veel lezen Echte liefde, slechte timing Sonja's dochter stapte uit het leven
tijd voor mij Blij met je
vrienden
Van hartsgeheimen delen tot samen de slappe lach krijgen + test , tips & verhalen over die bijzondere band
WORK-OUT
Lenteklaar in 2 weken Train je brein in 5 stappen
APRIL 2012 d5.40 libelle special + libelle
Promotie? Neen, bedankt! • Siska Schoeters: ”Me-time? Nu even niet” • Heerlijk kuren in Bretagne • S apjeskuur: doen of niet doen? • Herkenbaar: dit is mijn koesterobject • H et antirimpelplan op maat
geluk
Talent voor
jij hebt het ook!
Een vriendin die je ’s nachts mag wakker bellen, ook al is het maar gewoon om te vertellen dat je niet kunt slapen omdat er een spin op de keldertrap zit. Een spin die je geen bezemopdonder durft te geven. Een vriendin die je eerlijk zegt dat je je wel eens naar je leeftijd mag gaan kleden: ”Die streepjeskousenbroek mag gerust naar een souvenirdoos op zolder worden verbannen.” Een vriendin die je ’goede moed’ sms’t de avond voor die belangrijke vergadering, nog voor je er zelf aan hebt gedacht. Een vriendin die je altijd een compliment geeft, ook al heb je een deftige centimeter haaruitgroei. Een vriendin die je een handgeschreven kaart stuurt voor je verjaardag. Wie vijf echte vriendinnen heeft, mag zichzelf gelukkig noemen. Ik ben het. Ditte Van de Velde, hoofdredacteur Libelle Happy! ditte.vandevelde@libelle.be
Vriendschap is...
Begaan zijn met elkaar, lief en leed delen, samen schuilen voor de regen, samen de slappe lach krijgen‌
12 14 16 18 20 22
[Een band voor het leven [Facebookvrienden: fake of echt? [Kunnen mannen en vrouwen gewoon vrienden zijn? [Test: wat voor vriendin ben jij? [Ik verloor mijn beste vriendin aan borstkanker [Vriendschapsweetjes
Jeuj! Een testje!
Vriendinnen zijn er in soorten en maten. Met deze test achterhaal je wat voor soort vriendin jij bent en wat eventueel je werkpuntjes zijn. Op elke vraag kun je telkens antwoorden met één van de twee stellingen. Kies wat het beste bij jou past! 1. Tegenover mijn vriendin: A. ben ik eerlijk, ook al kan dat haar kwetsen. B. verbloem ik liever de waarheid dan haar te kwetsen.
2. Ik ben: C. een zorgzaam type dat graag mensen helpt. D. niet bijzonder zorgzaam of behulp- zaam.
3. Als een vriendin me iets vraagt wat ik niet wil of kan, dan: A. heb ik er geen moeite mee om ‘nee’ te zeggen. B. voel ik me behoorlijk schuldig als ik ‘nee’ zeg.
4. In mijn vriendschappen en relaties:
6. Als een vriendin in de problemen zit, dan: C. doe ik alles om haar te helpen, zelfs als ik daarmee zelf in de problemen kom. D. help ik waar ik kan zonder mezelf te benadelen.
7. Als een vriendin me 's avonds laat belt, net als ik wil gaan slapen, dan: A. breek ik het gesprek af als ik merk dat het niet belangrijk is. B. laat ik haar praten, ook als ik merk dat het niet superbelangrijk is.
8. Je vriendin wil iets anders doen dan jij. Uiteindelijk doen jullie wat zij wil. Hoe voelt dat voor jou? C. Geen probleem, ik doe haar graag een plezier. D. Ik vind dat eigenlijk niet zo leuk.
C. geef ik liever dan dat ik neem. D. voel ik me het beste als geven en nemen ongeveer in balans zijn.
9. Als een vriendin je kwetst, zeg je daar dan iets van?
5. Als ik het niet eens ben met mijn vriendin, dan:
A. Ja, ik vertel haar hoe ik me voel door wat ze heeft gedaan. B. Ik hou het liever voor mezelf. Ik wil geen ruzie.
A. zeg ik dat. B. vind ik het moeilijk om dat te zeggen.
10. Mijn vriendin mag: C. altijd langskomen als ze daar behoefte aan heeft. D. langskomen als ik op dat moment geen andere belangrijke dingen heb.
11. Hoe goed voel jij je zelf in je vel? A. Ik voel me zelfverzekerd en zit lekker in mijn vel. B. Ik zou best wel wat zelfverzekerder willen zijn.
12. Je vriendin is jarig. Wat koop je voor haar? C. Iets wat ze graag wil hebben, ook al is het misschien duurder dan ik had gehoopt. D. Iets dat qua prijs en aard lijkt op datgene wat ze mij voor mijn verjaardag gaf.
13. Zou je bevriend willen zijn met iemand die net is zoals jij? A. Yes! Want ik ben een leuke vriendin. B. Ik weet het niet. Ben ik wel leuk genoeg?
14. Wat is voor jou het belangrijkste in een vriendschap? C. Dat je altijd voor elkaar klaarstaat. D. Dat de vriendschap van twee kanten komt.
[ happy test
Kijk welke letter je het vaakst hebt omcirkeld bij de verschillende keuzemogelijkheden: de A of de B? En de C of de D? Lees de beschrijving die hoort bij jouw lettercombinatie. Vooral de combinatie AC:
jou kunnen ze midden in de nacht opbellen Vriendinnen kunnen op je bouwen en je steunt ze door dik en dun. Ook als dat betekent dat je jezelf soms moet wegcijferen. Je bent echter ook heel eerlijk. Als je iets niet wilt of vervelend vindt, zeg je dat, ook al komt het misschien wat hard over. Je verwacht van je vrienden dat ze zelfverzekerd genoeg zijn om dat te kunnen incasseren. Door je eerlijkheid en toewijding weten vrienden precies wat ze aan je hebben, namelijk een vriendin die ze bijstaat in zowel goede als slechte tijden. Tip: Breng kritiek of een andere mening niet onnodig bot. Door de juiste woorden te kiezen, kun je de waarheid vaak ook een stuk milder brengen.
Vooral de combinatie bC:
Vooral de combinatie AD:
jij zegt altijd eerlijk je mening Vriendinnen hebben aan jou een gelijkwaardig maatje met wie ze leuke dingen kunnen doen en kunnen praten over wat hen bezighoudt. Je vindt het belangrijk dat je vriendin bij je terecht kan en dat ze zich goed voelt. Maar net zo belangrijk vind jij het dat jij je zélf goed voelt bij de vriendschap. Je wilt een vriendin dan ook best helpen, maar trekt wel op tijd je grenzen. Tip: Probeer wel flexibel te blijven. Wees bijvoorbeeld niet te bang om je planning om te gooien als een vriendin behoefte heeft aan troost. En realiseer je dat vriendschap soms, tijdelijk, van één kant moet komen omdat de ander te opgeslokt is door problemen.
