MOP CAP 2017 Shortlist Catalogue by MOP Foundation

2017

Shortlist

April 2018 London

4 About Us

About Us Since 2004 the Magic of Persia has operated on the cutting edge of Iranian art, carving a path for artists to present their work to an international audience. Through various programmes the charity has created a platform for Iranian artists living inside and outside of Iran to have their voices heard through the universal language of art. MOP has established numerous projects in partnership with world-class institutions in the UK, UAE, EU and US. Through the dynamism and expertise of MOP’s team, projects are delivered to a diverse audience before they pass their sell-by date. Various programmes and events complement our annual Art Auction Gala’s of donated artworks by iranian artist and collectors, which are the main source of Magic of Persia’s fundraising gestures. The Magic of Persia Contemporary Art Prize (MOP CAP), Art Residencies in collaboration with Delfina Foundaiton, Family Weekends, Dufferent Perspectives on Modern and Contemporary Iranian Art in colllaboration with the British Musuem, and Curate Archive are some of MOP’s ongoing programmes.

‫‪About Us‬‬

‫‪5‬‬

‫درباره ما‬ ‫بنياد سحر ايران زمني ( مجيك آو پرشيا) با هدف گسرتش فرهنگ و هرن ايرانی و معرفی آن به جامعه جهانی‪ ،‬در سال ‪٢٠٠٤‬‬ ‫در لندن تاسيس شد‪ .‬در اين راستا‪ ،‬اين نهاد در زمينه های مختلفی چون هرنهای تجسمی مدرن و معارص‪ ،‬هرنهای رسانه ای‪،‬‬ ‫موسيقی و كنش های كيورتيوريال برنامه های متفاوتی را با موسسه های گوناگون در انگلیس ‪ ٬‬امارات متحده عربی ‪ ٬‬اروپا و‬ ‫امریکا برگذار كرده است‪ .‬اين برنامه ها ‪ -‬جايزه هرن معارص مجيك آو پرشيا‪ ،‬اقامت هرنی برای هرنمندان ايرانی در بنياد دلفينا‬ ‫لندن ‪ ٬‬ديدگاه های متفاوت بر هرن مدرن و معارص ايران در همكاری با موزه بریتانیا ‪ ٬‬بورسيه تحصيلی برای رشته كيورتيوريال‪/‬‬ ‫دانش در مقطع پژوهش كارشناسی ارشد در دانشگاه گلداسميت‪ ،‬دانشكده فرهنگ های ديداری لندن ‪ ،‬كيوريت آرشيو‪ ،‬اقامت‬ ‫هرنی آن الين برای كيوريتورهای بني املللی را در بر می گريند‪.‬‬ ‫منبع اصلی جذب رسمايه بنياد خرييه مجيك آو پرشيا از حراج آثار هرنی‪ ،‬اهدا شده توسط هرنمندان برجسته و رو به رشد و‬ ‫هم چنني حاميت مجموعه داران سخاومتند‪ ،‬توسط خانه های حراج نامدار جهانی امكان پذير شده است‪.‬‬

6 The Vision

The Vision The search for the next generation of game changing young contemporary Iranian artists and to provide opportunities for them on an international level.

The Mission The goal of the prize is to provide an opportunity for emerging artists to gain international exposure, and to engage in an artistic experimentation and cultural exchange. Through its archival material, including an online artist database and printed publications, MOP CAP aims to provide an educational interchange and contribute to the development of Iranian art and culture. We believe through collaborations with invaluable expertise and vision of individuals in the Selection Committee and Judging Panel we are able to provide a platform for contextualising the discourse of Iranian contemporary art. The two year process of MOP CAP engages the artists to produce new works while representing their practice internationally. MOP CAP 2017 Shortlist Exhibition, compiled of 22 artists is selected from hundreds of applications. applications, The Selection Committee includes: Negar Azimi, Sohrab Kashani and Tirdad Zolghadr and the Judging Panel are; Ferydoun Ave, Aaron Cezar, Vasif Kortun, Ebi Melamed, Hans Ulrich Obrist, and Maaike Schoorel.

‫‪The Vision‬‬

‫‪7‬‬

‫چشم انداز‬ ‫با برخوردى پيرشو‪ ،‬فرايندى زمان بر و در همكارى با فعاالن برجسته بني امللىل‪ ،‬هرنمندان جوان ايراىن را از رسارس دنيا شناسايى‬ ‫كرده و فرصت منايش‪ ٬‬درگري شدن در تجربيات هرنمندانه و تبادل فرهنگى را برای ايشان فراهم می آورد‪ .‬از طريق بازده هاى‬ ‫آرشيوى شامل اطالعات هرنمندان و هم چنني نرشيات چاپ شده‪ ،‬اين جايزه درنظر دارد تا تبادىل آموزىش فراهم آورده و مشاركتى‬ ‫در رشد و گسرتش هرن و فرهنگ ايراىن داشته باشد‪.‬‬ ‫ما باور داريم‪ ،‬از طريق همكارى با افراد خربه و با بصريت در شوراى انتخاب و هیات داوران‪ ،‬قادر به فراهم آوردن پايه اى براى‬ ‫ايجاد بسرتى در گفتامن هرن معارص ايراىن مى باشيم‪ .‬دوره دوساله جايزه‪ ،‬هرنمندان را به توليد آثار تازه تشويق می كند و براى‬ ‫ايشان بازمنايى فعاليت هرنى شان در سطح بني امللىل را ممكن می سازد‪.‬‬ ‫هرنمند برگزیده اين دوساالنه همكارى نزديك با يك كيوريتور‪ ،‬اقامت سه ماهه در بنياد دلفينا لندن و يك منايشگاه انفرادى در‬ ‫يكی فضاهاى منایشگاهی مهم در لندن را به عنوان جایزه دریافت خواهد کرد‪.‬‬

8 The Process

The Process MOP CAP is open to young, emerging Iranian artists, living in and outside of Iran. Stage 1: The applications are accepted online only. The profiles of all eligible entrants to the open call are reviewed by the MOP CAP Selection Committee, and a shortlist of up to 21 artists is compiled. The three members of the Selection Committee are chosen from the Iranian art community, with a relevant curatorial background in the field, vast knowledge of the contemporary Iranian art, and an up-to-date awareness of the emerging art locally and internationally. Stage 2: The MOP CAP Shortlist Exhibition showcases works of the selected artists, at which time the Judging Panel meet to deliberate on, and choose, up to seven Finalists. The prize is judged by a panel of distinguished cultural practitioners and academicians. Stage 3: Subsequently, an exhibition of the Finalistsâ&#x20AC;&#x2122; works is held in London, where the Judging Panel meet once again to select the MOP CAP Winner. The Prize The Winner of MOP CAP receives a one-year fellowship that includes a mentorship with a curator working towards a solo exhibition at a leading exhibition space in London; as well as a three-month residency at the Delfina Foundation .

‫‪The Process‬‬

‫‪9‬‬

‫روند جايزه‬ ‫جايزه هرن معارص مجيك آو پرشيا براى هرنمندان جوان و در حال رشد ايراىن ساكن در داخل و خارج از ایران داير شده است‪.‬‬ ‫مرحله ‪ : ١‬فرم هاى ثبت نام به صورت آنالين پذيرفته می شوند‪ .‬فرم ها به همراه منونه‪-‬آثار ثبت شده رشكت كنندگان در‬ ‫فراخوان توسط شوراى انتخاب بررىس و بازديد شده و ‪ ٢١‬هرنمند برگزيده مرحله نخست توسط ايشان انتخاب می شوند‪.‬‬ ‫اعضاى شوراى انتخاب جايزه هرن معارص مجيك آو پرشيا‪ ،‬از اجتامع ايرانيان‪ ،‬با پيش زمينه مرتبط در كيوريتورى‪ ،‬دانىش گسرتده‬ ‫در هرن معارص ايران و آگاهى از جريان در حال رشد هرن به صورت محىل و بني امللىل دعوت به همکاری می شوند ‪.‬‬ ‫مرحله ‪ : ٢‬منايشگاه برگزيدگان مرحله نخست آثار هرنمندان انتخاب شده را در بازديد عموم قرار مى دهد‪ .‬هیات داوران در اين‬ ‫زمان از منايشگاه بازديد كرده و به كنكاش و گفت گو در انتخاب ‪ ٧‬هرنمند برگزيده مرحله نهايى مى پردازند‪ .‬اين جايزه توسط‬ ‫هیاىت از فعاالن فرهنگى و دانشگاهيان برجسته داورى می شود‪.‬‬ ‫مرحله ‪ : ٣‬متعاقبا منايشگاهى از آثار هرنمندان مرحله نهايى در لندن برگذار خواهد شد و پس از بررىس آثار توسط هیات داوران‬ ‫برنده اين دوره اعالم خواهد شد‪.‬‬ ‫جايزه‪:‬‬ ‫هرنمند برگزیده اين دوساالنه همكارى نزديك با يك كيوريتور‪ ،‬اقامت سه ماهه در بنياد دلفينا لندن و يك منايشگاه انفرادى در‬ ‫يكی فضاهاى منایشگاهی مهم در لندن را به عنوان جایزه دریافت خواهد کرد‪.‬‬

Selection Committe

12 Selection Committee

Negar Azimi Negar Azimi is a writer and Senior Editor of Bidoun, an award-winning magazine and curatorial project with a focus on the Middle East and its diasporas. Her writing has appeared in Artforum, The New York Times, The New Yorker, and The Wall Street Journal Magazine among other venues. She writes a semi-occasional column in Frieze called Double Agent. Azimi was a 2014-2015 fellow at the New York Public Library’s Cullman Center for Scholars and Writers and a 2012 winner of the Andy Warhol Foundation’s Arts Writers Grant. She sits on the boards of Artists Space in New York, the Beirut-based Arab Image Foundation, and Orhan Pamuk’s Museum of Innocence in Istanbul. She was an advisor for the 2017 Whitney Biennial, the 2013 Venice Biennale, and continues to serve on Art Dubai’s curatorial advisory committee. She is at work on a book, to be published by Penguin Random House, about the 1960s and 70s in Iran.

Tirdad Zolghadr Tirdad Zolghadr is a curator and writer. His most recent publication is Traction, Sternberg Press 2016. Zolghadr is director of the Summer Academy Paul Klee in Bern and associate curator at KW Institute for Contemporary Art in Berlin. He teaches at the Dutch Art Institute in Arnhem.

13 Selection Committee

Sohrab Kashani Sohrab Kashani is an interdisciplinary artist and an independent curator based in Tehran. He is the Founder and Director of Sazmanab; non-profit project space and residency program in Tehran established in 2008 and on hiatus since 2016. Sohrab has exhibited internationally and has held talks at institutions and universities worldwide including: Asia Society, New York; Tisch School of the Arts NYU, New York; Stanford University, Palo Alto; International Studio & Curatorial Program (iscp), New York; Carnegie Mellon University, Pittsburgh; Pomona College, Los Angeles; University of California, Irvine; Delfina Foundation, London; Gasworks, London; Haus am Waldsee, Berlin; YARAT, Baku; and Global Art Forum (Art Dubai), Dubai.

14 Notes from the Selection Committee

Notes from the Selection Committee Negar Azimi Working my way through the artist portfolios for the 2017 artist prize was thriling. I’ve been away from Tehran for too long, and frankly, disconnected. The art I encountered was deeply introspective, sophisticated, and dynamic. While some—even many—works were marked by formal virtuosity, it was not always at the expense of conceptual rigor or essence. Nor did I witness a strenuous effort to create that work that fits into an imagined paradigm of what successful “contemporary art” should be. That would be a mistake. Instead, I found work that was self-confident, original, and informed by the motley circumstances under which it came to be. In sifting through the artwork at hand, I couldn’t help but notice the recurrence of certain thematic concerns, among them the archival, the city as psychic space, and the vexed and vexing question of gender. The prevalence of these themes inevitably makes me curious about what might be driving these artists. An animating politic? Certain art school traditions? A conversation in the air? I’m left wanting to know more. At best, Magic of Persia serves as a platform to see work that one otherwise wouldn’t have easy access to. It allows art to circulate in a context in which travel is tightly circumscribed. Individuals and ideas mingle. This can only be fruitful. Finally, MOP allows people to exit their narrow, tidy conceptions of what art produced in and around Iran can be, or should be. The richness and sheer diversity of the works presented here speaks volumes. I will surely be following these artists for years to come.

So what is it that draws Iranian artists to Contemporary Art? The question itself seems ridiculous. You could see it as condescending, perhaps mildly racist at that. To state the very obvious, they expect the same as any other artists anyplace else. The very artists in this selection offer an eloquent and compelling answer the question of what they are aiming for, simply by means of the practices showcased in this publication. It does bear mentioning that a large number of them seem to be resorting to Contemporary Art (CA) not because of what it represents in and of itself, but as a means to grapple with things beyond the artistic remit strictly speaking. Matters such as design, photography, social hierarchies, the Tehran cityscape and others more. This is encouraging, even if it arguably goes to show that my above question is indeed embarrassing, at best. But you see, a middle aged Iranian expat who spent 36 out of 44 years outside the country, with slushy Farsi pronunciation and disastrous Farsi penmanship, cannot help but ask embarrassing questions. It’s in the nature of the beast. What if you were to humor such a creature. What if – IF – the Iranian art field were a different “case”. What if we said, for the sake of argument, that it was blessed with the historical privilege of a structural opportunity. The chance to pursue criteria that are somewhat different to the ones pursued by the rest of the transnational artscape 2018. An historical opportunity which, with any luck, might go so far as to justify the melodramatic, sweeping tenor of my essay. I am of a generation who, from within as well as from outside the country, ever since those fabled 1990s, have been very much invested in developing a CA infrastructure in Iran. Magic of Persia is certainly part of that drive, as are the two other esteemed members of the first-round jury. Compared to their efforts, my own contributions to the net result of today are tiny. And still I look upon that result with sentimental awe. Whether you’re talking commercial galleries, individual practices, artist-run initiatives, or the sheer level of the conversation in the room, things have taken big strides towards professionalization. Towards, in other words, criteria commonly accepted as the tacit protocols of a professional habitus worldwide. Even if this is all comparatively recent in Iran, and the dust has yet to settle, and things are still clicking into place and so on. Now in light of this “settling-in”, and the lingering ambivalence, perhaps my initial question – of what artists want, and which historical options

Notes from the Selection Committee

Tirdad Zolghadr

16 Notes from the Selection Committee

remain structurally open in Iran today – becomes all the more peculiar. Keep moving forward, along this tightly defined path that we have all embarked upon, and, within a decade or so, give or take, CA, in the transcontinental sense of the word, will have established itself in Tehran, nice and easy. To the point where you couldn’t imagine life without it. It will be as banal as the downtown smog, or koobideh in Darband. And why the hell not, you might say. We’ve waited long enough. Behold the fancypants expat with his second thoughts. Well, the bad news is that the question persists regardless of who is raising it: is CA currently a goal worth shooting for, in and of itself? To be sure, it offers aesthetic and intellectual pleasures that I personally enjoy – and if that’s the point here, well the time is now. Let’s run for it. On the other hand, if our question is whether CA can offer decent working conditions to those partaking in it, and kindle steep ambitions both political and intellectual, along with a vision of some better way to live our lives, then the answers are, as I have argued elsewhere, more chewy. To begin with ambitions political and intellectual, CA is not the place to look for a dialectics of clear positions. And as a workplace, it can generally offer living wages to perhaps 3%-8% of its core workforce; the remainder becomes part of a job market glut that is required to subsidize its career path by working on the side, or with family inheritance. Finally, in terms of a vision of the world, CA offers a liberal, middle class cosmopolitan temperament that offers many attractive options to liberal, middle class cosmopolitans, but rather little to those who dream of redistribution of any form. As the aforementioned dust is settling, those of us already within the artscape can decide whether this is, de facto, enough. Should it not be, then the one realistic option is a collective investment in some trajectory beyond business as usual. (The good news is that such efforts would be timely; similar appetites have been bubbling up in many places of late, from Los Angeles to Bandung Indonesia and beyond.) In other words, infrastructures such as Magic of Persia, alongside others, can strive to create a pool of talent that is in synch with the international circuits of CA as they presently exist. Or we/they can serve as sustainable platforms for local appetites seeking other options altogether. To be fair, that appetite cannot be kindled by Magic of Persia itself. At the end of the day, it all boils down to what artists within Iran would want for themselves . . .

‫‪Notes from the Selection Committee‬‬

‫‪17‬‬

‫یادداشتی از شورای انتخاب‬

‫نگار عظیمی‬ ‫کار من روی منونه آثار هرنمند‪ ،‬برای جایزه هرنمند سال ‪ ، ۲۰۱۷‬بسیار هیجان انگیز بود‪ .‬خیلی وقت است که از تهران دور‬ ‫هستم‪ ،‬و راستش را بخواهید‪ ،‬کال ارتباطم قطع است‪ .‬آثاری که من به بررسی و غربال گری آن ها پرداختم عمیقا درون گرایانه‪،‬‬ ‫پیرشفته‪ ،‬پیچیده و پویا بودند‪ .‬در حالی که برخی آثار‪ -‬حتی شاید بسیاری از آن ها‪ -‬با تسلط و مهارت صوری خلق شده بودند؛‬ ‫اما این مهارت و تسلط به قیمت از دست رفنت دقت یا ماهیت مفهومی این آثار نبود‪ .‬هم چنین‪ ،‬شاهد تالشی مجدانه در جهت‬ ‫خلق اثری که مناسب یک پارادایم تجسمی‪ ،‬از آنچه که باید یک “هرن معارص موفق” تلقی شود‪ ،‬نبودم‪ .‬این اشتباه است‪ .‬در‬ ‫عوض‪ ،‬اثری را یافتم که دارای اعتامد به نفس و اصالت بود؛ و تحت تاثیر رشایط به وجود آمدنش نبود‪..‬‬ ‫در حال غربال گری آثار هرنمند‪ ،‬نتوانستم شيوع نگرانی های جاری خاص مانند‪ archival :‬یا جنسیت را نادیده بگیرم‪ .‬تکرار این‬ ‫درون مایه ها ناگزیر باعث شدند من در مورد انگیزه احتاملی این هرنمندان کنجکاو شوم‪ .‬سیاستی پویا و متحرک؟ سنت های‬ ‫مکاتب هرنی خاصی؟ مکامله ای روی هوا؟ من ماندم و متایل برای دانسنت بیشرت‪.‬‬ ‫در بهرتین حالت‪ ،‬مجیک آو پرشیا به عنوان یک پلتفرم برای افرادی مانند من است که دوست دارند اثری را ببینند که در خارج‬ ‫از این رشایط‪ ،‬دسرتسی به آن به راحتی میرس نبود‪ .‬این امر این امکان را می دهد تا هرن در بافتی ‪-‬که سفر به درون آن به شدت‬ ‫محدود است‪ -‬جریان یابد‪ .‬افراد و عقاید با یکدیگر در می آمیزند و این اتفاق بسیار مفیدی است‪ .‬دست آخر‪ MOPCAP ،‬به‬ ‫مردم این امکان می دهد که از مفاهیم باریک و خرد خود ‪-‬درباره ی چگونگی هرنهای تولیدشده در داخل و اطراف ایران ‪-‬‬ ‫خارج شوند‪ .‬غنا و تنوع محض آثار ارایه شده در اینجا حرف های بسیاری برای گفنت دارد‪ .‬من مطمئناً این هرنمندان را در سال‬ ‫های آینده دنبال خواهم کرد‪.‬‬

‫‪Notes from the Selection Committee‬‬

‫‪18‬‬

‫و زیبایی شناختی را ارایه می کند که خو ِد من شخصا از آن ها لذت می برم‪ -‬و اگر مساله همین است‪ ،‬زمان مناسبش همین‬ ‫حاالست‪ ،‬پس بیایید تالشامن را بکنیم‪ .‬از طرف دیگر‪ ،‬اگر سواملان این باشد که آیا هرن معارص می تواند رشایط کاری مناسبی را‬ ‫برای کسانی که در آن مشارکت دارند فراهم کند و در کنار دیدی بهرت جهت زندگی بهرت‪ ،‬مشعل متایالت سیاسی و معنوی را نیز‬ ‫بیفروزد‪ ،‬آنگاه پاسخ ها‪ ،‬هامن طور که در جای دیگری بحث کرده ام‪ ،‬قابل هضم تر خواهند بود‪.‬‬ ‫برای رشوع بحث در مورد متایالت سیاسی و معنوی باید گفت که هرن معارص فضایی برای کنکاش دیالکتیک نیست‪ .‬و به عنوان‬ ‫یک شغل‪ ،‬کال می تواند به ‪ ۳‬تا ‪ ۸‬درصد از نیروی کارش پاسخ دهد‪ ،‬و بقیه نیروی کار‪ ،‬بخشی از مازاد بازار کاری هستند که باید‬ ‫مسیر شغلی شان را با کار کردن در حاشیه (به صورت سوبسیدی و کمک هزینه ای) تغییر دهند‪ ،‬و یا با اموالی که به ارث برده‬ ‫اند به زندگیشان ادامه دهند‪ .‬در آخر‪ ،‬از نقطه نظر جهان بینی‪ ،‬هرن معارص یک ماهیت لیربال‪ ،‬بین املللی و طبقه ی متوسطی‬ ‫را ارائه می دهد که جذابیت های بسیاری را برای افراد لیربال‪ ،‬طبقه ی متوسط به ارمغان آورده است‪ ،‬اما جذابیت آن برای‬ ‫افرادی که به دنبال تکثیر آن به هر شکلی هستند نسبتا کم است‪.‬‬ ‫با نشست گردی که از آن صحبت شد‪ ،‬برخی از ما که در فضای هرن قرار داریم می توانیم متوجه شویم که آیا این موضوع جدی‬ ‫و عملی است یا خیر‪ .‬اگر نباشد‪ ،‬آنگاه یک گزینه ریالیستیک و واقع گرایانه این است که یک رسمایه گذاری جمعی در برخی از‬ ‫مسیرها – فرای مسیر و کسب و کار عادی‪ -‬انجام شود‪( .‬خرب خوب این است که چنین اقداماتی به موقع در رشف انجام هستند‬ ‫و متایالت مشابهی در بسیاری از جاها اخیرا پدیدار شده اند‪ ،‬از لس آنجلس گرفته تا بندانگ اندونزی و حتی جاهای دیگر‪ ) .‬به‬ ‫عبارت دیگر‪ ،‬زیرساخت هایی مانند جادوی پارس‪ ،‬در کنار آثار دیگر‪ ،‬می توانند استعدادهایی ایجاد کنند که همگام با محافل‬ ‫بین املللی هرن معارص باشند‪ ،‬چنان که هم اکنون نیز وجود دارند‪ .‬یا ما‪/‬آن ها به عنوان یک پایه و بنای پایدار برای مشتاقان‬ ‫بومی که به طور کلی به دنبال گزینه های دیگر هستند‪ ،‬عمل کنیم‪ .‬چنان چه بی طرفانه بنگریم‪ ،‬این متایالت و یا آثاری مانند‬ ‫مجیک او پرشیا منی توانند به تنهایی مشتعل شوند‪ .‬در پایان‪ ،‬همه چیز به آن چه که هرنمندان داخل ایران برای خود‬ ‫می خواهند می انجامد و در آن خالصه می شود ‪...‬‬

‫‪Notes from the Selection Committee‬‬

‫‪19‬‬

‫تیرداد ذوالقدر‬ ‫چه چیزی هرنمندان ایرانی را به سوی هرن معارص می کشاند؟ خود همین سوال‪ ،‬خنده دار به نظر می رسد‪ .‬ممکن است نگاه‬ ‫شام به این مساله از باال به پایین‪ ،‬و یا شاید کمی هم جانبدارانه باشد‪ .‬واضح ترین دلیل این به نظر می رسد که باید گفت این‬ ‫هرنمندان انتظاری مشابه متامی هرنمندان دیگر در هر جای دیگری دارند‪ .‬هرنمندان این عرصه‪ ،‬به سادگی و با استفاده از آثاری‬ ‫ِ‬ ‫خصوص قصد و هدفشان می دهند‪ .‬شایان ذکر است که تعداد‬ ‫که در این نرش ارایه شده اند‪ ،‬پاسخی شیوا و قانع کننده در‬ ‫زیادی از آن ها ظاهرا ً به هرن معارص متوسل شده اند‪ ،‬نه به دلیل آنچه این هرن در خود و در مورد خود ارایه می دهد‪ ،‬بلکه‬ ‫منحرصا ً به عنوان ابزاری برای دستیابی به چیزهایی فراتر از هرن؛ موضوعاتی مانند طراحی‪ ،‬عکاسی‪ ،‬مراتب اجتامعی‪ ،‬منظره ی‬ ‫شهری تهران و ِ‬ ‫مانند آن‪ .‬این‪ ،‬بسیار دلگرم کننده است‪ ،‬حتی اگر با استدالل بخواهد نشان دهد که سوال من در باال‪ ،‬در بهرتین‬ ‫حالت‪ ،‬واقعا باعث آشفتگی می شود‪.‬‬ ‫اما شام می بینید که یک هموطن ایرانی میانسال که ‪ ۳۶‬سال از ‪ ۴۴‬سال عمرش را در خارج از کشور گذرانده‪ ،‬و فارسی را دست‬ ‫و پاشکسته حرف می زند و می نویسد‪ ،‬کاری از دستش بر منی آید جز این که سواالتی “آشفته کننده” بپرسد‪ .‬این در ذات‬ ‫حیوانات درنده است‪ .‬حال اگر شام بخواهید خواسته های چنین موجودی را برآورده کنید چه اتفاقی می افتد؟ و اگر‪ -‬اگر‪ -‬حوزه‬ ‫هرن ایرانی چیزی “متفاوت” از این بود‪ ،‬چه اتفاقی می افتاد؟ به فرض‪ ،‬اگر می گفتیم که این هرن دارای یک موهبت تاریخی از‬ ‫یک فرصت ساختاری است‪ ،‬چه اتفاقی می افتاد؟ شانسی برای دنبال کردن برخی مالک ها که ‪-‬از مالک هایی که ِ‬ ‫توسط بقیه‬ ‫هرنمندان فراملّی دنبال می شوند‪ -‬تا حدی متفاوت هستند‪ .‬یک فرصت تاریخی که ممکن است تا توجیه فحوای ملودرام پیش‬ ‫رود‪.‬‬ ‫من از نسلی هستم که هم از داخل و هم از خارج کشور ‪ ،‬و از زمان رویدادها و داستان های دهه ‪ ،۱۹۹۰‬به دنبال توسعه‬ ‫زیربناهای هرن معارص در ایران بوده ام‪“ .‬مجیک او پرشیا” مشخصا بخشی از این انگیزه است‪ ،‬هامنند دو تن از اعضای دیگر‬ ‫دور اول شورای انتخاب ‪ .‬البته‪ ،‬در مقایسه با تالش های آن ها‪ ،‬سهم من در موفقیت های امروز بسیار ناچیز است‪ .‬و هنوز هم‬ ‫نگاه به آن نتایج‪ ،‬برای من با شکوه و پراز احساس است‪ .‬از هرچه صحبت کنید‪ ،‬از گالری های تجاری گرفته‪ ،‬تا آثار شخصی‪،‬‬ ‫ابتکارات هرنی‪ ،‬و یا حتی مکامله محض در اتاق‪ ،‬می بینید در همه و همه قدم های بزرگی در جهت حرفه ای شدن برداشته‬ ‫شده است‪ .‬به عبارت دیگر‪ ،‬به سوی مالک هایی که عموماً به عنوان ترشیفات ضمنی یک هیات یا تشکل حرفه ای‪ ،‬در رسارس‬ ‫جهان مورد پذیرش قرار گرفته است‪.‬‬ ‫حتی اگر همه این ها در ایران نسبتاً جدید باشند‪ ،‬و هنوز از گر ِد راه هم نرسیده باشند‪ ،‬و همه چیز تازه در حال شکل گیری‬ ‫باشد‪ ،‬اکنون‪ ،‬و در پرتو این “شکل گیری”‪ ،‬و این دوسوگرایی طوالنی (‪ ، )lingering ambivalence‬شاید سوال اولیه من – در‬ ‫مورد خواسته ی هرنمندان‪ ،‬و اینکه چه گزینه های تاریخی امروز از لحاظ ساختاری در ایران آزاد هستند‪ -‬بسیار خاص جلوه کند‪.‬‬ ‫با ادامه حرکت رو به جلوی خود‪ ،‬در طول این مسیر تعریف شده و محدود ‪ ،‬و طی یک دهه بده بستان‪ ،‬هرنِ معارص‪ ،‬در معنای‬ ‫رسارسی و کلی خود‪ ،‬جایگاه خود را تهران‪ ،‬پیدا خواهد کرد‪ ،‬تا جایی که منی توانید زندگی را بدون آن تصور کنید و مانند چیزی‬ ‫شبیه به دود و دم پایین شهر یا کباب کوبیده ی دربند‪ ،‬دم دستی و پیش پاافتاده خواهد شد‪ .‬و شام هم خواهید گفت ‪”:‬چرا که‬ ‫نه؟”‪ .‬ما به اندازه ی کافی صرب کرده ایم‪ .‬به این هموطن دورافتاده از وطن و به افکارش نگاه کنید‪.‬‬ ‫بسیار خوب‪ ،‬خرب بد این است که این سوال هنوز هم‪ ،‬رصف نظر از این که چه کسی آن را مطرح کرده است‪ ،‬باقی است‪ :‬آیا هرن‬ ‫معارص در حال حارض‪ ،‬در خود و در پیرامونش‪ ،‬هدفی است که ارزش پرداخنت به آن را دارد؟ مطمینا‪ ،‬این هرن‪ ،‬لذات معنوی‬

Judging Panel

22 Judging Panel

Fereydoun Ave Fereydoun Ave was born in 1945 in Tehran and educated in a boarding school in England. Ave received his BA in Theatre Arts from Arizona State University and studied film at New York University. Now he divides his time between Tehran, Paris and sometimes Dubai and London. In 1984 he established Tehran’s first alternative art space on 13 Vanak Street & the In-between Space in Dubai. His works are in the possession of such important museums in the world as The British Museum, La Caisse des Dépôt et Consignation, Paris, Tehran Contemporary Art Museum, Centre Georges Pompidou Collection. The most recent acquisition of his ”Rostam in the Dead of Winter” was made by the Metropolitan Museum of Art in February 2014 & Los Angeles County Museum of Art.

Aaron Cezar is the founding Director of Delfina Foundation, where he curates and develops its interrelated programme of residencies, exhibitions and public platforms. Over the last ten years, he overseen over 350 residencies and developed co-commissions with major institutions including Tate, MATE (Museo Mario Testino), Videobrasil, Creative Time and Art Dubai. He has positioned Delfina Foundation as a leading centre for the development of creative practice through thematic residencies such as its renowned Politics of Food programme and Collecting as Practice, the first-ever residency programme for collectors. Aaron has been appointed to numerous boards, committees and advisory groups such as All Change Arts, Davidoff Art Initiative, and Al Serkal Avenue. He has written for Harperâ&#x20AC;&#x2122;s Bazaar, The Art Newspaper, and AsiaArtPacific, among other publications.

Judging Panel

Aaron Cezar

24 Judging Panel

Vasif Kortun Vasif Kortun is a curator, writer and teacher in the field of contemporary visual art, its institutions, and spatial practices. He was the founding Director of Research and Programs of SALT in Turkey. Kortun serves on the board of directors of the Foundation for Arts Initiatives and SALT and was on the CIMAM International Committee for Museums and Collections of Modern Art (2010-2015). A recipient of the Award for Curatorial Excellence from Bard College, he was the founding director of a number of institutions including the Platform Garanti Contemporary Art Center, Istanbul, Proje4L, Ä°stanbul Museum of Contemporary Art and the Museum of the Center for Curatorial Studies. Kortun has worked on a number of biennales, including Taipei Biennial (2008) co-curated with ManRay Hsu, 9th International Istanbul Biennial (2005) co-curated with Charles Esche. Recent publications include VOTI: Union of the Imaginary: A Forum for Curators (Author & Co-Editor), 2017; 20: Collected Essays II, (forthcoming, Turkish, 2017).

Ebi Melamed is a passionate art collector and philanthropist. Melamed started collecting at a young age of 17 when he was studying in Switzerland. He started visiting art studios due to being close to the art world in Geneva. This close knit relationship with various artists was the starting steam of his passion and collection. He continued his studies in the States in Psychology and returned to Switzerland to do his MA in Business. His extensive collection includes works by various artists such as Christopher Wool, Glenn Ligon, YZ Kami, Wade Guyton, Adriana Varejao, Farhad Moshiri, Monir FarmanFarmian, Yayoi Kusama, etc.

Judging Panel

Ebrahim Melamed

26 Judges

Hans Ulrich Obrist Hans Ulrich Obrist (b. 1968, Zurich, Switzerland) is Co-Director of the Serpentine Galleries, London. Prior to this, he was the Curator of the Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris. Since his first show “World Soup” (The Kitchen Show) in 1991 he has curated more than 300 shows. So far in 2016, Obrist has co-curated at the Serpentine Galleries solo shows for Michael Craig-Martin, Simon Denny, Hilma af Klint and DAS INSTITUT. In 2014 he curated the Swiss Pavilion at the 14th International Architecture Biennale in Venice, where he presented Lucius Burckhardt and Cedric Price—A stroll through a fun palace; the building was designed by architects Herzog &amp; de Meuron, and the program was developed with artists Liam Gillick, Philippe Parreno, Tino Sehgal and Dominique Gonzalez-Foerster. Obrist’s Art of Handwriting project is taking place on Instagram and is a protest against the disappearance of handwriting in the digital age. In 2013, Obrist co-founded with Simon Castets the 89plus, a long-term, international, multi-platform research project, conceived as a mapping of the digitally native generation born in or after 1989. In 2011 Obrist received the CCS Bard Award for Curatorial Excellence, in 2009 he was made Honorary Fellow of the Royal Institute of British Architects (RIBA), and in 2015 he received the International Folkwang Prize for his commitment to the arts. Obrist has lectured internationally at academic and art institutions, and is contributing editor to several magazines and journals. Obrist’s recent publications include Conversations in Colombia, Ways of Curating, The Age of Earthquakes with Douglas Coupland and Shumon Basar, and Lives of The Artists, Lives of The Architects.

Born 1973, Santpoort, The Netherlands. Maaike Schoorel has recently returned from New York to the Netherlands and now lives and works in Amsterdam. Residencies include: The American Academy in Rome, 2015 and the International Studio and Curatorial Programme, New York, 2013. Selected solo exhibitions include: London | New York |Rome | Amsterdam, Gemeente Museum, Den Haag, the Netherlands, 2017 ; Conversation Piece Part 2, Fondazione Memmo, Rome, Italy, 2016; Frans Hals Museum, Haarlem, The Netherlands, 2012; Maaike Schoorel - Zelfportretten & Stillevens, the Embassy of the Kingdom of the Netherlands, London, UK, 2011; Art Basel Features, Basel, Switzerland, 2010; Album, Museum de Hallen, Haarlem, The Netherlands, 2008. Selected group exhibitions include: Rumoer in de Stad, Gemeente Museum, Den Haag, The Netherlands, 2017; 20th Biennale of Sydney, Australia 2016; Salon Hang, Kunstverein, Amsterdam, The Netherlands, 2015; Landscape: the Virtual, the Actual, the Possible? Guangdong Times Museum, Guangzhou, Guangdong, China, touring to: Yerba Buena Center for the Arts, San Francisco, USA, How Soon is Now?, Manifesta Foundation & DutchCulture, Amsterdam, The Netherlands, Variations: Conversations in and Around Abstract Painting, LACMA, Los Angeles, USA, The Peacock, Grazer Kunstverein, Graz, Austria, 2014; Nothing, Like Something Happens Anywhere, Chapter, Cardiff, Wales, 2012;Museum of Old and New Art, Tasmania, Australia; Saatchi Gallery in Adelaide: British Art Now, Art Gallery of South Australia, Adelaide, Australia, 2011, Painted Over/Under, LACE, Los Angeles Contemporary Exhibitions, Los Angeles, USA, Painting Between the Lines, CCA Wattis Institute for Contemporary Art, California College of the Arts, San Francisco, USA, 2011; British Art Show 7: In the Days of the Comet, Hayward Touring Exhibitions, United Kingdom, 2010; Visible Invisible: Against the Security of the Real, Parasol Unit, London, United Kingdom, 2009; Eyes Wide Open â&#x20AC;&#x201C; New to the Collection, Stedelijk Museum, Amsterdam, The Netherlands, 2008

Judges

Maaike Schoorel

Shortlist Artist 2017

Hamed Dehghan

‫‪Hamed Dehghan‬‬

‫‪32‬‬

‫‪Artist Statement‬‬ ‫‪I investigate the relationship between myself and the world that I live in by deconstructing memories,‬‬ ‫‪experiences and events. For me, thinking is a material, and to recognize this material, I need to make,‬‬ ‫‪change and improve it.‬‬ ‫‪My work starts with finding ideas, which I then put together with memories, experiences, and events.‬‬ ‫‪I convert data into post-data, but without creating a final product. What I propose is also a process.‬‬ ‫‪However, it is frozen at certain points: the ‘show’, the ‘scene’ and the presence of an audience. I refer‬‬ ‫‪to this as ‘disabled art’, a type of art that is constantly changing due to internal flaws and faults, yet‬‬ ‫‪will never find itself.‬‬

‫بیانیه هنرمند‬ ‫من تالش می کنم رابطه میان خود و جهانی را که در آن زیست می کنم‪ ،‬درک کنم و از طریق واکاوی در خاطرات‪ ،‬تجربیات و‬ ‫رویدادها آن را بررسی کنم‪ .‬برای من‪ ،‬تفکر یک ماده است و برای شناخت این ماده نیاز به ساخت‪ ،‬تغییر و تقویت آن دارم‪ .‬در‬ ‫این فرایند‪ ،‬حسی را نسب به خود و جهان باز می یابم‪ ،‬این یک نتیجه خاص نیست‪ ،‬بلکه این گونه‪ ،‬ادراکم از زیسنت را بصورت‬ ‫یک فرم حفظ و تداوم می بخشم‪.‬‬ ‫کار من با پیدا کردن ایده ها آغاز می شود سپس آن را در اشرتاک با خاطرات‪ ،‬تجربیات و رویدادها قرار می دهم‪ ،‬از این طریق‬ ‫بسرت مورد نظرم را می یابم و آن را زمین هایی برای ایجاد فرآیند در نظر می گیرم‪ ،‬فرآیند نقطه رشوع و پایان کار من به منظور‬ ‫تبدیل داده ها به باز داده هاست‪ ،‬بدون ایجاد محصول نهایی‪ ،‬آن چه عرضه می کنم نیز فرآیند است‪ ،‬اما تا حدی منجمد شده‪.‬‬ ‫جایگاه منایش و حضور مخاطب بسرتیست برای واسازی آن بدون کنرتل‪ ،‬آن جاست که افکار ابتدا نواقص را باز می یابد‪ ،‬سپس‬ ‫از طریق قرارگیری در جایگاه متصل به کنش‪ ،‬فرایند را نیز در اختیار می گیرد و در رفع نواقص آن می کوشد‪ .‬من این ویژگی را‬ ‫“هرن معلول” می نامم‪ ،‬هرنی که بخاطر علل و نواقص درونی‪ ،‬همواره در حال تغییر است اما هیچ گاه خود را باز منی یابد‪.‬‬

33 Hamed Dehghan

‫ وضعیت قرارگیری‬:‫یک یا چند سطح صاف‬ 1396 ‫چیدمان‬ ‫ س م‬۱۰ / ۱۲۰ / ۱۲۰

One Or Several Smooth Surface: Positioning 2017 Installation 120/120/10 cm

‫‪Hamed Dehghan‬‬

‫‪34‬‬

‫‪One or Several Smooth Surface: Positioning‬‬ ‫‪The work is a three dimensional rectangle with the dimensions of 120 cm in both length and width‬‬ ‫‪and 10cm ins height. In this work the visitor is asked to consciously put his/her body against its‬‬ ‫‪surface to encourage them to become aware of their situation in the space, and our body as objects in‬‬ ‫‪the world.‬‬

‫یک یا چند سطح صاف‪ :‬وضعیت قرارگیری‬ ‫اثر ارایه شده یک حجم‪/‬مکعب ساده است با طول و عرض ‪ 120‬سانتی مرت در ارتفاع ‪ 10‬سانتی مرت‪.‬‬ ‫در این اثر از مخاطب خواسته می شود بدن خود در حالت های مختلف‪ ،‬بطور ارادی بر روی سطحی از این حجم که در دسرتس‬ ‫است قرار دهد‪ ،‬با این کنش او به وضعیت قرار گیری خود در فضا آگاه می شود‪ ،‬این وضعیت هامن وضعیت همیشگی ست که‬ ‫بدن به عنوان یک جسم با جهان می سازد‪ ،‬وضعیتی به شدت تکراری و تکثیر شده که فرشدگی آن شکلی از یک وضعیت ثابت‬ ‫و بدون تغییر است‪.‬‬

36 Hamed Dehghan ۳ ‫ شماره‬- ‫درباره من‬ 1394 ‫چاپ سیلک اسکرین‬ ‫ س م‬۳۰/۲۰

About Me - # No.3 2016 Silkscreen print 30/20 cm each

37 Hamed Dehghan

About Me - # No.3 “I’m a lying artist” is a statement on how I talk about myself as an artist, Now, if this statement is correct in the view of the audience, then I am right as an artist, and would not be a liar anymore! This is where a fundamental contradiction is formed. The problem is that art has a considered truth-seeking value for the artist, while my description about “me as the artist” can be far too contradictory and self-referential.

