១៣ ជាប់គក ុ លព្រះអ្នាថ្ន ថ្ងៃដខ្រេិះដតកនលង ត ុ រៅ
រសេកតទុ ខ ំបាក ី កល
របស់កម្ាករដដលគ្នានទព ី ឹ ង ក ៏រេិះដតរទ វរេើង តាម្ លំោប់ថ្នថ្ងៃដខ្រនិះដដរ ។ សម្រៅដតរក ក្តើេក្ក យនសំ រាប់រ្វជាឧបករ ើ
៍
ិ កនុងការេចេឹម្ជីវតម្ ន
ិ ទន់បាន ។ ជីវតរបស់ សម្ ហាក់ដេ ូ ជាក្តូវរគចប់ យករៅសនធបជា ់ ប់ជត រៅកនុងគុហារដ ៏ងងតគ្ន ា នអវី ឹ
ជាទសងឃ ម្ សែ ី ឹ ។ ឥេូវសម្បាន កាលយខ្នរៅជាម្នុ ួល អនថារ
ើ យ ។ សម្ក្តូវមាេស់រគបរ
ត ញរេញពី
កូនខ្ ទម្ រភ្លៀង រគ នង កំរៅថ្ងៃ រក្ពាិះគ្នានក្ាក់ឈ្ួល ែ ឲ្យរគ
សម្ក្តូវរដរើ រស្ថត់អដ
ត តទូរៅកនុងក្ពិះរាជ
ធានី រដម្ ង ើ បសវ ី ិះដសវងរកការងាររ្វើ ដតក្គប់ៗទកដនល ី
សុទ ធសឹង ដតមានកម្ាកររ្វការក្គប់ េន ំ ន ួ អស់រ ើ ។
យប់រនិះ ម្ហារម្ ជា ំក្ពិះ្រ
ី ក្រដ
បានបងាុររភ្លៀងធាលក់ រជាក
លជារមា៉ាង ២១ សម្ អងគុយឲ្យ
ិ បកាលជងគង ់រៅកនុងសំ យបវហារ មានបុ
ើយ
ថ្នវតតក្ពិះពុទ ធ
យ។
ហាក់ដេ ូ ជាជំរកពរសស
រម្លៗរៅទ វតត ើ ី អារាម្
សំ រាប់ទទួលនូវអនកកំសត់ទរុ គ៌តក្គប់ក្ររភ្ទ។ រពល លាៃេរនិះ សម្ក្តូវអត់អាហារ រក្ពាិះគ្នានក្ាក់ទញ ិ ។ សម្អងគុយរព ំ ឹងគតដល ់ជីវតរបស់ ខ្ន ុ ួ ល ដដលកំពង
ិ ដតជួបក្រទិះនឹងវបតត ដ ៏្ៃន្ ់ រៃ រជាគវាសន ម្នបាន ជួយសម្រស្ថិះរេើយរ
ហាក់ដេ ូ ជាគ្នានក្តាក្រ
ើយ
វតាុសកតសទទ ធ ងឡាយ ំ
ី សម្ដដរ ។ ្ម្ាជាតក្គប់
យ៉ាងដដល្ម្ាតា
បានបរងេតម្កសក្មាប់ ម្នុសែ ើ
រលាកទូរៅរនិះ ហាក់ដេ ូ ជាសំ រាប់ដតអនកមាន ម្ន ដម្នជារបស់សំរាប់អនកក្ក ដ
ដដលមានរូបសម្រួម្េំ
ករៅកនុងរនិះ ងរេើយ ។ រពលរនិះសម្គ្នានអវី
រៅជាប់នឹងខ្នរក្ៅព ីរខ្ទអាវម្ួយេរងេិះរនិះរេើយ។ ួល ការរព ំ ឹងគតរបស់សម្
បានក្តូវសូនយរៅរៅ
រពលដដលមានពនល៉ឺរភ្លងព លម្ួយបានបរចេញរសមីភ្ល៉ឺ ើ ដភ្លតម្កេំម្ុខ្របស់សម្។
ខ្
ៈរនិះភានក់ងារប៉ាូលី
សពីរនក់បានរដរើ តំរង ់ម្ករកសម្ ។ “ដនគ្នត់រនិះ
!”
