Prafileten

១០ អ្នកល

ងទើព្កុង

ិ ីថ្នជីវតរបស់ ិ ដខ្ម្នបានកនល ង ត ុ រៅ ។ វង សម្ ី

រៅដតមានសភាពងងតងងល ់ដដដល ។ ឋានៈរបស់ ឹ សម្ម្នបានេរក្ម្ើនរស្ថិះរេើយ ។ ពីរពលម្ុនម្ក យ៉ាងោ

ឥេូវរនិះសម្រៅដតមានសភាពយ៉ាង

រនិះដដដល ដតរាងកាយ នង សុខ្ភាពរបស់សម្ រេិះដតក្ទុឌរក្ទម្េុិះជានេ​េ រ គុ

រក្ពាិះគ្នានរពលសំ រាក

ើ យរាងកាយម្នបានទទួលនូវអាហារ ដដលមាន ក្ររយជន៍ដ ៏ក្គប់ក្គ្នន់ ។

សពវថ្ងៃ សម្ម្នអាេនឹងធាក់ក្តើេក្កយន បាន

រពញៗ

ម្ួយថ្ងៃដេ ូ រពលម្ុនៗរទៀតរេើយ

រក្ពាិះ

សម្រេិះដតេុកថ្ដរជើងអស់កមាលង ំ លហតថ្លហ រ

ើយ

ិ របស់សម្ ក ៏ ឈ្៉ឺជាររឿយៗ ។ ការរកសុីេចេឹម្ជីវត រេិះដតលំបាករេើងៗដតក ៏រាប់ថា រៅមានវាសនលា ក្គ្នន់របដដរ ើ

រក្ពាិះសម្អាេ

ជួលក្តើេក្កយនរគ

យកម្កធាក់បាន ។

រ

ឥេូវភារៈដ ៏្ៃន្ ់ រៃ

បានរកតរេ ើ ើ ងដល ់សម្

ើ យ ទរកកនុងគភ្៌របស់នងសយ ដដលជាតំ

្ម្របស់សម្ក ៏ដល ់រពលក្គប់ដខ្រ

គ្នានក្ាក់កាសក្គប់ក្គ្នន់សក្មាប់ទញ

ើយ

។

ក់

សម្

រក្គឿងរក្រើ

ក្ាស់ នង ថាន ំសងេូវអវីរេើយ ។ ដូរចែិះ សម្ ក្តូវខ្ទ ំ រ្មញធាក់ក្តើេក្កយនរេញរៅរកក្ាក់២-៣រមា៉ាង កនុងម្ួយថ្ងៃដក្កងរលាបានខ្ លិះៗ កនុងក្គ្នមានអាសនន ។

យកម្កទុកការពារ

ថ្ងៃរនិះតា ំងពីក្ពលឹម្ទល ់ក្ពលប់ សម្ម្ន

ធាក់ក្តើេក្កយនរេញពី ិះទ រេើង រៅតខ្នក្ា ួល

រ

បាន

រក្ពាិះសម្រេិះដត

ើ យរស្សៀវស្ស្ថញដូេ​េង ់ក្គុន ។

“បង!” នងសយនយយ “របម្ ើ នសូវស្សួលខ្ន ួ ល សុំ

បងសំ រាកខ្ លិះរៅ រទៀត” ។

ដក្កងរលាវារតដតឈ្ ិ ំ ៉ឺ ខ្ទលងរេ ើង

“រយើងមានក្ាក់រៅសល ់ខ្ លិះឬរទអូន ?” សម្សួរ

ក្រពនធ។

“ចសា៎ ! មានរៅសល ់ ៤០ររៀល ដដរបង” “៤០ររៀល ! ” សម្ដកដរងហម្​្ំ “ដតអងេរ នង ឧស ើ រយើងអស់រ

ើ យដម្នរទអូន ?”

“ម្នអីរទបង!”

