ÜNİTE: 7 TECVİD 1. Tecvid’in Tarifi: Tecvid kelimesi lügatte, “bir şeyi iyi yapmak, güzel yapmak, süslemek” anlamına gelir. Istılahta ise; harflerin mahreçlerine dikkat ederek, her harfin hakkını vererek vasl, vakf, medd, kasr gibi tilâvet kaidelerine riayet ederek Kur’an’ı güzel okumayı öğreten ilmin adıdır. Tecvid kuralları, Kur'ân'ın okunmaya başladığı dönemden itibaren teorikte sistematik olarak olmasa bile pratikte olarak mevcuttu. Tecvîd sözcüğü ilk olarak; "Kur'ân'ı tertîl ile oku" ayetinde yer alan tertîl kelimesine, Hz. Ali'nin; "buradaki tertîlden maksat, Kur'ân'ın tecvîdidir." demesi ile kıraat edebiyatında yer almaya başlamıştır.
2. Tecvidin Lüzumu: Kur’an kendisini anlatırken Arapça olarak indirildiğine vurgu yaparken tertil üzere okunmasının lüzumuna da işaret etmektedir. Bu durum Kur’an’ın gelişigüzel değil belirli kurallar çerçevesinde okunmasının kaçınılmaz olduğuna işaret etmektedir. Kur’an’ın Allah kelamı olması da onun belirli ölçütlere göre kıraatini zorunlu kılmaktadır. Allah-u Teâlâ’nın, Hz. Muhammed (s.a.v) vasıtasıyla gönderdiği ve bize, manasını anlayarak gereğini yerine getirmemizi emrettiği Kur’an-ı Kerim’i doğru bir şekilde okumak özel bir eğitimi gerektirir. Bu özel eğitim ise, Tevcid ilmi’nin bilincine sahip olup Kur’an-ı Kerim’i güzel bir şekilde okuyan, bu işin eğitim ve öğretimini yapanların gözetiminde gerçekleşebilir. Böylece Kur’an-ı Kerim’i hatalı okumaktan kurtarmaya hizmet eden Tevcid İlmi’nin gayesi de gerçekleşmiş olur. Kur’an kıraatinde tecvid kurallarına uyup uymamanın gerekliliği konusu zaman zaman tartışmalara neden olmuştur. Hz. Peygamber döneminde bu ilmin verilerinin tedvin edilmemiş olması belki de bu tartışmaların ana nedenlerinden biridir. Halbuki bugün tanıklık ettiğimiz birçok İslami ilmin tedvin ve tasnif edilmemesi o dönemde olmadığı anlamına gelmemektedir. Dolayısıyla pratik anlamda uygulamada olan tecvid ilminin daha sonraki dönemlerde geniş olarak belirli terimlerle sistematik hale getirilip tedvin edildiğini söylemek daha doğru olacaktır.