ជំព ូក ១១ លយើងមនបាច្់ ្េ ៃ ់លទ មា៉ាន យ៉ាន និង សូផ្លត្ ិ
បានជួបានកនុងលវោលពេលនាេះឯង
។
អ្នកទាងព ំ ីរ
មូេលមប្ត្ើជាគូ ឥត្អ្ន កណាមួយែង ៉ា ឹ លប្តពីនាយ រក លនសាទប្ត្ើ ។
ឱ ! ប្រសិនណាជាលោកអ្្បត្ ែ ឹ ែំ ិ ី ង ឱ ! ប្រសិនណាជា សំ ណាង ែង ឹ ែំ អ្នកទាងព ំ ីរដត្ងបារមភប្ត្ង ់
ិ ? ឹ ងវញ
ិ ? ឹ ងវញ
ឹ នងណាស់ ។
ទងៃមួយ សូផ្លត្ និយយលៅ មា៉ាន យ៉ាន ថ្ល “អ្ូន
បង ! ស្សុកច្ារអ្ំ លៅលៅនឹងប្ច្មុេះស្សុកភ្នលំ ពញ លគ ថ្លែរំ សា ី ល ប់យកច្លងអរបា ំងឯណាជិត្ លជៀសលច្ញពីទលនេះ ី ែំ
លបលយ ើ ើ ងមន ិ
លបម រក ៏ឆ្ប់លគនឹងែង ឹ ើ នយូ ិ
។ ឹ ងពីលយើង គួរលយើងលច្ញពីទលនេះលៅ ី
- ខនរអ ួល ូ នជាស្សើតាមដត្គំនិត្អ្នកបង ។ លវោដែេនាយ រក ៉ា មកពីលនសាទប្ត្ើ សូផ្លត្
និយយប្ាប់ថ្ល “សមាលញ់ ! សមាលញ់ មានគុ ណាស់
នឹងខ ំុ ្
ប៉ាុដនតលយើងលៅសថិត្លសថរកនុងស្សុកលនេះលទៀត្
មនបានលទ ប្កុងភ្នលំ ពញ លៅជិត្បលងាយ លគថ្លផ្លូវ ើ ិ ល
ើ យដវង មាត្់មនុសសដវងជាងផ្លូវលៅលទៀត្ “លយើង
សូមោ សមាលញ់ នឹងលច្ញពីលនេះ” ។
នាយ រក ៉ា លបកដភ្ន ក្ំៗ “កុោ ំ េអ្លញ្ាើញលៅណា ើ
ខច្ ំុ ្ ញ្ ិ ច ឹ មសមាលញ់ ឯងពីរនាក់មនបានឬ ិ មួយដខពីរលទៀត្ ស្សឡាញ់ ានល
ឲ្យមានរតប្រពនធ ី
។
?
កនុងរវាង
មលច្អ្នកណាលយើងសុខច្ត្ត ិ
ើ យ ាមនអ្វី្ំជាងច្ត្ត ិ លទ ឪពុកមាតយ មនាប់ ច្ត្ត ិ ិ
ទងៃលប្កាយមនដមន ិ
ិ ឪពុកមាតយលទ ដែេទទួេការខុសប្ត្ូវ លេើជីវត្លយ ើង កនុងមួយជាត្លនេះ” ិ
- សមាលញ់ និយយលនេះប្ត្ូវម៉ាាងល
សមាលញ់ ឯងលនេះ
អ ើ យ ប៉ាុដនតរូ ន
មានលគបានជូនអ្ីវា៉ា ន់លប្ច្ើនណាស់
កាេដែេលគច្ូេែ
តឹ ង
។
អ្ីវា៉ា ន់លៅជាប់នឹងខន ួល
ិ នាងផ្ង លបលគែ ង យខ ំុ ្ លគ ឹ ថ្ល នាងរស់ជវី ត្លៅជាមួ ើ នឹងអ្ូសអ្ស់ជាមនមន លគរតងលៅប្កមល្វ លទាសផ្ង ិ ឹ ើ ។
- នាយ រក ៉ា ឈប់មួយស្សបក់ ។ - សមាលញ់ គត្ល្ ិ ើ ញយ៉ាងែូច្លមតច្ ស្សួេគត្លៅ ិ
