Sophatfileele

ជំព ូក ១១ លយើងមនបាច្់ ្េ ៃ ់លទ មា៉ាន យ៉ាន និង សូផ្លត្ ិ

បានជួបានកនុងលវោលពេលនាេះឯង

។

អ្នកទាងព ំ ីរ

មូេលមប្ត្ើជាគូ ឥត្អ្ន កណាមួយែង ៉ា ឹ លប្តពីនាយ រក លនសាទប្ត្ើ ។

ឱ ! ប្រសិនណាជាលោកអ្​្បត្ ែ ឹ ែំ ិ ី ង ឱ ! ប្រសិនណាជា សំ ណាង ែង ឹ ែំ អ្នកទាងព ំ ីរដត្ងបារមភប្ត្ង ់

ិ ? ឹ ងវញ

ិ ? ឹ ងវញ

ឹ នងណាស់ ។

ទងៃមួយ សូផ្លត្ និយយលៅ មា៉ាន យ៉ាន ថ្ល “អ្ូន

បង ! ស្សុកច្ារអ្ំ លៅលៅនឹងប្ច្មុេះស្សុកភ្នលំ ពញ លគ ថ្លែរំ សា ី ល ប់យកច្លងអរបា ំងឯណាជិត្ លជៀសលច្ញពីទលនេះ ី ែំ

លបលយ ើ ើ ងមន ិ

លបម រក ៏ឆ្ប់លគនឹងែង ឹ ើ នយូ ិ

។ ឹ ងពីលយើង គួរលយើងលច្ញពីទលនេះលៅ ី

- ខនរអ ួល ូ នជាស្សើតាមដត្គំនិត្អ្នកបង ។ លវោដែេនាយ រក ៉ា មកពីលនសាទប្ត្ើ សូផ្លត្

និយយប្ាប់ថ្ល “សមាលញ់ ! សមាលញ់ មានគុ ណាស់

នឹងខ ំុ ្

ប៉ាុដនតលយើងលៅសថិត្លសថរកនុងស្សុកលនេះលទៀត្

មនបានលទ ប្កុងភ្នលំ ពញ លៅជិត្បលងាយ លគថ្លផ្លូវ ើ ិ ល

ើ យដវង មាត្់មនុសសដវងជាងផ្លូវលៅលទៀត្ “លយើង

សូមោ សមាលញ់ នឹងលច្ញពីលនេះ” ។

នាយ រក ៉ា លបកដភ្ន ក្ំៗ “កុោ ំ េអ្លញ្ាើញលៅណា ើ

ខច្ ំុ ្ ញ្ ិ ច ឹ មសមាលញ់ ឯងពីរនាក់មនបានឬ ិ មួយដខពីរលទៀត្ ស្សឡាញ់ ានល

ឲ្យមានរតប្រពនធ ី

។

?

កនុងរវាង

មលច្អ្នកណាលយើងសុខច្ត្ត ិ

ើ យ ាមនអ្វី្ំជាងច្ត្ត ិ លទ ឪពុកមាតយ មនាប់ ច្ត្ត ិ ិ

ទងៃលប្កាយមនដមន ិ

ិ ឪពុកមាតយលទ ដែេទទួេការខុសប្ត្ូវ លេើជីវត្លយ ើង កនុងមួយជាត្លនេះ” ិ

- សមាលញ់ និយយលនេះប្ត្ូវម៉ា​ាងល

សមាលញ់ ឯងលនេះ

អ ើ យ ប៉ាុដនតរូ ន

មានលគបានជូនអ្ីវា៉ា ន់លប្ច្ើនណាស់

កាេដែេលគច្ូេែ

តឹ ង

។

អ្ីវា៉ា ន់លៅជាប់នឹងខន ួល

ិ នាងផ្ង លបលគែ ង យខ ំុ ្ លគ ឹ ថ្ល នាងរស់ជវី ត្លៅជាមួ ើ នឹងអ្ូសអ្ស់ជាមនមន លគរតងលៅប្កមល្វ លទាសផ្ង ិ ឹ ើ ។

