១១ ព្ររនធស្លាប់លព្រះគ្មានកមនទើរឹង រពលរលងអាក្ធាត ំ ក្រដ រ
លជារមា៉ាង ២ កនលិះ
ើយ ។ នងសយឈ្៉ឺរពាិះខ្ទលងរេ ំ ំ ើ ងៗ ទល ់ដតនង ក្ទក្ទ
ម្នបាន ។ នងនឹកថាវាដល ់រពលនង ក្តូវសក្មាល
កូនជាក្ាកដ ។ នងខ្ំយកថ្ដ អក្ងួនោស់រងន ី ត ម្ៗ រអាយរក្កាករេើង ។
។
“អូយបង ! ខ្ឈ្ ំុ ញ ៉ឺ រពាិះោស់” នងសយ ក្ាប់រី ត
“របយ ើ ៉ា ងរនិះរម្លរៅ ើ
ក្រដ
លជាោេ់ខ្យល ់
ស្ថលប់ម្នខ្ទនរទ ខ្រំុ ញ ទបដតដ ង ឹ រពលរនិះថា មាតយខ្ ំុ ញ ើ
គ្នត់ឈ្៉ឺចប់ដេ ូ រូបខ្អ ំុ ញ ចេឹងដដរ អូយ ! រម្៉ាេ ក ៏ឈ្៉ឺ រម្លិះបង !”
សម្ភាញក់ពីរដកស្សរម្ងស្សរម្ងរេ ើ ើង រ
កងឱ្បក្រពនធងម្ ន ៗ។
ើ យខ្ំក្ត
“ខ្ំអត់បនតេរៅអូន !” សម្លួងក្រពនធ “ច ំ បង រៅរៅស្ថនឲ្យធាក់សី កល ុ ូជូនរយើងរៅរពទយ” ។ ី នងសយក្គវកាល
“រទបង ! រម្លរៅដូ េជារៅរពទយម្នបានរទ ខ្ ំុ ញ ើ
ឈ្៉ឺខ្ទលងោស់ ំ ទក្មា ំជិះសុីកលូដល ់រពទយ រម្លរៅក្រ ើ ដ
លជាោេ់ខ្យល ់ស្ថលប់រ
ើយ ! ”
“របអច េ ឹ ងរយើងគតរ្វរម្៉ា ើ ើ េ ?” “សុំ បងរៅអរចជើញក្គូរពទយនរា
ិ ំុ ញ ង” រស្ស្ថេស្សង ់ជីវតខ្
ឲ្យរលាកជួយ
“របអច េ ឹ ងអូនក្ទបនត ំ េរៅោ ើ
អរចជើញរលាក” រ
បងនឹងរៅ
ើ យសម្ ក ៏ក្រញាប់ក្រញាល ់ធាក់ក្តើេក្កយន
រេញពីកូនខ្ ទម្រៅ ។ លុិះបានរៅដល ់ ិះទ ងា្ៗ ំ ដដល ិ ី្ំ រៅជាប់នឹងវង
សម្បានបងាង ់ក្តើេក្កយនរក
រម្លអកែរ ។ ើ សម្
បចឈប់ក្តើេក្កយនរៅក្តង ់មាត់ទវររបង
ថ្ន ិះទ ងាម្ួយ ។ ក្គូរពទយនរា ជាក្គូរពទយមានក់ ដដល មានរ្មិះរបាិះសរម្លងកនុងការពាបាលររាគ ។ សម្យកថ្ដេុេក
តឹ ងអគគសនី ។ សម្ឈ្រ រង ់ច ំ
រោយការ រស្ថប់រសល ់ម្ួយសនទុិះក ៏មានម្នុសែរដរើ ម្ករបកទ វ ររ ើ
ើ យដស្សកសួរថា ៖
“អនកោ
ំុ ញ ទ ម្ក ឹ ែង ?” សម្រ្លយរេ ើ ើ ងភាលម្ “ខ្បា
សុំ អរចជើញរលាកក្គូរពទយ សក្មាលកូន” ។
រៅរម្លក្រពនធ ខ្បា ំ ្ុ ទ ើ
ទវរបានរបករេញព ើ ី គនលឹិះយ៉ាងយ៉ឺតៗ
។
អនក
ដដលម្ករបកទ វ ររនិះ គជាអន កបំរររបស់ ី រលាក ក្គូ ើ ៉ឺ
រពទយនរា ។ បុរសរនិះខ្ំសម្លឹងរម្លម្ុ ខ្សម្ រសទើរម្ន ើ
ោក់ដភ្ែក ពនល៉ឺអគគសនី ២៥រទៀន ដដលរៅខ្ទងរលើ
រកាលងទវរ បានរ្វឲ្យអន កបរក្ម្ើ រលាកក្គូរពទយស្ថគល ់ ើ ម្ុខ្ថា ជាសម្ កម្ាករក្តើេក្កយន ដដលជួលខ្ ទម្រគ រៅរក្ៅរៅកនុងក្េកខ្ទងរក្កាម្ ។ អនកបរក្ម្ើរនិះសម្លងរម្ លម្ុ ខ្សម្រោយការយល ់ ឹ ើ
េតតយល ់រងលើម្ នងអា
តអាសូរ ។
“រម្លរៅដូ េជាគ្នានសងឃម្រទបង ើ ឹ
!”
អនកបំររ ី
រនិះនយយនឹងសម្ !