រោយសំ រេងក្គលរ អចេឹងរ្វអ ើ ី
ឹ ែង ?”
ភានក់ងារប៉ាូលីសមានក់សរួ រេើង
“ម្កអងគុយរៅកដនលងងងត ឹ
សម្ម្នបាននឹកភ្តភ្័យអវីរេើយរក្ពាិះយល ់ ថា
ខ្នជាម្នុ សែលាបរសុ ិ ទធ ួល
“បាទរលាក !” សម្រ្លើយ “ម្កអងគុយក្ជករភ្លៀង” “របអច េ ឹ ងរក្កាករេើង” ភានក់ងារប៉ាូលីសមានក់រទៀត ើ
សួរ “ ិះទ រៅឯោ ?”
សម្នឹករេើងភាលម្ថា
ខ្នរគអាេក្តូ វភានក់ងារប៉ាូ ួល
លីសរចទថា ជាម្នុសែអនថាបាន រ ប៉ាូលីសចប់យករៅ រេើងថា ៖
ើ យអាេក្តូវ
ំ ខ្ ុ នបាន សម្ក ៏ ក្រញាប់រ្លយ ើ ួល
“បាទ ! រៅទួលតាពូង” ភានក់ងារប៉ាូលីស បានន ំគ្ននស្ថទបរ្ករ្រ រម្ល ើ
តាម្រហារ ៉ា រខ្ទអាវ នង េរងេិះរខ្ទរបស់ សម្រ ក ៏សួរតរៅរទៀតថា
ើយ
“ឯងរៅដល ់ទូលតាពូងរម្៉ាេក ៏
ម្កអងគុយរ្វអ ើ ី រៅឯរ
ិ ិះរៅវញ? រៅ ! រៅបក
សន !”
រពលរនិះសម្ផ្លស់ទកម្ុ ខ្ ឹ
ិ ងារប៉ាូលីសវញថា ៖
រ
ើ យសួររៅភានក់
“ខ្បា ំុ ញ ទមានររឿងអីទនរក្ាស” “ម្នបាេ់សរួ រទ” ភានក់ងារប៉ាូលីសមានក់រ្លយរេ ើ ើង “រគក្ាប់ថាឲ្យរៅបកក្តូវដតរៅ រម្៉ាេឮរទ ?” “ខ្ច ំុ ញ ប់អនកឯងរនិះ កនុងឋានៈដដលខ្ស ំុ ញ ងែយ ័ ថា
ឯងរត់រេញម្កពីគុក” នយយ
ភានក់ងារប៉ាូលីសមានក់ រទៀត
“ខ្មា ំុ ញ នអំ ោេចប់ឯងបាន
ឬ
របម្ ើ ន
ដូរចែិះរទ ឯងម្កលបច ំលួេអីវា៉ា ន់រគ រក្ពាិះម្ុខ្មាត់ ឯងគួរឲ្យសងែយោស់ ័ រៅឆ្ប់រេើង របរើ ងទទ ឹ ងគ្ន ន ឹ ោក់រខ្ទែិះឥេូវ
ឹ ែង”
“េុិះខ្បា ំុ ញ ទនឹង
ក្តូវជាប់គក ុ រទឬទនរក្ាស
សម្នយយរេើងទងម្ួ ំ ររៅ៉ា ពាក់រខ្ទអាវរដ
?”
