Ceramika to (nie) sztuka
O kijowskiej modzie na ceramikę Marcelina Gołębiewska
W Kijowie trwa boom na ceramikę. Nie milknie też dyskusja o tym, czy ceramika to sztuka prawdziwa.
W
ubiegłym roku odbyło się tam co najmniej dziesięć wystaw, poświęconych współczesnej ceramice artystycznej lub takich, na których odegrała ona istotną rolę. Ceramikę prezentował Związek Plastyków, gościła również w najbardziej znanych prywatnych galeriach, mimo skarg na ich brak zainteresowania ceramiką. Przecierała sobie szlaki na imponującym Kyiv Art Week. W maju 2019 r. przedstawiciele środowiska artystycznego zgromadzili się na dorocznej wystawie Oto Glina, zorganizowanej w przestrzeni wystawowej o tej samej nazwie. Olesia Dworak-Galik, artystka, twórczyni pracowni i galerii oraz organizatorka wystawy, mówi, że wzrost zainteresowania ceramiką inną niż użytkowa obserwuje od około ośmiu lat.
36
Szkło i Ceramika ISSN 0039-8144
Sama Oto Glina, największa obecnie cykliczna impreza ceramiczna w Kijowie, została utworzona w 2013 r. w oparciu o szereg poprzednich inicjatyw grupy artystów, którzy poszukiwali możliwości wystawiania i sprzedawania swoich prac. Wśród założycieli obok Dworak-Galik należy wymienić: Oksanę Biłous, Wołodymyra Chyżynskiego i Jurija Musatowa. Wystawa, która odbywa się co roku, na pewno znacznie przyczyniła się do promowania sztuki ceramiki. Na potwierdzenie tego, jak wiele jest jeszcze do zrobienia, Dworak-Galik podkreśla, że nadal jedynym w Kijowie muzeum, w którym jest miejsce dla ceramiki artystycznej współczesnych autorów, pozostaje
Na zdjęciu powyżej Jeździec – człowiek w czasie, Gia Miminoszwili, 2019 r., masa szamotowa, szkliwo na bazie popiołu, wypał w piecu opalanym drewnem. Zdjęcie: Pawło Mazaj Poniżej Garncarstwo to nie sztuka, Andrij Kyryczenko, 2018 r., glina, szkliwo seladonowe, kalkomanie, toczenie na kole garncarskim, lepienie, nacinanie. Zdjęcie z archiwum autora pracy.