Marta Węglińska Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu, Intermedia
BIOGRAFIA
MARTA WĘGLIŃSKA (ur. w 1990 na Lubelszczyźnie) Studentka ostatniego roku kierunku Intermedia na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Absolwentka Wydziału Malarstwa na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu (2014) oraz specjalności Snycerstwo w Liceum Plastycznym w Lublinie (2010). Trzykrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2015, 2010, 2008) oraz laureatka Nagrody MKiDN (2014). Od 2013 roku we współpracy z M. Hryniuk i M. Nowackim prowadzi kolektyw artystyczny Silverado oraz interdyscyplinarny projekt spotkań Kij w obraz. Wybrana działalność: • Chorus w ramach Alt_Cph 15 - Copenhagen’s Alternative Art Fair (Kopenhaga, 2015) • Modern Art Desserts w ramach Supermarket - Stockholm Independent Art Fair (Sztokholm, 2015) • Sterownik czasu rzeczywistego vol. II, Miejsce Projektów Zachęty (Warszawa, 2014) Ponadto brała udział w wystawach indywidualnych i zbiorowych oraz festiwalach, m.in.: • Biennale WRO, Test Exposure, Biblioteka Uniwersytecka (Wrocław, 2015); • Musrara Mix Festival, (Jerozlima, 2015) • Rysopis, Centrum Sztuki WRO (Wrocław, 2014); • BONUS TRACK (wystawa dyplomowa), Willa Hermanna (Poznań, 2014) • Domy świątynne i nieme teksty, Muzeum Archeologiczne (Poznań, 2013).
ARTIST STATEMENT
Zajmuję się obrazem, słowem i przestrzenią. Pracuję w wielu mediach oraz na ich granicach. Tworzę książki artystyczne, rzeźby, instalacje, filmy, obrazy oraz fotografie; ponadto piszę, performuję i współtworzę wystawy jako kuratorka i współzałożycielka Silverado. Każdorazowo działam według zasady „akcja-reakcja”, niezmiennie pogłębiając zdolność szybkiego reagowania, odpowiadania na zastane konteksty, sytuacje. Błyskawicznie przetwarzam i łączę dane. Pracuję - tworząc sieci znaczeń. Istotna jest dla mnie elastyczna współpraca z ludźmi, która stanowi punkt wyjścia dla realizacji filmowych oraz literackich. Uważam, iż wystawa jest ostatnim etapem pracy nad każdym projektem, gdyż pozwala skonfrontować się z odbiorcą; przez co przeważająca część moich realizacji artystycznych powstaje wobec konkretnej przestrzeni. Zwykle działam w miejscach o charakterze innym niż typowo ekspozycyjny. Przestrzeń wraz z jej charakterem, funkcją i historią, traktuję jako element konstytutywny dla realizowanego w niej projektu. Pracuję podróżując, co w dużej mierze określa moje zainteresowania. W moich realizacjach łączę zagadnienia „poszukiwania sensu”, „ciągłej wymienności dobra i zła” oraz „zbiegu okoliczności”.
Spis prac: Węglińska_Marta_Przemytnik_1 Węglińska_Marta_Terytorium_Środka_2 Węglińska_Marta_Ponowione_sytuacje_3 Węglińska_Marta_Egzotyki_4 Węglińska_Marta_Pantera_oznacza_uśpione_instynkty_5 Węglińska_Marta_Domy_świątynne_i_nieme_teksty_6 Węglińska_Marta_Chorus_7 Węglińska_Marta_Modern_Art_Desserts_8 Węglińska_Marta_Sterownik_czasu_rzeczywistego2_9 Węglińska_Marta_Sterownik_czasu_rzeczywistego1_10
Przemytnik, 2014/2016, Video HD Terytorium Środka, 2014, Video HD Ponowione sytuacje, 2014, Video HD Egzotyki, 2013, książka artystyczna Pantera, 2013, performance Domy świątynne i nieme teksty, 2013, wystawa, obiekty, grafiki Chorus, 2015, Video HD oraz wystawa Modern Art Desserts, 2015, wystawa, obiekty oraz performance Sterownik 1, 2014, wystawa, obiekty, filmy, performance Sterownik 2, 2014, wystawa, obiekty, filmy, performance
Przemytnik (kadr z filmu) 2014/2015; audio-video, 00:49:27 https://www.youtube.com/watch?v=ISc8o0hwR_0
Przemytnik Film Przemytnik stanowi zakończenie długoterminowego projektu Sny błogie farbowane, na który składa się 9 podróży z 9 osobami na teren graniczny pewnego miasta. Wszystkie trasy, wydarzenia, które podczas nich miały miejsce, ponadto rozmowy i opowiedziane tam historie stały się bazą dla scenariusza Przemytnika. Właściwa praca nad filmem posiadała elastyczną, otwartą strukturę. Niektóre partie przybrały formę wywiadów, czy monologów, z kolei inne oscylują pomiędzy świadomie wykreowaną rolą, a do-kamerowym performance. Uczestnicy projektu otrzymali dużą swobodę w kreowaniu charakteru własnych wypowiedzi w filmie; takowy sposób pracy zakładał możliwość licznych zmian w scenariuszu. Praca nad Przemytnikiem była skoncentrowana na zasadzie: akcja-reakcja. Filmu odnosi się do śledzenia zbieżności, sieci powiązań powstałych w ramach niewyjaśnionego spisku. Akcja Przemytnika rozwija się wokół słów wypowiedzianych przez jednego z dziewięciu podróżników: „Krew to prawie chlorofil”. Ponadto łączy się to z wątkiem farbowania, niepewności i niejednoznaczności wydarzeń.
