Sophatfileten

ជំព ូក ១០ អ្នកសាអងខន ួ ល ដែេជូននាង មា៉ាន យ៉ាន លៅលោេះ

ទុកស ខ ត្វ

េុេះអ្ងគុយោ ំនាងយូរលពកក ៏តាមរកលមេ ើ

នាងកនុងបងគនក ់ ៏មនល្ ត្ភ្័ យត្កាមា រត្់ ិ ើ ញ លទបភ្ ើ ិ ជួបជុំនឹងលភ្ញៀវប្គប់ានថ្ល

មកប្ាប់ឪពុកមាតយនាង

នាងពឹងខនឲ្យជូ នលៅបងគន ់ ួល

ល

ិ ។ ល្ើញលច្ញពីបងគនម ់ កវញ លោកអ្​្បត្ លសនា ិ ី

ិ សងឃមថ្ល នាងនិងវេប្ត្ ឹ សងឃមលនាេះខុ សស្ស ឹ

ើ យស្សាប់ដត្មន ិ

និងញាត្កាទា ងប៉ា ំ ុនាមន ិ

ិ ។ ប៉ាុដនតលសច្កតី ប់មកវញ

េះ ។ នាង មា៉ាន យ៉ាន មន ិ

ល្ើញមកលសាេះពីបងគន ់ ។

លោកស្សើសង ័សយណាស់

ក ៏បង្កគប់មនុសសមានរក

តាមមាត្់ទលនលបំភ្លភ្ល លឺ ងលប្រងប្រត្រកម នល្ ើ ិ ើញ ។

បនតិច្មនុសសលប្ត

លផ្អើេលឆ្លឡាល

ើ ងថ្ល

ខនមងស្សើ រត្់លៅណាបាត្់ ។ ខ លេះថ្ល “ប្រដ ួល

សាមី

េនាង

មនស្សោញ់ រលទែ ង ឹ បានជារត្់បាត្់ ” ិ ីត ខ លេះថ្ល ែង ឹ !”

