Landscape Magazine #6 - spring 2009

issue #6 - spring 2009 free magazine

ÉDITO ISSUE #6 - WINTER 2009

COVER rider: Hervé Bonnefont photo by Vincent Rocher

ÉDITO text: Tonton D.

WITH ALL OUR LOVE, SWEAT & CRIES...

CONTENT news . . . . . . . . . . culture . . . . . . . . brol . . . . . . . . . . the trick of the mag . fashion . . . . . . . . . tignes airwaves . . . .

4x . . . . . . . . . . . insane . . . . . . . . black mountain . . flat . . . . . . . . . . nissan dh 2009 . . . . enduro . . . . . . . . . houffalize . . . . . . . fred crosset . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . .

06-08 10 12-16 18 20-24 26-27 28-31 32-35 36-39 40-45 46-49 50-53 54-55 56-59

THE KISSES associated editors Gregory Abino Jonathan Borms Christophe Carmeliet Vincent Rocher

publisher editor Vincent Rocher rue du chateau 6 5030 Gembloux

money responsible Christophe Carmeliet

redactors Tonton D. & Vincent Rocher

art direction, design, skraboutcha, plasticine & duck hunt Jonathan Borms + Christophe Carmeliet = Food - www.designmyfood.be

fisher price photographer Vincent Rocher 2009 ? Une année noire en perspective ?

Je ne sais pas vous, mais parfois il m’arrive de jeter un oeil sur ce qui ne tourne pas rond… et bon, là faut avouer que ce n’est pas top top... Si je devais retenir quelque chose de ce début 2009, c’est cette météo pourrie qui donne plus envie de glander que de rider. C’est ensuite cette putain de crise qui fait que certains organisateurs doivent renoncer à différents events cette année faute de budget. A cet effet, il serait peut-être temps que nos chers élus se rendent compte que le bike est un sport subsidiable au même titre que le foot ou le basket ; même s’il est plus porteur électoralement de s’afficher avec des gugusses qui jouent à la baballe qu’avec des riders. Il y a également l’incendie de l’un des plus beaux parks d’Europe, celui de St Niklaas... Mais bon apparemment au nord du pays, on s’agite au niveau politique pour permettre que les riders de tous bords puissent retrouver une structure couverte le plus rapidement possible. Réellement tragique en ce début 2009, le décès tragique de Jeremy Lusk, ce jeune rider FMX de 24 ans bourré de talent, de fougue et d’énergie, pour qui une réception ratée lors d’un saut fut fatale. Putain de gravité.

Bon après tout ça, on vous souhaite quand même une foule de bonnes choses pour le reste de l’année, ce n’est qu’un mauvais départ, espérons-le.

dr. stamp www.stanw.be stanographies@gmail.com

crayon hb & magicolor iou info@iouworks.com - www.iouworks.com Géraldine Chevenier www.geraldinechevenier.com

translation Helena de Groot www.commonground.be

general contact 2009 ? Een mooi klotejaar in het vooruitzicht?

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik werp van tijd tot tijd eens een blik op wat er allemaal vierkant draait, en hier moeten we toch toegeven dat het niet echt top top is... Als ik iets wil onthouden van het begin van 2009, is het dit schijtweer dat meer zin geeft om wat rond te lummelen dan om te riden. Dan is er ook nog die gore crisis die ervoor zorgt dat sommige organisatoren dit jaar verschillende evenementen moesten afzeggen voor het budget. Het wordt misschien eens tijd dat onze dierbare ministers inzien dat biken een sport is die gesubsidieerd mag worden, net zoals voetbal of basket, hoewel het natuurlijk beter is om in verkiezingstijd op de foto te gaan met klojo’s die wat tegen een balletje staan trappen dan met riders. Dan was er ook nog de brand in een van de mooiste skate parken van Europa, dat van Sint-Niklaas... Maar goed, blijkbaar slaagt men er in het noorden van het land wel in de politiek warm te maken zodat de riders uit alle windstreken zo snel mogelijk weer een overdekte structuur hebben. Begin 2009 werd ook getekend door de tragische dood van Jeremy Lusk, de jonge FMX rider van 24 die talent met hopen had, vol vuur en energie, die slecht neerkwam bij de sprong die hem fataal werd. Klotezwaartekracht.

Na dit alles wens ik jullie toch niets dan goeds voor de rest van het jaar. Laten we ervan uitgaan dat het alleen maar een slecht begin was.

ISSUE #6 - 2/ 60

info@landscape-magazine.com

advertising sales@landscape-magazine.com

digital LS Mag www.landscape-magazine.com

thanks for everything!

Caroline Delvaulx, Mireille Louis, Natacha Lachowski, Gregory Masson, Sacha Kimmes, Stanley Wozniak, Megan Fox, iou., Léa Kerkhove, Mathilde & Delphine Coërs, Phil Borms, Geraldine Chevenier, Madame Do.

PHOTO: VINCENT ROCHER

31/05/09 - HUY 28/06/09 - CHAUDFONTAINE 01/08/09 - MONS 12/09/09 - BOUILLON 04/10/09 - NAMUR

Newpact Sint-Niklaas skatepark destroyed Avoriaz Roof’N Slopestyle cancelled fresh news 7/7 on www.landscape-magazine.com MONDIAL DU VTT

SEIYAR PALACE DIRT EVENT LE NORD N’EST PAS MORT

VTT FREE RAID CLASSIC VTT MAG DU 18 AU 21 JUIN 2009

On vous l’a déjà dit et l’on ne vous le répétera jamais assez. THE place to be fin juin c’est Les Deux-Alpes et son Mondial du VTT. 4 jours durant lesquels vous allez pouvoir vous gaver : de la Mavic Trail le jeudi pour les plus physiques à la Biker Croute pour les plus bucoliques, il y en a pour tout le monde. Le Mondial c’est aussi, et croyez-moi cette liste est loin d’être exhaustive : un salon avec plus de 200 exposants, du dirt, 2 manches de 4X, un water jump, boire des coups en terrasse sous un soleil radieux, rider, boire des coups le soir avec des Anglaises radieuses, rider.... Bref vous l’aurez compris 4 journées intenses à ne rater sous aucun prétexte.

We hebben het al eens gezegd en we kunnen het nooit genoeg herhalen: THE place to be eind juni is Les DeuxAlpes en de Wereldbeker VTT.

Plus d’infos sur www.les2alpes.com

meer informatie op www.les2alpes.com

/ NORTH’S NOT DEAD, 27 ET 28 JUIN

4 dagen waarop je niet zult weten waar eerst te beginnen: van Mavic Trail donderdag voor de zwaarste fysiek tot Biker Croute voor de meest bucolische. De Wereldbeker is ook (en geloof me, deze lijst is verre van volledig): een salon met meer dan 200 exposanten, dirt, 2 wedstrijdonderdelen van 4X, een water jump, een plek om iets drinken op een terrasje in de stralende zon, riden, ’s avonds iets drinken met stralende Engelse meisjes, riden... Je hebt het begrepen: 4 intense dagen die je onder geen enkel beding mag missen.

Et voilà, à force de se plaindre, on se retrouve avec pléthore d’event. Après la DH qui est déjà bien implantée dans ces contrées malgré un relief peu flatteur, c’est au tour du Dirt à être mis à l’honneur ces 27 et 28 juin.

Bière, zique, gonze, et bike... what else?

ISSUE #6 - 6/ 60

Na al ons gezaag zitten we dan nu met een overvloed aan events. Na de DH, die al goed is ingeburgerd in onze contreien ondanks een weinig dankbaar reliëf, is het de beurt aan de Dirt om op 27 en 28 juni een ereplaats te krijgen. Bier, muziek, venten, bike...what else?

SEIYAR PALACE DIRT EVENT LE NORD N’EST PAS MORT

/ NORTH’S NOT DEAD, 27 ET 28 JUIN

KONA DUTCH DIRT-RIDERS PROMO Les deux KONA dirt riders néerlandais, Kevin Katinas et Roy Groenewegen, vont conduire la saison prochaine le clumpteam européen de KONA. En qualité d’Euro-riders ils auront tous les deux l’occasion d’évoluer plus souvent sur le plan international et de se mesurer avec le top des riders de l’Europe et du monde.

Les deux riders ont débuté en 2008 comme grassrootriders chez KONA. Aussi bien Kevin que Roy ont durant la saison dernière envoyé assez bien de gros tricks sur des démos et des events.

Kevin a gagné le dernier grand dirt jump-contest de 2008 au cours du Bike Motion. Roy a été deuxième. Le public a été gâté avec entre autres des superflips et supermans.

Les deux riders ont fait beaucoup de progrès durant la dernière année.

Les deux riders sont plus motivés que jamais en 2009 et veulent se surpasser à tout prix.

Prenez garde à ces deux riders qui évolueront sur les contest de dirt du Benelux

Rien à dire, les gens du Nord savent faire preuve de bon goût en proposant un week-end complètement dédié à la DH et au gros son, agrémenté d’un tas d’activités annexes... Comme quoi on peut faire autre chose que des comédies familiales par la bas.

ISSUE #6 - 8/ 60

Niets op aan te merken, de mensen uit het Noorden. Bovendien laten ze zien dat ze smaak hebben met dit bijkomende weekend gewijd aan de DH en aan vette klanken, opgeluisterd met een hele sliert aanvullende activiteiten. Het is maar om te zeggen dat ze daar nog iets anders kunnen dan gezinskomedies maken.

De twee Nederlandse KONA dirt riders, Kevin Katinas en Roy Groenewegen, gaan komend seizoen voor het Europese clumpteam van KONA rijden. Als Euro-riders krijgen ze beiden de kans zich vaker op internationaal vlak te meten met de TOP-riders van Europa en de wereld.

Beide riders zijn in 2008 gestart als grassrootriders bij KONA. Zowel Kevin als Roy hebben er afgelopen seizoen aardig wat tricks uit gegooid op dirtdemo’s en comps. Nederland is o.a. door Kevin en Roy op de Europese “dirt“-kaart geplaatst.

Kevin heeft de laatste grote dj-comp van 2008 tijdens de Bike Motion gewonnen. Roy werd tweede. Het publiek werd verwend met o.a. superfl ips en supermans. Beide riders hebben ontzettend veel vooruitgang geboekt afgelopen jaar en kunnen niet wachten op een Europees avontuur!

Beide riders zijn gemotiveerder dan ooit om in 2009 zichzelf verder te ontwikkelen.

Let op deze twee riders bij de dirtevents in de Benelux!

a little... “bonnes lectures” MDE: Nous vous l’avions annoncé dans notre précédent numéro, MDE – la marque artisanale transalpine- est enfin arrivée chez nous. Parmi les différents modèles distribués, le Keeper All Mountain, un « endurigide » disponible à la carte via l’importateur DC Team. (1).

MDE: We hadden het al aangekondigd in ons vorige nummer: MDE, het artisanale trans-Alpijnse merk, is eindelijk ook bij ons te krijgen. Een van de beschikbare modellen is de Keeper All Mountain, een « endurigid », à la carte te bestellen via de invoerder DC Team. (1).

KONA: La marque canadienne continue à exploiter son fameux système « Magic Link » en 2009, système de suspension permettant d’obtenir un bike aussi performant en descente qu’en montée. (2).

KONA: Het Canadese merk verkoopt gelukkig in 2009 nog altijd het bekende “Magic Link” suspension-systeem, waardoor je bike in downhill net zo goed is als bij het klimmen (2).

KOXX: Chers parents qui nous lisez, arrêtez de vous arracher les cheveux, enfin s’il vous en reste….Votre rejeton ne sait pas ce qu’il veut : c’est normal, il a 13 ans.

Ses hormones chatouillantes le font hésiter chaque dimanche entre les joies de l’effort en XC et celles des sensations en DH. Koxx a pensé à vous en développant le Mixx (3) un modèle polyvalent destiné aux jeunes désirant s’essayer à plusieurs disciplines (XC, DH et Trial) et tout cela avec un seul et même bike.

Retrouvez des tests plus complets de ces vtt sur notre sit. Retrouvez des tests plus complets de ces vtt sur notre site www.landscape-magazine.com

KOXX: Beste ouders die dit lezen, stop maar met je de haren uit het hoofd te trekken – als er nog over blijven. De kleine weet niet wat hij wil: maar dat is normaal, hij is 13, de hormonen gieren door zijn lijf en hij kiest elke zondag tussen het plezier en de inspanning van de XC en de sensatie van de DH... Koxx heeft aan jullie gedacht bij het ontwikkelen van de Mixx (3): een polyvalent model bedoeld voor jongeren die verschillende disciplines willen uitproberen (XC, DH en Trial) en dat op één en dezelfde bike.

Je vindt de volledige tests van deze VTTs terug op onze site www.landscapemagazine.com

ATOMLAB: Alors que les établissements Brasseurs distribuaient déjà les principaux périphériques. Atomlab, l’entreprise liégeoise passe en 2009 à la vitesse supérieure en distribuant les bikes complets dont le superbe Trailpimp (4) qui ne demande qu’à bouffer le bitume de votre park préféré. www.atomlab.com

ATOMLAB: De winkels Brasseurs verdeelden al de belangrijkste onderdelen van Atomlab, maar in 2009 gaat het Luikse bedrijf nog een versnelling hoger: er worden nu ook volledige fietsen verkocht, waaronder de schitterende Trailpimp (4) die erom vraagt losgelaten te worden op het asfalt van je favoriete park. www.atomlab.com

TRANSITION: Cintre Tbar-30 DH (5) en 7075-T6, longueur 760mm, hauteur 25mm, diamètre cintre 31.8mm, poids 292g, prix 55 euros.

