Prafileeleven

១១ ព្ររនធស្លាប់លព្រះគ្មានកមនទើរឹង រពលរលងអាក្ធាត ំ ក្រដ រ

លជារមា៉ាង ២ កនលិះ

ើយ ។ នងសយឈ្៉ឺរពាិះខ្ទលងរេ ំ ំ ើ ងៗ ទល ់ដតនង ក្ទក្ទ

ម្នបាន ។ នងនឹកថាវាដល ់រពលនង ក្តូវសក្មាល

កូនជាក្ាកដ ។ នងខ្ំយកថ្ដ អក្ងួនោស់រងន ី ត ម្ៗ រអាយរក្កាករេើង ។

។

“អូយបង ! ខ្ឈ្ ំុ ញ ៉ឺ រពាិះោស់” នងសយ ក្ាប់រី ត

“របយ ើ ៉ា ងរនិះរម្លរៅ ើ

ក្រដ

លជាោេ់ខ្យល ់

ស្ថលប់ម្នខ្ទនរទ ខ្រំុ ញ ទបដតដ ង ឹ រពលរនិះថា មាតយខ្ ំុ ញ ើ

គ្នត់ឈ្៉ឺចប់ដេ ូ រូបខ្អ ំុ ញ ចេឹងដដរ អូយ ! រម្៉ាេ ក ៏ឈ្៉ឺ រម្លិះបង !”

សម្ភាញក់ពីរដកស្សរម្ងស្សរម្ងរេ ើ ើង រ

កងឱ្បក្រពនធងម្ ន ៗ។

ើ យខ្ំក្ត

“ខ្ំអត់បនតេរៅអូន !” សម្លួងក្រពនធ “ច ំ បង រៅរៅស្ថនឲ្យធាក់សី កល ុ ូជូនរយើងរៅរពទយ” ។ ី នងសយក្គវកាល

“រទបង ! រម្លរៅដូ េជារៅរពទយម្នបានរទ ខ្ ំុ ញ ើ

ឈ្៉ឺខ្ទលងោស់ ំ ទក្មា ំជិះសុីកលូដល ់រពទយ រម្លរៅក្រ ើ ដ

លជាោេ់ខ្យល ់ស្ថលប់រ

ើយ ! ”

“របអច េ ឹ ងរយើងគតរ្វរម្៉ា ើ ើ េ ?” “សុំ បងរៅអរចជើញក្គូរពទយនរា

ិ ំុ ញ ង” រស្ស្ថេស្សង ់ជីវតខ្

ឲ្យរលាកជួយ

“របអច េ ឹ ងអូនក្ទបនត ំ េរៅោ ើ

អរចជើញរលាក” រ

បងនឹងរៅ

ើ យសម្ ក ៏ក្រញាប់ក្រញាល ់ធាក់ក្តើេក្កយន

រេញពីកូនខ្ ទម្រៅ ។ លុិះបានរៅដល ់ ិះទ ងា្ៗ ំ ដដល ិ ី្ំ រៅជាប់នឹងវង

សម្បានបងាង ់ក្តើេក្កយនរក

រម្លអកែរ ។ ើ សម្

បចឈប់ក្តើេក្កយនរៅក្តង ់មាត់ទវររបង

ថ្ន ិះទ ងាម្ួយ ។ ក្គូរពទយនរា ជាក្គូរពទយមានក់ ដដល មានរ្មិះរបាិះសរម្លងកនុងការពាបាលររាគ ។ សម្យកថ្ដេុេក

តឹ ងអគគសនី ។ សម្ឈ្រ រង ់ច ំ

រោយការ រស្ថប់រសល ់ម្ួយសនទុិះក ៏មានម្នុសែរដរើ ម្ករបកទ វ ររ ើ

ើ យដស្សកសួរថា ៖

“អនកោ

ំុ ញ ទ ម្ក ឹ ែង ?” សម្រ្លយរេ ើ ើ ងភាលម្ “ខ្បា

សុំ អរចជើញរលាកក្គូរពទយ សក្មាលកូន” ។

រៅរម្លក្រពនធ ខ្បា ំ ្ុ ទ ើ

ទវរបានរបករេញព ើ ី គនលឹិះយ៉ាងយ៉ឺតៗ

។

អនក

ដដលម្ករបកទ វ ររនិះ គជាអន កបំរររបស់ ី រលាក ក្គូ ើ ៉ឺ

រពទយនរា ។ បុរសរនិះខ្ំសម្លឹងរម្លម្ុ ខ្សម្ រសទើរម្ន ើ

ោក់ដភ្ែក ពនល៉ឺអគគសនី ២៥រទៀន ដដលរៅខ្ទងរលើ

រកាលងទវរ បានរ្វឲ្យអន កបរក្ម្ើ រលាកក្គូរពទយស្ថគល ់ ើ ម្ុខ្ថា ជាសម្ កម្ាករក្តើេក្កយន ដដលជួលខ្ ទម្រគ រៅរក្ៅរៅកនុងក្េកខ្ទងរក្កាម្ ។ អនកបរក្ម្ើរនិះសម្លងរម្ លម្ុ ខ្សម្រោយការយល ់ ឹ ើ

េតតយល ់រងលើម្ នងអា

តអាសូរ ។

“រម្លរៅដូ េជាគ្នានសងឃម្រទបង ើ ឹ

!”

អនកបំររ ី

រនិះនយយនឹងសម្ !

