160

HARTU PARTE LABen TRESNA KOMUNIKATIBO BERRIAN! LABek tresna komunikatibo berri bat jarri du martxan orain gutxi: LABetik atera BERRIA izena daraman Bloga.

Hausnarketak zabaldu nahi ditugu honen bitartez, baina batez ere nahi dugu langileok bertan parte har dezazuen.

Beraz, sartu www.labetik.org helbidera, irakurri, nabigatu eta adierazi zure gogoeta, kezka, iritzi edota iruzkinak!

iraultzen

LABen aldizkari nazionala 160. alea 2011eko apirila eta maiatza ZUZENDARIA:

Sonia GonzĂĄlez

AUKERA BERRIEN ATARIAN

ERREDAKZIO BURUA:

Aiora Imaz DISEINUA ETA MAKETAZIOA:

Fidel Linazisoro INPRIMAKETA:

mccgraphics-elkar LEGE GORDAILUA:

SS. 734-77 IRAULTZEN ALDIZKARIAREKIN KONTAKTUAN JARTZEKO:

Pokopandegi, 9, 2. Donostia 20018 TELEFONOA:

943 32 64 67 / 943 22 44 00 POSTA ELEKTRONIKOA:

iraultzen@labsindikatua.org BAIONA Coursic Karrika, 13. 64100.

Tlf: 00 33 559 59 50 20 BILBO Errekalde Zumarkalea, 62, behea.

48010 Tlf: 94 470 69 00 DONOSTIA San Blas, 1 behea. 20013 Tlf: 943 22 44 00 GASTEIZ Fermin Lasuen, 13 behea. 01001 Tlf: 945 25 58 77 IRUĂ‘EA Martzelo Zelaieta, 75 2A atea; Iwer etxea (lehengo Matesa), B3 lokala, 22 bulegoa.

31014 Tlf: 948 22 11 30

Oinarri oinarrizko printzipio demokratikoa da boterea herriaren esku egon behar duela, hori bideratzen duen sistema politikoa modu batean edo bestean antolatu. Gaurko eredu politikoan honen arrastorik aurkitzeko denbora asko hartu beharko luke edonork, baina ez hainbeste emaitzak azaltzeko: ez dago, ez hemen ez inguruko inon. Ezinezkoa da bat bera ere topatzea.

Demokrazia formala benetako demokrazia mugatzeko edo ordezkatzeko sortu bazen, gaur nagusi den klase politikoa da Herriari boterea erabat kentzeko ardura bereganatu duena, demokrazia formalaren zutabeak diren hauteskundeak eta instituzioak horretarako baliatuz. Botere ekonomikoak finkatu duen eta krisi bakoitzaz gaurkotzen duen proiektu politikoaren gainean eraiki den alternantzia politikoaren sistemak ziurtatzen du, hauteskundetako emaitzak direnak direla ere, ez dela oinarrizko gauzetan benetako aldaketarik egongo, instituzioak beti egongo direla proiektu bakar eta komun horren zerbitzura. Hori da partidu politiko nagusien gaurko funtzio bakarra.

Alternatibak proposatu, eskatu, bultzatu eta herritarren artean gehiengo batek babestea lortu dezakegu. Baina muga hor dago. Gauzak aldatzeko bitarteko politiko eta sozialak behar dira eta demokrazia formalak ez du horrelakorik ziurtatzen. Euskal Herrian, gainera, ez formala ez bestelakorik. Egoerari buelta emateko bitartekoak guk geuk sortzeari ekin genion aspaldian, nazio eraikuntza ardatz duen bidea eginez, inposatutako mugak gainditzeko konponbide demokratikoak aldarrikatzearekin batera. Bide horren balioa ikusi ahal izan genuen, beraiek horren arriskuak ikusi zituzten bezala. Itun antiterrorista gaurkotuz erantzun zuten, ustezko trantsizioaz geroztik Herri honek eskubide zibil eta politikoen urraketan bizi izan duen garairik beltzena irekiz.

Eragile asko gara garai hau atzean utzi eta gure herriaren aitortzak eta errespetuak irekiko duen garaiaren alde konpromiso berriak hartu ditugunak. Bi horren emaitzak ikusteke, gure jardunbidean aldaketa asko gertatu dira baina ezinbesteko bat alboratu gabe: herritarrei bitartekoak eskaintzea eta ziurtatzea da gehiengo baten ekimenez aurrera egiteko aukerak emango dizkiguna.

Bizi dugun egoera ezin da instituzioetatik irauli. Baina zalantzarik gabe, behar beharrezkoa dugu instituzioak ere egoera demokratiko berri baten eraikuntzari begira behingoz jartzea oztopoak gainditzeko eta bitarteko ezberdinak eskutan ditugula bestelako Euskal Herri bat eraikitzeko. Euskal Herria batzeko eta egituratzeko beharrezkoa den marko instituzional berriaren alde lan egingo duten herri ordezkariak behar dira, instituzioak herriaren zerbitzura jarriko dituztenak, euren parte hartzeari ateak irekiz lehenik eta behin. Balio dezatela hurrengo hauteskundeek hori bultzatzeko.

gogora ekarri

>SE CIERRAN LOS COMEDORES

4>5

Ante el bloqueo en el que se encuentra la negociación del convenio de comedores escolares, las trabajadoras, convocadas por los sindicatos LAB, ELA y UGT, están nuevamente en huelga desde principios de mayo.

El conflicto cumple su tercer curso y es urgente buscar una solución. Este colectivo está formado por unas 4.500 personas –mujeres en su gran mayoría–, de las que un alto porcentaje trabaja para empresas privadas, subcontratadas por el Departamento de Educación de Lakua. Reclaman la equiparación salarial con el personal no docente del Departamento (su salario medio actual es de 350 euros), una mejora del servicio a través de un incremento de las jornadas y más inversión en formación específica.

Este conflicto está siendo boicoteado por parte de la administración y las empresas. Su objetivo es que las trabajadoras cedan, romper la comprensión y solidaridad hacia sus justas demandas.

Para ello están intentando activar a padres y madres y población en general utilizando todos sus medios, incluso los de comunicación, en su contra. Estas mujeres merecen nuestra solidaridad y respeto, ya que quien demuestra responsabilidad son quienes luchan legítimamente por sus condiciones laborales y las condiciones mismas del servicio, y no las empresas que sólo priorizan incrementar sus ganancias y las administraciones a quienes no importa la calidad del servicio que se presta a nuestras hijas e hijos. >RINDER, EZ DUGU ETSI, EZTA ETSIKO ERE

Rinder enpresak bi urtetan lau espediente aurkeztu ditu.

Hasieratik borrokatu dira langileak, eta komiteko beste sindikatu biekin, UGT eta ELArekin, LABek proposatutako akordioaren arabera (EEEi kontra egin, Jaurlaritzari inplikazioa eskatu eta bideragarritasun plana aldarrikatu), enpresaren asmoen kontra egitea lortua zuten.

Azken espedientearen kasuan, zoritxarrez, ELA eta UGTk enpresaren estrategia onartu dute, LAB alboratuz, informazio okerraz asanblada beldurtuz eta Lan Delegaritzaren ebazpenaren kontra enpresak nahi zituen eskubide murrizketak onartu dituzte.

>INDEPENDENTZIAREN BIDEAN Independentisten sareko kideek hitzordu bikoitza –Gernikan eta Baigorrin– jarri zuten aurtengo Aberri Eguna ospatzeko.

Gernikako udaletxeko plazatik manifestazio nazionala egin ostean, ekitaldiari ekin zioten eta Baigorrin 13:00etan hasitako ospakizunarekin lotura egin zuten zuzenean. Egunez egun herri ikuspegiz aritzeko deia luzatu zuten, eraiki nahi dugun Euskal Herria sektorez sektore eta arloz arlo bultzatuaz, independentziari argi berdea isiotu diezaiogun.

>LUXAT, L’INCERTITUDE RÈGNE

Les 82 personnes salariées de l’entreprise Luxat sont dans l’incertitude. La société, qui se voulait leader de la chaussure de confort, était spécialisée dans le mocassin cousu main et avait racheté la célèbre marque d’espadrilles Pare Gabia en 2008.

Depuis, les choses vont mal.

Le fabricant de chaussures installé à Briscous, mais qui a vu le jour en 1976 à Hasparren, a été placé le 20 décembre dernier en redressement judiciaire par le tribunal de commerce de Baiona et dispose de six mois à compter de cette date pour étudier tous les scénarios possibles afin de gérer la sortie de crise, depuis la cessation d’activité totale à la reprise par un autre employeur.

LAB est inquiet et a organisé des manifestations et mobilisations. Par exemple, le 19 mars, 300 personnes ont répondu présents à l’appel de LAB pour dénoncer le risque de licenciements, mais aussi le non-suivi de l’aide substantielle accordée à l’entreprise par le conseil général en mars 2008 avec obligation de maintenir les emplois durant trois ans.

Le syndicat suivra de près l’évolution de la situation et restera vigilant sur le respect des droits des travailleurs et travailleuses.

EEEa onartu izana larria da, eta, gainera, sinatu duten akordioan beste urraketa bat gehitzen zaio: lehendik adostuta zeuden 2010eko soldaten atzerapenak izoztea, 2011ko soldaten igoera jaistea eta 2012 zein 2013 urteetan 12 ordu gehiagoz lan egin behar izatea, urte bakoitzeko.