‫ شماره سه‬- ‫درباره من‬ ‫“من یک هرنمند دروغگو هستم” گزاره ایست درباره این که چگونه من به عنوان هرنمند در مورد “خود” اظهار عقیده‬ ‫ یعنی دیگر‬،‫ پس من به عنوان هرنمند می باید راست گفته باشم‬،‫ حال اگر این جمله در نظر مخاطب درست باشد‬،‫می کنم‬ ‫ مساله این است که چگونه هرن در طول تاریخ خود ارزشی‬.‫دروغگو نیستم! اینجاست که تناقض بنیادی در معنا ایجاد می گردد‬ ‫حقیقت جویانه برای هرنمند در نظر داشته است در حالی که یک اظهار عقیده در مورد “منِ هرنمند” می تواند چنین متناقض و‬ .‫خود ارجاع باشد‬

Coming Soon Site-specific project Collaboration with Mohammad Rezaei Kalantari and Rasoul Kazemi Goharzad gallery was established in this place in March 2014. It closed in February the same year. After that there was an exhibition held in the space organised by Hanayesh gallery. Soon this place will be turned into a bakery.

‫بزودی‬ ‫همکاری با محمد رضایی کالنرتی و رسول کاظمی‬ ‫ پس از آن گالری‬.‫ گالری گوهرزاد در این مکان رشوع به کار کرد و در بهمن هامن سـال به کار خود پایان داد‬1393 ‫در فروردین‬ .‫حنایـش یک مجموعه را در این مکان به منایش گذاشت‬ .‫بزودی این مکان تبدیل به نانوایی می شود‬

39 Hamed Dehghan

‫بزودی‬ 1393 ‫پروژه مکان ویژه‬ ‫همکاری با محمد رضایی کالنتری‬ ‫و رسول کاظمی‬ ‫ تصویر‬۱۰ , ‫ س م‬۱۴ / ۲۰

Coming Soon 2015 Site-specific project Collaboration with Mohammad Rezaei Kalantari and Rasoul Kazemi 21/14 cm , 10 Images

Arash Fayez

42 Arash Fayez

Artist Statement Arash Fayez (also Faeiz) is an artist and curator who is currently stateless and without location. Spanning live situations, video and objects, his practice intertwines parafictional and multi-layered projects informed by notions of displacement, distraction and bicamerality. Through storytelling based on fragmented memories and notions of interstitial space, his works confront sociopolitical issues and engage the role of a schizophrenic protagonist. Fayez has exhibited and performed internationally at venues such as the Metropolitan Museum of Art, New York; MusĂŠe du quai Branly, Paris; the British Museum, London; the Queens Museum, New York; and the CCA Wattis Institute for Contemporary Art, San Francisco.

‫‪Arash Fayez‬‬

‫‪43‬‬

‫بیانیه هنرمند‬ ‫مجموعه آثاری که برای این فراخوان ارایه کردم مشتمل بر یک کار روی کاغذ‪ ،‬دو ویدیو‪ ،‬و دو سخرنانی‪-‬اجراست‪ .‬سه کار نخست به طور مشخص به‬ ‫کنکاش در باره انسان مهاجر با ذهن دوجایگاهی می پردازد‪ .‬ذهن دوجایگاهی اصطالحی است که توسط روانشناسی به نام‪ ‬جولیان جینز‪ ‬در کتابش به‬ ‫نام خاستگاه خودآگاهی در فروپاشی ذهن دوجایگاهی (نرش آگه؛ چاپ اول‪ ،‬تهران‪۱۳۸۰ ،‬ش) مطرح شد که مغز انسان را دارای دوبخش فرض می‌کند‬ ‫که یکی تصمیم‌گیرنده (سخنگو) و دیگری فرمان‌برنده‌است‪.‬‬

‫‪Arash Fayez‬‬

‫‪44‬‬

‫)‪Untitled (Arash Faeiz and Arash Fayez‬‬ ‫‪The first work is “Untitled (Arash Faeiz and Arash Fayez),” a study of the two variations of my last name: the official‬‬ ‫)‪version (Faeiz) and the professional version (Fayez) in Farsi. Inspired by Alighiero Boetti’s use of “e” (“and” in Italian‬‬ ‫‪between his first and last name, this work examines the simultaneous existence of multiple personas (even only in‬‬ ‫‪names).‬‬

‫بدون عنوان (آرش فائیض و آرش فایض)‬ ‫کار نخست‪ ،‬بدون عنوان (آرش فائیض و آرش فایض)‪ ،‬نگاهی است استعاری به دو نوع متفاوت نام خانوادگی که استفاده می کنم‪ :‬فائیض و فایض‪ .‬اولی‬ ‫رسمی و دومی جهت راحتی در تلفظ (و نوشتار)‪ .‬این دو نام رسچشمه و رشوع مجموعه کارهایی است که در چند سال اخیر بر روی آن ها متمرکز‬ ‫بودم و نام یک انسان دو جایگاهی را بر آن نهادم‪ .‬در حین کار روی این پروژه با یکی از کارهای الیگیرو بوئطی (‪ )Alighiero Boetti‬آشنا شدم که‬ ‫الهام بخش تبدیل این دو اسم خانواگی به دو پرسوناژ‪/‬شخص شد‪ :‬اولی آرش فائیض و دیگری آرش فایض‪ .‬بوئطی با قرار حرف ‪( e‬به معنی ”و“ در زبان‬ ‫ایتالیایی) بین اسم کوچک و خانوادکی اش از الیگیرو و بوئطی را تبدیل به دو پرسوناژ کرد‪.‬‬

‫)‪Untitled (Arash Faeiz and Arash Fayez‬‬ ‫‪2011-12‬‬ ‫‪Dry-transfer (Letraset) on paper‬‬ ‫)‪10 / 8 cm (paper), 55 / 45 cm (framed‬‬

‫بدون عنوان (آرش فائیض و آرش فایض)‬ ‫‪1390-91‬‬ ‫لتراست روی کاغذ‬ ‫‪ ۸ / ۱۰‬س م (کاغذ)‪ ۴۵ / ۵۵ ،‬س م (قاب)‬

45 Arash Fayez

46 Arash Fayez

There Were Multiple Choices, But We Could Not Decide The next work is a three-channel video titled “There Were Multiple Choices, But We Could Not Decide,” where two of the channels are presenting Arash Fayez and Arash Faeiz. The work is not about the duality of Faiez and Faiez, but (referring to Boetti again) about the multiplicity of these two personas and the person who created them, the artist. The other channel is narrated by A.F., the artist who is making (or made) this work. The work is using a found footage from YouTube where Arash Faiez tells his experience as the protestor. Arash Fayez describes the footage he is watching in a tone-deaf mood.

‫گیری‬ ‫احتماالت فراوانی وجود داشت و ما ناتوان برای تصمیم‬ ‫ یک کانال توسط آرش فائیض‬.‫گیری است‬ ‫ یک ویدیوی سه کاناله با عنوان احتامالت فراوانی وجود داشت و ما ناتوان برای تصمیم‬،‫کار دوم این مجموعه‬ ‫) عالوه بر این که سازنده این‬.‫ف‬.‫ این شخص (آ‬.‫ف‬.‫ و کانال مابین (وسط) توسط شخصی با حروف اختصار آ‬،‫ دیگری توسط آرش فایض‬،‫نقل می شود‬ )‫ هر دو (و گاهی سه) نفر راوی یک ویدیو نامشخص (از لحاظ مکانی و زمانی‬.‫ خالق دو پرسوناژ آرش فائیض و آرش فایض هم هست‬،‫ویدیو است‬ .‫هستند از دیدگاه های متفاوت‬

‫احتماالت فراوانی وجود داشت و‬ )‫( ما ناتوان برای تصمیم گیری‬ 1392 ‫ با صدا‬،‫ رنگی‬،‫چیدمان ویدیوی سه کاناله‬ ‫ ثانیه‬۳۴ ‫ دقیقه و‬۷

There Were Multiple Choices, But We Could Not Decide 2013 Three-channel video installation, Color, Sound 7 min 34 sec

47 Arash Fayez

Arash Fayez

‫‪Arash Fayez‬‬

‫‪49‬‬

‫یک موجود دوجایگاه‬ ‫کار سوم‪ ،‬یک سخرنانی‪-‬اجراست به نام یک موجود دوجایگاه که به بررسی مهاجرت‪( ،‬انسان)‬ ‫دوجایگاهی‪ ،‬و ارتباطشان با خشونت می پردازد‪ .‬زمانی که این کار را در سال ‪ ۲۰۱۴‬در‬ ‫نیویورک اجرا کردم‪ ،‬مشخصن به بررسی سه رخداد برای توضیح نظریه ام پرداختم‪ :‬اول‬ ‫مهاجرت جمعیتی (اکرثن مسلامن) از خاور میانه و شامل آفریقا به سمت (عمدتن) اروپا؛‬ ‫دوم داستان غم انگیز مرگ چند تن از اعضای گروه راک سگ های زرد در بروکلین؛ و قسمت‬ ‫سوم ماجرای یک دوستی در گیر و دار با اداره ی مهاجرت آمریکا‪ .‬با رشح این سه رخداد (به‬ ‫کمک منت و تصویر) سعی در بیان نظریه ای تحت عنوان تاثیر مهاجرت‪/‬جابجایی( (�‪displace‬‬ ‫‪ )ment‬از یک مکان (به طور دقیق تر فرهنگ) به یک مکان (فرهنگ) دیگر بر امکان اختالل‬ ‫در ذهن انسان و در نتیجه آن احتامل زایش خشونت‪ .‬برای منایشگاه مجیک آف پرشیا در‬ ‫فروردین ‪ ،۱۳۹۷‬در نظر دارم این کار را (با کمی تغییرات) ارایه کنم از این جهت که برایم‬ ‫اهمیت بسیار دارد که بتوانم کاری را با مدیوم پرفورمانس برای چنین فراخوانی عرضه کنم‪.‬‬ ‫از آن جایی که اغلب این گونه فراخوان ها و جوایز گرایش به آثار پایدار (و در نتیجه قابل‬ ‫خریداری برای مجموعه دار)‪ ،‬پرفورمانس (هم چون ویدیو در سالیان گذشته) از اقبال کمرتی‬ ‫برای ارایه شدن در چنین فضا را دارد‪.‬‬

‫‪The Bicameral Protagonist‬‬ ‫‪2017-18‬‬ ‫‪Lecture-performance‬‬ ‫‪Approximately 15 minutes‬‬

‫یک موجود دوجایگاه‬ ‫‪1396‬‬ ‫سخنرانی‪-‬اجرا‬ ‫حدود ‪ ۱۵‬دقیقه‬

‫‪Arash Fayez‬‬

‫‪50‬‬

‫‪Why Are Wet Materials Transparent‬‬ ‫‪“Why Are Wet Materials Transparent” is my first attempt as a performer, not for the camera but for a public. Presented‬‬ ‫‪in conjunction of a group exhibition of Iranian(-American) artists and assuming part of my audience would know Farsi, I‬‬ ‫‪delivered sections of my performance in Farsi to play with social dynamics in relation to language and power.‬‬

‫چرا اجسام تَر شفاف هستند‬ ‫کار چهارم هم‪ ،‬چرا اجسام ت َر شفاف هستند‪ ،‬یک سخرنانی‪-‬اجراست که به جستجوی ارتباط مابین بایگانی (آرشیو)‪ ،‬خاطرات‪ ،‬و ذهن داستان ساز‬ ‫می پردازد‪ .‬این اجرا ادغامی است از داستان های شخصی‪ ،‬اتفاقات رومزه‪ ،‬و گشت و گذار اینرتنتی است برای طرح سواالتی در باره مالکیت آرشیو و‬ ‫عواطف مربوط به اسناد موجود در بایگانی ها‪ .‬از آن جایی که این اجرا در خالل منایشگاهی از هرنمندان ایرانی در آمریکا برگزار می شد‪ ،‬بخش هایی از‬ ‫این کار را به فارسی اجرا کردم برای برهم زدن توازن قدرت به کمک زبان‪.‬‬

‫‪Why Are Wet Materials Transparent‬‬ ‫‪2014-15‬‬ ‫‪Lecture-performance‬‬ ‫)‪12 min (approx‬‬

‫چرا اجسام تَر شفاف هستند‬ ‫‪1393-1394‬‬ ‫سخنرانی پرفورمنس‬ ‫‪ 12‬دقیقه (تقریبا)‬

Concatenation, Conjunction, Connection The last work I submitted is my most recent video titled “Concatenation, Conjunction, Connection.” Borrowed its title from the Franco “Bifo” Berardi’s book “And: Phenomenology of the End,” this work investigates the possibility of storytelling without any narrative, a story without a story. The video is an accumulation of one-minute-long or shorter videos I create and edit Instagram, and share once in a while. Each time this work is screened, I create a new assemblage of all the videos I took up until that day and present the new version; the oval loop recreates a different order of the videos each time the concatenation ends. No original version and so no story exists. The short videos are connected with only one thing: “and,” similar to the “e” between Alighiero and Boetti.

‫ اتصال‬،‫ اتصال‬،‫اتصال‬ ‫ ارتباط که عنوانش از‬،‫ پیوستگی‬،‫در نهایت کار پنجم یک ویدیو است با نام تسلسل‬ ‫) متفکر ایتالیایی به‬Franco “Bifo” Berardi( ‫مقدمه کتابی از فرانکو “بیفو” برراردی‬ ‫ این ویدیو تشکیل شده از ویدیوهایی کوتاه (حدود یک دقیقه ای) که‬.‫امانت گرفته شده‬ ‫ بنابراین هر بار که‬.‫به وسیله تلفن همراهم ضبط می کنم و در اینستاگرم قرار می دهم‬ ‫ نسخه جدیدی از آن باید تولید شود با متام ویدیوهایی‬،‫این کار به منایش گذاشته می شود‬ ‫ این ویدیو به صورت لوپ نامنظم پخش‬،‫ در عین حال‬.‫که تا بدان روز ضبط شده است‬ ‫می شود بدین معنا که ترتیب ویدیوها همواره در حال تغییر است و مخاطب هرگز یک‬ ‫ در حقیقت این کار نه نسخه اصلی دارد و نه‬.‫نسخه اصلی و یکسان را تجربه منی کند‬ ‫ این ویدیوهای کوتاه‬.‫ یک کار کاملن ضد روایی‬.‫می تواند داستان یا روایتی داشته باشد‬ ‫ هامنند هامن واوی که مابین اسم‬،”‫ “و‬:‫فقط با یک عنرص به یکدیگر مرتبط هسنتد‬ .‫الیگیرو و بوئطی وجود داشت‬

‫ اتصال‬،‫ اتصال‬،‫اتصال‬ 1395 ‫ رنگی صدا‬,‫ اینستالیشن‬,‫ویدیو یک کاناله‬ )‫ دقیقه( تقریبا‬۲۵

Concatenation, Conjunction, Connection 2016-ongoing Single-channel video installation, color, sound 25 min (approx.), oval loop

Farzaneh Ghadianloo

56 Farzane Ghadyanloo

Artist Statement Photography is an unrequited dynamic love. When it comes to categorizing art I find it hard to deal with myself. No matter what genre I try, when I create something, I feel my feet miles from the ground. I seek to develop a visual language to pave a path through my own narrative daily impulses. I do this mostly as a city-dweller; I wander and collect urban characters and types. All in all, I enjoy the phenomenal theatre of life and its hustle and bustle. In truth, I am always looking for myself. Yet, I don’t seem to find me and I know I’m not the only one. We all seek something we have lost thousands of years ago and now we ask for the new shapes of that lost ‘thing’. No matter where I wander, in my hometown or among perfect strangers I have just met in a café or even in a street whose name I can hardly spell or in my mom’s stomach, I am looking for the same thing. As a Sisyphus I won’t ever stop climbing the same mountain. Only the shapes of the hills may differ. Is it worth looking for? I don’t have any other choice.

‫‪Farzane Ghadyanloo‬‬

‫‪57‬‬

‫بیانیه هنرمند‬ ‫درست خاطرم نیست روی کدام نقطه زمین و در کدامین آنِ آن‪ ،‬جعبه ای سیاه همراه روز و شب های من شد و خاطراتم‪ ،‬دست ها‬ ‫و دشت ها‪ ،‬مردم و گل ها‪ ،‬قدم ها و کوچه هایم را دست نخورده نگه داشت‪.‬‬ ‫و درست خاطرم نخواهد ماند که در کدامین آن و زمین آخرین لحظه ام را ثبت خواهم کرد‪.‬‬ ‫این طریق ممتد و محکم که امکان نابودن ها را سلب می کند و روایت می کند که دخرتی در این عرص و رسزمین این گونه زیسته‪،‬‬ ‫این ساعت ها را سپری کرده‪ ،‬این راه ها را رفته‪ ،‬این کسان را دیده‪ ،‬این اشک ها را‪ ،‬کفش ها را‪ ،‬ابر ها را‪ ،‬دریاها و آب ها را‪ ،‬رود ها‬ ‫و دورها و دودها‪ ،‬آسامن ها و خراش ها‪ ،‬نرم ها و کف ها‪ ،‬باران ها و اسکان ها و اشکان ها و سامان ها و سازمان ها ‪...‬‬ ‫در فاصله زاد و مرگ اولین و واپسین ها چه بسیار لحظه ها که محکوم به فنا بودند و حاال قاب شده و سمج روی دیوارها جا خوش‬ ‫کرده اند‪.‬‬

58 Farzane Ghadyanloo

Thursdays To begin with, I must clarify my most prominent aspiration, which is to portray an intimate yet realistic image of an Iranian middle class family, and to do so while avoiding clichés and mawkishness. To achieve this, I chose to capture every possible constituent of different members of my family’s activities on every weekend to create a unification of patterns and routines. My siblings are all married or have moved out to live independently. It’s the greatest pleasure for my parents to see them all together once a week, even though most of them are now parents themselves and might get rather preoccupied with their own lives. My mother, the pillar of our community, believes that the absence of even one piece results in dysfunctionality for the whole system. Thus, she counts us each week as we prance through the entrance. This weekend ceremony has its own rituals, which remain rather vague though. Had it been obligatory to name the lifestyle pictured in my work, there wouldn’t be any phrase more pertinent that the Latin ‘Carpe Diem’. So far, this project includes more than 4000 shots. Importantly, I want to be neither perceived nor distinguished as a ‘visible’ photographer. Every reunion brings with it an amalgamation of paradoxical yet marvelous sentiments, as I am born into them and they are born into me. In this picture, you see my sisters and their children all chatting before going to sleep.

‫پنج شنبه ها‬ ‫مجموعه پنج شنبه ها حاصل ثبت گردهامیی اعضای خانواده در روزهای پنج شنبه است و سعی دارد روزمرگی های یک خانواده‬ ‫ این پروژه هم چنان در حال انجام است و از رشوع آن حدود شش سال‬.‫سطح متوسط ایرانی را بی پرده به تصویر بکشد‬ .‫می گذرد‬ ‫ مانند خواهرزاده ام که در رشوع آن تازه به دنیا‬.‫مهم ترین نکته ای که برای من مطرح است دیدن گذر زمان در مجموعه است‬ ‫ خواهرم که ازدواج می کند و فرد جدیدی به اعضای ثابت‬.‫آمده و این روزها به مهد کودک می رود و چند صباح دیگر به مدرسه‬ ‫ اگر عکس ها را پشت رس هم نگاه کنید متوجه ویژگی های خاص رفتاری و ظاهری کاراکرتها خواهید‬.‫خانواده اضافه می کند‬ ‫ گاه عمیق در فکر است و گاه چندین ساعت با نوه هایش‬،‫ پدرم که ورزش کار است و در عین حال سیگار زیاد می کشد‬.‫شد‬ ‫ مادرم که بیشرتین زمان را در آشپزخانه می گذراند و دستانش یا مشغول درست کردن مربا به یا درآوردن هسته‬.‫بازی می کند‬ ‫ گاه خودم در میان جمع نشسته ام و از مادرم خواسته ام که مرا در‬.‫های آلبالو و یا پاک کردن جعفری و شسنت فرش و پتو است‬ .‫هامن حال فریز کند و یا خودم را در آینه ای با دنیای اطرافم در حال مو رنگ کردن یا حلوای نذری پخنت دیده و نگه داشته ام‬ .‫صدا ها و فیلم هایی هم در همین محیط گرفته شده اند که در راستای همین پروژه تدوین خواهند شد‬

‫‪Farzane Ghadyanloo‬‬

‫‪59‬‬

‫یادداشتی از علیرضا ساعی‪ ،‬منتقد‬ ‫مجموعه “پنجشنبه ها” ماحصل عکاسی فرزانه قدیانلوست از گردهامیی خانوادگی در خانه پدری‪ ،‬گردهامیی خواهرها‪ ،‬برادرها‪،‬‬ ‫عروس ها‪ ،‬دامادها‪ .‬مجموعه ای با تَ ِه بیتَه‪ ،‬مجموعه ای که آخرین عکس هایش احتامال باید مال همین پنجشنبه پیش باشد و‬ ‫شاید اصال موقعی که چشم بر این کلامت می چرخانید پنجشنبه باشد و چشم عکاس مشغول عکاسی‪.‬‬ ‫پنجشنبه ها مجموعه ای است حساس به زمان‪ ،‬پذیرای آن و گریزان از آن‪ .‬پنجشنبه ها “حال” عکاس است اما بسیاری از‬ ‫مخاطبان همین طبقه متوسط شهری‪ ،‬این حد از همبستگی و دیدارهای خانوادگی را هم چون تجربه ای معطوف و مربوط به‬ ‫گذشته ادراک می کنند‪ .‬حال عکاس پیشاپیش تصویری از گذشته من است‪ .‬و حال خود اوست بی وقفه در حال گذشته شدن؛ و‬ ‫او در کار کشنت اکنون‪ ،‬پیشاپیش رسگرم سوگواری برای رسحالی خانواده که از دست خواهد شد‪ .‬و در عین حال بی وقفه در حال‬ ‫تقال اثبات متام نشدنش‪ ،‬با عکاسی رس ساعت‪ ،‬هر هفته تازه که می آید‪ .‬در تکاپوی اثبات رسپا ماندن خانواده از ِ‬ ‫پس سیالب‬ ‫زمان‪ ،‬با رسپا نگاه داشنت “پنجشنبه ها” ‪.‬‬ ‫همین پویایی مجموعه از بابت زمان در وجه مکانی آن هم رخ منوده است‪ ،‬در وجه مکان هم چون ظرف اعضا‪ ،‬پیکره ها و‬ ‫فیگورها‪ .‬هر کسی که چنین کارناوال خانوادگی را تجربه کرده باشد می داند که معموال در یک لحظه همه اعضای خانواده در‬ ‫ارتباط با یکدیگر نیستند‪ .‬این جاست که پای معامری به میان می آید و خرده مجموعه آدم ها را شکل می دهد‪ ،‬اتاق ها و‬ ‫گوشه ها هم چون ظرف آن ها و کادر دوربین ظرفی دیگر‪ :‬زن ها که به اتاقی می روند برای ارتباطی زنانه تر و یا مردها برای‬ ‫بحث های مردانه یا نوجوان ها که حرف های خصوصی تر دارند و در “پنجشنبه ها” جایگشت ها و زیرمجموعه هایی از اعضا‪،‬‬ ‫پویاتر و پیچیده تر و موقتی تر از این دسته های معمول و کلیشه ای‪.‬‬ ‫موفقرتین قاب های قدیانلو سامانیست درهم و پیچیده از ارتباط این پیکرها‪ ،‬دست ها و نگاه ها در قالب پیوندی موقتی بین‬ ‫تعدادی از اعضای خانواده‪ .‬زنجیری از ارتباطات انسانی در بسرت منایی نیمه باز هم چون نقاشی های کالسیک و خاصه رنسانسی‪.‬‬ ‫ارتباطاتی که گاه کاملن منبسط و پخشاند و گاه متحداملرکز و گاهی ترکیبی از این دو‪ :‬حول یک رخداد و موضوع مرکزی شکل‬ ‫می گیرند اما نگاهی و اشارت دستی هست که ماجرا را به بیرون قاب منتقل کند‪ ،‬گویی به قاب های کناری‪ .‬عکس ها از تنش‬ ‫میان آن گرایش به مرکز و این گریز به بیرون کادر جان می گیرند‪.‬‬ ‫از تنش میان تنها درامی رسبرمی آورد‪ ،‬شبحی از داستانی که در جریان است‪ .‬داستان و ماجرایی که برای تعریف شدن به تخیل‬ ‫مخاطب نیازمند است‪ .‬این درام و داستان همراه همیشگی عکاسی نیست‪ .‬و همین عکس های مستند قدیانلو را تنه به تنه‬ ‫عکاسی صحنه پردازی شده می کند‪ .‬یعنی که واقعیند اما مشکوک‪.‬‬

Farzane Ghadyanloo

61 Farzane Ghadyanloo

‫پنج شنبه ها‬ 1391 ‫عکاسی دیجیتال بر روی کاغذ عکس چاپ شده است‬ ‫ س م‬30 \ 45

Thursdays series 2012 Digital photography printed on photo paper 45 / 30 cm

‫‪Three years ago, after attending the Fajr film festival I had to take a bus to get back home late at night.‬‬ ‫‪I was super shocked with the world inside it: to spend the whole night inside a bus is quite an exotic‬‬ ‫‪way of life, in that you pay to get in, get to sleep through the whole journey, then you get off and wait‬‬ ‫‪for the same bus at the same spot. Such a mundane, repetitive freaky lifestyle. And thus another long‬‬‫‪term project involving these nights started.‬‬ ‫‪During the first few nights, I was afraid to take out my camera. Gradually, over that winter, I was able‬‬ ‫‪to silently take some pictures.‬‬ ‫‪I began identifying regular characters every night. The odd one out, the beautiful young lady in a‬‬ ‫‪fine dress who looked at the world solely through, glasses, mysteriously. Then there was the naughty‬‬ ‫‪teenager with insulting language, with whom I had to avoid any eye contact; the smelly old woman‬‬ ‫‪who looked like an Iranian actress; the old addict who was always complaining about the cold‬‬ ‫‪weather and the man with loud nightmares.‬‬ ‫‪To my surprise when the sun rises the soldiers and ordinary men in their suits were appearing and‬‬ ‫‪that family was disappearing as if they leave the bus to the earth humans to get it back at nights.‬‬

‫شب های تهران‬

‫این مجموعه گوشه و کنارهای پایتخت ایران را در ساعات پایانی شب نشان می دهد و مترکز آن بیشرت روی افرادیست که متام‬ ‫شب را در اتوبوس ها می گذرانند‪.‬‬ ‫آخرین فیلم های جشنواره فجر متام می شد و باید با اتوبوس به خانه برمی گشتم و اغلب خط تجریش به راه آهن به تورم‬ ‫می خورد‪ .‬خداحافظی با جمع دوستان سینامیی و مواجه شدن با دنیای درون اتوبوس شوکه آور بود‪ .‬انگار که آدمیان از ساعتی‬ ‫به بعد از سیاره ای دیگر روی زمین می آیند و هیچ شباهتی به انسان هایی که در تخت های گرم و نرم خود می خوابند و‬ ‫صبح‪ ،‬نان تازه می خرند و چای دم می کنند ندارند‪ .‬جشنواره پاک یادم رفته بود و با وجود این که خودم را بیگانه می دیدم‬ ‫و حتی گاهی می ترسیدم دوربینم را از کیفم دربیاورم‪ ،‬سعی کردم به مدت سه ماه زمستان به هر طریقی شب ها را با آن ها‬ ‫به صبح برسانم و در محیط بسته ده مرتی هم نفس شان شوم‪ .‬سیر نگاه شان کنم و تک و توک حرف هایشان رابشنوم و از‬ ‫کاروبارشان رس در بیاورم‪ .‬از زنی زیبا که ظاهری بسیار مرتب و فرهیخته داشت و رس ساعت سوار می شد و بی صدا متام راه‬ ‫بیرون را متاشا می کرد تا نوجوانی که شوخی های رکیک با همه می کرد و باید تا می توانستم از روبه رو شدن با او طفره می‬ ‫رفتم و تا سوار می شد خودم را به خواب می زدم‪ .‬پیرمردی که مدام غر می زد بخاری را روشن منی کنند و ته اتوبوس چند‬ ‫دقیقه یک بار فندکش را روشن می کرد که گرم شود‪ .‬پیرزنی بسیار شبیه به چهره بازیگر‪ ،‬مریم بوبانی که تا سوار می شد همه‬ ‫از دم جلوی بینیشان را می گرفتند که حامم منی رود‪ .‬مرد مسنی که یقه های پالتوی بهاریش را دور گردنش صاف می کرد‬ ‫و هذیان میگفت و گاه می خندید بلند بلند‪ .‬من شاهد ساکت این فضا بودم تا اذان صبح که کم کم رسباز ها و معلم ها و‬ ‫پیرمردهای کت و شلواری بربری به دست سوار می شدند و آن خانواده یکی یکی به سیاره خود باز می گشتند و متام روز را به‬ ‫زمینیان پس می دادند‪.‬‬

‫‪Farzane Ghadyanloo‬‬

‫‪62‬‬

‫‪Tehran Night Life Series‬‬

‫مجموعه شب های تهران‬ 1393 ‫عکاسی دیجیتال بر روی کاغذ عکس چاپ شده است‬ ‫ س م‬20 / 30

Tehran Night Life series 2014 Digital photography printed on photo paper 30 / 20 cm

Street Carpet The idea of seeing and freezing everyday moments of our lives is always on my mind during any of these projects. The passion to see the world through the lens, as if you are not one of the members of this world but you are just recording it, or you are not playing but just watching it. Carrying a camera everywhere lets you be there by all means. Sounds freaky but I do feel lost without it. Besides, this city is indeed a reliable source of storytelling. The stories are there: in bodies, looks, colors and forms. I should just keep calm and shoot them!

‫فرش خیابان‬

،‫ شور متاشای جهات به واسطه ی لنز‬.‫دیدن و منجمد کردن لحظات روزمره زندگی در متام این مجموعه ها مد نظر من است‬ ‫ حمل‬.‫ بلکه فقط نظارت می کنم‬،‫انگار که من عضوی از جمعیت زمین نیستم و فقط آن را ثبت می کنم یا که من بازی نه‬ ‫ این‬.‫ به نظر عجیب می اید ولی بدون ان احساس گم شدگی می کنم‬.‫دوربین در همه جا به من اجازه ی بیشرت بودن می دهد‬ .‫ نیازی نیست خیلی باهوش باشی فقط کافیست واقعیت را ثبت کنی‬.‫شهر در واقع منبع قابل اطمینانی برای داستان گوییست‬ .‫ من فقط باید آرام بگیرم و دکمه شاتر را فشار دهم‬.‫ رنگ ها و شکل ها جاری هستند‬،‫ نگاه ها‬،‫قصه ها در جسم ها‬

‫فرش خیابان‬ 1386 ‫عکس دیجیتال روی کاغذ عکاسی‬ ‫ سانتی متر‬20 / 14

Street Carpet 2007 Digital photography on photo paper 20 / 14 cm

65 Farzane Ghadyanloo

66 Farzane Ghadyanloo

Being a teacher I started working as a photography teacher two years ago. This was my first experience seeing dozens of curious faces every morning, and I thought, let’s make the classroom, itself a daily subject. I told the students to shoot me and vica versa. The result was satisfying as we were learning to be comfortable by each other’s presence. This intimacy allowed us to form deep friendships and as well as document those little precious moments as a personal history. I remember all the different teachers from my own time at school, There was the art teacher, sensitive to materials and who made us copy book patterns to teach us how to write in a fine form. The sports teacher, who was only nice to the fit students. Our history teacher, who read every book word by word and focused solely on the important questions for our final exam. The Arabic language teacher, meanwhile, spent hours teaching us how to accurately say a word in the Qu’ran while we were distracted by her new gold jewellery. The English teacher had long conversations with special students, while others were confused by their British accents and didn’t understand a word. Now here I was, sitting at a desk as a teacher myself and looking at a class full of young girls all in blue dresses. Maybe this process of taking pictures without any filters led me - and my class - to a deeper level of teaching and learning that, ultimately we are all the same.

‫‪Farzane Ghadyanloo‬‬

‫‪67‬‬

‫معلم بودن‬ ‫تجربه معلمی و روبه رو شدن با چهره های کنجکاوی که متام کلامت و حاالتم را بررسی می کردند عجیب بود‪ .‬تصمیم گرفتم به‬ ‫دانش آموزان بگویم هر جلسه از من عکس بگیرند و من هم متقابلن آن ها را تصویر می کردم‪ .‬نتیجه این که کم کم به حضور‬ ‫در قاب دوربین های هم عادت کردیم و صمیمی تر شدیم‪.‬‬ ‫متام سال هایی را به یاد می آورم که زنی از هر قرش و فرهنگ و با هر سطح سواد و بصیرتی ساعت ها الگوی ذهن جوان ما‬ ‫می شد‪ .‬معلم هرن‪ ،‬درس مورد عالقه ام که به گچ و مرکب حساسیت داشت و ما باید با کاغذ های روغنی از کتاب کپی‬ ‫می کردیم که خط خوش نستعلیق را یاد بگیریم‪ .‬معلم پرورشی که ذهنامن را پر از شعرهای انقالبی و رستارس سالن را پر از‬ ‫روزنامه دیواری هایی با تصاویر مذهبی می کرد‪ .‬معلم ورزش که با قلدرترین دخرت کالس اخت می شد و ریزجثه ها در جریان‬ ‫بازی های گروه نخودی یا حذف می شدند‪ .‬معلم تاریخ که از روی منت کتاب می خواند و در حالی که آجیل می خورد تاکید می‬ ‫کرد که سلسله فالن از سوال های مهم امتحان نهاییست‪ .‬معلم عربی با چادر عربی که هر جلسه رسویس جدید طال می انداخت‬ ‫و ساعت ها رصف تلفظ صحیح “ض” در “واللضالین” می کرد‪ .‬معلم زبان که از رشوع کالس با فرزانگان مکامله می کرد و بقیه از‬ ‫شنیدن لهجه بریتیششان حظ می بردند‪.‬‬ ‫حاال این بار من با این ذهن پر از خاطره که من امروز را شکل می دهند در مقابل نیمکت هایی نشسته بودم که دخرتکان‬ ‫سورمه ای پوش رساپا گوش متاشایم می کردند‪ .‬شاید این که می توانستند من را از دریچه لنز دوربینشان بی هیچ فیلرتی نگاه‬ ‫کنند ما را به دنیای هم نزدیک تر می کرد‪.‬‬

68 ‫مجموع معلم بودن‬ 1396 ‫عکاسی دیجیتال بر روی کاغذ عکس چاپ شده‬ ‫ س م‬20 \ 30

Being a Teacher series 2017 Digital photography printed on photo paper 30 / 20 cm

‫محرم‬ 1393 ‫عکس دیجیتال روی کاغذ عکاسی‬ ‫ س م‬15 / 10

Muharram 2014 Digital photography on photo paper 15 / 10 cm

Yasmin Ghalehnoie

72 Yasmin Ghalehnoie

Artist Statement They once asked: Do fish ‘see’ water? They received different responses: There are things that suggest its existence, as water imposes itself on them. It depends upon the ocean. The deeper one goes, the harder the water will become to see, as everything. Then came other questions: But are fish wet underwater? What if the fish is fully submerged in the water? As pointless as it may seem, the conversation goes on. One puts an end to it: Neither wet nor dry. The text is to be decided in the ever postponed future. Here only rests an étude for the statement. It was written in this text It is impossible to alternately correct what is as of now written at this time of submission: What needs to be decided {finalised, limited, determined} by the named artist responsible for those images. The image intends to act as a form of resistance. “These projects seek to deconstruct uniform and recognise its users as subjects through a fantastic representation of uniforms. Commenced by studying uniforms in panopticon systems, it is now to question the uniformity within the representational regime(s) itself.”

