ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΛΠΙΔΑΣ Ή ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ Το θέμα της διερευνητικής εργασίας που μας απασχόλησε είναι Άνθρωπος και Τεχνολογία: Σχέση ελπίδας ή καταστροφής. Εάν είναι δηλαδή μια σχέση που θα αποφέρει ελπιδοφόρα αποτελέσματα ή θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τον άνθρωπο και τον κόσμο γύρω του. Όλον αυτό τον καιρό (Οκτώβριος- Ιανουάριος) εργαστήκαμε όλοι σκληρά, ανά ομάδες για την καλύτερη διευθέτηση του χρόνου και την κατανομή των εργασιών, των ανακαλύψεων και των αποτελεσμάτων. Όμως πάντα αναλύουμε και εξηγούμε ο ένας στον άλλο τα ευρήματα του με αποτέλεσμα την ανταλλαγή απόψεων, ιδεών, την επιβράβευση αλλά και την αλληλοδιόρθωση. Έτσι μετά από όλα αυτά καταφέρνουμε και σας παρουσιάζουμε την ολοκληρωμένη και εξονυχιστική έρευνα και εργασία για το θέμα αυτό Η πρώτη ομάδα, ασχολήθηκε με το θέμα τεχνολογία και οικολογία. Πιο συγκεκριμένα τα παιδιά βρήκαν και ανέλυσαν τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας (υδροηλεκτρική, ηλιακή, αιολική, γεωθερμική ). Ακόμη ασχολήθηκαν με τη συμβολή της τεχνολογίας στην οικολογία αλλά και με τις αρνητικές επιπτώσεις της στο περιβάλλον. Η δεύτερη ομάδα, εργάστηκε πάνω στο θέμα τεχνολογία και επικοινωνία. Αρχικά εντόπισαν τα μέσα επικοινωνίας (σταθερό και κινητό τηλέφωνο, διαδίκτυο, αλληλογραφία, τηλεόραση, ραδιόφωνο, δορυφορικά συστήματα) καθώς και συνέλεξαν πληροφορίες για την εξέλιξη τους στο χρόνο. Ασχολήθηκαν επίσης με τις αρνητικές επιπτώσεις των μέσων αυτών στην καθημερινή μας ζωή και τη διαφορά στην επικοινωνία των νέων από των ενηλίκων. Στην τρίτη ομάδα ανέλαβαν το θέμα τεχνολογία και ψυχαγωγία. Τα παιδιά ερεύνησαν τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζει η τεχνολογία την ψυχαγωγία (mp3, CDplayer, ψηφιακές μηχανές, υπολογιστής, τηλεόραση, online παιχνίδια, video games κ.ά ). Έδωσαν βάση στην τεχνολογική τους εξέλιξη μέσα στο χρόνο και τις προοπτικές βελτίωσης στο μέλλον. Όλες οι ομάδες ανέλυσαν τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα του κάθε τομέα που τους απασχόλησε.
Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
Τα μέσα με τα οποία ασχοληθήκαμε είναι τα εξής: Ραδιόφωνο – Τηλεόραση Σταθερό – Κινητό τηλέφωνο Διαδύκτιο – Δορυφορικά συστήματα Σήματα καπνού – Μορς Περιεχόμενα 1. Ανάλυση – Εξέλιξη 2. Θετική επιρροή - Αρνητική επιρροή 3. Διαφορά στην χρησιμότητα ανάμεσα στις γενιές
Ανάλυση – Εξέλιξη
Ραδιόφωνο:
O όρος radio είναι μια σύντομη μορφή του ελληνικού όρου « ασύρματη
επικοινωνία » και περιλαμβάνει όλες εκείνες τις συσκευές με τις οποίες επικοινωνεί ο άνθρωπος χωρίς σύρματα, σε κοντινές ή μακρινές αποστάσεις. Το ραδιόφωνο είναι μια συσκευή η οποία λαμβάνει εκπεμπόμενα ηλεκτρομαγνητικά σήματα που περιέχουν ακουστικές πληροφορίες, τις οποίες αναδεικνύει και αποδίδει στο χώρο. Το απλό ραδιόφωνο, ραδιοδέκτης ή απλά δέκτης, το αποτελούσαν μια διάταξη λήψης ηλεκτρομαγνητικού κύματος (ραδιοκύματος) ,που είναι ο φωρατής ο οποίος ξεχώριζε τις ακουστικές πληροφορίες και ένα ζευγάρι ακουστικά, με τη βοήθεια των οποίων ακούγονταν οι ακουστικές συχνότητες. Ο κανονικός δέκτης διαχωρίζει τις ακουστικές συχνότητες απο το φέρον διαμορφωμένο σήμα, απο ένα ενισχυτή του αλουστικού σήματος και ένα μεγάφωνο που μετέτρεπε τις ακουστικές συχνότητες σε ήχο. Ο υπερετερόδυνος δέκτης αποτελείται από πιο περίπλοκες συχνότητες με αυτές του κανονικού δέκτη και του δίνει περισσότερες ιδιότητες. Το ραδιόφωνο μέσα στην ιστορία του, έχει εξελιχθεί τοπικά (πάνω σε λεπτομέρειες) και γενικά (ολόκληρη η διαμόρφωση της συσκευής). Με την εξέλιξη της τεχνολογίας το ραδιόφωνο αποκτούσε διάφορες αναβαθμίσεις και συνεχίζει να αναβαθμίζεται μέχρι και σήμερα.
Τηλεόραση: Η τηλεόραση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι στη καθημερινότητα του
ανθρώπου. Η πρώτη τηλεόραση δημιουργήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα.Επίσης η τηλεόραση τότε αποτελούταν από την οθόνη και το σασί το οποίο περιβάλλόταν από το κάλυμμα.Επιπλέον ήταν απαραίτητες οι κεραίες για την πρόσβαση μας σε ένα οποιοδήποτε κανάλι.Στις μέρες μας η σύγχρονη τηλεόραση δεν χρειάζεται τις κεραίες διότι έχουν μία ιδιαίτερη δυνατοτήτα εκπομπής τηλεπαθητικών κυμάτων.Άλλο ένα χαρακτηριστικό είμαι πως συμπεριλαμβάνει το σασί χωρίς το εξωτερικό κουτί για να το καλύπτει.
Κινητό τηλέφωνο: Το μέσο επικοινωνίας το οποίο έχω κληθεί να παρουσιάσω είναι το κινητό τηλέφωνο ή απλά κινητό. Το κινητό τηλέφωνο για να λειτουργήσει δεν είναι απαραίτητη η σύνδεση με δίκτυο παροχής τηλεφωνίας. Σε γενικές γραμμές το κινητό τηλέφωνο είναι μια φορητή συσκευή η οποία συμβάλλει εξαιρετικά στην καθημερινή μας ζωή. Τα κινητά τηλέφωνα δεν είχαν πάντοτε οθόνη αφής, κάμερες πολλών Megapixels και την δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν ως ένας μικροσκοπικός Η/Υ. Για την ακρίβεια, δεν ήταν καν μικροσκοπικά αφού ειδικά στα πρώτα μοντέλα το μέγεθος τους δεν τα καθιστούσε και πολύ κινητά. Η πρώτη συσκευή κινητού τηλεφώνου, η οποία άλλαξε για πάντα την καθημερινότητα μας, εμφανίστηκε το 1983 από την Motorola και στη συνέχεια ακολούθησαν χιλιάδες μοντέλα που βοήθησαν στην εξέλιξη της μορφής αλλά και των λειτουργιών αυτού του μικρού θαύματος της τεχνολογίας που έμελλε να γίνει απαραίτητο gadget για κάθε άνθρωπο. Δείτε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα με την ιστορική αναδρομή των κινητών τηλεφώνων από το 1983 μέχρι σήμερα και παρουσίαση των βασικότερων ή πιο παράξενων μοντέλων.
Σταθερό Τηλέφωνο: Το τηλέφωνο είναι μία συσκευή η οποία μεταφέρει τον ήχο μέσω ηλεκτρικών σημάτων. Η συσκευή αυτή αποτελείται από πομπό και δέκτη και συνδέεται με
καλώδιο με το τηλεφωνικό κέντρο. Ο πομπός έχει μέσα σ' ένα σωλήνα μια μετάλλινη πλάκα μπροστά σε ηλεκτρομαγνήτη. Η φωνή μας ακούγεται πάνω στην πλάκα και αυτή αρχίζει να κάνει παλμικές κινήσεις ισχυρές ή αδύνατες, ανάλογα με τον τόνο που έχει η φωνή μας. Ο Αμερικανός φυσικός Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ το 1876 δημιούργησε το πρώτο σταθερό τηλέφωνο εμπνεόμενος από τις προηγούμενες εφευρέσεις των George Luis που κατασκεύασε μια πρώιμη μορφή τηλεγράφου, Samuel Morse που το 1837 παρουσίασε τον τηλέγραφό του που είχε την δυνατότητα να μεταδίδει μηνύματα σε πολύ μακρινές αποστάσεις γρήγορα και χωρίς μεγάλο κόστος.
Διαδίκτυο: Το διαδίκτυο είναι ένα παγκόσμιο δίκτυο συνδεδεμένων υπολογιστών,οι οποίοι μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω τηλεφωνικών γραμμών,καλωδίων και δορυφόρων. Μέσω του διαδικτύου είναι εφικτή η μετάδοση πληροφοριών σε μορφη κειμένου,εικόνων,βίντεων και μουσικής. Στο διαδίκτυο μπορούμε να κάνουμε: Περιήγηση ή Σερφάρισμα του διαδικτύου:αναζήτηση ιστοσελίδων οι οποίες μπορούν να περιέχουν κείμενα,εικόνες,ήχους ή βίντεο. E-mail: Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο Chat: Χρησιμοποιείται για να στείλουμε άμεσα μυνήματα σε φίλους ή αγνώστους μέσω του διαδικτύου.Τα Chat rooms αποτελούν ηλεκτρονικούς τόπους συνάντησης. On-line games Newsgroups: ιστοσελίδες στις οποίες ενα άτομο μπορεί να δημοσιεύσει στοιχεία για κάποιο θέμα (π.χ. ηλεκτρονικά περιοδικά και εφημερίδες). On-line shops: Αγορές μέσω διαδικτύου.
Δορυφορικά συστήματα: Με την σύγχρονη τεχνολογία στις μέρες μας, δορυφορικά συστήματα υπάρχουν παντού γύρω μας. Όλα τα GPS, οι κεραίες και γενικά όλες οι συσκεύες που επικοινωνούν με τους δορυφόρους για να εκτελέσουν τις εντολές μας είναι δορυφορικά συστήματα (π.χ. το GPS στο οποίο δίνουμε εντολή να μας πάει σε έναν συγκεκριμένο προορισμό, αυτό επικοινωνεί με τον δορυφόρο της κατασκευαστικής του εταιρίας, παίρνει πληροφορίες για την πλοήγηση μας στον προορισμό της επιλογής μας και τα επεικονίζει στην οθόνη του). Όλες αυτές οι δορυφορικές συσκευές έχουν εξελιχθεί μόνο σε λεπτομέρειες και όχι γενικά. Τα επόμενα χρόνια όμως είναι πολύ πιθανόν να δούμε μεγάλη εξέλιξη στις συσκευές αυτές.
Σήματα επικοινωνίας: Τα σήματα καπνού χρησιμοποιηθηκαν απο τους ινδιάνους για την επικοινωνία μεταξύ τους σε μεγάλες αποστάσεις. Αυτοί που ήθελαν να επικοινωνίσουν άναβαν φωτιά πάνω στην κορφή κάποιου λόφου την οποία φυσικά μπορούσαν να ελέγξουν.
Στην συνέχεια, ενώ άρχιζαν να βγαίνουν οι χαρακτηριστικοί καπνοί από τη φωτιά, έπαιρναν ένα πανί και σταματούσαν την άνοδό τους στον ουρανό και μετά τους ξαναάφηναν. Έτσι με αυτές τις παύσεις δημιουργούσαν διάφορες έννοιες και λέξεις. Οι ινδιάνοι ήξεραν τι σήμαινε το κάθε είδος καπνού και ετσι καταλάβαιναν το κωδικοποιημένο σήμα που τους έστελναν από μεγάλες αποστάσεις. Με την εξαφάνιση των Ινδιάνων, τα σήματα καπνού έπαψαν και αυτά να χρησιμοποιούνται. Ο Κώδικας Μορς είναι μια μέθοδος για μετάδοση πληροφορίας με παλμούς μικρής και μεγάλης διάρκειας ή σημάδια - τελείες και παύλες. Επινοήθηκε για τη μετάδοση μηνυμάτων μέσω τηλεγράφου στα μέσα του 1830 από τον Σαμιουελ Μορς. Η χρήση του προϋποθέτει την ύπαρξη ειδικά εκπαιδευμένου προσωπικού, για το λόγο αυτό η ανάπτυξη πιό σύγχρονων μεθόδων και τεχνολογιών επικοινωνίας συνέβαλε στην κατάργησή του στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Σήμερα χρησιμοποιείται μόνο σε εξειδικευμένες εφαρμογές όπως οι ραδιοφάροι. Επίσης χρησιμοποιείται συστηματικά από τους ραδιοερασιτέχνες. Ο κώδικας Μορς είναι ο μόνος ψηφιακός κώδικας που μπορεί να ληφθεί ακουστικά από ανθρώπους, πράγμα που τον κάνει κατάλληλο για αυτόματη αποστολή σύντομων ψηφιακών μηνυμάτων σε φωνητικά κανάλια.
Θετική - Αρνητική Επιρροή Ραδιόφωνο: Το ραδιόφωνο ήταν και παραμένει να είναι ένα από τα κύρια μέσα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας στην ζωή των ανθρώπων. Ακόμη, οι ραδιοφωνικοί σταθμοί μπορούν και προσφέρουν θέσεις εργασίας σε δημοσιογράφους, ενώ θέσεις εργασίας στα κανάλια δεν υπάρχουν.
Τηλεόραση: Όπως είπαμε προηγουμένως για όλα τα θετικά που προσφέρει στην ζωή μας η τηλεόραση, υπάρχουν και οι αρνητικές επιπτώσεις. Η τηλεόραση για κάποιους είναι σαν ναρκωτικό για το λόγο ότι πολλοί άνθρωποι είναι εθισμένοι στην ψυχαγωγία που προσφέρει ή απλά για να παρακολουθούν ασήμαντα και ανούσια προγράμματα μόνο και μόνο για να σκοτώσουν την ώρα τους.
Κινητό τηλέφωνο: Το κινητό στις μέρες μας μας λύνει τα χεριά και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Τώρα πλέον με την πρόοδο της τεχνολογίας τα κινητά έχουν εξελιχτεί σημαντικά. Τα κινητά τηλέφωνα έχουν πολλά πλεονεκτήματα. Κάποια από αυτά είναι : 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
Μπορείς να τα έχεις μαζί σου όπου και να πας. Μπορείς να αποθηκεύσεις διάφορα πράγματα ή προγράμματα. Μπορείς να τραβάς βίντεο και φωτογραφίες. Με ένα μόνο καλώδιο μπορείς να συνδεθείς με τον υπολογιστή. Μπορείς να σερφάρεις στο ιντερνέτ ,αν έχεις σύνδεση. Μπορείς να παίζεις παιχνίδια Έχει επαναφορτιζόμενη μπαταρία.
Όμως η ακτινοβολία των κινητών τηλεφώνων καταστρέφει το DNA των κυττάρων και προκαλούν καρκίνο σπάνια βέβαια αλλά μερικές φορές προκαλούν και ενδοκρανιακές κακώσεις.
Σταθερό Τηλέφωνο: Οι συσκευές αυτές προσφέρουν άμεση επικοινωνία σε μεγάλες αποστάσεις με την βοήθεια της τεχνολογίας, με αποτέλεσμα να διευκολύνεται ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούν οι άνθρωποι μεταξύ τους αντικαθιστώντας τον παλιό τρόπο της αλληλογραφίας.
Διαδίκτυο: Το διαδίκτυο έχει αρκετά και διάφορα οφέλη. 1. Είναι ένας ευχάριστος χώρος ο οποίος παρέχει δυνατότητες διασκέδασης. 2. Παρέχει πλούσια πληροφόρηση και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαιδευτικής κοινότητας. 3. Είναι βολικό και εύκολα προσβάσιμο.
4. Άμεση και οικονομική επικοινωνία 5. Παρέχει ένα μεγάλο εύρος δραστηριοτήτων. 6. Διευκολύνει την έκφραση ορισμένων συμπεριφορών με ένα τρόπο που παρέχει ασφάλεια καθώς υπάρχουν λιγότερες πιθανότητες εντοπισμού του ατόμου. 7. Αποτελεί ένα περιβάλλον όπου μπορούν να εκφραστούν και να ικανοποιηθούν ανάγκες όπως: α)Ανάγκη επαφής με άλλα άτομα. β)Την ανάγκη για μάθηση γ)Την ανάγκη διεύρυνσης προσωπικών ενδιαφερόντων, ικανοτήτων, αντιλήψεων και στάσεων. Το διαδίκτυο όμως κρύβει και διάφορους κινδύνους. 1. Έκθεση σε ακατάλληλο υλικό(πορνογραφικό ή / και βίαιο υλικό που προτρέπει σε συμπλοκή σε επικίνδυνες ή παράνομες δραστηριότητες. 2. Σωματικός κίνδυνος(chat rooms) 3. Οικονομικοί κίνδυνοι(διαφήμιση) 4. Εκφοβισμός μέσω ηλεκτρονικών μέσων 5. Εκμετάλλευση προσωπικών δεδομένων 6. Αναξιόπιστη πληροφόρηση 7. Εθισμός στο διαδίκτυο και παραμέληση κοινωνικών δραστηριοτήτων, σχολικών υποχρεώσεων, παιχνίδια με φίλους.
Δορυφορικά συστήματα: Αυτές οι συσκευές έχουν βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό την ζωή μας όμως έχοντας και κάποια αρνητικά αποτελέσματα στην υγεία μας. Φυσικά και μας διευκολύνουν στην επικοινωνία όπως και σε άλλους τους τομείς, όμως για να γίνει αυτό, οι συσκευές αυτές ενώ ενεργοποιούνται εκπέμπουν ακτινοβολία προκαλώντας έτσι διάφορα και σοβαρά προβλήματα στην υγεία μας.
Σήματα επικοινωνίας: Τα δύο αυτά σήματα επικοινωνίας, είχαν μόνο θετική επιρροή στις ζωές των ανθρώπων εκείνων των εποχών στις οποίες τα συναντάμε, καθώς τους παρείχαν σημαντική βοήθεια σε στιγμές ανάγκης (π.χ. πολέμους ), αλλά και σε στιγμές καθημερινής ζωής και τους διευκόλυναν στην γρήγορη και άμεση επικοινωνία.
Η χρήση από τις δυο γενιές Ραδιόφωνο: Στην εποχή μας η νέα γενιά δεν χρησιμοποιεί το ραδιόφωνο σε καθημερινή βάση και γενικά στη ζωή της. Αντίθετα η παλιά γενιά που γνώρισε από νωρίς το ραδιόφωνο, το προσάρμοσε στη ζωή του και δεν έπαψε να το χρησιμοποιεί. Σήμερα σε πολλά σπίτια της τρίτης ηλικίας υπάρχει σίγουρα και από ένα ραδιόφωνο.
Τηλεόραση: Στις μέρες μας η τηλεόραση χρησιμοποιείται και από την παλιά γενιά και την νέα. Αποτελεί ένα από τα κυριότερα μέσα επικοινωνίας και ψυχαγωγίας σε καθημερινή βάση. Η παλιά γενιά έχει περισσότερο την τηλεόραση για συντροφιά, για το λόγο ότι δεν έχει να ασχοληθεί με κάποια δραστηριότητα, ενώ η νέα γενιά για διασκέδαση και για ‘‘φιγούρα’’.
Κινητό τηλέφωνο: Στις μέρες μας το κινητό είναι ένα αναπόσπαστο αντικείμενο για τους νέους, καθώς το χρησιμοποιούν σε καθημερινή βάση. Κάθε φορά που βγαίνει ένα νέο μοντέλο κινητού, οι νέοι τρέχουν να προλάβουν να το αποκτήσουν. Σε αντίθεση με αυτούς η παλιά γενιά δεν έχει συνηθίσει να χρησιμοποίει τα κινητά τηλέφωνα γιατί τα θεωρούν μια νέα πολύπλοκη τεχνολογική συσκευή (πιστεύουν πως θα είναι δύσκολο γι’ αυτούς να κατανοήσουν τον τρόπο λειτουργίας τους) και για το λόγο αυτό οι περισσότεροι περιορίζονται στην χρήση του σταθερού τηλεφώνου, ενώ μερικοί άλλοι τα χρησιμοποιούν καθώς τα βρίσκουν χρήσιμα.
