ជំព ូក ១០ អ្នកសាអងខន ួ ល ដែេជូននាង មា៉ាន យ៉ាន លៅលោេះ
ទុកស ខ ត្វ
េុេះអ្ងគុយោ ំនាងយូរលពកក ៏តាមរកលមេ ើ
នាងកនុងបងគនក ់ ៏មនល្ ត្ភ្័ យត្កាមា រត្់ ិ ើ ញ លទបភ្ ើ ិ ជួបជុំនឹងលភ្ញៀវប្គប់ានថ្ល
មកប្ាប់ឪពុកមាតយនាង
នាងពឹងខនឲ្យជូ នលៅបងគន ់ ួល
ល
ិ ។ ល្ើញលច្ញពីបងគនម ់ កវញ លោកអ្្បត្ លសនា ិ ី
ិ សងឃមថ្ល នាងនិងវេប្ត្ ឹ សងឃមលនាេះខុ សស្ស ឹ
ើ យស្សាប់ដត្មន ិ
និងញាត្កាទា ងប៉ា ំ ុនាមន ិ
ិ ។ ប៉ាុដនតលសច្កតី ប់មកវញ
េះ ។ នាង មា៉ាន យ៉ាន មន ិ
ល្ើញមកលសាេះពីបងគន ់ ។
លោកស្សើសង ័សយណាស់
ក ៏បង្កគប់មនុសសមានរក
តាមមាត្់ទលនលបំភ្លភ្ល លឺ ងលប្រងប្រត្រកម នល្ ើ ិ ើញ ។
បនតិច្មនុសសលប្ត
លផ្អើេលឆ្លឡាល
ើ ងថ្ល
ខនមងស្សើ រត្់លៅណាបាត្់ ។ ខ លេះថ្ល “ប្រដ ួល
សាមី
េនាង
មនស្សោញ់ រលទែ ង ឹ បានជារត្់បាត្់ ” ិ ីត ខ លេះថ្ល ែង ឹ !”
“ដប្កងលមោច្ទកទាញលជ ន កលទ ើងទមាលក់កុងទ ឹ ឹ
ខ លេះល្លយកាត្់ ថ្ល “កុន ំ ិយយលផ្តសផ្លតស លគកំពង ុ ើ
មានមងគេ
មនដែេមានកូ នលគអ្ន កមានពូជពងស ិ
បានរតសកត សមន ី ិ ឹងលគល ស្សោញ់
ម៉ាាងលទៀត្
ទាញមនុសស ិ មកវញលទ” ។
ើយ
លមតច្ល
លមោច្ទកឯណា ឹ
ើ យថ្លមន ិ
ោ៊នមក
បនតិច្លទៀត្គង ់ដត្ល្ើញនាងប្ត្
ឥត្ល្ើញនាងប្ត្
ិ ។ បមកវញ
ប់
អ្នករាេ ់ានសង ័សយមលងន ំ ឹងនាងធាលក់ទក ឹ ។ បនតិច្
អ្នកណាប្រសប់មុជរាវកនុងទក ឹ
។
អ្នកណាប្រសប់
បង ់សំ ណាញ់ ទាញសំ ណាញ់ មកបង ់មួយរលពច្ ំ ។ រកនាង មា៉ាន យ៉ាន មិនល្ើញ ។ ប្ពឹកល
លសនា ើ ងលៅផ្ទេះលោកអ្្បត្ ិ ី
មនុសសធាលប់ដត្ពីមសេលស ិ ើ ច្ញញឹមញដញម សរាយនឹងសាតប់សពវច្លប្មៀងលភ្លង
