inspiratie
happy! tijd voor mij
Pascale Naessens over geluk Meisjes & wetenschap Beauty uit de natuur
ecial
nieuwe sp
Onmogelijke liefdes �Ik weet dat hij zijn vrouw niet zal verlaten voor mij�
De beste me-time
vrouwen over hun bijzondere hobby
Openhartig Kiran werd uitgehuwelijkt
DOSSIER
100%
zo lukt het jou ook!
stressvrij
herfst-sport
15 blz getuigenissen, test & tips van experten
+ Stiltewandeling in Limburg
Daarom kunnen vrouwen niet kaartlezen!
d5.15 libelle special OKTOBER 2011 + Libelle
Te koop :
een leven
vol stress prijs overeen te komen
16
[ happy dossier anti-stress
Veertig keer. Zo vaak komen we elke dag in een stresserende situatie terecht. Drie vrouwen vertellen over hun stressfactoren, de stressdeskundige vertelt hoe je daar komaf mee maakt. Stressfactor 1 // tijd te kort! Sandy]
”Op mijn 'vrije' dag hol ik naar de bank, de winkel, de markt...” sandy [32] is getrouwd en mama van een zoon en dochter. Ze werkt viervijfde als kassierster. ”Het klinkt misschien gek, maar mijn vrije dag is de meest stresserende van de week. Onze kinderen zijn nu vier en twee, na de geboorte van onze dochter ben ik viervijfde gaan werken. Ik heb gekozen voor vrijdag als vrije dag, omdat ik dan het huis in orde zou kunnen brengen en de boodschappen al zou kunnen doen. Ik had er echt naar uitgekeken, ik stelde me voor dat ik helemaal relaxed aan mijn weekend zou beginnen én wat extra tijd voor mezelf zou hebben. Ik zag het al helemaal voor me: eens naar de kapper, de stad in duiken of gewoon in de tuin een boekje lezen. Ik ben nu al twee jaar thuis op vrijdag, en ik heb nog geen énkel moment voor mezelf gehad. Op vrijdag heb ik een strakke planning, waarbij ik mezelf de benen van onder het lijf ren om mijn lijstje af te werken: naar de markt, naar de supermarkt, naar de bank… Daarna kom ik thuis, poets ik het huis van boven tot onder en maak ik iets klaar om in te vriezen, voor tijdens de week. En dan is het alweer tijd om naar de school en opvang te rennen. Ik word er af en toe triest van, want de bedoeling van die vrije dag was om de stress wat te verlichten, maar het is er alleen maar erger op geworden."
Psychotherapeut en stressdeskundige Anne-Marie Frisque: Tip voor Sandy: "Zet op je to do-lijstje ook iets voor jezelf: rendez-vous én rendez-moi!" ”Sandy kan haar stress op twee manieren aanpakken: ofwel verandert ze de situatie, ofwel haar kijk erop. De situatie die haar stress bezorgt, is het feit dat haar vrije dag eigenlijk veel te kort is voor alle dingen die ze nog wil doen. Werk combineren met je huishouden en kinderen is een zware taak. Als het financieel haalbaar is, zou Sandy nog een dag extra thuis kunnen blijven. Natuurlijk moet je het dan met minder centen stellen, maar voor veel vrouwen – en mannen – betekent die dag extra een luxe die belangrijker is dan geld. Kun je of wil je niet minder gaan werken, dan is het belangrijk om je kijk op de situatie bij te stellen. Sandy zegt zelf dat ze alles graag netjes heeft, maar moet dat echt? Moet je huis élke week van boven tot onder worden gepoetst? Wat is het ergste dat kan gebeuren als dat een keer niet gebeurt? Ik wil Sandy als extra tip ook graag meegeven dat ze op haar to do-lijstje ook iets voor
zichzelf zet: rendez-vous én rendez-moi! Dus zet op je lijstje met dingen die je echt moet doen, ook een kappersbezoek of het lezen van een boek: zie het als een van de dingen die belangrijk zijn om te doen. En nog eentje om mee te geven: leef in het nu. Als je piekert over alles wat er nog moet gebeuren, heb je stress. Als je piekert over wat je had moeten doen, voel je je schuldig. Terwijl je het verleden niet meer kunt veranderen en de toekomst niet kunt voorspellen. Doe één voor één de dingen die je had gepland met aandacht voor wat je doet, zonder denken aan wat nog moet of had moeten gebeuren. Loslaten is een codewoord in het bestrijden van stress.”
libelle happy!
inspiratie
17
"Toen ik zag hoe mijn dochter stralend de tafels afruimde, wist ik het: wij gaan een lunchcafĂŠ openen!"
