ជំព ូក ៨ ការដែេពិត្លនាេះ
សូផ្លត្
មនដមនសា ល ប់លទ ិ
លមោច្េង ់ទកដែេលគលរ សបានគ ី មនុ សសែទទ ប្ពួយពី ឹ ឺ លរឿងលផ្សងៗ
លោត្ទកសមា ល ប់ខនបង ់ ឹ ួល
។
លោក
អ្្បត្ លសនាន ំ លមេលម ោ ច្ ិ ី ិងប្គួសារលោកទាងអ្ស់ ើ លនាេះពុំយេ ់ លោយវាល សូផ្លត្
ំ ។ ើ មមលងលពកណាស់
ដែេរត្់លច្ញពីផ្ទេះលោកអ្្បត្ លសនា ិ ី
លែរើ ត្ប្មង ់តាមផ្លូវកំពត្ លទបបត្់ ត្ប្ត្ុកតាមវាេដស្ស ើ ច្ូេលៅកនុងភ្ូមងម ិ ។
ផ្លត្
គឺ លនាេះលោយោរមម ិ ញ ភ្ន ំងវញ្ញ
៍ នា ំឲ្យប្ពួយច្ត្ត ំ សូ ិ មលង
វេ ់គំនិត្គត្អ្វ ិ ី មិនលេច្
លែរើ មកែេ ់ផ្ទេះលមស្សុក សុខ ក ៏ច្ូេលៅ ។ លមស្សុកសួរថ្ល “អ្ន កឯងមករកអ្វី ?”
ទទួេ
- ខស ំុ ្ ម ូ សំ ណាក់នឹងលោក ! - អ្នកល្ោេះអ្វី ? ល្វការរកសុ ើ ី អ្វី ? - បាទ ខបា ំុ ្ ទល្ោេះ “ផ្នសុី” រកទទួេទានល្វើ
ជំនញ ួ ។ កនុងលវោឆ្ន ំលនេះ ខបា ំុ ្ ទជួញមត្ប្ាក់អ្ស់ លករព ត ិ៍ ីឪពុកមាតយ
។
កនុងច្ត្ត ិ រត្់លោេស្សុក
ិ កកកត ជាការនា ំឲ្យលកត្វ ើ ត្កា ុត ួេ
មកសូមសំ ណាក់នឹងលោក
បលណា ត េះោសននសិន ។ ខបា ំុ ្ ទបានច្ំល បនតួច្នឹងសូមជួយេំដ
ិ ា បនតិច្ េះវជា
កមាលង ំ លោក ទំរាដត្ខ ំ បា ំុ ្ ទ
បានលសបយព ើ ីទុក ខ និងោលោកប្ត្
ិ ប់លៅស្សុកវញ
។
លមស្សុក សុខ លមេមុ ខ ផ្នសុី យេ ់ថ្លមានទក ើ ឹ
មុខប្ពួយដមន លទបន ើ ិយយថ្ល “មានអ្ី ! ប៉ាុដនតអ្នកឯង
កាន់គន ំ ិត្ឲ្យប្ត្ឹមប្ត្ូវ” លមស្សុក សុខ មិនបានលជឿ ជាក់ច្ត្ត ិ ផ្នសុី លទ ។
តា ំងដត្ពីទងៃដែេ
សូផ្លត្
មកលៅជួយល្វការ ើ
លមស្សុក សុខ លមស្សុក សុខលរេសរលសើរប្ាជា្ថ្លល របស់លសោៀនងមីមនលច្េះោច្់ ពីមាត្់ ិ
។
េុេះរេងយូ ំ រ
បនតិច្មកលមស្សុកកាន់ ដត្ទុកច្ត្ត ិ លសោៀនលនាេះល
លវោសាៃត្់លមស្សុកនិយយលៅកាន់ប្រពនធ “តា ពីលែម ើ អ្ញសាោនថ្ល
ផ្នសុី
ប្រុងដត្នឹង
នឹងបញ្ូ ា នខនវាយកលៅជូ ន ួល
លោកលៅោវយស្សុកឥ ូ វមកល្ើញជាក់ថ្ល មនុសសមានច្ំល ល្នើស
ណាស់ ។
!