Sindikatuak argi du hartu duten bidea okerra dela. Elkarlanean arituz aukera paregabea izan da deslokalizazio prozesuari aurre

egiteko. LABek arazoari aurre egiten jarraituko du, UGT eta ELArekin edo UGT eta ELA gabe, baina beti ere lanpostuen eta langileen eskubideen alde. >KULTURANIZTASUNA AZTERGAI

Ipar Hegoa Fundazioak, nazioartean kulturaniztasuna eta eleaniztasunaren inguruan ematen ari den eztabaida Euskal Herrira ekarri nahi izan du eta gogoeta hori bultzatzeko asmoz bi jardunaldi burutu ditu,

>BIHOTZETIK MINGAINERA 17. Korrika iritsi da Donostiara, milaka eta milaka «euskalakari» alboan zituela. Kike Amonarriz eta Ilaski Serrano aurkezleek, malkoei eutsi ezinik, irakurri zuten 11 egun lehenago, Trebiñun Edurne Brouardek lekukoan sartutako mezu sekretua.

2.507. kilometro zeharkatu eta Euskal Herrian zehar apirilaren 7tik geroztik milaka eskutatik pasa ostean ezagutu genuen misterioa.

lehena apirilaren 7an “Irakaskuntza eta kulturaniztasuna” aztertzeko eta bigarrena maiatzaren 11an “Irakaskuntza eta eleaniztasuna: eredu hirueledunak” izenburupean.

Munduan zabaldu den globalizazio prozesuak eta migrazio fenomenoek orain arte ezagutu dugun eskola eredua kolokan jarri dute eta azken aldian kulturaniztasuna eta eleaniztasunak garrantzi berezia hartu dute pedagogiaren munduan.

Gaia konplexua da eta are gehiago gurea bezalako herri batean. Zer gertatzen da estaturik gabeko nazioetan, hau da politikoki eta kulturalki minorizatuak daudenetan? Estatuak arazo handiak izaten ari badira fenomeno hauen ondorioz aniztasun kultural eta linguistikoari egoki heltzeko, nola heldu beharko genieke Euskal Herrian, kontuan izanik euskal kulturaren berreskurapenean eta euskararen normalizazioan murgilduta gaudela?

Jardunaldi hauen helburua, hain zuzen ere, gai hauei heltzea izan da, baina beti ere gure errealitatetik abiatuta eta ikuspegi propio batez. >CATELSA, HUELGA CONTRA LOS ABUSOS

El presidente del comité de empresa de Catelsa –empresa situada en Oiartzun, que forma

parte de la multinacional Hutchinson dedicada a la automoción– decidió emprender una huelga de hambre para denunciar la política de contrataciones llevada por la empresa y exigir un empleo digno y de calidad.

Tras una semana en huelga de hambre otro delegado de LAB tomó el relevo. Durante todo el tiempo han recibido el apoyo de las y los compañeros que han realizado una encerrona junto a la empresa.

En la ultima década, esta empresa ha llevado a cabo una política de contrataciones en la que ha imperado la precariedad laboral: contratos temporales o eventuales a mansalva y contratos de relevo fraudulentos, abusando de este sistema hasta tal extremo que algunas personas llevan más de 10 años con este tipo de contratos.

A este aspecto contractual hay que añadir la política de deslocalización emprendida por la empresa que entre 2006 y 2008, concretamente, trasladó las uni-

Euskalakari izateko modu asko daudela esan zuten, eta jatorri eta kultura hainbateko lagunek euskara ikasteko eta erabiltzeko egiten duten ahalegina nabarmendu zuten: "Jose, Edurne, Mohammed...". Aurtengo leloa ahotan hartu zuten, euskalakari euskara ikasi, maitatu eta erabiltzen dutenak direla esateko, garrantzitsuena euskaraz aritzea dela azpimarratuz, "gutxi jakinda ere".

>SALATU ETA ALTERNATIBA PLAZARATU

Urtero egin ohi duen gisara, apirilaren 28an, Nazioarteko Lan Osasunaren Egunean LAB kalera irten zen langileon osasunari egiten zaion erasoa salatzeko, baina oraingoan gehiengo sindikala osatzen duten beste sindikatuekin batera egin zuen. 2010. urteko datuak ikusi besterik ez dago egoeraren larritasunaz ohartzeko. Joan den urtean 80 lagun hil ziren lan istripuz eta datu ofizialen arabera 111.765 lan istripu izan ziren Hego Euskal Herrian.

Krisia hasi zenean jada LABek honek lan osasunean izango zuen ondorio larriengatik kezka adierazi zuen. Denbora pasa da eta susmo horiek errealitate bihurtu dira enplegu suntsiketa eta jarduera ekonomiko apalagoko egoeran, enpresa asko prebentzio arloko inbertsioak gutxitzen eta ezbehar tasaren benetako datuak ezkutatzen ari baitira. Honi beste eraso bat gehitu behar diogu, lan eta pentsio erreformek gure osasunean eragin zuzena izango dutela. Hala nola lan erreformaren kasuan behin-behinekotasunaren areagotzea edo pentsio erreformak berarekin ekarriko duen erretiro adinaren atzeratzeak eragin zuzena izango du langileen osasunean.

Euskal gehiengo sindikalak argi du prebentzioa benetan eraginkorra izan dadin beste politika batzuetan oinarritu behar dela. Horregatik aurten langileok pairatzen dugun egoera salatzeaz gain mahai gainean proposamena jarri du, hala nola lan eta pentsio erreformak atzera botatzea, eraginkor eta eredugarriak diren ikuskaritza, kontrola eta zigorrak jartzea edo gaixotasun profesionalen azterketa eta onarpenean aurrera egitea.

dades de producción hacia Polonia, Rumania y Cataluña. En los años 2009 y 2010 el conjunto de la plantilla se vió inmersa en EREs de suspensión para los cuales el alegato de la empresa fue la crisis o la falta de carga o pedidos en el sector de la automoción

todos estas medidas de regulación fueron aprobadas por la autoridad laboral mientras la empresa sacaba trabajos de verificación al exterior. Por todo ello los trabajadores y trabajadoras han decidido dar un paso más y comenzar una huelga indefinida.

gure gaiak

Hau gainditzeko bidean...

6>7

HAMAIKA DIRA EUSKAL HERRITARROK DITUGUN ESKUBIDEAK ETA BESTE HORRENBESTE ESPAINIAR ETA FRANTZIAR GOBERNUEK AZKEN URTE HAUETAN UKATU ETA ZAPALDU DITUZTENAK. Gobernuek errepresioaren bidea indartu dute Euskal Herriaren aldeko jarduna zapuztu nahian. Atxiloketek panorama politikoa markatu dute eta bide judizial osoa beren beharren arabera moldatu, hala nola alderdi eta bestelako erakundeak ilegalizatu dituzte, inkomunikazioek tortura gordina ezkutatzeko balio dute eta frantziar Estatuak euro-aginduak onarturik men egiten dio espainiar Estatuaren politikari.

Euskal preso politikoen aurkako politikak oinarrizko eskubideen urraketa ekarri dute, hor daude sakabanaketa, kondenaren hiru laurdenak bete dituzten presoak edo gaixorik daude-

nak kartzelan mantentzea edo Parot doktrina, “de facto� bizi osorako kartzela zigorra dena.

Azken kapitulua Bildu hauteskundeetatik kanpo uzteko mehatxuak markatu du.

Auzitegi Konstituzionalak Gorenaren epaia atzera bota izana hein batean pozgarria izan bada ere, larria da benetan Euskal Herria berriro auzitegi berezietan batera edo besterako erabaki politikoen menpe egon izana.

Horixe da, hain zuzen ere, gainditu behar dena, ilegalizazio politika bera, milaka herritar hauteskundeetan aukera politikorik gabe utzi dituena –Sortu legez kanporatuta bermaturik- edota kartzeleratu dituena erakunde politiko, antirrepresibo edo gazte erakundee-

tan militatze hutsagatik.

Erabaki politikoa da, era berean, Konstituzionalaren epaiaren ostean, Damoklesen ezpata Bilduren gainean zintzilik eustea. Partida ez da jokatzen, beraz, arlo juridikoan, arlo politikoan baino. Ez da begira, itxaroten eta egonean egoteko momentua.

Eskubide zibil eta politikoen defentsarako herri harresia eraikitzeko tenorea da. Azken mobilizazioetan argi gelditu zen egoera hau onartezina dela euskal jendartearen sektore gero eta zabalagoentzat. Izan daitezela hesiaren harriak, demokraziaren aldeko borrokaren konpromisoak hartzeko ariketa kolektiboa eta aktibazio sozialerako eskaintza eraginkor eta sendoa egin dezagun.

Egoera demokratikoa

Bakea gatazkari konponbide demokratikoa ematean datza, baina hau ezin da eraiki eskubide guztiak indarrean dauden egoera batean ez bada.

Egoera berri baten aurrean gaudela argi da baina trena abian jarri den arren azken geltoki arte bide luzea geratzen da eta aitzina egiteko aukera emango duen burdin bidea behar da. Euskal Herria eraikitzea ahalbidetuko duen prozesuak ezingo du aurrera egin gutxiengo demokratikoak betetzen ez diren bitartean. Ilegalizazioak, atxiloketak eta torturak amaitzen direla eta espetxe politika aldatzen dela izan behar dira lehentasuna egoera demokratiko batera heldu ahal izateko.

Bakea gatazkari konponbide demokratikoa ematean datza, baina hau ezin da eraiki eskubide guztiak indarrean dauden egoera batean ez bada; era berean, normalizazio politikoa ez datza hauteskunde zehatz batzuetan, baizik eta proiektu politiko guztiak defendagarriak eta azken muturrera arte gauzagarriak izatean.