ច្ុេះ ។
េុេះប៉ាុនាមនទងៃលប្កាយមក សូផ្លត្ និង មា៉ាន យ៉ាន
នា ំានលៅលៅកនុងស្សុកមួយឆ្ៃយ
ពីទរួី មលខត្តសាវយ
លរៀង
។
សងារទាងព ំ ី រប្ពមលប្ពៀងានេក់ដខសមាស
ដខសលពប្ជត្ូច្ៗ ទញបានជាទ េំ ិ ី លៅ ជាែដី ស្សលវោ ំ ដែេ សូផ្លត្ លៅកាប់ាស់ែោ ំ មា៉ាន យ៉ាន ី ំែណា
លៅផ្ទេះដងរកាប្ទពយសមបត្តិ លមេខុ សប្ត្ូវកនុងផ្ទេះលប្ត ើ ផ្ទេះ ោ ំបាយល្វមហ ើ ូប ។
អ្នកទាងព ំ ីរែូច្េេកញីល្ោេ
ស្សឡាញ់ ាន
ោក់លងលើមមួយប្រមាត្់មួយ ។
អ្នកដស្សលៅកនុងភ្ូមិមានផ្ទេះលៅជិត្មង
ស្សឡាញ់ រាប់ោនអ្នកច្ំ ណាស់ ។
ូេ
សឹងដត្
ទាងព ំ ី រនាក់លនេះ
អ្នកទាងអ្ស់ ំ សាោនថ្លជារតប្រពនធ លពញច្ាប់ ។ ី ឥត្អ្នកណាែង ឹ ឫសដកវបនតិច្លសាេះ ។
ដខលជសាច្េ ូ មកែេ ់ ទកលភ្ល ៀងធាលក់កាន់ដត្លប្ច្ើន ឹ
អ្នកល្វដស្សរាេ ់ានមនមា ំ ំ។ ី ៉ា ងមាទា ើ ី ន រភ្ាួររាស់ែយ
សូផ្លត្ ក ៏ល្វែូ ំ ងដែរ ប៉ាុដនតលវោនឹង ើ ច្អ្នកទាងពួ
លប្រេះស្សូវ ស្សាប់ដត្ពិនិត្យលៅល្ើញថ្ល ខ វេះពូជស្សូវ
ក ៏និយយលៅសងារថ្ល “ដកវបង ! ឥ ូ វលយើងប្ត្ូវ
ការទញពូ ជស្សូវលទៀត្លទបប្គប់ ប្ាន់ លត្លយ ិ ើ ើ ើ ងប្ត្ូវល្វើ ែូច្លមតច្ លបលយ េះទញែ ទ ី ញ ើ ើ ងមានប្ាក់លយើងទញផ្ទ ិ ិ ិ របស់លប្រើប្ាស់ជិត្អ្ស់លៅល
ត្ូច្ៗ លយើងេក់ាមនសេ ់ ” ។
ើ យ លប្គឿងមាសលពប្ជ
អ្នកបងច្លញ្ ំុ ្ នត្ទមលទងលណាស់ ិ ច ៀនលពប្ជខមា
កនុង
ស្សុកលនេះ ឥត្អ្នកណាោ៊នទញលទ អ្ន កបងប្រងុយ ិ លៅភ្នលំ ពញច្ុេះ
យកច្លញ្ ិ ច ៀនលនេះលៅេក់
ឲ្យែេ ់
ោងកលងគ ិ ដែេលៅមាត្់ទលនល លពប្ជ ។
ធាលប់ទទួេទញមាស ិ
- ពូជស្សូវមនទងល បុនា ៉ា ម នលទអ្ូន ិ - ោ៎េះ លទ ខច្ ំុ ្ ង ់បានប្ាក់ឲ្យលប្ច្ើន នឹងទុកោយ
វាយលៅទងៃលប្កាយលទៀត្ អ្នកបងអ្លញ្ាើញលៅភ្នលំ ពញ ច្ុេះ ប៉ាុដនតប្រយ័ត្ប ន នតិច្ ។
លបែូ ើ លោនេះដសអកបងនឹងលច្ញលៅ ។ េុេះប្ពេឹមល
ិ ពីែួងជវី ត្អ្ន ក