TRANSITION: Stuur Tbar-30 DH (5) in 7075-T6, lengte 760mm, hoogte 25mm, diameter 31.8mm, gewicht 292g, prijs 55 euro.

Moyeux Revolution 32 V2 plus légers, poids du moyeu av : 184g, poids du moyeu ar sans axe : 437g et 547g avec axe de 10mm. Prix du moyeu av : 65 euros (6a), prix du moyeu ar avec axe : 115 euros (6b). Disponibles en couleurs rouge, bleu, noir, vert, or.

Nieuwe lichtere wielnaven Transition Revolution 32 V2, gewicht van de voornaaf: 184g, gewicht van de achternaaf zonder spil : 437g en 547g met spil van 10mm.

Prijs van de voornaaf (6a): 65 euro, prijs van de achternaaf met as (6b): 115 euro.

Beschikbaar in het rood, blauw, zwart, groen, goud.

Roues Transition Revolution 32 V2 (7) avec nouveaux moyeux. Largeur jante : 32mm, 32 rayons /poids roue av : 1100g / poids roue ar : 1460g Disponibles en jantes noire, blanche, rouge. Prix de la paire : 350 euros.

Wielen Transition Revolution 32 V2 (7) met nieuwe naven. Velgbreedte : 32mm, aantal spaken : 32. Gewicht voorwiel : 1100g. Gewicht achterwiel : 1460g. Prijs stel wielen : 350 euro.

Kleuren velg: zwart, wit, rood

.1

.3

.6a

.7

.6b

.2

.4

ISSUE #6 - 10/ 60

.5

bit of... “saintes écritures” PSP: Très attendu, le FPS futuriste de Guerilla débarque exclusivement sur PS3.

Ambiance apocalyptique au menu de ce jeu qui vous plonge au cœur de décors torturés dans une atmosphère de guerres urbaines très réussie. Tous les ingrédients d’un FPS classique sont réunis mais Killzone 2 parvient à sortir du lot en offrant une jouabilité exemplaire dans une atmosphère aussi oppressante que prenante. Le rythme est effréné, l’animation frise la perfection, la physique du jeu est tout bonnement magique. On ne vous parle même pas de la gestion des jeux de lumière, des explosions en pagaille et du rendu de la poussière... à ce niveaulà ce n’est plus une claque mais un tabassage visuel. Pour le reste, disons que la durée de vie est honnête si on tient compte d’un mode online prometteur mais encore peu étoffé. Bref, Killzone 2 c’est LE jeu de ce début d’année pour les possesseurs de PS3 et il instaure de nouveaux standards de qualité qu’il sera difficile de surpasser. (1) 661: Evo bomber short (2) - 661 continue à étoffer sa gamme en ce qui concerne les protections à base de d3o, matière qui réagit en cas d’impact. Après les protections coudes et genoux, c’est au tour des under shorts de bénéficier de cette technologie.

Tailles : du S au XL. Prix : 129,90 euros - www.sixsixone.com Casque Full Comp (3,4) - Désireux de proposer un produit abouti mais peu onéreux, vous retrouverez encore cette année le Full Comp au catalogue 661.

Le casque idéal pour les débutants et les petits budgets mais qui ne fait aucune concession quant à la sécurité. Disponibles en deux coloris : black and white.

Tailles : du XS au XL. Prix : 94,-€ ODI: Les poignées ODI (5) sont maintenant distribuées par Brasseur. Nous ne résistons pas à l’envie de vous présenter les Ruffian lock-on, déjà parce qu’elles sont disponibles en rose et de plus une partie des bénéfices est reversée à la lutte contre le cancer.

Au total, ce ne sont pas moins de 20 modèles qui vous sont proposés pour le MTB et 17 pour le BMX. www.odigrips.com FIVETEN: 5Ten Freerider (6) - Confort, performance et style avec les 5 Ten Freerider.

Du trail au park avec une accroche inégalée. Semelle : Stealth ®S1™

ISSUE #6 - 12/ 60

PSP: Het langverwachte futuristische FPS van Guerilla wordt exclusief voor PS3 gelanceerd. Een spel met een apocalyptische sfeer waar je wordt ondergedompeld in helse decors van een stad die oorlog ademt. Alle ingrediënten van een klassieke FPS zijn aanwezig, maar Killzone 2 onderscheidt zich door de uitstekende speelbaarheid en een sfeer die zowel bedrukkend als meeslepend is.

Het koortsachtige ritme, de perfecte animatie en het uitzicht van het spel is niets minder dan magie – en dan hebben we het nog niet over het lichtspel, de talrijke explosies en het effect van het opvliegend stof...op dat niveau is het geen visueel schot in de roos meer, maar een heus salvo. Verder kunnen we nog zeggen dat de levensduur fair is, zeker als we rekening houden met een veelbelovende online-modus die op dit moment echter nog niet helemaal op punt staat.

Kortom, voor wie een PS3 heeft is Killzone 2 dit jaar HET spel dat meteen de toon zet voor een nieuwe kwaliteitsstandaard die moeilijk te vergeten zal zijn. (1)

.4

.1

.5 661: Evo bomber short (2) - 661 blijft haar gamma bescherming op basis van d3o uitbreiden, een materiaal dat reageert bij een schok. Na elleboog- en kniebescherming is het nu de beurt aan de under shorts om van deze technologie te genieten. Maten: van S tot XL Prijs: 129,90 euro - www.sixsixone.com Full Comp Helm (3,4) - Voor producten met klasse die je geen rib uit je lijf kosten, is er dit jaar de Full Comp in de catalogus van 661. De ideale helm voor beginners en kleine budgetten, zonder toegevingen te doen op het vlak van veiligheid. Beschikbaar in twee kleuren: black and white. Maten: van XS tot XL Prijs: 94,00 euro

.6 .2

ODI: De ODI handgrepen (5) worden nu verdeeld door Brasseur. We moeten toegeven dat we er niet aan kunnen weerstaan je de Ruffian lock-on voor te stellen – eerst en vooral omdat ze verkrijgbaar zijn in het roze, en daarbij gaat een deel van de opbrengsten dan ook nog eens naar de strijd tegen kanker. In het totaal zijn er niet minder dan 20 modellen voor het MTB en 17 voor BMX FIVETEN: 5Ten Freerider (6) Comfort, performance en stijl met de Five Ten Freerider.

Van trail naar park en steeds stevig op de grond. Zool: Stealth ®S1™

.3

everything “c’est de la bombe bébé” O’ NEAL: Rockhard Helmets (1,2,3,4)- Pour 2009, O Neal propose une gamme de casques MX aux couleurs des légendes du rock.

Que du beau monde, on vous l’assure : AC/DC, Kiss, Motorhead, Slayer et Slipknot.

Rien à dire : ces casques fleurent bon le métal et le rock et n’attendent que vous ; leur destinée étant de sentir la transpi après une bonne session de ride.

Outre le modèle MX, ces casques sont également disponibles en version full face et half helmet.

Tailles : du XS au XXL Poids : 1450 gr Prix : € 199,90 www.rockhardhelmets.com

O’NEAL: Rockhard Helmets (1,2,3,4) - Voor 2009 heeft O’Neal een gamma MX helmen in de kleuren van rocklegenden. Alleen schoon volk, daar kan je op rekenen: AC/DC, Kiss, Motorhead, Slayer en Slipknot. Daar hoeven we niets aan toe te voegen: helmen die metal en rock ademen en niets liever willen dan een flinke portie zweet na een ridesessie.

Behalve het model MX zijn de helmen ook beschikbaar in versie full face en half helmet...

Maten : van XS tot XXL Gewicht: 1450 gr Prijs: 199,90 euro www.rockhardhelmets.com

Neck Guard (5) - Afin d’éviter le tristement célèbre « coup du lapin », il existe ce que l’on appelle un neck guard. Cette protection permet une meilleure stabilité du casque et donc de la tête en cas de chute ou de choc violent. Vu le poids relativement faible et le prix peu élevé, cet investissement pourrait contribuer à éviter les fâcheuses conséquences auxquelles les riders sont parfois confrontés en cas d’accident et ce tant en MTB qu’en BMX Race ou en MX. Tailles : adulte et enfant Poids : 200gr (adulte) - 140gr (enfant) Prix: € 33,50 (adulte) € 30,50 (enfant) www.oneal.com - sportintox@belgacom.net

Neck Guard (5) - Om een whiplash te vermijden bestaat er wat we noemen een neck guard. Deze bescherming geeft meer stabiliteit aan de helm en dus aan het hoofd bij een gewelddadige val of schok. Omdat het relatief weinig weegt en niet veel kost, kan deze investering je beschermen tegen de vervelende gevolgen waar riders mee te maken kunnen hebben bij een ongeluk, zowel bij het MTB, de BMX Race of MX. Maten: volwassenen en kinderen Gewicht: 200 gr (volwassenen) , 140 gr (kinderen) Prijs: 33,50 (volwassenen) 30,50 (kinderen) www.oneal.com - sportintox@belgacom.net

DAKINE: Dakine Drafter. (6) - 12 L / réservoir de 3L avec déconnecteur rapide et large ouverture pour faciliter le remplissage et le nettoyage / dos renforcé avec air channel ventilation / porte casque intégral ou casque cross-country / porte protègetibias / poche PDA, MP3, lunettes de soleil, pompe et tube

DAKINE: Dakine Drafter (6) - 12 L / reservoir van 3L met snelle onderbreker en grote opening om makkelijk te vullen en schoon te maken/ versterkte rug met air channel ventilation / geïntegreerde klokhelm - of cross-country-helmhouder / scheenbeenbescherminghouder / zakje voor PDA, MP3, zonnebril, pomp en band

QUAMEN: Xcytt distribue depuis peu la marque Quamen en France et en Belgique.

Quamen (7) fabrique des cadres et pièces BMX et VTT «Made in USA».

Plus d’infos sur www.quamenbikes.com et www.xcytt.com

QUAMEN: Xcytt verdeelt sinds kort het merk Quamen in Frankrijk en in België. Quamen (7) produceert kaders en onderdelen voor BMX en VTT, “Made in the USA”.

Meer informatie op www.quamenbikes.com en www.xcytt.com

.1

.2

.3

.4

.6 .5

.7

ISSUE #6 - 14/ 60

CULTURE 7 GENERATIONS

COMITÉ INVISIBLE MGMT

FRANZ FERDINAND

new age records

éditions la fabrique

domino record

to see the end

Après plusieurs splits et MCD, les voilà enfin avec un full length. Intenses, rythmés, engagés, ils ne reculent devant rien.

Des paroles qui dénoncent, des singalongs qui frappent, des riffs qui entraînent, 7 Generations s’affirme dans leur hardcore vegan straight edge. Quelques passages plus lents offrent une pause dans les morceaux rapides et enivrants.

Une petite préférence pour Vanguard, anti-sexiste à souhaits pour dénoncer le machisme un peu trop présent chez certains, et Endymion, valsant entre le calme et l’intense. Un hardcore qu’on entend de moins en moins à mon goût, encore bien qu’ils sont là pour nous rappeler certaines valeurs.

A toi de découvrir leur 9track sorti en 2008.

Hier zijn ze eindelijk, na meerdere splits en MCD, met hun full length. Intens, rythmisch, betrokken, ze zijn nergens bang voor. Woorden die aangeven, singalongs die hard slaan, riffs die meesleuren, 7 Generations tonen wie ze zijn in hun vegan straight edge hardcore. Enkele kalmere stukjes geven een break in de rappe en bedwelmende tracks. Een kleine voorkeur voor Vanguard, luchtig anti-sexist dat het machistisch gedrag van sommigen verraadt, en Endymion, dansend tussen kalmte en intesiteit. Een hardcore dat we volgens mij minder en minder horen, gelukkig zijn ze er nog om ons zekere waarden te herinneren.

Aan jou om deze 9track van 2008 te ontdekken.

N. Lachowski

l’insurrection qui vient

Un livre qui dérange, qui bouscule les certitudes. C’est une lecture électrochoc pour une société proche de la mort clinique. Le bouquin n’est pas parfait, certains propos sont dérangeants mais d’autres d’une justesse limpide. La crise est finalement révélatrice des maux de notre civilisation: « On déteste les patrons mais on veut à tout prix être employé. Avoir un travail est un honneur et travailler est une marque de servilité.

Bref : le parfait tableau clinique de l’hystérie. » La question écologique y est évoquée avec un regard critique: « L’excitation morbide qui anime journalistes et publicitaires à chaque nouvelle preuve du réchauffement climatique dévoile le sourire d’acier du nouveau capitalisme vert. » Ca parle d’autogestion hors de tout cadre associatif afin d’échapper à ce système qui veut garder la main mise sur chaque initiative populaire. A ne pas lire si vous voulez garder vos oeillères!

Een boek dat prikkelt, dat zekerheden aan het wankelen brengt. De tekst is een elektroshock voor een maatschappij op de rand van klinische dood.

Het boek is zeker niet perfect, sommige uitspraken lijken gesleurd, maar anderen slaan de nagel op de kop. De crisis spreekt boekdelen over de zonden van onze samenleving: “We hebben een hekel aan bazen, maar willen tegen elke prijs werknemer zijn. Werk hebben is een eer en werken een teken van onderdanigheid.

Kortom: een perfect klinisch beeld van hysterie. “De ecologische kwestie wordt er met een kritische blik in opgeworpen:” De morbide opwinding die zich eigen maakt van journalisten en schrijvers bij elk nieuw bewijs van de opwarming van de aarde, ontsluiert de stalen glimlach van een nieuw groen kapitalisme. “De auteurs loven het zelfbestuur door uit iedere v ereniging te stappen en zo uit een systeem los te breken dat een ferme greep wil behouden op elk volksinitiatief. Niet lezen als je gehecht bent aan je oogkleppen!