Przemytnik
(kadr z filmu)
Przemytnik
(kadr z filmu)
Projekcja filmu Przemytnik na kurtynę w Teatrze Polskim; wystawa Active resistance to propaganda (Poznań, 2015)
Terytorium Ĺšrodka (kadr z filmu) 2014; audio-video, 00:12:28; https://www.youtube.com/watch?v=tEsOgdsJR4c
Terytorium Środka Terytorium Środka jest refleksją nad sposobem postrzegania przestrzeni. Tytułowe miejsce jest obszarem idealnej równowagi, zharmonizowania ciała i myśli. Film jest swoistą mapą mentalną budowaną w oparciu na zagadnieniach związanych z przestrzenią. Terytorium Środka składa się z 3 sekwencji: wywiadu przeprowadzonego z robotnikami na Rondzie Kaponiera w Poznaniu - scena skupia się na filozoficznym oraz metaforycznym odbiorze przestrzeni miejskiej; sceny z mężczyzną grającym na bębnie - sekwencja ta swoją wizualnością nawiązuje do definicji Terytorium Środka; oraz sceny z kobietą, stającą na głowie – jest to konkluzją dla wcześniej rozwiniętych wątków. Istotne jest iż w filmie obrazy łączą się z tekstem – opisem Terytorium Środka.
Terytorium Środka Dokumentacja wystawy BONUS TRACK (wystawa dyplomowa),Willa Brunona Hermanna (Poznań, 2014) audio-video 2-kanałowe, obiekt tekstowy, ingerencja w przestrzeń - przekształcenie podłogi
Terytorium Ĺšrodka (kadr z filmu)
Ponawiane sytuacje (tyle owoców było nad naszymi głowami) Ponawiane sytuacje stanowi próbę ponowienia doznania z przeszłości, przeniesienia go w teraźniejszość. Film składa się z trzech sekwencji. Pierwsza to definicja słowa „iluminacja” zapisywana na chodniku, wraz z równoczesnym odczytywaniem jej na głos. Kolejna część to ścieranie przez bohaterkę, monumentalnego, czarnego rysunku - wzoru nawiązującego do egzotycznych rytów oraz planu labiryntu; odbywa się w towarzystwie narracji opowiadającej o dawnej podróży na szczyt wzgórza koło miasta Ochryda w Macedonii. Trzecia scena odnosi się do tytułowego zagadnienia „ponawiania”. Bohaterka filmu rysuje szczyt górski na ulicy. Po zakończeniu pracy, rysunek zostaje zestawiony z fotografią wcześniej przedstawianej góry. Czarny rysunek pojawiający się w środkowej sekwencji jest zmapowaną – przeniesioną i przeskalowaną rzeczywistością. Jednocześnie rysunek ten jest znakiem, abstrakcyjną trasą. Aktywność bohaterki, która stopniowo zmazuje rysunek jest niejednoznaczna, staje się podwójną czynnością, ścieraniem z powierzchni i wcieraniem w skórę.