- នាយ រក ៉ា ឈប់មួយស្សបក់ ។ - សមាលញ់ គត្ល្ ិ ើ ញយ៉ាងែូច្លមតច្ ស្សួេគត្លៅ ិ

ច្ុេះ ។

េុេះប៉ាុនាមនទងៃលប្កាយមក សូផ្លត្ និង មា៉ាន យ៉ាន

នា ំានលៅលៅកនុងស្សុកមួយឆ្ៃយ

ពីទរួី មលខត្តសាវយ

លរៀង

។

សងារទាងព ំ ី រប្ពមលប្ពៀងានេក់ដខសមាស

ដខសលពប្ជត្ូច្ៗ ទញបានជាទ េំ ិ ី លៅ ជាែដី ស្សលវោ ំ ដែេ សូផ្លត្ លៅកាប់ាស់ែោ ំ មា៉ាន យ៉ាន ី ំែណា

លៅផ្ទេះដងរកាប្ទពយសមបត្តិ លមេខុ សប្ត្ូវកនុងផ្ទេះលប្ត ើ ផ្ទេះ ោ ំបាយល្វមហ ើ ូប ។

អ្នកទាងព ំ ីរែូច្េ​េកញីល្ោេ

ស្សឡាញ់ ាន

ោក់លងលើមមួយប្រមាត្់មួយ ។

អ្នកដស្សលៅកនុងភ្ូមិមានផ្ទេះលៅជិត្មង

ស្សឡាញ់ រាប់ោនអ្នកច្ំ ណាស់ ។

ូេ

សឹងដត្

ទាងព ំ ី រនាក់លនេះ

អ្នកទាងអ្ស់ ំ សាោនថ្លជារតប្រពនធ លពញច្ាប់ ។ ី ឥត្អ្នកណាែង ឹ ឫសដកវបនតិច្លសាេះ ។

ដខលជសាច្េ ូ មកែេ ់ ទកលភ្ល ៀងធាលក់កាន់ដត្លប្ច្ើន ឹ

អ្នកល្វដស្សរាេ ់ានមនមា ំ ំ។ ី ៉ា ងមាទា ើ ី ន រភ្ាួររាស់ែយ

សូផ្លត្ ក ៏ល្វែូ ំ ងដែរ ប៉ាុដនតលវោនឹង ើ ច្អ្នកទាងពួ

លប្រេះស្សូវ ស្សាប់ដត្ពិនិត្យលៅល្ើញថ្ល ខ វេះពូជស្សូវ

ក ៏និយយលៅសងារថ្ល “ដកវបង ! ឥ ូ វលយើងប្ត្ូវ

ការទញពូ ជស្សូវលទៀត្លទបប្គប់ ប្ាន់ លត្លយ ិ ើ ើ ើ ងប្ត្ូវល្វើ ែូច្លមតច្ លបលយ េះទញែ ទ ី ញ ើ ើ ងមានប្ាក់លយើងទញផ្ទ ិ ិ ិ របស់លប្រើប្ាស់ជិត្អ្ស់លៅល

ត្ូច្ៗ លយើងេក់ាមនសេ ់ ” ។

ើ យ លប្គឿងមាសលពប្ជ

អ្នកបងច្លញ្ ំុ ្ នត្ទមលទងលណាស់ ិ ច ៀនលពប្ជខមា

កនុង

ស្សុកលនេះ ឥត្អ្នកណាោ៊នទញលទ អ្ន កបងប្រងុយ ិ លៅភ្នលំ ពញច្ុេះ

យកច្លញ្ ិ ច ៀនលនេះលៅេក់

ឲ្យែេ ់

ោងកលងគ ិ ដែេលៅមាត្់ទលនល លពប្ជ ។

ធាលប់ទទួេទញមាស ិ

- ពូជស្សូវមនទងល បុនា ៉ា ម នលទអ្ូន ិ - ោ៎េះ លទ ខច្ ំុ ្ ង ់បានប្ាក់ឲ្យលប្ច្ើន នឹងទុកោយ