“របខ្ ំុ ញ ល ូ រៅោស់រលាក រលាកម្ុខ្ជាខ្ង ើ េ ឹ នឹងខ្ ំុ ញ

ជាម្នខ្ទន រម្លរៅដូ េគ្នានសងឃម្ថា រលាកនឹង ើ ឹ

អរចជើញរៅរម្លរទ របយប់ អចេឹង ង ដូេជាម្ន ើ ើ

ងាយរទ ដក្កងដតអនកជំងរនិះជាអន ក្ំ អនកមានក ៏ខ្ ំុ ញ ៉ឺ ម្នហានថាដដរដក្កងរលា រលាកអរចជើញរៅ” សម្ដកដរងហម្ដវងៗ ើ រលាកក្គូរពទយនរា

រលើកថ្ដសំ ពិះអនកបរក្ម្ើ

រោយរសេកតរគ្នរព ី

នយយអងវរកររោយពាកយគួរឲ្យអា “សុំ រម្តាតក្រងុយេូលរៅោស់ ដក្កងរលារលាកក្ពម្អរចជើញរៅ រៅេុិះ”

រ

ើ យក ៏

តអាសូរ ។

រលាកស្ថករម្ល ើ សុំអា

តដតខ្ ំុ ញ

អនកបំរររលាកក្គូ ី រពទយ

ដូេជានឹកេរងាៀតេងាល ់

េតតជាខ្ទលង ំ “ខ្អា ំុ ញ

តបងឯងោស់ ដតថា... រលាកម្ុខ្ជា

រជរក្ររទេខ្ជា ំុ ញ ម្នខ្ទន” អនកបំរររលាកក្គូ ី រពទយរៅរសៃៀម្ម្ួយស្សបក់រទប ើ

នយយតរៅដរទៀត

សុទ ធដតជាអនកក្កដូេគ្នន

“ដតរ

ហើ យេុិះបង

!

រយើង

ខ្ក្ំុ ញ រងុយេូលរៅ

ោស់

រលាកស្ថករម្លរៅេុ ិះ-ម្កបង ! េូលម្ក ខ្ទងកនុង ើ ម្កបងក្តូវនយយអងវរកររលាក ដក្កងរលារលាកអា

ឲ្យដម្នដទនោា៎

ត រលាករៅរម្លឲ្យ...” ើ

សម្រដរើ តាម្អនកបំរររលាកក្គូ ី រពទយនរា កនុងបររវ ិ ជរ

តើ រ ។

ថ្ន ិះទ

រ

េូលរៅ

ើ យឈ្ររង ់ច ំរៅក្តង ់ មាត់

អនកបំរររលាកក្គូ ី រពទយរេើងរៅរលើ ិះទ

។

ម្ួយ

សនទុិះរភ្លងអគគ សនីក ៏មានពនល៉ឺភ្ល៉ឺ េញ្ញ េ េរេើងរៅក្តង ់ ើ យ៉ាម្ុខ្ ិះទ ។ សភាពបុរសរូបរាងធាត់្ឋ ំ ត រៅកនុង

័ ម្ជឈម្វយ រសលៀកពាក់រខ្ទអាវរៅ ិះទ បានរដរើ រេញ ម្កពីបនទបក ់ ោ ត ល ។ បុរសរនិះ គជាក្គូ រពទយនរា ៉ឺ

ក្គូរពទយដដលមានរ្មិះលបលាញមា ន ក់ រៅកនុងរាជ ី ធានី ។

រពលរនិះ រេើង

រ

អនកបំររក្គ្នន់ ី ដតោស់រលាកក្គូរពទយ

ើ យជំរាបរលាកថា

មានម្នុសែអរចជើញ

រលាកឲ្យរៅរម្លក្រពនធ សំរាលកូន ។ ក្គូរពទយយល ់ ើ

ខ្ុសនឹកស្ថមនថាជាអនកជតខ្ទង ក ៏ ក្រញាប់ក្រញាល ់ រេញពីបនទបរ់ ដក រដរើ េុិះម្ករក រដម្ ើ បន ី ឹងស្ថកសួរ រម្លអាករៈររាគជាម្ុ នសន ។ ើ

ដតលុិះក្ករេករម្លរៅ រ ើ

ខ្របស់ ើ ញសម្ ទកម្ុ ឹ

រលាកក្គូរពទយនរា ក ៏ដក្ររៅជាក្កញ៉ាូ វ ដដលជាការ សំ ដដងនូវអាការៈម្នរពញេតតភាលម្ ។ សម្រដរើ េូល រៅលត់ជងគង ់រលើកថ្ដសម្ពិះ រលាកក្គូរពទយនរារៅ ដកបរកា ំជរ

តើ រ ។

“សុំ ក្ពិះរតជគុ

រម្តាតអា

តអាសូរសតវ

ទី

ទល ់ក្កើក្កម្តងរៅេុិះទនរក្ាស ក្រពនធខ្បា ំ ្ុ ទ កំពង ុ ឈ្៉ឺរពាិះសំ រាលកូន ខ្បា ំុ ញ ទម្កសុំអរចជើញ ក្ពិះរតជ គុ

រៅរម្លទនរក្ាស” ។ ើ

រលាកក្គូរពទយនរាជចជក់មាត់

រ

ើ យក្ជួញ

េរចេើម្ ម្នក្ពម្នយយអវីនឹងសម្ រក្ៅពីក្គ្នន់ដត សម្លងរម្ ល រោយក្កដសដភ្ែកដដលសំ ដដង នូវការ ឹ ើ

ររងេៀស

រ

រលាក ។ “អាសួស

ើ យដបររករទសនោក់អនកបំររ ី

!