28
aNNE eeckels runt met haar dochter roxane een lunchcafé
”Ik had geen idéé hoe ik mijn leven moest inrichten met een Down-kindje. Maar zij wees me de weg” Achttien jaar geleden werd Anne mama van Roxane, een kind met het syndroom van Down. Intussen opende ze haar eigen lunchcafé, waar de klanten bediend worden door mensen met een beperking. Anne [51] is mama van Roxane. Sinds acht jaar baat ze de bistro Bits N Bites uit, intussen is er ook haar winkel Bits N Life. “Ik was zoals elke vrouw die op het punt staat om mama te worden: blij, enthousiast en ongeduldig om mijn kindje te zien. Ik had een gewone zwangerschap achter de rug, een gewone bevalling. Ik was gelukkig, zelfs dolgelukkig met mijn dochter. Toen ik een half uur later te horen kreeg dat Roxane het syndroom van Down had, was dat écht een schok. Ik had tijdens mijn zwangerschap niet gedacht aan complicaties, zeker niet aan Down. Mijn wereld stortte in op dat moment. Ik wist ook niet wat het betekende, Down. Ik kende van ver wel zo iemand, maar wat het inhield, hoe ik mijn verdere leven moest inrichten? Ik had geen idee. Ik vond het moeilijk, iedereen verviel in clichés: over hoe muzikaal ze zijn, die kindjes, en aanhankelijk. Ik ben heel blij dat ik twee dagen na de bevalling een telefoontje kreeg van iemand die zelf mama was van een kind met Down. "Luister, wat je nu denkt en voelt en niet durft uit te spreken, is alleen maar normaal. Voel
je er niet schuldig om, schaam je niet. Het is normaal, het is een verwerkingsproces." Dat gesprek met die vrouw heeft me zo veel deugd gedaan, het bracht rust in de paniek die ik voelde sinds ik het nieuws had gehoord. Het maakte het niet minder erg, maar het zorgde er wel voor dat ik opnieuw kon ademhalen." GEWOON WAT TRAGER "Het eerste jaar na haar geboorte werd ik overstelpt met informatie. Allemaal goed bedoeld, maar ik zag op den duur door de bomen het bos niet meer. Er waren zo veel therapieën, zo veel methodes voor kinderen met Down. Ik wilde – natuurlijk – alles doen voor mijn dochter. Maar wát moest ik dan doen? Onze buurman, een kinderneuroloog, heeft ons toen heel goed geholpen. ‘Die therapieën zijn niet echt nodig voor haar’, zei hij me. Zoals geen mens gelijk is, is ook geen mens met Down gelijk. Roxane zou alles kunnen leren, alleen trager dan anderen. ‘Als jij nu je job opgeeft om bij haar te blijven, ga je verwachtingen scheppen en teleurgesteld worden. Blijf je ding doen, het komt wel goed met Roxan-
ne’, zei hij. Ik heb het geluk gehad een paar mensen op mijn pad tegen te komen die me op het juiste moment de juiste dingen zeiden. Roxane is naar een gewone crèche gegaan, naar een gewone kleuterschool. Ik ging weer aan het werk als beursmakelaar. Toen ze naar de lagere school mocht gaan mits ondersteuning vanuit het bijzonder onderwijs, heb ik een sabbatjaar ingelast. Mijn job was heel intensief, met veel verantwoordelijkheden, daar wilde ik even uitstappen. Back to basics, gewoon zorgen voor mijn dochter en mezelf. Ik hield me bezig met Roxane en richtte mee de vereniging Downsyndroom Vlaanderen op, waar nu vierhonderd families bij zijn aangesloten." Hip en 'anders' "Maar sabbatjaar of niet, ik wil altijd bezig zijn. En zo is Bits N Bites ontstaan, mede dankzij Roxane. Na school gingen we weleens iets drinken in de buurt. Er was een heel lieve serveerster die Roxane af en toe liet helpen met afruimen – dat vond ze fantastisch!
