ΙΠΠΙΚΟ - ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΣ Νο 102 by Liverios Petridis

ΤΡΙΜΗNΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΙΠΠΙΚΟΥ - ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΩΝ • ΤΕΥΧΟΣ 102 • ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2019 • ΒΕΡΑΝΖΕΡΟΥ 30, Τ.Κ. 104 32

ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Η πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων έτοιμη να εκραγεί... Σελ. 3

Πως ναυάγησε ο έμπρακτος σλαβομακεδονικός αλυτρωτισμός Σελ. 6

BBC Η Βαλκανοποίηση της Μεσογείου Σελ. 7

Κοπή της Βασιλόπιτας του Συνδέσμου στο ΚΕΤΘ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ Σελ.29

Το Δ.Σ. του Συνδέσμου εύχεται στα μέλη και τους φίλους ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

ΙΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Γραφείο: Βερανζέρου 30

Περιεχόμενα τεύχους 102 Η πραγματική εθνική θέση για τη Μακεδονία

Σελ. 4-5

Πως ναυάγησε ο έμπρακτος σλαβομακεδονικός αλυτρωτισμός

Σελ. 6

Το BBC και η "Βαλκανοποίηση" της Μεσογείου

Σελ. 7-8

Τηλέφωνο και Fax: 210 5226351

Πως παγίδευτηκε στρατηγικά η Ελλάδα

Σελ. 9-10

Δικτυακή τοποθεσία:

Στόχος Τουρκίας: Καστελόριζο

Σελ. 11-12

ΤΚ 104 32 Αθήνα

http://www.saith.gr

Μέχρι που μπορεί να φτάσει

e-mail: info@saith.gr

ο Ερντογάν στο Αιγαίο

Σελ. 13-14

Tεύχος Νο 102

Το αναφομοίωτο μάθημα των Ιμίων

Σελ. 15

Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος

Από το Σχέδιο Ανάν και Κραν Μοντάνα στη

2019

"συνεκμετάλευση"

Σελ. 16

Ιδιοκτήτης:

Μετά το Σκοπιανό σειρά έχει το Κυπριακό...

Σελ. 17-18

Σύνδεσμος Αποστράτων Αξιωματικών Ιππικού Τεθωρακισμένων Εκδότης - Διευθυντής: Υποστράτηγος ε.α. Χρ. Παπαδογεωργόπουλος Συντακτική Επιτροπή: Πρόεδρος Αντιστράτηγος ε. α. Σεραφείμ Παπαποστόλου Μέλη: Αντιστράτηγος ε.α. Κυριάκος Δημήτριος

Οι Αμερικανοί αυξάνονται στην Συρία και απειλούν με διχοτόμηση την Τουρκία

Σελ. 19-20

Τα Νέα του Συνδέσμου

Σελ. 28-30

Ο τραπεζικός λογαριασμός του Συνδέσμου είναι: ΙΒΑΝ GR310171832000 και 6832-130556-296 ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Με την ευκαιρία απευθύνομε έκκληση στα μέλη μας και τους αποδέκτες του περιοδικού μας να αποστέλλουν την ετήσια συνδρομή τους των 20 ΕΥΡΩ, διότι η συνέχιση εκδόσεως του περιοδικού μας κινδυνεύει. Ευχαριστούμε Το Διοικητικό Συμβούλιο

Αντιστράτηγος ε.α. Μπαλτζώης Ιωάννης Επιμέλεια Έκδοσης: Έφεδρος Ίλαρχος Λιβέριος Πετρίδης

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας στο διαδίκτυο για να είστε πάντα ενημερωμένοι για τα τεκταινόμενα στο Όπλο μας, στην διεύθυνση: http://www.saith.gr

Στους Αναγνώστες μας Τα Βαλκάνια παράγουν περισσότερη ιστορία από όση μπορούν να καταναλώσουν, είχε πει ο Ουίνστον Τσόρτσιλ. Οι βαλκανικοί λαοί και οι βαλκανικές ηγεσίες δεν διδάσκονται από την ιστορία. Επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη, αν και γνωρίζουν πως μπορεί να οδηγήσουν στα ίδια τραγικά αποτελέσματα. Ποταμοί αίματος χύθηκαν και κατά τους τελευταίους βαλκανικούς πολέμους που ξέσπασαν στην περιοχή μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων. Χώρες διαλύθηκαν, παλαιές διενέξεις διευθετήθηκαν, αλλά πολλά κενά παραμένουν. Ολόκληρη η Βαλκανική βρίσκεται σε μια ρευστότητα η οποία υπό προϋποθέσεις μπορεί να γίνει επικίνδυνη. Δεν είναι λίγοι οι διπλωμάτες και οι αναλυτές που πιστεύουν πως δεν θα γίνει ειρηνικά η ανταλλαγή εδαφών μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου αν, τελικά, οι ηγεσίες τους αποφασίσουν να περάσει το βόρειο Κοσσυφοπέδιο στο Βελιγράδι και να δοθεί στην Πρίστινα η πεδιάδα του Πρέσεβο που βρίσκεται στη νότια Σερβία – μια ανταλλαγή την οποία επιδιώκουν οι πρόεδροι Βούτσιτς της Σερβίας και Θάτσι του Κοσσυφοπεδίου αλλά δεν την θέλει ο πρωθυπουργός των Κοσοβάρων Ραμούς Χαραντινάι. Είναι απορίας άξιον γιατί το Βελιγράδι επιδιώκει μια τέτοια ανταλλαγή. Στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο (περιοχή Μητροβίτσας) ζουν περί τους 50.000 Σέρβοι, αλλά στην υπόλοιπη χώρα οι Σέρβοι ανέρχονται στους περίπου 70.000. Επιπλέον, αν η κοιλάδα του Πρέσεβου δοθεί ως αντάλλαγμα στους Κοσοβάρους Αλβανούς, ο οδικός άξονας 10 που συνδέει τη Θεσσαλονίκη με το Βελιγράδι θα διέρχεται από έδαφος που ελέγχεται από το Κόσοβο. Λογική απάντηση δεν υπάρχει, αλλά μάλλον οι Σέρβοι μπλοφάρουν. Πιεζόμενοι από τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσουν το Κόσοβο για να αρχίσουν συνομιλίες με την ΕΕ, θέτουν ένα ζήτημα που διχάζει τους Αλβανούς Κοσοβάρους και μάλλον δεν θα το αποδεχθεί η Πρίστινα. Η ρευστότητα στο Κόσοβο δεν είναι η μόνη που απασχολεί τα Βαλκάνια. Στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη η Ρεπούμπλικα Σέρμπσκα βρίσκεται σε μόνιμη διάθεση φυγής από το κατασκεύασμα του Ντέιτον, το οποίο δεν λειτούργησε ποτέ και δεν θα λειτουργήσει (η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, δηλαδή, ως κρατική οντότητα), ενώ το Σαντζάκ που ανήκει στη Σερβία εγείρει κατά καιρούς ζητήματα αυτονομίας ή προσκόλλησης αλλού και ανάδειξης των μουσουλμανικών χαρακτηριστικών του. Η Αλβανία κατά καιρούς θέτει διάφορα μεγαλοϊδεατικά ζητήματα αμφισβητώντας τα σύνορα με γειτονικές της χώρες, αλλά δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα ούτε καν να συγκροτήσει ένα λειτουργικό κράτος στο οποίο στοι-

χειώδεις δημοκρατικοί κανόνες να γίνονται σεβαστοί. Ο σημερινός πρωθυπουργός Ράμα έριξε τον προκάτοχό του ύστερα από μακροχρόνιες κινητοποιήσεις και αποχή από το Κοινοβούλιο. Σήμερα ο ίδιος ο Ράμα αντιμετωπίζει μεγάλες διαδηλώσεις Αλβανών αλλά και παραιτήσεις βουλευτών από το Κοινοβούλιο με στόχο την συγκρότηση κυβέρνησης τεχνοκρατών που θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Ο Ράμα κατηγορείται ότι βρίσκεται επικεφαλής ενός κυκλώματος διαφθοράς με επίκεντρο τα ναρκωτικά, αλλά και ως άνθρωπος του Σόρος. Ο Αμερικανοούγγρος δισεκατομμυριούχος επενδυτής έχει αναπτύξει ένα ευρύ βαλκανικό δίκτυο γύρω από τη ΜΚΟ Open Society από την οποία πέρασαν πολλοί Βαλκάνιοι πολιτικοί που σήμερα διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο στις χώρες τους. Βασικός στόχος της οργάνωσης ήταν το άνοιγμα των αγορών σε μια νεοφιλελεύθερη πολιτική, κάτι που εν πολλοίς πέτυχε. Σήμερα βρίσκεται σε θανάσιμη αντιπαλότητα με τον Ντόναλντ Τραμπ, γεγονός που ορισμένοι παρατηρητές το συνδέουν με την αμφισβήτηση Βαλκάνιων –και όχι μόνο– ηγετών που βρίσκονται υπό την επιρροή του. Και όλα αυτά εν μέσω βαλκανικών ψευδαισθήσεων ότι οι δυνάμεις δίνουν μεγάλη σημασία στην περιοχή. Λάθος. Οι Αμερικανοί έχουν σχεδόν φύγει, και ενδιαφέρθηκαν να διασφαλίσουν ότι οι βαλκανικές χώρες έχουν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Η Γερμανία ανησυχεί για τα νώτα της ως ηγέτιδα δύναμη της ΕΕ, και η Ρωσία χρησιμοποιεί τα Βαλκάνια για άλλους λόγους από αυτούς που πιστεύουν οι περισσότεροι αναλυτές. Το Κρεμλίνο δεν βλέπει τα Βαλκάνια ως περιοχή ζωτικής σημασίας. Τα θεωρεί εργαλείο για να επηρεάσει ευρύτερα ευρωπαϊκά ζητήματα ασφάλειας. Ο πρωταρχικός στόχος της Ρωσίας είναι να καθυστερήσει και να περιπλέξει την επέκταση του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Μόσχα έχει πλήρη επίγνωση ότι τα Βαλκάνια είναι το τελευταίο κομμάτι της Ευρώπης –πριν από τις πρώην σοβιετικές χώρες– που δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί στις Δυτικές δομές πολιτικής και ασφάλειας. Ελπίζει, λοιπόν, ότι με την επιβράδυνση της διαδικασίας ενσωμάτωσης των Βαλκανίων μπορεί να εμποδίσει τη Δύση να προσελκύσει χώρες όπως η Ουκρανία ή η Γεωργία σε ευρωατλαντικούς θεσμούς. Ένα άλλο πρόσθετο όφελος για τη Μόσχα είναι η μεταστροφή της προσοχής της Δύσης από την κακή συμπεριφορά της Ρωσίας στην άμεση γειτονιά της. Το Διοικητικό Συμβούλιο

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Η πραγματική εθνική θέση για τη Μακεδονία

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης, Μέλος του ΣΑΙΤΘ

Η πραγματικά εθνική θέση για το θέμα της Μακεδονίας, εκφράστηκε πρώτα στην Έκτακτη Σύνοδο των Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ο.Κ., τις 16 Δεκεμβρίου του 1991, οπότε λαμβάνεται απόφαση να αναγνωρισθεί το δικαίωμα ανεξαρτητοποίησης των επιμέρους ομόσπονδων Δημοκρατιών της Γιουγκοσλαβίας, μεταξύ των οποίων και η μέχρι τότε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας», υπό τους εξής όρους: Η κάθε μια ομόσπονδη δημοκρατία «να δεσμευθεί ότι θα υιοθετήσει συνταγματικές και πολιτικές εγγυήσεις που εξασφαλίζουν ότι δεν έχει εδαφικές διεκδικήσεις κατά γειτονικού κράτουςμέλους της Κοινότητας και ότι δεν θα διεξάγει εχθρική προπαγάνδα εναντίον γειτονικού κράτους-μέλους, συμπεριλαμβανόμενης και της χρήσης ονομασίας που συνεπάγεται εδαφικές διεκδικήσεις». Στις 18 Φεβρουαρίου 1992 και ενώ στους κόλπους της Ε.Ο.Κ. αναπτύσσονται δυναμικές ανατροπής της απόφασης του Δεκεμβρίου, συγκαλείται σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, στην οποία συμμετέχουν Μητσοτάκης, Παπανδρέου, Παπαρήγα και Δαμανάκη, και ο τότε υπουργός Εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς. Στη σύσκεψη οι πολιτικοί αρχηγοί, με εξαίρεση την κ. Παπαρήγα, συμφωνούν για κοινή γραμμή πλεύσης, σε μια ονομασία που δεν θα περιέχει τη λέξη «Μακεδονία» ή παράγωγά της. Μετά από την έκφραση της εθνικής αυτής θέσης μέσω του Συμβουλίου Αρχηγών και

παρά τις τάσεις που υπήρχαν στην Ε.Ο.Κ., στη Διάσκεψη Κορυφής που έγινε στη Λισαβόνα, τις 25 Ιουνίου 1992, οι ηγέτες των χωρών της Ευρώπης αποφασίζουν να μην αναγνωρίσει η Ε.Ο.Κ. τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία, αποδεχόμενη τις ελληνικές θέσεις - προτάσεις. Αυτά είναι τα επιτεύγματα μιας πολιτικής που στηρίζεται σε εθνικό μέτωπο και σε μια εθνική θέση. Γιατί στη συνέχεια το μέτωπο αυτό έσπασε και ξένα κέντρα άρχισαν να επηρεάζουν πρόσωπα και καταστάσεις στην Ελλάδα, που σταδιακά οδήγησαν στην κατάρρευση του εθνικού μετώπου και την ακύρωση της εθνικής θέσης, για να φθάσουμε στο Βουκουρέστι, όπου κάτω από αφόρητες πιέσεις, η Ελλάδα υπαναχώρησε στη «γεωγραφική ονομασία erga omnes». Όμως έχει δικαίωμα οποιοσδήποτε πολιτικός ή κόμμα, κάτω από οποιεσδήποτε πιέσεις ή συνθήκες, να υιοθετήσει μια τέτοια θέση, πολλώ δε μάλλον να την υλοποιήσει, όπως έγινε στις Πρέσπες, όπου εκτός του εγκλήματος να δοθεί το όνομα Μακεδονία, αναγνωρίστηκε «μακεδονική» γλώσσα και λαός;

Η Μακεδονία πήρε το όνομά της από το ελληνικό φύλο των Μακεδόνων που κατοίκησαν και μεγαλούργησαν εκεί, όπως δείχνουν οι μακεδονικές πόλεις που έχουν ανασκαφεί και είναι κατοχυρωμένη και ταυτισμένη με τον Ελληνισμό.

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019

Έχει δικαίωμα ένας πρωθυπουργός, ένας υπουργός εξωτερικών, μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε νόμιμα, να θέσει σε κίνδυνο την εδαφική ακεραιότητα και την εθνική ενότητα της χώρας; Πάμε όμως στην ουσία της υπόθεσης. Επειδή ορισμένοι επικαλούνται το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, λέγοντας μάλιστα ότι «δεν μπορείς να επιβάλεις στον άλλον πώς θα νοιώθει και πώς θα ονομάζεται», να πούμε τα εξής: Πρώτον, το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, είναι ατομικό, αφορά το δικαίωμα του κάθε ατόμου να ορίζει αυτό ποια είναι η εθνική του συνείδηση, όμως αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι μια ομάδα ανθρώπων μπορεί να επιλέγει χωρίς περιορισμούς όποιο όνομα θέλει για τον εαυτό του, για το κράτος, και τη γλώσσα του. Και κυρίως δεν μπορεί να το κάνει, όταν το όνομα, η γλώσσα και η εθνική ταυτότητα που επιλέγει, ανήκουν σε έναν άλλο λαό. Και όταν γίνεται αυτό, ο άλλος λαός έχει κάθε δικαίωμα να υπερασπιστεί την εθνική του περιουσία, μέρος της οποίας είναι αυτά που διεκδικεί αδίκως και κλεψιτύπως ο άλλος. Δεύτερον, σε σχέση με αυτό καθ’ αυτό το όνομα Μακεδονία και Μακεδόνας. Τα ονόματα αυτά είναι νοηματοδοτημένα και αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να τα αλλάξει κανείς. Μακεδονία είναι η γεωγραφική περιοχή που κατοικούσαν επί αιώνες οι Μακεδόνες, που ήταν ένα ελληνικό φύλο. Η Μακεδονία πήρε το όνομά της από το ελληνικό φύλο των

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Πότε, με ποια κριτήρια και από ποιον ορίστηκαν τα όρια της «γεωγραφικής Μακεδονίας», για να βγαίνουν αυτοί που υπέγραψαν την απαράδεκτη συμφωνία των Πρεσπών και αυτοί που την κύρωσαν με την ψήφο τους, να δικαιολογούν την πράξη τους και να δίνουν μάλιστα και ποσοστά που κατέχει η κάθε χώρα; Μακεδόνων που κατοίκησαν και μεγαλούργησαν εκεί, όπως δείχνουν οι μακεδονικές πόλεις που έχουν ανασκαφεί και είναι κατοχυρωμένη και ταυτισμένη με τον Ελληνισμό. Για να το ξεκαθαρίσουμε. Η Μακεδονία είναι μια ελληνική περιοχή, ασχέτως του γεγονότος ότι σε διάφορες ιστορικές περιόδους καταλήφθηκε από ξένες κρατικές εξουσίες και του γεγονότος ότι κατοικήθηκε από αλλόφυλους, μη Έλληνες. Ακόμα και τότε, εκείνες τις περιόδους, η Μακεδονία ήταν μια ελληνική περιοχή, με την ιστορική έννοια, όπως ελληνική ήταν και η Αθήνα και η Πελοπόννησος. Ακόμα και στην περίπτωση δε που σε διάφορες ιστορικές περιόδους, κατοικήθηκε από επήλυδες, όπως για παράδειγμα από τους Σλάβους, αυτό δεν τους δίνει το δικαίωμα να λέγονται Μακεδόνες. Για τον απλούστατο λόγο, γιατί οι λαοί δίνουν τα ονόματα στον τόπο που κατοικούν και όχι ο τόπος στους λαούς, ειδικά αν ο τόπος αυτός έχει «τίτλους ιδιοκτησίας». Να συνοψίσουμε. Η Μακεδονία είναι μια γεωγραφική περιοχή που δεν εκτείνεται πέραν των συνόρων της Ελλάδας, ονομάστηκε έτσι γιατί την κατοίκησε το ελληνικό φύλο των Μακεδόνων, και δεν έχει δικαίωμα σφετερισμού του ονόματος κανένας λαός, όσους αιώνες και αν κατοικεί στα εδάφη αυτά. Ναι, λοιπόν, οι κάτοικοι Έλληνες πολίτες κάτοικοι της Μακεδονίας έχουν το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, δεν έχουν το δικαίωμα

όμως να σφετεριστούν ένα όνομα που δεν τους ανήκει. Όπως οι Τούρκοι, όταν κατέλαβαν και εποίκισαν την Ιωνία, δεν διανοήθηκαν να πουν ότι είναι Ίωνες και να ονομάσουν τα τουρκικά «Ιωνική γλώσσα που ανήκει στην οικογένεια των τουρκικών γλωσσών», έτσι και οι Σλάβοι δεν έχουν δικαίωμα να λέγονται Μακεδόνες, ούτε να ονομάζουν τη γλώσσα τους «μακεδονική». Θα σκίσουν τα πτυχία τους οι ιστορικοί και οι γλωσσολόγοι. Τέλος, όσον αφορά την περίφημη θεωρία περί «γεωγραφικής Μακεδονίας», που με βάση αυτήν μας λένε ότι μοιράστηκε ανάμεσα στην Ελλάδα, στη Σερβία, μετέπειτα Γιουγκοσλαβία, από την οποία προέκυψε η «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας», τη Βουλγαρία και την Αλβανία, θέτω ευθέως το ερώτημα και προκαλώ τον οποιονδήποτε να απαντήσει: Πότε, με ποια κριτήρια και από ποιον ορίστηκαν τα όρια της «γεωγραφικής Μακεδονίας», για να βγαίνουν αυτοί που υπέγραψαν την απαράδεκτη συμφωνία των Πρεσπών και αυτοί που την κύρωσαν με την ψήφο τους, να δικαιολογούν την πράξη τους και να δίνουν μάλιστα και ποσοστά που κατέχει η κάθε χώρα; Μην ψάχνετε αδίκως, γιατί δεν πρόκειται να το βρείτε, αφού αυτή είναι η μεγαλύτερη απάτη της Ιστορίας, πάνω στην οποία στηρίχτηκε το εθνικό έγκλημα της Συμφωνίας των Πρεσπών. Και εκείνοι που έστησαν αυτήν την τεράστια απάτη, δεν έχουν

αφήσει ίχνη, παρά μόνον τον χάρτη, πάνω στον οποίο χτίζονται όνειρα για την «Ενιαία Μακεδονία», με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη. Ήλθε η ώρα των μεγάλων αποφάσεων. Ο ελληνικός λαός μπορεί να αλλάξει το ρου των εξελίξεων, αρκεί να ενωθεί και να στηρίξει μια νέα αδιάσπαστη εθνική γραμμή, η οποία μπορεί να είναι η εξής: Η Μακεδονία είναι μια διαχρονικά ελληνική περιοχή που βρίσκεται εντός της ελληνικής επικράτειας. Άρα το σύνθημα «Η Μακεδονία είναι μια και Ελληνική» δεν είναι αλυτρωτικό, αφού δεν αγγίζει ούτε ένα μέτρο γης άλλου κράτους. Ίσα ίσα, το επιχείρημα ότι είναι «αλυτρωτικό», είναι σαθρό και απλώς χρησιμοποιείται για να καλυφθεί η βρώμικη δουλειά των προθύμων που ξεπούλησαν κάτι που δεν τους ανήκει, τη Μακεδονία. Το όνομα της Μακεδονίας, η γλώσσα και η ταυτότητα, είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ελληνικής ιστορίας και την ελληνικής πολιτισμικής και εθνικής ταυτότητας και δεν έχει δικαίωμα κανένας πολιτικός να τα ξεπουλήσει και κανένας λαός να τα σφετεριστεί. Αυτά. Να ενωθούμε γύρω από αυτήν τη θέση οι Έλληνες, όλοι οι Έλληνες, να απομονώσουμε τους πολιτικούς που περί άλλων τυρβάζουν, να γίνουμε μια γροθιά και θα νικήσουμε. Να είστε σίγουροι.

• Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Πώς ναυάγησε ο έμπρακτος σλαβομακεδονικός αλυτρωτισμός Γράφει ο Σταύρος Λυγερός, Δημοσιογράφος Ο απόηχος του Μακεδονικού Αγώνα και οι πληθυσμιακές ανακατατάξεις στην ελληνική Μακεδονία, σε συνδυασμό με την καταπίεση σλαβόφωνων πληθυσμών στη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, διευκόλυναν την ανάπτυξη αλυτρωτικών τάσεων. Στην διάρκεια της Κατοχής, η μερίδα των σλαβοφώνων, που ακολουθούσε την επίσημη πολιτική της Σόφιας, συνεργάσθηκε με τους Ναζί. Ήλπιζε ότι μετά τον πόλεμο θα παραχωρούνταν εδάφη στη σύμμαχο του Γ’ Ράϊχ Βουλγαρία. Η πλειονότητα, όμως, ακολούθησε το ΕΑΜ, το οποίο υποσχέθηκε ισοτιμία, ισοπολιτεία, ελεύθερη επικοινωνία και δημιουργία σλαβομακεδονικών σχολείων. Για να τους οργανώσει, το ΕΑΜ ίδρυσε τη σλαβομακεδονική οργάνωση SNOF. Ο ιδεολογικοπολιτικός διχασμός στο εσωτερικό του σλαβόφωνου στοιχείου της ελληνικής Μακεδονίας επιτάχυνε την απομάκρυνση της αντιφασιστικής πλειονότητας από τον Βουλγαρισμό και κατ’ αντιδιαστολή την ανάπτυξη αυτόνομης σλαβομακεδονικής εθνικής ταυτότητας, η οποία είχε αρχίσει να αναπτύσσεται. Το 1944, στους κόλπους των Σλαβομακεδόνων της ελληνικής Μακεδονίας αναζωπυρώθηκαν οι αυτονομιστικές τάσεις. Καταλυτικό ρόλο έπαιξε η επαγγελία του κομμουνιστή ηγέτη του γιουγκοσλαβικού απελευθερωτικού κινήματος Τίτο για ίδρυση “μακεδονικού” κράτους στο πλαίσιο της μελλοντικής Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το μεγαλύτερο μέρος του σημερινού κράτους των Σκοπίων είχε παραχωρηθεί από το Χίτλερ στους Βούλγαρους. Από ένα χρονικό σημείο και μετά, όμως, καθώς αναπτύσσονταν οι παρτιζάνοι του Τίτο, στην περιοχή σημειώθηκε σημαντική μεταστροφή του ντόπιου πληθυσμού. Απομα6

κρύνθηκαν από την επιρροή της Σόφιας. Η διακήρυξη του Γιάιτσε Η διακήρυξη του Γιάιτσε (29 Νοεμβρίου 1943) καθόρισε την ομοσπονδιακή διάρθρωση της μεταπολεμικής Γιουγκοσλαβίας, που συμπεριλάμβανε έξι ομόσπονδες Λαϊκές Δημοκρατίες (Σερβία, Μαυροβούνιο, Κροατία, Σλοβενία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη και “Μακεδονία”). Η ίδια διακήρυξη αναγνώριζε την ύπαρξη “μακεδονικού έθνους” και απέρριπτε τις βουλγαρικές διεκδικήσεις στην περιοχή. Στην πραγματικότητα αυτή υπήρξε η γενέθλια πράξη της θεσμικής συγκρότησης του “Μακεδονισμού”. Ήταν η πρώτη φορά που η Γιουγκοσλαβία χρησιμοποίησε επισήμως διοικητικά, αλλά και εθνικά τον όρο Μακεδονία. Πριν από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η γιουγκοσλαβική αυτή επαρχία ονομαζόταν Βαρντάσκα, από το όνομα του ποταμού Βαρδάρη (Αξιός). Τον όρο Μακεδονία δεν τον είχε χρησιμοποιήσει ούτε η Βουλγαρία. Αντιθέτως, η Ελλάδα είχε το 1913 δημιουργήσει τη Γενική Διοίκηση Μακεδονίας. Επηρεασμένοι από την ίδρυση της “Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας” (αργότερα μετονομάσθηκε σε Σοσιαλιστική), πολλοί Σλαβομακεδόνες που ζούσαν κυρίως στη δυτική Μακεδονία προσανατολίσθηκαν στην απόσχιση από την Ελλάδα της περιοχής που οι ίδιοι αποκαλούν “Μακεδονία του Αιγαί-

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019

ου”. Στόχος τους να την ενώσουν με το νεόδμητο γιουγκοσλαβικό ομόσπονδο κράτος. Οι αποσχιστικές αυτές τάσεις ώθησαν τον ΕΛΑΣ στα τέλη της Κατοχής να εκδιώξει από την ελληνική επικράτεια τα ένοπλα σλαβομακεδονικά τμήματα, που είχε ο ίδιος ιδρύσει ένα χρόνο πριν. Η επιστροφή, η ήττα και η φυγή Αργότερα, με την έναρξη του Εμφυλίου Πολέμου, πολλοί ένοπλοι του SNOF συμμετείχαν στη νέα οργάνωση NOF, επανήλθαν στην Ελλάδα και εντάχθηκαν στις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού. Ήλπιζαν ότι με την υποστήριξη του Τίτο, ένα νικηφόρο αποτέλεσμα θα δημιουργούσε ευνοϊκές συνθήκες για τις αλυτρωτικές επιδιώξεις τους. Τον Ιανουάριο 1949 φάνηκε να βρίσκουν υποστήριξη από το Νίκο Ζαχαριάδη, ο οποίος τους υποσχέθηκε ότι θα εφαρμόσει το προπολεμικό πρόγραμμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Η ήττα του Δημοκρατικού Στρατού ακύρωσε οριστικά αυτά τα σχέδια. Η δημοσίευση αρχείων του ΚΚΕ, καθώς και γιουγκοσλαβικών αρχείων έχει ξεκαθαρίσει το ζήτημα των αποφάσεων της 5ης Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ (30-1-1949), για τις οποίες επικρίθηκε έντονα ο Ζαχαριάδης από τους συντρόφους του μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού. Τα καταπιεστικά μέτρα της δικτατο-

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ρίας του Μεταξά (1936-40), αλλά κυρίως τα προαναφερθέντα γεγονότα στα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου, υποχρέωσαν τη μεγάλη πλειονότητα των Σλαβομακεδόνων που ζούσαν στην Ελλάδα να την εγκαταλείψουν. Το μεγάλο κύμα ήταν συνέπεια της ήττας του Δημοκρατικού Στρατού το 1949. Υπήρξε και το κύμα μετανάστευσης προς τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία. Γεωπολιτικό εργαλείο του Τίτο Για τα άτομα με σλαβομακεδονική συνείδηση η ομόσπονδη “Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας” έγινε η πατρίδα τους. Υπήρξαν, όμως, και πολιτικοί πρόσφυγες με ελληνική εθνική συνείδηση, που υπέκυψαν στις πιέσεις των Σκοπίων για να επιβιώσουν. Αναγκάσθηκαν να αλλάξουν την εθνικότητα και να εκσλαβίσουν το όνομά τους. Η πρόθεση του Τίτο να δημιουργήσει ομόσπονδο “μακεδονικό” κράτος είχε διαφανεί αρκετά νωρίτερα, όταν στους κόλπους του Κομμουνιστικού Κόμματος Γιουγκοσλαβίας συγκροτήθηκε το “Κομμουνιστικό Κόμμα Μακεδονίας” και ο στρατηγός Τέμπο οργάνωσε το “Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό της Μακεδονίας”. Από εκεί και πέρα όλες οι προσπάθειες του Τίτο επικεντρώθηκαν στο πώς θα μπορέσει να λύσει το Μακεδονικό ζήτημα προς όφελος της χώρας του. Σταθερός στόχος του ήταν να αποκτήσει κάποιου είδους πρόσβαση στο Αιγαίο. Πρόκειται ουσιαστικά για την αρχή μίας νέας περιόδου, κατά τη διάρκεια της οποίας η Γιουγκοσλαβία αρχίζει να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο και να προβάλλει διεκδικήσεις έναντι και της Βουλγαρίας και της Ελλάδας.

Το BBC και η «Βαλκανοποίηση» της Μεσογείου Γράφει ο Βασίλης Κοψαχείλης* Ερωτηματικά προκάλεσε το δημοσίευμα του BBC για ύπαρξη –λένε– Σλαβομακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Λάθος του κατά τα άλλα έγκυρου BBC ή ένα δημοσίευμα που εξυπηρετεί σκοπιμότητες; Στην πραγματικότητα η κατάσταση είναι πιο πολύπλοκη από ό,τι ίσως φαίνεται. Για λόγους που επιχειρώ να εξηγήσω σε αυτό το άρθρο, το δημοσίευμα έρχεται ως προσπάθεια των Βρετανών να υπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα, ως χρήσιμων συμμάχων των Αμερικανών στο σχέδιο «Βαλκανοποίησης» ολόκληρης της Μεσογείου. ΗΠΑ: Με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια… Μετά το 2013, οι Αμερικανοί έχουν θέσει σε εφαρμογή μία στρατηγική «Βαλκανοποίησης» ολόκληρης της Μεσογείου. Το σχέδιο αυτό βασίζεται σε δύο υποθέσεις [1]: (α) Η αποχώρηση των ΗΠΑ - ως φυσική παρουσία, αλλά όχι ως συμφέροντα - από την ευρύτερη Μεσόγειο, ανοίγει την όρεξη στη Ρωσία, στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ιταλία και εσχάτως, μετά την Καταλανική περιπέτεια, στην Ισπανία, να καλύψουν

το κενό ισχύος που δημιουργείται. Σύντομα τα ανταγωνιστικά τους συμφέροντα θα φέρουν τη μία εναντίον της άλλης, θα προκληθεί φθορά δυνάμεων, την ώρα που οι ΗΠΑ θα ανακτούν δυνάμεις αποτραβηγμένες από τη «Μαύρη Τρύπα» της Μεσογείου. (β) Η Ευρώπη, με προβληματική την Μεσόγειο, καθίσταται αδύναμη αγορά και απαγορευμένη περιοχή για την Κίνα που έχει επενδύσει στρατηγικά στην Ευρώπη ως αντίβαρο στην Αμερικανική αλληλεξάρτηση. Έτσι εξηγείται το ενδιαφέρον της Ρωσίας να επενδύσει πολλαπλά στη βόρεια ναυσιπλοική διαδρομή, γνωρίζοντας ότι αργά ή γρήγορα η ευρύτερη Μεσόγειος θα καταστεί προβληματική ζώνη συμφερόντων. Η Βρετανική στρατηγική Στο Αμερικανικό σχέδιο προσπαθεί εσχάτως να συμμετέχει η Βρετανία. Για την ακρίβεια, προσπαθεί να επιβληθεί ως χρήσιμος συνεταίρος των Αμερικανών, με κεφάλαιο τη μοναδική της ικανότητα να αφήνει υποθήκες αστάθειας από όπου αποχωρεί και το δίκτυο που διαθέτει στην Ανατολική Ασία. Συνέχεια στην επόμενη σελίδα

• Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν στην Ευρώπη κυρίως μετά το 2008-09, έκαναν σημαντικούς παράγοντες στο Λονδίνο και το βαθύ σύστημα των Βρετανικών μυστικών υπηρεσιών να έχουν προεξοφλήσει ένα Brexit πολύ πριν το δημοψήφισμα του καλοκαιριού του 2016. Όταν έχασαν τον έλεγχο του Σουέζ, οι Βρετανοί αρκέστηκαν στα προπύργιά τους στην Κύπρο και το Γιβραλτάρ για τον έλεγχο της Μεσογείου. Τη δεκαετία του 1990, εκχώρησαν και τα τελευταία τους προπύργια στην Ανατολική Ασία. Κέρδισαν χρόνο, δυνάμεις και δεν αναλώθηκαν σε περιπέτειες. Πλέον οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Τα προπύργια σε Γιβραλτάρ και Κύπρο έχουν χάσει την προηγούμενη σημασία τους, αντίθετα έχει αυξηθεί το ενδιαφέρον για παρουσία στην Ανατολική Ασία. Όσο λοιπόν και αν οι Αμερικανοί είναι καχύποπτοι με τους Βρετανούς, τους χρειάζονται τόσο για τις υποθήκες αστάθειας που μπορούν να αφήσουν πίσω τους στη Μεσόγειο, όσο και για τις διασυνδέσεις τους στον ευρύτερο Ασιατικό χώρο. Η «Βαλκανοποίηση» της Μεσογείου Το σχέδιο «Βαλκανοποίησης» της Μεσογείου προϋποθέτει την αποσταθεροποίηση των πόλων σταθερότητας στην περιοχή. Ολόκληρος ο Μεσανατολικός χώρος της Μεσογείου αποσταθεροποιήθηκε για τα καλά με την Αραβική Άνοιξη, που αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς κατέληξε… Ολόκληρος ο Ευρωπαϊκός χώρος της Μεσογείου αποσταθεροποιήθηκε καθοριστικά με το μεταναστευτικό. Ολόκληρη η Μεσόγειος αποσταθεροποιήθηκε με την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και τα δημόσια χρέη που συσσωρεύτηκαν. Το Κουρδικό Ζήτημα μπλοκάρει το τετράγωνο Τεχεράνη-Βαγδάτη-Δαμασκός-Άγκυρα. Ο ρόλος της Τουρκίας από τα Στενά του Βοσπόρου ως το Κέρας της Αφρικής γρήγορα θα προκαλέσει τις αντι8

δράσεις της Αιγύπτου, παράλληλα με εξελίξεις στην Κύπρο που θα θέσουν σε αμφισβήτηση την αξιοπιστία των Τριμερών Συνεννοήσεων. Στο Ισραήλ επιχειρείται μια επαναστατική μεταμόρφωση του πολιτικού σκηνικού με άξονα το Παλαιστινιακό, και πιθανή την επαναπροσέγγιση με την Τουρκία. Μένει η Ελλάδα! Η οικονομική κρίση έφερε επώδυνες συμφωνίες υποταγής. Αυτή είναι η αλήθεια και ας μην κρυβόμαστε! Δεν αρκούν όμως μόνο αυτές οι συμφωνίες. Η αποτυχία της Άγκυρας να δημιουργήσει ζήτημα τουρκικής μειονότητας μεταξύ των Ελλήνων Μουσουλμάνων στη χώρα μας, έχει ενεργοποιήσει άλλους σχεδιασμούς – από τα αφηγήματα αυτονόμησης περιοχών, ως τους Τσάμηδες και εσχάτως τους κατασκευασμένους Σλαβομακεδόνες. Η «Βαλκανοποίηση» της Μεσογείου θέλει οπωσδήποτε και τη χώρα μας στο κάδρο. Και για όσους σπεύσουν να παίξουν το παιχνίδι των κακών Αμερικανών και Άγγλων και των καλών Ρώσων, να ενημερωθούν πως στο παιχνίδι αυτό έχουν βάλει τις μάρκες τους και οι Ρώσοι, με σχέδια εξόχως πιο προωθημένα για τη χώρα μας και το εδαφικό της μέλλον. Αντί επιλόγου… Το δημοσίευμα του BBC είναι προειδοποιητική βολή! Τα επόμενα δύο χρόνια θα ακούσουμε και θα δούμε πολλά. Η χώρα μας έχει ήδη μπει στη δύνη

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019

εξελίξεων, νέων και διαφορετικών από τις πρόσφατες περιπέτειες που ζήσαμε και ζούμε ακόμη. Το να ανατρέψουμε τις εξελίξεις είναι σχεδόν αδύνατο. Μπορούμε ωστόσο να αποφύγουμε τα χειρότερα, με συνετή διαχείριση των καταστάσεων που θα προκύψουν. Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι άμεση ενίσχυση των παραγόντων ισχύος. Χωρίς αυτούς δεν μπορείς να σταθείς στο περιφερειακό και διεθνές σύστημα. Μετά αναλαμβάνει η διπλωματία. Χρειαζόμαστε ένα Οδυσσέα και ένα Θεμιστοκλή μαζί! Αλλά πάνω από όλα χρειαζόμαστε ενημερωμένο και έτοιμο λαό! Είμαστε έτοιμοι για τα δύσκολα; [1] Οι δυο αυτές υποθέσεις είναι ιστορικά καταξιωμένες και συνιστούν τη θεωρία νίκης των ΗΠΑ για την τιθάσευση των αντιπάλων τους για το πρώτο μισό του 21ου αιώνα. Βλέπουν, δηλαδή, τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις σαν μια νέα Γένοβα και Βενετία, που μπλοκαρίστηκαν στην Ανατολική Μεσόγειο και στα παιχνίδια ισχύος μεταξύ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (σήμερα σε αυτό το ρόλο είναι η Ρωσία) και του Ισλάμ. Πολύ χρήσιμη πηγή για εξαγωγή συμπερασμάτων είναι το βιβλίο του γνωστού ιστορικού Niall Ferguson. Για περισσότερα: Niall Ferguson, 2011, Civilization, London: Penguin Books * Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι διεθνολόγος

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Πως παγιδεύτηκε στρατηγικά η Ελλάδα Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Προβληματίζουν βαθύτατα οι χαώδεις νεοελληνικές διαιρέσεις οι οποίες, ναι μεν έχουν βαθιές ρίζες, πλην τελευταία εντείνονται και βαθαίνουν. Άμα κάτι αρχίσει στραβά κινείται στραβά, εκτός και εάν διορθωθεί. Στην περίπτωσή μας με την ανασυγκρότηση και ανασύνταξη του ελληνικού κράτους για να καταστεί δημοκρατικό, ισχυρό, ασφαλές και βιώσιμο. Η «κακιά αφετηρία» ήταν η δολοφονία του Καποδίστρια και η έλευση των Βαυαρών. Ματαιώθηκαν έτσι οι αξιώσεις των υψηλοτάτης υπόστασης Επαναστατών του 1821 όπως καταγράφηκαν στις Εθνοσυνελεύσεις αμέσως μετά. Δεν εκπληρώθηκαν οι σκοποί της Επανάστασης του 1821 για δημιουργία δημοκρατικά συγκροτημένης Πολιτείας η οποία θα ενσωμάτωνε τις επί αιώνες τοπικά αυτεξούσιες και αυτόθεσπιζόμενες Πόλεις. Ο πρώτος νόμος των Βαυαρών καταργούσε, βασικά, την επί αιώνες δημοκρατική πολιτική οργάνωση των Πόλεων. Έκτοτε, εντός μιας ουσιαστικά ξενοκρατούμενης χώρας-χώρου μέσα στην

οποία εγκλωβίστηκαν «των Ελλήνων οι Κοινότητες» –και η οποία ευθύνεται για την καταστροφή των εκτός συνόρων Ελλήνων– αυξήθηκαν οι διαιρέσεις, ακυρώθηκε η πολιτική και οικονομική οργάνωση των τοπικών κοινοτήτων και εξασθένησαν οι παραδόσεις των Κοινών και των Πόλεων. Ενάμιση αιώνα μετά αυτό επιτάθηκε με την έλευση της αστικοποίησης η οποία στρίμωξε τους περισσότερους Έλληνες μέσα στα τσιμεντένια τείχη των αστικών κέντρων. Ολοένα και περισσότερο οι πολίτες έβλεπαν και συνεχίζουν να βλέπουν το κράτος ως εγκάθετο ξένων συμφερόντων. Κυρίως λόγω δημοκρατικού ελλείμματος, οι φορείς εξουσίας έμαθαν να θεωρούν την κοινωνία ως «μάζα» και «ετερόκλητο όχλο» πάνω στον οποίο, δήθεν, έχουν δικαίωμα να επιβάλουν τα ανυπόστατα ιδεολογήματά τους. Τις τελευταίες δεκαετίες αυτές οι πολιτικές διαστροφές επιτάθηκαν με την κυριαρχία ιδεολογικών δογμάτων και συνεπακόλουθων δεσποτικών παραδοχών. Τα κούφια εθνομηδενιστικά θεωρήματα κορύφωσαν τέτοιες συμπεριφορές. Δύσκολα μπορεί να πει κανείς το πώς θα υπάρξει ανάσχεση και αντιστροφή. Οι πορείες για το «Μακεδονικό», πά-

ντως, ανέδειξαν το γεγονός ότι, τελικά, για κάποιους μυστήριους λόγους οι συμφορές και οι καταστολές δεν εκμηδένισαν το πνευματικό DNA της ελληνικότητας που απορρέει από τις ελληνικές πολιτικές παραδόσεις της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Αντιστροφή του κατηφορίσματος σημαίνει τερματισμό της ξένης εξάρτησης, δημοκρατία, ανάκαμψη της οικονομίας (όχι με ψευτιές και συνθήματα) και επιστροφή όσων κυνηγημένοι μετανάστευσαν. Τερματισμό επίσης της εκποίησης της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας που δημιουργεί αθέατες ζώνες κακουχιών, δυστυχίας ακόμη και θανάτων. Για ένα ακόμη λόγο εάν πληγεί ανεπανόρθωτα η κοινωνική συνοχή υπάρχει κίνδυνος οριστικά και ανεπίστροφα να εκμηδενιστεί κάθε ίχνος νομιμοποίησης του κράτους και των πολιτικοοικονομικών ιεραρχιών. Σε όλα τα κράτη όλων των εποχών αυτή η νομιμοποίηση συναρτάται με μια κοινωνικά σμιλευμένη διανεμητική δικαιοσύνη και όχι με ξενόφερτες δεσποτικές εντολές και διαταγές ξένων τεχνοκρατών και ηγεμονικών υπαλλήλων στην παρέα των οποίων γυροφέρνουν παντελώς Συνέχεια στην επόμενη σελίδα

• Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτοι διεθνικοί παράγοντες όπως κερδοσκόποι και τοκογλύφοι. «Ηττηθήκαμε να τα μπαλλώσουμε να τελειώνουμε» Ιστορικά μιλώντας για αναπόδραστους γεωπολιτικούς λόγους το νεοελληνικό κράτος εντάχθηκε στις συμμαχίες των Δυτικών ναυτικών δυνάμεων. Δημιουργώντας τις αναγκαίες προϋποθέσεις αυτή η ένταξη θα μπορούσε να ενισχύσει την εθνική ανεξαρτησία, να θωρακίσει την εθνική ασφάλεια και να επιτρέψει την ανάπτυξη μιας εθνικής στρατηγικής απόκρουσης των εξωτερικών απειλών. Συμφορά μας, όμως, κυριάρχησε το δόγμα «ανήκουμε στην Δύση». Το σωστό και ορθολογιστικό θα ήταν «συμμετέχουμε ισότιμα στους Δυτικούς θεσμούς, διαπραγματευόμαστε στην βάση του εθνικού συμφέροντος» και κάνουμε συναλλαγές που επιδιώκουν συμμετρικές και ισόρροπες σχέσεις με τους ισχυρότερους συμμάχους. Οι ύστερες «αριστερές» εκδοχές του ίδιου δόγματος κορύφωσαν την εξάρτηση και κατέδειξαν ότι το πρόβλημα είναι εγγενές και όχι μόνο ιδεολογικό. Έτσι ακούσαμε το «ευχαριστώ την Αμερική» στα Ίμια και το «go home Mrs Merkel» που τάχιστα έγινε «σε ευχαριστώ Μέρκελ» και «είμαι περήφανος για τα μετάλλια». Η ολοκληρωτική ακύρωση της ελληνικής εθνικής ανεξαρτησίας και οι αντιφάσεις της πνευματικά και οικονομικά εκτροχιασμένης μεταπολίτευσης λογικότατα οδήγησε στα μνημόνια και στο ότι ακολούθησε: Στο άνοιγμα του Ασκού των Βαλκανικών ανέμων και στην επέκταση της λογικής των Πρεσπών στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Στην εξωτερική πολιτική κυριαρχεί πλέον η πολιτικά ανάλγητη, αναληθής και σε κάθε περίπτωση αυτοκαταστροφική θέση: «ηττηθήκαμε να τα μπαλώσουμε να τελειώνουμε». Το τελευταίο, λέμε με νόημα, είναι εντός εισαγωγικών! Τα «μπαλώματα» είναι τελικά πολλών ειδών και τα νήματά τους σταδιακά ενώνονται δημιουργώντας πλέον ένα Γόρδιο Δεσμό: Φτηνές δικαιολογήσεις των οικονομικών συμφορών, αστείες αιτιολογήσεις της καταστροφικής Συμφωνίας των Πρεσπών, εθνομηδενιστική κυριαρχία ακόμη και σε 10

κορυφαίους θεσμούς εθνικής στρατηγικής, επάνοδος στο κυβερνητικό προσκήνιο ακραία «αναλυτικά αμαρτωλών ιδρυμάτων προτάσεων πολιτικής», στρατηγικό κρυφτούλι στο Αιγαίο όσον αφορά το διεθνές δίκαιο και διολίσθηση σε ασυγκράτητο κατευνασμό της Τουρκικής απειλής. Το μοιραίο άλμα στο κενό εκτελείται σε παρόντα χρόνο και αφορά την Κύπρο.

φιλεγόμενα (και ελάχιστα τεχνικού χαρακτήρα) «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης», δημιουργούν παραστάσεις και στέλνουν μηνύματα ότι οι σκοποί της Άγκυρας εκπληρώνονται. Η μη εκπλήρωση των προνοιών του διεθνούς δικαίου της θάλασσας σημαίνει απώλεια κολοσσιαίων πλουτοπαραγωγικών πόρων και γεωπολιτική συρρίκνωση.

Εάν τα πιο πάνω ισχύουν, λογικά οι προεκτάσεις είναι πλέον πολλές και σε πολλούς τομείς. Αποδυναμώνεται η προσκόλληση στο κοινό συμφέρον, κυριαρχούν φαινόμενα ιδιωτείας, η ηττοπάθεια και η απελπισία ματαιώνουν την φιλοπατρία, η νομιμοποίηση του κράτους και των θεσμών αποδυναμώνεται ακόμη περισσότερο, αυξάνονται οι πνευματικές διαιρέσεις κάθε είδους, τα εμφύλια σύνδρομα επανέρχονται, η εξουσία διολισθαίνει στον δεσποτισμό, η προπαγάνδα του κάθε καρεκλοκένταυρου πλήττει την αξιοπρέπεια των πολιτών και όλα αυτά μαζί και πολλά άλλα βαθαίνουν την διαφοροποίηση κοσμοαντιλήψεων και πολιτικών θέσεων.

