Ιππικό - Τεθωρακισμένα Νο 96 by Liverios Petridis

ΤΡΙΜΗNΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΙΠΠΙΚΟΥ - ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΩΝ • ΤΕΥΧΟΣ 96 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2017 • ΒΕΡΑΝΖΕΡΟΥ 30, Τ.Κ. 104 32

21 έως 23 Οκτωβρίου 2017

Προσκυνηματική επίσκεψη στο Μέτσοβο Τριήμερη προσκυνηματική επίσκεψη στο Μνημείο Ιππικού στο Μέτσοβο - Ιωάννινα από 21 έως 23 Οκτωβρίου 2017, για τέλεση επιμνημόσυνης δέησης, ομιλίες και κατάθεση στεφάνων, για απόδοση τιμής και ευγνωμοσύνης στους ηρωϊκώς πεσόντες της Μεραρχίας Ιππικού κατά το έπος του 1940. Λεπτομέρειες στη σελίδα 29

Μαύρη κηλίδα στην ιστορία μας η επέτειος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο

κανενασ δεν ξεχνα τιποτε δεν ξεχνιεται

ΙΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Γραφείο: Βερανζέρου 30 ΤΚ 104 32 Αθήνα Τηλέφωνο και Fax: 210 5226351 Δικτυακή τοποθεσία: http://www.saith.gr e-mail: info@saith.gr Tεύχος Νο 96 Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017 Ιδιοκτήτης: Σύνδεσμος Αποστράτων Αξιωματικών Ιππικού Τεθωρακισμένων

Περιεχόμενα τεύχους 96 Η Ελληνική γλώσσα να γίνει η επίσημη γλώσσα της Ε.Ε. Σελ. 4-5

Το Καστελλόριζο είναι ο κύριος στόχος του Ερντογάν: Πολύτιμη για την Ελλάδα η αξία του

Σελ. 6-7

Γεωστρατηγικοί σχεδιασμοί που προδιαγράφουν το μέλλον μας

Σελ. 8-9

Από ανατολικά στο Αιγαίο μεταφέρει τη γεωπολιτική ρευστότητα ο Τούρκος Πρόεδρος

Σελ. 10-11

Οι γεωπολιτικές επιπτώσεις της προωθούμενης λύσης του Κυπριακού

Σελ. 12-13

ΚΥΠΡΙΑΚΟ: Τέλος Εποχής

Σελ. 14-15

Στρατηγικές συνέπειες της προμήθειας των S-400 από την Τουρκία

Σελ. 16

Η διακήρυξη της ΑΟΖ προϋποθέτει Στρατηγική Θαλάσσιας Ισχύος και μέσα εφαρμογής της Η στρατηγική του εποικισμού της Τουρκίας στην Κύπρο

Σελ. 17-18| Σελ. 19

Τα Νέα του Συνδέσμου

Σελ. 28-30

Τα νέα του Όπλου

Σελ. 31

Εκδότης - Διευθυντής: Υποστράτηγος ε.α. Χρ. Παπαδογεωργόπουλος Συντακτική Επιτροπή: Πρόεδρος Αντιστράτηγος ε. α. Ευστάθιος Κολιοκώτσης Μέλη: Αντιστράτηγος ε.α. Ε. Γεωργαντάς

Ο τραπεζικός λογαριασμός του Συνδέσμου είναι: ΙΒΑΝ GR310171832000 και 6832-130556-296 ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Με την ευκαιρία απευθύνομε έκκληση στα μέλη μας και τους αποδέκτες του περιοδικού μας να αποστέλλουν την ετήσια συνδρομή τους των 20 ΕΥΡΩ, διότι η συνέχιση εκδόσεως του περιοδικού μας κινδυνεύει. Ευχαριστούμε Το Διοικητικό Συμβούλιο

Αντιστράτηγος ε.α. Μπαλτζώης Ιωάννης Δημοσιογραφική Επιμέλεια: Έφεδρος Ίλαρχος Λιβέριος Πετρίδης

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας στο διαδίκτυο για να είστε πάντα ενημερωμένοι για τα τεκταινόμενα στο Όπλο μας, στην διεύθυνση: http://www.saith.gr

Στους Αναγνώστες μας Χρειάστηκε να περάσουν 43 ολόκληρα χρόνια για να φτάσουμε σε έναν άλλον Ιούλιο, όπου οι σύμμαχοι διορθώνουν εν μέρει το μεγάλο τους έγκλημα. Διότι, τουλάχιστον όπως έγινε γνωστό, το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Bush» μπλόκαρε τις τουρκικές συχνότητες και..τύφλωσε τους Τούρκους που ήθελαν να παρακολουθήσουν την πορεία των γεωτρήσεων. Παράλληλα οι σύμμαχοι δημιούργησαν «ασπίδα» στην Κύπρο κόβοντας τον αέρα του Ερντογάν. Και οι δύο παραπάνω κινήσεις δείχνουν τις τεράστιες ευθύνες που είχαν αλλά και τον ρόλο που έπαιξαν άπαντες στην εισβολή του 1974. Τότε που οι ΗΠΑ αλλά και οι σύμμαχοι έβλεπαν τους Τούρκους να εισβάλλουν και, αντί να τους ρίξουν στη θάλασσα και να τους «τυφλώσουν», όπως κάνουν τώρα, με αφορμή τα πετρέλαια, μόνο χαλί δεν τους είχαν στρώσει. Με όσα εξελίσσονται τις τελευταίες μέρες στην Κύπρο, επιβεβαιώνεται ότι η κατοχή του νησιού θα είχε αποφευχθεί, εάν οι ΗΠΑ, αντί να ρίχνουν... μαύρο στους δικούς μας, είχαν επιλέξει να εμποδίσουν τον «Αττίλα». Πολλά από αυτά που ζούμε σήμερα θα είχαν σταματήσει εγκαίρως αλλά, δυστυχώς, βλέπεις, τα συμφέροντά τους ήταν άλλα τότε από αυτά που υπάρχουν σήμερα. Εκείνη την εποχή ήθελαν να μας πείσουν ότι η Κύπρος είναι... μακριά, ενώ τώρα και η Μεγαλόνησος και τα συμφέροντά τους είναι κοντά. Γι’ αυτό και τρέχουν να τα προστατέψουν. Αυτή είναι όμως η μισή επανόρθωση που κάνουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι. Εάν πράγματι πιστεύουν ότι πρέπει να διορθώσουν το έγκλημα που έκαναν σε βάρος του Ελληνισμού, οφείλουν

να πιέσουν να σταματήσει η βάρβαρη κατοχή που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1974· να υποχρεώσουν τον Ερντογάν και τον... αχυράνθρωπό του στην Κύπρο να προσέλθουν στο τραπέζι του διαλόγου, αποσύροντας ταυτόχρονα τον στρατό κατοχής τους· να αναλάβουν οι σύμμαχοι και οι ΗΠΑ την ιστορική ευθύνη τους και να κλείσουν μια πληγή που άνοιξε κυρίως από δική τους ευθύνη· να μπορέσουν οι Κύπριοι να ζήσουν ειρηνικά στο νησί τους, που κόπηκε στη μέση με τις...

φτερούγες

των ΗΠΑ και των συμμάχων

μας·

να επιστρέψει η διεθνής

νομιμό-

τητα και να εφαρμοστούν

επιτέ-

λους τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, που καταδικάζουν τον βάρβαρο

κατα-

κτητή. Διότι

σε

αντί-

θετη περίπτωση θα «τυφλώσουν» για άλλη μια φορά την Κύπρο, που δεν θα γίνει τίποτε άλλο από το νέο Ελ Ντοράντο των πολυεθνικών του πετρελαίου, οι οποίες θα θησαυρίζουν σε βάρος ενός λαού που δεν θα ζει ενωμένος και μιας χώρας που θα συνεχίζει να είναι κομμένη στα δύο. Διότι, πίσω από τα κοιτάσματα και τον χορό των δισεκατομμυρίων που παίζονται, υπάρχουν πολλά δράματα και ανθρώπινες ιστορίες. Γι’ αυτό και λέμε ότι η σημερινή καθυστερημένη «ασπίδα» των συμμάχων είναι καλοδεχούμενη, απλώς αποτελεί ένα βήμα διόρθωσης και όχι την τελική λύση, που είναι μία και απλή: Μία Κύπρος, ενιαία και αδιαίρετη Το Διοικητικό Συμβούλιο

ΑΡΘΡΟ

Η Ελληνική γλώσσα να γίνει η επίσημη γλώσσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γράφει η Μαρία Χωριανοπούλου

Ένα σοβαρό θέμα που τέθηκε από την Ντανούτα Χούμπνερ, επικεφαλής της επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είναι ότι η αγγλική γλώσσα, η βασική γλώσσα εργασίας στους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι πολύ πιθανό να καταργηθεί από επίσημη γλώσσα της ΕΕ καθώς η Βρετανία αποχώρησε από την Ένωση Η Ελληνική Γλώσσα να γίνει η επίσημη γλώσσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πρόταση αυτή θα αποτελεί επίσημη αναγνώριση από την πλευρά της σύγχρονης Ευρώπης προς τον Ελληνικό πολιτισμό που έδωσε τα φώτα, τις ιδέες, τη φιλοσοφία, την πνευματική διαφώτιση ώστε να σταθεί δυνατό και στέρεο στα πόδια του το οικοδόμημα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Στην εποχή της άκριτης και βίαιης παγκοσμιοποίησης, η απόφαση αυτή θα σημάνει την επιστροφή στις ρίζες. Αν δεν γίνει αυτό κατανοητό, η Ευρώπη θα χαθεί από το ορμητικό κύμα των μεταναστών που κατακλύζει βιαίως την Ευρώπη.

Η ελληνική γλώσσα είναι η αρχαιότερη γλώσσα της Ευρώπης. 4

γκρούσεις μεταξύ των χωρών. Αντιθέτως, η απόφαση για την ελληνική γλώσσα θα γίνει θετικά αποδεκτή από τους ευρωπαϊκούς λαούς γιατί θαυμάζουν το ελληνικό πνεύμα και τον ελληνικό πολιτισμό. Η ελληνική γλώσσα είναι η αρχαιότερη γλώσσα της Ευρώπης. Με την ελληνική γλώσσα, οι αρχαίοι Έλληνες συνέλαβαν, βίωσαν και δίδαξαν τις σπουδαιότερες πνευματικές έννοιες -οι οποίες διατηρήθηκαν αναλλοίωτες ως τις μέρες μας- όπως: δημοκρατία, ελευθερία, δικαιοσύνη, αγάπη, φιλία, ισονομία, ισότητα, αλληλεγγύη. Η ελληνική γλώσσα είναι Δημιουργική γλώσσα. Είναι ειδική στο να δημιιουργεί νέες, σύνθετες λέξεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο. Αποτέλεσε πηγή για την δημιουργία επιστημονικών όρων, π.χ. στην Ιατρική, οι οποίοι καθιερώθηκαν διεθνώς. Η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας συμβάλλει στη βελτίωση της ψυχοδιανοητικής ανάπτυξης του ανθρώπου και κυρίως τις αντιληπτικές ικανότητες.

Η Ελλάδα έχει συνεισφέρει και πρωταγωνιστήσει στην ελευθερία των ευρωπαϊκών λαών και τη διάσωση του ανθρωπιστικού πνεύματος της Δύσης.

Η Ελληνική γλώσσα είναι η πλουσιότερη γλώσσα στον κόσμο με 5 εκατ. λέξεις και 70 εκατ. λεξίτυπους, σύμφωνα με το Βραβείο ρεκόρ Guiness (1990).

Η απόφαση για οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή γλώσσα, ως επίσημη γλώσσα της Ε.Ε., θα προκαλέσει έντονες συ-

Σε ένα βασικό αγγλικό λεξικό 80.000 λέξεων, περίπου το 5% των λέξεων είναι δάνεια από την ελληνική. Ένας Άγ-

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017

ΑΡΘΡΟ

γλος με καλό μορφωτικό επίπεδο γνωρίζει να χρησιμοποιεί αυτές τις λέξεις, π.χ. ‘phenomenon’ και στον πληθυντικό -ακολουθώντας τους κανόνες τις ελληνικής γραμματικής- ‘phenomena’. Περισσότερες από 150.000 αγγλικές λέξεις προκύπτουν από ελληνικές λέξεις. Σε αυτές περιλαμβάνονται τεχνικοί και επιστημονικοί όροι αλλά και πολλές ευρέως χρησιμοποιούμενες λέξεις. Δείτε τι είπαν για την ελληνική γλώσσα, μεγάλοι διανοητές και επιστήμονες:

της Ρώµης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε άστρο λαµπερό µέσα στη νύχτα. Ζακλίν Ντε Ρομιγύ (Σύγχρονη Γαλλίδα Ακαδημαϊκός και συγγραφεύς) «Η αρχαία Ελλάδα μας προσφέρει μια γλώσσα, για την οποία θα πω ότι είναι οικουμενική.» «Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει Ελληνικά, επειδή η Ελληνική γλώσσα μας βοηθάει πρώτα από όλα να καταλάβουμε την δική μας γλώσσα.»

Βολταίρος: Είθε η Ελληνική γλώσσα να γίνει κοινή όλων των λαών

Martin Heidegger (Γερμανός φιλόσοφος, απο τους κυριότερους εκπροσώπους του υπαρξισμού του 20ου αιώνος)

Γκαίτε: Άκουσα στον Άγιο Πέτρο

«Η αρχαία Ελληνική γλώσσα ανήκει στα πρότυπα, μέσα από τα

οποία προβάλλουν οι πνευματικές δυνάμεις της δημιουργικής μεγαλοφυΐας, διότι αναφορικά προς τις δυνατότητες που παρέχει στην σκέψη, είναι η πιό ισχυρή και συνάμα η πιό πνευματώδης από όλες τις γλώσσες του κόσμου.» Gilbert Murray (Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης) «Η Ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα. Συχνά διαπιστώνει κανείς ότι μιά σκέψη μπορεί να διατυπωθεί με άνεση και χάρη στην Ελληνική, ενώ γίνεται δύσκολη και βαρειά στην Λατινική, Αγγλική, Γαλλική ή Γερμανική. Είναι η τελειότερη γλώσσα, επειδή εκφράζει τις σκέψεις τελειοτέρων ανθρώπων.»

• Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Το Καστελόριζο είναι ο κύριος στόχος του Ερντογάν: Πολύτιμη για την Ελλάδα η αξία του Γράφει ο Θεόδωρος Καρυώτης Προσπαθώ, μάταια, από την δεκαετία του 1980 να ενημερώσω τις ελληνικές κυβερνήσεις και τον ελληνικό λαό για την αξία του Καστελόριζου. Ακόμα και, σήμερα, τα δελτία καιρού στις ελληνικές τηλεοράσεις δεν περιλαμβάνουν το ακριτικό νησί, διότι κείται πολύ ανατολικότερα από τους χάρτες που χρησιμοποιούν. Επίσης, κάποιοι αγνοούν και βασικά στοιχεία της γεωγραφίας αναφέροντας ότι το Καστελόριζο είναι το νοτιότερο μέρος της Ευρώπης. Η Κύπρος είναι το νοτιότερο μέρος της Ευρώπης και το Καστελόριζο αποτελεί το ανατολικότερο μέρος της Ευρώπης. Η Ελλάδα ασχολήθηκε για πρώτη φορά με το Καστελόριζο, όταν πληροφορήθηκε το περίφημο Σχέδιο Άτσεσον του 1964. Στο αρχικό σχέδιο, η Κύπρος θα παραχωρείτο ολόκληρη στην Ελλάδα εκτός της Καρπασίας, όπου θα εγκαθίστατο μια στρατιωτική βάση της Τουρκίας παρόμοια με τις Βρετανικές βάσεις στο νησί, χωρίς χρονικά περιθώρια. Επιπλέον το Καστελόριζο θα παραχωρείτο στην Τουρκία. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος απέρριψε αμέσως αυτό το σχέδιο. Ο Άτσεσον πρότεινε μια αλλαγή που προέβλεπε ότι η Τουρκία θα διατηρούσε την Καρπασία μόνο για 50 χρόνια και η Τουρκία το απέρριψε. Έχουν περάσει από τότε 53 χρόνια, αλλά φαίνεται ότι οι Τούρκοι εξακολουθούν να εποφθαλμιούν το σύμπλεγμα του Καστελόριζου (Μεγίστη, Ρω και Στρογγύλη). Όπως έχω τονίσει, χρόνια πριν, το Σχέδιο Άτσεσον ήταν προσεκτικά σχεδιασμένο. Όταν δει κανείς πόσο μικρό είναι το Καστελόριζο, εύκολα θα αντιληφθεί ότι η Τουρκία δεν επιθυμούσε μια τέτοια ανταλλαγή, αλλά ούτε και η Ελλάδα να παραδώσει ελληνικό έδαφος, 6

όσο μικρό και να ήταν αυτό. Αλλά ο Άτσεσον είχε άλλο πράγμα στο μυαλό του. Οι Αμερικανοί, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, γνώριζαν την αξία των υδρογονανθράκων και είχαν αρχίσει μυστικές έρευνες στην Ανατολική Μεσόγειο για τον μεγάλο ορυκτό πλούτο της περιοχής. Τότε βέβαια υπήρχε μόνο η έννοια της υφαλοκρηπίδας, αλλά οι Αμερικανοί γνώριζαν ότι και τα νησιά διαθέτουν υφαλοκρηπίδα. Έτσι σήμερα ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ θα ανήκε στην Τουρκία. Το Καστελόριζο βρίσκεται στο επίκεντρο των τουρκικών προκλήσεων, διότι κατέχει μια πλεονεκτική και κομβική θέση στην Ανατολική Μεσόγειο. Δυστυχώς, κάποιοι Έλληνες αναλυτές αναφέρουν ότι τo μικρό αυτό νησί αποτελεί το κλειδί για την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ. Το Καστελόριζο δεν αποτελεί κλειδί για την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ. Κανένα τμήμα της ελληνικής επικράτειας δεν αποτελεί κλειδί για την ανακήρυξη της ΑΟΖ. Το Καστελόριζο αποτελεί το κλειδί για την οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ. Προξενεί εντύπωση ότι, μετά από τόσα χρόνια, συνεχίζεται η σύγχυση ανάμεσα στις έννοιες ανακήρυξη και οριοθέτηση ΑΟΖ. Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει λύσει αυτά τα προβλήματα από την εποχή του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου που αυτές τις ημέρες κοιτά από ψηλά με καμάρι πόσο καλά θωρακισμένη είναι η ΑΟΖ του νησιού του. Η Κύπρος από βρετανική αποικία έγινε κράτος και, από το 1960 μέχρι σήμερα, συμπεριφέρεται σαν κράτος. Αυτό είναι και το τραγικό πρόβλημα της Ελλάδας που δεν γνωρίζει να συμπεριφέρεται σαν κράτος. Το μαρτυρικό νησί προχωράει στον σχεδιασμό του για την αξιοποίηση της ΑΟΖ του με πολύ καλά προγραμματισμένα

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017

βήματα, αξιοποιώντας τις συμμαχίες που έχει κτίσει στην πιο επικίνδυνη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου Ας δούμε τις προσγειωμένες δηλώσεις του Νίκου Χριστοδουλίδη, Κυβερνητικού Εκπροσώπου της Κύπρου πουν κάνουν τον Ερντογάν έτοιμο για εγκεφαλικό: «H νέα NAVTEX της Τουρκίας είναι η προσφιλής τακτική της Άγκυρας όπως τη βιώνουμε εδώ και πολλά χρόνια, αν θυμάμαι καλά από το 2011 που ξεκίνησαν, αν θέλετε, πιο συγκεκριμένα οι δραστηριότητες της Κυπριακής Δημοκρατίας εντός της ΑΟΖ. Οι ενεργειακοί σχεδιασμοί στο τεμάχιο 11, στην κυπριακή ΑΟΖ συνεχίζονται χωρίς κανένα πρόβλημα. Αμέσως μετά την έκδοση της οδηγίας προς ναυτιλλομένους έχουμε προχωρήσει στην έκδοση οδηγίας που ακυρώνουμε αυτό που επιχείρησε η Τουρκία να κάνει, την ίδια στιγμή έχουμε ήδη προβεί σε ενέργειες σε διπλωματικό επίπεδο. Συνεχίζουμε να έχουμε την ίδια προσέγγιση. Δεν θα κάνουμε, αν θέλετε, τη χάρη στην Τουρκία να δημιουργήσουμε σε ένα δημόσιο επίπεδο μια κρίση στη Ανατολική Μεσόγειο, κάτι που δεν υφίσταται. Μπορώ να σας πω ότι οι ενεργειακοί μας σχεδιασμοί και συγκεκριμένα στο τεμάχιο 11 συνεχίζονται χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα και η δική μας προσέγγιση συνοψίζεται στην σοβαρότητα, ψυχραιμία και λίγα λόγια». Οι Παράνομες Απαιτήσεις της Τουρκίας Η Τουρκία προσπαθεί για πολύ καιρό τώρα να πείσει την διεθνή κοινότητα ότι η περιοχή ανάμεσα στο Καστελόριζο, την Κρήτη και την Κύπρο είναι μέρος της τουρκικής ΑΟΖ. Αυτό αποτελεί ξεκάθαρη παραβίαση όλων των κανόνων του Δίκαιου της Θάλασσας. Από το 2011, η Τουρκία κυκλο-

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Η φωτογραφία ελήφθη το 2016 όταν βρέθηκε στο Καστελόριζο για λίγες ώρες το υποβρύχιο του Πολεμικού Ναυτικού «Ματρώζος». Το υποβρύχιο είναι το νεότερο τύπου 214 που εντάχθηκε στο στόλο του ΠΝ και βρισκόταν στην Ανατολική Μεσόγειο στο πλαίσιο της νατοϊκής επιχείρησης «Active Endeavour».