នងសយលួងរលាម្រតី

“អងេរ

រយើងរៅមានសល ់ខ្ លិះដដរ ឧសរនិះរយើងអាេ ររស ី

រនិះរនិះដុតបរោ ត ិះអាសននបាន

សុំបង

សក្មាក

ម្ួយថ្ងៃរនិះរៅ ច ំដសាកសឹម្រេញរៅរកលុយ ថ្ងល ឈ្ែួលសុីកលូរនិះ រយើងអាេសុំរលាកយយជំពាក់ ២៣ថ្ងៃក ៏បាន” ។ “

ំ ងេ តត “ម្នដង ឹ ជា រពល ៉ឺ ុ !” សម្នយយទងត ឹ

ោរយើង្ូរក្គ្នន់របើរទអូន”

“កុគ ំ តអីរក្េើនរពកបង ! របរយ ើ ើ ងខ្ំរកសុី រោយ

សុេរតដបបរនិះ ិ គង ់មានថ្ងៃោម្ួយ ក្ពិះជាមាេស់ ជួយរយើងជាម្នខ្ទន” “ទក្មា ំក្ពិះរក្ាស រ

រយើងកាលយខ្នរៅជារក្រត ួល

ូ រយើង ក ៏ ើ យ-អូន ! ក្រោប់សក្មាប់រក្រើក្ាស់កន

ម្នទន់បានរកទញរស្ថិះ

រ

ើ យរបអូ ើ ន

សក្មាល

កូនថ្ងៃរនិះ ឬ ថ្ងៃដសាក ម្នដង ឹ ជារៅ សក្មាលឯោ រទ លុយកាក់រយើងក ៏គ្នាន...” ។

រ

នងសយសម្លងម្ុ ខ្រតី ឹ ើ ញរងលើម្ រ

រោយការរ

ើ ញេតត

ើ យនយយរេើងថា ៖

“រៅសក្មាលឯរពទយបង

!

ខ្រំុ ញ ៅរដកកដនលង

សក្មាប់ម្នុសែអនថា របខ្ ំុ ញ ៉ឺ រពាិះរពលោ បង ើ ឈ្ ជូនខ្រំុ ញ ៅរពទយរៅ

ក ៏វារ

ិ រេញពីរពទយម្កវញ

ើ យគ្ននរៅរ

ទក្មាខ្ ំ ំុ ញ

បងម្ុខ្ជារកក្ាក់ទញអីវា៉ាន់

សក្មាប់កន ូ រយើងបានខ្ លិះម្នខ្ទន-រ សក្មាករៅបង ខ្រំុ ញ ៅរកោ ំបាយរ នងសយក ៏រក ំ លខ្ន ួល

ើយ

ហើ យ

!

រគង

ើ យ” នយយេប់

រៅរកេន្តងាេនដដលតា ំងរៅ

ជាម្ួយនឹងបនទបរ់ ដករនិះដដរ ។

សម្ក្រិះខ្នសនែ ម្ៗ រដករៅរលើករនទល ចស់ ឹ ួល

ម្ួយ

រ

ំនស ួ រខ្យ ើ យយកថ្ដម្ករកយជ ើ ើែ

ដល ់រសេកតលំ ី បាករវទន រោយសម្រៅម្នដដលរ េក្កយនោម្ួយ

សម្នឹក

ិ កនុងម្ុខ្របរេចេឹម្ជវី ត

ើ ញថា

មានកម្ាករក្តើ

ដដលមានឋានៈដូេរូបសម្រនិះ

របឈ្ប់ រលងធាក់ក្តើេក្កយន នឹងរៅរកការងារអវី ើ រដម្ របើជាងរនិះរេើយ ។ ើ បឲ្យបានក្គ្នន់ ី រពលយប់បនតេរ រេើងភ្លក្តេិះក្តេង ់។ ៉ឺ

ទ ងរខ្តបាន រិះ ើ យ ក្ពិះេ័នខ្ទ ើែ

រក្កាយរពលងូតទក ិ េរ ឹ នង បររភាគរួ

ដូេជា

បានស្សេិះម្ុខ្មាត់ក្គ្នន់របបនត េ ើ

មានកំលា ំងលមម្រេញរៅរក ក្ាក់បាន ។

ើ យ សម្ រ

ើយ

ធាក់ក្តើេក្កយនរក

សម្នយយក្ាប់ក្រពនធថា ខ្នរគន ឹងរេញ រៅ ួល

រកក្ាក់ម្ួយសនទុិះ ។ នងសយម្នក្ពម្ឲ្យរៅ ដត

ិ កនងរវាង ២លុិះសម្សនាថា នឹងក្តេប់ម្ក ិះទ វញ ុ ៣រមា៉ាងយ៉ាងយូរ នងក ៏ក្ពម្ឲ្យរតីរេញរៅ ។ រេញ ត ុ ពីកូនខ្ ទម្តូេដូេសម្បុកក

