In Nederland vertoont 5,3% van de jongens symptomen van ADHD of ADD. Bij meisjes gaat het om 1,3% (bron:www.nji.nl). Bij jongens wordt dit (vaak) op jonge leeftijd (4-12 jaar) geconstateerd, doordat ze rusteloos en druk gedrag vertonen.
Echter, is dit bij meisjes vaak pas op latere leeftijd. In de meeste gevallen zelfs pas als ze volwassen zijn. Dit komt, omdat het rusteloze gedrag in hun hoofd plaatsvindt. En dit geldt ook voor ADD. Maar, AD(H)D is meer dan rusteloos gedrag. Mensen met deze diagnose kunnen zich slecht(er) concentreren, zijn snel afgeleid, ervaren emoties veel heviger, vergeten veel, begrijpen instructies minder goed, zijn erg onzeker, bovenal snel verveeld en zo kan ik nog wel even doorgaan. Mensen met AD(H)D leven intensief en zijn constant in beweging. De hoeveelheid prikkels zijn vaak overweldigend en vormen een belemmering in het doen van dagelijkse activiteiten, denk hierbij aan: boodschappen doen, film kijken,
Ervaar voor een dag AD(H)D
het hebben van relaties of het hebben/houden van een baan. Maar, het maakt ze ook creatief en enorm empathisch. Het is dus zowel een belemmering als een gave. Dit geldt ook voor hun omgeving. Misschien ken je wel iemand met deze diagnose. Hoeveel je ook van ze houdt, je zou weleens een pauze van ze willen nemen. Soms omdat ze wat veel zijn, maar ook vanwege onbegrip.
AD(H)D kun je niet uitleggen, je moet het ‘‘ervaren’’ voordat je het kunt begrijpen. En daarom heb ik het museum ‘druk’ bedacht. In dit museum kun je via experimenten, installaties en tentoonstellingen op een unieke manier voelen hoe het is om AD(H)D te hebben. Als bezoeker ervaar je dagelijkse situaties die een uitdaging vormen voor hen. Van boodschappen doen tot aan het bezoeken van een bioscoop. Dat deze activiteiten voor stressvolle situaties zorgen is iets wat zonder deze diagnose niet voor te stellen is en daarom regelmatig voor onbegrip zorgt. Dit onbegrip ervaar ik zelf dagelijks,
omdat ik zelf ADHD heb. Zo heb ik vaak te maken met vooroordelen en merk ik dat ze bij AD(H)D denken dat we 24/7 druk zijn, altijd chaotisch zijn en dat we ons nooit kunnen concentreren. En dat dit voor iedere AD(H)D’er hetzelfde is. Bij iedereen uit zich dit anders. Zowel positief als negatief. Één ding is zeker: als je ons eenmaal een kans geeft en leert kennen zijn we eigenlijk heel leuk gezelschap. Ik zou het daarom fan-tas-tisch vinden als er een museum zou komen dat AD(H)D laat ervaren. Het bestaat namelijk niet. Wel weet ik zeker dat mede AD(H)D’ers het fijn zou vinden als dit zou bestaan. Gewoon voor een beetje meer begrip. Ook denk ik dat dit bijdraagt aan de band tussen ouders met kinderen die AD(H)D hebben of mensen die AD(H)D’ers in hun directe omgeving hebben. Wat ik wil meegeven is: wij zijn niet onze diagnose. Dus heb niet te snel een oordeel klaar en geef ons een kans.
Kernwaarden:
Motiverend (rood), passievol (rood), frisheid (limegroen), groei (limegroen), bevordering communicatie (blauw), kwetsbaar (roze), puur (roze), optimistisch (wit) en wilskrachtig (zwart).
Doelgroep
- Iedereen die op een speelse en interactieve manier wil ervaren hoe het is om AD(H)D te hebben;
- Je wil de diagnose begrijpen, omdat je iemand uit je directe omgeving wil begrijpen;
- Je hebt zelf AD(H)D en bent benieuwd welke symptomen er allemaal bij de diagnose horen;
- Je wil er nog meer van weten, om jezelf en de diagnose beter te begrijpen.
Hoe het werkt:
In het museum zijn er verschillende ruimtes die een dagelijkse situatie weergeven. Voor vele worden deze situaties als vanzelfsprekend ervaren en voeren we ze uit zonder na te denken. Heb je AD(H)D? Dan gaat dit gepaard met veel prikkels en emoties. Dit maakt zelfs de "eenvoudigste" taken, uitdagend. Via experimenten, installaties en tentoonstellingen laat ik je de dagelijkse activiteiten anders ervaren. Einde van de rit ben ik benieuwd hoe je dan tegen deze activiteiten aankijkt. Wat ik in ieder geval hoop is dat men op een begripvollere manier naar personen met AD(H)D kijkt. Dat is dan ook mijn doel van het museum.
De ruimtes uitgelegd:
- Goodbye sleep; neem plaats in het bed, zet de koptelefoon op en luister naar gepieker en nachtmerries. Jij kunt de koptelefoon afzetten, maar AD(H)D’ers kunnen dit gepieker niet uitzetten. Slapen is een uitdaging.
- Shop untill you drop; boodschappen doen zonder iets te vergeten? Dit klinkt als een droom. AD(H)D’ers moeten eerst harde geluiden, de omgeving, verschillende mensen en prikkels verwerken. In de ruimte moet jij z.s.m. alle items van het boodschappenlijstje verzamelen. Eerst in alle stilte. En daarna komen er harde omgevingsgeluiden uit de speakers. Benieuwd of je alles kunt pakken zonder iets te vergeten.
- Such a mess; AD(H)D’ers kunnen veel rommel maken, maar ook alles binnen een uur hebben opgeruimd. Ook wel de ‘hour of power’. Er een huiskamer nagemaakt waar je tegen iemand strijd om z.s.m. de ruimte op te ruimen. Wie breekt het record?
- Don’t hate me; AD(H)D’ers ervaren emoties heel heftig. In de ruimte hangen verschillende maskers met verschillende gezichtsuitdrukkingen van emoties. Welke emotie ben jij vandaag? Je kunt in de photobooth een foto maken en de polaroid in de ruimte ophangen, met daarop een berichtje geschreven waarom je je zo voelt. Al deze verschillende emoties, ervaren AD(H)D’ers soms wel in 10 minuten!
- Unseen scene; ooit film gekeken met een AD(H)D’er? Dat is al een uitdaging op zich. In de ‘‘bioscoop worden films na 10 minuten afgezet. Dit is de gemiddelde spanningsboog.
Als ze alle ruimtes hebben doorlopen, krijgen ze na afloop een flyer met wat meer toelichting over AD(H)D. Grote kans dat ze overprikkeld raken en dat is precies het effect wat ik wil bereiken. Maak dit maar eens elke dag mee.