ឆាែទី៧ ទងអស់ ំ ានកលមេួែប្ែុមនគ បាល ចូលមែ កស
វ : អនែណ្តថា ឯណ្តពោ ? ពយើងជាប្ែុម
នគ បាល ប្ាប់មខ្ពោ ពយើងមែ ពយើងោប់ ។ (ទង ំ អស់ានប្ជួលភ្័យ)
ភានែ់ងា ទ ី ២ : ែប្ំ ជួលពៅពអាយពសៃៀម !
ពៅកែ : អស់ពោែមែោប់នត្ែង
ំ ឬ ? នោះ វា!
ខ្ជា ំ ្ ពៅកែឡាន ឥលូវខ្រ ំ ្ ងកលមពទៀត្ ពប្ពាោះវាបាន ឹត បំផាលញឡានខ្ពំ ្ អាយខ្ូចកែ ។ ំ : បាទ ! ខ្បា ំ ្ ទពនោះព
ើ យ នត្ែង
ំ ពោែ
ោប់ខ្ច ំ ្ ោះ ខ្ម ំ្ ន ិ ត្់ពទ ខ្ប្ំ ្ េមទទួលថាបាន ប្រប្េឹត្ ត អំ ពេើអមនសសធម៌ដមន កត្សូមពោែប្ជាបថា ពោែោប់ខ្ ំ ្ កណ
ំ
ពោែប្ត្ូវោប់
ពបើ
មនសសកែលបាន
ខ្ពំ ្ អាយពធវអំ ើ ពេើពោ ពៅពនោះផង
។
មនសសព
ោះខ្ ំ ្ មនបាច់ ជំរាបពោែពទ ទែពអាយេួែ ិ
ទងអស់ ំ ពគជំរាបពោែជួសខ្ច ំ ្ ោះ ពប្ពាោះខ្ជា ំ ្ មនសស មានពទស កប្ែងពោែថា សំ ែខ្ ី ំ ្ យែជាកា មន ិ ពែត្ ើ ។
ពៅកែ : (និោយខ្សបៗ) អាបួន ិ
២ មន ឺ ។ កស
ែ់ អញពអាយ
វ : ទងអស់ ំ ាន ពត្មន សសណ្តមួយ ? ើ
ផានិត្ : ពៅកែពនោះឯង ាត្់បានបពញ្ចោះ េូ
ពអាយពបែឡាន បែឡាន អងបាង ើ សនមត្ថា ពអាយេូ
ំ ១ មនព ៀល ។ ឺ
ំ
ងលី ពោយ
ពៅកែ : អាពនោះ វាបងាកច់ខ្ពំ ្ ទពោែ វាសអបខ្ ់ ំ្ ពប្ពាោះ ខ្ម ំ្ ន ិ ប្េមពអាយព ោន : ពោែកស
ើ ងប្ាែ់ដខ្ ។
វ ! ព ឿងពៅកែបពញ្ចោះពនោះជា
ព ឿងេិត្ េួែែមមែ ឡានទងបួ ំ ន
ស្សាប់ ពប្ពាោះបានែង ឹ បានលឺដែ ។
ែ់ពនោះ ជាសាែស ី
ំ : អាមាន ! ជំរាបពោែពោយប្ត្ង ់ពៅ ។ ពៅកែ : អាមាន... កន... (ខ្សប)េ ៀល ។ ឹ ី មនព ឺ កស ពមល ើ
វ :
ពមតចែ ៏ពៅពសៃៀមទងអស់ ំ ានព
ព្លយប្ាប់ ខ្ ំ ្ ពអាយប្ត្ង ់មែថា ើ
ើយ !
ពត្ពៅកែ ើ
ពនោះបាន ពប្រើនត្ែងពអាយបែឡាន ពគកមន ឬ ពទ ? ពបដមនថាកមន ើ
ពបើពទថាពទ
(ចងអលពៅែមមែ ប្ទើ)
កមន ឬ ពទ អនែឯពណ្តោះ ? ពៅកែ : អាប្ទើ ! ំ : អាប្ទើ ! ប្ទើ : កមន !
ពៅកែ : វាភ្ ពទ ! វាភ្ ពទ ! កស
វ : ចោះអនែពនោះ ?
ពៅកែ : អាគង ់ អាណិត្អញ !
ំ : អាគង ់អាណិត្ខ្នអាឯង ! ួល
គង ់ : កមន !
ពៅកែ : ពោែកស ោប់ខ្ពំ ្ កស
វ ! ែពំ ជឿវា វាចូលនែានសំ
ើយ ។
វ : ចោះអនែឯពណ្តោះពទៀត្ ?