The work should aim to overthrow the distribution of the sensible, to blur the determined boundaries of power. And to suspend time by interrupting the institution. It is to render Visible the excluded subjects, the present yet unknown labor. And to delimitate spaces; Installations were all assembled in home space, as to repurpose this institution intended in its nature to serve the needs, Imagine, she is watching telly, the sofa is facing the not-natural focal point, placed in front of two adjacent walls each covered with white tiles, frequent of factories, slaughterhouses, loos and kitchens, representing sanitation. The grout is of a light shade of green, recently introduced in replacement of white cement. Zooming out comes in view a futuristic design of a living room with half tiled walls, unfinished touch and traces of water resistant glue, all affirming the sloppy assemblage. Remnants of the past procedure, still stand on the uninhabited rooftop, for one who seeks to see, Here comes the image as a witness.

Yasmin Ghalehnoie

Though, what is uniform? to say it is not limited to those only detected as uniforms, but applicable to other things, systemsâ&#x20AC;Ś â&#x20AC;&#x153;Exploring the uniformity embedded in mass media advertisement, design ornaments and Art, it brings a possibility for them to be reversed, through challenging the notion of perception within these language based systems.â&#x20AC;?

74 Yasmin Ghalehnoie

School This work reflects upon my experiences as a student through a study of photographic portraiture in school. I seek to question the possibility of deconstructing school and its codes of identification and uniform through the process of image making. At school, a panopticon tends to oppress its subjects by manipulating the relationship between the observer and the observed. It neutralises creativity within students through ubiquitous surveillance and disciplining bodies in spatial arrangements. The system labels subjects with a certain identity, yet excludes them by making them invisible and predictable, thus turning them into easier targets for suppression. This sort of ideology is intensified at Iranian all-girl high schools, in which the institution attempts to annihilate a studentâ&#x20AC;&#x2122;s body and regulate it under â&#x20AC;&#x2DC;femaleâ&#x20AC;&#x2122; identity by confirming an established gender binary, therefore justifying systematic violence towards predetermined bodies, here the female. This work addresses the necessity of standing in between, or, more accurately, to stand in no demarcated where, as an emancipatory potential for this rigid boundaries to be superseded. It acts as a photographic study, examining the idea of school-as-a-system, and reverse its power. It is through the reiteration of symbolic objects that the school uniform loses its primary purpose and converts into a performative custom that is now appropriated by students. Features in my work, such as a flat surface and cut off figures and objects, were adopted from Iranian miniature painting. Diffused lighting amongst the figures creates controlled spaces to be interfered with and broken. Likewise, photography sessions at school aim to open a discourse among participating students and suspend time in the official schedule by interrupting its routine, as an illicit or unapproved act of rebellion. This project explores the idea of the stabilised system becoming unsteady and fragile. It demands the recognition of unseen voices through the use of photography.

75 Yasmin Ghalehnoie

Untitled 2015 Digital Photography 60 / 90 cm ‫بدون عنوان‬ 1394 ‫عکاسی دیجیتال‬ ‫ س م‬۹۰ / ۶۰

76 Yasmin Ghalehnoie 2015 Digital Photography 60 / 90 cm 1393 ‫عکاسی دیجیتال‬ ‫ س م‬۹۰ / ۶۰

77 Yasmin Ghalehnoie

2015 Digital Photography 60 / 90 cm 1393 ‫عکاسی دیجیتال‬ ‫ س م‬۹۰ / ۶۰

78 Yasmin Ghalehnoie 2017 Digital Photography 120 / 160 cm 1396 ‫عکاسی دیجیتال‬ ‫ س م‬160 / 120

79 Yasmin Ghalehnoie

2017 Digital Photography 120 / 160 cm

1396 ‫عکاسی دیجیتال‬ ‫ س م‬160 / 120

80 Yasmin Ghalehnoei

Reconstructed Scene of the Video In the open air, I am standing in front of a blue plastic sheet, the replica of a blue velvet drape, reading a written statement on my phone, placed beside the camera, but avoiding eye contact with the spectator. The curtain moves in the harsh and the sound of speech is merged in with noise of adjacent de/ construction sites. What the blue curtain shows us is just as important as what it hides.

‫گرایش به‬ 1396 ‫میکس مدیا‬ ‫اندازه متغیر‬

Tendency to 2017 Mixed Media Variable size

Erfan Ghiasi

84 Erfan Ghiasi

Artist Statement Erfan Ghiasi is an Iranian multi-disciplinary artist based in the United States. His artistic practice can be classified into two different categories: works created before his immigration to the United States and works created after. Leaving Iran to pursue his MFA in Photography and living under new cultural, political and economic circumstances changed the way he looked at and created art. After leaving Iran, Ghiasi revised and reconsidered the functionality of an artwork, as he has experienced the consequences of the way in which Western civilization has been portraying people from the Middle East. He looks at himself as a voice from the Orient in the United States. Inspired by Edward Saidâ&#x20AC;&#x2122;s theory of Orientalism, Ghiasiâ&#x20AC;&#x2122;s artworks explore the notion of being Middle Eastern through photography, performance and installation. His works criticize and question the way the West has always seen and (continues to see) the Middle East as a land full of inferior and fanatic people. By generating contradictions and working in different media the formal and conceptual features of his works aim to be provocative and antithetical. He is influenced by art movements such as Dada, conceptual art, institutional critique and tactical media. Ghiasi looks beyond traditional aesthetics to interpret meaning through a process of critical thinking. This allows him to prioritize the intellectual aspects of an artwork, rather than the sensuous.

‫‪Erfan Ghiasi‬‬

‫‪85‬‬

‫بیانیه هنرمند‬ ‫عرفان غیاثی هرنمند چند رسانه ای ایرانی ساکن امریکاست‪ .‬آثار هرنی او می توانند به دو دسته تقسیم بندی شوند‪ .‬آثاری که‬ ‫قبل از خروج او از ایران تولید شد و اثاری که بعد از آن‪ .‬در آثاری که او در ایران تولید کرد‪ ،‬همواره جنبه زیبایی شناسانه و فرم‬ ‫مترکز اصلی وی بود‪ .‬بعد از مهاجرت او به امریکا و زندگی در رشایط کامال متفاوت سیاسی‪ ،‬اقتصادی و فرهنگی‪ ،‬این هرنمند با‬ ‫تفکر دوباره درباره هرن‪ ،‬وظیفه هرنمند و عملکرد اثر هرنی دست به تولید آثار کامال متفاوتی زد‪ .‬این نکته که او در ایران متولد‪،‬‬ ‫زندگی و سپس به امریکا مهاجرت کرده تاثیر بسیار زیادی در نگاه هرنمند به مقوله هرن داشت‪.‬‬ ‫عرفان غیاثی خود را مناینده ای از خاورمیانه در میان فرهنگ غربی می بیند‪ .‬نگاه او به هرن بسیار تحت تاثیر نظریه ادوارد‬ ‫سعید نظریه پرداز مشهور رشق شناسی است‪ .‬اثار هرنی عرفان غیاثی جستجو و اکتشاف مفهوم هویت ایرانی و خاورمیانه ای از‬ ‫طریق رسانه های مختلف از جمله عکاسی‪ ،‬پرفورمنس‪ ،‬و چیدمان است‪.‬‬ ‫اثار او با در کنار هم قرار دادن نشان های متفاوت و متناقض سعی در بوجود آوردن سوال در ذهن مخاطب می کند‪.‬‬

86 Erfan Ghiasi ۰۰۹۹ ‫ترکیب بندی شماره‬ 1394 ‫عکاسی‬ ‫ س م‬۹۵ / ۱۴۰ ‫از مجموعه مناظر جایگزین‬

Composition No.0099 2015 Photography 140 / 95 cm Alternative Landscapes series

87 Erfan Ghiasi

Alternative Landscapes Alternative Landscapes is a triangulation between document, aesthetic and individual perception and has origin in Iran. Using formalistic perspective in order to search and study the city of Tehran and its surroundings, I studied different objects and places and created my Individual perception by utilizing various visual arrangements. My favorite elements are urban views, under construction buildings, out of service factories and in general, banal objects and abandoned places. All These photographs are in a Post-apocalyptic atmosphere due to absence of human objects. Whereas, we can feel human`s presence through signs which is built and placed. My style of photography could be continuing the way of pioneers such as Bernd & Hilla Becher, Andreas Gursky, and Thomas Struth.

‫مناظر جایگزین‬ ‫ من در این مجموعه‬.‫ و نگاه شخصی هرنمند است که در ایران تولید شده‬،‫ زیبایی شناسی‬،‫مناظر جایگزین نتیجه مثلث مستند‬ ‫سعی در مطالعه ابژه ها و مکان های متفاوت اطرافم بودم تا از طریق آن ها بتوانم نگاه شخصی خود را در عکاسی مستند‬ ‫ و انبار های‬،‫ کارخانه های مرتوکه‬،‫ از موضوعات مورد عالقه من در این مجموعه ساختامن های در حال ساخت‬.‫بوجود بیاورم‬ ‫ نگاه عکاسانه من در این مجموعه تحت‬.‫طرد شده اند که بدلیل عدم وجود عنرص انسانی فضایی آخر زمانی بوجود اورده اند‬ .‫ و توماس اسرتوس بود‬،‫ اندریاس گورسکی‬،‫تاثیر عکاسانی چون برند و هیال بخر‬

Erfan Ghiasi

89 Erfan Ghiasi

۱۰۳۹ ‫ترکیب بندی شماره‬ 1395 ‫عکاسی‬ ‫ س م‬۱۴۰/۹۵ ‫از مجموعه مناظر جایگزین‬

Composition No.1039 2016 Photography 140 / 95 cm Alternative Landscapes series

Erfan Ghiasi

91 Erfan Ghiasi

۰۳۹۸ ‫ترکیب بندی شماره‬ 1395 ‫عکاسی‬ ‫ س م‬۱۴۰/۹۵ ‫از مجموعه مناظر جایگزین‬

Composition No.0398 2016 Photography 140 / 95 cm Alternative Landscapes series

92 Erfan Ghiasi

As an Iranian artist who now lives in the USA, issues of identity and cultural differences between Iran and the USA are my main subjects to explore via photography. My study has roots in two sociological theories. The first influence is Jean Baudrillard`s theory about the effect of media on people`s identity and our perception of reality. How are we to define an original identity for individuals while the media and globalization have obvious impacts on people in this post-modern era? Baudrillard suggests that in fact globalization is a phenomenon for all countries except the USA, because globalization actually means being American. All other countries tend to be global/American but they also resist it. In my ongoing Us and Others project, I chose the USA as a role of globalization and Iran as a country which is resisting American political and cultural influences. I`m also inspired by by Edward Said. His fundamental ideas in his book Orientalism include how western culture has seen eastern cultures, specifically the Middle East as uncivilized countries. Because of this point of view, western countries tried to colonize/civilize middle eastern countries. Hegemony of western culture over eastern`s created a hybrid atmosphere in culture, and hybrid identity of people as a consequence. In this ongoing project, I photograph Iranian young men and women and American young men and women. Their nationality is concealed and it`s up to spectators and their knowledge about the cultures and nationality of these two countries to come to their own conclusions.

‫‪Erfan Ghiasi‬‬

‫‪93‬‬

‫ما و آن ها‬ ‫مجموعه ما و آن ها مطالعه جامعه شناسانه و مردم شناسانه ای است که با استفاده از رسانه عکاسی به دنبال به چالش کشیدن‬ ‫مفهوم هویت و ملیت در دو فرهنگ متفاوت است‪ .‬در این مجموعه با تاثیر از آرا و نظرات ژان بودیار درباره رسانه و تاثیر آن‬ ‫بر فهم ما از واقعیت و بعالوه نظرات ادوارد سعید در کتاب ‪ Orientalism‬درباره چگونگی بازمنایی رشق و بخصوص خاورمیانه‬ ‫در فرهنگ غربی سعی در مطرح کردن سوال درباره پیش فرض هایی که پیرامون ایرانی ها و آمریکایی ها وجود دارد داشتم‪.‬‬ ‫این مجموعه یک چیدمان شامل صد عکس از مردها و زنان ایرانی و آمریکایی است‪ .‬ملیت آن ها پنهان است و این بر عهده‬ ‫مخاطب است که با استفاده از اطالعاتی که درباره هر دو فرهنگ دارد‪ ،‬اطالعاتی که بخشی از آن تحت تاثیر از رسانه های‬ ‫مخلتف است‪ ،‬به نتیجه گیری درباره ملیت و فرهنگ افراد برسد‪.‬‬

‫‪Untitled‬‬ ‫‪2017‬‬ ‫ ‪Photography‬‬ ‫‪30 / 30 cm‬‬ ‫‪Us and Others Series‬‬

‫بدون عنوان‬ ‫‪1396‬‬ ‫عکاسی‬ ‫‪ ۳۰/۳۰‬س م‬ ‫از مجموعه ما و آنها‬

Shahryar Hatami

96 Shahryar Hatami

Artist Statement One of the distinguishing aspects of my practice is a bid to challenge observation and visual perception. The subject matters that I choose to focus on range from contemporary issues through to classical art. References to art history and the history of seeing are inseparable, yet I do not put art history on a pedestal. Such references are not there to be praised or to give joy; rather they work against each other. Each of my works has a different subject as I do not concentrate on producing series. I mix painting and sculpture with mechanical machines in order to question the nature of painting and sometimes even go against the nature of creation and ruin it.

‫بیانیه هنرمند‬ .‫ در این آثار از مسایل معارص هست تا هرن کالسیک‬.‫درافتادن با مشاهده و ادراک برصی از شاخصرتین وجوه کارهای من است‬ ‫ تاریخ هرن را تقدیس منی کنم و این‬،‫ با این همه‬.‫ بخش های جداناشدنی کار من هستند‬،‫ارجاع به تاریخ هرن و تاری ِخ دیدن‬ ‫ به همین دلیل است که‬.‫ارجاع ها به رصف لذت دادن و تحسین برانگیخنت نیامده اند؛ بلکه بر ضد هم نیز عمل می کنند‬ .‫جزییات در آثار من اهمیت بسیاری دارند‬ ‫ نقاشی و مجسمه را با ابزارهای مکانیکی‬.‫ چرا که قصدم ساخنت مجموعه نیست‬،‫هر کدام از آثار من موضوعی متفاوت دارد‬ .‫ ذات نقاشی را بازخواست کند و گاه بر طبیعت خلق کردن بشورد و گاه حتی ویرانش کند‬،‫چنان آمیخته ام که ماحصل این‬

97 Shahryar Hatami

‫براثرِ بروگل‬ 1393 ‫ آیینهی استوانه‬،‫ آهن‬،‫رنگ روغنی روی تخته‬ ‫ س م‬120/72

After Brueghel 2015 Oil on wood panel, iron, cylinder mirror 120 / 72 cm

Shahryar Hatami

99 Shahryar Hatami

After Bruegel This piece is done after the style of 16th-century Flemish painter Pieter Brueghel the Elder’s The Blind Leading the Blind. Brueghel’s painting depicts a group of blind people on a road back from a church. The person in front has fallen into a hole, causing the rest to stumble. I have presented this image using an old viewing technique that uses a cylindrical mirror (cylinder anamorphic). To see the ‘final’ image, the viewer needs to perambulate around the work, almost blindly, and look into a cylindrical mirror in the centre in which is reflected the final image. For the viewer, this creates a sense of empathy with the stumbling, disoriented figures in Brueghel’s painting, creating a deeper level of meaning for my work.

‫براثرِ بروگل‬ ‫ نقاشی بروگل به ما‬.‫این اثر برگرفته از “ کوری عصاکش کور دیگر” اثر پیرت بروگل ارشد نقاش قرن شانزدهم ِفلامن است‬ ‫عده ای نابینا را در جاده برگشت از کلیسا و در وضعیتی نشان می دهد که پیش اهنگشان در گودالی افتاده و نفرات بعدی از‬ ‫ من این تصویر را بوسیله یکی از شیوه های قدیمی دیدن و ازطریق منایاندن تصویر در‬.‫پس او در حال سکندری خوردن هستند‬ ‫ بیننده مجبور به چرخیدن‬، ‫ برای دیدن کل تصویرنقاشی بروگل به این روش‬.‫آیینه استوانه ای در مقابل دید بیننده قرار داده ام‬ ‫عمل او در ادامه حرکت فیگورهای درون‬.‫به دور دایره نقاشی و دنبال کردن کورکورانه ی تصویر درون آیینه استوانه ای است‬ .‫نقاشی بروگل حس همسان پنداری ایجاد کرده و معنای اثر من را کامل می کند‬

100 Shahryar Hatami

B-e khoun In “Bekhoon” or “Be Khoon” (lit. ‘read’ or ‘into blood’), the viewer encounters a structure made like a cradle, with a painting of a fetus in a mother’s womb painted on it. The painting is done in a similar style to scientific illustrations. In the middle of the cradle there is a spearhead, which can cause birth or death, simultaneously. At rest, the structure is in staging, and the choice of movement is given to the viewer. One can move the cradle and cause it to become a device for torture, (ultimately destroying the work as well) —or one can also do nothing and merely look.

‫ب ِخون‬ ‫در این اثر “ بخون” یا “ به خون” بیننده با سازهای به‬ ‫شکل گهواره روبرو می شود که بر سطح آن تصویری‬ ‫ هامنند نقاشی‬،‫نقاشی شده از جنین در شکم مادر‬ ‫ در میانه ی گهواره تیغی‬.‫های کالبد شناسی وجود دارد‬ ‫تولد و مرگ جنین را سبب‬, ‫است که می تواند همزمان‬ ‫ در حالت عادی این سازه مرگ زمان را در خود‬.‫شود‬ .‫دارد و قدرت انتخاب حرکتش را به بیننده وا می گذارد‬ ‫شخصی آغاز به تکان دادن گهواره می کند و آن را‬ ‫تبدیل به دستگاه شکنجه و درنهایت باعث تخریب اثر‬ .‫می شود و شخصی دیگر فقط نظاره گر باقی می ماند‬

101

‫بخون‬ 1394 ‫ آهن‬،‫روغن پانل‬ ‫ سانتی متر‬120\140\75 ‫ س م‬20 ‫مانور‬

B-e Khoun 2015 Oil on panel, iron 120 / 40 / 75 cm Maneuver 20cm

102

103 Shahryar Hatami

‫‪This piece is based on Cure for Folly, a painting by the 16th-century Flemish painter Hieronymus Bosch. In Bosch’s‬‬ ‫‪painting, Lubbert Das, the symbol of stupidity in Dutch literature, is seen undergoing a surgical procedure known as‬‬ ‫‪trepanation, performed by a charlatan. Two figures representing the Catholic Church are present in the painting. The‬‬ ‫‪charlatan is wearing a funnel hat (perhaps the titular symbol of folly). I have presented the funnel at a much larger‬‬ ‫‪scale, with a hole on one side acting as an entrance. The viewer can enter the work by lying down on a bed, looking‬‬ ‫‪up, and using pedals to drive the bed through the work.‬‬ ‫‪The viewer enters a large funnel, and through a similar smaller-scale funnel, can see a reproduction of Bosch’s paint‬‬‫‪ing painted on stained glass. The work uses ambient light as its light source. The viewer, through a bodily experience,‬‬ ‫‪enters a state of folly, and by placing their head on the skull of a madman, looks at an image of madness itself.‬‬

‫درمان حماقت‬ ‫این اثر برگرفته از نقاشی “درمان حامقت” اثر هیرونی ِمس بُس نقاش قرن شانزدهم ِفلِامن است‪ .‬در نقاشی بُس این جراحی توسط شارالتانی در‬ ‫نقش پزشک جراح بر روی رس لوبرت داس که مظهر حامقت در ادبیات هلند است انجام می شود‪.‬دو فیگورکه منایندگان کلیسای کاتولیک هستند‬ ‫نیز در صحنه حضور دارند‪ .‬در تصویر‪ ،‬جراح قیفی بر رس دارد که سمبل حامقت است‪ .‬من این قیف را در ابعاد بسیار بزرگرت در مقابل بیننده قرار‬ ‫می دهم که در دیواره ی آن سوراخی وجود دارد و تختی متحرک به درونش می رود‪ .‬بیننده برای ورود به قیف باید بر روی تخت دراز بکشد و‬ ‫رسش را در کاسه رس سوراخ تعبیه شده در تخت قرار دهد و با پدال زدن در حالی که به باال نگاه می کند خود را به درون قیف فرو بربد‬ ‫( مکانیسم چرخدنده ها و پدال برعکس عمل می کند) ‪.‬‬ ‫بیننده با قرار گرفنت درون قیف بزرگ‪ ،‬قیفی کوچک تر به صورت وارونه باالی رس خود می یابد که با نگاه کردن از درون سوراخ کوچک آن به میانه‬ ‫قیف بزرگ ‪،‬نقاشی بُس را می بیند که برروی شیشه و با تکنیک ویرتای نقاشی شده است و نور محیط بیرون تصویرآن را پدیدار می کند ‪ .‬بیننده با‬ ‫تجربه ای تنانه خود را به درون سمبلی از حامقت فرو می برد و با قرار دادن رسش در کاسه رس مجنون به تصویری از جنون خیره می شود‪.‬‬

‫‪104 Shahryar Hatami‬‬

‫‪Cure for Folly‬‬

105 Shahryar Hatami

‫درمان حماقت‬ 1395 ‫ برنز‬،‫ آهن‬،‫استیل نقاشی پشت شیشه‬ ‫ س م‬300/260/560

Cure for Folly 2016 Stained glass, Iron,Brass, Stainless steel 560 / 260 / 300 cm

106

107

Alidad Jalali

108 Alidad Jalali

Artist Statement I see myself as a multidisciplinary creator. The outcome is a mixture of all my practices in sculpture, sound, food, performance art, clothing design, renovating houses and ideologies. My goal is to blur the lines between disciplines and have all my practices come together under a single umbrella of identity, even when it’s self-contradictory. My work usually sparks out of a spontaneous inner impulse. I have the tendency to “do“ and “create” then look back and digest the deeper meaning and reasoning behind my creation. The process of creating is either really fast and hurried and without any second guessing or it requires a meditated slow-paced evolution. So “speed”, or the lack thereof, is a big factor in my work.

‫بیانیه هنرمند‬ ‫ طراحی‬،‫ اجرا های هرنی‬،‫ غذا‬،‫ صدا‬،‫ خروجی های من ترکیبی از متام مترینات من در زمینه مجسمه سازی‬.‫من خودم را یک خالق بینارشته اى می دانم‬ ‫ در کارم‬،‫ هدف من این است که خطوط بین این رشته ها را حتی در مواقعی که با خود تناقض دارد‬.‫ و بازسازی خانه ها و ایدئولوژی ها است‬،‫لباس‬ ‫ بار ها خود را یافته ام که اول انجام‬.‫محو کنم تا همه آن ها در زیر یک چرت کنار هم ببینم کار من معموال از یک انگیزه خودجوش درونی جرقه می زند‬ ‫فرآیند تولید یا رسیع وعجوالنه و بدون بازنگری‬. ‫داده یا خلق کرده ام و سپس به عقب بازگشته ام تا حکمت و معنای عمیق تر کار خود را درک کنم‬ .‫ عامل مهمی در کارهای من است‬،‫بنابراین “رسعت” یا فقدان آن‬. .‫است و یا نیاز به تکامل مداوم و آرام دارد‬

109 Alidad Jalali

Morale The figure in the frame is an old mascot used by Khosravi Bakery in the 1960s in Iran. The character is seen with a big smile landing on the signifier “EMPTINESS”. The figure is bound to fall and the tray of sweet goodies refers to the needed ration to comfort the mind as it deals with its determination. The character is a hero. I replicated the hero with stickers and tried to spread the word, and give people someone to look up to.

‫روحیه‬ ‫ قهرمان ما به فرود آمدن خود روی‬.‫ شمسی برای تبلیغات توسط شعب “پیراشکی خرسوی” استفاده می شده است‬۴٠ ‫شخصیتی که می بینید د ردهه‬ ‫ برای‬.‫ خود را از قبل آماده کرده و توشه الزم را برای هضم این مهم همراه دارد‬،‫ و برای رشایطی که پیش رو دارد‬.‫ آگاه است‬،”EMPTINESS“ ‫دال‬ ‫من تصویر قهرمان را روی کاغذ چسب دار بازتولید کردم تا پیام او را همگانی کنم تا‬. ‫همین است که لبخند زنان می تواند به استقبال این جرب برود‬ .‫همگان را رهربی کند‬

110

111

‫روحیه‬ 1391 ‫کالژ‬ ‫ س م‬77 / 55

Morale 2012 Photo collage 77 /55 cm

112

113 Alidad Jalali

Scepter Part of the Glorifying Practice series, The Scepter represents an acknowledgement of authority and sovereignty. It is physical proof that one can complement and embody pride in any participation one takes part in (or indeed, action or feeling of any sort). The scepter is here to glorify and acknowledge alpha mentality.

‫عصای سلطنتی‬ ‫عصا‬. ‫ شیئی است که هر کار یا هر حسی که در ا ٓن رشیک می کنید را تجلیل می کند‬. ‫ بازمنای به رسمیت شناخنت قدرت و متامیت است‬، ‫عصای سلطنت‬ .‫این جاست تا به روحیه ا ٓلفا مرشوعیت ببخشد‬

‫عصای سلطنتی‬ 1396 ‫مجسمه سازی‬ ‫ س م‬50 / ۱۰ / ۱۰

Scepter 2017 Sculpture, Bronze, Plastic 10/10/50 cm

114 ‫تنظیم قرمز‬ 1396 ‫ پالستیکی‬+ )‫ فلت (مواد‬/ ‫نصب در چمن‬ ‫ س م‬100 / 200

Settled Red 2017 Installation on grass / Felt (material)+plastic 200 / 100 cm

115 Alidad Jalali

Settled Red The eye-catching red material here acts as a symbol of death. While it seems fluid, it is not going anywhere and is in fact here to settle for good. The little tree-like components represent reincarnation, life growing out of death, like mushrooms growing out of a cow pat. The plastic trees were taken from an old board game called The Secret of the Jungle. At the bottom there are pictures of different objects which are necessary to discover the secrets of this jungle.

‫تنظیم قرمز‬ ‫ این درختان کوچک پالستیکی‬.‫ قرار نیست جایی برود و همین جا ماندنیست‬، ‫با این که بنظر سیال می ا ٓید‬.‫قرمز چشم گیر نشانه ای از مرگ است‬ ‫ زیر هرکدام از درختان‬.‫ درختان مال بازی “راز جنگل” هستند‬.‫ از پس مرگ زندگی می روید هامن طور که قارچ از تاپاله‬.‫مناینده تناسخ هستند‬ ‫ این‬.‫ این یک چیدمان متحرک است که با هر بار چیده شدن چهره ای متفاوت می یابد‬.‫تصویریست که برای پی بردن به راز این جنگل رضوری هستند‬ .‫تغییر شکل به این معناست که هیچ نقطه ی انجامدی برای این ایده وجود ندارد؛ ّسیال است بی ا ٓن که تکان بخورد‬

116 ‫در تابستان توسط خورشید کشیده شد‬ 1396 ‫ پالستیک‬+ ‫ گل مصنوعی‬+ ‫فایبر گالس‬ ‫ س م‬10 / 20 / 70

Kicked by the sun in the summertime 2017 Fiberglass, Artificial flowers, plastic 70 / 20 / 10 cm

117

‫شن کش‬ 1396 ‫ فوالد رنگ شده‬+ ‫ پالستیک‬/ ‫مجسمه سازی‬ ‫ س م‬100 / 60 / 30

The title: Rake 2017 Sculpture / Plastic + painted steel 30 / 60 / 100 cm

118

119

Amirnasr Kamgooyan

120 Amirnasr Kamgooyan

Artist Statement “Salomon saith, there is no new thing upon the earth. So that as Plato had an imagination, that all knowledge was but remembrance; so Solomon giveth his sentence, that all novelty is but oblivion.” —Francis Bacon [philosopher, 1561-1626]: Essays LVIII I am not sure whether I was asleep or awake: perhaps somewhere in between? Perhaps the excitement of the discovery of the unexpected would inevitably be auspicious: no discoverer sets out on his journey in quest of luck and serendipity. Purposefully wandering off the beaten track, he will tread down so many fruitless roads. Searches are left unfinished and often seem pointless. But searching high and low for meaning is humanity’s incessant struggle to draw closer to that mysterious ‘something’. Would it still be worth looking for if it was not strange and mysterious? Drifting apart from the familiarity of everyday experiments with these unfamiliar images, we step into a familiar vagueness. As if unearthed by excavation, the apparently random images stand before our mind’s eyes: similar to the bizarre symmetrical inkblots of a Rorschach test. They contain a general vagueness that nevertheless contains information of a particular yet peculiar entity, balanced curiously on the edge. Without imagination we are threatened by a danger so much graver than the perils of imagining the seemingly unattainable. Humanity is in constant struggle. This is inevitably reflected in our environment. Of all the generations before us, we are suffering the worst consequences of the deeds of our predecessors. All of our achievements, whether scientific or technological, were supposed to help us live better, more profound and fulfilled lives. But all of these endeavours have backfired. Our progress has cost us and is progressively taking its toll on our planet. Modern man can single-handedly do more harm to nature than a thousand men of old ever could. And he does. Modernity will not stop until it has trodden all nature down under its colossal wheels. The late Francis Bacon hs famously said, “I am like a grinding machine. I look at everything, and everything goes in and gets ground up very fine. Images are regenerated within me.” I always try to be as honest as I can: I choose an image like a Ziggurat or an autopsy or a pattern in a carpet, and then I start to imagine and draw, so in the process I somehow dive into the subject. I access the layers of subconscious and unconscious in my psyche, translating them onto a sheet of steel. It also leaves enough space for accidents. Every detail gives birth to another: the whole creative process is exhilarating. Considering reality, it would appear that things happen by chance. The Merriam Webster Dictionary defines chance as “something that happens unpredictably without discernible human intention or observable cause.” But this is just the surface and it is the mystery that lies beyond that fascinates me. The scientific attempt to discover this leads to even more mystery, which in turn makes it all the more exciting. I am intrigued by this mystery, the continuation of which guarantees this fascination. If the parts of a work are put on the border of connection and disconnection (to both itself and others) a constant oscillation will occur. This will create an in-between zone, which is the juxtaposition of the finite and the infinite, chance and determination, the concrete and the abstract; the perception of which is up to the viewer’s imagination. These works are a continuation of my earlier series, dealing with the same questions. During the process of preparing this work, however, I took an interest in certain traditions of scientific illustration, and consequently, began collecting scientific books from the past centuries to study their illustrations. A scientific illustrator is capable of depicting the inside and the outside of things simultaneously, and even reconstructing the forgotten points as curious and meticulous details. Therefore, scientific illustrations, unlike photography, can be unrealistic. What has also impacted the creation of these works has been the question of man’s alienation from himself and the world. Modern man is like someone on a jet ski, zipping along the surface of the water, quenching his thirst for excitement. Before this, however, man used to dive into deep waters in search of precious pearls. Is this a lost art or an exciting evolution in the midst of the tumultuous waves of information and progress?

What has also impacted the creation of these works has been the question of manâ&#x20AC;&#x2122;s alienation from himself and the world. Modern man is like someone on a jet ski, zipping along the surface of the water, quenching his thirst for excitement. Before this, however, man used to dive into deep waters in search of precious pearls. Is this a lost art or an exciting evolution in the midst of the tumultuous waves of information and progress?

121 Amirnasr Kamgooyan

These works are a continuation of my earlier series, dealing with the same questions. During the process of preparing this work, however, I took an interest in certain traditions of scientific illustration, and consequently, began collecting scientific books from the past centuries to study their illustrations. A scientific illustrator is capable of depicting the inside and the outside of things simultaneously, and even reconstructing the forgotten points as curious and meticulous details. Therefore, scientific illustrations, unlike photography, can be unrealistic.

‫‪122 Amirnasr Kamgooyan‬‬

‫در بررسی واقعيت‪ ،‬در ابتدا با امری روبه رو می شويم كه به نظر رصفا تصادفی می رسد‪ .‬تصادف‪ ،‬طبق تعريف‪ ،‬آن چيزی است كه دليل و نيت قابل دركی‬ ‫برای انسان ندارد‪ .‬اما اين تنها يك روی سكه است‪ .‬روی ديگر آن‪ ،‬جنبه ای است كه در اين آثار نيز برای من اهميت زيادی داشته‪ :‬بررسی واقعيت از منظر‬ ‫علوم تجربی‪ .‬اين خود حس و حالی را به وجود می آورد كه نشان از نوعی رمزآلودگی دارد‪ .‬ابهامی كه برايم بسيار جذاب بوده است و رها نشدن از آن‬ ‫جنبه وهم آلود‪ ،‬متضمن استمرار اين جذابيت است‪ .‬اگر اجزا تشكيل دهنده اثر در مرز ارتباط و عدم ارتباط ـــ با خود و مخاطب ـــ قرار بگريند‪ ،‬نوسانی‬ ‫دایمی به وجود می آورند كه فضايی بينابينی از آن شكل می گريد و اين موقعيت تفكيك ناپذير‪ ،‬كنار هم قرار گرفنت بيكرانگی و محدويت‪ ،‬يا قطعيت و‬ ‫رازآلودگی است و درك و دريافت آن بر عهده تخيل بيننده‪ .‬در جريان خلق اين آثار‪ ،‬سنت های خاصی از تصويرگری علمی را دنبال می كنم‪ .‬اين عالقه به‬ ‫تدريج شكل جديرتی به خود گرفت و متعاقبا تصميم گرفتم به جمع آوری كتب علمی قرون گذشته و مطالعه تصويرگری در آن ها‪ .‬تصويرگر علمی قادر‬ ‫است به طور هم زمان اليه های سطحی و درونی را به مخاطبان خويش عرضه كند و حتی نقاط فراموش شده يا حذف شده را به مثابه جزیياتی تامل‬ ‫برانگيز بر صفحه كاغذ بازسازی كند‪ .‬بنابراين ممكن است تصاوير علمی ترسيم شده‪ ،‬بر خالف عكاسی‪ ،‬از منظر ديداری واقع گرا نباشند‪ .‬اين آثار بر پايهی‬ ‫پرسشی ميان بيگانگی عميق برش از خود و جهان استوارند‪ .‬انسان معارص هم چون كسی است كه سوار بر قايقی تندرو‪ ،‬با رسعتی رسسام آور به اين سو و‬ ‫آن سو می رود تا حس هيجان را در خود ارضا كند‪ .‬اما قبل از اين انسان مانند غواصی به قعر دريا می رفت تا مرواريدی كمياب و نفيس صيد كند‪ .‬آيا اين‬ ‫ارزشی از دست رفته است‪ ،‬يا تكاملی توأم با هيجان ميان تالطم اين امواج پيرشفت و اطالعات؟‬ ‫امرينرص كمگويان‬

‫‪123 Amirnasr Kamgooyan‬‬

‫بیانیه هنرمند‬ ‫“سليامن می گويد روی زمني هيچ چيز تازه نيست‪ .‬چنان كه افالطون نيز تصور كرد كه دانش چيزی جز يادآوری نيست؛ پس سليامن چنني حكم می كند كه تازگی چيزی جز نسيان‬ ‫نيست”‪ .‬ــ فرانسيس بيكن فيلسوف‪ :1626-1561 ،‬مقاالت‪58 ،‬‬

‫درست به خاطر ندارم كه بيدار بودم يا خواب‪ :‬در خواب يا خاطره؟ شايد هردو‪ .‬شايد كشف هيجان انگيز نامنتظرها برای جوينده اش به طور غريقابل انكاری‬ ‫خجسته باشد و هيچ كاشفی به اميد كشف اتفاقی روانهی سفر اكتشافی اش منی شود‪ .‬و چه راه های بی مثری كه زير پا خواهد گذاشت‪ .‬جستوجوهايی‬ ‫كه گاه بی رسانجام می مانند و اغلب بی فايده می منايند‪ .‬اما “كند و كاو” برای يافنت معنا‪ ،‬كشمكش دایمی انسان است برای نزديك شدن به چيزی كه چه‬ ‫بسا اگر رازآلود نبود ديگر ارزش پيدا شدن نداشت‪ .‬به زبان تصاويری ناآشنا‪ ،‬از تجربه روزمره جدا می شويم و به ابهامی آشنا كشيده می شويم‪ .‬تصاويری‬ ‫كه چون سنگواره هايی به شكلی ظاهرا تصادفی در برابرمان قرار می گريند و مانند لكه های عجيب جوهر با تقارن محوری عموما مبهم‪ ،‬ولی مستحكم‬ ‫هستند و حاوی اطالعات از موجوداتی مشخص ولی مرموز كه درست در آستانه قرار گرفته اند‪ .‬بدون تخيل خطری تهديدمان می كند كه بدون خطر كردن‬ ‫به تخيل حتی خطرناكرت خواهد شد‪ .‬انسان دایام در حال كشمكش است‪ .‬انعكاس ا ٓن را می توان در محيط زيست ديد‪ .‬نسل ما‪ ،‬بيش از همه‪ ،‬عواقب اعامل‬ ‫گذشتگان را تجربه می كند‪ .‬متام دستاوردهای ما‪ ،‬چه علمی و چه تكنولوژيك‪ ،‬جواب عكس داده اند‪ .‬ا ٓن ها قرار بوده باعث شوند زندگی عميقرت و پربارتری‬ ‫داشته باشيم‪ ،‬اما واقعيت امر توليد انسان هايی سطحی تر و زيانبارتر را نشان می دهد‪ :‬يك انسان مدرن به تنهايی به اندازهی صدها نفر از انساهای قديم‬ ‫به محيطش ا ٓسيب می رساند‪ .‬تجدد تا همه طبيعت را زير چرخ هايش خرد نكند‪ ،‬باز نخواهد ايستاد‪ .‬بيكن گفته است‪“ :‬من مثل ماشني ا ٓسيابم‪ .‬همه چيز را‬ ‫درون آن می ريزم و خوب آسياب می كنم‪ .‬تصاوير درونم زاد و ولد می كنند”‪ .‬هميشه تا آن جا كه توانسته ام صادق بوده ام‪ :‬تصويری مانند يك زيگورات‪،‬‬ ‫يك كالبدشكافی‪ ،‬يا نقش يك قالی را برمی دارم و بعد رشوع می كنم به تخيل و طراحی‪ .‬در اين فرآيند در تصاوير عميق می شوم؛ بدين ترتيب اليه های‬ ‫ضمري ناخودآگاهم را بريون می كشم و آن ها را روی فوالد پياده می كنم‪ .‬هر جزیی باعث به وجود آمدن جزیی ديگر می شود و در اين روند جا برای‬ ‫تصادف هم باقی می ماند‪ .‬كل اين روند خالقانه برايم بسيار هيجان انگيز است‪.‬‬

124 Amirnasr Kamgooyan ‫سه شاهزاده سرندیپ‬ 1394 ‫سیلک اسکرین روی آلمینیوم‬ ‫ س م‬1۸0 / 100

The three Princes of Serendip 2016 Silkscreen on aluminum 100 / 180 cm

125 Amirnasr Kamgooyan

126 ‫سه شاهزاده سرندیپ‬ 1396 ‫سیلک اسکرین روی ورق الستیکی‬ ‫ س م‬76 / 360

Time capsule - Episode II : The memory of the pond 2017 Silk Screen on Rubber sheet 360 / 76 cm

Amir-Nasr’s work harks to the eras of history (art history) in which the artist was on a quest to define his relationship to the world, all the while trying to find ways to represent that relationship. The artist considered himself to be the contained, and nature, the container of his existence. These present works have an intricate appearance that stems from the convolutions of that relationship. In order to find answers, the human mind begins to experiment with different ideas, accomplishing many things in order to explore and represent the inside as well as the outside. While contemplating in the profoundness of the relationship between the self and existence (nature), however, it comes across congestions and disorders. The more it plunges itself into the depths of its meditation upon where it is and what it is doing, the more it has to juxtapose various structures and images to define its position inside existence (nature). In this quest, man has returned to his inwardness, exploring and portraying it, and then, in order to control the outer world, he began to make intellectual and experiential mechanisms to bring life and the world into line with his desires and ambitions. Gradually, however, while constructing this new world, man became oblivious. He was submerged by the lure of industrial life, walking further down the path of destruction, forgetting the same existence by which he used to consider himself to be contained. He came to the point where he was dissatisfied with this self-made existence, so he felt the urge to go back. But there was no turning back. All he could do was to look back, from the present moment to the past, from the deep waters to the inside; only endeavoring to return to the world of mind and to nature, i.e. the two original worlds. He was no longer able to deindustrialise his industrialised existence. What remained was an awareness that he had forgotten his relationship to existence itself. Perhaps the only way to return was to take refuge in a world of imagination; to rethink the past, present, and future of nature/existence and reconstruct his relationship to ‘the self’ within it. This imagination is neither ecstasy nor illusion. It is, rather, a turning back to the self in order to remember the origin of man and existence. It is an understanding and feeling the self as an organic whole, and considering it as unified with the greater organism of nature.