វាយលៅទងៃលប្កាយលទៀត្ អ្នកបងអ្លញ្ាើញលៅភ្នលំ ពញ ច្ុេះ ប៉ាុដនតប្រយ័ត្ប ន នតិច្ ។

លបែូ ើ លោនេះដសអកបងនឹងលច្ញលៅ ។ េុេះប្ពេឹមល

ិ ពីែួងជវី ត្អ្ន ក

ើ ង សូផ្លត្ និងល្វែ ើ លំ

ើ រោកលច្ញ

លោយមនច្ង ់ឃ្លលត្ឃ្លលលច្ញឆ្ៃយ ិ

លសាេះ អ្នកមានច្ត្ត ិ ោលឡាេះោេ ័យទប្កលពកណាស់ ។ អ្នកនិយយថ្ល “អ្ូន ! បងដែេល្វែ ើ លំ

ើ រលនេះ

ំ លតាងល្វលប្ច្ើ នែណា ក់ណាស់ ពីលប្រេះបងប្ត្ូវលជៀស ើ វាងស្សុកប្រជុំជន បងនឹងលែរើ លៅល

ើ ងឡានឲ្យ

ួ សពី

ទផ្ារ ី

បងនឹងច្ុេះពីលេើឡានមុននឹងែេ ់សាពន

សាក់” គត្ែ លំ ិ

“បា

ន ឬប្ា ំ ើ របងយូរណាស់យ៉ាងត្ច្បួ ិ

ទងៃែលូ ច្នេះលបប្រស ើ ិ នណាលរា​ាពា្អ្វ ិ ី មកលបៀត្លបៀន

ិ ា បារាងលម ែេ ់អ្ូន ច្ូររអូនរកលពទយលច្េះវជា ំ េជមៃ នាង ើ ឺ កុប ំ ដ

ត ត្បលណា ត យឲ្យប្គូលផ្តសផ្លតសលមេ ើ

ម៉ា​ាង

លទៀត្មនុសសោស់ៗ លៅកនុងភ្ូមច្ូ ិ ររអូនខំយកច្ត្ត ិ លគ លបមានោសនន អ្ី វៗ អ្នកលនេះឯងល ើ លយើង ។

ើ យជាញាត្របស់ ិ

នាង មា៉ាន យ៉ាន សទុេះលៅឱបអ្នកប្រុសទងល “ោ៎េះ

អ្នក”

អ្នកទាងព ំ ីរឈរប្រឱបាន ។ នាង មា៉ាន យ៉ាន លផ្តកកាេលៅលេើប្ទូងសងារ

អ្នកប្រុសប្ជងសក់នាង

ោប់ទាញអ្ដងអេសក់

។

អ្ដងអេខ នង

អ្ដងអេថ្លពេ ់...