Vooral de combinatie bD:
jij zet jezelf vaak op de tweede plaats
jij wilt graag aardig gevonden worden
Je doet je best om een goede vriendin te zijn en helpt, troost en steunt waar je kunt. Aan de ene kant doe je dat omdat je nu eenmaal een groot hart hebt en veel liefde te geven hebt. Aan de andere kant durf je vaak ook niet ’nee’ te zeggen. Je vindt namelijk dat je altijd voor vriendinnen klaar moet staan. Daardoor kun je over je eigen grenzen heengaan, om de ander te plezieren. Geef je te veel, dan kun je zelfs opgebrand raken. Tip: Besef dat het niet erg is om af en toe iets terug te verwachten voor wat je doet of ’nee’ te zeggen. Dat maakt je absoluut geen slechte vriendin, alleen nog maar een betere, vooral voor jezelf.
Je vindt het lastig om jezelf te zijn in je vriendschappen. Je voelt je onzeker over jezelf en bent bang dat, als je ’nee’ zegt of eerlijk bent, de ander je niet meer waardeert. Door je onzekerheid ben je, in de vriendschap, onbedoeld vooral met jezelf bezig. Je vraagt je af of je vrienden je nog aardig vinden, maakt je zorgen over wat ze van je denken en hoe je je vriendschap moet combineren met andere dingen in je leven. Tip: Probeer, in het contact met vriendinnen, wat minder te focussen op hoe je overkomt. Focus je aandacht liever op de ander en wat die nodig heeft. Dat maakt het contact een stuk meer ontspannen.
libelle happy!
inspiratie
19
happy held van de maand ]
Mr. Proper De lenteschoonmaak is een ritueel waar een eeuwenoud verhaal aan verbonden is. Toen het Joodse volk in 1200 v.C. Egypte moest ontvluchten, mochten ze alleen ongerezen brood mee-nemen, omdat dat lichter was. De week voor Pasen verwijderen de joden alle zuurdeegproducten uit hun huis en 足onderwerpen ze de rest van het huis ook meteen aan een grondige s足 choonmaakbeurt. Maar ook voor andere culturen is de lente de ideale poetstijd. Voor het stofzuigertijdperk was de sterke aprilwind immers ideaal om het stof het huis uit te blazen. Het was ook warm genoeg om ramen en deuren open te zetten, maar net niet warm genoeg voor een insecten足 invasie. Goed gezien!
Promotie? Nee, bedankt
Hogerop in het leven, willen we dat niet allemaal? Nee, hoor. Heel wat mensen hoeven niet zo nodig promotie te maken. En dat zijn niet alleen mama’s die de combinatie van een job Ên een gezin moeilijk vinden.
De charme van een doorsnee job
Ineke [39] is getrouwd, heeft een tweeling van 11 en is interieurstyliste in een bouwbedrijf. ”Carrière maken, mij zegt dat niets. Niet dat ik bang ben voor de extra verantwoordelijkheid, maar als je carrière maakt, en je gaat meer verdienen, dan moet je ook meer tijd gaan besteden aan je werk. Bij ons in de firma is dat toch zo: als je hogerop wil, moet je fulltime werken. Ik werk vier vijfde. Toen de tweeling kleiner was, had ik mijn vrije dag op woensdag. Nu blijf
huishouden en boodschappen te doen. Ik vind werken wel belangrijk. Mocht ik de lotto winnen, dan zou ik nog blijven werken. Ik doe mijn job gewoon té graag. Na de geboorte van mijn kinderen bleef ik vier jaar thuis. In die tijd heb ik me omgeschoold tot interieurstyliste. Sindsdien ben ik nog geen dag tegen mijn zin gaan werken. Ik werk in een heel leuk team. We zijn met vier vrouwen, alle vier heel verschillend, maar we kletsen wat af, over de kinderen, onze mannen… Ik heb het nooit belangrijk gevonden om veel te verdienen: een toffe job, een leuke werksfeer en goede collega’s… Dát vind ik belangrijk.”
”Op vrijdag heb ik een dag voor mezelf: dan ga ik een paar uur fietsen” ik vrijdag thuis: de kinderen zijn naar school en ik heb tijd voor mezelf. Ik ben meer dan alleen maar een mama, hè. Ik fiets graag, dus ik trek er vaak een paar uurtjes met de fiets opuit. En ik heb de tijd om rustig mijn
Nadine [44] is getrouwd en werkt al 12 jaar als administratief bediende. ”Een paar jaar geleden had ik de kans om promotie te maken: het hoofd van onze dienst vertrok en er werd een vacature uitgeschreven. Ik heb een tijdje getwijfeld en het ook met mijn man besproken, maar uiteindelijk besloten om het niet te doen. Ik besefte dat het hogere salaris de enige reden was waarom ik het overwoog. Want de jobinhoud lag me niet. Ik zou moeten vergaderen, overleggen, beslissingen nemen voor het hele departement… Laat mij maar gewoon achter mijn bureau zitten en mijn ding doen. Ik ben niet bang voor verantwoordelijkheid, want die heb ik: over mijn deeltje werk. Bovendien heb ik, toen mijn 28
diensthoofd vertrok, een aantal taken naar me toe getrokken. Die ben ik blijven doen, ook toen er een nieuw diensthoofd werd aangenomen. Sindsdien doe ik mijn werk nog liever. Na een tijdje heb ik ook loons-
Ik zit niet te wachten op grote uitdagingen. Dat wil niet zeggen dat ik elke dag hetzelfde wil doen: ik wil wel vooruitgaan, ik wil wel groeien, maar veel hoeft er niet te veranderen. Voor een groot stuk, dat geef ik
”Als je tegen je zin moet gaan werken, maakt het niet uit hoeveel je verdient” verhoging gevraagd én gekregen: de job is gegroeid, dus dat loon mocht mee evolueren, vond ik. Ik heb dus de voordelen van een promotie – het loon, het gevarieerde takenpakket – maar niet de lasten.
toe, uit angst om kwijt te spelen wat ik nu heb. Want werkplezier is zo veel belangrijker dan geld. Als je tegen je zin werkt, hou je het niet vol, dan maakt het niet uit hoeveel je verdient.”
Karin [33] is single en werkt als bediende bij een uitgeverij. ”Op het werk en in mijn vriendenkring ben ik omringd door mensen die voortdurend bezig zijn met hun carrière: ze volgen opleidingen, veranderen van baan, maken promotie… Ik heb een universitair diploma Germaanse Talen, afgestudeerd met onderscheiding - en ik ben máár bediende.
”Ik heb een universitair diploma en ben máár bediende. Maar ik leef niet voor mijn job!” Ik ben tevreden met wat ik doe: ik werk in een leuk bedrijf, met fijne collega’s en een vriendelijke baas. Ik ga met de fiets naar het werk, hoef geen overuren te maken en ik verdien goed. Meer moet dat niet zijn, toch? Ik heb werk gevonden in de richting die ik wilde: ik geef boeken uit, dat is toch fantastisch? Daarom verbaast het mensen dat ik niet hogerop wil. Ik heb wel ambitie, maar die is niet carrièregericht. Ik hou graag ruimte in mijn hoofd om me toe te leggen op andere dingen. Zelfontplooiing en innerlijke groei vind ik heel belangrijk. Momenteel volg ik een opleiding om yogalessen te kunnen geven. Ik wil me niet enkel toeleggen op één ding - mijn werk en dan afgestompt raken.”
