GASTCOLUMN MARTIJN ASLANDER
EEN DAG MINDER WERKEN
voor hetzelfde loon De samenleving ontwaakt weer na hopelijk de laatste lockdown. Na meer dan een jaar thuiswerken doemt overal dezelfde vraag op: Willen we terug naar de werkwerkelijkheid van hiervoor? Daar zijn de meningen uiteraard over verdeeld. De verschillende belangen zijn talrijk. Afhankelijk van rol, positie en verantwoordelijkheid in je baan, naast je thuissituatie, zal er zeer verschillend naar gekeken worden. En dat is niet meer dan logisch. Tweeverdienende jonge ouders in een net te klein huis denken hier heel anders over dan een alleenstaande werknemer. Onherroepelijk gaat er van alles veranderen. Want de geest is uit de fles en mensen hebben ontdekt en gevoeld dat de combinatie van woon-werkverkeer, met een 9 tot 5 ritme aan alle kanten wringt. Ook weten we dat virtueel werken geen kopie moet zijn van de kantoorsituatie. Talrijke onzekere micromanagers schoten in een acute controledrift en verhoogden de mentale belasting van hun medewerkers zo erg dat ze niet meer aan hun werk toekwamen. E-mailen en vergaderen zouden maar een klein deel van je werk moeten zijn, niet andersom! We leven in ongekende tijden qua verandering en technologische ontdekkingen. Het zijn de logische consequenties van de netwerk- en informatiesamenleving. Om daar wijs mee om te gaan hebben we vooral rust en aandacht nodig. En dus tijd. Tijd om bij te komen en tijd voor ontwikkeling, lezen en goede gesprekken. Onze productiviteitsparadigma’s stammen nog uit het industriële tijdperk. Medewerkers aan de lopende band worden daadwerkelijk productiever als je de omstandigheden optimaliseert en hen langer laat werken. Maar de mensen die vooral met hun brein en hart werken of je ze nu kennis- of schermwerkers noemt, hebben iets anders nodig. Uit tal van onderzoek blijkt dat de kwaliteit van het werk omhoogschiet als mensen minder uren draaien. We kunnen namelijk maar een paar uur per dag gefocust werken. Denken kost vreselijk veel energie. Zo’n 25% van al je calorieën worden verstookt door je brein. Voor 80% van de mensen geldt dat na 14.00 in de middag de breinenergie op is. Dit is iets wat managers zich nauwelijks realiseren. Terwijl ze elke dag geconfronteerd worden met de stijgende kosten van uitval en burn-out. Wij zijn van oorsprong een Calvinistisch land. Ledigheid is des duivels oorkussen, zo hoor je wel eens in gelovige kringen. Dat zal vast een prima quote kunnen zijn als het gaat om handenarbeid. Zaken als een ommetje maken, of in het gras naar de wolken kijken worden in onze cultuur bekeken als hippie-achtig gedoe. Terwijl we al lang weten dat een lastig complex probleem oplossen het beste gaat na een nachtje slapen, een wandeling of een uurtje in het gras liggen. Zodat ons onbewuste dat kan tackelen. Maar dat is voor de meeste managers zo lastig te verteren en controleren dat ze er liever niet aan beginnen. De hiërarchische vluchtelingen die ze ook wel ZZP-ers noemen hebben dit al lang ontdekt. Minder hard werken levert meer kwaliteit en meer geld op, en een betere gezondheid. Nu nog wachten op het ontwaken van de rest van de kenniswerkers!
Martijn Aslander is stand-up filosoof, boardroom sparring partner en mede-auteur van de bestseller Nooit Af. Hij bouwde handmatig het grootste hunebed ter wereld, stond aan de wieg van lifehacking.nl en is mede-oprichter van Permanent Bèta. Zowel op het podium als in zijn publicaties brengt hij met hartstocht en humor de complexe impact van technologie op de samenleving in kaart.
LEVEN! 74
