18-24.10.214
Otwarcie wystawy 18.10. 20:00 Codzienny wernisaż o 19:00 Wystawa otwarta 24h/7 kolektyw 1a ul. św. wojciech 1a poznań
artyści Kuba Bąkowski, Karl Bild, Grzegorz Bożek, DJ Alfred, Frank Babko, Jan Jęchorek, Karolina Kubik, Piotr Kurka, Zosia Pieńkowska, Igor Savchenko, Maria Szydłowska, Radek Włodarski, Rafał Żarski, Żywe Zwierzęta Reżyseria: Silverado Marta Hryniuk Maciej Nowacki Marta Węglińska
projekt graficzny: Patryk Piotr Antoniak / ALMIGRAF
PRACE ARTYSTÓW I piętro
1
Kuba Bąkowski, Polaris, lightbox
2
Wystawa jako odmienny stan świadomości, Intro (obozowisko), video
3
Karl Bild, Bez tytułu, video II piętro
4
Piotr Kurka, fragment instalacji Death trip, obiekt audio
5
Igor Savchenko, O miłości, tekst
6
Igor Savchenko, Uczniowie pojawiający się na twojej drodze, tekst
7
Igor Savchenko, <96> + <96> = <nowe życie>” technika psychodynamicznej autoterapii, tekst
8
Biblioteka psychodeliczna III piętro
9
Frank Babko, Świadomość kształtuje byt, flicker
PROJEKTY I WYDARZENIA SPECJALNE Rafał Żarski, rezydencja w kolektywie 1a Karolina Kubik Porwany / Porwana / Kidnapped: Wound. Landscape units, related with observations and conquest, through the rhetorics of human body. działanie performatywne, samochód Opel corsa, zegar, dywan, 22.10.2014 g. 20:00 (dziedziniec przed kolektywem 1a) Grzegorz Bożek audycja radiowa, Radio Afera, 24.10.2014 g. 18:30 Wycieczka do Puszczykowa – pokaz filmu Karla Bilda Mount Ciremai 19.10.2014 g. 12:00 (wyjazd spod kolektywu 1a) zapisy via Facebook
Zosia Pieńkowska wydarzenie performatywno-muzyczne Marta Frank seanse hipnotyczne Maria Szydłowska tarot Frank Babko Flicker + Reading
I piętro
3
2
1 II piętro
4
5 6 8
7 III piętro
9
Ersatz* Komentarz do zaistniałej sytuacji. Jak napisać tekst o wystawie, która jest organicznie związana z przestrzenią, z której z kolei zostaje wyrzucona dwa dni przed wernisażem? W takiej sytuacji wystawa konstruowana w całości jako projekt site specific traci rację bytu. Antyestetyczna przestrzeń, w której miała odbyć się wystawa, zostaje zamieniona na inną; pierwotny kontekst buntu estetycznego zostaje anulowany. Jednocześnie Wystawa jako Odmienny Stan Świadomości powstała jako projekt z założenia kolektywny, stawiający działanie zbiorowe i pracę w procesie jako alternatywę dla polityki indywidualizmu i gotowego produktu. Paradoksalnie, dzięki zaistniałej sytuacji aspekt kolektywny staje się w pełni widoczny.
skiej 7, która była dla nas tożsama z akceptacją warunków panujących w tymże budynku. Teraz jednak dowiadujemy się, że przestrzeń, w której działaliśmy dotychczas i zamierzaliśmy działać dalej, nie spełnia wymogów BHP i nie-możliwe jest organizowanie w niej czegokolwiek. Wszystko to stanowi interesujący przypadek absurdu. Wystawa ta staje się zatem projektem „situation specific”, gdzie warunki zewnętrzne zmuszają nas do działania i przeformułowania koncepcji. Zdecydowaliśmy się przenieść wy-stawę, chociaż wydarzenie oddzielone od swoich źródeł staje przed perspektywą porażki. Przeniesienie wystawy do Kolektywu 1a wytwarza sytuację o nowym potencjale energetycznym.