Projekcja filmu Ponowiane; wystawa Hotel Insomnia (Poznań, 2013)
Ponowiene sytuacje (tyle owoców znajdowało się nad naszymi głowami) (kadr z filmu) 2013; audio-video; 00:12:05 https://vimeo.com/64441653
Egzotyki. Notatki zebrane (zabrane) z podróży Pierwsza z książek artystycznych mojego autorstwa Egzotyki. Notatki zebrane (zabrane) z podróży to około 31 dni po 8 godzin spędzonych w dawnej pracowni zecerskiej. Teksty składa się tam litera po literze z ołowianych kostek – czcionek. Egzotyki… to zbiór tekstów, które przybrały formę opisów „wyrwanych kadrów z podróży”. Całość posiada strukturę kierującą uwagę na fragmentaryczność, ukazywanie tylko wybranych wątków z kilkunastu wyjazdów do różnych miejsc. Teksty odnoszą się do niemożliwości znajdowania się w jednym, stałym miejscu. Jednocześnie książka podkreśla wagę zmiany, jaka następuje w podróżującym, za sprawą przebywania przestrzeni i czasu, konfrontowania się z różnorodnymi sytuacjami i postawami spotykanych osób.
Wystawa Egzotyki. Notatki zebrane ... wieża sędziowska, Stadion Lekkoatletyczny (Poznań, 2013)
Domy świątynne i nieme teksty Domy świątynne i nieme teksty realizacja składająca się cyklu 21 grafik (monotypia, frotaż, linoryt, na papierze), 11 marmurowych płyt (10 białych, 1 czarna) z tekstem (zapisanym w technice monotypii). W lutym 2013 roku całość została zaprezentowana w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu, wzbogacając się o 3 fotografie, szkice oraz specjalnie wybraną wazę ze zbiorów Muzeum. Ekspozycja w całości nawiązywała do funkcji budynku, w którym była prezentowana, kierując uwagę na rozważanie procesu twórczego w analogii do postawy badacza, archeologa. Cykl grafik Domy świątynne dotyczy zagadnienia domu, pojmowanego jako symboliczna oś świata. W tym przypadku architektura otrzymuje serię animizujących przymiotników, wobec których rozwija się wizualność przedstawionych budynków. Nieme teksty są interaktywną instalacją. Na białych płytach marmurowych został zapisany w negatywie (podkreślenie znaczenia procesu techniki monotypii) zbiór tekstów. Aby odczytać znaczenie, należało przybliżyć białą płytę do czarnego fragmentu marmuru, który stawał się ekranem, odbijając tekst, ukazując go w pozytywie. Sam materiał, marmur, kojarzący się z architekturą, w tym przypadku zostaje użyty jako nośnik, podobrazie dla treści zawartych wewnątrz tekstów.
Domy świątynne i nieme teksty dokumentacja wystawy w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu, 2013, widok ogólny
Domy świątynne i nieme teksty dokumentacja wystawy w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu, 2013 po lewej: szkice do grafik; po prawej: nieme teksty
„Pantera w pokoju” oznacza uśpione instynkty dokumentacja działania, czas trwania: 8 godzin, Intermedia Gallery, Poznań, 2013 https://www.youtube.com/watch?v=6Lcr1T7XrnQ
„Pantera w pokoju” oznacza uśpione instynkty Działanie performatywne polegające na ośmiogodzinnym wcieleniu się w rolę pantery oraz odczytywaniu na głos wybranych fragmentów książki Rewolucja życia codziennego Raoul’a Vaneigem’a. Realizacja dotyczyła stereotypów postrzegania. Ponadto wybór postawy/persony - obrazu pantery był „zadziornym” gestem skierowanym w stronę marazmu, powszechnego braku potrzeby weryfikowania i obalania schematów. W trakcie działania odczytywałam około trzynaście fragmentów książki, mówiących o nieustannym byciu uwikłanym w role i prawdy narzucone z góry przez władzę (rozumianą szeroko). Jeden z czytanych fragmentów książki Rewolucja życia codziennego: Stereotypy to dominujące w danym okresie wizerunki, wizerunki w ramach panującego spektaklu. Stereotyp jest wzorem roli; rola jest wzorcowym zachowaniem. Powielanie jakiejś postawy tworzy rolę; powielanie roli tworzy stereotyp. Stereotyp to przedmiotowa forma, w którą wtłacza nas rola. Zdolność odgrywania ról, posługiwania się nimi określa pozycję w hierarchii spektaklu. Rozkład spektaklu powoduje rozmnożenie się stereotypów oraz ról, które stają się groteskowe i zbliżają się niebezpiecznie do swej negacji – spontanicznego działania.
