3 minute read
AFSLUITER
OVER STARBUCKS EN AUTONOOM RIJDEN
Onlangs was ik op een congres rond autonoom rijden. Ik liep er iemand van Starbucks tegen het lijf. Ik vroeg me uiteraard af wat iemand die voor een koffieketen werkt, op een dergelijk congres deed. Het antwoord was op zijn zachtst gezegd disruptief te noemen. Ik leg het graag even uit: de basis is vandaag het ‘bezit’ van een wagen. We kopen een wagen die we ongeveer 10 jaar zullen gebruiken. Ik denk niet dat burgers in de nabije toekomst nog voor een dergelijk aankoopmodel zullen kiezen. Mobiliteit zal via een app geregeld worden. Je opent ’s morgens je app, en je bestelt je autonome wagen.
Het bezit van een wagen is dan met andere woorden niet langer het overheersende model. Dat zou rampzalig kunnen zijn voor de Europese autoconstructeurs. Bovendien zien we stilaan ook een andere mentaliteit groeien bij de jongere generaties. Het zal hen worst wezen met welk voertuig ze vervoerd worden, als de rit maar in orde is. Wie vandaag een vlucht boekt, weet toch ook quasi nooit op voorhand of hij nu met een Boeing, Embraer of Airbus zal vliegen?
Wat die medewerker van Starbucks daar nu deed? Wel, de consumenten van de toekomst benader je niet langer via advertenties op pakweg de VTM. Die zal je op een andere manier moeten benaderen.
Bijvoorbeeld: parfummerk Dior is maar wat geïnteresseerd om uw autorit te verzorgen, als je de dag daarvoor het internet hebt afgespeurd naar een verjaardagscadeau voor je partner. Uiteraard zal je tijdens de rit dan uitgebreid worden gebriefd over de producten van Dior. Hetzelfde geldt voor Starbucks. Zij hebben een specifiek soort klandizie: jong, mobiel, maar met weinig tijd. Het moet vooruit gaan. Klanten komen bij hen, bestellen iets en zijn kort nadien weer weg. Het contactmoment - en mogelijk verkoopsmoment - met hun klanten is dus zeer kort.
Maar stel nu dat u elke week een rit van West-Vlaanderen richting Brussel doet, en dat je bij Starbucks je rit kan boeken. Zij matchen je op basis van je wensen met een aantal interessante profielen, terwijl ze uw ontbijt serveren in de wagen. Op dat moment ontstaat er een win-win situatie: de gebruiker geniet van zijn optimaal gezelschap én Starbucks heeft nu veel langer om aan klantenbinding en verkoop te doen. De eerste stappen naar autonoom rijden zijn ondertussen gezet: in Duitsland is het sinds kort toegestaan, in China en Californië rijden er zelfs al voertuigen rond.
‘Dergelijke disruptieve modellen lijken misschien nog iets voor een verre toekomst, maar die komen er sneller dan men denkt. Er zijn nog talloze andere voorbeelden van andere modellen aan het ontstaan, waarvan sommige ook verder knagen aan de positie van de verbrandingsmotor. Ik denk aan NIO, een Chinese autoconstructeur die werkt met verwisselbare batterijen. Nadert de wagen zijn maximale actieradius, dan rijdt de bestuurder naar een wisselstation. Daar wordt volautomatisch een volgeladen batterij in de wagen geplaatst, ondertussen wordt je wagen ook nog eens gewassen. Gedaan dus met de range anxiety.’
Mark Pecqueur is sinds 2013 docent en onderzoeker op de De Nayer campus van Thomas More te Sint-Katelijne-Waver.
Hij maakt er een erezaak van zijn automotive studenten klaar te stomen voor de veranderende toekomst. In het bedrijfsleven is Mark een veelgevraagd spreker, omwille van zijn wetenschappelijke achtergrond én zijn grote kennis over automotive, mobiliteit, energie en waterstoftechnologie. ‘Ik geloof dat water ooit als brandstof zal worden gebruikt, dat waterstof en zuurstof waaruit het bestaat, een onuitputtelijke bron van warmte en licht zullen vormen. Water wordt de steenkool van de toekomst! Jules Verne wist het al in 1877 toen hij deze uitspraak liet optekenen, ik weet het al meer dan 25 jaar. Waterstof is de brandstof die een nieuw tijdperk zal inleiden, een tijdperk zonder uitstoot, ééntje dat zal lopen op water!’, aldus Mark Pecqueur, auteur van ‘RUN ON WATER, the hydrogen way.’
ATB Automation
Mechanics Motion Control
