த–லத்–துக்கு வந்– தான். வசிஷ்–டரை ச�ோதிப்–ப–தற்–காக, வெண்–ணெய்க் கிருஷ்–ணனை அப்–ப– டியே எடுத்து விழுங்–கிவி – ட்டு ஓட்–டம் பிடித்– தான். அது–கண்டு திகைத்–துப்–ப�ோன வசிஷ்–டர் அவ–னைத் துரத்–திக்–க�ொண்டு ஓடி–னார். அவ–ரி–டம் பிடி–ப–டா–மல் ஓடிய கிருஷ்–ணனை அந்–தப் பகு–தியி – ல் தவம் இயற்–றிக்–க�ொண்–டிரு – ந்த மாமு–னிவ – ர்–கள் – ால் அப்–படி – யே கட்–டிப் ப�ோட்– தம் பக்–திய ட–னர். அந்த பக்தி வளை–யத்–திலி – ரு – ந்து மீள முடி–யாத கிருஷ்–ணன், அவர்–கள் விருப்–பம் ப�ோலவே அங்–கேயே சிலை– யாக நின்– ற ான். பின்– ன ா– லேயே ஓடி– வ ந்த வசிஷ்–டர் அது–தான் சம–ய–மென்று அவன் ப் பற்–றிக்–க�ொண்–டார். அந்த கிருஷ்– கால்–களை – ணன் இங்கே நிலைத்–தப – டி – ய – ால் இந்–தத் தலம் திருக்–கண்–ணங்–கு–டி–யா–யிற்று. நின்ற க�ோலத்–தில் திக–ழும் ல�ோக–நா–தப் பெரு–மாள், கரு–வறை – யி – ல் புன்–னகை முகிழ்–கி– றார். இவ–ருக்கு சியா–மள மேனிப் பெரு–மாள் என்–றும் ஒரு பெயர் உண்டு. தேவி-பூதேவி சமே–த–ராக விளங்–கும் இவ–ரது பாதத்தை, சற்றே எட்–டிப் பார்த்து, பட்–டர் காட்–டும் ஒளி உத–வி–யு–டன் தரி–சிக்க முடி–கி–றது! இவ–ருக்கு முன்–னால் கை கட்–டிய – ப – டி பவ்–யம – ாக கரு–டன் காட்–சிய – ளி – ப்–பது – ம் விந்–தைய – ா–னது. வைகுண்– டத்–தில் திரு–மால் முன்–னால் கரு–டன் இப்–ப– டித்–தான் சேவை புரி–கி–றா–ராம்! ஏதே–னும் பிரச்னை, வழக்கு என்–றால் பெரு–மாளை இங்கு வந்து தியா–னித்–தாலே தீர்வு கிடைத்–து–வி–டும் என்–கி–றார்–கள். சிக்–க– லான வழக்கு என்–றால், பதி–ன�ொரு புதன்– கி–ழமை பெரு–மா–ளுக்கு வில்வ அர்ச்–சனை செய்து நிறை–வாக சர்க்–க–ரைப் ப�ொங்–கல்
அரவிந்தவல்லித் தாயார்
நிவே–த–ன–மும் செய்–தால் சுமு–க–மான தீர்வு கிடைக்–கி–றது என்–கி–றார்–கள். தாயார் அர– வி ந்– த – வ ல்லி என்ற ல�ோக– நா–யகி. இவர் சந்–ந–தி–யில் மூல–வ–ரும், உற்– ச–வ–ரும் ஒரே த�ோற்–றம் க�ொண்–டி–ருப்–பது அதி–ச–ய–மா–னது. கல்–லால் ஆன மூல–வ–ரைப் ப�ோலவே உல�ோ–கத்–தால் ஆன உற்–சவ – ரு – ம் அதே கண்–கள், மூக்கு, வாய் என்று அச்சு எடுத்–தாற்–ப�ோல அமைந்–தி–ருக்–கும் த�ோற்– றம் உவகை க�ொள்ள வைக்–கி–றது. தாயார் சந்–ந–தி–யைச் சுற்–றி–லும் அழ–கிய நந்–த–வ–னம் பசுமை ப�ொங்க துலங்–கு–கி–றது. திரு– வ ா– ரூ ர்-நாகப்– ப ட்– டி ன பாதை– யி ல் ஆழி–யூர் என்று ஓர் ஊர் உள்–ளது. இங்–கிரு – ந்து 2 கி.மீ. த�ொலை–வில் அமைந்–துள்–ளது திருக்– கண்–ணங்–குடி திருக்–க�ோ–யில். அதா–வது திரு– வா–ரூ–ரி–லி–ருந்து 12 கி.மீ. திரு–வா–ரூ–ரி–லி–ருந்து ஆழி–யூ–ருக்–குப் பேருந்து வசதி உள்–ளது. ஆழி– யூ – ரி – லி – ரு ந்து க�ோயி– லு க்கு ஆட்டோ அமர்த்–திக்–க�ொள்–ள–லாம். க�ோயில் த�ொடர்–புக்கு: 04366-275769. ðô¡
97
16-31 அக்டோபர் 2017
உள்ள(த்)தைச் ச�ொல்கிற�ோம்
திக்குமுக்காட வைக்கிறீர்கள்!