មានទកដភ្ន ក ឹ

រេីងរលោងរាេ ់ាន ។ នាង មា៉ាន យ៉ាន ស្សែទា ំ ី ងទង្ គេះអ្ួ ិ េកនុងច្ត្ត ិ

តាមផ្លូវឲ្យដមនដទន” ។

“អ្នកបងអ្លញ្ាើញលៅ ប្រយ័ត្ ន

អ្នកទាងព ំ ីរមនច្ង ់ឃ្លលត្ឃ្លលពីានលសាេះ ិ

ប៉ាុដនតវា

ទាស់ដត្ប្ត្ឹមទ ័េ ។

បនតិច្ សូផ្លត្ ប្រោប់លោយលមោវែូច្អ្ន កដស្ស

្មមតា គរក់ លមោ ោម្ំ ោវច្ន ោ យ៉ាង ឺ ិ លមច្នលម ិ ជំនំ

សាពយបងវច្ត្ូ ច្មួយ ិ

លែរើ លបៀមបារសល ី ឹ កសដងា

កាន់ជនលួញលៅទែ ។ នាង មា៉ាន យ៉ាន ជូនែលំ សងារ េុេះប្តាដត្ ិ ។ វញ

ួ សវាេដវងមួយ លទបប្ត្ ើ

ើ រ

ប់មក

លទ

នាងមនទាន់ ប្ត្ ិ

ប់មកភ្នលមលទ

លប្កាមលែម ើ លតានត្លមេលៅរត ើ ី លៅៗ

េឹមៗ

នាងឈរ

ដែេលែរើ កាន់ដត្ឆ្ៃយ

បនតិច្េិច្បាត្់កុងគុ ន លមាពត្ទប្ព

ស្សក់ទកដភ្ន ក ោ ឹ

ិ ត្ប្រុសកេា

នាង

ិ េុេះវេថ្ល ា ន

ិ លៅសៃបសា មកផ្ទេះវញ ់ ៃ ត្់ឯកាដត្មានក់ឯង ។ នាងអ្ុច្​្ូបបសរទស ី

សំ ពេះបន់គុ

បុ

យឲ្យ

លោកជួយរតនាង ។ ី

ិ និយយពី សូផ្លត្ វញអ្ន កលែរើ បល

មកប្រពនធបល

តើ រង្កកលមេ ើ

តើ រ េុេះប្តាដត្លៅឆ្ៃយៗ ង្កកលមេ ើ

មនល្ ិ ើ ញ ។ អ្នកនឹកមកែេ ់ប្រពនធលៅដត្មានក់ឯង អ្នកនឹកកតកំ ី សត្់កប្មនឹងអ្នក

អ្នកអ្ស់កោ ំ ំងនឹង

្នលជង ើ លែរើ ត្លៅលទៀត្សឹងដត្ពុំបាន ។

បនតិច្អ្នកលែរើ មកែេ ់ផ្លូវងនេ ់

ច្មាៃយពីផ្ារ

សាវយលរៀងច្ំនន ួ ១០គី ូ ដម៉ាប្ត្ ។ ឡានមួយលបកព ើ ី ទប្ពនគរលបកមកែេ ់ សូផ្លត្ លៅឈប់លទបល ើ ើ ជិេះ ។

ឡានលបើកផ្ុត្ពីដប្ពកអ្នកលេឿងបនតិច្

លច្ញពីវាេដស្ស

ើង

លាមួយ

អ្នកលបកឡានសា ោ នថ្លជាលាលៅ ើ

់ វមួយ លសៃៀម ក ៏មនបងអ ង ់មា៉ាសុីន លាលនាេះរត្់កាត្់ផ្ល ិ ូ

រលពច្ទងគ ំ ច្ន លាសាលប់ ឡាន ិ ឹងឡាន ឡានកនលា ិ ប្កឡាប់ភ្នលម ។

អ្នកជិេះមានរបួសលប្ច្ើន ។ សូផ្លត្ សនលបម ់ នែ ង ឹ ខន ិ ួល ។ លគយកអ្នកប្ត្ូវរបួសទាងអ្ស់ ំ ពាបាេលរាគ ។

លៅមនទីរលពទយ

នាង មា៉ាន យ៉ាន លៅមានក់ឯងឯលខត្តសាវយលរៀង នាងរឮកនឹករតសពវ ទនទ វារាប្ត្ើ មនដែេោច្់ ី ិ ិ ិ

ោំ

លមេផ្ល មលង ំ ។ ើ ី ើ ញមកែេ ់ លកត្មានបារមភ ើ ូ វរតប្កល្ ទងៃមួយនាងឈឺោប់មលងកន ំ ុងកាេ ប្រក់អ្ស់ទាងកាយ ំ

បាយទកច្ំ ឹ

លតតខនញ័ រច្ំ ួល ី ច្ំ

ុ កនាង

ោស្ស័យពុំបាន ។ ោស់ៗលៅជត្ ិ មងលគមកជួយរក ថ្លន ំឲ្យនាង ។ រកមនជេ ់លសាេះ ជមៃឺលៅដត្ែដែេ ។ ិ នាងសួរមនុសសោស់មានក់ “លោកតា ! លៅស្សុក លយើងមានលពទយបារាងលទ? ំ ” - មានលៅ ប៉ាុដនតលតាងល