V.Rocher

ISSUE #6 - 16/ 60

oracular spectacular sony

MGMT nous a apporté un cd rempli de couleurs. Leur mélange indie, rock, new wave et disco aurait pu rester un projet de collégien un peu maladroit, mais il a finit par faire un vrai succès. Passant par un tas d’émotions, joie, tristesse, nostalgie ou espoir, ces deux jeunes nous font voyager dans un monde né de notre imagination. Andrew Vanwyngarden et Ben Goldwasser ont réussi des combinaisons risquées en toute légèreté avec cette touche de fraîcheur musicale qui fait le charme de cet album. Les morceaux ne tombent pas en répétitions, on est vite entraîné par leurs mélodies et ils nous donnent envie de danser et de chanter.

Un album 2008 qui n’a donc vraiment pas déçu!

MGMT brengt ons een album gevuld met kleuren. Hun indie, rock, new wave en disco mengeling had een onhandig kelder project kunnen blijven, maar het werd uiteindelijk een echt succes. Deze twee jongeren laten ons reizen door een wereld recht uit onze verbeelding, doorheen een heleboel gevoelens, blijheid, droevigheid, nostalgie of hoop. Andrew Vanwyngarden en Ben Goldwasser hebben geriskeerde combinaties gedurfd die eindigen in een muzikale luchtigheid en frisheid dat dit album zo aantrekkelijk maakt. De tracks vallen niet in herhaling, we worden vlug meegesleurd in hun melodieën en ze geven ons zin om te dansen en te zingen. Een 2008 album dat dus echt niet tegenviel!

N. Lachowski

tonight: franz ferdinand

Pour bien commencer 2009, Franz Ferdinand nous offrent leur troisième album.

Le groupe écossais décalé dans leur propre style a lâché le 26 janvier “Tonight: Franz Ferninand”. Bien qu’on aurait pu douter sur la qualité du résultat, il est plus que satisfaisant. L’album est légèrement différent des deux précédents, entre autre dans les influences, par exemple le mélange electro et african dub dans les bass et les échos. Mais on y reconnaît toujours ce qui nous fait aimer FF, la voix d’Alex Kapranos, leur voyage musicale d’une soirée jusqu’à l’aube et la légèreté du tout. Honnêtement, il pourrait bien être leur meilleur cd. Pour finir sur une touche d’art visuel, la photographie de Søren Solkær Starbird sur la pochette est inspirée de Weegee, photographe des forties/fifties spécialisé en scènes de crimes.

Om 2009 goed te starten geeft Franz Ferdinand ons hun derde album. Deze schotse groep, eigenaardig in hun eigen stijl, heeft de 26 januari Tonight: Franz Ferdinand op ons losgelaten. Ook al hadden we kunnen twijfelen over het resultaat, hij is meer dan voldoenend. Het album verschilt van de twee vorigen, onder andere de invloeden, bijvoorbeeld de mix van electro en african dub in de bas en de echos. Maar we herkennen nog steeds wat ons voor FF doet vallen, de stem van Alex Kapranos, hun muzikale reis van een avond tot de vroege uurtjes et de luchtigheid van het geheel. Eerlijk gezegd, het zou wel hun beste CD tot nu toe kunnen zijn. Om met wat visuele kunst te eindigen, de fotografie van Søren Solkær Starbird op de cover is geinspireerd van Weegee, fotograaf van de jaren veertig/vijftig en ge specialiseerd in criminele scenes.

N. Lachowski

TRY IT BABY!

photos: Vincent Rocher / texte: François Debroux

Step 1. Rouler avec les pieds sur les pegs arrières à vitesse moyenne.

Step 2. La jambe droite vient se poser sur le peg avant gauche (ou l’inverse si vous voulez partir de la droite vers la gauche).

Step 3. C’est le moment de lancer le trick, vous balancez les épaules et la tête vers la droite (ou l’inverse si...) et vous donnez un mini (1/100e de seconde) coup de frein avant. Simultanément, le pied gauche se désolidarise du peg arrière gauche./

Step 6. Ca y est vous êtes dans le trick proprement dit. Vous roulez maintenant en arrière et en arc de cercle du côté de votre corps. Vous suivez toujours?

Step 7. Apprenez à tenir assez longtemps pourien maîtriser le trick. Vous pouvez également prendre plus de vitesse en ‘pompant’ à l’aide des bras et du pied qui est sur le peg avant.

Step 4. votre jambe enmène tout le bazar autour de la colonne de direction. On est pas statique la, ca tourne en roulant! C’est la que le travail d’équilibre commence.

Pour vous équilibrer, utilisez la jambe qui n’est pas sur le peg et poussez bien sur les bras.

Step 8. Il va commencer à être temps de passer à autre chose donc retour à la position de départ! Pour rentrer la figure il existe plusieurs formes, mais celle qui vous est montrée est la plus simple: D’un coup sec et assuré, vous faites faire un 180° au guidon pour le faire revenir en position normale.

N’oubliez pas de soulever votre pied droit du peg avant, votre cheville droite vous en remercie d’avance!

Step 5. Bon c’est pas tout ça mais la jambe gauche (qui est dans le vide) commence à s’ennuyer et il se trouve que le peg arrière est tout proche. Allez donc poser votre pied gauche sur ce dernier...

Step 9. Tiens puisqu’il est libre ce pied, profitez-en pour le replacer sur la pédale droite qui trainait par là. Au tour du pied gauche de récupérer la pédale gauche à présent et c’est rentré, bravo!

ISSUE #6 - 18/ 60

Step 1. Rij aan gemiddelde snelheid met je voeten op de achterste pegs.

Step 2. Het rechterbeen wordt op de linker voorpeg gezet (of omgekeerd als je van rechts naar links gaat).

Step 3. Op dit moment komt de eigenlijke trick, waarbij je de schouders en het hoofd naar rechts draait (of omgekeerd als...) en je heel even (1/100e van een seconde) de voorrem indrukt. Tegelijkertijd maakt de linkervoet zich los van de linkerachterpeg en...

Step 4. je been neemt de hele rimram mee rond de stuurkolom. Je blijft niet stilstaan, je draait al rijdend! Daar begint de eigenlijke evenwichtsoefening. Gebruik om je evenwicht te bewaren het been dat niet op de peg staat en duw goed op je armen.

Step 5. Ondertussen begint het linkerbeen (dat zo’n beetje zweeft) zich te vervelen, blijkt toch wel dat de achterpeg vlakbij is... Ga er dus maar opstaan met je linkervoet.

Step 6. Dat is het, nu ben je aan de eigenlijke trick. Je rijdt nu naar achter en in een boog aan de kant van je lichaam. Ben je nog mee?

Step 7. Leer zo lang mogelijk te houden om de trick helemaal onder de knie te krijgen.

Je krijgt ook meer snelheid door te “pompen” met je armen en de voet die op de voorpeg staat.

Step 8. Het wordt tijd met iets anders door te gaan, dus we zetten ons weer in de beginpositie! Om met de figuur te beginnen, bestaan er verschillende vormen, maar degene die we jullie laten zien is het eenvoudigst: Met een droge en zelfzekere slag laat je het stuur 180° draaien om terug in de normale positie te staan. Vergeet niet je rechtervoet van de voorpeg te halen – je rechterenkel dankt bij voorbaat!

Step 9. Omdat deze voet nu toch vrij is, kan je er evengoed gebruik van maken: zet hem op de rechterpedaal die daar ergens moet zijn. Nu is het de beurt aan de linkervoet om de linkerpedaal terug in te nemen en je bent er, bravo!

thanks to: wesc www.wesc.com analog www.analogclothing.com cheapo www.cheapo.se alpinestars www.alpinestars.com nike www.nike.com nike 6.0 www.nike.com/nke6 kenny WWW.KENNY-RACING .COM

and to our special guest Arnaud Dubois

photos by Vincent Rocher art direction by food

arnaud dubois: cap: kenny street shirt : kenny, army short: kenny, army sokck: nike, shoes: nike 6.0 air insurgent, mathilde: sweat : wesc, invana short : wesc, invana

ISSUE #6 - 20/ 60

stan: cap: wesc, newera 59 fifty seersucker short: wesc, theodor wifebeater: wesc cap: kenny jeans: hurley belt: vans tshirt: nike 6.o shoes: nike 6.0 mogan mid

21/60 - ISSUE #6

delphine: combi: wesc, venezuela arnaud dubois: underwear: kenny shoes: nike 6.0, mogan hieu: tshirt: wesc, skeleton car cardigan: wesc, nicke jeans: pull and bear cap: kenny army

ISSUE #6 - 22/ 60

mathilde: hoody: wesc, bermuda jeans: wesc shoes: cheapo, stan: hoody: nike 6.0 hoody beanie: Kenny glasses: vans

23/60 - ISSUE #6

mathilde: dress: wesc delphine: dress: wesc allie cap: analog new era shirt: nike 6.0

ISSUE #6 - 24/ 60

ISSUE #6 - 26/ 60

rider:Charles Navillo / photo: Dom Daher

27/60 - ISSUE #6

COMME CHAQUE ANNÉE DEPUIS 5 ANS, TIGNES S’EST MÉTAMORPHOSÉE EN RENDEZ-VOUS INCONTOURNABLE DES SPORTS ALTERNATIFS DURANT TOUTE UNE SEMAINE. MÊME SI CETTE ANNÉE LE SNOWBOARD ÉTAIT ABSENT DES COMPÉTITIONS, LA STATION SAVOYARDE S’EST DONNÉ DES AIRS DE WINTER X-GAMES ET A VU DÉFILER DES RIDERS AUX PROFILS TRÈS DIFFÉRENTS MAIS DONT LE POINT COMMUN EST LA MAÎTRISE SUR NEIGE. La poudreuse, la montagne, le froid …le vrai ...limite polaire, limite qui fait mal. Pour tout vous dire nous quittions la Belgique où la température est descendue à un record de -21°c en se disant que ce ne serait pas pire dans les Alpes…. Hé bien si, -23°c de grand matin lors des entrainements du VTT 4X. C’est dans ces moments là quand le doigt reste collé au déclencheur de l’appareil photo ou sur le trépied du flash et que l’on se remémore des scènes de films avec de pauvres alpinistes qui meurent de froid, qu’on ne peut s’empêcher de murmurer intérieurement « t’endors pas, t’endors pas ou on te retrouvera au dégel» … Bref c’est dans ces moments là qu’on se dit que le froid ça craint.

Bon j’exagère un poil mais je n’étais pas le seul. « Fucking Cold ! » nous disait Brendan Fairclough juste avant son premier run. Le jeune anglais, habitué des Tignes Airwaves (TAW) nous confiait que le pire pour lui était précisément ce froid particulièrement hardcore en ce début janvier.

Très chanceux, il aura cependant l’occasion de se réchauffer peu de temps après car il part pour 2 mois de préparation en Australie avec Sam Hill, son co-équipier du team Monster Energy/Specialized. Brendan comme Fabien « couscous » Cousinié appréciait la piste de cette année.

ISSUE #6 - 28/ 60

Moins de gros jumps, les pilotes allaient pouvoir se concentrer davantage sur le pilotage et jouer des coudes. « Ne pas se demander si on va y rester ou pas en se satellisant sur un jump de plus de 20 mètres ça va permettre plus de fight » rajoutait Fabien. Le jeune pilote français rentrait lui d’un stage chez Morewood en Afrique du Sud avec un contrat de sponsoring dans les valises. Les TAW étaient l’occasion de faire goûter la neige à son destrier africain, un Morewood Ndiza salement joli. Full ou hardtail, les bikes avaient en point commun des pneus mud qui semblaient être la meilleure solution d’accroche sur la neige damée.

Accroche est un bien grand mot quand on parle de vélo sur neige, disons que toute l’habileté des pilotes résidait dans le fait de maintenir leur concentration car ici la moindre faute est implacablement sanctionnée par une glissade synonyme d’adieu à la victoire. Il faut s’imaginer la pression du rider de tête, lancé à plus de 60 km heure sur un tracé de boader cross en neige avec 3 rivaux aux trousses, le tout en négociant whoops et jumps et sans pouvoir vraiment compter sur les freins vu leur faible efficacité sur le manteau blanc.

Stéphane Jany avait justement profité d’une glissade de Tschugg et Saladini lors de la finale 2008 pour s’imposer.

On lui a demandé s’il avait bien profité du prize money de l’an passé. « J’ai renvoyé mon ex chez ses parents… et j’ai ouvert un shop de vélo dans le Sud ». Le pilote du team Ayton-Giant-Les 2 Alpes s’était fait peur la veille aux entrainements en confondant une bosse avec un lanceur de fusée. Si d’aventure il avait voulu intercepter un télésiège au vol, il ne s’y serait pas pris autrement.

Le spectacle était au rendez vous, de belles gamelles, des passages en force, du fourcross à l’état pur… la neige en plus. En finale on retrouve 4 français, Romain Saladini, Mickael Deldycke, Rémi Thirion et Aurélien Giordanengo. Dès le start l’adrénaline des 4 spécialistes de la discipline est lâchée à l’image d’un groupe de mustangs sauvages. Giordanengo, détenteur du meilleur temps de l’épreuve faisait un gros départ et se maintenait en tête jusqu’à mi-parcours. Saladini lui mettant la pression, Aurélien négocia mal un virage en dévers et décrocha laissant ainsi filer Romain vers la ligne d’arrivée. Mickael Deldycke et Rémi Thirion complètent le podium devant les spectateurs frigorifiés.