“របខ្ ំុ ញ ល ូ រៅោស់រលាក រលាកម្ុខ្ជាខ្ង ើ េ ឹ នឹងខ្ ំុ ញ
ជាម្នខ្ទន រម្លរៅដូ េគ្នានសងឃម្ថា រលាកនឹង ើ ឹ
អរចជើញរៅរម្លរទ របយប់ អចេឹង ង ដូេជាម្ន ើ ើ
ងាយរទ ដក្កងដតអនកជំងរនិះជាអន ក្ំ អនកមានក ៏ខ្ ំុ ញ ៉ឺ ម្នហានថាដដរដក្កងរលា រលាកអរចជើញរៅ” សម្ដកដរងហម្ដវងៗ ើ រលាកក្គូរពទយនរា
រលើកថ្ដសំ ពិះអនកបរក្ម្ើ
រោយរសេកតរគ្នរព ី
នយយអងវរកររោយពាកយគួរឲ្យអា “សុំ រម្តាតក្រងុយេូលរៅោស់ ដក្កងរលារលាកក្ពម្អរចជើញរៅ រៅេុិះ”
រ
ើ យក ៏
តអាសូរ ។
រលាកស្ថករម្ល ើ សុំអា
តដតខ្ ំុ ញ
អនកបំរររលាកក្គូ ី រពទយ
ដូេជានឹកេរងាៀតេងាល ់
េតតជាខ្ទលង ំ “ខ្អា ំុ ញ
តបងឯងោស់ ដតថា... រលាកម្ុខ្ជា
រជរក្ររទេខ្ជា ំុ ញ ម្នខ្ទន” អនកបំរររលាកក្គូ ី រពទយរៅរសៃៀម្ម្ួយស្សបក់រទប ើ
នយយតរៅដរទៀត
សុទ ធដតជាអនកក្កដូេគ្នន
“ដតរ
ហើ យេុិះបង
!
រយើង
ខ្ក្ំុ ញ រងុយេូលរៅ
ោស់
រលាកស្ថករម្លរៅេុ ិះ-ម្កបង ! េូលម្ក ខ្ទងកនុង ើ ម្កបងក្តូវនយយអងវរកររលាក ដក្កងរលារលាកអា
ឲ្យដម្នដទនោា៎
ត រលាករៅរម្លឲ្យ...” ើ
សម្រដរើ តាម្អនកបំរររលាកក្គូ ី រពទយនរា កនុងបររវ ិ ជរ
តើ រ ។
ថ្ន ិះទ
រ
េូលរៅ
ើ យឈ្ររង ់ច ំរៅក្តង ់ មាត់
អនកបំរររលាកក្គូ ី រពទយរេើងរៅរលើ ិះទ
។
ម្ួយ
សនទុិះរភ្លងអគគ សនីក ៏មានពនល៉ឺភ្ល៉ឺ េញ្ញ េ េរេើងរៅក្តង ់ ើ យ៉ាម្ុខ្ ិះទ ។ សភាពបុរសរូបរាងធាត់្ឋ ំ ត រៅកនុង
័ ម្ជឈម្វយ រសលៀកពាក់រខ្ទអាវរៅ ិះទ បានរដរើ រេញ ម្កពីបនទបក ់ ោ ត ល ។ បុរសរនិះ គជាក្គូ រពទយនរា ៉ឺ
ក្គូរពទយដដលមានរ្មិះលបលាញមា ន ក់ រៅកនុងរាជ ី ធានី ។
រពលរនិះ រេើង
រ
អនកបំររក្គ្នន់ ី ដតោស់រលាកក្គូរពទយ
ើ យជំរាបរលាកថា
មានម្នុសែអរចជើញ
រលាកឲ្យរៅរម្លក្រពនធ សំរាលកូន ។ ក្គូរពទយយល ់ ើ
ខ្ុសនឹកស្ថមនថាជាអនកជតខ្ទង ក ៏ ក្រញាប់ក្រញាល ់ រេញពីបនទបរ់ ដក រដរើ េុិះម្ករក រដម្ ើ បន ី ឹងស្ថកសួរ រម្លអាករៈររាគជាម្ុ នសន ។ ើ
ដតលុិះក្ករេករម្លរៅ រ ើ
ខ្របស់ ើ ញសម្ ទកម្ុ ឹ
រលាកក្គូរពទយនរា ក ៏ដក្ររៅជាក្កញ៉ាូ វ ដដលជាការ សំ ដដងនូវអាការៈម្នរពញេតតភាលម្ ។ សម្រដរើ េូល រៅលត់ជងគង ់រលើកថ្ដសម្ពិះ រលាកក្គូរពទយនរារៅ ដកបរកា ំជរ
តើ រ ។
“សុំ ក្ពិះរតជគុ
រម្តាតអា
តអាសូរសតវ
ទី
ទល ់ក្កើក្កម្តងរៅេុិះទនរក្ាស ក្រពនធខ្បា ំ ្ុ ទ កំពង ុ ឈ្៉ឺរពាិះសំ រាលកូន ខ្បា ំុ ញ ទម្កសុំអរចជើញ ក្ពិះរតជ គុ
រៅរម្លទនរក្ាស” ។ ើ
រលាកក្គូរពទយនរាជចជក់មាត់
រ
ើ យក្ជួញ
េរចេើម្ ម្នក្ពម្នយយអវីនឹងសម្ រក្ៅពីក្គ្នន់ដត សម្លងរម្ ល រោយក្កដសដភ្ែកដដលសំ ដដង នូវការ ឹ ើ
ររងេៀស
រ
រលាក ។ “អាសួស
ើ យដបររករទសនោក់អនកបំររ ី
!
