33 jaar Dogtroep

11/10/2008 speelde Dogtroep haar laatste voorstelling

“Ja, laten we wel wezen, Dogtroep leeft voort. Je bent pas dood als niemand meer aan je denkt.”

Jos Zandvliet

Dit boek is samengesteld door Noortje Boer, Jos Bus, Céline Lamée en Hans Wolbers

01 beweging.indd Sec1:1

06-08-2008 10:39:32

1975

1976

1977

197

1982

1983

1984

198

1989

1990

1991

199

1996

1997

1998

199

2003

2004

2005

200

Oprichting Dogtroep

HK

01 beweging.indd Sec1:2

06-08-2008 10:39:33

1979

1980

1981

985

1986

1987

1988

992

1993

1994

1995

999

2000

2001

2002

006

2007

2008

2009

PR

978

Laatste voorstelling

01 beweging.indd Sec1:3

06-08-2008 10:40:11

Uitgever Lava Silodam 1F 1013 AL Amsterdam www.lava.nl Deze uitgave kwam tot stand i.s.m. Dogtroep / Stichting theater van de Verbeelding (Bart Kusters), Theater Instituut Nederland (Roel Boogaards en Christine Boonstra) Concept en grafisch ontwerp Lava grafisch ontwerpers (Noortje Boer, Céline Lamée en Hans Wolbers) Research en redactie Arboriginals (Jos Bus), Lava grafisch ontwerpers (Noortje Boer en Céline Lamée) Tekstredactie Jojo Oomes Productie Arboriginals (Karen Vonder) Dogtroep / Stichting theater van de Verbeelding (Bart Kusters en Judith Lodewijks) Lava grafisch ontwerpers (Birgit Dietrich, Hannah Goeman Borgesius, Tamara Vreeken en Ina de Boer) Interviews Arboriginals (Jos Bus) Portretfotografie Lava grafisch ontwerpers (Jorgen Koolwijk) Essays Hedy d’Ancona, Joop van den Ende, Kester Freriks, John Fox, Hannah Fox, Paul de Leeuw, Joop Mulder, Isabel Nielen en Gerardjan Rijnders