Σταθερό Τηλέφωνο: Το σταθερό τηλέφωνο χρησιμοποιείται και από τις δύο γενιές για την διευκόλυνση της επικοινωνίας. Μερικοί άνθρωποι μάλιστα της παλιάς γενιάς δεν ξεκολλάνε από το ακουστικό του τηλεφώνου, καθώς μιλάνε ασταμάτητα με συγγενείς και φίλους για να περνάει η ώρα τους, καθώς δεν έχουν να ασχοληθούν με κάτι άλλο. Η νέα γενιά, το χρησιμοποιεί πολύ σπάνια καθώς έχουν τα κινητά τηλέφωνα για να επικοινωνούν και το σταθερό το έχουν μόνο για αναγκαία τηλεφωνήματα (π.χ. όταν τελειώσει η μπαταρία του κινητού τους, ή οι μονάδες του τηλεφώνου, ή απλώς όταν δεν το βρίσκουν).
Διαδίκτυο: Το διαδίκτυο είναι για την νέα γενιά ένας τρόπος χαλάρωσης και διασκέδασης και επειδή παρέχει πολλές δραστηριότητες το χρησιμοποιούν κάθε μέρα για πολλές ώρες. Έμαθαν να το χρησιμοποιούν μόνοι τους και επειδή πολλοί άνθρωποι της παλιάς γενιάς, παρ’ όλο που ένας μεγάλος αριθμός της ξέρει να χρησιμοποιεί το διαδίκτυο, δεν μπορούσαν να το μάθουν, τους βοήθησε η νέα γενιά. Έτσι τώρα πια σχεδόν όλος ο κόσμος, μικροί και μεγάλοι, έχουν το διαδίκτυο σαν μια καθημερινή δραστηριότητα και από πολλούς πιστεύετε πως χωρίς αυτό η ζωή των ανθρώπων θα ήταν άδεια.
Δορυφορικά συστήματα: Η παλιά γενιά δεν ξέρει να χρησιμοποιεί αυτές τις συσκευές, καθώς έχει συνηθίσει στους απλούς, παλιούς και παραδοσιακούς τρόπους (π.χ χάρτες οι οποίοι χρησιμοποιούνται πολύ λιγότερο στην εποχή μας). Μονάχα όσους έχουν βοηθήσει να προσαρμοστούνε με αυτές τις συσκευές οι νέοι που ξέρουν καλύτερα για τα δορυφορικά συστήματα γιατί αντίθετα με την παλιά γενιά, η νέα τα έχει κατανοήσει πλήρως και τα χρησιμοποιεί σε καθημερινή βάση.
Σήματα επικοινωνίας: Η επικοινωνία με την χρήση των καπνών συνήθως γινόταν από ενήλικες οι οποίοι ήξεραν τον τρόπο δημιουργίας τους, αλλά και μπορούσαν να περιορίσουν την φωτιά για την αποφυγή ‘‘ατυχημάτων’’. Η χρήση του κώδικα Μορς προϋποθέτει την ύπαρξη ειδικά εκπαιδευμένου προσωπικού το οποίο μάθαινε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε το μηχάνημα για την δημιουργία του.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ
Ηλεκτρονικός Υπολογιστής Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής είναι μια μηχανή κατασκευασμένη κυρίως από ψηφιακά ηλεκτρονικά κυκλώματα και δευτερευόντως από ηλεκτρικά και μηχανικά συστήματα, και έχει ως σκοπό να επεξεργάζεται πληροφορίες. Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής είναι ένα αυτοματοποιημένο, ηλεκτρονικό, ψηφιακό επαναπρογραμματιζόμενο σύστημα γενικής χρήσης το οποίο μπορεί να επεξεργάζεται δεδομένα βάσει ενός συνόλου προκαθορισμένων οδηγιών, των εντολών που συνολικά ονομάζονται πρόγραμμα. •
Κάθε υπολογιστικό σύστημα, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι, αποτελείται από το υλικό μέρος (hardware) και το λογισμικό (software). Τα βασικά στοιχεία του υλικού μέρους του υπολογιστή είναι η κεντρική μονάδα επεξεργασίας (ΚΜΕ, αγγλ. CPU, Central Prossesing Unit), η κεντρική μνήμη (RAM & ROM-BIOS), οι μονάδες εισόδου - εξόδου (πληκτρολόγιο, ποντίκι, οθόνη κ.α.), οι περιφερειακές συσκευές (σκληρός δίσκος, δισκέτα, DVD, εκτυπωτής, σαρωτής, μόντεμ κ.α.).
•
Υπάρχουν διάφοροι τύποι υπολογιστών οι οποίοι διαφέρουν κατά το μέγεθος, τις δυνατότητες (επεξεργαστική ισχύς) και την αρχιτεκτονική τους, δηλαδή τον τρόπο που τα βασικά τους μέρη συνδέονται και συνεργάζονται μεταξύ τους. Στην πιο διαδεδομένη κατηγορία υπολογιστών ανήκουν οι μικροϋπολογιστές. Στους μικροϋπολογιστές τα βασικά εξαρτήματα, όπως ο επεξεργαστής, η μνήμη κ.ά., βρίσκονται τοποθετημένα σ' ένα τυπωμένο κύκλωμα που ονομάζεται μητρική κάρτα (αγγλ. Motherboard ή MoBo). Εκτός από τον επεξεργαστή και τη μνήμη, πάνω στη μητρική βρίσκονται οι θέσεις επέκτασης στις οποίες τοποθετούνται οι διάφορες κάρτες, γραφικών, ήχου κ.λπ.). Στη μητρική επίσης βρίσκονται υποδοχές για τη σύνδεση διαφόρων άλλων συσκευών.
•
Το λογισμικό του υπολογιστή αποτελείται από τα απαραίτητα προγράμματα που δίνουν τις κατάλληλες εντολές, για να λειτουργεί το υλικό μέρος. Συνίσταται δε από το λειτουργικό σύστημα (το βασικό πρόγραμμα για τη λειτουργία του Η/Υ καθώς και για την επικοινωνία του με τον άνθρωπο) και το λογισμικό εφαρμογών (πακέτα εφαρμογών, γλώσσες προγραμματισμού, εκπαιδευτικό λογισμικό, προγράμματα – εργαλεία κ.α.).
Μερικά ιστορικά στοιχεία
•
H Pascaline, υπολογιστική μηχανή που εφευρέθηκε από τον Μπλεζ Πασκάλ στα 1645.
•
Οι άνθρωποι επινόησαν κατά την αρχαιότητα και το Μεσαίωνα διάφορες συσκευές για να μετρούν τον χρόνο (όπως ήταν οι κλεψύδρες) ή για να μετρούν τις φαινόμενες μετακινήσεις των αστεριών ως βοήθημα στα θαλάσσια ταξίδια τους (όπως ήταν ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων) ή για άλλες χρήσεις. Πολλές από τις εφευρέσεις χάθηκαν, (π.χ. οι πολεμικές μηχανές του Αρχιμήδη).
•
Με την πρόοδο των μαθηματικών, ειδικά μετά το 17ο αιώνα, έγινε προσπάθεια από κάποιους να κατασκευάσουν μηχανές υπολογισμών.
•
Ο Τζον Νάπιερ (John Napier) το 1614 επινόησε μηχανή για υπολογισμό λογαρίθμων.
•
Ο Γουίλλιαμ Ότρεντ (William Oughtred) το 1625 επινόησε τον λογαριθμικό κανόνα.
•
Ο Μπλεζ Πασκάλ (Blaise Pascal) το 1642 κατασκεύασε μηχανή για προσθαφαιρέσεις.
•
Ο Ζοζέφ Μαρί Ζακάρ (Josheph Marie Jackard), Γάλλος μηχανικός, επινόησε το 1801 μια υφαντική μηχανή με διάτρητες μεταλλικές κάρτες, που καθοδηγούσαν την μηχανή να πλέκει διάφορα σχέδια, και τα υφάσματα που γίνονται με αυτό τον τρόπο ύφανσης φέρουν μέχρι σήμερα το όνομά του. Με αλλαγή των μεταλλικών καρτών άλλαζε το σχέδιο της πλέξης.
•
Το 1848 ο Τζωρτζ Μπουλ (George Boole) επινόησε την άλγεβρα που φέρει το όνομά του: Άλγεβρα Μπουλ. Εφαρμογές της βρίσκουμε στα ψηφιακά κυκλώματα, στους λογικούς συλλογισμούς και πρακτικά σε κάθε πρόγραμμα Η/Υ.
•
Ο Βρετανός μαθηματικός Τσαρλς Μπάμπατζ (Charles Babbage) το 1871 σχεδίασε την Αναλυτική μηχανή του. Η μηχανή δεν μπορούσε να κατασκευαστεί με την τεχνολογία εκείνης της εποχής επειδή απαιτούσε πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια αλλά, όπως εξήγησε η κόρη του Λόρδου Βύρωνα, η προικισμένη μαθηματικός και πρώτη προγραμματίστρια
υπολογιστών Άντα Λάβλεϊς (Ada Lovelace), ήταν τόσο πολυδύναμη που θα είχε ανυπολόγιστη αξία αργότερα. •
Το 1890 ο Αμερικανός μηχανικός Χέρμαν Χόλεριθ (Herman Hollerith) σκέφθηκε να χρησιμοποιήσει χάρτινες διάτρητες κάρτες, χρησιμοποιώντας την ιδέα του Ζακάρ, με διατρήσεις που να συμβολίζουν γράμματα και αριθμούς, για να επιτύχει μικρότερους χρόνους επεξεργασίας της κρατικής απογραφής των Η.Π.Α., με μεγάλη επιτυχία.
•
Ο Βάνεβαρ Μπους (Vannevar Bush) το 1930 έφτιαξε τον διαφορικό αναλυτή που χρησιμοποιήθηκε κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
•
Η μηχανή Z3, που έφτιαξε ο Γερμανός μηχανικός Κόνραντ Τσούζε (Konrad Zuse) το 1941, ήταν η πρώτη που χρησιμοποιούσε το δυαδικό σύστημα αρίθμησης.
•
Οι διάφορες ηλεκτρομηχανικές κατασκευές έλυναν αποτελεσματικά κάποια συγκεκριμένα προβλήματα. Υπήρχαν βέβαια τα προβλήματα του όγκου και του κόστους. Αυτά μάλλον ώθησαν το 1943 τον Τόμας Ουότσον (Thomas Watson), διευθυντή της εταιρείας I.B.M., να δηλώσει : "Νομίζω ότι στην παγκόσμια αγορά χρειάζονται το πολύ πέντε υπολογιστές".
•
O ENIAC, ο πρώτος Ηλεκτρονικός Υπολογιστής γενικής χρήσης.
•
Το επόμενο βήμα ήταν η επινόηση μιας μηχανής γενικού σκοπού που θα μπορούσε να λύνει προβλήματα διαφόρων ειδών. Εδώ εμφανίστηκε ο Ούγγρος μαθηματικός Τζον φον Νόιμαν, μια εργασία του οποίου δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 1945 με τίτλο Προσχέδιο έκθεσης για τον EDVAC, όπου περιέγραφε τη λογική λειτουργία μιας υπολογιστικής μηχανής που χρησιμοποιούσε το δυαδικό σύστημα και αποθήκευε στην μνήμη της το πρόγραμμά της. Μετά από αυτή την εργασία οι σημερινοί υπολογιστές λέγονται και μηχανές αρχιτεκτονικής φον Νόιμαν. Περιγράφοντας με αδρές γραμμές μια μηχανή φον Νόιμαν, λέμε ότι έχει
•
μια (τουλάχιστον) Μονάδα Εισόδου, από την οποία πληροφορείται η ΚΜΕ (CPU) ποιο είναι το πρόγραμμα και τα δεδομένα του,
•
μια Κεντρική Μονάδα Επεξεργασίας (ΚΜΕ) του προγράμματος και των δεδομένων, η οποία ρυθμίζει και την γενικότερη λειτουργία του Η/Υ,
•
μια Κεντρική Μνήμη, όπου αποθηκεύει η ΚΜΕ τα εισαγόμενα, τα ενδιάμεσα στοιχεία και τα δημιουργούμενα αποτελέσματα,
•
μια (τουλάχιστον) Μονάδα Εξόδου στην οποία εξάγονται τα αποτελέσματα που η ΚΜΕ σχημάτισε στην Κεντρική Μνήμη.
•
To IBM PC του 1981, που αποτέλεσε σταδιακά πρότυπο για την εξέλιξη του σημερινού προσωπικού υπολογιστή.
•
Πολύ σημαντική ιστορική στιγμή ήταν η ανακάλυψη του τρανζίστορ το 1947, καθώς κατάργησε τις λυχνίες κενού που χρησιμοποιούνταν μέχρι τότε για την υλοποίηση λογικών πυλών και κυκλωμάτων, και οδήγησε έτσι στη δραματική μείωση του μεγέθους των κυκλωμάτων και κατά συνέπεια των υπολογιστών. Παρόμοια στιγμή ήταν η παρουσίαση, στις 12 Σεπτεμβρίου 1958, του πρώτου ολοκληρωμένου κυκλώματος σε μορφή μικροτσίπ (microchip) από τους Ρόμπερτ Νόις (Robert Noyce) και Τζακ Κίλμπι (Jack Kilby). Με τα νέα υλικά οι Η/Υ έγιναν μικρότεροι, οικονομικότεροι και ταχύτεροι. Χρησιμοποιήθηκαν για μετεωρολογικές μελέτες και πρόβλεψη καιρού, για επιχειρησιακές εργασίες, για έρευνα φυσικής υψηλών ενεργειών, για αναζήτηση κοιτασμάτων πετρελαίου, για ιατρικές εφαρμογές και για πάμπολλες άλλες χρήσεις.
•
Από το 1946 που κατασκευάστηκε σε ένα πανεπιστήμιο της Πενσιλβανίας ο πρώτος αριθμητικός ηλεκτρονικός υπολογιστής (Η/Υ) με το όνομα ENIAC (που είχε μεγάλο όγκο, είχε περίπου 18.000 λυχνίες που καίγονταν πολύ συχνά, δούλευε με ρελέδες κάνοντας τρομακτικό θόρυβο, και κατανάλωνε πολλή ενέργεια) μέχρι την εποχή μας (που οι υπολογιστές είναι μικροσκοπικοί, πολύ ισχυροί, δεν καταναλώνουν πολλή ενέργεια και βρίσκονται στα κινητά τηλέφωνα, στα ψηφιακά ρολόγια, στα αυτοκίνητα, στις τηλεοράσεις και σε άλλες οικιακές συσκευές) έχουν περάσει ελάχιστα χρόνια.
Εργαλείο για ανθρώπους •
Ο υπολογιστής είναι ένα ανθρώπινο εργαλείο που προορίζεται να χρησιμοποιείται από ανθρώπους.
•
Σε ότι αφορά τους ανθρώπους που ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας, τότε ο υπολογιστής είναι ένα από τα εργαλεία που απλοποιεί διαδικασίες. Όλες οι ανθρώπινες διαδικασίες απλοποιούνται με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Με τα νέα προγράμματα όπως λ.χ. το Microsoft Office δίνεται η δυνατότητα να διατηρούμε τεράστιο όγκο δεδομένων σε ένα μικρό Note Book υπολογιστή. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους με αναπηρίες να έχουν χαμηλό κόστος ζωής και χαμηλό κόστος παραγωγής των επαγγελματικών και των κοινωνικών τους δραστηριοτήτων.
•
Στο βαθμό που όλες οι δραστηριότητες έχουν κόστος παραγωγής τότε ΝΑΙ ο υπολογιστής είναι το πιο τέλειο εργαλείο.
Εργαλείο για επιχειρήσεις •
Ο υπολογιστής αποτελεί τη μόνη λύση τόσο για τις συμβατικές επιχειρήσεις όσο και για τις επιχειρήσεις των ανθρώπων με αναπηρίες που αναγκαστικά είναι επιχειρήσεις με ιδιαιτερότητες και πολλαπλές ανάγκες.
•
Η εισβολή των ηλεκτρονικών υπολογιστών στις επιχειρήσεις είναι καθολική και είναι αυτή που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις επαγγελματικές δραστηριότητες των ανθρώπων με αναπηρίες. Πολλές δραστηριότητες θα ήταν απροσπέλαστες σε επιχειρηματίες με αναπηρίες εάν δεν υπήρχαν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Οι επιτραπέζιες εκδόσεις, η λογιστική, η διαφήμιση, το marketing, η γραφιστική θα ήταν απολύτως απροσπέλαστα επαγγέλματα χωρίς τους υπολογιστές. Αυτά τα ίδια επαγγέλματα είναι -όχι μόνο προσπελάσιμα- αλλά τείνουν να καταστούν στερεότυπα επαγγελμάτων από τότε που γενικεύτηκε η χρήση των υπολογιστών.
•
Σήμερα, με τους υπολογιστές κάθε έλληνας με αναπηρία μπορεί να είναι επαγγελματικά ενεργός ακόμη και μέσα από το σπίτι του. Υπάρχουν όλα τα μέσα που μπορούν να συμβάλλουν στην ενίσχυση των περιορισμένων ικανοτήτων των ελλήνων με αναπηρίες ώστε να καταστούν ανταγωνιστικοί στην αγορά.
•
Με τους υπολογιστές το κόστος παραγωγής των επιχειρήσεων είναι χαμηλό ανεξαρτήτως από το εάν ο επιχειρηματίας έχει ή δεν έχει αναπηρία.
Εργαλείο για κοινωνικότητα •
Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές σε συνδυασμό με το internet είναι ένα ολοκληρωμένο εργαλείο βελτίωσης της κοινωνικότητας και των κοινωνικών σχέσεων.
•
Η τεχνολογία του Web και του Email είναι ένα πολύ καλό σχολείο για κάθε άνθρωπο. Σε πολλά internet sites υπάρχουν συστηματικά γραμμένες πληροφορίες και οδηγίες που όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως από το εάν ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας ή όχι, μπορούν να βελτιώσουν τις επιδεξιότητές τους με τους ανθρώπους και τις ομάδες ανθρώπων.
•
Το internet είναι πλέον ένα σχολείο ίσης μεταχείρισης. Οι έλληνες με αναπηρίες έχουν να ωφεληθούν πολλά από το internet και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Είναι το μόνο σχολείο που μπορούν να διδάσκονται χωρίς να εμποδίζονται.
Εργαλείο για διασκέδαση Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, εκτός των πολλών άλλων, είναι και ένα εργαλείο διασκέδασης. Για πολλούς από εμάς που έχουμε εξοικειωθεί με τα προγράμματα των υπολογιστών ακόμη και ο χειρισμός τους είναι διασκέδαση και χόμπυ. Για τους άλλους, τους λιγότερο εξοικειωμένους, ο υπολογιστής είναι με βεβαιότητα εργαλείο διασκέδασης αφού υπάρχουν άπειρα παιχνίδια για όλες τις ανάγκες και τις επιθυμίες. Εκτός των παιχνιδιών υπάρχει και το internet όπου υπάρχουν τα πάντα επί παντός επιστητού
Εργαλείο μάθησης ΝΑΙ ο ηλεκτρονικός υπολογιστής είναι το πιο αποδοτικό εργαλείο μάθησης μέσα από το σπίτι: Καταργεί όλα τα εμπόδια και τους φραγμούς. Για όλους εμάς που ζούμε κάτω από συνθήκες αναπηρίας, αλλά και για τους ικανούς σωματικά, το να μπορούμε να εργαζόμαστε, να επιμορφωνόμαστε και να πληροφορούμαστε μέσα από το σπίτι είναι υψίστης σημασίας. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και το internet έχουν γίνει ένα απέραντο σχολείο με online περιοδικά, βιβλία, αλλά και με πληροφορίες για όλα τα ενδιαφέροντα. Υπάρχουν άπειρες πληροφορίες και όλες αυτές οι πληροφορίες είναι δωρεάν και μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις χρεώνονται.
Φωτογραφία Με τον όρο φωτογραφία αναφερόμαστε γενικά στη διαδικασία δημιουργίας οπτικών εικόνων μέσω της καταγραφής και αποτύπωσης του φωτός, με χρήση κατάλληλων συσκευών (φωτογραφικές μηχανές). Ετυμολογικά, η λέξη φωτογραφία είναι σύνθετη και προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις -φως και -γραφή. Η φωτογραφία, πέρα από την τεχνική της διάσταση, αναγνωρίζεται ως ένα από τα ευρύτερα διαδεδομένα μέσα επικοινωνίας του 20ου αιώνα καθώς και ως μία μορφή τέχνης συγγενικής με την ζωγραφική.