ជាមនុសសោវាដសឲ្យ
ែេ ់អ្ញប្ពមលោយលៅជាមួយអ្ញ សាទបោប់លរឿងអ្វីមួយ
ើង ។
ិ ា លប្ច្ើន េះវជា
លបន ើ ឹងនិយយសតីពីអ្វីៗ
វាជា
មានករិ យេអ ិ ឥត្ មានរកយពិលរាេះ
- ោ៎េះ ប៉ាុដនតខលំ ាុ សុើបសួរពីស្សុកលទស មិនប្ពមប្ាប់
ខលំុ ្ សាេះ ។
- លអ្ើ ! វាមនបាច្់ ោក់នឹងអ្ញលទ អ្ញែង ឹ ល ិ
ើយ
វាមនដមនជាអ្ន កដស្សច្ំការលទ ពិត្ជាអ្នកទប្កុ ិ ី ង សំ ែ ី លច្ញមកទាងប៉ា ំ ុនាមន គជាសំ ែក ូ អ្នកមានពូជ ។ ី ន ឺ លវោដែេរតប្រពនធ កព ំ ង ុ ដត្ជដជកាន ី
ពីលរឿង
លសោៀនងមី ស្សាប់ដត្លគយកសំ បុប្ត្មួយមកឲ្យ ។
ី លមស្សុកលមេសំ បុប្ត្ច្ប់លទបន ! ើ ើ ិយយថ្ល “វុយ
លោកអ្្បត្ លសនា ិ ី
លោកនឹងអ្លញ្ាើញមកលេង
នឹងលយើង កនុងលវោទងៃដសអក កូនស្សើលោក នឹងអ្ន ក ែ
តឹ ងកូនស្សើលោកក ៏មកដែរ
លោកឲ្យអ្ុឹក្ក ឹ ។
គួរលយើងលរៀបទទួេ
លពេលនាេះអ្នកដកលងល្ោេះថ្ល ផ្នសុី ច្ូេមក ។
លោកលមស្សុកក ៏និយយប្ាប់សពវប្គប់
ពីែលំ
លោកអ្្បត្ លសនា នឹងអ្លញ្ាើញមកលេង ។ ិ ី
ើ រ
សូផ្លត្ ភ្ន្ក់ខនម នមានន ី ីវ ។ ិ ិយយស្សែអ្ ួល លោកលមស្សុកនិយយមកលទៀត្ថ្ល “ផ្នសុី ! ម្
លត្ច្ឯងលៅលសៃៀម ដប្រទកមុ ខយ៉ាងលនេះ ? ” ឹ
- បាទលទ ខរំុ ្ វេ ់ដត្គត្ឆ្ ៃ យណាស់ ការទទួេនា ិ
ឺ ោន្ំមិនជាការង្កយលទ
លតាងដត្គត្លោយលប្ច្ើ ន ិ
លត្ប្ត្ូ ើ វមានអ្វីៗខ លេះ ? រលបៀបលរៀបច្ំយ៉ាងែូច្លមតច្ខ លេះ ? លោកអ្លញ្ាើញមកលេងស្សុកលយើងមតង
លយើងលរៀបឲ្យលពញមុខលោក ។ - ប្ត្ូវដមនល
ើយ
លតាង
លទបលកេះប្ាប់ ប្រពនធ ើ
“ឯងសាតប់ច្េះុ អ្ញថ្លវាទវ
ណាស់” ។
េុេះដសអកល
ើ ងលពេប្ពេឹម លៅផ្ទេះលោកលមស្សុក
សុខ ភ្ូមងម ប្រោប់លរៀបទទួេលោកភ្ូឈយ ួ កុងសយ ិ ី ៏ លរៀបល
ើ យលស្សច្ មានរលបៀបេំនា ំេអ លេើសដេង
របស់លមស្សុកៗដស្សទាងពួ ំ ង ។ ទាងលមស្សុ ំ ក ទាងកូ ំ ន ស្សុក សឹងសរលសើរសានទែអ្នកលរៀបច្ំ... គឺ ផ្នសុី។ ល
ត្ុែច្ ូ លមតច្បានជាលោកអ្្បត្ អ្លញ្ ា ើ ញមក ិ ី
ភ្ូមងម ិ ី?