Bijzondere dank aan de volgende fotografen die belangeloos Druk Fotografen hebben meegewerkt aanJaap de totstandkoming Koenders & van Steijn, van den Berg van dit boek: Badhoevedorp Kors van Bennekom Christien Jaap van den Berg (143) Boeles Lithografie Clemens Boon Kors van Bennekom (6, 32, 44 , 44≥,45 , 46 , 47 , 97, 136, 137, Plusworks, Amsterdam Maurice 249 Boyer , 251, 252, 253, 255 , 256) Joris-Jan Christien Boeles (231≤)Bos Bindwerk Jurriaan Clemens Boon (36 ,Brobbel 42, 43, 44 , 92, 230, 231≥, 248≤, 250 ) Binderij Hexspoor, BoxtelBoyer Pascal Couillaud Maurice (87, 88, 100 , 108 , 123, 128, 129, 130 , Harry Cock148 , 162, 163, 164, 165, 172 , 184, 146≥, Papier binnenwerk Fred185, Cornelissen 224, 225, 248 , 249 , 263, 286, 287) Amber Graphic 100 gr., Werry Crone Joris-Jan Bos (181) Arctic Paper Bob (173 van Dantzig Jurriaan Brobbel , 178, 179, 180 , 182 ) Jean-Pierre Gapihan Pascal Couillaud (210) Lettertype René(173 de Haan Harry Cock , 175) Courier Sans Suhadolnik Fred Cornelissen (158) Jozé Geert Werry Crone (79Kliphuis ) Verpakking Henry Krul) Bob van Dantzig (124 Kuyl disposables Jean-Pierre Gapihan Henk(28 Langeveld ) Joep(72, Lennarts Ruud Gort 73, 104, 141 , 146, 148, 149, 274≤, 275 ) Met speciale dankRené aan de Haan Leo van der Noort (269) Janine van den Ende, Maya(142 Pejic) Suhadolnik Jozé Joop van den Ende, Ryclef Roger Geert Kliphuis (28Perry , 255 ) Rienstra, de erfgenamen Paolo Rapalino Jorgen Koolwijk (301 t/m 320) Gerda van der Veen Wim Ruigrok Henry Krul (48, 49, 77 , 89, 101, 274 ) David(28 Rutter Henk Langeveld , 29≥, 33) en alle Dogtroepers voor alle Peter Schols Joep Lennarts (232, 233, 254) verhalen, schets-, knipselGerrit Serné Leo van der Noort (260, 261) en fotoboeken. Maya Pejic Pan Sok & Jaap (160, 161) Ruurs Roman Soukup Roger Perry (20, 21) Eugène Paolo Rapalino (53 Swartz , 54, 55, 71, 73 , 74, 75, 93, 94, 95, 96, Klaus98, Tummers 99, 100 , 102≤, 106 , 114, 115, 118, 119, Gerda van125, der130 Veen, 133 / 122, , 134, 135, 138, 140, Nederlands Fotomuseum 141 , 142 , 170, 171, 173 , 174, 176, 177, Maarten 192 van , 193de, Velde 237, 245, 247 , 273 ,277, 278, Leo van 279,Velzen 280, 281, 282, 284, 290, 291) Andreas Wim Ruigrok (47≤)Wiemer Petterik David Rutter (236)Wiggers Eduard Peter Schols (52 van ) der Worp Dirk (106 Zimmer Gerrit Serné , 139, 272) Pan Sok & Jaap Ruurs (90, 91) Voor(29 de volledige fotoverantRoman Soukup , 202, 203) woording Eugène Swartz (234, kijk 235)op pagina 320.

Klaus Tummers (212 ) Gerda van der Veen (28≤, 36 , 37 , 58, 59, 60, 61, 124 , 126, 127, 156, 157, 257, 258) Maarten van de Velde (34, 35) Leo van Velzen (172≤, 211 , 212 , 296 ) Karen Vlieger (180 , 182 , 183, 299) Andreas Wiemer (213) Petterik Wiggers (275 ) Eduard van der Worp (211 , 248 ) Dirk Zimmer (131)

Mede mogelijk gemaakt door:

De uitgever en stichting Theater van de Verbeelding hebben getracht alle rechthebbenden te achterhalen. Mochten er desondanks nog personen menen rechten te kunnen ontlenen aan gebruikt materiaal kunnen zij zich wenden tot Stichting Theater van de Verbeelding. © 2008, 1e druk, 3000 exemplaren.

Stichting Theater van de Verbeelding / Arboriginals BV / Lava BV Silodam 1F, 1013 AL Amsterdam, www.lava.nl / ISBN 9789078736042

01 beweging.indd Sec1:4

06-08-2008 10:40:49

1971 Allereerste ontmoeting van de oprichters van Dogtroep (Warner, Paul, Walther en Lino) Toelatingsexamen voor het publiek van Conditions of Entry �Tijdens het Stutofes (Studenten Toneel Festival) had elke studentenstad een voorstelling. Wij speelden overal dwars doorheen. Op een gegeven moment werden we weggestuurd, maar na een publieke stemming wilden de andere studenten dat we bleven.�

5

01 beweging.indd Sec1:5

06-08-2008 10:40:51

Belangrijkste voorstellingen 1975 Hey that’s great Mr Silver, Amsterdam 1975 Superman en de Heilige Onschuld, Lantaren Rotterdam 1975 Trustgame voor Schuimpjes, Shaffy Theater Amsterdam 1975 Superman, Festival of Fools Amsterdam 1975 Mr Silver, Superman en Witte insektenprocessie, Ruigoord 1975 Dog saved Queen, Amsterdam en Amersfoort 1975 Tuin der wetenschappelijke lusten, Leiden en Amsterdam 1975 De Held in het Mausoleum, Vera Groningen 1975 Tour langs jongerencentra Hoorn, Schagen, Purmerend 1975 Gluurkasten, Shaffy Theater Amsterdam 1976 Gluurkastentour, Melkweg Amsterdam, Provadya Alkmaar 1976 Poppenmachine, diverse plekken Nederland 1976 De alchemist in de lijst, de voedermachine, Festival of Fools, Shaffy Theater en Spiegeltent 1976 Sierstukje, wereldeilanden, Paradiso, Melkweg, Openluchttheater Vondelpark Amsterdam 1976 Labyrinth voor gluurders en Environment, Galerie Langhuis Zwolle 1976 Verlossing van de peststad, Blokpopfestival Zwolle 1976 Firesculpture en Vernielmachine, Amsterdam 1976 Druivenprocessie, Sierstukje, Taartprocessie, diverse steden Nederland 1976 Environment, Lantaren Rotterdam 1977 Environmental Theatre, Melkweg Amsterdam 1977 Luilakviering Jan de Slaper, Amsterdam 1977 Eetmachine, Festival Of Fools 1977 Gekkenorkest, drumprocessie, Widows for the Window, Melkweg, Shaffy Theater en Paradiso Amsterdam 1977 The ugly dreams of Doctor Bueno Serata, Shaffy Theater, Europees tournee Kopenhagen, Keulen etc.

1977 Diverse straatinterventies: Lucifer, Maurits de Pauper, Gekkenorkest, Heavy family, internationaal en Nederlands tournee

33 jaar Dogtroep In 1975 richten Warner van Wely en Paul de Leeuw Dogtroep op. Dat doen ze uit protest tegen de ontoegankelijkheid van de reguliere kunstvormen. Van Wely en De Leeuw laten zich vooral inspireren door de Engelse performance-theatergroepen uit die tijd, zoals Phantom Captain, Welfare State en John Bull Puncture Repair Kit. Vanaf de oprichting in 1975 tot 1990 vormen Warner van Wely, Jos Zandvliet en Lino Hellings de kern van de groep. Samen met Cathrien Bos als zakelijk leider geven zij de groep artistiek vorm en ontwikkelen zij een internationale markt voor hun werk.

Artistieke grondprincipes Het werk is interdisciplinair: muziek, beeld en actie mengen zich voortdurend. Alle medewerkers werken in alle disciplines, ongeacht hun achtergrond. Kenmerken van de optredens zijn: ruwe materialen, inventieve constructies, groteske en kleurrijke ďŹ guren, percussie en kopermuziek, nadrukkelijk gebruik van water en vuur. De groep werkt als een geleid collectief. De medewerkers zijn in hoge mate autonoom, de artistiek leider draagt uitgangspunten aan, hakt knopen door en brengt de verschillende elementen samen. Er wordt opgetreden voor situaties: de architectuur van de speelplekken en het daar aanwezige publiek zijn belangrijke uitgangspunten voor een voorstelling. De optredens zijn landschappelijk.

Het publiek kijkt rond. Er wordt geen vaste betekenis gedicteerd.

Lino, Jos, Cathrien en Warner

6

01 beweging.indd Sec1:6

06-08-2008 10:40:54

Spelers, musici en technici vormen gezamenlijk het theaterbeeld waarbinnen voortdurend niveauverschuivingen zijn. Technici of muzikanten nemen de centrale actie over van de spelers en omgekeerd. Het spel wordt niet vastgelegd in een repetitieproces. Binnen een zorgvuldig uitgewerkt scenario van acties en cues is elke speler vrij te reageren op onverwachte gebeurtenissen van het moment.

1975-1980: de jongehondenjaren Dogtroep is een groep jonge kunstenaars die welbewust kiest voor ‘naïeve performance art’ op plekken die niet voor theater zijn ingericht.