φορεί χάρτη που δείχνει την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι ξεκάθαρα μια εξόφθαλμη παραβίαση των κανόνων του UNCLOS. Δίνουν στη Ρόδο, στην Κάρπαθο και το Καστελόριζο μόνο 6 ν.μ. χωρικά ύδατα και όχι υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Δίνουν ελάχιστη υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ στο βόρειο τμήμα της Κρήτης και παριστάνουν ότι έχουν, σε μεγάλη έκταση, μια τεράστια υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ που συνορεύει με την Αιγυπτιακή ΑΟΖ. Υποτίθεται ότι αυτή η οριοθέτηση είναι σύμφωνη με την αρχή της ευθυδικίας που είναι η προσφιλής της οριοθέτηση. Εάν η Τουρκία προσκομίσει κάποια ημέρα, αυτό τον χάρτη, σε ένα διεθνές δικαστήριο θα πάθει μεγάλη ζημιά. Οι αυξανόμενες τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο Πέλαγος και η εγκληματική αμέλεια των ελληνικών κυβερνήσεων να ανακηρύξουν μια Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) θέτουν σε κίνδυνο τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα σε μια περίοδο που η Ελλάδα εμφανίζεται τρωτή απέναντι σε διεθνείς πιέσεις. Η Έκθεση της CIA Υπάρχει και μια ενδιαφέρουσα παράμετρος της ελληνοτουρκικής διένεξης που έχει σχέση με τη θέση της CIA για το θέμα των υδρογονανθράκων του Αιγαίου. Σε μια απόρρητη έκθε-

σή της που γράφτηκε το 1984 και της έδωσε την ονομασία «Μνημόνιο»,* που έχει αποχαρακτηριστεί από τον δημοσιογράφο Μιχάλη Ιγνατίου και καλύπτει όλα τα θέματα της ελληνοτουρκικής διαφοράς όπως η επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας από τα 6 στο 12 ν.μ., τον εναέριο χώρο, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και την στρατικοποίηση μερικών ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Στις 31 σελίδες αυτού του μνημονίου γίνεται μια προσπάθεια από την CIA να είναι ουδέτερη σ’ αυτή την πολύ σημαντική διένεξη για την Αμερική. Βέβαια, αναφέρουν ότι η Τουρκία για πολλά χρόνια τώρα έχει προειδοποιήσει την Ελλάδα ότι η αύξηση των χωρικών της υδάτων στο Αιγαίο θα αποτελεί casus belli, αλλά οι Αμερικανοί δεν παίρνουν θέση σε αυτό το θέμα. Τέλος, αυτό το μνημόνιο στην σύνοψη των θέσεών του αναφέρει: “Έτσι, ενώ η διένεξη ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία είναι πιθανότερο να απορρέει από μια στρατιωτική σύγκρουση στη Κύπρο, θα μπορούσε να επεκταθεί στο Αιγαίο και πιθανώς στην Θράκη – μόνο και μόνο γιατί οι Έλληνες αναγνωρίζουν το ευκρινές στρατιωτικό πλεονέκτημα της Τουρκίας σε μια σύγκρουση που θα περιορίζεται μόνο στο νησί. Οι Έλληνες θα έχουν μια μικρή υπεροχή σε

εναέριες εμπλοκές στο Αιγαίο και θα κρατήσουν τις θέσεις τους στη θάλασσα. Στα σύνορα με την Θράκη, το πολύ δύσκολο έδαφος θα αντισταθμίσει την υπεροχή της Τουρκίας σε στρατό ξηράς και ο πόλεμος εκεί μάλλον θα τελειώσει με στασιμότητα.» Οι δραματικές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, και οι παράνομες ΝΑVTEX και NOTAM που εκδίδει η Τουρκία δεσμεύοντας την περιοχή από το Καστελόριζο μέχρι την Κύπρο, αναμφίβολα δημιουργεί μια νέα επικίνδυνη κατάσταση στην περιοχή. Ο Σουλτάνος, αντιλαμβανόμενος ότι η παρουσία πολεμικών σκαφών των ΗΠΑ, της Γαλλίας και του Ισραήλ του έχουν κόψει τους παληκαρισμούς στην ΑΟΖ της Κύπρου , ετοιμάζεται να δημιουργήσει μια κατάσταση όμοια με τα Ίμια, στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Δεν είναι τυχαίο ότι η τελευταία του NAVTEX έγινε έξω από το Καστελόριζο. Το Καστελόριζο, η Ρω και η Στρογγύλη είναι οι κύριοι στόχοι της Τουρκίας από την εποχή που ήταν Πρωθυπουργός της Ελλάδας ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος ειδοποίησε τότε τους Αμερικανούς ότι κατάληψη ενός νησιού σημαίνει πόλεμο. Η κυβέρνηση Ρέιγκαν, παρόλον ότι αντιπαθούσε τον Παπανδρέου, σταμάτησε τα σχέδια της Τουρκίας. Κανείς πάντως δεν γνωρίζει, σήμερα, τις προθέσεις της κυβέρνησης Τραμπ. Κλειδί είναι ο Ρεξ Τίλλερσον που γνωρίζει καλά την περιοχή και είναι γνώστης της έννοιας της ΑΟΖ. Ήρθε, τώρα, η ώρα για μια τετραμερή συνάντηση, που έχει αδικαιολόγητα καθυστερήσει, ανάμεσα στο Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Κύπρο. Έχουν σημαντικά κοινά συμφέροντα στην γειτονιά τους και η στενότερη συμμαχία σε θέματα γεωστρατηγικής, οικονομίας, υδρογονανθράκων και ασφάλειας. Η ελληνική κυβέρνηση, που δεν φημίζεται να παίρνει πρωτοβουλίες, ήρθε η ώρα να σταθεί στο ύψος των κρίσιμων αυτών στιγμών του ελληνισμού και να γίνει αυτή η συνάντηση το ταχύτερο δυνατόν.

• Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Γεωστρατηγικοί σχεδιασμοί που προδιαγράφουν το μέλλον μας Γράφει ο Βασίλης Κοψαχείλης* Η φαινομενική «ησυχία» στα παγκόσμια πράγματα, φέτος - σε σχέση με το περσινό καλοκαίρι - δεν αποτελεί αντιπροσωπευτική εικόνα των εξελίξεων. Μετά την εκλογή του «καταλύτη» Donald Trump στην Προεδρία των ΗΠΑ τον περασμένο Νοέμβρη, έχει ξεκινήσει μια σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η πολιτική, διπλωματική, στρατιωτική και επιχειρηματική κινητικότητα είναι ασυνήθιστα έντονη. Σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται, δυνάμεις αναδιατάσσονται, νέες συμμαχίες δημιουργούνται και αρχίζει να διαφαίνεται σταδιακά το νέο τοπίο στις διεθνείς σχέσεις. Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει η περιοχή μας, περιοχή στην οποία συγκλίνουν ταυτόχρονα ισχυρά και ανταγωνιστικά γεωπολιτικά, γεω-οικονομικά και γεω-επιχειρηματικά συμφέροντα. Μία απλή καταγραφή της διάταξης και των συμφερόντων των κύριων παικτών στην περιοχή μας είναι δηλωτική του νέου περιφερειακού μας περιβάλλοντος και της θέσης που αυτό το νέο σκηνικό επιφυλάσσει σε εμάς στην Ελλάδα. Ωστόσο, είναι νωρίς ακόμη για την εξαγωγή τελικών συμπερασμάτων, διότι η παγκόσμια ρευστότητα επηρεάζει καταλυτικά τις εξελίξεις σε περιφερειακό επίπεδο και ανά πάσα στιγμή μπορεί να υπάρξουν ανατροπές. ΗΠΑ, οριακά παρούσα… Όπως έχουμε πολλές φορές διατυπώσει με τη σχετική μας αρθρογραφία, ήδη από τις αρχές του 2013 8

η ΗΠΑ έχουν σχεδιάσει την πολιτική τους στην περιοχή, που αποσκοπεί στην ελάχιστη και οριακή φυσική τους παρουσία αλλά και στην προάσπιση και ισχυροποίηση των συμφερόντων τους στην ευρύτερη περιοχή μέσα από εργαλεία έξυπνης ισχύος. Σε ότι αφορά την Ελλάδα, το ενδιαφέρον των ΗΠΑ εστιάζει στο νότιο τομέα της χώρας που περιλαμβάνει την Κρήτη και τον θαλάσσιο χώρο πέριξ αυτής, δηλαδή το νότιο Αιγαίο, το Κρητικό Πέλαγος, το Λιβυκό Πέλαγος, και την Ανατολική Μεσόγειο. Εκεί συγκεντρώνονται τα συμφέροντα των ΗΠΑ σε γεωπολιτικό επίπεδο. Γεω-οικονομικά τα συμφέροντά τους έχουν ενεργειακό πρόσημο και περιλαμβάνουν το σύνολο σχεδόν της Ανατολικής Μεσογείου, ενώ γεω-επιχειρηματικά το ενδιαφέρον τους είναι χαμηλό καθώς εκτιμούν πως η Ελληνική αγορά είναι πολύ μικρή και δεμένη στο άρμα της υπερρυθμισμένης (hyper regulated) Ευρωπαϊκής αγοράς. Ο Σινο-Γερμανικός άξονας Η πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη που μας αφορά έχει να κάνει με την διαμόρφωση ενός στρατηγικού Σινο-Γερμανικού άξονα, για τον οποίο η ηπειρωτική Ελλάδα έχει κομβικό ρόλο στο συνολικό σχεδιασμό. Με τον έλεγχο του λιμένα του Πειραιά, το Πεκίνο έθεσε τη χώρα μας σε εξέχουσα θέση στον παγκόσμιο γεωστρατηγικό σχεδιασμό του. Σε παγκόσμιο επίπεδο, λοιπόν, η χώρα μας για την Κίνα αποτελεί ένα από τα 4-5 πιο σημαντικά-στρατηγικά τους σημεία. Παράλληλα, στα πλαίσια ενός πολυετούς στρατηγικού διαλόγου μεταξύ των δύο σημαντικότερων βιομηχανικών κρατών της Ευρώπης και της Ασίας και πριν την πρόσφατη σύνοδο των

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017

G-20 στη Γερμανία, αποφασίστηκε μεταξύ Κίνας και Γερμανίας η δημιουργία ενός στρατηγικού άξονα συνεργασίας στην Ευρώπη. Ο άξονας αυτός εκκινεί από τις ηπειρωτικές ακτές της χώρας μας και τα στρατηγικά λιμάνια του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και της Ηγουμενίτσας, και καταλήγει στις βόρειες ακτές της Γερμανίας. Άρα, και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η χώρα μας έχει σημαντικότατο ρόλο να διαδραματίσει. Θέλω να δώσετε, ωστόσο, προσοχή στην κατάτμηση της χώρας μας σε ζώνες ενδιαφέροντος και επιρροής μεταξύ των Αμερικανικών και των Σινο-Γερμανικών συμφερόντων, με τους Αμερικανούς να «ελέγχουν» τον νότιο-θαλάσσιο τομέα και τους Σινο-Γερμανούς να ασκούν «έλεγχο» στον υπόλοιπο ηπειρωτικό χώρο. Η παρατήρηση έχει την αξία της για μελλοντικό προβληματισμό… Ο Ρωσικός παράγοντας Πιθανότατα και παρά τα φαινόμενα, οι εξελίξεις στη γειτονική Τουρκία έχουν διευκολύνει τα μέγιστα στην εξισορρόπηση των συμφερόντων μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας στην περιοχή. Η Ρωσία ήθελε νότια διέξοδο για τα ενεργειακά της συμφέροντα προς την Ευρώπη και έπαθλο μια βιώσιμη νέα ενεργειακή αγορά, όπως είναι αυτή της Τουρκίας, έναντι της «απώλειας» της μη βιώσιμης αγοράς της Ουκρανίας. Οι προβληματικές σχέσεις ΤουρκίαςΗΠΑ και Τουρκίας-ΕΕ έχουν διευκολύνει πάρα πολύ τους Ρώσους στον δικό τους γεωστρατηγικό σχεδιασμό, και αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν άριστα οι Αμερικανοί και το αφήνουν να εξελιχθεί. Αυτή η αλληλοκατανόηση φέρνει ισορροπία, η οποία εκτιμάται δεόντως μεταξύ των δύο αυτών σημα-

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ντα με ελάχιστη φυσική παρουσία και εμπλοκή. Κυρίως σε ότι αφορά τις ΗΠΑ, το ελάχιστη φυσική παρουσία θα πρέπει να ερμηνεύεται πάντα σε σχέση με το παρελθόν, καθώς και στα πλαίσια της γεωγραφικής κάλυψης των συμφερόντων τους. Φαίνεται πως οι παλιές ναυτικές δυνάμεις δίνουν, για λόγους που επιδέχονται πολλαπλές ερμηνείες και αναλύσεις, χώρο και πεδίο δράσης στη νέα ναυτική δύναμη - την Κίνα - στη χώρα ντικών και ώριμων διεθνών δρώντων και επιβεβαιώνεται καθημερινά στις δημόσια αφανείς τους συναντήσεις και στους υπόγειους διαύλους επικοινωνίας τους. Κανείς από αυτούς τους δύο σημαντικούς παίκτες δεν θα επιχειρήσει να ανατρέψει στρατηγικά τους σχεδιασμούς του άλλου στην περιοχή. Τουλάχιστο, για όσο ο Henry Kissinger θα συμβουλεύει αμφότερους σε Κρεμλίνο και Λευκό Οίκο!

πολιτικής βούλησης για Μεσογειακό στρατιωτικό-ναυτικό ρόλο, ενθαρρύνουν τις φιλοδοξίες του Παρισιού. Στην Ελλάδα φαίνεται πως το Γαλλικό ενδιαφέρον μετακινείται από το στρατιωτικό επίπεδο και επικεντρώνεται στα ενεργειακά και επιχειρηματικά συμφέροντα. Αξιοσημείωτο είναι πως δίπλα στους Γάλλους προσπαθούν να έχουν ρόλο και οι Ιταλοί, κυρίως στα ενεργειακά. Μερικά πρώτα συμπεράσματα…

Ερώτημα αποτελεί ο τρίτος πόλος που γεννάται μεταξύ τους, δηλαδή ποια θα είναι η στάση των δύο έναντι του Σινο-Γερμανικού άξονα στην περιοχή ή πως θα μοιράσουν το παιχνίδι – αν θα το μοιράσουν και υπό ποιες συνθήκες θα μοιραστεί – μεταξύ των τριών;

Παρότι, όπως είπαμε, ο χάρτης συμφερόντων στην περιοχή μας και γύρω από τη χώρα μας, είναι υπό διαμόρφωση και οι διεθνείς εξελίξεις μπορούν ανά πάσα ώρα και στιγμή να φέρουν ανατροπές στο περιφερειακό μας περιβάλλον, η εξαγωγή ορισμένων πρώτων συμπερασμάτων κωδικοποιείται στα κάτωθι:

Οι φιλοδοξίες της Γαλλίας

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η μετακίνηση του κέντρου βάρους στη λήψη των αποφάσεων από τις Βρυξέλλες στο Βερολίνο, έχει υποβιβάσει τον στρατηγικό ρόλο της ΕΕ (περισσότερο ως προσδοκία παρά ως πραγματικότητα…) και έχει αναβαθμίσει το ρόλο της Γερμανίας. Άρα το Βερολίνο δεν μπορούμε να το αγνοούμε… καθώς και τις νέες πολιτικές ισορροπίες που θα προκύψουν στη χώρα μετά τις γενικές τους εκλογές τον προσεχή Σεπτέμβρη.

Στην ευρύτερη περιοχή μας αρχίσει σε στρατιωτικό, ενεργειακό και επιχειρηματικό επίπεδο να κάνει έντονη της παρουσία της και η Γαλλία. Ιστορικά, η κόντρα μεταξύ Γαλλίας και Βρετανίας, με έπαθλο τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου είναι παλιά και γνωστή. Ωστόσο, σήμερα η Γαλλία εκτιμά πως υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας για εκείνη να ανακάμψει στην περιοχή. Η προσήλωση της Βρετανίας στην περιπέτεια του Brexit και τα εμφανή, πλέον, προβλήματά της στην διατήρηση σημαντικής ναυτικής ισχύος ή στην απουσία

Ο Αμερικανικός και ο Βρετανικός παράγοντας στην περιοχή θα εξυπηρετούν τα οριακά τους συμφέρο-

μας. Η Ρωσία φαίνεται ικανοποιημένη από το deal που έχει με τις ΗΠΑ στην περιοχή. Η Γαλλία και η Ιταλία διεκδικούν ένα νέο ρόλο στην περιοχή, που είναι αμφίβολο αν έχουν τις δυνάμεις και την αντοχή να διατηρήσουν, αν και εφόσον πυκνώσουν τα ανταγωνιστικά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο. Ενδεχομένως Γαλλία και Ιταλία να προσπαθήσουν να διαμορφώσουν έναν δικό τους άξονα συμφερόντων για να αντισταθμίσουν περιφερειακά και οριακά την Σινο-Γερμανική ισχύ. Αυτό όμως σταδιακά θα διαλύσει την «Ευρω-Ενωσιακή Συνεννόηση» και θα οδηγήσει σε μία ανεξέλεγκτη πολιτική αξόνων στην Γηραιά Ήπειρο, ξυπνώντας μνήμες από το «βάρβαρο» παρελθόν μας… Τα παραπάνω αφορούν πρώιμες εκτιμήσεις ενός τοπίου υπό διαμόρφωση. Από το φθινόπωρο και μετά τις Γερμανικές εκλογές, έρχονται πιθανότατα νέες εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο που ίσως μεταβάλλουν και το περιφερειακό σκηνικό. Σε αναμονή των εξελίξεων, λοιπόν… *Ο κ. Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος, Γεωστρατηγικός Αναλυτής.

• Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Από ανατολικά στο Αιγαίο μεταφέρει τη γεωπολιτική ρευστότητα ο Τούρκος Πρόεδρος Γράφει ο Σταύρος Λυγερος, Δημοσιογράφος Μπορεί ο Ερντογάν να έφερε προ ημερών την τουρκική ομάδα μπάσκετ Φενερμπαχτσέ ως παράδειγμα συνεργασίας, λόγω του Σέρβου προπονητή Ομπράντοβιτς και του Έλληνα σταρ Σλούκα, αλλά κατά τα άλλα τον χαβά του. Η παραδοσιακή τουρκική επεκτατική πίεση συνεχίζεται με διακυμάνσεις όσον αφορά την ένταση, σταθερή, όμως, όσον αφορά τον στόχο: την έμπρακτη αμφισβήτηση του νομικού καθεστώτος στο Αιγαίο. Όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα, η αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάννης δεν ήταν ένα πυροτέχνημα αποκλειστικά για εσωτερική πολιτική κατανάλωση. Υπάρχει και αυτή η διάσταση, αλλά δεν είναι η μόνη. Πράγματι, ο Ερντογάν επιχειρεί να αποδομήσει τον κεμαλισμό ως θεμέλιο ιδεολογικό λίθο της Τουρκικής Δημοκρατίας. Ο ίδιος, μάλιστα, αυτοπροβάλλεται ως ο ηγέτης που κλείνει την κεμαλική παρένθεση και που μέσω του νεοοθωμανισμού επαναφέρει στο προσκήνιο το άτυπο αυτοκρατορικό όραμα των Τούρκων. Δικό του σημείο ιδεολογικής αναφοράς, άλλωστε, είναι ο Μωάμεθ ο Πορθητής κι όχι ο Κεμάλ. Όπως προαναφέραμε, η εσωτερική πολιτική σκοπιμότητα υπάρχει, αλλά δεν είναι η μόνη, όπως αρέσκονται να πιστεύουν πολλοί στην Αθήνα για να παρακάμψουν το πρόβλημα. Η άλλη όψη του νομίσματος είναι η δεδηλωμένη πρόθεση του Τούρκου προέ10

δρου να ρευστοποιήσει και το εδαφικό στάτους κβο σ’ όλα τα μέτωπα. Στο καλάθι δεν είναι μόνο η Μοσούλη, το Κιρκούκ, το Χαλέπι και το Μπατούμ. Είναι και τα νησιά του Αιγαίου και η Θράκη. Ο Τούρκος πρόεδρος εμμέσως πλην σαφώς ξαναβάζει στο τραπέζι παρωχημένες διεκδικήσεις. Το κάνει, επειδή έχει συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει τάση γεωπολιτικής ρευστοποίησης των συνόρων που είχαν χαράξει πριν από ένα αιώνα οι Βρετανοί και Γάλλοι αποικιοκράτες. Ο κουρδικός εφιάλτης Πράγματι, η δράση του Ισλαμικού Κράτους σε Ιράκ και Συρία, σε συνδυασμό με την αποτυχία της Δύσης να ανατρέψει το καθεστώς Άσαντ, έχουν εκ των πραγμάτων αποσταθεροποιήσει το υφιστάμενο συνοριακό καθεστώς. Τόσο οι Δυτικοί όσο και οι Ρώσοι κλιμακώνουν τη στρατιωτική ανάμιξή τους στην περιοχή, επειδή ακριβώς επιδιώκουν να έχουν αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση του νέου χάρτη της περιοχής. Κεντρικός παίκτης σ’ αυτή τη στρατιωτική-διπλωματική διελκυστίνδα είναι ο κουρδικός παράγοντας. Εδώ και πάνω από μία δεκαετία οι Κούρδοι του Ιράκ έχουν δημιουργήσει στις βόρειες επαρχίες της χώρας το δικό τους άτυπο κράτος. Μετά το ξέσπασμα του πολέμου στη Συρία, πρόπλασμα κρατικής οντότητας έχουν δημιουργήσει και οι εκεί Κούρδοι, στους οποίους κυριαρχεί πολιτικά το τοπικό παρακλάδι του PKK. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο η Άγκυρα βιώνει τις εξελίξεις σαν γεωπολιτικό εφιάλτη.

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017

Μετά την προέλαση των Κούρδων της Συρίας δυτικά του Ευφράτη με πρόθεση να ενώσουν γεωγραφικά τα τρία καντόνια τους (Αφρίν, Κομπάνι και Αλ Τζαζίρα), ο Ερντογάν θεώρησε ότι δεν είχε περιθώρια πλέον να μένει αμέτοχος. Ειδικά μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, θεώρησε ότι στο πλαίσιο της κυοφορούμενης νέας τάξης πραγμάτων στην περιοχή μεθοδεύεται και ο δυνάμει ακρωτηριασμός της χώρας του. Είναι ξεκάθαρο, άλλωστε, πως το Κουρδικό ζήτημα έχει για τα καλά μπει στη γεωπολιτική ατζέντα και είναι μάλλον απίθανο να διαγραφεί. Ο Τούρκος πρόεδρος έχει διαμορφώσει άποψη και την εκφράζει σαφώς. Δεν περιορίζεται στη νεοοθωμανική ρητορική του Νταβούτογλου πως η Τουρκία πρέπει να ενδιαφέρεται για τους “αδελφούς” της στον ευρύτερο μουσουλμανικό-σουνιτικό κόσμο. Ούτε έμεινε στη δήλωση πως «Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία». Έκανε ένα βήμα παραπέρα. Όπως είχε πει, «όταν αλλάζουν τα πάντα, δεν μπορούμε να βρισκόμαστε στο σημείο που βρεθήκαμε τότε (στα σύνορα που χάραξε η συνθήκη της Λωζάννης)». Και για να μην αφήσει καμία αμφιβολία, μιλώντας στους υπουργούς του, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «η Τουρκία ή θα χάσει ή θα κερδίσει εδάφη», προσθέτοντας ότι ο ίδιος είναι αποφασισμένος να αγωνισθεί για να κερδίσει εδάφη. Ιδεολογικό όχημα Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η ρητορική εξυπηρέτησε παραλλήλως και την επιδίωξη του Ερντογάν να

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ κερδίσει το δημοψήφισμα και να ολοκληρώσει την απόκτηση υπερεξουσιών και στο θεσμικό επίπεδο, με τη μετατροπή του πολιτεύματος σε προεδρικό. Για να αναδειχθεί σε εθνικό ηγέτη δεν αρκούν η εκτεταμένη καταστολή και οι μαζικές εκκαθαρίσεις του κράτους από κάθε είδους αντιφρονούντες. Χρειάζεται και ένα ιδεολογικό όχημα. Για να συσπειρώσει γύρω του την κρατική γραφειοκρατία και ειδικότερα τους στρατιωτικούς, οι οποίοι δέχθηκαν ισχυρό πλήγμα λόγω της απόπειρας πραξικοπήματος, ο Τούρκος πρόεδρος παίζει δυνατά το χαρτί του εθνικισμού-επεκτατισμού. Αυτό, άλλωστε, είναι ο πυρήνας της τουρκικής κρατικής ιδεολογίας και ως εκ τούτου ο κοινός παρονομαστής του τουρκικού πολιτικού συστήματος. Η νεοοθωμανική ιδεολογία του, άλλωστε, διευκολύνει τον Ερντογάν να υπερβεί τον μετρημένο αναθεωρητισμό-επεκτατισμό του μετακεμαλικού καθεστώτος, όπως τον βίωσε η Ελλάδα τις περασμένες δεκαετίες στο Αιγαίο και στη Θράκη. Τώρα, ανοίγει τη βεντάλια των διεκδικήσεών του με μέτρο την εδαφική επικράτεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και όχι της Τουρκικής Δημοκρατίας! Το έχει πει ξεκάθαρα: από 2.500.000 τα τουρκικά εδάφη έχουν συρρικνωθεί στα 750.000 τετρ. χλμ! Και για να δώσει έμφαση είχε προσθέσει: «ποιοι ήμασταν χθες, ποιοι είμαστε σήμερα». Προφανώς, ο Τούρκος πρόεδρος δεν έχει στόχο την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Θέτοντας, όμως, τόσο ψηλά τον πήχη των διεκδικήσεών του, προσπαθεί να ενισχύσει τη θέση του εν όψει των διαπραγματεύσεων που θα καθορίσουν τις νέες εδαφικές διευθετήσεις στην περιοχή. Επειδή, μάλιστα, έχει συνείδηση ότι για να το καταφέρει δεν αρκούν τα λόγια έστειλε τουρκικές δυνάμεις και στη βόρειο Συρία και στο βόρειο Ιράκ. Στο ίδιο πλαίσιο Πριν μιλήσουμε, όμως, γι’ αυτές τις

στρατιωτικές επεμβάσεις, είναι αναγκαίο να εντάξουμε τις σε βάρος της Ελλάδας προκλήσεις του Ερντογάν σ’ αυτό το πλαίσιο. Για να ρευστοποιήσει και εδώ το συνοριακό καθεστώς, πατάει πάνω στις χρόνιες τουρκικές επεκτατικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο και στην ύπαρξη της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη. Ουσιαστικά στέλνει το μήνυμα ότι εάν επιχειρηθούν αλλαγές, αυτές δεν θα περιορισθούν στα ανατολικά. Θα αγγίξουν και την Ελλάδα και βεβαίως την Κύπρο. Ο διορισμός ιμάμη στην Αγία Σοφία πέρυσι το φθινόπωρο και η απόφαση η προσευχή να ακούγεται πέντε φορές ημερησίως και όχι δύο όπως μέχρι τότε, ήταν ένα μήνυμα που απευθυνόταν και στο εσωτερικό και στην Ελλάδα. Στο εσωτερικό, επειδή ήταν συμβολική κίνηση επιστροφής στην οθωμανική τάξη πραγμάτων. Στην Ελλάδα για να δείξει ότι όσα ίσχυαν για δεκαετίες δεν είναι καθόλου δεδομένο πως θα συνεχίσουν να ισχύουν. Με άλλα λόγια, επιδιώκει ρευστοποίηση και σ’ αυτό το επίπεδο. Όπως προαναφέραμε, επειδή στην Άγκυρα έχουν συνείδηση ότι δεν αρκούν τα λόγια, έστειλαν στρατό και στη βόρειο Συρία και στο βόρειο Ιράκ. Η τουρκική δύναμη, επικουρούμενη από ισλαμικές πολιτοφυλακές, κατέλαβε την Αλ Μπαμπ, αλλά Αμερικανοί και Ρώσοι απέτρεψαν τη σχεδιαζόμενη τουρκική επίθεση εναντίον της στρατηγικής πόλης Μπανμπίτζ (δυτικά του Ευφράτη) που ελέγχουν οι Κούρδοι. Οι Τούρκοι βομβάρδισαν από αέρος τις κουρδικές δυνάμεις, προκαλώντας, μάλιστα, την έντονη δυσαρέσκεια της Ουάσιγκτον. Τουλάχιστον προς το παρόν, όμως, έχουν περιορισθεί στο να ελέγχουν μία ζώνη εντός της βόρειας Συρίας και κατ’ αυτό τον τρόπο να αποτρέπουν τη συνένωση των τριών κουρδικών καντονίων. Στα λόγια στόχος της τουρκικής δύναμης είναι το Ισλαμικό Κράτος. Στην πραγματικότητα, όμως, στόχος της

είναι η κατά το δυνατόν στρατιωτική εξουδετέρωση των Κούρδων μαχητών και η αποτροπή της εδραίωσης μίας κουρδικής κρατικής οντότητας στη βόρειο Συρία. Χωρίς καρέκλα Οι Τούρκοι εισέβαλαν και στο βόρειο Ιράκ, επιδιώκοντας να συμμετάσχουν στην επιχείρηση ανακατάληψης της Μοσούλης από το Ισλαμικό Κράτος. Όπως χαρακτηριστικά είχε πει ο Ερντογάν, θα είμαστε στη μάχη για να είμαστε και στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων. Είναι, ωστόσο, σημαντικό ότι δεν έγιναν δεκτοί στο συνασπισμό των δυνάμεων που πολιορκεί τη Μοσούλη. Συνασπισμός που αποτελείται από τακτικές ιρακινές δυνάμεις, σιιτικές πολιτοφυλακές του Ιράκ, Κούρδους πεσμεργκά, Ασσύριους μαχητές και περίπου 3.000 Αμερικανούς, Βρετανούς, Γάλλους και Καναδούς κομάντος. Είναι, επίσης, σημαντικό ότι οι Αμερικανοί δεν επέτρεψαν στην τουρκική αεροπορία να βομβαρδίσει στόχους του Ισλαμικού Κράτους στην περιοχή της Μοσούλης. Αυτό σημαίνει ότι οι νεοοθωμανοί θα μείνουν χωρίς καρέκλα στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων για το καθεστώς της επόμενης ημέρας. Μπορεί ο Ερντογάν να μην επιτυγχάνει τους στόχους του, αλλά παραμένει στο παιχνίδι. Η διπλωματική ακροβασία του μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας μέχρι στιγμής του έχει διευρύνει τα περιθώρια ελιγμών, χωρίς να πληρώνει -τουλάχιστον άμεσααπτό κόστος. Είναι αληθές, ωστόσο, ότι χάνει έδαφος στο διπλωματικό επίπεδο. Η απόφαση του προέδρου Τραμπ να εξοπλίσει του Κούρδους της Συρίας συνιστά κόλαφο για την Άγκυρα. Και βεβαίως δεν άλλαξε παρά τις πιέσεις που άσκησε ο Ερντογάν στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον.

• Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Οι γεωπολιτικές επιπτώσεις της προωθούμενης λύσης του Κυπριακού Εν κινδύνω η ισχύς του δίδυμου Ελλάδος - Κύπρου Γράφει ο Γεώργιος Κ. Οικονόμου Υπάρχουν βάσιμοι φόβοι ότι στην μεγάλη του επιθυμία να εξευρεθεί λύση του Κυπριακού στη Γενεύη ο πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης, έχει εγκλωβιστεί σε μια διαδικασία ανατολίτικου παζαριού που νομοτελειακά οδηγεί σε λύση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Τουρκίας. Οι εσωτερικές πτυχές μιας ενδεχόμενης συμφωνίας έχουν αναλυθεί επαρκώς και η κρούση του κώδωνα του κινδύνου είναι εκκωφαντική. Εκείνο που ίσως δεν έχει τονισθεί αρκετά είναι ότι τυχόν λύση επί βάσεως Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, όπως έχουν διαμορφωθεί οι συγκυρίες, θα είναι άκρως καταστροφική τόσο για την Κύπρο όσο και για την Ελλάδα οι οποίες συνεργαζόμενες αποτελούν γεωπολιτικώς την κομβική συμμαχία και τον άξονα ισχύος στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τυχόν λύση υπό το υπάρχον πλαίσιο, θα αποδυναμώσει την συμμαχία Ελλάδος – Κύπρου με επακόλουθο την απαξίωση των δύο κρατών από τους σημερινούς συμμάχους και συνεργάτες κυρίως της περιοχής, εφ’ όσον η Κύπρος ουσιαστικά αποδέχεται εκ των προτέρων ότι σε περίπτωση συμφωνίας η Τουρκία θα είναι ο «μεγάλος αδελφός» της Κύπρου, ότι οι αγωγοί κ.λπ. για την μεταφορά των υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου θα διέρχονται από την Τουρκία και ότι η Κύπρος θα είναι ο ομφάλιος λώρος μέσω του οποίου η Τουρκία θα αποκτήσει ουσι12

αστικό λόγο στα ευρωπαϊκά δρώμενα. Με δεδομένη την ύπαρξη σειράς συμφωνιών μεταξύ της Βόρειας Κύπρου και της Τουρκίας, είναι μάλλον βέβαιο ότι η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και των υδρογονανθράκων θα περιέλθουν στον έλεγχο της Τουρκίας. Η απαρέγκλιτη γραμμή της Τουρκίας είναι ο επανακαθορισμός της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας καθώς και της υφαλοκρηπίδας στα δυτικά του νησιού όπου ευρίσκονται κοιτάσματα πετρελαίου και επηρεάζεται η υφαλοκρηπίδα της Ελλάδας. Στην περίπτωση αυτή, είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι αναπτυσσόμενες συμμαχίες με Ισραήλ, Αίγυπτο, Ιορδανία, Λίβανο και λοιπές χώρες της Ανατολικής Μεσογείου με τις οποίες η Κύπρος και η Ελλάδα σφυρηλατούν στενές στρατηγικές σχέσεις θα ατονήσουν, αφ’ ενός μεν διότι η Κύπρος θα θεωρείται πλέον ως εξαρτώμενη από την Τουρκία, αφ’ ετέρου το συμφέρον των χωρών αυτών θα στραφεί προς άλλους σχηματισμούς αφού είναι γνωστό ότι οι σχέσεις τους με την Τουρκία καθίστανται ολοένα και πιο προβληματικές. Είναι εμφανής η προσπάθεια της Τουρκίας να δημιουργήσει ιδίαν προηγμένη πολεμική βιομηχανία, να αποκτήσει ένα τεράστιο αεροπορικό στόλο από F-35, να προχωρήσει στην ναυπήγηση αεροπλανοφόρου και στην λειτουργία τριών πυρηνικών σταθμών από διαφορετικούς προμηθευτές για να είναι αδύνατος ο έλεγχος του υλικού που είναι αναγκαίο για την παραγωγή πυρηνικού οπλοστασίου. Διεξάγει τεράστια προσπάθεια να καταστεί περιφερειακή υπερδύναμη και, εν καιρώ, πυρηνική δύναμη –

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017

ήδη πειραματίζεται με κατασκευές και εκτοξεύσεις βαλλιστικών πυραύλων. Εκτός της αύξησης της πολεμικής της ισχύος, η Τουρκία προωθεί την δημιουργία μουσουλμανικού τόξου που θα ελέγχεται από την ίδια και θα καλύπτει τις χώρες που αποτελούσαν τμήματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η πολιτική αυτή απέτυχε στις χώρες της Ανατ. Μεσογείου και της Ανατολής, αλλά πετυχαίνει στα Βαλκάνια. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι ο Ερντογάν επενέβη προσφάτως ανοικτά στην Αλβανία υπέρ του νυν πρωθυπουργού, Edi Rama, ο οποίος ακολουθεί τυφλά την τουρκική πολιτική κατά της Ελλάδος –όρα περίπτωση υφαλοκρηπίδας και «Τσάμηδων». Για να αντιληφθούμε την κομβική σημασία της Κύπρου στην γεωπολιτική σκακιέρα θα ανατρέξουμε εν τάχει στην ιστορία. Η Κύπρος εξελληνίστηκε πλήρως μετά τον Τρωικό Πόλεμο με την εγκατάσταση των Αχαιών. Ως ένα κομβικά στρατηγικό νησί κατελήφθη στη συνέχεια από τις πλείστες κύριες δυνάμεις της εποχής, τους Ασσύριους, Αιγύπτιους και Πέρσες, ακολουθεί ο Μέγας Αλέξανδρος το 333 π.Χ. Αργότερα περνούν από την Κύπρο οι Πτολεμαίοι και ακολουθεί η Ρωμαϊκή περίοδος (58 π.Χ. – 330 μ.Χ.) και στην συνέχεια, με τον διαχωρισμό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, γίνεται επαρχία του Βυζαντίου για τα επόμενα 800 χρόνια. Κατά την περίοδο αυτή και για περίπου 300 χρόνια (649 μ.Χ. – 965 μ.Χ.) υπέστη συνεχείς εκτεταμένες καταστροφικές επιδρομές μουσουλμανικών στρατών από την Μέση Ανατολή. Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος κατακτά την Κύπρο το 1191 μ.Χ., με-

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ταβιβάζει τον έλεγχο της νήσου στους Ναΐτες, οι οποίοι στην συνέχεια την πωλούν στους Λουζινιανούς και δημιουργείται το Βασίλειο της Κύπρου. Το 1489 το Βασίλειο παραχωρείται στην Βενετία. Το 1571 η Κύπρος κατακτάται από την Οθωμανική Αυτοκρατορία μέχρι το 1878, οπότε παραχωρείται στην Μεγάλη Βρετανία με την Συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως επί ενοικίω ως αντάλλαγμα για την υποστήριξή της κατά της Ρωσίας και, αργότερα, το 1914 προσαρτάται στην Βρετανική Αυτοκρατορία και ανακηρύσσεται επισήμως αποικία το 1925. Το 1923 η Τουρκία, με την Συνθήκη της Λωζάνης αποποιείται κάθε δικαιώματος και βλέψεώς της επί της Κύπρου. Από την απλή απαρίθμηση των κατακτήσεων της Κύπρου ανά τους αιώνες, όλες ανεξαιρέτως από κράτη που άφησαν ιστορία και προήγαγαν το εμπόριο, τον εποικισμό και τον πολιτισμό, γίνεται αντιληπτή η σπουδαιότητα της θέσης της Κύπρου στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Είναι μοναδικό φαινόμενο κράτους που να έχει αλλάξει τόσους πολλούς κατακτητές. Για να επικεντρωθούμε στο θέμα μας, αρκεί να παραθέσουμε δύο πρόσφατα παραδείγματα που ερμηνεύουν την έλξη που εκπέμπει η Κύπρος: Η Βρετανία απέκτησε το νησί το 1878 για να εξασφαλίζει τις αποικιακές της διαδρομές –Γιβραλτάρ, Κύπρος, Σουέζ, Ινδία και Ανατολή. Το 1954 ο υφυπουργός Αποικιών, Henry Hopkinson, δήλωσε στην Βουλή των Κοινοτήτων ότι η Κύπρος «ουδέποτε» θα αποκτήσει την ανεξαρτησία της. Ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου στο βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος» που αναλύει την νέα πολιτική της Τουρκίας και ακολουθείται με θρησκευτική ευλάβεια και από την νυν ηγεσία της Τουρκίας, αναφέρει ότι η Κύπρος κατέχει κομβικό σημείο στις παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτικές και επηρεάζει άμεσα τις στρατηγικές συνδέσεις

σπουδαιότητα Ελλάδας – Κύπρου.