“ដប្កងលមោច្ទកទាញលជ ន កលទ ើងទមាលក់កុងទ ឹ ឹ

ខ លេះល្លយកាត្់ ថ្ល “កុន ំ ិយយលផ្តសផ្លតស លគកំពង ុ ើ

មានមងគេ

មនដែេមានកូ នលគអ្ន កមានពូជពងស ិ

បានរតសកត សមន ី ិ ឹងលគល ស្សោញ់

ម៉ា​ាងលទៀត្

ទាញមនុសស ិ មកវញលទ” ។

ើយ

លមតច្ល

លមោច្ទកឯណា ឹ

ើ យថ្លមន ិ

ោ៊នមក

បនតិច្លទៀត្គង ់ដត្ល្ើញនាងប្ត្

ឥត្ល្ើញនាងប្ត្

ិ ។ បមកវញ

ប់

អ្នករាេ ់ានសង ័សយមលងន ំ ឹងនាងធាលក់ទក ឹ ។ បនតិច្

អ្នកណាប្រសប់មុជរាវកនុងទក ឹ

។

អ្នកណាប្រសប់

បង ់សំ ណាញ់ ទាញសំ ណាញ់ មកបង ់មួយរលពច្ ំ ។ រកនាង មា៉ាន យ៉ាន មិនល្ើញ ។ ប្ពឹកល

លសនា ើ ងលៅផ្ទេះលោកអ្​្បត្ ិ ី

មនុសសធាលប់ដត្ពីមសេលស ិ ើ ច្ញញឹមញដញម សរាយនឹងសាតប់សពវច្លប្មៀងលភ្លង

ដែេ ដែេ

លេងបទយ៉ាង

ពីលរាេះស្សាប់ដត្ស្សងូត្ស្សង្កត្់ប្គប់ៗាន ។ ង្កកលមេ ើ លៅមានក់ធាលក់ទកមុ ខ ឹ

ង្កកលៅលមេមា ន ក់លទៀត្លច្ញ ើ

ទកដភ្ន កសស្សាក់ លមើេលៅមានក់លទៀត្អ្ងគុយប្ត្លបាម ឹ

កាេជងគង ់ទកដភ្ន ករោម ។ អ្នកទាងអ្ស់ ំ សទ ុ ធដត្ ឹ ស្សយុត្កនុងច្ត្ត ិ ោ

ិ ត្ោលឡាេះោេ ័យ នាង មា៉ាន

យ៉ាន ។ អ្នកស្សុកែង ន ឹ ជាក់ថ្ល មា៉ាន យ៉ាន សាលប់កុង ទក ឹ ។

មា៉ាន យ៉ាន មនសា ល ប់ ។ លវោដែេនាងលោត្លៅ ិ

កនុងទកទលនល មានទូកអ្នកលនសាទប្ត្ើមានក់អ្ំ ម ុ កែេ ់ ។ ឹ

លគល្ើញែូលច្នេះលគសទុេះលោត្លៅស្សង ់នាងភ្នលម នាង

ផ្ឹកទកដ្អ ត្ សនលបម ់ ិនែង ឹ ខន ឹ ួ ល ។ លគលេើកនាងោក់ លេើទូក ។ នាងលៅដត្មនែ ង ឹ ខន ិ ើ ួ ល ។ លទបលគប្រញាប់ ្លងលៅលប្ត្ើយមាខង ឯភ្ូមច្ារអ្ំ លៅមួយរលពច្ ំ ។ ិ េុេះអ្នកអ្ុំ ទក ូ មកែេ ់ផ្ទេះលគកាេណា

លគដស្សក

ភ្នលម “សមាលញ់ លអ្ើយច្ុេះមកជួយអ្ញផ្ង ! ” បនតិច្មានប្រុសកំលឡាេះមានក់

ផ្ទេះ “មានោសននអ្ី វ ?”

សទុេះច្ុេះរ

័សពីលេើ

- អ្ញលៅបង ់ប្ត្ើ អ្ញល្ើញប្ពិេៗ មនុសសមានក់

លោត្មុជលៅកនុងទលនល អ្ញស្សង ់លរសមក ី ឯងជួយ ិ អ្ញផ្ង លយើងនឹងខំជយ ួ យកជវី ត្អ្ន កលនាេះ ។ -ស្សើ ឬ ប្រុស ? អ្ញមនែ ង ឹ ជាស្សើ ិ

ឬប្រុសលទងងត្ណាស់ ឹ

រក

លមេអ្វ ់លទ ។ ើ ី មនយេ ិ

អ្នកទាងព ំ ីរនា ំានពពីមពលពើមដសងនាង

យ៉ាន

ល

ើ ងលៅលេើផ្ទេះ

មា៉ាន

ច្លងាៀងប្រទបត្ូ ច្ោ ំងពនលឺ ី

ប្ពឹមៗកនុងផ្ទេះ អ្នកដសងទាងព ំ ីរល្ើញច្ាស់ជារូបស្សើ ប្រោប់លោយមាសលពប្ជខនោន់ មាត្់ទាងព ំ ីរ ួល លទលត្ើ ! ”

“ស្សើ

អ្នកលនសាទយកច្លងាៀងមកជិត្ លឡាេះស្សាប់ដត្ដស្សកល អ្ូនបង !

មនុសសប្រុសកំ

ើ ង មា៉ាន យ៉ាន ! មា៉ាន យ៉ាន

- កូនលោកអ្​្បត្ ឬ ិ ី ?