“អនកក្កដដល រសលៀក
ករយីរថ្យ៉ារ
ើ យអងគុយ
រៅក្តង ់
កដនលងស្ថៃត់ៗ រលាកដបជាគតថា រត់រេញម្កពីគុក ឬ ម្កលបច ំលួេអីវា៉ា ន់រគ េុិះពួកអនកជិះឡាន រម្៉ាេ ក ៏រលាកម្នរៅអរចជើញ ដដលរលាកសងែយថា ័
រគឲ្យរៅបកកនុងឋានៈ
លបរត់រេញពីគុក
ឡានរៅរករលនរ់ ៅ ទនរក្ាស !” ។ “រអើ
ឬរបក ើ
ែា៎ ! អារនិះេំោប់ដម្ន” ភានក់ងារប៉ាូលីស
មានក់នយយកាត់រេើង “វារេិះនយយម្ុតក្ាយ ដូេ ពួកអនកកាដសតអចេឹង ង រក្តិះក្តុិះអីរទៀត ិ វធានការ
ែា៎!
ឯងដង ឹ ឬរទថា
រៅឆ្ប់រេើង
កុំ
រាជការកំពង ុ ចត់
៍ រដម្ ើ បបំ ី បាត់ម្នុសែអនថា” ។
“របអច េឹង ើ
រម្៉ាេក ៏រាជការម្នរកការងារឲ្យរាស្រសត
ក្កើក្ករ្វើ ង ទនរក្ាស” សម្នយយ រេើងទងទ ំ ក ឹ ម្ុខ្រសមើៗ “រ
ើ យឬរាជការរម្៉ាេក ៏ ម្នរក ិះទ ជួលឲ្យ
រាស្រសត រោយតំថ្លរចកៗ ង ម្នុសែរយើងក្គប់គ្នន សុទ ធដតេង ់មាន ិះទ រៅ េង ់មានការងាររ្វដូ ំ ើ េគ្ននទង អស់ទនរក្ាស”
ភានក់ងារប៉ាូលីសមានក់ យរថ្ដរេើងរ្វទំ ើ នងដូេជា
េង ់ទិះកំរ ៀល ងសម្ ដតក ៏ម្នហានទិះ រក្ពាិះរបរវាយដ ំ ក្េំធាក់ម្នុសែកនុងរពលឥេូវរនិះ
ម្នសូវមានអនក
ភានក់ងារប៉ាូលីសមានក់រទៀត
ចប់ថ្ដសម្ទញ
ហានក្រក្ពឹតប ត ុន ៉ា ា នរេើយ ។
កន្តនទក់រ
ើ យគំ
កថា ៖
“ដន អារនិះ ! កុមា ំ ត់រងរពករៅ ឹ ! រៅបក”
សម្ខ្ទរ្ម ំ ញក្កឹត រ
រោយស្ថរអត់សងេតេ ់ តត
ើ យម្ននយយថាអវីរទៀត
ក្ពម្ទងរដ ំ រើ រៅជា
ម្ួយនឹងភានក់ងារប៉ាូលីសរោយស្សួល
។
សម្
ក្តូវ
ភានក់ងារប៉ាូលីសន ំខ្នេូ ល រៅសែងការប៉ាូលសកនុងឋា ួល
ិ នៈដដលរគសងែយ ័ ។ ជីវតរបស់ អនកក្ក ដតងក្រក្ពឹត ត រៅយ៉ាងរនិះ គរៅរសៃ ៀម្ៗ ក ៏ក្តូវរគចប់យករៅ ៉ឺ ឃ្ល ំង រ
ំ ឹងរកភ្សតុតាង បងាហញឲ្យរ ើ យទំរាន
ំុ
ើ ញថា
ជាម្នុសែលាក្តឹម្ក្តូវរនិះ ក ៏ក្តូវរងទុករខ វទនរៅកនុង កដនលង
