WE KUNNEN WEL EEN BEETJE
GEMOEDELIJKHEID GEBRUIKEN
MAAR WEL OP 1,5 METER AFSTAND
WAT HEBBEN HET SUCCES VAN MARIE KONDO, DE OPKOMST VAN WANDELCOACHES EN HET KIJKCIJFERKANON ‘HEEL HOLLAND BAKT’ MET ELKAAR GEMEEN? Ze zijn allemaal de ‘terug naar de basis’-beweging. Marie Kondo gaat over ‘ontspullen’, ofwel: meer orde en minder rotzooi in je leven. Wandelcoaches over rust, bezinning en natuur. En Heel Holland Bakt over huiselijkheid, ambacht en burgerlijkheid. Ook de nog groeiende Tiny House-beweging kunnen we benoemen of de (hernieuwde) populariteit van volkstuinen. Allemaal signalen. Signalen die een groeiende behoefte aan onthaasting, gemeenschapszin, groen en natuur weerspiegelen. Je kunt het naïef vinden, romantisch of nostalgisch. Maar is dat terecht? Ik denk niet dat we deze fenomenen als sentimenteel moeten weglachen. We moeten ze serieus nemen.
Zijn we daarom dan ook met z’n allen massaal naar de bouwmarkten gerend om ons fijne huis nog fijner te maken? We zijn nu veel meer thuis dan ooit en dan loop je toch tegen die plinten aan die nog steeds los zitten, of de keuken die je eigenlijk allang niet meer mooi vindt.
“ Mijn leven is een eigen leven gaan leiden ” -quote van Loesje-
Of kom je er in deze situatie juist achter dat een tuin of wijk waar de kinderen lekker vrij kunnen spelen of een extra kamer toch wel heel fijn zou zijn? Maar wel met de gemoedelijke sfeer waar we zo hard naar op zoek zijn.
