Limbo#11

Next Issue October 2013

Read About Like us on Facebook.com/Limbopress

Tourists’ Review

Πλατεία Σπλάντζια

Παύλος Παυλίδης

Pecha Kucha 20X20

Ειρήνη Σκυλακάκη “Supereal” Ρέθυμνο Τα παλαιοπωλεία της Κρήτης Contact: Limbofreepress@hotmail.com

The Limbo Conspiracy The brains behind the scenes: Ασπασία Κουλύρα, Λεωνίδας Γιαννάτος.

Eξώφυλλο: Ασπασία Κουλύρα Mετάφραση: Σάντρα Οντέτ Κυπριωτάκη, Φίλιππος Κ., Xρύσα Τάσσιου. Επιμέλεια ύλης: Βαρβάρα Γιαννάτου, Στέφανος Γκογκόρνας. Υπεύθυνος διαδικτυακής/ψηφιακής προβολής: Σπύρος Ευαγγελάτος. Συνεργάτες τεύχους: Μάριος Διονέλλης, Στέλλα Τσέκα, Αlexandra Muller, Στέφανος Γκογκόρνας, Νίκος Ελληνικάκης, Σάντρα Οντέτ Κυπριωτάκη, Νικήτας Φεσσάς, Bίκη Αρβελάκη, Αλέξανδρος Καγκαράς, Παρασκευή Νιανιούρη, Έφη Τσακρακλίδου. www.cretevents.gr www.ough.gr Εκτύπωση: IRIS ΑΕΒΕ

City Guide

Also!

Limbofreepress.com

Netrobe.com - My Greece

Best Of EVENTS

ς ε μ ι ήσ

Editorial

Χρ

Η Μ ΑΙ ορίες

Κπληροφ

Αυτή η εποχή είναι λίγο παράξενη...Να πας

για μπάνιο ή να στρωθείς στη δουλειά? Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή κάθε χρόνο η ίδια ατάκα. Καλά περάσαμε Ασπασούλα, ξεκουράστηκες απ’ τον Χειμώνα, έκανες τα μπανάκια σου...Τη συνέχεια την ήξερα καλά! Τα κεφάλια μέσα τώρα! Θυμάμαι την απογοήτευσή μου μετά απ’ αυτήν την ατάκα. Έλεγα από μέσα μου: ‘’Δεν θα το πω ποτέ αυτό στα παιδιά μου!’’ Απ’ την άλλη, ωραίο το καλοκαιράκι αλλά σου λείπουν σιγά σιγά οι φθινοπωρινές βραδιές που κάθεσαι ακόμα έξω και μετανιώνεις που ξέχασες να πάρεις μαζί το πολυαγαπημένο σου φουτεράκι! Όλα σχετικά είναι όπως φαίνεται, γιατί η Limbo κατεβάζει ρολά (ενώ οι περισσότεροι από εσάς επιστρέφουν) και πάει διακοπές!

Θα τα ξαναπούμε τον Οκτώβρη... καλή συνέχεια!

Η Παρασκευή και 13 θεωρείται άτυχη μέρα, γιατί την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου του 1307 ο Πάπας, σε συνεννόηση με τον βασιλιά της Γαλλίας, εξέδωσε μυστική διαταγή θανάτωσης των Ναϊτών Ιπποτών.

Your ultimate guide to Crete!

Limbo magazine is available for free every month.

Pick up your free copy of Limbo press

at cafes, restaurants, hotels, stations, selected shops, and galleries in Chania, Rethymno and Heraklion.

Limbo is providing inspiration, knowledge and information about the alternative side of Crete... Never stop exploring.

We hope you enjoy it because we sure do!

To 1968 μετά από χρήση LSD, ο John Lennon κάλεσε εκτάκτως τους Beatles σε συνάντηση για να τους ανακοινώσει ότι είναι μετεμψύχωση του Χριστού. Τα πρώτα τσιγάρα της Marlboro είχαν ροζ φίλτρα για να μη φαίνεται επάνω το κραγιόν. Η “μόδα” του να ξυρίζουν οι γυναίκες τα πόδια τους εμφανίστηκε κυρίως, στα μέσα περίπου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά. Ο λόγος δεν ήταν οι τάσεις της εποχής αλλά το ότι τα περισσότερα εργοστάσια που παρήγαγαν καλσόν είχαν επιταχθεί για την παραγωγή πολεμικού υλικού.

s o t o h P s ’ r eade

ith hoto w p r u o dy .com n... Sen ess@hotmail o o m e r even th : Limbofreep h c a e r y to mbo countr r Help li u o y from Limbo

R

Στείλε μας κι εσύ τη δική σου photo, αγκαλιά με την αγαπημένη σου Limbo στο: limbofreepress@ hotmail.com

VIETNAM

Installation

Installation

CRETE

CRETE

I came from England to Crete .... “to discover the beautiful nature and to enjoy the taste of fresh fruits” and I will leave Crete ....

“With the pictures of olive, lemon, orange and pomegranate trees and the good taste of the traditional local food” My best experience was ... “walking through the huge Samaria gorge”

Tourists’ Street Review

I came from Germany to Crete .... “with my best friend to see the country and to meet other interesting people” and I will leave Crete .... “with a bad sunburn and a lot of new facebook friends” My best experience was ... “in Chania where I just met spontaneously and by chance an old friend of mine, who I haven’t seen for many years”

I came from France to Crete .... “for the first time and I really like this island” and I will leave Crete .... “with the idea to come back here soon” My best experience was ... “to fall in love...”

I came from Germany to Crete .... “to relax all day long at a long sandy beach in the sun and to see the cretan nightlife \” and I will leave Crete .... “really relaxed and happy” My worst experience was... “an accident with the moped bike, but at the same time it was the best experience because of the friendly people who helped me in this situation”

I came from France to Crete .... “to visit my girlfriend and to feel that time is running more slowly than in my everyday life” and I will leave Crete .... “ with a still functional mechanic calendar which i found in this antique shop in Rethymno” My best experience was... “a typical greek dinner, spending hours with eating, the table was full of tasty food, many different appetizer and much Raki”

I came from England to Crete .... “to see the mountains and the sea” and I will leave Crete ....

“With a good feeling and new shoes” My best experience was ... “to swim in Elafonissi and feel the kind mentality of the greek people”

Της Alexandra’s Muller

BLOG

ON TYPE Υπάρχει ελπίδα;

Σάτιρα : Οδηγίες χρήσεως προς ναυτιλομένους

Του Νίκου Τσιμπισκάκη

Της Παρασκευής Νιανιούρη

Διαβάσαμε όλοι στις αρχές του Αυγούστου ότι από τα 262,3 δις ευρώ που πήρε η Ελλάδα (236,8 υπό τη μορφή δανείου και 25,5 από αποκρατικοποιήσεις) τα τελευταία τρία χρόνια μόνο το 1,6% πήγε στην πραγματική οικονομία. Τα υπόλοιπα πήγαν στην εξυπηρέτηση του χρέους μας. Να σημειωθεί ότι το χρέος για το οποίο μιλάμε επιβαρύνθηκε και από τα 236,8 δις αυτά που πήραμε ωε δάνειο. Πήραμε, δηλαδή, ένα δάνειο – για την ακρίβεια δύο – όχι για να δώσουμε ώθηση στην οικονομία μας ή για να καλύψουμε κάποιες ανάγκες μας αλλά σε έναν μεγάλο βαθμό για να ξεπληρώσουμε το ίδιο το δάνειο που πηραμε (με τόκο 47,1 δις παρακαλώ)! Είναι τόσο έξυπνο στην απλότητά του αυτό το κόλπο ή απλώς εμείς είμαστε τόσο ηλίθιοι; Δεν ξέρω και δεν μπορώ να το σκεφτώ άλλο γιατί θα στραμπουλήξω το μυαλό μου. Τα συμπεράσματα δικά σου. Ούτως ή άλλως δεν ήθελα να σου πω αυτό. Το ξέρεις και σου το έχω ξεκαθαρίσει από την πρώτη φορά που μιλήσαμε ότι δεν με αφορά τι κάνουν οι άλλοι, ούτε απλώνω το δάχτυλο στους φταίχτες. Με αφορά το τι κάνουμε εσύ κι εγώ και συγκεκριμένα, γιατί δεν αντιδρούμε, έστω και τώρα, αφού έχει γίνει το κακό. Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι μας ψεκάζουνε. ΟΚ, το φαινόμενο των chemtrails είναι υπαρκτό και έχει συζητηθεί σε επίσημο και υψηλό επίπεδο, αλλά καλό είναι να ξέρουμε πότε μιλάμε σοβαρά και πότε κάνουμε χιούμορ. Μια δεύτερη σκέψη είναι ότι έχουμε κουραστεί. Μας έχουν εξουθενώσει, κυρίως ψυχολογικά, μέσα από έναν ανελέητο βομβαρδισμό φοβογόνων ερεθισμάτων, τόσο που μας έχουν φέρει στο σημείο «ό,τι είναι να γίνει ας γίνει». Ένα παρατεταμένο flight or fight που τελικά έχει οδηγήσει στην απόλυτη αδράνεια. Εντάξει, εν μέρει αυτό μπορεί να ισχύει, αλλά και πάλι πού είναι το ένστικτο της επιβίωσης να μας ξεξυπνήσει; Πού είναι το ξέσπασμα αυτής της συσσωρευμένης εντροπίας, η έξοδος του Μεσολογγίου; Μια άλλη σκέψη είναι ότι θέλουμε να αντιδράσουμε αλλά δεν έχουμε τον τρόπο. Δοκιμάσαμε τον δρόμο, φάγαμε τα χημικά μας, φάγαμε και το ξύλο μας και το μόνο που καταφέραμε είναι να δώσουμε υλικό στα δελτία των οκτώ. Ισχύει και αυτό. Αλλά, και πάλι μόνο εν μέρει. Γιατί αν ήταν έτσι θα έπρεπε σε κάθε γωνιά να έχουν δημιουργηθεί πυρήνες σκέψης και προβληματισμού για το ποια θα μπορούσε να είναι μια αποτελεσματική εναλλακτική αντίδραση. Και φυσικά αυτό δεν έχει γίνει. Και μετά από όλη αυτή τη σκέψη, που λες, η οποία ομολογουμένως δεν έβγαζε πουθενά, έρχεται ο Ντόναλντ Σάδερλαντ να δώσει την απάντηση, λες και είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο. «Γιατί πιστεύεις ότι αφήνουμε έναν να ζήσει;», λέει στον συνομιλητή του στην ταινία The Hunger Games, όπου είκοσι διαγωνιζόμενοι μπαίνουν σε έναν κσθιερωμένο αγώνα με έπαθλο την επιβίωση. Είναι πράγματι απλό. Γιατί αν έλεγαν σε όλους ότι θα πεθάνουν, μην έχοντας τίποτα να χάσουν, θα στρέφονταν εναντίον της εξουσίας. Αρκεί όμως η ελπίδα ότι ο ένας στους είκοσι θα ζήσει για να στραφούν ο ένας στον άλλο. Κοίτα γύρω σου. Εκείνοι που διατηρούν ακόμα και τώρα την ψευδαίσθηση ότι θα τη σκαπουλάρουν ακόμα κι αν ο κόσμος γύρω τους πεθαίνει, εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν έχουν λόγο να αντιδράσουν γιατί έχουν ακόμα τη δουλειά τους, είναι εκείνοι που στέκονται ανάμεσα σε εσένα και την κοινωνία που θα ήθελες να έχεις. Όχι τα ΜΑΤ. Ελπίδα. Το ισχυρότερο εργαλείο ελέγχου. Ακόμα ισχυρότερο κι από το φόβο...

Eάν θες κι εσύ να αυτοϊκανοποιηθείς κοροϊδεύοντας τους άλλους, παρακάτω θα βρεις 7 εύκολους τρόπους : 1. Γελοιοποίησε τους ανθρώπους γύρω σου προς διασκέδαση τρίτων και φυσικά για να αυτοπροβληθείς .

2. Παραμόρφωσε το χιούμορ σου για να γίνει πιο πιασάρικο.

3. Παραποίησε την εικόνα του σημερινού Έλληνα.. Μετάφραση: εξύμνησέ τον!

4. Άσε την κοινωνικοπολιτική κριτική στην άκρη & πιάσε τη σαχλαμάρα.

5. Βρες (με οδηγό την τύχη πάντα) αποσπάσματα από το τηλεοπτικό πρόγραμμα και σχολίασέ τα με την απαραίτητη καυστικότητα.

6. Σεξουαλικά υποννοούμενα: απαραίτητο στοιχείο! Σόκιν ανέκδοτα: ασυζητητί!

7. Τέλος, φρόντισε να είσαι νεολαιίστικος και φιλολαικός! Την παραπάνω τροπή φαίνεται να έχουν πάρει τα τελευταία χρόνια όλες οι προσπάθειες διακωμώδησης, είτε αφορούν στην τηλεόραση είτε στο διαδίκτυο. Στον αντίποδα, συναντάμε τη σάτιρα στην παλιά της μορφή, που έλεγχε με μια δόση από μπόλικη ειρωνεία τα πιο λεπτά κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα. Παρ΄ όλα αυτά, οι σατιρικές εκπομπές σήμερα, σημειώνουν τεράστια επιτυχία. Το ερώτημα που έρχεται στην επιφάνεια σε αυτό το σημείο είναι το εξής: η σάτιρα όπως αυτή εκπροσωπείται το 2013, έχει καμία σχέση με τον σκοπό που θα έπρεπε να εξυπηρετεί; To πιο πρόσφατο και γνωστό παράδειγμα «κωμωδίας» που εμφανίστηκε στο ελληνικό ευρύ κοινό είναι ο Αλέξανδρος Κοντοπίδης , ο επονομαζόμενος «αυτοκράτορας!». Ο Αλέξανδρος ξεκίνησε με τον φίλο του Γιάννη κάνοντας απόπειρες σκηνοθεσίας αρχικά. Έτσι, λίγο αργότερα, ανέβασαν στο youtube κάποιες πρωτότυπες συνεντεύξεις, καθώς και μερικές ξεκαρδιστικές επιστολές, οι οποίες «ισοπέδωσαν» κάθε άλλο αντίστοιχο ερασιτεχνικό βίντεο. Οι λόγοι της επιτυχίας τους είναι απλοί: φυσικό και εύκολο χιούμορ χωρίς παγιωμένες ατάκες και συνεχής εναλλαγή ρόλων χωρίς τη χρήση φθηνών αστείων. Πρόκειται για black humor συνοδευόμενο από αρκετή υπερβολή αλλά και μεγάλες αλήθειες της ζωής! Η απλή και απέριττη παρουσία του Κοντοπίδη – συνήθως σε μία ταράτσα με απλωμένα ρούχα- και το γεγονός ότι ασχολείται με καθημερινά προβλήματα του χάρισαν αβίαστα τους τίτλους : «Θεός», «Μεγάλος Γκουρού», «Κόντο- Lee». Εδώ, θα ήθελα να τονίσω ότι η αποδοχή του φαινομένου «Κοντοπίδη» φαίνεται να είναι καθολική, αφού ήδη κάνει περιοδείες σε όλη την Ελλάδα και δίνει συνεντεύξεις στα ραδιόφωνα. Το γέλιο γενικότερα, εμφανίζεται σε άπειρες μορφές, με διαφορετικά αίτια και στόχους κάθε φορά. Μπορεί να εξυψώσει και να ταπεινώσει την ίδια στιγμή, να θεραπεύσει και να προβληματίσει παράλληλα. «Η πιο χαμένη από όλες τις μέρες είναι εκείνη που δεν γελάσαμε», είπε εύστοχα ο Nicolas Chamfort. Η σάτιρα επίσης, σίγουρα δεν μπορεί να γίνει από μόνη της κυνική ή προσβλητική. Το κυριότερο πρόβλημα που συναντάται είναι πως συχνά συγχέεται με την προπαγάνδα. Γι’αυτό λοιπόν, θα ήταν άδικο να καταλήξουμε σε μια συνολική θεωρία για τα παραπάνω. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του..

Ραδιόφωνο σαν τα μούτρα σας Του Μάριου Διονέλλη www.pisoselides.gr

Το κλείσιμο της ΕΡΑ στην Κρήτη συνιστά απλώς… ντροπή. Γιατί για κλείσιμο πρόκειται, αυτό καταλάβαμε όσοι είδαμε την προκήρυξη για τον περίφημο νέο φορέα ραδιοτηλεόρασης. Τι να ρωτήσεις, τι να φωνάξεις και σε ποιους για την ιστορία, για τον πολιτισμό για τον εκπαιδευτικό ρόλο της δημόσιας ραδιοφωνίας. Απλά δεν καταλαβαίνουν. Δεν ξέρουν και δε θέλουν να μάθουν. Αναρωτιέμαι αν είναι ευτυχείς οι κυβερνητικοί βουλευτές στα Χανιά με το τελικό σχέδιο για οριστικό κλείσιμο της ΕΡΑ στον Νομό. Αναρωτιέμαι αν θα τους λείψει η ΕΡΑ Χανίων των κ.κ. Βιρβιδάκη, Βολουδάκη και Μαρκογιαννάκη. Αναρωτιέμαι αν είναι ευτυχείς με τον έναν δημοσιογράφο και τον έναν τεχνικό για ολόκληρο το δημόσιο ραδιόφωνο της Κρήτης οι κ.κ. Αυγενάκης, Κεγκέρογλου, Κεφαλογιάννης και Σενετάκης στο Ηράκλειο. Αν αναγνωρίζουν πλέον τη δημόσια ραδιοφωνία ως φτωχό συγγενή των σταθμών της playlist και των εκπομπών της κακιάς ώρας. Αναρωτιέμαι αν διαπίστωσαν καθόλου, αν πήραν έστω χαμπάρι, την έλλειψη του Δεύτερου και του Τρίτου Προγράμματος από την μπάντα των fm. Αναρωτιέμαι γενικώς αν δικαιώνουν την ιστορία του τόπου που τους εξέλεξε κλείνοντας επί της ουσίας τη φωνή του προς την υπόλοιπη Ελλάδα και τον κόσμο. Έλεγα πως το «μαύρο» στις 11 Ιούνη ήταν κακή επιλογή μιας κακής κυβέρνησης. Μα η ανακοίνωση για τη «νέα» δημόσια ραδιοτηλεόραση και όσα επιφυλάσσει για την Κρήτη αλλά κυρίως οι μηδενικές αντιδράσεις από τους εκπροσώπους του νησιού, δείχνουν πως δε μιλάμε πια για επί μέρους κακές επιλογές. Μιλάμε για συνειδητή, βασισμένη σε σχέδιο, υποβάθμιση της ενημέρωσης. Με την ανοχή και τη συνενοχή των τοπικών εκπροσώπων. Κρίμα και για αυτούς και για εμάς… Υ.Γ. Κι όσο για μας, που δουλεύουμε στα ιδιωτικά ραδιόφωνα, ας τεντώσουμε λίγο τ’ αυτιά μας ν’ ακούσουμε τις καμπάνες που χτυπάν και για λόγου μας ενώ θα απολαμβάνουμε τα παραπάνω ψίχουλα από την πίτα της ακροαματικότητας…

Καλοκαιρινές

διακοπές... ...για πάντα?

Kαλοκαίρι; Tου Αλέξανδρου Καγκαρά Ο γράφων βρίσκεται στην πατρική του κατοικία για την καλοκαιρινή περίοδο και μιας και δεν βρήκε και δουλειά να βγάλει κάνα φράγκο, αποφάσισε να σας βγάλει τα ‘σώψυχά του, εν μέσω εκνευριστικής μελωδίας τζιτζικιών και ενός μισοχαλασμένου laptop της μητέρας. Που αν μη τι άλλο το φύλλο εργασίας του word της, μοιάζει περισσότερο με φύλλο κρούστας, παρά με λευκή σελίδα αποτύπωσης λέξεων. Είναι εκείνο το αθάνατο επαρχιακό καλοκαίρι που λέτε, γεμάτο από μια μυρωδιά αντηλιακού και σιτρονέλας επί 24ωρου, ντουντούκες από καρπουζάδες που στα ενδιάμεσα παίζουν αμανέδες, συγγενολόγια ρεταλιασμένα, που σέρνουν πόδια με φλεβίτιδες, σε άσφαλτο φαγωμένη απ’ την αλμύρα. Προσπαθώντας για τα μάτια του κόσμου να κυνηγήσουν μικρά παιδιά, που τρέχουν αλαφιασμένα με χιλιάδες συμπραγκαλάκια παραμάσχαλα. Με τσακωμούς για το εάν θα φάμε πίτσα η σουβλάκια το βράδυ, και γυναικείες κουβέντες συνοδευόμενες από βαθείς αναστεναγμούς στηθιών σε στυλ: “Σήμερα είναι καλύτερα, εχθές λιβακώσαμε! Παναθεμάτο για καλοκαίρι!” Σκηνές εκνευριστικές αλλά και παρανοϊκά αγαπημένες, που εάν έλειπαν, κάτι δεν θα μου πήγαινε καλά και φέτος. Μη σας λέω ψέματα, δεν έχω πάει και πολλές φορές διακοπές, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να σας διηγηθώ ούτε μέρη εξωτικά που κρύβονται ανά την Ελλάδα, γεμάτα κρυφές παραλίες που αν μη τι άλλο πρέπει να έχεις την ιδιότητα του κατσικιού για να τις διαβείς, γιατί αλλιώς δεν είσαι alternative διακοπάριος. Ούτε ξέρω από ‘κείνα τα μεθυσμένα από ψημένη ρακή, 18ωρα ταξίδια από Σχοινούσα Πειραιά με το “Παναγία Χοζοβιώτισσα” (σημειωτέον όσο πιο σκυλοπνίχτης το καράβι, τόσο πιο ιστορικές οι διακοπές). Ούτε έχω φάει τα φτηνά φαλάφελ του Ιρλανδού που ξώμεινε στο νησί και προσπαθεί να επιβιώσει πωλώντας τα. Ναι το ομολογώ ευθαρσώς, ποτέ δεν ήμουν αυτής της φάσης! Πάντα μου άρεσε η βολή μου, το καθαρό μου το σεντόνι, το ζεστό μου μπάνιο και το σωστό μου το φαΐ στις διακοπές και ας μη με θεωρεί κανείς περιπετειώδη, επειδή δεν χρειάστηκε ποτέ να βγάλω 2 κιλά άμμο απ’ τη φτέρνα μου στο camping. Με κούρασε τελικά η θάλασσα, κάτω από τα πόδια μου 24 Μάηδες τώρα! Θέλω να γίνω παιδί της πόλης πια. Εάν τα βάλω κάτω, τις καλύτερες καλοκαιρινές μου διακοπές τις έχω κάνει στην Αθήνα, μες το νταλακαλόκαιρο. Βόλτες με θέα στο Θησείο, μεσημέρια με καλό φραπέ και διάβασμα στην Μεθώνης, και βράδια με ούζο στου Ψυρρή. Μήτε το τσιμέντο, η ζέστη, ή το πήξιμο στους δρόμους, μπορούν να ακυρώσουν τη βόλτα στα στενά του κέντρου παρατηρώντας την γοητεία των παλιών αρχοντικών. Την εικόνα με τις τσίγκινες γεμάτες γιασεμιά γλάστρες στην Πλάκα. Το ηλιοβασίλεμα απ’ τον Λυκαβηττό, τα θερινά σινεμά, με τα ευρωπαϊκά αφιερώματα και τα live στις πλατείες. Δεν έζησα δα και τόσο έντονα τον χειμώνα μου ώστε να ψάχνω τα τρελά ησυχαστήρια που δεν τα έχει ούτε το Google maps ώστε να αδειάσει το κεφάλι μου. Τουναντίον να γεμίσει θέλω!!! Από κίνηση, κόσμο, γέλια και φωνές. Αυτών που συμμερίζονται μαζί μου την καλοκαιρινή ομορφιά της πόλης, αφήνοντας τους άλλους να προσπαθούν να κάνουν έγκαυμα τρίτου βαθμού από την ηλιοθεραπεία. Αυτά μου έλειπαν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και αυτά αναζητώ με την πρώτη ευκαιρία. Δεν θέλω να είμαι απ’ αυτούς που κάνουν πράγματα για να πάνε κόντρα στο κύμα χωρίς λόγο και αιτία. Τους θεωρώ την επιτομή της μιζέριας και της εγωπάθειας, ακολουθούμενης από μια ζωώδη ανάγκη για υπερπροβολή, που στην τελική με φτάνει να ντρέπομαι περισσότερο εγώ απ’ αυτούς, όταν τα λόγια μας φέρνουν αντιμέτωπους. Αλλά εδώ θα ασκήσω βέτο, το κύμα θέλει κυματοθραύστη! Δώστε και σε μας μια ευκαιρία κι ας μην μας αρέσει το κλασσικό μοντέλο του καλοκαιριού σας. Ε, αφού το διαμορφώσατε και κάθε άλλο παρά λάθος θα μπορούσε να είναι, λουστείτε το λοιπόν!