‫اسرارالنسیان‬ ‫ را به یاد می آورد که هرنمند در جستجوی پیدا کردن نسبت خود با جهان و شیوه هایی برای منایش این نسبت‬-‫آثار امیرنرص دوره هایی از تاریخ –تاریخ هرن‬ ‫ ذهن‬.‫ این آثار از ظاهری پیچیده برخوردارند که برآمده از پیچیدگی همین رابطه است‬.‫بود؛ خود را مظروف و طبیعت را ظرف بودن خود می دانست‬ ‫انسان در بر آوردن نیازها و پاسخ به پرسش های خود به اقسام تجارب دست می زند و به انواع دستاوردها نایل می شود تا به کشف و منایش برون و درون‬ ٬‫ هرچه در ژرفای این پرسش که کجا است‬.‫ دچار ازدحام و اختالل می شود‬-‫طبیعت‬- ‫ اما در طول زمان در اندیشیدن به عمق رابطه خود و هستی‬.‫بپردازد‬ .‫ مواجه می شود‬-‫ بیشرت با برهم نشسنت ساختارها و تصاویر مختلف برای تعریف کردن موقعیت خود در هستی –طبیعت‬،‫چه می کند بیشرت غوص می کند‬ ‫انسان در این جست و جو ابتدا به درون خود رجوع کرد و به کشف و تصویر درونش پرداخت و بعد برای بهره برداری و کنرتل جهان به تولید‬ .‫مکانیسم های فکری و تجربی پرداخت تا زندگی و جهان را به سیاق و میل خود هدایت کند‬ ‫ در اغواگری زندگی صنعتی شده غرق شد و هرروز بیشرت در راه فراموشی و‬.‫ انسان دچار فراموشی شد‬،‫اما رفته رفته در این سیر و پیدایش جهان جدید‬ ‫ به جایی رسید که از بودن در هستی خودساخته ناخوش بود و میل به بازگشت در او‬.‫تخریب هامن هستی که خود را مظروف آن می دانست پیش رفت‬ ‫ از بیرون غرقاب به درون؛ تنها با تالش برای بازگشت به جهان‬،‫ از حال به گذشته‬،‫ تنها می توانست معکوس نگاه کند‬.‫ اما عقبگرد ممکن نبود‬.‫قوت گرفت‬ ‫ آن چه بود فقط آگاه شدن به فراموشی رابطه او با‬.‫ دیگر منی توانست هستی صنعتی شده اش را غیر صنعتی کند‬.‫ دو جهان مبداء‬،‫ذهن و به طبیعت‬ ‫ تنها راه بازگشت می بود؛ گذشنت از جهان پر زرق و برق مصنوع و پناه بردن به خیال ورزی برای باز اندیشیدن به‬،‫ شاید پناه بردن به خیال‬.‫هستی بود‬ ‫ بلکه‬.‫ این خیال ورزی به معنای پناه بردن به خلسه و اوهام نیست‬.‫هستی و دوباره تدوین کردن رابطه و جایگاه خود در آن‬-‫ حال و آینده طبیعت‬،‫گذشته‬ ‫ ادراک و احساس خود بعنوان یک کل ارگانیک است و یکی پنداشنت آن با ارگانیسم بزرگرت‬.‫رجوع به خویشنت برای یادآوری خاستگاه انسان و هستی است‬ .‫طبیعت‬

127 Amirnasr Kamgooyan

Secrets of Oblivion

128 ‫از مجموعه سرندیپیتی‬ 1395 ‫سیلک اسکرین روی آلومینیوم‬ ‫ س م‬94 / 86

From series of Serendipity 2016 Silk Screen on aluminum 86 / 94 cm

‫ برساخته از همین نسبت ها به منایش در‬،‫در آثار امیرنرص ساختاری پیچیده و درهم تنیده و حتی بهم ریخته‬ .‫ با ذهنی مشوش و خنثی شده و غرق در روزمره صنعت زده‬،‫ نسبت ذهنی با دغدغه و حرست طبیعت‬.‫می آید‬ ‫ ذهنی که در طول تاریخ زیسته اش به‬.‫ذهنی در کشاکش میان دغدغه زنده ماندن و تفاوت آن با شور زندگی‬ ‫فراموشی در افتاده و اکنون درمواجهه با نتایج آن گاهی تنها راه خالصش پناه بردن به فراموشی وضع حارض‬ !‫ گذر از فراموشی جاری با پناه بردن به نسیان‬.‫است‬

129 Amirnasr Kamgooyan

In the works of Amir-Nasr, an intricate, interwoven, even disorderly structure is depicted. The relationship between a mind concerned with, and yearning for, nature, and a disturbed, neutralised mind that has been drowned in the excesses of industrialised everydayness. A mind caught up in the struggle to survive, which is a far cry from a genuine passion for life. A mind that has been wrestling with forgetfulness over the course of its existence and now, having to encounter its consequences, finds its only way of escape is in forgetting the status quo. Passing through the current forgetfulness by harboring oblivion!

130

‫‪131 Amirnasr Kamgooyan‬‬

‫‪I am taking my feet off the earth‬‬ ‫‪I am taking my head out the heaven’s collar‬‬ ‫‪I am putting the garment of flesh off the soul’s body‬‬ ‫‪I am writing with the pen of oblivion across the universe‬‬ ‫‪-Jami, Haft Awrang [Seven Thrones], Gift of the Free, 15th century AD.‬‬ ‫‪Behrang Samadzadegan, 2017‬‬

‫باز کشم پای ز دامان فرش‬ ‫رس به در آرم ز گریبان عرش‬ ‫جامه جسم از تن جان برکشم‬ ‫خامه نسیان به جهان درکشم‬ ‫گویی در این نسیان است که ذهن از گرو حدود حیات جاری فارغ می شود‪ .‬راه رهایی را در جهت مخالف‬ ‫جست و جو و تجربه می کند‪ .‬حرکت دوباره از بیرون به درون‪ ،‬انگار برهانی خلفی در پیش بگیرد و آگاهی را‬ ‫به میانجی خیال‪ ،‬از جهان مرئی باز ستاند‪.‬‬ ‫من همه خلمم مرا کن صرب و حلم‬ ‫سهو و نسیان را مبدل کن به علم ‬

‫‪From series of Serendipity‬‬ ‫‪2016‬‬ ‫‪Silk Screen on aluminum‬‬ ‫‪86 / 94 cm‬‬

‫از مجموعه سرندیپیتی‬ ‫‪1395‬‬ ‫سیلک اسکرین روی آلومینیوم‬ ‫‪ 94 / 86‬س م‬

132

133

Mahboube Karamli

134 Mahboube Karamli

Artist Statement When I was accepted to university, my aunt gave me some books on photography including Bahman Jalali’s Abadan Who Fights and Kaveh Golestan’s Child, Faith, Liberation. It was through these books that I learned about photography. For my portrait semester, the subject was ‘face to face’. It was hard for me since I’d rarely taken photos of people. I started with photos of my friends in their bedrooms, which resulted in The Girls series. I wanted to echo their personalities through the colours of their walls and belongings. Then, when I created In Wakefulness, I took photos of girls who had been suddenly woken up by me. They became my subject in a moment in which they didn’t want to be seen. After that I chose to focus on the way in which women like to be seen and how others would like to see women. In HappyVille I show the moment brides come out of a beauty salon on their wedding day, ready to face an adventure. I find the idea of one’s inner personality facing the outer world intriguing. In my photographs I try to show my personal experiences and the relationship between myself and my subjects. The way they look at me as a woman, a friend, a stranger, a teacher and as a photographer.

‫‪135 Mahboube Karamli‬‬

‫بیانیه هنرمند‬ ‫وقتی که دانشگاه قبول شدم‪ ٬‬کتاب هایی از انباری یکی از اقوام به دست من رسید‪ ٬‬که در بین آن ها کتاب های آبادان که می جنگد از بهمن جاللی و‬ ‫کودک‪ ٬‬ایامن‪ ٬‬رهایی که کاوه گلستان در آن عکس دارد‪ ٬‬بیش از بقیه نظرم را جلب کرد‪ .‬در آن زمان همه کتاب عکسی که من داشتم همین دوتا بودند‬ ‫و با نگاه کردن به آن ها بود که عکاسی را فهمیدم‪.‬‬ ‫با رشوع ترم پرتره در دانشگاه و موضوع مواجهه انسان با انسان با وجود این که عکاسی کردن از انسان برایم سخت بود برای رشوع از دوستان‬ ‫وآشنايانم در اتاق هایشان عکاسی کردم‪ .‬دراین مجموعه دخرتان سعی بر آن داشتم که شخصیت پرتره ها را به واسطه رنگ دیوار و متعلقات اتاق‬ ‫هایشان بازتاب دهم‪.‬‬ ‫پس از آن در مجموعه بیداری از دخرتانی که صبح هنگام پس از بيدار شدن‪ ،‬در لحظه ايی كه ميلی به ديده شدن نداشته اند عکاسی کردم‪.‬‬ ‫پس از اين مجموعه‪ ،‬حالتی كه زنان در جامعه ميل دارند ديده شوند وحالتی كه ديگران دوست دارند از آن ها ببينند مورد توجهم قرار گرفت كه در‬ ‫مجموعه شاداباد لحظه ایی که عروس ها در روز عروسی شان از آرایشگاه خارج می شدند ودر جامعه قرار می گرفتند‪ ٬‬موضوع من شدند‪.‬‬ ‫در واقع شخصیت درونی انسان ها در مواجهه با جهان بیرونی برایم جذاب است و گاهی برعکس‪.‬‬ ‫مجموعه هایی که من عکاسی کرده ام با تجربه زیسته ام همراه بوده است‪ ٬‬مثل مجموعه شاداباد که بعد از ازدواجم عکاسی کردم‪.‬‬ ‫من در عکس هایم سعی می کنم رابطه بین خودم و سوژه هایم را نشان دهم‪ .‬نحوه نگاه کردن آن ها به من‪ ٬‬به عنوان یک زن‪ ٬‬یک دوست‪ ٬‬یک غریبه‪٬‬‬ ‫یک معلم و یک عکاس‪.‬‬

136

HappyVille Women visit beauty salons on their wedding days. Ironically, they do so in order to distance themselves from themselves. They want to achieve a desired image that people expect from a bride. As I aim to visualise women who are in my age group, through imagery taken from situations in which they want to show their beauty, I visited a beauty salon. This time, my subject was the moment the bride walks out of the salon and faces people; facing others with a different personal appearance. Over a period of three years, the images of the brides in this collection were taken in a womenâ&#x20AC;&#x2122;s beauty salon located in the Shad Abad area of Tehran. Ecstatic, anxious and clueless about what is awaiting them, they stand in front of my camera for a moment. These images that are then published on a greater scale than their actual size.

‫‪137 Mahboube Karamli‬‬

‫شاداباد‬ ‫زنان روز عروسیشان برای زیباتر شدن به آرایشگاه می روند‪ ،‬برای فاصل گرفنت از خود‪ ،‬برای رسیدن به تصویر آرمانی خود و تصویری از عروس که‬ ‫دیگران انتظار دیدنش را دارند‪.‬‬ ‫من در ادامه تصویر کردن دخرتان ھمسن و سامل در موقعیت هایی که به دنبال نشان دادن زیبایی شان ھستند به یک آرایشگاه رفتم‪ .‬این بار موضوع‬ ‫عکاسی ام لحظه خارج شدن عروس از آرایشگاه و مواجه شدن با دیگران بود‪ ،‬مواجه شدن با دیگران و با نقش دیگری از خود‪.‬‬ ‫عکس ھای عروس ھای این مجموعه ‪ ،‬طی سه سال‪ ،‬در یك آرایشگاه زنانه محله شادآباد تھران گرفته شد‪ ،‬زنانی پرشور‪ ،‬مضطرب و بی خرب از آن چه‬ ‫پیش رو دارند لحظه ای کوتاه روبروی دوربین من ایستاده اند‪ .‬عکس ھایی که در ابعادی بزرگرت از اندازه واقعی چاپ شدند‪.‬‬

138 HappyVille 2014-2016 Digital Photography 150 / 100 cm Edition of 5

‫شاداباد‬ ۱۳۹۲-۱۳۹۴ ‫عکاسی دیجیتال‬ ‫ س م‬۱۰۰/۱۵۰ ‫ نسخه‬۵

139

HappyVille 2014-2016 Digital Photography 150 / 100 cm Edition of 5

‫شاداباد‬ ۱۳۹۲-۱۳۹۴ ‫عکاسی دیجیتال‬ ‫ س م‬۱۰۰/۱۵۰ ‫ نسخه‬۵

140 Mahboube Karamli

Susan Sontag writes in her On Photography: “Many people are anxious when they’re about to be photographed: not because they fear, as primitives do, being violated, but because they fear the camera’s disapproval. People want the idealised image: a photograph of themselves looking their best. They feel rebuked when the camera doesn’t return an image of themselves as more attractive than they really are”. In this collection, I have decided to take images of females, who are in a similar age group as myself. The photos are taken in the morning prior to them seeing themselves in the mirror. I seat them in front of my Camera Obscura in order to record an image that will stay with them permanently. This is an image that these girls do not wish to show to the world. Sontag further writes in the same book that: “So successful has been the camera’s role in beautifying the world that photographs, rather than the world, have become the standard of the beautiful. We learn to see ourselves photographically: to regard oneself as attractive is, precisely, to judge that one would look good in a photograph.”

‫بیداری‬ ‫ ا ٓن ھا بسان افراد‬،‫ “وقتی قرار است از ا ٓدم ھا عکس گرفته شود بسیاریشان مضطرب می شوند‬:‫سوزان سونتاگ در کتاب “در باره عکاسی” می نویسد‬ ‫ ا ٓدم ھا تصویری ا ٓرمانی می خواھند؛ عكسی از‬.‫ ترسشان از این است که دوربین تاییدشان نكند‬،‫قبایل بدوی از این منی ترسند که ا ٓسیبی بدانان رسد‬ ”.‫خودشان که در ا ٓن خیلی خوب دیده شوند‬ ‫ ا ٓن ھا را روبروی ا ٓینه اتاقك تاریكم در رخت‬،‫ صبح ھنگام قبل از ا ٓن كه دخرتان ھم سن و سامل خود را در ا ٓینه اتاقشان ببیند‬،‫در این مجموعه من‬ .‫ تصویری كه ا ٓن ھنگام میلی به نشان دادن ا ٓن نداشتند‬،‫ تا برای ھمیشه تصویری از خود در این حال داشته باشند‬،‫خوابشان نشاندم‬ ‫ “نقش دوربین در زیباتر كردن جھان به حدی موفقیت ا ٓمیز بوده كه عكس بیش از‬:‫انگار به ھمین سبب است که سونتاگ در ھامن کتاب می گوید‬ ‫ دقیقا‬،‫ ما كم كم یاد می گیریم كه خود را از دید عكاسی ببینیم؛ این كه كسی خود را جذاب بداند‬.‫خود جھان به معیار ارزیابی زیبایی بدل شده است‬ ”.‫به این معنی است كه فكر می كند در عكس خوب می افتد‬

‫بیداری‬ ۱۳۸۶-۱۳۸۷ ‫قطع متوسط‬/‫عکاسی آنالوگ‬ ‫ س م‬۸۲/۱۰۲ ‫ نسخه‬۷

Wakefulness 2008-2009 Analogue Photography/Medium Format 102 / 82cm Edition of 7

141 Mahboube Karamli

Wakefulness

142 Mahboube Karamli This series is of my friends back in college. They were all my own age. I captured them in the morning before they had had a chance to see themselves in the mirror.

‫‪143 Mahboube Karamli‬‬

‫این رسی عکس از دوستان من در کالج است‪ .‬آن ها هم سن من بودند‪ .‬من صبح از آن ها عکاسی کردم قبل از این که فرصت دیدن خود را در آینه‬ ‫داشته باشند‪.‬‬

144

145

Gelare Khoshgozaran

146 Gelare Khoshgozaroon

Artist Statement As an interdisciplinary artist and writer I work across video, installation, performance and writing. My practice is concerned with the representational challenge of temporality: of lingering, lasting, forgetting and withdrawal. I am interested in the artist as witness. A witness who, through remembering, may offer an embodied understanding of historical narrative. Making work that involves historical research around lived experience makes it impossible to draw a clear line between fact and fiction. This impossibility manifests in my work in a range of media and forms. Born and raised in Tehran and living in Los Angeles, I envision the city as an imaginary space between two definitions of the word asylum: the protection granted to a refugee and that of a mental institution. This liminal thinking space deeply informs my experimenting with form and nonlinear narrative. Currently working on a 16mm quasi-documentary film about simulacrum ‘Middle Eastern’ towns in the Mojave Desert—used as US military training sites in the War on Terror—I examine the role and history of fiction and speculation in Western constructs of the Middle East through the use of landscape and language.

‫‪147 Gelare Khoshgozaroon‬‬

‫بیانیه هنرمند‬ ‫کار هرنی من با بهره گیری از رسانه های مختلفی مثل ویدیو‪ ،‬چیدمان‪ ،‬پرفورمانس و نوشنت امکان پیدا می کند‪ .‬دغدغه اصلی من چالش به تصویر‬ ‫کشیدن تجربه زمان است‪ ‌:‬دوام آوردن‪ ،‬طول کشیدن‪ ،‬فراموشی و از بین رفنت‪ .‬من به هرنمند به عنوان شاهدی نگاه می کنم که می تواند با مترین به یاد‬ ‫آوردن‪ ،‬تجربه زیسته را در تقابل با بی نام سازی روایت تاریخی قرار دهد‪ .‬در عین حال‪ ،‬به یاد آوردن وقایع گذشته گاهی توفیر بین حقیقت و داستان‬ ‫را غیر ممکن می کند‪ .‬این غیر ممکن بودن در کار من‪ ،‬به شکل داستان رسایی در اشکال و موقعیت های مختلفی منود پیدا می کند‪.‬‬ ‫من زاده و بزرگ شده تهران و در حال حارض ساکن لوس آنجلس هستم‪ .‬شهری که در آن زندگی می کنم را چیزی بین دو معنی یک کلمه می بینم‪،‬‬ ‫جناسی که گاهی در تضاد یا تناقض است‪ .‬این بینابینی دو یا چند معنا‪ ،‬رویکرد فکری من به کار هرنی است‪ .‬از همین رو در کارم با روایت بازی‬ ‫می کنم‪ .‬پروژه ای که در حال حارض مشغول آن هستم فیلم شبه مستند ‪ ۱۶‬میلیمرتی درباره شبیه سازی هایی است که ارتش آمریکا در ساخت‬ ‫شهرک های خاور میانه ای در کویر کالیفرنیا به کار می گیرد‪ .‬این شهرک ها که قرار است جایگزین بغداد‪ ،‬کابل و دیگر شهرهای آسیای جنوب غربی‬ ‫باشند‪ ،‬برای رسبازان آمریکایی به مثابه مرکز آموزشی عمل می کنند که آن ها را در رشایط آب و هوایی شبیه به مقصد جنگ آماده می کند‪ .‬با تجربه‬ ‫فردی ام از جنگ ایران و عراق‪ ،‬در این پروژه نگاهی به خشونتی می کنم که در ذات چنین برساخت هایی از خاور میانه است‪ .‬ملقمه ای از زبان ها‪،‬‬ ‫فرهنگ ها و آب و هواهای مختلف که فقط در تخیل سازنده ها ‪.‬‬

148

149 Gelare Khoshgozaroon

Cosmos Video installation with nine months’ worth of archive crossword puzzles from the Iranian Newspaper, Kayhan (Cosmos) from 1985-86 during the artist’s mother’s pregnancy, which coincided with the Iran-Iraq War.

‫کیهان‬ 1395 ‫ ویدیو دیجیتال‬،‫ نوار کاست‬،‫پلکسی گالس‬ ‫متغیر‬

Cosmos 2016 Plexiglass, duct tape, digital video Variable

150

151 Gelare Khoshgozaroon

Connecting Town Production Still: the artist dressed as a teenage Iranian soldier from the Iran-Iraq War, Twentynine Palms, CA. Production Still: Palm trees in Mecca, CA resembling Shat-al Arab (the Iran-Iraq border by the Persian Gulf that was most affected by the eight year war).

‫ مدینه واصل‬Medina Wasl: Connecting Town ‫ ادامه دار‬- 1395-1396 2017-2018 - Ongoing ‫ میلیمتری‬16 ‫ فیلم‬16 mm film

152

153 LED lit packages received from Iran since 2013 and during The Sanctions. Each package carries a selection of materials and personal archives the artist visits for each project assembled and shipped by the artist’s parents. | Installation part of “Rocket Rain: ‫”موشک باران‬, Human Resources Gallery.

‫گمرک ایاالت متحده نیاز به دانستن دارد‬ ‫ ادامه دار‬- 1395 LED ‫بسته پستی‬ ‫متغیر‬

U.S. Customs Demands to Know 2016 - Ongoing LED Postal Package variable

154

155

Saman Khosravi

156 Saman Khosravi

Artist Statement The project Album is based on a collection of photos taken during the Iran-Iraq war in the 1980s. These photos have been selected from family albums, and each refers to a specific place and time. Now, after nearly three decades, I have sought to retrieve and reinvestigate these images. I have made some changes to the elements in the photographs and the way they are distributed based on the situations of the people who appear in them and their real life stories as well as the impact of the eight-year long war on them. These new compositions juxtapose past, present and possibly the future, creating a distance from the original documents by using monochrome colours in new layers to expand their meaning beyond mere geography. This creates imagery which extends beyond the medium of photography, floating between lost narratives and rediscovered moments. At its core, Album is about civilian lives. Lives that were not exactly at the war front yet their fates were highly affected by it, still to be traced, reconstructed and understood three decades on. Amirali Ghasemi

‫‪157 Saman Khosravi‬‬

‫بیانیه هنرمند‬ ‫“آلبــوم” بــر مبنای مجموعه عکس هایی است که در دهه شــصت خورشــیدی هم زمــان بــا جنــگ ایــران و عــراق برداشــته شــده انــد‪ .‬ایــن‬ ‫عکــس هــا از آلبوم هــای خانوادگـی انتخـاب شـده انـد و بـر مبنـای شـناخت خسـروی از افـرادی کـه در عکـس هـا حارضنـد‪ .‬هـر پـرده ارجـاع بـه‬ ‫موقعیـت مکانـی و زمانـی خـود دارد و روایتگـر داسـتانی اســت کــه در آن لحظــه ثبــت شــده اســت‪ .‬نزدیـک بـه سـه دهـه کـه از آن دوران‬ ‫مـی گـذرد‪ ،‬خسـروی دسـت بـه بازخوانی‪/‬بازیابـی آن عکــس هــا زده اســت‪ .‬و فضــا جدیــدی‪ ،‬نســبت بــه موقعیــت حــال حاضــر آن افــراد و‬ ‫تاثیـرات دوره جنـگ برایشـان متصور شـده اسـت؛ بـا دسـتکاری هایـی در چینـش‪ ،‬کالژ و قرارگیـری عکس ها‪“ ،‬گذشـته”‪“ ،‬حـال” و “آینـده” در هـم‬ ‫مـی ریـزد و در امتـداد آن الیه رنـگ هایـی مونوکـروم ‪ -‬بـا اسـتفاده از اکولیـن – بـر تصاویـر ظاهـر مـی شـود تـا جغرافیـای معنایـی عکـس هـا را‬ ‫گسـرتش دهنـد‪ .‬و ایـن همـه تصاویـری مـی سـازد کـه از مدیـای قاطــع عکــس دورتــر مــی ایســتند و شــناور بیــن زمــان هایـی بازیافتــه یــا گــم‬ ‫گشــته معلـق مـی ماننـد‪“ .‬آلبــوم” برداشــتی اســت از افــراد غیــر نظامــی کــه در میادیــن جنــگ نبــودهانــد امــا تاثیـر جنـگ رسنوشـت‬ ‫آن هـا را دچـار تغییراتـی کـرده کـه بعـد از سـی سـال قابـل روایت‪ ،‬بازسـازی و داوری اسـت‪.‬‬ ‫امیرعلی قاسمی‬

158 Saman Khosravi

War! War! Until victory The title of this work is inspired by the slogan which was widely chanted during the Iran-Iraq war: to fight until victory, in a war which Iran had not started. The main question is: what does it mean to win a war, where so many lives are at stake. For the creation of this video, word by word I made a cast filled with white paraffin, to make the full phrase on a metal surface. I then set it on fire and filmed the process. In the film you see that both “the war” and “the victory” which was wished for, melts, transforms and disappears until only a devastated burned surface remains. This is taken from my project Album, which is based on a collection of photos also taken during the Iran-Iraq war. These photos are chosen from family albums and each refers to a specific place and time and narrates the story of the moment it was recorded. Now, after nearly three decades I tried to retrieve and restudy those photos. I have made some changes in the elements in the photographs and the way they are distributed based on the people who appear in them and their real life stories and the impact the eight year long war had on them. This new composition juxtaposes past and present and possibly future, and offers a distance from the original document by using monochrome colours in new layers to expand their meaning beyond geography and photography, floating between lost narratives and rediscovered moments. The Album is about civilian lives who were not exactly at the war front yet their fates were highly affected by the war, which are still to be traced, reconstructed and understood 30 years on.

‫جنگ جنگ تا پیروزی‬ .‫ جنگی که ایران آغازگر آن نبود‬،‫شعاری که در خالل جنگ ایران و عراق در ایران ساخته و رسوده می شد ؛ جنگیدن تا جایی که پیروز شوی‬ .‫ وقتی که جان هزارن انسان در گرو آن است‬،‫پرسش اصلی این است که در یک جنگ پیروزی چه معنایی می دهد‬ ‫ ساختار جمله را روی یک سطح فلزی قرار دادم و از زیر به آن حرارات دادم تا آن‬،‫در این ویدیو شعار را کلمه به کلمه با پارافین سفید قالبگیری کردم‬ ‫جا که حروف رشوع به دفرمه شدن کردن و در هم ذوب شدن تا جایی که نه از جنگ اثری مباند نه از پیروزی چیزی که در آخر ماند فلز زمینه ی سیاه‬ .‫شده بود‬

159

‫جنگ جنگ تا پیروزی‬ 1393 ‫ویدئو‬ ‫ ثانیه‬۱۵ ‫ دقیقه و‬۷

War! War! Until Victory 2015 Video Colored 7 min 15 sec

160 Saman Khosravi ”‫“بازگشت به الجزایر‬ 1394 ‫چاپ روی پارچه‬ ‫ س م‬170 / 180

“Return to Algeria” 2016 Print on fabric 180 / 170 cm

161 Saman Khosravi

1975 Algiers Agreement The 1975 Algiers Agreement, between Iran and Iraq was signed by Iran’s Shah Mohammadreza Pahlavi and Saddam Hussein the president of Iraq to define the border between the two countrie.. Shortly after Iranian Revolution, in 1980, Saddam Hussein abolished the treaty and conducted a massive attack against Iran. This was the longest war in modern history in which the aggressor sought on expansion of its territory. During this war Iranian cities were attacked by air strike and land invasion. Some cities and villages in the Kurdish provinces were hit by chemical weapons, claimed caused many civilians lives and health. More than 360,000 military personnel lost their lives. After eight years of conflict, the UN’s agreement No. 598 was finally approved by both countries and borders reinstated to their pre-war status according to the 1975 Algiers Agreement.

1353 ‫معاهده الجزایر‬ ‫ بین ایران و عراق در زمان شاه سابق ایران محمد رضا پهلوی و صدام حسین رییس جمهور عراق به توافق رسید که مرز‬1353 ‫عهدنامه الجزایر در سال‬ ‫ شهریور هامن سال دست به‬31 ‫ بصورت یک جانبه آن را فسخ کرد و در‬1359 ‫ صدام حسین در سال‬، ‫ بعد از انقالب ایران‬.‫دو کشور را مشخص می کرد‬ .‫حمله گسرتده علیه ایران زد‬ .‫ هدفش کشورگشایی بود‬،‫طوالنی ترین جنگ کالسیک در تاریخ معارص که در آن کشور رشوع کننده جنگ‬ ‫ توسط رژیم بعث‬،‫در طول این جنگ شهرهای مختلف ایران بارها مورد هجوم حمالت عراق قرار گرفت و چندین شهر ایران و مناطق کردنشین عراق‬ ‫عراق مورد حمله شیمیایی قرار گرفتند و جان هزاران غیر نظامی گرفته شد و هزاران مجروح شیامیی به جا ماند و بیش از سیصد و شصت هزار نظامی‬ .‫در جبهه های جنگ جان خود را از دست دادند‬ .‫ سازمان ملل دو کشور قبول کردند که مرزهایشان به حالت قبل از جنگ و مطابق با توافق الجزایر برگردد‬598 ‫پس از هشت سال جنگ در قطعنامه‬

162 Saman Khosravi

Family Album Family Album is a selection of nine photographs selected and created based on photographs out of our family album. They date back to the 1980s and the eight year long-war between Iran and Iraq, each narrating a story based on the situation and the impact of the war. Based on each particular story, I have recreated the scene and re-photographed a staged scene and hand-coloured. In this series I would like to depict the impact of the war on ordinary people’s lives and the direct effect it had on their beings. The result is images that stand somewhere between the past and present as we witness it now.

‫آلبوم خانوادگی‬ ‫ این عکس‌ها مربوط به دوران هشت سال جنگ‬،‫منتخب نُه عکس از مجموعه عکس هایی که خود ساخته شده از عکس های آلبوم خانوادگی است‬ ‫ داستانی را بازگو می‌کردند که من با بازسازیی هامن داستان برای عکس‌ها‬،‫ که هر کدام با توجه به موقعیت و تاثیر فضای جنگ‬،‫ایران و عراق می‌شود‬ ‫ عکس‌هایی با چاپ سیاه سفید که یک الیه رنگ اکولین در سطح‌هایی از‬.‫فضاسازی جدیدی انجام دادم و در آن فضای استیج شده دوباره عکاسی کردم‬ .‫عکس اضافه می‌شوند‬ ‫در این عکس‌ها می خواهم تاثیر جنگ در زندگی خانواده های معمولی به منایش در بیاورم که بعد از سال‌ها از آن روز‌ها جنگ تاثییری مستقیم بر‬ .‫ نتیجه‌ی این عکس‌ها جایی در میان گذشته و حال است‬.‫زندگی آن ها گذاشته است‬

‫سری آلبوم خانوادگی‬ 1391-1393 ‫چاپ شیمیایی روی کاغذ عکاسی‬ ‫ س م‬26 /40

Family album Series 2012-2015 C-print and Ecoline on photo paper 40/ 26 cm

163

164

165

166 Saman Khosravi INK and Metal pen on cardboard 50 / 70 cm 2016

INK and acrtlic on cardboard 100 / 70 cm 2017

INK and water color and poster color cardboard 70 / 60 cm 2017

167 Saman Khosravi

Scanned slide C-print and Ecoline on Paper 70 / 60 cm 2017

168

169

Ali Meer Azimi

170 Ali Meer Azimi

Artist Statement Once upon a time… there was a young man who was profoundly dissatisfied with the world and everything he did was simply making him more a part of this world that he despised so much. So he decided to stop making art. But of course stopping is impossible, because if you stop, you die. So you have to do something, right? But the thing you want to do shouldn’t be something that adds to the world. So he thought: what if I repeat the same thing? OK, but repeat what? Even in repetition one might create some sort of energy. Perhaps by remembering the memories he had made in the past, he would be able to create a certain form of satisfaction from the very dissatisfaction that had befallen him. For this purpose, however, first of all he needed to adjust his distance: closer or farther? He imagined that perhaps his perennial distance and perspective in relation to the cinema was the same sufficient and necessary distance that had of course been taken for granted. It was a good starting point and he sought to select a montage of the fragmented images pre-existing in his memory. Thus he sought to arrive at a different order and arrangement, as if to create a new story through the repetition of retelling a story in various forms. Of course this would not be an act of creation but merely a kind of remembrance. He was still busy writing. He wrote so as to see. Drafts and sketches served as the display screen he needed and as models for the image he was creating. Finally, one day these repetitions took on a form: shot/counter shot. This most recent repetition established that each image must suggest the image coming after itself. The vital image would only become possible through this dialogue between images. And what else? Time and distance; he thought his probable temporal image becomes visible in this duration. Anything else he needed? No! Except if he disregarded the very agency of visibility itself as an element that only becomes available in certain conditions! Seeing, rendering visibility and its method are accompanied by time, and distance is needed in order for the dialogue to continue. But what do images say in this type of dialogue? Do they say anything at all? “But first of all he had to adjust his distance: closer or farther?” “I should make a model of the distance”, he said. …

‫‪171 Ali Meer Azimi‬‬

‫بیانیه هنرمند‬ ‫یک روز و روزگاری جوانی بود که عمیقا از جهانی که برای خود ساخته‌ بود احساس نارضایتی می‌کرد و هرچه کرده بود او را بدرون همین جهانی‬ ‫می‌کشاند که چشم دیدنش را نداشت‪ .‬بنابراین تصمیم گرفت دست از کار بکشد‪ .‬ولی خب البته که توقف کامل غیرممکن است چون توقف کامل‬ ‫مساوی مرگ است‪ .‬پس باید کاری کرد‪ .‬ولی مساله این جاست که آن کارها نباید چیزی جدیدی به آن جهان اضافه کند‪ .‬باخودش گفت چطور می‌شود‬ ‫اگر فقط چیز مشخصی را تکرار کنم؟ ولی تکرار چه؟ چون حتی تکرار هم نیاز به رصف مقداری انرژی در هامن راستا را دارد‪.‬‬ ‫پس تصمیم گرفت پی ناخرسندی‌اش را بگیرد و تا حد ممکن به خود و آن چه انجام‌ داده بود و هر تصویری که ساخته‌بود برگردد‪‌‌.‬شاید که با به‌یادآوری‬ ‫حافظه‌ای که درزمان گذشته ساخت ‌ه بود‪ ،‬از ناخرسندی پیش‌آمده فرم مشخصی از خرسندی بسازد‪ .‬برای این منظور اما اول از همه باید فاصله‌اش را‬ ‫تنظیم می کرد‪ ،‬کمرت یا زیادتر؟‬ ‫تصور کرد که شاید فاصله‌ و پرسپکتیو همیشگی‌اش با پرده سینام هامن فاصله‌ کافی و رضوری‌ست که البته ازقلم افتاده‌بوده‌است‪ .‬نقطه رشوع خوبی‬ ‫بود؛ سعی کرد کمک سینام که قسمت اعظمی از تایم‌الین برصی‌اش را شکل داده‌بود‪ ،‬تکه تکه تصاوی ِر ازپیش‌موجود حافظه‌اش را انتخاب و مونتاژ کند‪،‬‬ ‫به‌این قصد که درصورت امکان به نظم و آرایش متفاوتی درین میان برسد‪ .‬گو این که با تکرار بازگوکردن یک قصه‌ در فرم‌های مختلف‪ ،‬قصه را از نو‬ ‫بسازد‪ .‬البته که این نه ساخنت بل رصفا نوعی بیادآور ‌ی خواهد بود‪.‬‬ ‫او هم چنان مشغول نوشنت بود‪ ،‬می‌نوشت که ببیند‪ .‬چرک‌نویس‌ها و اسکچ‌ها پرده منایش موردنیاز او و مدل‌هایی از تصویر درحال ساختش بودند‪.‬‬ ‫یک‌روز نهایتا آن تکرار فرم گرفت‪shot/counter shot :‬‬ ‫تکرار اخیر این طور بناکرد که هر تصویر‪- ،‬باید‪ -‬تصویر بعد خود را پیش بکشد‪ .‬تصویر رضوری تنها از خالل این گفتگو بین تصاویر ممکن می‌شد؛ و‬ ‫دیگر چه ؟‬ ‫زمان و فاصله‌ای که از طریق آن‪ ،‬تصویر زمان‌مند رویت‌پذیر می‌شود‪.‬‬ ‫چیز دیگری هم الزم بود؟‬ ‫نه! مگر این که عاملیت خود رویت‌پذیری را بعنوان عملی که فقط در رشایطی خاص مقدور می‌شود‪ ،‬نادیده بگیرد! دیدن‪ ،‬قابل دیدکردن و شیوه آن با‬ ‫زمان و فاصله‌ای همراه می‌شود که آن گفتگو برای ادامه نیازمندش است‪.‬‬ ‫اما تصاویر درین فرم از گفتگو چه می‌گویند؟ آیا اصال چیزی می‌گویند؟‬ ‫‘ اما اول ازهمه باید فاصله‌اش را تنظیم می کرد‪ ،‬کمرت یا زیادتر؟ ‘‬ ‫…‬

172 Ali Meer Azimi

Artwork Statement “A photographic image is a cut, a section through the bundle of light rays reflected off objects in a circumscribed space. Photography reproduces the three-dimensional object on a flat plane, based on the laws of projective geometry.” What is the relation between a model and reality? Is a model a copy of reality? What does a model obtain from reality? What is a model anyway? And what would be its functionality? A model is a demo in full-scale or relative to the reality of an object/space. It’s supposed to be the façade of what has been seen in reality or about to be seen. A model is believable to some degree. A model is the gap between the unbelievable and believable. A model is not to reveal anything beyond the limits of its essence or make anything conceivable, or create uncertainty. A model functions with the embodiment, or it is better to say that the model depicts the object of belief. A model engages the fine line between reality and magic, material and metaphysics (fetish.) The existence of a model is contingent on these fragile fractions of distance. Before an image is shattered by stepping into reality (‐or becomes a whole reality) it has the chance to reveal itself in a complete manner. This is only achievable with a jump that occurs in a solitude life or the interval of a model. The image is not the model however, they have the ability to be the container of images. Occasionally, there is a second preparatory to the fragmentation of image itself that lasts longer; for instance as long as a duration of a movie. This is a manipulation of/or interference in the time.