libelle happy!
inspiratie
29
Sssst... hier waakt de stilte
36
[ happy naar buiten
Redactrice Carine maakte een stiltewandeling in Limburg en ondervond hoeveel deugd het kan doen om jezelf nog eens te horen ademen.
libelle happy!
genieten
37
Vreemde vogels spotten
Mijn inwendige teletijdmachine werkt nergens zo goed als in een bos. Alsof er een knopje wordt ingedrukt dat herinneringen doet bovendrijven aan lang vervlogen zomerdagen, gevuld met braambessen plukken en kampen bouwen en bosspelen.
Toen ik vanochtend vertrok uit het centrum van Antwerpen was ik me nauwelijks bewust van de omgevings geluiden. Een tram die voorbij dendert, auto’s die gas geven of toeteren, mensen die roepen naar elkaar, het constante ach
”Ik maak dankbaar gebruik van het plastic matje om me neer te vlijen op een tapijt van twijgjes” Maar vandaag klinken er geen joelende kinderstemmen in het bos. Het is stil. Ik luister naar het ritmische geluid van mijn voetstappen op de grond en mijn broeks pijpen die bij elke pas langs elkaar schuren. En er is nog muziek: de wind ruist door de bladeren en vogels kwinkeleren alsof ze in een geanimeerd gesprek verwikkeld zijn. Wat zouden ze elkaar toezingen? Dat het goed toeven is hier in het stiltegebied Gerhagen? 38
tergrondbehang van muziek of televisie… ik registreer het, maar sta er - letterlijk in dit geval - niet meer bij stil. De tegenstel ling met dit bos, waar ik zelfs mijn eigen ademhaling kan horen, kon niet groter zijn.
Eerst een geluidsbadje nemen Anderhalf jaar geleden kreeg natuurgebied Gerhagen in Tessenderlo als eerste in Vlaanderen het officiële kwaliteitslabel
’stiltegebied’. ”Dat krijg je niet zomaar”, vertelt An Bloemen, projectcoördinator en communicatiemedewerker RLLK (Regionaal Landschap Lage Kempen). ”Er ging een akoes tisch onderzoek aan vooraf, waarbij geluids experts in alle seizoenen het aantal decibels kwamen meten op verschillende plaatsen in het bos. We scoorden twee sterren op een maximum van drie, wat inhoudt dat het hier uitzonderlijk stil is. Pas op, dat betekent niet dat je moet zwijgen als je komt wandelen, en ook niet dat je geen enkel geluidje hoort. Gelukkig, want van absolute stilte word je knettergek, denk maar aan volledig geluidloze isoleercellen die mensen na een tijd tot com plete waanzin drijven. Wat een stiltegebied als dit zo bijzonder maakt, is dat de rust gevende natuurgeluiden van fauna en flora domineren. Naast die n atuurlijke geluiden zijn er de zogenaamde gebiedseigen geluiden die er nu eenmaal bijhoren, zoals het geronk van een tractor of een grasmaaier, of van onderhoudswerken in het bos. Maar storende,
hobby's Karen, Cleo en Els wilden in hun vrije tijd graag eens iets รกnders doen dan bloemschikken of kookles volgen. Drie vrouwen over hun stoere, ecologische of nostalgische hobby.