* 7 op de 10 werknemers vinden de sfeer op het werk belangrijk * 75% is tevreden over de jobinhoud * meer dan 80% vindt zijn job afwisselend en boeiend * 1 op de 5 ziet een job enkel als een manier om geld te verdienen (Cijfers: Trends)
Sara [29] woont samen, heeft een zoontje van bijna 3 en is zwanger van de tweede. ”Vier jaar geleden ben ik van werk veranderd. Ik zat in een heel competitieve omgeving: iedereen was er bezig met carrière maken; het was jezelf opwerken of verdrinken. We waren concurrenten, geen collega’s. Elke dag kwam ik ongelukkig thuis. Dat verbaasde me, want voor mij was het heel vanzelfsprekend dat ik zou opklimmen. Nu weet ik beter: ik werk in een klein bedrijfje, waar we samenwerken met één doel: ons bedrijf beter maken. Ik verdien genoeg en heb voldoende verantwoordelijkheid en een gevarieerde week. Na de bevalling
”We waren geen collega’s maar concurrenten. Ik werd ziek van de sfeer” ga ik vier vijfde werken. Dat was ondenkbaar in mijn vorige job. Mijn collega’s zouden ook geen babyborrel voor me georganiseerd hebben, zoals ze hier hebben gedaan. Ik sluit niet uit dat het ooit weer begint te kriebelen en dat ik dan wél hogerop wil. Maar de eerste jaren staat mijn ambitie on hold: mijn gezin gaat voor.”
Petra [42] is gescheiden en heeft drie kinderen. ”Een paar maanden geleden is een van mijn collega’s met pensioen gegaan. Ik mis haar nog elke dag. De band die ik met m’n collega’s heb, valt niet te beschrijven. Ook al zien we elkaar zelden buiten het werk, door de jaren heen zijn we toch vriendinnen geworden. Mijn collega’s hebben me over m’n scheiding heen geholpen, ze waren er altijd voor me wanneer ik mijn hart wilde luchten. Nadat mijn man me in de steek had gelaten, vroegen ze elke dag
”Mijn collega’s hebben me over mijn scheiding heen geholpen” hoe het met me ging. Zonder hen zou ik het nooit zo snel verwerkt hebben. Alleen al daarom zou ik nooit promotie willen maken: ik zou m’n fantastische collega’s moeten missen. Misschien vind ik op een andere dienst ook wel fijne collega’s en een goede sfeer, maar die vertrouwdheid die je alleen krijgt door al jarenlang dagelijks met elkaar om te gaan, die vind ik nergens anders, zeker weten.” libelle happy!
inspiratie
29
Een carrière, moet dat nu écht?
Wat zegt de expert? Werk zorgt voor brood op de plank, dus moeten we wel werken, willen of niet. Maar werken is meer dan dat. Volgens onderzoek vindt 63 procent een goede werksfeer belangrijker dan een goed loon (slechts 39 procent). We gaan graag naar het werk voor onze collega’s, voor de sfeer, omdat we ons willen ontplooien… Werk maakt een enorm groot deel uit van ons dagelijkse leven. Wie voltijds werkt, spendeert maar liefst 40 uur van zijn of haar wakkere leven op de werkvloer. Geen wonder dus dat ’graag doen’ belangrijk is. Maar niet voor iedereen hoort promotie noodzakelijk bij dat graag doen. Veel mensen zijn perfect tevreden met de job die ze doen, ze hoeven niet hoger op de carrièreladder. Ze hoeven geen bedrijfswagen, geen andere invulling van hun taken, ze hoeven niet te groeien, ze willen niet méér verdienen. En nee, dat is niet gemakzuchtig, lui of ambitieloos. Veronique Meert is life- en jobcoach: ”Een succesvolle carrière is geen must. Dat is een beetje eigen aan de tijdsgeest. Tien à twintig jaar geleden werd er nog veel belang gehecht aan hard en veel werken, nu besteden we meer aandacht aan evenwicht en zelfzorg. Waar het vroeger alleen moeders waren die kozen voor meer tijd thuis, doen we het nu allemaal. We maken voortdurend die afweging: hol ik mezelf niet voorbij? Heb ik wel genoeg tijd voor mezelf, voor mijn gezin en de mensen om me heen? We hebben nu veel meer zelfsturing in onze carrière en in ons privéleven. Dat is een enorme kans, maar het is ook moeilijk, want alles kan. Je moet dus heel dicht bij jezelf blijven om de juiste keuzes te maken. Wat wil ik nu echt: wil ik voluit gaan voor mijn carrière, wil ik evenwicht in mijn leven? Ik wil er meteen aan toevoegen dat die twee mekaar absoluut niet tegenspreken. Je kunt carrière maken en toch die balans behouden, maar het is een voortdurende evenwichtsoefening.
30
Geslaagd in het leven?
Zin in de job
De keuzes die je maakt hangen heel erg samen met je waarden. Sommige mensen ontlenen hun identiteit voornamelijk aan hun professionele status. Voor hen staat professioneel succes gelijk aan geslaagd zijn in het leven. Anderen ontlenen hun identiteit ook aan hoe ze in het leven staan, wat ze betekenen voor anderen, hoe ze zichzelf ontplooien… We worden gedreven door waarden: zekerheid, uitdaging, avontuur, schoonheid, behulpzaamheid, liefde… Hoe meer we onze keuzes en ons gedrag afstemmen op onze waarden, hoe gelukkiger we ons voelen. Wie ’stabiliteit’ en ’rust’ hoog in haar waarden-top 5 heeft staan, zal andere keuzes maken dan iemand die ’uitdaging’ verkiest.” Gevraagd worden voor een bepaalde job of een promotie, het streelt je ijdelheid. Mensen vinden jou een geschikte kandidaat, ze willen jou voor die job. Het is normaal dat je gaat twijfelen. Maar denk toch goed na: het is niet omdat je het kunt, dat je het ook wilt.
Veronique Meert: ”Promotie aanvaarden wil zeggen dat je echt goesting hebt om dag in, dag uit te doen wat de job van jou verlangt. Laat je niet verleiden door de extra’s die bij de job horen: een plekje op het chique verdiep van het bedrijf, een mooie bedrijfswagen, een hoger bedrag op je loonbriefje… Want die zaken verliezen snel hun waarde als je tien uur per dag bezig bent met taken die je eigenlijk niet graag doet. Geld maakt je op lange termijn niet gelukkig, het effect van die auto of het hoger loon is maar van zeer korte duur. Bedenk: zie ik mezelf dit doen? Niet voor een paar dagen, maar altijd, vanaf nu. Als het je niet ontbreekt aan zelfkennis kom je dat met een eenvoudige reality check te weten: wat verlangen ze van mij, welke talenten moet ik aan de dag leggen, welke flexibiliteit wordt er van mij verwacht, wat moet ik concreet doen? Praat ook met je baas en met collega’s in vergelijkbare jobs.”
Promotie: ja of nee?