ើ ង សូផ្លត្ និងល្វែ ើ លំ
ើ រោកលច្ញ
លោយមនច្ង ់ឃ្លលត្ឃ្លលលច្ញឆ្ៃយ ិ
លសាេះ អ្នកមានច្ត្ត ិ ោលឡាេះោេ ័យទប្កលពកណាស់ ។ អ្នកនិយយថ្ល “អ្ូន ! បងដែេល្វែ ើ លំ
ើ រលនេះ
ំ លតាងល្វលប្ច្ើ នែណា ក់ណាស់ ពីលប្រេះបងប្ត្ូវលជៀស ើ វាងស្សុកប្រជុំជន បងនឹងលែរើ លៅល
ើ ងឡានឲ្យ
ួ សពី
ទផ្ារ ី
បងនឹងច្ុេះពីលេើឡានមុននឹងែេ ់សាពន
សាក់” គត្ែ លំ ិ
“បា
ន ឬប្ា ំ ើ របងយូរណាស់យ៉ាងត្ច្បួ ិ
ទងៃែលូ ច្នេះលបប្រស ើ ិ នណាលរាាពា្អ្វ ិ ី មកលបៀត្លបៀន
ិ ា បារាងលម ែេ ់អ្ូន ច្ូររអូនរកលពទយលច្េះវជា ំ េជមៃ នាង ើ ឺ កុប ំ ដ
ត ត្បលណា ត យឲ្យប្គូលផ្តសផ្លតសលមេ ើ
ម៉ាាង
លទៀត្មនុសសោស់ៗ លៅកនុងភ្ូមច្ូ ិ ររអូនខំយកច្ត្ត ិ លគ លបមានោសនន អ្ី វៗ អ្នកលនេះឯងល ើ លយើង ។
ើ យជាញាត្របស់ ិ
នាង មា៉ាន យ៉ាន សទុេះលៅឱបអ្នកប្រុសទងល “ោ៎េះ
អ្នក”
អ្នកទាងព ំ ីរឈរប្រឱបាន ។ នាង មា៉ាន យ៉ាន លផ្តកកាេលៅលេើប្ទូងសងារ
អ្នកប្រុសប្ជងសក់នាង
ោប់ទាញអ្ដងអេសក់
។
អ្ដងអេខ នង
អ្ដងអេថ្លពេ ់...
មានទកដភ្ន ក ឹ
រេីងរលោងរាេ ់ាន ។ នាង មា៉ាន យ៉ាន ស្សែទា ំ ី ងទង្ គេះអ្ួ ិ េកនុងច្ត្ត ិ
តាមផ្លូវឲ្យដមនដទន” ។
“អ្នកបងអ្លញ្ាើញលៅ ប្រយ័ត្ ន
អ្នកទាងព ំ ីរមនច្ង ់ឃ្លលត្ឃ្លលពីានលសាេះ ិ
ប៉ាុដនតវា
ទាស់ដត្ប្ត្ឹមទ ័េ ។
បនតិច្ សូផ្លត្ ប្រោប់លោយលមោវែូច្អ្ន កដស្ស
្មមតា គរក់ លមោ ោម្ំ ោវច្ន ោ យ៉ាង ឺ ិ លមច្នលម ិ ជំនំ
សាពយបងវច្ត្ូ ច្មួយ ិ
លែរើ លបៀមបារសល ី ឹ កសដងា
កាន់ជនលួញលៅទែ ។ នាង មា៉ាន យ៉ាន ជូនែលំ សងារ េុេះប្តាដត្ ិ ។ វញ
ួ សវាេដវងមួយ លទបប្ត្ ើ
ើ រ
ប់មក
លទ
នាងមនទាន់ ប្ត្ ិ
ប់មកភ្នលមលទ
លប្កាមលែម ើ លតានត្លមេលៅរត ើ ី លៅៗ
េឹមៗ
នាងឈរ
ដែេលែរើ កាន់ដត្ឆ្ៃយ
បនតិច្េិច្បាត្់កុងគុ ន លមាពត្ទប្ព
ស្សក់ទកដភ្ន ក ោ ឹ
ិ ត្ប្រុសកេា
នាង
ិ េុេះវេថ្ល ា ន