DZIAŁALNOŚĆ KOLEKTYWNA - SILVERADO
Chorus Kopenhaga, Copenhagen’s Experimental Art Fair, 2015 Podczas Alt_Cph 15 – Copenhagen’s Experimental Art Fair – Silverado rozpoczęło realizację filmu, stanowiącego refleksję nad miejscem – Fabrikken – w którym odbywało się targi. W przeszłości przestrzeń ta była pralnią, następnie przekształciła się w centrum pomocy w uzależnieniach, stając się punktem socjalno-kulturalnym Sundholm’u – kopenhaskiej dzielnicy heroinistow, owianej złą sławą. Obecnie budynek łączy w sobie pracownie artystów oraz przestrzenie wystawiennicze, zmieniając się w Fabrykę sztuki i design. Film Chorus nawiązuje do antycznej tradycji chóru greckiego, który w tragedii greckiej prowadził narrację opowieści, oraz do współczesnych jego interpretacji, jak na przykład w serialu Larsa von Triera zatytułowanym Królestwo (tu rolę chóru przejmuje para ludzi chorych na Zespół Downa i pracujących w zmywalni wielkiego szpitala). Chorus to film dotyczący pracy z kontekstem.
Chorus (kadry z filmu)
Modern Art Desserts Supermarket - Independent Art Fair, Sztokholm, 2015 W przestrzeni ekspozycyjnej została ustawiona minimalistyczna lada, swoją formą nawiązująca do wyposażenia galerii sztuki jak i cukierni. Podczas pięciodniowego wydarzenia Silverado prezentowało dzieła uznanych twórców sztuki współczesnej, w formie obiektów cukierniczych. Za ladą znajdowali się performerzy - reprezentanci Silverado. Ich zadaniem było częstowanie gości dziełami-deserami oraz zapraszanie do dyskusji o sztuce. Każdego dnia można było poznać walory estetyczne, metaforyczne jak i smakowe, dwóch odmiennych dzieł sztuki (m.in. Mondrian, Malevich, Manzoni, Rothko). Poprzez działanie situation specific, Silverado zaprosiło uczestników wydarzenia do współtworzenia refleksji nad fenomenem jakim są targi sztuki współczesnej. Forma projektu była otwarta na bieg wydarzeń, stanowiła proces, którego zakończenie nie było wiadome ani zaplanowane.
Sterownik czasu rzeczywistego vol. 2 Miejscu Projektów Zachęty, Warszawa, 2014 Osoby zaproszone do współpracy przy wystawie: Weronika Bet, Dariusz Bajda, Justyna Kisielewska, Zosia Nierodzińska Sterownik czasu rzeczywistego vol. 2 to próba przeniesienia i rozbudowania wystawy prezentowanej w styczniu 2014 roku w Poznaniu, w przestrzeni Galerii SIlverado - strychu dawnej szkoły. Mając świadomość integralnego związku pierwotnej ekspozycji z przestrzenią Silverado, wystawa prezentowana w Miejscu Projektów Zachęty nie miała na celu prostego powtórzenia Sterownika vol.1. Konfrontacja z odmienną przestrzenią pozwoliła na weryfikację pierwotnej koncepcji w nowym kontekście i poszerzenie jej o wątek „powtórzenia”. Podczas wernisażu pan Dariusz Bajda opowiadał o procesie powstawania CA80.
Sterownik czasu rzeczywistego Galeria SIlverado, Poznań, 2014 Osoby zaproszone do współpracy: Dariusz Bajda, Weronika Bet , Marek Kucharski, Zofia Nierodzińska Punktem wyjścia dla wystawy jest opowieść Dariusza Bajdy, wieloletniego portiera w budynku byłej szkoły podstawowej, a aktualnie tymczasowej lokalizacji Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Bajda jest silnie związany z budynkiem – pracuje tu od około 20 lat (ponadto mieszkał na strychu). Opowieść dotyczy historii samodzielnej budowy prototypu współczesnego komputera w kontekście opresyjnych realiów stanu wojennego. Opowieść Bajdy stanowiła zaczyn i jednocześnie otwarte zaproszenie dla artystów. Wystawa powstała jako wynik wspólnej pracy, uwzględniającej specyfikę przestrzeni Silverado - czyli strychu dawnej szkoły.
KONTAKT
Marta Węglińska http://martaweglinska.blogspot.com/ http://galeriasilverado.pl/ weglinska.marta@gmail.com tel. +48 500 411 572