Ezker abertzaleari eskatzen zitzaion hitzetatik ekintzetara pasatzeko; Espainiar estatua da, Euskal Herriaren eta euskal herritarron eskubideen errespetuari begira azterketa demokratikoa pasatzeko hautua behingoz egin behar duena

Langileok parte aktiboa Langileok prozesuaren parte aktiboa izan behar gara, Euskal Herriak behar-beharrezkoak dituen aldaketa politikoak burutzeko aukera

eskura dezagun. Beti diogun bezala, ez dago aldaketa sozialerako aukerarik, aldaketa politikorik gabe. LABek “Hau gainditu behar da. Indarrak bildu, eskubide zibil eta politikoak orain!” lemapean martxoan abian jarri du gutxiengo demokratikoen aldeko kanpaina, egoera hauek azaleratzeko eta langileria inplikatzeko konpromisoaz.

Euskal preso politikoek bizi duten egoeraren larritasunak urgentziaz jokatzea eskatzen duenez, indar berezia egin dugu honetan: orain arteko konpromisoetan sakondu eta berriak bultzatuz, herriz herri eta lantegiz lantegi. Dagoeneko ia 100 enpresetako sail sindikalek bat egin dute dinamika hauekin eta lanean jarri dira konpromiso zehatzak hartuta, adibidez, Durangon sinadura bilketa bat jarri da martxan; enpresen aurrean elkarretaratzeak ere burutzen ari dira, honen adibide Iruñako Kybse, bertako enpresa handienetariko bat.

Eskubide zibil eta politikoak Euskal Herrian aitortuak eta errespetatuak izango diren egoera lortu eta lantokiak ere horren aldeko eremua izatea bultzatu nahi du LABek. Gutxiengo demokratiko hauen betetzea ezinbestekoa da Euskal Herriak bizi duen gatazka politikoaren konponbidea ahalbideratuko duen prozesuak aurrera egin dezan.

Une répression sans limites La répression contre les idées n’a ni limites ni frontières. L’Etat Espagnol a élargi sa traque antiterroriste à toute la sphère indépendantiste, frappant d’illégalité réseaux d’aide aux prisonniers, associations d’étudiants, et même avocats.

L’Etat français, pour sa part, a accepté les règles du jeu imposées par le premier.

En décembre, Aurore Martin a choisi de se cacher, suite à la validation du mandat d’arrêt européen délivré contre elle par l’Etat espagnol pour son appartenance au parti indépendantiste basque Batasuna.

En Ipar Euskal Herria, ce parti n’est pourtant pas interdit. La peine qu’elle encourt est de douze ans d’emprisonnement pour participation à une organisation terroriste. De même huit jeunes indépendantistes ont eux aussi dénoncé la multiplication des mandat d’arrêts en s’enfermant à Izpura, mais ils ont été arrêtés et extradés les uns après les autres avec une grande violence à leur encontre et contre les personnes présentes pour les soutenir.

Des élus de gauche prêtent leur maison, à Hendaye, ils ont réalisé une grève de la faim. Des élus de droite se sont joints aux protestations. Max Brisson (UMP) a fait savoir que, bien qu’opposé aux indépendantistes basques, il n’acceptait pas «qu’une jeune française soit extradée pour ses convictions politiques».

Il n’est pas envisageable de mener jusqu’au bout un processus tel que Ezker Abertzalea a entamé tant que nos droits les plus basiques seront bafouées. En ce sens il est important que chaque personne, dans la mesure du possible, travaille pour exiger aux gouvernements français et espagnol l’arrêt des politiques répressives. Le syndicat LAB, pour sa part, a entamé une campagne, qui durera jusqu'à cet été, afin d’exiger le respect de nos droits.

gure gaiak

Unión sindical frente al capital transnacional 8>9

ENTRE EL 6 Y 10 DE ABRIL SE CELEBRÓ EN ATENAS EL XVI CONGRESO DE LA FEDERACIÓN SINDICAL MUNDIAL (FSM), PRIMERA ORGANIZACIÓN SINDICAL INTERNACIONAL DE CLASE CON UN FUNCIONAMIENTO Y ENTIDAD REAL. La FSM tiene como objetivo coordinar los más de 180 sindicatos miembros de más de 90 países que vienen a representar más de 60 millones de trabajadores y trabajadoras, con el fin de luchar contra todas las formas de explotación y garantizar condiciones dignas de vida y de trabajo.

Cada vez con mas asiduidad, las decisiones se toman a nivel internacional y, si bien el capital, los grandes empresarios y las clases políticas gobernantes coordinan muy bien sus políticas, la clase trabajadora tiene más dificultades para unir sus fuerzas por encima de las fronteras.

De ahí la necesidad de un organismo de este tipo.

En lo que se refiere a las políticas públicas, en la Unión Europea es evidente que se están aplicando las mismas recetas en todos los estados.

Quieren que la clase trabajadora pague la crisis y, para ello, todos han puesto en práctica las mismas políticas: han recortado los salarios de los empleados y empleadas del sector público,

La FSM tiene como objetivo coordinar los más de 180 sindicatos de más de 90 países que vienen a representar más de 60 millones de trabajadores.

abaratado los despidos, dificultado el acceso a las pensiones y atrasado la edad de jubilación.

De la misma manera, en el ámbito privado, las decisiones tomadas por las multinacionales afectan a trabajadores y trabajadoras de diferentes estados por lo que es necesaria la coordinación de los sindicatos. Por ejemplo, CAF planteó una serie de despidos en Brasil y. gracias a la coordinación entre los sindicatos. en Euskal Herria también se denunció esta situación.

Un poco de historia La FSM se creó en París el 3 de octubre de 1945 con la asistencia de delegados y delegadas de 56 organizaciones sindicales de 55 países. Sin embargo, con la llegada de la Guerra Fría la unidad sindical se vio debilitada y en el seno de la FSM se produjeron divergencias importantes que tuvieron como consecuencia que algunas organizaciones abandonaran la Federación y crearan la Confederación Internacional de Organizaciones Libres. Ésta última, tras fusionar con la Confederación Mundial del Trabajo creó la Confederación Sindical Internacional (CSI).

Las diferencias entre las dos organizaciones son notables: la FSM hace una crítica radical del sistema capitalista y uno de sus objetivos

Participación de LAB en el Día Internacional de Acción convocado por la FSM.

estratégicos es la superación del mismo, así como poner fin a la explotación del ser humano por el ser humano. Por el contrario, la CSI pretende presentar la cara más humana del capitalismo y se ha mostrado partidaria de las políticas llevadas por la UE.

LAB en la FSM Hace algunos años, LAB optó por solicitar su afiliación en la FSM porque estaba de acuerdo en sus principios básicos es decir la lucha por una sociedad socialista y el derecho de autodeterminación de los pueblos, pero también porque se identificaba con el modelo de sindicalismo que defiende, un sindicalismo de clase combativo y de confrontación. Esta solicitud fue aceptada el año 2004 durante el XIV congreso que se celebro en La Habana y, aunque LAB es un sindicato de pequeñas dimensiones, el papel que ha jugado estos años es conocido y reconocido.

Desde el primer momento, LAB se implicó asumiendo responsabilidades en el seno de la FSM, en concreto aceptó ser miembro del secretariado de la oficina europea y aportar su granito de arena para superar las dificultades que tiene la FSM en Europa, por un lado porque en los países del mundo enriquecido los sindicatos se han convertido en aliados de las políticas guberna-

LAB es miembro del secretariado de la oficina europea, ostenta la secretaría general de la UIS del metal y participa en el consejo presidencial de la FSM

mentales y, por otro, porque con la caída del bloque del Este muchos sindicatos pertenecientes a la FSM desaparecieron. Además, en 2008 se planteó la necesidad de crear la UIS del metal y se propuso a LAB la posibilidad de asumir la secretaría general, cargo que le permite participar en el consejo presidencial.

Hoy y mañana Muchas son las movilizaciones puestas en marcha durante todos estos años por la FSM en todos los países y continentes del mundo con el

fin de alcanzar los objetivos señalados. Hace dos años se convocó por primera vez el Día Internacional de Acción con el objetivo de mostrar la lucha en la calle a través de diferentes movilizaciones, en ellas han participado sindicatos de más de 56 países y cada uno eligió el tipo de acción que consideró mas conveniente recabando en todas ellas un notable éxito. El primer año, LAB convocó diferentes iniciativas y el año pasado ocupó el Banco Santander en Iruñea. Junto con esto, la FSM organiza conferencias anuales. Habitualmente se suelen celebrar dos, la primera en el ámbito europeo y en la que se aprobó, por ejemplo, una resolución apoyando el acuerdo de Gernika y la otra es el encuentro sindical “Nuestra América” que como su nombre indica tiene lugar en este continente.

Durante el Congreso que acaba de celebrarse se ha planteado, por un lado, hacer un esfuerzo en el plano organizativo para ir dotando de mayor cuerpo tanto a las estructuras regionales, por ejemplo, abriendo una nueva oficina en Europa del Este, o reforzando las distintas UIS. Por otro, seguir, como se ha hecho hasta ahora, implementando dinámicas coordinadas para impulsar una realidad sindical alternativa y dejar claro que el cambio social debe ir acompañado de un cambio político.

En lo que se refiere a Euskal Herria, fue aprobada una resolución en la que se apoya una salida política negociada al conflicto político y se exige al Gobierno del Estado español que dé los pasos necesarios para ello. Igualmente, en la citada resolución se exige la legalización de la izquierda abertzale y que se ponga fin a la vulneración de derechos civiles y políticos que se da en nuestro pueblo.

elkarrizketa

Arantxa Sarasola

Arantxa Sarasola Zerbitzu Publikoetako Federazioko Idazkaria

“Zerbitzu publikoak oinarrizko eskubideak bermatzeko tresna izan behar dira” 10>11 Administrazioak zerbitzu publikoen desegite bidean jauzi berriak egiten ari dira eta honek ondorio bikoitza ekarriko du: alde batetik, langileen lan baldintzek okerrera egiten jarraituko dute eta, bestetik, emango diren zerbitzuak gero eta murritzagoak eta kaskarragoak izango dira. Langile eta herritarron oinarrizko eskubideak diren zerbitzu publikoek bizi duten egoera larriaren aurrean, LABek bestelako eredu baten aldeko apustua egiten du.