Les TAW 2009 c’est aussi du ski freestyle, du skicross, du Big ski. Durant cette fabuleuse semaine, la station propose de super promotions sur les séjours. Prendre un bol d’air (très) frais au cœur d’une station de l’Espace Killy dont la réputation du domaine skiable n’est plus à faire tout en étant spectateur de compétitions spectaculaires, c’est tout simplement le rêve à l’état pur. On a eu du mal à quitter l’ambiance festive, les fondues savoyardes et les pentes enneigées. On a même failli perdre un membre de la rédac, attiré par les charmes d’une belle nordique tel un marin par le chant d’une sirène. On l’a ramené quand même faute de quoi vous n’auriez pas votre Landscape dans les mains.

29/60 - ISSUE #6

photo: Dom Daher

photo: Vincent Rocher

photo: Christophe Carmeliet

photo: Dom Daher

photo: Dom Daher

photo: Vincent Rocher

photo: Vincent Rocher

photo: Christophe Carmeliet

SINDS EEN JAAR OF 5 WORDT TIGNES IN JANUARI TELKENS EEN WEEK LANG DE NIET TE MISSEN AFSPRAAK VAN DE ALTERNATIEVE SPORT. HOEWEL SNOWBOARD DIT JAAR NIET AANWEZIG WAS OP DE COMPETITIE, ZIET HET ER IN DIT SKIOORD IN DE SAVOYE UIT ALS DE WINTER X-GAMES, MET RIDERS UIT ALLERLEI DISCIPLINES MET ALS GEMEENSCHAPPELIJK PUNT: SNEEUW. De sneeuw, de bergen, de koude... de echt koude kou, bijna als op de noordpool, zo koud dat het bijna pijn doet.

We willen maar zeggen dat toen we België uitreden toen het kwik daar deze week een recordtemperatuur van -21°C had bereikt, we zeiden dat het toch niet zoveel erger kon zijn in de Alpen...toch wel, -23°C tijdens de VTT 4Xtrainingen ’s ochtends vroeg. Het is op dat soort momenten, wanneer je vingers aan de knop van het fototoestel of op de flash blijven plakken, dat je plots moet denken aan films over Alpinisten die doodvriezen en die elkaar zeggen “niet in slaap vallen, niet in slaap vallen of we vinden je pas terug wanneer het dooit”, op dat soort momenten dus, dat je beseft dat de koude echt suckt.

Ok, ik overdrijf misschien een beetje, maar ik was zeker niet de enige. “Fucking cold” zei Brendan Fairclough ons net voor zijn eerste run. De jonge Engelsman, gewend aan de Tignes Airwaves (TAW), vertrouwde ons toe dat deze ISSUE #6 - 30/ 60

hardcore koude begin januari het ergste was dat hij al had meegemaakt. Hij zou korte tijd later in ieder geval ruim de kans krijgen om zich op te warmen, want meteen daarna vertrok hij naar Australië voor 2 maanden voorbereiding met Sam Hill, zijn teamgenoot in Monster Energy/Specialized. Brendan kon net als Fabien “Couscous” Cousinié de piste dit jaar wel op prijs stellen.

of hij genoten had van het prijzengeld vorig jaar. “Ik heb mijn ex terug naar haar ouders gestuurd...en ik heb een bike-shop geopend in het Zuiden”. De rider van het team Ayton-Giant-Les-2-Alpes had de avond tevoren tijdens de trainingen schrik gekregen toen hij een afdaling voor een bult hield, hij had een stoeltjeslift willen vastgrijpen die hij niet anders had kunnen pakken.

Met minder grote jumps konden de riders zich concentreren op hun rides en op hun ellebogenwerk. “Je vooral niet afvragen of je erin gaat blijven of niet wanneer je je lanceert op een jump van meer dan 20 meter, dan durf je meer”, voegde Fabien er nog aan toe. De jonge Franse rider kwam net terug van een stage bij Morewood in ZuidAfrika met een sponsoringcontract in zijn koffer. De TAW waren dé gelegenheid om zijn Afrikaanse strijdros de sneeuw te laten proeven, een degoutant zalige Morewood Mbuzi. De full of hardtail bikes hadden één ding gemeen: hun mud-banden die de beste grip bleken te bieden op de aangestampte sneeuw.

Het spektakel was dus verzekerd, mooie toeren, krachtige passages, fourcross op zijn zuiverst...en bovenop dit alles de sneeuw. In de finale zaten er 4 Fransen, Romain Saladini, Mickael Deldycke, Rémi Thirion en Aurélien Giordanengo. Vanaf de start had de adrenaline van de 4 specialisten de juiste uitwerking, want ze vertrokken als een groep wilde mustangs. Giordanengo, die de beste tijd had in de voorrondes, maakt een knallende start en blijft tot in de helft van het parcours op kop. Saladini zit hem achterna, Aurélien schat een bocht op een helling verkeerd in en haakt af, zodat Romain als eerste de finish haalt.

Mickael Deldycke en Rémi Thirion delen het podium met hem voor de verkleumde kijkers.

Grip is een groot woord als je spreekt van fietsen op sneeuw, laten we gewoon zeggen dat de riders hun volledige bedrevenheid enkel gebruikten om geconcentreerd te blijven, omdat het kleinste foutje zou uitmonden in een valpartij die synoniem stond met vaarwel overwinning.

Je moet je inbeelden hoeveel druk zo’n rider voelt die zich aan meer dan 60 km/u heeft gelanceerd op een boadercross-traject op de sneeuw met de hete adem van 3 rivalen in zijn nek, terwijl nog denkend aan zijn whoops en jumps zonder echt op de remmen te kunnen rekenen gezien hun beperkte efficiëntie op het witte tapijt.

Zo kon Stéphane Jany bijvoorbeeld gebruik maken van de glijpartij van Tschugg en Saladini tijdens de fi nale 2008 om zijn overwinning te behalen. We vroegen hem

De TAW 2009 betekent ook freestyle ski, skicross, big ski. Het is een week waar het skioord superkortingen biedt op de verhuur van een appartement zodat een breed publiek de riders kan komen aanmoedigen. Een (zeer) frisse neus halen in Espace Killy – dat een reputatie heeft als skioord die echt niet meer gemaakt moet worden – en dan ook nog zulke spectaculaire competities zien, dat is het succesrecept van de organisatoren. We vinden het moeilijk om de feestelijke sfeer, de kaasfondues en de besneeuwde toppen achter te laten. We zijn zelfs bijna een lid van de redactie kwijt, aangetrokken door de charmes van een meisje uit het noorden als door de zang van een sirene.

We hebben hem toch maar weggeplukt, anders had je nu deze Landscape niet vast.

INSANE TOYS WWW.SNOWSCOOT.COM

INTERVIEW FRANCK PETOUD « L’esprit du snowscoot c’est aussi un sentiment de liberté » Salut Franck, tu es l’inventeur du snowscoot. Peux-tu nous dire quand et comment t’est venue l’idée de créer un tel engin?

Bonjour, j’ai inventé le Snowscoot alors que je faisais du bmx depuis une dizaine d’années en compétition et le fait de m’installer en Suisse pour mes études m’a fait découvrir la montagne et ses reliefs infinis sur lesquels je rêvais de pratiquer mon sport favori. J’ai donc décidé, avec une bande de copains, de fabriquer deux prototypes à michemin entre un bmx et un monoski.

Après une nuit de travail et quelques verres de tequila, les deux premiers Snowscoots ont vu le jour. Les essais, quelques heures plus tard, se sont révélés extrêmement positifs et j’ai décidé de déposer le brevet du fonctionnement et la marque snowscoot.

C’est un véritable bmx des neiges adapté aux remontées mécaniques avec le plaisir de la glisse en plus, les freins et les crevaisons en moins.

ISSUE #6 - 32/ 60

Quand tu vois quelqu’un sur un scoot, ici ou ailleurs, tu dois te sentir fier que ce soit sorti de ton imagination?

Oui cela me fait à chaque fois très plaisir, surtout sur les compétitions où je me rends compte que j’ai créé un véritable sport.

Quand tu vois débarquer une centaine de riders sur un parking de station, cela fait chaud au coeur.

C’était quoi l’esprit du snowscoot à l’origine? Freeride, freestyle,... ?

Les deux en même temps, c’est surtout la fierté d’être différent et le plaisir incommensurable de glisser sur la neige un guidon de bmx entre les mains avec un engin simple, léger, performant et original. C’est sûr que quand on voit la plupart des gens skier bêtement vers le bas pour remonter et recommencer, on a vraiment l’impression de vivre dans un autre monde. L’esprit du snowscoot c’est aussi un sentiment de liberté, une certaine ouverture d’esprit et un sentiment de pratiquer une discipline authentique, loin du marketing sportif et du commerce de masse.

J’ai cru comprendre que tu viens du bmx.

Race ou freestyle?

J’ai pratiqué les deux dès leur apparition en France et bien que bien placé au niveau national en race, mon état d’esprit m’a fait naturellement choisir le freestyle. J’ai créé le premier team de freestyle en France: les “spin rats” à l’image des “curb dogs” de San Francisco.

Penses-tu que le snowscoot peut se faire une place entre le ski et le snowboard?

Bien sûr! Il l’a déjà, surtout si on compare au niveau des performances en freestyle ou en boardercross. Les snowboarders et skieurs pros ont beaucoup de respect pour l’élite du freestyle en snowscoot et ils se côtoient souvent sur des événements importants (Playstaion Airgames, Bluewin Fly Sessions, Tignes Airwaves etc...)

Il y a encore des stations qui sont réticentes au snowscoot.

Comment l’expliques-tu?

Il ne s’agit que d’une mauvaise communication et de mauvaise volonté. On est autorisé au niveau national sur les remontées mécaniques par le ministère des transports et nos 15 ans d’expérience prouvent que la pratique du snowscoot est sécuritaire. Le nombre très restreint d’accidents en témoigne. Des dizaines de directeurs de stations à travers la France ou la Suisse nous soutiennent.

Avec le freestyle, le boardercross, la descente et le dual, le snowscoot est assez complet. A quand des épreuves aux Winter X-games?

Nous avons déjà été invités aux Gravity games à Mammoth Mountain en Californie. Ce sont les jeux concurrents aux X games. Il faudrait plus de riders aux US pour créer une vraie catégorie. En 2006 on a été invité en démonstration aux JO de Turin, c’est déjà bien.

Est-ce que le snowscoot s’exporte aussi bien que les couteaux suisses?

Oui j’ai vendu à ce jour plus de 10 000 snowscoots à l’export, surtout dans des pays comme le Japon où la culture ski est moins lourde et pompeuse que chez nous.

Depuis ton invention d’autres marques sont apparues.

La concurrence est-elle positive pour l’évolution du sport?

Absolument, il faut de la concurrence pour faire évoluer le sport même si cela reste souvent de la copie conforme.

Ce que je n’aime pas, ce sont les hybrides ou les dérivés du snowscoot qui ternissent l’image du produit authentique, surtout au niveau du grand public qui fait souvent l’amalgame et ne s’y retrouve pas toujours.

rider: Hervé Bonnefont / photo: Vincent Rocher / Hervé busdrivin’ in Val Thorens

INTERVIEW HERVÉ BONNEFONT « ...quand j’ai découvert le snowscoot, j’ai laissé mes skis au grenier... » Salut Hervé, on a eu l’occasion de te rencontrer sur un shooting snowscoot mais ce n’est pas ta seule discipline. Dis-nous quels sports tu pratiques et ce que tu aimes dans chacun d’eux ?

Salut, à côté du snowscoot je ride pas mal en bmx et en pit bike... disons que cela me permet de rider toute l’année sans interruption et surtout d’avoir tout le temps un guidon dans les mains.

Sur la neige, tu es venu au snowscoot directement ou tu skiais avant?

J’ai quand même eu mes trois étoiles en ski quand j’étais gamin... Mais quand j’ai découvert le snowscoot j’ai laissé mes skis au grenier et je crois ne les avoir jamais retouchés de ma vie.

Les premières descentes en snowscoot sont assez faciles, mais pour placer des tricks est-ce comme en bmx?

Non c’est différent quand même car la glisse est super importante. Tu ne feras pas un 360 en snowscoot comme tu le fais en bmx. Par contre pour tout ce qui est tailwhip ou bus driver c’est exactement pareil pour ma part.

Qu’est-ce que tu rentres comme tricks en snowscoot?

Est-ce que tu rentres plus ou moins la même chose en bmx?

En snowscoot je fais des flips no hand, des fronts no hand, des doubles tailwhips, des 360 bus driver. J’espère rentrer le 360 flip d’ici la fin de saison.

Je ne rentre pas tous les tricks que je fais en snowscoot sur mon bmx. Je ne ride pas assez en bike pour tester des fronts no hand ou des doubles tailwhips.

Lorsque tu tombes en bike ça pardonne moins.

Le snowscoot, même s’il existe depuis bientôt 20 ans, reste assez underground. Volonté des riders ou autre chose?

Volonté des riders je crois... Le snowscoot reste encore un milieu fermé mais j’espère que d’ici quelques années ça va tout péter...

Que faudrait-il au scoot pour exploser internationalement?

Il faudrait que beaucoup de riders connus dans le milieu du bmx ou du freestyle motocross se mettent au scoot.

C’est déjà le cas pour Travis Pastrana-, Ronnie Renner, Chase Hawk.

Cela permettrait de montrer que c’est un sport qui déchire et que l’on peut envoyer pareil.

Définitivement freestyle! Je m’ennuie dès que je suis trop loin d’un park.

Un conseil pour débuter en snowscoot?