ខ១ - ពីលប្រេះលោកធាលប់រាប់ោន សាគេ ់លមស្សុក
សុខ ជាយូរមកល
ើយ
ខ២ - ពីលប្រេះលោកច្ង ់េំដ
ទុកលខ ោកសាតយ
កូនលោក ដែេទទួេអ្និច្ចកមមកុងទ ន ក ឹ
ខ៣ - ពីលប្រេះនាង មា៉ាន យ៉ាន អ្ផ្សុកលកត្ទុ កខ ើ
លពកណាស់ មនលច្េះអ្ស់ ច្ត្ត ិ ិ ពី សូផ្លត្ អ្ងវរឪពុកឲ្យ ជូនមកបនលបទ ់ ក ុ ឯ ខ ស្សុកដស្ស ។ េុេះែេ ់លពេលោកបិ
ឌ បាត្
លោកអ្្បត្ ិ ី
លសនា និងប្គួសារលោកអ្លញ្ាើញមកែេ ់ ។ លមស្សុក
សុខ និងរាស្តសតជាលប្ច្ើននាក់ រត្់ប្ច្វាត្់លៅល្វបែ ស ិ ើ ណា ា រៈ រាក់ទាក់ច្លំ រេះលភ្ញៀវលោយលសច្កតសមគួ រ។ ី
លោកអ្្បត្ ទទួ គ និងអ្ន កស្សុក ិ ី េសាមគគសាមា ី
ទាងអ្ស់ ំ លទបអ្លញ្ ា ើ ញល ើ លោកលមស្សុក
សុខ
ើ ងលៅលេើផ្ទេះ ។ ប្កល
កលមេលៅកន ើ ុង
ូ វង
មនុសសទាងអ្ស់ ំ មនល្ រលៅប្រពនធ ិ ើ ញ ផ្នសុី លទបសួ ើ ថ្ល ឯងល្ើញ ផ្នសុី លទ ? លមតច្វាមនមកសំ ពេះលោក ិ ?
- ោ៎េះ ! ខម ំុ ្ នបានល្ ិ ើ ញវាតា ំងពីប្ពេឹមលម៉ាេះល ជំទប់សស ួ លៅជិត្លនាេះល្លយត្បថ្ល “ជំរាបលោក ើ
ផ្នសុី វាប្ាប់ខព ំុ ្ ីប្ពេឹមថ្ល វាមនស្សួ េ ខន ិ ួ ល ឥ ូ វវា លៅសំ រាកកំោ ំងលៅល
?”
ើ យ” ។
លោកអ្្បត្ លសនាសួ រថ្ល “កូនលោកលមស្សុកឬ ិ ី
- ទានលប្ាសលទ វាជាលសោៀនខប្ំុ ្ ពេះបាទ ខប្ំុ ្ ពេះបាទ
ស្សឡាញ់ វាែូច្កូនបលងាត្ ើ ។
- ឲ្យានសប្មាកកមាលង ំ លៅច្ុេះ ផ្នសុី
លប្រើពត្ ុ ជាឈឺនិយយប្ាប់ជំទប់
សួស
ប្ាន់ដត្ជាការង្ករលគច្លវេះពីទជ ី ំនំលុ ទ ។ កាេណាលភ្ញៀវលមស្សុក
សុខ
បរលភ្នគោោរ ិ
លស្សច្ អ្នកទាងអ្ស់ ំ ាននិយយនា ំរកយពីការលផ្សងៗ
កំសានតលេងសរាយ
។
អ្នកភ្នលំ ពញនិយយពី