Ιστορική εξέλιξη της φωτογραφικής μηχανής •
Οι πρώτες φωτογραφίες αποτελούν ουσιαστικά απλές προβολές εικόνων πάνω σε κάποια επιφάνεια. Ως πρώτη φωτογραφική "μηχανή" μπορεί να θεωρηθεί ένα σκοτεινό δωμάτιο ή κουτί (camera obscura) που στη μία άκρη διαθέτει μια γυαλιστερή επιφάνεια και στην απέναντι άκρη μία πολύ μικρή οπή. Σε μία τέτοια κατασκευή, οι ακτίνες του φωτός διαδίδονται μέσα από την οπή και σχηματίζουν πάνω στην επιφάνεια ένα είδωλο των αντικειμένων έξω από το δωμάτιο ή κουτί. Οι μετέπειτα μεταβολές της πρωταρχικής camera obsura οδήγησαν κυρίως σε περισσότερο ελαφρές μηχανές. Παράλληλα ξεκίνησαν οι προσπάθειες για την μόνιμη αποτύπωση της εικόνας σε μια φωτοευαίσθητη επιφάνεια, καθώς παρέμενε σημαντικό μειονέκτημα το γεγονός ότι η απλήcamera obscura δεν μπορούσε να διατηρήσει τα είδωλα των αντικειμένων.
•
Η σύγχρονη φωτογραφική μηχανή είναι συνδυασμός εξειδικευμένων τεχνολογιών από τρεις τομείς, των λεπτοκατασκευών, της οπτικής και, αφενός της χημικής τεχνολογίας, αφετέρου της μικροηλεκτρονικής. Η ιστορία της, αν και ξεκινάει ουσιαστικά στα μέσα του 19ου αιώνα, έχει ρίζες στους αρχαίους πολιτισμούς, π.χ. της Κίνας και της Ελλάδας, και σχετίζεται με το σκοτεινό θάλαμο (camera obscura, pinhole camera) που περιγράφει ήδη ο Αριστοτέλης! Σε ένα σκοτεινό θάλαμο (κλειστό κουτί) με μια μικρή τρύπα σε επίπεδη επιφάνειά του, εισέρχεται το φως και απεικονίζει στην απέναντι από την τρύπα επιφάνεια ένα αντεστραμμένο είδωλο του εξωτερικού κόσμου
Στις αρχές του 17ου αιώνα διαπίστωσε ο Ιταλός φυσικός Angelo Sala (1576-1637) ότι κάποια άλατα του αργύρου μαυρίζουν στο φως του ήλιου, δεν ήταν όμως σε θέση να σταματήσει αυτή τη διεργασία και να διατηρήσει μια απόχρωση του γκρι. Το 18ο αιώνα υπήρχε ήδη σημαντική εμπειρία σε θέματα ευαισθησίας
διαφόρων χημικών αλάτων στο φως. Οι 'Αγγλοι Thomas Wedgwood (1771-1805) και Humphrey Davy (1778-1829) χρησιμοποίησαν αυτά τα υλικά για να αποτυπώσουν τα περιγράμματα προσώπων, πινάκων ζωγραφικής κ.ά. Όλες οι γνωστές αποτυπώσεις της εποχής δεν είχαν όμως σταθερότητα, γιατί μετά την εμφάνιση της εικόνας συνεχιζόταν το μαύρισμα της χημικής επίστρωσης.
Το έτος 1827 πέτυχε ο Γάλλος φυσικός Joseph Nicephore Niepce (Νιέπς, 1765-1833) να δημιουργήσει με χρήση σκοτεινού θαλάμου και αρκετά μεγάλο χρόνο έκθεσης (περίπου 8 ώρες!) μια σταθερή εικόνα, την οποία ονόμασε heliographie (ηλιογραφία). Ο Νιέπς άρχισε να ενδιαφέρεται για τη φωτογραφία και τη φωτομηχανική αναπαραγωγή εικόνων από τα τέλη του 18ου αιώνα. Πειραματίστηκε για μερικές δεκαετίες με μηχανικά, χημικά και οπτικά θέματα, μέχρι που παρουσίασε την πρώτη ηλιογραφία του. Το 1829 άρχισε να συνεργάζεται με τον σκηνογράφο Louis Jacques Mande Daguerre (Νταγκέρ, 1787-1851), με στόχο να βελτιώσουν την ποιότητα των ηλιογραφιών. Οι δύο συνεργάτες παρουσίασαν το 1831 εικόνες αποτυπωμένες σε χάλκινες πλάκες επιστρωμένες με ιωδιούχο άργυρο. η εμφάνιση γινόταν στη συνέχεια με ατμούς υδραργύρου. Και σ' αυτά τα δείγματα όμως δεν ήταν δυνατή η σταθεροποίηση και η εικόνα συνέχιζε να μαυρίζει όσο έμενε στο ηλιακό φως. Τελική επιτυχία είχε ο Νταγκέρ, μετά το θάνατο του Νιέπς, με πλάκες αργύρου και χλωριούχο νάτριο (μαγειρικό αλάτι) ως σταθεροποιητή, μια επινόηση των 'Αγγλων John Frederick Herschel (Χέρσελ, 1792-1861) και William Henry Fox Talbot (Τάλμποτ, 18001877). Οι εικόνες του Νταγκέρ ονομάστηκαν νταγκεροτυπίες, είχαν όμως το μειονέκτημα ότι κάθε μία αποτελούσε μοναδικό δείγμα, αφού στις πλάκες χαλκού και αργότερα γυαλιού εμφανιζόταν απ' ευθείας η λεγόμενη θετική εικόνα. .Η ιδέα αρνητικού-θετικού οφείλεται στον Τάλμποτ, με την οποία έγινε δυνατή η απεριόριστη αναπαραγωγή θετικών από μια αρνητική χάρτινη πλάκα. Ο Talbot ονόμασε αρχικά την τεχνική του καλοτυπία αλλά αργότερα μετονομάστηκε σε ταλμποτυπία. Επρόκειτο ουσιαστικά για την δημιουργία μιας ενδιάμεσης αρνητικής εικόνας, που αργότερα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αναπαραγωγή της θετικής, πραγματικής εικόνας. Η καλοτυπία υστερούσε σε ποιότητα έναντι της νταγκεροτυπίας, ωστόσο αυτό ήταν λογικό
καθώς χρησιμοποιούσε ως βάση του αρνητικού χαρτί του οποίου η υφή διακρινόταν πάνω στη φωτογραφία. Ο χρόνος έκθεσης της επίστρωσης ιωδιούχου αργύρου για τις καλοτυπίες (calotypies), όπως ονομάστηκαν οι δημιουργίες του Τάλμποτ, ήταν αρχικά περίπου 30 δευτερόλεπτα. Σταδιακά μειώθηκε αυτός ο χρόνος σε μερικά δευτερόλεπτα. Οι όροι αρνητικό και θετικό χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά από τον John Herschel, φίλο του Talbot. Το έτος 1839 παρουσίασαν ο Νταγκέρ και ο Τάλμποτ τις δημιουργίες τους σχεδόν ταυτόχρονα σε ευρύτερο κοινό και εντυπωσίασαν. Επιπλέον ο Talbot ήταν ο πρώτος που δημοσίευσε βιβλίο με συλλογή φωτογραφιών, ενώ λειτούργησε την πρώτη επιχείρηση μαζικής αναπαραγωγής και πώλησης φωτογραφιών στο Reading, κοντά στη πόλη του Λονδίνου. •
Οι εξελίξεις ήταν στη συνέχεια ραγδαίες, γιατί πολλοί τεχνικοί και καλλιτέχνες σε πολλές χώρες αναζητούσαν λύση στα μικρά και μεγάλα προβλήματα που παρουσιάζονταν κάθε στιγμή. Ο 'Αγγλος καλλιτέχνης Frederick Scott Archer ('Αρτσερ, 1813-1857) παρήγαγε το έτος 1851 αρνητικά πάνω σε γυάλινα πλακίδια, των οποίων η χημική επεξεργασία έπρεπε να γίνεται πριν στεγνώσουν, γι' αυτό ήταν απαραίτητο να υπάρχει κοντά ένα εργαστήριο. Από εργασίες Γάλλων και 'Αγγλων χημικών είχε προκύψει το καλώδιο, ένα διάλυμα νιτρικής κυτταρίνης σε μίγμα οινοπνεύματος και αιθέρα. Αυτό το υλικό χρησιμοποιήθηκε, μετά από διάφορες βελτιώσεις στη σύστασή του για την παραγωγή αρνητικών. Με χρήση του καλωδίου και του συρόμενου από άλογα εμφανιστηρίου του 'Αρτσερ, περιφερόταν ο φωτογράφος Mathew B. Brady (18231896) στα πεδία μαχών του αμερικάνικου εμφύλιου πολέμου και δημιούργησε μια μεγάλη συλλογή από φωτογραφίες με σημαντική ιστορική αξία. Λόγω της δυσκολίας του χειρισμού του καλωδίου και της ανάγκης για σύντομη επεξεργασία των αρνητικών, αναζήτησαν οι ερευνητές σε όλες τις χώρες εντατικά ένα νέο υλικό που θα έδινε τη δυνατότητα αναπαραγωγής θετικών από ένα στεγνό αρνητικό και με κάποια άνεση χρόνου.
•
. Ο 'Αγγλος χημικός Joseph Swan (1828-1914) ανακάλυψε ότι η φωτοευαισθησία του βρωμιούχου αργύρου αυξάνει με τη θερμοκρασία και το έτος 1879 απέκτησε ευρεσιτεχνία για τις πρώτες στεγνές πλάκες με επικάλυψη βρωμιούχου αργύρου και ζελατίνας. Μεταξύ 1848 και 1860 δημιούργησαν οι Γάλλοι φυσικοί, Alexandre Bequerel, πατέρας του νομπελίστα φυσικού και Abel Niepce de Saint-Victor (1805-1870), ανιψιός
του πρωτοπόρου Joseph Niepces, την πρώτη, αν και ασταθή, έγχρωμη φωτογραφία. Το έτος 1891 κατάφερε ο Gabriel Lippmann (1845-1921), διάσημος επιστήμονας από το Λουξεμβούργο, να σταθεροποιήσει μια έγχρωμη φωτογραφία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο ίδιος ερευνητής εισήγαγε τη φωτογραφική μηχανή ως καταγραφικό όργανο για ταχείες μεταβολές μηχανικών και άλλων φαινομένων.
•
. Περί το 1883 επινόησε ο Αμερικάνος βιομήχανος George Eastman (Ήστμαν, 18541932) το αρνητικό φιλμ σε μορφή ταινίας και ίδρυσε το έτος 1880 την εταιρία Kodak, η οποία εξειδικεύτηκε στην παραγωγή και το εμπόριο φιλμ τυλιγμένων σε καρούλι, όπως τα γνωρίζουμε σήμερα. Τα φιλμ αυτά τοποθετούνταν σε ειδική κάμερα που είχε μορφή κιβωτίου, την οποία κατασκεύαζε επίσης η εταιρία αυτή. Με τη διάδοση του τυλιγμένου φιλμ άρχισε η εποχή της μαζικής χρήσης φωτογραφικών μηχανών και από ερασιτέχνες. Ο ίδιος κατασκεύασε έτσι και την πρώτη φωτογραφική μηχανή-κουτί (box camera), την οποία και ονόμασε Kodak. Η μηχανή αυτή χαρακτηριζόταν από μικρό βάρος (περίπου ένα κιλό), είχε μικρές διαστάσεις και διέθετε ένα σταθερό διάφραγμα. Ήταν επιφορτωμένη με ένα ρολό φωτοευαίσθητου χαρτιού πάνω στο οποίο μπορούσαν να αποτυπωθούν πολλές φωτογραφίες, τις οποίες αναλάμβανε το εργοστάσιο της Kodak να εμφανίσει και να τυπώσει. Το σύνθημα με το οποίο προωθήθηκε η νέα φωτογραφική μηχανή ήταν "εσείς πιέζετε το κουμπί, εμείς αναλαμβάνουμε τα υπόλοιπα". Η ανακάλυψη αυτή αποτέλεσε ορόσημο για την μαζική χρήση της φωτογραφικής μηχανής, ενώ είχε συμβολή και στην εμπορική ανάπτυξη της φωτογραφίας. Από την περίοδο αυτή μέχρι σήμερα ελάχιστες σημαντικές τροποποιήσεις συντελέστηκαν στη χημική φωτογραφία, με κυριότερη ίσως την τεχνική της έγχρωμης φωτογραφίας. Οι συνεχείς βελτιώσεις στο μηχανικό, τον οπτικό και το χημικό τομέα, μετέτρεψαν τη φωτογράφηση σε μια πολύ διαδεδομένη απασχόληση για επαγγελματίες φωτογράφους, καλλιτέχνες και ερασιτέχνες.
Φωτογραφίες των δεκαετιών 1840 και 1850 Οι πρώτες φωτογραφίες αποτελούν ουσιαστικά απλές προβολές εικόνων πάνω σε κάποια επιφάνεια. Ως πρώτη φωτογραφική "μηχανή" μπορεί να θεωρηθεί ένα σκοτεινό δωμάτιο ή κουτί (camera obscura) που στη μία άκρη διαθέτει μια γυαλιστερή επιφάνεια και στην απέναντι άκρη μία πολύ μικρή οπή. Σε μία τέτοια κατασκευή, οι ακτίνες του φωτός διαδίδονται μέσα από την οπή και σχηματίζουν πάνω στην επιφάνεια ένα είδωλο των αντικειμένων έξω από το δωμάτιο ή κουτί. Οι μετέπειτα μεταβολές της πρωταρχικής camera obsura οδήγησαν κυρίως σε περισσότερο ελαφρές μηχανές. Παράλληλα ξεκίνησαν οι προσπάθειες για την μόνιμη αποτύπωση της εικόνας σε μια φωτοευαίσθητη επιφάνεια, καθώς παρέμενε σημαντικό μειονέκτημα το γεγονός ότι η απλή camera obscura δεν μπορούσε να διατηρήσει τα είδωλα των αντικειμένων. •
Έγχρωμη φωτογραφία Η τεχνική της φωτογραφίας χρώματος εξερευνήθηκε σε ολόκληρη τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Τα αρχικά πειράματα αποτύγχαναν να αποτρέψουν το χρώμα από την εξασθένιση. Η πρώτη φωτογραφία χρώματος αποτέλεσε γεγονός το 1861 χάρη στο φυσικό James Clerk Maxwell. Μια από τις πρώτες μεθόδους για έγχρωμες φωτογραφίες περιλάμβανε τη χρήση συνολικά τριών φωτογραφικών μηχανών κάθε μια από τις οποίες είχε ένα διαφορετικό φίλτρο χρώματος μπροστά από το φακό. Το πρώτο έγχρωμο φιλμ (Autochrome) κυκλοφόρησε ως εμπορικό προϊόν το 1907 αλλά η σύσταση του ήταν διαφορετική από του μεταγενέστερου φιλμ Kodachrome, που κυκλοφόρησε το 1935 βασισμένο σε τρία επιχρωματισμένα στρώματα, το κάθε ένα ευαίσθητο σε ένα από τα τρία πρωτεύοντα χρώματα (μπλε, πράσινο και κόκκινο). Τα έγχρωμα φιλμ διακρίνονται σε έγχρωμα αρνητικά ή έγχρωμα θετικά (ή διαφανείς, slides).
Ψηφιακή φωτογραφία
Η ψηφιακή φωτογραφία αποτελεί ίσως την τελευταία σημαντική εξέλιξη σε ότι αφορά την τεχνική της φωτογραφίας. Σε αυτές αντί για το κοινό "χημικό" φιλμ χρησιμοποιούνται φωτοευαίσθητοι αισθητήρες. Το μέρος της φωτογραφικής μηχανής που βοηθά την εστίαση της εικόνας είναι το ίδιο. Βέβαια συνοδεύεται πια από πολλά βοηθητικά της χρήσης ηλεκτρονικά μέσα. Οι αισθητήρες αποτελούνται από έναν αριθμό μικροσκοπικών εικονοστοιχείων (pixels), στα οποία αναλύεται η εικόνα. Χρησιμοποιούνται εξειδικευμένα εικονοστοιχεία για κάθε ένα από τρία βασικά χρώματα. Κάθε ένα καταγράφει τις πληροφορίες σχετικά με την ένταση του εισερχόμενου φωτός από το συγκεκριμένο χρώμα. Στην συνέχεια μετατρέπεται η ένταση σε ένα δυαδικό αριθμό που αποτελεί την μέτρησή της. Οι πληροφορίες αυτές μεταφέρονται στα ηλεκτρονικά κυκλώματα της μηχανής τα οποία επεξεργάζονται και αποθηκεύουν την εικόνα σε μορφή αναγνώσιμη από άλλα μέσα. Η μορφή αυτή είναι μία σειρά δυαδικών αριθμών κατάλληλα οργανωμένων. Στην συνέχεια αυτή είναι έτοιμη να αναπαραχθεί όπου χρειάζεται, με την βοήθεια αποκωδικοποιητών της μορφής αποθήκευσης. Οι κυριότερες μορφές αποθήκευσης σε ψηφιακά μέσα είναι οι jpeg, gif, tiff. Τα μέσα αναπαραγωγής της εικόνας είναι οι ίδιες οι φωτογραφικές μηχανές, οι οθόνες των ηλεκτρονικών υπολογιστών αλλά και μυριάδες μέσα ψηφιακής απεικόνισης. Για κάθε ένα από αυτά χρειάζεται η προσαρμογή της μορφής καταγραφής στις απαιτήσεις του συστήματος. Η πρώτη εμπορική ψηφιακή φωτογραφική μηχανή παρουσιάστηκε το 1990. Σήμερα οι ψηφιακές
μηχανές αποτελούν ευρύτατα διαδεδομένα καταναλωτικά προϊόντα, ενώ συνεχίζουν να εξελίσσονται ενσωματώνοντας επιπλέον δυνατότητες, όπως βιντεοσκόπηση, με ή χωρίς καταγραφή ήχου.
Τηλεόραση Η τηλεόραση είναι ένα σύστημα τηλεπικοινωνίας που χρησιμεύει στη μετάδοση και λήψη κινούμενων εικόνων και ήχου εξ αποστάσεως. Aποτελεί το κυριότερο και δημοφιλέστερο Μέσο Μαζικής Επικοινωνίας και η χρήση της είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη σε όλο τον κόσμο. Ο όρος καλύπτει ολόκληρο το φάσμα των τεχνικών χαρακτηριστικών και των δραστηριοτήτων που αφορούν τα τηλεοπτικά προγράμματα, καθώς και τη μετάδοσή τους. Συνήθως, λέγοντας "τηλεόραση" εννοούμε τη συσκευή, δηλαδή τον δέκτη, ο οποίος λαμβάνει το (τηλεοπτικό) σήμα που εκπέμπουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί σε συγκεκριμένες συχνότητες (ή αλλιώς κανάλια) με την οθόνη που απεικονίζει το αποτέλεσμα της εκπομπής (μετατροπή του σήματος σε εικόνα και ήχο). Η λέξη προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό πρόθεμα "τηλε-" (="μακριά") και τη λέξη "όραση". Ο τηλεοπτικός δέκτης λαμβάνει το τηλεοπτικό σήμα είτε ασύρματα είτε ενσύρματα. Η ασύρματη λήψη γίνεται με δύο τρόπους: Ο ένας τρόπος είναι η λήψη με κεραία στραμμένη σε κάποιο επίγειο σταθμό εκπομπής (που βρίσκεται στην κορυφή κάποιου βουνού). Ο δεύτερος τρόπος είναι η λήψη από δορυφόρο μέσω δορυφορικής κεραίας (πιάτο) και ειδικού δέκτη. Στην ενσύρματη λήψη έχουμε την καλωδιακή τηλεόραση (στην Ελλάδα λειτουργεί σε περιορισμένη κλίμακα στην Πλάκα, τα Εξάρχεια και το Κολωνάκι[1][2]) και τη λήψη μέσω δικτύου (IPTV). Τα τελευταία χρόνια, η ανάπτυξη της ευρυζωνικής δικτύωσης (καθώς και οι νέες τεχνικές συμπίεσης τηλεοπτικού σήματος) κατέστησε ικανή τη μετάδοση τηλεοπτικού προγράμματος μέσω Διαδικτύου. Πρόσφατα έχει ξεκινήσει και η μετάδοση τηλεοπτικού σήματος μέσω δικτύου κινητής τηλεφωνίας (Mobile TV).
Επίγεια τηλεόραση Ο πιο διαδεδομένος τρόπος μετάδοσης είναι μέσω επίγειου δικτύου εκπομπής. Στην κορυφή κάποιου βουνού εγκαθίσταται ένα κέντρο εκπομπής, το οποίο λαμβάνει το τηλεοπτικό σήμα από το σταθμό και το οδηγεί σε ένα πομπό. Ο πομπός το εκπέμπει σε μία από τις παρακάτω ζώνες συχνοτήτων: 1. UHF (Ultra High Frequency, υπερυψηλές συχνότητες): Στη ζώνη αυτή η συχνότητα κυμαίνεται από 300 MHz (ελάχιστο) έως 3000 MHz (μέγιστο)
2. VHF (Very Ηigh Frequency, πολύ υψηλές συχνότητες): Στη ζώνη αυτή η συχνότητα κυμαίνεται από 30 MΗz εως 300 MΗz Αυτές οι ζώνες συχνοτήτων δεν χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για τηλεοπτικές μεταδόσεις. Σε αυτές τις ζώνες συχνοτήτων έχουν εκχωρηθεί κανάλια και για άλλες εφαρμογές, όπως η ραδιοφωνία FM, οι ραδιοερασιτεχνικές εκπομπές, τα ειδικά ραδιοδίκτυα κ.τ.λ.. Η κατανομή των καναλιών είναι διαφορετική για κάθε περιοχή του κόσμου. Συνοπτικά, στην Ελλάδα έχουμε τα παρακάτω κανάλια, ανάλογα με τη ζώνη εκπομπής: •
Ζώνη I (VHF): Κανάλια 2, 3, 4.