Welke vragen moet ik mezelf stellen voor ik beslis? Life- en jobcoach Veronique Meert Wat wil ik in het leven? Wat zijn mijn waarden? Waar sta ik voor? Waarop wil ik later terugblikken? Als je op die vragen een antwoord vindt, weet je wat jou echt gelukkig maakt. Er kunnen conflicterende waarden zijn: je houdt van uitdagingen, maar wilt ook een goede balans werk-privé. Bedenk dan dat je niet elke behoefte kunt vervullen in je werk. Als je een creatieve kriebel hebt, kun je die ook in je vrije tijd tot uiting laten komen. Wat zegt mijn omgeving? Werken doe je nooit alleen: je hebt een partner, een gezin, een context. Zul je nog een goede balans werk-privé hebben? En hoe belangrijk vind je die balans? Blijf je twijfelen, doe dan de 10-10-10 test: ga voor elk scenario na wat de gevolgen zullen zijn over 10 minuten, 10 maanden en 10 jaar. Bekijk de gevolgen voor jezelf, je partner, je gezin, je omgeving… Laat ik mezelf afremmen door angst? Ben ik bang dat ik niet goed genoeg zal zijn, heb ik schrik voor verandering? Angst is zelden een goede raadgever. Opmerkelijk: mannen die solliciteren en laag scoren op één of twee van de gevraagde competenties, zullen zichzelf toch vaak een geschikte kandidaat vinden en met zelfvertrouwen naar het interview gaan, terwijl vrouwen vaak pas ingaan op een promotie als ze zo goed als zeker zijn dat ze aan bijna alle competenties voldoen. Twijfel je of je de job zult aankunnen? Spreek dan met je baas: waarom denk jij dat deze job iets voor mij is? Zijn er opleidingen die ik kan volgen? Wie kan me ondersteunen? Praat ook met mensen in vergelijkbare functies. Zo kom je te weten hoe gegrond je angsten rond bepaalde aspecten van de job zijn.
Tevreden met je job?
Dit speelt volgens Vlaamse jongeren (20-26 jaar) een rol: 1. Werksfeer (63%) 2. Jobinhoud (56%) 3. Werkzekerheid (54%) 4. Collega’s (52%) 5. Doorgroeimogelijkheden (40%) 6. Evenwicht werk-privé (40%) 7. Loon (39%) (Bron: Jobat)
Tekst: Annelies Waegemans. Illustraties: Lise Braekers. Met dank aan Veronique Meert (www.veerkracht.be).
libelle happy!
inspiratie
31
Op
puur natuur wellnessvakantie in het geboortedorp van Yves Rocher
Beautyredactrice Laura verklapt één van haar lievelingsadressen: welkom in het Franse wellness- en ecohotel La Grée des Landes van Yves Rocher. ’Het geboortedorp van Yves Rocher is niet makkelijk te bereiken, maar als je er eenmaal bent, zul je je de reis niet beklagen.’ Na deze veelbelovende woorden van een kenner trek ik samen met collega Eva naar het ecohotel van Yves Rocher, La Grée des Landes in Bretagne. Ik begrijp meteen waar Yves Rochers grote liefde voor planten vandaan komt: elk detail in dit hotel ademt respect voor de natuur. Zo krijgen we ’s avonds de heerlijkste biologische gerechten op tafel. ”De groenten komen uit onze eigen moestuin”, zegt de ober, wijzend naar het grasperk met talloze naambordjes. ”Het vlees komt van boer Christophe Echelard even verderop, en de biologische courgettes van zijn collega Stéphane Le Mée.” Maar daar blijft het niet bij. Er zijn zonnepanelen om energie op te wekken en ramen met driedubbel glas die als een loep werken, zodat er bij lichtinval warmte wordt geproduceerd. De terrassen zijn zo aangelegd dat er nergens rechtstreeks zonlicht tegen de ramen valt en het water uit de zwembadfilter wordt gebruikt om het toilet door te spoelen. Je kunt het zo gek niet bedenken – van de lijstjes aan de muur, de vulling van de kussens tot de pootjes van de zetels: alles is gemaakt, ge60
vuld, gelijmd van en met natuurlijke materialen. In dit hotel geen spoor van schadelijke stoffen afkomstig van verven, onderhoudsproducten of cosmetica. Zelfs onze lakens zijn gemaakt van biologisch katoen. Indrukwekkend! De prijs voor onze lievelingsplek in dit aards paradijs gaat ongetwijfeld naar de boomhut, die onlangs is verbouwd tot een behandelingsruimte. Vanuit de badkamer heb je een prachtig uitzicht over het groene landschap. Hier kun je je dus samen met je man, vriend of vriendin laten masseren of peelen met de meest geavanceerde technieken.
Weg met de biomaffia Als we later de immense weilanden en boomgaarden van Yves Rocher bezoeken, krijgen we te horen dat zijn producten voor 85 procent plantaardig zijn, maar dat die term een beetje omstreden is. Een producent die maar 5 procent bloemen in zijn product stopt, mag immers ook spreken van een plantaardig product. Jammer, want dit schaadt het imago van écht hoogwaardige plantaardige producten. We worden rondgeleid in de tuinen, waar ik zo de etiketten van Yves Rochers
bekendste schoonheidsproducten zie opduiken: chèvrefeuille, pivoine, bambou... Deze publieke tuinen zijn een echte trekpleister. Koppeltjes, gezinnen en scholen komen hier flaneren en de namen en de heilzame werking van de vele planten en bloemen bestuderen. De wandeling eindigt met een bezoek aan de fabriek. We zien hoe de reusachtige stapels bloemen worden verwerkt. Een spel van prachtige kleuren en geuren. In droogkamers worden de
bloemen eerst gedroogd. Daarna worden ze gemalen tot een poeder, dat in een andere fabriek wordt verwerkt tot een essence. Deze essence wordt dan omgetoverd tot een verzorgingsproduct of parfum.
Een ’grain’ En dan eindelijk naar de spa! De wellnessbehandeling bestaat uit een ’Massage des Grains de Bonheur’, een behandeling met warme grote granen, te vergelijken met een hotstonemassage. Deze granen zouden geluk brengen en positieve energie geven. Tijdens de intensieve behandeling, waarbij elke zone van mijn lichaam extra met deze granen wordt gemasseerd, werken ze in op
[ Happy ontdekken
bepaalde acupunctuurpunten, wat me een heerlijk gevoel van welzijn bezorgt. Ik ben zo ontspannen dat ik bijna in slaap dommel. Maar ik wil absoluut helder en bij de pinken blijven om geen ogenblik van dit genot te missen. Na de behandeling drukt de masseuse me het ’grain’ in handen. ”Dit brengt je geluk”, fluistert ze. Met plezier steek ik het prachtige roodbruine graan op zak. Ik slenter naar het terras en denk: dit uitzicht, de luxe, de behandelingen, de massages, het lekkere eten… ik zou er best aan kunnen wennen. En collega Eva blijkbaar ook, als ik haar met een gelukzalige glimlach van de lichaamspeeling zie terugkomen met een
libelle happy!
ontmoeten
61
kleine afdruk van het massagehoofdkussen op haar gezicht! Samen laten we ons in het azuurblauwe zwembad met panora misch u itzicht glijden. En gaan we nog even nagenieten in de hamam.