μεταξύ Ασίας και Αφρικής, Ευρώπης και Αφρικής και Ευρώπης και Ασίας. Διαπιστώνει ότι το Κυπριακό δεν είναι απλώς ένα τουρκο-ελληνικό εθνοτικό ζήτημα αλλά αποκτά αυξανόμενη σημασία στο νέο διεθνές στρατηγικό και γεωστρατηγικό πλαίσιο, λόγω της γεωγραφικής της θέσεως. Κατά τον ίδιον, ακόμη και αν δεν υπήρχε ούτε ένας Τούρκος στην Κύπρο, η Τουρκία όφειλε να συντηρεί το Κυπριακό ζήτημα. Καμιά παγκόσμια και περιφερειακή δύναμη που ενασχολείται με την Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο, την διώρυγα του Σουέζ, την Ερυθρά Θάλασσα και τον Περσικό Κόλπο δεν μπορεί να παραμελήσει την Κύπρο. Στην σημερινή εποχή η γεωστρατηγική σπουδαιότητα της Κύπρου πολλαπλασιάζεται γεωμετρικά, γιατί, σε συνδυασμό με την Ελλάδα, τα δύο ανεξάρτητα κράτη δημιουργούν ένα ακτύπητο δίδυμο γεωπολιτικής ισχύος που δύσκολα απαντάται. Η Ελλάδα και η Κύπρος δημιουργούν το στρατηγικό βάθος που είναι αναγκαίο για να διατηρούνται οι τοπικές συμμαχίες και πολλαπλασιάζεται η ωφελιμότητα τους για τις Ην. Πολιτείες και την Ε.Ε., οι οποίες με τον συνδυασμό Ελλάδας – Κύπρος μπορούν άνευ ετέρου να ελέγχουν την Μέση Ανατολή και να υπερασπίζονται τον Δυτικό πολιτισμό. Η πρόσφατη απόφαση της Ε.Ε. να αναβαθμίσει την άμυνά της και να πολλαπλασιάσει την στρατιωτική της ισχύ εν όψει κυρίως ενδοσυμμαχικών διαφορών με τις Ην. Πολιτείες αυξάνει κατακόρυφα την γεωστρατηγική

Μπορεί η Τουρκία, λόγω κυρίως του όγκου της και του πληθυσμού της, να θεωρείται γεωπολιτικώς μια πολύ επιθυμητή σύμμαχος, εν τούτοις στην πραγματικότητα είναι μεγάλο λάθος να παραβάλλεται η γεωπολιτική της αξία με την συνδυασμένη αξίας Ελλάδας – Κύπρου. Η βάση της Σούδας επικουρούμενη από βάσεις στην Κύπρο είναι ικανές να ελέγξουν την κατάσταση στην Μέση Ανατολή και να παρακάμψουν την Τουρκία, η οποία ως αναξιόπιστη και απρόβλεπτη σύμμαχος δεν δικαιούται εμπιστοσύνης. Ήδη η Γερμανία αποφάσισε επισήμως να εγκαταλείψει την βάση του Ιντσιρλίκ, κάτι που προβληματίζει και τους Αμερικανούς οι οποίοι αναβαθμίζουν και επεκτείνουν την βάση της Σούδας. Για τις χώρες της Μέσης Ανατολής που πρόσκεινται στην Δύση, όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος, η Κύπρος μαζί με την Ελλάδα είναι απαραίτητες για την επιβίωσή τους τόσο για την διασύνδεσή τους με την Ε.Ε. όσο και για την κοινή εκμετάλλευση και μεταφορά του φυσικού αερίου και των υδρογονανθράκων στην Ευρώπη αλλά και για τον πολλαπλασιασμό της ισχύος τους. Βλέπουμε τελευταίως κοινές ασκήσεις, κοινές συμμαχίες και συμφωνίες εφ’ όλης της ύλης. Τελειώνοντας αξίζει να αναφερθεί ότι η ασφάλεια και η βιωσιμότητα του θαλάσσιου Δρόμου του Μεταξιού, επ’ ωφελεία ολόκληρης της Ευρώπης διασφαλίζεται από το δίδυμο Κύπρου – Ελλάδος. Ας αναλογιστούμε αυτές τις παραμέτρους πριν ενδώσουμε σε μια λύση «αυτοκτονίας» η οποία από πρωταγωνιστές θα μας καταντήσει κομπάρσους. Η πολλά διαφημιζόμενη σε περίπτωση συμφωνίας τριμερής συμμαχία μεταξύ Τουρκίας, Ελλάδος και Κύπρου μόνο περιπέτειες μπορεί να σωρεύσει στον ελληνισμό. Ας μην ξεχνούμε ότι η Τουρκία ουσιαστικά ποτέ δεν τήρησε τις συμφωνίες που υπέγραψε –μόνο μέχρι εκεί που την συμφέρει.

• Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΚΥΠΡΙΑΚΟ:Τέλος Εποχής

Γράφει ο Άγγελος Συρίγος*

Μπορείτε να μου προσδιορίσετε το περιεχόμενο της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας στο Κυπριακό;». Το ερώτημα τόσο προς φοιτητές των διεθνών σχέσεων όσο και προς πολιτικούς σπανίως απαντάται με επιτυχία. Παρ’ όλα αυτά είναι η καραμέλα στο ξύλινο λεξιλόγιο του Κυπριακού. Καιρός να αποκηρύξουμε τέτοια σχήματα! ζητά μία μερίδα του κόσμου στην Κύπρο. Φταίει ο εθνικισμός των δύο πλευρών που ναυάγησαν οι διαπραγματεύσεις, απαντούν κάποιοι άλλοι. Η εντός εξαμήνου κατάρρευση δύο διασκέψεων του ΟΗΕ εν μέρει μόνον δικαιολογείται από την προχειρότητα που προετοιμάσθηκαν. Η κυρίαρχη αίσθηση είναι ότι υπάρχει κάποιο θεμελιώδες λάθος από ελληνικής πλευράς. Η απάντηση κρύβεται στις επιλογές που έγιναν μετά το 1974. Το σοκ της εισβολής ακολούθησε η αίσθηση της συντριπτικής ισχύος του αντιπάλου. Η προσδοκία που υιοθετήθηκε εξ ανάγκης ήταν ότι οι πρόσφυγες θα επέστρεφαν στα σπίτια τους μέσω μίας αόριστης επικρατήσεως του διεθνούς δικαίου. Προς την επίτευξη του στόχου επελέγη ως πλέον κατάλληλη η διεθνοποίηση του Κυπριακού. Η επιλογή αυτή ήταν απότοκος της συμμετοχής της Κύπρου στο κίνημα των αδεσμεύτων κατά τη δεκαετία του 1960. Απέβλεπε στη μεσολάβηση του ΟΗΕ, της διεθνούς κοινότητας αλλά και των ΗΠΑ, της Δύσης, της ΕΣΣΔ ή τέλος πάντων όποιου είχε τη δυνατότητα να επηρεάσει τους Τούρκους για να αλλάξει κάπως η κατάσταση. Στην πράξη η διεθνοποίηση του Κυπριακού εκφυλίσθηκε σε συλλογή ψηφισμάτων από διεθνείς οργανισμούς με σχεδόν αποκλειστικά ηθική αξία. Οι λόγοι ήσαν πολλοί. Ο μηχανισμός του ΟΗΕ είναι ατελής ως προς τη λήψη κυρώσεων. Ο Ψυχρός Πόλεμος και η μεγάλη γεωπολιτική αξία της Τουρκίας για την άμυνα της Δύσης προσδιόρισαν τη στάση των μεγάλων δυτικών δυνάμεων. Δεν ήθελαν διαδικασίες στις οποίες θα μπορούσε να παρέμβει και η Σοβιετι-

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017

κή Ενωση. Σε αυτό το πλαίσιο η ελληνική πλευρά πιέσθηκε και τελικώς αποδέχθηκε τη διεξαγωγή διακοινοτικών συνομιλιών. Το πλαίσιο των συνομιλιών έθεσαν οι δύο «συμφωνίες κορυφής», όπως ονομάσθηκαν, το 1977 και το 1979. Αυτομάτως η διαφορά περιορίσθηκε στο επίπεδο των δύο κοινοτήτων του νησιού. Για να σωθούν τα προσχήματα, οι διακοινοτικές συνομιλίες ετέθησαν υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Ηταν μία βολική εξέλιξη. Η Δύση διασφάλιζε τη διαχείριση της διαφοράς εντός της «οικογενείας». Για την Τουρκία ήταν περίπου ιδανική κατάσταση. Η Κυπριακή Δημοκρατία υποβιβάζεται σε ελληνοκυπριακή κοινότητα. Συνομιλητής του διεθνώς αναγνωρισμένου Κυπρίου Προέδρου είναι ο εκάστοτε ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας (αυτό φάνηκε και στις δύο διασκέψεις του ΟΗΕ στην Ελβετία όπου ο Αναστασιάδης χάρισε και την τυπική επιβεβαίωση αυτής της πραγματικότητας). Η εισβολή και κατοχή μετατρέπεται σε διαμάχη μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Η Τουρκία διά του στρατού της απλώς διασφαλίζει τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων μέχρι να βρεθεί λύση μεταξύ των δύο κοινοτήτων σε όλα τα άλλα. Παράλληλα, οι διακοινοτικές συνομιλίες κρύβουν το μεγάλο πρόβλημα: την αποχώρηση του τουρκικού στρατού. Δεν μπορούν να μιλούν οι Τουρκοκύπριοι εξ ονόματος της Τουρκίας για τον κατοχικό στράτο. Θέμα συζητήσεως είναι μόνον ο τρόπος λειτουργίας του νέου κράτους. Χαμένη στις λεπτομέρειες η ελληνοκυπριακή ηγεσία έχασε τη μεγάλη εικόνα της απελευθερώσεως του νησιού. Η πρόοδος στο Κυπριακό που έβλεπε ο ΟΗΕ υπήρχε μόνον σε αυτά τα επιμέρους. Οι διακοινοτικές συνομιλίες βόλεψαν εν μέρει και τις ελλαδικές κυβερνήσεις. Αφ’ ης στιγμής το βάρος των διαπραγματεύσεων επωμίσθηκαν οι δύο κοινότητες του νησιού, δόθηκε η δυνατότητα στην Ελλάδα να διατηρεί καλύτερες καθημερινές σχέσεις με την Τουρκία. Τέλος, η διαφορά μεγεθών μετα-

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Στο Κυπριακό κυριαρχεί η πιπίλα των «χαμένων ευκαιριών». Ο επόμενος γύρος των συνομιλιών, οψέποτε ξαναρχίσουν, θα έχει ύστερα από πολλά χρόνια κυρίαρχο πάνω στο τραπέζι το θέμα της αποχωρήσεως των τουρκικών στρατευμάτων. Είναι μία μεγάλη επιτυχία της ελληνικής πλευράς. ξύ Κυπριακής Δημοκρατίας και Τουρκίας είναι τόσο δυσανάλογη που και η ελληνοκυπριακή πλευρά προτιμά να εθελοτυφλεί συνομιλώντας με κάποιον Τουρκοκύπριο ηγέτη. Ενα από τα πλεονεκτήματα της καταρρεύσεως των συνομιλιών στο Κραν Μοντανά ήταν ότι η αφωνία των Τουρκοκυπρίων έδειξε ποιος είναι ο πραγματικός συνομιλητής. Το λάθος της Τουρκίας είναι ότι αυτή η κατάσταση τής δημιούργησε τη βεβαιότητα ότι το Κυπριακό επιλύθηκε το 1974. Στην πραγματικότητα τέτοιου τύπου διεθνή προβλήματα για μεσαίου μεγέθους δυνάμεις όπως η Τουρκία, λύνονται μόνον με την υπογραφή μίας νέας συνθήκης ειρήνης. Το πρόβλημα φάνηκε με την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. Για να διατηρηθούν οι ισορροπίες είχαμε τη μεθόδευση του Σχεδίου Ανάν. Η πιθανότητα ανευρέσεως μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων νοτίως του νησιού

ήταν που οδήγησε κατά το τελευταίο εξάμηνο σε νέα κλιμάκωση των διαπραγματεύσεων. Δεν υπήρχαν όμως οι αντικειμενικοί όροι για επίλυση του προβλήματος. Πού βρισκόμαστε τώρα; Το πλαίσιο του ΟΗΕ παραμένει αυτό της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Εάν επιλέξουμε να ξεφύγουμε από αυτό, θα έλθουμε σε διάσταση με τη διεθνή κοινότητα. Ορθώτερο θα ήταν να επαναπροσδιορίσουμε πλήρως το περιεχόμενο αυτών των όρων. Οι προβλέψεις του Σχεδίου Ανάν και οι πρόσφατες συνομιλίες δείχνουν ως εξαιρετικά φιλόδοξη μία τέτοια επιδίωξη. Παράλληλα, είναι σαφές ότι η κατάσταση προς την οποία κινείται σε αυτή τη φάση το Κυπριακό είναι αυτή της μη λύσης ως λύσης. Με αυτό το δεδομένο θα ήταν πιο χρήσιμο να τροποποιηθεί «προσωρινά» το κυπριακό Σύνταγμα με στόχους την προστασία των Τουρκοκυπρίων και την ουσια-

στική συμμετοχή τους στους θεσμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η ελληνοκυπριακή ηγεσία έχει τη δυνατότητα να δείξει μονομερώς πώς φαντάζεται μία αμοιβαίως αποδεκτή και δημοκρατική λύση για την μελλοντική Κύπρο. Και κάτι τελευταίο. Στο Κυπριακό κυριαρχεί η πιπίλα των «χαμένων ευκαιριών». Ο επόμενος γύρος των συνομιλιών, οψέποτε ξαναρχίσουν, θα έχει ύστερα από πολλά χρόνια κυρίαρχο πάνω στο τραπέζι το θέμα της αποχωρήσεως των τουρκικών στρατευμάτων. Είναι μία μεγάλη επιτυχία της ελληνικής πλευράς. * Ο κ. Αγγελος Μ. Συρίγος είναι αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

• Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Στρατηγικές συνέπειες της προμήθειας των S-400 από την Τουρκία. Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

ωπολιτικές διαστάσεις που «αγγίζουν» την Ελλάδα και

Μέλος του ΣΑΑΙΤΘ

την Κύπρο.

Για το μείζον ζήτημα της προμήθειας του πυραυλικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400, και αναφερόμενοι στον προβληματισμό που επικρατεί στην Τουρκία αλλά και στο ΝΑΤΟ για το θέμα, ο Τούρκος αρθρογράφος Ντενίζ Ζεϊρέκ αναφέρει ότι στο παρελθόν, σε άλλους διαγωνισμούς που είχε προκηρύξει η Τουρκία, είχαν απορριφθεί τα συστήματα S-400 και το κινεζικής κατασκευής είχαν απορριφθεί FD2000, επειδή κατασκευάζονται από χώρες που θεωρούνται ως «απειλή» από το ΝΑΤΟ. Το σκεπτικό ήταν το εξής: Οι κωδικοί που θα δοθούν για την ενσωμάτωση του συστήματος S-400 στο ΝΑΤΟϊκό LINK 16 εκ των πραγμάτων θα περάσουν στα χέρια της Ρωσίας, η οποία έτσι θα αποκτήσει τον έλεγχο του πιο κρίσιμου συστήματος άμυνας του ΝΑΤΟ.

Λέει λοιπόν ο Τούρκος αρθρογράφος επί λέξει, εκφράζοντας προφανώς κύκλους του κράτους και των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων: «Τα εδάφη αυτά από το 1952 προστατεύονται από πυρηνική απειλή που δυνητικά προέρχεται από τη Σ. Ένωση (μετά το 1990 από τη Ρωσία), από την ομπρέλα και την αποτρεπτικότητα του ΝΑΤΟ. Στις μέρες μας η Β. Κορέα, το Ιράν, η Ρωσία κάνουν δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων μακρού βεληνεκούς υψηλής τεχνολογίας. Οι χώρες πρώην μέλη του Σιδηρού Παραπετάσματος και τι δεν έκαναν για να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ.» Η Γαλλία, αν και είναι “πυρηνική δύναμη”, δεν άντεξε εκτός του στρατιωτικού σκέλους του ΝΑΤΟ και ξανα-

Όσον αφορά τους ελληνικούς S-300, ο ίδιος ο Τούρκος αρθρογράφος αναφέρει ότι «το σύστημα αυτό το προμηθεύτηκε η Ελλάδα μετά την αντίδραση της Τουρκίας να εγκατασταθεί στην Κύπρο», και συνεχίζει λέγοντας ότι παραμένουν σε ένα νησί και δεν είναι ενεργοποιημένοι. «Ακόμα και αν ενεργοποιηθούν, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να τους ενσωματώσει στο LINK 16».

μπήκε κάτω από την ομπρέλα της “πυρηνικής αποτρε-

Συνεχίζοντας ο Ντενίζ Ζεϊρέκ, και απαντώντας στο ερώτημα αν η Τουρκία μπορεί να προμηθευτεί το ρωσικό σύστημα, λέει τα εξής: «Η Τουρκία ασφαλώς και έχει κάθε δικαίωμα να προμηθευτεί τους S-400. Όμως δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει ούτε τα δεδομένα που συλλέγει το [αμερικανικό] ραντάρ που είναι εγκατεστημένο στο Κιουρετζίκ της Μαλάτειας. Για να μπορέσει η Τουρκία να χρησιμοποιήσει τους S-400 αποτελεσματικά, θα πρέπει να εγκαταστήσει ένα δικό της εθνικό σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης, το οποίο θα πρέπει να αποτελείται από δορυφόρους, ραντάρ και αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης. Και αυτό θα εκτοξεύσει το κόστος, πέραν του ότι αυτό το εθνικό σύστημα είναι δυνατόν να αποκλείσει την Τουρκία από το σύστημα του ΝΑΤΟ».

οδηγηθεί στην προμήθεια των S-400, επειδή θεωρεί ότι

Με άλλα λόγια, αυτό που τονίζεται είναι ότι η Τουρκία μπορεί να εγκαταστήσει ένα δικό της, εθνικό σύστημα αεράμυνας, όπως το Ισραήλ, και να αγνοήσει την «ομπρέλα» του ΝΑΤΟ. 16

Κι εδώ ακριβώς είναι το μεγάλο ζήτημα, με σοβαρές γε-

πτικότητας”του ΝΑΤΟ». Ολοκληρώνοντας το άρθρο του, ο Τούρκος αρθρογράφος επισημαίνει τον κίνδυνο η Τουρκία με την επιλογή της αυτή να τεθεί υπό την εξάρτηση της Ρωσίας, επιχειρηματολογώντας ως εξής: Η Τουρκία μπορεί να αδικείται από τα δύο μέτρα και δύο σταθμά των Ευρωπαίων συμμάχων της. Αυτό μπορεί να φανεί ελκυστικό σε τακτικό επίπεδο. Όμως η Τουρκία πρέπει να σκεφτεί στρατηγικά στο θέμα της άμυνάς της. Η ιεραρχία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων το γνωρίζει καλύτερα αυτό το θέμα από μας τους πολίτες. Είδαμε πόσο επικίνδυνη ήταν η εξάρτηση της Τουρκίας από τη Ρωσία στους τομείς του τουρισμού, της ενέργειας και του εξωτερικού εμπορίου, μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους. Σκεφθείτε εσείς πόσο επικίνδυνο είναι να εξαρτηθούμε από τη Ρωσία στο θέμα της αεροπορικής άμυνας της πατρίδας μας. Καλή τροφή για σκέψη για τους Έλληνες στρατιωτικούς, πολιτικούς, αναλυτές, και όσους ενδιαφέρονται για τα γεωπολιτικά και την άμυνα της Κύπρου και της Ελλάδας.