អាឯងអីក ៏រេិះរម្លិះ
របស់
ហានរៅោស់
អញទងរសម ំ ុ ដតរដកលក់ស្សួល ើ ររនិះ ដដលអញកំពង អញស្ថមនដតខ្ទងរពទយ្ំ រគម្កតាម្អញរទរតើ របើ ដង ឹ ថាអចេឹង អញម្នេុិះម្ករទ យីអាសួស ! អាឯង រនិះេំជារភ្លដម្ន” ើ
សម្រអានកាលេុិះ រលើកថ្ដរេើងសំ ពិះ រលាកក្គូ
រពទយនរាម្តងរទៀតរ ម្តងរទៀត ។ “របក្ពិះរតជៈគុ ើ
ើ យក ៏អងវររោយ សំ រលងញ័ រៗ
ម្នរម្តាតជួយសរន្តងាគិះ ងរទ
រនិះ រម្ើលរៅក្រពនធរបស់ខ្ម្ ំុ ញ ុខ្ជាមានអនតរាយដល ់
ិ អាយុជីវត ពីការសក្មាលកូនរនិះជាម្នខ្ទនរទទន រក្ាស”
“រទ !” ក្គូរពទយនរារ្លយរេ ំ ររៅ៉ា ើ ើ ងទងម្ួ “ខ្មា ំុ ញ ននទអ ី ី ក្តូវទទួលការខ្ុសក្តូវកនុងការស្ថលប់
ិ រស់របស់ក្រពនធឯងរទ សុំ អរចជើញរៅវញេុ ិះ” “សុំ ក្ពិះរតជៈគុ
រម្តាតយកដតបុ
យរៅ េុិះទន
រក្ាស” “កុយ ំ កបុ បុ
យបាបម្កនយយនឹងខ្ ំុ ញ ខ្ម្ ំុ ញ នក្តូវការ
យអចេឹងរទ សុំ យករៅរពទយ្ំរៅ របើយកខ្រំុ ញ ៅ
រម្លទល ់ដតគតលុយឲ្យខ្ ំ ្ុ របត ើ ើ េោស់ក ៏ម្ួយពាន់ ររៀលដដរ ខ្ខ្ ំុ ញ រំ រៀនសូក្តម្កអស់ក្ាក់ម្នតេរទ អនក ឯងមានដដលជួយក្ាក់ឲ្យខ្រំ ្ុ រៀនសូក្តឯោ រេិះដត
ឲ្យខ្អា ំ ្ុ
ិ វញេុ ិះរ
តៗ រៅរម្លទរទយ ៉ា ងរម្៉ាេបានរៅ រៅ ើ
ឹ យករៅរពទយ្ំរៅ”... ើ យ ដក
នយយេប់រ ិ រលើ ិះទ វញ
។
ើ យ រលាកក្គូរពទយនរាក ៏ រេើងរៅ
សម្ខ្ទរ្ម ំ ញក្កឺតេង ់ដតដស្សកអា
រក្កាសថា អនកក្កម្នខ្ុសអវីពីសតវតរចាន ប៉ាុដនតសម្ នឹកដល ់ក្រពនធដដលកំពង ុ រដក ឈ្៉ឺ របើនឹងដស្សករៅ
ដក្កងមានររឿងរា៉ាវ ។ សម្ រដរើ រេញយ៉ាងរួសរាន់ពី អាោរខ្ក្តថ្ន ិះទ របស់ រលាកក្គូរពទយនរា ។ សម្ធាក់ក្តើេក្កយន
ិ ក្តេប់រៅកូនខ្ ទម្វញ
រោយរសេកតអស់ សងឃម្ ។ ដតម្ុនរពលដល ់ ខ្ ទម្ ី ឹ រនិះបនតេសម្បានឮសរម្លងងៃូរ រោយរសេកតឈ្ ី ៉ឺ ចប់
របស់នងសយ
កនុងការឈ្៉ឺរពាិះសំ រាលកូន
រក្ពាិះវារេិះដតឈ្៉ឺរទ វរេើងៗជាលំោប់ ។
។
សម្ បានបចឈប់ក្តើេក្កយនរៅពីម្ុខ្កូន ខ្ ទម្
រោយស្ថរពនល៉ឺរភ្លងេរងេ ៀងដដលពយួររៅជញ្ញ ជ ំង ើ
សម្បានក្ករេករម្ើលរៅរ
ើ ញស្ថន
ភ្កតកម្ាកររៅ ិះទ ជតខ្ទងកំពង ុ អងគុយ សយ រោយទកម្ុ ខ្រក្កៀម្ក្កំ ។ ឹ សម្
នឹងអា
េូលរៅអងគុយជតនង រ
ដដលជាម្តត
ច ំរម្លនង ើ
តក្រពនធរខ្ទលេេតតរ ។
ើ យក ៏សទុិះ
លុិះនងសយរបកដភ្ែ ក ើ
ើ ញរតីនង ដូេជាកំលា ំងេតតក្គ្នន់របើរេើងបនតេ។
“អូយ !” នងដស្សករេើងរោយការឈ្៉ឺចប់ “រម្៉ាេរៅក្គូរពទយអរចជើញម្ករទបង ?” សម្យកថ្ដរួេអដងាលកាលងនម្ៗ “អូនរអើយ
បងដូេជាទល ់ក្ាជាញរ
ើ យ...
សម្
នយយក្ាប់ក្រពនធ” “ក្គូរពទយរគម្នក្ពម្ម្ករទ រគ
ថារបឲ្យរគម្ួ យពាន់រទបរគម្ក ើ ើ
ឹ ុ ិះ ! ក្គូរពទយអី
បូជាក្ាក់ដេ ូ ក្ពិះអចេឹង” នយយេប់ សម្ដបរម្ក រកស្ថន “ ស្ថន ! ឯង អា
តគ្ននកុអា ំ លក្តេប់រៅ
ិះទ ោា៎គ្ននគ្នានអន កោរក្ៅពីឯងរទ អា
តរៅ
ជាម្ួយគ្នន ង !”