Naszym celem nie był bunt przeciwko instytucji, jaką jest Uniwersytet Artystyczny w Po-znaniu. Jednak działanie zostało odebrane jako potencjalnie niebezpiecz- Powyższe informacje są istotne dla włane oraz uruchomiło machinę władzy, ściwego odczytania całości. Zamieszczaktóra zareagowała histerycznym spa- my pierwotny tekst koncepcji wystawy, pisany dla oryginalnej przestrzeni. zmem i okrzykiem “nie po-zwalam!”. Na podstawie informacji na Facebooku (200 osób deklarujących obecność) wy-snu- * Namiastka jakiejś rzeczy, coś zastępczego to wniosek, że wydarzenie ma potencjał ** Fragment oficjalnego pisma prorektora stania się imprezą masową, „w związku UAP, informującego o cofnięciu zgody z powzięciem wiadomości o nieprzewidy- na organizację wydarzenia wanym – bardzo szerokim – zainteresowaniu wzięciem udziału w wydarzeniu”.** WYSTAWA JAKO ODMIENNY STAN ŚWIADOMOŚCI to przestrzeń wspólnego Gdy zaczynaliśmy działalność (2013), bycia i trwająca tydzień praca w procesie. dostaliśmy oficjalną zgodę na działanie Podczas trwania wystawy będziemy mieszw przestrzeni budynku przy ul. Garncar- kać w przestrzeni Piwniczki, razem z za-
proszonymi artystami-rezydentami. Wystawa wraz ze wszystkimi elementami staje się przestrzenią budowania relacji pomiędzy uczestnikami i odbiorcami. Staranne połączenie sztuki, muzyki, poezji, działań performatywnych, a także wspólne gotowanie i współzamieszkiwanie stworzy sytuację z pogranicza sztuki i życia codziennego. Wystawa będzie powstawać w ciągu całego tygodnia: wernisaże odbywać się będą codziennie, a ostateczny kształt wystawa przybierze w dniu finisażu. W ramach wystawy będą od-bywać się koncerty, projekcje filmowe i działania performatywne. Idea wystawy została zainspirowana postacią Rycha. Rychu mieszkał w piwnicy tymczasowe-go budynku na ulicy Garncarskiej 7 w Poznaniu. Zaskłotował to miejsce kilka lat temu, przez cały ten czas budynek służył jako szkoła: podstawowa, policealna, a wreszcie Uniwersytet Artystyczny. Rychu w latach ‘70 był członkiem ruchu
hipisowskiego w Poznaniu. Piwniczka, którą zamieszkiwał jest miejscem szczególnym. Została „odnowiona” w konsultacji z konserwatorem zabytków, przez dyrektorkę ówczesnej szkoły. „Renowacja” nie uwzględniała charakterystyki zabytkowego budynku, i zmieniła piwniczkę w miejsce przerysowane, w skrajnie złym guście. Piwniczka stała się bufetem szkolnym z bilardem ustawionym na środku zbyt niskiej sali. Piwniczka sama w sobie posiada narkotyczną, psychodeliczną aurę. Łatwo jest sobie wyobrazić, że jej lokator nie raz odbywał tu swoistą podróż. Podróżował nie ruszając się z miejsca, doświadczając halucynacji i przywidzeń. Wystawa jest kolekcją postaw, które reprezentują odmienne stany świadomości. Sama w sobie jest odmiennym stanem świadomości.
Piotr Kurka Wyobraź sobie rondo. Jednocześnie jako utwór muzyczny i jako drogę. Moment, w którym chcesz zjechać z ronda na zachód przeistacza się w feedback pozornie bez przyczyny. Może to ta biała kwaśna bibułka, którą ssałeś 15 lat temu, nakazuje aby nie zjeżdżając z ronda pędzić coraz szybciej Przed Siebie. Twój talizman w postaci figurki białego niedźwiedzia odbija się w bocznej szybie i ogromnieje przesłaniając mijaną w pędzie zorzę nad niebieskimi pagórkami na horyzoncie. „ sometimes is easy passage sometimes is death trip” . Słowo „trip” w powtarzalnej ekstensji zbliża się złowieszczo do słowa: „trap” , zamieniając już bezpowrotnie twój kierunek w drogę do Zachodniej Krainy pełnej migotliwych odbić z przyszłości.
Kuba Bąkowski Polaris
Igor Savchenko Wybór trzech prac artysty, które stanowią rodzaj instrukcji przeznaczonych dla odbiorców. Prace bazują na konkretnym kontekście czasoprzestrzennym, a instrukcje w nich zawarte mają charakter uniwersalny i możliwy do wykonania w każdym momencie.