Είναι κάτι τέτοιες φάσεις δύσκολες, που θέλω να πω πράγματα και είτε δεν μου βγαίνουν όπως τα θέλω, είτε καθόλου, είτε δεν μπορώ να τα μαζέψω γιατί θα βγουν πολλά και έχω χώρο μιας σελίδας μόνο. Αυτήν τη φορά πέρασα και από τις τρεις αυτές φάσεις και τελικά με νίκησε η ζέστη. Μακάριοι οι καλοί στο γράψιμο. Ίσως είναι κάτι που θα μπορούσα να πω ότι ζηλεύω πάρα πολύ, σε αυτούς τους ταλαντούχους ανθρώπους. Αυτή η ικανότητα να αποτυπώνουν σύνθετες αλλά και οποιεσδήποτε άλλες σκέψεις θελήσουν, με παραδειγματική ευκολία και εκνευριστική αμεσότητα που χτυπάει κατ’ ευθείαν καρδιά με συνταράσσει. Ξέρεται πόσες φορές έχω πει δυνατά την ώρα που διαβάζω κάτι του… Μπρυκνέρ ας πούμε: τι έγραψε ρε ο κερατάς, και γιατί μην ήμουν έτσι και εγώ. Αλλά το εισπράττω από εσάς, στην τελική δεν έχω παράπονο, φαντάζομαι πόσα “αχ” και “βαχ” και “τι έγραψε ο άνθρωπας” έχετε κάνει διαβάζοντάς με ήδη από το δεύτερο μου κείμενο. Α … να μην ξεχάσω. Μέχρι να βρείτε το κουδούνι μου, με απώτερο σκοπό τις εκδηλώσεις λατρείας στο πρόσωπό μου, σας εύχομαι καλό καλοκαιρινό υπόλοιπο, όπως το θέλετε εσείς!

Διακοπές στην Πελοπόννησο Του Στέφανου Γκογκόρνα Στο νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ευρώπης, στο ακρωτήριο Ταίναρο, ψάχναμε με τη φίλη μου για τις λεγόμενες πύλες του Άδη, όπου εκεί, σύμφωνα με τον θρύλο, ο Ηρακλής πέρασε στον Κάτω Κόσμο για να πιάσει τον Κέρβερο. Γύρω γύρω παντού πέλαγος, συναντήσαμε τον φύλακα του φάρου και τον ρωτήσαμε πώς μπορούμε να πάμε. «Δεν υπάρχει μονοπάτι» είπε, «μόνο με βάρκα μπορείτε να πάτε». «Πού είναι ο “βαρκάρης”;» τον ρώτησα. Και με πικρό χαμόγελο, απάντησε ότι παραιτήθηκε, γιατί οι πεθαμένοι δεν έχουν χρήματα για να τον πληρώσουνε... Λίγο παραδίπλα, σ’ ένα από τα κολπάκια του ακρωτηρίου, μια παραλία με μαγικά νερά, πολλούς Ιταλούς τουρίστες και έναν ηλικιωμένο Μανιάτη με τη γυναίκα και τα εγγόνια του, που βλέποντάς μας άρχισε να γκρινιάζει ότι είμαστε οι πρώτοι Έλληνες που βλέπει από το πρωί. Και στο απέναντι πόδι, στη Φοινικούντα, πέντε camping στη σειρά, ασφυκτικά γεμάτα με τις σκηνές και τα τροχόσπιτα Γερμανών, Γάλλων και Αυστριακών παραθεριστών. Χαλάλι. Λεφτά δεν έχουμε, έχουμε όμως τόπο πανέμορφο. Στην Ανατολική Μάνη νιώθαμε σαν να είχαμε περάσει μέσα από τη μηχανή του χρόνου. Πέτρινα σπίτια χτισμένα επάνω στους γκρεμούς, χωριουδάκια μες τη γαλήνη, παραλίες τόσο ήσυχες που μιλάς ψιθυριστά μην ενοχλήσεις... Άγονη, άγρια και μοναδική, μαρτυρά την ιστορία της... Η Δυτική Μάνη πιο κοσμοπολίτικη. Ήμερη και κατάφυτη. Ελιές παντού, νομός μπαίνει νομός βγαίνει, οι ελιές εκεί, αμέτρητες, κάθονται, πίνουν ήλιο… Η Καρδαμύλη κούκλα, με τα κεραμίδια της, με μαγαζάκια καλλιτεχνικής αισθητικής και με το νοστιμότερο σουβλάκι που έχω φάει εδώ και χρόνια. Ο Καϊάφας στο ύψος του, απέραντος και μυστηριώδης. Τα σοκάκια της Κορώνης βγαλμένα από ταινία. Η Μεθώνη, η Πύλος, το Γύθειο, η Μονεμβασιά… Η Πελοπόννησος. Ένα κομμάτι της Ελλάδας γεμάτο θησαυρούς. Και είναι κι εκείνα τα κολοκυθάκια και τα αμπελοφάσουλα που φάγαμε στο ταβερνάκι στον Πλάτανο, λίγο έξω από το Γύθειο. Ολοκαίνουριες γεύσεις μιλάμε… Και σκεφτόμουν μετά τα βιολογικά λαχανικά της Αθήνας που το μόνο βιολογικό που έχουν είναι ένα κολλημένο χαρτάκι στη συσκευασία που γράφει «βιολογικά». Αχ, η Αθήνα. Πάνω που είχα αρχίσει να την ξεχνάω. Να περιμένεις να πληρωθείς. Να αναπνέεις το τσιμέντο. Να πονοκεφαλιάζεις από τις κόρνες. Ο τύπος λίγο πιο ‘κει να μαζεύει πεταμένες γόπες για να καπνίσει. Ο άλλος έξαλλος, να μιλάει στον εαυτό του, να ωρύεται… Και η θεά Αθηνά, στον βράχο της, να θυμάται τα περασμένα μεγαλεία και να κλαίει. Τέλος. Μετακομίζω. Και επειδή εντάξει, σούπερ η Πελοπόννησος, αλλά ομορφότερος τόπος από την Κρήτη δεν υπάρχει, οσονούπω με βλέπω να εγκαθίσταμαι στα μέρη σας…

Μοάτσου 31, Ρέθυμνο

Πλατεία Σπλάντζια Κείμενο: Βίκη Αρβελάκη Φωτογραφίες: Έφη Τσακρακλίδου

Κόκκινα φέσια στη Σπλάντζια Είχα χρόνια να έρθω στα Χανιά. Κάτι οι δουλειές, κάτι οι σπουδές των παιδιών, πέρασαν τα χρόνια. Δεν άλλαξαν και πολλά. Όταν έρχομαι μένω στο πατρικό μας στην οδό Θεοτοκοπούλου. Το περασμένο Σάββατο το άνοιξα το ξύλινο κασελάκι που χρόνια σκονιζόταν στο πατάρι, αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι στον χρόνο. Ταυτότητες, πιστοποιητικά, φωτογραφίες γάμων, καδένες, μια ταμπακιέρα, ένα κομπολόι, κάτι σκουριασμένα γυαλιά οράσεως, ένα φυλαχτό και τετραδιάκια δεμένα με λαστιχάκι, που μόλις πήγα να το τραβήξω έλιωσε σαν να το περίμενε χρόνια κάποιος να το ελευθερώσει. Πήρα το τεφτέρι του παππού μου. Ήξερα ότι έγραφε, αλλά όχι από τόσο μικρός. Το τεφτέρι που έπιασα είχε πρώτη ημερομηνία 1900, όταν ο παππούς ήταν 15. Το έβαλα στην τσέπη και περπάτησα στην αγαπημένη μου πλατεία, στη Σπλάντζια. Με τόσους νέους στα διπλανά τραπεζάκια νιώθω πάντα κι εγώ νεότερος. Φρέντο αυτοί; Ελληνικό εγώ. Κάθομαι δίπλα στον Ναό του Αγίου Ρόκκου με την επιγραφή «Στον άριστο και μέγιστο Θεό και στον Άγιο Ρόκκο 1630», (DEO O(PTIMO).M.(AXIMO) ET D(IVO). ROCCO DICATVM. M.D.CXXX.). Τον έχτισαν μου είχε πει ο παππούς για να σωθούν τα Χανιά από επιδημία πανώλης. Εδώ με έφερνε κι ακόμα έρχομαι. Α, ρε παππού... Δροσιά κάτω απ` τα πλατάνια και κόσμος να περνάει με τα πόδια ή με το ποδήλατο. Ήρθε ο καφές μου. Το τεφτέρι του παππού το έχω ακόμα δίπλα στο ποτήρι με το νερό που σέρβιρε η ευγενική κοπέλα. Κοιτάζω μια τελευταία ματιά στον Άγιο Νικόλαο, στην εκκλησία που βαπτίστηκα, επιστρέφω το βλέμμα μου και πιάνω το ξεφτισμένο καφέ τεφτέρι. Λιωμένες σχεδόν οι σελίδες. Να κάτι που πρέπει να κάνει ο γιος μου, να τα σκανάρει όλα αυτά πριν λιώσουν τελείως και χάσει τον προπάππου του. Πίνω μια ρουφηξιά, φοράω τα γυαλιά μου και κατεβάζω το βλέμμα μου στο τεφτεράκι ...

6 Σεπτεμβρίου 1900 «Mε λένε Ρωμανό. Είμαι γιος του Πέτρου και της Αιμιλίας. Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές στην πόλη μου, τα Χανία (σήμερα: Χανιά) υπάρχουν 150 ελληνικές και 780 τούρκικες συνοικίες. Μένουμε στον Τοπχανά (σήμερα: περιοχή Φιρκά και λιμανιού) κι έχω πολλούς φίλους – τον Στεφανή, τον Αλέξανδρο, τον Μανώλη… Έχω κι άλλους που μένουν στη Σπλάντζια, τον Ασλί, τον Ερντέμ και τον Σουλεϊμάν που στα ελληνικά είναι Σολομώντας, καμιά φορά τον πειράζω κιόλας και τσαντίζεται και γελάμε οι υπόλοιποι. Θα πάω απόψε να τους δω στην πλατεία μόλις πέσει ο ήλιος. Αυτό γιατί δεν τρώνε όλη μέρα και μόλις νυχτώσει και ησυχάσουν τα τζιτζίκια μαζευόμαστε όλοι κάτω απ΄ τα γεροπλατάνια στο κέντρο της πλατείας της Σπλάντζιας. Το Ραμαζάνι βέβαια τελειώνει μεθαύριο οπότε και θα κάνουν πάλι μεγάλη γιορτή στην πλατεία και θα έρθουν και οι Τούρκοι από το Κουμ Καπί και σχεδόν απ’ όλα τα Χανία. Ξεκινάμε από τη γειτονιά μας με τον Στεφανή και περνώντας από στενούς δρόμους και σκύβοντας κάτω από καμάρες φτάνουμε στη Σπλάντζια που πλησιάζοντας τη βλέπεις ολοκόκκινη από τα τούρκικα φέσια. Οι φίλοι μου, ο Ερντέν κι ο Σουλεϊμάν, φοράνε κι αυτοί δυο τρία χρόνια τώρα, από τα δώδεκά τους. Καθόμαστε εκεί Έλληνες και Τούρκοι στη γεμάτη άνθη και βασιλικούς πλατεία με τα τουρκόσπιτα γύρω γύρω. Καφενεία, μαγαζάκια και καλοντυμένοι Τούρκοι συζητούν με χαμηλωμένη φωνή και σκυμμένα κεφάλια. Μυρίζει ο αργιλές καθώς ελληνόπουλα και τουρκόπουλα παίζουν κλέφτικο (κρυφτό) ή κυνηγητό και όμορφες μαυρομάτες χανούμισσες συχνοπερνούν με τις γοητευτικές ματιές τους να πλανώνται εδώ κι εκεί, φανερώνοντας ότι έχουν επίγνωση της ομορφιάς τους. Πάμε συχνά και εμείς με τον Στεφανή, και μιλάμε και γελάμε και μας λένε ιστορίες για παλιότερα που στην πλατεία είχαν εκτελεστεί Χριστιανοί. Αυτό πριν μια ογδονταριά χρόνια, το 1823 δηλαδή. Οι γονείς μου τις ξέρουν καλά τις ιστορίες και τις ακούω κι από άλλους. Δεν τις λένε όλοι το ίδιο όμως έχω προσέξει, αυτήν για τις εκτελέσεις ας πούμε. Ο θείος του Ερντέμ τις λέει ωραία τις ιστορίες.

Προχτές καθόμασταν με τον Στεφανή, τον Ερντέμ και τον θείο του κοντά στο Χουνγκιάρ Τζαμισί – το τέμενος του μονάρχη σημαίνει στα ελληνικά, ένα από τα δεκατρία τζαμιά της πόλης (σήμερα: Άγιος Νικόλαος Σπλάντζιας). Λένε πως ήταν εκκλησία καθολική παλιά (Άγιος Νικόλαος των Δομινικανών Μοναχών). Επίσης λένε ότι παλαιότερα δεν ήταν καλές οι σχέσεις Ελλήνων και Τούρκων. Ο θείος του Ερντέμ ρουφά μια γενναία γουλιά από το μεγάλο φλιτζάνι με το τούρκικο χαρμάνι. Μυρίζει έντονα το κάρδαμο που έχει μέσα ο καφές του. Αφήνει το φλιτζάνι και γυρνώντας αργά το κομπολόι του κοιτάει πάνω τα κλαδιά του γεροπλάτανου. Αρχίζει να μας λέει ότι τα κλαδιά αυτά κάποτε υπήρξαν το σημείο που κρέμασαν δυο Έλληνες επισκόπους. Μας είπε όλη την ιστορία, πως τον έναν γυμνό τον έσυραν τραβώντας τον από τα γένια σε όλα τα στενά και τελικά τον θανάτωσαν και τον κρέμασαν επιδεικτικά κάνοντας το σώμα του στόχο βολής των Τούρκικων τσιφτέδων. Πολλά τέτοια μας έλεγε κάνοντας συχνά μεγάλες παύσεις και καθαρίζοτας με τη τσιμπίδα το καρβουνάκι του αργιλέ από το στρώμα στάχτης. Δεν τα έλεγε υπερηφανευόμενος. Κι εμείς τον κοιτούσαμε έντονα και μες τα μάτια. Δεν μιλούσαμε. Απλά ακούγαμε τις ιστορίες. Δεν είναι όλοι σαν τον θείο του Ερντέμ, και δεν είναι όλοι οι γονείς σαν τους δικούς μου, που με αφήνουν να κάνω παρέα μαζί τους. Οι περισσότεροι είναι όμως. Μια φορά θυμάμαι κατεβήκαμε κρυφά με τον Μανώλη στην υπόγεια κρήνη που είναι στη μέση της πλατείας. Οι γονείς του δεν τον αφήνουν να έχει πολλά με τους Τούρκους αλλά είχε ακούσει τόσες φορές για την υπόγεια υδαταποθήκη που ήθελε να πάμε να τη δει. Δίπλα στον γεροπλάτανο και στο τούρκικο κιόσκι, κατεβήκαμε τα 26 σκαλιά και την είδαμε. Είχε εντυπωσιαστεί όταν του είπα ότι το νερό που φτάνει εδώ από τον Κλαδισσό ποταμό μπορεί να καλύψει όλη την πόλη για έξι μήνες. Φύγαμε γρήγορα όμως περνώντας βιαστικά από την οδό Πεταλάδικα (σήμερα: οδός Τσουδερών) και από το τέμενος Αγά Τζαμισί (μιναρές που σώζεται σήμερα στο εργοστάσιο Μαλινάκη), στο οποίο εκείνη την ώρα ο ιμάμης είχε βγει για μια από τις πέντε προσευχές της ημέρας. Τους καταλαβαίνω όμως και τους γονείς του Μανώλη. Ο πατέρας του έχασε τον πατέρα του, τον παππού του Μανώλη δηλαδή, από τα καψαλισμένα χέρια ενός Τούρκου όταν ήταν ο πατέρας του μωρό και ο κυρ’ Γιακουμής μεγάλωσε ορφανός με τα 7 αδέρφια του. Μα κι η μάνα του Ασλί το ίδιο ορφανή μεγάλωσε και με μεγάλη φτώχεια απ` ό,τι μας λέει όταν μας φτιάχνει πίτες. Τον δικό της τον πατέρα τον εσκότωσαν εδικοί μας. Η δικιά μου η οικογένεια δεν έχει δικά της τέτοια φονικά, αλλά μου λένε ιστορίες αλλωνών. Εγώ θέλω να ζούμε ήμερα. Εκείνο θέλω…» «Ήμερα ζούμε παππού. Έχουμε άλλα, αλλά ζούμε ήμερα» σκέφτηκα, έβγαλα τα γυαλιά και τα έβαλα στην μπροστινή τσέπη του πουκαμίσου. Άφησα χρήματα και πουρμπουάρ για τον καφέ και σηκώθηκα διασχίζοντας τη σημερινή πλατεία Σπλάντζιας με άλλη ματιά, όχι ελληνική, ούτε τούρκικη. Ανθρώπινη... *Ευχαριστούμε για τις χρήσιμες πληροφορίες τη Ζαχαρένια Σημαντηράκη, ειδική συνεργάτιδα στα γενικά αρχεία του κράτους

Σπλάντζια 2013 Ακόμα και σήμερα η πλατεία της Σπλάντζιας κερδίζει τις καρδιές των επισκεπτών και των ντόπιων. Τα στενά δρομάκια που οδηγούν στην πλατεία και οι στρογγυλεμένες καμάρες, απομεινάρια των παλιών χρόνων οδηγούν στην ολοζώντανη πλατεία. Η έντονη κινητικότητα ξεκινάει από το πρωί. Χαμογελαστοί άνθρωποι σηκώνουν τα ρολά των μαγαζιών τους καλημερίζοντας ο ένας τον άλλο. Την ίδια ώρα σερβίρονται τα πρώτα φλιτζάνια με αχνιστό ελληνικό καφέ κάτω από τα πλατάνια καθώς φορτηγάκια σταματάνε έξω από τα μαγαζιά για να εφοδιαστούν για την υπόλοιπη μέρα. Η πλατεία σφύζει από ζωή όλη την ημέρα, περαστικούς που τα μεσημέρια ακούνε τις ζαριές από το τάβλι και τα γέλια μικρών παιδιών που παίζουν, μέχρι και το βράδυ που χρωματιστά ποτά βγαίνουν πάνω στους δίσκους όμορφων κοριτσιών. Φυσικά από την εικόνα δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα λαχταριστά μεζεδάκια που μένουν για πολύ λίγο στα πιάτα καθώς και η χωνευτική, όπως λέμε όλοι, τσικουδιά.

We are looking at the history of Splantzia square in Chania through the eyes of a 15-year old boy back in 1900.That was a time when most of the inhabitants of the city were Turks and although their relationships with the Greeks had been far from good they managed to live together in harmony.

We are told the story of st.Rocco’s church which was built in 1630 in order to save the city from a plague epidemic, as well as the story of St. Nicolas’ church which was initially a catholic church for St.Nicolas of the Dominican monks, then became Hungiar Tzamisi, meaning the “monarch’s mosque” and finally ended up as a greek orthodox church in our times.

There was also an underground water reserve below the square which could supply the city with water for at least 6 months.

The names of streets and landmarks were different back then, for example Tsouderon str was called Petaladika str and Firka area was named Topchana but so many things remained the same over the last century. We can’t see the turkish red hats today but people still meet under the plane trees to chat, have coffee or a drink and children still play and laugh.

It is a lively place all day long, offering the visitor a cool shade and a welcoming smile.

ς! Χανιά... Ο Κώτοσπωτα λείο στα

Έχει το καλύτερο ψη ό όταν ξεκίνησε η Θαμώνας της Σπλάντζιας, απ Με το σουβλάκι που γειτονιά να αναπτύσσεται... ις ”όπως κι εμείς” θα σου φτιάξει, θα τον κάνε ΦΙΛΟ ΣΟΥ!

Πότε ήρθατε στη Σπλάντζια? Πώς ήταν τότε η περιοχή? Ανοίξαμε στις 6 Ιουλίου του 2006. Τότε η γειτονιά ήταν έρημη. Η πλατεία δεν είχε πλακοστρωθεί, το Κλειδί και τα άλλα μαγαζιά δεν υπήρχαν. Η γειτονιά δεν είχε νεολαία, συνήθως ερχόντουσαν οικογένειες που ήθελαν να αποφύγουν την φασαρία του λιμανιού και του Κουμ Καπί. Τι ξεχωριστό φτιάχνετε εσείς στην πλατεία για να δοκιμάσει κανείς? Εκτός του γύρου, έχουμε το μπιφτέκι που το κάνουμε λαχταριστό burger.