Het prille begin Natuurlijk willen we graag weten hoe dit allemaal begonnen is. Dat wordt duidelijk als we een bezoek brengen aan La Glacilly. In dit pittoreske dorpje worden we door een gids rondgeleid in het geboortehuis van Yves Rocher. De tijd heeft hier vijftig jaar stilgestaan. Een huisje met een naai winkel. Op zolder een klein labo met een maalmachine en een primitieve trechter om crèmes op basis van gemalen planten in een tube te persen. Dit is het verhaal van een kleine man die de wereld verover de. Een dromer die gepassioneerd was door planten, maar ook nuchter genoeg om een imperium uit te bouwen. Het begon allemaal met een vrouw die hem een zalf verkocht, een wonderzalf, want Yves Rochers ruwe werkmanshanden
bedrijf was geboren. De pakjes met pro ducten gingen massaal de deur uit. Hij bleef adverteren, publiceerde positieve fanmail van vrouwen over de fantastische werking van zijn producten en de verkoop ging in stijgende lijn. Met behulp van een plantendeskundige ging hij op zoek naar andere planten en kruiden en bouwde een heel eigen gamma uit. Intussen is hij een gevestigde waarde in winkels, maar het postorderprincipe is tot op vandaag nog steeds bijzonder populair. Zijn producten staan qua verkoopcijfers in Frankrijk nog altijd op de eerste plaats. Bij elk verkocht ecoproduct plant dit bedrijf een boom. Honderden mensen overal ter wereld ge ven elkaar zo een boompje door. Het is dus geen druppel op een hete plaat, positieve acties kunnen echt het verschil maken.
Een graantje geluk Bij een laatste snelle lunch in Les Enfants Gatés staat er brandneteltaart op het menu, de specialiteit van de streek. De bus vertrekt en we moeten ons haasten om de
”Het begon allemaal met een vrouw die hem een wonderzalf verkocht, waarmee Yves Rochers ruwe werkhanden in een mum van tijd herstelden” herstelden in een mum van tijd. Hij moest en zou deze formule te pakken krijgen! Hij overhaalde de vrouw om de geheimen van planten en geneeskrachtige kruiden aan hem te verkopen, bouwde zijn zolderkamer om tot een klein laboratorium en ging aan de slag. Hij plaatste een advertentie in een krant en de aanvragen voor de wonderzalf stroomden massaal toe. Zijn postorder 62
trein te halen. Maar omdat ik mijn ’grain’ ben vergeten in het hotel, maakt de bus nog snel een ommetje om het op te halen: ik kan mijn geluk toch niet zomaar in de zak van mijn badjas achterlaten! Met het graan stevig in mijn hand geklemd zit ik uiteindelijk in de trein. Wat een fijne reis! Het is bijna alsof ik Yves Rocher persoon lijk heb leren kennen.
Ook boeken? Een verblijf in ecospahotel ’la Grée des Landes’ in La Glacilly kost vanaf € 105 per nacht per persoon (in een dubbele kamer) in half pension (heerlijk driegangenmenu en ontbijt inbegrepen). Je mag vrij gebruik maken van de spa. Je betaalt vanaf € 40 voor een relaxerende rugbehandeling of een scrub met lindebloemen. Een uur ’Massage des Grains de Bonheur’ kost € 70, net als een bio-organische beautybehandeling met zes planten, waarbij het lichaam zachtjes wordt gescrubd, onder meer met rijstdeeltjes.
Snel, met de tgv Om de bestemming te bereiken met de trein, neem je eerst de tgv naar Parijs (Brussel Noord tot Parijs, vanaf € 39). Daar moet je naar Gare Montparnasse om de tgv naar Redon te nemen (een rit van iets minder dan 3 uur, vanaf € 32).
Met de kinderen
Bezoek la Glacilly Tot 30 september 2012 loopt de grootste openlucht-fototentoonstelling van Frankrijk in het dorp La Glacilly. Doorheen het hele dorp, in de straten, de tuinen en op de muren, zijn deze foto’s te bewonderen. Regelmatig zijn er métiers d’art-dagen, waarop kunstenaars hun atelier openstellen zodat je eens een kijkje kunt nemen achter de schermen. Meer info vind je op www.paysdelagacilly.com Voor de heerlijke brandneteltaart moet je bij Les Enfants Gat’thes zijn, restaurant cuisine inventive de saison, salon de thé, 02 99 08 23 01, lesenfantsgatthes@ orange.fr of www.lesenfantsgatthes.com
Op het domein van Le Bois Brassu kun je te voet of met een treintje 400 dieren van over de hele wereld ontdekken. In dit park van zo’n 25 hectare groot leven ze in halve vrijheid. Ook is er een kinderboerderij. Themadagen waar je zelf brood leert maken, bijvoorbeeld, worden hier ook regelmatig georganiseerd (volwassenen € 8,50, kinderen € 5, gratis voor kinderen onder de 4 jaar). Parc animalier, Carentoir, 02 99 93 70 70, contact@lafermedumonde.com of www.lafermedumonde.com Survival- en klimtochten in de omgeving, met begeleiding door professionals (van 7 tot 77 jaar, € 12) bij Escapades Verticales, 06 16 99 81 41, alexandre.leruth@orange.fr of www.escapades-verticales.com Een kartingparcours dat het hele jaar door geopend is: Solokart in Le Latay, 02 40 51 92 35, www.solokart.com Tekst: Laura de Coninck. Beeld: Eva Van Driessche en Yves Rocher.
libelle happy!
ontmoeten
63
Apr
Apr April
Prettig
weekend! Mei
Zó maak je van die twee dagen een minivakantie
Én naar die expo, én boodschappen doen én bij je ouders op bezoek... Herkenbaar? Met deze 6 tips wordt een weekend weer een tijd van ’niets moet, alles mag’! 82
Mei
ril
ril
TIP
Verlicht de spanning al tijdens de week We zijn als drukbezette managers die door alles en iedereen voortgedreven worden en de pauzeknop ook in het weekend niet vinden. Dat wreekt zich met onrust of niet kunnen genieten. Maar als je elke dag kleine momenten van ontspanning inbouwt, ben je in het weekend minder opgedraaid, volgens Ingeborg Verheyden, gespecialiseerd in stressbeheersing en mindfulness: ”Neem nu de ochtendspits met de kinderen. Je hebt de neiging om te rennen en je adem in te houden. Maar er zijn altijd momenten dat je even kunt zitten om drie keer rustig in en uit te ademen. Onder de douche kun je bewust het water voelen stromen en de zeep ruiken, in plaats van na te denken. Veel mensen beseffen niet dat als je de dingen langzamer én aandachtiger doet, het meestal even snel gaat. Je verliest geen tijd, maar bent wel die gejaagdheid kwijt.” ANNA [37]
”Ik plan de weekends niet vol. Ik check geen mails en beantwoord alleen de telefoon als mijn vriend of mijn moeder belt” TIP
Geniet van onverwachte dingen die zich aandienen Ingeborg Verheyden: ”We hebben van thuis uit meestal geleerd om eerst te werken, en dan pas te ontspannen. Maar dat verhindert
ons om de inspiratie van het moment toe te laten. Ontspan dus gerust tijdens je klussen. Swing zonder schuldgevoel mee met je favoriete song op de radio. Strijk met aandacht en ruik aan elk stukje was. Geniet tijdens het afwassen van de prachtige lucht buiten. Zo haal je het ’moeten’ eruit. En belt er terwijl je bezig bent een vriendin om iets leuks te ondernemen? Doen! Die afwas kan morgen ook nog.”
TIP
Plan niet te krap Ingeborg Verheyden: ”Vaak plannen we fout. We hebben een goed idee van wat we in een bepaalde tijd kunnen doen en baseren er onze weekendplanning op. Als je je haast, kun je in een halfuur boodschappen doen. Afwassen kan in tien minuten. Daarna heb je een uur om naar de stad te gaan en een uur om te gaan wandelen. Misschien krijg je het wel rond, maar het is veel aangenamer om voor elke activiteit wat meer tijd uit te trekken. Zo leer je spaarzamer omgaan met je energie en geniet je van prettige ervaringen zonder dat je van de vorige activiteit moet afkicken.”
