3 minute read
PITTI UOMO
STYLE
ΤΟΎ ΠΑΝΟΎ ΤΑΜΠΉ
Κάθε χρόνο, ακριβώς μετά την ολοκλήρωση του London Fashion Week όλα τα φώτα της βιομηχανίας της μόδας στρέφονται στη Φλωρεντία και στο Fortezza da Basso –ένα φρούριο χτισμένο τον 16ο αιώνα– για το μεγαλύτερο «men’s fashion tradeshow» στην Ευρώπη, το οποίο έχει ταυτιστεί με την αυθεντική φινέτσα και το ιταλικό tailoring. Ο λόγος για το Pitti Uomo, το οποίο λαμβάνει μέρος δύο φορές τον χρόνο, κάθε χειμώνα και καλοκαίρι, τόσο με τη συμμετοχή επαγγελματιών (brands, οίκων, σχεδιαστών, καταστημάτων και εμπόρων) όσο και amateurs του στιλ – τα γνωστά Peacocks. Μπορεί σήμερα ως το κέντρο της μόδας να θεωρείται το Μιλάνο και η Ιταλία, αλλά κάποτε η καρδιά της μόδας χτυπούσε στο Παρίσι και τη Γαλλία. Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ’40 όταν ξεκίνησε η κινητοποίηση της παραγωγής ενδυμάτων στην Ιταλία, κυρίως μέσα από την παρουσίαση και την προβολή του γυναικείου
STYLE
στιλ. Η πρώτη παρουσίαση ανδρικής ένδυσης πραγματοποιήθηκε το 1963, ενώ το 1972 ήταν η χρονιά που διοργανώθηκε το Centro Moda, μια εμπορική έκθεση αποκλειστικά για την ανδρική μόδα. Η αλλαγή του ονόματος σε Pitti Immagine Uomo –όπως το γνωρίζουμε σήμερα– έγινε δεκαέξι χρόνια μετά, το 1988. Έκτοτε αποτελεί μια παράδοση ή, καλύτερα, μια υποχρέωση απέναντι στη vintage και την classy κουλτούρα. Ιταλοί και διεθνείς σχεδιαστές βρίσκουν την ευκαιρία σε αυτό το event να παρουσιάσουν τις ιδιαίτερες δημιουργίες τους σε καλαίσθητους κυρίους που έχουν την τάση να επιλέγουν διαχρονικά και κομψά κοστούμια για το ντύσιμό τους, ενώ τα τελευταία χρόνια το street wear ντύσιμο το συναντάμε σε όλο και περισσότερους επισκέπτες. Φέτος, έπειτα από ενάμιση χρόνο απουσίας λόγω της πανδημίας, το Pitti Uomo επέστρεψε και γιόρτασε τη συμπλήρωση 100 παρουσιών.
SAVOIR VIVRE
Το savoir vivre του Διαδικτύου
ΤΟΎ ΧΡΉΣΤΟΎ ΖΑΜΠΟΎΝΉ
Ας μου επιτραπεί να εκκινήσω με ένα δάνειο. «Η σωστή επικοινωνία είναι σαν τις μεταμοσχεύσεις. Πρέπει να υπάρχει συμβατότης δότη με δέκτη», απήντησε σε σχετική ερώτηση ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβερνήσεως Κυριάκος Πιερρακάκης. Και έχει δίκαιο. Πόσες φορές, κρυπτόμενα πίσω από την ανωνυμία τους, trolls δεν έχουν εκπέμψει μίσος εναντίον των πολιτικών τους αντιπάλων και πόσες φορές διαφωνούντες χρήστες δεν έχουν μεταβληθεί σε καραγωγείς δι’ ασήμαντον αφορμήν; 7.800.000 Έλληνες έχουν πρόσβαση στο Ίντερνετ, σύμφωνα με έρευνα της Focus Bari. Από τον Μάρτιο του 1989, όταν ο Τιμ Μπέρνερ-Λι πρότεινε τη δημιουργία του Παγκόσμιου Ιστού (World Wide Web), έως σήμερα, η επανάστασις που επέφερε στην ανθρώπινη επικοινωνία η ανακάλυψίς του είναι αδιαμφισβήτητος. Η πλοήγησις στο Διαδίκτυο έχει καταργήσει τα προϋπάρχοντα στεγανά στη διακίνηση της πληροφορίας, δημιουργώντας μια αμφίδρομη και άμεση επαφή ανάμεσα στους χρήστες, η οποία, έως τότε, εθεωρείτο αδύνατος, αν όχι αδιανόητος. Όσο όμως εύχρηστο και χρήσιμο είναι το Ίντερνετ, άλλο τόσο σκοτεινοί είναι ορισμένοι μαίανδροί του. Τι εννοώ; Ας πάρουμε για παράδειγμα την παραπληροφόρηση (fake news). Οιοσδήποτε δύναται να γράψει οτιδήποτε και να το κοινοποιήσει, τη απουσία οιουδήποτε ελέγχου για το κατά πόσον τα γραφόμενα έχουν σχέση με την αλήθεια ή όχι. Έτερες στρεβλώσεις είναι η παραβίασις των προσωπικών δεδομένων ή ο επηρεασμός που ασκούν με διάφορες μεθόδους οι τεχνολογικοί κολοσσοί (Google, Facebook κ.ά.). Για να επιλυθούν τα ανωτέρω προβλήματα, κυβερνήσεις και πάροχοι επιχειρούν να θεσπίσουν κοινώς αποδεκτούς κανόνες λειτουργίας, όχι με ιδιαίτερη επιτυχία. Το bras de fer, απ’ ό,τι φαίνεται, θα συνεχισθεί δεδομένων των τεραστίων συμφερόντων. Στο πεδίο των χρηστών παρατηρείται μια έκρηξις «χολής» και μίσους, ιδίως κατά την περίοδο της πανδημίας. Όπως και στην πραγματική ζωή, έτσι και στην εικονική, η ευγένεια αποτελεί τη λυδία λίθο της καλής συμπεριφοράς. Η ευγένεια απαλύνει τις οξύτητες, γλυκαίνει τις πίκρες και προφυλάσσει από τις παρεξηγήσεις. Το προσδιόρισε, άλλωστε, και ο Μαρκ Τουέιν: «Η καλή ανατροφή συνίσταται στη συμφιλίωση ανάμεσα στη μεγάλη ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας και τη μικρή ιδέα που έχουμε για τους άλλους».