Avoir du bon matos au niveau des boots, c’est super important! Personnellement je ride avec des boots de snowboard assez fines pour être à l’aise dans les footstraps et suffisamment rigides pour un bon maintien du pied. Le reste c’est se faire plaisir !!!

Quand on se gamelle en snowscoot faut faire gaffe à quoi? Y a-t-il une bonne façon de tomber?

Peut être au guidon. Quand on tombe, toujours mettre le guidon au niveau du ventre pour éviter de se le prendre dans la tête mais généralement lorsque ça t’est arrivé une fois, tu ne fais plus la même erreur!

Quels sont les riders snowscoot à suivre cette année?

Mon pote de ride Nicolas Pillin. Mais aussi David Pace ou Corentin Desbois.

Un truc à ajouter?

Essayez le snowscoot c’est un sport qui déchire!

Des gens à remercier?

Franck Petoud, mes parents, Nicolas Pillin, Insane Toys, Ink corp, Kali, Blackliner, Psta Troop et Landscape mag bien sûr.

En tout cas, merci à toi de nous avoir montré comment on envoyait sur la neige avec un guidon.

Es-tu défi nitivement freestyle ou sors-tu parfois des parks pour des virées freeride?

33/60 - ISSUE #6

photo: Vincent Rocher

INTERVIEW FRANCK PETOUD Dag Franck, jij bent de uitvinder van de snowscoot.

Kan je ons vertellen wanneer en hoe je op het idee bent gekomen om zo’n installatie te bouwen?

Ik heb de Snowscoot uitgevonden toen ik nog aan het bmx-en was, ik deed toen al ongeveer tien jaar competitie en toen ik voor mijn studies naar Zwitserland ben verhuisd, ontdekte ik de bergen met hun eindeloze bulten en stoten en ik droomde ervan daar mijn favoriete sport op uit te proberen. Ik heb dus met een groep vrienden besloten twee prototypes te maken van iets dat het midden houdt tussen een bmx en een monoski.

Na een nacht werk en wat shotjes tequila zagen de twee eerste snowscoots het daglicht. De tests een paar uur later bleken uitermate positief en ik heb meteen beslist om een patent te nemen op het principe en het merk Snowscoot.

Het is een echte sneeuw-bmx, aangepast aan de mechanische skiliften, mét glijplezier maar zonder remmen en platte banden.

Als je hier of ergens anders iemand op een scoot ziet, ben je vast trots dat het aan jouw verbeelding is ontsproten?

Ja, dat doet me iedere keer weer veel plezier, zeker op de wedstrijden waar ik me realiseer dat ik een echte sport heb gecreëerd.

Als je een honderdtal riders ziet vertrekken op de parking van een skigebied, word ik helemaal warm vanbinnen.

Wat was oorspronkelijk het idee voor de snowscoot?

Freeride, freestyle, ... ?

Allebei tegelijk, wat vooral telt is de trots om anders te zijn en het onvergelijkelijke plezier om door de sneeuw te glijden met een bmx-stuur in je handen, op een eenvoudig, licht, krachtig en origineel ding. Als je de meeste mensen domweg naar beneden ziet skiën om dan weer naar boven te ISSUE #6 - 34/ 60

gaan en te herbeginnen, heb je inderdaad wel de indruk in een andere wereld te leven. Het idee van de snowscoot is net een gevoel van vrijheid, een zekere openheid van geest en het gevoel een authentieke discipline te beoefenen, ver van sporten die gemarket worden of gecommercialiseerd voor de massa’s.

Ik meen begrepen te hebben dat je uit het bmx komt. Race of freestyle?

Ik heb de twee gedaan zodra ze opdoken in Frankrijk en hoewel ik nationaal goed geplaatst was bij het racen, verkies ik door mijn aangeboren instelling toch de freestyle. Ik heb het eerste freestyle-team in Frankrijk opgericht: de “spin rats”, in navolging van de “curb dogs” van San Francisco.

Denk je dat de snowscoot een plaatsje kan veroveren tussen ski en snowboard?

Natuurlijk! In zekere zin is het al zover, zeker als je het vergelijkt met het niveau van de performances in freestyle of boadercross. De professionele snowboarders en skiërs hebben veel respect voor de elite van de snowscoot-freestyle en ze groepen vaak samen op belangrijke evenementen (Playstation Airgames, Bluewin Fly Sessions, Tignes Airwaves enz...)

Er zijn nog skioorden waar ze wat terughoudend zijn over snowscoots. Hoe komt dat volgens jou?

Het ligt aan slechte communicatie en slechte wil; het ministerie van transport heeft ons op nationaal niveau de toestemming gegeven om de skiliften te gebruiken, en onze 15 jaar ervaring tonen aan dat snowscooten veilig is. Het zeer beperkt aantal ongelukken is hier een bewijs van. Tientallen directeurs van skioorden in heel Frankrijk en Zwitserland steunen ons.

Met freestyle, boarder cross, afdaling en dual is snowscooten tamelijk volledig. Wanneer doen jullie mee aan de Winter X-games?

We zijn al uitgenodigd voor de Gravity Games op Mammoth Mountain in Californië. Dat is de concurrentie van de X-games. Er moeten meer riders zijn in de US om er een echte categorie van te maken. In 2006 zijn we uitgenodigd om een demonstratie te geven op de Olympische Spelen in Turijn, dat is toch al niet slecht.

Is de snowscoot zo’n goed exportproduct als de Zwitserse messen?

Ik heb er vandaag meer dan 10 000 verkocht voor de export, vooral aan landen zoals Japan, waar de skicultuur minder zwaar en overtrokken is dan bij ons.

Sinds jouw uitvinding zijn er andere merken opgedoken.

Is concurrentie goed voor de evolutie van de sport?

Absoluut, er moet concurrentie zijn om de sport te doen evolueren, hoewel wat er nu verschijnt vaak een loutere kopie is.

Waar ik niet mee opgezet ben zijn de hybriden of afgeleiden van de snowscoot die het imago van het authentiek product vertroebelen.

Zeker voor het grote publiek dat vaak een mengelmoes ziet en er zich niet altijd in kan terugvinden.

«Het idee van de snowscoot is net een gevoel van vrijheid”

photo: Insane Toys

INTERVIEW HERVÉ BONNEFONT Hi Hervé, we hebben je ontmoet op een snowscoot shooting, maar dat is niet je enige discipline. Welke sporten beoefen je en waarom vind je ze leuk?

Naast snowscoot rijd ik regelmatig wat bmx en pit bike... zo kan ik het hele jaar door zonder onderbreking rijden en heb ik altijd een stuur in mijn handen.

Ben je op sneeuw direct met snowscoot begonnen of skiede je daarvoor?

Ik heb nog mijn drie sterren gekregen tijdens het skiën als klein manneke. Maar toen ik snowscoot ontdekte, heb ik mijn ski’s op zolder gezet en ik denk niet dat ik ze ooit van mijn leven nog aanraak.

De eerste afdalingen met een snowscoot zijn tamelijk makkelijk, maar is het om tricks uit te voeren zoals een bmx?

Nee, het is toch anders. Het glijdt nogal, en dat is niet onbelangrijk. Je doet geen 360 met een snowscoot zoals je dat met een bmx zou doen. Maar voor dingen als een tailwhip of een bus driver is het wat mij betreft identiek.

Wat doe je zoal als tricks met een snowscoot? Doe je min of meer hetzelfde als met een bmx?

Met een snowscoot doe ik flips no hand, fronts no hand, dubbele tailwhips, 360s en bus drivers. Ik hoop een 360 te kunnen landen tegen het einde van het seizoen.

Ik gebruik niet alle tricks die ik met mijn snowscoot doe op mijn bmx. Ik rijd niet genoeg op mijn bike om fronts no hand of dubbele tailwhips te testen.

Als je valt met een bike is dat toch minder snel vergeten .

Ook al bestaat snowscoot binnenkort 20 jaar, toch blijft het redelijk underground. Omdat de riders het willen, of om een andere reden?

Ik denk omdat de riders het willen... Snowscoot blijft een gesloten milieu, maar ik hoop dat het tegen binnen een paar jaar alle barrières doorbreekt.

Wat moet er gebeuren zodat snowscoot internationaal explodeert?

Dan zouden er veel bekende riders uit het bmx-milieu of uit de freestyle motorcross met scoot moeten beginnen.

Travis Patrana, Ronnie Renner en Chase Hawk hebben de sprong al gemaakt.

Zo kunnen we laten zien dat het een zalige sport is.

Heb je radicaal voor de freestyle gekozen, of kom je soms het park uit voor een freeride tochtje?

Radicaal freestyle! Ik verveel me te hard als er geen park vlakbij is.

Een raad voor beginnende snowscooters?

Goeie boots hebben is het allerbelangrijkste ! Persoonlijk rijd ik met tamelijk smalle snowboardboots om makkelijk in de footstraps te zitten, maar die toch stevig genoeg zijn voor een goede ondersteuning. De rest is doen wat zelf goed voelt!

Waar moet je op letten bij snowscoot? Is er een goede manier om te vallen?

Misschien aan het stuur zitten. Als je valt, moet je altijd het stuur ter hoogte van je buik brengen om te vermijden dat je er met je kop tegenaan slaat, maar over het algemeen als je dat een keer hebt meegemaakt, maak je geen twee keer dezelfde fout.

Nog iets aan toe te voegen?

Probeer snowscoot, het is een zalige sport!

Mensen om te bedanken?

Franck Petoud, mijn ouders, Nicolas Pillin, Insane Toys, Ink corp, Kali, Blackliner, Psta Troop en Landscape Mag natuurlijk.

In ieder geval bedankt om me te laten zien hoe je op de sneeuw kunt sturen.

«Maar toen ik snowscoot ontdekte, heb ik mijn ski’s op zolder gezet en ik denk niet dat ik ze ooit van mijn leven nog aanraak.»

Wie zijn de snowscoot riders die we dit jaar moeten volgen?

Mijn ride buddy Nicolas Pillin. Maar ook David Pace of Corentin Desbois.

35/60 - ISSUE #6

WWW.SNOWSCOOT-BLACKMOUNTAIN.COM

Pour faire simple, un Blackmountain c’est un snowscoot tout suspendu.

Fourche de VTT pour le patin avant et amorto VTT pour le patin arrière. Le but recherché étant de coller plus à la piste afin de faciliter la prise de carre. Nous avons passé un peu de temps avec le boss de la marque, Philippe Lassala. Il nous a fait partager sa passion pour cette glisse alternative.

Philippe vient du motocross pratiquant le snowscoot en compétition depuis 2001. Dès ce moment, il sent qu’il peut apporter quelque chose de neuf dans le petit monde du scoot. Il prépare alors un prototype tout suspendu sur lequel il ride dès 2004. Au vu des possibilités de cette innovation il crée la marque Black Mountain en 2005.

Basé à Strasbourg il multiplie les initiatives pour développer ce sport de plus en plus répandu en montagne.

Matériel en location dans des dizaines de stations, formation des moniteurs ESF, sponsoring de compétitions,… bref il se bouge pour faire connaître un type de glisse qui

convient à tous et plus particulièrement aux riders de 2 roues. Pour preuve Fabien Cousinié, pilote vtt de 4X et descente qui roule pour Moorewood, a participé en début d’année au championnat de France et termine 3ème en scooterX (équivalent du boarder cross) alors qu’il n’avait que 8 sorties à son actif sur son Black Mountain.

Le snowscoot, qu’il soit suspendu ou pas est très accessible… pour tout dire ma mère elle-même pourrait rider en snowscoot… en snowboard moins! C’est vachement intuitif comme engin. Le seul élément perturbant (hormis pour les habitués du brakeless) est l’absence de frein, pour ralentir il faut donc déraper en tournant. Dès la première descente on commence à se lâcher, on essaie d’appliquer les conseils même si à l’approche des premiers virages rapides on a envie de sortir le pied… mauvaise idée ! En snowscoot, contrairement à la pratique du deux roues, on met le poids à l’intérieur des virages pour que les carres prennent bien dans la neige.

Manual, bunny up,… ça vient très vite. Si le poids d’un snowscoot tout suspendu est plus conséquent qu’un modèle rigide, la stabilité est elle renforcée par les suspensions. Les imperfections de la piste sont gommées pour favoriser la prise de carre. Si les premiers modèles avaient tendance à voir leurs amortos bloqués par le froid, la gamme actuelle est plus évoluée. Meilleure cinématique et évolution des matériaux sont au rendez-vous. On vous conseille de tester les modèles en location puis si vous accrochez d’opter pour un modèle milieu de gamme afin de ne pas être limité dans votre progression. Autre conseil, adoptez sans hésiter des protections tibias-genoux car ils seront victimes des coups dans la plupart des chutes.

Le casque est également vivement recommandé car la neige fait mal en plus d’être froide. Pour les filles et les plus jeunes, des modèles spécifiques sont sur le point de sortir.

BRENDAN FAIRCLOUGH C’est lors d’une soirée en compagnie de Brendan que l’idée de lui proposer un petit essai sur un Blackmoutain nous est venue. Le nouveau coéquipier de Sam Hill sacrifia, après discussion avec sa copine, sa dernière matinée de ski à Tignes pour s’initier au snowscoot. Il allait devoir apprendre vite car son avion pour Londres prévu au décollage 3 heures plus tard n’allait pas lui laisser le loisir d’être mauvais avec un cintre entre les mains… même sur neige et avec des planches à la place des roues. C’est donc à l’arrache que nous avons pris le télésiège en oubliant presque le leash obligatoire qui relie le rider au scoot. On comprend aisément qu’amortir un snowscoot sur la face est moins amusant que de se prendre un gant ou un bonnet tombé d’une remontée mécanique. Soit, nous voilà en haut de la piste… Brendan est chaud, après une première descente easy, on l’emmène direct sur le snowpark. Sa copine avait beau râler, l’anglais était lancé tel un tgv dans l’eurotunnel. Après moins d’un quart d’heure de ride, mister Fairclough tentait les petits kickers du park. Bon d’accord le gaillard possède une certaine aisance derrière un guidon mais là on devait même foncer en snowboard pour l’avoir en photo. On vous passe les bunny up et le passage en poudreuse. Juste ahurissant après une heure d’expérience ! Ca se termine par une poignée de main avec le boss de Black Mountain bien content de voir des mountainbikers prendre un tel pied sur les modèles qu’il a développés. On dit byebye à Brendan en lui tirant le portrait avec sa belle pour nous faire pardonner auprès d’elle. See you on the trails Brendan !