Op straat, in jongerencentra en op festivals. In overleg met avontuurlijke organisatoren vinden ze telkens bijzondere plekken voor hun werk: in gangen, trappenhuizen, caféruimtes, op pleinen en straten, tegen gevels en in etalages. Hiervoor ontwikkelen ze bijzondere vormen: parades, clusters van simultane acts, korte verhalende stukken, trage surrealistische beelden, absurde concerten en vuurbeeldhouwwerken. Lange voorstellingen zijn opgebouwd uit situaties voor het publiek: het loopt langs een levende tentoonstelling, komt terecht op een marktruimte of neemt deel aan een rituele maaltijd. Dit werk is nieuw in Europa en de groep wordt overal gevraagd.

1981-1984: de ploeterjaren Dogtroep krijgt een – geringe – structurele subsidie en professionaliseert. Een nieuwe werkruimte, een vaste administrateur, vijf artistiek medewerkers in vaste dienst, geregeld aangevuld met freelancers: ontwerpers, technici, muzikanten, dansers en spelers. De buitenvoorstellingen worden groter, voor een publiek van vijf- tot achthonderd man, en zijn opgebouwd uit vijf of zes verschillende spectaculaire scènes, zoals Imagomania uit 1983. In heel Europa is er een hausse aan zomerfestivals. Dogtroep wordt overal gevraagd en ontwikkelt zijn stijl in wisselwerking met het publiek uit grote steden zoals Frankfurt, Keulen, Parijs, Lyon, Wenen, Belgrado, Turijn, Barcelona, Kopenhagen, Jeruzalem, Tel Aviv en Toronto. In 1983 maakt de groep voor Oerol een grote voorstelling op het strand van Terschelling, in 1984 staat ze ter gelegenheid van de Uitmarkt op de Dam in Amsterdam. In de winters speelt Dogtroep binnen, bijvoorbeeld Dr. Mecanics in het gehele gebouw van de Melkweg in 1981 en Geverfde Verhalen voor een tribune in de grote zaal van het Shaffy Theater in 1982. Aan het einde van deze periode zijn de vaste medewerkers opgebrand en balanceert Dogtroep op het randje van stoppen en doorgaan.

1985-1989: grootschaliger en flexibel werk Met een voldoende structurele subsidie en een vaste kern van acht medewerkers richt de groep zich voortaan op grootschalig flexibel werk.

1977 Eerste prijs festival Alstervergnügen Hamburg, met Lucifer, Sierstukje en Processie 1978 Infiltraties en optochten, Europese tournee en Tunesië 1978 Huis der zeven dromen, Korte Prins Amsterdam 1979 Straatinfiltraties, Theater der Nationen Hamburg 1979 Printemps de Saltimba, straatinfiltraties Parijs 1979 Buitenspektakel, Amersfoort 1979 Zeven parades voor de Kunst van Mokum, Amsterdam 1979 Chaoses and Stupidities, Melkweg en Nederlandse tournee 1979 Het blikken circus van Jan Doedel, Shaffy Theater en tournee 1980 Het Blikken Circus van Jan Doedel, Shaffy Theater Amsterdam 1980 Lands of Dogtroep, Festival of Fools ADM-terrein Amsterdam 1980 Zomertour Berlijn en Kopenhagen 1980 Tournee mobiel kijkdozenmuseum 1980 Korte film en viertal acts, Hoe bestaat het? (VARA tv) 1980 Buitenspektakel, Dubrovnik 1980 Laden Bralladen, etalagevoorstelling Unna Duitsland 1980 Buitenspektakel Eeuwfeest, VU Amsterdam 1980 A monadic exhibition of human beings, Melkweg Amsterdam 1980-1984 Blauwe mannen, Europese tournee 1981 Circus of the Twentyfifth Amazement, Amsterdam en Frankfurt 1981 Binnenspecial met langgestraften in de gevangenis van Scheveningen 1981 Buitenspektakel Feu de St. Jean, Marseille 1981 Printemps des Saltimbanques, tournee met straatinterventies, Ivry, Vitry en Banjolet Frankrijk 1981 Buitenspektakel, Frankfurt 1981 Buitenspektakel, Polverigi Festival Italië 1981 Buitenspektakel, Vercelli Italië 1981 Doctor Mecanics better jokes, Melkweg Amsterdam 1981 Silvesterabend, Café Ein Stein Berlijn 1982 Geverfde Verhalen, Shaffy Theater Amsterdam 1982 Buitenspektakel Israël Festival, verschillende locaties