‫‪173 Ali Meer Azimi‬‬

‫بیانیه هنری‬ ‫نسبت مدل با واقعیت چیست؟‬ ‫آیا مدل‪ ،‬کپی واقعیت است؟‬ ‫مدل چه چیزی را از واقعیت وام میگیرد؟‬ ‫اصال مدل چیست و کارکردش چیست؟‬ ‫مدل منونه ایست به مقایسی برابر یا متناسب واقعیت یک جسم یا فضا که قرار است ظاهری باشد از آن چه در واقعیت دیده شده یا دیده خواهد شد‪،‬‬ ‫مدل تا حدی باورپذیر است‪ ،‬مدل فاصله باورپذیری و باورناپذیریست‪ ،‬مدل بنا ندارد چیزی را فراتر از حدود ماهوی خود باورپذیر کند یا به ناباوری‬ ‫آن دامن بزند‪ ،‬مدل با تجسم کار می کند یا بهرت است بگوییم ابژه قابل باور را جسمیت می بخشد‪ .‬مدل فقط از خلل بین واقعیت و جادو‪ ،‬ماده و‬ ‫متافیزیک(یا فتیش) استفاده می کند‪ .‬بودن این مدل به همین خرده‪-‬فاصله شکننده وابسته است‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫هر تصویر پیش ازآنکه با پاگذاشنت بواقعیت متالشی شود‪ -‬یا خود به‬ ‫واقعیت تام تبدیل شود فرصت آنرا دارد تا خودش را بتاممی نشان دهد‪ ،‬این‬ ‫وضعیت با نوعی پرش تحقق پذیر است که در حیات خلوت یا ‪ Interval‬مدل بوقوع می پیوندد‪ .‬تصویر‪ ،‬مدل نیست اما این امکان در تصاویر وجود‬ ‫دارد که ‪ container‬مدل ها نیز باشند‪ .‬گاهی لحظه قبل از فروپاشی تصویر طوالنی تر می شود‪ :‬به اندازه مدت زمان یک فیلم مثال! این یک دستکاری یا‬ ‫دخالت در زمان است…‬ ‫برای این منظور نیاز است تا مدلی از تصویر ساخته شود‪ .‬قابلیت ساخت این مدل را باید درون خود تصویر جست‪.‬‬ ‫مدل‪ ،‬کپی آن چه شبیه اش بنظر می رسد نیست‪.‬‬ ‫مدل با تصویر گفتگو می کند و تصویر با ریالیتی‪ ،‬البته خطر فراروی از تصویر‪ ،‬گفتگو با واقعیت‪ ،‬بدل شدن به واقعیت همیشه برای مدل وجود دارد‪.‬‬ ‫و بدل شدن مدل به واقعیت نهایتا فاجعه ای متام عیار خواهد بود‪ .‬این که چطور یک مدل می تواند تبدیل به فاجعه ای انسانی شود خود بحثی‬ ‫طوالنیست که شاید بعدتر دربارهاش حرف زدم اما بطور کلی پیش کشیدن بحث دگردیسی مدل به این علت بود که بگویم مدل همواره بر مدل بودن‪،‬‬ ‫مصنوع بودن و غیرواقعی بودن خود باید پافشاری کند‪ ،‬حتی گاهی باید به آن اعرتاف کند‪.‬‬ ‫اما هامن طور که قبال گفته شد‪ ،‬مدل به خلل (‪ )void‬وابسته است یعنی ازین طریق است که کار می کند‪ ،‬وقتی مدلی از تصویر نیاز باشد مدل‪ ،‬تصویر‬ ‫را درون خود می کشد و بااین کار دو عمل بطور هم زمان کلید می خورد‪:‬‬ ‫‪ ۱‬از آن جا که تصویر ابژه ای دیداریست مدل‪ ،‬یک میانجی دیداری یا یک قالب قابل رویت می سازد‪.‬‬‫‪ ۲‬مدل خام به تصویر‪-‬مدل تبدیل می شود‪ .‬درین مرحله جای تصویر در مکانیزم‪:‬‬‫مدل>تصویر>واقعیت‪ ،‬خالی شده و به‪:‬‬ ‫تصویر‪-‬مدل>ــــــــــ > واقعیت تغییر می کند‪ .‬ولی چه چیزی جای آن را پر می کند؟ چه چیزی در این فضا دیده می شود؟ و اهمیت این دگردیسی‬ ‫چیست؟‬ ‫…‬ ‫همه آن چه هرن برای دیدهشدن پیشنهاد می دهد‪ ،‬بااین فضا مرتبط است؛‬ ‫مترین ساخت تصویر بعنوان راهی برای فکرکردن به تصویر و فکرکردن از راه تصویر با منایش تصویر ارتباط مستقیم دارد‪ .‬اسرتاتژی من بعنوان هرنمند‬ ‫برای مواجه تصویر با فضای منایش بطور خالصه پیرو فرمول زیر است‪:‬‬ ‫دیرند‪+‬زاویه دید‪+‬حرکت = فاصله‬

174

The model is an interlocutor to the image and image is the interlocutor to the reality, however, there is always the risk of model going beyond the image and dialoguing with reality, which means to become the reality. And that would be a disaster in each aspect. The idea of how a model can become a human disaster is a long discussion that I might refer to later. To sum up, I invoked the subject of the metamorphosis of model in order to say that a model should always not only insist on being a model; the artificial and unreal, but also, confess it. As alluded to earlier, a model is attached to the void and that is how it’s functioning. When a model of image is needed, the model draws the image from within, and by doing so two things start simultaneously: 1. Since the image is a visual object, model creates a visual mediator or a visible container. 2. The crude model processes to the model-image: in this part image displaces from the mechanism of model>image> reality and changes to: image-model>___> reality. But what fulfills the place of image? What can be seen in this space? And what would be the importance of this metamorphosis? All that art offers to our perception is related to this space; The practice of making an image as a way toward thinking on image and thinking within image is directly relative with the specular space. My strategy as an artist towards facing the image, by the show space is reachable by the following formula: Distance= Duration + Angel of view + Movement

k[w]əʊt_ed image ۱۳۹۵ 2016 ‫ میکس مدیا‬Mixed Media ‫ س م‬۵۰ / ۲۰۰ / ۳۵۰ 350 / 200 / 50 cm

175 Ali Meer Azimi

To do so, a model should be created from the image. The capacity of constructing such a model should be sought inside of the image. The model is not a copy of something appear to be similar.

176

177 Ali Meer Azimi

178 Ali Meer Azimi

179 Ali Meer Azimi

‫ چرکنویس دوم‬،‫ پاره هفتم‬،‫ قسمت اول‬،‫نامه به ص‬ ۱۳۹۶ ‫چاپ دیجیتال روی کاغذ شفاف‬ ‫ س م‬۱۵ / ۲۱

Letter to ‫ ص‬, Episode No.01, Chapter 07, Draft 2 2017 Digital print on transparent paper 21 / 15 cm

180 Ali Meer Azimi Ali Meer Azimi

‫ نمایش‬،‫ نمایش‬،‫نمایش‬ ۱۳۹۵ ‫چاپ افست روی مقوا‬ ‫ س م‬۳۰ / ۲۱

Spectacle, Appearance, Gesture. No,0 2015 Off-set print on cardboard 21 / 30 cm

181 Ali Meer Azimi

182

183

Zahra Moein Najafabadi

184 Zahra Moein Najafabadi

Artist Statement My reason for thinking about â&#x20AC;&#x2DC;the imageâ&#x20AC;&#x2122; originates from a childhood interest in cinema. Cinema induced a sense of drama, creating an observed reality and narratives. In this sense, to balance my weaknesses, life expectations and regrets, cinema created a personal life experience for me that in actuality did not exist. Cinema created its own narrative language for me and redefined certain contexts. Cinema gave a different outlook to my daily routines, and how I think about images. How I question the impact of media on our lives, observations and perceptions. In fact, images motivated me to study photography. My works have always hovered between photography and video, on the border between photographic and cinematographic images. Moving along this border has always made me think of elements such as time, movement and gesture, because our brain and visual memory are triggered by pictures, whether in motion or still. How do we consider an image, in both a temporal and a historical context, and how do we reconsider our perception of movement, time and image along these elements? My research raised questions about visual instruments and cameras and how image texture and aesthetics influence our powers of memory, observation and perception. The main focus of my work is portrait pictures and thinking of their borders and definitions by focusing on everyday life in the private sphere in Iran. Over time, the objects within images have obtained equal status with that of people for me. As a result, I have asked people to think about the objects around them in their everyday lives, housewives, artists, art students, friends and relatives or even strangers. The resulting images of houses and objects will provide us with a new definition of what a portrait is. I want to bring the process of capturing the image itself to the fore. Part of this process is my encounter, as a photographer, with the subject and the camera and the subsequent triangle that is formed between us. Photography is the outcome of a dialogue with my subjects, because when speaking, people are less self-conscious of their bodies and faces. Among the many pictures I take, one will be chosen and it will encompass many genres; a snapshot, candid photography, documentary, a stage and even perhaps a still frame from a movie.

‫‪185 Zahra Moein Najafabadi‬‬

‫بیانیه هنرمند‬ ‫دلیل من برای اندیشیدن به “تصویر” از عالقه من به سینام نشات می گیرد‪ .‬سینام حسی از درام را در دیدگان من القا کرد و تصاویر ذهنی من را بیشرت‬ ‫در هم تنیده با واقعیت مشاهده شده شکل داد؛ و از این روی روایت را برای من بنیان نهاد‪ .‬بدین معنا‪ ،‬برای تعدیل ضعف هایم‪ ،‬انتظارهایم از زندگی‬ ‫و ندامت هایم‪ ،‬سینام تجربه ای شخصی را برایم شکل داد که در حقیقت وجود نداشت (نا‪-‬موجود بود)‪ .‬این تجربه ای بود که در بافتار خاطرات‬ ‫(حافظه) سکنی گزیده بود که هر بار مفاهیمی را برایم بازتعریف می منود که به زبان روایی آن وابسته بود‪ .‬سینام به من آموخت تا به روزمرگی هایم‬ ‫نگاهی متفاوت داشته باشم‪ ،‬درباره تصویر و مقوله نگاه کردن چگونه بیندیشم و نیز چگونه تاثیرات رسانه بر زندگی‪ ،‬مشاهدات و ادراکامتان را به‬ ‫پرسش گیرم‪.‬‬ ‫پرسشگری درباره تصاویر من را به سوی مطالعه عکاسی سوق داد‪ .‬کارهای من همواره‪ ،‬به سبب الهام بخشی سینام و اندیشیدن درباره زندگی معمولی‬ ‫من‪ ،‬میان دو رسانه سینام و عکاسی در جریان بود‪ ،‬و میان مرزهای تصاویر عکاسی و سینامتوگرافیک حرکت می کرد‪ .‬فراتر رفنت از این مرزها‪ ،‬همواره‬ ‫من را‪ ،‬به سبب این که ذهن و حافظه برصیامن همواره با این آپاراتوس از تصاویر و بر روی مرزهای میان تصاویر متحرک و ثابت حرکت می کند‪ ،‬به‬ ‫سوی اندیشیدن به عنارصی چون زمان‪ ،‬حرکت و ژست سوق داد‪ .‬این که ما چگونه یک عکس را موضوع زمانبندی در یک قاب و بافتار تاریخی آن در‬ ‫نظر می گیریم و چگونه به ادراکامتان درباره حرکت‪ ،‬زمان و تصویر در امتداد این عنارص می اندیشیم؟ در این راستا‪ ،‬پژوهش ها من را به سمت پرسش‬ ‫درباره ابزارهای برصی و دوربین ها هدایت کرد؛ هم چنین سبب شد تا به این امر بیاندیشم که چگونه بافتار و زیباشناسی تصویر در بسرت های متفاوت‬ ‫عمل می کنند‪ .‬به عالوه‪ ،‬توجه به طریقی که در آن آماتورها از این ابزارهای مشاهده گری و دوربین ها استفاده می کند‪ ،‬و این که چگونه آن ها‬ ‫حافظه‪ ،‬مشاهده و ادراک ما را در طول زمان تحت تاثیر قرار می دهند‪ ،‬پرسش هایی بودند که شکل یافتند‪.‬‬ ‫مترکز اصلی کارهای من بر تصاویر پرتره و اندیشیدن درباره مرزها و تعاریف این نوع از تصاویر است؛ اندیشیدن به زندگی روزمرهی در فضای خصوصی‬ ‫زندگی ایرانی‪ :‬فضایی خصوصی که ناشی از تاثیر فضاهای بیرونی و میل های فردی در زندگی های خصوصی آن ها است‪ .‬به مرور زمان‪ ،‬اشیای درون‬ ‫تصویر اعتباری یکسان با آدم های تصویر برای من پیدا کردند‪ .‬در نتیجه‪ ،‬از افرادی نظیر هرنمندان‪ ،‬دانشجویان و خانم های خانه دار که برخی از‬ ‫آن ها دوستان و آشنایانام بودند و برخی از آن ها را منی شناختم‪ ،‬خواستم تا درباره اشیای پیرامونیِ روزمره شان و اشیایی که برای آن ها در فرآیند‬ ‫تولید قرار گرفته است‪ ،‬بیاندیشند‪ .‬متعاقبا‪ ،‬این خانه ها و اشیا تعریفی جدید درباره پرتره ها به دست خواهند داد و به ما گوشزد می کنند که متام این‬ ‫تصاویر از تصویر پرتره ها سخن می گویند‪ .‬در طول فرآیند عکسربداری‪ ،‬من تالش کردم تا این روند را به سطح تصویر بازگردانم‪ .‬در نتیجه‪ ،‬ما شاهد‬ ‫زیباشناسی روتین و نشات گرفته از تصاویر اماتوری هستیم که با نور و تجیهزات عکاسی شکل گرفته اند‪.‬‬ ‫بخشی از این فرآیند مواجه من به عنوان یک عکاس با مدل ها‪ ،‬دوربین و مثلثیست که میان ما شکل گرفته است‪ .‬عکاسی از خالل یک فرآیند وابسته‬ ‫به گفتگو با مدل ها شکل گرفته است؛ زیرا فکر می کنم که زمانی که افراد صحبت می کنند‪ ،‬کنرتل بدن ها و چهره های خود را به میزان قابل توجهی‬ ‫از دست می دهند‪ .‬از میان تصاویر بسیاری که در این فرآیند شکل می گیرد‪ ،‬یک تصویر انتخاب می شود‪ ،‬و می توان گفت که این تصویر می تواند‬ ‫رشایطی از ژانرهای مختلف عکاسی را در بر می گیرد‪ :‬تصویری در اسنپ شات‪ ،‬عکاسی کاندید‪ ،‬مستند‪ ،‬عکاسی صحنه آرایی و‪/‬یا شاید قابی ثابت از یک‬ ‫فیلم‪.‬‬

186 Zahra Moein Najafabadi

187

‫مطالعه ای بر پرتره سه زن در اشپزخانه‬ 1395 ‫تزریق چاپ بر روی کاغذ‬ ‫ویدئو‬

A Study On Three Women In The Kitchen 2016 Inkjet print on paper Video

188 Zahra Moen Najafabadi

Feminine Homes This series deals with Iranian housewives, who spend their lives wholly at home and thus have a special close relationship with the objects around them. These objects can be said to represent their identity and ideology. During this project I was inspired by the way images of domestic space are represented in Iranian state TV series, particularly those from the 1990s and 2000s. For this reason the houses I have chosen have objects and interior design specific to 30 years ago. Because of economic and import limitations, these objects are similar to each other and this becomes even more apparent in a private space. I incorporate these sources of imagery and try to keep myself from making a documentary image. This is based on an encounter taking place between me and these people and the photographic material.

‫خانه های زنانه‬ ‫ خانه های زنانه درباره زنان خانه دار ایرانی است که وقت شان را روزانه در خانه می گذرانند و این گونه با وسایل (ابژه ها) اطرافشان ارتباط‬،‫مجموعه عکس‬ ‫ من در طول این پروژه از تصاویر فضاهای خانگی مجموعه های‬.‫ در نتیجه این وسایل می تواند هویت و اندیشه آن ها را باز مناید‬،‫نزدیکی بر قرار می کنند‬ ‫ وسایل و‬،‫ به همین دلیل خانه هایی که انتخاب شد‬.‫ میالدی به منایش در می آمد‬۲۰۰۰ ‫ و‬۱۹۹۰ ‫ مخصوصا آن هایی که در دهه های‬.‫تلویزیونی الهام گرفته ام‬ ‫ این لوازم شباهت بسیاری به هم دارند‬،‫ به خاطر وضعیت اقتصادی و محدودیت کاالهای وارداتی‬.‫طراحی داخلی و مرتیال ساخت مربوط به سی سال پیش را داشتند‬ ‫ زاویه ای است که این منابع تصویری را به هم مرتبط‬،‫ موضوع دیگری که در این پروژه مطرح بود‬.‫و به طور کلی وضعیت فضاهای خصوصی را بازمنایی می کنند‬ .‫ و این بر پایه برخورد بین من و این افراد و ابزار االت عکاسی و دوربین است‬.‫ در حالی که سعی کردهام از ساخت تصاویر مستند فاصله بگیرم‬،‫می کند‬

189 ‫ خانه های زنانه‬Feminine Homes 1395 - 1394 2015-2016 ‫ جوهر افشان بر روی کاغذ‬Inkjet Print on paper

190 Zahra Moen Najafabadi

191 Zahra Moen Najafabadi ‫ مطالعه بر روی پرتره از زنی در خانه‬A Study On A Portrait Of The Woman In The House 1395 2016 ‫ چاپ جوهر افشان بر روی کاغذ‬Inkjet print on paper

192

193 Zahra Moen Najafabadi )‫بدون عنوان (مجموعه خانه های موقت‬ 1394 ‫ چاپ جوهر افشان بر روی کاغذ‬،‫عکاسی‬ ‫ س م‬9,463 / 25,997 Untitled (Temporary Houses series) 2015 photography, inject print on paper 25.997/9.463 cm

194

195

) ‫بدون عنوان (مجموعه استودیوی خانگی‬ 1395 ‫ تزریق چاپ بر روی کاغذ‬،‫عکاسی‬ ‫ س م‬8.447 ‫ در‬12.373

Untitled(home studio series) 2016 photography, inkjet print on paper 12.373 / 8.447cm

196

197

Shirin Mohammad

198 Shirin Mohammad

Artist Statement My artistic career started in cinema as I understood the visual narratives within the world of films and stories. History and politics have always been my concerns: investigating and scrutinising issues pertinent to Iranian political history in videos, images and audio clips taken from newspaper and television archives has been my main interest. I sometimes take out a seemingly hidden fragment of the past and for the purpose of investigation, as I situate the segment in the current political discourse, I search for the traces leaving no new interpretation behind. Sometimes, on the contrary, I transpose what happens in our current political paralysis to the past to find new clues. Yet some questions find themselves recurring in my mind. How can we look at a social reality that has happened in the context of the masses from an abstract point of view? How can we utilise the images that have flooded our visual literacy for ages propaganda devices and use them in a way to protest against propaganda as a critical medium? This is the path Iâ&#x20AC;&#x2122;ve taken towards the Iran-Iraq war in my first solo show, Off-screen Sound.

‫‪199 Shirin Mohammad‬‬

‫بیانیه هنرمند‬ ‫رشوع فعالیت هرنی من با سینام بوده است‪ .‬روایت و تصویر را در دنیای فیلم ها و قصه ها آموختم‪ .‬تاریخ و سیاست دغدغه ام بوده و هست‪ ،‬مطالعه‬ ‫و کند و کاو در آرشیو روزنامه ها وتلویزیون‪ ،‬آن چه در قالب ویدیوها‪ ،‬صداها و تصاویر از تاریخ سیاسی ایران باقی مانده‪ ،‬دل مشغولی ام بوده و‬ ‫هست‪ .‬گاهی قطعه ای به ظاهر پنهان شده را از گذشته‪ ،‬به بهانه موشکافی اش بیرون می آورم و در فضای آزمایشگاهی سیاسی کنونی قرار می دهم و‬ ‫بدون تولید روایتی تازه‪ ،‬ردپاها را دنبال می کنم‪ .‬گاهی بالعکس آن چه امروز در وضعیت فلج شده سیاسی مان رخ می دهد را به گذشته برده و رسنخ‬ ‫هایی تازه پیدا می کنم‪ .‬هر از گاهی به‬ ‫سوال های تازه ای برخورد می کنم‪ ،‬چگونه می توان روایتی انتزاعی از یک واقعیت اجتامعی ملموس برای توده مردم یک جامعه تولید کرد؟ چگونه می‬ ‫توان با هامن تصاویری که چشم و ذهنامن سال ها با آن ها پر شده است و همیشه آن ها را ابزاری دردست پروپاگاندای حکومت می دانستیم‪ ،‬مفاهیم‬ ‫دیگری را تولید کرد و از آن به عنوان ابزاری انتقادی بهره برد؟ این مسیری بود که من در اولین منایشگاه انفرادی ام “صدای خارج از قاب” با آن چه در‬ ‫جنگ میان ایران و عراق رخ داد‪ ،‬واقعه ای که نسل من رویاروی مستقیمی با آن نداشته است‪ ،‬دنبال کردم‪.‬‬

200 Shirin Mohammad

Generation Mechanism of a Tsunami As the wind blows into the ocean, the force of the wind adds pressure to its surface while transferring some of its energy to the water. The story between water and wind generates waves. Water reacts to wind and the result is the generation of waves that are created on the surface of the water. These waves, known as â&#x20AC;&#x153;surface wavesâ&#x20AC;? are the result of the displacement of longitudinal and transverse particles in water; particles that move clockwise in circular motions. A tsunami is different from regular ocean waves for it is caused by sudden displacement of a substantial amount of water attributed to turbulent currents underneath the sea, such as underwater explosions, earthquakes and landslides. As a result of this displacement, the fearsome force of the depths moves to the surface of the water and spreads in all directions. The average height of these waves horizontally varies between three and 30 meters. A tsunami begins its journey unnoticed at a speed of about 800 km/hr and is often invisible to sailors and seafarers. It takes hours and days for a tsunami to finish its journey and reach the coast. Tsunami waves have a small amplitude (wave height) offshore and a very long wavelength (often hundreds of kilometers long), forming only a slight swell usually about 300 millimeters above the normal sea surface with a very high level of destruction. As tsunami waves approach the coast and the waters become shallow, its speed gradually decreases and its amplitude grows enormously and the tsunami takes over the entire land. In this experiment, the force caused by the movement is demonstrated by a cube suspended over water, and through potential submergence into water, an enormous wave is generated and the elevated section of the sand is destroyed.

‫‪201 Shirin Mohammad‬‬

‫آزمایش چگونگی شکلگیری سونامی‬ ‫هنگام وزش باد به اقیانوس‪ ،‬نیروی باد بر سطح اقیانوس فشار آورده و مقداری از انرژی خود را به آب منتقل می کند‪ .‬اصطکاک میان آب و باد‪ ،‬موج به وجود‬ ‫می آورد‪ .‬آب در برابر باد واکنش نشان داده و نتیجه آن تولید موج هایی است که روی سطح آب شکل می گیرند‪ ،‬به این موج ها‪ ،‬موج های سطحی گفته می شود‪.‬‬ ‫موج های سطحی نتیجه ترکیب حرکات طولی و عرضی ذرات آب هستند؛ ذراتی که در دایره هایی هم راستا با عقربه های ساعت‪ ،‬به صورت دوار حرکت می کنند‪.‬‬ ‫سونامی با موج های معمولی اقیانوس تفاوت دارد؛ سونامی نتیجه جا به جایی ناگهانی آب در اثر جریان های متالطم زیر اقیانوس است‪ ،‬هم چون انفجارهای زیر‬ ‫اقیانوسی‪ ،‬زمین لرزه های اقیانوسی و رانش زمین‪ .‬سونامی در اغلب مواقع در اثر جا به جایی و جداشدن الیه های زیرین اقیانوس از زمین صورت می گیرد‪ .‬در اثر‬ ‫این جا به جایی‪ ،‬نیرویی مهیب از عمق‪ ،‬به سطح آب حرکت می کند و در متام جهات در پهنه اقیانوس گسرتش می یابد‪ .‬میزان انتشار این موج ها به صورت افقی بر‬ ‫سطح اقیانوس‪ ،‬بین سه تا سی مرت متغیر است‪ .‬سونامی به صورت پنهان بر سطح اقیانوس‪ ،‬با رسعتی معادل با هشتصد کیلومرت درساعت‪ ،‬سفر خود را آغاز می کند و‬ ‫در اغلب مواقع برای ملوانان و دریانوردان قابل رویت نیست‪ .‬روزها و ساعت ها طول می کشد تا سونامی سفر خود را به امتام رسانده و به خشکی برسد‪.‬‬ ‫موج های سونامی‪ ،‬ارتفاع بسیار کم اما طول موج بسیار زیادی دارند‪ .‬تفاوت اصلی موج های سونامی با سایر موج ها‪ ،‬اندازه طول موج آن هاست که معموال بین‬ ‫صد تا سیصد کیلومرت متغیر است‪ .‬ارتفاع موج های سونامی بر سطح آب های آزاد‪ ،‬ممکن است کمرت از سی سانتیمرت باشد‪ ،‬اما میزان تخریب این موج ها بسیار زیاد‬ ‫است‪ .‬هنگامی که سونامی به آب کم عمق خشکی نزدیک می شود‪ ،‬رفته رفته از میزان رسعتش کاسته و به ارتفاعش افزوده می شود‪ ،‬انرژی مرتاکم شده خود را به‬ ‫سمت باال رانده و به یکباره رسارس خشکی را در خود فرو می کشد‪ .‬در این آزمایش‪ ،‬نیروی وارد شده در اثر جابه جایی الیه های زیر زمینی با آویزان کردن مکعبی‬ ‫بر سطح آب‪ ،‬نشان داده شده است‪ .‬با فرو رفنت احتاملی مکعب در آب‪ ،‬موج بزرگی ایجاد می شود و سطح مرتفعشن را‪ ،‬تخریب می کند‪.‬‬

202

Shirin Mohammad

203

‫آزمایش چگونگی شکل گیری سونامی‬ 1396 ‫چیدمان‬ ‫ فلورسنت‬, ‫ پلکسی گلس‬, ‫ آهن‬, ‫ آب‬, ‫ شن‬, ‫شیشه‬ ‫ س م‬35 / 2.35 / 2.40

Generation Mechanism of a Tsunami 2017 Installation Glass, Water, Sand, Iron, Fluorescent light, Wire, Plexiglas 2.40 / 2.35 / 35 cm

204

‫‪205 Shirin Mohammad‬‬

‫‪War‬‬ ‫‪2015‬‬ ‫‪Single Chanel Loop‬‬ ‫‪01min 33sec‬‬

‫جنگ‬ ‫‪1394‬‬ ‫بدون صدا ‪ ,‬رنگی ‪ ,‬یک کانال ‪ ,‬لوپ‬ ‫متغیر‪ 1 ،‬دقیقه و ‪ 33‬ثانیه‬

206

‫‪207 Shirin Mohammad‬‬

‫‪War‬‬ ‫‪2015‬‬ ‫‪Single Chanel Loop‬‬ ‫‪01min 33 sec‬‬

‫جنگ‬ ‫‪1394‬‬ ‫بدون صدا ‪ ,‬رنگی ‪ ,‬یک کانال ‪ ,‬لوپ‬ ‫متغیر‪ 1 ،‬دقیقه و ‪ 33‬ثانیه‬

208

209 Shirin Mohammad

‫چشمه‬ 1396 ‫ویدیو اینستالیشن‬ ‫ س م‬150/ 200

Fountain 2017 Video installation 200 / 150 cm

210

211 Shirin Mohammad

Unit of Measurement: m3 Reflective Glass: No view for any outsider in daylight: no one can watch the inside of the house from outside and the surface of the glass from inside is not mirroring. A view for outsiders at night: an outsider may watch the inside of the house and the glass from inside, is mirroring. Disadvantages: buildings will turn into a set of “window-eyes” capable of watching and being watched. Advantages: buildings will turn into a set of “window-eyes” capable of watching and being watched.

m3 :‫واحد اندازه گیری‬ 1395 ‫ آهن‬،‫ شیشه بازتابنده‬،‫مجسمه سازی‬ ‫ س م‬50/ 50 /50

Unit of Measurement: m3 2016 Sculpture, Reflective glass, Iron 50 / 50 / 50 cm

212 ‫جنگ‬ 1394 ‫ تصاویر از یک مستند به نام “روایت‬،‫ویدیو‬ ‫ به کارگردانی مرتضی آینی‬،”‫پیروزی‬

War 2015 Video, images from a documentary called “Narration of Victory”, directed by Morteza Aviny

213

214

215

Bijan Moosavi

216 Bijan Moosavi

Artist Statement Bijan Moosavi is an Iranian sound artist. His practice takes place at the intersection between the ‘Iranian’ and the ‘Contemporary’. Along various trends of globalisation within the cultural narrative of post-revolutionary Iran, and by means of an investigatory-reflective-fictionalising process, his work often materialises in diverse forms of aural and visual configurations. Moosavi’s work is deeply embedded within the world of Iranian underground music; a grassroots cultural phenomenon which employed musical means as a subversive strategy against the Iranian state, two decades after the 1979 revolution. As integral forces in devising the underground movement in Iran, reflections on new media, politicised Islam, tendencies of globalisation and questions of cultural identity are recurring themes in his work. Moosavi’s attention is currently focused on the political economy of popular music in Iran in relation to socio-political transformations in the country in a global context. Moosavi is experimenting with a synthesis of the opposing trends of (universal) humanism against (Islamic) nativisim as a method for speculating on impending temporalities and possible futures to come.

‫‪217 Bijan Moosavi‬‬

‫بیانیه هنرمند‬ ‫بیژن موسوی هرنمند صدا اهل ایران است‪ .‬فعالیت هرنی او در نقطه تالقی دو مفهوم “ایرانی بودن” و “معارص بودن” صورت‬ ‫می گیرد‪ .‬آثار او اغلب هم راستا با جریان های مختلف “جهانی شدن” در بسرت فرهنگی ایران پس از انقالب‪ ،‬و با به کارگیری‬ ‫فرآیندی تحقیقی‪-‬تفکری‪-‬داستانپردازی‪ ،‬در قالب پیکربندی های مختلف دیداری و شنیداری تجسم می یابد‪.‬‬ ‫کار هرنی موسوی عمیقن در “موسیقی زیرزمینی ایران” ریشه دارد‪ :‬پدیده فرهنگی عامیانه ای که دو دهه پس از انقالب سال‬ ‫‪ ،١۳۵۷‬ابزار موسیقی را به عنوان یک اسرتاتژی چالشگرانه در مقابل حکومت ایران به کار گرفت‪ .‬از درومنایه های تکرار شونده‬ ‫در کار موسوی‪ ،‬بازتاب موضوعاتی چون رسانه های جدید‪ ،‬اسالم سیاسی شده‪ ،‬گرایشات جهانی شدن و پرسش های مربوط به‬ ‫هویت فرهنگی است که به عنوان نیروهایی جدایی ناپذیر‪ ،‬در شکل دهی جنبش زیرزمینی ایران نقش آفرینی کردند‪ .‬فعالیت‬ ‫موسوی در حال حارض بر اقتصاد سیاسی موسیقی مردمی در ایران و رابطه آن با تحوالت سیاسی‪-‬اجتامعی کشور در مقابل‬ ‫صحنه جهانی متمرکز است‪ .‬موسوی با به کار بسنت وقایع “موسیقی زیرزمینی ایران” به عنوان موضوع اصلی در کارش‪ ،‬در حال‬ ‫آزمایش تلفیق دو گرایش متضاد انسان گرایی (جهانی) در مقابل بومی گرایی (اسالمی) است تا به این شیوه به گامنه زنی در‬ ‫مورد زمامنندی های قریب الوقوع و آینده های ممکن پیش رو بپردازد‪.‬‬ ‫موسوی دانش آموخته کارشناسی ارتباطات تصویری از دانشگاه آزاد اسالمی تهران (‪ )١٣٨٥‬و کارشناسی ارشد پست ‪ -‬تولید صدا‬ ‫از دانشگاه لیدز ِب ِکت در بریتانیا (‪ )١٣٩١‬است‪ .‬او آثارش را در بریتانیا‪ ،‬ایران‪ ،‬آملان‪ ،‬مجارستان‪ ،‬یونان‪ ،‬امارات متحده عربی‪ ،‬سوید‬ ‫و ترکیه منایش داده است و در منایشگاه فینالیست های مسابقه هرن معارص مجیک آو پرشیا در سال‪ ١٣٩٢‎‬که در کالج سلطنتی‬ ‫هرن در لندن برگزار شد حضور داشت‪ .‬او هم چنین دو آلبوم موسیقی مستقل منترش کرده است و از سال‪ ١٣٨٦‎‬تا کنون به طور‬ ‫پیوسته به اجرا پرداخته است‪.‬‬

218 Bijan Moosavi

One instrument which has prevailed extensively in the field of music in Iran is the advanced piece of musical gear known as the electric guitar. Despite the instrument’s intrinsically Persian roots, the more recent banal and decadent history of the electric guitar has provoked concerns against the cultural landscape of the Islamic country. In response to what has become a sensitive social issue as such, Future-Islam has drawn upon Islamic jurisprudential advice and treatise by the Maraji, to enable a purification and cleansing of this globally popular musical instrument. By making the Islamic creed of Shahada flow through the instrument, The Penitent Guitar is an attempt at blowing an Islamic-Iranian soul into the decaying carcasses of the instrument. The Penitent Guitar is a testimony (made through the instrument) to the oneness of Allah and the prophecy of Muhammad (PBUH), thus re-directing the ‘electric guitar’ back towards the realm of Islam. The Penitent Guitar streams the enchanting tune of Rahim Moazzen-Zadeh Ardabili’s Adhan in pursuit of the liberation of the instrument from lahwi qualities, and the enhancement of its status within Islamic society. The Penitent Guitar is part of the Future-Islam: Musical Solutions project. The melody used in this work is a generous contribution by the pioneering post-revolutionary Iranian musician Pouya Mahmoodi.