[28]
komt helemaal op adem in een middeleeuws tentenkamp Els: ”Geregeld keer ik met het hele gezin terug naar het jaar 1477. Met mensen van over heel Europa leven we een weekend lang in een middeleeuws tentenkamp. En dat doen we zo waarheidsgetrouw mogelijk. Ritssluitingen of haarlak bestaan er niet. En zelfs aardappels worden niet gegeten, gewoon omdat die in 1477 nog niet te vinden waren in Europa. We leven er in eigen tenten, koken Bourgondisch en dragen typische kleren, zelfgemaakt met naald en draad. Er komt best wel wat opzoekingswerk aan te pas, maar mijn man en ik zijn beiden gebeten door de geschiedenis. reis door de tijd Wat me er zo in aantrekt? Het is gewoon een levensstijl die me ligt. Ik kan enorm genieten van de vrijheid: eten als je honger hebt, slapen als je moe bent. Een horloge of tijdsdruk bestaat niet. Tegelijkertijd voel je de spanning en opwinding als er een veldslag wordt gehouden. Mijn man vecht mee als ridder, volledig in harnas.. Vroeger bevoorraadde ik de strijders met water, maar sinds de komst van onze dochter blijf ik bij de tent waar zij haar middagdutje doet. Intussen naai ik wat, pruts in de kookpotten of sla een babbeltje met de andere mama's. Omdat je vaak dezelfde mensen tegenkomt, leer je hen op den duur echt kennen. Sociaal gezien waren we tijdens de middeleeuwen veel rijker dan vandaag. Of ik dan in de verkeerde eeuw geboren ben? Dat durf ik niet te zeggen. Hoe ik ook geniet van onze korte tijdreizen, de luxe en de medische zorgen van nu zou ik toch missen. Eerlijk is eerlijk: na een weekendje weg geniet ik echt van een goede warme douche (lacht).” Volg de spannende avonturen van Els op www.elzzinwonderland.blogspot.com
”Tijdens zo'n kampement vecht mijn man mee als ridder. Sinds de komst van onze dochter blijf ik bij de tent waar ze haar middagdutje doet”
libelle happy!
me time
103
42
Pascale Naessens maakt haar eigen geluk
”Liefde, een werkwoord? Ik vind van niet. Als het wérken wordt, klopt er iets niet” Als jong meisje trok Pascale Naessens [42] de wijde wereld in, op zoek naar geluk. Nu, jaren later, weet ze dat het gewoon voor haar voeten ligt. Pascale Naessens straalt. De cover van haar nieuwe boek ligt voor haar. Vers van de pers. ”Dit kan me zo gelukkig maken”, zegt ze. ”Ik heb zoveel tijd en energie in dit boek gestopt. Ik heb alles zelf gedaan. De styling, het bedenken van de recepten, het creëeren van de sfeer, tot de potten bakken waarin de gerechten gefoto grafeerd werden. Noem me gerust een kleine controlefreak. Heb ik iets in mijn hoofd, dan kan ik dat erg moeilijk loslaten. Dit boek is een totaalverhaal dat ik liever niet uit handen geef. Blader in dit boek en je ziet hoe Paul (Jambers, haar man, red.) en ik leven. Zo persoonlijk is het.” Ooit begon ze als fotomodel, intussen heeft ze flink wat jaren televisie-ervaring en nu is ze vooral bekend omwille van haar succesvolle kookboek ’Mijn pure keuken’ waarvan straks deel twee in de winkel ligt. Een bezige bij, zoveel is zeker. Maar gelukkiger dan ooit. ”Ik ben van nature een absolute optimist. Ik ben voor 90 procent gelukkig, zeg ik vaak. Die laatste 10 procent, dat is dan mijn iets minder gelukkige kantje. En dat is goed. Je moet af en toe eens diep zitten om te weten hoe geluk echt voelt. Maar het leven is me - tot nu toe - gunstig