ដែេ ដែេ
លេងបទយ៉ាង
ពីលរាេះស្សាប់ដត្ស្សងូត្ស្សង្កត្់ប្គប់ៗាន ។ ង្កកលមេ ើ លៅមានក់ធាលក់ទកមុ ខ ឹ
ង្កកលៅលមេមា ន ក់លទៀត្លច្ញ ើ
ទកដភ្ន កសស្សាក់ លមើេលៅមានក់លទៀត្អ្ងគុយប្ត្លបាម ឹ
កាេជងគង ់ទកដភ្ន ករោម ។ អ្នកទាងអ្ស់ ំ សទ ុ ធដត្ ឹ ស្សយុត្កនុងច្ត្ត ិ ោ
ិ ត្ោលឡាេះោេ ័យ នាង មា៉ាន
យ៉ាន ។ អ្នកស្សុកែង ន ឹ ជាក់ថ្ល មា៉ាន យ៉ាន សាលប់កុង ទក ឹ ។
មា៉ាន យ៉ាន មនសា ល ប់ ។ លវោដែេនាងលោត្លៅ ិ
កនុងទកទលនល មានទូកអ្នកលនសាទប្ត្ើមានក់អ្ំ ម ុ កែេ ់ ។ ឹ
លគល្ើញែូលច្នេះលគសទុេះលោត្លៅស្សង ់នាងភ្នលម នាង
ផ្ឹកទកដ្អ ត្ សនលបម ់ ិនែង ឹ ខន ឹ ួ ល ។ លគលេើកនាងោក់ លេើទូក ។ នាងលៅដត្មនែ ង ឹ ខន ិ ើ ួ ល ។ លទបលគប្រញាប់ ្លងលៅលប្ត្ើយមាខង ឯភ្ូមច្ារអ្ំ លៅមួយរលពច្ ំ ។ ិ េុេះអ្នកអ្ុំ ទក ូ មកែេ ់ផ្ទេះលគកាេណា
លគដស្សក
ភ្នលម “សមាលញ់ លអ្ើយច្ុេះមកជួយអ្ញផ្ង ! ” បនតិច្មានប្រុសកំលឡាេះមានក់
ផ្ទេះ “មានោសននអ្ី វ ?”
សទុេះច្ុេះរ
័សពីលេើ
- អ្ញលៅបង ់ប្ត្ើ អ្ញល្ើញប្ពិេៗ មនុសសមានក់
លោត្មុជលៅកនុងទលនល អ្ញស្សង ់លរសមក ី ឯងជួយ ិ អ្ញផ្ង លយើងនឹងខំជយ ួ យកជវី ត្អ្ន កលនាេះ ។ -ស្សើ ឬ ប្រុស ? អ្ញមនែ ង ឹ ជាស្សើ ិ
ឬប្រុសលទងងត្ណាស់ ឹ
រក
លមេអ្វ ់លទ ។ ើ ី មនយេ ិ
អ្នកទាងព ំ ីរនា ំានពពីមពលពើមដសងនាង
យ៉ាន
ល
ើ ងលៅលេើផ្ទេះ
មា៉ាន
ច្លងាៀងប្រទបត្ូ ច្ោ ំងពនលឺ ី
ប្ពឹមៗកនុងផ្ទេះ អ្នកដសងទាងព ំ ីរល្ើញច្ាស់ជារូបស្សើ ប្រោប់លោយមាសលពប្ជខនោន់ មាត្់ទាងព ំ ីរ ួល លទលត្ើ ! ”
“ស្សើ
អ្នកលនសាទយកច្លងាៀងមកជិត្ លឡាេះស្សាប់ដត្ដស្សកល អ្ូនបង !