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Η διακήρυξη της ΑΟΖ προϋποθέτει Στρατηγική Θαλάσσιας Ισχύος και μέσα εφαρμογής της Γράφει ο Δημήτρης Τσαϊλάς Υποναύρχος ε.α Π.Ν.

Μέχρι την πρώτη συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας (1958) το δικαίωμα της αλιείας των παρακτίων κρατών μπορούσε να ασκηθεί μόνο εντός των χωρικών υδάτων το οποίο σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να επεκταθεί πέραν των 12 ν.μ. Λόγω αυτού του γεγονότος προέκυψε η ανάγκη δημιουργίας μίας οικονομικής ζώνης εντός της οποίας τα παράκτια κράτη θα είχαν τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των πηγών τους, ενώ τα τρίτα κράτη δεν θα αποκλείονταν από την άσκηση των βασικών δικαιωμάτων που απορρέουν από τον θεσμό της ελευθερίας των θαλασσών. Υπό μία έννοια λοιπόν η αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) εμφανίστηκε προκειμένου να αντισταθμίσει τις οικονομικές ανάγκες των παρακτίων κρατών χωρίς, από την άλλη πλευρά, να αυξήσει το εύρος των χωρικών υδάτων. Ορισμένα γνωστά παραδείγματα των διαφορών για την ΑΟΖ περιλαμβάνονται στον «πόλεμο του βακαλάου» μεταξύ της Βρετανίας και της Ισλανδίας. Μια σειρά από συγκρούσεις της δεκαετίας 1950 και της δεκαετίας του 70 μεταξύ των δύο χωρών κατά τη διάρκεια αλιευτικών δικαιωμάτων στο Βόρειο Ατλαντικό. Επίσης η Νορβηγία και η Ρωσία αμφισβητούν τόσο τα χωρικά ύδατα όσο και την ΑΟΖ, σε σχέση με το

αρχιπέλαγος των Spitsbergen. Τον Απρίλιο του 2010, καταρχήν επετεύχθη συμφωνία μεταξύ των δύο κρατών που υπόσχεται να επιλύσουν τη διαφορά τους. Η θάλασσα της Νότιας Κίνας είναι μια τοποθεσία όπου υφίσταται μια συνεχιζόμενη διαμάχη μεταξύ πολλών γειτονικών παρακτίων κρατών. Έτσι οι σύγχρονες εξελίξεις, οδήγησαν στη διεθνή καθιέρωση της ΑΟΖ κατά την τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας το 1982. Στο κεφάλαιο V, στο άρθρο 55 της σύμβασης αναφέρεται, ότι η ΑΟΖ είναι μια θαλάσσια ζώνη, η οποία μπορεί να επεκταθεί μέχρι το εύρος των 200 ν.μ. (370 χλμ.) πέραν των χωρικών υδάτων στην οποία το παράκτιο κράτος έχει ειδικά δικαιώ-

ματα στην έρευνα και εκμετάλλευση των θαλάσσιων πόρων, συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής ενέργειας από τη θαλάσσια στήλη, τα θαλάσσια ρεύματα και τον υπερκείμενο αέρα (αιολική ενέργεια). Επιπλέον τα παράκτια κράτη επέτυχαν και άλλα δικαιώματα εντός της ΑΟΖ που αφορούν στη δικαιοδοσία ή αποκλειστική αρμοδιότητα, στην τοποθέτηση και χρησιμοποίηση τεχνητών νήσων και άλλων εγκαταστάσεων, στη διεξαγωγή επιστημονικής έρευνας και στην προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος από τη ρύπανση. Υπάρχει μια συνεχιζόμενη «διαμάχη» μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας που αφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και κατ’ επέκταση θα λέΣυνέχεια στην επόμενη σελίδα

• Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

γαμε και στην ΑΟΖ που η κάθε χώρα μπορεί να διεκδικήσει. Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τη σύμβαση του ΟΗΕ για το δίκαιο της θάλασσας. Αλλά στο τέλος του 1986 διακήρυξε ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα και σύναψε συμφωνία με τη Σοβιετική Ένωση και ορισμένα παράκτια κράτη, με τη μέθοδο της «μέσης γραμμής». Αργότερα η Τουρκία ήρθε σε συμφωνίες με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, με παρόμοιο τρόπο, όπως με τη Σοβιετική Ένωση. Προκειμένου για τη Μεσόγειο και το Αιγαίο, η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από τη «στενότητα» της θάλασσας καθότι είναι φανερό το πρόβλημα από την «επικάλυψη» μεταξύ των ΑΟΖ 200 ν.μ. των ομόρων παρακτίων κρατών και η ανάγκη καθορισμού των ΑΟΖ στην βάση της «μέσης γραμμής», σε σχέση με την απόσταση από την ακτογραμμή των ενδιαφερομένων κρατών. Υπό το πρίσμα λοιπόν αυτό πρέπει να εξετάσουμε τον ακραίο ρεαλισμό και την προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας, καθώς και τη συνολική της αναθεωρητική στάση ως προς τις διεθνείς συνθήκες οι οποίες κατοχυρώνουν εν τοις πράγμασι τις Ελληνικές θέσεις. Η γεωγραφία δεν ευνοεί τη Τουρκία, ειδικά στην περιοχή του συμπλέγματος της Μεγίστης (Καστελλόριζου) οι Τούρκοι δεν μπορούν με τίποτε να δεχθούν μέρος ελληνικής ΑΟΖ, η οποία μαζί με τμήμα της ΑΟΖ της Κύπρου περιορίζουν τη δική τους εκεί ακριβώς που διαφαίνεται η ύπαρξη πετρελαιοφόρων κοιτασμάτων. Το ζήτημα λοιπόν της ΑΟΖ εμπλέκεται άμεσα με τα ενεργειακά και με τις νέο-οθωμανικές φιλοδοξίες της Τουρκίας, που έχουσα πλήρη αντίληψη των απαιτήσεων έχει φροντίσει και φροντίζει για το αμυντικό σκέλος προβολής ισχύος καθώς και για το διπλωματικό που στην παρούσα φά18

ση συνίσταται στην δημιουργία τετελεσμένων και την αμφισβήτηση του status quo. Το πρόβλημα της Ελλάδος και των εκφραστών της εξωτερικής πολιτικής είναι η εφαρμογή μιας πολιτικής ρεαλισμού που θα οδηγήσει στην παρουσία της χώρας στον φυσικό γεωπολιτικό χώρο της, στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Δεν νοείται μια ναυτική δύναμη σαν την χώρα μας σε μια περιοχή σημαντικότατη για την παγκόσμια ναυσιπλοΐα και εμπόριο να είναι απούσα ειδικά όταν κανείς άλλος στην περιοχή δεν έχει τις ίδιες δυνατότητες σε ναυτική ισχύ. Αυτό το γεωστρατηγικό χώρο προσπαθεί η Τουρκία να καλύψει προσπαθώντας κατ’ επέκταση, σε συνδυασμό με τον έλεγχο των Βαλκανίων με εργαλείο τους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς, να προχωρήσει στον πλήρη έλεγχο της Ευρασίας έχοντας σχεδόν αποκλειστικά την διαχείριση των δρόμων του πετρελαίου. Ο έλεγχος των Βαλκανίων με την υιοθέτηση Κοσσόβου, Μουσουλμάνων Βοσνίας, Σκοπίων και Αλβανίας και τα προβλήματα στην Βουλγαρία από την εκεί τουρκική μειονότητα, έχει μπει σε στάδιο υλοποίησης. Η παρουσία τους στην Αδριατική ήδη αρχίζει να γίνεται αισθητή με την μόνιμη παρουσία ναυτικής μοίρας στην Αλβανία. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, σχεδιάζονται χρόνια και τηρούνται με ευλάβεια. Η κρίση στις σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ έχει να κάνει, κατά πρώτον, με το θαλάσσιο χώρο νοτίως της Κύπρου και βέβαια τα εκεί κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου για τα οποία ήδη Κύπρος και Ισραήλ έχουν προχωρήσει σε συμφωνίες για την ΑΟΖ. Κατά δεύτερο έχει να κάνει με την προσέγγιση του Ιράν. Όταν η Τουρκία θα πιστέψει ότι έχει ολοκληρώσει το στρατηγικό της σχεδιασμό, τότε εκτιμάται ότι, θα προχω-

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017

ρήσει στην απαραίτητη κρίση στο Αιγαίο ή την Ανατολική Μεσόγειο στην Ελληνική και Κυπριακή ΑΟΖ μέσω της οποίας θα επιδιώξει την πλήρη αναθεώρηση του «status quo» της περιοχής με την διχοτόμηση του και τον έλεγχο των θαλασσίων δρόμων. Για τους παραπάνω λόγους η ένταση και η προκλητικότητα θα βαίνουν αυξανόμενες καθώς οι Τούρκοι θα χρησιμοποιούν την πολεμική τους ισχύ, για τη «διόρθωση» αυτού που θεωρούν ως ιστορική και γεωγραφική αδικία. Υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι για τους οποίους η εθνική μας στρατηγική είναι σήμερα υποχρεωμένη να έχει προ οφθαλμών ένα ευρύτατο φάσμα πιθανών εξελίξεων, εντελώς απλοϊκά πρέπει να γίνει απώτερος σκοπός της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ο πλήρης έλεγχος των θαλάσσιων δρόμων της ευρύτερης νοτιοανατολικής Μεσογείου. Στο πλαίσιο αυτής της κατεύθυνσης είναι αναπόφευκτο πως θα υπάρξουν στιγμές έντασης από τους βασικότερους παίκτες στη περιοχή δράσης. Ως εκ τούτου ποτέ πριν δεν είχαν οι ναυτικές δυνάμεις της Πατρίδας μας— το Πολεμικό Ναυτικό, Πεζοναύτες και Λιμενικό Σώμα — στα πλαίσια της διακλαδικότητας, την κατάλληλη ευκαιρία μαζί, να δημιουργήσουν μια ενοποιημένη θαλάσσια στρατηγική. Αυτή η στρατηγική που θα τονίζει μια προσέγγιση και θα ενσωματώνει την θαλάσσια ισχύ με όλα τα άλλα στοιχεία της εθνικής ισχύος, καθώς και εκείνες των φίλων και συμμάχων μας. Αυτές οι συγκυρίες δίδουν κατεύθυνση ώστε η θαλάσσια ισχύς να εφαρμοστεί σε όλο γεωστρατηγικό πεδίο συμφερόντων μας για την προστασία μας. Η δέσμευσή μας για την προστασία της πατρίδας και νίκης του έθνους μας σε πιθανούς πολέμους συνδυάζεται με μια αντίστοιχη δέσμευση για την πρόληψη ή αν επιθυμείτε την αποτροπή του πολέμου.

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Η στρατηγική του εποικισμού της Τουρκίας στην Κύπρο

Γράφει ο Χρήστος Ιακώβου

Ο εποικισμός, δηλαδή η οργανωμένη και συστηματική μεταφορά πληθυσμού σε συγκεκριμένο χώρο, είτε υπό ειδικό καθεστώς είτε κατεχόμενο, με σκοπό τη δημογραφική και εθνική αλλοίωση του, υπήρξε χαρακτηριστική συνισταμένη της τουρκικής στρατηγικής αφελληνισμού τόσο της Ίμβρου και της Τενέδου, όσο και της Κύπρου. Μία συγκριτική προσέγγιση της τουρκικής στρατηγικής σε αμφότερες τις περιπτώσεις αποδεικνύει την άνωθεν διαπίστωση. Στη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923, η Τουρκία προέβαλε το γεωπολιτικό επιχείρημα ότι τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος αποτελούν φυσικά στρατηγικά ερείσματα στο στόμιο του Ελλη-

σπόντου και, ως εκ τούτου, θα έπρεπε να κατέχονται από την Τουρκία. Με αυτόν τον τρόπο το γεωπολιτικό κριτήριο υπερίσχυσε του ιστορικού και της δημογραφικής πραγματικότητας, παραμερίζοντας το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των Ελλήνων των δύο νήσων, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες τους. Ενημερωτικώς, το 1923 οι Έλληνες κάτοικοι της Ίμβρου αριθμούσαν περίπου 9.500 (ποσοστό 92%) και της Τενέδου 2.800 (ποσοστό 100%). Πέραν της ευρείας γκάμας παραβιάσεων της Συνθήκης της Λωζάννης, με την εφαρμογή της απόφασης 35/1964 για τις νήσους Ίμβρο και Τένεδο, της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας, επιταχύνθηκε το πρόγραμμα αφελληνισμού των δύο νήσων. Η απόφαση εκείνη έμεινε γνωστή ως «Πρόγραμμα Διάλυσης» (Eritme Programi) και λόγω του ότι το

πρόγραμμα παραβίαζε τη Συνθήκη της Λωζάννης δεν ανεκοινώθη ποτέ επισήμως από το τουρκικό Κράτος. Το 1964, με αφορμή τα γεγονότα στην Κύπρο, η Τουρκική κυβέρνηση έκλεισε όλα τα σχολεία και απαγόρευσε τη διδασκαλία της Ελληνικής, ακόμη και στα σπίτια. Την ίδια χρονιά, με τοΝ νόμο 6830, προχώρησε στο πιο κρίσιμο κτύπημα κατά του Ελληνικού στοιχείου. Προχώρησε σε απαλλοτριώσεις γης, δίδοντας εξευτελιστικά ποσά στους κατοίκους, με συνέπεια σταδιακώς, το τουρκικό κράτος, να φέρει υπό την κατοχή του το 98% του συνόλου του γονίμου εδάφους. Το αποτέλεσμα, οι κάτοικοι των νήσων, στην πλειονότητα γεωργοί και κτηνοτρόφοι, να στερηθούν τα προς το ζην και να αναγκαστούν να προσφυγοποιηθούν στην Ελλάδα. Συνέχεια στην επόμενη σελίδα

• Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Επιπλέον, μία σειρά άλλων μέτρων λειτούργησε ως τακτική ψυχολογικής βίας με στόχο την περαιτέρω τρομοκράτηση του ελληνικού πληθυσμού των νήσων. Για παράδειγμα, στην Ίμβρο δημιουργήθηκαν οι λεγόμενες «ανοικτές αγροτικές φυλακές» στις οποίες μετεφέρθησαν βαρυποινίτες με ελευθερία κινήσεων στο νησί τρομοκρατώντας και, σε μερικές περιπτώσεις, σκοτώνοντας κατοίκους. Επίσης, σε αμφότερα τα νησιά μεταφέρθηκε στρατιωτικό τάγμα, του οποίου οι στρατιώτες προέβαιναν σε λεηλασίες και δολοφονίες Ελλήνων. Ουδείς συνελήφθη και κατεδικάσθη για οποιαδήποτε δολοφονία Έλληνα στις Ίμβρο και Τένεδο. Επιπλέον, ο στρατός προχώρησε και σε κατάσχεση ή καταστροφή εκκλησιών για το σκοπό δημιουργίας στρατοπέδων. Τέλος, μεταξύ άλλων παραβιάσεων της Συνθήκης της Λωζάννης, το Τουρκικό κράτος στέρησε την τουρκική υπηκοότητα σε Ιμβρίους και Τενεδίους που διέμεναν στο εξωτερικό με αποτέλεσμα να μην μπορούν να επιστρέψουν στα νησιά τους. Ως συνέπεια της πιο πάνω τουρκικής πολιτικής, η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων κατοίκων της Ίμβρου και της Τενέδου εξαναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν τα νησιά τους, στα οποία το Ελληνικό στοιχείο ζούσε για 3.000 χρόνια, και να προσφυγοποιηθούν. Σήμερα, στην Ίμβρο ζουν λιγότεροι από 200 Έλληνες και λιγότεροι από 10 ηλικιωμένοι στην Τένεδο. Στην περίπτωση της Κύπρου, αν και αρχικώς το πολιτικό πλαίσιο δράσης ήταν πιο δύσκολο για την Τουρκία λόγω της ανεξαρτησίας που δόθηκε στο νησί το 1960, η εισβολή του 1974 διευκόλυνε την υλοποίηση του στρατηγικού σχεδίου για την ανάκτηση της Κύπρου (“Kıbrıs'ı İstirdat Planı”) που συνελήφθη από τον Νιχάτ Ερίμ το 1956 και σε σχέση με τον εποικισμό διετυπώθη ως εξής: «Θα πρέπει να επιδιωχθεί η ελεύθερη μετάβαση Τούρκων προς την Κύπρο. Αφού η 20

Το 1964, με αφορμή τα γεγονότα στην Κύπρο, η Τουρκική κυβέρνηση έκλεισε όλα τα σχολεία και απαγόρευσε τη διδασκαλία της Ελληνικής, ακόμη και στα σπίτια. Τουρκία λάβει τα μέτρα της, το σύνολο του Τουρκικού πληθυσμού μπορεί να αυξηθεί στον αριθμό που ανερχόταν επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τότε μόνο δεν θα ανησυχεί για την έκβαση του δημοψηφίσματος που θα γίνει είτε για τον καθορισμό του συνόλου της νήσου είτε της διχοτόμησης». Η διατύπωση αυτή του Νιχάτ Ερίμ συμπυκνώνει τη μακροχρόνια στρατηγική αφελληνισμού της νήσου. Οι στοχεύσεις από το '74 Οι τακτικοί στόχοι του εποικισμού από το 1974 και εντεύθεν είναι οι εξής: Μεσοπροθέσμως, η αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων της Κύπρου, ούτως ώστε η Άγκυρα σταδιακώς να νομιμοποιεί τις απαιτήσεις της στις συνομιλίες σχετικώς προς την εδαφική και συνταγματική πτυχή του προβλήματος. Το εθνικό ξεκαθάρισμα του κατεχομένου τμήματος μέσω της μαζικής μεταφοράς Τούρκων από την Ανατολία. Η πολιτική αυτή, σε συνδυασμό με τον βίαιο εκτοπισμό των Ελλήνων κατοίκων της περιοχής, την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς και την παράνομη αλλαγή των τοπωνυμίων στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, στοχεύει στην εξάλειψη κάθε τι ελληνικού που υπήρχε για αιώνες και στην τουρκοποίηση της περιοχής. Η αλλαγή της πληθυσμιακής σύνθεσης στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου και ο επηρεασμός των εκλογών, ώστε να διασφαλιστεί ότι η ηγεσία των Τούρκων της Κύπρου θα συμμορφούται με τις πολιτικές επιλογές

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017

της Τουρκίας και η πολιτική ζωή στα κατεχόμενα να μην αντιστρατεύεται τα συμφέροντα της Τουρκίας. Για τον σκοπό αυτό, στους εποίκους έχουν παραχωρηθεί ‘υπηκοότητα’, ‘εκλογικά δικαιώματα’, ‘άδειες εργασίας’ και αυθαιρέτως το δικαίωμα να σφετερίζονται ελληνοκυπριακές περιουσίες. Με τον εποικισμό, μεσοπροθέσμως, η Τουρκία ενισχύει τη στρατιωτική παρουσία της στο νησί, με τη διάθεση επιπρόσθετων εκπαιδευμένων εφεδρειών για τις δυνάμεις κατοχής. Μακροπροθέσμως, στόχος της Τουρκίας παραμένει βεβαίως ο έλεγχος και η χειραγώγηση της πολιτικής θέλησης των Τουρκοκυπρίων μετά τη λύση. Ως προς αυτό διαλύονται οι όποιες αμφιβολίες ότι με την παραμονή εποίκων η Τουρκία δεν θα μπορεί να ελέγχει την πολιτική ζωή στο τουρκικό συνιστών κρατίδιο. Τέλος, ο επηρεασμός μιας δίκαιης λύσης του Κυπριακού προβλήματος με τη δημιουργία νέων τετελεσμένων επί της πληθυσμιακής σύνθεσης, των οποίων η ανατροπή να αποδειχθεί πρακτικώς δύσκολη. ΜΕΣΟ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥ ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟΥ Τόσο στην περίπτωση του αφελληνισμού της Ίμβρου και της Τενέδου όσο και της κατεχομένης Κύπρου, η Τουρκία συμπεριφέρθηκε ως να μην υπήρχε ούτε η διεθνής κοινότητα, ούτε διεθνείς συνθήκες που επιβάλλουν συμβατικές υποχρεώσεις και υπαγορεύουν μία δεδομένη συμπεριφορά. Σε τελική ανάλυση, αν ο εποικισμός σε Ίμβρο και Τένεδο «νομιμοποιήθηκε» ως εργαλείο για το σκοπό της ομογενοποίησης τουρκικού έθνουςκράτους, στην περίπτωση της Κύπρου λειτούργησε και λειτουργεί ως μέσο υλοποίησης του τουρκικού γεωστρατηγικού επεκτατισμού.