Nola definituko zenuke zerbitzu publikoen arloak bizi duen egoera?

Egoera oso larria da. Ongizate sistemaren erabateko suntsiketa dator. Administrazioek jauzi berri bat egin dute: pribatizazio politiketatik zerbitzu publikoen desegitera. Hasiera batean zerbitzu publikoak pribatizatu zituzten hainbat enpresabururi negozioa egiteko aukera emanik. Hau aurrekontu publikoetan oinarrituta egiten zenez, ez zen eskubide sozialetan galerarik izaten; hau da, aurrekontu publikoen bidez administrazioak zerbitzu publikoak egotea bermatzen zuen, nahiz eta zerbitzu horien kudeaketa enpre-

“Administrazioak bidea prestatzen ari dira gure eskubide sozialak desagerrarazteko” “Orain eskubide dena epe ertain batean eskubide izateari utziko dio eta merkantzia bilakatuko da”

sa pribatuen esku egon. Baina ez da nahikoa, haratago joan nahi dute eta bidea prestatzen ari dira eskubide sozial horiek desagerrarazteko eta nolabait ongizate sistema suntsitzeko. Orain eskubidea dena epe ertain batean hala izateari utziko dio eta merkantzia bilakatuko da. Eskubide horiek bermatuak izango ditu horretarako ahalmen ekonomikoa izango duenak eta besteok oso oinarrizkoak izango diren prestazioen menpe geratuko gara.

Egoera larria izanik ere, itxaropenerako aukerak zabaltzen ari direla uste dugu, langileak eta baita herritarrak ere egiten ari direnaz eta egin nahi dutenaz ohartzen ari baitira eta honek jendartean ezinegona sortu baitu. Beraz, gakoa izango da ezinegon hori nola bilakatzen dugun borroka, hortik nola pasa konfrontaziora. Hau geratzeko aukera bakarra hortxe dago.

Herri zerbitzua terminoa aipatzen duzue askotan. Zergatik? Zer esan nahi duzue honekin?

Gaur egungo ereduan elite politiko batek kudeatzen ditu zerbitzu publikoak, hauek erabakitzen dute zer politika publiko egiten diren, zer zerbitzu ematen

den eta zer baldintzetan. Eredu hau da egoera honetara ekarri gaituena, hau da, eskuak erabat aske izan dituzte zerbitzu publikoak erabat pribatizatzeko.

Errakuntza da.

Zerbitzu publiko mota hau kontrajarri nahi izan dugu gure ereduarekin: zerbitzu publikoak herri zerbitzuak dira. Herritarren oinarrizko eskubideak asetzeko ematen diren zerbitzuak dira, baina herritarrenak ere badira. Honekin zer esan nahi dugu?

Herritarrok erabaki behar dugula zer nolako politika publiko inplementatzen den, herritarrok egin behar dugula politika publiko horien ebaluazioa eta kontrola, herritarrok egin behar dugula zerbitzu horien jarraipena hasieratik amaieraraino, hori baita gaur egun gertatzen den zenbait okerrune konpontzeko modu bakarra.

Horregatik esaten dugu EiTB ez dela zerbitzu publikoa, edo irakaskuntza ere ez. Elite politikoa bi tresna hauek erabiltzen ari da doktrinamendua egiteko eta nolabait eredu zehatz bat inposatu eta jendearen buruetan sarrarazteko. Gure ustez, zerbitzu hauek benetan herritarronak balira eta benetan herritarrok aukeratu bagenu benetan nolako EiTB eta nolako hezkuntza sistema nahi dugun, seguruenik oso bestelakoak izango lirateke.

LABek defendatzen duen zerbitzu publiko eredua litzateke hori ezta?

Zerbitzu publikoak oinarrizko eskubideak bermatzeko tresna izan behar dira. Gure ustez, unibertsalak eta eraldatzaileak izan behar dira, hau da, zerbitzu publikoen bidez lortu behar dugu sistema honetan

dauden egoera injustuak gainditzea. Bestalde, ezinbestekoa da kalitatekoak izatea, honek esan nahi du ematen den zerbitzuaren gainean etengabeko berrikusketa eta etengabeko berrikuntza ariketak egin beharko liratekeela. Honetaz gain, irabazi asmorik gabekoak izan beharko lirateke, zerbitzu publikoak emanez inor ez litzateke aberastu behar, horregatik, orain egin nahi duten kopagoa edo horrelako sistemak baztertzen ditugu eta baliabide publikoetan finantzatuak egon behar direla diogu. Langileek lan baldintza duinak izan behar dituzte eta pentsatzen dugu, era berean, Euskal Herrian zerbitzu publikoak euskaraz eman behar direla, zerbitzu publikoek euskaldunak izan behar dute. Hau dena, zerbitzu publikoak zeintzuk izan behar diren, zer balditzetan ematen diren edo

•••

elkarrizketa

Arantxi Sarasola

“Zerbitzu publikoak herri zerbitzuak dira, herritarrok egin behar dugu zerbitzu hauen jarraipena hasieratik bukaeraraino”

12>13 zer garapen izan behar duten, herritarrek eta herri mugimenduek erabaki behar dute, eta, beraz, demokrazia ordezkatzailetik partehartzailera pasa beharko genuke.

Eta arlo honetan diharduzuenok zer lanketa egiten ari zarete bide honetan?

Defendatzen dugun eredu horrek ezaugarri asko ditu, baina, ikusita pribatizazio politiketatik suntsiketa politiketara jauzi egin nahi dutela eta Euskal Herriko zerbitzu publikoetan espainolizazio eredu bat bultzatu nahi dutela, hiru lehentasun ezarri ditugu. Lehenik eta behin, zerbitzu publikoen garapenaren alde borrokatzea: alde batetik, zerbitzu publiko berriak emanez gaur egun ziurtatuta ez dauden hutsuneak betetzeko, hala nola zerbitzu sozio-komunitarioak edo 0-3 zerbitzuak; eta bestetik, pribatizatuta daudenen kasuan atzera eginez.

Bigarrenik, pasa den urtean aplikatzen hasi ziren murrizketen kontra borrokatzea, zeren azken aldian egin diren murrizketak negoziatuta edo adostuta zeudenak baino gogorragoak izan ziren alde bakarrez inposatu baitzituzten. Honek bi helburu ditu: batetik, zerbitzu publikoen suntsiketarekin amaitzea eta, bestetik, negoziazio kolektiboa errespetatua izan

“Unibertsalak eta eraldatzaileak izan behar dira, hauen bidez lortu behar dugu sistema honetan dauden egoera injustuak gainditzea” “Martxan jarri dugun kanpainaren bidez Udalek, Aldundiak eta Jaurlaritzak duten ardura agerian utzi nahi dugu”

dadin aldarrikatzea. Gure hirugarren lehentasuna zerbitzu publikoetan euskararen erabateko normalizazioa lortzeko hizkuntza politika berrien aldeko dinamika bat sustatzea izango da.

Egoera hau salatu eta alternatiba plazaratzeko asmoarekin kanpaina bat martxan jarri duzue.

Bai. Maiatzaren 19an mobilizazio eta ekitaldi baten bidez hasiko dugu kanpaina eta udazkenean berriro ere kalera irtengo gara zerbitzu publikoak garatzeko aurrekontua igo behar direla irmo eskatzeko. Zentzu honetan Udalek, Aldundiak eta Jaularitzak duten ardura agerian utzi nahi dugu.

Kanpaina hau martxan jarri dugu salatzeko zerbitzu publikoek bizi duten egoera, ez dagoela inongo asmorik herritarrei eskubide bezala aitortzeko eta aurrekontuak murriztuz piskanaka zerbitzu publikoak desagerrarazi nahi dituztela.

Aldi berean, salaketatik haratago gure alternatiba ere azaldu nahi dugu. Hau da, kalitateko zerbitzu sozial publikoak, unibertsalak eta langileei lan baldintza duinak ziurtatuko dizkienak. Baina hau errealitate egiteko ezinbestekoa da Euskal Herriak gai sozio-laboraletan ahalmen legegilea izatea eta

nahiko nituzke. Alde batetik, eskola umeak euskalduntzeko eskubidea bermatzeko ezinbesteko tresna dela eta horretarako balio behar duela. Eta bigarrenik, euskal kurrikuluma. Eskolak zeintzuk ezagupen teoriko eman behar dituen ez ezik, zer balio izan behar dituen, zeintzuk balio transmititu behar zaizkion umeari heldu bilakatzeko ere definitu nahi izan dute. Baina gaur egun irakaskuntza zuzentzen ari diren arduradun politikoak bestelako hezkuntza sistema ezartzeko saiatzen ari dira. Badakite zelako garrantzia duen eskolak pertsonen heziketan eta doktrinamendua egiteko erabiltzen ari dira.

Murrizketa mehatxuei aurre egiteko indarrak bildu dira?

kanpaina honen bidez langile eta herritarrek aldarri hau plazaratzeko aukera izango dute.

Beste arlo askotako erreformei jarraituz osasun arloan ere moldaketak datoz. Aurreratzerik badugu zer terminotan ezarri nahi dituzten? Eta zer ondorio izango dituzten?