មនុសសប្រុសកំ
ើ ង មា៉ាន យ៉ាន ! មា៉ាន យ៉ាន
- កូនលោកអ្្បត្ ឬ ិ ី ? -
ឹ នងល
ើយ ។
នាងលៅដត្មនែ ង ឹ ខន ិ ួល ។ អ្នកទាងព ំ ីរលេើកនាងរោក់ឲ្យធាលក់ទក លទបោក់ ឹ ើ
ិ ី េះល លផ្តកវញោប់ ទែប្កវច្ុ
លៅនាង ។ ើ ងរកលភ្លងមកកំ ើ
បនតិច្នាងែង ។ នាងលបកដភ្ន កស្សាប់ដត្ល្ើញ ឹ ខន ើ ួល សូផ្លត្ លទបវាោខាវៗ សូផ្លត្ ឬ ? ើ - មា៉ាន យ៉ាន អ្ូនបង ! ល
ខសា ំុ ្ ោ នថ្លអ្នកបងសាលប់បាត្់
ើយ ។
យូរណាស់មក
- បងលៅរស់ដត្រាេ ់ទងៃ ។ អ្លញ្ាើញអ្ូនសំ រាក
កមាលង ំ លៅណាដកវ
ទំរានាងភ្ន ំ ្ ក់ល
និងនិយយលរឿងប្ាប់បងបនតិច្ ។
ំ ើ ងមានកមាលង
នាង មា៉ាន យ៉ាន ខំល្ោច្េក់លែម ល ង ំ ។ ើ បឲ្យមានកមា ី សូផ្លត្ លប្កាយដែេនាង មា៉ាន យ៉ាន ែួេសនលប ់ លៅភ្ូមងម ិ អ្នកលគច្លវេះពីផ្ទេះលមស្សុក សុខ មកលៅភ្ូមិ ច្ារអ្ំ លៅ
មកសូមសំ ណាក់នឹងសមាលញ់ អ្នកមានក់
ល្ោេះ “រក” ៉ា ជាអ្នកលនសាទប្ត្ើ ពីលែម ើ លរៀនអ្កសរលៅ
វត្តឧណា ា លោម ។ រក ៉ា ក ៏ប្ពមទទួេ សូផ្លត្ ឲ្យលៅ ជាមួយ ។ សូផ្លត្ បាននិយយលរឿងសពវប្គប់ប្ាប់ បានផ្លត ំឲ្យជួយបំបទល្ ោ េះខនពួ នកនុងផ្ទេះ ។ រក ៉ា ក ៏ល្វើ ិ ួល តាមមក ។
សូផ្លត្ និយយប្ាប់នាយ រក ៉ា “ឱបង ! នាងលនេះ
ជាកូនច្ញ្ លសនា ិ ច ឹ មលោកអ្្បត្ ិ ី លេើខ ំុ ្
មានគុ
ប្កាស់
ពីលប្រេះដត្ខសា ំុ ្ ោ នខុសថ្លនាងសអបល់ ខមខ ើ ព នខ ួ ល ំុ ្
បានជាខរំុ ្ ត្់លច្ញពីផ្ទេះលោកអ្្បត្ មក ិ ី
នាង
ប្ាកែជាមានច្ត្ត ិ លបត្លេ ី ើខ ំុ ្ ។ លរឿងលនេះលៅភ្ូមងម ិ ជា ភ្សតុតាងស្សាប់” ។
- រអូនលអ្ើយ ! លរឿងមនុសសស្សើល
ប្រុស ច្ងច្ត្ត ិ នឹងាន ល លប្ច្ើនណាស់ !