•
Ζώνη II (VHF): Δεν υπάρχουν τηλεοπτικά κανάλια, χρησιμοποιείται για ραδιοφωνία FM.
•
Ζώνη III (VHF): Κανάλια 5-11.
•
Ζώνη IV (UHF): Κανάλια 21-37
•
Ζώνη V (UHF): Κανάλια 38-69
•
Επίσης, υπάρχει η ζώνη με τα κανάλια S2-S20 (VHF). Σε αυτή τη ζώνη δε γίνονται εκπομπές από επίγειο σταθμό. Αυτή η ζώνη χρησιμοποιείται μόνο για τις καλωδιακές εγκαταστάσεις.
Έγχρωμη εικόνα •
Αρχικά, το τηλεοπτικό σήμα ήταν ασπρόμαυρο. Αργότερα επιχειρήθηκε η μετάδοση έγχρωμου σήματος. Τέθηκε ως απαραίτητη προϋπόθεση η συμβατότητα μεταξύ ασπρόμαυρων και έγχρωμων εκπομπών. Ο έγχρωμος τηλεοπτικός δέκτης θα έπρεπε να λειτουργεί τόσο με έγχρωμες όσο και με ασπρόμαυρες εκπομπές σημάτων. Επίσης, ο ασπρόμαυρος δέκτης θα έπρεπε να μπορεί να λάβει ένα έγχρωμο σήμα (το οποίο, φυσικά, θα προέβαλλε ασπρόμαυρο). Αναπτύχθηκαν τα παρακάτω πρότυπα έγχρωμης εικόνας:PAL (Phase Alternating Line): Γερμανικής προέλευσης με πρώτη εκπομπή το 1967
•
SECAM (Séquentiel Couleur à mémoire): Γαλλικής προέλευσης με πρώτη εκπομπή το 1956, και
•
NTSC (National Television System Committee): Αμερικανικής προέλευσης με πρώτη εκπομπή το 1953
•
Τα πρότυπα PAL και NTSC μοιάζουν πάρα πολύ μεταξύ τους. Το πρότυπο PAL αποτελεί μια βελτίωση του NTSC.
•
Σε αυτά τα πρότυπα η έγχρωμη εικόνα αποτελείται από δύο σήματα: την ασπρόμαυρη εικόνα, η οποία ονομάζεται σήμα φωτεινότητας (αγγλ.: Luminance, και συμβολίζεται ως
Y), και το χρώμα, το οποίο ονομάζεται σήμα χρωμικότητας (αγγλ.: Chrominance και συμβολίζεται ως C).
Μεταγενέστερα συστήματα •
Για την ιστορία θα πρέπει εδώ να αναφερθεί και το σύστημα PAL PLUS, το οποίο προτάθηκε ως αντικαταστάτης του PAL, με κυριότερη καινοτομία του την εκπομπή σημάτων ευρείας εικόνας Wide Screen ή αλλιώς 16/9. Το σύστημα αυτό, αν και σημαντικά εξελιγμένο, θεωρείται ήδη ξεπερασμένο, κυρίως γιατί είναι αναλογικό.
Η τηλεόραση στην Ελλάδα •
Η Ελλάδα, ενώ επίσημα είναι καταχωρημένη ως χώρα που χρησιμοποιεί το σύστημα SECAM, στην πράξη όλοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί εκπέμπουν σε PAL. Oι συχνότητες στις οποίες εκπέμπουν οι σταθμοί βρίσκονται στη ζώνη UHF, ενώ στη ζώνη VHF εκπέμπει μόνο η κρατική τηλεόραση. Επίσης, υπάρχουν και ψηφιακές πλατφόρμες δορυφορικής εκπομπής. Η ιδιωτική εταιρεία Multichoice Ελλάδος παρέχει τα συνδρομητικά πακέτα NOVA. Εκπέμπει τα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας (κρατικά και ιδιωτικά), ταινίες με αθλητικά, ταινίες, ντοκιμαντέρ κ.λπ..
•
Μία δεύτερη απόπειρα ψηφιακής, δορυφορικής συνδρομητικής τηλεόρασης κατέληξε σε αποτυχία (Alpha Digital)
•
O OTE έχει μια δορυφορική, ψηφιακή πλατφόρμα στο δορυφόρο Hellas Sat 2. Χρησιμοποιεί μια δορυφορική συχνότητα και εκπέμπει ελεύθερα ελληνικά τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια. Τέλος, μια οδηγία της Ε.Ε. επιβάλλει τον τερματισμό των αναλογικών επίγειων εκπομπών μέχρι το 2012. Από 1.1.2013 , οι επίγειες εκπομπές θα πρέπει να είναι μόνο ψηφιακές. Η πιλοτική εκπομπή ψηφιακού σήματος από την ΕΡΤ με το ξεπερασμένο σύστημα συμπίεσης MPEG 2 βαίνει προς κατάργηση(σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της ΕΡΤ). Πλέον η ψηφιακή εκπομπή μέσω σου συστήματος MPEG 4 είναι ευρύτατα διαδεδομένη , ενώ ο επίσημος φορέας της η Digea που συστάθηκε από ιδιωτικούς σταθμούς (ALPHA, ALTER, ΑΝΤΕΝΝΑ, Μακεδονία TV, MEGA, ΣΚΑΪ, Star Channel) έχει αναλάβει την υλοποίηση του σχεδιασμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για πλήρη ψηφιοποίηση Έως την 31.12.2012.
•
Η ιστορία της Ελληνικής τηλεόρασης αρχίζει το 1951 οπότε με τον νόμο 1663 προβλέπεται η ίδρυση και λειτουργία ραδιοτηλεοπτικών σταθμών των Ενόπλων Δυνάμεων - διάταξη η οποία καταργείται 15 χρόνια αργότερα - ενώ παράλληλα προβλέπεται και η λειτουργία της Υπηρεσίας Ενημέρωσης Ενόπλων Δυνάμεων (ΥΕΝΕΔ) που θα είχε την αρμοδιότητα για την εγκατάσταση και λειτουργία ραδιοτηλεοπτικών σταθμών.
•
•
•
Αυτό ορισμένοι το θυμούνται. Οι νεότεροι μπορούν να ανατρέξουν στο αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών, όπου αναφέρεται, μεταξύ άλλων: Στις αρχές της δεκαετίας του '60 ξεκινά η πειραματική μετάδοση τηλεοπτικών εκπομπών στη Θεσσαλονίκη. Ο πρώτος πειραματικός σταθμός Ελληνικής τηλεόρασης λειτούργησε το 1961 στη Θεσσαλονίκη από τη ΔΕΗ στα πλαίσια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Η επίσημη όμως έναρξη της Ελληνικής κρατικής τηλεόρασης έγινε στις 23 Φεβρουαρίου 1966, με πρώτη παρουσιάστρια την Ελένη Κυπραίου και συντονιστή το δημοσιογράφο Γεώργιο Κάρτερ. Το 1969 γίνεται η διεθνής απευθείας σύνδεση με το κύκλωμα της Eurovision για τη μετάδοση της προσεδάφισης και του περιπάτου του πληρώματος του Απόλλο 12 στη Σελήνη. Το 1970 το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοτηλεόρασης μετεξελίσσεται σε Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης (Ε.Ι.Ρ.Τ). Το 1975, με τη μεταπολίτευση, το Ε.Ι.Ρ.Τ μετατρέπεται σε Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση (Ε.Ρ.Τ) με σκοπό την «ενημέρωση, την επιμόρφωση και την ψυχαγωγία του Ελληνικού λαού».
Μουσική Ηχείο •
Μικρό δυναμικό ηχείο με έναν οδηγό και καμπίνα από πλαστικό.
•
Το ηχείο (speaker) αποτελεί μία διάταξη/συσκευή, η οποία έχει σκοπό τη μετατροπή της λαμβανόμενης ηλεκτρικής ενέργειας (εισερχόμενο σήμα) σε ακουστική ενέργεια, δηλαδή σε στιγμιαίες μεταβολές πίεσης του ατμοσφαιρικού αέρα (διαμήκη κύματα), οι οποίες αντιστοιχούν σε όσο το δυνατόν περισσότερο φυσικό και αληθοφανή ήχο. Επομένως, το ηχείο δεν αποτελεί μία γνήσια ηλεκτρονική συσκευή, αλλά μία ηλεκτρομηχανική ή ηλεκτροακουστική διάταξη.
•
Το ηχείο δεν θα πρέπει να συγχέεται με το αντηχείο που συναντάται στα έγχορδα μουσικά όργανα και το οποίο έχει σκοπό την ενίσχυση του ήχου μέσω του συντονισμού του. Αντίθετα, η αρχή λειτουργίας των ηχείων που χρησιμοποιούνται για την αναπαραγωγή της μουσικής είναι εντελώς διαφορετική. Η προσπάθεια των σχεδιαστών ηχείων είναι η όσο το δυνατό μεγαλύτερη καταπίεση/απόσβεση των μηχανικών συντονισμών της καμπίνας, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί και να απουσιάζει εντελώς.
•
Υπάρχουν πολλά είδη ηχείων, ανάλογα με την εφαρμοζόμενη τεχνολογία και τις αρχές λειτουργίας πάνω στις οποίες στηρίζεται το καθένα. Μία βασική διάκριση των ηχείων είναι τα ηλεκτροστατικά, τα ηλεκτροδυναμικά, τα μαγνητοστατικά, τα υβριδικά, κτλ. Άλλη επίσης βασική διάκριση είναι τα μονόπολα συμβατικά ηχεία, τα δίπολα (διπολικά) ηχεία και τα αμφιπολικά ηχεία. Όλες οι κατηγορίες παρουσιάζουν διάφορες υποδιαιρέσεις με κοινά μεταξύ τους χαρακτηριστικά, δυσκολεύοντας την κατάταξη των ηχείων με απόλυτη ακρίβεια.
Φωνογράφος •
Φωνογράφος, κοινώς γραμμόφωνο, (αγγλ. Phonograph) είναι μια από τις πρώιμες συσκευές για την εγγραφή και αναπαραγωγή ήχου. Κατασκευάστηκε από τον Αμερικανό Τόμας Άλβα Έντισον (Thomas A. Edison) (1847 – 1931) το 1877. Χρησιμοποιούσε μια βελόνα για να καταγράφει τον ήχο σε ένα κύλινδρο με αυλάκια, επικαλυμμένο με αλουμινόχαρτο, ο οποίος περιστρεφόταν με σταθερή ταχύτητα. Η ιδέα της εγγραφής ήχου με παρόμοιο τρόπο υπήρχε από τουλάχιστον μισό αιώνα πριν, αλλά ο Έντισον με την κατασκευή του της έδωσε σάρκα και οστά.
•
Αρχή λειτουργίας
•
Στο φωνογράφο, η βελόνα που κατέγραφε τον ήχο ήταν συνδεδεμένη με ένα είδος φωναγωγού με τρόπο ώστε να λαμβάνει μηχανικά της δονήσεις που προκαλούσε ο ήχος που περνούσε μέσα σ' αυτόν. Η βελόνα παλλόταν κάθετα προς την επιφάνεια του κυλίνδρου και διαμόρφωνε το αλουμινόχαρτο δημιουργώντας "κορφές και κοιλίες". Ο κύλινδρος περιστρεφόταν με το χέρι, με την βοήθεια μιας μανιβέλας, που ήταν προσαρμοσμένη στον άξονά του. Αργότερα ο Έντισον αντί για κυλίνδρους επικαλυμμένους με αλουμινόχαρτο άρχισε να χρησιμοποιεί κέρινους κυλίνδρους στις συσκευές του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την δυνατότητα διαγραφής μιας ηχογράφησης, αφαιρώντας την επιφάνεια του κέρινου κυλίνδρου με την χρήση αιχμηρής λεπίδας.
•
Με βάση αυτή την πρώτη συσκευή, ο επίσης Αμερικανός Emil Berliner (1851-1929), επινόησε δέκα χρόνια αργότερα μια άλλη συσκευή, το γραμμόφωνο (Gramophone), που αντί για κέρινο κύλινδρο χρησιμοποιούσε μια κυκλική πλάκα (δίσκο) από μίγμα γομαλάκας (shellac) για να καταγράφει τον ήχο.
Μικρόφωνο •
Το μικρόφωνο είναι συσκευή που μετατρέπει τα ηχητικά κύματα σε ηλεκτρικές ταλαντώσεις. H χρησιμότητά του είναι μεγάλη γιατί διαμορφώνει τα ηλεκτρικά σήματα που δέχεται, ανάλογα με την επίδραση των ηχητικών κυμάτων. Οι διαμορφωμένες ηλεκτρικές ταλαντώσεις μεταφέρονται μέσω σύρματος ή κεραίας και μπορούν να μετατραπούν στον αρχικό ήχο.
•
Υπάρχουν διάφορα είδη μικροφώνων:
•
μικρόφωνο άνθρακα: το μικρόφωνο άνθρακα αποτελείται από ένα μεταλλικό σώμα μέσα στο οποίο είναι τοποθετημένο ένα μικρό δοχείο, το οποίο έχει μονωτικές ιδιότητες. Η λειτουργία του μικροφώνου αυτού έχει σχέση με την μεταβολή της ηλεκτρικής αντίστασης των κόκκων του άνθρακα, εξαιτίας της μεταβολής της πίεσης που ασκείται στο διάφραγμα από τα ηχητικά κύματα.
•
μικρόφωνο ταινίας: το μικρόφωνο ταινίας αποτελείται από μια λεπτή πτυχωτή ταινία, συνήθως από αλουμίνιο, η οποία μπορεί και πάλλεται ελεύθερα μέσα στο ηλεκτρικό πεδίο που δημιουργεί ένας ισχυρός μαγνήτης. Το μικρόφωνο αυτό έχει κατευθυνόμενη λήψη από δύο αντίθετες κατευθύνσεις και χρησιμοποιείται για ταυτόχρονη εξυπηρέτηση δύο ομιλητών, λόγω της καλής του απόκρισης.
•
δυναμικό μικρόφωνο: το δυναμικό μικρόφωνο αποτελείται από έναν ισχυρό μόνιμο μαγνήτη κ' ένα πηνίο τοποθετημένο ανάμεσα στους πόλους του, ώστε να κινείται ελεύθερα. Η λειτουργία του βασίζεται στο φαινόμενο της επαγωγής: όταν ηχητικά κύματα πέφτουν στο διάφραγμα, το πηνίο πάλλεται στο πεδίο του μαγνήτη, τέμνονται οι μαγνητικές γραμμές κι εμφανίζεται στα άκρα του πηνίου επαγωγική τάση. Χρησιμοποιείται κυρίως σε μικροφωνικές εγκαταστάσεις που απαιτούν ιδιαίτερη πιστότητα. Το μικρόφωνο πήρε την ονομασία του από τον Ντέιβιντ Χιουζ, ο οποίος επινόησε μια διάταξη μεταφοράς ήχου που ήταν τόσο ευαίσθητη, που τη θεωρούσε κάτι σαν «μικροσκόπιο ήχου» και την ονόμασε «μικρόφωνο» (microphone).
•
πυκνωτικό μικρόφωνο: Η λειτουργία του στηρίζεται στις μεταβολές χωρητικότητας ενός ενσωματωμένου πυκνωτή, σύμφωνα με τις μεταβολές της πίεσης που προκαλούνται από τα ηχητικά κύματα. Είναι ο πλέον σύγχρονος και αποδοτικός - από άποψη ποιότητας τύπος μικροφώνου.
•
Κατηγορία: Μουσική τεχνολογία
Mp3 •
Το MPEG-1 Audio Layer 3 (3ο Επίπεδο Ήχου [του προτύπου] MPEG-1), γνωστό και ως ΜΡ3 (προφέρεται έμ-πι-θρί), είναι ένα δημοφιλές πρότυπο ψηφιακής κωδικοποίησης ήχου, το οποίο βασίζεται στην απωλεστική συμπίεση αρχείων μέσω ενός αλγορίθμου σχεδιασμένου να μειώνει δραστικά το πλήθος των ψηφιακών δεδομένων που απαιτούνται για την αποθήκευση και ορθή αναπαραγωγή του ήχου, ο οποίος ωστόσο συνεχίζει να ακούγεται σαν πιστή αναπαραγωγή του αρχικού ασυμπίεστου περιεχομένου από τους περισσότερους ακροατές. Εφευρέθηκε από μία ομάδα Γερμανών μηχανικών του Ιδρύματος Fraunhofer, εργαζομένων στα πλαίσια του προγράμματος EUREKA 147 DAB το οποίο έκανε έρευνα επάνω στο ψηφιακό ραδιόφωνο, και τυποποιήθηκε με βάση το πρότυπο ISO/IEC το 1991.
Ηλεκτρική κιθάρα •
Ηλεκτρική αποκαλείται η κιθάρα που χρησιμοποιεί ηλεκτρομαγνήτες για να μετατρέψει τον ηχητικό παλμό των ατσάλινων χορδών της σε ηλεκτρικό ρεύμα το οποίο μπορεί έπειτα να ενισχυθεί από ένα σύστημα ενισχυτή-ηχείου. Το σήμα που προέρχεται από την κιθάρα μπορεί κάποιες φορές να διαφοροποιηθεί με εφέ όπως το reverb ή να παραμορφωθεί. Ενώ οι περισσότεροι τύποι ηλεκτρικής κιθάρας φέρουν έξι χορδές, απαντώνται και επτάχορδες οι οποίες χρησιμοποιούνται από κάποιους μουσικούς της τζαζ και της μέταλ μουσικής, ειδικά του είδους νιου μέταλ (Nu Metal). [1] καθώς και δωδεκάχορδες (με έξι ζεύγη χορδών οι οποίες απέχουν διάστημα μιας οκτάβας τις οποίες συναντάμε κυρίως σε μουσικά είδη όπως το τζανγκλ ποπ και το ροκ.
•
Η ηλεκτρική κιθάρα χρησιμοποιήθηκε αρχικά από big band μουσικούς της τζαζ ως ένα κούφιο όργανο, ηλεκτρικώς ενισχυμένο για μεγαλύτερη ένταση κατά την περίοδο της άνθησης του σουίνγκ. Οι πρώτες ηλεκτρικές κιθάρες διέθεταν κούφιο σώμα, ατσάλινες χορδές και ηλεκτρομαγνήτες με σπείρες από βολφράμιο που κατασκεύαζε η εταιρία Rickenbacker το 1931. Παρόλο που μερικές από τις πρώτες κατασκευάστηκαν από τον Les Paul, ο πρώτος επιτυχημένος εμπορικά τύπος ηλεκτρικής κιθάρας με κούφιο σώμα ήταν η Fender Esquire το 1950. Η ηλεκτρική κιθάρα ήταν ένα όργανο-κλειδί για την ανάπτυξη πολλών μουσικών ειδών που εμφανίστηκαν από τα τέλη του 1940 και μετά όπως το Σικάγο Μπλουζ, το πρώιμο Ροκ εντ Ρολ και το Ροκαμπίλι καθώς και το Μπλουζ Ροκ του 1960. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί σε διάφορα άλλα είδη μουσικής όπως η κάντρι, η Άμπιεντ, η Νιού Έιτζ, καθώς και σε κάποια είδη σύγχρονης ορχηστρικής μουσικής.
Κασέτα •
H κασέτα ή κασέττα είναι μαγνητικό μέσο αποθήκευσης και αποτελείται από μια πλαστική θήκη μικρών διαστάσεων, μέσα στην οποία βρίσκεται μαγνητική ταινία στην οποία εγγράφονται κυρίως ηχητικές πληροφορίες και δευτερευόντως/μεταγενέστερα (πρακτική που πλέον έχει ξεπεραστεί) αρχεία υπολογιστών. Η κασέτα είναι σχεδιασμένη να λειτουργεί με τύλιγμα/ξετύλιγμα της μαγνητικής ταινίας σε μικρές ενσωματωμένες μπομπίνες και να τοποθετείται σε ειδική ηλεκτρονική συσκευή, με κεφαλή ανάγνωσης, που καλείται κασετόφωνο.