Φαίνεται ότι διόλου τυχαία της συμφωνίας των Πρεσπών προηγήθηκε η μυστήρια έλευση του Ερντογάν στην Ελλάδα. Μετά την Συμφωνία των Πρεσπών ακολούθησε ο ασυγκράτητος κατευνασμός με το ταξίδι του Πρωθυπουργού στην Τουρκία. Ακολουθεί η Κύπρος και το δόγμα «η Κύπρος είναι μακριά» τώρα παντρεύεται με το αριστεροδεξιό εθνομηδενιστικό δόγμα που πιο πάνω παραθέσαμε εντός εισαγωγικών: στην Κύπρο «ηττηθήκαμε να τα μπαλώσουμε να τελειώνουμε».

Στρατηγική παγίδευση Όπως επαληθεύεται ιστορικά αλλά και σήμερα καθημερινά το κράτος και η κοινωνία ανεπίστροφα πιάνουν πάτο όταν παγιδευτούν στρατηγικά. Πέραν της υπερχρέωσης για τις επόμενες δεκαετίες και της αρπαγής από ξένους της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, στα πεδία της εξωτερικής πολιτικής το νεοελληνικό κράτος παγιδεύεται ολοένα και περισσότερο. Ο Hans Morgenthau –το έργο του «Πολιτική μεταξύ των Εθνών. Ο αγώνας για ισχύ και ειρήνη» μόλις κυκλοφόρησε στα Ελληνικά και θεωρείται η «βίβλος των διεθνών σχέσεων»–, έγραψε ότι ένα κράτος είναι βιώσιμο όταν μπορεί να εκπληρώσει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου που αφορούν την Επικράτειά του. Κανείς να μην έχει αμφιβολία ότι το «στρατηγικό κρυφτούλι στο Ιόνιο» οδηγεί σε απώλεια του Αιγαίου. Θα καταγραφεί ως η μαύρη σελίδα της σύγχρονης Ελλάδας. Ενώ στο παρελθόν δεν εφαρμόζαμε τις πρόνοιες του δικαίου της θάλασσας δηλωνόταν, εν τούτοις, ότι επιφυλασσόμαστε να το κάνουμε. Το «κρυφτούλι στο Ιόνιο» σε συνδυασμό με τα αμ-

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019

Στο σημείο αυτό καλό είναι να τονιστεί ότι ο πρώην υπουργός Εξωτερικών έθεσε ζήτημα αποχώρησης των στρατευμάτων κατοχής και τερματισμού των εγγυήσεων. Εν τούτοις, αυτή ήταν η μια όψη του νομίσματος: Κατ’ αρχάς, μια τέτοια θέση δεν είναι συμβατή με το πνεύμα της Συμφωνίας των Πρεσπών και τον παράλληλο κατευνασμό της Τουρκίας. Επιπρόσθετα, όπως πάντα γράφαμε σε δεκάδες παρεμβάσεις με τις οποίες ενθαρρύναμε την θέση για τα στρατεύματα και τις εγγυήσεις, αυτή η θέση δεν έχει νόημα εάν δεν συνοδεύεται με θέση της Αθήνας για βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Γιατί η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα σε εθνική-ρατσιστική βάση επικυρώνει την Τουρκική επικυριαρχία ακόμη και αν φύγουν τα στρατεύματα και τερματιστούν οι εγγυήσεις. Το «η Λευκωσία αποφασίζει και η Αθήνα ακολουθεί» με κάθε κριτήριο ήταν στρατηγικά ανορθολογικό και σημαίνει, βασικά, ότι «η Λευκωσία μπορεί να αποφασίσει να αυτοκτονήσει και εμείς θα της συμπαρασταθούμε όταν θα εκπνέει». Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες θα καταστούν στρατηγικοί όμηροι στα χέρια της Τουρκίας, θα αλλάξουν τα δεδομένα των θαλάσσιων οριοθετήσεων όπως ακριβώς η Τουρκία ήδη δηλώνει και συνολικά ανεπίστροφα η Ελλάδα θα παγιδευτεί στρατηγικά.

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Στόχος Τουρκίας: Καστελόριζο Γράφει ο Θεόδωρος Καρυώτης Αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά οικόπεδά της πατρίδας μας αλλά, για πολλές δεκαετίες, οι ελληνικές κυβερνήσεις αγνοούσαν την αξία του. Το Καστελόριζο βρίσκεται στο επίκεντρο των τουρκικών προκλήσεων, διότι κατέχει μια πλεονεκτική και κομβική θέση στην Ανατολική Μεσόγειο. Ακόμα ενθυμούμαι την συνομιλία μου με τον Ανδρέα Παπανδρέου, για την αξία της ΑΟΖ και του Καστελόριζου. Μου ζήτησε τότε, να έρθω σε επαφή με τον Κάρολο και τον Γιάννη στο Υπουργείο Εξωτερικών (Κάρολος ήταν ο Κάρολος Παπούλιας και Γιάννης ήταν ο Γιάννης Καψής). Όπως έχω επανειλημμένα γράψει, ακόμα περιμένω τηλεφώνημά τους. Το 2019 θα είναι η πιο κρίσιμη χρονιά για την ελληνοτουρκική διένεξη στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος και στην Ανατολική Μεσόγειο. Κύριος στόχος του Ερντογάν είναι πλέον, ξεκάθαρα, το Καστελόριζο. Βλέπετε οι Ελληνικές κυβερνήσεις, μετά το 1974, αποδείχθηκαν εντελώς αγεωγράφητες, διότι αγνοούσαν ότι το σύμπλεγμα του Καστελόριζου (Καστελόριζο, Ρω, Στρογγύλη) δεν ανήκει στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος. Έτσι, όπως είναι γνωστόν, οι δεκάδες συνομιλίες μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας και Τουρκίας για το Αιγαίο, δεν συμπεριλάμβαναν το Καστελόριζο. Συζητούσαν το θέμα της νεκρής υφαλοκρηπίδας και το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης, με χάρτες που έδειχναν διαφορετικά μεγέθη αιγιαλίτιδας ζώνης, που κυμαίνονταν κατά περιοχή σε 6, 8, 10 και 12 ν.μ. Όταν επισκέφθηκε την Αθήνα, τον Δεκέμβρη του 2017, ο Πρόεδρος Ερντογάν συμφώνησε με τον Έλληνα πρωθυπουργό να συνεχιστούν αυτού του είδους οι συνομιλίες, χωρίς το Καστελόριζο. Ο Ταγίπ Ερντογάν αντιλαμβανόμενος ότι δεν μπορεί να αγγίξει ουσιαστικά την κυπριακή ΑΟΖ, όπως ανακηρύχθηκε από τον Τάσσο Παπαδόπουλο, έχει στρέψει την προσοχή του στο τρίγωνο Καστελόριζο-Κύπρος-Κρήτη, για το οποίο ο ειδικός στους υδρογο-

Το Καστελόριζο βρίσκεται στο επίκεντρο των τουρκικών προκλήσεων, διότι κατέχει μια πλεονεκτική και κομβική θέση στην Ανατολική Μεσόγειο. νάνθρακες, καθηγητής Αντώνης Φώσκολος έχει υπολογίσει την ποσότητα των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου σε 50 δις. βαρέλια, που σε σημερινές τιμές αποτιμώνται σε ένα τρισεκατομμύριο δολάρια. (Το φυσικό αέριο υπολογίζεται σε βαρέλια, για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης με το πετρέλαιο). Ο κύριος λόγος πανικού του Ερντογάν είναι η συμπεριφορά του αμερικανικού κολοσσού ExxonMobil, που όχι μόνο αγνοεί τις απειλές του Ερντογάν στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά ετοιμάζεται να αρχίσει έρευνες και στα δύο οικόπεδα που της παραχωρήθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση στα θαλάσσια σύνορα με την Λιβύη, όπου φημολογείται ότι τα κοιτάσματα είναι τα μεγαλύτερα της Ανατολικής Μεσογείου. Έτσι φτάσαμε στο έτος 2019 και ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται ότι πρέπει τώρα να κινηθεί και να δημιουργήσει προηγούμενο (precedent) σε περίπτωση που χρειαστεί να προσφύγει σε επιδιαιτησία για την οριοθέτηση ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας. Για αυτό βομβαρδίζει το τρίγωνο (Καστελόριζο-Κύπρος-Κρήτη) με ένα μπαράζ NAVTEX, με πολεμικά πλοία, με υποτιθέμενες

έρευνες και εξορύξεις. Έίναι αξιοσημείωτο ότι ο Ερντογάν, μετά το ταξίδι του στην Αθήνα, έχει αυξήσει τις απαιτήσεις του. Τον βλέπουμε να προσπαθεί να βυθίσει ένα πλοίο του Λιμενικού στα Ίμια, να ζητά την επιστροφή στην Τουρκία 18 ελληνικών νησιών, να αιχμαλωτίζει δύο Έλληνες στρατιωτικούς στον Έβρο, να ισχυρίζεται ότι τα Ίμια είναι τουρκικά και η κυβέρνησή του να αναφέρεται τώρα και σε «γαλάζια πατρίδα». Η σημασία και αξία του Καστελόριζου Η Ελλάδα ασχολήθηκε για πρώτη φορά με το Καστελόριζο, όταν πληροφορήθηκε το περίφημο Σχέδιο Άτσεσον του 1964. Στο αρχικό σχέδιο, η Κύπρος θα παραχωρείτο ολόκληρη στην Ελλάδα εκτός της Καρπασίας, όπου θα εγκαθίστατο μια στρατιωτική βάση της Τουρκίας παρόμοια με τις Βρετανικές βάσεις στο νησί, χωρίς χρονικά περιθώρια. Επιπλέον το Καστελόριζο θα παραχωρείτο στην Τουρκία. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος απέρριψε αμέσως αυτό το σχέδιο. Ο Άτσεσον πρότεινε μια αλλαγή ,που Συνέχεια στην επόμενη σελίδα

Αυτή την περίοδο, δεν έχουμε κατανοήσει ότι το μείζον θέμα για μας δεν είναι το προσφυγικό ή η οικονομία, αλλά ενδεχόμενο κατάρρευσης των συνόρων μας και, δυστυχώς, απουσιάζει ο ηγέτης που θα μπορέσει να αποτρέψει αυτή την επικείμενη καταστροφή. • Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

προέβλεπε ότι η Τουρκία θα διατηρούσε την Καρπασία μόνο για 50 χρόνια και η Τουρκία απέρριψε το νέο σχέδιο. Έχουν περάσει από τότε 54 χρόνια, αλλά φαίνεται ότι οι Τούρκοι εξακολουθούν να εποφθαλμιούν τα νησιά μας. Όπως έχω τονίσει χρόνια παλαιότερα, το Σχέδιο Άτσεσον ήταν προσεκτικά σχεδιασμένο. Όταν παρατηρήσει κανείς πόσο μικρό είναι το Καστελόριζο, εύκολα θα αντιληφθεί ότι η Τουρκία δεν επιθυμούσε μια τέτοια ανταλλαγή, αλλά ούτε και η Ελλάδα ήταν διατεθειμένη να παραδώσει ελληνικό έδαφος, όσο μικρό και να ήταν αυτό. Αλλά ο Άτσεσον είχε κάτι άλλο στο μυαλό του. Οι Αμερικανοί, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, γνώριζαν την αξία των υδρογονανθράκων και είχαν αρχίσει μυστικές έρευνες στην Ανατολική Μεσόγειο για τον μεγάλο ορυκτό πλούτο της περιοχής. Τότε βέβαια υπήρχε μόνο η έννοια της υφαλοκρηπίδας, αλλά οι Αμερικανοί γνώριζαν ότι και τα νησιά διαθέτουν υφαλοκρηπίδα. Έτσι σήμερα ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο θα ανήκε στην Τουρκία, εάν είχε δεχθεί να πάρει το Καστελόριζο, μία κίνηση που δεν θα μπορούσε βέβαια να πραγματοποιηθεί , διότι το σχέδιο Ατσεσον είχε ήδη απορρίψει η τότε κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Όπως έγραψε , πρόσφατα, στην εφημερίδα Καθημερινή ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος: «Όλος ο κόσμος γνωρίζει με ακρίβεια τι διεκδικεί η Τουρκία στην περιοχή. Η Ελλάδα εξακολουθεί να μην έχει προσδιορίσει ποια θεωρεί ότι είναι τα ακριβή όρια της υφαλοκρηπίδας της στην Ανατολική Μεσόγειο. Απλώς διαμαρτύρεται στις τουρκικές ενέργειες...» Οι αυξανόμενες τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος, τα σενάρια μυστικής διπλωματίας μεταξύ Αθήνας- Άγκυρας και η αμέλεια των ελληνικών κυβερνήσεων να υιοθετήσουν μια Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) θέτουν σε κίνδυνο τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα σε μια περίοδο ,που η Ελλάδα εμφανίζεται τρωτή σε διεθνείς πιέσεις. Από το 1922 οι Τούρκοι πάντοτε θεωρούσαν ότι είχαν μεγάλες ακτές, αλλά δεν διέθεταν μεγάλη θάλασσα και 12

μετά το 1982 συνειδητοποίησαν ότι η θάλασσά τους περιορίστηκε και άλλο. Εκείνη την χρονιά, με την UNCLOS θεμελιώθηκε η νέα έννοια του Δικαίου της Θάλασσας, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), που περιόριζε και άλλο την θάλασσά τους στην Ανατολική Μεσόγειο. Έτσι άρχισαν έναν επικίνδυνο ρητορικό πόλεμο, εκτός δύο θερμών εξαιρέσεων (1987 και 1996), αλλά από το 2018 άρχισαν να προβάλουν και παρανοϊκές απαιτήσεις που σίγουρα θα συνεχιστούν και στο μέλλον. Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η Ελλάδα τα σχέδια του Ερντογάν είναι, άμεσα και πριν είναι πολύ αργά, να προβεί σε οριοθέτηση της ΑΟΖ της με αυτή της Αιγύπτου βάσει της μέσης γραμμής ,σύμφωνα με τις προβλέψεις της UNCLOS, που θα δίνει πλήρη επήρεια στην νήσο Στρογγύλη, με αποτέλεσμα η Τουρκία να μην έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο. Βέβαια, η Τουρκία θα αντιδράσει και θα ζητήσει την παρέμβαση του Δικαστηρίου της Χάγης και όχι του Διεθνούς Δικαστηρίου του Δίκαιου της Θάλασσας που εδρεύει στο Αμβούργο, αφού δεν είναι μέλος της UNCLOS. Η Τουρκία θα προσπαθήσει να πείσει την Χάγη ότι το σημείο οριοθέτησης ανάμεσα σε Ελλάδα και Αίγυπτο παραβιάζει τους κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας και θα ζητήσει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο υποστηρίζοντας ότι η ελληνοαιγυπτιακή οριοθέτηση έπρεπε να γίνει βάσει της ευθυδικίας (equity) και όχι της μέσης γραμμής. Η Ελλάδα θα πρέπει να απορρίψει αυτή τη θέση της Τουρκίας τονίζοντας ότι θα δεχτεί την παρέμβαση του Δικαστηρίου της Χάγης, μόνο εάν η Τουρκία αποδεχτεί την οριοθέτηση ολόκληρης της θάλασ-

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019

σας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Επίλογος Αυτή την περίοδο, δεν έχουμε κατανοήσει ότι το μείζον θέμα για μας δεν είναι το προσφυγικό ή η οικονομία, αλλά ενδεχόμενο κατάρρευσης των συνόρων μας και, δυστυχώς, απουσιάζει ο ηγέτης που θα μπορέσει να αποτρέψει αυτή την επικείμενη καταστροφή. Η Τουρκία με επιθετικότητα και ασύστολο θράσος εφαρμόζει για 40 χρόνια μία επεκτατική πολιτική στο Αιγαίο, στην οποία τα τελευταία χρόνια έχει συμπεριλάβει και το σύμπλεγμα του Καστελόριζου, προβάλλοντας συνεχώς αβάσιμες διεκδικήσεις κατά παράβαση όλων των κανόνων του διεθνούς δικαίου. Όπως είχε προειδοποιήσει, πριν από χρόνια ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Οικονομίδης, τότε νομικός σύμβουλος του ΥΠΕΞ: "Η επεκτατική συμπεριφορά της Τουρκίας, η οποία εμφανώς δεν συνάδει με την σύγχρονη εποχή, στηρίζεται κυρίως σε τρεις παράγοντες: στην ισχύ έναντι της χώρας μας, στην αδυναμία του διεθνούς συστήματος να επιβάλει την εφαρμογή των διεθνών κανόνων και στην αδιαφορία των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες εξακολουθούν πάντοτε να τοποθετούν το ατομικό τους συμφέρον υπεράνω του γενικού συμφέροντος της διεθνούς κοινότητας ως συνόλου. Από την άλλη πλευρά, η χώρα μας, χωρίς σχέδιο και προγραμματισμό, δεν μπορεί παρά να ακολουθεί αμυντική πολιτική, πολλές φορές πυροσβεστικού χαρακτήρα. Μόνιμο χαρακτηριστικό της είναι η ατολμία, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ασκήσει νόμιμα δικαιώματα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο και μερικές φορές και η υποχωρητικότητα."

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Μέχρι που μπορεί να φθάσει ο Ερντογάν στο Αιγαίο Γράφει ο Σταύρος Λυγερός Δημοσιογράφος Η πρόσφατη επίσκεψη Τσίπρα στην Τουρκία έριξε τη θερμοκρασία στις διμερείς σχέσεις και αυτή η τάση γίνεται προσπάθεια να εδραιωθεί με τη συζήτηση των δύο υπουργών Άμυνας για Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στο Αιγαίο. Παρόλα αυτά, οι προκλήσεις συνεχίζονται και όπως έδειξε η γιγαντιαία άσκηση που πραγματοποίησαν ποτέ οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, ο παράγοντας της στρατιωτικής ισχύος και της απειλής χρήσης βίας αποτελεί σταθερά της εξωτερικής πολιτικής και του καθεστώτος Ερντογάν. Ως εκ τούτου, το κρίσιμο ερώτημα που συνεχίζει να απασχολεί το ελληνικό Γενικό Επιτελείο είναι εάν οι τουρκικές προκλήσεις μπορούν υπό προϋποθέσεις να εκφυλιστούν σε θερμό επεισόδιο. Όπως έδειξε και η κατάληψη του Αφρίν, η έννοια της στρατιωτικής νίκης παραμένει κεντρικό στοιχείο της κρατικής ιδεολογίας στη γειτονική χώρα. Αν και οι εκτιμήσεις είναι ότι το καθεστώς Ερντογάν δεν κινείται προς αυτή την κατεύθυνση πρόκλησης θερμού επεισοδίου, οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις προετοιμάζονται και γι’ αυτό το ακραίο ενδεχόμενο. Ο συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ των δύο χωρών καθίσταται ολοένα και πιο δυσχερής για την Ελλάδα σ’ όλα τα επίπεδα. Η προμήθεια ή των νέας γενιάς αμερικανικών μαχητικών F-35, ή των ρωσικών αντιαεροπορικών πυραύλων S-400 (απίθανο να πάρει και τα δύο) θα αρχίσει να αποκτά πλήρη κυριαρχία στον αέρα. Η Τουρκία αρχίζει να αποκτά κυριαρχία και στη θάλασσα, ενώ η κατάσταση στις χερσαίες δυνάμεις είναι ακόμα δυσμενέστερη. Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, οι προοπτικές στο επίπεδο του συσχετισμού στρατιωτικών δυνάμεων είναι σκοτεινές, λόγω και των επιπτώσεων

που έχει η μακρόχρονη οικονομική κρίση στον εξοπλισμό και κατ’ επέκτασιν στο αξιόμαχο των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Προς το παρόν, πάντως, είναι –με ορθολογικούς όρους– απαγορευτική μία στρατιωτικού χαρακτήρα τουρκική επιθετική κίνηση. Ο πειρασμός της εύκολης νίκης Είναι ανησυχητικό, ωστόσο, το γεγονός ότι οι Τούρκοι θεωρούν πως, λόγω της οικονομικής κρίσης, η Ελλάδα είναι ευάλωτη στις πιέσεις. Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχουν ισχυρά αντικίνητρα. Οι εδρεύουσες στην ευρωπαϊκή Τουρκία δυνάμεις έχουν αποδυναμωθεί, λόγω της μεταφοράς μηχανοκίνητων και τεθωρακισμένων μονάδων στη Συρία. Υπενθυμίζουμε ότι οι Τούρκοι έχουν εμπλακεί για τα καλά στο συριακό μέτωπο. Επιπροσθέτως, συνεχίζεται η έστω και χαμηλής έντασης αιμορραγία, λόγω του παρατεταμένου ανταρτοπόλεμου στη νοτιοανατολική Τουρκία. Σύμφωνα με τουρκικές πηγές, οι πολεμικές συγκρούσεις στο Ιράκ και στη Συρία έχουν επιτρέψει στο ΡΚΚ όχι μόνο να προμηθευθεί πολύ πιο αποτελεσματικό οπλισμό σε σύγκριση με το παρελθόν, αλλά και να εκπαιδευθεί, γεγονός που συνεπάγεται μεγαλύτε-

ρες απώλειες για τους Τούρκους. Πέρα από την επίσημη ελληνική ρητορική, ανεξάρτητοι στρατιωτικοί παρατηρητές θεωρούν ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις διατηρούν, έστω και με τα δόντια, την αποτρεπτική ικανότητά τους. Μπορούν, δηλαδή, ακόμα να προκαλέσουν βαρύτατα πλήγματα στην τουρκική πλευρά σ’ όλα τα επίπεδα. Είναι πολύ διαφορετικό η Τουρκία να στέλνει δυνάμεις στη Συρία εναντίον των Κούρδων από το να εμπλακεί σε ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, το οποίο μπορεί να μετεξελιχθεί σε γενικευμένη σύρραξη. Ο Αποστολάκης και ως αρχηγός ΓΕΕΘΑ και ως υπουργός Άμυνας έχει υπογραμμίσει ότι εάν επιχειρηθεί κατάληψη ελληνικής νησίδας οι εισβολείς θα ισοπεδωθούν. Με άλλα λόγια, ξεκαθάρισε πως η ελληνική πλευρά θα κλιμακώσει, γεγονός που πιθανότατα θα οδηγήσει σε σύρραξη. Με αυτόν τον τρόπο θεωρεί πως καθιστά αποτελεσματική την αποτροπή. Τραυματισμένος από τις εκκαθαρίσεις Ένας δεύτερος λόγος που καθιστά απαγορευτική μία τουρκική επιθετική Συνέχεια στην επόμενη σελίδα

• Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

κίνηση στο Αιγαίο είναι το γεγονός ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έχουν αποδεκατιστεί από το κύμα των διώξεων που ακολούθησε το πραξικόπημα του 2016. Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί. Ο αριθμός των αξιωματικών που έχουν φυλακισθεί ή απολυθεί ανέρχονται σε πολλές χιλιάδες. Τέσσερις στους 10 ανώτατους αξιωματικούς έχουν φυλακισθεί ή απολυθεί, γεγονός που έχει δημιουργήσει μεγάλα κενά στο επίπεδο των επιτελικών λειτουργιών. Αυτές τις ημέρες, τρία σχεδόν χρόνια μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, έλαβε χώρα ένα νέο κύμα διώξεων στελεχών των ενόπλων δυνάμεων. Στον κρίσιμο τομέα της πολεμικής αεροπορίας το πλήγμα είναι βαρύτατο. Έχουν φυλακισθεί ή απολυθεί πάνω από 250 πιλότοι. Σύμφωνα και με δήλωση Τούρκου ανώτατου αξιωματικού, ο οποίος έχει ζητήσει άσυλο σε ευρωπαϊκή χώρα, η έλλειψη πιλότων δημιουργεί σοβαρά προβλήματα ακόμα και στις επιχειρήσεις βομβαρδισμού κουρδικών στόχων. Δεν είναι, όμως, μόνο οι αριθμοί. Το ρήγμα που έχει δημιουργηθεί στους κόλπους των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων είναι πολύ βαθύ και επηρεάζει καταλυτικά το αξιόμαχό τους. Είναι ενδεικτικό ότι υπάρχουν πιλότοι που παρότι δεν έχουν απολυθεί και συνεχίζουν να εκτελούν αποστολές, θεωρούνται ύποπτοι και ως εκ τούτου υποχρεώνονται να δίνουν καθημερινά το παρόν στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής τους! Δεν εμπιστεύεται τους στρατηγούς Ένας τρίτος λόγος που καθιστά απαγορευτική μία επιθετική κίνηση στο Αιγαίο είναι ότι ο Ερντογάν πιστεύει πως οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δεν έχουν εκκαθαριστεί πλήρως και ως εκ τούτου είναι πολύ επιφυλακτικός απέναντί τους. Είναι ενδεικτικό ότι στις 10 Ιανουαρίου 2017 ψηφίσθηκε νόμος που μετέφερε κρίσιμες αρμοδιότητες του αρχηγού ΓΕΕΘΑ στον υπουργό Άμυνας. Αυτός διορίζει τους διοικητές των κλάδων, αποφασίζει τις προαγωγές και έχει υπό τον έλεγχό του τις στρατιωτικές σχολές. Για την κατάσταση στις τουρκικές 14

ένοπλες δυνάμεις είναι ενδεικτικό ότι ο τέως αρχηγός του ΓΕΕΘΑ στρατηγός Μπασμπούγ εξέφρασε την άποψη πως εάν το πραξικόπημα δεν είχε αποτύχει θα είχαν προσχωρήσει και όσοι διοικητές στην κρίσιμη στιγμή δίστασαν ή τήρησαν στάση αναμονής. Την ίδια άποψη έχει εκφράσει και ο απόστρατος εισαγγελέας της στρατιωτικής Δικαιοσύνης Ουτσόκ: «εάν είχε συλληφθεί ο πρόεδρος, η στρατιωτική ιεραρχία θα είχε νομιμοποιήσει το πραξικόπημα». Ούτως εχόντων των πραγμάτων, είναι λογικό να υποθέσουμε πως ο Ερντογάν διστάζει να εξωθήσει τα πράγματα σε μία ελληνοτουρκική σύγκρουση. Φοβάται ότι μία τέτοια σύγκρουση εκ των πραγμάτων θα έδινε μεγάλα περιθώρια αυτόνομων κινήσεων στους στρατηγούς, οι οποίοι ενδεχομένως να τα χρησιμοποιούσαν για την ανατροπή του. Και ο φόβος του αυτός συνδέεται με την πεποίθησή του ότι οι Αμερικανοί επιδιώκουν να τον ανατρέψουν, χρησιμοποιώντας ερείσματα στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις που δεν έχουν ξηλωθεί. Ίσως και εκμεταλλευόμενοι μία σύρραξη με την Ελλάδα. Η απειλή ως πολιτικό όπλο Τέλος, ούτε το διεθνές περιβάλλον ευνοεί μία τουρκική επιθετική κίνηση στρατιωτικού χαρακτήρα. Το κλίμα για τη νεοοθωμανική Τουρκία είναι αρνητικό σ’ όλη τη Δύση. Αν και οι Αμερικανοί συνεχίζουν τις προσπάθειες να επαναφέρουν την Τουρκία στο δυτικό μαντρί, κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος η θέση ότι η Ουάσιγκτον πρέπει να αλλάξει πολιτική έναντι του Ερντογάν και να τον αντιμετωπίσει όχι πλέον ως σύμμαχο, αλλά ως αποστάτη. Στην πραγματικότητα, οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε μεταβατική φάση, αλλά είναι σαφές ότι κινούνται

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, είναι λογικό να υποθέσουμε πως ο Ερντογάν διστάζει να εξωθήσει τα πράγματα σε μία ελληνοτουρκική σύγκρουση. Φοβάται ότι μία τέτοια σύγκρουση εκ των πραγμάτων θα έδινε μεγάλα περιθώρια αυτόνομων κινήσεων στους στρατηγούς, οι οποίοι ενδεχομένως να τα χρησιμοποιούσαν για την ανατροπή του.