អាឯងអីក ៏រេិះរម្លិះ

របស់

ហានរៅោស់

អញទងរសម ំ ុ ដតរដកលក់ស្សួល ើ ររនិះ ដដលអញកំពង អញស្ថមនដតខ្ទងរពទយ្ំ រគម្កតាម្អញរទរតើ របើ ដង ឹ ថាអចេឹង អញម្នេុិះម្ករទ យីអាសួស ! អាឯង រនិះេំជារភ្លដម្ន” ើ

សម្រអានកាលេុិះ រលើកថ្ដរេើងសំ ពិះ រលាកក្គូ

រពទយនរាម្តងរទៀតរ ម្តងរទៀត ។ “របក្ពិះរតជៈគុ ើ

ើ យក ៏អងវររោយ សំ រលងញ័ រៗ

ម្នរម្តាតជួយសរន្តងាគិះ ងរទ

រនិះ រម្ើលរៅក្រពនធរបស់ខ្ម្ ំុ ញ ុខ្ជាមានអនតរាយដល ់

ិ អាយុជីវត ពីការសក្មាលកូនរនិះជាម្នខ្ទនរទទន រក្ាស”

“រទ !” ក្គូរពទយនរារ្លយរេ ំ ររៅ៉ា ើ ើ ងទងម្ួ “ខ្មា ំុ ញ ននទអ ី ី ក្តូវទទួលការខ្ុសក្តូវកនុងការស្ថលប់

ិ រស់របស់ក្រពនធឯងរទ សុំ អរចជើញរៅវញេុ ិះ” “សុំ ក្ពិះរតជៈគុ

រម្តាតយកដតបុ

យរៅ េុិះទន

រក្ាស” “កុយ ំ កបុ បុ

យបាបម្កនយយនឹងខ្ ំុ ញ ខ្ម្ ំុ ញ នក្តូវការ

យអចេឹងរទ សុំ យករៅរពទយ្ំរៅ របើយកខ្រំុ ញ ៅ

រម្លទល ់ដតគតលុយឲ្យខ្ ំ ្ុ របត ើ ើ េោស់ក ៏ម្ួយពាន់ ររៀលដដរ ខ្ខ្ ំុ ញ រំ រៀនសូក្តម្កអស់ក្ាក់ម្នតេរទ អនក ឯងមានដដលជួយក្ាក់ឲ្យខ្រំ ្ុ រៀនសូក្តឯោ រេិះដត

ឲ្យខ្អា ំ ្ុ

ិ វញេុ ិះរ

តៗ រៅរម្លទរទយ ៉ា ងរម្៉ាេបានរៅ រៅ ើ

ឹ យករៅរពទយ្ំរៅ”... ើ យ ដក

នយយេប់រ ិ រលើ ិះទ វញ

។

ើ យ រលាកក្គូរពទយនរាក ៏ រេើងរៅ

សម្ខ្ទរ្ម ំ ញក្កឺតេង ់ដតដស្សកអា

រក្កាសថា អនកក្កម្នខ្ុសអវីពីសតវតរចាន ប៉ាុដនតសម្ នឹកដល ់ក្រពនធដដលកំពង ុ រដក ឈ្៉ឺ របើនឹងដស្សករៅ

ដក្កងមានររឿងរា៉ាវ ។ សម្ រដរើ រេញយ៉ាងរួសរាន់ពី អាោរខ្ក្តថ្ន ិះទ របស់ រលាកក្គូរពទយនរា ។ សម្ធាក់ក្តើេក្កយន

ិ ក្តេប់រៅកូនខ្ ទម្វញ

រោយរសេកតអស់ សងឃម្ ។ ដតម្ុនរពលដល ់ ខ្ ទម្ ី ឹ រនិះបនតេសម្បានឮសរម្លងងៃូរ រោយរសេកតឈ្ ី ៉ឺ ចប់

របស់នងសយ

កនុងការឈ្៉ឺរពាិះសំ រាលកូន

រក្ពាិះវារេិះដតឈ្៉ឺរទ វរេើងៗជាលំោប់ ។

។

សម្ បានបចឈប់ក្តើេក្កយនរៅពីម្ុខ្កូន ខ្ ទម្

រោយស្ថរពនល៉ឺរភ្លងេរងេ ៀងដដលពយួររៅជញ្ញ ជ ំង ើ

សម្បានក្ករេករម្ើលរៅរ

ើ ញស្ថន

ភ្កតកម្ាកររៅ ិះទ ជតខ្ទងកំពង ុ អងគុយ សយ រោយទកម្ុ ខ្រក្កៀម្ក្កំ ។ ឹ សម្

នឹងអា

េូលរៅអងគុយជតនង រ

ដដលជាម្តត

ច ំរម្លនង ើ

តក្រពនធរខ្ទលេ​េតតរ ។

ើ យក ៏សទុិះ

លុិះនងសយរបកដភ្ែ ក ើ

ើ ញរតីនង ដូេជាកំលា ំងេតតក្គ្នន់របើរេើងបនតេ។

“អូយ !” នងដស្សករេើងរោយការឈ្៉ឺចប់ “រម្៉ាេរៅក្គូរពទយអរចជើញម្ករទបង ?” សម្យកថ្ដរួេអដងាលកាលងនម្ៗ “អូនរអើយ

បងដូេជាទល ់ក្ាជាញរ

ើ យ...

សម្

នយយក្ាប់ក្រពនធ” “ក្គូរពទយរគម្នក្ពម្ម្ករទ រគ

ថារបឲ្យរគម្ួ យពាន់រទបរគម្ក ើ ើ

ឹ ុ ិះ ! ក្គូរពទយអី

បូជាក្ាក់ដេ ូ ក្ពិះអចេឹង” នយយេប់ សម្ដបរម្ក រកស្ថន “ ស្ថន ! ឯង អា

តគ្ននកុអា ំ លក្តេប់រៅ

ិះទ ោា៎គ្ននគ្នានអន កោរក្ៅពីឯងរទ អា

តរៅ

ជាម្ួយគ្នន ង !”