ើ ងលៅផ្ារល

ើយ ។

ោ

ោ៎េះ

ខច្ ំុ ្ ង ់ឲ្យប្គូលពទយលមេលរាគខ ំុ ្ ើ

លោកតា

ិ ត្រកពឹងអ្នកណាលោយលគលៅអ្លញ្ាើញលោក

ប្គូលពទយមកបានលទ ។ - មានអ្ីលៅ

នាងយកប្ាក់ពីលោល ៉ា ោវ

តាោស់ “លនេះលសា

ុ ច្ជូនលៅលោក

ុ ៊យអ្នកលៅតាមលពទយ”

តាោស់ក ៏អ្លញ្ាើញលៅបាត្់ ។ ច្ំនន ួ ប្ា ំលមា៉ាងលប្កាយមក

ប្គូលពទយអ្លញ្ាើញមក

ែេ ់ ។ ប្គូលពទយនឹកអ្សាចរយនឹងផ្ទេះនាង មា៉ាន យ៉ាន ដែេមនមានសណា ា នែូច្ផ្ទេះអ្ន កដស្សទាងពួ ំ ងលសាេះ ិ

រលបៀបលរៀបច្ំទាងអ្ស់ ំ គរឺ លបៀបយ៉ាងច្ំណានរបស់ អ្នកប្កុងជាន់ខ ពស់

។

េុេះល្ើញមុខអ្នកជមៃប្គូ ឺ លពទយ

សាគេ ់ជាក់នឹកថ្ល “នាងដែេលរៀបការនឹង សំ ណាង សមាលញ់ អ្ញលទលត្ើ !”

េុេះពិនិត្យោការៈលរាគលស្សច្ ប្គូលពទយនិយយថ្ល

“អ្នកជមៃលនេះខ លំុ ្ មេម ឺ ើ ិនបានលទ ភ្នលំ ពញឲ្យលពទយលមេ” ។ ើ

ខន ំុ ្ ឹងបញ្ូ ា នអ្នកលៅ

ោ៎េះ ខម ំុ ្ នលៅភ្ន លំ ពញលទ ខស ំុ ្ ល៊ូ មេបនត ិ ើ ិ ច្ៗលៅទ ី

លនេះល

ើយ

- លទ អ្នកមនអ្លញ្ ា ើ ញលៅមនបានលទ ជមៃលនេះទុ ក ិ ិ ឺ

យូរប្ាកែជាមនបាន ។ ិ

លប្កាយមកនាងប្ពមឲ្យប្គូលពទយបញ្ូ ា ននាងលៅ

ភ្នលំ ពញ ។

នាងក ៏ោស្ស័យលមេជមៃ ើ ឺលៅផ្ទេះលពទយឯភ្នលំ ពញ ។

ប្គូលពទយសរលសរសំ បុប្ត្មួយលៅ សំ ណាង ជាមត្ត ិ

របស់ខនប្ាប់ ពីលរឿងខន ួល ួល

ដែេបានប្រទេះនាងលៅ

លខត្តសាវយលរៀង ពីខនលប្រើ ឧបាយកេ បញ្ូ ា ននាងលៅ ួល មនទីរពាបាេលរាគឯភ្នលំ ពញ ។ េុេះែង ឹ ែំ

ឹ ងសពវប្គប់ល

ើ យ សំ ណាង ញញឹម

សៃួត្មមាត្់ ំ លោយមានច្ត្ត ុំ ន ួ ខងន ិ គក ឹ ឹង មា៉ាន យ៉ាន ជាលប្ច្ើន “លមលនេះវាល្វពុ ើ ត្ោប្កក់ណាស់លត្”ើ ែំ

ឹ ងលនេះ សំ ណាង ផ្ាយលៅឪពុក មាតយខន ួល

ប្ជាបភ្នលម ។

លពេលមា៉ាង៥កនលេះ សំ ណាង លរៀបច្ំខន លសលៀក ួល

រក់លស្សច្លទបល ើ

ើ ងរលទេះឡានលបើកលៅផ្ទេះលពទយ ។

េុេះឡានលបកមកែេ ់មនទីរ ើ

ពាបាេលរាគសំ ណាង

បញ្ឈប់ឡាន លទបលោត្ច្ុ េះែេ ់ែម ំ ។ លែរើ ី ួយរលពច្ ើ

ត្ប្មង ់ច្ូេលៅបនទបស្់ សើៗ ។ សំ ណាង លអ្ើត្លមេព ើ ី ដប្គមួយលៅដប្គមួយមនល្ ិ ើ ញនាងលសាេះ លោេកនទុយដភ្នកលៅលគៀនជញ្ញ ា ំង

