ជំព ូក ៧ េុេះប្ពឹកប្ពោមកាេណាល រុងលរឿង
រេះប្ត្ច្េះ
ើង
ប្ពេះសុរយ ិ
ប្ត្ច្ង ់លេើលម្លោេពនលឺលប្រង
ប្រត្លេើប្កុភ្លនំ ពញ ដែេកំពង ុ ភ្ន្ក់ពីនិប្ទា មនុសស
មានលែរើ លែរោស លពញទាងផ្ល ំ ូ វងនេ ់ រលទេះប្គប់ដបបបរ លបកកលប្កើ កែ ី ។ លៅផ្ទេះលោកអ្្បត្ លសនា លកត្ ើ ិ ី ើ ច្ោច្េ
លគលផ្អើេរត្់រក
សូផ្លត្
ដែេបាត្់ទាង ំ
កណា ត េយប់ ។ លោកស្សើមានប្រសាសន៍ថ្ល
“ដប្កងវាលច្ញលៅ
លេងយកខយេ ់ោកាសទាងប្ពេ ំ ឹមលទឬទាវរលបក ើ លទលត្ើ !”
លោកប្រុសល្លយត្ប ើ
ណា ពីប្ពេឹមលទ !”
“វាមនដែេលែ រើ លច្ញលៅ ិ
- លបែូ ើ លោនេះមានដត្វារត្់លច្ញពីផ្ទេះ - ច្ុេះមានពីណាល្វឲ្យវាទាស់ ច្ត្ត េោមនឹងឲ្យវារត្់ ើ ិ
លច្ញពីផ្ទេះលយើង ?
បនតិច្ ណារន ិ សទុេះលច្ញពីបនទប ់ សូផ្លត្ មកកាន់
សំ បុប្ត្មួយលៅទែ “លោកបា៉ាខលំុ ្ រសបានសំ ី បុប្ត្មួយ លៅកនុងបនទបស ់ មាលញ់ ខ”ំុ ្
លោកអ្្បត្ លម ិ ី ើេល្ើញសរលសរលៅខ នងសំ បុប្ត្
“សូមជូនមកលោកអ្ន កមានគុ
លេើខនខ ួ ល ”ំុ ្
លោកលបកសំ បុប្ត្លមើេ ៖ ើ សូមជំរាបជូនែ ំ ប្ជាប ។
ឹ ងមកែេ ់លោក
សូមទាន
លពេដែេលោក-អ្ន កនាង លបកសំ បុប្ត្លនេះលមេ ើ ើ
ខនខ ំុ ្ ល ត្ឆ្ៃយពីលនេះលៅល ួ ល ឃ្ល
ើយ ។ ល
ត្ុដែេនា ំឲ្យ
ខបា ំុ ្ ទោកលច្ញពីទកដនល ងលោក អ្នក ដែេដត្ងដត្ ី ោ
ំ ត្ ិ ត្ ោសូរខ ំុ ្ សូមលោក-អ្ន កកុគ ិ សាោនថ្ល ខ ំុ ្
បាទត្ូច្ច្ត្ត ិ ោក់អ្ន់អ្ី វនឹងលោកអ្ន ក លោក-អ្នក
ជាឪពុកជាមាតយច្ញ្ ិ ច ឹ មខ ំុ ្
ទាងអ្ស់ ំ
។
ដែេខច្ ំុ ្ ង ់
លារពរាេ ់យប់រាេ ់ទងៃ ឥត្បសេ ់លពេលវោណា ។ ី
ខនខ ំុ ្ ទ មនបានែ ង ឹ ជារស់ ឬ សាលប់លទសូមទាន ិ ួ ល បា
ប្ជាប ណារន ិ ផ្ង ថ្លខបា ំុ ្ ទ លបន ើ ឹងសាលប់ និងរស់ជា ច្ត្ត ិ លមប្ត្ើបានច្ងជាប់ ច្ំដ
កនុងលងលើមប្រមាត្់ល
ើយ
ក មា៉ាន យ៉ាន សូមនាងប្ជាបថ្ល ខយ ំុ ្ េ ់លទាស
ខុសរបស់ខទា ំុ ្ ងអ្ស់ ំ ដែេោ៊នេបេួច្លមប្ត្ើនាង ដែេមានគុ
លេើខ ំុ ្
ដែេរាប់ោនខលំុ ្ ោយលសាោេះ
ប្ត្ង ់ ។ លទាសទាងប៉ា ំ ុនាមនខស ំុ ្ ម ូ ោងឲ្យប្ជេះកនុងលវោ ទងៃលនេះ ។ មុននឹងបញ្ចប់សំបុប្ត្លនេះ ខស ំុ ្ ម ូ លេើកករ ំ វនាទបងគែេ ់គុ
បុ
យប្ពេះភ្គវនតមុនី សូមឲ្យលោក
ជួយ លោក អ្នកនាងទាងអ្ស់ ំ ឲ្យបានលសច្កតច្ំ ី ី លរន ប្គប់ប្រការ ។
សូផ្លត្
លវោដែេលមេសំ បុប្ត្ច្ប់កាេណា ើ
អ្្បត្ លសនាធា ល ក់សំបុប្ត្ពីទែ ិ ី ខន ួល
ទកដភ្ន ក ឹ
លោក
ញ័ រញាក់អ្ស់ទាង ំ
ូ រលច្ញមកមួយរលពច្ ំ
រកនិយយ
រកយអ្វីមនលច្ញ ។ លោកស្សើ ណារន ិ មា៉ាន យ៉ាន ិ សឹងដត្យកកូនកដនសង ខន ួល !