7

01 beweging.indd Sec1:7

06-08-2008 10:40:58

�At the moment there are three Europeans working with the company.

These are Werner Von Willie and Karien Bos, a Dutch couple who hope to run their own experimental theatre in Holland later this year after their two years experience with the Welfare State.�

18

01 beweging.indd Sec1:18

06-08-2008 10:41:07

mei 1975 Een van de eerste Dogtroepvoorstellingen

Trustgame for schuimpjes Shaffy Theater

Kees & Konnie Act die zich mengde in het publiek.

19

01 beweging.indd Sec1:19

06-08-2008 14:50:25

Welfare State is een Engelse performancetheatergroep. Warner van Wely heeft een tijdje met hen meegespeeld alvorens, terug in Nederland, met eigen dingen te beginnen. ”Ik heb deze tocht (Explorer) vaak gelopen. Door kleine NoordEngelse gehuchten.”

Warner van Wely

John Fox Welfare State International 1968-2006

Dogtroep is part of my life. It began in 1974 on a disused council rubbish tip in Burnley, a grimy industrial town in North West England. This was the base for our celebratory arts company, Welfare State International, where, with our yellow caravans and circus tent, we were permanently entrenched.

Extremely early one morning unexpected sonorities pierced the door of our family trailer. Outside Warner van Wely was sitting on our doorstep playing his soprano saxophone. After hearing his music and learning he had worked for months, on night shifts in a telephone exchange, to pay for his trip to work with us, we could hardly refuse and agreed he could stay. He lived through the winter in the back of an uninsulated van and was a generous and original worker on many productions. After a year he returned to Amsterdam to start Dogtroep.

Coincidentally, years later, when our children Daniel and Hannah were in their twenties (and when Warner had gone on to anther company, with yet more untamed theatre), they both chose to seek out Dogtroep, achieving an amazing apprenticeship to become regular members of the company for about five years.

Sue Gill and I thought we had lost them to both the Netherlands and a supreme world of the most extraordinary innovative site – specific, visceral theatre we had ever seen. And that includes our own. We saw a number of shows. Performers walked on fiery wheels in the sky. Giant walls

20

01 beweging.indd Sec1:20

06-08-2008 10:41:15

tumbled in opera-houses. A pregnant cyclist gave birth to a contortionist. Our daughter, with a hair-do made of spaghetti, sat in a drydock that filled with sea-water while her hair seemingly caught fire. Our son swam in the same dock to play trombone on a sinking raft. A symphony of mythic beasts wailed their music across the city.

We cried in a bar in Utrecht. When will they come home? We can’t go on meeting like this. One of these days they will be killed with a falling mechanical crane. Or be blown up with misplaced pyrotechnics. But they survived and when we saw behind the scenes (and in the process sampled the brilliant in house catering) we marvelled at the military precision of the organisation and knew they were relatively safe. Certainly in that inventive envelope they would always be stimulated to creative excess.

And so they were. And so were we. We all learned so much and the wild challenge has never left us

‘Unexpected confrontations with unusual incidents. At odd places where nothing ever happens. Not for entertainment but to evoke surprise and wonder.’

A truthful manifesto. An unique inspiration. The imagination is a special organ of communion and it was offered freely. Thank you Dogtroep from the Fox family and all at Welfare State International.