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Υπάρχει ελληνική πολιτική για τη Θράκη; Γράφει ο Κώστας Καραΐσκος* Τό ἐρώτημα τοῦ τίτλου εἶναι προφανῶς ρητορικό. Στή χώρα μας δυστυχῶς δέν ὑπάρχει πολιτική γιά κανένα σοβαρό θέμα, ἀκόμα καί γιά ὅποια ἀγγίζουν τήν ἴδια τήν ἐπιβίωσή της. Ἔτσι μπορεῖ κάλλιστα καθένας νά αὐτοσχεδιάζει, ἀπό τόν πρωθυπουργό καί τόν ἁρμόδιο ὑπουργό μέχρι τόν τελευταῖο τοπικό παράγοντα, χωρίς νά ξιππαστεῖ κανείς. Εἶναι μιά κατάσταση πού προσιδιάζει στά προτεκτορᾶτα, ποιός λ.χ. φαντάζεται πώς ὑπάρχει πολιτική ἐθνικῆς ἀσφάλειας στό Τζιμπουτί; Ἐπειδή ὅμως ἐμεῖς ζοῦμε συνειδητά στόν τόπο αὐτόν καί ἀκόμη μᾶς ἐπιτρέπεται νά ἐκφραζόμαστε, θά θέσουμε τά - κατά τή γνώμη μας - καίρια ἐρωτήματα δημοσίως, μήπως καί κάποιοι ἀντιληφθοῦν τό τεράστιο ἔλλειμμα. Αὐτό πού λέγεται δημοσίως ἀπό χρόνια εἶναι πώς ἡ ἑλληνική πολιτική στή Θράκη εἶναι αὐτή τῆς ἰσονομίας καί ἰσοπολιτείας (μέ νότες θετικῶν διακρίσεων). Μία φράση πού ἀκούγεται εὐχάριστα ἀλλά δέν λέει τίποτε, ἀφοῦ πρόκειται ἁπλῶς γιά τό αὐτονόητο πλαίσιο κάθε σύγχρονης χώρας. Ἀπό κεῖ καί πέρα πῶς ἐξειδικεύεται; Πῶς λ.χ. ἀντιμετωπίζεις τήν δράση τοῦ τουρκικοῦ Προξενείου Κομοτηνῆς, ὅταν ἀκόμη ἐπισήμως διαπιστώνεις πώς κεῖται πέραν πάσης δεοντολογίας; Ὅταν ἐμεῖς λέμε νά ξηλωθεῖ (ἤ ἔστω νά ξεδοντιαστεῖ) κάποιοι λένε "ὄχι, ἀρκεῖ νά πιεστεῖ νά λειτουργήσει ἐντός τοῦ διπλωματικοῦ πλαισίου". Λοιπόν τί μέτρα λαμβάνονται γιά νά γίνει αὐτό; Ποιός ἔχει τήν εὐθύνη γιά τήν ἀνυπαρξία ὁποιασδήποτε πράξης, πέρα ἀπό τά εὐχολόγια; Στό θέμα τῶν μουφτειῶν, τί συμβαίνει; Πρίν λίγους μῆνες εἴδαμε μιάν ἀλλαγή προσώπων στό Διδυμότει-

χο, μέ ἀμφισβητούμενα ἀκόμη ἀποτελέσματα καί μία ἀπόπειρα ἀλλαγῆς στήν Ξάνθη πού ἐξελίχθηκε σέ φιάσκο. Μά καί πέραν τῶν προσώπων, πού προφανῶς δέν θά παραμείνουν ἐσαεί, τί σχεδιασμός ὑπάρχει; Ἐκεῖνο τό ὀργανόγραμμα πού θά δημιουργοῦσε μιά κανονική ὑπηρεσία καί ἐπί χρόνια μαγειρεύεται πότε θά περάσει; Ὑπάρχει μέριμνα γιά ὁμαλή μετάβαση σέ νέα κατάσταση, πού θά μᾶς βγάλει ἀπό τήν σημερινή ἀξιοθρήνητη χωρίς νά ρισκάρουμε ἐκλογές καί ἄλλα τινά; Ἡ ἐπιτροπή τοῦ ὑπουργείου Παιδείας πού πέρασε πρό τριμήνου τί ἔκανε, θά γίνει κάποιος διάλογος; Ἀντί νά τεθοῦν ἐπί τάπητος τά σοβαρά, βλέπουμε νά κουβεντιάζει ὁ κάθε ἄσχετος στήν Ἀθήνα τήν κατάργηση τῆς ...Σαρίας! Μέ τούς ἰμάμηδες καί ἱεροδιδασκάλους πού τόσος ντόρος ἔγινε πρό ἐτῶν, τί συνέβη τελικά; Μᾶς μείνανε μόνο οἱ τουρκικές καταγγελίες στά διεθνῆ φόρα καί ἕνας λόχος ἀργόμισθων; Πόσοι ἐκ τῶν διορισθέντων ἀσκοῦν κανονικά καθήκοντα, ἔστω καί περιστασιακά; Εἶναι χαρακτηριστικό τό παράδειγμα τῆς Ἐσοχῆς στή Ροδόπη, ὅπου πέθανε ὁ προξενικός ἰμάμης καί ἀπό τούς ἑπτά (7!) διορισμένους ἰμάμηδες τοῦ χωριοῦ οὔτε ἕνας δέν ἔκανε αἴτηση γιά τή θέση! Καλύ-

τερα δέν εἶναι νά πληρώνεσαι ἀπό τό κράτος καί νά δουλεύεις στή δική σου δουλειά; Μέ αὐτές τίς συνθῆκες περιμένουμε νά στηριχθοῦν οἱ νόμιμοι μουφτῆδες; Στίς Διαχειριστικές Ἐπιτροπές Μουσουλμανικῆς Περιουσίας τό τοπίο ἄλλαξε. Στό Διδυμότειχο εἶναι ἀκόμη στά σκαριά ἐνῶ στήν Κομοτηνή ὁ νῦν πρόεδρος Ἰσά Σελήμ ἔφερε τά πάνω κάτω. Μέσα σέ λίγους μῆνες ἔκανε ὅσα δέν εἶχαν γίνει γιά δεκαετίες, κερδίζοντας τήν ἐκτίμηση τῆς μουσουλμανικῆς κοινωνίας καί ἐκθέτοντας ἔτσι ὅλο τό βρώμικο κύκλωμα πού λυμαινόταν ἐπί χρόνια τή θέση. Ποιό ἦταν ὅμως τό ἀποτέλεσμα; Νά πιέζεται καί νά ὑπονομεύεται ἀπό κρατικούς παράγοντες μέ κάθε τρόπο! Εἶναι κρατική μας πολιτική ὁ ἀποκεφαλισμός τῶν ἱκανῶν κι ἐντίμων καί ἡ ἐπικράτηση τῶν διαδρομιστῶν καί τῶν λαμόγιων; Στό μέγα ζήτημα τῆς ἐκπαίδευσης τί προσδοκοῦμε; Μᾶς πῆρε 15 χρόνια νά βάλουμε σέ κάποιον λογαριασμό τά παρανόμως λειτουργοῦντα (προξενικά) νηπιαγωγεῖα τοῦ Συλλόγου Ἐπιστημόνων Μειονότητας, θά χρειαστοῦμε ἄλλα τόσα γιά τά (ὄχι καί τόσο) "κρυφά σχολειά" τῶν τουρκοΣυνέχεια στην επόμενη σελίδα

• Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

μουφτήδων, τά Κοράν Κουρσού; Πότε ἐπιτέλους θά λειτουργήσουν δημόσια σχολεῖα στά μειονοτικά χωριά, ὑπάρχει τέτοιος σχεδιασμός, μέ δεδομένη τήν ἀποστροφή τῶν ἀστῶν μουσουλμάνων γιά τά μειονοτικά; Τά ἐκλογικά ποσοστά τοῦ DEB στίς περασμένες εὐρωεκλογές λένε πολλά γιά τό κλῖμα πού κυριαρχεῖ στήν θρακική ὕπαιθρο, ἐμεῖς ὅμως μᾶλλον δέν θέλουμε νά τά ἀκούσουμε. Κι ἀναφορικά μέ τόν ἐθνοτικό προσδιορισμό, τό μόνιμο πλέον μότο τοῦ ΥΠΕΞ μας εἶναι πώς ἔχουμε μιά μειονότητα ἀποτελούμενη ἀπό τουρκογενεῖς, Πομάκους καί Ρομά. Σωστό μά κούφιο. Δέν θά ποῦμε ὅτι δέν γίνεται τίποτε γιά τούς δύο τελευταίους πληθυσμούς ἀλλά γίνονται ἀπειροελάχιστα καί χωρίς καμμία συνοχή καί συνέχεια. Ἄπειρα πράγματα μποροῦν νά γίνουν, σχεδόν χωρίς χρήματα, ἀλλά ποιός θά πείσει τόν ἑκάστοτε ὑπάλληλο, παράγοντα ἤ διευθυντή τῆς ΥΠΥ σχετικά; Ἐδῶ ἀκόμη δέν γνωρίζει τό ἴδιο τό κράτος ποῦ ζοῦνε οἱ Πομάκοι (ἤ οἱ Ρομά), δέν ἔχει καταγράψει τόν πολιτισμό τους, δέν περιφρουρεῖ τή γλῶσσα τους. Μόλις φέτος πρωτοασχολήθηκε τό Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο σοβαρά - σέ ἐπίπεδο συνεδρίου - μέ τήν ὕπαρξή τους, 42 χρόνια μετά τήν ἵδρυσή του! Ἀλλά καί γιά τούς Τούρκους στήν καταγωγή συντοπίτες μας, χρειαζόμαστε ἐξίσου πολιτική, μακρυά ἀπό ἐξωραϊστικές ἀφέλειες ἀλλά καί ἀπό ἄκαμπτα στερεότυπα. Δέν εἶναι δυνατόν νά τούς θεωροῦμε ἐκ προοιμίου πιόνια τοῦ κάθε Ταγίπ, ἐνῶ ζοῦνε δίπλα μας! Ποιός θά τά κάνει ὅλα αὐτά; Μιά Ἐπιτροπή σάν ἐκείνην τοῦ 1990, πού τότε διακομματικά κάτι προχώρησε, προσαρμοσμένη στό σήμερα. Ἤ τώρα ἤ ποτέ, φτάνει μέ τούς ἐρασιτεχνισμούς! *Κ. Καραΐσκος, ἐφ. ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ Κομοτηνή 22

Συμβουλές του Κυβερνήτη Καπ Εἰς τὰ 1828 εἰς τὴν Αἴγινα ἐπῆγεν ὁ Γεώργιος Μαυρομιχάλης νὰ ἐπισκεφθῆ τὸν Κυβερνήτη. Ἐφόρεσε τὴν λαμπρότερη ἐνδυμασία του, βουτημένη εἰς τὸ μάλαμα· ἐγελοῦσαν τὰ φορέματά του, ἐγελοῦσε ἡ καρδιά του, διατὶ ὁ νέος εἶχε κλίσιν πρὸς τὸν Κυβερνήτην· τὸν ἔδεχθη αὐτὸς ἀλλὰ τοῦ εἶπε: Δὲν σ’ ἐπαινῶ διὰ τὰ φορέματά σου· καὶ πρὶν πατήσω τὰ χώματα τὰ Ἑλληνικά,καὶ ἀφοῦ ἦλθα καὶ εἶδα τὸ ἐβεβαιώθηκα, εἶναι καιροὶ ποὺ πρέπει νὰ φοροῦμε ὃλοι ζώνη δερματένια, καὶ νὰ τρῶμεν ἀκρίδαις μὲ ἂγριο μέλι· Εἶδα πολλὰ εἰς τὴν ζωήν μου, ἀλλά σὰν τὸ θέαμα ὅταν ἔφθασα ἐδῶ εἰς τὴν Αἴγινα, δὲν εἶδα τί παρόμοιο ποτέ, καὶ ἄλλος νὰ μὴν τὸ ἰδῆ· προεῖδα μεγάλα δυστυχήματα διὰ τὴν πατρίδα, ἂν ἐσεῖς δὲν θὰ εἶσθε σύμφωνοι μαζί μου καὶ ἐγὼ μὲ ἐσᾶς. Ζήτω ὁ Κυβερνήτης ὁ σωτήρας μας, ὁ ἐλευθερωτής μας, ἐφώναζαν γυναῖκες ἀναμαλιάραις, ἄνδρες μὲ λαβωματιαῖς πολέμου, ὀρφανὰ γδυτά, κατεβασμένα ἀπὸ ταῖς σπηλιαῖς· δὲν ἦτον τὸ συναπάντημά μου φωνὴ χαρᾶς, ἀλλὰ θρῆνος· ἡ γῆ ἐβρέχετο ἀπὸ δάκρυα, ἐβρέχετο ἡ μερτιὰ καὶ ἡ δάφνη τοῦ στολισμένου δρόμου ἀπὸ τὸν γιαλὸν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν· ἀνατρίχιαζα, μοῦ ἔτρεμαν τὰ γόνατα, ἡ φωνὴ τοῦ λαοῦ ἔσχιζε τὴν καρδίαν μου· μαυροφορεμέναις, γέροντες μοῦ ἐζητοῦσαν νὰ ἀναστήσω τοὺς ἀποθαμένους τους, μανάδες μοῦ ἔδειχναν εἰς τὸ βυζὶ τὰ παιδιά τους, καὶ μοῦ ἔλεγαν νὰ τὰ ζήσω, καὶ ὅτι δὲν τοὺς ἀπέμειναν παρὰ ἐκεῖνα καὶ ἐγώ…

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017

Υἱὲ τοῦ Μαυρομιχάλη, διὰ νὰ μὲ τιμήσης ἦλθες εὐμορφοστολισμένος· τὸ ἐννοῶ καὶ σὲ ἀγαπῶ, ὅθεν καὶ σοῦ ἀνοίγω τὴν καρδίαν μου. Ἦλθεν εἰς τὴν πατρίδα σας ἕνας ὁμογενὴς περισσότερος, δὲν ἤφερα ξένους ὁπλοφόρους, συνοδίαν μου ἔχω μόνον τὴν πειθώ, τὸ φίλεργον, καὶ τίμια γηρατεῖα· ὄχι ἐσύ, ποῦ εἶσαι νέος, ἀλλὰ οἱ πλέον, πλέον γέροντες δὲν ἔχετε γνῶσιν λευκαμένην ἀπὸ παλαιότητα καιροῦ. Ὡς ψάρι εἰς τὸ δίκτυ σπαράζει εἰς πολλοὺς κινδύνους ἀκόμη ἡ Ἑλληνικὴ ἐλευθερία. Μοῦ ἐδόσατε τοὺς χαλινοὺς τοῦ κράτους· τίνος κράτους; μετροῦμε εἰς τὰ δάκτυλα τὴν ἐπικράτειάν μας, τ’ Ἀνάπλι, τὴν Αἴγινα, Πόρον, Ὕδραν, Κόρινθον, Μέγαρα, Σαλαμίνα. Ὁ Ἰβραΐμης κρατεῖ τὰ κάστρα καὶ τὸ μεσόγειον τῆς Πελοπόννησου, ὁ Κιουτάγιας τὴν Ρούμελη, πολλὰ νησιὰ βασανίζονται ἀπὸ αὐτεξούσιον στρατιώτην καὶ ἀπὸ πειρατείαν, τὰ δύο μεγάλα καράβια σας, εἶναι ἁραμμένα ’ξαρμάτωτα εἰς τὸν Πόρο, ἡ Ἀθήνα ἒφαγε πέρυσι τοὺς ἀνδρειοτέρους τῶν Ἑλλήνων. Ποῦ τὸ θησαυροφυλάκιον τοῦ ἔθνους; Ἀκούω, ἐπουλήσατε καὶ τὴν δεκατιὰ τοῦ φετεινοῦ ἔτους πρὶν ἀκόμη σπαρθῆ τὸ γέννημα· ὁ τόπος εἶναι χέρσος, σπάνιοι οἱ κάτοικοι, σκόρπιοι εἰς τὰ βουνὰ καὶ εἰς τὰ σπήλαια· τὸ δημόσιον εἶναι πλακωμένο ἀπὸ δύο ἑκατομμύρια λίραις στερλίναις χρέος, ἄλλα τόσα ζητεῖτε οἱ στρατιωτικοί, ἡ γῆ εἶναι ὑποθηκευμένη εἰς τοὺς Ἄγγλους δανειστάς· ἀνάγκη νὰ τὴν ἐλευθερώσωμεν μὲ τὴν ἰδίαν ἀπόφασιν, ὡς θὰ τὴν ἐλευθερώσωμεν καὶ ἀπὸ τὰ ἂρματα τοῦ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

οδίστρια προς τον νεαρό Γεώργιο Μαυρομιχάλη

Κιουτάγια καὶ τοῦ Αἰγυπτίου. Δὲν λυποῦμαι, δὲν ἀπελπίζομαι· προτιμῶ αὐτὸ τὸ σκῆπτρο τοῦ πόνου καὶ τῶν δακρύων παρὰ ἄλλο· ὁ θεὸς μοῦ τὸ ’δωσε, τὸ πέρνω, θέλει νὰ μὲ δοκιμάση· εἶμαι ἀπὸ τὴν φυλήν σας, εἰς ἕνα μνῆμα μαζὺ μὲ ’σᾶς θὰ θαφτῶ· ὅ,τι ἔχω ζωήν, περιουσίαν, φιλίαις εἰς τὴν Εὐρώπην, κεφάλαια γνώσεων ἀποκτημένα ἀπὸ τόσα θεάματα καὶ ἀκροάματα συμβάντων τοῦ κόσμου τῆς ἡμέρας μου, τὰ ἀφιερόνω εἰς τὴν κοινὴν πατρίδα, ἂς ὑψώσωμεν τὸ μεγαλεῖον της, ὥστε ὃποιος θελήσει, δυσκόλως νὰ τὸ ταπεινώση, στερεωμένο εἰς ρίζαις ἀρετῆς εἶναι ἀκαταμάχητον. Ἐκάματε ἔργα πολεμικὰ ἀθάνατα· Βασιλεῖς καὶ ’Ἔθνη σᾶς ἐπαίνεσαν, ἀλλὰ πίστευσέ μου, διὰ πολυετίαν ἀκόμη ἡ ζώνη τοῦ Προδρόμου πρέπει νὰ ἦναι στολισμός σας, ὂχι χρυσοΰφαντη χλαμύδα. Ὡς οἱ παλαιοὶ ἥρωες ἢ Βασιλεῖς