Κάρτα ήχου •
Η κάρτα ήχου είναι μια κάρτα επέκτασης του ηλεκτρονικού υπολογιστή που μπορεί να εισάγει και εξάγει ήχο υπό τον έλεγχο ειδικών προγραμμάτων. Τυπικές χρήσεις μιας κάρτας ήχου περιλαμβάνουν την παροχή του ηχητικού συστατικού για εφαρμογές πολυμέσων όπως η σύνθεση μουσικής, επεξεργασία βίντεο ή ήχου, παρουσίαση/εκπαίδευση, και ψυχαγωγία (παιχνίδια). Διάφοροι ηλεκτρονικοί υπολογιστές διαθέτουν ενσωματωμένες δυνατότητες αναπαραγωγής ή/και επεξεργασίας ήχου, ενώ άλλοι συμπεριλαμβάνουν ειδικές κάρτες επέκτασης προκειμένου να προστεθεί η κάρτα ήχου όταν τη χρειαστεί ο χειριστής.
Jukebox •
Το jukebox είναι μια ημιαυτόματη συσκευή αναπαραγωγής μουσικής, συνήθως λειτουργεί με κέρματα, η οποία μπορεί να παίξει επιλεγμένα τραγούδια (ή ολόκληρους δίσκους) από μία εσωτερική "βιβλιοθήκη" δίσκων. Ένα συνηθισμένο jukebox είναι αρκετά μεγάλο με στρογγυλό το πάνω μέρος και έχει χρωματιστό φωτισμό στα πλαϊνά του που φτάνει μέχρι το πάνω του μέρος. Το κλασικό jukebox έχει κουμπιά με γράμματα και αριθμούς τα οποία όταν συνδυάζονται χρησιμοποιούνται ώστε να βρεθεί ένα συγκεκριμένο τραγούδι από κάποιο δίσκο.
Κινηματογράφος Ο κινηματογράφος ή αλλιώς σινεμά αποτελεί σήμερα την αποκαλούμενη και έβδομη τέχνη, δίπλα στη γλυπτική, τη ζωγραφική, το χορό, την αρχιτεκτονική, τη μουσική και τη λογοτεχνία. Αρχικά εμφανίστηκε περισσότερο ως μια νέα τεχνική καταγραφής της κίνησης και οπτικοποίησής της, όπως δηλώνει και ο ίδιος ο όρος (κινηματογράφος = κίνηση + γραφή).
ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ Η εφεύρεση του κινηματογράφου είναι αποτέλεσμα πολλών σπουδαίων ανακαλύψεων σε πολλούς επιστημονικούς τομείς. Το πανάρχαιο όνειρο της αναπαράστασης της πραγματικότητας ήρθε να το εκπληρώσει η φωτογραφία το 1839. Η ανάγκη για την αναπαράσταση και την καταγραφή της κίνησης, αλλά και η ανάγκη για αφήγηση φανταστικών εντυπωσιακών ιστοριών βρήκαν στον κινηματογράφο την ολοκληρωμένη έκφρασης τους. Στις ρίζες της προϊστορίας του κινηματογράφου θα συναντήσουμε πρώτη και καλύτερη την "Σπηλιά" του Πλάτωνα, που στα μαγικά τοιχώματα της προβάλλονται τα πιο παράξενα θεάματα. Θα συναντήσουμε τον αρχαίο συγγραφέα Λουκιανό που σε ένα φανταστικό του διήγημα για ένα ταξίδι στην Σελήνη, κάνει αναφορά σε ένα καθρέπτη τοποθετημένο στο άνοιγμα ενός πηγαδιού, όπου μέσα του μπορεί κανείς να δει σκηνές και ομιλίες από τη ζωή των ανθρώπων στη Γη.
Ο Πτολεμαίος είναι αυτός που πρώτος κατασκεύασε μια συσκευή οπτικού τρικ (Ο δίσκος του Πτολεμαίου) που στηρίζονταν στην κίνηση του δίσκου, που τμήματα του ήταν βαμμένα με διαφορετικά χρώματα. Λίγο νωρίτερα ο μεγάλος εφευρέτης της αρχαιότητας, ο Ήρων, επινόησε ένα σύστημα με καθρέπτες που με τα παιγνίδια φωτός και σκιάς που δημιουργούσαν εντυπωσίαζαν τους θεατές. 'Όλα αυτά όμως ήρθε να τα διακόψει ο χριστιανικός μεσαίωνας, που
τα θεώρησε σαν ειδωλολατρικές απάτες και πράγματα του διαβόλου και διέκοψε την περαιτέρω ανάπτυξή τους.
Τα οπτικά πειράματα ξαναεμφανίζονται στην ιστορία με την αναγέννηση. Η πιο σημαντική ανακάλυψη ήταν αυτή του "Μαγικού φαναριού". Πολλοί είναι οι διεκδικητές της πατρότητας. Ο Christian Huygens , ο Rasmussen Walgenstein, ο Reeves, ο Dechales. Πρώτος το περιγράφει ο ησουίτης μοναχός Αθανάσιος Κίρχερ (Athanasius Kircher) στο έργο του "Η μεγάλη τέχνη του φωτός και της σκιάς (Ars Magna Lucis et Umbrae). Ο μαγικός φανός ήταν ο πρόδρομος του προβολέα διαφανειών και με τις διάφορες παραλλαγές και μετεξελίξεις του, κρατήθηκε σε χρήση και μεγάλη δημοτικότητα μέχρι τον 19ο αιώνα( lanterna magica). Το 1816, ο μετέπειτα εφευρέτης της στερεοσκοπικής φωτογραφίας Sir David Brewster κατασκεύασε το πρώτο καλειδοσκόπιο (Kaleidoscope). Την δεκαετία του 1820 ο Βέλγος φυσικός Joseph Antoine Ferdinand Plateau κατασκεύασε το ανορθωσκόπιο (Anorthoscope) και πολύ σύντομα το φενακιστισκόπιο (Phenakistiscope) που κυκλόφορησε στην αγορά και με άλλα ονόματα (Phantasmascope ή Fantoscope). Το 1825 ο Paris κατασκεύασε το Θαυματοσκόπιο (Thaumatrope) που φαίνεται να ήταν μια ιδέα του Sir John Herschel. To 1834 ο William George Horner φτιάχνει ένα σύστημα που το ονομάζει Daedalum που θα ξεχαστεί για πάνω από 30 χρόνια και θα επανέρθει από τους William F. Lincoln και M. Bradley με το όνομα Zoetrope. Με τη γρήγορη κίνηση του και τις ζωγραφισμένες του εικόνες, μοιάζει με κινούμενο σχέδιο. Αυτός που έφτασε κοντά στον κινηματογράφο όσο κανένας άλλος, ήταν ο Γάλλος Emile Reynaud το 1878. Αν αντί για τις ζωγραφισμένες χάρτινες ταινίες του, είχε σκεφτεί να προβάλει φιλμ με το πραξινοσκόπιο του (Praxinoscope), θα μιλάγαμε για αυτόν σήμερα σαν τον εφευρέτη του κινηματογράφου. Όμως τον Ρενό μπορούμε να τον θεωρούμε τον πατέρα των ταινιών κινουμένων σχεδίων. Μια διαμάχη για τον καλπασμό των αλόγων και ένα στοίχημα 25000 δολαρίων του κυβερνήτη της Καλιφόρνιας ήταν η αιτία να έρθει ο Muybridge στο προσκήνιο της δημοσιότητας. ο Eadweard Muybridge ήταν γνωστός για τις φωτογραφικές μελέτες της κίνησης και ο κυβερνήτης Stadford, ζήτησε τη συνδρομή του για να αποδείξει τους ισχυρισμούς του. Ο Maybridge έστησε μια κατασκευή με 30 μηχανές που ο φωτοφράχτης τους άνοιγε από μια κλωστή που έσπαζε το
άλογο καθώς περνούσε από μπροστά τους. Η σειρά αυτή των φωτογραφιών έκαναν διάσημο τον Muybridge και γέννησαν την ιδέα της κινηματογραφικής κάμερας. Μέχρι αυτό το σημείο η ανθρώπινη γνώση είχε δώσει όσα χρειάζονταν. Τώρα ήρθε η σειρά του Thomas Edison και των Louis και Auguste Lumières να ανακαλύψουν τον κινηματογράφο.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
Η ιστορία του κινηματογράφου ξεκινάει με τους πρωτοπόρους εφευρέτες του και τις πρώτες τους ταινίες. Στην Αμερική ο εφευρέτης Thomas Edison, πνεύμα ανήσυχο, όταν ανακάλυψε τον φωνόγραφο, έβαλε σκοπό του να φτιάξει μια συσκευή που θα κατέγραφε ταυτόχρονα ήχο και είκονες. To πρώτο βήμα σε αυτό ήταν το "κινητοσκόπιο". Ο ίδιος δημιούργησε και το πρώτο κινηματογραφικό στούντιο. Στην ευρωπαϊκή πλευρά του ατλαντικού, μια οικογένεια με παράδοση στην κατασκευή φωτογραφικών πλακών, άρχισε τη δική της ανασχόληση με τα ζητήματα της κινούμενης εικόνας. Όλα ξεκίνησαν όταν ο πατέρας Antoine Lumières ανάμεσα στα εκθέματα στην μεγάλη έκθεση του Παρισιού το 1894, είδε το κινητοσκόπιο του Edison. Αγόρασε ένα και το πήγε αμέσως στους δυο γιούς του. Η ιδέα για μια μηχανή λήψης και προβολής μαζί σε φιλμ και η δημιουργία μιας ταινίας που θα προβάλλεται σε μια μεγάλη οθόνη για να μπορούν να τη δουν πολλοί θεατές δεν άργησε να έρθει. Το όνομα του νέου θεάματος: Κινηματογράφος και η πρώτη ημερομηνία δημόσιας προβολής 28 Δεκεμβρίου 1895. Ο ανθρώπινος πολιτισμός αλλάζει όψη.
ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Η 28η Δεκεμβρίου 1895 είναι πιθανότατα η πιο σημαντική ημερομηνία της ιστορίας του κινηματογράφου. Μια χειμωνιάτικη μέρα στο Παρίσι, ο Auguste και ο Louis Lumiere ανακοίνωσαν την έκθεση, στο Ινδικό Σαλόνι στο Grand Café, στη λεωφόρο των Καπουτσίνων, με κινούμενες εικόνες, στις οποίες υπήρχε η άφιξη του τραίνου στο σταθμό της Σιοτά. Ήταν η πρώτη δημόσια προβολή κινούμενων εικόνων και, συγχρόνως, το πρώτο ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε. Η προβολή ήταν τόσο σοκαριστική που κάποιοι από του θεατές σηκώθηκαν από τις θέσεις τους και έτρεξαν να φύγουν. Στο 1895 ο σιδηρόδρομος ήταν ένα δυνατό σύμβολο της βιομηχανικής επανάστασης της αστικής τάξης. Σήμερα η εισαγωγή της ψηφιακής τεχνολογίας στη διανομή και στη θέαση των προϊόντων της κινηματογραφικής βιομηχανίας θα μπορούσε να παρομοιαστεί σα μια διαφορετική πολιτισμική επανάσταση. Στην πραγματικότητα, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι οι τρομακτικές αντιδράσεις των θεατών στις εικόνες της άφιξης του τραίνου, που είχαν παραχθεί από τους αδελφούς Lumiere στον κινηματογράφο, έχουν το αντίστοιχό τους στην
ντοκιμαντερίστικη απόδοση της πραγματικότητας από το Χόλυγουντ, στην προσπάθειά του να χρησιμοποιήσει τον ψηφιακό κινηματογράφο. Το Χόλυγουντ εμπλέκεται στον προσδιορισμό D-Cinema ή Digital Cinema, τον ψηφιακό κινηματογράφο. Αυτός ορίζεται ως η αντικατάσταση του αναλογικού κινηματογράφου των 35mm και των κινηματογραφικών προβολών, με μηχανικά μέσα, τα οποία έχουν πλέον αντικατασταθεί με τους υψηλής ανάλυσης (high resolution) ψηφιακούς προτζέκτορες. Το ECinema ή Electronic Cinema, ο ηλεκτρονικός κινηματογράφος, είναι ο τρόπος να προβληθούν ταινίες στο κοινό με ηλεκτρονικό ή ψηφιακό τρόπο, σε προβολές σε διάφορες αίθουσες. Κατά συνέπεια ο ψηφιακός κινηματογράφος είναι ένα ανώτερο στάδιο του ηλεκτρονικού κινηματογράφου. Αυτοί οι προσδιορισμοί έχουν ήδη ξεπερασθεί. Δίκτυα όπως το Digitala Hus, στη Σουηδία, και το Digital Screen Network του Film Council του Ηνωμένου Βασιλείου, έχουν ήδη κάνει κάποιες νέες κατηγοριοποιήσεις. Η ψηφιακή προετοιμασία της παραγωγής, η παραγωγή και το στάδιο μετά την παραγωγή μιας ταινίας είναι ήδη μια συνηθισμένη διαδικασία στην κινηματογραφική βιομηχανία. Η ψηφιοποίηση της διανομής σημαίνει ότι οι ταινίες μπορούν να προωθούνται με μεγαλύτερη ευκολία και με μικρότερο κόστος, παρά με το συχνά δύσχρηστο τρόπο «φυσικής» μεταφοράς των μπομπινών σε 35mm. Υπάρχουν τρεις κεντρικοί δρόμοι της ψηφιακής διανομής: οι δορυφόροι, όπου χρησιμοποιούνται οι υπάρχοντες υποδομές ICT, όπως το διαδίκτυο, με φορητούς σκληρούς δίσκους και με dvd. Συνήθως όταν μια ταινία, σε 35mm, φτάνει για προβολή, ακολουθούμε μια διαδοχική διαδικασία, τα τρέιλερ, η διαφήμιση και η κύρια παρουσίαση. Η αυτοματοποίηση μπορεί να ελέγχει τον φωτισμό της αίθουσας και στην οθόνη με ένα αυτόματο τρόπο εμφανίζονται τα κείμενα. Η τεχνολογία που βασίζεται στο διαδίκτυο αναπαράγει αυτή τη διαδικασία με ψηφιακό τρόπο και παρέχει ευκολίες όπως η έκδοση εισιτηρίων. Η ψηφιακή προβολή είναι το επόμενο στάδιο. Η εξέλιξη από την αναλογική στην ψηφιακή βιομηχανία δεν έγινε χωρίς δυσκολίες. Η εισαγωγή της ψηφιακής τεχνολογίας στην κινηματογραφική βιομηχανία δε διέφερε πολύ. Οι ευκαιρίες του νέου συστήματος είναι πάντως αξιοπρόσεχτες. Η ψηφιακή τεχνολογία είναι μια ευκαιρία για τους παραγωγούς, τους διανομείς και τους διοργανωτές για να εκπληρώσουν και να ικανοποιήσουν με ακρίβεια τις επιθυμίες, συνειδητές ή ασυνείδητες, του κινηματογραφόφιλου κοινού. Το κόστος της μετατροπής (transfer) από 35mm σε ψηφιακό φορμά μιας ταινίας είναι απαγορευτικό. Είναι τρόπος ζωής να περιορίζουμε το κόστος παραγωγής, αυτό δίνει τη δυνατότητα στους κινηματογραφιστές να πειραματιστούν, μη λαμβάνοντας υπόψη τους το ρίσκο των διανομέων. Οι καλλιτεχνικοί κινηματογράφοι μάχονται ενάντια στην κυριαρχία των multiplex, αυτό θα έδινε καλύτερα αποτελέσματα στην εξερεύνηση μιας πνευματικής τροφής που έχει ανάγκη μια κινηματογραφόφιλη κοινότητα που τρέφεται με άσχημο τρόπο από τις προμήθειες του Χόλυγουντ. Οι δραστηριότητες της προφορικής εκπαίδευσης μπορούν να
αναπτυχθούν με κάθετο τρόπο, μεταμορφώνοντας την κινηματογραφική βιομηχανία από μια αποκλειστικότητα σε μια συμμετοχικότητα. Οι αδελφοί Lumire πετυχημένα προώθησαν τη βιομηχανία του κινηματογράφου γυρίζοντας ντοκιμαντέρ σε όλο τον κόσμο. Την ίδια εποχή, ο Thomas Edison, στις ΗΠΑ, ακινητοποίησε και περιόρισε τον κινηματογράφο του, χάνοντας τον ανταγωνισμό. Ο κινηματογράφος των Lumiere ήταν μια υπέροχη εφεύρεση που μπορούσε να αποτυπώσει την κίνηση και να προβάλει τις εικόνες, μερικές φορές μετά από λίγες ώρες επεξεργασίας. Κάποιος μπορεί να πιθανολογεί, αλλά, αν αυτοί ζούσαν στις μέρες μας, θα πρόβαλαν με ψηφιακό τρόπο τις ταινίες τους που θα γύριζαν με DV και θα τις διένειμαν μέσα από δορυφόρους σε όλο τον κόσμο; Η ιστορία του κινηματογράφου -και της τέχνης- είναι γεμάτη από διαμάχες ανάμεσα στην ομορφιά και την αλήθεια. Το ντοκιμαντέρ πάντως υποχρεώνεται να αποδείξει ότι η αλήθεια είναι η ομορφιά του. Η αντίδραση του κοινού των ντοκιμαντερίστικων ταινιών των και οι αρχές της κινηματογραφικής βιομηχανίας ήταν μια παρακαταθήκη για αυτή την εξέλιξη. Η εισαγωγή της ψηφιακής τεχνολογίας στη διανομή και στην προβολή των προϊόντων της κινηματογραφικής βιομηχανίας μπορεί να είναι ένα προάγγελος μιας νέας αρχής. Είναι αυτό ένα μάθημα που πρέπει να μάθουμε όλοι μας από την πρώτη μέρα της προβολής στο καφέ, στο Παρίσι, το 1895
ΒΙΝΤΕΟΠΑΙΧΝΙΔΙΑ Ένα βιντεοπαιχνίδι είναι ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι το οποίο περιλαμβάνει αλληλεπίδραση με μια διεπαφή χρήστη για την παραγωγή οπτικής ανάδρασης σε μια συσκευή βίντεο. Η λέξη βίντεο στο [1] βιντεοπαιχνίδι παραδοσιακά αναφερόταν σε μια συσκευή εμφάνισης raster. Ωστόσο, με την δημοφιλή χρήση του όρου «βιντεοπαιχνίδι», τώρα υπονοεί κάθε τύπο συσκευής εμφάνισης. Τα ηλεκτρονικά συστήματα που χρησιμοποιούνται για να παιχτούν βιντεοπαιχνίδια είναι γνωστά ως πλατφόρμες· παραδείγματα αυτών είναι οι προσωπικοί υπολογιστές και οι παιχνιδομηχανές. Αυτές οι πλατφόρμες εκτείνονται από μεγάλα συστήματα υπολογιστή μέχρι συσκευές χειρός. Ειδικευμένα βιντεοπαιχνίδια όπως τα παιχνίδια arcade, ενώ προηγουμένως κοινά, έχουν σταδιακά μειωθεί σε χρήση. Η μέση ηλικία του παίκτη ηλεκτρονικών παιχνιδιών είναι 30,2. Παρατηρείται μια τεράστια ποικιλία βιντεοπαιχνιδιών και μια εκπληκτική ποικιλομορφία, που στόχο έχουν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες του κάθε παίκτη:
Παζλ (Tetris)
Παιχνίδια ρόλων (The Elder Scrolls, Eye of the Beholder, Fallout, Ultima, Final Fantasy, Baldur's Gate, Neverwinter Nights)
Παιχνίδια βολών πρώτου ή τρίτου προσώπου (Doom, Counter Strike,Quake, HalfLife, Unreal, Call of Duty, Splinter Cell, Max Payne)
Παιχνίδια στρατηγικής (Civilization, WarCraft, Starcraft, Age of Mythology) Παιχνίδια περιπέτειας (adventure) (King's Quest, Grim Fandango, Broken Sword, Space Quest, Myst, Syberia, η σειρά Monkey Island, και το Assassin's Creed)
Παιχνίδια αθλητισμού (οι σειρές FIFA και NBA Live, Pro Evolution Soccer)
Παιχνίδια εξομοίωσης (The Sims, MS Flight Simulator, SimCity)
Παιχνίδια αγώνων (Gran Turismo, Forza Motorsport, V-Rally 3) και άλλα είδη.
