Wtfilefive

{

៥|

រងយន្ដែលែក្ ឹ រួក្គង ់ ផទះងម្ម ុំ ួយ

បានឈប់ង ៉ាក្់ហៅរីមុខ

ដែលមានរនៃឺហនៃងអ្គគ សន ើ ី ី នៃច ឺ ញ្ហ ៊ិ ច ច

ែូចហរលថ្ងៃ ។ គង ់ន៊ិងចាន់ ប្តូេបានរូៗ ក្នុងយនជុំន៊ិះ

។

ហក្េងស្សីហៅ

ុំហចញរី

ប្តូេហៅសប្មាក្

រោបាលឯមនទីរហរទយហៅហេើយ ។ ហោយចាន់ឋត ៊ិ ក្នុង ឥទរលកាេហៅហ ៊ិ ោ ក្នុងផទះ្ុំហ

ើយ

ហគក្ ៏ប្តូេរូៗ

ុំយក្ចូលហៅ

ះ ។ រូមានក្់ន៊ិយយប្ាប់គង ់ :

- រូ ! អ្នក្

ជាមត្ ៊ិ ខ ុំ ្ុ

- ជាអ្នក្

ហ

ះ? ឯងមក្តាមរូមក្៍ ហ

ះឯង

នឹងបានែង ឹ ។ ន៊ិយយចប់

មនុសែប្រុសហ

ះ

ក្ ៏ចាប់ថ្ែគង ់

បហណ្ើរសុំ ហៅហៅអាគារដេងមួយ ដែលហៅមនឆ្ ៃយ ៊ិ

រីផទះ្ុំ ឋត ៊ិ ក្នុងែ ី ូ ត៍ដតមួយ ។ គង ់ប្ក្ហ អាគារ

ហគហ

ក្ហមលហៅ ើ

ួ បួន ើ ញហក្េងៗចុំនន

ក្់ ហែរើ ហចញរី

ស្សរ៊ិចស្សរ៊ិល

ែូចជាធ្លៃប់ស្គល ់

ក្នុងអាគារ តប្មង ់មក្រក្ខន ហេើយសដប្មក្មនុសែ ួៃ មានក្់ហគហាក្់ សុំ ហ

ងោន់មក្ឮែល ់ប្តហចៀក្ហគ :

- អាគង ់មក្ហេើយហអ្ហះ ? គង ់ហែរើ ផង ខុំរក្នឹក្ែល ់មាចស់សុំហ

ងផង ដតហគ

មក្ហក្ៀក្ជត ់ស្គល ់ថា ជា ៊ិ ហគ ហទបគង ើ

ងតូចញា៉ាញ់

រក្នឹក្មនទន់ ហ ៊ិ

ុំ ន ើ ញ លុះហរលហក្េងទងបួ

ក្់ហែរើ

ងអ្យ ហក្េងប្រុសសុខន៊ិង្ួន ។ គង ់ហាក្់ភា្ក្់

ហផែើលចុំហរះេត្មានរួក្

ងអ្យ ហគោន់មាត់ :

- ហាែក្! រួក្ឯងហទហអ្ហះ ?

- ហអ្ើ រួក្ហយើងេែឹងហេើយ ។ “ ្ួនហអៃយ ” ើ

-

ដន!

គរួ ឺ ក្ហយើងប្ាប់រីក្ដនៃងដែលឯងហែក្

ហែម ៗហៅមណឌលហនះ ើ ែឱយរូ ី ហេើយ

។ “ សុខន៊ិយយម្ង ”

បុរសអ្នក្ែក្ ឹ ថ្ែគង ់ មុខគង ់ផង :

ហៅ

ុំឯងមក្េែឹង

ហគស្សែទ ុំ ល ី ងងាក្មក្ហម ើ

- ដមនហេើយក្មួយ គបានរួ ក្ក្មួយសុខហនះហេើយ ឺ

ដែលបានន៊ិយយរីហរឿងរា៉ាេរួក្ឯង ប្ាប់មក្ខាងរូ ហទបខាងរូ ើ

ុំគានហៅយក្រួក្ឯង មក្េែឹង

។

ហណហើយ! ហៅជដជក្គានចុះ រូហៅហមលម ើ ៊ិត្ឯង ឯហរទយ ិ េញស ៊ិ ន ។

- បាទរូ សុ​ុំ អ្ហញ្ជើញ ។ “ ្ួនន៊ិងសុខហអៃយហ ើ

ែូចហគ

ត់ទក្ ុ ”