τῆς Ἑλλάδος πρέπει νὰ φυτεύωμεν δένδρα, νὰ ἀνοίγωμεν δρόμους, νὰ παλεύωμεν μὲ τὰ θηρία τοῦ δάσους, νὰ δέσωμεν τὴν κοινωνίαν μας μὲ νόμους σύμφωνους μὲ τὸ ἔθνος μας· οὔτε ὀπίσω οὔτε ἐμπρός τοῦ καιροῦ μας· μὴ μοῦ ζητεῖτε ζωγραφίαις πολύτιμαις εἰς οἰκοδόμημα ἀκόμη ἀτελείωτον. Μέτρον μας καὶ ἄστρο: εἰς δεινὰ Ἑλληνικὰ θεραπεία Ἑλληνική. Μὲ τὸ στόμα μας, ὂχι ὡς οἱ χειρουργοί τῆς Εὐρώπης κόφτοντας, ἀλλὰ μὲ τὸ στόμα μας νὰ βυζαίνομεν τὸ ἔμπυο της πατρίδος, διὰ νὰ τὴν γιάνωμεν… ἐπειδὴ κάθε τόπος ἔχει χωριστὰ τὸ μυστήριον τῆς ζωῆς του, τὸν νόμον τῆς εὐτυχίας του, ἂν πλανεθῆ ὁ ἑλληνισμός μας καὶ σηκωθῆ σκοτάδι μεταξὺ μας ὥστε ἐσεῖς νὰ μὴ διαβάζετε εἰς τὴν καρδίαν μου, θολοθοῦν καὶ ’μὲ οἱ ὀφθαλμοί, ποῖος ἠξεύρει… ποῦ θὰ ’πᾶμε, τί θὰ γινοῦμε; … Κατεβαίνω πολεμιστὴς εἰς τὸ στάδιον, θὰ πολεμήσω ὡς Κυβέρνη-

σις, δὲν λαθεύομαι, τὸν ἔρωτα τῶν προνομίων ποῦ εἶναι φυτευμένος εἰς ψυχαῖς πολλῶν, τὰ ὀνειροπολήματα τῶν λογιωτάτων, ξένων πρακτικῆς ζωῆς, τὸ φιλύποπτο, κυριαρχικὸ καὶ ἀνήμερον ἀλλοεθνῶν ἄνδρων. Ἡ νίκη θὰ εἶναι δική μας ἂν βασιλεύη τὴν καρδίαν μας, Θεὸς ζηλότυπος, μόνον τὸ αἴσθημα τὸ Ἑλληνικὸ- ὁ φιλὴκοος τῶν ξένων εἶναι προδότης». Εἴθε οἱ νέοι τῆς Ἑλλάδος νὰ ἦναι βοηθοί μου καὶ πρῶτος ἐσύ· μφορὴς πολυτελῆ φορέματα ἀτέριαστα μὲ τὴν ἔνδειαν τῶν πολλῶν καὶ κεφάλαιο θαμένο, ἀχρησίμευτο· ἢ ἄφορμη, ἡ ἀπόκτησίς του, κακῶν ὀρέξεων καὶ πράξεων· μὴ θέλεις ἄλλο στολίδι καὶ καύχημα εἰμὴ ὅτι εἶσαι ἀπὸ οἰκογένεια δοξασμένη, ποῦ τόσο ἔχυσε αἷμα ἀνδρειωμένο διὰ τὴν ἀναγέννησιν καὶ τὴν ἐλευθερίαν τῆς Πατρίδος». Ἀπὸ τὰ Ἀπομνημονεύματα τοῦ Θεόδωρου Κολολοτρώνη

• Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Πλωτάρχης Χανδρινός - Ένας ξεχασμένος Έλληνας Ήρωας Γράφει ο Στέργιος Σεβαστιάν Η παράδοση της Κύπρου στα δόντια των λύκων εξ ανατολών, μέσω διαπραγματεύσεων, δεν είναι μονόδρομος. Υπήρξαν κάποτε και κάποιοι που αντιστάθηκαν στη λαίλαπα. Και φωτίζουν τον δρόμο στους σημερινούς Έλληνες, Ελλαδίτες και Κύπριους. Γι αυτό, εν όψει της επετείου της τουρκικής εισβολής, θα ξεκινήσουμε μία σειρά αφιερωμάτων σε εκείνους που δεν αποδέχθηκαν τα αποτελέσματα που είχαν σχεδιάσει άλλοι. Αντιγράφουμε από το εξαιρετικό βιβλίο του Κώστα Δημητριάδη, "Κύπρος 1974: Η μεγάλη προδοσία". Ένα από τα πιό αξιοσημείωτα γεγονότα εκείνων των ημερών ήταν η λεγόμενη «αόρατη νηοπομπή» με πρωταγωνιστή τον ηρωικό Κυβερνήτη του Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ, τον Πλωτάρχη Ελευθέριο Χανδρινό ΠΝ. Όπως αναφέρει ο Αντιναύαρχος ε.α. Κ.Βάλλας ΠΝ, «το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ, απέπλευσε από τις Κεχριές για την Αμμόχωστο Κύπρου, την 13 Ιουλίου 1974 και ώρα 22:00, μεταφέροντας προσωπικό και υλικό της ΕΛΔΥΚ, με προβλεπόμενη ώρα κατάπλου την 07:00 της 17/7/74. Την 09:00 της 15/7 και ενώ το πλοίο βρισκόταν εν πλώ, ο Κυβερνήτης πληροφορήθηκε από το ραδιόφωνο, την εκδήλωση πραξικοπήματος, εναντίον του Μακαρίου και ότι ο Αρχιεπίσκοπος ήτο νεκρός. Ο Χανδρινός αποφάσισε την συνέχιση του πλού για ολοκλήρωση της αποστολής του και ενημέρωσε σχετικά το ΓΕΝ, το οποίο ενέκρινε τις προθέσεις του. Το μεσημέρι της 16/7 ενώ το Α/Γ βρισκόταν νοτίως τηςΛεμεσού, διατάχθηκε από ΓΕΝ να αναστρέψει 24

και να κινηθεί προς τον όρμο Λάρδο (Λινδος) της Ρόδου. Η διαταγή αυτή ακυρώθηκε την επομένη και εδόθη νέα εντολή να καταπλεύσει στην Αμμόχωστο την 19/7/74 στις 05.00. Πράγματι, το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ κατέπλευσε στο λιμάνι της Αμμοχώστου την 19/7 και ώρα 05:00, αλλά δεν εκφόρτωσε πυρομαχικά του Στρατού Ξηράς γιατί όπως ανέφερε ο αρμόδιος Αξιωματικός της ΕΛΔΥΚ δεν ήταν απαραίτητα, επειδή από πρόσφατες επιχειρήσεις (εννοεί το πραξικόπημα) είχε περισυλλέξει μεγάλη ποσότητα όπλων και πυρομαχικών (που ευρέθη στις αποθήκες του «Εφεδρικού»). Πέραν αυτού, δύο Αξιωματικοί της Ειρηνευτικής Δυνάμεως, είχαν τοποθετηθεί, - για πρώτη φορά - στον καταπέλτη του πλοίου προς έλεγχο του εκφορτούμενου υλικού. Την ίδια ημέρα (19/7) και ώρα 18:00 το πλοίο απέπλευσε από την Αμμόχωστο με 450 άνδρες οπλίτες της ΕΛΔΥΚ, για επαναπατρισμό. Την επομένη το πρωί, 20/7 ο Κυβερνήτης πληροφορήθηκε από το δελτίο ειδήσεων της Κυπριακής ραδιοφωνίας την είδηση της Τουρκικής επιθετικής ενέργειας και της αποβάσεως, ως και την κήρυξη γενικής επιστρατεύσεως, από την Κυπριακή Κυβέρνηση. Το πλοίο την 09:20, διατάχθηκε από ΓΕΝ να πλεύσει στη Λεμεσό, για αποβίβαση της δυνάμεως ΕΛΔΥΚ, αλλά μετά από λίγα λεπτά της ώρας (την 09:40), ελήφθη νέα διαταγή ΓΕΝ, για να πλεύσει στην Πάφο και να αποβιβάσει το προσωπικό της ΕΛΔΥΚ. Όταν το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ έλαβε την τελευταία διαταγή , βρισκόταν 40 ν.μ. νοτιοδυτικά της Πάφου. Την 14:00 της 20/7, το πλοίο αγκυροβόλησε στην Πάφο και άρχισε η αποβίβαση των οπλιτών με τρία αποβατικά πλοιάρια.

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017

Μετά από λίγο (14:15), ο Διοικητής της Εθνοφρουράς Πάφου ζήτησε από τον Κυβερνήτη, μέσω του ραδιοτηλεφώνου, να προσβάλλει με το πυροβολικό του πλοίου, το φρούριο της Πάφου και συγκεκριμένα τον θύλακα Μουττάλου, στον οποίο ήταν συγκεντρωμένες μεγάλες Τουρκικές δυνάμεις (δύο τάγματα), με άριστο εξοπλισμό. Ο Κυβερνήτης, ελλείψει πληροφοριών από ΓΕΝ, εάν η Ελλάδα είχε εμπλακεί σε εχθροπραξίες με την Τουρκία λόγω της εισβολής και επειδή η κατάσταση επέβαλλε την πλήρη σιγή ασυρμάτου και μέσων επικοινωνίας με το κέντρο, βρέθηκε προ του σοβαρού διλήμματος εάν θα υλοποιούσε το αίτημα της Εθνοφρουράς περί προσβολής Τουρκικών στόχων, με όλες τις τυχόν επιπτώσεις, ή θα άφηνε στο έλεος των εισβολέων την Πάφο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η «μοναχικότητα» του Κυβερνήτη στη αστραπιαία λήψη σοβαρών αποφάσεων, οι οποίες ενδεχομένως να έχουν λίαν σοβαρές επιπτώσεις, είναι πράγματι δραματική. Ο Χανδρινός, μετά από μία σύντομη εκτίμηση της καταστάσεως και λαμβάνοντας υπόψη ότι η ύπαρξη ισχυρών Τουρκικών δυνάμεων στην περιοχή, θα σήμαινε μεγάλη αιματοχυσία και ολοκληρωτική κατάληψη της Πάφου, αποφάσισε την προσβολή των στόχων που του υποδείχτηκαν, με τον διαθέσιμο ανεπαρκή οπλισμό του πλοίου (πυροβόλα των 40mm Μπόφορς), τον οποίον είχαν επανδρώσει και οπλίτες της ΕΛΔΥΚ, λόγω αριθμητικής ανεπαρκείας του πληρώματος του πλοίου. Επί δύο συνεχείς ώρες (15.30 – 17.30), το ψυχωμένο και ηρωικό πλήρωμα του ΛΕΣΒΟΣ σφυροκόπησε με επιτυχία τον θύλακα (περίπου 900950 βλήματα των 40 mm), με αποτέλεσμα να εξουδετερωθεί ο Τουρκικός θύλακας και να διασωθεί η Πάφος».

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Όπως αναφέρει, στο πολεμικό ημερολόγιο (ημερ. 23.07.1974), ο αποφασιστικός και γενναίος Κυβερνήτης: «Επί του θέματος της εκτελέσεως βολής εναντίον των τουρκοκυπριακών θέσεων, πλέον των όσων αναφέρθησαν, έχω να προσθέσω ότι απο την στιγμήν που διετάχθην όπως αναστρέψω δια Πάφον, εθεώρησα ότι το πλοίον συμμετείχεν, αδιακρίτως εάν έφερε Ελληνικήν Σημαίαν, ενεργώς εις οιοδήποτε είδος επιχειρήσεων, είτε αμυντικάς, είτε επιθετικάς, ελάμβανον χώραν εις την νήσον». Αξίζει να αναφερθεί και η τελευταία παράγραφος του πολεμικού ημερολογίου, ακριβώς όπως διατυπώθηκε απο τον Κυβερνήτη: «..Περαίνων την εν λόγω έκθεσιν, επιθυμώ να αναφέρω ότι ως διαπίστωσα, το ηθικόν του Έλληνος, η ψυχραιμία και η τόλμη αυτού, ευρίσκεται εις υψηλόν βαθμόν. Δεν θα ήτο υπερβολή να γράφω ότι άπαντες οι επιβαίνοντες του πλοίου Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και οπλίται εν ουδεμία περιπτώσει απώλεσαν το θάρρος των και την πίστιν προς τα ιδεώδη της φυλής. Ιδιαιτέρως εθαύμασα το θάρρος των επαναπατριζομένων οπλιτών του Στρατού Ξηράς (άνδρες της ΕΛΔΥΚ), οίτινες καίτοι είχαν συνειδητοποιήσει ότι επέστρεφον εις τας οικείας των, με έξαλλον ενθουσιασμόν και αλλαλαγμούς χαράς, εδέχθηκαν την, απο του στόματός μου, πληροφορίαν περί της επανόδου των εις την Κύπρον, προς ενίσχυσιν των μαχομένων συναδέλφων των εναντί-

ον των εχθρών του γένους»

νη κίνηση του Χανδρινού, να κινηθεί νότια για περίπου 6 ώρες και να βγει έξω από την περιοχή επιχειρήσεων, πέραν του ότι διέσωσε το πλοίο του και τους επιβαίνοντες, δημιούργησε, σε συνδυασμό με την έλλειψη συντονισμού των Τουρκικών δυνάμεων, τέτοια σύγχυση στο Τουρκικό Γενικό Επιτελείο και στα επιχειρούντα πλοία και αεροσκάφη, ώστε να βυθισθεί από φίλια (Τουρκικά) μαχητικά Α/Φ, το Α/Τ -Kocatepe- με Κυβερνήτη τον Αντιπλοίαρχο Giuven Erkayia TN και να χαθούν 13 Αξιωματικοί και 64 άνδρες του πληρώματός του.

Το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ, μετά την εκτέλεση των πυρών, απέπλευσε απο την Πάφο την 18.00 της 20ης Ιουλίου, με προορισμό τον Ναύσταθμο Σαλαμίνας. Ο Κυβερνήτης, Πλωτάρχης Χανδρινός, εκτίμησε -πολύ σωστά- την κατάσταση - όπως αποδείχθηκε αργότερα- και αποφάσισε να λάβει πορεία προς Νότο αντί προς Δυσμάς, που ήταν η συντομότερη προς Ρόδο. Την πορεία αυτή τήρησε επί 6ωρο περίπου και τα μεσάνυχτα, όταν το πλοίο βρισκόταν 60 ν.μ νότια της Κύπρου, έστρεψε επι πορείας 270 (δυτική). Το πλοίο συνέχισε την πολιτική τήρησης σιγής ασυρμάτου μέχρι την 03:30, όταν λόγω αιφνιδίου θανάτου του μοναδικού επιβαίνοντος πολιτικού υπαλλήλου Δαμιανού Μιχαήλ, οδηγού περονοφόρου οχήματος, απαιτήθηκε η αναφορά του συμβάντος στο ΓΕΝ. Από εκείνη την ώρα, το πλοίο ανέφερε τακτικά το στίγμα του στο ΓΕΝ. Το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ κατέπλευσε στη Σητεία Κρήτης την 14.50 της 22ης Ιουλίου και παρέμεινε μέχρι την 22.20 της ίδιας ημέρας οπότε απέπλευσε για τον Ν/Σ Σαλαμίνος, στον οποίο κατέπλευσε την 23η Ιουλίου στις 21.00. Από τα διάφορα δημοσιεύματα του ελληνικού και διεθνούς τύπου, ως και την σχετική έρευνα του αείμνηστου Στέλιου Ι. Χαρατσή, αποδεικνύεται περίτρανα η «Πύρρεια νίκη» των Τουρκικών ναυτικών δυνάμεων, κατά την εισβολή στην Κύπρο.

Αλλά και δύο άλλα Τουρκικά Αντιτορπιλλικά, το Α/Τ -Adatepe - (Κυβερνήτης Αντιπλοίαρχος Rizah Nur Ontzu TN) και το Α/Τ – Cacmak – (Κυβερνήτης Αντιπλοίαρχος M.Fevzi ΤΝ), υπέστησαν σοβαρές και μικρότερες βλάβες, αντίστοιχα. Ταυτόχρονα κατερρίφθησαν 4 επιχειρούντα αεροσκάφη της Τουρκικής Αεροπορίας από τα προαναφερθέντα πλοία. Το Τουρκικό Υπουργικό Συμβούλιο δέχτηκε με αλαλαγμούς χαράς την βύθιση των Αντιτορπιλικών διότι νόμισε ότι επρόκειτο για Ελληνική νηοπομπή – με βάση την πληροφόρηση που είχαν από τον θύλακα Πάφου, κατά του οποίου είχε βάλλει πριν μερικές ώρες ο Χανδρινός. (σ.σ. Η σύγχυση που επέφερε στους Τούρκους ο Χανδρινός, ήταν τέτοια ώστε να φτάσουν στο σημείο να διαμαρτυρηθούν στον ΟΗΕ, μέσω του εκεί πρέσβη τους, για την ελληνική αποβατική δύναμη!) Ζητωκραυγές και φιλιά μεταξύ Τούρκων Στρατιωτικών και Πολιτικών. Κατήφεια και μελαγχολία εμφανίστηκε στους υπουργούς και επιτελείς του Ετζεβίτ όταν ανακάλυψαν την αλήθεια! Οι Τούρκοι στρατιωτικοί κοιτάζονταν σαστισμένοι μεταξύ τους! Βέβαια αργότερα, το Ελληνικό κράτος, «τίμησε» τον Λευτέρη Χανδρινό, για αυτό το κατόρθωμά του, με το να τον τοποθετήσει σαν Ναυτικό Ακόλουθο της Ελλάδας στην Τουρκία, σε μια χώρα που της είχε «κάψει την γούνα»

Η έξυπνη και ορθά μελετημέ-

Συνέχεια στην επόμενη σελίδα

• Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΑΡΘΡΟ

Αναζητώντας

Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

και όπου τον είχε επικηρύξει! Όσο για το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ; Εκποιήθηκε μετά από χρόνια και επωλήθη για παλιοσίδερα

Γράφει ο

αντί να διατηρηθεί ως Μουσείο

Αντιστράτηγος ε.α.