Mei TIP
Las geregeld een groot ontspanningsmoment in Ingeborg Verheyden: ”Wat ontspant je echt? Of dat nu een saunabezoek, een massage, een fietsnamiddag of een cocktailavond met de ’girls’ is... Zet het geregeld op de agenda. Zo heb je iets leuks om naar uit te kijken. Sommige dingen gebeuren nu eenmaal niet spontaan. Plan ze dus bewust in en trek er voldoende tijd voor uit.”
[ HAppy weekend
TIP
Zeg voluit ja. En dus soms ook voluit nee Ingeborg Verheyden: ”Je zoon vraagt extra speeltijd, je moeder verwacht dat je langs komt, vrienden willen bijpraten... maar wanneer kom jij toe aan dat dikke boek? We voelen ons verplicht om iedereen te plezieren. Want hoe zal die ander reageren op onze ’nee’? Soms zeg je nee om iets positiefs te bereiken: zo kies je voor iets anders, waarop je wél voluit ja zegt. Die genen die je ontgoochelt, kun je meegeven dat je liever ’ja’ zegt op een moment dat je ruimte hebt dit rustig en goed te doen.”
MARTINE [42]
”Ik zorg er altijd voor dat er in de week al wordt gepoetst. Dan kunnen we in het weekend gewoon leuke dingen doen” TIP
Sta jezelf toe om niets te doen Ingeborg Verheyden: ”Wanneer zat je nog eens op zondagochtend in je pyjama de krant te lezen om rond halftwaalf op te schrikken met ’oei, ik heb nog niets gedaan?’ Dat is geen verspilde tijd. Ga minder intense momenten niet negatief beoordelen. Want de essentie van het weekend is tijd loslaten en ontspannen.”
Tekst: Inge Taucher. Beeld: Getty.
libelle happy!
ontmoeten
83
Mijnin snapshots leven Blader mee in het fotoalbum van HAPPY-LEZERES Mart
Foto’s hebben net dat tikje meer dan woorden: ze kunnen je in een ruk terugbrengen naar het verleden, alsof je alles even opnieuw beleeft. Mart over de foto’s die haar leven in beeld brengen.
derhalf, Mart, toen an e in de tuin. ek met mama Mi
”Gekoesterd” Mart] ”Wat was ik trots op mijn gele ballon! Ongetwijfeld kreeg ik die op een of andere uitstap. Want dat deden mijn ouders graag: met het gezin op stap. Ik was anderhalf jaar oud en toen nog enig kind. Geen wonder dat ik in de watten werd gelegd. Wij noemden onze ouders bij hun voornaam. Mieke was dag en nacht met me bezig. Zo maakte ze bijvoorbeeld mijn kleertjes zelf. Mieke was een creatieve vrouw. Zelf wilde ze er ook altijd iets specialer bij lopen dan de rest. Ik herinner me levendig het verhaal van de rode boerenzakdoek met witte bollen, waar Mieke een shortje en bikini van maakte. Ze trok rood en wit gestreepte kousen aan, maakte speelse vlechten in haar haar en
trok zo ongegeneerd de straat op. Ze maak te graag een statement: ik ben wie ik ben en loop niet mee in de kudde. Mieke stierf negen jaar geleden aan kanker. Ze was pas tweeënvijftig. Een maand later was ik zwanger. Zonde dat ze dit nooit heeft mee gemaakt. Ze droomde zo van een kleinkind. Maar het lot besliste er anders over. En natuurlijk miste ik haar. Moeder worden zonder moeder, dat is keihard. M ieke kon me haar goede raad niet meer geven als ik het als prille mama even niet meer zag. Gelukkig neemt Pol zijn taak als grootvader dubbel en dik op voor zijn ’kleine vriendin nekes’. Mijn oudste dochter M arie heeft veel van haar oma. Net zo’n zotte doos en even pittig. Alsof ze op haar manier een beetje de plaats van Mieke innam.”
Mart (2,5) met popje. 98
”Toen al aan het zorgen” Mart] ”Ik was als kind een echte poppen moeder, speelde graag winkel en koken etentje. In tegenstelling tot mijn zus, die liever met auto’s speelde en in de bomen klom. Maar mij zei dat niets. Ik had toen al het zorgende in me. Mijn pop wilde ik beschermen met het parapluutje. Het zal toen hoogstwaarschijnlijk wel wat geregend hebben. Ik herinner me nog dat deze lappenpop enkele jaren later in flarden uiteenhing. Maar toen was ze mijn grote steun en toeverlaat. Samen met haar zat ik te kijken naar Pol die aan het huis werkte. Met de jas die Mieke zelf had gemaakt. En maar genieten. Dat kon ik als kind al goed. Gewoon niets doen, wat om me heen kijken, op de jas van Mieke en met die typische vuile snoet. Ik zat op de Steinerschool. Ook daar draai de het leven vooral om heel veel spelen. En dat beviel me wel. Ik was een dromerig meisje. Zo ging ik vaak in mijn eentje een eindje wandelen in de wei achter ons huis. Om er zachtjes neuriënd bloemen te pluk ken. Een kleine romanticus, dat was ik toen al. En dat is altijd zo gebleven.”
IDENTIKIT Naam: Mart Van Elzen Leeftijd: 37 jaar Burgerlijke stand: samenwonend Opleiding: grafisch vormgever Beroep: leerkracht in het buitengewoon secundair onderwijs en grafisch vormgever in bijberoep Kinderen: Marie (8) en Lola (4,5) Typerende karaktertrek: licht ontvlambaar Levensmotto: ’Geniet van wat je hebt!’ Grootste ambitie: ’Mijn dochters gelukkig maken’
Mart, toen 17, met vader en zus in Portugal.
Mart als twaalfjarige muzikante.
”Groeiend zelfvertrouwen”
”Laatste vakantie samen”
Mart] ”In het tweede leerjaar speelde ik voor de eerste keer op mijn dwarsfluit. Muziek werd toen erg gestimuleerd. Zo hadden we ook op school twee keer per week muziekles. Zeg maar gerust dat ik de liefde voor kunst in het algemeen met de paplepel heb meegekregen. Mijn groot vader was kunstschilder. En Mieke was gek op klassieke muziek. Het was voor haar evident dat mijn zus viool speelde en ik dwarsfluit. Deze foto werd genomen tijdens een schoolfeest op de Grote Markt van Antwerpen. Ik had snel last van faal angst. Maar die dag musiceerden we in groep. En dat maakte me zoveel zekerder. Op de middelbare school voerden we elk jaar een toneelstuk op. Het liefst speelde ik de rol van engel, schaap of muzikant. Als ik maar niets moest zeggen. Tot het jaar waarin de leerkracht me dwong om de hoofdrol in ’Elektra’ te spelen. Net voor de voorstelling zette mijn vriendje van toen een punt achter onze relatie. Op de scène moest ik tijdens mijn monoloog huilen. Ik heb echt gehuild omwille van dat vriendje. Pol zat op de eerste rij en wist niet wat hij zag. Wat kon zijn dochter a cteren! Dat optreden deed me echt goed. Mijn zelf vertrouwen groeide. In diezelfde periode kreeg ik het boek ’Brave meisjes komen in de hemel, brutale overal’ van Mieke cadeau. Haar boodschap was zo d uidelijk: komaan, verman je, wees assertief. Ik wilde ook op dat vlak op Mieke lijken. Een assertieve en zelfstandige vrouw worden, dat was mijn ambitie. En ik moet zeggen, het lukt me steeds beter.” (lacht)
Mart] ”Portugal was het favoriete vakantie land van mijn ouders. Dus trokken we elke zomervakantie met de auto richting Portugal. Daar zetten we onze tent op en genoten we van het prachtige land. Onvergetelijke vakanties waren dat. De couleur locale opsnuiven, daar hielden mijn ouders van. Om na enkele weken naar huis terug te rijden met een koffer vol aarden potten en rieten manden die ze op de vele marktjes kochten. Want een reis zonder souvenirs, dat kon toch niet. Ik was zeventien toen ik voor de laatste keer met mijn ouders en zus op zomerreis meeging. Mijn ouders gingen uiteindelijk uit elkaar.