-

ឹ នងល

ើយ ។

នាងលៅដត្មនែ ង ឹ ខន ិ ួល ។ អ្នកទាងព ំ ីរលេើកនាងរោក់ឲ្យធាលក់ទក លទបោក់ ឹ ើ

ិ ី េះល លផ្តកវញោប់ ទែប្កវច្ុ

លៅនាង ។ ើ ងរកលភ្លងមកកំ ើ

បនតិច្នាងែង ។ នាងលបកដភ្ន កស្សាប់ដត្ល្ើញ ឹ ខន ើ ួល សូផ្លត្ លទបវាោខាវៗ សូផ្លត្ ឬ ? ើ - មា៉ាន យ៉ាន អ្ូនបង ! ល

ខសា ំុ ្ ោ នថ្លអ្នកបងសាលប់បាត្់

ើយ ។

យូរណាស់មក

- បងលៅរស់ដត្រាេ ់ទងៃ ។ អ្លញ្ាើញអ្ូនសំ រាក

កមាលង ំ លៅណាដកវ

ទំរានាងភ្ន ំ ្ ក់ល

និងនិយយលរឿងប្ាប់បងបនតិច្ ។

ំ ើ ងមានកមាលង

នាង មា៉ាន យ៉ាន ខំល្ោច្េក់លែម ល ង ំ ។ ើ បឲ្យមានកមា ី សូផ្លត្ លប្កាយដែេនាង មា៉ាន យ៉ាន ែួេសនលប ់ លៅភ្ូមងម ិ អ្នកលគច្លវេះពីផ្ទេះលមស្សុក សុខ មកលៅភ្ូមិ ច្ារអ្ំ លៅ

មកសូមសំ ណាក់នឹងសមាលញ់ អ្នកមានក់

ល្ោេះ “រក” ៉ា ជាអ្នកលនសាទប្ត្ើ ពីលែម ើ លរៀនអ្កសរលៅ

វត្តឧណា ា លោម ។ រក ៉ា ក ៏ប្ពមទទួេ សូផ្លត្ ឲ្យលៅ ជាមួយ ។ សូផ្លត្ បាននិយយលរឿងសពវប្គប់ប្ាប់ បានផ្លត ំឲ្យជួយបំបទល្ ោ េះខនពួ នកនុងផ្ទេះ ។ រក ៉ា ក ៏ល្វើ ិ ួល តាមមក ។

សូផ្លត្ និយយប្ាប់នាយ រក ៉ា “ឱបង ! នាងលនេះ

ជាកូនច្ញ្ លសនា ិ ច ឹ មលោកអ្​្បត្ ិ ី លេើខ ំុ ្

មានគុ

ប្កាស់

ពីលប្រេះដត្ខសា ំុ ្ ោ នខុសថ្លនាងសអបល់ ខមខ ើ ព នខ ួ ល ំុ ្

បានជាខរំុ ្ ត្់លច្ញពីផ្ទេះលោកអ្​្បត្ មក ិ ី

នាង

ប្ាកែជាមានច្ត្ត ិ លបត្លេ ី ើខ ំុ ្ ។ លរឿងលនេះលៅភ្ូមងម ិ ជា ភ្សតុតាងស្សាប់” ។

- រអូនលអ្ើយ ! លរឿងមនុសសស្សើល

ប្រុស ច្ងច្ត្ត ិ នឹងាន ល លប្ច្ើនណាស់ !

ើ យនិងមនុសស

ង ឹ ដត្សពវខន ើ យមនែ ិ ួ ល មាន

បនតិច្នាង មា៉ាន យ៉ាន លបកដភ្ន កភ្ន្ក់ ។ ើ - សូផ្លត្ និយយ “អ្ូនលគងបនតិច្លៅណា !”។ - ោ៎េះ ខមា ំុ ្ នកមាល ំងណាស់ល