“ម្នអីរទសម្” ស្ថនងក់កាលទទួលរ

រេើង

ើ យរ្លយ ើ

“គ្នននឹងរៅជួយរម្លឯងទល ់ដតក្រពនធឯង ើ

បានសំ រាលកូនរួេ ម្នអីរទរយើងជួយគ្នន មានក់ម្ួយ ថ្ដម្ួយរជង ើ រៅ ។

“ទកដភ្ែ កបានស្សក់េិះុ ឹ

របស់សម្ រ

ចកក្តបកដភ្ែកទងគូ ំ

កក្គប់ៗដ ំ ើ យទកដភ្ែ ឹ

េុិះរក្ពាិះការអា

យយចស់មានក់

ក់រនិះ វាស្សក់

តនងតូេ​េតត ។ កនុង ខ្

ៈរនិះ

មានរូបរាងសគម្ខ្ នងរកាងដដលជា

អនកជតខ្ទងសម្ដដរ ក ៏បានរដរើ េូលម្កដល ់មាត់ទវរ ខ្ ទម្ ។ យយចស់ជរា រនិះរ្មិះរបា៉ាង ។ គ្នត់ អាស្ស័យរៅជាម្ួយកាួយក្រុសគ្នត់មានក់ ដដលរ្វការ ើ ជាកម្ាករលីដសងរៅកំពង ់ដ

។

សម្ នងស្ថនដបរម្ុខ្ម្ករម្លយយរបា ៉ា ង។ ើ “ឱ្យយឬ !” សម្ដស្សកអរចជើញ “អរចជើញេូល

ម្ករលាកយយ”

យយរបា៉ាងរដរើ េូលរៅកនុង ិះទ

នងសយដដលកំពង ុ រដកងៃូរ ។ “រម្៉ាេរៅរ

រ

ើ យអងគុយជត

ើ យរៅ ?” យយរបា៉ាងសួរ “រម្៉ាេ ក ៏

ម្នដក ឹ យករៅរពទយ ?”

“សយថាជិះសុីកលូម្នបាន

”

សម្រ្លយរេ ើ ើង

“

រក្ពាិះឈ្៉ឺរពាិះខ្ទលងោស់ ំ រពទយក ៏ឆ្ៃយដក្កងរៅម្ន ទន់” ។ “រអើ

ែា៎ !” យយរបា៉ាងនយយរេើង“របអច េ ឹ ង រ្វើ ើ

យ៉ាងរម្៉ាេរៅ យយក ៏ម្នសូវបុនក្រសប់កុ ង ន ររឿង រនិះដដរ ដតក ៏លមម្ជួយឯងបានខ្ លិះៗដដរ ដក្កងឯងរៅ អរចជើញក្គូរពទយម្ករម្លម្ នដម្នឬ ?” ើ

“បាទ យយ!” សម្រ្លយរេ ំ េ​េតត “ដតរគ ើ ើ ងទងតូ

ម្នក្ពម្ម្ករម្លរទ រគថាយ៉ាងតេោស់ក ៏រគយក ើ ម្ួយពាន់ររៀលដដរ” ។ “

ឹ ុ ិះ !” យយរបា៉ាងនយយរេើង “រយើងរកក្ពឹក

សុីលាៃេអចេឹង រៅរកក្ាក់ម្ួយពាន់ឯោម្កឲ្យរគ បាន សម្ ! រម្លរៅសយក្រដ ើ

លជា សក្មាលកូន

ឥេូវ រ

ឹ ែងរ

ំទក ទុកឲ្យ ើ យ ឯងក្តូវបងាេត់ រភ្លងោ ើ ឹ

ើ យរៅយយនឹងជួយឯង

េំរពាិះការដដលយយ

អាេជួយបាន - រ្វរម្៉ា កក្កវា ើ េ សម្ ! រកតម្កជាអន ើ ក្តូវពបាកអចេឹង” សម្ខ្ទរ្ម ំ ញដ

ន...

រ

ខ្ ើ យសំ េឹងរម្លម្ុ ើ

ក្រពនធជាទស្សឡាញ់ រោយរសេកតអា ី ី

តអាសូរ។

“យយ !” សម្ដបរម្កនយយនឹងយយរបា៉ាង “ក្គូរពទយក្តូវបំរពញខ្ន បង ើ បជាក្ររយជន៍ ី ួ ល រដម្

រាូនម្នុសែរោយម្នររសម្ុ ី ខ្ថាជាអនកមាន

ឬ ជាតស្ថសន៍ោរេើយ ដតឥេូវ ខ្ដ ំុ ញ ង ឹ រ មានក្គូរពទយខ្ លិះបូជាក្ាក់ដេ ូ ក្ពិះរ

អនកក្ក ើ យថា

ើ យមានក្គូរពទយ

តេោស់ដដលជាក្គូរពទយបំរពញខ្ន ួល

ក្ររយជន៍ដល ់បងរាូនម្នុសែទងឡាយ” ំ ។

រដម្ ើ បជា ី

“រ

ហើ យសម្កុន ំ យយអីរក្េើន”

ស្ថននយយ

កាត់រេើង “រយើងគតដតររឿងរយើងឯរ

ិះរៅ ច ំរៅ

រក្រើម្កេុិះ

រយើងក្តូវដត

បងាេត់រភ្លងោ ំទកឲ្យ របមានការអ ើ ឹ ើ ី លមម្ រក្រើគ្ននក ៏សុំ រយើងជាពួកកម្ាករដូេគ្នន

ិ ជួយគ្ននរៅវញរៅម្ក របគ្ន ើ ា នក្ាក់កាសជួយ រយើង ក្តូវដតយកកំលា ំងជួយ” “អរគុ អា

នឹងឯងោស់រ

តគ្ននយ៉ាងរនិះ”

ស្ថនម្នរ្លយថាអវ ើ ី

រជើងក្កាន

ើ យស្ថន

រ

ដដលឯង

ើ យរដរើ េូលរៅរក

សភាពសៃបរ់ សៃៀម្បានរកតរេ ើ ើ ង ម្ួយសនទុិះ នង

សយអងគុយខ្ លិះរដកខ្ លិះរោយទកម្ុ ខ្សស្ថល ំង ឹ

រ

ើយ

ដបករញើសរជាគថាៃស ។ យយរបា៉ាងក ៏ ចប់រ ើម្ ត ររៀបេំចត់ដេងរ្វការ តាម្ររបៀប្ាបបុរា ើ អាការៈឈ្៉ឺរពាិះរបស់នងសយ