ិ លៅសៃបសា មកផ្ទេះវញ ់ ៃ ត្់ឯកាដត្មានក់ឯង ។ នាងអ្ុច្្ូបបសរទស ី
សំ ពេះបន់គុ
បុ
យឲ្យ
លោកជួយរតនាង ។ ី
ិ និយយពី សូផ្លត្ វញអ្ន កលែរើ បល
មកប្រពនធបល
តើ រង្កកលមេ ើ
តើ រ េុេះប្តាដត្លៅឆ្ៃយៗ ង្កកលមេ ើ
មនល្ ិ ើ ញ ។ អ្នកនឹកមកែេ ់ប្រពនធលៅដត្មានក់ឯង អ្នកនឹកកតកំ ី សត្់កប្មនឹងអ្នក
អ្នកអ្ស់កោ ំ ំងនឹង
្នលជង ើ លែរើ ត្លៅលទៀត្សឹងដត្ពុំបាន ។
បនតិច្អ្នកលែរើ មកែេ ់ផ្លូវងនេ ់
ច្មាៃយពីផ្ារ
សាវយលរៀងច្ំនន ួ ១០គី ូ ដម៉ាប្ត្ ។ ឡានមួយលបកព ើ ី ទប្ពនគរលបកមកែេ ់ សូផ្លត្ លៅឈប់លទបល ើ ើ ជិេះ ។
ឡានលបើកផ្ុត្ពីដប្ពកអ្នកលេឿងបនតិច្
លច្ញពីវាេដស្ស
ើង
លាមួយ
អ្នកលបកឡានសា ោ នថ្លជាលាលៅ ើ
់ វមួយ លសៃៀម ក ៏មនបងអ ង ់មា៉ាសុីន លាលនាេះរត្់កាត្់ផ្ល ិ ូ
រលពច្ទងគ ំ ច្ន លាសាលប់ ឡាន ិ ឹងឡាន ឡានកនលា ិ ប្កឡាប់ភ្នលម ។
អ្នកជិេះមានរបួសលប្ច្ើន ។ សូផ្លត្ សនលបម ់ នែ ង ឹ ខន ិ ួល ។ លគយកអ្នកប្ត្ូវរបួសទាងអ្ស់ ំ ពាបាេលរាគ ។
លៅមនទីរលពទយ
នាង មា៉ាន យ៉ាន លៅមានក់ឯងឯលខត្តសាវយលរៀង នាងរឮកនឹករតសពវ ទនទ វារាប្ត្ើ មនដែេោច្់ ី ិ ិ ិ
ោំ
លមេផ្ល មលង ំ ។ ើ ី ើ ញមកែេ ់ លកត្មានបារមភ ើ ូ វរតប្កល្ ទងៃមួយនាងឈឺោប់មលងកន ំ ុងកាេ ប្រក់អ្ស់ទាងកាយ ំ
បាយទកច្ំ ឹ
លតតខនញ័ រច្ំ ួល ី ច្ំ
ុ កនាង
ោស្ស័យពុំបាន ។ ោស់ៗលៅជត្ ិ មងលគមកជួយរក ថ្លន ំឲ្យនាង ។ រកមនជេ ់លសាេះ ជមៃឺលៅដត្ែដែេ ។ ិ នាងសួរមនុសសោស់មានក់ “លោកតា ! លៅស្សុក លយើងមានលពទយបារាងលទ? ំ ” - មានលៅ ប៉ាុដនតលតាងល
ើ ងលៅផ្ារល
ើយ ។
ោ
ោ៎េះ
ខច្ ំុ ្ ង ់ឲ្យប្គូលពទយលមេលរាគខ ំុ ្ ើ
លោកតា
ិ ត្រកពឹងអ្នកណាលោយលគលៅអ្លញ្ាើញលោក
ប្គូលពទយមកបានលទ ។ - មានអ្ីលៅ
នាងយកប្ាក់ពីលោល ៉ា ោវ
តាោស់ “លនេះលសា
ុ ច្ជូនលៅលោក
ុ ៊យអ្នកលៅតាមលពទយ”
តាោស់ក ៏អ្លញ្ាើញលៅបាត្់ ។ ច្ំនន ួ ប្ា ំលមា៉ាងលប្កាយមក
ប្គូលពទយអ្លញ្ាើញមក