Εκτός από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, που βασίζονται σε δεδομένα που υπάρχουν εγκατεστημένα σε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή ή μια κονσόλα παιχνιδιών, τον τελευταίο καιρό ένα νέο είδος σημειώνει μεγάλη πέραση στο χώρο αυτό - τα Μαζικά Online παιχνίδια (massive online games), εκ των οποίων τα πιο πετυχημένο είναι τα World of WarCraft και Lineage 2. Τα παιχνίδια αυτά παίζονται από εκατομμύρια παίκτες σε όλο τον κόσμο και πολλά από αυτά είναι μεταφρασμένα σε πολλές γλώσσες. Τα παιχνίδια αυτά έχουν μικρές απαιτήσεις από το χρήστη/παίκτη, καθώς έχουν ελάχιστα γραφικά και όλη η επεξεργασία γίνεται στο διακομιστή (server) και όχι στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του χρήστη. Αυτός είναι και ο λόγος (η χρήση ενός φυλλομετρητή και μιας σύνδεσης στο διαδίκτυο) που μπορεί κάποιος να παίξει ακόμη κι από ένα PDA ή ένα Smartphone. Αν και φαίνεται να ανήκουν στην κατηγορία των "ηλεκτρονικών παιχνιδιών" στην ουσία είναι μια άλλη κατηγορία παιχνιδιών. Με τον όρο ηλεκτρονικό παιχνίδι αναφερόμαστε σε οποιοδήποτε παιχνίδι παίζεται με τη χρήση κάποιας ηλεκτρονικής συσκευής. Αυτή η συσκευή μπορεί να είναι ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής, μια κονσόλα παιχνιδιών, ένα κινητό τηλέφωνο κτλ. Όλα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν μια μορφή εισόδου δεδομένων από τον χρήστη, π.χ. ένα πληκτρολόγιο, ένα joystick, ένα gamepad ή ποντίκι, και μια μορφή εξόδου που ικανοποιεί τις αισθήσεις του παίχτη, συνήθως ένα μόνιτορ ή μια τηλεόραση και ηχεία.
Ψυχολογικές επιδράσεις της μουσικής Συναισθηματικές αντιδράσεις Σύμφωνα με τον London (2002), αισθανόμαστε ένα συναίσθημα ως αντίδραση σε μια κατάσταση και το συναίσθημά μας κατευθύνεται προς κάποιο αντικείμενο-στόχο, δηλαδή έναν άνθρωπο, ένα αντικείμενο, ή ένα γεγονός, το οποίο διαδραματίζει έναν αιτιώδη ρόλο στο να προκαλέσει μια συναισθηματική κατάσταση. Τα συναισθήματα θεωρούνται γενικά ως «αρκετά συνοπτικές αντιδράσεις» (Juslin & Zentner, 2002:6), έχουν δηλαδή σύντομη διάρκεια. Από την άλλη πλευρά, οι διαθέσεις αποτελούν «συναισθηματικές καταστάσεις χαμηλής υποκειμενικής έντασης αλλά σχετικά μακροχρόνιας διάρκειας, συχνά χωρίς προφανή αιτία» (Juslin & Zentner, 2002:6-7). Επομένως, οι διαθέσεις διαφέρουν από τα συναισθήματα τόσο ως προς τη διάρκειά τους όσο και ως προς την έλλειψη προφανούς αιτίας στις διαθέσεις. Η δημιουργία συναισθημάτων από τη μουσική είναι ένα μεγάλο θέμα το οποίο συζητείται έντονα τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, οι περισσότερες έρευνες έχουν επικεντρωθεί στην αντίληψη των ακροατών για τη συναισθηματική έκφραση και όχι στη δημιουργία συγκεκριμένων συναισθηματικών αντιδράσεων (Gabrielsson, 2001˙ Juslin, 2001˙ Juslin & Zentner, 2002). Ένας σημαντικός λόγος για αυτό είναι ότι ο τρόπος που βιώνονται οι συναισθηματικές αντιδράσεις είναι ένα πολύπλοκο φαινόμενο και δεν μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητό. Όπως επισημαίνει και ο Hanslick (1854) «παρακολουθώντας την πορεία που ακολουθεί μια μελωδία για να επιδράσει στη διάθεσή μας, βρίσκουμε ότι ο δρόμος της από το παλλόμενο όργανο έως το ακουστικό νεύρο έχει επαρκώς εξηγηθεί από τη Φυσιολογία. Η νευρική διαδικασία δια της οποίας το αίσθημα του ήχου γίνεται συναίσθημα παραμένει ανεξήγητη» (Hanslick, 1854/2001:94-95). Παρόλα αυτά, υπάρχει σήμερα μια διαδεδομένη πεποίθηση ότι η μουσική κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, μπορεί να δημιουργήσει συναισθήματα στους ακροατές (Scherer & Zentner, 2001). Οι Sloboda και Juslin (2001) θεωρούν ότι τα συναισθήματα που προκαλεί η ακρόαση μουσικής είναι δύο ειδών: (α) τα συναισθήματα που αφορούν την αισθητική αξία της μουσικής, δηλαδή το τι αντιλαμβάνεται κανείς ως ωραίο στη μουσική και (β) τα συναισθήματα που παράγονται ή εκφράζονται από τη μουσική, λίγο ή πολύ ανεξάρτητα από την αισθητική της αξία. Ωστόσο, οι δύο κατηγορίες δεν είναι ανεξάρτητες η μία από την άλλη και όπως επισημαίνουν, είναι σημαντικό να γίνεται από τους ερευνητές μια σύνδεση των δύο ειδών έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η όσο το
δυνατό καλύτερη κατανόηση των ψυχολογικών πτυχών της μουσικής και των συναισθημάτων. Οι ίδιοι επίσης αναφέρουν ότι φαίνεται να υπάρχει κάποια συσχέτιση (αναφερόμενη και ως εσωτερικό συναίσθημα) ανάμεσα στην ένταση των συναισθημάτων που βιώνονται εξαιτίας της μουσικής και σε συγκεκριμένα δομικά χαρακτηριστικά της μουσικής. Αυτή η ένταση μεταβάλλεται συνεχώς κατά το σταδιακό «ξετύλιγμα» της μουσικής. Τα δομικά χαρακτηριστικά που φάνηκαν να σχετίζονται με τη δημιουργία συναισθηματικών αντιδράσεων είναι οι αρμονικές μετατροπές, οι μελωδικές αποτσιατούρες και άλλες μουσικές έννοιες οι οποίες αναφέρονται στη δημιουργία και τη διατήρηση ή διακοπή των μουσικών προσδοκιών. Θεωρείται «ότι οι μουσικές προσδοκίες μπορούν να αυξήσουν τη συναισθηματική αντίδραση ακόμα και σε οικεία μουσική» (Sloboda & Juslin, 2001:92) Εντούτοις, όπως επεσήμαναν οι Juslin και Zentner (2002), οι περισσότερες μελέτες έχουν ερευνήσει τη διάθεση στη μουσική, ενώ η κύρια παραδοχή σήμερα, είναι ότι η μουσική μπορεί να εκφράσει απλά συναισθήματα και διαθέσεις. Σύμφωνα δε με τη «θεωρία της διέγερσης», η μουσική προκαλεί συναισθήματα στους ακροατές ανάλογα με αυτά που η ίδια εκφράζει. Αυτό που βεβαιώνει το ότι η μουσική είναι για παράδειγμα θλιμμένη είναι η αιτιολογική της δύναμη στο να επιδρά με τις σχετικές αντιδράσεις στον ακροατή (Davies, 2001). Η διέγερση (arousal) κατά τον Becker (2001), είναι καθαρά μια καθολική αντίδραση στη μουσική ακρόαση, η οποία συνδυασμένη με μια εστιασμένη και ενσυνείδητη Πως μας επηρεάζει το κάθε είδος μουσικής ΕΙΔΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
Κλασσική μουσική: Haydn, Mozart
Σαφήνεια, καθαρότητα, κομψότητα.
Βελτίωση προσοχής, μνήμης και χωροταξικών αντιλήψεων.
Μουσική Ρομαντικής περιόδου: Schubert, Schumann, Tchaikovsky, Chopin, Liszt. Μουσική Ιμπρεσσιονιστικής περιόδου: Debussy, Fauri, Ravel. Jazz, Blues, Soul, Reggae και άλλα είδη χορευτικής μουσικής με ρίζες στον αφρικάνικο πολιτισμό.
Έμφαση στην έκφραση συναισθημάτων.
Ανάπτυξη αγάπης, ευσπλαχνίας, συμπόνιας.
Εντυπωσιασμός, διεγείρει ονειρικές εικόνες, ανάλαφρη διάθεση. Χαρούμενοι Δυνατοί, ξέφρενοι ρυθμοί που ξεσηκώνουν.
Αφύπνιση δημιουργικότητας, ασυνειδήτου. Ξεσηκώνουν, εμπνέουν, απελευθερώνουν χαρά και λύπη, εμπεριέχουν πνεύμα και ειρωνεία. Επιβεβαίωση της ανθρώπινης
υπόστασης.
Salsa, Rumba, Macarena και είδη με ρίζες στον πολιτισμό της Νοτίου Αμερικής. Big-Band, Pop, Countrywestern.
Ζωηρός ρυθμός και ένταση. Δραστηριοποίηση σώματος.
Αύξηση καρδιακού παλμού, ρυθμού αναπνοής, κινητοποίηση όλου του σώματος. Η Samba χαλαρώνει και διεγείρει ταυτόχρονα. Διέγερση συναισθημάτων, αίσθηση ευζωίας.
Rock: Elvis Presley, Rolling Stones, Michael Jackson.
Ένταση ήχου, δυναμικοί ρυθμοί.
Ατμοσφαιρική μουσική ή New Age.
Χωρίς κυρίαρχο ρυθμό.
Διέγερση πάθους, εκτόνωση έντασης και άγχους, κρύψιμο πόνου και εξάλειψη άλλων ενοχλητικών ήχων του περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα, πρόσκληση άγχους, πόνοι σώματος και αρνητικά συναισθήματα όταν δεν είμαστε στη κατάλληλη διάθεση. Διαστέλλεται η αντίληψη χώρου και χρόνο, κατάσταση ήρεμης επιφυλακής
Heavy metal, Punk, Rap, Hip-Hop, Grunge.
Ισχυρή ένταση ήχου, δυναμικοί ρυθμοί.
Ερεθισμός νευρικού συστήματος, υποκίνηση δυναμικής, ξέφρενης συμπεριφοράς, αναστολή αυτοελέγχου
Ως μουσική ορίζεται η τέχνη που βασίζεται στην οργάνωση ήχων με σκοπό τη σύνθεση, εκτέλεση και ακρόαση/λήψη ενός μουσικού έργου, καθώς και η επιστήμη που επικεντρώνεται σε θέματα συνδεόμενα με την παραγωγή, οργάνωση και λήψη ήχων. Με τον όρο εννοείται επίσης και το σύνολο ήχων από το οποίο απαρτίζεται ένα μουσικό κομμάτι. Γνωστή και ως Απολλώνια Τέχνη, η μουσική παίρνει το όνομά της από τις εννέα Μούσες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας. Καθ' αυτή την έννοια, η μουσική διέφερε σημασιολογικά της σημερινής χρήσης του όρου, και περιελάμβανε το σύνολο των τεχνών που βρίσκονταν υπό την προστασία των Μουσών. Στην Αρχαία Ελλάδα, ο όρος εννοούσε την Ποίηση, το Μέλος και τον Χορό ως μια αδιάσπαστη ενότητα τεχνών η οποία καλλιεργήθηκε ιδιαίτερα στο Θέατρο, ενώ τη θεωρία της Μουσικής εξέφραζε ο κλάδος της Αρμονικής. Ο διαχωρισμός αυτός υιοθετήθηκε και αναπτύχθηκε από τον δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό. Έτσι σήμερα μπορούμε να πούμε ότι η μουσική ως τέχνη, έρχεται να καλύψει την ανάγκη του ανθρώπου να εκφράσει με τους ήχους, τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις ψυχικές του καταστάσεις.
Τόσο ο ορισμός της μουσικής, όσο και σχετικά με τη μουσική θέματα όπως η εκτέλεση, η σύνθεση και η σπουδαιότητά της, διαφέρουν από πολιτισμό σε πολιτισμό και ανάλογα με το κοινωνικό πλαίσιο. Η ερώτηση 'τί είναι μουσική;' έχει γίνει θέμα συζητήσεων μεταξύ λογίων και μη -, έχει δεχτεί πληθώρα απαντήσεων, όμως καμία δεν ερμηνεύει το φαινόμενο της εν λόγω τέχνης σε καθολικό, διαπολιτισμικό επίπεδο. Μεταξύ άλλων, λεξικοί ορισμοί ορίζουν τη μουσική ως 'τέχνη και επιστήμη των ήχων' ενώ το Βρετανικό Λεξικό της Οξφόρδης εξηγεί πως πρόκειται για "μια από τις καλές τέχνες που ασχολείται με το συνδυασμό ήχων με σκοπό την ομορφιά ως προς τη φόρμα και την έκφραση των σκέψεων και συναισθημάτων." Ένας συνηθισμένος ορισμός προέρχεται από τον μουσικοσυνθέτη Έντγκαρ Βαρές (Edgar Varese), ο οποίος χαρακτηρίζει τη μουσική ως 'οργανωμένο ήχο'. Ωστόσο, ο αμερικανός εθνομουσικολόγος Μπρούνο Νετλ αναφέρει πως "πολύ λίγοι λαοί έχουν έννοιες (κι επομένως λέξεις) αντίστοιχες με αυτή της Ευρωπαϊκής 'μουσικής'.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9.
Εισαγωγή………………………………………………………………………..σελ.3-4 Η στάση του ανθρώπου στο περιβάλλον…………………………σελ.4 Αρνητικές συνέπειες της τεχνολογίας στο περιβάλλον…...σελ.4-7 Προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος………..σελ.8 Ήπιες μορφές ενέργειας………………………………………………….σελ.9-10 Ηλιακή ενέργεια……………………………………………………………..σελ.11 Αιολική ενέργεια…………………………………………………………….σελ.12 Πυρηνική ενέργεια…………………………………………………………σελ.13 Γεωθερμική ενέργεια……………………………………………………..σελ.14
10. Βιομάζα…………………………………………………………………………σελ.15-16 11. Τρόποι ανακύκλωσης υλικών………………………………………..σελ.17-18 12. Οικολογική καλλιέργεια………………………………………………..σελ.19
ΕΙΣΑΓΩΓΗ Από τη φύση ξεκίνησαν τα πάντα. Από τη φύση εξαρτώνται ο άνθρωπος και ο πολιτισμός που με τόσο κόπο δημιούργησε κατά τις χιλιετίες της πολυτάραχης ύπαρξής του. Ο άνθρωπος είναι προϊόν της φύσης, το ίδιο και η ανθρώπινη πνευματική ικανότητα που εξελίσσει τον πολιτισμό ανά τους αιώνες. Η Τεχνολογία είναι προϊόν αυτής της ικανότητας του ανθρώπου. Η καταγωγή λοιπόν της Τεχνολογίας -έστω και μακρινή-, όπως μπορεί να αποδειχθεί και συμπερασματικά με συλλογιστική μέθοδο, είναι από τη φύση. Το γεγονός αυτό και μόνο όμως δεν της εξασφαλίζει φιλικές προθέσεις προς τη φύση, αφού καθώς είδαμε η φύση θεωρείται ως περιεκτική και δυναμικά παραγωγική ακόμα και στοιχείων που μπορούν να εναντιωθούν προς αυτή. Η Τεχνολογία λοιπόν τελικά συμβαδίζει αρμονικά με τη φύση, ή μήπως βρίσκεται στους αντίποδές της; Και αν συμβαίνει το τελευταίο, πώς είναι δυνατόν να το επιτρέψει κάτι τέτοιο ο άνθρωπος που εξαρτάται άμεσα από την υγεία του Οικοσυστήματος; Η Τεχνολογία είναι ένας ευρέως μεταδοτικός τρόπος να γίνονται κάποια πράγματα τα οποία στο παρελθόν ή ήταν απείρως δυσκολότερα να γίνουν, είτε δε γίνονταν καθόλου. Γύρω από την τεχνολογία χτίζεται ένα περιβάλλον αντιπροσωπευτικό της επιρροής της. Η πρόοδος ταυτίζεται πλέον με την τεχνολογία και η τεχνολογία με την πρόοδο. Κατά τις πρώτες δεκαετίες της βιομηχανικής επανάστασης του 20ου αιώνα η μαζική βιομηχανική παραγωγή θα ωθήσει συγγραφείς να προσδώσουν στην τεχνολογία διαστάσεις μιας νέας πίστης, μιας νέας θρησκείας. Η Τεχνολογία διατυπώνεται από τον Aldous Huxley ως το μεγάλο "Τ", μια μορφή πίστης, θρησκείας, ένας ακέφαλος Σταυρός
(Huxley, 1932). To "Τ" o Huxley το χρησιμοποιεί ευστόχως καθώς εκείνη την εποχή είχε ξεκινήσει η μαζική παραγωγή του μοντέλου "Τ" της Ford από τον Henry Ford. Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, στην τεχνολογία πλέον στηρίζουμε ένα μεγάλο μέρος της καθημερινής ζωής αλλά και των προσδοκιών μας. Οι πολύπλευρες ανακαλύψεις και εξελίξεις σε όλες τις επιστήμες βασίζονται στα πολυποίκιλα τεχνολογικά επιτεύγματα. Σε αυτά στηρίζει ακόμα και την επιβίωσή της ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας. Από την άλλη πλευρά όμως η τεχνολογία για ένα μεγάλο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού σημαίνει απλώς μια πολυτελή και άπληστη ζωή τη στιγμή που καταναλώνονται τεράστιοι φυσικοί πόροι εξαντλώντας τη γη. Εδώ εγείρεται το ηθικό ζήτημα: Πώς γίνεται να συνυπάρχει η πρόοδος (τεχνολογία) με την ανάγκη της επιβίωσης του φυσικού οικοσυστήματος και των φυσικών πόρων που παρέχονται από αυτό;
Η στάση του ανθρώπου απέναντι στο περιβάλλον Ο πολιτισμός που δημιούργησε ο άνθρωπος αναμφισβήτητα του έδωσε τη δυνατότητα να διευκολύνει και να βελτιώσει τη ζωή του. Με τις γνώσεις και τα τεχνικά μέσα που απέκτησε μπόρεσε να κατανοήσει το περιβάλλον του, να ερμηνεύσει τα φυσικά φαινόμενα, που κάποτε του προκαλούσαν δέος, και να απελευθερωθεί από τους καταναγκασμούς της φύσης. Ταυτόχρονα όμως αυτή η τεχνολογική ανάπτυξη οδήγησε τον άνθρωπο στην αλαζονεία. Γιατί όχι μόνο θέλησε να κατανοήσει τη φύση, αλλά προσπάθησε να την υποτάξει και να την εκμεταλλευθεί στο έπακρο. Αυτή η παράλογη στάση τού δημιούργησε σήμερα ανυπέρβλητα προβλήματα. Το φυσικό περιβάλλον μολύνεται, εξοντώνεται, καταστρέφεται με ραγδαίους ρυθμούς από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Φαίνεται πως ο άνθρωπος, αυτό το ευφυές ον, έχει λησμονήσει ότι αποτελεί κι αυτός μέρος της φύσης και ότι χωρίς αυτή είναι αδύνατον να επιβιώσει και συμπεριφέρεται με τον πιο ανόητο τρόπο. Παρασυρμένος από την απληστία του, απομυζά τα αγαθά της φύσης προκαλώντας ανυπολόγιστου μεγέθους καταστροφές και θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Οικολογικά προβλήματα Η αλόγιστη επέμβαση του ανθρώπου στη φύση έχει προκαλέσει ένα σημαντικό αριθμό οικολογικών προβλημάτων που απειλούν κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη Γη. Τα σημαντικότερα από αυτά τα προβλήματα μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:
1. Μόλυνση της ατμόσφαιρας: τέσσερα φαινόμενα συνδέονται με τη μόλυνση της ατμόσφαιρας: το νέφος, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η τρύπα του όζοντος και η όξινη βροχή. -Το νέφος: το αποπνικτικό και γκριζωπό αυτό νεφέλωμα που σκεπάζει τον ουρανό πάνω από τις περισσότερες πόλεις του κόσμου προκαλείται από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων, τις βιομηχανίες και τις κεντρικές θερμάνσεις που εκπέμπουν ρύπους. Η δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα κάνει αφόρητη τη ζωή στις πόλεις και έχει σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων. -Το φαινόμενο του θερμοκηπίου: η μόλυνση της ατμόσφαιρας με τα δηλητηριώδη αέρια δημιουργεί ένα στρώμα αερίων που, ενώ επιτρέπει την είσοδο της ηλιακής ακτινοβολίας στη Γη, συγχρόνως εμποδίζει την έξοδο της θερμότητας που πλεονάζει στο διάστημα. Το φαινόμενο αυτό λειτουργεί όπως τα θερμοκήπια (από εκεί πήρε άλλωστε και το όνομά του) με τα τζάμια που κατακρατούν τη θερμότητα του ήλιου. Συνέπεια του φαινομένου είναι η αύξηση της μέσης ετήσιας θερμοκρασίας της Γης. Υπολογίζεται ότι, αν δε ληφθούν αμέσως δραστικά μέτρα, η θερμοκρασία στον πλανήτη θα αυξηθεί κατά 2 βαθμούς μέχρι το 2030. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, είναι πιθανό να ανέβει η στάθμη της θάλασσας (κυρίως από το λιώσιμο των πάγων στους πόλους) και να προκαλέσει πλημμύρες σε παράκτιες περιοχές και ζημιές στα γλυκά νερά, με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν πολλά είδη ζώων και φυτών. Επιπλέον μπορεί να σημειωθούν αλλαγές στις κλιματολογικές συνθήκες (σε ορισμένες περιοχές μπορεί να έχουμε καύσωνα και ξηρασία και σε άλλες κατακλυσμούς) με κίνδυνο να ανατραπεί η ισορροπία του οικοσυστήματος. -Η τρύπα του όζοντος: το όζον είναι ένα αέριο που βρίσκεται στο ανώτερο στρώμα της ατμόσφαιρας, τη στρατόσφαιρα. Εκεί σχηματίζει ένα σωσίβιο στρώμα που λειτουργεί ως φίλτρο στις υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου. Αν δεν υπήρχε το όζον, θα εξαφανιζόταν κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη μας. Το' στρώμα του όζοντος καταστρέφεται από μια κατηγορία χημικών ουσιών, που απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα από τα κλιματιστικά, τα ψυγεία, τα σπρέι και τα υπερηχητικά αεροπλάνα. Έτσι δημιουργούνται οι διάφορες «τρύπες» του όζοντος, μειώνεται δηλαδή το στρώμα του όζοντος σε κάποια σημεία. Η καταστροφή του όζοντος απειλεί την υγεία του ανθρώπου (η υπεριώδης ακτινοβολία προκαλεί καρκίνο του δέρματος αλλά και τύφλωση σε πολλούς ανθρώπους) και θέτει σε κίνδυνο και πολλούς άλλους οργανισμούς του πλανήτη μας. -Η όξινη βροχή: η όξινη βροχή προκαλείται από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων και τα δηλητηριώδη αέρια που εκπέμπουν τα εργοστάσια και τα καλοριφέρ. Όταν αυτά τα αέρια ενώνονται με την υγρασία που υπάρχει στην ατμόσφαιρα, παράγει βροχή που περιέχει θειικό οξύ. Αυτή είναι η όξινη βροχή. Όταν πέφτει στη γη, προκαλεί το θάνατο στα ψάρια των λιμνών, καταστρέφει τα εδάφη και τα δάση και διαβρώνει τα κτίρια. Γι' αυτό οι περιβαλλοντολόγοι προειδοποιούν ότι οι εκπομπές του διοξειδίου του θείου θα πρέπει να περιοριστούν κατά 90% αν θέλουμε να εκλείψει το φαινόμενο της όξινης βροχής.