Aλλά αυτό που ξεχωρίζει είναι το κοντοσούβλι και τα παϊδάκια μας, που δύσκολα βρίσκει κανείς στην ποιότητα που τα σερβίρουμε εμείς... Όλα μας τα κρέατα είναι από ντόπιους παραγωγούς, και όλα τα υπόλοιπα γίνονται χειροποίητα μέσα στο μαγαζί. Τι αγαπάτε περισσότερο στη Σπλάντζια? Αγαπώ το πράσινο του πλάτανου και την ηρεμία του κόσμου που πίνει ήσυχα τον καφέ του... Τι θέλετε να αλλάξει στην πλατεία και τι να μείνει απαράλλαχτο? Θα ήθελα να είχε περισσότερα λουλούδια και περισσότερο ελεύθερο χώρο για να παίζουν τα παιδιά όπως παλιά. Να γίνονται περισσότερα πολιτιστικά για τον κόσμο όπως θεατρικά, συναυλίες κτλ, πράγματα που έγιναν και στο παρελθόν με επιτυχία. Αυτό που δεν θα άλλαζα ποτέ είναι το μαγαζί μου και το σουβλάκι που φτιάχνω. Η πιο παράξενη ιστορία που έχει συμβεί εδώ? Το 2006 κάποια παιδιά είχαν έρθει με το Erasmus από την Ισπανία και είχαν γίνει σταθεροί πελάτες. Τον Δεκέμβρη που το πρόγραμμά τους τελείωνε ήρθαν να με χαιρετήσουν πριν φύγουν και καταλήξαμε να πίνουμε τσικουδιές και να χορεύουμε μέχρι το πρωί. Το ξημέρωμα πριν χωριστούμε μου είπαν πως ήταν το καλύτερο party της ζωής τους. Μετά από καιρό τους είδα ξανά και με κάλεσαν στην Ισπανία!

netrobe.com

Του Σπύρου Ευαγγελάτου

Ψηφιακή ντουλάπα για τους λάτρεις της μόδας! Τώρα πια δεν θα χάνονται τα ρούχα σου στα άδυτα της ντουλάπας σου. Και όχι μόνο αυτό, θα μπορείς εύκολα να πάρεις και μια γνώμη για το ντύσιμο σου! Να σχολιάσεις, να εμπνευστείς και να γίνεις ο στυλίστας του εαυτού σου απλά με λίγα κλικ!

H Χριστίνα Πλακόπητα δημιούργησε το Netrobe, ένα μοναδικό Fashion Social Network που ξετρυπώνει τα ρούχα από την ντουλάπα σας και τρυπώνει στις ντουλάπες των άλλων! Κατεβάστε το Netrobe στο κινητό σας και αφήστε τα υπόλοιπα στον fashiοnista που κρύβεται μέσα σας! Πώς προέκυψε η ιδέα του Νetrobe? Η ιδέα του Netrobe προήλθε από την προσωπική μου ανάγκη να ντύνομαι πιο όμορφα αξιοποιώντας τα ρούχα που ήδη έχω, αλλά και την επιθυμία μου να ψωνίζω πιο εύστοχα. Από τότε που ξεκινήσαμε να κάνουμε shopping online, σκεφτόμουν πάντα πως αν μπορούσα να βλεπω όλα μου τα ρούχα ηλεκτρονικά, θα μπορούσα να κάνω καλύτερους συνδυασμούς. Αυτή η ιδέα μου έγινε εμμονή, ειδικά με την προοπτική ότι θα μπορύσε κάποιος χρήστης να εμπνέεται στο ντύσιμό του από το στυλ άλλων χρηστών ή και των φίλων τους και από το τι έχουν εκείνοι στη γκαρνταρόμπα τους. Το Νetrobe ειναι κάτι σαν το Instagram για τους λάτρεις της μόδας? Σε ποιους απευθύνεται? Θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις και ετσι! Είμαστε πολύ κοντά στη φιλοσοφία του instagram στο κομμάτι του να μοιράζεσαι με τους φίλους σου και τους θαυμαστές σου το τι φοράς ή τι σε εμπνέει. Εμείς όμως επικεντρωνόμαστε στη μόδα καθαρά και δίνουμε τη δυνατότητα στους χρήστες μας να κάνουν outfits βάση των ρούχων που έχουν ή που θα ήθελαν να αγοράσουν. Οι χρήστες μας γίνονται κατα κάποιον τρόπο stylists. Πες μας τους σημαντικότερους λόγους κάποιος να αποθηκεύσει τα ρούχα του στην εφαρμογή? Είναι ο πιο μοντέρνος τρόπος να διαχειρίζεσαι την γκαρνταρόμπα σου, να ντύνεσαι με στυλ αλλά και να ψωνίζεις με ευκολία. Πλεον η μόδα είναι τόσο προσιτή αλλά και τα κανάλια, οι διαφήμισεις και οι προωθήσεις της τόσο θορυβώδεις, που μόνο σύγχυση μπορούν να μας προκαλέσουν. Έχουμε ανάγκη να χτίζουμε μια διαχρονική γκαρνταρόμπα, την οποία μπορούμε εύκολα να αλλάζουμε και να εμπλουτίζουμε. Η πληροφορίες που αποκομίζουμε από τα ρούχα των χρηστών μας είναι πολύτιμες και ήδη έχουμε ξεπεράσει τα 500,000 ρούχα. Σύντομα, το Netrobe θα αρχίσει να προτείνει στους χρήστες του τι να αγοράζουν βάσει των ρούχων που ήδη έχουν, αλλά και βάσει του στυλ που θέλουν να αποκτήσουν. Ήταν δύσκολο να περάσεις από την ιδέα στην υλοποιήση της εφαρμογής? ΄Ηταν αρκετά δύσκολο αλλά ταυτόχρονα πολύ διασκεδαστικό και εκπαιδευτικό. Ξεκινώντας με τον συνεργάτη μου, Λεωνίδα Τσεμεντζή, ο οποίος έβλεπε την ιδέα από καθαρά τεχνολογικής πλευράς, ήταν δύσκολο να συνδυάσουμε τον κόσμο της μόδας με αυτόν της τεχνολογίας. Υπάρχει μια πολύ λεπτή ισορροπία του τι είναι σημαντικό για κάθε τομέα και παράλληλα είναι δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι. Έχουμε βασιστεί πολύ στις συμβουλές και τις επιθυμίες του κοινού μας και διαρκώς εξελίσσουμε την εφαρμογή μας για την καλύτερη δυνατή χρήση αλλά και εμπειρία.

Είναι, πιστεύεις, οι Έλληνες ανοιχτοί στις τεχνολογικές εξελίξεις ? Οι Έλληνες φυσικά και είναι ανοιχτοί στις νέες τεχνολογίες. Δε φαίνεται πως είναι κάτι που τους φοβίζει, ούτε που τους κρατάει αδιάφορους. Παρατηρώ πως τους αρέσει να ασχολούνται, να το ψάχνουν, αλλά στη συνέχεια θα παραμείνουν ενεργοί σε συγκεκριμένα προϊόντα και εφαρμογές. Πιστεύεις η οικονομική κρίση επηρεάζει τη σχέση των ανθρώπων με τη μόδα? Φυσικά! Είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για την εξέλιξη αυτής της αγοράς. Όσο οι αγοραστικές δυνατότητες μειώνονται, κατά κύριο λόγο η μόδα εξελίσσεται σε κάτι πιο εφήμερο, πιο προσιτό και λιγότερο διαχρονικό. Τότε είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να κάνουμε στοχευμένες αγορές και να επενδύουμε σε ρούχα όσο το δυνατόν πιο διαχρονικά, αλλά και να αξιοποιούμε όσα έχουμε ήδη. Ποια είναι τα μεγαλύτερα “Do Not “ στη μόδα για γυναίκες και για άντρες? Πιστεύω πως ένα μεγάλο Do not είναι κοινό και για τους δυο... Don’t follow fashion, but follow style. Για τις γυναίκες είναι και άλλα πολλά. Don’t είναι να αναδυκνύεις πολλά μέρη του σωματός σου ταυτόχρονα. Don’t είναι να φοράς ρούχα που είναι στη μόδα αλλά να μην είναι κατάλληλα για τον σωματότυπό σου. Don’t είναι να μην τηρείς τα dress codes σε επίσημους χώρους αλλά και σε περιστάσεις, επειδή δεν είναι το στυλ σου. Μερικές φορές το ντύσιμο είναι και θέμα τύπων αλλά και ένδειξη ευγένειας.

Kάποιο Fashion Τip για τον χειμώνα? Τον χειμωνα θα μπορούμε να τολμήσουμε λίγο παραπάνω στη μόδα, γιατί το punk θα είναι από τα μεγαλύτερα trends. Επίσης οι σχεδιαστές έχουν δώσει έμφαση στη μέση. Οπότε οι λεπτές ζώνες θα είναι ένα βασικό αξεσουάρ.

Netrobe is a fashion app that may be seen like Instagram for fashion lovers.

The idea came from the owner’s need to dress more nicely using clothes she already had. Since she started doing shopping online, the idea to do better combinations became her obsession.

In Netrobe, you can store clothes that are part of your digital wardrobe. Soon Netrobe will begin to suggest to its users what to wear based on the clothes they already have and the style they want to follow. The goal is Netrobe to evolve into a shopping destination, which can give targeted recommendations to users according to their wardrobe.

Καλοκαίρι, μουστάκια, ερωτικά

κορίτσια, κρητική

επαρχία. Κρυφά σοκάκια της πόλης,

αρχαιοελληνικές θεότητες, Zόρμπας δε Γκρικ. Αυτό είναι το “My Greece” του Γιώργου Μαρκάκη από το Α2 design.

Τα ολόφρεσκα, ‘τουριστικά’ t-shirts

που εμφανίστηκαν

στο Ηράκλειο

κaι εξαπλώνονται στον κόσμο, είναι το

νέο του project. Της Σάντρας Οντέτ Κυπριωτάκη

Ο Γιώργος, επαναπατρίστηκε στην Κρήτη πριν από μερικά χρόνια, μετά από μια πολύχρονη πορεία στην Αθήνα, όπου δούλευε ως γραφίστας και έκανε δημιουργικό branding. Ερχόμενος εδώ, άνοιξε ένα μαγαζάκι/γραφείο με concept-αντικείμενα, έκανε πάρτυ στον χώρο του, γνώρισε κόσμο. Αυτό που έχω καταλάβει εγώ, είναι ότι, κατά ένα μαγικό τρόπο, ο Γιώργος Μαρκάκης είναι πίσω από οτιδήποτε κουλ αντιληφθείς γύρω σου. (Στο στούντιό του, ένα playground για το μάτι, έχει κεντητό με βελονάκι space invader -από τα χεράκια της μαμάς του). Δε θα μπορούσε λοιπόν να μην κάνει αυτό το νέο ‘re-branding’ της Κρήτης μέσα από τα μπλουζάκια του. Τα πιο κλισέ σύμβολα “ελληνικότητας”, με μπόλικο χιούμορ και λίγο κυνισμό γίνονται η έμπνευσή του. “Η αλήθεια είναι ότι όλη αυτή η ιδέα ξεκίνησε μια μέρα που βγήκα να πάρω τσιγάρα!” λέει και γελάει. “Σ’ένα μικρό περίπτερο είδα τις κλασσικές ελληνικές καρτ ποστάλ να κρέμονται και σκέφτηκα ότι είναι φοβερό η “τουριστική” μας εικόνα να είναι ακόμη αυτή, των καρτ ποστάλ! “Χρειαζόταν κάτι πιο φρέσκο” συμπληρώνει. Πήρε λοιπόν τα μπλουζάκια του και μερικούς φίλους, πήρανε σβάρνα τα χωριά, τα σοκάκια και τα καφενεία της Κρήτης: ανέβηκαν σε γαϊδουράκια, έπαιξαν τάβλι πίνοντας ελληνικό, άραξαν παρέα με γκράφιτι και στένσιλ. Και βασικά τράβηξαν φωτογραφίες.

H παράδοση γίνεται ανάλαφρη, παίρνει μια γραφιστική προσέγγιση, έχει πλάκα. Τα “My Greece”, τα φοράνε τουρίστες που θέλουν ένα διαφορετικό γκρικ σουβενίρ, κορίτσια και αγόρια με λόκαλ διαθέσεις, γιαγιούλες με φουτουριστικό μάτι. Μην ξεχνάς φίλε, το ελληνικό γαϊδουράκι είναι πλέον της μοδός. Εμείς τα θέλουμε όλα. ¬¬Βρες τα: facebook.com/MyGreeceDesign ή πήγαινε μια βόλτα από το σούπερ στούντιο του Γιώργου στο κέντρο του Ηρακλείου, 2810 229732

Summer vibes, moustaches, greek suburbia. Zorbas the Greek, hidden alleys, ancient Greek gods. This is “My Greece” of Giorgos Markakis from A2design studio, based in Heraklion. These brand-new, fresh t-shirts are his new project.

Giorgos came back from Athens after having worked in graphic design, advertising and creative branding. In Heraklion, he knows everyone, he is everywhere and basically, one will find Giorgos being involved in anything cool happening in the city!

The most clichés symbols of ‘greek-ism’ with a lot of humour and a pinch of cynicism become his inspiration. “The truth is, I went out to get a pack of cigarettes and I saw some postcards hanging at the kiosk. I thought that it is absurd that these postcards are still the ‘touristic’ image of Crete. “We need something new, fresh” he says. He then took his new t-shirts, gathered some friends and went around Crete’s villages, small alleys and kafeneios: they rode donkeys, played backgammon and had coffee with the graffitis. They also took some good photos.

Tradition takes a different approach: more chilled, more design-oriented; it’s fun and funny! “My Greece” t-shirts are loved by tourists that want an alternatve Greek souvenir, by local girls and boys and grannies with a futuristic point of view!

The Greek donkey is a fashion symbol, man. We want them all!

Find them facebook.com/MyGreeceDesign or call him to book an appointment and check his great studio 2810 229732

ΠεςΤης το τσακ μπαμ. Σάντρας-Οντέτ Κυπριωτάκη Το Pecha Kucha «ξαναχτυπάει» στο Ηράκλειο, τον Σεπτέμβριο. Το θέμα φέτος είναι οι «Αφανείς Ήρωες»: μπορεί να βρίσκονται οπουδήποτε, γύρω μας, καμουφλαρισμένοι και άγνωστοι. Μη χάσεις αυτό το event που μας κάνει να γελάμε, να κλαίμε, να επανεκτιμάμε και να μαθαίνουμε. Ο ομιλητής έχει 20 λεπτά για να περιγράψει 20 εικόνες. Μέσα σε 6 λεπτά και 40 δευτερόλεπτα πρέπει να παρουσιάσει μια ιδέα. Αυτό περίπου είναι το pecha kucha: η διοργάνωση -θεσμός πλέον- που ξεκίνησε στο Τόκυο το 2003 και πλέον διοργανώνεται σε πάνω από 600 πόλεις παγκοσμίως!

Ας τα πάρουμε από την αρχή...

Μικροί Ήρωες

Η έκφραση “Pecha Kucha” σημαίνει “μπλα μπλα”, κοζερί τέλος πάντων. Το 2003, μια παρέα από νέους αρχιτέκτονες και ντιζάινερς στο Τόκιο, αποφάσισε να στήσει ένα δημόσιο βήμα ώστε να δείξουν τη δουλειά τους. Οι βραδιές Pecha Kucha ξεκίνησαν από την ανάγκη να παρουσιάζονται ιδέες, projects, πρωτοβουλίες, κ.ά., άτυπα και χαλαρά. Η διοργάνωση βγάζει τη γλώσσα σε τυπικότητες και παρφουμαρισμένες ιδέες. Το κλειδί της επιτυχίας βρίσκεται στην ποικιλομορφία των παρουσιάσεων και στο πόσο ετερόκλητοι είναι οι ομιλητές μεταξύ τους. Οι παρουσιάσεις έχουν πλάκα, είναι ζωντανές και στοχεύουν, βασικά, στο να εμπλέξουν το κοινό τους.

Φέτος, η θεματική τους δόθηκε από το παγκόσμιο event, όπου συμμετέχουν –με το ίδιο θέμα- 100 πόλεις την ίδια μέρα: «Hidden Heroes». Θα προσπαθήσουν λοιπόν, να “ξεσκεπάσουν” τους «αφανείς ήρωες» της κάθε πόλης. Ανθρώπους πού κάνουν πράγματα τα οποία παραμένουν άγνωστα στον περισσότερο κόσμο. «Σε μια περίοδο κρίσης, είναι σημαντικό και απαραίτητο να υπάρχουν άνθρωποι δραστήριοι, ενεργοί και δημιουργικοί» λέει η ομάδα.

Πώς λειτουργεί αυτό το μαραφέτι;

Pecha Kucha βραδιά: 20.09.2013

Το Pecha Kucha είναι αλλιώς «η τέχνη της μεστής αφήγησης». Οι ομιλητές μπορεί να είναι από οποιονδήποτε χώρο και κάθε ηλικίας (υπάρχει ανοιχτή πρόσκληση κάθε φορά). Η διοργάνωση θέτει ένα θέμα, αλλά ο καθένας μπορεί να επιλέξει για το τι θέλει να μιλήσει. Υπάρχει ένας και μοναδικός αλλά καθοριστικότατος κανόνας: ο κάθε ομιλητής έχει στη διάθεσή του 20 εικόνες και για να παρουσιάσει την καθεμιά από αυτές έχει 20 δευτερόλεπτα. Η διοργάνωση είναι ανοιχτή και ελεύθερη στο κοινό! Στο Ηράκλειο... Έχουν ήδη διοργανωθεί τρεις Pecha Kucha βραδιές, από το 2011. Οι Όλγα Κουτάντου και Κάλλια Πλατύραχου (Limbo#4) , μαζί με την πολύτιμη βοήθεια φίλων, ξεκίνησαν και συνεχίζουν να στήνουν τις βραδιές (και σκαρφίζονται κάθε φορά νέες ιδέες και χώρους διεξαγωγής).

Αναμένουμε με προσμονή!

Ψάξε τα παλιά σου τεύχη...Βρες το Limbo#4 και διάβασε τη συνέντευξη των δημιουργών του Pecha Kucha! Αν το ‘χεις στείλει στην ανακύκλωση, μπες στο limbofreepress.com

Για περισσότερες πληροφορίες: pechakucha.org Facebook: PechaKucha Heraklion Special thanks: Γιάννης Βαγγελάκης (κούνελος-υπερήρωας) Photo credit: Νικήτας Μιχαλάκης

Μίγμα 1.

Μίγμα 3.

Μίγμα 2.

Συμβαίνει τώρα στην πόλη...

Της Σάντρας Οντέτ Κυπριωτάκη

Αν δεν έχεις παρατηρήσει τη νέα εικόνα που ξεφύτρωσε στον τοίχο του πάρκου Γεωργιάδη, στο κέντρο του Ηρακλείου, μάλλον πρέπει να κοιτάξεις τα μάτια σου. Ίσως πρόλαβες να χαζέψεις και τον δημιουργό, εν ώρα οίστρου ή εν ώρα καφέ ή αράγματος επί γρασιδίου. Κι αν αναρωτιέσαι ποιος είναι… Αυτός λοιπόν, είναι ο Κώστας. Κώστας Κυριακάκης. Γέννημα-θρέμα Κρητικός, επαναπατρισμένος –πρόσφατα- από την πρωτεύουσα. Τον αγαπάς από την πρώτη στιγμή που θα αντικρίσεις τις εικόνες του (θα επανέλθουμε εκτενέστερα στο πρόσωπό του, σε επόμενο τεύχος).

While walking through Georgiadis park, in the center of Heraklion, you should have noticed the amazing image that decorates the wall of the café. It is the most up-to-now piece of great illustrator Kostas Kuriakidis! Kostas is a local artist who just came back from Athens after a long-term career in illustration (as well as advertisement and branding, which he doesn’I really enjoy). You cannot resist loving him, from the first moment you come across his images.

He created this great, dreamy image with oil paint. In there he drew his Λαδομπογιές, καρτουνίστικες εικόνες, αναμνήσεις και αγάπη. Αυτά είναι τα συστατικά (beautiful) idea of the city of Heraklion, που χρησιμοποίησε για να φτιάξει την ‘ονειρική’ connected with moments that he has lived in the park. εικόνα του πάρκου: “Μα αυτό δε χρειαζόταν εδώ; Κάτι ονειρικό…” μου λέει. Μέσα της, φτιάχνει ένα δικό του (πανέμορφο) Ηράκλειο και το δένει μαζί με στιγμές (εξωτικές) που έχει ζήσει ο ίδιος μέσα στο πάρκο. Τον ευχαριστούμε για την ομορφιά.

We thank him for the beauty he shared with us.

Ρέθυμνο

“Supereal”

Του Νίκου Ελληνικάκη

ής” ω ζ της ας, ς ο λ ύκ άρ “Ο κ ππος Τσι υλγέρης Φίλι ρος Δο αγκού ο ήτης φ Μαρ ρ ό α ί Κ τ ρ ς Χρισ έλεια: Μα Τέχνη

ονης θυμνο ρ χ γ έ 2013 ύ Ρ Σ υ , ο ο 5 ί τ σε ύσ ας Μου Χειμάρ 20 Αυγο . , Τρίτη – 22:00 : α ι 0 ίν 20:0 Εγκα

Philip Tsiaras

Επιμ

Χριστόφορος Δουλγέρης

Εκθέσεις σαν και αυτή που εγκαινιάζεται στο Μουσείο της Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης στις 20 Αυγούστου στο Ρέθυμνο, δεν συμβαίνουν συχνά. Γιατί; Γιατί σπάνια παρουσιάζονται κοινά έργα καλλιτεχνών, που για λίγο βγήκαν από τη δημιουργική «μοναξιά» ή το εγώ τους (πείτε το όπως θέλετε) και παρήγαγαν κοινό εικαστικό έργο. Στην έκθεση αυτή, με τον τίτλο “Ο κύκλος της ζωής”, οι δύο καλλιτέχνες Χριστόφορος Δουλγέρης και Philip Tsiaras εκτός από μια σειρά προσωπικών έργων τους, εκθέτουν και μια σειρά φωτογραφικών έργων που δούλεψαν από κοινού: ο ένας με τη φωτογραφική μηχανή του στο Ρέθυμνο και ο άλλος με τον υπολογιστή του στη Νέα Υόρκη. Ο Χριστόφορος Δουλγέρης τη δεκαετία του ‘90 (φοιτητής τότε στο Ρέθυμνο) φωτογραφίζει την πόλη στη διάρκεια της τετράχρονης παραμονής του στην Κρήτη. Είναι η εποχή που αποφασίζει ότι η φωτογραφία θα τον απασχολήσει σοβαρά στα επόμενα χρόνια της ζωής του. Ο Χριστόφορος μετά το Ρέθυμνο συνεχίζει την αναζήτησή του στην Γερμανία και την Αγγλία. Παράλληλα με τις σπουδές φωτογραφίας δεν σταματάει να φωτογραφίζει και να εκθέτει δουλειά του σε αίθουσες τέχνης στην Ελλάδα και την Ευρώπη... 20 χρόνια αργότερα από τη φωτογράφιση των φοιτητικών του χρόνων επιστρέφει με την κάμερά του και με έγχρωμο φιλμ αυτή τη φορά, στα ίδια σημεία των ασπρόμαυρων φωτογραφιών του Ρεθύμνου, το 1990. Τα έργα του Χριστόφορου τοποθετούν τον θεατή σε ένα ενδιαφέρον “in between”. Και φυσικά τα έργα συνδιαλέγονται με τον χώρο Ρέθυμνο και τη χρονιότητα-εμπειρία-μυθολογία του καλλιτέχνη. Στη δουλειά του Δουλγέρη υπάρχει εμφανής η έννοια του χρονικού κύκλου ενώ παράλληλα η φόρμα του είναι λιτή, “τετράγωνη” και καθαρή. Και θα λέγαμε ότι σε κάθε του έργο υπάρχει πάντα ένα “πλάγιο” ερωτηματικό.