21

01 beweging.indd Sec1:21

06-08-2008 10:47:38

Paul de Leeuw mede-oprichter Dogtroep

De beginjaren van Dogtroep waren het wildst. Als groep hadden we geen naam en wat we deden mocht de naam van voorstelling niet dragen. Het waren infiltraties: flitsende beelden die op onverwachte momenten en plekken het gebruikelijke patroon doorbraken. We deden alsof we uit de lucht kwamen vallen en verdwenen spoorloos. Deze strategie werkte uitstekend, totdat we op de meest openbare plek van Amsterdam terechtkwamen. Het was op de Dam dat twee agenten ingrepen en ons afvoerden naar het bureau. Daar werd proces-verbaal opgemaakt. De attributen werden in beslag genomen om te dienen als stukken van overtuiging: één stoel en één koffer. Negen maanden later kwam de zaak voor bij het kantongerecht. In een persbericht gaven we deze rechtszitting de naam Ere zij Dog. Om administratieve redenen hadden we nu een naam. Bijna was het Lieske geworden, de naam van mijn hond. Maar het werd Dogtroep. Deze naam was niet uit de lucht komen vallen. Behalve een cynisch bedoeld anagram van God roept was het ook een hommage aan Giordano Bruno, aan wiens leven in 1600 op de brandstapel in Rome vroegtijdig een einde kwam. Bruno was een dominicaan, letterlijk hond (canis) van God (domini). Volgens de Duitse schrijver Max Sebald is de hond de drager van een groot geheim. Hij rent met gemak over de afgronden van de tijd, want hij kent geen verschil tussen de 16de of 21ste eeuw en veel dingen kent hij nauwkeuriger dan wij. In zijn linkeroog zien wij het trouwe huisdier dat vol aandacht naar ons opkijkt. Zijn rechteroog is meestal in schaduwen gehuld, maar treft ons als de blik van een wilde hond, vol afkeer en vervreemding; in dat oog herkennen we onszelf het best en zien we dat God roept: ik ben er niet.

Giordano Bruno stond in de traditie van een bijzondere techniek om universele wijsheid te onthouden. Deze techniek staat bekend als het geheugentheater. Hierin wordt het geheugen omgebouwd tot een theater waarin men beelden, bij voorkeur bizarre beelden, opslaat die gekoppeld zijn aan kennis.

Als een verre echo op dit geheugentheater wilde Dogtroep met bizarre beelden de bezieling terugbrengen in een cultureel landschap dat was uitgedroogd door het ontstellende gebrek aan verbeelding waarmee de bestaande vormen van kunst en religie de gebaande paden in stand trachtten te houden.

Net als droombeelden wenste de verbeelding van Dogtroep geen enkele boodschap over te brengen. Aanvankelijk moesten de toneelrecensenten dan ook wennen aan het ontbreken van elke dramatische lijn. De beelden op zichzelf - en later ook de opeenvolging van beelden - wilden verbazing en verwarring oproepen. We mengden de ingrediënten van de

22

01 beweging.indd Sec1:22

06-08-2008 10:47:47

beelden als alchemisten of als uitvinders van nieuwe zen koans. Onsamenhangende beelden op duizenden plateaus zouden in de belevingswereld van toeschouwers samensmelten en uit de chaos zouden onvermoede vernieuwingen ontstaan. Met deze filosofische achtergrond gingen we de rechtszaal in. Voor de rechter was deze zaak een zichtbaar aangename afwisseling in de dagelijkse routine van verkeersovertredingen.

Hij grapte zelfs schalks: ‘Dus u noemt uzelf een troep?’ Maar de subtiele nuancering van het aanbrengen van beelden op duizenden plateaus vond in de rechtszaal gehoor noch genade. In het justitiële jargon hadden we op straat zonder vergunning een voorstelling gegeven en dat was een overtreding. Gezien het feit dat we inmiddels al een vergunning hadden aangevraagd (en gekregen), legde de rechter een boete op van 10 gulden. Dat was minder dan de 25 gulden waarmee we de rechtszitting hadden kunnen afkopen. In die zin leek het justitiële spektakel wel een genoegdoening, maar het ‘ere zij dog’ had zeker niet tot het gewenste resultaat geleid. De hond was immers aangelijnd, aan banden gelegd door het heersende vergunningenstelsel. Voortaan zou Dogtroep alleen op van tevoren bepaalde tijden in van tevoren bepaalde (openbare) ruimtes mogen optreden.