រលបៀបអ្នករាជការលរៀបច្ំទប្កុ ី ង
និងប្រសាសលៅ
បាយកនុងលោកសននិវាសលនេះ ។ អ្ន កដស្សនិយយពី ផ្ោនុផ្េកនុងស្សុកលនាេះ
និងកសិកមមរបស់ខន ួល
ំនន់ និងទកលភ្ល និយយពីទកជ ៀងកនុងរែូវឆ្ន ំងមី ល ឹ ឹ ាមនលភ្លច្លសាេះលទ និង សាសនា ។
ើយ
កច្ច ំ ិ ទាក់ទង្មមជាត្ទា ិ ងឡាយ
បនតិច្លភ្ញៀវនា ំានច្ុេះពីលេើផ្ទេះលែរើ លេងដបកានលៅ
ជត្ ិ មងភ្ូមិ ។
មា៉ាន យ៉ាន លែរើ ដត្មានក់ឯងត្ប្មង ់លៅឯវាេដស្ស ។ នាងសរាយនឹងោកាសទូោយ
ស្សូវលខៀវស្សង្កត្់
ដស្សនិងគុម ព
និងសត្វយំទលំ ៅគុមឫ ព សស ី
លែម ើ
លតានត្ែុេះប្ត្ង ់ភ្លងសមល ងលៅលេ ឹ ឹ ើលម្ ប្ត្ូវជំលនារខយេ ់
បក់មកមតងៗ
សូរសលឹកោស់ៗរ
តំ ានប្ាវៗ
ខ លេះប្ជុេះ
ិ ោកែេ ់ែ ី ឯសលឹកខក ី ច ៏មានប្ជុេះខ លេះដែរ គួរឲ្យវលវកលពក ណាស់
នឹកោលណាច្ោ្័មែេ ់បុគេ គ ដែេលៅ
័ បឋមវយលៅល
ើយ
ល
ិ រនឹងមកោច្់ជីវត្ ើ យមនគួ ិ
សូនយសុងកនុងទកទលនល លមគងគ ។ ឹ
ទកដភ្ន កស្សក់ត្ក់ពីដភ្នកនាង ។ ឹ នាងយកកូនកដនសងមួយប្ទាប់អ្ងគុយ
ប្ត្ទឈទនគុមឫ ព សស ី
លប្កាមមលប ់
ទែមួយនាងប្ទច្ង្ការលងយល ើ
ើង
លេើ ប្រឹងសមលងលម្ ទែមួយលទៀត្នាងលតាងកូនលឈើ ឹ លៅជិត្លនាេះ ប្ត្ដសត្ ដែេកេា
ោក់ទប់ោតាមនាងកុឲ្ ំ យអ្ដ
ត ត្
តាមគំនិត្នាងលៅលេើោកាសលវោស៍ នាងលមេលៅល្ ើ ើ ញទូោយ
អ្លនកលពកពីពសុធា ដែេនាងនារទ ី ព ី ឹ ងលៅ...
ឆ្ៃយ
សំ ណាង េបេួច្លែរើ តាមនាង ។ េុេះមកល្ើញ
នាងអ្ងគុយ សៃបសា ់ ៃ ត្់ដត្មានក់ឯង ក ៏មនមា ី ន លែរើ លៅជិត្ ។
សំ ណាង និយយ “នាង ! ស្សុកដស្សដែេសាៃត្់
យ៉ាងលនេះលកាត្ដត្មនុសសលគលច្េះរស់លៅលកត្ដែរ ើ ិ លបជាបងវ ញ ើ េង ់លទ ! ”
!