“ម្នអីរទសម្” ស្ថនងក់កាលទទួលរ
រេើង
ើ យរ្លយ ើ
“គ្នននឹងរៅជួយរម្លឯងទល ់ដតក្រពនធឯង ើ
បានសំ រាលកូនរួេ ម្នអីរទរយើងជួយគ្នន មានក់ម្ួយ ថ្ដម្ួយរជង ើ រៅ ។
“ទកដភ្ែ កបានស្សក់េិះុ ឹ
របស់សម្ រ
ចកក្តបកដភ្ែកទងគូ ំ
កក្គប់ៗដ ំ ើ យទកដភ្ែ ឹ
េុិះរក្ពាិះការអា
យយចស់មានក់
ក់រនិះ វាស្សក់
តនងតូេេតត ។ កនុង ខ្
ៈរនិះ
មានរូបរាងសគម្ខ្ នងរកាងដដលជា
អនកជតខ្ទងសម្ដដរ ក ៏បានរដរើ េូលម្កដល ់មាត់ទវរ ខ្ ទម្ ។ យយចស់ជរា រនិះរ្មិះរបា៉ាង ។ គ្នត់ អាស្ស័យរៅជាម្ួយកាួយក្រុសគ្នត់មានក់ ដដលរ្វការ ើ ជាកម្ាករលីដសងរៅកំពង ់ដ
។
សម្ នងស្ថនដបរម្ុខ្ម្ករម្លយយរបា ៉ា ង។ ើ “ឱ្យយឬ !” សម្ដស្សកអរចជើញ “អរចជើញេូល
ម្ករលាកយយ”
យយរបា៉ាងរដរើ េូលរៅកនុង ិះទ
នងសយដដលកំពង ុ រដកងៃូរ ។ “រម្៉ាេរៅរ
រ
ើ យអងគុយជត
ើ យរៅ ?” យយរបា៉ាងសួរ “រម្៉ាេ ក ៏
ម្នដក ឹ យករៅរពទយ ?”
“សយថាជិះសុីកលូម្នបាន
”
សម្រ្លយរេ ើ ើង
“
រក្ពាិះឈ្៉ឺរពាិះខ្ទលងោស់ ំ រពទយក ៏ឆ្ៃយដក្កងរៅម្ន ទន់” ។ “រអើ
ែា៎ !” យយរបា៉ាងនយយរេើង“របអច េ ឹ ង រ្វើ ើ
យ៉ាងរម្៉ាេរៅ យយក ៏ម្នសូវបុនក្រសប់កុ ង ន ររឿង រនិះដដរ ដតក ៏លមម្ជួយឯងបានខ្ លិះៗដដរ ដក្កងឯងរៅ អរចជើញក្គូរពទយម្ករម្លម្ នដម្នឬ ?” ើ
“បាទ យយ!” សម្រ្លយរេ ំ េេតត “ដតរគ ើ ើ ងទងតូ
ម្នក្ពម្ម្ករម្លរទ រគថាយ៉ាងតេោស់ក ៏រគយក ើ ម្ួយពាន់ររៀលដដរ” ។ “
ឹ ុ ិះ !” យយរបា៉ាងនយយរេើង “រយើងរកក្ពឹក
សុីលាៃេអចេឹង រៅរកក្ាក់ម្ួយពាន់ឯោម្កឲ្យរគ បាន សម្ ! រម្លរៅសយក្រដ ើ
លជា សក្មាលកូន
ឥេូវ រ
ឹ ែងរ
ំទក ទុកឲ្យ ើ យ ឯងក្តូវបងាេត់ រភ្លងោ ើ ឹ
ើ យរៅយយនឹងជួយឯង
េំរពាិះការដដលយយ
អាេជួយបាន - រ្វរម្៉ា កក្កវា ើ េ សម្ ! រកតម្កជាអន ើ ក្តូវពបាកអចេឹង” សម្ខ្ទរ្ម ំ ញដ
ន...
រ
ខ្ ើ យសំ េឹងរម្លម្ុ ើ
ក្រពនធជាទស្សឡាញ់ រោយរសេកតអា ី ី
តអាសូរ។
“យយ !” សម្ដបរម្កនយយនឹងយយរបា៉ាង “ក្គូរពទយក្តូវបំរពញខ្ន បង ើ បជាក្ររយជន៍ ី ួ ល រដម្
រាូនម្នុសែរោយម្នររសម្ុ ី ខ្ថាជាអនកមាន
ឬ ជាតស្ថសន៍ោរេើយ ដតឥេូវ ខ្ដ ំុ ញ ង ឹ រ មានក្គូរពទយខ្ លិះបូជាក្ាក់ដេ ូ ក្ពិះរ
អនកក្ក ើ យថា
ើ យមានក្គូរពទយ
តេោស់ដដលជាក្គូរពទយបំរពញខ្ន ួល
ក្ររយជន៍ដល ់បងរាូនម្នុសែទងឡាយ” ំ ។
រដម្ ើ បជា ី
“រ
ហើ យសម្កុន ំ យយអីរក្េើន”
ស្ថននយយ
កាត់រេើង “រយើងគតដតររឿងរយើងឯរ
ិះរៅ ច ំរៅ
រក្រើម្កេុិះ
រយើងក្តូវដត
បងាេត់រភ្លងោ ំទកឲ្យ របមានការអ ើ ឹ ើ ី លមម្ រក្រើគ្ននក ៏សុំ រយើងជាពួកកម្ាករដូេគ្នន