Osasun zerbitzuak zerbitzu publikoetatik erabat desagertzeko bidea hartu dute. Egin nahi dituzten moldaketak, aurrera eraman nahi dituzten suntsiketa politiken lehen harria izango dira, politika hau aitzindari bezala erabiliko dute beste zerbitzuak ere pixkanaka suntsitzeko. Aspalditik osasun sistema publikoaren kaskartzea eta zerbitzuak sistema pribatuetara desbideratzea bultzatzen ari dira. Bide honi jarraituz osasun zerbitzuen asebetetzera bideratuak daude aurrekontuetan ikaragarrizko murrizketa egon da, eta aurreikusten dugu doakoak diren prestazioak kendu eta kopagoa ezartzen hasiko direla laster batean.

Irakaskuntzan lortutako emaitzak bestelako hezkuntza sistema baten beharraren adierazle dira? Nolakoa?

Irakaskuntza osoan izan ditugu emaitza onak baina

egia da EAEkoak izan direla azpimarragarrienak.

Gure ustez, irakaskuntza inposizio bidez doktrinamendua egiteko erabili nahi izan dute, eta horren aurrean, langileek LABi eta orokorrean gehiengo sindikalari bozka emanez argi utzi nahi izan dute inposizioa alde batera utzi behar dutela eta erabakitzeko eskubidean oinarritutako politikak aplikatu behar dituztela.

Hezkuntza sistema eragile guztion artean eraikitzeko nahia dago, bai hezkuntza sistemaren ezaugarriei, bai lan baldintzei dagokienez. Ez dugu ahaztu behar irakaskuntzako hainbat eta hainbat sektoretan administrazioa alde bakarrez ari dela erabakitzen zein izango diren lan baldintzak eta, hala ez denean, CCOO eta UGT sindikatuen laguntzaz. Gauzak inposizioz egiteak langileen artean nolabaiteko ezinegona sortu du eta orain ezinegon hori erabakitze eskubidera jauzi egiteko tresna bilakatu behar dugu.

Gainera, inon nolako zerbitzu publikoa eman nahi dugun eztabaidatu bada edo eztabaida hutsetatik zer zerbitzu publiko eman nahi dugun inplementatu bada, hori irakaskuntzan izan da. Aspaldi hezkuntza komunitatea osatzen duten eragile, guraso, irakasle eta ikasleak aritu dira zeintzuk diren gure hezkuntza sistema ezaugarritu behar duten elementuak definitzen. Eztabaida horietatik bi elementu azpimarratu

Indarrak biltzen hasi gara eta horren adibidea da pasa den urtean, maiatzaren 25ean, zerbitzu publikoetan egin genuen greba. Horrez gain, gaur egun eremu guztietan, udal eremuan, osasun arloan, irakaskuntzan‌ aurrera eraman nahi dituzten murrizketen aurka dinamikak martxan daude. Azken urteetan egin diren arrakastatsuenak.

Bestalde, LABek gai honi garrantzia berezia ematen jarraituko du. Herritarrekin ere aliantzak eta indarrak biltzen saiatuko gara. Azken batean, lan baldintzetan murrizketaz hitz egiten ari gara, baina honek herritarron eskubideetan ere galerak dakartza eta hauek gero eta larriagoak izango dira. Beraz, beharrezkoa da herri mugimenduekin aliantzak eraikitzea.

Zerbitzu sozialetako langileak oso egoera prekarioan daude. Horietariko asko mobilizazioetan buru-belarri dabiltza. Gertatzen ari den honek ondorio larriak ditu bai langileengan, baita eskaintzen den zerbitzuan ere.

Bai. Zerbitzu sozialen eremu hau da gutxien garatu dena. Are gehiago esango nuke, sektore honetan murrizketak besteetan baino lehenago hasi ziren.

Zerbitzu hau oso lan baldintza txarretan ematen da, ez dago batere baloratua, beti egotzi izan zaio emakumeen etxeko eginkizunari, hau da ere gehien pribatizatu dena, gastu soziala ere beti izan da oso murritza eta kopagoa egiturazkoa da. Honi guztiari gehitu behar zaio azkeneko boladan inposatzen ari diren murrizketak. Hauen ondorioz, lan baldintzak kaskartzen jarraituko dute eta kontuan izan behar dugu prekarietate laboralaren atzean prekarietate soziala dagoela. Zerbitzuak kentzen ari dira eta, horren ordez, familiek prestazio oso murritzak har ditzaten nahi dute, adineko pertsonen zaintza berriro ere etxekoengan gera dadin.

VS.

“aukera askea” VERSUS normalkuntza

Egungo marko juridiko-politikoak eta indarrean dauden hizkuntza politikek bereak eman dituzte. Politikoki zuzena izan nahi duen diskurtsotik haratago, ez dago euskararen normalkuntza posiblerik horien bitartez. Erresistentzia ideologikotik euskararen nomalkuntzarako aldaketa politikoaren aitzindaritza markatzera egin beharra daukagu.

<14

El euskara es un patrimonio social y cultural de dos comunidades españolas. Es nuestra responsabilidad cuidarla y debe contar con la protección y el fomento de las instituciones públicas. Que nadie lo ponga en duda. Lo de Francia ya es otro cantar, porque ya sabemos que existir, existir, no existe más que el francés y, por tanto, no se puede pedir a la adiministración que se implique en algo inexistente.

diote...

Eleaniztasunaren aldeko diskur-tsoa politikoki zuzena omena da: hizkuntza oro ondare moduan ulertu behar dira, beraz, bat ere ez da baztertu behar eta, horretarako, administrazioen funtzioa hizkuntza guztiak babestea da. Hala ere, berba politen atzean ezkutatzen den helburua ez da komunitate elebiduna lortzea. “Aukeratzeko askatasuna” goraipatzen dute, baina askatasun hau euskandunoi ukatzen zaigu, erdal elebakarrekin eradaz egitera behartzen gaituzten heinean.

Además, aquí lo importante es que seamos más prósperos y que crezcamos, sobre todo en estos momentos de crisis ¿a dónde vamos con el euskara? Aquí cada día es más importante hablar inglés, hablar castellano... Como dice Basagoiti “el euskera debe ser una lengua a mantener, a cuidar, a proteger, pero no para pegarle en la cabeza con ella a nadie. Porque hay muchos ciudadanos que conocen el euskera, pero cada día lo hablan menos, porque están hartos de que se les obligue, de que se lo impongan”

Zerbitzu publikoak, benetan publiko, demokratiko eta unibertsalak izateko, euskaraz ere eskaini beharrekoak dira. Hori lortzea ezinezkoa izango da momentura arte burutu diren eta burutzen ari diren adminitrazioetako hizkuntza politiken bitartez.

Ésa es la cuestión: ante todo libertad. Patxi López lo explica muy bien: “La acción pública en materia lingüística no ha de estar basada en los criterios de sólo una parte de la sociedad vasca, sino que debe orientarse hacia un modelo más libre, que sea respetuoso con la realidad lingüística de la ciudadanía vasca”. Ya lo decía Miren Azkarate “un proceso de estas características sólo es posible y aceptable sobre la base de la libre decisión de las partes afectadas, nadie debe ser discriminado en función de su mayor o menor implicación” El euskara es una lengua muy querida, incluso la madre de Yolanda Barcina habla vascuence, ¿cómo no lo va a querer? Así dice ella que “lo que mejor sé es lo que me enseñaron de pequeña: rezar o canciones en vasco, lo cual no quiere decir que no pueda aprender más cosas en vasco, pero no por obligación, yo siempre creo en la libertad”

diogu...

Euskal Herriko administrazioek hizkuntza politika berria behar dute: ofizialtasun simetrikorantz eta benetako euskara gaitasunerantz; orain euskaraz ere eskaintzen diren zerbitzuak egonkortu eta bestelako zerbitzuen elebitasuna lortzeko; euskaldunon eskubideak bermatu eta benetako aukera berdintasuna eskaintzeko.

Euskal Herriko administrazio publikoetako langile zein arduradun asko eta asko erdal elebakarrak diren unetik, ez dituzte herritar eta langile guztien eskubideak eta hizkuntza aukeratzeko askatasuna bermatzen.

Administrazioko atal elebakarrek herritar euskaldunen eskubideak eta askatasuna urratu egiten dituzte. Aldiz, administrazioko atal elebidunak, elebidunak diren unetik, herritar eta langile guzti-guztien eskubideak eta askatasuna bermatu ahal dituzten bakarrak dira: euskaldunenak, elebidunenak eta erdaldunenak, hain zuzen.

Botere publikoaren betebeharra da hori bermatzea, hizkuntza aukera-tzeko askatasunaren diskurtso demagogikotik gauzapen praktiko errealera pasatzea.

errepor gaia

15>

Primero de Mayo Después de llevar sus reivindicaciones hasta Madrid, los trabajadores y trabajadoras de Euskal Herria no han faltado a la cita del Primero de Mayo.

15.000 personas se acercaron a Bilbo convocadas por la mayoría sindical vasca y reivindicaron la capacidad de decidir "sin imposiciones" porque ésa es la única manera de "avanzar hacia otro modelo económico y social”.

Decidir aquí, una necesidad inaplazable Aseguran que han tomado la mejor decisión y que la única manera para salir de esta crisis es la vía de las reformas pero lo único que han hecho ha sido dar la espalda a la voluntad de la clase trabajadora imponiendo las políticas más agresivas y antisociales de las últimas décadas. La reforma laboral, la reforma de pensiones, los recortes en el sector público y en los servicios sociales no han hecho más que agravar la crisis. Junto con esto, la reforma de la negociación colectiva

pretende arrebatarnos aún más instrumentos para la defensa de nuestros intereses. Gracias al apoyo de los sindicatos CCOO y UGT a través del pacto social los gobiernos, tanto del estado español, como de Navarra o de la CAPV, han impuesto reformas que conculcan gravemente nuestros derechos.

