Η εργασία πραγματεύεται το ζήτημα της στέγασης των φτωχών πληθυσμών στο Recife της Βραζιλίας, που συγκεντρώνει τις συνήθεις παθογένειες μιας λατινοαμερικάνικης πρωτεύουσας. Με αφορμή το κίνημα πόλης ‘Ocupe Estelita’, πραγματοποιούμε ένα σχεδιασμό ως εργαλείο για ένα συλλογικό υποκείμενο, με στόχο την στέγαση. Οι παράγοντες που εξετάζονται και καθορίζουν το σύστημα είναι οι φορείς υλοποίησης, η συμμετοχή των κατοίκων, η ελαστικότητα του συστήματος, η πολλαπλότητα και μεταβλητότητα των τύπων κατοικίας καθώς και το κόστος, η ποιότητα και η προσαρμοστικότητα του κατασκευαστικού συστήματος στα δεδομένα των κατοίκων και η κοινωνική βιωσιμότητά του όλου εγχειρήματος.
Η εξισορρόπηση ανάμεσα στις πολλαπλές αποκλίνουσες ροπές που δημιουργούν οι παραπάνω παράγοντες καθιστά ουσιαστικά τη στέγαση μία επιτυχή, ή όχι, διαδικασία. Παρουσιάζεται,λοιπόν μία από τις ενδεχόμενες λύσεις που προσφέρει το σύστημα, ένα στιγμιότυπο στο οποίο προβάλλονται τα διαφορετικά χωρικά αποτελέσματα που παράγει.