O Philip Tsiaras ζει στη Νέα Υόρκη, είναι Έλληνας τρίτης γενιάς. Είναι όμως και ένας επιτυχημένος Αμερικανός εικαστικός με διεθνή πορεία και ενεργό παρόν στην contemporary american art. Έχει εκθέσει σε πολλές πρωτεύουσες του κόσμου και ένα από τα τελευταία του project με τίτλο “Ο κύκλος της ζωής” δημιουργήθηκε στη Βενετία (χρηματοδοτήθηκε από τον δήμο της πόλης). Σ’ αυτήν τη σειρά έργων, όπως λέει ο ίδιος ο εικαστικός, αναζητάει «τα αρχαία νερά» δημιουργώντας κυκλικάσφαιρικά σχήματα σε διαφορετικές εκδοχές χρώματος και υφής (κάποια από αυτά τα έργα θα εκτεθούν στην έκθεση). Αυτή η δουλειά του Φίλιππου είναι μια έρευνα πάνω στο πρωτογενές, αυτό δηλαδή που βρίσκεται στο κέντρο της ιστορίας της ζωής, και ταυτόχρονα μια ιδέα που καταλήγει εμμονικά σε σχήματα οργανικά και αρχέγονα. Στην έκθεση στο Μ.Σ.Τ.Κ. θα εκτεθεί και μια σειρά του Tsiaras που συμπυκνώνει μια αναδρομή με έργα από τις σειρές ”SUPEREAL” που είχε παρουσιαστεί στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης και πρόσφατα στη Μόσχα από το ”Stella Art Foundation”. Είναι έργα με έντονο το σουρεαλιστικό στοιχείο, που συνεχίζουν την πορεία ενός αμερικανικού σουρεαλιστικού ρεύματος στις εικαστικές τέχνες που εξελίσσεται τα τελευταία 50 χρόνια (ένας από τους εκπροσώπους του είναι ο επίσης Ελληνοαμερικάνος Loukas Samaras).

Η έκθεση πραγματοποιείται με την ευγενική χορηγία της Concord Consulting Services.

The meeting point.

Ο κύκλος είναι ένα σχήμα που, όπως μου λέει ο Δουλγέρης στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, σηματοδοτεί μια συνεχή επαναληπτική πορεία στον χώρο και τον χρόνο. Μια επανεκκίνηση φορτισμένη από την ιστορία και την εμπειρία. Είναι ένα σχήμα που εντοπίζεται στον οπτικό μας κόσμο μόνο σε σώματα τεράστιας κλίμακας, όπως η γη, η σελήνη, ο ήλιος. Για τα κοινά έργα μας λέει: ‘‘Επεμβήκαμε στις εικόνες του ‘90 με σουρεαλιστική διάθεση, χιούμορ και τρυφερότητα’’. Ο Φίλιππος (στην «υπερατλαντική» συνέντευξη που κάναμε μέσω Skype) μου λέει για τα κοινά έργα:’’ It’s a way to diminish your ego. It’s a gift that you give and after a gift that you take. And this is good’’. Και συνεχίζει στα ελληνικά: ‘‘Εμείς οι Έλληνες έχουμε ένα εγώ δυναμικό και αυτόνομο που πρέπει όμως να συνεργαστεί με το άλλο… το εγώ του αδελφού και αυτό στην Ελλάδα θέλει ακόμα πολλή δουλειά.

Η επιμέλεια της έκθεσης έγινε από την τεχνοκριτικό Μαρία Μαραγκού, που οργάνωσε μια έκθεση με έργα που συγκέντρωσε από τη Νέα Υόρκη, τη Μόσχα, την Αθήνα, σε δύσκολες εποχές για τέτοια εγχειρήματα, και έγραψε ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο που θα διαβάσετε όσοι επισκεφτείτε την έκθεση . Από το κείμενο αυτό παραθέτω αυτούσιο ένα χαρακτηριστικό μέρος: ‘‘Κάθε εποχή αντικαθιστά στη ζωγραφική, στη γλυπτική, στην όποια έκφραση, τους καθιερωμένους “θεούς”, για να δημιουργήσει τους ημίθεους του δικού της κόσμου. Πόση διάρκεια θα έχουν αυτοί οι ημίθεοι, δεν έχει και τόση σημασία όσο ότι υπάρχουν, υπερασπίζονται το σήμερα, ακόμη και όταν νοσταλγούν. Εξάλλου, όπως έγραψε και ο Χένρυ Τζέιμς στη “Μαντόνα του μέλλοντος”, η τέχνη δεν μπορεί παρά να ταυτίζεται με έναν χαμένο παράδεισο.

"ΜΕΡΒΙΣΑΛΟΥΚΛώ"

Περίεργο όνοµα..πώς προέκυψε? Συναντηθήκαµε, µπερδευτήκαµε, µπερδέψαµε λέξεις, γράµµατα, µουσικές κι έτσι γεννήθηκε το όνοµα του θιάσου µας... Η "ΜΕΡΒΙΣΑΛΟΥΚΛώ"! Τι ακριβώς είναι αυτό που παρουσιάζετε στους δρόµους του νησιού? Παρουσιάζουµε ένα µουσικοθεατρικό δρώµενο όπου η δράση κινείται γύρω από διαφορετικές µουσικές επιλογές! Ο θίασος της οικογένειας Μερβισάλ έρχεται από κάπου µακριά τραγουδώντας τους καυγάδες του για ένα καπέλο...Αυτό το καπέλο! Υπάρχει το στοιχείο του αυτοσχεδιασµού? Το θέατρο στον δρόµο ζει µέσα από τον αυτοσχεδιασµό...∆εν γίνεται αλλιώς! ∆εν υπάρχει η σκηνή να µας διαχωρίζει και να µας "προστατεύει" από τον κόσµο...Είµαστε όλοι µαζί στον δρόµο, στο ίδιο επίπεδο και αλληλεπιδρούµε! Αυτοσχεδιάζουµε λοιπόν...συνέχεια! Φαντάζοµαι ότι πρέπει να συµβαίνουν διάφορα απρόοπτα... Απρόοπτα πολλά! Για παράδειγµα, όταν το κόκκινο τρενάκι του Ρεθύµνου βρέθηκε στον δρόµο µας ή καλύτερα όταν εµείς βρεθήκαµε στον δρόµο του, έπρεπε να µαζέψουµε τα αντικείµενά µας χωρίς όµως να βγούµε από τους ρόλους και τη συνθήκη µας... Ο δρόµος σε κρατάει σε εγρήγορση, θες δε θες!

Ποιο είναι το καλύτερο κοινό? Το καλύτερο κοινό... τα παιδιά! Και όλοι όσοι ξαναγίνονται παιδιά... Παίζουν, χορεύουν, γελάνε και µας γεµίζουν ενέργεια µε τη διαθεσιµότητα, τη συµµετοχή και τα χαµόγελά τους! Τι σας έχει εντυπωσιάσει περισσότερο στον κόσµο? ∆εν ξέρεις ποτέ τι να περιµένεις...Πολλές διαφορετικές αντιδράσεις, τεράστια γκάµα συναισθηµάτων που µπορούν να σε ρίξουν και αµέσως να σε ανεβάσουν...Νέοι που κοιτούν περίεργα, παιδάκια που µας ζωγραφίζουν, µεγάλοι άνθρωποι που χορεύουν ασταµάτητα! ∆ιασκεδάζετε? Οι συνεχείς αλλαγές χώρου και συνθηκών, που στην αρχή µας κούραζαν, είναι τελικά αυτό απολαµβάνουµε...Γελάµε πολύ µε όσα συµβαίνουν! Όσο περνάει ο καιρός και βλέπουµε αυτό που φτιάξαµε να µας γεµίζει, να εξελίσσεται και να αρέσει στον κόσµο, τόσο περισσότερο µας γεννιέται η ανάγκη να συνεχίζουµε, να παίζουµε ξανά και ξανά, συνεχόµενα, ακόµα και 3 και 4 φορές την ίδια µέρα! Πού θα σας πετύχουµε? "Ο θίασός µας τριγυρνά σε πόλεις, θάλασσες, χωριά έρχεται από πολύ µακριά και πάντα ξαφνικά!"

Αν είστε τυχεροί, θα τουσ πετύχετε στον δρόµο να παίζουν, να αυτοσχεδιάζουν και να συνεπαίρνουν παιδιά και µεγάλουσ!!

Της Ασπασίας Κουλύρα

Ο∆ΗΓΟΣ

Π

Feel

ΟΛΗΣ

Free

CITY GUIDE

A SPECIAL GUIDE OF CHANIA, RETHYMNO AND HERAKLION

English

Inside ΧΑΝΙΑ-CHANIA

Cafe/Cocktail bar

Cafe/Wine bar

Restaurant

Cafe/Bar

36 Daliani str. Πολύ δύσκολα βρίσκεις κάτι παρόµοιο... Από τα καλύτερα εστιατόρια. Ό,τι κι αν δοκιµάσεις ,θα στο επιβεβαιώσει.

Sarpidonos St. Old port.

The awarded cocktails in town with the view of the lighthouse.

In Jazz, swing, funk, world mood. Open from morning until late for coffee and drinks.

2 Aggelou St. Old Port. Ανοιχτά από νωρίς για πρωινό µε θέα το Παλιό Λιµάνι, µέχρι το βράδυ για εκλεκτά κρητικά κρασιά και ευφάνταστα κοκτέιλ. Οpen from early morning for breaksfast on the Old Port.

Serving special Cretan wines and fantstic cocktails.

Τhis place is on the best spot of the old port. In Aroma you will find really nice sweets at very good prices.

PULL TO TAKE

11 Daskalogianni str Από 1η Ιουνίου, ανοιχτό όλο το 24ώρο, για απολαυστικές κρέπες κάθε ώρα της µέρας. Κάθε εβδοµάδα και µια νέα πρόταση... ∆οκιµάστε την.

From the 1st of june this creperie will be open 24h to enjoy tastefull crepes at anytime. Every week a new suggestion to follow. Go for it!

BeachBar

25 Daskalogianni Str. Κουζίνα πιο σπιτική δεν γίνεται. Καθηµερινά διαφορετικά πιάτα µαγειρεµένα µε τα πιο αγνά υλικά σ’ έναν υπέροχο χώρο.

Homede food on its best...

Every day they have different dishes all cooked by the purest ingrediends Crete has to offer.

Restaurant

Creperie

Αkti Koyntourioti 52, Old Port.

Classic favorite bar in Chania for the winter and the summer.Often you will find live bands playing music. You can enjoy some drinks or a coffee in the old port of Chania.

Akti Tompazi 4, Old Port Πάνω στο καλύτερο σηµείο του λιµανιού. Το Άρωµα, πέρα από τον καφέ, προσφέρει φοβερά γλυκά σε πολύ καλές τιµές.

Cafe/Workshop

Cafe/Bar

Κλασικό και αγαπηµένο στέκι για τον χειµώνα και το καλοκαίρι... Συχνά θα δεις συναυλίες εκεί, θα πιεις απολαυστικά ποτά ή πρωινό καφέ σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα.

For the curious mouths, one of the best restaurants in Crete... Try any dish and you will come back for more.

Café • Bar • Restaurant

40 Daliani st.

Τα βραβευµένα Cocktail της πόλης µε θέα τον φάρο και τα Νεώρια. Σε ατµόσφαιρα jazz, swing, ,funk,world. Από το πρωί για καφέ..

Restaurant

Cafe/Cocktail bar

Προσφέρει εξαίσια εδέσµατα και ροφήµατα, αλλά µπορείς επίσης να παρακολουθήσεις σεµινάρια φωτογραφίας, κατασκευών κ.α. Αν σταθείς τυχερός, µπορεί να πετύχεις και παράσταση για µικρούς και µεγάλους!

Multiaction-multispace.

They offer great dishes and drinks.

You can also follow photography seminars. If you are a bit lucky you may watch a show for kids and elders.

Creperie

Ntaliani Str.

Μοναδικό µέρος για καλοφαγάδες... Το οινοποείο διαθέτει µεγάλη ποικιλία κρασιών και άψογη κρητική κουζίνα... ∆οκιµάστε σίγουρα. the absolut place for food lovers... Inopiio combines a big variety of wines with the best oldschool cretan cuisine ...Give it a try!

Akti Tompazi 15, Old Port Πραγµατικό παλάτι... Ό,τι κι αν βρεθεί στο τραπέζι σου, θα είναι φοβερό σε γεύση και ποιότητα. Απο το πρωί για καφεδάκι ως τα ξηµερώµατα µε φοβερά κοκτέιλ. Α real palace... Everything that they serve is absolutely fantastic... From morning with coffee until the late hours with fantastic cocktails.

Jazz bar

16 Αggelou str.

104 Kissamou str. Νέα άφιξη, που έχει ήδη κλέψει τις καρδιές µας! Σε ένα µικρό κολπάκι, αυτό το µπαρ είναι απόλυτα εναρµονισµένο µε το φυσικό περιβάλλον. Όσοι αγαπάτε την ηρεµία και το καλό φαγητό, κάντε µια στάση στην Αγ. Μαρίνα!

O Nεκτάριος έχει οδηγήσει την κρέπα σε άλλη διάσταση. Μενού µε δεκάδες µοναδικές προτάσεις που εναλλάσονται εποχιακά.

A new entry in the city that has already stolen our hearts! In a tiny gulf this bar is in perfect harmony with its environment. The lovers of calmness and good food, do stop in Almyra.

Nektarios has driven crepe to other dimensions. Menu has decades of suuggestions that change seasonaly.

Το παλιότερο µπαρ των Χανίων. Ιδανικός τόπος για τους λάτρεις της τζαζ και του καλού ποτού. Αν πετύχεις και live, σου έχει κάτσει λαχείο.

The oldest bar in town... Ideal place for the jazz and good alcohol lovers .If you find live music there... it s your night!

Για να µπεις κι εσύ στον οδηγό πόλης του Limbο κάλεσε στο 6985971017 για πληροφορίες.

.....................................................Cut these four pages

www.limbofreepress.com

ΡΕΘΥΜΝΟ-RETHYMNO Vegeterian Macrobiotic Restaurant

Cafe/Bar

Cafe/RakiBar

Restaurant/RakiBar

RakiBar

Katexaki & Xeimaras To µοναδικό χορτοφαγικό και µακροβιοτικό εστιατόριο... Το soul kitchen είναι και σχολή γιόγκα, όπου µε 50ευρώ µπορείς να κάνεις όποτε θέλεις για έναν µήνα. Θα πετύχεις φοβερές βραδιές πιάνο, µε θέα τα τείχη της Φορτέτζας Τhe only vegeterian and macrobiotic restaurant in Crete. Soul Kitchen is also a yoga school. You may also see great piano nights with the view of the walls of the fortress.

8 El. Venizelou str

Το ιδανικό στέκι, ανοιχτό από το πρωί για καφέ, ποτά, µπύρες απ’ όλο τον κόσµο, φοβερά cocktails, νόστιµα snack και σαλάτες, αλλά και καλή µουσική µέχρι αργά το βράδυ.

The ideal place for all tastes...Open from morning for coffee, beers from all over the world, fine cocktails and tasty snacks and salads.Also, always good music until the wee hours...

7 Salaminos Str (Melissinou). Για καφέ µε συνοδεία σπιτικών γλυκών, τσικουδιά µε µεζέ, κάτω από την επιβλητική Αροκάρια, την πρώτη που φυτεύτηκε στο Ρέθυµνο !

Coffee combined with homemade sweets, raki and meze under the first planted Arokaria tree in Rethymno.

Moatsou 31 Στου Angelo's θα βρεις τα πιο ιδιαίτερα, αυθεντικά, αµερικάνικα burger της πόλης. Άψογα σε γεύση και ποιότητα, µε φρέσκο, χειροποίητο µπιφτέκι, όπως και όλα εδώ.

There is nothing better than a homemade 'Angelos' burger. Avocado burger may seem bizarre, but this combination seems to be a match made in heaven. You have to try it!

Μαγειρευτό φαγητό κατευθείαν από τα χέρια της µαµάς. Τα πιάτα αλλάζουν καθηµερινώς και υπάρχουν γύρω στα 14 για να διαλέξεις. Καλή ρακή για το βράδυ µε την κατάλληλη µουσική.

Homemade food straight from mama’s hands. Menu changes everyday and there are approximately 14 dishes to choose from. At night you can enjoy good raki with nice music.

6 Nic. Plastira

Οι ξεχωριστές γεύσεις από τους µεζέδες, το κρασί και το ρακόµελο, σας περιµένουν να τα απολαύσετε, στις πιο προσιτές τιµές.

The most special flavors to enjoy wine and rakomelo in a really cozy place with fair prices.

Cafe/Patisserie

Cafe/Bar Cocktail Bar

Restaurant

Burgers

7 Emm. Vernardou Str.

22 Tsouderon Str. 15 Petihaki Sqr.

Το µαγαζί που έδωσε νέα πνοή στον τρόπο διασκέδασης του Ρεθύµνου. Στην καρδιά της παλιάς πόλης, σε φιλικό περιβάλλον µε συνδυασµό το καλο φαγητό. Από το µεσηµέρι ως αργά το βράδυ.

This place changed the whole way of having fun in town. In the heart of the town, in a familiar enviroment with really good food...From noon till late night mingle with the locals.

Restaurant

21 Εmm. Vernardou Str. Λόγια δεν υπάρχουν...υπάρχουν ιστορίες...ιστορίες 20 ετών...Το figaro γιορτάζει τα 20 χρόνια του, αγαπηµένο και χαρακτηριστικό στέκι.

There is no words...but there are stories... stories from 20years ago.

Figaro becomes 20 years old this summer...Figaro has become an institution in Rethymno.

Restaurant

254 Arkadiou Str.

Θα πιεις τα καλύτερα κοτέιλ στην πόλη... Θα ακούσεις ηλεκτρονική,τχάουζ κ.α... Θα σ’ αρέσει και θα ξαναπάς.

You will find the best cocktails in town...You will listen to house and electronic music...You are gonna like it and you are gonna go again.

Φοβερά φρέσκα σπιτικά γλυκά για να απολαύσεις µαζί µε ένα καφέ, κάτω από τον δροσερό ίσκιο των δέντρων.

Really nice fresh homemade sweets and cakes to enjoy with your coffee under the cool shadow of the trees.

Pizza/Italian Cuisine

RakiBar

25 Emm. Vernardou Οι µεζέδες του είναι ασυναγώνιστοι σε νοστιµιά, για να συνοδεύσετε το κρασί, το τσίπουρο, τη ρακή ή το ούζο που έχετε παραγγείλει.

One of the best Raki bars in Rethymno. Their small dishes are top level to combine with your raki or wine.

} L E M O N O K I P O S}

Restaurant/RakiBar " All day restaurant cafe στην καρδιά της παλιάς πόλης. ∆οκιµάστε το ανανεωµένο menu επιλέγοντας ένα κρασί από την εξαιρετική λίστα του."

45 El. Venizelou Str. Xanthoudidou 22 & Radamanthios

" All day restaurant cafe inthe heart of the town.

Try its new menu choosing a wine from its great list. ”

Η Αυλή χαρακτηρίζεται από ένα ξεχωριστό πάντρεµα της παραδοσιακής κρητικής αρχιτεκτονικής µε τη σύγχρονη λιτή πολυτέλεια και την υψηλή αισθητική.

100 E. Antistaseos str.

Avli features a unique blend of traditional Cretan architecture with modern luxury and aesthetic.

Fotaki 16, Old Town Στον Οιωνό θα βρεις νέο κόσµο, συνήθως σε µεγάλες παρέες...Προσφέρει καλή ρακή και κρασί... Με την κατάλληλη µουσική, θα περάσεις καλά. in this rakibar you will find always young people... having fun in big companies.

They serve really good raki and wine...With the combination of some Greek music you will surely have fun there!

Πεντάφρεσκα υλικά, χειροποίητα ζυµαρικά και το καλύτερο...µπορείς να δεις ζωντανά την πίτσα σου να φτιάχνεται.

Always using the freshest ingredients to make pizza and handmade pasta. You can also watch through the process as they make your pizza.

ΗΡΑΚΛΕΙΟ-HERAKLEION Cafe/Bar

Cafe/RakiBar

8 Meramvelou Str.

15 Psaromiligkon str

Στο blow up πολύ συχνά θα δεις live από Ελλάδα και εξωτερικό. Επίσης, µέσα στον χώρο του bar υπάρχει εν λειτουργία ραδιοφωνικός σταθµός µε πάνω από 20 παραγωγούς.

In Blow up bar you can find bands from Greece and abroad play live music. Also in the facilities of the bar there is a working Radio station with more than 20 producers.

Εδώ θα δεις την άλλη όψη του Ηρακλείου. Ό,τι πρέπει για όσους ψάχνουν να πιουν τον καφέ ή την µπύρα τους. Επίσης, θα δεις συχνά θεατρικές παρατάσεις από διάφορες οµάδες.

13 Meramvelou Str.

Κλασικό φοιτητικό στέκι µε σταθερό κόσµο...Ανοιχτά από το πρωί για καφεδάκι ως αργά το βράδυ µε ρακή και νόστιµους µεζέδες.

Typical student cafe with regular customers. Open from the early hours in the morninng for coffee until late night for raki and delicious meze.

13 Marineli Ioannou Str Με είκοσι χρόνια εµπειρία στο φαγητό, η οικογενειακή αυτή επιχείρηση, φέρνει κάτι το διαφορετικό στο κέντρο της πόλης. Παντρεύει µε µαεστρία κρέας, ψάρι µε γευστικές επιλογές.

72 Εthnikis Antistaseos Str. Λίγο έξω από το κέντρο του Ηρακλείου... Σας περιµένουν διαλεχτά κρητικά προϊόντα µαγειρεµένα σε φανταστικές συνταγές που τηρούν την παράδοση και την ποιότητα της κρητικής κουζίνας. Ιn the suburbs of Herakleion... The most highly selected materials cooked in fantastic recipes that carry the quality and tradittion of the Cretan cuisine.

Ένας πολύ εξειδικευµένος χώρος για καφέ και κρασι µόνο. Υποστηρικτές της 3rd wave esspresso φιλισοφίας και ερευνητές του καλού κρασιού... ‘Ο,τι φτιάχνεται στο Think Tank είναι µελετηµένο και προσεγµένο.

An extra specialized place for coffee and wine. Supporters of the 3rd wave esspresso philosophy and resesrchers of good wine.

Everything that is served in Think Tank is studied and trimmed.