។

បនតិច្

ស្សាប់ដត្ល្ើញ

នាង មា៉ាន យ៉ាន អ្ងគុយប្ត្លបាមកាេជងគង ់នឹកមទម លៅរតី ។ សំ ណាង នឹកប្ពួច្ថ្ល “វានុេះ៎ លៅជត្ ំុ ្ ោ នដត្សាលប់បាត្់ល ិ ” យីខសា

ើយ ?

ន សទុេះខឃ្ល ី ម ោ ត្

ិ ញ នាង មា៉ាន យ៉ាន ឥត្ភ្័យ “ខមា ំុ ្ នវញ្ញ

ដត្សពវ

ទងៃ...”

សំ ណាង ោរ

៍ពិរ

ខង ឹ

លប្ច្ើនណាស់” ។

“នាងស្សើ

៍នឹងនាង

!

កាេដែេខលំុ ្ រៀប

ខោ ំុ ្ យវាយមាសប្ាក់

- មនដមនខ ប ំុ ្ ង្កគប់ឲ្យអ្នកឯងោយវាយមាសប្ាក់ ិ

លប្ច្ើនលទ ។

- យ៉ាង

ឹ នងល

ើ យ ប៉ាុដនតកាេដែេនាងឯងរត្់លៅ

នាងឯងបានយកមាសលពប្ជខ ំុ ្

លោយលៅផ្ងលប្ច្ើន

ណាស់ ។

ិ - ខន ំុ ្ ឹងជូនអ្នកវញម នមន ។ ិ សំ ណាង គន់លមេលៅនាង លវោដែេខង ើ ឹ មាន

្មប្ក

មលពញទាងមុ ំ ខស្សស់ស្សា ំ

មុខគួរឲ្យ

លច្ត្នាលពកណាស់ លសច្កតលសន ោរបស់ សំ ណាង ី ដែេរេត្់សាៃត្់សន ូ យែរាបមក

ក ៏ភ្ន្ក់កលប្មើកល

លទៀត្ជាងមី ។

ើង

សំ ណាង បនទនស ់ លមលងល្វមុ ើ ខប្រិមប្រិយ អ្ូន ! បង

មនច្ង ់បានប៉ាុនាមនលទ ិ ល

មាសលពប្ជដែេបងជូននាង

ើ យ ច្ត្ត ិ បងច្ងោ ំលៅដត្នឹងលៅ ។

- ច្ូរអ្នកបំលភ្លច្ខឲ្ ំុ ្ យប្ជេះស្ស

េះលៅ ។

- លទ អ្ូន ! បងស៊សា ូ ល ប់ជាជាង - លទ អ្នក ! សំ ណាង ខត្ច្ូ េកាន់ដត្ជត្ ិ ។ ិ សូផ្លត្ ដែេប្ត្ូវលប្ាេះជិេះឡានប្កឡាប់ លគយក មកឲ្យលែកលពទយ

អ្ន កលែកលៅថ្លនក់ជាន់មងលេើ

រាេ ់ដត្ោៃច្អ្នកដត្ងច្ុេះែ ី

លែរើ លេងរលំ

។

ខ ឹក ើ យទុកន

ែេ ់ភ្រយ ិ ។ លវោដែេ សំ ណាង និយយនឹង មា៉ាន យ៉ាន អ្នកសាតប់សលមលងប្រពនធអ្នកបាន អ្នកសទុេះលៅ