Aún así, la crisis sigue estando ahí. El Estado español está endeudado y el Gobierno del PSOE está dispuesto a aceptar todas las directrices del mercado con el objetivo de evitar una interven- •••

errepor gaia

BERTON ERABAKITZEKO ESKUBIDEAREN ALDE, MADRILERAINO Euskal Herriko gehiengo sindikalaren bidez Madrileraino eraman genituen gure aldarrikapenak.

Mezua, bikoitza. Alde batetik, kapitalak sortutako krisiaren ondorioak eta langileon eskubide murrizketen salaketa. Bestetik, erabakitzeko eskubidearen aldarria, ezinbestekoa delako egoera honen aurrean euskal langileok gure lan eta bizi baldintzak Euskal Herrian erabakitzea. Azken finean, lan harremanetarako eta babes sozialerako euskal esparruaren defentsa, gure mugez harago, Madrileraino eramatea.

Ekimen berritzailea izan arren, milaka izan ziren apirilaren 5ean Espainiar estatuko hiribururaino hurreratu ziren Euskal Herriko langileak; Galizia, Kanariar Uharteak eta Kataluniakoekin batera mobilizatu ginenak “gure lan eta bizi baldintzak erabakitzeko eskubidearen aldeko” deialdiari erantzuteko.

Behin eta berriro erakutsi da posible dela bestelako jendarte bat eratzea eta horretarako oinarriak ere jarri ditugu. Euskal langileriak badauka alternatiba, eta azken urteotako ibilbidean zehar, borrokarako gogoa eta indarra erakutsi ditu. Madrilen pauso bat egin da, baina beste asko geratzen dira egiteko.

Horretarako, ezinbestekoa da erabakitzeko euskal esparruaren beharra ikusten dugun eragile politiko eta sozialekiko elkarlana, eskubide hauek ukatzen dizkigutenei aurre egin diezaiegun eta alternatiba gorpuztu, gure herrian dagozkigun erabakien protagonistak izan gaitezen, behingoz.

ción internacional como ha En Euskal Herria, tenemos el impulso, ocurrido en Grecia o Portugal. la resolución y el respaldo necesario Estas reformas, por tanto, además de no paliar para para conseguir un cambio los efectos de la crisis, tampoco conducen a una recupolítico y social peración económica, ya que se basan en profundizar en las mismas políticas que nos trajeron a esta situación. La crisis es el prerio aplicar otras políticas que impulsen otro texto, pero el verdadero objetivo es mejorar su modelo económico y social, un modelo basado posición aprovechando esta coyuntura, no sólo en el reparto justo de la riqueza y del trabajo. Así durante la gestión de la crisis, sino también y lo hemos venido reivindicando en las distintas sobre todo con vistas a la siguiente fase. Se están iniciativas y movilizaciones que hemos llevado a sentando las bases para un nuevo ciclo de crecicabo: hemos realizado 3 huelgas generales, más miento económico y de acumulación de benefide 130.000 trabajadores y trabajadoras han avacios, pero ahora sobre unas condiciones de prelado con su firma el decálogo de medidas urgencariedad y explotación mucho más duras y tes para luchar contra la crisis y hemos ido hasta abusivas.

Madrid para reivindicar nuestro derecho a decidir en lo económico y en lo social. De la misma manera, en este Primero de Mayo la clase trabaA más centralismo, jadora ha reafirmado su compromiso de lucha más derecho a decidir. como clase y como pueblo.

Hay alternativa. Es posible, urgente y necesa-

El escenario que nos plantean desde Madrid es claro, ante nuestras propuestas se nos ha respondido con la negoción de la realidad y la imposición, y a nuestras alternativas con el silencio y con más imposición. Valiéndose de la crisis, los poderes políticos, económicos y sindicales del Estado pretenden hacer lo que no se atrevieron a hacer en la transición, imponiendo más centralismo y terminando de anular nuestra realidad nacional.

Se nos niega el derecho a ser actores en nuestro país, se nos niega la posibilidad de crear escenarios donde poder construir alternativas sociales y sindicales que dejen en evidencia sus actuales modelos, se niega que exista una realidad social, tanto política como sindical, que pueda trabajar en otras coordenadas.

En otras palabras, se nos anula como pueblo y como sujeto. Pues bien, a más centralismo, nuestra alternativa es más derecho a decidir.

Una necesidad inaplazable.

de las trabajadoras y trabajadores.

Reivindicamos un espacio económico y social propio, capacidad de decidir nuestro modelo económico y social y los instrumentos necesarios para desarrollarlo. Reivindicamos ser las y los protagonistas de las decisiones que competen a nuestro pueblo, tanto en el ámbito político como en el sindical.

Un salto hacia la independencia Llevamos más de dos años movilizándonos y respondiendo a las agresiones e imposiciones de Madrid. Vamos a continuar haciéndolo. Pero también apostamos por la única alternativa capaz de abrir un panorama esperanzador para la clase trabajadora vasca.

Apostemos de una vez por la soberanía política y económica. La economía española es un lastre para nuestro pueblo y el ámbito de decisión del estado desastroso para las y los trabajadores de Euskal Herria, como bien conocen, por ejemplo, a quienes se les aplican convenios estatales.

No se trata de competencias ni de cumplimientos o incumplimientos estatutarios. El marco jurídico-político actual no nos sirve.

No existen atajos. Si queremos conseguir un marco de relaciones laborales y protección social pleno, es necesario avanzar en la lucha por la consecución de un Estado Vasco.

Cada vez más trabajadores y trabajadoras están dándose cuenta de que ante la crisis del Estado español, la única inversión favorable a sus intereses es soberanía económica y soberanía política para Euskal Herria. Y no sólo favorable a nuestros intereses, sino también una buena inversión para la economía vasca.

Vamos a demostrarlo en los siguientes meses y no vamos a impulsar ese camino, vamos a recorrerlo. LAB quiere ser un instrumento para que la clase trabajadora dé un salto hacia la independencia.

Si en el Estado español el espectro político y sindical está vendido al poder económico y financiero, en Euskal Herria, por el contrario, tenemos el impulso, la resolución y el respaldo necesario para para conseguir un cambio político y social. El obstáculo principal es el marco actual, que no nos permite encaminar nuestras reivindicaciones, al contrario, está siendo utilizado para llevar a cabo medidas que van en contra de la clase trabajadora.

Por ello, la mayoría social trabajadora quiere y debe tener la capacidad de decidir sus propias políticas laborales y sociales y esto sólo será posible con un marco vasco de relaciones laborales y protección social, desde cómo financiar nuestras pensiones, hasta cómo, dónde y qué negociar en nuestros convenios laborales. Decidir aquí no es sólo un derecho, sino una necesidad inaplazable para la clase trabajadora vasca ante la agresión por parte del poder económico a nuestros derechos y nuestros instrumentos para defenderlos y ante la connivenAnte la crisis del Estado español, la única cia de las instituciones.

Reivindicamos instruinversión favorable a los intereses de la clase mentos políticos y sindicales suficientes para trabajadora vasca es soberanía poder defender con eficacia los intereses de clase económica y soberanía política para Euskal Herria

17>

Encore une fois, le 1er mai s’est déroulé sur fond de crise. Selon LAB, « ceux qui ont créé cette crise devront en payer les conséquences » et ce sont ces conséquences qui ont été montré du doigt le dimanche, lors des mobilisations réalisées à Baiona, Donibane Garazi et Maule.

gogoan izan La lucha política

AG

crucial no es tanto la rivalidad agonística dentro del campo de lo admisible, de los sujetos políticos que se reconocen mutuamente como adversarios legítimos, sino la lucha por la delimitación de este campo, por la definición de la línea que separa al adversario legítimo del enemigo ilegítimo. En el caso de la democracia liberal, esto implica la excomunión de la extrema derecha (fascista) y de la extrema izquierda (“terrorista” o comunista). ^ ^

18>19

Slavoj Zizek

ZERBITZU PUBLIKOEN ALDE Administrazioak inposatu dituzten erreforma eta murrizketak ondorio larriak izaten ari dira zerbitzu publikoetako langileen lan balditzetan baina baita ematen den zerbitzuan ere. Hasieratik LABek salatu zuen krisi honek zerbitzu publikoetan zuzenean eragingo zuela eta modu bakarra egoera honetatik irteteko zerbitzuak indartzea zela.

Azken aldiko ibilbideari so eginez, aurreikusi liteke hemendik aurrera ere bide beretik jarraituko dutela. Beraz berriro ere LABek bere aldarrikapenak kalera ateratzeko erabakia hartu du eta maiatzetik aurrera zerbitzu publikoen defentsan arituko da buru belarri. Kanpaina honi maiatzaren 19an egingo den ekitaldiarekin emango dio hasiera LABek eta udazkenean Udal, Aldundia eta Jaularitzak gain honen inguruan duten ardura agerian utziko da.

AMIANTOAREN ERAGINARI BURUZKO HITZALDIA LABek denbora darama amiantoaren gaia lantzen. Hauxe da joan den mendean gehien erabili den materialetako bat, batez ere 60.eko hamarkadatik 80.ekora.

Amiantoaren eraginezko kalteak, 10 urtetik 40-50 urtera bitartean agertzen dira. Gaur egungo egoeraren erantzule dira lantentzia aro luze hori, enpresa multinazionalek amiantoa erreparorik gabe erabiltzea eta botere publikoak hain gutxi inplikatu izana.

Zenbait kalkuluren arabera, datozen hogei urteetan 6.000-10.000 langile ohi hilko dira amiantoarekin lotutako gaixotasunek jota.

Gai honen inguruko hitzaldia burutuko da Gasteizen, maiatzaren 27an, goizeko 10:00etan LABen egoitzan. Egun berean, kontzentrazioa burutuko dute 12:30etan, Dato kaleko Gizarte Segurantzaren Institutu Nazionalaren aurrean.