Original Cretan gastronomy with a twist served on a terrace over the river with the ducks in the heart of the beautiful Fodele village. The selected ingredients, the homey atmosphere and the simple but elegant space –full of traditional items- make “Stousgioustous” an ideal escape

Restaurant

Cafe/Snack Bar Ag. Titou 29

Restaurant/RakiBar

7 Idaiou Androu str

Αυθεντικές κρητικές γεύσεις µε δηµιουργικές πινελιές σε µια βεράντα πάνω από το ποτάµι µε τις πάπιες, στην καρδιά του πανέµορφου Φόδελε. Οι επιλεγµένες πρώτες ύλες, η σπιτική ατµόσφαιρα και ο προσεγµένος -γεµάτος από παλιά παραδοσιακά αντικείµενα- χώρος, κάνουν την ταβέρνα «Στουσγιούστους» ιδανική επιλογή για απόδραση.

Σε ένα από τα κεντρικότερα σηµεία της πόλης... Καθηµερινά για καφέ ή µπύρα µε συνοδεία φοβερών snack, µε µια ιταλική πινελιά.

In one of the most central spot of the city... Everyday for coffee or beer with really nice snacks influnced by the Italian cuisine.

With 20 years of experience in food, this family establishment brings something new in town. Merges delicate, meat or fish with tasty options.

RnR Cafe / Bar

Agiostefaniton 19α (Parallel to Handakos)

PULL TO TAKE

Fodele Village

Trito bar offers the trilogy: music –cocktails - fingerfood’, all mixed with bartending love and positive vibes.

Music is a world traveller carrying in its suitcase all new trends, bartending has mastered mixology and luscious fingerfood & sandwiches are prepared on the spot with fresh and high quality ingredients.

Restaurant

Cafe/Wine Bar

Cafe/Bar

Το «Τρίτο» προσφέρει το τρίπτυχο: «µουσική - cocktails - fingerfood», φτιαγµένα µε αγάπη για χαρούµενους θαµώνες και θετικά vibes. Η µουσική κάνει ταξίδια σε όλο τον κόσµο, το bartending έχει πάρει… διδακτορικό στη µιξολογία και τα fingerfood & sandwiches αλλάζουν καθηµερινά µε ολόφρεσκα υλικά.

www.facebook.com/Limbopress

Here you will see the other side of Herakleion. Ideal place for those who want a quiet and cozy enviroment to enjoy a coffee or a beer. Have in mind also that really often theatrical performances happen to be performed there.

Tavern

3 Meramvelou Str

Like us on

Από το πρωί µε καφεδάκια και διάφορα µη αλκοολούχα για να συνεχίσεις το βραδάκι µε ποτό ή µπύρα από µια αξιοσέβαστη ποικιλία.

RnR φάτσες, µουσικές και καταστάσεις.

From the morning for coffee and others non-alcohol drinks to go on till the evening for a drink or a beer from their respectful variety.

Rnr faces, music and attitude.

Στον Θανάση θα βρεις παραδοσαιακές συνταγές µε ευφάνταστες παραλλαγές. Η κουζίνα είναι διαµορφωµένη έτσι ώστε να υπάρχει άµεση επαφή µεταξύ του σεφ και του πελάτη, σε έναν απλό και καλόγουστο χώρο.

Thanasis is making traditional recipies remixing them with his style.

Kitchen is build like that you can have a direct connection with the sef... All this in a simple and well decorated enviroment.

Info

Cafe/Bar

Cafe/Bar

Korai 19

,Χρόνια τώρα είναι σταθερή αξία στη διασκέδαση! Σ' έναν υπέροχο χώρο µε προσεγµένη διακόσµηση, υποδέχεται καθηµερινά τους θαµώνες του µε τον υπέροχο καφέ του, σε έναν από τους πιο όµορφους πεζόδροµους.

Years now is a standar for everybody...In a lovely place with excellent ambience, welcomes us everyday with its best coffee on one of the best walkways in town.

Limbofreepress@hotmail.com

ς ο λ ύ α ίδης λ αυ

Π

σίας

σπα

Α Της

αρέα π ι ε ν ά Μας κ ευταία 25 ς τα τελ ξιδεύοντά α, τα και χρόνι ε στίχους ος μας μ ς. Ο Παύλ ς κέ μουσι δης με του υ Παυλί ιπόρους το ο αι συνοδ ies έρχετ ις v B-Mo ήτη για τρε εν Κρ στην λίες που δ ! ε συναυ ι να χάσετ πρέπε

α

λύρ

Κου

Σε φαντάζομαι στην εφηβεία να σημειώνεις στα τετράδια του σχολείου σκέψεις και στίχους...Ήσουν κάπως έτσι? Έχω την εντύπωση ότι οι περισσότεροι έφηβοι κάπως έτσι είναι και τώρα. Δεν ξέρω αν γράφουν ακόμη σε σχολικά τετράδια αλλά σίγουρα κάπου αποτυπώνουν τις σκέψεις τους. Πώς φανταζόσουν τότε τον εαυτό σου? Αναρωτιόμουν αν θα κατάφερνα να ζήσω μέχρι το 2000. Έμοιαζε αρκετά μακρινός προορισμός και μετρούσα πόσο χρονών θα ήμουν τότε. Θα ήμουν 36. Πού να φανταστώ τότε πόσο οπισθοδρομική θα ήταν η ατμόσφαιρα στη χώρα εν έτει 2013 και ότι αντί να πηγαινοέρχονται στον ουρανό διαστημόπλοια, θα βλέπαμε ανθρώπους με κοστούμια να ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια. Πότε έπαιξες πρώτη φορά σε κοινό? Κάπου στα 17, στη Βέροια σε ένα από εκείνα τα γκρουπ που γίνονται για να παίξεις μια φορά. Καλοκαίρι, τζιτζίκια, ζέστη, κορίτσια, τέλεια. Πού να φανταστώ πως θα έμπλεκα έτσι. Δεν καταλάβαινα και πολύ τότε ποια ήταν η δύναμη του τραγουδιού, ούτε σε τι περιπέτειες μπορεί να σε βάλει. Από τότε τριγυρνάω τριάντα περίπου χρόνια και δεν το έχω μετανιώσει. Αυτήν ακριβώς την περιπέτεια ήθελα να ζήσω με τη μουσική και είμαι χαρούμενος που την μοιράζομαι με τους φίλους μου όλα αυτά τα χρόνια και εννοώ τους φίλους και επάνω και κάτω από το πάλκο. Φυσικά στην πορεία καταλαβαίνει κανείς ότι άλλο να τραγουδάς τραγούδια και άλλο να τα φτιάχνεις. Είναι το σημαντικότερο σχολείο που έχω πάει. Κατόπιν στον δρόμο καταλαβαίνεις ότι ούτε αυτό αρκεί. Πρέπει και να μάθεις τι πάει να πει συνοδοιπόρος. Τα Ξύλινα Σπαθιά ήταν η πρώτη συναυλία που πήγα, Ρόδον 1998. Αυτή η αίσθηση δεν ξεχνιέται με τίποτα! Από τότε κάθε φορά που σε βλέπω είναι σαν να μην έχεις χάσει τίποτα από την ικανότητα να ταξιδεύεις το κοινό σε δικούς σου κόσμους. Στην εικόνα που βλέπεις εσύ από τη σκηνή (προς το κοινό), τι έχει αλλάξει? Η πρώτη διαφορά στην εικόνα είναι ότι κάποια στιγμή βλέπεις από κάτω χίλια φωτάκια που κάποτε ήταν αναπτήρες και τώρα είναι κινητά τηλέφωνα που σε καταγράφουν. Αισθάνομαι όμως πολύ τυχερός γιατί εξακολουθώ να βλέπω νέα παιδιά να τραγουδάνε και παλιά και ολοκαίνουρια τραγούδια. Για εμάς που περνάμε καιρό μέσα σ’ ένα στούντιο δουλεύοντας έναν καινούριο δίσκο, είναι πολύ σημαντική η στιγμή που τον μοιραζόμαστε με τον κόσμο. Έχει πια δημιουργηθεί με τον καιρό μια σχέση, που ακριβώς επειδή δεν είναι δεδομένη μπορεί να γίνεται συναρπαστική. Το τελευταίο άλμπουμ με τους B-Movies λέγεται ‘’Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί’’. Καταγράφεις ή δημιουργείς ιστορίες σαν παραμυθάς? Στον τίτλο αυτού του δίσκου βρίσκεται και η απάντηση στην ερώτησή σου. Ο τρόπος και το μέτρο της συμμετοχής που έχει η πραγματικότητα στις αφηγήσεις μου δεν είναι ποτέ τα ίδια. Όταν τελειώνει ένα τραγούδι, δε μου είναι εύκολο να ανακαλέσω στη μνήμη μου ακριβώς τα περιστατικά, παρόλα αυτά είναι τα τραγούδια κάτι σαν ημερολόγιο καταστρώματος που έλεγε και ο ποιητής, είναι κάτι σαν τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες που λίγο πολύ έχουμε όλοι. Σίγουρα πάντως είμαι απ’ αυτούς που πιστεύουν ότι πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε. Πες μου μια ιστορία που κρύβεται πίσω από ένα τραγούδι... Δε θεωρείται ιδιαιτέρως κομψό το ν’ αποκαλύπτουμε την ιστορία που κρύβεται πίσω από ένα τραγούδι, αλλά επειδή κι εμένα καμιά φορά μου έρχεται να ρωτήσω σαν παιδάκι από καθαρή περιέργεια θα σου πω πως γράφτηκε το “Όσο ο αέρας”, που είναι στον τελευταίο δίσκο. Έφτιαξα λοιπόν πριν δυο χρόνια ένα μικρο σπιτάκι στην Ιερισσό στη Χαλκιδική, μέσα σ’ ένα μικρό ελαιώνα που κληρονόμησα απ’ τον πατέρα μου. Είπα αυτό θα είναι το καινούριο μου στούντιο και ότι εδώ στην ησυχία θα άξιζε να γράψω μερικά τραγούδια. Ξυπνάω έτσι ένα πρωί, όταν πια ήταν όλα έτοιμα και τα μηχανήματα όλα στημένα περιμένοντας την αφεντομουτσουνάρα μου να μεγαλουργήσει, φτιάχνω κι έναν ωραίο καφέ και ένα ωραίο τσιγαράκι, πάω και κάθομαι και βλέπω έξω τα δέντρα λυγισμένα απ’ τον αέρα. Αρκετά μποφόρ. Τότε θυμήθηκα πόσες φορές και σε πόσα διαφορετικά μέρη μου είχε συμβεί αυτό, και απ’ τη μια αισθανόμουν συγκινημένος σαν να σαλπάρω πρωί πρωί και ολομόναχος με ένα ολοκαίνουριο καραβάκι, και απ’ την άλλη αισθανόμουν ανόητος και αστείος γιατί μετά από τόσα χρόνια ξέρω πως τα τραγούδια δεν τα παραγγέλνεις ούτε τα φτιάχνεις σαν τον καφέ ή το τσιγάρο. Πρέπει να θέλουν κι αυτά. Πήρα λοιπόν την κιθάρα και είπα δε θέλω να γράψω τίποτε. Άρχισα να σκαλίζω άσκοπα τις χορδές και εμφανίστηκε μπροστά μου. Έβλεπα τα δέντρα που εξακολουθούσαν να χορεύουν λυγισμένα απ’ τον αέρα και άκουγα ένα μικρό καμπανάκι έξω κάπου να χτυπάει από μακριά. Δε θυμάμαι πως ακριβώς αλλά σε λίγο το κομμάτι ήταν έτοιμο και τραγουδούσα: “όσο ο αέρας θα φουσκώνει τα άσπρα μας πανιά, όσο αυτή η μικρή καμπάνα αντηχεί, άνοιξε τον χάρτη που έχεις στην καρδιά, βρες μου μια καινούρια διαδρομή”. Ήταν συγκινητικό για μένα. Ήταν σαν να μου κάνει το μέρος ένα δώρο. Αισθανόμουν τον αέρα και μέσα μου και αυτό ήταν το μαγικό της υπόθεσης. Είπα πλέουμε ξανά, γιατί ξέρεις ποτέ δεν είναι δεδομένο, και κάθε φορά που λέω το τραγούδι αυτό έρχεται στο νου μου και η εικόνα εκείνη και μου αρέσει αυτό.

Στους στίχους σου συχνά βρίσκω μια φυγή. Είναι εσωτερική ή αλλάζεις συχνά τις συνθήκες γύρω σου? Οι συνθήκες γύρω μας αλλάζουν έτσι κι αλλιώς. Καλό είναι να το αντιλαμβανόμαστε ό,τι δουλειά και να κάνουμε. Απλά στη δικιά μας τη δουλειά, θέλοντας και μη, τονίζεται περισσότερο, όσο προσπαθούμε να εξελιχθούμε μέσα από τη μουσική. Ποιες είναι οι μουσικές/στιχουργικές σου εμμονές? Δεν είναι και πολύ συνειδητές γι’ αυτό είναι και εμμονές. Τις διαπιστώνω συνήθως εκ των υστέρων και όσο περνάει ο καιρός τις αποφεύγω όλο και λιγότερο. Για να επανέρχονται, κάτι θέλουν. Τι μουσική ακούς? (Κάτι που άκουσες τελευταία και σε ενθουσίασε...) Με ενθουσίασε ένας δίσκος κάποιου John Murry. Είχα καιρό ν’ ακούσω τόσα ωραία τραγούδια μαζεμένα. Τι απολαμβάνεις περισσότερο μέσα στη μέρα? Ευτυχώς δεν είναι και τόσο μονότονες οι μέρες μου ακόμη ώστε να απολαμβάνω μόνο ένα πράγμα. Λόγω της δουλειάς μου, μπορώ ακόμη και χάνομαι με το νου μου και ονειροπολώ και αυτό με κάνει σίγουρα χαρούμενο. Είναι σαν κάποιο παιδάκι μέσα μου να το απολαμβάνει. Στο τραγούδι Ελλάδα, από τον τελευταίο δίσκο, κάνεις μια ποιητική και ταυτόχρονα αληθινή περιγραφή της χώρας, που με συγκίνησε. Η κοινωνικοπολιτική κατάσταση πόσο σε επηρεάζει? Πώς να μη μας επηρεάζει; Χρειάζεται καμιά φορά προσπάθεια για να μη χάνει κανείς την ψυχραιμία του με όλα αυτά που γίνονται. Αυτό που με εκνεύριζε στην αρχή με την κρίση ήταν ότι πήγαν να μας πείσουν πως πριν δεν υπήρχε κρίση, επειδή υπήρχαν δάνεια με τα οποία κορόιδευες τον εαυτό σου και μάλιστα σου έδιναν τη δυνατότητα να τον πείθεις ότι όλα είναι καλά. Και όμως, αυτή ήταν η πραγματική κρίση και το αληθινό πρόβλημα. Τώρα εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα δεν έχει καν νόημα μια τέτοια κουβέντα. Τώρα πρέπει να κινητοποιηθούμε. Το μόνο καλό είναι ότι το πρόσωπο του κτήνους είναι ακάλυπτο και οι κωμικοί υπάλληλοί του υποδύονται τους κυβερνώντες χωρίς να πείθουν πια κανέναν. Δυστυχώς είμαστε ακόμη παγωμένοι. Όλος ο μηχανισμός της ενημέρωσης ή σχεδόν όλος εξυπηρετεί τον φόβο. Αλλά για να τον νικήσουμε, πρέπει και να δούμε ανθρώπους θαρραλέους στις καίριες θέσεις. Να δούμε ανθρώπους που μπορούν να ονειρευτούν ένα καλύτερο και υγιέστερο τρόπο διαχείρισης της ταλαίπωρης δημοκρατίας μας και όχι κάποιους που θα πάνε για το λιγότερο κακό. Τι θα ήθελες να αλλάξεις στον εαυτό σου? Αυτή την απάτη, τον εγωισμό που θρέφει τον φόβο. Και τέλος...πες μου ένα στίχο σου που σε εξέφραζε και σε εκφράζει ακόμα... “Όσο εγώ σβήνω, αυτή η φλόγα δυναμώνει.”

Pavlos Pavlidis used to write down thoughts , when he was young, but he could never imagine that today, people in suits would scavenge in rubbish instead of travelling to space.

He first appeared on stage at the age of 17 in Veria and for the following 30 years shared his journey through music with friends on stage and under it. He thinks of this journey as a great school of life that has taught him what co-traveler means and he still doesn’t take his connection to the audience for granted.

He thinks of his songs, in which often stories are told, as a captain’s log .Although it is not always easy for him to recall the facts he believes he writes from experience as with the song “while the wind” which was written on a windy morning in an olive orchard.

A tendency of flight is often expressed in his songs because of the everchanging circumstances in life along with his effort to evolve through music. He also doesn’t resist his sub-conscious musical obsessions anymore and likes day-dreaming like a child.

He comments on the Greek economic crisis saying that we know the truth but we must stop standing frozen in fear and act. We need visionaries in government who will work for the common good.

He’d like to change himself in terms of egoism because it nurtures fear.

His favorite verse is “ while i fade out this flame is getting stronger”

Το μαγαζάκι του κρυμμένου θησαυρού (ή αλλιώς "Πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή...")

Tης Σάντρας-Οντέτ Κυπριωτάκη

Τα παλαιοπωλεία της Κρήτης...

Ένα σκάφανδρο. Υπέροχο, κανονικό, χονδρό σκάφανδρο, γεμάτο μυστήριο και βυθό. Κοιμάται μέσα σε ένα παλιό, πέτρινο κτίριο στο κέντρο του Ηρακλείου. Περνώντας το κατώφλι του παλαιοπωλείου του κ. Βαγγέλη Κρασαγάκη ανακαλύπτει κανείς τους κρυμμένους θησαυρούς των ονείρων. Χαμένο στον χρόνο και ταυτόχρονα πιο επίκαιρο από ποτέ, το μαγαζάκι αυτό λέει ιστορίες, μεταφέρει παραδόσεις και μας ξαναμαθαίνει να ξανα-αγαπάμε. Χρυσοποίκιλτα υφαντά -πολλές υφάντρες δούλεψαν μέρα-νύχτα για να τα φτιάξουν- και κρύσταλλα, σιδερένια μικρο-αντικείμενα σπιτιού, πικ-απ, γραφομηχανές. Βιβλία, βιβλιοθήκες, σύνθετα έπιπλα του '50. Μια κυρία μπαίνει μέσα και ζητάει να της αγοράσουν ένα πεντοχίλιαρο. Όχι. Δεν είναι καλοδιατηρημένο, είναι η απάντηση. Ο κύριος Βαγγέλης είχε κόλημμα με τα παλιά, από παλιά. “Μεγάλωσα στο Ηράκλειο και ως παιδιά παίζαμε στα χώματα και βρίσκαμε αντικείμενα ξεχασμένα από την Κατοχή. Όποιος έβρισκε το πιο ‘πολύτιμο’, γινόταν αυτόματα ο αρχηγός της γειτονιάς”. Σε αυτή την περίοδο της ζωής του χρονολογεί το κόλλημα με τα παλιά, ιδιαίτερα αντικείμενα. Αν και ποτέ δεν έγινε ο ‘αρχηγός’, έβαλε σκοπό να μαζέψει τα πιο πολύτιμα αντικείμενα, κρυμένα σε πατάρια, σπίτια κλειστά, αποθήκες. Ταξίδεψε όλο τον κόσμο, γύρισε σε παζάρια και κυρίως είδε, είδε, είδε. Τουρκία, Ρωσία, Ευρώπη, Βαλκάνια. Έβλεπε παντού πράγματα. Πολλά πράγματα. "Όσο βλέπεις, αναπτύσσεται η τέχνη σου" λέει . Αφού ασχολούταν χρόνια με την αγιογραφία και την συντήρηση έργων τέχνης, άρχισε να συλλέγει αντικείμενα με σκοπό να φτιάξει ένα παλαιοπωλείο με αντίκες, καθώς δεν υπήρχε άλλο αντίστοιχο στο Ηράκλειο. Έτσι, το 2003 το μαγαζί πήρε μορφή και στεγάστηκε σ’ενα παλιό σπίτι -κατοικούταν μέχρι το ’22- κτίσμα 200 χρονών. Εδώ, όχι μόνο βρίσκει κανείς παλιά αντικείμενα, διαλεγμένα και προσεγμένα. Ο κ. Βαγγέλης ξέρει την ιστορία κάθε αντικειμένου, τα συντηρεί, τα φυλάει, τους ξαναδίνει ζωή. “Εδώ δεν χωράνε οι συναισθηματισμοί” εξηγεί. Χαίρεται όταν ένα αντικείμενο φεύγει από τον χώρο του, γιατί ξέρει ότι πάει κάπου αλλού να ξανα-αγαπηθεί. Το “κυνήγι” θησαυρού. “Πάμε όπου μας καλέσουν” μου εξηγεί. “Αδειάζουμε ολόκληρα σπίτια, ας πούμε, κι από κει μόνο ελάχιστα πράγματα θα μας κάνουν για το μαγαζί. Ύστερα, αρχίζει η χρονοβόρα διαδικασία της συντήρησης και αποκατάστασης” συνεχίζει. Υπάρχουν εξαιρετικά κομμάτια αξίας που για να τα αναγνωρίσει κανείς πρέπει να αφαιρέσει λάστιχα, πλαστικά, μπογιές. Από κάτω ίσως κρύβεται ένα έπιπλο του περασμένου αιώνα, ένα πλακάκι χειροποίητο. Επίσης, ένα βασικό χαρακτηριστικό στη δουλειά ενός παλαιοπώλη είναι η εχεμύθεια: “Πλέον, το θεωρεί ντροπή ο κόσμος να πάει ο παλαιοπώλης σπίτι του για να εκτιμήσει κάποια κομμάτια. Δεν το συνηθίζει ο Έλληνας”. Υποθέτω ότι λόγω κρίσης, η δουλειά θα έχει πέσει. “Κι όμως, είναι στάνταρ η πελατεία. Αν κάποιος θέλει να αποκτήσει μια αντίκα, θα το κάνει” εξηγεί ο κύριος Βαγγέλης. Μια φορά κι έναν καιρό… “Δεν έχω αγαπημένα αντικείμενα εδώ μέσα. Το καθένα είναι ξεχωριστό, λέει μια ιστορία”. Ο κύριος Βαγγέλης έχει μάθει για ιστορίες πολέμου, έρωτες και προδοσίες, μέσα από παλιά γράμματα, καταχωνιασμένα, ξεχασμένα. Τα αντικείμενα εδώ, είναι από διαφορετικές εποχές και χώρες. “Το υφαντό, ας πούμε, είναι πολύ σημαντικό καθώς είναι κάτι από την τοπική μας παράδοση που έχει χαθεί πλέον” συμπληρώνει. Του ζητάω να μου πει επιτέλους για αυτό το σκάφανδρο, το μυστήριο: “Βρέθηκε εδώ στο Ηράκλειο και μέχρι τη δεκαετία του ΄70 το χρησιμοποιούσαν οι σφουγγαράδες και ύστερα για λιμενικές εργασίες. Είναι όντως το πιο ιδιαίτερο αντικείμενο εδώ” χαμογελάει. Βγαίνω από τη φουσκάλα χωροχρόνου, σαν μεθυσμένη από παρελθόν και αγάπη για όλα ετούτα τα αντικείμενα και τις ζωές τους. Φεύγω, αγκαλιά με μια κόκκινη γραφομηχανή Olivetti. Αγίου Τίτου 52, Ηράκλειο, τηλ. 2810 240155 The little shop of hidden treasures Going into the antique shop at the center of Heraklion is like diving back to time in order to find hidden treasures of the past. This shop says stories, narrates myths and traditions and re-teaches us how to re-love.