ិ ជួយគ្ននរៅវញរៅម្ក របគ្ន ើ ា នក្ាក់កាសជួយ រយើង ក្តូវដតយកកំលា ំងជួយ” “អរគុ អា
នឹងឯងោស់រ
តគ្ននយ៉ាងរនិះ”
ស្ថនម្នរ្លយថាអវ ើ ី
រជើងក្កាន
ើ យស្ថន
រ
ដដលឯង
ើ យរដរើ េូលរៅរក
សភាពសៃបរ់ សៃៀម្បានរកតរេ ើ ើ ង ម្ួយសនទុិះ នង
សយអងគុយខ្ លិះរដកខ្ លិះរោយទកម្ុ ខ្សស្ថល ំង ឹ
រ
ើយ
ដបករញើសរជាគថាៃស ។ យយរបា៉ាងក ៏ ចប់រ ើម្ ត ររៀបេំចត់ដេងរ្វការ តាម្ររបៀប្ាបបុរា ើ អាការៈឈ្៉ឺរពាិះរបស់នងសយ
ម្ួយរពលម្ួយក្គ្នរ ។
ក្គ្នរនិះនងសយ
អដងាលរពាិះខ្នឯង ួល ដដលគួរឲ្យអា
។
បានបាត់រៅ
ត ឈ្៉ឺរេើងរទៀត ើ យក ៏ចប់រ ើម្ ឈ្៉ឺខ្ទលងជាងម្ុ ំ ន រ
នឹងក្តូវរត ឹ
ំ ើ យដស្សកងៃូរខ្ទលងរេ ើ ងៗ
តអាសូរជាខ្ទលង ំ ។
សម្រ្លរឆ្លរ េុិះរេើងរោយរសេកតភ្ ី តភ្័យ ។ ទ ី
បំ ត ុ សម្ក ៏រក ំ លខ្នម្កអងគ ួល ុ យជតក្រពនធ
រ
ើ យក ៏
ក្តកងបរេ ំ យយរលាង រលាម្ថា ៖ ី ើ ង ក្ពម្ទងន
“សយអូន ! សុំអន ូ អត់ក្ទបនត ំ េរៅ បនតេរទៀត បាត់ឈ្៉ឺរ
រ ើ យអូន !” នងសយរអាបរតជាប់ ី
ើយ
បក្ម្ិះនរនៀលរោយការឈ្៉ឺចប់។យយរបា៉ាងពនតយ
រម្លថ្ រទ ពាិះរួេរ ើ
។ គ្នត់រងបម្ុ ខ្ ើ ើ ើ យដកដរងហម្្ំ
រេើងសំ លឹងរម្លម្ុ ខ្សម្ រ ើ
ើ យនយយថា ៖
“កូនរេញម្កទទងខ្ ន ឹ ួ ល សម្ ! ឱ្ឯោស្ថន រៅ
ោរ
ើ យ ?”
ស្ថនដស្សក រ្លយព ើ ី េន្តងាេន រ
យយរបា៉ាង ក្តរ
បក្ត
។
ើ យក ៏រដរើ ម្ករក
យយរបា៉ាងខ្ំនយយទង ំ
បរៅកាន់ស្ថនថា ៖
“ជួយធាក់សី កល ុ ូរៅរពទយេនបនតេ
យយរៅរក
ពឹងយយរបា៉ាិះ ដដលគ្នត់រ្វ្ា ើ បឲ្យម្កជួយ យយ រ្វម្ ន មានដត ើ នបានរទ ឥេូវកូនរេញម្កទទងខ្ ឹ ួល
យយរបា៉ាិះរទរទបជួ យរួេ រៅឆ្ប់រេើង នឹងអាលក្ត ើ ិ េប់ម្កវញបរោ ត យឲ្យរៅ ឈ្៉ឺអចេឹងម្នស្សួលរទ” ។
សម្រលើកថ្ដសំ ពិះយយរបា៉ាង
រ
រោយសំ រេងញ័ រៗ ៖ “អរគុ យយអា
រលាកយយោស់រ តយកដតបុ
ើ យនយយ
ើ យ សូម្ រលាក
យរៅេុិះ ខ្ម្ ំុ ញ នដង ឹ ជាពឹង
ពាក់អនកោរក្ៅពីយយរទ” ។
យយរបា៉ាងសទុិះរក្កាករេើង រោយរួសរាន់ រ
ើយ
រដរើ ន ំម្ុខ្ស្ថនរេញពីខ្ ទម្របស់សម្រៅ ។ ក្តើេក្ក យនបានរបាលរេញពីក្េកតូេសំ រៅ រៅ ូ វ្ំ ល ។ នងសយមានអាការៈឈ្៉ឺចប់ជាខ្ទលង ំ ។ សម្គ្នាន
ជួយអវីក្រពនធបាន រក្ៅពីក្គ្នន់ ដតអងគុយរអាបរេើង រ
ករបស់សម្ ើ យទកដភ្ែ ឹ
រក្ពាិះការអា
ក៏
ូ ររេញម្កសស្ស្ថក់
តអាសូរេំរពាិះក្រពនធ ។
“សយ អូន” សម្នយយរេើងទងទ ំ កដភ្ែ ក៖ ឹ
“រនិះរក្ពាិះដតអូនជាក្រពនធបង កុអ ំ ី អូនម្នពបាក
អចេឹងរទ
ខ្ំអត់្ត ា ប ់ នតេរៅអូន
ិ យយរបា៉ាងគ្នត់ក្តេប់ម្កវញរ
ងៃូរ
នងសយ ចប់ថ្ដរតក្េបាេ់ ដ ី
អូយបង ! ខ្ោ ំុ ញ េ់ខ្យល ់ឥេូវរ
!