Maar na een tijdje beseften ze dat ze toch wel heel erg goed met elkaar bleven overeenkomen. Dus spraken ze nog a ltijd af, als vrienden. Pol kwam ook elke dinsdag avond koken. En op zondag bracht hij pistolets mee om samen te ontbijten. ’We zijn beste maten’, zeiden ze vaak. Ik heb daar zeker geen trauma aan overgehouden. Het voelde gewoon veel prettiger. Miekes laatste week hebben ze eveneens samen doorgebracht. Voor Pol was het een evidentie dat hij ook toen bij zijn maatje was. Dat was zo mooi om te zien. Pol, mijn zus en ik komen nu nog elke zondagavond samen. Het verlies van mama heeft ons nog dichter bij elkaar gebracht.”
Surfgirl Mart (23) met haar twee vriendinnen.
”Zomer vol vriendschap” Mart] ”Ik zou alleen met mijn vriend naar Tarifa vertrekken, het verste puntje in Spanje, dat als paradijs voor surfers bekend staat. Maar vrienden beslisten last minute om mee te gaan. Resultaat? Met vier meisjes en acht jongens beleefden we er de vakantie van ons leven. De jongens surften, de meisjes lagen niets te doen op het strand. Flink bruin worden en van tijd tot tijd eens goed onnozel doen, dat was onze enige ambitie. Ik sta hier samen met Sofie en Amelie op de foto. Twee vriendinnen die ik nu nog steeds af en toe zie. Ook toen genoot ik vooral van het leven. Samen met mijn vriendinnen. En met mijn lief, die later ook de vader van mijn kinderen werd.” libelle happy!
me time
99
HAPPY dagboek ]
Mart (35) met dochters Marie (8) en Lola (4,5).
”Gek op mijn meisjes” Mart] ”We liepen met ons drieën langs zo’n fotocabine. Doen we het of doen we het niet? Eén blik was genoeg. Enkele tellen later zaten we achter het gordijn en ging de flits af. Mama en dochters voor altijd vereeuwigd! Marie uitbundig als altijd, Lola iets voorzichtiger en met flink wat deugnieterij in de oogjes. Ik ben gek op mijn meisjes! Anderhalf jaar geleden gingen hun vader en ik uit elkaar. Sindsdien zijn mijn dochters één week op twee bij mij. Keihard. Maar we hadden geen keuze. We waren zo uit elkaar gegroeid. Ik was achttien toen ik hem leerde kennen. Sindsdien evolueerden we allebei. En blijkbaar elk op een andere manier. We leefden steeds meer als vrienden samen, besef ik nu. Dus hakte ik de knoop door. Natuurlijk heb ik soms last van schuldgevoel. Waarom doe ik dit mijn kinderen aan? Maar als ik zie hoe gelukkig ze door het leven huppelen, heb ik niet de indruk dat ze eronder lijden. Ik probeer er het beste van te maken. Als ze bij mij zijn, geniet ik dubbel en dik van mijn dochters. We eten wat zij graag lusten, we doen wat zij graag doen en ik werk iets minder hard. Zijn ze bij hun vader, dan probeer ik ook daar het positieve van in te zien. Kan ik lekker lang in bed blijven liggen. Of ik spreek af met vrienden. Samen met Jan. De liefde van mijn leven. Ook Jan heeft een zoontje. We zijn dus ook een nieuw samengesteld gezin. En dat gaat goed. We maken elkaar gelukkig. Elke dag. Ik heb het gevoel dat ik nu pas op mijn pootjes ben terechtgekomen.”
100
Tekst: Barbara Claeys. Styling: Sarah Roelstraete. Visagie: Christel Lieben. Beeld: Joost Joossen en eigen archief Mart. Stylinginfo: Jurk van CKS en schoenen, beide bij Firelle (09-231 53 54 en www.firelle.be), cardigan van Caroline Biss (052-41 26 11 en www.caroline-biss.com).
Detoxen: doen of niet doen? De lente beginnen met een sapkuur: je zou denken dat zo’n grote schoonmaak voor je lichaam wel een goed idee is. Toch mee oppassen, zeggen voedingsexperts. Puur, zuiver en schoon: een sapkuur lijkt de ideale lenteschoonmaak voor je lichaam. Een tijdje leven op alleen maar groente- en daarna ook fruitsapjes, en alle afvalstoffen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Als beloning mag je uitkijken naar een slanker lijf, een stralende huid, een excellente spijsvertering en een fris hoofd. Maar maakt een paar dagen alleen maar sapjes en veel water drinken dat echt allemaal waar?
De afvalstoffenkwestie Voor die afvalstoffen heeft je lichaam zelf al een uitstekend opruimsysteem: longen, lever, nieren en darmen staan hiervoor dag en nacht paraat. Maar detox-believers geloven dat we tegenwoordig zo belastend leven en eten dat ons lichaam die detoxklus zelf niet meer geklaard krijgt. Daarom zou je minstens één keer per jaar zo’n reinigingskuur moeten doen. Klopt dat? Nee, zeggen ze bij het Nederlandse Kenniscentrum Overgewicht, verbonden aan het VU Medisch Centrum in Amsterdam. Een eenmalige ’ontslakkingskuur’ volgen, is zinloos: het kan ongezonde eet- of leefgewoonten niet goedmaken. Patrick Mullie, dokter in de voeding en voedingsexpert aan de Vrije Universiteit, is het daar helemaal mee eens. ”Eigenlijk is ’detox’ een verkeerde benaming. Ons lichaam zit helemaal niet vol giftige stoffen, anders waren we vergiftigd en zouden we sterven. Het idee dat je die gifstoffen uit je lichaam kunt halen door niet of heel weinig te eten,
is absurd. Even wat soberder aan doen na een uitbundige periode kan natuurlijk geen kwaad. Maar een hele tijd zo’n extreem streng dieet volgen – wat die sapkuren toch zijn – is een ander verhaal. Je verliest vooral spiermassa en als je daarna weer op hetzelfde gewicht zou komen, komt er vooral vet bij. Minder spieren en meer vetweefsel, da’s ronduit ongezond.”