2. Μόλυνση των υδάτων (θάλασσες, λίμνες, ποτάμια): οι θάλασσες, τα ποτάμια και οι λίμνες έχουν μετατραπεί από τον άνθρωπο σε τεράστιους σκουπιδότοπους. Εκεί καταλήγουν τα λύματα των ανθρώπων και των ζώων, τα βιομηχανικά απόβλητα, τα απορρυπαντικά, τα λιπάσματα και πλήθος άλλων βλαβερών ουσιών. Πολύ συχνά, τεράστιες θαλάσσιες εκτάσεις και ακτές μολύνονται από πετρελαιοκηλίδες ύστερα από κάποιο ατύχημα σε πλοίο που μετέφερε πετρέλαιο. Δεν πάνε επίσης πολλά χρόνια που στους ωκεανούς κατέληγαν και τα ραδιενεργά απόβλητα, κάτι που απαγορεύτηκε με διεθνείς συμβάσεις. Η ζημιά από τη μόλυνση των υδάτων είναι τεράστια. Πολλά είδη φυτών και ζώων απειλούνται με εξαφάνιση, ενώ κινδυνεύει και η υγεία των ανθρώπων. Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και άλλες μορφές ανθρώπινης επέμβασης όπως η υπεραλιεία, η εκτροπή των ποταμών, η αποξήρανση των λιμνών, η άντληση τεράστιων ποσοτήτων νερού για την άρδευση των καλλιεργειών, συνειδητοποιούμε ότι η υδρόσφαιρα απειλείται σοβαρά από τον άνθρωπο, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την οικολογική ισορροπία. 3. Καταστροφή των δασών: τα δάση είναι «οι πνεύμονες της Γης». Καθαρίζουν την ατμόσφαιρα από τη μόλυνση, συγκρατούν τα νερά και δημιουργούν τις πηγές και τα υπόγεια νερά, εμποδίζουν τη διάβρωση του εδάφους και προσφέρουν στον άνθρωπο το οξυγόνο. Δυστυχώς όμως, αυτός δε φαίνεται να συνειδητοποιεί την αξία των δασών και τα καταστρέφει αλόγιστα. Τα δάση καταστρέφονται είτε για να καλυφθούν οι ανάγκες σε ξυλεία είτε για να μετατραπούν σε βοσκοτόπια ή καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Στη χώρα μας, όπου κάθε χρόνο καταστρέφονται χιλιάδες στρέμματα δάσους κυρίως από πυρκαγιές, ένας πρόσθετος λόγος είναι η οικοπεδοποίηση. Δυστυχώς όμως οι αναδασώσεις που θα μπορούσαν να εξισορροπήσουν το πρόβλημα της καταστροφής δε γίνονται με εντατικό ρυθμό και οι απώλειες δεν αποκαθίστανται. Πρέπει λοιπόν να πάψουμε να αδιαφορούμε και όλοι μας να κινηθούμε άμεσα για να προστατέψουμε τους πνεύμονες του πλανήτη μας. 4. Επεμβάσεις στο έδαφος και το υπέδαφος: εδώ πρέπει να σημειώσουμε τη συνεχή μόλυνση των εδαφών από τα φυτοφάρμακα, τα εντομοκτόνα, τα ραδιενεργά κατάλοιπα και τους όγκους των απορριμμάτων. Επιπλέον ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται χωρίς μέτρο τους φυσικούς πόρους, προκειμένου να κινήσει τις βιομηχανίες και να ικανοποιήσει ποικίλες ανάγκες του. Οι συνέπειες βέβαια είναι πολλές: οι καλλιέργειες δηλητηριάζονται, πολλά ζωικά και φυτικά είδη δεν μπορούν να επιβιώσουν και ο φυσικός πλούτος κινδυνεύει να εξαντληθεί. 5. Ηχορύπανση: δεν είναι ευχάριστοι στην ακοή μας όλοι οι ήχοι που παράγονται γύρω μας. Συχνά είναι θόρυβοι, δηλαδή δυνατοί και ενοχλητικοί ήχοι που μας ταλαιπωρούν και μας εκνευρίζουν. Σ' αυτή την περίπτωση κάνουμε λόγο για ηχορύπανση, που αποτελεί ένα σοβαρό οικολογικό πρόβλημα. Η ηχορύπανση παρατηρείται κυρίως στις μεγάλες πόλεις και διαταράσσει την ηρεμία και τη γαλήνη του ανθρώπου. Οι θόρυβοι από τις μηχανές και τα κορναρίσματα των τροχοφόρων, από τις πτήσεις των αεροπλάνων, από τα μηχανήματα στις οικο-
δομές, τις βιοτεχνίες ή τα εργοστάσια, η φασαρία των πολυσύχναστων δρόμων ή πλατειών, όπου υπάρχουν μαγαζιά ή χώροι διασκέδασης (καφετέριες, μπαράκια κ.λπ.), αλλά και οι θόρυβοι στις πολυκατοικίες, όπου ο καθένας αδιαφορεί για τον διπλανό του, αποτελούν σημαντικές αιτίες ηχορύπανσης. Όταν η ένταση του ήχου είναι μεγαλύτερη από αυτή που μπορεί να αντέξει το ανθρώπινο αυτί, τότε αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την υγεία του ανθρώπου, καθώς μπορεί να προκληθούν σ’ αυτόν σοβαρά προβλήματα ακοής, ενώ ταυτόχρονα μπορεί το άτομο να αισθάνεται συνεχή εκνευρισμό και κούραση, με αποτέλεσμα να γίνεται πιο επιθετικό απέναντι στους άλλους αλλά και πιο αγχώδες. Έτσι, η ηχορύπανση γίνεται πραγματικός εφιάλτης για το σύγχρονο άνθρωπο. Ωστόσο, ο θόρυβος έχει ένα στοιχείο που τον διαφοροποιεί έναντι των άλλων ρυπαντών: εξαφανίζεται χωρίς να αφήνει κατάλοιπα στο περιβάλλον μόλις εξαφανιστεί η αίτια που τον προκαλεί. 6. Ατομική ενέργεια: η χρήση της πυρηνικής ενέργειας από τον άνθρωπο αποτελεί μια από τις σοβαρότερες απειλές για το περιβάλλον. Αν και στο παρελθόν πολλοί υποστήριξαν ότι η πυρηνική ενέργεια θα δώσει μια λύση στο ενεργειακό πρόβλημα και θα εξασφαλίσει στον άνθρωπο με φθηνό και ασφαλή τρόπο την ενέργεια που χρειάζεται για τις βιομηχανίες και τα εργοστάσιά του, η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Τα ραδιενεργά κατάλοιπα των πυρηνικών εργοστασίων καθώς και τα ατυχήματα που έχουν σημειωθεί σε κάποια από αυτά (όπως στο Τσερνομπίλ το 1986) έχουν μολύνει το περιβάλλον με ραδιενέργεια σε σημαντικό βαθμό. Σ' αυτά μπορούμε να προσθέσουμε τις δοκιμές πυρηνικών όπλων και τη χρήση ορισμένων απ' αυτά σε πρόσφατους πολέμους. Οι ραδιενεργές ουσίες που μένουν στο περιβάλλον θέλουν χιλιάδες χρόνια για να εξαφανιστούν και εντωμεταξύ δηλητηριάζουν τους ζωντανούς οργανισμούς. Ζώα και φυτά πεθαίνουν και ο άνθρωπος κινδυνεύει, καθώς προσβάλλεται από καρκίνο ή υφίσταται επιδράσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε γενετικές ανωμαλίες. Αυτή η πραγματικότητα όμως δε φαίνεται να πτοεί κυβερνήσεις και επιστήμονες που συνεχίζουν να εργάζονται για την παραγωγή της ατομικής ενέργειας. 7. Βιομηχανική ρύπανση. Είναι γνωστό ότι ο βασικότερος τομέας για την ανάπτυξη μιας χώρας στις περισσότερες περιπτώσεις- είναι η βιομηχανία. Η χωρίς προγραμματισμό ανάπτυξη της, πέρα από την εξάντληση αποθεμάτων μεγάλης σημασίας, δημιούργησε τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα. Μόλυνση της ατμόσφαιρας, ρύπανση των νερών και του εδάφους, επικίνδυνα απόβλητα σε χωματερές είναι μερικά από αυτά. Η στρατηγική που υπήρχε μεταπολεμικά, να χτίζονται βιομηχανίες μέσα ή κοντά στις πόλεις για να μειώνεται το κόστος μεταφοράς των εμπορευμάτων, έχει οδηγήσει σε αδιέξοδα που δύσκολα μπορούν να λυθούν βραχυπρόθεσμα. Η μετεγκατάσταση βιομηχανιών σε χώρους επιλεγμένους απαιτεί πέρα από τεράστια ποσά προσεκτικό σχεδιασμό. Δυστυχώς σήμερα υπάρχουν μονάδες που όχι απλώς ρυπαίνουν, αλλά και που σε περίπτωση ατυχήματος οι καταστροφές θα είναι μεγάλες.
Προτάσεις για την αντιμετώπιση του οικολογικού προβλήματος Ο άνθρωπος δεν πρέπει να μένει αδιάφορος απέναντι στην οικολογική καταστροφή που συντελείται στον πλανήτη Γη. Έχει χρέος να συμφιλιωθεί με τη φύση και να αγωνιστεί να την προστατέψει. Μόνο όταν όλοι μας συνειδητοποιήσουμε την αξία της φύσης και το πόσο εξαρτάται η επιβίωση και η ευημερία του ανθρώπου απ' αυτή θα μπορέσουμε να κινηθούμε ανάλογα για να αντιμετωπίσουμε την οικολογική κρίση. • • • • • • •
Μερικές προτάσεις είναι οι εξής: Να αξιοποιηθούν ήπιες μορφές ενέργειας (π.χ. η ηλιακή, η αιολική, η γεωθερμική κ.λπ.), που δεν παράγουν επικίνδυνα για το περιβάλλον απόβλητα. Να γίνεται με πιο συστηματικό τρόπο η ανακύκλωση υλικών όπως το γυαλί, το χαρτί, το πλαστικό κ.λπ. Να εφαρμοστεί σ' όλες τις περιοχές που υπάρχει ανάγκη ο βιολογικός καθαρισμός των αποβλήτων (αστικών και βιομηχανικών). Να δημιουργηθούν κίνητρα για αποκέντρωση, προκειμένου να ανακουφιστούν τα μεγάλα αστικά κέντρα από τα προβλήματα που τα ταλαιπωρούν. Να χρησιμοποιηθούν μέθοδοι καλλιέργειας της γης λιγότερο βλαπτικές για τη φύση. Να προστατευθούν οι βιότοποι και οι εθνικοί δρυμοί, που αποτελούν πολύτιμη κληρονομιά για κάθε χώρα. Να εφαρμοστεί αυστηρή νομοθεσία που θα υποχρεώνει πολίτες και επιχειρήσεις να μη ρυπαίνουν το περιβάλλον, ενώ οι παραβάτες θα πρέπει να τιμωρούνται ανάλογα.
• •
• • •
Να προωθηθεί η διεθνής συνεργασία για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των κοινών οικολογικών προβλημάτων. Να διαμορφώσει κάθε πολίτης ισχυρή οικολογική συνείδηση. Να ενημερώνεται για τις αιτίες καταστροφής του περιβάλλοντος, να παίρνει πρωτοβουλίες και να δραστηριοποιείται, προκειμένου να προστατέψει το δικαίωμά του να ζει σ' ένα καθαρό, υγιές περιβάλλον. Όλοι μας θα πρέπει να ιεραρχήσουμε τις αξίες μας και να θέσουμε τη φύση και το γενικό καλό πάνω από το κέρδος και το προσωπικό συμφέρον. Να εφαρμοστεί η περιβαλλοντική εκπαίδευση στα σχολεία, ώστε όλοι οι άνθρωποι από μικρή ηλικία να συνειδητοποιήσουν το πρόβλημα και να κατανοήσουν τις ευθύνες τους. Να ευαισθητοποιηθεί και να ενεργοποιηθεί το άτομο μέσα από την ενημέρωση και την άμεση επαφή με τα οικολογικά προβλήματα. Να κατανοήσει το άτομο σε βάθος την αξία του περιβάλλοντος και τη στενή σχέση ανθρώπου-φύσης.
Ήπιες μορφές ενέργειας Οι ήπιες μορφές ενέργειας (ή ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) ή πράσινη ενέργεια) είναι μορφές εκμεταλλεύσιμης ενέργειας που προέρχονται από διάφορες φυσικές διαδικασίες, όπως ο άνεμος, η γεωθερμία, η κυκλοφορία του νερού και άλλες. Ο όρος «ήπιες» αναφέρεται σε δυο βασικά χαρακτηριστικά τους. Καταρχάς, για την εκμετάλλευσή τους δεν απαιτείται κάποια ενεργητική παρέμβαση, όπως εξόρυξη, άντληση ή καύση, όπως με τις μέχρι τώρα χρησιμοποιούμενες πηγές ενέργειας, αλλά απλώς η εκμετάλλευση της ήδη υπάρχουσας ροής ενέργειας στη φύση. Δεύτερον, πρόκειται για «καθαρές» μορφές ενέργειας, πολύ «φιλικές» στο περιβάλλον, που δεν αποδεσμεύουν υδρογονάνθρακες, διοξείδιο του άνθρακα ή τοξικά και ραδιενεργά απόβλητα, όπως οι υπόλοιπες πηγές ενέργειας που χρησιμοποιούνται σε μεγάλη κλίμακα. Έτσι οι ΑΠΕ θεωρούνται από πολλούς μία αφετηρία για την επίλυση των οικολογικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Γη.
Πλεονεκτήματα
Είναι πολύ φιλικές προς το περιβάλλον, έχοντας ουσιαστικά μηδενικά κατάλοιπα και απόβλητα. Δεν πρόκειται να εξαντληθούν ποτέ, σε αντίθεση με τα ορυκτά καύσιμα. Μπορούν να βοηθήσουν την ενεργειακή αυτάρκεια μικρών και αναπτυσσόμενων χωρών, καθώς και να αποτελέσουν την εναλλακτική πρόταση σε σχέση με την οικονομία του πετρελαίου.
Είναι ευέλικτες εφαρμογές που μπορούν να παράγουν ενέργεια ανάλογη με τις ανάγκες του επί τόπου πληθυσμού, καταργώντας την ανάγκη για τεράστιες μονάδες παραγωγής ενέργειας (καταρχήν για την ύπαιθρο) αλλά και για μεταφορά της ενέργειας σε μεγάλες αποστάσεις. Ο εξοπλισμός είναι απλός στην κατασκευή και τη συντήρηση και έχει μεγάλο χρόνο ζωής. Επιδοτούνται από τις περισσότερες κυβερνήσεις.
Μειονεκτήματα
Έχουν αρκετά μικρό συντελεστή απόδοσης, της τάξης του 30% ή και χαμηλότερο. Συνεπώς απαιτείται αρκετά μεγάλο αρχικό κόστος εφαρμογής σε μεγάλη επιφάνεια γης. Γι' αυτό το λόγο μέχρι τώρα χρησιμοποιούνται σαν συμπληρωματικές πηγές ενέργειας. Για τον παραπάνω λόγο προς το παρόν δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη των αναγκών μεγάλων αστικών κέντρων. Η παροχή και απόδοση της αιολικής, υδροηλεκτρικής και ηλιακής ενέργειας εξαρτάται από την εποχή του έτους αλλά και από το γεωγραφικό πλάτος και το κλίμα της περιοχής στην οποία εγκαθίστανται. Για τις αιολικές μηχανές υπάρχει η άποψη ότι δεν είναι κομψές από αισθητική άποψη κι ότι προκαλούν θόρυβο και θανάτους πουλιών. Με την εξέλιξη όμως της τεχνολογίας τους και την προσεκτικότερη επιλογή χώρων εγκατάστασης (π.χ. σε πλατφόρμες στην ανοιχτή θάλασσα) αυτά τα προβλήματα έχουν σχεδόν λυθεί. Για τα υδροηλεκτρικά έργα λέγεται ότι προκαλούν έκλυση μεθανίου από την αποσύνθεση των φυτών που βρίσκονται κάτω απ' το νερό κι έτσι συντελούν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Ηλιακή ενέργεια
Ηλιακή ενέργεια χαρακτηρίζεται το σύνολο των διαφόρων μορφών ενέργειας που προέρχονται από τον Ήλιο. Τέτοιες είναι το φως ή φωτεινή ενέργεια, η θερμότητα ή θερμική ενέργεια καθώς και διάφορες ακτινοβολίες ή ενέργεια ακτινοβολίας. Η ηλιακή ενέργεια στο σύνολό της είναι πρακτικά ανεξάντλητη, αφού προέρχεται από τον ήλιο, και ως εκ τούτου δεν υπάρχουν περιορισμοί χώρου και χρόνου για την εκμετάλλευσή της.
Πλεονεκτήματα •
Είναι η μοναδική διαθέσιμη ενέργεια παντού και δωρεάν
•
Τα ηλιακά συστήματα λειτουργούν και χωρίς την άμεση ηλιακή ακτινοβολία
•
Απόλυτα ενεργειακά ανεξάρτητη
•
Απόλυτα φιλική προς το περιβάλλον
•
Κάλυψη των εξόδων εώς και 50% από τις κρατικές επιδοτήσεις και πλεονεκτικότερα δάνεια
•
Η διάρκεια ζωής των συλλεκτών είναι 30 χρόνια, πολύ μεγαλύτερη από τα συμβατικά συστήματα θέρμανσης
Μειονεκτήματα •
Έχουν αρκετά μικρό συντελεστή απόδοσης, της τάξης του 30% ή και χαμηλότερο.
•
Για τον παραπάνω λόγο χρειάζεται μεγάλη επιφάνεια Γης για την εφαρμογή τους και αυξάνεται το αρχικό κόστος.
Αιολική ενέργεια
Αιολική ενέργεια ονομάζεται η ενέργεια που παράγεται από την εκμετάλλευση του πνέοντος ανέμου. Η ενέργεια αυτή περιλαμβάνεται στις "καθαρές" πηγές, όπως συνηθίζονται να λέγονται οι πηγές ενέργειας που δεν εκπέμπουν ή δεν προκαλούν ρύπους. Η αρχαιότερη μορφή εκμετάλλευσης της αιολικής ενέργειας ήταν τα ιστία (πανιά) των πρώτων ιστιοφόρων πλοίων και πολύ αργότερα οι ανεμόμυλοι στην ξηρά. Ονομάζεται αιολική γιατί στην ελληνική μυθολογία ο Αίολος ήταν ο θεός του ανέμου.
