A casa dos Gasamanes

Érase unha vez tres nenos chamados Óscar, Omar y Andrés. e tres nenas chamadas: Ursula, Sara e María.

Un día Óscar eos seus amigos foron a casa da familia nova do barrio, os Gasamanes.Petaron na porta tres veces pero ninguén saíu a atendelos. Toda a xente do barrio dicía que os Gasamanes eran moi raros, pero o que non sabían era que os Gasamanes eran unha familia de vampiros.

A medida que pasaban os meses tódolos nenos lles tiñan mais medo a familia Gasamanes , ata que chegou o día de samain.

Nese día todos se disfrazaban de vampiros, lobos, morcegos e moitos disfraces mais. A familia Gasamanes : o señor Patricio e mais a súa muller Antonia estaban paseando polo barrio co seu fillo Serxio, eso si...todos pensaban que eles estaban disfrazados,pero entre nos...só estaban sendo eles mesmos,Pero como o que eran de verdade,uns “vampiros”.

Pouco a pouco a xente foi desconfiando ata que os seis amigos non aguantaron máis e foron a investigar a casa dos Gasamanes.Alí encontraron moitas cousas que lles fixeron

pensar....Non era unha casa normal e corrente.Dentro da casa só había cadaleitos e dentro deles estaba a familia Gasamanes.Os nenos tiñan cada vez máis medo,temían que lles chuparan o sangue.Intentaron saír pero a porta estaba pechada,e tiveron que agocharse nun armario.

Cando soaron as doce os vampiros levantáronse e foron dar unha volta.Omar tiña moita fame e a un que os demáis lle dixéron que non fora a cociña como era moi terco foi.E cando abriu a neveira só tiñan sangue.E esa foi a proba irrefutable de que eran vampiros.Pero os Gasamanes volveron de súpeto e descubriron a Omar,os tres vampiros chupáronlle o sangue .Os cinco amigos viro o que lle estaban facendo mentres escapaban.E viron como lle arrincáron as tripas para facer un colar.María tropezou e os Gasamanes antes de que puidera levantarse a arrastrárona a súa casa e pecharon a porta,ninguén volveu ver a María nin a Omar.Despois os Gasamanes advertiron aos catro amigos que quedaban que algún día tamén vingaríanse deles...jajajajaja

FIN

AUTORES: Jose ﾃ］gel y Fernanda