- ឱ សូផ្លត្ លអ្ើយ - ឱ សំ ឡាញ់ លអ្ើយ ! - ឱ កមមលអ្ើយ ?
មួយមានក់ជត្ ូ ទកដភ្ន កលរៀង ឹ
លោកប្រុសមាប្រសាសន៍ “អ្ញឲ្យលគរក សូផ្លត្ ឲ្យល្ើញ !” លទបដស្សកលៅ “ោជ ័យ !” ើ លៅ ជ ័យ រត្់មក “ប្ពេះបាទ !” - ប្ាប់លៅអ្នកបររលទេះឡាន ឲ្យវាលរៀបខនជូ នអ្ញ ួល
លៅប្កសួងសមាៃត្់ - ប្ពេះបាទ
លៅ ជ ័យ រត្់ច្េះុ ែភ្ន ី លម។ លោកប្រុសលៅលរៀបខន ា ើ ញច្ុេះលៅែ ី ។ ើ ួ ល លទបអ្លញ្ បនតិច្ឡានលបកលច្ញលៅលប្តផ្ទ េះ ។ ើ េុេះពីរ-បលមា ី ៉ា ង លប្កាយមក លោកអ្លញ្ាើញមក
ិ និយយប្ាប់លៅប្រពនធកន ិ ែេ ់ផ្ទេះវញ ូ វញថ្ល “អ្ញ
ឲ្យប្កសួងសមាៃត្់លគល្វទូ ៉ា តិ៍ ឲ្យឃ្លត្់ ើ រលេខលៅប្គប់បុស ែលំ
ើ រ សូផ្លត្ ល
ើ យ”
លោកស្សើ “សូមឱយលគរកល្ើញលៅលោក” ិ ណារន ិ “ឱយសំ ឡាញ់ ខម ំុ ្ កវញលៅលោក” មា៉ាន យ៉ាន
“គុ
បុ
យលអ្ើយជួយ”
ប្គួសារលោកអ្្បត្ លសនា ប្រុងដត្សាតប់ែ ំ ិ ី
ឹ ង
ពី សូផ្លត្ ។ េុេះមួយោទត្យលប្កាយមក បុគេ គ ិក ិ ប្កុមប្ពេះនគរបាេច្ូេមកកនុងផ្ទេះ
មកជំរាបសួរ
មួយ លមោច្លកោងកំលោេះោយុប្រដ
េ ២០ឆ្ន ំ អ្ត្់
លោកថ្ល
“រាជការលទបន ី ោ ច្េង ់ទក ើ ឹងបានលរសលម ឹ
ល្ើញមានសំ បុប្ត្សំ ាេ ់និងខនលទ រាជកាេសាោន ួល ថ្ល ជាលមោច្ សូផ្លត្ រត្់លច្ញពីផ្ទេះប្ពេះលត្ជគុ លោកអ្្បត្ លសនា ិ ី
បាត្់សាោរត្។ ី
”
ឮដត្ប៉ាុលណា ា េះទន់ខនោក់ ួល
លោកស្សើដស្សកប្ទលោយំ ។
ណារន ិ លមោមុខដអ្រត្់លៅពួនយំ ។ មា៉ាន យ៉ាន ងងត្មុ ខប្ជុបសទុេះលៅកនុងបនទប ់ ែ ឹ
្
ត្ប់ភ្យ ួ ប្ទលោយំ ដត្មានក់ឯង ។
ិ ។ បុគេ គ ិកប្កុមប្ពេះនគរបាេោលៅមនទីរលគវញ
ប្ទ
ខក ំុ ្ ែ ំ រទាងប៉ា ំ ុនាមន េុេះឮែ ំ
ឹ ងប្គប់ាន សទុេះមកយំ
ំ ងផ្ទ ំ េះ ។ ឹ ង អ្ឺងកងរពងលពញទា
គួរឲ្យោលណាច្ោ្័មណាស់ ! លប្កាយមកលោកអ្្បត្ លសនាន ិ ី ិងប្គួសារលោក
នា ំានយកលមោច្លនាេះមកល្វបុ ើ
យ
ែុត្ោរកាន់ទក ុ ខ
សពវលរៀងៗខន ួល ។
លោកអ្្បត្ ន ិ ី ិយយលៅប្រពនធ “អ្ូន ! កមមបងអ្វី
ក ៏លម៉ាេះល ! រអូនឯងឥត្កូនមួយ លវោដែេបងបានែង ឹ សូផ្លត្
លនេះជាកូនរបស់បង
បងអ្រមលងណាស់ ំ
ិ ទទួេកមមអ្ី វមក បប្មាសលច្ញវញ ។ ឱ ! សាតយដត្ពុំ បានល្វឲ្យា ន ែង ក ។ ោ ឹ ខនថ្លបងលនេះជាឪពុ ើ ួល
ិ ត្
ដត្កំសត្់ប្ត្លមាច្ឯកាលៅស្សុកដស្ស រួច្ខំតាមមករក បងលៅភ្នលំ ពញ ។