បងមនលច្េះលៅសថ រ ិ ិ ត្លសថរច្រកាេយូ ី
នាងឥត្សតីអ្វីមួយមា៉ាត្់ សំ ណាង និយយលទៀត្ថ្ល “លមេលៅនាងោក់ ើ
អ្ផ្សុកណាស់”
- ោ៎េះ ! ខស ំុ ្ រាយណាស់ ។ សំ ណាង
ឮរកយមួយមា៉ាត្់លនេះពីលរាេះែូច្លសៀង
ត្ូរយត្ក្តនតើ លទបដប្រសំ ែ ី “នាង ! គបុ ើ ឺ
យលប្ពងលយើងពី
មុនមក
កសាងច្ូេានលប្ច្ើនណាស់
លទបជាត្ លនេះ ើ ិ
លយើងនឹងបានជួបានជាគូាប់ច្ត្ត ិ ត្លៅ ”
សំ ណាង រង ់ោ ំមួយស្សបក់ពំ ឮ ុ នាងល្លយ លទប ើ ើ
ញញឹមប៉ាប្រិម ខត្ច្ូ េជិត្និយយលទៀត្ថ្ល “អ្ូន ! ិ លយើងនឹងបានានជាគូមូេមត្ត ិ លមប្ត្ើ លបអ្ូ ើ នពុំយេ ់អ្វី សូមនាងលមតាត
ឲ្យបងសូមលងើបភ្័ក្តកតនន ួ អ្នកយ៉ាង
ស័ប្ម គលសាោេះ ... និយយល
ើ យក ៏លោលៅ ។ នាងប្ោន
“លមតច្ល្វែូ ើ លច្នេះ ពិត្ដមនដត្ឪពុកមាតយខ ំុ ្ ឲ្យខលំ ាុ ៅអ្នក ប៉ាុដនតលយើងមនទាន់ លរៀបោរ ិ
៍ពិរ
៍
នឹងានលទ
លយើងលៅស្សុកដខ ោរលតាងដត្កាន់ទលំ នៀមទំោប់ដខ ោរ” ។
នាងលែរើ លច្ញ ។ សំ ណាង លែរើ តាមដែរ ។
នាងលច្ញផ្ុត្ពីគុមឫ ព សស ី
ស្សាប់ដត្ល្ើញ
សូ
ផ្លត្ លៅបលងាយជ ិត្លនាេះ ។ នាងដស្សកថ្ល “បង សូ ើ ផ្លត្ ! បង សូផ្លត្ ! សូផ្លត្ ឈរប្ត្ង ់ខនលប កដភ្ន ក ើ ួល ្ំៗ ។ លោយនាងសាោនថ្លជាលមោច្ សូផ្លត្ េង កាេនាងល េង ល
ុ មនោ ៊ នលមេលម ោ ច្ ើ ងប្ពឺ នាងខ ទប់មខ ិ ើ
ើ យែួេប្គប់លេើែ ី ។
សូផ្លត្ លគច្បាត្់ពីទលនាេះភ្ន ល ម។ ី សំ ណាង រត្់លៅលៅអ្នកស្សុកៗ សទុេះលឆ្លឡាមក
ី នាងែង លួ និយយរកយរលវរវាយ ! “បង សូផ្លត្ ខ ំុ ្ ឹ ខន ល្ើញលមោច្បង សូផ្លត្ មកេងខអ្ ំុ ្ មាញ់ មញ !” ។ ិ កាេដែេនាងប្កល
កល្ើញ សូផ្លត្ នាងសាោន
ថ្លជាលមោច្ សូផ្លត្ មកេងនាង ។ លោយនាងរេឹក ណាស់ភ្នលត្់មាត្់លៅល្ោេះភ្នលម
ប៉ាុដនតែេ ់មកនឹក
ល្ើញថ្ល
ជាលមោច្
លសច្កតម ញ ក់នាងឲ្យ ី ល ច្មកពញ្ញ
ភ្័យញ័ រែួេមួយរលពច្ ំ ។ លោកអ្្បត្ មកប្ា ិ ី
៍កន ូ
បង្កគប់ឲ្យអ្នកស្សុក
យកអ្ងារ១កាតប់មកជូនលោក លទបលោកបាច្ល ើ
ើយ
មានប្រសាសន៍មលងៗ ំ “សូផ្លត្ ! លបឯងដច្កសា ថ នលៅ ើ ល
ំ កេងពញ្ញ ញ ក់រូ នអ្ អ ើ យកុម ី យកអ្ងារលនេះលៅ លៅ
ឲ្យឆ្ៃយពីលយើងលៅ លោយសុី ។
លបឃ្ល ើ ល នណាស់សឹមលយើងដសន
មា៉ាន យ៉ាន លៅដត្ទលនទញ “សូផ្លត្ ! សូផ្លត្ ! បង សូផ្លត្ ” លោកអ្្បត្ ភ្័ ំ ិ ី យជាមលង
ិ លោកលមស្សុក សុខ វេប្ត្
បបួេប្រពនធកន ូ
ិ ។ ប់លៅភ្នលំ ពញវញ
លៅកនុងភ្ូមងម ិ លគបាត្់ែ ំ
ដត្ពីទងៃទទួេលោកនា
ឹ ងសូនយពី ផ្នសុី តា ំង
ឺ ោន្ំ ។