ើ យនិងមនុសស
ង ឹ ដត្សពវខន ើ យមនែ ិ ួ ល មាន
បនតិច្នាង មា៉ាន យ៉ាន លបកដភ្ន កភ្ន្ក់ ។ ើ - សូផ្លត្ និយយ “អ្ូនលគងបនតិច្លៅណា !”។ - ោ៎េះ ខមា ំុ ្ នកមាល ំងណាស់ល
ើយ ។
សូផ្លត្ សទុេះលៅែួសបបរដែេខនោ ំទុក លៅយក ួល
ដផ្លលឈើ
“អ្ូនអ្លញ្ាើញញា ុ ំបបរលច្ក ! ” មា៉ាន យ៉ាន ញញឹមអ្លញ្ាើញ សូផ្លត្ ឲ្យបរលភ្នគ ិ
ជាមួយនឹងនាង សូផ្លត្ ក ៏ល្វតាមបង្ក គ ប់ ។ េុេះ ើ បរលភ្នគលស្សច្ ិ សូផ្លត្ សួរនាងថ្ល “អ្ូន ! ល នាងមកេង ់ទកែូ លច្នេះ” ? ឹ ិ មា៉ាន យ៉ាន មនស្សែ លី ទបសួ រវញថ្ល “ល ិ ើ
អ្នកបងរត្់លច្ញពីផ្ទេះលោកឪពុកខ ំុ ្ ”
ត្ុអ្ី វ ក ៏
ត្ុអ្ី វក ៏
- រអូន ! បងនិយយប្ាប់រូ នឲ្យអ្ស់ អ លៅច្ុេះ បង
សាោនមកថ្ល នាងសអបល់ ខមលេ ង ឹ ើព ើរូបបងណាស់ មនែ ិ ជាល
ត្ុអ្ី វស្សាប់ដត្អ្ូនលគច្លវេះពីមុខបង
ដេង
និយយលេងនិងបង បងត្ូច្ច្ត្ត ិ នឹងខនបងដែេជា ួល
អ្នកខសត្់លខាយល ។
ើ យោ៊ន េួច្េបលមប្ត្ើលេើនាង
- ឱ អ្នកបង ! នាងណាមួយដែេលច្ញពីបនទប ់
អ្នកបងមកកនុងលវោលមា៉ាងមួយភ្លយប់ ទងៃ ១៤ លកត្ដខ ឺ ើ លច្ប្ត្ ។
សូផ្លត្ នឹកល្ើញ “អ្ូន ! កនុងលវោយប់លនាេះនាង
ិ ។ អ្៊រូ ី ច្ូេកនុងបនទបប ់ ង បងអ្ងវរឲ្យលច្ញលៅវញ
មា៉ាន យ៉ាន ញញឹម ដត្សាវនឹងលច្ក ដកអកនឹង
ពងមាន់ ។
- រអូន ! បងលេើកទែមួយល
ើ ង (សូផ្លត្ លេើកទែ
សាត ំសបង) ច្ត្ត ិ លមប្ត្ើរបស់បងមានដត្រូបអ្ូនមួយពិត្ ។
មា៉ាន យ៉ាន ស្សក់ទកដភ្ន ក សូផ្លត្ សទុេះយកកូន ឹ
កដនសងមួយមក ជូត្ឲ្យនាង លទបន ើ ិយយថ្ល “អ្នកបង លប្កាយដែេអ្នកបងោកលច្ញពីផ្ទេះ លរសបានលម ី ោ ច្មួយ
ខម ំុ ្ កមានលគ
អ្នកទាងអ្ស់ ំ ានសាោនថ្ល
ជា
លមោច្អ្នកបង បានទាងយកលម ំ ោ ច្លនាេះមកែុត្ោរផ្ង លប្កាយមកលទៀត្ឪពុកខក ំុ ្ ៏ឲ្យខលំ ាុ ៅ សំ ណាង ដែេខ ំុ ្ ឥត្ច្ត្ត លសាេះ លវោដែេលរៀបការខប ំុ ្ ំរង ុ ដត្ ិ គត្លមប្ត្ើ ិ ិ បំផ្លលញជីវត្បង ់
កនុងទកទលនល តាមអ្ន កបង ឹ
សាោនថ្លជាលោត្ទក ឹ សាលប់យរូ មកល រអូន ។
ដែេខ ំុ ្
ើ យលោយសារ
សូផ្លត្ សទុេះលៅឱប មា៉ាន យ៉ាន យំ ទាងព ំ ី រនាក់
“លនេះគបុ ឺ
យលប្ពងលយើង” ។ នាយ រក ៉ា និយយថ្ល “ខ ំុ ្
លច្ញលៅេក់ប្ត្ើសិន”។