‘பக–வத் கீதை’ பற்–றி–ய–பெ–ரிய புத்–த–கம் படிக்–கும்–
ப�ோது பல விஷ–யங்–கள் சரி–யா–கப் புரி–ய–வில்லை. அத–னா–லேயே த�ொடர்ந்து முழு–வ–தும் படிக்–க– மு–டி–ய–வில்லை. ஆனால் நம் ஆன்–மி–கம் இத–ழில் வெளி–யா–கும் பக–வத் கீதை த�ொடர் அதன் எளி– மை–யான நடை–யின – ால் கீதை–யின் சாராம்–சத்தை எளி–தில் புரிந்–து–க�ொள்ள முடிந்–தது. குறிப்–பாக ‘ஆசை–யின் மர–ணத்–தில்–தான் அடக்–கம் உயிர் பெ– று – கி – ற – து ’ என்ற சென்ற அத்– தி – ய ா– ய த்– தி ன் தலைப்பு இலக்–கி–ய–பூர்–வ–மா–னது. - எம்.ல�ோக–நா–தன், சிக–ர–லப்–பள்ளி-635104.
காளி–தாச– னு – ம், திரு–ஞான சம்–பந்–தரு – ம் கல்–லா–ம–
லேயே ஞானம் பெற்–றதை குற–ளின் குரல் இனி– மை–யாக எடுத்–துக்–காட்–டி–யது. பெரி–ய�ோர்–க–ளும், மகான்–க–ளும் இயற்–றிய பாரா–யண ஸ்லோ–கங்– களை இயம்–பு–வ–தால் இறை–வ–னின் ஞானத்தை பெற–மு–டி–யும் என்ற உண்–மை–யும் விளங்–கி–யது. - கே.ஆர்.எஸ். சம்–பத், திருச்சி - 620017.
‘பு
னித யாத்–திரை புறப்–ப–டு–வ�ோம்’ புதிய பகுதி சூப்–பர். சுற்–றுலா செல்–லு–தல், ஊர் சுற்–று–தல், யாத்–திரை மேற்–க�ொள்–ளு–தல் என எந்–த–வ–கை–யான பய–ண– மா–னா–லும் குழந்–தை–கள் முதல் முதி– ய – வ ர்– க ள் வரை குதூ– க – லப்–ப–டு–வது இயல்பு. அதி–லும் ஆன்–மிக யாத்–திரை என்–றால் கசக்–குமா என்ன? புதிய பகு–தி– களை எந்த முன்–ன–றி–விப்–பும் இன்றி அளித்து வாச–கர்–களை – த் திக்–கு–முக்–கா–ட–வைக்–கி–றீர்–கள். - பாபு கிருஷ்–ண–ராஜ், க�ோவை -2.
‘ஆ
ன்– மி க பய– ண – மி து... ஆனந்த பய–ண–மி–து’ படித்து ரசித்து, ருசித்–தேன். ஆன்–மிக அனல் சுட்ட மன–தில் வேர்க்–க– டலை த�ோலாய் பற்–று–கள் பிரி– யும் என்ற வரி–க–ளைப் படித்–த–தும் கண்–க–ளில் நீர் துளிர்த்–தது. சப்த கயி–லாய தலங்–க–ளுக்–குச் சந்–த�ோ–ஷப் பய–ணம் என்–பது இறை–வன் க�ொடுத்த க�ொடை–தான். - சு. இலக்–கு–ம–ண–சு–வாமி, மதுரை-6.
யாத்–திரை பக்தி ஸ்பெ–ஷ–லாக மலர்ந்த சென்ற
இத–ழில் நவ–கிர– க தலங்–கள், பஞ்ச ஆரண்ய தலங்– கள் மற்–றும் சப்த கயி–லாய தலங்–க–ளின் மகி–மை– களை படித்–த–தும் அந்–தந்–தத் தலங்–க–ளுக்–குச் செல்ல வேண்–டும் என்ற ஆவல் பெரு–கு–கி–றது. ஆன்–மி–கம் இதழ், பக்–தியை – ப் பரப்–பு–வ–தில் தனித்– தன்–மை–யும், தர–மும் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றது என்–பது மறுக்க முடி–யாத உண்மை.