Mijn geschiedenis van Dogtroep begon met het geheugentheater van Giordano Bruno en eindigt met het verhaal van de hond van Max Sebald.

Nu is het linkeroog van het huisdier trouw op ons gericht en bijna niemand ziet nog zijn rechteroog, dat volledig in de schaduw is gehuld. Waar is de wilde hond gebleven, die nauwkeuriger ziet dan wij en die met het grootste gemak over de afgrond van de tijd springt? Alleen die hond kent het geheim van de geschiedenis van Dogtroep als een voortdurende afwisseling van twee paradoxale termen, net als in een zen koan. Als voorbeeld van deze paradox kunnen de attributen dienen die bij de inbeslagname tijdens dat vroege openbare optreden van Dogtroep hebben gediend als stukken van overtuiging: 1 stoel 1 koffer

De stoel is attribuut bij uitstek van het zittende leven, de gevestigde orde, waarin het huisdier zich thuisvoelt, terwijl het koffertje het onontbeerlijke attribuut is van de reiziger, de nomade, die de wilde hond vergezelt. Het avontuur van Dogtroep heeft deze combinatie tot leven gebracht. Dat blijft een inspirerende gedachte.

23

01 beweging.indd Sec1:23

06-08-2008 10:47:49

24

01 beweging.indd Sec1:24

06-08-2008 10:47:53

1975 Zilvermannen Amsterdam Eerste Dogtroepactie/infiltratie, vernoemd naar de uitroep van een Amerikaanse toerist:

“Hey, that’s great mister Silver” zie ook: pag. 13

25

01 beweging.indd Sec1:25

06-08-2008 10:48:00

Ontstaan van de naam Dogtroep: Lino Hellings: “We hebben gewoon drie letters uit het telefoonboek geprikt.

Het betekent verder absoluut niets en dat is ook juist de bedoeling. Dogtroep wil mensen zelf verhalen laten bedenken.”

Warner van Wely: “De naam is bedacht voor het crime-festival in 1975. Toen moesten we voor het eerst een naam hebben.

Doggroep, De Het werd

Op straat Gezette groep. Maar de Engelse aankondigster zei: DOG troupe, naar de in die tijd in Engeland opererende DOG’s troupe.

Dit werd dan ook de nieuwe naam, Dogtroep. Dat verhaal van het telefoonboek is later verzonnen om het allemaal nog wat mysterieuzer te maken.”

Lino: “Als je in de computer ‘dogtroep’ intypte, kwam er te staan: ‘U bedoelt dagtrip’.”

26

01 beweging.indd Sec1:26

06-08-2008 10:48:07

“We kregen post met de raarste verhaspelingen van namen.

Han Bakker werd eens Hamburger genoemd.�

27

01 beweging.indd Sec1:27

06-08-2008 10:48:19

1981 Parijs

1983 ADM-terrein, Amsterdam

1977 Drumprocessie Paradiso, Amsterdam

1990 Buitenspektakel Oerol, Terschelling

28

01 beweging.indd Sec1:28

06-08-2008 10:48:29

1979 Een van de zeven parades voor de Kunst van Mokum

1979 Een van de zeven parades voor de Kunst van Mokum

1979 Een van de zeven parades voor de Kunst van Mokum

1984 Frankfurt

1979 Een van de zeven parades voor de Kunst van Mokum 29

01 beweging.indd Sec1:29

06-08-2008 10:48:45

Marco Biagioni 70

01 beweging.indd Sec1:70

06-08-2008 11:09:11