បនតេ
រទៀត
ើ យ” ន រ
ើ យ ដស្សក
ើ យ ឱ្រទចត រលាក
ិ នខ្ ំុ ញ ង” រអើយ ! សុំរលាកជួយសរន្តងាគិះជីវតកូ
៣០ នទបានកនល ង ត ុ រៅ ស្ថនបានខ្ំក្រឹង ធាក់ ី
ិ ីនកោ ក្តើេក្កយនយ៉ាងរលឿន តាម្វង ត លសភាព ងងត ់ ៃ ត់ ។ យយរបា៉ាង អងគុយរលើក្តើេក្ក ឹ នងសៃបស្ថ
យនជាម្ួយនឹងយយចស់មានក់រទៀត ដដលជា្ាប តាម្ររបៀបដបបបុរា
ដតដបបសភាពរបស់យយ
របា៉ាងរពញរៅរោយរសេកតអនទ ិះស្ថ ។ ី
កនុងរពលដដយយរបា៉ាង
បានរៅដល ់ ិះទ យយ
របា៉ាិះរនិះ យយរបា៉ាងក ៏រគ្និះទវររៅរោយ រសេកតី សែទស្ថ ធ ែល។
យយរបា៉ាិះក្រញាប់ក្រញាល ់ររៀបេំខ្នន ឹងកន្តនតក ួល
ម្លូស្ថល រ
ើ យក ៏រេើងជិះក្តើេក្កយន រេញពី ិះទ ម្ក
ជាម្ួយនឹងយយរបា៉ាងភាលម្ ដដលគ្នត់រពញេតតនឹង ជួយសរន្តងាគិះ រេើយ ។
រោយម្នក្តូវការយកមាសក្ាក់អី វ
ក្តើេក្កយនបានបត់េល ូ ខ្ ទម្របស់សម្ រ
តាម្ក្េក ូ វតំ ល រង ់រៅ
ើ យស្ថនរៅដតខ្ំក្រឹងធាក់ យ៉ាង
រលឿនគ្នានបងាង ់រជើងរេើយ រក្ពាិះក្ពួយបារម្ភនឹងជំង ៉ឺ នងសយ លុិះរៅដល ់ម្ុខ្ខ្ ទម្ ស្ថនក ៏ ចប់ស្រស្ថវ ំង បចឈប់ក្តើេក្កយនភាលម្ ។
ស្ថនរលាតេុិះពីរលើដកប រ
ខ្ ទម្ភាលម្កនុងខ្
ៈរនិះ
ស្ថនម្តតររបស់សម្
ស្សឡា ំងកា ំង រក្ពាិះបានរ សលុតរនធតេ ់ តតជាខ្ទលង ំ ។
រ
ើ យសទុិះេូលរៅកនុង
ក៏
ើ ញនូវភាពដដល រ្វឲ្យ ើ
នងសយរដកក្តង ់ខ្នសត ួល ូក
រៅរលើរនបខ្ ទម្
ើ យមានភ្ួយចស់ម្ួយក្គបជតតា ំងពីកាលដល ់
េុងរជើង េំដ
កខ្ទងសម្កំពង ុ រក្ទបម្ុខ្ រៅរលើរូប
ដដលក្គបភ្ួយរនិះរ
ើ យយំ ខ្ែកខ្ែ ឹ ួល
ស្ថនដង ឹ
េាស់ថា នងសយក្រពនធរបស់ សម្ បានលាចក រលាករនិះរៅរ ិ ម្កវញរេ ើយ ។ ខ្
ើយ
ិ រោយគ្នានថ្ងៃនឹងវលក្តេប់
ៈរនិះ យយរបា៉ាងដដលន ំយយរបា៉ាិះ េូល
រៅកនុងខ្ ទម្តាម្រក្កាយស្ថនរនិះ ក ៏ដស្សករេើងយ៉ាង
ខ្ទលងកន ំ ុងកាលដដលបានរ ិ ា ចកវញ្ញ រ
ើញ
របស់នងសយ
នូវរាងកាយក្ាស ដដលរដកសតូកសតឹង
ើ យមានភ្ួយចស់ម្ួយក្គបពីរលើរនិះ ។
“ឱ្ពុរទធ ! អនចេទុករំ ខ អើយ ! យយរបា៉ាង រពាល
រេើងរោយទកម្ុ ខ្សៃបស ់ ួត ៃ រ ឹ យយរបា៉ាិះ
ើ យក ៏ងាកម្ុខ្រៅរក
ដដលជាសំ ឡាញ់ របស់គ្នត់ក្ពម្ទង ំ
នយយថា ៖ “រយើងម្កយ៉ឺតរពករបា៉ាិះ ឥេូវរនិះគ្ននោេ់ ខ្យល ់
ស្ថលប់រៅរ
ើ យ !”
យយរបា៉ាិះ នយយតេៗ
ឈ្រស្សឡាងកា ំ ំងម្ួយសនទុិះរទប ើ
រោយសំ រេងញ័ រៗថា
ិ ា រអើយ សុំ ឲ្យវញ្ញ
៖
“ឱ្ពុរទធ
របស់ឯងបានរៅរកតកន ើ ី ខ្ ុងទសុ
ិ េុិះ យយតា ំងេតតថាម្កជួយសរន្តងាគិះជីវតឯងដតម្ ន
ទន់បានជួយអី
ឯងក ៏ ត ុ ដរងហម្ស្ថ ល ប់ ើ
រៅរ
ើយ
រក្ពាិះឯងសក្មាលកូនម្នរួេ របយយបានម្កដល ់ ើ ម្ុនរនិះកនលិះរមា៉ាង ឯងក្រដ រៅ
តាម្ពតគួរដត
លជាម្នស្ថលប់រទរម្ល ើ
របា៉ាងរៅរកខ្តា ំុ ញ ំងពីរពលចប់
ឈ្៉ឺរពាិះរនិះម្កោរបា៉ាង!” ។
យយរបា៉ាងបានន ំយយរបា៉ាិះ ជតសព
េូលរៅអងគុយ
សម្រងបម្ុ ខ្រេើងសំ េឹងរម្លយយចស់ ើ ើ
ទងព ំ ីរនក់
។
សម្មានរងវង ់ម្ុខ្ក្រឡាក់រជាគជា ំ
រោយទកដភ្ែ កមានសក់ករន្តនទើងកន្តនទយ ឹ ដភ្ែករេើងក្ក