ុ ត ររៅ សម្

ិ ីនន ។ លុិះរៅ បានធាក់ក្តើេក្កយនយ៉ឺតៗតាម្វង

ដល ់ស្ថពនកូនកាត់ សម្ក ៏បានជួបនឹងអនកជិះពីរនក់ ័ សុទ ធដតជាក្រុសៗមានវយកោ ត ល ដដលរទបដតន ើ ឹង រេញពី ិះទ េន ។

អនកជិះបក់ថ្ដរៅក្តើេក្កយនឲ្យឈ្ប់ រ រេើងជិះរោយរក្រើថ្ដជាសញ្ញ ា េក្កយនរៅតាម្បំ

ើ យក ៏

បញ្ញ ជ ឲ្យសម្ធាក់ក្តើ

ងរបស់រគ។ លុិះក្តើេក្កយន

រេញ ត ុ ឆ្ៃយបកដនល ងរនិះបនតេ ី

មានក់ក ៏នយយ

រេើងថា “រយើងជិះរលងឲ្យសរាយេតតបនតេ” ។ សម្បានឮរគនយយដូរេែិះ ក ៏នឹករក្តកអរ ដត

កនុងេតតរោយគតថា របយ ើ ៉ា ងតេោស់ក ៏បាន ២០ ររៀលដដរ រក្ពាិះអនកទងព ំ ី រនក់រនិះ ជិះក្តើេក្កយន រលងលំដ

ក្ា

។

ក្តើេក្កយនបានបត់េិះុ បត់រេើង

ិ ី នន តាម្វង

នងក្តូវឈ្ប់ច ំរៅតាម្ទកដនល ងរ ែងៗរទៀត ី

។

ទី

បំ ត ុ សម្ក ៏បានធាក់ក្តើេក្កយនជូនអនកជិះរៅដល ់

វតតភ្តា នំ ម្ការបងាគប់បញ្ញ េ របស់រគ ។ សរម្លងអនកជិះ បានខ្ែបគ្ន ន ខ្ាវៗ ឹ

ដតសម្ម្ន

បានជាយកេតត

ទុកោក់នឹងសរម្លងនុិះរេើយ ។ ម្ួយសនទុិះរក្កាយម្ក

ក្តើេក្កយនក ៏បានរៅដល ់ខ្ទងលេវតតភ្នំ រ

ើ យសម្

បានទទួលនូវពាកយបញ្ញ ជ ឲ្យបចឈប់ក្តើេក្កយន ។ សម្បានបចឈប់ក្តើេក្កយន

តាម្ពាកយបងាគប់

របស់អនកជិះ រោយរសេកតរនឿយ ី ភាលម្ៗរនិះ រ

ត់ ។ កនុង ខ្

ៈ

អនកជិះមានក់ក ៏សទុិះេុិះពីក្តើេក្កយន

ើ យដកកា ំបតរសែៀតឯអនកជិះមានក់រទៀត ក ៏េុិះពីក្តើ

េក្កយនដដរ ។

“កុដំ ស្សក ! មានក្ាក់ឬរទ ? ឲ្យឆ្ប់ម្ក !” សងឃម្អវ ំ កាយក ៏គ្នាន ប៉ាូលីសក ៏គ្នាន !... ឹ ី ? កមាលង

សម្មានសងឃម្ដតម្ា ៉ា ងគ៉ឺ ឹ

ក្ពម្ទងន ំ យយអងវររគថា ៖

ក្តូវរលើកថ្ដសំ ពិះ

រគ

“ខ្បា ំុ ញ ទគ្នានលុយរទរលាក ! ខ្បា ំុ ញ ទរទបន ើ ឹង រេញ

ពី ិះទ ម្ក ក ៏ម្កជួបនឹងរលាកដតម្តង”