ែេ ់ ។ ប្គូលពទយនឹកអ្សាចរយនឹងផ្ទេះនាង មា៉ាន យ៉ាន ដែេមនមានសណា ា នែូច្ផ្ទេះអ្ន កដស្សទាងពួ ំ ងលសាេះ ិ
រលបៀបលរៀបច្ំទាងអ្ស់ ំ គរឺ លបៀបយ៉ាងច្ំណានរបស់ អ្នកប្កុងជាន់ខ ពស់
។
េុេះល្ើញមុខអ្នកជមៃប្គូ ឺ លពទយ
សាគេ ់ជាក់នឹកថ្ល “នាងដែេលរៀបការនឹង សំ ណាង សមាលញ់ អ្ញលទលត្ើ !”
េុេះពិនិត្យោការៈលរាគលស្សច្ ប្គូលពទយនិយយថ្ល
“អ្នកជមៃលនេះខ លំុ ្ មេម ឺ ើ ិនបានលទ ភ្នលំ ពញឲ្យលពទយលមេ” ។ ើ
ខន ំុ ្ ឹងបញ្ូ ា នអ្នកលៅ
ោ៎េះ ខម ំុ ្ នលៅភ្ន លំ ពញលទ ខស ំុ ្ ល៊ូ មេបនត ិ ើ ិ ច្ៗលៅទ ី
លនេះល
ើយ
- លទ អ្នកមនអ្លញ្ ា ើ ញលៅមនបានលទ ជមៃលនេះទុ ក ិ ិ ឺ
យូរប្ាកែជាមនបាន ។ ិ
លប្កាយមកនាងប្ពមឲ្យប្គូលពទយបញ្ូ ា ននាងលៅ
ភ្នលំ ពញ ។
នាងក ៏ោស្ស័យលមេជមៃ ើ ឺលៅផ្ទេះលពទយឯភ្នលំ ពញ ។
ប្គូលពទយសរលសរសំ បុប្ត្មួយលៅ សំ ណាង ជាមត្ត ិ
របស់ខនប្ាប់ ពីលរឿងខន ួល ួល
ដែេបានប្រទេះនាងលៅ
លខត្តសាវយលរៀង ពីខនលប្រើ ឧបាយកេ បញ្ូ ា ននាងលៅ ួល មនទីរពាបាេលរាគឯភ្នលំ ពញ ។ េុេះែង ឹ ែំ
ឹ ងសពវប្គប់ល
ើ យ សំ ណាង ញញឹម
សៃួត្មមាត្់ ំ លោយមានច្ត្ត ុំ ន ួ ខងន ិ គក ឹ ឹង មា៉ាន យ៉ាន ជាលប្ច្ើន “លមលនេះវាល្វពុ ើ ត្ោប្កក់ណាស់លត្”ើ ែំ
ឹ ងលនេះ សំ ណាង ផ្ាយលៅឪពុក មាតយខន ួល
ប្ជាបភ្នលម ។
លពេលមា៉ាង៥កនលេះ សំ ណាង លរៀបច្ំខន លសលៀក ួល
រក់លស្សច្លទបល ើ
ើ ងរលទេះឡានលបើកលៅផ្ទេះលពទយ ។
េុេះឡានលបកមកែេ ់មនទីរ ើ
ពាបាេលរាគសំ ណាង
បញ្ឈប់ឡាន លទបលោត្ច្ុ េះែេ ់ែម ំ ។ លែរើ ី ួយរលពច្ ើ
ត្ប្មង ់ច្ូេលៅបនទបស្់ សើៗ ។ សំ ណាង លអ្ើត្លមេព ើ ី ដប្គមួយលៅដប្គមួយមនល្ ិ ើ ញនាងលសាេះ លោេកនទុយដភ្នកលៅលគៀនជញ្ញ ា ំង
។
បនតិច្
ស្សាប់ដត្ល្ើញ
នាង មា៉ាន យ៉ាន អ្ងគុយប្ត្លបាមកាេជងគង ់នឹកមទម លៅរតី ។ សំ ណាង នឹកប្ពួច្ថ្ល “វានុេះ៎ លៅជត្ ំុ ្ ោ នដត្សាលប់បាត្់ល ិ ” យីខសា
ើយ ?