Kuba Bąkowski Polaris. Lato 2009, jest efektem projektu zrealizowanego podczas wyprawy polarnej Instytutu Geofizyki PAN na Spitsbergen latem 2009. Na wyprawę statkiem badawczym Horyzont 2 Kuba Bąkowski zabrał strój niedźwiedzia polarnego wykorzystywany podczas obrzędów ludowych na Opolszczyźnie. Performance a zarazem fotograficzna sesja odbyły się nocą przy brzegu Morza Arktycznego w okresie dnia polarnego. Fotografia przedstawia jednego z uczestników wyprawy w kombinezonie przeżyciowym i masce opolskiego niedźwiedzia z lampą sygnałową rozświetlającą miejsce Gwiazdy Biegunowej Polaris na niebie. Karl Bild Mount Ciremai to nazwa wulkanu w zachodniej Jawie. Impresyjny obraz wideo jest ilustracją typowego dla kultury białego człowieka pożądania związanego z doznaniami stricte literackimi i estetycznymi podczas egzotycznej podróży do dżungli. Wyprawa w towarzystwie pathfinderów, doświadczonych przewodników, prowadzi do potencjalnej kryjówki ostatniego tygrysa jawajskiego, wymarłego przed kilkunastoma laty gatunku dzikiego kota. Jest to jednak przede wszystkim metafora. Karl Kristian Bild, alter-ego postkolonialnego podróżnika owładniętego geograficzną polityką ciekawości, zdaje się być ambasadorem każdego człowieka wpatrującego się w bezmiar ultra-odmiennego pejzażu, stającego przed dylematem przyznania się do pewnej kulturowej ignorancji, okraszonej stwierdzeniem: „nie wiedziałem”.
Frank Babko FLICKER + READING Dreamachine show (psychodeliczno-mistyczna instalacja świetlna). Pomysłodawcą pierwszej Dreamachine (znanej także jako Flicker) był Brion Gysin – poeta, artysta i mistyk, który sam mówił o swoim pomyśle: „to pierwszy obiekt do oglądania z zamkniętymi oczami”. Idea rozlała się po świecie, oferując swoim miłośnikom haj bez narkotyków. Karolina Kubik i Grzegorz Bożek Działanie performatywne Porwany / Porwana / Kidnapped: Wound. Landscape units, related with observations and conquest, through the rhetorics of human body. Analizując ODMIENNY STAN ŚWIADOMOŚCI artyści uznali, że jest on gdzieś indziej. Być może jest na pustyni, na której – jak i wielu przed nimi, postanowili go szukać. Jako porwani za młodu rozmawiają o tym, co ich spotyka. Kolekcja sytuacji zostanie upubliczniona w odpowiednim czasie i miejscu. (Sztuka przetrzymywana jako zakładnik [art hold hostage]. Do projektu użyty zostanie samochód marki Opel Corsa zaparkowany przed budynkiem w trakcie trwania wystawy. Gdy samochód-pracownia będzie w trasie, włączony zostanie zegar). Ponadto jako efekt projektu w procesie, powstanie audycja radiowa zaprezentowana ostatniego dnia trwania wystawy.
Kuba Bąkowski Ur. 1971, absolwent Wydziału Komunikacji Multimedialnej Akademii Sztuk Pięknych w Po-znaniu (2001). Twórca fotografii, instalacji, performansów i obiektów multimedialnych. Interesuje go działanie obrazu w przestrzeni, wpływ mediów na współczesnych odbiorców i prze-kształcenia kultury pod wpływem technologii medialnych.
stycznego w Poznaniu. Artystka wizualna, performerka, poetka; poprzez subiektywne odczuwanie historii zarówno w planie przeżyć indywidualnych, jak i zbiorowych, próbuje łączyć niewyrażalne z formami dialogicznymi oraz praktyką demokratyzowania sztuki. Analizuje oś pomiędzy ludzkim ciałem a geopolityką. Istotnym elementem jej działań jest czas oraz sytuacje żenujące.
Karl Bild Karl Kristian Bild to alter ego postkolonialnego podróżnika.
Piotr Kurka Ur. 1958, dyplom na Wydziale Malarstwa PWSSP w Poznaniu (1982). Zajmuje się rzeźbą, fotografią, rysunkiem, tworzy także filmy eksperymentalne i wielkoformatowe aranżacje przestrzenne; profesor zwyczajny, kierownik Pracowni Działań Intermedialnych i Fotografii w Katedrze Intermediów na Wydziale Komunikacji Multimedialnej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Redaktor i współwydawca Zeszytów Artystycznych ASP w Poznaniu, w których regularnie publikował eseje i komentarze na temat najnowszych problemów i zagadnień sztuki współczesnej.