[1] Laudan Nooshin, ‘Underground, Overground: Rock Music and Youth Discourses in Iran’, (Iranian Studies (Special Issue: Music and Society in Iran), 38(3), 2005), 463-494 [2] Author Unknown, ‘‫’آشنایی با تاریخچه و انواع گیتار‬, (Hamshahri Online, 2011), http://hamshahrionline.ir/details/134942 [3] Robert Tait, ‘Iran’s ‘Culturally Inappropriate’ Rock Hopefuls Struggle To Be Heard’, (The Guardian, 2005), https://www.theguardian. com/world/2005/aug/23/iran.arts [4] Author Unknown, ‘‫’موسیقی متال شیطان‌پرستی را ترویج می‌دهد‬, (The Fars News Agency, 2011), http://www.farsnews.com/printable. php?nn=13900930000184 [5] Author Unknown, ‘What Is Islam’s Ruling On Listening To Music?’, (IslamQuest, 2013), http://www.islamquest.net/en/archive/question/fa1590 [6] Author Unknown, ‘‫’باید با استفاده از ابزار هرن با هجمه فرهنگی استکبار غرب مقابله کنیم‬, (Islamic Consultative Assembly News Agency, 2013), http:// www.icana.ir/Fa/News/218623/‫کنیم‬-‫مقابله‬-‫غرب‬-‫استکبار‬-‫فرهنگی‬-‫هجمه‬-‫با‬-‫هرن‬-‫ابزار‬-‫از‬-‫استفاده‬-‫با‬-‫باید‬ [7] Shahada https://en.wikipedia.org/wiki/Shahada [8] Repentance In Islam https://en.wikipedia.org/wiki/Repentance_in_Islam [9] Rahim Moazzen Zadeh Ardabili https://en.wikipedia.org/wiki/Rahim_Moazzen_Zadeh_Ardabili [10] Ali Khamenei, ‘‫ اجوبه االستفتائات‬،‫’موسیقی و غنا‬, (Khamenei.ir), http://farsi.khamenei.ir/treatise-content?id=99#1130 [11] Heather Rastovac, ‘Contending With Censorship: The Underground Music Scene In Urban Iran’, (intersections 10, no. 2, 2009), 59-82 ‫تواب‬ ّ ‫ گیتار‬:»‫آتی‬-‫«اسالم‬ 1396 ‫ تقویت‬،‫ پایهی بلندگو‬،‫ بلندگوی شیپوری‬،‫صدا‬ ‫ سیم‬،۳‫ دستگاه پخش امپی‬،‫کنندهی صدا‬ ‫ س م‬200/80/80

Future-Islam: The Penitent Guitar 2017 Audio, horn speakers, speaker stand, audio amplifier, MP3 player, wires 200 / 80 / 80 cm

219 Bijan Moosavi

‘Future-Islam’: The Penitent Guitar

‫‪220 Bijan Moosavi‬‬

‫تواب‬ ‫‘ اسالم‪ -‬آتی ’‪ :‬گیتار ّ‬ ‫یکی از سازه ایی که در سال های اخیر استفاده از آن در عرصه ی موسیقی کشور رواج یافته است‪ ،‬ساز استثنایی گیتار برقی‬ ‫است [‪ .]١‬با وجود اصالت ذاتن ایرانی این ساز [‪ ،]۲‬تاریخ مبتذل و منحط چند دهه گذشته گیتار برقی [‪ ،]۳‬نگرانی هایی را‬ ‫متوجه فضای فرهنگی ایران اسالمی کرده است [‪ .]۴‬در پاسخ به این دغدغه اجتامعی‪“ ،‬اسالم‪-‬آتی” از مشاورات فقه و استفتائات‬ ‫مراجع اعظام [‪ ]۵‬بهره جسته است تا به تطهیر و پاکسازی این ابزار موسیقی پرطرفدار جهانی اقدام ورزد [‪.]۶‬‬ ‫“گیتار تائب” با جاری ساخنت “شهادتین” [‪ ]۷‬از زبان گیتار‪ ،‬تالش می کند تا روحی اسالمی‪-‬ایرانی در کالبد فاسد این ساز دمد‪.‬‬ ‫“گیتار تائب” به یگانگی خدا و رسالت محمد (ص) گواهی می دهد و به این ترتیب خود را در مسیر بازگشت به دامان اسالم‬ ‫قرار میدهد [‪“ .]۸‬گیتار تائب” نوای دالنگیز “اذان” موذنزاده اردبیلی [‪ ]۹‬را جاری می سازد تا این گونه کیفیات لهوی [‪ ]۱۰‬این‬ ‫ساز را زدوده و جایگاه عرفی آن را در جامعه بهبود بخشد [‪.]۱١‬‬ ‫“گیتار تواب” بخشی از پروژهی “اسالم‪-‬آتی”‪ :‬راهکارهای موسیقایی است‪ .‬ملودی گیتار این پروژه توسط آهنگساز و نوازنده‬ ‫پیشتاز پسا‪-‬انقالبی ایرانی‪ ،‬پویا محمودی نواخته شده است‪.‬‬

‫[‪ ]١‬الدن نوشین‪Underground, Overground: Rock Music and Youth Discourses in Iran»، (Iranian Studies (Special Issue: Music and Society in« ،‬‬ ‫‪Iran), 38(3), 2005)، ۴۶۳-۴۹۴‬‬ ‫[‪ ]۲‬نویسنده ناشناس‪« ،‬آشنایی با تاریخچه و انواع گیتار»‪( ،‬همشهری آنالین‪http://hamshahrionline.ir/details/134942 ،)١۳۹۰ ،‬‬ ‫[‪ ]۳‬رابرت تیت‪( ،»Iran’s ‘Culturally Inappropriate’ Rock Hopefuls Struggle To Be Heard« ،‬گاردین‪http://hamshahrionline.ir/details/134942 ،)١۳۸۴ ،‬‬ ‫[‪ ]۴‬نویسنده ناشناس‪« ،‬موسیقی متال شیطان‌پرستی را ترویج می‌دهد»‪( ،‬خربگزاری فارس‪http://www.farsnews.com/printable. ،)١۳۹١ ،‬‬ ‫‪php?nn=13900930000184‬‬ ‫[‪ ]۵‬نویسنده ناشناس‪What Is Islam’s Ruling On Listening To Music»، (IslamQuest, 2013)، http://www.islamquest.net/en/archive/question/« ،‬‬ ‫‪fa1590‬‬ ‫[‪ ]۶‬نویسنده ناشناس‪« ،‬باید با استفاده از ابزار هرن با هجمه فرهنگی استکبار غرب مقابله کنیم»‪( ،‬خربگزاری مجلس شورای اسالمی‪http://www.icana.ir/Fa/ ،)١۳۹١ ،‬‬ ‫‪/News/218623‬باید‪-‬با‪-‬استفاده‪-‬از‪-‬ابزار‪-‬هرن‪-‬با‪-‬هجمه‪-‬فرهنگی‪-‬استکبار‪-‬غرب‪-‬مقابله‪-‬کنیم‬ ‫[‪ ]۷‬شهادتین ‪/https://fa.wikipedia.org/wiki‬شهادتین‬ ‫[‪ ]۸‬توبه ‪/https://fa.wikipedia.org/wiki‬توبه‬ ‫[‪ ]۹‬رحیم مؤذن‌زاده اردبیلی ‪/https://fa.wikipedia.org/wiki‬رحیم_مؤذ ‌نزاده_اردبیلی‬ ‫[‪ ]۱۰‬علی خامنه‌ای‪ « ،‬موسیقی و غنا‪ ،‬اجوبه االستفتائات»‪Khamenei.ir)، http://farsi.khamenei.ir/treatise-content?id=99#1130( ،‬‬ ‫[‪ِ ]۱١‬ه ِدر راستواچ‪Contending With Censorship: The Underground Music Scene In Urban Iran»، (intersections 10, no. 2, 2009)، ۵۹-۸۲« ،‬‬

221 Bijan Moosavi

‫ راهکارهای موسیقایی‬:»‫آتی‬-‫«اسالم‬ 2017 ‫ تصویر‬،‫صدا‬ ‫ ثانیه‬١۷ ‫ دقیقه و‬۹

‘Future-Islam’: Musical Solutions 2017 Audio, video 09 min 17sec

222 Bijan Moosavi

â&#x20AC;&#x2DC;Future-Islamâ&#x20AC;&#x2122;: Musical Solutions Future-Islam is a musical examination of contemporary developments in modern (Islamic Republic of) Iran. It occurs in the face of sensitivities, anxieties and contradictions caused by the clashing forces of: tradition vs. modernity; religion vs. secularism; nativism vs. globalism and Islamism vs. humanism. In order to establish an environment responsive to emotions, Future-Islam locates its argument within discourses of the post-revolutionary subversive movement of Iranian underground music. Excavating various sites of knowledge concerning this Iranian underground phenomenon, FutureIslam sets up a reactive mode of cultural production against these contradictory forces. By doing so, Future-Islam activates a speculative space which allows the fictionalisation of future outcomes and transmutations of such synthesis, in the form of musical arrangements and constructions.

‫‪223 Bijan Moosavi‬‬

‫‘ اسالم ‪ -‬آتی ’‪ :‬راهکارهای موسیقایی‬ ‫“اسالم‪-‬آتی” تحوالت معارص در (جمهوری اسالمی) ایرانِ مدرن را مورد معاینه ای موسیقایی قرار می دهد‪ .‬این پروژه در مواجهه‬ ‫با حساسیت ها‪ ،‬نگرانی ها و تضادهایی رخ می دهد که در اثر تالقی نیروهای برخوردکننده‪ :‬سنت و مدرنیزم؛ دین گرایی و‬ ‫سکوالریزم؛ بومی گرایی و جهانی شدن؛ و اسالم گرایی و انسان گرایی صورت می گیرد‪.‬‬ ‫به منظور فراهم ساخنت بسرتی مناسب برای پاسخگویی به احساساتی از این دست‪“ ،‬اسالم‪-‬آتی” استدالالت خود را در‬ ‫بحث های جنبش چالشگر پسا‪-‬انقالبی “موسیقی زیرزمینی ایران” مستقر می کند‪“ .‬اسالم‪-‬آتی” سپس با کاویدن سایت های‬ ‫مختلف دانش مربوط به پدیده زیرزمینی ایران‪ ،‬در مقابل این نیروهای برخوردکننده‪ ،‬به برپاسازی اسلوبی واکنشی برای تولید‬ ‫فرهنگی اقدام می کند‪ .‬در نتیجه چنین عملی‪« ،‬اسالم‪-‬آتی» فضایی را برای گامنه زنی فعال می کند که در آن تخیل در مورد‬ ‫نتایج احتاملی و استحاله این نیروها‪ ،‬در قالب ساخت ها و آرایشات موسیقایی‪ ،‬اجازه تجلی می یابد‪.‬‬

224 Bijan Moosavi ‫زنده در َع َدم‬ 1394 ‫ درجه واقعیت مجازی‬۳۶۰ ‫ تصویر‬،‫صدا‬ ‫ ثانیه‬۲۳ ‫ دقیقه و‬۴۹ ،‫متغیر‬:‫ابعاد‬

Live In The Void 2015 Audio, 360º virtual reality video Variable, 49min 23sec

‘Live In The Void’ is a response to a cultural phenomenon known as the ‘Iranian Underground Music’; a defiant movement that emerged as a result of two decades of state oppression following the 1979 revolution in Iran, facilitated by the advancement of the Internet and the accessibility of satellite media in the late 1990’s. As an enabling tool to subvert the authoritative power of the Iranian state, the Internet has been realising the emergence of a (virtual) community, providing a platform for musicians and audiences to bypass the state control over production and consumption of ‘illegal’ music in Iran. Confined to restrictions of the online (cyber) space, this music has also been significantly evolving detached from its physicality (for its lack of real world interactions, mainly due to the remaining restrictions on performance of music as such, etc. in Iran). In order to investigate this issue of immateriality, ‘Live In The Void’ alters and distorts the conventional necessities of the live musical performance, in an attempt for a re-appropriation and translation of this music into the vocabulary of the contemporary media. ‘Live In The Void’ has taken place at the OTO Project Space in London (2016), the Fusion Festival in Germany (2015) and The Lewisham Arthouse in London (2015), and is permanently available on demand and in 360º VR format.

‫زنده در َع َدم‬ ‫“زنده در َع َدم” واکنشی است به پدیدهای که با نام موسیقی زیرزمینی ایران شناخته شده است؛ جنبشی اعرتاض آمیز که در پی انقالب‬ ‫ و در نتیجه دو دهه ظلم دولتی پدیدار شد و با پیرشفت اینرتنت و گسرتش دسرتسی به رسانه های ماهواره ای در اواخر دهه‬۱۳۵۷ ‫سال‬ .‫ رشد پیدا کرد‬١٣٧٠ ‫ عالوه بر فراهم آوردن‬،‫ با ایفای نقش به عنوان ابزاری توان بخش برای به چالش کشیدن حاکمیت اقتدارگرای دینی‬،‫شبکه جهانی اینرتنت‬ ‫ به وجود آمدن‬،‫سکویی برای آهنگسازان و مخاطبان برای گذار از نظارت دولتی بر روی تولید و مرصف موسیقی “ممنوع” در ایران‬ ‫ به خاطر محدودیت های فضای (سایربی) آنالین (و نیز عدم وجود تعامل‬،‫ رشد و تکامل این موسیقی‬.‫جامعه ای مجازی را نیز سبب شد‬ .‫) به طور قابل توجهی منفصل از جسامنیت خود اتفاق افتاده است‬،‫ به خاطر محدودیت های اجرای موسیقی در ایران‬،‫در دنیای واقعی‬ ‫ دست به تغییر و تحریف رضورت ها و الزامات مرسوم و متداول یک اجرای زنده‬،‫“زنده در َع َدم” در راستای بررسی این عدم جسامنیت‬ .‫ آن را به واژگان رسانه های معارص ترجمه کند‬،‫موسیقی می زند تا در کوششی‬ ‫ ا ُر ُدنانس‬: ‫ زیرزمین عرب در فستیوال فیوژن در الر ِز آملان و ت َرنس ِمتیک‬،)‫“زنده در َع َدم” تا کنون در فضای پروژهی ا ُتو در لندن (انگلستان‬ ‫ از طریق‬،‫ درجه‬۳۶۰ ‫در خانه هرن لوییشام در لندن به منایش درآمده است و برای همیشه و بنا به درخواست و در قالب واقعیت مجازی‬ http://liveinthevoid.bijanmoosavi.com :‫پیوند زیر در دسرتس است‬ ‫ روزبه رشیدی (انجمن سینامی تجربی) و مریم منصوری صورت گرفته‬،‫“زنده در َع َدم” با همکاری و کمک بی دریغ َملگُژاتا د ُر ُهمیرتسکا‬ .‫است‬

225 Bijan Moosavi

Live In The Void

226 Bijan Moosavi ‫خشم و هیاهو‬ ۱۳۹۰ ‫صدا و تصویر‬ ‫ ثانیه‬۹ ‫ دقیقه و‬۶

The Sound And The Fury 2012 Audio, video 06min 09sec

Following the disputed Iranian presidential election in 2009, numerous protests and demonstrations took place in some of the major cities across the country which invoked a fierce response by the government, resulting in high numbers of arrests and killings by the police, as well as the governmental militia forces. During this period and with the help of the social media platforms, countless video clips were made online by ‘citizen journalists’, providing the international news space with the only visual material reporting on events as they were unfolding in Iran. But what seems to be appearing on the safe television screen and at the comfort of someone’s living room for a few seconds could hold a life changing story within its every frame for the individual who witnessed the event in real-life. ‘The Sound and the Fury’ stretches out and articulates a horrendous emotional experience I endured along with a number of unknown people during those events in Tehran in 2009. For this purpose, ‘The Sound And The Fury’ utilises the capacities of sound and employs two video clips made by anonymous people present at that very incident, which I surprisingly happened to discover on YouTube after I left Iran. ‘The Sound And The Fury’ has been featured on IBRAAZ publishing platform (2012) and has been exhibited at The Royal College of Art in London (2013), The Jewish Museum of Thessaloniki in Greece (2013), The Mile End Art Pavilion in London (2013) and The Latarka Gallery in Budapest (2015).

‫خشم و هیاهو‬ ‫ تعداد زیادی تظاهرات و راهپیامیی در شهرهای بزرگ کشور صورت گرفت که واکنش‬،‫ در ایران‬١٣٨٨ ‫به دنبال انتخابات بحث برانگیز ریاست جمهوری سال‬ ‫ ویدیوهای‬.‫خشم آلود حکومت را در پی داشت و منجر به دستگیری های فراوان و کشته شدن افراد به دست پلیس و نیروهای شبه نظامی دولتی شد‬ ‫بیشامری در این مدت توسط “شهروند خربنگاران” و به کمک سکوهای شبکه های اجتامعی بر روی اینرتنت قرار گرفت که به عنوان تنها منبع تصویری راوی‬ ‫ اما آن چه که برای چند ثانیه روی صفحه امن تلویزیون و در فضای راحت خانه نقش‬.‫حوادث ایران مورد استفاده فضای خربی بین املللی قرار گرفت‬ .‫ برای همیشه عوض کرده باشد‬،‫می بندد می تواند در هر فریامش داستانی داشته باشد که زندگی کسانی که آن اتفاق را از نزدیک دیده اند‬ ‫ “خشم و‬.‫ تهران از رس گذراندیم‬١٣٨٨ ‫“خشم و هیاهو” به گسرتدن و بیان تجربه احساسی هولناکی می پردازد که من و عده ای غریبه در خالل اتفاقات سال‬ ‫هیاهو” با به کارگیری ظرفیت های فضایی صدا و به خدمت گرفنت دو بریده ویدیویی که توسط افرادی ناشناس که در هامن واقعه حضور داشتند گرفته شده‬ .‫ در راستای بیان این تجربه قدم بر می دارد‬،‫بود و من بعد از ترک ایران با شگفتی متام آن را بر روی سایت یوتیوب پیدا کردم‬ ‫ موزه یهود سالونیک در یونان‬،)١٣٩٢( ‫ در کالج سلطنتی هرن لندن‬،١٣٩١‎‫“خشم و هیاهو” تا کنون عالوه بر معرفی شدن در مجله اینرتنتی “ابراز” در سال‬ .‫) به منایش در آمده است‬١٣٩٣( ‫) و “گالری التارکا” در بوداپست مجارستان‬١٣٩١( ‫ “پاویون هرنی مای ِالند” در لندن‬،)١٣٩٢(

227 Bijan Moosavi

The Sound And The Fury

228 ‫گروه کر نشید‬ 1396 ُ ‫گروه همسرایان‬ ‫ نت موسیقی قاب شده‬،)‫(کر‬ ‫متغیر‬

Nasheed Choir 2017 Choir group, framed sheet music Variable

229

Nasheed Choir The Church of England has played an important role in dealing with the refugee crisis in the UK. This has been due to both its strong local network, which is deeply embedded in communities across the UK, as well as the Bible’s saying about welcoming strangers and foreigners. Given that most of refugees in the UK are from Muslim-majority countries, Nasheed Choir expands on this idea of ‘welcoming’ to propose an interfaith conversation between Christianity and Islam. For this purpose, Nasheed Choir utilises Islamic vocal music restructured in choral format, in order to accommodate Islamic song and melody within the Christian tradition of the choir. Nasheed Choir uses an old Islamic song (‘nasheed’), titled Tala’ al-Badru Alayna (‫)طَل َع ال َبد ُر َعلَینا‬, which was sung to welcome the Prophet Muhammad (PBUH) as he took refuge in Medina over 1400 years ago. The song has been arranged for a twopart chorus, piano and percussion by Laura Hawley and was published by Rhythmic Trident Music in 2016. Framed copies of this music were handed to St. John’s Church and St. Michael’s Church in Wakefield (in the UK), wh0 work closely with asylum seekers and refugees through City of Sanctuary. Performances of this song also took place during the opening of the Migration Exhibition at The Art House in Wakefield, where this project was initiated and developed as part of the Migration: International Residency 2017.

‫گروه ُکر نشید‬ ‫ یکی وجود شبکه محلی توانای آن که عمیقن‬،‫ این امر به دو دلیل‬.‫کلیسای انگلستان نقش مهمی در مواجهه با بحران پناهندگان در بریتانیا ایفا کرده است‬ ‫ با توجه به این‬.‫ و دیگری گفته انجیل در مورد لزوم “خوش آمدگویی به افراد غریبه و بیگانگان” صورت گرفته است‬،‫در اجتامعات رستارس بریتانیا ریشه دارد‬ ‫ به طرح گفت و گویی‬،”‫ “گروه کُر نشید” با بسط دادن این ایدهی “خوش آمدگویی‬،‫که اکرث پناهندگان در بریتانیا از کشورهای غالنب مسلامن نشین هستند‬ ،‫ “گروه کُر نشید” با به کارگیری موسیقی آوازی اسالمی که با ساختار کُرال بازسازی شده‬،‫ به این منظور‬.‫“بیناالدیانی” میان مسیحیت و اسالم اقدام می ورزد‬ .‫ترانه و نغمه اسالمی را در سنت گروه کُر مسیحیت جا می دهد‬ ‫ زمانی که بیش از‬،‫“گروه کر نشید” از یک آهنگ اسالمی قدیمی (نشید) با نام طَلَ َع البَد ُر َعلَینا بهره می جوید که برای خوش آمدگویی به محمد رسواللله‬ ‫ پیانو و ساز کوبه ای تنظیم شده و در سال‬،‫همسایان‬ ُ ‫ این آهنگ توسط لورا ِهیلی برای دسته دونفره‬.‫ خوانده شده بود‬،‫ سال پیش در مدینه پناه گرفت‬۱۴۰۰ ‫ نسخه های قاب شده از این قطعه به کلیسای سنت جان و کلیسای سنت مایکل در شهر وِیکفیلد‬.‫ از طریق نرش “ریتمیک میوزیک” منترش شده است‬۱۳۹۵ ‫ اجراهایی از این آهنگ نیز در روز افتتاحیه “منایشگاه‬.‫ همکاری نزدیکی با پناهجویان و پناهندگان دارند‬,”‫تقدیم شد که از طریق سازمان “سیتی آو سنکچوری‬ ‫مهاجرت” در خانه هرن شهر وِیکفیلد (در بریتانیا) برگزار شد؛ جایی که این پروژه به عنوان بخشی از “اقامت هرنی بین املللی مهاجرت” در آن آغاز شد و‬ .‫توسعه پیدا کرد‬

230

231

Siavash Naghshbandi

232 Siavash Naghsbandi

Artist Statement In my photography and video work, I am inspired and tempted by the environment that surrounds me. My first series depicts the challenges I face encountering everyday culture: the city, modern society and daily news. The routine of city life has always been of interest as have the relationships between people and the city they live in. I use new media and techniques as a tool to capture these relationships. While video is a powerful medium in itself and offers great potential to alter original content, I try to maintain a natural realism in order to create more tangible emotional feeling.

‫‪233 Siavash Naghsbandi‬‬

‫بیانیه هنرمند‬ ‫من در کارهایم چه در عکاسی و چه در ویدیو از محیط زندگیم تاثیر می گیرم و با آن ها کار می کنم‪ .‬در مجموعه های اولیه ام‬ ‫به چالش کشیدن فرهنگ مردم شهر‪-‬اخبار روزانه ایران‪-‬زندگی روزمره خودم در شهر دغدغه اصلی من بوده است‪ .‬کار با‬ ‫تکنیک های جدید تصویری همیشه برایم جذاب بوده ولی در آن ها گم نشده ام‪ .‬کنکاش با خود مدیوم تصویر و به کار بردن‬ ‫آن در مسیر دغدغه های شخصی و زندگی شهری ام همیشه جریان داشته است‪.‬‬

234 ‫ محیط تهران‬Circumference of Tehran 2016 2016 ‫ ویدئو ارت تک کانال‬Single channel video

Tehran is a vast environment, spanning 73000 kilometres. This video intersplices its four borders, ranging from Sadr Highway in the North, Azadegan Highway in the South, Babayi in the East and to Kharazi in the West.

‫محیط تهران‬ ‫ از‬- ‫ کیلومرت دارد که از شامل با اتوبان صدر‬73000 ‫تهران محیطی به اندازه‬ ‫ از رشق با بابایی و از غرب با خرازی کشیده شده‬- ‫جنوب با اتوبان آزادگان‬ .‫است‬

235 Siavash Naghsbandi

Circumference of Tehran

236 ‫ تماشای تهران‬Watching Tehran 2016 2016 ‫ ویدئو ارت تک کانال‬Single Channel Videoart

Magnification is the process of enlarging an appearance, not actual physical size. In a controlled surveillance city, any moment can be monitored from afar in great detail, undermining any sense of privacy.

‫تماشای تهران‬ ‫بزرگ منایی پروسه ایست که برای دقیق تر زیرنظر گرفنت شهر و کنرتل آن‬ .‫استفاده می شود‬

237 Siavash Naghsbandi

Watching Tehran

238 ‫ زندگی روزمره در شهر‬Life Goes on in The City 2017 2017 ‫ ویدئو ارت تک کانال‬Single Channel Videoart

Life goes on in Tehran. Meanwhile, in a public pool, headless people continue to wander around free of any individuality.

‫زندگی روزمره در شهر‬ ‫ در استخر عمومی‬،‫در شهر تهران زندگی روزمره در جریان است و زیر آب‬ ‫انسان های بی رس بدون داشنت هويت فردی پیاده روی رسگردان خود را ادامه‬ .‫می دهند‬

239 Siavash Naghsbandi

Life Goes on in The City

240

241

Tara Najd Ahmadi

242 Tara Ahmadi

Artist Statement If art-making was a body, I would say that its heart was the actual ‘practice’ of creating. In my view the practice (the process of researching, looking, thinking, attempting, failing and attempting yet again) is the most important element of an artist’s existence. Reflecting upon this brought me to Alexandre Astruc’s idea of caméra-stylo, or ‘camera-pen’, the avant-garde idea that a filmmaker can (or perhaps even should) be as free in creating images as a writer is in wielding his or her pen. This concept led me to create seemingly simple video diaries that attempt to analyse my everyday existence, while also representing a liberating way out of the confines of an art studio and into the world. With the help of video diaries I situate the place of practice in the streets and in connection to the public.

‫‪243 Tara Ahmadi‬‬

‫بیانیه هنرمند‬ ‫اگر آفرینش هرنی یک بدن باشد‪ ،‬برای من قلبش “مترین ساخنت” است‪ .‬مترین وآفرینش‪ --‬که شامل تحقیق‪ ،‬نگاه کردن‪ ،‬اندیشیدن‪ ،‬تالش کردن‪ ،‬شکست‬ ‫خوردن و دوباره آفریدن می شود‪ --‬بخش مهمی از زندگی هرنی است‪ .‬درین زمینه شاید آثار الکساندر آسرتوک و ایده قلم‪-‬دوربینش بیشرتین تاثیر را‬ ‫روی کار من داشته است‪ :‬این ایده آوانگارد که فیلمساز هم باید هامن قدر آزادانه از دوربین استفاده کند که نویسنده از قلمش‪ .‬این نگاه رهایی بخش‬ ‫به فیلمسازی منجر به ایجاد مجموعه حارض از فیلم و انیمیشن و ویدیو شد که تحت تاثیرگفتنی ها یا ندیدنی های زندگی روزمره است‪ .‬این آثار در‬ ‫تالش برای پیدا کردن راهی هستند برای عبور از دیوارهای سفید استودیو و گالری‪ ،‬و مترین ساخنت راهی برای ارتباط با دیگران‪ ،‬حتی در خیابان‪.‬‬

244 Tara Ahmadi ‫بعد ازین چه خواهی کرد؟‬ 1390 ‫ م م ویدئو‬۱۶ ‫ ثانیه‬۵۳

Where Do You Think You Are Going 2011 16mm film 53 sec

‫‪245 Tara Ahmadi‬‬

‫)‪Where Do You Think You Are Going? (2011‬‬ ‫‪A 16mm film, in which I talk to the camera, while voice is being recorded. The silent talk is a response to the question‬‬ ‫‪“where do you think you are going?” which is a question that artists are frequently asked, and points at the insufficiency‬‬ ‫‪of language at certain times.‬‬

‫بعد ازین چه خواهی کرد؟‬ ‫این کار ابتدا روی فیلم ‪ 16‬میلیمرتی ضبط شد و سپس به دیجیتال تبدیل شده است‪ .‬در این فیلم من رو به دوربین صحبت می کنم‪ ،‬درحالی که صدایی‬ ‫ضبط منی شود‪ .‬این صحبت صامت پاسخی است به سوال تکراری بعد ازین چه خواهی کرد؟؛ پرسش بی پاسخی که هرنمندان متناوبا باید به آن جواب‬ ‫بدهند‪ .‬سکوت در اینجا‪ ،‬شاید‪ ،‬به ناکافی بودن امکانات زبانی برای مکامله اشاره دارد‪.‬‬

246 Tara Ahmadi ‫تئوری هضم‬ 1390 ‫پویا نمایی ضبط شده‬ ‫ ثانیه‬۱ ‫ دقیقه و‬۵

Gut Theory 2011 Stop motion animations shot digitally 5 minutes

247 Tara Ahmadi

Gut Theory A stop motion animation that explores commodity and cultural consumerism. In a linear narrative format the work presents three vignettes in which hand-made assemblage puppets are engaged in various acts of consuming. The characters act out their desire for more (information, knowledge, money, power and things) in constructed and illustrated architectural and domestic settings that distort space and time. Within these shifting dioramas, protagonists literally digest currency, the written word, images and media through the mouth, stomach and large intestines until they are transformed into their own post-consumer waste.

‫تیوری هضم‬ ‫ در یک داستان روایی در سه اپیزود کوتاه سه راه مختلفی که فرهنگ‬.‫این انیمیشن به کاالیی شدن اثر هرنی و مرصف گرایی فرهنگی اشاره می کند‬ ‫ قدرت و اشیا را در دنیایی که با‬،‫ پول‬،‫ آگاهی‬،‫ شخصیت های انیمیشن متایلشان به داشنت اطالعات‬.‫تبدیل به ابزار مرصف می شود منایش داده شده است‬ ،‫ کلامت‬،‫ عروسک ها آن قدر به بلعیدن و هضم پول‬،‫ در این دنیاهای عروسکی و مینیاتوری‬.‫فضاهای داخلی و طبیعت به تصویر درآمده نشان می دهند‬ .‫تصاویر و رسانه ادامه می دهند که خود نیز به ضایعه مرصفی تبدیل می شوند‬

‫‪248 Tara Ahmadi‬‬

‫‪Measuring the Level of Resistance‬‬ ‫‪In this work I explore the idea of resistance as an everyday activity, using three Iranian basic foods: rice, eggs and‬‬ ‫‪pickles. The puppet, which is the preserver of light in the first scene, gets boiled and cooked by hands painted black as a‬‬ ‫‪metaphor for guilt. After each cooking scene the resistance of the puppet is measured with a cold scientific diagram. In‬‬ ‫‪the last scene, the puppet is preserved and pickled as a metaphor for permanent survival while resisting.‬‬

‫اندازه گیری میزان مقاومت‬ ‫در این ویدیو “مقاومت” به عنوان یک فعالیت روزانه در آشپزخانه به تصویر درآمده است‪ .‬با استفاده از سه غذای اولیه ساده‪ :‬برنج‪ ،‬تخم مرغ و ترشی‬ ‫مقاومت به عنوان راهی اجتناب ناپذیر برای ادامه نشان داده می شود‪ .‬آدمکی که در منای اول محافظ نور است در مناهای بعدی توسط دستانی که‬ ‫به رنگ سیاه درآمده اند پخته می شود‪ .‬بعد از هرنوبت که آدمک پخته می شود روی یک منودار میزان مقاومت او سنجیده می شود‪ .‬با این که در دو‬ ‫مرحله اول مقاومت آدمک کوتاه است‪ ،‬در آخرین مرحله آدمک در ظرف ترشی قرارداده می شود‪ ،‬و بنابراین عمرش دراز شده و مقاومتش ابدی‬ ‫می شود‪ .‬این پروژه در ابتدا روی فیلم ‪ 16‬میلیمرتی ضبط شد‪ ،‬سپس فریم به فریم با دست رنگ شد و در پایان به دیجیتال تبدیل و صداگذاری شد‪.‬‬ ‫‪Measuring the Level of Resistance‬‬ ‫‪2011‬‬ ‫‪Hand-painted 16mm film‬‬ ‫‪transferred to digital‬‬ ‫‪4 min and 18 sec‬‬

‫اندازه گیری مقاومت‬ ‫‪1390‬‬ ‫فیلم ‪ 16‬میلیمتری نقاشی شده با دست‬ ‫تبدیل شده به دیجیتال‬ ‫‪ 4‬دقیقه و ‪ 18‬ثانیه‬

249 Tara Ahmadi ‫ ناامیدی تولیدی‬Productive Frustration 1395 2016 ‫ عکاسی دیجیتال‬+ ‫ ویدئو‬+ ‫ میلیمتری‬16 ‫ فیلم‬16mm film + video+ digital photography

250

251

Ali Razghandi

252

Artist Statement I work mostly in figurative painting, especially the body - here you can see several aspects of the face, from lips and eyes including hands - which in my work usually have four or six fingers, instead of the usual five. I also find feet interesting, elongating them to show personality.

‫بیانیه هنرمند‬ ‫آن چه به تصویر می آید گاهی حاصل تالشی است برای تجسم صورتی ذهنی و گاهی حاصل بر خورد دنیای بر آمده از ناخوداگاه با دنیای پذیرفته شده‬ .‫خودآگاه که در هر دو حال من نقاش گویا فقط واسط دریافت و عبور هستم‬

‫بدون عنوان‬ 1394 ‫ترکیب مواد‬ ‫ س م‬120 / 80

Untitled 2015 Mixed Media 80/120 cm

253

254

255

‫بدون عنوان‬ ۱۳۹2 ‫ترکیب مواد‬ ‫ س م‬120/ 80

Untitled 2014 Mixed Media 80 / 120 cm

256

257

‫بدون عنوان‬ ۱۳۹5 ‫ترکیب مواد‬ ‫ س م‬120 / 80

Untitled 2015 Mixed Media 80X120 cm

‫بدون عنوان‬ ۱۳۹5 ‫اکرولیک‬ ‫ س م‬t60/ 80

Untitled 2015 Acrylic 80 / 60 cm

258

259

‫بدون عنوان‬ 1396 ‫ترکیب مواد‬ ‫ س م‬60/ 80

Untitled 2016 Mixed Media 80 / 60 cm

260

261

Neda Saeedi

262 Neda Saeedi

Artist Statement In 2012 I visited the construction site of the Willy Brandt International Airport in Berlin. The plans for this site began in 1992, but, as is widely known, it remains unfinished to this day. It reminded me of another major construction project: the Grand Mosallah Mosque of my hometown, Tehran. I found similarities between the two state-run projects. The visit to Berlin and the juxtaposition of it with the Grand Mosallah of Tehran triggered something in me, something personal as well as intellectual. I became intensely interested in the Act of Construction, the Transformation and Shift of Place/Space and the Relation of the I (the Subject) with Public Buildings and the Urban Space, to name a few key concepts of my formal approaches and thematic interests. My practice is mainly based on sculpture and installation; the displacement of objects, materials and three dimensional sets which are accumulated, gathered and transformed through my work. I attempt to aesthetically and formally re-read and investigate urban spaces in order to comprehend the ideological, architectural and economic purposes of construction, deconstruction and reconstruction.

263 Neda Saeedi

‫بیانیه هنرمند‬ Me and my own bodily relationship to the urban landscape stand in the foreground of my formal investigations. My own subjective experiences at specific construction sites, in front of specific buildings or at specific spots in the city moderate the direction of my approach, and choice of medium and materia. On the other hand, the history of the spaces I use as reference in my work gains my discursive interest. It plays a role in my research into these specific sites/places/ spaces. Through these formal investigations (my physical presence on specific sites) and historical research (of the same sites) I have observed violence in the act of constructing. There are places around the world, cities that somehow feel as if they are to remain under construction forever. Therefore they (or specific spots in them) become places of constant violence. I work in mainly sculpture and installation; the displacement of objects, materials and three dimensional sets which are accumulated, gathered and transformed through my work.

264 Neda Saeedi

265 Neda Saeedi

Gardens of Babylon “The hour has drawn near and the moon has split in two. Nomads will compete in the construction of very tall buildings”. The end of time, as described in the Quran – Sura 54, Verse 1 and Sura 17, Verse 52 Since the early 2000s, new projects in the Gulf (particularly Qatar) have required the influx of hundreds of thousands of migrant workers. Following the announcement in 2010 that Qatar would host the 2022 world cup, this development process has accelerated. Several reports indicate that migrant workers living and working under inadequate conditions have been dying on Qatari construction sites at an average of 1.5 people per day. The Qatari government fails to accept any responsibility for the deceased workers or their surviving families. Corpses of dead workers are transported back to their hometowns, and expenses are deducted from their indefinitely postponed salaries; in many cases their families remain indebted to the subcontracting firms. According to the regional cultural beliefs of the workers (most migrant workers in Qatar come from South Asian countries such as Nepal, India and Pakistan) their bodies should be cremated and scattered in the river or sea. This installation reconstructs sections of the urban Doha skyline by way of crystals grown from the minerals remaining after a human being is cremated. The measurements of the installation are set based on the golden ratio.

‫باغهای بابل‬ 1396 )‫ س م‬300 / 400 / 600 ‫میکس مدیا (به طور کلی‬ / 100 ‫ س م)؛ فوالد ضد زنگ (ابعاد‬29 / 160 / 100( ‫ رنگ‬،‫ التکس‬،‫ چاپ‬3D :‫شامل‬ ‫ حلقه و پنج کریستال آزمایشگاهی ساخته‬،‫ بدون صدا‬،HD ‫ متغیر)؛ ویدئو‬/ 160 ‫شده است‬

Gardens of Babylon 2016-2017 Multimedia installation (overall 600 / 400 / 300 cm) Comprises: 3D prints, latex, paint (100 / 160 / 29 cm); stainless steel (100 / 160 / variable dimensions); HD video, no sound, loop and five lab-made crystals

266 Neda Saeedi ‫قبیله قاتل‬ ‫ ادامه دار‬- 2017 ‫ مجسمه سازی‬،‫نصب و راه اندازی چند رسانه ای‬ ‫ کیسه آب آبی (شی یافت‬،‫شبیه سازی حجم زندگی‬ ‫ حلقه ویدئو‬،‫ مجسمه سازی سیمان‬،)‫شده‬

Sugared Tribe 2017 - ongoing Multimedia installation, life size sugar sculpture, skin water-bag (found object), cement sculpture, video loop

267 Neda Saeedi

Sugared Tribe The work Sugared tribe is about the forced sedentary like of nomads in general as a 20th century phenomenon and in particular in the city of Shooshtar-e Noe (meaning new shooshtar) in southern Iran, industrialisation and twisted agricultural policies have taken hold. The city of shooshtare noe was planned and built as part of a complex development project during the 1970s. This project included three different sub-constructions: 1. A sugarcane farm 2. A sugar refinery factory (Karoon Agroindustry) 3. The Shooshtar New Town (Shooshtar-e Noe) While the Dam, the sugar cane field and the refinery were part of the Shah’s White Revolution, the employment of the Bakhtiari’s was meant as a civilization attempt of nomads and of a tribe who was otherwise in constant movement and emancipated from governmental institutions. The construction projects of Karoon Agroindustry, the Sugar Cane Farm and Shooshtar-e Noe should be understood as a political heritage which Shah Pahlavi had received from his father Reza Shah, a fight against the Bakhtiari’s: a shift, institutionally to predefining the living and moving spaces of a people and constructing cities to socially, culturally and politically control them by making them solid and immovable. * The implantation of sugar cane in Iran was a result of an of American embargo on Cuba in 1959.