g ezind als het gaat om dingen waarover ik zelf geen controle heb. En de rest? Ik was nog jong toen ik al voor mezelf uitmaakte dat ik voortaan mijn eigen geluksmaker zou zijn. Niemand kan dat in mijn plaats doen. Op mijn achttiende kwam ik onverwacht in de modellenwereld terecht. Een harde wereld. Ik zie mezelf nog op een klein donker kamertje in Milaan zitten. Nachten heb ik liggen huilen. Uit pure eenzaamheid. Maar geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om terug te keren. Toen al had ik door dat je als mens alleen in het leven staat. Klinkt hard, maar het is wel zo. Ik heb het geluk dat ik iemand heb gevonden met wie ik enorm veel kan delen. Paul is mijn absolute zielsverwant. Maar dan nog sta ik er in feite alleen voor. Je geluk heb je grotendeels zelf in de hand. Niemand legt het zomaar in je schoot.” ROZE JURK ”Mijn modellenperiode heeft me op dat vlak alleen maar sterker gemaakt. Zelf zekerder. Onafhankelijker. Mijn naïviteit verdween. Het duwde me met twee voe ten op de grond. Dat kleine meisje uit Eeklo kwam in de grote wereld terecht. Ik herinner me nog dat ik met een Belgisch
modehuis voor het eerst naar Parijs reisde. Ik mocht die eerste avond mee naar een modefeestje. Ik had mijn mooiste jurken meegenomen. Ook de jurk die ik droeg op het laatstejaarsbal op school. Een roze jurk in wilde zijde met een gigantisch grote strik. De man van het modehuis vroeg me om mijn feestjurk even te laten zien voor we vertrokken. Apetrots haalde ik die jurk uit mijn koffer. Zijn mond viel open. ’Dit kan niet,’ zei hij stil. Ik moest stante pede iets uit de showroom aantrekken. In een zwarte leren broek vertrok ik uiteindelijk naar het feest. Het einde van mijn jongemeisjestijd. Weg van de landelijke omgeving waarin ik opgroeide. Een prach tige jeugd had ik, compleet zorgeloos. Pakken liefde. En alles voelde zo evident. Ik herinner me dat ik toen al mijn eigen wereld en geluk probeerde te creëren. Ik was graag alleen. Ook al had ik veel vrien den, toch trok ik me af en toe terug. Rond mijn vijftiende kwam ik in een filosofische periode terecht. Mijn broer kreeg boeken over Jacques Brel van zijn vriendin. Ik ver taalde al zijn liedjesteksten. In die periode ontdekte ik trouwens mijn levensspreuk: ’Als ik het nest moet bewaken, waarom vliegen mijn gedachten dan zo uit?’. Ik libelle happy!
genieten
43
Of je nu wilt voeden, gladstrijken of hydrateren, er is altijd wel een plant die net dรกt voor je doet.
5x innatuur je badkamer 46
01]
Hydrateren
02]
Pure dorstlessers
Voeden
Goed geolied
Zonnestralen, winterweer, airconditioning, hete douches, agressieve reinigingsproducten… allemaal drogen ze je huid uit. Daarom is het belangrijk om elke dag haar vochtreserves aan te vullen. Planten zoals aloë vera, die maandenlang zonder regen kunnen, zijn gemaakt om vocht vast te houden. Verpakt in een crème zijn ze ook een uitstekende dorstlesser voor je huid.
Bovenop je huid ligt een ingenieuze film van onder meer transpiratievocht en vetten, die ervoor zorgt dat je huid zacht en soepel blijft. Natuurlijke oliën, zoals amandelolie of arganolie, lijken op deze film en zijn dus ideaal om droge huidtypes te verzorgen. Nog zo’n superingrediënt voor een goed gevoede huid is karitéboter of galamboter.
- Een mild reinigingsproduct met aloë vera zorgt ervoor dat je huid niet uitdroogt tijdens het ontschminken. Bio Active Lait Démaquillant Hydratant van Garnier, € 4,49 (drogist). - Deze dagcrème bevat biologische essentiële olie en bloemenwater van engelwortel, om je huid te doen stralen. Crème Radieuse van L’Occitane, € 33,(www.loccitane.com). - Deze douchegel is volledig biologisch afbreekbaar. Dat betekent dat het schuim dat door het doucheputje verdwijnt, het milieu niet aantast. Zonder sulfaten of parabenen, met aloë vera afkomstig uit fair trade. Earth Lovers 100% Biodegradable Shower Gel van The Body Shop, € 6,- (www.thebodyshop.be). - Dagcrème met tomatenextract, die je gezicht een gezond kleurtje geeft. Diabolique Tomate van Garancia, € 36,30 (Planet Parfum).