ឃ្ល ុំ ំងអស់ពីរបថ្ងៃ ី ទរទៗ ។
ការរសុើបសួរខ្ទងប៉ាូលីសម្នក្ាកដថា សម្ មាន
ររឿងអាជាញ្រជាប់រៅនឹងខ្ន ួល ។ រ រពលដដលប៉ាូលីស
តុរនិះ រក្កាយ
បានចប់យករៅ
ឃ្ល ុំ ង ំ អស់បី
ថ្ងៃ ខ្ទងម្នទីរសែងការប៉ាូលីសក ៏បាន រោិះដលងសម្ឲ្យ ិ មានឥសែរភាពវញ ក្ពម្ទងោស់ ំ រតឿនសម្ថា ឲ្យ
រកការងាររ្វឲ្យមានម្ុ ខ្របរ ើ
របើម្នដូរេែិះរទ
រៅដតរដរើ រស្ថត់តក្តាត់ដតលរតាល នឹងចប់យករៅ
គរប ៉ឺ ើ
តរៅរទៀតរគ
ឃ្ល ុំ ង ំ រទៀត ។
ិ សម្បានអ្រាយក្ាប់បូល ៉ា ីសវញថា “រនិះ វា
រពលទល ់ក្េករបស់ខ្បា ំុ ញ ទ ទនរក្ាស របើក្ពិះរតជៈ គុ
អា
ក្ពិះរតជៈគុ
តអាសូរបងរាូនម្នុសែរួម្ជាតរនិះ សុំ រម្តាតយកខ្បា ំុ ញ ទរ្វើ
ត ុ រៅេុិះទនរក្ាស សងគុ
ក្ពិះរតជៈគុ
ក្ាក់ដខ្ក្ាក់ថ្ងៃរនិះ អា
ជាអន កបំររមា ី ន ក់
ខ្បា ំុ ញ ទរពញេតតនឹងតបសែង យ៉ាងរពញសម្តាភាព ឯ រស្សេដតក្ពិះរតជៈគុ
តក្រទនឲ្យខ្បា ំ ្ុ ទរទ ទនរក្ាស ខ្បា ំុ ញ ទសុំដត
ម្ួយរស់បុរ៉ា ោ ណ ិះ” ។
“ខ្ជ ំុ ញ យ ួ សរន្តងាគិះអីអនកឯងម្នបានរទ
ភ្ូឈ្យ ួ អ្ការប៉ាូលីស ដដលសំ ដដងនូវការអា
!”
រលាក
នយយពាកយសំ ដទ ល ់ ី ន់ភ្ន
តអាសូរ “ខ្ក ំុ ញ ៏បាន ក្ាក់
ដខ្ដតបនតេបនតួេលមម្ដតេចេម្ ក្រពនធកន ូ ក្គប់ក្គ្នន់ ដតប៉ាុរោ ណ ិះ ខ្ក ំុ ញ ៏អា
តឯងោស់ដដរ ដតម្នដង ឹ រ្វើ
យ៉ាងរម្៉ាេរទ កុអ ំ ន់េតតអី រនិះជាកម្ារបស់ឯង ដដល រកតម្កជាអន កក្ក សុំឯងខ្ំក្រឹងដក្រងខ្នឯងរៅេុ ិះ” ។ ើ ួល
សម្រេិះដតរដរើ ខ្ទេត់ភាលត់រៅរទៀត ក្គប់ទកដនល ង។ ី
សម្ ដតងក្តូវរគដស្សកបរ ពីរនិះ
ិ ត ញរេញម្កវញ រក្ៅ
សម្រៅក្តូវបានទទួលនូវពាកយ
សរងេៀរដល ់ក្តរេៀករទៀត រយីរថ្យ៉ានិះុ ឯង
សំ ដដី ដល
រក្ពាិះដតរខ្ទអាវរដ
ដដលរ្វឲ្យសម្ ើ
ក
បានទទួលនូវការ
ររងេៀស នង ការរម្ើលងាយរម្លរថាក ពីអនក្ំ នង ើ អនកមានភាគរក្េើន ។