ម្ួយរពលម្ួយក្គ្នរ ។

ក្គ្នរនិះនងសយ

អដងាលរពាិះខ្នឯង ួល ដដលគួរឲ្យអា

។

បានបាត់រៅ

ត ឈ្៉ឺរេើងរទៀត ើ យក ៏ចប់រ ើម្ ឈ្៉ឺខ្ទលងជាងម្ុ ំ ន រ

នឹងក្តូវរត ឹ

ំ ើ យដស្សកងៃូរខ្ទលងរេ ើ ងៗ

តអាសូរជាខ្ទលង ំ ។

សម្រ្លរឆ្លរ េុិះរេើងរោយរសេកតភ្ ី តភ្័យ ។ ទ ី

បំ ត ុ សម្ក ៏រក ំ លខ្នម្កអងគ ួល ុ យជតក្រពនធ

រ

ើ យក ៏

ក្តកងបរេ ំ យយរលាង រលាម្ថា ៖ ី ើ ង ក្ពម្ទងន

“សយអូន ! សុំអន ូ អត់ក្ទបនត ំ េរៅ បនតេរទៀត បាត់ឈ្៉ឺរ

រ ើ យអូន !” នងសយរអាបរតជាប់ ី

ើយ

បក្ម្ិះនរនៀលរោយការឈ្៉ឺចប់។យយរបា៉ាងពនតយ

រម្លថ្ រទ ពាិះរួេរ ើ

។ គ្នត់រងបម្ុ ខ្ ើ ើ ើ យដកដរងហម្​្ំ

រេើងសំ លឹងរម្លម្ុ ខ្សម្ រ ើ

ើ យនយយថា ៖

“កូនរេញម្កទទងខ្ ន ឹ ួ ល សម្ ! ឱ្ឯោស្ថន រៅ

ោរ

ើ យ ?”

ស្ថនដស្សក រ្លយព ើ ី េន្តងាេន រ

យយរបា៉ាង ក្តរ

បក្ត

។

ើ យក ៏រដរើ ម្ករក

យយរបា៉ាងខ្ំនយយទង ំ

បរៅកាន់ស្ថនថា ៖

“ជួយធាក់សី កល ុ ូរៅរពទយេនបនតេ

យយរៅរក

ពឹងយយរបា៉ាិះ ដដលគ្នត់រ្វ្ា ើ បឲ្យម្កជួយ យយ រ្វម្ ន មានដត ើ នបានរទ ឥេូវកូនរេញម្កទទងខ្ ឹ ួល

យយរបា៉ាិះរទរទបជួ យរួេ រៅឆ្ប់រេើង នឹងអាលក្ត ើ ិ េប់ម្កវញបរោ ត យឲ្យរៅ ឈ្៉ឺអចេឹងម្នស្សួលរទ” ។

សម្រលើកថ្ដសំ ពិះយយរបា៉ាង

រ

រោយសំ រេងញ័ រៗ ៖ “អរគុ យយអា

រលាកយយោស់រ តយកដតបុ

ើ យនយយ

ើ យ សូម្ រលាក

យរៅេុិះ ខ្ម្ ំុ ញ នដង ឹ ជាពឹង

ពាក់អនកោរក្ៅពីយយរទ” ។

យយរបា៉ាងសទុិះរក្កាករេើង រោយរួសរាន់ រ

ើយ

រដរើ ន ំម្ុខ្ស្ថនរេញពីខ្ ទម្របស់សម្រៅ ។ ក្តើេក្ក យនបានរបាលរេញពីក្េកតូេសំ រៅ រៅ ូ វ្ំ ល ។ នងសយមានអាការៈឈ្៉ឺចប់ជាខ្ទលង ំ ។ សម្គ្នាន

ជួយអវីក្រពនធបាន រក្ៅពីក្គ្នន់ ដតអងគុយរអាបរេើង រ

ករបស់សម្ ើ យទកដភ្ែ ឹ

រក្ពាិះការអា

ក៏

ូ ររេញម្កសស្ស្ថក់

តអាសូរេំរពាិះក្រពនធ ។

“សយ អូន” សម្នយយរេើងទងទ ំ កដភ្ែ ក៖ ឹ

“រនិះរក្ពាិះដតអូនជាក្រពនធបង កុអ ំ ី អូនម្នពបាក

អចេឹងរទ

ខ្ំអត់្ត ា ប ់ នតេរៅអូន

ិ យយរបា៉ាងគ្នត់ក្តេប់ម្កវញរ

ងៃូរ

នងសយ ចប់ថ្ដរតក្េបាេ់ ដ ី

អូយបង ! ខ្ោ ំុ ញ េ់ខ្យល ់ឥេូវរ

!

បនតេ

រទៀត

ើ យ” ន រ

ើ យ ដស្សក

ើ យ ឱ្រទចត រលាក

ិ នខ្ ំុ ញ ង” រអើយ ! សុំរលាកជួយសរន្តងាគិះជីវតកូ

៣០ នទបានកនល ង ត ុ រៅ ស្ថនបានខ្ំក្រឹង ធាក់ ី

ិ ីនកោ ក្តើេក្កយនយ៉ាងរលឿន តាម្វង ត លសភាព ងងត ់ ៃ ត់ ។ យយរបា៉ាង អងគុយរលើក្តើេក្ក ឹ នងសៃបស្ថ