- Voedend masker op basis van mangoboter, voor droog of beschadigd haar. Masque au beurre de mangue van Klorane, € 19,10 (apotheek). - Een druppel van deze biologische arganolie maakt je haar zijdezacht. Oilixir van L’Oréal Professionnel Série Nature, € 20,10 (kapsalon). - Droge olie trekt snel in, voelt niet vet aan en geeft je huid een subtiele satijnglans. Droge olie van Le Petit Marseillais, € 7,99 (drogist). - Deze multitasker gaat littekens, huidstriemen, huid veroudering en een droge huid tegen met o.a. biologische olijf- en saffloerolie. Huidolie Bio+ van Kneipp, € 12,99 (apotheek).
libelle happy!
genieten
47
op een getrouwde man
50
Vier minnaressen over hun verboden relatie
”Hij kuste me, lang en passioneel. En ik werd een wachtende, verliefde vrouw” ’Hij is niet vrij, maar wel van mij’. Natuurlijk is het fout om een relatie te beginnen met een man die niet vrij is. Maar wat als hij de liefde van je leven is? Hilde [43] is gescheiden, mama van twee kinderen en sinds twee jaar samen met een gehuwde man ”Toen ik scheidde van mijn man, na zestien jaar huwelijk, was ik niet van plan een nieuwe relatie te beginnen, en al helemaal niet met een getrouwde man. Ik moest bekomen van de kater die ik overhield aan mijn huwelijk en wilde er vooral zijn voor mijn zoon en dochter. Ik was jaren thuisgebleven voor hen, en o peens moest ik weer aan de slag. Ik vond een parttime job in een restaurant in de buurt en was daar héél blij mee. Mark, de eigenaar en kok, was heel flexibel, zodat ik ’s middags kon werken, tegen vier uur even naar huis ging om mijn kinderen op te vangen en dan tegen een uur of zeven weer terug naar het restaurant vertrok. Hij was zelf getrouwd en vader van drie kinderen, hij begreep dat het niet evident was om alles in je eentje te bolwerken. Het klikte tussen Mark en mij, al van bij het eerste gesprek dat ik met hem had. Hij heeft nooit een grote versierpoging gedaan, het waren kleine dingen waardoor ik verliefd werd op hem. Op een gegeven moment stond er een potje klaar toen ik naar huis moest voor de kinderen: Mark had
macaroni gemaakt voor hen. Vanaf toen was er elke avond eten voor mijn zoon en dochter. Af en toe maakte hij op het einde van de avond voor mij een dessertje. Gewoon, voor de gezelligheid. Dan zat ik bij hem in de keuken, overliepen we de dag en keek ik naar hem terwijl hij stond te kloppen en te mengen. Ik denk dat ik daar, op die momenten met z’n tweetjes, in de intimiteit van zijn keuken, verliefd ben geworden op hem. Hij heeft iets rustigs en standvastigs, iets heel vertrouwds en krachtigs. Geen wonder dat ik voor hem viel, ik was helemaal van slag omdat ik mijn huwelijk na zestien jaar had zien stranden.” Weerspannige wasmachine ”Het heeft nog een tijd geduurd voor ik zelf doorhad dat ik verliefd was. Ik probeerde toen vooral te overleven, moest opeens alles zelf doen en was gewoon blij als ik ’s avonds mijn hoofd op mijn kussen kon leggen. Maar op een zondagmiddag - de kinderen waren naar hun papa - kwam Mark bij me langs om me te helpen met een
weerspannige wasmachine. Ik was zo blij dat hij die weer aan de praat had gekregen - elke cent telt als alleenstaande mama dat ik hem spontaan een kus gaf. Hij kuste me terug, langer en passioneler. We zijn in bed beland, als in een roes. Ik heb er niet over nagedacht, anders had ik hem waarschijnlijk weggeduwd. Maar het voelde zo fijn om weer in iemands armen te liggen, me geborgen en begeerd te voelen. De volgende dag kwam de ontnuchtering, natuurlijk. Mark is een getrouwde man, dat wist ik. Ik ben niet het type dat het aanlegt met een man die al een relatie heeft, verre van. Wat moest ik hiermee? We zagen elkaar elke dag in het restaurant, ik kon Mark niet ontwijken om de verliefdheid te laten wegebben. Want dat wilde ik wel. Ik wilde geen affaire beginnen, niet de wachtende vrouw zijn. Maar ik kon niet anders. Na die eerste vrijpartij heb ik geprobeerd er niet verder mee te gaan, maar ik was echt verliefd.” Ups en downs ”Intussen zijn we twee jaar verder, en ben ik nog altijd samen met Mark. Hij is nog altijd bij zijn vrouw. Dat doet me ontzettend veel pijn, onze relatie is er één van ups and downs. Ik heb periodes waarin ik besef dat libelle happy!