- អ្នកបងមនគួ របំបទបំ បា ំងការដសវងរករបស់ាន ិ ិ
លទ ។
- អ្ូនលអ្ើយ ! លនេះគបងស្សឡាញ់ កន ូ បងមិនច្ង ់ ឺ
ប្ាប់លោយវាែង ភ្នលមថ្លបងលនេះជាឪពុក ពីលប្រេះ ឹ
បងមនច្ង ់លោយវាោងថ្ល ខនវាមានឪពុ ក ជាអ្នក្ំ ិ ួល អ្នកមានល
ើ យលបាេះបង ់ការលរៀនសូប្ត្លច្ញ ។ បង
ច្ង ់លោយដត្វាែង នកំប្រ គអ្ន ឹ ថ្ល ខនវាជាកូ ឺ កកំសត្់ ួល មលង ំ ល
ុ បំរង ុ លោយលរៀន បងច្ង ់ ើ យលគយកមកទំនក
លោយវាលច្េះមលច្ច្ត្ត ិ លគល
ើ យខំលរៀនល
ើង
បងប្រុង
ដត្នឹងប្ាប់វាដែរលនេះគអ្កុ សេរបស់វា !... បុ ឺ
យ
កសាងមកត្ច្ព មក... ិ ីអ្ត្ត្ជាត្ ី ិ
- អ្នកបងោក់បា ំងអ្វី ខប ំុ ្ ប្មុងដត្ផ្សំផ្ុ ំវា គ និង មា៉ាន
យ៉ាន ដែរ ។
និយយពី
ណារន ិ
ិ វញអ្ន កលកត្ទុ កប ខ រលភ្នគ ិ ើ
ោោរអ្វីសឹងដត្ពុំបាន ។ លពេែលំ
ក លពេលរៀន
អ្នកស្សទមល្ើញដត្មុខសមាលញ់ អ្នក ។ ច្ំដ
ក នាង មា៉ាន យ៉ាន នាងប្ពួយប្ា
លេើស
អ្នកទាងអ្ស់ ំ នាងគត្ថ្ល សូផ្លត្ លោត្ទកសា ល ប់ គឺ ិ ឹ ពីលប្រេះនាង ។ សូផ្លត្ ស្សឡាញ់ នាងពិត្ គួរលោយ សាតយរូប និងឥរយបងអ្ន ិ កប្រុសណាស់ ។ រាេ ់ដត្ ទងៃរាេ ់ដត្យប់ នាងយំ លសាកសលប្ងងសទប្ងោេ ័យ
ោលឡាេះអ្នកប្រុសទងល ដែេប្រេ ័យខនបង ់ ពីលប្រេះ ួល ដត្កំ
ុ សរបស់នាង ។
រេងយូ ំ រមក
មានកូនអ្នកមានមានក់ល្ោេះ
សំ ណាង ច្ូេមកែ
តឹ ងនាង មា៉ាន យ៉ាន ។ លោក
អ្្បត្ ក ិ ី ៏ពុំយេ ់ទាស់
ប្រពនធលោកក ៏ប្ពមលោយ
ប៉ាុដនត មា៉ាន យ៉ាន និយយអ្ងវរច្ត្ត ិ ឪពុកមាតយច្ញ្ ិ ចឹម
លោយបងអង ់សិន ។ នាងាមនច្ត្ត ់ប្រុសែទទ ិ គត្ែេ ិ លប្តអ្ំ ពីលមោច្េង ់ទកលសាេះ ។ ឹ សំ ណាង ឧសា
៍ច្េ ូ មកញឹកញយ សួរលោក
អ្្បត្ លសនាព ។ ិ ី ី ច្ត្ត ិ ្តា ី
ទងៃមួយលោកប្រុស លោកស្សើ លៅកូនមក លទប ើ
សួរថ្ល “កូនឪពុកមាតយច្ង ់លោយកូនសលប្មច្លរឿងលគ ែ
តឹ ងលនេះលោយឆ្ប់ៗល
ើ ង ឯច្ត្ត ិ ឪពុកមាតយ ច្ង ់
លោយដត្កូនប្ពមលប្ពៀងលៅ ។ សំ ណាង ជាកូនលគ អ្នកមានពូជពងសវងសប្ត្កូេ ច្ំល
ិ ា លគក ៏បរបូ េះវជា ិ ៌
ប្ទពយសមបត្តលគក ៏លប្ច្ើន ិ
ច្ូរនាងប្ពមតាមឪពុក
មាតយលៅ ! ” នាង មា៉ាន យ៉ាន សំ ពេះឪពុកមាតយ ឥត្សតីអ្វីមួយ
មា៉ាត្់ ។
លយើងអ្រគុ
នឹងកូនប្ពមតាមច្ត្ត ិ លយើងល
ើយ ។