98
ðô¡
16-31 அக்டோபர் 2017
செ
- கே.விஸ்–வ–நாத், பெங்–க–ளூர்-8.
ன்னை மாந–கரி – ன் சுற்–றுப்–புற – ங்–களி – ல் அமைந்– துள்ள நவ–கி–ரக தலங்–க–ளான க�ொளப்–பாக்–கம், ச�ோமங்–கல – ம், பூவி–ருந்–தவ – ல்லி, க�ோவூர், ப�ோரூர், மாங்–காடு, ப�ொழிச்–ச–லூர், குன்–றத்–தூர், கெடு–கம்– பாக்–கம் ஆகி–யன குறித்த தக–வல்–கள் நவ–கி–ரக – த்–தினை விரும்–பும் சென்னை வாசி–களு – க்கு தரி–சன வழி–காட்–டி–யாக அமைந்–தி–ருந்–தன. - இரா.வளை–யா–பதி, த�ோட்–டக்–கு–றிச்சி.
ப�ொறுப்–பா–சி–ரி–யர், தன் தலை–யங்–கம் மூல–
மாக வாழ்க்–கை க்–குத் தேவை–ய ான வைர–வ –ரி – களை எழு–தி–வ–ரு–வது வெகு சிறப்பு. என் ப�ோன்ற வாச–கர்–க–ளுக்–குச் சரி–யான வழி–காட்டி என்–பதை மறுக்–கவே முடி–யாது. - எஸ்.எஸ்.வாசன். தென் எலப்–பாக்–கம்.
யாத்–தி–ரைத் திருத்–த–லங்–க–ளுக்கு அழைத்–துச்– சென்ற கட்–டு–ரைத் த�ொகுப்–பு–கள் ஆனந்–த–மான ஒரு ஆன்–மி–கப் பயண அனு–ப–வமா – க இருந்–தது. - அயன்–பு–ரம் த.சத்–தி–ய–நா–ரா–ய–ணன், பட்–டா–பி–ராம்,
ஆ
ன்– மி – க ம் பலன் யாத்– தி ரை பக்தி ஸ்பெ–ஷல் படிக்–கப் படிக்க வியப்– ப ா– க வே இருந்– த து. நக– ரத்– தி ற்– கு ள் நவ– கி – ர க தலங்– க ள் தரி–ச–னம் இவ்–வ–ளவு நாட்–க–ளாக தெரி– ய ா– மல் இருந்து விட்– ட தே எ ன் று ஏ க் – க மே ஏ ற் – ப ட் – ட து . பழ–மை–யான தலங்–களை நெஞ்– சில் பதிய வைத்த ஆன்– மி – க ம் இத–ழிற்கு க�ோடி க�ோடி நன்–றிக – ள். - வா.மீனா–வா–சன். சென்–னா–வ–ரம்.
தி
ருக்– க – ரு – க ா– வூ – ரி ல் பிள்ளை வர– மு ம், திரு அவ– ளி – வ – ந ல்– லூ – ரில் சாட்சி ச�ொல்–லும் தல–மா–க– வும்,ஹரி– தா – ர – ம ங்– க – ல ம் பிரம்ம விஷ்ணு கர்–வம் தீர்த்த தல–மாக – வு – ம் ஆலங்–குடி ஆலம் உண்–டா–னைக் காப்–பாற்–றிய தல–மாக – வு – ம் திருக்–க�ொள்–ளமு – தூ – ர் பெரு–வெள்ளத்– தில் அடி–யார்–க–ளைக் காப்–பாற்–றிய அதி–ச–யங்–கள் மிகுந்த இட–மா–க–வும், ஆக பஞ்–சா–ரண்–யத் தலங்– – க – த் தங்–கள் ஆன்–மிக – ம் கள் அதி–யற்–புத – த் தலங்–களா இதழ் மூலம் பரி–ண–மித்–தன. - முனை–வர், இராம.கண்–ணன், திரு–நெல்–வேலி.
தெ
ளிவு பெறு ஓம் பகு–தியி – ல் புரட்–டாசி மாதத்தை மட்–டும் பெரு–மாளு – க்கு உகந்த மாத–மாக ச�ொல்–வ– தன் கார–ணம் என்ன எனும் கேள்–விக்கு ச�ொல்– லப்– ப ட்ட பதில் புதி– ய து, நாங்– க ள் இது– வ ரை கேள்–விப்–ப–டா–தது. - வா. ஹரி–ராம்.சிவ–ராம். வந்–த–வாசி.
99
RNI Regn. No. TNTAM/2012/53345
அனைவருக்கும் இனிய தீபாவளி நல்வாழ்த்துக்கள்
100