ISSUE #6 - 36/ 60

37/60 - ISSUE #6

rider: Xavier Jacquemet / photo: Vincent Rocher

rider: Brendan Fairclough / photos: Vincent Rocher In simpele bewoordingen: een BlackMountain is een full suspension snowscoot.

Een VTT-voorvork en een VTT-amorto achteraan om te glijden, waarbij het doel is dichter op de piste te plakken om meer grip te hebben. We hebben wat tijd doorgebracht met de baas van het merk, Philippe Lassala, die zijn passie voor deze alternatieve wintersport met ons gedeeld heeft.

bij iedereen, en vooral bij de riders die 2 wielen gewend zijn. Een perfect voorbeeld hiervan is Fabien Cousinié, een VTT-rider bedreven in de 4X en de downhill die rijdt voor Moorewood, die aan het begin van het jaar deelnam aan de kampioenschappen in Frankrijk en 3e eindigde in het scooterX (equivalent van het boarder cross), hoewel hij er maar 8 keer met zijn BlackMountain is op uitgetrokken.

Philippe komt uit het motorcross, maar doet mee aan snowscootwedstrijden sinds 2001 en vond dat hij wel iets nieuws kon toevoegen aan de kleine wereld van de scoot.

Dus ontwierp hij een full suspension prototype waar hij op rijdt sinds 2004. Omdat hij inzag wat voor een mogelijkheden deze uitvinding had, creëerde hij het merk BlackMountain in 2005. Vanuit Straatsburg organiseert hij het ene initiatief na het andere om deze steeds bekendere bergsport te ontwikkelen. Materiaal dat gehuurd kan worden in tientallen skioorden, opleidingen voor ESFmonitoren, wedstrijdsponsoring...hij staat niet stil, want hij doet niets liever dan deze wintersport bekendmaken

Snowscoot, al dan niet in full suspension, is erg toegankelijk... zelfs mijn moeder zou bij wijze van spreken snowscoot kunnen rijden! Het is echt een ongelofelijk intuïtief ding. Het enige storende (behalve voor de brakelessspecialisten) is dat er geen remmen zijn, en om te vertragen moet je dus al draaiend slippen. Al vanaf de eerste afdaling ga je erin op en je probeert de raad op te volgen die ze je gegeven hebben, ook al heb je bij de eerste snelle bochten zin om je voet uit te steken...slecht plan! Bij het snowscooten zet je, in tegenstelling tot bij een tweewieler, vol in op de binnenbochten zodat het metaal goed in de sneeuw grijpt.

Manual, bunny up,… dat komt verbazend snel. Hoewel een snowscoot in full suspension zwaarder is dan een rigid, is ook de stabiliteit een stuk beter. De oneffenheden in de piste worden uitgewist en je hebt een betere grip.

Bij de eerste modellen hadden de amorto’s nog de neiging te blokkeren door de koude, maar het nieuwe gamma staat een pak verder. Ze bewegen beter en ook de materialen zijn geëvolueerd. We raden je aan de modellen die te huur zijn te testen en als je het leuk vindt voor een product uit het middengamma te kiezen, zodat je niet beperkt wordt in je vooruitgang. We raden je ook aan scheen- en kniebescherming te gebruiken, want die nemen bij een val vaak de impact op, en ook een helm is aangewezen want sneeuw is niet alleen koud, maar doet ook behoorlijk pijn.

Voor meisjes en jongeren komen er binnenkort specifieke modellen uit.

BRENDAN FAIRCLOUGH Op een avond in het gezelschap van Brendan kregen we het idee hem voor te stellen een testritje te doen op een BlackMountain. Na overleg met zijn vriendin offerde de nieuwe teamgenoot van Sam Hill zijn laatste skiochtend in Tignes op voor een snowscootinitiatie. Hij moest snel leren, want zijn vliegtuig naar Londen vertrok 3 uur later al. Hij had dus de tijd niet maar wat aan te modderen met een stuur in zijn handen...zelfs niet op de sneeuw en met plankjes in plaats van wielen. We hebben dus snel de stoeltjeslift genomen en vergaten bijna de verplichte gordel die de rider aan de scoot vastmaakt.

Maar goed, we snappen wel dat een snowscoot tegen je bek minder leuk is dan handschoenen of een muts die soms van de stoeltjeslift vallen. Enfin, daar staan we dus bovenaan de piste... Brendan heeft er zin in, na een eerste easy afdaling nemen we hem meteen mee op het snowpark. Zijn vriendin kon zeuren zoveel ze wil, onze Engelsman ISSUE #6 - 38/ 60

was vetrokken zoals een TGV in de eurotunnel. Na een ride van minder dan een kwartier daagde mister Fairclough de kleine kickers van het park al uit. Ok, dus de kerel heeft een zekere naturel achter het stuur, maar hier moesten we er zelfs achteraan racen op een snowboard om een foto van hem te kunnen trekken. We besparen je de bunny up en zijn traject door de poedersneeuw – gewoon verbijsterend na één uur ervaring.

Op het eind schudt hij de baas van Black Mountain de hand, die laatste natuurlijk dolgelukkig om mountainbikers te zien die zich zo laten gaan op de modellen die hij heeft ontwikkeld. We zeggen Brendan byebye en nemen nog een laatste foto van hem en zijn liefste om onze excuses aan te bieden aan haar. See you on the trails, Brendan!

39/60 - ISSUE #6

rider: Guillaume Roseren / photo: BlackMountain

rider: Xavier Jacquemet / photo: Vincent Rocher

DANS LA CLIQUE DES ACROBATES, QUELQUES DISCRETS ET VALEUREUX GUERRIERS, PRATIQUENT UNE DISCIPLINE QUELQUE PEU OUBLIÉE DU BMX, J’AI NOMMÉ LE FLATLAND. VOUS POUVEZ PARFOIS EN APERCEVOIR SOLITAIRES SUR DE GRANDES ÉTENDUES LISSES, DÉSERTES ET BÉTONNÉES, TOURNANT SUR LEURS FIDÈLES DESTRIERS. IN HET GROEPJE ACROBATEN ZIJN ER ENKELE DISCRETE EN ONVERSCHROKKEN KRIJGERS DIE EEN BEETJE EEN VERGETEN DISCIPLINE VAN HET BMX BEOEFENEN, DIE IK FLATLAND NOEM. SOMS ZIE JE ZE ALLEEN, OP GROTE, GLADDE, VERLATEN BETONVLAKTES, DRAAIEND OP HUN TROUWE STRIJDROS.

ISSUE #6 - 40/ 60

photo: Christophe Carmeliet

ISSUE #6 - 42/ 60

rider: Franรงois Debroux / photo: Nico Neefs - www.niconeefs.com

Tout a commencé au début des eighties. Un certain Bob Haro imagine employer son vélo pour en faire autre chose que de la race... ...le matériel n’étant pas encore trop développé (pas de rotor, pas de pegs), les premières figures consistaient à tenir en équilibre et à faire des rebonds au sol. Des clubs se créent et des compétitions s’organisent.

Nos équilibristes améliorent le matériel et découvrent d’étranges moyens de faire avancer leurs bicyclettes sans actionner les pédales. D’abord le squeak ou plus simplement le pied qui pousse le pneu. Ensuite, à peine son vélo lancé, Kevin Jones aka ‘Dieu du flat’, invente le rolling ou l’art de se laisser aller fluidement tout en restant sur sa monture. Vinrent ensuite les spinning et jumping et enfin l’art de tout enchaîner en un seul mouvement.

Au départ toutes les différentes disciplines du bmx se pratiquaient avec la même machine. On faisait du flat à côté des spots de street, et on sautait des bosses avec 4 pegs, 2 freins et un rotor, en gros on ne se prenait pas la tête. Mais le niveau montant, les pratiques se spécialisèrent et se séparèrent doucement. Les cadres de street s’allongèrent et la tige de selle baissa, tandis que les cadres de flat se raccourcirent et la selle monta. Par la suite le freecoaster, bien connu des flatlanders, fit son apparition en street, mais ça c’est une autre histoire... Voilà pour votre culture.

Le flat demande patience et persévérance, équilibre et concentration. Ce qui est bien, c’est qu’on n’a pas besoin de grand chose, un vélo et un sol bien plat font l’affaire.

Les vélos sont généralement très courts (19’’ ou moins), les fourches droites, 4 pegs, un frein à l’avant et un freecoaster, mais bon ça c’est la Rolls. Il est tout à fait possible de se faire plaisir en ajoutant 4 pegs et un frein avant à son vélo de street.

Si le flat est très développé en France, au Japon, au States ou encore en Allemagne, ce n’est pas vraiment le cas de la Belgique où on aurait assez de nos vingt doigts pour compter ses adeptes.

WE WANT YOU FOR FLATLAND ARMY !

Alors à bientôt sur un parking!

rider: Saky Kypirtidis / photo: Vincent Rocher

rider: Nico Neefs / photo: Christophe Carmeliet

Texte : Nico Neefs

43/60 - ISSUE #6

rider: Alex Alajbegovic / photo: Nico Neefs - www.niconeefs.com

Het begon allemaal in de vroege eighties, toen een zekere Bob Haro zijn bike begon te gebruiken voor iets anders dan voor races.

ISSUE #6 - 44/ 60

photo: Christophe Carmeliet photo: Christophe Carmeliet

photo: Christophe Carmeliet Het materiaal was toen nog niet zo ver ontwikkeld (geen rotor, geen pegs) en de eerste figuren bestonden erin het evenwicht te bewaren en rebounds op de grond uit te voeren. Er werden clubs opgericht en wedstrijden georganiseerd, onze evenwichtskunstenaars verbeterden het materiaal en ontdekten vreemde manieren om hun fietsen te laten vooruitgaan zonder de trappers te bewegen. Eerst was er de “squeak” waar je eenvoudigweg je band duwt met je voet, daarna vond Kevin Jones aka “God of the Flat” de rolling uit, of de kunst zich vloeiend te laten gaan terwijl je op je fiets blijft zitten. Daarna had je de spinning en jumping en uiteindelijk bestond de kunst erin alles aan elkaar te rijgen in één enkele beweging.

In het begin werden alle verschillende bmx-disciplines op dezelfde bike beoefend, flat gebeurde naast de street

spots, en je sprong van heuveltjes af met 4pegs, 2 remmen en een roto, daar deed niemand moeilijk over. Maar hoe hoger het niveau, hoe gespecialiseerder de praktijken die zich nu ook langzaamaan begonnen af te scheiden. Het kader voor de street werd wat uitgerekt, met een lagere stang, terwijl voor de flat het kader net korter werd en het zadel omhoog kwam. Toen deed freecoaster, welgekend bij flatlanders, zijn intrede op de street, maar dat is een ander verhaal... Ziezo, dat weten jullie ook weeral.

luut mogelijk om jezelf een plezier te doen door 4 pegs en een voorrem aan je streetbike toe te voegen.

Voor flat is geduld en doorzettingsvermogen nodig, evenwicht en concentratie. Wat goed is, is dat je niet veel nodig hebt: een fiets en een goed vlakke ondergrond zijn genoeg. De bikes zijn over het algemeen erg kort (19” op zijn minst), met een recht stuur, 4pegs, een voorrem en een freecoaster, maar goed, dat is de rolls, en het is abso-

Tekst : Nico Neefs

Terwijl flat erg ontwikkeld is in Frankrijk, Japan, de States of in Duitsland, is het dat niet echt in België, waar we alle flats toch op onze handen en voeten kunnen tellen.

WE WANT YOU FOR THE FLATLAND ARMY !

Tot binnenkort op een parking!

45/60 - ISSUE #6

ISSUE #6 - 46/ 60

photo: Vincent Rocher

NISSAN DOWNHILL CUP 2009 APRÈS UNE SAISON 2008 RONDEMENT MENÉE, LE BINÔME UNITED2RIDE – X FREE REMET ÇA EN NOUS PROPOSANT UN CHAMPIONNAT QUI S’ANNONCE ÉPIQUE, ET LÀ, CHER LECTEUR, JE PÈSE MES MOTS. MAIS AVANT TOUTE CHOSE, ET POUR LES MOINS AVERTIS D’ENTRE-VOUS,NOUS ALLONS NOUS LIVRER AU DIFFICILE EXERCICE DE LA VULGARISATION EN ESSAYANT DE VOUS GUIDER DANS LES DIFFÉRENTES DISCIPLINES DU BIKE ALTERNATIF.

DOWNHILL : Aussi appelé DH. Il s’agit de la discipline reine des pratiques alternatives du bike. Le principe est on ne peut plus simple. Il s’agit de partir d’un point A et de rejoindre le point B qui se trouve en dessous du fameux point A, et ce le plus rapidement possible, tout en empruntant un parcours bien défini. Ce parcours peut-être un tracé naturel, mais de plus en plus souvent, on voit apparaître toute une série de modifications artificielles qui rendent le dit parcours beaucoup plus spectaculaire. Les reconnaissances à pied et en bike sont autorisées.

le sternum. Son gros désavantage : elle vous fera suer en cas de forte chaleur.

