COMMON QUARANTINE SPACES Issue 3 — The Swan or the Lake

ISSUE 3 — The Swan or the Lake

Issue Contributors Άννα Βαλκάνου, Χρυσούλα Γέργου, Μυρτώ Ζεγγίνη, Ελένη Καϊμακαμίδου, Κωνσταντίνος Κατσαμάκης, Μερόπη Κωνσταντινίδου, Χριστίνα Παναγιωτίδου, Ευγενία Παπαχατζή, Δανάη Τεζαψίδου, Φωτεινή Φιαμπόλη, Μαΐτα Χατζηιωαννίδου

#3

Η απόσταση ασφαλείας. Η απόσταση ή η ασφάλεια. Η οδύνη και η ηδονή. Χωρίς λοιπόν τη βεβαιότητα ότι η “φυσική καταστροφή” έχει περάσει, καλούμαστε να ακυρώσουμε την απόσταση ασφαλείας που τηρούσαμε μέσα από τον κατ’ οίκον περιορισμό. Ή κατ’ ευφημισμόν “ασφαλείας”, όταν το σπίτι δεν είναι ασφαλές ή όταν ο χώρος εργασίας ή ακόμη το ίδιο το σώμα δεν είναι ασφαλές. Πάντως τώρα η κρατική οδηγία, ο καιρός ή τα ίδια μας τα όρια, μας καλούν να την ξεχάσουμε, δημιουργώντας μία άλλη (λανθάνουσα ή όχι) απόσταση ασφαλείας από την ίδια τη “φυσική καταστροφή”. Η έννοια του ‘υψηλού’ στην τέχνη της τοπίογραφιας βασίζεται στο αίσθημα δέους και τρόμου απέναντι στη φύση. Στα τοπία του υψηλού, η φύση δεν απεικονίζεται εξιδανικευμένη ή τιθασευμένη από τον άνθρωπο. Αντίθετα, η συγκίνηση προκαλείται μέσα από το ταυτόχρονο αίσθημα οδύνης και ηδονής. Η οδύνη προκύπτει από το δέος μπροστά στην παντοδυναμία της φύσης που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, από τον φόβο για την απώλεια της ζωής. Η ηδονή, από την ασφαλή θέση που παρατηρούμε αυτή την αγριότητα.

(from editorial with love)

The safety distance. The distance or the safety. The pain and the pleasure.

Without the certainty that the “natural disaster” is over, we are now about to dismiss safe-distancing, or at least euphemistically “safe”, in cases where home is not safe or when workplace or even the body itself is not safe. However, now the state directive, the weather or our own limits, ask us to forget it, creating another (yet maybe latent) safety distance, this time from the “natural disaster” itself.

The concept of ‘sublime’ in the art of landscape painting is based on the feelings of awe and terror towards nature. Nature is not represented idealized or tamed. On the contrary, simultaneous feelings of pain and pleasure intend to move us. Pain stems from the awe of the omnipotent, uncontrollable nature, from the fear of death. Pleasure comes from the safe distance from which we observe the savagery.

Φωτει νή Φ ι αμπόλη

Ευγενί α Π α π αχατζή

The quarantine blues Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω δικό μου χώρο. Περνάω τον περισσότερο χρόνο της ημέρας καθισμένη σε μια γωνιά του παιδικού μου δωματίου. Παρατηρώ τους συγκάτοικους - γονείς να μπαινοβγαίνουν, συνήθως χωρίς κάποιον ιδιαίτερο σκοπό, ανοιγοκλείνοντας τις δυο πόρτες, που υπάρχουν στο δωμάτιο και να περιφέρονται, να περιφέρονται, να περιφέρονται. Έχει περίεργη διαρρύθμιση το σπίτι. Βρίσκομαι λοιπόν, σε μια συνεχή εξερεύνηση ενός σημείου, που θα καταφέρω για λίγα λεπτά να κατακτήσω και να πω πως είναι δικό μου. Χωρίς παρεμβολές και εισβολείς. Να ζωγραφίσω και να βάλω δυό νότες στη σειρά. Μέχρι να συμβεί αυτό, παρασύρομαι και εγώ και περι­ φέρομαι, περι­ φέρομαι, περιφέρομαι στο χάος.

Άννα Βα λ κάνου

Μυρτώ Ζ ε γ γίνη

Χριστί να Π α ν α γ ιωτίδου

Δανάη Τε ζ αψίδου

Όταν ήμουν μικρός, οι αγαπημένες μου στιγμές ήταν όταν ερχόταν η θεία Χριστίνα στο σπίτι και καθότανε μαζί με τη μαμά μου στο τραπέζι της κουζίνας. Εγώ περνούσα τόσο ωραία ακούγοντας τις συζητήσεις τους. Τους έφτιαχνα και τον φραπέ και καθώς περνούσαν τα χρόνια προσπαθούσα να τον τελειοποιήσω. Η θεία Χριστίνα ήταν η αγαπημένη μου και όταν άρχισα να καπνίζω στην εφηβεία πήγαινα στο σπίτι της και καθόμασταν στο τραπέζι της κουζίνας όταν είχε κρύο ή στο μπαλκόνι όταν είχε ζέστη. Από τότε τα τραπέζια της κουζίνας τα θεωρώ το καλύτερο μέρος του σπιτιού, γιατί εκεί γίνονται οι καλύτερες συζητήσεις. Τώρα στην καραντίνα παρατηρώ πως περνώ τις πιο πολλές ώρες της ημέρας στο τραπέζι της κουζίνας και σκέφτομαι τη θεία Χριστίνα που δεν είναι μαζί μας πια.

Κωνσταντί ν ο ς Κ α τ σ αμάκης

Χρυσού λ α Γ έ ργου “Ιδέες και λύσεις για να εκμεταλλευτείτε την καραντίνα στο σπίτι σας”

Πάρτε ένα από τα πασχαλινά κόκκινα αυγά που περίσσεψαν και γλίτωσαν το τσούγκρισμα με τα άλλα. Τοποθετήστε στο εικονοστάσι μαζί με τις φιγούρες των Αγίων που βρίσκονται αιώνια σε καραντίνα στο ειδικό ράφι της κουζίνας ή του πρόχειρου

σαλονιού. Περιμένετε μέχρι το τέλος του κόσμου. Το αυγό αυτό, σαν από "θαύμα" δεν θα χαλάει και δεν θα μυρίσει άσχημα. Αντίθετα θα συρρικνωθεί, το ασπράδι θα εξαφανιστεί και ο κρόκος θα μεταμορφωθεί σε κεχριμπάρι.

Ή έστω έτσι έλεγε η γιαγιά μου. Καλή επιτυχία.

Μερόπη Κω ν σ τ αν τινίδου

Ελένη Κ α ϊ μ α καμίδου

Μαΐτα Χ α τ ζ ηιωαννίδου

Loo p o S t udio