- ចាស ។ “

ងអ្យ ”

ើង

- ចាស រូ ។ “

ងញា៉ាញ់ ”

រូដែលជាបុគល គ ៊ិក្ អ្ងគការហប្ៅរោានបាល បាន ៊ិ

ហែរើ ហចញរីប្ក្ុមហក្េងទងហនះ ុំ ក្ចច ៊ិ របស់គាត់

ហែម ហរញភារ ើ ែហៅបុំ ី

ន៊ិងគាត់មានបុំណង

បងកឱកាស

សប្មាប់ហក្េងៗជដជក្គានតាមចត្ ួ ហគ ហចៀស ៊ិ របស់រក្ វាងការខាៃចរអារបស់គង ់ហ ប្គាន់ដតរូហ

ះឯង ។

ះហចញផុតភាៃម

ងតូចអ្យសួរ

យ៉ាងរេ័សហៅកាន់គង ់ : - បងគង ់! អ្នក្

ហែក្ហរទយ ?

- គកាហៅ វារលូតក្ូន ។ ឺ - អ្ូ! ។“ ្ួន អ្យ ញា៉ាញ់ សុខ ោន់មាត់ប្រមគាន ” - ហេើយបងប្គុន ុំ ៊ិងចាន់មក្ដែរឬហទ ? “ សុខសួរ ”

- អាចាន់មក្ហតើ ។ ដតរូៗប៉ាុ ម ន

យក្ហៅឯផទះហ

ះ

ុំវា

ះហេើយ ។

គង ់ហអៃយទ ងចងែ ុំ ើ ុ លហៅ

ឈររីមុខអាគារ្ុំ អាគារហ

ក្់ហ

រូៗចុំនន ួ បី

ក្់ ក្ុំរង ុ

ដែលមានរនៃឺនៃែូ ឺ ចថ្ងៃ

ហោយ

ះឋត ៃ យរីទដែលរួ ក្ហគ ក្ុំរង ុ ៊ិ ហៅ មនឆ្ ៊ិ ី

ឈរជដជក្គានហ

ើយ ។

- ចុះបងប្គុ​ុំ មានមក្ដែរហទ ? “

ងអ្យ ”

- អ្ត់បានមក្ហទ ហប្រះគាត់មនែ ង ឹ រត់ហៅទ ី ៊ិ

ហទ ។

- េុឺ ! អាណ៊ិតបងប្គុ​ុំ

ស់ ដែលគាត់ម៊ិនបាន

ប ទ ប់រីប្ក្ុម

សួរ

មក្ទហនះ ។ “ សុខ ” ី

ងញា៉ាញ់

កាន់គង ់តាមដតរួក្ហគចង ់ែង ឹ ហេើយ

ុំសរវយ៉ាង

ហៅ

ហទបប្ក្ុ មខាង ើ

ិ ងញា៉ាញ់ ក្ ៏ហរៀបរាប់រី ជីេតរួ ក្ហគហៅក្នុងមណឌល

ិ ប្ាប់ហៅគង ់េញម្ ង ។

ផ្ល ់បាយចុំនន ួ បីហរល

ងន៊ិយយ រីមណឌលបាន

យ៉ាងដអែតបរបូ ិ ណ៌

ែល ់

ហក្េងៗដែលរស់ក្ុងទ ន ហនះ សប្មាប់មួយថ្ងៃ ។ មណឌល ី ជាជប្មក្របស់ហក្េង ។ ហក្េងមានហប្ចីន