της ατρόμητης ναυτοσύνης των

Μεντεσίδης Χαράλαμπος,

Ελλήνων (όπως έγινε με το θωρηκτό «Γ.Αβέρωφ» που βρίσκεται ελλιμενισμένο στην μαρίνα του παλαιού Φαλήρου!). Λέτε ότι το Μεταπολιτευτικό Ελληνικό κράτος είχε ανάγκη τα ψίχουλα που πήρε από την εκποίηση του; Μάλλον όχι. Απλά με τα προαποφασισμένα βήματα προόδου της Ελληνοτουρκικής φιλίας, ένα ακόμα ενθύμιο της απαράμιλλης Ελληνικής λεβεντιάς, που είχε κάνει ένα πολύ μεγάλο «χουνέρι» στους Τούρκους, εθεωρείτο «παρείσακτο»! Πόσο μάλλον να είναι ελλιμενισμένο ως πλωτό Μουσείο, που θα θυμίζει σε όλους το χουνέρι που έκανε στους Τούρκους το καλοκαίρι του 1974! Σχόλιο: Αν ο Χανδρινός είχε πάρει το πλοίο του και την είχε κοπανήσει για τα ξένα παριστάνοντας τον αντιστασιακό, το αρματαγωγό Λεσβος θα ήταν σήμερα δίπλα στο Αβέρωφ και σύσσωμη η ηγεσία της χώρας θα τον τιμούσε κάθε χρόνο. Αντί για την Άγκυρα, θα πήγαινε ακόλουθος στο Λονδίνο, θα γινόταν αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού, μέχρι και Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας. Τυχαία τα παραδείγματα... Αλλά αυτός προτίμησε να μείνει και να πολεμήσει. Γι αυτό, το ψεύτοελληνικό κράτος τον έστειλε στο στόμα του λύκου για να τον εκδικηθεί για το "θράσος" του. 26

Γ.Γ. του ΣΑΑΙΤΘ Το τελευταίο χρονικό διάστημα ακούμε και διαβάζουμε πολλά και διάφορα που αφορούν στην θρησκεία, στον αθεϊσμό,στην διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών και πολλά άλλα με τα οποία άλλοτε συμφωνούμε και άλλοτε διαφωνούμε. Από το περιδικό «Επιλογές του Reader’s Digest» Απρίλιος 1986 παραθέτω άρθρο του ΑΛΕΞΑΝΤΡ ΣΟΛΖΕΝΙΤΣΥΝ (1918-2008) του διάσημου Ρώσου συγγραφέα και Νομπελίστα λογοτεχνίας που έχει διαχρονική αξία και απόλυτη σχέση με το παραπάνω θέμα. «Όταν πρωτοπήγα στο σχολείο στην πόλη Ροστόβ στον ποταμό Ντόν – και θυμάμαι ότι περνούσα ένα αστραφτερό σήμα της Ένωσης των Αθεϊστών Αγωνιστών – οι συμμαθητές μου με κορόΪδευαν, με την παρότρυνση των μελών της Κομσομόλ, επειδή συνόδευα τη μητέρα μου στην τελευταία εκκλησία που απόμενε στην πόλη και μου άρπαξαν τον σταυρό που φορούσα στον λαιμό μου. Αργότερα, θυμάμαι την εξήγηση που έδιναν μερικοί γέροι για τις μεγάλες συμφορές που είχαν πέσει στην Ρωσία: « Οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τον Θεό γι΄αυτό συνέβησαν όλα αυτά». Από τότε πέρασαν 50 ολόκληρα χρόνια μελετώντας την ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης . Έχω διαβάσει εκατοντάδες βιβλία, έχω συγκεντρώσει εκατοντάδες προσωπικές μαρτυρίες , και έχω με οκτώ δικά μου βιβλία στην προσπάθεια να ξεκαθαριστούν τα χαλάσματα που άφησε πίσω της η μεγάλη αυτή εξέγερση. Αλλά αν μου ζητούσε κάποιος να διατυπώσω όσο πιο επιγραμματικά γίνεται τη βασική αιτία της καταστροφικής αυτής επα-

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017

νάστασης, που εξολόθρευσε 60 περίπου εκατομμύρια συμπατριωτών μου, δεν θα έβρισκα φράση πιο ταιριαστή από εκείνη: «Οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τον Θεό, γι’αυτό συνέβησαν όλα αυτά».[…..]Αλλά ο κόσμος δεν γνώρισε ποτέ πριν αθεϊσμό τόσο οργανωμένο, στρατιωτικοποιημένο και επίμονα κακόβουλο, όσο αυτόν που εισήγαγε ο Μαρξισμός. Στο φιλοσοφικό σύστημα του Μάρξ και του Λένιν και στη ρίζα της όλης ψυχολογίας τους, το μίσος για τον Θεό είναι η βασική κινητήρια δύναμη και ο μαχητικός αθεϊσμός είναι το αγκωνάρι της θεωρίας τους. Για να επιτύχει τους διαβολικούς του στόχους, ο κομμουνισμός πρέπει να ελέγχει έναν πληθυσμό απογυμνωμένο από το θρησκευτικό συναίσθημα. Και όμως, στη Ρωσία, όπου εκκλησίες ισοπεδώθηκαν, όπου ο αθεϊσμός αφηνιάζει νικηφόρος και ανεξέλεγκτος επί δύο τρίτα του αιώνα, όπου ο κλήρος υπέστη τις έσχατες ταπεινώσεις, όπου ακόμη και σήμερα στέλνονται άνθρωποι σε στρατόπεδα εργασίας εξ αιτίας της πίστης τους και όπου,μέσα στα στρατόπεδα αυτά, όσοι συγκεντώνονται το Πάσχα για να προσευχηθούν, κλείνονται στην απομόνωση – η Χριστιανική παράδοση μένει ζωντανή. Υπάρχουν ακόμη πολλά εκατομμύρια πιστών που διατηρούν μια βαθιά και άγρυπνη επικοινωνία με τον Θεό. [….] Αδιόρατα, μετά από δεκαετίες σταδιακής διάβρωσης, οι άνθρωποιστην Δύση έπαψαν να βλέπουν το νόημα της ζωής τους ως κάτι υψηλότερο και ευγενέστερο από το «κυνήγι της ευτυχίας». Οι έννοιες του καλού και του κακού έχουν εξευτελιστεί, έχουν χαθεί από την καθημερινή ζωή. Έχουν αντικατασταθεί από πολιτικές και ταξικές σκοπιμότητες με βραχυπρόθεσμη αξία. Έχουμε καταλήξει να ντρέπεται πιά κανείς να αναφερθεί σε αιώνιες αξίες, να ντρέπεται να υποστηρίξει ότι το κακό φωλιάζει πρώτα στις καρδιές του κάθε ανθρώπου χωριστά, πρίν

ΑΡΘΡΟ

το ζεστό χέρι του Θεού

κατακυριεύσει ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα. Οι κοινωνίες της Δύσης χάνουν όλο και περισσότερο τη θρησκευτική τους ουσία, καθώς παραδίδουν απερίσκεπτα τις νεώτερες γενιές τους στον αθεϊσμό. Άθεοι διδάσκαλοι μεγαλώνουν στην Δύση μια γενιά διαποτισμένη με το μίσος κατά της ίδιας τους της κοινωνίας. Και γίνεται πιά χαρακτηριστικό του σημερινού ελεύθερου κόσμου αυτή η πρόθυμη πυροδότηση του μίσους. Πράγματι, όσο ευρύτερη είναι η σφαίρα των προσωπικών ελευθεριών, όσο υψηλότερο το επίπεδο της ευημερίας ή και της αφθονίας – τόσο πιο σφοδρό γίνεται, κατά παράδοξο τρόπο,αυτό το τυφλό μίσος. Έτσι η Δύση σήμερα αποδεικνύει ότι η σωτηρία του ανθρώπου δεν βρίσκεται ούτε στην αφθονία

των υλικών αγαθών ούτε στην επιδίωξη του χρηματικού κέρδους. Με τα μεγάλα οικουμενικά γεγονότα να υψώνονται βουνά γύρω μας, φαίνεται ίσως άτοπο να θυμίζει κανείς ότι το πρώτιστο για την ίδια μας την ύπαρξη ή ανυπαρξία είναι αυτό που βρίσκεται στην ψυχή του κάθε ανρθώπου, η κλίση της κάθε ανθρώπινης ψυχής προς το καλό ή το κακό. Και όμως αυτό είναι το πιο «σίγουρο» κλειδί που διαθέτουμε.[….] Όλες οι προσπάθειες να βρούμε διέξοδο από τις σημερινές συμφορές της ανθρωπότητας θα είναι μάταιες,όσο δεν αναπροσανατολίζουμε τη συνείδησή μας, με μετάνοια, προς τον Δημιουργό του Κόσμου. Το νόημα της ζωής δεν συνίσταται στην επιδίωξη της υλικής επιτυχίας, αλλά στην αναζήτηση της πνευματικής κα-

ταξίωσης και ανάπτυξης. Απέναντι στις φρούδες ελπίδες των δύο περασμένων αιώνων δεν έχουμε να αντιτάξουμε παρά μόνο τούτο: μια αποφασισμένη αναζήτηση για να αγγίξουμε και πάλι το ζεστό χέρι του Θεού, το οποίο τόσο απερίσκεπτα και εγωιστικά απαρνηθήκαμε. Μόνο έτσι μπορούμε να ανοίξουμε τα μάτια μας και να αντικρύσουμε τα λάθη μας και να οδηγήσουμε τα χέρια μας σωστά, ώστε να τα διορθώσουμε. Ο κόσμος μας παρασύρεται σ’ έναν ανεμοστρόβιλο. Αλλά μόνο στις ώρες τέτοιων δοκιμασιών εκδηλώνονται και τα υψηλότερα χαρίσματα του ανθρώπινου πνεύματος.»

• Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

Συνάντηση εφέδρων Αξιωματικών

Συναντήθηκαν ξανά ύστερα από τέσσερις δεκαετίες και πλέον. Πρόκειται για έξη Έφεδρους Αξιωματικούς των Τεθωρακισμένων, που βρέθηκαν για λίγες ώρες πάλι μαζί στη μονάδα που συνυπηρέτησαν, τη Β΄ΕΑΝ στη Νεοκαισάρεια Κατερίνης κατά την περίοδο 1972-74. Εκεί όπου αφιέρωσαν αρκετούς μήνες από τη νεότητά τους ταγμένοι στην υπεράσπιση της πατρίδας. Πρόκειται για τους : Ανθλχο Παπατολίκα Γεώργιο (71Δ ΕΣΣΟ), Ανθλχο Ιατρού Σπυρίδωνα (72Α ΕΣΣΟ), Ίλχο Καλπακτσόγλου Παρα-

O δεσμός που μας δένει

Στο έρημο πλέον στρατόπεδο της μονάδας τους ξαναζωντάνεψαν στη μνήμη τους γεγονότα που αντιμετώπισαν κατά τη διάρκεια της θητείας τους και διαπίστωσαν ότι το πνεύμα του Ιππικού-Τεθωρακισμένων είναι ζωντανό μέσα τους, παρά τα τόσα χρόνια που πέρασαν.

λής και την μυρωδιά της αμμωνίας. Ακούσαμε το στριγκό

Μπορεί να υπηρετήσαμε σε διαφορικές μονάδες, σε διαφορετικούς τόπους, σε διαφορετικούς χρόνους, έχουμε όμως όλοι κάτι κοινό που θα μας δένει για πάντα. Κάτι που ποτέ και τίποτα δεν μπορεί να μας το πάρει. Είμαστε όλοιαξιωματικοί του όπλου του ΙΠΠΙΚΟΥ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΩΝ. Περήφανοι για τους εαυτούς μας και περήφανοι ο ένας για τον άλλο.

ήχο της υδραυλικής. Ταλαιπωρήσαμε τους στρατιώτες

Καραχάλιος Αλέξης

μας και μας ταλαιπώρησαν «Τρέξαμε» και μας «έτρεξαν».

Έφεδρος Υπίλαρχος

Αναπνεύσαμε την λεπτή σκόνη του όρχου, η οποία το χειμώνα γινόταν η λάσπη που βούλιαζαν τα άρβυλα μας. Μυρίσαμε την μυρωδιά του γράσου κάθε φορά που σιδερώναμε τη φόρμα μας. Νιώσαμε το τράνταγμα της βο-

σκευά (72Β ΕΣΣΟ), Ανθλχο Χριστοφοράκη Αντώνιο (72Γ ΕΣΣΟ), Ανθλχο Βράιλα Αντώνιο (72Δ ΕΣΣΟ) και Ανθλχο Παπαγεωργίου Κωνσταντίνο (73Α ΕΣΣΟ).

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

Προσκυνηματική εκδήλωση στο Μνημείο Ιππικού στο Μέτσοβο Αγαπητά μέλη και φίλοι του Συνδέσμου Σας γνωρίζουμε ότι, το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου αποφάσισε την οργάνωση τριήμερης προσκυνηματικής επίσκεψης στο Μνημείο Ιππικού στο Μέτσοβο - Ιωάννινα από 21 έως 23 Οκτωβρίου 2017, για τέλεση επιμνημόσυνης δέησης, ομιλίες και κατάθεση στεφάνων, για απόδοση τιμής και ευγνωμοσύνης στους ηρωϊκώς πεσόντες της Μεραρχίας Ιππικού κατά το έπος του 1940. Η επίσκεψη και η τελετή στο μνημείο αποφασίσθηκε να πραγματοποιείται κάθε χρόνο και θα τελεί υπό την αιγίδα της Διευθύνσεως Ιππικού-Τεθωρακισμένων του ΓΕΣ.

μού θα καταβληθεί προσπάθεια να διατεθεί και από εκεί λεωφορείο εφόσον υπάρχει επιθυμία. Η διαμονή θα γίνει στο Ξενοδοχείο ΑΣΤΕΡΙ στο Μέτσοβο. Το κόστος του ξενοδοχείου είναι 40€ το δίκλινο και 35€ το μονόκλινο ανά διανυκτέρευση συμπεριλαμβανομένου και του πρωϊνού.

Δεν

συμπεριλαμβάνονται το φαγητό, καφέδες, κλπ. Η

επιβάρυνση

κατ’ άτομο για τη χρήση του λεωφορείου είναι 15 Ευρώ. Το δρομολόγιο μετάβασης που θα ακολουθήσει το πούλμαν είναι :Λέσχη Πα-

Η τελετή θα γίνει την Κυριακή 22 Οκτωβρίου και ώρα 12.00.

πάγου – Αττική οδός – Ολυμπία Οδός –.Γέφυρα

Το ακριβές πρόγραμμα της τελετής και της επισκέψεως θα κοινοποιηθεί στους συμμετέχοντες εγκαίρως.

μολόγιο επιστροφής το αντίστροφο. Οι στάσεις για

Για την μετάβαση και επιστροφή των συμμετασχόντων θα διατεθεί λεωφορείο από το ΚΕΤΘ το οποίο θα αναχωρήσει από τη Λέσχη Αξιωματικών Παπάγου το πρωϊ του Σαββάτου 21 Οκτ. 2017 και ώρα 08.00 Οσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν να το δηλώσουν μέχρι την Τετάρτη 4 Οκτ. 2017 στο γραφείο του Συνδέσμου (τηλ.210-5226351, 6942482481, 6946-379306) ή σε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Στην εκδρομή μπορεί να συμμετέχουν και φιλικά πρόσωπα των μελών μας. Θα αποτελέσει μεγάλη μας χαρά η συμμετοχή μελών μας της Βορείου Ελλάδος και σε περίπτωση ικανού αριθ-

Ρίου-Αντιρίου-Ιόνια Οδός-Γιάννενα-Μέτσοβο. Δροκαφέ , φαγητό κλπ καθώς και ο χρόνος παραμονής σε κάθε χώρο επίσκεψης θα καθορίζονται ανάλογα με την διευκόλυνση των μελών και την πορεία του χρόνου. Για όσους επιθυμούν να επιβιβαστούν στη Λέσχη Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Ρηγίλλης να το δηλώσουν και να βρίσκονται εκεί την 07.40 Ω. Παρακαλούμε η συμμετοχή να δηλωθεί έγκαιρα για να ρυθμισθούν οι λεπτομέρειες. Θα τηρηθεί σειρά προτερότητος δηλώσεων για το ΠΟΥΛΜΑΝ. Το Διοικητικό Συμβούλιο

• Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

Ορκωμοσία Ν/Σ οπλιτών της 2017 Γ΄ΕΣΣΟ

Την Παρασκευή 9 Ιουνίου 2017 και ώρα 10:00 πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων η τελετή ορκωμοσίας των Ν/Σ οπλιτών της 2017 Γ΄ ΕΣΣΟ, παρουσία του Διευθυντού ΓΕΣ/ ΔΙΤ Υποστρατήγου κ. Παπαδοπούλου Βασιλείου του Υποδιευθυντού της ΓΕΣ/ΔΔΒ και του Διοικητού του ΚΕΤΘ Ταξιάρχου κ. Σιγουλάκη Δημητρίου. Από τον Σύνδεσμό μας παρεβρέθησαν ο Πρόεδρος Υποστράτηγος ε.α. κ. Παπαδογεωργόπουλος Χρήστος , ο Γενικός Γραμματέας Αντιστράτηγος ε.α. κ. Μεντεσίδης Χαράλαμπος ,

ο Αντιστράτηγος ε.α. κ.Μπαλτζώης Ιωάννης και ο Σχης ε.α. κ. Σταματογιαννάκης Μιχαήλ καθώς και τα Μέλη μας Αντιστράτηγοι ε.α. κ.κ. Στυλιανόπουλος Αθανάσιος και Κυρίακος Δημήτριος καθώς και οι Έφεδροι κ.κ. Ρωμανίδης Θεόδωρος, Μπρατσολιάς Σπυρίδων και Σκιάνης Σταμάτιος. Μετά την τελετή της ορκομωσίας το ΔΣ του Συνδέσμου και τα Μέλη μας, επισκεφθήκαμε τον Διευθυντή του Όπλου μας, στο γραφείο του, στις νέες εγκαταστάσεις της Διευθύνσεως, στο ΚΕΤΘ στο χώρο της Ίλης ΥΕΑ. Στην συνάντηση ήταν παρών και ο Δι-

Νέα Μέλη 1 Έφεδρος Ίλαρχος Καλπακτσόγλου Παρασκευάς 2. Εφεδρος Ανθυπίλαρχος Μηνάς Ιωάννης 2 έφεδρος Ανθυπίλαρχος Κάλυμνος Ιωάννης 4. Έφεδρος Ανθυπίλαρχος Αγγελούδης Κωνσταντίνος 5. Έφεδρος Ανθυπίλαρχος Βράϊλας Αντώνιος 6. Έφεδρος Ανθυπίλαρχος Γιαννακάρας Ιωάννης

οικητής του ΚΕΤΘ. Η επίσκεψη ήταν εθιμοτυπική και διεξήχθη σε πολύ φιλικό και εγκάρδιο κλίμα. Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου συνεχάρη τους Διευθυντή Όπλου και Διοικητή του ΚΕΤΘ , για την προαγωγή τους και την τοποθέτησή τους στις νευραλγικές αυτές θέσεις του Όπλου μας, τους ευχήθηκε υγεία, δύναμη και κάθε επιτυχία στο δύσκολο έργο τους και τους ευχαρίστησε για την μέχρι τώρα άριστη συνεργασία με τον Σύνδεσμο μας. Η συζήτηση που ακολούθησε ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και περιστράφηκε γύρω από το Ιππικό, την ιστορία του και την προσφορά του στους αγώνες του

ΠΕΝΘΗ Απεβίωσε ο Αντιστράτηγος ε.α Γιαννακόπουλος Ιωάννης Επίτιμος Διοικητής ΧΧ Τεθωρακισμένης Μεραρχίας Τάξεως 1949Α. Ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου, συμμετείχε συνεχώς στις διάφορες εκδηλώσεις του από της ιδρύσεώς του. Η εξώδειος ακολουθεία Έλαβε χώρα την Παρασκευή 16 Ιουνίου στις 11.00 ω. στην εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων του 1ου Νεκροταφείου. Ο Πρόεδρος και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

Επίσκεψη Δ.Σ. ΣΑΑΙΤΘ στη ΓΕΣ/ΔΙΤ στο ΚΕΤΘ

Έθνους. Έπίσης έγιναν προτάσεις,κυρίως από το μέλος μας, Αντγο ε.α. Κυριάκο Δημήτριο για την ανάδειξη και την αναβίωση του Ιππικού σε διάφορες εκδηλώσεις π.χ. τελετή στο μνημείο Ιππικού στο Μέτσοβο. Η ενδια-

φέρουσα συζήτηση συνεχίσθηκε και στη Λέσχη του στρατοπέδου όπου ο Διοικητής του ΚΕΤΘ με την πρέπουσα φιλοξενία που αρμόζει στις παραδόσεις των Μαυροσκούφηδων, μας πρόσφερε το γεύμα.

Η επίσκεψη αυτή για άλλη μία φορά μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις για τη Διεύθυνση του Όπλου μας και το ΚΕΤΘ και απέδειξε τους άρικτους δεσμούς των Μαυροσκούφηδων (ε.ε. , ε.α. και εφέδρων).

• Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017 • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

Δεν απεικονίζεται στους χάρτες το Καστελλόριζο

Με πρωτοβουλία του Δ.Σ. του ΣΑΑΙΤΘ, εστάλει επιστολή στον Α/ΓΕΣ Αντιστράτηγο κ. Αλκιβιάδη Στεφανή με κοινοποίηση στην Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού για την απουσία της απεικόνισης του Καστελλόριζου από ελληνικούς χάρτες που κυκλοφορούν. Η επιστολή έχει ως εξής: "Είναι γνωστή η σημαντική γεωστρατηγική αξία του Καστελλορίζου, τόσο για την Ελληνικότητά του όσο και την Αποκλειστική του Οικονομική Ζώνη, πραγματικότητες τις οποίες συνεχώς αμφισβητεί η Τουρκία για τους δικούς της λόγους. Έχουμε παρατηρήσει ότι στους χάρτες που κυκλοφορούν και περιλαμβάνουν όλη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου δεν φαίνεται η απεικόνιση του Καστελλόριζου, γεγονός που μας έχει προβληματίσει και προσπαθούμε να διαπιστώσουμε τους λόγους για τους οποίους γίνεται αυτή η παράλειψη. Το ίδιο συμβαίνει και με τους χάρτες που παρουσιάζεται η πρόβλεψη για τον καιρό από όλους του τηλεοπτικούς σταθμούς κάθε μέρα. Δεν γνωρίζουμε επίσης εάν συμβαίνει το ίδιο με τους χάρτες της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού. Ύστερα από τα παραπάνω, παρακαλούμε Κύριε Αρχηγέ να ενεργήσετε σχετικά, εφόσον το θέμα αυτό εμπίπτει στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων σας, διαφορετικά να μας υποδείξετε προς ποίους φορείς πρέπει να απευθυνθούμε, διότι το αναφερόμενο γεγονός το θεωρούμε μείζον Εθνικό Θέμα."