Grzegorz Bożek Ur. 1988, absolwent Wydziału Malarstwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu (2012). Pracuje na polu poezji, którą analizuje za pomocą malarstwa. Interesuje go wiersz pisany, zajmuje się luźno rozumianą technikę wideo i performance. Od 2011 roku działania inicjuje również z Alfredem Jurkowskim. DJ Alfred Ur. 1977, zajmuje się muzyką, kolekcjonuje kasety, płyty winylowe, płyty CD, sprzęt RTV i magnetofony. Frank Babko Ur. 2007, Frank Babko to Marta Frank i Marcin Babko, artyści działający w obszarze sztuk audio wizualnych i społecznych. Razem działają od połowy 2007 roku – oficjalnie, pod nazwą Frank Babko, od 2013 r. Na rok 2015 zapowiadają swój pierwszy wspólny album słowno-muzyczny. Jan Jęchorek Urodzony. Karolina Kubik Ur. 1984, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu(2010), doktorantka oraz wykładowczyni Uniwersytetu Arty-
Zosia Pieńkowska Ur. 1991, studentka wzornictwa w School of Form w Poznaniu oraz wokalistka. Interesuje ją projektowanie tego, co jest najbliżej Człowieka. Dlatego głównie zajmuje się badaniem i projektowaniem mody. Ważny jest dla niej research. Poprzez obserwację i rozmowy z ludźmi szuka odpowiedzi na zadania/problemy. Nieustannie ciekawią ją ludzie, a ich pasje stanowią inspiracje do działań. Igor Savchenko Ur. 1962 w Mińsku w Związku Radzieckim. Mieszka I pracuje w Mińsku na Białorusi. Studiował cybernetykę I inżynierię mechaniczną na Wydziale Radiofizyki i Elektroniki na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym. Pracował jako inżynier,
pod koniec lat ’80 zaczyna robić zdjęcia, Żywe zwierzęta a w 1994-95 tworzy pierwsze prace tek- zespół muzyczny stualne. W 1997 deklaruje, że porzuca P. Lichota – saksofon, twórczość fotograficzną tzn. zaprzestaje B. Kolego – perkusja, produkcji nowych fotografii. P. Delimata – bas Nurek głębinowy, zszedł na głębokość 192 m, pierwsze doświadczenia zdobywał „Dostał silną dawkę antydepresantów jako nastolatek w mińskim towarzystwie, i po nich miał objawy psychotyczne. Śniło szkolącym siły powietrzne i marynarkę mu się bardzo realistycznie: „nas trzech, wojenną armii ZSRR. ona jedna, no więc co? no więc ruchaliśmy”. Było to niezwykle przyjemne, szczeMaria Szydłowska gólnie dla kogoś, kto nie uprawiał seksu Ur. 1987, absolwentka Wydziału Rzeźby od dawna. I tak kilka nocy z rzędu, więc i Działań Przestrzennych Uniwersytetu psychiatra nie zmienił mu leków. Ale Artystycznego w Poznaniu. W rzeźbo- niedługo potem, bardzo realistycznie, za-obiekto-instalacjach zajmuje się głów- częła mu się śnić praca, a z zawodu był nie emocjami. Od 2010 śpiewa piosenki tokarzem. Całymi nocami toczył i to nie dla swoich przyjaciół. miało żadnego sensu, żadnego szczytu, rezultatu.” Radek Włodarski Ur. 1977, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Działa pod pseudonimem Radar. Ex członek zespołu noise’owego Kaleka, współinicjator grupy dźwiękowej Sonda. Obecnie prowadzi solowy projekt eksperymentalny Synthopia. Na poznańskiej scenie od prawie 20 lat. Działa w obszarze muzyki, instalacji i kolażu. W realizacjach dźwiękowych porusza się w post-industrialnych klimatach, proponując mutacje dźwięków natury z przemysłowymi odgłosami maszyn. Rafał Żarski Ur. 1989, Stargard Szczeciński, student multimediów na Akademii Sztuki w Szczecinie. Twór-ca obiektów, instalacji, fotografii, książek artystycznych oraz krótkich form filmowych, w których istotną rolę odgrywa element performatywny. Twórczość Żarskiego charakteryzuje za-interesowanie tematyką związaną z codzienną praktyka życiową. Wszystkie prace i działania performatywne Żarskiego nasączone są delikatnym poczuciem humoru, którego ważnym elementem jest ironia i dystans wobec „Sztuki”.
BIO
22:00
21:30
21:00
20:30
20:00
19:30
19:00
17:30
17:00
16:30
16:00
Frank Babko
wernisaż
18.10 sobota
Radek Włodarski
wernisaż
warung
19.10 niedziela
Jan Jęchorek
wernisaż
warung
20.10 Poniedziałek
DJ Alfred
wernisaż
warung
21.10 Wtorek
Maria Szydłowska
wernisaż
warung
23.10 Czwartek
PA Periodyk Akademicki
performance Karolina kubik
wernisaż
warung
22.10 Środa
Żywe zwierzęta
wernisaż
warung
24.10 Piątek