ជត្ ស្សាប់ដត្ល្ើញប្រុសមានក់កព ំ ង ុ អ្ងវរច្ត្ត ិ ិ នាង ។ មា៉ាន យ៉ាន លវោណាប្កល

កល្ើញរតីនាងសទុេះមនមា ី ន រ

លៅឱបរតលោយរេ ី ឹកលពកណាស់

។

សំ ណាង

ប្កលញងប្កញាងសទុេះលៅដែរ ។

ប្រុសទាងព ំ ីរឈរទេ ់មុខានមមាត្់ ំ ដត្សពវខន ួល ។

ឪពុកមាតយ សំ ណាង បានផ្ាយែ ំ

ឹ ងពី មា៉ាន

យ៉ាន លៅលោកអ្​្បត្ លសនា ។ ឧកញា៉ា សួន កាេ ិ ី ិ លោក ណាលោកបានប្ជាបថ្ល មា៉ាន យ៉ាន គង ់ជវី ត្ ប្រញិបប្រញាប់ អ្លញ្ាើញលៅមនទីរលពទយភ្នលម ។ េុេះ មកែេ ់បនទបនា ់ ង

មា៉ាន យ៉ាន

លមេលៅល្ ិ ើ ើ ញនាងឈរជត្

ស្សាប់ដត្ប្កល

សូផ្លត្

ក

កំពង ុ ដត្ច្ង ់

ប្រយុទ ធនឹង សំ ណាង ។

លោកលប្ត្កអ្រឥត្ឧបមា “សូផ្លត្ ! មា៉ាន យ៉ាន !”

សទុេះប្រញិបប្រញាប់ៈ

អ្នកទាងព ំ ីរសទុេះមកឱបបាត្លជើងលោក ។ លោកញញឹមមានប្រសាសន៍ថ្ល “លប្កាក ! “ អ្នកទាងព ំ ីរល្វតាមបង្ក គ ប់ ។ ើ សំ ណាង លៅលសៃៀមឥត្វាោអ្វី ។

លោកអ្​្បត្ លសនា សួន ោប់ទែ សូផ្លត្ ទាង ំ ិ ី

ពីរ “កូនប្រុសឯងជាកូនអ្ញបលងាត្ ើ អ្ញលនេះល

ល្ោេះ សួន ពីលែម ័ែាលៅលសរលសាភ្័ ី ើ អ្ញល្វបាេ ើ ... ឪពុកសាោនថ្លជាអ្នកសាលប់យរូ ណាស់មកល

ើយ

ើ យ !”

លទបលោកដបរមកោប់ សាោ មា៉ាន យ៉ាន ទាងព ំ ី រ “កូន ើ ស្សើ ! ឪពុកសាោនថ្ល កូនេង ់ទកសា ល ប់...” ឹ

សូផ្លត្ និង មា៉ាន យ៉ាន សទុេះលៅឱបឪពុកជាងមី

លទៀត្

ូ រទកដភ្ន កសស្សាក់ ។ ឹ

ឧកញា៉ា សួន អ្លញ្ាើញលៅជត្ ិ សំ ណាង លទបមាន ើ

ប្រសាសន៍ថ្ល “នាង ! បណា ា ការទាងប៉ា ំ ុនាមនដែេអ្នក បានជូនខ ំុ ្

ិ ខន ំុ ្ ឹងបងវេជូ នលៅអ្នកវញឲ្យប្គប់ ច្ន ំ ន ួ ិ

ខនអ្ន កមនដមនជាគូ លប្ពង និងកមួយប្រពនធខលំ ាុ ទ នាង ិ ួល មា៉ាន យ៉ាន មានច្ត្ត ិ លច្ត្នាដត្លេើកូនខលំុ ្ នេះ លោក

ច្ងអុេ សូផ្លត្ ខន ំុ ្ ឹងផ្សំផ្ុ ំលគ រៀបការអ្នកទាងព ំ ី រឲ្យបាន ានជាសាវមភ្រ ិ ។ ី យត្លៅ

សំ ណាង សំ ពេះោលោកល្ៃកមុខលែរើ លច្ញ ។ ប៉ាុនាមនទងៃលប្កាយមក លគលរៀបការ សូផ្លត្ និង

មា៉ាន យ៉ាន យ៉ាងអ្ឹក្កគប្គឹ កគលប្គង ។ កនុងបណា ត ឹ លភ្ញៀវទាងប៉ា ំ ុនាមន លមស្សុក សុខ និងនាយ រក ៉ា លសើច្ កាអកកាអយជាងលគទាងអ្ស់ ំ ។

ចប់