Crypte

CRYPTE Een crypte is een ondergrondse ruimte onder een kerk, bedoeld om belangrijke relikwieën in te bewaren. Ook wereldlijke gebouwen, zoals paleizen, kunnen een crypte hebben. Het woord ‘crypte’ komt van het Grieks en betekent “verborgen”.

De crypte ontstond uit de grafkelder van martelaren in het Romeinse Rijk. Boven de graven werd vaak een kerk gebouwd, gewijd aan de martelaar. Later werd zo'n kelder ook bij andere kerken gebouwd, waarbij de relieken van heiligen en vooral van martelaren een plaats kregen in de crypte. Daarnaast was de crypte een geprivilegieerde begraafplaats voor hoge geestelijken, die dicht bij de relieken mochten begraven worden.

Nadat in de 12e eeuw het gebruik ontstond om relieken in reliekschrijnen zichtbaar voor de gelovigen in de kerk zelf te tonen, is er algauw een eind gekomen aan de bouw van crypten.

In België behoren de crypten van de Sint­Baafskathedraal in Gent. Twee voorbeelden van moderne crypten zijn de Koninklijke Crypte van het paleis in Laken en de crypte bij de IJzertoren in Diksmuide.