En ce qui concerne vos petites quenottes, des gants longs renforcés s’imposent, même si je l’avoue, je trouve les mitaines mauves MIO beaucoup plus « vintage ».

Aussi appelé Rider. Outre des qualités physiques basées sur l’explosivité, il devra apprendre à gérer son stress et sa réactivité.

Le bas du corps : Le sous-short n’est pas inutile et évite en général de se retrouver avec des brûlures désagréables.

Des protections genoux-tibias vous protégeront tant des projections de pierres, que d’un retour de pédale malencontreux ou que d’une chute tout aussi malencontreuse.

Et pour les godasses : c’est comme on le sent : on roule clipsé ou alors avec une bonne vieille paire de shoes mais avec des pédales ad-hoc permettant un certain grip.

Vous recouvrez le tout d’un short et d’un jerzey et vous voilà quasi prêts.

L’ÉQUIPEMENT :

LE BIKE :

Autant annoncer la couleur d’emblée : la pratique de la DH présente plus de risques que la pratique du trombone.

Afin de les limiter, non pas les trombones, mais bien les risques, les marques de protections motos, ont pour la plupart développé toute une gamme spécialement dédiée au bike.

Grand sujet sur lequel on ne va pas trop s’attarder mais sachez que vous avez deux possibilités : soit un full de DH avec des débattements allant de 160 à 220. Ces bike vous permettront de gommer les reliefs, d’amortir les récep, et certainement de vous sentir à l’aise… bref d’aller plus vite. Maintenant, il existe une autre possibilité : rouler en hardtail. Les marques de vtt ont développé là aussi des bikes à la géométrie adaptée. Nous ne vous conseillerons pas sur un éventuel choix, mais celui-ci dépendra de différents paramètres : votre portefeuille et votre état d’esprit. Rouler avec un rigide permet d’avoir un pilotage plus propre et aide dans la progression. Mais n’ayez crainte, afin de ne pas désavantager les participants utilisant des rigides, une catégorie spéciale leur est réservée sur le championnat.

LE PILOTE :

La tête : partie du corps la plus touchée lors d’une chute, celle-ci sera obligatoirement protégée par un casque intégral. Un masque protégera les yeux soumis aux projections diverses (boues, gravillons…). Actuellement de plus en plus de pilotes investissent également dans un système de protection de la nuque. Il s’agit d’un investissement raisonnable au regard des services que cela peut rendre comme par exemple éviter de passer de 2 à 4 roues.

Le haut du corps : il sera quant à lui protégé par soit une dorsale qui est le minimum ou bien par une armure qui non seulement vous fera passer du statut de beach spéculos à celui de gladiator gay, mais qui en plus aura l’avantage de protéger la colonne vertébrale, mais également les épaules, les avant-bras, et pour les modèles les plus aboutis,

Vous pourrez y glaner toute une série d’infos sur les Just Ride It (journées organisées durant l’hiver) et sur les différents spots belges. Toutes les pistes belges y sont référencées et indiquées via Google Map… Quand on vous le dit qu’il y a plus qu’à….

LE PUBLIC : Vous voulez découvrir cette discipline ou bien vous êtes un photographe amateur : pas de soucis, vous êtes les bienvenus. N’oubliez pas toutefois de respecter les consignes de sécurité, non seulement pour le pilote, mais aussi pour la vôtre : se prendre 100 kg lancés à toute vitesse dans la tronche n’est pas une sensation particulièrement enviable.

De plus, Ô Public, tout est prévu pour toi sur la Nissan Downhill Cup : des navettes, du à boire, du à manger, un écran géant, des paddocks team… bref la totale.

OÙ ET QUAND? 30 et 31 mai : Huy 27 et 28 juin : Chaudfontaine 1er Août : Mons 11 et 12 septembre : Bouillon 3 et 4 octobre : Namur Nous reviendrons plus en détail sur les différentes pistes dans nos prochains numéros.

Mais dès à présent, cochez déjà ces dates, que vous soyez rider ou spectateur. Ambiance et spectacle assuré.

S’ENTRAÎNER ET PROGRESSER : C’est en forgeant que l’on devient forgeron : le dicton s’applique également au bike… Facile à dire ? Difficile à faire ? Pas vraiment… Nous vous conseillons d’aller faire un petit tour sur le site : www.united2ride.be 47/60 - ISSUE #6

photo: Vincent Rocher

photo: Gregory Masson / pixmotion

DOWNHILL:

NA EEN SEIZOEN 2008 DAT ER IS DOOR GEVLOGEN, BELOOFT UNITED2RIDE – X FREE EEN EPISCH KAMPIOENSCHAP TE WORDEN, EN DAN WEEG IK MIJN WOORDEN NOG. MAAR EERST EN VOORAL GAAN WE ONS VOOR DE MINDER ERVAREN ONDER JULLIE AAN DE MOEILIJKE OEFENING WAGEN JULLIE DOORHEEN DE VERSCHILLENDE DISCIPLINES VAN HET ALTERNATIEF BIKING TE LEIDEN.

ISSUE #6 - 48/ 60

Ook DH genaamd. Dit is de koningin van de alternatieve biking disciplines. Het principe is allereenvoudigst. De bedoeling is te vertrekken in een punt A en aan te komen in een punt B dat zich lager bevindt dan voorgenoemde punt A, en dit zo snel mogelijk langs een goed uitgesproken parcours. Dit parcours kan een natuurlijk pad zijn, maar meestal worden er een reeks artificiële aanpassingenopgeworpen die het parcours een stuk spectaculairder maken.

Verkenningen te voet en met de bike zijn toegestaan.

DE RIDER: Behalve zijn fysieke kwaliteiten (gebaseerd op explosiviteit) moet hij zijn stress en zijn reactievermogen leren beheersen.

DE UITRUSTING: Om maar meteen kleur te bekennen: Er zijn meer risico’s verbonden aan de DH dan aan trombone spelen. Om ze te beperken (de risico’s, niet de trombones) hebben de merken van motorbescherming bijna allemaal een gamma ontworpen dat speciaal bedoeld is voor bikers.

Het hoofd : het lichaamsdeel dat het hardst geraakt wordt tijdens een val en daarom verplicht beschermd wordt door een klokhelm. Een masker beschermt de ogen tegen alles wat er zou kunnen in spatten (modder, grind...). Meer en meer bikers investeren vandaag ook in een systeem om de schedel te beschermen. Dit is zeker geen overbodige investering, gezien dat het ervoor kan zorgen dat je niet van 2 op 4 wielen belandt.

Het bovenlichaam : dit wordt beschermd door het absolute minimum, een rugbescherming, of door een harnas dat er niet alleen voor zorgt dat je lichaam direct van couch potatoe wordt getransformeerd in gay gladiator, maar dat het bijkomende voordeel heeft de wervelkolom te beschermen, de schouders, de onderarmen en de uitgebreide modellen ook het borstbeen. Het grote nadeel: je zweet er flink in als het warm is.

En wat je handjes betreft : daar zul je lange handschoenen nodig hebben, zelfs al moet ik toegeven dat ik die paarse racehandschoenen MIO heel wat meer vintage vind.

Het onderlichaam : Een ondershort is niet zinloos en zorgt ervoor dat je niet eindigt met onaangename brandwonden. Scheenbeen- en kniebescherming beschermen je tegen opvliegende steentjes, tegen een ongelukkige klap

van een pedaal of tegen een net zo ongelukkige val. En aan je voeten: dat kies je zelf: ofwel vastgeklikt, of met een goed paar oude schoenen, maar dan wel met pedalen die een zekere grip bieden.

Je bedekt het geheel met een short en een sweater en je bent zo goed als klaar.

DE BIKE: Een groot onderwerp waar we niet te lang bij blijven stilstaan, maar weet dat jullie twee mogelijkheden hebben: ofwel een full DH met een veerhoogte tussen de 160 en de 220. Met deze bike wordt het reli毛f glad gemaakt, het neerkomen verzacht en voel je je zeker op je gemak...om sneller te gaan. Maar er bestaat nog een andere mogelijkheid: met een hardtail rijden. De vtt-merken hebben ook bikes ontworpen met een aangepaste geometrie. We geven je geen advies over een specifieke keuze, maar dit is waar je op moet letten: je portefeuille en je ingesteldheid. Een rigid maakt het makkelijker om schoner te rijden en je boekt er ook sneller vooruitgang mee. Maar vrees niet, om de deelnemers met een rigid niet te benadelen, krijgen ze een speciale categorie toebedeeld tijdens de kampioenschappen.

TRAINEN EN BIJLEREN:

WAAR EN WANNEER???

Al doende leert men: dat geldt ook voor bikes...Makkelijker gezegd dan gedaan? Niet echt... We raden je aan eens rond te kijken op deze website: www.united2ride.be Je vindt er ook heel wat informatie over de Just Ride It (dagen georganiseerd tijdens de winter) en over de verschillende Belgische spots. Bovendien zijn alle Belgische pistes aangeduid op Google Maps... We zeiden al dat je niet meer moet doen dan...

30 et 31 mai : Huy 27 et 28 juin : Chaudfontaine 1er Ao没t : Mons 11 et 12 septembre : Bouillon 3 et 4 octobre : Namur

HET PUBLIEK: Wil je deze discipline ontdekken of ben je amateurfotograaf: perfect, je bent meer dan welkom. Let er goed op telkens de veiligheidsvoorzieningen te respecteren, niet enkel voor de veiligheid van de rider, maar ook voor die van jou: 100 kilo die tegen hoge snelheid tegen je kop wordt geslingerd is geen ervaring om jaloers op te zijn.

Maar Liefste Publiek, er is alles aan gedaan om het je naar je zin te maken op de Nissan Downhill Cup: pendelbussen, drank, eten, een gigantisch scherm, paddocks teams... the works.

49/60 - ISSUE #6

photos: Vincent Rocher / illustrations: iou

ENDURO 2009 POUR SON OFFICIEUSE TROISIÈME ANNÉE D’EXISTENCE, ON VOUS LE DIT: L’ENDURO BELGE SE PORTE ASSEZ BIEN. AVEC TROIS ENDUROS ORGANISÉS PAR PATRICK MAES ET LE BELGIAN ENDURO TROPHY COMPOSÉ DE 3 MANCHES, LES AFICIONADOS DE LA DISCIPLINE PEUVENT S’ESTIMER HEUREUX. ALORS COMME MES COLLÈGUES APPRÉCIENT LA MISE EN PAGE STYLE « BLOCS », BEN ON VA VOUS EXPLIQUER LA DISCIPLINE SOUS FORME DE « BLOCS TEXTES ».

L’ENDURO : Il s’agit de parcourir le plus rapidement possible des spéciales à profil descendant.

Le repérage étant interdit, cela complique bien entendu la chose. Des parties physiques peuvent être intégrées dans ces spéciales. Afin de relier les différentes spéciales, un système de navettes est mis en place. Toutefois, sur certains enduros, des liaisons à effectuer en bike sont prévues ce qui renforce le côté physique de la chose.

LE PILOTE : Pour vous donner un semblant de comparaison, le pilote d’enduro vtt, c’est un peu comme un acteur X : il doit savoir tout faire. Monter en haut, descendre en bas, hop un p’tit coup sur le côté, ralentir, aller plus vite, s’économiser, se donner à fond…

Enfin vous voyez quoi…

L’ÉQUIPEMENT : Il sera plus light qu’en DH. Préférez un casque typé XC mais offrant une protection optimale. Le poids ne doit pas être un facteur déterminant. Au niveau du corps, une simple dorsale complétée par des gants longs et des protects tibias-genoux devraient suffire.

LE BIKE. Alors là, vous avez le choix : certains utiliseront leur bike de DH mais seront pénalisés dans les parties physiques tandis que d’autres utiliseront un bike plus typé cross-country qui les désavantagera dans le technique. Chaque marque développe également une gamme typée All-mountain, enduro. Dans ce segment vous trouverez des vtt assez polyvalents qui vous permettront d’atteindre une réelle efficacité sur des enduros mais également sur des pistes plus axées DH, et même pourquoi pas sur une rando plus physique.

OÙ ET QUAND ???

15 mars 2009 : Ferrières 29 mars 2009 : Andenne 10 mai 2009 : Aywaille 24 mai 2009 : Esneux 23 août 2009 : Liège 3-4 octobre 2009 : Neupré 51/60 - ISSUE #6

ENDURO:

DE BIKE.

VOOR HET OFFICIEUZE DRIEJARIGE BESTAAN MOETEN WE ZEGGEN: DE ENDURO IN BELGIË DOET HET ZEKER NIET SLECHT. MET DRIE ENDURO’S GEORGANISEERD DOOR PATRICK MAES EN DE BELGIAN ENDURO TROPHY MET 3 ONDERDELEN MOGEN DE AFICIONADO’S VAN DEZE DISCIPLINE ZICH GELUKKIG PRIJZEN.

De bedoeling is zo snel mogelijk een speciaal parcours af te dalen. Omdat het verboden is merktekens aan te brengen, worden de zaken natuurlijk iets ingewikkelder. Er kunnen fysieke onderdelen worden geïntegreerd in deze specials. Om de verschillende specials aan elkaar te linken, wordt er een pendeldienst ingezet. Maar op sommige enduro’s is het de bedoeling deze links ook met de bike af te leggen, wat de fysieke kant alleen nog verzwaart, natuurlijk.

Daar heb je de keuze: sommigen gebruiken hun DH-bike, maar die krijgen het moeilijk tijdens het fysieke deel; anderen gebruiken een bike van het cross-country type, wat dan weer een nadeel is in de techniek.