ន សទុេះខឃ្ល ី ម ោ ត្
ិ ញ នាង មា៉ាន យ៉ាន ឥត្ភ្័យ “ខមា ំុ ្ នវញ្ញ
ដត្សពវ
ទងៃ...”
សំ ណាង ោរ
៍ពិរ
ខង ឹ
លប្ច្ើនណាស់” ។
“នាងស្សើ
៍នឹងនាង
!
កាេដែេខលំុ ្ រៀប
ខោ ំុ ្ យវាយមាសប្ាក់
- មនដមនខ ប ំុ ្ ង្កគប់ឲ្យអ្នកឯងោយវាយមាសប្ាក់ ិ
លប្ច្ើនលទ ។
- យ៉ាង
ឹ នងល
ើ យ ប៉ាុដនតកាេដែេនាងឯងរត្់លៅ
នាងឯងបានយកមាសលពប្ជខ ំុ ្
លោយលៅផ្ងលប្ច្ើន
ណាស់ ។
ិ - ខន ំុ ្ ឹងជូនអ្នកវញម នមន ។ ិ សំ ណាង គន់លមេលៅនាង លវោដែេខង ើ ឹ មាន
្មប្ក
មលពញទាងមុ ំ ខស្សស់ស្សា ំ
មុខគួរឲ្យ
លច្ត្នាលពកណាស់ លសច្កតលសន ោរបស់ សំ ណាង ី ដែេរេត្់សាៃត្់សន ូ យែរាបមក
ក ៏ភ្ន្ក់កលប្មើកល
លទៀត្ជាងមី ។
ើង
សំ ណាង បនទនស ់ លមលងល្វមុ ើ ខប្រិមប្រិយ អ្ូន ! បង
មនច្ង ់បានប៉ាុនាមនលទ ិ ល
មាសលពប្ជដែេបងជូននាង
ើ យ ច្ត្ត ិ បងច្ងោ ំលៅដត្នឹងលៅ ។
- ច្ូរអ្នកបំលភ្លច្ខឲ្ ំុ ្ យប្ជេះស្ស
េះលៅ ។
- លទ អ្ូន ! បងស៊សា ូ ល ប់ជាជាង - លទ អ្នក ! សំ ណាង ខត្ច្ូ េកាន់ដត្ជត្ ិ ។ ិ សូផ្លត្ ដែេប្ត្ូវលប្ាេះជិេះឡានប្កឡាប់ លគយក មកឲ្យលែកលពទយ
អ្ន កលែកលៅថ្លនក់ជាន់មងលេើ
រាេ ់ដត្ោៃច្អ្នកដត្ងច្ុេះែ ី
លែរើ លេងរលំ
។
ខ ឹក ើ យទុកន
ែេ ់ភ្រយ ិ ។ លវោដែេ សំ ណាង និយយនឹង មា៉ាន យ៉ាន អ្នកសាតប់សលមលងប្រពនធអ្នកបាន អ្នកសទុេះលៅ
ជត្ ស្សាប់ដត្ល្ើញប្រុសមានក់កព ំ ង ុ អ្ងវរច្ត្ត ិ ិ នាង ។ មា៉ាន យ៉ាន លវោណាប្កល
កល្ើញរតីនាងសទុេះមនមា ី ន រ
លៅឱបរតលោយរេ ី ឹកលពកណាស់
។
សំ ណាង
ប្កលញងប្កញាងសទុេះលៅដែរ ។
ប្រុសទាងព ំ ីរឈរទេ ់មុខានមមាត្់ ំ ដត្សពវខន ួល ។
ឪពុកមាតយ សំ ណាង បានផ្ាយែ ំ
ឹ ងពី មា៉ាន
យ៉ាន លៅលោកអ្្បត្ លសនា ។ ឧកញា៉ា សួន កាេ ិ ី ិ លោក ណាលោកបានប្ជាបថ្ល មា៉ាន យ៉ាន គង ់ជវី ត្ ប្រញិបប្រញាប់ អ្លញ្ាើញលៅមនទីរលពទយភ្នលម ។ េុេះ មកែេ ់បនទបនា ់ ង
មា៉ាន យ៉ាន
លមេលៅល្ ិ ើ ើ ញនាងឈរជត្
ស្សាប់ដត្ប្កល
សូផ្លត្
ក
កំពង ុ ដត្ច្ង ់
ប្រយុទ ធនឹង សំ ណាង ។
លោកលប្ត្កអ្រឥត្ឧបមា “សូផ្លត្ ! មា៉ាន យ៉ាន !”