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019

σε τροχιά επιδείνωσης παρά βελτίωσης. Όπως φάνηκε και από το δόγμα που είχε παρουσιάσει ο παραιτηθείς πλέον αρμόδιος για την περιοχή μας Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Μίτσελ, η θεώρηση που κυριαρχεί και στο Στέητ Ντηπάρτμεντ και στο Πεντάγωνο είναι ότι η Ελλάδα από χώρα δεύτερης γραμμής τείνει γεωπολιτικά να μετατραπεί σε χώρα πρώτης γραμμής. Ως εκ τούτου πρέπει να αντιμετωπισθεί αναλόγως. Παραλλήλως, η Ουάσιγκτον έχει εξοπλίσει τους Κούρδους με βαρύ οπλισμό, γεγονός που βάθυνε το ρήγμα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις και εξώθησε την Άγκυρα ακόμα περισσότερο στην αγκαλιά της Μόσχας. Η υπαναχώρηση του προέδρου Τραμπ όσον αφορά την αποχώρηση των Αμερικανών από τη Συρία τίναξε στον αέρα τις ελπίδες του Ερντογάν πως θα είχε ελεύθερο το έδαφος να δράσει στη βόρειο Συρία. Όλα αυτά καθιστούν ακόμα πιο προβληματικές τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Ουσιαστικά πρόκειται για φαύλο κύκλο, ο οποίος δεν μπορεί να σπάσει, επειδή λείπει η εμπιστοσύνη. Για την ακρίβεια, ο Ερντογάν είναι πεπεισμένος πως πίσω από το πραξικόπημα του 2016 ήταν η CIA. Από όλα τα παραπάνω συνεπάγεται ότι αντικειμενικά η Τουρκία δεν έχει περιθώρια να επιχειρήσει μία στρατιωτικού χαρακτήρα επιθετική κίνηση στο Αιγαίο. Αυτό, βεβαίως, δεν πρόκειται να την εμποδίσει τους να επαναφέρει τις χρόνιες μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις της, όπως τη θεωρία περί «γκρίζων ζωνών». Ούτε να χρησιμοποιεί, όποτε κρίνει σκόπιμο, την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας ως πολιτικό όπλο. Οι κατά καιρούς δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων για «γκρίζες ζώνες» και τουρκικές βραχονησίδες κινούνται σ’ αυτό ακριβώς το πλαίσιο. Είναι αξιοσημείωτο, άλλωστε, ότι η κεμαλική αξιωματική αντιπολίτευση πλειοδοτεί σε επεκτατισμό στο μέτωπο του Αιγαίου. Η Αθήνα, πάντως, παρακολουθεί με προσοχή και ετοιμότητα, αλλά αποφεύγει επιμελώς να απαντήσει στις τουρκικές προκλήσεις κατά τρόπο που να οδηγεί σε κλιμάκωση. Η εκτίμηση που κυριαρχεί είναι ότι ο Ερντογάν δεν πρόκειται να υπερβεί το όριο.

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Το αναφομοίωτο μάθημα των Ιμίων Γράφει ο Παντελής Σαββίδης, Δημοσιογράφος Είκοσι τρία χρόνια μετά τα Ίμια, το μάθημα από την κρίση που έφερε Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα ενός επικίνδυνου θερμού επεισοδίου, αν όχι μιας σύντομης πολεμικής αναμέτρησης, έμεινε αναφομοίωτο. Οι βασικές συνιστώσες που διέπουν την αντίληψη της ελληνικής ασφάλειας όχι μόνο παραμένουν ίδιες, αλλά επιδεινώθηκαν. Επιδεινώθηκε, κυρίως, η αντίληψη περί του τρόπου προστασίας της χώρας και του λαού της. Κυριαρχεί η λογική πως δεν χρειάζεται η προβολή σκληρής ισχύος – αυτά είναι εθνικιστικές αντιλήψεις που πρέπει να εκλείψουν. Με τέτοιες νοοτροπίες και με καταλύτη την οικονομική κρίση, η χώρα δεν έχει κατορθώσει να βελτιώσει το οπλοστάσιό της στο βαθμό που χρειάζεται, με αποτέλεσμα να έχει μόλις δύο με τρία χρόνια περιθώριο προβολής αποτρεπτικής ισχύος. Μετά θα είναι αργά αν δεν ληφθούν από τώρα μέτρα. Έχει γίνει πάντως συνείδηση πως με τα λόγια δεν εξασφαλίζονται η άμυνα και η ασφάλεια. Εκτός από εκσυγχρονισμός των οπλικών συστημάτων απαιτείται και αλλαγή δομών και νοοτροπίας. Παρόλο που το κυρίαρχο μάθημα από την κρίση των Ιμίων ήταν η ασυνεννοησία μεταξύ πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, η ελληνική πολιτεία δεν έχει ακόμη αλλάξει τις δομές που θα εκτιμήσουν τους κινδύνους και θα λάβουν αποφάσεις. Δεν υπάρχει, για παράδειγμα, μια σύγχρονη αντίληψη δομής, λειτουργίας και ρόλου ενός Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας. Ούτε έχει αλλάξει η νοοτροπία της τοποθέτησης επικεφαλής του στρατεύματος των αρεστών και όχι των αρίστων. Η ηγεσία του στρατεύματος δεν είναι χώρος που επιλέγονται οι ημέτεροι. Αν υπάρξει ανάγκη, θα την πληρώσει αυτήν τη νοοτροπία ακριβά η χώρα. Αυτό βεβαίως ισχύει και για την πολιτική ηγεσία σε στιγμές κρίσης, όπως είναι οι σημερινές. Και εδώ η ευθύνη είναι του λαού που ψηφίζει και αναδεικνύει τους ηγέτες του. Ο πρωθυπουργός των Ιμίων Κ. Σημίτης το πιθανότερο είναι ότι δεν καταλάβαινε την κρίσιμη νύκτα τι εννοούσε ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ όταν του ζητούσε απελευθέρωση κανόνων εμπλοκής. Σήμερα τα πράγματα είναι χειρότερα. Η Τουρκία, παρόλο που είναι απασχολημένη στη Μέση Ανατολή, δεν παραλείπει συχνά να υπογραμμίζει τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Αμφισβητεί τη Λοζάνη και το έχει τονίσει πολλές φορές. Και ο Ερντογάν δεν αλλάζει εύκολα γνώμη. Γι’ αυτό ήταν λάθος η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Κωνσταντινούπολη. Η Τουρκία είναι ανικανοποίητη διότι διεκδικεί πέραν των

όσων έχει και της αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο· η Ελλάδα επίσης είναι ανικανοποίητη, διότι δεν μπορεί να υποστηρίξει όσα δικαιούται με βάση πάλι το Διεθνές Δίκαιο, στη Μεσόγειο και κυρίως στο Αιγαίο. Η Τουρκία διδάχθηκε από τα Ίμια. Δύο χρόνια μετά, το 1998, πραγματοποίησε μια μεγάλη άσκηση και κατέγραψε τις ελλείψεις της. Στη συνέχεια εξήγγειλε και ακολούθησε ένα μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα το οποίο προβάλλει σήμερα και στην ξηρά και στη θάλασσα. Περί τα τέλη Φεβρουαρίου ξεκινά μια άσκηση που περιλαμβάνει τον θαλάσσιο χώρο από τη Μάλτα μέχρι και τον Εύξεινο. Διεκδικεί αλλά και προκαλεί. Οι προκλήσεις της είναι ενοχλητικές, και γι’ αυτό την έχουν οδηγήσει τεχνηέντως στα πρόθυρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Δεν αποκλείεται να πέσει στην «Παγίδα του Θουκυδίδη». Τούρκος αρθρογράφος έγραφε πως ο Ερντογάν βρίσκεται σε δύσκολη θέση λόγω των οικονομικών και δεν αποκλείεται να ανταλλάξει την οικονομική σωτηρία με την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Τουρκία είναι δύσκολη χώρα, και ο Ερντογάν ακόμη πιο απρόβλεπτος ηγέτης. Ορισμένοι θέλουν να συνδυάσουν την επίσκεψη Τσίπρα στην Κωνσταντινούπολη με την παράμετρο του Κυπριακού. Ο Έλληνας πρωθυπουργός, λένε, θα πάρει ανταλλάγματα για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Από ποιόν θα τα πάρει; Από τον Ερντογάν; Όχι μόνο δεν θα τα δώσει, αλλά και αν τα δώσει θα έχει την τύχη του Μεντερές. Υπάρχει κάποιος στην Αμερική που διαμορφώνει πολιτική; Μπορεί να υπάρξει εμπιστοσύνη στον Αμερικανό πρόεδρο. Ο υπεύθυνος του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών για την Ευρώπη Γουές Μίτσελ παραιτήθηκε από πριν λίγες μέρες κι αυτό θεωρείται πλήγμα για τις συνεργασίες που αναπτύχθηκαν στην περιοχή. Το ενθαρρυντικό είναι ότι οι συνεργασίες αυτές εμβαθύνουν, παρά το κενό της Ουάσινγκτον. Διαμορφώνεται μια κατάσταση στην περιοχή που ευνοεί και την Ελλάδα. Αλλά χρειάζεται προσοχή.

• Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Από το Σχέδιο Ανάν και το Κραν Μοντανά στη «συνεκμετάλλευση»; Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης Μέλος του Συνδέσμου Η Κυπριακή Δημοκρατία στις 12 Δεκεμβρίου του 1988 επικύρωσε τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, και στη συνέχεια προχώρησε στην οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, κατά σειράν το 2003 με την Αίγυπτο, το 2007 με τον Λίβανο και το 2010 με το Ισραήλ. Είναι κρίσιμο να υπογραμμίσουμε ότι η συμφωνία οριοθέτησης μεταξύ των χωρών βασίζεται στη διεθνώς αποδεκτή αρχή της μέσης γραμμής (δηλαδή γραμμής ίσης αποστάσεως από τις ακτές των χωρών) και στους όρους της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Ενώ ήταν σε εξέλιξη οι διαβουλεύσεις, η Κυπριακή Δημοκρατία προχώρησε στην οριοθέτηση των τεμαχίων (οικοπέδων) στο νότιο τμήμα της ΑΟΖ της, και το 2007 προχώρησε στον πρώτο γύρο υποβολής αιτήσεων αδειών έρευνας και αδειών εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων για το Οικόπεδο 12, ενώ ακολούθησε ο δεύτερος γύρος το 2012 για τα οικόπεδα 2, 3, 9 και 11, και το 2017 ο τρίτος γύρος για τα οικόπεδα 6, 8 και 10. Με βάση τις παραπάνω διαδικασίες, εκδήλωσαν ενδιαφέρον και απέκτησαν δικαιώματα έρευνας στα προαναφερθέντα οικόπεδα ενεργειακοί κολοσσοί όπως η Noble Energy και η ΕΧΧΟΝ Mobil (ΗΠΑ), η TOTAL (Γαλλία) και η ENI (Ιταλία). Όταν ξεκίνησαν οι διαδικασίες έρευνας και εγκατάστασης της εξέδρας στο Οικόπεδο 12, η Τουρκία προσπάθησε να εκτροχιάσει το χρονοδιάγραμμα των εξελίξεων, στέλνοντας στην περιοχή το ερευνητικό σκάφος «Pîrî Reis» να διεξαγάγει έρευνες στο Οικόπεδο 12, με τη συνοδεία της φρεγάτας «Giresun» και της κορβέτας «Bartin». Τότε οι προσπάθειες της Τουρκίας έπεσαν στο κενό κυρίως για δύο λόγους: Ο ένας ήταν η αδυναμία της Άγκυρας να δημιουργήσει τετελεσμένα στην κυπριακή ΑΟΖ, επειδή δεν έβρισκε ανταπόκριση από τις ξένες εταιρίες στις προσκλήσεις που απηύθυνε για αδειοδότηση στα «οικόπεδα» που είχε χαράξει εκεί αυθαίρετα, και ενώ δεν είχε τις δικές τις τεχνικές δυνατότητες να το πράξει η ίδια. Ο άλλος λόγος ήταν η αποφασιστική στήριξη των ΗΠΑ και της τότε υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, στην αμερικανική εταιρία Noble Energy. Έτσι, οι τουρκικές απειλές έπεσαν στο κενό και οι διαδικασίες στο οικόπεδο 12 συνεχίζονται κανονικά και απρόσκοπτα. Τα παθήματα στο οικόπεδο 12 έγιναν μαθήματα για την Άγκυρα. Αμέσως αναπροσάρμοσε τη στρατηγική της, με στόχο να αποκτήσει τεχνικές δυνατότητες δημιουργίας τετελεσμένων, τα οποία θα ήταν σε θέση να τα υποστηρίξει με παρουσία ναυτικών δυνάμεων στις περιοχές-στόχους. Σε τι συνίσταται η στρατηγική αυτή που τείνει να κορυφωθεί το επόμενο διάστημα; 16

Απόκτηση σε πρώτη φάση ενός υπερσύγχρονου ερευνητικού σκάφους, κατασκευή ενός δεύτερου σε τουρκικά ναυπηγεία και απόκτηση με αγορά ή ενοικίαση πλοίων εξεδρών, τα οποία μπορούν να κάνουν γεωτρήσεις σε μεγάλα βάθη. Ταυτόχρονα, επεξεργασία επιχειρησιακών σχεδίων κυρίως για το πολεμικό ναυτικό και την πολεμική αεροπορία, τα οποία θα υποστηρίξουν τα σχέδια δημιουργίας τετελεσμένων στην κυπριακή ΑΟΖ. Η στρατηγική αυτή θωρακίστηκε και απέκτησε πολιτική και νομική υπόσταση με σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας, για να περάσει στη συνέχεια στη φάση της σταδιακής υλοποίησης. Έτσι, αυτά τα χρόνια, από το 2011 μέχρι σήμερα, η Τουρκία απέκτησε τα ερευνητικά σκάφη «Barbaros» και «Oruç Reis» και τις πλωτές εξέδρες εξόρυξης Deepsea Metro II (Φατίχ-Πορθητής) και μια δεύτερη που είναι εν πλω προς την Τουρκία και δεν έχει λάβει ακόμα το τουρκικό της όνομα. Το ίδιο διάστημα επεξεργάστηκε το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», το οποίο αφορά τις θαλάσσιες περιοχές που χάραξε και οριοθέτησε μονομερώς η Τουρκία, για την προστασία των οποίων συντάχθηκαν και τα αντίστοιχα επιχειρησιακά σχέδια από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό και πολεμική αεροπορία. Η ομώνυμη αεροναυτική άσκηση που έγινε, πέραν του πολιτικού μηνύματος που θέλει να εκπέμψει κυρίως προς ΗΠΑ και Γαλλία και δευτερευόντως προς Ελλάδα, Κύπρο, Αίγυπτο και Ισραήλ, είναι και η πρώτη δοκιμή των επιχειρησιακών σχεδίων των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων για την περιοχή. Είπαμε παραπάνω ότι η στρατηγική της Τουρκίας για εκτροπή και πάγωμα του χρονοδιαγράμματος, κορυφώνεται το επόμενο διάστημα. Πώς; Η παρουσία των τουρκικών ερευνητικών σκαφών στα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ, αποτελεί βάναυση παραβίαση των δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, όμως οι έρευνες δεν δημιουργούν τετελεσμένα. Η Τουρκία λοιπόν, αφού δημιουργεί κλίμα έντασης στην περιοχή με την άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα», το επόμενο διάστημα θα στείλει την εξέδρα εξόρυξης στα αδειοδοτημένα οικόπεδα της Κυπριακής ΑΟΖ θέλοντας να δώσει το μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις ότι είναι αποφασισμένη να δημιουργήσει τα δικά της τετελεσμένα. Ο απώτερος στόχος; Να εκβιάσει ΗΠΑ και Γαλλία ώστε να βάλουν και την Τουρκία στο «παιχνίδι» της εκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και αν γίνει αυτό, που έχει όνομα και λέγεται «συνεκμετάλλευση», θα λειτουργήσει και ως «οδηγός» για το Αιγαίο και όχι μόνο. Ας πάρουμε τα μέτρα μας σε Λευκωσία και Αθήνα, για να αποφύγουμε νέες εθνικές καταστροφές

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Μετά το Σκοπιανό σειρά έχει το Κυπριακό… Γράφει ο Κώστας Βενιζέλος Μετά το Σκοπιανό σειρά έχει το Κυπριακό. Τα δεδομένα δεν συνηγορούν σε αυτή τη φάση πως μπορεί να υπάρξουν εξελίξεις προς την κατεύθυνση της επίλυσης. Είναι, όμως, προφανές πως παρασκηνιακά γίνονται πολλές προσπάθειες από τους ίδιους -έξωθεν- πρωταγωνιστές, βασικά τις ΗΠΑ και τη Βρετανία. Συνεπώς, είναι σαφές πως το σκηνικό στήνεται. Στις τελευταίες συζητήσεις στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, για την ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, ο Αμερικανός, αναπληρωτής Μόνιμος Αντιπρόσωπος, Τζόναθαν Κόεν, έθεσε πιεστικά ζητήματα για τη Λευκωσία, με τη συνδρομή, πάντα, του Βρετανού συναδέλφου του, Τζόναθαν Άλεν. Η αναφορά του αναπληρωτή μόνιμου αντιπροσώπου των Ηνωμένων Πολιτειών στον ΟΗΕ, Τζόναθαν Κόεν, ότι «η γενική παρουσία του ΟΗΕ στην Κύπρο δεν μπορούν να υποκαταστήσουν ή να αποτελέσουν μέρος ενός τοπίου που στερείται δρόμου προς μια πολιτική λύση», έχει δι-

πλή ανάγνωση. Απόσυρση των Δυνάμεων της Ειρηνευτικής Δύναμης, αφήνοντας τη νεκρή ζώνη στο έλεος του κατοχικού στρατού. Αλλαγή του καθεστώς της Δύναμης, από στρατιωτική σε αστυνομική και εξουδετέρωση του ψηφίσματος 186/64, το οποίο διασφαλίζει τη συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η εξουδετέρωση του ψηφίσματος αυτού αποτελεί διαχρονικό στόχο της Άγκυρας για απονομιμοποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και εξίσωση με το κατοχικό καθεστώς. Το μήνυμα, συνεπώς, των Αγγλοαμερικανών πως εάν δεν υπάρξει αποτέλεσμα μέχρι τον Ιούνιο, που θα συζητηθεί νέα ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, θα προκληθεί τσουνάμι, δεν μπορεί να υποβαθμιστεί. Τίθεται συνεπώς η Λευκωσία ενώπιον πιεστικών διλημμάτων και χρονοδιαγραμμάτων που ήδη τρέχουν. Σημειώνεται συναφώς ότι η τουρκική πλευρά έχει διαμηνύσει πως δεν ευνοεί επανέναρξη συνομιλιών πριν τον Ιούνιο. Αυτό σημαίνει πως όλα θα κριθούν και θα διαδραματιστούν στη διάρκεια ενός μικρού χρονικού διαστήματος,

τον Ιούνιο. Κι αυτό παρόλο που δεν φαίνεται να υπάρχουν προοπτικές. Η εκπρόσωπος του ΟΗΕ, Τζέιν Χολ Λουτ, ταξίδευσε τις τελευταίες ημέρες στη Λευκωσία, είδε χωριστά τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τον κατοχικό ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί και δεν φαίνεται οι επαφές της να είχαν αποτέλεσμα. Την ίδια ώρα, ο Νίκος Αναστασιάδης επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Μουσταφά Ακιντζί και συμφώνησαν να συναντηθούν το δεύτερο στις 26 Φεβρουαρίου, για να τα πουν ατύπως. Οι Αμερικανοί θέλουν ομαλοποίηση Είναι προφανές πως οι Αμερικανοί θέλουν ομαλοποίηση της κατάστασης και πρωτίστως για να μην επηρεασθούν οι έρευνες της ExxonMobil στο θαλασσοτεμάχιο 10 της κυπριακής ΑΟΖ. Κι αυτό μπορεί να γίνει καθησυχάζοντας την Τουρκία, που βρίσκεται σε επιθετική διάταξη. Πώς μπορεί να γίνει τούτο; Με μια συμφωνία στο Κυπριακό. Τόσο απλά. Τι θέλει η Τουρκία από τον Ελληνισμό; Μια συμφωνία στο Κυπριακό, που θα της διασφαλίζει Συνέχεια στην επόμενη σελίδα

• Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

τον στρατηγικό έλεγχο του νησιού. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από μια συνομοσπονδία. Εσχάτως η τουρκική πλευρά προωθεί μια ντε φάκτο συνομοσπονδία, χωρίς συμφωνία, με την επιβολή ενός μοντέλου συνεργασίας των «δυο οντοτήτων». Η Άγκυρα επιδιώκει να έχει μερίδιο και έλεγχο στους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είτε διά των Τουρκοκυπρίων είτε απευθείας από την ίδια. Εάν η Τουρκία δεν εμπλακεί στους σχεδιασμούς αυτούς θα χάσει σημαντικό έδαφος στους σχεδιασμούς της στην περιοχή. Κι αυτό φαίνεται να το συνειδητοποιεί ο Ερντογάν, ο οποίος όμως, δεν θέλει αυτή η εμπλοκή να γίνει με βάση το διεθνές δίκαιο αλλά διά της επιβολής. Δεν είναι τυχαίο πως το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός», συνοδευόμενο από δυο φρεγάτες, βολτάρει στην κυπριακή ΑΟΖ ενώ η περιοχή από το Αιγαίο μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο γκριζάρεται από το καθεστώς της Άγκυρας με την έκδοση αλλεπάλληλων Navtex. Σημειώνεται πως σε αυτό το κλίμα υποδέχθηκε τον Έλληνα Πρωθυπουργό ο Ερντογάν. Η τουρκική κινητικότητα από το Αιγαίο μέχρι τη θαλάσσια περιοχή νοτίως της Κύπρου προκαλεί ανησυχία. Η Λευκωσία στρέφεται προς αναζήτηση σωσιβίων στήριξης. Παράδειγμα η επιδίωξη για ενεργειακή και αμυντική συμφωνία της Κυπριακής Δημοκρατίας με τη Γαλλία. Η Κύπρος θα προσφέρει στρατιωτικές διευκολύνσεις στην Γαλλία, με τη χρήση της αεροπορικής Βάσης, «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο και την κατασκευή ναυστάθμου στη ναυτική βάση στο Μαρί. Είναι, ωστόσο, προφανές πως αυτό δεν αντιμετωπίζει την τουρκική επιθετικότητα, καθώς το Παρίσι δεν θα εμπλακεί σε πόλεμο για την Κύπριο. Οι αντιδράσεις Ελλάδος και Κύπρου Ο Έλληνας Πρωθυπουργός σε συνάντηση που είχε στις 30 Ιανουαρίου στο προεδρικό μέγαρο στη Λευκωσία και με αφορμή τα εύσημα που του έδωσε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης για την επιτευχθείσα συμφωνία με τα Σκόπια, εφεξής Βόρεια Μακεδονία, είπε: «Αυτή είναι μια σημαντική εξέλιξη και νομίζω 18

ότι θα βοηθήσει την προσπάθεια μας να διεκδικήσουμε στα πλαίσια της διεθνούς κοινότητας, του ΟΗΕ, μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού».