genieten
51
3,2,1...start!
Kies jouw
herfstsport
In de zomer barst je van de energie, maar hoe hou je die vast als het herfst en winter wordt? Eenvoudig: door te blijven sporten. De zomer loopt op zijn einde, de dagen worden korter, en je bioritme past zich aan: minder licht, minder van het gelukshormoon serotonine en meer van het slaapverwekkende melatonine. Helemaal klaar voor de winterslaap, zo lijkt het wel. Klinkt misschien goed, maar diezelfde natuur heeft het ook zo geregeld dat je op die manier een wintervoorraadje spek aanlegt, extra vet om te overleven in barre tij-
den. De melatonine die je zo moe maakt, zorgt er ook voor dat je meer honger en vooral zin in koolhydraten hebt. Ben je daar ook klaar voor? Vast niet. Als je graag je energieniveau én je zomerfiguur vasthoudt, is er een alternatief: in beweging blijven. En dat begint met niet in die typische valkuilen – het is te koud, te donker, te moe - te trappen als het over sporten gaat.
David Grayson, Amerikaans schrijver:
“Geluk, heb ik gemerkt, is bijna altijd wat overblijft na stevige inspanning”
90
Waarom buiten sporten zo goed voelt • Lucht in je longen: de koude buitenlucht stimuleert je luchtwegen. Adem door je neus, zo warm je die koude lucht even op voor ze in je longen terechtkomt. Pas vanaf -6° C wordt het te koud voor je luchtwegen. • Profiteer van de kou-kick: buiten sporten als het kouder is, maakt de inspanning zwaarder, maar ook effectiever. Je bloedcirculatie krijgt een boost en je spieren krijgen meer zuurstof. Goed opwarmen als je begint!
• Minder vaak ziek: in de buitenlucht sporten is de ideale manier om je immuunsysteem een zetje te geven, altijd handig in de winter. Het is wetenschappelijk bewezen: al na een half uurtje buiten sporten circuleren er een derde meer ‘killercellen’ in je bloed, die vervelende virussen en bacteriën uitschakelen. En de slijmvliezen in je neus en keel raken ook beter doorbloed, en zijn net het schild om ziekteverwekkers af te weren.
Zo doen zij het Nadia is één keer per week in het zwembad terug te vinden Nadia] ”De belangrijkste tip om ook in de winter te sporten? Mijn sportzak meenemen naar het werk en erna meteen naar het zwembad trekken. Zodat ik geen tijd heb om na te denken en van mening te veranderen. In het zwembad zelf is het trouwens lekker warm. En mocht je het toch fris krijgen: Als je onder de haardrogers staat, krijgt je hele lichaam lekker warm zodat je de koude buiten kan trotseren!”
Florian fietst elke dag naar het werk
Jimmy Cannon, Amerikaans sportjournalist:
“Sport is de speelgoedafdeling van het leven”
Florian] ”Ik woon en werk in Brussel. En om elke dag mijn portie beweging te hebben, ga ik met de fiets werken. Vijf kilometer op én vijf terug. Ideaal, want dan ben ik amper twaalf minuten onderweg. Met de bus algauw een uur. In de winter is het inderdaad soms erg koud. Maar met een dikke fleece voel je dat niet. De koude zorgt er trouwens voor dat ik meteen wakker ben. Als ik dan op het werk toekom, kan ik er meteen tegenaan gaan!”
libelle happy!
me time
91