មានរងវង ់
ម្រោយរសេកតតូ ី េេតត នង រស្ថក
រៅដដលរម្លរៅដូ េជាថាខ្ ើ សម្បជចា ៈរៅកនុងក្ា
ៈរនិះ សម្គ្នានសត
រេើយ ។
“ជំរាបសួរ រលាកយយ !” សម្នយយរេើង ទង ំ
ទកដភ្ែ ករ ឹ
ើ យរលើកថ្ដសំ ពិះ។
“សយ បានស្ថលប់រចលខ្រំុ ញ ៅរ
ើយ ! ”
នងស្ថលប់រៅកនុងរងវង ់ថ្ដក្តកងបីឲ្យប របស់ខ្ ំុ ញ - ខ្ ំុ ញ
ម្នដដលតក់សុ ត ល
រនធតអ ់ ី ដូេជាការតក់សុ តរនធ ល ត់
េំរពាិះរខ្ទមេក្រពនធរបស់ខ្រំុ ញ ទ - ខ្អ ំុ ញ រគុ យយោស់រលាកយយ
នឹងរលាក
ដដលរលាកយយរម្តាត
ជួយខ្ ំុ ញ របទុ ើ កជាម្កម្នទន់ ក ៏គង ់ដតបានរ្មិះថា “រលាកយយរេិះជួយឈ្៉ឺឆ្ាល ម្នុសែដូេគ្ននដដរ”
សរន្តងាគិះបងរាូន
យយរបា៉ាិះរៅរសៃៀម្ម្ននយយថាអវី
។
គ្នត់
អងគុយសម្លងរម្ លសពរោយទ កម្ុ ខ្រក្កៀម្ក្កំ។ស្ថន ឹ ើ ឹ
ខ្តេូលរៅអងគុយជតសម្ រ
ើ យ យកថ្ដអដងាលខ្ នង
សម្ងនម្ៗ ក្ពម្ទងន ំ យយលួងរលាម្ថា ៖
“សម្ ! រ្វយ ើ ៉ា ងរម្៉ាេរសេកតស្ថ ី ល ប់ ជាការ្ម្ាតា
របស់ម្នុសែរលាក ! រនិះជាកម្ារបស់ក្រពនធសម្ឯង រទសម្ ឯងកុទ ំ ក ុ រខ ស្ថកអីខ្ទលងរពក ំ ក្តូវគតថា គ្នាន អនកោអាេរគេ ត ុ ពីរសេកតី ស្ថលប់បានរទ ោា៎ សម្...”
“ស្ថនគ្ននថាម្នដម្នកា ំរទ” សម្ រ្លយរេ ំ ើ ើ ង ទង
ទកដភ្ែ ក ឹ
“ក្រពនធរបស់គ្ននស្ថលប់រនិះក ៏រក្ពាិះ
គ្នានក្គូ
រពទយ ឬ ្ាបម្កជួយរម្ល ក្រសនរបើមានក្គូរពទយ ឬ ើ ្ាបម្កជួយរម្លរនិះរម្៉ា ិះល សម្ ើ ដដលអាេរ្វឲ្យគ្ន ន ើ ស្ថន...” ។
គ្ននបានកូនមានក់
បានសរាយរករាយរៅរ ី
ើយ
“ដតរបទុ ើ កជាយ៉ាងោ ក្រពនធរបស់ឯងក ៏ បានជា
ស្ថលប់
ួ សរៅរ
ើ យ”
ស្ថននយយ
លួងរលាម្
“រយើងកុគ ំ តពីររឿងក្គូរពទយ ឬ ្ាបរ្វអ ើ ី រទៀត របទុ ើ ក ិ ជាយ៉ាងរម្៉ាេក ៏ម្នរស់វញដដរ រ
ហើ យសម្ ! រយើង
គតពីររឿងចត់ការបូជាសពរៅេុិះសម្” “ “រ
ឹ ែងរ ហើ យ
ើ យសម្ ” យយរបា៉ាងនយយកាត់ រេើង កុគ ំ តអីរក្េើនរពក
បូជាសពនងសយរៅេុិះ
រយើងគតគូរពីររឿង
របឯងមានការ ើ
អីដដល
លមម្រក្រើយយក ៏សុំ ក្ាប់យយម្កេុិះ យយនឹងជួយ ឯងឲ្យទល ់ដត ត ុ េុង ត ុ រដម្ ើ ”។
“សពក្រពនធ !” សម្រពាលរេើង ទងរអាក់ ំ រអួល
“ឱ្រលាកយយ ឲ្យខ្រំ ្ុ ្វរម្៉ា ំុ ញ ា ន ើ េរលាកយយ របខ្ ើ គ្ន ក្ាក់កាសរស្ថិះអចេឹង
ខ្អ ំុ ញ ស់សងឃម្រ ឹ
ើ យរលាក
យយ
ខ្អ ំុ ញ ភ្័ពខ្ទ វ ល ងោស់ ំ
រលាកយយម្ុខ្ជានឹង
រវទនជួសខ្ម្ ំុ ញ នខ្ទន របខ្ ំុ ញ ំរាប រលាកយយថា ខ្ ំុ ញ ើ ជ មានក្ាក់រៅសល ់ក្តឹម្ដត ស្ថម្សបររៀលប៉ាុរោ ណ ិះ ខ្គ្ន ំុ ញ ា នក្ាជាញនឹងចត់ការ បូជាសពក្រពនធខ្រំ ្ុ ទរលាក យយ” ។
យយរបា៉ាិះដកដរងហម្្ំ រ ើ ថ្ដរៅកនុងរហារ ៉ា អាវ ក្ពម្ទង ំ
រ
ើ យដវងៗ ។ គ្នត់ លូក
ើ យខ្តេូលរៅជតសម្
ុ េក្កោសក្ាក់ ដប់ររៀលពីរសនលឹករៅឲ្យ
សម្រួេនយយថា “សម្ ! យយ សុំេល ូ កុសលនឹង
ឯង ថ្ម្ភររៀលរៅ យយក ៏ក្កោស់ដដរ រកក្ពឹកសុី លាៃេ ដតក ៏រពញេតតនឹងជួយអនកក្កដូេគ្នន រ ិ យយសុំលាឯង ក្តេប់រៅ ិះទ វញរ
ហើ យ!