DE CAJAS A BANCOS Los Gobiernos quieren dar un nuevo paso hacia la privatización del sistema público a través de la bancarización. Convertir las cajas en bancos es un proceso que tiene como único objetivo dar un nuevo empujón a la patronal y sobre todo al sector financiero. Por eso están modificando la legislación que regula las cajas para, poco a poco, dejar en manos privadas la esencia de las misma.

Cada vez se alzan más voces contra este nuevo atropello, entre ellas la de LAB, para criticar los falsos argumentos que están utilizando para imponer este proceso.

Por ello, LAB y la fundación Ipar Hegoa realizarán unas jornadas de trabajo el 2 de junio en Bilbo con el objetivo de explicar las consecuencias de la bancarización y reivindicar la necesidad de un sistema financiero público vasco.

ENDA GUK INDEPENDENTZA Europako ordenei jarraikiz, espainiar eta frantziar Estatuen eskutik, gure oinarrizko eskubideen murrizketa baino ez da etorriko. Aurrera

ASAMBLEA DE PENSIONISTAS EN LEKEITIO Este ha sido un año difícil para la clase trabajadora, pero también para las y los pensionistas y es de prever que los siguientes seguirán por el mismo camino.

Los recortes no cesan y como siempre los más afectados son quienes menos tienen. Los y las pensionistas han denunciado una y otra vez estas políticas de recortes y han exigido nuevas políticas que les permitan vivir en condiciones dignas.

Al igual que todos los años los miembros que componen el área de pensionistas del sindicato LAB realizarán una asamblea. La cita es para el 10 de junio en Lekeitio.

En la próxima asamblea además de realizar una valoración del camino recorrido este último año se marcaran los retos para el próximo curso.

EITB LUPA AZPIAN LAB eta Ipar Hegoa Fundazioa honako galderari erantzuten saiatu dira: betetzen al du EiTB komunikazio taldeak bere zeregin informatiboa zerbitzu publiko moduan? Horretarako, Aztikerren laguntza izan dute EITBri buruzko azterketa soziologikoa burutu baitute.

Hiru puntutan zentratu da azterketa hau. Lehenik eta behin lurraldetasunaren trataera eta subjetu politiko ezberdinen protagonismoari begiratu diote.

Bigarrenik, emakumeek eta gizonek EITBko albistegietan dituzten protagonismo eta errepresentazioari ere gertutik begiratu diote.

Bigarren atal hau berriki aurkeztu dugu. Hirugarren atala, azkenik, klase gatazkaren irudikapenean zentratuko da. Azken hau uda baino lehen aurkeztuko dute eta ziur gaude aurreko bietan bazin harrigarriak izango direla ondorioak.

HELBIDE BERRIA IRUÑEAN Ekainaren 3an Iruñeako lokal berri batean (Arga ibaia kalea, 12-14) zabalduko ditu ateak LABek. Iruñeko egoitza berriaren inaugurazioa 12:00etan hasiko da egoitzaren parean egingo den ekitaldi batekin, bertan Ainhoa Etxaide LABeko idazkari nagusiak eta Igor Arroyo Iruñerriko Idazkariak hartuko dute hitza.

Honen ondoren, 14:30etan, herri bazkaria izango da.

LABek aspalditik duen erronketariko bati erantzutera dator egoitza berri hau. Sindikatua handitzen ari da eta behar berriak asetzeko prest egon behar du. Egoitza berri honek langileen beharrei arrapostu onena emateko tresna guztiak biltzeaz gain berrikuntza nagusi bat dauka: Areto Gorria. Honek gai sindikal eta sozio-ekonomikoen inguruko hitzaldiak eta hausnarketak zabaltzeko aukera emango digu. Ateak zabalik dituzue.

eraman dituzten politikek ekarri gaituzte gauden egoerara.

Krisia, erreformak, prekarietatea… arrazoiak ez dira falta haserre egoteko.

Baina haserrea erakustea ez da nahikoa, irtenbidea ere behar dugu langileok.

Iretenbide hori erabakitzeko eskubidea eskuratzetik pasatzen da: langileok badaukagu alternatiba bestelako politika ekonomiko eta laboralak egin daitezen. Hori gauzatzeko tresnak eskuratzeko eta gure erabakiak errespetarazteko ez dago erdibiderik.

“Guk independentzia” kanpaina ipiniko du LABek martxan enpresa eta herrietan datozen hilabeteetan eta, besteak beste, Lesakan izango dugu zita ekainaren 4an.

DENBORAK ESANA...

<20

La ciudadanía vasca sabe lo que quiere LOS DÍAS 6 Y 9 DE AGOSTO DE 1945, EL PRESIDENTE DE LOS EE.UU. HARRY S. TRUMAN ORDENÓ LOS BOMBARDEOS NUCLEARES SOBRE HIROSHIMA Y NAGASAKI. TRAS LA MASACRE Y CON EL OBJETIVO DE PARALIZAR ESTE TIPO DE ARMAMENTO, NACE EL MOVIMIENTO ANTINUCLEAR. En la década de los setenta, con la crisis del petróleo como telón de fondo muchos países de Europa, así como Estado Unidos y Japón apuestan por la construcción de centrales nucleares. En este contexto el movimiento antinuclear se posiciona claramente en contra del uso de esta energía por el riesgo que suponen las emisiones radiactivas tanto para la salud como para el medio ambiente y que a partir del año 1975 serán denunciadas por cada vez un número mayor de científicos y también contra la falta de democracia y la imposición con que se llevan a cabo estos proyectos.

El movimiento antinuclear se presenta como una dinámica sin precedentes hasta entonces, pues une diferentes organizaciones y supera las fronteras de los países en aras de un objetivo común.

En Euskal Herria, al igual que en el resto del mundo, este movimiento consiguió una gran movilización. Pueblo a pueblo se organizaron los Comités Antinucleares y, cuando se dio a conocer la voluntad de Franco de emprender varios proyectos en la

geografía vasca como Lemoiz, Ea, Deba y también en Arguedas, junto a Tutera, inmediatamente se dio la voz de alarma y la ciudadanía se unió creando un movimiento de protesta contra el proyecto nuclear. Así nació la Plataforma por la Costa Vasca no Nuclear.

En plena efervescencia de la lucha antinuclear en Euskal Herria, gente de distintas ideologías se posicionó contra los diferentes proyectos. La oposición era tal que una masiva manifestación contra la central de Lemoiz reunió en Bilbo a cerca de 150.000 personas el 14 de julio de 1977. Dos años mas tarde, en el marco de la Jornada Internacional contra la Energía Nuclear organizada tras el accidente de Harrisburg, miles de personas se concentraron en Tutera el 3 de junio de 1979 para mostrar su rechazo a la energía nuclear. Además de manifestaciones y concentraciones hubo otro tipo de acciones como apagones de luz, campañas de desobediencia civil, recursos legales...

Gracias a este pulso mantenido por la ciudadanía vasca frente a Iberduero, Franco y el Gobierno de la época, y posteriormente ante las pretensiones de Alianza Popular, UCD, PNV o PSOE, se consiguió paralizar el proyecto de implantar reactores nucleares en la geografía vasca.

infoiraultzen Manual

Koaderno sindikala

Formación sindical

2010eko egoera sozio-ekonomikoa

tzen eta aztertzen saiatu da eta 2010eko egoera sozio-ekonomikoari buruz lortutako ondorio hauek guztiak LABek argitaratu duen koaderno sindikalean jasoko dira.

Haritik Osasuna eskubidea da

Guide Emploi saisonnier

Este manual de formación sindical básica que ha publicado LAB pretende ser una herramienta para la representación sindical con el objetivo de cualificar nuestra intervención y lucha sindical diaria en los centros de trabajo. Además de ser el material base para las imparticiones que se desarrollarán en las comarcas dirigidas a los nuevos delegados y delegadas, constituye también un material de consulta para las secciones sindicales.

En este manual se abordan siete temas que corresponden por un lado a la necesidad de profundizar en las cuestiones más presentes en la acción sindical diaria, y por otro, a la necesidad de contribuir a desarrollar en los centros de trabajo la apuesta estratégica de LAB a favor de la igualdad de mujeres y hombres.

Behin eta berriro esan duten arren krisi honetatik laster aterako garela, datuek bestelako errealitate bat erakusten dute, horra hor adibidez, langabezi tasa altuak, hazkunde baxuak edo kontratazio mugagabeen jaitsiera.

Honegatik, LABek 2010eko egoerari modu zehatzagoan begiratu nahi izan dio, alde batetik lan merkatuaren bilakaera arakatzu eta bestetik lan kontratazioaren azterketa eginez.

Taula eta grafikoen bidez langabezia tasaren bilakaera, hazkundearen zenbatekoak, lan-erreformaren ondorioak edo kontratazio mota ezberdinen bilakaerari buruzko informazioa bil-

L’employeur est-il obligé de faire un contrat de travail dans le cas d’un emploi saisonnier? Le bulletin de salaire doit-il être obligatoirement remis? Quel est le salaire minimum interprofessionnel?

Quelle est la durée hebdomadaire du travail? Et en ce qu’il concerne le repos quotidien et les congés, quels sont nos droits ? Voici quelques-unes des questions que l’on se pose lorsqu’on est face à notre premier emploi.

Comme chaque année, vous serez nombreux à obtenir un emploi saisonnier, mais malheureusement, face à des employés souvent peu informés, les employeurs n’hésitent pas à adapter à leur profit de nombreux articles du code du travail. Ce guide est disponible sur le site internet de LAB et a pour but de donner quelques notions de base qui vous permettront de faire respecter vos droits face aux employeurs. Mais, si vous avez des doutes sur la légalité de votre situation ou si vous êtes en litige avec votre employeur n’hésitez pas à contacter le syndicat.