Beautiful embroidery and traditional weavery, books and bookshelves and complicated furniture and crystals. Mr. Vangelis Krasagakis, the antique dealer of Heraklion, always had an eye for old, precious objects. While growing in the city and digging in the mud with the rest of the children, they would find objects since the German occupation. The one, who would find the most precious, would become the leader of the neighborhood. “Even though I was never the leader, this precious-old-things-addition stayed with me” he says. He travelled all around Europe, Russia, and the Balkans and saw loads of interesting objects. In 2003, he opened the first antique shop of the city. “It’s not only about selling and buying things; one has to maintain them and re-discovering the objects. Some masterpieces are covered with plastic or bad quality paint. I know the story of each object” the antique dealer says.

Is there an emotional connection with the things, though? “No! I am happy seeing an object getting a new home” Mr. Vangelis says.

Most of the objects are found in old houses where Mr. Vangelis is being called in order to empty. “However, it is a bit of a taboo for Greeks to have their precious furniture or objects evaluated” the antique seller mentions.

This great place is a must be if you are visiting Heraklion.

Ag. Titoy 52, Heraklion, 2810 240155

...στο Ρέθυμνο

George Pen 1944 Tο George Pen 1944 βρίσκεται στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου. Σ’ αυτό το μικρό ημιυπόγειο κρύβονται πάνω από 9.000 μικροί και μεγάλοι θησαυροί του παρελθόντος. Στο χρονοντούλαπο του George Pen 1944, θα βρεις από κουμπιά μέχρι έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές, κάμερες, δίσκους, βιβλία και πολλά ακόμα. Τα περισσότερα αντικείμενα προέρχονται από παζάρια της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Μπορείς να αγοράσεις, να πουλήσεις και να ανταλλάξεις. Η γκάμα αντικειμένων είναι τεράστια όπως και το φάσμα των τιμών, που ξεκινάνε από τα 2 ευρώ μέχρι τα 10.000 (για κάποια μοναδικά στον κόσμο κομμάτια). Την παράσταση κλέβει το παλαιότερο αντικείμενο του μαγαζιού, ένα κινέζικο τραπέζι του 1870. Ο Κύριλλος, ιδιοκτήτης του George Pen 1944, έχει στα χέρια του μια μεγάλη συλλογή από 1.200 γκραβούρες και πάνω από 160 κάδρα. Όλα αυτά και πολλά ακόμα σας περιμένουν από αρχές Μάη μέχρι αρχές Οκτώβρη, στην οδό Καστρινογιαννάκη.

...στα Χανιά

Το παζάρι

Το παζάρι βρίσκεται στην πλατεία της Σπλάντζιας, στην οδό Δασκαλογιάννη 46. Το μαγαζί είναι σε λειτουργία εδώ και 18 χρόνια. Εδραιωμένο πλέον στη γειτονιά, με σταθερούς πελάτες και πωλητές. Εδώ, θα βρεις τα πάντα second hand στις χαμηλότερες τιμές... Από 50 λεπτά ως και 35-40 ευρώ. Το μαγαζί είναι πολύ μεγάλο και η ποικιλία ακόμα μεγαλύτερη, με μια γρήγορη κυβιστική ματιά μετράω πάνω από 15.000 αντικείμενα, με λίγα λόγια, κάτι θα βρεις να ζηλέψεις. Μπορείς να αγοράσεις και να πουλήσεις, το καλύτερο όμως είναι πως μπορείς να χαρίσεις ένα αντικέιμενο και όταν αυτό πουληθεί, τα χρήματα θα δωθούν για φιλανθρωπικούς ή φιλοζωικούς σκοπούς. Το παζάρι είναι ανοιχτό χειμώνα καλοκαίρι και σε περιμένει για να κάνεις τα δικά σου παζάρια.

η ν ή Ειρ ακάκη λ υ κ Σ άτου

αγγελ

Του

υ Ευ Σπύρο

Την γνωρίσαμε από το τραγούδι της “In the Light”, στην ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Aπό τότε, η μουσική της έχει πάρει φωτιά και το κοινό της μεγαλώνει διαρκώς! Ο πρώτος της δίσκος “Wrong Direction” απέσπασε τις καλύτερες κριτικές και όλα δείχνουν πως η μουσική της έχει πάρει τον σωστό δρόμο! Μετά από τις εμφανίσεις της στο Rockwave Festival και στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής, η Ειρήνη Σκυλακάκη μίλησε στο Limbo για τα σχέδιά της και για πολλά άλλα!

Σε ποια ηλικία και πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική? Η μουσική δεν ήταν για εμένα ποτέ στόχος, αλλά κοιτώντας πίσω συνειδητοποιώ ότι υπήρχε πάντα στη ζωή μου. Τα ακούσματα των γονιών μου, κυρίως στα οικογενειακά ταξίδια, το γεγονός ότι από μικρή ήμουν στη χορωδία του σχολείου και στον όμιλο μουσικής, τα μαθήμτα πιάνου στο δημοτικό... Η ανάγκη μου όμως να εκφράζω τα συναισθήματά μου μέσω της μουσικής έγινε έντονη στην εφηβεία, όταν απέκτησα την πρώτη μου κιθάρα και πήγα στο ωδείο. Από τότε, τα βήματα ήταν συνεχόμενα αλλά όχι βιαστικά: άρχισα να τραγουδάω τα πρώτα μου τραγούδια στο πανηγύρι του σχολείου μου και στις συναυλίες του ωδείου και μετά σε μικρά μπαράκια με κοινό τους φίλους μου.

To Wrong direction είναι η πρώτη σου δουλειά. Ποιες ήταν οι βασικές σου επιρροές?

Beatles, Bowie, Dylan, Χατζηδάκι και Σαββόπουλο έχω ακούσει πολύ στο σπίτι, πριν καλά καλά διαμορφώσω το δικό μου γούστο, λόγω γονιών (και τους ευχαριστώ). Η Regina Spektor και η Laura Marling συγκαταλέγονται σίγουρα στις βασικές μου επιρροές. Μετά την επιτυχία του Ιn the Light, ήρθαν οι πρώτες σου συναυλίες. Ήταν δύσκολο να παρουσιάζεις τη μουσική σου σε κόσμο που την είχε ήδη αγαπήσει? Σίγουρα είναι πιο εύκολο να παρουσιάσεις κάτι που ξέρεις ότι έχει αρέσει αλλά συγχρόνως αυξάνονται και οι προσδοκίες και αυτό κάνει το όλο εγχείρημα πιο δύσκολο και πιο απαιτητικό. Το πιο όμορφο σχόλιο που έχεις ακούσει για τη μουσική σου?

O ‘intense34’ έγραψε πριν από 10 μήνες στο youtube κάτω από το ‘in the light’: “Κόντεψα να τρακάρω γι’ αυτό το κομμάτι! Άκουγα BEST και το έπαιζε, βάζω το κινητό μου να το ηχογραφήσει για να βρω τον τίτλο και το κοίταγα. Σταμάτησα 2 χιλιοστά από τον μπροστινό, αλλά χαλάλι :)” Πώς ήταν η εμπειρία να παίζεις στο Rockwave μαζί με τόσα μεγάλα ονόματα? Το Rockwave ήταν το πρώτο φεστιβάλ που παρακολούθησα όταν πήγαινα σχολείο (πρώτη φορά είχα δει τους franz ferdinand) και πάντα ονειρευόμουν να πάιξω εκεί! Ενθουσιάστηκα λοιπόν με την ιδέα, πόσο μάλλον όταν έμαθα ότι θα παίζουν μερικοί από τους μεγαλύτερους Έλληνες καλλιτέχνες, όπως ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Γιάννης Αγγελάκας.

Στο ‘‘Αν’’ του Παπακαλιάτη ακούσαμε τη μουσική σου. Πώς προέκυψε? Η μουσική επένδυση τόσο των ταινιών όσο και των σειρών του Χριστόφορου Παπακαλιάτη πάντα μου άρεσαν φοβερά και όταν μου έγινε η πρόταση χάρηκα πολύ που θα συμπεριλαμβανόμουν στο soundtrack της ταινίας του. Έχεις σπουδάσει Νομική. Αν έπρεπε να διαλέξεις έναν δρόμο να ακολουθήσεις… Μουσική ή Νομική? Μουσική!! Η Νομική με βοήθησε πάρα πολύ. Έμαθα να σκέφτομαι πιο σύνθετα και πιο ολοκληρωμένα. Αλλά η μουσική με γεμίζει όσο τίποτα. Είναι το πάθος μου και η διέξοδός μου. Διάβασα ότι κάνεις το μεταπτυχιακό σου στην Αγγλία. Πώς σου φαίνεται η ίδεα της επιστροφής στην Ελλάδα? Όσο είμαι στην Αγγλία, η Ελλάδα μου φαίνεται παράδεισος. Το μουντό κλίμα της Αγγλίας ποτέ δεν το συνήθισα και η Ελλάδα με όλα της τα στραβά είναι ένας μοναδικός τόπος που αν συνηθίσεις να ζεις σε αυτόν, δύσκολα προσαρμόζεσαι αλλού. Όταν βέβαια επιστρέφω, προσγειώνομαι απότομα στην ελληνική πραγματικότητα και νοσταλγώ την Αγγλία. Εκτιμώ, πλέον από μακριά, την οργάνωση και τις κοινωνικές της υποδομές. Είναι πιο εύκολα τα πράγματα για τους μουσικούς στην Αγγλία? Είναι πιο εύκολα σε ένα πρώτο επίπεδο. Η μουσική στην Αγγλία είναι παντού. Αλλά για να πετύχει κανείς εκεί, πρέπει να είναι, εκτός από καλός, και πολύ τυχερός. Είναι μία πολύ μεγαλύτερη αγορά και ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγαλύτερος από ότι στην Ελλάδα. Υπάρχει μεγαλύτερος χώρος για indie συγκροτήματα και ο κόσμος, έχω την αίσθηση, ασχολέιται περισσότερο με τη μουσική. Δηλαδή, αν τους αρέσει ένα τραγούδι ενός καλλιτέχνη, θα ακούσουν και τα υπόλοιπα τραγούδια του. Είναι όλα μεγαλύτερα στην Αγγλία: μεγαλύτερη αγορά, μεγαλύτερη ζήτηση και πολύ μεγαλύτερη δυσκολία στο να πετύχει κανείς σε αυτόν τον χώρο. Ποιους μουσικούς της γενιάς σου ξεχωρίζεις?

Leon, Bad bid, Zebra tracks, Μόνικα, Μαριέττα Φαφούτη... Με ποιο κομμάτι και ποιο μουσικό θα ήθελες να μοιραστείς τη σκηνή για μια εμφάνιση? Με τον Marcus Mumford από τους Mumford and sons και να διασκευάζαμε ένα τραγούδι του Springsteen! (Θα μείνει όνειρο). Τα επόμενα σχέδιά σου? Δεν θέλω να βιαστώ... Έχω ετοιμάσει το υλικό για τον επόμενο δίσκο και σιγά-σιγά θα μπούμε στη διαδικασία επεξεργασίας και ηχογράφησης. Ελπίζω μέχρι τα Χριστούγεννα να έχει ολοκληρωθεί! Αυτό το καλοκαίρι σε ένα τραγούδι... Το ‘People don’t change blues’ - The growlers.

After her appearance in the Rockwave Festival and the Garden Concert Hall, Irene Skylakaki spoke to Limbo!

Irene was always dreaming to perform in the Rockwave Festival and she was thrilled with the idea of doing so, especially when she heard that she would play with some of the greatest Greek artists, such as Socrates Malamas and Giannis Aggelakas.

Irene’s last soundtrack was included in the movie “If” of Christoforos Papakaliatis, a fact that made her single even more popular! Irene lives in England and she explains that music in England is everywhere.

However, in order to succeed you must be more than good and of course you must also be very lucky.

Irene has prepared the material for her next album and will slowly get into the process of producing and recording. Hopefully, it will be ready during Christmas!

We are looking forward to it!

Leatherhop Works

Ο Γιάννης Σπαντιδάκης δουλεύει με τα χέρια... Στον πάγκο δίπλα του, βλέπεις μικρά εργαλεία και η μυρωδιά από τις δερμάτινες δημιουργίες του δεν μπορεί να σου περάσει απαρατήρητη. Ζωγραφισμένες ζώνες, τσάντες και πολλά άλλα μοναδικά χειροποίητα αντικείμενα κλέβουν την παράσταση!

Κορωναίου 9, Ρέθυμνο Πόσα χρόνια ασχολείσαι με την επεξεργασία δερμάτων? Ασχολούμαι από το 1989. Ήταν η δουλειά του πρώην πεθερού μου (Μιχάλης Καρδάκης). Ήρθα στο εργαστήριο, είδα, έμαθα, μου άρεσε και συνέχισα. Αυτό που με τράβηξε ήταν το υλικό καθεαυτό και το γεγονός ότι πάνω στο δέρμα κατάφερα να εκφράσω τη δημιουργικότητά μου. Τι σου αρέσει περισσότερο να φτιάχνεις? Δεν ξεχωρίζω αυτά που φτιάχνω, μ’ αρέσουν όλα. Γενικά, μ’ αρέσει οτιδήποτε καινούριο ξεκινάω. Ποιο είναι το δυσκολότερο κομμάτι της δουλειάς σου? Το πρωινό ξύπνημα (γέλια). Τα πάντα γίνονται στο χέρι, που σίγουρα δεν είναι ό,τι πιο εύκολο, αλλά πραγματικά δεν με δυσκολεύει τίποτα όσο το πρωινό ξύπνημα. Εσύ ζωγραφίζεις αυτές τις καταπληκτικές δερμάτινες ζώνες? Ναι, εγώ τις ζωγραφίζω. Γενικά, όλη τη διαδικασία μόνος την κάνω. Έχω βέβαια μια βοηθό για κάποιες συγκεκριμένες εργασίες, όχι όμως για τη ζωγραφική. Σε ποιον θα χάριζες το αγαπημένο σου αντικείμενο? Θα χάριζα στα παιδιά μου τη γνώση μου, ώστε μια μέρα αν αυτά θελήσουν, να μπορούν να φτιάξουν τα δικά τους αγαπημένα αντικείμενα.

John Spantidakis owns a leather workshop in Rethymno and he makes really special and unique, bags and belts. He started working in 1989 on his father’s in law job. He claims that he was charmed in making leatherwear things because he managed to express his creativity. He hates waking up in the morning as he saying laughing because this is the most difficult part of his job. He makes everything by hand, even the painting. He would like to give as a gift his knowlege to his kids so one day if they want they can make their own leather things.

Κάποιοι πιστεύουν στις μεταφυσικές ιστορίες, κάποιοι όχι. Άλλοι θεωρούν δεδομένο το κακό μάτι, την αρνητική ενέργεια, τις υπερφυσικές δυνάμεις, και άλλοι γελούν μ’ αυτά. Δεν έχει σημασία αν τα πιστεύεις ή όχι – η παρακάτω ιστορία συνέβη μόλις δύο γενιές πριν και επηρέασε δεκάδες ανθρώπους μιας περιοχής λίγα χιλιόμετρα μακριά μας. Ίσως μερικοί γελάσετε μ’ αυτά, να ξέρετε όμως ότι πολλές οικογένειες υπέφεραν για χρόνια, ευτυχώς όμως με αίσιο τέλος. Πολλοί άνθρωποι ακόμα θυμούνται τα γεγονότα και τα βράδια αποσπερίζοντας με τα παιδιά και τα εγγόνια τους, αφηγούνται εκείνα που γνωρίζουν κρατώντας τα μάτια μικρών και μεγάλων ορθάνοιχτα, ιστορίες που όλους μας κάνουν να αναρωτιόμαστε αν έγιναν τελικά όλα αυτά ή αν είναι άλλος ένας μύθος που ζει σαν παραμύθι. Μα, τι έγινε στα Κεραμιά τότε;

Τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέμματα.Της Βίκης Αρβελάκη Ας πάμε κάποια χρόνια πίσω...Πάνω από διακόσια, στα μέσα του 18ου αιώνα… Τον καιρό εκείνο, σε τούρκικη κατοχή, ούτε αστυνομία, ούτε δικαστήρια, ούτε προστασία της ζωής, της τιμής και της περιουσίας υπήρχαν. Η ιστορία μας ξεκινά στο πολύ πλούσιο τότε Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, στο Ακρωτήρι. Τα πρόβατα του Μοναστηριού τα φύλαγαν πέντε βοσκοί Κεραμιανοί, από πέντε οικογένειες. Οι βοσκοί αυτοί σκέφτηκαν κάποτε να κλέψουν τα τιμαλφή, δώρα και χρυσά, «θησαυρούς» του Μοναστηριού και έτσι να εξασφαλίσουν, μια για πάντα, τη ζωή τους. Και το ‘καμαν! Το ίδιο πρωινό, που οι καλόγεροι αντιλήφθηκαν την παραβίαση του «θησαυροφυλακίου», αναστατώθηκαν. Σαν διαπίστωσαν την αλήθεια, πήραν τα ζώα τους και ξεκίνησαν για την Παναγιά Κεραμιών, να συναντήσουν τους εξαφανισθέντες βοσκούς. Συναντήθηκαν, μα οι βοσκοί αρνήθηκαν τα πάντα. Τι να κάνουν τώρα οι καλόγεροι, επτά τον αριθμό, με τον Ηγούμενο! Πού να καταγγείλουν την κλεψιά; Αποφάσισαν να τιμωρήσουν οι ίδιοι. Έβαλαν τα πετραχείλια τους και διάβασαν, στη μικρή πλατεία του χωριού, «ΑΦΟΡΙΣΜΟ». Τι θα πει αυτό; Για όσους δεν ξέρουν, το εξηγώ: Αυτοί οι εφτά καλόγεροι, στην παραζάλη τους, στον θυμό τους, στην αγανάκτησή τους, παρασύρθηκαν. Σαν δε μπορούσαν «νόμιμα» να καταγγείλουν, να τιμωρήσουν, το ‘καναν «παράνομα». Διάβασαν αφορισμό. Κάλεσαν λοιπόν επίσημα τον εχθρό, τον Διάβολο, να εκδικηθεί... Έλα Διάβολε, τιμώρησε τους κλέφτες, μα κι όσους είδαν τα κλοπιμαία κι όσους άκουσαν γι’ αυτά... Και ποιος δεν τ’ άκουσε αυτό που έγινε; Από στόμα σε στόμα όλοι τ’ άκουσαν. Γι’ αυτό κι όλοι οι Κεραμιανοί, στη διάθεση του εχθρού τώρα και μακροπρόθεσμα, για εφτάμιση γενιές! Να «σινιάζωνται» και να κατασπαράζονται από τον πιο αιμόβορο εχθρό! Έκαμαν την παρανομία. Άναψαν τη φωτιά. Και τώρα ο Διάβολος, κυρίαρχος, εξουσιαστής, ανενόχλητος, ελεύθερος περνά σαν σίφουνας στα σπίτια! Δαιμονίζει άτομα, αναστατώνει οικογένειες, διαλύει σπίτια, βάζει να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο! Ογδόντα ολόκληρα χρόνια υποφέρουν τα πάνδεινα οι Κεραμιανοί! Κάθε οικογένεια σα δεν έχει κηδεία, θα ‘χει κάποιο μέλος δαιμονισμένο. Οι Χανιώτες συγγενείς πηγαινοέρχονται. Ο κόσμος συζητά και σταυροκοπιέται. Ο εχθρός ανεμπόδιστος λυμαίνεται. Ολοφάνερα παντού πλανάται το φάσμα του πειρασμού, για να μείνει ως τις μέρες μας (1936) το απόφθεγμα «Οι διάολοι των Κεραμιών». Το βιβλίο παρακάτω αναφέρεται σε περιστατικά δαιμονισμένων ανθρώπων, από ‘κείνα που πολλοί Κεραμιανοί γνωρίζουν μέχρι και σήμερα, με ονοματεπώνυμα και ημερομηνίες. Αναφέρεται στο πως αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν καθόλη τη διάρκεια της ημέρας σε παραλήρημα, αλλά όταν «θόλωναν» κανείς δεν τους μιλούσε γιατί όποιος τολμούσε και το έκανε, ο δαιμονισμένος αποκάλυπτε μεγαλόφωνα εμπρός σε όλους τις αμαρτίες του λέγοντας πάντα πράγματα όπως: Μιλάς εσύ, που έχεις κάνει αυτό κι εκείνο... Φανέρωνε με αυτόν τον τρόπο τις ατασθαλίες του καθενός. Μόνο οι άνθρωποι με καθαρές ψυχές δεν είχαν φόβο να τους αντιμετωπίσουν. Αλλά ο δαίμονας, γνωρίζοντας πότε κάποιος άνθρωπος με καθαρή ψυχή ξεκίναγε να τον συναντήσει για να διαβάσει ευχές στον δαιμονισμένο άνθρωπο, του έστηνε ενέδρες κι ατυχήματα στον δρόμο του και βρίζοντάς τον, έκανε γνωστό στους άλλους τον ερχομό του: «Έρχεται ο τραγόπαππας! Ξεκίνησε από τη Χώρα να έρθει να με βρει!». Προχωράμε όμως τις σελίδες του ημερολογίου και πολλά χρόνια μετά, γύρω στα 1887, ένα μικρό κοριτσάκι στο Ρέθυμνο παίζοντας με μια φίλη της, βρίσκει στα χώματα ένα χρυσό σταυρουδάκι το οποίο και το τρέχει στη μάνα της, την Αιμιλία, για να μάθουν στον ύπνο τους, το ίδιο βράδυ, πως ο Σταυρός αυτός είναι «κτήμα» του μικρού κοριτσιού, της Κατίνας (Βασιλάκη), που θα της τον μεταβιβάσουν μόλις γίνει επτά χρονών. Περάσαν χρόνια για τη θεοσεβούμενη οικογένεια με προσευχές, νηστείες, ακοίμητο καντήλι κι εκκλησιασμό. Το 1933 η Κατίνα, πενήντα τεσσάρων χρονών, παίρνει την τελευταία «διαταγή» (μεταφέρω από το βιβλίο): Άντε παιδί μου Κατίνα, να πάμε στα Κεραμιά, που έχομε δουλειά! Κι η Κατίνα, με τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό της και με συνοδό τον Χριστό καταφθάνει στα «χειμαζόμενα» Κεραμιά! Είναι Τούτο, η αρχή του τέλους του Κακού! Τρία χρόνια η Κατίνα, δυναμικά παλεύει με εκατομμύρια δαίμονες! Γίνεται ο φόβος και ο τρόμος τους! Ακούει σ’ αντίδραση βρισιές, απειλές, ανακοινώσεις. Αντί του ονόματός της, δίνουν και παίρνουν απ’ τους δαίμονες τα κοσμητικά επίθετα: χοντρή, χοντρέλα, σκύλα.