យនជាម្ួយនឹងយយចស់មានក់រទៀត ដដលជា្ាប តាម្ររបៀបដបបបុរា

ដតដបបសភាពរបស់យយ

របា៉ាងរពញរៅរោយរសេកតអនទ ិះស្ថ ។ ី

កនុងរពលដដយយរបា៉ាង

បានរៅដល ់ ិះទ យយ

របា៉ាិះរនិះ យយរបា៉ាងក ៏រគ្និះទវររៅរោយ រសេកតី សែទស្ថ ធ ែល។

យយរបា៉ាិះក្រញាប់ក្រញាល ់ររៀបេំខ្នន ឹងកន្តនតក ួល

ម្លូស្ថល រ

ើ យក ៏រេើងជិះក្តើេក្កយន រេញពី ិះទ ម្ក

ជាម្ួយនឹងយយរបា៉ាងភាលម្ ដដលគ្នត់រពញេតតនឹង ជួយសរន្តងាគិះ រេើយ ។

រោយម្នក្តូវការយកមាសក្ាក់អី វ

ក្តើេក្កយនបានបត់េល ូ ខ្ ទម្របស់សម្ រ

តាម្ក្េក ូ វតំ ល រង ់រៅ

ើ យស្ថនរៅដតខ្ំក្រឹងធាក់ យ៉ាង

រលឿនគ្នានបងាង ់រជើងរេើយ រក្ពាិះក្ពួយបារម្ភនឹងជំង ៉ឺ នងសយ លុិះរៅដល ់ម្ុខ្ខ្ ទម្ ស្ថនក ៏ ចប់ស្រស្ថវ ំង បចឈប់ក្តើេក្កយនភាលម្ ។

ស្ថនរលាតេុិះពីរលើដកប រ

ខ្ ទម្ភាលម្កនុងខ្

ៈរនិះ

ស្ថនម្តតររបស់សម្

ស្សឡា ំងកា ំង រក្ពាិះបានរ សលុតរនធតេ ់ តតជាខ្ទលង ំ ។

រ

ើ យសទុិះេូលរៅកនុង

ក៏

ើ ញនូវភាពដដល រ្វឲ្យ ើ

នងសយរដកក្តង ់ខ្នសត ួល ូក

រៅរលើរនបខ្ ទម្

ើ យមានភ្ួយចស់ម្ួយក្គបជតតា ំងពីកាលដល ់

េុងរជើង េំដ

កខ្ទងសម្កំពង ុ រក្ទបម្ុខ្ រៅរលើរូប

ដដលក្គបភ្ួយរនិះរ

ើ យយំ ខ្ែកខ្ែ ឹ ួល

ស្ថនដង ឹ

េាស់ថា នងសយក្រពនធរបស់ សម្ បានលាចក រលាករនិះរៅរ ិ ម្កវញរេ ើយ ។ ខ្

ើយ

ិ រោយគ្នានថ្ងៃនឹងវលក្តេប់

ៈរនិះ យយរបា៉ាងដដលន ំយយរបា៉ាិះ េូល

រៅកនុងខ្ ទម្តាម្រក្កាយស្ថនរនិះ ក ៏ដស្សករេើងយ៉ាង

ខ្ទលងកន ំ ុងកាលដដលបានរ ិ ា ចកវញ្ញ រ

ើញ

របស់នងសយ

នូវរាងកាយក្ាស ដដលរដកសតូកសតឹង

ើ យមានភ្ួយចស់ម្ួយក្គបពីរលើរនិះ ។

“ឱ្ពុរទធ ! អនចេទុករំ ខ អើយ ! យយរបា៉ាង រពាល

រេើងរោយទកម្ុ ខ្សៃបស ់ ួត ៃ រ ឹ យយរបា៉ាិះ

ើ យក ៏ងាកម្ុខ្រៅរក

ដដលជាសំ ឡាញ់ របស់គ្នត់ក្ពម្ទង ំ

នយយថា ៖ “រយើងម្កយ៉ឺតរពករបា៉ាិះ ឥេូវរនិះគ្ននោេ់ ខ្យល ់

ស្ថលប់រៅរ

ើ យ !”

យយរបា៉ាិះ នយយតេៗ

ឈ្រស្សឡាងកា ំ ំងម្ួយសនទុិះរទប ើ

រោយសំ រេងញ័ រៗថា

ិ ា រអើយ សុំ ឲ្យវញ្ញ

៖

“ឱ្ពុរទធ

របស់ឯងបានរៅរកតកន ើ ី ខ្ ុងទសុ

ិ េុិះ យយតា ំងេតតថាម្កជួយសរន្តងាគិះជីវតឯងដតម្ ន

ទន់បានជួយអី

ឯងក ៏ ត ុ ដរងហម្ស្ថ ល ប់ ើ

រៅរ

ើយ

រក្ពាិះឯងសក្មាលកូនម្នរួេ របយយបានម្កដល ់ ើ ម្ុនរនិះកនលិះរមា៉ាង ឯងក្រដ រៅ

តាម្ពតគួរដត

លជាម្នស្ថលប់រទរម្ល ើ

របា៉ាងរៅរកខ្តា ំុ ញ ំងពីរពលចប់

ឈ្៉ឺរពាិះរនិះម្កោរបា៉ាង!” ។

យយរបា៉ាងបានន ំយយរបា៉ាិះ ជតសព

េូលរៅអងគុយ

សម្រងបម្ុ ខ្រេើងសំ េឹងរម្លយយចស់ ើ ើ

ទងព ំ ីរនក់

។

សម្មានរងវង ់ម្ុខ្ក្រឡាក់រជាគជា ំ

រោយទកដភ្ែ កមានសក់ករន្តនទើងកន្តនទយ ឹ ដភ្ែករេើងក្ក

មានរងវង ់

ម្រោយរសេកតតូ ី េ​េតត នង រស្ថក

រៅដដលរម្លរៅដូ េជាថាខ្ ើ សម្បជចា ៈរៅកនុងក្ា

ៈរនិះ សម្គ្នានសត

រេើយ ។

“ជំរាបសួរ រលាកយយ !” សម្នយយរេើង ទង ំ

ទកដភ្ែ ករ ឹ

ើ យរលើកថ្ដសំ ពិះ។

“សយ បានស្ថលប់រចលខ្រំុ ញ ៅរ

ើយ ! ”