Beter de gulden middenweg Detoxen om de kilo’s eraf te krijgen, blijkt dus ook een misverstand. Voedings deskundige Christa De Geest: ”Met sap kuren of andere eenzijdige diëten help je je lichaam niet. Het heeft ook vetten, eiwitten, koolhydraten en vezels nodig. Door zelfs maar een paar dagen zo eenzijdig te eten ontregel je je lichaamsmetabolisme. Je verstoort je vetverbranding, je geeft je lichaam het teken dat het ’oorlog’ is en dat het spaarzamer met energie moet omgaan. En als je daarna weer ’normaal’ gaat eten, vliegen de kilo’s er weer aan. Eigenlijk pleeg je zo roofbouw op je lichaam.” Patrick Mullie is het daarmee eens: ”De kunst om gezond te blijven en een gezond gewicht te handhaven, zit ’m in het afwisselen van periodes waar wat meer kan met periodes waar je wat meer oplet. De gulden middenweg, zeg maar. Helaas denken mensen graag in zwart-wit en vinden ze helemaal niks eten dan gemakkelijker. Dat is goed als het over stoppen met roken gaat – ideaal om te ’detoxen’
trouwens! – maar stoppen met eten is uiteraard géén goed idee. Iets meer basic gaan leven, is dat wel. Letten op suikers en vetten, meer plantaardig en minder dierlijk eten met af en toe een vleesloze dag en afvalstoffen uitzweten door geregeld te sporten, dat is nog altijd het gezondste.” Tekst: Anne Peeters. Beeld: Getty.
libelle happy!
genieten
51
�Mijn lief is het beste wat me ooit is overkomen�
110
Wij sturen elke keer 16 happy vragen naar een bevlogen iemand die prat gaat op eerlijke antwoorden.
elodie
ouedraogo sprintster en hordeloopster / (vul aan) ... Optimist Mijn beste eigenschap is ...
”Positivisme. Als een wedstrijd tegenvalt, probeer ik daar niet te lang ongelukkig door te zijn.”
Hier zet ”Hypocrisie. In de je me mee atletiekwereld is er concurrentie en op m'n veel soms gaat het er –
achter de rug - lelijk aan toe.”
Welk moment van de dag ben je het
gelukkigst?
In de supermarkt kan ik niet weerstaan aan
”Schepsnoep. Als ik voorbij die afdeling loop, vind ik altijd wel een excuus waarom ik een zak neuzekes verdien.”
”Net voor het slapengaan, als het een goeie dag is geweest.”
Heb je een geluksbrenger?
”Een paar gelukskousen. In 2004 droeg ik ze tijdens mijn eerste finale in de Olympische Spelen. Vorig jaar wilde ik ze nog dragen voor het WK, maar ze waren zo versleten dat ik er blaren door kreeg.” (lacht)
Ik heb het laatst gehuild …
”Met Kerstmis. Mijn twee broers, mijn twee zussen en ik krijgen elk jaar een handgeschreven brief van mijn ouders. Ik weet wel dat ze me graag zien, maar om dat nog eens zwart op wit te lezen: dat raakt me diep. En ja, daar horen de nodige tranen bij.”
”De Moeders van SOS Kinderdorpen, omdat zij een deel van hun leven opgeven voor die kinderen. Op carrièrevlak bewonder ik Kim Gevaert, omdat zij heel ver is geraakt op een eerlijke manier. Niet evident in een sport waar veel geld mee gemoeid is.” libelle happy!
me time
111
elodie
kort in het
ouedraogo
Wat is je levensmotto? ”Doe waar je zin in hebt! Zonder illegale dingen te doen, natuurlijk.” (lacht) Wat is jouw guilty pleasure? ”Amerikaanse realityreeksen. Het enige wat de mensen daar doen, is ruziemaken en vechten, maar toch blijf ik ernaar kijken. Mijn vriend begrijpt er niks van.” Heb je gehuild toen hij jou ten huwelijk vroeg? ”Nee. Ik dacht eerst dat hij mij aan het plagen was, hij heeft dat gewoon ’s avonds gevraagd. We zijn niet echt een romantische koppel.” (lacht) Jouw vriend is cartoonist Jeroom. Heeft hij jou al eens getekend? ”Nog niet. Hij doet dat al de hele week en wil in het weekend wel eens iets anders doen. Maar ik zou het toch leuk vinden als hij het eens zou proberen!” Wat is het eerstvolgende dat je graag wilt kopen? ”Een huis. Jeroom woont in Gent en ik woon in Leuven, we hebben er echt nood aan om op één plaats te wonen.” Wat is het laatste dat je kocht? ”Een paar stoere motorlaarzen. Ik had ze echt nodig. Zoals ik elk paar in mijn kast écht nodig heb.” (lacht) Welke hoop heb je opgegeven? ”Goed kunnen koken. Helaas kan Jeroom nog minder goed koken dan ik. Wij eten dus vaak boterhammen.” (lacht) Wat is jouw eerste jeugdherinnering? ”Ik speelde altijd schooltje met mijn broer. Op een dag wilde hij niet meer meespelen en toen heb ik met een stoel op zijn hoofd geslagen. Ik was een nogal redelijk dominant kind.” (lacht)
Bron van geluk ”Mijn vader was vroeger nooit ziek, maar de voorbije maanden heeft hij verschillende keren in het ziekenhuis gelegen. Voor mij was dat heel confronterend: ik was het zo gewoon dat mijn ouders er waren voor mij, dat ik er nooit bij stil heb gestaan dat er ook een moment kon komen dat ze er niet meer zouden zijn. Het begon allemaal met een epileptische aanval. Ik was bezig aan het WK en mijn familie heeft toen voor me verzwegen wat er aan de hand was. Ik begrijp dat ze me niet gezegd hebben dat mijn papa ziek was omdat de epilepsieaanvallen niet levensbedreigend waren en ze me niet wilden afleiden. Maar op het einde van de dag is atletiek, hoe belangrijk dat ook voor mij is, ook maar atletiek. Ik zou het mijzelf nooit vergeven hebben als het slecht was afgelopen zonder dat ik er iets van wist. Want mijn familie is een van mijn belangrijkste bronnen van geluk.”
De man van mijn leven ”Jeroom heeft me onlangs mijn dierbaarste bezit gegeven: een verlovingsring. Hij heeft hem helemaal alleen gekozen bij de juwelier: zeer anti-Jeroom. (lacht) Hij is eerst mijn hand gaan vragen bij mijn vader: ook dat vond ik ongelooflijk ontroerend. Hij zal het niet graag horen, maar eigenlijk is Jeroom een enorm zachte man. Daar gaat zijn street credibility! (lacht) In het begin was ik bang om samen te zijn met iemand die zo ver van mijn leefwereld staat, maar eigenlijk is dat perfect. Hij voelt met mij mee als een wedstrijd slecht is gegaan, maar hij zal dat ook
relativeren. Jeroom komt maar af en toe kijken naar wedstrijden. Ik laat hem niet graag vier uur wachten voor mijn halve minuut actie. (lacht) Voor de Olympische Spelen wil hij wel een uitzondering maken, zegt hij. Die zijn speciaal genoeg. Hij is het beste wat me overkomen is. Ik kijk al heel erg uit naar ons huwelijk, maar ik zal me moeten inhouden. Als Jeroom me laat doen, barst het feest straks uit zijn voegen!” Tekst: Lisa Gabriëls. Beeld: Stephan Peleman.