21> Azken urteotan, gure oinarrizko eskubideekin negozioa egin nahi dute eta osasuna ez da kanpoan geratu. Sistema publikoan eragina duten azpikontratazioak eta autokontzertazioaren moduko praktikak erabiliz edo klinika pribatuei bultzada emanez gure osasuna negozioa bilakatu dute. LABen ustez, egoera honetatik irteteko modu bakarra euskal osasun sistemaren defentsa egitea da.

Osasungintzak pairatzen duen egoera salatu nahian Ipar Hegoak jardunaldi batzuk antolatu zituen eta bertan egin zen irakurketa zabaltzeko asmoarekin Haritik bat argitaratu du, Mati Iturralde Osakidetzako mediku eta sindikalistak egindako “Euskal Osasun-sistema bidegurutzean” izeneko lana eta “zerbitzu sanitarioen pribatizazioaren nazioarteko esperientziari buruzkoa apunteak” izeneko artikulua biltzen dituena.

tartea hartu Webgunea, http://forumdespeuplesenlutte.over-blog.com/ Ce blog est affilié au Forum des Peuples en Lutte pour le respect des droits de l’homme et de la démocratie, forum d’information sur les peuples sans état. L’objectif de ce blog est double, d’une part il a pour but de diffuser l'actualité des peuples en lutte pour leur autodétermination et d’autre part la volonté de créer des liens entre militants de divers horizons.

Sur ce site internet vous y trouverez de nombreux articles concernant des peuples qui luttent pour exister et dont la voix veut être mise sous silence par les medias et les gouvernements. Corsica, Occitania, Catalunya, Breizh, Kabylie ou Euskal Herria sont quelques unes des nations qui ont trouvé une place dans ce blog.

En plus des articles, vous y trouverez des liens qui vous dirigeront vers de nouveaux sites qui vous ouvriront les portes pour mieux connaître ces peuples et des vidéos très diverses de discours, conférences.

Erantzunak aldizkari honetako orrialdeetan aurkituko dituzu

<22

El contubernio nuclear, Lemoiz”. Arabera Juan Luis Olaran Sustatxa La central nuclear de Lemoiz se construyó pero nunca funcionó. A día de hay su esqueleto sigue ahí, “un gigantesco monumento a la estupidez humana, a la indecencia empresarial y política”. Juan Luis Olaran Sustatxa nació en 1945 y como vecino de Lemoiz vivió en primera persona los acontecimientos que generó la construcción de la central nuclear y paricipó asimismo en movilizaciones y actividades antinucleares.

Sobre Lemoiz y su central se ha escrito y hablado mucho, tal vez demasiado. En su día fue un importantísimo filón informativo para la mayoría de los medios. Pero buena parte de aquella vorágine informativa no fue veraz. Sólo cierto distanciamiento permite conocer mejor algunos aspectos que quedaron ocultos y comprender en toda su dimensión lo que supuso aquella ejemplar lucha ciudadana contra la construcción de la central nuclear.

Con en “El contubernio nuclear, Lemoiz”, el autor pretende llenar este vacío y dejar escrito negro sobre blanco una parte de nuestra historia, la del pueblo, escrita desde dentro, desde abajo y sacar a la luz todos aquellos acuerdos ocultados a la sociedad.

1. 17. korrikaren leloa. (ezker-eskuin) 1. Kulturaniztasuna eta ... aztertu dute irakaskuntza sektoreak eta Ipar Hegoa Fundazioak. (goitik behera) 2. Ekainaren 2an ...-aren ondorioetaz eta euskal finantza sistemaren premiaz jardunaldiak egingo dira Bilbon.

3. Eskubide zibil eta politikoak errespeta daitezela dabil lanean sindikatua. Honen barruan, "euskal presoak ...".

4. Zein hiritan burutu da Munduko federazio Sindikalaren 16. Biltzarra?

5. Zerbitzu publikoen aldeko kanpaina barruan maiatzaren 19an ... eta mobilizazioa burutuko dugu.

6. Sarasolak: "badakite zelako garrantzia duen eskolak pertsonen heziketan eta ... egiteko erabiltzen ari dira".

7. Sindikatuak "LABetik atera berria" izenarekin martxan ipini duen blogaren helbidea: ... .org.

8. Zein multinazionalen menpe dago Catelsa enpresa? (ezker-eskuin) 8. Luxat enpresako langileek zein herritan ari dira aldarrikatzen Euskal herrian lan eta bizitzeko eskubidea? (goitik behera) 9. Yolanda Barcinak badaki euskaraz zenbait kanta eta ... egiten.

10. Iruñako egoitza berriaren kalea.

11. Lan harremanetarako eta babes sozialerako euskal esparru osoa erdiesteko, Euskal ... lortzeko borrokan ere egin behar dugu aurrera.

12. ELA eta UGT sindikatuek enpresa honetako espedientea sinatu berri dute.

13. Non burutuko da helduen eta pentsiodunen hurrengo asanblada?

14. "Euskal osasun-sistema bidegurutzean" lanaren egilea.

15. Hiri honetan gertatutako istripuaz geroztik, 1979an energia nuklearraren kontrako nazioarteko jardunaldia egin zen Euskal Herrian.

zure txokoa

✍✉ iraultzen@labsindikatua.org Iraultzen aldizkaria, LAB. Pokopandegi 9, 2. Solairua 20018 Donostia.

La productividad En la Unión Europea, Angela Merkel está diciendo, que para salir de la crisis hay que aumentar la productividad.

Si me acuerdo bien en la teoría de Marx, el aumento de la productividad significa obtener más productos gracias a la modernización del capital fijo, máquinas nuevas, que dan mejor rendimiento.

A lo que llaman ellos aumento de la productividad, Marx llama, aumento de la intensidad de la fuerza de trabajo, que significa tocar la parte variable del capital, lo que según Marx, lleva a la reducción de la expectativa de vida de la persona trabajadora.

Una vez exprimidos, no vamos a ir directamente al cementerio, sino que vamos a tener más bajas y cargar la seguridad social. Después nos van a quitar la seguridad social y obligarnos a contratar seguros privados, lo que ellos querían en el fondo, desde hace tiempo.

Esto sería para ellos otro negocio como cualquiera.

De lo que no habla nadie, es de otra cumbre, que ha tenido la izquierda, el 11 de Marzo, en Atenas, liderada por Papandreou, quien propone aumentar con 0,05 por ciento las transacciones bancarias, obteniendo de este modo 8 millones de puestos de trabajo.

Lo que utilizan contra nosotros es la falta de información.

Eva Benko

ADI! NEGOZIAZIO KOLEKTIBOAREN ERREFORMA Artikulu hau idazteko momentuan oraindik erreforma onartu gabe badago ere, posible da Iraultzen honek argia ikusterako onartua izatea.

Beste erreforma bat gehiago Euskal Herriko langileen eskubideak kaltetuko dituena. Gure beharrei bizkarra eman eta patronalaren mesedetan izango dena.

Negoziazio kolektiboa aberastasun banaketaren alde borrokatzeko tresna garrantzitsua da. Langileen soldata eta lan baldintzak hobetzeko tresna. Finean beste eredu sozial eta ekonomiko baten aldeko borrokan beharrezkoa.

Euskal Herrian ez dugu lan harremanak arautzeko eskuduntza eta ahalmen legegilerik eta negoziazio kolektiboak hutsune horiek guztiak bete ezin baditu ere, erreforma horien eragina leuntzeko aukera ematen du.

Erreformaren bidez ahuldu eta edukiz hustu nahi dute negoziazio kolektiboa eta gainera gure erabakitzeko esparrutik urrundu. Erasoa latza da, patronala eta langileen arteko indar harremanetan desoreka berriak sortuko dituena.

Neurrien balorazioa: -Enpresa hitzarmenen aldeko apustua. Ez negoziazio eremu honi ahalmen gehiago emateko, aurkakoa baizik. Enpresetan goiko mailetan hitzarmen kolektiboetan adostu dena ez betetzeko erraztasunak emateko. Honek lan harremanen indibidualizazioa dakar. Enpresariei botere gehiago ematen zaie eta langileak ahultzen ditu.

-Negoziazioaren zentralizazioan urrats berriak, herrialdeko hitzarmenak mugatuz eta esparru estatalean eduki gehiago adostuz. Honela Euskal Herriko gehiengo sindikalaren eragiteko gaitasuna mugatzen da.

-Soldaten afera modu batean edo bestean mahai gainean egongo da. Soldaten aurkako erasoa abian da. Lehiakortasunari eta irabazi tasei eusteko soldatak murriztu nahi dituzte.

-Ultraaktibitatea ere jomugan daukate. Hitzarmen batek indarraldia amaituta, berria negoziatu arte, aurreko edukiek indarrean irautea esan nahi du. Desagerpenak edota denboran mugatzeak atzerakada nabarmena dakar.

Aurkako jarrera azaldu dugu, mobilizatu gara eta orain bi norabidetan borrokatzen jarraitzea baino ez zaigu geratzen: - Ekintza sindikalaren bidez, langileak euren eskubideen defentsan lerrokatu eta mobilizatuz. Honek egoera berrira egokitzea, dagozkion eztabaidak egin eta erabaki berriak hartzea eskatzen du.

- Euskal Esparruaren aldeko defentsa indartu. Negoziazio kolektiboko esparru propioa izateko, Lan Harremanetarako eta Babes Sozialerako euskal esparrua behar da. Honetarako, bitarteko juridiko politikoak behar ditugu eta horrek egungo marko politikoa aldatzea eskatzen du.

Aldarrikapen hauekin bat egin eta norabide honetan lanean aritzeko prest dauden sindikatu, alderdi eta eragileekin elkarlanaren aldeko apustua egingo dugu.

23>