Βρισκόμαστε όμως στον Σεπτέμβριο του 1936, που τώρα και 2-3 χρόνια η αείμνηστη Κατίνα, με το δώρο της, τον Τίμιο Σταυρό, και τη χάρη του Θεού, παλεύει απεγνωσμένα νύχτα-μέρα και… νικά. Όμως την οριστική νίκη πρέπει να τη φέρουν οι αρμόδιοι, οι εντεταλμένοι, οι αντιπρόσωποι του Θεού, οι ρασοφόροι μας. Έτσι, ο τότε Μητροπολίτης Χανίων Αγαθάγγελος Ξηρουχάκης ζητά από τους καλόγερους της Αγίας Τριάδας να τον ακολουθήσουν σαν «διάδοχοι» των προ 200 ετών παρεκτραπόντων. Σάββατο πρωί, 3 Οκτωβρίου 1936, έφθασαν όλοι στην Παναγιά Κεραμιών και μ’ αυτούς, αρχές και λαός, πάνω από επτά χιλιάδες άτομα. Το πρόγραμμα ήταν να γίνει Αγιασμός, ευθύς ο εξαφορισμός και τέλος η Θεία Λειτουργία. Ανάλογα με τις ενέργειες αυτές του Επισκόπου Χανίων, δρα και η υπεύθυνη στα Κεραμιά, Πνευματική τους Μητέρα, η αείμνηστη Κατίνα Βασιλάκη. Μαζεύει κι εκείνη όλους τους αρρώστους της, ‘κείνης της ημέρας σαράντα τρεις, και τους ξαπλώνει κάτω, στον ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως, στο χωριό Παναγιά. Τους έχει δέσει ανά τρεις με την Αγία Ζώνη ενώ αυτοί παλεύουν. Οι δαίμονες τη φοβερίζουν, πως θα της πάρει ο Επίσκοπος τον Τίμιο Σταυρό και την προτρέπουν να φύγει! Έφθασε ο Επίσκοπος με τη συνοδεία του. Τώρα σύμφωνα με το λεγόμενο «Αρχηγού παρόντος πάσα Αρχή παυσάτω», η κ. Κατίνα αποσύρεται και σταματά πίσω από την πόρτα του ναού, προσευχομένη. Ο Δεσπότης την καθυσυχάζει, πως δεν της παίρνει τον Τίμιο Σταυρό και την παρακαλεί να βοηθήσει, να σώσουνε τους ανθρώπους! Η Κατίνα τώρα στη μέση των αρρώστων, λέει στους υγιείς: – Κανένα χέρι σας δε θέλω να εγγίζει τους ασθενείς! Τους θέλω ελεύθερους!

– Λύσε την κατάρα, Θεέ μου. Θα το ξανάλεγαν όλοι, προσευχόμενοι. Ακολούθησε ραγδαία τοπική βροχή, ενώ πριν λίγα λεπτά δεν υπήρχε ούτε ένα συννεφάκι. Βροχή πρωτοφανής, ξαφνική, που κράτησε μισή ώρα. Διατάχτηκαν να μείνουν όλοι στις θέσεις τους. Βράχηκαν, μα στέγνωσαν «υπερφυσικά». Την ίδια ώρα διαβαζόταν ο «εξαφορισμός». Μετά τη βροχή, έβαλαν τους άρρωστους στην εκκλησία και στο διάστημα αυτό είχαν όλοι στεγνώσει. Τελείωσε η Θεία Λειτουργία. Τότε λένε στην Κατίνα ν’ ανάψει μια λαμπάδα και να κοινωνήσει, πρώτα αυτή, ύστερα να κοινωνήσει τα δώδεκα παιδιά που είχε βαπτίσει και μετά, έναν-έναν τους ασθενείς, που θα ελευθερώνονται από τους δαίμονες και θα την πλησιάζουν! (...)Ο Επίσκοπος, αείμνηστος Αγαθάγγελος Ξηρουχάκης είπε, πρέπει κάθε χρόνο στις 3 του Οκτώβρη να γιορτάζουν όλα τα Χωριά των Κεραμιών. Ίσως διαβάζοντας αυτές τις τελευταίες σειρές να σας έμεινε όλο αυτό σαν ένας θρύλος μακρινός και ωραίος στην αφήγηση. Ο άνθρωπος που έγραψε το βιβλίο «Κεραμιανά», από το οποίο δανείστηκα αποσπάσματα, ζώντας όλα αυτά τα γεγονότα, αναφέρει ότι το γράφει το βιβλίο για έναν λόγο : Για να μην ξεχαστεί η ιστορία, γιατί αυτό ακριβώς θέλει ο διάβολος, να ξεχαστεί, να μην τον θεωρούμε πραγματικό, να λέμε έλα μωρέ βλακείες, ποιος τα πιστεύει αυτά... Ποιος ξέρει; * Χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από το βιβλίο «Τα Κεραμιανά» του τότε δασκάλου των Κεραμιών, Κωσταντίνου Κωστουράκη.

Και διατάζει:

* Η Κατίνα Βασιλάκη (γνωστή και ως Στεφάναινα) παρέδωσε τον θαυματουργό Σταυρό στην κόρη της (Γαλάτεια). Ο Σταυρός σήμερα φυλάσσεται στο γνωστό εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού (στον λόφο πάνω από το νοσοκομείο Ρεθύμνου).

– Δεθείτε, Θεόργιστοι, δεθείτε, Θεοκατάρατοι. Τα χέρια σας να ενωθούν, να γίνουν ένα χέρι.

* Αποσπάσματα της παραπάνω ιστορίας δημοσιεύτηκαν την περίοδο εκείνη και στην εφημερίδα “Κήρυκας” των Χανίων.

Έγιναν όλα. Την ίδια στιγμή μπήκαν από το παράθυρο «Τρία Περιστέρια». [...] Μπήκαν μαζί και δυο καντινελίτσες – μικρά πουλάκια, μωβ και πράσινο. Όλα πετούσαν κατακόρυφα. Σε λίγο, τα Δυο Περιστέρια βγήκαν έξω και κάθισαν στο καμπαναριό, βλέποντας τους ανθρώπους. Όλοι τα έβλεπαν πλην ελαχίστων. Κι οι δαίμονες εξηγούν: – Τα Τρία Περιστέρια είναι η Αγία σας Τριάδα και οι δυο καντινελίτσες είναι η Παναγιά σας (η μωβ) και η Αγία Βαρβάρα (η πράσινη), που πάντα συμβαδίζουν. Είδες, Χοντρή, κι άκουσες πολλά, από μας τους δαίμονες, μα τώρα βλέπεις και «τα Μεγαλεία του Θεού σας». Τώρα θα παρουσιαστούν πολλές πεταλουδίτσες, που θα γεμίσει το χωριό. Όλοι θα τις δούνε. Όλες είναι Άγιοι. Ακόμη θα παρουσιαστούν και τ’ αδέλφια μας, στην αυλή της εκκλησίας, «μαύροι μπουμπούροι». Να βγεις έξω Χοντρή με τον Σταυρό σου, να τους διώξεις. Όλ’ αυτά γινόντουσαν κι έξω ακούονταν δυνατές οι φωνές των φοβισμένων ανθρώπων, που οι «μπουμπούροι» έπεφταν καταπάνω τους, να τους στραβώσουν. Την ώρα αυτή ο Δάσκαλος του Χωριού, αείμνηστος Χρήστος Τζομπανάκης, «πειράχτηκε» κι έμπηξε τις φωνές ζητώντας βοήθεια από την κ. Κατίνα. Επενέβη εκείνη, βγήκε έξω, έδιωξε τους μπουμπούρους, σταύρωσε το Δάσκαλο και τον πήρε κοντά της, να γράφει τα γεγονότα που διαβάζετε τώρα. Τότε η Κατίνα λέει στο Δεσπότη: – Βάλετε αρχή να γίνη ο Αγιασμός. Ακολούθησε δυνατός «σεισμός». Τον άκουσαν όλοι. Τα δαιμόνια άρχισαν να φεύγουν, όταν «ηκούσθη εξ ουρανού ωραιοτάτη ευωδία», που έπιασε όλη την περιφέρεια. Άρχισε κι ο Αγιασμός κι ο Δεσπότης παρακαλεί: – Κατίνα, παιδί μου, βγάλε από τον λαιμό σου τον Τίμιο Σταυρό, να γίνη ο Αγιασμός και πάλι θα σου τον δώσω. Όταν στο τέλος ο Επίσκοπος βούτηξε τρεις φορές στη λεκάνη τον Σταυρό, ψάλλοντας, μπήκε το Περιστέρι [...] στη λεκάνη και βγαίνοντας ράντιζε με τα φτερά του όλο τον κόσμο, μέσα κι έξω στην Εκκλησία. Κι οι άρρωστοι φώναζαν: – Καήκαμε-καήκαμε, φεύγομε-φεύγομε. Ο κόσμος που παρακολουθούσε σταυροκοπιόταν συνεχώς. Πήραν τότε διαταγή, να πάνε όλοι έξω, παπάδες, υγιείς και άρρωστοι, εκεί που προ 200 χρόνια έγινε ο «Αφορισμός», να συνεχιστεί ο Αγιασμός και ν’ αρχίσει ο «εξαφορισμός». Έγιναν όλα. Εκεί έξω κάποτε ο Επίσκοπος θα ‘λεγε:

Comics: Chew Του Γιάννη Αναγνώστου

John Layman (συγγραφή), Roy Guillory (σχέδιο) | imagecomics (έκδοση).

O Chu είναι ένας ντετέκτιβ με ιδιαίτερη ικανότητα: είναι ένας Cibopath, τροφοπαθής ίσως να το μεταφράζαμε (cibo=τροφήφαγητό στα ιταλικά). Αυτό σημαίνει πως διαβάζει τις αναμνήσεις της τροφής του. Αν δαγκώσει ένα μήλο, αισθάνεται το δέντρο που μεγάλωσε, τι φυτοφάρμακα είχε και πότε το μαζέψανε. Μπορείτε να φανταστείτε πως στο κόμικ δε θα τρώει και τοσο χορτοφαγικά, όσο κανιβαλιστικά. Η ιδιότητά του τον φέρνει στην Υπηρεσία Εγκλημάτων της FDA (Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων), που λόγω μιας καταστροφικής πανδημίας γρίπης την πτηνών (ή μηπως ήταν μια συνομοσία;) έχει αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη κι απ’ τη CIA, με το κοτόπουλο να ντηλάρεται σε καταγώγια στη μαύρη αγορά. Ο Tony Chu δεν είναι ο μόνος χαρακτήρας με απίστευτες γαστρονομικές δυνάμεις, αλλά κι αυτοί που δεν έχουν, έχουν άλλες εκπλήξεις. Οι δημιουργοί του δήλωσαν πως ήθελαν να φτιάξουν έναν τελείως μη στερεότυπο Αμερικανοασιάτη. O John Layman μάλιστα τον φαντάζεται σαν τον Ken Leung, γνωστό από το Lost και το Person of Interest, ενώ είχε φτάσει πολύ κοντά στο να γίνει σειρά αλλά τελικά πάγωσε το project. Η δυναμική πλοκή του περνά εύκολα από τον ρομαντισμό στην αγωνία, από την κωμωδία στη δράση. Τα κείμενα είναι έξυπνα, με πολύ χιούμορ, επιστημονικοφανείς εξηγήσεις σε θέματα που δεν εξηγούνται και συνταγές που τις περισσότερες φορές φέρνουν αναγούλα. Το σχέδιο είναι καρτουνιστικό αλλά ταιριάζει απόλυτα στην ιστορία: πολλές λεπτομέρειες στο φόντο με pop-culture αναφορές σε ταινίες και σειρές και πολύ αίμα. Στο τέλος κάθε τεύχους, δημοσιεύονται φωτογραφίες με γάτες αναγνωστών πάνω σε τεύχη Chew και κλασικά tattoo και cosplay με θεμα το κόμικ. Η σειρά θα τελειώσει στα 60 τεύχη, έχοντας δημοσιεύσει 35 μέχρι στιγμής, οπότε έχετε αρκετό χρόνο να κολλήσετε!

Ο Χοντογκάς

Ή αλλιώς ο δρόμος για τη Μέκκα του πεινασμένου ξενύχτη.

O Άκης φτιάχνει τα καλύτερα hot dog της πόλης και σε περιμένει πριν λαλήσει ο πετεινός! Νεάρχου 22, Ρέθυμνο (δίπλα από το Metropolis club) Ποια είναι η ιστορία σου? Πότε άνοιξες το μαγαζί? Ξεκίνησα από τον δρόμο το 2000, με καρότσι ψήνοντας καλαμπόκι και στη συνέχεια hot dog. Το μαγαζί αυτό το άνοιξα το 2010, πριν όμως από το 2006 ήμουν στην οδό Σουλίου. Τι ξεχωριστό έχει το hot dog σου? Ας πούμε πως απλά έχω τη δική μου πατέντα. Πρόσθεσα λαχανικά και άλλα είδη κρέατος (εκτός του λουκάνικου) για να γίνει πιο χορταστικό και να μπορεί ο καθένας να το προσαρμόσει στα δικά του γούστα. Επίσης, η σως που φτιάχνω είναι δική μου και άκρως μυστική συνταγή. Ποιες είναι οι ώρες αιχμής σου? Γενικά είμαι ανοιχτός νυχτερινές ώρες... Η πολλή δουλειά γίνεται μετά το clubbing, δηλαδή μετά τις 4. Με μια φράση: πριν και μετά ποτού. Ποιοι άνθρωποι τρώνε από σένα? Θα έλεγα όλες οι ηλικίες και όλα τα κοινωνικά στρώματα, με πιο φανατικούς τους νέους... Ο κόσμος του Ρεθύμνου με υποδέχτηκε και με στήριξε από την πρώτη κιόλας στιγμή μέχρι σήμερα. Είμαι ευγνώμων σε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Τι αγαπάς στη δουλειά σου?

Akis is the owner of the best hot dog place in Rethymno. He started working with a trailer on the streets until 2006 he opened his first store. He has his special hot dog combined with many vegetables and kinds of meat. The full time business is around 4 o clock after the midnight clubbing. He loves the daily contact with people and would never change the hotdog he makes.

Have in mind that Akis has his own secret recipes that you would never taste somewhere else.

Την καθημερινή επαφή με τον κόσμο. Η επικοινωνία και οι σχέσεις που αναπτύσσονται από την τριβή στον δρόμο και τη νύχτα. Επίσης, ότι κερδίζω πολλή ενέργεια από τη συναναστροφή μου με νέο κόσμο. Αυτό είναι ανεκπλήρωτο. Τι δεν θα άλλαζες ποτέ στο hot dog σου? Απολύτως τίποτα. Έτσι ξεκίνησα κι έτσι θα συνεχίσω. Θέλω να κρατήσω αυτήν την ιδιαιτερότητα.

Του Σπύρου Ευαγγελάτου

Summer playlist vol.2

ότερες ς, σ σ ι ρ ε Π οτάσει ρ π ς έ μουσικ ερινά στο s καθημ LimboPres m/ o c . k o facebo

- All I ed Out h s a .W 1 τλων Know ουσική τι είναι η μ d n u ro el It Al A ειρά Portlandia n σ τι τους Fe collectio To κομμά την Αμερικάνικη λευταίων ens - Re ροτήματα των τε σ th A in κ Shelly μένα συγ 2.Keep λογκαρισ π μ ιο π από τα χρόνων! ηνες και το!

You Eιναι Έλλ rstep και δείτε 3.Mino στε το… ύ ο κ ρώτο του .Α ς ίναι το π state ραγωγό ε E α π a τό ς υ ό α im r ι ικ aP ία κα μουσ Oye - L Έλληνας στην Ιταλ 4.Erlend nce μετακόμισε δίσκο nie ! ώτο τους of Conve μάτι στα ιταλικά s ρ s π g ο in ν K ε μ ν κομ ηγώ ith U επερχό των νορβ - Stay W από τον Η φωνή 5.Seoul ρώτο τους single π sten! είναι το ut and li α! λ. Αυτό ”.Chill o α e ε d e a τρ h ν ε κόλλημ lu S ό ό το Μ lipse/B υ Nosaj Thing σ ome A π c c α E e B o Ι ri “ g T το Pop j Thin . κομμάτι Αmbient 6.Nosa υ δίσκος τρέπει το Did τα e ε μ W d ρώτος το t π a u e B ο h ι d ε l e σ R h ή το da φορ Blonde as Dyb Ευρώπη ου κυκλο από τους 7.Thom στό στην s ω ύ με το π e ν λ γ ls H Kazu ο ε π u ί P ιν γ t τε n υσ αέ - Differe ning αλλ υ θα ακο φωνή πο 8.Asaf Avidan δισκο Τhe Recko ή κ τι ισ ρ Χαρακτη 2008 στο ankelnut. όρησε το το Remix του W he Weeknd) φ ο λ κ υ κ ng ’b 2012 με d Look (feat. T oning So άνικο r’n d ας ay/Reck D e n sky - O υναντά το αμερικ O val θα σ in o T 9.Kav σ e Sando ia p n e r o c n Η fo a ς li d a τη ή C νή Η γαλλικ .Mazzy Star ζεστή φω 10 νια και η ό ρ χ ο π α ! εψαν μετά ψει χρόνια πίσω r επέστρ ε e Light ta ιδ S th ξ y τα z to z τάτε… νοι Ma aki - In έ k μ η la π που κρα y α ς k γ ο S χ e ύ l! n Oι α τε e r το 11.I της σ a Festiva νέντευξή - Losing You Coachell υ ό σ ν ν τι ε τη φ nge X στο Διαβάστε 12.Sola νή με τους The X d ! η The Dea κ 8 χρόνια σ r o ν ετα από τηκε τη each F μ σ R ά α μ ιρ η a ο γ μ d ρ τού ana yonce rds of C ν Ιούνιο ένα αρισ ή της Βe τα 13.Boa το H αδελφ t r ν e α αρέσουν σ lb η rie - A . Αν σας λοφόρ s κ u u υ a κ L m a C d C ο ! .E 14 ύσετε έζοι Β Albert α το ακο ένο του Oι σκωτσ πό τον Ξ μάλλον πρέπει ν here α ο ν έ μ T υσ en e ver Go άτι εμπνε ard Coh You Ne και το κομμάτι Τh Ένα κομμ υστικά του Leon e m o C e w n o e ακο c e H k S l la t ocia es B 15.Feis Broken S γνωστό τον Jam ε στους ε ιζ ν he α T α π κ έ ο έ t κ υ is πο ν δίσ H Fe our Love ρχει στο Limit to Y δικό της και υπά 2008! είναι r του Reminde

Limbofreepress.com

Στο limbofreepress.com/Introducing θα βρεις συνεντεύξεις μουσικών (και όχι μόνο)!

Ag. Marina ,Chania

α:

ΚΡΙ

Θ

ΤΟ Ο Ρ Α

Μ

ε δι μ ο. ύ μ δ μ κρε αιόλα τας & ο Μ τ ά λ Υ Θ υμε λίγο ε ό ντομ ζουμε Ε ο ζ Ρ σε αρί βρά χυμ Τσιγ κόρδο με το ό. Το τουμε ρ α το σ νουμε με νε ροσθέ υμε γι υ Σβή σθέτο ά και π βράζο τέλος έσει. ο πρ 5 λεπτ κι. Το & στο α να δ ι υ ά για ριθαρ ερίπο υρο γ τ π κ το επτά ο βού ιάτο. τ λ ς ε 10 ουμε ε σε π & τι νουμ ς ν ε ή β ίδ μό ρίχ βίρουμ γαρ αδο. Σ ίγο χυ ι ρ ς ι ε Σ ετ σε ιόλ ελ ουμ ε ελα έτουμ α βρά άτι ζ ί αρ αλ εσ σθ εν Καθ άρουμ & προ νουμ ουμε ω ή ζ σοτ ονιάκ το αφ ς, βά ε επάν με ο κ , με άτας ά . Τέλ ίρουμ θέτου β μ ντο 5 λεπτ ις σερ ι προσ α για πέρι. Τ άκι κ λαμα. ρ ι α π & κριθ υρομά στο μένο τ τριμ

ΝΟΥ

Α

ΥΡΟ Τ &

Μ

Μ ΑΛΑ

ΕΚ

2

κι αρά ς θ ι τα κρ ιλό ντομά ερό κ 2 * 1/ Χυμός μύδι ξ ρδο μ * σκό α κρε * 1 * Λίγο μεζάν μα αρ η π ομάλα ες ν έ μ ν ρ τριμ γρ. τυ αρισμέ υρο η γ 0 * Λί * 30 1 καθ βούτ δο Νο λιά όλα δες κουτα – ελαι ί ρ γα * 1 ιπέρι ΕΣ *8 Δ π Ι – Ρ ι άτ * Αλ Ε ΓΑ

κά Υλι

Η: Σ Ε ΤΕΛ

για

μ άτο

Movie

Star Trek Into Darkness (2013) Σκηνοθεσία: J.J. Abrams Σενάριο: Roberto Orci, Alex Kurtzman, Damon Lindelof Πρωταγωνιστούν: Chris Pine, Zachary Quinto, Zoe Saldana, Benedict Cumberbatch Υπό την έμπειρη σκηνοθετική μπαγκέτα του J.J. Abrams (του τηλεοπτικού φαινομένου ‘Lost’, μεταξύ πολλών άλλων), με όλη τη φόρα που δίνει στον τελευταίο η πρόσφατη ανάληψη των ‘ηνίων’ της έτερης διάσημης διαστημικής σαπουνόπερας, του ‘Star Wars’, από τον άρτι συνταξιοδοτηθέντα George Lukas, η συνέχεια του reboot της θρυλικής τηλεοπτικής σειράς ‘Star Trek’ στη μεγάλη οθόνη είναι σε μεγάλο βαθμό αυτό που θα περίμενε κανείς από τον άνθρωπο που έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως ‘ο νέος Spielberg’. Ένα τεχνικά απόλυτα άρτιο, αρκούντως σίγουρο, στιβαρό και προσεγμένο στις στυλιστικές λεπτομέρειες, αλλά ταυτόχρονα προσιτό στο ευρύ κοινό (ακόμη κι αυτό που δεν είναι μυημένο στη σχετική μυθολογία και δεν έχει προηγούμενη γνώση του κανόνα που συνιστούν οι αναρίθμητες ιστορίες που έχουν παρουσιαστεί στις τηλεοπτικές βερζιόν- και οι ταινίες που ακολούθησαν), διασκεδαστικό φιλμ. Η δράση και τα εφέ είναι εντυπωσιακά αλλά δεν ‘καταπίνουν’ την πλοκή, η οποία δίνει χώρο στους χαρακτήρες να αναπτυχθούν- αν και όχι σε όλους. Έτσι, δεν λείπουν οι αστείες αλλά και οι συγκινητικές στιγμές, αν και, ήδη από την προηγούμενη ταινία, το εγκεφαλικό, θεωρητικό (για κάποια γούστα φλύαρο) sci-fi της παλιάς σειράς έχει περιοριστεί αρκετά προς χάριν του θεάματος. Ο Abrams όμως είναι και ενθουσιώδες (Über)fanboy: παρά την ανανέωση που προσέφερε στο franchise, παραμένει πιστός στο original υλικό, ξαναδουλεύοντάς το με σεβασμό. Οπότε, το ταξίδι για ‘εκεί όπου δεν έχει πάει ποτέ κανείς πριν’ θα έχει και μια οικεία, γλυκά νοσταλγική γεύση για κάποιους. Οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών του καστ είναι συνεπείς και καλοκουρδισμένες (στον ρόλο του -τρομακτικά επίκαιρου ως προς τις μεθόδους του- κακού, σε μια εγκεφαλική αλλά και σωματικά απαιτητική ερμηνεία, επιβλητικός ο τηλεοπτικός ‘Sherlock’, Benedict Cumberbatch, τελευταία προσθήκη στην πρόσφατη σειρά κινηματογραφικών αυτομολησάντωνβλ. το χαρακτήρα του Javier Bardem στο ‘Skyfall’), ενώ η χημεία μεταξύ τους (βλ. και το bromance μεταξύ Kirk και Spock) δίνει την εντύπωση στον θεατή ότι παρακολουθεί τις περιπέτειες μιας φιλικής παρέας, μέλος της οποίας, μόνο τυπικά αόρατο, αποτελεί και ο σκηνοθέτης.