Πλεονεκτήματα •
Η αιολική ενέργεια δεν μολύνει την ατμόσφαιρα όπως τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρισμού τα οποία στηρίζονται στην καύση ορυκτών καυσίμων, όπως άνθρακα ή φυσικό αέριο.
•
Οι ανεμογεννήτριες δεν εκλύουν χημικές ουσίες στο περιβάλλον οι οποίες προκαλούν όξινη βροχή ή αέρια του θερμοκηπίου.
•
Η τεχνολογία που αναπτύσσεται περί την αιολική ενέργεια είναι μια από τις πιο οικονομικές που υπάρχουν σήμερα στον χώρο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Μειονεκτήματα •
Ο άνεμος είναι περιοδικά διακοπτόμενος και δεν φυσά πάντα όταν ο ηλεκτρισμός απαιτείται.
•
Τα κατάλληλα σημεία για αιολικά πάρκα συχνά βρίσκονται σε απομακρυσμένες περιοχές, μακριά από πόλεις όπου χρειάζεται ο ηλεκτρισμός.
•
Οι αιολικές μηχανές δεν είναι κομψές από αισθητική άποψη και προκαλούν θόρυβο και θανάτους πουλιών. Με την εξέλιξη όμως της τεχνολογίας τους και την προσεκτικότερη επιλογή χώρων εγκατάστασης αυτά τα προβλήματα έχουν σχεδόν λυθεί.
Πυρηνική ενέργεια
Πυρηνική ενέργεια ή Ατομική ενέργεια ονομάζεται η ενέργεια που απελευθερώνεται όταν μετασχηματίζονται ατομικοί πυρήνες. Είναι δηλαδή η δυναμική ενέργεια που είναι εγκλεισμένη στους πυρήνες των ατόμων λόγω της αλληλεπίδρασης των σωματιδίων που τα συνιστούν. Η πυρηνική ενέργεια απελευθερώνεται κατά τη σχάση ή σύντηξη των πυρήνων και εφόσον οι πυρηνικές αντιδράσεις είναι ελεγχόμενες μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καλύψει ενεργειακές ανάγκες.
Πλεονεκτήματα •
Δεν αυξάνει το ποσό των αερίων που συντελούν στην ανάπτυξη του φαινομένου του θερμοκηπίου.
•
Τα πυρηνικά απόβλητα παράγονται σε μικρές σχετικά ποσότητες.
•
Η πυρηνική ενέργεια είναι φτηνή.
Μειονεκτήματα •
Το κόστος των πυρηνικών εγκαταστάσεων είναι τεράστιο
•
Η ενέργεια που ξοδεύεται και η ποσότητα του διοξειδίου του άνθρακα που εκλύεται προκαταβολικά για να κατασκευαστούν είναι τεράστια.
•
Ο χρόνος που απαιτείται για την κατασκευή ενός εργοστασίου από την στιγμή λήψης της απόφασης υπερβαίνει τα δέκα έτη.
Γεωθερμική ενέργεια Γεωθερμία ή Γεωθερμική ενέργεια ονομάζουμε τη φυσική θερμική ενέργεια της Γης που διαρρέει από το θερμό εσωτερικό του πλανήτη προς την επιφάνεια. Η μετάδοση θερμότητας πραγματοποιείται με δύο τρόπους: α) Με αγωγή από το εσωτερικό προς την επιφάνεια. β) Με ρεύματα μεταφοράς, που περιορίζονται όμως στις ζώνες κοντά στα όρια των λιθοσφαιρικών πλακών, λόγω ηφαιστειακών και υδροθερμικών φαινομένων.
Πλεονεκτήματα •
Είναι μια ενέργεια που μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ελάχιστο κόστος
•
Η απόδοσή της είναι τρεις έως πέντε φορές υψηλότερη από ένα συμβατικό σύστημα
•
Τα γεωθερμικά συστήματα παράγουν θέρμανση και δροσισμό σε μια εγκατάσταση, με αποτέλεσμα να καταργούν το συμβατό τρόπο θέρμανσης, τους πύργους δροσισμού και τα κλιματιστικά διαιρούμενου τύπου.
•
Ένα σύστημα γεωθερμίας είναι πολύ ασφαλής, αφού δεν υπάρχει καύση και φλόγα, δεν υπάρχουν καπνοί, καπναγωγοί και οσμές. Δεν υπάρχει κίνδυνος ανάφλεξης, φωτιάς ή ασφυξίας από το μονοξείδιο.
•
Επειδή δεν χρησιμοποιούνται καύσιμα, δεν συμβάλλει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, που είναι υπεύθυνο για την αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη.
Μειονεκτήματα •
Το αρχικό κόστος κατασκευής ενός γεωθερμικού συστήματος είναι υψηλό.
•
Για τα ανοικτού κυκλώματος συστήματα απαιτείται μεγάλη παροχή καθαρού νερού.
Βιομάζα Με τον όρο βιομάζα αποκαλείται οποιοδήποτε υλικό παράγεται από ζωντανούς οργανισμούς (όπως είναι το ξύλο και άλλα προϊόντα του δάσους, υπολείμματα καλλιεργειών, κτηνοτροφικά απόβλητα, απόβλητα βιομηχανιών τροφίμων κ.λπ.) και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο για παραγωγή ενέργειας. Η βιομάζα είναι η πιο παλιά και διαδεδομένη ανανεώσιμη πηγή ενέργειας. Ο πρωτόγονος άνθρωπος, για να ζεσταθεί και να μαγειρέψει, χρησιμοποίησε την ενέργεια (θερμότητα) που προερχόταν από την καύση των ξύλων, που είναι ένα είδος βιομάζας. Αλλά και μέχρι σήμερα, κυρίως οι αγροτικοί πληθυσμοί, τόσο της Αφρικής, της Ινδίας και της Λατινικής Αμερικής, όσο και της Ευρώπης, για να ζεσταθούν, να μαγειρέψουν και να φωτιστούν χρησιμοποιούν ξύλα, φυτικά υπολείμματα (άχυρα, πριονίδια, άχρηστους καρπούς ή κουκούτσια κ.ά.) και ζωικά απόβλητα (κοπριά, λίπος ζώων, άχρηστα αλιεύματα κ.ά.).
Πλεονεκτήματα •
Η καύση της βιομάζας έχει μηδενικό ισοζύγιο διοξειδίου του άνθρακα (CO2) δεν συνεισφέρει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου - επειδή οι ποσότητες του διοξειδίου του άνθρακα (CO2) που απελευθερώνονται κατά την καύση της βιομάζας δεσμεύονται πάλι από τα φυτά για τη δημιουργία της βιομάζας.
•
Η μηδαμινή ύπαρξη του θείου στη βιομάζα συμβάλλει σημαντικά στον περιορισμό των εκπομπών του διοξειδίου του θείου (SO2) που είναι υπεύθυνο για την όξινη βροχή.
•
Εφόσον η βιομάζα είναι εγχώρια πηγή ενέργειας, η αξιοποίησή της σε ενέργεια συμβάλλει σημαντικά στη μείωση της εξάρτησης από εισαγόμενα καύσιμα και βελτίωση του εμπορικού ισοζυγίου, στην εξασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού και στην εξοικονόμηση του συναλλάγματος.
Μειονεκτήματα •
Ο αυξημένος όγκος και η μεγάλη περιεκτικότητα σε υγρασία, σε σχέση με τα ορυκτά καύσιμα δυσχεραίνουν την ενεργειακή αξιοποίηση της βιομάζας.
•
Η μεγάλη διασπορά και η εποχιακή παραγωγή της βιομάζας δυσκολεύουν την συνεχή τροφοδοσία με πρώτη ύλη των μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης της βιομάζας.
•
Παρουσιάζονται δυσκολίες κατά τη συλλογή, μεταφορά, και αποθήκευση της βιομάζας που αυξάνουν το κόστος της ενεργειακής αξιοποίησης.
•
Οι σύγχρονες και βελτιωμένες τεχνολογίες μετατροπής της βιομάζας απαιτούν υψηλό κόστος εξοπλισμού, συγκρινόμενες με αυτό των συμβατικών καυσίμων.
Τρόποι ανακύκλωσης υλικών - αξιοποίησης ανανεώσιμων φυσικών πόρων Μπορούμε και πρέπει να περιορίσουμε τη σπατάλη και να καταναλώνουμε μόνο όσα προϊόντα έχουμε πραγματικά ανάγκη. Για να το επιτύχουμε αυτό, πρέπει να σταματήσουμε να επηρεαζόμαστε από τις διαφημίσεις και από το τι κάνουν οι άλλοι (φίλοι, συγγενείς, γείτονες). Μπορούμε ακόμη να μην αγοράζουμε πράγματα που δεν τα χρειαζόμαστε ή να μην πετάμε εκείνα που μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για αρκετό καιρό ακόμα. Μπορούμε επίσης και πρέπει να ανακυκλώνουμε όσα υλικά γίνεται, όπως το γυαλί ή το χαρτί - και κυρίως τα μέταλλα που τα παίρνουμε από μη ανανεώσιμους φυσικούς πόρους. Αντί να πετάμε τα μεταλλικά κουτιά, τα γυάλινα μπουκάλια, τα χάρτινα είδη (εφημερίδες, περιοδικά κ.ά.) πρέπει να τα επιστρέφουμε για να ξαναχρησιμοποιηθούν. Το ιδανικό θα ήταν να φτιάχναμε όλα τα προϊόντα έτσι, ώστε τα υλικά τους να μπορούν να ανακυκλωθούν. Όταν αγοράζουμε ποτά ή αναψυκτικά, καλό είναι να προτιμάμε τις γυάλινες συσκευασίες για τρεις κυρίως λόγους. Πρώτον, οι γυάλινες συσκευασίες είναι επιστρεφόμενες και επομένως δημιουργούμε λιγότερα σκουπίδια και ρυπαίνουμε λιγότερο το περιβάλλον. Δεύτερον, συμβάλλουμε σημαντικά στην εξοικονόμηση των μη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας από τις οποίες προέρχονται μέταλλα όπως το αλουμίνιο, με το οποίο κατασκευάζονται οι συσκευασίες πολλών αναψυκτικών. Και τρίτον, επιστρέφοντας τις γυάλινες συσκευασίες στις εταιρείες, αυτές τις ανακυκλώνουν και έτσι αφενός γίνεται οικονομία στο γυαλί, αφετέρου αναγκαζόμαστε να συμβάλουμε στην εφαρμογή της ανακύκλωσης που αποτελεί σήμερα αναγκαία λύση για την προστασία των φυσικών πόρων αλλά και του περιβάλλοντος γενικότερα.
Από όλους πρέπει να εφαρμόζεται η ανακύκλωση, αφού αποτελεί μια σημαντική λύση για τη μείωση του όγκου των σκουπιδιών. Όλοι πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και πρώτα πρώτα η ίδια η οικογένεια. Πρέπει δηλαδή να γίνει συνήθεια σε κάθε σπίτι να διαχωρίζονται τα ανακυκλώσιμα υλικά, όπως το χαρτί, το γυαλί και το αλουμίνιο, και να τοποθετούνται στους ειδικούς κάδους που υπάρχουν γι' αυτόν το σκοπό. Οι γονείς, ως πιο υπεύθυνοι, πρέπει να δώσουν το παράδειγμα στα παιδιά τους και σταδιακά να αλλάξουν τη νοοτροπία να πετιέται οτιδήποτε θεωρείται άχρηστο, χωρίς να υπολογίζονται οι συνέπειες. Έπειτα το σχολείο με το μάθημα της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης μπορεί να ενημερώσει τους μαθητές για τα οφέλη που προκύπτουν από την ανακύκλωση και να τους ωθήσει να την εφαρμόζουν. Αναγκαίο είναι να τοποθετηθούν και στο χώρο του σχολείου οι απαραίτητοι ειδικοί κάδοι και οι δάσκαλοι να ενθαρρύνουν αυτή την οικολογική συμπεριφορά. Έτσι δε θα παρουσιάζεται και το θλιβερό θέαμα τα προαύλια των σχολείων να γεμίζουν με κάθε είδους χαρτιά, μπουκάλια και κουτιά αναψυκτικών, τα οποία θα μπορούσαν κάλλιστα να ανακυκλωθούν. Τέλος, κάθε δήμος θα πρέπει να αναλάβει υπεύθυνα να διαφωτίσει και να ευαισθητοποιήσει με ειδικές εκδηλώσεις και προγράμματα τους πολίτες για τη σημασία της ανακύκλωσης. Επίσης θα πρέπει να μεριμνήσει ώστε να τοποθετηθούν οι ειδικοί κάδοι σε κάθε σημείο της πόλης, αφού, όπως έχει παρατηρηθεί σε πολλές περιπτώσεις, ο ελάχιστος αριθμός τους δε διευκολύνει τους πολίτες που, για να πετάξουν τα χαρτιά ή τα αλουμινένια αντικείμενα που έχουν συγκεντρώσει, πρέπει να διασχίσουν μεγάλες αποστάσεις. Επομένως, μόνο αν δραστηριοποιηθούν όλοι οι αρμόδιοι φορείς, η ανακύκλωση θα εφαρμόζεται με συνέπεια και υπευθυνότητα.
Οικολογική καλλιέργεια Εδώ και δύο δεκαετίες έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, η προσπάθεια να εφαρμοσθεί στην πράξη η οικολογική καλλιέργεια. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος επεμβαίνει στη φύση χρησιμοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερο δικά της μέσα, δηλαδή φυσικά μέσα. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να απαλλαγεί από τη χρήση φυτοφαρμάκων, χημικών λιπασμάτων κλπ. Σήμερα, στηριγμένοι στις δυνάμεις μας, έχουμε αποδείξει αυτό που για πολλούς είναι «αδύνατο». Το ότι δηλαδή όταν σεβόμαστε τη φύση αυτή μπορεί να μας ανταμείψει με παραγωγικά αποτελέσματα, ενώ σε αντίθετη περίπτωση μας «εκδικείται». Όμως, η φύση δεν είναι η μόνη που επωφελείται από την οικολογική καλλιέργεια. Με τη μείωση της χρήσης όλων αυτών των χημικών ουσιών (λιπάσματα, ζιζανιοκτόνα κλπ.) ελαττώνεται ταυτόχρονα και η μόλυνση του περιβάλλοντος, επομένως κερδισμένος είναι και ο άνθρωπος.
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ ΤΩΝ ΤΟΜΕΩΝ ΠΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΑΜΕ
Κάθε ενέργεια του ανθρώπου έχει τις θετικές και τια αρνητικές της πλευρές. Όπως στο γινγκ γιανγκ βρίσκεται το καλό μέσα στο κακό και αντίστροφα έτσι κάθε τεχνολογικό επίτευγμα έχει τα θετικά και τα αρνητικά σημεία του. 1.ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Χάρη στην ύπαρξη της φωτογραφικής μηχανής μπορούμε ανά πάσα στιγμή να απεικονίζουμε οποιοδήποτε γεγονός της καθημερινής μας ζωής κι έτσι να μένει αιώνια στη μνήμη μας. Επίσης η χρήση της φωτογραφικής μηχανής μπορεί να θεωρηθεί ως μια σύγχρονη μορφή τέχνης που εκφράζει, αποκαλύπτει και ξεδιπλώνει την προσωπικότητα του ατόμου. Ωστόσο, η κακόβουλη χρήση της μπορεί να οδηγήσει στην παραβίαση προσωπικών δικαιωμάτων χωρίς να έχει παρθεί η έγκριση των εμπλεκόμενων ατόμων για την απεικόνισή τους. Ακόμα η υπερβολική επεξεργασία ( photoshop ) είναι πιθανό να αλλοιώσει ανθρώπους και γεγονότα. Τέλος η απερίσκεπτη χρήση της σε μουσιακούς και εκθεσιακούς χώρους μπορεί να βλάψει τα εκθέματα. 2.ΜΟΥΣΙΚΗ Η μουσική για μερικούς ανθρώπους αποτελεί τρόπο έκφρασης και ζωής, άλλους απλώς τους συντροφεύει και σε κάποιους άλλους προσφέρει ηρεμία και γαλήνη. Εκείνοι δε που μαθαίνουν έχουν οξυμένη φαντασία, σκέψη και δημιουργικότητα. Η επιρροή της στη νέα γενιά είναι αξιοσημείωτη τόσο στο κάθε άτομο ξεχωριστά όσο και στο σύνολο. Μεταδίδει νοοτροπίες και
πεποιθήσεις τις οποίες η κάθε γενιά ενσωματώνει χωρίς κριτική σκέψη. Έχει επηρεαστεί έντονα από τη βιομηχανία και έχει χάσει το αρχικό της νόημα, τη ψυχαγωγία του ανθρώπου και έχει μετατραπεί σε ένα μαζικό προϊόν. 3.ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ Η τηλεόραση αποτελεί ένα παγκόσμιο μέσο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Ταυτόχρονα προάγει την ανταλλαγή απόψεων και την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Η ενημέρωση όμως γεννά την παραπληροφόρηση σε όλους τους τομείς και με αυτόν τον τρόπο διαιρείται η κοινή γνώμη και γίνεται εύκολη η χειραφέτηση των μαζών. Επιπλέον δημιουργεί πολλές θέσεις εργασίας ( διαφημιστές, τεχνικοί, ηθοποιοί ) καταπολεμώντας σε μεγάλο βαθμό την ανεργία. Η τηλεόραση δεν περιέχει πάντοτε επιμορφωτικά και επικερδή προγράμματα αλλά και χαμηλής ποιότητας που αλλοιώνουν τις ηθικές και πολιτιστικές αξίες. Η υπερβολική χρήση της ή και ο εθισμός που προκαλεί σε κάποιες περιπτώσεις μειώνουν την κοινωνικότητα του κάθε ατόμου και είναι πιθανό να οδηγήσει στην απομόνωση του από το κοινωνικό σύνολο. Αποτελεί ακόμα ένα μέσο που μπορούν εύκολα να μεταδοθούν μηνύματα στο υποσυνείδητο του ατόμου και να ενεργήσει στη πραγματικότητα χωρίς τη θέλησή του. Σημαντικό είναι ακόμα και το γεγονός πως εκπέμπει ακτινοβολία και μετά από υπερβολική της χρήση μπορεί να έχει επίπτωση στην υγεία μας. 4.ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Εκτός από μορφή τέχνης είναι ταυτόχρονα μέσο απόδρασης των ανθρώπων από τα σπίτια τους και την καθημερινότητά τους μεταφέροντάς τους σε ένα διαφορετικό κόσμο και ταυτόχρονα τους ψυχαγωγεί και τους μορφώνει. Ακόμα συμβάλλει στη δημιουργία πολλών θέσεων εργασίας και βοηθάει και αυτός με την σειρά του στην καταπολέμηση της ανεργίας. Παρόλα αυτά είναι πιθανόν να δημιουργηθεί κακή ταύτιση των θεατών με τους ήρωες του κάθε έργου, δηλαδή μιμητισμός που μπορεί να τους ωθήσει σε ανάρμοστες συμπεριφορές που μπορεί να έχουν ολέθρια αποτελέσματα. 5.ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ Ο Η/Υ είναι ένα μέσο που μας διευκολύνει σε πολλούς τομείς της καθημερινής μας ζωής. Με τη χρήση του Η/Υ μπορούμε να ψυχαγωγηθούμε, να επικοινωνήσουμε με άλλους ανθρώπους και φυσικά να ενημερωθούμε. Προσφέρει ακόμα εργονομία αφού διευκολύνει και παρέχει ταχύτητα σε όλα τα είδη των εργασιών. Παρ’ όλα αυτά τα μειονεκτήματα ενός Η/Υ είναι αρκετά. Μπορεί να προκαλέσει εθισμό και πολλές φορές αυτό οδηγεί στη μείωση της κοινωνικής ζωής και στην απομόνωση των ατόμων. Έτσι χάνεται η επικοινωνία με τους γύρω και αρκετές φορές εμφανίζονται προβλήματα υγείας. 6.ΒΙΝΤΕΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ Τα βίντεο παιχνίδια είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα μέσα ψυχαγωγίας κυρίως στους νέους. Οι νέοι πλέον αφιερώνουν αμέτρητες ώρες καθημερινά σε βίντεο παιχνίδια διαφόρων ειδών χωρίς
να σκέφτονται τις επιπτώσεις. Μέσα απ’ αυτά οι χρήστες οξύνουν τη σκέψη τους, εμπλουτίζουν το λεξιλόγιο και τις γνώσεις τους. Ωστόσο, οι αρνητικές συνέπειες είναι αξιοσημείωτες καθώς τα παιχνίδια αυτά προκαλούν εθισμό με αποτέλεσμα τη μείωση της κοινωνικής ζωής, τη μείωση επικοινωνίας με τους γύρω και την απομόνωση των ατόμων, γεγονός που οδηγεί, όπως και ο Η/Υ, πολλές φορές στην εμφάνιση προβλημάτων υγείας.