Ieder merk heeft ook een gamma type All-Mountain, enduro.

In dit segment vind je tamelijk polyvalente vtts waarmee je echt goed kunt gaan op de enduro’s, maar ook op pistes die meer bedoeld zijn voor DH, en zelfs op een meer fysiek traject, waarom niet.

OMDAT MIJN COLLEGA’S WEL HOUDEN VAN EEN LAY-OUT IN BLOKKEN, LEGGEN WE DE DISCIPLINE HIER IN BLOKVORM UIT.

DE UITRUSTING:

ISSUE #6 - 52/ 60

DE RIDER: Om jullie een soort vergelijking te geven: een vtt enduro rider is een beetje zoals een pornoster: hij moet alles kunnen. Hoger, dieper, een beetje opzij, vertragen, versnellen, wat energie sparen, zich volledig geven...Enfin, je snapt het idee.

Die is lichter dan in DH. Kies voor een XC-helm die een optimale bescherming biedt. Het gewicht mag geen doorslaggevende factor zijn. Voor het lichaam zou een eenvoudige rugbescherming met lange handschoenen en scheen-/kniebescherming genoeg moeten zijn.

WAAR EN WANNEER???

15 maart 2009: Ferrières 29 maart 2009: Andenne 10 mei 2009: Aywaille 24 mei 2009: Esneux 23 augustus 2009 : Luik 3-4 oktober 2009 : Neupré

ISSUE #6 - 54/ 60

photos: Vincent Rocher / illustrations: GĂŠraldine Chevenier

WORLD CUP HOUFFALIZE WWW.HOUFFALIZE-WORLDCUP.BE / 30.04 - 02.05.2009 Le 4X organisé durant l’étape belge de la world cup en 2008 laissait entrevoir des opportunités organisationnelles que peu d’entre nous osaient imaginer. Et pourtant 2009 confirme la tendance : Houffalize accueillera une manche UCI de 4X et une DH. Le vendredi 1er mai et le samedi 2 mai.

Pas de doute : le gros vélo sera roi dans la cité luxembourgeoise. Ça pète non ?

La downhill est ouverte à tous mais, dans un souci d’organisation, seule une centaine de pilotes aura la possibilité de s’inscrire. Au niveau parcours, nous aurons l’occasion de découvrir un tracé totalement inédit qui exploitera au mieux les 140 m de dénivelés.

Le 4X se déroulera, comme lors de sa première édition, en nocturne. Etant donné qu’il s’agit d’une manche de world cup, les meilleurs 4Xeurs du circuit mondial seront présents dont le team Commencal. Cette manche de 4X sera ouverte à tous, la règle des 20 points n’étant pas d‘application.

Et votre mag préféré, il fait quoi la dedans ??? Alors, il suivra les deux jours d’une manière aussi assidue que possible. Vous retrouverez les résultats sur le website du mag ainsi que des photos immortalisant les meilleurs moments, sans oublier ce qui va mettre Houffalize dans tous ses états : « La Landscape Mag » party qui se déroulera le vendredi 1er mai à partir de 20h30 à la caserne des pompiers…

Maar weinigen onder ons konden vermoeden wat een organisatorische mogelijkheden de 4X, georganiseerd tijdens de Belgische etappe van de world cup 2008, zou bieden.

Maar 2009 kan die trend bevestigen: Houffalize maakt plaats voor een wedstrijd UCI 4X en een DH. Vrijdag 1 mei en zaterdag 2 mei staat een ding vast: the bike shall be king in de Luxemburgse stad. Klasse !

De downhill is open voor iedereen, maar om organisatorische redenen kunnen er niet meer dan een honderdtal bikers inschrijven. Het parcours is een nooit gezien pad dat het maximum haalt uit het hoogteverschil van 140 m.

De 4X gaat zoals tijdens de eerste editie ’s avonds door.

Omdat het om niet minder dan een ronde van de world cup gaat, zijn de beste 4Xers wereldwijd aanwezig, onder andere het team Commencal. Deze 4X-ronde is open voor iedereen omdat de 20-puntenregel niet van toepassing is.

En jullie favoriete tijdschrift, waar zit dat??? Dat is die twee dagen onafgebroken op post om zeker niets te missen; jullie vinden de resultaten en foto’s van de beste momenten terug op de website van het tijdschrift, zonder te vergeten er goed in te vliegen in Houffalize tijdens de “Landscape Mag” party op vrijdag 1 mei vanaf 20u30 in de brandweerkazerne...

Jeudi 30 avril / Donderdag 30 april: 08H00 - 15H00 : inscriptions et entraînements DH inschrijvingen en trainingen DH 16H45 -18H15 : entraînements officiel 4X officiële 4X-trainingen Vendredi 1er mai / Vrijdag 1 mei: 08H00 – 09h00 : inscriptions DH inschrijvingen DH 08H00 – 10H00 : entraînements DH trainingen DH 11H00 – 13H00 : DH 1ère Manche DH 1e Ronde 14H00 – 16H00 : DH 2ème Manche DH 2e Ronde 16H45 – 18H15 : entraînements officiels 4X officiële 4X-trainingen 18H30 : World Cup 4X : Manche Qualificative World Cup 4X : Kwalificatieronde 20H30 : Landscape Mag Party Samedi 2 mai / Zaterdag 2 mei: 17H15 – 18H45 : entraînements officiels officiële trainingen 20H00 : World Cup – 4X Finales 55/60 - ISSUE #6

photos: www.fdavid.be / illustrations: GĂŠraldine Chevenier

Sacriiiiilllllèèèèègggeeee : de la moto dans un magazine de bike ? Ben oui, et il faudra vous y habituer ; tant dans nos pages que sur notre website... Pourquoi de la moto dans Landscape ? Autant vous prévenir d’entrée de jeux, on a au moins 57 bonnes raisons d’en taper dans nos pages : la première, et pour moi la meilleure, Tonton aime ça…

Mmmmhhhh t’aime ça hein mon salop…. La deuxième, c’est que vous êtes nombreux à aimer ça ….même si c’est en secret…. Mmmmmmm vous aimez ça hein mes petites salopes….

Une troisième raison pour la route ? Tout simplement le parallélisme existant entre les deux pratiques qui ne se limite pas au simple fait qu’une moto possède également un guidon et 2 roues, mais que bon nombre de figures sont communes aux deux disciplines, ainsi qu’un engagement certain.

Pour illustrer le premier article de cette série, nous avons interviewé Fred Crosset, trialiste bien connu qui a parfaitement réussi la transition entre le trial moto classique et une pratique street très proche du bike.

Heiligschennnnnnniiiiiiiiiiis : moto in een bike-magazine? Inderdaad, en je kunt err maar beter aan wennen; zowel in de papieren versie als op onze website... Waarom moto in Landscape? Om jullie van bij het begin van het spel te waarschuwen, we hebben wel 57 goede redenen om hiermee te beginnen: de eerste, en voor mij de beste, is dat Tonton ervan houdt... Mmmmmm daar hou je wel van hé, sletje... De tweede is dat veel van jullie ervan houden. Mmmmmmm dat zien jullie wel zitten hè...

Een derde reden voor onderweg? Gewoon de parallellen tussen de twee praktijken, en die gaan echt verder dan dat een moto ook een stuur en twee wielen heeft: heel wat figuren zijn hetzelfde, en het vraagt ook evenveel engagement.

Om het eerste artikel in deze reeks te illustreren, hebben we Fred Crosset geïnterviewd, een bekende trialist die de perfecte overgang heeft gemaakt tussen de klassieke moto trial en een stijl die meer street is, dichter bij biking.

WWW.FREDCROSSET.COM

FRED CROSSET

«...il m’est arrivé de tomber sur des g gens q qui souhaitaient q que jje ride sur leur voiture car ils voulaient être sur mon dvd.»

Hello Fred, alors peux-tu te présenter en quelques mots ?

Comme vous le savez je m’appelle Fred Crosset, j’ai 33 ans. Je viens de la région de Verviers. Je fais du Trial depuis l’âge de 15 ans en ce qui concerne la moto et auparavant je pratiquais le trial en vélo.

J’ai été deux fois champion d’Amérique et 12 fois champion de Belgique Trial et Enduro.

Alors comment décrirais-tu ta pratique de la moto ?

Il s’agit toujours du Trial mais plus fun et plus rapide. Cela se rapproche du BMX que l’on peut pratiquer en street comme partout ailleurs.

Lorsque tu as commencé le street trial en moto, tu t’es inspiré du street en bike, ou du trial en moto ?

Plus du street en bike. D’ailleurs, j’ai acheté beaucoup de magasines bike afin de visualiser d’éventuelles figures possibles en moto.

Quel est l’endroit le plus original dans lequel tu as eu l’occasion de faire du street avec ta moto ?

La place Saint Lambert (Liège) c’était super cool. Sinon, le passage d’arcade d’un pont au dessus de la Meuse, c’était pas mal non plus. Par contre, il m’est arrivé de tomber sur des gens qui souhaitaient que je ride sur leur voiture car ils voulaient être sur mon dvd.

Quand on te voit évoluer en moto, on ne peut s’empêcher de penser à un gars qui à des affinités avec le bike ? Vrai ou bien je me plante totalement ?

Vrai. J’ai fais du vélo trial pendant 10 ans avant et je vais encore de temps en temps faire du BMX dans des skates parks.

Quel type de figure te fait prendre un pied d’enfer ? (ndlr : sur une moto) Le Wall ride. J’adore car en moto cela te permet de monter vraiment haut. J’en ai fais un en France et je suis monté à environs 7 mètres.

Un spot que tu rêves de rider ?

Ca me plairait de rider dans un skate park extérieur. Ce n’est pas courant en moto.

Ca peut ne pas être bien vu par d’autres riders (roller, skate, vélo) mais ce serait cool de pouvoir le faire une fois. A vous de me trouver le deal !!!!

Ton avenir ?

Je finalise mon contrat avec Monster pour promouvoir leur produit dans une quinzaine d’évènements avec ma structure que j’ai créé pour pouvoir faire des shows depuis 2007.

Hi Fred, kan je jezelf in een paar woorden voorstellen?

Ik heet Fred Crosset, zoals jullie weten, en ik ben 33. Ik kom uit de streek van Verviers. Ik doe Trial op de moto sinds mijn 15 en daarvoor deed ik trial met mijn bike.

Ik was twee keer kampioen Trial in de US en 12 keer Belgisch kampioen Trial en Enduro.

Hoe zou je de huidige motorsport beschrijven?

Het is nog steeds Trial, maar dan leuker en sneller. Het komt al meer in de buurt van BMX. Je kan het op straat oefenen, overal eigenlijk.

Toen je begon met street trial op de moto, was je geïnspireerd door bike street of moto trial?

Meer bike street. Ik kocht stapels tijdschriften om een beeld te krijgen van welke figuren je allemaal kon uitvoeren met een moto.

Wat is de meest originele plaats waar je street hebt mogen doen met je moto?

De Place Saint Lambert (Luik) was supercool. Maar ook een brug over de Maas was zeker niet slecht. Het is ook al gebeurd dat ik bovenop een auto mocht rijden omdat de eigenaar op mijn DVD wou.

Wanneer we je zien evolueren met je moto, kunnen we niet anders dan denken aan een kerel die affiniteit heeft met het biken. Klopt dat of zit ik er compleet naast?

Dat klopt. Ik heb vroeger 10 jaar lang bike trial gedaan, en doe soms wat BMX in skate parks.

Welk soort figuur vind je het opwindendst? (nvdr: op een moto) De Wall ride. Daar ben ik zot op, want met de moto kun je zo echt hoog gaan. Ik heb er een gedaan in Frankrijk, waar ik tot ongeveer 7 meter hoog ben gegaan.

Een spot waar je van droomt te rijden?

Ik vind het wel leuk om in een outdoor skate park te rijden. Dat gebeurt niet vaak met de moto. Andere riders (roller, skate, bike) horen het misschien niet graag, maar het zou echt cool zijn dat eens te kunnen proberen. Aan jullie om een deal voor me te verzorgen!!!

Je toekomst?

Ik ben aan het einde van mijn contract met Monster om hun product te promoten op een vijftiental evenementen. Sinds 2007 heb ik heb mijn eigen structuur opgezet om shows te kunnen geven.

57/60 - ISSUE #6

CAREER HIGHLIGHTS : 2008 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001

2000 1999

1998

1997 1996

Trial freestyle show Trial freestyle show Belgium Trial Champion Belgium Enduro Championship 2nd Belgium Trial Champion Belgium Enduro Championship 2nd Belgium Trial Champion Belgium Enduro Champion Belgium Trial Champion Belgium Enduro Championship 2nd U.S.A. Trial Champion Belgium Trial Champion U.S.A. Trial Champion Belgium Trial Champion Belgium Enduro Champion Belgium Trial Champion Belgium Enduro Championship 2nd Belgium Trial Champion Europe Trial Championship 3rd Enduro Gilles Lalay Classic 6th Belgium Trial Champion Trial Indoor World Championship 7th Belgium Trial Champion Belgium Trial Champion

BEFORE… 2 times World Trial Bike Championship 2nd European Trial Bike Champion 4 times Belgium Trial Bike Champion

CALENDRIER: 07 - 08.03.09 28 - 29.03.09 15 - 16.08.09 21 - 22.11.09

ISSUE #6 - 58/ 60

Festival de la moto à Mons Festival de la moto à Lorient en France Belgium Master Supermoto à Bilstain Racing Show au Luxembourg,

J-MOYE RACING rue andre renard 5 - 4610 Beyne-Heusay