268

Duration of Building Sky from Grand Mosalla Tehran to Willy Brandt Airport Berlin

This series of drawings is the combination of two representative building/development projects in Tehran and Berlin. Both had been planned and under construction after major political shifts. The Grand Mosalla is the biggest mosque planned to in Iran and in the Middle East. Its construction started shortly after the Iranian Revolution, which promised a new era in Iran. The Willy Brandt Airport in Berlin was planned shortly after the fall of the Berlin Wall. That event promised (and represents) a reunited Berlin and Germany. Both of these projects are still under construction and not functional. These buildings might be the symbols of unachieved goals. The goal of connecting the earth and the sky, which is the function of an airport and a mosque in different senses, physically and spiritually. Here, I combined the two building projects to show deserted/junk spaces in Berlin and Tehran, and the gap between reality and abstract. Both of them are a â&#x20AC;&#x2DC;non-placeâ&#x20AC;&#x2122; places, sites with the aim not to gather people, but rather, to send them off as far as possible to other spaces. Thus the emergence of unsuccessful attempts to build the sacred in order to give a new meaning to the new time. The method of classical drawing that is used in this work (fountain pen and ink) is an attempt to create a third space (the combination of the two sites). The series is hung in a way that the five drawings make a panoramic view of this fictitious but possible third space.

269

270 ‫مدت زمان ساخت آسمان از موزه بزرگ موصل تهران تا فرودگاه ویلی برانته برلین‬ 1394 ‫ قلم قلم و جوهر بر روی مقوا‬،‫سری از پنج نقاشی‬ ‫ س م‬32 / 44 ‫هر یک‬

Duration of Building Sky from Grand Mosalla Tehran to Willy Brandt Airport Berlin 2013 Series of five drawings, fountain pen and ink on cardboard (each 44 x 32 cm)

271

272 Neda Saeedi Formal Investigation 2015 Sculptural Installation 300 / 380 / 100 cm ‫بررسی رسمی‬ 2015 ‫مجسمه‬ ‫ سانتی متر‬100 / 380 / 300:

273 Neda Saeedi Suturing the Earth 2014 sculpture,Meat, Tattoo 20x17 cm ‫بافتن زمین‬ 2014 ‫ تتو‬, ‫ گوشت‬, ‫مجسمه‬ ‫ سانتیمتر‬۱۷ ‫ در‬۲۰

274

275

Sam Salehi Samiee

276 Sam Salehi Samiee

Artist Statement Painting material binds the multiplicity of directions, obsessions and fascinations that I have in me. These include everything from psychoanalysis and history to philosophy, theology or even body politics. In painting they come together, and at the studio thinking and feeling about them revolves around the axiom of the painting process as well as exhibiting them.

‫بیانیه هنرمند‬ ‫ دين شناىس يا درباره‬،‫ فلسفه‬،‫ چه تاريخ‬،‫ چه درباره روانكاوى باشند‬.‫مواد نقاشی جهات گوناگون وسواس ها و شيفتگی هاى من را به هم وصل می كند‬ .‫ فكر كردن و حس كردن درباره شان حول محور نقاشی كردن و منايش آن در مى آيد‬،‫ در نقاىش اين ها كنار هم مى آيند و در آتليه‬.‫سياست بدن ها‬

Constant Nieuwenhyus in the the ‘New Babylon’ attempted to make a world maquette for full automation so that everyone can play. He realized machinery of war and capital confiscates the first and drops the latter. It was in Klossowski that ‘play’ was inserted back in, through taking the body of the artist as the value form, and it was Paul Thek who was culminating this one way or another, but the AIDS epidemic, 90s and our time, eclipsed much of the idealisms that was worked out by these figures. For the exhibition of MOP I will set up fragments that are each an individual work. Each of them is a map and the set is a map too. As painting is, the set is too an ‘Unfinished Copernican Revolution’. The gravity of the seduction reminds the painter, she is not the centre of her. Playing with the painting set at the exhibition invites you too to witness multi-perspectivism, of painting that its inner logic has called its elements to leave the canvas and occupy other spaces.

‫بیانیه هنرمند‬ ‫ وى پس از‬.‫كنستانت نيوونهاوز در ‘بابل نو’ تالش كرد ماكتى از جهان بسازد كه اتوماسيون تام و متام اجازه دهد همه انسان ها به بازى وقت بگذرانند‬ ،‫ در نوشته هاى كلوساوسىك بود كه ‘بازى’ باز داخل شد‬.‫آن دريافت ماشني جنگ و رسمايه امر اول را مصادره مى كند و امر دوم را به حال خويش رها‬ ،‫ اما اپيدمى ايدز‬.‫ و آخر دست پل تِك بود كه به شيوه اى اين رويه را زندگى كرد و به اوجى رساند‬،‫اين بار از راه ارزش دادن به جسم شخص هرنمند‬ .‫دهه نود و زمان ما كسوف آرمان هاى اين افراد شد‬ ‫ هر كدامشان نقشه ىت هستند و چيدمان نهايى نيز‬.‫ من تكه هايى كه خود كارهاى مستقىل هستند را در كنار هم خواهم چيد‬MOPCAP ‫براى منايش‬ .‫ جاذبه اغوابه ياد نقاش مى آورد وى مركز جهان خويش نيست‬.‫ چيدمان نيز هامن است‬،‫ هامن طور كه نقاىش ‘انقالب نامتام كپرنيىك’ است‬.‫نقشه ايست‬ ‫بازى با نقاىش هاى چيده شده دعوىت است از شام تا شاهد چند پرسپكتيوى از چيدمان باشيد كه منطق دروىن نقاىش ها خود خواسته اند از بوم خارج‬ .‫شوند و فضايى متفاوت را به اشغال درآورند‬

277 Sam Salehi Samiee

Artwork Statement

278 Sam Salehi Samiee

279 Sam Salehi Samiee

‫نقشه ای از آسمان‬ 1396 ‌‫ ورق‬،‫ چسب‬،‫ چوب بالیا‬،‫ کارتن‬،‫ کاغذ‬،‫اکرلیک روی بوم‬ ‫ اسپری اکرلیک روی کاغذ برنج ژاپنی‬،‫ تخته چوب‬،‫چوب‬ ‫اندازه متغییر‬

A Map Of The Sky 2018 Acrylic on canvas, acrylic on paper, carton, balsa wood, glue, wood sheets, wood bars, acrylic spray on Japanese rice paper Variable Dimensions

280

281

.‫ فندک می دزدد‬،‫ از زنان زیبا‬،‫پرومتئوس عجیب غریب از زن زیبا‬ ‫بزرگداشتی برای مادرانگی‬ 1394 ‫ نور‬،‫ اکرلیک روی چوب‬،‫ اکرلیک روی پارچه‬، ‫ اکرلیک روی ورق چوب‬،‫سرامیک‬ ‫ س م‬۲۵۰ / ۲۵۰ / ۱۰۰

A Queer Prometheus Stealing Lighters from Beautiful Woman, Women. Homage to Motherhood 2015 Ceramic, acrylic on wood sheet, acrylic on fabric, acrylic on wood, light 100 / 250 / 250 cm

282 An Homage to Monet’s Waterlilies, Offended by the Tehran Mountains

1390 2011 ‫ رنگ روغن روی بوم‬0il on canvas ‫ س م‬160/210 160 / 210 cm

‫‪283‬‬ ‫‪Bedroom Posters‬‬ ‫‪2015‬‬ ‫‪Ipad , spraid acrylic on paper‬‬ ‫‪700 / 700 / 700 cm‬‬

‫ترجیع بندهای اتاق‌ خواب‬ ‫‪1394‬‬ ‫پرینت از نقاشی با آی پد‪ ،‬اسپری اکرلیک روی کاغذ برنج ژاپنی ‪ ،‬اکرلیک روی کاغذ‪ ،‬مرکب روی کاغذ‬ ‫‪ ۷۰۰ / ۷۰۰/۷۰۰‬س م‬

284 ‫تصلیب به روایت اعمال یوحنا و قرآن‬ 1394 ‫اکرلیک روی بوم‬ ‫ س م‬۲۴۰ / ۲۱۴

Crucifixion According to Acts of John and Quran 2015 Acrylic on canvas 214 / 240 cm

285

‫تصلیب به روایت عاشورا‬ 1396 ‫اکرلیک روی بوم‬ ‫ س م‬۱۶۰ / ۲۱۰

Crucifixion According to Ashura 2017 Acrylic on Canvas 210 / 160 cm

286

287

Rambod Vala

288 Rambod Vala

Artist Statement It is almost expected, perhaps, that I, as a migrant and, in one sense, an imposter, start my statement by addressing my cultural heritage, because this notion will immediately conjure up a spectrum of mixed-up emotions for the reader. The reader may be partially curious, politically engaged, touched and hopefully convinced that the traces of this facet of my identity have enriched both my practice and the host institution’s diversity. However, the excitement and curiosity of such understanding is not the type of engagement my work calls for. Let us imagine two cliffs facing each other, separated by an abyss. Let’s further assume that each cliff represents a polarity: each cliff is the antithesis of the other. The first thought that comes to mind is reaching the other side by a bridge. This bridge, however, does not necessarily become the object of understanding simply because it connects the two. Rather, it is an object of curiosity, a pathway for more discoveries. And discoveries are, of course, full of misunderstanding. This misunderstanding becomes that abstract object of art that can be interpreted infinitely, and the bridge is that misleading conduit for misinterpretation. But if we dismantle the idea of the bridge and never intend to have one, the existence of the gap becomes the basis for concrete rather than abstract understanding. Instead of the simple act of crossing over (and with it the illusion of a mutual connection) let’s consider a collapse as a demonstration of the existence of a gap: one out of which one may generate production, develop lines of flight and new possibilities for engaging with reality. It all unfolds within this gap or in-between-ness. The struggle to produce, rather than arrive at, an understanding is at the cornerstone of my practice. Previously, as a graphic designer, I was provided with content that did not require my allegiance or belief. As an artist I now function both as the designer and the content provider. I may be bridging these fields or may have collapsed them, but what is certain is that the gap is filled with images, objects, texts, theories and stories that have eroded and tumbled down from both cliffs. My work is generated from the debris of this binary avalanche. Whether as a result of decay, deterioration or nascent protuberance, the digital image — complemented by voice and storytelling — is my primary material. I am propelled by the gravity of events. A short, partial list of things that have cascaded into the gap, and keep falling from both cliffs: love, identity, immigration, forgery, labor, vulnerability and institutional critique. My work is an attempt to graft the two cliffs onto each other through the character of a migrant and an imposter. The resulting videos are structured as love stories and poetic narratives that unfold between territories and people who can neither stay nor leave. Dwarfed on either side by a precipice, they are constantly pushed and pulled, attracted and repelled as they negotiate positions, identities and fidelities.

‫‪289 Rambod Vala‬‬

‫بیانیه هنرمند‬ ‫اجازه دهید دو صخره را رو‌به‌روی هم تصور کنیم‪ .‬دو صخره‌ جدا از هم به فاصله‌ یک پرتگاه عریض‪ .‬و اجازه دهید از هر منظر این دو صخره را در‬ ‫تضاد و تقابل کامل با یکدیگر فرض کنیم‪ .‬اولین احتاملی که از هر طرف به ذهن می‌رسد دسرتسی به سوی دیگر پرتگاه توسط یک پل است‪ .‬هرچند این‬ ‫پل به رصف امکان اتصالی که ایجاد می‌کند‪ ،‬وسیله‌ای برای فهم ماهیت صخره‌ روبه‌رو نیست‪ .‬بلکه وسیله‌ای است برای کنجکاوی بیشرت و داالنی برای‬ ‫اکتشافات فراتر‪ .‬و اکتشافات بی شک با کژشناسی هم‌راهند‪ .‬این کژشناسی اما هامن ابژه‌ی انتزاعی‌ هرن است که به بی‌نهایت تفسیر می‌شود و پلِ رابط‪،‬‬ ‫آن گذرگاه گمراه‌‌کننده‌ای که به سوٕتعبیر منتهی می‌شود‪.‬‬ ‫حال اگر اید ‌ه ساخت پل را از رس بیرون کنیم‪ ،‬موجودیت شکاف و پرتگاه بین دو صخره به تنهایی‪ ،‬اساس توافق بین دو صخره را شکل می‌دهد‪ .‬اکنون‬ ‫به جای تالش سهل‌انگارانه برای رسیدن به طرف مقابل و توهم ایجاد رابطه‌ای متقابل‌‪ ،‬اجازه دهید سقوط را مبنای اثبات هستی شکاف در نظر بگیریم‪.‬‬ ‫شکافی که موجب تولید‪ ،‬پیدایش راه گریز و ایجاد امکانات جدید برای تغییر می‌شود‪ .‬فضای تعلیقی که به فراوری می‌انجامد‪ .‬تقالی تولید ازین رو به‬ ‫جای دستیابی به فهم و استقرار مبنا و اساس کار من است‪.‬‬ ‫در گذشته همواره به عنوان طراح گرافیک با محتوایی مواجه می‌بودم که لزوما مورد تایید من منی‌نبود‪ .‬حال به عنوان هرنمند خود‪ ،‬تولید کننده‌ محتوا‬ ‫هستم‪ .‬این امکان وجود دارد که این دو زمینه را با هم درآمیخته باشم و یا هر دو را دچار اضمحالل کرده باشم‪ .‬اما چیزی که مسلم است پر شدن‬ ‫پرتگاه از تصاویر‪ ‌،‬اشیا‪ ،‬متون‪ ،‬تیوری‌ و روایاتی است که هر یک جداگانه از دو صخره سقوط کرده‌اند‪.‬‬ ‫آثار من محصول آوار و تخریب باقیامند ‌ه بهمن جاری از این دو صخره است‪ .‬چه از روی زوال‪ ،‬چه خرابی و یا توده‌ای نابسامان‪ ،‬تصاویر دیجیتال به‬ ‫همراه صدا و داستا ‌نرسایی مصالح کار من را تشکیل می‌دهد‪ .‬جاذبه‪ ،‬محرک تولیدات من است‪ .‬عشق‪ ،‬هویت‪ ،‬مهاجرت‪ ،‬کار‪ ،‬آسیب‌پذیری و نقد نهادها‬ ‫فهرستی از آواری است که تا به امروز از دو صخره فرود آمده و به اشغال فضای پرتگاه منجر شده‪.‬‬ ‫تالش من پیوند این دو صخره به واسط ‌ه شخصیتی محارب و مهاجر است‪ .‬داستان‌های عاشقانه و روایات شاعرانه در ویدیو‌هایم پی‌ریز قلمرویی است‬ ‫که در آن فرد اجا ‌زه‌ اقامت و یا خروج ندارد‪ .‬گرفتار در میان خرابی‪ ،‬مدام در کش مکش است‪ .‬جذب و دفع می‌شود تا بر رس کسب جایگاه‪ ،‬هویت و‬ ‫خط مشی خویش گفتگو کند‪.‬‬

290 ‫چالش های تصورات‬ 1396 ‫ بلندگو‬،‫ تخته چند‌ال‬،‫ویدیو‬ ‫ دقیقه‬۱۷:۴۱

The Challenges of Imagination 2017 Full-HD Video, Plywood 17 min 40 sec

In his 2011 lecture The Challenges of Immigration: A Radical Solution Gary Becker, 1992 Nobel Prize Winner in Economics, proposes that US immigrants pay an entrance fee of around $50,000. Becker argues this would be a win-win situation. My brother Ramyar and I have been seeking an O-1 (artist) visa to stay and work in United States and we both used to live in the basement of Becker’s house in Hyde Park, Chicago. In direct response to his lecture, this piece is titled The Challenges of Imagination. Through various stories and documents, the work casts a sharp, though always playful, satiric eye on the world and its assumptions and institutions. The attempt to document my employment at various job sites in United States led to a series of print and video works, created during work hours for after-work hours. What happens if the employee stops, resists or delays employment? These images are the result of multiple stoppages in the process of scanning the window elevations of St. Patrick’s Cathedral (in New York) at a stained glass studio.

‫ یک پروپوزال‬،‫کنگره‬ The Challenges“ ‫ در سخرنانی تحت عنوان‬۱۳۸۹ ‫ برنده نوبل اقتصاد در سال‬،‫گری ب ِکر‬ ‫” پیشنهاد می‌دهد که مهاجران آمریکا برای‬of Immigration: A Radical Solution ‫ او معتقد است که‬.‫ دالر پرداخت کنند‬۵۰،۰۰۰ ‫ورود به خاک این کشور مبلغی حدود‬ ‫ من و برادرم رامیار برای‬.‫این امر هم به نفع مهاجر است و هم ایاالت متحده آمریکا‬ ‫اقامت و کار در این کشور سال‌ها به دنبال اخذ ویزا بوده‌ایم و هر دو دوره‌ای در‬ .‫زیرزمین خانه ب ِکر در هاید پارک شیکاگو زندگی کرده‌ایم‬ ‫” تالشی‬Challenges of Imagination“ ‫ ویدیوی‬،‫در جواب مستقیم به سخرنانی ب ِکر‬ .‫ فرضیاتش و نهاد‌هایش‬،‫است برای نگاهی منتقدانه و در عین‌حال هزل آمیز به جهان‬

291 Rambod Vala

Challenges of Imagination

292 Rambod Vala

293 Rambod Vala

Window 217 from Five to Nine Series The attempt to document my employment at various job sites in United States led to a series of print and video works made. Artworks created during work hours for the after-work hours. What happens if the employee stops, resists or delays the employment? The following images are the result of multiple stoppages in the process of scanning the window elevations of St. Patrick’s Cathedral (NY) at a stained glass studio.

”‫ از مجموعه‌ “پنج تا نه‬۲۱۷ ‌‫پنجره‬ /‫تالش من برای ثبت همزمان وظایف مرتبط با شغل‌های نامرتبط با تخصصم در کارگاه‌های مختلفی در آمریکا به مجموعه‌ای از مدارک و آثار چاپی‬ ‫ به‬،‫ چه اتفاقی می‌افتد اگر کارمند وظایف خویش را متوقف کند‬.‫ آثاری شکل‌گرفته در ساعات اداری برای ساعات غیر‌اداری‬.‫ویدیویی منجر شد‬ ‫تاخیر بیاندازد و یا در قبالش مقاومت کند؟‬ ‫تصاویر پیش‌رو نتیجه‌ چندین مرحله توقف در روند اسکن کردن نقشه‌های معامری پنجره‌های کلیسای سن‌پاتریک نیویورک در کارگاه شیشه‌سازی‬ .‫است‬

”‫ از مجموعه‌ “پنج تا نه‬۲۱۷ ‌‫پنجره‬ 1395 ‫ چاپ دیجیتال‬، ‫اسناد بایگانی شده‬ ‫ س م‬180 / 107

Window 217 from Five to Nine Series 2016 Digital Print, Archived Document 180 / 107 cm

294

295

Ali Zanjani

296 Ali Zanjani

Artist Statement The recent series of work by Ali Zanjani, titled Static Pregnancy, continues his appropriation of found 16mm films from cinematic, educational and sports archives formerly owned by the National Iranian Broadcasting Company. As evident in Pray (2010) or Just Between Us (2012), this new series aims to recontextualise the subjects in the footage by carefully selecting specific film frames (in this case an old physics film demonstrating the effect of positively charged electrons on a young girl’s hair) and removing them from their original context. The source of this static force however, remains concealed within all 32 selected frames and the young girl’s state never reaches a moment of discharge, forcing her to remain in this state of ‘pregnancy’ indefinitely.

297 Ali Zanjani

Just Between Us presents photographs extracted from a wrestling instruction film. Choosing several frames from this two hour film, in other words freezing moments of the film, resulted in images which changed the condition of these two wrestlers. In freezing time, these images became amusing and playful: one can change the nature of images through freezing time. This demonstrates the unstable state of the image, which can collapse and then reconstruct anew through the tiniest of changes.

298

299 Ali Zanjani

Pray, 2011 In 2007, I began working in the feld of photography without the use of a camera. I used old found or bought negatives and photographs and by selecting specifc frames, gave them a new meaning which became the concept of each piece.The series Namaz in Persian or Pray is a selection of 20 frames selected from an old educational wrestling flm made in Japan and depicts the fve times Muslims have to pray in a single day.Muslims have to pray fve times a day. Each session is made up of its own repetitions or units called a rak’ah consisting of prescribed actions and words. The number rakaat varies from two to four according to the time of day or other circumstances. The fve prayers are each assigned to certain prescribed times at which they must be performed. These times are measured according to the movement of the sun. They are: dawn or fajr; midday or zuhr; the afternoon or asr; sunset or maghrib; nightfall or isha.

‫ نماز‬Pray 1390 2011

‫ اسکن شده چاپ جوهر افشان روی‬،‫ فیلم‬16mm Scanned found 16mm film, Inkjet print on Hahnemühle ‫ کاغذ‬Hahnemühle Photo Rage Paper ‫ س م‬۱۸ /۱۳ ‫ ابعاد هر عکس‬13 / 18 cm, each

300

301 Ali Zanjani

302 Ali Zanjani

Just Between Us, 2013 This work uses film frames from cinematic, educational and news archives formerly owned by the pre-Revolution National Iranian Broadcasting Company. These films, once popular sources of Western entertainment and reference, were discarded due to their un-Islamic nature and un-Iranian identity. By selecting specific frames and removing them from their original context,the images ares re-censored to make them permissible in an increasingly censored world. This allows the images to regain their existence and find a renewed life and future beyond censorship, borders and ideologies. In this series, the artist selects and extracts images from a wrestling instruction film in order to render the condition of the wrestlers from their original context into one of amusement and folly.

303 Ali Zanjani

‫فقط بین ما‬ 1392 ‫ چاپ جوهر افشان روی‬،‫ اسکن شده‬16mm ‫فیلم‬ Hahnemühle ‫کاغذ‬ ‫ س م‬162 / 110

Just Between Us 2013 Scanned found 16mm film, Inkjet print on Hahnemühle Satin PhotoPaper 110 / 162 cm

304 Ali Zanjani

“Static” Pregnancy, 2014 The series of work by Ali Zanjani titled “Static” Pregnancy continues in his appropriation of found 16mm film from cinematic, educational and sports archives formerly owned by the National Iranian Broadcasting Company. As in his Pray (2010) or Just Between Us (2012), this new series aims to recontextualize the subjects in the footage by carefully selecting specific film frames – in this case an old physics film demonstrating the effect of positively charged electrons on a young girl’s hair – and removing them from their original context. This source of this “Static” force however, remains concealed within all thirty-two frames selected and the young girl’s state never reaches a moment of discharge enduring her to remain in this state of pregnancy indefinitely.

‫ آموزشی و‬،‫ میلیمرتی پیدا شده از آرشیوهای سینامیی‬۱۶ ‫عنوان “بارداری ساکن” در ادامه از آن خودسازی تصاویر از فیلم های‬ ‫ هامن طور که‬،‫ این شیوه استفاده از تصاویر موجود‬.‫ورزشی است که سابقا متعلق به “رادیو تلویزیون ملی ایران” بوده است‬ ‫ تکنیکی است که هرنمندانی چون “رشی له وین” و “ریچارد پرینس” با‬،‫) دیده شد‬۱۳۹۱(”‫) و یا “فقط بین ما‬۱۳۸۹(”‫در “مناز‬ ‫ فریم هایی خاص‬،‫ این رسی جدید با هدف ایجاد رشایطی جدید برای سوژه فیلم‬.‫استفاده از آن به مسایل اجتامعی اشاره دارند‬ ‫ دخرتی در یک فیلم فیزیک قدیمی که بار مثبت الکرتون بر روی موهایش تاثیر گذاشته‬- ‫را از بسرت اصلی شان جدا می‌کند‬ ‫ منبع این نیروی “ساکن” در متام سی و دو فریم انتخاب شده پنهان است و دخرت جوان هرگز به لحظه رهایی از وضعیت‬.‫است‬ .‫خود منی رسد‬

305 Ali Zanjani

‫بارداری ساکن‬ ۱۳۹۳ .‫م‬.‫ م‬۱۶ ‫ فیلم از فیلم‬- ‫عکس‬ Epson Ultra Smooth ‫چاپ جوهر افشان بر روی‬ FineArt PhotoPaper ‫ س م‬53,5 / 40 ‫ نسخه هنرمند‬2 + ‫ نسخه‬2

Static Pregnancy 2014 16mm film scan Inkjet print on Epson Ultra Smooth FineArt PhotoPaper Dimensions: 40 x 53.5 cm Edition of 2 + 2 AP

306

307

308

Hamed Dehqan Birth Date: 1990 Education: BA in Architecture, Sarian University, Sari, Iran Previous Group Exhibitions Situation, The 7th Tehran National Sculpture Biennial, Tehran Museum of Contemporary Art, 2017 | The Compatibility of Paradox, Abad Art Gallery, Tehran, 2016 | Coming Soon, Collaboration, with M.Rezaei-Kalantari, Rasoul Kazemi, Sari, Tehran, 2015 Previous Solo Exhibitions None Curation: Curated by “Border Control” Group Exhibition, CC Art Space, Isfahan, 2017 | Curated by “Change in recognition” Group Exhibition, Arte Gallery, Tehran, 2017 | Curated by “Indefinite Situation” Group Exhibition, No.6 Art Gallery, Tehran, 2016 | Curated by “Free Zone” Video Art Group Exhibition, Arte Gallery, Tehran, 2016 | Curated by “The Small Exhibition” Group Exhibition, Goharzad Art Gallery, Sari, 2015 | Curated by “ The Life Before Us” Group Exhibition, Goharzad Art Gallery, Khayyam Art Gallery and No.6 Art Gallery, Sari, Babol, Tehran, 2015 Coordination: Conversations no. 1: Ideas About Contemporary art, Isoo Art Gallery, Amol, 2017 | : Cooperation with “Ezdaar Project”, Talk, Gombrich and the Cognitive, Fo’ad Najmedin, 7 Ayeneh Art Gallery, Sari, 2015 | Cooperation with “Ezdaar Project”, Workshop, Photography, View Camera, Behnam Sadighi, 7 Ayeneh Art Gallery, Sari, 2015 | Cooperation with “Ezdaar Project”, Talk, Image: the constructed reality, Zarvan Rouhbakshan, Isoo Art Gallery, Amol, 2015 | Cooperation with “Ezdaar Project”, Artist Talk. Imaginary and Real Life, Bouris Du Boullay,7 Ayeneh Art Gallery, Sari, 2015 | Workshop, Photoshop and ideal images, Lecturer: Saeed Rezvanian, AA School, Sari, 2015 | Topography and Contemporary Photography, Lecturer: Kourush Adim, Khayyam Art Gallery, Babol, 2015 | Workshop, Editing and Preparations Photos, Lecturer: Mehrdad Robat Jazzi, AA School, Sari, 2015 Projects: “Pansionprojects” - independent non-centralized art project space, Tehran, 2016 Workshops: Contemporary Art Exhibition Planning, a workshop by Odile Burluraux curator at Musée d’Art moderne de la Ville de Paris, darsplatform, Tehran, 2017 Arash Faeiz EDUCATION MA in Fine Arts, California College of the Arts, San Francisco, 2013 BA in Architecture, Soureh University, Tehran, 2009 SOLO EXHIBITIONS Ramblings of a Flâneur, Silk Road Gallery, Tehran, 2011 SELECTED GROUP EXHIBITIONS Civic TV screening, MoMA PS1, New York, 2017 | Urban Mapping, Hillyer Art Space, Washington D.C., 2017 | Civic TV screening, Minnesota Street Project, San Fransisco, 2017 | 48th edition of The Rencontres de la Photographie, Église désaffectée de Sainte-Anne, Arles, France, 2017 | I Never Learned The Title Of The Song I Always Sing, Minnesota Street Project, San Fransisco, 2016 | In The

Name Of The Media, Gallery 456, New York, 2016 | Free Zone, Arte Gallery, Tehran, 2016 | Open Seas, Kala Art Institute, Berkeley, 2014 | This is the Sound of Someone Losing the Plot, Catharine Clark Gallery, San Francisco, 2013 | Iranian Art Now, La Cite Internationale des Arts, Paris, 2012 | La Photographie Contemporaine en Iran, Galerie Regard Sud, Lyon, 2012 | Baldessari: Class Assignments, Wattis Institute for Contemporary Arts, San Francisco, 2012 | OtherIS, Thomas Erben Gallery, New York, 2012 | MOP CAP Finalists Exhibition, Royal College of Art, London, 2012 | Postcards from Tehran, 18th Street Arts Center, Santa Monica, 2011 | My Super Hero, Morono Kiang Gallery, Los Angeles, 2010 | SanctionedArray, White Box Gallery, New York, 2010 | This is Iranian, University of London, SOAS, London, 2010 | Handheld History, Queens Museum, New York • Norouz, British Museum, London, 2010 | Tehran;Virtual & real?, Aaran Gallery, Tehran, 2010 | Limited Access 2, Azad Art Gallery, Tehran, 2009 | Photoquai, First biennale of World Images, Musée du quai Branly, Paris, 2007 | Two-Person Photography exhibition, Silk Road Gallery, Tehran, 2005 PERFORMANCES Untitled Performance in collaboration with an ex-lover, Border of the US & Canada, Vermont, 2017 | Incongruent Lineage, Pro Arts, Oakland, CA, 2017 | 1438, Yerba Buena Center For the Arts, San Francisco, 2017 | Concatenation, Conjunction, Connection, 215 Orleans, Beaumont, Texas, 2017 | On Fragments AND Distraction AND Statelessness, Beta–Local, San Juan, Puerto Rico 16, 2017 | Not a Film, Untitled Art Fair, San Francisco 2017 | Real People Perform(s) Real People, Asian Art Museum San Francisco, 2016 | I Could Smell Arak Lingering on my Breath | Metropolitan Museum of Art | New York, 2015 | Una Noche Con Arash Fayez, Héctor Escandón, Mexico City, DF, 2015 | Why Are Wet Materials Transparent?, Southern Exposure, San Francisco, 2014 CURATORIAL PROJECTS What We Know that We Don’t Know, Kadist, San Francisco, 2017 | Tauba Auerbach, A Taxonomy of Linear Ornament, Kadist | San Francisco, 2017 | The Most Depressing Day of the Year with David Horvitz, Kadist, San Francisco, 2017 | I Heard You Laughing with Martha Kirszenbaum and Myriam Ben Salah, Kadist, San Francisco, 2016 | SF art book fair pop-up, Kadist, San Francisco, 2015 | Series of events for doubleBread, California College of the Arts, San Francisco, 2011-13 | Iranian Documentary Photography, Tbilisi Photo Festival, Tbilisi, Georgia, 2012 | New Folder 02, Silk Road Gallery, Tehran, 2011 | Iranian Photography Now, Tbilisi Photo Festival, Georgia, 2011 | New Folder 01, Silk Road Gallery, Tehran, 2010 | Baaz In Che Shooresh Ast, Silk Road Gallery, Tehran, 2009 | Appropriation Allowed, Aaran Gallery, Tehran, 2009 PERMANENT COLLECTIONS The Museum of Fine Arts (MFAH) | Houston BIBLIOGRAPHY Hotchkiss, Sarah, “You Don’t Have to Fly Halfway Around the World to Find the Art You’re Looking For”, KQED Arts, 2017 | Collins, Tim, “Arash Fayez creates an interactive social commentary”, Beaumont Enterprise, 2017 | LIU, Chelsea Qianxi, “New York Asian Art Week”, Artforum, 2015 | Savela, Mika, “Tehran City Guide”, The Current Express for Magic of Persia, 2015 | Nabavi, Sayyad, “Iranian Contemporary Photography”, Herfeh Honarmand Magazine, No. 56, 2015 | Savela, Mika, “Foreign Correspondence”, The Current Express for Magic of Persia, 2015 | Orlotti, Marianna, “Stories, Geographies, and Encounters”, #archiveseries for Magic of Persia, 2015 | Beyraghdar, Ramin, “Cities and Cyber Networks”, Memar Magazine, No. 84, 2014 | Seikaly, Roula, “Moving and Shaking”, KQED Arts, 2013 | Weinberg, Tali, “Touring the Social Imaginary”, PlaySpace Publica-

Farzane Ghadyanloo Solo Exhibitions “Thursdays” Arte Gallery in Oct 2014 Group Exhibitions “Iran Contemporary”, Fotohof, Salzburg, 2017 | “Defining family”, Whitebox, 2017 | “I, the Photographer”, Mehrva, 2017 | “Hymns to the silence”, Hepta, 2017 | “Museum of Patriotism”, Mehrva, 2017 | “What you seek seeks you”, Quinto del Sordo Madrid, 2017 | “It’s us not them” Ariana, October 2017 “It’s us not them | “Colour Burst Competition”, BlackBox, Portland, 2016 | “RGB”, PH21 Budapest, 2016” | “The Environmental Portraits”, DarkRoom, USA, 2016 | “No History”, Slayer gallery, 2016 | “The World Viewed”, Igreg Art Studio, 2015 | ”The World Viewed Part Two”, Igreg Art Studio, Tehran, 2015 | “A Window Facing the Yard”, Silk Road Gallery, 2015 | “Unclear deal”, Mine, Dubai, 2015 | “Iran Documentary Art”, Art Ankara, 2015 | “Oculus”, Mehrva Gallery, Tehran, 2014 | “Maan”, Silk Road Gallery, Tehran 2012 | Yasamin Ghalehnoie Born: 1994 EDUCATION MA in Photography, Royal College of Art, London (expected), 2020 BA in Photography, University of Tehran, Tehran, 2017 1st Nationwide Rank in the Nationwide Entrance Examination of Universities, 2012 Erfan Ghiasi Born: 1989 Education: MFA Photography, Lousiana State University, 2018 BA, Film Direction, Tehran Art Univeristy, 2013 Group Exhibition Focus Iran 2, The Craft and Folk Art Museum(CAFAM), Los Angeles, 2017 | Alternative landscapes and Musical chairs, Firehouse Gallery, Baton Rouge, 2017 | International Festival of Visual Art, Fajr, 2016 | Exposure Competition, The Louvre Museum, Paris, 2015 | 3th Annual Persbook Festival, Iranian Artists Forum, Tehran 2013 |“Contemporary Human Festival”, Saba Gallery, Tehran,

2013| Image of the Year Festival, Iranian Artists Forum, Tehran, 2012 | Urban Postcards Festival, Pardis Mellat Gallery, Tehran 2012 | Saba Call for Artists, Saba Gallery, Tehran, 2012| Photography/Painting Khat Keshi/Khat Koshi, Iranian Artists Forum, 2012 | International Student’s Film and Photography Festival, Iranian Artists Forum 2012 | Fajr Theater Festival, City Theatre, 2011| 12th Visual Artists Biennials, Iranian Artists Forum 2011| “Six weeks with Iran`s Art” Festival, Vancouver, Canada, 2010 | Gallery Art People and Abra, Haft Samar Gallery, Tehran, 2009 Solo Exhibition “Merely Form”, Art Gallery, Art University of Tehran, Tehran, 2010 Sharyar Hatami BORN: 1983 EDUCATION B.A, PAINTING, ART AND ARCHITECTURE DEPARTMENT, AZAD UNIVERSITY, TEHRAN, IRAN, 2007 SOLO EXHIBITIONS Painting and Installation, Aaran Art Gallery, Tehran, Iran, 2015 | Painting Exhibition, Aaran Art Gallery, Tehran, Iran, 2014 | Painting Exhibition, Homa Art Gallery, Tehran, Iran, 2012 | Painting Exhibition, Elaheh Gallery, Tehran, Iran, 2003 | Painting Exhibition, Shabda Gallery, Tehran, Iran, 2002 SELECTION OF GROUP EXHIBITIONS 7th Tehran National Sculpture Biennial - Tehran Contemporary Art Museum, Iran, 2017 | “POSSIBLE WORLDS” - c/o Waschhaus Gallery - Potsdam, Germany, 2017 | Bosch’s festival - De bond - brugge, Belgium, 2016 | 10th Istanbul Art Fair, Contemporary Istanbul, Turkey, 2015 | “100 Painters Of Tomorrow”, Contemporary Art Gallery,NYC, 2014 | Painting exhibition, Endless, Mohsen Gallery, Tehran, Iran, 2012 | Painting exhibition, Homa gallery, Tehran, Iran, 2012 | The 3rd Iranian Persbookart, Iranian Artists’ Forum, Tehran, Iran, 2012 AWARDS Selected artist included in the publication “100 Painters of Tomorrow”, published by Thames & Hudson, 2014 | 1st prize at the 3rd Iranian Persbookart, 2012 | 1st prize at the Art University Competition, Tehran, Iran, 2005 Alidad Jalali Born: 1994 Education: BA, Architecture, QIAU university and Tehran’s Arts and Architecture University, Tehran 2017 Exhibitions: “A Purposeless Dawn”, Delgosha Gallery, Tehran, 2017 | “In Between”, Niavaran Cultural Foundation, Tehran, 2016 | “Art for Autism”, Niavaran Cultural Foundation, Tehran, 2016 | “Reactions”, “Gallery, Mohsen Gallery, Tehran, 2014 Projects and contributions Mixed Music for “ WE ARE”, Solo show by Sina Choopani, “ Electric Room”, Tehran | Music for “ Apparently the seem so”, private solo show by Elnaz Ezzati, Tehran, 2017 | Music for “ Punishment”, solo show by Raana Dehghan, Delgosha Gallery, Tehran, 2017 | Music for “ Nature Reserve”, Abi Gallery, Tehran 2015