សទុេះប្រញិបប្រញាប់ៈ
អ្នកទាងព ំ ីរសទុេះមកឱបបាត្លជើងលោក ។ លោកញញឹមមានប្រសាសន៍ថ្ល “លប្កាក ! “ អ្នកទាងព ំ ីរល្វតាមបង្ក គ ប់ ។ ើ សំ ណាង លៅលសៃៀមឥត្វាោអ្វី ។
លោកអ្្បត្ លសនា សួន ោប់ទែ សូផ្លត្ ទាង ំ ិ ី
ពីរ “កូនប្រុសឯងជាកូនអ្ញបលងាត្ ើ អ្ញលនេះល
ល្ោេះ សួន ពីលែម ័ែាលៅលសរលសាភ្័ ី ើ អ្ញល្វបាេ ើ ... ឪពុកសាោនថ្លជាអ្នកសាលប់យរូ ណាស់មកល
ើយ
ើ យ !”
លទបលោកដបរមកោប់ សាោ មា៉ាន យ៉ាន ទាងព ំ ី រ “កូន ើ ស្សើ ! ឪពុកសាោនថ្ល កូនេង ់ទកសា ល ប់...” ឹ
សូផ្លត្ និង មា៉ាន យ៉ាន សទុេះលៅឱបឪពុកជាងមី
លទៀត្
ូ រទកដភ្ន កសស្សាក់ ។ ឹ
ឧកញា៉ា សួន អ្លញ្ាើញលៅជត្ ិ សំ ណាង លទបមាន ើ
ប្រសាសន៍ថ្ល “នាង ! បណា ា ការទាងប៉ា ំ ុនាមនដែេអ្នក បានជូនខ ំុ ្
ិ ខន ំុ ្ ឹងបងវេជូ នលៅអ្នកវញឲ្យប្គប់ ច្ន ំ ន ួ ិ
ខនអ្ន កមនដមនជាគូ លប្ពង និងកមួយប្រពនធខលំ ាុ ទ នាង ិ ួល មា៉ាន យ៉ាន មានច្ត្ត ិ លច្ត្នាដត្លេើកូនខលំុ ្ នេះ លោក
ច្ងអុេ សូផ្លត្ ខន ំុ ្ ឹងផ្សំផ្ុ ំលគ រៀបការអ្នកទាងព ំ ី រឲ្យបាន ានជាសាវមភ្រ ិ ។ ី យត្លៅ
សំ ណាង សំ ពេះោលោកល្ៃកមុខលែរើ លច្ញ ។ ប៉ាុនាមនទងៃលប្កាយមក លគលរៀបការ សូផ្លត្ និង
មា៉ាន យ៉ាន យ៉ាងអ្ឹក្កគប្គឹ កគលប្គង ។ កនុងបណា ត ឹ លភ្ញៀវទាងប៉ា ំ ុនាមន លមស្សុក សុខ និងនាយ រក ៉ា លសើច្ កាអកកាអយជាងលគទាងអ្ស់ ំ ។
ចប់