នងស្ថលប់រៅកនុងរងវង ់ថ្ដក្តកងបីឲ្យប របស់ខ្ ំុ ញ - ខ្ ំុ ញ

ម្នដដលតក់សុ ត ល

រនធតអ ់ ី ដូេជាការតក់សុ តរនធ ល ត់

េំរពាិះរខ្ទមេក្រពនធរបស់ខ្រំុ ញ ទ - ខ្អ ំុ ញ រគុ យយោស់រលាកយយ

នឹងរលាក

ដដលរលាកយយរម្តាត

ជួយខ្ ំុ ញ របទុ ើ កជាម្កម្នទន់ ក ៏គង ់ដតបានរ្មិះថា “រលាកយយរេិះជួយឈ្៉ឺឆ្ាល ម្នុសែដូេគ្ននដដរ”

សរន្តងាគិះបងរាូន

យយរបា៉ាិះរៅរសៃៀម្ម្ននយយថាអវី

។

គ្នត់

អងគុយសម្លងរម្ លសពរោយទ កម្ុ ខ្រក្កៀម្ក្កំ។ស្ថន ឹ ើ ឹ

ខ្តេូលរៅអងគុយជតសម្ រ

ើ យ យកថ្ដអដងាលខ្ នង

សម្ងនម្ៗ ក្ពម្ទងន ំ យយលួងរលាម្ថា ៖

“សម្ ! រ្វយ ើ ៉ា ងរម្៉ាេរសេកតស្ថ ី ល ប់ ជាការ្ម្ាតា

របស់ម្នុសែរលាក ! រនិះជាកម្ារបស់ក្រពនធសម្ឯង រទសម្ ឯងកុទ ំ ក ុ រខ ស្ថកអីខ្ទលងរពក ំ ក្តូវគតថា គ្នាន អនកោអាេរគេ ត ុ ពីរសេកតី ស្ថលប់បានរទ ោា៎ សម្...”

“ស្ថនគ្ននថាម្នដម្នកា ំរទ” សម្ រ្លយរេ ំ ើ ើ ង ទង

ទកដភ្ែ ក ឹ

“ក្រពនធរបស់គ្ននស្ថលប់រនិះក ៏រក្ពាិះ

គ្នានក្គូ

រពទយ ឬ ្ាបម្កជួយរម្ល ក្រសនរបើមានក្គូរពទយ ឬ ើ ្ាបម្កជួយរម្លរនិះរម្៉ា ិះល សម្ ើ ដដលអាេរ្វឲ្យគ្ន ន ើ ស្ថន...” ។

គ្ននបានកូនមានក់

បានសរាយរករាយរៅរ ី

ើយ

“ដតរបទុ ើ កជាយ៉ាងោ ក្រពនធរបស់ឯងក ៏ បានជា

ស្ថលប់

ួ សរៅរ

ើ យ”

ស្ថននយយ

លួងរលាម្

“រយើងកុគ ំ តពីររឿងក្គូរពទយ ឬ ្ាបរ្វអ ើ ី រទៀត របទុ ើ ក ិ ជាយ៉ាងរម្៉ាេក ៏ម្នរស់វញដដរ រ

ហើ យសម្ ! រយើង

គតពីររឿងចត់ការបូជាសពរៅេុិះសម្” “ “រ

ឹ ែងរ ហើ យ

ើ យសម្ ” យយរបា៉ាងនយយកាត់ រេើង កុគ ំ តអីរក្េើនរពក

បូជាសពនងសយរៅេុិះ

រយើងគតគូរពីររឿង

របឯងមានការ ើ

អីដដល

លមម្រក្រើយយក ៏សុំ ក្ាប់យយម្កេុិះ យយនឹងជួយ ឯងឲ្យទល ់ដត ត ុ េុង ត ុ រដម្ ើ ”។

“សពក្រពនធ !” សម្រពាលរេើង ទងរអាក់ ំ រអួល

“ឱ្រលាកយយ ឲ្យខ្រំ ្ុ ្វរម្៉ា ំុ ញ ា ន ើ េរលាកយយ របខ្ ើ គ្ន ក្ាក់កាសរស្ថិះអចេឹង

ខ្អ ំុ ញ ស់សងឃម្រ ឹ

ើ យរលាក

យយ

ខ្អ ំុ ញ ភ្័ពខ្ទ វ ល ងោស់ ំ

រលាកយយម្ុខ្ជានឹង

រវទនជួសខ្ម្ ំុ ញ នខ្ទន របខ្ ំុ ញ ំរាប រលាកយយថា ខ្ ំុ ញ ើ ជ មានក្ាក់រៅសល ់ក្តឹម្ដត ស្ថម្សបររៀលប៉ាុរោ ណ ិះ ខ្គ្ន ំុ ញ ា នក្ាជាញនឹងចត់ការ បូជាសពក្រពនធខ្រំ ្ុ ទរលាក យយ” ។

យយរបា៉ាិះដកដរងហម្​្ំ រ ើ ថ្ដរៅកនុងរហារ ៉ា អាវ ក្ពម្ទង ំ

រ

ើ យដវងៗ ។ គ្នត់ លូក

ើ យខ្តេូលរៅជតសម្

ុ េក្កោសក្ាក់ ដប់ររៀលពីរសនលឹករៅឲ្យ

សម្រួេនយយថា “សម្ ! យយ សុំេល ូ កុសលនឹង

ឯង ថ្ម្ភររៀលរៅ យយក ៏ក្កោស់ដដរ រកក្ពឹកសុី លាៃេ ដតក ៏រពញេតតនឹងជួយអនកក្កដូេគ្នន រ ិ យយសុំលាឯង ក្តេប់រៅ ិះទ វញរ

ហើ យ!

