NIET BANG, maar VOORBEREID

• Leren van ervaring staat op één: PRAAT VEEL EN VAAK met anderen over wat je is overkomen.

Beleving, emoties, voortraject, wat je geholpen heeft en wat absoluut niet. Vraag ook naar de emoties en ervaringen van betrokken anderen.

Daar kun je samen van leren en het brengt ook dichter bij elkaar. In plaats van als een ‘donderwolk’ boven je leven te blijven hangen.

Dat jullie er verschillend tegenaan kijken, is normaal. Daarom is het juist zo belangrijk om te praten en te luisteren.

Eigen je de periode weer toe!

• Maak een SIGNALERINGSPLAN.

Daarin benoem je hoe een crisis er bij jou uitziet en hoe die te herkennen is.

Beschrijf de signalen. Waar kun je op letten? Wat kan je omgeving merken?

Een code-systeem kan handig zijn: code groen, oranje en rood.

Waar zit nog speelruimte en wat vraagt om actie?

Hoe concreter hoe beter!

• Bouw aan een EHBO-koffer.

In die koffer verzamel je alles wat je zelf met en zonder de mensen om je heen kunt doen.

Bij verschillende code-kleuren, afhankelijk hoe dringend de situatie wordt.

Vergis je niet in hoe het voelt. Soms kan almacht en euforie ook een valkuil zijn. Die kennis is de winst van eigen ervaring.

• CRISISPLAN

Een crisisplan is ‘regie houden over regieverlies’.

In een crisisplan maak je afspraken wat er (niet) moet gebeuren als je er zelf de controle kwijt bent over denken en/of handelen.

Afspraken maak je samen. Overleg met andere betrokkenen en houdt het simpel. Zodat het crisisplan niet de mist in gaat in het weekend of bij wisseling van spelers.

Een crisisplan kun je in principe met iedereen overal maken. Het hoeft helemaal niet gekoppeld te zijn aan een opname of exclusief aan professionele hulp.

Je moet regelen waar je goede ervaringen mee hebt en waarvan je weet dat het goed uitvoerbaar is.

• CRISISKAARTJE

Voor mensen die het risico lopen op straat in de war te raken of in een onbekende omgeving verzeild te raken, kan een simpel kaartje helpen om in een paar woorden uit te leggen wat er aan de hand is en wat omstanders het beste kunnen doen.

Een paar contactadressen zijn altijd helpend. Daar zitten mensen achter die je kennen en weten wat de afspraken zijn.

Te veel details op zo’n kaartje maakt privacygevoelig.

Bovendien is de kans groot dat niemand ze gaat lezen, laat staan er iets mee doet.

• In elke noodsituatie is communicatie de zwakste schakel. Maak een lijstje met contactgegevens van ‘belangrijke anderen’ en hulptroepen om bij de hand te hebben. In je mobiele telefoon of op papier, zoek de vorm die het beste werkt.

Overweeg ook eens hoe handig en verstandig het is om een communicatiemachtiging te maken voor de mensen die elkaar moeten vinden als je er zelf niet meer zo bij bent.

Simpel: mensen, contactgegevens en een verklaring met handtekening op een document. Daarin geef je toestemming om relevante gegevens over je te delen.

Dat kan een heleboel misverstanden schelen.

IN PANIEK, GEEN PANIEK.