ើយ ។

សូផ្លត្ សទុេះលៅែួសបបរដែេខនោ ំទុក លៅយក ួល

ដផ្លលឈើ

“អ្ូនអ្លញ្ាើញញា ុ ំបបរលច្ក ! ” មា៉ាន យ៉ាន ញញឹមអ្លញ្ាើញ សូផ្លត្ ឲ្យបរលភ្នគ ិ

ជាមួយនឹងនាង សូផ្លត្ ក ៏ល្វតាមបង្ក គ ប់ ។ េុេះ ើ បរលភ្នគលស្សច្ ិ សូផ្លត្ សួរនាងថ្ល “អ្ូន ! ល នាងមកេង ់ទកែូ លច្នេះ” ? ឹ ិ មា៉ាន យ៉ាន មនស្សែ លី ទបសួ រវញថ្ល “ល ិ ើ

អ្នកបងរត្់លច្ញពីផ្ទេះលោកឪពុកខ ំុ ្ ”

ត្ុអ្ី វ ក ៏

ត្ុអ្ី វក ៏

- រអូន ! បងនិយយប្ាប់រូ នឲ្យអ្ស់ អ លៅច្ុេះ បង

សាោនមកថ្ល នាងសអបល់ ខមលេ ង ឹ ើព ើរូបបងណាស់ មនែ ិ ជាល

ត្ុអ្ី វស្សាប់ដត្អ្ូនលគច្លវេះពីមុខបង

ដេង

និយយលេងនិងបង បងត្ូច្ច្ត្ត ិ នឹងខនបងដែេជា ួល

អ្នកខសត្់លខាយល ។

ើ យោ៊ន េួច្េបលមប្ត្ើលេើនាង

- ឱ អ្នកបង ! នាងណាមួយដែេលច្ញពីបនទប ់

អ្នកបងមកកនុងលវោលមា៉ាងមួយភ្លយប់ ទងៃ ១៤ លកត្ដខ ឺ ើ លច្ប្ត្ ។

សូផ្លត្ នឹកល្ើញ “អ្ូន ! កនុងលវោយប់លនាេះនាង

ិ ។ អ្៊រូ ី ច្ូេកនុងបនទបប ់ ង បងអ្ងវរឲ្យលច្ញលៅវញ

មា៉ាន យ៉ាន ញញឹម ដត្សាវនឹងលច្ក ដកអកនឹង

ពងមាន់ ។

- រអូន ! បងលេើកទែមួយល

ើ ង (សូផ្លត្ លេើកទែ

សាត ំសបង) ច្ត្ត ិ លមប្ត្ើរបស់បងមានដត្រូបអ្ូនមួយពិត្ ។

មា៉ាន យ៉ាន ស្សក់ទកដភ្ន ក សូផ្លត្ សទុេះយកកូន ឹ

កដនសងមួយមក ជូត្ឲ្យនាង លទបន ើ ិយយថ្ល “អ្នកបង លប្កាយដែេអ្នកបងោកលច្ញពីផ្ទេះ លរសបានលម ី ោ ច្មួយ

ខម ំុ ្ កមានលគ

អ្នកទាងអ្ស់ ំ ានសាោនថ្ល

ជា

លមោច្អ្នកបង បានទាងយកលម ំ ោ ច្លនាេះមកែុត្ោរផ្ង លប្កាយមកលទៀត្ឪពុកខក ំុ ្ ៏ឲ្យខលំ ាុ ៅ សំ ណាង ដែេខ ំុ ្ ឥត្ច្ត្ត លសាេះ លវោដែេលរៀបការខប ំុ ្ ំរង ុ ដត្ ិ គត្លមប្ត្ើ ិ ិ បំផ្លលញជីវត្បង ់

កនុងទកទលនល តាមអ្ន កបង ឹ

សាោនថ្លជាលោត្ទក ឹ សាលប់យរូ មកល រអូន ។

ដែេខ ំុ ្

ើ យលោយសារ

សូផ្លត្ សទុេះលៅឱប មា៉ាន យ៉ាន យំ ទាងព ំ ី រនាក់

“លនេះគបុ ឺ

យលប្ពងលយើង” ។ នាយ រក ៉ា និយយថ្ល “ខ ំុ ្

លច្ញលៅេក់ប្ត្ើសិន”។