ើ យសម្” រសេ
កតរក្តកអរឥតឧបមា បានក្ជួតក្ជាបេូលរៅកនុងរបិះ ី ដូងរបស់សម្ ។ សម្គតថា យយរបា៉ាិះជាអនកក្ក ជា
្ាបបុរា
ដតគ្នត់រពញេតតកុងការជួ ន យ សរន្តងាគិះ
គ្ននរោយម្នុសែ្ម្៌លិះុ ជួយសរន្តងាគិះយ៉ឺតរយង
អវី
ម្នបាន គ្នត់ក ៏សុខ្េតតតលិះបង ់ក្ាក់កាស ជួយកនុង ការកុសលបូជាសពថ្ម្ភររៀលរទៀត
រ
ើ យក្ាក់ថ្ម្ភ
ររៀលរបស់គ្នត់រនិះ រាប់ថាជាក្ាក់មានេំនន ួ រក្េើន ោស់ ។ សម្ រលើកថ្ដសំ ពិះយយរបា៉ាិះរ
ើ យក ៏
ទទួលយកក្ាក់ថ្ម្ភររៀលរនិះរោយរសេកតរគ្នរព ។ ី
រ
”រលាកយយ ខ្អ ំុ ញ រគុ ើ យរលាកយយ”
ខ្ែួលរ !
នឹងរលាកយយោស់
សម្នយយរេើង
ទងខ្ែ ំ ក ឹ
ើ យងាកម្ុខ្រៅនយយជាម្ួយ ស្ថន “ស្ថន
ស្ថនឯងរ
ើ ញរទ
វាដូេជាដរលកគ្ននឆ្ៃយោស់
រវាងយយរបា៉ាិះ នឹងក្គូរពទយនរា ... ស្ថនរអើយ ! មានដតអនកក្ករទ
ដដលរេិះយល ់េតតរងលើម្អនកក្កដូេ
គ្នន - សុំស្ថនឯងជួយដក ឹ យយ ក្តេប់រៅ ិះទ គ្នត់ ិ វញ ងោា៎ស្ថន”
“រអើ ម្នអីរទសម្!” ស្ថនងក់កាលទទួល រ
ើយ
នយយរេើង “ម្នអីរទ ច ំគ្ននដក ឹ គ្នត់រៅ សម្ឯង មានការអីលមម្រក្រើគ្ននបាន ក ៏សុំរក្រើម្កេុិះ កុដំ ក្កង
េតតអី គ្នននឹងជួយឯងឲ្យរពញកំលា ំង រទិះជាលំបាក លំបនយ៉ាងរម្៉ាេគ្ននក្តូវដតជួយបូជាសពក្រពនធឯងឲ្យ វាក្ជិះស្សេិះរៅ
រយើងរេិះដតជួយគ្នន
តាម្សភាព
មានក្កអចេឹងរៅោសម្...”
សម្ញញឹម្ទងទ ំ កដភ្ែ ករោយរសេកតរក្តក អរ ឹ ី
េំរពាិះពាកយសំ ដរី បស់ស្ថន ។ សម្ សំ េឹងរម្លតាម្ ើ ស្ថនដដលកំពង ុ ដតន ំយយរបា៉ាិះ រដរើ រេញទខ្ ី ទម្រៅ ។
យយរបា៉ាង
បានចត់ដេងរករទៀន្ូបយកម្ក
អុជរៅរលើកាលដរំ
កសពតាម្ទំរនៀម្ រ
ររៀបេំឥវា៉ាន់កុងខ្ ន ទម្រនិះឲ្យមានររបៀបររៀបរយ
ើ យក ៏ ។
ិ កខ្ទងសម្វញ គ្នានកំលា ំងេតតនឹងជួយ រ្វអវ ើ ី
េំដ
បានរេើយ
បានដតខ្ទងអងគុយរអាបកាលជងគង ់យំ
ខ្ែកខ្ែ ឹ ួ ល អារលាិះអាល ័យ នឹកអា
តរខ្ទមេក្រពនធ
ប៉ាុរោ ណ ិះ ។
សម្ កម្ាករអភ្័ពគ វ រួ ឲ្យអា ស្ថលប់រចលរៅរ
ើយ
ត បានក្តូវក្រពនធ
រោយការសំ រាលកូនម្នរួេ
រក្ពាិះម្នបានទទួលនឹងការជួយរក្ជាម្ដក្ជង
ពីក្គូ
រពទយ ឬ្ាបោម្ួយ ម្នដតប៉ាុរោ ណ ិះ ឥេូវរនិះក្តើ េក្កយនដដលជារក្គឿង
ឧបករ
ិ ក្រកបការេចេឹម្ជីវតរបស់ សម្រនិះ រគដក
ិ ូ ត យករៅវញរ
៍ ដ ៏សំ ខ្ទន់សំរាប់ បានក្តូវមាេស់
ើ យ រក្ពាិះសម្គ្នានក្ាក់
ិ បង ់ថ្ងលឈ្ួលឲ្យរគ ែ ជីវតរបស់ សម្ កំពង ុ ដតឋតរៅ ិ កនុងវបតត យ៉ាង្ៃន្ ់ រៃ រពលរនិះ សម្អស់ខ្នក្ា ួល រ
ើយ រ
ើ យអស់ដល ់រៅក្រពនធរទៀត ង សម្បាន
ចត់ការបូជាសពនងសយយ៉ាងស្ថៃត់ៗ រោយ ស្ថរ ពួកម្តតភ្កតកម្ាករដដលបាន
បរច ិ េ កក្ាក់បនតេ
មានក់ៗជួយរក្ជាម្ដក្ជងកនុងការរនិះ ។