309

Arts, 2013 | Weinberg, Tali, “Touring the Social Imaginary”, PlaySpace Publications, 2013 | Taylor, Mark, “After the After-Party”, KQED Arts, 2013 | Ghabaian Etehadieh, Anahita, “La Photographie Iranienne; Un Regard sur la Creation Contemporaine En Iran”, Loco/Atelier d’edition, 2012 | Lajevardi, Ehsan, “Tehran Art”, Contemporary art publications, 2012 | Zand, Roxane, “Iranian Arts NOW”, Sotheby’s, 2012, Online | Ghadamshah, Mojtabah, “What is Real, What is Fake”, Shargh Newspaper, 2011 | Mahdavi, Sohrab, “Ramblings of a Flâneur”, Tehran Avenue, 2011 | Asgari Sirizi, Homayoun, “The Era of Polaroidism”, Tehran Avenue, 2011 | Yazdanian, Safi, “The Club of Seppah Bank”, Herfeh Honarmand Magazine, No. 36, 2011 | Rasouli Nejad, Alireza, “Adventuring in Downtown”, Herfeh Honarmand Magazine, No. 36, 2011 | Genocchio, Benjamin, ”Middle East; Revolution’s Long Shadow Over The Tehran Art Scene”, The New York Times, 2011 | Mizota, Sharon, “‘My Super Hero: New Contemporary Art from Iran’ at Morono Kiang”, The Los Angeles Times, 2011 | Amirsadeghi, Hossein, “Different Sames: New Perspectives in Contemporary Iranian Art”, Thames & Hudson, 2009

310

Amir-Nasr Kamgooyan Born: 1982 Education: BA, Graphic Design, Shiraz Soure University, 2005 SOLO EXHIBITIONS: “Secrets of Oblivion,” Aaran Art Gallery, Tehran, 2017 | “To 13 Hertz” Shirin Gallery, Tehran, 2014 |“Capturing Friction,” Shirin Gallery, Tehran, 2012 Group Exhibitions “Too Much As Not Enough, vol. 1,” Shtager Gallery, London, 2017 | “IranXCuba,” Rouge Space Chelsea, New York, 2016 | “Suspended,” Aaran Projects, Tehran, 2015 | “Tehran Virtual or Real,” Aaran Gallery, Tehran, 2015 | Finalist of MOP CAP exhibition, London, 2015 | Shortlist of MOP CAP Exhibition, Dubai, 2015 | “Sphere 01,” Mohsen Gallery, 2015 | “Zoo,” Shirin Gallery, Tehran, 2014 | “Non-Hated Movement,” Day Gallery, curated by Aidin Xankeshipour, Tehran, 2014| “Black Gold,” Shirin Gallery, 2014 | “Inversion,” Dastan’s Basment, Tehran, 2013 | “Corrosion,” Shirin Gallery, Tehran, 2013| Igreg Gallery, Tehran, 2013 | Drawing Week 1, Homa Gallery, Tehran, 2013 | “Limited Access 4” (video show), Aran Art Gallery, Tehran, 2013 | Video show, East Gallery, Tehran, 2013 | Museum of Contemporary Art, Ahvaz, 2012 | “Inanimate Life,” Seyhoun Gallery, Tehran, 2012 | Final Encore Project, Tehran, 2012 | State Capitol, Iranian artists, California, 2012 | “Drawing for Drawing,” Arte Gallery, Tehran, 2012 ART FAIRS: Context Art Miami (scope), Shirin Gallery, 2014 | London Fair, Shirin Gallery, 2014 | Vienna Fair, Shirin Gallery, 2014 | Maimi Beach Art Fair (scope), Shirin Gallery, 2013 | Basel Art Fair (Scope), Shirin Gallery, 2013 AUCTIONS: Finalist of MOP CAP exhibition, London, 2015 | Tehran Auction, Azadi Hotel, Tehran, 2014 | Young Collectors Auction, Ayyam Gallery, Dubai, 2013 Mahboube Karamli Born: 1985 Education: BA Photography, Azad Art and Architecture University, Tehran, Iran, 2008 SOLO EXHIBITION HappyVille, Ag Galerie, Tehran, Iran, 2016 SELECTED GROUP EXHIBITIONS Small Image, Large Reflection, Ag Galerie, Tehran, Iran, 2017 |Small Image, Large Reflection, Ag Galerie, Tehran, Iran, 2016 | 18x13 Portrait, Etemad Gallery, Tehran, Iran, 2011 | I Am Not Half The Man I Used To Be, Dar Al Funoon Gallery, Kuwait, 2010 |New Folder 01, Silk Road Gallery, Tehran, Iran, 2010 | Public lives Private spaces, New Art and Digital Media from Tehran, Alphonse Berber Gallery, Berkeley, CA, 2010 | United Nations Human Settlements Program (UN HABITAT), University of Westminster, London, UK, 2009| 30 Years of Documentary Photography in Iran, Lamonnaie de Paris, France, 2009 | Off the Loom: The Persian Carpet in Contemporary Iranian Art, Assar Art Gallery, Tehran, Iran, 2009 | After the Revolution: Contemporary Photography from California and Tehran, San Francisco Arts Commission Gallery, California, USA, 2008 | Negah, Niavaran Palace, Tehran, Iran, 2008 |Silver Surface, Iranian Photographers Center, Tehran, Iran, 2005

ART FAIRS/BIENNALES/FESTIVALS This Art Fair, Ag Galerie, Amesterdam, The Netherlands, 2017 | Art Dubai, Dubai, UAE, 2017 | The Third Fadjr International Festival of visual, Arts, Tehran, Iran, 2011 | Paris Photo, Carousel du Louvre, Paris, France, 2009 | Eleventh Photography Biennial, Saba Cultural Center, Tehran / Yazd Museum of Contemporary Art, Iran, 2009 | Tenth Photography Biennial, Saba Cultural Center, Tehran, Iran, 2006 AWARDS/RESIDENSIES Cite International Des Arts, Paris, France, 2018 | Magic of Persia contemporary art Prize 2017 Shortlist, 2017 | 3rd Place, Iranian Students’ Photography Festival, (Aseman), Mashhad, Iran, 2007 Gelare Khoshgozaran EDUCATION MFA, University of Southern California, Los Angeles, CA, 2011 BA Photography, University of Arts, Tehran, Iran, 2009 SOLO EXHIBITION & PERFORMANCE DEAVANAH/, performance at Los Angeles Contemporary Exhibitions, part of I can call this progress to halt, curated by Suzy Halajian, 2017 | Rocket Rain: , solo exhibition at Human Resources Gallery, Los Angeles, 2016 | UNdocumentary, performance at The Los Angeles Municipal Art Gallery, part of S/Election, curated by Erin Christovale, 2016 |UNdocumentary, performance at Queens Museum, part of Welcome to What We Took From Is the State, curated by Sadia Shirazi, 2016 | I Went to the Doctor and Guess What He Told Me, collaborative performance with Nooshin at Local Project, Long Island City, NY, 2015 | The Drone Operator, performance at Discostan in partnership with the LA Islam Art Initiative, Footsie’s Bar, Los Angeles, 2014 | The Flirtatious Pirouette of the Artist Around His Subject [sic], Neely Macomber Travel Award, Exhibition, Roski Gallery at USC, Los Angeles, CA, 2012 | rial & tERROR, MFA Thesis Exhibition, Roski Gallery at USC, Los Angeles, CA, 2011 | Nostalgia, Gelare Khoshgozaran and Mehregan Kazemi, Laleh Art Gallery, Tehran, Iran, 2008 SELECT GROUP EXHIBITION/SCREENING Hot Flat, Angels Gate Cultural Center, San Pedro, CA, 2017 | Reconstitution, LAXART, Los Angeles, CA, 2017 | Aliens with Extraordinary Abilities, Fellows of Contemporary Arts (FOCA), 2017 | Ours Is A City of Writers, Los Angeles Municipal Gallery| anticamera, The Bindery Projects, St Paul, MN, 2016 | S/Election, curated by Erin Christovale, Los Angeles Municipal Art Gallery, 2016 | Sheherzade’s Gift: Subversive Narratives, Center for Book Arts, New York, 2016 | All Other Passports, curated by Amirali Ghasemi, Platform Project, Art Athina, Greece, 2016 | Document V, curated by James McAnally, The Luminary Art Center, St Louis, MO, 2016 | Is It in the Middle?, MiM Gallery, Los Angeles, CA, 2016| Nietzsche Was A Man, Pori Art Museum, Finland, 2015 | Black Gold / White Noise , PØST, Los Angeles, CA, 2015 | Shangri La: Imagined Cities, curated by Rijin Sahakian, The Los Angeles Municipal Art Gallery, 2014 | Theory of Survival: Fabrications, organized by Taraneh Hemami, Southern Exposure, San Francisco, CA, 2014 | A Meerkat’s Whistle, 3 Days Awake, Los Angeles, CA, 2014 | Artists’ Books and Cookies III, Ooga Booga and ForYourArt, Los Angeles, 2014 | A Bomb, With Ribbon Around It, curated by Raul Zamudio, Queens Museum of Art, NY, 2013 | Encyclonospace Iranica, curated by Mohammad Salemy, Access Gallery, Vancouver, BC, 2013 | Don’t Eat the Yellow Snow, curated by Alysse Stepanian, Coagula Curatorial, Los Angeles, CA, 2013 | Muslihat Video Festival, Galeri

Saman Khosravi Born: 1987 Education: BA in Graphic Design, Jahad Daneshghai in Bandar Anzali, Tehran MA in Graphic Design, Azad University, Tehran Previous Group Exhibitions Limited Access to Spring, Spring Festival, Screen in city, Toronto, 2017 | Teh Compatibility of Paradox, Abad Art Gallery, Tehran, 2016 | All Other Passports, Art Artina International Contemporary Art Fair, Athens, 2016 | City-Mapper, New Media Socity, Tehran, 2016 | Check Point Poster, New Media Socity, Tehran, 2016 | Pulp Narratives, Aaran Projects, Tehran, 2016 | Bits Nd Pices, Aaran Art Gallery, Tehran, 2015 | Limited Access 5, Aaran Art Gallery, Tehran, 2015 | Culture of Peace, Lajevardi Foundation, Tehran, 2015 | Fast Riaction, Play House AV, Tehran, 2014 | Breath from a warm locale, Croxhapox, Gent, 2014 | Limited Access4, Aaran Art Gallery, Tehran, 2013 Previous Solo Exhibitions None Ali Meer Azimi Born - 1984 Education Graphic Design, Azad University of Tonekabon Branch, Iran, 2011 Ashkal Alwan residency program, Beirut, Lebanon, 2017 Solo Show Spectacle, Appearance, Gesture, O Gallery, Tehran, Iran, 2015 | Heterotopia, Matn Gallery, Isfahan, Iran, 2012 Selected Group Show ACCENTISM, Taxispalaise Kunsthalle Tirol, Innsbruck, Austira, 2017 | Precious Fragments, CapKuwait, Kuwait, Kuwait, 2016 |Self image, O Gallery, Tehran, Iran, 2016 | AZAD, collaborative design project, a selection of Azad Art Gallery Tehran, Iran, 2015 | Iran: iranomutomorphosis.net, Imago Mundi, La Fondazione Cini, Venice, Italy, 2015 | 2014 Prologue, Aknoon Gallery, Isfahan, Iran, 2014 | Stoned Mirrors and Contemporary Narrative, Matn Gallery, Isfahan, Iran , 2010 | Architecture realization Workshop, Gorgan, Iran, 2009 | Chamount Poster Festival, Chamount, France, 2009

Publishing ”Iran: iranomutomorphosis.net”, Published by: Imago Mundi, Italy, 2014 | “Golestane Magazine” In Conversation with Mahan Moalemi, Iran, 2012 | “Arabesque 2” Graphic Design from the Arab World and Persia,Published by: Gestalten, Germany, 2011 “Letter to ‫ص‬, Episode No.01, Chapter 07, Second part, Draft 2”, Taxispalaise, Innsbruck, Austria, 2017 | “What Work Works”, Collective manifesto writing, Ashkal Alwan Open Studios, Beirut, Lebanon, 2017 | “ Letter to ‫ص‬, Episode No.01, Draft 1”, Ashkal Alwan, Beirut, Lebanon, 2017 | “Headless Image: Aesthetic politics of Unlinked Images” , Booklet (in Farsi), Tehran, Iran, 2015 Bijan Moosavi Born: 1983 (Tehran) EDUCATION MA Audio Post Production, Leeds Beckett University, Leeds, UK, 2012 BA Visual Communication, Islamic Azad University, Tehran, Iran GROUP EXHIBITION Migration: International Artist Residency, The Art House, Wakefield, UK, 2017 | Live In The Void, OTO Project Space, London, UK, 2016 | Arab* Underground, The Fusion Festival, Lärz, Germany, 2015 | Transmètic : Ordonnance, The Lewisham Arthouse, London, UK, 2015 | Point Of Meeting: EAST, The Latarka Gallery, Budapest, Hungary, 2015 | DEL+REW, The World Wide Web, Online, 2014 | Magic Of Persia Contemporary Art Prize Finalists’ Exhibition, The Royal College Of Art,London, UK, 2013 | VANGUARD, The Jewish Museum Of Thessaloniki, Thessaloniki, Greece, 2013 | Magic Of Persia Contemporary Art Prize Shortlists’ Exhibition, The Emirates Financial Towers, Dubai, UAE, 2013 | The Strange Impression Of Seeing Things For The First Time, The Mile End Art Pavilion,London, UK, 2013 | Echochroma IX, Leeds Beckett University, Leeds, UK, 2012 | Iran Through Airwaves, Enjoy Art Space, Leeds, UK, 2012 | Unity, Leeds Beckett University, Leeds, UK, 2011| Human Emotion Project, Mohsen Art Gallery, Tehran, Iran, 2010 | Tehran: 1mile², Azad Art Gallery, Tehran, Iran, 2010 | Limited Access II, Azad Art Gallery, Tehran, Iran, 2010 | Human Emotion Project, The Formverk Gallery, Eskilstuna, Sweden, 2009 | Finglish Karaoke, New Yorck Im Bethanien, Berlin, Germany, 2008 | International Roaming Biennial Of Tehran, New Yorck Im Bethanien, Berlin, Germany, 2008 | International Roaming Biennial Of Tehran, Hafriyat Karakoy, Istanbul, Turkey, 2008 RESIDENCY + PRIZE Migration International Artist Residency, The Art House, Wakefield, UK, 2017 | Magic Of Persia Contemporary Art Prize Finalist, 2013 | V&A; A Museum Sound Art Residency Shortlist, 2011| Tehran 1mile² Artist Residency, IOAA, Tehran, Iran, 2009 PERFORMANCE ‘Semi-Colon’, Chelsea College Of Arts, London, UK, 2015 | MOPCAP 2015, Edge Of Arabia Projects, London, UK, 2015 | Music For Freedom, Expo Milano 2015, Milan, Italy, 2015 | EYEMUSIC: Seeing Sound, The Handel House Museum, London, UK, 2014| Electronic Solo Concert, SOAS University Of London, London, UK, 2012 | Live Electronics Performance, 1 in 12 Club, Bradford, UK, 2012 | Acoustic Group Concert, The Free Word Centre, London, UK, 2011 | Acoustic Group Concert, Prague Café, Tehran, Iran, 2010 | ‘An Unforeseen Meeting In Tehran’, Sazmanab Project, Tehran, Iran, 2010 | Acoustic Group Concert, Vino Café, Tehran, Iran, 2010

311

Nasional Indonesia, Jakarta, Indonesia, 2013 | Nietzsche Was A Man, curated by Alysse Stepanian, Museo Ex-Teresa Arte Actual, Mexico, 2013 | The Invisible Present, Curated by AmirAli Ghasemi, Stephen Bulger Gallery, Toronto, ON, 2012 | STATUS! STATUS! STATUS!, organized by All the Guns and White Flags, Interstate Projects, Brooklyn, NY, 2011 | Iran via Video Current, curated by Sandra Skurvida and Amirali Ghasemi, Thomas Erben Gallery, New York, NY, 2011 | Bloodlines, Craftswoman House, Pasadena, CA, 2011 | On UN TV, organized by Katayoun Vaziri, Vaudeville Park Gallery, Brooklyn, NY, 2011 | TVDinner, Sazmanab Project Tehran and OtherIS, Queens Museum of Art, Queens, NY, 2011 | Failure, screening and publication, The Cube at List Visual Arts Center at MIT, Cambridge, MA, 2011| Close to My Heart, curated by Alysse Stepanian, Arad Museum Complex, Arad, Romania, 2011 | One Hour Photo, American University Museum at the Katzen Arts Center, Washington, DC, 2010 |Appropriation Allowed, curated by Arash Fayez, Aaran Gallery, Tehran, Iran, 2009

312

| Acoustic Group Concert, Circus Charivari, Berlin, Germany, 2010 | DJ IDM-Selektor, The Dogzstar Club, Istanbul, Turkey, 2009 | Audio-visual Performance, The Gusar Club, Belgrade, Serbia, 2009 | Acoustic Solo Concert, Zica Club, Belgrade, Serbia, 2009 | Acoustic Solo Concert, Azad Art Gallery, Tehran, Iran, 2009 | ’Finglish Karaoke’, New Yorck Im Bethanien, Berlin, Germany, 2008 | Live Electronics, Galerie Wallywoods, Berlin, Germany, 2008 | Acoustic Solo Concert, New Yorck Im Bethanien, Berlin, Germany, 2008 Siavash Naghshbandi Born: 1987 Education: BA, Animation, IRIB Art University, Tehran, Iran, 2008 “Urban Spaces” Group Exhibition, Hillyer Art Space, Washington D.C, USA, 2017 | “Limited Access 7 “ Group Exhibition, Aaran Art Gallery, Tehran, Iran, 2017 | “MixedRealities” Group Exhibition in Tomin Videothek, Frankfurt, Germany, 2017 | Tadaex 05: Interactive installation “Flow” Mohsen Art Gallery, Tehran, Iran, 2015 | “Aksbazi” Photography Exhibition, Aaran Art Gallery, Tehran, Iran, 2011 | Group Photography Exhibition, The Sulaimaniya Museum, Sulaimaniya, Iraq, 2010 | Iran Inside Out Group Exhibition, DePaul University Art Museum, Chicago, USA, 2009 | Reassemblage Group Exhibition, AssarArt Gallery, Tehran, Iran, 2009 | Iran Inside Out Group Exhibition, the Chelsea Art Museum, New York, USA, 2009 | Fotoxl000 Group Photography Exhibition, Rome, Italy, 2009 | Urban Jealousy, Traveling Mixed Media Exhibition, Newyorck Gallery, Berlin, Germany, 2009 | The 11th Iranian National Photo Biennial, Saba Cultural, and Artistic Center, Tehran, Iran, 2009 | Diptychs in memory of Mohsen Rasoulov, Group Photography Exhibition, Mehrva Art Gallery, Tehran, Iran, 2008 | Urban Jealousy, Traveling Mixed Media Exhibition, Hafriyat Karakoy Gallery, Istanbul, Turkey, 2008 | Inner Eye Photography Exhibition, Tehran Museum of Contemporary Art, Iran, 2008 | Persia Photo Expo, Photography Exhibition, Esteghlal Int. Hotel, Tehran, Iran, 2008 | The Mass Group Photography Exhibition, Iranian Artists Forum, Tehran, Iran, 2007 | Photo Drama at the Visual Anthropology Festival, Tehran, Iran, 2007 | 3rd Kaveh Golestan Photo Festival, Tehran, Iran, 2006 | Group Exhibition of Iranian Photographic Society, Iranian Artists Forum, 2004 Previous Solo Exhibitions Mehrva Art Gallery, Tehran, Iran, 2009 | Ivansepid Art Gallery, Karaj, Iran, 2008 | Nikol Art Gallery, Tehran, Iran, 2006 Festivals: Screening | Short Film Good Childhood Days, SEH-TANK - Cinema Subversif, Zurich, 2013 | Screening | Short Film Good Childhood Days | Middle East Now Film Festival, Florence, 2013 | Screening | Short Film Good Childhood Days | The Invisible Present | International Film Festival, Goteborg, 2013 | Screening | Short Film Good Childhood Days, The Invisible Present |Film Festival, Rotterdam, 2013 3th Shouka Photo Festival | Iranian Artists Forum, Tehran, Iran, 2010 | The 11th Iranian National Photo Biennial | Saba Cultural and Artistic Center,Tehran, Iran, 2009 | Persia Photo Expo, Photography Exhibition | Esteghlal Int. Hotel, Tehran, Iran, 2008 | 3rd Kaveh Golestan Photo Festival | Tehran, Iran, 2006 Awards: Jury Prize, The Third Photo Festival of Art University, Tehran, Iran, 2008 | Winner of 2nd prize in the First Documentary Photo Festival, Isfahan, Iran, 2007 | Winner

of 3rd place Child Photo Festival, Tehran, Iran, 2005 | Winner of 1st prize in the 3rd Child Photo Festival, Tehran, Iran, 2004 | Winner of 1st prize in the 2nd Child Photo Festival, Tehran, Iran, 2003

Tara Najd Ahmadi PhD Graduate Program in Visual and Cultural Studies, University of Rochester, 2018 MFA Time-based Media, School of Art & Art History, University of Oklahoma, 2012 MA Motion Picture Directing (Animation), School of Art, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran, 2009 BFA Visual Communication, Faculty of Fine Arts, University of Tehran, Iran, 2005 SELECTED EXHIBITIONS AND SCREENINGS Between the Images. Buffalo Arts Studio, Buffalo, NY, 2017 | XIV Cine Pobre Film Festival official selection, La Paz, Mexico, 2017 | 39th Big Muddy Film Festival, Southern Illinois, 2017 | University, Carbondale, IL 12th Cyprus International Film Festival, Golden, 2017 | Aphrodite, Pafos, Cyprus 6th Winchester Short Film Festival, Long Listed, Winchester, UK, 2017 | Local Artists, Visual Studies Workshop, Rochester, NY. Curator: Tara Nelson, 2016 | Slices, Current Studios in collaboration with deadCENTER Film Festival. Curators: Romy Owens & Kelsey Karper, 2016 | FEED, video on loop, Texas State University art space, San Marcos, TX, 2016 | ALLGOLD Listening Room Series, Printshop, MoMA PS1 Building, New York, NY, 2014 | Three Minutes of Headless Life. Azad Art Gallery, Tehran, Iran, 2014 | Gendered Artifacts & Traces Illuminated in the Archives (commission), 2014 | Blackwood Art Gallery, Toronto. Curators: Leila Pourtavaf & Azar Mahmoudian, 2014 | The Protagonist. Rochester Museum of Contemporary Art, Rochester, MN. Curator: Shannon Fitzgerald, 2013 | Productive Frustration (solo show), Hartnett Art Gallery, Rochester, NY, 2013 | Protocol. Mid-America Art Alliance, Kansas City, KS, 2013 | Breath from a Warm Locale. Croxhapox, Belgium, 2013 | Invisible Present. Artists’ Television Access, San Francisco, CA, 2012 | Video Therapy screening, Prat, New York, NY, 2012 | She Views Herself, Oddo & Cie Exhibition Space, Paris, France, 2012 | Re: REFERENDUM. Old City Hall, Split, Croatia, 2012 | Art Now 2012. City Arts Center, Oklahoma City, OK | THIS IS A RECORDING. Conrad Wilde Gallery, Tucson, AZ, 2011 | Iranian Pulse; Contemporary Iranian Photography and Video, Oi Futuro, Rio de Janeiro,Brazil, 2011 | Norman Invasion! Kansas State University, Manhattan, KS, 2011 | OtherIS/TVDinner. Immigrant Movement International, New York City, NY, 2011 | ARTGREASE: Public Access Cable Show of Peepshow, Buffalo, NY, 2011 | Emerging Artist Show, Limner Gallery, Hudson, NY, 2011 | PEEPSHOW2011: It’s Complicated, Squeaky Wheel, Buffalo, NY | LAB AD group show. BECA Foundation, Albuquerque, NM, 2011 | Emerging Artists. MAINSITE Contemporary Art, Norman, OK, 2010 | DARKLIGHTWELL. Lightwell Gallery, Norman, OK, 2010 | Momentum Spot Light. Living Arts, Tulsa, OK, 2010| Momentum 2010. Oklahoma Visual Arts Coalition, Oklahoma City, OK, 2010

Solo Exhibition Exhibition Farzad gallery, Mashhad Iran 2016 | Exhibition Aban Gallery,Mashhad, Iran, 2014 | Group Exhibition Digari gallery, Mashhad, Iran, 2016 | Farzad gallery, Mashhad, Iran, 2016 Neda Saeedi EXHIBITIONS AND SCREENINGS (SELECTION) Floating Points, Raum für drastische Masnahme, Berlin, Germany, 2017 | Thesis Show, University of the arts Berlin, Berlin, Germany, 2017 | A Heritage transposed, Box Freiraum, Berlin; Germany, 2016 | New-Self-portrait-Paradox, Ludlow38, New York, USA, 2016 | Attitudes, Bonner Bundeskunsthalle, Bonn Germany, 2016 | Attitudes, Haus am Lützowplatz, Berlin Germany, 2015 | On Projection, Kühlhaus, Berlin, Germany, 2015 | 20th Internationales Bremer Symposium zum Film, Die Zukunft ist jetzt, Bremen, Germany, 2015| Die nächste Generation V, Folkwang Museum, Essen, Germany, 2014 | Kombi2 , Künstlerhaus Brthanien, Berlin, Germany, 2014 | Asias Info-Bomb, South Asian Visual Art Center (SAVAC), Toronto, Canada, 2013 | Studio for Artistic Research Galerie, Düsseldorf, Germany, 2013 | Mindpirats Projektraum, Berlin, Germany, 2012 | Sharjah Biennale, Sharjah, United Arab Emirates, 2011 Sam Salehi Samiee Sam S. Samiee b. 1988, Tehran, Iran Lives and Works in Amsterdam and Tehran Biography Sam Samiee is an Iranian painter and essayist based in Amsterdam and Tehran. He has recently finished a two-year residency program at the Rijksakademie van Beeldende Kunsten. In his work, Samiee focusses on the practice of painting and research in history or philosophy, Persian literature, the history of painting and psychoanalysis. Characteristic of his work is the break from the tradition of flat painting and a return to the original question of how artists can represent the three-dimensional world in the space of painting as a metaphor for a set of ideas. Therefore, most of his work is presented as immersive painterly installations. Sam Samiee does not shy away from the ornamental. His so-called iPad drawings for example, drawn with a simple application, are photocopied and multiplied to form ornamental framings. Within the context of his installations, these patterns move beyond the decorative and reveal a fragmented autonomy. Education 2016. Psychoanalysis student at the Freudian Group of Tehran. Tehran, Iran 2013. BFA. AKI ArtEZ Academy for Art &amp; Design. Fine Art Faculty. Painting Department. Enschede, The Netherlands 2006-2010. Painting. Art University of Tehran. Fine Art Faculty. Painting Department. Tehran, Iran 2005-2006. Industrial Design. Art University of Tehran. Design Faculty. Tehran,

Iran 2006-2010. painting at the Studio of Pantea Rahmani. Tehran, Iran Residency 2014-2016. Rijksakademie van Beeldende Kunsten. Amsterdam, The Netherlands 2013-2014. Resident at Akkuh Heartpool Foundation. Hengelo, The Netherlands Publications 2017. “The Painted Bird”. Valiz Publishers. Amsterdam, The Netherlands (Paintings Published) 2017 &quot;Allegorithms&quot;, Literaria Pragnesia Books, Prague, Czech Republic 2014. “Sam Samiee: 2014”. Akkuh Heartpool Foundation. Hengelo, The Netherlands (Studio 2014) Grants &amp; Awards 2018. Nominated for the NN Group Award 2017. Shortlisted for the Magic of Persia Contemporary Art Prize 2016. Royal Award for Modern Painting 2016 Grant 2016. Werkbijdrage Jong Talent. Mondriaan Fonds voor Kunstenaars 2013-2014. Mondriaan Fonds for Rijksakademie van Beeldende Kunsten 2012-2013. ArtEZ Scholarship for Non-European Students Solo Exhibitions 2018. (Upcoming) Art Basel Hong Kong, solo presentation with Dastan Gallery Tehran (Upcoming). Curated by Benno Tempel. Gemeentemuseum Den Haag. Den Haag, The Netherlands 2016. “Bedroom Posters”. Witteveen Visual Art Center. Amsterdam, The Netherlands 2014. Buning Bronger Prize, Amsterdam, The Netherlands Selected Exhibitions and Events 2018. (Upcoming) Berlin Biennale #10 (Upcoming). Unfair Amsterdam. Amsterdam, The Netherlands Art Rotterdam, main section with Red Gallery Antwerp Prospects and Concepts, Art Rotterdam. Rotterdam 2017. Untitled Miami Beach, presented by Dastan’s Basement, Tehran A CAMP, Group exhibition at Dastan’s Basement, Tehran, Iran. Oracles and Obsessions, Group Exhibition. Cokkie Snoei Gallery. Rotterdam, The Netherlands Art Brussels. Presented by (re)D. Gallery. Antwerp, Belgium “The Painted Bird”. Group Exhibition Curated by Gijs Frieling. Marres. Maastricht, The Netherlands “Still Light”. Duo Exhibition with Narcisse Tordoir. Curated by Narcisse Tordoir. (re)D. Gallery. Antwerp, Belgium 2016. “The Exhibition of Royal Award for Modern Painting 2016”. Dam Royal Palace. Amsterdam, The Netherlands “Doré-Hami”. Group Exhibition. No Man’s Art Gallery. Amsterdam, The Netherlands “Waiting For Self-Seduction”. Performance with Kris Dittel and Sara Gianni. Witteveen Visual Art Center. Amsterdam, The Netherlands No Man’s Art Pop-Up Gallery at Pejman Foundation. Tehran, Iran “We Lust Life”. Painting Fair. Amsterdam, The Netherlands “Artificial Cinema: Reinventing Horizons”. Galerie Tranzitdisplay. Prague, Czech Republic

313

Ali Razghandi Date of birth:1987 Education: BA in Graphic Design Bachelor

314

Collection of Nederlandse Bank. Engagement and Commitment. Amsterdam, The Netherlands “Baroque”. Galerie Fons Welters. Amsterdam, The Netherlands 2015. “The Hybrids”. Galerie Helder. Den Haag, The Netherlands 2014. “Sensory War: Anniversary of the WWI”. Manchester Art Gallery. Manchester, UK RijksakademieOPEN. Rijksakademie van Beeldende Kunsten. Amsterdam, The Netherlands “Selection of 30 Years of Buning Bronger Prize”. Stedelijk Museum Zutphen. Museum Henriette Polak. Amsterdam, The Netherlands Sol Gallery. Group Jewelry Exhibition. Enamel Works. Tehran, Iran Witteveen Visual Art Centre. Amsterdam Art Weekend. Amsterdam, The Netherlands “We Are a Happy Family”. Group Exhibition. Provinciehuis, The Netherlands “Recent Afgestudeerden”. Kunsthal Hof88. Almelo, The Netherlands

of “Dey” Night, Temple University, Rome, Italy, 2015 | Golden Bee 11, Global Bienniale of Graphic Design, Moscow, Russia, 2014 | 11th Festival of “Image of the Year”, Invitational Poster Exhibition, Tehran, Iran, 2014 | The 6th China International Poster Biennial, Hangzhou, China, 2013 | 2nd MUIP Biennial, Marmara University International Poster Biennial, Istanbul, Turkey, 2012 | Right to Left, Graphic Design from the Arab World and Iran, Berlin, Germany, 2012 | The 5th China International Poster Biennial, Hangzhou, China, 2011 | The 5th Taiwan International Poster Design Award, Taiwan 2011| 2nd Chicago International Poster Biennial, USA, 2010 | Golden Bee 9, Moscow International Biennale of Graphic Design, Russia, 2010 | Divarkoob Group Poster Exhibition Isfahan, Shirza, Mashad, Tehran, Iran, 2010 | 21st Chaumont International Poster Festival Competition, France, 2010 | Group exhibition titled “Tarahane Azad”, Azad Art Gallery, Tehran, Iran, 2010 | “Generazione Verde” Group Poster Exhibition (Graphic Designers Born After the 1979 Revolution in Iran), Cartacanta Festival Expo, Civitanova Marche, Italy, 2009| The 3rd International Graphic Biennial of the Islamic World, Tehran, Iran, 2009 | The 7th Trnava International Poster Triennial, Slovakia, 2009

“Shortlist Exhibition of the Sketches of the Portrait of King William Alexander of the Netherlands”. Rijksmuseum. Amsterdam, The Netherlands Circadit. Group Exhibition. Best of Graduates. Amsterdam, The Netherlands Shortlisted. “Montakhab-e Nasl-e No”. Group Show at 3 Galleries in Tehran. Tehran, Iran Curatorial Projects 2017. (Upcoming). “Persian Camp”. Curated by Sam Samiee. No Man’s Art Gallery. Amsterdam, The Netherlands 2017. “Quarter”. Solo Exhibition of Works by Pantea Rahmani. Curated by Sam Samiee. Dastan’s Basement. Tehran, Iran 2016. “Crystal Maze”. Curated by Sam Samiee and Jay Wendy Tan. Royal Academy of Arts. Den Haag, The Netherlands 2014. “From Borders of Perception to Destination: Unknown”. Curated by Sam Samiee. W139 Artist-Run Space. Amsterdam, The Netherlands

AWARDS/FELLOWSHIPS Center Program, HydePark Art Center, Chicago 2017 | Luminarts Fellowship, Luminarts Cultural Foundation, Chicago, 2016 | Runner-up Award, The Claire Rosen and Samuel Edes Foundation, 2016| University Fellow, Northwestern University, Evanston, USA, 2013-2015 | Stephan Bundi Jury Award, The 5th China International Poster Biennial, 2011 | Typographic Excellence, The 2nd Chicago International Poster Biennial, 2010 |2nd prize in the 3rd Damoonfar (Faber-Castell) Visual Arts Festival, Iran, 2010

Rambod Vala EDUCATIONAL BACKGROUND Master of Fine Arts, Art Theory and Practice, Northwestern University, Chicago, USA, 2015 Bachelor of Fine Arts, Visual Communication, Enghelab College of Art and Architecture, Tehran, Iran, 2011 Associate’s Degree, Computer Graphics, Tehran Information Technology Institute, Tehran, Iran, 2008

Ali Zanjani (Tehran, 1986)

SELECTED EXHIBITIONS/PRESENTATIONS Brown People Are the Wrens in the Parking Lot, A project initiated by William Pope.L Logan Center Exhibitions, Chicago, 2017 | Bread and Salt, Video Screening, The 8th Floor, Rubin Foundation, New York, 2017 | Front & Center, Group Exhibition, Hyde Park Art Center, Chicago, 2017 | Challenges of Imagination, Lecture-Performance, Yerba Buena Center for the Arts, San Francisco, 2017 | Dangerous Professors, Triumph Gallery, Chicago, 2017 | Reproducibles Espacio El Dorado, Bogotá, Colombia, 2017| AZAD, Azad Art Gallery Collaborative Design Project, Graphic Design Festival Paris, Musée Des Arts Décoratifs, Paris, France, 2017 | Lucid Figurations: Movie Poster and Film Art Symposium, Block Museum, Evanston, USA, 2016 | Lucchiche (shimmering): A Video Art Symposium, Ponte di Ferro, Carrara, Italy, 2016 | Limited Access 6, Festival of moving images, sound and performance, Tehran, Iran, 2016 | Post Past, Invitational Poster Exhibition, Hermitage Museum, St. Petersburg, Russia, 2015 | 12th Festival of “Image of the Year”, Invitational Poster Exhibition, Tehran, Iran, 2015 | To Forget | Screening

SELECTED BIBLIOGRAPHY Bi-Scriptual, Niggli Publication, Germany, 2018 |X/I Ten Words and One Shot, Eltville, Germany, 2015 | Type Plus, Unit Editions, London, 2014 | Trunk Volume II: Blood, Trunk Books, Australia, 2012 | Arabesque 2 - Graphic Design from the Arab World and Persia, Die Gestalten, 2011

Rug Design, University of Art, Ardakan, Yazd, Iran, 2008 SOLO EXHIBITIONS Static Pregnancy, Ag Galerie, Tehran, Iran, 2016 | Just Between Us, Dastan’s Basement Gallery, Tehran, Iran, 2013 | Counting the Days, Silk Road Art Gallery, Tehran, Iran, 2011 | Coral Singing, Day Art Gallery, Tehran, Iran, 2009 | University of Art, Ardakan, Yazd, Iran, 2008 GROUP EXHIBITIONS Small Image, Large Reflection: Contemporary Iranian Photography, Ag Galerie, Tehran, Iran, 2017 | Small Image, Large Reflection: Contemporary Iranian Photography, Ag Galerie, Tehran, Iran, 2016 | Mardaa-Mard, Lajevardi Foundation, Tehran, Iran, 2016 | Iran & Rio, Largo Das Artes, Rio De Janeiro, Brazil, 2014 | Shirin Art Gallery, Tehran, Iran, 2013 | Jungle, Dastan’s Basement Gallery, Tehran, Iran, 2013 | Life is Too Short, Salsali Private Museum, Dubai, UAE, 2012 | 13×18 Portraits, Etemad Gallery, Tehran, Iran, 2010 | Obligatory Military Service, Mohsen Art Gallery, Tehran, Iran, 2010 | Assar Art Gallery, Tehran, Iran, 2009

315

Acknowledgements

Fereydoun Ave Negar Azimi Bonhams Aaron Cezar Shadi Feiz Sohrab Kashani Vasif Kurton Ebrahim Melamed Hans Ulrich Obrist Nima Sagharchi Maaike Schoorel Noor Soussi Amir Hosein Taghiloo Anna Wallace Thompson Tirdad Zolghadr A special thanks to Bonhams for hosting the deliberation of the judges in London following the cancelation of the Shortlist Exhibition in Tehran.

316

Credits

Shirley Elghanian Chief Executive Director Bibinaz Hamidi Project Manager Fereshte Moosavi Art Director and Curator Natalie Kabiri Volunteer Sara Ameri Trustee Nina Ansary Trustee Shirley Elghanian Chairman of the Board of Trustees Shirin Elghanayan Secretary of the Board of Trustees Sanam Oveyssi Trustee Asal Sobati Trustee Vajihe Soleymani Trustee Farbod Mojallal Mehr Graphic Designer www.TheBadShepherd.com @farbodmmehr

317