Γράφει ο Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης Αντιστράτηγος ε.α.

Είναι σαφές πως η διαφορά του Κυπριακού σε σχέση με το Σκοπιανό είναι πως μια συμφωνία στην Κύπρο θα πρέπει να περάσει από δημοψήφισμα. Και αυτό δεν είναι τόσο εύκολο εγχείρημα. Οι Αμερικανοί προφανώς θυμούνται τι έγινε το 2004 όταν επένδυσαν για το κλείσιμο του Κυπριακού με το σχέδιο Ανάν και όλα σταμάτησαν με το ΟΧΙ των Ελλήνων της Κύπρου. Και αυτή τη φορά, με βάση αυτά που συζητούνται, το όποιο σχέδιο θα έχει την ίδια τύχη.

Με μια ανάρτησή του στο αγαπημένο του twitter στις 19 Δεκεμβρίου 2018, ο πρόεδρος Τραμπ αιφνιδίασε τους πάντες. Αφού διαπίστωσε ότι οι ΗΠΑ είχαν «νικήσει το Ισλαμικό Κράτος στη Συρία», που ήταν ο μόνος λόγος παραμονής τους στη Συρία, ανακοίνωσε ότι οι αμερικανικές δυνάμεις (περίπου 2.200 άνδρες) θα αναχωρήσουν σύντομα. Η ξαφνική αυτή αλλαγή της αμερικανικής πολιτικής ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, τόσο εντός όσο και εκτός των ΗΠΑ, ιδιαίτερα από το Πεντάγωνο και από το Ισραήλ. Μετά από όλα αυτά, η αποχώρηση θα γίνει σταδιακά και υπό κάποιες προϋποθέσεις, ανάλογα με τις γεωπολιτικές εξελίξεις. Και ενώ κάποια οπλικά συστήματα αποσύρονται, αποκαλύπτεται να συμβαίνουν περίεργα και αλλοπρόσαλλα πράγματα. Η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη βορειοανατολική Συρία εξακολουθεί να μην συμβαίνει. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο CBS, ο πρόεδρος Τραμπ είπε και πάλι ότι τα στρατεύματα θα φύγουν, αλλά το Πεντάγωνο στην πράξη κάνει το αντίθετο. Αν και μερικές εκατοντάδες μαχητών του Ισλαμικού Κράτους παραμένουν ακόμη σε θύλακες βορείως του Ευφράτη και κοντά στα σύνορα με το Ιράκ, εκτιμάται ότι δεν αποτελούν αξιόμαχη απειλή. Επίσης, υπάρχει η εκτίμηση πως θα μπορούσαν να εξαλειφθούν με μικρής και μεσαίας κλίμακας επιχειρήσεις των ΗΠΑ, με τους συμμάχους του SDF (Syrian Demokratic Forces), δηλαδή τους Κούρδους της Συρίας και μετριοπαθείς αραβικές φυλές. Οπότε οι ΗΠΑ τότε θα μπορούσαν να αποσυρθούν από τη Συρία. Όμως, εδώ είναι το παράδοξο. Οι δυνάμεις των ΗΠΑ στη Συρία συνεχίζουν να αυξάνονται, όπως και οι προμήθειές τους στην περιοχή. Κατά το τελευταίο δίμηνο, ο αριθμός των στρατιωτών των ΗΠΑ στη βορειοανατολική Συρία αυξήθηκε

Οι ηγεσίες σε Ελλάδα και Κύπρο για να μπορέσουν να διαχειριστούν τις πιέσεις πρέπει να ανατρέψουν το σκηνικό. Θέλουν; Μπορούν; Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία έχει κλείσει τον κύκλο της με την κατάρρευση της Πενταμερούς στο Κραν Μοντάνα τον Ιούνιο-Ιούλιο 2017. Με βάση τα όσα συζητούνται στις διαπραγματεύσεις, είναι μια λύση διαχωριστική, ρατσιστική, καθώς γίνεται διάκριση των πολιτών με βάση την εθνική τους καταγωγή. Είναι ένα sui generis (ιδιότυπο) μοντέλο, που δεν είναι και λειτουργικό, καθώς υιοθετείται ένα περίπλοκο σύστημα λήψης αποφάσεων. Ένα μοντέλο που αναπαράγει τον εθνικισμό δεν μπορεί να επιβιώσει και πιθανόν να προκαλεί αναταράξεις και περιπέτειες. Η θέση όσων επιμένουν στην πολιτική αυτή, που εδραιώνει τα κατοχικά δεδομένα, είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει αλλαγή πλεύσης. Αυτή η προσέγγιση είναι αδιέξοδη και ενισχύει το κατοχικό στάτους κβο. Κανείς δεν υποστηρίζει πως μια άλλη πορεία θα είναι εύκολη, ή υπάρχει έτοιμη και θα ανασυρθεί από το συρτάρι. Ωστόσο, δεν υπάρχει άλλη οδός πλην αυτή της εξέτασης και διαμόρφωσης μιας διαφορετικής πολιτικής, που θα στοχεύει στην ανατροπή των κατοχικών δεδομένων. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει στην περιοχή. Η Κυπριακή Δημοκρατία της δεκαετίας του 1970 και του 1980 δεν είναι η ίδια σήμερα. Έχει στρατηγικά πλεονεκτήματα, τα οποία εάν δεν τα αξιοποιήσει θα παραμένει όμηρος της Τουρκίας.

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019

ΔΙΕΘΝΗ ΘΕΜΑΤΑ

Οι Αμερικανοί αυξάνονται στην Συρία και απειλούν με διχοτόμηση την Τουρκία σχεδόν κατά 50%. Αντί των επίσημα αναγνωρισμένων 2.200 στρατιωτών, σήμερα υπάρχουν τουλάχιστον 3.000 στρατιώτες των ΗΠΑ στη βορειοανατολική Συρία. Νέα όπλα και εξοπλισμός καταφθάνουν καθημερινά. Σύμφωνα με τις εκθέσεις του Συριακού Παρατηρητηρίου, οι ΗΠΑ έχουν μεταφέρει σημαντικό αριθμό εκτοξευτήρων και αντιαρματικών βλημάτων TOW, καθώς και μεγάλου διαμετρήματος πολυβόλων, παρόλο που δεν υπάρχει πλέον προφανής αναγκαιότητα χρήσης τους. Μάλιστα, το Συριακό Παρατηρητήριο έχει καταγράψει, εκτός από την αύξηση στρατιωτικού προσωπικού, και την άφιξη τουλάχιστον 1130 φορτηγών, που μετέφεραν πυρομαχικά, οπλισμό και υλικοτεχνικό εξοπλισμό στις υφιστάμενες βάσεις του Διεθνούς Συνασπισμού. Οι δυνάμεις που αφίχθηκαν στη Συρία είναι άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ, που όπως ανέφερε το αμερικανικό Πεντάγωνο έχουν σκοπό να οργανώσουν ειδική επιχείρηση για την τελική εξάλειψη των τελευταίων απομεινάντων τζιχαντιστών, που ευρίσκονται ακόμη σε θύλακες ανατολικά του Ευφράτη. Ανεξήγητο στρατιωτικά Ο αμερικανικός στρατός άρχισε να αποσύρει κάποιο εξοπλισμό μη απαραίτητο, αλλά όχι ακόμα στρατεύματα. Όμως, ο αριθμός των αμερικανικών στρατευμάτων στη Συρία έχει φθάσει σήμερα πάνω από 3.000 στρατιώτες. Σύμφωνα δε, με τρεις αξιωματούχους του Πενταγώνου, όπως αναφέρει η εφημερίδα New York Times, αυτή είναι μια συνήθης πρακτική, κατά την οποία προστίθενται προσωρινά ειδικά στρατεύματα, με σκοπό να προστατεύσουν και να διευκολύνουν τη διαδικασία απομάκρυνσης των δυνάμεων που αποσύρονται. Η εξήγηση στρατιωτικά δεν έχει νόημα. Δηλαδή, δεν απαιτούνται 1.000 επιπλέον στρατιώτες, για να εξασφαλισθεί η αποχώρηση μιας μάχιμης δύναμης 2.000 ανδρών από φιλικό και ελεγχόμενο έδαφος και χωρίς να διεξάγονται

Χάρτης της Συρίας σήμερα. Ανατολικά του Ευφράτη (με κίτρινο) ΗΠΑ και SDF (Κούρδοι). Δυτικά του Ευφράτη (με κόκκινο) ο Συριακός Αραβικός στρατός (Άσαντ) με τους συμμάχους του Ρωσία και Ιράν. Με γαλάζιο οι περιοχές Γιαραμπλούς και Αφρίν, που έχουν εισβάλει οι Τούρκοι. Με πράσινο η επαρχία της Ιντλίμπ. επιχειρήσεις. Ιδιαίτερα, όταν μιλάμε για μάχιμα στρατεύματα, εμπειροπόλεμα, με γνώσεις και εθισμό στο τακτικό περιβάλλον που δρούσαν μέχρι τώρα. Οι νεοφερμένοι δεν θα προσέφεραν μεγαλύτερη ασφάλεια από τα ήδη εμπειροπόλεμα στρατεύματα των ΗΠΑ και δη ειδικών δυνάμεων, άρα δεν τίθεται θέμα ασφάλειας για την απόσυρσή τους. Την εξήγηση, την αποκαλύπτει η εφημερίδα New York Times. Συγκεκριμένα, αποκαλύπτει ότι τα όπλα και τα πυρομαχικά προορίζονται τελικά για τους Κούρδους της Συρίας, το YPG (και κατ’ επέκταση και το ΡΚΚ), οι οποίοι με την έγκριση των ΗΠΑ, δημιουργούν τον τακτικό στρατό τους, για αντιμετώπιση μελλοντικών απειλών. Στις απειλές αυτές μπορεί να προστεθεί και μια ενδεχόμενη εισβολή τουρκικών στρατευμάτων στη βορειοανατολική Συρία, όπως κατ΄επανάληψη απειλούν οι Τούρκοι. Με Α/Τ εκτοξευτήρες τύπου TOW στην κατοχή του YPG, να δούμε αν τα τουρκικά άρματα θα μπορέσουν να προελάσουν με την άνεση των προηγουμένων επιχειρήσεων «Ασπίδα του

Ευφράτη» στην περιοχή Γιαραμπλούς και «Κλάδος Ελαίας» στο Κουρδικό καντόνι του Αφρίν, στη βορειοδυτική Συρία. Η "Διχοτόμηση" της Τουρκίας Φαίνεται ότι την πρακτική του προέδρου Τραμπ, για την ανακοίνωση σημαντικών και όχι μόνο θεμάτων, ακολουθεί και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, ο Μάικ Πομπέο. Με πρόσφατη ανάρτησή του στο twitter, δημοσίευσε έναν παγκόσμιο χάρτη, στον οποίο με έντονο χρώμα είχε τα κράτη που είχαν ταχθεί στο πλευρό των ΗΠΑ στην προσπάθειά τους για αποκαθήλωση του προέδρου της Βενεζουέλας και τη στήριξη και ανάληψη της εξουσίας του προσφάτως αυτοανακηρυχθέντος προσωρινού προέδρου της Βενεζουέλας, του αγνώστου μέχρι σήμερα Χουάν Γκουαϊδό. Δεν θα αναφερθούμε στα αίτια της διένεξης αυτής και της τραγικής κατάστασης που ευρίσκεται ο λαός της Βενεζουέλας, αλλά στον χάρτη του Πομπέο, Συνέχεια στην επόμενη σελίδα

• Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΔΙΕΘΝΗ ΘΕΜΑΤΑ Παρ’ όλα αυτά, μέχρι τώρα όχι μόνο δεν έχει αρχίσει η απόσυρση, αλλά αντιθέτως υπήρξε ενίσχυση των αμερικανικών στρατευμάτων, κατά 50% της υφιστάμενης δύναμης, φθάνοντας περίπου άνω των 3.000 ανδρών. Οι δικαιολογίες του Πενταγώνου δεν πείθουν και όπως φαίνεται οι Αμερικανοί δεν θα αποχωρήσουν πλήρως από τη Συρία, αλλά θα παραμείνουν σε υψίστης σημασίας βάσεις ανατολικά του Ευφράτη, όπως πχ η βάση της Αλ Τανφ και όπου αλλού απαιτείται.

Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

που προκάλεσε σοκ στην Τουρκία. Στις χώρες που δεν στηρίζουν την πολιτική των ΗΠΑ κατά της Βενεζουέλας συμπεριλαμβάνεται και η Τουρκία. Στον χάρτη αυτόν, η τελευταία παρουσιάζεται κομμένη στην μέση. Ναι, κατά περίεργο τρόπο, ο χάρτης της Τουρκίας είναι κατασκευασμένος έτσι, που η Τουρκία έχει κοπεί περίπου στη μέση. Τυχαίο; Προφανώς όχι, γιατί κανένας χάρτης δεν παρουσιάζει έτσι την Τουρκία και είναι σαφώς έτσι κατασκευασμένος για να μεταδώσει μηνύματα. Φυσικά, τα μηνύματα απευθύνονται προς τον πρόεδρο Ερντογάν και την αλλοπρόσαλλη πολιτική που ακολουθεί. Η ανάρτηση αυτή ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, με την εφημερίδα Yeni Shafak, την εφημερίδα ναυαρχίδα και όργανο του προέδρου Ερντογάν, να πρωτοστατεί στις διαμαρτυρίες με άρθρο και χαρακτηριστικό τίτλο «Μετά τη Βενεζουέλα έρχεται η σειρά της Τουρκίας;». Δύναμη αποσταθεροποίησης Μάλιστα, η Yeni Şafak συνεχίζει και σε πρόσφατο άρθρο της με τίτλο «Terör cephesi tehdit etti», που σημαίνει «Το μέτωπο της τρομοκρατίας απείλησε«, κάλυψε το θέμα της πρόσφατης συνάντησης επτά χωρών στην Ουάσινγκτον. Εκεί, αποφάσισαν να στείλουν δυνάμεις τους στην περιοχή ανατολικά του Ευφράτη, που ελέγχουν οι Δυνάμεις του Συνασπισμού, ΗΠΑ και SDF (YPG και αραβικά μετριοπαθή φύλλα), για να αποτρέψουν την εισβολή στην περιοχή του τουρκικού στρατού, ο οποίος είναι συγκεντρωμένος και έτοιμος στα σύνορα εδώ και εβδομάδες. Πρόκειται για τις ΗΠΑ, την Αίγυπτο, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία και την Αγγλία, όπου οι υπουργοί Εξωτερικών μετά τη συνάντηση στην Ουάσινγκτον εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν, στο οποίο, μεταξύ άλλων, αναφέρουν την Τουρκία ως «δύναμη αποσταθεροποίησης της περιοχής». Επίλογος-Εκτιμήσεις. Η πολιτική της Τουρκίας, ένα κράτοςμέλος του ΝΑΤΟ, σύμμαχος των ΗΠΑ, που έχει συνάψει στρατηγική συμμαχία με τους μεγαλύτερους εχθρούς των ΗΠΑ, τη Ρωσία και το Ιράν, είναι απαράδεκτη και απαγορευτική για τη γεωστρατηγική των ΗΠΑ. Διαπράττει ακό20

Ο Χάρτης του Μάικ Πομπέο που δείχνει όμως την Τουρκία διχοτομημένη. μη και το απίστευτο. Αγοράζει το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα S-400, ταυτόχρονα με την αγορά του αεροπορικού υπερόπλου των ΗΠΑ, του Α/Φ F-35, κάτι που παραβιάζει όλες τις κόκκινες γραμμές των ΗΠΑ. Ακόμη, μετά τις εισβολές βορειοδυτικά του Ευφράτη σε Γιαραμπλούς και Αφρίν, οι οποίες είχαν την έγκριση και την ανοχή ΗΠΑ και Ρωσίας, απειλεί να εισβάλλει και βορειοανατολικά του Ευφράτη και να σχηματίσει Ζώνη Ασφαλείας βάθους 40 χλμ, για να προστατευθούν από τους τρομοκράτες. Μια τέτοια πρόθεση δεν την επιτρέπουν ούτε οι ΗΠΑ ούτε και η Ρωσία. Θυμίζουμε ότι τρομοκράτες για την Τουρκία είναι οι Κούρδοι της Συρίας, του YPG. Βέβαια, οι ΗΠΑ δεν έχουν πάρει ακόμη τις τελικές τους αποφάσεις για το πώς θα αντιδράσουν τελικά με την απείθαρχη Τουρκία, καθόσον δεν θέλουν να χαρίσουν την πολύτιμη γεωπολιτικά Τουρκία, στον μεγάλο αντίπαλο τη Ρωσία. Γι’ αυτό εξάλλου συνεχίζεται ακόμη η περίοδος χάριτος. Τόσο το θέμα της Συρίας, όσο και το θέμα της συμμαχίας των Τούρκων με τη Ρωσία και το Ιράν είναι τα καυτά θέματα που κυριαρχούν στην τουρκική εξωτερική πολιτική και σημείο τριβής με τις ΗΠΑ. Η απόφαση του προέδρου Τραμπ για απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία, δεν έχει αρχίσει ακόμη να υλοποιείται. Όπως δήλωσε πρόσφατα ο πρόεδρος Τραμπ, αυτό θα αρχίσει να υλοποιείται όταν εξαλείψει πλήρως το Ισλαμικό Κράτος και εκτίμησε ότι θα αρχίσει να υλοποιείται περί το τέλος Απριλίου.

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019

Όταν και αν αρχίσουν να αποσύρονται από κάποιες περιοχές, τότε οι άλλες χώρες της συμφωνίας της Ουάσινγκτον θα τους αντικαταστήσουν. Οι Κούρδοι της Συρίας όχι μόνο δεν εγκαταλείπονται, αλλά αντίθετα ενισχύονται με σύγχρονα οπλικά συστήματα, πυρομαχικά και διάφορα συστήματα. Έτσι, ο εφιάλτης της Τουρκίας, η δημιουργία κρατικής κουρδικής οντότητας, έστω και αυτόνομης, στο πλαίσιο ενός νέου συριακού κράτους, λαμβάνει σάρκα και οστά, στο άμεσο μέλλον. Η Τουρκία, με την απατηλή αίσθηση της αναδυόμενης αυτοκρατορίας και της μετάλλαξής της σε μεγάλη περιφερειακή δύναμη της ευρύτερης περιοχής, διαπιστώνει ότι οι σχεδιασμοί της βουλιάζουν στους βάλτους της Συρίας. Καταλαβαίνει ότι αιτία της αποτυχίας της είναι ένας ανυπότακτος λαός, οι Κούρδοι που αντιστέκονται και τους χαλούν τα σχέδια. Είναι οι Κούρδοι που διατηρούν την προοπτική δημιουργίας κρατικής οντότητας και δη με τη στήριξη των ΗΠΑ, αλλά και κρατών της Δύσης. Η αυθάδης και προκλητική στάση της Τουρκίας και η πολιτική του να ακροβατείς πατώντας σε δύο βάρκες πάνω σε ταραχώδη ύδατα είναι επικίνδυνη και ίσως αποβεί πλήρως καταστροφική. Οι γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή είναι ραγδαίες και ολοκληρωτικές. Σε ό,τι αφορά την εισβολή που απειλεί η Τουρκία, φαίνεται ότι μάλλον δεν μπορεί να υλοποιηθεί, τουλάχιστον υπό τις παρούσες συνθήκες. Ο δε χάρτης του Πομπέο στέλνει το μήνυμα κινδύνου στον πρόεδρο Ερντογάν, αλλά το θέμα είναι αν το αντιλαμβάνεται, κυριευμένος από ματαιοδοξία, αλαζονεία και αίσθημα ανωτερότητας. Και μάλλον δεν το αντιλαμβάνεται.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Ελληνορωσικες σχέσεις Παρόν, Παρελθόν, Μέλλον Γράφει ο Χόχολης Παναγιώτης Αντιστράτηγος ε.α. Γενική Ιστορική Επισκόπηση Η ιστορία του Ελληνισμού αριθμεί, πλέον των 3.500 ετών. Μία ιστορία δόξας, θριάμβων, μεγάλης εθνικής υπερηφάνειας, συγκρότησης και δημιουργίας απεράντων Αυτοκτρατοριών (Αλεξάνδρου, Επιγόνων, Βυζαντινής), εκπολιτισμό και εκχριστιανισμό βαρβάρων, αναχαίτιση (Περσών, Αράβων, Τούρκων και άλλων βαρβάρων), που επέλαυναν, για υποδούλωση της Ευρώπης 4ος αιώνας π.Χ. και 7ος-14ος αιώνας μ.Χ. και η Ευρώπη διεσώθει, από την εκβαρβάρωση. Αλλά έχουμε ακόμη μια άλλη οδυνηρή ιστορική πτυχή, αυτήν των μοιραίων λαθών της εθνοκτόνου διχόνοιας, εμφυλίων συγκρούσεων και οδυνηρών και τραγικών πτώσεων, όπως, του εναπομείναντος τελευταίου αμυντικού προπυργίου και αναχώματος της πάλαι ποτέ κραταιάς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινουπόλεως, 29 Μαΐου 1453, της οποίας την Πτώση ακολούθησε δουλεία 400 ετών. Η πιο διδακτική, ιστορία για εμάς τους σημερινούς Έλληνες, είναι αυτή των δύο τελευταίων αιώνων από της Ελληνικής Ανεξαρτησίας. Είμαστε οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι, με την ίδια νοοτροπία, τα ίδια αισθήματα, τις ίδιες αρετές, τα ίδια ελαττώματα με τους σε βάθος χρόνου προπαππούδες, παππούδες, γονείς μας. Είμαστε το πικρό απόσταγμα των περιόδων των μοιραίων λαθών της διχόνοιας, της απεμπόλησης της στρατιωτικής ισχύος και των βιωμάτων της δουλείας. Έχουμε τους ίδιους γείτονες, που όλοι τους μας επιβουλεύονται και σχεδιάζουν, με κάθε τρόπο την εισέτι εδαφική μας συρρίκνωση. Έχουμε τους ίδιους "Προστάτες" τις πάλαι ποτέ λεγόμενες, Προστάτιδες Δυνάμεις, Αγγλία, Ρωσία, Γαλλία στις οποίες αργότερα προστέθηκαν οι ΗΠΑ και Γερμανία. Λόγω των προσφάτων

