Sandtables by Silversurfering Rudeboy Remington

Er is veel te zeggen over nieuwe en oude groepen. De een beweert dat sommige nieuwe beter kunnen ophouden. De ander dat sommige oude nooit meer bij elkaar moeten komen. Niemand is het er echter over eens welke groepen zouden moeten verdwijnen en welke kunnen wegblijven. Ik ben door LiveXS gevraagd om een column te schrijven, een keer in de maand. Ik ben iemand met een zeer zware mening, dat is geen geheim. Mijn mening is niet zo zwaarwegend dat hij voor eeuwig gebeiteld moet staan. Maar het moet een keer gezegd worden. Maar slechts één keer. Vandaar Sandtables: de manier voor geallieerde parachutisteneenheden in de Tweede Wereldoorlog om geografisch belangrijke punten en de ligging van dorpen met objectives en strongpoints van de vijand uit te tekenen, in het zand. To learn by heart en dan uit te wissen. Met mijn column is hetzelfde: ik zeg het maar een keer en dan is het niet meer van belang. USE ONCE THEN DESTROY.

Op Facebook schrijf ik weleens mensen af, maar dat is dan ook een privémening die niet gebonden is aan een redactie of thought police, op mijn eigen timeline waar ik alles bepaal onder de noemer ‘’scrapbook of emotions”. Voor LiveXS zal ik niet de macht hanteren om bands met naam en toenaam af te branden. Waarom? Omdat het zo makkelijk is.

Tenzij er een situatie is waarbij ik niet anders kan (het kan zijn dat de groep in kwestie het te makkelijk heeft en te weinig bewezen heeft dat-ie al die lauweren verdient of gewoon een leugenachtige situatie creëert en dan tegen de lamp loopt) zal ik niet over die bands schrijven. Dan weet je genoeg. Ik schrijf liever positief over groepen en zangers of zangeressen die het verdienen om veel lof te krijgen. Ik schrijf liever over bands die je niet mag missen, dan over bands die je kunt missen als kiespijn. Daar heb je als LiveXS-lezer ook meer aan.

Mijn muzikale interesses zijn, sinds ik klein was, extreem groot. Mijn vader zat in de beste band van Suriname, de Cosmo Beats, een beatgroep die veel Amerikaanse songs en Britse songs speelde, ska-nummers en eigen nummers. Ik kende de meeste beatsongs al als peuter en begreep het hele spectrum van performance al vroeg, ook al was ik niet bezig met zelf in de muziekwereld iets te doen. Dat duurde tot mijn 20ste ongeveer. Ik leerde snel om veel muziekstromingen te doorgronden. Ook al was mijn eigen eerste uitbraak naar een publiek toe nogal afgebakend via rap (ik sprong in het rapgenre omdat het het dichtst bij punk lag voor mij). De new ska was mijn eerste persoonlijke liefde en maakte mij tot Rudeboy, een naam die ik meeneem tot mijn dood. Ik heb een aantal lievelingsbands, bijvoorbeeld Interpol, The Specials (they made me a Rudeboy in 1978/79), Elvis Costello and the Attractions, XTC, New Order, Julian Casablancas and the Voidz, Mastadon, Preoccupations, PIL, The Stranglers , The Jam, Ian Dury and the Blockheads, The Strokes, Cheap Trick , The Sex Pistols en natuurlijk The Beatles en The Rolling Stones. Begrijp de Britse wave van PUNK en begrijp de Amerikaanse wave van PUNK.

Wat de redactie er ook mee doet, het bewaren of archiveren, is niet mijn prioriteit. Ze kunnen het doen. Ik kom er echter niet meer op terug. Ik hoop dat sommige lezers dit leuk gaan vinden en anders pech gehad; ik doe het toch. Dit is mijn kennismaking met de LiveXS-lezer en ik hoop jullie in zekere zin te entertainen met de vrijheid die ik wel heb en die journalisten in het algemeen niet. De redactie geeft mij ruim baan maar wel in korte opinie en verslag. Tot snel.