ក្់ ហប្ៅរីរួក្

ងញា៉ាញ់ ។ ហៅទហនះរួ ក្ហក្េងៗ មានឱកាសបាន ី

ហរៀនសូប្តចុំហណះជាអ្ក្ែរ ជាជុំ

ញ ហែម ន ើ ែបហងក ើ ី

ិ សមតាភាររបស់រក្ ួ ហគ ទុក្សប្មាប់ចញ្ ៊ិ ច ឹ មជីេត ័ ហរលចហប្មីនេយហៅមុ ខ

។

រួក្ហគមានហរលហេោ

សប្មាប់លុំដេក្មាន្ ហោយមណឌល ប្ាស្ទបុរាណ

ុំហៅទសែ

ហែរើ ហលងតាមរមណីយោានជាត៊ិ

ិ ។ ែូចហនះជេី តរួ ក្ហគមានលក្ខណះហរញទជា ី

ក្ុមារថ្ងៃងូ រន ដែល

ហរលអ្

គត រួក្ហគអាចនឹង

កាៃយជារលរែាែ ៏ហរញហលញរបស់សងគមជាត៊ិ ។

ស្​្ប់អ្ស់ប្រហយគហរៀបរាប់របស់ប្ក្ុម្ួន មនបានយល ់សម្ម ៊ិ ី ត្ ៊ិ ហគហៅហ ឱយចត្ ៊ិ គង ់ចង ់ហៅទហនះហ ី

គង ់

ើ យហទ ដតអ្វី ដែលហ្វើ

ះ

គការមានបាយេូ ប ឺ

ដអែតចុំនន ួ បីហរលក្នុងមួយថ្ងៃន៊ិងហរលឈឺមានហរទយ

មានថាន ុំមក្រោបាល ជាការប្រហសើរបុំផត ុ សប្មាប់គង ់ ។

អ្វីហទៀតែូចជាការហរៀនសូប្ត

ការហែរើ ក្មាន្ន៊ិង

សែីៗជាហប្ចីន ដែលគង ់ស្​្ប់ហេើយ ហគមនយល ់ មន ៊ិ ៊ិ

ចា ុំ ហេើយគង ់មនខ វល ់នឹងចង ់ចា ុំ ចង ់ែង ឹ ដែរ ។ កាល ៊ិ ហបែូ ើ ចហនះ

ហទបគង ់សរាយ ើ

មណឌលន៊ិងបានមក្រស់ហៅទហនះ ។ ី

នឹងបានមក្ែល ់

ប៉ាុ ម នថ្ងៃហប្កាយមក្ រូហស្មជាបុគល គ ៊ិក្មានក្់ហ្វើ

ការក្នុងអ្ងគការហនះប្ាប់រក្ ួ គង ់ថា រួក្គាត់បានហៅ ឃ្លៃចា ុំ ុំហមលហៅប្តង ់ ទហែក្របស់ រក្ ួ គង ់ ើ ី ិ ប្រះេហារេត្ ឧ

ណ ហោម

សុំ យប

អ្ស់ចន ុំ ន ួ បួនយប់មក្

ហេើយ ហ

ដតរួក្គាត់ម៊ិនបានហ

ុំ ក្ហែក្ហៅទ ី ើ ញប្គុម

ះហទ ។ ហនះជាមូលហេតុដែលហ្វឱយរួ ក្គាត់មន ើ ៊ិ

អាច

ុំប្គុម ុំ ក្កាន់មណឌលហនះបាន ។ រួក្គង ់មានក្់ៗ

ស្​្ប់រហូ ស្មន៊ិយយចប់

រួក្ហគមុខសៃួតទងអ្ស់ ុំ

គាន ។

គាមននរ យ៉ាងហម៉ាចហ

អាចែង ឹ ថា ប្គុហុំ ៅហែក្ហៅទ ី

ើ យ ។ ដតយ៉ាង

ប្គុប្ុំ ាក្ែជាក្ុំរង ុ

ិ ដតលហតាលក្នុងជីេតគា ម នររ ុំ ឹង ។ ហ ដតប្គុមា ុំ ន ក្់ដែរ

ះក្ ៏ម៊ិនដមនមាន

រ៊ិតជាហៅមានហក្េងក្មែត់ជាហប្ចីន

ក្់ហផែងហទៀត ក្ុំរង ុ ទទួលវាស ក្ុមារអា

រស់

ថាទងហ ុំ

ះ

មនខុ សរីប្គុហុំ ទ ។ ៊ិ

ិ មានដខែជីេត

ដែលេូ រហៅ ហោយគាមនទសហៅ ។ ៊ិ

ែូចដខែទក្ ឹ