Στην μακροχρόνια και επί αιώνες σύγκρουση των Ιμπεριαλισμών, Ρωσίας και Δυτικών, η Ελλάδα, λόγω ιδιαίτερης γεωστρατηγικής θέσεως (σταυροδρόμι τριών Ηπείρων) βρισκόταν και βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο της σκληρής και αμφίπλευρης διαπάλης των Δυτικών με την Ρωσία η οποία μεταξύ των άλλων, να επιδιώκει, να διατηρηθεί ως μία ανταγωνιστική υπερδύναμη των Δυτικών τριβών Ελλάδας και Ρωσίας, με την απέλαση, εκατέρωθεν διπλωματών, ως κεραυνός εν αιθρία, γεγονός το οποίο δεν πρέπει να υποβαθμίζεται, καθώς και την διαμάχη Πατριαρχείων Μόσχας και Οικουμενικού Κωνσταντινουπόλεως, για το αυτοκέφαλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, αλλά και την απρόσμενη προσέγγιση Ρωσίας-Τουρκίας, μετά από την κατάρριψη Ρωσικού αεροσκάφους, από Τουρκικό, επιβάλλεται όθεν, η ανάλογη, στη συνέχεια σχολίαση, των διαχρονικών Ελληνορωσικών σχέσεων, η εξαγωγή συμπερασμάτων και η χάραξη νέων σχέσεων φιλίας και προσέγγισης. Έλληνες – Ρώσοι (Εκχριστιανισμός Ρώσων) α. Η χερσόνησος της Κριμαίας (Ταυρική), οι Βόρειες ακτές του Ευξείνου Πόντου και οι ακτές της Αζοφικής Θάλασσας (Μαιώτιδα λίμνη), τον 6ον π.Χ. Αιώνα, κατακλύστηκαν από Ελληνικές αποικίες και κτίστηκαν δεκάδες πόλεων, κάποιων, των οποίων, τα ονόματα υπάρχουν και σήμερα. Η πρώτη επαφή Ρώσων (Σκύθες – Σαρμάτες), έγινε στην αρχαία Ελληνική πόλη Παντικάπαιον (σημερινό Κέρτς), αποικία Μιλήτου, το 650 π.Χ.. Δεν είναι υπερ-

βολή, το λεχθέν, κατά κάποιους, από τον Πούτιν, ότι ¨η Κριμαία, πριν γίνει ρωσική, ήταν Ελληνική¨. Η επαφή αυτή υπήρξε πάρα πολύ επωφελής για τους πρώτους Ρώσους. β. Η συγκρότηση του πρώτου Ρωσικού κράτους, είναι η Ηγεμονία του Κιέβου, η οποία το 941 και 943 μ.Χ. , πραγματοποίησε δύο αποτυχημένες επιδρομές εναντίον της Κωνσταντινουπόλεως. Αυτές οι επαφές Ελλήνων και Ρώσων, καίτοι εχθρικές άνοιξαν τον δρόμο, για τον εκχριστιανισμό των Ρώσων. Η ρωσίδα βασίλισσα Όλγα βαπτίζεται Χριστιανή. Το Ρωσικό Πατριαρχείο, από ιδρύσεώς του το 1589, ανεξαρτητοποιείται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Ελληνική Επανάσταση 1821- Ρωσία α. Προ της Ελληνικής Επαναστάσεως, η Δύναμη, που εθεωρείτο προστάτιδα της Ελληνικής φυλής ήταν η Ρωσία. Βεβαίως η προστασία της εκτεινόταν όχι μόνο στους Έλληνες αλλά και σε όλους τους υπό την Τουρκία ορθοδόξους (Έλληνες – Σλαύους). Οι Έλληνες απλωμένοι σε όλη την έκταση Συνέχεια στην επόμενη σελίδα

• Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

της Ευρωπαϊκής και Ασιατικής Τουρκίας, αποτελούσαν το πιο ανεπτυγμένο, πνευματικώς, εμπορικώς, ναυτικώς, τμήμα του χριστιανικού πληθυσμού, που εκμεταλλεύτηκε, τα οποιαδήποτε ευεργετήματα της Ρωσικής προστασίας. (Συνθήκη Κουτσούκ Καϊναρτζή 1772). Βεβαίως η προστασία αυτή της ομοδόξου Ρωσίας δεν ήταν αφιλοκερδής. Δεν ενδιαφερόταν να απελευθερώσει τους Έλληνες και να τους καταστήσει κράτος ανεξάρτητο, αλλά μάλλον να τους χρησιμοποιήσει, ως το κυριώτερο όργανο του Ρωσικού-Τσαρικού Ιμπεριαλισμού, που είχε αρχίσει να γιγαντώνεται. Επεδίωκε την υπαγωγή της τότε Ευρωπαϊκής Τουρκίας στη Ρωσία, είτε απ’ ευθείας, είτε δια της δημιουργίας ημιαυτονόμων επαρχιών, υπό την Ρωσική προστασία. Δεν ορρωδούσε, προ ουδενός η Ιμπεριαλιστική Ρωσία, στο να θυσιάσει τους Έλληνες και να τους εκθέσει στην εκδικητική μανία των Τούρκων, το 1770, με την λεγόμενη επανάσταση του Ορλώφ. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, εισήλθε, στις 21 Φεβρουαρίου 1821, στο Ιάσιο, κηρύσσων την Επανάσταση. Αφορισθείς από τον Πατριάρχη και αποδοκιμασθείς από τον Τσάρο Αλέξανδρο Α΄, άρχισε να υποχωρεί και στις 15 Ιουνίου, αφού πέρασε τα Αυστριακά σύνορα τον συνέλαβαν. Το τελευταίο στρατιωτικό τμήμα του Αλέξ. Υψηλάντη, υπό τον Αθανάσιο Καρπενησιώτη, υποχωρώντας αφίχθει στον Προύθο ποτ., όπου εκεί έδωσε σκληρή μάχη εναντίον πολλαπλασίων Τούρκων. Ο Καρπενησιώτης και οι περισσότεροι των ανδρών του έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι. Ο Ρωσικός στρατός από την απέναντι όχθη του ποταμού έβλεπε αδιάφορος την θυσία των Ελλήνων… Το 1826, ο Τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος Α΄ επαναλάμβανε στο Γάλλο Πρέσβυ ότι «δεν θέλει την ανεξαρτησία των Ελλήνων, η οποία θα έβλαπτε την Ευρώπη», στον δε Κάνινγκ έλεγε ότι «Οι Έλληνες, ως βάρβαροι, ήταν ανάξιοι της ανεξαρτησίας τους». Ελληνικό Ανεξάρτητο Κράτος – Ρωσία α.Παρά την πάγια τοποθέτηση της Ρωσίας, για τη μη δημιουργία ανεξαρτήτου Ελληνικού κράτους, αλλά ημιαυτονόμων επαρχιών , υπό την προστα22

σία της, στις 3 Φεβρουαρίου 1830 με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, δημιουργείται ανεξάρτητο μικρό Ελληνικό Κράτος που το 1832, έφθανε βόρεια στον Αμβρακικό μέχρι Παγασητικό κόλπο. Το ανεξάρτητο αυτό Ελληνικό κράτος και ειδικά μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913, η Ρωσία, άρχισε να το βλέπει ανταγωνιστικά, στην ευρύτερη γεωστρατηγική περιοχή, όπου και κατά την εκτίμησή της ήταν τα συμφέροντά της. β. Κατά τον Κριμαϊκό Πόλεμο 1854-1856, οι Έλληνες ήταν ψυχικώς ταγμένοι υπέρ της ομοδόξου Ρωσίας και πολλά ανταρτικά Ελληνικά σώματα, διέβησαν τα τότε Ελληνοτουρκικά σύνορα, για να αγκιστρώσουν τουρκικά στρατεύματα και να μην σπεύσουν στο μέτωπο. Δυστυχώς όμως, όπως απεκάλυψαν οι Άγγλοι (Αλληλογραφία Αγγλικής Πρεσβείας Πετρουπόλεως), ο Τσάρος Νικόλαος Α΄ έλεγε και διατυμπάνιζε ¨Θα προτιμούσα να σκοτωθεί ο τελευταίος Ρώσος στρατιώτης και να δώσω το τελευταίο ρούβλιο για να εμποδίσω την επέκταση της Ελλάδος εις την Ανατολή….¨ Ελλάδα – Ρωσία – Πανσλαβισμός, Συνθήκη Αγίου ΣτεφάνουΣυνέδριο Βερολίνου Μετά την ήττα της στον Κριμαϊκό Πόλεμο, η Ρωσία έχει πάψει να υποστηρίζει τους Ορθοδόξους και στρέφεται αποκλειστικά στους Σλάβους, εφαρμόζουσα την πολιτική του Πανσλαβισμού (Στρατηγός Ιγνάτιεφ- Πρέσβης Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη), δηλαδή δημιουργία σλαβικών κρατών, ως όργανά της, για την υλοποίηση των τότε και σήμερα γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών επιδιώξεών της. Τον Απρίλιο του 1877, τα Ρωσικά στρατεύματα διαβαίνουν τα σύνορα με την Τουρκία και φτάνουν μέχρι των προθύρων της Κωνσταντινουπόλεως. Την Τουρκία σώζει η Αγγλία, η οποία λαμβάνει ως δώρο την Κύπρο. Η Ρωσία επιβάλλει την υπογραφή της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου, την 3η Μαρτίου 1878, με την οποία εδημιουργείτο η Μεγάλη Βουλγαρία, από την εγγύς Αλιάκμονος ποτ. περιοχή, μέχρι Ευξείνου Πόντου. Τον Ιούνιο 1878, στο συνέδριο Βερολίνου, παρά τις Πανσλαβιστικές υστερίες της Ρωσίας, η Συνθήκη Αγίου Στεφάνου ήδη καταργείται, πλην όμως έμεινε στα νοσηρά μυαλά, των Βουλγάρων

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019

Κομιτατζήδων. Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος Ελλάδα – Ρωσία – Μπολσεβίκοι α. Για να συμμετάσχει στην συμμαχία της ΑΝΤΑΝΤ, η Ρωσία, υπογράφεται στις 5 Μαρτίου 1945, η Συνθήκη του Λονδίνου. Η Ρωσία επιβάλλει τους όρους της. "Να της παραχωρηθεί η Κωνσταντινούπολη, μετά της ενδοχώρας εκατέρων των Στενών. Να απαγορευθεί η είσοδος του βασιλιά Κωνσταντίνου (τότε, 1915, δεν είχε εκθρονισθεί) στην Κωνσταντινούπολη και επίσης να απαγορευτεί, η καθοιονδήποτε τρόπο, εμφάνιση της ελληνικής σημαίας στην Κωνσταντινούπολη. Στις 27 Ιουνίου 1917, η Ελλάδα ενωμένη και με 11 ετοιμοπόλεμες Μεραρχίες, στο πλευρό της ΑΝΤΑΝΤ, εισέρχεται στο πόλεμο. Στις 14 Οκτωβρίου 1917 εκρήγνυται η επανάσταση των Μπολσεβίκων, το Ανατολικό μέτωπο καταρρέει και στις 3 Μαρτίου 1918 υπογράφεται η Συνθήκη Μπέρτς Λιτόβσκ. Από το Ανατολικό Μέτωπο, ως εκ τούτου αποδεσμεύονται 75 περίπου Μεραρχίες. Η θέση της ΑΝΤΑΝΤ, καθίσταται δυσχερής, ειδικά στο Μακεδονικό μέτωπο, όπου η παρουσία της Ελλάδος, με τις 11 Μεραρχίες της, σώζει την κατάσταση. Επακολουθεί η διάσπαση του Μακεδονικού μετώπου, το μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης. Οι Κεντρικές Δυνάμεις (Βουλγαρία, Τουρκία, Αυστροουγγαρία, Γερμανία), υπογράφουν ανακωχή και ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος λήγει με την κατάπαυση των εχθροπραξιών στις 11 Νοεμβρίου 1918. Η Ελλάδα προσέφερε τα μέγιστα, στην νίκη των Συμμάχων στο Μακεδονικό μέτωπο, όπως αναγνώρισαν πολιτικοί και στρατιωτικοί Ηγέτες τους. Οι Ελληνικές απώλειες στο μέτωπο αυτό, ήταν το 30% του συνόλου των Συμμαχικών απωλειών και το 50% των νεκρών, γεγονός που δείχνει την ορμή, τη επιθετικότητα και γενναιότητα των Ελλήνων. Η προσφορά αυτή των Ελλήνων, τους έδινε το δικαίωμα των διεκδικήσεών τους (Θράκη – Σμύρνη). Ως εκ τούτου η συμμετοχή της Ελλάδος, στην εκστρατεία της Μεσημβρινής Ρωσίας και Κριμαίας, το 1919, δεν ήταν αναγκαία και απαραίτητη. Ήταν ένα ολέθριο λάθος του Βενιζέλου, ήταν μια παγίδα υποσχέσεων από τους δόλιους "Συμμάχους", για να τον εμπλέξουν, στην Μικρά Ασία, όπου και τον εγκατέλειψαν,

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ταχθέντες με το μέρος του Κεμάλ. Οι Μπολσεβίκοι του Λένιν, ετάχθησαν εκδικητικά κατά του Ελληνισμού. Βοήθησαν τον Κεμάλ καίτοι αντικομουνιστής, διπλωματικά, οικονομικά και με παντός είδους εφόδια. Σύμμαχοι και Μπολσεβίκοι (Ρώσοι), οδήγησαν τους Έλληνες στο τραγικό 1922. Από τις 400 χιλιάδες Έλληνες που ζούσαν στην περιοχή της Μεσημβρινής Ρωσίας- Κριμαίας, άλλοι εξοντώθηκαν, άλλοι έγιναν πρόσφυγες και άλλοι υπετάγησαν στους Μπολσεβίκους. Ελλάδα –Ρωσία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Η Ελλάδα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (28 Οκτωβρίου 1940), έδωσε την πρώτη Συμμαχική νίκη, εναντίον του άξονα. Την 6η Απριλίου 1941, ανέκοψε, για δύο σχεδόν μήνες, την Γερμανική προέλαση. Ισχυρές Γερμανικές Δυνάμεις και κυρίως αρμάτων μάχης, είχαν προωθηθεί μέχρι Πελοποννήσου. Οι Δυνάμεις αυτές είχε σχεδιαστεί να χρησιμοποιηθούν, στην επιχείρηση ¨ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ¨, εναντίον της Ρωσίας, η οποία εκδηλώθηκε στις 22 Ιουνίου 1941 και έπρεπε να επανακάμψουν. Η καθυστέρηση εφαρμογής του Σχεδίου ¨ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ¨ , ήταν πέντε εβδομάδες και εκμηδένισε τις πιθανότητες, νίκης των Γερμανών, επί της Ρωσίας, λόγω της πρώιμης επέλευσης του Ρωσικού χειμώνα, το 1941. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1944, στη Διάσκεψη της Μόσχας, Τσόρτσιλ και Στάλιν, επάνω σε μια χαρτοπετσέτα, μοίρασαν την Ευρώπη. Στην Ελλάδα, κατά 90%, είχε επιρροή η Αγγλία. Ο Στάλιν ως εκ τούτου δεν επέτρεψε, την προέλαση του ¨Κόκκινου Στρατού¨ ,προς το Αιγαίο, προαιώνιο όνειρο των Ρώσων, όπως επίμονα ζητούσαν οι σύντροφοί του στην Ελλάδα. Μέσω, όμως των δορυφόρων του, γειτόνων της Ελλάδος, Αλβανίας, Βουλγαρίας και κυρίως Γιουγκοσλαβίας (Τίτο) ενεπλάκει στα Ελληνικά δρώμενα, με ανυπολόγιστες καταστροφές και εμφύλιες συγκρούσεις, με χιλιάδες νεκρούς. Διαπιστώσεις – Συμπεράσματα α. Στην μακροχρόνια και επί αιώνες σύγκρουση των Ιμπεριαλισμών, Ρωσίας και Δυτικών, η Ελλάδα, λόγω ιδιαίτερης γεωστρατηγικής θέσεως (σταυροδρόμι τριών Ηπείρων) βρισκόταν και βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο της σκληρής και αμφίπλευρης διαπάλης

των Δυτικών με την Ρωσία η οποία μεταξύ των άλλων, να επιδιώκει, να διατηρηθεί ως μία ανταγωνιστική υπερδύναμη των Δυτικών (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ κλπ). Η υπόθεση των Σκοπίων, όπως σήμερα εξελίσσεται, είναι μια πτυχή, ένα πεδίο παρασκηνιακής σύγκρουσης. Να εισέλθει ¨στο ΝΑΤΟ¨ από τους Δυτικούς, να μην εισέλθει ¨στο ΝΑΤΟ¨, από Ρωσία. Τα κάθε μορφής σκοτεινά παρασκήνια, οι εκβιασμοί, οι υποσχέσεις κλπ, και προς την Ελλάδα, βρίσκονται σε εξέλιξη. β. Η Ελλάδα υποχρεωμένη να συνυπάρχει και ισορροπεί με τους δύο Ιμπεριαλισμούς, επιβάλλεται, μέσα από μια καθαρά εθνική πολιτική, μακράς ενόρασης και σχεδίασης, να διατηρεί την αυτοτέλειά της και να μη γίνεται υποχείριο, τυφλό όργανο, πιόνι, του ενός Ιμπεριαλισμού, εν προκειμένω, ως εκ της εξελίξεως των γεγονότων, του Δυτικού και ψυχρό, αν όχι εχθρικό, έναντι του άλλου Ιμπεριαλισμού (Ρωσία). γ. Ως εκ του ανταγωνισμού των Ιμπεριαλισμών, η Ρωσία με την ένταξη, πρώην δορυφόρων της, στο ΝΑΤΟ, έχει αρχίσει να ασφυκτιά και να αντιμετωπίζει απειλές, εγγύς των συνόρων της με το ΝΑΤΟ. Για τον λόγο ,αυτό επιδιώκει την αποδυνάμωση του ΝΑΤΟ με τον εναγκαλισμό της Τουρκίας, η οποία υπήρξε η συνορεύουσα πάγια αντίπαλός της, με την διεξαγωγή, στο παρελθόν, δέκα Ρωσοτουρκικών Πολέμων. Στους Οικονομικούς, ενεργειακούς και λοιπούς ανταγωνισμούς ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσίας, ως μέλος του ΝΑΤΟ, έχει εμπλακεί και η Ελλάδα και για το λόγο αυτό, μένουν αδιάθετα στη Ρωσική αγορά τα αγροτικά ελληνικά προϊόντα. δ. Όπως σήμερα έχουν διαμορφωθεί οι γεωπολιτικές, γεωστρατηγικές θέσεις των δύο αντιμαχομένων, στην περιοχή μας, είναι δυνατό να υπάρξουν, ανατροπές, οι οποίες είναι αναμενόμενο να μας αιφνιδιάσουν. Συγκεκριμένα. Των ΗΠΑ και Τουρκίας, την παρούσα περίοδο, οι σχέσεις τους είναι επιφανειακά τεταμένες, με φραστικά πυροτεχνήματα. Κατά βάθος όμως, οι ΗΠΑ για να διασφαλίσουν, την ισχύ και συνοχή του ΝΑΤΟ, σε βάθος χρόνου, είναι διατεθειμένες, να δώσουν στην Τουρκία ότι ζητήσει, από την Ελλάδα, έτσι έκαναν και το 1974, στην Κύπρο. Αν αναφερθούμε στη Γερμανία, αυτή είναι σφόδρα φιλοτουρκική από την

εποχή των Νεοτούρκων και του Κάϊζερ. ε.Ο Πούτιν, έχοντας, υποδυθεί, τον ρόλο του Δον Κιχώτη της Ορθοδοξίας, όντας στενός φίλος του Πατριάρχη Μόσχας, πολλά μπορεί, με την συνδρομή του Ερντογάν, να μηχανευθεί, σε βάρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ακόμη και την υποβάθμισή του. στ.Οι Ρώσοι, δεν ανταποκρίθηκαν, όπως οι άλλοι λαοί της Ευρώπης, στον "Φιλελληνισμό" ποδηγετούμενοι αρνητικά στην επανάσταση του ’21, από ανθέλληνες Τσάρους. ζ. Το λεγόμενο "Ξανθό Γένος", κατά την Επανάσταση του 1821, μετέπειτα, αλλά και σήμερα, δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει. Ήταν μια καλογερίστικη μυθοπλασία, ουτοπία και ιστορική αυταπάτη. Στη θέση του ¨Ξανθού Γένους¨, υπήρξε και υπάρχει σήμερα , η Ρωσία, με τις γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές θέσεις της, οι οποίες δεν ταυτίζονταν και ταυτίζονται, σε πάρα πολλά σημεία με τις Ελληνικές θέσεις. Παρ’ όλα αυτά, ας μη μας διαφεύγει, ότι η Ρωσία είναι πάρα πολύ μεγάλη ομόδοξη χώρα και δεν παύουν να υπάρχουν κάποια κοινά σημεία και αμοιβαία συμφέροντα. Επιβάλλεται, ως εκ τούτου, σε βάθος χρόνου, επανεκτίμηση, μεγαλύτερη και πιο άνετη και συνετή προσέγγιση και οι σχέσεις μας να γίνουν, αν όχι άριστες, τουλάχιστον καλές. Η στρατηγική θέση της Ελλάδας, παρέχει ανάλογες ευκαιρίες για συνετές διαπραγματεύσεις με τους οποιουσδήποτε ενδιαφερομένους. Εάν οι απελαθέντες Ρώσοι διπλωμάτες, σχετίζονταν με το Σκοπιανό, θα είμαστε αφελείς, να τους απελάσουμε για τον λόγο αυτό, για να γίνουμε αρεστοί στους Αμερικανούς και Γερμανούς. Ο Ελληνικός λαός έχει την ανάλογη εθνική ωριμότητα και δεν έχει ανάγκη τις οποιεσδήποτε παρεμβάσεις Ρώσων και λοιπών. Εάν υπάρχουν και άλλοι λόγοι, απέλασής τους, επιφυλασσόμεθα. Βιβλιογραφία Εκδόσεις ΔΙΤ/ΓΕΣ

• Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Ημέρες Εθνικής Μνήμης (2018) Γράφει ο Σπυρίδων Δελλής, Υποστράτηγος ε.α. Την πορεία του ελληνικού έθνους σημάδεψαν ανεξίτηλα δύο κύρια γεγονότα τον αιώνα που πέρασε, τον 20ο αιώνα. Το πρώτο αφορά στην ατυχή έκβαση της μικρασιατικής εκστρατείας, 1918-1922. Έχει καταγραφεί στην ελληνική ιστορία ως εθνική καταστροφή, γιατί εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες στη Μικρά Ασία σφαγιάσθησαν από τους Τούρκους μέσα στις από τις χιλιετηρίδες πατρογονικές τους εστίες και ενάμισυ εκατομμύριο αναγκάσθηκαν να τις εγκαταλείψουν οριστικά. Έχουν αποτυπωθεί ανεξίτηλα τα γεγονότα της καταστροφής του 1922 τόσο στην εθνική ιστορική μνήμη όσο και στη παγκόσμια ιστορία. Δυστυχώς δεν αρκεσθήκαμε στην κατοχύρωση της κυριαρχίας μας επί της Ανατολικής Θράκης, η οποία αποτελεί εδαφική συνέχεια του εθνικού χώρου και επί των νήσων Ίμβρου και Τενέδου, μαζί με τα άλλα νησιά του Αιγαίου, όπως προέβλεπε η συνθήκη των Σεβρών. Επιδιώξαμε το ανέφικτο, που ήταν η κυριαρχία τμήματος άλλης Ηπείρου, χωρίς την εδαφική σύνδεση με τον ελληνικό χώρο και με εχθρική μια απέραντη ενδοχώρα. Συνέπεια της εθνικής καταστροφής του 1922, εκτός των άλλων, ήταν η συρρίκνωση του ελληνισμού. Από την άλλοτε ελληνοκρατούμενη βυζαντινή αυτοκρατορία παραμένουν σήμερα 2,5 χιλιάδες περίπου Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη. Το δεύτερο γεγονός αφορά στην κυπριακή τραγωδία του καλοκαιριού του 1974, 52 χρόνια μετά την μικρασιατική καταστροφή. Τραγωδία που συμμαδεύτηκε με εθνική καταστροφή από τον ίδιο αντίπαλο, τους Τούρκους, τον περασμένο αιώνα. Από τότε, το 1974, το 37,5% της Κυπριακής Δημοκρατίας τελεί υπό κατοχή 40 περίπου χιλιάδων τουρκικού στρατού. Έκτοτε, ο εκτουρκισμός της Β. Κύπρου συνεχίζεται μεθοδευμένα και με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Τα στρατεύματα εισβολής το 1974 διέπραξαν ασύλλητες και από την πιό νοσηρή φαντασία βαρβαρότητες σε βάρος των Ελληνοκυπρίων. Τα ανθρώπινα θύματα υπολογίσθηκαν σε 2850 νεκρούς, στην πλειονότητα αμάχους, 2700 αγνοούμενους και σε μεγάλο αριθμό τραυματιών. Οι Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες, στην ίδια τους την πατρίδα ανήλθαν σε 200 χιλιάδες, ενώ περί τις 10 χιλιάδες παρέμειναν αρχικά εγκλωβισμένοι υπό δεινές συνθήκες στα κατεχόμενα. Καταστράφηκαν ή λεηλατήθηκαν 600 ορθόδοξοι ναοί και 50 χιλιάδες περίπου οικίες ελληνοκυπρίων. Οι Τουρκοκύπριοι που παρέμειναν στην Κύπρο, μετά την εισβολή του 1974, αριθμούν σήμερα περί τις 130 χιλιάδες. Οι παράνομοι μετανάστες άποικοι στα κατεχόμενα αγγίζουν τις 500 χιλιάδες, με ρυθμό γεννήσεων υψηλότερο των 800 χιλιάδων Ελληνοκυπρίων. Η πληθυσμιακή ανατροπή σε λίγα χρόνια θα είναι γεγονός. 24