...στα Χανιά

...στο Ηράκλειο

Παύλος Παυλίδης και οι B-Movies

ΤΕΤΑΡΤΗ 28.8.2013: ROSEWOOD GALLERY. ΚΟΥΝΟΥΠΙΔΙΑΝΑ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ. ΕΓΚΑΙΝΙΑ: «Το Βλέμμα του Νάρκισσου» - «Narcissus΄ Gaze». Ζωγραφική, Γλυπτική, Χαρακτική, Κεραμική, Φωτογραφία, Video-Art, Εγκαταστάσεις. Εικαστικές αναφορές από τον μύθο του Νάρκισσου έως τη σύγχρονη εικαστική αναζήτηση με καθρέπτες και αυτοπορτρέτα. Επιμέλεια: Ήρα Παπαποστόλου & Ιωάννης Ν. Αρχοντάκης. 28.8.2013-14.9.2013. Ανοικτά: Δευτέρα έως Σάββατο 19.00-22.00. ΔΕΥΤΕΡΑ 2.9.2013: ΜΕΓΑΡΟ ΤΡΙΑΝΟΝ. ΧΑΝΙΑ. ΕΓΚΑΙΝΙΑ: «Διάλογοι της Αριάδνης και της Πηνελόπης» - «Dialogues of Ariadne and Penelope». Ζωγραφική, Γλυπτική, Χαρακτική, Κεραμική, Φωτογραφία, Video-Art, Εγκαταστάσεις. Εικαστικές αναφορές στο νήμα, την κλωστή, την ύφανση και όλες τις προεκτάσεις της υφαντικής δημιουργίας. Επιμέλεια: Βασιλική-Αθηνά Βαγενού & Ιωάννης Ν. Αρχοντάκης. 2.9.2013-14.9.2013. Ανοικτά κάθε μέρα 18.00-21.00. ΔΕΥΤΕΡΑ 2.9.2013: ΜΕΓΑΡΟ ΤΡΙΑΝΟΝ. ΧΑΝΙΑ. ΕΓΚΑΙΝΙΑ: «Αλλαγή» - «Change». Φωτογραφία. 25 Βραβευμένες φωτογραφίες από τον διαγωνιστικό τμήμα του «Photometria Festival 2013». Επιμέλεια: ΛΕσχη Φωτογραφίας και ΚΙνηματογράφου Χανίων & Ιωάννης Ν. Αρχοντάκης. 2.9.2013-14.9.2013. Ανοικτά κάθε μέρα 18.00-21.00. ΠΕΜΠΤΗ 5.9.2013: ΚΟΥΖΙΝΑ ΕΠΕ. ΧΑΝΙΑ. ΕΓΚΑΙΝΙΑ: «Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο» - «Extra Virgin Olive Oil». Ζωγραφική, Γλυπτική, Χαρακτική, Φωτογραφία. Εικαστικές αναφορές από τον κόσμο, τους μύθους, τη διατροφική αξία και την ιστορία του ελαιολάδου. Επιμέλεια: Ιωάννης Ν. Αρχοντάκης & Πέγκυ Κουνενάκη. 5.9.2013-30.11.2013. Ανοικτά: Δευτέρα έως Σάββατο 12.00-19.00. ΚΥΡΙΑΚΗ 8.9.2013: ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΙΣΣΑΜΟΥ. ΚΙΣΣΑΜΟΣ. ΕΓΚΑΙΝΙΑ: «Ψηφίδες» - «Μosaics». Σύγχρονες εικαστικές δημιουργίες με την τέχνη της ψηφιδοθέτησης και σύγχρονα έργα με εικαστική αναφορά στις ψηφίδες. Επιμέλεια: Θεόδωρος Παρασκάκης & Ιωάννης Ν. Αρχοντάκης. 8.9.20133.11.2013. Ανοικτά: Τρίτη έως Κυριακή 9.00-16.00.

Προπώληση: 10 ευρώ / Ταμείο: 12 ευρώ Ανέργων, φοιτητικό: 8 ευρώ Προπώληση: Τεχνόπολις / Ελευθερουδάκης / Χάλαβρο Open Bar / Πολυτεχνείο Bar-cafe Μετά από ένα χειμώνα γεμάτο από επιτυχημένες συναυλίες σ’όλη τη χώρα αλλά και ηχοχραφήσεις για τον καινούριο τους δίσκο με τίτλο «Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί», που κυκλοφόρησε πρόσφατα, ο Παύλος Παυλίδης και οι Β-Movies θα δώσουν και φέτος το παρόν, στα καλοκαιρινά συναυλικά δρώμενα. Έρχονται για να μας παρουσιάσουν το καινούριο τους υλικό αλλά και μια αναδρομή σε όλη τη μουσική πορεία του Παύλου Παυλίδη, τόσο από την αξέχαστη εποχή των Ξύλινων Σπαθιών όσο και από τη μεταγενέστερη δισκογραφική του διαδρομή.

Events

28/8 στο Θέατρο Τεχνόπολις!

...στο Ηράκλειο

Κ.Βήτα

13/9 στο Θέατρο Τεχνόπολις!

ΤΕΤΑΡΤΗ 11.9.2013: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΧΑΝΙΩΝ. ΧΑΝΙΑ. ΕΓΚΑΙΝΙΑ: «Έλλην, Αλεξανδρινός Ποιητής» - «Greek, Alexandrian Poet». Ζωγραφική, Γλυπτική, Χαρακτική, Κεραμική, Φωτογραφία, Video-Art, Εγκαταστάσεις. Σύγχρονες εικαστικές αναφορές από τη ζωή, το έργο, την αισθητική και τη φιλοσοφική αναζήτηση του ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη. Επιμέλεια: Αγλαΐα Καμπράνη & Ιωάννης Ν. Αρχοντάκης. 11.9.2013-3.11.2013. Ανοικτά: Δευτέρα έως Παρασκευή 10.00-14.00, Σάββατο & Κυριακή 18.00-21.00. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13.9.2013: ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ ΧΑΝΙΩΝ. ΧΑΝΙΑ. ΕΓΚΑΙΝΙΑ: «Αντόνιο Ταμπούκι: Πίζα-Χανιά» - «Antonio Tabucci: Pisa-Chania». Ζωγραφική, Γλυπτική, Χαρακτική, Κεραμική, Φωτογραφία, Εγκαταστάσεις. Σύγχρονες εικαστικές αναφορές με αφορμή τα 70 χρόνια από τη γέννηση του διανοητή και λογοτέχνη Αντόνιο Ταμπούκι. Επιμέλεια: Γιάννης Π. Μαρκαντωνάκης. 13.7.2013-30.11.2013. Ανοικτά: Δευτέρα έως Σάββατο 19.00-22.00 ΚΥΡΙΑΚΗ 15.9.2013: ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΧΩΡΙΟ & ΞΕΝΩΝΑΣ «ΜΗΛΙΑ». ΒΛΑΤΟΣ ΚΙΣΣΑΜΟΥ. ΕΓΚΑΙΝΙΑ: «Ο Πειρασμός του Κόκκινου Μήλου» - «The Temptation of the Red Apple. Ζωγραφική, Γλυπτική, Χαρακτική, Κεραμική, Φωτογραφία, VideoArt, Εγκαταστάσεις. Εικαστικές αναφορές και σχόλια με αφετηρία τον Αδάμ, την Εύα και το Προπατορικό Αμάρτημα έως το μήλο της Έριδος, τα μήλα των Εσπερίδων, το μήλο της Χιονάτης... Κι από το μήλο του Νεύτωνα έως το μήλο της Apple… Επιμέλεια: Θεόδωρος Παρασκάκης & Ιωάννης Ν. Αρχοντάκης. Εγκαίνια: 12.00 το μεσημέρι. 15.9.2013-15.11.2013 Ανοικτά κάθε μέρα 10.00-22.00.

Περισσότερες πληροφορίες: texnopolis.net O Kωνσταντίνος Βήτα, ο πάντα επίκαιρος δημιουργός της σύγχρονης ηλεκτρονικής σκηνής, ξεδιπλώνει ζωντανά τις εικόνες και τα μουσικά του ηχοχρώματα σε συναυλίες που πραγματοποιεί σε επιλεγμένες πόλεις της Ελλάδας. Μία καλοκαιρινή περιοδεία για να μας παρουσιάσει τον ολοκαίνουριο δίσκο του. Ο ρομαντικός εκπρόσωπος της εγχώριας ηλεκτρονικής μουσικής θα είναι κοντά μας την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου, στο Θέατρο Τεχνόπολις!

Here are some of the best events of the month... Don’t miss...

Live like a local.

Active Member

7/9 στο Θέατρο Τεχνόπολις! ...στο Ηράκλειο

...στο Ηράκλειο

Από 7/9 μέχρι 14/9 στο Παγκρήτιο Στάδιο

17:00-21:00: για τις ομάδες που συμμετέχουν παιδιά 18:00-22:00: για τις υπόλοιπες Είσοδος: 100 ευρώ ανά συμμετέχοντα, 90 ευρώ για σπουδαστές του Κέντρου Χορού Δήμου Ηρακλείου.

Τιμές Εισιτηρίων: 10€ (προπώληση) / 12€ (ταμείο) / 10€ (ανέργωνφοιτητικό)

Το Κέντρο Χορού του Δήμου Ηρακλείου σε συνεργασία με τη Jam Art company, προσκαλούν τον Σύνδεσμο Χορού να πραγματοποιήσει το χορογραφικό εργαστήρι 7+1 Community Dance, από 7 ως 14 Σεπτέμβρη στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ο Σύνδεσμος αποτελείται από τις καταξιωμένες ελληνικές ομάδες σύγχρονου χορού: Amorphy, Lemurius, Νταλίκα, Πρόσχημα, Φοra, YELP και ΖΗΤΑ. Οι πρώτες πέντε δημιούργησαν και παρουσίασαν με μεγάλη επιτυχία τη δράση 7+1, στο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας το 2011 και στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το 2012 & 2013 με τον τίτλο 9+1. Σκοπός της δράσης 7+1 είναι να προσφέρει στους συμμετέχοντες τη δυνατότητα να έρθουν κοντά μέσω του χορού, να γνωρίσουν την κίνηση, τον σύγχρονο χορό, τη δημιουργική διαδικασία αλλά και να αποκτήσουν την εμπειρία μιας παράστασης.

Οι Active Member έγιναν το μέσο για να εκφράζει όσα του περιέγραφε η ζωή: τους φόβους, τα όνειρα και τους εφιάλτες. Όλα αυτά, ενσωματώθηκαν στο είδος που βάφτισε «Low Bap», δηλαδή «να στηρίζεις το λόγο σου με τη ζωή σου και το αντίστροφο». Από τότε μέχρι και σήμερα, οι Active Member δεν σταμάτησαν τη δημιουργική πορεία τους τόσο στα μουσικά όσο και γενικότερα στα πολιτιστικά δρώμενα. Δίσκοι, συλλεκτικές εκδόσεις σε βινίλιο, lowbap ντοκιμαντέρ, σάουντρακ ταινιών και ντοκιμαντέρ (όπως to Catastroika, Oligarchy, Hitman: Εξομολόγηση ενός Οικονομικού δολοφόνου), θεατρικά έργα (βλ. Φεστιβάλ Αθηνών κ.α.), βιβλία, ραδιόφωνο αλλά και webradio, fanzines, περιοδικά, εκατοντάδες συναυλίες και παράξενα project, συζητήσεις, lowbap φεστιβάλ και η λίστα των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων τους δε σταματάει εδώ.

...στο Ηράκλειο

ΘΕΟΔΟΣΙΑ ΤΣΑΤΣΟΥ με ΛΑΚΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ και τα ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΕ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ

9/9 στο Θέατρο Τεχνόπολις!

Τιμές εισιτηρίων: 10€ / προπώληση, 8€ / ανέργων-φοιτητικό, 12€ / ταμείο Διαδικτυακά: www.VIVA.GR

Τα ροκ ακούσματα και τα έντονα στοιχεία funk/jazz, ανέδειξαν τη Θεοδοσία Τσάτσου ή αλλιώς...Babalou σε μία μοναδική στο είδος της ερμηνεύτρια... Η Babalou στη χώρα της μουσικής... κάνει θαύματα.. και αφήνει κάθε φορά έκπληκτους τόσο το κοινό όσο και τα ΜΜΕ. Δεν θεωρείται το «καλό και εύκολο παιδί της μουσικής σκηνής», αλλά ο τίτλος ούτε την αφορά ούτε την ενδιαφέρει. Δε μιλάει πολύ, δεν συμμετέχει στα ... κοινά... δεν μπαίνει στο τριπάκι των εντυπωσιασμών και κάνει αυτό που ξέρει! Μουσική!

...στο Ρέθυμνο

Αντώνης Βάμβουκας

3/9 στο Θέατρο Ερωφίλη

Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό / 8 ευρώ, Φοιτητικό: 5 ευρώ, Παιδικό: 5 ευρώ O Αντώνης Βάμβουκας ασχολείται με τη μουσική από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Ξεκίνησε τη δημιουργική του πορεία από το συγκρότημα Νυχτοβάτες, στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, στην Κρήτη. Τα τελευταία χρόνια, με βασικό πυρήνα τον Αντώνη, οι Νυχτοβάτες αναδιαμορφώθηκαν δημιουργώντας ένα ολιγομελές, ευέλικτο σχήμα, επιστρέφοντας σε ακουστικό ήχο με βάση τις κιθάρες.

y rs r o t s Weanllthe othne g, Wh leepi ng! are sre dreami We a

cut this poster out

Στείλε μας τις δικές σου εικόνες από την Κρήτη, στο Limbofreepress@ hotmail.com

*Vietnamese man taking his nap in Herakleion

*

Για όσους τα πιστεύουν και για όσους... απλά τα διαβάζουν...

Της Stella’s

ΚΡΙΟΣ

ΖΥΓΟΣ

Ένα θα σου πω και θα καταλάβεις: υπέροχος Αύγουστος! Και ναι! Όλα θα κυλήσουν περίφηµα. Έχεις χαλαρώσει, είσαι σε τέλεια διάθεση και µες την τρελή χαρά. Τίποτα δεν σε σταµατά, ειδικά τώρα που πήρες φόρα! Συνέχισε έτσι, απόλαυσέ το και πάρε δυνάµεις, γιατί αρχές Σεπτέµβρη, αρχίζεις τρέξιµο… Έτσι είναι αυτά.

Αν και όλη µέρα τρέχεις για διάφορα, τα πράγµατα πηγαίνουν απ’ το καλό στο καλύτερο και ας µην το καταλαβαίνεις. Με λίγα λόγια, ανανεώνεσαι και το χαίρεσαι απίστευτα. Και όχι µόνο εσύ, αλλά και όσοι είναι γύρω σου πανηγυρίζουν για τις απανωτές αλλαγές σου. Καλό και αυτό! Τέλη Σεπτέµβρη πάρε οµπρελίτσα, θα ρίξει καρέκλες!

ΤΑΥΡΟΣ

ΣΚΟΡΠΙΟΣ

Γενικά, θα αρχίσεις τις αλλαγές σε πολλούς τοµείς της ζωής σου. Τι κρατάς και τι πετάς, θα το κρίνεις πολύ εύκολα στην πορεία. Το θέµα είναι πως ως το τέλος του µήνα ηρεµία δεν θα βρεις και αν δεν κάνεις τα απαραίτητα, το σκηνικό θα συνεχιστεί και τον Σεπτέµβρη. Οπότε, ή αρχίζεις να τα ξεκαθαρίζεις ή βάλτο στα πόδια για κανά ερηµονήσι και ίσως γλιτώσεις.

Για κάποιο παράξενο λόγο, που κανείς δεν ξέρει, αυτή η περίοδος δεν θα είναι και η καλύτερή σου… Θα έχεις ταλαιπωρίες, άγχος, κούραση, πολλά νεύρα και πολύ ήλιο. Το καλό είναι ότι αυτή η κατάσταση θα σταµατήσει αρχές Σεπτέµβρη και θα συνεχιστεί στο τέλος του ίδιου µήνα. Τουλάχιστον θα έχει περάσει ο καύσωνας… ΤΟΞΟΤΗΣ

∆Ι∆ΥΜΟΣ Μετά τις ταλαιπωρίες που τράβηξες, έφτασε ο καιρός να πάρεις µια ανάσα. Άλλα µην φαντασιώνεσαι τίποτα σπουδαίο, γιατί και στις διακοπές το τρέξιµο και το άγχος θα συνεχίζουν το µοναδικό τους έργο. Έτσι, η χαλάρωση, που τελευταία σου είναι άγνωστη λέξη, δύσκολα θα έρθει. Υποµονή µέχρι τον Σεπτέµβρη που τα πράγµατα θα πάνε καλύτερα.

Πάλι στο τρέξιµο θα είσαι αλλά θα έχεις αρκετή αισιοδοξία για να την παλέψεις. Μια χαρά δηλαδή. Γενικά, τα πράγµατα θα πάνε τόσο καλά που ούτε κουνούπι δεν θα σε πιάνει (που λέει ο λόγος, µας έχουν τρελάνει αυτά τα µικρά τέρατα). Το φθινόπωρο επίσης, δεν θα λείψουν οι αποδράσεις απ’ τη ρουτίνα της καθηµερινότητάς σου. Άντε, τέλεια! ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ

ΚΑΡΚΙΝΟΣ Έλα, τελείωνε! Σήκω, ντύσου, πλύσου, ετοιµάσου και εννοείται συγκεντρώσου, γιατί είσαι στην τέλεια φάση! Έφτασε ο καιρός που δεν πρέπει να αφήσεις τίποτα να πάει χαµένο. Όλα παίρνουν τον δρόµο τους και ήρθε η ώρα να κάνεις τη µεγάλη έξοδο για να µας αφήσεις σύξυλους. Τώρα είναι η ευκαιρία σου! Τώρα! Τώρα! Τώρα! ΛΕΩΝ Το θέµα είναι ότι θα είσαι µες την ανεµελιά και την καλοπέραση. Αυτό είναι καλό, αρκεί να µην αρχίσεις, πάλι, να φορτώνεις τις υποχρεώσεις σου και τα σχετικά στα κακόµοιρα πλάσµατα που σε περιτριγυρίζουν. Άρα, οργάνωσε λίγο καλύτερα την καθηµερινότητά σου, σταµάτα να βαριέσαι και όλοι θα είµαστε πιο χαρούµενοι!

Το ξέρω πως είσαι στη φάση σου, πως έχεις ηρεµήσει πολύ, αλλά δεν νοµίζεις ότι όλη αυτή η ‘‘γαλήνη’’ που εκπέµπεις από χιλιόµετρα είναι λίγο εκνευριστική; Είπαµε να χαλαρώσεις αλλά εσύ το έχεις παρακάνει. Άρχισε να ξεσαλώνεις λίγο, γιατί αυτή την ‘ηρεµία’ θα την χρειαστείς, σίγουρα αργότερα, γύρω στα τέλη Σεπτέµβρη. Υ∆ΡΟΧΟΟΣ Που λες, όταν πήγα στην παραλία είχε τόσο αέρα, που σκέφτηκα πού να πασαλείβοµαι µε αντηλιακά τώρα, να κολλάει η άµµος πάνω µου, άσε καλύτερα. Έτσι, µετά από κανά 2ωρο στον ήλιο…. ΚΑΤΑΚΑΗΚΑ. Όταν λέµε για κάψιµο, ένιωθα ότι µε τσιµπούσε ο ήλιος στην πλάτη µε τσιµπιδάκι για τα φρύδια. Άσε, µιλάµε για πόνο. Α! Θα έχεις ένα τέλειο δίµηνο!! ΙΧΘΕΙΣ

ΠΑΡΘΕΝΟΣ Αρχίζεις, επιτέλους, να παίρνεις τα πάνω σου, που σηµαίνει ότι όλο το χάλι της προηγούµενης περιόδου ξεκολλάει από πάνω σου και είσαι πλέον σε τέλεια διάθεση. Η αισιοδοξία σου ανεβαίνει και ο ερωτισµός σου χτυπάει κόκκινο. Άντε, καιρός ήταν! Κοίτα να το απολαύσεις όσο µπορείς γιατί τέλη Σεπτέµβρη πάλι την κατηφόρα θα πάρεις…

Συµβουλές

ΖΩΗΣ από έναν

ΝΕΚΡΟ

«Αχ, πού ‘σαι νιότη που ‘δειχνες πως θα γινόµουν άλλος!» Κώστας Βάρναλης

Κοίτα, οργανώσου λίγο γιατί τα έχεις κάνει κουλουβάχατα και έχεις χάσει την µπάλα. Το άγχος σου έχει πάρει το µυαλό και οι υποχρεώσεις σου αυξάνονται. Άρα, βρες έναν τρόπο να τακτοποιήσεις όλα τα θέµατα σου ώστε να χαλαρώσεις αργότερα, γιατί σίγουρα θα χρειαστεί να χαλαρώσεις, ειδικά µέσα Σεπτέµβρη. Αυτά…

«Όλες οι δυστυχίες µου προέρχονται από το γεγονός ότι είχα υπερβολικά καλή γνώµη για τους άλλους.» Ζαν Ζακ Ρουσσώ

«Φυλαχτείτε από τον ψυχαναλυτή που αντί να γελά µε τα αστεία, τα αναλύει.»

Thomas S. Szasz