មាន : កមន ! សខ្ : កមន ! ពៅកែ : ឱេពទធពអើយ ! កស
វ : អនែពនោះជាប្រេនធនត្ែង
ំ ឬ?
ោន : ោស ពោែ ! រតខ្ ំ ្ នបែឡានពៅកែ ី បា
ងលី ពប្ពាោះចង ់បានលយ ១ មនពអាយខ្ ំ ្ តាម ឺ
ពសចែតសនយ បស់ពៅកែ ែលរត ់ ខ្ ្ អំ ី ី ំបានពធវ ើ ពេពើ ព ព
ោះព
ើ យពៅ
ំ ែល យ ១មនព ៀល ើ យពៅកែពនោះមិនប្េមទងពប ើ ឺ ោះពអាយរតខ្ ំ្ ង ។ ី ផ
កស
វ : បាទ ! បាទខ្ ំ ្ យល ់ព
(ចងអលពៅផានិត្) ែូចពមតចកែ ?
ើ យព ឿងពនោះ
ចោះពោែរអូនឯពណោះយល ់ោង
ពៅកែ : ែមួយផានិត្ ! ជួយមាផង ។ ផានិត្ : ខ្ ំ ្ បានពអាយពោបល ់ព
ែ ោះ ើ យ ពត្ព្ ើ
ពនោះឯង កែលខ្ដំ ្ ស្សែ ចងអលថា ពោលព
ោះ ពេល
កែលេួែពោែមែែល ់ ។ (ពៅកែអូសនែ ពមនគ បាលពៅខ្សប) ឹ កស
វ :
ំខ្នព្ ែ ោះ ួល
តា ំង
មប្ែសួងនគ បាល ខ្ស ំ ្ ំ ព ចថា
ំ ពៅប្ែសួងនគ បាលជាត្ចូ ិ លពៅ
ោប់ (ភានែ់ងា នគ បាលែ ៏ប្រត្បត្ត តាម ។ ោប់ដត្ ិ ិ េូ
ំ) ។
ំ : អ គណ ព
ំ ាន ។ កមវា ើ យមត្ត ិ ទងអស់
កលទែូ ំ ន នឹង មាតយពអាយបានស្សួលផង ។
ពៅកែ : េួែអាឯងទងអស់ ំ ាន ឈប់ពធវកា េីផាោះ ើ
អញពៅ ពៅណ្ត ពៅចោះ ! េួែអាប្ែពេើ ! កស
វាយ េូ
វ : ពៅ ! ពៅប្ែសួងនគ បាល ។ (ប្ោន និង
ំ) ។
ោន : (ពោយកស្សែយំ ) ពោែពអើយែពំ ធវបាបរត ើ ី
ខ្ ំ ្ ( ត្់ពចញពៅ) ។
គង ់ : ឱ ! អនែប្ែពអើយ ! ពត្ដខ្ណ្ត ! ឆ្ន ំណ្ត ! ើ
សត្វត្សណ្ត ! ពទបបំ ោះ ច ួ េីកា ជិោះជាន់ដបបពនោះ ។ ើ ពត្កាល ណ្តពៅពទបមានយ ត្តធម៌ ? ើ ើ ិ កស
វ : ឈប់ ! ឈប់និោយ (ប្ាប់នគ បាល)
ោប់វា ភាលម ! នគ បាលចូលោប់េគ ូ ង ់ចងពទៀត្ ។ ទំ
ផានិត្
:
បញ្ជ ហ ស្សពែៀងៗាន
បានពោទពេញ
ួ េី ឹ ង ពៅែនងសងគមកខ្ ែ សេវនលៃ កែលពទបន ើ ឹង ច
កា ជោះិ ជាន់ បស់អាណ្តនិគម ពៅោែ់គែ ពអាយស្ស
ប្ាន់ដត្ោប់
មនកមនពោោះស្សាយ ិ
ោះពទ
េូ
ំ
បញ្ជ ហ ទងព ំ
ោះ
ទពយ ី ើ ងឥលូវ ប្ាន់ដត្កសតងព
ើង
ពអាយពោែអនែ ោប់អា មមណ៏ ពលើបញ្ជ ហ សងគមកខ្ ែ ខ្ លោះ
ពអាយបានចាស់ផូ វប្ត្ូ ល វ
សំ រាប់ពោោះស្សាយ
ពោែទងអស់ ំ ានជួយគត្ច ោះ ពៅពេលកែល ពោែ ិ
អនែបានមែព
ហ ើ ញ ព ឿងប្រឌិត្ ពលើព ឿងេិត្ននបញ្ជ
ខ្ លោះ ននសងគមកខ្ ែ ពយើង ច ួ ព
ើ យពនោះ ។
នលៃទ៩ ី កខ្ត្ោ គ.ស ១៩៥៦