“កុរំ ងទទ ឹ ងឲ្យឆ្ប់ ម្ក !” មានក់កដំ ឹ

ងរេើង

“ខ្គ្ន ំុ ញ ា នរស្ថិះរលាក

របរលាកម្ នរជឿសុំរលាក ើ

ពួករគទងព ំ ីរនក់

ក ៏ដ្ករ្ររម្លតាម្ ើ

ដ្ករ្រ រម្លេុ ិះ” ើ

រហារ ៉ា អាវរខ្ទ នង ក្តើេក្កយនរបស់សម្។ លុិះ ម្នរ

ើ ញមានក្ាក់កាសអវី

សូម្បម្ួ ី យរសនរស្ថិះ

រនិះមានក់ក ៏ធាក់សម្ម្ួយរជើងក្ពម្ទងរជរថា ំ ៖ “អា្េួត អញនឹកស្ថមនថាមានខ្ លិះ” រ

ំ ីរក ៏ន ំគ្ននរគេខ្នបាត់ រៅ ។ ើ យរចរទងព ួល

រមា៉ាង

២៣រ

អភ្័ពដវ ដលគួរឲ្យអា

ើយ

សម្

កម្ាករក្តើេក្កយន

តអាសូររនិះ

ក ៏បានធាក់ក្តើ

ិ េក្កយនក្តេប់រៅ ិះទ វញរោយអស់ សងឃម្ ឹ ។

សម្បានបចឈប់ក្តើេក្កយនម្ុខ្ខ្ ទម្ ។ ទវរ ខ្ ទម្ រៅេំ

រៅរេើយ ។

សម្រម្លរៅរ ើ

ើ ញក្រពនធរដករៅរលើដរំ

ក។

ពនល៉ឺេរងេៀងរក្រងកាតភ្លរេ ៉ឺ ើ ងក្រឹម្ៗ សម្ដស្សករៅ ក្រពនធពីេំងាយ ។ នងសយសទុិះ រក្កាករេើងទទួល ។ “សយ

!

ថ្ងៃរនិះបងសយោស់អន ូ ”

នយយក្ាប់ក្រពនធកុ ងខ្ ន

ៈដដលេូលរៅជត “បង

ក្តូវពួកអនករលងវារលនយ ់ កក្ាក់

ដតរក្គ្និះជាបង

គ្នានទន់បានក្ាក់ម្ួយរសនជាប់រៅរស្ថិះ” រ សម្ក ៏អ្រាយនូវរ រេើងឲ្យក្រពនធស្ថតប់ ។

សម្

តុការ

៍

ើយ

ដដលបានរកត ើ

អា

“បង !” នងសយនយយទងទ ំ កដភ្ែ ករោយការ ឹ

តរតី “ជួនកាលខ្អា ំុ ញ េនឹងសក្មាលកូន កនុងយប់

រនិះក ៏ម្នដង ឹ ”។

សម្របកដភ្ែ ក្ំៗ រ ើ

អូនដង ឹ ?”

រ

រក្ពាិះខ្រំុ ញ េិះដតឈ្៉ឺរពាិះ ើយ រ

ើ យសួររេើងថា ៖ “រម្៉ាេក ៏

ឈ្៉ឺ ួ នៗគ្ន ទ ន ម្កពីរ-បដង ី

ើ យម្នដម្នឈ្៉ឺរពាិះដូេ្ម្ាតា រទបង ។

សម្យកថ្ដអដងាលស្ថមក្រពនធងម្ ន ៗ យយទងទុ ំ កក្ខ ពួយថា ៖

រ

ើ យន-

“អូន ! បងគ្នានក្ាក់លម្ ម ឲ្យអូនរៅសក្មាល កូន រៅរពទយឈ្ែួលរទ រម្ើលរៅអូនក្តូវរៅ សក្មាលកូន រៅរពទយរាជការ ក្តង ់កដនលងអនថារ ...”

ើ យរម្លរៅ ើ

រតក្រពនធ ទងព ំ ីរនក់ ី

អងគុយនយយគ្ននរក្កាម្

ំ ូលខ្ ទម្ដ ៏ស្ថៃត់ ដដលមានពនល៉ឺេរងេៀងរក្រងកាតភ្ល៉ឺ ដប ិ ថ្នអនក ក្ពឹម្ៗ រោយរសេកតទុ ំ ។ ជវី ត ី កក្ខ ពួយជាខ្ទលង ទងព ំ ីរហាក់ដេ ូ ជាកំពង ុ ដ ដដលគ្នានរកាិះរក្តើយ រោយពយុិះសងឃរា ។

រ

ល រៅកនុងម្ហាស្ថគរ ើ យដដលរពាររពញរៅ