Στην ατυχή έκβαση της μικρασιατικής εκστρατείας, 19181922. Έχει καταγραφεί στην ελληνική ιστορία ως εθνική καταστροφή, γιατί εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες στη Μικρά Ασία σφαγιάσθησαν από τους Τούρκους. Τα σφάλματα που έγιναν από την κυπριακή και ελλαδική ηγεσία στην πορεία του Κυπριακού είναι εν πολλοίς γνωστά. Αυτά τα λάθη πληρώθηκαν πολύ ακριβά και οι επιπτώσεις των γεγονότων του 1974 ταλανίζουν τον ελληνισμό επί 44 χρόνια, χωρίς να μπορεί κανείς να προδικάσει μέχρι πότε. Η μη αντίδρασή μας τότε, το 1974, εξελήφθη από τους Τούρκους ως αδυναμία και καθημερινά μας προκαλούν αναισχύντως, διεκδικώντας ελληνικό χερσαίο, θαλάσσιο και εναέριο χώρο. Η μάχη της Κύπρου το 1974 χάθηκε πριν ακόμα δοθεί εξαιτίας των μεγάλων πολιτικών και στρατιωτικών σφαλμάτων τα οποία έφεραν την Κύπρο και την Ελλάδα σε εξαιρετικά δυσμενή θέση τις παραμονές του πολέμου. Χαριστική βολή κατά της Κύπρου υπήρξε το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, το οποίο εκτός των άλλων επέφερε δεινό πλήγμα και αποδιοργάνωσε πλήρως τις δυνάμεις της ασθενικής Εθνοφρουράς. Η Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛΔΥΚ) που στάθμευε στην Κύπρο από 16 Αυγούστου 1960, με βάση τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, κλήθηκε το 1974 να σηκώσει τεράστιο, δυσανάλογο με τις δυνατότητές της φορτίο επιχειρήσεων. Δεν χρησιμοποιήθηκε σε αποστολές που προέβλεπαν τα εγκεκριμένα σχέδια επιχειρήσεων. Η ΕΛΔΥΚ διέσωσε την τιμή των ελληνικών όπλων και την αξιοπρέπεια της Ελλάδος, μαχόμενη τις αμέτρητες ορδές των βαρβάρων. Οι τουρκικές δυνάμεις μεταφέρθηκαν στην Κύπρο από 23 Ιουλίου μέχρι 13 Αυγούστου 1974, χρονικό διάστημα υποτίθεται εκεχειρίας, μετά την τουρκική εισβολή στις 20 Ιουλίου και περίοδο δήθεν διαπραγματεύσεων στη Γενεύη προς εξεύρεση λύσεως. Οι Τούρκοι σε αυτό το χρονικό διάστημα πλημμύρισαν στην κυριολεξία το βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, παραβιάζοντας την εκεχειρία 80 φορές, με δυνάμεις 2 μηχανοκίνητων μεραρχιών, επιπλέον των αρχικών δυνάμεων εισβολής. Συνολικά μετέφεραν στην Κύπρο, πριν από την εξαπόλυση του Αττίλα 2, 200 άρματα μάχης, 300 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού και 100 πυροβόλα και όλ-

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019

ΑΦΙΕΡΩΜΑ μους διαφόρων διαμετρημάτων. Σημαντικό μέρος των δυνάμεων αυτών, υποστηριζόμενο από την τουρκική αεροπορία, επιτέθηκε επί τριήμερο εναντίον του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ και των υψωμάτων γύρω από αυτό, που υπερασπιζόταν 4 λόχοι της ΕΛΔΥΚ. Ο τριήμερος, 14-16 Αυγούστου 74, σκληρός επικός αγώνας των ανδρών της ΕΛΔΥΚ ματαίωσε την κατάληψη της έρημης από Ελληνοκυπρίους Λευκωσίας. Οι άνδρες της ΕΛΔΥΚ δίκαια απέσπασαν τον θαυμασμό των αδελφών Κυπρίων, αλλά και των ξένων που παρακολουθούσαν τον αγώνα τους. Οι άνδρες της δυνάμεως του ΟΗΕ, πετώντας τους μπερέδες των στον αέρα αναφωνούσαν «…που είναι άλλη μία ΕΛΔΥΚ…!». Η Ελληνική Πολιτεία τίμησε μετά από 22 χρόνια όλους ανεξαιρέτως τους στρατεύσιμους οπλίτες της ΕΛΔΥΚ που επέζησαν. Μετά πάροδο 4 δεκαετιών τίμησε το 2008 τους 105 πεσόντες και αγνοούμενους αξιωματικούς και οπλίτες της ΕΛΔΥΚ, απονέμοντάς τους 6 βαθμούς, π.χ. ο νεκρός ή αγνοούμενος στρατιώτης προήχθη σε ανθυπασπιστή, ο λοχαγός προήχθη σε αντιστράτηγο κοκ. Εξαιρέθηκαν από κάθε τιμητική διάκριση ή χορήγηση πολεμικού μεταλλίου όσα στελέχη της ΕΛΔΥΚ (αξιωματικοί-μόνιμοι υπαξιωματικοί) πολέμησαν και τυχαία επέζησαν, ελάχιστοι βρίσκονται τώρα στη ζωή. Τα δύο γεγονότα που συνοπτικά περιγράφηκαν μας επιβάλλουν να διατηρούμε ζωντανή την εθνική μνήμη και κυρίως να υπενθυμίζουν στους σημερινούς διαχειριστές των εθνικών μας θεμάτων ότι έχουμε απέναντί μας ένα δόλιο και ανέντιμο γείτονα, έτοιμον να εκμεταλλευτεί το οποιοδήποτε σφάλμα μας. Οι Τούρκοι τρέφουν απύθμενο μίσος εναντίον των Ελλήνων, διότι δεν ξεχνούν ότι το γκρέμισμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ξεκίνησε με την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Αυτήν την αυτοκρατορία οραματίζονται να επανασυστήσουν σήμερα με την συμπεριφορά και τις πράξεις τους. Το μεγαλύτερο εμπόδιο προς υλοποίηση των σχεδίων τους είναι η Ελλάδα.

Εορτασμός του Πάσχα και το Άγιο Φως Γράφει ο Χαράλαμπος Μεντεσίδης, Αντιστράτηγος ε.α. Το Άγιο Φώς εμφανίστηκε για πρώτη φορά την ώρα της Αναστάσεως του Χριστού,μετά τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου και λίγες ώρες πρίν από το ξημέρωμα της Κυριακής του Πάσχα, με πιθανότερη ημερομηνία την 5η Απριλίου του 33 μ.Χ. Πρόκειται για ένα γεγονός που δεν είναι έκτακτο ή προσωρινό, αλλά επαναλαμβανόμενο επί πολλούς αιώνες , με τρόπο πασίδηλο και ιστορικώς καταγεγραμμένο. Σύμφωνα με τον Έλληνα κληρικό Νικήτα (10ος αι.) το Άγιο Φώς άρχισε να εμφανίζεται ήδη από την εποχή του Χριστού, αμέσως μετά την Ανάληψή Του, κάθε Μεγάλο Σάββατο χωρίς καμία διακοπή στο πέρασμα των αιώνων. Ο Άραβας ιστορικός αλ-Μασούντι και ο Αρμένιος ιστορικός Κιρακός ανάγουν τη χρονική αφετηρία του θαύματος λίγο αργότερα, και αναφέρουν ότι το Άγιο Φώς άρχισε να εμφανίζεται κατά την περίοδο κατασκευής του Ναού της Αναστάσεως, δηλαδή την περίοδο 326-336 μ.Χ. Ο ιστορικός Κιρακός αναφέρει επιπλέον ότι το πρώτο ιστορικό πρόσωπο που βίωσε το θαύμα είναι ο Άγιος Γρηγόριος ο Φωτιστής,περί το έτος 330 μ.Χ. Εντύπωση προκαλεί, επί-

σης το γεγονός ότι οι μουσουλμάνοι των Ιεροσολύμων συμμετέχουν κατά χιλιάδες στην τελετή του Αγίου Φωτός , αποδέχονται την αυθεντικότητα του θαύματος και μεταφέρουν το Φώς με ευλάβεια στα σπίτια τους. Επικεφαλής της τελετής , από αρχαιοτάτων χρόνων, ήταν ο Έλληνας επίσκοπος (και αργότερα πατριάρχης) των Ιεροσολύμων, ενώ η γλώσσα που χρησιμοποιείτο ήταν αποκλειστικώς η ελληνική. Ο ελληνικός αυτός χαρακτήρας, που διατηρήθηκε στο πέρασμα των αιώνων, επεξηγεί τον λόγο για τον οποίο το Άγιο Φώς, από τα πρώτα χρόνια μέχρι και σήμερα, εξέρχεται και διαμοιράζεται από τα χέρια του Ελληνορθόδοξου Πατριάρχη. Σύμφωνα με γραπτές πηγές, κατά τους πρώτους αιώνες, από τον 9ο μέχρι και τα τέλη του 15ου αιώνα, την ώρα που εμφανιζόταν το Άγιο Φώς δεν υπήρχε κανείς στον εσωτερικό χώρο του Τάφου. Η είσοδος του μνημείου σφραγιζόταν με μελισοκέρι, ως ανάμνηση της σφραγίσεως του Τάφου από τη ρωμαϊκή φρουρά και ο Έλληνας πατριάρχης παρέμενε εκτός του μνημείου, πλησίον της εισόδου, απ’ όπου απηύθηνε προς τον Ιησού τις καθιερωμένες επικλήσεις. Δηλαδή επί έξι αιώνες, την ώρα που ελάμβανε χώρα το θαύμα και αναφλεγόταν η ακοίμητη κανδήλα μέσα στον Τάφο, το μνημείο ήταν άδειο και σφραγισμένο.

Συνέχεια στην επόμενη σελίδα

• Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ να τον μετρατέψει σε τζαμί». Το Μεγάλο Σάββατο της 4ης Απριλίου του 1192 μ.χ. ο Σαλαντίν εισήλθε στο Ναό και συμμετείχε με επισημότητα στην τελετή του Αγίου Φωτός. «Ξαφνικά μπροστά στα μάτια του , η Θεϊκή φωτιά κατήλθε και άναψε την κανδήλα….Ο Σαλαντίν διέταξε να σβήσουν την κανδήλα και όταν αυτή έσβησε ξανάναψε με θεϊκή παρέμβαση. Ο άπιστος διέταξε να την σβήσουν για δεύτερη φορά και για δεύτερη φορά άναψε και πάλι. Για Τρίτη φορά την έσβησε και πάλι ξανάναψε», γράφει ο Άγγλος ηγούμενος Ριχάρδος ο οποίος συμμετείχε προσωπικώς στη σταυροφορία.

Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

Στο δεύτερο μισό του 15ου αιώνα, περί το 1480, αποφασίζεται όπως η επίκληση της ελεύσεως του Αγίου Φωτός να μη γίνεται έξω από τον Τάφο, αλλά στο εσωτερικό του μνημείου από τον ίδιο τον πατριάρχη, ενώ στον προθάλαμο του Κουβουκλίου παρευρίσκεται ως μόνος μάτρυρας ο Αρμένιος πατριάρχης. Η άσβεστη λυχνία ή ακοίμητη κανδήλα του Παναγίου Τάφου ανάβει για πρώτη φορά το 326 μ.χ. έτος που ανακαλύφθηκε ο Τάφος του Χριστού και έκτοτε παραμένει άβεστη για 17 συνεχόμενους αιώνες. Σβήνει μόνο μία φορά το χρόνο,το πρωΐ του Μεγάλου Σαββάτου, για να ανάψει λίγο αργότερα με το Άγιο Φώς. Το 637 μ.Χ. η Ιερουσαλήμ κυριεύεται από τους Άραβες. Ο επικεφαλής τους, Χαλίφης Ομάρ-Χατάμπ, εκδίδει διάταγμα διά του οποίου παραδίδει τη δικαιοδοσία του Παναγίου Τάφου στον Έλληνα Πατριάρχη Σωφρόνιο, ο οποίος αποκαλείται πατριάρχης του βασιλικού γένους των Ρωμαίων. Το 1099 μ.χ. είναι η σειρά των Σταυροφόρων να καταλάβουν την πόλη. Την ίδια χρονιά ο Έλληνας πατριάρχης αντικαθίσταται από τον Λατίνο Αρνούλο και όλα τα δικαιώματα, καθώς και τα κλειδιά του Αγίου Τάφου, περνούν στα χέρια των Φράγκων. Η μεγάλη καθυστέριση στην έλευση του Φωτός το έτος 1100 μ.χ. και η πλήρης αποτυχία της τελετής για πρώτη φορά στην ιστορία, το 1101μ.χ., γίνονται αιτία να τεθούν και πάλι οι Έλληνες επικεφαλής της τελετής. Το Μεγάλο Σάββατο του 1100 μ.χ. αν και η τελετή γίνεται με τον προβλεπόμενο τρόπο, για πρώτη φορά το Άγιο Φώς δεν εμφανίζεται. Η τελετή παρατείνεται για αρκετές ακόμη ώρες και οι επικλήσεις επαναλαμβάνονται, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Οι Λατίνοι ιερείς αντιλαμβάνονται πως οι ενέργειές τους δεν επιδοκιμάζονται από τον Θεό και διατάζουν τους Σταυροφόρους να εξομολογηθούν για τα αμαρτήματά τους και πρωτίστως για τις σφαγές που διέπραξαν κατά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ. Μετά από αυτή τη μακρά διαδικασία, όπως μας πληροφορεί ο Γάλλος ιστορικός Γκιμπέρ και ενώ είχε πέσει σχεδόν η νύχτα το Άγιο Φώς εμφανίζεται. Το επόμενο Μεγάλο Σάββατο, όμως, στις 20 Απριλίου του 1101μ.χ., για πρώτη φορά στην ιστορία της πόλης το Άγιο Φώς δεν εμφανίζεται καθόλου.Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά οι Λατίνοι συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν την επιδοκιμασία του Θεού και οι κάτοικοι της πόλης θορυ26

Η έλευση του Αγίου Φωτός το Μεγάλο Σάββατο του 1878. (Εφημερίδα The Graphic, Λονδίνο 21 Σεπτεμβρίου 1878)

βούνται. Οι Λατίνοι ιερείς αποφασίζουν να αποχωρήσουν από τον Ναό της Αναστάσεως και να μεταβούν για λιτανεία στον «Ναό του Κυρίου», δηλαδή στο τέμενος του Θόλου του Βράχου, το οποίο οι Σταυροφόροι είχαν μετατρέψει σε χριστιανικό ναό. Το τέμενος είχε ανοικοδομηθεί στη θέση του παλαιού Ναού του Σολομώντος. Οι Έλληνες ιερείς μαζί με τους Σύριους Ορθοδόξους επωφελούνται της ευκαιρίας και ξαναρχίζουν την τελετή μόνοι τους. Και τότε, κάτι αναπάντεχο συμβαίνει. Ως εκ θαύματος, το Άγιο Φώς εμφανίστηκε σε μία από τις κανδήλες στο εσωτερικό του Τάφου. Όμως δεν μπορούσαν να ανάψουν τις λαμπάδες τους διότι ο Τάφος ήταν κλειδωμένος και τα κλειδιά τα κατείχε ο λατίνος πατριάρχης Δαϊμβέρτος. Το 1187 μ.Χ. στις 3 Ιουλίου στη μάχη του Χατίν ο Σουλτάνος Σαλαντίν ή Σαλάχ αλΝτίν νικά τους Σταυροφόρους γίνεται κάτοχος του Τιμίου Σταυρού,τον οποίο είχαν μαζί τους οι Σταυροφόροι και στις 2 Οκτωβρίου εισέρχεται στην Ιερουσαλήμ μετά από 88 χρόνια κατοχής από τους Φράγκους. Ο Σαλαντίν θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες του ισλαμικού κόσμου. Υπήρξε σουλτάνος της Αιγύπτου και της Συρίας –Παλαιστίνης και η αυτοκρατορία του εκτεινόταν από τον Νείλο μέχρι τον Ευφράτη ποταμό. Με επίσημο διάταγμά του, η κατοχή του Παναγίου Τάφου και του Γολγοθά αποδίδεται και πάλι στους Έλληνες. «…..Και ο Ναός να μείνει εις το εξής απείρακτος και κανείς από τους μουσουλμάνους να μην τολμήσει

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019

Το 1238 μ.χ., όμως ο Πάππας Γρηγόριος Θ΄,αιφνιδίως και χωρίς να προβάλλει κάποιον ιδιαίτερο λόγο , αποφάσισε να αποκηρύξει την αυθεντικότητα του θαύματος και να απαγορεύσει τη συμμετοχή των Λατίνων κληρικών στη διαδικασία. Έκτοτε η τελετή διατηρείται αποκλειστικά στους κόλπους της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το θαύμα του Αγίου Φωτός είναι πράγματι μία υπενθύμιση και μία επισφράγιση του θαύματος της Αναστάσεως του Χριστού. Τα δύο θαύματα είναι στην ουσία ταυτόσημα και αδιαχώρητα. Και έλαβαν χώρα ταυτοχρόνως μέσα στον Τάφο του Χριστού , μετά τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου και λίγο πρίν το ξημέρωμα της Κυριακής του Πάσχα, με πιθανότερη ημερομηνία την 5η Απριλίου του 33 μ.Χ. Ο προσδιορισμός της Κυριακής του Πάσχα αποτέλεσε περίπλοκο πρόβλημα για τις Εκκλησίες και προκάλεσε σφοδρές έριδες. Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας της Βυθινίας (325μ.Χ.) όρισε ως ημέρα εορτής του Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο που ακολουθεί την εαρινή ισημερία της 21ης Μαρτίου. Καθόρισε επισης ότι, εφόσον η πανσέληνος είναι Κυριακή, το Πάσχα θα εορτάζεται την αμέσως επόμενη Κυριακή. Επειδή για τον καθορισμό του ορθόδοξου Πάσχα η εαρινή ισημερία υπολογίζεται με βάση το παλαιό ημερολόγιο, οι παλαιομερολογίτες και οι νεοημερολογίτες γιορτάζουν το Πάσχα την ίδια ημέρα. Αντίθετα , οι ρωμαιοκαθολικοί και οι προτεστάντες καθορίζουν την εαρινή ισημερία μα βάση το νέο ημερολόγιο και γι’ αυτό γιορτάζουν συνήθως το Πάσχα μία βδομάδα νωρίτερα από τους Ορθοδόξους. Πηγές: «Το ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ» Χάρης Σκαρλακίδης «ΙΣΤΟΡΙΑ Εικονογραφημένη» Πάπυρος

ΑΡΘΡΟ

Σπαταλώντας εθνικό κεφάλαιο: ο στρατηγός Αλκιβιάδης Στεφανής Γράφει ο Γεώργιος Π. Μαλούχος

Ο στρατηγός Στεφανής παραδίδει την αρχηγεία του Στρατού έχοντας πετύχει, σε σύντομο χρονικό διάστημα, να δημιουργήσει μία πολύ πιο αξιόπιστη και, έχει μεγάλη σημασία, καλά διασυνδεδεμένη με τους Συμμάχους δομή από εκείνη την οποία παρέλαβε Είναι μετρημένοι στα δάχτυλα οι άνθρωποι για τους οποίους μπορεί να πει κανείς ότι αποτελούν εθνικό κεφάλαιο. Ακόμα λιγότεροι, στα δάχτυλα του ενός χεριού, είναι μετρημένοι εκείνοι για τους οποίους η παραδοχή αυτή είναι ομόφωνη, πέραν αμφισβητήσεων και πολιτικών ή άλλων παραμέτρων. Ενας εξ αυτών στη σημερινή πτωχευμένη και απειλούμενη Ελλάδα είναι και ο μέχρι προχθές Αρχηγός ΓΕΣ στρατηγός Αλκιβιάδης Στεφανής. Μέχρι προχθές: γιατί, σπαταλώντας σημαντικό εθνικό κεφάλαιο, η κυβέρνηση αποφάσισε άκριτα και επιπόλαια να τον αποστρατεύσει και να στερήσει τη χώρα από έναν πολύ σημαντικό παράγοντα σε μία πολύ κρίσιμη στιγμή. Η Ελλάδα απειλείται πραγματικά και συστηματικά εξ ανατολών. Οποιος δεν το βλέπει αυτό, ή όποιος απλώς δεν το πιστεύει, βρίσκεται εκτός πάσης πραγματικότητος. Ταυτόχρονα, η χώρα είναι υποχρεωμένη να προστατεύσει τον εαυτό της σε ασφυκτικές οικονομικές συνθήκες, την ώρα που η οργάνωση και λειτουργία της αμυντικής θωράκισης απαιτεί από τη φύση της πόρους και μέσα που, η Ελλάδα, σήμερα, δεν διαθέτει όπως και όσα θα έπρεπε. Σε αυτές τις συνθήκες, ο παράγοντας ανθρώπινο κεφάλαιο μεγιστοποιεί τη σημασία του. Πάντοτε είναι πρωταγωνιστικός, αλλά, ειδικά τώρα, είναι καταλυτικός και μπορεί να αποβεί είτε σωτήριος, είτε μοιραίος. Μπορεί να αλλάξει την ισορροπία με τρόπο που πολλοί ίσως ούτε καν φαντάζονται. Ο στρατηγός Στεφανής το έκανε αυτό ήδη σε πολλά πεδία στη διάρκεια της θητείας του ως Α/ΓΕΣ. Για να αναφερθεί μόνον ένα εξ αυτών, μία αναφορά στα αμερικανικά ελικόπτερα, που η έλευσή τους είναι αποκλειστικά προσωπικό του επίτευγμα και αλλάζει άρδην τα δεδομένα, αρκεί. Και, φυσικά, είναι πολύ περισσότερα από αυτό. Ο στρατηγός Στεφανής παραδίδει την αρχηγεία του Στρατού έχοντας πετύχει, σε σύντομο χρονικό διάστημα, να δημιουργήσει μία πολύ πιο αξιόπιστη και, έχει

μεγάλη σημασία, καλά διασυνδεδεμένη με τους Συμμάχους δομή από εκείνη την οποία παρέλαβε. Παραδίδει ενώ αυτή η διαδικασία μετεξέλιξης που ήδη έχει αποδώσει πολλά και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον ίδιο, με την προσωπικότητα, με τις διεθνείς σχέσεις του, με την εκτίμηση που έχει ο στρατός στο πρόσωπό του, βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. Εχοντας διαγράψει μία εξαιρετική πορεία ως επιτελικός αξιωματικός τόσο στο εσωτερικό όσο και στο ΝΑΤΟ, έχοντας αριστεύσει στις πιο απαιτητικές σχολές μετεκπαίδευσης των ΗΠΑ, έχοντας παράξει ήδη μεταρρυθμιστικό έργο που όλοι το βλέπουν και το παραδέχονται, έχοντας βελτιώσει με εντυπωσιακά αποτελέσματα τις σχέσεις με τις ΗΠΑ για τον Ελληνικό Στρατό και την άμυνα της χώρας, αποστρατεύεται σε μία στιγμή που ίσως το πιο σημαντικό “χαρτί” του δεν είχε ακόμα (ευτυχώς) χρειαστεί να πέσει στο τραπέζι: η, απευκταία, ώρα της κρίσης. Ομως η κρίση δεν σε ρωτάει αν και πότε θα έρθει. Αλλοι θα το αποφασίσουν. Και τότε, ειδικά στις σημερινές συνθήκες, είναι αδήριτη ανάγκη να διαθέτεις ότι καλύτερο μπορείς. Ομως η κυβέρνηση δεν σκέφτηκε έτσι: στέρησε την ελληνική άμυνα από ένα από τα πιο ισχυρά χαρτιά της. Και το ξέρει. Μακάρι να μην χρειαστεί να το μάθει και η χώρα.

• Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ Από τον Χαράλαμπο Μεντεσίδη Αντιστράτηγο ε.α.

Επίσκεψη του Α/ΓΕΣ Στεφανή Αλκιβιάδη στα γραφεία του Συνδέσμου Την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2018 και ώρα 13:30 ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού Αντιστράτηγος Στεφανής Αλκιβιάδηςαποδεχόμενος πρόσκληση του ΔΣ επισκέφθηκε εθυμοτυπικά τα γραφεία του Συνδέσμου μας , μαζί με τον Διευθυντή Δ΄ΚΛΑΔΟΥ /ΓΕΣ Υποστράτηγο Μπονώρα Δημήτριο. Υποδεχόμενος τον κ. Αρχηγό ο Πρόεδρος του Συνδέσμου αφού τον ευχαρίστησε για τιμή που μας έκανε να επισκεφθεί τα γραφεία μας ,αναφέρθηκε στο ιστορικό της απόκτησης των γραφείων μας «ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗ» όπως χαρακτηριστικά είπε. Στη συνέχεια ο κ. Αρχηγός αφού ευχαρίστησε τον Πρόεδρο για την πρόσκληση ,συνεχάρη τον Σύνδεσμο για το έργο που επιτελεί , αναφέρθηκε στην εξέλιξη και αναβάθμιση του Όπλου μας και στο τέλος ανταλλάγισαν ευχές ενόψει των εορτών των Χριστουγέννων και του Νέου Έτους.

Η επίσκεψη του κ. Αρχηγού αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για τον Σύνδεσμό μας και αποδεικνύει για άλλη μία φορά και με τον ποιο εμφατικό τρόπο τους άρικτους δεσμούς των ε.ε. και ε.α. Συναδέλφων καθώς και την συνέχεια του Όπλου μας.

Επίσκεψη του ΔΙΤ/ΓΕΣ στα γραφεία μας Την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2018 και ώρα 10:30 ο Διευθυντής της Διευθύνσεως Ιππικού Τεθωρακισμένων του Γενικού Επιτελείου Στρατού Ταξίαρχος κ. Χατζηγεωργίου Αντώνιος επισκέφθηκε εθυμοτυπικά τα γραφεία του Συνδέσμου μας , ενόψει των εορτών των Χριστουγέννων και του Νέου Έτους. Υποδεχόμενος τον Διευθυντή του όπλου μας, ο Πρόεδρος του Συνδέ-

σμου αφού τον ευχαρίστησε για τιμή που μας έκανε να επισκεφθεί τα γρα28

φεία μας ,αναφέρθηκε στο ιστορικό της απόκτησης «ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗ». Στη συνέχεια ο κ. Ταξίαρχος αφού συνεχάρη τον Σύνδεσμο για το έργο που επιτελεί , αναφέρθηκε στην εξέλιξη, την αναβάθμιση και τον ρόλο του Όπλου μας. Στο τέλος ανταλλάγισαν ευχές για τις Άγιες

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019

Ημέρες. Η επίσκεψη του Διευθυντού του Όπλου μας αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για τον Σύνδεσμό μας και αποδεικνύει την συνέχεια μεταξύ των ε.ε και ε.α. Συναδέλφων του Όπλου μας , αλλά και την άριστη συνεργασία του Συνδέσμου με την ΔΙΤ/ΓΕΣ.

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

Κοπή Βασιλόπιτας του Συνδέσμου στο ΚΕΤΘ Την Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2019, όπως ήταν προγραμματισμένο, πραγματοποιήθηκε στο ΚΕΤΘ ο καθιερωμένος πλέον, από 18ετίας, θεσμός της κοπής της Βασιλόπιτας του Συνδέσμου μας. Στις 10:15 συγκεντρωθήκαμε στη Λέσχη του ΚΕΤΘ περίπου 130 μέλη και φίλοι του συνδέσμου μετά συζύγων καθώς και οι ε.ε. Ανώτεροι και Ανώτατοι Αξκοί του Όπλου μας.Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Διοικητής της ΣΣΕ Υποστράτηγος κ. Λαλούσης Χαράλαμπος , ο Διευθυντής Δ΄ΚΛΑΔΟΥ/ΓΕΣ Υποστράτηγος κ. Μπονώρας Δημήτριος ο Επίτημος Αρχηγός ΓΕΣ Στρατηγός Ζιαζιάς Κωνσταντίνος και ο Πρέσβης ε.τ. και μέλος του Συνδέσμου μας Εφ.Επίλαρχος κ. Γεωργίου Γεώργιος. Οικοδεσπότες ο Διευθυντής του Όπλου μας Ταξίαρχος κ. Χατζηγεωργίου Αντώνιος και ο Διοικητής του ΚΕΤΘ Ταξίαρχος κ.Μαυροειδής Γεώργιος. Μετά τον καφέ στη Λέσχη πήγαμε στον Ι.Ν. Αγίων Θεοδώρων του ΚΕΤΘ όπου εψάλει Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των εκλιπόντων μελών μας καθώς και των ηρωϊκώς πεσόντων Αξιωματικών ,Υπαξιωματικών και Οπλιτών του Όπλου μας κατά τους αγώνες του Έθνους. Στη συνέχεια, στο Ηρώων του ΚΕΤΘ κατατέθηκαν στεφάνεια από τον Υποστράτηγο κ. Λαλούση Χαράλαμπο εκ μέρους του κ. Α/ΓΕΣ και τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Υποστράτηγο ε.α. κ. Παπαδο-

γεωργόπουλο Χρήστο. Ακολούθησε η καθιερωμένη αναμνηστική φωτογραφία στην είσοδο του Διοικητηρίου και ματά μεταβήκαμε στην αίθουσα ενημερώσεων. Μέσα στην αίθουσα ο Δντής ΔΙΤ/ ΓΕΣ μας ενημέρωσε για την εκπαίδευση,την οργάνωση, το έργο, τις εξελίξεις και τις προοπτικές του Όπλου μας. Ήταν πράγματι μία πλήρης και εμπεριστατωμένη ενημέρωση. Ο Δκτής της ΣΣΕ απηύθυνε χαιρετισμό προς τους παρευρισκομένους και μετέφερε και τις ευχές του κ. Α/ΓΕΣ, ως εκπρόσωπός του. Στη συνέχεια ο Πρόεδρος του Συνδέσμου απηύθυνε χαιρετισμό, ευχήθηκε ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλους και ευχαρίστησε τους Ανωτέρους και Ανωτάτους Αξκούς του Όπλου για την αποδοχή της προσκλήσεως και την παρουσία τους στην εκδήλωση. Ευχαρίστησε

τον Δντή του Όπλου και τον Δκτή του ΚΕΤΘ για την φιλοξενία αλλά και για την άριστη συνεργασία που έχουν με τον Σύνδεσμο. Τέλος ευχαρίστησε τα μέλη του συνδέσμου για την συμμετοχή τους στις εκδηλώσεις μας και έκανε ιδιαίτερη μνεία για την συμμετοχή μεγάλου αριθμού Εφέδρων σε αυτές. Αναφέρθηκε επίσης στο έργο και τις δραστηριότητες Συνδέσμου. Με την ολοκλήρωση των ενημερώσεων και ομιλιών μεταβήκαμε στη Λέσχη όπου ο Πρόεδρος του Συνδέσμου έκοψε την Βασιλόπιτα. Για άλλη μία χρονιά οι ε.ε.και ε.α. Αξκοί βρεθήκαμε στο ΚΕΤΘ, ανταλλάξαμε απόψεις και ευχές, γνωριστήκαμε με νέους συναδέλφους, μονίμους και εφέδρους και επιβεβαιώσαμε και πάλι τους άρρηκτους δεσμούς που συνδέουν τους ε.ε. και ε.α.συναδέλφους του Όπλου μας.

• Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

2η συνάντηση Εφέδρων Αξιωματικών Ιππ/Τεθ. στο Λιτόχωρο Γράφει ο Θεοδοσίου Θεόδωρος Έφεδρος Υπίλαρχος Όπως ήταν αναμενόμενο ,μεγάλος αριθμός Εφέδρων Αξιωματικών ΙΠΠ/ΤΘ ,προερχόμενοι από όλες τις γωνιές της χώρας ,ιδιαιτέρως της Β. Ελλάδος, κατέφθασαν με πολύ χαρά, συγκίνηση , αλλά κι έντονα συναισθήματα αναπολήσεων, στις Εγκαταστάσεις της XXIV ΤΘΤ , στο Λιτόχωρο. Τους επισκέπτες , υποδέχθηκαν θερμότατα, εντεταλμένοι Αξ/κοι , οι οποίοι μετά την παράθεση καφέ και αναψυκτικών, ξενάγησαν τους Εφέδρους στους όρχους των Αρμάτων. Δεν ήταν λίγοι, που ‘’ξαναπερπάτησαν ’’ στα ιδία μέρη που είχαν υπηρετήσει ως ΔΕΑ. Οι μνήμες πολλές κι ακόμα πιο πολλές οι αναπόφευκτες ‘’ψυχικές’’ δονήσεις που κατέκλυζαν όλους. Ακολούθησε η προβλεπόμενη απ το πρόγραμμα , κυρίως Εκδήλωση, την όποια τίμησε με τη παρουσία του ο Διοικητής της ΧΧ ΤΘΜ Υποστράτηγος Ρώσσης Σπυρίδων Παρευρεθήκαν ακόμη ο Διοικητής της XXIV ΤΘΤ Ταξίαρχος Ζαχαρόπουλος Ζαχαρίας, Αξιωματικοί [ΤΘ] ε.α. του Νομού Πιερίας ,τα μέλη του ΔΣ του Συνδέσμου Αποστράτων Αξιωματικών Ιππικού Τεθωρακισμένων, Υποστράτηγος ε.α. .Παπαδογεωργακοπουλος Χρήστος Πρόεδρος, Αντιστράτηγος ε.α. Παπαποστολου Σεραφείμ Αντιπρόεδρος, Αντιστράτηγος ε.α. Μεντεσίδης Χαράλαμπος Γεν. Γραμματέας και Αντιστράτηγος ε.α. Κυριάκος Δημήτριος , Μέλος Χαιρετισμούς απηύθυναν ο Διοικητής της ΧΧΤΘΜ, ο Πρόεδρος του Συνδέσμου και ο Εκπρόσωπος των Εφέδρων. Επιπροσθέτως ο Διοικητής της XXIV ΤΘΤ, ανέπτυξε με σαφήνεια, το έργο και τις δραστηριότητες της Ταξιαρχίας, ενώ ο Αντιστράτηγος εα. Κυριάκος Δημήτριος , παρουσίασε ενδιαφέροντα στοιχεία για τις εξελίξεις του Όπλου μας. Στη συνέχεια και σύμφωνα με τη Παράδοση ο Πρόεδρος του Συνδέσμου,

Η Ετήσια Τακτική Συνέλευση Την 06 Μαρτίου 2019 ημέρα Τετάρτη και ώρα 18:00 πραγματοποιήθηκε στη ΛΑΕΔ, όπως ήταν προγραμματισμένο και είχε κοινοποιηθεί στην ιστοσελίδα και στο περιοδικό, η Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου. Τις εργασίες της συνελεύσεως τίμησαν με την παρουσία τους ο Πρόεδρος του ΜΤΣ και Μέλος του Συνδέσμου μας Ταξχος ε.α. κ. Κουτσογιαννόπουλος Χρήστος και ο Πρόεδρος της ΠΟΣ Ταξχος ε.α. κ. Νικολόπουλος Βασίλειος. Με την έναρξη της συνεδριάσεως ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Υπτγος ε.α. κ. Παπαδογεωργόπουλος Χρήστος καλωσόρισε τους συνέδρους και ευχήθηκε Καλή Χρονιά σε όλους και πρότεινε για το προεδρείο της Γενικής Συνελεύσεως τα παρακάτω μέλη: α) Αντγο ε.α. κ. Οικονομόπουλο Λεωνίδα ως πρόεδρο, β) Επχο κ.Κοσκέρη Γρηγόριο ως γραμματέα και γ) Εφ. Ανθλχο κ. Παπαδημητρίου Χρήστο ως μέλος. Η Γεν. Συνέλευση τους ενέκρινε και άρχισε η συνεδρίαση. Ο Πρόεδρος της Γεν. Συνελεύσεως, αφού διεπίστωσε ότι υπάρχει απαρτία κήρυξε την έναρξη των εργασιών της συνελεύσεως και κάλεσε στο βήμα τον Πρόεδρο του ΔΣ για τον απολογισμό των πεπραγμένων του έτους 2018 και των προγραμματισμό των δραστηριοτήτων του 2019. Πρίν αρχίσει ο Πρόεδρος του Συνδέσμου την ομιλία του, δόθηκε ο λόγος στον Πρόεδρο της ΠΟΣ Ταξίαρχο ε.α. κ. Νικολόπουλο Βασίλειο, λόγω και 30

προσέφερε βιβλία Ιστορικού ενδιαφέροντος στον Διοικητή της ΧΧΤΘΜ ,και στον Διοικητή της XXIV Ταξιαρχίας . Ο Διοικητής της ΧΧΤΘΜ επέδωσε αναμνηστικές πλακέτες στον Πρόεδρο του Συνδέσμου και στον εκπρόσωπο των Έφεδρων, ο οποίος ευχαριστώντας τον Υποστράτηγο τόνισε ότι αυτή η τιμή ανήκει και αντανακλά στο σύνολο των Εφέδρων Αξιωματικών Με παρέμβαση του , ο Έφεδρος Ανθλχος Κάλυμνος Ιωάννης αναφέρθηκε, με ιδιαίτερη θέρμη, στην πρόσφατη εμπειρία του, από την συμμετοχή του στην ΤΑΜΣ ‘’ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ ‘’ως Έφεδρος Ανθλχος Ουλαμαγος Ουλαμού Αρμάτων LEO-2HEL . Μέσα σε μια πολύ ζεστή και φιλική ,ατμόσφαιρα ,ακλούθησε γεύμα σε κοσμικό εστιατόριο της περιοχής, με εξαιρετικά εδέσματα και εκλεκτόν οίνο…. Η αποχώρηση από το Λιτόχωρο , βρήκε όλους ικανοποιημένους κι ευχαριστημένους, με την υπόσχεση για μια νέα συνάντηση του χρόνου στη Θράκη. άλλης υποχρέωσής του, ο οποίος ενημέρωσε τους συνέδρους για θέματα της ΠΟΣ.Στη συνέχεια, στην ομιλία του για τον απολογισμό του έτους 2018, ο Πρόεδρος του ΔΣ, εστίασε σε τρία βασικά σημεία: α) Στις εκδηλώσεις του συνδέσμου με αιχμή την ετήσια εκδήλωση στο Μνημείο Ιππικού στο Μέτσοβο β) στην απρόσκοπτη έκδοση – κυκλοφορία του περιοδικού και γ) στην εγγραφή αρκετών νέων Μελών Μονίμων και κυρίως Εφέδρων. Μετά ο Πρόεδρος της Γ.Σ. κάλεσε στο βήμα τον Ταμία του Συνδέσμου Ταξχο ε.α. κ. Μιχαηλίδη Γεώργιο προκειμένου να προβεί στον οικονομικό απολογισμό και τελευταίο κάλεσε τον Πρόεδρο της Εξελεκτικής Επιτροπής του Συνδέσμου Εφ. Υπλχο κ. Θεοδοσίου Θεόδωρο, ο οποίος όπως ανέφερε,μετά από έλεγχο που πραγματοποίησε στα οικονομικά του Συνδέσμου διεπίστωσε ότι όλα έχουν καλώς και ζήτησε την απαλλαγή του ΔΣ από κάθε οικομική ευθύνη, την οποία και ενέκρινε η Γ.Σ. Αφού δεν υπήρχαν ερωτήσεις ο Πρόεδρος της Γ.Σ. κάλεσε στο βήμα τον Πρόεδρο του ΜΤΣ Ταξχο ε.α. κ. Κουτσογιαννόπουλο Χρήστο και μέλος του Συνδέσμου μας, προκειμένου να ενημερώσει τους συνέδρους για τα θέματα του ΜΤΣ. Στο τέλος και μη υπαρχόντων ερωτήσεων, ο Πρόεδρος της Γ.Σ., αφού ευχαρίστησε όλους τους συνέδρους για τη συμμετοχή τους, κήρυξε την λήξη των εργασιών της συνελεύσεως και ευχήθηκε κάθε επιτυχία στο ΔΣ για την νέα χρονιά.

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019

Μεντεσίδης Χαράλαμπος Αντγος ε.α.

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

Μεγάλη επιτυχία η χοροεσπερίδα του Συνδέσμου! Την 01 Μαρτίου 2019 ημέρα Παρασκευή και από ώρα 21:00 πραγματοποιήθηκε , η αποκριάτικη χοροεσπερίδα του Συνδέσμου μας, στην αίθουσα Αιγυπτιωτών (3ης Σεπτεμβρίου 56). Η προσέλευση άρχισε από τις 20:00 και συνεχίστικε μέχρι και τις 21:30. Η συμμετοχή των μελών και φίλων του συνδέσμου έφτασε τους 100. Στην αρχή πήρε τον λόγω ο Εφ. Υπλχος Θεοδοσίου Θεόδωρος , ο εμπνευστής της ιδέας να γίνει η χοροεσπερίδα στον χώρο αυτόν και αναφέρθηκε στην ιστορία των Ελλήνων αιγυπτιωτών, στο έργο τους και στην προσφορά τους στη μητέρα πατρίδα, στους ανώνυμους αλλά και στους επώνυμους. Στη συνέχεια ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Υποστράτηγος ε.α. κ. Παπαδογεωργόπουλος Χρήστος , στην ομιλία του, αφού ευχαρίστησε όλους για την συμμετοχή τους και ιδιαίτερα τους προσκεκλημένους που μας τίμησαν με την παρουσία τους, κάνοντας ξεχωριστή μνεία για τον καθένα, ευχήθηκε ΥΓΕΙΑ και ΕΥΤΥΧΙΑ και καλές ΑΠΟΚΡΙΕΣ σε όλα τα μέλη του Συνδέσμου. Ο καταπληκτικός χώρος που δεσπόζει η προτομή του Καβάφη, οι εντυπωσιακοί πίνακες Αιγυπτιωτών ζωγράφων καθώς και τα πλούσια αλλά και ιδιαιτέρως εκλεκτά και συνάμα πρωτότυπα αιδέσματα σε συνδιασμό με τους μαγευτικούς ήχους αξιόλογων μουσικών , έκαναν την βραδιά ιδιαίτερη και ξεχωριστή. Τη μουσική πλευρά της χοροεσπερίδας λάμπρινε και η διεθνούς φήμης σοπράνο κ. Σόνια Θεοδωρίδου, σύζυγος του μέλους μας Εφ. Ανθλχου Θεόδωρου Θεοδωρίδη, η οποία μας τραγούδισε μελωδίες του αξέχαστου Μάνου Χατζηδάκη. Τα χαμόγελα, οι φιλοφρονήσεις, οι συζητήσεις στα πηγαδάκια αλλά και η ικανοποίηση όλων ήταν εμφανής. Την χοροεσπερίδα μας τίμησαν με την παρουσία τους ο Επίτιμος Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού Στρατηγός ε.α. κ. Στεφανής Αλκιβιάδης , ο Επίτιμος Διοικητής της ΑΣΔΥΣ Αντιστράτηγος ε.α. κ. Βασιλειάδης Κωνσταντίνος , ο Διευθυντής ΓΕΣ/ΔΙΤ Ταξίαρχος κ. Χατζηγεωργίου Αντώνιος καθώς και το Επίτιμο μέλος μας η Αντιπεριφερειάρχης Ηπείρου κ. Μητροκώστα Παναγιώτα Κατά γενική ομολογία ,όλων των παρευρισκομένων, ήταν μία ξεχωριστή και υπέροχη βραδιά και έφυγαν όλοι με τις καλύτερες εντυπώσεις και με την υπόσχεση να επαναληφθεί. Μεντεσίδης Χαράλαμπος Αντγος ε.α. 4. Έφεδρος Ανθυπίλαρχοι Μπαχάρης Βασίλειος, Μη-

Νέα Μέλη 1. Αντιστράτηγοι ε.α. Ζουμπάκης Γεώργιος

Χατζηβγέρης Αθανάσιος

2. Υποστράτηγος ε.α. Ζαφειράκος Γεώργιος 3. Ταξχος ε.α. Λουμιώτης Βασίλειος

τρόπουλος Αριστομένης, Παπαδόπουλος Σωκράτης, Στασινόπουλος Γεώργιος, Αγγελόπουλος Ιωάννης, Χρυσοστομίδης Χρυσόστομος, Φερίζης Γεώργιος, Αρσενίου Χρήστος.

• Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2019 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

Τοποθετήσεις Ανωτάτων Αξιωματικών Ιππικού Τεθωρακισμένων Μετά από τις προβλεπόμενες κατά μήνα Μάρτιο 2019 κρίσεις των Αξιωματικών , οι τοποθετήσεις των ανώτατων Αξιωματικών του Όπλου έχουν ως ακολούθως: 1. Αντιστράτηγος Λαλούσης Χαράλαμπος Διοικητής Δ΄ΣΣ 2. Αντιστράτηγος Μπονώρας Δημήτριος Υπαρχηγός ΓΕΣ 3. Αντιστράτηγος Παπαδόπουλος Βασίλειος Διοικητής ΑΣΔΥΣ 4. Υποστράτηγος Ρώσσης Σπυρίδων Δντής ΓΕΣ/Δ΄ΚΛ 5. Υποστράτηγος Χατζηγεωργίου Αντώνιος Διοικητής ΧΧΤΘΜ 6. Υποστράτηγος Κατσαϊτης Παντελής Επιτελάρχης 1ης Στρατιάς 7. Υποστράτηγος Κωστίδης Γεώργιος Διοικητής ΜΕΡΥΠ 8. Ταξίαρχος Σιγουλάκης Δημήτριος Επιτελής ΓΕΕΘΑ 9. Ταξίαρχος Σαμαράς Αστέριος Διευθυντής ΓΕΣ/ΔΙΤ 10. Ταξίαρχος Βασιλάκης Ιωάννης 1η Στρατιά / Δ Α΄Κ 11. Ταξίαρχος Μπούφης Χρήστος Διευθυντής ΓΕΣ /Δ2 (ΔΑΣΠ) 12. Ταξίαρχος Καμπουρίδης Λάζαρος Επιτελής ΓΕΕΘΑ 13. Ταξίαρχος Τριάντης Γεώργιος Διοικητής XXV ΤΘΤ

14. Ταξίαρχος Γιαννόπουλος Αναστάσιος Διευθυντής ΓΕΣ /Δ3(ΔΕΝΔΗΣ) 15. Ταξίαρχος Ζαχαρόπουλος Ζαχαρίας Διοικητής ΣΔΙΕΠ 16. Ταξίαρχος Μαυροειδής Γεώργιος Διοικητή ΚΕΤΘ 17. Ταξίαρχος Κασαγιάννης Παναγιώτης ΓΕΣ / ΕΓΑ 18. Ταξίαρχος Παππάς Δημήτριος Υποδιοικητής ΔΥΒ 19. Ταξίαρχος Μπόγος Ιωάννης Διοικητής ΧΧΙ ΤΘΤ 20. Ταξίαρχος Γαρίνης Αθανάσιος Διοικητής ΧΧΙΙΙ ΤΘΤ 21. Ταξίαρχος Χρίσταινας Γεώργιος Υποδιοικητής ΙΙ Μ/Κ ΜΠ 22. Ταξίαρχος Γεωργακάκος Χρήστος Γ΄ΣΣ / NRDC-GR Επιτελής 23. Ταξίαρχος Χρισταντώνης Νικόλαος Διοικητής ΓΕΕΘΑ/ Ειδ. Συνταγμ. 24. Ταξίαρχος Κάλφας Στυλιανός Διευθυντής ΓΕΣ / ΔΙΔΕΚΠ 25. Ταξίαρχος Δημητρέλος Ιωάννης Διοικητής XXIV ΤΘΤ 26. Ταξίαρχος Γεωργίου Νικόλαος ΕΛΔΥΚ / 3 / 1

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου συγχαίρει τους νεοπροαχθέντες συνάδελφους και εύχεται σε όλους τους Ανώτατους Αξιωματικούς του Όπλου μας ,καλή επιτυχία στα υψηλά τους καθήκοντα και εις ανώτερα.