ើ យសម្” រសេ

កតរក្តកអរឥតឧបមា បានក្ជួតក្ជាបេូលរៅកនុងរបិះ ី ដូងរបស់សម្ ។ សម្គតថា យយរបា៉ាិះជាអនកក្ក ជា

្ាបបុរា

ដតគ្នត់រពញេតតកុងការជួ ន យ សរន្តងាគិះ

គ្ននរោយម្នុសែ្ម្៌លិះុ ជួយសរន្តងាគិះយ៉ឺតរយង

អវី

ម្នបាន គ្នត់ក ៏សុខ្េតតតលិះបង ់ក្ាក់កាស ជួយកនុង ការកុសលបូជាសពថ្ម្ភររៀលរទៀត

រ

ើ យក្ាក់ថ្ម្ភ

ររៀលរបស់គ្នត់រនិះ រាប់ថាជាក្ាក់មានេំនន ួ រក្េើន ោស់ ។ សម្ រលើកថ្ដសំ ពិះយយរបា៉ាិះរ

ើ យក ៏

ទទួលយកក្ាក់ថ្ម្ភររៀលរនិះរោយរសេកតរគ្នរព ។ ី

រ

”រលាកយយ ខ្អ ំុ ញ រគុ ើ យរលាកយយ”

ខ្ែួលរ !

នឹងរលាកយយោស់

សម្នយយរេើង

ទងខ្ែ ំ ក ឹ

ើ យងាកម្ុខ្រៅនយយជាម្ួយ ស្ថន “ស្ថន

ស្ថនឯងរ

ើ ញរទ

វាដូេជាដរលកគ្ននឆ្ៃយោស់

រវាងយយរបា៉ាិះ នឹងក្គូរពទយនរា ... ស្ថនរអើយ ! មានដតអនកក្ករទ

ដដលរេិះយល ់េតតរងលើម្អនកក្កដូេ

គ្នន - សុំស្ថនឯងជួយដក ឹ យយ ក្តេប់រៅ ិះទ គ្នត់ ិ វញ ងោា៎ស្ថន”

“រអើ ម្នអីរទសម្!” ស្ថនងក់កាលទទួល រ

ើយ

នយយរេើង “ម្នអីរទ ច ំគ្ននដក ឹ គ្នត់រៅ សម្ឯង មានការអីលមម្រក្រើគ្ននបាន ក ៏សុំរក្រើម្កេុិះ កុដំ ក្កង

េតតអី គ្នននឹងជួយឯងឲ្យរពញកំលា ំង រទិះជាលំបាក លំបនយ៉ាងរម្៉ាេគ្ននក្តូវដតជួយបូជាសពក្រពនធឯងឲ្យ វាក្ជិះស្សេិះរៅ

រយើងរេិះដតជួយគ្នន

តាម្សភាព

មានក្កអចេឹងរៅោសម្...”

សម្ញញឹម្ទងទ ំ កដភ្ែ ករោយរសេកតរក្តក អរ ឹ ី

េំរពាិះពាកយសំ ដរី បស់ស្ថន ។ សម្ សំ េឹងរម្លតាម្ ើ ស្ថនដដលកំពង ុ ដតន ំយយរបា៉ាិះ រដរើ រេញទខ្ ី ទម្រៅ ។

យយរបា៉ាង

បានចត់ដេងរករទៀន្ូបយកម្ក

អុជរៅរលើកាលដរំ

កសពតាម្ទំរនៀម្ រ

ររៀបេំឥវា៉ាន់កុងខ្ ន ទម្រនិះឲ្យមានររបៀបររៀបរយ

ើ យក ៏ ។

ិ កខ្ទងសម្វញ គ្នានកំលា ំងេតតនឹងជួយ រ្វអវ ើ ី

េំដ

បានរេើយ

បានដតខ្ទងអងគុយរអាបកាលជងគង ់យំ

ខ្ែកខ្ែ ឹ ួ ល អារលាិះអាល ័យ នឹកអា

តរខ្ទមេក្រពនធ

ប៉ាុរោ ណ ិះ ។

សម្ កម្ាករអភ្័ពគ វ រួ ឲ្យអា ស្ថលប់រចលរៅរ

ើយ

ត បានក្តូវក្រពនធ

រោយការសំ រាលកូនម្នរួេ

រក្ពាិះម្នបានទទួលនឹងការជួយរក្ជាម្ដក្ជង

ពីក្គូ

រពទយ ឬ្ាបោម្ួយ ម្នដតប៉ាុរោ ណ ិះ ឥេូវរនិះក្តើ េក្កយនដដលជារក្គឿង

ឧបករ

ិ ក្រកបការេចេឹម្ជីវតរបស់ សម្រនិះ រគដក

ិ ូ ត យករៅវញរ

៍ ដ ៏សំ ខ្ទន់សំរាប់ បានក្តូវមាេស់

ើ យ រក្ពាិះសម្គ្នានក្ាក់

ិ បង ់ថ្ងលឈ្ួលឲ្យរគ ែ ជីវតរបស់ សម្ កំពង ុ ដតឋតរៅ ិ កនុងវបតត យ៉ាង្ៃន្ ់ រៃ រពលរនិះ សម្អស់ខ្នក្ា ួល រ

ើយ រ

ើ យអស់ដល ់រៅក្រពនធរទៀត ង សម្បាន

ចត់ការបូជាសពនងសយយ៉ាងស្ថៃត់ៗ រោយ ស្ថរ ពួកម្តតភ្កតកម្ាករដដលបាន

បរច ិ េ កក្ាក់បនតេ

មានក់ៗជួយរក្ជាម្ដក្ជងកនុងការរនិះ ។